ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου σήμερα και η  Εκκλησία μας την αφιερώνει σε γεγονός μεγαλειώδες και συγκλονιστικό. Ποιο; (...)
Την «Δευτέρα Παρουσία» του Κυρίου μας, και την «Μελλουσα Κρίση»! Γι’ αυτό και ακούσαμε στο ιερό Ευαγγέλιο την περικοπή εκείνη που ο Κύριος περιγράφει το τι θα γίνει την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας Του. Διότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός θα ξαναέλθει στη γη. Την πρώτη φορά όταν ήλθε, ήλθε ταπεινά και αθόρυβα... Γεννήθηκε μέσα στο Σπήλαιο, έζησε φτωχικά, κήρυξε, δίδαξε, κάλεσε σε μετάνοια τους ανθρώπους, ανέβηκε στον Σταυρό και υπέστη ατιμωτικό σταυρικό θάνατο. Αυτή είναι η πρώτη παρουσία, ταπεινή και αθόρυβη. Τη δεύτερη φορά όμως θα έλθει «εν δόξη». Χιλιες χιλιάδες και μύριες μυριάδες αγγέλων θα Τον συνοδεύουν. Θα έλθει και θα καθίσει επί θρόνου δόξης για να κρίνει τον κόσμο.
Ας δούμε όμως τι ακριβώς θα γίνει τότε. Νομίζω όλοι θα θέλετε να μάθετε...

Α. ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙ Η ΚΡΙΣΗ
1. Θα φανεί το σημείο του Υιού του ανθρώπου, ο Τίμιος Σταυρός και θα έλθει ο Κύριος με δόξα πολλή συνοδευόμενος από μυριάδες μυριάδων αγγέλων.
2. Θα ακουστεί ήχος μεγάλης σάλπιγγος (ισχυράς φωνής) ενώ οι Άγγελοι θα τρέχουν να συνάξουν «έμπροσθεν αυτώ πάντα τα έθνη»!
3. Θα ανοίξουν τα μνήματα. Τα οστά θα αρχίσουν να συναρμολογούνται και να γίνονται άνθρωποι! Θα τούς σηκώσει όλους η ουράνια σάλπιγγα και θα σμίξουν με κείνους που ζουν. Διότι όσοι ζουν θα συναχθούν από τους Αγγέλους, και θα μεταφερθούν πάνω σε σύννεφα, «εις αέρα»!  Έτσι το πανανθρώπινο γένος, από του  Αδάμ μέχρι και τον άνθρωπο της τελευταίας στιγμής του κόσμου, θα βρεθεί συναγμένο «εν ριπή οφθαλμού» μπροστά στον ενδοξότερο και λαμπρότερο, το φοβερότερο θρόνο του κόσμου!
4. Και αφού όλα τα έθνη, όλοι οι λαοί συγκεντρωθούν σε κείνο το φοβερό Δικαστήριο, τότε ο Κριτής, ο Χριστός μας, «αφοριεί αυτούς απ  ἀλλήλων». Θα χωρίσει όπως χωρίζει ο τσοπάνος τα πρόβατα από τα ερίφια. Και τα μεν πρόβατα, δηλαδή οι δίκαιοι και ενάρετοι, οι πιστοί δηλαδή, θα μπουν τιμητικά στα δεξιά Του, τα δε ερίφια, δηλαδή οι αμαρτωλοί και φαύλοι, οι άθεοι και άπιστοι, θα μπουν αριστερά Του.
5. Τότε «βίβλοι ανοίγονται». Θα ανοιχτούν, μας λέει η  Αγία Γραφή, οι «Βιβλοι» (Βιβλία) της παγγνωσίας του Θεού: τα βιβλία της Αγίας Γραφής, της συνειδήσεως κάθε ανθρώπου, της ζωής. Κανείς δεν θα μπορεί να μην αναγνωρίσει τα έργα και τούς λόγους του, τις σκέψεις, τις διαθέσεις, τις επιδιώξεις του. Θα θυμάται και θα βλέπει όλο τον τρόπο της ζωής του, με κάθε λεπτομέρεια, ως μέσα στ  ἀπόκρυφα βάθη της καρδιάς του. Μαζί του θα τα βλέπουν και όλοι οι άλλοι:  Αγγελοι και άνθρωποι, η Βασίλισσα Παναγία μας, οι  Απόστολοι του Κυρίου, και όλοι οι  Αγιοι, ακόμα και οι δαίμονες!

Β. ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΚΡΙΣΗ
Τότε θα αρχίσει η Κρίση. Και θα γίνει με απόλυτα δίκαιο τρόπο, με διάλογο βάσει στοιχείων αληθινών:
Θα μιλήσει  Εκεῖνος που σιωπούσε τόσους αιώνες. Εκείνος που υπέμενε και μακροθυμούσε και ανέτελλε τον ήλιο Του και έριχνε τη βροχή Του «επί δικαίους και αδίκους».  Εκεῖνος ο Δικαιος και αμερόληπτος Κριτής, που έδειχνε ότι ανέχεται την αδικία και το θράσος των αμαρτωλών της γης∙ ότι δεν ακούει τούς στεναγμούς των βασανισμένων∙ ότι δεν τιμωρεί τα έργα του διαβόλου κι αφήνει τον  Αντίχριστο να διαφεντεύει...  Ηλθε η ώρα να μιλήσει τελεσίδικα!
Στρέφεται πρώτα προς τα δεξιά. Και υποβλητική, ηγεμονική, κυρίαρχη, ακούγεται η φωνή του. Είναι η φωνή του Υιού και Λογου του Θεού, του Λυτρωτή μας Χριστού, του Βασιλέως των πάντων:
- «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου∙ κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν Βασιλείαν από καταβολής κόσμου... επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν∙ εδίψησα και εποτίσατέ με∙ ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με∙ γυμνός, και περιεβάλλετέ με∙ ησθένησα, και επισκέψασθέ με∙ εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με».
Έκπληξη στο ταπεινό και σεμνό ακροατήριο των «εκ δεξιών» προβάτων Του. Ποτέ δεν κράτησαν λογαριασμό για τις καλές τους πράξεις. Με απορία του λένε:
- «Κυριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν η διψώντα και εποτίσαμεν; Ποτε σε είδομεν... ξένον... γυμνόν... ασθενή η εν φυλακή» και φροντίσαμε για σένα;...
Και «ο Βασιλεύς της δόξης» απαντά:
- « Εφ  ὅσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε»! Ποσο αποκαλυπτικός λόγος!
Έπειτα ακολουθεί ώρα φριχτή!  Ο δορυφορούμενος υπό των  Αγγέλων, στρέφει το θεϊκό βλέμμα Του προς τούς «εξ ευωνύμων» (αριστερά).  Ενας κόσμος εκεί απίθανα απροσδόκητος και τραγικά διαψευσμένος. Είναι εκείνοι που Τον αρνήθηκαν και Τον εδίωξαν μες στούς αιώνες. Καθε άνθρωπος, που περιφρόνησε το  Ονομά Του και τον Θείο Του Νομο.  Εκεῖ μπροστά στον υπέρτατο θρόνο, θα τρέμουν γυμνοί από την ανθρώπινη δόξα τους βασιλιάδες και δυνάστες, ισχυροί και βάναυσοι κατακτητές των  Εθνῶν. Οι άπιστοι, διώκτες, χλευαστές... Οι εγωκεντρικοί εκείνοι και άδικοι και αισχροκερδείς που καταπίεσαν και αδίκησαν τούς συνανθρώπους τους. Οι άσπλαχνοι «πλούσιοι» που γύρισαν το πρόσωπο από τούς φτωχούς και ανήμπορους, οι «άφρονες» με τις «γεμάτες αποθήκες», τα θησαυροφυλάκια, τις «θυρίδες», που άφησαν να πεθαίνουν από την πείνα και την αρρώστια τα εκατομμύρια των παιδιών της γης!... Εκεί οι εισαγωγείς της ανηθικότητας, οι ψευτοδάσκαλοι της πλάνης και των αιρέσεων, αλλά, και κείνοι που σαρκαστικά ειρωνεύτηκαν, περιφρόνησαν και περιθωριοποίησαν τούς αγωνιστές της αρετής και ομολογητές του Χριστού∙ Εκεί άνθρωποι σκληροί, εγωιστές, ασυμπαθείς, απρόθυμοι∙ εύκολοι στο ψέμα, το θυμό, την εκδίκηση∙ δύστροποι, φιλόνικοι, αυθάδεις, αγενείς και αγνώμονες!
Γι  αὐτούς τώρα ακούγεται κεραυνοβόλα η δίκαιη απόφαση:
- «Πορεύεσθε απ  εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού∙ επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν∙ εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με∙ ξένος ήμην και ου συνηγάγετέ με∙ γυμνός και ου περιεβάλλετέ με∙ ασθενής και εν φυλακή και ουκ επεσκέψασθέ με»!
Εκπληκτικό! Οι διεστραμμένοι αυτοί, ενώ δεν μπορούν να μην αναγνωρίσουν τη γυμνότητά τους από κάθε αρετή, συνεχίζουν με θράσος να αμφισβητούν αμετανόητοι τη δίκαια κρίση του Θεού και αναιδώς να δικαιολογούνται!
- Γιατί μας ζητάς ευθύνες και μας καταδικάζεις; «πότε σε είδαμεν πεινώντα η διψώντα η ξένον η γυμνόν η ασθενή η εν φυλακή και ου διηκονήσαμέν σοι»; (δεν σε φροντίσαμε;)
 Η απάντηση τούς δίνεται λακωνική και αναντίρρητη∙
- «Εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε»!

Γ. ΤΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ (Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΑΙΩΝΟΣ)
Η Μεγάλη Κρίση, τελείωσε! Τοσο σύντομα, τόσο δίκαια, τόσο κατηγορηματικά και αμετάκλητα! Και ο Κυριος προδιέγραψε με μία πρόταση συγκλονιστική την «ζωήν του μέλλοντος Αιώνος»: «Πορεύεσθε απ  ἐμοῦ»!  Ο φοβερότερος λόγος! Και μόνον αυτός προδιαγράφει αβάσταχτη δυστυχία! Τι σκοτάδι μακρυά από το φως του Προσώπου Του! Κι απαίσια δυσωδία μακριά από το κάλλος και την ωραιότητά Του! «Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον»!
•    «Απελεύσονται»! Δηλαδή ο καθένας τους θα πορευθεί στον τόπο της προσωπικής του επιλογής.  Εκεῖ που τον έφερε ο δρόμος που διάλεξε στη γη.  Εκεῖνοι που επέλεξαν και ακολούθησαν τον Χριστό, οι «Βιασταί της Βασιλείας» Του - όπως έχουμε άλλοτε πει - θα την «αρπάξουν» τώρα με χαρά! Θα την κληρονομήσουν μαζί με τον Χριστό! Είναι ετοιμασμένη γι  αὐτούς από τη θεϊκή αγάπη! Είναι η «Ογδόη  Ημέρα» της Δημιουργίας!  
•    Οι άλλοι; Καθώς προτίμησαν τα καλέσματα του πονηρού και ακολούθησαν τα βήματά του, από εκείνον παραλαμβάνονται με άγρια χαιρεκακία τώρα και οδηγούνται στον τόπο τον «ητοιμασμένον» από τον Θεο, όχι για ανθρώπους, αλλά «τω διαβόλω και τους αγγέλοις αυτού» (για το διάβολο και τούς δαίμονες)! Οι άνθρωποι που θα «απέλθουν εις κόλασιν αιώνιον» μαζί τους, είναι εκείνοι που τούς προτίμησαν από τον Χριστό, στη γη.
•    «Εις κόλασιν αιώνιον» και «εις ζωήν αιώνιον»! Τι σημαίνει;(...) Οτι αυτό που επέλεξαν, θα το ζήσουν αιώνια πια! Χωρίς κανένα τέλος η αλλαγή! «Ου της Βασιλείας, ουκ έσται τέλος»! Και όπως η ευφροσύνη και η χαρά εκείνων που αγάπησαν τον Χριστό θα είναι αιώνια, έτσι και η «βάσανος» της κολάσεως, ατέλειωτη θα είναι!
Δ. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ
Είναι μερικοί που θέλουν να λένε, ότι δεν υπάρχει Κολαση και Παράδεισος.  Οτι πρόκειται για στημένη επινόηση με σκοπό να ενθαρρύνουν στο καλό και να εκφοβίζουν για το κακό.  Η μεγαλύτερη μάλιστα αμφισβήτηση για την Κολαση γίνεται από ανθρώπους που θέλουν να καθησυχάσουν τη συνείδησή τους και να ζουν μακριά από τον Χριστό. Μα αν δεν υπήρχε «Παράδεισος», για ποιο σκοπό σταυρώθηκε ο Κυριος;  Ηταν άλλωστε σαφής. Το Ευαγγέλιό Του, είναι «ρήματα ζωής Αιωνίου»! Και οι άγιοι Πατέρες της  Εκκλησίας μας με το 7ο άρθρο του Συμβόλου της Πιστεως διατρανώνουν αυτήν την  Αλήθεια: «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς»
Κι εμείς λοιπόν οφείλουμε να πιστεύουμε στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας κι επομένως:
α. Να μην κάνουμε «πειράματα» με την αμαρτία.
Σκέψεις, βλέμματα, πράξεις, όλα καταγράφονται στο βιβλίο της ζωής μας. Ο Θεός τα βλέπει... Θα δώσουμε λόγο για ο,τι κάνουμε.
β. Να μοιάσουμε στο Χριστό.
Να αγωνιζόμαστε να μοιάσουμε στο Πρότυπό μας, τον Χριστό! Ξερουμε, ότι αυτό μας είναι απαραίτητο. Χωρίς αυτή την ομοιότητα με τον Χριστό, θα είναι αδύνατον ν  ἀντέξουμε τη δόξα και τη λάμψη του Προσώπου Του, που συνεχώς θα αναβλύζει και θα πλημμυρά αιώνια τούς νέους Ουρανούς. Για να αναδειχθείς κληρονόμος μιας τέτοιας δόξας χρειάζεται να έχεις ζήσει και στη γη, σαν «υιός φωτός». Με άλλα λόγια, συντροφιασμένος με το Φως - τον Χριστό! Σταθερός στις  Εντολές Του. Ντυμένος τη λαμπρότητα των  Αρετῶν του Χριστού!
Και ποιές είναι αυτές οι αρετές;  Επιμέλεια για τον ευπρεπισμό της ψυχής μας, καθαρότητα ζωής, έργα αγάπης και ομολογίας Χριστού! Ταπείνωση, προσευχή, εργατικότητα, αγνότητα, υπακοή, μετάνοια... Αυτά υφαίνουν το «ένδυμα γάμου» για την παράστασή μας προ του Θρόνου Του!
γ. Να μετανοούμε αμέσως για να είμαστε έτοιμοι.
 Ο  Αγιος  Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλώντας στούς Χριστιανούς για τη Μελλουσα Κρίση και θέλοντας να τονίσει την αναγκαιότητα της ετοιμασίας αυτής αναφώνησε∙
- « Αδελφοί μου, δέομαι και παρακαλώ και πέφτω στη γη και αγκαλιάζω τα γόνατά σας, εφ  ὅσον διαρκεί η σύντομη αυτή περίοδος της ζωής μας, ας μετανοήσουμε... Θα κριθούμε μόνο με βάση τις πράξεις μας... μην αμελούμε την κατά Χριστόν  Αρετή».

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Θα ήθελα να τελειώσουμε με μία υπόθεση:  Υποθέστε ότι αυτήν την ώρα, αυτή τη στιγμή ανοίγει ο ουρανός και έρχεται ο Δικαιος Κριτής για να κρίνει τον κόσμο.  Υποθέστε ότι ανοίγουν τα βιβλία όπου είναι του καθενός το όνομα γραμμένο. Και είναι εκεί γραμμένα και τα έργα μας και τα λόγια μας. Το ερώτημα είναι τώρα: Σεις και εγώ σε ποιό μέρος τοποθετούμε τον εαυτό μας; Στα δεξιά του Χριστού η στα αριστερά; Ποιά απόφαση θα ακούσουμε; Για τον Παράδεισο η την Κολαση; Θα είναι φοβερό να βρεθούμε στην Κολαση. Τι θα έχουμε ωφεληθεί τότε και αν τον κόσμο όλο τον κάναμε δικό μας εδώ, αφού όλα θα είναι χαμένα για τη Βασιλεία των ουρανών;
Μια λύση υπάρχει: Να αγρυπνούμε πνευματικά και να στολίζουμε την ψυχή μας με έργα αγάπης και αρετής. Να αγωνιζόμαστε για να ζούμε όπως θέλει ο Θεός, μακριά από την αμαρτία και το κακό. Και αν νιώσουμε τη συνείδησή μας να μας ελέγχει, ας τρέξουμε στο Μυστήριο της Μετανοίας και της  Εξομολογήσεως. Μονο αν μισήσουμε και αποστραφούμε τα έργα της αισχράς αμαρτίας, μόνο τότε θα αποφύγουμε την Κολαση. Και οπωσδήποτε θα αξιωθούμε να ακούσουμε την γλυκυτάτη φωνή του Χριστού μας: «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» (Ματθ. κε´ 34).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: «Λαμπρυνον μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα, και σώσόν με».

* Διασκευή από το Βοήθημα «Χαρ. Αγωνιστών», Χαρά και αγώνας (Θέματα ομάδων Β  κλ.), σειρά Γ11, σελ. 155-167.

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
- Σεβαστιανού Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης, «Πιστεύω...», εκδ. «Ο Σωτήρ», Αθήναι 1999.
- Αρχιμ. Αστερίου Χατζηνικολάου, Μέλλουσα Κρίση και Αιωνιότητα, Αθήνα 2009.

Για τυχόν απορίες των παιδιών ο κατηχητής ας έχει υπ’ όψιν του και τα εξής:

1. Πως θα γίνουν αντιληπτά από τα πλήθη  Αγγέλων και ανθρώπων, πράξεις, λόγοι, σκέψεις, κρυφοί λογισμοί, αμαρτωλά συναισθήματα, κακές διαθέσεις, τόσο δυσαρίθμητου πλήθους ανθρώπων, όλων των αιώνων; (...)
Τις πράξεις του και όλα όσα πέρασαν από το νου και την καρδιά, θα τα φοράει ο καθένας μας σαν ένδυμα! Θα είναι εκείνο το ένδυμα που ζήτησε ο Κυριος στην παραβολή των Βασιλικών γάμων∙ « Εταίρε, πως εισήλθες ώδε, μη έχων ένδυμα γάμου»; Θα είναι το ένδυμα που ζητάμε ψάλλοντας∙ «Τον Νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ∙ λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής...»  Ο καθένας θα παρουσιαστεί ενώπιον του Κριτού περιβεβλημένος τις αμαρτίες ή τις δικαιοσύνες του! Ο  Αγ. Γρηγόριος Νυσσης μας λέει ότι «και το πρόσωπο θα προσλαμβάνει τα γνωριστικά ιδιώματα της αρετής η της κακίας. Θα λάμπει! η θα είναι σκοτεινό και άγριο!  Οπως άλλωστε και τώρα.

2. Μονο με βάση την αγάπη σαν ελεημοσύνη θα μας κρίνει ο Κυριος;  Η αδικία, η ανηθικότητα, η ψευτιά, η απάτη, η βλασφημία, η συκοφαντία και τόσα άλλα κακά θα μείνουν ατιμώρητα; (...)
Για όλα θα δώσουμε λόγο.  Οχι μόνο για τα κακά έργα, αλλά και για τα λόγια τα κακά και για τις σκέψεις ακόμα τις αμαρτωλές, που βρίσκονται κρυμμένες μέσα στα βάθη του είναι μας. Αν εδώ μιλά για την αγάπη ως κριτήριο, το κάνει γιατί η αγάπη είναι η πηγή όλων των άλλων αρετών. Όποιος αγαπάει τον Θεό και τους ανθρώπους, τηρεί και όλες τις εντολές του Θεού, από αγάπη σε Κείνον. Και επί πλέον τι θα κάνει; Θα συμπαρίσταται στον κάθε πονεμένο άνθρωπο, στον κάθε ανήμπορο άνθρωπο, και ασφαλώς ποτέ δεν θα τον βλάψει.

3. Όσους δεν άκουσαν για τον Χριστό και το θέλημά Του, πως θα τούς κρίνει ο Κυριος; (...)
Διαφορετικά βέβαια, εάν δεν είχαν ακούσει τίποτα για το Ευαγγέλιο του Χριστού. Το είπε ο ίδιος «ο γνούς και μη ποιήσας το θέλημα του Κυρίου... δαρήσεται πολλάς∙ ο δε μη γνούς... δαρήσεται ολίγας»∙ Που σημαίνει ότι θα υπάρχει βαρύτερη και ελαφρότερη τιμωρία. Είχαν όμως και αυτοί το Νομο της συνειδήσεως, που σε καθε καρδιά ανθρώπου έγραψε ο Θεός. Και τούς πληροφορούσε για το καλό και το κακό. Μήπως δεν ενδιαφέρθηκαν να γνωρίσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού; Μηπως δεν πρόσεξαν τα καλά παραδείγματα γύρω τους;...

4. Και θα κληρονομήσουν όλοι την ίδια «Βασιλεία» ή την ίδια «Κολαση», ενώ σε διαφορετικό βαθμο αμάρτησε ή εξαγιάστηκε ο καθένας; (...)
Ο Κυριος έχει πει, ότι στην ουράνια οικία του πατρός μας «μοναί πολλαί εισί» ( Ιω. ιδ´ 2). Που σημαίνει ότι ο ουρανός είναι μεγάλος και καθένας θα έχει την ανάλογη που του πρέπειδόξα. Κατι ανάλογο θα είναι και στο χώρο της «βασάνου». Διάφοροι οι βαθμοί της τιμωρίας.

5. Γιατί ο Θεός δεν ανταποδίδει εδώ τη δικαιοσύνη Του, αλλά περιμένει τη «Μελλουσα Κρίση»; (...)
Μα, από την  Αγάπη Του! Περιμένει με μακροθυμία τη μετάνοιά μας, διότι «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι»! Γι  αὐτή τη σωτηρία δεν έχυσε το Αίμα Του; Τι φοβερό θα ήταν, αν δεν μας περίμενε, αλλά μας τιμωρούσε αμέσως! Και πόσοι  Αγιοι θα έλειπαν από την  Εκκλησία μας, που πριν μετανοήσουν ήσαν αρνητές του Χριστού η ζούσαν στην αμαρτία! Να πούμε τούς πιο γνωστούς; (Απόστολος Παύλος, Άγιος Αυγουστίνος,  Οσία Μαρία η Αιγυπτία, Άγιος Βαρβαρος...).

6. Δεν είναι αυστηρή και άδικη η αιώνια τιμωρία για αμαρτίες μιας στιγμής, ώρας, ημέρας η έστω μερικών χρόνων ζωής; Γιατί η κόλαση να είναι αιώνια; Πως συμβιβάζεται με την αγάπη του Θεού; (...)

Πῶς να μην είναι αιώνια, αφού εκεί θα ζουν άφθαρτα σώματα; Κι αφού θα είναι αιώνια η μακαριότητα των Δικαίων, πως δεν θα είναι αιώνια και η καταδίκη των πονηρών; Και αντίστροφα.  Αν η Κολαση έπαιρνε τέλος, θα έπρεπε να πάρει τέλος και η Βασιλεία του Θεού! Γινεται κάτι τέτοιο; Όσο για την αγάπη του Θεού, που με καμιά δύναμη δεν θέλει «τον θάνατο του αμαρτωλού», ποια σημασία έχει γι  αὐτούς που την απέρριψαν;...

Ἡ αιώνια κόλαση δεν ετοιμάσθηκε για τον άνθρωπο.  Αλλά «τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού». Οι άνθρωποι επιλέγουν μόνοι τους αυτή τη θέση.  Η αμετανόητη δε εμμονή τους στην αμαρτία, τούς έχει δημιουργήσει τέτοια έξη, υποδούλωση και σκλήρυνση, που καμιά διάθεση για διόρθωση δεν δείχνουν πια. Γινονται αναίσθητοι στο «αγαθό» και εχθρικοί στο Θεο! Σαν τούς εκπεσόντες δαίμονες, που δεν υπάρχει γι  αὐτούς περίπτωση μετάνοιας και αποδοχής της αγάπης του Θεού!

ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα