Ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1970 καί μετά, στήν Ἑλλάδα καί γενικότερα στόν δυτικό κόσμο, ὑπάρχει ἀνάμεσα στά ἄλλα προβλήματα καί αὐτό πού ἀκούει στό ὄνομα σύγχρονες αἱρέσεις. Τό ἴδιο αὐτό πρόβλημα παρουσιάζεται ἰδιαίτερα ἔντονο στίς χῶρες τοῦ πρώην ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ, μετά τήν κατάρρευση τῶν ἐκεῖ καθεστώτων.

Ἀπό εἰσήγηση πού πραγματοποιήθηκε τόν Μάρτιο 2013, στήν Κύπρο, στά πλαίσια Ἀντιαιρετικοῦ Ἐπιμορφωτικοῦ Σεμιναρίου, πού διοργάνωσε ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

(α’ μέρος)

Τό πρόβλημα

Ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1970 καί μετά, στήν Ἑλλάδα καί γενικότερα στόν δυτικό κόσμο, ὑπάρχει ἀνάμεσα στά ἄλλα προβλήματα καί αὐτό πού ἀκούει στό ὄνομα σύγχρονες αἱρέσεις. Τό ἴδιο αὐτό πρόβλημα παρουσιάζεται ἰδιαίτερα ἔντονο στίς χῶρες τοῦ πρώην ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ, μετά τήν κατάρρευση τῶν ἐκεῖ καθεστώτων.

Πρόκειται γιά ἕνα θέμα πού τίθεται σέ πολλά ἐπίπεδα (θρησκευτικό, κοινωνικό, οἰκονομικό, νομικό κ.λπ.) καί μέ τό ὁποῖο ἀσχολοῦνται ἀπό τό 1980 καί μετά ἀκόμη καί διευρωπαϊκά ὄργανα καί ἐθνικά κοινοβούλια.

Ἔχει καθιερωθεῖ τά τελευταῖα χρόνια καί στήν Ἑλλάδα νά χρησιμοποιεῖται γιά τήν περιγραφή τοῦ φαινομένου αὐτοῦ ὁ ὅρος σέκτα ἤ σεκτικό φαινόμενο, γιά νά διακριθοῦν οἱ σύγχρονες αἱρέσεις ἀπό τίς παλαιότερες, πού ταλαιπώρησαν τήν Ἐκκλησία ἤ καί ἀπό τίς σύγχρονες δογματικές ἀποκλίσεις ἀπό τήν αὐθεντική χριστιανική πίστη (παπισμός, προτεσταντισμοί κ.ἄ.). Ἄλλες ἐπιτυχεῖς ὀνομασίες πού περιγράφουν τή δράση τῶν σεκτῶν εἶναι: καταστροφικές λατρεῖες (ὁ ὅρος χρησιμοποιεῖται κυρίως στίς Η.Π.Α.), ἐλευθεριοκτόνες ὀργανώσεις καί ψυχοναρκωτικά.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὁ ὅρος «θρησκεῖες τῆς νεότητος», ὁ ὁποῖος ἐχρησιμοποιεῖτο στή δεκαετία κυρίως τοῦ ̓70 ἔχει ἐγκατα¬λειφθεῖ –καί πολύ σωστά– πρῶτον, διότι ὁ ὅρος «θρησκεία» εἶναι ἄστοχος, ἀφοῦ οἱ σέκτες δέν εἶναι θρησκεῖες, καί δεύτερον, διότι πλέον δέν ἀπευθύνεται μόνο σέ νέους.

Οἱ σύγχρονες αἱρέσεις ἤ σέκτες στοχεύουν κυρίως στό νά ἀποκτήσουν ἐξουσία ἐπάνω σέ ἀνθρώπους, τούς ὁποίους στή συνέχεια θά ἐκμεταλλευθοῦν παντοιοτρόπως καί κυρίως οἰκονομικά.

Ὁ Λαφαγιέτ Ρόν Χάμπαρντ ἱδρυτής τῆς διαβόητης διεθνῶς Σαϊεντολογίας εἶχε δηλώσει στή δεκαετία τοῦ ̓50: «Ἄν θέλετε νά κερδίσετε ἕνα ἑκατομμύριο δολλάρια, τό καλύτερο πού ἔχετε νά κάνετε εἶναι νά δημιουργήσετε μία δική σας θρησκεία». Αὐτό ἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ ἴδιος.

Ἔτσι ἀπό τή Γαλλική «Διυπουργική Ἀποστολή ἀγώνα ἐναντίον τῶν σεκτῶν», πού λογοδοτεῖ στόν ἴδιο τόν Γάλλο πρωθυπουργό, δίδεται ὁ ἑξῆς ὁρισμός γιά τό τί εἶναι σέκτα: «Σέκτα εἶναι μία ὀργάνωση μέ ὁλοκληρωτική δομή, ἡ ὁποία, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐάν διακηρύσσει ἤ ὄχι θρησκευτικούς σκοπούς, προσβάλλει τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί τήν κοινωνική ἰσορροπία» (Ἀναφορά Ἰανουαρίου 1999, σελ. 44).

Μερικές ἀπό τίς πιό γνωστές σέκτες μέ διεθνῆ δραστηριότητα εἶναι καί οἱ παρακάτω, ὅπως τίς καταγράφει σχετική ἔκθεση τῆς Γαλλικῆς Βουλῆς τοῦ 1995: Ἐκκλησία τῆς Σαϊεντολογίας, Ὑπερβατικός Διαλογισμός (τοῦ Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι), Ὀργάνωση Νέα Ἀκρόπολη, Κέντρο Γνωστικῶν Σπου¬δῶν, Κέντρο Πληροφόρησης Osho (γκουρού Ραζνίς), Lectorium Rosicruccianum (Ροδόσταυροι), Κύκλος Wicca (μάγισσες), Ὀργάνωση Sri Chinmoy, Συνείδηση τοῦ Κρίσνα, Ὁλοσοφική Κοινότητα Γαλλίας, Ἡ Οἰκογένεια (πρώην «Παιδιά τοῦ Θεοῦ» τοῦ Μῶ), Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς (σατανιστές), Soka Gakkai καί ἄλλες πολλές (800 περίπου ἀπα¬ριθμοῦνται στή Γαλλία). Σημειωτέον ὅτι ἡ συμπερίληψη ὀργανώσεων στόν κατάλογο σεκτῶν τῆς Γαλλικῆς Βουλῆς δέν εἶχε κριτήρια θεολογικά, ἀλλά μόνον καί καθαρῶς κοινωνικά. Δηλαδή τό ἐάν καί κατά πόσον μία ὀργάνωση εἶναι ἐπικίνδυνη γιά τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα καί τήν κοινωνία.

Στήν Ἑλλάδα, ἤδη ἀπό τό 1995, κατεγράφησαν 422 Ὁμάδες ἀσυμβίβαστες μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἡ πατρίδα μας ἀποτελεῖ, δυστυχῶς, ξέφραγο ἀμπέλι γιά τίς σέκτες. Κάποιες ἀπό αὐτές μεταφέρουν ἐδῶ τά εὐρωπαϊκά τους κέντρα, ἐνῶ συγχρόνως διαμαρτύρονται ὅτι ἐδῶ καταπιέζονται!

Ἡ καταγραφή καί συνεχής παρακολούθηση τοῦ σκηνικοῦ τῶν νέων αἱρέσεων ἤ σεκτῶν εἶναι τό πρῶτο βῆμα καί ἡ ἀπαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου νά προχωρήσουμε κατόπιν στή μελέτη τῶν ἐπιμέρους ὁμάδων καί στήν ἀντιμετώπισή τους. Αὐτό, φυσικά, ἐάν θέλουμε νά ἀσχοληθοῦμε –ὅπως καί θά πρέπει– ὑπεύθυνα μέ τό θέμα.

Στήν καταγραφή καί μελέτη τῶν σκηνικοῦ εἶναι ἀναντικατάστατη ἡ παρουσία καί βοήθεια λαϊκῶν συνεργατῶν. Αὐτοί –οἱ λαϊκοί συνεργάτες– μποροῦν νά μποῦν σέ χώρους, ὅπου ἐμεῖς, λόγῳ τοῦ σχήματός μας, εἶναι πρακτικά σχεδόν ἀδύνατο νά μποῦμε. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, εὔκολα τή μεγάλη σημασία τῆς ἐνημερώσεως καί ἐκπαιδεύσεως στελεχῶν καί κυρίως λαϊκῶν συνεργατῶν ὐτοῦ τοῦ ἔργου. Αὐτό ἀκριβῶς γίνεται καί ἐδῶ μέ αὐτό τό Σεμινάριο.

Ἄς σημειωθεῖ, ὡς ἀπάντηση σ ̓ αὐτούς πού θά ἔσπευδαν νά ποῦν ὅτι κάνουμε ἕνα ἔργο ἀστυνόμευσης, ὅτι τό σκηνικό τῶν σεκτῶν εἶναι ἀντικείμενο παρακολούθησης, ἔρευνας καί μελέτης στήν Εὐρώπη ἤδη ἀπό τίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ̓80 καί μάλιστα ἀπό ἐπίσημους κρατικούς φορεῖς, ὅπως π.χ. στή Γαλλία ἀπό τήν «Διϋπουργική Ἀποστολή Ἀγώνα κατά τῶν σεκτῶν»! Οἱ φορεῖς αὐτοί, τοὐλάχιστον στή Γαλλία καί Γερμανία ἐκδίδουν ἔντυπα καί «προειδοποιήσεις» γιά νά ἐνημερώσουν τούς πολίτες καί ἰδιαίτερα τούς ἐφήβους στά σχολεῖα γιά τούς κινδύνους πού ἐγκυμονεῖ ἡ δράση τῶν σεκτῶν.

Σημειωτέον ἐπίσης ὅτι τό σκηνικό τῶν σεκτῶν συνεχῶς μεταβάλλεται. Οἱ σέκτες –ὅπως οἱ κακοποιοί– ἀλλάζουν ὀνόματα ἤ δημιουργοῦν θυγατρικές ὀργανώσεις μέ ἀνυποψίαστους τίτλους γιά νά δροῦν πιό εὔκολα. Ἐξ ἄλλου ἡ ἐμφάνιση μέ προσωπεῖο (μάσκα) εἶναι ἕνα ἀπό τά γνωρίσματα τῶν σεκτῶν. Χαρακτηριστικά εἶναι τά παραδείγματα τῶν δύο πιό γνωστῶν γιά τήν ἐπικινδυνότητά τους σεκτῶν, τῆς Σαϊεντολογίας καί τῆς «Ἑνωτικῆς Ἐκκλησίας» (Unification Church) τοῦ προσφάτως (2 Σεπτεμβρίου τοῦ 2012) ἀποθανόντος Κορεάτη ψευδομεσσία Σάν Μυούνγκ Μούν. Οἱ δύο αὐτές ὀργανώσεις ἔχουν παγκοσμίως δεκάδες θυγατρικές ὀργανώσεις, οἱ ὁποῖες προσπαθοῦν νά διαβρώσουν ὅλους τούς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς ζωῆς. Π.χ. Στήν Ἑλλάδα ἡ Σαϊεντολογία μέχρι τό 1997 δραστηριοποιοῦνταν ὑπό τόν τίτλο «Κέντρον Ἐφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ἑλλάδος» (Κ.Ε.Φ.Ε.). Μετά τίς δικαστικές ἀποφάσεις τοῦ 1996 καί 1997 γιά διάλυση τοῦ Κ.Ε.Φ.Ε., ἐμφανίζεται ὡς «Διανοητική» καί ὡς «Ἐκκλησία τῆς Σαϊεντολογίας», ἐνῶ μέχρι τότε ὑποστήριζε ὅτι σέ καμμία περίπτωση δέν εἶναι θρησκεία.

Καί γιά νά ἔλθουμε στό κεντρικό θέμα μας, πού εἶναι ἡ καταγραφή τοῦ σκηνικοῦ τῶν αἱρέσεων ἤ σεκτῶν. Κατ ̓ ἀρχήν, ὁ ὅρος σέκτα ἰσχύει κυρίως γιά τά πιό σκληρά ψυχοναρκωτικά, ὅπως π.χ. αὐτά πού σᾶς διάβασα ὅτι εὑρίσκονται στόν κατάλογο πού συνέταξε ἡ Γαλλική Βουλή! Δέν εἶναι ὅμως ἀθῶα καί τά μαλακά ψυχοναρκωτικά, ὅπως π.χ. ἡ ἀστρολογία, καί τοῦτο διότι, πολλές φορές –ὅπως συμβαίνει καί στά συνηθισμένα ναρκωτικά– πολλοί περνοῦν ἀπό τά μαλακά στά σκληρά.

Θά μπορούσαμε λοιπόν νά κάνουμε λόγο γιά τρεῖς ἑνότητες ἤ, ἄν θέλετε, γιά τρία κομμάτια στήν «πίτα» πού μοιράζονται οἱ σύγχρονες αἱρέσεις:

Α) Τό πιό μικρό (περίπου 4 ἑκατομμύρια ὀπαδοί σέ ὅλον τόν κόσμο, σύμφωνα μέ τά δικά τους στοιχεῖα) εἶναι οἱ γνωστοί χιλιαστές (σύμφωνα μέ τή δική μας ὁρολογία) ἤ –σύμφωνα μέ τή δική τους ὁρολογία– «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἤ «Χριστιανοί Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ».

Ἡ «Ἑταιρεία Σκοπιά» τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» εἶναι οὐσιαστικά παρα¬χριστιανική σέκτα, ἀλλά τήν ταξινομοῦμε χωριστά λόγῳ τῆς ἰδιομορφίας καί τῆς ἐπικινδυνότητός της.

Β) Μιά δεύτερη ἑνότητα, ἤ κομμάτι στήν «πίτα» τῶν συγχρόνων αἱρέσεων, εἶναι οἱ ποικιλώνυμες (πάνω ἀπό ἑκατό στήν Ἑλλάδα καί δύο μέ τρεῖς χιλιάδες σέ ὅλο τόν κόσμο) προτεσταντικές παραφυάδες. Πεντηκοστιανοί, Χαρισματικοί, Ὑπερδογ¬ματικοί κ.ἄ. Οἱ Ὑπερδογματικοί ἔχουν θά λέγαμε, ἕνα στοιχεῖο πού τούς κάνει νά συγγενεύουν μέ τίς ὁμάδες τῆς ἑπομένης ἑνότητος, δηλ. τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου. Αὐτό εἶναι τό στοιχεῖο τῆς περιφρονήσεως τοῦ δόγματος, τό ὁποῖο θεωρεῖται ὡς κάτι ἀποστεωμένο. Αὐτό εἶναι, ἕνα σημεῖο συγγενείας μέ τόν θρησκευτικό συγκρητισμό (κράμα, «ρωσική σαλάτα») τῆς «Νέας Ἐποχῆς».

Στήν Ἑλλάδα, ἡ Ε ́ Διορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων ἐπί θεμάτων αἱρέσεων (1993) εἶχε καταρτίσει ἕναν κατάλογο τέτοιων προτεσταντικῶν παραφυάδων. Ὁ κατάλογος αὐτός ἰσχύει καί σήμερα, μόνο πού θά ἔπρεπε νά συμπληρωθεῖ, διότι ἀπό τότε πέρασαν σχεδόν εἴκοσι χρόνια καί ἔχουν προστεθεῖ καί νέες ὁμάδες.

Ὑπάρχει ἐπίσης κατάλογος ἐφημερίδων καί περιοδικῶν, πού ἐκδίδονται στήν Ἑλλάδα ἀπό προτεσταντικές ὀργανώσεις. Ὅπως γνωρίζετε, οἱ περισσότερες ἀπό τίς προτεσταντικές αὐτές παραφυάδες ἔχουν σχέση καί ἐξάρτηση ἀπό ἀνάλογες ὀργανώσεις στό ἐξωτερικό, κυρίως στίς Η.Π.Α.

Εἶναι ἕνα ἔλλειμμα στήν κατήχηση τοῦ λαοῦ μας –τοὐλάχιστον στήν Ἑλλάδα– ὅτι δέν εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις κάποιων χριστιανῶν μας, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι δυστυχῶς, σέ θέση νά προσδιορίσουν τό ἐξωορθόδοξο καί αἱρετικό στίγμα μερικῶν ἀπό τά περιοδικά αὐτά. Ἐκεῖ πού μπερδεύονται περισ¬σότερο οἱ ἄνθρωποι εἶναι μέ τόν ραδιοφωνικό σταθμό «Χριστιανισμός», πού ἐκπέμπει σέ πολλές περιοχές τῆς Ἑλλάδος καί ἀνήκει στή μεγαλύτερη κίνηση πεντηκοστιανῶν στήν Ἑλλάδα, τήν «Ἐλευθέρα Ἀποστολική Ἐκκλησία τῆς Πεντηκοστῆς» τοῦ Λούη Φέγγου.

Πρόβλημα ὑπάρχει ἐπίσης μέ τήν ὀργάνωση Χ.Ο.Ε. («Χριστιανική Ὀργάνωση Εἰρήνης») καί τή θυγατρική της Α.Θ.Α.ΖΩ. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε παλαιότερα ἐπισημάνει τίς κακοδοξίες καί ἑτεροδιδασκαλίες τῆς Χ.Ο.Ε., ἡ ὁποία ἐπηρεάσθηκε κυρίως ἀπό τίς προτεσταντικές διδασκαλίες ἀλλά καί ἀπό τό κίνημα τῆς λεγομένης θετικῆς σκέψης. Ὅμως ἐδῶ καί μερικά χρόνια ἡ Χ.Ο.Ε., εἶπε ὅτι ἀποκηρύσσει τίς ἑτεροδιδασκαλίες της, ὁπότε ἡ Ἱερά Σύνοδος τήν ἀποκατέστησε. Σύμφωνα ὅμως μέ μαρτυρίες «ἀπό μέσα» οἱ αἱρετικές δοξασίες ἐξακολουθοῦν νά ὑφίστανται.

Γ) Περνοῦμε τώρα στό τρίτο καί μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ σκηνικοῦ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων. Εἶναι τό μωσαϊκό τῶν ὀργανώσεων τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου καί τῶν συγγενῶν μέ αὐτήν ὀργανώσεων πού ἐντάσσονται στό χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ-ἐσωτερισμοῦ καί τῆς μαγείας-σατανισμοῦ καί νεοσατανισμοῦ.

Ἐδῶ μπορεῖ νά καταταχθεῖ καί καταγραφεῖ ἕνα πραγματικά τεράστιο πλῆθος ὀργανώσεων μικρῶν καί μεγάλων, οἱ ὁποῖες καλύπτουν ὅλη τήν κλίμακα ἀπό τά μαλακά μέχρι καί τά πιό σκληρά ψυχοναρκωτικά.

Ὅπως εἴπαμε στήν ἀρχή, ἡ Ζ ́ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη ἐπί θεμάτων αἱρέσεων τό 1995 κατήρτισε ἕναν κατάλογο 422 ὁμάδων τοῦ χώρου αὐτοῦ τῆς Νέας Ἐποχῆς, μαγείας, ἀποκρυφισμοῦ κ.λπ. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἀπό τό 1995 νέες ὁμάδες ἔχουν προστεθεῖ, ἐνῷ κάποιες ἄλλες ἔχουν ἀλλάξει ὄνο¬μα.

Ὁπότε εἶναι ἀνάγκη –καί αὐτό ἀπεφασίσθη καί στή Σερβία τόν Σεπτέμβριο τοῦ παρελθόντος ἔτους καί στή Θεσσαλονίκη τόν Ὀκτώβριο πού πέρασε, στήν τελευταία Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη– ὅτι ὁ κατάλογος αὐτός πρέπει νά συμπληρωθεῖ.

Πολλές ἀπό αὐτές τίς ὁμάδες ἔχουν μεταξύ τους μεγάλες διαφορές. Παρ ̓ ὅλα ταῦτα ἔχουμε τό δικαίωμα νά τίς κατατάσσουμε στόν ἴδιο εὐρύτερο χῶρο, ἐπειδή ἐκτός ἀπό τίς διαφορές ἔχουν καί κεφαλαιώδους σημασίας κοινές παραδοχές. Βασικά δόγματα πίστεως αὐτοῦ τοῦ χώρου πού ἀντλοῦνται ἀπό τίς ἀνατολικές θρησκεῖες (ἰνδουϊσμό-βουδδισμό) καί τόν ἀποκρυφισμό εἶναι:

α) Ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀπό τή φύση του Θεός. Δέν χρειάζεται κανείς ἔξω ἀπό τόν ἑαυτό του γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο.

β) Ὅτι ἔρχεται ἕνας νέος μεσσίας, ὁ Χριστός τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ὁ Χριστιανισμός εἶναι ξεπερασμένος.

γ) Ὅτι στή συνειδητοποίηση τῆς θεϊκῆς του φύσης φθάνει κανείς χρησιμοποιώντας τίς τεχνικές τῆς γιόγκα καί τοῦ διαλογισμοῦ. Οἱ τεχνικές ὅμως αὐτές εἶναι στήν πραγματικότητα τεχνικές αὐτοΰπνωσης. Παραπλανητικά οἱ σέκτες ἰσχυρίζονται ὅτι δῆθεν οἱ τεχνικές αὐτές ταυτίζονται μέ τή χριστιανική προσευχή.

δ) Ὅτι τά πάντα ὑπακούουν στόν «νόμο» τοῦ κάρμα καί τῶν μετενσαρκώσεων.

Θά μπορούσαμε, καί θά ἔπρεπε, νά προχωρήσουμε σέ μιά κατηγοριοποίηση ὁμάδων τοῦ εὐρύτερου αὐτοῦ χώρου τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ὅσον ἀφορᾶ στά κριτήρια, βάσει τῶν ὁποίων γίνεται ἡ κατηγοριοποίηση, θά μποροῦσε κανείς νά ἔχει τίς ἑξῆς περιπτώσεις:

1) Κατηγοριοποίηση μέ βάση τή διδασκαλία

2) Μέ βάση τίς μεθόδους δράσεως καί τήν ἐξ αὐτοῦ τοῦ στοιχείου προκύπτουσα ἐπικινδυνότητα. Μέ βάση κυρίως αὐτό τό στοιχεῖο θά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά μαλακά καί σκληρά ψυχοναρκωτικά. Βάσει αὐτοῦ κυρίως τοῦ κριτηρίου ἐργάζονται π.χ. οἱ κρατικές ὑπηρεσίες, πού παρακολουθοῦν τή δράση τῶν σεκτῶν σέ Γερμανία καί Γαλλία, καί βάσει αὐτοῦ τοῦ κριτηρίου ἐντάσσουν ὀργανώσεις στόν κατάλογο τῶν ἐπικινδύνων γιά τήν κοινωνία καί τόν ἄνθρωπο.

3) Μέ βάση τόν ἀριθμό τῶν μελῶν

4) Μέ βάση τήν οἰκονομική δύναμη

5) Μέ βάση τό κοινό στό ὁποῖο ἀπευθύνεται (target group στή διαφήμιση). Π.χ. σέ ἄλλο κοινό ἀπευθύνεται ἡ «Ἑταιρεία Σκοπιά» τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» (κυρίως σέ ἀνθρώπους ὄχι ὑψηλοῦ μορφωτικοῦ ἐπιπέδου) καί σέ ἄλλο ἡ Σαϊεντολογία ἤ ἡ «Ἑνωτική Ἐκκλησία» τοῦ Μούν. Οἱ δύο τελευταῖες δέν στοχεύουν στόν «πολύ ὄχλο», ἀλλά σέ ἀνθρώπους σέ θέσεις κλειδιά στόν κρατικό μηχανισμό καί στήν οἰκονομία, προκειμένου νά ἔχουν πολλαπλασιαστές μηνυμάτων καί νά διαβρώσουν ὅλους τούς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς καί οἰκονομικῆς ζωῆς.

Γιά ὅλες τίς παραπάνω περιπτώσεις κριτηρίων γιά κατάταξη συγχρόνων αἱρέσεων σέ κατηγορίες θά ἦταν πολύ χρήσιμο νά εἴχαμε στατιστικά στοιχεῖα. Δυστυχῶς αὐτό, ἀπ ̓ ὅσο γνωρίζουμε, δέν ὑπάρχει. Ἐμεῖς στήν κατηγοριοποίηση πού ἀκολουθεῖ ἐργασθήκαμε μέ βάση τό πρῶτο κριτήριο. Δηλαδή κατατάξαμε τίς σύγχρονες αἱρέσεις ἤ σέκτες σέ κατηγορίες μέ βάση κυρίως τή διδασκαλία τους. Ἔτσι, λοιπόν ἔχουμε τίς ἑξῆς κατηγορίες ὁμάδων στήν τρίτη ἑνότητα τοῦ μωσαϊκοῦ τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου»:

Α ́ Ἀποκρυφιστικές - Ἐσωτεριστικές - Νεογνωστικές ὁμάδες

Ἀποκρυφισμός εἶναι ἡ πίστη καί ἡ διδασκαλία γιά τήν ὕπαρξη μιᾶς «ἀπόκρυφης» πραγματικότητος, ἡ ὁποία δέν μπορεῖ νά γίνει προσιτή διά μέσου τῆς ἐπιστήμης. Οἱ ἀποκρυφιστές δέχονται ὅτι ἡ προσέγγιση στήν «ἀπόκρυφη» αὐτή πραγματικότητα μπορεῖ νά γίνει μέσα ἀπό «ἀπόκρυφες» τεχνικές. Ἔτσι, καθώς παρατηρεῖ ὁ π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, «γίνεται λόγος γιά “διεύρυνση τῆς συνείδησης” τοῦ ἀνθρώπου, γιά “αὐτοεξέλιξη”, γιά ἐναρμόνιση τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν “παγκόσμια ὑπερσυνειδητότητα” καί γιά τή δημιουργία τοῦ “ὑπερανθρώπου”»1.

Σχεδόν ταυτόσημος μέ τόν ὅρο ἀποκρυφισμός εἶναι καί ὁ ὅρος ἐσωτερισμός. Ἐδῶ θά μποροῦσε κανείς νά ἀναφέρει ὁμάδες ὅπως εἶναι ἡ Θεοσοφία τῶν Μπλαβάτσκυ-Μπεσάντ-Μπέιλυ καί διαδόχων καί ἡ Ἀνθρωποσοφία τοῦ Ροῦντολφ Στάϊνερ. Ἐπίσης μυητικά τάγματα γιά τήν ἀπόκτηση τῆς «ἀπόκρυφης» γνώσης, ὅπως εἶναι οἱ Mασονικές στοές (ἐλευθεροτέκτονες) καί οἱ Ροδόσταυροι.

Ἀπό τίς νεογνωστικές ὁμάδες (συνέχεια μέ παραλλαγές τοῦ ἀρχαίου γνωστικισμοῦ) μποροῦμε νά ἀναφέρουμε π.χ. τήν κίνηση τοῦ Σαμαέλ Ἀούν Βεόρ, δραστήρια ἄν καί διασπασμένη.

Β ́ Ὁμάδες Μαγείας - Σατανισμοῦ - Νεοσατανισμοῦ

Σύμφωνα μέ τό «Λεξικό τῆς Ἀπόκρυφης Γνώσης» τοῦ Miers μαγεία θεωρεῖται ἡ ἐπιστήμη τῆς ἐπικοινωνίας καί κυριαρχίας ἀνωτέρων ὑπερκοσμικῶν δυνάμεων καθώς καί ἡ κυριαρχία ἐπί τῶν δυνάμεων ἀπό τίς κατώτερες σφαῖρες. Μιά πρακτική γνώση τῶν ἀπόκρυφων μυστηρίων τῆς φύσης»2.

Ἡ μαγεία φυσικά θεωρεῖται καί εἶναι σκληρό καί ἐπικίνδυνο ψυχοναρκωτικό. Ὅμως ἔχει συγγένεια μέ ἕνα θεωρούμενο ὡς μαλακό, πού εἶναι ἡ λεγομένη θετική σκέψη. Ἡ θετική σκέψη πιστεύει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του ἀπεριόριστες θεϊκές δυνάμεις, τίς ὁποῖες πρέπει νά ἀνακα¬λύψει γιά νά ἐπιτύχει τά πάντα. Ἔτσι π.χ. τό Silva Mind Control τοῦ Χοσέ Σίλβα καί ἄλλες ὀργανώσεις ἰσχυρίζονται ὅτι μποροῦν νά κατορθώσουν τά πάντα μέ τή «δύναμη τοῦ νοῦ»3. Ἀκόμη καί μιά αἱμορραγία νά σταματήσει ἤ ὁμίχλη νά διαλυθεῖ «μέ τή δύναμη τοῦ νοῦ». Τώρα τό θέμα εἶναι ἐάν αὐτό γίνεται μέ τήν «δύναμη τοῦ νοῦ» ἤ καί μέ κάποια ἄλλη δύναμη. Αὐτή ὅμως ἡ ἐπέμβαση μέ πνευματικές δυνάμεις στήν ἐξωτερική πραγματικότητα τί ἄλλο ἀπό μαγεία εἶναι; Ἐκτός καί ἄν εἶναι θαῦμα. ̓Εμεῖς ὅμως, μέ βάση τά κριτήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως, γνωρίζουμε νά διακρίνουμε τό θαῦμα, πού γίνεται μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τή μαγεία πού διενεργεῖται μέ τή βοήθεια τῶν πονηρῶν πνευμάτων.

Καί γιά νά ἔλθουμε στό θέμα τοῦ σατανισμοῦ-νεοσατανισμοῦ.

Ἐνδιαφέρουσα εἶναι ἡ νοηματοδότηση τοῦ νεοσατανισμοῦ. Ὅπως διαβάζουμε στό βιβλίο τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου Νεοφανεῖς Αἱρέσεις-Καταστροφικές Λατρεῖες στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας «Ὅταν κάνουμε σήμερα λόγο γιά σατανισμό, δέν ἐννοοῦμε κάτι τό ἑνιαῖο. Ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως τάσεις: Ὁ ἀποκρυφιστικός σατανισμός, ὁ ὀρθολογιστικός καί ὁ ἑωσφορισμός.

Ὁ ἀποκρυφιστικός σατανισμός προϋποθέτει τήν πίστη στό Σατανᾶ ὡς ὀντό¬τητα. Ὁ ὀρθολογιστικός σατανισμός θεωρεῖ τό Σατανᾶ ὡς σύμβολο. Ὁ ἑωσφορισμός ἐκλαμβάνει τόν Διάβολο ὡς τήν ἀντίθετη ἀρχή ἀπό ἐκείνη [τοῦ Θεοῦ], ὅπως περιγράφεται στήν ἁγία Γραφή· ὅτι δηλαδή δέν ἐκπροσωπεῖ τό κακό, ἀλλά εἶναι ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ ἴδιου πράγματος, τοῦ καλοῦ.

Τό ὅλο σκηνικό τοῦ σατανισμοῦ περιλαμβάνει διάσπαρτες ὁμάδες νεαρῶν κυρίως ἀτόμων ἀλλά καί ὀργανωμένες “ἐκκλησίες” καί τάγματα, ὅπως εἶναι ἡ “ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ” τῆς Καλιφόρνιας καί οἱ σχισματικές της ὁμάδες (Ναός τοῦ Σέτ). Βασική σημασία γιά τήν ἐξέλιξη τοῦ νεοσατανισμοῦ ἔχουν τό “Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς” (Ordo Templi Orientis, Ο.Τ.Ο.) καί οἱ ὁμάδες, πού προῆλθαν ἀπό τήν πνευματική κληρονομιά τοῦ Aleister Crowley. Ἡ πιό ἐπικίνδυνη μορφή νεοσατανισμοῦ εἶναι σήμερα οἱ διάσπαρτες ὁμάδες νεαρῶν κυρίως ἀτόμων, εἴτε αὐτός λέγεται σατανισμός τῆς ὑποκουλτούρας, ἰδιωτικός σατανισμός, σατανισμός τοῦ ἐλεύθερου χρόνου ἤ καί σατανισμός τῆς διαμαρτυρίας. Ἡ δια¬μαρτυρία αὐτή στρέφεται ἐναντίον κάθε αὐθεντίας καί κάθε εἴδους ὑπαγορευμένης συμπεριφορᾶς ἀπό ὁποιονδήποτε ἔξω ἀπό τό ἐγώ. Τελικά ἡ διαμαρτυρία στρέφεται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος λογίζεται ὡς πηγή τῆς αὐθεντίας καί τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν. Ἡ διαμαρτυρία αὐτή ἐνσαρκώνεται στό Σατανᾶ, ὡς πηγή τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀντίστροφης ἠθικῆς»4.

Ἐνῶ, λοιπόν, ὁ παλαιός –ἄς τόν ποῦμε ἔτσι– σατανισμός θά λέγαμε, μέ ἁπλᾶ λόγια, ὅτι ἦταν ἡ πίστη στόν σατανᾶ καί ἡ συνεργασία μαζί του, ὁ νεοσατανισμός, τοὐλάχιστον αὐτός τοῦ Aleister GrowLey (1875-1947), δέν δέχεται τήν προσωπική ὕπαρξη τοῦ σατανᾶ. Ἐδῶ μιλοῦμε γιά τόν ὀρθολογιστικό σατανισμό. Γιά τό ρεῦμα αὐτό τοῦ νεοσατανισμοῦ –τό ὁποῖο εἶναι καί τό πιό διαδεδομένο– ὁ σατανᾶς εἶναι ἕνα σύμβολο. Στό κέντρο τοῦ νεοσατανισμοῦ δέν εἶναι ὁ σατανᾶς ἀλλά ὁ ἄνθρωπος καί ἡ βασική ἐπιδίωξη εἶναι ἡ ἀπόκτηση δύναμης χωρίς ἀναστολές. Τό βασικό ἄρθρο πίστης τοῦ νεοσατανισμοῦ εἶναι τό «κάνε ὅ,τι θέλεις. Αὐτός εἶναι ὅλος ὁ νόμος». Ὁ ἄνθρωπος ἐδῶ –ἤ μᾶλλον τό θέλημα τοῦ νεοσατανιστῆ– ἀναγορεύεται στόν ὑπέρτατο νόμο. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι θέλημα (Thelema) εἶναι ἡ ὀνομασία τῆς νεοσατανιστικῆς ὀργάνωσης πού ἵδρυσε ὁ γερμανός Dietmar Eschner, ὁ ὁποῖος

ὑποστηρίζει ὅτι εἶναι διάδοχος καί μετενάρκωση τοῦ CrowLey. Ὁ πλήρης τίτλος τῆς ἐπικίνδυνης αὐτῆς ὀργάνωσης, πού αὐτοδιαλύθηκε, ἦταν «Thelema Τάγμα τοῦ Ἀργυροῦ ̓Αστέρα», ἐνῶ ἡ πρώτη ὀργάνωση, ἡ ὁποία εἶχε ἱδρυθεῖ ἀπό ὀπαδούς τῆς Θεοσοφίας καί στήν ὁποία εἶχε ἐνταχθεῖ καί ὁ ἴδιος ὁ CrowLey, εἶχε τίτλο «Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς» (Ο.Τ.Ο).

Ἄλλη μεγάλη τάση στόν νεοσατανιστικό χῶρο εἶναι αὐτή πού ἀντιπροσωπεύει ὁ Anton La Vey ὁ ὁποῖος ἵδρυσε στήν Καλιφόρνια τό 1966 τήν «Ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ».

Ἕνα μεγάλο κεφάλαιο στήν κατηγορία αὐτή εἶναι ἡ σατανιστική μουσική

καί τά μηνύματα πού αὐτή περνᾶ στόν χῶρο κυρίως τῆς νεολαίας. Γιά τό θέμα αὐτό ἔχουν γραφεῖ ἀρκετά καί βρίσκονται ἐκδεδομένα ἀπό τίς ἐκδόσεις Φωτοδότες κ. ἄ.

Γ ́ Νεοπαγανιστικές-Νεοειδωλολατρικές ὁμάδες

Ἐδῶ καί εἴκοσι περίπου χρόνια ὑπάρχει, καί μάλιστα ἰδιαίτερα δραστήρια, ἡ τάση τῆς ἐπιστροφῆς στή λατρεία τῆς φύσης (Νεοπαγανισμός) καί τῶν ἀρχαίων θεῶν (Νεοειδωλολατρία). Ἡ πρώτη προσέγγιση, ὅτι πρόκειται γιά κάτι γραφικό, εἶναι ἐπιφανειακή καί ἐσφαλμένη. Τό κίνημα τοῦ Νεοπαγανισμοῦ, πού ἐκπροσωπεῖται ἀπό πλῆθος ὀργανώσεων, οἱ ὁποῖες ἐκδίδουν ἐφημερίδες καί περιοδικά, ἔχουν τίς ἱστοσελίδες καί τά blogs τους, ἐντάσσεται στό εὐρύτερο κίνημα τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου». Μέ μικρότερο ἤ μεγαλύτερο φανατισμό πολεμοῦν τόν Χριστιανισμό καί ὑποστηρίζουν ὅτι κάθε λαός πρέπει νά ἐπανέλθει στή λατρεία τῶν δικῶν του θεῶν πρίν ἀπό τήν ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Δ ́ Ὁμάδες Πνευματισμοῦ (Μεντιουμισμοῦ) καί Channelling

Ἡ ἐπικοινωνία μέ πνεύματα εἶναι τέχνη τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως. Ἡ δαιμονιώδης αὐτή τέχνη εἶναι ἰδιαίτερα δημοφιλής στό πλαίσιο τῆς «Νέας Ἐποχῆς».

Ἡ ἐπικοινωνία μέ πνεύματα καί οἱ «θεραπεῖες ἀγγέλων» διαφημίζονται εὐρέως καί ἀπό life style περιοδικά. Ἔτσι, χωρίς νά συνειδητοποιεῖ κάποιος τόν κίνδυνο, δημιουργεῖ ὁ ἴδιος γιά τόν ἑαυτό του τίς συνθῆκες ἐμπλοκῆς καί μέ σκληρότερα ψυχοναρκωτικά.

Ε ́ Γκουρουϊστικές ὁμάδες

Γκουρού εἶναι λέξη σανσκριτική καί σημαίνει κυριολεκτικά αὐτόν πού διώχνει τό σκοτάδι. Ὁ γκουρού θεωρεῖται στίς ἰνδουϊστικῆς προελεύσεως σέκτες θεϊκός δάσκαλος, στόν ὁποῖον οἱ ὀπαδοί-μαθητές ὀφείλουν νά παραδοθοῦν ψυχῇ τε καί σώματι, ἀφοῦ ἐνσαρκώνει τήν ἀπόλυτη ἀλήθεια καί αὐθεντία. Αὐτή ἡ ὁλοκληρωτική ἀπαίτηση ἐκ μέρους τοῦ «θεϊκοῦ δασκάλου» ὁδηγεῖ τούς ὀπαδούς στήν ἀπόλυτη ὑποταγή καί ἐξάρτηση. Τό ἀντίστοιχο στίς βουδδιστικῆς προελεύσεως σέκτες εἶναι ὁ λάμα.

Στήν κατηγορία αὐτή θά μπορούσαμε νά ἀναφέρουμε πολλά παραδείγματα. Ἀρκούμεθα μόνο στόν γκουρού Ραζνίς ἤ Ὄσσο, καί στόν Σόκο Ἀσαχάρα. Ὁ γκουρού Ραζνίς εἶχε συλληφθεῖ ἀπό τό FBI γιά ποινικά ἀδικήματα καί εἶχε ἀπελαθεῖ ἀπό τίς Η.Π.Α. Ἦταν κήρυκας τῆς ταντρικῆς γιόγκα καί μάλιστα τῆς ἀριστερᾶς λεγομένης χειρός, πού θεωρεῖ τό σέξ ὡς δρόμο πρός τή φώτιση. Ὁ γκουρού Ραζνίς εἶχε δηλώσει ὅτι «στήν ἐποχή του ὁ Χριστός εἶχε τόν ὡραιότερο ὄνο τῆς Γαλιλαίας. Ἐγώ ἔχω τίς Ρόλλς Ρόϋς μου». Καί πράγματι εἶχε ἕναν ὁλόκληρο στόλο ἀπό δεκάδες πανάκριβες Ρόλλς Ρόϋς.

Ὁ Ἰάπων γκουρού Σόκο Ἀσαχάρα, μέ τόν ὁποῖο εἶχε φωτογραφηθεῖ καί ὁ Δαλάι Λάμα –νομιμοποιώντας ἔτσι τόν ἐγκληματικό γκουρού– ἔγινε γνωστός ἀπό τήν τρομοκρατική ἐπίθεση μέ τό δηλητηριῶδες ἀέριο Σαρίν στό Μετρό τοῦ Τόκυο τό 1995 μέ 11 νεκρούς καί 5.000 τραυματίες! Τήν ὀργάνωσή του τήν ἔλεγαν «Ἀούμ Σίνρι Κίο», πού σημαίνει «Ὑπέρτατη Ἀλήθεια».

Τά διεθνῆ Μ.Μ.Ε εἶχαν κάνει τότε λόγο γιά ἕνα νέο εἶδος τρομοκρατίας.

Ἡ παρανοϊκή ἐπίθεση στό Μετρό τοῦ Τόκυο εἶχε ὡς στόχο νά «βοηθήσει» τά θύματα νά μετενσαρκωθοῦν σέ ἕνα ἀνώτερο ἐξελικτικό ἐπίπεδο, ὄχι σταδιακά ἀλλά μέ ἕνα «κβαντικό ἅλμα», ἔστω καί ἄν τά θύματα δέν εἶχαν ζητήσει κάτι τέτοιο!

Στ ́ Οἰκονομικοθρησκεῖες-Ψυχολατρεῖες

Ὅπως διαβάζουμε στό βιβλίο τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου Νεοφανεῖς Αἱρέσεις-Καταστροφικές Λατρεῖες στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, «Σέ πολλές νεοφανεῖς αἱρέσεις καί παραθρησκευτικές ὁμάδες, ἡ θρησκεία μεταβάλλεται σέ οἰκονομική ἐπιχείρηση, σέ εἶδος οἰκονομικοθρησκείας. Ὡς φορέας ὑπάρχει ἕνα σωματεῖο μέ καταστατικό, πού ἔχει συνταχθεῖ μέ βάση τήν κρατοῦσα νομοθεσία. Τοῦτο γιατί, δυστυχῶς, ἡ ἁρμόδια δικαστική Ἀρχή δέν εἶναι σέ θέση νά ἐρευνήσει τούς ἀληθινούς σκοπούς τῶν ὁμάδων αὐτῶν γιά νά διαπιστώσει ὅτι οἱ ἀληθινοί σκοποί τους δέν εἶναι “κοινῆς ὠφελείας” ἤ “μή κερδοσκοπικοί”.

Ἀλλά παρ ̓ ὅλη τήν ὕπαρξη τοῦ “σωματείου”, τά μέλη δέν ἀποκτοῦν κανένα δικαίωμα. Τούς ἐπιτρέπεται ὅμως νά κάνουν δωρεές ἤ ἀκόμη καί νά βγοῦν στόν δρόμο πρός συλλογή χρημάτων γιά τήν ὀργάνωση. Ἡ κάθε κίνηση προχωρεῖ καί στήν ἵδρυση ἑταιρειῶν, στίς ὁποῖες ἡ σχέση μέ τήν ὁμάδα εἶναι ἐμφανής ἤ καί ἄλλων, ὅπου ἀποκρύπτεται ἡ σύνδεση αὐτή.

Οἱ ὀπαδοί καλοῦνται τότε νά ἐργαστοῦν στίς ἐπιχειρήσεις τῆς ὁμάδας τους ἀφιλοκερδῶς, γιατί αὐτή ἡ ἐργασία θεωρεῖται θεραπεία ἤ ἀκόμη καί λατρεία τοῦ Θεοῦ. Μερικές φορές προσφέρουν οἱ ὀργανώσεις στούς σκλάβους τους ὑψηλές ἀμοιβές. Ὅμως τά χρήματα αὐτά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά τά ἐπιστρέψουν στήν ὀργάνωση μέ τήν μορφή δωρεῶν. Σέ πολλές περιπτώσεις ἡ ὁμάδα προσφέρει διάφορα σεμινάρια ἤ παροχή ὑπηρεσιῶν ἔναντι “δωρεῶν” ἤ καί ἔναντι ἐργασίας. Οἱ ἀρχηγοί ὑποτίθεται πώς ἐργάζονται ἐθελοντικά, ὅμως λαμβάνουν “δωρεές”.

Στό χῶρο τῶν λεγομένων “ψυχολατρειῶν” προσφέρονται ποικίλα σεμινάρια “διεύρυνσης τῆς συνείδησης” καί “ἀπελευ¬θέρωσης τοῦ δυναμικοῦ μέσα στόν ἄνθρωπο”. Συχνά ἀποσκοποῦν στή διάβρωση μικρῶν ἤ μεγάλων ἐπιχειρήσεων. Τοῦτο ἐπιτυγχάνεται μέ διάφορες μεθοδεύσεις. Κατ ̓ ἀρχήν αὐτό ἐπιχειρεῖται μέ τήν προσφορά τεχνικῶν ἐπιλογῆς στελεχῶν ἐπιχειρήσεων καί στή συνέχεια μέ τήν προσφορά σεμιναρίων ἐκπαιδεύσεως στελεχῶν διοικήσεως. Κατόπιν ἐπιχειρεῖται ἡ ἀναδόμηση τῶν ἐπιχειρήσεων μέ βάση τίς ἀρχές τῆς ὁμάδας. Ἐδῶ οἱ ὑπεύθυνες θέσεις καταλαμβάνονται ἀπό ἀνθρώπους τῆς ὀργάνωσης ἤ καί ἀπό ἄτομα πού προσηλυτίστηκαν στή διάρκεια τῶν σεμιναρίων. Εἶναι αὐτονόητο πώς οἱ ἐργαζόμενοι στήν ἐπιχείρηση, οἱ ὁποῖοι διατηροῦν κριτικό πνεῦμα καί δέν ἐγκολπώνονται τίς δοξασίες καί τίς ἀρχές τῆς ὀργάνωσης, ἀπολύονται ἀπό τήν ἐπιχείρηση.

Οἱ ἄνθρωποι τῆς ὀργάνωσης, μέσα ἀπό τίς θέσεις-κλειδιά στήν ἐπιχείρηση, ἔχουν πλέον πρόσβαση στά προσωπικά στοιχεῖα τῶν ἐργαζομένων, καθώς καί στά μυστικά τῆς ἐπιχείρησης. Αὐτοί φροντίζουν στή συνέχεια νά προσληφθοῦν στήν ἐπιχείρηση καί ἄλλα μέλη τῆς αἵρεσης καί νά σταθεροποιηθεῖ ἡ θέση της μέσα στήν ἐπιχείρηση.

Ὅλες οἱ σχέσεις (προσωπικές, ἀλληλογραφία) τίθενται στήν ὑπηρεσία τῆς αἵρεσης. Ἐπίσης οἱ διασυνδέσεις χρησιμοποι¬οῦνται στόν κατάλληλο καιρό γιά τούς σκοπούς τῆς ὀργάνωσης. Στά πλαίσια τῶν σεμιναρίων τῶν διαφόρων ψυχολατρειῶν, οἱ προσωπικές καί ἐπαγγελματικές διασυν¬δέσεις γίνονται ἀντικείμενο ἰδιαιτέρων ἐρωτήσεων καί εἰδικῆς ἔρευνας. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ὁμάδα ἔχει σαφή ἀντίληψη γιά τήν κατάσταση τῆς ἐπιχείρησης, πράγμα πού σίγουρα ἐμπερικλείει σοβαρούς κινδύνους γιά τό μέλλον τῆς ἑταιρείας.

Ὅταν κάποιο μέλος μιᾶς τέτοιας ὀργάνωσης εἰσχωρήσει σέ ἐπίσημο ἐρευνητικό ἤ ἐπιστημονικό φορέα, χρησιμοποιεῖ ὅλες τίς δυνατότητες πού τοῦ παρέχονται γιά τήν προβολή τῆς ὁμάδας, ἀκόμη καί μέ τρόπο τέτοιο παράνομο καί ἀνεπίτρεπτο» (βλ. π. Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου, Νεοφανεῖς αἱρέσεις..., σσ. 169-170).

Μερικές ἀπό τίς πιό ἐπικίνδυνες σέκτες ἀνήκουν σ ̓ αὐτήν ἀκριβῶς τήν κατηγορία, καί μάλιστα οἱ δύο πού θεωροῦνται διεθνῶς ὡς οἱ πιό ἐπικίνδυνες, κυρίως γιά τή διείσδυσή τους καί τή διάβρωση ποικίλων χώρων τῆς οἰκονομικῆς καί πολιτικῆς ζωῆς. Πρόκειται γιά τή διαβόητη διεθνῶς «Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας» καί γιά τήν «Ἑνωτική Ἐκκλησία» (Unification Church) τοῦ Νοτιοκορεάτη Ψευδομεσσία Σάν Μυούνγκ Μούν. Ἡ «Ἑνωτική Ἐκκλησία», πού ἱδρύθηκε τό 1954 ἀπό τόν Μούν, ἔχει δεκάδες θυγατρικές ὀργανώσεις καί 3 ἑκατομμύρια πιστούς σέ 200 χῶρες σ ̓ ὅλο τόν κόσμο, ὅπως ἡ ἴδια ἰσχυρίζεται. Τό μέγεθος τῆς ἐξάρτησης στήν ὁποία ὁδηγεῖ τούς ὀπαδούς-θύματα ἡ ὀργάνωση τοῦ Μούν φαίνεται χαρακτηριστικά ἀπό τούς ὁμαδικούς γάμους, πού κατά καιρούς τελοῦνται στή Σεούλ, πρωτεύουσα τῆς Νοτίου Κορέας, ὅπου μέλη τῆς ὀργάνωσης παντρεύονται ἀνθρώπους (πάντα τῆς ὀργάνωσης), τούς ὁποίους ὅμως δέν διάλεξαν οἱ ἴδιοι, ἀλλά ὁ «μεσσίας» Σάν Μούνγκ Μούν!

Ὁ Μούν κατάφερε νά δημιουργήσει μιά οἰκονομική αὐτοκρατορία, ἐκμεταλλευόμενος τά ἑκατομμύρια τῶν θυμάτων του. Κύριος στόχος τῆς ὀργανώσεώς του ἦταν καί εἶναι ἡ διάβρωση ὅλων τῶν τομέων τῆς ζωῆς καί κυρίως ἡ διείσδυση στήν ἐκπαίδευση καί στήν οἰκονομία. Ἰσχυριζόταν ὅτι θά ἐπιτύχει ἐκεῖ πού «ἀπέτυχε» ὁ Ἰησοῦς Χριστός!

Χαρακτηριστικό τῆς διαβρώσεως τοῦ δικοῦ μας Ὀρθοδόξου Ἀκαδημαϊκοῦ χώρου, πού πέτυχε ἡ «Ἑνωτική Ἐκκλησία» τοῦ Μούν, εἶναι τό ἑξῆς. Τό μεταφέρουμε ἀπό τό περιοδικό Διάλογος (τ. 3 τοῦ 1995) τοῦ «Διορθοδόξου Συνδέσμου Πρωτοβουλιῶν Γονέων». Μέ ἐντολή τοῦ Μούν εἶχε δημιουργηθεῖ εἰδική συντακτική ἐπιτροπή γιά τή συγγραφή μίας «Παγκόσμιας Ἁγίας Γραφῆς» (World Scripture), μέ βάση τό πνεῦμα τοῦ Μούν. Στή συντακτική αὐτή ἐπιτροπή, μετεῖχε δυστυχῶς καί ἕνας Ἕλληνας Ὀρθόδοξος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν. Ὅπως φαίνεται μέσα ἀπό τήν «Παγκόσμια Ἁγία Γραφή», πρόκειται περί τοῦ κ. Σάββα Ἀγουρίδη. Τό πιό συνταρακτικό εἶναι ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Καθηγητής παρέδωσε τά δύο πρῶτα ἀντίτυπα αὐτῆς τῆς ἀντίστροφης «Ἁγίας Γραφῆς» στόν Μούν. Στή λεζάντα τῆς σχετικῆς φωτογραφίας, ὅπου φαίνεται ὁ Καθηγητής πάνω στό βῆμα νά προσφέρει τά ἀντίτυπα στόν Μούν, ἀναφέρεται: «Ὁ Δρ. Σάββας Ἀγουρίδης παρουσιάζει στόν Πατέρα τό δῶρο τῶν δύο εἰδικῶν ἐκδοτικῶν ἀντιγράφων τῆς Παγκόσμιας Ἁγίας Γραφῆς». Ἡ προσφώνηση, τήν ὁποία ἀπηύθυνε πρός τόν Μούν καί τή σύζυγό του, ὅπως δημοσιεύτηκε, εἶναι ὄντως ἀνατριχιαστική. Σημειώνουμε ἐνδεικτικά τίς πρῶτες φράσεις τῆς προσφώνησης αὐτῆς: «Αἰδεσιμότατε Μούν, Εἶστε ἕνας μεγάλος πρωτοπόρος καί θρησκευτικός ἀρχηγός. Τά σχέδια τοῦ «Διεθνοῦς Θρησκευτικοῦ Ἱδρύματος» ἀπέδειξαν ὄχι μόνον ἀξεπέραστη ὑπεροχή, ἀλλά στάθηκαν στήν πρωτοπορεία τῆς ἀναζήτησης πού θά φέρει τήν εἰρήνη ἀνάμεσα στίς θρησκεῖες. Θρησκευτικοί ἀρχηγοί καί λόγιοι ἀπ ̓ ὅλο τόν κόσμο συγκινήθηκαν καί μεταμορφώθηκαν ἀπό τίς ἐμπειρίες τους σ ̓ αὐτήν τήν δραστηριότητα πού ἐκφράζει τό δικό σας ὅραμα γιά παγκόσμια εἰρήνη. Ὅλοι ἐμεῖς, πού συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ εἴμαστε ὑπερβολικά εὐγνώμονες διότι μᾶς δίνετε τέτοιες εὐκαιρίες»!

Ζ ́ Ἐσχατολογικές ὁμάδες

Οἱ ὁμάδες αὐτές διακηρύσσουν ὅτι ὅπου νά εἶναι πλησιάζει τό τέλος αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Αὐτή τήν παράνοια ζήσαμε καθώς πλησίαζε ἡ 21η Δεκεμβρίου 2012, ἡμερομηνία πού σύμφωνα μέ τό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιας(!) θά ἐρχόταν ἡ μεγάλη καταστροφή.

Στό παρελθόν, ξεκινώντας ἀπό τό 1979, εἴχαμε ὁμαδικές αὐτοκτονίες μελῶν καταστροφικῶν λατρειῶν, μέ πρώτη καί μαζικότερη αὐτή τῶν 923 μελῶν τοῦ «Ναοῦ τοῦ Λαοῦ» τοῦ «Μεσσία» Τζίμ Τζόουνς στή Γουϊάνα τό 1979. Γιά μερικές ἀπό τίς αὐτοκτονίες αὐτές εὐθύνονται ἐσχατολογικές σέκτες, ὅπως ἐκείνη πού περίμενε πρό ἐτῶν τό τέλος τοῦ κόσμου, τό ὁποῖο εἶχε συνδυάσει μέ τό πέρασμα ἑνός κομήτη.

Ἡ πλέον γνωστή ὅμως ἐσχατολογική σέκτα εἶναι οἱ γνωστοί μας χιλιαστές ἤ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Γι ̓ αὐτούς ἡ «ἁγνή λατρεία τοῦ Ἰεχωβᾶ Θεοῦ» συνίσταται στό νά πηγαίνουν ἀπό πόρτα σέ πόρτα καί νά λένε μέ τρόπο φορτικό στούς ἀνθρώπους, πού θά τούς ἀνοίξουν τήν πόρτα, ὅτι ἔρχεται ὁ Ἀρμαγεδών, ὁ μεγάλος πόλεμος στό τέλος τῆς Ἱστορίας, ἀπό τόν ὁποῖο θά ἐπιζήσουν μόνο τά μέλη τῆς «Ἑταιρείας Σκοπιά» τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ»!

Ἐκτός ὅμως ἀπό τήν «Ἑταιρεία Σκοπιά» ἔχουμε καί πάμπολλες προτεσταντικές παραφυάδες, τῶν ὁποίων βασικό κήρυγμα εἶναι ἡ ἄμεση ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ καταστροφή αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Τό κήρυγμα αὐτό πολλές φορές συνδυάζεται μέ τήν ἐξαγγελία μιᾶς ἐπίγειας χιλιετοῦς βασιλείας.

Ἀναφέρουμε μερικά ὀνόματα τέτοιων παραχριστιανικῶν ὁμάδων, ὅπως καταγράφονται στό «Ἐγκυκλοπαιδικό Λεξικό θρησκειῶν καί αἱρέσεων» πού ἐξέδωσε ὁ Θεοφιλέστατος Καρπασίας: «Ἐκκλησία τῶν Ἀντβεντιστῶν τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας», «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», «Μελετητές τῆς Βίβλου», «Ἱεραποστολική κίνηση Οἶκος τῶν Λαϊκῶν», «Ἐκκλησία Εὐαγγελιστῶν», «Ἐλευθέρα Βιβλική Κοινότητα», «Φιλανθρωπικό ἔργο», «Φίλοι τοῦ ἀνθρώπου», «Παγκόσμια Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ», «Ἑταιρεία τοῦ Ναοῦ», «Ἱεραποστολική Μεσονύκτιος Κραυγή», «Βασιλική Ἀδελφότης Ἰησοῦ Χριστοῦ», «Κίνηση Φιλαδελφείας», «Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ», «Ἡ Ἀποκαταλλαγή τῶν πάντων» κ.ἄ.

Παράπλευροι χῶροι

Παράπλευροι χῶροι ἀπό τούς ὁποίους ἀντλοῦν οἱ σύγχρονες αἱρέσεις ἀνθρώπινο δυναμικό ἤ καί ἀντίστροφα, στέλνουν οἱ σέκτες ἀνθρώπους ἐκεῖ, εἶναι καί οἱ παρακάτω:

Α ́ Ὁ χῶρος τῶν λεγομένων ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν ἤ καλύτερα «Ἀνορθοδόξων (μέ τήν ἰατρική ἔννοια) Θεραπευτικῶν Μεθόδων» (ΑΝ. ΘΕ.Μ.).

Τόν ὅρο ΑΝ.ΘΕ.Μ. ἔχει υἱοθετήσει σέ σχετική ἔρευνα καί μελέτη του ὁ Ἰατρικός Σύλλογος Ἀθηνῶν. Θεωροῦμε ὅτι ὁ ὅρος ΑΝ.ΘΕ.Μ. εἶναι πιό σωστός καί δέν ἀφήνει περιθώρια ἰατρικῆς νομιμοποιήσεως τῶν μεθόδων αὐτῶν, πρᾶγμα πού κάνει ὁ ὅρος «ἐναλλακτικές θεραπεῖες».

Οἱ ΑΝ.ΘΕ.Μ. ξεκινοῦν ἀπό τήν παραδοχή ὅτι ἡ ἀρρώστεια ὀφείλεται σέ μπλοκάρισμα τῆς ἐνέργειας πού κυκλοφορεῖ στό ἀνθρώπινο σῶμα, τό ὁποῖο μέ τή σειρά του κολυμπᾶ σέ ἕναν ὠκεανό ἐνέργειας (πράνα τῶν Ἰνδῶν, τσί τῶν Κινέζων, παγκόσμια ἐνέργεια ἤ συμπαντική ἐνέργεια τῶν δασκάλων τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς κ.ο.κ.). Ἡ κάθε μέθοδος εἰσηγεῖται τρόπους ἀποκα¬τάστασης τῆς ὁμαλῆς ροῆς τῆς ἐνέργειας. Π.χ. ἡ Ὁμοιοπαθητική μέ τό δυναμοποιημένο ὁμοιοπαθητικό φάρμακο, ὁ Βελονισμός μέ τίς βελόνες, τό Ρέικι ἤ οἱ βιοενεργειακές θεραπεῖες μέ τό πλησίασμα τῶν χεριῶν στόν ἀσθενῆ ἀπό ἕνα ἄτομο φορέα ὑψηλῆς ἐνέργειας (διάμεσο μέντιουμ).

Μιλοῦμε γιά παράπλευρους χώρους, ἐπειδή ἡ βασική ἔννοια μέ τήν ὁποία ἐργάζονται οἱ ΑΝ.ΘΕ.Μ. εἶναι ἡ ἔννοια τῆς ἐνέργειας (πράνα κ.λπ.), ἡ ὁποία δέν ἀνιχνεύεται ἐπιστημονικά. Αὐτή ἡ μεταφυσικῆς τάξεως ἐνέργεια εἶναι καί ἡ ἔννοια κλειδί σέ ὅλες τίς ὁμάδες τοῦ εὐρύτερου χώρου τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἀπό τόν κατάλληλο χειρισμό τῆς ἐνέργειας ἐξαρτᾶται ἄν θά φθάσει κανείς «στή διευρυμένη συνείδηση» τοῦ ἀνθρωποθεοῦ τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί στήν αὐτοπραγμάτωση / αὐτοθέωση.

Χρειάζεται προσοχή ὥστε νά μή βάλουμε «στό ἴδιο τσουβάλι» ὅλες τίς ΑΝ.ΘΕ.Μ. Π.χ. τό Ρέϊκι ἔχει ξεκάθαρα σχέση μέ τόν ἀποκρυφισμό (βλ. π.χ. Θεοφιλ. Καρπασίας «Ἐγκυκλοπαιδικό Λεξικό θρησκειῶν καί αἱρέσεων» σσ. 881-884).

Κάθε ΑΝ.ΘΕ.Μ. πρέπει νά ἐξετάζεται χωριστά καί μάλιστα τόσον ὅσον ἀφορᾶ στήν ἰατρική της διάσταση (ἄν δηλ. ἔχει ἐπιστημονική βάση ἤ ἀποτελέσματα καί πῶς αὐτά ἐξηγοῦνται), ὅσο καί στό κοσμοθεωριακό της ὑπόβαθρο.

Μέ τόν χῶρο τῶν ΑΝ.ΘΕ.Μ. συνδέονται καί διατροφικές συνήθειες, οἱ ὁποῖες συνήθως ἔχουν σχέση μέ τό ἀνατολίτικο κοσμοθεωριακό ὑπόβαθρο. Π.χ. χορτοφαγική διατροφή γιά νά μή συσσωρεύει κανείς «ἀρνητικό κάρμα», ἀφοῦ ἡ κρεωφαγία προϋποθέτει ἀφαίρεση ζωῆς καί ἄρα συσσώρευση «ἀρνητικοῦ κάρμα».

Ἄλλος παράπλευρος στίς νεοεποχίτικες αἱρέσεις χῶρος εἶναι

Β ́ Ὁ χῶρος τῶν λεγομένων πολεμικῶν τεχνῶν τῆς Ἀνατολῆς.

Δουλεύουν καί αὐτές μέ βάση τήν νεοεποχίτικη ἐνέργεια πράνα.

Χρειάζεται καί ἐδῶ προσοχή γιά νά μή βάλουμε ὅλα τά «στύλς» (δηλ. τά εἴδη τῶν πολεμικῶν τεχνῶν) καί τίς σχολές «στό ἴδιο τσουβάλι». Π.χ. τό Σαολίν Κούνγκ Φού ἔχει ξεκάθαρα πιό μυητικό χαρακτῆρα ἀπό ὅτι π.χ. τό Τάε Κβόν Ντό. Πάντως δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦμε τό στοιχεῖο τῆς μόδας. Σέ κάθε γυμναστήριο «πουλάει» τό νά ὑπάρχει δίπλα στή σουηδική γυμνα¬στική καί γιόγκα ἤ πολεμικές τέχνες τῆς Ἀνατολῆς. Τό ἐάν θά μείνει κανείς μόνο στίς σωματικές ἀσκήσεις ἤ θά προχωρήσει καί στό πνευματικό κοσμοθεωρητικό ἤ μυητικό σκέλος ἐξαρτᾶται τόσο ἀπό τό συγκεκριμένο στύλ ὅσο καί –κυρίως– ἀπό τόν δάσκαλο τῆς πολεμικῆς τέχνης.

«Super Market θρησκεία»

Οἱ σύγχρονες αἱρέσεις πάντως χρησιμοποιοῦν ὅλους τούς κανόνες τοῦ σύγχρονου μάρκετινγκ.

Χρησιμοποιοῦν τή διαφήμιση, κάνουν χρήση ἔντυπων καί ἠλεκτρονικῶν μέσων, προσεγγίζουν τόν ὑποψήφιο πελάτη μέσῳ τοῦ ταχυδρομείου κ.ἄ. Εἶναι εὔστοχος ὁ ὅρος «Super Market θρησκεία», ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖται γιά νά δηλώσει τήν ἐμπορική καί οἰκονομική διάσταση τῶν συγχρόνων αἱρέσεων.

Ἡ ἐπικινδυνότητα τῶν συγχρόνων αἱρέσεων ἤ σεκτῶν –τίς ὁποῖες ὁ Γάλλος δημοσιογράφος Bruno Fouchereau στό βιβλίο του Le Mafia des sectes χαρακτηρίζει ὡς δούρειο ἵππο τῶν Η.Π.Α. γιά τήν ἅλωση τῆς Εὐρώπης (βλ. Le Monde Diplomatique, Μάϊος 2001, τεῦχος 566) –σχετίζεται, ὅπως ἤδη εἴπαμε, καί μέ τή χρήση παραπλανητικῶν ὀνομάτων. Αὐτό φθάνει μέχρι τή χρήση ὀνομάτων ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Π.χ. «Ἕνωση ἐρευνητῶν μεταφυσικῶν φαινομένων μέ μέντιουμ “Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος”» (ὑπ ̓ ἀριθ. 98 στόν κατάλογο πού κατήρτισε ἡ Ζ ́ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων ἐπί θεμάτων αἱρέσεων) καί «Σύλλογος προσκυνητῶν ἀκτίστου φωτός “Ἅγιος Πατάπιος”» (ὑπ ̓ ἀριθ. 354 στόν ἀνωτέρω κατάλογο).

Λεπτές διακρίσεις

Θά ἐπαναλάβουμε ὅτι ἡ ἐργασία παρακολουθήσεως καί καταγραφῆς τοῦ σκηνικοῦ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων εἶναι μία ἐργασία, ἡ ὁποία ὅσο πιό λεπτές διακρίσεις κάνει, τόσο πιό ἀντικειμενική καί ἀξιόπιστη ἐπιστημονικά εἶναι. Εἴπαμε καί ἐνωρίτερα ὅτι δέν μποροῦμε νά τά βάλουμε ὅλα «στό ἴδιο τσουβάλι». Π.χ. δέν μποροῦμε νά βάλουμε μαζί μία νεοσατανιστική σέκτα καί μία ὁμάδα πού ὑπόσχεται αὐτοβελτίωση.

Οἱ σέκτες συνασπίζονται

Ἕνα σημαντικό στοιχεῖο πού πρέπει νά τονισθεῖ εἶναι ὅτι οἱ σέκτες δέν γνωρίζουν γεωγραφικά σύνορα στή δράση τους. Οἱ περισσότερες ἀπό αὐτές, ὄντας ἐξαπλωμένες σέ περισσότερες ἀπό μία χῶρες, κάνουν σχεδιασμούς καί διακινοῦν ἀνθρώπινο δυναμικό ἔξω καί πέρα ἀπό γεωγραφικά σύνορα. Ἐπίσης οἱ σέκτες συνασπίζονται μεταξύ τους δημιουργώντας μετωπικά σχήματα. Π.χ. στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει ἡ «Ὁμοσπονδία Μεταφυσικῶν καί Φιλοσοφικῶν Ὀργανώσεων γιά Ἐλεύθερη Πνευματική Ἔκφραση». Ἡ Ὁμοσπονδία αὐτή συνεστήθη γιά νά διεκδι¬κήσουν –καθώς οἱ ἴδιοι λένε– τά δικαιώματα, πού ὑποτίθεται, ὅτι τούς στερεῖ τόσο ἡ Ἑλληνική Πολιτεία, ὅσο καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία!

Ὁπότε, ἀφοῦ οἱ σέκτες δροῦν πέρα ἀπό σύνορα, ἀνάλογη πρέπει νά εἶναι καί ἡ ἀντιμετώπισή τους. Σ ̓ αὐτό τό πλαίσιο τῆς διορθοδόξου ἀλληλοενημερώσεως καί συνεργασίας γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν σεκτῶν κινοῦνται καί οἱ δύο ἐτήσιες Συνδιασκέψεις γιά ἀνταλλαγή ἐμπειριῶν καί χάραξη κοινῆς γραμμῆς, ὅσο αὐτό εἶναι δυνατόν. Ὁμιλῶ γιά τήν ἐτήσια Πανορ-θόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων ἐπί θεμάτων αἱρέσεων, τήν ὁποία συγκαλλεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί γιά τήν ἐτήσια Συνδιάσκεψη τοῦ Δικτύου Μελέτης Θρησκειῶν καί Καταστροφικῶν Λατρειῶν, ὅπου τόν συντονισμό καί τή γραμματειακή ὑποστήριξη ἔχει ἡ Παγκύπρια Ἕνωση Γο-νέων ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ Θεοφιλεστάτου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου.

Νεοεποχίτικα clubs τῶν ἰσχυρῶν καί μυημένων

Καθώς πραγματευόμεθα τό θέμα τοῦ σκηνικοῦ τῶν συγχρόνων αἱρέσεων θά μπορούσαμε νά ἀναφερθοῦμε καί σέ κάποιες δυνάμεις, ὅπως π.χ. ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, ἡ Τριμερής Ἐπιτροπή ἤ τό παγκόσμιο δίκτυο μασονικῶν στοῶν, δυνάμεις ὅλες αὐτές πού ἔχουν ἕνα κοσμοθεωρητικό ὑπόβαθρο ἀποκρυφιστικό (ὅπως ἡ μασονία) ἤ νεοεποχίτικη καί νεοταξική παγκοσμιοποιητική στόχευση (ὅπως οἱ ἄλλες δύο προαναφερθεῖσες Λέσχες) καί ἐπιδιώκουν μέσῳ οἰκονομικῆς καί πολιτικῆς δυνάμεως νά ἐπηρεάσουν τίς παγκόσμιες γεωπολιτικές ἐξελίξεις πρός τήν κατεύθυνση πού ἐπιθυμεῖ ἡ λεγομένη «Νέα Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου» (δηλ. νά φτιάξει ἕναν κόσμο καί μία πανθρησκεία ὑπό ἕναν παγκόσμιο κυβερνήτη ἀβατάρ τῆς «Νέας Ἐποχῆς»).

Ἐπίλογος

Κλείνοντας, θά ἤθελα νά ἀναφέρω κάτι πού μᾶς ἐτόνιζε ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, θεμελιωτής σέ πανορθόδοξο ἐπίπεδο τῆς ποιμαντικῆς ἐργασίας ἀντιμετωπίσεως τῶν συγχρόνων αἱρέσεων. Ἔλεγε, λοιπόν, ὁ π. Ἀντώνιος ὅτι ἡ «Νέα Ἐποχή» δέν θέλει νά ἀδειάσουν οἱ ναοί. Τό ἀντίθετο ἀκριβῶς! Ἐπιθυμεῖ νά γεμίσουν. Μέ ἀνθρώπους ὅμως πού θά ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα. Δηλαδή θά νομίζουν ὅτι εἶναι Ὀρθόδοξοι, καί μάλιστα ὅτι ἔγιναν καλύτεροι Ὀρθόδοξοι (αὐτό π.χ. ἰσχυρίζεται ἡ ὀργάνωση «Ἁρμονική Ζωή» τοῦ Μπόμπ Νάτζεμυ, ὁ ὁποῖος εἶχε γκουρού τόν ἀποθανόντα τό 2012 Σάτυα Σάι Μπάμπα), ἐνῶ συγχρόνως θά κάνουν γιόγκα, θά πιστεύουν στό κάρμα καί στή μετενσάρκωση καί θά ἐπισκέπτονται τόν τάδε γκουρού στήν Ἰνδία γιά νά πάρουν τήν «εὐλογία» του νά πᾶνε καλά στούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες!

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ μεγάλος κίνδυνος –καί αὐτό πρέπει νά προσέξουμε– ἀπό τή δράση τῶν νέων αἱρέσεων ἤ σεκτῶν εἶναι ἡ ἀλλοίωση τοῦ φρονήματος τῶν ἀνθρώπων. Καί ὁ τρόπος γιά νά ἀντιμετωπισθεῖ αὐτός ὁ κίνδυνος εἶναι ἡ σωστή κατήχηση καί ἡ συνειδητή ζωή ἐντός τῶν κόλπων τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή ἐντός τῶν κόλπων τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

1 . Βλ. π. Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου, Ἀποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, «Νέα Ἐποχή», Ἀθῆναι 19933 σ. 5.

2. Στό ἴδιο, σ. 209.

3. Βλ. π. Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου, Αὐτογνωσία, αὐτοπραγμάτωση, σωτηρία, Ἀθῆναι 1991 σ. 20 & σσ. 98-124.

4. Βλ. π. Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου, Ἀποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, «Νέα Ἐποχή», Ἀθῆναι 19933, σσ. 142-143.

Περιοδικό «Διάλογος»

Τεύχη: 74, Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2013

75, Ιανουάριος - Μάρτιος 2014

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2014/06/blog-post_4621.html

Δύο δημοσιεύματα σε μεγάλη καθημερινή εφημερίδα των Αθηνών, (ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 18.12.2013), μας προβλημάτισαν ιδιαίτερα. Αναφέρονταν στη σύγχρονη ισχυρή τάση του ανθρώπου να θεοποιήσει έτι περισσότερο την τεχνολογική πρόοδο και μάλιστα της πληροφορικής.

Αποκάλυψαν μάλιστα οι συντάκτες των δημοσιευμάτων, ότι ήδη έχουν συσταθεί θρησκευτικές ομάδες, οι οποίες λατρεύουν την τεχνολογία της πληροφορίας!

Το πρώτο δημοσίευμα αναφέρεται στην θρησκειοποίηση του γνωστού παγκόσμιου κολοσσού Google, τη δημοφιλέστερη μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο. Μια ομάδα αμερικανών πιστών του διαδικτύου θεώρησαν πως επειδή η συγκεκριμένη εταιρεία παρέχει κάθε είδους πληροφορία στους χρήστες, είναι παντογνώστης, όπως ο Θεός και γι’ αυτό άρχισαν να την λατρεύουν σαν Θεό! Σύστησαν την «Εκκλησία της Google»! Δείτε την πληροφορία, όπως την κατέγραψε ο συντάκτης του άρθρου κ. Κ. Παππάς: «Η νεότευκτη ‘Εκκλησία της Google’ θεωρεί, ότι η ηλεκτρονική μηχανή που τα ‘ξέρει όλα’ είναι ό, τι πιο κοντά στον αληθινό Θεό, το μεγαλύτερο βήμα δηλαδή, που έκανε ποτέ η ανθρωπότητα στην άμεση και διαισθητική προσέγγιση του υπερτάτου όντος. Και όχι μόνον αυτό αλλά, με αιχμή του λατρευτικού δόγματος τον ‘φωτεινό παντογνώστη’ της Google, οι πιστοί θεωρούν ότι η θεϊκότητα της μηχανής αναζήτησης είναι αναντίρρητη και σαφώς πιο έκδηλη από κάθε ενσάρκωση του θεού στα παραδοσιακά δόγματα»! Το δεύτερο δημοσίευμα είναι συναφές. Ένας 20χρονος φοιτητής δημιούργησε την «Εκκλησία του Κοπιμισμού» (από το copy, αντίγραφο), η οποία διαδόθηκε αστραπιαία και μάλιστα στη Σουηδία εγκρίθηκε από την κυβέρνηση ως γνωστή και αναγνωρισμένη θρησκεία! Σύμφωνα με τον αρθρογράφο: «Κοπιμισμός σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει αντιγραφισμός. Βασικό του δόγμα είναι η ιερότητα της ανταλλαγής, της αντιγραφής αρχείων και πληροφοριών μέσω του διαδικτύου»! Κατά τους οπαδούς του κοπιμισμού «η πληροφορία είναι το δομικό στοιχείο των πάντων» και επομένως και τα μηχανήματα, τα οποία διακινούν την πληροφορία, πρέπει και αυτά να λατρεύονται ως θεοί.

Διαβάζοντας όλα αυτά, ενθυμούμεθα τον λόγο του αποστόλου: «έσται γαρ καιρός ότε της υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τας επιθυμίας τας ιδίας εαυτοίς επισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι την ακοήν και από μεν της αληθείας την ακοήν αποστρέψουσιν, επί δε τους μύθους εκτραπήσονται» (Β΄Τιμ.4,3-4). Οι παρά πάνω λόγοι του αποστόλου επαληθεύονται πλήρως στην εποχή μας. Ζούμε χωρίς αμφιβολία σε καιρούς πρωτοφανούς αποστασίας, στην οποία η υγιαίνουσα διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας απορρίπτεται, υβρίζεται και διαστρέφεται από τον σύγχρονο άνθρωπο, ενώ με πολλή ευκολία και προθυμία είναι έτοιμος να δεχθεί κάθε πλάνη και αίρεση, μέχρι και παιδαριώδεις μύθους, που προκαλούν την θυμηδία και τον γέλωτα, όπως στην προκειμένη περίπτωση των νεοφανών αυτών «Εκκλησιών». Παράλληλα τέτοιου είδους φαινόμενα αναδεικνύουν την ανείπωτη τραγωδία του σημερινού ανθρώπου. Το μέγεθος του πνευματικού του σκοτασμού, που τον καθιστά αδύναμο να διακρίνει την στοιχειώδη αλήθεια, ότι τόσο η Google, όσο και οι μηχανές διακινήσεως πληροφοριών, είναι ανθρώπινα δημιουργήματα, «έργα χειρών ανθρώπων», ανίκανα να σώσουν τον άνθρωπο από την φθορά και τον θάνατο, ανίκανα να τον λυτρώσουν από την αμαρτία και να πληρώσουν το υπαρξιακό του κενό, το οποίο είναι αδύνατο να γεμίσει με τα ξυλοκέρατα της τεχνολογίας.

Με τις εν λόγω «Εκκλησίες» μια νέου είδους ειδωλολατρία έρχεται να προστεθεί στον ατελείωτο κατάλογο των συγχρόνων ειδώλων της εποχής μας,ίσως πιο χυδαία και επικίνδυνη από τη παλιά. Τα είδωλα της σύγχρονης ειδωλολατρίας δεν είναι τα φυσικά φαινόμενα και τα στοιχεία του φυσικού μας κόσμου, τα οποία είναι δημιουργήματα του αληθινού Θεού, αλλά η ανθρώπινη λογική και τα δημιουργήματά του, οι μηχανές!

Καλούμε τους αδελφούς μας Χριστιανούς να συνειδητοποιήσουν τη σχετικότητα των ανθρωπίνων έργων, όπως η τεχνολογία και ιδιαιτέρως η πληροφορική, και να την χρησιμοποιούν ως χρήσιμο εργαλείο και όχι ως οντολογική εξάρτιση από αυτή. Η νέα ειδωλολατρία της τεχνολογίας είναι προφανώς το σύγχρονο επικίνδυνο τέχνασμα του διαβόλου, να αλώνει ψυχές!

Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών.

Εν Πειραιεί τη 6η Φεβρουαρίου 2014

Ο υπεύθυνος

Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος.

Ο Γραμματέας

κ. Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος.

ΠΗΓΗ: http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/02/blog-post_5554.html

Έχει λεχθεί, και είναι αλήθεια, ότι η εμπειρία των φωτισμένων και θεουμένων Πατέρων καθοδηγεί το ποίμνιο στο σωστό δρόμο, αποφεύγοντας τα άκρα. Τα άκρα που οδηγούν στην καταστροφή.

Στην συνέχεια θα παρακολουθήσουμε, πώς ο Γέροντας Παΐσιος αναπτύσσει αυτή την ευλογημένη εμπειρία της Χάριτος, στο θέμα των Εκκλησιαστικών αγώνων και της εν Χριστώ αφυπνίσεως, παραμένοντας πάντοτε εντός της Εκκλησίας.

Αγωνίζεται σε πολύ υψηλό πνευματικό επίπεδο και με σεβασμό αποτυπώνει την ουσία των πραγμάτων, αλλά και την προσοχή που χρειάζεται να υπάρχει σε κάθε έκφραση και μορφή ζηλωτισμού.

Το κείμενο το είχε συντάξει και αποστείλει ο ίδιος ο Γέροντας το       1969 στον αείμνηστο π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, για την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος».

Είθε όλοι μας να κατανοήσουμε το σαφές πνευματικό μήνυμα που εκφράζει ο Γέροντας, του οποίου η ευχή ας μας συνοδεύει πάντοτε.

Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969

Σεβαστέ Πάτερ Χαράλαμπες

Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ' αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα κι' εγώ τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω κι' ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μοναχός) δια να χρησιμοποιηθή και αυτό έστω και για μια βελονιά διά το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησιμοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.

Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ' όλους που τολμώ να γράψω κάτι ενώ δεν είμαι θεολόγος. Φαντάζομαι ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας βαθύς μου πόνος διά την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην του πατέρα μας κ.κ. Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται, αγάπησε μιαν άλλη γυναίκα κοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωσι, επειδή είναι πολύ σεμνή. Αυτή η αγάπη, που ακούστηκε από την Πόλι, βρήκε απήχησι σε πολλά παιδιά του, που την ζουν εις τας πόλεις. Άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας: η οικογένεια να χάση το ιερό νόημά της από τέτοιου είδους αγάπες, που ως σκοπόν έχουν την διάλυσιν και όχι την ένωσιν.......

Με μια τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη Ρώμη. Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακρυά. Το αποτέλεσμα ήταν, να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγάλα, που έχουν φόβον Θεού.

Μετά λύπης μου από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική, ούτε φλοιό. Ξέρουν όμως να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει.

Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδερφούς μας: Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και έχουμε ανάγκη πνευματικής αγάπης, άς το αφήσουμε σε αυτούς, που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι θεολόγοι σαν τους Πατέρες της Εκκλησίας και όχι νομολόγοι (η υπογράμμιση ανήκει στον Γέροντα) που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρο τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας) τους οποίους άναψε το πυρ της αγάπης του Θεού και όχι η αναπτήρα του νεωκόρου. Ας γνωρίζωμεν, ότι δεν υπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι αλλά και πνευματικοί. Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν' αντιμετωπισθή με συναιτερισμόν αμαρτωλών (διότι διπλή οργή θα λάβωμε), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου.

Επίσης, ας γνωρίσουμε καλά, ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις, που παρουσιάζεται, είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με Πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί· όμως δεν είναι ανησυχητικό. Η Εκκλησία, είναιΕκκλησία του Χριστού και Αυτός Την κυβερνάει. Δεν είναι Ναός, που κτίζεται με πέτρες, άμμο και ασβέστη από ευσεβείς και καταστρέφεται με φωτιά βαρβάρων, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός· “και ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται· εφ' όν δ' αν πέση λικμήσει αυτόν” (Ματθ. Κα', 44-45). Ο Κύριος, όταν θα πρέπη, θα παρουσιάση τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγορίους Παλαμάδες διά τα συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέρφια μας, διά να ομολογήσουν την ορθόδοξον πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας.

Εις τους καρούς μας βλέπομεν, ότι πολλά πιστά τέκνα της Αγίας Εκκλησίας μας, μοναχοί και λαϊκοί, έχουν, δυστυχώς, αποσχισθή από Αυτή εξ' αιτίας των φιλενωτικών. Έχω την γνώμην, ότι δεν είναι καθόλου καλό ν' αποχωριζώμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φορά που θα πταίη ο Πατριάρχης· αλλά από μέσα, κοντά στη Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσιν ο καθένας να διαμαρτύρεται και ν' αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήσει ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Πατριάρχην, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον.

Εάν διά την Α' ή την Β' λοξοδρόμησι των κατά καιρούς Πατριαρχών, χωριζώμεθα και κάνουμε δικές μας Εκκλησίες, - Θεός φυλάξοι- θα ξεπεράσουμε και τους Προτεστάντες ακόμη. Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει. Δυστυχώς έχουμε πολλές “Εκκλησίες” στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες ή και από ένα άτομο ακόμη. Επειδή συνέβη στο καλύβι των (μιλώ διά τα εν αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχη και Ναός, ενόμισαν πως μπορούν να κάμουν και δική τους Ανεξάρτητη Εκκλησία. Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί, οι ανωτέρω, δίνουν το δεύτερο. Ας ευχηθούμε να δώση ο Θεός τον φωτισμόν Του εις όλους μας και εις τον Πατριάρχην μας Κον. Κον. Αθηναγόραν, διά να γίνη πρώτον η ένωσις αυτών των “Εκκλησιών”, να πραγματοποιηθή η γαλήνη ανάμεσα στο στο σκανδαλισμένο Ορθόδοξο πλήρωμα, η ειρήνη και η αγάπη η πνευματική μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών, και κατόπιν ας γίνει σκέψις για την ένωσιν μετά των άλλων Ομολογιών, εάν και εφ' όσον ειλικρινώς επιθυμούν να ασπασθούν το Ορθόδοξον δόγμα.

Θα ήθελα ακόμα να ειπώ, ότι υπάρχει και μία τρίτη μερίδα μέσα εις την Εκκλησίαν μας. Είναι εκείνοι οι αδελφοί, που παραμένουν μεν πιστά τέκνα Αυτής, δεν έχουν όμως συμφωνίαν πνευματικήν αναμεταξύ τους. Ασχολούνται με την κριτικήν ο ένας του άλλου και όχι διά το γενικώτερον καλόν του αγώνος. Παρακολουθεί δε ο ένας τον άλλον (περισσότερον από τον εαυτόν του) εις το τι θα ειπή ή τι θα γράψη διά να τον κτυπήση κατόπιν αλύπητα. Ενώ ο ίδιος αν έλεγε ή έγραφε το ίδιο πράγμα, θα το υπεστήριζε και με πολλές μάλιστα μαρτυρίες της Αγίας Γραφής και των Πατέρων. Το κακό, που γίνεται είναι μεγάλο, διότι αφ' ενός αδικεί τον πλησίον του, αφ' ετέρου δε και τον γκρεμίζει μπροστά στα μάτια των άλλων πιστών. Πολλές φορές σπέρνει και την απιστία στις ψυχές των αδυνάτων διότι τους σκανδαλίζει. Δυστυχώς μερικοί από εμάς έχουμε παράλογες απαιτήσεις από τους άλλους. Θέλουμε να έχουν όλοι τον ίδιο με εμάς πνευματικό χαρακτήρα. Όταν κάποιος άλλος δεν συμφωνεί με τον χαρακτήρα μας, δηλαδή ή είναι ολίγον επιεικής ή ολίγον οξύς, αμέσως βγάζομε το συμπέρασμα ότι δεν είναι πνευματικός άνθρωπος. Όλοι χρειάζονται εις την Εκκλησίαν. Όλοι οι πατέρες προσέφερον τας υπηρεσίας των εις Αυτήν. Και οι ήπιοι χαρακτήρες και οι αυστηροί. Όπως δια το σώμα του ανθρώπου είναι απαραίτητα και τα γλυκά και τα ξυνά, και τα πικρά ακόμη ραδίκια (το καθένα έχει τις δικές του ουσίες και βιταμίνες), έτσι και διά το Σώμα της Εκκλησίας. Όλοι είναι απαραίτητοι. Ο ένας συμπληρώνει τον χαρακτήρα του άλλου και όλοι είμεθα υποχρεωμένοι να ανεχώμεθα όχι μόνον τον πνευματικόν του χαρακτήρα αλλά και τις αδυναμίες, που έχει σαν άνθρωπος.

Και πάλιν έρχομαι να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμην από όλους, διότι ετόλμησα να γράψω. Εγώ είμαι ένας απλός μοναχός και το έργο μου είναι να προσπαθώ όσο μπορώ ν' απεκδύωμαι τον παλαιόν άνθρωπον και να βοηθώ τους άλλους και την Εκκλησίαν μέσω του Θεού διά της προσευχής. Αλλ' επειδή έφθασαν μέχρι το ερημητήριό μου θλιβερές ειδήσεις διά την Αγίαν Ορθοδοξίαν μας, επόνεσα πολύ και εθεώρησα καλό να γράψω αυτά που ένοιωθα.

Ας ευχηθούμε όλοι να δώση ο Θεός την χάριν Του, και ο καθένας μας ας βοηθήση με τον τρόπον του διά την δόξαν της Εκκλησίας μας.

Με πολύν σεβασμόν προς όλους

Ένας μοναχός ερημίτης

( Παΐσιος Μοναχός)

ΠΗΓΗ: http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/01/blog-post_3452.html

Μια άκρως θλιβερή αλλά και πολύ ανησυχητική διαπίστωση κάνει η βρετανική εφημερίδα, Daily Mail και την οποία αναδημοσιεύει με «περισσή χαρά» η τουρκική ισλαμική εφημερίδα, Yeni Şafak, ότι όλο και λιγότεροι χριστιανοί πηγαίνουν να προσευχηθούν στους χριστιανικούς ναούς στην Μεγάλη Βρετανία την ίδια ώρα που κάνουν την εμφάνισή τους όλο και περισσότεροι μουσουλμάνοι να προσεύχονται και μάλιστα σε δημόσιους χώρους δίνοντας την εντύπωση ότι η χώρα είναι καθαρά μουσουλμανική.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι για να καταδείξει αυτή την κατάσταση η βρετανική εφημερίδα δημοσιεύει κάποιες φωτογραφίες που δείχνουν με έντονο τρόπο αυτό το κοντράστ της θρησκευτικής παρουσίας του χριστιανισμού και του Ισλάμ στην Μεγάλη Βρετανία. Όπως αναφέρεται, ενώ την ίδια ώρα μόλις δώδεκα άτομα βρίσκονταν στην χριστιανική εκκλησία και προσεύχονταν, λίγο παρακάτω έξω από ένα μουσουλμανικό τέμενος εκατοντάδες μουσουλμάνοι τελούσαν το γνωστό ναμάζ, δηλαδή την μουσουλμανική προσευχή και μάλιστα δημόσια δείχνοντας την μεγάλη τους πίστη αλλά και την ραγδαία εξάπλωση του Ισλάμ.

Εκτός όμως από αυτές τις πράγματι θλιβερές εικόνες, η βρετανική εφημερίδα παραθέτει και κάποια άλλα άκρως ανησυχητικά στοιχεία σχετικά με την μεγάλη πτώση του χριστιανισμού και την παράλληλη άνοδο του Ισλάμ. Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία της βρετανικής εφημερίδας το ποσοστό των Βρετανών που δηλώνουν ότι είναι χριστιανοί από 71,1% που ήταν πριν από δέκα χρόνια σήμερα έχει πέσει στο 59,3% με σαφείς καθοδικές τάσεις που θα ενταθούν τα επόμενα χρόνια. Αντίθετα το ποσοστό των μουσουλμάνων μέσα σε δέκα χρόνια σημείωσε αύξηση 4,8% φτάνοντας στα 3 εκατομμύρια για πρώτη φορά ένας τόσο μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων στην χώρα.

Σύμφωνα με την Daily Mail μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια η Μεγάλη Βρετανία από χριστιανική χώρα θα έχει μετατραπεί σε μουσουλμανική και το Ισλάμ θα είναι η απόλυτη πλειοψηφία, ενώ οι χριστιανικοί ναοί θα έχουν γίνει μουσειακά κτίρια και παράλληλα τα τζαμιά θα είναι γεμάτα από εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους. Μάλιστα, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, μια γνωστή οδός στο Λονδίνο, η οδός Brune, έχει ονομαστεί σε «οδός Μέκκας» εξ’ αιτίας του μεγάλου μουσουλμανικού τεμένους που φιλοξενεί κάθε μέρα εκατοντάδες ακόμα και χιλιάδες μουσουλμάνους.

Το θέμα είναι άκρως ανησυχητικό και δείχνει αφ’ ενός την μεγάλη παρακμή στην οποία έχει πέσει ο δυτικός χριστιανισμός που δημιουργήθηκε από το μεγάλο σχίσμα και την μετέπειτα πορεία αλλοίωσης θεμελιωδών χριστιανικών διδασκαλιών και της λογικοποίησης του χριστιανικού μηνύματος περιορίζοντάς το σε καθαρά φθαρτά ανθρώπινα όρια και από την άλλη την αλματώδη εξάπλωση του Ισλάμ σε μια αποθρησκειοποιημένη και άθεη Ευρώπη με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον γενικό θρησκευτικό χαρακτήρα της γηραιάς ηπείρου. Να μην ξεχνάμε εδώ αυτό που έχει πει πριν από λίγο καιρό ο Ταΐπ Ερντογάν, ότι η Ευρώπη έχει ήδη κατακτηθεί από το Ισλάμ.

Σε όλη αυτή την πράγματι τραγική κατάσταση αποχριστιανοποίησης της Ευρώπης που έχει ψυχοφθόρες συνέπειες στην ευρωπαϊκή ψυχολογία με προεκτάσεις στην εξάπλωση πολλών ανώμαλων προτύπων, (όπως η «ελεύθερη» συμβίωση, η ομοφυλοφιλία και όλα τα συναφή), ο ρόλος της Ορθοδοξίας αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία και σίγουρα η ευθύνη των Ορθοδόξων είναι τεράστια απέναντι σε όλη αυτή την ισλαμική λαίλαπα που ενισχύεται απο την θρησκευτική βία και από τις γνωστές θρησκευτικές ακρότητες. (του Νίκου Χειλαδάκη)

Η κρίση των καιρών δημιουργεί μια αφύπνιση κι έναν προβληματισμό. Η Αμερική με την επίκληση του Θεού κάνει πολέμους. Η Ευρώπη συστηματικά αποχριστιανίζεται.

Ο μουσουλμανισμός σταθερά επεκτείνεται. Η Ρωσία πλουτίζει. Θεοποιείται η οικονομία. Ορισμένοι χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες κάποιων. Παρουσιάζεται ένας αρκετά αλλοιωμένος χριστιανισμός. Η θρησκευτική δεξιά κυριαρχεί στην Αμερική. Η Ευρώπη γέμισε μιναρέδες. Ο αραβικός φονταμενταλισμός μεγαλύνεται. Μεταξύ χριστιανών συντελούνται ανίερες συμμαχίες

Οι λεγόμενοι θρησκευτικοί πόλεμοι συνήθως είχαν πολιτικά αίτια. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο φονεύθηκαν χιλιάδες ομόπιστοι Γάλλοι, Άγγλοι και Γερμανοί. Για την επικράτηση του κομμουνισμού εκτελέστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι. Η βία τον 20ό αιώνα ανήλθε στο ζενίθ. Στη θέση του κομμουνισμού ήλθε η θεοποιημένη αμερικανική οικονομία. Η τρομοκρατία στον 21ο αιώνα συνεχίστηκε έντονα. Πίσω από θρησκευτικές συγκρούσεις κρύβονται ιδιοτελή συμφέροντα. Εχθροπραξίες στους Ιερούς Τόπους, σε εκκλησίες και προσκυνήματα. Οι ρωμαιοκαθολικοί εργάστηκαν για την αποδόμηση κομμουνισμών, όπως τονίζει ο Ι. Α. Μήτσιος.

Η θρησκεία κάποτε επιδρά θετικά στην πολιτική. Η ορθοδοξία έχει βαθύ νόημα, που μπορεί να συνδράμει στην ανόρθωση των ανθρώπων. Το θρησκευτικό αίσθημα βρίσκεται παντού σε άνθηση. Δεν υποχώρησε το θρησκευτικό συναίσθημα, βάσει ερευνών, παρότι αναμενόταν. Η θρησκευτική πίστη αυξάνεται σημαντικά στη Νότια Αμερική. Κανείς δεν αντιλέγει στην ειρηνική συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων, αλλά υπάρχει σοβαρός αντίλογος για έναν ισοπεδωτικό συγκρητισμό. Φαίνεται η θρησκεία και ο πολιτισμός να έρχονται υγιώς στο προσκήνιο. Μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί ειρηνική συνύπαρξη και οικουμενική γαλήνη.

Η παλαιά διαμάχη Δύσης και Ανατολής αποτελεί κεντρικό πρόβλημα. Η ιστορία, ο πολιτισμός και η θρησκεία στα χέρια προκατειλημμένων γίνεται βόμβα. Η Δύση πάσχει από έπαρση και πλουτισμό, παρά το ότι λέει πως πιστεύει στο Ευαγγέλιο, και αφήνει την Ανατολή να πεινά και να πεθαίνουν παιδάκια. Οι ισλαμιστές εξέθρεψαν την τρομοκρατία. Η είσοδος της Ρωσίας στο Αφγανιστάν και της Αμερικής στη Σερβία αποτελούν μελανά στίγματα. Ο μιλιταρισμός πάντοτε είναι αντιχριστιανικός. Η σύγχρονη τρομοκρατία εκτρέφεται από τον μουσουλμανισμό. Η Ευρώπη έχει σήμερα 15 εκατομμύρια μουσουλμάνους, που λίγο πολύ είναι αφοσιωμένοι. Η οξεία πολεμική του Ισλάμ θα δημιουργήσει βίαιες αντιδράσεις. Στην Αμερική υπάρχει έξαρση θρησκευτικότητας στις πολλές χριστιανικές ομολογίες και θρησκείες. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός έχει αγριέψει. Ο ισλαμικός, εβραϊκός, ινδουιστικός και λιγότερο χριστιανικός φανατισμός δημιουργούν αθώα θύματα.

Οι φανατισμοί υπήρχαν παντού και πάντοτε και δυστυχώς επικρατούν και σήμερα. Η εκκοσμίκευση της γηραιάς Ευρώπης, η αποχριστιανοποίησή της, η εγκατάλειψη των ηθικών αξιών την αδυνατούν και δεν την ενδυναμώνουν. Η θρησκεία είναι φάρμακο και όχι φαρμάκι. Οι θρησκείες δεν πρέπει να αντιμάχονται, αλλά ρεαλιστικά να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Η α-θρησκεία είναι άχαρος μηδενισμός. Ο ρόλος της καθαρής ορθοδοξίας μπορεί να είναι σημαντικός και να επηρεάσει την Ευρώπη. Η ορθοδοξία αποτελεί κορυφαία αλήθεια, επίκαιρη στον σύγχρονο κόσμο, ισχυρό βίωμα, αληθινή γνώση, ζωντανή εμπειρία, ουσιαστικό σύνδεσμο με τον Θεό.