Ό Άγιος Βασίλειος, έκ δεξιών, όπως τόν παραλάβαμε αγιογραφικά από τήν αρχαία Εκκλησία. Στήν πρώτη φωτογραφία όπως τόν παρουσιάζει ή εμπορική Δύση καί ή Τουρκία μαζί της. Άν δούμε τήν διαφορά καταλήγουμε στό συμπέρασμα ότι συμφωνούμε μόνο στό όνομα ενός Αγίου τών δώρων...

Κωνσταντινούπολη

Στο Λονδίνο, η φωταγωγία των Χριστουγέννων και τα Χριστουγεννιάτικα πάρτι των περισσότερων επιχειρήσεων ματαιώθηκαν, ώστε να μη «θιγούν» οι μουσουλμάνοι της Βρετανίας (2% του πληθυσμού). Στην Ιταλία, αρκετά σχολεία και καταστήματα δεν έστησαν τις παραδοσιακές φάτνες, με παρόμοια αιτιολογία.

Τη στιγμή που πολλοί Ευρωπαίοι -ακόμη και άθεοι- αισθάνονται θιγμένοι με τις ακρότητες της «πολιτικής ορθότητας» και μιλούν για «πολιτιστική αυτοκτονία» της Ευρώπης, η Κωνσταντινούπολη καμαρώνει καταστόλιστη και κατάφωτη. Οι στολισμοί δεν είναι άλλοι από τα παραδοσιακά Χριστουγεννιάτικα στολίδια της Χριστιανικής Δύσης: γιρλάντες από λαμπιόνια, χριστουγεννιάτικα δένδρα, Αη Βασίληδες και κλαδιά από ένα είδος γκι, που στην Τουρκία είναι γνωστά ως kokina, κατάλοιπο της παρουσίας της πολίτικης, Ελληνικής ομογένειας.

Κανένας δεν παραξενεύεται

Η εικόνα ξενίζει πολλούς επισκέπτες, που δεν θα ανέμεναν παρόμοιους στολισμούς σε μια χώρα με μουσουλμανικό πληθυσμό. Ωστόσο, ελάχιστοι Τούρκοι βλέπουν κάτι το παράδοξο στους στολισμούς, ενώ ελάχιστοι είναι και όσοι γνωρίζουν τους συμβολισμούς που αυτοί κρύβουν.

Στολισμοί και εορτασμοί έχουν σημείο αναφοράς την Πρωτοχρονιά.

«Πρωτοχρονιάτικα» αποκαλούνται τα δένδρα που στολίζουν υπεραγορές, εμπορικά καταστήματα, καταστήματα τραπεζών αλλά και πάρα πολλά σπίτια, ιδίως στις πλουσιότερες συνοικίες της πόλης.

Το βράδυ της παραμονής Πρωτοχρονιάς, όχι των Χριστουγέννων, ανταλλάσσονται τα δώρα. Οι επιχειρήσεις διοργανώνουν «πρωτοχρονιάτικα πάρτι» μέσα στον Δεκέμβριο.

Ο Αγιος Βασίλης, εδώ «Μπαμπά Νοέλ» (πατέρας των Χριστουγέννων) έχει την τιμητική του. Λίγοι όμως γνωρίζουν ποιον απεικονίζουν οι μορφές με το κόκκινο σκουφί και τη γενειάδα.

Η εξήγηση που δίνεται σχεδόν ομόφωνα για το δημοφιλές της χριστουγεννιάτικης σημειολογίας στην Τουρκία είναι πως η παγκοσμιοποίηση έχει απεκδύσει τα Χριστούγεννα από κάθε θρησκευτική αναφορά, μετατρέποντάς τα σε εκδήλωση χαράς και καταναλωτισμού.

«Για τον Τούρκο αστό, τα χριστουγεννιάτικα δένδρα, οι Αη Βασίληδες και τα κόκκινα δεν είναι παρά άλλη μία έκφανση του δυτικού τρόπου ζωής, που τόσο εκτιμά και τόσο θέλει να μιμηθεί» εξηγεί ο Μεμέτ, φοιτητής πολιτικής επιστήμης και άθεος. Η Σουλέ, νέα κοπέλα που αυτοπροσδιορίζεται ακριβώς ως «Ευρωπαία μουσουλμάνα», θεωρεί πως να στολίζει κανείς το σπίτι του με «πρωτοχρονιάτικο δέντρο και Μπαμπά Νοέλ» δείχνει πόσο μοντέρνος είναι.

Παρά τη γνώμη του Μεμέτ, που συμπίπτει μ΄ εκείνη που έχουν διατυπώσει πολλοί αναλυτές, το φαινόμενο της χριστουγεννιάτικης ξενομανίας δεν περιορίζεται στην αστική τάξη. Στις αγορές και τα χάνια της παλιάς Πόλης, εντός των βυζαντινών τειχών, και στις υπόγειες διαβάσεις του τραμ, πωλητές του δρόμου εκθέτουν πλαστικούς Αη Βασίληδες, τεχνητά μικρά έλατα και λαμπιόνια σε γενειοφόρους άνδρες και μαντιλοφορεμένες γυναίκες.

Παρά τις προειδοποιήσεις της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων ότι τα «πρωτοχρονιάτικα» στολίδια είναι ξενόφερτα και αντι-Ισλαμικά, το ενδιαφέρον του κόσμου δεν δείχνει να μειώνεται.

«Μου αρέσει αυτός ο γεράκος» λέει η Ναζμιγιέ, της οποίας ο πατέρας φορά τις φαρδιές βράκες των θρησκόληπτων και η μητέρα της μαύρο τσαντόρ.

Δημοσιεύτηκε στην Λεσβιακή εφημερίδα «Δημοκράτης» 25-12-2008

Ο φανατισμός των Ισλαμιστών στην Τουρκία δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις ειδικά σε θέματα θρησκείας. Αυτό όμως που δεν επετεύχθη με «ζεϊμπέκικα και κουμπαριές» το πράττει η Ορθοδοξία αφού είναι έκδηλο σε πολλούς Τούρκους το Ορθόδοξο υπόβαθρο. Αν καί οι λιγοστοί Σελτζούκοι άλλαξαν τον εθνοθρησκευτικό χαρακτήρα εκατομμυρίων Ελλήνων (Μικρασίας, Θράκης, Πόντου κ.α.) που λόγω βίας ή συμφερόντων εξισλαμίσθηκαν ακόμα και επιφανειακά, σήμερα μία κρυμμένη Ορθόδοξη θρησκευτικότητα εκδηλώνεται από τους απογόνους τους. Οι κρυπτοχριστιανοί αποτελούν για το Πατριαρχείο ένα κρυφό ποίμνιο τραγικών θυμάτων μιας αυταρχικής διοίκησης αιώνων. Ζουν παντού. Κυρίως στον Πόντο που ίσως είναι 2 εκατομμύρια! Έρημοι ναοί λειτουργούν και ξαφνικά γεμίζουν κρυπτοχριστιανούς που κοινωνούν συνειδητά, νηστεύουν ακόμα και το λάδι όλα τα 5ήμερα της Μ. Τεσσαρακοστής. Γράφονται συνθήματα σε τοίχους από νέους με αναζητήσεις: «Δεν θέλουμε να είμαστε πια μουσουλμάνοι. Θέλουμε να γίνουμε Χριστιανοί»! Τούρκοι λένε σε Έλληνες επισκέπτες: «Ο τόπος αυτός είναι δικός σας». Hos geldiniz! Φύλακες μνημείων λένε σε Έλληνες να μην πληρώνουν εισιτήριο γιατί «αυτά είναι δικά σας». Δεν θεωρούν ευλογία απ’ τον Θεό το γεγονός ότι αδίκησαν τους Ρωμηούς κλέβοντας και διώκοντάς τους, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν βλέπουν προκοπή! Καταλαβαίνουν ότι ζουν σε μια χώρα που όλα είναι Ελληνικά! Ιστορία, μνημεία, πόλεις, πολιτισμός και το σημαντικότερο ότι η συντριπτική πλειοψηφία εξ’ αυτών γνωρίζει ότι στις φλέβες τους ρέει Ελληνικό αίμα!

