Ο π. Σαράντης καί πάλι σηκώνει το λάβαρο. Περιμένουμε και τους άλλους φορείς με τις "δημοκρατικές ευαισθησίες" να δείξουν την δύναμή τους και να μην περιορίζονται μόνο σε ασκήσεις επί χάρτου στου "κασσιδιάρη το κεφάλι".

Μέ ὑπουργική ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη, ἐν μέσῳ ὑπηρεσιακῆς Κυβέρνησης Πικραμένου, στό πλαίσιο υἱοθέτησης καί ἐφαρμογῆς τοῦκανονισμοῦ(ΕΚ) 2252/2004 τοῦΣυμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἐπιβάλλεται «δημοκρατικῷ τῷ τρόπῳ» ἡ ἀντικατάσταση τῆς ἀστυνομικῆς μας ταυτότητας μέ νέου τύπου ταυτότητα. Στό δελτίο τύπου τοῦὙπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη τῆς 14ης Ἰουνίου δέν ἀναφέρεται ὁ ὅρος «Κάρτα τοῦ Πολίτη» ἀλλά «διαδικασίες ἔκδοσης νέου τύπου δελτίου ἀστυνομικῆς ταυτότητας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό». Καί λίγο πιό κάτω τό δελτίο τύπου ἀναφέρει ὅτι «θά ἔχει τή μορφή πιστωτικῆς κάρτας μέ χαρακτηριστικά ἀσφαλείας καί ἐπίσης θά ἀναγνωρίζεται καί ὡς ταξιδιωτικό ἔγγραφο σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό». Στό δελτίο τύπου τοῦὙπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη τῆς 14ης Ἰουνίου δέν ἀναφέρεται ὁ ὅρος «Κάρτα τοῦ Πολίτη» ἀλλά «διαδικασίες ἔκδοσης νέου τύπου δελτίου ἀστυνομικῆς ταυτότητας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό».  Στό δελτίο τύπου τοῦὙπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη τῆς 14ης Ἰουνίου δέν ἀναφέρεται ὁ ὅρος «Κάρτα τοῦ Πολίτη» ἀλλά «διαδικασίες ἔκδοσης νέου τύπου δελτίου ἀστυνομικῆς ταυτότητας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό».  Στό δελτίο τύπου τοῦὙπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη τῆς 14ης Ἰουνίου δέν ἀναφέρεται ὁ ὅρος «Κάρτα τοῦ Πολίτη» ἀλλά «διαδικασίες ἔκδοσης νέου τύπου δελτίου ἀστυνομικῆς ταυτότητας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό».   Στό δελτίο τύπου τοῦὙπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη τῆς 14ης Ἰουνίου δέν ἀναφέρεται ὁ ὅρος «Κάρτα τοῦ Πολίτη» ἀλλά «διαδικασίες ἔκδοσης νέου τύπου δελτίου ἀστυνομικῆς ταυτότητας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό» : 

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ

ΤΗΛ. 210-8025211

Ἀμαρούσιον 23-6-2012

Ἐνημέρωση, ἐγρήγορση, προσευχή!

Μέ ὑπουργική ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη, ἐν μέσῳ ὑπηρεσιακῆς Κυβέρνησης Πικραμένου, στό πλαίσιο υἱοθέτησης καί ἐφαρμογῆς τοῦ κανονισμοῦ (ΕΚ) 2252/2004 τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἐπιβάλλεται «δημοκρατικῷ τῷ τρόπῳ» ἡ ἀντικατάσταση τῆς ἀστυνομικῆς μας ταυτότητας μέ νέου τύπου ταυτότητα.

Στό δελτίο τύπου τοῦὙπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη τῆς 14ης Ἰουνίου δέν ἀναφέρεται ὁ ὅρος «Κάρτα τοῦ Πολίτη» ἀλλά «διαδικασίες ἔκδοσης νέου τύπου δελτίου ἀστυνομικῆς ταυτότητας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό». Καί λίγο πιό κάτω τό δελτίο τύπου ἀναφέρει ὅτι «θά ἔχει τή μορφή πιστωτικῆς κάρτας μέ χαρακτηριστικά ἀσφαλείας καί ἐπίσης θά ἀναγνωρίζεται καί ὡς ταξιδιωτικό ἔγγραφο σέ ἐσωτερικό καί ἐξωτερικό».

Ὅλοι ὅσοι διάβασαν τό δελτίο τύπου μέ ἀνησυχία ὑποψιάζονται ὅτι πρόκειται γιά ὁλοκλήρωση διασύνδεσης τῶν κρατικῶν ἠλεκτρονικῶν βάσεων δεδομένων (TAXIS, ἠλ. συνταγογράφηση, δημοτολόγιο …) καί σχέση τους μέ τήν Κάρτα τοῦΠολίτη.

Ἤδη στό διαδίκτυο ἔχουν δηλώσει περίπου ἑκατό χιλιάδες πολῖτες, ὅτι δέν εἶναι διατεθειμένοι νά παραλάβουν τήν Κάρτα τοῦπολίτη (ΚτΠ).

ἩΠΡΑΟΣ (Πρωτοβουλία Ἀντιρρησιῶν Ὀρθόδοξης Συνείδησης), ἡἙστία Πατερικῶν Μελετῶν, καί πολλοί ἄλλοι φορεῖς, μέ διάφορα δημοσιεύματα, ἀναρτήσεις σέ ἱστοσελίδες καί συζητήσεις σέ τηλεοπτικά κανάλια ἔχουν ἐκφράσει τούς σοβαρούς λόγους, γιά τούς ὁποίους ἀρνοῦνται νά ἀντικαταστήσουν τήν ἁπλῆἀστυνομική ταυτότητα μέ τήν Κάρτα τοῦΠολίτη.

Οἱἀντιδράσεις γύρω ἀπό τήν ΚτΠ ἄρχισαν πρό διετίας περίπου. Τό ὅλο θέμα περί ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων ἔχει ἀπασχολήσει εὐρύ κοινό Ἑλλήνων πολιτῶν περισσότερο ἀπό μιά εἰκοσαετία. Οἱδιάφορες κυβερνήσεις πίεζαν κατά καιρούς δυναστικά νά ἐκδοθοῦν οἱνέες ταυτότητες, γιά τό καλό καί τή διευκόλυνση τῶν πολιτῶν κατά τίς συναλλαγές τους μέ τούς διαφόρους φορεῖς τοῦδημοσίου καί τίς τράπεζες. Δέν κατάφεραν ὅμως οἱδημοκρατικές κυβερνήσεις νά πείσουν τό λαό καί γιαυτό μέχρι τώρα ἀνέβαλαν τή θεσμοθέτηση αὐτοῦτοῦἐγχειρήματος.

Συγκρίνοντας τά κατά τό παρελθόν δημοσιεύματα περί τῆς Κάρτας τοῦΠολίτη, μέ τά περιεχόμενα στό ὡς ἄνω «Δελτίο Τύπου», καθώς καί τήν παραπομπή τοῦ«Δελτίου Τύπου» στόν κανονισμό (ΕΚ) ἀριθ. 2252/2004 τοῦΣυμβουλίου τῆς 13ης Δεκεμβρίου 2004 ὑποψιαζόμαστε, ὅτι ὅλα τά παραπάνω λιγοστά χαρακτηριστικά μᾶς παραπέμπουν στήν ΚτΠ. Γνωρίζοντας ἐπίσης , ὅτι ἡΚτΠ θά ἀποτελεῖτό ψηφιακό ἐργαλεῖο πού θά διασυνδέει ὅλες τίς ἀνεξάρτητες ὡς τώρα βάσεις δεδομένων τῶν κρατικῶν. ὑπηρεσιῶν (ὑγείας, ἀσφάλισης, οἰκονομικῶν, δημοτολογίου. κλπ) γιά ὅλη τή ζωή τοῦκάθε πολίτη, ὀνομάσαμε τήν ΚτΠ ὡς τή πιό τέλεια φυλακή, ἠλεκτρονική φυλακή. Ἑπομένως δέν ἀποτελεῖἁπλῆἀντικατάσταση τῆς ἀστυνομικῆς ταυτότητας.

ἩΚάρτα τοῦΠολίτη ἐφοδιασμένη μέ τό νέας τεχνολογίας τσιπάκι R.F.I.D. θά ἑνώνει ὅλα τά ἀρχεῖα πού ἀφοροῦν κάθε πολίτη μέσῳτοῦΑ.Μ.Κ.Α. - ὅπως φαίνεται ἀπο τήν ἐπιμονή τῶν ἀρχῶν γιά παραλαβή τοῦΑ.Μ.Κ.Α. ἀπό ὅλους τούς πολῖτες - ἤμέ τή χρήση ἄλλου ἑνιαίου ἀριθμοῦκατά τίς διαθέσεις τῶν κρατούντων καί θά παρέχει ἀνά πᾶσα στιγμή σέ ἄδηλα ντόπια ἤξένα κέντρα ἐξουσίας ὅλες τίς πληροφορίες τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς καί ὅλων τῶν χρηματοοικονομικῶν συναλλαγῶν μας. Ἤδη κατά τό ἄμεσο παρελθόν τά συναρμόδια ὑπουργεῖα Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης καί Προστασίας τοῦΠολίτη μᾶς ἔχουν πληροφορήσει, ὅτι ἔχουν προχωρήσει ἱκανοποιητικά οἱἐργασίες γιά ὁλοκλήρωση τῆς ἠλεκτρονικῆς διακυβέρνησης. Ἑπομένως ἔχουν δημιουργηθεῖ, σύμφωνα μέ τά λεγόμενά τους, ὅλες οἱπροϋποθέσεις γιά τήν ἔκδοση τῆς ΚτΠ.

Βέβαια, λόγῳτῆς ὀνομασθείσης καί ἐπιβληθείσης οἰκονομικῆς κρίσεως, ἔχουν καταπατηθεῖτόσοι σοβαροί νόμοι κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς προστασίας τοῦπολίτη, πού ἡἐπιβολή τῆς ΚτΠ θά εἶναι ἡχαριστική βολή τῆς Νέας Ἐποχῆς πρός ἐξοντωτικό εὐτελισμό τοῦἝλληνα πολίτη. Ἄς ὑπενθυμίσουμε, ὅτι δέν εἶναι ἐλάχιστοι οἱχάκερς, πού κατάφεραν νά ἐξαιρέσουν χρήματα ἀπό τραπεζικους λογαριασμούς ἁπλῶν πολιτῶν καθώς ἐπίσης καί νά ὑπεξαιρέσουν πολύτιμα ἤκρίσιμα ἔγγραφα ἀπό μυστικές κρατικές ὑπηρεσίες.

Διερωτώμαστε, γιατί ὁὙπουργός τῆς Ὑπηρεσιακῆς Κυβέρνησης ἐξέδωσε τό ὡς ἄνω δελτίο τύπου; Δέν μποροῦσε νά ἀναμείνει τήν ὁρκωμοσία τῆς ὁριστικῆς κυβέρνησης; Γιατί ἔσπευσε νά ἀνακοινώσει τήν ἀντικατάσταση τοῦδελτίου ἀστυνομικῆς ταυτότητος;

Καλόπιστα καί καλοπροαίρετα ζητᾶμε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Προστασίας τοῦΠολίτη νά ἀνακοινώσει τά τεχνικά χαρακτηριστικά τῶν ταυτοτήτων νέου τύπου. Ὁἑλληνικός ὀρθόδοξος λαός μας ἔχει ἀποδείξει στήν πράξη καί στή θεωρία, ὅτι δέν εἶναι διατεθειμένος νά ἐφοδιασθεῖ, μέ τέτοιο ἐπίσημο ἔγγραφο, ὅπως εἶναι ἡἈστυνομική Ταυτότητα, πάνω ἤμέσα στό ὁποῖο θά ὑπάρχουν σύμβολα ἀντίχριστα, δαιμονικά ἤδυνατότητες πού περιορίζουν ἤἀκυρώνουν τή θεόσδοτη ἐλευθερία του. Ἄλλωστε οἱπροθέσεις τῶν διοικητικῶν ὀργάνων τῆς Νέας Ἐποχῆς, πού καταδυναστεύουν διά τῆς «κρίσεως» ὁλόκληρο τόν ἑλληνικό λαό, τόν ἔχουν καταστήσει πιό προσεκτικό πάνω στά εἰσαγόμενα ὑποπροϊόντα τῆς νέας τάξης, πού σερβίρει ἡκυβέρνηση. Εἶναι τόσο ἐξευτελισμένος ὁλαός μας ἀπό τήν ἀπαξιωτική συμπεριφορά βουλευτῶν, ὑπουργῶν καί πρωθυπουργῶν, ἀλλά παρά ταῦτα δίνει μεγάλη σημασία στήν ὅποια ἀλλαγή ταυτότητας, μήν ἀποδεχόμενος εὔκολα τήν ὁποιαδήποτε γιά τό καλό του τροποποίηση, μετά ἀπό τόσα πού τοῦἔχουν κάνει, καί μάλιστα ἄν ὑποψιασθεῖὅτι ἡταυτότητα αὐτή, πού τοῦἐπιβάλλει ἡδυναστεία τῶν κυβερνητῶν, προσβάλλει τήν ὀρθόδοξη εἰς Χριστόν πίστη του.

Ἐπίσης ἄν ἐφαρμοσθοῦν σταδιακά οἱἐπιταγές τῶν μνημονίων, θά εἶναι τόσο πενιχρές οἱἀμοιβές τῶν Ἑλλήνων ἐργαζομένων καί συνταξιούχων, πού δέ θά ὑπάρχει κανένα κίνητρο γιά νά σπεύσει ὁπολίτης νά πάρει ταυτότητα πού θά τόν ἐγκλωβίζει πιό βαθειά στή δυστυχία, στήν ἀνέχεια καί τήν ἀσφυκτική παρακολούθηση ὅλων τῶν δραστηριοτήτων του καί ὁλόκληρης τῆς ζωῆς του.

Στήν ἱστοσελίδα naftemporiki.gr παρουσιάστηκε ἡπρόσθια καί ἡὀπίσθια ὄψη τοῦνέου τύπου ἀστυνομικῆς ταυτότητας πού παραπέμπει στίς ταυτότητες τῶν ἀνδρῶν καί γυναικῶν τῶν σωμάτων ἀσφαλείας. Ἀδυνατοῦμε νά ἐννοήσουμε τί θέλει νά ὑποδηλώσει ἡὑποτιθέμενη ὁμοιότητα τοῦσχεδιαζομένου νέου δελτίου ταυτότητος μέ τίς ταυτότητες τῶν ἀστυνομικῶν. Ἀφοῦἔκανε τόν κόπο τό ὑπουργεῖο νά μᾶς πληροφορήσει γιά τό μεῖζον αὐτό θέμα ἐν μέσῃκρίσει, ἐν ὄψει ἐκλογῶν καί ὑπηρεσιακῆς οὔσης κυβερνήσεως, γιατί δέν μᾶς ἔδινε τουλάχιστον μέ τρόπο συγκεκριμένο τά τεχνικά χαρακτηριστικά τῆς ἐπαγγελομένης νέας ταυτότητος;

Εὐτυχῶς, πρίν ἀπό τίς δύσκολες παροῦσες ἡμέρες τῆς κρίσεως ὁθεοφώτιστος γέροντας π. Παΐσιος μᾶς εἶχε προειδοποιήσει συγκεκριμένα γιά τίς ἀντίχριστες πολιτικές πού θά στραφοῦν ἐνάντια στήν ἐλευθερία καί στά οἰκονομικά τοῦπολίτη πρός ὑποδούλωσή του στόν ἀντίχριστο τρόπο ζωῆς καί στό ἀντίχριστο χάραγμα. Μεταφέρουμε ἐπακριβῶς τίς θεοφώτιστες ἀπόψεις τοῦγέροντα, πού μέ τό δικό του γραφικό χαρακτήρα μᾶς πληροφορεῖ:

«Πίσω ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα τῆς σημερινῆς «ἐλευθερίας», τῆς ἔλλειψης σεβασμοῦστήν Ἐκκλησία τοῦΧριστοῦ, στούς μεγαλυτέρους, γονεῖς καί διδασκάλους, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ, κρύβεται ἡπνευματική σκλαβιά, τό ἄγχος καί ἡἀναρχία πού ὁδηγοῦν τόν κόσμο στό ἀδιέξοδο, στήν ψυχική καί σωματική καταστροφή.

Πίσω λοιπόν ἀπό τό τέλειο σύστημα «κάρτας ἐξυπηρετήσεως» ἀσφαλείας κομπιοῦτερ, κρύβεται ἡπαγκόσμια δικτατορία, ἡσκλαβιά τοῦἀντιχρίστου: «ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἤἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἤπωλῆσαι εἰμή ὁἔχων τό χάραγμα, τό ὄνομα τοῦθηρίου ἤτόν ἀριθμόν τοῦὀνόματος αὐτοῦ. Ὧδε ἡσοφία ἐστίν· ὁἔχων νοῦν ψηφισάτω τόν ἀριθμόν τοῦθηρίου· ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί καί ὁἀριθμός αὐτοῦχξς»=666. (Ἀποκ. Ἰωάννου κεφ. ιγ΄ 16-18).

Ὁἅγιος Ἀνδρέας ὁΚαισαρείας γράφει τά ἑξῆς: «περί τοῦμιαροῦὀνόματος τοῦἀντιχρίστου καί τήν μέν ἀκρίβειαν τῆς ψήφου, ὡς καί τά λοιπά τά περί αὐτοῦγεγραμμένα, ὁχρόνος ἀποκαλύψει καί ἡπεῖρα τοῖς νήφουσιν·… ἀλλ’ οὐκ εὐδόκησεν ἡθεία Χάρις ἐν θείᾳβίβλῳτό τοῦλυμεῶνος ὄνομα γραφῆναι· ὡς ἐν γυμνασίας δέ λόγῳπολλά ἐστιν εὑρεῖν…». (ἁγίου Ἀνδρέα Καισαρείας, ἐξήγησις εἰς τήν Ἰωάννου Ἀποκ. Σελ. 341-342 κεφ. ΛΗ΄).

Τό παράξενο ὅμως, καί πολλοί πνευματικοί ἄνθρωποι ἐκτός πού δίνουν δικές τους ἑρμηνεῖες, φοβάνται καί αὐτοί τόν κοσμικό φόβο τοῦφακελλώματος, ἐνῷἔπρεπε νά ἀνησυχοῦν πνευματικά, καί νά βοηθήσουν τούς Χριστιανούς μέ τήν καλή ἀνησυχία, καί νά τούς τονώσουν τήν πίστη, νά νοιώθουν θεϊκή παρηγοριά.

Ἀπορῶ! Δέν τούς προβληματίζουν ὅλα αὐτά τά γεγονότα; Γιατί δέν βάζουν ἔστω ἕνα ἐρωτηματικό γιά τίς ἑρμηνεῖες τοῦμυαλοῦτους; Κι ἄν ἐπιβοηθοῦν τόν ἀντίχριστο γιά τό σφράγισμα, πῶς παρασύρουν καί ἄλλες ψυχές στήν ἀπώλεια; Αὐτό ἐννοεῖ· «… τό ἀποπλανᾶν εἰδυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς» (Μάρκ. ιγ΄). Θά πλανεθοῦν, αὐτοί πού τά ἑρμηνεύουν μέ τό μυαλό». (Ἐννοεῖτήν ἀφώτιστη ὀρθή λογική).

Οἱπαραπάνω ἅγιες προβλέψεις τοῦἁγίου γέροντος Παϊσίου ἀσφαλῶς καί δέν μᾶς πανικοβάλλουν. Ἀντιθέτως μᾶς ἐνισχύουν καί μᾶς παρηγοροῦν στήν περίοδο τῆς παρούσης κρίσεως, πού εἶναι συμβατή μέ τίς προφητεῖες του. Ταπεινῶς ἀναμένουμε καί ὅσα ἄλλα ἔχει προβλέψει, ἐν καιρῷτῷδέοντι, νά πραγματοποιηθοῦν πρός δόξαν Θεοῦκαί σωτηρία τῶν πιστευόντων στίς Ἀλήθειες τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως πού εἶχε ὡς βάση του καί θεμέλιό του ὁἅγιος γέροντας.

Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν

ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

π. Σαράντης Σαράντος

ἐφημέριος Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ 

Όσο κι αν είναι πλέον συνηθισμένο να σκεφτόμαστε όλο και περισσότερο τον εαυτό μας, αδιαφορώντας -προκλητικά πολλές φορές- για το διπλανό μας, ένα είναι σίγουρο: Όταν κινδυνεύει κάποιος ή έχει ένα πρόβλημα (μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία), βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο και κατ’ επέκταση το πρόβλημά του πολύ σύντομα θα γίνει και δικό μας! Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, όταν μια ποντικοπαγίδα μπαίνει στο σπίτι δεν αποτελεί πρόβλημα μόνο για τον ποντικό… Η ιστορία που ακολουθεί είναι πιο επίκαιρη από ποτέ!

Ένα ποντικάκι κάποτε παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. «Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;», αναρωτήθηκε. Όταν, όμως, οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, διαπιστώνοντας πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα, λοιπόν, στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο: «Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!»

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: «Κυρ ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για εσάς. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε εμένα! Δε με ενοχλεί καθόλου η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!» Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: «Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω». Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: «Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»

Και το βόδι απάντησε: «Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου! » Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν αυτόν που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη. Μέσα στη νύχτα, όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα είχε πιαστεί από την ουρά ένα φίδι …. Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Η γυναίκα αρρώστησε βαριά και μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο. Έμεινε λίγες μέρες και επέστρεψε στο σπίτι, αλλά με υψηλό πυρετό. Ο γιατρός συμβούλεψε το σύζυγο να της κάνει ζεστές σουπίτσες. Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα, όμως, πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες πήγαιναν στη φάρμα για να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι. Τελικά, όμως, η γυναίκα δεν τη γλίτωσε! Πέθανε! Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να ταΐσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.

Ο κυρ ποντικός μας έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν’ έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη…

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

- Χάσαμε την ανθρωπιά μας και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας!

- Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο!

- Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ’ αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!

- Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ…

Εμείς είμαστε τα ποντικάκια…

Εμείς, όμως, είμαστε και οι κότες…

Εμείς και τα γουρούνια… Και κυρίως…

Εμείς και τα βόδια!!!

πηγή: www.synodoiporia.blogspot.gr

Κάποτε ο Οζάλ είχε πει ότι δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα αλλά θα πέσει μόνη της σαν ώριμο φρούτο στια αγκαλιές μας. 

Που να το φαντάζονταν ότι είκοσι σχεδόν χρόνια με τα τον θάνατο του, (δολοφονία ), η Ελλάδα θα είχε πραγματικά κατακτηθεί σαν «χαζό φρούτο» από μια τουρκική τηλεοπτική επέλαση που έχει καθηλώσει τους Έλληνες μέσα στην μεγάλη τους κρίση, καθώς τα ελληνικά κανάλια σου δίνουν πλέον την εντύπωση ότι...
δεν βρίσκεσαι σε κάποια ελληνόφωνη επικράτεια, αλλά κάπου στην Κωνσταντινούπολη, στην Άγκυρα, στον Ντιαρμπακίρ και δεν… συμμαζεύετε.

Τρίβουν τα χέρα τους οι Τούρκοι καθώς οι τηλεοπτικές τους σειρές έχουν βρει τον καλύτερο πελάτη στο ελληνικό κοινό γεμίζοντας τα τουρκικά ταμεία και παράλληλα σπάνε πλάκα με τους «χαϊβάνηδες γιουνάνληδες», καθώς τους πασάρουν ότι θέλουν για μεταξωτές κορδέλες ενώ στην ίδια την Τουρκία προβάλλονται τηλεοπτικές σειρές με έντονο ανθελληνικό περιεχόμενο. Που ξέρει κανείς, μπορεί σε λίγο καιρό να φτάσουμε στο σημείο να εισάγουμε και αυτές τις τουρκικές τηλεοπτικές σαπουνόπερες, θάβοντας οριστικά την ελληνική μας κουλτούρα στο μπιτ παζάρ της Ανατολίας, προς δόξα του Μακρυγιάννη του Κολοκοτρώνη και Κοσμά του Αιτωλού.

Εξ άλλου οι Τούρκοι θεωρούν πως μας κάνουν μεγάλη χάρη να μας πουλάνε ότι τηλεοπτικό φρούτο παράγουν, καθώς, όπως ισχυρίζονται, μέσα στην μεγάλη κακομοιριά της Ελλάδας οι τηλεοπτικές τους σειρές… αναπαύουν τους κακομοίρηδες τους Έλληνες και τους δίνουν λίγη χαρά μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της μαύρης τους καθημερινότητας. Είναι χαρακτηριστικό ένα δημοσίευα της τουρκικής εφημερίδας Βατάν, με τον τίτλο, «Türk dizileri Yunanlılara krizi unutturuyor», δηλαδή, «Οι τουρκικές σειρές κάνουν τους Έλληνες να ξεχνούν την κρίση».

Παράλληλα μια πρόσφατη έρευνα του γνωστού τουρκικού καναλιού, NTV, από την εκπομπή, «Pasaport» του Mete Çubukçu, με τον τίτλο, «Türk dizileri krizdeki Yunanistn’ ı nasil etkiliyor», δηλαδή, «πως επιδρούν οι τουρκικές σειρές στην ελληνική κρίση», ούτε λίγο ούτε πολύ υποστηρίχτηκε ότι οι τουρκικές σαπουνόπερες εμφανίζονται σας οι …ψυχολογικοί σωτήρες των Ελλήνων.

Αλλά το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό καθώς δια μέσω αυτών των σειρών καλλιεργείτε ένα κλίμα εικονικής φιλίας, μιας ατμόσφαιρα ελληνικής υποχώρησης και σταδιακής αποδοχής όλων των τουρκικών επεκτατικών απόψεων και φυσικά δημιουργείτε το έδαφος για να γίνουν φιλικές όλες οι τουρκικές διεκδικήσεις που θα μας «απαλλάξουν» από όλες τις «σύγχρονες αμαρτίες» μας σαν έθνος και σαν λαός. Με λίγα λόγια, αυτό που είχε πει ο Οζάλ, έρχονται σήμερα να το υλοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τα μεγάλα ελληνικά κανάλια σαν σύγχρονες κερκόπορτες της τουρκικής τηλεοπτικής εισβολής.

Η αρχή έγινε από την περίφημη «Ιστορία Αγάπης» με την γνωστή τηλεοπτική σειρά του Μέγα. Αλλά ο θριαμβρος της τουρκικής τηλεοπτικής εισβολής έγινε με τον περίφημο Εζέλ. Εδώ θα κάνουμε μια στάση καθώς το θέμα χρειάζεται και κοινωνιολογική ερμηνεία.

Τρεις ήταν κυρίως οι αιτίες της μεγάλης επιτυχίας του Εζέλ.

Α). Η πρώτη είναι η καθαρά κινηματογραφική- τηλεοπτική. Συγκρίνοντας τον ΕΖΕΛ με τα ελληνικά σήριαλ, (με τις λατινοαμερικάνικες σαπουνόπερες ούτε λόγος να γίνετε για κάποια σύγκριση, καθώς εκεί η ηλιθιότητα είναι ο κύριος πρωταγωνιστής ), αμέσως διαπιστώνει κανείς ότι υπερέχει κατά πολύ σε ποιότητα. Η συνταγή μεγάλης και συνεχής δράσης με φοβερή πλοκή, άριστοι ηθοποιοί με φοβερό παίξιμο, έντεχνη και πράγματα ποιοτική μουσική, μια εικόνα πολυτελείας και χλιδής, (άσχετη με την τουρκική πραγματικότητα ), πέτυχε να υπνωτίσει ένα ελληνικό κοινό που έχει βαρεθεί τις ελληνικές τηλεοπτικές βλακείες.

Β). Η δεύτερη διάσταση είναι η ψυχολογική. Εδώ θα ήθελα να σταθώ περισσότερο. Στο σήριαλ αυτό, (όπως και στα άλλα τουρκικά σήριαλ), εμφανίζεται μια χαμένη διάσταση της ελληνικής κοινωνίας που έχει θαφτεί τα τελευταία χρόνια από ένα πολυδιαφημιζόμενο ελληνικό εκσυγχρονισμό. Ενώ στα ελληνικά κανάλια κυριαρχεί μια επιμονή στην σεξουαλικότητα και σε κάθε ευκαιρία το γυμνό είναι ο σημαντικότερος τηλεοπτικός παράγοντας τηλεθέασης, ενώ καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από τηλεοπτικές σειρές που προάγουν την αποχαύνωση της ελληνικής κοινωνίας, εδώ έχουμε την προβολή μιας κοινωνίας που υποτίθεται ότι σέβεται την τιμή της γυναίκας, την οικογένεια με το κοινό τραπέζι, την μάννα, τον πατέρα, τις αδελφικές σχέσεις, την τιμή της φιλίας και όλα αυτά που ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας μέχρι ίσως και την δεκαετία του εβδομήντα. Ο «ΕΖΕΛ» ξυπνάει στον σημερινό Έλληνα κάποια χαμένη του ταυτότητα και αυτό είναι ίσως ο κυριότερος λόγος της μεγάλης του επιτυχίας, (ούτε να το φανταστεί κανείς ότι θα μπορούσε να προβληθεί στην Γερμανία ή σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα). Υπάρχει όμως και η τελευταία και πιο ενδιαφέρουσα διάσταση,

Γ). Χωρίς να το κάνουν συνειδητά, αλλά αυτό ήταν αναπόφευκτο, ο «ΕΖΕΛ» δείχνει ακριβώς μια από τις σημαντικότερες διαστάσεις της σύγχρονης Τουρκιάς. Μια ασταμάτητη βία και μια αδίστακτη τουρκική μαφία. Το πιο επικίνδυνο είναι ότι εδώ ο Έλληνας εξοικειώνετε με κάτι το μέχρι χτες πρωτόγνωρο. Το έγκλημα, η εκδίκηση, το αίμα, τα πιστολίδια και οι δολοφονίες, προβάλλονται σαν κάτι το φυσιολογικό, κάτι το απαραίτητο, συχνά αναγκαίο για το ξέπλυμα της τιμής, για την απόδοση της δικαιοσύνης. Αυτή είναι η σύγχρονη Τουρκία. Ένας κόσμος βουτηγμένος στο αίμα, όπου οι «ήρωες» και οι «σοφοί» είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες της τουρκικής μαφίας.

Εδώ όμως βρίσκεται και το πιο επικίνδυνο σημείο για τους Έλληνες και τον ελληνισμό. Έχοντας υποφέρει επί αιώνιες από μια αφύσικη, συχνά πρωτόγνωρη βαρβαρότητα που πήγαζε ακριβώς από το ψυχολογικό υπόβαθρο μιας κοινότητας και μιας θρησκείας όπου δεν καταδικάζετε η βία όπως στον χριστιανισμό, αλλά αντίθετα συχνά εξυψώνετε σαν η απαραίτητη κάθαρση, σήμερα εξοικειωνόμαστε με τηλεοπτικό τρόπο και θαυμάζουμε αυτό το αιματοβαμμένο «δημιούργημα» που μπροστά του ακόμα και οι γκάγκστερς του Σικάγο φαντάζουν μωρές παρθένες. Και παράλληλα, ο θαυμασμός αυτός μετατρέπεται σταδιακά, υποσυνείδητα αλλά σταθερά, σε ένα αίσθημα υποταγής μπροστά σε έναν αδίστακτο, όπως προβάλλετε, γείτονα, που είναι ικανός για όλα, ακόμα και να.. πίνει το αίμα σαν λεμονάδα.

Ενώ όμως στην Ελλάδα οι Έλληνες μένουν με ανοιχτό το στόμα παρακολουθώντας τις τουρκικές τηλεοπτικές σειρές, στην ίδια την Τουρκία κάνουν θραύση οι ανθελληνικές τηλεοπτικές σειρές όπως αυτή που μεταδίδετε στην τουρκική κρατική τηλεόραση με τον τίτλο, «Mazi kalbımde yaradır» δηλαδή, «Το παρελθόν πληγή στην καρδιά μου». Στην ανθελληνική αυτή σειρά παίζουν ο Özğür Çevik, γνωστός Νίκος μας από την τουρκική τηλεοπτική σαπουνόπερα «Ιστορία αγάπης» και η Sedef Avci, η γνωστή μας Μπαχάρ από τον Εζέλ. Η ιστορία είναι και αυτή ιστορία αγάπης με φόντο όμως την κυπριακή τραγωδία του 1974.

Ο Özğür Çevik, αξιωματικός του τουρκικού ναυτικού μετέχει στην τουρκική εισβολή στην μεγαλόνησο και σε διαφορές πολεμικές επιχειρήσεις με πολύ μελό σκοτώνει αβέρτα τους «κακούς» Έλληνες. Κάποια στιγμή ο ήρωας μας πιάνετε αιχμάλωτος από τους «αιμοσταγείς εγκληματίες» της ΕΟΚΑ και βασανίζετε φρικτά ενώ η αγαπημένη του Sedef Avci, νοσοκόμα του τουρκικού στρατού, ψάχνει απεγνωσμένα να τον απελευθερώσει από τους κακούς και εγκληματίες Έλληνες που διαπράττουν «φρικτή γενοκτονία» σε βάρος των Τουρκοκυπρίων. Άραγε θα τολμήσει κανένα ελληνικό κανάλι να φέρει και αυτή την σειρά στην Ελλάδα ; Τότε πραγματικά θα.. γελάσει ο κάθε πικραμένος.

Αλλά είναι ατέλειωτες οι ανθελληνικές σειρές όπως τα «Kirik Kanatlar», ή «Σπασμένα Φτερά». Εδώ έχουμε και την τουρκική εκδοχή της γενοκτονίας των ελλήνων της Μικράς Ασίας προς δόξα και τιμή της κ Ρεπούση. Η σκηνή από την προκυμαία από που θα αναχωρήσουν οι Έλληνες πρόσφυγες μετά την μικρασιατική καταστροφή. Ο τουρκικός στρατός, όχι μονό συνοδεύει και κουβαλά με μεγάλη ευγένεια τα υπάρχοντα των προσφύγων, μην τυχόν και κουραστούν, αλλά… έχει στήσει και ένα μεγάλο πάγκο στην προκυμαία όπου τους προσφέρει… τρόφιμα ποτά και ότι άλλο που θα τους κάνει ευχάριστο το ταξίδι της προσφυγιάς.

Μάλιστα κάποιοι Τούρκοι στρατιώτες κλαίνε γιατί θα χάσουν τον φίλο τους, κάποιο Νίκο και κάποιο Κώστα. Ένας λοχαγός είναι απαρηγόρητος για κάποια Μαρία, που τον χαιρετά με εμφανή την στενοχώρια γιατί φεύγει στην προσφυγιά. Σε λίγο τα πλοία που θα τους παραλάβουν φτάνουν και αφού οι Τούρκοι φαντάροι φορτώσουν τα υπάρχοντα τους, τότε βγάζουν τα μαντήλια. Από την μια ο τουρκικός στρατός του Κεμάλ που… κλαίει απαρηγόρητος γιατί φεύγουν οι Ρωμιοί πρόσφυγες και από την άλλη οι Ρωμιοί κλαίνε και αυτοί καθώς ανεμίζουν τα μαντήλια του αποχαιρετισμού. Κάπως έτσι έγινε… η Μικρασιατική καταστροφή και η άρχισε η μεγάλη ελληνική προσφυγιά, για το περίφημο αυτό τουρκικό σήριαλ.

Τέλος πρόσφατα άρχισε η προβολή ενός νέου σήριαλ αγάπης και …μοιχείας με τον τίτλο, «Bir İsmail iki yaka», δηλαδή, «Ένας Ισμαήλ δυο ακτές». Εδώ ο Τούρκος μάγκας, ψαράς, Ισμαήλ από το Αϊβαλή, τα «φτιάχνει» με μια Ελληνίδα από την Μυτιλήνη, (Ελένη Φιλίνη), ενώ έχει και οικογένεια στο Αϊβαλή. Ο μεγάλος Τούρκος εραστής που γοητεύει την Ελληνίδα και το παίζει δίπορτο. Σίγουρα η σειρά αυτή δεν θα αργήσει να έρθει και στις ελληνικές οθόνες προς δόξα της ελληνοτούρκικης, (βλέπε ελληνικής υπόκλισης στην τουρκική …ερωτική επέλαση), φιλία.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος –Συγγραφέας -Τουρκολόγος

Από εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ
 

Εγκύκλιος του Μητροπολίτου Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, η οποία αναγνώσθηκε την Κυριακή 10 Ιουνίου 2012

Χριστιανοί μου ευλογημένοι, 

Θλίψη και ανησυχία μεγάλη προκαλούν σε όλους μας οι αυτοκτονίες, που διαρκώς αυξάνονται και φαίνεται να έχουν σαν κύρια αιτία τους την δεινή οικονομική κατάσταση, στην οποία ευρίσκεται τα τελευταία χρόνια η πατρίδα μας.

Σκοπός της παρούσης επικοινωνίας, δεν είναι να ερευνηθούν διεξοδικά τα αίτια, που σπρώχνουν τον άνθρωπο σ’ αυτό το διάβημα, το οποίο ονομάζουμε απονενοημένο, ούτε βέβαια η ανάπτυξη επιχειρηματολογίας, για να καταδειχθή ότι η οικονομική κρίση είναι μάλλον η αφορμή και άλλη είναι η πραγματική αιτία, σχέσιν έχουσα με την πνευματική μας κατάσταση.

Επιθυμία μας είναι να τονίσουμε την ιερότητα της ζωής, την οποία πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να διαφυλάξουμε.

Η  ζωή  είναι   Θείο   δώρο.  Δεν   είναι   δική  μας   κατάκτηση   και συνεπώς δεν μας ανήκει, όπως πολλές φορές εγωϊστικά νομίζουμε και απερίσκεπτα διακηρύττουμε, προκειμένου να δικαιολογήσουμε την απάνθρωπη και τυραννική συμπεριφορά μας απέναντι και στον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι κρίμα, που χάνουμε σε τέτοιο βαθμό την αυτοεκτίμησή μας και δεν αγαπούμε τον εαυτό μας. Ο Χριστός μας, όμως, θεώρησε δεδομένη την σωστή προς τον εαυτό μας αγάπη και την καθώρισε και ως μέτρο της προς τον πλησίον οφειλομένης αγάπης.

Ακόμη, ο ίδιος ο Κύριος, έδειξε την αξία του ανθρώπου, με την ίδια τη σάρκωσή Του· Γιατί έγινε άνθρωπος; Για τον άνθρωπο και τη σωτηρία του. Γι’ αυτόν -τον άνθρωπο- έδωσε το αίμα Του το τίμιο και τη ζωή Του, προκειμένου να τον απαλλάξη από τον θάνατο και να τον αποκαταστήση στο αρχαίο κάλλος, αναγεννώντάς τον και χαρίζοντάς του την αιώνια Βασιλεία Του. 

Την αξία δε της ανθρώπινης ψυχής, ιδιαιτέρως ετόνισε και την ανέδειξε , συγκρίνοντάς την με ολόκληρο τον κόσμο.

«Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος», ερωτά, «εάν κερδήση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16, 26).

Η ψυχή, άρα, ενός ανθρώπου, κατά την εκτίμηση του Δημιουργού μας, αξίζει περισσότερο απ’ ο,τι αξίζει ο κόσμος όλος! Αυτός ο παντοδύναμος και φιλεύσπλαγχνος Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι θα είναι μαζί μας μέχρι τη συντέλεια των αιώνων και ότι θα φροντίση να μη μας λείψη τίποτε, από τα αναγκαία για τη διαβίωσή μας, αρκεί να Τον πιστεύουμε και να είμεθα μαζί Του.

Την υπόσχεση αυτή φαίνεται μάλλον να τη λησμονή, όποιος βυθίζεται στην απογοήτευσή του και στην κατάθλιψή του, αδυνατώντας να βαστάση άλλοτε το βάρος το συνειδησιακό και άλλοτε το σταυρό των καθημερινών δοκιμασιών και των θλίψεων. Δεν κατακρίνουμε ουδένα άνθρωπο, που ολιγοπιστεί και λυγίζει. Όλοι μας έχουμε τέτοιες στιγμές αδυναμίας και αισθανόμαστε ότι βυθιζόμαστε στο πέλαγος της απογνώσεως.

Μη λησμονούμε όμως ότι, για την πρώτη περίπτωση, που το βάρος των ενοχών είναι δυσβάστακτο, δεν υπάρχει αμαρτία, η οποία να είναι μεγαλύτερη από την ακατανίκητη αγάπη του Θεού, που δέχεται τους μετανοούντες και τους κάνει φίλους Του, και για τη δεύτερη περίπτωση, που είναι αφόρητη από τα βάσανα και τις ασφυκτικές πιέσεις η καθημερινή μας ζωή, δεν αξίζουν τίποτε τα παθήματα του παρόντος βίου, μπροστά στην αιώνια και άφθαρτη δόξα, την οποία  πάλι για μας ετοίμασε ο Θεός.

Αυτός, εξάλλου, είναι και το καταφύγιό μας, και η πηγή της δυνάμεώς μας, για την αντιμετώπιση των ανιαρών και δυσκόλων καταστάσεων της ζωής μας. Ενώ χωρίς Εκείνον τίποτε δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε, μαζί Του μπορούμε τα πάντα! Ο Ίδιος μας διαβεβαίωσε γι’ αυτό και μην ξεχνάμε ότι είναι πιστός στις υποσχέσεις και αδιάψευστος στις επαγγελίες Του. Σ’ Αυτόν, λοιπόν, να ελπίζουμε και δεν θα ντροπιαστούμε.

Η Αγία μας Εκκλησία θεωρεί την αυτοκτονία, ως βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, αμετάκλητα καταστροφική, επειδή ο αυτοκτονών δεν είναι, όπως φαίνεται, γενναίος, αλλ’ απελπισμένος φυγάς, δίχως, δυστυχώς, περιθώρια μετανοίας και επιστροφής. Και η καταδίκη σ’αυτή την περίπτωση είναι αιώνια! Γιατί να αδικήσουμε και να καταδικάσουμε τόσο σκληρά, λοιπόν, τον εαυτό μας; Γιατί να χάσουμε την ψυχή μας, υπέρ της οποίας ο Χριστός απέθανε;

Αγαπητά μου παιδιά! 

Είναι αλήθεια ότι η οικονομική κατάσταση πολλών από μας είναι δύσκολη και άλλων συνανθρώπων μας είναι άθλια. Ας επανατοποθετηθούμε. Καλύτερα, ας μετανοήσουμε. Η ζωή μας δεν αποκτά νόημα απ’ αυτά που έχουμε, αλλ’ απ’ αυτό που είμαστε. Οφείλουμε, ακόμη, να δείξουμε αλληλεγγύη. Να επισημάνουμε όσους έφθασαν η κινδυνεύουν να φθάσουν στην απελπισία και να τους στηρίξουμε ηθικά. Επίσης, είναι ανάγκη όλοι μας να περιορίσουμε, όσο μπορούμε, «τα ατομικά μας έξοδα» και να βοηθήσουμε τους έχοντες μεγαλύτερη ανάγκη.

Αν δεν το κάνουμε αυτό, ενώ μπορούμε, τότε έχουμε κι’ εμείς μερίδιο ευθύνης, γι’ αυτές τις απελπισμένες πράξεις των συνανθρώπων μας.

Πρέπει όμως να διερωτηθή και ο σκεπτόμενος την αυτοκτονία. Είναι λύση αυτή που του προτείνει ο διάβολος; Θα λυτρωθή από τα πρόσκαιρα βάσανα, όμως θα αυτοκαταδικασθή στην αιώνια κόλαση!  Περιμένει, μήπως, να δώσει μήνυμα μ’ αυτή του την επιλογή; Σε ποιούς; Η είδηση μιας αυτοκτονίας έγινε πλέον συνήθεια. Όλοι προς στιγμήν στενοχωρούμεθα, αλλά και όλοι σχεδόν αμέσως το λησμονούμε, ισχυριζόμενοι ότι η ζωή συνεχίζεται! 

Προς τούτοις, χρειάζεται να ξανασκεφθούμε όλοι μας τη ζωή μας, το σκοπό της υπάρξεώς μας και τις επιλογές μας.

Είναι λάθος τραγικό να ερευνούμε απόλυτα τις ελπίδες μας στους ανθρώπους η στον ίδιο μας τον εαυτό και να στηρίζουμε στα υλικά αγαθά την ασφάλεια μας και τη χαρά μας.

Όταν τα στηρίγματά μας αυτά αποδειχθούν σαθρά και καταπέσουν, τότε βιώνουμε τον μηδενισμό. Κλονιζόμαστε! Είναι κρίσιμη η ώρα αυτή της καταρρεύσεως των ειδώλων, γιατί η στρέφεται ο άνθρωπος προς το Θεό, οπότε η απελπισία του λειτουργεί ως προνόμιο και σώζεται η απογοητεύεται πλήρως και μπορεί να οδηγηθή στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία.

Ευλογημένοι μου Χριστιανοί,

Αγωνιώ, γιατί, διαπιστώνω ότι, αρκετά περιστατικά αυτοκτονιών έχουμε και στον τόπο μας, που ανήκει στο χώρο της ποιμαντικής ευθύνης μου. Προσεύχομαι και παρακαλώ να προσεύχεσθε όλοι, να μας φωτίζη ο Θεός να μην κάνουμε τέτοιες σκέψεις και να μη φθάνουμε ποτέ σε τέτοιες αποφάσεις. Είμαστε απορούμενοι. Προς Θεού, μη γίνουμε εξαπορούμενοι, να μην αποστερηθούμε, δηλαδή, ως απελπισμένοι, ποτέ μέσον και πόρο σωτηρίας!  

Συνιστώ πίστη και ελπίδα στο Θεό, συμμετοχή στην εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή, υπομονή στις δοκιμασίες και προσφυγή στους πνευματικούς Πατέρες της Εκκλησίας, ιδίως τις δύσκολες ώρες.  

Σκέπτομαι μάλιστα και ήδη έχω αρχίσει, με την βοήθεια των καλών μου συνεργατών, την απαιτούμενη έρευνα και συνεργασία και με άλλους ἁρμοδίους παράγοντες, και για τη δημιουργία Ειδικού Σταθμού, που θα βοηθάει όσους δυσκολεύονται και, πιεζόμενοι ψυχολογικά, υφίστανται αυτό τον πειρασμό της αυτοκτονίας. Για τα αποτελέσματα των ενεργειών αυτών, επιφυλάσσομαι να σας ενημερώσω προσεχώς με νεώτερη Εγκύκλιό μου. 

Εύχομαι να μην έχουμε στην Πατρίδα μας και στον τόπο μας άλλο περιστατικό αυτοχειρίας και διατελώ

Μετά πατρικών ευχών και αγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ο Χαλκίδος Χρυσόστομος

Προς τον
Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας
Κ. Θεόδωρο Καρτσιώτη,
Δια της Διεύθυνσης του 1^ου Δημοτικού σχολείου Πολυκάστρου.

Πολύκαστρο 8/5/2012

 
Θέμα: Αξιότιμε κ. Περιφερειακέ Διευθυντά,

Είμαι εκπαιδευτικός και υπηρετώ με απόσπαση στο 1^ο δημοτικό σχολείο Πολυκάστρου. Θέμα της παρούσας επιστολής είναι η παρακολούθηση θεαμάτων από τα σχολεία και η καταλληλότητα του περιεχομένου τους.

Όπως γνωρίζετε σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. πρωτ. 110409/Γ7/23-9-2011 έγγραφο του Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ. , η έγκριση των θεαμάτων δε γίνεται πλέον από το Υπουργείο, λόγω κατάργησης της σχετικής επιτροπής, αλλά επαφίεται αποκλειστικά και μόνο στο Σύλλογο διδασκόντων, ο οποίος αποφασίζει μετά από σχετική εισήγηση του εκάστοτε διευθυντή της σχολικής μονάδας.

Από  την μέχρι τώρα εμπειρία μου γνωρίζω  ότι η απόφαση  λαμβάνεται κυρίως με βάση τα κριτήρια του κόστους και του χώρου παρουσίασης του θεάματος, όπως επίσης και των τεχνικών χαρακτηριστικών του (σκηνικά, κοστούμια, χορογραφία, μουσική κ.λ.π.). Ελάχιστη σημασία δίνεται στο περιεχόμενο του έργου, το οποίο αρκετές φορές έρχεται σε αντίθεση με τα προβλεπόμενα για την Ελληνοχριστιανική  Παιδεία, όπως αυτά ορίζονται από το Σύνταγμα της Ελλάδας.

Αυτό συμβαίνει είτε γιατί κάποιοι συνάδελφοι δε γνωρίζουν τη σχετική εγκύκλιο, οπότε κάποιοι θίασοι εκμεταλλεύονται το γεγονός και παρουσιάζονται ότι έχουν την έγκριση του Υπουργείου είτε για κάποιους άλλους λόγους που δε γνωρίζω.

Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ σε σχετικό παράδειγμα.
Στην αρχή της παρούσας σχολικής χρονιάς αποφασίστηκε πλειοψηφικά από το Σύλλογο Διδασκόντων  να επισκεφτούμε μια παράσταση. Έπειτα από δική μου σχετική έρευνα (απευθύνθηκα στο θίασο και ζήτησα το σενάριο του έργου) έκρινα ότι το περιεχόμενο του έργου ήταν αντιπαιδαγωγικό, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα της Ελλάδας για την Παιδεία.

Ενημέρωσα, λοιπόν, το Σύλλογο Διδασκόντων, ο οποίος όμως επέμενε στην αρχική του απόφαση. Στη συνέχεια, μη έχοντας την αναμενόμενη στήριξη από το Σύλλογο Διδασκόντων και πιστεύοντας ότι το συγκεκριμένο περιεχόμενο της θεατρικής παράστασης αντιστρατεύονταν τους στόχους της Παιδείας σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας,  απευθύνθηκα στους γονείς των μαθητών του τμήματός μου, οι οποίοι αφού ενημερώθηκαν αποφάσισαν να μην παρακολουθήσουν τα παιδιά τους την παράσταση.

Πρόσφατα, και  πάλι, ήρθε στο σχολείο μας ενημερωτικό fax σχετικά με κάποιο βιωματικό-ψυχαγωγικό πρόγραμμα που μπορούν να παρακολουθήσουν τα παιδιά, το οποίο είχε επίσης αντιπαιδαγωγικά στοιχεία. Και πάλι η απόφαση πάρθηκε (ευτυχώς αρνητικά αυτή τη φορά) με κριτήριο όμως το κόστος της παράστασης  και όχι το περιεχόμενο.

Φαίνεται πως με την παύση της λειτουργίας επιτροπής θεαμάτων στο Υπουργείο εξωσχολικοί καλλιτεχνικοί φορείς προσεγγίζουν τα σχολεία, με στόχο βεβαίως το οικονομικό κέρδος, χωρίς όμως  να υπάρχει πάντα ουσιαστικός  έλεγχος  του παιδαγωγικού περιεχομένου του προς πώληση καλλιτεχνικού προΐόντος προς τις ευαίσθητες ηλικίες των μαθητών μας.

Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω σας απευθύνω παράκληση όπως μεριμνήσετε ούτως ώστε η έγκριση των θεαμάτων να βασίζεται κατά κύριο λόγο στο περιεχόμενό τους και επιπλέον να λαμβάνεται υπόψη και η γνώμη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Αυτό άλλωστε όριζε και η προηγούμενη εγκύκλιος για τη σχολική χρονιά 2010-11.

Σας γνωστοποιώ ότι η παρούσα επιστολή θα κοινοποιηθεί  στην Ανώτατη Συνομοσπονδία γονέων μαθητών Ελλάδας, στην Ομοσπονδία Ενώσεων Συλλόγων Γονέων μαθητών Ν. Θεσ/νίκης, στην Πανελλήνια Ένωση Γονέων και στην Επιτροπή Αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου και σε γνωστά χριστιανικά ιστολόγια.

Πιστεύω ότι θα  λάβετε υπόψη σας το αίτημά μου.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη θετική σας ανταπόκριση.

 
Με εκτίμηση
Η εκπαιδευτικός
Βέργου Παρασκευή

Πηγή:http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2295

Τα μέλη της Παμμακεδονικής Ένωσης Ηνωμένων Πολιτειών επανέλαβαν ότι δεν αποδέχονται λύση για την ονομασία της πΓΔΜ που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά του.

Στο ψήφισμα, που εγκρίθηκε στο τέλος του 66ου συνέδριου της ομογενειακής αυτής οργάνωσης, που πραγματοποιήθηκεστηΦιλαδέλφεια από τις 25 μέχρι τις 28 Μαΐου, αναφέρεται επίσης ότι οι σύνεδροι αναγνωρίζουν την κρισιμότητα της κατάστασης λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, σημειώνοντας ότι «τα εθνικά μας θέματα χρήζουν όμως ίσης σπουδαιότητας και δεν πρέπει να αφήσουμε ακραία στοιχεία να θέσουν σε κίνδυνο την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας».

Στο ψήφισμα τονίζεται ότι «η ονομασία Μακεδονία είναι αναμφίβολα ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας. Η ιστορία της Μακεδονίας και, ειδικά η ονομασία της, δεν είναι διαπραγματεύσιμη και ως πατρική κληρονομιά δεν δύναται να παραχωρηθεί σε τρίτους».

Μεταξύ άλλων, καταγράφεται το αίτημα της Παμμακεδονικής Ένωσης προς την ελληνική κυβέρνηση, την πολιτική ηγεσία της χώρας, καθώς και προς την αμερικανική κυβέρνηση και την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα, όπως «η τελική ονομασία της πΓΔΜ ξεχωρίζει με ακρίβεια το σλαβικό πληθυσμό αυτής της χώρας από εμάς τους Μακεδόνες».

Μέσα στα πλαίσια του συνεδρίου πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις για την Ελλάδα και την ελληνική ιστορία. Ένα από τα θέματα ήταν η «Μακεδονική κληρονομιά», με εισηγητές τονΣερ Μαλίκ (αντιπρόσωπο της φυλής των Καλάς στον ΟΗΕ) και τους καθηγητές Μάρκο Τέμπλαρ και Νίνα Γκατζούλη. Τα επιχειρήματά τους επικεντρώθηκαν στο θέμα:«Γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να δεχθεί μια μόνιμη ονομασία της πΓΔΜ, που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία». Στο πάνελ συμμετείχε και ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Καθημερινή», Νίκος Ξυδάκης, υπογραμμίζοντας ιδιαίτερα την ανάγκη ύπαρξης στρατηγικής για την αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων.

Μια άλλη συζήτηση είχε ως αποκλειστικό θέμα τη σημερινή κρίση στην Ελλάδα και την ευρωζώνη. Το πρόγραμμα άνοιξε με σύντομη παράσταση, κατά την οποία ηθοποιός υποδύθηκε τον Αλεξάντερ Χάμιλτον (οικονομολόγο, φιλόσοφο και πρώτο υπουργό στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ), και έλαβαν μέρος οι: δρ. Γιώργος Τσετσέκος (επικεφαλής της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ντρέξελ), δρ. Κυριάκος Κοντόπουλος (καθηγητής Κοινωνιολογίας, στο Πανεπιστήμιο Τεμπλ), Παναγιώτης Τσαούσης (ασφαλιστής), Georg Huellstrunk (οικονομικός σύμβουλος), Τάσος Κυριακίδης (επιχειρηματίας) και Νίκος Ξυδάκης (αρχισυντάκτης «Καθημερινής»). Συντονιστής ήταν ο Ευάγγελος Δεληκούρας.

Κατά την επίσημη δεξίωση τιμήθηκε και ανακηρύχθηκε ισόβιο μέλος της Παμμακεδονικής ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος, ενώ οΧαράλαμπος Ηλιόπουλος ανακηρύχθηκε Μέγας Ευεργέτης της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ. Επίσης, τιμήθηκαν οι: Μάρκος Τέμπλαρ και δρ. Χρήστος Καράτζιος, όπως και οι πρώην πρόεδροι της Παμμακεδονικής: Παναγιώτης Μιτούλης, Στέργιος Γκάγκας, Ανδρέας Μπουϊκίδης, Ναπολέων Δαμιανίδης, δρ. Γεώργιος Αχταρίδης, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Φώτης Γερασόπουλος, Αθανάσιος Βουλγαρόπουλος, Ευάγγελος Μιχαλόπουλος, Σεραφείμ Παπαγιάννης, Νίνα Κοντοδίνα-Περοπούλου, Σωτήριος Πρώιος, Παναγιώτης Σπηλιάκος, Νίνα Γκατζούλη και δρ. Αντώνης Παπαδόπουλος.

Πρόεδρος της Παμμακεδονικής Ένωσης ΗΠΑ επανεκλέχτηκε ο Κωνσταντίνος Χατζηστεφανίδης. Τη διοργάνωση του συνεδρίου στη Φιλαδέλφεια την είχε αναλάβει επιτροπή αποτελούμενη από μέλη των μακεδονικών συλλόγων της περιοχής: Παύλος Μελάς, Αμαλία και νεολαίας Μέγας Αλέξανδρος.

Read more at: http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/3144/1/lang,el/

Τὰ ΜΜΕ ἔχουν τὴν ὑψηλὴ ἀποστολὴ νὰ πληροφοροῦν τοὺς πολίτες μὲ αἴσθημα εὐθύνης καὶ ἀντικειμενικότητα. Ἀλλὰ κάνουν δυστυχῶς ὁλωσδιόλου τὸ ἀντίθετο ἢ ἀποσιωποῦν ἐντελῶς γεγονότα ποὺ ἔπρεπε ὄχι μόνο νὰ καταγράφουν, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ ἀναδεικνύουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο. Τὸν Ἀπρίλιο μήνα ὁ ἐπίσκοπος Καρπασίας τῆς Κύπρου κ. Χριστοφόρος ἔπρεπε, καθὼς εἶχε χρέος, νὰ μεταβεῖ στὴ μητροπολιτική του περιφέρεια, ποὺ βρίσκεται στὴν τουρκοκατεχόμενη Κύπρο, γιὰ νὰ συνεορτάσει τὴν Ἀνάσταση μὲ τὸ ποίμνιό του. Ἀλλὰ τὰ ὄργανα τῆς παράνομης Τουρκοκυπριακῆς Δημοκρατίας δὲν τοῦ τὸ ἐπέτρεψαν. Καὶ τοῦτο παρὰ πᾶσαν ἀρχὴν δικαίου καὶ ἐνῶ οἱ Τουρκοκύπριοι μεταβαίνουν στὶς ἐλεύθερες περιοχὲς χωρὶς κανεὶς νὰ τοὺς ἐμποδίζει καὶ τελοῦν στὰ τζαμιά τους τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα μὲ τοὺς χοτζάδες τους.

Ὅμως τὸ ἀπαράδεκτο αὐτὸ γεγονός, ποὺ κατήγγειλε καὶ στιγμάτισε ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος οὔτε ὁ ἑλληνικὸς τύπος, οὔτε οἱ τηλεοράσεις τὸ πρόβαλαν· πέρασε «στὰ κούφια». Ὅπως ἀκριβῶς ἀποφεύγουν νὰ καταδικάσουν τὸ ἐπὶ 38 χρόνια ἔγκλημα ἐθνικῆς καθάρσεως ἐκ μέρους τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο, παρόλον ὅτι ἡ σύμβαση τῆς Γενεύης τοῦ 1949, ἡ διακήρυξη τοῦ ΟΗΕ καὶ οἱ εὐρωπαϊκοὶ θεσμοὶ τῆς Ἑνωμένης Εὐρώπης καθορίζουν μὲ σαφήνεια τοὺς ὅρους καὶ τὶς ἔννοιες τῶν ἱστορικῶν πολεμικῶν ἐγκλημάτων.

Οἱ σφαγές, οἱ λεηλασίες, οἱ ἐξοντώσεις, οἱ ξεριζωμοί, συνιστοῦν γενοκτονίες. Καὶ οἱ γενοκτονίες εἶναι συνεχὴ καὶ ἐπαναλαμβανόμενα γεγονότα ἐπὶ 38 χρόνια στὴν Κύπρο, ἀλλὰ καὶ συντονισμένο καὶ ἐπαναλαμβανόμενο κακούργημα κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τῆς δεύτερης μ.Χ. χιλιετίας. Ἰδοὺ οἱ ἀριθμοί: Τὸ 1570 ἡ ἀπογραφὴ τῶν Ἐνετῶν στὴν Κύπρο κατέγραψε ἑλληνικὸ πληθυσμὸ 270.000. Μετὰ τὴν κατάκτηση τῆς Κύπρου ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἡ ἀπογραφὴ τῶν Τούρκων ἐμφανίζει 85.000 φορολογούμενους Ἕλληνες καὶ 80.000 γυναικόπαιδα. Δηλαδὴ ὁ πληθυσμὸς τῆς Κύπρου μειώθηκε κατὰ ἑκατὸ καὶ πλέον χιλιάδες. Μεταγενέστερη δεύτερη ἀπογραφὴ ἀποκαλύπτει φοβερὴ ἐθνοκάθαρση: μόνο 60.000 πληθυσμό, 42.000 Ἕλληνες καὶ 18.000 μουσουλμάνους, στοὺς ὁποίους συγκαταλέγονται καὶ βίαια ἐξισλαμισθέντες. Τὰ σύγχρονα γεγονότα μετὰ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ τοῦ 1974 βοοῦν καὶ κράζουν: 200.000 ξεριζωμένοι Ἕλληνες, σφαγὲς κατὰ τὴν εἰσβολὴ καὶ δολοφονίες τῶν ἐγκλωβισμένων. Δηλαδὴ ἔγκλημα τελείας ἐθνοκαθάρσεως καὶ συνεχοῦς γενοκτονίας σὲ εὐρωπαϊκὸ ἔδαφος.

Ὅμως καὶ οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ καὶ ὁ τύπος σιωποῦν καὶ δὲν ἀντιδροῦν. Ἀκολουθοῦν τὴν τακτικὴ μὲ τὴν ὁποία ὁ Ἀντίγονος ὁ Δώσων, βασιλιὰς τῆς Μακεδονίας (229-221 π.Χ.) δικαιολογοῦσε τὶς ὀπισθοχωρήσεις του λέγοντας: «Τὸ συμφέρον βρίσκεται... στὴν ὀπισθοχώρηση». Τέτοιες ἀντιλήψεις ὅμως καὶ τὰ δίκαια καταβαραθρώνουν καὶ συμβάλλουν στὴ συνέχιση τῆς προκλητικῆς καταπατήσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Καιρὸς νὰ ὑψώσουμε φωνὴ καὶ σημαῖες ἀνυποχώρητων διεκδικήσεων· νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι στὶς ἐπάλξεις ἀγώνων γιὰ τὴν ἐλευθερία καὶ τὴ δικαιοσύνη.

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ» 

Δικαίωση για τον Ηγούμενο Εφραίμ, τον Πατέρα Αρσένιο και τη Δικαστή Μαρία Ψάλτη αναφορικά με την υπόθεση των παραλιμνίων εκτάσεων της λίμνης Βιστωνίδας.

Ο Άρειος Πάγος τους κήρυξε αθώους για  κατηγορία  που αφορά στην  καθυστέρηση δημοσίευσης  της απόφασης  του  πρωτοδικείου Ροδόπης που δικαίωνε, κατά πλειοψηφία, το δημόσιο στη δικαστική  διαμάχη για την κυριότητα των παραλιμνίων εκτάσεων της Λίμνης Βιστωνίδας.

Ειδικότερα,  το  Ποινικό  Τμήμα  του  Αρείου  Πάγου  έκρινε  ότι  πρέπει  να  αναιρεθεί  η  απόφαση  του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης που είχε καταδικάσει σε εξάμηνη φυλάκιση με αναστολή την εφέτη  Μαρία Ψάλτη, τον ηγούμενο της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ και τον μοναχό Αρσένιο.

Με  την  απόφαση  του  Πενταμελούς  Εφετείου  Θράκης  η  δικαστής  κρίθηκε   ένοχη  για  παράβαση καθήκοντος, ενώ  ο  ηγούμενος Εφραίμ  και  ο  μοναχός Αρσένιος  για  ηθική  αυτουργία  στο  αδίκημα  της παράβασης καθήκοντος.

Το Ποινικό Τμήμα  του Αρείου  Πάγου έκρινε  ότι η καταδικαστική απόφαση δεν έχει την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, περιέχει ασάφειες, στερείται  νόμιμης βάσης και ερμηνεύει εσφαλμένα την εφαρμογή του  νόμου. Για αυτό  και δέχθηκε ότι αφού δεν  υπάρχει αξιόποινη  πράξη πρέπει να κηρυχθεί αθώα η φυσική  αυτουργός της παράβασης  καθήκοντος, δηλαδή η δικαστής  Μ. Ψάλτη  και να κηρυχθούν επίσης αθώοι οι καταδικασθέντες ως ηθικοί αυτουργοί της.

Ο Άρειος Πάγος έχει κρίνει και το θέμα  της διαρροής του απορρήτου της διάσκεψης, για το οποίο επίσης είχαν  καταδικαστεί  η  δικαστής,  ο  ηγούμενος Εφραίμ  και  ο  μοναχός Αρσένιος.  Αναιρώντας  την  πρώτη καταδικαστική απόφαση σε  βάρος της δικαστού, του ηγούμενου και του μοναχού.

Τότε μάλιστα η απόφαση έλεγε ότι, χωρίς αιτιολογία και με κενά είχαν καταδικαστεί οι μοναχοί Εφραίμ και Αρσένιος.

Ο Άρειος Πάγος επανέρχεται σήμερα αποφασίζοντας ότι, είναι αθώοι.

Στο γραφείο της εφορίας όπου κατατίθενται τα τεκμήρια διαβίωσης, οι πινακίδες αυτοκινήτων και ότι άλλο αποτελεί τεκμήριο για το κράτος, οι τρίτεκνοι κατέθεσαν σήμερα… παιδιά! Και ειδικότερα εκείνα τα παιδιά που έχουν την ατυχία να είναι τα τρίτα της οικογένειας!

«Ήρθαμε να καταθέσουμε τα παιδιά μας ως τεκμήρια στην εφορία γιατί, σύμφωνα με το κράτος, το 3ο παιδί αποτελεί τεκμήριο διαβίωσης» θα πει η κα Γιώτα Κεφαλά, μέλος του συλλόγου Τριτέκνων Κορινθίας.Oι τρίτεκνες οικογένειες βάλλονται, όπως άλλωστε και οι πολύτεκνες οικογένειες της χώρας, από τα φορολογικά μέτρα της μνημονιακής κυβέρνησης. Το αφορολόγητο των οικογενειών αυτών μειώθηκε στις 12.500 ευρώ με αποτέλεσμα πολλές από αυτές -αν όχι όλες- να αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν ακόμα και στην διαβίωσή τους, πόσο δε μάλλον στην σωστή ανατροφή των παιδιών τους.

Τα πιτσιρίκια, ακόμα και μωρά στις αγκαλιές των γονιών τους πήγαν στην εφορία με τους γονείς τους κρατώντας πανό στα χέρια τους και έχοντας δεχτεί να κατατεθούν στην εφορία, σε μια ιδιότυπη διαμαρτυρία η οποία αποδεικνύει όμως και το οριακό σημείο της απόγνωσης στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία.

«Η φορολογική επιδρομή του κράτους μας οδηγεί να βλέπουμε τα παιδιά μας ως τεκμήρια και την ανατροφή τους ως πολυτέλεια. Οι Βουλευτές όμως έχουν φροντίσει για τους δικούς τους μισθούς και τα δικά τους παιδιά; Εμείς απ’ έξω θα μείνουμε; Όλοι ίσοι είμαστε απέναντι στο νόμο και δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να κλέψει το μέλλον των παιδιών μας.»

Ο Σύλλογος τριτέκνων Κορινθίας αριθμεί 660 μέλη ενεργά, με πολλά νεαρά ζευγάρια τα οποία σήμερα αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των παιδιών τους. Αίτημα είναι να αυξηθεί το ποσό του αφορολόγητου προκειμένου οι οικογένειες που στηρίζουν το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας να ελαφρυνθούν και να ταΐσουν -γιατί εκεί καταντήσαμε- τα παιδιά τους.

«Είμαι καθηγήτρια στο 2ο Λύκειο Κορίνθου και μητέρα 3 παιδιών. Καθημερινά όμως καλούμαι να απαντήσω στα παιδιά που διδάσκω γιατί εκλέξαμε αυτούς που μας έφεραν ως εδώ τώρα. Έχουμε υποθηκεύσει το μέλλον των παιδιών μας, την εργασία τους, τις σπουδές τους. Έχουμε υποθηκεύσει τα όνειρά τους. Αυτά τα όνειρα, τους τα στερούν οι πολιτικοί που εμείς ψηφίσαμε» λέει η κυρία Σοφία Σκάζα.

Ο αναπληρωτής προϊστάμενος της Εφορίας Κορίνθου, “δέχτηκε την ιδιότυπη κατάθεση” δηλώνοντας αλληλέγγυος αφού και ο ίδιος είναι τρίτεκνος.

(ΠΗΓΗ : 18.6.12 Λόγιος Ἑρμῆς - Το θέμα στηρίχθηκε σε ρεπορτάζ της εφημερίδας ΣΗΜΕΡΑ)

«Πέρασε» από το Συμβούλιο της Επικρατείας το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δημήτρη Ρέππα με το οποίο καθορίζεται το μετά την εργασιακή εφεδρεία καθεστώς.

 Ωστόσο, οι δικαστές σημειώνουν ότι πρέπει να συμπληρωθεί στο σχέδιο Διατάγματος η δαπάνη που προκαλείται από την εφαρμογή του σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ κάνουν ακόμη οκτώ παρατηρήσεις για την βελτίωση του περιεχομένου του.

Με το σχέδιο Διατάγματος που αφορά στους υπαλλήλους του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που θα χαρακτηριστούν ως πλεονάζον προσωπικό, καθορίζονται τα κριτήρια με βάση τα οποία κατατάσσεται το προσωπικό σε πίνακες, οι διαδικασίες για την κατάρτιση των πινάκων κατάταξης, οι προϋποθέσεις υποβολής ενστάσεων, η κύρωση των πινάκων, κ.λπ.

Σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 43/2012 γνωμοδότηση του Ε' Τμήματος του ΣτΕ το σχέδιο Διατάγματος δεν αποτελεί κανονιστικό έρεισμα ή πλαίσιο για τον προσδιορισμό του τιθέμενου σε εφεδρεία προσωπικού των φορέων, επιχειρήσεων ή οργανισμών του δημόσιου τομέα, οι οποίοι καταργούνται ή συγχωνεύονται ή λύονται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 56-64 και 66 του ν. 4002/201», ενώ «η εφαρμογή των ρυθμίσεων του σχεδίου διατάγματος προϋποθέτει, πάντως, τον καθορισμό του προσωπικού των φορέων που τίθεται σε εφεδρεία, με βάση τις ειδικές διατάξεις».

Και συνεχίζει το ΣτΕ: «Περαιτέρω, δοθέντος ότι, η κίνηση ή η ολοκλήρωση της διαδικασίας για τον προσδιορισμό του προσωπικού το οποίο τίθεται σε εφεδρεία δεν αποτελεί προϋπόθεση για την πρόταση του παρόντος Προεδρικού Διατάγματος, το υπό επεξεργασία σχέδιο νομίμως προτείνεται ασυνδέτως προς οποιαδήποτε διαδικασία θέσεως του προσωπικού των προαναφερομένων φορέων σε καθεστώς εφεδρείας».

Σημειώνεται ότι, στις διατάξεις του επίμαχου Διατάγματος δεν υπάγεται το προσωπικό που απασχολείται με σύμβαση μίσθωσης έργου, καθώς και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου.

 http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/121962/ste-nomimi-i-ergasiaki-efedreia

  Τα Μαράσια είναι ένα μικρό χωριό του Δήμου Ορεστιάδας (προ του Καλλικράτη ανήκε στο Δήμο Τριγώνου), με 198 κατοίκους, στη συμβολή των ποταμών Έβρου και Άρδα, στο Βόρειο Έβρο. Είναι το βορειότερο σημείο της πατρίδα μας. Απέχει, 1.000 χιλιόμετρα από την Αθήνα, 140 από την Αλεξανδρούπολη,  23  από την Ορεστιάδα και  μια ανάσα από τα σύνορα με την Τουρκία.  

     Το χωριό έγινε γνωστό στο πανελλήνιο από την κυρά  Βασιλική Λαμπίδου– Φωτάκη ή καλύτερα «Κυρά των Mαρασίων» ή "κυρά Βασιλικούδα", όπως την αποκαλούσαν οι συγχωριανοί της.

                                                                                                   ***

     Η Βασιλική Λαμπίδου, γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης. Από παιδί γνώρισε την ορφάνια και την πίκρα της προσφυγιάς, καθώς η οικογένειά της μετακινήθηκε κυνηγημένη από τους Τούρκους στην Αδριανούπολη. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1921 εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και στη συνέχεια στο Σάκο Ορεστιάδας. Παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά. Μετά τον πρόωρο χαμό τριών εκ των τεσσάρων παιδιών της, το 1962,  εγκαταστάθηκε οριστικά στο ακριτικό χωριό Μαράσια Έβρου.

     O αβάστακτος πόνος του χαμού των τριών παιδιών της και ο καημός της ξενιτιάς, αντί να τη λυγίσουν, έγιναν ατίθαση φλόγα αγάπης προς την πατρίδα. Τότε, άρχισε να αντιμετωπίζει σαν δικά της παιδιά, όλα τα Ελληνόπουλα και ιδιαίτερα τα στρατευμένα. Από τότε, παιδιά της γίνονται οι Έλληνες στρατιώτες που φυλάνε Θερμοπύλες στο ακριτικό φυλάκιο (Ε.Φ. 50) του χωριού. Εκεί βοήθησε τον ανώνυμο φαντάρο που χρειαζόταν κάτι παραπάνω στη δύσκολη περίοδο της  στρατιωτικής του θητείας.

       Η ίδια, ανέθεσε στον εαυτό της και  την ιερή αποστολή να υψώνει, την Ελληνική Σημαία, στην αυλή του σπιτιού της, που ήταν  το τελευταίο του χωριού, 100 μόλις μέτρα από τη φυσική γραμμή- τον Έβρο - των συνόρων με την Τουρκία. Για πενήντα χρόνια, ύψωνε καθημερινά την Ελληνική Σημαία. Έλεγε, ότι ακούγοντας τους Τούρκους από την άλλη πλευρά ένιωθε πάντα την ανάγκη να δηλώνει την παρουσία της και την ελληνικότητα του τόπου. "Για να φαίνεται η σημαία απέναντι, εκεί όπου γεννήθηκα", συνήθιζε να λέει. Το σπίτι της, απλό και φτωχικό, έδινε την εντύπωση δημόσιου κτιρίου, αφού σε περίοπτη θέση, καθημερινά από το πρωί ως το βράδυ, κυμάτιζε η Ελληνική Σημαία.
       Όσοι έκαναν τη στρατιωτική θητεία τους στο Β. Έβρο τη θυμούνται με ευγνωμοσύνη. Καθημερινή απασχόλησή της ήταν η φροντίδα των στρατιωτών του φυλακίου. Τους μαγείρευε, τους έπλενε, τους φιλοξενούσε συγγενικά και αγαπημένα τους πρόσωπα, τους έλεγε μια καλή κουβέντα και τα συμβούλευε σαν δικά της παιδιά.

                                                                                                     ***

      Τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 2007, μετά από πρόταση του Δήμου Τρίγωνου, που εξέφρασε την εκτίμηση και αγάπη όλης της τοπικής κοινωνίας..

      Ανακηρύχτηκε το 2007 από τους αναγνώστες του περιοδικού Life and Style ως η ελληνίδα γυναίκα της χρονιάς.

      Τιμήθηκε για την προσφορά της στην πατρίδα και στα στρατευμένα νιάτα από το Γενικό Επιτελείο Στρατού το 2010.

      Τα Θεοφάνεια του 2011, στο Στρατιωτικό Φυλάκιο των Μαρασίων, την συνάντησε και την τίμησε με επίδοση ειδικής πλακέτας ο Πρόεδρος της Δημοκατίας.

***

      Ακόμη και βαριά άρρωστη, τις τελευταίες μέρες της ζωής της, αρνιόταν πεισματικά να εγκαταλείψει την εστία της, για να νοσηλευθεί στο Νοσοκομείο. Δέχτηκε, μόνο όταν την ενημέρωσαν ότι το είπε ο Αρχηγός ΓΕΣ, τον οποίο υπεραγαπούσε. Έτσι το Μάιο του 2011, εισήχθη στο Στρατιωτικό νοσοκομείο Διδυμοτείχου. Την Κυριακή 19 Ιουνίου 2011, πέρασε στην αιωνιότητα. Ως την τελευταία στιγμή, διατηρούσε σώας τας φρένας, αλλά και άσβεστη τη φλόγα της αγάπης προς την πατρίδα.

     H κηδεία της έγινε τη Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011 στα Μαράσια, δημοσία δαπάνη και με τιμές εν ενεργεία αξιωματικού του στρατού με την παρουσία του Αρχηγού ΓΕΣ Αντιστράτηγου Φράγκου Φραγκούλη (σήμερα Υπουργού Εθνικής Άμυνας).  

    O Αρχηγός ΓΕΣ, ο οποίος την είχε γνωρίσει ως ανθυπολοχαγός, είχε πει βουρκωμένος τα εξής: «H κυρά Βασιλική, ή κυρά των Mαρασίων, αυτή η Aνατολικοθρακιώτισσα, αυτή η Μαυροθαλασσίτισα, δεν έφυγε. Είναι μαζί μας και θα παραμείνει στη μνήμη μας, γιατί είχε ένα όραμα, ότι ο Έλληνας πιστεύει και ζει για την ελευθερία, την ειρήνη, τη Δημοκρατία και την ευημερία των παιδιών. Έδωσε την ψυχή της και δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία, τις ιδέες και τις αξίες της, γιατί αυτές ήταν η ίδια η πατρίδα».

    Στο ετήσιο Μνημόσυνο της "Κυράς των Μαρασίων", που έγινε την Κυριακή 10 Ιουνίου 2012, στο χωριό Μαράσια του Έβρου, παρέστη  και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Φράγκος Φραγκούλης, ο οποίος σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στα παραδείγματα της "Κυράς των Μαρασίων" και της "Κυράς της Ρω", ενώ ζήτησε από το Δήμο Ορεστιάδας να μετατρέψει το σπίτι της σε μουσείο.
                                                                               ***                     

   Η αγόγγυστη προσφορά πενήντα ετών της Κυράς των Mαρασίων την τοποθετεί στη συνείδηση όλων μας μαζί με την Κυρά της Ρω, τη Δέσποινα Αχλαδιώτη, στις χρυσές σελίδες της ιστορίας μας, στην εθνική αθανασία. H μία στα βορειοανατολικά σύνορα και η άλλη στα νότια του Καστελλόριζου.

    Αιωνία  της η  μνήμη  !

                                                    Αλεξανδρούπολη    19 Ιουνίου 2012

                                                       ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

                                                                Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

   Η 17^η Ιουνίου εκτός από ημέρα διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών είναι και η 99^η επέτειος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου. Οι Βούλγαροι παρασπόνδησαν και επετέθησαν κατά των συμμάχων τους στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, των Ελλήνων και των Σέρβων, ενώ αργότερα και η Ρουμανία προσετέθη στην ελληνοσερβική συμμαχία. Η Ελλάς νίκησε και ολοκλήρωσε την απελευθέρωση ελληνικών πληθυσμών που είχε ξεκινήσει με  τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο του 1912. Με την ευκαιρία αυτή καλό είναι να θυμηθούμε τα βαλκανικά ζητήματα, τα οποία απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και θα κληθεί να τα χειρισθεί υπεύθυνα η νέα κυβέρνηση που ελπίζουμε να σχηματισθεί γρήγορα.

          Το ζήτημα του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη πρέπει να ξανασυζητηθεί με τη Βουλγαρία, η οποία αποτελούσε μέχρι τώρα το εμπόδιο. Οι Ρώσοι είναι θετικοί, ενώ οι Βούλγαροι προέβαλαν οικολογικές ανησυχίες. Η ενεργειακή μας πολιτική θα βασισθεί μεν κυρίως στην ΑΟΖ, αλλά θα μείνει ελλιπής αν δεν συμπληρωθεί με ένα αγωγό, ο οποίος θα θωρακίσει κυρίως την Θράκη και θα ανοίξει θέσεις εργασίας.

          Τα Σκόπια δεν πρόκειται να συνετισθούν και θα συνεχίσουν να προκαλούν με κάθε τρόπο. Το αίτημά τους για ένταξη στο ΝΑΤΟ δεν συζητήθηκε καν κατά την πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Σικάγο, αλλά η άρνησή  τους να υποχωρήσουν στο όνομα ενισχύεται και από δικά μας λάθη και παλινωδίες. Θα είναι καταστροφική η τυχόν εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με διακηρύξεις διαφόρων συνιστωσών του αποδέχεται τις θέσεις του σκοπιανού εθνικισμού. Είναι άξιον απορίας πώς ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλείται σφόδρα από αυτό που αποκαλεί «ελληνικό εθνικισμό» και από την άλλη στηρίζει τον ανθελληνικό και προκλητικό εθνικισμό των Σκοπίων.

          Η Αλβανία συνεχίζει το παιχνίδι με τα δύο πρόσωπα. Στα λόγια θέλει φιλία και καλή γειτονία, αλλά στην πράξη όλες οι κυβερνήσεις στηρίζουν τις διεκδικήσεις των Τσάμηδων κατά της Ελλάδος και ασκούν πολιτική διωγμού «χαμηλών τόνων» κατά της ελληνικής εθνικής κοινότητας. Απαιτείται μεγαλύτερη πυγμή από την Αθήνα και ελπίζω η νέα κυβέρνηση που θα σχηματισθεί να έχει στελέχη που γνωρίζουν καλά το θέμα. Θυμίζω μία παλιότερη και πού ορθή  δήλωση του Αντώνη Σαμαρά ότι η Ελλάδα ζητά για τους Έλληνες της Αλβανίας ό,τι ακριβώς ζητά και η Αλβανία για τα δικαιώματα των Αλβανών εκτός συνόρων. Εξάλλου εκκρεμεί η ρύθμιση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας, η οποία είχε αρχικά υπογραφεί κατά τρόπο αμοιβαία επωφελή, αλλά ακυρώθηκε με τουρκική παρέμβαση.

          Στη Σερβία η εκλογή του εθνικιστή Προέδρου Νίκολιτς φέρνει και πάλι στην επιφάνεια το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου. Ο νέος Πρόεδρος υποστηρίζει πιο δυναμικά από άλλους πολιτικούς την αδιάλλακτη σερβική θέση περί ΜΗ αναγνωρίσεως της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου-Κοσσόβου.  Φυσικά το ανεξάρτητο Κόσσοβο είναι μία πραγματικότητα, αλλά υπάρχουν 5 ευρωπαϊκές χώρες που συμφωνούν μετριοπαθώς με τη σερβική θέση ότι δηλαδή το αποτέλεσμα ενόπλου εξεγέρσεως και αποσχίσεως δεν παράγει έννομες συνέπειες. Μεταξύ των χωρών που δεν αναγνωρίζουν αυτή την ανεξαρτησία είναι και η Ελλάδα. Η πολιτική αλλαγή στη Σερβία αναμένεται να ριζοσπαστικοποιήσει τους Σέρβους που απέμειναν αποκλεισμένοι στο βόρειο τμήμα του Κοσσόβου, δηλαδή δεν αποκλείεται να έχουμε νέα αναταραχή μεταξύ σερβικών και αλβανικών ενόπλων ομάδων.

          Η βαλκανική μας πολιτική συνδέεται άμεσα με τη διδασκαλία της Ιστορίας. Θα είναι εθνικώς απαράδεκτο να υιοθετήσει η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση την τετράτομη φιλοτουρκική και φιλοσκοπιανή Ιστορία των Βαλκανίων που υπάρχει μεταφρασμένη στα ελληνικά με χρηματοδότηση διεθνών κερδοσκόπων. Φέτος μάλιστα που τιμούμε τα 100 χρόνια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου!

Ο Μέγας Αθανάσιος λέγει: «Ενώ ό νους του ανθρώπου πλάσθηκε από τον Πανάγαθο Θεό για να βλέπει συνεχώς την ωραιότητα του Θεού και να φωτίζεται από τις θεϊκές λαμπρότητες, μετά την πτώση στράφηκε μ' εμπάθεια στη θέα της κτίσεως. Έτσι αντί οι άνθρωποι να έχουν προσηλωμένο το νου τους στον Θεό, προσκολλήθηκαν στα κτίσματα, προσκυνώντας τα ως Θεούς».

Πολλοί μας ρωτούν τί να πράξουν στην παρούσα κρίση. Ο Μ. Αθανάσιος συνοπτικά μας λέγει πώς φθάσαμε έως εδώ. Ο προφήτης Δαυίδ στους ωραιότατους ψαλμούς του επιμένει: «έκκλινον από κακού και  ποίησον αγαθόν». Η παρούσα ώρα δεν είναι για εύκολα και πρόχειρα λόγια. Δεν είναι καιρός για χάσιμο. Όπως ξαναγράψαμε ή κρίση ας μας οδηγήσει σε αυτοκριτική. Η  περισυλλογή σε ειλικρινή μετάνοια. Μέσα από το πικρό, να βγει γλυκό.

Ο τυφλός Γέροντας, Ρουμάνος ιερομόναχος Διονύσιος ό Κολιτσιώτης, έλεγε: «Ο Θεός, επειδή μας αγαπά, μας δίνει αυτά τα δώρα του. Γι' αυτό και πρέπει να Τον ευχαριστούμε κάθε φορά που μας δίνει κάποιο σταυρό. Είναι ό σταυρός του Χριστού. Δόξα στον Κύριο!». Συνέχιζε: «Χρειάζεται ή ελπίδα. Οι ποιμένες της Εκκλησίας πρέπει να δίνουν ελπίδα στον κόσμο, να λένε στους ανθρώπους ότι πρέπει κάθε στιγμή να καταφεύγουμε στον Θεό. Ο Θεός θα μας βοηθήσει σε όλα. Ναι, να είμαστε πιστοί, να μην είμαστε δίψυχοι...»

Ο επίσης μακαριστός Ρουμάνος ιερομόναχος Πετρώνιος Προδρομίτης έλεγε: «Η κακία παρασέρνει τον άνθρωπο σε πολλές κατευθύνσεις, τον αλλοιώνει, τον εκτρέπει σε άλλα μονοπάτια. Και τότε ό άνθρωπος βαρύνεται πνευματικά, κυριεύεται από το άγχος και γίνεται αιχμάλωτος από την άσχημη αυτή εσωτερική του κατάσταση... Οι πνευματικοί άνθρωποι και πολύς κόσμος σήμερα αρχίζουν να έχουν κάποιες πνευματικές αναζητήσεις και ανησυχίες. Και τότε, όταν ό άνθρωπος βιώνει τα πνευματικά αυτά πράγματα αισθάνεται καλά και εξωτερικά. Δεν αισθάνεται ερειπωμένα ψυχικά, αλλά έχει συναίσθηση του εαυτού του». Δεν είναι έτσι; Δεν τα λέγουν καλά οι πατέρες.

Ο κοιμηθείς μοναχός Μάρκελλος Καρακαλληνός εντοπίζει το θέμα μας αρκετά καλά: «Σήμερα έχει φτωχύνει ή ζωή μας, επειδή δεν μπορούμε να προσευχηθούμε. Δηλαδή δεν έχουμε επικοινωνία με τον Θεό. Αν δεν έχεις επικοινωνία με τον Θεό, έχεις επικοινωνία με τα κοσμικά. Με τα μέσα ενημερώσεως. Ενημερώνεσαι από αυτά, αποκόβεσαι όμως από τον Θεό. Γι' αυτό είμαστε φτωχοί πνευματικά. Έχει φτωχύνει ό κόσμος, διότι δεν ξέρει να προσεύχεται. Άμα δεν επικοινωνείς με τον Θεό-Πατέρα σου, τότε είσαι μέσα σου φτωχός, απαράκλητος. Θέλεις τις χαρές του κόσμου. Όποιος όμως έχει τη χαρά και την ειρήνη του Θεού μέσα του, δεν θέλει τίποτε». Είναι δύσκολο να κατανοηθεί αυτό; Δεν είναι πέρα για πέρα αληθινό; Η ακοινωνησία με τον Θεό είναι ή μεγαλύτερη φτώχεια.

Η μόνη πραγματική χαρά είναι ή σύνδεση του άνθρωπου με τον Θεό. Δεν λυπούμεθα γι' αυτή τη στέρηση παρά μόνο για τη μείωση του μηνιαίου μισθού. Μόνο ό Χριστός δίνει την αληθινή χαρά. Όλες οι άλλες οι χαρές είναι μεσοβέζικες ψευτοχαρές, πού προσπαθούν να πληρώσουν το εσωτερικό κενό. Με τον Χριστό οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων γίνονται πιο ανεκτικές, τα πάθη μισούνται, οι αρετές στολίζουν και ωραιοποιούν την ψυχή.

Για ν' απορρίψεις το κακό χρειάζεται θεία ενίσχυση, εσωτερική δύναμη και προσωπικός αγώνας. Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό τόσο αγριεύει, θεριεύει, δένεται και λατρεύει την ύλη. Μερικές φορές δεν είναι αρεστή και ή φωνή της συνειδήσεως και της ζητιέται να σωπάσει. Ζει ό άνθρωπος μία κόλαση κι εντούτοις δεν θέλει να την αποτινάξει.

Νομίζει πώς θ' απαλλαγεί μόνο με τα ψυχοφάρμακα και δεν εξομολογείται και παραδέχεται την ανομία του. Μέσα σε αυτή τη ζάλη φουντώνουν τα πάθη της κακίας, του θυμού, της ζήλειας, της εκδικήσεως και της διαφθοράς. Μόνο ό Χριστός μπορεί να δώσει στην καρδιά του αληθινού πιστού υπομονή, ταπείνωση, χαρά, ειρήνη και αγάπη.

Τότε κοιτά περισσότερο μέσα του και όχι γύρω του. Είναι αυστηρός με τον εαυτό του κι επιεικής με τούς άλλους. Αν ό άνθρωπος σήμερα φθάσει εκεί, τότε ή κρίση τον έκρινε και τον προβίβασε. Τον οδήγησε στην ωραία αυτοκριτική, στην αυτογνωσία, στην ετερογνωσία, με τη συμπάθεια του όποιου άλλου, με την πρόσληψη υγιούς ταπεινού φρονήματος και πνεύματος απλότητας, λιτότητας κι εγκράτειας.

μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Πρωτάτο άριθ. 126

Πηγή: apantaortodoxias.blogspot.gr

Κάθε χρόνο μετά τη γιορτή των Αγίων Πάντων η εκκλησία μας τιμά μιαν άλλη χορεία αγίων, αυτή των οσίων Αγιορειτών Πατέρων.

Η εορτή αυτή τιμάται ιδιαίτερα πανηγυρικά με ολονύκτια αγρυπνία στον Πάνσεπτο ναό του Πρωτάτου Καρυών του Αγίου Όρους, με την προσέλευση πολλών μοναχών και λαϊκών προσκυνητών.

Το Άγιον Όρος ονομάσθηκε έτσι από την αγιότητα των πατέρων του. Σήμερα έχουμε περί τους 450 γνωστούς αγιορείτες αγίους. Την ωραία ακολουθία τους και το θαυμάσιο εγκώμιό τους συνέθεσε ο φιλάγιος όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (+1809) περί το 1800, όπου τότε αγιογραφήθηκε και η πρώτη τους εικόνα.

Ο πρώτος γνωστός άγιος είναι ο όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης και τελευταίος ο άγιος Σάββας ο εν Καλύμνω (+1948). Μεγάλες μορφές του αθωνικού αγιολογίου είναι οι άγιοι Αθανάσιος Αθωνίτης, Γρηγόριος Παλαμάς, Γρηγόριος Σιναΐτης, Φιλόθεος Κόκκινος, Νήφων Διονυσιάτης, Μακάριος Νοταράς, Σιλουανός Αθωνίτης και πολλοί άλλοι. Είναι υπό έκδοση βιβλίο μας για όλους αυτούς τους μεγάλους της πίστεως.

Η αγρυπνία στον ιερό ναό του Πρωτάτου ήταν ωραία, με τη γνωστή αθωνική τάξη, το απαράβατο τυπικό, τις μακρές ψαλμωδίες, το αρχιερατικό συλλείτουργο. Προεξήρχε ο νέος σεβασμιότατος μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας κ. Χρυσόστομος, ο οποίος είναι απόφοιτος της Αθωνιάδος Ακαδημίας και επί έτη υπήρξε μετοχιάρης της μονής Ιβήρων στο μετόχι τους στη Σπάρτη. Λειτούργησε ευλαβικά ως παλαιός αρχιερεύς και μίλησε ωραία στην τράπεζα για την εορτή και τις αναμνήσεις του από τον ιερό Άθωνα, που τον συνοδεύουν πάντοτε. Κατέληξε πως θα 'θελε η επαρχία του να ευωδιάζει αγιορείτικο μοσχολίβανο.

Ο ναός του Πρωτάτου, κτίσμα του 10ου αιώνα, με τις περίφημες τοιχογραφίες του Θεσσαλονικέως Πανσελήνου, στα τέλη του 13ου αιώνα, ακόμη επισκευάζεται κι ανακαινίζεται. Οι εργασίες συνεχίζονται με αργό ρυθμό και το αρχαίο κτίσμα αγκομαχά από τόννους σιδήρου εντός κι εκτός του ναού. Αυτό ανάγκασε τους καρυώτες μοναχούς πρόσφατα να συγκεντρώσουν υπογραφές για την επίσπευση των έργων και αποδέσμευση του ναού από τα βαριά και αντιαισθητικά πολλά σίδερα.

Οι άγιοι του Αγίου Όρους αποτελούν τον μεγαλύτερο πλούτο του. Η αγιότητα εδώ είναι το κυρίως ζητούμενο. Η αγιότητα υπάρχει ως τις ημέρες μας. Η αγιότητα συντηρεί και σώζει τον κόσμο. Η αγιότητα συνήθως ανθεί μυστικά. Δεν αγαπά τα φώτα, τις φωνές, τη διαφήμιση, τα χειροκροτήματα. Χαίρεται την αφάνεια, την αδοξία, την ασημότητα. Χαίρεται στις σπηλιές, τα παρθένα δάση, τις οπές της γης, τα απόμερα κελιά. Ο Θεός δεν την αφήνει άγνωστη. Τη φανερώνει προς παραμυθία, ενίσχυση, στηριγμό κι ευλογία.

Το Άγιον Όρος είναι των αγίων. Αυτήν την παραγωγή καλείται να συνεχίσει και στον δύστροπο 21ο αιώνα. Θα τη συνεχίσει. Είναι συγκινητικό στις ημέρες μας να συναντάς κρυμμένους, νέους και γέρους, επίμονους και υπομονετικούς, γενναίους και σταθερούς αγωνιστές του πνεύματος. Δόξα τω Θεώ, δεν στέρεψε ακόμη ο πόθος, η έγνοια, το μεράκι, το φιλότιμο, η τόλμη και ο ηρωισμός. Το αθωνικό συναξάρι προσθέτει σελίδες. Η μνήμη των οσίων του Άθω πατέρων ανανεώνει μνήμες και υποσχέσεις, αφυπνίζει και κινητοποιεί συνειδήσεις αγνών ανθρώπων.

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 17 Ιουνίου 2007 

Απολυτίκιον Αγιορειτών Πατέρων

http://www.youtube.com/watch?v=WgWs2yiNn6c&feature=player_embedded

Ήχος Α'.
Τους του Άθω Πατέρας, και Αγγέλους εν σώματι, 
Ομολογητάς και Οσίους, Ιεράρχας και Μάρτυρας, 
τιμήσωμεν εν ύμνοις και ωδαίς, μιμούμενοι αυτών τας αρετάς, 
η του Όρους πληθύς πάσα των Μοναστών, κραυγάζοντες ομοφώνως. 
Δόξα τω στεφανώσαντι υμάς. 
Δόξα τω αγιάσαντι. 
Δόξα τω εν κινδύνοις ημών, προστάτας δείξαντι. 

(Τους ύμνους ψάλλει ο Ιερομόναχος Πρόδρομος Νεοσκητιώτης συνοδεία ισοκρατών, η ηχογράφηση έγινε στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ 1997)

Σάλος αναμένεται να ξεσπάσει με την απόρρητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους...όπου γίνεται λόγος για πλήρη εκτροχιασμό του Προϋπολογισμού του 2012 με μαύρη τρύπα 1,3 δισ. ευρώ.

Στην απόρρητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου που δημοσιεύει το περιοδικό Επίκαιρα, απεικονίζεται το φάντασμα της πτώχευσης που πλανάται πάνω από τη χώρα. Τα στοιχεία προκαλούν σοκ, και μάλιστα διπλό καθώς -όπως αποκαλύπτει το περιοδικό- τα στοιχεία αυτά έχουν ήδη παρουσιαστεί στους πολιτικούς αρχηγούς κατά τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών, προκαλώντας τουλάχιστον δέος στα κομματικά επιτελεία.

Στην τετρασέλιδη έκθεση που συνέταξε το Τμήμα Εσόδων της Διεύθυνσης Προϋπολογισμού Γενικής Διεύθυνσης περιγράφεται το αδιέξοδο της ελληνικής οικονομίας. Καταρχήν, στην εκτίμηση για την πορεία των εσόδων του τακτικού προϋπολογισμού για το 2012, φαίνεται ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, καθώς τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου εκτιμούν ότι η «μαύρη τρύπα» για το 2012 θα φτάσει στα 1,3 δισ. ευρώ σε σχέση με το στόχο του συμπληρωματικού προϋπολογισμού που ψηφίστηκε από τη Βουλή το Φεβρουάριο!
Λιγότερα έσοδα από φόρους

Η υστέρηση αυτή οφείλεται, υποστηρίζουν, στην μη είσπραξη φόρων και συγκεκριμένα, του Φόρου Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων, του Φόρου Ακίνητης Περιουσίας, του ΦΠΑ και των φόρων συναλλαγών και κατανάλωσης. Μάλιστα, στις τέσσερις σελίδες της Έκθεσης τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου τονίζουν ότι τελικά τα μέτρα που ελήφθησαν στα πλαίσια του Μνημονίου όχι μονο δεν ανέτρεψαν αλλά επέτειναν την ύφεση καθώς οδήγησαν σε κάθετη πτώση την κατανάλωση και άρα τα κρατικά έσοδα.

Η υστέρηση των εσόδων δείχνει ότι ο στόχος για τα έσοδα του 2012 δεν είναι εφικτός και θα απαιτηθεί νέα αναθεώρηση, η δεύτερη μέσα σε λίγους μήνες. Όπως σημειώνουν τα στελέχη του ΓΛΚ, απαιτείται αναθεώρηση των προβλέψεων εσόδων του 2012, καθώς οι «μακροοικονομικές προβλέψεις είναι δυσμενέστερες». Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη αναθεώρηση του στόχου των εσόδων έγινε τον Φεβρουάριο με τον συμπληρωματικό Προϋπολογισμό.

Διαβάστε περισσότερα: 24ωρο: Γενικό Λογιστήριο του Κράτους: Καταστροφικό το μνημόνιο http://24wro.blogspot.com/2012/05/blog-post_3287.html#ixzz1w0YjmyLO

Πέμπτη, 24 Μαΐου 2012

ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ BBC: ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΚΑΤΑ 23% ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΟΚΟ!!!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαΐου 24, 2012

Μεταβολή στην ισορροπία δυνάμεων γύρω από το διαπραγματευτικό τραπέζι για το Ελληνικό χρέος διαπιστώνει η οικονομική συντάκτης του BBC, Στέφανι Φλάντερς σε ανάλυσή της για την ιστοσελίδα του Βρετανικού δικτύου……………..Στην ανάλυσή της συντάκτριας του BBC τονίζεται ότι η χώρα πλήρωσε το 2011 περισσότερο τόκο κατά 23% περισσότερο σε σχέση με το 2010, παρά τα «φθηνά» δάνεια από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ (σ.σ. ειρωνικά τα εισαγωγικά της συντάκτριας).

Η Στέφανι Φλάντερς σημειώνει ότι αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα οικονομικά αποτελέσματα του δεύτερου εξαμήνου του 2011 θα διαπιστώσει ότι η Ελλάδα κατέγραψε πρωτογενές πλεόνασμα 1,8 δις ευρώ, που σημαίνει ότι είναι σε θέση να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες της οικονομίας της και ότι με τα δάνεια που λαμβάνει αποπληρώνει πια αποκλειστικά το… χρέος της!!!

Υπενθυμίζεται ότι το κεφάλαιο το έχουμε ξεπληρώσει με το παραπάνω 5-6 φορές και τώρα μας “φεσώνουν” με τους τόκους. Σημειώνεται επίσης, ότι το καθεστώς θέλει να εξομοιώσει την Ιταλία με την Ελλάδα επιβάλλοντας τη λογική ότι και οι άλλες Χώρες της Ευρώπης τα ίδια υφίστανται, επειδή δανείσθηκε πρόσφατα με επιτόκιο 1,9%…

http://olympia.gr/2012/05/24/%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%BF-bbc-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1-23-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%89-%CF%84%CE%BF/

24wro.blogspot.gr

Ἡ πατρίδα μας δέν διέρχεται ἁπλῶς μία σοβαρή κρίση. Διαλύεται. Κινδυνεύει ἡ ὑπόστασή της. Γιά πνευματικούς,  πολιτικούς, πολιτισμικούς- νομικούς καί οἰκονομικούς λόγους. Καί ὄχι μόνο ἀπό  πνευματικούς, πολιτικούς, πολιτισμικούς- νομικούς καί οἰκονομικούς ἐχθρούς μας.

Δέν διέρχεται ὅμως μόνο ἡ πατρίδα μας κρίση.  Ὅλος ὁ κόσμος βρίσκεται σέ κατάσταση συγχύσεως καί ἀλληλο-ὑπονομεύσεως.  Ἕνα εἰκονικό φάντασμα τυραννίας (μετά ἤ ἄνευ ἐπαναστάσεως) ἀπειλεῖ πραγματικῶς  τήν ὅποια, ἀληθινή καί εἰκονική, πραγματικότητά μας.

Στήν πραγματικότητα, ἁπλῶς γιά μία ἀκόμη φορά  ἐπικρατεῖ ὁ νόμος τοῦ ἰσχυροτέρου καί ἐκδηλώνεται μία ἄνομη καί ἀλλοπρόσαλλη  μανία ὑποταγῆς, ἀλλιῶς καταστροφῆς, "τοῦ ἄλλου".  Ὕστερα, θά μπορεῖ ἄφοβα νά καταγγέλλεται ὁ ρατσισμός τοῦ ἀσθενεστέρου σέ βάρος τῶν ἰσχυροτέρων του καί τἀνάπαλιν -  ἀναλόγως τῶν συσχετισμῶν ἰσχύος τῆς στιγμῆς, ἤ τοῦ συστήματος.

Ὅλα αὐτά ξεκίνησαν ἀπό τό προπατορικό ἁμάρτημα, τήν ὑπερηφάνεια. Καί, ἐάν ἡ ἁπλῆ γνώση φέρνει ὑπερηφάνεια, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τότε φαίνεται ὅτι ἡ τεχνολογία, γνώση μετά χρήσεως, ἀπογειώνει τελείως τόν ὑπερήφανο πού κατέχει τήν γνώση καί την χρησιμοποιεῖ "πρός ἴδιον ὄφελος" .  Ὅπως την Γερμανία τοῦ Χίτλερ, τίς Η.Π.Α. τῆς δεκαετίας 1990-2000, τήν Γερμανία τῆς Μέρκελ καί τοῦ Σόϊμπλε, τήν Κίνα ἴσως, τῆς αὕριον.

Στό ἐπίκεντρο τῶν ἐξελίξεων, ἡ λεγόμενη πνευματική ἰδιοκτησία μέ τίς παραφυάδες της (βιομηχανική ἰδιοκτησία, βιοτεχνική ἰδιοκτησία, ἐμπορική ἐπωνυμία καί ἐμπορικά σήματα), μέ τίς παραβιάσεις της ("κλοπή" ξένης γνώσεως καί ξένης τεχνογνωσίας καί χρήση της, κατάργηση τῆς ἀρχῆς τῆς άληθείας στό ἐμπορικό δίκαιο) καί μέ τά κέρδη της εἰς τή νιοστή δύναμη.

Αὐτή ἡ ἰδέα τῆς πρός ἴδιον ὄφελος χρήσεως τῆς γνώσεως καί τῆς τεχνολογίας, ἡ ἰδέα δηλαδή τῆς μετατροπῆς τοῦ κέρδους ἀπό βιοποριστική ὑπεραξία τοῦ ταπεινά ἐργαζόμενου "καλοῦ κἀγαθοῦ" ἀνθρώπου σέ οἰκονομική, πολιτική καί ἐωσφοροειδῆ ἰσχύ - μέ τήν χρήση μάλιστα "ἐξελιγμένης" γνώσεως καί τεχνολογίας, σέ βάρος τοῦ ἀνθρώπου τῆς καθημερινῆς βιοπάλης - καταστρέφει ἐντελῶς τά ἀμυντικά άνακλαστικά καί τό ἴδιο τό ἀνοσοποιητικό σύστημα τῆς κοινωνίας. Ἡ κοινωνία καί ἡ φυσική ὀργάνωσή της σέ κράτος-πολιτεία, καταρρέουν μέ ἔκδηλα τά νοσηρά φαινόμενα-συμπτώματα τοῦ ἐν εὑρείᾳ ἐννοίᾳ κέρδους: Ἑταιρική κερδοσκοπική σχέση τῶν ἰσχυρῶν κατεργαρέων σέ βάρος τῶν  ἀνθρώπων, ἐν τέλει δε, ἐλέῳ παγκοσμιοποιήσεως, σέ βάρος τῆς ἴδιας τῆς ἀνθρωπότητας, καί ἕνα "ἴματζ" ἐλπίδας στούς ἔξωθεν σωτῆρες, στούς . . ."ἐπενδυτές"!' 

Τό κέρδος, τόσο ὡς κατευθυντήριος ἰδέα, ὅσο καί ὡς πραγματικότητα ἀφαιμάξεως "τόκων" ἀπό τήν ὕπαρξη (ἐργασία, κόπο, καταστροφή, θάνατο, ἔλεγχο) τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου, δρᾶ  ὡς πνευματική ραδιενέργεια ἡ ὁποία ἀλλοιώνει καἰ κατακαίει σύριζα δεοντολογίες, κανόνες, ἔθιμα, ἀξίες, ψυχές, πολιτισμό, ἐλπίδα και πίστη - στήν πατρίδα, στίς ρίζες, στόν Θεό.

Χωρίς ἐλπίδα καί πρόσωπο ἑπομένως ὁ ἄνθρωπος, μαζοποιημένος πολιτικῶς, πανομοιότυπος καταναλωτικῶς, ἐλεύθερος εἰκονικῶς ἀπό ἠθικές, κοινωνικές καί φυσικές νόρμες, ἔντρομος ἐνώπιον  τῶν ταμποῦ μέ τά ὁποῖα  τροφοδοτοῦν τό συλλογικό ὑποσυνείδητό του οἱ ἐπιτήδειοι τοῦ mindcontrol, κανακεύεται οὕτως ὥστε νά τελῆ σέ ὑπο-ἐμβρυακή κατάσταση καί νά διακυβερνᾶται μέ την σκληρότητα τῆς καθολικῆς ἀλλοτρίωσης. Αὐτό περιμένουν τά θρησκευτικοποιημένα κόμματα γιά να τόν κομματιάσουν καί να τόν φᾶνε.

Τά δεξιά κόμματα, χρησιμοποιοῦν κατά κανόνα τούς  πειρασμούς ἐκ δεξιῶν:  Ἀσφάλεια, εὐημερία, ἀλληλεγύη, δικαιοσύνη, σωτηρία τῆς χώρας, ἱστορική συνέχεια τοῦ ἔθνους μέσα στήν σύγχρονη πραγματικότητα, καί ἡ Ἐκκλησία, τόσο ὡς θεσμός (Σῶμα Χριστοῦ) ὅσο καί ὡς φρόνημα Ὀρθοδοξίας, στήν πάντα ὡς φολκλόρ.

Καί τά ἀριστερά κόμματα, χρησιμοποιοῦν κατά κανόνα τούς πειρασμούς ἐξ εὐωνύμων, τούς πειρασμούς τοῦ "Καί γιατί ὄχι;": Ἀπόλυτη ἀτομική ἐλευθερία τοῦ μαζοποιημένου ἀτόμου, μελλοντική ἀπόλυτη κοινωνική δικαιοσύνη, βίαιη τωρινή μαζοποίηση, ἐξαναγκασμένη πολιτικά καί κοινωνικά συντροφικότητα, καταστροφή τῆς προσωπικῆς προοπτικῆς διακρίσεως τοῦ κακοῦ ἀπό τό καλό,  συμβίωση μέ αὐτοσχέδια πειράματα, ὅσο γίνεται  ἔξω ἀπό τόν γάμο, φιλία ἐδῶ καί τώρα ἀκόμη καί μέ τούς ἐχθρούς μας, καί ἡ Ἐκκλησία ὑβριζόμενη καί λοιδωρούμενη, ὑπό διωγμόν.

Οἱ ἔντιμοι καί μή γκουρουίζοντες ἀρχηγοί, οἱ  καλόπιστοι καί μή πιθηκίζοντες ὀπαδοί, τῶν  ἤδη ποικιλοτρόπως θρησκευτικοποιημένων κομμάτων, κυριολεκτικά δέν ξέρουν ποῦ πατοῦν καί ποῦ πηγαίνουν, ὅταν κάποιοι "συνεπεῖς" κομματικοί τούς τραβοῦν τό χαλί κάτω ἀπό τά πόδια τους. Καί ὕστερα ὁ κόσμος ἀπορεῖ καί δυσκολεύεται νά πιστέψῃ ὅτι ΜΟΝΟ τό συμφέρον τους κυττάζουν, αὐτοί πού περισσεύουν μέσα σέ τέτοια κόμματα.

Ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ ψεύδους ἐνεργοποιοῦνται γιά τήν αἱμοσταγῆ θυσία τοῦ ἀνθρώπου στόν βωμό τοῦ ἀνθρωποειδοῦς αὐτοειδώλου του. Ἀληθινά πλέον τά θύματα, ἀφοῦ ἀπωθήθηκε στό ὑποσυνείδητο ἤ στό ἀπώτατο ἱστορικό  παρελθόν, ἡ θυσία στόν ἀληθινό Θεό.

Οὕτως ὥστε - αἴφνης!-  ἰδού ὅλοι οἱ βάρβαροι συνωθοῦνται, ὡς εἰς τήν τραγική προκυμαία τῆς Σμύρνης, ὡς ἐάν πρόκειται νά φᾶνε πράγματι, ἀφοῦ θύσουν καί ἀπωλέσουν, ἀπό τέτοια "εἰδωλόθυτα".  Μετατροπή τοῦ πολέμου σέ αὐτοσκοπό τῆς ὑπάρξεως τῶν ἰσχυρῶν καί μετατροπή τῆς εἰρήνης σέ προετοιμασία πολέμου.  Ἀλλά δέν χορταίνουν οὔτε ἔτσι, οἱ ἄτιμοι.

"  Ἄνθρωπος, ἐν τιμῆ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὠμοιώθη αὐτοῖς".  Ἰδού ἡ ποιότητα τῆς κρίσεως γυμνή ἐνώπιόν μας,  καί  "ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω...".

Εὐχῶν χρεία, ὅπως εἶπε ὁ μέγας Ἀντώνιος: ". . . ἀνθρώπους καί κτήνη σώσοις Κύριε. . .", ὅπως προσευχήθηκε ὁ προφητάναξ Δαβίδ.

Ποῖοι οἱ ἄνθρωποι καί ποία τά κτήνη!; Ναί, καλά καταλάβατε, στην Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία προσευχόμαστε ἀκόμη καί ὑπέρ τῶν σφαγέων.  Ἀλλά προσθέτουμε, "Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες αὐτοῖς κακά, τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς", μήπως πάσχοντες οἱ ἴδιοι, συμπονέσουν λίγο, καθ' ὅ,τι ἀκόμη εἶναι κάπως ἄνθρωποι.  Ἀλλά γιά τούς δούλους τοῦ Μαμωνᾶ, αὐτούς πού δέν θέλουν ἐπ' οὐδενί να ταλαιπωρηθοῦν ὅπως οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, πού χώρισαν πλέον τόν ἐαυτούλη τους ἀπό τό ἀνθρώπινο γένος, πού ἐφαρμόζουν σέ βάρος μας δόγματα τρόμου καί σόκ ἀδιαφορώντας γιά τίς συνέπειες τῶν μνημονίων τους, ἤ ἰδέες ἀριστεροῦ προοδευτισμοῦ ἐπί χρήμασι κάποιων Σόρος, ποῖος, πῶς καί γιατί νά προσευχηθῆ;

Τελικά, δέν εἶναι σαφές, ἐάν γιά τήν σύγχρονη Ἑλληνική Τραγωδία, τήν εὐθύνη φέρουν:

α) κυρίως τά πρόσωπα πού δέν ἐξασφάλισαν τήν ὀρθή κατεύθυνση καί λειτουργία τοῦ πολιτικοῦ,  νομικοῦ καί οἰκονομικοῦ συστήματος,  διορθώνοντάς το καί ἀναμορφώνοντάς το, σύμφωνα μέ τίς φυσικές προδιαγραφές μας ὡς Ἑλλήνων καί ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μέ τήν συγκεκριμένη ἱστορική έμπειρία μας ἰδίως τοῦ 20οῦ αἰῶνα, ἤ

 β) κυρίως τό πολιτικό μας σύστημα, πού δέν προέβλεψε δικλεῖδες ἀσφαλείας γιά τήν περίπτωση πού τά πρόσωπα (ἄκρως μαζοποιημένα ἤ ἰδιοτελῆ, φοβισμένα καί ἄβουλα, ἀσύστολα φιλόδοξα καί αὐθαιρετοῦντα),  θά ἀποδεικνύονταν ἀνίκανα να ἰδοῦν, ἀπρόθυμα νά ἀναβλέψουν, καί τόσο πολύ κατώτερα τῶν περιστάσεων, ἤ

 γ) κυρίως ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, εἴτε στό ἐσωτερικό τῆς πατρίδας μας, εἴτε ἀπό τό ἐξωτερικό,  προκάλεσαν τήν κακή λειτουργία τοῦ πολιτικοῦ,  νομικοῦ καί οἰκονομικοῦ συστήματος καί στήριξαν τά ἀνάξια πρόσωπα, προκειμένου να ὑποτάξουν τήν χώρα μας στά συμφέροντά τους.

"Μή πεποίθατε ἐπ'ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία", μᾶς θυμίζει ὁ ψαλμωδός. Πρέπει λοιπόν νά ἀρχίσουμε ἀπό τήν ἀρχή, αὐτήν πού κακοί συνταγματολόγοι ὑποβάθμισαν, αὐτήν στήν ὁποία ὁρκιζόταν ὁ Μακρυγιάννης καί ἑπόμενα αὐτοῦ τά Συντάγματα τῆς πατρίδας μας, ὄχι ὅμως καί οἱ πολιτικοί της μέχρι σήμερα, τήν πλέον φιλάνθρωπη, τήν πλέον ἀντιμνημονιακή, τήν πλέον "ἀντικαπιταλιστική", ὁμολογία πίστεως: "Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος. . .".

Ἔτσι, θά ἔχει ὑπόσταση ὁ λόγος μας πρός τήν Λαγκάρντ, τήν  Μέρκελ, τόν Σόϊμπλε, ὅταν  θά τούς λέμε ὅτι ἐπλάσθη τό Σάββατο γιά τόν ἄνθρωπο καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τό Σάββατο, τό χρῆμα γιά τόν ἄνθρωπο καί ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιά τό χρῆμα. Τό δε κατ' ἐξοχήν δόγμα τρόμου πού ἀπευθύνει ὁ τοκογλύφος, ὁ ἀπατεώνας, ὁ τύραννος, ὁ νομότυπος καταχραστής τῆς δημόσιας ἐξουσίας ἐκδόσεως χρήματος, προς τούς πλέον ἀδυνάτους, ὅτι οἱ νόμοι του καί τά συμφωνηθέντα ὑπό τούς νόμους του καί μέ τούς ὑπηρέτες του, πρέπει να τηροῦνται πάσῃ θυσίᾳ ἀπό ὅλους, δέν πείθει πλέον κανένα.

Διότι κανένα γράμμα ἀνθρωπίνου νόμου, ἀνθρώπινης συμφωνίας, δέν δεσμεύει τήν φυσική ἀξιοπρέπεια, ἀρχοντιά, ἐντιμότητα καί εὐπρέπεια στήν συμπεριφορά μας, τήν ὁποία πρωτίστως ὑπαγορεύει ὁ Θεοπνεύστως νομοθετῶν ἡμᾶς, καί φωτοδότης τῶν λαῶν,  Ἑλληνικός καί Ὀρθόδοξος Χριστιανικός πολιτισμός μας.

(Νομοθέτης ἡ Βουλή στά σοβαρά θέματα; ῎Αν εἶναι δυνατόν! Ἁπλῶς ὑπηρετεῖ τήν "διακυβέρνηση").

 Θά πάρῃ λοιπόν ὁ δανειστής ὅσα καί ἐάν πράγματι τοῦ ὀφείλονται, καί ἐφ' ὅσον τοῦτο εἶναι δυνατόν χωρίς βλάβη ἀγαθοῦ μείζονος ἀξίας τῆς τῶν χρημάτων.

Κατά τά λοιπά, εὐχῶν χρεία: ". . . ἀνθρώπους καί κτήνη σώσοις Κύριε. . .".

Νέστορας Νικηφορίδης

ΠΗΓΗ: inews.gr

1. Ἀπειράκις ἄς εἶναι δοξασμένο τὸ ὄνομα τοῦ ΤριαδικοῦΘεοῦ,ποὺ ἐφώτισε τήν, καθ᾿ὕλην, ὑπόχρεων Ἐκκλησία νὰ ἀποφασίσῃ γιὰ τὴν ἱκανοποίησι καὶ πραγματοποίησι τῆς Ἱερᾶς ὑποσχέσεως τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μοριᾶ καὶ τῶν ἄλλων ἡρώων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας. Μετὰ ἀπὸ183 ἔτη ἀπεφασίσθη ἀπὸ τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον, κατόπιν προφορικῶν καὶ γραπτῶν παρακλήσεων τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, Ἱερῶν Μονῶν, καὶ  μὲ τὶς θερμὲς προσευχὲς ταπεινῶν οἰκογενειαρχῶν, ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ ἐθνικὲς καὶ ὀρθοδόξουςχριστιανικὲςἰδέεςκαὶἀρχές, νὰἐφαρμοσθῇτὸΗ’ ὁμόφωνοΨήφισματῆςΔ΄Ἐθνοσυνελεύσεωςτῆς29.7.1829 καὶνὰγίνουνπράξειςτὰΒασιλικὰΔιατάγματατοῦ1834 καὶ1838, δηλαδὴνὰοἰκοδομηθῇὁΝαὸςτοῦΣωτῆροςΧριστοῦστὴνἈθήνα.

 Κάκιστα καὶ κακοβούλως έπιμένουν κάποιοι ὅτι τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους εἶναι ἰδέα τῶν Συνταγματαρχῶν τῆς 7 ετίας 1967-1973.

Ἑκατοντάδες φορὲς ἔχομε ἀποδείξει ὅτι ἐμεῖς ο ὐ δ ε μ ί α σχέσι ἔχομε καὶ ἐπιθυμοῦμε νὰ ἔχωμε μὲ τὴν τότε προσπάθεια. Εἶναι δὲ μ έ γ ι σ τ ο ν αἶσχος γιὰ τὴν Πολιτεία καὶ τὴν Ἐκκλησία, διότι ἐπὶ 38 ὁλόκληρα ἔτη δὲν ἐνδιαφέρθηκαν νὰ ἐνημερώσουν τὸν κυρίαρχο λαό, πόσα χρήματα συνεκεντρώθησαν, ποῦ κατετέθησαν καὶ ποῖοι ἀγύρτες καὶ ἀπατεῶνες ἔφαγαν τὸ ἱερὸ χρῆμα, γιὰ νὰ καταδικασθοῦν αὐτοὶ οἱ ἀσυνείδητοι στὶς συνειδήσεις τῶν ἐθνικῶς καὶ θρησκευτικῶς φρονούντων Ἑλλήνων.

2. Κατὰ τὴν τρίτην συνεδρίαν τῆς Δ.Ι.Σ. τοῦ μηνὸς Ἰουνίου ἐπεκυρώθησαν σήμερον, 8 Ἰουνίου 2012, τὰ πρακτικὰ τῆς χθεσινῆς συνεδριάσεως.

3. Κατωτέρω δημοσιεύομε ἀπόσπασμα Δελτίου Τύπου τῆς Δ.Ι.Σ. γιὰ τὸ ἐν λόγῳ θέμα:

« … Κατόπιν υποβληθέντων σχετικών αιτημάτων πλειάδος Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος, η Ιερά Σύνοδος, σταθμίσασα τις πνευματικές ανάγκες του Ορθοδόξου Ελληνικού Λαού, όπως και το γεγονός ότι όλες σχεδόν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες (Αλβανίας στα Τίρανα, Σερβίας στο Βελιγράδι, Ρουμανίας στο Βουκουρέστι, Ρωσίας στη Μόσχα, Γεωργίας στην Τυφλίδα κ.λπ.), κατά την παρελθούσα δεκαετία και εν μέσω δυσμενεστάτων οικονομικών και κοινωνικών προϋποθέσεων και όρων, έχουν ανεγείρει υπό την μορφή τάματος περικαλλείς Καθεδρικούς Ναούς με εντυπωσιακές οικοδομικές εγκαταστάσεις, Πνευματικά Κέντρα, γραφεία κ.λπ., αποφάσισε την ανέγερση μεγάλου Συνοδικού Πνευματικού Κέντρου Βυζαντινής Παραδόσεως, με μεγαλοπρεπή Καθεδρικό Ναό, αφιερωμένο στον Σωτήρα Χριστό, μάλιστα εις εκπλήρωσιν του Τάματος του Έθνους, με χρονικό ορίζοντα αποπερατώσεως του έργου το έτος 2021, δηλαδή διακόσια χρόνια μετά την εθνική παλιγγενεσία. …»

4. Ἐπειδὴ ὁ χρόνος μέχρι τὶς ἐκλογὲς τῆς 17.6.2012 δὲν ἐπαρκεῖ, οἱ διάφορες ὀργανώσεις, ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὶς αἰώνιες ἀξίες τῆς φυλῆς μας, Θρησκεία, Πατρίδα καὶ Οἰκογένεια (βάσει τῶν ὁποίων κατωρθώσαμε ἀνὰ τὶς χιλιετίες νὰ διατηρήσωμε τὸ ὁμόγλωσσο, τὸ ὅμαιμο, τὸ ὁμόθρησκο καὶ τὸ ὁμότροπο καὶ νὰ μὴ «πολτοποιηθῶμεν», ὅπως πασχίζουν οἱ καταχθόνιες σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τὸ πετύχουν), νὰ ἀπευθυνθοῦν σὲ ὅλα τὰ κόμματα καὶ σὲ ὅλους τοὺς ὑποψηφίους καὶ νὰ ἀπαιτήσουν νὰ μᾶς ἐπιβεβαιώσουν γραπτῶς ὅτι ὑπερθεματίζουν τὴν προάσπισι τῶν ἀνωτέρω ἀνεκτιμήτων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας.

Ἄς κινηθῶμεν ἀστραπιαίως ὅλοι ὅσοι διατεινόμεθα ὅτι εἴμεθα ἰδεολόγοι τῶν ἐν λόγῳ σωτηριωδῶν ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας καί :

Α. Τηλεφωνικῶς νὰ τονίσωμε σὲ ὅλους τοὺς πολιτικούς, ποὺ προτιθέμεθα νὰ ψηφίσωμε, ὅτι, τοὺς ψηφίζομε ὑπὸ τὴν προϋπόθεσι ὅτι ἀπὸ τὴν 18 Ἰουνίου καὶ μετὰ δὲν θὰ συνεχίσουν τὴν ἀντιχριστιανικὴ καὶ ἀνθελληνικὴ συμπεριφορὰ τῶν προκατόχων τους, ἀλλὰ θὰ φροντίζουν νὰ παραχωρηθῇ ἡ πλέον ἐνδεδειγμένη περίοπτος θέσις, νὰ γίνῃ ἡ ἀλλαγὴ χρήσεως γῆς, ἡ πολεοδόμησις μὲ εἰδικοὺς ὅρους, ἡ διάνοιξις ὁδῶν προσπελάσεως, ἡ δημιουργία στάσεως ΜΕΤΡΟ δίπλα ἀπὸ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους καὶ ἡ ἄμεσος νομοθέτησι γιὰ τὴν διευκόλυνσι τῆς ἀπροσκόπτου πραγματοποιήσεως τῶν ἔργων, οὕτως ὥστε κατὰ τὴν ἐπέτειο τῶν 200 ἐτῶν τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας νὰ πραγματοποιηθοῦν τὰ ἐγκαίνια, δηλαδὴ τὴν 25^ην Μαρτίου 2021 (Δὲν ἀπομένουν οὔτε ἐννέα χρόνια, καὶ πρὸς τοῦτο δὲν ἐπιτρέπεται νὰ χάνωμε οὔτε μίαν ἡμέραν).

Β. Ὅλα αὐτὰ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ αἰτηθοῦν, ἀλλὰ νὰ ἀπαιτηθοῦν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία, διότι καὶ αὐτὴ εἶναι ὡσαύτως καθ᾿ ὕλην ὑπόχρεως καὶ εἶναι μέγιστον αἶσχος καὶ γιὰ τὴν πολιτεία, ἡ ὁποία, ἐνῷ κατεσπατάλησε ἀμύθητα ποσὰ γιὰ εὐτελῆ ἔργα (διότι ἡ «μερίδα τοῦ λέοντος» ἐπήγαινε ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον γιὰ μίζες, «λαδώματα» στὰ θυλάκια τῶν ἑκάστοτε ἀετονύχηδων καὶ «πατριαρχῶν τῆς διαπλοκῆς» καὶ ὄχι γιὰ αἰώνια ἔργα ὑποδομῆς ὑπὲρ τοῦ συνόλου), ἐν τούτοις δὲν ἐνδιαφέρθηκε ἐπὶ 183 ἔτη νὰ ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος της.

Γ. Ἀκόμη καὶ σήμερα δὲν γνωρίζομε ποῖα ἀμύθητα ποσὰ κατεσπατάλησαν ἢ ἐσφετερίσθησαν οἱ διοικήσαντες καὶ οἱ ἁρμόδιοι τῶν ὀλυμπιακῶν ἀγώνων.

Δ. Ἐπὶ πλέον δὲ ἐπὶ δημοσίων κρατικῶν ἐκτάσεων καὶ μάλιστα μὲ τὸν ἰδρῶτα τοῦ βαρύτατα φορολογουμένου πτωχοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἢ μὲ θαλασσοδάνεια καὶ ὑπὸ περιορισμὸ τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας ἐνομοθέτησε ἡ πολιτεία γιὰ τὴν οἰκοδόμησι μωαμεθανικοῦ τεμένους= «βιομηχανίας καμικάζι».

Ε. Ἐὰν ἀπευθυνθῶμε στὴν πολιτεία αἰτοῦντες, θὰ ἀποτύχωμε παταγωδέστατα. Μόνο μὲ τὴν ὠμὴ ρεαλιστικὴ γλῶσσα θὰ ἠμπορέσωμε, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νὰ τοὺς δώσωμε νὰ καταλάβουν, ὅτι δὲν εἴμεθα διατεθειμένοι νὰ ἀνεχθῶμε περαιτέρω τὸν ἐμπαιγμό τους.

ΣΤ. Πραγματοποιοῦντες τάχιστα τὸν Ναὸ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ποὺ θὰ εἶναι ἕνα μνημεῖο δοξολογίας, εὐχαριστίας, λατρείας καὶ εὐγνωμοσύνης στὸν ἐλευθερωτῆ Χριστό, χωρὶς νὰ ξοδέψῃ τὸ σπάταλο καὶ ἄσωτο κράτος καὶ ἡ καθ᾿ ὕλην ὑπόχρεως Ἐκκλησία πρὸς τοῦτο οὔτε μία δεκάρα, θὰ τρώγουν δεκάδες χιλιάδες Ἑλλήνων τὸν «ἄρτο τὸν ἐπιούσιο». Κάμνοντες δὲ μεταβολὴ 180 μοιρῶν, ἐπιστρέφοντες στὶς ρίζες μας, θὰ ἀναπτερωθῇ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων καὶ ὁ Θεὸς ὄχι μόνον δὲν θὰ μᾶς ἀφήσῃ νὰ καταποντισθῶμε πλήρως στὴν ἄβυσσο, ἀλλὰ θὰ ἐφαρμοσθοῦν καὶ οἱ στίχοι τοῦ ποιητοῦ:

«ὅπως ἔδωσες θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καὶ πάλι φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς».

Ζ Ὅλα τὰ ἔντυπα καὶ περιοδικά, καθὼς καὶ οἱ ἱστοσελίδες, ποὺ ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὶς ἀνωτέρω αἰώνιες ἀξίες τῆς φυλῆς μας, καλοῦνται νὰ συστρατευθοῦν καὶ νὰ ὑπερθεματίσουν καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν γιὰ τὴν ἄμεσο πραγματοποίησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.

Η. Ὅλοι οἱ ἐμφορούμενοι ἀπὸ πνευματικὲς ἰδέες καὶ ἀρχὲς ἄς σπεύσουν νὰ μᾶς συνδράμουν, εἴτε μὲ ἐθελοντικὴ προσωπικὴ ἐργασία, εἴτε μὲ οἰκονομικὲς ἐνισχύσεις (διότι ἡ ,,μαγιὰ,, ἡ δική μας δὲν ἐπαρκεῖ γιὰ τὴν ἀποπεράτωσι), γιὰ νὰ προχωροῦν οἱ ἐργασίες ἀδιακόπτως καὶ νὰ ὁλοκληρωθοῦν τὰ ἔργα ὑπὸ τὸ πρίσμα :

α. αἰώνια ἀντοχή,

β. ἀπόλυτη λειτουργικότητα,

γ. ἀρίστη αἰσθητική,

δ. σύντομα καὶ

ε. λίαν εὐνοϊκά.

Θ. Ἐπαναλαμβάνομε ἀπὸ τὴν Διακήρυξιν τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνος» (λεπτομερῶς βλ. Περιοδικό ,,ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ,, τεῦχος 31 σελίδες 33 - 60, τηλ. 210-3254321):

Ι. Μέχρι καὶ γιὰ τὴν τελευταία δεκάρα ἐσόδων καὶ ἐξόδων θὰ ὑπάρχῃ ἀπόλυτος διαφάνειακαὶ ἐπιβάλλεται νὰ εἴμεθα σὰν διαυγέστατος πύργος. Καὶ γιὰ τὸ τελευταῖο εὐρὼ θὰ ἐκδίδωνται ἐπίσημες ἀποδείξεις καὶ θὰ ὑπάρχῃ μόνιμος-ἀπὸ τὴν πρώτην ὡς καὶ τὴν τελευταία ἀπόδεξι- ἀνάρτησις τῶν ὀνομάτων τῶν δωρητῶν στὴν ἱστοσελίδα τῆς ,,Φωτεινῆς Γραμμῆς,, (ὅσοι ἐπιθυμοῦν ἀνωνυμία, θὰ λαμβάνουν ἀπόδειξι, καὶ θὰ ἀναφέρωνται εἰς τὴν ἱστοσελίδα ὡς ἀνώνυμοι).

ΙΙ. Τὸ γνωμοδοτικὸ συμβούλιο, τὸ ὁποῖο θὰ κληρώνεται ἀπὸ ἐκλεγέντα μέλη ἀπὸ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα, θὰ ἀποφασίζῃ γιὰ τὰ διάφορα ἔξοδα καὶ μία ἀδέκαστος ἐπιτροπή, ἡ ὁποία ὡσαύτως θὰ κληρώνεται ἀπὸ ἐκλεγόμενα μέλη, θὰ ἐλέγχῃ αὐστηρότατα τόσον τὰ ἔξοδα, ὅσον καὶ τὰ ἔσοδα.

Δηλαδὴ θὰ γίνωνται ὅλα, ὄχι μὲ ,,στημένους,, διαγωνισμούς, ἀπ’ εὐθείας ἀναθέσεις σὲ ,,ἡμέτερα,, ,,λαμόγια,, μὲ μυστικὲς συμφωνίες γιὰ περίπου τὸ ἥμισυ γιὰ τὰ θηλάκια τῶν ἰθυνόντων, ὡς εἴθισται, ἀλλὰ μὲ πραγματικὴν ἀπόλυτον διαφάνεια αὐτοεπιστασίας τοῦ γνωμοδοτικοῦ συμβουλίου τοῦ Σωματείου ,,Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους,, τὸ ὁποῖον πάντοτε θὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐξασφάλισιν τῶν προσφορῶν σὲ τιμὲς πολὺ χαμηλότερες τῆς διεθνοῦς ἀγορᾶς.

ΙΙΙ. Μόνον ὅταν δὲν ὑπάρχουν ἀθρόες προσφορὲς ἐθελοντῶν γιὰ τοὺς διαφόρους τομεῖς, θὰ προσλαμβάνωνται ἐπ᾿ ἀμοιβῇ διάφοροι ἐργαζόμενοι.

ΙV. Πιθανὰ ἔσοδα, μετὰ τὴν λειτουργίαν τοῦ Ἔργου, νὰ διατίθενται μὲ κάθε φειδώ, γιὰ τὴν συντήρησι τοῦ ἐν λόγῳ μνημείου καὶ γιὰ πληρωμὴ τοῦ ἀπαιτουμένου προσωπικοῦ, σὲ περίπτωσι, ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχουν ἐθελοντές, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἔσοδα νὰ διατίθενται γιὰ περίθαλψι ὀρφανῶν καὶ λοιπῶν δεινοπαθούντων συνανθρώπων μας, μὴ ἐχόντων ποῦ «τὴν κεφαλὴν κλῖναι», γιὰ νὰ σπουδάζουν ἄποροι μαθητὲς καὶ φοιτητὲς πολυτέκνων οἰκογενειῶν, γιὰ τὴν ἀνακαίνισι διαφόρων Ἱερῶν Ναῶν, τὴν διάδοσι – προβολὴ τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ πολιτισμοῦ ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, τὴν ἐνίσχυσι ὀρθοδόξων ἱεραποστολῶν ἀνὰ τὸ κόσμον καὶ τὴν διάδοσι τῶν κοινωνικῶν διδασκαλιῶν τοῦ Εὐαγγελίου διὰ παντὸς προσφόρου μέσου (ἐντύπου, ραδιοφώνου, τηλεοράσεως καὶ λοιπῶν Μ.Μ.Ε. ).

5. Ἐμεῖς, ἐπαναλαμβάνομε, ὄχι μόνον τὴν παραμικρὰ ἰδιοτέλεια δὲν ἐπιδιώκομε, ἀλλά, διαθέτοντες ὁλοκληρωτικῶς τὸν μὲ ἀπερίγραπτες στερήσεις καὶ ψυχικὲς ἀλγηδόνες δημιουργηθέντα μόχθον τοῦ βίου μας, θὰ ἀγωνισθοῦμε σὰν ἄγνωστοι στρατιῶτες, μέχρι νὰ γίνουν τὰ ἐγκαίνια, ὁπότε νὰ ἐπαναλάβωμε τὸ «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον Σου Δέσποτα…». Ἀκόμη καὶ μετὰ τὸν θάνατόν μας νὰ μὴ ἀναγραφῆ οὐδαμοῦ τὸ ὄνομά μας.

Ἄν μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεὸς νὰ ζήσωμε περισσότερον, τότε νὰ συνεχίσωμε νὰ μοχθοῦμε περαιτέρω γιὰ ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες-ἀνακούφισι δεινοπαθούντων συναθρώπων μας πρὸς δόξαν Θεοῦ.

         Ἤδη ἔχομε ἀποστείλει ἄνω τῶν 70.000 τόννους ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες ἀνὰ τὴν ὑφήλιον καὶ στὴν Ἑλλάδα μας χωρὶς τὴν παραμικρὰν βοήθεια κράτους, κρατικῶν φορέων κ.λπ. Μακάρι ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ συνεχίσουμε μὲ τὸν ἴδιον τρόπον καὶ νὰ ὑπερβοῦμε τοὺς 100.000 τόννους.

Ἄς συνεχίσῃ τὸ ἁμαρτωλὸ καὶ διεφθαρμένο κράτος νὰ δίδῃ τὶς δεκάδες ἑκατομὐρια Εὐρὼ στοὺς ,,ἡμετέρους,, ,,κλαδικοὺς,, ἀετονύχηδες καὶ ,,πατριάρχες τῆς διαπλοκῆς,, γιὰ νὰ ἱδρύουν Μ.Κ.Ο. γιὰ δῆθεν ἀνθρωπιστικὲς βοήθειες καὶ νὰ βολεύωνται στρατιές ,,ἡμετέρων,,…

Γιὰ τὴν ἄμεσο σύμπραξι καὶ συνδρομὴ ὅλων τῶν ἰδεολόγων πανελλήνων καὶ φιλελλήνων θερμότατα εὐχαριστοῦμε ἐκ τῶν προτέρων.

ΚΑΛΗ  ΔΥΝΑΜΙ !

Τὰ Διοικητικὰ Συμβούλια τῶν φορέων μας:

Σωματείου «Οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦἜθνους»,

Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καὶ Πνευματικῶν Ἀξιῶν,

Διορθοδόξου Συνδέσμου «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος».

Διαβάσαμε πρόσφατα σὲ εἰδησεογραφικὴ ἱστοσελίδα τοῦ Διαδικτύου τὰ ἀκόλουθα: «Οἱ Ἕλληνες καταφεύγουν καὶ πάλι στὴν παρηγοριὰ τῆς θρησκείας. Βλέπουν δίπλα τους πολλὰ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ θεωροῦσαν δεδομένα νὰ καταρρέουν, ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν τους λόγῳ οἰκονομικῆς κρίσης, ἐνῶ μερικοὶ στρέφονται ἀκόμη καὶ στὴν αὐτοκτονία. Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ ἐκκλησίες γεμίζουν ἀπὸ Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες ποὺ ἀναζητοῦν ἐλπίδα στὸ ὑπερβατικὸ καὶ ἀρχίζουν νὰ διακατέχονται ἀπὸ μιὰ ἔντονη διάθεση προσφορᾶς στὸν συνάνθρωπο. Ὅπως σημειώνει ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ἰωάννης Κουρεμπελές, «ὁ κόσμος στρέφεται πλέον στὸ χῶρο τῆς θρησκείας, ἕνα χῶρο ποὺ μπορεῖ νὰ τοῦ προσφέρει διεξόδους, ὥστε νὰ μὴν κλειστεῖ στὸν ἑαυτό του ἀλλὰ νὰ προτάξει τὴν πραγματικὴ κοινωνία μὲ τὸν ἄνθρωπο. Τὸ γεγονὸς ἐπιβεβαιώνει» καὶ ὁ καθηγητὴς τῆς ἴδιας Σχολῆς κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης, «τονίζοντας ὅτι πρά­γματι, ἰδιαίτερα τὸν τελευταῖο χρόνο, ἔχει αὐξηθεῖ ὁ πληθυσμὸς ποὺ ἐπισκέπτεται τὴν ἐκκλησία, ἀναζητώντας παρηγοριὰ καὶ ἀνάπαυση. (...) Παράλληλα διαπιστώνεται ὅτι ἔχει ἐνταθεῖ ἡ εὐαισθησία τῶν πολιτῶν πού, εἴτε ἔχουν πολλὰ εἴτε λιγότερα, προτίθενται νὰ προσφέρουν σὲ ἐκείνους ποὺ χρήζουν βοηθείας, οἰκονομικῆς ἢ ψυχολογικῆς. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἡ φιλανθρωπία ἀντιμετωπίζεται ὡς πρακτικὴ ποὺ ἀπορροφᾶ τοὺς κραδασμοὺς τῆς οἰκονομικῆς κρίσης στὴν κοινωνικὴ ζωή» («DefenceNet» 3-6-2012).

Προξενεῖ ἰδιαίτερη ἐντύπωση ἡ δημοσίευση ἑνὸς τέτοιου θέματος ἀπὸ ἱστοσελίδα ποὺ ἀσχολεῖται κατὰ κανόνα μὲ εἰδήσεις στρατιωτικοῦ καὶ πολιτικοῦ περιεχομένου. Ἡ στροφὴ τοῦ λαοῦ μας στὴν Ἐκκλησία ἀποτελεῖ ἕνα πολὺ ἐλπιδοφόρο μήνυμα μέσα στὴν πνευματικὴ κρίση ποὺ διερχόμαστε τὰ τελευταῖα χρόνια. «Εἶναι κάτι ἀξιοθαύμαστο καὶ ἀξιόλογο», ὅπως ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ κ. Ρεράκης. Σ’ αὐτὴ τὴν κατεύθυνση πρέπει νὰ κινηθοῦμε ὅλοι οἱ πιστοὶ Ἕλληνες, ἂν ἀγαπᾶμε πραγματικὰ τὴ χειμαζόμενη πατρίδα μας. Μ’ ἕνα λόγο: ἐπιστροφὴ στὶς ἑλληνορθόδοξες ρίζες μας, ἐπιστροφὴ στὸν Χριστό, τὸν μόνο Σωτήρα καὶ Λυτρωτή μας!

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ»

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ:

Ἔπειτα ἀπό τή συγκροτημένη παρουσίαση τῶν θεμάτων τῶν δέκα εἰδικῶν ὁμιλητῶν τῆς ἡμερίδος, πού διαπραγματεύθηκαν τό ὡς ἄνω φλέγον θέμα ἀπό ὅλες τίς πλευρές του καί τή γόνιμη συζήτηση πού ἐπακολούθησε διατυπώθηκαν καί ἐγκρίθηκαν ἀπό τό πολυπληθές ἀκροατήριο τά κάτωθι πορίσματα:

1. Μετά τήν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί τή δια-στρέβλωση καί συκοφάντηση τῆς ἑλληνικῆς μας ἱστορίας, πῆραν σειρά τά θρησκευτικά, τό τελευταῖο ἀπό τά τρία ἀπαραίτητα μαθήματα τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας, μέ τά ὁποῖα ὁμαθητής «γιομίζει προκοπή κι᾿ἀρετή» (Μακρυγιάννης) γιά νά διαμορφώσει ὥριμο ἀνθρώπινο πρόσωπο. Στή μακραίωνη Ἐθνική μας παιδεία ἀστασίαστη θέση κατέχει τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ὡς ὀρθό-δοξη ὁμολογία. Ἡἱστορία μας στή διαχρονία της τό ἐπιβεβαιώνει.
2. Οἱτελευταῖες ριζικές μεταρρυθμίσεις διά τοῦνέου νό-μου τοῦὙπουργείου Παιδείας στή θρησκευτική ἀγωγή τῶν Ἑλλη-νο¬παίδων, παρά τούς παιδαγωγικούς στόχους τους, παρουσιάζουν πολύ σοβαρά προβλήματα. Αὐτά ἀφοροῦν τήν ἡλικία τῶν μαθητῶν πρός τούς ὁποίους ἀπευθύνονται, τόν ὄγκο τῶν ἑτερόκλητων ἐννοιῶν τῶν θεματικῶν ἑνοτήτων, τόν πρόδηλο θρησκευτικό συμ-φυρμό σέ συνδυασμό μέ τήν ἀπουσία τῆς οὐσιώδους ἀλήθειας τοῦΧριστοῦὡς Σωτήρα τῶν ἀνθρώπων καί τήν παράλληλη παρουσία-ση τῶν Ἁγίων, τῶν Μυστηρίων, τῆς ἀσκήσεως καί τῆς προσευχῆς τῆς Ἐκκλησίας, μέ φαινομενικά ἀντίστοιχες καταστάσεις διαφόρων θρησκευμάτων.
3. Ἡπολυπολιτισμικότητα στήν ὁποία βασίζονται οἱσυ-ντάκτες τοῦνέου Π.Σ. γιά νά κάνουν τό μάθημα πολυθρησκευτικό, ἀποτελεῖἕνα μύθο, μιά κατασκευασμένη, πλασματική καί φαντα-στική ἱστορία, πού ἔχει ἤδη ἐγκαταλειφθεῖὡς μοντέλο καί στίς ΗΠΑ καί στήν Εὐρώπη. Ἀποδομεῖτήν οὐσία τῆς ὀρθόδοξης παρά-δοσης, ἀπορρυθ¬μίζει τή βούληση, τή δραστηριότητα καί πρόοδο τῶν μαθητῶν. Τούς καθιστᾶἀδύνατες μονάδες στήν ἀχανῆπαγκο-σμιοποιούμενη κοινωνία.
4. Διαπιστώθηκαν ἀντορθόδοξες τάσεις στή δευτεροβάθ-μια Ἐκπαίδευση προερχόμενες ἀπό μερίδα καθηγητῶν θεολόγων, ἐπηρεασμένων ἀπό τή νεοφανῆμεταπατερική θεολογία. Στίς θεο-λογικές μας Σχολές τινές τῶν καθηγητῶν μέ ἐλλιπῆτήν ὀρθόδοξη παιδεία διακινοῦν αἱρετικές ἰδεολογίες πού ἐπίσημα ἔχουν καταδικασθεῖτόσο διά Συνοδικῶν ἀποφάσεων, ὅσο καί ἀπό τό Σῶμα τῶν πιστῶν.
5. Τό ἰσχῦον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος δέν ἐπιτρέπει τήν ἀναλυτική καί ἰσόκυρη διδασκαλία ἄλλων ὁμολογιῶν καί ἄλλων θρησκειῶν, ἐφόσον ἡἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν πατρίδα μας εἶναι ἡὀρθόδοξη πίστη. Ἀποφάσεις δικαστηρίων τῆς πατρίδος μας ἔχουν δικαιώσει προσφυγές γονέων, πού πιστεύουν ὅτι προσβάλλο-νται ὡς Ἕλληνες πολῖτες καί ὀρθόδοξοι πιστοί, ἀφοῦτά παιδιά τους προσηλυτίζονται σέ ἄλλα δόγματα, σέ ἄλλους ἀδοκίμαστους τρόπους ζωῆς. Ἡμετατροπή ἑπομένως τοῦμαθήματος τῶν θρη-σκευτικῶν σέ πανθρησκειακό εἶναι ἀντισυνταγματική καί παράνο-μη. Ἡμετάλλαξη ἐπίσης τοῦμαθήματος τῶν θρησκευτικῶν διασπᾶτήν Ἑλληνική κοινωνία μας καί ἰδιαίτερα τήν ἑνότητα ἀνάμεσα στήν προηγούμενη γενιά καί τήν τῶν νεωτέρων.
6. Ἔγινε ἀπολύτως κατανοητό, ὅτι ἡὀρθόδοξη θρησκευ-τική παιδεία ἀνέδειξε ἐλεύθερες καί ὁλοκληρωμένες προσωπικότη-τες, μέ ἀποκορύφωμα τούς ἐθνομάρτυρες καί νεομάρτυρες τῆς πα-τρίδος μας μέ γνήσιο φιλόθεο καί φιλάδελφο φρόνημα. Τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν ὡς ὀρθόδοξη διδαχή παρέχει στούς μαθητές τά θεραπευτικά φάρμακα πού θά ἀρχίσουν τήν ἀληθινή θεραπεία τόσο γιά τό ὑπόλοιπο διάβα τῆς παρούσης ζωῆς ἐντός τῆς στρατευομένης μας ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσο καί γιά τήν εἴσοδο στήν αἰώνια μετά τοῦΚυρίου μας ζωή, στή θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τῶν ἐν οὐρανοῖς πρωτοτόκων. Μέ τήν ὀρθόδοξη διδαχή θά ἀποκτήσουν οἱμαθητές ἰσορροπία πνευματική, ψυχολογική, μορφωτική, κοινωνική, διανοητική, συναισθηματική, σωματική. Μέ ὁπλισμό καί μέ περιουσία αὐτή τήν ὀρθόδοξη παιδεία θά μποροῦν νά στέκονται μέ σεβασμό ἀληθινό καί ἀγάπη ἀληθινή μπροστά σέ κάθε ἑτερόδοξο ἤἀλλόθρησκο, ἀφοῦεἶναι ἐγνωσμένη ἡἐν Χριστῷφιλαδελφία τῶν ὀρθοδόξων, πού ἀπορρέει ἀπό τήν ταπεινή ἐν ΧριστῷΤριαδική φιλοθεΐα.
7. Ἡπροσωπικότητα τοῦθεολόγου παίζει τόν πρωταρχι-κό ρόλο στήν προσφορά θεανθρώπινης ἐν Χριστῷθρησκευτικῆς ἀγωγῆς, πού μορφώνει, ἀνδρώνει καί χαριτώνει τά νέα βλαστάρια τῆς πατρίδος μας. Ὁδάσκαλος καί ὁθεολόγος πού εἶναι ζωντανό μέλος τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, διαμορφώνει συγκροτημένο, ξεκά-θαρο καί σθεναρό ἐκκλησιαστικό πρόσωπο, μέ ἐφαρμογή τοῦλόγου στήν πράξη, ἁρμονική σχέση μὲσυναδέλφους τοῦσχολικοῦπεριβάλλοντος, μαθητές καί γονεῖς τῶν μαθητῶν, ὡς ἐπίσης καί μέ τήν τοπική Ἐκκλησία.

Δυστυχῶς μέχρι σήμερα στόν Ἑλλαδικό χῶρο δέν ἐφαρμό-σθηκε ὡς μοντέλλο ἐκπαίδευσης τό Ἑλληνικό Σχολεῖο τοῦἁγίου Κοσμᾶ, ἀλλά διάφορες παραλλαγές τῶν ἐκπαιδευτικῶν πει-ραμάτων τῆς Δύσης. Ὅσο ἡἐκπαίδευση ἀπομακρύνεται ἀπό τόν τύπο τῆς Παιδείας πού ὅρισε ὁΠατροκοσμᾶς, τόσο καί ἡἘθνική καί ἡἀτομική Ἐλευθερία μας θά γίνεται ἄπιαστο ὄνειρο καί θολή πραγματικότητα. Γιά νά ἀναπνεύσει ἡΝεολαία μας αἰσιοδοξία, χαρά καί πραγματική Ἐλευθερία πρέπει χωρίς ἀναβολές νά φτιάξουμε τά σχολεῖα τοῦἁγίου Κοσμᾶ.

Ἔτσι θά ἐπαληθευθεῖκαί «ὁἍγιος τοῦαἰῶνα μας», ὁἍγιος Νεκτάριος, πού προφητικά καί θεοφώτιστα στήν ἐποχή του εἶχε πεῖὅτι τό Ἑλληνικό Ἔθνος εἶναι προορισμένο νά εἶναι ὀφθαλμός καί διδάσκαλος τῆς οἰκουμένης.

Πολεμικό Μουσεῖο 19 Μαΐου 2012

http://www.alopsis.gr/alopsis/thriske3.htm

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2296

Αγίου  Ιουστίνου Πόποβιτς (1894 -1979)

«Εξομολόγηση»

Είμαι ένα ζαρκάδι. Είμαι το αισθητήριο της θλίψης μέσα στο σύμπαν. Πρίν από πολύ πολύ καιρό Κάποιος εξόρισε στην γη ό,τι θλιβερό υπάρχει σε όλους τους κόσμους καί αυτό επιβλήθηκε στην καρδιά μου. Καί από τότε είμαι το αισθητήριο της θλίψης. Ζω με το να τρυγώ την θλίψη από όλα τα όντα και τα κτίσματα. Μόλις πού σιμώσω ένα όν, μου σταλάζει στην καρδιά καί από μια μαύρη σταγόνα θλίψης. Καί η μαύρη πάχνη της θλίψης, ωσάν μικρό ρυάκι, διατρέχει τίς φλέβες μου. Καί εκεί, στην καρδιά μου, τούτη η μαύρη πάχνη της θλίψης γίνεται ωχρή καί μπλάβα.

... Θυμάμαι, νοσταλγώ: τούτη η γη ήταν κάποτε παράδεισος, καί εγώ ζαρκάδι παραδείσιο. Ω, θύμηση, να τρεκλίζω, εκστατικό από την μια χαρά στην άλλη, από την μία αθανασία στην άλλη, από την μία αιωνιότητα στην άλλη!...Ενώ τώρα; Σκοτάδι σκεπάζει τα μάτια μου. Όποιο μονοπάτι κι αν πάρω, βρίσκω πηχτό σκοτάδι. Οι λογισμοί μου στάζουν δάκρυ. Καί τα αισθήματα μου βρίθουν από θλίψεις. Όλο μου το είναι το έχει κυριέψει μια άσβεστη πυρκαγιά θλίψης. Τα πάντα μέσα μου φλέγονται απ' τον πόνο, όμως με τίποτα να αποκαούν. Κι εγώ, το δόλιο, ένα πράμα είμαι μονάχα: αιώνιο ολοκαύτωμα στον κοσμικό βωμό της θλίψης. Καί ο κοσμικός βωμός της θλίψης είναι η γη, ο τεφρός καί σκυθρωπός, ο χλωμός καί θολερός πλανήτης...

Η καρδιά μου είναι νησί απρόσιτο στον απέραντο ωκεανό της θλίψης. Απρόσιτο στην χαρά. 'Άραγε, κάθε καρδιά είναι ένα απρόσιτο νησί; Πείτε μου εσείς, πού έχετε καρδιά! Τί περιβάλλει τίς καρδιές σας; Την δική μου την περιβάλλουν τα ίδια τα βάραθρα καί η άβυσσος του ωκεανού. Και, διαρκώς, ποντίζεται μέσα τους. Τίποτε δεν μπορεί να την ανασύρει, να την κάνει να βγει από εκεί μέσα. Ό,τι κι αν βρεί να πιαστεί, αυτό είναι αρύ σαν το νερό. Γι' αυτό καί τα μάτια μου είναι θαμπά από το δάκρυ καί η καρδιά μου αφανισμένη απ' τον στεναγμό. Οί κόρες των ματιών μου είναι αποσταμένες απ' τίς πολλές νυχτιές πού αντίκρισαν.

...Λαχταρώ να ξυπνήσω την καρδιά μου απ' τον λήθαργο της θλίψης, όμως αυτή όλο και περισσότερο βουλιάζει μέσα του. Φωνάζω στην σκιαγμένη καί κατατρεγμένη από τους φόβους του κόσμου τούτου ψυχή μου να επιστρέψει σ' εμένα, όμως εκείνη όλο καί πιο αδιάφορη απομακρύνεται από εμένα, το θλιμμένο καί μελαγχολικό. Είμαι ζαρκάδι. Αλλά πώς; Δεν ξέρω. Βλέπω, αλλά πώς, κι αυτό δεν το καταλαβαίνω. Ζω, όμως τί είναι η ζωή, δεν κατανοώ.

Αγαπώ, όμως τί είναι η αγάπη, δεν νογάω. Υποφέρω, όμως πώς θεριεύει, αυξά­νει και μεστώνει μέσα μου ο πόνος, αυτό με τίποτα δεν το καταλαβαίνω. Γενικά καταλαβαίνω πολύ λίγα απ' αυτά πού είναι μέσα μου καί γύρω μου. Ή ζωή, ή αγάπη, το πάθημα, όλα τούτα είναι ευρύτερα, βαθύτερα καί απειρότερα απ' την γνώση, την αντίληψη καί την διάνοια μου. Κάποιος μ' έβαλε σε τούτον τον κόσμο καί έδωσε στο είναι μου λίγο νου, γι'αύτό καί λίγα καταλαβαίνω απ' τον κόσμο γύρω μου καί μέσα μου. Πάντα κάτι το απερινόητο, το παράξενο με παρακολουθεί μέσα απ' όλα τα πράγματα, γι' αυτό καί φοβάμαι. Καί τα μεγάλα μάτια μου, μην είναι άραγε γι' αυτό μεγάλα, για να χωρέσουν το αχώρητο, να περιλάβουν το απερίληπτο, να ιδούν το ανείδωτο;

... Πλάι στην θλίψη μου, Κάποιος διέχυσε μέσα μου καί αθανάτισε, και διαιώνισε κάτι, πού είναι μεγαλύτερο κι από τα αισθήματα, ισχυρότερο κι από τίς σκέψεις, κάτι τόσο διαρκές όσο καί ή αθανασία, καί τόσο πελώριο όσο καί η αιωνιότητα. Το ένστικτο της αγάπης. Μέσα του έχει κάτι το παντοδύναμο, το ακατανίκητο. Τούτο είναι πού διαχέεται σε όλους τους λογισμούς μου καί διαφεντεύει όλο μου το είναι, πού σαν μικρή, μικροσκοπική νησίδα, έχει ολόγυρα του, άπειρα, να εκτείνεται, να διαχέεται καί να απλώνεται αυτή, το αίνιγμα της ψυχής μου, ή αγάπη. Σέ όποια γωνιά του είναι μου κι αν στραφώ, αυτήν βρίσκω. Είναι κάτι το πανταχού παρόν μέσα μου, το πιο οικείο. Μέσα μου το είμαι, είναι το ίδιο με το αγαπώ. Μεσ' από την αγάπη είμαι εκείνο πού είμαι. Το να είμαι, το να υπάρχω για μένα, είναι το ίδιο με το να αγαπώ, να στέργω. Καί μήπως μπορεί τάχα να υπάρχει όν χωρίς αγάπη; Τέτοιο όν δεν το ξέρει ή ζαρκαδίσια καρδιά μου.

Μην πληγώνετε την αγάπη μέσα μου. Επειδή πληγώνετε την μοναδική μου αθανασία, την μοναδική μου αιωνιότητα. Καί συνάμα την μοναδική αθάνατη καί αιώνια αξία μου. Γιατί τί άλλο είναι η αξία αν δεν είναι κάτι το αθάνατο καί το αιώνιο; Κι εγώ είμαι αιώνιο καί αθάνατο μόνον με την αγάπη. Είναι ό,τι έχω καί δεν έχω. Μ' αυτήν καί νιώθω καί σκέφτομαι καί βλέπω κι ακούω καί ξέρω καί ζω καί αθανατίζομαι. Όταν λέω «αγαπώ» με τούτο περιλαμβάνω όλους τους αθάνατους λογισμούς μου, όλα τα αθάνατα αισθήματα μου, όλους τους αθάνατους πόθους μου, όλες τίς αθάνατες ζωές μου. Με αυτήν, με την αγάπη, είμαι πέρα από κάθε θάνατο, πέρα από κάθε μη είναι· εγώ το ασημόχρωμο ζαρκάδι, το στοργικό ζαρκάδι, το ζωηρό ζαρκάδι. Μέσα από τρομακτικές χαράδρες καί φρικτές αβύσσους περνάει ή αγάπη μου για σένα, αγαθέ άνθρωπε, για σένα ολάνθιστο δάσος, για σένα μοσχομύριστο χορτάρι, για σένα, Πανάγαθε καί Πάνστοργε! Μέσα από αναρίθμητους θανάτους πορεύεται η αγάπη μου για σένα, γλυκιά μου Αθανασία! Γι' αυτό καί η θλίψη είναι ο μόνιμος συνταξιδιώτης μου. Κάθε βαναυσότητα είναι ολόκληρος θάνατος για μένα. Την περισσότερη βαναυσότητα σε τούτον τον κόσμο την έζησα απ' το πλάσμα πού λέγεται άνθρωπος. Ω, κάποιες φορές αυτός, ο άνθρωπος, είναι ο θάνατος όλης μου της χαράς. Μάτια μου, δείτε μέσα καί πέρα από τον άνθρωπο, τον Πανάγαθο καί Πάνστοργο! Η αγαθότητα καί η στοργή τούτα είναι η ζωή μου, αυτά καί η αθανασία μου καί η αιωνιότητά μου. Χωρίς την αγαθότητα και την στοργή, η ζωή είναι κόλαση. Όταν νιώθω την αγαθότητα του Πανάγαθου καί την στοργή του Πάνστοργου, βρίσκομαι με όλο μου το είναι στον παράδεισο. Όταν όμως σωρεύεται πάνω μου η ανθρώπινη σκληρότητα, αχ, τότε όλοι οι φόβοι μου γίνονται η κόλαση. Γι' αυτό καί σκιάζομαι τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, εκτός απ' τον καλό καί στοργικό.

Βρίσκομαι πλάϊ στον χείμαρο, πού στίς όχθες του φυτρώνει ο μπλάβος ανθός. Ό χείμαρος είναι τα δάκρυα μου. Οι άνθρωποι μου πλήγωσαν την καρδιά κι αντί για αίμα ρέει δάκρυ. Στοργικέ ουρανέ! Να, σου κρένω το μυστικό μου' αντί για αίμα στην καρδιά μου έχω δάκρυ. Όλο τούτο είναι η ζωή μου, τούτο καί το μυστικό μου. Γι' αυτό καί κλαίω για όλους τους θλιμμένους, για όλους τους αθώους, για όλους τους καταφρονεμένους, για όλους τους πληγωμένους, για όλους τους πεινασμένους, για όλους τους αβοήθητους, για όλους τους αδικημένους, για όλους τους βασανισμένους, για όλους τους κακοπαθημένους. Οι λογισμοί μου σωρεύονται απ' την θλίψη καί γρήγορα γίνονται συναισθήματα, πού με την σειρά τους ρέουν ως δάκρυα. Ναί, τα συναισθήματα μου είναι άπειρα καί τα δάκρυα αναρίθμητα. Σχεδόν κάθε συναίσθημα μου θρηνεί καί κλαίει, γιατί μόλις φτερουγίσει από μέσα μου στον κόσμο γύρω μου, συναπαντιέται με κάποια ανθρώπινη βαναυσότητα. "Ω, υπάρχει άραγε, πιο βάναυσο καί πιο ωμό ον από τον άνθρωπο;...

Γιατί βρέθηκα σε τούτον το κόσμο, ανάμεσα σε ανθρώπους; 'Αχ, κάποτε, πρίν από πολύ πολύ καιρό, όταν στα πυκνά καί απέραντα δάση μου δεν ήξερα για τους ανθρώπους, ο κόσμος ήταν για μένα χαρά καί πα­ράδεισος. Κι εγώ πλέριο από χαρά συνύφαινα τίς παραδείσιες επιθυμίες καί την παραδείσια ζωηράδα μου μέσα σε μοσχομύριστο χορτάρι καί σε σφριγηλές σημύδες, μέσα σε γαλήνια δάση καί σε γαλάζιους ουρανούς. Όμως εισήλθε στον παράδεισο μου εκείνος, σκληρός, αμείλικτος καί βλάσφημος, ο άνθρωπος. Καταπάτησε το χορτάρι μου, έκοψε τα δένδρα μου, σκοτείνιασε τον ουρανό μου. Καί έτσι μετέτρεψε τον παράδεισο μου σε κόλαση... Ω, δεν τον μισώ γι' αυτό, τον σπλαχνίζομαι. Τον σπλαχνίζομαι, επειδή δεν έχει τα συναισθήματα εκείνα για τον παράδεισο. Καί δεν υπάρχει μεγαλύτερη φρίκη για ένα πλάσμα, για οποι­οδήποτε πλάσμα, απ' αυτήν.

Ξέρετε, ένα ζαρκάδι δενμπορεί να μισεί, μπορεί μόνον να λυπάται καί να συμπονεί. Αντιμετωπίζει όλες τίς προσβολές, όλες τίς σκαιότητες με θλίψη καί συμπόνια. Ή θλίψη είναι η εκδίκηση του·η θλίψη μαζί με την συμπόνια... Ω, άνθρωποι πόσο σκληροί καί βάναυσοι είστε! Άκουσα πώς υπάρχουν δαίμονες. Μπορεί να 'ναι χειρότεροι απ' τους ανθρώπους; Μόνον ένα πράγμα εύχομαι, ένα πράγμα θέλω: να μην είμαι ψυχή σε άνθρωπο, συναί­σθημα σε άνθρωπο, λογισμός σε άνθρωπο...

Την κάθε ανθρώπινη βαναυσότητα εγώ την βιώνω σαν χτύπημα, σκληρό, στην καρδιά. Απ' αυτό καί ο ρόζος στην καρδιά μου. 'Αχ, αν ξέρατε πόσες μελανιές έχω στην καρδιά μου! Από τα τόσα χτυπήματα!...Έ, λοιπόν, να τί είμαι, μες στον χαμένο παράδεισο. Ένα ζαρκάδι στον χαμένο παράδεισο! Δείξε μου το έλεος Σου, Πανάγαθε καί Πάνστοργε! Τόσες μελανιές η μια δίπλα στην άλλη, η μια πάνω στην άλλη, άφησαν σημάδια στην καρδιά μου! 'Αχ, σώσε με απ' τους ανθρώπους, από τους βάναυσους καί σκληρούς ανθρώπους! Μόνον έτσι θα μετατρέψεις τον κόσμο μου σε παράδεισο καί την θλίψη μου σε χαρά...

Περισσότερο απ' όλα όσα αγαπιούνται, αγαπώ την ελευθερία. Αυτήν, πού έχει μέσα της την αγαθότητα, την στοργή, την αγάπη. Το κακό, η σκαιότητα, το μίσος είναι το χειρότερο είδος σκλαβιάς. Όταν είσαι σκλάβος τους, είσαι σκλάβος του θανάτου. Καί υπάρχει τάχα μεγαλύτερη σκλαβιά από τον θάνατο; Σέ τέτοια σκλαβιά πορεύονται οι άνθρωποι, αυτοί οι επινοητές καί δημιουργοί του κακού, της σκληρότητας καί του μίσους. Κι εμένα μ' έστειλαν στον κόσμο, μου είπαν καί μου προφήτευσαν, μου όρισαν καί μου προόρισαν: να είσαι θλίψη καί αγάπη. Κι εγώ, μ' όλο μου το είναι, εκπληρώνω τον προορισμό μου: θλίβομαι καί αγαπώ. Θλίβομαι δια της αγάπης, αγαπώ δια της θλίψης. Μπορώ άλλωστε καί αλλιώς σε έναν κόσμο, οπού μένουν άνθρωποι; Εκεί κινείται η ζωή μου, αυτό είναι το πλαίσιο της. Είμαι ολόκληρο καρδιά, μάτια, θλίψη, αγάπη, γι' αυτό καί με συνταράσσει ο φόβος, εκείνος ο θαλπερός φόβος, πού μόνον η θλιμμένη καρδιά τον ξέρει.

Μέσα στην βλασφημία του ο άνθρωπος ούτε πού μπορεί να φανταστεί τα μεγαλειώδη καί θαυμαστά αισθήματα, πού φέρουμε μέσα μας εμείς, τα ζαρκάδια. Ανάμεσα σ' εμάς καί σ' εσάς, άνθρωποι, εκτείνεται η άβυσσος, έτσι, πού ούτε εμείς μπορούμε να κινήσουμε προς εσάς, αλλά ούτε κι εσείς προς εμάς. Δεν έχετε την αίσθηση του κόσμου μας. Αν εμείς, τα ζαρκάδια, αν η καρδιά μας περνούσε στην πλευρά σας, τότε θα είχαμε περάσει στην κόλαση. Κάποτε ήμασταν στον παράδεισο. Εσείς όμως, άνθρωποι, μας τον μετατρέψατε σε κόλαση. Ό,τι είναι οι διάβολοι για εσάς, είστε εσείς, άνθρωποι, για εμάς. Μας αφηγούνται τα δάση: «Είδαμε τον Σατανά να πέφτει απ' τον ουρανό στην γη, έπεσε ανάμεσα στους ανθρώπους κι έμεινε. Αυτός, ο έκπτωτος του ουρανού, είπε: «νιώθω ευχάριστα ανάμεσα στους ανθρώπους, έχω κι εγώ τον παράδεισο μου καί δεν είναι άλλος από τούτους εδώ, τους ανθρώπους»....

Το ξέρω καί το προαισθάνομαι· με περιμένει μια καλύτερη αθανασία από την ανθρώπινη. Για εσάς, άνθρωποι, σ' εκείνον τον κόσμο, υπάρχει καί η κόλαση. Για εμάς όμως, τα ζαρκάδια, υπάρχει μόνον παράδεισος. Γιατί εσείς, άνθρωποι, συνειδητά καί εκούσια επινοήσατε την αμαρτία, το κακό καί τον θάνατο, παρασύροντας κι εμάς σ' αυτά με την μοχθηρία καί την κακία σας, χωρίς την συγκατάβαση μας, επειδή είχατε εξουσία επάνω μας. Γι' αυτό καί θα δώσετε λόγο για εμάς, για όλα τα βάσανα, για όλες τίς δυσκολίες, για όλα τα παθήματα, για όλους τους θανάτους μας. Θα τιμωρηθείτε για εμάς καί εξ αιτίας μας...

Αφουγκράστηκα τον γαλάζιο ουρανό να ψιθυρίζει στην μαύρη γη τούτην την αιώνια αλήθεια: Οι άνθρωποι την ήμερα της Κρίσεως θα δώσουν λόγο για όλα τα βάσανα, για όλες τίς δυσκολίες, για όλα τα παθήματα, για όλους τους θανάτους όλων των γήϊνων όντων καί πλα­σμάτων. Όλα τα ζώα, όλα τα πουλιά, όλα τα φυτά θα σταθούν καί θα κατηγορήσουν το γένος των ανθρώπων για όλους τους πόνους, για όλες τίς προσβολές, για όλα τα κακά, για όλους τους θανάτους πού τους προξένησε μέσα στην αλαζονική φιλαμαρτία του. Γιατί μπρος καί πλάι στο ανθρώπινο γένος συμπορεύονται η αμαρτία, ο θάνατος καί η κόλαση.

Αν ήταν να διάλεγα ανάμεσα στα δημιουργήματα, θα διάλεγα τον τίγρη παρά τον άνθρωπο, γιατί ο τίγρης είναι λιγότερο αιμοβόρος απ' τόν άνθρωπο, θα διάλεγα το λιοντάρι παρά τον άνθρωπο, γιατί είναι λιγότερο αιμοχαρές απ' αυτόν, θα διάλεγα την ύαινα παρά τον άνθρωπο, γιατί είναι λιγότερο αποκρουστική απ' αυτόν, θα διάλεγα τον λύγκα παρά τον άνθρωπο, γιατί είναι λιγότερο επιθετικός απ' αυτόν, θα διάλεγα το φίδι παρά τον άνθρωπο, γιατί είναι λιγότερο πονηρό απ' αυτόν, θα διάλεγα οποιοδήποτε άλλο θηρίο παρά τον άνθρωπο, γιατί ακόμη καί το φοβερότερο θηρίο είναι λιγότερο τρομερό από τον άνθρωπο..." σας λέω αλήθεια, μέσα απ' την καρδιά μου σας μιλώ. Γιατί ο άνθρωπος επινόησε καί δημιούργησε την αμαρτία, τον θάνατο καί την κόλαση. Καί τούτο μέσα σ' όλους τους κόσμους μου είναι το χειρότερο από τα χειρότερα, το πιο τερατώδες απ' τα τερατωδέστερα, το φοβερότερο απ' τα φοβερότερα.

Το ακούω, όταν βουίζει ο χείμαρος των δακρύων: οι άνθρωποι κομπάζουν για κάποια νοημοσύνη. Εγώ όμως, τους βλέπω μέσα από τα κυριότερα έργα τους, την αμαρτία, το κακό καί τον θάνατο. Καί συμπεραί­νω πώς, αν η νοημοσύνη τους έγκειται στο ότι επινόησαν καί δημιούργησαν την αμαρτία, το κακό καί τον θάνατο, τότε αυτό δεν είναι χάρισμα, αλλά κατάρα. Ή νοημοσύνη πού ζει καί εκφράζεται με την αμαρτία, το κακό καί τον θάνατο είναι θεία τιμωρία. Μεγάλη νοημοσύνη, μεγάλη καί η τιμωρία. Θα ήταν προσβολή για εμένα αν μου έλεγαν πώς είμαι νοήμον, κατά τον τρόπο τον ανθρώπινο νοήμον. Αν μια τέτοια νοημοσύνη είναι το μοναδικό ίδιον των ανθρώπων, τότε, όχι μόνον την απαρνούμαι αλλά καί την καταριέμαι. Αν απ' αυτήν εξαρτιόταν ακόμη καί ο παράδεισός μου και η αθανασία μου, τότε θα είχα για πάντα απαρνηθεί καί τον παράδεισο καί την αθανασία.

Με την νοημοσύνη καί χωρίς την αγαθότητα καί την στοργή, ο άνθρωπος είναι ίδιος ο διάβολος. Άκουσα τους αγγέλους του ουρανού, όταν έπλεναν τα φτερά τους στα δάκρυα μου, να λένε: ο διάβολος είναι η μεγάλη νοημοσύνη χωρίς ίχνος αγαθότητας καί αγάπης. Όμως, κι ο άνθρωπος το ίδιο είναι, όταν δεν έχει καλοσύνη καί αγάπη. Ο νοήμων άνθρωπος χωρίς καλοσύνη καί συμπόνια είναι κόλαση για την στοργική ψυχή μου, κόλαση για την πικραμένη καρδιά μου, κόλαση για τα άκακα μάτια μου, κόλαση για το ταπεινό είναι μου. Απ' τήν ψυχή μου μία μόνον επιθυμία αναβλύζει: να μην ζήσω ούτε σε τούτον, ούτε καί σ' εκείνον τον κόσμο πλάι σε άνθρωπο, πού είναι νοήμων ενώ δεν έχει καλοσύνη καί σπλαχνική στοργή. Μόνον τότε αποδέχομαι την αθανασία καί την αιωνιότητα. Αν δεν γίνεται αλλιώς, τότε, θεέ μου, αφάνισε με, μετάβαλέ με σε μη είναι.

Τα λευκά ζαρκάδια τον παλιό καιρό έλεγαν: πέρασε απ' την γη Εκείνος, ο Πανάγαθος καί Πάνστοργος, κι έκανε την γη παράδεισο. Όλα τα οντά, όλα τα πλάσματα δέχτηκαν την άπειρη αγαθότητα, την αγάπη, την στοργή, το έλεος, την ευγένεια καί την σοφία, πού ανέβλυζε απ' Αυτόν. Πάνω στην γη περπά­τησε καί την έκανε ουρανό. Τον έλεγαν Ιησού.

Ω, σ' Αυτόν είδαμε το πόσο μπορεί ο άνθρωπος να είναι υπέροχος καί υπέρκαλος, μόνον όταν είναι αναμάρτητος. Θλιβόταν με την θλίψη μας καί έκλαιγε μαζί μας για τα δεινά, πού οι άνθρωποι μας έφεραν. Ήταν μαζί μας καί ενάντια στα ανθρώπινα δημιουργήματα, ενάντια στην αμαρτία, στο κακό καί τον θάνατο. Αγαπούσε με τρόπο φιλόστοργο καί πονόψυχο όλα τα πλάσματα, τα χάιδευε με μια θεϊκή μελαγχολία καί τα προφύλασσε από την ανθρώπινη αμαρτία, από το ανθρώπινο κακό, από τον ανθρώπινο θάνατο. Ήταν, καί παντοτινά παρέμεινε, ο Θεός μας, ο Θεός των θλιμένων καί κατατρεγμένων κτισμάτων, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο.

Μόνον οι άνθρωποι, πού του μοιάζουν, μας αναπαύουν. Είναι γένος μας, είναι η αθανασία μας καί η αγάπη μας. Ή ψυχή τους έχει συνυφανθεί με την καλοσύνη Του, την ευσπλαχνία Του, την αγάπη Του, την στοργή Του, την ευγένεια Του, την δικαιοσύνη Του καί την σοφία Του. Ή νοημοσύνη τους είναι θεϊκά σοφή, θεϊκά αγαθή, θεϊκά ταπεινή, θεϊκά σπλαχνική. Μοιάζουν με τους φωτεινούς καί αγίους αγγέλους. Γιατί η μεγάλη νοημοσύνη καί η μεγάλη αγαθότητα, όταν γί­νονται ένα, τότε αυτό λέγεται άγγελος.

Γι' αύτό καί η αγάπη μας σπεύδει ολάκερη στον Ιησού, τον Πανάγαθο, τον Πολυέλεο, τον Πάνστοργο. Αυτός είναι ο Θεός μας, Αυτός και η Αθανασία μας και η Αιωνιότητα μας. Το Ευαγγέλιο Του είναι περισσότερο δικό μας, παρά των ανθρώπων, γιατί μέσα μας υπάρχει περισσότερη η αγαθότητα Του, η αγάπη Του, η στοργή Του...Εκείνος. Ω! Ας είναι ευλογητός σ' όλες τίς καρδιές καί σ' όλους τους κόσμους μας! Εκείνος, ο Κύριος καί Θεός μας! Εκείνος, η γλυκιά παρηγοριά μας σε τούτον τον πικρό κόσμο, πού παρέρχεται, η αιώνια ευφροσύνη μας σε εκείνον, τον αθάνατο κόσμο, πού επέρχεται...