του Αυγουστίνου Καντιώτου
πρ. μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης

Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου, ο άνθρωπος, όπως είπαμε σε άλλη ομιλία, πρέπει να εργάζεται. Αλλ’ όσο δυνατός κι αν είναι, δεν μπορεί να δουλεύει συνέχεια χωρίς διακοπή κι ανάπαυση. Η εργασία πρέπει να διακόπτεται κι ο άνθρωπος ν’ αναπαύεται, ώστε να παίρνει καινούργιες δυνάμεις για να ξαναρχίζει τη δουλειά με νέα δύναμη και όρεξη. Και σ’ αυτό βοηθάει η Κυριακή και οι μεγάλες γιορτές που θέσπισε η Εκκλησία μας.
Ζωή χωρίς γιορτή μοιάζει με δρόμο που αναγκάζεται κανείς να τον βαδίσει χωρίς πουθενά να σταματήσει. Στους μεγάλους δρόμους υπάρχουν μέρη όπου σταματούν τ’ αυτοκίνητα, κατεβαίνουν οι επιβάτες, ξεκουράζονται λίγο, κι ύστερα συνεχίζουν το ταξίδι. Και η ζωή ένας δρόμος είναι, που σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ κουραστικός, κι ο άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη κάπου να ξεκουραστεί. Έτυχε ποτέ να περπατάς το καλοκαίρι με την πολλή ζέστη; Κουρασμένος καθώς είσαι, μόλις δεις κανένα δέντρο, κάθεσαι κι αναπαύεσαι κι ευλογείς τον Θεό και τον άνθρωπο που φύτεψε το δέντρο για ν’ αναπαύονται οι διαβάτες στην παχειά σκια του. Τέτοια δέντρα είναι κι οι γιορτές, που μας καλούν ν’ αναπαυθούμε λίγο, να θυμηθούμε τον Θεό, να δροσιστούμε από το αεράκι που φυσάει μέσ’ απ’ τα μυστικά δάση του Θεού, απ’ την αιώνια ζωή και μακαριότητα.
Δυστυχώς οι γιορτές δεν εκπληρώνουν το σκοπό για τον οποίον ορίστηκαν. Οι περισσότεροι δεν πατούν στην εκκλησία και δεν θυμούνται τον Θεό. Τις άγιες μέρες των γιορτών, αντί να τις αφιερώνουν στον Θεό, τις αφιερώνουν στον διάβολο, κι έτσι οι μέρες των γιορτών είναι οι πιο αμαρτωλές μέρες.Ρίξτε μια ματιά στη μέρα που γιορτάζει ένα χωριό. Στην εκκλησία λίγοι. Κι οι γυναίκες που τακτικά εκκλησιάζονται, τη μέρα εκείνη δεν εκκλησιάζονται. Είναι στο σπίτι και ετοιμάζουν φαγητά για τους ξένους. Οι δε ξένοι απ’ τα γειτονικά χωριά δεν έρχονται το πρωί για να εκκλησιαστούν στο ναό που γιορτάζει, αλλά υπολογίζουν πότε περίπου τελειώνει η εκκλησία και τότε έρχονται με αυτοκίνητα, με τρακτέρ, με τα πόδια, και πηγαίνουν στα σπίτια και τρώνε και πίνουν και μεθάνε. Στο χωριό φέρνουν και ντιζέζ και χορεύουν τους πιο έξαλλους χορούς. Καμιά ντροπή, καμιά σεμνότης. Πόσες φορές στις διασκεδάσεις αυτές οι άνθρωποι δεν έρχονται σε φιλονεικίες κι ακούγονται βλαστήμιες και γίνονται μαχαιρώματα και σκοτώνονται! Το βράδυ οι πιο πολλοί είναι μεθυσμένοι.
Έτσι περνάνε σε πολλά χωριά τη μέρα της γορτής της εκκλησιάς τους. Αλλ’ αυτό δεν είναι χριστιανική γιορτή. Είναι γιορτή διαβολική. Είναι από κείνες τις γιορτές που, όπως λέει ο προφήτης, μισεί ο Θεός. Αν πρόκειται έτσι να γιορτάζουν οι άνθρωποι τις γιορτές, καλύτερα είναι να δουλεύουνε και τις μέρες αυτές.
Αλλ’ εκεί που φαίνεται περισσότερο το ξεστράτημα των χριστιανών είναι οι γιορτές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς, των Θεοφανείων, του Πάσχα, και μάλιστα των Απόκρεων. Η Εκκλησία όρισε τις μέρες των Απόκρεων σαν μια προετοιμασία για τη Μεγάλη Σαρακοστή. Μας καλεί να θυμηθούμε ότι πλησιάζουν οι μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, τα πάθη και η ανάσταση του Χριστού.
Κι οι χριστιανοί τι κάνουν; Τα αντίθετα από κείνα που παραγγέλλει η Εκκλησία. Ξεχνάνε πως είναι χριστιανοί, και ζούνε όχι σαν χριστιανοί αλλά σαν ζώα και χειρότερα ακόμα. Σαν να μη θέλουν να φαίνονται άνθρωποι, φοράνε τις Αποκριές μάσκες, κι άλλοι παρουσιάζονται σαν λύκοι, άλλοι σαν αρκούδες, άλλοι σαν μαϊμούδες και άλλοι φορούν κέρατα και παριστάνουν το διάβολο. Οι μάσκες τους σκεπάζουν το πρόσωπο και δεν μπορείς να διακρίνεις ποιός κρύβεται από κάτω. Απ’ το στόμα τους βγαίνουν αισχρολογίες. Μπαίνουν στα σπίτια και σε μερικά χωριά αρπάζουν ο,τι βρούνε στην αυλή του σπιτιού κι ανάβουν φωτιές και τα καίνε. Γυναίκα δεν μπορεί να περπατήσει στο δρόμο. Γέρος δεν μπορεί να πάει στο σπίτι του. Ακόμα και τους ιερείς του Υψίστου κοροϊδεύουν.
Αλλά δεν γιορτάζουν έτσι οι χριστιανοί. Όχι! Έτσι γιόρταζαν οι άνθρωποι στα παλιά χρόνια, προτού να ‘ρθει ο Χριστός στον κόσμο. Έτσι γιόρταζαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας που δεν πίστευαν στον αληθινό Θεό. Οι ψεύτικοι θεοί που πίστευαν ήταν αισχροί και ανήθικοι, κι ήθελαν να γίνονται τέτοια στις γιορτές τους. Ο Βάκχος παραδείγματος χάριν, ο Θεός του κρασιού, ήθελε οι άνθρωποι να μεθάνε και μεθυσμένοι να τον λατρεύουν. Η Αφροδίτη, η θεά των αισχρών ερώτων, ήθελε να βλέπει τους ανθρώπους να πέφτουν στις αισχρές αμαρτίες και με τον τρόπο αυτό να τη λατρεύουν. Τέτοιοι θεοί τέτοια ήθελαν.
Αλλ’ ο Χριστός, ο αληθινός Θεός, ήρθε απ’ τα ουράνια στην αμαρτωλή γη, γεννήθηκε στη φάτνη και σταυρώθηκε για να καταργήσει την ειδωλολατρία και να διδάξει στον άνθρωπο την ανώτερη, την αγγελική ζωή. Κι όσοι πίστευαν στον Χριστό και βαπτίζονταν άφηναν όλα τα αίσχη, άλλαζαν ζωή και ζούσαν τη νέα χριστιανική ζωή. Οι χριστιανοί δεν είχαν πια καμιά σχέση με όσα έλεγαν και έκαναν στις γιορτές τους οι ειδωλολάτρες. Και πρέπει να ξέρουμε πως όσοι τις άγιες μέρες των γιορτών, και μάλιστα των Απόκρεων, λένε και κάνουν όσα είπαμε παραπάνω, αυτοί δεν πρέπει να λέγονται χριστιανοί, αλλ’ ειδωλολάτρες. Η Εκκλησία τους αφορίζει, δηλαδή τους διαγράφει απ’ τον κατάλογο των χριστιανών. Αυτό ορίζουν οι ιεροί Κανόνες, και μάλιστα ο 62ος Κανών της ΣΤ  Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Όποιος αμφιβάλλει, ας ανοίξει το Πηδάλιο και ας δει εκεί ποιά αστροπελέκια θεϊκής οργής πέφτουν πάνω στα κεφάλια εκείνων που με ειδωλολατρικά λόγια και έργα προσβάλλουν και ατιμάζουν τις άγιες μέρες της Χριστιανοσύνης.
Από το βιβλίο «Κοινωνικαί πληγαί»

http://aktines.blogspot.com/2010/02/blog-post_12.html

 Με αφορμή τα καρναβάλια λαμβάνονται διάφορες πρωτοβουλίες που κάθε άλλο παρά βοηθούν στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας στα Σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Ευσεβείς εκπαιδευτικοί, γονείς και δημότες διαμαρτύρονται. Δεχθήκαμε διαμαρτυρίες από τη Φλώρινα, το Λαγκαδά και την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. Η πομπή του σατανά πλέον παρελαύνει εντός των ιδρυμάτων, που σκοπό έχουν να διαπλάσουν τους αυριανούς ορθόδοξους έλληνες πολίτες.
Προσκλήσεις με αφίσες προς γονείς και μαθητές για αποκριάτικα γλέντια αναρτώνται μέσα στα σχολεία. Καρναβαλικές γιορτές επίσης οργανώνονται με επικεφαλής εκπαιδευτικούς και διευθυντές, οι οποίοι προτρέπουν τα παιδιά να «ντυθούν» και να ασχημονήσουν εντός του σχολείου, σε βάρος διδακτικών ωρών. Ευλαβείς εκπαιδευτικοί που διαμαρτυρήθηκαν δέχτηκαν απειλές από συναδέλφους τους και από ανωτέρους τους με σκοπό να φιμωθούν.
Είναι πράγματι λυπηρό, βαπτισμένοι ορθοδοξοι Χριστιανοί να έχουν τόση άγνοια γύρω από τις σατανικές αυτές γιορτές (ειδωλολατρικά κατάλοιπα). Είναι ακόμη λυπηρότερο το ότι παρακινούν τα νιάτα της Ελλάδας μας να συμμετέχουν σ' αυτές και μάλιστα με τη μορφή διαγωνισμού...Διαβάστε την παρακάτω επιστολή διαμαρτυρία, που δεχθήκαμε από συγκεκριμένους δημότες της ευρύτερης περιοχής Θεσσαλονίκης, για ο,τι εις βάρος των παιδιών ενήργησε ο τοπικός δήμος.
Είθε οι αρμόδιοι να μετανοήσουν και να ματαιώσουν τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις, που δεν είναι παρά μία λατρεία-προσκύνηση στον Αρχέκακο Όφι και ανθρωποκτόνο Διάβολο. Όλα τα στοιχεία και τα ονόματα των υπογραφόντων την επιστολή είναι στη διάθεση του blog

Αξιότιμοι κύριοι,
Το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου ...., για 4η συνεχή χρονιά οργανώνει Καρναβάλι με Αποκριάτικη παρέλαση και λοιπές εκδηλώσεις.
Θεώρησε, λοιπόν καλό να ενημερώσει τα σχολεία του Δήμου και ταυτόχρονα να προσκαλέσει τους μαθητές να συμμετέχουν στην Αποκριάτικη Παρέλαση. Έθεσε μάλιστα και κίνητρο συμμετοχής: έναν διαδραστικό πίνακα για το σχολείο με την μεγαλύτερη συμμετοχή.
Ως κάτοικοι του Δήμου, γονείς και εκπαιδευτικοί, κοινοποιούμε τους προβληματισμούς μας και θέτουμε τα παρακάτω ερωτήματα:
Είναι ένδειξη πολιτισμού και πολιτιστικό γεγονός η Αποκριάτικη Παρέλαση;
Ποιες πολιτιστικές η κοινωνικές αξίες προάγει; Μήπως νομιμοποιεί και εισάγει σε παραβατικές συμπεριφορές;
Διατηρεί «παραδόσεις» και «έθιμα» της Ελλάδας και ποιας εποχής και πολιτισμού; Έχετε επισκεφτεί πόλεις της Μακεδονίας τις ημέρες των καρναβαλικών εκδηλώσεων; Θα παίρνατε μαζί σας την μικρή η μεγαλύτερη κόρη σας, όταν οι καρναβαλιστές ασελγούν με λόγια και με πράξεις στις αδερφές, στις κόρες και στις γυναίκες σας, με πιθανότητα ακόμη και οι άνδρες να γίνετε στόχος;
Μήπως αντιγράφει Λατινοαμερικάνικες εξαλλοσύνες; Ξέρετε τα ποσά που σπαταλούνται και τα οικονομικά μεγέθη που οδηγούν σε δημιουργία μιας ακόμη καταναλωτικής περιόδου;
Ξέρετε το αστυνομικό δελτίο που προκύπτει κατά τον εορτασμό των εκδηλώσεων σε τι αριθμούς εγκληματικών πράξεων κάθε είδους αναφέρεται; Και πόσες ακόμα δεν δηλώνονται καν στην αστυνομία; Αυτή την οικονομική και τουριστική ανάπτυξη ζηλέψαμε;
Το περιεχόμενο και το ύφος της εκδήλωσης είναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες των μαθητών των σχολείων του Δήμου; Υπήρξε ενημέρωση των γονέων και συναίνεσή τους για την συμμετοχή των παιδιών τους σε τέτοιες εκδηλώσεις;
Αναλογίστηκαν οι υπεύθυνοι πόση ένταση μπορεί να προκαλούν στις οικογένειες και σε ποιες ψυχολογικές πιέσεις η χλευασμούς μπορεί να εκτεθούν μαθητές που θα αρνηθούν να συμμετέχουν;
Φέτος δεν γιορτάσαμε την γιορτή των γραμμάτων, τους τρεις Ιεράρχες για να μην ενοχληθούμε και ταλαιπωρηθούμε καθώς 30 Ιανουαρίου ήταν Σάββατο. Μάλλον όμως δεν ισχύει το ίδιο για το τριήμερο 13-14-15 Φεβρουαρίου.
Ούτε η οικονομική κρίση, οι περικοπές μισθών και η προσπάθεια οικονομίας και συμμαζέματος που βρίσκεται σε εξέλιξη μας πτοεί. Οι δαπάνες για να «περάσουμε καλά» και να ικανοποιήσουμε την φιλαυτία , την φιληδονία και τα πάθη που τις συνοδεύουν, είναι σημαντικότερες από τα περικοπτόμενα επιδόματα, μισθούς και δαπάνες του δημόσιου τομέα, καθώς και την απειλή πτώχευσης ως κράτους που αντιμετωπίζουμε. Πως βλέπουν άραγε οι συνάνθρωποί μας, που δοκιμάζονται οικονομικά, αυτές τις σπατάλες;
Φέτος πρωτοτυπήσαμε δίνοντας και έπαθλο για την μεγαλύτερη συμμετοχή σχολείου. Ένα άλλοθι και στάχτη στα μάτια για να παραβλέψουμε την ουσία της πράξης μας. Ακόμα και έτσι, σκέφτηκε κανείς ότι σχολεία με λιγότερους μαθητές δεν έχουν ελπίδα να «κερδίσουν»;
Και αυτά ακριβώς είναι τα σχολεία που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ένα τέτοιο σύστημα. Αν το πολιτιστικό κέντρο ήθελε να προάγει πραγματικά τον πολιτισμό, μπορούσε να εξοπλίσει όλα τα σχολεία του Δήμου με αντίστοιχα συστήματα, να στηρίξει και να οργανώσει συζητήσεις και εκδηλώσεις με προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, προλαμβάνοντας φαινόμενα βίας, καλλιεργώντας την πολιτισμική ανοχή, ενσωματώνοντας μειονότητες, προάγοντας δημοκρατικές αξίες και τόσα άλλα.
Όλα αυτά θα στοίχιζαν, σε χρηματική δαπάνη και εθελοντική εργασία, λιγότερα από όσα θα μας κοστίσει το χριστουγεννιάτικο χωριό (18.000 Ευρώ) και το Αποκριάτικο τριήμερο (? Ευρώ).
Οι Δημότες...

http://aktines.blogspot.com/2010/02/blog-post_7719.html

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

17 Φεβρουαρίου, 2009 — VatopaidiFriend

Τρία σημαντικά κείμενα.

Α. Το καρναβάλι λοιμική νόσος

Του Πρωτοπρ. π. Θεοδώρου Ζήση, Ομότιμου Καθηγητού Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ λοιμικής νόσου προσλαμβάνει κάθε χρόνο το καρναβάλι, αφού πολλοί δήμαρχοι και άλλοι φορείς επιδεικνύουν ασυνήθιστο ζήλο και κοπιώδη δραστηριότητα για το ποιος θα οργανώσει το εντυπωσιακότερο καρναβάλι ξοδεύοντας τεράστια ποσά και απασχολώντας εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπων. Και δεν είναι βέβαια μόνο η σπατάλη τόσων χρημάτων, που θα μπορούσαν να διατεθούν σε κάλυψη άλλων σπουδαίων αναγκών, όχι μόνο στην ανακούφιση πτωχών και ενδεών ανθρώπων, αλλά και σε πολιτιστικούς και πνευματικούς στόχους, στη βελτίωση π.χ. των συνθηκών υγείας και παιδείας. Το σημαντικώτερο είναι η ηθική ζημία και βλάβη από την αναισχυντία της γύμνιας, την ξετσιπωσιά της αισχρότητας, τις βωμολοχίες και τα πορνικά άσματα και θεάματα, την παρότρυνση σε σαρκικά αμαρτήματα κάτω μάλιστα από την ελευθερία κινήσεων που προσφέρει η μάσκα, άσυλο αδιαντροπιάς και αποπροσωποίησης. Κάτω από το προσωπείο ο άνθρωπος παύει να είναι πρόσωπο, που έχει απέναντί του και βλέπει τον Θεό και τους συνανθρώπους - προς + όψις ή -ώψ- και μεταβάλλεται σε απρόσωπο όν, μέλος ενός ανωνύμου πλήθους, που κινείται μόνο από εμπαθείς ορέξεις και επιθυμίες.

Παλαιότερα το καρναβάλι είχε κάποια σεμνότητα στην εμφάνιση όσων έπαιρναν μέρος, και η Εκκλησία το ανεχόταν, μολονότι κατ’ ακρίβειαν καταδικάζεται από τους κανόνες· πολύ περισσότερο σήμερα, που έχει υποστή τελεία αλλαγή επί τα χείρω με εισαγόμενα πρότυπα καρναβαλιού από μεγαλουπόλεις του εξωτερικού, και πολλές φορές με περιφερόμενους και αδρά αμειβόμενους ξένους καρναβαλικούς θιάσους, όπου κυριαρχούν οι γυμνές γυναίκες. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε και την διαφαινόμενη σαφή τάση των φορέων που οργανώνουν το καρναβάλι επιστροφής στο παγανιστικό ειδωλολατρικό παρελθόν, απ’ όπου κατάγεται το καρναβάλι, με σύγχρονη αδιαφορία και περιφρόνηση των αρχών του Χριστιανισμού και της Εκκλησίας, που έβαλε τέρμα στα παλιά, ξερίζωσε τις κακές συνήθειες και εισήγαγε το νέο άνθρωπο της αρετής και της αγιότητας. Όταν πρόκειται μερικοί να αντισταθούν στο Χριστό και στο Ευαγγέλιο, ξεχνούν τον εκσυγχρονισμό και την πρόοδο και επιστρέφουν αιώνες πίσω, στο σκοτάδι της προ Χριστού εποχής.

Η πόλη της Θεσσαλονίκης και μαζί μ’ αυτήν όσες άλλες πόλεις δεν οργανώνουν καρναβαλικές εκδηλώσεις πρέπει να καυχώνται, γιατί δεν μολύνουν την ατμόσφαιρά τους με τις αισχρότητες και βωμολοχίες του καρναβαλιού και δεν αποδιώχνουν έτσι την χάρη και προστασία του Θεού και των αγίων πολιούχων τους. Οι δημοτικοί άρχοντες επίσης πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πιστοί Χριστιανοί λαμβάνουν υπ’ όψιν και κρίνουν θετικά ή αρνητικά όλες τις ενέργειές τους, καταδικάζουν δε απερίφραστα όσα καταδικάζουν οι κανόνες της Εκκλησίας.

Και για να μην υπάρχει επ’ αυτού καμμία αμφιβολία και αμφιταλάντευση, ούτε εκ μέρους λαϊκών πιστών, ούτε πολύ περισσότερο εκ μέρους κληρικών, οι οποίοι επιδεικνύουν αδικαιολόγητη ελαστικότητα και επιείκεια, παραθέτουμε τον 62 κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος καταδικάζει τις μεταμφιέσεις και τις μάσκες, όπως και τους χορούς και τους αστεϊσμούς, που ελάμβαναν χώρα σε παρόμοιες καρναβαλικές εορτές του παρελθόντος, και επιβάλλει στους κληρικούς, που μετέχουν την ποινή της καθαιρέσεως, στους δε λαϊκούς την ποινή του αφορισμού.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφερόμενος στο επιχείρημα ότι με τις καρναβαλικές εκδηλώσεις διασκεδάζουν και ευφραίνονται οι άνθρωποι, ξεφεύγουν από την καθημερινότητα, απαντά ότι αυτό είναι τελείως παράλογο, διότι η χαρά και ευφροσύνη πρέπει να συμβαδίζουν με την ηθική και την ευπρέπεια. Όταν μεταβάλλεται ένα σπίτι σε πορνείο, είναι εντροπή να ισχυρίζεται κανείς ότι πρόκειται για ηδονή και ευχαρίστηση. Πολύ περισσότερο, όταν ολόκληρες πόλεις μεταβάλλονται σε πορνεία κατά την περίοδο της Αποκριάς. Σε λίγο όλη η Ελλάδα, η χώρα των αγίων και των μαρτύρων, θα μεταβληθεί σε απέραντο πορνείο. Στατιστικές στη πόλη των Πατρών έχουν δείξει ότι μετά τις καρναβαλικές εκδηλώσεις ο αριθμός των εκτρώσεων φθάνει σε ανησυχητικό σημείο: «Πορνείον γέγονέ σου η οικία, μανία και οίστρος, και ουκ αισχύνη ταύτα ηδονήν καλών;».

Οι τρεις πρώτες εβδομάδες του Τριωδίου ορίσθηκαν από την Εκκλησία για την σταδιακή προετοιμασία των πιστών στους πνευματικούς αγώνες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και όχι για γλέντια και ξεφαντώματα. Είναι περίοδος κατανύξεως, περισυλλογής και μετανοίας. Τα ευαγγελικά αναγνώσματα του Τελώνου και Φαρισαίου, του Ασώτου Υιού, της Δευτέρας Παρουσίας και Κρίσεως, μαζύ με τους εμπνευσμένους ύμνους, είναι ισχυρή προτροπή προς μετάνοια και επιστροφή· όλο το έτος γλεντούν και διασκεδάζουν οι άνθρωποι. Πότε θα συμμαζευθούν στον εαυτό τους, για να συνέλθουν πνευματικά, να σκεφθούν υψηλότερα θέματα, να οδηγηθούν στην αυτογνωσία και στην θεογνωσία; Ό, τι πρόκειται να κερδίσουν από τους πνευματικούς αγώνες της Αγίας Τεσσαρακοστής, προλαβαίνει ο Διάβολος και τους το αφαιρεί με το καρναβάλι, το οποίο οι Άγιοι ονομάζουν «σατανική πομπή». Ό Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης στο βιβλίο του «Χρηστοήθεια των Χριστιανών», αναφερόμενος σε όσα γίνονται κατά τις Απόκριες γράφει: «Κατ’ αλήθειαν ημπορεί να ειπή τινάς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι· διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνειδήτως, έως και αυτοί οι πλέον γέροντες… τότε δεν έχει διαφοράν η ημέρα από την νύκτα· διότι επίσης με την ημέραν και όλη η νύκτα εξοδεύεται εις χορούς και παίγνια και αταξίας και μασκαραλίκια· τότε δια να ειπώ έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· εορτάζει η ακολασία· ευφραίνεται η μέθη· αγάλλεται η τρυφή και ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδήλια και συγχορεύει με αυτόν όλον το πλήθος των δαιμόνων διότι όσον κέρδος κάμνουν εις μόνας τας αποκρέας, δεν ημπορούν να το κάμουν εις όλον τον χρόνον».

Όσα σχετικά λέγει ο Άγιος Νικόδημος για τις καρναβαλικές εκδηλώσεις και την ζημία που προκαλούν τα τελειώνει λέγοντας πως είναι αφροσύνη να καταστρέφουμε προκαταβολικά και να αχρηστεύουμε την Αγία Τεσσαρακοστή· προτρέπει επίσης τους αρχιερείς, τους πνευματικούς και τους διδασκάλους να εμποδίσουν το μεγάλο αυτό κακό. Τώρα οι μεν αρχιερείς και οι πνευματικοί σιωπούν, ενώ έπρεπε να μη ησυχάζουν μπροστά στην επέκταση του κακού, πολλοί δε από τους δασκάλους και τους γονείς οργανώνουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους καρναβαλικές εκδηλώσεις: «Ασυγκρίτως γαρ είναι μεγαλυτέρα η βλάβη, όπου προσλαμβάνουν εις τάς αποκρέας, πάρεξ η ωφέλεια όπου λαμβάνουν από την ερχομένην Τεσσαρακοστήν ίλεως, ίλεως, ίλεως, να γίνη ο Θεός! Και αυτός είθε να φωτίση τους αγίους Αρχιερείς και πνευματικούς και διδασκάλους να εμποδίσουν τα τοιαύτα κακά, με αφορισμούς και επιτίμια, καθώς προστάζει και ο ξβ’ κανών της αγίας και 0ικουμενικής στ’ Συνόδου».
 

Β. Καρναβαλισμός, Νεοειδωλολατρία σήμερα.

Του Αρχιμ. Π. Ιγνατίου Σταυρόπουλου
Σε αυτή λοιπόν την πνευματική περίοδο που καθορίστηκε από την Εκκλησία και που ονομάζεται “Τριώδιο” αναμίχθηκαν δυστυχώς εκδηλώσεις, έθιμα, θρησκευτικές ειδωλολατρικές τελετές, και δημιούργησαν ένα ενιαίο σύνολο, γνωστό σήμερα σαν καρναβάλι. Δεν έχουμε σκοπό στη στήλη αυτή να παρουσιάσουμε αναλυτικά το κάθε τί που συμβαίνει στο κάθε καρναβάλι. Θυμίζουμε μόνο τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την σημερινή του εικόνα, και που είναι.

α) Λιτάνευση ομοιώματος αγάλματος πάνω σε άρμα, που είναι και ο κυρίως ονομαζόμενος καρνάβαλος, τον οποίο συνήθως ακολουθούν και άλλα άρματα. Στο σημείο αυτό παρατηρείται καθαρά η αποκρυφιστική και μάλιστα σατανιστική επιρροή στις αναπαραστάσεις αγαλμάτων και στις διαφημιστικές αφίσσες που δείχνουν π.χ. το κεφάλι άνδρα με κέρατα που συμβολίζουν τον Σατανά.

β) Μεταμφιέσεις κάθε είδους, στις οποίες περιλαμβάνονται αντιστροφή φύλου (άνδρες μεταμφιέζονται σε γυναίκες και αντίστροφα), προσποίηση ζώων, διακωμώδηση ιερών προσώπων, ιερών στολών και συμβόλων.

γ) Ο έξαλλος χορός με χτυπήματα των ποδιών στη γη και με ακανόνιστες κινήσεις μαγικών επιδράσεων και σαμανιστικών ειδωλολατρικών τελετών.

δ) Πράξεις ακολασίας, βρισιές, πειράγματα, μεθύσι κ.ά.
Η συστηματική προβολή, κυρίως μέσα από την τηλεόραση, των διαφόρων καρναβαλιστικών εκδηλώσεων που γίνονται ανά τον κόσμο, αλλά κυρίως τα διάφορα προσωπικά οικονομικά συμφέροντα ορισμένων, ανοίγουν δυστυχώς την όρεξη και σε επίδοξους νέους δημιουργούς καρναβαλιστικών έκδηλώσεων να ηγηθούν τέτοιων προσπαθειών ακόμη και σε τόπους όπου ουδέποτε υπήρξαν.
Η παράδοση του καρναβαλιού είναι πολύ παλαιά. Συνδέεται με τις ειδωλολατρικές εκδηλώσεις των Αρχαίων Ελλήνων προς τιμή του θεού του κρασιού, του Διονύσου, του λεγομένου και Βάκχου. Αυτές οι τελετές που είχαν έντονο ειδωλολατρικό θρησκευτικό χαρακτήρα, επέδρασαν και στη Δύση αλλά και στην Ανατολή, στους Βυζαντινούς.

Είναι γεγονός ότι στην εποχή μας γίνονται προσπάθειες να παρουσιασθεί ο Καρναβαλισμός με κάποια εκσυγχρονισμένη μορφή μέσα στις αστικές κοινωνίες. Πολλοί μάλιστα, για να πείσουν τους αφελείς, ομιλούν για “πολιτιστικές” εκδηλώσεις ή για “ψυχαγωγία”, αναφερόμενοι στα παραπάνω ακατονόμαστα, τα οποία βέβαια είναι μόνον το ξεκίνημα των “καρναβαλιστικών” δηλαδή σατανιστικών εκδηλώσεων. Το τραγικό στην υπόθεση είναι ότι παρασύρονται και μαθητές ακόμη του Δημοτικού και συμμετέχουν στην τελετή, για να μυηθούν από μικροί στο πώς λατρεύεται ο “καρνάβαλος”. Η μεγαλύτερη κραιπάλη και διαφθορά έρχεται μετά από το οργιαστικό ξεφάντωμα του καρναβάλου, όπου βέβαια πολλές φορές έχουμε “διασκεδάσεις μετά πυροβολισμών με δυστυχήματα και φόνους”.
Για μας τους Χριστιανούς και την Εκκλησία οι καρναβαλιστικές εκδηλώσεις είναι έθιμο ειδωλολατρικό, είναι συνέχεια των αρχαίων ειδωλολατρικών εκδηλώσεων. Είναι πομπές και έργα σατανικά. Λατρεία του Σατανά. Μάλιστα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε παλαιότερη εγκύκλιό της καλούσε όλους τους πιστούς να “εγκαταλείψουν αυτά τα σκοτεινά και οργιώδη βακχικά σκιρτήματα…”.

Σχετικά μάλιστα με τις μεταμφιέσεις, ο ΞΒ’ Κανών της ΣΤ’ Οικουμ. Συνόδου αναφέρει “…μηδένα άνδρα γυναικείαν στολήν ενδιδύσκεσθαι, ή γυναίκα την ανδράσιν αρμόδιον. Αλλά μήτε προσωπεία κωμικά ή σατυρικά, ή τραγικά υποδύσεσθαι”.
Δυστυχώς, σε παρόμοιες ειδωλολατρικές εκδηλώσεις, έλαβε μαρτυρικό θάνατο ο Απόστολος Τιμόθεος, επίσκοπος Εφέσου, και μαθητής του Απ. Παύλου, όταν προσπάθησε να διδάξη και να παρακινήση στο σταμάτημα των αταξιών και οργίων.
Καλούμαστε ο καθένας προσωπικά, αλλά και όλοι οι συλλογικοί φορείς, να κρατήσουμε σταθερά την Ορθόδοξη Παράδοσή μας, εναντίον των νεο-ειδωλολατρικών καρναβαλιστικών τελετών. Να ενημερώνουμε όσους δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Να απέχουμε από παρόμοιες συγκεντρώσεις. Να οδηγούμε τα παιδιά μόνο στον Χριστό και να τα φυλάξουμε μακρυά από τέτοιες παγίδες, πριν τα θρηνήσουμε σαν θύματα.

Γ. «Θανατηφόρες συντηρήσεις και παλινδρομήσεις»
 

Του π. Γεωργίου Μεταλληνού, Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται τόσο στην επιβίωση ειδωλολατρικών εθίμων, κυρίως στης αγροτικές και ορεινές περιοχές, στις οποίες ο προχριστιανικός βίος παρουσιάσθηκε περισσότερο ανθεκτικός και δυσπολέμητος. Πιστεύουμε, ότι περισσότερο βαρύνει η καταβαλλόμενη από πολλούς σήμερα επιμελής προσπάθεια, ώστε αυτά τα έθιμα, που είναι τελείως αναιρετικά της χριστιανικής παραδόσεως, να ανανεώνονται, να προβάλλονται και να επαναφέρονται ακόμη και εκεί που έχουν εξαφανισθεί από πολλούς αιώνες. Είναι μια τάση, που εμφανίζεται με τον Διαφωτισμό στους τελευταίους αιώνες και κυρίως μετά την ίδρυση του Κράτους μας τον 19ο αιώνα. Οι έντονα αρχαιολατρικές τάσεις, με παράλληλη υποτίμηση, λόγω της αρχαιοπληξίας, που απαιτούσε η σύνδεσή μας με την Ευρώπη, της ορθοδόξου παραδόσεως, οδήγησαν, κυρίως τους διανοουμένους, στην ανάσταση του αρχαιοελληνικού βίου σε όλο το φάσμα του. Ιδιαίτερα η πρόκληση του Φαλλμεράϋερ, που έθιγε την συνέχεια του Έθνους μας, παρέσυρε σε υπερτονισμούς των λαϊκών εθίμων για να δειχθεί η άμεση καταγωγή μας από τους αρχαίους και, συνεπώς, και η εθνική γνησιότητα μας. Ακόμη, πρόσωπα με μειωμένη πίστη και χαλαρή η μηδενική σχέση με τη ζωή του εκκλησιαστικού σώματος, και πάντοτε για χάρη της αναγνώρισης εκ μέρους της Ευρώπης, που δεν θέλει Ελλάδα ορθόδοξη, αλλά αρχαιοελληνική, φέρνουν στην επιφάνεια καθαρά ειδωλολατρικά έθιμα, που έχουν από αιώνων χαθεί στην ιστορική μας μνήμη. Μήπως, αλήθεια, η τελετή του ανάμματος της Ολυμπιακής Φλόγας, με προσευχές σε ανύπαρκτες αρχαίες θεότητες, δεν αναβίωσε μόλις στα 1936 για την Ολυμπιάδα, που οργάνωσε στο Βερολίνο η ναζιστική μάλιστα Γερμανία και παραμένει ακόμη;

Σ’ αυτό το κλίμα τελούνται και προβάλλονται και τα λεσβιακά έθιμα (Σημ. «Π»: δηλαδή, στην περίπτωση αυτή, τα νεοπαγανιστικά δρώμενα στην Αγιάσο της Λέσβου). Και δεν είναι βέβαια μόνο η αρχαιολατρία που τα συντηρεί, αλλά και ο Μινώταυρος του τουρισμού, που καταβροχθίζει τα πάντα με το αντάλλαγμα του υλικού κέρδους. Και όταν τα οικονομικά κριτήρια υπερισχύουν, τότε η ψυχή και η πνευματικότητα είναι ευνόητο να συμπνίγονται. Και είναι γεγονός, ότι όσοι παίρνουν μέρος σε τέτοια έθιμα, με οποιοδήποτε τρόπο, δεν είναι άθρησκοι ή άθεοι. Είναι δε βέβαιο, ότι οι περισσότεροι από αυτούς, έστω «για το καλό του χρόνου», όπως συνήθως λέγεται, θα προσέλθουν στην Θεία Κοινωνία τη Μ. Πέμπτη. Αντιλαμβάνεται όμως κανείς ποια σύγχυση κουβαλούμε μέσα μας, όταν για το ίδιο (ανύπαρκτο φυσικά) καλό, συμμετέχουμε στην Τράπεζα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και στις Διονυσιακές -δαιμονικές κατ’ ουσίαν- συνάξεις. Είναι η τραγική σύγχυση, που κυριαρχεί σ’ όλη τη ζωή μας και επηρεάζει τόσο τη χριστιανικότητά μας, ώστε να μη διαφέρει σε πολλές περιπτώσεις από ειδωλολατρία, κάτι που ένας ακατάσχετος συχνά εθνικισμός δεν μας αφήνει να παραδεχθούμε. Γι’ αυτό και νομίζουμε, ότι η διατήρηση αυτών των εθίμων εξασφαλίζει την ελληνικότητα μας, λησμονώντας ότι ελληνικότητα είναι τώρα η Ορθοδοξία μας. Υπάρχει λοιπόν, ευρύ πεδίο ιεραποστολής, ακόμη και στον ίδιο μας τον τόπο, και ανάγκη εκχριστιανισμού ενός μέρους της ζωής μας, που συντηρεί ακόμη ή επαναφέρει δαιμονικά στοιχεία του ειδωλολατρικού της παρελθόντος.

( π. Γεωργίου Μεταλληνού, Σύγχυση-Πρόκληση-Αφύπνιση, Εκδ. Αρμός, Αθήνα, 1991 σ. 116).

Όταν στην Πάτρα πάνω από 5.500 άποροι σιτίζονται καθημερινά με 2 γεύματα από την Εκκλησία κάποιοι εκπρόσωποι της θολοκουλτούρας θα περιφέρουν και θα ξεφτιλίζουν το τιμημένο ράσο στο αμφιλεγόμενο καρναβάλι τους.
Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί, αλλά το φετινό πολυέξοδο καρναβάλι εν μέσω μεγάλης οικονομικής κρίσης είναι πρόκληση για τον απλό πολίτη.
Γι ΄αυτό τον εμπαιγμό κατά της Εκκλησίας , την κατασυκοφάντηση και τον διασυρμό όλων των ιερέων, ο θρησκευτικός σύλλογος της πόλης "Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός” έχει εκδηλώσει την πρόθεσή του να προχωρήσει στην κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων, ενώ επιφυλάσσεται για κάθε νόμιμο δικαίωμά του.
Ο σύλλογος ισχυρίζεται ότι γελοιοποιείται η Ορθόδοξος Εκκλησία και προσβάλλεται βάναυσα το θρησκευτικό συναίσθημα.Από την πλευρά του, ο δήμος εμπαίζει τους πιστούς λέγοντας ότι δεν νοείται τέτοιο θέμα, αφού η σάτιρα δεν αφορά τον θεσμό της Εκκλησίας, αλλά το πρόσωπο του ηγουμένου, που τόσο πολύ απασχόλησε την κοινή γνώμη το περασμένο διάστημα.

Ο δημοτικός σύμβουλος Πέτρος Ρηγάτος, απέστειλε επιστολή προς τον αντιδήμαρχο Πολιτισμού Αλέξη Σκαρμέα ζητώντας την απόσυρση του άρματος. Δέχτηκε πολλά τηλεφωνήματα από δημότες που έχουν ενοχληθεί και διαχώρισε ότι όσα έγιναν από την πλευρά του μοναχού (ΑΝ ΕΓΙΝΑΝ) «είναι κατακριτέα και μεμπτά πράγματα», αλλά δεν πρέπει να προσβάλλεται το θρησκευτικό συναίσθημα.
Επιστολή προς το δήμαρχο της Πάτρας έστειλαν σύσσωμες και οι 20 μονές του Αγίου Όρους, με αίτημα να αποσυρθεί το άρμα που παρουσιάζει τον ηγούμενου Εφραίμ... καρνάβαλο.
Στην επιστολή τους οι αντιπρόσωποι και προϊστάμενοι των Ιερών Μονών ζητούν από τον Δήμαρχο να επανεξετάσει το όλο θέμα σημειώνοντας ότι «είμεθα βέβαιοι ότι εν τέλει θα πρυτανεύση η σύνεσις και η διάκρισις και θα αποσοβηθούν περαιτέρω ανωφελή σχόλια τα οποία μέγιστην πνευματικήν ζημία θα προκαλέσουν εις το κοινωνικόν σύνολον».
Δείτε εδώ το πλήρες κείμενο της επιστολής.
ΠΛΗΡΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ - ΑΡΧΕΙΟ PDF (0,4Μ)

Η απάντηση του δήμου Πατρέων:

Σχετικά με την επιστολή που έστειλαν προς τον Δήμαρχο Πατρέων κ. Ανδρέα Φούρα οι αντιπρόσωποι και προϊστάμενοι των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους, το Γραφείο Τύπου του Δήμου Πατρέων παρατηρεί τα εξής: «Χαρακτηριστικό γνώρισμα του Καρναβαλιού υπήρξε και εξακολουθεί να είναι η σάτιρα. Από την Αρχαία Κωμωδία μέχρι τις μέρες μας η σάτιρα αγγίζει πρόσωπα και θίγει επιλήψιμες διαγωγές ανθρώπων του δημόσιου βίου. Το να ταυτίζουμε το σατιριζόμενο πρόσωπο με τον θεσμό από τον οποίο προέρχεται (λόγου χάρη τον δικαστή με την Δικαιοσύνη, τον πρόεδρο με την Προεδρία, τον ηγούμενο με την Ορθοδοξία κ.ο.κ.) αποτελεί εσφαλμένη προσέγγιση που εν τέλει οδηγεί σε ακύρωση της σατιρικής πράξης.

Επιπροσθέτως ο σατιρισμός διαγωγών που κατά κοινή παραδοχή είναι επιλήψιμες λειτουργεί καθαρτήρια και τελικώς ευεργετικά. Με αυτές τις σκέψεις και με κάθε σεβασμό προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους η δημοτική αρχή διευκρινίζει ότι δεν προτίθεται να λογοκρίνει καρναβαλικά άρματα επειδή ακριβώς επιθυμεί να πρυτανεύσουν η σύνεση και η διάκριση και να αποφευχθούν περαιτέρω ανώφελα σχόλια».
Εκείνο που έχουμε να πούμε στον κ. Δήμαρχο είναι ότι:
1. Δεν είναι άλλο η οικονομική κρίση και... άλλο η διασκέδαση.
2. Πόσα εκατομμύρια θα στοιχήσουν ο διασυρμός όλων των ιερέων και η διαπόμπευση του Αγίου Όρους που θα μεταδίδεται απευθείας σε πανελλήνια και παγκόσμια μετάδοση;
3. Θα μπορούσε με την ίδια ευκολία να διακωμωδήσει, Mουσουλμάνους,Eβραίους και Παπικούς;
4. Θα μπορούσε με την ίδια ευκολία και την ίδια δικαιολογία να διακωμωδήσει κάποιον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, χωρίς να διακωμωδεί το Θεσμό;
5. Δεν ταυτίζουμε τον ηγούμενο Εφραίμ όπως λέτε, με την Ορθοδοξία, αλλά το ράσο είναι σύμβολο όλων των ιερέων και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
6.Για τα συμβαίνοντα στη διάρκεια του καρναβαλιού δείτε τα παρακάτω:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=34&artId=79331

http://patrablog.blogspot.com/2008/03/blog-post.html

http://www.bigfatopinion.net/2007/11/blog-post_28.html

http://www.myday.gr/_NEA/preview_news.asp?news_data_id=658
7. Και η Ιερά Μητρόπολη Πατρών ζήτησε με επιστολή από τον αρμόδιο αντιδήμαρχο την απόσυρση του άρματος του π. Εφραίμ από το Καρναβάλι. Άλλοι όμως είναι οι σκοποί των διοργανωτών.
Ξεχνούν φαίνεται τα Θεϊκά λόγια : "Σαούλ, Σαούλ τι με διώκεις, σκληρόν σοι προς κέντρα λακτιζειν", και τα τελευταία λόγια του Ιουλιανού του Παραβάτου "Νενίκηκάς με Ναζωραίε".

Όταν μιλούσε… ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης…

Μια Σατανική πομπή

Του πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη

Από το βιβλίο του «Σημεία των Καιρών»

Έκδοση Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότης «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» - ΑΘΗΝΑ 1953

Το Καρναβάλι των Πατρών

Έφθασαν, φίλοι αναγνώσται, έφθασαν αι προφητευμέναι ημέραι, κατά τας οποίας οι άνθρωποι θα εύχωνται να μη έχουν ούτε μάτια, ούτε αυτιά, δια να μη βλέπουν και μη ακούουν τα φρικτά θεάματα και ακροάσματα, τους εξωφρενισμούς ενός κόσμου αποστατήσαντος από του Κυρίου και συνεχώς καταρρέοντος και βυθιζόμενου εις πολιτισμόν Σοδόμων και Γομόρρων. Το επληροφορήθητε ; Εις την ωραίαν πρωτεύουσαν της Πελοποννήσου ετοιμά­ζεται και εφέτος καρναβάλι πού θα σημείωση ρεκόρ, θα υπερβεί εις εμφάνισιν, εις πολυτέλειαν και τα καρναβάλια ακόμη της Νικαίας, Βενετίας, Μασσαλίας και ει τίνος άλλης Ευρωπαϊκής πό­λεως. Βλέπετε συναγωνιζόμεθα βήμα προς βήμα την Δύσιν εις την διαφθοράν.

Άλλα τί είναι το καρναβάλι;

Μία αναδρομή εις το παρελθόν δεν θα ήτο άσκοπος.

* * *

Ήτο εποχή, κατά την οποίαν ο αληθινός θεός ήτο άγνωστος. «Τω αγνώστω Θεώ» ήτο το επίγραμμα πλακός βωμού εν Αθή­ναις. Εν σκότει διεπορεύετο η ανθρωπότης. Πηχτό το σκοτάδι. Μεσάνυχτα είχεν ο κόσμος. Είδωλα παντού. Τρομακτική τις ά­γνοια επεκράτει. Δεισιδαιμονία, ειδωλολατρεία εβασίλευον. Τα πάντα, και τα ρυπαρώτερα των ζώων και τα ευτελέστερα των αν­τικειμένων, τα πάντα είχον θεοποιηθή. Και αυτά τα πάθη του ανθρώπου εθεοποιήθησαν. Η μέθη είχε θεόν τον Βάκχον. Η κλο­πή τον Έρμην. Η ακολασία την Αφροδίτην. Η μοιχεία τον Δία. Η αγρία εκδίκησις τον Άρην... Φαντασθήτε! Οι θεοί προστάται της κακίας, της ανηθικότητος. Και ανάλογος προς την ηθικήν των θεών, βεβαίως ήτο και η λατρεία, η οποία απεδίδετο εις τους θεούς παρά των αρχαίων. Κατά την ημέραν π. χ., κατά την οποίαν εώρταζεν ο Βάκχος, κατά την εορτήν των Βακχειών, οι εορτασταί έκαμνον πομπήν, εξεκίνουν από τον Ναόν του Βάκχου, εφόρουν προσωπίδας, εκράτουν αισχρά σύμβολα, ανεμιγνύοντο άνδρες και γυναίκες, εκραύγαζον, εβωμολόχουν, ετραγουδούσαν τα πλέον αη­δή άσματα, διήρχοντο τας οδούς και τας πλατείας, περιέπαιζον τους διαβάτας, εχόρευον, εμεθύοντο, εκυλίοντο εις τους δρόμους, ησχημόνουν.,.έπραττον και έλεγον κατά την εορτήν του θεού των «όσα αισχρόν εστί και λέγειν»,

Τοιαύται ήσαν αι εορταί και αι πανηγύρεις του αρχαίου ει­δωλολατρικού κόσμου Ελλήνων και Ρωμαίων, γνωσταί ως Διονύ­σια, Βάκχεια, Βοτά, Βρουμάλια, Σατουρνάλια, Λουπερκάλια, Καλένδαι...

Υπό την στέγην των Ναών και με την ευλογίαν ιερέων και αρχιερέων της εποχής εκείνης παν είδος διαφθοράς ετελείτο. Άνωθεν εκ των κορυφών του Ολύμπου ηυλόγουν και οι θεοί μετά των θεαινών διασκεδάζοντες. Όλα ελεύθερα. Λοιπόν. Ευοί, Ευάν. Το απήτουν και οι θεοί.

Βουνά κοινωνικής κοπριάς,«κόπρος Αυγείου», απέραντος σταύλος, μέσα εις τον οποίον έρριπτον τας ακαθαρσίας της ζωής των τα εκατομμύρια της ανθρωπότητας είχε καταντήσει ο προχριστια­νικός κόσμος. Αλλ' ακριβώς εις τον «σταύλον», εις ένα βρωμερόν σπήλαιον, εγεννήθη προ 1952 ετών ο Ένας, ο άσπιλος, ο αμό­λυντος, ο ακηλίδωτος, ο Γιός της Παρθένου, ο Εμμανουήλ. Έκλινεν ουρανούς και κατέβη. Κατέβη εις σταύλον. Δια να καθάριση τον σταύλον, δια να βγάλη, δηλαδή, τον άνθρωπον από την δυσοσμίαν εις τον καθαρόν αέρα, δια να ζήση ο άνθρωπος και ν' αναπνεύση την αρετήν. Προς τούτο ο Κύριος προέβαλλε ενώπιον πάντων την εικόνα μιας εκπάγλου αρετής. «Ίδε ο άνθρωπος». Κατά της μέθης των οπαδών του Βάκχου αντέταξε την εγκράτειαν των ασκητών. Κατά της ακολασίας των σατύρων την αγνό­τητα των παρθένων. Κατά των αισχρών ασμάτων των Μαινάδων τους θεσπέσιους ύμνους, τας πνευματικάς ωδάς των Δαμασκηνών και Ρωμανών. Κατά της κυριαρχίας των παθών, την κυριαρχίαν του Πνεύματος. Κατά της κοσμικής αγάπης, η οποία εθεοποίει τα εγκόσμια, τα εφήμερα και απατηλά, αντέταξε τον θείον έρω­τα, την εξ όλης ψυχής, καρδίας, διανοίας και ισχύος αγάπην του Θεού. Ω Κύριε! Η διδασκαλία Σου, η ζωή Σου, η θυσία Σου, ο Σταυρός και η Ανάστασις  Σου,   εκκαθάρισαν, ευωδίασαν την γην. Ω Κύριε ! Μύρον εκκενωθέν όνομά Σου.

Το νέον κήρυγμα, το όποιον ηκούσθη κατ' αρχάς εις ένα μι­κρόν κύκλον αλιέων της Γαλιλαίας, ηπλώθη μετ' ολίγον με τα­χύτητα αστραπής. Ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος μαθητής του Κυρίου, ιδού εκ των πρώτων φθάνει εις Πάτρας, κηρύττει και εξαγνίζει την πόλιν από τα ειδωλολατρικά αίσχη. Ο κορυφαίος των Αποστόλων, ο Παύλος, φέρει το μήνυμα της και­νής ζωής παντού. Μέσα εις τα αρχαία κέντρα του ειδωλολατρικού κόσμου με τους Βάκχους και τας Αφροδίτας των, με τούς Σατύρους και τας μαινάδας των, ηκούσθη η φωνή του, φωνή πού δεν εδέχετο κανένα συμβιβασμόν με το σκότος, με την ζωήν της ειδωλολατρίας. Ο λόγος του μαχαίρι. Έκοπτε τα σεσηπότα. «Κανείς—εφώναζεν ο Απόστολος—κανείς εκ των πιστών δεν επιτρέπεται να λαμβάνει μέρος εις κοσμικάς, εις είδωλολατρικάς τελετάς και συγκεντρώσεις, κατά τας οποίας φονεύεται η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, οργιάζει το κτήνος, θεοποιείται η σαρξ. Ακούσωμεν την αθάνατον φωνήν του! «Ως εν ήμερα ευσχημόνως

περιπατήσωμεν μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις,…άλλ' ενδύσασθε τον Κύριον και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας. —Τίς κοινωνία φωτί προς σκότος;—Υμείς ναός θεού έστε ζώντος—Διό εξέλθετε εκ μέσον αυτών και αφορίσθητε. (Ιδ. Ρωμ. 13, 13—Β' Κορινθ. 6, 14—18). Αποχή εκ της ειδωλολατρικής ζωής, τελετών και πανηγύρεων, ήτο το ζωηρόν, το συνεχές, το αδιάλειπτον σύνθημα—κήρυγμα της απο­στολικής Εκκλησίας. Αποχή πού επισημοποιείτο με ιεράν υπόσχεσιν. Διότι κατά την ώραν του μυστηρίου του Βαπτίσματος ο βαπτιζόμενος υπέσχετο ενώπιον θεού, αγγέλων και ανθρώπων, ότι χριστιανός γενόμενος, θ' απέχει των σατανικών πομπών. «Αποτάσση τω Σατανά;—ερωτά ο ιερεύς και πάσι τοις έργοις αυτού; και πάσι τοις αγγέλλοις αυτού; και πάση τη λατρεία αυτού; και πάση τη πομπή αυτού»; «Αποτάσσομαι» είνε η απάντησις. Ιδού η ιερά υπόσχεσις.

Οι χριστιανοί εκείνοι, ετήρουν τας ιεράς των υποσχέσεις, ήκουον την φωνήν των Πατέρων και απείχον παντός ακαθάρτου. Καθαρά τα ήθη των. Αγνή η ζωή των. Χρυσάφι πού έλάμπε και προύκάλει τον θαυμασμόν και αυτών ακόμη των απίστων και των διωκτών των. Η γη ευωδίαζε από την ευωδίαν του Χριστού, από την ζωήν των Χριστιανών των πρώτων αιώνων.

Άλλα όταν μετά την κατάπαυσιν των διωγμών και την εξωτερικήν επικράτησιν της Εκκλησίας τα ήθη των Χριστιανών πα­ρουσίασαν χαλαρότητα και πολλοί των Χριστιανών πού είχον ελαστικήν συνείδησιν δεν είχον δια τίποτε να λαμβάνουν μέρος εις εορτάς και πανηγύρεις πού είχον εις το πρόγραμμα των στοιχεία διαφθοράς και λείψανα ειδωλολατρικής ζωής, η Εκκλησία δεν εχαρίσθη εις τους χλιαρούς αυτούς χριστιανούς, αλλά συνεχίζουσα την ένδοξον αποστολικήν παράδοσιν, άγρυπνος φύλαξ της αιω­νίας ηθικής του Ευαγγελίου, συνήλθεν εις Τοπικάς και Οικουμενικάς Συνόδους, απεφάσισε, κατεδίκασεν, αφώρισε τους ειδωλολατρίζοντας αυτούς χριστιανούς. (Ιδε Κανόνα ΞΒ—έκτης Οίκουμ. Συνόδου),

Ούτω η Ορθόδοξος Εκκλησία αντέδρα κατά της εισβολής του ειδωλολατρικού πνεύματος πού προσεπάθει υπό μυρίας μορφάς να υπεισέλθη και να μολύνη τον χριστιανικόν βίον. Υπογραμμίζομεν η Ορθόδοξος Εκκλησία. Διότι η Δυτική Εκκλησία κα­τά τίνα σκοτεινήν περίοδον εν τω ζητήματι τούτω συνυποκρίθη μετά του κόσμου και παρουσίασε δυστυχώς το άθλιον θέαμα: αρ­χιερείς και πάπας να ευλογούν να πρωτοστατούν εις την διοργάνωσιν καρναβαλιών πού έλκουν προφανώς την καταγωγήν από τα Σατουρνάλια και τα Λουπερκάλια της αρχαίας Ρώμης, της Βαβυλώνος του κόσμου. Αλλ' εδώ όχι περί Ρώμης και πάπων, αλλά περί Ελλάδος και ορθοδόξου λαού Ο λόγος. Και συνεπώς δεν δύνανται μερικοί να μας παρουσιάζουν την Νίκαιαν ως παράδειγμα. Δεν είμεθα Δύσις.

* * *

Και τώρα, φίλοι αναγνώσται, κρατούντες τ' ανωτέρω ως φως, ως καθρέπτην πλησιάσατε και εξετάσατε, το καρναβάλι των Πα­τρών και αποφανθήτε, εάν ειμπορή να σταθή μέσα εις μίαν Ορθόδοξον Χριστιανικήν Κοινωνίαν.

Καθώς πληροφορούμεθα, πέρυσι εις τας Πάτρας την τελευταίαν Κυριακήν των Απόκρεω, κατά την οποίαν οι κώδωνες των ω­ραίων ναών της πόλεως εκρούοντο και   εκάλουν τους χριστιανούς εις ψυχικήν ανάτασιν, εις πνευματικήν περισυλλογήν, άτομα τινά, ξένα προς το πνεύμα του   Ευαγγελίου, μιμηταί των   αθλιοτήτων των πόλεων της Δύσεως, διωργάνωσαν καρναβάλι και συμπαρέσυραν την πόλιν του Αγίου Ανδρέου του   Πρωτοκλήτου εις σατανικήν πομπήν. Ναι! Σατανικήν πομπήν. Διότι εκτός των άλλων της όλης πομπής προηγείτο   γιγαντιαίον σύμβολον πού παρίστανε τον Σαταναν. Ο Σατανας   (ο έξω επ' εδώ)   εστηρίζετο επάνω εις δύο ξυλοπόδαρα μήκους 2 μέτρων, διά να είνε θεατός απ' όλον το πλήθος. Έφερε μακράν ουράν.   Μήπως η ουρά αύτη ήτο το σύμ­βολον πού υπενθύμιζε την ελκτικήν εκείνην δύναμιν του Σατανα, όστις, κατά την Αποκάλυψιν, με την ουράν του έσυρε το 1)3 των αστέρων του ουρανού; Πόσους να σύρη σήμερον; — Όπισθεν του Σατανά ήρχετο η γυνή, η βασίλισσα του  καρνάβαλου, εστολισμένη με φαντασμαγορικήν στολήν. Ταύτην ηκολούθουν άρματα πολ­λά. Άνδρες και γυναίκες   μετημφιεσμένοι.

Στολαί, παρίσταναν ό,τι ήθελες εκ του κόσμου των ζώων και των ανθρώπων. Ο καρνάβαλος παρήλαυνε. Και ο κόσμος συνωστιζόμενος   επάνω εις τα πεζοδρόμια εθεάτο, διετίθετο ευμενώς και εχειροκρότει. Εχειροκρότει τ' άρματα, τα ερασιτεχνικά   συγκροτήματα,   την βασίλισσαν, τον Σατανάν. Ωραία πράγματα! Η  σατανική πομπή, αφού έκαμε τον γύρο της, έφθασε  εις   κεντρικήν πλατείαν. Εκεί, παρουσία μικρών και μεγάλων, αρχόντων και αρχομένων, εκάη το γιγαντιαίον σύμβολον εν μέσω των ιαχών του πλήθους.

Ο Καρνάβαλος! Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, ότι όλη αυτή η πομπή του Σατανά και της βασιλίσσης του δημιουργεί το ψυχολογικών εκείνο κλίμα, μέσα εις το όποιον μοιραίον είνε να σημειώνεται χαλάρωσις των ηθών, και εάν ακόμη δεν λαμβάνουν χωράν δημοσία, αι μεγάλαι εκείναι απρέπειαι των βακχικών εορ­τών, πάντως το πνεύμα του Βάκχου και της Αφροδίτης επικρα­τεί. Ο Σατανάς τας ημέρας του Καρνάβαλου είνε πολυάσχολος. Η πελατεία του μεγίστη. Σύρει πλήθη. Τα δίκτυα του ανασύρον­ται πλήρη από νέας και νέους.

Και εις ποία αμαρτήματα δεν πα­ρασύρονται οι άνθρωποι κατά τας ημέρας αυτάς του Καρνάβαλου; Αστεία αηδή, άσματα πορνικά, χειρονομίαι απρεπείς, πολυποσίαι, πολυφαγίαι, μέθαι, κραιπάλαι, αισχρολογίαι, βλασφημίαι, εξωφρενι­κοί χοροί Σαλώμης, αισχροί έρωτες και συζυγικαί απάται, προοί­μια διαζυγίων και οικογενειακών δραμάτων, ιδού τα αμαρτήματα, ιδού το λιβάνι πού καιεται προς λατρείαν του θεού - Καρνάβα­λου. Τι άλλο, σας ερωτώμεν, τι άλλα θα έπρεπε να γίνωνται δια να κληθούν Σατανικαί πομπαί; Ο ακολουθών αυτάς γίνεται αρνητής της εν τω βαπτίσματί του ομολογίας πίστεως.

Τι δε να είπωμεν περί σπατάλης εκατομμυρίων ολοκλήρων πού εδαπανήθησαν δια την επιτυχή διεξαγωγήν της εορτής αυτής; Αλλοίμονον! Χρήματα γίνονται καπνός και καίονται. Πού ; Εις ένα κράτος πού συντηρείται με την επαιτείαν των ξένων! Πού; Εις μίαν πόλιν πού διέρχεται οικονομικήν κρίσιν ! Πού; Εις μίαν πόλιν με στρατιάν απόρων της οποίας οι άποροι φυματικοί δημομοσιεύουν δραματικάς εκκλήσεις και ζητούν χρηματικήν βοήθειαν δι' αγοράν φαρμάκων! Εις αυτήν λοιπόν την πόλιν γίνεται ο Καρνάβαλος και μαζί με αυτόν διοργανώνονται και χοροεσπερί­δες μυθώδεις, ως εκείνη η του Λαδοπούλου. Δυστυχισμένη Πατρί­δα! Χρήματα δεν υπάρχουν δια γάλα, δια κρέας, δια φάρμακα, δια μίαν... πενικελλίνην πού ζητεί η χήρα και το ορφανόν των τελευταίων μας αγώνων. Υπάρχουν όμως χρήματα δια μά­σκες, δια ενδυμασίας Κινέζων και Ιαπώνων, δια χαρτοπόλεμον, δια σοκολάτες πού εκσφενδονίζουν εις τα μπαλκόνια οι νεαροί—δανδήδες. Με τα ποσά αυτά τα όποια εξοδεύουν ασώτως οι υιοί και αι θυγατέρες του αιώνος τούτου, πόση κοινωνική ανακούφησις  θα   ηδύνατο   να γίνη   κατά τας   ημέρας   των Απόκρεω;

Ταύτα έγιναν πέρυσι εις Πάτρας. Εφέτος δε τί μέλλει να γίνη; Ιδού το Δημ. Συμβούλιον Πατρέων συνεδριάζει. Ιδού η επιτροπή καρνάβαλου αφίχθη εις Αθήνας, κτυπάει πόρτες, ζητεί εκατομμύρια πολλά δια την λαμπροτέραν διοργάνωσιν. Ζητεί δάνειον και ο Τουρισμός γίνεται εγγυητής δια τα έξοδα... των «μασκαράδων»! Η Λυρική Σχολή θα στείλη κλιμάκιον. Το πάν κινείται δια να γίνουν αι Πάτραι όχι Ανατολή, αλλά Δύσις, Μασσαλία και Νίκαια και πρωτοπόρος καρναβαλικών εορτών και πανηγύρεων καθ' όλην την Ελλάδα. Δόξαν πού εζήλευσαν οι άν­θρωποι! Εάν εις άλλους εδόθη το μετάλλιον του Ξενίου Διός, ας δοθή εις αυτούς, δια να το φέρουν επί του στήθους των, μετάλλιον με ανάγλυφαν την εικόνα του Βάκχου. Ανάστασις ειδωλολατρείας.

Άλλ' όχι ! Αι Πάτραι δεν θα γίνουν Δύσις, Μασσαλία και Νίκαια, θα μείνουν η πόλις η αγία, η πόλις του Πρωτοκλήτου Ανδρέου. Προς τούτο πρέπει ν' αναληφθή αποστολικής πνοής και δράσεως άγων.

* * *

Άγων. Άλλα ποίος θ' αναλάβη τον αγώνα; Ποίος άλλος πα­ρά η Εκκλησία. Η Αποστολική Εκκλησία των Πατρών δεν δύ­ναται, δεν επιτρέπεται ν' ανέχεται την κατάστασιν αυτήν. Ας κατέλθει εις αγώνα. Ας αρχίσει ο πόλεμος! Ας ασ­τράψουν όπλα τα Ιερά. Πνευματικόν οπλοστάσιον είνε η Εκκλησία. Έχει όπλα με τα όποια δύναται να νικήση κατά κράτος τον Σατανάν και να άρη θρίαμβον περιφανή. 'Αρκεί να τα χρησιμοποίηση εγκαίρως και γενναίως, θέλετε να οπλισθήτε; Όπλον πρώτον : Η δια του λόγου διαφώτισις του λαού. Επί δύο εβδομάδας οι ιερείς των Πατρών και ιεροκήρυκες θ' ανα­πτύσσουν δημοσία και κατ' οίκον τας απόψεις του Χριστιανισμού επί του θέματος τούτου, θα ανοίξουν τα Πηδάλια, θ' αναγνώσουν μεγαλοφώνως και θα ερμηνεύσουν τους θείους και Ιερούς Κανό­νας, οι όποιοι αποπνέουν το άρωμα της Ευαγγελικής ηθικής. Όπλον δεύτερον : Η δια του τύπου διαφώτισις. Φλογερά εγκύ­κλιος του επισκόπου Πατρών ας συνταχθή και ας κυκλοφορήσω κατά χιλιάδας αντιτύπων εις την περιφέρειαν Πατρών και πέραν αυτής. Όπλον τρίτον... Δεν είνε δύσκολον και μόνοι σας μελετώντες τους Κανόνας να εύρητε τα όπλα ταύτα που το κάθενα έχει την ίδικήν του αποστολήν.

Μεταξύ αυτών θ' ανακαλύψητε και ένα όπλον πού λέγεται αφορισμός. Τρομερόν όπλον! Πας ο μη υπακούων εις την φωνήν της Εκκλησίας αφορίζεται οιον­δήποτε αξίωμα και αν κατέχη. Ας κάμη χρήσιν των όπλων της η Εκκλησία. Και εάν παρ' όλας τας συνεχείς προειδοποιήσεις και εντόνους διαμαρτυρίας πού θα φθάνουν μέχρι αφορισμοί; των πρωτοστατούντων εις τας τελετάς του Καρνάβαλου, εάν παρ' όλα αυτά μία μερίς λάου δεν θα θέληση ν' ακούση την φωνήν της Μη­τρός Εκκλησίας, άλλα θα επιμένη η μερίς αυτή να διοργάνωση την σατανικήν πομπήν και να βεβήλωση την πόλιν, ανιστώσα την ειδωλολατρείαν, η Εκκλησία Πατρών έχει να πράξη  σπουδαιότερον και γενναιότερον.

Δεν θα κτυπήση πλέον λιανοτούφεκο, αλλά θα βάλη τοπομαχικόν. Τί; Την στιγμήν, κατά την οποίαν η πομπή του Καρνάβαλου θα ετοιμάζεται να εκκίνηση, ακριβώς την στιγμήν εκείνην θα κτυπήσουν πενθίμως όλοι οι κώ­δωνες των Ναών της πόλεως, ο ευλαβής λαός—το πιστεύομεν δια τον λαόν των Πατρών—ο ευλαβής λαός μας θα σπεύση, θα συγκεντρωθή εις τον Ί. Ναόν του Αγ. Ανδρέου, πολιούχου της πόλεως. Εκεί θα ψαλλή κατανυκτική δέησις, θα σχηματισθή άλ­λη θεϊκή πομπή, λιτανείας προς εξαγνισμόν του Άγους. Επί κεφαλής ο Επίσκοπος, οι Ιερείς ενδεδυμένοι με τας πενθίμους στολάς της Μ. Τεσσαρακοστής. Τίμιος Σταυρός θα υψώνεται, θα λάμπουν υπό τον ήλιον αι εικόνες των Αγίων Άσματα των καλλιφώνων ψαλτών των Πατρών θα δονούν τον αέρα. Ο ευσεβής λαός θ' ακόλουθη.—Την ιδίαν ημέραν δύο λιτανείαι. Μία του Διαβόλου. Μία του Χριστού. Και τότε θα ίδωμεν πόσος λαός θ' ακολουθήση την σατανικήν πομπήν.

Αδύνατα αυτά; Άλλ' έτσι άλλοτε ενήργησεν εις την Βασι­λίδα των πόλεων ο Ιερός Χρυσόστομος. Με αγρυπνίαν ολονύκτιον, με λιτανείαν ιεράν έκαυσε τον Διάβολον, διέλυσε τας ορδάς των αιρετικών και των ειδωλολατρών, οι οποίοι ήθελαν να λιτανεύσουν κατά τα έθιμα αυτών.

Η «Σπίθα», ταύτα πιστεύει ταύτα κηρύττει, ταύτα γράφει. Διο και έκκλησιν ποιείται εις τον Σεβ. Μητροπολίτην Πατρών κ. Θεόκλητον, του οποίου η τελευταία σθεναρά στάσις εις την υπόθεσιν των παρανόμων γάμων αριστοκρατικής οικογενείας

Αθηνών, μας παρέχει την ελπίδα ότι και εις προκειμένην σοβαρωτάτην υπόθεσιν θα θέληση να κινηθή. Άγιε Πατρών! Τολμή­σατε. Αγωνισθήτε υπέρ των Νόμων της Εκκλησίας. Δεν θα μείνητε μόνος.

Παρά το πλευρόν σας οι ιεροκήρυκες της πόλεως και δη ο πατήρ Γερβάσιος, όστις κατά το παρελθόν έτος, μόνος αυτός ύψωσε φωνήν διαμαρτυρίας και δικαίως τους εορταστάς απεκάλεσεν Καρναβαλιστάς και αρνητάς της πατρώας πίστεως, άλλ' όταν τώρα σεις ως άλλος Γερμανός Πατρών εκδιπλώσητε την σημαίαν της Ορθοδοξίας, παγωμένες καρδιές θα θερμανθούν, κλειστά χείλη θ' ανοίξουν, και παράλυτα χέρια θα υψωθούν. Διότι θησαυροί πίστεως κρύπτονται εις τα βάθη της λαϊκής ψυχής και με το ηρωϊκόν σύνθημα του επισκόπου των θα εκπηδήσουν δυνά­μεις τεράστιας. Ακραδάντως πιστεύομεν, ότι ενεργούντες δραστηρίως και γενναίως, μηδέν άλλο υπ' όψιν λαμβάνοντες, ειμή τους Νόμους του θεού, θα νικήσητε, Σεβασμιώτατε, και ο Σατανάς θα τινάξη τα ξυλοπόδαρα του εις το Ιόνιον πέλαγος δια να εκβρασθούν ταύτα ως οικτρά ναυάγια εις την παραλίαν της Νίκαιας. Ίσως εκεί χρησιμοποιηθούν υπο της συναδέλφου επιτρο­πής Καρνάβαλου Νικαίας. Αν και αι εκ Νίκαιας ειδήσεις δύναν­ται να πληροφορήσουν τους Καρναβαλιστάς μας, ότι ο Καρνάβα­λος εκεί πνέει τα λοίσθια. Τί κρίμα !

Εάν όμως, παρ' ελπίδα, ουδέν εξ όσων ανωτέρω προτείνομεν, γίνη, και ο Σατανάς ανεμπόδιστος αφεθή και εκτέλεση το ιδικόν του θέλημα και η πόλις των Πατρών παραδοθή και εφέτος εις την διάθεσιν των καταχθόνιων δυνάμεων, και η ωραία Νύμφη κυλισθή εις τον βόρβορον, τότε την επομένην το πρωί με το οτομοτρίς πρέπει ν' αναχώρηση εκ των Πατρών όλον το ιερατείον ως άχρηστον. Διότι ερωτώμεν πώς ένας και μόνον άλλοτε απόστο­λος του Χριστού, ο Άγιος Ανδρέας, εξυγίανεν όλην την πόλιν εκ της ειδωλολατρείας και σήμερον δύο και τρεις δωδεκάδες Ιερέων με επίσκοπον επί κεφαλής δεν δύνανται να περιστείλουν και να εξαλείψουν το κακόν; Έγιναν όλοι άλας μωρόν; Όχι. Δεν θέλομεν να το πιστεύσωμεν. Τουναντίον πιστεύομεν, ότι εάν Κλήρος και ευσεβής λαός κινηθούν, θα σαρώσουν τον Διάβολον. Ουδέν της εκκλησίας ισχυρότερον όταν εγκλείη εις τους κόλπους της πιστούς άνδρας και γυναίκας έως θανάτου.   Και   έχει   δόξα τω θεώ  τοιούτους η πόλις των Πατρών. Η Χριστιανική Ελλάς αναμένει φως, κάτι περισσότερον Νίκην εκ Πατρών *.

* Το άρθρον υπό ζηλωτών χριστιανών των Πατρών διενεμήθη ευρέως ανά την πόλιν. Ανεδημοσιεύθη δε και εις τοπικήν εφημερίδα. Το κακόν, ως ήτο επόμενον, εξεμάνη. Καρναβαλιστής εις καθημερινήν εφημερίδα εδημοσίευσεν υβριστικήν επιστολήν κατά του συντάκτου, εις την οποίαν αμέ­σως απήντησαν κάτοικοι της πόλεως, γνωρίσαντες τον συντάκτην ως ιερο­κήρυκα κατά την περίοδον της στρατιωτικής των υπηρεσίας εν Β. Ελλάδι

Εις την πόλιν εδημιουργήθη υπό π. Γερβάσιον εστία σοβαρής αντιδρά­σεως, η οποία και θα εσάρωνε τον Καρνάβαλον, εάν η Εκκλησιαστική Αρχή του τόπου εγκαίρως και δραστηριως εκινείτο. Και ότι μία έγκαιρος και δραστήρια επέμβασις της Εκκλησιαστικής Αρχής δύναται να προλάβη και να ματαίωση εκδηλώσεις ειδωλαλατρικών πομπών, απέδειξε το Ηράκλειον της Κρήτης, εις το όποιον ο Καρνάβαλος, κατ' απομίμησιν του Καρναβάλου Πατρών άπαξ εμφανισθείς, δεν ετόλμησεν να εμφανισθή εκ νέου, διότι κατ' αυτού υψώθη το επόμενον έτος γενναίως η αρχιερατική ράβδος του Μητροπολίτου Κρήτης. Η χλιαρότης βλάπτει, η σφοδρότης σώζει. Ας ελπίσωμεν ότι και εις τας Πάτρας ο Καρνάβαλος δεχθείς ισχυρά πλήγματα ολίγην ζωήν έχει. Θα δεχθή και τα τελειωτικά βλήματα και θα ριφθή εις την θάλασσαν και η πόλις θα αναπνεύση και ο Πρωτόκλητος χαίρων και αγαλλόμενος θα εύλογη άνωθεν τους αγωνιστάς καθαιρέτας συγχρόνων ειδώλων. Αμήν!