Τα περιστατικά πολλά. Στο ναό Αγ. Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, ο π. Δοσίθεος συναντά νεαρή Τουρκάλα που ρίχνει οβολό στο παγκάρι, ανάβει κερί, προσκυνεί την εικόνα και εξηγεί στον Πάτερ: «Μου αρέσουν τα δικά σας»! Κάθε Παρασκευή που λειτουργεί η Μονή Μεταμορφώσεως Πρώτης συρρέουν πολλοί Τούρκοι. Στο νησί Αντιγόνη τιμούν τον Αγ. Γεώργιο φέρνοντας στο μοναστήρι λάδια, λαμπάδες, χρήματα για τα θαύματα που κάνει. Σ’ ένα απ’ τα 40 αγιάσματα της Πόλης, στο Μπαλουκλή καταφεύγουν πολλοί Τούρκοι ζητώντας βοήθεια σε δύσκολες περιστάσεις της ζωής. Στην Παναγία του Βεφά κάθε πρωτομηνιά εκατοντάδες Τούρκοι παίρνουν αγιασμό και την Πρωτοχρονιά γίνεται το αδιαχώρητο από χιλιάδες προσερχόμενους. Κοντά στην Αγιά Σοφιά, στον Αϊ Θαράπο, κάθε Δευτέρα Ορθόδοξος ιερέας διαβάζει συνεχώς ευχές σε «μουσουλμάνους» που ζητούν εξομολόγηση. Το αγίασμα της σπηλιάς Αγ. Δημητρίου Ξηροκρήνης γεμάτο δεκανίκια και τάματα από Τούρκους ακόμα και απ’ το Ερζερούμ που θεραπεύθηκαν. Εκκλησιάζονται, ζητούν να κοινωνήσουν, προσκυνούν το Σταυρό, ευχαριστούν τον παπά που σταυρώνει το άρρωστο παιδί τους, αγαπούν ιδιαιτέρως τον Aziz Nikola (Άγιο Νικόλαο)! Τουρκάλα κρατά 50 χρόνια αναμμένο το καντήλι στο Ναό Ταξιαρχών Μοσχονησίων!

Η «Σαμπάχ» γράφει: «Η επαναλειτουργία της Πατριαρχικής Σχολής Χάλκης είναι αίτημα άκρως λογικό» και ο αρθρογράφος Τσαντάρ υποστηρίζει «την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου που ισχύει απ’ το 451…». Ο Γ. Τζιβαόγλου γράφει ότι ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ υπήρξε μοιραίο λάθος. Τουρκική τράπεζα παρουσίασε έκδοση για το Βυζάντιο που περιείχε ακόμα και λόγο του Αγίου Βασιλείου προς νέους! Η Τουρκική ακαδημία επιστημών διοργάνωσε συνέδριο για τη ζωή στο Βυζάντιο. Στην Τουρκία οι Ορθ. Εκκλησίες δεν πληρώνουν ηλεκτρικό ρεύμα όπως στην Ελλάδα. Απαλλάσσονται!

Τουρκικές πηγές σε έρευνα του Ν. Χειλαδάκη αποκαλύπτουν ότι στη Μονή Παντοκράτορος του Κερατίου που υπήρχαν οι αυτοκρατορικοί τάφοι Κομνηνών και Παλαιολόγων, είναι σήμερα η περιοχή Φατίχ, κέντρο φανατικών ισλαμιστών και συνηθίζουν πολλοί Τούρκοι να ανάβουν κεριά και να ρίχνουν χρήματα σ’ έναν τάφο παρά την προειδοποιητική επιγραφή που απαγορεύει αυστηρά τη συνήθεια αυτή. Στην ίδια συνοικία υπήρχε ο Βυζαντινός ναός Αγίων Αποστόλων. Πάνω στα ερείπιά του χτίστηκε τζαμί και κατόπιν επισκευών ανοίχτηκε ο τάφος του Μωάμεθ Πορθητή που είχε μητέρα Χριστιανή -πιθανώς Ελληνίδα- και διαπιστώθηκε ότι μία καταπακτή οδηγούσε στην υπόγεια αίθουσα της παλιάς Εκκλησίας, αποδει-κνύοντας ότι ο Μωάμεθ είχε ταφεί σε Ορθόδοξη Εκκλησία εν μέσω Βυζαντινών αυτοκρατόρων! Μαρτυρίες αναφέρουν ότι στα τέλη της ζωής του είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό και δίπλα στον τάφο του βρέθηκε Σταυρός και εικόνα της Παναγίας! Ο ναός Αγίας Ειρήνης δίπλα στην Αγιά Σοφιά δεν έγινε ποτέ τζαμί. Ο Μωάμεθ τον άφησε να λειτουργεί κανονικά χάριν της Χριστιανής μάνας του! Όλα αυτά απασχολούν κατά καιρούς τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Το περιοδικό «Ακτουέλ» της Σαμπάχ παρουσίασε άρθρο: «Ο Πορθητής ήταν Χριστιανός;»!

Η εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση αξιών αναφέρει: «Επιστρέφουν στις θρησκευτικές τους ρίζες»! Επισημαίνει ότι σε 3 χρόνια μοιράστηκαν 8 εκατομμύρια Ευαγγέλια (incil) στην τουρκική γλώσσα, ενώ φανερά βαπτίζονται Χριστιανοί πολλοί μουσουλμάνοι απόγονοι εξισλαμισμένων Ελληνογενών που ανακαλύπτουν τις χριστιανικές τους ρίζες! Η «Σαμπάχ» τιτλοφορεί: «Η Εκκλησία της Παναγίας στην Κωνσταντινούπολη, τελευταία ελπίδα για τους Τούρκους»! Την χαρακτηρίζει «Πόρτα ελπίδας», τόπο προσκυνήματος και προσευχής στα προβλήματα των Τούρκων με αθρόα προσέλευση που κάθε 1η του μηνός δημιουργείται το αδιαχώρητο! Η φήμη της Παναγίας απλώθηκε παντού και οι Τούρκοι -ακόμα και διάσημοι- προσέρχονται για να ανάψουν κεριά, να φιλήσουν το χέρι Ορθόδοξου παπά, δηλώνοντας ότι εκεί είναι το σπίτι του Θεού γιατί γίνονται θαύματα!

