Α΄. Εἰσαγωγή

Ἡ Ἐκκλησία μας, παιδιά, ὅπως πολλές φορές ἔχουμε ξαναπεί, ἔχει ἑκατομμύρια μαρτύρων καί ἁγίων πού εἴτε μέ τό παράδειγμά τους εἴτε μέ τή ζωή τους τήν ἴδια ὁμολόγησαν τήν πίστη τους στόν Χριστό καί ἔδειξαν ποιά εἶναι ἡ μοναδική ἀγάπη τῆς καρδιᾶς τους!

Τέτοιοι ὅμως ἄνθρωποι ἁγιασμένοι δέν ὑπῆρξαν μόνο στά χρόνια τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀλλά καί στά χρόνια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Σήμερα λοιπόν θά ἀνοίξουμε τήν Π.Δ. καί θά πραδειγματιστοῦμε ἀπό τή ζωή κάποιων νέων ἀνθρώπων πού ἦταν ἔτοιμοι νά δώσουν καί τή ζωή τους ἀκόμα γιά τήν ἀγάπη καί τήν λατρεία τους πρός τόν ἀληθινό Θεό!

 

Β΄. Διήγηση

Πολλά χρόνια πρό Χριστοῦ ἕνας βασιλιάς τῶν Βαβυλωνίων, ὁ Ναβουχοδονόσορας, πολιόρκησε τήν πρωτεύουσα τῶν Ἰουδαίων, τήν Ἱερουσαλήμ, μέ πολύ στρατό. Κυρίευσε τήν πόλη, γκρέμισε τά τείχη καί πῆρε αἰχμαλώτους στήν Βαβυλώνα ἕνα μεγάλο πλῆθος Ἰουδαίων. Οἱ αἰχμάλωτοι αὐτοί Ἰουδαῖοι, στή Βαβυλώνα πού πῆγαν, πῆραν μαζί τους τά ἱερά τους βιβλία, τά ὁποῖα ἔγραφαν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί τίς εἶχαν μέσα στήν καρδιά τους. Σκέπτονταν, ὅτι καί ἐκεῖ θά μποροῦσαν νά πιστεύουν καί νά ἀγαποῦν τόν Θεό καί νά Τόν ὑπηρετοῦν, ἀκριβῶς ὅπως καί στήν πατρίδα τους. Ἐντούτοις, τό νά ὑπακούουν στόν ἀληθινό Θεό δέν ἦταν χωρίς κίνδυνο. Διότι οἱ κάτοικοι τῆς χώρας ἐκείνης ἦσαν εἰδωλολάτρες καί προσκυνοῦσαν ψεύτικους θεούς. Καί νά, τί συνέβη κάποτε!

Μεταξύ τῶν αἰχμαλώτων ἦταν καί τρεῖς χαριτωμένοι νέοι, λίγο μεγαλύτεροι ἀπό σας. Ὀνομάζονταν Ἀνανίας, Ἀζαρίας καί Μισαήλ. Ἦταν καί οἱ τρεῖς πιστοί καί ἀφοσιωμένοι στό Θεό. Τούς νέους αὐτούς ὁ βασιλιάς τούς εἶχε πάρει στό παλάτι του, τούς σπούδασε καί, ὅταν μεγάλωσαν, τούς ἔδωσε μεγάλα ἀξιώματα.

Μιά μέρα ὁ βασιλιάς διέταξε καί ἔφτιαξαν ἕνα ἄγαλμα πού παρουσίαζε τόν ἑαυτό του, δηλαδή μιά πολύ μεγάλη ὁλόχρυση εἰκόνα, καί τήν τοποθέτησαν σέ μιά πεδιάδα κοντά στήν πρωτεύουσα, σέ μέρος ψηλό, ὥστε ὁ καθένας νά μπορεῖ νά τήν δεῖ!

