Στο τεύχος 54 του έγκυρου αμερικανικού επιστημονικού περιοδικού «Ancient America», υπάρχει ένα πολύ εντυπωσιακό άρθρο από τον αμερικανό επιγραφολόγο-ερευνητή John Gallager, σχετικά με την ανακάλυψη υπολειμμάτων χριστιανικής εκκλησίας, η οποία χρονολογείται στον 5^ο αιώνα μΧ., δηλαδή χίλια περίπου χρόνια πριν από την ανακάλυψη της Αμερικής, το 1492,  από τον Χριστόφορο Κολόμβο!

Παραθέτουμε σε μετάφραση ένα μικρό απόσπασμα από την αρχή του άρθρου και ακολουθεί το πλήρες κείμενο στα αγγλικά.

«Μέσα στην ησυχία του δάσους Cockaponset, στο νότιο Κοννέκτικατ (Connecticut), κοντά στην πόλη Γκίλφορντ (Guilford), βρίσκεται, επιδέξια σμιλεμένη σε βράχο, η αρχαιότερη εκκλησία της Βορείου Αμερικής.

Πρόσφατα επιγραφικά ευρήματα της περιοχής δείχνουν ότι είναι 1500 ετών και συνδέεται με ένα ταξίδι Βυζαντινών χριστιανών μοναχών, που έπλευσαν από την Βόρεια Αφρική τον 5^ο αιώνα μΧ., κατά την διάρκεια των επιδρομών των Βανδάλων.

Στην περιοχή έχουν ανευρεθεί ελληνικές και βορειοαφρικανικές επιγραφές, εγχάρακτα σχέδια με ελληνικούς χαρακτήρες στον τύπο των βυζαντινών μονογραμμάτων του Χριστού και της Παναγίας (πχ. IC XC , MP= ΜΗΤΗΡ, κά.), υπόσκαφες κολυμβήθρες για το βάπτισμα, θρόνος δεσποτικός, θυσιαστήριο και πολύφωτες λυχνίες.

Όλα αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι το σημείο αυτό ήταν τόπος λατρείας, μια αρχέγονη χριστιανική εκκλησία. Στην ανακάλυψη έρχονται να ρίξουν φως Λιβυκά αραβικά κείμενα, τα οποία βρέθηκαν στο Figuig (Hadj-Mimoum), μια μακρινή όαση στο ανατολικό Μαρόκο, στα 1926.

Τα κείμενα μιλούν για ένα ταξίδι που έγινε από χριστιανούς μοναχούς της Βορείου Αφρικής, οι οποίοι έπλευσαν με κατεύθυνση «προς την δύση του ηλίου», στο «Asq-Shamal», δηλαδή στην «Βόρεια Χώρα», που φαίνεται να υπονοεί την Βόρεια Αμερική.

Ένας εμβριθής λόγιος, ο Frederick J. Pohl, ο οποίος μελέτησε τις επιγραφές του Figuig στην δεκαετία του 1960, τοποθέτησε χρονικά την άφιξη των μοναχών στην Β. Αμερική γύρω στα 480 μΧ.»

(VIDEO) Εορτάστηκε και φέτος η Επέτειος υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας, με το οποίο η Αλβανία αναγνωρίζει το δικαίωμα της Αυτονομίας στη Βόρειο Ήπειρο. Οι καθιερωμένες εκδηλώσεις  που οργανώνει η Ι.Μ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης έλαβαν χώρα στο Δελβινάκι, με τη συμμετοχή βορειοηπειρωτών,  της ΣΦΕΒΑ, του ΠΑΣΥΒΑ και πλήθους Ελλήνων που αγωνιούν για το συγκεκριμένο πολυβασανισμένο και αδικημένο κομμάτι του Ελληνισμού. 

 Tο επίσημο Δελτίο Τύπου της Ι.Μ. Κονίτσης, που περιέχει και το ψήφισμα, έχει ως εξής:

 «Το Βορειοηπειρωτικό  ζη». Αυτό είναι το συμπέρασμα που προέκυψε από την πολυπληθή συγκέντρωση, η οποία πραγματοποιήθηκε, σήμερα, στο ηρωϊκό Δελβινάκι για να τιμηθή ο Αυτονομιακός Αγώνας της Βορείου Ηπείρου και το «Πρωτόκολλο της Κερκύρας» το 1914. Η κατανυκτική αρχιερατική Θεία Λειτουργία, το ιερό μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων και των αγωνισθέντων σ’ εκείνο τον αγώνα, η εμπεριστατωμένη ομιλία του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, η ειρηνική πορεία μέχρι το Ηρώον της κωμοπόλεως, το τρισάγιο και ο Εθνικός Ύμνος, ανέβασαν στα ύψη το εθνικό φρόνημα του λαού. Στο τέλος, εγκρίθηκε, δια βοής, το ακόλουθο

Ψ Η Φ Ι Σ Μ Α

« Ζητάμε :

1) Να σταματήση αμέσως η καταπίεση των κατοίκων της ηρωϊκής Χειμάρρας και να διακηρυχθή από την Ελλάδα η Ελληνικότητά της.

2) Να παρέμβη η Ελλάδα στο θέμα της διδασκαλίας της Ιστορίας, ώστε να παύσουν τα Βορειοηπειρωτόπουλα να διδάσκωνται ψεύδη και ανακρίβειες, όπως, για παράδειγμα, ότι και η ελεύθερη Ήπειρος ανήκει στην Αλβανία.

3) Να σταματήση ο διχασμός της Βορειοηπειρωτικής Ηγεσίας, που τόσο αρνητικά επιδρά στο εθνικό αυτό θέμα. Όσες φορές ο Ελληνισμός βρέθηκε διχασμένος, έχασε τα εθνικά του ζητήματα.

4) Να απαιτήση η Ελληνική Πολιτεία από την Αλβανία να της δοθούν ακριβή στοιχεία για την διενεργηθείσα απογραφή, η οποία ανεβάζει τους Βορειοηπειρώτες μόλις σε 25.000. Παράλληλα, να κινητοποιήση την «ΟΜΟΝΟΙΑ» για να πραγματοποιήση την δική της απογραφή, όπως έχει υποσχεθή, ώστε να φανή ακριβώς ο αριθμός των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Επίσης να παρακινήση και τους εν Ελλάδι Βορειοηπειρώτες, των οποίων η ευθύνη στο προκείμενο θέμα είναι μεγάλη.

5) Να γίνη, χωρίς αναβολή, η περισυλλογή των οστών των πεσόντων ηρώων, κατά το Έπος 1940-1941, και να δημιουργηθή οπωσδήποτε στρατιωτικό μαυσωλείο και στην Ελληνική πόλη της Κορυτσάς.   Τέλος,

6)  Δηλώνουμε, ότι, πιστοί στις υποθήκες του αειμνήστου Μητροπολίτου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, θα συνεχίσουμε τον αγώνα, μέχρις ότου επιτευχθή η ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Μητέρα Ελλάδα ».

ΠΗΓΕΣ:

 ΣΦΕΒΑ/

aktines.blogspot.com

(ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO) Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι κάτι που ο λεγόμενος "προοδευτικός χώρος" επιδιώκει να υποβαθμίσει, γιατί βλέπετε οι Πόντιοι δεν κυνηγήθηκαν μόνο από τους Τούρκους, αλλά και από τους Μπολσεβίκους και τον "πατερόυλη" Στάλιν. Επειδή πρέπει να τιμάμε την Μνήμη αυτού του βασανισμένου λαού θα πρέπει να γνωρίζουμε και όλη την αλήθεια.Δείτε το παρακάτω βίντεο από ντοκιμαντέρ της ΕΤ3.

 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=qRubdabgGbk#t=1161s

Το έλλειμμα του σημερινού πολιτικού λόγου για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ελλάδας :

1. Οι βάσεις των «Μνημονίων», που δένουν χειροπόδαρα την Ελλάδα, δεν είναι απλώς οικονομικές. Τα «Μνημόνια» δεν είναι απλά δανειακά κείμενα που εκμεταλλεύονται οικονομικά τον οφειλέτη. Με τα «Μνημόνια» δεν επιδιώκεται μόνο η διασφάλιση με σκληρούς όρους των δανειζόμενων κεφαλαίων. Τα «Μνημόνια» έχουν στόχο την ολοκληρωτική κατάλυση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας ως κυρίαρχου κράτους.
Αυτό είναι ολοφάνερο από τους έξης όρους των δανειακών συμβάσεων του Μαΐου 2010 (Α΄ Μνημόνιο) και του σχεδίου Δανειακής Σύμβασης που ενέκρινε η Βουλή (Β΄ Μνημόνιο):

1ος Όρος: Παραίτηση υπέρ των δανειστών από όλα τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας και από όλες τις ασυλίες που παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κάθε κράτους για την προστασία ζωτικής σημασίας αγαθών του. [άρθρα 3 (4) και (5), 4 (1) (β), 15 (1) (α) και Παράρτημα 4 της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]

2ο Όρος: Δέσμευση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας υπέρ των δανειστών [άρθρο 4 (2) της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]. Η δέσμευση αυτή αποκλείει κάθε είδους οικονομική διασφάλιση άλλου δανειστή εκτός από αυτούς του Μνημονίου. Με αυτό τρόπο αποκλείει ολοκληρωτικά στην Ελλάδα να συνάψει οικονομικές σχέσεις με άλλες χώρες, καταλύοντας έτσι την ανεξαρτησία της.

3ος Όρος: Οι δανειακές μας συμβάσεις (τα «Μνημόνια») υπάγονται υποχρεωτικά στο αγγλικό δίκαιο και οι δικαστικές αποφάσεις είναι απόλυτα εκτελεστές και δεσμευτικές στην Ελλάδα [άρθρο 14 (1) και (3) της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης»]. Ο όρος αυτός –και μόνος του- καταλύει την κυριαρχία του κράτους, γι’ αυτό και έχει κριθεί ως αντίθετος με το διεθνές δίκαιο.
Με τον όρο αυτόν αντιμετωπίζεται το δανειζόμενο κράτος ως ιδιώτης οφειλέτης. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα:
(α) δεν μπορεί να επικαλεστεί τα δικαιώματα και την προστασία που παρέχει το διεθνές δίκαιο σε κάθε κράτος (ούτε προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ούτε την προστασία της εθνικής κυριαρχίας που παρέχει στα κράτη η διεθνής κοινότητα) και
(β) το κράτος ως οφειλέτης δεν μπορεί να επικαλεστεί απέναντι στους δανειστές του, ούτε τα δικαιώματα που παρέχει το ελληνικό δίκαιο και τα δίκαια όλων των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης στον ιδιώτη δανειστή, γιατί δεν τα αναγνωρίζει το αγγλικό δίκαιο. Τα δικαιώματα αυτά είναι πολλά: (ακυρότητα των εκμεταλλευτικών συμβάσεων, δικαίωμα αναπροσαρμογής των συμβάσεων λόγω μεταβολής των συνθηκών κ.ά.).

4ος Όρος: Οι δανειστές έχουν το δικαίωμα να μεταβιβάσουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους από τις δανειακές συμβάσεις σε τρίτο κράτος ή πρόσωπο. Η Ελλάδα δεν έχει αυτό το δικαίωμα (άρθρο 2 της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης).
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι όροι αυτοί εξακολουθούν να ισχύουν και αποτελούν δεσμεύσεις (με διάφορους τρόπους και όρους) και του Β’ Μνημονίου.

2. Από το σύνολο σχεδόν των όρων που είναι εκμεταλλευτικοί, τοκογλυφικοί, εκβιαστικού και παράνομοι, αναφέρω μόνο τους παραπάνω όρους, γιατί αυτοί είναι ολοφάνερο ότι αποτελούν τη βάση κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας και της πολιτικής ανεξαρτησίας της χώρας μας, που αποτελεί το σκοπό των δανειστών μας (των κρατών μελών της Ευρωζώνης με επικεφαλής τη Γερμανία και το ΔΝΤ).
Από τους όρους αυτούς προκύπτει ότι η μόνη σωστή αντιμνημονιακή πολιτική είναι αυτή που θεωρεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση παρά μόνο:
- η καταγγελία των «Μνημονίων» με (προσωρινή) στάση πληρωμών – και όχι «παύση» πληρωμών που λένε πολλοί σκόπιμα, γιατί σημαίνει χρεοκοπία-
- ο έλεγχος του ύψους του δανείου, ώστε να προσδιοριστεί επακριβώς το μη επαχθές χρέος, που είναι το νόμιμο κατά το διεθνές δίκαιο, γιατί ανταποκρίνεται στην αντοχή του κράτους ως προς το να εξασφαλίσει τις βασικές ανάγκες του λαού του και της άμυνάς του,
- η διαγραφή (το «κούρεμα») του επαχθούς μέρους του δανείου, που υπερβαίνει τις δυνάμεις του κράτους να το πληρώσει και η αναδιαπραγμάτευση, μεταξύ ίσων κρατών, του μη επαχθούς μέρους του δανείου με νόμιμους όρους.

Αυτό που υποστηρίζουν –τώρα, οψίμως- τα κόμματα της μνημονιακής παράταξης ότι θα αναδιαπραγματευθούν όρους των «Μνημονίων» ή ότι θα επιδιώξουν «σταδιακή αποδέσμευση από αυτά» είναι αναποτελεσματικά και λέγονται για να παραπλανήσουν το λαό. Η αλήθεια είναι μια: Από τη στιγμή που υπάρχουν οι παραπάνω όροι ως βάση του δανεισμού της Ελλάδας, χωρίς προηγούμενη καταγγελία των δανεικών συμβάσεων που τους περιέχουν, καμιά άλλη διαπραγμάτευση δεν είναι δυνατή, ούτε μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά.

3. Ο σκοπός των παραπάνω επονείδιστων όρων είναι διττός:
(α) Η ένταξη στο μπλοκ δυνάμεων ΗΠΑ-Ευρώπης της Ελλάδας ως υποτελούς μέλους, χωρίς δικαίωμα να στραφεί προς άλλη κατεύθυνση και
(β) Η μεταβίβαση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών σε πολυεθνικές εταιρείες του ίδιου πολιτικού μπλοκ και ο πλήρης αφελληνισμός της ελληνικής οικονομίας εις όφελος των χρηματοπιστωτικών κέντρων που υπάγονται στο ΔΝΤ.

4. Υποστηρικτικός αυτών των στόχων των δανειστών μας είναι ο πολιτικός λόγος:
- που εκφέρουν και αναπτύσσουν σκόπιμα τα κόμματα και τα ΜΜΕ που στηρίζουν τη μνημονιακή πολιτική,
- καθώς, δυστυχώς, και οι αντιμνημονιακές παρατάξεις και τα μέσα επικοινωνίας τους, από έλλειμμα γνώσης του πραγματικού συμφέροντος της Ελλάδας και της πραγματικής βούλησης του ελληνικού λαού.

Ο λόγος αυτός παρουσιάζει τα έξης ελλείμματα:

(α) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για ό,τι έχει σχέση με την κυριαρχία του ελληνικού κράτους, τα εθνικά μας θέματα και την εξωτερική μας πολιτική. Τον τελευταίο καιρό το Υπουργείο Εξωτερικών έχει σβήσει από το χάρτη.

(β) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για τον τρόπο με τον οποίο φεύγουν καθημερινά, χωρίς καμιά διαφάνεια και χωρίς καμιά πληροφορία, οι πλουτοπαραγωγικές πήγες μας, τόσο οι οικονομικού ενδιαφέροντος, όσο και οι γεωπολιτικού ενδιαφέροντος. Δεν ακούσαμε ποτέ, πού μεταβιβάζονται (νομίζω, μεταβιβάστηκαν ήδη) τα δικαιώματα του υποθαλάσσιου πλούτου της Ελλάδας.

(γ) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται για το επονείδιστο «Ταμείο», μέσω του οποίου φεύγει από την Ελλάδα χωρίς κανένα δικαίωμα της Ελλάδας κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή και κάθε έσοδο, με αδιαφανείς διαδικασίες και με απώλειες δισεκατομμυρίων. Κανένα κόμμα δεν είπε μέχρι σήμερα ότι πρέπει να καταργηθεί αυτό το εγκληματικό και παμφάγο τέρας.

(δ) Ποτέ και τίποτε δεν ακούγεται –παρά το ότι υπάρχει πλούσια πρακτική- για το τρόπο με τον οποίο γίνεται η σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο στάση πληρωμών και η αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, για να μάθει ο κόσμος ότι όχι μόνο εφικτό είναι, αλλά και αναγκαίο.

(ε) Ποτέ και τίποτε δεν ακούστηκε για το ότι οι δανειακές συμβάσεις είναι ανυπόστατες και ότι είναι αντίθετες με το δίκαιο της ΕΕ και ότι δε δεσμεύουν νομικά τη Χώρα

(στ) Τέλος, ποτέ και τίποτε δεν ακούστηκε, ότι –εκτός από την πολιτική της υποτέλειας- υπάρχει και η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, και ότι το ΔΝΤ και η Ευρωζώνης της Γερμανίας δεν είναι οι μόνες πήγες δανεισμού και βοήθειας στον Πλανήτη.

Πειραιάς 12. 5. 2012
Γιώργος Κασιμάτης

ΠΗΓΕΣ: dikaiopolis.gr

http://kostasxan.blogspot.de/2012/05/blog-post_8663.html?utm_source=BP_recent

Η Γενοκτονία των Ποντίων αδελφών μας είναι ένα αυταπόδεικτο γεγονός διότι υπάρχουν ακόμα ζωντανές πιστοποιήσεις και δεν χρειάζεται άλλων μαρτυρία, διότι δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν τα φιλμαρισμένα ντοκουμέντα και οι φωτογραφίες. Παρακάτω παραθέτουμε τις καταγεγραμμένες απόψεις ατόμων που έπαιξαν σοβαρό ρόλο και δια της γραφίδας τους πιστοποίησαν ότι το κεμαλικό κίνημα χαρακτηριζόταν από φανατικό, επιθετικό και επεκτατικό εθνικισμό

Όπως γράφει ο Νίκος Ψυρρούκης: «Η προσεκτικότερη μελέτη του κεμαλισμού μάς πείθει ότι πρόκειται για βαθιά αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική θεωρία. Ο φιλοναζισμός και άλλες αντιδραστικές δοξασίες είναι νομοτελειακή εξέλιξη του κεμαλισμού… Ακόμα και οι κεμαλικές μεταρρυθμίσεις γίνονται με διοικητικές αποφάσεις από πάνω. Περιφρονούν τις πολιτιστικές παραδόσεις του τουρκικού λαού, εκφράζουν το σύμπλεγμα κατωτερότητας των Τούρκων αστών».

Το τέλος του 1921 σφραγίστηκε από τις φοβερές ωμότητες στον μικρασιατικό Πόντο, και ο Βρετανός αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη σερ Horace Rumbold πληροφορεί τον υπουργό Εξωτερικών Curzon: «Οι Τούρκοι φαίνεται ότι δρουν βάσει προμελετημένου σχεδίου για την εξόντωση των μειονοτήτων… Όλοι οι άνδρες ηλικίας άνω των 15 ετών της περιφερείας Τραπεζούντος και της ενδοχώρας εκτοπίστηκαν στα εργατικά τάγματα του Ερζερούμ, Καρς και Σαρήκαμις».

Βασισμένος σε μια σειρά επισήμων αναφορών ο Βρετανός πρωθυπουργός Λόιντ Τζορτζ προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις στη Βουλή των Κοινοτήτων (House of Commons. The Parliamentary Debates), Fifth Series, τόμ. 157): «…(στον Πόντο) δεκάδες χιλιάδες (Έλληνες) άνδρες, γυναίκες και παιδιά απελαύνονταν και πέθαιναν. Ήταν καθαρή ηθελημένη εξολόθρευση. “Εξολόθρευση” δεν είναι δικιά μου λέξη. Είναι η λέξη που χρησιμοποιεί η Αμερικανική Αποστολή».

Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας σερ Γουίνστον Τσόρτσιλ στο βιβλίο του The World Crisis, τόμ. V, γράφει: «… οι φοβεροί εκτοπισμοί των Ελλήνων από την Τραπεζούντα και τη Σαμψούντα, που είχαν γίνει το φθινόπωρο του 1921, έφταναν τώρα για πρώτη φορά στην Ευρώπη».

Ο Αμερικανός ταγματάρχης Γιόουελ δίνει μια εικόνα του μικρασιατικού Πόντου το 1921: «Πτώματα, πτώματα σε όλο το μήκος της πορείας των εκτοπιζομένων… Φρίκη και πτώματα».

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Γκίμπονς γράφει: «Η πεδιάδα της Μαλάτειας ήταν στρωμένη με πτώματα Ελλήνων ».

Μαρτυρίες Σοβιετικών : Οι σοβιετικοί που υπήρξαν οι βασικοί σύμμαχοι του κεμαλικού εθνικισμού τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής του. Είναι οι πιθανότητες οι μπολσεβίκοι να αντάλλαξαν με τον τρόπο αυτό την υποστήριξη του παντουρκιστικού κινήματος που δρούσε στη Ρωσία στην Οκτωβριανή τους Επανάσταση. Για αυτό τον λόγο οι σοβιετικοί λοιπόν προμήθευσαν τους κεμαλικούς με όπλα, χρήματα, στρατιωτικούς συμβούλους. Η τουρκική αντεπίθεση στο μικρασιατικό μέτωπο κατά των ελληνικών στρατευμάτων το 1921, οργανώθηκε από τον Μ. Φρούνζε, στρατιωτικό απεσταλμένο των σοβιετικών. Κατά συνέπεια, η μαρτυρία των αποσταλμένων αυτών έχει ιδιαίτερη αποδεικτική σημασία.

O Φρούνζε, έδωσε μια από τις ελάχιστες μαρτυρίες για τους ηττημένους αντάρτες: «Συναντήσαμε μια μικρή ομάδα από 60-70 Έλληνες, οι οποίοι μόλις είχαν καταθέσει τα όπλα. Όλοι τους είχαν εξαντληθεί στο έπακρο… Άλλοι έμοιαζαν κυριολεκτικά με σκελετούς. Αντί για ρούχα κρέμονταν από τους ώμους τους κάτι απίθανα κουρέλια. Στο κέντρο της ομάδας βρίσκονταν ένας ψηλός κι’ αδύνατος παπάς, φορώντας το καλυμαύχι του… Φυσούσε κρύος αέρας και όλη η ομάδα κάτω από τα σπρωξίματα των συνοδών-στρατιωτών, κατευθυνόταν με πηδηματάκια προς τη Χάβζα. Μερικοί όταν μας αντίκρυσαν, άρχισαν να κλαίνε δυνατά ή μάλλον να ουρλιάζουν, μια και ο ήχος που ξέφευγε από τα στήθη τους, έμοιαζε περισσότερο με ουρλιαχτό κυνηγημένου ζώου» . Ο Φρούνζε περιέγραψε και άλλο ένα περιστατικό. Όταν περνούσαν δίπλα από μια ομάδα αιχμάλωτων Ελλήνων στη Μερζιφούντα, ένας από τους αιχμαλώτους φώναξε στη σοβιετική αντιπροσωπεία ότι ήταν και αυτοί ένοχοι γιατί ενίσχυαν τον Κεμάλ και τους Τούρκους. Το συναίσθημα αυτό των ανταρτών του δυτικού Πόντου ήταν εξαιρετικά έντονο. Ο οπλαρχηγός Κισά Μπατζάκ (Κοντοπόδης) διακύρησσε: «… oι Ρώσοι κομμουνιστές δώσανε όπλα στον Κεμάλ για να χτυπήσει εμάς, του έδωσαν υποστήριξη, απελευθέρωσαν όλους τους Τούρκους στρατιώτες που είχαν συλλάβει αιχμαλώτους όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα». Υποστήριζε ότι οι κομμουνιστές κατέδιδαν τις προσπάθειες προμήθειας οπλισμού των ανταρτών από τη Ρωσία και παρέδιδαν Πόντιους στους Τούρκους.

Ο Φρούνζε έγραφε τα εξής για την πολιτική του Τοπάλ Οσμάν: «…όλη αυτή η πλούσια και πυκνοκατοικημένη περιοχή της Τουρκίας, ερημώθηκε σε απίστευτο βαθμό. Απ’ όλο τον ελληνικό πληθυσμό των περιοχών της Σαμψούντας, της Σινώπης και της Αμάσειας απόμειναν μόνο μερικές ανταρτοομάδες που περιπλανιόντουσαν στα βουνά. Εκείνος που έγινε περισσότερο γνωστός για τις θηριωδίες του ήταν ο αρχηγός των Λαζών Οσμάν Αγάς, ο οποίος πέρασε δια πυρός και σιδήρου με την άγρια ορδή του όλη την περιοχή.»

Ο Αράλοβ, σοβιετικός πρέσβης στην Άγκυρα, ενημερώθηκε στη Σαμψούντα από τον αρχιστράτηγο Φρούνζε. Ο Φρούνζε του είπε ότι είχε δει πλήθος Έλληνες που είχαν σφαγιαστεί, «βάρβαρα σκοτωμένους Έλληνες -γέρους, παιδιά, γυναίκες». Προειδοποίησε επίσης τον Αράλοβ για το τι επρόκειτο να συναντήσει πτώματα σφαγιασμένων Ελλήνων τους οποίους είχαν απαγάγει από τα σπίτια τους και είχαν σκοτώσει πάνω στους δρόμους.

Για το θέμα αυτό ο Αράλοβ είχε ιδιαίτερη συνομιλία με τον Κεμάλ. Αναφέρει ο ίδιος: «Του είπα (του Κεμάλ) για τις φρικτές σφαγές των Ελλήνων που είχε δει ο Φρούντζε και αργότερα εγώ ο ίδιος. Έχοντας υπ’ όψη μου τη συμβουλή του Λένιν να μην θίξω την τουρκική εθνική φιλοτιμία, πρόσεχα πολύ τις λέξεις μου…» Ο Κεμάλ απάντησε ως εξής στις «επισημάνσεις» του Φρούνζε: «Ξέρω αυτές τις βαρβαρότητες. Είμαι κατά της βαρβαρότητας. Έχω δώσει διαταγές να μεταχειρίζονται τους Έλληνες αιχμαλώτους με καλό τρόπο… Πρέπει να καταλάβετε τον λαό μας. Είναι εξαγριωμένοι. Ποιοι πρέπει να κατηγορηθούν για αυτό; Εκείνοι που θέλουν να ιδρύσουν ένα “Ποντιακό κράτος” στην Τουρκία…»

Ο Φρούνζε στο βιβλίο του «Αναμνήσεις από την Τουρκία» γράφει: «Από τους 200.000 Έλληνες που ζούσανε στη Σαμψούντα, τη Σινώπη και την Αμάσεια έμειναν λίγοι μόνο αντάρτες που τριγυρίζουν στα βουνά. Το σύνολο σχεδόν των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών εξορίστηκαν σε άλλες περιοχές με πολύ άσχημες συνθήκες. Πληροφορήθηκα ότι οι Τσέτες του Οσμάν Αγά (σ.τ.σ. Τοπάλ Οσμάν) έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα. Έκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους Έλληνες και Αρμένιους που βρήκαν μπροστά τους. γκρέμισαν όλες τις γέφυρες. Παντού υπήρχαν σημάδια γκρεμίσματος. Η διαδρομή από την πόλη Καβάκ προς το πέρασμα Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου όσο θα ζω. Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων συναντούσαμε μόνο πτώματα. Μόνο εγώ μέτρησα 58. Σ’ ένα σημείο συναντήσαμε το πτώμα μιας ωραίας κοπέλας. Της είχανε κόψει το κεφάλι και το τοποθέτησαν κοντά στο χέρι της. Σε κάποιο άλλο σημείο υπήρχε το πτώμα ενός άλλου ωραίου κοριτσιού, 7-8 χρονών, με ξανθά μαλλιά και γυμνά πόδια. Φορούσε μόνο ένα παλιό πουκάμισο. Απ’ ότι καταλάβαμε, το κοριτσάκι καθώς έκλαιγε, έχωσε το πρόσωπό του στο χώμα, δολοφονημένο από το κάρφωμα της λόγχης του φαντάρου.»

Η τελευταία πράξη του δράματος γράφτηκε στη Σμύρνη, την πρωτεύουσα της Ιωνίας, τον Σεπτέμβριο του 1922, κάτω από τα απαθή βλέμματα των συμμάχων μας και ενώ ο ελληνικός στρατός είχε αποχωρήσει, εγκαταλείποντας τους Έλληνες της Ιωνίας στο έλεος των κεμαλικών στρατευμάτων. Όπως γράφει ο Γουίνστον Τσόρτσιλ: «Ο Κεμάλ γιόρτασε τον θρίαμβό του με τη μεταβολή της Σμύρνης σε τέφρα και την τεράστια σφαγή τού εκεί χριστιανικού πληθυσμού».

Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε το αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών εθνοτήτων. Το φυσιολογικό μέλλον της Αυτοκρατορίας αυτής το είχε περιγράψει γλαφυρά η Ρόζα Λούξεμπουργκ: «Η Τουρκία δεν μπορεί να αναγεννηθεί σαν σύνολο γιατί αποτελείται από διαφορετικές χώρες. Κανένα υλικό συμφέρον, καμιά κοινή εξέλιξη που θα μπορούσε να τις συνδέσει δεν είχε δημιουργηθεί! Αντίθετα, η καταπίεση και η αθλιότητα της κοινής υπαγωγής στο τουρκικό κράτος γίνονται όλο και μεγαλύτερες! Έτσι δημιουργήθηκε μια φυσική τάση των διαφόρων εθνοτήτων να αποσπασθούν από το σύνολο και να αναζητήσουν μέσα από μια αυτόνομη ύπαρξη το δρόμο για μια καλύτερη κοινωνική εξέλιξη. Η κρίση της Ιστορίας για την Τουρκία είχε πια βγει: βάδιζε προς την διάλυση.»

Με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ήττα της οθωμανικής αυτοκρατορίας προοιωνίζεται την αντικατάστασή της από έθνη-κράτη (Τουρκία στο μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας, Ιωνία και Ανατολική Θράκη ενωμένα με την Ελλάδα, Αρμενία, Κουρδιστάν και πιθανόν ανεξάρτητος Πόντος) με βάση τους πληθυσμούς. Οι Έλληνες, οι οποίοι ήταν περισσότεροι από το ένα τέταρτο του συνολικού οθωμανικού πληθυσμού, με τη Συνθήκη των Σεβρών βρέθηκαν να ελέγχουν το ένα έκτο του οθωμανικού εδάφους, ενώ εξαιρέθηκε το έδαφος του Πόντου. Η προοπτική αυτή, που διασφάλιζε εν μέρει τους πληθυσμούς από την πλήρη εξόντωση, δεν υλοποιήθηκε τελικά. Η ελλαδική παρουσία στην Ιωνία την περίοδο 1919-1922 ουδόλως ανέτρεψε τα όσα είχαν δρομολογηθεί από το 1908. Ο τουρκικός εθνικισμός, με την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ, έδωσε την ύστατη μάχη του, βοηθούμενος από τους μπολσεβίκους, τους Ιταλούς, τους Γάλλους, τον μουσουλμανικό κόσμο και τον ελληνικό διχασμό. Οι Αμερικανοί υποστήριζαν την ακεραιότητα της Τουρκίας προσβλέποντας σε ένα μελλοντικό προτεκτοράτο.

Πιστεύοντας ότι ενημερώσαμε πλήρως, όλους τους Έλληνες και τους Απόδημους αδελφούς μας για την αναγκαιότητα της Διεθνοποίησης της Γενοκτονίας του Ποντιακού ελληνισμού και ευχαριστώντας τις πηγές από τις οποίες πήραμε τις πληροφορίες μας, θα ευχηθούμε πάλι για την μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, «Ας είναι Αιωνία η Μνήμη τους σε οποιοδήποτε χώρο και γη και είναι τα λείψανα τους».

Κ.Φωτιάδη

Πηγή: http://fdathanasiou.wordpress.com

IΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΣ

ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΑΘΩ

ΚΑΡΥΑΙ ΤΗ 1η/14η Μαΐου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως του Αγίου Όρους

.......Συνήλθε σήμερα στις Καρυές του Αγίου Όρους η Έκτακτος Διπλή Ιερά Σύναξις των Αντιπροσώπων και Προϊσταμένων των είκοσιν Ιερών Μονών του Αγίου Όρους Άθω με θέμα τις συνέπειες στην επιβίωση του Αγίου Όρους από την επιβολή των τελευταίων φορολογικών μέτρων και απεφάσισε να ανοκοινώση υπεύθυνα και αντικειμενικά τα εξής:

 Επειδή τελευταία είδαν το φως της δημοσιότητος ανεύθυνες φημολογίες περί διακοπής των σχέσεων του Αγίου Όρους με την Ελληνική Πολιτεία, λόγω του ανωτέρω θέματος, είναι ανάγκη να δηλωθεί προς πάσα κατεύθυνση ότι το Άγιον Όρος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού Κράτους και για την επίλυση των εκάστοτε προβλημάτων του προσπαθεί να συνεργάζεται εποικοδομητικά και γόνιμα με τους εκπροσώπους του.

Αλγούμε και εμείς και συμπάσχουμε με τον Ελληνικό Λαό μέσα στην παρούσα γενικώτερη πνευματική και οικονομική κρίσι. Άλλωστε χάρι στην αδιάκοπη μέχρι σήμερα φιλοξενία των προσκυνητών γινόμαστε καθημερινά κοινωνοί της αγωνίας τους και συμμέτοχοι των προβλημάτων τους.

Παράλληλα επιθυμούμε να υπενθυμίσουμε και να αποσαφηνίσουμε τα κατωτέρω:

Το Άγιον Όρος αποτελεί μια χιλιόχρονη πνευματική οντότητα, την οποία οι εκάστοτε κτίτορες των Ιερών Μονών επροίκισαν με αγροτικά μετόχια εκτός των ορίων του, ώστε αυτό να μπορεί να επιβιώση και να επιτελέσει την ιστορική και πνευματική αποστολή του. Έτσι το Άγιον Όρος κατόρθωσε στις ιστορικές περιπέτειες του Έθνους και στους αγώνες της Εθνικής Παλιγγενεσίας να συμμετάσχη και συμπαρασταθή με αυτοθυσία, προσφέροντας μοναχούς, εφόδια, και ανεκτίμητα κειμήλια. Επί πλεόν το 1924 παρεχώρησε περίπου 1.200.000 στρέματα γεωργικών εκτάσεων για την αποκατάσταση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Μετά την απελευθέρωση του Αγίου Όρους από τον Οθωμανικό ζυγό η Ελληνική Πολιτεία ανεγνώρισε όλα τα ανωτέρω και κατωχύρωσε το αρχαίο αυτοδιοίκητο καθεστώς του, με ειδικό άρθρο στο Ελληνικό Σύνταγμα και με την Κοινή Δήλωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο νομικό αυτό καθεστώς προβλέπεται η διατήρηση ειδικού φορολογικού καθεστώς.

Αυτή η ειδική θεσμική μεταχείρισις ανετράπη τελευταία με την ψήφισι νέων νομοθετημάτων που επιβάλλουν δυσβάστακτη φορολόγησι των εκτός Αγίου Όρους ακινήτων, ενώ τα έσοδα εξ αυτών μόλις επαρκούν για την στοιχειώδη συντήρησι (όχι την αναστήλωσι) των κτιρίων, την διαβίωσι των μοναχών και την φιλοξενία των προσκυνητών.

Επειδή το ζήτημα δεν είναι μόνο ζωτικής σημασίας, αλλά ήδη και επιβιώσεως για τις περισσότερες Ιερές Μονές, η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους έχει ζητήσει από τις πρόσφατες Κυβερνήσεις την διατήρησι του προϋπάρχοντος φορολογικού καθεστώτος του Αγίου Όρους, πράγμα το οποίο έχει γίνει κατανοητό από την πολιτική ηγεσία και ευελπιστούμε για την νομοθετική διευθέτησή του.

Μαζί με τον Ορθόδοξο λαό μας εκτενώς προσευχόμεθα στον Πανοικτίρμονα Θεόν, δια πρεσβειών της Παναγίας μας, Κυρίας και Εφόρου του Αγίου Όρους, να χαρίζη μετάνοια, πνευματική δύναμη και υπομονή σε όλους τους ευσεβείς Χριστιανούς, να αποσοβήση τους πνευματικούς και υλικούς κινδύνους και να φωτίση τους πολιτικούς ηγέτες της Ελλάδος να εξεύρουν την καλλίτερη λύσι για την Πατρίδα μας και το Άγιον Όρος.

Άπαντες οι εν τη Εκτάκτω Διπλή Ιερά Συνάξει Αντιπρόσωποι και Προϊστάμενοι

Των είκοσιν Ιερών και Ευαγών Μονών Του Αγίου Όρους Άθω.

Αγιορείτικες μνήμες

ΠΗΓΗ: aktines.blogspot.com

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν είναι ξεκάθαρο το αποτέλεσμα των διερευνητικών εντολών . Καλό όμως είναι να θυμόμαστε ότι η παράταση της ακυβερνησίας κάνει ορισμένους γείτονες να τρίβουν τα χέρια τους. Θυμίζω ότι το επεισόδιο των Ιμίων προκλήθηκε το 1996 όταν ο κ. Κ. Σημίτης μόλις είχε αναλάβει την εξουσία διαδεχόμενος τον ασθενή Ανδρέα Παπανδρέου. Θυμίζω επίσης ότι τα αιματηρά επεισόδια στην Κύπρο, που οδήγησαν στην χάραξη της πράσινης γραμμής, ξεκίνησαν τον Δεκέμβριο του 1963 όταν στην Αθήνα δεν υπήρχε σαφής κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1963.

 Η Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου είχε βγει πρώτη, αλλά δεν διέθετε την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, την οποία τελικά απέκτησε με τις επαναληπτικές εκλογές του Φεβρουαρίου 1964. Σ’ αυτό το κλίμα προσφάτως η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι θα διενεργήσει έρευνες για υδρογονάνθρακες και πετρέλαιο σε περιοχές κοντά στο Καστελλόριζο αμφισβητώντας την ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου.

Παράλληλα θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η ήττα του Σαρκοζί στη Γαλλία χαροποίησε τους Τούρκους πολιτικούς διότι τον θεωρούσαν αντιτούρκο και εμπόδιο –μαζί με την Γερμανίδα Καγκελλάριο Μέρκελ- στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρ. Ένωση. Προς το παρόν εμείς χαιρόμαστε για τις δηλώσεις του νέου Γάλλου Προέδρου Ολάντ ότι θα πιέσει τη Γερμανία και την Ευρ. Ένωση για χαλάρωση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και φαίνεται λογικό να θέλουμε συμμάχους στην ακύρωση της λιτότητας και στην αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Όμως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα διλήμματα περί των Μνημονίων θα μας απασχολήσουν για τα επόμενα δύο χρόνια, ενώ η τουρκική επιθετικότητα θα είναι εδώ κοντά μας παρούσα και λίαν απειλητική για πολλά ακόμη χρόνια. Όπως επίσης θα ήθελα να θυμίσω σε πολλούς συνέλληνες που το ξεχνούν ότι η διαίρεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων στην Ελλάδα είναι ασαφής και προσωρινή, διότι τα οικονομικά μας σε λίγα χρόνια θα έχουν βελτιωθεί. Ενώ η διαχωριστική γραμμή μεταξύ εθνοκεντρικών και εθνοαποδομητών θα είναι παρούσα για τις επόμενες δεκαετίες, όπως και η αντίθεση μεταξύ οπαδών της δυναμικής εξωτερικής πολιτικής και των υποστηρικτών των ενδοτικών και υποχωρητικών λύσεων.

Προσωπικά συμφωνώ ότι η οικονομική συνταγή των δύο μνημονίων είναι κακή. Όμως δεν είμαι διατεθειμένος στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα να δώσω συγχωροχάρτι σε πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες πολέμησαν επί χρόνια την έννοια του έθνους και του εθνικού κράτους, καλλιέργησαν την ανοχή προς τα εγκλήματα των λαθρομεταναστών και υποστήριξαν φιλοτουρκικά βιβλία στα σχολεία μας. Επιτέλους κάποιοι πρέπει να αναρωτηθούν εν όψει μάλιστα και της πιθανότητας νέων εκλογών: Μάς αρκεί ένα κόμμα απλώς να φωνάζει κατά του μνημονίου και θα παραβλέψουμε τις τυχόν ολέθριες θέσεις που έχει στο Μακεδονικό, στα ελληνοτουρκικά, στο μεταναστευτικό και σε άλλα καίρια εθνικά ζητήματα;

Τα Σκόπια πανηγυρίζουν που δεν ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Αντώνης Σαμαράς και ετοιμάζονται να διεκδικήσουν τη δική μας στήριξη για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Η ελληνική ΑΟΖ πρέπει αμέσως να ανακηρυχθεί. Στην Κύπρο η Τουρκία ετοιμάζει λύση δύο κρατών. Ας σταματήσουν, λοιπόν, οι πανηγυρικοί ακκισμοί των Αριστερών Ριζοσπαστών και ας ξαναψηφίσει ο λαός μας για μία στιβαρή και εθνικώς αξιοπρεπή διακυβέρνηση.

Tideon : Σεβασμός στην πίστη, είναι να αφήσουν τον καθένα να εκφράζεται σύμφωνα με την πίστη του. Αν οι άλλοι θίγονται, σημαίνει ότι έχουν φανατισμό και ο φανατισμός δεν δικαιούται προστασίας !

 Απαγορεύονται τα θρησκευτικά σύμβολα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Θα υπάρχει ένα θρησκευτικά ουδέτερο σήμα «πίστης»  !

Όταν η ‘πολιτική ορθότητα’ συναντά το ‘οικουμενιστικό πνεύμα’, έχουμε ένα ‘ουδέτερο’ θρησκευτικό σήμα για τους θρησκευτικούς λειτουργούς που θα παρευρεθούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. 
Αν και η επίσημη δικαιολογία για την απαγόρευση κάθε θρησκευτικού συμβόλου είναι ο «σεβασμός για τους διαφορετικούς θρησκευόμενους λαούς».

Η Telegraph αναφέρει ότι τα θρησκευτικά σύμβολα θα απαγορευτούν από τα σήματα που έχουν σχεδιαστεί να φορούν οι εφημέριοι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ο βασικός λόγος, είναι να μην «προσβάλλουν τους ανθρώπους που επιθυμούν να φορούν μόνο το δικό τους σύμβολο πίστης».

Η καρφίτσα πέτου, η οποία έχει ως στόχο να αναδείξει το ρόλο που θα έχουν οι θρησκευτικοί ηγέτες στους Αγώνες του 2012, έχει γίνει το κέντρο μιας διαμάχης καθώς τα θρησκευτικά σύμβολα απορρίφθηκαν από το σχεδιασμό. Η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου (LOCOG) ρώτησε μια συμβουλευτική επιτροπή από εκπροσώπους διαφόρων θρησκειών για να δώσουν ιδέες για την εμφάνιση που θα έχει το σήμα.

Ενώ φέρεται ότι υπήρχαν σχέδια που περιλάμβαναν σύμβολα και από τις εννέα από τις θρησκείες που ήταν παρούσες στην επιτροπή των αντιπροσώπων, ο σχεδιασμός απορρίφθηκε. Η κεντρική ιδέα ήταν ότι όλα τα άτομα που θα φορούν το σήμα δεν θα  αισθάνονται άνετα με τα αθλητικά σύμβολα άλλων θρησκειών. (Σχ. ΚΟ: Το γιατί δεν μπορούν να φορούν το σήμα της δικής τους θρησκείας είναι άγνωστον. Για φαντάσου να απαγορεύσουν τις σημαίες και τα εθνικά σύμβολα και να υιοθετήσουν και "κοινό έμβλημα" για όλους τους αθλητές... Χάριν της "ειρήνης" και της "ενότητας των λαών". Μην μου πείτε ότι σας φαίνεται και τόσο μακρινή ιδέα...)

Η Telegraph συνεχίζει:

Το τελικό σήμα – που παρουσιάστηκε στον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ και σε οκτώ άλλους θρησκευτικούς ηγέτες που βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Πάρκο - διαθέτει απλά τη λέξη «πίστη» και μια υδρόγειο, παράλληλα με τα λογότυπα των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων. [...]

Το σήμα θα φορεθεί από τους 193 θρησκευτικούς λειτουργούς - που θα ασχολούνται με αθλητές, υπαλλήλους, το προσωπικό και τα μέλη των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Αν και υπήρχε πρόταση για ένα σήμα που θα φέρει τα εννέα σύμβολα – ανάμεσά τους το σταυρό και την ημισέληνο - οι διοργανωτές λένε ότι θα είχε «περιορισμένη» "απήχηση" στους θρησκευόμενους αθλητές και θεατές.

Η επιτροπή απέρριψε και άλλες προτάσεις για το σχεδιασμό, συμπεριλαμβανομένης μιας εικόνας με χέρια σε στάση προσευχής και μίας με ένα αναμμένο κερί.

«Συζητήσαμε πολλές ιδέες - είναι πάντα δύσκολο να έχουμε ένα σύμβολο με το οποίο θα νιώθουν άνετα όλοι», δήλωσε ο αιδεσιμότατος Duncan Green, ο οποίος υπηρτεί ως Αγγλικανός ιερέας και είναι ο επικεφαλής των πολύ-θρησκευτικών λειτουργιών των Ολυμπιακών Αγώνων. «Θέλαμε κάτι που οι άνθρωποι όλων των θρησκειών θα μπορούσαν να φορέσουν και να αισθάνονται άνετα και που θα έδειχνε ότι οι θρησκείες του κόσμο προχωράνε μαζί. Αν θέλουμε κάτι που να απευθύνεται σε όλες τις θρησκείες πρέπει να είναι ουδέτερο. "

 Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Τι προτείνει γέροντας ασκητής στους Έλληνες για να ξεπεράσουν τη θλίψη και τη δυστυχία που προκαλεί η δοκιμασία της Ελλάδος.

Καλοί μου Χριστιανοί θα έρθουν πολλά δεινά.

Πολλοί δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η δοκιμασία στα μάτια του Θεού εκλαμβάνεται ως άσκηση που αποσκοπεί να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά Του! Και ως δοκιμασία νοείται κάθε πρόβλημα που προκαλεί κρίσεις, εφήμερα αδιέξοδα, γογγυσμούς και γκρίνιες. Ο άνθρωπος στα μάτια του Θεού λογίζεται ως αθλητής που αγωνίζεται και προπονείται νύχτα -ημέρα προκειμένου να ανταπεξέλθει στον αγώνα της ζωής και να λάβει το στεφάνι της νίκης.

Μέσα στο πλαίσιο τούτο νοείται και η οικονομική κρίση, την οποία όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. Όλοι μας λοιπόν άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο δοκιμαζόμαστε στο στάδιο αυτό. Και από το πόσο θα ανταπεξέλθουμε στην προπόνηση, από το πόσο καλοί θα είμαστε εξαρτάται και το αν θα τα καταφέρουμε να βγούμε νικητές. Πότε όμως ο αθλητής γίνεται καλός και φθάνει στο στόχο της νίκης; Όταν υπακούει στις εντολές του προπονητή! Τότε είναι αλήθεια ότι η δοκιμασία μετατρέπεται σε παιχνίδι και ουσιαστικά χαροποιεί τον αθλητή...

Στην υπακοή κρύβεται το μεγάλο μυστικό της υπέρβασης κάθε δοκιμασίας. Ο Θεός είναι ο άριστος προπονητής που επιθυμεί διακαώς για τον άνθρωπο την ευτυχία και την χαρά της νίκης. Αρκεί λοιπόν ο άνθρωπος να στρέψει τα μάτια προς τον ουρανό και Τον αφουγκραστεί και τότε η δοκιμασία γίνεται απλό-ευχάριστο παιχνιδάκι! Ναι, καλά διαβάσατε γίνεται παιχνίδι που οδηγεί πάντα στη νίκη. Και ως νίκη νοείται η γη που ρέει μέλι και γάλα, ευτυχία, χαρά, δικαιοσύνη. Είναι η αναφερόμενη στις γραφές γη της επαγγελίας...

 Η Ελλάδα ως νέος Ισραήλ

Τρανό παράδειγμα αποτελεί η πορεία του παλαιού Ισραήλ από την Αίγυπτο, η οποία είχε ως κατάληξη τη μετάβαση στη γη τούτη!

Και η πορεία αυτή, επαναλαμβάνεται διαχρονικά για το Νέο Ισραήλ. Και στο νέο Ισραήλ περιλαμβάνεται και η ευλογημένη χώρα μας η Ορθόδοξη Ελλάδα. Ο νέος Ισραήλ ζει τώρα στην ανασφάλεια και τον φόβο που προκαλεί η αχανής πνευματική έρημος της ζωής! Βιώνει τις θλίψεις και τις απογοητεύσεις της νοσηρής προσκόλλησής της στο τι θα φάει και τι θα πιεί.

Η Βασιλεία όμως των ουρανών δεν είναι βρώσις και πόσις, δηλαδή το τι θα φάμε και το τι θα πιούμε, αναφέρεται στο δοξαστικό τροπάριο των Αίνων της Εʼ Κυριακής των Νηστειών!

Η προσκόλλησή μας λοιπόν στα υλικά αγαθά έφερε αυτή την κρίση! Και αυτό γιατί η ψευδαίσθηση της ιδιοκτησίας που μεθοδευμένα και συστηματικά καλλιεργήθηκε μας απομακρύνει από τους πραγματικούς θησαυρούς που φέρνουν στον άνθρωπο την ασφάλεια, την χαρά και την ευτυχία. Και η ψευδαίσθηση αυτή έφερε την διαπλοκή , τις απάτες, τη σήψη και τη διαφθορά να κυριαρχούν στον αγιασμένο τούτο τόπο. Μετέτρεψαν την Ελλάδα σε κρανίου τόπο και αχανή έρημο.

 Έλεος και θυσία γιααποφυγή των επερχόμενων δεινών

Το ζητούμενο λοιπόν είναι σήμερα πως θα ξεφύγουμε από την έρημο τούτη, νοούμενη ως ανεργία, ως φτώχεια ως δυστυχία, ως πόνο...; Πως λοιπόν θα ξεπεράσουμε την κρίση και θα φθάσουμε στη νέα γη της Επαγγελίας;

Η προσέγγιση στους θησαυρούς της γης που ρέει μέλι και γάλα στην παραδεισένια γη της αιώνιας ευτυχίας γίνεται μόνο μέσω μίας οδού και μέσω ενός προπονητή! Η οδός αυτή ονομάζεται «Έλεος και Θυσία» και έχει ως μοναδικό προπονητή τον Ιησού Χριστό.

Όσο λοιπόν οι Έλληνες Χριστιανοί αρνιόμαστε να βαδίσουμε την οδό τούτη τόσο οι κλυδωνισμοί θα αυξάνονται προκαλώντας νέες κρίσεις, νέα προβλήματα, νέες θλίψεις και ανασφάλειες, τονίζει γνωστός γέροντας ασκητής που ζει στο Παγγαίο όρος.

Η οδός αυτή έχει ως στέγαστρο τη νεφέλη, δηλαδή την Παναγία μας που μας προστατεύει από τον καύσωνα της αμαρτίας. Έχει το μάννα των Αγγέλων που τρέφει αυτούς που αποφασίζουν να τη διαβούν. Έχει το άκτιστο φως που φωτίζει το κάθε διαβάτη οδηγώντας τον στη νίκη και στο έπαθλο. Και τι δεν έχει αυτή η οδός! Όλα τα καλούδια του Θεού, λέει χαρακτηριστικά ο γέροντας ασκητής...

«Καλοί μου Χριστιανοί θα έρθουν πολλά δεινά. Δεινά που μεταφράζονται σε πόλεμο, πείνα και δυστυχία εάν αμέσως δεν επιστρέψουμε ψυχή και σώματι στην οδό του ελέους και της θυσίας. Και στο δρόμο αυτό ο άνθρωπος δεν περπατά με τα πόδια του σώματος αλλά με την ψυχή του! Μόνο με την ψυχή του μπορεί να περπατήσει. Θα μου πείτε: Τι μας λες παπά! Μπορεί η ψυχή να έχει ποδάρια; Ναι καλοί μου χριστιανοί έχει ποδάρια και η ψυχή. Κι αν αυτά βαδίσουν στο δρόμο του ελέους και της θυσίας που άνοιξε διάπλατα πρώτος ο Χριστός τότε αγιάζονται, χαροποιώντας τον Πατέρα και Δημιουργό Θεό Και αγιασμός σημαίνει πως γεμίζει ο άνθρωπος με τα ουράνια δώρα, της δικαιοσύνης, της ανιδιοτέλειας, της αλήθειας, της πραγματικής αγάπης μεταφραζόμενης ως θείου έρωτα καθώς και όλα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Τότε και μόνο τότε ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος της αναστάσιμης χαράς, που μετατρέπει τη θλίψη σε χαρά, τον πόνο σε αγαλλίαση. Τότε κάθε τόπος αγιάζεται και κάθε αρρώστια θεραπεύεται. Κάθε κρίση διαλύεται και ανοίγουν νέοι ορίζοντες και προοπτικές! Σχηματίζονται νέες αυτοκρατορίες... και αλλάζει παγκοσμίως το σκηνικό!

Γρήγορα συνεχίζει ο γέροντας ασκητής του Παγγαίου όρους σύσσωμη η Ελλάδα θα κληθεί να περπατήσει, με την ψυχή της την οδό του ελέους και της θυσίας μέσα από σειρά γεγονότων και δοκιμασιών που η φιλευσπλαχνία και η αγάπη του Σωτήρα Χριστού ετοιμάζει. Συνταρακτικά γεγονότα θʼ έρθουν εντελώς ξαφνικά.

 Γεγονότα που θα πρέπει πάση θυσία και με οποιαδήποτε κόστος να βρουν τους Χριστιανούς πάνω στα χνάρια και τις περπατησιές του Κυρίου μας. Θα πρέπει να τους βρουν με αναμμένες τις δάδες της καρδιάς τους με το φως της ταπείνωσης. Μόνο πατώντας στα χνάρια αυτά θα νιώθουμε ασφαλείς. Μόνο έτσι θα φθάσουμε στην έξοδο από το τούνελ του διαβόλου, την άβυσσο που βιώνουμε σήμερα στο πετσί μας. Μόνο έτσι θα αξιωθούμε να φθάσουμε στο αναστάσιμο γεύμα, νοούμενο και ως γη της Επαγγελίας.

Αλίμονο όμως Χριστιανοί μου, σʼ αυτούς που τα επερχόμενα γεγονότα θα τους βρουν να περιπλανώνται ακόμη στην έρημο αναζητώντας ψεύτικους σωτήρες που δημιουργεί η οφθαλμαπάτη της αγνωσίας τους και της συνειδητής η ασυνείδητης απομάκρυνσης από τον Χριστό. Αλίμονο γιατί θα υποφέρουν πολλά δεινά.

Αυτοί οι δυστυχείς, όπως έλεγε ο Άγιος της Ρωμιοσύνης Κοσμάς ο Αιτωλός θα φθάσουν να παρακαλούν να βγουν οι νεκροί από τους τάφους για να χωθούν οι ίδιοι, μήπως και γλυτώσουν... από τη συμφορά! Καλό λοιπόν είναι να γνωρίζουν τώρα μάλιστα που βρισκόμαστε στο καταμεσής των γεγονότων και του πάθους του Γολγοθά της ευλογημένης χώρας μας ότι χωρίς Χριστό σωτηρία δεν υπάρχει. Τελεία και παύλα...»

Τα λεγόμενα του γέροντα ασκητή, αποτελούν απάντηση σʼ αυτούς που αγωνιούν να μάθουν το πως θα εξελιχθούν και το πότε θα γίνουν τα γεγονότα που θα επαληθεύσουν τις προφητείες των αγίων μας. Σʼ αυτούς κυρίως που εκλαμβάνουν ως ποθούμενο και γη της Επαγγελίας, τη μετάβαση στη Βασιλεύουσα και στην Αγία Σοφία. Σʼαυτους που θέλουν να σταθούν πάλι στον αναστημένο ελεήμονα πάλαι ποτέ μαρμαρωμένο βασιλιά μας, τον Άγιο Ιωάννη Βατάτζη.

Θεωρούν οι καημένοι και πιστεύουν πως το ποθούμενο θα το ζήσουν ως θεατές και απλοί παρατηρητές. Κάνουν τραγικό όμως λάθος. Αυτοί λέγει ο ταπεινός ασκητής που θα αξιωθούν να βιώσουν τον αναστάσιμο χαρακτήρα του ποθούμενου θα είναι εκείνοι μόνο που θα πατούν στα χνάρια του Κυρίου στην οδό του ελέους και της θυσίας. Εκείνοι που θα υψώνουν ως σημαία τον ευαγγελικό λόγο και τις διδαχές Του.

Οι υπόλοιποι ως γνωστό υποφέρουν σήμερα και θα συνεχίσουν να υποφέρουν σε κάθε λογής κρίσεις και δεινά. Και αυτό γιατί κάθε φορά θα πιστεύουν σε ψευδαισθήσεις και οφθαλμαπάτες των σύγχρονων Σειρήνων της εποχής που θα τους απογοητεύουν και θα τους κάνουν να κλυδωνίζονται καταδικάζοντάς τους σε θάνατο μακρυά από την πολυπόθητη Ιθάκη.

Και θα συνεχίσουν να υποφέρουν, καλοί μου άνθρωποι, αν δεν κοιτάξουν με τα μάτια της ψυχής στον ουρανό και δεν βαδίσουν με τα πόδια της ψυχής στο θυσιαστικό δρόμο του Σωτήρα Χριστού. Γιατί θα ζουν συνεχώς στο πάθος μη δυνάμενοι να ανέβουν το λόφο του Γολγοθά και να γευτούν αναστάσιμη χαρά.

Ο γέροντας ασκητής μας δίνει τη συνταγή για να γιορτάσουμε Πάσχα αληθινό. Ας κλείσουμε λοιπόν τα αυτιά μας στις σειρήνες. Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας ακόμη και προς τους λογιζόμενους ως χειρότερους εχθρούς, ας εναποθέσουμε τους θησαυρούς μας στα χέρια των φτωχών. Και τότε οι ψυχές μας θα αξιωθούν να αναφωνήσουν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/04/blog-post_9059.html

Tideon: Είναι αλήθεια ότι η εορτή της μητέρας,  εορτάζεται από μας τους Ορθοδόξους,  στίς 2 Φεβρουαρίου, τότε που  η Παναγιά μας πήγε τον Ιησού Χριστό στο ναό. Η Παναγιά μας πρέπει να είναι το πρότυπο κάθε μητέρας. Επειδή οι Προτεστάντες καί άλλοι αιρετικοί, είναι ορφανοί από Μάνα Παναγιά, γι αυτό δημιούργησαν μια γιορτή χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο. Όμως επειδή η πολύτεκνη μάνα,  βάλλεται σήμερα περισσότερο ίσως από κάθε τι, γι αυτό δημοσιεύομε το εν λόγω άρθρο, προτρέποντας με αυτό τον τρόπο την κάθε μάνα να γίνει πολύτεκνη, παραδομένη  στο θέλημα του Αγίου Θεού.

   Στη  Μητέρα είναι αφιερωμένη η δεύτερη Κυριακή του Μάη. Μια γιορτή παγκόσμιας αντινοβολίας.

Άνοιξη,  ήλιος και  πανδαισία   χρωμάτων και αρωμάτων, πανηγυρίζουν μαζί της.

 Η  μορφή της    αποτελεί πηγή ζωής και εσωτερικής ευδαιμονίας για όλους τους ανθρώπους. 

Μια μέρα ανοιξιάτικη,    αφιερωμένη σ’ εκείνη που ανάμεσα στους ανθρώπους προεξάρχει ως δημιούργημα από τα εκλεκτότερα της Ιστορίας.

 Αφιερωμένη  σε  κείνη που  προηγείται  στην τελετουργία  της δημιουργίας νέων ψυχών, στην τεκνογονούσα και τεκνοτροφούσα . Στο   πρόσωπό της ατενίζουμε  τη συνέχεια της ανθρώπινης ζωής,  που τροφοδοτεί διαρκώς τον κοινωνικό οργανισμό με νέο  αίμα. Είναι εκείνη  που σμιλεύει  τις ψυχές των παιδιών σε πνευματικά καλλιτεχνήματα.

                 Ο  ύμνος ευγνωμοσύνης κι’ αγάπης ανήκει  κατά κύριο λόγο σε εκείνη που νοηματίζει τη ζωή μας,  που στο πρόσωπό της συναντάμε την πηγή όλων των λεπτών και ευγενικών αισθημάτων,  την πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου, που θερμαίνει και την πιο παγωμένη από τα δεινά καρδιά του βίου. Σ’ εκείνη, που μένει όρθια, όταν όλα τα άλλα στηρίγματα χάνονται γύρω μας, και που η στέρησή της , συγκλονίζει τον ψυχικό μας κόσμο και  προκαλεί άπειρη θλίψη.

                Εμείς   θα αποτίσουμε ιδιαίτερο φόρο τιμής στην πολύτεκνη  Μητέρα   , που με  την καλλιτεκνία της αποτελεί εγγύηση  για την επιβίωση  του έθνους  γι’  αυτό και ότι ωραιότερο και υψηλότερο μπορεί να λεχθεί, δεν μπορεί παρά να αφορά εκείνη.

               Η πολύτεκνη Μητέρα  μέσα στην εποχή της κατάπτωσης και της παρακμής των αξιών, μέσα στη φρίκη της αθλιότητας που μας κυκλώνει, υψώνεται  στη μεγαλοσύνη της , ακαταμάχητη στη δοκιμασία, μάρτυρας,  πίστεως, ελπίδας, κι’ αγώνα.

              Τρυφερή μητέρα πολλών  παιδιών,  άρωμα της κοινωνίας μας,  διάψευση της λατρείας  των ειδώλων  της άνεσης  και του μοντερνισμού νικήτρια  του κομφορμισμού και του υπολογισμού,  έμπρακτος κήρυκας  του Ελληνικού πνεύματος που κατανικά την ύλη και  υπερισχύει   των φυσικών δυσκολιών.

                     Η  Μητέρα  αυτή μέσα στο σύγχρονο ρεύμα του συμβιβασμού και των παρεκκλίσεων είναι δημιουργός  ηρωικής  ζωής,  καθήκοντος και τιμής. Είναι άλλωστε   πράξη ηρωισμού η απόκτηση πολλών παιδιών σήμερα. Τα πολλά παιδιά, απαιτούν  κόπους,  εκδαπάνηση  χρόνου ,σωματικών και πνευματικών δυνάμεων, μεγέθη που  δεν δέχονται να θυσιάσουν οι περισσότερες γυναίκες   στην εποχή  μας,  εποχή  υλοφροσύνης και  συμβατικότητας.  Το πνεύμα θυσίας και  διακονίας, που καταξιώνει και ομορφαίνει τη ζωή της γυναίκας   είναι ξένο από τις περισσότερες. Η πλειονότητα   όχι μόνο αποφεύγει  να αποκτήσει  παιδιά, αλλά και ειρωνεύεται   εκείνες που αποκτούν  πολλά παιδιά.

Η  Μητέρα  σήμερα, παράλληλα με τον αγώνα της να διαθρέψει  τα παιδιά της  έχει  να αντιμετωπίσει  τους σαρκασμούς και τις ειρωνείες.

 Σήμερα που δοκιμάζεται η αντοχή μας και κρίνεται η επιβίωση του Έθνους μας στη γη  των πατέρων μας, η πλειονότητα των γυναικών  είναι έτοιμες όχι μόνο να μη φέρουν τη ζωή στον κόσμο αλλά και  να τη σκοτώσουν, όταν άθελά τους εμφανιστεί.

          Η αντίθετη στους θείους και πανανθρώπινους  νόμους  τερατώδης εξάπλωση των αμβλώσεων, συνεισφέρει αποτελεσματικά στην υπογεννητικότητα και αποτελεί για  τον Ελληνισμό τη σύγχρονη κερκόπορτα.

     Η  φυγοτεκνία- ολιγοτεκνία   αποτελούν την  κυριότερη απειλή που δέχεται η πατρίδα μας , γιατί χωρίς επαρκή νεανικό πληθυσμό είναι αδύνατη η ανάπτυξη και η ασφάλειά της.  Όσο κι αν φροντίζουμε  για  εξοπλισμούς   ματαιοπονούμε. 

          Ο Θουκυδίδης,  ρεαλιστής πάντα , είχε πει: «Άνδρες πόλις, ού τείχη και νήες ανδρών κεναί» ήτοι,  οι άνδρες είναι που σώζουν την πόλη και όχι τα τείχη και τα πλοία, που είναι άδεια από άνδρες.

 Το δημογραφικό  είναι μέγιστο  εθνικό πρόβλημα, και θα πρέπει  να αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα.

     Τα στοιχεία είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά, οι αριθμοί μιλούν ξεκάθαρα.

 Για να μη γίνουμε  λαός του παρελθόντος πρέπει να υπάρξει Εθνική  πολιτική γεννήσεων,   που να πείθει τους νέους,  ότι είναι πρωτίστως προς το συμφέρον τους η δημιουργία οικογένειας και μάλιστα πολυμελούς.

      Οι πολιτικοί μας ας σταματήσουν τους   κενούς ,ανέξοδους  και άκαρπους  λόγους την ημέρα που γιορτάζει η Μητέρα. Πρέπει να λάβουν  γενναία μέτρα ανατροπής του σημερινού σκηνικού .

       Σήμερα που γιορτάζουμε και τιμάμε την Μητέρα   καλούμαστε  να θυμηθούμε ότι αυτό είναι το μέγα χρέος προς την πατρίδα και το έθνος, είναι απαίτηση των καιρών, επιταγή της ιστορίας.

Επί δύο αιώνες τώρα, ο Ελληνισμός ζεί ένα απατηλό όνειρο, το όνειρο της Ευρώπης.

Η ναυμαχία του Ναυαρίνου στην οποία συνέτριψαν τον τουρκικό στόλο ενωμένοι οι στόλοι της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας, και έθεσαν τα θεμέλια έτσι για την ίδρυση του κρατιδίου της Ελλάδος, έδωσε την εντύπωση στους Έλληνες, ότι ο «πολιτισμένος κόσμος» ήσαν οι ισχυροί Ευρωπαϊκοί λαοί. Η ιδέα ότι το μέλλον μας βρίσκεται στην Ευρώπη, ενισχύθηκε με την αποδοχή της βασιλείας του Όθωνα στην αρχή και του Γεωργίου του Α αργότερα. Η τελευταία μάλιστα  συνοδεύθηκε από την παραχώρηση των Επτανήσων στην Ελλάδα από την Αγγλία, που πλέον θα ήλεγχε μέσω της βασιλείας ολόκληρη την Ελλάδα και όχι μόνο τα Επτάνησα. «Δικαιωμένοι» όμως αισθάνθηκαν οι Έλληνες για αυτήν την πολιτική ένωση της μικράς Ελλάδος με τα Αγγλοκρατούμενα Επτάνησα, αφού παρερμήνευαν την πραγματικότητα της Ευρώπης, και υπελάμβαναν, αντίθετα προς ό,τι συνέβη πολιτικώς, ότι ήταν δίκαιο το ότι τα Επτάνησα νομικώς και διοικητικώς ενώθηκαν με την Ελλάδα! Και τούτο, αφού είχαμε διώξει επί τέλους τον Όθωνα και είχαμε τις εσωτερικές τουλάχιστον προϋποθέσεις για μια πορεία εθνικά πιο ανεξάρτητη.

Το 1922 τα συμφέροντα Ευρωπαϊκών χωρών, πιθανότατα δε και ο σιωνισμός, οδήγησαν στην μικρασιατική καταστροφή τον στρατό μας με την προδοτική εντολή του αρχιστράτηγου πρίγκηπα Ανδρέα για γενική (άτακτη) υποχώρηση στο μέτωπο, δύο μόλις ώρες ύστερα από τότε που έλαβε το τηλεγράφημα με το οποίο τα δύο ετοιμοπόλεμα συντάγματα του Πλαστήρα και του Πάγκαλου του ζητούσαν διαταγή για να στραφούν προς το μέτωπο της Άγκυρας, και εκείνος δεν απάντησε τίποτα. Aυτά τα απεκάλυψε μιλώντας στην Ένωση Σμυρναίων ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών Καψής, που είχε συλλέξει  τα στοιχεία του από τα αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών (σημείωσε δε ότι, ο λοχαγός Γονατάς που πήγε στον πρίγκηπα το τηλεγράφημα, ενώ μέχρι τότε ήταν φιλοβασιλικός, άλλαξε στρατόπεδο και πήγε με τους φιλοβενιζελικούς αξιωματικούς). Λίγες μέρες αργότερα, ο ίδιος πριγκηπικός αρχιστράτηγος  έδωσε στους δύο ανωτέρω συνταγματάρχες  την εντολή να περάσουν με τα συντάγματά τους προς Ελλάδα από λιμάνια βορείως της Σμύρνης, χωρίς να διέλθουν μέσα από την Σμύρνη. Αυτό, διότι όπως έδειξε η ιστορία, αν περνούσαν μέσα από την Σμύρνη, και αυτήν, και τους πρόσφυγες, τους «φιλοβενιζελικούς ψηφοφόρους», θα έσωζαν,  και  υπήρχε «κίνδυνος» να συλλάβουν τον ίδιο τον Κεμάλ (γι’αυτό το θέμα έκλαιγε όλη του τη ζωή ο Νικόλαος Πλαστήρας, όπως έλεγε η κόρη του).  Για την προδοτική  στάση του θρόνου τότε,  επλήρωσαν οι λεγόμενοι «έξ», που εκτελέσθηκαν για να μην πούνε ευθέως, ότι ό,τι προδοτικό είχαν διαπράξει, το είχαν πράξει από ανοησία τους και με εντολή του βασιλέως. Ο οποίος βέβαια ενεργούσε  κατ’εντολή των «φίλων» του στην Ευρώπη, δηλαδή της Βρετανικής βασιλείας, που ήταν το μόνο του αποκούμπι ύστερα από την κατάργηση της βασιλείας στην ηττημένη Γερμανία. Όλα αυτά, το παραμύθι της Ευρώπης, τα διαστρέβλωσε στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων και καταγράφηκε κυρίως ότι «μας πρόδωσαν» οι σύμμαχοί μας στην Μικρά Ασία. Μα για να σε προδώσει κάποιος πρέπει πρώτα να είναι μαζί σου και ύστερα να σε προδώσει. Πότε οι Ευρωπαίοι ήσαν μαζί μας, ώστε να μπορούν και να μας προδώσουν;

Και μετά τον Β Παγκόμσιο πόλεμο, πάλι το ίδιο επιμύθιο: Μας πρόδωσαν οι σύμμαχοί μας και δεν μας έδωσαν την Κύπρο, δεν μας έδωσαν την Βόρειο Ήπειρο. Την δε αριστερά, την πρόδωσε και αυτήν ο Στάλιν.. . Αν είναι δυνατόν!  Πότε αυτοί όλοι ήσαν μαζί μας, για να μας προδώσουν; Ήσαν εχθροί μας, και δεν το καταλαβαίναμε, φανταζόμασταν ότι είναι μαζί μας, και αυτοί μας κορόϊδευαν εξ αρχής.  Και μας ξανακοροϊδεύουν!

Διότι το ίδιο συμβαίνει τώρα με την ΕΟΚ, που έγινε Ευρωπαϊκή Ένωση, και με τις ΗΠΑ. Ουδέποτε μας «πρόδωσαν», διότι ποτέ δεν ήσαν μαζί μας. Εμείς ήμασταν ανοήτως μαζί τους, παρεμηνεύαμε την συμπεριφορά τους απέναντί μας ως φιλική (!), ως φιλελληνική (!!!), και ύστερα λέμε κάθε τόσο, κατόπιν εορτής συνήθως, αυτοί, τα συμφέροντά τους «κυτττάζουν». Και εκεί, τελειώνει η . . . ανάλυση!  Μα δεν κυττάζουν απλώς τα συμφέροντά τους. Αν τα κύτταζαν θα ήσαν μαζί μας. Θα επηρεάζονταν, θα εκπολιτίζονταν.

Κυττάζουν όχι τα συμφέροντά τους, αλλά πώ ς θα έχουν και εμάς ως μία από τις αποικίες τους. Με ιδιαίτερη βέβαια ιστορία, που πρέπει να ξεχνιέται ή να διαστρέφεται τελείως. Με έναν ιδιαίτερο λαό, που πρέπει να τελεί σε μόνιμη παραπλάνηση από τους πειθήνιους πολιτικούς του και να ξενιτεύεται. Ώστε να νοιώθει ευγνωμοσύνη για τους επικυριάρχους του.  Ή,  για να επαναστατεί στο εσωτερικό της Ελλάδας με όρους αθεϊας και βίας  - προκειμένου να μην αντισταθεί το έθνος μας με τον πολιτισμό του, το ήθος του και την δύναμή του, και αποκτήσει πραγματική  πολιτική ελευθερία. Οπότε θα ενωθεί φυσικά με την Ρωσία σε ένα βαθμό, και τότε!

Τότε δεν είναι το θέμα τόσο, ότι η Ρωσία θα βρεί διέξοδο στην Μεσόγειο θάλασσα. Τότε καταρρέει το παραμύθι ότι η λεγόμενη Δύση ανακεφαλαιώνει την ιστορία του πολιτισμού της ανθρωπότητας,  ότι οι άλλοι πολιτισμοί είναι φολκλόρ που απλώς στολίζουν τον μοντερνισμό της τεχνολογικής υπεροχής και οικονομικής κυριαρχίας των ΗΠΑ και της δυτικής Ευρώπης, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ένα υποδεέστερο παρελθόν, ότι  ο Ορθόδοξος Χριστιανικός κόσμος  είναι ένας κατώτερος   πολιτισμός, ότι το μέλλον είναι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην Δυτική Ευρώπη.  

Και όταν καταρρεύσει το παραμύθι αυτό θα φανεί  ότι ο σημερινός ψευδοπολιτισμός τους είναι βαρβαρότητα, ότι η τεχνολογία τους χρησιμοποιείται για την επικράτηση της  βαρβαρότητάς τους, ότι η ισχύς τους είναι υπόλογη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ότι πρέπει να εγκαταλείψουν αυτήν την ισχύ όχι για να υποταχθούν σε άλλους, τάχα αναμάρτητους ή ηθικούς, αλλά για να ταπεινωθούν και να μετανοήσουν, μαζί με τους περιφρονημένους του κόσμου τούτου, αυτούς που τόσα χρόνια αδίστακτα και εγκληματικά  εκμεταλλεύονται.

Μια Ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα,  ενωμένη πνευματικώς και πολιτισμικώς με την Ρωσία και τις άλλες ορθόδοξες χριστιανικές  χώρες, φιλική προς τις μερικώς εισελθοὐσες στον Βυζαντινό πολιτισμό μουσουλμανικές χώρες,  σημαίνει αληθινό πολιτισμό για όλη την ανθρωπότητα, το κατ’ εξοχήν  ανάχωμα στον λεγόμενο καπιταλισμό και στον λεγόμενο ιμπεριαλισμό, που δεν αεροβατεί όπως η αριστερά, γιατί έχει συντονιστικό κέντρο, τον ίδιο τον Ιησού Χριστό και την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

 Είμαστε λοιπόν οι Έλληνες στην Ελλάδα, για τους κυβερνώντες την Ευρώπη και τις Η.Π.Α. ένας ιδιαίτερος τύπος αποικίας. Ναι μεν, σχεδόν διασκεδαστικοί με την καλοπιστία μας που εκλαμβάνεται ως αφέλεια, με την ανδρεία μας που απλώς χρησιμοποιείται σε πολέμους, και με την δημιουργικότητά μας που είναι εκμεταλλεύσιμη και κερδοφόρος. Αλλά αποικία που χρήζει πολύ μεγάλης επιμελείας για να μην χειραφετηθεί και τυχόν εξ αιτίας της αλλάξει η άδικη παγκόσμια τάξη πραγμάτων και γίνει δίκαια τάξη πραγμάτων. Αποικία που επειδή μπορεί να αντισταθεί, ο πληθυσμός της πρέπει να γίνει αντικείμενο πολιτισμικής γενοκτονίας και να μετατραπεί σε δούλους και μετανάστες. Οι τελευταίοι, δηλαδή εμείς, πρέπει κατά τα σχέδια αυτά να γίνουμε,  μέσα από την δίνη των αριστερών κινημάτων ή μέσα από την δουλική μετατροπή μας σε στελέχη επιχειρήσεων, οι πλέον έξυπνοι και νομιμόφρονες αχθοφόροι και στυλοβάτες  του εξτρεμιστικού και άκρως αναρχικού καπιταλιστικού –ιμπεριαλιστικού «συστήματός» τους.  Γιατί ο εξτρεμισμός και η αναρχία, οργανωμένα σε σύστημα, ταυτίζονται με αυτό το σύστημα, ενώ όταν μένουν ανοργάνωτα ή όταν κατασκευάζουν εν είδει πειράματος  περιφερειακά μικροσυστήματα,  στηρίζουν αυτό το κύριο καπιταλιστικό –ιμπεριαλιστικό σύστημα, νομιμοποιώντας το. 

 Γι’ αυτό, επί χρόνια τώρα, στην Αγγλία και στις Η.Π.Α., όπως έχει καταγγείλει εμπεριστατωμένα ο μακαριστός ιερεύς  της ορθοδόξου Εκκλησίας και ιστορικός μας Ιωάννης Ρωμανίδης, διαβάλλουν και την Ελλάδα και την Ορθοδοξία στην ιστορία που διδάσκουν. Και την διδάσκουν διαστρεβλωμένη ακόμη και σε μας τους ίδιους. Τελευταία, μέχρι και διά του Χόλλυγουντ φτιάξανε ταινίες που μας διαβάλλουν. Υπάρχουν εξαιρέσεις, λίγες,  που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Παρόμοια και στην Γαλλία, όπου οποιαδήποτε θετική γνώμη για την ζωντάνια της Ορθοδοξίας ή για την  επικαιρότητα της πολιτικής και οικονομικής εμπειρίας του Βυζαντίου, διώκεται.  ¨Ένα κομμάτι της Γαλλίας, μασωνικό και άθεο σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, έχει αναλάβει την ιδεολογική υπονόμευσή μας εντός της Ελλάδος, από τον 19^ο αιώνα. Με την προώθηση κλίματος αντιθέσεως προς την Ορθόδοξη Εκκλησία και την ανάδειξη στα ΜΜΕ αναρχικών ή αριστερών ψευδοδιανοουμένων .  Και αυτό, ακόμη και μετά από τον Β παγκόσμιο πόλεμο και με την ανοχή των Η.Π.Α.

Οι τελευταίες, δεν ήθελαν ορθόδοξη χριστιανική την διανόηση στην Ελλάδα.  Τόσο, που επέδρασαν στην διαμόρφωση αντικουμουνιστικής υστερίας εντός  του στρατεύματος και εντός  του χώρου της Εκκλησίας, επί χούντας ήδη. Ως εκ τούτου, φυσικά,  προέκυψαν και κατηγορίες επί κουμουνισμώ σε βάρος  ιερέων ή ιεραρχών που μιλούσαν, ως ώφειλαν και ως οφείλουν, κατά της ασυδοσίας του πλούτου.

Μάλλον, οι αποικιοκράτες έχουν μοιράσει τους ρόλους τους για την χειραγώγηση του έθνους μας και για τον έλεγχο της πατρίδας μας. Την Ιταλία, η Ευρώπη μας την στερεί, λες και δεν υπάρχουν ιταλικές ταινίες και καθημερινά ειδήσεις από την Ιταλία,  μήπως και αλληλο- επηρεασθούμε με τον λαό της ,από την μέση και νότια, που θα ταυτισθεί με εμάς και την Ορθοδοξία μας . Η Γερμανία τελευταία υποτροπίασε, για μια ακόμη φορά θεωρεί ένας πνευματικός νάνος την σκιά του και κοκορεύεται. Χωρίς επανάσταση κατά της αδικίας όπως η Γαλλική, η Αμερικανική, η Ελληνική, η Γερμανία ταυτίσθηκε ως μη έδει με την Τουρκία πάλι και πάλι.  Ο δε βουλησιαρχικός ναζισμός της ηγεσίας της θέλει να κυριαρχήσει επί της Ελλάδος. Σίγουρα έπεται η Γερμανική κυριαρχία επί της  Γαλλίας, αν η τελευταία δείξει σημάδια επιμονής στην διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου της Γαλλικής Επαναστάσεως χωρίς τις μασωνο-τραφείς και ήδη νεοφιλελεύθερες ερμηνείες της. Και ύστερα, ίσως οι επόμενοι Φύρερ της Γερμανίας τα καταφέρουν καλλίτερα από τον Χίτλερ όσον αφορά τις Η.Π.Α., την Ρωσία. . .. Ντόϋτσλαντ  ύμπερ άλλες! Ποια Ευρώπη λοιπόν; Ποιο ευρώ, που πρόκειται για θανάσιμη παγίδα; Και ποιός Ευρωπαϊκός πολιτισμός; Αυτός με την γενοκτονία στο Βελγικό Κογκό του 19^ου ήδη αιώνος από τον ίδιο τον βασιλέα του Βελγίου και την αφρικάνικη εταιρεία του; Αυτός με την αποικιοκρατία Αγγλίας και Γαλλίας που καλά κρατεί εν ονόματι των οικονομικών σχέσεων; Αυτός με το αιωνόβιο «διαίρει και βασίλευε» της Αγγλίας;  Αυτός με την φοβερή και πάντα υποβόσκουσα  Ιερά εξέταση του Πάπα Ρώμης;  Αυτός με τον αναθεωρημένο δημοκρατικοφανή ναζισμό της Γερμανίας; Αυτός με τον βλάσφημο αντιχριστιανισμό της Γαλλίας που συμπορεύθηκε με τον Κεμάλ;

 Ή μήπως της Ευρώπης –Ε.Ο.Κ., που είχε ωραία πράγματι  οράματα αλλά που τελείωσε άδοξα απορροφηθείσα μέσα στον εξτρεμιστικό καπιταλισμό της παγκοσμιοποίησης από το 1990 και μετά; - οπότε κατέστη η Ευρωπαϊκή Ένωση, μία δομή για την επιβολή  της παγκοσμιοποιήσεως , ένα απλό εργαλείο στα χέρια  των κατευθυνόντων την μονοκρατορία «των Η.Π.Α.» προς το άγνωστο. . ..

Λένε μερικοί, η Ευρώπη των λαών, η άλλη Ευρώπη. . . Ε, τότε ας ενταχθούμε σε αυτήν την άλλη Ευρώπη ΟΤΑΝ και ΑΝ ποτέ ιδεί το φώς της ημέρας, και να φύγουμε από αυτήν την υπαρκτή Ευρώπη, που τίποτα αληθινά καλό δεν ξέρει να κάνει, αλλά μόνο γοητεύει και αμείβει αδρά όσους την υπηρετούν πειθήνια, ενώ  παγιδεύει και υποδουλώνει όσους εμπιστεύονται  το είδωλο που παρουσιάζει για πολιτισμό της.  Δήθεν συνέχεια του αρχαίου πολιτισμού μας, και δήθεν στραμμένου στο  μέλλον.

 Οι οικονομικές ηγεσίες των Η.Π.Α. και της δυτικής Ευρώπης , με το πολιτικό προσωπικό τους, μετρούν την δύναμή τους με τις βαρβαρότητες που είναι σε θέση, διά της τεχνολογίας και  των  ΜΜΕ,  να βάλουν τους λαούς τους να διαπράξουν, με τις πυρηνικές δοκιμές τους και με τους πολέμους που προκαλούν. Και αυτά, ιδίως, διότι εκεί στην μέση της Ευρώπης, στον παπικό  πυρήνα της, φύτρωσε ως άβατο του Μαμωνά, το απόρρητο των Ελβετικών Τραπεζών, για να στηρίζει, τάχατες κρυφά, την παγκόσμια επιρροή του ξεπλυμένου βρώμικου χρήματος των εν λόγω ηγεσιών.

«Ιστορική παράδοση», λέει, θέλει να είναι ελβετοί οι στρατιώτες που φρουρούν τον Πάπα. Για να δημιουργούν κάθε τόσο προϋποθέσεις εδαφικής επικυριαρχίας οι Γερμανοί και οικονομικής επικυριαρχίας οι Εγγλέζοι, ψευδο-πολιτισμικής επικυριαρχίας οι Γάλλοι και επικυριαρχίας του Μαμωνά οι Ελβετοί! Και για να οδηγούνται οι λαοί των ΗΠΑ και της δυτικής Ευρώπης, κάτω από τα υπερφίαλα ναζιστικά και ναζιστικοειδή οράματα των αρχόντων τους για παγκόσμια κυριαρχία των τελευταίων, σε πολέμους, σε σταυροφορίες, σε σφαγές αμάχων, σε δόλιες οικονομικές διεισδύσεις για την απομύζηση των πόρων των άλλων λαών.  Ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός όμως; Ποιος ο σχεδιαστής, ο συντονιστής, ο εξισορροπητής των αντιθέσεων ούτως ώστε το σύστημα αυτό να μην καταρρέει από τις  αντιφάσεις των δυναμισμών του, από τα αντιτιθέμενα συμφέροντα  και επιδιώξεις των «φεουδαρχών» του; Ποιος λειαίνει το έδαφος και επιτυγχάνει  την επίλυση των διαφορών μεταξύ αυτών των αδίστακτων παληανθρώπων; Το πολιτικό προσωπικό δεν έχει ισχύ για τέτοια υπερμαφιόζικη οργάνωση, για τέτοιο επιτελικό  σχεδιασμό και για τέτοια «πολιτισμένη» επίλυση αντιθέσεων μεταξύ «ανθρωποφάγων».

Όποιος και αν είναι αυτός ή αυτοί που συστημικά χρειάζονται για την συντήρηση και αύξηση («πρόοδο») της ισχύος του συστήματος του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, το όνειρο της Ευρώπης ως αναπόσπαστου μέρους του συστήματος αυτού, έχει γίνει ήδη εφιάλτης για εμάς και για τους άλλους λαούς που αυτή θέλει να κυβερνήσει και να ελέγξει.

 Η Ευρώπη του ονείρου μας θα ξεκινήσει, αν ποτέ ξεκινήσει και πάλι, από την πραγματική Ελλάδα μας. Που πρέπει να την ξανακάνουμε ελεύθερη πατρίδα μας. Διότι την αφήσαμε να γεμίσει μετανάστες για να γίνουμε «Ευρωπαίοι» ή «Αμερικάνοι», διότι  την εντάξαμε αφρόνως και χωρίς πνευματική διάκριση, άρα και χωρίς επάρκεια στην πολιτική διορατικότητα,  σε μια άλλη Ευρώπη - μια Ευρώπη κλασσικής παιδείας, ταπεινωμένης και φρόνιμης  μετά από τις καταστροφές του Β παγκοσμίου πολέμου,  που φαινόταν πρόθυμη να γίνει ακόμη και Ορθόδοξη χριστιανική – αλλά  άλλη  Ευρώπη μας προέκυψε.

Αυτή η υπαρκτή σήμερα Ευρώπη είναι  επικίνδυνη ως συνοθύλευμα πολιτικών και στρατιωτικών-αστυνομικών  δυνάμεων, είναι τυραννική για όλους ως οικονομικό μέγεθος, και είναι ανύπαρκτη ως πολιτισμικό μέγεθος. Είναι βαρβαρότητα. Νεκρή ψυχή και ισχυρό σώμα με δαιμονική-ειδωλολατρική κινητήρια δύναμη.  Όπως πάντα ήταν η Ευρώπη χωρίς την Ορθοδοξία και χωρίς, πραγματικά, την Ελλάδα.

Την Ευρώπη, την  ξαναφτιάχνουμε από την αρχή, και σε σωστή βάση, αρκεί να υπάρχει η Ορθόδοξη Ελλάδα. Την Ορθόδοξη Ελλάδα όμως, αν συνεχισθεί αυτή η μεθοδευμένη κρίση και ολοκληρωθεί η οικονομικά προγραμματισμένη εθνική καταστροφή μας, και περιέλθουμε εκ νέου στην κατάσταση του «υπόδουλου γένους», και δη σε διασπορά, και δη με αλλόδοξους μετανάστες ως πλειοψηφία στην ίδια την πατρίδα μας, είναι πολύ αμφίβολο, κατ’ άνθρωπον αδύνατον, να μπορέσουμε να την ξαναφτιάξουμε από την αρχή.

Πρέπει  επομένως, να ξυπνήσουμε αμέσως, όσο οδυνηρή και αν μας φαίνεται η αφύπνιση, και να πάψουμε επί τέλους να θεωρούμε την Ευρώπη στρατηγική επιλογή μας, να πάψουμε να τελούμε σε σύγχυση: Η Ευρώπη, είναι μία τακτική επιλογή μας πλέον, όπως έδειξε η έλλειψη αλληλεγγύης  μεταξύ των ισχυρών χωρών της και ημών,  στην υπόθεση της υπερχρεώσεώς  μας από αυτές  και τις Τράπεζές τους, και της εν συνεχεία προσπάθειάς τους για αποικιοποίηση   της πατρίδας μας.

Σε ορατό βάθος χρόνου όμως, αν η Ευρώπη δεν αλλάξει άμεσα και δεν γίνει όπως ονειρεύονταν εκείνοι που μας οδήγησαν στην Ευρωπαϊκή (Οικονομική) Ένωση πρέπει  να φύγουμε. Χρονικά περιθώρια έχουμε λίγα,  διότι η υπερβολική καθυστέρηση εγκυμονεί κινδύνους αναφλέξεως, για την οποία ενδέχεται οι «φίλοι» μας να χρησιμοποιήσουν τρίτους, προκειμένου να μας υποτάξουν ως κοινή αποικία τους.  Να φύγουμε από αυτήν την πανούκλα που λέγεται Ευρώπη, το συντομότερο,  οργανωμένα και συντεταγμένα. Σύνταγμα έχουμε, σθένος έχουμε, δυνατότητες έχουμε, και άλλους Εφιάλτες δεν θέλουμε. Καλλίτερα πιο μακρυά και αγαπημένοι, παρά τόσο κοντά και  εμείς  υπόδουλοι και εκείνοι αφέντες.  Γίνεται φιλία μεταξύ αφ’ ενός μεν προβάτων,  άντε και κατσικιών, άντε και κάμποσων μικροτρωκτικών,  και αφ’ ετέρου πεινασμένων λεόντων και ύαινων; Δεν γίνεται.

Μόλις προλαβαίνουμε να αφυπνισθούμε και να κρατήσουμε την πατρίδα μας δικιά μας. Είναι οδυνηρό να σκέπτεται κανείς ότι οι τουρίστες που μας ερχόντουσαν από εκεί δεν θαύμαζαν απλώς  τις ομορφιές της Ελλάδας, αλλά τις εποφθαλμιούσαν κιόλας. Βλέποντας δε οι αδίστακτες ηγεσίες τους τις αυξημένες  τεχνικές και λοιπές δυνατότητες εκμεταλλεύσεως του ορυκτού μας πλούτου,, είναι πλέον έτοιμες  να «ξεσαλώσουν» - και τούτο,  ανεξαρτήτως πολιτικών τους αποχρώσεων.

Υστερόγραφο: Τα ανωτέρω  εγράφησαν από έναν άνθρωπο που ήτανε υπέρ της Ευρώπης επί δεκαετίες, μέχρι τον Σεπτέμβριο-Νοέμβριο  του 2009, οπότε αντιλήφθηκε  την πρόθεση των ισχυρών Ευρωπαίων (Γάλλων, Πάπα, Γερμανών) α) να αποκόψουν ολότελα από την Ευρώπη την ορθόδοξη χριστιανική Ανατολική Ευρώπη,  (ακόμη και η χρήση του γεωγραφικού όρου Ευρώπη, είχε αλλάξει στα εκεί ΜΜΕ) β) προκειμένου να υποτάξουν την Ρωσία, να συμμαχήσουν ακόμη και με τον διάβολο (να θυμηθούμε πώς παρουσίαζαν τα «ευρωπαϊκά» ΜΜΕ τις επιθέσεις των φονταμενταλιστών της Τσετσενίας κατά της Ρωσίας) ),  και γ) να απορροφήσουν τα κυρίως ορθόδοξα χριστιανικά Βαλκάνια και να  υποτάξουν ως αποικία την Ελλάδα (εδώ δεν χρειάζεται να θυμηθούμε τίποτα, αρκεί να δούμε τα πρόσωπα  της κας Μέρκελ και του κυρίου Σόϊμπλε, όταν μιλάνε για την Ελλάδα ή τους Έλληνες, ή να προσέξουμε πώς ο κατά τα λοιπά απλός πολίτης κύριος Ολλάντ απέφυγε να δεί ομόδοξό του αρχηγό Ελληνικού κόμματος με πρόσχημα  ότι δεν το προβλέπει το πρωτόκολλο) .                                                                                                            

… Τώρα, δὲν τοὺς βλέπεις, καὶ τὰ δύο τὰ κόμματα, διὰ ποίων μέσων προσπαθοῦν νὰ κερδήσουν τὴν ἐκλογήν; Δὲν βλέπεις τὰ δύο πρακτορεῖά των ἀνοικτά, φανερῶς ἐνεργοῦντα, δὲν ἀκούεις κρυφομιλήματα ὄπισθεν πάσης θύρας καὶ πάσης γωνίας τῆς ὁδοῦ, δὲν βλέπεις τὰ τρεξίματα καὶ τοὺς ἱδρῶτας τῶν ὀργάνων των, δὲν ἀκούεις τὸν κρότον τῶν χαλκίνων κερμάτων ὄπισθεν τῶν λογιστηρίων; Δὲν βλέπεις ἁπλοϊκοὺς ἐκλογεῖς νὰ βαδίζουν καὶ νὰ κοντοστέκωνται, νὰ ἐξάγουν τὴν χεῖρα ἀπὸ τὴν τσέπην καὶ νὰ μετροῦν δεκάρες;

Καὶ ὁ λαλῶν ἔδειξεν εἰς τὸν ἀκροατήν του γέροντα χωρικόν, ὅστις ἐξελθὼν τοῦ πρακτορείου τῶν Χαλασοχώρηδων, εἶχε σταθῆ ἐνώπιόν των κρατῶν φυσέκιον τεσσάρων δραχμῶν, τὸ ὁποῖον ἔσχισε κ᾽ ἐμέτρει διὰ νὰ ἰδῇ ἂν ἦσαν σωστὲς οἱ δεκάρες. Ἐφαίνετο οἰνοβαρὴς καὶ ἠκούετο ὁ μονόλογος καὶ οἱ ψιθυρισμοί του: «Τέσσερες δραχμὲς βάσταξ᾽ ἡ ψυχή του;… τέσσερες, ὄχι παραπάνω… Ἔχουμε καὶ λέμε, μία, δυό, τρεῖς, τέσσερες, πέντε, ἕξ, ἑφτά, ὀχτώ… ἑφτά, ὀχτώ, ἐννιά… μία δραχμή… Ἔχουμε καὶ λέμε…» Κ᾽ ἐπειδὴ εὐκόλως ἔχανε τὸν λογαριασμόν, ἤρχιζεν ἐξ ἀρχῆς πάλιν.

― Τοὺς βλέπεις ἢ ὄχι; ἐπανέλαβεν ὁ λαλῶν.

― Τοὺς βλέπω, ἀπήντησεν ὁ ὁμιλητής του.

― Λοιπόν, αὔριο, νὰ ἔχῃς ὄρεξιν ν᾽ ἀκούῃς τὰ παράπονα τῶν ἡττημένων. Ὅσοι θὰ εἶναι ἐν ἀποτυχία, θὰ χαλάσουν τὸν κόσμον μὲ τὲς φωνές, θὰ κατηγοροῦν τοὺς νικητὰς ἐπὶ χρήσει αἰσχρῶν μέσων, θὰ ὑποβάλουν φοβερὰς ἐνστάσεις, θὰ προσβάλουν τὸ κῦρος τῆς ἐκλογῆς λόγῳ ὅτι τὸ ἀποτέλεσμα ἐπετεύχθη διὰ δωροδοκίας. Οὔτε θὰ τοὺς τύπτῃ ἡ συνείδησις ἐπὶ τῷ ὅτι καὶ αὐτοὶ μετῆλθον τὸ αὐτὸ μέσον. Οὐδὲ φοβοῦνται τὸν Θεὸν ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματί εἰσι.

― Δι᾽ αὐτὸ λοιπὸν σὺ δὲν πηγαίνεις νὰ ψηφοφορήσῃς; ἠρώτησεν ὁ ἄλλος.

Ὁ οὕτως ἐρωτήσας ἦτο ξένος παρεπιδημῶν πρὸς καιρὸν ἐν τῇ νήσῳ. Ὁ δ᾽ ἐξαρχῆς ὁμιλῶν ἐκαλεῖτο Λέανδρος Παπαδημούλης, καὶ κατήγετο ἐκ τοῦ τόπου. Εἶχε κατέλθει μετὰ πολλὰ ἔτη, νοσταλγὸς ἐξ Ἀθηνῶν, ὅπου συνήθως διέτριβεν ἀσχολούμενος εἰς ἔργα οὐχὶ παραδεδεγμένης χρησιμότητος. Ἦτο ὑψηλός, ὑπερτριακοντούτης, μὲ μαύρην κόμην καὶ γένειον, μελαψός, μὲ ἁδροὺς χαρακτῆρας, πενιχρὸς τὴν ἀναβολήν, πτωχαλαζών, τρέφων ἀλλοκότους ἰδέας. Περὶ τὸ δειλινόν, ὁ ξένος φίλος του, περίεργος ὡς πᾶς ἄνθρωπος, τὸν εἶχε παρακαλέσει καὶ μετέβησαν ὁμοῦ ἀντικρὺ τοῦ σχολείου, ὅπου σταθέντες παρά τινα γωνίαν ἐθεῶντο τὴν ἐκλογικὴν κίνησιν.

―Ὄχι δι᾽ αὐτό, ἀνένευσεν ἐντόνως ὁ Λέανδρος Παπαδημούλης. Αἱ ἀτομικαὶ ἰδέαι μου, φίλε, δὲν φαίνονται νὰ ἔχωσι τίποτε τὸ πρακτικόν, καὶ διὰ τοῦτο δὲν ἀγαπῶ νὰ τὰς ἐκθέτω. Σέβομαι ἄλλως τοὺς νόμους καὶ τὸ πολίτευμα τῆς πατρίδος μου, καὶ δὲν θέλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι εἶμαι ἀπολυταρχικὸς καὶ ὅτι δὲν πρεσβεύω τὴν καθολικὴν ψηφοφορίαν. Ἀλλὰ καὶ ἂν σοῦ ἔλεγα τοιοῦτόν τι, θὰ ἐχρειάζετο νὰ σοῦ ἀναπτύξω διὰ μακρῶν τὸ θέμα, νὰ δαπανήσω μάτην πολλὰς λέξεις, νὰ σοῦ κλέψω τὸν πολύτιμον καιρόν σου, χωρὶς ἐλπίδα ὄχι νὰ πεισθῇς, ἀλλ᾽ οὐδὲ νὰ μ᾽ ἐννοήσῃς καὶ μοῦ ἀποδώσῃς ἐν μέρει δίκαιον, τοὐλάχιστον. Ἁπλῶς σοῦ λέγω, ὅτι παραιτοῦμαι δικαιώματος, τὸ ὁποῖον δὲν μὲ ὠφελεῖ, οὔτ᾽ ἐμὲ οὔτε τοὺς ἄλλους.

Ὅσον ἀφορᾷ τὴν δωροδοκίαν, μὴ πιστεύῃς ὅτι τὴν βδελύττομαι τόσον, ὅσον φαίνομαι. Εἶναι ἄλλαι πολὺ χειρότεραι ἐκλογικαὶ διαφθοραί. Τὸ κατ᾽ ἐμέ, φρονῶ ὅτι ἡ δωροδοκία εἶναι τὸ μικρότερον κακόν.

― Τὸ μικρότερον κακόν; ἐπανέλαβεν ἔκπληκτος ὁ ξένος.

― Ναί, φρονῶ, εἶπεν, ὅτι ἡ δωροδοκία εἶναι τὸ μικρότερον κακόν. Μὴν ἀκούῃς μερικοὺς φαρισαίους, οἵτινες σχίζουν διὰ κάθε τι τὰ ἱμάτιά των, μήτε μερικοὺς ἄλλους ψιττακοὺς ἠθικολόγους τῶν ἐφημερίδων, οἵτινες ρηγνύουν ὑπερβολικὰς φωνὰς μὲ τόσην ἀφέλειαν καὶ ἀγαθοπιστίαν δι᾽ ὅλα τὰ πράγματα. Οἱ πρῶτοι ὁμοιάζουσι τοὺς ἡττημένους τῆς αὔριον, οἵτινες θὰ ζητήσουν τὴν ἀκύρωσιν τῆς παρούσης ἐκλογῆς ὡς διεξαχθείσης τῇ βοηθείᾳ τῆς δωροδοκίας. Οἱ δεύτεροι οὐδόλως ἐνεβάθυναν εἰς τὰ πράγματα καὶ δὲν ἀντελήφθησαν τὴν ἔννοιαν ἥτις εἶναι παντὸς ζητήματος ὁ πυρήν. Πετῶντες ἀπὸ γενικότητος εἰς γενικότητα, περιέδρεψαν συλλογήν τινα ἠθικῶν ἀξιωμάτων, τὴν ὁποίαν νομίζουσιν ἀλάνθαστον πανάκειαν πρὸς θεραπείαν πάσης πολιτικῆς καὶ κοινωνικῆς νόσου. Ὅπου γενικότης, ἐκεῖ καὶ ἐπιπολαιότης. Διὰ νὰ εἶναί τις ἐμβριθής, πρέπει νὰ ἐγκύπτῃ εἰς βαθεῖαν τῶν πραγμάτων μελέτην.

Διατί δέ, καί τινες τῶν νεαρῶν πολιτευομένων ἐν Ἑλλάδι, δι᾽ οὓς φαίνεται ὅτι πληροῦται, δευτέραν φοράν, εἰς βάρος μας, ἡ κατάρα τὴν ὁποίαν ὁ Θεὸς κατηράσθη διὰ τοῦ προφήτου Ἡσαΐου τὸν Ἰσραήλ, λέγων: Καὶ οἱ νεανίσκοι ἄρξουσιν ὑμῶν· ― διατί, λέγω, τόσον κακοζήλως, ἂν ὄχι καὶ κακοπίστως, κραυγάζουσι κατὰ τῆς πλουτοκρατίας; Τί τοὺς κακοφαίνεται; qui veut la fin, veut les moyens*. Ἡ ἠθικὴ δὲν εἶναι ἐπάγγελμα, καὶ ὅστις ὡς ἐπάγγελμα θέλει νὰ τὴν μετέλθῃ, πλανᾶται οἰκτρῶς καὶ γίνεται γελοῖος. Ὅστις πράγματι φιλοσοφῇ, καὶ ἀληθῶς πονῇ τὸν τόπον του, καὶ ἔχει τὴν ἠθικὴν ὄχι εἰς τὴν ἄκραν τῆς γλώσσης ἢ εἰς τὴν ἀκωκὴν τῆς γραφίδος, ἀλλ᾽ εἰς τὰ ἐνδόμυχα αὐτὰ τῆς ψυχῆς, βλέπει πολὺ καλὰ ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ πολιτευθῇ. Κυάμων ἀπέχεσθαι.

Ὁ Χριστὸς εἶπεν:

Οὐ δύνασθε Θεῷ λατρεύειν καὶ Μαμωνᾷ. Διατί δὲν ἔλαβεν ὡς ὅρον ἀντιθέσεως ἄλλο τι βαρβαρικὸν εἴδωλον; Διατί δὲν εἶπε Θεῷ καὶ Μολὼχ ἢ Θεῷ καὶ Ἀσταρὼθ ἢ Θεῶ καὶ Βάαλ; Διότι ὁ Μαμωνᾶς εἶναι ὁ ἰσχυρός, ὁ κραταιότερος, ὅστις ὑποτάσσει πᾶν ἄλλο εἴδωλον, καὶ τὸν Μολὼχ καὶ τὸν Ἀσταρὼθ καὶ τὸν Βάαλ. Ἡ πλουτοκρατία ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ μόνιμος ἄρχων τοῦ κόσμου, ὁ διαρκὴς ἀντίχριστος. Αὕτη γεννᾷ τὴν ἀδικίαν, αὕτη τρέφει τὴν κακουργίαν, αὕτη φθείρει σώματα καὶ ψυχάς. Αὕτη παράγει τὴν κοινωνικὴν σηπεδόνα. Αὕτη καταστρέφει κοινωνίας νεοπαγεῖς.

― Καὶ ὕστερον λέγεις ὅτι ἡ δωροδοκία εἰς τὰς ἐκλογὰς εἶναι μικρὸν κακόν; παρετήρησεν ὁ ξένος.

― Ναί, διότι κινδυνεύω νὰ πάθω τὸ αὐτὸ πάθημα ἐφ᾽ ᾧ κατέκρινα τοὺς εὐθηνοὺς ἠθικολόγους τῶν ἡμερῶν μας, ἀπήντησεν ὁ Λέανδρος Παπαδημούλης. Νὰ πέσω δηλαδὴ εἰς τὸ ἐσπαρμένον σκοπέλους πέλαγος τῶν γενικοτήτων. Ἀλλ᾽ ἰδοὺ ἐπανέρχομαι εἰς τὸ προκείμενον. Ὁ λόγος δι᾽ ὃν θεωρῶ τὴν δωροδοκίαν ὡς τὸ μικρότερον κακὸν εἶναι ὅτι, ὡς εἶδος ἐκλογικῆς διαφθορᾶς, τὴν ὑπάγω εἰς τὸ γένος τῆς συναλλαγῆς. Συναλλαγὴ εἶναι ἡ ἐν πρυτανείῳ σίτησις, αἱ ἐκ τοῦ δημοσίου ταμείου παροχαί, τὰ ρουσφέτια. Συναλλαγὴ εἶναι καὶ ἡ εἰς παρανόμους δίκας προστασία. Συναλλαγὴ εἶναι καὶ ἡ πρὸς παραγραφὴν ὀφειλομένων φόρων συνδρομὴ καὶ ἡ παράνομος ἐξαίρεσις κληρωτῶν. Συναλλαγὴ εἶναι καὶ ἡ δωροδοκία. Τώρα, ποῖος προστάτης, ποῖος πολιτευόμενος, ποῖος βουλευτὴς, εἶναι ἱπποτικώτερος; Ἐκεῖνος ὅστις ἐκ τοῦ ἰδίου ταμείου ἀγοράζει τὰς ψήφους τῶν ἐκλογέων, ἢ ἐκεῖνος ὅστις τὰς ἀγοράζει ἐκ τοῦ δημοσίου θησαυροῦ; Ἐκεῖνος ὅστις πληρώνει ἐκ τοῦ θυλακίου του ἢ ἐκεῖνος ὅστις πληρώνει ἐκ τῶν χρημάτων τοῦ ἔθνους, χρημάτων ξένων, τὰ ὁποῖα εἰς τὴν Ἑλλάδα μάλιστα ἐσυνηθίσαμεν ὅλοι νὰ θεωροῦμεν ἔρμα καὶ σκοτεινά; Ποῖος εἶναι πλέον γαλαντόμος;

― Βεβαίως, ἐκεῖνος ποὺ πληρώνει ἀπὸ τὴν τσέπη του, ἀπήντησεν ἀδιστάκτως ὁ ξένος.

― Βλέπεις; Ἰδοὺ διατὶ μισῶ τὰς γενικότητας κ᾽ ἐπιθυμῶ νὰ εἰδικεύω. Ὁμιλῶ σχετικῶς καὶ ὄχι ἀπολύτως. Δὲν λέγω ὅτι ἡ δωροδοκία εἶναι καλόν τι, λέγω ὅτι εἶναι τὸ ὀλιγώτερον κακόν. Καὶ σημείωσαι ὅτι οὐδεὶς ποτὲ ἐκλέγεται βουλευτὴς διὰ τῆς δωροδοκίας. Ὅλοι ἐκλέγονται τῇ βοηθείᾳ τῆς δωροδοκίας. Ἀπάνθρωπος τοκογλύφος, ὅσας καὶ ἂν ἀγοράσῃ ψήφους, ποτὲ δὲν θὰ ἐκλεχθῇ. Πρὶν κατέλθῃ εἰς τὸν ἀγῶνα, θὰ ὑποδυθῇ τὴν φιλανθρωπίαν, ὡς προσωπεῖον, θὰ φορέσῃ τὴν δημοτικότητα, ὡς κόθορνον. Θὰ φροντίσῃ ν᾽ ἀποδώσῃ μέρος τῶν ὅσα ἥρπασεν εἰς τοὺς ἐκλογεῖς. Καὶ μεταξὺ δύο ἀντιπάλων, μετερχομένων τὴν αὐτὴν διαφθοράν, θὰ ἐπιτύχῃ ἐκεῖνος ὅστις εὐπρεπέστερον φορεῖ τὸ προσωπεῖον κ᾽ ἐπιδεξιώτερον τὸν κόθορνον.

Ἂς ἐξετάσωμεν τώρα, ἐξηκολούθησεν ὁ Λέανδρος Παπαδημούλης, πόθεν καὶ πῶς, ἀφοῦ ἡ πλουτοκρατία εἶναι δεδομένον τι καὶ ἀναπόδραστον κακόν, ἂς ἐξετάσωμεν πῶς ἐγεννήθη, πῶς γεννᾶται φυσικῶς, ἡ δωροδοκία.

Ὑπόθεσε, φίλε, ὅτι σ᾽ ἐκυρίευσε καὶ σὲ ἔξαφνα ἡ φιλοδοξία τοῦ Γιαννάκου τοῦ Χαρτουλαρίου, ὅτι ἐπεθύμησες νὰ γίνῃς βουλευτής, διὰ νὰ ὑπηρετήσῃς τὸ ἔθνος. Διὰ νὰ ἐπιθυμήσῃς τοῦτο, σημείωσαι, πρέπει νὰ εἶσαι χορτᾶτος. Ἡ φιλοδοξία εἶναι ἡ νόσος τῶν χορτάτων, ἡ λαιμαργία εἶναι τῶν πεινασμένων τὸ νόσημα. Ἐξέρχεσαι εἰς τὴν ἀγοράν, βγάζεις λόγον, καὶ παρακαλεῖς τοὺς προσφιλεῖς συμπολίτας νὰ σὲ τιμήσωσι διὰ τῆς ψήφου των. Ἀλλ᾽ εἶσαι ἆρα εἰς θέσιν νὰ ἠξεύρῃς πόσοι ἐκ τῶν προσφιλῶν συμπολιτῶν σου εἶναι χορτᾶτοι, καὶ πόσοι δὲν εἶναι; Μὴν ἀμφιβάλλῃς ὅτι οἱ πλεῖστοι εἶναι πεινασμένοι, διότι ἂν δὲν ἦσαν, ὅλοι θὰ ἔβγαζαν κάλπας διὰ νὰ γίνουν βουλευταί! Ἀλλὰ μεταξὺ τῶν ἀκροατῶν σου, μεταξὺ τῶν προσφιλῶν σου συμπολιτῶν, δυνατόν, πιθανόν, βέβαιον μάλιστα ὅτι εὑρίσκονταί τινες, εἷς, δύο, τρεῖς, πέντε, δέκα, κατὰ γράμμα πεινασμένοι. Τώρα, τὴν ἡμέραν τῆς ἐκλογῆς, πῶς ἀπαιτεῖς νὰ ὑπάγῃ ἄνθρωπος πεινασμένος, ἄνθρωπος ὅστις θὰ ψαύῃ τὴν κοιλίαν του ὡς ἔγχορδον ὄργανον, ἄνθρωπος ὅστις δὲν θὰ ἔχῃ τὴν δύναμιν νὰ ἵσταται καὶ νὰ βαδίζῃ, πῶς ἀπαιτεῖς τοιοῦτος ἄνθρωπος νὰ ὑπάγῃ νὰ ψηφοφορήσῃ εἰς τὴν κάλπην σου, καὶ νὰ σοῦ δώσῃ μάλιστα λευκὴν ψῆφον; Φυσικὸν εἶναι, ἀφοῦ θὰ λάβῃ τὸν κόπον πρὸς χάριν σου, νὰ τοῦ δώσῃς τοὐλάχιστον νὰ φάγῃ, δι᾽ ἐκείνην τὴν ἡμέραν.

Ἐὰν δὲν τοῦ δώσῃς χρήματα, θὰ τοῦ προσφέρῃς γεῦμα. Καὶ τοῦτο δωροδοκία δὲν εἶναι; Ἢ θὰ τοῦ στείλῃς κατ᾽ οἶκον βακαλιάρον καὶ σαρδέλες καὶ οἶνον; Δωροδοκία καὶ τοῦτο. Ἐὰν δὲν σπεύσῃς ἐγκαίρως σύ, θὰ σὲ προλάβῃ ὁ ἀντίπαλός σου, ὅστις θὰ φορῇ τὸν κόθορνον τῆς φιλανθρωπίας ἀμφιδεξιώτερον.

Ἰδοὺ πόθεν ἐγεννήθη ἡ δωροδοκία. Πῶς θέλεις νὰ ἐνδιαφέρηται ὁ ἀγρότης, ὁ βοσκός, ὁ πορθμεύς, ὁ ναύτης, ὁ ἐργάτης, ὁ ἀχθοφόρος, πῶς θέλεις νὰ ἐνδιαφέρωνται διὰ τὸν Καψιμαΐδην καὶ Γεροντιάδην, ἂν θὰ γίνωσι βουλευταὶ ἢ ὄχι; Ἐκεῖνοι εἶναι χορτᾶτοι καὶ τρέφουσιν ὄνειρα φιλοδοξίας, οὗτοι πεινῶσι καὶ θέλουν νὰ φάγωσι. Δὲν ἔχουσιν οἱ πτωχοὶ μεγάλας ἀξιώσεις. Δὲν περιμένουν διορισμοὺς καὶ παχέα ρουσφέτια ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν. Ἀλλ᾽ ἀφοῦ θητεύουσιν ἐπιπόνως καὶ δὲν ἐπαρκοῦν νὰ τραφῶσιν ἐκ τοῦ ἱδρῶτός των, ἀφοῦ οἱ λεγόμενοι ἀντιπρόσωποί των δὲν παύουν νὰ ψηφίζωσιν ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ φόρους καὶ φόρους καὶ πάλιν φόρους, ἂς τοὺς θρέψωσιν ἐπὶ μίαν ἡμέραν ἐκ τοῦ βαλαντίου των.

Ἀνέκαθεν τὰ ἀξιώματα ἦσαν ἀγοραστά! Καὶ ἀφοῦ ἡ ἐπάρατος πλουτοκρατία εἶναι ἄφευκτον κακόν, κατὰ ποῖον ἄλλον τρόπον θ᾽ ἀποκτῶνται τὰ ἀξιώματα; Πρᾶγμα, τὸ ὁποῖον ἔχασε πρὸ πολλοῦ πᾶσαν ἠθικὴν ἀξίαν, μόνον διὰ χρημάτων εἶναι κτητόν. Καὶ οὕτως ἑπόμενον ἦτο νὰ καταντήσουν τὰ πράγματα. Οὐδὲν κακὸν ἄμεικτον καλοῦ!Εὐτύχημα μάλιστα νομίζω ὅτι δὲν ἀνεφάνη ἐπιφανής τις πολιτευτὴς εἰς τὰ μέρη ταῦτα.

― Πῶς εἶπες; ἠρώτησεν ἀπορήσας ὁ ξένος.

― Λέγω ὅτι λογίζομαι ὡς εὐτύχημα τὸ ὅτι δὲν ἀνεφάνη τις ἐκ τῶν λεγομένων ἐπιφανῶν πολιτευτῶν εἰς τὰς νήσους ταύτας. Ἐνθυμοῦμαι τί συνέβη πρὸ πολλῶν ἐτῶν, ὅταν εἶχε γίνει τις ὑπουργὸς βουλευτὴς γείτονος ἐπαρχίας. Οἱ κουρεῖς ἔκλεισαν τὰ κουρεῖά των, οἱ καφεπῶλαι τὰ καφενεῖά των, οἱ ὑποδηματοποιοὶ ἐπώλησαν τὰ καλαπόδια των. Δὲν ὑπῆρξε βοσκὸς ὅστις νὰ μὴ διωρίσθη τελωνοφύλαξ, οὔτε ἀγρότης ὅστις νὰ μὴ προχειρισθῇ εἰς ὑγειονομοσταθμάρχην. Τότε εἴδομεν πρώτην φορὰν κ᾽ ἐδῶ εἰς τὴν νῆσον λιμενάρχην φουστανελάν. Ὁ ἐκ τῆς γείτονος ἐπαρχίας ὑπουργὸς μᾶς τὸν εἶχε στείλει ὡς δεῖγμα περίεργον ὑπαλλήλου. Ὁ Θεὸς μᾶς ἐλυπήθη καὶ δὲν παρεχώρησε νὰ γεννηθῇ ἐπιφανής τις ἐδῶ, ἐσκλήρυνε δὲ τὴν καρδίαν μας καὶ δὲν ἐδέχθημεν εἰσβολὴν ξένου ὑποψηφίου. Ἰλιγγιῶ νὰ φαντασθῶ τί θὰ ἐγίνετο. Ὅλοι οἱ πορθμεῖς θὰ ἐγκατέλειπον τὰς λέμβους των, οἱ κυβερνῆται θὰ ἔρριπτον ἔξω τὰ πλοῖά των, οἱ ναυπηγοὶ θὰ ἐπετοῦσαν τὰ ἐργαλεῖά των καὶ θὰ ἐζήτουν δημοσίας θέσεις. Διότι μὴ νομίσῃς ὅτι ἡ θεσιθηρία γεννᾶται μόνη της. Τὰ δύο κακὰ ἀλληλεπιδρῶσιν. Ἡ ἀκαθαρσία παράγει τὸν φθεῖρα καὶ ὁ φθεὶρ παράγει τὴν ἀκαθαρσίαν. Τὸ τέρας τὸ καλούμενον ἐπιφανὴς τρέφει τὴν φυγοπονίαν, τὴν θεσιθηρίαν, τὸν τραμπουκισμόν, τὸν κουτσαβακισμόν, τὴν εἰς τοὺς νόμους ἀπείθειαν. Πλάττει αὐλὴν ἐξ ἀχρήστων ἀνθρώπων, στοιχείων φθοροποιῶν, τὰ ὁποῖα τὸν περιστοιχίζουσι, παρασίτων τὰ ὁποῖα ἀποζῶσιν ἐξ αὐτοῦ παχυνόμενα ἐπιβλαβῶς, σηπόμενα, ζῳύφια βλαβερά, ὕδατα λιμνάζοντα, παράγοντα ἀναθυμιάσεις νοσηράς, πληθύνοντα τὴν ἀκαθαρσίαν. Εὐτυχῶς δὲν ὑπῆρξεν ἐνταῦθα ἔδαφος κατάλληλον διὰ νὰ γεννηθῇ τὸ θρέμμα τὸ καλούμενον ἐπιφανής, καὶ οὕτως ἀπηλλάγημεν τῆς τοιαύτης ἀθλιότητος μέχρι τῆς ὥρας. Ἡ δωροδοκία δέ, τὴν ὁποίαν βλέπεις τόσον γενικευμένην ὡς ἐκλογικὸν ὅπλον, εἶναι κατ᾽ ἐμὲ τὸ μικρότερον κακόν. Ὅστις ὅμως δυσφορῇ ἐπὶ ταύτῃ, ἂς μὴ μετέχῃ τοῦ ἐκλογικοῦ ἀγῶνος, μήτε ὡς ἐκλογεύς, μήτε ὡς ἐκλέξιμος. Κυάμων ἀπέχεσθαι…

(1892)

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Άπαντα, Τόμος Δεύτερος, Κριτική Έκδοση, Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, εκδ. Δόμος, Αθήνα 1982

Πηγή: www.pemptousia.gr

 Σε ένα τόσο θαυμαστό γεγονός είναι καλύτερα αντί προλόγου δικού μας να μιλήσει ο ίδιος ο π. Αθανάσιος με τα δικά του λόγια, γι΄αυτή την ευλογημένη μεταστροφή στην όντως Ζωή, την Αλήθεια, που υπάρχει μόνο στην Μία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία μας, την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δοξάζουμε τον Θεό για τα θαυμαστά έργα του και ευχόμαστε στον π. Αθανάσιο, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός να ευλογεί και να ελεεί και να στηρίζει τον ίδιο και την οικογένειά του.

Επίσης τον ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη του και τα κείμενα που μας απέστειλε, τα οποία και θα δημοσιεύσουμε σιγά-σιγά και στα Ελληνικά, και στα Αραβικά,  προς ωφέλεια ψυχών και δόξαν Κυρίου.

Πατήρ Αθανάσιος Χενείν. Η μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία

«Πολλοί μιλάνε για την αίρεση, αρκετοί γράφουν για την αίρεση, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που έχουν γευτεί την πίκρα  της αίρεσης, και ακόμα ελάχιστοι είναι αυτοί που την έζησαν και έχυσαν αίμα για να απελευθερωθούν από την αιχμαλωσία της.

Η αίρεση είναι τρόπος ζωής, είναι μεγάλη φυλακή, είναι ασθένεια ψυχική αλλά και σωματική. Εγώ ο Αθανάσιος Χενείν τα έζησα όλα αυτά τα τραγικά γεγονότα  ως προϊστάμενος της κοπτικής παροικίας  των Αθηνών για δέκα πέντε χρόνια.

Οι κόπτες διχάζουν το πρόσωπο του Χριστού μας και καταργούν την διανθρώπινη πραγματική και ρεαλιστική παρουσία του στον κόσμο και στην εκκλησία.

Αλλά το θαύμα της θεραπείας μου και της μεταστροφής μου στη μητέρα μας την Ορθόδοξη εκκλησία,  έγινε με την χάρη του Τριαδικού Θεού αλλά και την έμπρακτη αγάπη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, του γέροντα Μεθόδιου Κρητικού και των πατέρων της Ιεράς Μονής Αναστάντος Χριστού.

Αυτά τα λόγια που θα διαβάσεις αγαπητέ αναγνώστη είναι ομολογία πίστης, αλλά και δείγμα ευγνωμοσύνης αλλά  ταυτόχρονα είναι  μια έκκληση να συνεργασθούμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε τους απλούς  κόπτες (15 χιλιάδες ζουν στην Αθήνα) να γνωρίσουν το  κάλος της  Ορθοδοξίας».  

Πατήρ Δρ. Αθανάσιος Χενείν

http://anavaseis.blogspot.com/2012/03/blog-post_4960.html

Χειροτονία δρ. Αθανασίου Χενείν είς διακόνο υπό του Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011
Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
Η Εκκλησία της Μεταμορφώσεως
Οδός Θηβών 49, Πειραιά

Η χειροτονία του δρ Αθανασίου Χενείν είς διακόνο υπό του Μητροπολίτου Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ

Σεβασμιότατε, Δέσποτα και πατέρα,
Διαβάζουμε στην ιερά ιστορία του λαού τού Θεού στην Παλαιά Διαθήκη και εδικά στο βιβλίο των Κριτών  «Καί έποίησαν οἱ υἱοί Ισραήλ τό πονηρόν ενώπιον Κυρίου, καί έδωκεν αυτούς Κύριος έν χειρί Μαδιάμ επτά έτη».  Ο Θεός, όμως, δεν σιωπά αλλά οικονομεί την ελευθερία και την σωτηρία του λαού του.

Ο Θεός ψάχνει  εργάτες και συνεργάτες  για να σώζει τον λαόν του και  να ευλογεί την κληρονομία Του ,όπως ψάλουμε στην ορθόδοξη Εκκλησία. Το Ιερό κείμενο περιγράφει  την οικονομία του Θεού για να σώζει τον λαόν του. Ήρθε ο άγγελος Κυρίου στον Γεδεών έναν απλό πολίτη αγανακτισμένο ενώ «ραβδίζων σίτον έν ληνώ είς έκφυγείν άπό προσώπου τού Μαδιάμ.

Καί  ώφθη αύτώ ό άγγελος Κυρίου καί είπε  πρός αυτόν, Κύριος μετά σού, ίσχυρός τών δυνάμεων. Και είπε πρός αυτόν Γεδεών,  έν  έμοί, Κύριε μου, και ει έστι Κύριος  μεθ΄ ήμών,  είς τί  εύρεν ήμάς τά κακά ταύτα;  καί πού  έστι πάντα τά θαυμάσια αυτού, ά διηγήσαντο ήμίν  οί πατέρες ήμών ... καί επέστρεψε  πρός αυτόν ό άγγελος Κυρίου καί είπε, πορεύου  έν τή ισχύι σου ταύτη καί σώσεις τόν Ισραήλ  έκ χειρός Μαδιάμ, ιδού εξαπέστειλά σε. καί είπε πρός αυτόν Γεδεών, έν  έμοί, Κύριέ μου, έν  τίνι σώσω τόν Ισραήλ;  ιδού ή χιλιάς μου ήσθένησεν  έν Μανασσή, και έγώ εἰμι μικρότερος έν οίκω  τού πατρός μου. καί είπε πρός αυτόν ό άγγελος Κυρίου, Κύριος  έσται μετά σού, καί πατάξεις  τήν Μαδιάμ ωσεί άνδρα ένα» (Κριταί, κεφ. στ΄1-16) .

Σεβασμιότατε

Τα ιδία αισθήματα του απλού πολίτη Γεδεών, αισθάνομαι σ΄αυτήν την φοβερή στιγμή που ο λαός μου είναι στα χέρια των αιρετικών και της πλάνης του κάθε Μαδιάμ. Αλλά ο Θεός ετοίμασε στα χέρια σας την μεταστροφή μου και αποκάλυψε τη μεταμόρφωσή μου  στους κόλπους της Ορθοδοξίας.

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής να ζω την μεταστροφή στη Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία δίπλα Σας Σεβασμιότατε, εσείς  που όπως γράφει μια Αθηναϊκή εφημερίδα και με την οποίαν συμφωνώ απολύτως, είστε ό Επίσκοπόν. Πάντα σε εγρήγορση, διαρκώς σε ετοιμότητα. Δεν κάνει πίσω, υπερασπίζεται με άποψη και πείσμα τα νάματα του γένους, τις αξίες της φυλής των Ελλήνων ...από επιδρομές σκοτεινών κύκλων.

Ιδιαίτερα προασπίζει τους νέους από στρεβλών ιδανικών και σαθρών προτύπων. Θα μπορούσα να προσθέσω, με τη χειροτονία μου σήμερα, ότι είστε και υπερασπιστής των μεταναστών αδικημένων στις χώρες τους. Το μήνυμά Σας Σεβασμιότατε σήμερα είναι ξεκάθαρο.  Αγαπάτε όλους τους μετανάστες στην χώρα μας την Ελλάδα και η αγάπη  σας είναι έμπρακτη διότι χειροτονείτε, έναν εκ  των αδελφών αυτών. Αγαπάτε τούς μετανάστες διότι αγαπάτε το πρότυπο του κάθε αληθινού μετανάστη, τον Κύριο και Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό ο οποίος  «ούκ έχει πού τήν κεφαλήν κλίνη».  Φροντίζει η Μητρόπολις Πειραιώς να  δώσει στους πεινώντες και διψώντες,  για την δικαιοσύνη, μετανάστες, τον επουράνιο άρτο, τον  Λόγο του Θεού όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στις  γλώσσες  που καταλαβαίνουν. Αυτό θα γίνει με πολύ ανιδιοτελή αγάπη, χωρίς καμία διάθεση καταναγκασμού η κακής φύσεως προσηλυτισμού διότι ό,που πνέει το Πνεύμα του Θεού, εκεί κατοικεί η ελευθερία.

Ο Ιώβ, είναι μία άλλη φυσιογνωμία από τη Παλαιά Διαθήκη, που με όλα τα προσωπικά καί οικογενειακά δεινά  που υπέστη  αλλά και την πικρή κριτική που δέχθηκε απο τους τρείς αιρετικούς φίλους του, είπε μιλώντας στόν Θεό, «οίδα τι πάντα δύνασαι, αδυνατεί σοι ουδέν...Τίς γάρ έστιν ό κρύπτων σε βουλήν, μεγάλα και θαυμαστά ά ούκ έπισταμήν ακουσόν δέ μου Κυριέ, ίνα καί εγώ λαλήσω, έρωτήσω δέ σε, σύ δέ με δίδαξον άκοήν μέν ώτός ήκουόν σου τό πρότερον, νυνί δέ ό όφθαλμός μου έωρακέ  σε ».

Ο μικρός καί  αγανακτισμένος Ισραηλίτης πολίτης ό Γεδεών, δέχθηκε την κλήση της χάριτος μέσα στην αιχμαλωσία του Λαού και έψαχνε την σωτηρία στην ανάμνηση καί μελέτη τών θαυμάτων που έκανε ο Θεός με τους πατέρες, ενώ  ο θεόπτης Ιώβ κατάλαβε ότι μέχρι τώρα γνώρισε  τον Θεό μόνο με τη ακοή, δηλαδή θεωρητικά, αιρετικά, επιλεκτικά, αυτό πού ονομάζουμε στά Γαλλικά (Lorthodoxie Verbale) και ότι έχασε πολύτιμο χρόνο συζητώντας με τρείς  αιρετικούς φίλους  καί μία άφρονα  γυναίκα, αλλά τώρα είδε τον Θεό  προσωπικά μέσα στα πάθη και στον πόνο.

Η μόνη διαφορά με την μεταστροφή του Ιώβ είναι ότι η σύντροφος της ζωής μου, η ορθόδοξη γυναίκα μου δεν έκανε αυτά που έκανε η γυναίκα του Ιώβ. Που είπε στον δοκιμασμένο σύζυγο της  «ειπόν  τι ρήμα προς Κύριον καί τελευτά» αλλά επέμενε στη ορθόδοξη πίστη και λατρεία και μεγάλωσε τα τρία τέκνα μας στη Ορθοδοξία μετά φόβο Θεού πίστεως καί αγάπης,  αλλά και έκανε ιεραποστολικό ορθόδοξο έργο μέ τους αραβόφωνους μετανάστες.

Αυτά τά ιερά κείμενα  περιγράφουν την εμπειρία  της μεταστροφής μου στην ορθοδοξία, στους κόλπους των θαυμάτων,  των  θεωμένων πατέρων, μετα από την αιχμαλωσία στα χέρια του Μαδιάμ της αιρέσεως, της αδικίας και της πλάνης. Μια μεταστροφή  θεοπτίας διότι η Ορθοδοξία είναι θεοπτία (είδομεν το φώς  το αληθινόν) ενώ η αίρεση είναι  σκοτάδι και σκοταδισμός!

Η αίρεση είναι μια τραγική κατάσταση στην ιστορία του λαού του Θεού. Ο Γεδεών και ο Ιώβ εμφανισθήκαν σε στιγμές που ο λαός του Θεού και εδικά οι αρχηγοί του ήταν στην πλάνη της αιχμαλωσίας στα χέρια  ξένων και  σκοτεινών  δυνάμεων.

Η διακοπή της ζώσης πατερικής παραδόσεως υπήρξε  όντως ή αιτία  της μεγάλης θεολογικής  καί ανθρωπολογικής  τραγωδίας των αιρετικών μονοφυσιτών. Γιά τους  πατέρες της Εκκλησίας, η αίρεση συνιστά σαφώς μία εσφαλμένη διδασκαλία (απόκλιση  άπό τόν κανόνα τής Αληθείας ) σε σχέση με τήν αλήθεια και την πράξη της  μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Πρώτος ο άποστολικός πατέρας Ιγνάτιος Αντιοχείας χρησιμοποίησε τόν όρο αίρεση πρός δήλωση των  ψευδοδιδασκάλων  πού κυκλοφορούσαν στα  χρόνια του.

Ηρθα στη Ελλάδα το 1980 να σπουδάσω   θεολογία με υποτροφία του Υπ.Εξ. της  Διεύθυνσης  εκκλησιών μετά από την παρέμβαση του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανό. Αυτή τη Ελλάδα γνώρισα, την Ορθόδοξη Ελλάδα, έμεινα  στο θεολογικό  οικοτροφείο  της αποστολικής διακονίας της Ελλάδος, έζησα με τρείς αγίους  διευθυντές ο ένας είναι ό πατέρας Θεόκλητος Τσίρκος Ι.Μ.Μεταμορφώσεως  Χαλκιδικής, ο δεύτερος ο πρώην άγιος Καστορίας Σεραφείμ και ο τρίτος  ο νύν μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος.

Τότε άρχισα να συγκινούμε βαθύτατα από το απαράμιλλο κάλλος του ελληνικού ορθόδοξου λόγου που δεν χωρίζεται καθόλου από  τήν ιστορία και πορεία του ελληνικού έθνους και γένους.

Στο Θεολογικό  οικοτροφείο  ψάλαμε τότε  με τους οικότροφους κάθε βράδυ,
«Κύριε εκέκκραξα πρός Σέ , είσάκουσόν μου, Κύριε...»
Δέν ξέρω δέσποτα ,Ο Κύριος άργησε να ακούσει;
Εγώ άργησα να καταλάβω;
 Εκέκραξα  στόν Κύριον με τόν Ψαλμωδό:
«Εως  πότε μαρτωλοί, Κυριε, έως πότε αμαρτωλοί καυχήσονται  φθέξονται και λαλήσουσιν ανομιών! Τον λαόν σου, Κύριε εταπείνωσαν καί την κληρονομίαν σου εκακώσαν. Χήραν και ορφανόν άπεκτειναν και προσήλυτον εφόνευσαν... καί είπαν, ουκ όψεται Κύριος, ουδέ συνήσει ο Θεός του Ιακώβ ..........Κύριε, κατά το πλήθος των οδυνών μου εν τη καρδία μου οι παρακλήσεις σου εύφραναν τήν ψυχήν μου » (Ψαλμός, κεφ. 93).

Πάντως στα χέρια σας και στην ευλογημένη και ιστορική μητρόπολη σας, το θαύμα της μεταστροφής μου έγινε!

Και η εορτή της μεταμορφώσεως  μου ήρθε μετά απο τριάντα ολόκληρα  χρόνια αιχμαλωσίας.  Αλλά  για τήν χάριν του Κυρίου μας ποτέ δεν είναι  αργά και τίποτα δεν είναι  αδύνατο.

Γύρισα  στην Αίγυπτο και προσπάθησα με άλλους  θεολόγους  να επιβάλλομε «επίβλημα ράκους αγνάφου επι ιματίου παλαιού». Προσπαθήσαμε να βάλομε  για μπάλωμα στο παλιό ρούχο των αιρετικών ένα καινούριο κομμάτι ύφασμα Ορθοδοξίας! Το τραγικό αποτέλεσμα το προέβλεψε ό Ίδιος ο Κύριος «χείρον σχίσμα γίνεται» κατά Ματθαίον, (κεφ. 9,16).

«Όλη  σχεδόν η Τριαδολογία και ή Χριστολογία του Χρυσοστόμου, αλλά και σχεδόν όλων των πατέρων, αναπτύσσονται, για να καταστεί ως απόλυτη συνέπεια ο ρεαλισμός της Θείας Ευχαριστίας. Θεολογεί για την ομοουσιότητα του Υιού προς τον Πατέρα, διότι ο Υιός και Λόγος τού Θεού ως Θεός αληθινός μπορεί να προσλάβει την ανθρώπινη φύση, για να την αγιάσει και να την θεώσει.

Θεολογεί για την ένωση των δύο φύσεων του Χριστού, διότι μόνο ένεκεν της ενότητας αυτής, μπορούσε να θεωθεί και να άγιασθεί η ανθρώπινη φύση, η οποία ένεκεν  της πτώσεως είχε νεκρωθεί, είχε χάσει την αληθινή ζωή.

Η ενανθρώπηση έγινε για να αναδημιουργηθεί η ανθρώπινη φύση, για να προσφερθεί νέα (ζύμη) απαλλαγμένη από την αμαρτία και τον θάνατον. Τη νέα αυτή ανακαινισμένη φύση, αυτήν πού τώρα έχει (ζωήν την άθάνατον, την απολαμβάνουμε ως (τροφήν) στην (τράπεζα) της θείας Ευχαριστίας», γράφει ο καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος. (Στυλιανός Παπαδόπουλος, Θεολογία, τόμος 82,τεύχος 1,2011 σελ.47).

Η Ιστορία της μεταστροφής  μου δεν θα ήταν δυνατό να γραφεί χωρίς τη συμβολή και την έμπρακτη αγάπη πολλών, μα πάρα πολλών αγίων. Δεν μπορώ να πω όλα τα ονόματα αλλά οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σας προσωπικά Δέσποτα, στο καθηγητή μου Στυλιανό Παπαδόπουλο στον Γέροντά μου  Πατέρα Μεθόδιο Κρητικό και τους πατέρες του ιερού Ησυχαστηρίου  Αναστάντος Χριστού.

Επίσης ευχαριστώ  όλους τους προσκηνυτές της μονής, στους πατέρες της ιεράς μητροπόλεως Πειραιώς, στους πατέρες του Αγίου Όρους, ειδικά στον άγιο πρώην Ιβήρων Βασίλειον, που επισκέφθηκε το σπίτι μου στην Αθήνα και ευλόγησε την οικογένεια μου.

Ευχαριστώ θερμά το Ραδιοφωνικό Σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας που πραγματικά μιλούσε και μιλά στη ψυχή μου. Τέλος μπορεί να αναρωτηθεί κανείς με τον μεγάλο αδελφό της παραβολής του ασώτου  και να Σας πει Σεβασμιότατε. «Ό δε υιός σου αυτός ό καταφαγών σου τον βίον μετά αρετικών, ήλθεν,  καί έθυσας αυτώ τον μόσχον». Αλλά εσείς  Δέσποτα που έχετε την καρδίαν  του καλού και αγαθού Πατρός θα του πείτε «Τέκνον, συ πάντοτε μετ΄ εμού εί, καί πάντα τα εμά σά εστιν, ευφρανθήναι δε και χαρήναι έδει, ότι ο αδελφός σου (ο Αθανάσιος)  ούτος νεκρός ην και ανέζησε, και άπολωλώς ην και ευρέθη» (κατά Λουκά,κεφ. 15).

http://anavaseis.blogspot.com/

ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΑΝΑΔΕΙΧΘΗΚΕ Η ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΝΤΑΝΙΕΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ.

Πολλές φορές τυχαίνει όλοι μας να αναρωτηθούμε, “υπάρχουν άραγε Αγιοι στην σύγχρονη εποχή;”. Η απάντηση είναι μία. Αγιοι του Θεού θα αναδεικνύονται πάντα και για πάντα. Η ύπαρξή τους είναι συνυφασμένη με την ζωοποιό ύπαρξη του 3ου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Του Αγίου Πνεύματος. Εφόσον λοιπόν το Αγιο Πνέυμα του Θεού ενεργεί και κυριαρχεί στον κτιστό κόσμο μας, οι Αγιοί Του θα εμφανίζονται για να μας δίνουν δύναμη αλλά και να ταπεινώνουν τον αντίχριστο διάβολο και τους οπαδούς του, που κινούνται γύρω μας. Πολλές φορές ακόμα και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια, όσο κι αν αυτό ακούγεται τρομερό.
Η απιστία ή η ελαφρότητα των γονέων πολλές φορές παιδεύουν τους νέους και τις νέες που θέλουν να βρίσκονται κοντά στον Θεό. Οι γονείς με εγωϊσμό και μην αναγνωρίζοντας ότι το σπλάχνο τους είναι ένα Θεϊκό δώρο προσπαθούν, πολλές φορές (με ολέθρια συνήθως αποτελέσματα) να ξεριζώσουν την κλήση προς τον Θεό που η Θεία Χάρις δίνει επιλέκτικά σε νέους και νέες με αρετές και αδαμάντινους χαρακτήρες.

Στην σύγχρονη εποχή που όλα ισοπεδώνονται, που η αγνότητα ισοδυναμεί με ανοησία και γραφικότητα, που έχουμε μαθει να αναγνωρίζουμε το διαφορετικό μόνο όταν έχει σχέση με την ανωμαλία και την διαστροφή, υπάρχει γύρω μας και σε μερικούς απο εμάς μέσα μας, μια άλλη διαφορετικότητα. Μια διαφορετικότητα που σκοπό έχει την ανύψωση του ανθρώπου. Μια διαφορετικότητα που οδηγεί τον άνθρωπο σε πνευματικές καταστάσεις άγνωστες στους πολλούς. Τον κάνει να μοιάζει με τον Χριστό. “Μιμητής Χριστού” όπως λένε και οι Πατέρες μας.
Μια τέτοια ιστορία που συνέβει δίπλα μας στην γειτονική Ρουμανία. Μια ιστορία που διαδραματίστηκε στα χρόνια μας, θα δούμε παρακάτω.
Μια απάντηση για όσους νομίζουν ότι οι μάρτυρες της Πίστης μας έπαψαν να υπάρχουν.
Κι όμως υπάρχουν και τα μαρτύριά τους όπως θα δείτε δεν είναι πλέον ένας ολιγόλεπτος αποκεφαλισμός ή ένας πολύωρος βασανισμός, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία και τον στέφανο της δόξης των αρχαίων και παλαιοτέρων μαρτύρων. Η σύγχρονη επιστήμη μετατρέπει τον βασανισμό του σώματος αλλά και του πνεύματος σε πολύχρονη διαδικασία. Ισως γι αυτό λέγεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας ότι οι μάρτυρες των εσχάτων καιρών και της εποχής του Αντιχρίστου θα είναι ίσως, οι μεγαλύτεροι των Αιώνων της Πίστης μας.
Η μάρτυς Ντανιέλα (1967-2004).
Αυτό το εκλεκτό λουλούδι άνθισε στη ρουμανική γη το 1967. Από μικρή ήταν πολύ κοντά στο Θεό. Όταν έβγαινε από το σχολείο περνούσε πάντοτε από την εκκλησία. Γι’ αυτό ο πατέρας της την μάλωνε πολύ σκληρά. «Πού ήσουν; Όλη μέρα στην εκκλησία πας με τους παπάδες σου; Τι σου πρόσφερε ο Θεός;» Ενώ αυτή δεν έλεγε τίποτα, μόνο δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Ήταν ευλαβής και προσευχόταν πολλές ώρες. Στο σχολικό χορό, όταν τελείωσε το λύκειο, δεν ήθελε να πάει. Η καθηγήτριά της την παρακαλούσε να πάει κι αυτή μαζί τους, ενώ εκείνη έλεγε «Δεν μπορώ. Ξέρετε ότι σας αγαπώ όλους πολύ, αλλά συγχωρήστε με, δεν μπορώ να έρθω στο τραπέζι».
Είχε χαρακτήρα πράο και ήταν καλή με όλους. Βοηθούσε τους συμμαθητές της στα μαθήματα και καθόνταν τη νύχτα και έγραφε γι’ αυτούς. Ήταν πολύ καλή μαθήτρια τόσο στο σχολείο όσο και στο πανεπιστήμιο. Ήταν πολύ εργατική. Όλα τα ρούχα της τα έφτιαχνε μόνη της. Ήταν πνευματικό τέκνο του μεγάλου πνευματικου π. Σοφιανού από τη μονή Αντίμ.
Όταν ήταν φοιτήτρια περιποιούνταν μια παράλυτη γριά την οποία είχαν ξεχάσει όλοι, την κυρα-Ιωάννα. Η Ντανιέλα πήγαινε καθημερινά, το πρωί πριν το πανεπιστήμιο και το βράδυ. Ήταν αρκετά μακριά και ο κόπος μεγάλος. Την έπλενε, την περιποιούνταν, της έκανε τις αγορές, της τραγουδούσε και της διάβαζε και έφερνε χαρά στην ψυχή της γριάς. Μια φορά κάποιος την χτύπησε πολύ την οσία Ντανιέλα αν και ήταν αθώα. Αφού υπέμεινε εν σιωπή το ξύλο, γονάτισε και φίλησε το πόδι που με αγριότητα την είχε χτυπήσει. Ήταν πολύ πράος χαρακτήρας και ελεούσε τους άλλους. Ποτέ δεν κατηγορούσε κανεναν και πάντα έριχνε το φταίξιμο στον εαυτό της.
Κάποια προσωπα από την οικογένειά της προσπαθούσαν να την πείσουν να παντρευτεί. «Όχι, όχι, εγώ θέλω να μείνω με το Θεό» έλεγε. «Μπορείς να είσαι με το Θεό και παντρεμένη» της έλεγαν. Κι αυτή απαντούσε «Ναι, αλλά αν θα παντρευτώ σημαίνει ότι θα βάλω λίγο το Θεό στην άκρη και εγώ δεν το θέλω αυτό. Θέλω να δώσω το παν στο Θεό». Τη νύχτα προσευχόταν πολλές ώρες. Ποτέ δεν έπεφτε για ύπνο χωρίς να κάνει τον κανόνα της. Τ΄ αδέλφια της της φώναζαν «Τι σου δίνει ο Θεός, τι μας ζαλίζεις με τους παπάδες σου, τι σου δίνει η πίστη σου; Αφού ο πατέρας σού δίνει φαγητό. Γιατί πήγες στο πανεπιστήμιο, για να μπεις σε μοναστήρι;»
Όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο πήγε στο μοναστήρι. Ο πατέρας της την έψαχνε για πολύ καιρο και αφού την έφερε σπίτι την χτύπησε φριχτά. Μια φορά, την τελευταία βραδιά πριν την τελευταία αναχώρησή της για το μοναστήρι, έκλαψε και προσευχήθηκε ασταμάτητα. Έκανε χίλιες μετάνοιες ζητώντας φωτισμό από την Παναγία. Ξημερώματα αποκοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε πήρε την εικονίτσα της Παναγίας που της είχε χαρίσει ο π. Σοφιανός. Έκανε το σταυρό της, φίλησε την εικονίτσα και αποφασισμένη μάζεψε τα πράγματά της κι έφυγε. Έπειτα έδωσε ένα γράμμα σε μία φίλη της για να το δώσει στον π. Σοφιανό. Να το περιεχόμενό του: «Πάτερ, είδα στο όνειρό μου την εικόνα της Παναγίας. Και είδα την εικόνα να ζωντανεύει και η Παναγία με κοίταζε προσεχτικά και εγώ τη ρωτούσα, τι να κάνω. Και είδα ότι με κοίταζε με πολύ πόνο. Και είδα δάκρυα στο μάγουλό της. Ξαφνικά άπλωσε τα χέρια της να προσευχηθεί και ένα δάκρυ έσταξε στο χέρι μου. Όταν μ΄ ακούμπησε το δάκρυ Της ξύπνησα και αποφάσισα να φύγω. Κι έφυγε. Στο δρόμο του Σταυρού, στο δρόμο του Σωτήρος Χριστού.
Όμως ο πατέρας της τη βρήκε και αυτήν την φορά. Όταν την έφερε από το μοναστήρι τη χτύπησε πάλι φριχτά. Της έσχισε την μοναχική ενδυμασία μ΄ ένα ψαλίδι και την πέταξε στα σκουπίδια. Της έβγαλε από το λαιμό το σταυρό και της φώναξε «Οι παπάδες σου και η εκκλησία.». Τότε εκείνη λιποθύμησε. Όταν ξύπνησε είπε στον πατέρα της «Σε παρακαλώ άφησέ μου τις εικόνες, δεν μπορώ να ζήσω χωρις αυτές». Τότε ο πατέρας της έβαλε τις εικόνες κάτω, τις πάτησε και τις πήρε όλες. Τότε αυτή του είπε «Καλά, μου τα πήρες, όλα αλλά την ψυχή δεν μπορείς να μου την πάρεις». Και από τότε προσευχόνταν μόνο έτσι «Παναγία, βοήθησέ με, Κύριε Ιησού Χριστέ μη με αφήνεις».
Βλέποντας ο πατέρας της ότι δεν μπορεί να την κάνει να παρεκκλίνει από την ορθόδοξη ζωή, σκέφτηκε κάτι διαβολικό. Βρήκε κάποιους συναδέλφους του γιατρούς και της έβγαλαν διάγνωση «παρανοϊκή σχιζοφρένεια συνοδευόμενη από μυστικιστικό ντελίριο». Μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν υποχρεωμένη να παίρνει φάρμακα «για να ησυχάσει». Τα δυο τελευταία χρόνια της τα πέρασε στο νοσοκομείο με σωληνάκια στη μύτη. Εξαιτίας των φαρμάκων ήταν σχεδόν πάντα αναίσθητη.
Ο πατέρας της τη φύλαγε από το πρωί μέχρι το βράδυ, μην τυχόν και έρθει σε επαφή με ευσεβή και πιστά πρόσωπα. Η ακινησία της στο κρεββάτι και τα φάρμακα που της έδινε ο ψυχίατρος της προκάλεσαν παράλυση και απόφραξη του αυλού του εντέρου. Έτσι βασανισμένη πέθανε την Τρίτη 6 Απριλίου 2004, τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Αυτό έγινε περίπου στις 22.00. Επειδή ο πατέρας της δε θα δεχόταν να έρθει ιερέας, κατά θαυμαστό τρόπο έμαθε για το θάνατό της ο π. Κωνσταντίνος και κατά τις 23.00 ετέλεσε την ακολουθία εις κεκοιμημένους. Ο πατέρας της για πρώτη φορά έλειπε, αν και προηγουμένως τον είχαν δει στο νοσοκομείο.
Στον τάφο της άρχισαν να γίνονται θαύματα. Το πρώτο θαύμα έγινε την Τετάρτη 12 Μαΐου 2004, κάνοντας καλά ένα νέο που επί 8 χρόνια έπασχε από την ίδια μ΄ αυτήν ασθένεια. Το 2004 έκανε καλά έναν φοιτητή που έπασχε από μια ασθένεια των αγγείων και το 2005 έναν νεαρό που είχε κρίση σκωληκοειδιτιδος. Ο τάφος της οσίας Ντανιέλας βρίσκεται στο κοιμητήριο Αντρονάκε στη συνοικία Κολεντίνα στο Βουκουρέστι.
Αρθρο του Ιοάν Βλαντούκα για το περιοδικό ATITUDINI.

 http://oparadeisos.wordpress.com

            Ἡ οἰκονομική κρίση πού βιώνουμε ἔχει σαφῶς πνευματικά καί ήθικά αἴτια. Κάτι ἔλειψε κατά τά τελευταῖα χρόνια ἀπό τήν κοινωνία μας καί μᾶς ὁδήγησε ὡς ἄτομα καί ὡς ἔθνος σέ ὑπερδανεισμό, ὑπερκατανάλωση, εὐδαιμονισμό, ὑλισμό καί τελικά σέ κατάρρευση καί ἀδιέξοδο. Τώρα που ἀναζητοῦμε λύσεις και προτάσεις γιά ἕνα καλύτερο μέλλον καλό θά ἦταν νά προβληματισθοῦμε γιά τά ἐσφαλμένα πρότυπα πού δώσαμε στούς νέους μας καί γιά τήν ἀνάγκη ἀναπροσανατολισμοῦ τῆς παιδείας καί τῆς κοινωνίας μας.

            Ἔχω τήν αἴσθηση ὅτι ἐδῶ καί χρόνια ὑποβαθμίζουμε τό πρόσωπο κάι θεοποιοῦμε τούς ἀριθμούς. Χάσαμε τόν σεβασμό πρός τά πρότυπα, τά ὁποῖα ἐνέπνεαν ἐπί αἰῶνες τόν λαό μας καί εἰδικότερα τούς νέους μας. Τά σχολικά βιβλία, ἡ τηλεόραση, τά ἄλλα ΜΜΕ, οἱ κυριαρχοῦσες ἰδεολογίες. ὁ ψευδοπροοδευτισμός καί τά συμπλέγματα «μοντερνισμοῦ» ταλαιπώρησαν ἐπί χρόνια τήν κοινωνία μας καί τήν ἀπέκοψαν ἀπό ρίζες αἰὠνων καί ἀπό τούς ἑλληνορθόδοξους χυμούς πού μᾶς κράτησαν στά δύσκολα. Ἡ νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση καί ὁ μαρξισμός βασίσθηκαν στόν ὑλισμό, στήν ἀποθέωση τῆς οἰκονομίας καί στήν ὑποβάθμιση τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας. Ἡ διαφήμιση, ἡ ὁποία εἶναι χρήσιμη μόνον ὅταν σέβεται κανόνες καί ὅρια, καλλιέργησε τήν μανία γιά κατανάλωση καί γιά ἀγορά ἄχρηστων πραγμάτων. Ὁ Ἕλληνας τῶν τελευταίων δεκαετιῶν διδάχθηκε νά θαυμάζει τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν χρήματα καί ὄχι αὐτούς πού ἔχουν ἦθος καί πνευματική καλλιέργεια. Κι ὅμως ἡ παράδοση  τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος καί τῆς Ὀρθοδοξίας δίνουν προτεραιότητα στόν ἄνθρωπο καί στό πρόσωπο ὄχι στούς ἀριθμούς. Τόν «καλόν κἀγαθόν» πολίτη ἤθελε νά διαπλάσει ἡ ἀρχαία Ἀθήνα. Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον ζήσεται ἄνθρωπος, διδάσκει τό Εὑαγγέλιο. Τόν ἥρωα Ἀχιλέα εἶχε ὡς πρότυπο ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, τόν ἅγιο προβάλλει ὡς πρότυπο ἡ Ἐκκλησία μας.

            Σήμερα βλέπουμε νά χλευάζεται ὁ ἅγιος καί ὁ ἥρωας ἀπό τήν μοντέρνα καί μεταμοντέρνα παιδεία καθώς και ἀπό τά ΜΜΕ. Τά σχολικά βιβλία καταβάλλουν ἐργώδη προσπάθεια γιά νά ἐξαφανίσουν τούς ἁγίους ἀπό τά πρότυπα τῶν νέων. Τά Θρησκευτικά μετατρέπονται σέ ἕνα θρησκειολογικό χυλό μακρυά ἀπό τήν Ὀρθόδοξη παράδοση. Στά βιβλία Γλώσσας καί Λογοτεχνίας ἀντί γιά τούς ἁγίους προβάλλεται ἡ μάγισσα Φρικαντέλλα, ἡ παραθρησκεία καί ὁ ἐρωτισμός. Στά βιβλία Ἱστορίας ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἐμφανίζεται ὡς εὐρωπαῖος διαφωτιστής καί σπανίως γίνεται ἀναφορά στήν ἁγιότητά του καί στήν ἰδιότητά του ὡς Ἱερομονάχου. Κόμματα πού κόπτονται γοιά τόν προοδευτισμό τους δίνουν μάχη γιά νά ἀπομακρύνουν ἀπό τίς αἴθουσες τίς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων ἐνῷ βαρύγδουποι θεσμοί –συνήθως κενοί περιεχομένου- ὅπως ὁ Συνήγορος τοῦ Πολίτη  γιά νά θυμίσουν τήν παρουσία τους ἀπαγορεύουν τήν παρουσία κληρικῶν ἐξομολόγων στά σχολεῖα.

            Ἡ ἔννοια τοῦ ἡρωισμοῦ καί τό «ἀμύνεσθαι περί πάτρης» ἀπαλείφονται ἤ καί χλευάζονται ἀπό τούς θεσμούς πού ἔχουν ἀναλάβει τήν διαπαιδαγώγηση τῶν νέων. Μπορεῖ στό μάθημα τῆς Ἱστορίας τό παιδί νά μαθαίνει πόσες σταφίδες ἐξήγαγε ἡ Πελοπόννησος μετά τό 1821 ἤ πόσες καμινάδες εἶχε ὁ Πειραιᾶς τό 1900, ἀλλά ἐλάχιστα θά ἀκούσει γιά τούς ἀγωνιστές ἄνδρες καί γυναῖκες πού ἔπεσαν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.   Οἱ ἀριθμοί καί τά οίκονομικά μεγέθη προβάλλονται ὡς σκοπός ζωῆς ἐνῶ τά πρόσωπα πού θυσιάσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία καί τήν πρόοδο αὐτοῦ τοῦ τόπου διαγράφονται ἤ καί χαρακτηρίζονται μέ μειωτικούς χαρακτηρισμούς. Οἰ σχεδιαστές τῆς μεταμοντέρνας ἄθεης καί ἀφελληνισμένης παιδείας ἐνοχλοῦνται ἀπό τήν παρουσία ἡρώων στά σχολικά βιβλία καί στίς σχολικές ἑορτές. Ἐπιθυμοῦν νά μᾶς μετατρέψουν σέ ἔνα παγκοσμιοποιημένο πολτό, ἄβουλο καί ἄνευρο, χωρίς ταυτότητα καί ἐθνική συνείδηση γιά νά γίνουμε πειθήνιοι ὑπάλληλοι τῶν δανειστῶν μας καί τῶν πολυεθνικῶν. Οἱ Μαραθωνομάχοι, ὁ Παλαιολόγος, ὁ Κολοκοτρώνης καί ὁ Παλληκαρίδης σβήνονται σιγά –σιγά ἀπό τά σχολικά προγράμματα και στή θέση τους θά μπεῖ ἡ τρίτη ξένη γλῶσσα, οἱ ὑπολογιστές, οἱ διαδραστικοί πίνακες, τό Μάρκετιγκ καί ὁ Κώδικας καλῆς συμπεριφορᾶς τοῦ ὑπακουου ὑπαλλήλου τῶν ξένων ἑταιριῶν.

            Οἱ ἀριθμοί εὐδοκιμοῦν καί τά σωστά πρότυπα ὑποχωροῦν στά ΜΜΕ καί κυρίως στήν Τηλεόραση. Χάσαμε τό πρότυπο τῆς σωστῆς χριστιανικῆς οἰκογένειας πού περιλάμβανε πολλάπαιδιά καί ζοῦσε μέ τόν παπποῦ καί τή γιαγιά. Σήμερα προβάλλεται ὡς πρότυπο τό διαζύγιο, ἡ μοιχεία, ἡ συμβίωση ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου. Ὁ φιλότιμος πατέρας, ἡ στοργική μητέρα , τά μελετηρά καί ἐργατικά παιδιά ἀντικαταστάθηκαν ἀπό πρότυπα προβληματικῶν γονέων καί παραβατικῶν νέων.

            Ἡ συζήτηση γιά δωροδοκίες καί «λαδώματα» πολιτικῶν προσώπων φέρνει στό προσκήνιο πάλι ἀριθμούς καί τεράστια ποσά πού κάνουν κάθε ταλαίπωρο μισθωτό καί συνταξιοῦχο νά ἀγανακτεῖ. Ποῦ εἶναι τό πρότυπο τοῦ Ἐθνικοῦ Εὐεργέτη; Ποῦ εἶναι ἡ προβολή προσώπων, τα ὁποῖα δούλεψαν, μόχθησαν καί βοήθησαν τήν πατρίδα μας μέ τά χρήματα πού τιμιίως συγκέντρωσαν; Παλαιότερα θυμοῦμαι ὅτι τά Ἀναγνωστικά τοῦ Δημοτικοῦ καί τά Λογοτεχνικά Κείμενα τοῦ Γυμνασίου  παρουσίαζαν τά παιδικά χρόνια Ἐθνικῶν Εὐεργετῶν ὅπως τοῦ Ζώη Καπλάνη καί τοῦ Εὑαγγέλη Ζάππα. Σήμερα τέτοιες μορφές εἶναι ἀγνοημένες καί ἀπό τά σχολικά βιβλία καί ἀπό τά ΜΜΕ. Τό ἐπιχειρηματικό δαιμόνιο τοῦ Ἕλληνα κατηγορεῖται καί βάλλεται ἀπό ἀπηρχαιωμένες  ἰδεολογίες καί οἱ ἄνθρωποι πού θά ἤθελαν νά βοηθήσουν σέ ἔργα φλανθρωπικά καί ἐθνικά πολλάκις ἀποθαρρύνονται ἤ δέχονται προσβολές.

            Ἀναζητοῦμε, λοιπόν, τό πρόσωπο, τό πρότυπο, τήν προσωπικότητα γιά νά πλάσουμε μία νέα γενιά καλύτερη ἀπό τή δική μας καί χωρίς τά δικά μας λάθη. Ἀναζητοῦμε ἕνα νέο ἦθος και μία νέα πολιτιστική πνοή στήν κοινωνία μας, ἡ ὁποία ἔμαθε δυστυχῶς νά θαυμάζει τούς ἀετονύχηδες, τούς τυχοδιῶκτες, τούς ἀθεμίτως πλουτίζοντες καί αὐτούς πού πατοῦν ἐπί πτωμάτων γιά νά ἀναριχηθοῦν κοινωνικά. Ἀναζητοῦμε τό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου, τοῦ Ἡρωος, τοῦ ἀγωνιστῆ, τοῦ οίκογενειάρχη, τοῦ Ἐθνικοῦ Εὐεργέτη. Καί πρωτίστως ἀναζητοῦμε τό πρόσωπο τοῦ δασκάλου. Τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος σέβεται τό λειτούργημά του καί διδάσκει ὄχι μόνο μέ τά λόγια ἀλλά καί μέ τό ἦθος του. Εὐτυχῶς δέν χάθηκαν αὐτοί οἱ δάσκαλοι. Μπορεῖ κάποιοι νά ἀσχολοῦνται μόνο μέ τόν συνδικαλισμό, τόν κομματισμό καί τήν ἥσσονα –λιγότερη προσπάθεια, ἀλλά οἱ πολλοί εἶναι ἐδῶ καί ἀγωνίζονται γιά καλύτερη παιδεία. Γι’ αὐτό αἰσιοδοξῶ. Διότι ἡ κοινωνία μας βγάζει ἀκόμη καλούς δασκάλους καλούς οἰκογενειάρχες, καλούς ἱερεῖς. Καί ἄν χρειασθεῖ θά βγάλει πάλι ἁγίους καί ἥρωες. Αὐτός ὁ λαός πάντα ἐλπίζει, διότι πιστεύει βαθειά ὅτι ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

 Κωνσταντῖνος Χολέβας-Πολιτικός Ἐπιστήμων    18.4.2012

Αφού χιλιάδες  υπάλληλοι έμειναν ουσιαστικά ανασφάλιστοι  με την διακοπή των συμβάσεων ιατρών και εργαστηρίων, διαβάσατε την επιστολή που τσακίζει κόκκαλα από μία συνταξιούχο στον κο Λοβέρδο  ...

 Επικοινωνώ μαζί σας γνωριζοντας εκ των προτερων οτι κινδυνευω να χαρακτηρισθω ως προβοκατορας (λογω των ημερων) αλλα απλα αυτες τις ημερες ετυχε να ζησω την κορυφωση της ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ που επιτυχως (για εσας) και αποτελεσματικως (για τους προϊσταμενους σας) επιβαλλατε στη ζωη των ανθρωπων που εχουν αναγκη των υπηρεσιων υγειας.
Ειμαι 80 ετων,συνταξιουχος του ΙΚΑ (μηνιαια συνταξη 520 ευρω) και πασχω απο αυτοανοσο νοσημα απο την νεαρη μου ηλικια,το συγκεκριμενο νοσημα δεν θετει σε κινδυνο τη ζωη μου αλλα υποβαθμιζει τραγικα την ποιοτητά της  η..φαρμακευτικη αγωγη που μεχρι σημερα ακολουθουσα βοηθουσε στο να αντιμετωπιζω και να διεκπεραιωνω την  καθημερινοτητα μου και πιο συγκεκριμενα ο αρμοδιος γιατρος του ΙΚΑ μου συνταγογραφουσε σκευασμα το οποιο προμηθευομουν απο το φαρμακειο (χωρις συμμετοχη λογω ανιατου νοσηματος) και στη συνεχεια στα πλαισια συμμετοχης μου στη διασωση της χωρας με συμμετοχη 25% επι των 60 ευρω που κοστιζει το σκευασμα.
Στις 26-4-2012 ο γιατρος μου μου συνταγογραφησε (στο βιβλιαριο του ΙΚΑ) και παλι το ιδιο φαρμακο και εκει αρχιζει…………..ΤΟ ΔΡΑΜΑ-ΤΟ ΧΑΟΣ-Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ-Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.
Ο φαρμακοποιος με πληροφορει οτι αυτο πια…χορηγειται στο κεντρικο φαρμακειο του ΙΚΑ (Πλατεια Ομονοιας) κουβαλωντας τα 80 χρονια μου πηγαινω αλλά?……………απο το κεντρικο φαρμακειο του ΙΚΑ με πληροφορουν ότι το φαρμακο αυτο χορηγειται πια………απο το φαρμακειο του Νοσοκομειου Ανδρεας Συγγρος,απο την Ομονοια λοιπον με συντροφια τα 80 μου χρονια πηγαινω στο υποδειχθεν………………αλλά? απο το φαρμακειο του νοσοκομειου με πληροφορουν οτι για να μου χορηγηθει πρεπει να τους προσκομισω γνωματευση (μαζι με την συνταγη του ΙΚΑ) αλλα απο τους γιατρους του Νοσοκομειου Ανδρεας Συγγρος.Ετσι την επομενη το πρωι πηγαινω και παλι στο νοσοκομειο προκειμενου να παρω την γνωματευση που απαιτειτο για να προμηθευτω το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Με την απορια στο μυαλο μου……………..γιατι ηταν αναγκαια η γνωματευση των γιατρων του νοσοκομειου αφου στα χερια μου κρατουσα συνταγη γιατρου του καταστηματος ΙΚΑ Παγκρατιου και στο σωμα μου τα εμφανη σημαδια της ασθενειας παρεα και παλι με τα 80 χρονια μου φθανω 7 το πρωι της 3ης-5-2012 στο νοσοκομειο οπου πριν απο εμενα περιμεναν περιπου 300 ανθρωποι για εξεταση και περιπου 150 για να πληρωσουν τα 5 ευρω………….ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ……………..!δηλαδη ειχα σειρα μετα απο 450 επισης δυστυχεις-ταλαιπωρημενους-αγανακτισμενους-εξευτελισμενους και πρωτιστως ΑΣΘΕΝΕΙΣ……!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! σαν και εμενα.
Οπως αντιλαμβανεσθε η ηλικια μου και η υγεια μου δεν μου επετρεπαν να παραμεινω ………..επεστρεψα σπιτιμου αποφασισμενη να υλοποιησω την ειλικρινη σας προθεση…………………….ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΑ 60 ΕΥΡΩ
και να μη τολμησω να ξανασκεφτω να χρησιμοποιησω ΠΑΡΟΧΕΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΑΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ξερω πως ολα αυτα σας αφηνουν αδιαφορο ,αλλος ο σκοπος και ο προρισμος σας………………….! και πιθανον να περιμενετε και να σας ζητησω ΣΥΓΝΩΜΗ γιατι ζω ακομη και καταναλωνω συνταξεις και ιατροφαρμακευτικη περιθαλψη,αλλα
απο τοτε που η συγνωμη ξεστομιστηκε απο χειλη συνοδοιπορων σας με περισση θεατρικοτητα και σκοπιμοτητα εγω   δεν προτιθεμαι να τη ζητησω και θα προσπαθησω να ζω με 520 ευρω πληρωνοντας φαρμακα-χαρατσια-για το 2012 και φορους λογω εισοδηματος  ετησιου ανω των 5000 ευρω  !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! και σας δινω ενα ραντεβου για την Κυριακη 6 ΜΑ’ΙΟΥ μια και την μοναδικη ενδιαφερουσα για εσας ιδιοτητά μου ξεχασα να σας την γνωστοποιησω,ειμαι ψηφοφορος της Β Αθηνων ,ειμαι επισης γιαγια ενος λαμπρου επιστημονα τον οποιο τον διωξατε απο την χωρα του και μητερα δυ παιδιων που αφου δουλεψαν αξιοπρεπως 35 χρονια τους αποκαλεσατε κοπριτες και τους υφαρπαζετε σταθερα και αδιαλλειπτα τα χρηματα που κατεβαλλαν για 70 χρονια (συνολικα και οι δυο) προκειμενου να τα αποδωσετε στα αφεντικα σας!

ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΠΡΟΒΟΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΛΕΦΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ‘Η να παει στο καλο (μαζι με τα υπαρχοντά μας που μας έκλεψε)…………..

Σὲ σχόλιο τοῦ προηγουμένου τεύχους τοῦ Περιοδικοῦ μας διευκρινίσαμε, ὅπως μᾶς ζητήθηκε ἀπὸ τὸν συνάδελφο κ. Μπάρλο καὶ ἦταν δίκαιο, ὅτι οἱ κύριοι Γιῶργος Τσανανᾶς καὶ Ἀπόστολος Μπάρλος εἶναι συγγραφεῖς τοῦ ἤδη χρησιμοποιούμενου βιβλίου Θρησκευτικῶν τῆς Β΄ Γυμνασίου καὶ ὄχι, ὅπως ἀπὸ ἀνακριβὲς κείμενο ἐφημερίδας εἴχαμε παραθέσει, κάποιου νέου βιβλίου στὸ ὁποῖο δὲν γίνεται λόγος γιὰ τὴν Παναγία. Δὲν ὑπάρχει τέτοιο νέο βιβλίο. Ἀντὶ γιὰ βιβλίο ἔχει ἐκπονηθεῖ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, καὶ σ᾿ αὐτὸ τὸ Πρόγραμμα εἶναι τὸ πρόβλημα. Πρόκειται γιὰ ἔκτρωμα θρησκευτικοῦ μαθήματος, ποὺ σχεδιάστηκε ἀπὸ τό, στὴν πραγματικότητα, ἀντι-Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο καὶ ποὺ ἀρχικὰ θὰ ἐφαρμοστεῖ πιλοτικὰ σὲ 180 Σχολεῖα.

Ποιοὶ εἶναι οἱ συντάκτες τοῦ Προγράμματος; Εἶναι σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου μέλη τοῦ θεολογικοῦ συνδέσμου ὁ «Καιρός». Καὶ ὁ «Καιρὸς» τί εἶναι; Ὁ Πανελλήνιος Θεολογικὸς Σύνδεσμος «Καιρὸς» ἱδρύθηκε τὸ 2010 καὶ εἶναι στὴν οὐσία φράξια ποὺ στόχευσε στὴ διάσπαση τοῦ θεολογικοῦ κόσμου καὶ στὴν ὑποκατάσταση τοῦ συνδικαλιστικοῦ του ὀργάνου, τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων (ΠΕΘ). Σκοπό του ἔθεσε ἐξ ἀρχῆς αὐτὸ ποὺ ὀνόμασε «ἀναβάθμιση τῆς θρησκευτικῆς ἐκπαίδευσης», ἀλλὰ οὐσιαστικὰ βρέθηκε νὰ συμπλέει μὲ τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, σταθερὴ ἐπιδίωξη τοῦ ὁποίου ἦταν πάντοτε ἡ ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος καὶ ἡ μεταβολή του σὲ θρησκειολογικό.

Ἔτσι, ὅταν τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο κατάρτισε τὶς ὁμάδες συντακτῶν τῶν νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν, μεθοδεύτηκε ὁ ἀπαρτισμὸς τῆς ἀντίστοιχης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ μέλη τοῦ «Καιροῦ» μὲ ἰθύνοντα νοῦ τῆς ὁμάδας τὸν διευθυντὴ τοῦ περιοδικοῦ «Θεολογία» κ. Σταῦρο Γιαγκάζογλου. Ἡ διαδικασία ἦταν σχεδιασμένη μεθοδικὰ καὶ ἀποκλείστηκε κάθε ἄλλη φωνή. Ὁ αὐστηρὸς ἔλεγχος ποὺ ἀπηύθυνε ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Θεσσαλονίκης κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης ἐπιβεβαιώνει τὸ ἐπίμεμπτο τῆς διαδικασίας. Ἔγραψε ὁ κ. Καθηγητής: «Στὴν πραγματικότητα ὁ κ. Γιαγκάζογλου θέλει μὲν νὰ ἐμφανίζεται ὡς ἔνθερμος θιασώτης τοῦ πλουραλισμοῦ καὶ τῆς διαφορετικότητας, στὴν πραγματικότητα ὅμως αὐτὲς τὶς ἀρχὲς δὲν τὶς ἀντέχει. Καὶ βέβαια γνώριζε καλὰ ὅτι ἐγὼ καὶ κάποιοι ἄλλοι, ὡς διαφορετικοί, δὲν ταιριάζαμε σ’ αὐτὰ ποὺ εἶχε στὸ νοῦ του νὰ πραγματοποιήσει σὲ βάρος τοῦ χαρακτή­ρα καὶ τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν! Αὐτὸς ἦταν ὁ βασικὸς λόγος ποὺ ἀποκλειστήκαμε. Διότι, ὅσον ἀφορᾶ σὲ ἐμένα, ἐὰν μὲ εἶχε καλέσει, ἢ θὰ εἶχα παραιτηθεῖ, ὅπως ἔκανε ὁ καθηγητὴς κ. Δεληκωνσταντὴς καὶ ὁ πρώην Σχολικὸς Σύμβουλος κ. Πεπονάκης, ἀρνούμενος φυσικὰ νὰ συμφωνήσω σὲ ἕνα προσχεδιασμένο Πρόγραμμα Σπουδῶν, ἢ ἂν ἔμενα, τὸ Πρόγραμμα θὰ ἦταν ἐντελῶς διαφορετικὸ ἀπὸ παιδαγωγικῆς πλευρᾶς καὶ φυσικὰ δὲν θὰ εἶχε ὡς βασικό του ἄξονα ἕνα πολυθρησκειακὸ γραμματισμό, βασισμένο σὲ μιὰ πλασματικὴ πολυπολιτισμικότητα καὶ σὲ ἕνα πρωτάκουστο καὶ ἐκτρωματικὸ θεολογικὸ εὕρημα, τὴ Θεολογία τῆς πολυπολιτισμικότητας, ἀνάδοχος καὶ εἰσηγητὴς τῆς ὁποίας ἔχει τὴν τιμὴ νὰ εἶναι ὁ κ. Γιαγκάζογλου, διδάκτωρ τῆς Ὀρθόδοξης Δογματικῆς Θεολογίας!».

Αὐτὰ ὁ καθηγητὴς κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης. Καὶ βέβαια οἱ ἔντονες καταγγελίες καὶ διαμαρτυρίες τῆς ΠΕΘ καὶ τοῦ Συνδέσμου Θεολόγων Μακεδονίας-Θράκης πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας γιὰ τὸν προσχεδιασμένο ἀποκλεισμό τους δὲν βρῆκαν καμία ἀνταπόκριση.

Τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα ἦταν τὸ ἔκτρωμα θρησκευτικοῦ μαθήματος ποὺ παρουσιάστηκε στὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν. Εἴμαστε μήπως ὑπερβολικοί; Ἂς κρίνουν οἱ ἀπροκατάληπτοι ἀναγνῶστες μας· ἰδοὺ ἕνα μικρὸ δεῖγμα ἀπὸ τὸ τί πρόκειται νὰ διδαχθοῦν βάσει τοῦ νέου Προγράμματος οἱ μαθητὲς τῆς Α΄ Γυμνασίου: «Ἰουδαϊσμός, Τορά, Μπὰτ Μπιτσβά, Τεῖχος Δακρύων, Ταλμοὺδ κ.ἄ. Γιὰ τὸ Ἰσλάμ, τὸ Κοράνι, τὶς Τέχνες στὸ Ἰσλάμ. Γιὰ τὸν Κομφουκιανισμὸ καὶ τὸν Λάο Τσὲ στὴν Κίνα: Ἄγαλμα τοῦ Λάο Τσὲ στὴν Κίνα, τὸ γὶν καὶ τὸ γιάνκ, ὁ μεγαλύτερος θρησκευτικὸς κανόνας στὸν κόσμο, Λάο-Τσέ: Κοιτάσματα σοφίας. Ναὸς τῆς Μινάκσι, Μπεναρές (προσκύνημα), λουτρὸ στὸν Γάγγη, ὁ Σίβα ὡς Ναταράγια, ἱερὲς ἀγελάδες, Μαντάλα. Κομφούκιος: Ἠθικὴ καὶ κοινωνικὴ φιλοσοφία. Βουδισμός: Ἀγάλματα τοῦ Βούδα, παγόδες, μοναστήρια τοῦ Θιβέτ, Σιντάρτα: Μεταστροφὴ καὶ φωτισμός. Ταγκόρ: ‘‘ Ὁ ἐραστὴς τοῦ Θεοῦ’’.

Οὐσιαστικὰ τὰ παιδιὰ τῆς Α΄ Γυμνασίου πιέζονται ἀφύσικα νὰ μποῦν σὲ χῶρο καὶ προβληματικὴ Λυκείου. Ἔχουν κάποια λογικὴ αὐτά;

Ὁ κ. Μπάρλος, ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ ὁποίου ἀφορμηθήκαμε νὰ γράψουμε ὅλα αὐτά, δὲν ἀνήκει στὴν ὁμάδα συντακτῶν τοῦ Προγράμματος Σπουδῶν. Γράφοντας δὲ σὲ μᾶς ἄφηνε νὰ ἐννοήσουμε ὅτι διαφωνεῖ μὲ τὸ περιεχόμενο τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν. Αὐτὸ τὸ συμπέρασμα ἀποκομίσαμε ἀπὸ τὴν ἐπίμονη διαβεβαίωσή του ὅτι τὸ βιβλίο ποὺ συνέγραψε μὲ τὸν κ. Τσανανᾶ «μιλάει γιὰ τὴν Παναγία, τὰ Πάθη, τὴ Σταύρωση, καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ».

Πόση ὅμως ἦταν ἡ ἔκπληξή μας, ὅταν ἐρευνώντας διαπιστώσαμε (τὰ σχετικὰ video μπορεῖ νὰ δεῖ κανεὶς στὸ ἱστολόγιο τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Γκίκα) ὅτι ὁ συνάδελφος, παρόλο ποὺ δὲν συμμετεῖχε στὴ σύνταξη τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικά, ὄχι μόνο δὲν διαφωνεῖ μὲ τὸ περιεχόμενό του ἀλλὰ καὶ ἀποτελεῖ ἕναν ἀπὸ τοὺς πλέον ἔνθερμους ὑποστηρικτές του. Διότι εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μαζὶ μὲ τὸν οὐσιαστικὸ ἐμπνευστὴ τοῦ Προγράμματος, τὸν κ. Σταῦρο Γιαγκάζογλου, στὴ συνάντηση τῶν θεολόγων τῆς 7ης Μαρτίου ποὺ ἔγινε στὰ Τρίκαλα, προπαγάνδισαν πιεστικὰ στοὺς συναδέλφους τῶν Τρικάλων αὐτὸ τὸ ἀπαράδεκτο Πρόγραμμα. Αὐτὴ ἡ δραστηριότητα τοῦ κ. Μπάρλου στάθηκε προφανῶς ἡ αἰτία ἀπὸ τὴν ὁποία παραπλανήθηκε ἡ δημοσιογράφος τῆς ἐφημερίδας «Δημοκρατία».

Συνεπῶς, ἂν καὶ δὲν πρόκειται γιὰ συγγραφὴ νέου βιβλίου οὔτε γιὰ συμμετοχή του στὴν ὁμάδα συντακτῶν, ὁ  κ. Μπάρλος ἔχει οὐσιαστικὴ εὐθύνη γιὰ τὰ τεκταινόμενα. Διότι ὄχι μόνο τὰ ἀποδέχεται ἀλλὰ καὶ τὰ προπαγανδίζει. Τί περισσότερο θὰ πρόσφερε στὴν οὐσία τῆς ὑποθέσεως ἡ συγγραφὴ βιβλίου ἢ ἡ συμμετοχὴ στὴ συντακτικὴ ὁμάδα; Ἡ διαμαρτυρία του ἑπομένως ἀφορᾶ σὲ κάτι τυπικό. Τὸ οὐσιαστικὸ εἶναι ὅτι ἀποδέχεται τὸ περιεχόμενο τοῦ νέου Προγράμματος καὶ τὸ προπαγανδίζει κατὰ τρόπο, θὰ λέγαμε, προκλητικό, ἀφοῦ προκάλεσε τὴν ἔντονη ἀντίδραση τῶν συναδέλφων τῶν Τρικάλων καὶ ὅλης τῆς Ἑλλάδος.

Μήπως λοιπὸν εἶναι καιρὸς ὁ ἀγαπητὸς κ. Μπάρλος καὶ οἱ αἰθεροβάμονες τοῦ «Καιροῦ» νὰ συνέλθουν; Ἂς μὴν ἀκούσουν ἐμᾶς. Ἄς ἀκούσουν τὴν ἀγωνιώδη κραυγὴ ἑνὸς Ποιμένος τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ἰγνατίου:

«Ἅλας ἄναλον λοιπὸν θέλουν νὰ προσφέρουν στοὺς νέους μας οἱ νέοι Θεολόγοι. Καὶ μάλιστα αὐτὸ θέλουν νὰ τὸ κάνουν ἐκ πεποιθήσεως. Τουλάχιστον, ἂν τὸ ἀποδέχονταν σὰν συμβιβασμό, κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν κυβερνητικῶν πιέσεων καὶ τῶν οἰκογενειακῶν τους ἀναγκῶν... θὰ λέγαμε: ‘‘ἄντε, δὲν πειράζει, ἄς μπαίνει ὁ Θεολόγος στὴν τάξη κι ἂς κάνει αὐτὴ τὴν ὕλη. Μᾶς ἀρκεῖ ποὺ αὐτὸς θὰ βρίσκει τρόπο νὰ μιλάει γιὰ τὴν πίστη μας στὰ παιδιά μας’’. Νὰ βγαίνουν ὅμως καὶ νὰ ὑποστηρίζουν μὲ πάθος αὐτὸ τὸ δεινό, αὐτὴ τὴ συμφορὰ ποὺ μᾶς ἐπιβάλλεται, εἶναι πόνος. Εἶναι καημὸς γιὰ μᾶς τοὺς μεγάλους. Εἶναι ξεπεσμὸς γι’ αὐτούς. Λυποῦμαι εἰλικρινὰ ποὺ τὰ γράφω αὐτά.

Ἀλλὰ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ κοιμηθῶ ὡς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, ἂν δὲν ἔβγαινα νὰ πῶ τὸν πόνο μου. Ἐμεῖς, παιδιά μου, ζήσαμε δασκάλους ποὺ μιλοῦσαν ὅλη μέρα γιὰ τὸ Θεό, κι ἐσεῖς οὔτε τὴν ὥρα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν διεκδικεῖτε; Ἐμεῖς ζήσαμε Δασκάλους στὸ Δημοτικὸ καὶ Καθηγητὲς στὸ Γυμνάσιο ποὺ μετέβαλλαν τὴν τάξη σὲ Ναό, ποὺ ἀνέβαζαν τὴν ἕδρα σὲ ἄμβωνα μελίρρυτο.

Ἅγια Ἁγίων γινόταν ἡ τάξη στὴ μικρὴ φτωχὴ γειτονιά μου, ποὺ ἂν καὶ μικρὴ εἶχε Καποδιστριακὸ κτίριο γιὰ Δημοτικὸ Σχολεῖο. Γιατί, βλέπεις, ἀλλιῶς τὴν βλέπανε τὴν παιδεία οἱ παλαιότεροι. Ἡ παιδεία γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες τοὺς Ὀρθοδόξους εἶναι ἀπὸ μόνη της ἁγία. Τὸ στοιχεῖο τοῦ ἱεροῦ, ὅποιος τὸ ἀφαιρέσει, εἶναι βέβηλος. Δὲν ἔχεις καταλάβει, παιδί μου, ὅτι, ὅταν γίνεσαι δάσκαλος σ’ αὐτὸ τὸ ἔθνος, γίνεσαι μύστης; Δὲν ἄκουσες τὸν Κύριο, ἀδελφέ μου Θεολόγε, ποὺ λέει ὅτι, ὅταν ἀπ’ τὸ ἁλάτι βγάλεις τὴν ἁλιστική του ἀξία γίνεται μωρία; Μὲ τὰ ἀπομεινάρια τῆς μωρίας ἐσὺ θὰ διδάξεις; Μὲ νάματα μωρὰ θὰ ποτίσεις τοὺς νέους βλαστοὺς τῆς πατρίδος σου; Μ’ αὐτὸ τὸ ἄνοστο κι ἀποδυναμωμένο γάλα θὰ θηλάσεις αὐτὰ τὰ παιδιά; Καὶ τότε, τί μισθὸ θὰ πάρεις ἀπ’ τὸν Κύριό σου;... Ὅπως καὶ νὰ τὸ δεῖς, εἶναι προδοσία. Γι’ αὐτὸ σᾶς καλῶ μὲ ἀγάπη πολλή. Σᾶς ζητῶ συγγνώμη, ἂν σᾶς πικραίνω, ἀλλὰ ἐγὼ σᾶς ‘‘φιλῶ πλέον τῶν κολακευόντων’’ καὶ σᾶς λέω ὅτι τουλάχιστον μὴ μιλᾶτε...».

Αὐτὴ εἶναι ἡ κραυγὴ ἀγωνίας ἑνὸς Ἐπισκόπου... ἀλλὰ γιατί μόνο ἑνός; Τὸ πρόβλημα εἶναι μέγα καὶ σοβαρότατο.

Εἶναι φανερὸ πὼς ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες ἀντιλήψεις γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Κατὰ τὴ μία, τὴν παλαιότερη, τὸ μάθημα ὀφείλει νὰ εἶναι ὁμολογιακό, νὰ διδάσκει δηλαδὴ στὰ παιδιὰ τὴν Ὀρθόδοξη ὁμολογία καὶ πίστη. Κατὰ τὴ νέα ἀντίληψη ὀφείλει νὰ εἶναι θρησκειολογικό, νὰ διδάσκει δηλαδὴ ὅλες τὶς θρησκεῖες.

Μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, ὅπως τὸ παρουσιάσαμε, τὸ μάθημα, κατὰ γενικὴ ἀντίληψη, γίνεται θρησκειολογικό. Ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ διαφωνήσουμε μὲ αὐτὴ τὴ γενικὴ ἀντίληψη. Ἐμεῖς καταλήγουμε στὸ ὅτι τὸ μάθημα μὲ τὸ νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γίνεται σαφῶς ὁμολογιακό. Μὲ μιὰ μόνο καίρια καὶ οὐσιώδη διαφορά: Γίνεται ὁμολογιακὸ ὄχι πλέον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἀλλὰ τῆς ἀπὸ σκοτεινὰ κέντρα προωθούμενης Πανθρησκείας.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἅγιος Λαρίσης ἔχει δίκαιο: «Ὅπως καὶ νὰ τὸ δεῖς, εἶναι προδοσία»! Τίποτε ἄλλο!

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ»

Tideon: Από τις κριτικές των εχθρών της Ελλάδος καταλαβαίνεις αν τα αποτελέσματα είναι καλά για τη χώρα . Εχθρών από την εποχή του Βυζαντίου ακόμα.......  Εχθρών του Ελληνορθοδόξου πολιτισμού.

Αλλά ζει Κύριος ο Θεός !

Από πικρόχολα σχόλια μέχρι απειλές για αποπομπή από το ευρώ, από έκπληξη ως φόβοι για το μέλλον της ευρωζώνης και από διόλου αξιοπρεπείς για την Ελλάδα χαρακτηρισμούς μέχρι και απαξιωτικές ατάκες φιλοξενεί ο διεθνής έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος στον οποίο οι ελληνικές κοινοβουλευτικές εκλογές είναι πρώτο θέμα μαζί με την εκλογή Ολάντ στην προεδρία της Γαλλίας! Το www.pentapostagma.gr συνέλεξε μερικούς από τους χαρακτηριστικότερους τίτλους των ευρωπαϊκών και όχι μόνο ΜΜΕ.

Το euronews αρκείται στην παρατήρηση «Οι εκλογές στην Ελλάδα επαναφέρουν τις ενδείξεις πως η σωτηρία της χώρας είναι σε ρίσκο» ενώ η αγγλική daily mail τονίζει πως «οι Ελληνες ψήφισαν νέο χάος»!

Στη Γαλλία, η Le Monde σημειώνει πως είναι σχεδόν αδύνατος ο σχηματισμός κυβέρνησης που να μπορεί να συνεχίσει την εφαρμογή του προγράμματος που συνοδεύει τις δανειακές συμβάσεις και δεν παραλείπει να σταθεί στη μετατροπή της Χρυσής Αυγής «Από μια ημιπαράνομη οργάνωση του περιθωρίου σε κόμμα με κοινοβουλευτικά ποσοστά» και αποδίδει στην οργή των ψηφοφόρων για την κοινωνική και οικονομική κρίση την συρρπή ψήφων στο εθνικιστικό κόμμα. Όμως και η Le Figaro στέκεται στην «είσοδο της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής στην ελληνική Βουλή» ενώ στην άλλη πλευρά στέκεται η Liberation που τονίζει τη μεγάλη άνοδο των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην Ιταλία η Corriere della sera προτείνει τον τίτλο «Χάος στην Ελλάδα» και στο ρεπορτάζ της αναφέρει κατάρρευση των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων και τη ραγδαία άνοδο των εξτρεμιστών.

«Οι φιλοναζιστές μπαίνουν στη Βουλή», είναι το πρώτο θέμα της El Pais στην Ισπανία, όπου η άλλη μεγάλη εφημερίδα El Mundo υπογραμμίζει πως «η πολυδιάσπαση στο ελληνικό κοινοβούλιο απειλεί τις μεταρρυθμίσεις που αξιώνει η ΕΕ».

Το μεγάλο πάρτυ, φυσικά, γίνεται στο γερμανικό τύπο, όπου τον λάιτ τίτλο της Bild «Οι Έλληνες τιμωρούν τους ευρω-μεταρρυθμιστές» συνοδεύει σχόλιο που χαρακτηρίζει …μοιραίες τις εκλογές στην Ελλάδα! 

«Δεν αποκλείεται η Ελλάδα να οδηγηθεί σε χρεοκοπία» λέει το Spiegel που τιτλοφορεί «Σε κίνδυνο η πολιτική λιτότητας στην Ελλάδα» το κύριο ηλεκτρονικό άρθρο της και προβλέπει από χθες νέες εκλογές, ενώ το προκλητικό Focus συμπεραίνει: «Αχάριστοι οι Ελληνες»!

Αξίζει να αναφερθεί πως όπως πρώτο το www.pentapostagma.gr σας είχε ενημερώσει, το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ για τις ελληνικές εκλογές ήταν τεράστιο και το πλήθος των ανταποκριτών που έσπευσαν στην Αθήνα αυτές τις κρίσιμες ώρες ήταν περισσότεροι από 370 δημοσιογράφοι αλλά και τεχνικοί, αριθμός – ρεκόρ για ελληνικά πολιτικά γεγονότα.
pentapostagma.gr

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/05/blog-post_2107.html#ixzz1uB9bNzkN

Τά βύσσινα εἶναι λίγο στιφά, ἀλλά ὕστερα ἀφήνουν στό στόμα ὡραία γεύση. Ἔτσι καί τά ἀποτελέσματα τῶν προσφάτων ἐκλογῶν: Εἶναι στιφά για ὅλους, ἀλλά ἐλπιδοφόρα.

Οἱ ἐκλογές δέν γίνονται «γιά νά ἐκλεγῆ Κυβέρνηση», ὅπως χονδροειδῶς, ἀστόχως καί κατά κόρον λέγεται στα ΜΜΕ.  Οἱ ἐκλογές γίνονται γιά δύο λόγους: 1. Πρῶτον, γιά νά ὑπάρξῃ γνήσια ἐκπροσώπηση τοῦ λαοῦ καί κατ’ ἐπέκταση νομιμοποίηση τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας πού ἀσκεῖται μέ τήν θέσπιση τῶν νόμων, καθώς καί μέ κυβερνητικές καί διοικητικές ἀποφάσεις  -  Ἡ ἀπόδοση δικαιοσύνης δέν ἀντλεῖ την νομιμοποίησή της ἀπό τίς πολιτικές ἐκλογές, ἀλλά ἀπό ἀξιοκρατικές ἐπιλογές προσώπων καί ἀπό τό (ἀτελές μέν ἀλλά κατά το ἀνθρωπίνως δυνατόν) δίκαιο περιεχόμενο τῶν ἀποφάσεων τῶν δικαστῶν. -

2. Καί δεύτερον, γιά νά ἀναδειχθῆ Κυβέρνηση ἡ ὁποία τόσο ὡς πρός τά πρόσωπα πού θά τήν ἀπαρτίζουν, ὅσον και ὡς πρός τήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων της, δηλαδή ὡς πρός την κατεύθυνση και τό περιεχόμενο τῶν πολιτικῶν της ἐπιλογῶν, θά ἀνταποκρίνεται στήν ἐντολή ἐκπροσωπήσεως πού ἔλαβε ἀπό τον λαό.  

Ἀντίστοιχα εἶναι καί τά μηνύματα τῶν κάθε ἐκλογῶν, ἰδίως ὅμως τῶν τελευταίων, τῆς 6^ης Μαϊου 2012.

Πρῶτον, ὁ Ἑλληνικός λαός ἀποδοκίμασε κόμματα και πρόσωπα πού θεώρησε ὅτι πρόδωσαν την ἐμπιστοσύνη του μέ ἀνεύθυνες καί ἄδικες ἐπιλογές . Θέλει δηλαδή νά πᾶνε σπίτι τους. Θέλει να γίνουν ἁπλοί πολίτες χωρίς δημόσια ἐξουσία στα χέρια τους. Και τοῦτο, παρά το ὅτι, συνεχῶς ἐπί δύο χρόνια, τά ΜΜΕ προέβαλλαν θετικά καί μέ δουλοπρεπῆ προπαγάνδα, ὡς «μονοδρόμους» τίς ἐπιλογές τῶν ἐν λόγῳ προσώπων και κομμάτων.

Δεύτερον, ὁ Ἑλληνικός λαός ἐπέλεξε κόμματα καί πρόσωπα πού θέλει νά τόν ἐκπροσωπήσουν και να ἐπιλέξουν την Κυβέρνησή του. Διότι δεν θέλησε ὁ ἑλληνικός λαός να ἐπιλέξῃ μόνος του τήν ίδια την  Κυβέρνησή του. Για πρώτη φορά, ξεπερνώντας τά διλλήματα τοῦ καλπονοθευτικού ἐκλογικοῦ συστήματος, δεν ἐπέλεξε ἡγέτη και παράταξη πού θά τόν ἐκπροσωπήσῃ ὡς κυβερνητική.  Ἐπέλεξε ὅμως προδήλως, και αὐτό εἶναι πρωτοφανές ὅσο και δύσκολο ὅσο και σπάνιο, ἀληθινό πολιτικό θαῦμα, ποιά πρέπει να εἶναι ἡ πολιτική τῆς Κυβερνήσεως την ὁποία ὀφείλει νά ἐπιλέξῃ ἡ Βουλή, ἄρα τί εἴδους ἤθους και πεποιθήσεων πρόσωπα πρέπει να μετάσχουν στην  Κυβέρνηση, και ποιά ἡ κατεύθυνση τῶν νομοθετικῶν μέτρων πού πρέπει νά λάβῃ καί νά λαμβάνῃ ἡ Βουλή. 

Εἰδικώτερα, ὁ λαός δέν ἐπέλεξε Βουλή, ἄρα καί Κυβέρνηση, οὔτε τῆς ἀριστερᾶς, οὔτε τῆς δεξιᾶς. Συνεπῶς, εἶναι λάθος να ἐπιδιώξῃ ἡ ἀριστερά να κυβερνήσῃ μόνη της μέ τήν ἀνοχή τῶν ἄλλων, ὅπως εἶναι καί λάθος νά ἀποποιηθῆ τις εὐθύνες της καί νά μήν  θελήσῃ να κυβερνήσῃ. Λάθος εἶναι και τό νά ἐπιδιώξῃ ἡ δεξιά αὐτοδύναμη Κυβέρνηση προκαλώντας ἄμεσα ἤ ἔμμεσα νέες ἐκλογές.  Ἄλλωστε, τό πιθανώτερο εἶναι οἱ νέες ἐκλογές, σύντομα, να φέρουν το ἴδιο ἐκλογικό ἀποτέλεσμα.  Συμπέρασμα: Πρέπει ἡ πολιτική και ἄρα και ἡ σύνθεση τῆς νέας Κυβερνήσεως να ἔχουν χαρακτηριστικά και ἀπό δεξιά και ἀπό ἀριστερά. Χαρακτηριστικά ὄχι ἰδεολογικά, οὔτε συγκυριακά και περιστασιακά. Ποια χαρακτηριστικά; Αὐτά πού ἐξέφρασε ὁ ἑλληνικός λαός με την ψῆφο του. Ἤτοι:

Α)  Ὄχι πλέον ἄλλο μνημόνιο. Ὄχι πλέον ἰσχύς ὑπογραφῶν σέ μέτρα πού στεροῦν ἐθνική κυριαρχία. Και ὄχι ἐξόφληση χρεῶν πού δεν ὀφείλει ὁ λαός, ἀλλά οἱ ὅποιοι τυχόν παραδόπιστοι πολιτικοί του, πού διά τοῦτο πρέπει να εἶναι ὑπόλογοι και ἐνώπιον τῆς Δικαισύνης. Αὐτοί  και τά κόμματά τους εἰσέπραξαν «μίζες», ἐχρέωσαν τον Ἑλληνικό Λαό ὑπερμέτρως αγοράζοντας ἀκριβά και χωρίς πραγματικό λόγο δημοσίου συμφέροντος για να αὐξήσουν τις «μίζες»τους, και τώρα ἀπολαμβάνουν παρανόμως τόν καρπό τῶν δωροδωκιῶν τῆς Ζῆμενς και, προδήλως, και ἄλλων.  Ὅσοι λοιπόν εἶναι στις λίστες  Χριστοφοράκου, πρέπει να ἀποδώσουν τά κλεμμένα. Καί  να ἀπαλλαγῆ το δημόσιο χρέος ἀπό ὅσα δεν ὀφείλονται πράγματι. Πράγματι ὀφείλονται μόνον ὅσα ἀντιστοιχοῦν σέ εἰσκομισθέντα στήν Ἑλλάδα πλοῦτο, ἀπό τά ὁποῖα πλούτισε κάποια δημόσια περιουσία. Π.χ. τά βαγόνια τοῦ μετρό ἀποτελοῦν μία τέτοια περίπτωση, ἀλλά ὀφείλεται πράγματι ἡ ἀξία κόστους τους, ἀφοῦ τό ἐπί πλέον κατέστη δημόσιο χρέος παρανόμως (μέ δωροδοκίες, τις ὁποῖες δικαιοῦται ὁ καθένας νά θεωρῆ ὡς δεδομένες ὅσο δεν γίνονται γνωστές οἱ λίστες Χριστοφοράκου). 

Β) Εὐρώπη και εὐρώ ναί, ἀλλά ὄχι κατά προτεραιότητα ἔναντι ὄσων ἀναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο καί πού ἀποτελοῦν τόν βαθύτερο πυρῆνα καί τό μόνιμο γιά δεκαετίες νόημα, σχεδόν παρενέργεια, τῶν προσφάτων ἐκλογῶν. Διότι για πρώτη φορά ἐμμέσως πλήν σαφῶς, καίτοι δεν ἐτέθη εὐθέως τέτοιο ζήτημα, ὁ Ἑλληνικός λαός προέκρινε τήν ἐθνική κυριαρχία ἔναντι τῆς Εὐρώπης και τοῦ εὐρώ. Ἐάν δηλαδή ἡ Εὐρώπη ἐπιμένει νά ζητάει τήν ἐξόφληση τέτοιου ἀνυπόστατου χρέους, το ὁποῖο ὁ Ἑλληνικός λαός με την ψήφο του ἔδειξε ὅτι κατ’ἀρχήν δέν τό ἀναγνωρίζει, τότε ἡ ἔξοδος ἀπό την Εὐρώπη και ἀπό τό εὐρώ εἶναι προτιμώτερη. (Δεν τίθεται θέμα παραμονῆς στην Εὐρώπη χωρίς το εὐρώ. Κάτι τέτοιο, ὑπό τις σημερινές και εἰδικές για την Ἑλλάδα συνθῆκες, και λόγῳ τοῦ δικαίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, θα ἀποτελοῦσε  ὅπλο καθυποτάξεως τῆς Ἑλλάδος και ἁρπαγῆς τοῦ δημοσίου πλούτου της ἀπό πολυεθνικές ἑταιρεῖες). Χρειάζεται ἑπομένως, ίσχυρή Κυβέρνηση με στήριξη ἀπό μεγάλο φάσμα βουλευτῶν, προκειμένου να δυνηθῆ να ἀντιμετωπίσῃ την νέα πολιτική και οἰκονομική διαπραγμάτευση πού μοιραία ἔρχεται.  Ὄχι ὡς ἀναθεώρηση ἤ ὡς ἀναδιαπραγμάτευση τοῦ μνημονίου και τῶν δανειακῶν δεδομένων, ἁπλῶς, ἀλλά ὡς πολιτική και οἰκονομική ἔκφραση τῆς τοποθετήσεως νέων θεμελιακῶν προτεραιοτήτων καί τῆς πολιτικῆς και οἰκονομικῆς θέσεως τῆς Ἑλλάδας μέσα στόν μεταβαλλόμενο σύγχρονο κόσμο – καί κατ’ἐπέκταση μέσα ἤ ἔξω ἀπό την Εὐρώπη, ἤ πλησίον αὐτῆς καί πόσο πλησίον αὐτῆς, ἤ ὑπό ποιές ἀδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις - καί πάντως, μέ ποιές ἀπαραίτητες ἤ ἐθνικῶς ἐπωφελεῖς ἐξισορροπήσεις προς την κατεύθυνση τῆς Ρωσσίας ἤ ἄλλων χωρῶν, ἀπό τά Βαλκάνια μέχρι τήν Νότια Ἀμερική, καί τήν  Ἄπω Ἀνατολή. Οὕτως ὥστε νά μήν ξαναϋπάρξουν, οὔτε κατά φαντασίαν, «μονόδρομοι».

Γ) Ὡς πρός τούς μετανάστες, το ἐκλογικό μήνυμα εἶναι σαφέστατο προς ὅλους. Ὄχι ἄλλοι.  Καί, ὅσοι εὑρίσκονται ἐντός Ἑλλάδος να ἐπιστρέψουν οἱ περισσότεροι στις πατρίδες τους. Ἡ ἐπιλογή τῆς Χρυσῆς Αυγῆς ἀπό 7% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, σημαίνει ὄχι μόνο πολιτική ἀνωριμότητα τῶν νέων πού τήν ψήφισαν, «μή ειδότες τί ποιοῦσιν»,  ἀλλά φιλοπατρία πού ὠθήθηκε να ἐκφρασθῆ με λάθος τρόπο, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπαράδεκτα ἀνεκτικῆς ἤ και προδοτικῆς πολιτικῆς τῶν Κυβερνήσεων τῶν ἀπερχομένων τῆς ἐξουσίας κομμάτων. Οἱ σθεναρές θέσεις π.χ. τοῦ Καμμένου στο θέμα αὐτό, μέ καταγγελία τοῦ Δουβλῖνο 2, μέ μῖγμα ἀπό τήν χριστιανική πλευρά τῆς στάσεως τῆς ἀριστερᾶς ἔναντι  τῶν μεταναστῶν, μέχρι τόν κατά το δύνατόν συντομώτερο ἐπαναπατρισμό τους, εἶναι και αὐτά μέσα στό νόημα τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος τῆς 6^ης Μαϊου 2012.  Ὄχι ὅμως καί οἱ διεθνιστικές τάσεις τῆς ἀριστερᾶς νά θεωρῆ τούς μετανάστες ὡς ἀνθρώπινο ὑλικό γιά ἀριστερούς ἀγῶνες καί ὡς ὑποψήφιους Ἕλληνες πολίτες ψηφοφόρους της, προκειμένου να πέσῃ ὁ καπιταλισμός ὅταν φτάσῃ το κατά Μάρξ πλήρωμα τοῦ χρόνου.  Μέ τέτοια ὄνειρα δεν ὑπηρετεῖται σέ συγκεκριμένο τόπο και χρόνο ὁ συγκεκριμένος λαός , και ἐν προκειμένῳ ὁ Ἑλληνικός, ἀλλά μία ἀόριστη ἰδέα περί λαοῦ ἤ περί λαῶν τοῦ κόσμου, μέ τήν γιά λόγους ψυχικῆς ἰσορροπίας μετατόπιση τοῦ θεωρητικοῦ ὑλισμοῦ στον χῶρο τοῦ πρακτικοῦ ἰδεαλισμοῦ.  

Δ) Ἡ κρισιμότητα τῶν ἐθνικῶν  θεμάτων με τις οἰκονομικές τους διαστάσεις, ΑΟΖ κ.λ.π., με θέματα γεωπολιτικῶν ἰσορροπιῶν, γιά τήν ἀξιοποίηση τοῦ όρυκτοῦ πλούτου σύμφωνα με το ἐθνικό σύμφέρον, ἀπαιτεῖ  ἰσχυρή Κυβέρνηση, με πρόσωπα σθένους, ὄχι χαλβάδες, με πρόσωπα πολιτικῆς άντιλήψεως, ὄχι πολιτικάντηδες, μέ εὑρεία στήριξη ἀπό τήν Βουλή και μέ τήν πλήρη σύμπνοια τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ - ἄρα πρόσωπα ἱκανά καί γιά νά ἐμπνεύσουν αὐτήν την σύμπνοια. Δηλαδή, ἀνθρώπους ταπεινούς, ἐπιμελεῖς, ἐργατικούς, φιλαλήθεις, βαθύνοες και ὀξύνοες (πόσες τέτοιες λέξεις δέν ἔχουν ἀκρωτηριάσει ἀπό το λεξιλόγιό μας, τά κατευθυνόμενα ὅσο και παρανόμως λειτουργοῦντα ΜΜΕ!), ἄοκνους ὑπερασπιστές τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας και στηλιτευτές κάθε παραπλανητικῆς δημαγωγίας και εξυπνακίστικων εὐφυολογημάτων,  ἀνθρώπους μέ σταυρο-αναστάσιμο φρόνημα, μέ ἐπαναστατική φλόγα κατά τῆς ἀδικίας ἐντοπίως και διεθνῶς. Πῶς θα τους βροῦμε; Ξεχωρίζουν σιγά-σιγά, και διακρίνονται ἀπό τό ὅτι γνωρίζουν να διαλέγουν ἄξιους συνεργάτες. Εἶναι ἔργο τῆς Βουλῆς , να ἀναδείξῃ γιά τήν Κυβέρνηση τέτοιους ἀνθρώπους τό συντομώτερο, ἄλλως ἄς ἀναδείξει αὐτούς πού ἔχουν ἔστω τίς ἀντίστοιχες ἀξίες πραγματικά. Ὡς μέλη τῆς Κυβερνήσεως, θα τους ἐνισχύῃ ὁ Θεός καί θα ἀποκτήσουν καί τά προαναφερθέντα προσόντα, χάριν τοῦ Λαοῦ.

Ἀφοῦ τέτοιες εἶναι οἱ προκλήσεις καί οἱ δυνατότητες, δέν εἶναι κρῖμα πού συζητεῖται να πᾶμε σέ νέες ἐκλογές;  Ἐκεῖ εἶναι το ζήτημα; Πῶς θα ἐκβιασθοῦν οἱ ψηφοφόροι και πῶς θα παραπλανηθοῦν μέσω τῶν ΜΜΕ, ὥστε νά μετανιώσουν πού ψήφισαν ἐλεύθερα; Πού εἶπαν σχεδόν ρητῶς τί θέλουνε καί τί ὄχι;  Ἄλλωστε καί ἄν ἀκόμη γίνουν σύντομα νέες ἐκλογές, πάλι το ἴδιο ἀποτέλεσμα περίπου δεν θα βγῆ; Θά ἐνισχυθῆ μάλιστα ἡ ὀργή τοῦ κόσμου, πού ἐνῶ ἔστειλε τόσο σαφές μήνυμα, οἱ διαπλεκόμενοι τῶν  Μνημονίων πού πρέπει να φύγουν,  θά ζητήσουν ἀπό τον λαό να τιμωρήσῃ τους κατ’ αυτούς και κατά τά ἐλεγχόμενα ἀπό αὐτούς ΜΜΕ  ὑπεύθυνους τοῦ μή σχηματισμοῦ Κυβερνήσεως! Και ἄν ἴσως τό πετύχουν, σέ ἕναν βαθμό, πάλι δέν θά ἔχῃ νομιμοποίηση ἡ ὅποια πλειοψηφία θα διαμορφωθῆ κατ’ αὐτόν τον τρόπο.

Οἱ νοσταλγοί τῶν μονοδρόμων και τῶν κομματικῶν πειθαρχιῶν, δεν ἐννοοῦν να καταλάβουν κάτι ἐξαιρετικά ἁπλό.  Ὁ Ἑλληνικός Λαός μέ τήν ψῆφο του ἀποφάσισε ὁριστικά τόσο ποιοί εἶναι και ποιοί δεν εἶναι οἱ ἐκπρόσωποί του, ὅσο καί ποιές πολιτικές ξεπέρασαν τά ὄρια τοῦ ἀνεκτοῦ. Ὄχι μόνο τοῦ οἰκονομικῶς ἀνεκτοῦ, ἀλλά και τοῦ ἠθικῶς ἀνεκτοῦ καί τοῦ πολιτικῶς ἀνεκτοῦ.

 Ἀπό την ὑπερβολική προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ και μόνον, ὅσοι ἐπανεξελέγησαν ἐκ τῶν διαπλεκομένων στό «μαζί τά φάγαμε», στα Μνημόνια και στά ἄδικα μέτρα, διεσώθησαν ἐκλογικῶς, άλλά διεσώθησαν τυπικῶς μόνον, ὅπως τυπικῶς δημοκρατική μόνον ὑπῆρξε και ἡ πολιτική τους συμπεριφορά. Πολιτικῶς δέν διεσώθησαν, δέν «ἀναβαπτίσθηκαν» δηλαδή μέσα στό εκλογικό ἀποτέλεσμα πού σέ ἄλλες περιπτώσεις ἐνεργεῖ ὡς πολιτική κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Γιά νά συμβῆ αὐτό, ἴσως καί στό ἀπώτερο μέλλον, θα χρειασθῆ ἡ ἔμπρακτη μετάνοιά τους: Ἡ ἐπιστροφή τῶν κλεμμένων, ἀκόμη δέ και ἡ ἐπιστροφή μέρους ἐκ τῶν νομοτύπως εἰσπραχθέντων, γιά ὁρισμένους ἐπί δεκαετίες, ἄνευ τῆς νομίμου αἰτίας - πού ἦταν ἡ διασφάλιση τοῦ δημοσίου συμφέροντος πού αὐτοί δέν τό διασφάλιζαν, συστηματικῶς και κατ’ ἐπάγγελμα καί ἐν γνώσει τους. Καί γιά ὅσους ἀπό αὐτούς δεν ὑπάρχουν κλεμμένα και ἀχρεωστήτως εἰσπραχθέντα, ἡ ἔμπρακτη μετάνοια συνίσταται στην ἄνευ ἐγωϊσμῶν ὑποστήριξή τους σέ ἀκριβῶς ἀντίθετες πολιτικές τῶν διαδόχων τους.

Τέλος, σέ ἕνα πολιτικό σύστημα ὅπως τό δικό μας, στο ὁποῖο συγχέονταν ἀπολύτως ἐπί δεκαετίες δύο διαφορετικά ζητήματα, αὐτό τῆς ἐκλογῆς ἐκπροσώπων τοῦ λαοῦ, καί αὐτό τῆς ἐπιλογῆς και ἀναδείξεως Κυβερνήσεως  - σύγχυση πού ὁδηγοῦσε και ὁδηγεῖ ἀκόμη, στην νόθευση τῆς  ἀναλογικῆς ἐκπροσωπήσεως, χάριν δῆθεν τῆς ἀνάγκης ἀναδείξεως Κυβερνήσεως - ὁ Λαός ἀπάντησε ὅτι δεν δέχεται πλέον τά ἐκβιαστικά διλήμματα «ἄν ψηφίσῃς μέ κριτήριο ποιός σέ ἐκπροσωπεῖ καί ποιές θέσεις σέ ἐκπροσωποῦν, τότε ἡ ψῆφος σου μπορεῖ να πάῃ χαμένη», διότι   «ψηφίζεις κυρίως για Κυβέρνηση, και ὄχι κυρίως για ἐκπροσώπηση».  Ἀπάντησε ὁ «Ελληνικός Λαός μέ τήν ψῆφο του, ὅτι: «Ψηφίζω πλέον πρῶτα για ἐκπροσώπηση και ὕστερα για Κυβέρνηση». Δηλαδή: Προτάσσω την οὐσία ἔναντι τοῦ τύπου, δεν δέχομαι νά μέ ἐκπροσωποῦν τυπικῶς καί νά μέ προδίδουν οὐσιαστικῶς. Δεν δέχομαι τήν τυπική δημοκρατία. Αὐτό σημαίνει:Δεν δέχομαι ὅτι μπορεῖ ὁ κάθε βουλευτής ἤ  Ὑπουργός να κρύβεται πίσω ἀπό κάποια κομματική του γραμμή.  Ἔχει προσωπική εὐθύνη, διότι οἱ κομματικές νομιμότητες χρεωκόπησαν την Ἑλλάδα. 

Δεν μποροῦν ἄρα πλέον μόνο τα κόμματα, που ἐκπροσωποῦν κατ’ ἀρχήν τυπικῶς τούς βουλευτές τους, να μετρᾶνε κουκιά και να ἀποφασίζουν ἄν βγαίνῃ Κυβέρνηση τῆς ἀρεσκείας τους.  Ὑπάρχουν καί τά πρόσωπα. Πρῶτα τῶν ψηφοφόρων και ὕστερα τῶν βουλευτῶν τους.  Ἐπάνοδος λοιπόν στα πρόσωπα. Ἀλλοιῶς, θα φταῖνε ὅλοι μαζί.  Ὅσο για την Κυβέρνηση, ἄς τήν ἐπιλέξῃ ἡ Βουλή μέ τούς ἐκλεγέντας, μέσω  τῶν κομμάτων, ὡς βουλευτές της. Ἑπομένως, για τήν ἀνάδειξη Κυβερνήσεως την διαμεσολάβηση μόνο ἔχουν πλέον οἱ ἡγεσίες τῶν κομμάτων, ὄχι την ἐξουσία χαράξεως κομματικῶν γραμμῶν, και κάθε βουλευτής πρέπει πλέον να κατανοήσῃ αὐτό τό μήνυμα τῶν ἐκλογῶν καί νά ἀναλάβῃ τις προσωπικές εὐθύνες του.

Στήν δημοκρατία δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα  ὄχι γιατί τά ὅποια ἀδιέξοδα λύνονται πάντα με ἐκλογές – εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι τυχόν νέες ἐκλογές δέν θα λύσουν κανένα πρόβλημα – οὔτε γιατί την ἐλπίδα κομίζει ἑκάστοτε ἤ «επί τέλους» ἡ Ἀριστερά ἥ ἡ Δεξιά ἥ κάποιο Κέντρο, ἀλλά γιατί σε τελευταία ἀνάλυση ὑπάρχουν τά πρόσωπα και ἡ προσωπική τους εὐθύνη, ὡς πολιτῶν, ὡς ψηφοφόρων, ὡς βουλευτῶν και ὡς ὑπουργῶν. Αὐτή εἶναι ἄλλωστε ἡ φυσική διέξοδος του πολιτικοῦ συστήματός μας με βάση τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανικό πολιτισμό μας, ἀλλοιῶς μᾶς περιμένουν μόνο ἀδιέξοδα, ὄχι μόνο στον σχηματισμό Κυβερνήσεως, ἀλλά και γενικώτερα.

Τά βύσσινα εἶναι λίγο στιφά, ἀλλά ὕστερα ἀφήνουν στό στόμα ὡραία γεύση. Ἔτσι καί τά ἀποτελέσματα τῶν προσφάτων ἐκλογῶν: Εἶναι στιφά για ὅλους, ἀλλά ἐλπιδοφόρα.

τοῦ Νέστορος Νικηφορίδη

Τρίτη, 8-5-2012

Τα θαυμαστά γεγονότα και οι Εθνικές Εκλογές με ιερή Λειτανία στην περίοδο της ΕΣΣΔ !
«Μία από τις εκπληκτικές ιδιαιτερότητες της Μονής των Σπηλαίων στο Πσκωφ είναι τα άγια σπήλαια. Σ’ αυτά γεννήθηκε η μονή πριν από 600 χρόνια.

Οι υπόγειοι λαβύρυνθοι απλώνονται κάτω από τις εκκλησίες, τα κελιά, τους κήπους, τα χωράφια, για πολλά χιλιόμετρα. Εδώ κάποτε εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι μοναχοί. Κάτω από τη γη ανήγειραν ναούς και έθαβαν στις αμμώδεις κόγχες τούς αποβιώσαντες αδελφούς, κατά το αρχαίο βιβλικό έθιμο. Μόνο αργότερα, όταν ο αριθμός των καλόγερων αυξήθηκε, άρχισε το μοναστήρι να επεκτείνεται και στην επιφάνεια, πάνω απ’ τα σπήλαια.
Από τα παλιά εκείνα χρόνια, τα σπήλαια τα ονόμασαν «θεόκτιστα», δηλαδή κατασκευασμένα, δημιουργημένα από τον Θεό. Αυτή η ονομασία προέκυψε, όχι λόγω της φυσικής προέλευσης των σπηλαίων, αλλά λόγω της διαπίστωσης ότι τα σώματα των κεκοιμημένων, που εναπέθεταν εδώ, έπαυαν αμέσως να αναδύουν αυτή την ιδιαίτερη μυρωδιά τού πεθαμένου σώματος.
Μέχρι σήμερα, στα σπήλαια έχουν ταφεί περισσότεροι από δεκατέσσερις χιλιάδες άνθρωποι, μοναχοί, κάτοικοι των σπηλαίων, πολεμιστές, που στα χρόνια τού Μεσαίωνα προφύλαξαν το μοναστήρι από επιδρομές των εχθρών. Εδώ τα φέρετρα δεν τα θάβουν, αλλά τα τοποθετούν απλώς το ένα πάνω στο άλλο στις κόγχες και στις σπηλιές. Και οι επισκέπτες, που διασχίζουν τους εκτεταμένους λαβύρινθους με τα κεριά τους να αχνοφέγγουν, μαγεύονται κάθε φορά από τη φρεσκάδα και την καθαρότητα του αέρα των σπηλαίων.
«Ὅπου Θεός βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις», λέει ένας ύμνος. Πράγμα που σημαίνει ότι αν θέλει ο Θεός, οι νόμοι τής φύσης κάμπτονται. Και οι τουρίστες που δεν το πιστεύουν, φεύγουν από τα σπήλαια σαστισμένοι από όσα έχουν διαπιστώσει με τα ίδια τους τα μάτια, ή με την όσφρησή τους για την ακρίβεια.
Με αυτά τα υπόγεια σπήλαια συνδέονται πολλές ιστορίες. Μία απ’ αυτές, σχετικά πρόσφατη, διαδραματίστηκε το 1995, όταν στα Σπήλαια ήρθε ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν. Του έδειξε φυσικά το μοναστήρι ο οικονόμος τής μονής, αρχιμανδρίτης Ναθαναήλ. Αδυνατούλης, ασπρομάλλης, με λιωμένα παπούτσια και τρύπιο ράσο, οδηγούσε την κεφαλή του κράτους και την ακολουθία του φέγγοντας τα λαγούμια με ένα κερί.
Στο τέλος, ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς αντιλήφθηκε ότι γύρω του συμβαίνει κάτι ακατανόητο και εξέφρασε την έκπληξή του, διότι δεν ένιωθε δυσωδία αποσύνθεσης, αν και τα φέρετρα με τους μακαρίτες βρίσκονταν στις κόγχες, σε απόσταση που μπορούσες να τα αγγίξεις.
Ο π. Ναθαναήλ εξήγησε στον πρόεδρο:
«Είναι θαύμα Θεού».
Η ξενάγηση συνεχίστηκε. Αλλά μετά από λίγη ώρα, ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς επανέλαβε με απορία την ίδια ακριβώς ερώτηση.
«Έτσι το οικονόμησε ο Κύριος», απάντησε εκ νέου ο π. Ναθαναήλ. Πέρασαν λίγα λεπτά και ο πρόεδρος ψιθύρισε στον γέροντα βγαίνοντας από τα σπήλαια:
«Πατερούλη, πείτε μου το μυστικό – με τι τους αλείφετε;».
«Μπόρις Νικολάγιεβιτς», απάντησε ο αρχιμανδρίτης, «υπάρχει κανείς στο περιβάλλον σας που να μυρίζει άσχημα;».
«Φυσικά και όχι!».
«Τότε είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι κάποιος τολμά να μυρίζει άσχημα στο περιβάλλον του Ουράνιου Πατέρα;».
Λένε ότι με αυτή την απάντηση ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς ικανοποιήθηκε πλήρως».

«Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 όλοι οι κάτοικοι της Σοβιετικής Ένωσης ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στις εκλογές. Την κάλπη για την ψηφοφορία την έφερναν στην τράπεζα του μοναστηριού, όπου μετά το μεσημεριανό γεύμα η αδελφότητα, υπό την εποπτεία του προεστώτα, απέδιδε με απροθυμία και δυσαρέσκεια τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Όμως κάποτε ο γενικός γραμματέας της περιφερειακής επιτροπής τού ΚΚΣΕ το πήρε χαμπάρι: για κάποιους εκεί αγράμματους μοναχούς είχε καθιερωθεί το παράλογο προνόμιο να ψηφίζουν για τον αδιάσπαστο συνασπισμό κομμουνιστών και ανεξάρτητων, στο δικό τους απαρχαιωμένο αιωνόβιο μοναστήρι, και όχι στο εκλογικό τμήμα. Ο γενικός γραμματέας αγανάκτησε με την κατάσταση και μάλωσε αυστηρά τούς υφισταμένους του για την ανοχή αυτού τού παρασιτικού στοιχείου. Χωρίς καθυστέρηση εξέδωσε διαταγή: Από τις προκείμενες εκλογές για το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ και εφεξής (και ες αεί), οι μοναχοί θα προσέρχονται να ψηφίσουν, όπως όλοι οι κάτοικοι της Ένωσης, στα εκλογικά τμήματα του τόπου κατοικίας τους!
Πράγματι την ημέρα των εκλογών (ήταν Κυριακή), μετά την εορταστική λειτουργία στο μοναστήρι, βγήκε από τις πύλες τής μονής επίσημη λιτανεία.
Οι μοναχοί μπήκαν στη σειρά ανά δύο, σε μεγάλη γραμμή, και παρέλασαν ψάλλοντας εν χορώ, διασχίζοντας την πόλη ως το εκλογικό τμήμα. Πάνω από τα κεφάλια τους ανέμιζαν βαριά λάβαρα, ενώ, κατά τη συνήθεια, κρατούσαν μπροστά τους σταυρούς και παλαιές εικόνες. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ως είθισται πριν από κάθε σημαντικό έργο, οι καλόγεροι άρχισαν να τελούν μέσα στο εκλογικό τμήμα δεήσεις. Οι υπάλληλοι, τρομαγμένοι μέχρι θανάτου, προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά ο ηγούμενος τους επιτίμησε αυστηρά ότι εμποδίζουν τάχα τους πολίτες να εκτελέσουν το συνταγματικό τους καθήκον, όπως συνηθίζεται στους μοναχούς. Αφού ψήφισε η αδελφότητα, με την ίδια λιτανεία επέστρεψε στην αγία μονή.
Περιττό να ειπωθεί ότι στις επόμενες εκλογές η κάλπη περίμενε από νωρίς το πρωί τούς μοναχούς στην τράπεζα της μονής...»

«Κάποτε, το 1986, η τοπική αρχή του κόμματος στο Πσκωφ έφερε στο μοναστήρι έναν υψηλά ιστάμενο αξιωματούχο του Υπουργείου Μεταφορών. Έδινε την εντύπωση ήρεμου και συγκροτημένου ανθρώπου. Δεν έκανε ανόητες ερωτήσεις –σε ποιο κτίριο μένουν οι σύζυγοι των μοναχών, λόγου χάρη– και δεν αναρωτιόταν γιατί τάχα ο Γκαγκάριν, που πήγε στο διάστημα, δεν κατάφερε να δει τον Θεό. Στο τέλος, όμως, της ξενάγησης, μαγεμένος από την ιδιαίτερα πνευματική επικοινωνία που είχε με τον π. Ναθαναήλ, ξέφυγε στον συνομιλητή του η εξής φράση:
«Ακούστε, έχω εκπλαγεί μαζί σας! Τόσο ενδιαφέροντα και ασυνήθιστο άνθρωπο δεν έχω συναντήσει σε όλη μου τη ζωή! Επιτρέψτε μου όμως: πώς εσείς με αυτό το μυαλό μπορείτε να πιστεύετε στον… εν πάση περιπτώσει, καταλαβαίνετε ποιον εννοώ! Η επιστήμη ανοίγει στην ανθρωπότητα ολοένα και περισσότερους νέους ορίζοντες. Και Θεός δε φαίνεται να υπάρχει εκεί. Συμπαθάτε με κιόλας, αλλά δεν είναι καν χρειαζούμενος. Αυτές τις μέρες για παράδειγμα πλησιάζει στη Γη από το βάθος του Σύμπαντος ο κομήτης Χάλεϋ και οι επιστήμονες –φανταστείτε!– υπολόγισαν ακριβώς όλη του τη διαδρομή. Και την ταχύτητα! Και την τροχιά! Και γι’ αυτό, να με συγχωρείτε, δε χρειάστηκε ούτε καν η ιδέα του Θεού!».
«Κομήτης είπατε;… Χάλεϋ;», τίναξε την γενειάδα του ο π. Ναθαναήλ. «Άρα, αν έχουν υπολογίσει τα πάντα για τον κομήτη, τότε ο Κύριος δε χρειάζεται, ε; Μάλιστα, κατάλαβα. Λοιπόν, κοιτάξτε, αν με έβαζαν στο σιδηρόδρομο και μου έδιναν χαρτί και μολύβι, θα μπορούσα πραγματικά μέσα σε μια βδομάδα να σας πω πότε και από ποια πλευρά θα έρθει το τρένο. Αυτό όμως θα σήμαινε τάχα ότι δεν υπάρχουν μηχανοδηγοί, ρυθμιστές και μηχανικοί; Ή Υπουργοί Συγκοινωνιών; Αλήθεια αυτό θα σήμαινε; Η Αρχή παντού χρειάζεται!».

«Στις αρχές της δεκαετίας τού ’60, έφτασαν στο μοναστήρι μέλη των περιφερειακών επιτροπών επιφορτισμένα με το καθήκον να ψάξουν και να επινοήσουν κάποια αιτία για το κλείσιμο της μονής. Πηγαινοερχόμενοι στο μοναστήρι, είδαν προσκυνητές που καλλιεργούσαν παρτέρια και ανθόκηπους, και έσπευσαν να απευθυνθούν στον π. Αλύπιο:
«Και επί ποίας βάσης δουλεύουν εδώ αυτοί οι άνθρωποι;», ρώτησαν.
Ο σοβιετικός αρχιμανδρίτης τούς απάντησε:
«Ο αφέντης λαός εργάζεται στη γη του!».
Και δεν ακολούθησαν άλλες ερωτήσεις.
Την επόμενη φορά στάλθηκε από το Πσκωφ, με τους ίδιους σκοπούς, ακόμα μία επιτροπή εθνικού ελέγχου, οικονομική αυτή τη φορά. Ο προεστώς ρώτησε ως τι είχαν έρθει οι αντιπρόσωποι αυτοί.
«Εκπροσωπούμε ένα οικονομικό όργανο, το οποίο…».
Ο π. Αλύπιος τους διέκοψε: «Εγώ μόνο έναν προϊστάμενο έχω, τον επίσκοπο τού Πσκωφ Ιωάννη. Πηγαίνετε να πάρετε άδεια από κείνον. Χωρίς άδεια, δεν μπορώ να σας επιτρέψω την πρόσβαση σε οικονομικά έγγραφα».
Έφυγαν για να πάρουν την άδεια και μέσα σε λίγες ώρες ο αρχιερέας του Πσκωφ τηλεφώνησε στον π. Αλύπιο συγχισμένος, ζητώντας να επιτραπεί ο οικονομικός έλεγχος.
«Μην τηλεφωνείτε για το θέμα, Δέσποτα. Στείλτε μου τηλεγράφημα», απάντησε ο π. Αλύπιος.
Σύντομα έφτασε και το τηλεγράφημα. Τότε, οι ελεγκτές τού καθεστώτος κατέφθασαν εκ νέου στον ηγούμενο. Αυτός, κρατώντας το τηλεγράφημα στα χέρια, τους ρώτησε σκεπτικός:
«Για πείτε μου, είστε κομμουνιστές;».
«Μάλιστα, βασικά κομμουνιστές».
«Και πήρατε την ευλογία από τον επίσκοπο; Από τον Δεσπότη τού Πσκωφ; Μάλιστα… Για στάσου να στείλω τώρα αυτό το τηλεγράφημα στην τοπική επιτροπή τού Κόμματος…».
Και μ’ αυτό, ο οικονομικός έλεγχος της μονής ολοκληρώθηκε».

 (προδημοσίευση από το βιβλίο του π. Τύχωνος Σεβκούνωφ «Σχεδόν άγιοι», εκδόσεις εν πλω, κυκλοφορία μέσα στο Μάιο 2012)

Το βιβλίο είναι best seller στη Ρωσία έχοντας ξεπεράσει μέσα σε λίγους μήνες τα 1.000.000 αντίτυπα και αφορά πνευματικές αφηγήσεις από τη Ρωσία του χθες και του σήμερα που αναδεικνύουν τη δύναμη και το βάθος της πίστης στον Χριστό.

Εκδοσεις Εν Πλω
Στοα του βιβλιου
Πεσμαζογλου 5 και Σταδιου
105 64 Αθηνα
Τηλ. 2103226343
Fax. 2103221238

Πηγή: http://synodoiporia.blogspot.com/2012/05/blog-post_1600.html