Στον  Αρχάγγελο Μιχαήλ στη Σεβάστεια, αναφέρεται στα συναξάρια ότι μικρά ψάρια εντός του αγιάσματος έγλυφαν το σώμα των ασθενών και λάμβαναν θαυματουργικά θεραπεία. Η Εκκλησία καταστράφηκε τον 15ο αιώνα, αλλά σήμερα το αγίασμα χρησιμοποιείται με τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες προσελκύοντας πολλούς Ευρωπαίους. Η εφημερίδα «Σταρ» γράφει: «Τουρκάλες με μαντίλες πάνε σε Εκκλησίες», ανάβουν κεριά, κάνουν τάματα, ζητάνε την ευλογία έκπληκτων παπάδων, προσκυνούν εικόνες, επικαλούνται Αγίους (όλα αυτά τα απαγορεύει το Ισλάμ), παρατηρώντας μία μεταστροφή σε Ελληνορθόδοξους ναούς και αγιάσματα όπου οι Τούρκοι βρίσκουν καταφύγιο! Η εφημερίδα «Μιλιέτ» αναφέρει ότι με μέριμνα Τούρκου δημάρχου, γιορτάστηκε ευλαβικά στη Σηλυβρία η μνήμη του Αγίου Νεκταρίου με μαζική συμμετοχή «μουσουλμάνων»!

Τα τελευταία χρόνια επετράπη στην εορτή των Θεοφανίων να ρίχνετε στο Βόσπορο ο Σταυρός. Πιο πολύ χάρηκαν οι Τούρκοι ψαράδες γιατί θεωρούσαν ότι ο λόγος που μειώθηκαν τα ψάρια στη θάλασσα ήταν που δεν έριχναν οι Ρωμηοί το Σταυρό τα Φώτα! Τουρκικές εφημερίδες ανέφεραν ότι νεαρή Τουρκάλα βούτηξε με τα ρούχα να πιάσει το Σταυρό στον Κεράτιο μαζί με Χριστιανούς δίνοντας συνέντευξη ότι ήθελε να τιμήσει τη γιορτή των Ρωμηών και θα το ξανάκανε για να πάρει ευλογία! Η «Χουριέτ» πρώτη σε κυκλοφορία τουρκική εφημερίδα δημοσίευσε πριν λίγα χρόνια ότι Τούρκος υποψήφιος δήμαρχος κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος ζήτησε την ευλογία του Πατριάρχη, παρακολουθώντας τη θ. λειτουργία στην Παναγία Ευαγγελίστρια την 25η Μαρτίου(!), μίλησε δημόσια σε Τούρκους δημοσιογράφους για την αγιότητα του ηγέτη της Ορθοδοξίας και του πρόσφερε τριαντάφυλλο…»!

Τουρκικά κανάλια δείχνουν Μετέωρα, Μιστρά, ψαλμωδίες, βίους Αγίων κ.α. Προβάλλουν Τούρκους που αγιογραφούν και ότι έξω από την Άγκυρα σε ιστορική παλαιοχριστιανική κατακόμβη συρρέουν προσκυνητές πιστεύοντας ότι θα βοηθηθούν στη ζωή τους, ανάβοντας κεριά εκεί όπου συγκεντρώνονταν παλιά οι Χριστιανοί. Έξω από τα Άδανα σε κατακόμβη που αγίασαν 7 Χριστιανοί νέοι προσέρχονται Τούρκοι προσκυνητές θυμιάζοντας λιβάνι που απαγορεύει το Ισλάμ, θεωρώντας τους τόπους ιερούς διότι γίνονται φοβερά θαύματα. Στην Ταρσό ο Ναός Αποστόλου Παύλου είναι προσκύνημα, ανάβουν καντήλια, φιλάνε εικόνες, πίνουν αγίασμα για την υγεία τους και όλα αυτά τα θεωρούν ιερά. Στις 24 Σεπτεμβρίου στην Πρίγκηπο τιμούν τον Άγ. Γεώργιο τον Κουδουνά. Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές απ’ τα πέρατα της Τουρκίας με τσαντόρ, ακόμα και ηλικιωμένοι, περπατούν ξυπόλητοι, απ’ τις ακτές όλη την ανηφόρα ως την κορυφή που είναι ο ναός σε ένα άνευ προηγουμένου πανηγύρι, κάνοντας τάματα, κρεμώντας κουρελάκια στα δέντρα, τηρώντας μία παράδοση με κλωστές, περιμένοντας σε ατέλειωτες ουρές επί 5 ώρες για να πάρουν αγιασμό, να τους σταυρώσει ο Ορθόδοξος παπάς, ανάβοντας κεριά, χαϊδεύοντας εικόνες, πιστεύοντας στη δύναμη του Σταυρού!

Τούρκοι γράφουν λογοτεχνικά βιβλία: «Κωνσταντινούπολις ήταν το όνομά σου… με το λαό σου τον ευσεβή, τις Εκκλησιές, τα μοναστήρια, τ’ αγιάσματά σου, με τις εικόνες, τους καλογέρους και τους αγγέλους σου, ήσουνα η πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας. Κωνσταντινούπολις το όνομά σου…»

Ας τα βλέπουν αυτά στην χώρα μας «οι λίγοι» που έκαναν μόδα το να μάχονται την Εκκλησία.

Πηγή :  http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=934&Itemid=1

Πολύτιμοι εν Κυρίω αδελφοί μου, "χαίρετε"!

Κατάφερα τελικά να μαζέψω το κουράγιο μου και, παίρνοντας θάρρος από τα αδέλφια μου του φόρουμ, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας την "περιπέτειά" μου στον δρόμο της πίστης. Ελπίζω ο αγώνας  μου να είναι ενθαρρυντικός και για τους αδελφούς που έχουμε την ίδια πίστη.

Η εν Χριστώ Ζωή μου άρχισε πριν από 6 χρόνια, αδέλφια μου. Προέρχομαι από μουσουλμανική οικογένεια και ζω σε μια συνοικία, όπου βιώνονται έντονα οι επιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου και της γειτονιάς. Δυστυχώς στα νιάτα μου άρχισα κι εγώ να σκέφτομαι σαν τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μου. Όμως ένιωθα πάντα μέσα μου κάτι ανικανοποίητο, κάποιο κενό. Επιστρέφοντας από το στρατιωτικό η κατάστασή μου επιβαρύνθηκε. Εκτελούσα τα καθήκοντα της (τότε) θρησκείας μου, αλλά δεν έβρισκα εσωτερική ανάπαυση. Επίσης, άρχισα να πληγώνω τους ανθρώπους και, ειδικότερα,  εκείνη η εσωτερική μου κατάσταση έφερε το γάμο μου λίγο πριν το διαζύγιο. Είχα αρχίσει να αναζητώ την ευτυχία όχι μέσα στο σπιτικό μου αλλά σε άλλα περιβάλλοντα.

Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι την περίοδο του ραμαζανιού (νηστείας) αποφάσισα να επικοινωνήσω με τον Θεό διά της προσευχής. Τον παρακάλεσα να μου δείξει τον σωστό δρόμο, επειδή έκανα κακό στους γύρω μου και τον εαυτό μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ, που ήταν το σημείο επιστροφής μου στη Ζωή. Είδα τον Κύριο Ιησού στο όνειρό μου, που πολεμούσε για μένα εναντίον του διαβόλου, σε ένα πεδίο μάχης. Μαζί Του βγήκα νικητής, αλλά το παράξενο ήταν πως αποκάλεσα τον Ιησού Χριστό "Κύριο". Όταν ξύπνησα και αξιολόγησα την κατάσταση, αναστατώθηκα... Επί μία εβδομάδα έβλεπα το όνειρο αυτό, το είδα 3-4 φορές.