Τότε ὁ βασιλιάς ἔστειλε ἀπεσταλμένους σέ ὅλο τό βασίλειο καί κάλεσε τό λαό του νά συγκεντρωθοῦν καί νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα του. Πράγματι, λοιπόν, ἦλθαν ἀπό ὅλα τά μέρη τοῦ βασιλείου του διάφοροι λαοί. Μιλοῦσαν διάφορες γλῶσσες καί φοροῦσαν διαφορετικά ἐνδύματα.

Ἀνάμεσα στίς τόσες χιλιάδες τῶν ἀνθρώπων πού εἶχαν μαζευτεῖ μπροστά στήν εἰκόνα τοῦ Βασιλέα ἔβλεπε κανείς στρατηγούς, διοικητές, νομάρχες, ἰσχυρούς ἄρχοντες, καί μαζί μέ ὅλους αὐτούς καί τούς τρεῖς αὐτούς Ἱσραηλίτες νέους. Ὅταν ἐπιτέλους μαζεύτηκε ὅλος ὁ λαός, τότε ἕνας στρατιώτης σάλπισε δυνατά μέ μιά σάλπιγγα, ὥστε ὅλοι νά προσέξουν καί νά ἀκούσουν τή βασιλική διαταγή. Τούς εἶπε λοιπόν:

-Ακοῦστε ὅλοι ἐσεῖς, πού ἤρθατε ἀπό ὅλα τά μέρη τοῦ βασιλείου, ἀπό ὁποιονδήποτε τόπο ἤ φυλή κι ἄν εἶστε. Ὅταν θ’ ἀρχίσουν νά χτυποῦν τά μουσικά ὄργανα, σάλπιγγες καί κιθάρες καί ψαλτήρια, θά πέσετε ὅλοι κάτω καί θά προσκυνήσετε τή χρυσή εἰκόνα, πού ἔστησε ὁ βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας. Προσέξτε καλά! Γιατί ὅποιος δέν πέσει νά προσκύνησει τήν εἰκόνα, τήν ἴδια ὥρα θά τόν πιάσουν καί θά τόν ρίξουν μέσα στό ἀναμμένο ἐκεῖνο καμίνι, πού καίει τόσο φοβερά!

Καί πράγματι κάπου ἐκεῖ κοντά ἦταν ἀναμμένο ἕνα καμίνι καί ἔκαιγε τρομερά. Καί νά τό ἔβλεπε κανείς, τόν ἔπιανε φόβος.

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἄκουσαν τή διαταγή αυτή, φοβήθηκαν πολύ. Διότι ἤξεραν ὅτι ὁ βασιλιάς δέν ἀστειεύεται, ἀλλά θά ἔκανε αὐτά πού φοβέριζε! Γι’ αὐτό, ὅταν τά ὄργανα ἄρχισαν νά παίζουν, γονάτισαν ὅλοι καί ἄρχισαν νά προσκυνοῦν τήν εἰκόνα, τό εἴδωλο τοῦ βασιλιά.

Ἀλλά γονάτισαν ὅλοι; Ἦταν δυνατόν νά ὑπῆρχε κανείς ὄρθιος; Κι ὅμως τρεῖς ἄνθρωποι δέν γονάτισαν γιά νά προσκυνήσουν. Φαντάζεστε, ποιοί ἦταν οἱ τρεῖς αὐτοί. Ἦταν ὁ Ἀνανίας, ὁ Ἀζαρίας καί ὁ Μισαήλ. Μόνον αὐτοί ἔμειναν ὄρθιοι μέσα στό πλῆθος τοῦ λαοῦ. Δέν θέλησαν νά προσκυνήσουν τό εἴδωλο, διότι ἤξεραν, ὅτι μόνο τόν ἀληθινό Θεό πρέπει νά προσκυνοῦμε.

Τό ἀναπάντεχο αὐτό γεγονός ἔτρεξαν ἀμέσως καί τό ἀνέφεραν στόν βασιλιά.

—Βασιλιά, τοῦ εἶπαν, πολυχρονεμένος νά εἶσαι! Ἐρχόμαστε νά σοῦ ποῦμε μιά μεγάλη περιφρόνηση καί προσβολή πού ἔγινε πρός τό πρόσωπό σου. Ἔβγαλες διαταγή νά πέσουν ὅλοι οἱ λαοί καί νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα σου. Καί εἶπες, ὅτι ὅποιος δέν πέσει νά προσκυνήσει, θά πρέπει νά τόν ρίξουμε ἀμέσως στό ἀναμμένο καμίνι. Εἶναι λοιπόν ἐδῶ τρεῖς νέοι, ὁ Σεδράχ, ὁ Μισάχ καί ὁ Ἀβδεναγῶ (ἔτσι λέγανε στή γλώσσα τῶν Βαβυλωνίων τούς τρεῖς Ἰσραηλίτες νέους, τόν Ἀνανία, τόν Ἀζαρία καί τόν Μισαήλ), πού δέν θέλουν νά προσκυνήσουν τήν εἰκόνα σου τή χρυσή.

Τότε ὁ βασιλιάς θύμωσε πολύ καί διέταξε νά φέρουν ἐνώπιόν του τούς τρεῖς νέους. Καί τούς λέει:

—Ἀλήθεια, ἀρνηθήκατε νά προσκυνήσετε τήν εἰκόνα μου; Ἐμπρός, ἑτοιμασθεῖτε νά τήν προσκυνήσετε τώρα, μόλις χτυπήσουν τά ὄργανα. Διότι, ἐάν δέν τό κάμετε, χωρίς ἄλλο θά σᾶς ρίξω στό ἀναμμένο καμίνι. Καί δέν ξέρω ποιός Θεός θά εἶναι ἐκεῖνος πού θά σᾶς γλυτώσει ἀπό τά χέρια μου.

Ἐκεῖνοι ὅμως, χωρίς νά φοβηθοῦν, ἔδωσαν καί οἱ τρεῖς μία γενναία ἀπάντηση:

—Ἐμεῖς, βασιλιά, πιστεύουμε στό Θεό τόν ἀληθινό καί μόνον Αὐτόν προσκυνοῦμε. Καί Αὐτός ἔχει τή δύναμη νά μᾶς σώσει ἀπό τή φωτιά καί ἀπό τά χέρια σου. Ἀλλά, καί ἄν δέν θελήσει νά μᾶς σώσει, μάθε καλά ὅτι δέν προσκυνοῦμε τούς θεούς σου, οὔτε τή χρυσή εἰκόνα πού ἔστησες.

Ὁ Ναβουχοδονόσορας, ἄμα ἄκουσε τά λόγια αὐτά, ἔγινε θηρίο ἀπό τήν ὀργή! Θύμωσε τόσο πολύ, ὥστε ἄλλαξε ἐντελῶς ἡ ὄψη του. Ἀμέσως διατάσσει τούς ὑπηρέτες του νά κάψουν ἑφτά φορές περισσότερο τό καμίνι, νά δέσουν τούς τρεῖς νέους χέρια καί πόδια καί νά τούς ρίξουν δεμένους μέσα στή φωτιά.

Ἔτσι καί ἔγινε. Οἱ τρεῖς Παῖδες τώρα ρίχνονται στή φωτιά. Οἱ φλόγες ἀνέβαιναν ὁλόκληρα μέτρα ἐπάνω ἀπό τό καμίνι. Ὁ βασιλιάς μέ τούς ὑπασπιστές του καί τούς ἄρχοντες, μακριά λίγο ἀπ' τό καμίνι, παρακολουθοῦσαν μέ περιέργεια.

