Η σημερινή Συγκυβέρνηση προεκλογικά είχε υποσχεθεί άλλο μείγμα πολιτικής με έμφαση στην αξιοπρέπεια του πολίτη και την ψυχολογία της αγοράς. Ωστόσο, μετά τις εκλογές διέψευσε τις υποσχέσεις της και «ξαμόλησε» λογιστές-οικονομολόγους με ένα κομπιουτεράκι στο χέρι να κόβουν και να ράβουν ανενόχλητοι στο όνομα του «Εθνικού Συμφέροντος». Βεβαίως ως αόριστη νομική έννοια το Δημόσιο Συμφέρον εξειδικεύεται πάντα από την εκάστοτε Κυβέρνηση. Ωστόσο, ο εκάστοτε Κυβερνών είναι τελείως ελεύθερος να κάνει ο,τιδήποτε επικαλούμενος τις δύο αυτές λέξεις (Δημόσιο Συμφέρον) καθώς και έναν αόριστο φόβο περί χρεοκοπίας;

Διαβάζοντας κανείς την υπ’ αριθμ. 668/2012 απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ, διακρίνει την αγωνιώδη προσπάθεια της Δικαστικής εξουσίας να μην ανακατευτεί στο έργο της Εκτελεστική και της Νομοθετικής εξουσίας. Χαρακτηριστικές είναι οι φράσεις (από την εν λόγω απόφαση) όπως: «…οι θέσεις του νομοθέτη για την δημοσιονομική επίδραση των μέτρων δεν ελέγχεται ακυρωτικά…» και πρέπει να αντιμετωπιστεί η «…κατά την Κυβέρνηση συντρέχουσα οικονομική κρίση…». Αυτό σημαίνει ότι η Δικαστική εξουσία δεν υπεισέρχεται σε ζητήματα πολιτικής, ιδίως όταν τα ζητήματα αυτά έχουν να κάνουν με το σοβαρότατο θέμα της χρεοκοπίας της χώρας.

Παρά ταύτα, η σχετική απόφαση αναγνώρισε δύο νομικά φίλτρα  στην πλήρη ελευθερία των πολιτικών: α) το Συντ. αρ. 4 παρ. 5 σύμφωνα με το οποίο οι όποιες επιβαρύνσεις στους πολίτες πρέπει να επιβάλλονται πάντα με γνώμονα τις πραγματικές τους δυνάμεις και β) το Συντ. αρ. 2 παρ. 1 σύμφωνα με το οποίο οι όποιες επιβαρύνσεις και περικοπές δεν πρέπει να προσβάλλουν ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Με γνώμονα λοιπόν το α μνημόνιο (ν. 3845/6-5-2010) περί της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης για να πάρουμε 110 δις ευρώ από ΕΕ και ΔΝΤ, με γνώμονα τα μέτρα που προβλέφθηκαν εκεί (αύξηση ΦΠΑ, μειώσεις επιδομάτων), και με γνώμονα  τους στόχους του (ύφεση 4% το 2010 και θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης και επιστροφή στις αγορές το 2012) η απόφαση κινήθηκε σε λογικά πλαίσια. Δύο χρόνια ανεκτών περικοπών θα ήταν λογικά προκειμένου να επανέλθει η ελληνική οικονομία σε 2 χρόνια και βάζοντας τα παραπάνω δύο νομικά φίλτρα για το μέλλον.

Στη συνέχεια, σαν συμπλήρωμα του α μνημονίου ήλθε ο ν. 3986/1-7-2011 με τον οποίο συστήθηκε το ΤΑΙΠΕΔ για αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, αλλά οι περικοπές μεγάλωσαν (κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων από τις επιχειρησιακές, τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης), ενώ θεσπίστηκε και το νομικά αμφιλεγόμενο δικαίωμα επιφάνειας για προσέλκυση επενδύσεων.

Μέχρι στιγμής όμως, ούτε η εισφορά αλληλεγγύης έθιγε το Συντ. αρ. 4 παρ. 5, ούτε η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων έθιγε την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών, συνδυαζόμενη μάλιστα  με τον σημαντικότατο ν. 3869/2010 (υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα) με τον οποίο καλύπτονταν οι οφειλέτες σε Τράπεζες από την απρόοπτη μεταβολή συνθηκών που αντιμετώπισαν με τις σχετικές περικοπές στις αποδοχές τους. Όπως επίσης και με την αναστολή πλειστηριασμών για χρέη προς τράπεζες έως 200.000 ευρώ για όλο το 2011.

Στη συνέχεια όμως τα πράγματα άλλαξαν.  Από το φθινόπωρο του 2011 οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ ξάφνιασαν του πάντες αποκαλύπτοντας ότι στην περίπτωση της Ελλάδας έκαναν λάθος στους υπολογισμούς τους και ότι έπρεπε να ληφθούν και άλλα μέτρα. Η δραματική συνεδρίαση του eurogroup της 26^ης -27^ης Οκτωβρίου 2011 θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη στην μνήμη του ταλαίπωρου αυτού τόπου. Όχι μόνο η χώρα δεν θα έβγαινε στις αγορές το 2012, όπως προέβλεπε το α μνημόνιο αλλά έπρεπε να πάρει και άλλο δάνειο (για να σωθεί..) και ληφθούν νέα μέτρα σε μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για τα έτη 2012-2015…

Από αυτό το σημείο ξεκινά μεγαλύτερος κατήφορος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. ΕΕ και ΔΝΤ έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο (ήλθαν για να μείνουν…), ο κ. Παπανδρέου πηδάει από το καράβι (η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ παραιτείται παραδίδοντας την κυβέρνηση στον τεχνοκράτη Παπαδήμο ερήμην του ελληνικού λαού) και οι Δικαστές του ΣτΕ, χωρίς να καταλάβουν τις νέες εξελίξεις, και με τον νου ακόμα στο α μνημόνιο δημοσιεύουν την υπ’ αριθμ. 668/20-2-2012 απόφαση με την οποία έκριναν συνταγματικό το α μνημόνιο…

Στη συνέχεια ο ν. 4047/23-2-2012 κύρωσε την από 16-12-2011 π.ν.π. που συμφώνησε με την παραπάνω απόφαση του eurogroup, ενώ λίγο πριν με τον ν. 4038/2-2-2012 ο ελληνικός λαός μαθαίνει ότι το ΔΝΤ είναι … θεσμικός μας εταίρος… και όχι απλά ένας δανειστής.

Η συνέχεια γνωστή. Ο κ. Παπαδήμος συμφωνεί για νέο δανεισμό της χώρας ύψους 109 δις και 100 εκ. ευρώ με αντάλλαγμα νέα μέτρα ύψους 11,5 δις ευρώ από την ελληνική οικονομία. Όπως ήταν φυσικό η κυβέρνηση έπεσε και ακολούθησαν εκλογές κατά τις οποίες ο ελληνικός λαός ήταν έτοιμος να πει το μεγάλο όχι στο δούλεμα που του έκαναν τα προηγούμενα χρόνια (περικοπές και χαράτσια χωρίς αντίκρισμα). Τότε, εμφανίστηκε ο κ. Σαμαράς (ως από μηχανής θεός του συστήματος) να πει ασύστολα ψέματα στον ελληνικό λαό περί άλλου μείγματος πολιτικής καιευρωπαϊκής οικογένειας και άλλες μπουρδολογίες με αποτέλεσμα να κερδίσει τις σημαντικότατες εκλογές το καλοκαίρι του 2012.

Στην ουσία όμως, όπως τελικά αποδείχτηκε, ο κ. Σαμαράς απλά βγήκε για να ολοκληρώσει την οικονομική δολοφονία κατά της ελληνικής κοινωνίας που είχαν ξεκινήσει οι προκάτοχοί του. Δημοσιεύεται ο ν. 4093/12-11-2012 (μεσοπρόθεσμο 2013-2016) με τον οποίο κυριολεκτικά πετσοκόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις (προοδευτικές περικοπές 5%, 10%, 15%), φτάνει ο κατώτατος μισθός στα 500 ευρώ περίπου καθαρά (586 μικτά), απενεργοποιούνται οι ΣΣΕ και καταργούνται τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας των Δημοσίων Υπαλλήλων. Αυτό είναι το άλλο μείγμα πολιτικής… Είχε μάλιστα προηγηθεί ο ν. 4092/8-11-2012 που έδινε στο παραπάνω “δικαίωμα επιφάνειας” ισχύ πλήρους κυριότητας στο κτίσμα ιδιώτη πάνω σε δημόσιο οικόπεδο με διάρκεια μέχρι… 99 ετών.

Ύστερα από το μαρτύριο της σταγόνας για τις περιβόητες δόσεις, με π.ν.π. της 12-12-2012αποφασίζεται το νέο δάνειο των 109δις 100 εκ ευρώ και με επιπλέον αντάλλαγμα να αποκτήσει το ΤΑΙΠΕΔ δικαίωμα τιτλοποίησης των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου, καθώς επίσης ανατέθηκε στην …Deutsche Bank AG (και σε άλλες δύο τράπεζες) η παροχή χρηματοικονομικών υπηρεσιών….

Το τελευταίο μνημόνιο, το οποίο είναι πολύ χειρότερο από το πρώτο, θέτει πλέον πολύ σοβαρά ερωτήματα για το αν μπορεί κάποιος να ζήσει αξιοπρεπώς με 500 ευρώ χωρίς να πέφτει ανάλογα και το κόστος ζωής. Όπως επίσης νέα δεδομένα έχουν τεθεί από την πλήρη κυριαρχία των Γερμανών τοποτηρητών στην ελληνική πολιτική διακυβέρνηση. Στην απόφαση 668/2011  οι δικαστές είχαν κρίνει σχετικά με τους ξενόφερτους τοποτηρητές ότι «…το ΣτΕ δεν μπορεί να κρίνει αν υπάρχει de facto περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας από την σύναψη δανειακών συμβάσεων γιατί το ζήτημα αυτό δεν είναι νομικό…».

Όσο όμως και να στρέφονται πολλοί στο ΣτΕ για να κρίνει αντισυνταγματικές κάποιες διατάξεις, οι λογιστές-οικονομολόγοι που έχει ξαμολήσει η κυβέρνηση έχουν πλέον εφοδιαστεί με δύο ισχυρά  νομικά επιχειρήματα: α) αυτοί είναι οι όροι για το ευρώ, αν δεν τους θέλεις, ή νιώθεις ότι θίγεται η κυριαρχία και η αξιοπρέπειά σου φύγε και γύρισε στην δραχμή και κάνε την δική σου πολιτική, β)τα 2 δάνεια που συνήψε η χώρα και ξεπερνούν συνολικά τα 220 δις ευρώ και είναι ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΑ. Επομένως, απέναντι στα δικά μας συνταγματικά δικαιώματα το όλο σύστημα του μνημονίου έχει θέσει τα συνταγματικά δικαιώματα «αθώων» ευρωπαίων φορολογούμενων.

Είναι πια γεγονός ότι οι ανεξέλεγκτοι λογιστές που έχουν ξαμοληθεί και κόβουν και ράβουν δύσκολα μπορούν να αναχαιτισθούν νομικά.  Ο μόνος τρόπος πια φαίνεται να είναι πολιτικά: ή α) μεδημοψήφισμα στον λαό για να επιλέξει ευρώ ή δραχμή με το νομικό έρεισμα ότι το μνημόνιο απέτυχε στους στόχους του και η χώρα παραμένει στην ύφεση και στην αβεβαιότητα της κατάστασης της επιλεκτικής χρεοκοπίας ή β) με εκλογές και ανάδειξη πολιτικού κόμματος (ή συνασπισμού κομμάτων) με συγκροτημένο σχέδιο επιστροφής στην δραχμή, παύσης πληρωμών προς τους εξωτερικούς δανειστές και κατ’ ιδίαν διαπραγμάτευση με κάθε κράτος ξεχωριστά για επιστροφή αυτών που πραγματικά μας έδωσε και όχι αέρα κοπανιστό.

Να σημειωθεί τέλος  ότι γεωπολιτικά οι Γερμανοί (με τα χαράτσια, τις περικοπές και το αναμενόμενο κούρεμα των καταθέσεων) μας σπρώχνουν στο να φύγουμε από το ευρώ γιατί ουδέποτε πληρούσαμε τις προϋποθέσεις να μπούμε και πλέον τους είμαστε βάρος. Για να γίνει ένας γάμος πρέπει να το θέλουν και οι δύο και όχι μόνο ο ένας.

Χριστιανικός Ὀρθόδοξος Φιλανθρωπικός Σύλλογος Φίλων Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου   

Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου «Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς» 

Ὁ Σύλλογός μας παρακολουθεῖ μὲ πολλὴ θλίψη τὴν ἐκ νέου προετοιμασία στὴν ὄμορφη Πόλη μας Θεσσαλονίκη τῆς παρέλασης Gay-Pride, ποὺ θὰ γίνει σὲ λίγες μέρες. Ἡ θλίψη αὐτὴ ὀφείλεται στὴν αἴσθησή μας, ποὺ ἀποδεικνύεται πραγματικότητα, ὅτι κάποιοι ἀπεργάζονται συστηματικὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστης, τῆς ζωῆς, τοῦ ἤθους καὶ τοῦ φρονήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐν προκειμένω καὶ τοῦ ἰδιαίτερου πολιτιστικοῦ «ἀρώματος» τῆς Θεσσαλονίκης μας. 

Ἤδη στὴν Ἀθήνα πραγματοποιεῖται ἀνάλογη ἐκδήλωση, ὥστε νὰ μὴ μείνει οὔτε καὶ ἡ ἔνδοξη πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδας ἀμέτοχη αὐτῆς τῆς ἠθικῆς καὶ πολιτιστικῆς μόλυνσης. Οἱ διοργανωτὲς τοῦ Athens Pride, ἐπικαλοῦνται τὴν Ἀθηνᾶ σὰν προστάτιδα καὶ σύμβολο τῆς ἐκδήλωσής τους, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν τὸ δικαιοῦνται. Ποιά σχέση ἔχει ἡ παρθένος Ἀθηνᾶ, σύμβολο τῆς σοφίας, ποὺ τιμήθηκε μὲ τὸν Παρθενῶνα, μὲ τὴν τωρινή δική τους δημόσια καὶ ἀναίσχυντη διαφήμιση τῶν σεξουαλικῶν τους παρεκκλίσεων καὶ τῆς ἀφύσικης ἡδονοθηρίας, δηλαδὴ αὐτοῦ ποὺ πονηρὰ ὀνομάζουν «διαφορετικότητα»; Πράγματι, στὴν ἀξιοθρήνητη παρέλαση τῶν ὁμοφυλόφιλων, λεσβιῶν, τρανσέξουαλ καὶ ἀμφιφυλό-φιλων (GLTB) τῆς Ἀθήνας, τὸ μόνο ταιριαστὸ σύμβολο ἦταν ὁ χῶρος ὅπου πραγματοποιεῖται, καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ πλατεῖα Κλαυθμῶνος. 

Στὴν Πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, ὅμως, ποιό σύμβολο θὰ ἐπικαλεστοῦν τώρα οἱ σεξουαλικὰ«διαφοροποιημένοι»; Τὸν Μέγαν Ἀλέξανδρο, τὸν πανεύφημο Βασιλέα τῆς ἡρωϊκῆς Μακεδονίας, ποὺ ἔγινε γνωστὸς μεταξὺ ὅλων τῶν ἄλλων γιὰ τὴν ἀνδρεία ἀλλὰ καὶ τὴ σωφροσύνη του ἔναντι τῶν θυγατέρων τοῦ Πέρση Βασιλιᾶ  Δαρείου; Ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ Χριστιανικὴ Θεσσαλονίκη πολὺ περισσότερο, τὴ συμπρωτεύουσα τῆς ἔνδοξης Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, οὔτε τότε, οὔτε τώρα εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχει ποτὲ κάποιο σύνδεσμο ἢ ἀναφορὰ ἡ ἀσχημοσύνη τοῦ Gay Pride, παρὰ μόνο στὴ φαντασία καὶ τὶς ὁποιεσδήποτε ἐμμονὲς συγκεκριμένων ὑποστηρικτῶν τους στὸν πολιτικὸ χῶρο καὶ τὴν τοπικὴ αὐτοδιοίκηση. Ἡ πόλη μας καυχιέται γιὰ τοὺς ἀκριτικούς ἀγῶνες, τὴν παραδοσιακή της εὐσέβεια καὶ τὴ σχέση της μὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ τὰ ἀναστήματα Μαρτύρων, Ἁγίων Θεολόγων καὶ ἡρώων, ὅπως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τῶν Ἁγίων Συμεὼν καὶ Εὐσταθίου Μητροπολιτῶν Θεσσαλονίκης, γιὰ τὶς μορφὲς τῶν ἡρωϊκῶν Μακεδονομάχων καὶ ἄλλων ἀγωνιστῶν τοῦ Γένους. Τί θὰ ἔλεγαν ὅλοι αὐτοὶ γιὰ τὴ δημόσια μέσα στοὺς δρόμους ἐπίδειξη τοῦ κατ’ ἐξοχὴν ἐκθηλυσμοῦ καὶ τῶν ἄλλων διαστροφῶν; 

Ἐμεῖς ἔχουμε διδαχθεῖ ὡς Ἕλληνες καὶ Χριστιανοὶ νὰ ἀγαποῦμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαιρέτως, νὰ μισοῦμε ὅμως τὸ ψέμμα καὶ τὴν ἁμαρτία, ἀγαπώντας τὴ σοφία καὶ τὴν ὀρθότητα τοῦ βίου. Ὁ κιναιδισμός, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἀποτελεῖ διαστροφὴ τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καὶ ὀφείλεται, καθὼς ἀποδεικνύεται ἰατρικά, μόνο σὲ ψυχολογικοὺς καὶ ὄχι σὲ ἔμφυτους παράγοντες κληρονομικότητας. Γι’ αὐτό καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγαν μὲ τὸ στόμα τοῦ Σωκράτη: «Ὁ βίος τῶν κιναίδων εἶναι κακός καί αἰσχρός καί ἄθλιος». Ἀλλὰ καὶ ὁ πάνσοφος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτὴς τῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Θεσσαλονίκης κατηγορεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία μὲ τὰ χειρότερα λόγια, λέγοντας ὅτι εἶναι «ἀκαθαρσία, πάθος ἀτιμίας, ἀσχημοσύνη, παρὰ φύση ὄρεξη» καὶ ἀποτέλεσμα τῆς περιφρόνησης τοῦ Θεοῦ. 

Ὡς γονεῖς ἀνησυχοῦμε, ὅπως ἐπεσήμανε καὶ ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, καὶ γιὰ τὰ παιδιά μας, ποὺ θὰ δοῦν νὰ πανηγυρίζεται μέσα στοὺς δρόμους ἡ διαστροφή, ἡ παρὰ φύση πορνεία, ἡ θηλυπρέπεια, ἐνῷ ποτὲ δὲν ἐπαινέθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ οἰκογενειακὸς βίος, ἡ σεμνότητα, ἡ καλλιτεκνία καὶ πολυτεκνία, ὁ ἡρωϊσμὸς καὶ ἡ πατριδοφιλία, ἡ ἔμφυτη ἑλληνικὴ θρησκευτικότητα. Εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ χώρα μας περιέρχεται σὲ ἕνα τέλμα ἠθικῆς σήψης, παρόμοιο ἐκείνου ποὺ πρὶν 2,300 χρόνια τὴν ὁδήγησε σὲ ξένη ὑποδούλωση.   

Παρακαλοῦμε, τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποῖες πάντοτε πρωτοστάτησαν σὲ ἐκδηλώσεις καὶ διαμαρτυρίες γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα, νὰ λάβουν ὅλα τὰ μέτρα τους, πρὶν γίνει τὸ αἶσχος αὐτὸ μόνιμη «πολιτιστικὴ ἐκδήλωση» καὶ «ἀττραξιὸν τουρισμοῦ» γιὰ τὴ Θεσαλονίκη, καὶ πρὶν τὸ ἑτοιμαζόμενο «ἀντι-ρατσιστικὸ» νομοσχέδιο μᾶς ἀφαιρέσει καὶ τὴν ἴδια τὴ δυνατότητα νὰ ἐκφράζουμε ἄποψη γιὰ ὅσα γίνονται.  

Ἡ ἡμέρα τοῦ Gay Pride πρέπει νὰ εἶναι ἡμέρα ποὺ θὰ χτυποῦν πένθιμα οἱ καμπάνες ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Θεσσαλονίκης, σὲ ἔνδειξη πένθους γιὰ τὴ ζημιὰ καὶ ὅσων διαπράττουν τὸ αἶσχος αὐτό καὶ τῆς ἴδιας τῆς ἰδιοπροσωπίας τῆς Πρωτεύουσας τῶν Μακεδόνων, της πολιτιστικής πρωτεύουσας των Βαλκανίων.   

«Άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν;

Ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ' υμών εις τον ουρανόν,

ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε Αυτόν

πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ. α΄ 9-11)

***

Κατά το γεγονός της Αναλήψεως, πραγματοποιήθηκε στην πράξη η συμφιλίωση του Θεού με το ανθρώπινο γένος. Διαλύθηκε η παλιά έχθρα, τελείωσε ο μακροχρόνιος πόλεμος. Κι αυτό συνέβαινε έως τώρα, όχι επειδή μισούσε ο Θεός τον άνθρωπο, αλλά επειδή ο άνθρωπος επιδείκνυε αδιαφορία και αχαριστία. Και τώρα, η αλλαγή δεν έγινε εξαιτίας των δικών μας κατορθωμάτων ή επειδή αλλάξαμε στάση και συμπεριφορά, αλλά λόγω της απροσμέτρητης αγάπης και του ενδιαφέροντος του Θεού...

Τώρα στην Ανάληψη, εμείς που δεν ήμασταν άξιοι να κατοικούμε στον Παράδεισο, εμείς που στο τέλος καταντήσαμε να μην αξίζουμε να ζούμε εδώ στη γη, με αποτέλεσμα να γίνει ο κατακλυσμός και να χαθεί όλο το ανθρώπινο γένος εκτός της οικογένειας του Νώε, εμείς τώρα οι ανάξιοι ανεβαίνουμε στον ουρανό. Τα χερουβίμ, παλαιά, φυλάγανε τον Παράδεισο για να μην μπούμε ξανά και τώρα εμείς τα υπερβαίνουμε. Η ανθρώπινη φύση, στο πρόσωπο του Χριστού, έτυχε τιμής που δεν έτυχε η φύση των αγγέλων. Ο Θεός έγινε άνθρωπος. Δεν έγινε άγγελος. Ενώθηκε μόνο με την ανθρώπινη φύση. Και οι άγγελοι δεν ζηλεύουν, αντίθετα χαίρονται, διότι χαρά των αγγέλων είναι η προκοπή μας και πόνος τους η εξαθλίωσή μας.

Για την αλλαγή αυτή οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον Χριστό. Αυτός έγινε μεσίτης. Ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, αλλά αυτός ο ίδιος. Ο Θεός ήταν οργισμένος με μας και εμείς τον μισούσαμε. Και μας συμφιλίωσε ο Υιός Του. Πώς μας συμφιλίωσε; Δεχόμενος την τιμωρία που έπρεπε να επιβάλει σε μας. «Εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα» (Γαλ., 3: 13). Δέχτηκε την τιμωρία του ουρανού, δέχτηκε και τις προσβολές των ανθρώπων. «Οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ’ εμέ» (Ψαλμ. 68:10) ... Πολλές φορές μιλούμε για τη μεσιτεία της Παναγίας και των αγίων και ξεχνούμε ότι μεσίτης πάνω απ’ όλους τους αγίους είναι ο ίδιος Χριστός. Αυτός ως άνθρωπος συνεχώς μεσιτεύει για μας τους ελεεινούς αδελφούς Του. Όπως ακριβώς παίρνουμε κάτι από τη σοδειά μας και το προσφέρουμε στο Θεό για να τον ευχαριστήσουμε και να ευλογήσει όλη τη σοδειά μας, έτσι ακριβώς και ο Χριστός την ανθρώπινη φύση, που προσέλαβε στη μήτρα της παρθένου Μαρίας την κάνει προσφορά στον Θεό, για να ευλογηθεί όλο το ανθρώπινο γένος…

Ενώ πλαστήκαμε από τον Θεό «κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του», ο άνθρωπος δεν πρόσεξε και ωμοιώθη τοις κτήνεσι. Το να γίνει, δε, κάποιος σαν τα ζώα είναι σαν να έγινε χειρότερος από αυτά. Το να σέρνεται ένα φίδι είναι φυσικό, το να σέρνεται, όμως, ένας αετός είναι η εσχάτη κατάπτωση … Μερικές φορές, ο άνθρωπος γίνεται χειρότερος των ζώων. Έτσι ο Ησαΐας λέγει, «έγνω βους τον κτησάμενον, και όνος την φάτνη του κυρίου αυτού· Ισραήλ, δε, εμέ ουκ έγνω» (Ησαΐας 1: 3) … Για να μας συνετίσει ο Κύριός μας, βάζει διδασκάλους τα έντομα. «Πορεύθητι προς τον μύρμηγκα, και ζήλωσον τας οδούς αυτού» (Παροιμ. 6: 6) … Εμείς οι κατώτεροι των ζώων, τα παιδιά του διαβόλου, με την Ανάληψη του Χριστού γίναμε ανώτεροι και από τους αγγέλους.

ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗΣ "ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ" (GAY PRIDE)
 
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 
ΩΡΑ 18:30
ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ἡ παρουσία σου θά σημάνει:
•       Ὁμολογία Πίστεως στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό
•       Σεβασμό στήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση
•       Προάσπιση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας
•       Αἴσθηση χρέους ἀπέναντι στά παιδιά μας
 
Ὁμιλητής :  Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος - Θεολόγος
 
Συνδιοργανωτές:
"ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ", ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ "ΓΕΧΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ"
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ"
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ "ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ"
Ο.Χ.Α. "ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ"
ΟΜΑΔΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ "ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ"
ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΠΑΣΥΒΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ "Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ" ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ "ΨΥΧΟΥΛΕΣ"
ΣΦΕΒΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ "ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ"
 
Ἐκ μέρους τῶν συνδιοργανωτῶν χαιρετισμό θά ἀπευθύνει ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων  Σπουδῶν, Πρωτοπρεσβύτερος - Ὁμότιμος Καθηγητής π. Θεόδωρος Ζήσης.
 
Ἡ ἐκδήλωση θά κλείσει μέ ἀνάγνωση ψηφίσματος καί κατάθεσή του στό Δημαρχεῖο.
 
ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ 4Ε
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ "ΛΥΔΙΑ" 94,2

Μια ομιλία - βόμβα του πρώην Α/ΓΕΣ Κωνσταντίνου Ζιαζιά. Τα όσα έχει πει για τις επιπτώσεις των περικοπών στην Εθνική Άμυνα κανονικά θα πρέπει να προκαλέσουν συναγερμό στην κυβέρνηση.
Τα αγωνιώδη μηνύματα που καλούν στην πολιτική ηγεσία να αφυπνιστεί και να στρέψει την προσοχή της ειδικά τώρα ,μέσα στην οικονομική κρίση, στα εθνικά θέματα, πληθαίνουν. Και όταν μια φωνή όπως του πρώην Α/ΓΕΣ στρατηγού Κωνσταντίνου Ζιαζιά, φωνάζει "ξυπνήστε" προς τους πολιτικούς, δείχνοντας στον χάρτη τη Θράκη, τότε δεν μπορείς παρά να ανησυχείς ! Εκτός βέβαια από τους πολιτικούς μας.

Ο στρατηγός Ζιαζιάς έκανε μία ομιλία σε ημερίδα της Σχολής Εθνικής Άμυνας για την οποία δεν έκανε "δημόσιες σχέσεις" ,ούτε την "μοίρασε" για να δημοσιευθεί. Η ομιλία τυπώθηκε στην τριμηνιαία ενημερωτική έκδοση του Συνδέσμου Επιτελών Εθνικής Άμυνας . Και τα όσα έχει πει ο πρώην Α/ΓΕΣ είναι άκρως ανησυχητικά.

Ο στρατηγός μεταξύ άλλων αναφέρει ότι στόχοι της Τουρκίας στην περιοχή είναι "η διαιωνιση της εσωστρέφειας της Μειονότητας, η αναγωγή της θρησκείας (μουσουλμανικής) και της γλώσσας (τουρκικής) σε στοιχεία εθνοφυλετικής καθαρότητας και η αναγόρευση της "Μητέρας Πατρίδας", δηλαδή της Τουρκίας ,ως μοναδικού και αδιαφιλονίκητου εγγυητή των συμφερόντων και δικαιωμάτων της μειονότητας".

Σύμφωνα με τον Αρχηγό "οι στόχοι αυτοί της Τουρκίας απορρέουν από μία γενικότερη ιδεολογικοπολιτική στρατηγική της οποίας εμπνευστής υπήρξε ο Τ. Οζάλ" με το εθνικιστικό σχέδιο των Τούρκων να είναι η "δημιουργία ενός άξονα στα Βαλκάνια...". Αυτός είναι ο Νεοθωμανισμός κατά τον κ. Ζιαζιά.

Ανατριχιαστικά όμως είναι όσα λέει για την ελληνική ανοχή :

" Όπως διαπιστώνεται σήμερα ,τεράστιες είναι οι ευθύνες των υπηρεσιών για ανεξέλεγκτη δράση παρακρατικών και παραστρατιωτικών ομάδων ,που δρουν ανεξέλεγκτα στην περιοχή υπό την αιγίδα του προξενείου της Κομοτηνής . Τι κάνει η Ελληνική επίσημη κρατική Διοίκηση στην Θράκη; Γιατί μένει άπραγη ενώ διαπιστώνει παραβίαση της νομιμότητας από ενεργούμενα του Τουρκικού προξενείου εις βάρος των εθνικών συμφερόντων και των μουσουλμάνων κατοίκων της Θράκης; Παράλληλα είναι παγκοίνως αποδεκτό ότι μια ευημερούσα και ακμάζουσα μειονότητα, ουδόλως εξυπηρετεί τον τουρκικό σχεδιασμό" , σημειώνει ο πρώην Α/ΓΕΣ.

Ο στρατηγός Ζιαζιάς γίνεται ακόμη πιο σκληρός αναφερόμενος στα πολιτικά κόμματα :

" Η θλιβερή πραγματικότητα γνωστή στους "παροικούντες στην Ιερουσαλήμ ", θα εκλείψει μόνο και όταν, το σύνολο των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας, αλλά και οι γηγενείς κομματικοί και άλλοι παράγοντες, αποφασίσουν να προτάξουν πέρα και πάνω από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα ή επιδίωξη, το συμφέρον της Θράκης και κατ΄ επέκταση το εθνικό συμφέρον. Μέχρι να συμβεί αυτό , η τουρκική πολιτική θα παραμείνει πηγή κινδύνων, απειλούντων όλο και περισσότερο την ομαλότητα της περιοχής και την επ΄ αυτής στηριζόμενη εθνική μας κυριαρχία".

" Δεν θα μπορούμε να υποστηρίξουμε τους αντικειμενικούς σκοπούς , λόγω περικοπών" !

Οι βόμβες Ζιαζιά δεν σταματούν εδώ. Αναφερόμενος στην επιβίωση του κράτους επισημαίνει :

" Η οικονομία αποτελεί σημαντικό συντελεστή της Εθνικής μας ισχύος και τον αιμοδότη της αμυντικής μας ικανότητας. Οι βασικοί συντελεστές επιτυχίας της αμυντικής ισχύος ,όπως η δομή δυνάμεων, τα οπλικά συστήματα και το ανθρώπινο δυναμικό ,εξασθενούν ,υποβαθμίζονται ή αδρανοποιούνται, αν δεν υπάρχει η αναγκαία χρηματοδότηση. Θα ήταν ουτοπία να ισχυρισθώ ότι η οικονομική κρίση δεν επηρεάζει τόσο τη συντήρηση, όσο και την λειτουργικότητα των ΕΔ. Η συνέχιση των περικοπών των αμυντικών δαπανών χωρίς κεντρικό σχεδιασμό θα έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία υποστήριξης από την στρατιωτική ηγεσία, των αντικειμενικών σκοπών που καθορίζει η πολιτική Εθνικής Άμυνας, με όλες τις αντίστοιχες επιπτώσεις".

Ο πρωην Α/ΓΕΣ προτείνει μεταξύ άλλων την ενίσχυση του στρατηγικού άξονα Ελλάδος - Κύπρου, τη σχεδίαση και υλοποίηση της μελλοντικής δομής δυνάμεων και -το πιο χρήσιμο ίσως- τη θεσμοθέτηση περιοδικής εκπαιδεύσεως της πολιτικής Ηγεσίας επί θεμάτων χειρισμού κρίσεων, Εθνικής κινητοποιήσεως, πολιτικής διαχειρίσεως στρατιωτικών αναμετρήσεων ,καθώς και τρόπων τερματισμού αυτών ώστε να αποφευχθούν διαπιστωμένες δυσλειτουργίες του παρελθόντος.

Ο κ. Ζιαζιάς προτείνει "την ανύψωση του φρονήματος και του ηθικού των ΕΔ με στοχευμένες δράσεις και εφαρμογή του Στρατιωτικού κώδικα δεοντολογίας, διεξαγωγή ρεαλιστικών ασκήσεων και αξιοπρεπείς αποδοχές, ανταποκρινόμενες στην ιδιαιτερότητα της αποστολής του προσωπικού", αλλά και "αύξηση της θητείας των εφέδρων οπλιτών στους 12 μήνες".

Απαντώντας στο εύλογο ερώτημα αν όλα αυτά μπορούν να γίνουν με δεδομένη την οικονομική κρίση θύμισε : "Το 1932 η Ελλάδα επτώχευσε . Το πρόβλημα όμως το ξεπεράσαμε και η χώρα μας το 1940 έγραψε μοναδική ένδοξη ιστορία".

Πηγή: http://www.onalert.gr/stories/vomva-ziazia-i-thraki-xanetai-i-athina-koimatai-ti-apokalypse-gia-tis-synepeies-ton-perikopon 

Διαδόθηκε η παραπληροφόρηση ότι ο νόμος περί δωρεάς οργάνων οργάνων (Ν. 3984/2011 όπως τροποποιήθηκε μέ τόν Ν. 4075/2012) έχει πάψει να ισχύει. Αυτό είναι μέγα ΛΑΘΟΣ.

Διότι μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (13.6.2013) οι νομικοί μας πληροφόρησαν ότι ο νόμος ισχύει κανονικά, όπως αποδεικνύουν   οι on-line Τράπεζες Νομικών δεδομένων, που ενημερώνονται καθημερινά με τους ισχύοντες νόμους. Επίσης στον προγραμματισμό της Βουλής δεν υπάρχει υπό συζήτηση τέτοια κατάργηση. Άλλωστε και ο ΕΟΜ στην τελευταία ανακοίνωσή του (ΕΔΩ) του παραδέχεται την κανονική ισχύ του νόμου.

Επίσης :

Πολλοί συμπολίτες μας που έσπευσαν να καταθέσουν στα ΚΕΠ την Δήλωση αρνήσεως δωρεάς Οργάνων Σώματος, θεώρησαν το γνήσιο της υπογραφής τους, αλλά στη συνέχεια τα ΚΕΠ δεν δέχθηκαν να την στείλουν στον ΕΟΜ.

Ισχυρίστηκαν ότι είναι εξουσιοδοτημένα από τον Υπουργείο τους και τον ΕΟΜ   να παραλαμβάνουν δηλώσεις ΜΟΝΟ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ και όχι ΑΡΝΗΣΗΣ ΔΩΡΕΑΣ!   Αυτές οι είναι «δημοκρατικότατες» διαδικασίες, που και ασκούνται για το ... συμφέρον του κυρίαρχου λαού (!) και είναι επόμενο να πλήττουν ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη του.

Όσοι λοιπόν επιθυμούν , μπορούν να υποβάλλουν την αρνητική αυτή δήλωση και μετά την έναρξη ισχύος του νόμου (1.6.2013) σύμφωνα με το υπόδειγμα (ΕΔΩ) .  

Σε περίπτωση που αρνηθούν τα ΚΕΠ να την παραλάβουν, παρακαλούνται να ακολουθήσουν το εναλλακτικό Βήμα 3 όπως περιγράφεται στο έντυπο των οδηγιών (ΕΔΩ) , δηλαδή:

Αφού θεωρήσουν το γνήσιο της υπογραφής τους στα ΚΕΠ και κρατήσουν μια φωτοτυπία , να αποστείλουν στον ΕΟΜ τη δήλωση αυτή α) είτε με συστημμένο , β) είτε με courier είτε γ) με fax που εκτυπώνει αποδεικτικό αποστολής.

Κατόπιν να τηλεφωνήσουν στον ΕΟΜ περίπου 10 ημέρες μετά την αποστολή (στα τηλ. 2132027021   - 21320270) για να ζητήσουν τον αριθμό πρωτοκόλλου και έγγραφη απάντηση .

Ο Άγιος Λουκάς Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (κοσμικό όνομα Βαλεντίν Βόϊνο-Γιασενέτσκι) είναι άγιος της Ορθόδοξης Ουκρανικής Εκκλησίας. Ήταν Καθηγητής - Χειρούργος.

Γεννήθηκε το 1877 στο Κέρτς της Κριμαίας. Παντρεύτηκε τη νοσοκόμα Άννα Βασιλίγιεβνα με την οποία απέκτησαν 4 παιδιά. Σε ηλικία 38 ετών έχασε τη σύζυγό του από φυματίωση. Δεν ξαναπαντρεύτηκε, και επισκεπτόταν τον τάφο της συχνά όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες της ταραχώδους ζωής του.

Το 1920 εξελέγη καθηγητής της ανατομίας και χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Σε όλη του τη ζωή ήταν από λίγο έως εξαιρετικά φτωχός, καθώς είτε ο μισθός του ήταν μικρός, είτε βρισκόταν στη φυλακή, είτε όταν του πρόσφεραν χρήματα για κάποια θεραπεία υποδείκνυε άλλα πρόσωπα και ζητούσε τα χρήματα να δοθούν απ' ευθείας σε αυτά.

Οι γιατροί δέχονταν 25-30 ασθενείς την ώρα, και πολλές φορές παραπάνω. Οι χώροι ήταν φρικτοί, μικροί και αποπνικτικοί, ώστε πολλοί λιποθυμούσαν, και στο ίδιο δωμάτιο τρεις γιατροί δέχονταν ταυτόχρονα τρεις διαφορετικούς ασθενείς. Έπειτα από τη βάρδια στο νοσοκομείο έπρεπε να επισκέπτονται με το άλογο τα χωριά, να εξετάζουν ασθενείς και να κάνουν επιτόπου χειρουργικές επεμβάσεις.

Γύρω στο 1909 κατάφερε να βρει έναν απλό και σίγουρο μαζί τρόπο να γίνεται ένεση στο σημείο εξόδου του ισχιακού νεύρου από τον κλωβό της λεκάνης, και τρόπο εφαρμογής της μεθόδου αυτής της τοπικής αναισθησίας στην άκρα χείρα. Με τη δική του μέθοδο έκανε 538 εγχειρήσεις με μεγάλη επιτυχία. Τότε ήταν 33 ετών.

Έκανε μεγάλες ανακαλύψεις σε αντίξοες συνθήκες. Το επαρχιακό νοσοκομείο του χωριού Ρομάνοφκα - οι κάτοικοι του οποίου μεθούσαν συχνά δημιουργώντας αιματηρά επεισόδια, ενώ ασθένειες σύφιλης και πνευμονίας θέριζαν τον πληθυσμό - δεχόταν κάθε χρόνο 31.640 ασθενείς, σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα.

Ο άγιος Λουκάς ως ιατρός δημοσίευσε σαράντα επιστημονικά έργα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρώτα 12 χρόνια της δραστηριότητάς του είχε ήδη δημοσιεύσει τα δεκαεννέα από τα σαράντα έργα του. Τον απασχολούσε πολύ η γενική αναισθησία, που όπως έλεγε, την εποχή εκείνη «ήταν πολύ πιο επικίνδυνη από την ίδια τη χειρουργική επέμβαση».

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο Βαλεντίν εργαζόταν εντατικά στα εξωτερικά ιατρεία, περιόδευε στα χωριά και ανέλαβε και το χειρουργικό τμήμα. Μέσα σ' ένα χρόνο έκανε 300 χειρουργικές επεμβάσεις, την εμπειρία από τις οποίες δημοσίευσε σε μια μικρή μελέτη. Παράλληλα κατά την περίοδο των αδειών του στη Μόσχα συνέχιζε τις μελέτες του για την τοπική αναισθησία. Γράφει ο ίδιος:

«Δούλευα από το πρωί ως το βράδυ στο Ινστιτούτο του καθηγητή Καρουζίν και στην έδρα της περιγραφικής ανατομίας. Εκεί μελέτησα περίπου 300 κρανία και βρήκα έναν πρωτόγνωρο τρόπο να γίνεται η ένεση στον δεύτερο κλάδο του τριδύμου νεύρου, στην άμεση έξοδό του από το στρογγύλο τμήμα.»

Ο καθηγητής Όππελ, μαθαίνοντας τις συνθήκες εργασίας του και τις επιστημονικές έρευνες και μελέτες του, έγραψε τα εξής:

«Κάποιος συνάδελφός του μου είπε ότι ο Βόινο-Γιασενέτσκι ζητούσε από τις αρχές να χρηματοδοτήσουν το νοσοκομείο για να αγοραστούν κάποια μηχανήματα. Όταν είδε ότι η απάντηση ήταν αρνητική, αποφάσισε ν' αγοράσει με το φτωχό μισθό του ένα μικροσκόπιο και άλλα μηχανήματα. Έτσι μπορούσε να κάνει τις δικές του αναλύσεις και έρευνες σε μία τόσο πρώιμη εποχή, όταν εμείς αρχίσαμε τέτοιες έρευνες στη δεκαετία του '40!»

Ένα κλασικό έργο του, το οποίο εκδόθηκε το 1934 είναι το βιβλίο Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων, το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν, την κορυφαία διάκριση της προπολεμικής Ρωσίας. Το βιβλίο άνοιγε νέους ορίζοντες στην ιατρική της εποχής, και παρότι στις τρεις πρώτες εκδόσεις κυκλοφόρησε σε 60.000 αντίτυπα, κάθε φορά χρειαζόταν να ανατυπωθεί. Ο καθηγητής Ζήκωφ έγραφε το 1954:

«Τα βιβλία του Βόινο-Γιασενέτσκι είχαν μεγάλη σημασία για μας τους μελλοντικούς επιστήμονες. Είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι συνοδεύονταν από σκίτσα και φωτογραφίες κι έτσι είχαμε καλύτερη εικόνα για το πώς εφαρμόζονται στην πράξη οι μέθοδοί του. Ο ίδιος είχε φωτογραφική μηχανή και φωτογράφιζε την πορεία της εγχείρησης όταν χρειαζόταν. Τα σκίτσα του ήταν αξιοθαύμαστα. Εδώ έβλεπες πόσο καλός ζωγράφος ήταν και με πόση ακρίβεια ζωγράφιζε τα διάφορα όργανα του ανθρώπου.»

Όμως στο βιβλίο αυτό δεν φαινόταν μόνο η επιστημονική κατάρτιση του συγγραφέα, αλλά και η αγάπη του για τους ασθενείς. Σε ένα σημείο γράφει:

«Ξεκινώντας την εξέταση, ο γιατρός πρέπει να έχει υπόψη του όχι μόνο την κοιλιακή χώρα, αλλά τον ασθενή εξ ολοκλήρου, τον οποίο δυστυχώς οι γιατροί συνήθως αποκαλούν 'περίπτωση'. Ο άνθρωπος φοβάται και είναι απελπισμένος, η καρδιά του σπαρταρά, όχι μόνο με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, αλλά και με τη μεταφορική της σημασία. Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσετε την καρδιά του όχι μόνο με κάμφορα ή digulen, αλλά πρέπει να απαλλάξετε τον ασθενή από το άγχος και την ψυχολογική φόρτιση. Ο ασθενής δεν πρέπει να δει το χειρουργικό τραπέζι, τα έτοιμα εργαλεία, τους ανθρώπους με ιατρικές μπλούζες, με τις μάσκες στα πρόσωπα και τα γάντια στα χέρια. Κοιμήστε τον εκτός του χώρου του χειρουργείου. Επίσης φροντίστε να είναι ζεστός καθ' όλη τη διάρκεια της εγχειρήσεως, διότι είναι πάρα πολύ σημαντικό.»

Οι κριτικές γι' αυτό το βιβλίο είναι ενθουσιώδεις ακόμα και στα πρόσφατα χρόνια.

Ο άγιος Λουκάς ήταν πάντοτε πιστός Χριστιανός. Δεν έχανε λειτουργία και παρακολουθούσε όρθιος όλες τις παννυχίδες και τους όρθρους, τα Σάββατα, τις Κυριακές και τις ημέρες των ορθοδόξων γιορτών. Στο χειρουργείο είχε πάντα την εικόνα της Παναγίας μπροστά στην οποία προσευχόταν για λίγα λεπτά πριν από κάθε επέμβαση. Έπειτα, μ' ένα βαμβάκι ποτισμένο στο ιώδιο, έκανε το σημείο του σταυρού στο σώμα του ασθενούς, εκεί που θα γινόταν η τομή. Μόνο μετά από αυτά έλεγε με επισημότητα «το νυστέρι». Οι άθεοι συνάδελφοί του γρήγορα τον συνήθιζαν και δεν έδιναν σημασία, ενώ οι θρησκευόμενοι τα έβρισκαν αυτά πολύ φυσικά.

Όμως στις αρχές του 1920 μια από τις επιτροπές ελέγχου του νοσοκομείου όπου εργαζόταν τότε, έδωσε εντολή να ξεκρεμάσουν την εικόνα της Παναγίας, με αποτέλεσμα ο άγιος Λουκάς να αρνείται να μπει στο χειρουργείο. Παράλληλα η σύζυγος ενός από τα στελέχη του κόμματος εισήχθη στο νοσοκομείο ως έκτακτο περιστατικό, και ζητούσε να χειρουργηθεί μόνο από τον Βόινο-Γιασενέτσκι, κι έτσι ο σύζυγός της του υποσχέθηκε ότι αν η εγχείρηση γινόταν, την επόμενη μέρα η εικόνα θα ήταν στη θέση της. Η εγχείρηση έγινε κι ήταν επιτυχής, και ο σύζυγος της άρρωστης κράτησε την υπόσχεσή του.

Το 1921 ο Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα (1923) Επίσκοπος Τασκένδης. Από τότε συνδύαζε ποιμαντικά και ιερατικά καθήκοντα. Παρέμεινε αρχίατρος του Γενικού Νοσοκομείου Τασκένδης, χειρουργούσε καθημερινά και παρέδιδε μαθήματα στην Ιατρική Σχολή, πάντα με το ράσο και το σταυρό του. Από το 1922 και μέχρι την τελευταία του πνοή γνώρισε συλλήψεις, βασανιστήρια, εξορίες και κακουχίες. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά έντεκα χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα εξασκούσε την ιατρική βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη.

Οι λόγοι των διώξεών του ήταν, οι γενικοί διωγμοί κατά των Ορθοδόξων και η ιδιαίτερη άρνηση του επισκόπου Λουκά να υποστηρίξει τη «Ζωντανή Εκκλησία», ένα εκκλησιαστικό πραξικόπημα μέσω του οποίου το σοβιετικό καθεστώς προσπαθούσε να ελέγξει τους πιστούς. Σοβαρό λόγο έπαιξε και η αντιπάθεια ενός κομματικού στελέχους ονόματι Πέτερς, ο οποίος ήθελε να καταδικάσει σε θάνατο κάποιους γιατρούς που αντιμετώπιζαν κατηγορίες αδιαφορίας απέναντι σε ασθενείς, αλλά στην πολύκροτη δίκη που ακολούθησε δεν τα κατάφερε, εξαιτίας της κατάθεσης του επισκόπου Λουκά. Οι ταλαιπωρίες αυτές ουσιαστικά κατέστρεψαν την υγεία του αγίου Λουκά, ο οποίος τα τελευταία 9 έτη της ζωής του ήταν τυφλός από γλαύκωμα.

Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου διεύθυνε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ, ενώ ήταν και επίσκοπος της πόλης αυτής. Από το 1946 μέχρι το 1961 που πέθανε, ήταν μητροπολίτης της Συμφερούπολης. Παράλληλα το 1947 του απαγορεύθηκε να μιλά στους φοιτητές, σταμάτησαν να τον καλούν στα ιατρικά συμβούλια και τον απέλυσαν από ιατρικό σύμβουλο, επειδή «γνώριζαν ότι δεν είχε καθαρό παρελθόν: φυλακές, εξορίες, κηρύγματα» κι επειδή αρνιόταν να πηγαίνει χωρίς το ράσο και το σταυρό του στην εργασία του και σε αυτές τις εκδηλώσεις. Καθώς όμως εκείνος ενδιαφερόταν για τον ανθρώπινο πόνο έβγαλε ανακοίνωση ότι «δέχεται καθημερινά εκτός Κυριακών και εορτών, κάθε άνθρωπο που θέλει τη βοήθειά του» με αποτέλεσμα να καταφθάνουν στο διαμέρισμά του καθημερινά αμέτρητοι άνθρωποι απ' όλη την Κριμαία.

Σημεία αγιότητας:

Ο αρχιεπίσκοπος Λουκάς φέρεται από τους πιστούς να εμφάνισε πολλά πνευματικά χαρίσματα όσο ακόμα ζούσε. Υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες ασθενών, ότι έκανε ορθή διάγνωση της ασθένειάς τους με το που τους έβλεπε, ενώ άλλοι γιατροί που τους είχαν εξετάσει τους έβρισκαν υγιείς. Πολλοί έχουν επίσης δηλώσει ότι διαπίστωσαν ότι είχε διορατικό χάρισμα, κι άλλοι ότι τους θεράπευσε με την προσευχή του, ιδίως κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του που δεν έβλεπε πλέον για να χειρουργεί.

Η κοίμηση και η αγιοποίησή του:

Σε μεγάλη ηλικία ευλογεί τους πιστούς

Εκοιμήθη στις 11 Ιουνίου του 1961. Οι αρχές απαγόρευσαν την εκφορά του νεκρού με τα πόδια από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης, πράγμα που προκάλεσε τη λαϊκή αγανάκτηση ακόμα και των αλλοδόξων. Τελικά οι αρχές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, η εκφορά έγινε στην κεντρική λεωφόρο της Συμφερούπολης και διήρκεσε τρισήμιση ώρες. Τη νεκρική πομπή ακολούθησε πλήθος κόσμου, η κυκλοφορία σταμάτησε, ενώ τα μπαλκόνια, οι ταράτσες και τα δέντρα ακόμα, ήταν γεμάτα ανθρώπους. Παράλληλα φέρεται να σημειώθηκε ένα παράδοξο γεγονός, με ένα σμήνος περιστεριών που έκανε επί ώρες κύκλους πάνω από το λείψανο μέχρις ότου η πομπή έφτασε στο νεκροταφείο. Τον Νοέμβριο του 1995 ανακηρύχτηκε άγιος με απόφαση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφού πρώτα ειδική επιτροπή ασχολήθηκε με τη ζωή, τα έργα και τα θαύματά του τα οποία καταγράφονταν και μετά τον θάνατό του. Στις 17 Μαρτίου 1996 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του από τον αρχιεπίσκοπο Λάζαρο και μέλη της επιτροπής, μπροστά σε 40.000 περίπου παρευρισκόμενους. Λέγεται ότι βρέθηκαν η καρδιά του και τμήματα του εγκεφάλου του αδιάφθορα ενώ άρρητος ευωδία εξερχόταν από τα λείψανά του. Το ίδιο έτος αποφασίστηκε να διοργανώνεται κάθε χρόνο Ιατρικό Συνέδριο στην Συμφερούπολη σε συνεργασία της Ιερά Μητροπόλεως με το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Κριμαίας προς τιμήν του.

Η μνήμη του γιορτάζεται στις 11 Ιουνίου.

Απολυτίκιον Αγίου Λουκά του Ιατρού

Ιατρό και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επ εσχάτων φανέντα, εν Ρωσία νέον Αγιον.

Βίντεο με τη Ζωή του:

1ο Μέρος: 

2ο Μέρος: 

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/06/blog-post_11.html

Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα. Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.

Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες.

Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν. Με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Μεταξύ των νεκρών, 45 παιδιά και έφηβοι και 20 βρέφη.

Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.

Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.

[Πηγή sansimera.gr]

Μια άκρως θλιβερή αλλά και πολύ ανησυχητική διαπίστωση κάνει η βρετανική εφημερίδα, Daily Mail και την οποία αναδημοσιεύει με «περισσή χαρά» η τουρκική ισλαμική εφημερίδα, Yeni Şafak, ότι όλο και λιγότεροι χριστιανοί πηγαίνουν να προσευχηθούν στους χριστιανικούς ναούς στην Μεγάλη Βρετανία την ίδια ώρα που κάνουν την εμφάνισή τους όλο και περισσότεροι μουσουλμάνοι να προσεύχονται και μάλιστα σε δημόσιους χώρους δίνοντας την εντύπωση ότι η χώρα είναι καθαρά μουσουλμανική.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι για να καταδείξει αυτή την κατάσταση η βρετανική εφημερίδα δημοσιεύει κάποιες φωτογραφίες που δείχνουν με έντονο τρόπο αυτό το κοντράστ της θρησκευτικής παρουσίας του χριστιανισμού και του Ισλάμ στην Μεγάλη Βρετανία. Όπως αναφέρεται, ενώ την ίδια ώρα μόλις δώδεκα άτομα βρίσκονταν στην χριστιανική εκκλησία και προσεύχονταν, λίγο παρακάτω έξω από ένα μουσουλμανικό τέμενος εκατοντάδες μουσουλμάνοι τελούσαν το γνωστό ναμάζ, δηλαδή την μουσουλμανική προσευχή και μάλιστα δημόσια δείχνοντας την μεγάλη τους πίστη αλλά και την ραγδαία εξάπλωση του Ισλάμ.

Εκτός όμως από αυτές τις πράγματι θλιβερές εικόνες, η βρετανική εφημερίδα παραθέτει και κάποια άλλα άκρως ανησυχητικά στοιχεία σχετικά με την μεγάλη πτώση του χριστιανισμού και την παράλληλη άνοδο του Ισλάμ. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία της βρετανικής εφημερίδας το ποσοστό των Βρετανών που δηλώνουν ότι είναι χριστιανοί από 71,1% που ήταν πριν από δέκα χρόνια σήμερα έχει πέσει στο 59,3% με σαφείς καθοδικές τάσεις που θα ενταθούν τα επόμενα χρόνια. Αντίθετα το ποσοστό των μουσουλμάνων μέσα σε δέκα χρόνια σημείωσε αύξηση 4,8% φτάνοντας στα 3 εκατομμύρια για πρώτη φορά ένας τόσο μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων στην χώρα.

Σύμφωνα με την Daily Mail μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια η Μεγάλη Βρετανία από χριστιανική χώρα θα έχει μετατραπεί σε μουσουλμανική και το Ισλάμ θα είναι η απόλυτη πλειοψηφία, ενώ οι χριστιανικοί ναοί θα έχουν γίνει μουσειακά κτίρια και παράλληλα τα τζαμιά θα είναι γεμάτα από εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους. Μάλιστα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, μια γνωστή οδός στο Λονδίνο, η οδός Brune, έχει ονομαστεί σε «οδός Μέκκας» εξ’ αιτίας του μεγάλου μουσουλμανικού τεμένους που φιλοξενεί κάθε μέρα εκατοντάδες ακόμα και χιλιάδες μουσουλμάνους.

Το θέμα είναι άκρως ανησυχητικό και δείχνει αφ’ ενός την μεγάλη παρακμή στην οποία έχει πέσει ο δυτικός χριστιανισμός που δημιουργήθηκε από το μεγάλο σχίσμα και την μετέπειτα πορεία αλλοίωσης θεμελιωδών χριστιανικών διδασκαλιών και της λογικοποίησης του χριστιανικού μηνύματος περιορίζοντάς το σε καθαρά φθαρτά ανθρώπινα όρια και από την άλλη την αλματώδη εξάπλωση του Ισλάμ σε μια αποθρησκειοποιημένη και άθεη Ευρώπη με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον γενικό θρησκευτικό χαρακτήρα της γηραιάς ηπείρου. Να μην ξεχνάμε εδώ αυτό που έχει πει πριν από λίγο καιρό ο Ταΐπ Ερντογάν, ότι η Ευρώπη έχει ήδη κατακτηθεί από το Ισλάμ.

Σε όλη αυτή την πράγματι τραγική κατάσταση αποχριστιανοποίησης της Ευρώπης που έχει ψυχοφθόρες συνέπειες στην ευρωπαϊκή ψυχολογία με προεκτάσεις στην εξάπλωση πολλών ανώμαλων προτύπων, (όπως η «ελεύθερη» συμβίωση, η ομοφυλοφιλία και όλα τα συναφή), ο ρόλος της Ορθοδοξίας αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία και σίγουρα η ευθύνη των Ορθοδόξων είναι τεράστια απέναντι σε όλη αυτή την ισλαμική λαίλαπα που ενισχύεται απο την θρησκευτική βία και από τις γνωστές θρησκευτικές ακρότητες. (του Νίκου Χειλαδάκη)

Ένας από τους πλέον ειδικούς και σε μία εμπεριστατωμένη & ουσιαστική ανάλυση για τις εξελίξεις στην Τουρκία. Ο έχων ώτα ακούειν … ακουέτω!!!

 Εκεί που όλα έδειχναν ότι η Τουρκία διεκδικεί με αξιώσεις το ρόλο της περιφερειακής δύναμης, με αφορμή ένα ζήτημα μικρής και κυρίως τοπικής σημασίας, αναδείχθηκαν μια σειρά από ζητήματα, που, σε κάθε περίπτωση, επηρεάζουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου.

 Όλα ξεκίνησαν από την απόφαση οικοδόμησης ενός εμπορικού κέντρου στο πάρκο Γκεζί, για το οποίο, εκτός της οικολογικής διάστασης, που κινητοποίησε τους οικολόγους της περιοχής αυτής της Κωνσταντινούπολης, διακινήθηκαν στους δημοσιογραφικούς και πολιτικούς κύκλους πληροφορίες για οικονομικά συμφέροντα του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού , που εξυπηρετούνται από την απόφαση αυτή. Να σημειωθεί ότι το διάστημα αυτό είναι σε εξέλιξη διαδικασίες δρομολόγησης έργων, όπως το τρίτο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, το εμπορικό λιμάνι του Γαλατά και η τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, για τα οποία και πάλι υπάρχουν φήμες για εμπλοκή του συγγενικού περιβάλλοντος του Ερντογάν.

Μια που αναφερθήκαμε στην τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου, να υπογραμμίσουμε ότι ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι το όνομα αυτής είναι «Γιαβούζ Σουλτάν Σελήμ», που έμεινε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος σφαγέας των Αλεβιτών. Οι Αλεβίτες, που αποτελούν περίπου το 25% του συνόλου του πληθυσμού της Τουρκίας, έχουν σφαγιαστεί και κατά το πρόσφατο παρελθόν από σουνιτικούς κύκλους που υποκινούνταν από το βαθύ κράτος. Το τελευταίο διάστημα δημιουργείται ένα σουνιτικό μπλοκ, που, με πρωταγωνιστή την Τουρκία και με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, καλείται να ανατρέψει τον αλαουίτη Άσαντ και να εξουδετερώσει την επιρροή που ασκεί δια του σιιτισμού το Ιράν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Το γεγονός αυτό έχει αυξήσει την επιθετική ρητορική της σουνιτικής κυβέρνησης Ερντογάν εναντίον των αλαουιτών και των αλεβιτών, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των εις βάρος τους ρατσιστικών διακρίσεων στην τουρκική επικράτεια, οι οποίοι ανησυχούν ότι οι εξελίξεις οδηγούν στην μόνιμη πολιτική εδραίωση των σουνιτών στην Τουρκία και άρα και στη δική του μόνιμη κοινωνική, πολιτισμική και πολιτική περιθωριοποίηση! Και ενώ υπήρχαν συζητήσεις για το βάσιμο των φόβων, ήλθε η απόφαση του Ερντογάν για την ονομασία της γέφυρας, που εδραίωσε τους φόβους τους για ένα μαύρο και αβέβαιο μέλλον.

Στους οικολόγους, που ανησυχούσαν για την οικοδόμηση εμπορικού κέντρου σε ένα από τα τελευταία πάρκα της περιοχής Ταξίμ, στο δημοσιογραφικό και πολιτικό κόσμο αλλά και σε μέρος της κοινωνίας που αντιλαμβάνεται ότι η διαφθορά αγγίζει πλέον τον ίδιο τον πρωθυπουργό, και στους Aλεβίτες, που είναι σίγουροι πλέον ότι η κυβέρνηση Ερντογάν κινείται με αποφασιστικότητα προς την περιθωριοποίησή τους, αν προσθέσουμε και τους αστούς αλλά και τη νεολαία της Κωνσταντινούπολης, που δεν επιθυμεί να δει την κοινωνία να γυρνά στο ισλαμικό σκοτάδι, τότε συμπληρώνουμε την εικόνα εκείνων που κατέκλυσαν πρώτα την πλατεία Ταξίμ και στη συνέχεια τις πλατείες στην Άγκυρα, τη Σμύρνη, αλλά και άλλων πόλεων της Τουρκίας.

Φυσικά, όσο περνούσαν οι μέρες, στις διαδηλώσεις συμμετείχαν αριστερές και ακροαριστερές οργανώσεις, στις οποίες ούτως ή άλλως ασκούν μεγάλη επιρροή οι Αλεβίτες, συμμετείχαν επίσης οι κεμαλιστές, οι «άστεγοι» του παλαιού βαθέος κράτους και όσοι είχαν συμφέρον από την αποδυνάμωση του Ερντογάν και του ΑΚΡ. Σε αυτούς τους τελευταίους, μπορούμε να προσθέσουμε και τους πιθανούς εξωγενείς παράγοντες, που έχουν να επωφεληθούν πολιτικά και γεωπολιτικά από την αποδυνάμωση του Ερντογάν!

Από την εικόνα λείπουν οι Κούρδοι, οι οποίοι, αν και ενεπλάκησαν στην αρχή, που ξέσπασε η διαδήλωση, στη συνέχεια αποσύρθηκαν και ήταν απόντες επί μέρες, για να μην θέσουν σε κίνδυνο τις συνομιλίες που βρίσκονται σε  εξέλιξη με την κυβέρνηση, για την πολιτική επίλυση του Κουρδικού. Εμφανίστηκαν στο προσκήνιο τις τελευταίες μέρες, με μεγάλη διακριτικότητα, για να δώσουν «παρών» στους κοινωνικούς αγώνες, χωρίς όμως να συμμετέχουν με τα μαχητικά τους στελέχη, τα οποία, λόγω πολύχρονης εμπειρίας (sic), θα μπορούσαν να μετατρέψουν σε εφιάλτη τις διαδηλώσεις και να οδηγήσουν μέχρι και στην ανατροπή της κυβέρνησης.

Αν θέλαμε να συνοψίσουμε λοιπόν τις αιτίες που οδήγησαν στις διαδηλώσεις στην Τουρκία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτές είναι η ρατσιστική συμπεριφορά της κυβέρνησης Ερντογάν κυρίως απέναντι στους Αλεβίτες, η διαφθορά που αρχίζει πλέον να αγγίζει όχι μόνο το οικογενειακό του περιβάλλον, αλλά και τον ίδιο, η ισλαμική ατζέντα, που ανασύρει δειλά δειλά από το σουνιτικό του συρτάρι και τέλος η αλαζονική του συμπεριφορά προς άπαντες τους ανωτέρω και κυρίως προς τους νέους.

Ποιες είναι οι συνέπειες των «Αλκυονίδων Ημερών» που ζει και απολαμβάνει η τουρκική κοινωνία, και στις ενδεχόμενες επιπτώσεις στην πολιτική της Τουρκίας στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη;;;

(Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό ας σκεφθεί ο καθένας γιατί ενώ υπάρχουν τόσο ογκώδεις διαδηλώσεις στην Τουρκία, σκληρές συγκρούσεις με την αστυνομία, ακόμα και νεκροί, δεν υπάρχουν οι βανδαλισμοί που έγιναν στην Αθήνα το 2008 αλλά και άλλες αμέτρητες φορές.)

Εν προκειμένω εκτός από τους ανωτέρω λόγους, όσον αφορά τους εξωγενείς παράγοντες, να σημειώσουμε ότι ασφαλώς και επεδίωξαν να παίξουν κάποιο ρόλο στην κρίση, κυρίως μέσα από επίσημες δηλώσεις και παρεμβάσεις δια του τύπου. Επειδή έχουν γραφτεί πολλά για τη στάση των ΗΠΑ, η εκτίμησή μας είναι ότι οι Αμερικανοί επίσημοι που έκαναν δηλώσεις για το θέμα, ακολούθησαν την πολιτική «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» όχι τόσο γιατί είναι δυσαρεστημένοι από τον Ερντογάν, αλλά κυρίως γιατί ανησυχούν ότι με το χαρακτήρα και την αλαζονική του συμπεριφορά, μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα, ακόμα και στην ανατροπή του, κάτι που ασφαλώς δεν θέλουν να συμβεί!

Φυσικά υπάρχουν κύκλοι που επηρεάζουν πράγματα στο εσωτερικό των ΗΠΑ -και δεν είναι μόνον οι εβραϊκοί- αλλά και άλλοι παράγοντες και χώρες, που δεν είναι ευχαριστημένοι με τις επιλογές του Ερντογάν. Όλοι αυτοί τήρησαν μια στάση που έδειχνε ότι ήθελαν την αποδυνάμωση του Ερντογάν σε τέτοιο βαθμό που να μην τους είναι ενοχλητικός, να μην έχει τη δυνατότητα να αντιστέκεται και να λέει «όχι», αλλά και να μην αμφισβητηθεί η θέση του στην εξουσία , γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακρίνει κανείς ποια και πώς θα είναι η επόμενη μετά τον Ερντογάν ημέρα στην Τουρκία, χωρίς να επικρατήσει χάος και αστάθεια στο εσωτερικό και τον περίγυρό της!

Την ίδια στρατηγική ακολούθησαν και οι Κούρδοι, έχοντας ως στόχο να έχουν απέναντί τους, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, έναν αδύναμο Ερντογάν και άρα πιο εύκολα διαχειρίσιμο, αλλά όχι τόσο αποδυναμωμένο που να μην μπορεί να σηκώσει το βάρος της πολιτικής λύσης του Κουρδικού, διαδικασία που είναι σε εξέλιξη, μέσω ημιεπίσημων συνομιλιών μεταξύ κυβέρνησης και ΡΚΚ-Οτζαλάν!

Όσον αφορά την Ελλάδα , αντί να διακινούνται σενάρια -που δεν έχουν λογική βάση- για εξαγωγή της κρίσης από την κυβέρνηση Ερντογάν μέσω ενός επεισοδίου με την Ελλάδα, καλό είναι να δούμε την όντως σοφή στάση που ακολουθούν προαναφερθέντες παράγοντες στο ζήτημα αυτό! Για να δικαιολογήσουμε το «δεν έχουν λογική βάση» τα σενάρια περί εξαγωγής κρίσης, να σημειώσουμε ότι κάτι τέτοιο μάλλον θα αποδυνάμωνε παρά θα ενίσχυε την κυβέρνηση Ερντογάν, αφού θα αποτελούσε κάτι σαν «φιλί της ζωής» στο στρατιωτικό κατεστημένο, ο ρόλος του οποίου θα αναδεικνυόταν και θα ενισχυόταν από μια στρατιωτική κρίση με την Ελλάδα! Πάντως, αν είναι δυνατόν να συμβεί κάτι στο ζήτημα αυτό, πιο πιθανό είναι να γίνει μια καθαρή προβοκάτσια από τους στρατιωτικούς, για να πλήξουν τον Ερντογάν, παρά κάτι από την κυβέρνησή του. Από την πλευρά μας, δίνουμε ελάχιστες πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο, χωρίς να έχει «ουρά» που θα φθάνει πέραν του Ατλαντικού!

Τέλος, να αναφερθούμε στις εσωτερικές διεργασίες που γίνονται στην Τουρκία, με αφορμή τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, που συνεχίζονται για έβδομη μέρα (τη στιγμή που γράφεται το άρθρο). Πρώτα απ’ όλα να πούμε ότι είναι η πρώτη φορά που ο τουρκικός λαός συμμετέχει σε μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που δεν έχουν σχεδιαστεί από τους μηχανισμούς του βαθέος κράτους (εξαιροούνται οι συνδικαλιστικού χαρακτήρα). Με άλλα λόγια, είναι η πρώτη φορά που η τουρκική κοινωνία γεύεται τους καρπούς της δημοκρατίας, που μόνο κατ’ όνομα υπήρχε στην Τουρκική Δημοκρατία από το 1923 μέχρι σήμερα. Ένα άλλο θέμα που πρέπει να σημειώσουμε, είναι ότι οι διαδηλωτές δείχνουν αξιοσημείωτη ωριμότητα, δεν κάνουν βανδαλισμούς και παραμένουν για μέρες στις πλατείες. Για το πρώτο, καλόν είναι να προβληματιστούν οι Έλληνες «δημοκράτες», για το δεύτερο, δίνουμε την παρακάτω εξήγηση: Οι Τούρκοι δημοκράτες δεν έχουν κάποιο κόμμα ή φορέα για να εκφραστούν μέσω αυτού και δίνουν οι ίδιοι το παρών, ακηδεμόνευτα, καλύπτοντας αυτό το κενό, για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα και τις ιδέες τους.

Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά για την Τουρκία;

Πρώτον, ο Ερντογάν, γιατί αυτό επέβαλαν οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ, η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, αλλά και η πολιτική επιβίωση η δική του και του κόμματός του, αποδυνάμωσε τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κεμαλικού βαθέος κράτους και έκανε κάποια βήματα φιλελευθεροποίησης και εκδημοκρατισμού της χώρας, βήματα και διαρθρωτικές αλλαγές που επηρέασαν την κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά των Τούρκων και κυρίως της νεολαίας. Με άλλα λόγια, οι αλλαγές αυτές δημιούργησαν το πρόπλασμα μιας δημοκρατικής κοινωνίας, η οποία αντιστέκεται στις απόπειρες αυταρχικοποίησης και συντηρητικοποίησης που επιχειρεί να κάνει ο Ερντογάν, είτε λόγω της ισλαμικής ατζέντας, είτε λόγω δικών του πολιτικών σχεδιασμών.

Αυτή η νέα κοινωνία, φαίνεται ότι δεν ανέχεται τη διαφθορά και τη δημιουργία ενός απολυταρχικού μηχανισμού εξουσίας, αποδεικτικό στοιχείο του οποίου είναι οι πιγκουίνοι του CNN TURK (σ.σ. εκπομπή που προβαλόταν διαρκούσης της αναταραχής), τη στιγμή που το μητρικό κανάλι έδειχνε τις διαμαρτυρίες και την εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ!

Με άλλα λόγια, ο Ερντογάν, ακριβώς γιατί δεν πίστεψε αλλά χρησιμοποίησε τη δημοκρατία, για να εξουδετερώσει τους στρατηγούς και τους κεμαλιστές, γίνεται τώρα θύμα των επιλογών του, αφού η δημοκρατία, την οποία όταν τον συνέφερε τη χρησιμοποίησε και τώρα επιχειρεί να περιορίσει, τον εκδικείται!

Δεύτερον, τα γεγονότα που είδαμε να εξελίσσονται όλες αυτές τις μέρες, έφεραν στην επιφάνεια τις ενδογενείς αδυναμίες της Τουρκίας και σε κάθε περίπτωση αποδυνάμωσαν την κυβέρνηση Ερντογάν στο εσωτερικό, ενώ σκίασαν και την «απαστράπτουσα» διεθνή εικόνα της Τουρκίας. Όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι εξισορροπούν κατά κάποιο τρόπο την κατάσταση, λόγω της δεινής θέσης που βρέθηκαν Κύπρος και Ελλάδα, στη διαχείριση των διεκδικήσεων της Τουρκίας στο μέτωπο Κύπρος – Αιγαίο – Θράκη.

Τρίτον και τελευταίο, η Τουρκία, με τα γεγονότα του Ταξίμ, παίρνει μια σημαντική «στροφή» στην ιστορία. Το επόμενο διάστημα θα δούμε αν θα δρομολογηθούν εξελίξεις που θα της επιτρέψουν να εξελιχτεί σε μια φυσιολογική χώρα και κοινωνία ή αν θα ακολουθήσει το δρόμο που οδηγεί στο ισλαμικό σουνιτικό σκοτάδι, που όχι μόνο δεν αρνείτα αλλά καθαγιάζει το αμαρτωλό της παρελθόν, όπως οι σφαγές και οι γενοκτονίες Αλεβιτών, Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων!

Σχετικά άρθρα

 α. Οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν στις "αλκυονίδες ημέρες" της Τουρκίας

β. Διαβάστε, για να κατανοήσετε γιατί ξέσπασαν οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και αμφισβήτησης στην Τουρκία!

γ. Μην παραμυθιάζεστε (με τις διαδηλώσεις στην Τουρκία)… : http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6820.html#.UbWSD5wqdhR

Τράπεζα Ιδεών: Για όλους όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με το τι συμβαίνει τα τευλευταία χρόνια στην Τουρκία, τον Νέο – Οθωμανισμό και τις προεκτάσεις – στόχους – συνέπειες αυτού μπορούν να παρακολουθήσουν την εκπομπή Ανιχνεύσεις της ΕΤ3, της 4-11-2009…

Πηγή, http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_564.html#.UbVu2ZwqdhQ,

            http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1125.html#.UbV2CZwqdhT,

            http://dimokratianews.gr/

            www.anixneuseis.gr

Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Είναι γνωστό για κάθε χριστιανό και για κάθε λογικό άνθρωπο, ότι η ναζιστική ιδεολογία υπήρξε μία από τις πλέον εγκληματικές και ειδεχθείς ιδεολογίες, που γνώρισε η παγκόσμια ιστορία. Τον ίδιο όμως εγκληματικό και απαίσιο χαρακτήρα έχει και ο νεοσατανισμός, που αποτελεί την πλέον φρικτή, αποκρουστική και επικίνδυνη έκφραση καταστροφικής λατρείας (destructive cults).

Είναι γνωστή στην έρευνα η σχέση του Χίτλερ και άλλων στελεχών του Ναζιστικού καθεστώτος με διάφορους αποκρυφιστικούς χώρους και πρακτικές. Δυστυχώς η ίδια σχέση μεταλλαγμένη συνεχίζεται και μετά το τέλος του εγκληματικού και αιμοσταγούς ναζιστικού μορφώματος μέχρι τις ημέρες μας, καθώς πολλά στοιχεία της ναζιστικής υποκουλτούρας έχουν υιοθετηθεί από διάφορες νεοσατανιστικές οργανώσεις.

Στο άρθρο μας αυτό θα επισημάνουμε, αναφέροντας ορισμένα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα, την σχέση που υπάρχει σήμερα ανάμεσα στη ναζιστική ιδεολογία και υποκουλτούρα με νεοσατανιστικές οργανώσεις. Πώς δηλαδή ορισμένες οργανωμένες εκφράσεις του νεοσατανισμού σχετίζονται με την εγκληματική ναζιστική κοσμοθεωρία και ιδεολογία.

Στην ιστορική αφετηρία τους οι διάφορες νεοναζιστικές οργανώσεις δανείστηκαν υλικό από αποκρυφιστικούς χώρους και παρήγαγαν φανταστικά έργα και λαϊκά διηγήματα συνδεδεμένα με την ναζιστική υποκουλτούρα. Στη συνέχεια όμως διάφορες νεοσατανιστικές οργανώσεις, που όπως και άλλες ακραίες αποκρυφιστικές κινήσεις αρέσκονται να αποκαλούνται ως «Τάγματα ή Ναοί», άντλησαν υλικό και εμπνεύστηκαν από τη ναζιστική ιδεολογία.

Ο Anton Szandor Lavey (1930-1997), ο ιδρυτής της λεγόμενης «Εκκλησίας του Σατανά» (Church of Satan), υπήρξε ο πρώτος που κατά τρόπο απροκάλυπτο εμπνεύσηκε από τη ναζιστική υποκουλτουρα και υιοθέτησε τελετουργικό για την οργάνωσή του, προερχόμενο από ναζιστικές πηγές. Η πρακτική του δανεισμού ναζιστικών συμβόλων, ιδεών και τελετουργικού θα εισαχθεί γρήγορα και σε άλλες σατανιστικές οργανώσεις.

Τη δεκαετία του ’70 θα ακολουθήσει την ίδια πρακτική ο Michael Aquino, ο ιδρυτής της σατανιστικής οργάνωσης «Temple of Set», ενώ την ίδια περίοδο θα χρησιμοποιήσει υλικό από τη ναζιστική υποκουλτούρα για το δικό της τελετουργικό η σατανιστική οργάνωση «Order of the Trapezoid».

Την ίδια πρακτική, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, θα εφαρμόσει και στην Αγγλία η νεοσατανιστική κίνηση «Order of Nine Angels», που έχει στενή σχέση με το βρεττανικό νεοναζιστικό χώρο.

Στις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα πάνω από 12 αποκρυφιστικές οργανώσεις θα χρησιμοποιούν ναζιστικό συμβολισμό και μεθόδους προπαγάνδας. Ένας μεγάλος αριθμός τέτοιων κινήσεων θα συνεργάζεται και θα συστεγάζεται κάτω από τη διεθνή νεοναζιστική ομπρέλλα «White Order of Thule», που ιδρύθηκε το 1994 από τον Kery Bolton.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα διεθνές δίκτυο νεοναζί σατανιστών, που δραστηριοποιείται στις χώρες: Μεγάλη Βρεττανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Σουηδία, Φινλανδία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Η.Π.Α.

Ναζιστικά στοιχεία συναντά κάποιος σήμερα σε περιοδικά, διαδικτυακούς τόπους, μικρούς εκδοτικούς οίκους, περιθωριακά συγκροτήματα μουσικής του σατανιστικού χώρου, που αποτελούν την πλέον φανερή απόδειξη για το πώς η εγκληματική ναζιστική ιδεολογία είναι παρούσα και έχει μπολιάσει την πλέον ακραία και σκοτεινή, σύγχρονη καταστροφική λατρεία, που είναι ο νεοσατανισμός.

Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 1978, 7 Ιουνίου 2013

ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/4FBB4F67.el.aspx

Ο Νίκος Ανδριώτης κατάγεται από το χωριό Νικιά Νισύρου. Μετανάστευσε σε νεαρή ηλικία το 1956 στις ΗΠΑ. Έχοντας πάντοτε την Ελλάδα μέσα στην καρδιά του, υπηρέτησε σε πολλούς ομογενειακούς φορείς, ενώ παράλληλα εργάζονταν, όπως ο ίδιος δηλώνει χαρακτηριστικά, από σερβιτόρος και υπάλληλος σε ασανσέρ ουρανοξύστη, μέχρι ιδιοκτήτης εστιατορίων και κτηματομεσίτης. Το 2013 συμπλήρωσε σαράντα χρόνια ως μέλος της κοινότητας του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια, στην οποία σήμερα είναι πρόεδρος της σχολικής επιτροπής. Αυτό το οποίο όμως λίγοι γνωρίζουν, είναι ότι το μοναδικό ελληνοαμερικανικό λύκειο στις ΗΠΑ, το σχολείο της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια που λειτουργεί από το 1979, ξεκίνησε και υλοποιήθηκε υπό την προεδρία του Νίκου Ανδριώτη. Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Ανδριώτης στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις δυσκολίες ίδρυσης του λυκείου, στους κανονισμούς της πολιτείας της Νέας Υόρκης για τις ξένες γλώσσες, αλλά και στην αύξηση μαθητών από την Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης. Σήμερα συνολικά 850 μαθητές διδάσκονται ελληνικά από το προ-νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο, συμπεριλαμβανομένων και των απογευματινών σχολείων, ενώ ήδη παρατηρείται αύξηση του ενδιαφέροντος, καθώς σχεδόν καθημερινά το σχολείο δέχεται τηλεφωνήματα από την Ελλάδα, από γονείς που σκέφτονται να μεταναστεύσουν και ζητούν πληροφορίες προκειμένου να παιδιά τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα τους στις ΗΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στα σχολεία του Αγίου Δημητρίου διδάσκουν 82 εκπαιδευτικοί και φέτος η κοινότητα πληρώνει επτά αποσπασμένους εκπαιδευτικούς από την Ελλάδα, καθώς το Υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί λόγω της κρίσης και της περικοπής των κονδυλίων, να καλύψει τις απολαβές εξωτερικού. Ο κ. Ανδριώτης χαρακτηρίζει το Λύκειο «σύμβολο για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία στην Αμερική, μια σίγουρη ελπίδα για το μέλλον».

ΠΗΓΗ: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8.html

Ἡ συμπαιγνία δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν κομμάτων τῆς συμπολιτεύσεως καὶ τῆς ἀντιπολιτεύσεως συνεχίζεται. . .

Στὴν κατ᾿ εὐφημισμὸ δημοκρατία, ποὺ ἔχομε (στὴν πρᾶξι κυριαρχεῖ καὶ ἐπιβάλλεται μία μικρὴ μειοψηφία τῶν ἀρχηγῶν τῶν κομμάτων, ποὺ εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον δοτὰ καὶ πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων) εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου, δηλαδὴ ἡ ἔκφρασι τῶν ἀπόψεων καὶ ἀντιλήψεων τῆς συνειδήσεως τῶν πολιτῶν, τὸ μοναδικὸ ἀγαθὸ ποὺ ἔχει ἀπομείνει οὐσιαστικά.

Σωματειον

«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ

Τηλ. 0030 210-3254321-2,   fax 210-3236978

e-mail: fot_gram@otenet.gr website: www.fotgrammi.gr

Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικειου αθηνων 3079/2008

Α.φ.μ. 998406487 δου ψυχικου

«ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ» ΝΟΜΟΣ (ΦΙΜΩΤΡΟ) ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ

ΙΘΥΝΟΝΤΩΝ

 ΟΜΙΛΙΕΣ

18.5.13 ΑΡΟΑΝΙΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

 ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ Κ.Κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ

                  7.6.2013

 Ἡ συμπαιγνία δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν κομμάτων τῆς συμπολιτεύσεως καὶ τῆς ἀντιπολιτεύσεως συνεχίζεται. . .

 Στὴν κατ᾿ εὐφημισμὸ δημοκρατία, ποὺ ἔχομε (στὴν πρᾶξι κυριαρχεῖ καὶ ἐπιβάλλεται μία μικρὴ μειοψηφία τῶν ἀρχηγῶν τῶν κομμάτων, ποὺ εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον δοτὰ καὶ πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων) εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ λόγου, δηλαδὴ ἡ ἔκφρασι τῶν ἀπόψεων καὶ ἀντιλήψεων τῆς συνειδήσεως τῶν πολιτῶν, τὸ μοναδικὸ ἀγαθὸ ποὺ ἔχει ἀπομείνει οὐσιαστικά.

 Σχεδὸν ὅλα τὰ ἄλλα ἔχουν ἰσοπεδωθῆ καὶ καταλυθῆ. Ἐὰν ψηφισθῆ καὶ ὁ κατ᾿ εὐφημισμὸ ἀντιρατιστικὸς νόμος-φίμωτρο, τότε θὰ ἔχωμε κατ᾿ οὐσίαν μία φασιστικὴ ὀλιγαρχία νὰ φιμώνῃ τὸν κάθε ἀνιδιοτελῆ ἰδεολόγο καὶ νὰ τιμωρῇ τὴν πλειοψηφία τῶν ὀρθῶς θρησκευτικὰ καὶ ἐθνικὰ σκεπτομένων Ἑλλήνων καὶ νὰ ἐπιβάλλῃ τοὺς ψευδεῖς ἰσχυρισμοὺς τῶν ἄκρως καταλυτικῶς δρώντων μειονοτήτων, τοὺς ὁποίους θέλει νὰ προστετεύσῃ καὶ ἐπιβάλλει στὴν συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Λαοῦ…

 Ἄς παρακολουθήσωμε κατωτέρω τὶς περιληπτικὲς ὁμιλίες, ὅπου ἀναφέρονται μερικὰ παραδείγματα ἐλεεινῶν συμπεριφορῶν ἀντιχριστιανικῶν, ἀντικοινωνικῶν καὶ ἀπάνθρωπων σκοπιμοτήτων τῶν «γενίτσαρων» τοῦ πνεύματος, ἐνέργειές τους, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν διευρημένη κριτικὴ ἀπὸ ἐκδότες ἰδεολογικοῦ τύπου καὶ ἰδιοκτῆτες εὐπρεπῶν καὶ ἀντικειμενικῶν ἱστοσελίδων.

 https://www.youtube.com/watch?v=_sfsRwXYN84

 και

 https://www.youtube.com/watch?v=fyKSPvzyUdE

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

ΠΗΓΗ:«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

"Αγαπητοί μου! Να προσεύχεστε! Όπως τα πτηνά χωρίς φτερά έτσι κι ο άνθρωπος χωρίς προσευχή... δεν μπορεί να ζήσει.

Στο ποινικό μας δίκαιο διώκονται μόνο πράξεις και όχι σκέψεις, ιδεολογίες και πάσης φύσεως κίνητρα. Ο δε λόγος που γίνεται αυτό δεν είναι μόνο δικαιϊκός αλλά και πρακτικός, καθότι η διείσδυση στην ψυχή, το ασυνείδητο και τα κίνητρα του δράστη προκειμένου να στοιχειοθετηθεί μία κατηγορία (και όχι απλά για να επιμετρηθεί η ποινή) θα οδηγούσε σε ατελείωτες δίκες με αμφιβόλου ορθότητας αποτελέσματα.

Ως πράξη εννοείται η ανθρώπινη εκούσια συμπεριφορά δια της οποίας επέρχεται μεταβολή στον εξωτερικό κόσμο (εξωτερίκευση του εσωτερικού κόσμου του προσώπου). Οι σκέψεις, απόψεις, επιθυμίες και συναισθήματα δεν επιφέρουν ουδεμία μεταβολή στον εξωτερικό κόσμο και γι’ αυτό δεν εμπίπτουν στην έννοια της πράξης και ως εκ τούτου δεν μπορούν να διωχθούν ποινικά. Γι’ αυτό λοιπόν ο νόμος απαγορεύει πράξεις και η εκάστοτε ποινική δίωξη ασκείται κατά πράξης (inrem),  ΠΚ 14: έγκλημα είναι πράξη άδικη και καταλογιστή στο δράστη της, η οποία τιμωρείται από το νόμο.

Η ερώτηση στον φερόμενο ως δράστη είναι απλή: Έκλεψες; Ναι ή όχι. Λήστεψες;; Ναι ή όχι. Χτύπησες κάποιον;; Ναι ή όχι. Για την στοιχειοθέτηση της κατηγορίας δεν ενδιαφέρει τι συγκεκριμένο επιδίωκε ο δράστης με την πράξη του. Ο δε δόλος που απαιτείται για τον τελικό καταλογισμό της άδικης πράξης στον δράστη δεν αφορά τα κίνητρά του (όπως πιστεύουν μερικοί) αλλά την γνώση ότι η πράξη που κάνει είναι παράνομη (απαγορεύεται από τον νόμο) και την επιδίωξή της (γνώση και βούληση για το παράνομο αποτέλεσμα). Τα κίνητρα του δράστη θα απασχολήσουν τον Δικαστή στο στάδιο της δίκης που ακολουθεί την κρίση της ενοχής και δεν είναι άλλο από αυτό της επιμέτρησης της ποινής και της αναγνώρισης τυχόν ελαφρυντικών ΠΚ 84 παρ. 2.

Βεβαίως υπάρχουν και αρκετά εγκλήματα, τα οποία μολονότι αποτελούν πράξεις απαιτούν την διερεύνηση των κινήτρων του δράστη προκειμένου να επιβληθεί η ποινή. Πχ ο σκοπός της ιδιοποίησης στην κλοπή (ΠΚ 372), ο σκοπός αποκόμισης παράνομου περιουσιακού οφέλους στην απάτη (ΠΚ 386), ο σκοπός εξύβρισης στην απλή και τη συκοφαντική δυσφήμιση (ΠΚ 366 παρ. 3 και 367 παρ. 2). Όπως επίσης υπάρχουν και άλλα εγκλήματα που ενώ αποτελούν πράξεις απαιτείται η διερεύνηση της ψυχικής διάθεσης του δράστη για την επιβολή ποινής, όπως το «κακόβουλο» της καθύβρισης θρησκευμάτων (ΠΚ 199) και της παραβίασης υποχρέωσης προς διατροφή (ΠΚ 358). Ακόμα όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις προαπαιτείται η τέλεση συγκεκριμένης πράξης που προκαλεί βλάβη σε συγκεκριμένο έννομο αγαθό. Δεν αρκούν οι «κακές» σκέψεις και επιθυμίες. 

Ύστερα λοιπόν από την παραπάνω σύντομη παράθεση των βασικών πυλώνων του ποινικού μας συστήματος γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το να απευθύνεις καδτηγορία-ποινικοποιείς τις σκέψεις – πεποιθήσεις κάποιου ακόμα και αν είναι ρατσιστικές (δηλ. να βάζεις φυλακή κάποιον επειδή είναι «ρατσιστής» παρά το ότι δεν έπραξε τίποτα) παραβιάζει το υπάρχον ποινικό μας δίκαιο. Λείπει η συγκεκριμένη πράξη.

Φυσικά, οι όποιες ρατσιστικές απόψεις κατά ατόμων, κοινωνικών ομάδων ή φυλών, είναι ηθικά αποδοκιμαστέες. Το τι πιστεύει όμως ενδόμυχα κάποιος σε προσωπικό επίπεδο δεν απασχολεί το ποινικό δίκαιογιατί σε αντίθετη περίπτωση τα Δικαστήρια θα αναλώνονταν σε ατέρμονες ψυχολογικές αναλύσεις των δραστών, και μάλιστα στην περίπτωση του ρατσισμού, σε ατελείωτες συζητήσεις που απαιτούν επιστημονικές γνώσεις γλωσσολογικές, ιστορικές, θρησκευτικές και όχι μόνο νομικές.

Σε ψυχολογικό επίπεδο: είναι ρατσιστής ένας ηλικιωμένος ή μία κοπέλα επειδή, λόγω κατ’ επανάληψη κακοποίησης σωματικής, σεξουαλικής κτλ από αλλοδαπούς, έχουν διαμορφώσει υποτιμητική άποψη για ορισμένες φυλές ανθρώπων, λόγω των βιωμάτων τους;

Σε θρησκευτικό επίπεδο: είναι ή δεν είναι ρατσιστική συμπεριφορά στις γυναίκες η μπούρκα, η υποχρεωτική μαντίλα, ή ακόμα το ξύλο ως μέσο συμμόρφωσής  τους, το οποίο «διδάσκουν» ορισμένες θρησκείες;

Σε ιστορικό επίπεδο: είναι κάποιος ρατσιστής επειδή υποστηρίζει τις απόψεις- πρακτικές του Χίτλερ και όχι κάποιος θαυμαστής του Στάλιν;

Σε κοινωνικό επίπεδο: είναι ή δεν είναι ρατσιστής αυτός που κατηγορεί τους ελεύθερους επαγγελματίες ως φοροφυγάδες, ή τους Δημοσίους Υπαλλήλους ως τεμπέληδες, ή τον ελληνικό λαό ως διεφθαρμένο;

Το υπάρχον ποινικό σύστημα είναι αρκετά επαρκές για την τιμωρία ρατσιστικών επιθέσεων τόσο μέσω των υπαρχόντων άρθρων του ΠΚ (ΠΚ 308^Α παρ. 2 και 3, ΠΚ 199, 195, 184, 185, 361, 363 κτλ), όσο και κατά την επιμέτρηση της ποινής (πλαίσιο ποινής μέχρι 5 χρόνια). Αν δηλαδή μετά τον καταλογισμό συγκεκριμένης παράνομης πράξης (σωματική βλάβη, εξύβριση κτλ) στον δράστη και κατά την επιμέτρηση της ποινής επιβεβαιωθούν ρατσιστικά κίνητρα (δηλ. μίσος κατά αλλοδαπών), θα μπορούσε να επιβληθεί ποινή 3-5 ετών, χωρίς ελαφρυντικά, ο δράστης να μπει άμεσα φυλακή χωρίς μετατροπή της ποινής σε χρήμα και χωρίς αναστολή (ΠΚ 82 και 99). Αυτά αφορούν φυσικά όχι μόνο τους τυχόν ημεδαπούς με ρατσιστικό μίσος κατά αλλοδαπών, αλλά και τους τυχόν αλλοδαπούς με ρατσιστικό μίσος κατά ημεδαπών.

Τελικά τι είδους κυρώσεις μπορούν να επιβληθούν σε κάποιον «ρατσιστή»..;;

Αφού φύγουμε από την ποινική διάσταση του θέματος και πάμε στην πολιτική, πρέπει να παραδεχτούμε ότικάποιος που διατυμπανίζει ρατσιστικές απόψεις περί «υπανθρώπων» και καλλιεργεί μίσος κατά άλλων κοινωνικών ομάδων (είτε είναι άλλο φύλο, άλλη φυλή, άλλη ιδεολογία) μπορεί με τυπικό νόμο, κατά την βούληση της εκάστοτε νομοθετικής εξουσίας, να υποστεί πολιτικές κυρώσεις λόγω απειλής της Δημόσιας Τάξης (δηλ. υπονόμευση του κρατικού, κοινωνικού και οικονομικού συστήματος της χώρας, βλ αρ. 3 του ΑΚ) και αντίθεσης στα χρηστά ήθη.

Μιλάμε όμως για πολιτικές κυρώσεις και όχι ποινικές. Κυρώσεις ανάλογες με την μη αναγνώριση- διάλυση ενός σωματείου (ΑΚ 105), του οποίου ο σκοπός κρίνεται αντίθετος με την Δημόσια Τάξη, ή ακόμα την στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων (μη δυνατότητας εκλέγειν και εκλέγεσθαι).

Ωστόσο, ακόμα και αν ψηφιστούν τέτοιου είδους πολιτικές-διοικητικές κυρώσεις από την πλειοψηφία της Βουλής δύο πράγματα είναι σίγουρα: α) ο νόμος αυτός θα ισχύει μόνο για το μέλλον και δεν μπορεί να αφορά κόμματα και βουλευτές που έχουν ήδη την έγκριση του ΑΠ και βρίσκονται ήδη στην Βουλή με την ψήφο του ελληνικού λαού και β) ο νόμος θα απαιτεί εξαιρετική προσοχή για την δίκαιη και μη επιλεκτική εφαρμογή του έναντι όλων (“δεξιών”, “αριστερών”, “διαγωνίων”, “καθέτων” κτλ). Σε διαφορετική περίπτωση θα είναι ο ίδιος ο νόμος που θα διασαλεύσει την κοινωνική ειρήνη και δημόσια τάξη επαναφέροντας τα «καρφώματα φρονημάτων» του παρελθόντος και μετατρέποντας την χώρα σε ένα απέραντο Δικαστήριο απόψεων και λογοκρισίας. 

Τέλος, όσοι από την Συγκυβέρνηση πιστεύουν ότι την αποτυχία της οικονομικής τους πολιτικής (η οποία τους εκθέτει και ως προς το παρελθόν με τα όσα υπόσχονταν προεκλογικά και ως προς το μέλλον με τα διαφαινόμενα αδιέξοδα) θα την καλύψουν με μεγαλοστομίες “Δημοκρατίας“, τους πληροφορούμε ότι ο κόσμος αυτά δεν τα πιστεύει πια. Οι τέτοιου τύπου επικοινωνιακές τακτικές για συσπείρωση των απογοητευμένων ψηφοφόρων ανήκουν οριστικά στο χρονοντούλαπο της ελληνικής ιστορίας και στα σκονισμένα συρτάρια αδίστακτων καθηγητών πολιτικής προπαγάνδας.  

Ὁ δημοσιογράφος κ. Τάκης Χατζῆς, ὁ ὁποῖος διετέλεσε διευθυντικὸν στέλεχος τῆς Κρατικῆς τηλεοράσεως ἐπὶ διακυβερνήσεως τῆς Χώρας ὑπὸ τοῦ κ. Κων. Καραμανλῆ, ἔφερεν εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος εἰς τὸ ἀποκαλυπτικὸν δελτίον εἰδήσεων τοῦ κ. Νικ. Εὐαγγελάτου (εἰς τὴν τηλεόρασιν τοῦ «Σκάϊ») ὅτι μεθοδεύεται ὑπὸ ξένων κέντρων ἀποφάσεων, ἡ ἀφαίρεσις ἐδαφίων ἐκ τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὰ ὁποῖα περιγράφουν τοὺς ἐξευτελισμοὺς καὶ τὰ μαρτύρια τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους.

Ὁ κ. Χατζῆς προέβη εἰς τὴν ἀνωτέρω ἀποκάλυψιν μίαν ἡμέραν μετὰ τὴν μεγάλην ἐπίθεσιν, τὴν ὁποίαν ἔκαμνεν ἀπὸ τὴν ἰδίαν ἐκπομπὴν ἐναντίον τῆς κ. Ρεπούση (Βουλευτοῦ τῆς ΔΗΜΑΡ) διὰ τὰς ἐξωπραγματικὰς θεωρίας της ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας.

Ὀφείλομεν νὰ ὑπογραμμίσωμεν ὅτι ἀπὸ τὰ ἐγκώμια τοῦ ἐπιταφίου ἔχουν ἀφαιρεθῆ καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ψάλλονται τὰ ἐδάφια ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἐνοχλητικὰ διὰ τοὺς Ἑβραίους.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1978 7 Ἰουνίου 2013

ΠΗΓΗ: http://anavaseis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7259.html

«Ὅλα τά ‘χει ἡ Μαριορή, ὁ φερετζές τῆς ἔλειπε»! Ἡ παροιμιακή φράση βρίσκει ἐπιβεβαιωτική πληρότητα στό Δῆμο Ἀθηναίων. Ὁ κ. Καμίνης καί τά «καμινέτα» του, ἀφοῦ ἔλυσαν τό πρόβλημα τῶν σκουπιδιῶν, τό πρόβλημα τῆς βεβηλώσεως τοίχων καί μνημείων, τό πρόβλημα κλοπῆς προτομῶν, τό πρόβλημα τῶν ζητιάνων (παρότι αὐτό ἦταν τουριστική «ἀτραξιόν»), τό πρόβλημα τῆς νεκρώσεως τοῦ ἱστορικοῦ κέντρου,

τό πρόβλημα τῆς δημόσιας τάξης, το πρόβλημα τοῦ θορύβου, το πρόβλημα τῆς ἀλητείας καί τῆς ἀσχημοπρέπειας, ἔδωσαν λύση καί στό πρόβλημα τῶν θρησκευτικῶν ἀναγκῶν τῶν μουσουλμάνων πού ἔχουν «κατακτήσει» ὁλόκληρες περιοχές τῶν Ἀθηνῶν. Θά κτίσει, λέει, ἕνα τζαμί σέ κάθε διαμέρισμα τῶν Ἀθηνῶν. Ἄφεριμ! Περισσέψαν στό Δῆμο τά λεφτά, ὅταν στά δημοτικά ἰατρεῖα δέν ὑπάρχουν οὔτε γάζες;

Ἄς τό σκεφθοῦμε κι ἀλλιῶς: σέ ποιούς μουσουλμάνους θά δοθοῦν τά ἐν λόγῳ τζαμιά; Στούς Σουνίτες ἤ στούς Σιίτες; Δέν μᾶς φθάνουν οἱ ἄλλες συμφορές, θέλουμε αὔριο νά προσθέσουμε καί τούς «καμικάζι», ὅπως γίνεται στό Ἰράκ; Κι ἄν αὔριο κάποιοι κρανιόκενοι δικοί μας θρησκομανεῖς ἤ προβοκάτορες βεβηλώσουν κάποιο τζαμί, τί θά γίνει; Δέν θά μείνει οὔτε τζάμι οὔτε τζαμί. «Μή κίνει τόν ἀνάγυρον», ἔλεγαν οἱ Ἀρχαῖοι, πού ἦσαν σοφοί. Τά τζαμιά, ἀντί νά λύσουν, θά δημιουργήσουν μύρια προβλήματα. Σέβομαι τό Ἰσλάμ καί τόν κόσμο τοῦ Ἰσλάμ καί γι’ αὐτό δέν θά ἤθελα μία ρήξη, πού δέν ξέρει κανείς ποῦ θά μᾶς ὁδηγήσει.

Σαράντος Ι. Καργάκος, Ιστορικός, φιλόλογος καί δοκιμιογράφος

ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6.html

"... στὸν κατὰ φύσιν ἄνθρωπο πρέπει νὰ ἐπανέλθει ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ στὴν οὐσία της, στὴν καρδιά, ὥστε νὰ παύσει ἡ διάχυση, νὰ ἑνοποιηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸ Θεό."

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19),
Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com
Ἐν Πειραιεῖ τῇ 4ῃ Ἰουνίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἀπέστειλε τήν ἀκόλουθη Ποιμαντορική Ἐγκύκλιο πρός τόν εὐλαβῆ Κλῆρο καί τόν φιλόχριστο λαό τῆς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως
«Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Μέ τόν Νόμο 3984/27.6.2011 πού ἐψηφίσθη ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων καί ἐφαρμόζεται ἀπό 1ης Ἰουνίου 2013 ρυθμίζεται, μέ ἀρχές πού ἀπάδουν στήν ἰδιοπροσωπεία τοῦ Γένους μας καί τήν ἱερότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, τό πολυσήμαντο θέμα τῆς δωρεᾶς καί μεταμοσχεύσεως τῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπέβαλε κατά τήν διαβούλευση τοῦ εἰρημένου Νόμου θέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς βιοηθικῆς οἱ ὁποῖες προδήλως περιφρονήθησαν παρά τήν γενομένη τροποποίηση διά τοῦ Νόμου 4075/11.4.2012 καί ἑπομένως διά τό μέγιστο αὐτό θέμα καθηκόντως ὀφείλομε νά ἐνημερώσωμε τούς πάντας καί νά καταδείξωμε οἱ Ἱεράρχαι τήν καταφανῆ διάστασι τοῦ ψηφισθέντος Νόμου μέ τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, τήν ὀρθόδοξη θεολογία καί τήν θεόσδοτη ἀνθρώπινη ἐλευθερία. Ἐν συνεχείᾳ τῇ συμβολῇ τῆς ἐργασίας εἰδικῶν, ἤτοι τῶν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου-Ἰατροῦ Λουκᾶ Τσιούτσικα, Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεβυτέρου Στεφάνου Στεφοπούλου καί Πανοσιολ. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου παρατηροῦμεν ὅτι:

«Α'. Θεολογία - Ἀνθρωπολογία»
1. Κατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἄνθρωπος κατὰ τὴν φύση τοῦ εἶναι σύνθετο, μεικτό, ὄν. Πλάσθηκε κατ' εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὴν ψυχή, ποὺ συνιστᾶ τὸ πνευματικὸ μέρος τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὸν ἐντάσσει στὸν πνευματικὸ κόσμο, καὶ ἀπὸ τὸ σῶμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἐντάσσεται στὸν ὑλικό, αἰσθητὸ κόσμο. Εἶναι μείξη καὶ κράση πνεύματος καὶ ὕλης, «σύνδεσμος τῆς ὁρατῆς καὶ ἀοράτου φύσεως». Καὶ τὸ μὲν σῶμα εἶναι ὑλικό, σύνθετο καὶ φθαρτό, ἡ δὲ ψυχὴ εἶναι «οὐσία ζῶσα, ἁπλή, ἀσώματος, σωματικοῖς ὀφθαλμοῖς κατ' οἰκείαν φύσιν ἀόρατος, λογικὴ τὲ καὶ νοερά, ἀσχημάτιστος... ἀθάνατος» (Ἅγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός). Ἑπομένως ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἁπλὴ βιολογικὴ ἐνέργεια τοῦ σώματος, ὅπως εἶναι τῶν ζώων, τὰ ὁποία γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶναι θνητόψυχα, δὲν ἐπιβιώνουν μετὰ τὸν σωματικὸ θάνατο, ἀλλὰ εἶναι κτιστή, οὐσία ἀθάνατη μὲ δική της ἐνέργεια. Ὁ θάνατος δὲν εἶναι παντελὴς ἐξαφάνιση τοῦ ὅλου ἀνθρώπου, ἄλλα χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα, τὸ ὁποῖο στὴ συνέχεια, φθείρεται καὶ διαλύεται, ἐνῶ ἡ ψυχὴ ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει καὶ νὰ ἐνεργεῖ• «Οὐχ ἡ ψυχὴ ἐστιν ἡ ἀποθνήσκουσα, ἀλλὰ διὰ τὴν ταύτης ἀναχώρησιν ἀποθνήσκει τὸ σῶμα» (Μ. Ἀθανάσιος).

2. Σχετικὰ μὲ τὸν χρόνο τῆς ἑνώσεως τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος ἡ Ἐκκλησία δέχεται ὅτι δημιουργοῦνται συγχρόνως• «Ἅμα δὲ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ πέπλασται, οὐ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ ὕστερον» (Ἄγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός). Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν πλάση κάθε νέου ἀνθρώπου• τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχὴ συνυπάρχουν «ἐξ ἄκρας συλλήψεως». Συνεπῶς τὸ ἔμβρυο εἶναι πλήρης ἄνθρωπος, ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν σχηματισμὸ καὶ τὴ λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου. Αὐτὸ καταδεικνύει ὅτι, ὄχι μόνο ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος ἄλλα καὶ ἡ παντελὴς ἔλλειψη τοῦ ἐγκεφά-λου δὲν συνεπάγονται ὅτι ὁ εὑρισκόμενος στὶς καταστάσεις αὐτὲς ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι ἔμψυχο καὶ ζωντανὸ ὄν.

3. Σχετικὰ μὲ τὸ ποὺ βρίσκεται καὶ πὼς ἐνεργεῖ ἡ ψυχὴ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας διδάσκουν ὅτι ἡ ψυχὴ δὲν ἑδρεύει σὲ συγκεκριμένο ὄργανο, ἀλλὰ εὑρίσκεται σὲ ὅλα τὰ σημεῖα τοῦ σώματος, ζωοποιοῦσα καὶ κινοῦσα τὰ μέλη. Κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ ἡ ψυχὴ «συνέχουσα τὸ σῶμα, ὅ καὶ ἐκτίσθη, πανταχοῦ τοῦ σώματος ἐστίν, οὐχ ὡς ἐν τόπω οὐδ' ὡς περιεχομένη, ἀλλ' ὡς συνέχουσά τε καὶ περιέχουσα καὶ ζωοποιοῦσα τοῦτο, κατ' εἰκόνα καὶ τούτ' ἔχουσα Θεοῦ», κατὰ δὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνὸ «ὀργανικῶ κεχρημένη σώματι καὶ τούτῳ ζωῆς αὐξήσεως τὲ καὶ αἰσθήσεως καὶ γεννήσεως παρεκτική».

4. Βιολογικὴ ζωὴ χωρὶς τὴν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς μέσα στὸ σῶμα δὲν νοεῖται. Στὴν περίπτωση ἀποκοπῆς, καταστροφῆς ἢ νεκρώσεως ἑνὸς ζωτικοῦ ὀργάνου, ὅποτε ὁ ἄνθρωπος ἐπιβιώνει μὲ ὑποστηρικτικὲς ἐνέργειες, ἐξακολουθεῖ ἡ ψυχὴ νὰ παραμένει συνδεδεμένη μὲ τὸ σῶμα καὶ νὰ ἐνεργεῖ σὲ ἄλλα σωματικὰ ὄργανα. Στὴν κατάσταση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ἡ ἰατρικὴ κατορθώνει μὲ τὴ βοήθεια τῆς τεχνολογίας νὰ διατηρεῖ τὴ βιολογικὴ ζωή, ἀφοῦ ὁ ὑπόλοιπος ὀργανισμός, πλὴν τοῦ ἐγκεφάλου, λειτουργεῖ. Ἡ διατήρηση τῆς βιολογικῆς ζωῆς προϋποθέτει τὴν ὕπαρξη τῆς ψυχῆς μέσα στὸ σῶμα καὶ δείχνει ὅτι δὲν λύθηκε ἀκόμη ὁ μεταξύ τους δεσμός, δὲν ἐπισυνέβη δηλαδὴ ὁριστικῶς καὶ καθ' ὁλοκληρίαν ὁ θάνατος. Συνεπῶς ἡ διακοπὴ τῆς ὑποστηρικτικῆς λειτουργίας, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν συγκατάθεση τοῦ ἀσθενοῦς, πολὺ περισσότερο ἡ λήψη ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση ἀπὸ τοὺς «ἐγκεφαλικὰ νεκρούς», ἀποτελοῦν ἐνεργητικὴ πρόκληση θανάτου, ἡ ὁποία κατὰ τὴν κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἰσοδυναμεῖ μὲ φόνο, καὶ μάλιστα ἀσθενοῦς καὶ ἀνυπερασπίστου ἀνθρώπου κατ' ἀναλογίαν πρὸς τὴν ἔκτρωση τῶν ἐμβρύων.

5. Εἰδικώτερα, κατὰ τὸν Ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ἡ ψυχὴ φανερώνεται μὲ τὸ νὰ ἐνεργεῖ πάνω στὰ μέλη τοῦ σώματος, ἀνάλογα μὲ τὴν δυνατότητα ποὺ ἔχουν. Κάθε σωματικὸ ὄργανο δέχεται ἐκείνη τὴν ψυχικὴ ἐνέργεια, τὴν ὁποία ἐκ φύσεως ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἐκφράσει. Ὅταν δὲ κάποιο ὄργανο ὑποστεῖ βλάβη, ἁπλῶς παύει νὰ ἐκφράζεται ἡ ἀντίστοιχη λειτουργία τῆς ψυχῆς. Ἔτσι, ὅταν στὸν ἐγκεφαλικὸ θάνατο τὸ νευρικὸ σύστημα, σὲ ποικίλο βαθμό, δὲν λειτουργεῖ, δὲν μποροῦμε βέβαια νὰ ἀντιληφθοῦμε τὶς σκέψεις ἢ τὰ συναισθήματα, αὐτὸ ὅμως δὲν ἀποκλείει τὴν ὕπαρξή τους στὸ χῶρο τῆς ψυχῆς. Τὸ περιεχόμενο τῆς συνείδησης παραμένει, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχει ἀδυναμία νὰ ἐκφρασθεῖ. Στὸν «ἐγκεφαλικὰ νεκρὸ» καταργεῖται μὲν ὁ προφορικὸς λόγος, ὄχι ὅμως ὁ ἐνδιάθετος, οὔτε οἱ ἄδηλοι λόγοι. Μὲ ἄλλα λόγια, συνεχίζει νὰ «ἐργάζεται» ἡ νοερὰ του ἐνέργεια.

6. Κατὰ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Δαμασκηνὸ μέρος τῆς ψυχῆς, «τὸ καθαρώτατον», εἶναι ὁ νοῦς, τοῦ ὁποίου ἡ μὲν οὐσία εὑρίσκεται στὴν σαρκικὴ καρδιά, χωρὶς νὰ περικλείεται ἀπὸ αὐτὴν σὰν σὲ ἀγγεῖο, οὔτε πολὺ περισσότερο νὰ ταυτίζεται μὲ αὐτήν, ἀλλὰ ἁπλῶς τὴν χρησιμοποιεῖ ὡς ὄργανο καὶ ὄχημα, ἡ ἐνέργειά του ὅμως στὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο εὑρίσκεται στὸν ἐγκέφαλο• στὸν κατὰ φύσιν ἄνθρωπο πρέπει νὰ ἐπανέλθει ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ στὴν οὐσία της, στὴν καρδιά, ὥστε νὰ παύσει ἡ διάχυση, νὰ ἑνοποιηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸ Θεό.

7. Αὐτὴ ἡ πνευματικὴ καρδιά, «ὁ κρυπτός της καρδίας ἄνθρωπος» (Ἀπ. Πέτρος), εἶναι ὁ χῶρος στὸν ὁποῖο ἀναπτύσσεται ὅλη ἡ πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἐκεῖ ἐνοικεῖ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ τὸν καταστήσει «ναὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ἀπ. Παῦλος). Ἐκεῖ οὐσιώνεται καὶ ὑποστασιοποιεῖται τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, τὸ ὁποῖο ὁλοκληρώνεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος φθάσει στὸ «καθ' ὁμοίωσιν». Εἶναι προφανές, ὅτι ἡ ἐσωτερικὴ αὐτὴ πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ζωὴ συνειδητὴ καὶ χαρισματική, μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλο καὶ τὶς λειτουργίες του.

8. Ἡ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους χριστιανικὴ ἀγάπη εἶναι ἀνιδιοτελής, συνειδητή, καὶ ἔχει τὸν χαρακτήρα τῆς θυσίας. Δὲν ἐκτιμᾶται μὲ τὴν ἀντικειμενικὴ ἀξία τοῦ προσφερομένου ἢ μὲ τὴν ἀξία ποὺ ἔχει αὐτὸ γιὰ τοὺς ἀποδέκτες του, ἀλλὰ μὲ τὸ πόσο στοιχίζει στὸν δότη ἡ προσφορά του, σύμφωνα καὶ μὲ ὅσα διδάσκει ὁ Χριστὸς γιὰ τὸ δίλεπτο τῆς χήρας, μὲ τὸ ἐὰν δηλαδὴ στερεῖται κανεὶς κάτι ποὺ τοῦ εἶναι χρήσιμο, ἐὰν θυσιάζει κάτι χρήσιμο αὐτός, γιὰ νὰ ὠφεληθεῖ ὁ ἄλλος. Ἐὰν ὅμως ὁ «ἐγκεφαλικὰ νεκρὸς» εἶναι νεκρός, ἡ προσφορὰ τῶν ὁποιωνδήποτε ὀργάνων του στερεῖται τοῦ χαρακτήρα τῆς ἀγάπης, ἐφ' ὅσον αὐτὴ δὲν τοῦ στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει ἄχρηστα γι' αὐτὸν ὄργανα, δὲν στερεῖται οὔτε θυσιάζει κάτι χρήσιμο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Πρόκειται γιὰ πράξη συμφεροντολογική, ἰδιοτελῆ καὶ ἐγωιστική, διότι περιμένει κανεὶς ἀμοιβὲς καὶ ἀνταπόδοση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ στερηθεῖ ἢ νὰ θυσιάσει κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ἀντίθετα οἱ ἀρετὲς τῆς θυσίας καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον ἐφαρμόζονται ἀπόλυτα στὴν προσφορὰ ὀργάνων ἀπὸ ζῶντες δότες, ὅταν πρόκειται γιὰ διπλὰ ὄργανα καὶ ἱστούς ὅπως καί στήν αἱμοδοσία. Προσφέρουν τότε θυσιάζοντες καὶ ἐλαττούμενοι.

9. Δὲν ὑπάρχει μέχρι σήμερα ἀπόλυτη ὁμοφωνία τῶν ἰατρῶν διεθνῶς γιὰ τὸν «ἐγκεφαλικὸ θάνατο». Πολλοὶ ἰατροὶ ἔχουν ἀναπτύξει ἔγκυρη καὶ συγκροτημένη ἐπιχειρηματολογία, περὶ τοῦ ὅτι ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος» δὲν συνιστᾶ τὸν βιολογικὸ θάνατο. Ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ ὑποκαταστήσει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἢ νὰ παρεμποδίσει τὴν θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῶν Ἁγίων πρὸς ἐπανόρθωση καὶ θεραπεία ὁποιασδήποτε σωματικῆς βλάβης, ἀκόμη καὶ ἐγκεφαλικῆς; Θὰ δεχθεῖ καὶ θὰ νομιμοποιήσει ἡ Ἐκκλησία ἕναν διαφορετικὸ θάνατο ἀπὸ αὐτὸν ποὺ διδάσκει ἐπὶ αἰῶνες, στηριζόμενη στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Πατερικὴ Παράδοση, παρασυρόμενη ἀπὸ ἐπισφαλεῖς παραδοχὲς καὶ προσβάλλουσα τὸ «φοβερώτατον μυστήριον τοῦ θανάτου»; Θά κλείσωμε τά μάτια μας μπροστά στίς καταγεγραμμένες διεθνῶς ἀνανήψεις θεωρουμένων ὡς ἐγκεφαλικά νεκρῶν;

10. Ἡ Χριστιανικὴ Ἠθική, δεχόμενη τὴν ἀλήθεια ὅτι κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου εἶναι μόνον ὁ Θεός, ἐπαινεῖ κάθε ἰατρικὴ προσπάθεια, ὑπὲρ τῆς θεραπείας τῶν πάσης φύσεως ἀσθενειῶν• πιστεύουσα ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι ἀγαθὸ ὑπέρτατης ἀξίας, περιμένει ἀπὸ τοὺς ἰατροὺς νὰ ἐργάζωνται μέχρι τέλους πρὸς διάσωση τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου, ἔστω καὶ ἀνιάτως πάσχοντος καὶ ὑποφέροντος ἀπὸ τοὺς πόνους, ἔστω καὶ ἐὰν ἔχουν νεκρωθεῖ ζωτικά του ὄργανα, ὅπως ὁ ἐγκέφαλος. Ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ πόνος παίζουν σπουδαῖο παιδαγωγικὸ καὶ σωτηριώδη ρόλο καὶ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζωνται μὲ ὑπομονὴ καὶ ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

11. Ἡ ἔννοια τῆς «εἰκαζομένης συναινέσεως» τοῦ ἀσθενοῦς πού ἐφευρίσκεται μέ τόν νέο νόμο καί εἰσάγεται κατά πρόδηλο παράβαση τῶν ἄρθρων 2 παραγρ. 1 καί 5 παραγρ. 1 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος ἀποτελεῖ αὐθαίρετη κατάλυση τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ἡ εἰκαζομένη συναίνεση βρίσκεται σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση μέ τήν δωρεά ὀργάνων ἡ ὁποία εἶναι αὐτόβουλη πράξη πού δέν εἰκάζεται ὅπως δέν εἰκάζεται καί ἡ συναίνεση. Ἡ εἰκαζομένη συναίνεση ἑστιάζεται στόν λήπτη καί ἀδικεῖ τήν πράξη τοῦ δότη τόν ὁποῖο μεταμορφώνει ἀπό πρόσωπο πού ἀβίαστα δωρίζει σέ ἄτομο ἀπό τό ὁποῖο αὐθαίρετα ἀφαιροῦμε καί ὁδηγεῖ σέ τραγική ἐκκοσμίκευση πού θὰ διευκολύνη σέ περαιτέρω ἀμφισβήτηση τῶν ἠθικῶν φραγμῶν, σὲ σχετικοποίηση τῶν ἀφθάρτων καὶ αἰωνίων ἀληθειῶν μὲ τὴν θεοποίηση τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας καὶ σὲ ὑποκατάστα-ση τῆς Ὀρθόδοξης ἀπὸ τὴν «μηχανιστικὴ ἀνθρωπολογία».

Β' Ἰατρικὲς θέσεις
1. Ἡ ἔννοια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, ἡ ὁποία τὸ πρῶτον εἰσήχθη στὴν ἰατρικὴ ὁρολογία καὶ πρακτικὴ τὸ 1968 ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τοῦ Harvard, (Χάρβαρντ) καὶ τὰ κριτήρια διαγνώσεώς του εἶναι μεταβαλλόμενα μὲ τάση περιορισμοῦ τους. Ἔτσι ἀρχικὰ περιελάμβανε τὴν κατάπαυση τῶν λειτουργιῶν ὅλου του νευρικοῦ συστήματος, κεντρικοῦ καὶ περιφερικοῦ. Τὸ 1981 ἡ ἐπιτροπὴ ἐμπειρογνωμόνων του Προέδρου τῶν ΗΠΑ μὲ τὸν ἑνιαῖο ὁρισμὸ τοῦ θανάτου περιόρισε τὴν ἔννοιά του στὴ μὴ ἀναστρέψιμη παύση ὅλων τῶν λειτουργιῶν τοῦ ἐγκεφάλου, ἐνῶ ἀπὸ τὸ 1973 στὴ Μ. Βρετανία καὶ ἀπὸ τὸ 1985 στὴν Ἑλλάδα γίνονται ἀποδεκτὰ τὰ κριτήρια τῆς Minnesota (Μιννεσότα), μὲ τὰ ὁποία ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος περιορίζεται στὴ μὴ ἀναστρέψιμη βλάβη τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους.
2. Οἱ λόγοι ἀντικαταστάσεως τῶν κλασικῶν κριτηρίων προσδιορισμοῦ τοῦ θανάτου, ποὺ ἦσαν ἡ μὴ ἀναστρέψιμη διακοπὴ τῆς ἀναπνευστικῆς καὶ καρδιακῆς λειτουργίας, μὲ τὸ κριτήριο τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ὁμολογεῖται ἀπερίφραστα ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τοῦ Harvard πὼς ἦταν
α) ὅτι οἱ ἐγκεφαλικῶς νεκροὶ ἀσθενεῖς ἀποτελοῦν «φορτίο» γιὰ τοὺς οἰκείους καὶ τὰ νοσοκομεῖα καὶ
β) ὅτι ἐὰν ἐξακολουθοῦσαν νὰ ἰσχύουν τὰ παλαιὰ κριτήρια τοῦ ὁρισμοῦ τοῦ θανάτου, θὰ ἦταν δύσκολη ἡ ἀπόκτηση ὀργάνων γιὰ μεταμοσχεύσεις γιατί τά ὄργανα εἶναι ἄχρηστα μετά τήν παύση τῆς καρδιακῆς λειτουργίας τοῦ δότη.
3. Ἡ ἔννοια καὶ τὰ κριτήρια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου ὁρίζονται αὐθαίρετα• αὐθαίρετη εἶναι ἐπίσης καὶ ἡ διάγνωσή του, καὶ πολλὲς φορὲς ἐπισφαλής, μὲ ἀποτέλεσμα περιπτώσεις ἀσθενῶν ποὺ χαρακτηρίστηκαν ἐγκεφαλικῶς νεκροὶ νὰ ἀποδειχθεῖ ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι δὲν ἦταν τέτοιοι στὴν πραγματικότητα καί νά ἀνανήψουν.
4. Σὲ ἐγκεφαλικῶς νεκροὺς ἐπιτελοῦνται πολλὲς λειτουργίες, ὅπως• α) ἡ καρδιὰ πάλλει αὐτομάτως, β) οἱ πνεύμονες ἀνταλλάσσουν τὸ ὀξυγόνο καὶ τὸ διοξείδιο τοῦ ἄνθρακος, γ) συνήθως ὑπάρχει ἐπαρκὴς ἀγγειακὸς τόνος, δ) μερικὲς φορὲς ἡ χορηγούμενη τροφὴ πέπτεται ἀπὸ τὸ γαστρεντερικὸ σύστημα, ε) τὰ κύτταρα ἀφομοιώνουν τὶς θρεπτικὲς οὐσίες, στ) τὸ αἷμα κυκλοφορεῖ καὶ ἀπομακρύνει τὰ μεταβολικὰ προϊόντα ἀπὸ τὰ κύτταρα, ζ) τὸ ἧπαρ ἀποτοξινώνει τὸ αἷμα, η) οἱ νεφροὶ διατηροῦν τὸ ἰσοζύγιο τῶν ὑγρῶν καὶ τῶν ἠλεκτρολυτῶν, θ) τὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα καταπολεμεῖ τὶς λοιμώξεις, ι) ὁρισμένοι ἐνδοκρινεῖς ἀδένες ἐξακολουθοῦν νὰ λειτουργοῦν. Ὅλα αὐτὰ καθὼς καὶ ἡ περίπτωση τῶν ἐμβρύων, στὰ ὁποῖα δὲν ἔχει ἀκόμη σχηματισθεῖ ὁ ἐγκέφαλος, δείχνουν, σαφῶς ὅτι καὶ χωρὶς τὸν ἐγκέφαλο τὸ σῶμα μπορεῖ νὰ εἶναι ζωντανὸς βιολογικὰ ὀργανισμός.

5. Ἡ συνείδηση (μὲ τὴν ἰατρικὴ ἔννοια) διακρίνεται στὴν ἐγρήγορση καὶ στὸ περιεχόμενό της, ἡ ἐλαττωμένη δὲ ἐγρήγορση ἐμποδίζει τὴν ἐκτίμηση τοῦ περιεχομένου τῆς συνείδησης. Ἑπομένως στὶς περιπτώσεις ἐγκεφαλικοῦ θανάτου, στὶς ὁποῖες ἔχει κατασταλεῖ ἡ ἐγρήγορση, δὲν μπορεῖ νὰ λεχθεῖ (τουλάχιστον πρὸς τὸ παρὸν) τίποτε γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς συνείδησης. Τὸ νὰ θεωροῦνται δὲ νεκροὶ αὐτοὶ πού εὑρίσκονται σὲ θεωρούμενη μόνιμη ἀπώλεια τῆς συνείδησης, θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγήσει στὴν φρικτὴ κατάσταση, τέτοιοι ἄνθρωποι νὰ θάπτονται ἢ νὰ καίγονται, ἐνῶ ἀναπνέουν μὲ τὴ δική τους αὐτόματη ἀναπνευστικὴ λειτουργία.

Ἑπομένως καὶ μὲ βάση τὰ ὅσα προαναφέρθηκαν:

α) Διαπιστώνουμε ὅτι ὁ «ἐγκεφαλικὸς θάνατος» πού ὁρίζει ὁ νέος Νόμος ὡς θάνατο γιά τήν λήψι τῶν σωματικῶν ὀργάνων εἶναι μία κατάσταση ἐννοιολογικῶς καὶ διαγνωστικῶς ρευστή, ὅλο δὲ καὶ περισσότερο ἀμφισβητούμενη. Μᾶλλον πρόκειται γιὰ κλινικὸ κατασκεύασμα ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὴν ἀποσυμφόρηση τῶν μονάδων ἐντατικῆς θεραπείας καὶ τὴν ἀπόκτηση ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση.

β) Καὶ ἂν ἀκόμη ἠμποροῦσε νὰ διαγνωσθεῖ ἀναμφισβήτητα ὁλοσχερὴς καταστροφὴ τοῦ ἐγκεφάλου, αὐτὸ δὲν ταυτίζεται μὲ τὸν σωματικὸ θάνατο ἀφοῦ πάλλεται ἡ καρδιά.

γ) Ἐφ' ὅσον ἡ ἐσωτερικὴ συνειδητὴ ζωὴ καὶ τὸ πρόσωπο διατηροῦνται, ὅπως οἱ Χριστιανοὶ πιστεύουμε, καὶ μετὰ τὸ θάνατο τοῦ συνόλου σώματος, δὲν ἔχουμε κανένα λόγο νὰ δεχθοῦμε ὅτι αὐτὰ παύουν νὰ ὑπάρχουν ἐπὶ νεκρώσεως μόνο τοῦ ἐγκεφάλου (ἐγκεφαλικοῦ θανάτου).

δ) Ἑπομένως ἐπὶ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου δὲν τίθεται θέμα συνειδητῆς ζωῆς καὶ προσώπου ἀλλὰ τὸ μόνο θέμα εἶναι ἐὰν ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει ἡ συνάφεια ψυχῆς καὶ σώματος ἡ ὁποία ὅμως (διατήρηση τῆς συνάφειας) καταδεικνύεται ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ὑπολοίπου σώματος.

ε) Γενικῶς ὡς φιλόστοργος μητέρα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὑπὲρ τῶν μεταμοσχεύσεων ὅπως καί ὑπέρ τῆς αἱμοδοσίας, μάλιστα στήν Μητροπολή μας λειτουργεῖ τράπεζα αἵματος μέ 600 φιάλες αἵματος προσφερόμενο δωρεάν σέ ἔχοντας σχετική ἀνάγκη ἀδιακρίτως φυλῆς, ἐθνοτικῆς καταγωγῆς καί θρησκευτικῆς παραδοχῆς. Ἐπειδὴ ὅμως θεωροῦμε τοὺς εὑρισκομένους στὴν κατάσταση τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» ἀσθενεῖς καὶ ὄχι νεκρούς, σεβόμενοι πλήρως τὴν ἱερότητα, ἴσως καὶ κρισιμότητα γιὰ τὸ αἰώνιο μέλλον, τῶν τελευταίων στιγμῶν τῆς ἐντεῦθεν τοῦ τάφου ζωῆς των, δὲν μποροῦμε νὰ συμφωνήσουμε μὲ τὴν ἀπὸ αὐτοὺς ἀφαίρεση πρὸς μεταμόσχευση τῶν ζωτικῶν τους ὀργάνων καθ' ἥν στιγμήν πάλλεται ἡ καρδία των. Ἡ μόνη ἠθικὰ καὶ κοινωνικὰ ἀδιάβλητη περίπτωση δωρεᾶς ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση εἶναι ἡ ἀπὸ ὑγιεῖς δότες μεταμόσχευση ἱστῶν ἢ ἑνὸς ἀπὸ τὰ διπλὰ ὄργανα, ἤ μυελοῦ τῶν ὀστέων προκειμένου δὲ περὶ ἀσθενῶν ἢ τραυματιῶν δοτῶν ἡ μεταμόσχευση ὅσων μποροῦν νὰ μεταμοσχευθοῦν μετὰ τὴν μόνιμη παύση τῆς καρδιοαναπνευστικῆς λειτουργίας».
Συνεπῶς ἡ ἀπαράδεκτος νομοθεσία τῆς Πολιτείας πού δέν λαμβάνει ὑπ' ὄψιν αὐτῆς τά ἀνωτέρω καί πού εἰσαγάγει καί τήν λειτουργία ἰδιωτικῶν συμφερόντων Κέντρων Μεταμοσχεύσεων, μέ ὅ,τι ἰδιοτελές αὐτό συνεπάγεται μᾶς ὑποχρεώνει νά προτρέψωμεν τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, πρός διασφάλισι τῆς ἱερότητος τῆς ζωῆς του νά προβῆ στίς σχετικές δηλώσεις στά ἁρμόδια Κέντρα Ἐξυπηρετήσεως Πολιτῶν (Κ.Ε.Π.) ὅτι δέν συναινεῖ διά τήν ἐφαρμογή σ'αὐτό τοῦ σχετικοῦ Νόμου.

Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»

ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/DC1A82C0.el.aspx 

Απορρίφθηκε τελικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας η προσφυγή που είχαν καταθέσει φορείς της Κέρκυρας (Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, δήμος Κέρκυρας) και κάτοικοι της περιοχής, με την οποία ζητούσαν να ακυρωθεί η μεταβίβαση του “φιλέτου” της Κασσιόπης” στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

Πρόκειται για την απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς έκταση των 489.560 τετραγωνικών μέτρων στην οποία περιλαμβάνονται λίμνη, αιγιαλός, δασική έκταση, ναυτικό οχυρό κ.λπ., η οποία μεταβιβάστηκε στο ΤΑΙΠΕΔ με την από 21.2.2012 απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ).

Το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ, υπό την προεδρία του Σωτήρη Ρίζου, απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κρίνοντας ότι από την προσβαλλόμενη απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων δεν προκλήθηκε ζημιά στους προσφεύγοντες (Δήμο Κέρκυρας, κ.λπ.).

Σύμφωνα με τις υπ’ αριθμ. 1415-1416/2013 αποφάσεις του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου, η όποια πιθανή ζημιά προκληθεί στους Ο.Τ.Α. θα είναι από μεταγενέστερο στάδιο της όλης διαδικασίας, όπως είναι από την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος περί εγκρίσεως των Ειδικών Σχεδίων Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων (ΕΣΧΑΔΑ), των υπουργικών αποφάσεων περί εγκρίσεως πολεοδομήσεως, χωροθετήσεως επενδυτικών σχεδίων και περί σκοπιμότητας, βιωσιμότητας και καταλληλότητας, των υπουργικών αποφάσεων περί παραχωρήσεως της χρήσεως αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης και του δικαιώματος εκτελέσεως λιμενικών έργων, των πράξεων χορηγήσεως οικοδομικών αδειών και κηρύξεως αναγκαστικών απαλλοτριώσεων κ.ο.κ.

Προσωρινά “μη νόμιμο” το Π.Δ. για το ναυτικό οχυρό

Στο μεταξύ, με δήλωσή του ο πρόεδρος του ΣτΕ Κωνσταντίνος Μενουδάκος χαρακτήρισε “προσωρινό” τον χαρακτήρα της γνωμοδότησης του δικαστηρίου, με την οποία κρίθηκε παράνομη η μετεγκατάσταση του ναυτικού οχυρού στην Κασσιώπη της Κέρκυρας που έχει ήδη μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ, με βάση τις επιταγές του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος.

Ο κ. Μενουδάκος διευκρίνισε ότι “το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος κρίθηκε προσωρινά μη νόμιμο, διότι το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο κατά την έκδοση της 182/30.11.2012 γνωμοδότησής του δεν είχε αποφανθεί για την ακριβή νέα θέση του οχυρού, αλλά ανέθετε τον καθορισμό της στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Για το λόγο αυτόν, το Δικαστήριο ανέπεμψε το σχέδιο στη Διοίκηση προκειμένου το αρμόδιο όργανο του Πολεμικού Ναυτικού, δηλαδή το ΑΝΣ, να ασκήσει την πλήρη αρμοδιότητά του”.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Αυγή, 09/04/2013