Με τη βοήθεια ενός φίλου μου, βρήκα μια Καινή Διαθήκη. Όταν την πρωτοδιάβασα, δεν κατάλαβα τίποτα. Ήρθα σε επαφή με μια εκκλησία που υπήρχε στη γειτονιά μου. Οι αδελφοί εκεί με βοήθησαν κι εξακολουθούν να βοηθούν στην πνευματική μου πρόοδο. Ξανάρχισα την ανάγνωση της Καινής Διαθήκης. Αδελφοί μου, αυτή τη φορά με φώτισε το Άγιο Πνεύμα. Σιγά-σιγά άρχισα να νιώθω ανάπαυση στην ψυχή μου. Αποδέχτηκα ότι ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ και κατάλαβα ότι είμαι κι εγώ παιδί του ΘΕΟΥ.

Ο δρόμος μου όμως ήταν γεμάτος δυσκολίες. Οι οικείοι μου παρατήρησαν τις αλλαγές μου και δεν με αποδέχτηκαν. Ακόμα και η σύζυγός μου δεν δέχεται πάντα τις αλλαγές μου και, σε μια στιγμή, έφτασε να με αποκαλέσει έτσι: "Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ"...

Επιθυμώ και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μου να γνωρίσουν τον Κύριο και να γίνουν δικοί Του. Μάλιστα, αδέλφια μου, παρά το γεγονός ότι η ζωή μου εν Χριστώ είναι γεμάτη δυσκολίες, εξακολουθώ να βαδίζω τον δρόμο του ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ. Περνάμε από τη στενή και τεθλιμμένη οδό. Προσεύχομαι να σωθούν κι αυτοί που δεν έχουν βάλει ακόμα στη ζωή τους τον Κύριο. Θα σας παρακαλέσω, επίσης, να προσευχηθείτε, για να αγγίξει ο Κύριος τις ψυχές της κόρης μου και της γυναίκας μου.

Εύχομαι το 2009 να φέρει σε όλους τους πιστούς αδελφούς μου ανάπαυση, ευτυχία και ευλογία. Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΣ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Πηγές :

http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=576&Itemid=1

http://www.hristiyanforum.com/forum/nasil-hristiyan-oldular-f178/6-yil-once-baslayan-seruvenim-t317352

Με κομμένη κυριολε-κτικά ανάσα παρακολούθησε το κοινό τη διάλεξη του γνωστού Δημοσιογράφου Νίκου Χειλαδάκη, που έγινε στο Δήμο Θέρμης και μεταδόθηκε από τον Τηλεοπτικό Σταθμό 4ε της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, σχετικά με την Ορθοδοξία στη σημερινή Τουρκία.

Ο Δημοσιογράφος, με πολυετή έρευνα, με απολύτως τεκμηριωμένα στοιχεία, πολλά εκ των οποίων δημοσιεύματα του ίδιου του Τουρκικού Τύπου, ακόμα και με βίντεο από εκπομπές της τουρκικής τηλεόρασης, αποκάλυψε μια άλλη, εντελώς άγνωστη και θαμμένη πλευρά της πραγματικότητας στη σημερινή Τουρκία, κατά την οποία δεκάδες, εκατοντάδες βαφτίζονται φανερά πλέον Χριστιανοί Ορθόδοξοι, χιλιάδες είναι εκείνοι που μεταβαίνουν στα Ορθόδοξα προσκυνήματα, Εκκλησιές και Αγιάσματα, ενώ επιφανείς Τούρκοι παρακολουθούν με δέος τη Θεία Λειτουργία!!!!

ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΛΕΡ

…ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ο Νίκος Χειλαδάκης, ανέφερε πάμπολλες, συγκεκριμένες και επώνυμες περιπτώσεις μουσουλμάνων που ζήτησαν να βαφτιστούν Χριστιανοί, ενώ παρουσίασε τα αποκαλυπτικά στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας, που καταγράφει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια στην Τουρκία τον εξωφρενικό αριθμό των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα!!! (σ.σ. πράγμα που δείχνει πως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία, ενώ σύμφωνα με τις Προφητείες του Αγίου Κοσμά για το «1/3 των Τούρκων που θα γίνουν Χριστιανοί» και με βάση το σημερινό πληθυσμό, φαίνεται πως πρόκειται για περίπου 15 με 20 εκατομμύρια ψυχές!!!)

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ

Ο κ. Χειλαδάκης παρουσίασε επίσης με αδιάσειστα βίντεο τουρκικών καναλιών, τους χιλιάδες κυριολεκτικά Τούρκους «μουσουλμάνους», που κατακλύζουν την Εκκλησία του Αϊ Γιώργη του Κουδουνά, αφήνοντας τάματα, προσκυνώντας τις άγιες εικόνες και πηγαίνοντας σε ατέλειωτες ουρές για να χριστούν με το λαδάκι από το καντήλι του Αγίου!!!

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ

Μια άλλη πάλι εκπληκτική περίπτωση, είναι και εκείνη κοντά στα Άδανα, που όπως ανέφερε ο Νίκος Χειλαδάκης, συγκεντρώνει εκατοντάδες ασθενείς Τούρκους, που γίνονται καλά από μια γυναίκα, η οποία ομολόγησε στην Τουρκική Τηλεόραση, ότι τη θεραπευτική της δύναμη την αντλεί από μια κατακόμβη-σπήλαιο, όπου αγίασαν 7 Χριστιανοί Μάρτυρες!!!

ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΙΧΑΗΛ

Το συγκλονιστικότερο όμως όλων, είναι εκείνο που ο έγκριτος Δημοσιογράφος ανέφερε για τη Σεβάστεια, ξεκινώντας από το Συναξάρι του Αρχαγγελου Μιχαήλ, όπου αναφέρετε η θεραπεία κάποιου πλουσίου στο Αγίασμα του Ταξιάρχη στη Σεβάστεια!

Εκεί, στο θυματουργικότατο εκείνο Αγίασμα, είχε χτιστεί περικαλλέστατος Ιερός Ναός, θαύμα αρχιτεκτονικής, που όμως δεν υπάρχει πια.

Αλλά υπάρχει το ΑΓΙΑΣΜΑ του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, γεμάτο με εκατοντάδες μικρά ψαράκια, τα οποία γλείφουν τις πληγές, ή τα σημεία πάθησης των δεκάδων χιλιάδων Τούρκων, που πηγαίνουν εκεί από όλο τον κόσμο και γίνονται καλά, μπαίνοντας μέσα στο ΑΓΙΑΣΜΑ!!!

Μάλιστα οι Τούρκοι έχουν χτίσει ξενοδοχεία και δωμάτια για να εκμεταλλευτούν τον «θεραπευτικό» τουρισμό που έρχεται ακόμα και από τη Ρωσία!!!

«ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΔΕ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΟΥ»

Και ο επίλογος όμως του Νίκου Χειλαδάκη ήταν εξίσου συναρπαστικός, όταν αποκάλυψε πως αν και δουλεύει χρόνια σε μεγάλες εφημερίδες, καμία εφημερίδα και κανένα Μέσο Ενημέρωσης δε δέχτηκε μέχρι τώρα μέσα στην Ελλάδα να προβάλει όλο αυτό το συγκλονιστικό υλικό, για την Ορθοδοξία μέσα στην Τουρκία!... (σ.σ. Με την εξαίρεση της 4ε)

ΠΗΓΗ: ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ - ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 29

(η συναρπαστική διάλεξη μεταδόθηκε στο 4ε)

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_09/12/2007_252015

Του ανταποκριτή μας στην Κωνσταντινουπολη Αλεξανδρου Μασσαβετα

Συναντιόμασταν κάθε χρόνο σε μία από τις ελληνικές ενορίες στο Νιχώρι του Βοσπόρου (Γενίκιοϊ), στην ακολουθία της Αναστάσεως, σαν να είχαμε δώσει ραντεβού. Νόμιζα πως ήταν δύο ακόμη ανάμεσα στους πολυάριθμους Τούρκους που προσέρχονται στην ακολουθία από περιέργεια για τα έθιμα του Ελληνορθόδοξου Πάσχα, είτε για να συνεορτάσουν με χριστιανούς φίλους, σε ένα εκκλησίασμα πολυεθνές και πολύθρησκο. Κομψοί, μορφωμένοι, πολυταξιδεμένοι, το ζεύγος Αχμέτ και Νετζλά Οζγκιουνες ανήκουν στους χιλιάδες Τούρκους που επέλεξαν, τα τελευταία χρόνια, να αλλάξουν θρησκεία, και στους ελάχιστους που δεν κρατούν την επιλογή τους αυτή κρυφή. Θέλησαν να μιλήσουν στην «Κ» για την εσωτερική αναζήτηση που τους οδήγησε στην Ορθοδοξία και για το τι σημαίνει να είσαι Τούρκος και χριστιανός, λίγους μήνες πριν μετοικήσουν στο εξωτερικό.

— Αρθρα στον τουρκικό Τύπο που αναφέρονταν στις πρόσφατες βαπτίσεις μουσουλμάνων υποστήριζαν ότι οι περισσότεροι έχουν ελληνική ή αρμενική καταγωγή, και άρα «επιστρέφουν στις ρίζες τους». Αποτέλεσε για εσάς κάποια τέτοια καταγωγή λόγο που σας ώθησε στον χριστιανισμό;

Αχμέτ: Η καταγωγή έπαιξε ρόλο σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά αυτό σίγουρα δεν ισχύει για μας. Εγώ προσωπικά γεννήθηκα στην Καππαδοκία, κάποιοι πρόγονοί μου κατάγονται από τον Καύκασο. Οσο γνωρίζω, στην οικογένειά μας δεν υπήρχαν χριστιανοί. Η προσχώρησή μου στην Ορθοδοξία ήταν αποτέλεσμα προσωπικής αναζήτησης.

Νετζλά: Η μητέρα μου κατάγεται από την Καβάλα και ο πατέρας μου από τον Πόντο. Στην οικογένειά μου κάποιοι μιλούν ρωμαίικα (την τοπική ελληνική διάλεκτο που μιλούν οι εξισλαμισθέντες). Ωστόσο το να αφήσω το Ισλάμ και να καταλήξω στην Ορθοδοξία ήταν προσωπική επιλογή άσχετη με όποια καταγωγή.

Το «ρωμαίικο έθνος»

— Ιστορικά η ταυτότητα του Τούρκου έχει συνδεθεί τόσο στενά με το Ισλάμ, ώστε πολλοί Τούρκοι δεν μπορούν να δεχθούν πώς μπορεί κανείς να είναι Τούρκος και μη μουσουλμάνος. Εσείς πώς αισθάνεστε;

Ν.: Είναι αλήθεια ότι πολύς κόσμος δεν σε θεωρεί «Τούρκο» εάν ανήκεις σε άλλη θρησκεία, ιδίως αν είσαι χριστιανός ή εβραίος. Νομίζει πως δεν ανήκεις απλώς σε διαφορετική θρησκεία, αλλά και σε διαφορετική εθνότητα.

Α.: Αυτό οφείλεται σε λόγους ιστορικούς. Αποτελεί οθωμανική παράδοση ο διαχωρισμός σε εθνότητες (μιλλέτ) με βάση τη θρησκεία. Για παράδειγμα, όλοι οι ορθόδοξοι αποτελούσαν το «ορθόδοξο έθνος» και η διοίκηση δεν έδιδε σημασία στην εθνική τους καταγωγή, π.χ. αν ήταν Βούλγαροι, Σέρβοι ή Ελληνες. Στην Καππαδοκία, απ’ όπου κατάγομαι, αυτό που διαχώριζε τους κατοίκους σε Ρωμιούς και Τούρκους ήταν η θρησκεία. Οι ορθόδοξοι της περιοχής του Ταλάς, της ιδιαίτερης πατρίδας μου, μιλούσαν την τουρκική ως μητρική γλώσσα και τελούσαν ακόμη και τη θεία λειτουργία στην τουρκική. Αυτό που τους ενέτασσε στο «ρωμαίικο έθνος» ήταν η υπαγωγή τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η ιστορία όμως των Τούρκων παρέχει και άλλα, διαφορετικά παραδείγματα. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας τουρκικά φύλα ασπάσθηκαν τον χριστιανισμό σε όλη την έκταση της τουρκικής διασποράς. Υπάρχουν Τούρκοι χριστιανοί στην Κεντρική Ασία, οι ορθόδοξοι Γκαγκαούζοι στη Ρουμανία, αλλά και χιλιάδες Τούρκοι της Τουρκίας που έχουν ασπασθεί τον χριστιανισμό. Το ότι είναι χριστιανοί, δεν σημαίνει ότι δεν είναι και Τούρκοι. Και εγώ, λοιπόν, είμαι χριστιανός αλλά 100% Τούρκος, και έχω ως μητρική την τουρκική γλώσσα.

Εξάλλου, ο διαχωρισμός σε εθνότητες με βάση τη θρησκεία είναι πια ξεπερασμένος. Ο κόσμος ακόμη σαστίζει με το γεγονός ότι ένας Τούρκος είναι χριστιανός, αλλά γίνεται σιγά σιγά πιο εύκολα αποδεκτό.

— Με τι ασχολείστε επαγγελματικά;

Ν.: Εχω σπουδάσει διαιτολόγος και παρέχω εθελοντική εργασία.

Α.: Διετέλεσα διευθυντής μεγάλων κρατικών μονοπωλίων και έζησα κάποια χρόνια στις ΗΠΑ. Αργότερα εργάστηκα ως επιχειρηματίας στο Βέλγιο.

Η διαδρομή προς την Ορθοδοξία

— Αχμέτ Μπέη, η απόφασή σας να προσχωρήσετε στον Χριστιανισμό χρονολογείται από την εποχή που ζήσατε σε χριστιανικές χώρες λόγω της καριέρας σας;

— Οχι, το έδαφος είχε προετοιμασθεί πολύ νωρίτερα. Δυστυχώς στην Τουρκία ο χριστιανισμός παρουσιάζεται ως κάτι που έρχεται «απ’ έξω». Αυτό είναι λάθος γιατί η Ορθοδοξία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της περιοχής. Αυτό φαίνεται και από τα προνόμια που έδωσε ο Μωάμεθ ο Πορθητής στο Πατριαρχείο. Από παιδιά έχουμε μια προϊδέαση για τον χριστιανισμό, μέσα από το πρίσμα του Ισλάμ. Πολλοί μουσουλμάνοι αισθάνονται μεγάλο σεβασμό για τους χριστιανούς, σεβασμό που επιβάλλει το ίδιο το Κοράνι, καθώς δέχεται τον Ιησού ως προφήτη. Οι μουσουλμάνοι γενικά τρέφουν σεβασμό και για την Παναγία. Εχετε συναντήσει, φαντάζομαι, τα πλήθη θρησκευόμενων μουσουλμάνων που συρρέουν στις ρωμαίικες εκκλησίες της Πόλης για να προσκυνήσουν τους αγίους και να τους ζητήσουν κάποια χάρη ή βοήθεια. Στην Τουρκία, είμαστε από νωρίς έτοιμοι να δεχθούμε τα μηνύματα του χριστιανισμού.

Αν υπάρχουν κάποια προβλήματα, αυτά οφείλονται στην εκπαίδευση που δέχονται και οι δύο πλευρές και στην άγνοια. Για παράδειγμα, πολλοί μουσουλμάνοι δεν καταλαβαίνουν την έννοια της Αγίας Τριάδας και νομίζουν ότι λατρεύουμε τρεις θεούς, ότι ο χριστιανισμός είναι θρησκεία πολυθεϊστική. Δεν το λέω αυτό επικριτικά, απλά το επισημαίνω ως ένδειξη παραπληροφόρησης. Δεν νομιμοποιούμαι να ασκήσω καμία κριτική στο Ισλάμ, μια θρησκεία την οποία έχω εγκαταλείψει.

— Και η δική σας αναζήτηση, Νετζλά Χανούμ, ξεκίνησε και αυτή στην Τουρκία;

— Ναι, όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο. Η οικογένειά μου ήταν σχετικά θρήσκοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τηρούσαν κατά γράμμα όλες τις επιταγές του Ισλάμ. Αυτοπροσδιορίζονταν ως μουσουλμάνοι, το ίδιο κι εγώ, ώσπου άρχισα να απομακρύνομαι από το Ισλάμ όταν φοιτούσα στην Αγκυρα. Οι γονείς μου μας είχαν αφήσει αρκετά ελεύθερους στο ζήτημα της θρησκείας. Αφήνοντας το Ισλάμ, αισθάνθηκα ένα κενό το οποίο έπρεπε να γεμίσω. Διάβασα, έψαξα μόνη μου. Αρχισε μία διαδρομή που με οδήγησε στην Ορθοδοξία.

— Η πορεία σας προς την Ορθοδοξία είναι συνεπώς αποτέλεσμα «ντόπιων» εμπειριών, χωρίς επιρροή από το εξωτερικό...

Α.: Η οποιαδήποτε επιρροή από τον χριστιανισμό στην Αμερική και την Ευρώπη μόνο αρνητική θα μπορούσε να είναι. Δεν αισθανόμουν καθόλου άνετα με τους εκεί χριστιανούς. Με απωθούσαν από τον χριστιανισμό, γιατί τον έχουν μετατρέψει σε ψυχοθεραπεία. Πηγαίνουν την Κυριακή στην εκκλησία για να χαλαρώσουν. Αλλά η θρησκεία στοχεύει να γεμίσει κάποιο άλλο κενό. Στην Ευρώπη, ο χριστιανισμός έχει μετατραπεί σε πανηγύρι εκκαθαρισμένο από θρησκευτικές αναφορές. Ας πάρουμε τα Χριστούγεννα ως παράδειγμα: πολύς κόσμος δεν εύχεται πια «Καλά Χριστούγεννα», αλλά «Καλές γιορτές». Στην Ευρώπη, ο κόσμος έχει μια πολύ επιφανειακή σχέση με τον χριστιανισμό. Δεν έχουν γνώση του μηνύματος και της πνευματικότητάς του.

— Οι Χριστιανοί εδώ πώς διαφέρουν από τους Ευρωπαίους;

Ν.: Είμαστε πολύ πιο κοντά στην ουσία και την παράδοση του χριστιανισμού.

Α.: Είμαστε πολύ πιο πιστοί.

Ν.: Εμείς οι δύο τουλάχιστον τηρούμε όσα επιτάσσει η θρησκεία μας. Πηγαίνουμε στην εκκλησία κάθε Κυριακή και διαβάζουμε τις Γραφές για κάποια ώρα μαζί κάθε βράδυ. Και προσευχόμαστε.

— Διατηρείτε σχέσεις με την εδώ ρωμαίικη κοινότητα;

Α.: Διατηρούμε στενές σχέσεις, καθώς τους συναντούμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Η ρωμαίικη κοινότητα περιλαμβάνει πολύ συμπαθητικά άτομα και έχουμε δημιουργήσει φιλίες. Καθένας έχει και κάτι να μας δώσει. Οι λειτουργίες γίνονται εκ περιτροπής σε κάποια εκκλησία. Πηγαίνουμε συχνά στις εκκλησίες στο Νιχώρι. Ο Λάκης Βίγκας, πρόεδρος της κοινότητας, βάζει τη Νετζλά να διαβάζει το Πάτερ Ημών στα τουρκικά.

Ν.: Ναι, το διαβάζω για τους τουρκόφωνους πιστούς (γέλια).

— Θα πρέπει να δυσκολεύεστε με την ακολουθία να είναι όλη στα ελληνικά.

Α.: Προετοιμαζόμαστε από το σπίτι για την κάθε Ακολουθία, ώστε να μπορούμε να παρακολουθήσουμε. Εχουμε δίγλωσση έκδοση της Αγίας Γραφής, ώστε να ακολουθούμε και το τουρκικό κείμενο. Είναι σημαντικό να καταλαβαίνει κανείς, να συμμετέχει...

— Η τραυματική εμπειρία της αποστασίας του Παπα-Ευθύμ από το Πατριαρχείο και της ίδρυσης της «Τουρκοορθόδοξης εκκλησίας» τη δεκαετία του 1920 δυσκολεύει ίσως ακόμη την εισδοχή της τουρκικής στις ελληνικές ενορίες της Πόλης, κάτι που έχει ήδη γίνει στα άλλα δόγματα...

Α.: Ναι, σίγουρα… Ελπίζω ότι με το πέρασμα του χρόνου θα υπάρξει και λειτουργία στα τουρκικά στην ορθόδοξη εκκλησία. Σήμερα μόνο το Πιστεύω διαβάζεται και στα τουρκικά. Πρέπει και το ζήτημα με τον Παπα-Ευθύμ να επιλυθεί· δεν είναι δυνατό να υπάρχουν εχθρικές μεταξύ τους εκκλησίες… Ολοι οι ορθόδοξοι πρέπει να υπαγόμαστε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Σεβάστηκαν την επιθυμία μας

— Είχατε καθόλου αρνητικές αντιδράσεις από τον κοινωνικό σας περίγυρο σχετικά με την αλλαγή θρησκείας; Τρέφετε ανησυχίες;

Α.: Καμία αρνητική αντίδραση δεν είχα, ούτε και μπορώ να πω ότι ανησυχώ.

Ν.: Αρνητική αντίδραση δεν είχα. Η οικογένειά μου εκδήλωσε έκπληξη, αλλά σεβάστηκε την επιλογή μου.

— Εκτιμάτε ότι θα ακολουθήσουν πολλοί στην Τουρκία το παράδειγμά σας, στεφόμενοι στον χριστιανισμό;

Α. και Ν.: Ναι, πολλοί.

— Μέχρι σήμερα, όμως, λίγοι έχουν βαπτισθεί...

Ν.: Γεγονός είναι ότι αυτοί που έχουν βαπτισθεί είναι πολύ περισσότεροι απ’ όσους το «φανερώνουν». Φοβούνται τις αντιδράσεις του κοινωνικού τους περίγυρου. Είναι χριστιανοί στα κρυφά.

Α.: Ναι, φόβος υπάρχει. Αλλά αυτό πρέπει να αλλάξει, όπως και η στάση της κονωνίας έναντι σε όσους αλλάζουν θρήσκευμα. Πάντως η Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ δεν ασκεί κανένα προσηλυτισμό. Σε αντίθεση, μάλιστα, θέτει σε μεγάλη δοκιμασία όσους θέλουν να αλλάξουν θρησκεία. Πρέπει να περάσεις μακρά κατήχηση και ελέγχεται η ειλικρίνεια της θέλησής σου.

— Το να ενταχθείτε στην Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν λοιπόν δύσκολο;

Ν.: Πήρε χρόνο, αλλά το θέλαμε πολύ.

Λάθος η υποβάθμιση του Πατριαρχείου

— Νομίζετε ότι η αναγνώριση από το κράτος και η προβολή του οικουμενικού χαρακτήρα του Πατριαρχείου θα ήταν προς όφελος της Τουρκίας;

Α.: Σαφέστατα. Κατά τη γνώμη μου το Πατριαρχείο είναι ένας θεσμός μέσω του οποίου μπορεί να επέλθει μια προσέγγιση μεταξύ των Τούρκων και των Ορθοδόξων, ζωτικής σημασίας για την Τουρκία. Σε μια Τουρκία που επιθυμεί να ενταχθεί στην Ε.Ε., ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο φέρνοντας τη χώρα κοντύτερα στην Ευρώπη είναι πολύ σημαντικός. Εξάλλου, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η πλέον κατάλληλη για τον διάλογο μεταξύ των θρησκειών, καθώς οι πιστοί της έζησαν πλάι πλάι στους μουσουλμάνους για αιώνες. Δεν λέω ότι αυτή η συμβίωση ήταν πάντα ειρηνική και φιλική, αλλά τουλάχιστον δημιούργησε γέφυρες επικοινωνίας. Δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν κάποιοι στη χώρα μας να θέλουν να υποβαθμίσουν τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Εκπλήσσομαι και θλίβομαι.

Το ζήτημα της αναγνώρισης της οικουμενικότητάς του είναι πολύ πιο σημαντικό για τη χώρα μας από ό,τι για την Ελλάδα ή τη Ρωσία, για παράδειγμα. Εάν η κυβέρνηση προωθούσε ενεργά τον ρόλο του Πατριαρχείου μας ως κέντρου της Ορθοδοξίας, θα αναβαθμιζόταν ο διεθνής ρόλος της Τουρκίας στον πνευματικό τομέα. Ορισμένοι εθνικιστικοί κύκλοι στην Αθήνα δεν επιθυμούν να έχει σημαντικό ρόλο το Πατριαρχείο, επειδή βρίσκεται στην Τουρκία. Η δε Ρωσία επιθυμεί να αναγνωριστεί η Μόσχα, αντί της Πόλης, ως κέντρο των ορθοδόξων. Δυστυχώς, είναι πολλοί αυτοί που υπονομεύουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

— Εχετε θορυβηθεί από τις επιθέσεις κατά χριστιανών, όπως η δολοφονία του ιερέα Σαντόρο στην Τραπεζούντα και η σφαγή των χριστιανών στη Μαλάτεια; Ποιοι νομίζετε ότι βρίσκονται πίσω τους;

Α.: Δεν νομίζω ότι παρόμοιο γεγονός θα μπορούσε να λάβει χώρα στην Πόλη. Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε., η Τουρκία αλλάζει θεαματικά. Οι Τούρκοι γίνονται ολοένα και πιο ανοικτοί και ανεκτικοί. Αλλά στις αλλαγές αυτές είναι επόμενο να αντιδρούν κάποια ακραία στοιχεία. Η παρανοϊκή αντίσταση στην πρόοδο συναντιέται σε ακραίους κύκλους παντού. Πρόκειται για σκοτεινές δυνάμεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το κράτος. Είναι περιθωριακοί.

Του Αλεξανδρου Μασσαβετα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. Από τις τελευταίες ημέρες της Σαρακοστής, οι Ελλαδίτες μέτοικοι και οι ελάχιστοι εναπομείναντες ομογενείς της Πόλης προσπαθούμε να προγραμματίσουμε τους πασχαλινούς εορτασμούς. «Ποιες εκκλησίες θα λειτουργήσουν φέτος;». Ελλείψει πιστών, ελάχιστες από τις ογδόντα ενορίες λειτουργούν, διαφορετικές μάλιστα κάθε χρόνο. Ο Πατριαρχικός Ναός του Αγίου Γεωργίου Ποτηρά και η Αγία Τριάδα Σταυροδρομίου στο Πέραν είναι οι μόνες κατάμεστες, κυρίως με εκδρομείς από την Ελλάδα. Εμείς όμως που κατοικούμε στην Πόλη θα προτιμήσουμε την κατανυκτική, καίτοι υπέρμετρα μελαγχολική, ατμόσφαιρα μικρότερων, απομακρυσμένων εκκλησιών. Συμμορφούμενοι και στην παράκληση κύκλων του Πατριαρχείου «να μη συρρέουμε όλοι στον Πατριαρχικό ναό», έτσι ώστε να αποκτήσουν εκκλησίασμα και οι λοιπές ενορίες.

Για εμάς τους (από καταγωγή ή επιλογή) Πολίτες, πλέον αγαπητοί προορισμοί η Παναγία της Πριγκήπου, μόνη ενορία που πραγματοποιεί περιφορά του Επιταφίου στους δρόμους, και οι ναοί του Νεοχωρίου (Γιενίκιοϊ) στον Βόσπορο. Οι περισσότεροι φέρνουμε στην εκκλησία και τους Τούρκους φίλους μας «για να γεμίσει ο ναός». Οι τελευταίοι παρακολουθούν με ενθουσιασμό τα περίεργα έθιμα, προσπαθούν να ψάλλουν το Χριστός Ανέστη. Αγνωστοι, Ελληνες, Αρμένιοι, Τούρκοι, ακολουθούν την περιφορά στην Πρίγκηπο, γνωρίζονται μεταξύ τους μετά την αναστάσιμη λειτουργία στο επιτροπικό της Κοιμήσεως Νεοχωρίου, τσουγκρίζουν αυγά. Οι περίοικοι παρακολουθούν με περιέργεια. Βγαίνουν στα παράθυρα οι Τούρκοι της Πριγκήπου να φωτογραφίσουν την περιφορά με τα κινητά τους, τηλεφωνούν σε φίλους και γνωστούς να ακούσουν «ζωντανά» τις ψαλμωδίες. Μας γεμίζουν ευχές. Στο εύπορο Νιχώρι, καλοντυμένοι νέοι έρχονται και μας ρωτούν, χαμογελαστά, «Εχετε γιορτή; Είδαμε τα αναμμένα κεριά. Σας περισσεύει ένα, για την καλή τύχη;».

Αντικείμενο περιεργείας

Δεκαετίες μετά την έξοδο, τα έθιμα των Ρωμηών θεωρούνται τοπικό φολκλόρ υπό εξαφάνιση – ιδανικό ρεπορτάζ για φωτογράφους και περιοδικά. Ετσι, ο αμύητος Ελλαδίτης δύσκολα πείθεται πως κάποια ελληνικά ιερά δέχονται κάθε χρόνο χιλιάδες Τούρκους προσκυνητές και πως πολλά ξωκλήσια συντηρούνται αποκλειστικά από προσφορές Τούρκων. Σειρά προκυνημάτων έχουν καταγραφεί στη συλλογική μνήμη τους ως θαυματουργά. Κάθε πρωτομηνιά, τεράστιες ουρές σχηματίζονται έξω από τον ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Βεφά, κοντά στο υδραγωγείο του Ουάλη. Νομίζει κανείς πως θα βουλιάξουν τα πλοία για την Πρίγκηπο κάθε χρόνο ανήμερα του Αγίου Γεωργίου από τις χιλιάδες επισκέπτες του ομώνυμου μοναστηριού. «Πολύν παρά» αφιερώνουν χιλιάδες Τούρκοι προσκυνητές του Αγίου Δημητρίου στην Ξηροκρήνη του Βοσπόρου, με το ξακουστό αγίασμα, μας λέει ο ηλικιωμένος καντηλανάφτης.

Θυμάμαι την έκπληξή μου, τρία χρόνια πριν, όταν τυχαία περνώντας έξω από τα τείχη του Τόπκαπι είδα το αγίασμα του Αγίου Θεράποντος ανοικτό. Ξακουστό αγίασμα έχει, αιώνες τώρα, τη φήμη του θαυματουργού. Μόλις μπήκα, μία κοπέλα με ισλαμική μαντήλα ήρθε μέχρι την πόρτα, μου έσφιξε το χέρι, με φίλησε στο μάγουλο. «Καλώς ήλθατε». Εμεινα άναυδος: για μία «σκεπασμένη» μουσουλμάνα παρόμοιες οικειότητες είναι αδιανόητες. Μέσα στον ναΐσκο ένα σιωπηλό πλήθος, όλοι Τούρκοι, περίμενε να το «διαβάσει» ο παπάς. Μητέρες με παιδιά τυφλά ή παράλυτα, ζευγάρια που κρατούνταν αμήχανα από το χέρι, νέοι που φιλούσαν τις εικόνες ευλαβικά και στη συνέχεια σήκωναν τα χέρια σε προσευχή κατά το μουσουλμανικό τυπικό. Δύο ιερείς δέχονταν τους προσκυνητές, άκουγαν την ευχή ή παράκλησή τους, τους έβαζαν να σκύψουν κάτω από το πετραχήλι τους και τους διάβαζαν μια ευχή. «Την δούλην του Θεού Αϊσέ.. τον δούλον του Θεού Χαλίλ... εις το όνομα του Πατρός...» άκουγα από μακριά. Δύο αστυνομικίνες μπήκαν και ο ιερέας τους έκανε νόημα πως δεν χρειάζεται να βγάλουν τα παπούτσια τους, όπως στο τζαμί. Φίλησαν τα εικονίσματα και νίφθηκαν με το αγίασμα, πριν πιουν ικανή ποσότητα.

Αγάπη στον Αγιο Γεώργιο

«Σκηνές οικείες», λέει ο ογδοντάχρονος Πριγκηπινός Δημήτρης Μαντατζήογλου, που σημειώνει πως οι μουσουλμάνοι σε όλη τη Μέση Ανατολή συρρέουν σε αγιάσματα. Εχουν, δε, ιδιαίτερη αγάπη στον Αγιο Γεώργιο. «Στην Τουρκία, η εορτή του Αη Γιώργη της Πριγκήπου αποτελεί το μαζικότερο προσκύνημα της χώρας», λέει ο κύριος Δημήτρης. Χιλιάδες συρρέουν από όλη την Πόλη, αλλά και από την Ανατολία, σε κάτι που θυμίζει ειδωλολατρικό προσκύνημα των αρχαίων χρόνων. Οι πιστοί που ανεβαίνουν τον απότομο λόφο της μονής δένουν στα κλαδιά των γύρω θάμνων και δένδρων κόμπους από χαρτί ή ύφασμα ή την άκρη μιας κουβαρίστρας της οποίας την κλωστή σέρνουν ώς τον ναό. Το αποτέλεσμα, μια παρέλαση πρωτόγονων χριστουγεννιάτικων δένδρων εκτός εποχής. Πλανόδιοι πωλητές στο λιμάνι και στη βάση του λόφου πωλούν τις περίφημες κουβαρίστρες, εικονίσματα, κεριά, φυλαχτά, καθώς και μικροσκοπικά κλειδιά, που πιστεύεται ότι «σου ανοίγουν την τύχη». «Οι κόμποι-αφιερώματα στα κλαδιά αποτελούν πανάρχαιο έθιμο που επιβιώνει μεταξύ των μουσουλμάνων σε όλη τη Μικρά Ασία. Δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστιανισμό. Χωρίς να επικροτούμε την πρακτική, την ανεχόμαστε», λέει πηγή της εδώ εκκλησίας. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι προσεύχονται πλάι πλάι, και οι τελευταίοι δεν σταματούν να αγγίζουν ευλαβικά τις εικόνες (που τις έχουν γεμίσει αφιερώματα, κυρίως κοσμήματα και ρολόγια) και να φέρουν το χέρι στο στόμα.

Αγιοι με «ειδικότητα»

Πληροφορούμαστε από τους προσκυνητές του «Aya Yorgi» και του «Aya Tarapi» ότι κάθε θαυματουργό αγίασμα επιτελεί και διαφορετικό σκοπό. Στον Αγιο Θεράποντα καταφεύγουν όσοι έχουν σοβαρά και χρόνια προβλήματα υγείας. Ο Αη Δημήτρης στην Ξηροκρήνη (Κουρούτσιεσμε), με το αγίασμα το χωμένο στην άκρη μακριάς και κατασκότεινης υπόγειας στοάς, πιστεύεται πως θεραπεύει τα μουγγά παιδιά. Η Αρμένικη εκκλησία Σουρπ Χρεσνταγκαμπέντ στο Μπαλατά, όπου και το μόνο αγίασμα των Αρμενίων, ιατρεύει τους παραλύτους και τους μουγγούς. Οσο για τον Αγιο Γεώργιο, αυτός έχει γενική αρμοδιότητα. Αυτό τουλάχιστον συμπεραίνει κανείς κοιτώντας τα φυλαχτά που πωλούν οι πλανόδιοι και που είναι ευκρινώς σημειωμένα: «Για παιδιά - για επιτυχία στο σχολείο - για χρήματα - για γάμο: εγγυημένο! - για υγεία». Οι περισσότεροι προσκυνητές, πάντως, είναι νεαρές γυναίκες που ζητούν από τον Αγιο «έναν καλό σύζυγο» ή βοήθεια να τεκνοποιήσουν.