Αἴφνης, ἄκουσαν ὅλοι κάτι σάν μουσική ἁρμονική —σάν ψαλμωδία— νά βγαίνει ἀπό τό καμίνι. Μπά! Τί νά ’ναι αὐτό; Πλησιάζουν πρός τό καμίνι, ἀλλά ἡ μουσική ἁρμονία ὅλο καί ζωήρευε. Ἔρχονται τότε κοντά καί τί νά δοῦν! Οἱ τρεῖς Παῖδες δέν εἶχαν πάθει τίποτε ἀπολύτως! Ὄρθιοι μέσα στό καμίνι ἔψαλλαν ὕμνους στόν Θεό. Ἡ φωτιά δέν ἔκαψε τίποτε ἄλλο, παρά μόνο τό σχοινί, μέ τό ὁποῖο τούς εἶχαν δέσει. Ἀλλά καί κάτι ἄλλο ἀνεξήγητο ἔβλεπε ὁ βασιλιάς. Ἔβλεπε μέσα στό καμίνι τέσσερις νέους ἀντί γιά τρεῖς. Ὁ τέταρτος ἦταν πολύ λαμπρός καί ἄστραφτε σάν ἄγγελος. Καί πράγματι ἄγγελος ἦταν! Ὁ Θεός γιά νά βραβεύ¬σει τήν ἀκλόνητη πίστη τῶν τριῶν αὐτῶν παιδιῶν, ἔστειλε ἄγγελο ὁ ὁποῖος ἔδιωξε ἔξω ἀπ’ τό καμίνι τή φλόγα καί μετέτρεψε τό καμίνι σέ δροσερό τόπο. Γι’ αὐτό καί οἱ τρεῖς παῖδες χαρούμενοι ἔψαλλαν μέσα στό καμίνι καί δοξολογοῦσαν τόν Θεό!

Ὅταν ὁ βασιλιάς εἶδε τό μεγάλο αὐτό θαῦμα, διέταξε νά φωνάξουν τούς τρεῖς νέους νά βγοῦν ἔξω. Ἐκεῖνοι βγῆκαν ἀμέσως. Ἔτρεξαν τότε καί τούς περικύκλωσαν ὅλοι οἱ μεγάλοι νομάρχες καί οἱ στρατηγοί τοῦ βασιλιά. Ὅλοι ἔμειναν ἐκστατικοί, διότι ἔβλεπαν ὅτι οἱ τρεῖς νέοι δέν εἶχαν πάθει τίποτε ἀπολύτως. Ὁ βασιλιάς γυρίζει τότε καί λέει:

—Εὐλογημένος καί δοξασμένος νά εἶναι ὁ Θεός τόν Σεδράχ, τοῦ Μισάχ καί τοῦ Ἀβδεναγῶ. Αὐτός ἔστειλε τόν Ἄγγελό του καί ἔσωσε τούς δούλους του πού πιστεύουν σέ Αὐτόν.

Καί τότε, παιδιά, ἔκανε κάτι πολύ σπουδαῖο! Ἔστειλε ἀμέσως διαταγή σ’ ὅλο τό βασίλειό του καί διέταξε νά μήν τολμήσει κανείς στό ἑξῆς νά εἶναι ἐναντίον τοῦ Θεοῦ στόν ὁποῖο πιστεύουν οἱ τρεῖς Παῖδες, ἀλλιῶς θά τιμωρεῖται πολύ αὐστηρά. Διότι δέν ὑπάρχει ἄλλος Θεός πού νά μπορεῖ νά σώζει τούς ἀνθρώ¬πους, ὅπως ἔσωσε αὐτούς ὁ Θεός τους.

 

Γ´. Επεξεργασία:

- Τί σᾶς ἔκανε, παιδιά, ἐντύπωση ἀπό τή διήγηση αὐτή τῆς Π. Διαθήκης;

Ἡ τόλμη, τό θάρρος, ἡ ἀγάπη στόν ἀληθινό Θεό τῶν τριῶν αὐτῶν νέων!

- Πῶς μπόρεσαν αὐτοί οἱ εὐλογημένοι νέοι καί κράτησαν τήν ἀληθινή πίστη τους, τήν πίστη τῶν πατέρων τους;

Εἴπαμε στήν ἀρχή ὅτι καθώς ἔφευγαν αἰχμάλωτοι γιά τήν Βαβυλώνα, πῆραν μαζί τους καί τά βιβλία μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Δέν ξέχασαν δηλαδή ἐκεῖ πού πῆγαν τήν ἀληθινή τους πίστη. Δέν ξέχασαν τίς ἱερές τους παραδόσεις!

