Κατά τις σφαγές του Οκτώβρη του 1941 στο Κραγκούγιεβατς, νοτίως από το Βελιγράδι, οι Γερμανοί σκότωσαν 6-8000 πολίτες σε αντίποινα για τη δολοφονία 7 Γερμανών .
Υπάρχει άγαλμα καθηγήτριας που αναγράφει την τελευταία φράση της προς τους μαθητές της λίγο πριν την εκτελέσουν. Τι συνέβη ;
Η δασκάλα μπαίνει στην τάξη, ανεβαίνει στην έδρα. Όμως παρατηρεί από το παράθυρο ότι το σχολείο το κυκλώνουν οι Γερμανοί στρατιώτες. Στο μεταξύ οι μαθητές από κάτω περιμένουν λίγο και μετά τη ρωτούν:
-"Κυρία, τι μάθημα θα πούμε σήμερα;"
και εκείνη τους απαντά:
-«τώρα σας δίνω μάθημα πως να πεθαίνετε για την πατρίδα» !
και βγήκε έξω να υπερασπίσει τους μαθητές και τη σκότωσαν πρώτη.
Μετά οι Γερμανοί έπιασαν και σκότωσαν κτηνωδώς και τους μαθητές ! Ένα ακόμη έγκλημα που πρέπει διαρκώς να ζητούν συγνώμη οι απόγονοί τους σημερινοί Γερμανοί ...
Συγκρίνετε τώρα την αυτοθυσία και τον ηρωισμό της καθηγήτριας με το πνεύμα των συνδικαλιστικών φορέων των εκπαιδευτικών μας, που μιλούν εύκολα για δικαιώματα, αλλά ορισμένους τους πιάνει "αλλεργία" όταν μιλούμε για θυσία για την Πατρίδα (δεν υποστηρίζουμε να γίνονται θυσίες υπέρ των άδικων Μνημονίων) αλλά βάζουμε ως παράδειγμα τους εκπαιδευτικούς που θυσιάστηκαν για την ελευθερία. .
_______________
Πρόπερσι επισκέφθηκα το Κραγκούγιεβατς. Στην είσοδο της πόλεως υπάρχει ένας τεράστιος σταυρός, πάνω από 30 μέτρα....εις μνήμην των αθώων θυμάτων!
Παραθέτω το δημοσίευμα της FAZ:
"Την 25η Μαρτίου, 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση του 1821, το γερμανικό κοινοβούλιο συζήτησε ψήφισμα των Πρασίνων με το οποίο το οικολογικό κόμμα τάσσεται υπέρ του διαλόγου Ελλάδας-Γερμανίας για το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου. Όπως αναμενόταν, η πλειοψηφία απέρριψε το αίτημα επιβεβαιώνοντας ότι το ζήτημα έχει διευθετηθεί οριστικά σε νομικό και πολιτικό επίπεδο.
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung επανέρχεται στο θέμα επισημαίνοντας σε ανταπόκριση από τη Βιέννη ότι πριν από 80 χρόνια, στις 6 Απριλίου του 1941, η Βέρμαχτ δεν εισέβαλε μόνο στην Ελλάδα: "Εκτός από την Ελλάδα οι ναζί επιτέθηκαν και στη Γιουγκοσλαβία. Μόνο που στο αίτημα των Πρασίνων δεν γίνεται καμία τέτοια αναφορά. Λες και ο πόλεμος κατά του Βελιγραδίου έγινε σε διαφορετικό χρόνο και διαφορετική ήπειρο.
Δυστυχώς οι περισσότεροι Γερμανοί, συμπεριλαμβανομένης και της Κ.Ο. των Πρασίνων, γνωρίζουν πολύ λιγότερα για τα εγκλήματα της Βέρμαχτ, της Γκεστάπο και των SS στη Γιουγκοσλαβία από ότι στην Ελλάδα. Οι θηριωδίες στη Σερβία μοιάζουν σαν να βρίσκονται στη νεκρή γωνία της γερμανικής μνήμης για τα εγκλήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου."
Σε δεύτερη μοίρα οι επιζώντες στη Σερβία;
"Αν και δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει συμψηφισμός, όσον αφορά τους αριθμούς των νεκρών στη Σερβία, συντελέστηκαν εγκλήματα τα οποία ξεπερνούν όσα συνέβησαν στην Ελλάδα τα χρόνια της κατοχής. Μόνο που κανείς στη Γερμανία δεν το γνωρίζει. Στη πόλη Κραγκούγιεβατς για παράδειγμα η Βέρμαχτ εκτέλεσε μέσα σε δύο μόλις μέρες 2.800 ανθρώπους, ενώ στο Κράλιεβο της κεντρικής Σερβίας τα θύματα ήταν ακόμα περισσότερα.
Όταν επομένως στο αίτημα των Πρασίνων αναφέρεται ότι η Ελλάδα υπέφερε ιδιαίτερα από την κτηνώδη γερμανική κατοχή, τότε η πληροφορία αυτή δεν είναι βεβαίως λανθασμένη, αλλά δεν είναι πλήρης διότι δεν γίνεται αναφορά σε όσα συνέβησαν στη γειτονική χώρα. Με άλλα λόγια: Όταν τα γεγονότα της 6ης Απριλίου του 1941 περιορίζονται μόνο σε μια χώρα τότε υπάρχουν κενά στην αποτύπωση των ιστορικών γεγονότων. Για τους επιζώντες και τους απογόνους της ναζιστικής θηριωδίας στην πρώην Γιουγκοσλαβία η πρωτοβουλία των Πρασίνων είναι σαν να τους βάζει σε δεύτερη μοίρα.
Από τη σφαγή στο Κραγκούγιεβατς συμπληρώνονται στις 21 Οκτωβρίου 80 χρόνια. Εδώ και δεκαετίες διοργανώνονται στην πόλη τελετές μνήμης για τα θύματα, μεταξύ των οποίων βρίσκονταν πλήθος άοπλοι πολίτες και μαθητές γυμνασίου. Ποτέ όμως δεν έχουν λάβει μέρος σε αυτές μέλη της γερμανικής κυβέρνησης. Μήπως αλλάξει αυτό στις φετινές τελετές μνήμης;"