Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Κακομοίρη Νεοέλληνα…
Ρίξε μια ματιά πίσω σου και πες μου τι βλέπεις; Μέχρι να δεις, θα σου πω εγώ τι βλέπω, κοιτάζοντας τα βήματα, που έκανες μέχρι να φτάσεις ως εδώ.
Γεννήθηκες στη γη, που έβγαλε από τα σπλάχνα της τον Όμηρο, τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα και τον Αριστοτέλη. Που στο χώμα της έκανε τα πρώτα του βήματα ο Μεγαλέξανδρος και το πότισε με το αίμα του ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες.
Που τις πληγές των αρχαίων ανθρώπων της, γιάτρεψαν ο Ιπποκράτης και ο Ασκληπιός και την ευλογημένη φύση της παρατήρησαν ο Ηράκλειτος και ο Δημόκριτος. Στην γη των ανθρώπων, που καθιέρωσαν την φιλοξενία έναντι όλων των αλλοφύλων και τον κοσμοπολιτισμό, έχοντας όμως αδιαπραγμάτευτη αγάπη για την φυλή και την ελευθερία τους, που τιμώρησαν παραδειγματικά κάθε επίδοξο εισβολέα ανά τους αιώνες.
Που αγκάλιασαν με άδολη αγάπη τον Σωτήρα Χριστό και διέδωσαν στα πέρατα του κόσμου τον Λόγο Του με την μοναδική στον κόσμο γλώσσα τους.
Πόσο τυχερός ήσουνα…
Τόσο πλούτο μάζεψαν πριν από σένα κι εσύ ήσουνα ο μοναδικός ιδιοκτήτης. Κι εσύ πώς άραγε τον αξιοποίησες; Μήπως τον αυγάτισες; Όχι βέβαια. Είπες να ξοδέψεις λίγο κι άρχισες να τον ανταλλάσσεις με τους άλλους λαούς γύρω σου, που δεν έχασαν την ευκαιρία…
Αντάλλαξες τον λαμπρό αρχαίο σου πολιτισμό με τον εκβαρβαρισμό της Βαλκανικής ενδοχώρας και των υπανάπτυκτων ανατολικών γειτόνων σου, την κρυστάλλινη Ορθόδοξη παράδοσή σου με την δυτικόφερτη θολή θρησκειολογική υποκουλτούρα και τον ανατολίτικο “ωχαδερφισμό”. Όμως δεν σταμάτησες εκεί.
Ξεπούλησες όσο-όσο και ό,τι πρόλαβες να φτιάξεις μόνος σου στη σύντομη μετά το 1830 διαδρομή σου.
Αντάλλαξες τον Καβάφη με τον Αύγουστο Κορτώ, τον Ελύτη με τον Ιατρόπουλο, τον Παπανικολάου με τον Φουστάνο, τον Χατζηδάκη με τον Μαζωνάκη και τον Τσαρούχη με τον Λάκη Γαβαλά. Αντάλλαξες, δύσμοιρε, τον Ελευθέριο Βενιζέλο με τον ΓΑΠ, το άσμα με τον αμανέ, το φιλότιμο με το ραχάτι, την τιμημένη γενιά του έπους του ’40, που κράτησε την Ελλάδα όρθια μέσα στον κυκεώνα του πολέμου και των παγκόσμιων ανακατάξεων, που τον ακολούθησαν, με τη επονείδιστη γενιά του Πολυτεχνείου. Αντάλλαξες τον μαργαρίτη της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτιστικής σου κληρονομιάς με τα καθρεφτάκια και τις χάντρες του “καλτ” και του “τρανσ”, σαν γνήσιος ιθαγενής, και, εν τέλει, αντάλλαξες το κλέος με το όνειδος…
Κι όλα αυτά με τι αντάλλαγμα; Κανά διαμερισματάκι με υμιυπαίθριο, κανά αυθαίρετο εξοχικό σε κάποιο κακομούτσουνο παραθεριστικό θέρετρο, το ΙΧ με μηδέν τοις εκατό προκαταβολή και 5 χρόνια άτοκες δόσεις, το Σαββατοκύριακο με την φιλεναδίτσα στην Μύκονο ελέω διακοποδανείου και πιστωτικής, και άλλα νόστιμα ψίχουλα, που σου πέταξαν οι “μαζί τα φάγαμε” πολιτικοί ταγοί σου, που καταβρόχθισαν με την ενσυνείδητη ανοχή σου το καρβέλι…
Και τώρα, τί; Τώρα είσαι θυμωμένος και προδομένος, έτσι λες.
Ψήφισες αυτόν που σου δήλωσε προεκλογικά άθεος και σε ενοχλεί, που αλλάζουν τα θρησκευτικά και απαγορεύονται οι παπάδες στα σχολεία. Επικρότησες δια της κάλπης όλους αυτούς, που σου δήλωναν τόσα χρόνια ευθαρσώς ότι είναι διεθνιστές και οπαδοί των ανοιχτών συνόρων και εξοργίζεσαι με την κυρά – Τασία που άνοιξε τα σύνορα και τον Μουζάλα, που αποκάλεσε τα Σκόπια “Μακεδονία”.
Ψήφισες ομοθυμαδόν το ηρωικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουνίου, έδωσες απλόχερα λαϊκή εντολή για το μεγάλο ΝΑΙ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και συνεχίζεις να απορείς, γιατί οι πολιτικοί, που εσύ επέλεξες τα έχουν κάνει σκ... με τις επιλογές τους. Επικρίνεις με ευκολία τους πάσης φύσεως ανεπάγγελτους, ιδεόληπτους και διαταραγμένους, που έχουν στελεχώσει τη σημερινή σου διακυβέρνηση, αλλά αγνοείς ότι όλο αυτό το τσίρκο είναι το είδωλό σου, που αντανακλάται στον πολιτικό καθρέφτη. Τολμάς και βγάζεις γλώσσα, εσύ, που ενώ έχασες τρεις λεβέντες αετούς της προαιώνιας αιγαιακής σου θάλασσας, που έπεσαν με ελικόπτερο στη ”αμφισβητούμενη και γκρίζα ζώνη” της Κινάρου, προτίμησες να αποτίσεις φόρο τιμής με λαϊκό προσκύνημα στην σορό του – πράγματι αδικοχαμένου παλικαριού – Παντελίδη…
Κακομοίρη Νεοέλληνα… Κοντεύουν διακόσια χρόνια από τότε που έκανες τα πρώτα σου βήματα στο νέο σου Κράτος κι ακόμη μπουσουλάς στα γόνατα και μυαλό δεν έβαλες… Τώρα σε περιμένει η πτώση, που έρχεται με την ταχύτητα του φωτός και εσύ κοιτάς το δέντρο αντί για το δάσος που καίγεται.
Ίσως αυτό να είναι “κάποια λύσις”, που είπε κι ο ποιητής. Ίσως να είναι και η μόνη λύση στον γόρδιο δεσμό που έχεις μπλέξει και, όπως απέδειξε ο μεγαλύτερος των Ελλήνων, λύνεται μόνο δια της σπάθης. Άλλωστε την Ύβρι διαδέχεται πάντοτε με μαθηματική ακρίβεια και νομοτέλεια η Νέμεσις. Κι εσύ υπήρξες για πολλά χρόνια υβριστής…
Εύχομαι ολόψυχα μέσα από την επερχόμενη καταστροφή, να αναδειχθούν, επιτέλους, οι αρχέγονες δυνάμεις σου, που θα φέρουν την λύση. Τρέμω μόνο στην ιδέα, ότι το κακό, που έρχεται, θα το διαδεχθούν τα ίδια ταπεινά σου ένστικτα, που ακολούθησαν τις καταστροφές του 1897 του 1922 και του 1974…
Πηγή: Ομοθυμαδόν
Λαμβάνοντας υπόψη την αυξημένη κινητικότητα, που παρατηρείται τελευταία στο θέμα της ονομασίας του κράτους της FYROM και ύστερα από πρωτοβουλία πανεπιστημιακών και επιχειρηματιών της πόλης μας, 1.500 και πλέον Θεσσαλονικείς, εκπρόσωποι όλων των κοινωνικών τάξεων (δήμαρχοι, ακαδημαϊκοί, πανεπιστημιακοί, γιατροί, ανώτατοι αξιωματικοί, δικαστικοί, νομικοί, εκπαιδευτικοί, επιχειρηματίες κλπ.) αποφασίσαμε να σας προωθήσουμε το παρακάτω κείμενο-ψήφισμα:
ΨΗΦΙΣΜΑ – ΕΚΚΛΗΣΗ
Ως Έλληνες πιστεύουμε και στηρίζουμε το δικαίωμα του κράτους των Σκοπίων να εισέλθει στους διεθνείς οργανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Αλλά θέλουμε να καταστήσουμε σαφές ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε να χρησιμοποιεί το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας. Ως Έλληνες Μακεδόνες αισθανόμαστε την τιμή και την ευθύνη να μην επιτρέψουμε την εξαφάνιση, κάτω από πολιτικές σκοπιμότητες, της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Υπενθυμίζουμε ότι 20 και πλέον χρόνια το πολυεθνικό κράτος της FYROM παραβιάζει συστηματικά σε βάρος της Ελλάδας την «Ενδιάμεση συμφωνία» του 1995, τις σχετικές διεθνείς συνθήκες και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Δεν συμμορφώθηκε με τις αποφάσεις του Σ.Α. του ΟΗΕ (817/1993, 845/1993), αγνοεί τις αποφάσεις της ΕΕ των Βρυξελλών στις 16.12.1991, του Γκιμαράες στις 3.5.1992, της Λισσαβώνας στις 27.6.1992, του Εδιμβούργου στις 12.12.1992 και του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008.
Αντίθετα, επικαλούμενο το γεγονός της τυπικής του αναγνώρισης από διάφορες χώρες με το όνομα «Μακεδονία» και κυρίως την αναγνώριση και την πολιτική του υποστήριξη από τις ΗΠΑ, εμμένει, αψηφώντας και την ιστορική αλήθεια και τις ελληνικές θέσεις, στη χρήση της ιστορικά πλαστής «μακεδονικής» εθνωνυμίας του. Επιπλέον επιμένει στον αυτόκλητο (και αποκλειστικό) αυτοπροσδιορισμό των κατοίκων της επικράτειάς του ως «Μακεδόνων» και της σλαβικής τους γλώσσας ως «μακεδονικής». Και, τέλος, οι ηγέτες της FYROM, ξεκινώντας από την αρχική αυτή απάτη, προχωρούν, επικαλούμενοι τον «μακεδονισμό» τους, στην προβολή «αλυτρωτικών» βλέψεων σε βάρος της ελληνικής Μακεδονίας, της όμορης δηλαδή με την επικράτειά τους και μεγαλύτερης περιφέρειας του ελληνικού κράτους. Ουσιαστικά, δεν πρόκειται μόνο για απόπειρα εθνογένεσης (που αφορά ένα ιδιόμορφο και όψιμα δημιουργημένο κράτος), αλλά για την καλλιέργεια κλίματος έντασης που στρέφεται εναντίον μιας γειτονικής και φιλικής χώρας, της Ελλάδας, στην επικράτεια της οποίας ανήκει και η ιστορική Μακεδονία. Το κλίμα αυτό του ανιστόρητου και απαρχαιωμένου «αλυτρωτισμού» υποδαυλίζεται με ποικίλες ενέργειες, που ξεκινούν από την πλαστογράφηση της διδασκόμενης ιστορίας στην εκπαίδευση και καταλήγουν σε αλλόκοτο στήσιμο ανδριάντων ιστορικών προσώπων της αρχαίας μακεδονικής ιστορίας, ανάλογες μετονομασίες οδών και αεροδρομίων κλπ. Ανάλογες ενέργειες γίνονται από την FYROM και προς την Βουλγαρία.
Ως Έλληνες Μακεδόνες δεν μπορούμε να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τον σφετερισμό της δικής μας ιστορικής και εθνικής ταυτότητας εν ονόματι κάποιας αδιευκρίνιστης (για τις μελλοντικές της συνέπειες) πολιτικής σκοπιμότητας. Οι λαοί, που αναζητούν κάποια εθνική ονομασία για να αυτοπροσδιοριστούν, δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν σε βάρος άλλων –και μάλιστα γειτονικών– λαών.
Εξάλλου, και οι ίδιοι οι γείτονές μας έχουν κατά καιρούς ομολογήσει τα αδιέξοδα στα οποία τους οδηγεί η τακτική τους αυτή. Θυμίζουμε:
- τη δήλωση του πρώτου Προέδρου της FYROM Κίρο Γκλιγκόρωφ του 1992, ότι οι κάτοικοί της είναι Σλάβοι, ότι ήρθαν χίλια και πλέον έτη μετά το βασίλειο του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου και ότι δεν έχουν
καμία σχέση με το ελληνικό κράτος των αρχαίων Μακεδόνων·
- το δημοσίευμα του διακεκριμένου Αμερικανού καθηγητή Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Berkeley, Calif., Stephen G . Miller στο επίσημο δελτίο του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ Archaeology Magazine·
- την επιστολή 374 καθηγητών Πανεπιστημίων από όλον τον κόσμο προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Barack Obama, με την οποία καταγγέλλουν τον σφετερισμό εκ μέρους των Σκοπίων του ονόματος της Μακεδονίας, καταγγέλλοντας και την ανάλογη παραποίηση της ιστορίας·
- το γεγονός ότι ως και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η γιουγκοσλαβική περιοχή της σημερινής FYROM δεν ονομαζόταν «Μακεδονία» ούτε οι κάτοικοί της «Μακεδόνες»·
Τέλος, υπενθυμίζουμε ότι σε ανάλογες προγενέστερες περιπτώσεις (π.χ. της Αυστρίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Τσεχίας, της Σερβίας κλπ.), κατά τις οποίες είχε γίνει απόπειρα καταχρηστικής χρησιμοποίησης «εθνικής» ονομασίας μιας χώρας, επιβλήθηκε η δέουσα αλλαγή.
Ύστερα από τα παραπάνω: Kαλούμε τους αποδέκτες της έκκλησής μας να πράξουν το καθήκον, που τους επιβάλλει η θέση τους, ώστε να:
- καταστήσουν ανέφικτη την είσοδο της FYROM σε διεθνείς οργανισμούς με την πλαστή εθνωνυμία «Μακεδονία»·
- να αποτρέψουν την προβολή διεκδικήσεων του κράτους αυτού σε βάρος των ομόρων κρατών (Ελλάδος και Βουλγαρίας) στο πλαίσιο που επιβάλλουν οι διεθνείς κανόνες στις σχέσεις καλής γειτονίας·
- να αποθαρρύνουν την επιστράτευση της εκπαίδευσης στην καλλιέργεια αλυτρωτικής προπαγάνδας·
- να ενθαρρύνουν τη συμμόρφωση της πολιτικής ηγεσίας της FYROM με τις παραπάνω αποφάσεις του ΟΗΕ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ·
- να υποδείξουν την ανάγκη για την επιλογή της τελικής εθνικής ονομασίας της FYROM, που να είναι συμβατή με τη δική της ιστορία και τον πολιτισμό των δικών της υπηκόων·
– να ενημερώσουν και τις κυβερνήσεις των χωρών που έσπευσαν να αναγνωρίσουν τη FYROM με το όνομα «Μακεδονία» για τις μελλοντικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η τακτική τους αυτή στη σταθερότητα των Βαλκανίων.
Θα θέλαμε, στρεφόμενοι προς τους συμμάχους και εταίρους της Ελλάδας και τους διεθνείς οργανισμούς, να καταστήσουμε σαφές ότι, εάν προωθηθεί λύση στο πρόβλημα του ονόματος, που θα ταπεινώνει τους πολίτες της χώρας μας (και μάλιστα σε μια περίοδο δοκιμασίας των οικονομικών και κοινωνικών μας αντοχών), θα κλονιστεί όχι μόνο η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς τους θεσμούς αυτούς, αλλά και θα προκληθούν ανατροπές στην σταθερότητα και την ασφάλεια στον ευρύτερο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Με τη βεβαιότητα ότι οι σκέψεις μας αυτές θα τύχουν της δέουσας προσοχής σας και ότι θα έχουμε την συμπαράστασή σας.
Σας ευχαριστούμε.
Με τιμή
Οι συντονιστές:
Mήτκας Περικλής, Πρύτανης Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Ζαπράνης Αχιλλέας, Πρύτανης Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Βαλεργάκης Νικόλαος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Βλαχογιάννης Εμμανουήλ, Α' Αντι/δρος Εμπορικού & Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσ/νίκης
Καραθανάσης Αθανάσιος, Πρόεδρος Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Επικοινωνία: Καραθανάσης Αθανάσιος Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών
Εθνικής Αμύνης 4, Τ.Κ. 546 21 Θεσσαλονίκη
τηλ. 2310271204, φαξ 2310271501, e-mail: ems@ems.gr , http://www.ems.gr/
Ακολουθούν στις επόμενες σελίδες οι υπογράφοντες:
Παράθεση ορισμένων ονομάτων από τους υπογράψαντες:
Μητροπολίτες: ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Καλαμαριάς και Ν. Κρήνης Ιουστίνος, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νεαπολέως και Σταυρουπόλεως Βαρνάβας. Ακαδημαϊκοί: Βαλαλά Τερέζα, Καράσης Μαριάνος, Λαζαρίδης Δημήτριος, Μουτσόπουλος Νικόλαος, Παπαπαναγιώτου Ιωάννης, Στεφανίδης Νικόλαος, Ταχιάος Αιμίλιος-Αντώνιος. Τουρκαντώνης Αχιλλέας και ο πρώην Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και πρώην Πρύτανης του ΑΠΘ Τρακατέλης Αντώνιος. Πρυτάνεις: ο Πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) Μήτκας Περικλής, ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Ζαπράνης Αχιλλέας, ο Αντιπρόεδρος του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος Μουσιόπουλος Νικόλαος, οι πρώην Πρυτάνεις του ΑΠΘ Μάνθος Αναστάσιος, Παπαδόπουλος Μιχαήλ, οι πρώην Αντιπρυτάνεις ΑΠΘ Γκίμπα-Τσιαμπίρη Ολυμπία, Γιαννακουδάκης Ανδρέας, Λαδάς Παναγιώτης και ο πρώην αντιπρόεδρος Διεθνούς Πανεπιστημίου Κουτίτας Χριστόφορος. Ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Τζιτζικώστας Απόστολος Αντιπεριφεριάρχες Αηδονά-Αθανασιάδου Αθηνά, Αηδονόπουλος Χάρης, Πατουλίδου Βούλα, Ταχματζίδης Γιάννης, Τζάκη Ιωάννα, ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας Γυφτόπουλος Αντώνιος. Δήμαρχοι της ευρύτερης περιοχής Θεσσαλονίκης: Πυλαίας-Χορτιάτη Καϊτετζίδης Ιγνάτιος, Αμπελοκήπων-Μενεμένης Κυρίζογλου Λάζαρος, Θέρμης Παπαδόπουλος Θεόδωρος, Θερμαϊκού Μαυρομάτης Ιωάννης, Δέλτα Φωτόπουλος Μίμης, Νεάπολης-Συκεών Δανιηλίδης Σίμος, Κορδελιού-Ευόσμου Σούλας Πέτρος, Παύλου Μελά Δερμουτζίδης Δημήτρης, Ωραιοκάστρου Γαβότσης Αστέριος. Καθηγητές Πανεπιστημίων: Ο Κοσμήτωρ της Νομικής Δέλλιος Γεώργιος, ο Κοσμήτωρ της Σχολής Επιστημών Υγείας Καρακιουλάκης Γιώργος. Ο Πρόεδρος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Μηχανικών Η/Υ Χασάπης Γεώργιος, ο πρώην ευρωβουλευτής και Πρόεδρος του Τμήματος Πληροφορικής Τσουκαλάς Ιωάννης, ο Πρόεδρος Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας Νίγδελης Παντελής, ο Πρόεδρος Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας Χρήστου Κωνσταντίνος, ο Πρόεδρος του Τμήματος Θεολογίας Σκαλτσής Παναγιώτης, ο Πρόεδρος του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής Μπίκος Κωνσταντίνος, ο Πρόεδρος του Τμήματος Δασολογίας Ζάγκας Θεοχάρης. Οι Διευθυντές Κλινικών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης Καθηγητές Αναστασιάδης Κυριάκος, Δανιηλίδης Μιχαήλ, Κανέλος Ιωάννης, Καρακώστας-Μανουσάκης Δημήτριος, Καρβούνης Χαράλαμπος, Μιχαλόπουλος Αντώνιος, Νηματούδης Ιωάννης, Πολυζωίδης Κωνσταντίνος, Τσαλιγόπουλος Μιλτιάδης, Χατζητόλιος Απόστολος, Ωρολογάς Αναστάσιος, και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Παπαγεωργίου Κωνσταντινίδης Ιωάννης, οι τ. Πρόεδροι Τμήματος Ηλεκτρολόγων Κριεζής Επαμεινώνδας και Τσιμπούκης Θεόδωρος, και ο Ομότιμος Καθηγητής Ακτινολογίας Εφραιμίδης Σταύρος. Ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Φραγκούλης Φράγκος και ο Πρόεδρος της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Θεσσαλονίκης Αντ/γος Μηλιωρίτσας Νικόλαος, Στελέχη Φορέων: ο Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (ΕΒΕΘ) Μπακατσέλος Δημήτριος, ο Αντιπρόεδρος του ΕΒΕΘ Βλαχογιάννης Εμμανουήλ, ο Γενικός Γραμματέας του ΕΒΕΘ Χαντζαρίδης Κωνσταντίνος, ο Οικονομικός Επόπτης του ΕΒΕΘ Καρούλης Κωνσταντίνος, ο Πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Παπαδόπουλος Παναγιώτης, ο Πρόεδρος Τεχνικού Επιμελητηρίου Μακεδονίας Μπίλλιας Πάρης, ο Πρόεδρος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Μακεδονίας Σαρόπουλος Αναστάσιος, ο Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου Μάμαλης Χρήστος, Πρόεδροι επί τιμή και πρώην Πρόεδροι Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) Αντωνιάδης Βύρων, Πανούτσος Βασίλειος, Μπακατσέλος Αλέκος, Συμεωνίδης Δημήτριος, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Τσαραμπουλίδης Παναγιώτης, ο Πρόεδρος του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης Μέλλιος Κωνσταντίνος, ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Καραθανάσης Αθανάσιος, Χρήστου Κωνσταντίνος, Πάππας Βασίλειος, Τσιτσιμπίκος Χαράλαμπος, Πλαστήρας Κωνσταντίνος, Δαρδαβέσης Θεόδωρος, Κωνσταντίνου ή Τέγου-Στεργιάδου Ευανθία, Νάκος Γεώργιος, Τσότσος Γεώργιος, ο επικεφαλής του πρώην γραφείου Θεσσαλονίκης του Συμφώνου Σταθερότητος Νοτιοανατολικής Ευρώπης Καρακωστάνογλου Βενιαμίν, τα μέλη του Δ.Σ. Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς Χατζόπουλος Ελευθέριος και Τακάς Χρήστος. Πρόεδροι Συλλόγων: ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Εξαδάκτυλος Αθανάσιος και ο πρώην Πρόεδρος Νικολαϊδης Αθανάσιος, ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Βαλεργάκης Νικόλαος και ο πρώην Πρόεδρος Γαρούφας Δημήτριος, ο Πρόεδρος Φαρμακοποιών Θεσσαλονίκης Θεοδοσιάδης Κυριάκος, και ο πρώην Πρόεδρος Βαγιωνάς Δημήτριος, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Φιλιππίδης Παντελής και ο Αντιπρόεδρος Μενεξόπουλος Πάνος, η Πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Μπιλίση-Χρουσαλά Ιωάννα, ο τ. Διοικητής ROTARY Περιφέρειας Ελλάδος Βουλγαρίας Σολεμετζίδης Γεώργιος, ο Πρόεδρος της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης Παπαδόπουλος Λεωνίδας, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων ΑΠΘ Σαββίδης Παντελής, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ «Φιλόλογος» Τζανής Ιωάννης, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ορυζοβιομηχανιών Ελλάδος Μπέγκας Σταύρος, ο Πρόεδρος του Σωματείου "Παναγία Σουμελά" Τανιμανίδης Γεώργιος, ο Περιφερειακός Έφορος Προσκόπων Θεσσαλονίκης Λουλούδας Ηλίας, η Πρόεδρος τοπικού Συμβουλίου Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού Φουρουτζή Ηρώ, η Πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Θεσσαλονίκης Τσιότρα Καίτη και η Αντιπρόεδρος Μπρέντα Νανά, ο Πρόεδρος των Φίλων Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης Μακραντωνάκης Νικόλαος, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Ναθαναήλ Βύρων και ο πρώην Πρόεδρος Ευθυμίου Παύλος, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Δυτικομακεδονικών Σωματείων Τζούλης Γεώργιος, ο Πρόεδρος της Παγκρήτιας Αδελφότητος Μακεδονίας Πετρακάκης Πέτρος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Πολυτέκνων οι "Άγιοι Πάντες" Θεοτοκάτος Ερωτόκρτιτος, ο Πρόεδρος της Λέσχης Καταδρομέων Θεσσαλονίκης Τόλιος Δημήτριος, ο Πρόεδρος Ηπειρωτικής Εστίας Καυκιάς Βασίλειος, ο Πρόεδρος της Θρακικής Εστίας Θεσσαλονίκης Γκιρτζιμανάκης Γεώργιος, ο Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Απογόνων Μακεδονομάχων "Ο Παύλος Μελάς" Καλαντζαντωνάκης Παντελής, η Πρόεδρος του Συνδέσμου Μοναστηριωτών Θεσσαλονίκης Παπαθανασίου Βιολέτα, ο Πρόεδρος του Καριπείου Ιδρύματος Μακεδονίας Θράκης Καϊκλής Μιχαήλ, η Πρόεδρος του Συλλόγου Θεσσαλονικέων εν Αθήναις Γάκη-Καψή Καίτη, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Φλωρινιωτών Θεσσαλονίκης Βασιλειάδης Νικόλαος.
Πληροφορηθέντες την ενέργειά μας, ζήτησαν και συνυπογράφουν οι ακόλουθοι φορείς: Ο Πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Ματαράγκας Βασίλειος, η Συντονίστρια των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου Γκατζούλη Νίνα, ο Συντονιστής των Παν-Μακεδονικών Ενώσεων Αυστραλίας και Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Νέας Νότιας Ουαλίας (Σίδνεϋ Αυστραλίας) Φασούλας Νικόλαος, ο Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Καναδά Γιαντσούλης Δημήτριος, ο Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Ευρώπης π. Τσορμπατζόγλου Παντελεήμων, ο Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Αφρικής Παπαθανασίου Αμύντας, ο Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Βικτώριας (Μελβούρνη Αυστραλίας) Μηνάς Δημήτριος, ο Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Νοτίου Αυστραλίας (Αδελαΐδα Αυστραλίας) Γενημαχαλιώτης Γεώργιος, ο Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Δυτικής Αυστραλίας (Περθ Αυστραλίας) Άφικος Παύλος, ο Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης Οντάριο (Καναδάς) Κάρας Δημήτριος, η Πρόεδρος Μακεδόνων Μ. Βρεττανίας Σβετζούρη Αναστασία.
Αναλυτικά τα ονόματα όσων υπέγραψαν το παρόν ψήφισμα αναφέρονται κατά ιδιότητα στην ιστοσελίδα http://www.ems.gr/
Ο Ρωμηός επι Τουρκιάς γνωρίζει Τετάρτη και Παρασκευή, ξέρει να κάνει μετάνοιες, λειτουργείται κάθε Κυριακή, προσεύχεται, ευλογεί και ευλογείται, μιλάει στα παιδιά του για Θεό, κάνει τον σταυρό του γεμάτον και ολόκληρον…
Φαίνεται ότι κάποτε ενήστευες και σήμαινε ότι είσαι Ρωμηός. Αν δε νήστευες Τετάρτη και Παρασκευή, εσήμαινε ότι είσαι Τούρκος. Ετούτο δεν είναι υπερβολή, ήταν ένας τόπος κοινός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, και τούτο το βλέπουμε ξεκάθαρα στο έργο του Φωτάκου: «Ο Βίος του Παπαφλέσσα».
Όταν έφτασε ο Φλέσσας στο Άργος, ο αδελφός του Νικήτας τού άλλαξε τα φορέματα, τού φόρεσε τούρκικα καλιοντσίτικα και τον όπλισε ως Τούρκο, καθώς και τους άλλους που είχε μαζί του ο Παπαφλέσσας. Προφανώς, έγινε αυτό, για λόγους ασφαλείας, που θα λέγαμε σήμερα. Φιλοξενήθηκε, όμως, ο Φλέσσας, μαζί με τους δικούς του, στην οικεία του Οικονομόπουλου. Κι επειδή η οικοδέσποινα τους εξέλαβε ως Τούρκους, αν και ήταν Τετάρτη, τους έβγαλε να φάνε αυγά. Παίζοντας εκείνοι τους Τούρκους, προσποιήθηκαν ότι τα έφαγαν, αλλά κρυφίως τα πέταξαν. Και μάλιστα έπειτα – μάλλον μετά την αναχώρηση τους – τα αυγά ευρέθησαν (!) καθώς το διηγείται ο Φωτάκος.
Ο Έλληνας της Τουρκοκρατίας είναι ο πιο βαθιά Ορθόδοξος Έλληνας που βρίκεται μέσα στους αιώνες. Ίσως περισσότερο κι από τον Έλληνα του Βυζαντίου, πάει μπροστά σε Ορθοδοξία ο σκλαβωμένος Έλληνας επι Τουρκιάς.
Ο Ρωμηός επι Τουρκιάς γνωρίζει Τετάρτη και Παρασκευή, ξέρει να κάνει μετάνοιες, λειτουργείται κάθε Κυριακή, προσεύχεται, ευλογεί και ευλογείται, μιλάει στα παιδιά του για Θεό, κάνει τον σταυρό του γεμάτον και ολόκληρον – αρχοντικόν σταυρόν, όχι τσιγκούνικον, κι έτσι μπουζούκικον. Στο κούτελο, κάτω στη βαλβίδα της κοιλιάς, δεξιά κι αριστερά στους ώμους, έτσι κάνει ο Παπαφλέσσας τον σταυρό του, ο Γέρος του Μόρια, ο Διάκος και οι άλλοι.
Όσοι μάς ελευθέρωσαν, εγνώριζαν Τετάρτη και Παρασκευή. Αυτονοήτως ενήστευαν ως κάτι δεδομένο και παραδομένο άπαξ εκ προγόνων Ορθοδόξων. Πλείστα όσα παραδείγματα δεικνύουν του λόγου το αληθές: ότι αυτοί που μάς λευτέρωσαν σαν καλογέρια αγαπούσαν τον Θεό, ήταν άνθρωποι του «Πάτερ Ημών» και της ωραίας εν Θεώ ζωής. Εμείς;
Πηγή: Το Ζωντανό Ιστολόγιο, ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Αβέρωφ
ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
1. Πολλές φορές ένας από τους κλάδους της πολυλογίας, όπως το είπαμε καί προηγουμένως, είναι καί ο παρών, ο οποίος μάλιστα αποτελεί καί το πρώτο τέκνο της. Εννοώ την ακηδία. Γι΄αυτό καί της εδώσαμε την θέσι πού της αρμόζει μέσα στην αθλία αλυσίδα των παθών.
Ακηδία σημαίνει παράλυσις της ψυχής καί έκλυσις του νου, οκνηρία και αδιαφορία πρός την άσκησι, μίσος πρός τις μοναστικές υποσχέσεις. (Η ακηδία είναι ακόμη) αυτή που μακαρίζει τούς κοσμικούς, πού κατηγορεί τον Θεόν ότι δεν είναι ευσπλαγχνικός και φιλάνθρωπος, πού φέρνει ατονία την ώρα της ψαλμωδίας καί αδυναμία την ώρα της προσευχής. Αυτή πού μας κάνει σιδερένιους στα διακονήματα, αόκνους στο εργόχειρο, σπουδαίους στην πρακτική ζωή της υπακοής (εν αντιθέσει πρός την θεωρητική ζωή της ησυχίας).
2. Άνδρας που ασκεί την ζωή της υπακοής δέν γνωρίζει τί σημαίνει ακηδία, διότι φθάνει στα πνευματικά μέσω των αισθητών, (τα οποία αισθητά δέν φέρνουν ακηδία).
3. Το κοινόβιο είναι εχθρός της ακηδίας, ενώ σ΄ έναν ησυχαστή η ακηδία γίνεται σύζυγος αιώνιος∙ δεν θα τον αποχωρισθή πρίν από τον θάνατό του, καί πρίν έλθη το τέλος του θα τον πολεμά καθημερινά. Μόλις αντίκρυσε το κελλί του ησυχαστού εμειδίασε και αφού τον επλησίασε έστησε κοντά την σκηνή της.
4. Ο ιατρός επισκέπτεται τους ασθενείς το πρωί, ενώ η ακηδία τους ασκητάς το μεσημέρι. Η ακηδία προτρέπει το έργο του ξενοδόχου καί παρακαλεί να γίνωνται εργόχειρα για να προσφέρωνται ελεημοσύνες. Παρακινεί να γίνωνται με προθυμία επισκέψεις στους ασθενείς, υπενθυμίζουσα τον λόγο του Κυρίου: «Ησθένησα καί ήλθετε πρός με» (Ματθ. κε΄ 36). Μας παρακαλεί να πηγαίνωμε στους λυπημένους καί στους ολιγοψύχους. «Παραμυθείσθε τούς ολιγοψύχους» (Α΄ Θεσ. ε΄ 14) μας λέγει αυτή η ολιγόψυχη. Ενώ ιστάμεθα στην προσευχή, μας υπενθυμίζει διάφορα αναγκαία πράγματα και χρησιμοποιεί κάθε τέχνασμα, ώστε να μας αποτραβήξη από εκεί, σαν με ένα καπίστρι, με κάποια αιτία εύλογη, αυτή η παράλογη.
5. Ο δαίμων της ακηδίας στον μοναχό, τον οποίο έχει καταλάβει, δημιουργεί τις τρείς πρώτες ώρες -πρώτη, τρίτη καί έκτη- μία κατάστασι φρίκης, πονοκέφαλο καί πυρετό και ανακάτωμα του στομάχου. Μόλις φθάση η ενάτη ώρα παρατηρείται κάποια μικρή βελτίωσις. Μόλις στρωθή η τράπεζα, αναπηδά ο μοναχός από το στρώμα του. Μόλις έλθη η επομένη ώρα της προσευχής, αισθάνεται πάλι βεβαρημένο το σώμα του. Μόλις σταθή να προσευχηθή, η ακηδία τον βυθίζει πάλι στον ύπνο καί με άκαιρα χασμουρητά του αρπάζει από το στόμα τον στίχο της προσευχής.
6. Όλα τα άλλα πάθη καταπολεμούνται με μία αντίστοιχη αρετή το καθένα. Η ακηδία όμως είναι για τον μοναχό ένας ψυχικός θάνατος πού περιέχει όλα τα κακά.
7. Η ανδρεία ψυχή κατώρθωσε να αναστήση τον νου πού ήταν νεκρός. Η ακηδία όμως και η οκνηρία κατώρθωσαν να σκορπίσουν όλον τον πλούτο της ψυχής.
8. Εφ΄ όσον και η ακηδία είναι ένα από τα οκτώ πρωταρχικά πάθη της ψυχής, και μάλιστα το βαρύτερο, ας το αντιμετωπίσωμε και αυτό αναλόγως, όπως και τα άλλα. Πλήν ας προσθέσωμε και τούτο: Όταν δεν γίνεται ψαλμωδία και ακολουθία, η ακηδία δεν παρουσιάζεται. Και όταν τελείωσε ο κανών της προσευχής, τότε άνοιξαν οι οφθαλμοί.
9. Τον καιρό της ακηδίας φαίνονται οι βιασταί. Και τίποτε άλλο δεν προξενεί στον μοναχό τόσους στεφάνους όσο η ακηδία. Πρόσεξε καλά και θα την αντιληφθής να μην αφίνη τα πόδια σε ορθία στάσι, και να μας σπρώχνη, όταν καθώμαστε, να γέρνουμε στον τοίχο. Μας προτρέπει επίσης να κοιτάζωμε έξω από το παράθυρο, δημιουργώντας φανταστικά κτυπήματα και βήματα ποδιών. Εκείνος πού πενθεί τον εαυτό του δεν γνωρίζει τι θα πή ακηδία.
10. Ας δένεται και αυτός ο τύραννος με την μνήμη των πταισμάτων, και ας δέρνεται με το εργόχειρο. Και αφού συρθή με την σκέψι των μελλόντων αγαθών και σταθή εμπρός μας, ας ερωτάται καταλλήλως:
«Λέγε μας λοιπόν και σύ, παράλυτε και έκλυτε, ποιος είναι ο κακός γονεύς σου; Ποια είναι τα τέκνα σου; Ποιοι είναι αυτοί πού σε πολεμούν; Και ποιος ο φονευτής σου»;
Αυτός δε αναγκαζόμενος θα μας αποκρινόταν:
«Εγώ σε αυτούς πού ασκούν πραγματικά την ζωή της υπακοής, «ούκ έχω πού την κεφαλήν κλίναι». Σε όσους έχω τόπο, τους ευρίσκω στην ησυχία και συζώ μαζί τους. Οι ιδικές μου μητέρες είναι πολλές και διάφορες: Άλλοτε η ψυχική αναισθησία, άλλοτε η λησμοσύνη των άνω, και μερικές φορές η υπερβολική κόπωσις (είτε ψυχική είτε σωματική). Τα ιδικά μου τέκνα είναι: Οι μετακινήσεις από τον ένα τόπο στον άλλο πού γίνονται μαζί μου, η παρακοή στον πνευματικό πατέρα, η λησμοσύνη της Κρίσεως, και μερικές φορές η εγκατάλειψις της μοναχικής ζωής. Ιδικοί μου αντίπαλοι, από τους οποίους τώρα έχω δεθή, είναι η ψαλμωδία και το εργόχειρο. Εχθρική σ΄ εμένα είναι και η σκέψις του θανάτου, αλλά εκείνη πού με θανατώνει τελείως είναι η προσευχή, ενωμένη με την βεβαία ελπίδα των μελλόντων αγαθών. Για το ποιος όμως εγέννησε την προσευχή ερωτήσατε την ίδια».
(Πρόκειται για) νίκη! Όποιος την κατέκτησε, είναι δόκιμος για κάθε καλό έργο.
Ι.Μ.Παρακλήτου
Πηγή: Ορθόδοξοι Πατέρες
O πόλεμος στη Συρία γίνεται για τους αγωγούς - Πρωταγωνιστικός ο ρόλος της Τουρκίας
ΠΩΣ ΟΙ ΑΓΩΓΟΙ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Ε.Ε.
Πώς η Άγκυρα επεδίωξε να φέρει σε αντιπαράθεση Κύπρο και Ελλάδα και Κύπρο - Ε.Ε. στο Προσφυγικό, πώς γλίτωσε επί του παρόντος την παρτίδα η Ουγγαρία και πώς διαφαίνεται τι θα συμβεί σε μια διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό
Οι Γάλλοι συνηθίζουν να λένε «cherchez la femme» (ψάξε για τη γυναίκα), για να υποδείξουν ποιος κρύβεται πίσω από ένα σκάνδαλο. Κατ' ανάλογο τρόπο, για τις διεθνείς σχέσεις και τις συγκρούσεις διερευνά κάποιος τις αιτίες που τις πυροδοτούν, αρχίζοντας από τα συμφέροντα ώς τα ζητήματα της ασφάλειας ή του εθνικού πλούτου, όπως είναι το φυσικό αέριο, καθώς και τις πολιτικές των εμπλεκομένων κρατών. Όταν, δε, τα πολιτικά σκάνδαλα, δηλαδή οι συγκρούσεις, ξεσπούν στη γειτονιά μας, εκτός των λοιπών, ας ψάχνουμε και για την Τουρκία. Ως γένους, μάλιστα, που είναι θηλυκού…
Ένας αγωγός… πέτρα του σκανδάλου
Ο ανθρωπιστικός χαρακτήρας της κρίσης στη Συρία είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Και είναι χρήσιμη η τομή στην κρίση της Συρίας για διδάγματα, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στο Κυπριακό. Για να αποφύγουμε δυσμενείς εξελίξεις. Ερώτημα: Ήταν, λοιπόν, ο Άσαντ, ο μόνος δικτάτορας που θα έπρεπε να αποκαθηλωθεί; Όχι, βέβαια. Γιατί, λοιπόν, αποφασίστηκε και από ποιους το τέλος του; Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ως δικτάτορας που είναι θα πρέπει να παραμένει στην εξουσία.
Η όλη ιστορία ξεκίνησε το 2009, με την προσπάθεια του Κατάρ και της Τουρκίας, που επιδίωξαν να φτιάξουν τον δικό τους αγωγό. Ο οποίος θα ξεκινούσε από το Κατάρ, θα περνούσε από τη Σαουδική Αραβία και την Ιορδανία και από εκεί προς τη Συρία και την Τουρκία. Εν συνεχεία, ο αγωγός θα κατευθυνόταν προς τη Βουλγαρία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Στο κόλπο ήταν και οι ΗΠΑ, ενώ οι Καταριανοί είχαν κατά νουν να βρουν επενδύσεις και από την Ευρώπη, αφού ο αγωγός εμφανίστηκε ως εναλλακτική επιλογή απεγκλωβισμού της Ευρώπης από τη Ρωσία.
Με τον εν λόγω αγωγό, οι ΗΠΑ είχαν, εκτός των άλλων, στόχο να περιορίσουν τον ρόλο της Ρωσίας, μετά τον πόλεμο στη Γεωργία, και να σπάσουν τον άξονα που ήθελε να δημιουργήσει με το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία στη βάση ενός άλλου αγωγού που θα λειτουργούσε ανταγωνιστικά έναντι εκείνου που είχαν στα σκαριά Τουρκία και Κατάρ. Με αυτόν τον δεύτερο αγωγό, η Μόσχα προσδοκούσε να αποκτήσει περαιτέρω πλεονεκτήματα επί του φυσικού αερίου, αφού θα ήταν δυνατό να ελέγχει την τροφοδοσία προς την Ασία, μέσω Κασπίας, προς την Ευρώπη και αλλού.
Οι επιλογές της Μόσχας και το «φάγωμα» του Άσαντ
Η Μόσχα είχε την επιλογή να στέλνει φυσικό αέριο μέσω Κιέβου και μετά είχε στήσει τη διαδικασία για τον «South Stream», εξ ου και η επέμβαση στην Κριμαία, όπου άλλαξε τις ΑΟΖ για να έχει πλήρη έλεγχο. Ανάλογη είναι και η λογική της Τουρκίας μέσω της τριχοτόμησης της κυπριακής ΑΟΖ στη βάση μιας ομοσπονδιακής λύσης στο Κυπριακό και η απόκτηση φυσικού αερίου και πετρελαίου από τα κυπριακά και ελληνικά κοιτάσματα για να μην είναι μόνο χώρα πέρασμα, αλλά και παραγωγός. Το κάδρο συμπληρώνεται με τον «Turkish Stream», που πάγωσε λόγω της κρίσης στις σχέσεις Μόσχας - Τουρκίας, καθώς και με το μεγάλο κόλπο.
Δηλαδή την επιλογή του «North Stream II», που σημαίνει τη Συμμαχία Βερολίνου και Μόσχας. Σε αυτό το σενάριο, η Γερμανία γίνεται ο κεντρικός διανομέας φυσικού αερίου στην Ευρώπη με τρομακτικές γεωπολιτικές αλλαγές, τις οποίες έχουμε ήδη πολλάκις αναλύσει από αυτές τις στήλες. Χώρες όπως της Βαλτικής, η Πολωνία, και άλλες, γίνονται σάντουιτς μεταξύ Γερμανίας - Ρωσίας, εξέλιξη που θα στρέψει τις υπό πίεση χώρες προς τις ΗΠΑ, που ήδη επανέρχονται γεωστρατηγικά και πιο έντονα στη Γηραιά Ήπειρο απ' ό,τι μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση ακόμη και αυτή η ύπαρξη του ΝΑΤΟ ένεκα της απουσίας της σοβιετικής απειλής.
Αυτό, άλλωστε, σημαίνει στρατηγική. Να φτιάχνεις εναλλακτικές επιλογές για την επίτευξη των στόχων σου. Ως εκ τούτου, όταν χαλά η μια επιλογή να στρέφεσαι προς την άλλη, χωρίς κόστος. Ή με το λιγότερο δυνατό κόστος. Μπορεί να είναι παγωμένες οι επιλογές του «South Stream» και του «Turkish Stream», αλλά η Ρωσία έχει άλλες στα σκαριά. Εν πάση περιπτώσει, η Συρία αρνήθηκε να υπογράψει τον αγωγό που ήθελαν Τουρκία και Κατάρ και υπέγραψε ένα «memorandum of understanding» για τον αγωγό από πλούσια κοιτάσματα του «Pars» στο Ιράν, ώς το Ιράκ και προς την ίδια τη Συρία για να είναι δυνατή από τα δικά της παράλια η τροφοδοσία της Ευρώπης.
Μια κίνηση που είχε τη στήριξη και της Μόσχας. Άλλωστε, η Συρία είχε άριστες σχέσεις με το Ιράν, το οποίο ανέκαθεν τη στήριζε. Από αυτό το σημείο άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη Συρία. Ο κύβος ερρίφθη. Ο Άσαντ και το καθεστώς του έπρεπε να βγουν από τη μέση. Το πιο εύκολο επιχείρημα, που ήταν και εμφανές και αληθές, ήταν ο αντιδημοκρατικός του χαρακτήρας. Γι' αυτό, άρχισε η επιδότηση της αντιπολίτευσης από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ στο πλαίσιο της δημιουργίας του στρατού της αντιπολίτευσης με τη στήριξη των ΗΠΑ και της Τουρκίας, η οποία προσδοκούσε να έχει ρόλο στην μετά Άσαντ εποχή, κάνοντας ακόμη ένα βήμα προς τον στρατηγικό της στόχο, που δεν είναι άλλος από την ανάδειξή της ως αδιαμφισβήτητης περιφερειακής δύναμης.
Από τη μια, το Ισραήλ βολευόταν από το εν εξελίξει σενάριο. Από την άλλη, όμως, δεν θα ήθελε να δει την Άγκυρα να αποκτά νέα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Και η Κύπρος μέσω δηλώσεων ημετέρων πολιτικών προσέβλεπε και προσβλέπει σε μια λύση ομοσπονδίας. Το δε κίνητρο, όπως λέγεται, είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Τουρκίας στο περιφερειακό σύστημα και στο φυσικό αέριο!
Η δύναμη της ISIS και ρωσική εμπλοκή
Το σκηνικό έγινε ακόμη πιο περίπλοκο με την εμφάνιση της ISIS, μιας σουνιτικής τρομοκρατικής οργάνωσης, που αποκτά με την πρακτική που εφαρμόζει, δηλαδή διά πυρός και σιδήρου, μεγάλη δύναμη αφού θέτει υπό τον έλεγχό της εδάφη του Ιράκ και της Συρίας, καθώς και πηγές πετρελαίου και νερού, πωλώντας στη μαύρη αγορά, με αποτέλεσμα να μπορεί να είναι αυτοχρηματοδοτούμενη. Ενώ η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία βολεύονταν αρχικά από την ISIS, καθότι ως σουνιτική οργάνωση θα ήταν δυνατό να κάνει ζημιά στο σιίτικο Ιράν, με την πάροδο του χρόνου, και ενώ γινόταν όλο και περισσότερο ανεξέλεγκτη, η ανησυχία της Σαουδικής Αραβίας μεγάλωνε.
Η ISIS έγινε «κράτος» και θέλει να εφαρμόσει αρχικά το περιφερειακό και εν συνεχεία το παγκόσμιο χαλιφάτο, ως απάντηση στη δυτική παγκοσμιοποίηση. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Δυναστεία της Σαουδικής Αραβίας φοβάται για το μέλλον της, αφού αποτελεί έναν από τους στόχους της ISIS υπό το πρόσχημα της διεύρυνσης του περιφερειακού χαλιφάτου. Το ίδιο λογικά θα έπρεπε να ανησυχεί και η Τουρκία, η οποία, όμως, τα βρίσκει με την ISIS στην εξής βάση: Αφενός αγοράζει φτηνό πετρέλαιο και αφετέρου κλείνει τα μάτια στα σύνορά της και έτσι, η ISIS τροφοδοτείται με πολεμικό υλικό.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ISIS και Τουρκία κτυπούν από κοινού τους Κούρδους, οι οποίοι με τη στήριξη των ΗΠΑ επιχειρούν να κάνουν τη βρόμικη δουλειά στο Κομπανί σε βάρος των μαχητών της ISIS. Και η Τουρκία μεταφέρει πρόσφυγες στην Ελλάδα και προς την Ευρώπη, εκβιάζει, εισπράττει αρχικά 3 δις ευρώ βοήθεια και συνδέει τα πέντε κεφάλαια τής ενταξιακής της πορείας με την τελική απόφαση για το προσφυγικό φορτώνοντας την αποτυχία στο όχι της Λευκωσίας.
Η εμπλοκή της Ρωσίας δεν ήταν τυχαία. Δεν είχε υποχρέωση να στηρίξει το καθεστώς Άσαντ από αλτρουισμό. Όφειλε, όμως, να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα. Ο αγωγός από το Ιράν στο Ιράκ και στη Συρία ήταν και δική της επιλογή. Άρα, εάν έπεφτε ο Άσαντ, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα υπερίσχυαν και ενεργειακά στην περιοχή. Συνεπώς, ο Άσαντ από την αρχή είχε ζυγίσει ορθά την κατάσταση. Εάν παραδιδόταν, ήταν τελειωμένος. Θα περνούσε από απόσπασμα.
Με την αντίσταση που προέβαλε, εκτιμούσε ότι, αργά ή γρήγορα, η Μόσχα θα επενέβαινε όταν θα κτυπούσε συναγερμός για τα συμφέροντά της, με τα οποία είχε συνταυτιστεί. Δεν ήταν μόνο το θέμα του φυσικού αερίου για τη Μόσχα. Ήταν και η Βάση της Ταρτούς, η μοναδική για τη Ρωσία στη Μεσόγειο. Ταυτοχρόνως, η Μόσχα είναι πρόδηλο ότι επανέρχεται γεωπολιτικά από την Κριμαία, μέσω του Καυκάσου στη Μέση Ανατολή, εκμεταλλευόμενη τα λάθη της πολιτικής των ΗΠΑ και των συμμάχων της, είτε είναι αραβικά κράτη είτε είναι ακόμη και αυτή η Ε.Ε., η οποία δεν έχει αξιόπιστη και συγκροτημένη κοινή εξωτερική πολιτική.
Εάν, πάντως, η Μόσχα επενέβαινε νωρίτερα, προ της κρίσης, εφοδιάζοντας τον Άσαντ με S-300 και άλλο στρατιωτικό υλικό, με αντάλλαγμα τα βήματα εκδημοκρατισμού, τα χειρότερα θα αποτρέπονταν. Ας το λάβουμε σοβαρά υπόψη. Διότι η Τουρκία θέλει το φυσικό αέριο της Κύπρου και της Ελλάδας και δεν θα διστάσει να το πράξει με όλα τα μέσα και τους τρόπους που διαθέτει. Λέξεις κλειδιά είναι: Αποτρεπτική ισχύς…
Το κόλπο της Τουρκίας και το ξύλο της αρκούδας
Τα στρατηγικά ελλείμματα της Ε.Ε. δεν της επιτρέπουν να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση αποτελεσματικά. Και αυτό αποτυπώθηκε στην έκτακτη Σύνοδο της περασμένης Δευτέρας, 7 του μήνα, με την Τουρκία να κομίζει μαζί της έναν κατάλογο αιτημάτων, χωρίς να έχει διάθεση για υποχωρήσεις. Η Σύνοδος ήταν ένα σεμινάριο διεκδίκησης εθνικών συμφερόντων και μια ακόμη νίκη του έθνους - κράτους επί του κοινοτισμού της Ε.Ε. και των θεωριών περί ολοκλήρωσης.
Είναι, δε, ενδεικτικός ο αυτοκρατορικός χαρακτήρας της Τουρκίας στα σαλόνια της Ε.Ε., που με εκβιαστικό τρόπο διεκδίκησε περισσότερα από τα 3 δις ευρώ, τα οποία είχε δεδομένα, την επιτάχυνση των διαδικασιών για την παραχώρηση βίζας στους πολίτες της ώς το τέλος Ιουνίου και το άνοιγμα των πέντε παγωμένων από την Κυπριακή Δημοκρατία κεφαλαίων (13 ασφάλεια, 15 ενέργεια, 26 παιδεία και πολιτισμός και τα 23 και 24 για τα θεμελιώδη δικαιώματα και τη δικαιοσύνη). Συν το θέμα της μετεγκατάστασης προσφύγων προς την Ευρώπη. Η Τουρκία, μάλιστα, έθεσε με τέτοιο τρόπο το θέμα των κεφαλαίων, ώστε εάν η Κυπριακή Δημοκρατία ασκούσε βέτο, θα εθεωρείτο υπεύθυνη για την απουσία συμφωνίας και για το ότι:
1. Η ροή προσφύγων προς την Ελλάδα και τη λοιπή Ε.Ε. θα συνεχιζόταν, οπότε θα υπήρχε άλλοθι για τους Αυστριακούς να κρατήσουν τον δυτικό διάδρομο κλειστό.
2. Οι πρόσφυγες όχι μόνο θα αυξάνονταν, αλλά και θα παρέμεναν στην Ελλάδα προκαλώντας επιπρόσθετα από τα υφιστάμενα προβλήματα. Στην ουσία θα είχαμε μιαν αντιπαράθεση Κύπρου - Ελλάδας εάν η Λευκωσία ασκούσε βέτο και μιαν αντιπαράθεση με τους λοιπούς εταίρους. Προφανώς, η παρτίδα σώθηκε επί του παρόντος διότι δεν υπήρξε απόφαση και διότι η Ουγγαρία είχε μπλοκάρει τη φόρμουλα για μετεγκατάσταση προσφύγων από την Τουρκία.
Σε αυτό το σκηνικό βοηθά και μια φραστική διατύπωση για αναφορά στη διαδικασία ανοίγματος τουρκικών κεφαλαίων χωρίς ρητή μνεία στα πέντε εν λόγω κεφάλαια. Εάν θα υπάρξει τελική συμφωνία στο προσφυγικό θα το δούμε την προσεχή Πέμπτη. Όπως θα δούμε μέχρι ποιου σημείου θα πειστεί η Λευκωσία.
Ερώτημα: Όταν η Τουρκία γράφει κανονικά τους 28 στα παλιά της τα παπούτσια, εμάς θα σεβαστεί; Γιατί; Τι κόστος μπορεί να έχει; Και πώς θα πάμε σε Διεθνή Διάσκεψη για τα θέματα της Ασφάλειας και τις εγγυήσεις με πιθανότητες επιτυχίας, όταν θα έχουν προηγηθεί συμφωνίες επί των λοιπών πτυχών του Κυπριακού; Ποιος θα μας στηρίξει; Το πιο πιθανό, καθότι αδύναμοι, είναι να μας βάλουν εκ νέου το πιστόλι στον κρόταφο.
Και εάν τολμήσουμε ν' αντισταθούμε, θα μας απειλήσουν ότι θα φάμε... το ξύλο της αρκούδας από την Άγκυρα. Και οι λοιποί δρώντες και δη οι εταίροι μας, καθώς και οι Αμερικανοί, απλώς θα κοιτούν ψηλά.
Και θα μετρούν τ’ άστρα... Ας προσέχαμε λοιπόν. Και τα τονίζουμε αυτά, διότι είτε πριν από είτε κατά τη Διεθνή Διάσκεψη κανείς δεν πρέπει να έχει άλλοθι ως προς την αποδοχή απαράδεκτων θέσεων υπό το πρόσχημα των εκβιασμών. Σε αυτή, δε, την περίπτωση, δηλαδή ενός σκανδάλου στο Κυπριακό ή στην Ε.Ε., δεν θα ψάχνουμε τα αίτια στην όποια γυναίκα, όπως λένε οι Γάλλοι, ή στην Τουρκία και μόνο, αλλά και στην κοντόφθαλμη πολιτική μας ηγεσία. Και αυτή -ως ουσιαστικό- γένους θηλυκού είναι... Ο Θεός να προσέχει τις γυναίκες και να βοηθήσει στην απαλλαγή μας από τους πολιτικά ελλιπείς και ανίκανους ως πηγή προβλημάτων και νέων περιπετειών.
Σημερινή
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
(*)
1] http://www.Pravoslavie.ru
2] http://www.taday.ru/text/106825.html
3] http://spbda.ru/digest/mitropolit-mesogeyskiy-nikolay-vlasti-tonut-v-svoey-nenavisti-k-cerkvi/
4] http://www.pravoslavie.ru/91259.html
5] http://ww.AgionOros.ru/Mitropolit Mesogeyskiy i Lavreotikiyskiy Nikolay
6] http://www.pravoslavie.ru/orthodoxchurches/42300.htm
7] http://westholod.ru/chelovek-na-granitse-mirov-mitropolit-mesogeyskiy-i-lavreotikiyskiy-nikolay.pdf
Πηγή: Ακτίνες
Η χριστιανική ζωή και η άσκηση είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους στη χριστιανική ζωή. Δε νοείται η μία χωρίς την άλλη. Ο πιστός, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, προσπαθεί να απαλλαγεί από το ζυγό της αμαρτίας από την κυριαρχία των παθών και να καταστεί ζωντανό μέλος του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας. Στην προσπάθεια αυτή, σημαντική θέση κατέχει και η νηστεία. Σύνθετη λέξη από το αρνητικό μόριο νη και το ρήμα εσθίω. Έτσι προήλθε το ρήμα νηστεύω και το ουσιαστικό νηστεία, που αρχικά σήμαινε την πλήρη αποχή από τροφή και ποτό και αργότερα τη μερική αποχή από ορισμένες τροφές και την κατανάλωση άλλων συγκεκριμένων τροφών.
Η νηστεία αποτελεί έναν πανάρχαιο εκκλησιαστικό θεσμό. Ως θρησκευτικό φαινόμενο, προϋπήρχε της Χριστιανικής Εκκλησίας. Τη συναντούμε και στην Παλαιά Διαθήκη, στους Ισραηλίτες, αλλά και σε άλλους λαούς της Ανατολής, ακόμη και τους Έλληνες και Ρωμαίους. Κοινή πεποίθηση όλων των λαών ήταν, ότι με τη νηστεία μπορούσαν να εξευμενίσουν τους θεούς και να πετύχουν την πνευματική τους ανάταση ή τον ηθικό τους εξαγνισμό.
Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στις μεγάλες νηστείες του έτους, θεωρεί ότι η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η αρχαιότερη και αυστηρότερη περίοδος νηστείας. Μαζί με τη νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής υπάρχει στην Εκκλησία από την Αποστολική εποχή, όπως μπορούμε να συμπεράνουμε από αδιαμφισβήτητες ιστορικές μαρτυρίες πού έχουμε.
Αφετηρία και πυρήνα αυτής της νηστείας είναι η αρχαιότατη νηστεία πριν από το Πάσχα, η οποία καθιερώθηκε σε ανάμνηση των παθών του Κυρίου και ως περίοδος προπαρασκευής των πιστών για την εορτή του Πάσχα και των κατηχουμένων για το Βάπτισμα. Οι Αποστολικές Διαταγές συνδέουν την καθιέρωση της νηστείας του Πάσχα με τα λόγια του Κυρίου «όταν απαρθή απ' αυτών ο νυμφίος, τότε νηστεύσουσιν εν εκείναις ταις ημέραις» (Μάρκ. 2,20· Ματθ. 9,15· Λουκ. 5,35). «Εκείναι αι ημέραι» είναι, κατά τις Διαταγές, ο χρόνος της νηστείας πριν από το Πάσχα. Αρχικά δεν ήταν ούτε μεγάλος ούτε και ο ίδιος σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες. Υπήρχε δηλαδή στην πρώτη Εκκλησία ελευθερία και όχι απόλυτη ομοιομορφία. Ποικιλία ακόμη παρατηρούμε και στον τρόπο, με τον οποίο νήστευαν οι χριστιανοί αυτήν την περίοδο.
Πότε ακριβώς εμφανίζεται η Τεσσαρακοστή ως περίοδος νηστείας πριν από την εορτή του Πάσχα, είναι δύσκολο να καθορισθεί με ακρίβεια. Μία αναφορά στη νηστεία της Τεσσαρακοστής του 5ου Κανόνα της Α' οικουμενικής Συνόδου, πού συνήλθε στη Νίκαια της Βιθυνίας, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατά την εποχή πού συγκλήθηκε η Σύνοδος (325 μ.Χ.) η Τεσσαρακοστή αποτελούσε καθιερωμένο θεσμό σ' ολόκληρη την εκκλησία.
Άλλες ιστορικές μαρτυρίες, όπως αυτή του ιστορικού Ευσεβίου Καισαρείας, αναφέρονται με μεγαλύτερη σαφήνεια στην ύπαρξη της Τεσσαρακοστής και συνδέουν την καθιέρωσή της ως περιόδου νηστείας και πνευματικής προπαρασκευής για το Πάσχα με την τεσσαρακονθήμερη νηστεία του Κυρίου και των προφητών Μωϋσή και Ηλία.
Όπως στην αρχική νηστεία πριν από το Πάσχα, έτσι και στη νηστεία της Τεσσαρακοστής υπήρχε μεγάλη ποικιλία από τόπο σε τόπο μέχρι την οριστική διαμόρφωση της. Διαφορές υπήρχαν και στον υπολογισμό της χρονικής διάρκειας της και στον τρόπο, με τον οποίο οι χριστιανοί τηρούσαν τη νηστεία.
Αυτό όμως πού με ασφάλεια μπορούμε να υποστηρίξουμε είναι ότι ανέκαθεν η νηστεία της Τεσσαρακοστής ήταν πολύ αυστηρή νηστεία. Ο 69ος Κανών των Αγίων Απόστολων απειλεί με καθαίρεση τους κληρικούς και με αφορισμό τους λαϊκούς, πού δεν νηστεύουν «την αγίαν Τεσσαρακοστήν του Πάσχα». Σύμφωνα με τον 50ο Κανόνα της τοπικής Συνόδου της Λαοδικείας (συγκλήθηκε γύρω στο 360 μ.Χ.) «δει πάσαν την Τεσσαρακοστήν νηστεύειν ξηροφαγούντες». Οι ερμηνευτές των κανόνων (Ζωναράς και Βαλσαμών), αναφέρουν ότι «οι γουν άνευ νοσήματος… νηστεύοντες παρανομούσι».
Τώρα ως προς τα είδη τροφών και ποτών, από τα οποία έπρεπε οι χριστιανοί να απέχουν, η αρχή πού, από ενωρίς, επικράτησε ήταν ότι οι νηστεύοντες οφείλουν να απέχουν από τροφές εξ αίματος (κρέας - ψάρια), από τροφές ζωικής προελεύσεως (γαλακτοκομικά προϊόντα και αυγά) και από τον οίνο. Ο τύπος νηστείας για όλη την Τεσσαρακοστή ήταν να παραμένουν οι χριστιανοί άσιτοι μέχρι την ενάτη ώρα (3 μ.μ) και να απέχουν από τις τροφές πού αναφέραμε κατά το γεύμα.
Το όνομα Τεσσαρακοστή πού προσέλαβε ή προ του Πάσχα μακρά περίοδος νηστείας, συνδέεται σίγουρα με τον αριθμό των σαράντα ημερών νηστείας που η περίοδος περιλαμβάνει. Οι Αποστολικές Διαταγές συνιστώντας τον εορτασμό διαφόρων χριστιανικών εορτών, προσθέτουν: «Μεθ' ημάς υμίν φυλακτέα η νηστεία της Τεσσαρακοστής, μνήμην περιχέουσα της του Κυρίου πολιτείας τε και νομοθεσίας».
Ότι το όνομα Τεσσαρακοστή σχετίζεται με τον αριθμό των σαράντα ημερών νηστείας, φαίνεται και από τα όσα μας λένε οι Αποστολικές Διαταγές στη συνέχεια: «Επιτελείσθωδε η νηστεία αυτή προ της νηστείας του Πάσχα (προφανώς εννοούν τη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας), αρχομένη μεν από Δευτέρας (της Καθαρός δηλαδή),πληρουμένη δε εις Παρασκευήν (την παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου). Μεθ' ας (τις σαράντα ημέρες της
Τεσσαρακοστής) απονηστεύσαντες άρξασθε της αγίας του Πάσχα εβδομάδος, νηστεύοντες αυτήν πάντες μετά φόβου και τρόμου».
Η Τεσσαρακοστή πολύ ενωρίς ονομάστηκε Μεγάλη. Ο χαρακτηρισμός αυτός της αποδόθηκε όχι μόνο για να διακρίνεται από τις άλλες μακρές νηστείες του έτους, αλλά και για να τονιστεί ιδιαίτερα η σημασία της. Η αυστηρότητα της νηστείας και γενικότερα της άσκησης πού προϋποθέτει και ο σκοπός χάρη του οποίου καθιερώθηκε, σηματοδοτεί την πνευματική μας προετοιμασία , ώστε να βιώσουμε την κορυφαία εορτή της χριστιανοσύνης , του Πάσχα.
Πώς πρέπει να νηστεύουμε σήμερα τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
Όπως αναφέραμε ήδη, η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ήταν από την αρχή ιδιαίτερα αυστηρή. Με ανάλογη αγωνιστική διάθεση επιδιώκουμε εμείς, οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, να την τηρούμε και τη σημερινή εποχή της αφθονίας και του καταναλωτισμού.
Πρώτη ή αλλιώς Καθαρά Εβδομάδα.
Πολλοί —και όχι μόνο μοναχοί— τηρούν το λεγόμενο «τριήμερο» απέχουν δηλαδή από κάθε είδος τροφής κατά τις τρεις πρώτες ημέρες και κοινωνούν κατά την πρώτη λειτουργία των Προηγιασμένων. Άλλοι παραμένουν άσιτοι μέχρι την ώρα του Μεγάλου Απόδειπνου.
Με τον ίδιο περίπου τρόπο οφείλουμε να νηστεύουμε και το άλλο διάστημα της Τεσσαρακοστής. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και σύμφωνοι με το πνεύμα της νηστείας, οφείλουμε να απέχουμε από λάδι όλες τις ημέρες της εβδομάδας και όχι μόνο την Τετάρτη και την Παρασκευή. Κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, σύμφωνα με τους Κανόνες, λάδι καταλύουμε (= μπορούμε να καταναλώσουμε) μόνο το Σάββατο και την Κυριακή. Αν ορισμένοι τώρα καταλύουν λάδι και άλλες ημέρες (Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη), αυτό θα πρέπει να γίνεται μόνο για λόγους αδυναμίας («δι' ασθένειαν σωματικήν», όπως λέει ό 69ος Αποστολικός Κανών και επαναλαμβάνεται στον 50ο της Συνόδου της Λαοδικείας και επικυρώνεται στον 28ο της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου. Όλα αυτά όμως πρέπει να γίνεται μετά από έγκριση του Πνευματικού τους.
Όπως αναφέραμε, κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή ανεμπόδιστα και υποχρεωτικά κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές. Εξαίρεση επίσης γίνεται για την εορτή των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, κατά την οποία επιτρέπεται η κατάλυση οίνου και ελαίου και για την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου κατά την οποία καταλύουμε ψάρι.
Σε ό,τι αφορά την κατάλυση ιχθύων κατά την Κυριακή των Βαΐων, μερικά μοναστηριακά Τυπικά, το Τριώδιο και ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης συνιστούν την κατάλυση ιχθύων, κατά πρώτο λόγο για τη λήξη της νηστείας (η νηστεία της Μ. Τεσσαρακοστής λήγει το βράδυ της Παρασκευής πριν από το Σαββάτου του Λαζάρου) και κατά δεύτερο λόγο για να τιμηθεί η θριαμβευτική νίκη του Χριστού επί του προαιώνιου εχθρού του ανθρώπου, του θανάτου, με την ανάσταση του Λαζάρου. Έτσι η Κυριακή των Βαΐων λογίζεται ως Δεσποτική εορτή.
Την Μεγάλη Εβδομάδα η νηστεία έχει έναν ιδιαίτερο αυστηρό τόνο. Είναι και αυτή αρχαιότατη και αποτελεί ένα ιδιαίτερο τμήμα της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής. Όλες τις ημέρες απέχουμε από λάδι και τηρούμε ξηροφαγία. Ακόμη και το Μέγα Σάββατο, είναι ημέρα αυστηρής νηστείας και είναι το μοναδικό Σάββατο του έτους που νηστεύεται.
Ας προετοιμαστούμε λοιπόν σωματικά και πνευματικά, ώστε να υποδεχτούμε όλοι μας την Ανάσταση του Χριστού μας.
“Θα σας ζητήσουν τα ντουφέκια• να έχετε διπλά• να δώκετε το ένα και να κρατήσετε το άλλο. Ένα ντουφέκι 100 ψυχές θα γλυτώσει”. (Προφητεία Αγ. Κοσμά Αιτωλού)
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία περί Αφοπλισμού των Ελλήνων. Γιατί άραγε; Μήπως φοβούνται κοινωνικές εξεγέρσεις λόγω των καταθλιπτικών και αντιλαϊκών οικονομικών μέτρων; Εάν όμως έτσι έχει το πράγμα, δεν φταίνε τα όπλα, αλλά τα μέτρα και η δουλική συμπεριφορά των κρατούντων έναντι των ξένων.
Μήπως φοβούνται κοινωνικές συγκρούσεις με αλλοδαπούς και ισλαμιστές, που ενδεχομένως θα απειλήσουν για να απαιτήσουν ό,τι επιθυμούν;
Εάν όμως έτσι έχει το πράγμα, δεν φταίνε τα όπλα, αλλά τα αφύλακτα σύνορα και η ασύνετη πολιτική της ανεξέλεγκτης εισόδου των παρανόμων.
Μήπως φοβούνται ότι με το κυνήγι τους οι Έλληνες θα βρίσκουν τρόπους συντηρήσεως εκτός καταναλωτικής γραμμής και διαδικασίας, χωρίς τσιπάρισμα και πλαστικό χρήμα;
Εάν όμως έτσι έχει το πράγμα, δεν φταίνε τα όπλα, αλλά η δικτατορία των πολυεθνικών και των μεγάλων καταστημάτων;
Β] Μερικοί σύγχρονοι κάλαμοι και σύγχρονα μικρόφωνα δεν εμβάθυναν όσο θα έπρεπε στον προφητικό λόγο του Πατροκοσμά.
Δηλαδή ο Άγιος ήταν πολεμοχαρής, σωβινιστής, ρατσιστής και ξενοφοβικός; Δηλαδή "φτιαχνόταν" στην ιδέα του αίματος;
Όχι βέβαια. Αντίθετα, μάλιστα ήταν της άποψης ότι με την αναγέννηση του Έθνους η Οθωμανική Αυτοκρατορία θα περνούσε αναίμακτα στα χέρια των Ελλήνων. Απλούστατα ίσχυε τότε, ισχύει και τώρα ο λαϊκός λόγος: "ο φόβος φυλάει τα έρμα". Το νόημα είναι, όχι “μαζέψτε όσα πιο πολλά όπλα μπορείτε”, γιατί είπε, δώστε το ένα.
Εκείνο που εννοούσε είναι να μη μείνουμε ανοχύρωτοι και ακάλυπτοι τελείως. Να μπορέσουμε να προτάξουμε μια στοιχειώδη άμυνα για τον άμαχο πληθυσμό, τα παιδιά και τους γέροντες. Πόσα δεν έγιναν στο παρελθόν με αλβανούς και πακιστανούς... και τελικά έβγαιναν οι Έλληνες κι από τα πλευρά σπασμένοι!!! Τόσο ουτοπικοί είμαστε, εκτός τόπου και χρόνου.
Γ] Κάνει εντύπωση που μερικοί θολοκουλτουριάρηδες της αριστεράς κυρίως, πού τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν με την άφρονα πολιτική τους στο προσφυγικό – μεταναστευτικό, χρησιμοποιούν κατά κόρον τον όρο ξενοφοβικός για κόμματα και άτομα. Αν έχουν τη δύναμη ας το πούνε αυτό και για τα ευρωπαϊκά κράτη που έκλεισαν τα σύνορά τους..
Τι σημαίνει, ω ανόητοι, ξενοφοβικός; Σημαίνει: φοβάμαι τους ξένους. Αν τους φοβάμαι αδικαιολόγητα, κακώς. Αλλά με όλα αυτά τα εγκλήματα και την ισλαμική νοοτροπία και τρομοκρατία που έχει αναπτυχθεί στην Ευρώπη, είναι δυνατόν οι άνθρωποι να είναι όπως πρώτα. Δικαιολογημένα φοβούνται. Δείτε τα VIDEOS από Γαλλία και Γερμανία, Σουηδία κλπ.
Αυτοί εδώ οι δικοί μας άρχοντες δεν φοβούνται; Γιατί τότε τους μαντρώνουν και τους ελέγχουν; Ας τους αφήσουν να λιάζονται και μετά ας χάνονται...
Δ] Αναγκαίο κακό είναι η ύπαρξη αστυνομίας, στρατού, όπλων, πολέμου, αν χρειαστεί. Δεν μπορούμε να αφήσουμε ανυπεράσπιστα τα αδύναμα μέλη της οικογενείας και κοινωνίας μας. Μακάρι μη χρειαστεί κανένα όπλο. Ας υπάρχει όμως ένα, λέγει ο άγιος των σκλάβων, για εκφοβισμό.
Αν ήμασταν άγιοι, με την προσευχή μας θα ανοίγαμε την Ερυθρά θάλασσα, αλλά τώρα και οι άλλοι χωρίς τη δύναμη των όπλων δεν καταλαβαίνουν διαφορετικά.
Στο σημείο που φτάσαμε και με τη μαρτυρία και εμπειρία από τα ευρωπαϊκά δεδομένα τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν ξαφνικά τελείως απρόβλεπτα. Θα πεί κανένας ότι στην Ευρώπη κάπως ακόμη λειτουργεί η αστυνομία και το κράτος, εδώ όμως το κράτος έχει παραλύσει, η αστυνομία έχει αφοπλισθεί κατ΄ ουσίαν και βάσει της ακροτελεύτιας διάταξης του Συντάγματος, η τήρησή του επαφίεται στη φιλοπατρία των Ελλήνων.
Ας λένε οι άλλοι ό,τι θέλουν. Εμείς θα ακούσουμε τον Άγιο Κοσμά.
Τι τούς πείραξαν τα όπλα; Κάναμε κάτι τα προηγούμενα χρόνια; Ανήκουμε σε καμμιά ένοπλη δράση; Είμαστε οι ληστές με τα καλάσνικοφ; Γιατί τα μαζεύουν προληπτικά; Γιατί ακόμη ένα χτύπημα στον εξαθλιωμένο Έλληνα; Στην ορθόδοξη οικογένεια;
Είναι ο βλακώδης αριστερός παλιμπαιδισμός της Βάρκιζας, ηλίθιε.
Ε] Και το ερώτημα αβίαστα ανεβαίνει στα χείλη: -Όλα αυτά τα χρόνια έκανε λάθος η Εκκλησία, που ευλογούσε τα όπλα τα ιερά; Το 1821, το 1912, το 1940, στον Αγώνα της Κύπρου 1955-1959;
Ήταν εκτός Εκκλησίας ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μ. Μπότσαρης, ο Μακρυγιάννης, ο Π. Μελάς, άνθρωποι των όπλων, αλλά και βαθιάς πίστεως και θερμής προσευχής και εγνωσμένης αγιότητος;
Δηλαδή πάλι ξαρμάτωτοι θα είμαστε επειδή το θέλει η Ιερή Συμμαχία του βρυκολακιασμένου Μέτερνιχ της Αυστρίας. Άφησαν αυτοί μαζί με τους άφρονες πολιτικούς μας να έρθουν εδώ μέσα “έθνη τα τους πολέμους θέλοντα”, δηλ. η καλοβολεμένη αντιπολίτευση της Συρίας, και οι παρατρεχαμένοι των χωρών του οπίου, τη στιγμή που εκεί άνδρες και γυναίκες πολεμούν το χαλιφάτο με νύχια και με δόντια, και θα μας αναγκάσουν να ματώσουμε άνευ λόγου και αιτίας; Κανένας δεν το θέλει αυτό. Η λύση όμως δεν είναι ο αφοπλισμός των Ελλήνων !! Είναι η προώθηση των εγκλκωβισμένων.
Πουθενά η Αγία Γραφή δεν ομιλεί για αφοπλισμό των δυναμένων να φέρουν όπλα. Ούτε η Εκκλησία “τους εν πολέμω φόνους θεωρεί και υπολογίζει ως φόνους” (Μ. Αθανάσιος) και θάρθουν τώρα “λογάδες και πολιτικοί, φαρισαίοι και γραμματικοί” να επιβάλλουν στη συγκεκριμένη συγκυρία αφοπλισμό; Αλλοίμονο!
Κι ένα θεολογικό σχόλιο: Είναι μεγάλη αρετή η φιλοξενία. Από τον Πατριάρχη Αβραάμ ακόμη. Περνούσαν οι ξένοι και στρατοκόποι της ζωής, ξεκουράζονταν και συνέχιζαν το ταξίδι τους... Εδώ μιλάμε για μόνιμη εγκατάσταση. Καλή η φιλοξενεία, καλύτερη όμως η φιλαδελφία... Η αγάπη εφαρμόζεται με την ιεράρχηση και τους όρους που θέλει το ευαγγέλιο.
Και εν πάση περιπτώσει δεν είναι δυνατόν να καταργήσουμε και το συνταγματικό και ανθρώπινο δικαίωμα της νόμιμης άμυνας εφόσον ξέρουμε με ποιούς έχουμε να κάνουμε και που όλα τα πολιτισμένα κράτη το σέβονται και μόνο εδώ γελάνε οι ξένοι μαζί μας για τον ισχύοντα από καιρό αφοπλισμό στην πράξη των Σωμάτων Ασφαλείας πρωτίστως και τώρα, εν συνεχεία και του λαού μας.
Δυστυχώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις ιδεοληψίες και τα κολλήματα της Αριστεράς, το φόβο μη εκπέσει της εξουσίας και την απόσταση ετών φωτός από την αντίληψη της πραγματικότητας εκ μέρους της και την εφαρμογή του εφικτού και πρακτέου.
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
Αθήνα, 12 Μαρτίου 2016
Αριθμ. Πρωτ.: 42
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο κ. Φίλης απειλεί (εν γνώσει ή εν αγνοία του;),
ότι θα καταργήσει το Σύνταγμα;
Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), απαντώντας σε δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας, κ. Νικόλαου Φίλη, τονίζει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν προσφέρεται για πολιτικές σκοπιμότητες. Ενώ το θέμα του περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι πολύ σοβαρό, αφού πρόκειται για την ανάπτυξη της θρησκευτικής πνευματικής ταυτότητας και φυσιογνωμίας των μαθητών, ο Υπουργός φαίνεται να το αντιμετωπίζει με πολιτικά κριτήρια, με αντιφατικές δηλώσεις, με ιδεολογικό φανατισμό και χωρίς τη δέουσα παιδαγωγική τεκμηρίωση. Συγκεκριμένα:
Στις 29/09/2015 ο Υπουργός Παιδείας δήλωνε μετά από τη συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες: «Δεν πρόκειται να υπάρξουν μονομερείς ενέργειες στο θέμα των Θρησκευτικών» (1).
Στις 10/03/2016 ο Υπουργός Παιδείας στη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, υπογραμμίζει εμφαντικά ότι είναι αρμοδιότητα της πολιτείας να αποφασίσει για τα Θρησκευτικά (2).
Στις 12 /03/2016, σε νέα συνέντευξή του ο Υπουργός Παιδείας, κάνει λόγο, για «Κατάργηση του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, που πλέον θα προσανατολισθεί προς τη θρησκειολογία…Ηαναμόρφωση των Θρησκευτικών είναι προϋπόθεση για να παραμείνουν υποχρεωτικό μάθημα», εννοώντας με τη λέξη «ομολογιακός χαρακτήρας» τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος, αφού η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι ομολογία (3).
Τι άραγε μεσολάβησε μετά την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για το μάθημα των Θρησκευτικών(9/03/2016), έτσι ώστε ο κ. Υπουργός να αλλάξει άρδην την πρότερη θέση του για διάλογο και μη μονομερείς ενέργειες;
Να υποθέσουμε ότι η απόφαση της Ιεραρχίας δεν εξυπηρετεί τους πολιτικούς σχεδιασμούς της Κυβέρνησης στο εν λόγω θέμα και ο κ. Φίλης σπεύδει να χτίσει τις άμυνες της κυβερνητικής πολιτικής;
Βέβαια ο κ. Φίλης, στις δηλώσεις του στη Βουλή, συμπλήρωσε ότι: «Εμείς (ως Κυβέρνηση), επιδιώκουμε τον διάλογο». Και η Εκκλησία, διά της Συνόδου της, διάλογο αποφάσισε και επιδιώκει. Και εμείς, ως Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, επισημαίνουμε στον κ. Υπουργό, ότι τον διάλογο επιδιώκουμε. Όμως, επιδιώκω τον διάλογο, δεν σημαίνει ότι χρησιμοποιώ τον διάλογο για να επιβάλλω τις θέσεις μου στους άλλους, αποφασίζοντας και διατάσσοντας ή και απειλώντας και εκβιάζοντας, όπως κάνει ο κ. Υπουργός. Ούτε σημαίνει ότι διαστρεβλώνω την αλήθεια, δεν λαμβάνω υπόψη το Σύνταγμα, τους νόμους και τους θεσμούς της χώρας.
Οφείλουμε, ως εκ τούτου, να υπενθυμίσουμε στον Υπουργό Παιδείας ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, με βάση τον νόμο, δεν γράφει τα βιβλία και τα Αναλυτικά Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, όμως, έχει χρέος να ελέγχει το περιεχόμενο της διδασκαλίας του, που αφορά στους ορθόδοξους μαθητές, αν συμφωνεί με τις αρχές και τα δόγματά της (4).
Ο προσανατολισμός, η υποχρεωτικότητα και οι ώρες διδασκαλίες του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν καθορίζονται ούτε επιβάλλονται στις δημοκρατικές πολιτείες της Ευρώπης από τον εκάστοτε Υπουργό, αλλά από το νομικό και νομολογικό καθεστώς και τον διάλογο που έχει προηγηθεί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Πρέπει να συμφωνεί ακόμη, με τη θρησκευτική φυσιογνωμία και τα χαρακτηριστικά της πνευματικής ταυτότητας του ελληνικού λαού. Η παιδεία είναι εθνική υπόθεση και αφορά σε όλους τους Έλληνες και όχι μόνον στους ιδεολογικά προσκείμενους σε κόμματα ή ιδεολογίες. Δεν είναι δυνατόν στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, να απειλείται ή να εκβιάζεται με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο η Εκκλησία και οι Θεολόγοι με το δίλημμα: Ή θρησκειολογικός προσανατολισμός ή κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών!!!
Ο εσκεμμένος και μεθοδευμένος χαρακτηρισμός του μαθήματος των Θρησκευτικών ως «ομολογιακό» και «κατηχητικό», έχει αποδειχθεί πλήρως, εκτός των άλλων επιστημονικών τεκμηριώσεων, και από τις εμπεριστατωμένες θέσεις της πρόσφατης Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος ως ψευδής, σκόπιμη και ανεπίτρεπτη πρόφαση για να δρομολογηθούν παράνομες αλλαγές στο μάθημα, όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι θρησκείες ήδη διδάσκονται στο ελληνικό σχολείο, γεγονός που δεν επιτρέπει να χαρακτηρίζεται ως ομολογιακό.
Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής(ΙΕΠ), στο οποίο αναφέρεται ο Υπουργός, έχει ήδη εδώ και (5) χρόνια αποδομηθεί με επιστημονικά, παιδαγωγικά και θεολογικά επιχειρήματα και έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ένα οργανωμένο σχέδιο επιβολής σκόπιμης θρησκευτικής σύγχυσης και θρησκευτικού συγκρητισμού σε βάρος των μαθητών.
Οι εκβιασμοί, επομένως, για κατάργηση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών μάς βρίσκουν κάθετα αντίθετους, διότι πρόκειται για μια ριζική αλλοίωση της θρησκευτικής ταυτότητας και της θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών , πράξης παράνομης και αντισυνταγματικής, σύμφωνα με τις πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις (115/2012 και 1/2015). Η ΠΕΘ δεν απαιτεί τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από όσα ορίζουν οι ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις και δεν θα επιτρέψει την καταπάτησή τους.
(1) Το σχετικό βίντεο με τις δηλώσεις του κ. Υπουργού μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει στον παρακάτω σύνδεσμο: https://www.youtube.com/watch?v=m5eghXlUlPw καθώς και το σχετικό δημοσιογραφικό ρεπορτάζ στις παρακάτω ηλεκτρονικές διευθύνσεις:http://www.iefimerida.gr/news/228425/filis-ohi-se-monomereis-energeies-gia-ta-thriskeytika
καιhttp://www.protothema.gr/greece/article/513456/ieronumos-se-fili-anthropoi-eimaste-provlimata-ehoume-na-ta-lunoume-horis-peismata/ .
(2) «…βάσει του συντάγματος, την ευθύνη για την εκπαίδευση των πολιτών την έχει το κράτος. Το δημοκρατικά νομιμοποιημένο και εξουσιοδοτημένο κράτος»(πρβλ το σχετικό δημοσιογραφικό ρεπορτάζ στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:http://www.esos.gr/arthra/42909/ypoyrgos-gia-ta-thriskeytika-apofasizei-i-politeia ).
(3)http://www.kathimerini.gr/852889/article/proswpa/synentey3eis/n-filhs-ta-8rhskeytika-gia-na-meinoyn-8a-alla3oyn
(4) Νόμος 590/77 άρθρο 2, άρθρο 9. Βλ. Γ. Η. Κρίππα, Το ατομικόν δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας της Εκκλησίας να καθορίζει η ιδία την ύλην του ΜτΘ, Ορθόδοξος Τύπος, 20 και 27/12/2013.
Το ΔΣ της ΠΕΘ
Σχόλιο ID-ont: Άρθρο το οποίο παρουσιάζει τα χιλιοειπωμένα από τα ΜΜΕ "πλεονεκτήματα" του πλαστικού χρήματος. Στο τέλος του όμως, αναφέρεται ελάχιστα και στα επιχειρήματα τα οποία παρουσιάστηκαν στην Ημερίδα "Κοινωνια χωρίς μετρητά: Προοπτική ή Εφιάλτης" και αποτελούν τα αρνητικά του πλαστικού χρήματος. Καλό για τη δημοκρατία θα ήταν, σε τέτοια άρθρα, να υπάρχει αντικειμενική και ισομερής παρουσίαση των δυο πλευρών. Δείτε τέλος εδώ ένα άρθρο μονόπλευρης παρουσίασης των "θετικών" του πλαστικού χρήματος, με την χρήση στατιστικών στοιχείων τα οποία αντικειμενικά δεν μπορούν να διασταυρωθούν...
Μὲ ἀφορμὴ τὴν πρόσληψη ἀπὸ τὸν φερόμενο ὡς πρωθυπουργό, Τσίπρα, κάποιου Καρανίκα, ὡς σύμβουλο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀρνητὴς στράτευσης, δηλαδὴ προδότης, δημοσιεύω κάτι ποὺ ἔγραψα πρὸ δεκαετίας. Ἀντὶ νὰ τὸν στείλουν νὰ καθαρίζει τὰ ἀποχωρητήρια τῆς Εἰδομένης, τὸν ἐπιβραβεύουν.
Στὴν ἀρχαία Ἀθήνα ὅσους ἀρνοῦνταν νὰ στρατευτοῦν, τοὺς ριψάσπιδες (=ρίπτω τὴν ἀσπίδα) τοὺς φοροῦσαν γυναικεία ροῦχα, τοὺς περιέφεραν στὴν πόλη καὶ τοὺς διαπόμπευαν μέχρι ἐσχάτης ξεφτίλας. Οἱ λιποτάκτες χαρακτηρίζονταν «ἄτιμοι» -καὶ τὰ τέκνα τους κληρονομοῦσαν...
τὸ στίγμα- δὲν εἶχαν κανένα πολιτικὸ δικαίωμα, ἦταν ἠθικὰ ἐκμηδενισμένοι, ἀξιοκαταφρόνητοι. Εἶναι γνωστὸς ὁ ὅρκος τῶν Ἀθηναίων ἐφήβων: «Οὐ καταισχύνω τὰ ὄπλα…. ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων, καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν, καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάττω παραδώσω…».
Γιὰ τὴν Σπάρτη ἦταν ἀδιανόητη ἡ ἀποφυγὴ στράτευσης. Οἱ δειλοὶ ἀνασκολπίζονταν. Στὰ «ἀποφθέγματα Λακαινῶν» τοῦ Πλούταρχου διασώζεται τὸ ἑξῆς:
«Ἡ Δαμάτρια, ἀκούγοντας πὼς ὁ γιὸς της ἦταν δειλὸς καὶ ἀνάξιός της, ὅταν αὐτὸς ἔφτασε, τὸν σκότωσε. Τὸ ἐπίγραμμα στὸν τάφο της εἶναι τὸ ἑξῆς: τὸν παραβάντα νόμους Δαμάτριον ἔκτανε (=σκότωσε) μήτηρ, ἡ Λακεδαιμονία τὸν Λακεδαιμόνιον». (ἔκδ. «Κάκτος», σελ. 227).
Αὐτὰ στὴν ἀρχαία ἐποχὴ ὅπου ἡ φιλοπατρία καὶ ἡ ἀνδρεία ἦταν ἀρετὲς καὶ ἀξίες. Γιὰ τοὺς ἀρχαίους ἡ ἀξία ἑνὸς ἄνδρα συμπυκνώνεται στὴν περίφημη ὁμηρικὴ φράση: «εἰς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης».
Ἐνῶ «τῆς δειλίας αἰσχρὰ γίγνεται τέκνα», ἡ δειλία, ἡ λιποταξία, γεννοβολᾶ αἰσχρὰ τέκνα.
Στὴν νεότερη ἐποχὴ ἀποκαλυπτικὴ καὶ ξεκαρδιστικὴ εἶναι ἡ τακτική τοῦ στρατάρχη τῆς Ρούμελης, τοῦ Καραϊσκάκη. Αὐτός, ὅπως γράφει ὁ Δημήτρης Φωτιάδης στὴν βιογραφία του, «ἔσερνε ἕνα γυναικεῖο παλιόβρακο, γνωστὸ σ’ ὅλο τὸ ἀσκέρι του μὲ τ’ ὄνομα τὸ βρακὶ τῆς Κατερίνας, ποὺ τὸ φόραγε στοὺς φοβιτσιάρηδες». Ὅταν ἡ πατρίδα κινδύνευε καὶ ἤθελε ὁ στρατηγὸς νὰ στρατολογήσει πολεμιστὲς πήγαινε στὰ χωριὰ καὶ τοὺς μάζευε. Ὅσους κρύβονταν, τοὺς κιοτῆδες, «τὶς σαπιοκοιλιές», ὅπως τοὺς ὀνόμαζε ὁ Καραϊσκάκης, τοὺς ξετρύπωνε καὶ τοὺς ἀνάγκαζε νὰ φορέσουν «τὸ βρακὶ τῆς Κατερίνας».
(Ἡ Κατερίνα ἦταν περιβόητο γιὰ τὴν ἐλευθεριότητά του γύναιο τῆς περιοχῆς). Ὅσοι λαγόκαρδοι καὶ κιοτῆδες φοροῦσαν «τὸ βρακὶ» ντροπιάζονταν διὰ βίου καὶ συνήθως ἐξαφανίζονταν, γιὰ νὰ γλιτώσουν τὸν περίγελω τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνα τὰ χρόνια «μιλοῦσαν οἱ καρδιές, τώρα μιλοῦν τὰ χρήματα» (Κανάρης). Οἱ λιποτάκτες ἀτιμάζονταν ὡς ἀνάξιοι τῆς πατρίδας. Ἀναστήθηκε τὸ Γένος ἀπὸ ἀνθρώπους «τρελοὺς» σὰν τὸν Καραϊσκάκη, ποὺ μὲ τὶς ἠρωϊκὲς «ἀποκοτιὲς τους» ἔδιναν θάρρος. Χαρακτηριστικὸ τὸ παρακάτω ἐπεισόδιο, τὸ ὁποῖο ἀναφέρει ὁ Φωτιάδης (σελ. 111). Συνήθιζε στὶς μάχες ὁ στρατηγὸς νὰ προκαλεῖ τοὺς Τούρκους μὲ βρισιὲς καὶ χοντρὰ πειράγματα. «Μέσα στὸ ξάναμμα τῆς μάχης», (στὸ Κομπότι, στὶς 8 Ἰουνίου τοῦ 1821), τοὺς φωνάζει.
- Οὐχά, κιοτῆδες, σταθεῖτε ὠρὲ νὰ πολεμήσετε!
- Ποιὸς εἶσαι ἐσὺ ὠρέ, πού θὰ μᾶς πεῖς κιοτῆδες;
- Εἶμαι ὁ γιὸς τῆς καλογριᾶς καὶ σᾶς χέζω!
- Ἐμᾶς, γκιαούρη, χέζεις;
- Ἐσᾶς μεμέτηδες!
- Περίμενε, μπάσταρδε, νὰ σὲ πιάσουμε, νὰ σὲ σουβλίσουμε καὶ τότες βλέπεις τί θὰ κρένει ὁ πισινός σου!
- Ἐμένα, ὠρέ, θὰ σουβλίσετε;
- Ἐσένα, ὠρέ, Καραϊσκάκη!
- Ἂμ τότες σταθῆτε ν’ ἀκούσετε ἀπὸ τώρα τί κρένει (=λέει) ὁ πισινός μου!
Πηδάει πάνω σ’ ἕνα βράχο, ξεβρακώνεται, τεντώνει γυμνὸ τὸν κῶλο του στοὺς ὀχτροὺς καὶ τοὺς φωνάζει:
- νὰ ὠρὲ Τοῦρκοι…!
Ἦταν ὅμως κρυμμένος κοντὰ ἕνας Τοῦρκος, τὸν πυροβόλησε καὶ εἶδε καὶ τρόμαξε νὰ γιατροπορευτεῖ ἀπὸ τὸ βόλι ποὺ τὸν βρῆκε «στὰ μεριά». Ὅταν ὅμως ἔγινε τὸ βαυαροκρατούμενο κρατίδιο οἱ ἀγωνιστὲς παραμερίστηκαν καὶ τὰ ἀξιώματα πήγαιναν στοὺς ἀπειροπόλεμους πολιτικάντηδες, στὸ ζυμάρι τῶν Τούρκων. Καὶ ἐπιδαψίλευαν τοὺς ἑαυτούς τους μὲ γελοιωδέστατους τίτλους. «Ἔλεγε ὁ Κολοκοτρώνης καταγελῶν: καὶ εὐγενέστατον καὶ πανευγενέστατον καὶ ἐνδοξότατον καὶ ἐκλαμπρότατον καὶ ἐξοχότατον καὶ μεγαλειότατον μὲ ὀνόμασαν, μόνο τὸν τίτλο τοῦ παναγιότατου δὲ μ’ ἔδωκαν». (Σπηλιάδης, «Ἀπομνημονεύματα», τόμ. Γ΄, σελ. 38).
Ἀπὸ τὴν αὐγὴ τοῦ νεοελληνικοῦ βίου διαφαίνεται ποιοὶ θὰ κυβερνοῦν: «οἱ ἐκλαμπρότατοι», οἱ ὁποῖοι στοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνες προτιμοῦσαν «τὸ βρακὶ» παρὰ τὸ πεδίο τῆς τιμῆς. Τώρα βέβαια ἐπεκτάθηκε ἡ τακτική τοῦ …«βρακοφορέματος» καὶ ἐν καιρῶ εἰρήνης. Τὸ 1940 κάτι παρόμοιο συμβαίνει. Οἱ γιοὶ τῶν «ἐκλαμπρότατων» ἀναπαύονται «βοηθητικοὶ» στὰ μετόπισθεν, ἐνῶ ὁ ἁπλὸς λαὸς κατασκοτώνεται γιὰ τὴν τιμὴ τοῦ ἔθνους στὰ βορειοηπειρώτικα βουνά.
Στὸ βιβλίο του «ὁπλίτης στὸ ἀλβανικὸ μέτωπο», ὁ λαογράφος Δημ. Λουκάτος, γράφει: «Σήμερα, 25 Νοεμβρίου 1940, ἔκαμα μία βόλτα στὰ γραφεῖα τῶν Ἐμπέδων. Ἕνα σωρὸ φαντάροι ἔχουν βολευτεῖ ἐκεῖ μέσα. Μ’ ἕνα μπιλιετάκι, μ’ ἕναν γνωστό, ἀπὸ δῶ καὶ ἀπὸ κεῖ, τὰ κατάφεραν. Τώρα εἶναι ἥσυχοι. Εἶναι ὅλοι τους ἀπὸ ἀριστοκρατικὲς ἀθηναϊκὲς οἰκογένειες, καὶ πολλοὶ ἔρχονται στὸ γραφεῖο τους μὲ ἰδιόκτητη κούρσα. Τοὺς ξεχωρίζεις ἀπὸ τὰ καλοχτενισμένα μαλλιά, τὰ μεταξωτὰ πουκάμισα, τὰ καλοβαλμένα φανταρίστικα, καὶ τὸ ρολόι τοῦ χεριοῦ. Τοὺς ξεχωρίζεις ἀκόμα, ἀπὸ τὸ ἀκατάδεχτο ὕφος τους καὶ τὴν ἀπροθυμία τους νὰ σ’ ἐξυπηρετήσουν. Τὰ τσακίσματα καὶ τὶς εὐγένειες τὰ σπαταλᾶνε στοὺς ἀξιωματικούς…». (ἔκδ. «Ποταμός», σελ. 25).
Αὐτοὶ οἱ κιοτῆδες, οἱ γόνοι τῶν «καλῶν» οἰκογενειῶν, διακρίθηκαν τὴν περίοδο τῆς Κατοχῆς, ὡς δοσίλογοι ἢ μαυραγορίτες. Οἱ ἔκγονοί τους, μαζὶ μὲ τὶς αἱματοβαμμένες περιουσίες τους, κληρονόμησαν καὶ τὴν ἀφιλοπατρία, τὴν ἀποφυγὴ τῆς στράτευσης, τὸν παρασιτισμό.
Ποιοί, ἀκοῦμε αὐτὲς τὶς ἡμέρες, ἀπαλλάχτηκαν ἀπὸ τὸ χρέος τῆς ὑπηρετήσεως τῆς πατρίδας; Κάποιοι γόνοι πολιτικῶν, ἐπώνυμοι ἀθλητές, καλλιτέχνες καὶ λοιποὶ τζιτζιφιόγκοι καὶ μοσχοαναθρεμμένοι γιοὶ καὶ ἀνηψιοὶ τῶν ἰσχυρῶν οἰκονομικὰ παραγόντων. Ὅλο τὸ σκυλολόι ποὺ λυμαίνεται, δηλαδή, τὸν τόπο. Ἂν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀποκαλυφθοῦν, θὰ διαπιστώναμε πὼς εἶναι αὐτοὶ ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ τὸ χρηματιστηριακὸ «μακελειό», ποὺ κατέχουν περίοπτες καὶ χρυσοπλήρωτες θέσεις τοῦ Δημοσίου, ποὺ ροκανίζουν ἐπιδοτήσεις, ὅλοι τους «ἐκλαμπρότατοι» καὶ «παναγιότατοι». Καὶ ἀντὶ νὰ μάθουμε ποιοὶ εἶναι «οἱ σαπιοκοιλιές», νὰ τοὺς φορέσει ὁ λαὸς τὸ περιβόητο… ἐσώρουχο, μήπως καὶ ξεκουμπιστοῦν ἀπὸ τὴν ντροπὴ καὶ γλιτώσει ὁ τόπος, τοὺς προστατεύει ἡ Ἀρχὴ Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων. Κρύβονται «οἱ μεμέτηδες» πίσω ἀπὸ τὸ περίεργο αὐτὸ νεοταξικὸ κατασκεύασμα, ποὺ ἀνέλαβε ἐργολαβικὰ νὰ σκεπάζει τὶς πομπὲς τῶν φυγόστρατων.
Καὶ ὅμως ἡ θητεία ἑνὸς νέου ἀποτελεῖ ὕψιστο καθῆκον. Παρ’ ὅλη τὴν κατασυκοφάντηση τοῦ στρατοῦ μας τὶς τελευταῖες μεταπολιτευτικὲς δεκαετίες, ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ παραμένει ἀκλόνητη σ’ αὐτόν. Ὁ στρατὸς γιὰ ἕναν νέο συνιστᾶ σχολεῖο πατριδογνωσίας, πειθαρχίας, συναλληλίας, ἀλληλεγγύης.. πηγαίνεις παιδί, γυρίζεις ἄντρας, ἔλεγαν οἱ παλιοί. Ὅποιος γιὰ ἀστεῖο λόγο δὲν ὑπηρετοῦσε, τοῦ ἔμενε κουσούρι μία ζωή, κορίτσι γιὰ παντρειὰ κανεὶς δὲν τοῦ ἐμπιστευόταν, εὔκολα δουλειὰ δὲν ἔβρισκε.
Ὅταν ἤμασταν ἀκόμη Ρωμιοί, πρὶν γίνουμε Εὐρωπαῖοι, οἱ ἄντρες μιλοῦσαν μὲ καμάρι γιὰ τὴν στρατιωτική τους θητεία, ἂν καὶ οἱ τότε κακουχίες καὶ οἱ στερήσεις, εἶναι ἀδιανόητες γιὰ τὴν σημερινὴ γενιὰ τοῦ κινητοῦ, τῆς κατάληψης καὶ τοῦ χαβαλέ. Τώρα τὸ ἐκσυχγρονιστικὸ – νεοεποχίτικο σαράκι τῆς ἀρνησιπατρίας καὶ τῆς ἀπέχθειας γιὰ τὴν στράτευση, φωλιάζει στὶς καρδιὲς τῶν νέων, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ θητεία νὰ θεωρεῖται χάσιμο χρόνου, κοροϊδία. Οἱ παρελάσεις, ποὺ τονώνουν τὸ αἴσθημα ἀσφάλειας τοῦ λαοῦ μας καὶ λειτουργοῦν ὡς ἀναλαμπὲς ἐθνικῆς ὑπερηφάνειας – τόσο ἀπαραίτητες γιὰ τὴν κρισιμότατη περιοχὴ καὶ ἐποχὴ μας – μπῆκαν στὸ στόχαστρο τῶν χασομέρηδων τῆς εἰρηνοφιλίας. Τέτοια παραδείγματα ἀπὸ τοὺς «ἐκλαμπρότατους» καὶ τοὺς νεόπλουτους τοῦ πνεύματος παίρνει ἡ λαϊκὴ ψυχή, οἱ νέοι, καὶ ἀποβάλλουν κάθε εὐγενικὴ πνοή, κάθε ἑδραία ἀξία.
Τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, ὅταν γεννιόταν ἀγόρι εὔχονταν στὴν μάνα: νὰ σοὺ ζήσει, νὰ γίνει καπετάνιος, νὰ τοῦ γράψουν καὶ τραγούδι. Τώρα γεμίσαμε «λιανοπαίδια», ποὺ ἀντὶ γιὰ παντελόνια φορούν «τὸ βρακὶ τῆς Κατερίνας»...
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
« Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων, και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν’ αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν ! Συγχρόνως όμως μας διατάζει να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της. Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεούμε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και τη ζωή μας να δώσουμε γι αυτούς.
Αλλά τις αλήθειες Του Χριστού δεν έχομε το δικαίωμα να τις θίξομε. Γιατί δεν είναι δικές μας. Η πίστη Του Χριστού δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνομε ο,τι θέλομε ! »
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
« Η Ευρώπη αποποιήθηκε την πίστη στο Χριστό εξαιτίας της προσήλωσης στον υλικό πολιτισμό. Μόνο οι Ευρωπαίοι δεν είναι περήφανοι για το Χριστό, για το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι υπερήφανοι για τα επικίνδυνα μηχανήματά τους, για τα δικά τους ευτελή προϊόντα των εργοστασίων. Το αποτέλεσμα αυτού του ευρωπαϊκού εγωκεντρισμού και του φορτικού πολιτισμού της Ευρώπης, είναι η αιτία να αποστραφούν όλοι οι μη χριστιανικοί λαοί το Χριστό και το χριστιανισμό. Μισώντας αυτό που είναι μικρό, αποστράφηκαν και αυτό που είναι μεγάλο »
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗΣ
Χριστός : Ευρώπη βαπτίστηκες στο Όνομά μου, και πρέπει να μείνεις πιστή σ’ Αυτό.
Ευρώπη (κατηγορουμένη) : Όλες οι θρησκείες είναι ίσες - αυτό είπαν οι Γάλλοι εγκυκλοπαιδιστές - κανένας δεν πρέπει να πιέζεται να πιστεύει αυτό ή εκείνο. Ανέχομαι όλες τις θρησκείες σαν λαϊκές δεισιδαιμονίες λόγω των δικών μου ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Όταν θα καταφέρω να πετύχω τους πολιτικούς μου στόχους, τότε γρήγορα θα κάνω μία εκκαθάριση όλων των λαϊκών δεισιδαιμονιών.
Χριστός (λυπημένος) : Πως μπορείτε εσείς οι άνθρωποι να ζείτε με ιμπεριαλιστικά, υλικά συμφέροντα, με κτηνώδη επιθυμία μόνο για σωματική τροφή; Εγώ ήθελα να σας κάνω θεούς και γιους του Θεού και εσείς αντιστέκεστε και σπεύδετε να γίνετε ίδιοι με τα κτήνη ;
Ευρώπη : Εσύ είσαι ξεπερασμένος, αντί για το δικό Σου Ευαγγέλιο εμείς βρήκαμε τη ζωολογία και τη βιολογία. Τώρα ξέρουμε πως είμαστε απόγονοι όχι δικοί Σου και του ουράνιου Πατέρα Σου, αλλά των ουρακοτάγκων, των γοριλών, των μαϊμούδων. Εμείς τώρα τελειοποιούμαστε για να γίνουμε θεοί, επειδή δεν αναγνωρίζουμε άλλους θεούς εκτός από εμάς.
Χριστός : Είστε πιο ξεροκέφαλοι από τους παλιούς Εβραίους, Εγώ σας έβγαλα από το βαρβαρικό σκοτάδι, σας έφερα το ουράνιο φως, εσείς όμως θέλετε πάλι το σκοτάδι, όπως το βουβάλι τη λάσπη. Εγώ έχυσα για σας το αίμα μου, σας αγάπησα, ακόμη και όταν όλοι οι άγγελοι απέστρεψαν το πρόσωπο τους από εσάς, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν τη δική σας άδικη ρυπαρότητα. Όταν εσείς βρισκόσασταν στο σκοτάδι και στην αμαρτία, ήμουν ο μοναδικός που πάλεψε για σας, για να σας φωτίσω θέλοντας να σας εξαγνίσω. Μην είστε τώρα άπιστοι, επειδή θα ξαναγυρίσετε σε εκείνο το ανυπόφορο σκοτάδι και την ανυπόφορη δυσωδία.
Ευρώπη (με ειρωνικό χαμόγελο) : Φύγε από εμάς, δεν σε γνωρίζουμε. Εμείς κρατούμε την ελληνική φιλοσοφία και τη ρωμαϊκή κουλτούρα. Εμείς θέλουμε την ελευθερία. Έχουμε πανεπιστήμια, η επιστήμη είναι το αστέρι και ο οδηγός μας. Το σύνθημα μας είναι: Ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότητα. Ο νους μας είναι ο θεός των θεών. Εσύ είσαι Ασιάτης. Απαρνιόμαστε εσένα. Είσαι ένας παλιός μύθος των παππούδων και των γιαγιάδων μας.
Χριστός (με δακρυσμένα μάτια) : Εγώ θα φύγω αλλά και εσείς θα δείτε. Βγήκατε από τον δρόμο του Θεού και πήγατε στο δρόμο του σατανά. Η ευλογία χάθηκε από εσάς. Στο χέρι μου είναι η ζωή σας και ο θάνατος σας, επειδή εγώ σταυρώθηκα για σας. Παρ’ όλα αυτά δεν θα σας καταδικάσω εγώ, αλλά οι αμαρτίες σας και η άρνησή σας στον Σωτήρα. Έδειξα πατρική αγάπη για όλους τους ανθρώπους και ήθελα με αγάπη όλους να σας σώσω.
Ευρώπη : Ποιά αγάπη; Εμείς νιώθουμε υγιές και δυνατό μίσος για όλους όσους δεν συμφωνούν με μας. Αυτό είναι το πρόγραμμά μας. Η αγάπη Σου δεν είναι παρά μόνο ένα παραμύθι. Αντί του παραμυθιού αυτού, εμείς δημιουργήσαμε εθνικισμό, διεθνισμό, προοδευτισμό, επιστημονισμό. Σ’ αυτά είναι η σωτηρία μας και εσύ φύγε από εμάς!
… Αδελφοί μου, συνεχίζει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, η λογομαχία αυτή στον καιρό μας τελείωσε. Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη, όπως κάποτε απομακρύνθηκε από τη χώρα των Γαδαρηνών, επειδή το ζήτησαν οι Γαδαρηνοί. Όμως μόλις απομακρύνθηκε, ήρθε ο πόλεμος, η φτώχεια, η φρίκη, η καταστροφή. Ξανά γύρισε στην Ευρώπη, ο προχριστιανικός βαρβαρισμός των Αβάρων, των Ούνων, των Λογγοβάρδων, αλλά σε μέγιστη φρίκη. Τον Σταυρό Του και την ευλογία Του πήρε ο Χριστός και απομακρύνθηκε. Έμεινε το σκοτάδι και η βρωμιά. Εσείς τώρα αποφασίστε με ποιόν θα πάτε. Με τη σκοτεινή και βρώμικη Ευρώπη ή με τον Χριστό ; …
Αλεξανδρούπολη 17 Μαρτίου 2016
Για την αντιγραφή των κειμένων
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς) γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1880 στο χωριό Λέλιτς της κεντροδυτικής Σερβίας. Ήταν το πρώτο από τα εννέα παιδιά των ευσεβών αγροτών Δραγομίρου και Αικατερίνης. Ασθενικός στην σωματική του διάπλαση και κράση, επέδειξε από μικρός την ευφυΐα του, τη μεγάλη του αγάπη προς τον Θεό και την Εκκλησία και την κλίση προς τον μοναχικό βίο. Σπούδασε, παρά τη μεγάλη φτώχεια της οικογένειάς του, στη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Θεολογίας στη Βέρνη, στην Οξφόρδη και το Χάλλε της Γερμανίας. Γνώριζε επτά γλώσσες, μεταξύ των οποίων και την ελληνική. Εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στη μονή Ρακόβιτσα, κοντά στο Βελιγράδι, τον Δεκέμβριο του έτους 1909.
Την περίοδο 1915 - 1919 απεστάλη στην Αμερική και στην Αγγλία, για να συντρέξει και να ενισχύσει τον πολύπαθο Σερβικό λαό. Το 1919 εξελέγη Επίσκοπος Ζίτσης και 1920 μεταφέρθηκε στην Αχρίδα, όπου ανέπτυξε ένα τεράστιο ιεραποστολικό, ποιμαντικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο. Ανήκει στις επιφανέστερες και με οικουμενικό κύρος θεολογικές μορφές της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας.
Το 1941 οι αρχές κατοχής της χώρας του, οι Γερμανοί, τον συνέλαβαν, τον περιόρισαν και το 1944 τον έστειλαν στο Νταχάου, όπου υπέστη πάνδεινα βασανιστήρια.
Μετά την απελευθέρωσή του, το Μάιο του 1945, δεν επέστρεψε στην πατρίδα του καθώς το τότε καθεστώς τον θεωρούσε ανεπιθύμητο πρόσωπο. Πήγε στην Αμερική και συνέχισε το φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό του έργο. Δίδαξε στην Ιερατική Σχολή της μονής του Αγίου Σάββα στο Ιλλινόις και από το 1951 εγκαταστάθηκε στη Ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια, όπου καθοδηγούσε τους μοναχούς. Προσευχόμενος στο κελί του, το πρωί της Κυριακής 17 Μαρτίου 1956, προετοιμαζόμενος να λειτουργήσει, κοιμήθηκε εν ειρήνη. Το ιερό του σκήνωμα επέστρεψε στην Σερβία, στις 3 Μαΐου 1991, με την κατάρρευση του κομουνισμού και του καθεστώτος Τίτο.
Ανακηρύχτηκε Άγιος από την Ιερά Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας το 2003, εορταζόμενος στις 5 Μαρτίου ημερομηνία μεταφοράς τως λειψάνων του από την Αμερική στο Λέλιτς.
Προσοχή στις υπερβολές! Στις ακρότητες! Η Ορθοδοξία θέλει διάκριση και αγία μεσότητα και είναι πολλές φορές ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί. Κυρίως χρειάζεται κάθε λόγος μας να στοιχεί στο Ευαγγέλιο και να συμφωνεί με την πατερική παράδοση. Εκείνο μάλιστα που περισσότερο χρειάζεται, είναι μέσα μας να μη έχουμε εμπάθεια στα πρόσωπα ούτε όμως και κολακευτική δειλία. Τα κριτήρια της συμπεριφοράς μας δεν βρίσκονται στη διαβρωμένη τηλεόραση ούτε στον αναρχισμό των Εξαρχείων. Ούτε στην πονηρή προπαγάνδα της Ευρώπης ούτε στον ψεύτικο διεθνισμό του μαρξισμού. Ούτε στη φυλετική καθαρότητα και υπεροχή των σωβινιστών ούτε στη χαλαρή στάση του κοσμοπολιτισμού.
Τόχουμε πεί κι άλλη φορά διότι το έχει πεί ο απόστολος Παύλος: "θα κάνουμε το καλό προς όλους και πρωτίστως στους οικείους της πίστεως". ῎Αρα οὖν ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως" (Γαλ. στ΄ 10).
Έτσι λοιπόν πρέπει να συνδυασθεί το "Πάτερ άφες αυτοίς..." και ο Χορτασμός των πεντακισχιλίων από τον Χριστό με τα "Ουαί..." και το Φραγγέλιο. Πρέπει να συνδυασθεί τα "Γεννήματα εχιδνών" και ο έλεγχος του Βαπτιστού με τη λιτή ζωή του και την αποτομή της τιμίας κεφαλής του. Ακόμη πρέπει να συνδυασθούν οι φιλανθρωπίες του Αγίου Νικολάου με το ράπισμα κατά του Αρείου και τη φυλάκισή του. Τα συσσίτια του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου με τον λόγο του "ράπισον του βλασφημούντος την όψιν, σύντριψον αυτού την σιαγόνα".
Οι ιεραποστολικές και μορφωτικές περιοδείες του Αγ. Κοσμά με την προτροπή του: "Τον Πάπα να καταράσθε". Η ίδρυση του Αγιορείτικου Μοναχισμού από τον Άγιο Αθανάσιο μαζί με την συνεκστρατεία του με το Νικηφόρο Φωκα στην Κρήτη εναντίον των Αγαρηνών το 960 μ. Χ. "Ο Αθανάσιος έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές από τον πνευματικό του φίλο Νικηφόρο Φωκά. Η αποστολή και παραμονή του Αθανασίου στην Κρήτη στέφθηκε με πλήρη επιτυχία. Επέτυχε να βοηθήσει στην εκδίωξη των Αράβων από την Κρήτη, την απελευθέρωση όσων Αθωνιτών είχαν συλληφθεί και διασωθεί, και την επανασύνδεση του φιλικού του δεσμού με τον στρατηγό Νικηφόρο Φωκά" . Τα άγια μοναχικά θύματα του Σινά και της Ραϊθώ με τους στρατιωτικούς αγίους.
Χρειάζεται λοιπόν διάκριση και κατανόηση της μεγάλης και δεσπόζουσας αλήθειας που υπάρχει στην αγία μας πίστη, δηλαδή του συνδυασμού της ακρίβειας και της οικονομίας, ανάλογα με τα πρόσωπα, τις συνθήκες, τα γεγονότα, τον τόπο και το χρόνο. Και όλη αυτή η βάσανος θέλει πολλή πνευματική δουλειά και πνευματική καθοδήγηση.
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
Το θέμα της έκδοσης νέων ταυτοτήτων και διαβατηρίων συζητήθηκε σε ευρεία σύσκεψη που συγκάλεσε ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Κουρουμπλής. Στη διάρκεια της ζητήθηκε ενδελεχώς η προεργασία από πλευράς κυβέρνησης και της ΕΛ.ΑΣ., προκειμένου να υπάρξει η θεσμική κατοχύρωση για την έκδοση νέου τύπου ταυτοτήτων.
Παράλληλα, συμφωνήθηκε να δημιουργηθεί μια επιτροπή με επικεφαλής τον Γ.Γ. Δημόσιας Τάξης Δημήτρη Αναγνωστάκη, με την συμμετοχή του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Τσουβάλα και αρμοδίων παραγόντων από το ΥΠΕΣΔΑ, την ΕΛ.ΑΣ και από το γραφείο του Πρωθυπουργού, η οποία θα υποβάλει τις προτάσεις της προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης.
Η επιτροπή αναμένεται να προτείνει εάν εκτός από το δακτυλικό αποτύπωμα θα υπάρχουν και άλλα βιομετρικά χαρακτηριστικά του κατόχου στις νέες ταυτότητες. Οι σημερινές ταυτότητες μπορούν εύκολα να παραποιηθούν και στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για την έκδοση διαβατηρίων από κυκλώματα πλαστογράφων. Αντίθετα στα διαβατήρια που εκδίδονται από την Αστυνομία–σύμφωνα με τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας– δεν έχουν παρατηρηθεί μέχρι στιγμής κρούσματα πλαστογραφίας. Το ίδιο και στα νέα διπλώματα οδήγησης που από το 2009 εκδίδονται με τις ίδιες προδιαγραφές από το Εθνικό Κέντρο Έκδοσης Εγγράφων Ασφαλείας, που εδρεύει στη διεύθυνση διαβατηρίων της Αστυνομίας.
Να σημειωθεί ότι όπως είχε τονίσει προ τριμήνου ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, πρέπει να έχουμε μία ταυτότητα σύγχρονη που να έχει αξιοπιστία ως έγγραφο που να μην μπορεί να πλαστογραφηθεί εύκολατο κόστος για κάθε Ελληνα πολίτη υπολογίζεται σε περίπου 10 ευρώ. Μέσα στους επόμενους μήνες όλοι οι Έλληνες πολίτες θα αποκτήσουν τις νέου τύπου, σύγχρονες αστυνομικές ταυτότητες.
Στη χθεσινή σύσκεψη μετείχαν ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας, ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης, εκ μέρους του Πρωθυπουργού ο καθηγητής Γιάννης Βενέρης, ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας, οι επικεφαλής των αρμόδιων διευθύνσεων της ΕΛ.ΑΣ και υπηρεσιακοί παράγοντες του ΥΠΕΣΔΑ.
Πηγή: Αυτοδιοίκηση
Ισχύον καθεστώς διεθνώς
Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 – UNCLOS 1982 , η οποία τέθηκε σε ισχύ από 16 Νοεμβρίου 1994, ΑΙΓΙΑΛΙΤΙΔΑ ΖΩΝΗ ή ΧΩΡΙΚΑ ΥΔΑΤΑ ή ΕΥΡΟΣ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ, είναι η θαλάσσια περιοχή που περιβάλει το έδαφος ενός κράτους, των νησιών, των νησίδων, και των βραχονησίδων του, κατοικημένων και μη. Το πλάτος (εύρος) της, δεν μπορεί να ξεπερνά τα 12 ναυτικά μίλια. Στη ζώνη αυτή, το κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία, η οποία εκτείνεται στον εναέριο χώρο, πάνω από αυτή, στο βυθό και το υπέδαφός του.
Ισχύον καθεστώς στην Ελλάδα
Είναι γεγονός ότι μέχρι το 1936, στην Ελλάδα, το νομοθετικό πλαίσιο για το εύρος των χωρικών της υδάτων, δεν ήταν σαφές καθώς και το Διεθνές Δίκαιο δεν καθόριζε συγκεκριμένο κανόνα για τον καθορισμό τους.
Τα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, από το 1936, με τον Α.Ν 360/1936 «Περί καθορισμού αιγιαλίτιδος ζώνης της Ελλάδος» (ΦΕΚ 450 Α), καθορίστηκαν στα 6 ναυτικά μίλια.
Με το άρθρο 139 του Νομοθετικού Διατάγματος 187/1973 «Περί Κώδικος Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου» (ΦΕΚ Α 261) ορίστηκε ότι «τα χωρικά μας ύδατα περιλαμβάνουν θαλάσσια ζώνη πλάτους 6 ναυτικών μιλίων δυνάμενον να οριστεί και διαφόρως με Προεδρικά Διατάγματα που εκδίδονται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου». Μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί τέτοιο Προεδρικό Διάταγμα.
Από την 23η Ιουνίου του 1995 η Ελλάδα, με τη δημοσίευση του Νόμου 2321/1995 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ Α 136) με τον οποίο επικύρωνε και τυπικά τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, αποκτούσε και μέσω αυτής, το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ.
Αμέσως μετά την ψήφιση της Σύμβασης, από την Ελληνική Βουλή στις 31 Μαΐου 1995, η Τουρκία, στις 8 Ιουνίου του 1995, με την Εθνοσυνέλευσή της, πήρε απόφαση με την οποία μετεβίβαζε στην Τουρκική Κυβέρνηση τις αρμοδιότητές της, για τη λήψη μέτρων, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών, σε περίπτωση εφαρμογής από την Ελλάδα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας. Προγενέστερα, σχεδόν όλοι οι Τούρκοι Πρωθυπουργοί θεωρούσαν την επέκταση των χωρικών μας υδάτων ως αιτία πολέμου (casus belli) αλλά δεν υπήρχε κάτι επίσημο.
Η Ελλάδα από την άλλη πλευρά στον κυρωτικό νόμο της Σύμβασης προσέθεσε το άρθρο δεύτερο σύμφωνα με το οποίο : «Η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα κατ’ εφαρμογή του άρθρου 3 της κυρούμενης Συμβάσεως να επεκτείνει σε οποιονδήποτε χρόνο το εύρος της χωρικής θάλασσας μέχρι αποστάσεις 12 ν.μ Για την εφαρμογή στην εσωτερική έννομη τάξη της διατάξεις αυτής…εκδίδονται σχετικά Προεδρικά Διατάγματα μετά από πρόταση του Υπουργικού Συμβούλιου».
Η προσθήκη αυτού του άρθρου έγινε καθαρά για πολιτικούς λόγους - σκοπιμότητες, καθώς η επανάληψη σε εθνικό νομοθετικό κείμενο, ενός δικαιώματος που απορρέει απευθείας από το διεθνές δίκαιο, δεν έχει καμία επιπλέον έννομη συνέπεια.
Συμπέρασμα
Ελλάδα και Τουρκία σήμερα στο Αιγαίο, διατηρούν τα έξι (6) ναυτικά μίλια. Με το καθεστώς αυτό, η Ελλάδα ασκεί κυριαρχία στο 35%, η Τουρκία στο 9% και το 56% είναι διεθνή ύδατα. Με τυχόν επέκταση, εκ μέρους της Ελλάδας, στα δώδεκα (12) μίλια, η Ελλάδα θα ασκεί κυριαρχία στο 64%, η Τουρκία στο 10%, και το 26% θα είναι διεθνή.
Από τα στοιχεία αυτά, καταλαβαίνει κανείς γιατί η Τουρκία θεώρει την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. ως αιτία πολέμου (casus belli).
Αλεξανδρούπολη Μάρτιος 2016
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ Νικόλαος
Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ στή Χώρα µας νοµοθετοῦν χωρίς νά σέβονται τούς θείους νόµους. Ἐπηρεασµένοι ἀπό τό τί γίνεται στό ἐξωτερικό, παίρνουν ἀντιχριστιανικές ἀποφάσεις καί ἀποµακρύνουν τό λαό ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τίς παραδόσεις της.
Θέλουν νά µᾶς κάνουν µέ τό ζόρι Εὐρωπαίους, δηλαδή ἀνθρώπους πού θά περιφρονοῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ στό ὄνοµα τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δηµοκρατίας. Τά ἀποτελέσµατα αὐτῆς τῆς προσπάθειας θά ἦταν περιορισµένα, ἐάν οἱ χριστιανοί τηροῦσαν στή ζωή τους τίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου καί εἶχαν πνευµατικά βιώµατα. ∆υστυχῶς, οἱ χριστιανοί τῆς ἐποχῆς µας εἶναι πολύ χαλαροί ἀπέναντι στό θέληµα τοῦ Θεοῦ καί δέν ἀνησυχοῦν στό βαθµό πού θά ἔπρεπε, ὅταν αὐτό καταπατεῖται ἀπό τούς κοσµικούς ἄρχοντες.
Κάτι παρόµοιο παρατηρεῖται καί σέ πολλούς κληρικούς. Μένουν ἀδιάφοροι καί ἀπαθεῖς στά ὅσα µεθοδεύουν οἱ πολιτικοί. ∆έν γίνονται τό δυναµικό ἐµπόδιο στά ἀντιχριστιανικά σχέδια τῶν ἀντίχριστων πολιτικῶν. Θά συµπλήρωνα καί ἀνάξιων. Ἄν ἀναλογιστεῖ κανείς ὅτι οἱ πολιτικοί εἶναι ὑποβαθµισµένοι πνευµατικά, χωρίς γνώση καί ἦθος, χωρίς ἰδανικά καί ὁράµατα, ἀπελπίζεται καί βλέπει ὅτι ἡ πατρίδα θά βρεθεῖ στό χεῖλος τοῦ γκρεµοῦ χωρίς ἐλπίδα ἐπιστροφῆς καί σωτηρίας.
Στίς δύσκολες ὅµως ὧρες παρεµβαίνει ὁ Θεός, ἀρκεῖ νά ὑπάρχουν, ἔστω καί λίγοι, ἄνθρωποι...
πού ἐπικαλοῦνται τό ἔλεός του. Εὐτυχῶς πού ὑπάρχουν αὐτοί οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι σταθερά προσηλωµένοι στό θέληµά του. Ἡ πίστη ὑπάρχει καί αὐτό εἶναι παρήγορο σηµάδι. Τό ρόδο τῆς ἀληθινῆς πίστης δέν πνίγηκε στά ἀγκάθια, ὅπως ἔλεγε ἕνας πατριάρχης τοῦ 15ου αἰῶνος.
Οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά βλέπουµε τούς πολιτικούς µέ φόβο, οὔτε νά ὑποκλινόµαστε µπροστά τους, γιατί τυχαίνει νά ἔχουν τήν ἐφήµερη ἐξουσία νά νοµοθετοῦν µέ εὐκολία. ∆έν πρέπει ἀκόµα νά ξεχνοῦµε ὅτι πολλές φορές οἱ νόµοι τους µένουν ἀνεφάρµοστοι. Πάντως ἀπέναντι στούς ἀντιχριστιανικούς νόµους πρέπει νά µένουµε ψύχραιµοι καί ἄκαµπτοι στίς ἀρχές µας. Καί νά διαφωτίζουµε τό λαό νά εἶναι ἀδιάφορος. Νά µή δίνουµε στούς νόµους αὐτούς περισσότερη ἀξία ἀπό ὅση ἔχουν.
Οἱ πολιτικοί συχνά ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ χριστιανοί δέν ἔχουν δικαίωµα νά ἀντιδροῦν δυναµικά στά ὅσα ἀντιχριστιανικά οἱ ἴδιοι νοµοθετοῦν. Τούς θεωροῦν συντηρητικούς καί ἐκτός ἐποχῆς. Οἱ ἴδιοι ὅµως ἔχουν δικαίωµα νά κάνουν ὅ,τι θέλουν, προκειµένου νά περιορίσουν τήν Ἐκκλησία καί νά τή θέσουν στό περιθώριο. Ξεχνοῦν οἱ δυστυχεῖς ὅτι ὅλοι ἔχουµε τά ἴδια δικαιώµατα καί κανένας δέν ὑπερέχει τοῦ ἄλλου. Πρέπει λοιπόν οἱ χριστιανοί νά ἀντιστέκονται στά ὅσα οἱ πολιτικοί σχεδιάζουν καί µερικῶς ὑλοποιοῦν εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας µας.
Πηγή: (Ὀρθόδοξος Τύπος, 4/3/2016), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Μετὰ ἀπὸ 100 περίπου χρόνια προετοιμασιῶν, κοντεύει ἡ ὥρα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία θὰ πραγματοποιηθεῖ – ἐκτὸς ἀπροόπτου – τὸν προσεχῆ Ἰούνιο στὴν Κρήτη. Πέρα ἀπὸ ὅσα κατὰ καιροὺς ἐπεσήμαναν οἱ θιασῶτες τῆς σύγκλησης τῆς Συνόδου γιὰ τὴν ἀναγκαιότητά της, ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ ἐκθέσουμε ἐν συντομία κάποιες σκέψεις γιὰ τὸ ποιὸ εἶναι ἀκριβῶς τὸ διακύβευμά της.
Ὅπως διαφαίνεται στὰ Κείμενα ποὺ πρόκειται νὰ συζητηθοῦν καὶ ὑπογραφοῦν ἀπὸ τὶς ἀντιπροσωπεῖες τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἡ Σύνοδος αὐτὴ δὲν γίνεται – σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν παράδοση τῶν Συνόδων στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ – γιὰ νὰ στιγματίσει καὶ ἀποβάλλει κάποια αἱρετικὴ δοξασία ἢ γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν ὀρθόδοξη πίστη ἔναντι τῶν ἀλλοτρίων, ἀλλὰ γιὰ τὸν ἀκριβῶς ἀντίθετο λόγο. Στὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», οἱ ἄλλες χριστιανικὲς ὁμάδες ὀνομάζονται Ἐκκλησίες, στερώντας κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν ἀποκλειστικὴ καὶ παραδοσιακὴ χρήση τοῦ ὄρου μόνο ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ τακτικὴ αὐτὴ ἀκολουθεῖται, βέβαια, πολὺ καιρὸ τώρα στὸ πλαίσιο τῶν «οἰκουμενικῶν καὶ διαχριστιανικῶν διαλόγων» καὶ ἀπὸ ὀρθοδόξου πλευρᾶς, ἐμφανίζοντας τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ ἐνστερνίζεται τὴν προτεσταντικὴ – καὶ ἀσφαλῶς αἱρετικὴ – θεωρία τῶν «Κλάδων», ὅπου ὅλες οἱ Ἐκκλησίες κατέχουν μέρος τῆς Ἀληθείας ἀλλὰ καμία ἀπὸ αὐτὲς...
τὴν πλήρη Ἀλήθεια.
Στὸ ἴδιο κείμενο, γίνεται λόγος γιὰ τὴν «ἀπολεσθεῖσα ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας». Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ τὴ διδασκαλία τῶν πατέρων μας, ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔχει διασπασθεῖ. Ἀντιθέτως, οἱ πάσης φύσεως αἱρετικοὶ καὶ σχισματικοὶ ἀπεκόπησαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, χωρὶς ὅμως νὰ διαταραχθεῖ ἡ ἑνότητά της. Ἡ ἄποψη ποὺ προβάλλεται ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστικοὺς κύκλους καί, δυστυχῶς, ἔχει ἐμποτίσει τὸ ἐν λόγω κείμενο ἀποτελεῖ νεωτερίστικη καὶ βεβαίως ἀντορθόδοξη θεωρητικὴ προσέγγιση. Παρόλ’ αὐτά, τὸ κείμενο ἔρχεται πρὸς συζήτηση μετὰ ἀπὸ σύμφωνη γνώμη ὅλων τῶν ὀρθοδόξων ἀντιπροσωπειῶν στὶς προσυνοδικὲς διαδικασίες, ἀλλὰ ἐρήμην τῶν Ἱεραρχῶν τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν.
Ἕνα ἄλλο, ἐπίσης πολὺ σημαντικὸ σημεῖο τῶν κειμένων εἶναι ἡ ἐμφανέστατη προσπάθεια ὑπερεκτίμησης τῶν λεγόμενων διαχριστιανικῶν διαλόγων καὶ τῆς Οἰκουμενικῆς Κίνησης. Αὐτὸ ὅμως ποὺ δὲν ἀναφέρεται πουθενὰ στὸ κείμενο – ἴσως γιατί δὲν πρέπει νὰ τὸ γνωρίζουν οἱ ὀρθόδοξοι πιστοὶ – εἶναι ὅτι οἱ διαχριστιανικοὶ διάλογοι ἀπέτυχαν παταγωδῶς καὶ κατέληξαν σὲ τέλμα, σύμφωνα μὲ τὴν ὁμολογία τῶν ἴδιων τῶν μετασχόντων ἀρχιερέων.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, στὸ κείμενο ἀποκρύπτονται παντελῶς τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματα τῶν μέχρι σήμερα διαλόγων γιὰ τὴν ὀρθόδοξη θεολογία, ὅταν συνυπογράφονται καὶ ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους ἐπαίσχυντα κείμενα ὅπως αὐτὰ τοῦ Μπάλαμαντ, τῆς Ραβέννας ἢ τοῦ Τορόντο στὰ πλαίσια τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν. Καὶ ὅλα αὐτὰ βέβαια χωρὶς καμιὰ συνοδικὴ ἀπόφαση. Μήπως τώρα, μέσω τῆς Συνόδου, βρίσκουν τὴν εὐκαιρία νὰ νομιμοποιήσουν ὅλη αὐτὴ τὴν ἀντορθόδοξη καὶ ἀντιπατερικὴ πολιτικὴ τῶν περασμένων ἐτῶν;
Ἐπιπλέον, ἀλγεινὴ ἐντύπωση προκαλεῖ τὸ γεγονὸς τῆς προειδοποίησης πρὸς πάσα κατεύθυνση γιὰ ἐπιβολὴ ποινῶν καὶ τιμωρίας σὲ ὅσους ἀντιδράσουν στὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου. Οὐδὲν ἀντιπαραδοσιακώτερον τούτου! Πρέπει νὰ γνωρίζουν οἱ συντάκτες τῶν Κειμένων τῆς Συνόδου, ὅπως κι ὅλοι ἐμεῖς, ὅτι ὁ ἔσχατος κριτὴς τῆς ὀρθότητας τῶν ἀποφάσεων μίας Συνόδου δὲν εἶναι ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος, ἀλλὰ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ, κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, τὸ πλήρωμα δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ τὸ πλήρωμα, μὲ τὴν γρηγοροῦσα ἐκκλησιαστικὴ καὶ δογματική του συνείδηση ἐπικυρώνει ἢ ἀπορρίπτει τὶς διάφορες συνοδικὲς ἀποφάσεις. Δὲν εἶναι ἄλλωστε λίγες οἱ περιπτώσεις ὅπου ὁλόκληρες Σύνοδοι κατὰ τὸ παρελθὸν κρίθηκαν ληστρικὲς καὶ ἀκυρώθηκαν.
Ἡ μεγάλη εὐθύνη τῶν ἱεραρχῶν ποὺ θὰ συμμετάσχουν στὴ συγκεκριμένη Σύνοδο εἶναι δεδομένη. Ἐλπίζουμε ὅτι μὲ πολὺ προσευχὴ καὶ ἀναλογιζόμενοι τὴν παράδοσή μας θὰ ἀποφασίσουν. Πάντως, ὁ πιστὸς λαὸς θὰ προσεύχεται, θὰ εὔχεται καὶ θὰ ἀγρυπνεῖ. Καὶ ἂν χρειαστεῖ, θὰ διαφυλάξει ἐκεῖνος τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Πίστης μας καὶ θὰ «ἐμμέσει ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ» τούς προδότες.
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...