Παρότι βρέθηκαν μεταξύ εἰδωλολατρῶν καί ἀπίστων, αὐτοί συνέχισαν νά ζοῦν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ!

- Ὅμως, τί ἔπαθε ὁ ὑπόλοιπος λαός; Σέ ποιά ἁμαρτία ἔπεσε;

Πολύ σωστά! Ξέχασαν ἀπό φόβο, ἀπό δειλία, ἀπό ντροπή κλπ. τήν πίστη τους, τήν πίστη τῶν πατέρων τους καί ἔπεσαν στήν εἰδωλολατρία!

Ἀγάπησαν δηλαδή πάνω ἀπό τόν Θεό τά ὑλικά πράγματα, τίς ἀπολαύσεις πού ζητοῦσε τό σῶμα τους, τήν ἴδια τήν ἁμαρτία. Ἀγάπησαν καί λάτρεψαν τό εἴδωλο τοῦ βασιλιά, ὁ ὁποῖος βέβαια δέν θά μποροῦσε νά τούς βοηθήσει σέ τίποτα, σέ σχέση μέ τόν Παντοδύναμο Θεό!

- Ὑπάρχει σήμερα ὁ κίνδυνος νά πέσουμε ἐμεῖς στήν ἁμαρτία πού ἔπεσαν ἐκεῖνοι;

Καί βέβαια ὑπάρχει αὐτός ὁ κίνδυνος. Νά ξεχάσουμε τήν ἀγάπη μας στόν ἀληθινό Θεό καί νά θυμόμαστε μόνο τίς φτηνές καί ἐπίγειες ἀγάπες!

- Νά ξεχάσουμε τόν ἐκκλησιασμό τῆς Κυριακῆς καί τήν λατρεία πρός τόν Θεό μας, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί λατρεύσουμε μιά ἀθλητική ὁμάδα ἤ ἕναν ποδοσφαιριστή.

- Νά ξεχάσουμε τήν ἀγάπη στόν Θεό καί τήν Παναγία μητέρα Του, καί νά κάνουμε Θεό μας ἕναν ἀθλητή – ποδοσφαιριστή. Νά φτάσουμε νά τόν ἀποκαλοῦμε «θεό» γιά τίς ἱκανότητές του!

- Νά ξεχάσουμε τήν εὐλογημένη συγκέντρωση τοῦ Σμήνους μας ἤ τοῦ Κατηχητικοῦ μας, γιά πράγματα ἀσήμαντα. Π.χ. γιά νά παίξουμε μόνοι μας στο σπίτι play station, γιά νά δοῦμε τηλεόραση.

- Νά ξεχάσουμε τήν μεγάλη μας ἀγάπη καί λατρεία πρός τόν Δημιουργό μας καί νά λατρεύσουμε τό χρῆμα καί τόν πλοῦτο! Κι ὅταν μεγαλώσουμε νά μήν σκεφτόμαστε τίποτε ἄλλο ἀπό τό πῶς θά πλουτίσουμε. Νά κάνουμε θεό μας τό χρῆμα καί τήν ὕλη.

- Πῶς θά μιμηθοῦμε τούς τρεῖς Παῖδες στήν ἀγάπη τους πρός τόν Θεό;

Ἡ Ἀγάπη μας καί ἡ Λατρεία μας νά εἶναι μόνο πρός τόν ἀληθινό Θεό! Καθῆκον μας, νά προσέξουμε αὐτές τίς μέρες καί πάντοτε τίς παγίδες πού στήνει ὁ διάβολος καί νά μένουμε γιά πάντα ἑνωμένοι μέ τόν ἀγαπημένο μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ ἀγάπη τῆς καρδιᾶς μας καί ἡ λατρεία μας νά ἀπευθύνεται μόνο πρός τόν ἀληθινό Θεό μας.

Σήμερα λοιπόν τό σύνθημά μας ποιό λέτε ὅτι πρέπει νά εἶναι;

 

Σύνθημα: Ἡ Ἀγάπη μου καί ἡ Λατρεία μου μόνο πρός τόν ἀληθινό Θεό!

 

ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα