Α’. Μικρή Εισαγωγή
Γιά τόν Μοναδικό, τόν ῞Ενα, τόν κοσμοπόθητο Λυτρωτή καί Σωτήρα, Φίλο, ᾿Αδελφό, Πατέρα, Πλάστη καί Θεό μας, θά μιλήσουμε σήμερα. Αὐτός εἶναι γιά μᾶς τό πᾶν! Παντοῦ καί πάντα! ῾Ο Χριστός!
Σήμερα θά προσπαθήσουμε μέ ταπείνωση, εὐλάβεια καί ἀγάπη νά μιλήσουμε γι᾿ αὐτό τό ῎Ονομα, πού εἶναι πάνω ἀπό ὅλα τά ὀνόματα, «τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα»! Τόν ᾿Ιησοῦ Χριστό, τόν Θεάνθρωπο Λυτρωτή μας! Εἶναι τό δεύτερο Πρόσωπο τῆς ῾Αγίας Τριάδος. Τί ὁμολογοῦμε στό «Συμβόλου τῆς πίστεως»; Οτι πιστεύουμε καί στόν ῞Ενα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν. Ελάτε νά θυμηθούμε τί ἀκούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο καί κατόπιν νά συζητήσουμε.
(Καλό θα ήταν να έχουμε μπροστά μας την Καινή Διαθήκη και να διαβάσουμε κάποιους από τους στίχους της παραβολής από το από το αρχαίο κείμενο.)
Β’. Διήγηση
῏Ηταν κάποια μέρα πού καί πάλι τά πλήθη ἄκουαν μέ ἐνδιαφέρον καί προσοχή τή θεϊκή διδασκαλία Του. ᾿Ανάμεσα στούς ἀκροατές, ἕνας, σηκώνεται. Εἶναι «Νομικός», δηλαδή διδάσκαλος τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί τῶν ᾿Ιουδαϊκῶν παραδόσεων. Καί σηκώνεται, μέ διάθεση, νά... πειράξει τόν Κύριο. Νά τόν περιπαίξει καί περιπλέξει! Ρωτάει, λοιπόν, εἰρωνικά·
- «Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω»; ῾Ο Κύριος, μέ ἁπλότητα τοῦ ἀπαντᾶ·
- Τί γράφει ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ; Τί διαβάζεις ἐκεῖ; (῏Ηταν Νομικός).
- Μά,... νά ἀγαπήσω τόν Θεό μέ ὅλη μου τήν καρδιά, ὅλη μου τήν ψυχή, τή δύναμη, τή σκέψη... Καί τόν πλησίον μου σάν τόν ἑαυτόν μου.
- Αὐτό νά κάνεις καί θά ζήσεις αἰώνια! τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Κύριος.
῾Ο Νομικός ξαναρωτᾶ!
- «Καί τίς ἐστί μου πλησίον»; Ποιός εἶναι ἐκεῖνος ὁ κοντινός μου πού πρέπει νά τόν ἀγαπήσω σάν τόν ἑαυτό μου; (Οἱ συγγενεῖς; οἱ συμπατριῶτες; οἱ φίλοι μου; ποιοί;)
Μέ τήν ἀφορμή αὐτή ὁ Κύριος πῆρε τό λόγο καί εἶπε τήν περίφημη καί ἀσύγκριτη παραβολή τοῦ «Καλοῦ Σαμαρείτη»!
