Ποτέ δεν προσδοκούσα, ούτε είχα διάθεση και κατά κύριο λόγο διαθέσιμο χρόνο να επανέλθω στην υπόθεση που υποδηλώνει ο τίτλος. Ασχολήθηκα μία φορά στο παρελθόν με κατά το δυνατόν  επιστημονική προσέγγιση 30 σελίδων που δημοσιεύτηκε σε σχετικά files. Προφανώς τα σχετικά files ενημερώθηκαν γιατί αυτή η μελέτη με τίτλο «Κριτική στην Ομοιοπαθητική» εστάλη, μετά από προτροπή της επιστημονικής μας ιατρικής ομάδας «Βιοηθικής» του Α.Π.Θ., στην Αρχιερατική Επισκοπή Αθηνών και σε όλες τις Επισκοπές του Ελλαδικού χώρου. Ο λόγος; Αναφέρεται στην εισαγωγή του επιστημονικού paper ως ακολούθως:

“Εισαγωγή

Το σκεπτικό της παρούσης προσπάθειας δεν ήταν μια “a priori” πρόθεση αναζητήσεως πλεονεκτημάτων ή αδύνατων σημείων της ομοιοπαθητικής με απώτερο στόχο τη δυνητική καθιέρωση ή απόρριψη εφαρμογής της στον χώρο της θεραπευτικής. Είναι βέβαιο ότι τέτοιος χώρος υπάρχει για κάθε είδους επιστημονικές θεραπευτικές προσεγγίσεις. Εντούτοις, πρόσφατες πληροφορίες, σχετιζόμενες με την ομοιοπαθητική, δίνουν την εντύπωση ότι πολλά διφορούμενα είναι δυνατόν να επισυμβαίνουν ή να ισχύουν στον χώρο της. Επιπλέον, ως μέλη της Εκκλησίας, διαπιστώνουμε ότι πιθανές ή εμφανείς κακοδοξίες των οπαδών της ομοιοπαθητικής είναι δυνατόν να αντιστρατεύονται στην ορθόδοξη πίστη. Για την επιβεβαίωση ή τη διάψευση αυτής της εντυπώσεως καταγράφονται, δειγματοληπτικά, τα ακόλουθα δεδομένα, τα οποία ελήφθησαν αυτούσια από το μοναδικό επίσημο εγχειρίδιο ομοιοπαθητικής που φέρει τίτλο, συγγραφέα και έκδοση: “Η επιστήμη της ομοιοπαθητικής” Γιώργου Βυθούλκα, Εκδόσεις κέντρου ομοιοπαθητικής ιατρικής, Αθήνα 1990. Σημειωτέον ότι κυκλοφορούν άλλα 2 σχετικά  εγχειρίδια, (στην ουσία επαναλήψεις) του ιδίου συγγραφέως, των οποίων αυτούσια πάντα δεδομένα θα αναφερθούν μετά τις σχετικές καταγραφές του πρώτου εγχειριδίου. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι τυχόν παρατηρήσεις ή σχόλια που κρίνουμε απαραίτητα θα καταγράφονται με κανονικά στοιχεία, όσα δε αφορούν αποκλειστικά στο κείμενο θα καταγράφονται με παχέα (bold) γράμματα”.

Επισημαίνεται το “conclusion” (με βάση τον σχετικό διεθνή όρο) αυτής της μελέτης που καταγράφεται ως ακολούθως:

“Συμπερασματικά, τα αναφερόμενα στην Ομοιοπαθητική ξεπερνούν, οπωσδήποτε, τα όρια της επιστημονικής λογικής και εκτείνονται στον χώρο του “μεταφυσικού”. Ουσιαστικά διαφαίνεται ότι η ομοιοπαθητική ουδεμία σχέση έχει με την επιστήμη της ιατρικής, θεμελιώνεται δε επί του Ανατολικού μυστικισμού-αποκρυφισμού προσπαθώντας να παραπλανήσει με τη χρήση επιστημονικών όρων το περιεχόμενο των οποίων, όμως, αλλοιώνει. Κατά συνέπεια, εδώ έχουν κατεξοχήν λόγο ψυχαναλυτικές ή άλλες προσεγγίσεις των οποίων το αντικείμενο μελέτης είναι ο Ανατολικός μυστικισμός-αποκρυφισμός στον οποίο, όπως εδείχθη, θεμελιώνεται η ομοιοπαθητική θεραπευτική στερουμένη επιστημονικής βάσεως.”

Παρεμπιπτόντως, ο αναφερόμενος συγγραφέας ενοχλήθηκε από τα αναφερόμενα της μελέτης, έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας, θεωρώ άνευ επιστημονικών επιχειρημάτων, στις Επισκοπές Του Ελλαδικού χώρου. Η επιστολή του δεν παρέμεινε αναπάντητη με συνοδό την ίσαμε σήμερα σιωπή των υπευθύνων της Εκκλησίας.

Ο λόγος που επανέρχομαι δευτερολογώντας (όχι φαντάζομαι εξακολουθητικά, γιατί κάθε λόγος έχει συχνά και περιττό αντίλογο· δεν υφίσταται χρόνος για τέτοια διαδικασία!) οφείλεται σε ένα video που δεν το είχα υπόψη και το οποίο μου εστάλη το τρέχον έτος (2019) από μια ομάδα φίλων. Το video αναφέρεται σε παρουσίαση του βιβλίου Ομοιοπαθητικής του συγγραφέα που έγινε υπό την αιγίδα των εκδόσεων Λιβάνη σε αίθουσα Αθηνών με συντονιστή τον δημοσιογράφο κ. Σ. Θεοδωράκη και πρώτο ομιλητή τον πολιτευτή και νυν πρωθυπουργό κ. Κ. Μητσοτάκη.

Περιοριζόμενος μόνο στον πρώτο ομιλητή [«επιλείψει με γαρ ο χρόνος» αναφερόμενος για τους υπόλοιπους], ο οποίος σε ηλικία 16 χρονών εξέφρασε πόθο να ακολουθήσει την Ιατρική, ομολογώ ότι έμεινα τουλάχιστον έντονα προβληματισμένος για τη μάλλον «επιπολής» προσέγγισή του που θεωρώ δεν συνάδει με το πρόσωπό του. Δειγματοληπτικά, εκθειάζοντας τον συγγραφέα αναφέρει εκφράσεις (σε παρενθέσεις) ως ακολούθως:

α) «.. Αυτό το οποίο ξεχωρίζει την ομοιοπαθητική από την κλασική ιατρική… είναι… η ιδέα της εξατομικευμένης θεραπείας». Εντούτοις, συμβαίνει το αντίθετο, επειδή ανέκαθεν η κλασική ιατρική τόνιζε και τονίζει την  εξατομικευμένη θεραπεία, όπως υποδηλώνεται από τη μακρόχρονη κλασική επωδό της: -δεν υπάρχουν ασθένειες, υπάρχουν ασθενείς.

(β)  «…ο κύριος Βυθούλκας… έχει αφήσει το στίγμα του με το έργο του…  είναι ένα έργο το οποίο ακόμα ολοκληρώνεται και αφορά στη φαρμακολογία την οποία γράφει… ένα έργο εξαιρετικά σύνθετο…». Η ομοιοπαθητική κρίνεται εκ του αποτελέσματος. «..πάρα πολλοί άνθρωποι… κρίνουν.. ότι η ομοιοπαθητική τους έχει βοηθήσει.. τους έχει αλλάξει τη ζωή τους» με βάση την «evidence based medicine”. Εντούτοις, η επιστημονική αυτή evidence απαιτεί υποβολή σχετικών μελετών σε έγκριτα διεθνή περιοδικά και, αφού περάσουν από τα «καυδιανά δίκρανα» των Reviewers, τυγχάνουν δυνητικής δημοσίευσης κατεξοχήν σε περιοδικά με δείκτη υψηλής εμβέλειας, ώστε να έχουν εγκυρότητα, γεγονός που όπως θα αποδειχθεί, φεύ!, ο συγγραφέας μάλλον υστερεί…

(γ) «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν καλέσει τα Κράτη μέλη να εξετάσουν τις  συνθήκες κάτω από τις οποίες ασκείται η ομοιοπαθητική»… θεσμικό πλαίσιο» κλπ… Φρασεολογίες που αποδείχθηκαν μάλλον φρούδες, αφού, για παράδειγμα το Εθνικό Σύστημα Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου (NHS) καταργεί τις ομοιοπαθητικές θεραπείες και τη συνταγογράφηση των σκευασμάτων τους, με χαρακτηριστική δήλωση του επικεφαλής του NHS, Simon Stevens, ότι:-η ομοιοπαθητική «στην καλύτερη περίπτωση είναι placebo και κατάχρηση των περιορισμένων πόρων του Εθνικού Συστήματος Υγείας», χαρακτηρίζοντάς της ως «costly and spurious, δαπανηρή και κίβδηλη». Ανάλογα δεδομένα φαίνεται ότι ισχύουν και στη Γαλλία. Σημειωτέον, ο όρος placebo στην επιστημονική γλώσσα υποδηλώνει εικονικό σκεύασμα που δεν ασκεί θεραπευτική δράση.

(δ) «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι υπάρχουν πάρα πολλοί σοβαροί επιστήμονες που ασχολούνται με την ομοιοπαθητική. Δεν υπάρχει, όμως, καμιά αμφιβολία, επίσης, ότι υπάρχουν και άλλοι που δεν θα τους χαρακτήριζα επιστήμονες, οι οποίοι πολύ εύκολα μπορούν να εκμεταλλευτούν τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη αδυναμία και να ισχυρίζονται ότι παρέχουν λύσεις οι οποίες δεν έχουν επιστημονική τεκμηρίωση». Η τελευταία πρόταση του εισηγητή όντως ισχύει για μια εκτιμητή αναλογία «περσόνων» της κλασικής ιατρικής και της ομοιοπαθητικής. Εντούτοις, για «λύσεις με επιστημονική τεκμηρίωση» απαιτούνται να ισχύουν κατά το δυνατόν τα αντικειμενικά δεδομένα της παραγράφου (β) που απαιτούν κόπο, ενδελεχή εις βάθος επιστημονική προσέγγιση με συνοδό βαρύ τίμημα.

(3). «…πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο του Γιώργου του Βυθούλκα… θα το βρείτε πολύ ενδιαφέρον, θα το βρείτε πολύ συναρπαστικό και μέσα από τις σελίδες του θα γνωρίσετε… μικρό μέρος του έργου ενός ανθρώπου που έχει τιμηθεί στο εξωτερικό περισσότερο από όπου έχει τιμηθεί στη χώρα μας και του οποίου το έργο έχει αναγνωρισθεί από πάρα πολλούς με κορυφαία διάκριση, τη διάκριση του εναλλακτικού Nobel την οποία έλαβε περίπου πριν από μία δεκαετία».

Σχετικά με το τελευταίο θεωρώ σε κρεσέντο συμπέρασμα του εισηγητή αναφέρω δειγματοληπτικά μια σχετική παράγραφο της αναφερόμενης μελέτης μου «Κριτική στην Ομοιοπαθητική» που μετά τα καταγραφόμενα με bold μαύρα στοιχεία στο εξώφυλλο του βιβλίου του ακολουθεί σχετικός σχολιασμός, ως ακολούθως:

«Εξώφυλλο: Ο Γιώργος Βυθούλκας… σπούδασε πολιτικός μηχανικός. Γνώρισε την ύπαρξη της Ομοιοπαθητικής “τυχαία”, πριν 20 χρόνια… Άρχισε να μελετάει ομοιοπαθητική στην νότια Αφρική και συνέχισε τις σπουδές του σε διαφορά ομοιοπαθητικά ιατρικά κολλέγια της Ινδίας…».  Ο συγγραφέας αποτελεί τον βασικό “διδάσκαλο” της Ομοιοπαθητικής στην Ελλάδα και συνετέλεσε όσο ουδείς άλλος στη διάδοσή της. Είναι, επίσης, πολύ γνώριμος σε σχετικούς κύκλους του εξωτερικού. Κατά τον ομοιοπαθητικό Πέτρο Γαρζώνη: “έγινε προσωπικός γιατρός του Κρισναμούρτι”, Ινδού φιλοσόφου. Πρόσφατα, όπως κατέγραψε ο Τύπος, έλαβε “διάκριση” στη Σουηδία από κάποιο ιδιωτικό “εναλλακτικό φορέα” που απονέμει τα δικά του “έπαθλα” λίγες ημέρες πριν την απονομή των Βραβείων Νόμπελ από την Ακαδημία της Σουηδίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φορέας αυτός επιλέγει τον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο γι’ αυτή την απονομή. Ανέκαθεν, οι αποκρυφιστικές-γκουρουϊστικές οργανώσεις κάνουν προσπάθειες να εμφανιστούν ως πανεπιστημιακοί, κοινωνικοί ή φορείς κοινής ωφελείας. Ο εναλλακτικός αυτός φορέας δημιουργήθηκε όταν ένας ιδιώτης “διέθεσε μια πολύτιμη συλλογή γραμματοσήμων” και με το χρηματικό ποσό αθλοθέτησε το βραβείο. Ακόμη, κατόρθωσε να το συνδέσει, στη συνείδηση της κοινής γνώμης, με το Νόμπελ και να το καθιερώσει ως “εναλλακτικό Νόμπελ” χωρίς να έχει ουδεμία σχέση με το Βραβείο Νόμπελ. Αυτού του είδους η σύγχυση πέρασε και στον ελληνικό Τύπο όπου, ιδιαίτερα σε περιοδικά που δηλώνουν τις “εναλλακτικές” τάσεις και τις παραθρησκευτικές προτιμήσεις τους, το κοινό διάβασε: “ο Γ. Βυθούλκας πήρε το Νόμπελ”. Κάτι τέτοιο, όμως, αποτελεί ανακριβή πληροφόρηση ενός κοινού, συνήθως εύπιστου στην επιφανειακή δημοσιογραφία. Τελικά, η σχέση του “επάθλου” με τον αποκρυφισμό διαφαίνεται και από το βασικό του “μοτίβο” που είναι το σύμβολο του Ταοϊσμού (Γιν και Γιανγκ) και που κατακλύζει τον ασιατικό θρησκευτικό χώρο”.

Εντούτοις, επειδή τα ανωτέρω λαμβάνουν και χροιά δημοσιογραφικού χαρακτήρα, επικεντρώνομαι επιστημονικά τονίζοντας, εκτός άλλων ουσιωδών παραμέτρων, το σημαντικότερο: για να έχει κανείς διεθνή επιστημονική καθιέρωση οφείλει να τηρεί υποχρεωτικά τα απαραίτητα κριτήρια της παραγράφου (β).

Στη συνάφεια αυτή, στον ιατρικό χώρο υφίσταται στο διαδίκτυο το έγκριτο site που λέγεται Pub Med (ανάλογα sites υφίστανται για τους άλλους επιστημονικούς χώρους) που ως ψυχρός-κύριος αντικειμενικός δείκτης αποκαλύπτει την επιστημονική επάρκεια ή ανεπάρκεια του καθενός. Εισέρχεσαι στο Pub Med, γράφεις με λατινικούς χαρακτήρες το όνομα του ερευνητή (π.χ., Kountouras J) και σε κλάσματα δευτερολέπτου αποκαλύπτεται το επίπεδο της διαχρονικής ή μη επιστημονικής του καταξίωσης ή απουσίας κατεξοχήν στον διεθνή αντικειμενικό χώρο.

Αυτό που λέει η Αγία Γραφή «οὐ γάρ ἐστι κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται» έχει σχεδόν πλήρη εφαρμογή, «πέφτει διάνα» στη συγκεκριμένη περίπτωση: πόσες αριθμητικά επιστημονικές μελέτες δημοσιεύονται μετά από ενδελεχή κρίση των κριτών (Reviewers)· σε ποια έγκριτα περιοδικά του εξωτερικού αναφέρονται· ποιος είναι ο δείκτης εμβέλειας  (IF, impact factor) των περιοδικών· ποιος είναι ο h-index (πολύ σημαντικός δείκτης συγκριτικά με τον IF)· πόσες αναφορές (citations) λαμβάνουν οι μελέτες του ερευνητή από άλλους συγγραφείς επιστήμονες πάντα του εξωτερικού (πολύ σημαντικό στοιχείο)· κ.ο.κ. (περισσότερα στοιχεία υφίστανται στο βιβλίο μου: «Διαμορφούμενα Α, Στο χθες, στο σήμερα, για πάντα. Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη). Να επισημανθεί το σημαντικό στοιχείο ότι αν, για παράδειγμα, μια μελέτη δημοσιευθεί σε έγκριτο περιοδικό έστω με πολύ μεγάλο δείκτη εμβέλειας (IF) την οποία, όμως, δεν την αναφέρουν επόμενες σχετικές μελέτες ερευνητών (citations), η μελέτη δεν έχει σημαντική αξία. Αντίθετα, o συνδυασμός υψηλού IF μιας δημοσιευμένης μελέτης στο Pub Med  με σημαντικό αριθμό citations και συνοδό υψηλό h-index χαρακτηρίζει αξιόλογο επιστήμονα με σημαντικό κύρος διεθνώς.

Συνεπώς, χρησιμοποιώντας τις λέξεις κλειδιά “Vithoulkas G”, εισήλθα στο Pub Med και βρήκα ίσαμε σήμερα 29 δημοσιευμένες μελέτες του συγγραφέα με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

Ένα letter του συγγραφέα που δημοσιεύθηκε το 1996 στο περιοδικό Nature με πολύ υψηλό ΙF=41.577 έλαβε, φεύ!, μια μοναδική αναφορά (citation). Άν ήταν αξιόλογο το επιστημονικό περιεχόμενό του (προσωπικά θα ευχόμουνα να ήταν, μάλιστα από Έλληνα συγγραφέα!) η διεθνής επιστημονική κοινότητα θα το αξιολογούσε δεόντως αναμένοντας μετά από παρέλευση 23 ετών να έχει λάβει μεγάλο αριθμό citations, ενώ η κατοπινή “ώρα της γυμνής αλήθειας”, όπως λέμε στη γλώσσα των ερευνητών, σήμανε ατυχώς απόρριψη.

Οι υπόλοιπες 28 μελέτες του συγγραφέα ακολουθούν παρόμοιο αλλά ατυχώς πλέον απορριπτικό μοτίβο: Πάλι με εξαίρεση μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε το 1998 στο περιοδικό Br J Clin Pharmacol με εκτιμητό IF= 4.188) αλλά με συνοδό μια μοναδική αναφορά (citation), οι υπόλοιπες 27 μελέτες έχουν σχετικά χαμηλό ΙF (από 1.053 έως 1.984, 15 μελέτες) έως αρκούντως χαμηλό IF (από 0.404 έως 0.68, υπόλοιπες 12 μελέτες). Επίσης, όλες αυτές οι 27 μελέτες διαθέτουν ανύπαρκτες έως ελάχιστες citations (απουσία citations σε 16 μελέτες (59,25%), και maximum 9 citations σε μία μόνο μελέτη), και κατά συνέπεια ελάχιστο τον επίσης σημαντικό αντικειμενικό h-index=3:

• A Placebo-Controlled Double-Blind Randomized Trial with Individualized Homeopathic Treatment Using a Symptom Cluster Approach in Women with Premenstrual Syndrome. Yakir M¹, Klein-Laansma CT², Kreitler S³, Brzezinski A⁴, Oberbaum M⁵, Vithoulkas G⁶, Bentwich Z.⁷Homeopathy. 2019 (IF= 1.524)

Citations: 0

• Psoriasis cases of same diagnosis but different phenotypes-Management through individualized homeopathic therapy. Mahesh S, Shah V, Mallappa M, Vithoulkas G.Clin Case Rep. 2019 (IF=0.54)

Citations: 0

• Individualised Homeopathic Therapy in ANCA Negative Rapidly Progressive Necrotising Crescentic Glomerulonephritis with Severe Renal Insufficiency – A Case Report. Mahesh S, Jaggi L, Jaggi A, Tsintzas D, Vithoulkas G. J Med Life. 2019 Jan-Mar;12(1):49-55. doi: 10.25122/jml-2019-0001. (IF=0.47)

Citations: 0

• Individualized Homeopathic Therapy in a Case of Obesity, Dysfunctional Uterine Bleeding, and Autonomic Dystonia. Denisova TG, Gerasimova LI, Pakhmutova NL, Mahesh S, Vithoulkas G. Am J Case Rep. 2018 Dec 12;19:1474-1479. doi: 10.12659/AJCR.913328. (IF=0.56??)

Citations: 0

• Improvements in long standing cardiac pathologies by individualized homeopathic remedies: A case series. Tenzera L, Djindjic B, Mihajlovic-Elez O, Pulparampil BJ, Mahesh S, Vithoulkas G. SAGE Open Med Case Rep. 2018 Aug 9B (IF=0.68 ???)

Citations: 3

• Levels of Health Theory With the Example of a Case of Juvenile Rheumatoid Arthritis. Chabanov D, Tsintzas D, Vithoulkas G. J Evid Based Integr Med. 2018 (IF=0.419 )

Citations: 1

• Could Homeopathy Become An Alternative Therapy In Dengue Fever? An example Of 10 Case Studies.

Mahesh S, Mahesh M, Vithoulkas G. J Med Life. 2018 Jan-Mar;11(1):75-82. (IF=0.47??)

Citations: 2

• Treatment of Postoperative Sore Throat With the Aid of the Homeopathic Remedy Arnica montana: A Report of Two Cases. Tsintzas D, Vithoulkas G. J Evid Based Complementary Altern Med. 2017 Oct (IF=1.984)

Citations: 0

• Homeopathic Treatment of Vitiligo: A Report of Fourteen Cases. Mahesh S, Mallappa M, Tsintzas D, Vithoulkas G. Am J Case Rep. 2017 (IF=0.56??)

Citations: 4

• Embryonal Carcinoma with Immature Teratoma: A Homeopathic Case Report. Mahesh S, Mallappa M, Vithoulkas G. Complement Med Res. 2018 (IF=1.053)

Citations: 3

• An innovative proposal for scientific alternative medical journals. Vithoulkas G. J Med Life. 2017 (IF=0.47)

Citations: 0

• Homeopathic treatment for prolonged postoperative coma: a case report. Vithoulkas G, Vγcγraș V, Kavouras J, Buzoianu AD, Mγrginean M, Vγcγraș D, Cozma S. J Med Life. 2017 (IF=0.47)

Citations: 0

• Serious mistakes in meta-analysis of homeopathic research. Vithoulkas G. J Med Life. 2017 (IF=0.47)

Citations: 0

• Homeopathic Treatment for Postpartum Depression: A Case Report. VγcγraΊ V, Vithoulkas G, Buzoianu AD, Mγrginean I, Major Z, VγcγraΊ V, Dan Nicoarγ R, Oberbaum M. J Evid Based Complementary Altern Med. 2017 (IF=1.984)

Citations: 0

• Homeopathy for infertility treatment: a case series. Kalampokas T, Botis S, Kedikgianni-Antoniou A, Papamethodiou D, Kivellos S, Papadimitriou V, Salvanos G, Paparistidis N, Gavaris I, Sofoudis C, Kalampokas E, Farmakides G, Vithoulkas G. Clin Exp Obstet Gynecol. 2014 (IF=0.404)

Citations: 0

• Conscience and consciousness: a definition. Vithoulkas G, Muresanu DF. J Med Life. 2014 (IF=0.47)

Citations: 2

• Clinical trial of homeopathy in rheumatoid arthritis. Vithoulkas G. Homeopathy. 2011 Oct (IF= 1.524)

Citation: 0

• The “continuum” of a unified theory of diseases. Vithoulkas G, Carlino S. Med Sci Monit. 2010 (IF=1.433)

Citations: 9

• British media attacks on homeopathy: are they justified? Vithoulkas G. Homeopathy. 2008  (IF= 1.524)

Citations: 0

• The colour of the homeopathic improvement: the multidimensional nature of the response to homeopathic therapy.  Oberbaum M, Singer SR, Vithoulkas G. Homeopathy. 2005 (IF= 1.524)

Citations: 6

• Reinventing the wheel? Or the emperor’s new clothes. Oberbaum M, Vithoulkas G, van Haselen R, Singer S. J Altern Complement Med. 2003 (IF= 1.395)

Citations: 0

• Clinical trials of classical homeopathy: reflections on appropriate research designs. Oberbaum M, Vithoulkas G, Van Haselen R. J Altern Complement Med. 2003 (IF= 1.395)

Citations: 3

• The need for the correct sequence of remedies. Vithoulkas G. Homeopathy. 2002 (IF= 1.524)

Citations: 0

• Homeopathic treatment of chronic headache: a critique. Vithoulkas G. Homeopathy. 2002 (IF= 1.524)

Citations: 1

• Homeopathy. 2002 (IF= 1.524) Debate: homeopathy and chronic headache.Vithoulkas G.
  

Citations: 0

A proving of Thiosinamine.Vithoulkas G.Br Homeopath J. 2001 (IF=1.14)

Citations: 0

• Effects of homeopathic treatment in women with premenstrual syndrome: a pilot study. Yakir M, Kreitler S, Brzezinski A, Vithoulkas G, Oberbaum M, Bentwich Z. Br Homeopath J. 200 (IF=1.14)

Citations: 3

Homoeopathy: past, present and future.  Vithoulkas G. Br J Clin Pharmacol. 1998 (IF= 4.188)

Citations: 1

• True but strange? Vithoulkas G. Nature. 1996(IF=41.577)

Citations: 1

Επειδή δεν θέλω να τον αδικήσω (θα ήταν ανεπίτρεπτό μου drawback), θα επιθυμούσα να με ενημερώσει ποια είναι τα επιστημονικά του διαπιστευτήρια [ως δυνητική grata persona (το εύχομαι!)] με βάση τα προσωπικά του αναφερόμενα στο Pub Med. Τυχόν δημοσιεύσεις σε άλλου είδους περιοδικά στερούμενα αυστηρού επιστημονικού κύρους παραβλέπονται και δεν αξιολογούνται από την διεθνή επιστημονική κοινότητα. Αυτά που αποκόμισα υποδηλώνουν, επιεικώς επιπολής επιστημονικό background που αποκλείει διεθνούς εκτίμησης. Για παράδειγμα, ο καταξιωμένος στον διεθνή χώρο Έλληνας καθηγητής της Ιατρικής John P. Aloannidis (κατέχει την έδρα C.F. Rehnborg στο Πανεπιστήμιο Stanford των ΗΠΑ όπου είναι τακτικός καθηγητής Παθολογίας- Έρευνας-Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής), είναι και γνώστης πολλών σχετικών περσόνων στον Ελλαδικό χώρο, θα υποδήλωνε, όπως το εκτίμησε και για άλλους συγγραφείς, το αναμενόμενο ερώτημα: -ποιος σοβαρός δεν θα απορρίψει ένα τέτοιο επιπολής επιστημονικό curiculum;

Αντίθετα, θεωρώ ότι είναι ωραίο, συνάμα ώριμο αίσθημα να θωρείς σοβαρούς επιστήμονες να ανεβαίνουν ανοδικά στην ακαδημαϊκή πορεία με established επιστημονικά κριτήρια (καταχωρημένα πάντα στο Pub MeD) και με αποστασιοποιημένη θεώρηση (τύπου Μπρεχτ) μακριά από παραμέτρους συμπεριλαμβανομένων και διαπροσωπικών σχέσεων «ποικίλων συμφερόντων» που μειώνουν και ευτελίζουν… Μια τέτοια υπέρβαση τιμά την προσωπικότητά σου! Στη συνάφεια αυτή, ειλικρινά θα αισθανθώ ικανοποίηση αν μου επισημάνει το σοβαρό επιστημονικό έργο του με βάση πάντα τον objective Pub MeD index. Άνευ αυτού, το περιεχόμενο των δεδομένων του μένει μετέωρο και οδεύει προς απόρριψη (rejection!), ανεξάρτητα ή όχι από την αναφορά του στα βιβλία του και καταγραφή λοιπών “επιστημονικών δεδομένων κατά το προσωπικό δοκούν” που, μεταξύ άλλων παραμέτρων, πιθανόν να ενέχουν και προσωπικό conflict bias.

Υποσημειούμαι

Ι. Κουντουράς

Ομότιμος καθηγητής Ιατρικής Α.Π.Θ.