Και μέσα στην οικονομική καταστροφή που βιώνει η χώρα, επιταχύνονται οι εργασίες για την ανέγερση του ισλαμικού τεμένους στον χώρο του πρωην Ναυτικού Οχυρού στον Βοτανικό (φαντάζεται κανείς σε κάποια ισλαμική χώρα, Τουρκία, Σαουδική Αραβία, Κατάρ κλπ. το Ναυτικό τους να παραχωρεί χώρο για την ανέγερση ορθόδοξης εκκλησίας;).

Και αυτό παρά το γεγονός ότι πρέπει να μπαζωθεί ένα ολόκληρο ρέμα!

Την σχεδίαση του τεμένους την έχει αναλάβει το αρχιτεκτονικό γραφείο Τομπάζη και προβλέπει:

α) Προθάλαμος εισόδου

β) Κύριο λατρευτικό χώρο των ανδρών, στραμμένο προς την κατεύθυνση της Μέκκας

γ) Βοηθητικούς χώρους του κύριου λατρευτικού χώρου

δ) Συγκρότημα γραφείων του ιμάμητ

ε) Λατρευτικός χώρος των γυναικών

στ) Βοηθητικά κτίρια του λατρευτικού χώρου των γυναικών

Οι κλειστοί χώροι είναι μονώροφα κτίσματα με μέγιστη συνολική κάλυψη περί το ένα στρέμμα!

Θα δημιουργηθεί περίκλειστη αυλή, που θα αποτελεί τη συνέχεια του κλειστού χώρου του τεμένους και η οποία θα περιβάλλεται από τοίχους ύψους 3 μ., καθώς και υπόστεγο για συναντήσεις των ισλαμιστών προσκυνητών.

Η ανέγεση του τζαμιού έγινε δυνατή με νόμο του 2006 νόμος της τότε υπουργού Παιδείας κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου ο οποίος προέβλεπε την δημιουργία Διαχειριστικής Επιτροπής Ισλαμικού Τεμένους.

Ο πρώην σύζυγος της τότε υπουργού είναι κορυφαίο στέλεχος του Ελληνοτουρκικού Επιμελητρίου και στενός φίλος πολλών Τούρκων πολιτικών.

Το 2010 ο πρώτην υπουργός Εθνικής Αμυνας Ε.Βενιζέλος αποδέχθηκε να παραχωρήσει το Ναυτικό Οχυρό του Βοτανικού για να κτιστεί το τζαμί

Το τζαμί χωροθετήθηκε επίσημα στην περιοχή με νόμο του υπουργείου Περιβάλλοντος το 2011. Ακολούθως, το πρώην υπουργείο Υποδομών προχώρησε στις μελέτες και στη συνέχεια προκήρυξε πέντε διαγωνισμούς.

Η νυν Γενική Γραμματεία Υποδομών χρειάστηκε να επαναλάβει τον διαγωνισμό για την κατασκευή του Τεμένους πέντε φορές, προκειμένου κάποια κατασκευαστική εταιρεία να καταθέσει προσφορά, ενώ απαιτήθηκε ειδική απόφαση του πρώην υπουργού Υποδομών Μιχάλη Χρυσοχοΐδη (αυτόν που ψήφισε το Μνημμόνιο χωρίς καν να το διανάσει, όπως ομολόγησε ο ίδιος…) με την οποία επετράπη η συμμετοχή στον διαγωνισμό κατασκευαστικών εταιρειών 7ης τάξης.

Τελικά, μειοδότης αναδείχθηκε τον Νοέμβριο του 2013, μια κοινοπραξία, αποτελούμενη από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας, Ακτωρ, ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ, JP Αβαξ και Ιντρακάτ, κάτι τουλάχιστον παράδοξο αφού η αξία του έργου υποτίθεται ότι είναι μικρή (κάτω από 1 εκατ. ευρώ).

Φυσικά πίσω από το ενδιαφέρον των συγκεκριμένων εταιρειών βρίσκεται η ανάγκη σύναχης καλών σχέσεων με την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και της Τουρκία, όπου δραστηριοποιούνται με κατασκευαστικά έργα και οι τέσσερις εταιρείες.

Τόσο ο Ρ.Τ.Ερντογάν όσο και οι ηγέτες ων άλλων δύο κρατών με προεξάρχοντα τον εμίρη Αλ Θάνι του Κατάρ απαιτούν την ανέγερση του τεμένους το ταχύτερο δυνατό…

Λόγω εμπλοκής του θέματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας, έπειτα από προσφυγή πολιτών, αλλά και του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, το υπουργείο Υποδομών είχε χορηγήσει παράταση στις εγγυητικές επιστολές του μειοδότη προκειμένου να ξεκαθαρίσει νομικά η υπόθεση και να ξεκινήσουν παράλληλα οι διαδικασίες αδειοδότησης.

Σε λίγους μήνες, αν δεν αλλάξει κάτι, το πιο σύγχρονο τζαμί της Ευρώπης θα είναι κτισμένο στο κέντρο της Αθήνας…

Πηγή: http://www.triklopodia.gr/chora-gkremizete-alla-tzami-ktizete-ekdidoun-ikodomiki-adia-gia-megalitero-ke-pio-sigchrono-islamiko-temenos-tis-evropis/

Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀπόλυτης πνευματικῆς σύγχυσης, ὅπου οἱ ἔννοιες ἔχουν χάσει τὴ σημασία τους καὶ ἡ ἱστορία κακοποιεῖται βάναυσα. Ὁ ἀρχαῖος μεγάλος τραγικὸς ποιητὴς Εὐριπίδης (485-406) εἶχε γράψει πὼς «ὄλβιος ὅστις ἱστορίης ἔσχε μάθησιν» (μακάριος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ γνωρίζει καλὰ τὴν ἱστορία). Διότι ἡ γνώση τοῦ παρελθόντος εἶναι ὁ ὁδηγὸς γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ παρόντος καὶ τὴν πρόβλεψη τοῦ μέλλοντος. Ὁ λόγος γιὰ μία πρόσφατη συνέντευξη τοῦ κ. Χάσαν Μπαντάουι, ἀναπληρωτὴ καθηγητὴ Ἱστορίας στὸ Α.Π.Θ, μὲ θέμα: «Δὲν ὑπῆρξε καὶ δὲν θὰ ὑπάρξει ποτὲ θρησκευτικὸς πόλεμος», ἡ ὁποία δημοσιεύτηκε στὴν ἐφημερίδα «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» (φύλλο 29-5-2015). Στὴ συνέντευξη αὐτὴ ὁ ἐν λόγω καθηγητὴς πασχίζει νὰ «ἀποδείξει» ὅτι δῆθεν τὸ Ἰσλὰμ εἶναι συνώνυμο μὲ τὴν εἰρήνη καὶ πὼς δὲν εὐθύνεται γιὰ καμιὰ μορφὴ βίας ἢ πολέμου!

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 6^ῃ Ἰουλίου 2015

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ «ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΟ»;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τῆς ἀπόλυτης πνευματικῆς σύγχυσης, ὅπου οἱ ἔννοιες ἔχουν χάσει τὴ σημασία τους καὶ ἡ ἱστορία κακοποιεῖται βάναυσα.

Ὁ ἀρχαῖος μεγάλος τραγικὸς ποιητὴς Εὐριπίδης (485-406) εἶχε γράψει πὼς «ὄλβιος ὅστις ἱστορίης ἔσχε μάθησιν» (μακάριος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ γνωρίζει καλὰ τὴν ἱστορία). Διότι ἡ γνώση τοῦ παρελθόντος εἶναι ὁ ὁδηγὸς γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ παρόντος καὶ τὴν πρόβλεψη τοῦ μέλλοντος. Ὁ λόγος γιὰ μία πρόσφατη συνέντευξη τοῦ κ. Χάσαν Μπαντάουι, ἀναπληρωτὴ καθηγητὴ Ἱστορίας στὸ Α.Π.Θ, μὲ θέμα: «Δὲν ὑπῆρξε καὶ δὲν θὰ ὑπάρξει ποτὲ θρησκευτικὸς πόλεμος», ἡ ὁποία δημοσιεύτηκε στὴν ἐφημερίδα «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» (φύλλο 29-5-2015). Στὴ συνέντευξη αὐτὴ ὁ ἐν λόγω καθηγητὴς πασχίζει νὰ «ἀποδείξει» ὅτι δῆθεν τὸ Ἰσλὰμ εἶναι συνώνυμο μὲ τὴν εἰρήνη καὶ πὼς δὲν εὐθύνεται γιὰ καμιὰ μορφὴ βίας ἢ πολέμου!

Δεῖτε ὁρισμένα ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ δημοσίευμα: Σὲ ἐρώτηση: «Ποιὸς εἶναι ὁ πυρήνας τοῦ Ἰσλάμ; Πιστεύετε πὼς ὅλες οἱ θρησκεῖες κηρύσσουν τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν ἄλλο;», ἀπάντησε: «Ὁ πυρήνας τοῦ Ἰσλὰμ εἶναι ἡ ἴδια ἡ ρίζα τοῦ ὄρου Ἰσλάμ, δηλαδὴ Σαλάμ, δηλαδὴ Εἰρήνη, ποὺ πηγάζει ἐκ τῶν ἔσω. Δηλαδή, γαλήνη ψυχῆς. Ὅλοι οἱ ἱδρυτὲς τῶν θρησκειῶν ὑπῆρξαν ἐπαναστάτες τῆς ἐποχῆς τους. Ἐμφανίζονταν μὲ δική τους “ἀντιπρόταση” ὡς διέξοδο ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα τοῦ χωροχρόνου τους, ποὺ προκάλεσαν τὴν ἀνάγκη μίας νέας προσέγγισης τῆς ἴδιας της ζωῆς μέσα ἀπὸ ἕναν νέο ἢ βελτιωμένο συνολικὸ κώδικα κοινωνικοπολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς ἠθικῆς. Ναί, ὅλες διαθέτουν ἕνα κοινὸ σύνολο διαχρονικῶν ἀνθρώπινων ἀξιῶν». Στὴν ἐρώτηση: «Οἱ θρησκεῖες δημιουργοῦνται γιὰ κάποιους λόγους. Τὸ Ἰσλὰμ γιατί δημιουργήθηκε; Γιὰ νὰ ἑνώσει τὶς φυλὲς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς», ἀπάντησε: «Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἰσλὰμ ἦταν ἡ ἀντιπρόταση στὴν ἄσκηση βίας καὶ στὴν ἀναρχία ποὺ ἐπικρατοῦσε προϊσλαμικά. Τὸ Ἰσλὰμ ἦταν ἡ ἐναλλακτικὴ καὶ γι' αὐτὸ πέτυχε τὸν στόχο του». Στὴν ἐρώτηση: «Τί μᾶς διδάσκει ἡ ἱστορία γιὰ τὴ βία, τὴ θρησκεία καὶ τὸν πόλεμο; Εἶναι ἀπὸ μόνη της ἀρκετὴ ἡ πίστη γιὰ νὰ ὁδηγήσει ἕναν λαὸ στὴν εἰρήνη ἢ στὴ διαχείριση τῆς εἰρήνης;», ἀπάντησε: «Ὀρθῶς ἡ Ἱστορία διδάσκει… Δὲν διδάσκεται! Ἡ Ἱστορία διδάσκει πὼς ἡ βία ἀναπαράγει βία, πὼς ἡ βίαιη ἀντιμετώπιση τῆς βίας ἀποτελεῖ μία ἐπιφανειακὴ προσέγγιση τοῦ προβλήματος -παυσίπονο. Ἡ Ἱστορία διδάσκει πὼς ἡ κρίση φέρνει τὴ λύση καὶ ἡ λύση εἶναι ἡ ἀναζήτηση καὶ ἡ ἀντιμετώπιση τῆς ρίζας αἰτίας - prima causa. Ἡ Ἱστορία διδάσκει πὼς ἡ θρησκεία ὅταν περάσει στὴ φάση τῆς ἐκκοσμίκευσης ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν ἀρχικό της πυρήνα. Ἡ Ἱστορία διδάσκει πὼς ὁ πόλεμος ἀποτελεῖ μία ἐνσάρκωση τῆς ἀποτυχίας τοῦ Ἀνθρώπου. Τίποτε ἀπὸ μόνο τοῦ δὲν ἀρκεῖ!... Ἡ πίστη θέλει τὴν ἐμπιστοσύνη σ’ ὅ, τί πιστεύεις! Πίστη χωρὶς ἐμπιστοσύνη, εἶναι μία φυσαλίδα στὸν ὠκεανό!». Στὴν ἐρώτηση: «Πιστεύετε, ἑρμηνεύοντας τὰ γεγονότα ποὺ συμβαίνουν σὲ παγκόσμια κλίμακα, ὅτι ζοῦμε ἕναν... θρησκευτικὸ πόλεμο Ἀνατολῆς-Δύσης;», ἀπάντησε: «Δὲν ὑπῆρξε, δὲν ὑπάρχει, οὔτε θὰ ὑπάρξει θρησκευτικὸς πόλεμος! Ἁπλὰ καὶ μόνο ἡ ποιοτικὴ σχέση πολιτικῆς ἐξουσίας καὶ θρησκείας ποὺ καθορίζει μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια τὴν ἔννοια, τὰ αἴτια καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ λεγόμενου θρησκευτικοῦ πολέμου καὶ κατὰ συνέπεια τῆς σύγκρουσης Ἀνατολῆς-Δύσης. Πόσο πιστεύουν οἱ πολιτικοὶ ποῦ ταυτίζουν τὶς πολιτικὲς τους ἐπιλογὲς μὲ τὴ θρησκεία τῆς κοινωνίας ποῦ κυβερνοῦν; Πόσο πιστὸς μπορεῖ νὰ εἶναι ἐκεῖνος ποὺ καταστρέφει τοὺς συνανθρώπους καὶ τὸ φυσικό του περιβάλλον μὲ τὰ χημικὰ ἢ μαζικῆς καταστροφῆς ἢ ἔξυπνα ὄπλα; Πόσο πιστὸς εἶναι ὁ τυφλὰ δολοφόνος; Ἔγινε ποτὲ στὴν Ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου ἕνας θρησκευτικὸς πόλεμος Ἀνατολῆς-Δύσης; Τουλάχιστον οἱ ἱστορικὲς πηγὲς ποτὲ δὲν μᾶς παρεῖχαν τέτοιες εἰδήσεις ἢ πληροφορίες γιὰ γενικευμένες συγκρούσεις Ἀνατολῆς-Δύσης! Καὶ γιὰ ποιὰ Ἀνατολὴ μιλᾶμε; Συνυπάρχουν πολλὲς Ἀνατολὲς στὴν Ἀνατολή! Γιὰ ποιὰ Δύση ἐπίσης μιλᾶμε; Συνυπάρχουν πολλὲς Δύσεις στὴ Δύση!». Στὴν ἐρώτηση: «Ποιοὶ εἶναι οἱ τζιχαντιστές; Τί ἀκριβῶς θέλουν;», ἀπάντησε: «Εἶναι ἕνα προϊὸν τῶν κοινωνικοοικονομικῶν ἀδιεξόδων τῆς κάθε ἐποχῆς! Θέλουν τυφλὴ ἀντεκδίκηση. Ἀδιακρίτως». Τέλος στὴν ἐρώτηση: «Τί σχέση ἔχουν (σ.σ. οἱ τζιχαντιστὲς) μὲ τὸ Ἰσλάμ, μὲ τοὺς μουσουλμάνους;», ἀπάντησε: «Τί σχέση ἔχει ἡ εἰρήνη μὲ τὴ βία; Τί σχέση ἔχουν ἡ μορφὴ μὲ τὸ ἄμορφο;! Τί σχέση ἔχουν ἡ τυφλὴ ἀντεκδίκηση καὶ ἡ ἀλλοίωση τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν ἀρετῶν ποῦ ἀντιπροσωπεύει τὸ Ἰσλὰμ μὲ τὴ «μετὰ χαρᾶς» τυφλὴ ἀντεκδίκηση τῆς ἴδιας της ζωῆς;».

Εἶναι ὄντως θλιβερὸ νὰ δηλώνει τέτοιας ἔκτασης ἄγνοια τῆς πίστης του ἕνας πιστὸς μουσουλμάνος ἢ τὸ χειρότερο νὰ ἀποκρύπτει τὴ θρησκευτική του πίστη γιὰ νὰ δείξει ἕνα διαφορετικὸ προσωπεῖο γιὰ τὴ θρησκεία του. Ἐπίσης εἶναι ἀλγεινὸ τὸ φαινόμενο πανεπιστημιακὸς καθηγητὴς νὰ ἔχει ἄγνοια, ἢ τὸ χειρότερο νὰ ἀρνεῖται σὲ τέτοιο βαθμὸ τὴν ἱστορία! Ὁ ἐν λόγω καθηγητὴς κ. Χάσαν Μπαντάουι, κλήθηκε νὰ συμμετάσχει σὲ διαθρησκειακὸ συνέδριο γιὰ τὴ μὴ χρήση βίας ἀπὸ τὶς θρησκεῖες καὶ προσπάθησε νὰ παρουσιάσει ἕνα διαφορετικὸ Ἰσλὰμ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ γνωρίζει ἡ ἱστορία, καὶ βιώνει ὁ σύγχρονος κόσμος!

Δυστυχῶς ἔχει πλέον γίνει «σύνηθες» τό ἀποκρουστικό καί τρομακτικό γεγονός τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ ἀνθρώπων στό 21ο αι. καί σπανίως ἐμβαθύνει ἡ παγκόσμια κοινή γνώμη στήν πραγματική βάση αὐτῆς τῆς θηριωδίας, ἑρμηνεύοντας ὁ καθένας ἀπό τήν δική του ἰδεολογική ἀντίληψη καί με τίς προϋποθέσεις πού ἔχει τό ἐξωφρενικό καί ἀνείπωτης φρίκης αὐτό θέμα. Φθάνουν μάλιστα μερικοί νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ δυτικός τρόπος ζωῆς ἀποτελεῖ ἐφαλτήριο γιά τήν ἔνταξι γηγενῶν Δυτικῶν στίς τάξεις τοῦ «Ἰσλαμικοῦ Κράτους». Ἄλλοι πάλι θεωροῦν ὅτι δέν εὐθύνεται τό Ἰσλάμ γιά τήν ἀφόρητη αὐτή τραγωδία ἀλλά κάποιοι δῆθεν ἐξτρεμισταί πού ὅμως τό δῆθεν «μετριοπαθές» Ἰσλάμ δέν κατεδίκασε ποτέ ἀλλά ἀντιθέτως ὅπως ἀπέδειξε ὁ τραγικός θάνατος τῆς δημοσιογράφου Serena Shim στην Τουρκία, ἡ ὁποία μέ στοιχεῖα ἀπέδειξε τήν στήριξη τῆς γείτονος καί τοῦ Σουνιτικοῦ Μπλόκ (Σαουδική Ἀραβία, Κατάρ, Ὀμάν, Ἀραβικά Ἐμιράτα) στό Χαλιφάτο τοῦ ISIS, στηρίζει καί προωθεῖ. Ἄλλοι ἰσχυρίζονται ἀφελῶς ὅτι ὁ μηδενισμός τῆς Δύσεως  καί ἡ καταδολίευσις τοῦ πετρελαϊκοῦ πλούτου τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου, ὀπλίζουν τό χέρι τῶν δημίων τοῦ Ἰσλάμ.

Ὅλοι ὅμως οἱ παραπάνω θέλουν νά ἀποσιωποῦν ὁ καθένας γιά τούς δικούς του λόγους ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι ἡ μοναδική θρησκεία στόν κόσμο πού στοχοποιεῖ ἐγκληματικά τήν ἄρνησί της, πού ἐπιβάλλεται με τήν βία καί μέ τό ἔγκλημα, πού δέν ἀναγνωρίζει τήν αὐτεξούσια καί ἐλευθέρα βούλησι τῶν προσώπων καί πού πέραν τῆς ἱστορικῆς ἔχει καί «θεολογική» ἑρμηνεία γιά τούς ἀποκεφαλισμούς. Εἶναι ἐνδεικτικό ὅτι τό γνωστό Αλ-Αζχάρ, μία ἀπό τίς ὕπατες ἀρχές τοῦ σουνιτικοῦ Ἰσλάμ στήν Αἴγυπτο χαρακτήρισε τήν καρατόμηση τῶν 21 Αἰγυπτίων κοπτῶν ἁπλῶς ὡς μία «βάρβαρη» πράξη χωρίς βεβαίως νά ἀποδοκιμάσει τά «ἱερά κίνητρα», τῶν ἐκτελεστῶν πού ἑδράζονται στό Ἰσλαμικό κοσμοείδωλο. Ἡ ἔννοια «τζιχάντ» ἀναφέρεται στό Κοράνι, άποτελεῖ πυλῶνα του, διότι θεωρεῖ ὅτι οἱ μουσουλμάνοι ἔχουν καθῆκον νά μεταδώσουν τήν μουσουλμανικήν πίστη στούς «ἀπίστους» μέ τήν βία. Πηγάζει ἀπό τό γεγονός ὅτι το Ἰσλάμ χωρίζει τόν κόσμο στόν οἶκο τοῦ Ἰσλάμ καί στόν οἶκο τοῦ πολέμου, διαχρονικά καί συνοδεύεται ἀπό τήν φράση «Φί σαμπίλ Ἀλλάχ» πού σημαίνει «γιά τόν δρόμο τοῦ θεοῦ». Ἡ ἱστορική τεκμηρίωση τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ παραπέμπει στήν καρατόμηση ἀπό τόν Ἄραβα ἔμπορο Μωάμεθ «Muhammad», τῆς φυλῆς τῶν Quraish, τόν δῆθεν προφήτη, πού συνεζεύχθη κατ’ ἐντολήν τοῦ «θεοῦ», σάν ἑβδόμη σύζυγον του, τήν γυναίκα τοῦ θετοῦ γιοῦ του, Ζαῒντ καί σάν ἐννάτη, τήν ἑπταετή κορασίδα Ἄϊσα, ἑπτακοσίων μελῶν τῆς ἐβραϊκῆς φυλῆς Μπανού-Κουρέϊς στήν Μεδίνα τούς ὁποίους θεώρησε ὡς συνωμότες, καί συνεπῶς ἐφόσον ἡ δῆθεν σφραγίδα τῶν Προφητῶν τοιουτοτρόπως ἀντιμετώπισε τούς ἐχθρούς του καί οἱ πιστοί του σήμερα μποροῦν να τό ἐπαναλάβουν, ἐφόσον ἡ ζωή του ἀποτελεῖ οὐσιαστικό μέρος τῆς θρησκευτικῆς τους παραδοχῆς. Γιά τό Ἰσλάμ τόσο ἡ ἱστορική παράδοση τῶν πρώτων αἰώνων διάδοσης του (7ος-8ος αι.) ὅσο καί οἱ ἐντολές (Σούρες) τοῦ Κορανίου, ἀποτελοῦν τήν πιό γνήσια ἐκδοχή τῆς θρησκείας καί ἐκλαμβάνονται μέ ἀπόλυτο καί ἀπαρέγκλιτο τρόπο. «Θεολογικῶς» στό Κοράνι πού «ἐνσωματώνει» τήν ἀποκάλυψι τοῦ «Θεοῦ», σάν δῆθεν «αἰώνιο καί ἀδημιούργητο, ἀνέκαθεν ὑπάρχον μετά τοῦ Θεοῦ ὡς αἰώνιος φανέρωσις τῆς θείας θελήσεως» δίδονται οἱ ἐντολές τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ τῶν «ἀπίστων». Στό κεφ. 8 τοῦ Κορανίου, στ. 12 ἐξαγγέλλεται «θά ἐκτοξεύσω τόν τρόμο στίς καρδιές τῶν ἀπίστων. Ἀφαιρέστε τους τά κεφάλια καί ἔπειτα ἀφαιρέστε τους τά δάκτυλα.». Στο κεφ. 47, στ. 3, δίδεται ἡ δῆθεν θεϊκή ἐντολή «στήν σύγκρουσι μέ τούς ἀπίστους στό πεδίο τῆς μάχης ξεριζώστε τους τά κεφάλια μέχρι νά τά τσακίσετε πλήρως.» καί στό στ. 4 «ὅταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερεά τά δεσμά», στό δέ κεφ. 8, στ. 17, οἱ δήμιοι τοῦ Ἰσλάμ ἀναφέρονται ὡς οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ δολοφόνου «Θεοῦ», μέ τήν διαβεβαίωση «δέν φονεύετε ἐσεῖς αὐτούς ἀλλά ὁ Θεός. Ὅταν ἀκοντίζεις δέν εἶσαι ἐσύ πού ἀκοντίζεις, εἶναι αὐτός ὁ Θεός γιά νά δοκιμάσει τούς πιστούς διά λαμπρᾶς δοκιμασίας. Ὁ Κύριος ἀκούει καί γνωρίζει τά πάντα» καί στό στ. 40, θεμελιώνεται ὁ διά μέσου τῶν αἰώνων θρησκευτικός φασισμός, ὁλοκληρωτισμός καί ἡ ὠμή βία τοῦ Ἰσλάμ μέ τή σούρα «Πολεμεῖτε αὐτούς μέχρις ὅτου δέν θά ὑπάρχει ἄλλη θρησκεία παρά τοῦ μόνου Θεοῦ».

Σήμερα στίς Ἰσλαμικές χῶρες, ὁ θρησκευτικός νόμος Σαρία χρησιμοποιεῖται σάν βάση νομιμοποίησης τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ τόσο ἀπό τά ἐπίσημα κράτη ὅσον καί ἀπό τούς πιστούς τοῦ Ἰσλάμ. Στήν Σαουδική Ἀραβία τά τελευταία 20 χρόνια ἔχουν ἀποκεφαλισθῆ περί τα 2.000 ἄτομα δημόσιᾳ μέ τά πλήθη νά παρακολουθοῦν τό φρικτό θέαμα,  καί νά ἐπευφημοῦν καί να χειροκροτοῦν.

Αὐτά λοιπόν τά ἐγκλήματα πού συγκλονίζουν κάθε ἐχέφρονα ἀνθρωπο δέν εἶναι προϊόντα μιᾶς κατασκευασμένης παράδοσης ἀλλά δυστυχῶς ἔχουν ἱστορική καί «θεολογική» ἑρμηνεία καί κάλυψη ἀπό τό Ἰσλάμ διότι οἱ ἐκτελεσταί τοῦ Ἰσλάμ δέν προβαίνουν ἁπλά σέ μία πράξη ἐκδίκησης κατά τῶν ««ἀπίστων»» ἀλλά πρωτίστως, θεωροῦν ὅτι ἐκτελοῦν μία θεϊκή ἐντολή μέ τελετουργικό χαρακτήρα, σάν ὄργανα τοῦ θείου θελήματος. Βέβαια θέλουν νά ἀγνοοῦν ὅτι ὁ «θεός» τοῦ Ἰσλάμ εἶναι ὁ πρωτιστεύων τοῦ ἀραβικοῦ πολυθειστικοῦ συστήματος «al ilah-Allah» πού φυσικά σάν δαιμόνιο εἶναι αἱμοδιψής καί δολοφονικός.

Ὁμιλεῖ ὁ κ. Καθηγητής γιὰ «εἰρηνικὸ Ἰσλὰμ» καὶ θέλει νὰ παραβλέπει τὴν πληθώρα τῶν χωρίων τοῦ Κορανίου, τὰ ὁποία ἐξωθοῦν τοὺς μουσουλμάνους σὲ πράξεις βίας καὶ ἀφανισμοῦ τῶν «ἀπίστων», δηλαδὴ τῶν μὴ μουσουλμάνων! Θέλει, γιὰ παράδειγμα νὰ ἀγνοεῖ τὸ Κεφ. 8, στιχ.65, τοῦ Κορανίου, τὸ ὁποῖο ἐπιτάσσει: «Ὢ προφήτη! Παρότρυνε τοὺς πιστοὺς στὸν πόλεμο. Ἂν ὑπάρχουν εἴκοσι ἀπὸ σᾶς ποὺ ὑπομονετικὰ ἐπιμένουν, θὰ νικήσουν διακόσιους καὶ ἂν ἀπὸ σᾶς εἶναι ἑκατό, θὰ νικήσουν χίλιους ἀπὸ τοὺς ἀπίστους…»! Θέλει νὰ ἀγνοεῖ τό Κεφ.2, στιχ.190, τὸ ὁποῖο ἐπίσης ἐπιτάσσει: «Καὶ νὰ πολεμᾶτε γιὰ χάρη τοῦ Ἀλλὰχ ὅσους σᾶς πολεμοῦν, ἀλλὰ μὴν ξεπερνᾶτε τὰ ὅρια, γιατί ὁ Ἀλλὰχ δὲν ἀγαπᾶ τοὺς παραβάτες». Θέλει νὰ ἀγνοεῖ τό Κεφ.2, στιχ.191, τὸ ὁποῖο προτρέπει σαφῶς: «Ἂν ὅμως σᾶς πολεμήσουν, σκοτῶστε τους. Τέτοια εἶναι ἡ τιμωρία τῶν ἀπίστων». Θέλει νὰ ἀγνοεῖ τό Κεφ.2, στιχ.193, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο δίνεται σαφὴς ἐντολὴ τοῦ Ἀλλὰχ γιὰ ἐξόντωση κάθε μὴ μουσουλμάνου: «Πολεμᾶτε τους ὥσπου νὰ μὴν σᾶς καταδιώξουν στὴν εἰδωλολατρία καὶ νὰ ὑπερισχύσει ἡ Πίστη στὸν Ἀλλάχ. Ἂν ὅμως σταματήσουν τὴ δράση τους, τότε νὰ μὴν κάνετε πόλεμο παρὰ ἐνάντια στοὺς ἄδικους». Καὶ ἐπίσης: «ὅταν οἱ ἀπαγορευμένοι μῆνες ἔχουν περάσει, τότε (πολεμᾶτε καὶ) σκοτώνετε τοὺς εἰδωλολάτρες, ὁπουδήποτε κι ἂν τοὺς βρεῖτε, καὶ συλλάβετέ τους καὶ πολιορκεῖστε τους καὶ στῆστε τοὺς παγίδες μὲ κάθε (πολεμικὸ) στρατήγημα» (Κεφ.9, στιχ.5)! Θεωρεῖ ὁ κ. Καθηγητὴς «φιλειρηνικὲς» τὶς παραπάνω σαφέστατες ἐπιταγὲς τοῦ Κορανίου πού χωρίζουν τόν κόσμο στόν οἶκο τοῦ Ἰσλάμ καί τόν οἶκο τοῦ πολέμου; Θεωρεῖ, ἐκτός τοῦ Ἰσλάμ, τὶς σύγχρονες ἀπίστευτες θηριωδίες  τῶν τζιχαντιστῶν; Τί περισσότερο ἢ λιγότερο κάνουν ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐπιταγές; Ἐξοντώνουν «ἀπίστους», ὅπως ἀκριβῶς ἐπιτάσσει τὸ Κοράνιο! Στὸ ἕνα χέρι κρατοῦν τὴ φονικὴ σπάθα καὶ στὸ ἄλλο τὸ Κοράνιο, τὸ ὁποῖο τοὺς ὁδηγεῖ στὴ βία καὶ τὴν καταστροφή, ἐνεργώντας δῆθεν ἔτσι σὰν ὄργανα τοῦ Θεοῦ!!!

Θέλει νὰ ἀγνοεῖ ὁ κ. Καθηγητὴς καὶ τὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα. Μπορεῖ νὰ μᾶς πεῖ τὸν τρόπο ἐπέκτασης καὶ ἐπικράτησης τοῦ Ἰσλάμ; Ἀγνοεῖ ὅτι ὁ δῆθεν «προφήτης»  Μωάμεθ συνάσπισε τοὺς πρώτους πιστούς του στὴ Μεδίνα καὶ ὄρμισε σφάζοντας καὶ λεηλατώντας καὶ καταλαμβάνοντας τὴ Μέκκα; Ἀγνοεῖ ὅτι ἡ ραγδαία ἐξάπλωση τοῦ Ἰσλὰμ κατὰ τὸν 7ο καὶ 8ο μ. Χ. αἰώνα ἀπὸ τὸν Ἰνδικὸ μέχρι τὸν Ἀτλαντικὸ ὠκεανό, ὑπῆρξε προϊὸν κατακτητικῶν πολέμων μαχητῶν στὸ ὄνομα τοῦ Ἀλλάχ;

Ὁμιλεῖ ὁ κ. Καθηγητὴς γιὰ «εἰρηνικὸ Ἰσλὰμ» σὲ μία χώρα, στὴν Πατρίδα μας, ἡ ὁποία βίωσε γιὰ μισή καὶ πλέον χιλιετία αὐτὴ τὴν «εἰρήνη». Ὅταν τὸ Ἰσλὰμ ἑνώθηκε μὲ τὸν τουρκικὸ σωβινισμό, ἀποτέλεσε τὸ ὀλέθριο δίδυμο γιὰ τὸ Γένος μας καὶ τοὺς ἄλλους Ὀρθοδόξους βαλκάνιους λαούς. Ὁμιλεῖ γιὰ «εἰρηνικὸ» Ἰσλάμ, σὲ μία χώρα ποὺ ἔχει νὰ ἐπιδείξει χιλιάδες ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους Νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι βασανίστηκαν φρικτὰ καὶ ἔχασαν τὴ ζωή τους, ἐπειδὴ δὲν ἤθελαν νὰ ἐξισλαμιστοῦν, κατ’ ἐπιταγὴ πάντοτε τοῦ Κορανίου καὶ τῆς ἰσλαμικῆς σαρία!

Δὲν ἀμφιβάλουμε πὼς ὑπάρχουν πιστοί του Ἰσλάμ, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τὴν εἰρήνη καὶ σέβονται τὴν πίστη τῶν ἄλλων, ἀλλὰ αὐτοί, γιὰ τοὺς «ὀρθοδόξους» μουσουλμάνους εἶναι «αἱρετικοί», διότι ὅποιος δὲν πολεμᾶ νὰ ἐκλείψει κάθε ἄλλη θρησκεία, ἐκτός του Ἰσλάμ, δὲν εἶναι ἀληθινὸς μουσουλμάνος κατὰ τὸ Κοράνιο! Ἀφοῦ, σύμφωνα μὲ τό Κεφ.4, στιχ.48, «Ὁ Ἀλλὰχ δὲν συγχωρεῖ, ὅποιον λατρεύει συνέταιρο μ’ Αὐτόν»! Καὶ ἀφοῦ δὲν συγχωρεῖ ὁ Ἀλλὰχ πιστὸ σὲ «συνεταῖρο» του, ὀφείλει καὶ ὁ κάθε πιστὸς καὶ συνεπὴς μουσουλμάνος νὰ μὴν συγχωρεῖ κάθε πιστό, διαφορετικῆς ἀπὸ τὸ Ἰσλὰμ πίστης!

Γιὰ περισσότερα στοιχεῖα, σχετικὰ μὲ τὴν παραπληροφόρηση ποὺ ἐπιχειρεῖται στὴ χώρα μας τελευταία ἀπὸ ἰσλαμιστές, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ μᾶς παρουσιάσουν ἕνα διαφορετικὸ Ἰσλάμ, δεῖτε πρόσφατη ἀνοικτὴ ἐπιστολή μου πρὸς τὸν κ. Ἀχμὰντ Ἐλντίν, ἰδιοκτήτη ἰσλαμικῆς ἰστοσελίδας, μὲ τίτλο: «ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ κ. ΑΧΜΑΝΤ ΕΛΝΤΙΝ, ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥΧΟ  ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ “ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ”». Σὲ αὐτὴ ἀναιροῦμε πανηγυρικὰ ὅλες τὶς σκόπιμες παραποιήσεις τοῦ αὐθεντικοῦ Ἰσλάμ.

Ἐν κατακλείδι, θλιβόμαστε γιὰ τέτοιου εἴδους παραποιήσεις τῆς ἀλήθειας καὶ κακοποιήσεις τῆς ἱστορίας, σὰν καὶ αὐτὴ τοῦ Καθηγητῆ κ. Χάσαν Μπαντάουι. Παράλληλα ἀνησυχοῦμε βαθύτατα γιὰ τὴν «ἱεραποστολικὴ» ἐπιχείρηση ποὺ ἄρχισε νὰ γίνεται στὴν αἱματοβαμμένη πατρίδα μας ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. Ὅσοι γνωρίζουμε τί ἐστὶ Ἰσλὰμ καὶ ἀπὸ ἱστορία, φρίττουμε ἀπὸ τὴν προσπάθεια ὅλων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι πατοῦν πάνω στὰ ποτάμια αἵματος τῶν ἀδικοχαμένων προγόνων μας ἀπὸ τὰ ἰσλαμικὰ σπαθιά! Συμβουλεύουμε τὸν κ. Καθηγητή: τέτοιες συνεντεύξεις δὲν «στέκονται» στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, ἀλλὰ στὴν Ἀραβικὴ χερσόνησο!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Θρησκευτικά

Είναι αλήθεια, ότι πολλοί δοκιμασμένοι και πληγωμένοι από απάνθρωπα καθεστώτα άνθρωποι, ή εξαπατημένοι από δουλεμπόρους, απογοητευμένοι και αναζητώντας επίγειους παραδείσους συνάνθρωποι, πλάσματα και παιδιά του Θεού και αυτά, εγκλωβισμένα όμως στη θρησκευττική παραδοχή της Μέκκα, κάποια στιγμή ήρθαν και ξεμπάρκαραν όπως όπως στην Ελλάδα. Ξόδεψαν χιλιάδες δολλάρια κατά κεφαλήν, τα οποία από δηλώσεις τους τα βρήκαν πουλώντας στην δύσμοιρη πατρίδα τους ό,τι είχαν και δεν είχαν. Κινδύνεψαν τον έσχατο κίνδυνο και τελικά έφτασαν εδώ.

Η εδώ άφιξή τους βέβαια δεν ήταν και το καλύτερό τους... Κάποιοι έπεσαν και εδώ θύματα αετονύχηδων δικών μας και ξένων. Άλλοι γύρισαν πίσω και χωρίστηκαν οικογένειες, άλλους τους έφαγαν τα ψάρια ή οι συμπατριώτες τους εδώ δικτυωμένοι και καλωδιωμένοι και άλλοι βρίσκονται σε φυλακές της χώρας μας. Κάποιες κοπέλλες από τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες τις κατάπιε το σκοτάδι... Αλλά μιλάμε τώρα για τους μουσουλμάνους... Κάποιοι άλλοι πρόκοψαν. Πολλοί που ήθελαν να φύγουν "σ΄ άλλη γη σ΄ άλλα μέρη" έμειναν εδώ τελικά, παντρεύτηκαν και εγκαταστάθηκαν πλέον. Μερικοί, ελάχιστοι συγκριτικά, βαπτίστηκαν.

Όλοι αυτοί λοιπόν οι μουσουλμάνοι ήξεραν ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε τζαμιά. Τι περίμεναν λοιπόν; ΄Η και σε αυτό ξεγελάστηκαν ή δεν τους ενδιέφερε τόσο το γεγονός, διότι ζούσαν εκεί καταπιεσμένα και αναγκαστικά και ήθελαν να αναπνεύσουν κι ας πεθάνουν, ή μήπως τελικά εδώ ανακάλυψαν ξανά την θρησκεία τους; Νάναι όλα πιθανά; Ίσως.

Αλλά μπορεί και το άλλο: ερχόμενοι εδώ εγκλωβίστηκαν ξανά σε φανατικούς απεσταλμένους των χωρών προελεύσεώς τους, μουλάδες, χοτζάδες, μουφτήδες, ιμάμηδες και διδασκάλους του Κορανίου και φοβούμενοι ξανά και ξανά, όπως εκεί έτσι κι εδώ, άρχισαν πάλι τα προσκυνήματα και τα συναφή πλειοδοτώντας σε φανατισμό και αυτοί, "την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι". Διότι αν τόσο πολλοί λάτρευαν τον προφήτη τους, γιατί δεν πήγαιναν στη Σαουδική Αραβία ή στα Εμιράτα, να τα βρούν όλα έτοιμα και δουλειές στρωμένες, στις οποίες πάνε και πολλοί Έλληνες από δω και ξενοδουλεύουν; Εκεί οι χώρες αυτές είναι ένα απέραντο τζαμί! Θα νόμιζαν ποτέ ότι η φτωχοποιημένη Ελλάδα θα μπορούσε να τους φτιάξει εδώ τζαμιά και τεμένη, για να κάνουν αυτοί, αλλά τελικά και μεις σ΄ αυτούς, τεμενάδες; Ασφαλώς όχι.

Λοιπόν, ποιός έχει συμφέρον να γίνουν τεμένη, τζαμιά και σχολές ισλαμικές στην Ορθόδοξη Ελλάδα; Ποιοί θέλουν να μαντρώσουν και να οργανώσουν τους σιτιζομένους από την Εκκλησία μετανάστες; Μόνο θρησκευτικά άραγε; Το Ισλάμ είναι μόνο θρησκεία ή και θεοκρατία; Ιδού ερωτηματολόγιο για δυνατούς λύτες...

Τελικά θα χτίσουμε εμείς με δικά μας χρήματα το τζαμί τους; Με ποιό σκεπτικό και από ποια αμοιβαία υποχρέωση; Οι απλοί άνθρωποι μουσουλμάνοι θέτουν τέτοιο επιτακτικό ζήτημα; Αυτοί μπορούν να προσεύχονται όπου θέλουν κατά τη διάρκεια της μέρας. Έστω να τους δοθεί ένα από τα υπάρχοντα ολυμπιακά ακίνητα και στάδια... Περίεργο δεν είναι;

Καυτό το ερώτημα σφηνώνει στο μυαλό: ποιός υποκινεί το θέμα του τζαμιού στο βάθος βάθος; Μήπως μας δουλεύει η Τουρκία ή μήπως ρίχνουμε νερό στο μύλο των τζιχαντιστών, χωρίς να το καταλάβουμε; Άραγε πως εξελίχτηκε η όλη αυτή υπόθεση στη Δυτική Ευρώπη; Καλό δεν είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη και των άλλων; Βλέπουμε όμως με έκπληξη εδώ να αποφασίζουν δήμαρχοι και εξωκοινοβουλευτικοί μετ΄ επιτάσεως και να αγκαλιάζουν καταστάσεις που ενδεχόμενα αύριο δεν αποκλείεται να γίνουν ο χειρότερος εφιάλτης τους!

Είτε εμείς το χτίσουμε το τζαμί είτε χτιστεί με τα πετροδόλλαρα των Εμιράτων - κακά τα ψέματα - άβατο θα είναι. Κάστρο απροσπέλαστο και κλειστή υπόθεση, βραδυφλεγής βόμβα, όργανο στα χέρια ξένων πρακτόρων. Απλά μαθηματικά.

Ιδού στην ελληνική Θράκη με σχολεία και τζαμιά ελληνικά και μουφτήδες εγκεκριμένους από τα υπουργεία μας, κι όμως  μπαινοβγαίνει σχεδόν όλο το τουρκικό υπουργικό συμβούλιιο, αλωνίζει το προξενείο και δημοσιογράφοι με ψευτομουφτήδες πιέζουν ασφυκτικά  Έλληνες πολίτες με βάση τη μουσουλμανική θρησκεία. 

Δυστυχώς "Έλληνες αεί παίδες εισί". Είμαστε πάντοτε αθώα, επιπόλαια και απονήρευτα παιδιά...Πάντοτε ευκολόπιστα και πάντοτε χιλιοπροδομένα!!!

Τό φρικιαστικό βίντεο πού ἀνηρτήθηκε στό twitter ἀπό τό «Ἰσλαμικό Κράτος» πού δρᾶ στήν πολύπαθη Λιβύη, τήν ὁποίαν παρέδωσαν στήν παράνοια τοῦ Ἰσλαμικοῦ Φονταμενταλισμοῦ, οἱ λεγόμενοι Δυτικοί Σύμμαχοι (Η.Π.Α., Γαλλία, Μεγάλη Βρεταννία), διά τῆς περιωνύμου «Ἀραβικῆς Ἄνοιξης», μέ τόν ἀποκεφαλισμό 21 Αἰγυπτίων χριστιανῶν κοπτῶν πού εἶχαν ἀπαχθεῖ ἀπό ὀργανώσεις τοῦ «Ἰσλαμικοῦ Κράτους» στήν Λιβύη ἔβαψε κόκκινη μέ ἀθώο ἀνθρώπινο αἷμα τήν θάλασσα τῆς Μεσογείου καί προκάλεσε τόν διεθνῆ ἀποτροπιασμό.

Πειραιεύς 19 Φεβρουαρίου 2015

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Τό φρικιαστικό βίντεο πού ἀνηρτήθηκε στό twitter ἀπό τό «Ἰσλαμικό Κράτος» πού δρᾶ στήν πολύπαθη Λιβύη, τήν ὁποίαν παρέδωσαν στήν παράνοια τοῦ Ἰσλαμικοῦ Φονταμενταλισμοῦ, οἱ λεγόμενοι Δυτικοί Σύμμαχοι (Η.Π.Α., Γαλλία, Μεγάλη Βρεταννία), διά τῆς περιωνύμου «Ἀραβικῆς Ἄνοιξης», μέ τόν ἀποκεφαλισμό 21 Αἰγυπτίων χριστιανῶν κοπτῶν πού εἶχαν ἀπαχθεῖ ἀπό ὀργανώσεις τοῦ «Ἰσλαμικοῦ Κράτους» στήν Λιβύη ἔβαψε κόκκινη μέ ἀθώο ἀνθρώπινο αἷμα τήν θάλασσα τῆς Μεσογείου καί προκάλεσε τόν διεθνῆ ἀποτροπιασμό.

Δυστυχῶς ἔχει πλέον γίνει «σύνηθες» τό ἀποκρουστικό καί τρομακτικό γεγονός τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ ἀνθρώπων στό 21ο αι. καί σπανίως ἐμβαθύνει ἡ παγκόσμια κοινή γνώμη στήν πραγματική βάση αὐτῆς τῆς θηριωδίας, ἑρμηνεύοντας ὁ καθένας ἀπό τήν δική του ἰδεολογική ἀντίληψη καί με τίς προϋποθέσεις πού ἔχει τό ἐξωφρενικό καί ἀνείπωτης φρίκης αὐτό θέμα. Φθάνουν μάλιστα μερικοί νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ δυτικός τρόπος ζωῆς ἀποτελεῖ ἐφαλτήριο γιά τήν ἔνταξι γηγενῶν Δυτικῶν στίς τάξεις τοῦ «Ἰσλαμικοῦ Κράτους». Ἄλλοι πάλι θεωροῦν ὅτι δέν εὐθύνεται τό Ἰσλάμ γιά τήν ἀφόρητη αὐτή τραγωδία ἀλλά κάποιοι δῆθεν ἐξτρεμισταί πού ὅμως τό δῆθεν «μετριοπαθές» Ἰσλάμ δέν κατεδίκασε ποτέ ἀλλά ἀντιθέτως ὅπως ἀπέδειξε ὁ τραγικός θάνατος τῆς δημοσιογράφου Serena Shim στην Τουρκία, ἡ ὁποία μέ στοιχεῖα ἀπέδειξε τήν στήριξη τῆς γείτονος καί τοῦ Σουνιτικοῦ Μπλόκ (Σαουδική Ἀραβία, Κατάρ, Ὀμάν, Ἀραβικά Ἐμιράτα) στό Χαλιφάτο τοῦ ISIS, στηρίζει καί προωθεῖ. Ἄλλοι ἰσχυρίζονται ἀφελῶς ὅτι ὁ μηδενισμός τῆς Δύσεως καί ἡ καταδολίευσις τοῦ πετρελαϊκοῦ πλούτου τοῦ ἀραβικοῦ κόσμου, ὀπλίζουν τό χέρι τῶν δημίων τοῦ Ἰσλάμ.

Ὅλοι ὅμως οἱ παραπάνω θέλουν νά ἀποσιωποῦν ὁ καθένας γιά τούς δικούς του λόγους ὅτι τό Ἰσλάμ εἶναι ἡ μοναδική θρησκεία στόν κόσμο πού στοχοποιεῖ ἐγκληματικά τήν ἄρνησί της, πού ἐπιβάλλεται με τήν βία καί μέ τό ἔγλημα, πού δέν ἀναγνωρίζει τήν αὐτεξούσια καί ἐλευθέρα βούλησι τῶν προσώπων καί πού πέραν τῆς ἱστορικῆς ἔχει καί «θεολογική» ἑρμηνεία γιά τούς ἀποκεφαλισμούς. Εἶναι ἐνδεικτικό ὅτι τό γνωστό Αλ-Αζχάρ, μία ἀπό τίς ὕπατες ἀρχές τοῦ σουνιτικοῦ Ἰσλάμ στήν Αἴγυπτο χαρακτήρισε τήν καρατόμηση τῶν 21 Αἰγυπτίων κοπτῶν ἁπλῶς ὡς μία «βάρβαρη» πράξη χωρίς βεβαίως νά ἀποδοκιμάσει τά «ἱερά κίνητρα», τῶν ἐκτελεστῶν πού ἑδράζονται στό Ἰσλαμικό κοσμοείδωλο. Ἡ ἔννοια «τζιχάντ» ἀναφέρεται στό Κοράνι, άποτελεῖ πυλῶνα του, διότι θεωρεῖ ὅτι οἱ μουσουλμάνοι ἔχουν καθῆκον νά μεταδώσουν τήν μουσουλμανικήν πίστη στούς «ἀπίστους» μέ τήν βία. Πηγάζει ἀπό τό γεγονός ὅτι το Ἰσλάμ χωρίζει τόν κόσμο στόν οἶκο τοῦ Ἰσλάμ καί στόν οἶκο τοῦ πολέμου, διαχρονικά καί συνοδεύεται ἀπό τήν φράση «Φί σαμπίλ Ἀλλάχ» πού σημαίνει «γιά τόν δρόμο τοῦ θεοῦ». Ἡ ἱστορική τεκμηρίωση τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ παραπέμπει στήν καρατόμηση ἀπό τόν Ἄραβα ἔμπορο Μωάμεθ «Muhammad», τῆς φυλῆς τῶν Quraish, τόν δῆθεν προφήτη, πού συνεζεύχθη κατ’ ἐντολήν τοῦ «θεοῦ», σάν ἑβδόμη σύζυγον του, τήν γυναίκα τοῦ θετοῦ γιοῦ του, Ζαῒντ καί σάν ἐννάτη, τήν ἑπταετή κορασίδα Ἄϊσα, ἑπτακοσίων μελῶν τῆς ἐβραϊκῆς φυλῆς Μπανού-Κουρέϊς στήν Μεδίνα τούς ὁποίους θεώρησε ὡς συνωμότες, καί συνεπῶς ἐφόσον ἡ δῆθεν σφραγίδα τῶν Προφητῶν τοιουτοτρόπως ἀντιμετώπισε τούς ἐχθρούς του καί οἱ πιστοί του σήμερα μποροῦν να τό ἐπαναλάβουν, ἐφόσον ἡ ζωή του ἀποτελεῖ οὐσιαστικό μέρος τῆς θρησκευτικῆς τους παραδοχῆς. Γιά τό Ἰσλάμ τόσο ἡ ἱστορική παράδοση τῶν πρώτων αἰώνων διάδοσης του (7ος-8ος αι.) ὅσο καί οἱ ἐντολές (Σούρες) τοῦ Κορανίου, ἀποτελοῦν τήν πιό γνήσια ἐκδοχή τῆς θρησκείας καί ἐκλαμβάνονται μέ ἀπόλυτο καί ἀπαρέγκλιτο τρόπο. Αὐτά ἐπισημαίνει μέ ἐξαιρετικό του ἄρθρο ο κύριος Χρῆστος Ἰακώβου, διευθυντής Κυπριακοῦ Κέντρου Μελετῶν. «Θεολογικῶς» στό Κοράνι πού «ἐνσωματώνει» τήν ἀποκάλυψι τοῦ «Θεοῦ», σάν δῆθεν «αἰώνιο καί ἀδημιούργητο, ἀνέκαθεν ὑπάρχον μετά τοῦ Θεοῦ ὡς αἰώνιος φανέρωσις τῆς θείας θελήσεως» δίδονται οἱ ἐντολές τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ τῶν «ἀπίστων». Στό κεφ. 8 τοῦ Κορανίου, στ. 12 ἐξαγγέλλεται «θά ἐκτοξεύσω τόν τρόμο στίς καρδιές τῶν ἀπίστων. Ἀφαιρέστε τους τά κεφάλια καί ἔπειτα ἀφαιρέστε τους τά δάκτυλα.». Στο κεφ. 47, στ. 3, δίδεται ἡ δῆθεν θεϊκή ἐντολή «στήν σύγκρουσι μέ τούς ἀπίστους στό πεδίο τῆς μάχης ξεριζώστε τους τά κεφάλια μέχρι νά τά τσακίσετε πλήρως.» καί στό στ. 4 «ὅταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερεά τά δεσμά», στό δέ κεφ. 8, στ. 17, οἱ δήμιοι τοῦ Ἰσλάμ ἀναφέρονται ὡς οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ δολοφόνου «Θεοῦ», μέ τήν διαβεβαίωση «δέν φονεύετε ἐσεῖς αὐτούς ἀλλά ὁ Θεός. Ὅταν ἀκοντίζεις δέν εἶσαι ἐσύ πού ἀκοντίζεις, εἶναι αὐτός ὁ Θεός γιά νά δοκιμάσει τούς πιστούς διά λαμπρᾶς δοκιμασίας. Ὁ Κύριος ἀκούει καί γνωρίζει τά πάντα» καί στό στ. 40, θεμελιώνεται ὁ διά μέσου τῶν αἰώνων θρησκευτικός φασισμός, ὁλοκληρωτισμός καί ἡ ὠμή βία τοῦ Ἰσλάμ μέ τή σούρα «Πολεμεῖτε αὐτούς μέχρις ὅτου δέν θά ὑπάρχει ἄλλη θρησκεία παρά τοῦ μόνου Θεοῦ».

Σήμερα στίς Ἰσλαμικές χῶρες, ὁ θρησκευτικός νόμος Σαρία χρησιμοποιεῖται σάν βάση νομιμοποίησης τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ τόσο ἀπό τά ἐπίσημα κράτη ὅσον καί ἀπό τούς πιστούς τοῦ Ἰσλάμ. Στήν Σαουδική Ἀραβία τά τελευταία 20 χρόνια ἔχουν ἀποκεφαλισθῆ περί τα 2.000 ἄτομα δημόσιᾳ μέ τά πλήθη νά παρακολουθοῦν τό φρικτό θέαμα, καί νά ἐπευφημοῦν καί να χειροκροτοῦν.

Αὐτά λοιπόν τά ἐγκλήματα πού συγκλονίζουν κάθε ἐχέφρονα ἀνθρωπο δέν εἶναι προϊόντα μιᾶς κατασκευασμένης παράδοσης ἀλλά δυστυχῶς ἔχουν ἱστορική καί «θεολογική» ἑρμηνεία καί κάλυψη ἀπό τό Ἰσλάμ διότι οἱ ἐκτελεσταί τοῦ Ἰσλάμ δέν προβαίνουν ἁπλά σέ μία πράξη ἐκδίκησης κατά τῶν ««ἀπίστων»» ἀλλά πρωτίστως, θεωροῦν ὅτι ἐκτελοῦν μία θεϊκή ἐντολή μέ τελετουργικό χαρακτήρα, σάν ὄργανα τοῦ θείου θελήματος. Βέβαια θέλουν νά ἀγνοοῦν ὅτι ὁ «θεός» τοῦ Ἰσλάμ εἶναι ὁ πρωτιστεύων τοῦ ἀραβικοῦ πολυθειστικοῦ συστήματος «al ilah-Allah» πού φυσικά σάν δαιμόνιο εἶναι αἱμοδιψής καί δολοφονικός.

Ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀπορία γιατί δυτικοί ἐπιλέγουν αὐτό τό θρησκευτικό συμπίλημα σάν θρησκετική τους παραδοχή, ἡ ἀπάντησι εἶναι ἁπλουστάτη, διότι στή λεγομένη ἀπό δῆθεν «προοδευτικούς» Εὐρωπαίους, μεταχριστιανική ἐποχή μας ἔχει διαφθαρεῖ τό αἰσθητήριο τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί δέν ἀντιλαμβάνεται ὄτι ὁ ἀληθής Θεός δέν εἶναι ἐξουσία, βία καί ἐπιβολή ἀλλά ἐλευθερία, ἀγάπη καί ἀλήθεια. Ὑψώνουν τό ἰδεολόγημα τῶν ἀνθρωποκατασκευασμένων θρησκειῶν ὅτι ἡ ἐπιβολή, ἡ ἐκδίκησις καί ἡ ἰδιοτέλεια εἶναι τά ἀποδεικτικά στοιχεῖα τῆς ἐνθέου ἐπιτυχίας τοῦ ἀνθρωπίνου βίου. Ἐρωτῶνται κατόπιν τῶν ἀνωτέρω οἱ δημοσίᾳ διαμαρτυρηθέντες γιά τό ἔγκλημα τοῦ ἀποκεφαλισμοῦ, «προοδευτικάριοι», πού ἀπό ἀνοησία ἤ ἀπό σκοπιμότητα ἐξομοιώνουν τό Ἰσλάμ μέ τήν ἀποκεκαλυμένη ἀλήθεια τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, πού παραδίδεται στήν Οἰκουμένη διά τῆς Ἀκαινοτομήτου Μιᾶς, Ἁγίας Ἀποστολικῆς καί Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί προσπαθοῦν μέ ἱστορικές ἀναφορές, στίς παρεκβάσεις καί ἀλλοιώσεις τοῦ Χριστιανισμοῦ (Ῥωμαιοκαθολικισμό καί Προτεσταντισμό), νά ταυτίσουν τά πράγματα, ἐσκεμμένα ἀποκρύπτοντας τήν Δ΄ Σταυροφορία τοῦ 1204 καί τήν βάναυση καί ἐγκληματική κατάλυση τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικής Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, ἐάν εἶναι συμβατό τό Ἰσλάμ μέ τίς ἀρχές πού συγκροτοῦν καί συνέχουν τόν Εὐρωπαϊκό Πολιτισμό καί τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο;

Καί ἐπειδή εἶναι αὐταπόδεικτο καί πασίδηλο ὅτι δέν εἶναι, πῶς δέχονται να πλημμυρίζουν οἱ Εὐρωπαϊκές χῶρες ἀπό μουσουλμάνους ἐπήλυδες;

Για αὐτό εἶχα παλαιότερα ἀναφέρει ὅτι τό Ἰσλάμ ἀποτελεῖ μία καταστροφική λατρεία πού εἶναι ἀσύμβατος μέ τήν ἔννοια τῆς ἀνεξιθρησκείας, τῆς δημοκρατίας καί τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Θρησκευτικά

Ὁ σημερινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ἀλλὰ καὶ οἱ τρέχουσες ἐξελίξεις μὲ τὴν πλειοψηφία τῶν καθηγητῶν τοῦ Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ τῆς πρότασης γιὰ ἵδρυση Κατεύθυνσης ἰσλαμικῶν σπουδῶν μέσα στὴ Θεολογικὴ σχολή, καθιστοῦν ἐπίκαιρη ὅσο ποτὲ τὴν παρακάτω ἀναφορὰ τοῦ Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτίμου καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ, στὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ γιὰ τὸ Ἰσλάμ. Τὸ ἀπόσπασμα προέρχεται ἀπὸ το βιβλίο του π. Θεοδώρου Ζήση, «ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ, Ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων» (δεῖτε το σὲ ἠλεκτρονικὴ μορφὴ ΕΔΩ). Γράφει λοιπὸν ὁ π. Θεόδωρος:

Ὅλοι λοιπὸν οἱ Ἅγιοι, ἀνεξαιρέτως, ἔχουν ἀρνητικὴ καὶ ἀπορριπτικὴ θέση γιὰ τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸν "προφήτη" του. Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς, τῆς καθαρὰ ἐρευνητικῆς, ἔχει δίκαιο ὁ Ἀστέριος Ἀργυρίου, ὅταν διαπιστώνει, ὅτι «καθόλη τὴ βυζαντινὴ περίοδο καὶ μέχρι μία ἀρκετὰ πρόσφατη ἐποχὴ ἡ ἀρνητικὴ στάση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ θὰ ἐπικρατήσει σ' ὁλόκληρη τὴ χριστιανικὴ θεολογία»71.

Τουλάχιστον δὲν ἐπιχειρεῖ νὰ νοθεύσει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τὴν ἀλλοιώσει, ὅπως μερικοὶ ἄλλοι ποὺ θεωροῦν ὡς προδρόμους καὶ πρότυπα τῶν σημερινῶν διαλόγων τοὺς Ἁγίους Πατέρες. Εἶναι μόνον λυπηρὸ ποὺ ὁ ἐν λόγω ἐρευνητὴς στὴ συνέχεια δὲν συμφωνεῖ μὲ αὐτὴν τὴν καθολικὰ ἀρνητικὴ θέση τῶν ἁγίων, καὶ ἐπαινεῖ σημερινοὺς ἐπιστήμονες ποὺ βλέπουν θετικὰ τὸ Ἰσλάμ, γιατί λέγει τοὺς βοήθησαν σ' αὐτὸ «ἡ γενναιότητα τῆς ψυχῆς τους καὶ...

ἡ βαθιά τους πίστη», σὰν νὰ ἐστεροῦντο αὐτὲς τὶς ἀρετὲς οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Γράφει ἐπὶ λέξει: «Οἱ ἐπιστήμονες ὅμως ποὺ ἀνέφερα - καθὼς καὶ πολλοὶ ἄλλοι συνάδελφοι καὶ μαθητὲς τους - διακρίνονταν ἐπίσης γιὰ τὴ γενναιότητα τῆς ψυχῆς τους καὶ γιὰ τὴ βαθιά τους πίστη. Οἱ δύο αὐτὲς ἀρετές, τὰ δύο αὐτὰ θεία χαρίσματα, τοὺς βοήθησαν ὥστε νὰ ἀναγνωρίσουν στὸ Ἰσλὰμ τὴ θρησκεία ποὺ δοξολογεῖ τὸν ἴδιο μὲ μας Θεό, τὸ Θεὸ τοῦ Ἀβραάμ, τὸν κοινὸ Πατέρα ὅλων τῶν πιστῶν. Οἱ ἴδιες ἀκριβῶς ἀρετὲς χαρακτηρίζουν καὶ ὅλους τούς χριστιανούς, καθολικούς, προτεστάντες καὶ ὀρθοδόξους, ποὺ τὰ πενήντα τελευταία χρόνια, κυρίως ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ '60 καὶ ὕστερα, ἀποφάσισαν νὰ ἐργαστοῦν γιὰ τὴν προώθηση τοῦ ἰσλαμοχριστιανικοῦ διαλόγου καὶ τὴν ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερη προσέγγιση καὶ καλύτερη γνωριμία μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν ἀποκεκαλυμμένων θρησκειῶν»72. Νά! λοιπόν. Οἱ ἐνάρετοι καὶ χαρισματοῦχοι ἐπιστήμονες τῆς τελευταίας πεντηκονταετίας, σὲ διαφορετικὴ πορεία ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες χιλίων τετρακοσίων περίπου ἐτῶν. Τῶν ἁγίων ὅμως ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ σοφία, ὡς καὶ τὰ θεία χαρίσματα, εἶναι ἀποδεδειγμένα θεόθεν καὶ ἁπτά· ἐμεῖς αὐτοὺς ἀκολουθοῦμε. οἱ ἄλλοι μποροῦν νὰ περιμένουν καὶ θὰ περιμένουν εἰς μάτην τὴν θεόθεν ἀναγνώριση τῆς ἀρετῆς καὶ τῶν χαρισμάτων τους. Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί λέγει σχετικῶς ὁ ὄντως ἅγιος καὶ χαρισματοῦχος, ὁ κῆρυξ τοῦ φωτὸς καὶ τῆς Χάριτος, «Ὀρθοδοξίας ὁ φωστήρ, Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα καὶ διδάσκαλος, τῶν μοναστῶν ἡ καλλονή, τῶν θεολόγων ὑπέρμαχος ἀπροσμάχητος», ὁ ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

ε'. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

Δὲν διενοήθη οὔτε ἐπεδίωξε ποτὲ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος νὰ ὀργανώσει διάλογο καὶ συνάντηση μὲ τοὺς Μουσουλμάνους. Ἀναγκάσθηκε νὰ συνομιλήσει μαζί τους, ὑπὸ τραγικὲς μάλιστα συνθῆκες, χωρὶς νὰ διστάσει νὰ ὁμιλήσει ὑπὲρ τῆς ἀληθείας, μὲ κίνδυνο μάλιστα τῆς ζωῆς του. Ἀξίζει νὰ ἀντιπαραβάλει κανεὶς τὶς συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες διεξήγαγε τὸν διάλογο ὁ αἰχμάλωτος στοὺς Ἀγαρηνοὺς ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, περιτριγυριζόμενος ἀπὸ ἀγρίους Μουσουλμάνους ποὺ ἤσαν ἕτοιμοι νὰ κινηθοῦν ἐναντίον του, ἂν ἔλεγε κάτι προσβλητικὸ γιὰ τὸν προφήτη καὶ τὴν θρησκεία τους, μὲ τὴν φιέστα τῆς Ἀσίζης, καὶ τὰ πολυτελῆ καὶ ἄνετα ξενοδοχεῖα ἢ ἱδρύματα, ὅπου φιλοξενοῦνται καὶ σιτίζονται οἱ διεξάγοντες σήμερα τοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους. Ἡ ἀπόλαυση αὐτῶν τῶν παροχῶν, τῶν διευκολύνσεων, τῶν ἀναγνωρίσεων τῆς ἐπιστημονικῆς ἀξίας καὶ τῶν τιμῶν, εἶναι καλὸ κίνητρο γιὰ νὰ εἶναι κανεὶς συνεργάσιμος, διαλλακτικός, "ἀντικειμενικός", "ἀμερόληπτος" καὶ ὄχι ἀπόλυτος καὶ ἀποκλειστικός. Μικρῶν δυνατοτήτων ἐπιστήμονες ἔχουν ἀνάγκη προβολῆς καὶ καταξιώσεως, πλουτισμοῦ τῶν βιογραφικῶν τους ὑπομνημάτων, ἐνῶ φιλόδοξοι κληρικοὶ καὶ θεολόγοι ἐπιδιώκουν περαιτέρω ἄνοδο καὶ κατάληψη θέσεων στὰ οἰκουμενικὰ συμβούλια καὶ στὶς ἐπιτροπές.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς καταξιωμένος ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ συνέτριψε τὸν Βαρλαὰμ τὸν Καλαβρὸ καὶ ἀποκάλυψε τὶς πλάνες τοῦ Παπισμοῦ, μὲ μία ἄκρως ἀντιοικουμενιστική, φονταμενταλιστική, θὰ ἔλεγαν πολλοὶ σήμερα, στάση, ἐξελέγη γιὰ τὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τῆς Θεσσαλονίκης τὸ 1347 «τάξει καὶ νόμω πνευματικῆς ἀναβάσεως... οὐ κλέψας τὴν ἐξουσίαν, οὐδ' ἁρπάσας, οὐδὲ διώξας τὴν τιμήν, ἀλλ' ὑπὸ τῆς τιμῆς διωχθεῖς, οὐδ' ἀνθρωπίνην χάριν, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ καὶ θείαν δεξάμενος», ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος γιὰ τὸν Μ. Βασίλειο73. Λόγω τῆς ἀντιδράσεως τοῦ κινήματος τῶν Ζηλωτῶν δὲν κατέστη δυνατὴ ἡ ἐνθρόνισή του, παρὰ μόνον μετὰ ἀπὸ τρία ἔτη, τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1350. Τὸ τριετὲς αὐτὸ διάστημα ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς μέχρι τῆς ἐνθρονίσεως διῆλθεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ εἰς τὴν Λῆμνον, τὴν ὁποία ἐπὶ διετίαν ἐποίμανε ὡς τοποτηρητής. Καὶ μετὰ τὴν ἐνθρόνισή του ὅμως καὶ τὴν παλλαϊκὴ καὶ ἐνθουσιώδη ὑποδοχὴ τῶν Θεσσαλονικέων δὲν ἦταν ἀδιατάρακτη ἡ ποιμαντορία του, κυρίως λόγω τῶν δυναστικῶν διενέξεων μεταξὺ τῶν δύο αὐτοκρατορικῶν οἰκογενειῶν, τῶν Παλαιολόγων καὶ τῶν Καντακουζηνῶν. Σὲ κάποια μεσολαβητική, εἰρηνευτική του ἀποστολὴ στὴν Κωνσταντινούπολη τὸν Μάρτιο τοῦ 1354, τὸ πλοῖο ποὺ τὸν μετέφερε ἀπὸ τὴν νῆσο Τένεδο ἀναγκάσθηκε λόγω θαλασσοταραχῆς, νὰ προσεγγίσει τὶς ἀκτὲς τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀκτῆς τῆς Καλλίπολης, ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία εἶχαν διαπεραιωθῆ ἀπὸ τὴν ἀσιατικὴ πλευρὰ οἱ Τοῦρκοι, ἐκμεταλλευόμενοι τὸν πανικὸ καὶ τὴν ἀποδιοργάνωση ποὺ εἶχε προκαλέσει ὁ καταστρεπτικὸς σεισμὸς τῆς 2ας Μαρτίου τοῦ 1354, χωρὶς νὰ προβληθεῖ καμμία ἀντίσταση ἀπὸ τὰ αὐτοκρατορικὰ στρατεύματα. Ἐκεῖ λοιπὸν συνελήφθη ὁ Ἅγιος Γρηγόριος αἰχμάλωτος ἀπὸ τοὺς Τούρκους μαζὶ μὲ τὴν συνοδεία του καὶ ὑπέστη τὰ πάνδεινα. Ἐνῶ βρίσκεται στὰ χέρια τῶν Τούρκων, σὲ ἐπιστολὴ ποὺ στέλνει Πρὸς τὴν ἑαυτοῦ ἐκκλησίαν, τὴν ἐκκλησία Θεσσαλονίκης, τοὺς χαρακτηρίζει ὡς «τοὺς πάντων βαρβάρων βαρβαρωτάτους». Ἐκτιμοῦσε ὅτι ἡ αἰχμαλωσία του ἦταν ἔργο τῆς Θείας Προνοίας ποὺ ἀπέβλεπε ἀφ' ἑνὸς μὲν νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο πρὸς τοὺς ἀλλοπίστους Μουσουλμάνους καὶ ἀφ' ἑτέρου νὰ ἐνισχύσει τοὺς Χριστιανούς, ὥστε νὰ ἀποφύγουν τὸν ἐξισλαμισμὸ λόγω τῶν πιέσεων ποὺ ἀσκοῦσαν οἱ Τοῦρκοι κατακτηταί. Προοδοποιεῖ ἐδῶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος τὸ ἔργο τῶν μεγάλων Ἁγίων τῆς Τουρκοκρατίας, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ τῶν Κολλυβάδων, διαγράφει τὴν ὁδὸ τῆς ὁμολογίας καὶ τῆς παρρησίας στοὺς ἀναγκαστικοὺς διαλόγους μὲ τοὺς κατακτητᾶς, στοὺς ἀληθινοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους, οἱ ὁποῖοι ἐγέννησαν στὴ συνέχεια τὸ πλῆθος τῶν Νεομαρτύρων. Τί γεννοῦν καὶ τί παράγουν οἱ σημερινοὶ διαθρησκειακοὶ διάλογοι; Ἀσφαλῶς ὄχι μάρτυρας καὶ ἀπολογητᾶς, ἀλλὰ χλιαροὺς καὶ ἀδιαφόρους περὶ τὴν πίστιν ἀποστάτας τῆς Ὀρθοδοξίας.

Συνολικὰ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ταλαιπωρίας του ἀπὸ πόλη σὲ πόλη, ἡ ὁποία ὀφείλεται εἰς τὸ ὅτι πληροφορηθέντες οἱ Τοῦρκοι ὅτι ἦτο ἐπιφανὴς καὶ διάσημος ἀρχιερεύς, ζητοῦσαν ὑπέρογκα χρηματικὰ ποσὰ ὡς λύτρα, διεξήγαγε τρεῖς διαλόγους ὁ Ἅγιος Γρηγόριος μὲ θεολόγους τοῦ Ἰσλάμ, στοὺς ὁποίους σύντομα θὰ ἀναφερθοῦμε. Ἡ πρώτη συζήτηση περιγράφεται σὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησία του74, ἡ δεύτερη συζήτηση στὴν ἴδια ἐπιστολὴ καὶ σὲ ἄλλη του ἐπιστολὴ ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία πρὸς ἀνώνυμο παραλήπτη75, καὶ ἡ τρίτη συζήτηση «Πρὸς τοὺς ἀθέους Χιόνας»76, ἐξισλαμισθέντες πρώην Χριστιανούς, καταγράφτηκε σὰν ἕνα εἶδος πρακτικῶν, ἀπὸ τὸν ἰατρὸ Ταρωνείτη, ποὺ προσεκλήθη ἀπὸ Χριστιανοὺς γιὰ νὰ βοηθήσει τὸν ἀσθενήσαντα ἀπὸ τὶς ταλαιπωρίες Ἅγιο Γρηγόριο.

Γράφοντας λοιπὸν «Πρὸς τὴν ἑαυτοῦ ἐκκλησίαν» κρίνει ὅτι ἦταν μέτρο τῆς προνοίας τοῦ Θεοῦ ἡ αἰχμαλωσία του: «Δοκεῖ γὰρ μοὶ διὰ τῆς οἰκονομίας ταύτης φανεροῦσθαι τὰ τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐπὶ πάντων Θεοῦ, καὶ αὐτοῖς τοῖς πάντων βαρβάρων βαρβαρωτάτοις, ὡς ἀναπολόγητοι ὦσιν ἐπὶ τοῦ μέλλοντος αὐτοῦ φρικωδεστάτου βήματος, ἐγγὺς ὄντος ἤδη, δὶ' ἢν οἰκονομίαν, ὡς ἀπὸ τῶν ἐκβάντων ἔστι συνορᾶν, καὶ ἠμεῖς παρεδόθημεν ταῖς τούτων χερσίν, ἅμα πρὸς μικρᾶν ἔκτισιν τῶν πολλῶν εἰς Θεὸν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων»77. Οἱ σημερινὲς συναντήσεις καὶ διάλογοι δὲν γίνονται γιὰ καμμία οἰκονομία θεϊκή, οὔτε καθιστοῦν ἀναπολογήτους τούς Μουσουλμάνους, ἀφοῦ δὲν μαθαίνουν ἀπὸ αὐτοὺς τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου· γίνονται γιὰ ἀνθρώπινες οἰκονομίες, ὅπως καὶ ἂν ἐκλάβει κανεὶς τὸν ὄρο. Ἀπὸ τὴν Καλλίπολη, ὅπου συνελήφθησαν, μεταφέρθηκαν οἱ αἰχμάλωτοι ὁμαδικὰ στὴν Λάμψακο ὑπὸ σκληρὲς συνθῆκες, γύμνιας, πείνας, στερήσεων, σωματικῶν κακώσεων ὁ ἡγεμὼν τῶν βαρβάρων ἤλπιζε ὅτι θὰ εἰσπράξει χιλιάδες νομισμάτων γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, οἱ δὲ φανατικοὶ στὴν πίστη Μουσουλμάνοι ἐξεδήλωναν τὴν μανία τους ἐναντίον του καὶ ἐπεδίωκαν νὰ τὸν ὑποχρεώσουν σὲ θεολογικὸ διάλογο, γιατί πίστευαν ὅτι ἡ αἰχμαλωσία τους ἦταν τιμωρία ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐξ αἰτίας τῆς ἀσεβοῦς πίστεως τῶν Χριστιανῶν. Ἀγανακτεῖ στὸ σημεῖο αὐτὸ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος γιατί «τὸ δυσσεβὲς καὶ θεομισὲς καὶ παμμίαρον τοῦτο γένος» μεγαλαυχεῖ καὶ πιστεύει ὅτι λόγω τῆς εὐσέβειας καὶ θεοφιλίας του ἐπικρατεῖ ἐπὶ τοῦ Γένους τῶν Ρωμηῶν. Ὑπενθυμίζει ὅτι κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο «ὁ κόσμος οὗτος ἐν τῷ πονηρὼ κεῖται»78 καὶ ὅτι στὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ κόσμου κυριαρχοῦν οἱ κακοὶ καὶ δοῦλοι τῶν κάτω, ποὺ ἐκβιάζουν μὲ τὰ ὄπλα καὶ ἐκπορθοῦν τὰ γειτονικὰ ἐδάφη. Μέχρι τῶν χρόνων τοῦ Μ. Κωνσταντίνου κυβερνοῦσαν τὸν κόσμο οἱ εἰδωλολάτρες, ποὺ δὲν εἶχαν βέβαια τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ. Οἱ Μουσουλμάνοι ἔπαθαν ὅ,τι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες Ἕλληνες, γιὰ τοὺς ὁποίους λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι τοὺς παρέδωσε ὁ Θεὸς «εἰς ἀδόκιμον νοῦν», διότι «γνόντες τὸν Θεὸν οὒχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν». Τὸ ἴδιο καὶ οἱ Μουσουλμάνοι, ἐνῶ ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Πνεῦμα, ὅτι ἐτέχθη ἐκ παρθένου, ἐδίδαξε θεία πράγματα, ἀνελήφθη στοὺς οὐρανοὺς καὶ θὰ ἔλθει νὰ κρίνει τὸν κόσμο, ἐν τούτοις δὲν τὸν δέχονται ὡς Θεό, ὡς Θεάνθρωπο Λόγο, ἀλλὰ «ἠλλάξαντο τὴν ἀλήθειαν ἐν τῷ ψεύδει καὶ ἐπίστευσαν καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἠκολούθησαν ἀνθρώπω ψιλῶ τὲ καὶ θνητῶ καὶ τεθαμμένω, Μωάμεθ οὗτος, παρὰ τὸν Θεάνθρωπον καὶ ἀείζωον καὶ ἀΐδιον Λόγον». Ἡ συνέχεια τῶν ὅσων λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἀποτελοῦν ὁλοκληρωτικὴ ἄρνηση καὶ κατεδάφιση τοῦ Ἰσλάμ. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἀστόχησαν στὴν πίστη, ὅπως οἱ εἰδωλολάτρες, τοὺς παρέδωσε ὁ Θεὸς «εἰς ἀδόκιμον νοῦν καὶ εἰς πάθη ἀτιμίας». η πίστη τους καὶ ἡ ζωὴ τοὺς εἶναι θεομισεῖς καὶ ἀπάνθρωπες. Ἔχουν φθάσει σὲ τέτοιο σημεῖο παραλογισμοῦ, ὥστε ὄχι μόνον δικαιολογοῦν τὰ ὅσα πράττουν, ἀλλὰ νομίζουν ὅτι καὶ ὁ Θεὸς ἐπιδοκιμάζει τὶς πράξεις τους. Ἐπικαλεῖται γιὰ τὴν κρίση του αὐτὴ τὴν προσωπική του πλέον ἐμπειρία. Λέγει τὸ κείμενο: «Ἐπεῖ γοῦν γνόντες περὶ ὧν ὁ Λόγος τὸν Χριστὸν οὒχ ὡς Χριστὸν ἐδόξασαν ἡ ἐσεβάσθησαν, "παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν" καὶ "πάθη ἀτιμίας", ὥστε βιοῦν αἰσχρῶς καὶ ἀπανθρώπως, καὶ θεομισῶς, καὶ κατὰ τὸν ἐκ παιδὸς ὑπὸ Θεοῦ μεμισημένον καὶ τῆς πατρικῆς εὐχῆς ἀπωσμένον Ἠσαῦ, ἐπὶ τόξω καὶ μαχαίρα καὶ ἀσωτία ζῆν, ἐπεντρυφώντας ἀνδραποδισμοῖς, φόνοις, λεηλασίαις, ἁρπαγαῖς, ἀκολασίας μοιχείαις, ἀνδρομανίαις. Καὶ οὐ μόνον αὐτοὶ τὰ τοιαῦτα πράττουσιν, ἀλλ' ὢ τῆς παρανοίας, καὶ τὸν Θεὸν συνευδοκεῖν τούτοις οἴονται. Οὕτως ἐγὼ περὶ τούτων διανοοῦμαι, τὰ κατ' αὐτοὺς νῦν εἰδῶς ἀκριβέστερον»79.

Ἀκοῦτε ὅλοι ἐσεῖς, πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι, θεολόγοι, εἰρηνοποιοὶ καὶ ἀγαπητικοί, ποὺ τολμᾶτε καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμὰ ὡς συνήγορο τῶν ἰδικῶν σας θετικῶν ἐκτιμήσεων γιὰ τὸ Ἰσλάμ. Γιατί κρύβετε τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν συσκοτίζετε; Φοβάστε τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, γιατί ἀποτελοῦν ἔλεγχο τῶν ἰδικῶν σας πράξεων. Δὲν τελειώσαμε ὅμως μὲ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο, γιατί ἔχει καὶ ἄλλες ἐνδιαφέρουσες διαθρησκειακὲς θέσεις, καὶ θὰ συνεχίσουμε. Ἐδῶ πάντως στὸ χωρίο ποὺ παραθέσαμε κονιορτοποιεῖται τὸ ἐπιχείρημα τῶν διαθρησκειακῶν "θεολόγων" περὶ τοῦ ὅτι τὸ Ἰσλὰμ γνωρίζει καὶ ἀναγνωρίζει τὸν Χριστὸ ὡς προφήτη καὶ διδάσκαλο. Τόσο τὸ χειρότερο, ἐφ' ὅσον εἶναι γνωστὸν ὅτι "ὁ γνοὺς καὶ μὴ ποιήσας δαρήσεται πολλᾶς"· ἡ γνώση τῶν περὶ Χριστοῦ ἐπιβαρύνει περισσότερο τούς Μουσουλμάνους, διότι «γνόντες τὸν Χριστὸν οὒχ ὡς Χριστὸν ἐδόξασαν ἢ ἐσεβάσθησαν» ἀλλὰ τὸν ἔβαλαν, ὅπως εἴδαμε παρουσιάζοντας τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, νὰ ἀρνεῖται ὁ ἴδιος τὴν θεότητά του καὶ νὰ παραδέχεται ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο τὸ ἔγραψαν ἄνθρωποι "παραβᾶται", "ψεῦσται" καὶ "πεπλανημένοι". Ὄχι μόνο ἀρνήθηκαν τὸν Χριστὸ ἀλλὰ διέστρεψαν καὶ τὴν διδασκαλία του, καταστάντες γι' αὐτὸ ἀναπολόγητοι, αὐτοὶ καὶ οἱ ὑποστηρικτὲς των.

Κατὰ τὴν πρώτη του ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Μουσουλμάνους στὴ Λάμψακο γράφει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὅτι πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἔδειξαν ἄγριες διαθέσεις ἐναντίον του, τὸν προσέβαλαν καὶ φιλονεικοῦσαν μαζὺ του προβάλλοντας τὴν αἰχμαλωσία του ὡς ἀπόδειξη τῆς μὴ ἀληθοῦς πίστεως τῶν Χριστιανῶν. Προσθέτει μάλιστα ὅτι τὸν περιτριγύριζε καὶ πολὺ πλῆθος Χριστιανῶν, ἀνδρῶν, γυναικὼν καὶ παιδιῶν, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἄλλοι ἤθελαν νὰ ἐξομολογηθοῦν, ἄλλοι νὰ ἐρωτήσουν γιὰ διάφορα θέματα τῆς πίστεως, ἐνῶ οἱ περισσότεροι ζητοῦσαν νὰ μάθουν τὴν αἰτία γιὰ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἐγκατέλειψε τὸ Γένος μας, προφανῶς ἐπηρεασμένοι ἀπὸ ὅσα ἔλεγαν οἱ Μουσουλμάνοι. Μερικοὶ μάλιστα ἔκλαιγαν ἀπὸ συμπάθεια γιὰ τὴν αἰχμαλωσία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου. Ἔμειναν ἑπτὰ ἡμέρες στὴ Λάμψακο καὶ τὴν ὄγδοη ἀνεχώρησαν γιὰ τὴν πόλη Πηγές. Κατὰ τὴ διαδρομὴ ὁ ὁμολογητὴς Ἅγιος ὑπέστη ἀπερίγραπτες ταπεινώσεις καὶ βασανιστήρια, ὅπως γράφει· «Καὶ τὰ τῆς ὁδοῦ ταύτης πάθη βουλομένω μοὶ καταλέγειν οὔτε μέλαν, ὅσου νῦν εὐπορῶ, οὔτε ὁ χάρτης ἀρκέσει»80.

Μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες ἔφθασαν στὶς Πηγές. Ταλαιπωρημένους ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία τους ἄφησαν νὰ διανυκτερεύσουν στὴν ὕπαιθρο, μολονότι εἶχε πολὺ ψυχος ήταν Μάρτιος μήνας. Ξεχώρισαν τὸν Ἅγιο μαζὶ μὲ μερικοὺς μοναχούς· τοὺς ἐφοβέριζαν μὲ ἀνήκουστες ἀπειλές, γιὰ νὰ αὐξήσουν τὸ ποσὸν τῶν λύτρων, τὰ ὁποία ὅμως δὲν εἶχαν νὰ προσφέρουν γιὰ νὰ ἀπελευθερωθοῦν. Τελικῶς τοὺς φιλοξένησε κάποιος Χριστιανὸς καὶ τοὺς περιέθαλψε ἐπὶ τρεῖς μῆνες στὶς Πηγές, ὅπου στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ συγκεντρώνονταν καὶ οἱ ντόπιοι καὶ οἱ αἰχμάλωτοι γιὰ νὰ ἀκούσουν τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου.

Μετὰ τὴν πάροδο τριῶν μηνῶν ὁδηγήθηκαν στὴν Προῦσα. Στὰ περίχωρα τῆς Προύσας σὲ ἕνα λοφώδη τόπο, ὅπου ὁδηγήθηκαν, διεξήγαγε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος διάλογο μὲ τὸν Ἰσμαήλ, γιὸ τοῦ μεγάλου ἀμηρᾶ. Μεταξὺ ἄλλων τὸν ἐρώτησε ὁ Ἰσμαὴλ ἂν οἱ Χριστιανοὶ δεχόμαστε καὶ ἀγαποῦμε τὸν προφήτη τοὺς Μωάμεθ. «ἐκεῖνος ἤρετο πάλιν, εἰ δεχόμεθα καὶ ἀγαπῶμεν καὶ ἠμεῖς τὸν προφήτην αὐτῶν Μεχοῦμετ»81. Σημερινοὶ πατριάρχες, ἀρχιερεῖς καὶ θεολόγοι δὲν χρειάζεται καν νὰ ἐρωτηθοῦν, οὔτε βέβαια νὰ ὑποστοῦν τὶς ταλαιπωρίες τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου.· σπεύδουν μόνοι τους νὰ ἀπαντήσουν θετικά, ὄχι ἀσφαλῶς γιὰ νὰ ἀποφύγουν διώξεις καὶ ταλαιπωρίες, ἀλλὰ ὡς «προοδευτικοὶ» καὶ παγκοσμιοποιημένοι, γιὰ νὰ δείξουν ὅτι αὐτοὶ ἔχουν ὑπερβῆ ὅλες τὶς διακρίσεις ποὺ χωρίζουν τοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμη καὶ τὶς θρησκευτικὲς διαφοροποιήσεις, δὲν εἶναι ρατσιστὲς καὶ φανατικοί, σὰν τὸν Ἅγιο Γρηγόριο, ὁ ὁποῖος ἀμέσως ἀπάντησε χωρὶς νὰ σκεφθεῖ τὶς ὁποιεσδήποτε συνέπειες, ὅτι οὔτε τὸν δεχόμαστε οὔτε τὸν ἀγαποῦμε τὸν Μωάμεθ. Ὅταν ὁ Ἰσμαὴλ τοῦ ἐζήτησε τὸν λόγο αὐτῆς τῆς ἀρνήσεως καὶ ἀπορρίψεως, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος εἶπε ὅτι δὲν πιστεύουμε στὴν διδασκαλία του, ἀπορρίπτουμε τὴν διδασκαλία του, καὶ ἑπομένως γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ δὲν μποροῦμε νὰ τὸν δεχθοῦμε καὶ νὰ τὸν ἀγαπήσουμε ὡς διδάσκαλο καὶ προφήτη «τῷ μὴ πιστεύοντι τοῖς τοῦ διδασκάλου λόγοις οὐκ ἔνι τὸν διδάσκαλον ὡς διδάσκαλον ἀγαπᾶν»82. Συνεζήτησαν καὶ ἐπὶ ἄλλων θεμάτων. κατὰ τὴν συζήτηση ἦταν ἐμφανὴς ἡ σκωπτικὴ διάθεση τοῦ Ἰσμαήλ. δεν συμπεριφέρθηκε πάντως ἄγρια, μολονότι, ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, «καθάπερ λέγουσιν οἱ τοῦτον εἰδότες, οὗτος ἐστι τῶν ἀπηνῶν καὶ κατὰ Χριστιανῶν μεμηνότων τὰ πρῶτα»83.

Στὴ συνέχεια τοὺς ὁδήγησαν στὴν Νικομήδεια ἐνώπιον τοῦ ἰδίου τοῦ ἀμηρᾶ Ὀρχᾶν, ὁ ὁποῖος, ἐπειδὴ ἐντυπωσιάσθηκε ἀπὸ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Χριστιανοῦ γιατροῦ τοῦ Ταρωνείτη γιὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο, ρώτησε «Τὶς πότε καὶ οἶος ἐστιν ὁ καλόγηρος οὗτος;». Ὅταν τοῦ ἐξήγησε σχετικῶς ὁ ἰατρός, ὁ ἀμηρᾶς ἀπήντησε ὅτι ἔχει καὶ αὐτὸς σοφοὺς θεολόγους, οἱ ὁποῖοι θὰ συζητήσουν μαζύ του. Ἔστειλε καὶ ἐκάλεσε ἀμέσως τοὺς Χιόνες, ἐξισλαμισθέντες Χριστιανούς, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Ἅγιος Γρηγόριος λέγει ὅτι τίποτε ἄλλο δὲν εἶχαν μάθει ἀπὸ τὸν Σατανᾶ, ἀπὸ τὸ νὰ βλασφημοῦν καὶ νὰ ἀσεβοῦν στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. «ἀνθρώπους μηδὲν ἄλλο μελετήσαντας καὶ παρὰ τοῦ Σατανᾶ διδαχθέντας ἢ βλασφημίαν καὶ ἀναισχυντίαν εἰς τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν τοῦ Θεοῦ Υἱὸν»84. Τὴν ἴδια στάση τηροῦν ἀπέναντι τῆς θεότητας τοῦ Χριστοῦ οἱ Μουσουλμάνοι ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ οἱ σημερινοὶ ποὺ μετέχουν στοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους. έγραψε ὅμως ποτὲ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἰδικοὺς μας διαλεγομένους ὅτι ἡ πίστη τοὺς αὐτὴ εἶναι βλασφημία καὶ ἀναίδεια, διδαγμένη ἀπὸ τὸν Σατανᾶ;

Τὰ πρακτικὰ τῆς συζητήσεως μὲ τοὺς Χιόνες τὰ διέσωσε ὁ ἰατρὸς Ταρωνείτης. ο Ἅγιος Γρηγόριος δὲν ἀναφέρει λεπτομέρειες ἀπὸ τὴν συζήτηση αὐτὴ γράφοντας Πρὸς τὴν ἑαυτοῦ Ἐκκλησίαν. παραπέμπει στὴν ἀνάγνωση τῶν πρακτικῶν ποὺ διαδόθηκαν μὲ ἀντίγραφα. Σύμφωνα λοιπὸν μὲ αὐτὰ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, διεξάγει στὴν Νικομήδεια τὸν δεύτερο διάλογο μὲ τοὺς Μουσουλμάνους, μετὰ ἀπὸ ἐκεῖνον μὲ τὸν Ἰσμαήλ. Εἶναι πάντως καὶ αὐτὸ χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ ἰατρὸς Ταρωνείτης ποὺ διέσωσε αὐτὸν τὸν διάλογο, χαρακτηρίζει τοὺς Μουσουλμάνους ὡς «ἀθέους», δεῖγμα καὶ αὐτὸ τοῦ πόσο ταιριάζουν οἱ διάλογοι τῶν Ἁγίων μὲ τοὺς σημερινοὺς διαλόγους, οἱ ὁποῖοι ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν ἐκτίμηση ὅτι ἔχουμε τὸν ἴδιο Θεό. εῖναι ἀδιανόητο στοὺς σημερινοὺς διαλόγους τῆς διαθρησκειακῆς διαπλοκῆς νὰ χαρακτηρισθοῦν οἱ Μουσουλμάνοι ὡς ἄθεοι. Ὅμως ὁ τίτλος τοῦ σχετικοῦ ἔργου γράφει. «Διάλεξις πρὸς τοὺς ἀθέους Χιόνας, συγγραφεῖσα παρὰ ἰατροῦ τοῦ Ταρωνείτου».

Κατὰ τὴ συζήτηση ἐδόθη ἐν πρώτοις ὁ λόγος στὸν Ἅγιο Γρηγόριο ὁ ὁποῖος παρουσίασε τὰ βασικὰ θέματα τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, τονίζοντας ἐκεῖνα εἰς τὰ ὁποία διαφέρει ὁ Χριστιανισμὸς ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ, τὴν διδασκαλία δηλαδὴ περὶ Ἁγίας Τριάδος καὶ περὶ τῆς θεότητος τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπαντῶν σὲ σχετικὲς ἐνστάσεις τῶν Μουσουλμάνων. Ὁ παριστάμενος στὴ θέση τοῦ ἀμηρᾶ ἄρχων Παλαπάνος, γνωρίζοντας προφανῶς τὴν ἀπάντηση ποὺ εἶχε δώσει ἐνωρίτερα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος στὸν Ἰσμαὴλ ὑπέβαλε τώρα τὴν ἴδια ἐρώτηση, συμπληρωμένη ὅμως μὲ κάποια διαπίστωση ἐλλείψεως ἀμοιβαιότητος καὶ ἀλληλοκατανοήσεως μὲ εὐθύνη τῶν Χριστιανῶν, διότι ἐνῶ οἱ Μουσουλμάνοι δέχονται τὸν Χριστό, τὸν τιμοῦν καὶ τὸν ἀγαποῦν, ὅπως καὶ τὴν μητέρα του, δὲν πράττουν τὸ ἴδιο καὶ οἱ Χριστιανοὶ γιὰ τὸν Μωάμεθ. «Ὁ αὐθέντης ὁρίζει σὲ εἰπεῖν πῶς ἠμεῖς μὲν δεχόμεθα τὸν Χριστὸν καὶ ἀγαπῶμεν καὶ τιμῶμεν καὶ λέγομεν αὐτὸν εἶναι τοῦ Θεοῦ λόγον καὶ πνοήν, ἔχομεν δὲ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ πλησίον του Θεοῦ, ὑμεῖς οὐ δέχεσθε τὸν προφήτην ἠμῶν, οὐδὲ ἀγαπᾶτε αὐτόν;»85

Τώρα καὶ ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου εἶναι συμπληρωμένη καὶ ὁλοκληρωμένη σὲ σχέση μὲ τὴν ἀπάντηση ποὺ ἔδωσε στὸν Ἰσμαήλ. Δὲν πιστεύουμε στὴ διδασκαλία τοῦ Μωάμεθ, «διὰ τοῦτο οὐκ ἀγαπῶμεν ἠμεῖς τὸν Μεχοῦμετ». Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐδίδαξε ὅτι θὰ ἔλθει πάλιν γιὰ νὰ κρίνει ὅλον τὸν κόσμον. και μᾶς παρήγγειλε νὰ μὴ δεχθοῦμε κανένα ἄλλον πρὸ τῆς δικῆς του παρουσίας. Ἔλεγε ἐπίσης πρὸς ὅσους δὲν ἐπίστευαν εἰς αὐτόν, ὅτι ἦλθεν ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατρὸς καὶ δὲν τὸν ἐδέχθησαν. εᾶν ἔλθει κάποιος ἄλλος στὸ δικό του ὄνομα, αὐτὸν θὰ τὸν δεχθοῦν. Εἶναι σαφὴς ἐδῶ ὁ ὑπαινιγμὸς ὅτι ὁ Μωάμεθ ἦταν αὐτόκλητος καὶ ὄχι θεοκλητός, ἀπόστολος τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ, καὶ ὅμως τὸν ἐδέχθησαν οἱ Μουσουλμάνοι. Προσθέτει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, γιὰ νὰ αἰτιολογήσει τὴν ἐκ μέρους τῶν Χριστιανῶν ἀπόρριψη τοῦ Μωάμεθ, ὅσα λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Γαλάτας· «Καν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίσηται ὑμίν παρ' ὁ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω»86.

Ἐπιτυχέστατες εἶναι καὶ οἱ ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου στὰ ἐρωτήματα γιατί δὲν περιτέμνονται οἱ Χριστιανοὶ καὶ γιατί τιμοῦν τὶς Ἅγιες εἰκόνες, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀπαγορεύει κάτι τέτοιο. Καὶ ἐνῶ οἱ ἄρχοντες μετὰ τὴ συζήτηση χαιρέτησαν μὲ σεβασμὸ τὸν μητροπολίτη Θεσσαλονίκης καὶ ἀπεχώρησαν, ἕνας ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους Χιόνες «προσκαρτερήσας ὕβρισε τὸν μέγαν του Θεοῦ ἀρχιερέα αἰσχρῶς καὶ ὀρμήσας ἐπάνω αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτῶ πληγᾶς κατὰ κόρρης»87. Πόσες ὕβρεις καὶ πληγὲς δέχονται οἱ διεξάγοντες σήμερα τοὺς διαλόγους, ποῦ τολμοῦν νὰ ἰσχυρίζονται ὅτι μιμοῦνται τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμά;

Ἀπὸ τὴν Νικομήδεια μετέφεραν τὸν Ἅγιο Γρηγόριο στὴν Νίκαια, τὴν ἱστορικὴ πόλη τῶν δύο οἰκουμενικῶν συνόδων, τῆς πρώτης (325) καὶ τῆς ἑβδόμης (787). Προβαίνει σὲ ἐνδιαφέρουσα σύντομη περιγραφὴ τῆς πόλεως. Ὁ ἴδιος κατευθύνθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὑακίνθου, ὅπου καὶ ἐγκαταστάθηκε μόνος, διότι ἤδη καὶ τὰ μέλη τῆς συνοδείας του, οἱ συναιχμάλωτοί του κληρικοὶ καὶ μοναχοί, εἶχαν κατορθώσει νὰ ἀπελευθερωθοῦν μὲ καταβολὴ λύτρων, τὰ ὁποία γι' αὐτοὺς ἤσαν πολὺ λιγώτερα. Κάποια μέρα λοιπὸν ἐξῆλθε γιὰ περίπατο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ πύλη. Συνέπεσε τότε νὰ κηδεύουν οἱ Μουσουλμάνοι κάποιον ὁμόπιστό τους· ἐκ τοῦ μακρόθεν παρακολούθησε τὰ τελούμενα καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος. Ὅταν ἐπέστρεφαν, κάθησαν μαζὶ μὲ ἕνα τασιμάνη, ἕνα Μουσουλμάνο κληρικὸ δηλαδή, στὸ μέρος ὅπου καθόταν καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ζήτησε κάποιον ποὺ νὰ γνωρίζει καὶ τὶς δύο γλῶσσες, μὲ δική του πρωτοβουλία ἄνοιξε συζήτηση μὲ τὸν τασιμάνη, πολὺ ἐνδιαφέρουσα. Μὲ ἀφορμὴ τὰ τελεσθέντα κατὰ τὴν κηδεία ὁ διάλογος περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὴν σχετικὴ τελετουργία καὶ τὴν μέλλουσα κρίση. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος παρετήρησε ὅτι θὰ ἔπρεπε οἱ εὐχές τους, νὰ ἀναπέμπονται πρὸς τὸν Χριστό, ἐφ' ὅσον ὅπως καὶ οἱ ἴδιοι πιστεύουν, κριτὴς ὅλων θὰ ἔλθει ὁ Χριστός. Σύμφωνα μάλιστα μὲ τὸν Ἀβραὰμ ὁ Θεὸς θὰ κρίνει τὴν οἰκουμένη, ὅπως καὶ σύμφωνα μὲ τὸν προφήτη Δανιήλ. Ἑπομένως ὁ Χριστὸς ὡς Θεὸς θὰ κρίνει τὴν οἰκουμένη, δὲν εἶναι διαφορετικὸς ἀπὸ τὸν Πατέρα κατὰ τὴν θεότητα, ὅπως δὲν εἶναι διαφορετικὸ ἀπὸ τὸν ἥλιο τὸ ἡλιακὸ ἀπαύγασμα. Ὁ τασιμάνης φάνηκε νὰ δυσανασχετεῖ. Ἀνέπτυξε καὶ τὶς δικές του θέσεις, ἐνῶ ἐν τῷ μεταξὺ συγκεντρώθηκαν πολλοὶ Χριστιανοὶ καὶ Τοῦρκοι, γιὰ νὰ παρακολουθήσουν τὴν συζήτηση. Εἶπε λοιπὸν ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι δέχονται ὅλους τούς προφῆτες καὶ τὸν Χριστό, πιστεύουν δὲ ὅτι καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεϊκὴ ἀποκάλυψη, κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ. Στραφεῖς δὲ πρὸς τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν ἐρώτησε: «Ὑμεῖς δὲ πῶς οὐ δέχεσθε τὸν ἡμέτερον προφήτην, οὐδὲ πιστεύετε τῷ τούτου βιβλίω, ἐξ οὐρανοῦ καὶ αὐτὸ καταβάντι;»88

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου εἶναι πλήρης, θαρραλέα καὶ ἀποφασιστική, ὅπως θὰ δοῦμε. Προϋποθέτει μάλιστα γνώση τῆς σχετικῆς διδασκαλίας τῶν πρὸ αὐτοῦ ἁγίων, ἰδιαίτερα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Εἶναι καὶ αὐτὸ ἀξιοπρόσεκτο σημεῖο τῶν τότε διαθρησκειακῶν διαλόγων σὲ σχέση μὲ τοὺς σημερινούς. Τότε ἐλάμβαναν ὑπ' ὄψιν τὴν προηγούμενη πατερικὴ Παράδοση· ἐστηρίζοντο στοὺς πρὸ αὐτῶν Ἁγίους Πατέρες, δὲν μιλοῦσαν ἀπὸ κοιλίας, αὐτοσχεδιάζοντας καὶ αὐτοφωτιζόμενοι. Λέγει λοιπὸν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, ἀπαντώντας στὸν τασιμάνη, ὅτι εἶναι παλαιότατη συνήθεια νὰ μὴ δεχόμαστε τίποτε ὡς ἀληθές, ἂν δὲν ὑπάρχουν σχετικὲς μαρτυρίες. Οἱ μαρτυρίες εἶναι δύο εἰδῶν. Τὸ ἕνα εἶδος μαρτυρίας εἶναι τὰ ἴδια τὰ ἔργα καὶ τὰ πράγματα, τὸ ἄλλο οἱ μαρτυρίες ἀπὸ ἀξιόπιστα πρόσωπα. Ἀναφέρεται στὸν Μωυσῆ καὶ στὶς μαρτυρίες ποὺ ὑπάρχουν γι' αὐτὸν μέσα στὴν Ἁγία Γραφή, ὅπως καὶ στὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος «μετὰ τῶν ἐξαισίων ὧν εἰργάσατο πολλῶν καὶ μεγάλων, καὶ παρ' αὐτοῦ Μωσέως καὶ τῶν ἄλλων προφητῶν μαρτυρεῖται». Δὲν ἰσχύει τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὸν Μωάμεθ, ὁ ὁποῖος οὔτε μαρτυρεῖται ἀπὸ τοὺς προφῆτες οὔτε ἔκανε κάποιο θαῦμα ἀξιόλογο· «Τὸν δὲ Μεχοῦμετ οὔτε παρὰ τῶν προφητῶν εὐρίσκομεν μαρτυρούμενον οὔτε τί ξένον εἰργασμένον καὶ ἀξιόλογον πρὸς πίστιν ἐνάγον. Διὰ τοῦτο οὐ πιστεύομεν αὐτῶ οὐδὲ τῷ παρ' αὐτοῦ βιβλίω»89.

Ὁ τασιμάνης δυσανασχέτησε· ἀπολογήθηκε ὅμως προβάλλοντας τὸ ἐπιχείρημα ὅτι στὸ Εὐαγγέλιο ὑπῆρχαν μαρτυρίες γιὰ τὸν Μωάμεθ, ἀλλὰ τὶς ἔσβησαν, τὶς ἐξαφάνισαν οἱ Χριστιανοί, καὶ ὅτι δεῖγμα τῆς θεϊκῆς εὐλογίας καὶ ἀποδοχῆς τοῦ Μωάμεθ εἶναι ὅτι διαρκῶς ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ μέχρι τὴ δύση, σὲ ὅλη δηλαδὴ τὴν οἰκουμένη, ὁ Θεὸς τοῦ χαρίζει νίκες ἐναντίον τῶν ἄλλων ἐθνῶν. «Ἀλλὰ καὶ ἐξ ἄκρας ἀνατολῆς ἐξελθῶν ἡλίου, μέχρι καὶ τῆς αὐτοῦ δύσεως, ὡς ὁρᾶς, νικῶν κατήντησεν».

Εἶναι συντριπτικὴ ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου στὰ ἐπιχειρήματα αὐτὰ τοῦ τασιμάνη. Λέγει ἐν πρώτοις ὅτι ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν ἀποκόπηκε οὔτε τροποποιήθηκε τὸ παραμικρό. Ὑπάρχουν γι' αὐτὸ φρικτὲς ἐντολές· ὅποιος τολμήσει νὰ ἀποκόψει κάτι ἢ νὰ τὸ ἀλλάξει ἀποκόπτεται ἀπὸ τὸν Χριστό. Κανεὶς Χριστιανὸς δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ ἀποκόψει ἢ νὰ ἀλλάξει τὰ θεοχάρακτα λόγια τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε καὶ οἱ πολλὲς μεταφράσεις τοῦ Εὐαγγελίου μαρτυροῦν γι' αὐτό. θα εἶχε γίνει ἀντιληπτὴ ἡ ὁποιαδήποτε παραχάραξη. Ἀκόμη καὶ πολλοὶ αἱρετικοί, ποὺ συμφωνοῦν σὲ μερικὰ μὲ τοὺς Μουσουλμάνους, δὲν ἔχουν νὰ δείξουν τέτοιο παραλλαγμένο Εὐαγγέλιο. Στὸ Εὐαγγέλιο ἄλλωστε ὑπάρχουν ἐμφανῶς διδασκαλίες ἀντίθετες πρὸς τὴν διδασκαλία τοῦ Μωάμεθ· πῶς λοιπὸν θὰ μαρτυροῦσε τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὸν Μωάμεθ; Ἐπὶ πλέον δὲν ὑπάρχει στὸ Εὐαγγέλιο τίποτε σχεδὸν ποὺ νὰ μὴν ἔχει προλεχθῆ ἀπὸ τοὺς προφῆτες· ἂν λοιπὸν ὑπῆρχε γραμμένο κάτι γιὰ τὸν Μωάμεθ, θὰ τὸ εἶχαν προείπει καὶ οἱ προφῆτες. Ἀντίθετα μέσα στὸ Εὐαγγέλιο ὑπάρχει γραμμένο καὶ ὄχι σβησμένο ὅτι «ἐλεύσονται πολλοὶ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ πολλοὺς πλανήσουσι». Γι' αὐτὸ καὶ παραγγέλλει: «Μὴ οὒν πλανηθῆτε ὀπίσω αὐτῶν»90. Εἶναι βέβαια σωστὸ ὅτι ὁ Μωάμεθ προχώρησε ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ μέχρι τὴ Δύση νικώντας τοὺς ἄλλους λαούς. Πῶς τὸ κατόρθωσε ὅμως αὐτό; «Πολέμω καὶ μαχαίρα καὶ λεηλασίαις καὶ ἀνδραποδισμοῖς καὶ ἀνδροκτασίαις ὧν οὐδὲν ἐκ Θεοῦ τοῦ ἀγαθοῦ προηγουμένως ἐστι, τοῦ ἐξ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνου δὲ μᾶλλον προηγούμενον θέλημα». Καὶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ξεκίνησε ἀπὸ τὴν Δύση καὶ κατέκτησε τὴν Ἀνατολή. Καὶ πολλοὶ ἄλλοι σὲ διάφορες ἐποχὲς μὲ τὰ στρατεύματά τους κατέκτησαν μεγάλα τμήματα τῆς οἰκουμένης. Σὲ κανένα ὅμως ἀπ' αὐτοὺς δὲν ἐμπιστεύθηκαν οἱ ἄνθρωποι καὶ τὶς ψυχές τους, ὅπως ἐσεῖς στὸν Μωάμεθ. Ἄλλωστε μολονότι χρησιμοποίησε ὁ Μωάμεθ τὴ βία καὶ κολάκευε τὶς ἡδονές, ἐν τούτοις δὲν κατέκτησε καὶ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. Ἀντίθετα ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, μολονότι ἀπομακρύνει ἀπ' ὅλες τὶς ἡδονὲς τῆς ζωῆς, ἐξαπλώθηκε στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, χωρὶς νὰ χρησιμοποιήσει βία, ἀλλὰ μᾶλλον νικώντας τὴν βία ποὺ ἄλλοι ἀσκοῦσαν ἐναντίον της, ὥστε πράγματι μόνον αὐτὴ νὰ μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθεῖ ὡς ἡ νίκη ποὺ νίκησε τὸν κόσμο. Εἶναι κλασικὸ ἀπολογητικὸ κείμενο καὶ ἀξίζει νὰ τὸ παραθέσουμε: «Τί δὲ καὶ Ἀλέξανδρος οὐκ ἐκ δύσεως κινήσας τὴν ἀνατολὴν ὑπηγάγετο πάσαν; Ἀλλὰ καὶ ἄλλοι ἄλλοτε πολλάκις στρατευσάμενοι πολλοί της οἰκουμένης ἐπεκράτησαν πάσης. Οὐδενὶ δὲ τούτων οὐδὲν γένος τὰς ἑαυτῶν ἐνεπίστευσαν ψυχᾶς, ὡς ὑμεῖς τῷ Μεχοῦμετ. Καίτοι οὗτος, ὁμοὺ τὲ βίαν ἐπάγων καὶ τὰ καθ' ἡδονὴν προτεινόμενος, οὐδὲ μέρος ἐν ὅλον της οἰκουμένης προσηταιρίσατο. η δὲ τοῦ Χριστοῦ διδασκαλία, καίτοι τῶν τοῦ βίου σχεδὸν ἁπάντων ἠδέων ἀπάγουσα, πάντα τὲ περιέσχε τῆς οἰκουμένης τὰ πέρατα καὶ μεταξὺ τῶν αὐτὴ πολεμούντων κρατεῖ, μηδεμίαν αὔτη βίαν ἐπάγουσα, νικώσα δὲ μᾶλλον τὴν ἀντεπαγομένην βίαν ἑκάστοτε, ὡς καὶ οὕτω ταύτην εἶναι τὴν νίκην τὴν τὸν κόσμον νικήσασαν»91.

Ἡ συντριπτικὴ αὐτὴ καὶ θαρραλέα ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ἐξόργισε τοὺς Τούρκους. Οἱ παρατυχόντες Χριστιανοὶ παρατήρησαν τὶς κακὲς διαθέσεις τους καὶ μὲ νοήματα προέτρεψαν τὸν Ἅγιο Γρηγόριο νὰ μετριάσει τοὺς λόγους, ὁ ὁποῖος πράγματι χαμογελώντας μὲ ἱλαρότητα εἶπε ὅτι εἶναι φυσικὸ νὰ διαφωνοῦμε, γιατί διαφορετικὰ θὰ εἴχαμε τὴν ἴδια πίστη92 .

Ἀνταποκρινόμενος στὴν τελευταία αὐτὴ ἐξ ἀνάγκης προκληθεῖσα συναινετικὴ ἀτμόσφαιρα κάποιος ἀπὸ τοὺς Τούρκους εἶπε ὅτι θὰ ἔλθει κάποτε καιρὸς ποὺ θὰ συμφωνήσουμε μεταξύ μας: «Ἔσται ποτὲ ὄτε συμφωνήσομεν ἀλλήλοις». Στὴν διαπίστωση αὐτὴ συνεφώνησε καὶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, δίνοντας κατ' οἰκονομίαν τόπο στὴν ὀργὴ τῶν Τούρκων, καὶ ἀσφαλῶς χωρὶς ποτὲ νὰ πιστεύσει ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ συμφωνήσουμε Χριστιανοὶ καὶ Μουσουλμάνοι93.

Εἶναι μάλιστα εὐτύχημα ὅτι τὸ διευκρινίζει αὐτὸ στὴ συνέχεια ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, γιὰ νὰ προλάβει τυχὸν παρανοήσεις, ὅπως πράγματι ἔγινε στὸν σύγχρονο διαθρησκειακὸ διάλογο, ὅπου ἡ φράση αὐτὴ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, παρερμηνεύθηκε καὶ θεωρήθηκε ὅτι τάχα συνεφώνησε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὅτι «θὰ ἔλθη ποτὲ ὁ χρόνος καθ' ὂν θὰ ἐπέλθη ἡ μεταξὺ αὐτῶν (Ὀρθοδόξων καὶ Ἰσλὰμ) ἀλληλοκατανόησις», πράγμα ποὺ εὐχήθηκε νὰ γίνει συντομα94. Με αὐτὴν τὴν παρερμηνεία οἱ ὑποστηρικτὲς τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων καὶ διαλόγων καθησυχάζουν τὴν συνείδησή τους, ὅτι τώρα ἦλθε ἡ ἐποχὴ τῆς ἀλληλοκατανοήσεως καὶ ὅτι αὐτοὶ δὲν κάνουν τίποτε ἀπὸ τὸ νὰ πραγματοποιοῦν αὐτὸ ποὺ εὐχήθηκε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος.

Πλανῶνται ὅμως πλάνην οἰκτρᾶν, διότι στὴ συνέχεια ὁ Ἅγιος Γρηγόριος διευκρινίζει ὅτι τὴν συμφωνία αὐτὴ μεταξὺ Χριστιανισμοῦ καὶ Ἰσλὰμ τὴν βλέπει νὰ πραγματοποιεῖται ὄχι στὸ ἱστορικὸ ἐπίπεδο, σὲ κάποια μελλοντικὴ περίοδο τῆς ἱστορίας, ἀλλὰ σὲ ὑπεριστορικὸ ἐπίπεδο, μετὰ τὴν δευτέρα παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Εὐχήθηκα, λέγει πράγματι νὰ ἔλθει ὁ καιρὸς ἐκεῖνος: «Συνεθέμην γὰρ μνησθεῖς τῆς τοῦ ἀποστόλου φωνῆς, ὅτι ἐπὶ "τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶν γόνυ κάμψει καὶ πάσα γλώσσα ἐξομολογήσεται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός"· τοῦτο δ' ἔσται πάντως ἐν τὴ δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»95.

Ποιὰ σχέση λοιπὸν ἔχουν οἱ διάλογοι τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, ὁ ὁποῖος αἰχμάλωτος καὶ ταλαιπωρημένος, ἐνώπιον ἀγρίων καὶ βαρβάρων συνομιλητῶν, δὲν ἐδίστασε νὰ ὁμολογήσει καὶ νὰ μαρτυρήσει ὅτι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι παντελῶς ξένο πρὸς τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὁ προφήτης του, ὁ Μωάμεθ, ἕνας ἁπλὸς στρατιωτικὸς ἡγέτης ποὺ ἐπεβλήθη μὲ τὴ στρατιωτικὴ βία καὶ κολακεύοντας τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, μὲ τοὺς σημερινοὺς διαλόγους τῶν ὑποχωρήσεων, τῶν ἐξισώσεων, ὅπου λείπει παντελῶς ἡ διάθεση ὁμολογίας καὶ μαρτυρίας; Τουλάχιστον νὰ σεβόμαστε τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ μὴ διαστρέφουμε τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Νὰ ἔχουμε τὸ θάρρος νὰ δεχθοῦμε ὅτι ὅσα γίνονται στοὺς διαθρησκειακοὺς διαλόγους εἶναι ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προσβολὴ τῶν Ἁγίων, ἰδιαίτερα τῶν Μαρτύρων καὶ Νεομαρτύρων.

71. Ἀστέριος Ἀργυρίου, «Κοράνιο καὶ χριστιανικὴ πίστη. Σκέψεις πάνω στὸν ἰσλαμοχριστιανικὸ διάλογο χτὲς καὶ σήμερα», ἐν ΚΑΘ' ΟΔΟΝ, τεῦχος 3, Σεπτ. - Δέκ. 1992, σέλ. 39. Τὸ ἴδιο συμπέρασμα προκύπτει καὶ ἀπὸ τὴν παλαιότερη βασικὴ γιὰ τὸ θέμα μελέτη τοῦ Ε. Δ. Σδράκα, Ἡ κατὰ τοῦ Ἰσλὰμ πολεμικὴ τῶν Βυζαντινῶν Θεολόγων, Θεσσαλονίκη 1961.

72. Αὐτόθι, σέλ. 40.

73. Ἐπιτάφιος εἰς Μ. Βασίλειον 25-27, ΕΠΕ 6, 174 ἐ.

74. Ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ἑαυτοῦ ἐκκλησίαν, ΕΠΕ 7, 160-197.

75. Ἐπιστολὴ ὄτε ἑάλω, ΕΠΕ 7,198-209.

76. Διάλεξις πρὸς τοὺς ἀθέους Χιόνας, ΕΠΕ 7, 210-225.

77. Πρὸς τὴν ἑαυτοῦ ἐκκλησίαν 3, ΕΠΕ 7, 160-162.

78. Ἃ' Ἰω.5, 19.

79.  Προς τὴν ἑαυτοῦ ἐκκλησίαν 8-9, ΕΠΕ 7, 166-168.

80. Αὐτόθι 9, ΕΠΕ 7, 168.

81. Αὐτόθι 14, ΕΠΕ 7, 172.

82. Αὐτόθι 172-174.

83. Αὐτόθι 15,ΕΠΕ 7, 174.

84. Αὐτόθι 17,ΕΠΕ 7,176,

85. Διαλέξις πρὸς τοὺς ἀθέους Χιόνας 13, ΕΠΕ 7, 220-222.

86. Αὐτόθι 13, ΕΠΕ 7, 222. Γάλ. 1,8.

87. Αὐτόθι 16, ΕΠΕ 7, 224.

88. Προς τὴν ἑαυτοῦ ἐκκλησίαν 23, ΕΠΕ 7, 182-184.

89. Αὐτόθι 23-24, ΕΠΕ 7, 184.

90. Αὐτόθι 24-25, σέλ. 186.

91. Αὐτόθι 28, σέλ. 188-190.

92. Αὐτόθι.

93. Αὐτόθι.

94. Βλ. Ἐπίσκεψις 510 (31. 10. 1994) σέλ. 7. Ὀρθοδοξία καὶ Ἰσλάμ, Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὅρος, 2000, σέλ. 20-21.

95. Πρὸς τὴν ἑαυτοῦ ἐκκλησίαν 29, ΕΠΕ 7, 190

Πηγή: Θρησκευτικά

Μεγάλη αἴσθηση προκαλεῖ στὴν Γαλλία ἀλλὰ καὶ στὴν Τουρκία, (ὅπου ἀναδημοσιεύεται ἡ εἴδηση), ὅτι ὁ νεοεκλεγεῖς δήμαρχος τοῦ προαστίου τῶν Παρισίων, Mantes-la Ville, ὁ Cyriy Nauth, ὁ ὁποῖος ἐκλέχτηκε μὲ τὸ κόμμα τῆς Marine Le Pen, ἀκύρωσε ἀπόφαση τοῦ προηγούμενου σοσιαλιστῆ δημάρχου γιὰ ἀνέγερση μεγάλου μουσουλμανικοῦ τεμένους στὴν κωμόπολή του. Μάλιστα ὅπως ἀναφέρεται ἀποφασίστηκε στὸν χῶρο ποὺ προβλέπονταν νὰ ἀνεγερθεῖ τὸ μουσουλμανικὸ τέμενος νὰ γίνει ἕνα μεγάλο πάρκο ὅπου θὰ μποροῦν οἱ δημότες νὰ ἀπολαμβάνουν τὴν φύση καὶ νὰ κάνουν τὴν βόλτα τους.

Ὅπως ἀναφέρουν οἱ δημοσιογραφικὲς πληροφορίες στὸ προάστιο αὐτὸ τοῦ Παρισιοῦ ὑπάρχει ἕνα μουσουλμανικὸ Ἵδρυμα τὸ ὅποιο ἔχει πρωτοστατήσει μὲ τὴν βοήθεια τοῦ προηγούμενου δήμαρχου στὴν ἀνέγερση ἑνὸς ἀρκετὰ μεγάλου τζαμιοῦ γιὰ τοὺς μουσουλμάνους τῆς περιοχῆς καὶ ὄχι μόνο. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὅμως ἔχει θορυβήσει πολλοὺς ἐντόπιους κατοίκους ποὺ ἔβλεπαν ἡ κωμόπολή τους νὰ παίρνει σταδιακὰ μία καθαρὰ...

μουσουλμανικὴ ὄψη. Τὸ ζήτημα τοῦ τζαμιοῦ ἔπαιξε καθοριστικὸ ρόλο στὶς τελευταῖες δημοτικὲς ἐκλογὲς τῆς Γαλλίας καὶ συνέβαλλε καθοριστικὰ στὴν ἥττα τοῦ σοσιαλιστῆ δημάρχου καὶ στὴν μεγάλη νίκη τοῦ Cyriy Nauth. Ἡ ἀπόρριψη ἀπὸ τὸν νέο δήμαρχο τῆς ἀνέγερσης τοῦ μουσουλμανικοῦ τεμένους ὅπως ἦταν ἑπόμενο προκάλεσε τὴν ἀντίδραση τοῦ προέδρου τοῦ μουσουλμανικοῦ Ἱδρύματος, Abdelaziz El Juhari, ὁ ὁποῖος δήλωσε πὼς τὸ Ἵδρυμά του θὰ προσφύγει στὰ δικαστήρια ἐνάντια στὴν ἀπόφαση τοῦ νέου δημάρχου ποὺ ἀκυρώνει προηγούμενη ἀπόφαση γιὰ τὴν ἀνέγερση τοῦ τζαμιοῦ.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ποὺ δείχνει πὼς τὰ πράγματα μὲ τοὺς μουσουλμάνους στὴν Γαλλία ἔχουν φτάσει στὸ ἀπροχώρητο, ἔρχεται μετὰ τὴν δημοσίευση καὶ στὸν τουρκικὸ τύπο στὶς 20 Ἀπρίλιου τῆς ἔκθεσης τῆς Komisyon γιὰ τὴν Γαλλία, σχετικὰ μὲ τοὺς μουσουλμάνους ὅπου ἀναφέρεται ὅτι τό… 80% τῶν Γάλλων δὲν θέλει νὰ βλέπει μουσουλμανικὲς ἐνδυμασίες στοὺς δρόμους τῶν γαλλικῶν πόλεων καὶ ὅτι τὸ 63% ἐπιθυμεῖ, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, νὰ ἀπομακρυνθοῦν οἱ μουσουλμάνοι ἀπὸ τὴν Γαλλία. Ἡ ἔκθεση ἀναφέρει ὅτι τὰ τελευταία χρόνια ἔχουν ἀνέβει κατακόρυφα τὰ ἀντιμουσουλμανικὰ αἰσθήματα τῶν Γάλλων. Ἡ βασικὴ αἰτία εἶναι ὅτι αὐτοὶ οἱ μουσουλμάνοι τῆς Γαλλίας θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν τὰ πολιτιστικά τους πρότυπα στὴν γαλλικὴ κοινωνία τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ἡ ἐγκληματικότητα ἀπὸ τοὺς διαφόρους λαθρομετανάστες μουσουλμάνους ἔχει χτυπήσει «κόκκινο», γεγονὸς ποὺ προκαλεῖ ἔντονες ἀντιδράσεις στὸν γαλλικὸ λαό. Σὲ γενικὲς γραμμές, ὅπως τονίζει ἡ σχετικὴ ἔκθεση, τὰ «ρατσιστικὰ» ὅπως χαρακτηρίζονται αἰσθήματα τοῦ γαλλικοῦ λαοῦ ἔχουν ἀνέβει τὰ τελευταία χρόνια κατὰ ἕξη ὁλόκληρες βαθμίδες καὶ οἱ προοπτικὲς εἶναι νὰ ἀνέβουν ἀκόμα περισσότερο καθὼς τὸ πρόβλημα παραμένει καὶ ἡ μουσουλμανικὴ «πλημμυρίδα» ἀντὶ νὰ μειώνεται αὐξάνεται συνεχῶς.

Εἶπε κανεὶς τίποτα γιὰ ὅλα αὐτὰ πού συμβαίνουν στὴν Γαλλία; Τί πρέπει νὰ ποῦμε ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ὅταν ὁ μεγαλύτερος ὄγκος τῶν φανατικῶν μουσουλμάνων λαθρομεταναστῶν πού ἔρχονται ἀπὸ τὰ ἀνατολικὰ εἰσβάλουν κυριολεκτικὰ κάθε μέρα μὲ τὴν βοήθεια τῶν τουρκικῶν ἀρχῶν στὴν χώρα μας πλημμυρίζοντας τὶς μεγάλες πόλεις ἐνῶ ἡ συνθήκη τοῦ Δουβλίνου 2, τοὺς καθηλώνει ἐδῶ μὲ ὅλες τὶς συνέπειες γιὰ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν Ἑλλήνων; Ἀλλά, καλυτέρα… σσσς! Μὴν μιλᾶτε γιατί θὰ σᾶς ποῦν, ρατσιστές, φασίστες καὶ ὅλα τὰ εὐφυολογήματα κάποιων ὄψιμων «δημοκρατῶν» ποὺ ἡ «δημοκρατία» τους εἶναι ἀνάλογη μέ… τὸ φάρδος τῆς τσέπης τους. Κατὰ τὰ ἄλλα γεμίστε μας μὲ μιναρέδες καὶ μουσουλμανικὰ τουρμπάνια. Ἀλλοίμονό μας!

Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/04/blog-post_1506.html