- ῞Ενας ἄνθρωπος (προφανῶς ᾿Ιουδαῖος) «κατέβαινε ἀπό ῾Ιερουσαλὴμ εἰς ῾Ιεριχώ καί λησταῖς περιέπεσεν»· Ψηλά χτισμένη ἡ πρωτεύουσα τοῦ ᾿Ισραήλ. 740 μέτρα πάνω ἀπ᾿ τή θάλασσα. Χαμηλά στόν κάμπο ἡ ῾Ιεριχώ. 350 μέτρα κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας. Καί ὅλη αὐτή ἡ ἀπόσταση, μιά δύσβατη κοιλάδα, μέ φαράγγια ἄγρια· καί δυσκολοπέραστο τό μονοπάτι. Τρόμος καί φόβος γιά τούς ὁδοιπόρους! «Κοιλάδα αἵματος» τήν ἔλεγαν! Γιατί, ἔτσι κατάλληλη γιά λημέρια ληστῶν πού ἦταν, πολύ αἷμα ληστεμένων περαστικῶν εἶχε χυθεῖ. Καί νά πού ξάφνου, χύμηξαν πάνω στόν ἄνθρωπο ληστές! συμμορία ὁλόκληρη. ῎Αγριοι καί μανιασμένοι! Οὔτε λόγος γιά δυνατότητα ἄμυνας ἤ φυγῆς ἀπό τό δυστυχισμένο ὁδοιπόρο! Μέ κεραυνοβόλα χτυπήματα τόν ἔρριξαν κάτω. ᾿Αστραπιαία τοῦ ἅρπαξαν τά χρήματα, τά ψώνια του, ὅ,τι εἶχε ἐπάνω του, ὡς καί τά ροῦχα πού φοροῦσε! καί ἀφοῦ τόν καταπλήγωσαν σάν αἱμοβόρα θηρία, τόν πέταξαν στήν ἄκρη γυμνό, πνιγμένο στά αἵματα, μισοπεθαμένο! ῎Εφυγαν!...
Βογγάει ὁ δυστυχής στήν ἐρημιά, ἐξαντλημένος ἀπ᾿ τούς πόνους! καί περιμένει τό θάνατο! Τό αἷμα του, τρέχει.
Μά! ἄκου! κάποια βήματα!... Σκίρτησε ἡ σβησμένη του καρδιά! ῎Ισως κάποιος περνᾶ!... ῎Ισως, τόν συμπονέσει καί σταθεῖ νά τόν βοηθήσει!... ᾿Αλλά τά βήματα, πρίν πλησιάσουν λοξοδρόμησαν βιαστικά! Ποιός ἦταν πού πέρασε ἔτσι ἀδιάφορα; Φοβερό. ῞Ενας ἱερέας τῶν ᾿Ιουδαίων! πού ὅμως! «ἰδών αὐτόν ἀντιπαρῆλθεν»! ῎Ακουσε τό βόγγο του! Τόν εἶδε αἱμοπνιγμένο! ᾿Αλλά, μέ γρηγοράδα βιάστηκε νά ἀπομακρυνθεῖ! Χωρίς συμπόνια! Χωρίς ἐνδιαφέρον! ῎Ισως καί νά σκεπτόταν·
- Εὐτυχῶς, πού πέρασε αὐτός πρίν ἀπό μένα! ᾿Αλλιῶς; ἐγώ θά ἤμουνα τό θύμα!... ῎Ας φύγω γρήγορα... δέν εἶναι ἐδῶ ὁ τόπος γιά καλωσύνες!... Καί ὅμως! ἔπρεπε νά ξέρει ποιό ἦταν τό καθῆκον του!
῾Η καρδιά τοῦ πληγωμένου, πληγώθηκε ἀκόμα περισσότερο τώρα, ἀπό τό κοφτερό μαχαίρι τῆς ἀπονιᾶς!...
῞Ομως! Νά! ἄλλο φῶς ἐλπίδας ξανανάβει! ῎Ακου! πάλι βήματα ἀπό μακριά! ῎Ισως τοῦτος ὁ περαστικός φανεῖ πιό πονετικός! Εἶναι καί Λευίτης· βοηθός ἱερέα τῶν ᾿Ιουδαίων! Ξέρει καλά τό Νόμο τοῦ Θεοῦ!... ᾿Αλίμονο, ὅμως! Δέν φέρθηκε καί αὐτός λιγότερο ἄσπλαχνα καί ἐγωιστικά. «᾿Ελθών καί ἰδών, ἀντιπαρῆλθε»! Τόν πλησίασε καί ἀφοῦ τόν εἶδε ἔτσι καταπληγωμένο, λοξοδρόμησε γρήγορα!...
Πόσο ἀπελπιστικά θά πλήγωσε τήν καρδιά τοῦ ἑτοιμοθάνατου ἡ σκληρή ἀδιαφορία τῶν δύο περαστικῶν! Τό νιώθει. Σβήνει! ῾Η ἀσταμάτητη αἱμοραγία τόν ἔχει ἐξαντλήσει πιά!... Μά...
᾿Εκεῖ πού ἡ ἐλπίδα του ξεψυχοῦσε μαζί του, δές, κάποιος τόν πλησιάζει! Τάχα ἀπό περιέργεια, σάν τό Λευίτη; ῎Οχι! Αὐτός τόν σπλαχνίζεται εἰλικρινά. Σκύβει ἐπάνω του μέ στοργή. Προσέχει μιά - μιά τίς πληγές του! Καταλαβαίνει πώς εἶναι θύμα ληστῶν· μά δέν ἀπομακρύνεται φοβισμένος. Καθυστερεῖ τό ταξίδι του. Βγάζει ἀπό τό σάκκο του κρασί καί λάδι... Πλένει τίς πληγές μέ τό κρασί (ἀντί γιά οἰνόπνευμα) καί τίς ἀλείφει μέ λάδι (ἀντί γιά ἀλοιφή). Σκίζει κάποιο ροῦχο του, φτιάχνει ἐπιδέσμους καί τίς δένει... ῎Επειτα, τόν σηκώνει στήν ἀγκαλιά του! Προσεκτικά τόν βάζει ἐπάνω στό ζῶο του! Καί μέ τό ᾿να χέρι νά τόν κρατᾶ, μέ τ᾿ ἄλλο νά ὁδηγεῖ τό ζῶο, πεζός ἐκεῖνος, προχωρεῖ στό δύσβατο δρόμο.
Οὔτε σκέψη γιά τήν καθυστέρηση! Οὔτε ὑποψία φόβου γιά τίς ἐνέδρες τῶν ληστῶν! Οὔτε λόγος γιά κούραση καί κόπο! Προχωρεῖ. Κι ὅλο τόν σιάζει καί τόν φροντίζει. Τοῦ δίνει κουράγιο!... ῞Ωσπου, ἔφτασαν στό πρῶτο «πανδοχεῖο» (μικρό ἀγροτικό ξενοδοχεῖο). Ζητάει ἀπό τόν πανδοχέα (ξενοδόχο) κρεββάτι καθαρό γιά τόν ἄρρωστό του. Δυναμωτική τροφή. ῞Ολη νύχτα στέκει ἄγρυπνος δίπλα του. Τόν φροντίζει. Κι ὅταν ξημέρωσε κι ἔπρεπε πιά ἀναγκαστικά νά φύγει γιά τήν ἐργασία του, βγάζει ἀπό τήν τσέπη του «δύο δηνάρια» καί λέει στόν πανδοχέα·
- Πάρε αὐτά, καί «ἐπιμελήθητι αὐτοῦ». Νά περιποιηθεῖς τόν ἄνθρωπό μου ὥσπου νά γίνει καλά. Κι ὅσα ξοδέψεις παραπάνω, θά σοῦ τά δώσω ὅταν ξαναπεράσω ἀπό δῶ, στό γυρισμό μου! «῞Ο,τι ἄν προσδαπανήσῃς ἐγώ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι»!...
- Μά ποιός ἦταν αὐτός ὁ ἐκπληκτικός ἄνθρωπος πού φέρθηκε στόν πληγωμένο μέ τόση ἀγάπη; Πατέρας του; ἀδελφός του; φίλος; συμπατριώτης του; Τίποτε ἀπό αὐτά! ῏Ηταν ἕνας Σαμαρείτης! Δηλαδή, ἕνας ἐχθρός του!
᾿Εδῶ ἐτελείωσε ὁ Κύριος τή θαυμάσια Παραβολή. Καί ρωτάει τό Νομικό.
- Λοιπόν, ποιός ἀπό τούς τρεῖς αὐτούς σοῦ φαίνεται ὅτι τήρησε τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης καί ἀποδείχθηκε πραγματικά «πλησίον» (σάν ἀδελφός καί φίλος) σέ κεῖνον πού ἔπεσε στά χέρια τῶν ληστῶν;
Καί ὁ Νομικός, ντροπιασμένος ἀπάντησε·
- «῾Ο ποιήσας τό ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ»! Δηλαδή ἐκεῖνος πού τόν συμπόνεσε καί τόν βοήθησε μέ ἀγάπη!
- ῎Ε, λοιπόν, τοῦ λέει ὁ Κύριος! «Πορεύου καί σύ ποίει ὁμοίως»! Πήγαινε καί νά κάνεις καί σύ τό ἴδιο. Νά γίνεις δηλαδή καί σύ, ἕνας καλός Σαμαρείτης!
Γ´. Επεξεργασία
Είπαμε παιδιά, καί στήν αρχή ότι πιστεύουμε στόν ῞Ενα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν. Κάθε μία λέξη ἀπό αὐτές, ἔχει τό ξεχωριστό νόημά της. Δίνει καί ἕνα ξεχωριστό χαρακτηριστικό τοῦ Κυρίου μας. ῎Ας τά δοῦμε·
- ῞Ενας· Εἶναι ὁ ῞Ενας καί Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ! ῾Ο Δημιουργός Λόγος! ῾Ο ῞Ενας καί Μόνος Σωτήρας καί Λυτρω-τής μας.
- Κύριος· ῞Ενας καί Κύριος, τοῦ παντός Δημιουργός. Κυρίαρχος καί ᾿Εξουσιαστής ὁρατῶν πάντων καί ἀοράτων!
- ᾿Ιησοῦς, πού σημαίνει Σωτήρας!
- Χριστός, πού σημαίνει Θεός μαζί καί ῎Ανθρωπος! Χρισμένος μέ τό ῞Αγιο Πνεῦμα.
῾Ο Χριστός μας παιδιά, μας δίδαξε το παράδειγμα τῆς ἀγάπης! Αὐτός εἶναι, καί ὁ Πρῶτος Καλός Σαμαρείτης! ῎Αφησε τή δόξα τοῦ Οὐρανοῦ καί ἦρθε στή γῆ σάν ἄνθρωπος! Γιατί;... Γιά νά σώσει ἀπό τίς ἐνέδρες καί τά νύχια τοῦ ἀρχιληστῆ Διαβόλου, τόν ἄνθρωπο. Σέ μεγάλα χάλια τόν εἶχαν καταντήσει οἱ ληστές - δαίμονες! Ξεγυμνωμένο ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Καταπληγωμένο ἀπό τήν ἁμαρτία.
Τόν ἔπλυνε μέ τό τίμιο Αἷμα Του (τό κρασί).
Μέ τό «ἔλαιον» τῆς εὐσπλαχνίας καί τῆς ἁγίας διδασκαλίας Του ἐμαλάκωσε καί θεράπευσε τίς πληγές του! Τίς ἔδεσε. Τόν σήκωσε στούς ὤμους Του...
Καί δέν σταματᾶ ἕως ἐδῶ. Φροντίζει καί γιά τή συνέχεια. Χτίζει «Πανδοχεῖο» καινούργιο στή γῆ. ῎Οχι μέ πέτρες καί χῶμα. Τό χτίζει μέ Πνεῦμα ῞Αγιο. Σά νά ἀνοίγει τήν ἀπέραντη θεϊκή ἀγκάλη του καί τήν κάνει «Πανδοχεῖο»!
Ποιό εἶναι τό Πανδοχεῖο αὐτό τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη;
Εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία μας! Σ᾿ αὐτή μᾶς ἀσφαλίζει· καί ἀναθέτει τή φροντίδα μας στούς καλούς πανδοχεῖς, τούς ἱερεῖς μας.! ᾿Εκεῖνοι πιά, ἐπιμελοῦνται τίς τραυματισμένες ἀπό τήν κακοποίηση τῶν ληστῶν-διαμόνων ψυχές μας!...
῾Ο Κύριός μας, ἄφησε στό Πανδοχεῖο τῆς ᾿Εκκλησίας μας καί «δύο δηνάρια» γιά τήν φροντίδα μας. Δέν θά βάζει ὁ νοῦς σας ποιά εἶναι αὐτά! Εἶναι ὁ Θεῖος Του λόγος! ῾Η Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη. Μέ αὐτόν μᾶς παιδαγωγεῖ, μᾶς θεραπεύει καί μᾶς δυναμώνει ἡ ᾿Εκκλησία μας.
Καί ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος στούς καλούς ἱερεῖς μας (πού δέν μοιάζουν καθόλου μέ τόν ῾Ιερέα καί Λευίτη τῆς παραβολῆς) πώς, ὅταν ἐπιστρέψει στή «Δευτέρα Παρουσία» Του, θά τούς ἀμείψει γιά κάθε κόπο τους γιά μᾶς...
῾Ο Χριστός μας, λοιπόν, ὁ πρῶτος Καλός Σαμαρείτης! Πόσο πρέπει νά Τόν εὐχαριστοῦμε! Μᾶς ἔσωσε μέ τήν ᾿Αγάπη Του ἀπό τά μοχθηρά χέρια τοῦ ληστῆ - διαβόλου!... Τί ἔκανε ἀπό ἀγάπη σέ μᾶς;
Ταπεινώθηκε καί ἦλθε στή γῆ! Στάθηκε κοντά μας μέ ἀγάπη. ῎Εφτασε μέχρι τήν ὀδυνηρή θυσία τοῦ Σταυροῦ! Δέν παύει νά μᾶς συγχωρεῖ καί νά μᾶς εὐεργετεῖ!...
Μᾶς ἔμαθε ἔτσι, ὄχι μόνο ποιά εἶναι, ἀλλά καί ὥς ποῦ πρέπει νά φθάνει ἡ ἀγάπη μας πρός τόν «πλησίον». Πῶς νά τήν ἐκδηλώνουμε πρόθυμα, μέ εὐγένεια καί ἀδελφικότητα, ὅπως ἀκριβῶς θά θέλαμε νά φερθοῦν καί σέ μᾶς οἱ ἄλλοι σέ παρόμοια περίπτωση. Μᾶς ἔμαθε νά γινόμαστε ἐμεῖς «πλησίον» σέ κεῖνον πού ἔχει τήν ἀνάγκη μας. ᾿Εμεῖς νά τόν πλησιάζουμε μέ ἀγάπη καί νά τόν βοηθοῦμε.
Γι᾿ αὐτό, τελειώνοντας τή συζήτηση μέ τό Νομικό ποιά σοβαρή συμβουλή - ἐντολή τοῦ ἔδωσε;
«Πορεύου καί σύ ποίει ὁμοίως». Πήγαινε, καί κάνε τό ἴδιο καί σύ. Πλησίασε καί δεῖξε ἔμπρακτα τό ἐνδιαφέρον καί τήν ἀγάπη σου. Σέ ποιούς;
- Σέ κείνους πού σέ ἀγαποῦν, ἀλλά καί σέ κείνους πού σέ μισοῦν. Πού σοῦ ἔκαναν κακό. Πού δέν σέ συμπαθοῦν ἤ δέν τούς συμπαθεῖς. Σέ καθένα πού ἔχει τήν ἀνάγκη σου. Γίνε ἕνας καλός Σαμαρείτης. Μά, θέλει κόπο, χρόνο, θυσίες!...
῎Α! αὐτό θά πεῖ ᾿Αγάπη! Νά μή λογαριάσεις κόπο, χρόνο, θυσίες. ῾Η ᾿Αγάπη δέν κουράζεται ποτέ. ᾿Αντίθετα, χαίρεται ὅταν κοπιάζει καί κάνει κάποιες θυσίες γιά τούς ἄλλους.
᾿Αλλά, μόνο στίς ὑλικές ἀνάγκες καί φροντίδες, καλός Σαμαρείτης; ῎Οχι· ἡ ᾿Αγάπη ἐνδιαφέρεται πρῶτα καί περισσότερο γιά τίς ληστεμένες ἀπό τό Διάβολο ψυχές. Τίς συνδέει μέ τόν Οὐράνιο Καλό Σαμαρείτη. Τίς ὁδηγεῖ στό στοργικό Πανδοχεῖο, στήν ᾿Εκκλησία Του. ῾Η ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία μας εἶναι τό πανδοχεῖο τῆς Σωτηρίας μας. ᾿Εκεῖ, πραγματικοί καλοί Σαμαρεῖτες, πού μιμοῦνται τόν Κύριο, μέ αὐταπάρνηση, χωρίς νά λογαριάσουν κόπους, φροντίζουν τίς ψυχές τίς τραυματισμένες ἀπό τά «βέλη» τοῦ πονηροῦ.
Χιλιάδες «Καλοί Σαμαρεῖτες» σέ ὅλες τίς ἐποχές καί σήμερα ἠλεκτρίσθηκαν ἀπό τό Σύνθημα πού ἔδωσε ὁ ῎Ιδιος ὁ Κύριος...
Ποιό Σύνθημα; —«Πορεύου καί σύ ποίει ὁμοίως».
Θά λείψουν σήμερα; Φτερά θά κάνουν νά φτάσουν κοντά στόν ἄνθρωπο πού ἔχει τήν ἀνάγκη τους! Μυστικά, θ᾿ ἀκοῦνε μέσα στήν καρδιά τους, τή φωνή τοῦ Πρώτου Καλοῦ Σαμαρείτη· «᾿Επιμελήθητι αὐτοῦ». Φρόντισε, δηλαδή, μέ ἀγάπη γι᾿ αὐτόν τόν ἄνθρωπο· τόν «πλησίον» σου. Φρόντισε γιά τίς πνευματικές ἤ ὑλικές του ἀνάγκες, ὅπως θά ᾿θελες νά φροντίσουν ἄλλοι γιά σένα, σέ μιά ἴδια περίπτωση.
Σύνθημα: ᾿Αγαπῶ, ἀκολουθῶ, πιστεύω τόν «῞Ενα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν».
Παιχνίδια:
- Κεριά με νεροπίστολα
Σε δυο μπουκάλια ή κηροπήγια, τοποθετούμε από ένα κερί.
Δυο παίχτες συναγωνίζονται για το ποιος θα σβήσει πιο γρήγορα το αντίστοιχο κερί χρησιμοποιώντας ένα νεροπίστολο.
- Σκυταλοδρομία
Κάθε παίχτης, κρατώντας ένα αναμμένο κερί στο ένα χέρι και ένα ποτήρι στο άλλο, ξεκινάει από την αφετηρία με σκοπό να φτάσει στο ορισμένο τέρμα πρώτος, με αναμμένο το κερί και γεμάτο το ποτήρι. Όποιος φτάσει πρώτος είναι ο νικητής.
Πηγή: (Βοηθήματα: Ι.Μ. Πειραιώς, Χελιδονιών)
ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα
