…Πιστεύω, αν θέλει και ο Θεός, να φύγω γρήγορα. Πρέπει και να φύγω, γιατί, όπως βλέπω, ο κόσμος όλος όλον εις το πονηρόν τρέχει, σαν αμαρτωλός εις την αμαρτία. Ακράτητοι είναι οι άνθρωποι και λαός και κλήρος, σαν τα αχαλίνωτα άλογα, τρέχουν εις την αμαρτία – ούτε συλλογίζονται Θεό, θάνατο, κρίση, ανταπόδοση, τίποτε – τίποτε, μόνο για την ύλη, για το σώμα, για τις ηδονές, για τις τιμές. Για την ψυχή, για τον Θεό, για την αρετή; τίποτε. Πολύ ολίγοι είναι εκείνοι που έχουν αληθινά ενδιαφέροντα και ίσως χάριν αυτών των ολίγων κρατεί ο Θεός τον κόσμο.
...Ο Σατανάς κάνει την τελευταία έφοδο και εις αυτά τα χρόνια που ευρισκόμεθα μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει εις τον κόσμο.. Στην εποχή του Προφήτου Ιερεμίου ο Θεός απεφάσισε να τιμωρήσει τους Ισραηλίτες πολλές φορές και ο Ιερεμίας παρακαλούσε τον Θεό να λυπηθεί το πλάσμα του, τον λαό του και να μην τους τιμωρήσει, για τις αμαρτίες του. Μια φορά. όμως, λέγει του Ιερεμίου θα την καταστρέψω την Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας τότε άρχισε να παρακαλεί – Θεέ μου μη την καταστρέψεις και μη τους τιμωρήσεις..,αλλά ο Θεός του είπε – μη με παρακαλάς δεν σε ακούω, θα την παραδώσω εις τους Βαβυλωνίους, που ήδη είχαν πλησιάσει την Ιερουσαλήμ. Τότε λέει ο Ιερεμίας στον Θεό – πως είναι δυνατόν να μπούνε μέσα οι εχθροί που είναι ισχυρά τα τείχη; Εγώ θα ανοίξω τις πόρτες, απάντησε ο Κύριος, για να μπουν. Εάν δεν την παραδώσω εγώ δεν μπαίνου, αλλά εγώ θα την παραδώσω.. Αύριο το πρωί θα καθίσεις σε ένα υψηλό μέρος και θα δεις πως θα την παραδώσω..
Και είδε έναν Άγγελο που πήγε και άνοιξε την Ανατολική θύρα και πήρε τα κλειδιά, κατόπιν στην Δυτική, Νότιο και Βόρειο και τα τοποθέτησε κάτω από μια πέτρα, λέγοντας: Δέξου πέτρα τα κλειδιά της πόλεως αυτής της αμαρτωλού και να τα φυλάξεις εώς ότου επιστρέψουν οι αιχμάλωτοι και κατόπιν εφώναξε ο Άγγελος – Είσελθε η δύναμις των Χαλδαίων και εμπήκαν οι εχθροί μέσα, έσφαξαν και ερήμωσαν και επήραν πολλούς αιχμαλώτους και μαζί με αυτούς και τον Ιερεμία..
Λοιπόν μεγάλη οργή θα έρθει. Πολλά γίνονται, ιδίως δύο μεγάλα κακά, η ασέλγεια και οι εκτρώσεις που κάνουν οι γυναίκες. Τόσο μεγάλο κακό στον κόσμο δεν έγινε σε καμιά εποχή, να σκοτώνουν 6-10 παιδιά οι μητέρες και να μην αισθάνονται καθόλου τύψη της συνειδήσεως, που, αν είχαν λίγο ίχνος μετάνοιας και συναισθήσεως, έπρεπε να ανοίξουν τάφους και να μπουν μέσα να βασανίζονται, αλλά αναίσθητες. Ένα αυτό και δεύτερο η γύμνια των γυναικών. Περπατούν τώρα γυμνές και οι άνδρες γυμνοί, δεν πέφτουν πίσω, αλλά περισσότερο οι γυναίκες και αυτό δεν είναι δυνατόν να το υπομένει ο Θεός. Υπέμεινε και τους επί Νώε αμαρτωλούς και τους Σοδομίτας και Γομορρίτας, αλλά δεν είχαν φτάσει και σε αυτό το σημείο, να περπατούν γυμνοί και να επιδεικνύουν τα σώματά των στους άνδρες για να τους ελκύσουν και παρασύρουν εις την αμαρτία. Ο Θεός είναι μακρόθυμος και μια ώρα παρά Θεού ως 1000 έτη. Μακροθυμεί, αλλά η μακροθυμία του έχει και όρια. «Εάν μη επιστραφήτε, λέγει, την ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, το τόξον αυτού ενέτεινε και ητοίμασεν αυτό και εν αυτώ ητοίμασε σκεύη θανάτου, τα βέλη αυτού τοις καιομένης εξειργάσατο» .
Λοιπόν ας είμεθα έτοιμοι, διότι ουκ οίδαμε την ώραν ουδέν την στιγμή του θανάτου. Τώρα τι τιμωρία θα μεταχειρισθεί, Εκείνος ξεύρει. Πάντως όμως η τιμωρία θα έλθει..Λοιπόν έγιναν πολλά κακά και γίνονται και εξακολουθούν αλματωδώς να γίνονται. Υπάρχουν και μερικοί ολίγοι καλοί, οι οποίοι μαζί με τους άλλους, φοβούμαι ότι θα υποφέρουν και αυτοί, αλλά αυτοί άμα φυλάξουν την πίστη τους και την αγάπη τους προς τον Θεό, ο Θεός δεν θα τους αφήσει και ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται – οι άλλοι όμως θα παιδευθούν και εδώ και θα παραπεμφθούν στο πυρ το εξώτερον. Αυτά είναι τα χάλια μας..
Δεν είναι δυνατό ποτέ ο Θεός, ο οποίος πάντοτε την αμαρτία την τιμωρεί, να αφήσει τόσα κακά να γίνονται χωρίς τιμωρίαν.. Μόνον να είμεθα έτοιμοι. «Οι πεποιθότες επί Κύριον, εοίκασιν όρει τω αγίω – οι ουδαμώς σαλεύονται , προσβολαίς του βελίαρ» (Αντίφωνον Γ΄των Αναβαθνών του Β΄ήχου).
Εις τον Θεόν να έχουμε την πίστη μας, την ελπίδα μας, την αγάπη μας και δεν θα μας εγκαταλείψει και ας μη μας χωρίσει τίποτα από την αγάπη του Χριστού..
Πηγή: (Από το βιβλίο: «ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ» Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη), Σημεία Καιρών, Ακτίνες
«Αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ μεγαλύτερα από αυτά που μας χωρίζουν. Όπως λέμε την εορτή της Πεντηκοστής, με τη δύναμη του Πνεύματος, είμαστε όλοι αδελφοί και αδελφές, αυτό που μας ενώνει είναι το Πνεύμα του Θεού.»
Αυτό ήταν το μήνυμα που έφερε ο Καθολικός Μητροπολίτης του Μανάους της Βραζιλίας, Msgr. Sergio Castrini, κατά τον εορτασμό της ίδρυσης των Templar Preceptories and Priorates of the Amazon of Castelo de Tomar No. 61 and of Rondonia Estrela de Porto Velho No. 62. (πρόκειται για το διεθνές Τεκτονικό Τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών) που έλαβε χώρα στις 6 Μαΐου, στην Εκκλησία της Αγίας Οικογένειας της Tarumã και στην οποία συλλειτούργησε ο εφημέριος της ενορίας π. Charles Cunha, με τη βοήθεια του διακόνου Messias Alencar, όπως αναφέρει ισπανική ιστοσελίδα.
Ο Jurimar Collares Ipiranga, Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού της Μεγάλης Ανατολής της Βραζιλίας (GOB) της Αμαζόνας (η Αμαζόνα είναι η μεγαλύτερη σε έκταση πολιτεία της Βραζιλίας) δήλωσε:
«Αυτή η μέρα είναι ιστορική και θα παραμείνει στην καρδιά μας και θα καταστήσει σαφές ότι είμαστε Χριστιανοί, είμαστε ιππότες του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και ότι είμαστε υπηρέτες του Θεού.»
Ο Castrini ξεκίνησε την ομιλία του με έμφαση στην αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα:
«Ο Θεός είναι αγάπη και ο τρόπος γνώσης είναι η αγάπη» Η αγάπη είναι πάντα μια απάντηση, κυρίως στον Θεό που μας αγάπησε πρώτα. Ο σταυρός που έχετε στις στολές σας είναι το σύμβολο της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα.»
Τα νέα προκάλεσαν οργή στους Παπικούς. Εν τω μεταξύ, η είδηση για το σκάνδαλο εξαφανίστηκε από την ιστοσελίδα της αρχιεπισκοπής.
Σχόλιο Τ.Ι.: Ακουθούν φωτογραφίες από το δρώμενο.
Πηγή: Κόκκινος Ουρανός
Ἀνοικτή ἐπιστολή πρός τόν ὑπουργό Προστασίας τοῦ Πολίτη κ. Τόσκα
Ἅγιον Ὅρος Καρυές 21.7.2018
ΑΡΝΗΣΗ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ
Κύριε ὑπουργέ,
Μετά ἀπό τίς ἀνακοινώσεις τοῦ ὑπουργείου σᾶς περί ἀμέσου ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῆς ταυτότητας μέ βιομετρικά στοιχεῖα, ἡ ὁποία θά εἶναι μάλιστα καί ὑποχρεωτική γιά ὅλους τους Ἕλληνες, θά θέλαμε νά ἐνημερώσουμε ἐσᾶς καί ὅλον τόν κόσμο γιά τούς προβληματισμούς καί τίς ἐπιφυλάξεις μας ὥστε νομικά καί διοικητικά νά μήν αἰφνιδιαστεῖτε ἀπό τήν ἄρνηση παραλαβῆς τῆς ἐκ μέρους μας καί τῶν προβλημάτων πού θά προκύψουν.
Ὡς μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἐδῶ καί δύο δεκαετίες ἀπό τά χρόνια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, παρακολουθοῦμε μέ προσοχή τά βήματα πού γίνονται γιά τήν ἐφαρμογή τῶν νέων τεχνολογιῶν στήν ζωή μας. Μέ ἀνακοινώσεις, ὁμιλίες, δημοσιεύσεις ἐνημερώνουμε γιά τήν ἐπερχόμενη σκοτεινή δικτατορία τῆς Νέας Ἐποχῆς πού καταπίνει τόν κόσμο καί τήν πατρίδα μας. Διαμαρτυρηθήκαμε γιά τούς κινδύνους τῆς ἄνευ ὅρων, Εὐρωπαϊκῆς ἐνοποιήσεως, τήν συνθήκη Σεγγεν πού μᾶς γέμισε μετανάστες (ἡμερίδα τοῦ τότε Δημητριάδος Χριστόδουλου εἰς Βόλο τό 1997), γιά τίς ἐτικέτες πού καθιερώθηκαν ἀρχικά σέ ὅλα σχεδόν τά προϊόντα μέ δαιμονικά σύμβολα «barcode καί 666 (Ἐπισν. ἔτους 2001), γιά τό ψηφιακό σύστημα «Η.ΔΙ.ΚΑ.» ποῦ διασυνδέει ὅλη τήν δημόσια διοίκηση καί ἐμπεριέχει τόν 666 (Ἐπισν. ἔτους 2010), γιά τίς ἠλεκτρονικές κάρτες πολιτῶν καί...
πρός τόν τότε ὕπ οἴκ. Κ. Βαρουφάκη (Ἐπισν. ἔτους 2015). Ὅλα εἰς ὦτα μή ἀκουόντων.
Ὁ περιορισμός τῆς ἐλευθερίας εἶναι ὁ μεγάλος κίνδυνος πού ἐλλοχεύει, ἀπό τήν ἐφαρμογή τῆς τεχνολογίας τῶν ὑπολογιστῶν στήν ζωή μας. Ἐμεῖς ὡς μοναχοί γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει περιορισμός τῆς ἐλευθερίας, ἐπιλέξαμε τήν ζωή αὐτή ἡ ὁποία ὅμως ὁδηγεῖ σέ ἁγιασμό ὅταν κανοναρχεῖται ἀπό τόν Θεό καί ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ.
Ὅμως οἱ περιορισμοί τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν, ἐν ὀνόματι τοῦ φόβου τῆς φοροδιαφυγῆς καί τῆς ἀπολύτου ἐπιβολῆς τῶν νόμων μέ τέτοια ἀπόλυτα μέσα ἐλέγχου, θά ὁδηγήσουν σέ μαρτύρια τούς πολίτες. Ἡ Ἱστορία μᾶς δείχνει πόσο πόνο καί θάνατο γέννησε ὁ Κομουνισμός, ὁ Χιτλερισμός, ἡ Τουρκοκρατία, κλπ.
Ὁ δυτικός κόσμος ἔχει ξεφύγει ἀπό τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, οἱ κρατοῦντες στήν ΕΕ ἄλλα καί στήν χώρα μᾶς δηλώνουν ἄσχετοι μέ τήν πίστη στόν Χριστό, θεωροῦν ὡς πρόοδο τήν εἰσαγωγή ἠλεκτρονικῶν δεσμῶν στήν κοινωνία, ἐπιβραβεύουν μέ νομοσχέδια βδελυκτές ἀνηθικότητες ἕως καί αὐτῆς τῆς υἱοθεσίας παιδιῶν ἀπό ὁμοφυλόφιλους, αὐτόματα διαζύγια, ἐκτρώσεις, διακοπῆ προσευχῆς καί ἐκκλησιασμοῦ στά σχολεῖα, ἀπαγόρευση τῶν εἰκόνων στά δημόσια κτίρια, καύση τῶν νεκρῶν καί πολλά ἀκόμη.
Κ. Ὑπουργέ θά θέλαμε νά σᾶς ἐπισημανωμε ὅτι ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί δέν μποροῦμε νά παραλάβουμε μία τέτοια ταυτότητα διότι τό εὐαγγέλιο στό ὁποῖο πιστεύουμε καί ἐφαρμόζουμε μᾶς προειδοποιεῖ γιά τήν ἔλευσή της ἀπό ἀντιχριστες δυνάμεις τοῦ κακοῦ καί μᾶς προειδοποιεῖ γιά τά ἐπερχόμενα γιά ὅσους θά λάβουν ἕνα τέτοιο μέσον ἀπαραίτητο γιά κάθε συναλλαγή τό ὁποῖο θά ἔχει ὀνόματα ἤ ἀριθμούς-σύμβολα ἤ τίς εἰκόνες τῶν Θηρίων πού ἀρνοῦνται καί ἀντιμάχονται κάθε τί πού ἔχει Χριστό στήν ζωή μας.
Ζητοῦμε λοιπόν τήν μή ἐφαρμογή ἑνός τέτοιου μέσου πού περιορίζει τίς ἐλευθερίες μας καί πλήττει τήν συνείδησή μας ἀλλά καί τίς ἐπερχόμενες γενεές. Ἐάν θέλουν κάποιοι νά παραλάβουν ἠλεκτρονικές κάρτες μέ τά βιομετρικά τους στοιχεῖα σέ microchips ἄς τό κάνουν, ἀκόμα ἄν θέλουν θά μποροῦν καί νά τά ἐμφυτεύσουν εὐκολότατα πλέον μέσα τούς (βλ. Σουηδία) τό λέει ἡ ἄγ Γραφή 2000 χρόνια πρίν. Κ. Ὑπουργέ, ἐμεῖς ὡς χριστιανοί δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε αὐτή τήν ἐπιβολή, μέ ὅτι αὐτό συνεπάγεται γιά μας. Ἐγείρεται θέμα συνειδησιακό, καταπιέζονται τά θρησκευτικά μας πιστεύω.
Ὑπηρετήσαμε τήν πατρίδα, βάλαμε πένθιμα ράσα καί βγήκαμε στήν ἔρημο γιά νηστεία καί προσευχή. Δέν σᾶς ζητήσαμε τίποτε, οὔτε μισθό, οὔτε ἐξυπηρετήσεις καί βρῆκαν τώρα ἐσᾶς, σᾶς δέσανε μέ ὑπογραφές μνημονίων καί σᾶς ἀναθέσανε νά μᾶς φορτώσετε ὅλους μέ ἕναν microcotroler ποῦ θά ἐνημερώνει τούς servers τούς μέ κάθε προσωπικό μας στοιχεῖο;
Αὐτή ἡ ἀνοικτή ἐπιστολή ὅπως καί αὐτή τοῦ 2010 πρός τόν τότε ὑπουργό (ἐπισυνάπτεπται) εἶναι τεκμήρια γιά νά καταφύγουμε στήν νομική ὁδό γιά τήν ἀπαλλαγή μας ἄν χρειαστεῖ.
Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ οἱ χριστιανοί βάλλονται πανταχόθεν. Ἐπειδή πιστεύουν στόν Ἀληθινό Θεό.
-Στήν χώρα μας ἄν εἶσαι μουσουλμάνος μετανάστης, ἐπιδοτεῖσαι μέ μηναῖο εἰσόδημα δωρεάν σπίτι, ρεῦμα καί νερό.
-Στήν χώρα μας ἄν εἶσαι δηλωμένος Ἑβραῖος στήν Συναγωγή δέν ὑποβάλλεις φορολογική δήλωση.
-Στήν χώρα μας ἄν κρατᾶς ἑλληνική σημαία καί ὑποστηρίζεις τίς παραδόσεις καί τόν τόπο σου, χαρακτηρίζεσαι ἐθνικιστής καί φασίστας.
-Στήν χώρα μας οἱ βουλευτές δέν πληρώνουν φόρους, συνταξιοδοτοῦνται ἄμεσα, δέν διώκονται. Λόγω κομματικῆς πειθαρχίας ἀναγκάζονται ἐβιαστικᾶ καί ψηφίζουν νομοσχέδια πού ὁδηγοῦν σέ αὐτοκτονίες (=Μνημόνια), διαλύουν τίς οἰκογένειες (=Αὐτόματο διαζύγιο), κάνουν εὔκολη τήν ἔκτρωση (=νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων). Ἡ εὐθύνη τους, ὅσων τά ψήφισαν, ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλη καί ἡ τιμωρία τούς ὀλέθρια, ἄν δέν μετανοήσουν.
Ὄχι κύριε ὑπουργέ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.
Γνωρίζουμε ὅτι στήν Εὐρώπη, Βρετανία, Αὐστραλία, Φιλᾶν διά, Νορβηγία δέν παίρνουν ἤλ. ταυτότητες καί στήν Γερμανία, Αὐστρία, Ἰταλία, Ὀλλανδία καί εἶναι προαιρετικές. Σέβονται τήν ἐλευθερία τῶν πολιτῶν τῶν, δέν τούς θεωροῦν καταζητούμενους πρός παρακολούθηση.
Θά μᾶς καταντήσετε, μέσα στήν χώρα μας νά ζητοῦμε προστασία ἀντιρατσιστικῶν νόμων, ὅπως κάνουν οἱ Ἰεχωβάδες ἀρνούμενοι νά πάρουν ὄπλα στόν στρατό.
Εἶναι τά νέα μαρτύρια τῶν Χριστιανῶν. Ἄς ἐλπίσουμε ὅτι δέν θά γίνει τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά. Εἶναι στό χέρι σας.
Κλείνοντας κ Ὑπουργέ σᾶς παραθέτουμε ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τίς προφητικές νουθεσίες τοῦ Ἁγίου τῶν ἡμερῶν μας, τοῦ π. Παϊσίου ἀπό βιβλίο πού ἐκδόθηκε τό 1996.
«Ἐπέβαλαν (καί θά ἐπιβάλλουν) στή χώρα μᾶς ἕνα πολύ μεγάλο ἐξωτερικό δημόσιο χρέος, τόσο μεγάλο πού, ὄχι μόνον νά μή μποροῦμε νά τό ξεχρεώσουμε, ἀλλά οὔτε τούς τόκους αὐτοῦ τοῦ δανείου νά μήν προλαβαίνουμε» μέ αὐτό καταφέρνουν μέ εὔλογη δικαιολογία νά ἐπιβάλλουν στό λαό ἕνα οἰκονομικό πρόγραμμα ἐξόντωσης, ἕως ἐσχάτων. Θά ἐπιβάλλουν συνεχῶς νέα οἰκονομικά μέτρα, δυσβάστακτα, φόρους ἀσήκωτους καί πάρα πολλά ἄλλα μέτρα, ἔτσι ὥστε νά κάνουν τό λαό νά ἀγανακτήσει. Καί τί θά πετύχουν μέ αὐτό; Ἀκοῦστε: Ὁ λαός καταπιεζόμενος ἀπό τά δυσβάστακτα οἰκονομικά μέτρα θά ζητάει κάποια στιγμή νά ξανασάνει, ἀλλά αὐτή τή στιγμή δέν πρόκειται νά τοῦ τή χαρίσουν ποτέ, παρά μόνον ἕως ὅτου σκύψει τό κεφάλι τοῦ ἐντελῶς στό ἔδαφος, δηλώνοντας τέλεια ὑποταγή στό καινούργιο τους σύστημα Θά λένε: Ἔχετε δίκιο πού διαμαρτύρεσθε, ὅμως ἔχετε μεγάλο ἐξωτερικό χρέος καί αὐτοί πού ἔχουν πολλά λεφτά φοροδιαφεύγουν» γιά νά μή σᾶς ἐπιβάλλουμε ἄδικα μεγάλους φόρους κτλ. πρέπει νά ἀποδεχθεῖτε τό τέλειο σύστημα ἠλεκτρονικοῦ οἰκονομικοῦ ἐλέγχου. Ἔτσι ὥστε νά βλέπουμε ποιοί εἶναι οἱ νομοταγεῖς πολίτες καί ποιοί οἱ φοροφυγάδες. Ταυτόχρονα θά παρέχουν μέσω τοῦ ἠλεκτρονικοῦ οἰκονομικοῦ συστήματος πολλές διευκολύνσεις. Μέ ὅλα αὐτά μας ἀποπροσανατολίζουν γιά νά μπορέσουν μέ πολύ εὔσχημο τρόπο καί χωρίς νά γίνουν ἀντιληπτοί νά μποῦν στό σπίτι μας. Νά γνωρίζετε ὅτι θά ἀσκήσουν πιέσεις μέ πολλούς τρόπους, ἰδιαίτερα στούς πολιτικούς μας ἄρχοντες. Ἐμεῖς ὅμως ἄς μή βλέπουμε τούς δικούς μας πολιτικούς, ἀλλά αὐτούς πού τούς τά ἐπιβάλλουν ἀπό τό παρασκήνιο μέ τή βία, ὕπουλα καί ἐξαπατώντας τους». (τό ἀνωτέρω ἀπόσπασμα εἶναι ἀπό τό βιβλίο «Σκεῦος ἐκλογῆς», ἔκδοση 1996, σέλ. 421)
Μον. Πρόδρομος Γρηγοριάτης
63086, Καρυές Ἁγίου Ὅρους
Πηγή: Άγιον Όρος, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
«Μέσα στήν γενική σύγχυση, πού ἐπικρατεῖ στήν Χώρα μας, κυκλοφοροῦν ἔντονες φῆμες, οἱ ὁποῖες τόν τελευταῖο καιρό ἔχουν ἐνταθῆ, ὅτι ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση προτίθεται νά λύσῃ καί τό «Ἀλβανικό». Ὅπως, μάλιστα, ἐδήλωσε ὁ ΥΠ.ΕΞ. κ. Νῖκος Κοτζιᾶς, «προτοῦ φύγω γιά διακοπές, θά ἔχω λύσει καί τό Ἀλβανικό». Στήν συνέχεια, ὁ Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας – μετά τίς τελευταῖες ἐπαφές πού εἶχε στίς Βρυξέλλες, καί μετά τόν καθορισμό τῆς Α.Ο.Ζ. πού θά γίνῃ μέ τήν Ἀλβανία - εἶπε ὅτι δύο πράγματα ἔχουν ἀπομείνει γιά διευθέτηση: «Ἡ ἄρση τοῦ ἐμπολέμου καί ὁ καθορισμός τῶν ἀλβανικῶν συνόρων». Τόσο οἱ δηλώσεις τοῦ κ. Κοτζιᾶ, ὅσο καί ἐκεῖνες τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἦλθαν σάν ἐπιστέγασμα τῶν ὅσων εἶχε πεῖ ὁ Γιοχάνες Χάν «γιά ἀλλαγή τῶν Ἑλληνοαλβανικῶν συνόρων»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 23ῃ Ἰουλίου 2018
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κύριος ΑΝΔΡΕΑΣ, ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις:
«Μέσα στήν γενική σύγχυση, πού ἐπικρατεῖ στήν Χώρα μας, κυκλοφοροῦν ἔντονες φῆμες, οἱ ὁποῖες τόν τελευταῖο καιρό ἔχουν ἐνταθῆ, ὅτι ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση προτίθεται νά λύσῃ καί τό «Ἀλβανικό». Ὅπως, μάλιστα, ἐδήλωσε ὁ ΥΠ.ΕΞ. κ. Νῖκος Κοτζιᾶς, «προτοῦ φύγω γιά διακοπές, θά ἔχω λύσει καί τό Ἀλβανικό». Στήν συνέχεια, ὁ Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας – μετά τίς τελευταῖες ἐπαφές πού εἶχε στίς Βρυξέλλες, καί μετά τόν καθορισμό τῆς Α.Ο.Ζ. πού θά γίνῃ μέ τήν Ἀλβανία - εἶπε ὅτι δύο πράγματα ἔχουν ἀπομείνει γιά διευθέτηση: «Ἡ ἄρση τοῦ ἐμπολέμου καί ὁ καθορισμός τῶν ἀλβανικῶν συνόρων». Τόσο οἱ δηλώσεις τοῦ κ. Κοτζιᾶ, ὅσο καί ἐκεῖνες τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἦλθαν σάν ἐπιστέγασμα τῶν ὅσων εἶχε πεῖ ὁ Γιοχάνες Χάν «γιά ἀλλαγή τῶν Ἑλληνοαλβανικῶν συνόρων»…
Ἐπειδή ξεσήκωσαν θόρυβο οἱ παραπάνω δηλώσεις (καί μάλιστα τοῦ Πρωθυπουργοῦ), τό Μέγαρο Μαξίμου θορυβήθηκε. Καί δικαιολογῶντας τόν κ. Τσίπρα εἶπε ὅτι ἁπλῶς θά γίνῃ ἕνα … καθάρισμα τῶν πυραμίδων ἀπό τά ἀγριόχορτα καί τά βάτα!!!
Ἀλλά τόσο φαιδρές δηλώσεις γιά ἕνα τόσο σοβαρό θέμα ὅπως εἶναι τό Βορειοηπειρωτικό –διότι περί αὐτοῦ πρόκειται– προκαλοῦν, πέρα ἀπό τόν γέλωτα, καί τήν ἀγανάκτηση κάθε Ἕλληνα, πού πονάει γιά τό συνεχιζόμενο δυστυχῶς δρᾶμα τῶν χιλιοπροδομένων ἀδελφῶν μας τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Ἐμεῖς, δηλαδή ὁ Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.), ἡ Συντονιστική Φοιτητική Ἕνωση Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος (Σ.Φ.Ε.Β.Α.) καί ἡ ἐλαχιστότητά μου, τέτοιου εἴδους «λύσεις», πού λαμβάνονται κυριολεκτικά στό γόνατο, κάτω ἀπό τήν πίεση τῶν Ἰσχυρῶν τῆς γῆς, δέν τίς δεχόμαστε. Προσωπικῶς δέ, διαμαρτύρομαι ἐντόνως. Διότι, ἡ Ἀλβανία, ἀπό τό 1990, πού ἔπεσαν τά ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα τῶν συνόρων, ἐνῶ λαμβάνει συνεχῶς βοήθεια ἀπό τήν Ἑλλάδα σέ χρήματα καί σέ ποικίλο τεχνικό ἐξοπλισμό, ἀκόμη καί σέ τεχνογνωσία, ἐν τούτοις ὅμως καλλιεργεῖ συνεχῶς τήν ἰδέα τῆς «Μεγάλης Ἀλβανίας» εἰς βάρος τῆς Χώρας μας.
Γι’ αὐτό, ἀπευθυνόμενος - ἀπό τό ἐθνικό μου μετερίζι – πρός τόν πολιτικό κόσμο, τήν πνευματική ἡγεσία, τήν φοιτητική καί ἐργαζόμενη νεολαία καί τούς ἐν Ἑλλάδι Βορειοηπειρῶτες, τούς φωνάζω μέ ὅλη τήν δύναμη τῶν πνευμόνων μου: Ξυπνῆστε ἀπό τήν ραστώνη, ἀφῆστε τήν θανάσιμη ἐπανάπαυση ἤ καί τήν ἀδιαφορία. Ἡ Βόρειος Ἤπειρος κινδυνεύει τά ἔσχατα. Τά ἀνόσια σχέδια δέν πρέπει νά περάσουν. Ἡ προδοσία πού ἔγινε μέ τήν δῆθεν «λύση» στό Σκοπιανό, δέν πρέπει μέ κανένα τρόπο νά ἐπαναληφθῇ στό Βορειοηπειρωτικό. Σᾶς παρακαλῶ καί σᾶς ἱκετεύω μέ δάκρυα στά μάτια, νά ἀγωνιστοῦμε ὅλοι, ὅπως ὁ καθένας μπορεῖ, ὥστε καί μέ τήν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Θεοτόκου νά γίνῃ αὐτό πού τώρα φαίνεται ἀκατόρθωτο: Ἡ σωτηρία τῆς Βορείου Ἠπείρου καί ἡ Ἕνωσή της μέ τήν Ἑλλάδα μας».
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Σε ένα άρθρο της 10ης Μαρτίου του 2017, αναφέρθηκα στην Abby Johnson, πρώην Διευθύντριας Εγκαταστάσεων Αμβλώσεων της Planned Parenthood, και έγραψα σχετικά με το πώς η ίδια και άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα των αμβλώσεων είχαν εφιάλτες αφού εγκατέλειψαν τη βιομηχανία των αμβλώσεων. Πολλοί από τους πρώην εργαζομένους έχουν φρικώδεις μνήμες ιδίως από τη διαδικασία να συνενώνουν τα μέλη εμβρύων μετά την άμβλωση. Η διαδικασία αυτή λαμβάνει χώρα μετά την άμβλωση έτσι ώστε οι εργαζόμενοι στην κλινική των αμβλώσεων να μπορούν να βεβαιώσουν ότι κανένα από τα μέλη του εμβρύου (χέρια, πόδια, κομμάτια του κρανίου, κ.λ.π.) δεν έχει μείνει μέσα στο σώμα της μητέρας· οιαδήποτε απομεινάρια θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια θανατηφόρα λοίμωξη.
Όμως, δεν είναι μόνο οι εργαζόμενοι στις αμβλώσεις που τραυματίζονται ψυχολογικά από τη θέα των νεκρών εμβρύων μετά την άμβλωση. Στην περίπτωση που τα μέλη των βρεφών δεν πωληθούν, ή δεν απορριφθούν μέσω του αποχετευτικού συστήματος, αποστέλλονται σε Παθολογοανατόμους, οι οποίοι και τα μελετούν.
Σε ένα Φόρουμ για Παθολογοανατόμους, μια ανάρτηση αναφέρει την εμφάνιση τρομακτικών ονείρων που προκλήθηκαν από τη διαχείριση του σώματος ενός εμβρύου μετά από όψιμη άμβλωση, και προβάλλει την αντίδραση του βοηθού ιατρού καθώς εγκαταλείπει την αίθουσα σοκαρισμένος.
Το LifeNews παραθέτει τη μαρτυρία του Παθολογοανατόμου:
«Ένα περιστατικό πραγματικά με τρέλλανε. Αφορούσε σε ένα αρσενικό βρέφος 24 και κάτι εβδομάδων, που ζύγισε το λιγότερο 1,3 κιλά. Είχε αρχίσει να αποσυντίθεται γιατί το υπόλοιπο επιστημονικό προσωπικό το φοβόταν, και δεν αστειεύομαι καθόλου. Τότε, ο Διευθυντής Προσωπικού έδωσε εντολή σε εμένα να ασχοληθώ με αυτό το περιστατικὀ μια και εγώ ήμουν ο ΑΝΣ (αναθεματισμένος νέος συνεργάτης) και έτσι αναγκάστηκα να ξεκινήσω να δουλεύω στο περιστατικό.
Αρχικά, τράβηξα δύο καλοσχηματισμένους βραχίονες και στη συνέχεια τον ακέφαλο κορμό. Το κεφάλι βρισκόταν στον πάτο του δοχείου, και όταν το τράβηξα είδα ότι είχε μια έκφραση τέτοιου ακραίου τρόμου που με αναστάτωσε σε υπερθετικό βαθμό, όπως και ο βοηθός μου που όταν το είδε έφυγε τρέχοντας, παραιτήθηκε από την εργασία του, και τελικά υπέβαλλε τα χαρτιά του για αναπηρική σύνταξη (και δεν αστειεύομαι καθόλου πάνω σε αυτό)! Η εικόνα του προσώπου του έδινε την αίσθηση ενός ακέφαλου κραυγάζοντος μωρού, που έδειχνε σα να είχε γεννηθεί για ένα κλάσμα δευτερολέπτου μόνο και μόνο για συνειδητοποιήσει ότι κάποιος το τεμάχιζε και πρόλαβε ίσα-ίσα να αφήσει μια κραυγή αγωνίας. Η ιστορία του περιστατικού κυκλοφόρησε εντόνως στο τμήμα…
Λίγο καιρό μετά το περιστατικό, ξύπνησα απο τον εφιάλτη λουσμένος με κρύο ιδρώτα να κιαι έχοντας βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να κατουρηθώ πάνω μου…»
24 εβδομάδων
Η θέα του δολοφονημένου εμβρύου ήταν τόσο τρομακτική που δυο έμπειροι επαγγελματίες του χώρου της υγείας συνηθισμένοι να δουλεύουν με ανθρώπινα λείψανα, κλονίσθηκαν σοβαρά. Ο ένας από τους δύο είχε απαίσια όνειρα· ο άλλος εγκατέλειψε την εργασία του και δεν επανήλθε ποτέ. Ο βοηθός υπέστει τέτοιο νευρικό κλονισμό ώστε κατέληξε να έχει ψυχολογικά προβλήματα –κατά πάσα πιθανότητα διαταραχή μετατραυματικού stress– εξαιτίας των οποίων κρίθηκε ανίκανος προς εργασία και αναγκάστηκε να διαβιεί με επιδόματα ανικανότητας.
Οι αμβλώσεις ολοκληρώνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί κάποιος έξω από τον ιατρικό επαγγελματικό χώρο να γίνει μάρτυρας της σφαγής μιας άμβλωσης. Μία από τις εξαιρέσεις αφορά στην περίπτωση που τα μέλη των εμβρύων μετά από έκτρωση εντοπίζονται σε κάδους αποριμάτων ή σε σκουπιδοντενεκέδες έξω από εγκαταστάσεις αμβλώσεων. Η δημοσιογράφος της Live Action Carole Novielli, δημοσίευσε σχετικές φωτογραφίες εμβρύων μετά από άμβλωση στο ιστολόγιο που διατηρεί. Μαζί με άλλους οπαδούς υπέρ της ζωής τα βρήκαν στον κάδο απορριμάτων έξω από μια εγκατάσταση για αμβλώσεις.
Τα βρέφη ήταν σε μικρά βάζα, τυλιγμένα σε σάκους από γάζες. Τα πρώτα βάζα που ανοίχτηκαν από τη Novielli περιείχαν κομμάτια σάρκας σε μη αναγνωρίσιμα μέλη γιατί τα βρέφη ήταν πολύ νεαρά. Αργότερα όμως:
Και τότε… καθώς πραγματοποιούσε τομή σε ένα από τους σάκους γάζας έγινε η αποκάλυψη. Εμφανίστηκε ο πλήρως σχηματισμένος βραχίονας ενός μωρού από άμβλωση. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν ένα σκέλος, ακόμα ένα σκέλος, τα πλευρά, το κρανίο, κ.λ.π. Καθώς το ανασκάλεμα των σάκων συνεχιζόταν μπορούσαμε να δούμε τα ιατρικά αρχεία των γυναικών των οποίων τα παιδιά βρισκόταν εκεί διαμελισμένα.
Ο ψυχρός γυναικολόγος είχε ξεφορτωθεί τα σωματάκια των νεκρών βρεφών πετώντας τα στον κάλαθο των αχρήστων μαζί με τα ιατρικά αρχεία της μητέρας τους χωρίς την παραμικρό ενδιαφέρον ή ανησυχία.
Στον πυθμένα της σακούλας βρήκαμε ένα μεγάλο πόδι, το οποίο ένας Παθολογοανατόμος επιβεβαίωσε αργότερα ότι προερχόταν από ένα αγέννητο βρέφος περίπου στον πέμπτο μήνα της εγκυμοσύνης.
Είναι σε συμβάντα σαν και αυτό, που η ασχήμια των αμβλώσεων ξεσκεπάζεται σε όσους είναι εκτός της βιομηχανίας. Απλοί, καθημερινοί πολίτες μπορούν τότε να δουν τι ακριβώς είναι η άμβλωση και ποιόν πραγματικά τραυματίζει. Όμως, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιστάσεων, τα βρέφη που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί δολοφονούνται και τα σώματά τους γίνονται αντικείμενα διαφόρων χειρισμών πίσω από κλειστές πόρτες, εκεί που το ευρύ κοινό δεν μπορεί να δει.
Επειδή αυτές οι δολοφονίες λαμβάνουν χώρα κεκλεισμένων των θυρών και όχι στο μέσο μιας πλατείας, είναι εύκολο για το κοινωνικό σύνολο να τις αγνοεί. Το αίμα των μωρών των αμβλώσεων δεν τρέχει στους δρόμους. Λίγοι έχουν δει από πρώτο χέρι τις αποδείξεις ότι βρέφη δολοφονούνται καθημερινά στη χώρα μας (εννοεί τις Η.Π.Α.).
Για αυτό το λόγο οι οπαδοί της ζωής του εμβρύου, πρέπει να εκπαιδεύσουν τους υπόλοιπους. Διέδωσε ένα άρθρο υπέρ αυτής της ζωής· στείλε ένα γράμμα υπέρ της ζωής στο συντάκτη· εξέτασε την πιθανότητα να κάνεις μια ομιλία υπέρ της ζωής σε μια ενορία ή σε ένα σχολείο. Τα τρομακτικά δεδομένα σχετικά με τις αμβλώσεις είναι εκεί έξω. Εμείς είμαστε αυτοί που έχουν το καθήκον να τα γνωστοποιήσουμε στο ευρύ κοινό.
Πηγή: liveaction.org
Η απέλαση διπλωματών είναι κορυφαία και συνάμα ακραία πράξη στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ δυο χωρών. Όταν δε η απέλαση γίνεται από μια μικρή χώρα και αφορά διπλωμάτες μεγάλης δύναμης, το ζήτημα λαμβάνει άλλες διαστάσεις.
Πότε μια χώρα καταφεύγει στο μέτρο της απέλασης;
Όταν διπλωμάτης που είναι διαπιστευμένος στη χώρα αυτή συλλαμβάνεται να προβαίνει σε πράξεις που αντίκεινται στη διπλωματική ιδιότητα και στρέφονται εναντίον της χώρας που τον φιλοξενεί. Για παράδειγμα, πριν από λίγα χρόνια οι αρμόδιες ελληνικές Αρχές έπιασαν στην κυριολεξία στα πράσα κορυφαίο διπλωμάτη μεγάλης συμμάχου χώρας να παίρνει απόρρητα έγγραφα από γυναίκα υπάλληλο του υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία διατηρούσε και ιδιαίτερη σχέση. Σημειώνεται ότι η κυρία αυτή υπηρετούσε σε νευραλγική θέση του ΥΠΕΞ.
Μετά την αποκάλυψη δεν ζητήθηκε η απέλαση του κορυφαίου αυτού διπλωμάτη και επιλέχτηκε η μέθοδος της αθόρυβης αναχώρησής του από την Ελλάδα, για να μη διαταραχτούν οι σχέσεις των δυο συμμάχων χωρών! Από την άλλη πλευρά, η εν λόγω κυρία παρέμεινε στη θέση της και δεν είχε καμία επίπτωση στην υπηρεσιακή της κατάσταση η κατασκοπεία που διενεργούσε εναντίον της πατρίδας μας.
Οι λόγοι ήταν δύο. Ο ένας ότι έχει τη στήριξη ισχυρών κέντρων. Ο άλλος, επειδή η αποκάλυψη της δράσης της θα δημιουργούσε σοβαρό πολιτικό πρόβλημα σε κάποιο κόμμα.
Μένουμε εκεί, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!
Πάμε τώρα στην υπόθεση της απέλασης των δύο Ρώσων διπλωματών και της απαγόρευσης εισόδου στην Ελλάδα σε άλλα δύο άτομα με ρωσική υπηκοότητα.
Καταρχάς πρέπει να σημειώσουμε ότι πρόκειται για κορυφαία πράξη, ανάλογη της οποίας δεν έχει καταγραφεί στη διπλωματική ιστορία της Ελλάδας, τουλάχιστον από μια μικρή έρευνα που έχω κάνει. Αυτό σημαίνει ότι για να κάνεις μια ενέργεια τέτοιας έκτασης και τέτοιας βαρύτητας, εναντίον μιας μεγάλης δύναμης όπως είναι η Ρωσία, θα πρέπει να έχουν κάνει τέρατα και σημεία οι Ρώσοι διπλωμάτες και τα πρόσωπα που «έφαγαν» την απαγόρευση.
Όμως, όταν διαπιστώνεις ότι ένας διπλωμάτης παρεκτρέπεται, τότε προηγείται το προφορικό διάβημα, μετά η νότα διαμαρτυρίας, και όταν η άλλη πλευρά επιμένει, τότε είναι σαν να σου λέει «απέλασέ με». Εξ όσων γνωρίζουμε, δεν υπήρξε αυτή η κλιμάκωση της αντίδρασής μας που να δικαιολογεί τις απελάσεις. Επίσης, όταν γίνονται προκλητικές και εχθρικές ενέργειες από διπλωμάτες μιας χώρας, τότε συνήθως αυτές διαρρέουν στον Τύπο και τα ΜΜΕ, για να ασκηθεί πίεση και να εκφραστεί η δυσφορία της φιλοξενούσας τον διπλωμάτη χώρας.
Ούτε αυτό έγινε, παρά μόνον, μίαν πρωίαν, ξυπνήσαμε και ακούσαμε ιστορίες για ανάμιξη της Ρωσίας στα συλλαλητήρια, για χρηματισμό εθνικιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων με σκοπό τη συμμετοχή τους και τη διοργάνωση συλλαλητηρίων, για απόπειρα εξαγοράς μητροπολιτών, δημάρχων και ενός αξιωματικού, ακόμα και για απόπειρα εξαγοράς βουλευτών και πτώση της κυβέρνησης.
Όμως όλα αυτά χωρίς να παρουσιάζεται κανένα πειστικό στοιχείο ή τεκμήριο.
Το χειρότερο, αυτή την κακοστημένη πολιτικοδιπλωματική φάρσα την υιοθέτησαν βουλευτές και στελέχη της κυβέρνησης και εκτόξευαν ουρανομήκεις ανοησίες.
Για παράδειγμα, όλα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ –ακόμα και εκείνα που είχαν φιλοξενήσει πρωτοσέλιδα του τύπου «60 εκατομμύρια μαύρα δολάρια για να επηρεάσουν συνειδήσεις υπέρ του Σχεδίου Ανάν» επικρίνοντας τις ΗΠΑ για ανάμιξη στις διαδικασίες του δημοψηφίσματος στην Κύπρο–, τώρα, χωρίς αιδώ, φιλοξένησαν επαίσχυντα πρωτοσέλιδα «για πληρωμένους πατριώτες με ρούβλια», για «Μακεδονομάχους επί πληρωμή» και άλλες τέτοιες αθλιότητες.
Για τα 60 εκατομμύρια των ΗΠΑ, που δόθηκαν σε ορισμένους από τους υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο και την Ελλάδα –μάλιστα πολλοί από εκείνους που ήταν διαπρύσιοι υποστηρικτές εκείνου του τερατουργήματος, ω του θαύματος υπέγραψαν και δήλωση υποστήριξης της προδοτικής Συμφωνίας των Πρεσπών– υπάρχουν αποδείξεις, συγκεκριμένα υπάρχουν επίσημες αναφορές που δημοσιεύθηκαν στα Wikileaks.
Για τα χρήματα που διέθεσαν οι Ρώσοι για να επηρεάσουν την ελληνική κοινή γνώμη, που από μόνη της είναι σε ποσοστό 80% αντίθετη στην προδοτική συμφωνία, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, παρά μόνο διαρροές στον ελληνικό Τύπο, για συνολικό ποσό 30 χιλιάδων ευρώ!
Τόση αθλιότητα. Επιχείρησαν να εκδικηθούν τους πολίτες για την υπερήφανη στάση τους στην προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, ενοχοποιώντας συλλήβδην όσους αντιστέκονται και όσους συμμετέχουν στα συλλαλητήρια, ως εν δυνάμει χρηματιζόμενους από τους Ρώσους.
Μάλιστα, ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης έφθασε στο σημείο να δηλώσει ότι «κάποιοι από τους συμμετέχοντες στα συλλαλητήρια ίσως… τα έπαιρναν».
Τέτοια αθλιότητα, τέτοιο και τόσο ξεπεσμό δεν γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος.
Όσο για τις γεωπολιτικές πτυχές των απελάσεων, θα τις εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
Πηγή: Pontos-News
Αν κάποιος αρχίσει να μελετά σε βάθος τον πλούτο της αρχαίας Ελληνική γραμματείας, χωρίς αγκυλώσεις νοητικές, εμμονές και εμπάθειες, αλλά απλά, συνετά και με ανοιχτό – φιλερευνητικό πνεύμα, θα διαπιστώσει, ότι είναι πάρα πολλά τα διαχρονικά μηνύματα και οι προειδοποιήσεις, για τον άνθρωπο και την ζωή του. Πληθώρα τέτοιων αναφορών υπάρχει στα κείμενα αυτά, τα οποία μάλιστα έχοντας μέσα τους τον σπερματικό Ορθόδοξο Λόγο, αποκτούν άλλη διάσταση και πολύ μεγάλη αξία φυσικά.
(ΘΗΒΑΪΚΟΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΎΚΛΟΣ – ΓΕΝΟΣ ΛΑΒΔΑΚΙΔΩΝ
Τραγωδίες : Οιδίπους Τύραννος , επί Κολονώ και Επτά επί Θήβας)
Αν κάποιος αρχίσει να μελετά σε βάθος τον πλούτο της αρχαίας Ελληνική γραμματείας, χωρίς αγκυλώσεις νοητικές, εμμονές και εμπάθειες, αλλά απλά, συνετά και με ανοιχτό – φιλερευνητικό πνεύμα, θα διαπιστώσει, ότι είναι πάρα πολλά τα διαχρονικά μηνύματα και οι προειδοποιήσεις, για τον άνθρωπο και την ζωή του. Πληθώρα τέτοιων αναφορών υπάρχει στα κείμενα αυτά, τα οποία μάλιστα έχοντας μέσα τους τον σπερματικό Ορθόδοξο Λόγο, αποκτούν άλλη διάσταση και πολύ μεγάλη αξία φυσικά.
Η αρχαία Ελληνική τραγωδία, το κατεξοχήν θεραπευτικό και παιδαγωγικό μέσο της εποχής εκείνης, απετέλεσε εργαλείο στα χέρια των εμπνευσμένων Ελλήνων μεγάλων τραγωδών, για να μεταλαμπαδεύσουν προς τους πολίτες αξίες, ιδανικά, αρετές, παιδεία και το κυριότερο την Θεοσέβεια ως την ύψιστη αρετή για τον άνθρωπο. Πρόκειται για στοιχεία τα οποία είναι ζυμωμένα με την Ρωμαίικη προσέγγιση του γένους μας και το κυριότερο με την Πίστη μας, δηλωτικά της ενιαίας ιστορικής μας συνέχειας και παρουσίας στον παγκόσμιο πολιτισμό, ως λαμπρού φωτοδότη και πνευματικού σημείου αναφοράς.
Δύο από τους τρείς μεγάλους τραγικούς ποιητές τους Ελληνικού γένους μας, ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής, από τα βάθη της ιστορίας μας στέλνουν διαχρονικά μέχρι τις ημέρες μας, ένα μήνυμα το οποίο χρήζει μεγάλης προσοχής, όπως το αποτύπωσαν μέσα από τις τραγωδίες τους και αφορά στην αμαρτία της παιδοφιλίας, ομοφυλοφιλίας και τις γενικότερες καταστρεπτικές επιδράσεις των ανόσιων πράξεων αυτών στις ζωές των ίδιων των ανθρώπων αλλά και στους απογόνους τους καθώς και στις πόλεις στις οποίες κατοικούν.
Ας κάνουμε στο σημείο αυτό μία αναφορά σύντομη και απλή για να δούμε εξ αρχής την ιστορία, η οποία αφορά την αρχαία πόλη των Θηβών και μετά να προχωρήσουμε στα όποια συμπεράσματα.
Τα πρόσωπα, τα οποία μετέχουν είναι οι εξής :
- Λάβδακος
- Λάιος
- Οιδίπους
- Ιοκάστη
- Κρέων
- Αντιγόνη, Ισμήνη, Ετεοκλής και Πολυνείκης
Ο Λάβδακος ήταν βασιλιάς των Θηβών, εγγονός του Κάδμου και ιδρυτού των Θηβών.
Ο Λάβδακος είναι πατέρας του Λάιου, ο οποίος Λάιος αναλαμβάνει με την σειρά του την βασιλεία.
Ο Λάιος όμως πρίν αναλάβει την βασιλεία διέμενε φιλοξενούμενος στην Ηλεία, στον βασιλιά Πέλοπα. Ο Πέλοπας είχε έναν μικρό ανήλικο γιο, τον Χρύσιππο. Ο Λάιος ερωτεύθηκε τον ανήλικο Χρύσιππο και τελικά τον βίασε. Ο μικρός όμως Χρύσιππος από την ντροπή και την θλίψη του αυτοκτόνησε.
Ο Λάιος μετά από την πράξη του αυτή φοβήθηκε την αντίδραση του Πέλοπα, πατέρα του Χρύσιππου και έτσι έφυγε και επέστρεψε στην Θήβα, όπου αργότερα έγινε βασιλιάς των Θηβών.
Ο Πέλοπας στεναχωρημένος και οργισμένος για τον άδικο χαμό του γιου του καταριέται τον Λάιο να μην αποκτήσει παιδιά και αν ποτέ κάνει να πεθάνει από το χέρι του γιου του. Η ευχή του εισακούστηκε από του Θεούς, επειδή η ενέργειά του Λάιου να βιάσει το ανήλικο αγοράκι αποτέλεσε ύβρη τόσο για τους Θείους Νόμους όσο και για τους ανθρώπινους.
Ο Λάιος έγινε βασιλιάς των Θηβών και νυμφεύθηκε την Ιοκάστη, η οποία ήταν κόρη του Μενοικέα και δισέγγονη του Εχίονα, ενός εκ των πέντε σπαρτών ( σπαρτοί, ήταν τα μυθικά τέρατα που φύτρωσαν στην γή από τα δόντια της κάτω σιαγόνας ενός δράκοντα που σκότωσε ο Κάδμος πρίν ιδρύσει την Θήβα ).
Όσο περνούσε ο καιρός ο Λάιος δεν μπορούσε να κάνει παιδιά. Ρωτάει τότε το μαντείο των Δελφών, αν θα κάνει παιδιά και μάλιστα διάδοχο. Τότε η Πυθία του απαντάει, ότι αν κάνει διάδοχο, θα βρεί τον θάνατο από τον διάδοχό του. Έτσι ο Λάιος απέφευγε να έχει επαφές με την γυναίκα του την Ιοκάστη, χωρίς όμως και να της αποκαλύψει τον χρησμό από το μαντείο.
Όμως η Ιοκάστη (η οποία κατήγετο από τους σπαρτούς) μία μέρα μέθυσε τον σύζυγό της Λάιο και ήλθε σε επαφή μαζί του και έτσι γέννησε τον Οιδίποδα. Ο Λάιος επειδή φοβήθηκε, τρύπησε τα πόδια του Οιδίποδα και τον έδωσε όσο ήταν ακόμα μωρό σε έναν υπηρέτη να τον εγκαταλείψει στον Κιθαιρώνα. Ο υπηρέτης όμως το λυπήθηκε το μωρό και το έδωσε στο βασιλικό ζευγάρι της Κορίνθου, οι οποίοι από συμπόνοια και αγάπη το υιοθέτησαν και το μεγάλωναν σαν δικό τους.
Κάποια μέρα όμως ο Οιδίποδας έμαθε τυχαία, ότι είναι υιοθετημένος και έτσι φεύγει από την Κόρινθο και πάει στο μαντείο των Δελφών να μάθει πληροφορίες για την καταγωγή του. Εκεί μαθαίνει με συγκλονιστικό τρόπο, ότι είναι νόθος, ότι θα γίνει πατροκτόνος, αιμομίκτης και σύζυγος της πραγματικής του μητέρας και ότι τα παιδιά του θα προκαλέσουν πολλά κακά. Έτοιμος να καταρρεύσει αποφασίζει να μην επιστρέψει στην Κόρινθο, για να μην πραγματοποιηθούν αυτά που έμαθε.
Περιφέρεται στην Ελλάδα και ο δρόμος τον βγάζει σε ένα τρίστρατο έξω από την Θήβα όπου συναντάει τον πραγματικό πατέρα του Λάιο, ο οποίος συμπτωματικά θα πήγαινε στο μαντείο των Δελφών να μάθει τι απέγινε ο γιός του που παράτησε. Στο σημείο του δρόμου αυτό χωρίς να γνωρίζουν ο ένας την ταυτότητα του άλλου έρχονται σε συμπλοκή και ο Οιδίποδας τελικά σκοτώνει τον αληθινό του πατέρα τον Λάιο.
Μετά ο Οιδίποδας πηγαίνει στην Θήβα και λύνει το αίνιγμα της Σφίγγας, η οποία είχε βρεθεί εκεί ως συμφορά και σκότωνε τους περαστικούς, οι οποίοι δεν γνώριζαν το αίνιγμα. Για την επιτυχία του παίρνει για σύζυγό του Ιοκάστη, η οποία ήταν η πραγματική του μητέρα και αφού έρχεται σε επαφή μαζί της κάνει και τέσσερα παιδιά, τον Ετεοκλή, τον Πολυνείκη, την Ισμήνη και την Αντιγόνη, τα οποία ήταν συγχρόνως και αδέλφια του.
Μόλις όμως σκοτώθηκε η Σφίγγα, αφού ο Οιδίποδας έλυσε το αίνιγμα, έπεσε μεγάλος λοιμός στην Θήβα για επτά χρόνια, όσο δηλαδή ήταν βασιλιάς ο ίδιος ο Οιδίποδας. Πήγε τότε ο Κρέοντας, αδελφός της Ιοκάστης, να μάθει γιατί συμβαίνει αυτό και πώς θα φύγει ο λοιμός. Τότε μαθαίνει όλη την αλήθεια και την μεταφέρει στην πόλη, ότι αιτία είναι ο Οιδίποδας, ο οποίος κουβαλάει όλη αυτήν αμαρτία πάνω του.
Μόλις λοιπόν έρχονται στο φώς όλα τα γεγονότα και μαθαίνεται η αλήθεια, ο Οιδίποδας βγάζει τα μάτια του και φεύγει από την πόλη, ενώ η Ιοκάστη κρεμιέται και αυτοκτονεί.
Τα τέσσερα παιδιά και αδέλφια του Οιδίποδα έχουν επίσης άδοξο τέλος, όπως περιγράφεται στην τραγωδία Επτά επί Θήβας.
Συγκεκριμένα, ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης τα δύο αγόρια σκοτώνονται στην Έβδομη πύλη της Θήβας μεταξύ τους, ευρισκόμενα σε διένεξη.
Οι δύο κοπέλες έχουν τραγικό τέλος και αυτές. Η Αντιγόνη και ενώ προσπαθεί να φυλάξει την τιμή του νεκρού αδελφού της αυτοκτονεί, ενώ η Ισμήνη, η οποία ήταν ιέρεια της θεάς Αθηνάς, επίσης έχει άσχημο τέλος αφού βρίσκει τον θάνατο έχοντας συνευρεθεί σαρκικά μέσα σε ναό της Θεάς Αθηνάς με τον Περικλύμενο.
Αυτό είναι το τραγικό τέλος της γενιάς αυτής, η οποία κουβαλάει στην πλάτη της την αρχή και της συνέπειες μία αμαρτίας, η οποία γέννησε και άλλες πολλές αμαρτίες, οι οποίες κατέστρεψαν τόσο αυτούς που τις διέπραξαν αλλά και όσους συναναστράφηκαν μαζί τους καθώς επίσης και ολόκληρη την πόλη η οποία τους φιλοξενούσε.
Τόσο ο Σοφοκλής όσο και ο Αισχύλος μέσα από τα θέματα αυτά, τα οποία μας παρουσιάζουν στις τραγωδίες τους, καθιστούν σαφέστατα πολλά θέματα, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο.
Εντελώς συνοπτικά λοιπόν θα καταλήγαμε από τις ανωτέρω τραγωδίες του Σοφοκλή και του Αισχύλου στα εξής συμπεράσματα :
- Η ομοφυλοφιλία και τα συναφή με αυτή αμαρτήματα, όπως εν προκειμένω η παιδοφιλία, είναι πράξεις γεμάτες ύβρη προς το Θείο και προς την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, είναι αυτό που λέμε θανάσιμες αμαρτίες. Γεννούν και προκαλούν αμαρτία και θάνατο. Είναι παραβίαση τόσο του Θεϊκού Νόμου όσο και του ανθρώπινου νόμου, ο οποίος έχει θεσπιστεί σε μία πολιτεία.
- Οι αμαρτίες μεταφέρονται, όταν δεν εξαγνιστούν, και στις επόμενες γενεές μέχρι και τρίτης, ίσως και παραπέρα, μέχρι να λυθούν.
- Η αμαρτία επηρρεάζει όχι μόνο αυτούς που την διαπράττουν και τους απογόνους τους, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία και την πόλη μέσα στην οποία ζούν.
- Ο βασιλιάς, ηγέτης μίας χώρας-πόλης έχει χρέος να είναι ηθικά άμεμπτος και να υπακούει στο Θείο Θέλημα και να είναι Θεοσεβούμενος με Πίστη ή εν πάσει περιπτώσει να προσπαθεί να εξαγνίσει τα αμαρτήματά του, ώστε να μην επηρρεάσει αρνητικά κανέναν, ούτε κάν την πόλη του την ίδια και τους πολίτες, οι οποίοι είναι προεκτάσεις του.
- Χώρα, Πολιτεία και κοινωνία με ανήθικους ηγέτες και με θανάσιμα αμαρτήματα να συμβαίνουν στο εσωτερικό της, όπως η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία είναι καταδικασμένη να καταστραφεί ολοσχερώς και να ταλαιπωρείται από προβλήματα και δυστυχίες.
- Η παρακοή του Θείου Θελήματος οδηγεί στην απώλεια και την καταστροφή.
- Δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρα οικογένεια κάθετι, το οποίο δεν συμφωνεί με Τον Θεό και παρεκλίνει από το φυσιολογικό – κατά φύση πρότυπο, οικογένειας με άνδρα, γυναίκα δηλαδή πατέρα, μητέρα και τέκνα τα οποία είναι αποτέλεσμα κατά φύσιν συλλήψεως.
- Σίγουρα στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν φαινόμενα τέτοια, όμως δεν τα αναδείκνυε ούτε η κοινωνία ούτε και η επίσημη πολιτεία ως πρότυπα μίμησης ή έστω ως εξέλιξη θεσμών, οι οποίοι δήθεν είναι φυσιολογικοί και άρα χρήζουν της ανοχής μας. Αντιθέτως αποδεικνύεται, ότι ήδη από την αρχαία Ελλάδα οι αποκλίσεις αυτές ήταν κατακριτέες στο σύνολό τους και μάλιστα και κολάσιμες με βάση την αρχαία νομοθεσία. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Χρύσιππος από την ντροπή και την στενοχώρια του αυτοκτόνησε! Δεν καμάρωνε!
Με αυτήν την παιδεία γαλουχήθηκαν οι πρόγονοί μας στην αρχαία Ελλάδα και γι’ αυτό προχώρησαν, έφθασαν σε ύψη νοητικά και έμειναν στην Ιστορία ως φωτοδότες, αποτελώντας το σημείο αναφοράς για όλο τον παγκόσμιο πολιτισμό.
Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ότι οι Φωτισμένοι Άγιοι Πατέρες της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, είχαν αυτήν την κλασσική παιδεία και τις βάσεις αυτές! Οι αρχαίοι βέβαια δεν είχαν Την Αγιότητα και την Θεία Φώτιση των Πατέρων μας, αλλά τουλάχιστον έστω και έτσι είχαν εντοπίσει ήδη από πρό Χριστού την αλήθεια ορισμένων θεμάτων.
Σήμερα στην Ελλάδα του 2017, όπου η αμαρτία, η διαστροφή, η ασέλγεια και η απόκληση από το κατά φύσιν γίνονται επίσημοι νόμοι του κράτους και προβάλλονται ως πρότυπα μίμησης και ανοχής στα σχολεία απορώ πραγματικά τί θα συμβεί !Απορώ ποια θα είναι η εξέλιξη και το μέλλον!
Ελπίζω στο μεταξύ να μην γίνει εφαρμογή του Αντιρατσιστικού Νόμου και της σχετικής Ευρωπαϊκής Οδηγίας επάνω στα έργα των τραγικών ποιητών του Σοφοκλή και του Αισχύλου και καταργηθούν από το Υπουργείο Παιδείας ή Πολιτισμού οι τραγωδίες τους ως δήθεν μισαλλόδοξες και ρατσιστικές! Ας ελπίσουμε ότι σε αυτήν την τόσο «Δημοκρατική» κοινωνία που ζούμε, δεν θα διώκονται ως μισαλλόδοξες και ρατσιστικές οι αντίθετες απόψεις από αυτές που επιτάσσει η πολιτική ορθότητα της νέας εποχής! Ας ελπίσουμε, ότι ακόμη θα μπορούμε να γράφουμε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα!
Τι να κάνουμε όμως, αυτή είναι η Αλήθεια Της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, αυτή είναι η Αλήθεια της Ελληνικής πολιτισμικής ιστορίας του γένους μας από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα και Αυτήν Την Αλήθεια έχουμε χρέος να την εκφράζουμε με παρρησία, με θάρρος και με ευγένεια, όπως έκαναν θαρραλέα όλοι οι αγωνιζόμενοι Έλληνες πρόγονοί μας! Αυτό θα προσπαθούμε να κάνουμε!
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Παρασκηνιακές διαβουλεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη ενόψει του διαγωνισμού για την έκδοση των νέων ταυτοτήτων. Οι τεχνικές προδιαγραφές του εγγράφου έχουν καθοριστεί και, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, είναι ζήτημα ημερών το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να απευθύνει πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος στις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου παγκοσμίως. Το έργο έχει συνολικό προϋπολογισμό που αγγίζει τα 350 εκατ. ευρώ, καθώς εκτός των νέων ταυτοτήτων προβλέπει τη σύναψη συμφωνίας με τον ανάδοχο και για την έκδοση διαβατηρίων. Η σύμβαση με την εταιρεία που προμηθεύει με αναλώσιμα τη Διεύθυνση Διαβατηρίων λήγει τον Απρίλιο του 2019 και η ηγεσία του υπουργείου αποφάσισε να προχωρήσει σε λύση «πακέτο» για ταυτότητες και βιομετρικά διαβατήρια.
Κλειστή διαδικασία
Παρά την ιδιαίτερα υψηλή δαπάνη, η διαγωνιστική διαδικασία αποφασίστηκε να είναι κλειστή, προκειμένου αφενός να μη βγουν στον «αέρα» τα χαρακτηριστικά ασφαλείας του εγγράφου και αφετέρου επειδή η χρηματοδότηση του έργου θα γίνει από τα λεγόμενα «μυστικά» κονδύλια του υπουργείου. Ενδεικτικά, στο ΦΕΚ που δημοσιεύθηκε η κοινή υπουργική απόφαση (27 Απριλίου 2018), δεν γίνεται λεπτομερής αναφορά στις τεχνικές προδιαγραφές και στα χαρακτηριστικά ασφαλείας της νέας ταυτότητας. Εγείρουν επομένως ερωτήματα πληροφορίες που περιήλθαν στη διάθεση της «Κ», σύμφωνα με τις οποίες μέρος, εάν όχι το σύνολο, των «απόρρητων» τεχνικών προδιαγραφών βρίσκεται ήδη στα χέρια υποψήφιων «μνηστήρων» του έργου. Υπάρχουν μάλιστα υπόνοιες ότι η διαρροή των «απόρρητων» προδιαγραφών, πριν από την έναρξη της διαγωνιστικής διαδικασίας, έγινε με υπαιτιότητα της ίδιας της επιτροπής που τις καθόρισε.
Τι ακριβώς έχει συμβεί; Σύμφωνα με τα στοιχεία που είναι σε γνώση της εφημερίδας, στα μέσα Ιουνίου μια ελληνική εταιρεία που δραστηριοποιείται στον τομέα της πληροφορικής και της ασφάλειας απευθύνθηκε σε μεγάλη εταιρεία του εξωτερικού, με ειδίκευση στην παραγωγή υψηλής ποιότητας εγγράφων ασφαλείας (ταυτότητες, διαβατήρια, άδειες οδήγησης). Η επικοινωνία μεταξύ των δύο εταιρειών γίνεται μέσω email και αποσπάσματά της βρίσκονται στη διάθεση της «Κ». Οπως προκύπτει, είχε αναγνωριστικό χαρακτήρα και στόχο να διερευνηθεί το ενδεχόμενο σύμπραξης των δύο πλευρών προκειμένου να διεκδικήσουν από κοινού το έργο των 350 εκατ. ευρώ. Η ξένη εταιρεία θα έβαζε την τεχνολογία και η ελληνική τη γνώση της εγχώριας πραγματικότητας.
Εως εδώ τίποτα το μεμπτό. Στη συνέχεια όμως, ο διαχειριστής της ελληνικής επιχείρησης επισημαίνει στον συνομιλητή του ότι η εταιρεία που εκπροσωπεί αποτελεί προνομιακό συνεργάτη της αστυνομίας, καθώς επί σειράν ετών υλοποιεί για λογαριασμό της άλλοτε μικρότερα και άλλοτε μεγαλύτερα έργα. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι, χάρη σ’ αυτή την «ειδική» σχέση, τα στελέχη της εταιρείας απέκτησαν πρόσβαση στα μέλη της επιτροπής που καθόρισε τις τεχνικές προδιαγραφές του εγγράφου και, προς ενίσχυση των ισχυρισμών του, επισυνάπτει αποσπάσματα των προδιαγραφών αυτών ζητώντας από τον αποδέκτη να του απαντήσει εάν η εταιρεία του μπορεί ή όχι να φέρει εις πέρας το έργο. «Σου προωθώ τις προδιαγραφές για τις ελληνικές ταυτότητες, όπως συμφωνήσαμε», του αναφέρει χαρακτηριστικά.
Τα χαρακτηριστικά
Στο κείμενο των προδιαγραφών υπάρχουν λεπτομερείς αναφορές στα χαρακτηριστικά της νέας ταυτότητας. Διευκρινίζεται, για παράδειγμα, ότι «η κάρτα θα ενσωματώνει τουλάχιστον εννέα πολυανθρακικά φύλλα, τα οποία συγκολλημένα με ειδικό τρόπο (συμπίεση θερμότητας) θα αποτελούν το ενιαίο υπόστρωμα του δελτίου ταυτότητας». Σε άλλο σημείο επισημαίνεται αντίστοιχα ότι στην μπροστινή όψη του νέου εγγράφου θα εκτυπώνεται με οπτικά μεταβλητή μελάνη και την εκτυπωτική μέθοδο της μεταξοτυπίας το σύμβολο του ICAO (Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας). Η επικοινωνία ολοκληρώνεται με την επισήμανση της ελληνικής προς την ξένη εταιρεία ότι «οι προδιαγραφές είναι απόρρητες και ουδείς μπορεί να τις γνωρίζει παρά μόνο εάν έχει πρόσβαση στα μέλη της επιτροπής, όπως εμείς».
Πάντως, αρμόδιοι αξιωματούχοι εμφανίζονταν βέβαιοι για το αδιάβλητο των διαδικασιών που έχουν ακολουθηθεί και τήρησαν αποστάσεις από τους χειρισμούς και τους ισχυρισμούς των εταιρειών, αποδίδοντάς τους σε «πόλεμο συμφερόντων» ενόψει της διεκδίκησης του αξίας δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ έργου.
Η έκδοση
Σύμφωνα με την κοινή υπουργική απόφαση που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ στα τέλη Απριλίου, η έκδοση των νέων ταυτοτήτων θα γίνει στις αρχές του 2019. Στην μπροστινή πλευρά κάθε εντύπου θα αναγράφεται ο αριθμός ταυτότητας, το φύλο, το ονοματεπώνυμο, ημερομηνία γέννησης και η ιθαγένεια του κατόχου. Θα υπάρχουν ακόμα η φωτογραφία, η υπογραφή και η αρχή έκδοσης του εγγράφου. Στην πίσω πλευρά, αντίστοιχα, θα αναγράφονται το όνομα του πατέρα και της μητέρας καθώς επίσης ο τόπος και η ημερομηνία γέννησης του κατόχου. Ακόμα, θα υπάρχουν η ομάδα αίματος, ο ΑΜΚΑ και το ψηφιακό δακτυλικό αποτύπωμα, ενώ θα υπάρχει και ζώνη μηχανικής ανάγνωσης της νέας ταυτότητας. Για την έκδοση δελτίου ταυτότητας θα καταβάλλεται ηλεκτρονικό παράβολο ύψους 10 ευρώ. Το ποσό καλύπτει το αντίτιμο του σώματος του δελτίου, τα έξοδα εκτύπωσης και τη δαπάνη ασφαλούς μεταφοράς των δικαιολογητικών από και προς τη Διεύθυνση Διαβατηρίων. Τα νέα δελτία ταυτότητας θα έχουν ισχύ μέχρι και 15 έτη για άτομα πάνω από 12 ετών. Οι παλαιού τύπου ταυτότητες θα πρέπει να αντικατασταθούν μέσα σε διάστημα πέντε ετών από την έναρξη της διαδικασίας έκδοσης των νέων εγγράφων. Στα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την έκδοση της νέας ταυτότητας περιλαμβάνονται μία φωτογραφία, αίτηση έκδοσης αντικατάστασης, που θα συμπληρώνεται από την αρμόδια υπηρεσία έκδοσης, το παλαιό δελτίο ταυτότητας καθώς επίσης μια βεβαίωση νοσηλευτικού ιδρύματος ή υγειονομικού εργαστηρίου, στην οποία αναγράφεται η ομάδα αίματος.
Πηγή: Καθημερινή, ID-on't renounce my freedom
Σχόλιο Τ.Ι.: Στη συνέντυξη αυτή ο π. Άγγελος Αγγελακόπουλος παρουσιάζει τα ευαγγελικά μηνύματα ενός συγχρόνου ισαποστόλου Ορθοδόξου Επισκόπου, όντως Χρυσοστόμου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας, του αειμνήστου Νικολάου Αχρίδος και Ζίτσης (+1956), του οποίου το σκήνωμα διατηρείται άφθαρτο, σχετικά με την αποστασία της Ευρώπης από το Χριστό. Τα αποτελέσματα της αποστασίας των Ευρωπαϊκών λαών έχουν γίνει πλέον θηλιά στο λαιμό που μας πνίγει όλο και περισσότερο μέρα με την ημέρα. Δυστυχώς, μεσα στα βαλτονέρια της νέας αυτής πόρνης Βαβυλώνας έχουν επιλέξει να "χαριεντίζονται" και οι Έλληνες οικουμενιστές. Με πόνο ψυχής ας προσευχόμαστε αδιαλείπτως στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να μας χαρίσει επίγνωση και μετάνοια. Πριν να είναι πολύ αργά.
Π.: Πάμε να δούμε τι είναι η Ευρώπη συμφώνως με τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς.
π. Α.: Aυτά που θα πούμε μας τα έχει διασώσει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς… Αυτός ο μεγάλος Δογματολόγος, σύγχρονος Άγιος της Σερβικής αλλά και της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, στο βιβλίο του «Ορθόδοξη Εκκλησία και οικουμενισμός».
Έχει βάλει σε ένα κεφάλαιο με τίτλο «Ανθρωπιστικός οικουμενισμός», έχει βάλει σε αυτό το κεφάλαιο ο Άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς τα λεγόμενα του Αγίου επισκόπου Νικολάου του Βελιμίροβιτς.
Π.: Που το βρίσκουμε αυτό βιβλίο πάτερ;
π. Α.: Αυτό το βιβλίο… Λοιπόν εγώ έχω εδώ μαζί μου… Είναι έκδοση Ορθοδόξου Κυψέλης, Θεσσαλονίκη, 1974, εκδόθηκε. Από τότε όμως μέχρι σήμερα έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια και αφενός μεν επειδή δεν υπάρχει το ενδιαφέρον του κλήρου και του λαού να διαβάζει τέτοια κείμενα, αφετέρου επειδή ο Αγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς όπως ξέρετε είναι αντι-οικουμενιστής, πατήρ σύγχρονος εναντίον όλων αυτών των ανοιγμάτων των οικουμενιστικών, και ελέγχει τους οικουμενιστές, φρόντισαν οι οικουμενιστές αυτά τα βιβλία του και τα συγγράμματά του τη σήμερον εποχή να μην ξαναεκδοθούν… Να μην υπάρχουν… Φρόντισαν να τα βάλουν στη μπάντα.
Π.: Άρα είναι εξαφανισμένο το βιβλίο αυτό; Όσοι τό ’χουν, τό ’χουν!
π. Α.: Δηλαδή είναι εξαφαλισμένο το βιβλίο αυτό… Όσοι το έχουν από παλιότερα το ’χουνε… Είναι ευλογία να έχεις ένα τέτοιο βιβλίο στη βιβλιοθήκη σου…
Π.: Λοιπόν τι μας λέει για την Ευρώπη ο Άγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς);
π. Α.: Λοιπόν, τι είναι Ευρώπη;
«Είναι η επιθυμία και ο πόθος της εξουσίας και της ηδονής και η γνώση.»
Δύο πράγματα λοιπόν: η επιθυμία και ο πόθος της εξουσίας και της ηδονής και το δεύτερο, η γνώση.
«Αμφότερα είναι ανθρώπινα. Η ανθρώπινη επιθυμία και ο πόθος και η ανθρώπινη γνώση και τα δύο προσωποποιούνται στον Πάπα και στον Λούθηρο…»
Τι είναι λοιπόν η Ευρώπη; Ο παπάς και ο Λούθηρος…
«Χορτασμένες οι ανθρώπινες επιθυμίες στο έπακρο και χορτασμένη η ανθρώπινη γνώση στο έπακρο… (σ.σ. επιθυμίες και γνώση)… Ο Ευρωπαϊκός Πάπας είναι η ανθρώπινη επιθυμία της εξουσίας. Ο Ευρωπαϊκός Λούθηρος είναι η πείσμονα απόφαση του ανθρώπου τα πάντα να εξηγηθούν με τον νου του. Ο Πάπας ως κυβερνήτης του κόσμου και ο επιστήμων ως κυρίαρχος του κόσμου…
Αυτό είναι η Ευρώπη στον πυρήνα της οντολογικώς και ιστορικώς. Το ένα σημαίνει παράδοση της ανθρωπότητας στο πυρ (σ.σ. στη φωτιά), και το άλλο σημαίνει παράδοση της ανθρωπότητας στο ύδωρ (σ.σ. στο νερό). Και αμφότερα σημαίνουν (σ.σ. και τα δύο μαζί σημαίνουν) τον χωρισμό του ανθρώπου από τον Θεό. Διότι το ένα σημαίνει την άρνηση της πίστεως και το άλλο την άρνηση της Εκκλησίας του Χριστού. Κατά αυτόν τον τρόπο ενεργεί το πονηρό πνεύμα στο σώμα της Ευρώπης ήδη από μερικούς αιώνες… (σ.σ. Στην Ευρώπη ενεργεί το πνεύμα το πονηρό)… Ποιος μπορεί να διώξει το πνεύμα αυτό το πονηρό από την Ευρώπη; Κανένας εκτός εκείνου του οποίου το όνομα έχει σημειωθεί με κόκκινο χρώμα στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, ο οποίος είναι ο μόνος διώκτης των δαιμόνων από τους ανθρώπους. Γνωρίζεται ήδη ποιον εννοώ. Εννοώ τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου, ο Οποίος γεννήθηκε από την Παρθένο, φονεύτηκε από τους Ιουδαίους, αναστήθηκε από τον Θεό, βεβαιώθηκε από τους αιώνες, δικαιώθηκε από τον Ουρανό, δοξάστηκε από τους Αγγέλους, μαρτυρήθηκε από τους Αγίους, και οικειώθηκε από τους προγόνους μας.
Έως ότου η Ευρώπη ακολουθούσε τον Χριστό σαν τον ήλιο της δικαιοσύνης και τους Αποστόλους του, τους μάρτυρες, τους Αγίους του, τους αναρίθμητους δίκαιους, και άλλους σε αυτόν ευαρεστήσαντας, έως τότε αυτή η Ευρώπη έμοιαζε με πλατεία φωτισμένη με εκατοντάδες και χιλιάδες λαμπάδες μικρές και μεγάλες. Όταν όμως η ανθρώπινη επιθυμία και η ανθρώπινη Σοφία χτύπησαν αυτόν τον Χριστό ως δύο φοβεροί άνεμοι, οι λαμπάδες έσβησαν μπροστά στους ανθρώπινους οφθαλμούς και επεκράτησε το σκότος (σ.σ. το σκοτάδι) όπως στους υπόγειους διαδρόμους των τυφλοποντικών…»
Συνεχίζει ο Άγιος Νικόλαος… Είναι φοβερά όλα αυτά που λέει… Δηλαδή είναι κρίμα να μην τα γνωρίζουμε…
«Κατά την ανθρώπινη επιθυμία, κάθε λαός και κάθε άνθρωπος αναζητεί την εξουσία, την τέρψη, και την δόξα, μιμούμενος τον Πάπα της Ρώμης.»
Δηλαδή ο Πάπας της Ρώμης δεν είναι ένας και μοναδικός… Κάθε λαός και κάθε άνθρωπος ουσιαστικά είναι ένας Παπάς γιατί αναζητεί την εξουσία.
«Κατά την ανθρώπινη σοφία, κάθε λαός και κάθε άνθρωπος βρίσκει ότι είναι ο σοφότερος όλων και ο αξιότερος όλων των επιγείων αγαθών. Πως τότε να μην υπάρχουν πόλεμοι μεταξύ ανθρώπων και λαών; Πώς να μην υπάρχει αφροσύνη και λύσσα στους ανθρώπους; Πώς να μην υπάρχουν αρρώστιες, ανομβρίες, και πλημμύρες, όγκοι και φυματιώσεις, επαναστάσεις και πόλεμοι; Όλα αυτά δεν μπορεί να μην γίνονται, όπως δεν μπορεί να μην πυορροεί η πληγή η οποία είναι γεμάτη από πύον, και όπως δεν μπορεί να μην εξέρχεται δυσωδία από τον τόπο ο οποίος είναι γεμάτος με ακαθαρσίες.
Ο Παπισμός χρησιμοποιεί την πολιτική επειδή μόνο μέσω αυτής αποκτά την εξουσία. Ο Λουθηρανισμός χρησιμοποιεί την φιλοσοφία και την επιστήμη επειδή νομίζει ότι αυτός είναι ο δρόμος για να αποκτήσει κανείς την σοφία. Έτσι η επιθυμία κήρυξε τον πόλεμο κατά της γνώσεως και η γνώση κήρυξε τον πόλεμο κατά της επιθυμίας Αυτό είναι ο Νέος Πύργος της Βαβέλ. Αυτό είναι η Ευρώπη.»
Η Ευρώπη κατά τον Άγιο Νικόλαο τον Βελιμίροβιτς είναι ο νέος Πύργος της Βαβέλ.
«Στην εποχή μας όμως, συνεχίζει, ήρθε μία νέα γενεά Ευρωπαίων, η οποία νύμφευσε την επιθυμία με την γνώση (σ.σ. ακούστε τώρα) μέσω του αθεϊσμού και απέρριψε και τον Παπά και τον Λούθηρο. Τώρα πλέον δεν κρύβεται η επιθυμία ούτε επαινείται η σοφία. Η ανθρώπινη επιθυμία και η ανθρώπινη σοφία στεφανώθηκαν στις ημέρες μας, και έτσι συνήφθει ένας γάμος ο οποίος δεν είναι ούτε Παπικός ούτε Λουθηρανικός αλλά είναι οφθαλμοφανώς και δημοσίως Σατανικός .»
Δηλαδή ένας γάμος μεταξύ Παπισμού, Λουθηρανισμού (Προτεσταντισμού) και αθεϊσμού…
«Η σημερινή Ευρώπη δεν είναι πλέον ούτε Παπική ούτε Λουθηρανική. Είναι υπεράνω αυτών και εκτός αυτών. Είναι ολοτελώς επίγεια. Χωρίς έστω και τον πόθο να ανεβαίνει στον Ουρανό είτε με το διαβατήριο του «αλαθήτου Πάπα» είτε πάλι με την κλίμακα της Προτεσταντικής σοφίας. Αρνείται εντελώς το ταξίδι έξω από αυτόν τον κόσμο.»
Δεν έχει δηλαδή Μεταφυσική…
«Επιθυμεί να παραμείνει εδώ. Επιθυμεί να είναι ο τάφος της όπου είναι και το λίκνο της! »
Το ακούτε; Όπου είναι το λίκνο της να είναι και ο τάφος της. Και εδώ μου έρχεται στο νου αυτό που έχει πει ο Αυγουστίνος ο Καντιώτης… Ότι τι; Η ΕΟΚ θα είναι ο τάφος της Ελλάδος και ο τάφος της Ορθοδοξίας μας. Και βλέπετε ότι και ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς αποκαλεί έτσι την Ευρώπη… Η Ευρώπη επιθυμεί να είναι ο τάφος της όπου βρίσκεται και το λίκνο της… Τάφος…
Π.: Δηλαδή ούτε τον πατέρα τον Αυγουστίνο Καντιώτη τον ήξεραν. Έτσι; Αυτός έλεγε ότι θα είναι ο τάφος της Ευρώπης η ΕΟΚ, και αυτοί λένε ότι είναι η Σωτηρία μας. Έτσι; Άλλα αντί άλλων…
π. Α.: Δηλαδή μπείτε στον τάφο να σωθείτε. Αυτό ακριβώς…
Π.: Ποια είναι η σχέση μεταξύ Χριστού και Ευρώπης κατά τον Άγιο Νικόλαο;
π. Α.: Λοιπόν, η ερώτηση αυτή έχει μία φοβερή απάντηση από τον Άγιο Νικόλαο το Βελιμίροβιτς. Γιατί; Γιατί ο φιλόχριστος επίσκοπος μας, μας δίνει μία εικόνα περί της Δίκης μεταξύ του Χριστού και της Ευρώπης… Δηλαδή ότι έχει στηθεί δικαστήριο και η Ευρώπη κρίνει και δικάζει τον Χριστό. Ακούστε τώρα… Είναι φοβερό… Η σύλληψη του Αγίου είναι όντως Αγιο-πνευματική. Λέει:
«Εάν θα μπορούσε η ιστορία των τριών τελευταίων αιώνων, 18ου, 19ου, και 20ου, να ονομαστεί με ένα ορθό κατάλληλο όνομα τότε δεν υπάρχει ορθότερο από την ονομασία “Πρακτικά της δίκης μεταξύ της Ευρώπης και του Χριστού”. Διότι στα τελευταία 300 χρόνια δεν έχει συμβεί τίποτε στην Ευρώπη το οποίο δεν είχε σχέση με τον Χριστό και Θεό. Στη δίκη αυτή μεταξύ του Χριστού και της Ευρώπης στην πραγματικότητα συμβαίνουν τα εξής:
- Ο Χριστός λέει στην Ευρώπη ότι βαπτίστηκε στο δικό του όνομα και πρέπει να παραμένει πιστή σε Αυτόν και στο ευαγγέλιο Του.
- Σε αυτό απαντάει η υπόδικη Ευρώπη: όλες οι θρησκείες είναι ίσες. Μας το είπαν οι Γάλλοι εγκυκλοπαιδιστές και κανείς δεν μπορεί να σε εξαναγκάσει να πιστεύεις αυτό ή εκείνο. Η Ευρώπη ανέχεται όλες τις θρησκείες ως δεισιδαιμονίες εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών, επεκτατικών δηλαδή συμφερόντων της, η ίδια όμως δεν κρατάει καμία θρησκεία. Όταν πραγματοποιήσει τους πολιτικούς σκοπούς της, τότε αυτή θα καθαρίσει σύντομα τους λογαριασμούς με όλες τις προλήψεις του λαού.
- Ο Χριστός ρωτά με λύπη: πώς μπορείτε εσείς οι άνθρωποι να ζείτε μόνο με τα ιμπεριαλιστικά υλικά συμφέροντα, δηλαδή με την ζωώδη μόνο επιθυμία της σωματικής τροφής; Εγώ θέλησα να σας κάνω Θεούς και υιούς του Θεού, και εσείς φεύγετε και επιδιώκετε να εξισωθείτε με τα υποζύγια.
- Σε αυτό απαντά η Ευρώπη: Εσύ είσαι καθυστερημένος. Στη θέση του Ευαγγελίου Σου βρήκαμε την βιολογία και την ζωολογία. Τώρα γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε δικοί Σου απόγονοι και του Πατρός Σου του ουρανίου αλλά των ουρακοτάγκων και των γοριλών, δηλαδή του πιθήκου (σ.σ. εδώ μιλάει για τη θεωρία της Εξελίξεως). Εμείς τώρα τελειοποιούμαστε για να γίνουμε θεοί διότι δεν παραδεχόμαστε άλλους θεούς εκτός από εμάς.
- Σε αυτό ο Χρήστος λέγει: Εσείς είστε περισσότερο σκληροτράχηλοι από τους αρχαίους Εβραίους. Εγώ σας σήκωσα από το σκοτάδι της βαρβαρότητας στο ουράνιο φως, και εσείς πηγαίνετε πάλι πίσω στο σκότος όπως το βουβάλι στη λάσπη. Εγώ έχυσα το αίμα μου για χάρη σας. Εγώ σας έδειξα την αγάπη μου όταν όλοι οι άγγελοι επέστρεφαν τα κεφάλια τους μην μπορώντας να υποφέρουν την δυσωδία του άδου σας. Όταν λοιπόν εσείς ήσασταν σκοτάδι και δυσωδία εγώ ήμουν ο μόνος ο οποίος στάθηκα να σας καθαρίσω και να σας φωτήσω. Να μην είστε λοιπόν τώρα άπιστοι διότι θα επιστρέψετε πάλι σε εκείνο τον ανυπόφορο ζόφο και την δυσωδία.
- Σε αυτό η Ευρώπη περιπαίζοντας φωνάζει: Φύγε από εμάς. Δε σε αναγνωρίζουμε. Εμείς ακολουθούμε την Ελληνική φιλοσοφία και τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό και την κουλτούρα. Θέλουμε ελευθερία. Εμείς έχουμε τα Πανεπιστήμια. Η επιστήμη είναι ο Αστέρας μας ο οδηγητικός. Το σύνθημα μας είναι ελευθερία, αδελφοσύνη, ισότητα. Ο νους μας είναι ο θεός των θεών. Εσύ είσαι Ασιάτης. Εμείς σε αρνούμαστε. Εσύ είσαι μόνον ένας παλαιός μύθος των γιαγιάδων και των παππούδων μας.
- Τότε ο Χριστός, με δάκρυα στα μάτια του, λέει: Να λοιπόν, εγώ απέρχομαι αλλά εσείς θα δείτε. Αφήσατε την οδό του Θεού και ακολουθήσατε την σατανική οδό. Η ευλογία και η ευτυχία αφαιρέθηκαν από εσάς. Στα χέρια μου βρίσκεται η ζωή σας διότι εγώ σταυρώθηκα για σας. Παρά ταύτα δεν θα σας τιμωρήσω εγώ αλλά οι αμαρτίες σας και η αποστασία σας από εμένα τον Σωτήρα σας. Εγώ φανέρωσα την Αγάπη του Πατρός μου προς όλους τους ανθρώπους και ήθελα με αγάπη όλους να σας σώσω.
- Τότε λέει η Ευρώπη: Ποια αγάπη; Ρωμαλέο και ανδρικό μίσος εναντίον όλων αυτών οι οποίοι δεν συμφωνούν με εμάς. Αυτό είναι το πρόγραμμά μας. Η Αγάπη Σου είναι μόνο ένα παραμύθι. Στην θέση του παραμυθιού αυτού εμείς σηκώσαμε σημαία εθνικισμού, διεθνισμού και καθεστωτισμού, και προοδευτισμού, εξέλιξιαρχίας, ωκεανισμού και κουλτουρισμού. Σε αυτό βρίσκεται η Σωτηρία μας. Εσύ να φύγεις από εμάς.»
Και καταλήγει ο Άγιος Νικόλαος ο Βελιμίροβιτς λέγοντας ότι:
«Αδελφοί μου, η συζήτηση τελείωσε στις ημέρες μας. Ο Χριστός απομακρύνθηκε από την Ευρώπη όπως κάποτε απομακρύνθηκε από την χώρα των Γαδαρηνών όταν οι Γαδαρηνοί το ζήτησαν .»
Θυμάστε αυτό το περιστατικό με τους δαιμονισμένους των Γαδαρηνών, που ο Χριστός θεράπευσε μεν τους δαιμονισμένους και οι κάτοικοι των Γαδαρηνών αντί να τον ευχαριστήσουν, τον Χριστό, και να τον πάρουν τα σπίτια τους να χαρούνε, λοιπόν, αυτοί τον έδιωξαν επειδή επέτρεψε στα δαιμόνια να εισέλθουν στους χοίρους και τα γουρούνια κατακρημνίστηκαν στο γκρεμο. Και επειδή έχασαν την παράνομη εργασία τους -γιατί ο Μωσαϊκός νόμος δεν επέτρεπε να εκτρέφουν χοίρους οι Εβραίοι. Επειδή, λοιπόν, έχασαν την παράνομη εργασία τους, το βιοποριστικό τους παράνομο επάγγελμα, για αυτό είπαν στο Χριστό να φύγει από τα όρια των Γαδαρηνών. Έτσι λοιπόν όπως έφυγε από τους Γαδαρηνούς ο Χριστός, έτσι έχει φύγει και από την Ευρώπη. Κοιτάξτε όμως εδώ το αποτέλεσμα:
«Μόλις όμως ο Χριστός έφυγε, ήρθε στην Ευρώπη πόλεμος, οργή, τρόμος, φρίκη κατάρρευση, και καταστροφή. Επέστρεψε στην Ευρώπη ο προχριστιανικός βαρβαρισμός, εκείνος των Αβάρων των Ούνων των Λογγοβάρδον, των Αφρικανών, με την διαφορά μόνο ότι αυτός τώρα ήταν εκατό φορές φρικωδέστερος. Ο Χριστός πήρε τον Σταυρό Του και την ευλογία Του και απομακρύνθηκε. Έμεινε ζόφος και δυσωδία και εσείς τώρα, λέει ο Άγιος Νικόλαος, αποφασίστε με ποιον θα πάτε και ποιον θα ακολουθήσετε: την σκοτεινή και δυσώδη Ευρώπη, ή τον Χριστό;»
... Νομίζω είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Π.: Είπαμε για τον ορισμό της Ευρώπης κατά τον Άγιο Νικόλαο. Να δούμε τι λέει για την Ευρώπη;
π. Α.: Λοιπόν, είναι άλλο ένα φοβερό, θα έλεγα, κομμάτι από τα λεγόμενα του Αγίου Νικολάου του Βελιμίροβιτς, αυτό το οποίο αποκαλεί την Ευρώπη «λευκή δαιμονία»! Δηλαδή λευκό δαιμόνιο! Ακούστε:
«Τι νομίζετε εσείς για την Ευρώπη; Η Αφρική και η Ασία ονομάζουν τους Ευρωπαίους λευκούς δαίμονες. Επομένως θα μπορούσαν να ονομάσουν την Ευρώπη “λευκή δαιμονία”. Θα την ονόμαζαν “λευκή” εξαιτίας του χρώματος του δέρματος. “Δαιμονία”, δε, εξαιτίας της μελανότητας της ψυχής τους. Διότι η Ευρώπη αρνήθηκε τον μόνο αληθινό Θεό και έλαβε τον θρόνο και στάση των Ρωμαίων καισάρων. Και όπως οι Ρωμαίοι καίσαρες πριν την καταστροφή της Ρώμης, έτσι και αυτή διακήρυξε προς όλους τους λαούς της γης ότι καθένας μπορεί να προσκυνεί τους Θεούς του όπως ξέρει και γνωρίζει. Αυτό η Ευρώπη θα το ανέχεται, όμως αυτοί έχουν το χρέος να την προσκυνούν ως ύψιστη θεότητα, είτε υπό το όνομα Ευρώπη είτε υπό το όνομα Πολιτισμός.
Έτσι, λοιπόν, αδελφοί μου, αναστήθηκε ως βρυκόλακας στις ημέρες μας, η σατανική Ρώμη. Εκείνη η Ρώμη προ του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία δίωκε με πυρ και μαχαίρι τους Χριστιανούς και εμπόδιζε τον Χριστό (τον Χριστιανισμό) να εισέλθει στην Ευρώπη. Μόνον ότι η Λευκή Δαιμονία έχει πέσει σε βαρύτερη ασθένεια από την αρχαία Ρώμη. Διότι, εάν η ειδωλολατρική Ρώμη, βασανίζονταν από ένα μόνο δαίμονα, η Λευκή Δαιμονία βασανίζεται από επτά πονηρά πνεύματα , τα οποία είναι δεινότερα από εκείνον τον δαίμονα της Ρώμης. Ιδού, λοιπόν, η νέα ειδωλολατρική Ρώμη, ιδού νέο μαρτύριο για τον Χριστιανισμό. Να είστε έτοιμοι για μαρτύριο για τον Χριστό εκ μέρους της Λευκής Δαιμονίας.»
Η Ευρώπη δηλαδή διώκει τον Χριστό και τον Χριστιανισμό. Και εμείς πρέπει να γίνουμε μάρτυρες. Είναι εχθρός της Ευρώπης ο Χριστός. Συνεχίζει ο Άγιος Νικόλαος:
«Η νέα ειδωλολατρική Ευρώπη δεν καυχάται για καμία θεότητα υπεράνω του εαυτού της. Αυτή καυχάται μόνο για τον εαυτό της, για τη σοφία της, για τον πλούτο της, για την ισχύ της. Φουσκωμένο μπαλόνι είναι σχεδόν έτοιμο να εκραγεί, προς γέλωτα της Αφρικής και της Ασίας. Ώριμος όγκος έτοιμος να ανοίξει, να γεμίσει το σύμπαν με τη δυσωδία του. Αύτη είναι η σημερινή αντιχριστιανική Ευρώπη, η Λευκή Δαιμονία.
Η Ευρώπη ζει στο φαύλο κύκλο των εφευρέσεων. Όποιος παρουσιαστεί με μια νέα εφεύρεση αμέσως ανακηρύσσεται μεγαλοφυΐα. Όποιος πάλι περιγράφει τις εφευρέσεις των άλλων, ανακηρύσσεται διδάκτωρ επιστημών. Οι εφευρέσεις της Ευρώπης είναι πολυάριθμες, σχεδόν αναρίθμητες. Καμία όμως από αυτές τις εφευρέσεις τους δεν κάνει τον άνθρωπο καλύτερο, τιμιότερο και περισσότερο φωτισμένο. Η Ευρώπη στα τελευταία χίλια έτη δεν έχει εμφανισθεί ούτε καν με μία και μοναδική εφεύρεση στον πνευματικό και ηθικό τομέα, αλλά αποκλειστικώς και μόνο στον υλικό τομέα. Οι εφευρέσεις της Ευρώπης οδήγησαν την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής. Την οδήγησαν στο άνευ προηγουμένου -στην ιστορία του Χριστιανισμού- πνευματικό σκότος και την ζοφώδη φθορά. Διότι η Ευρώπη όλες τις εφευρέσεις της, δεν γνωρίζουμε εάν από δική της κακόνια, ή από επιρροή των Εβραίων, τις έχει στρέψει εναντίον του Χριστού .»
Λέει ο Άγιος Νικόλαος και άλλα πολλά… Δεν έχουμε τον χρόνο… Απλώς ένα τελευταίο:
«…στην πραγματικότητα, η Ευρώπη κανέναν άλλον δεν απάτησε, πλην του εαυτού της. Οι μη χριστιανικοί λαοί έχουν καταλάβει τι είναι η Ευρώπη, τι προσφέρει και τι θέλει, για αυτό και την ονόμασαν “Λευκή Δαιμονία”.»
Π.: Και να κλείσουμε αναφέροντας τι λέει ο Άγιος Νικόλαος για την κρίση η οποία μαστίζει τα τελευταία χρόνια την Ευρώπη.
π. Α.: Βεβαίως είχε τεθεί αυτό το ερώτημα στον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς από πού προέρχεται η σημερινή κρίση και τι σημαίνει αυτή. Και έχει δώσει, βέβαια, απάντηση ο Άγιος Νικόλαος, η οποία βρίσκεται στο βιβλίο του με τίτλο «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται: Ιεραποστολικές επιστολές». Εκεί λοιπόν εν πλήρη συντομία λέει τα εξής:
«Η κρίση είναι λέξη ελληνική, και σημαίνει δίκη. Στην Αγία Γραφή αυτή η λέξη χρησιμοποιείται πολλές φορές. Έτσι ο ψαλμωδός λέει: “διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν κρίσει” (Ψαλμ. 1,5). Σε άλλο μέρος πάλι λέει: “έλεος και κρίσιν άσομαι σοι, Κύριε” (Ψαλμ. 100,1). Αντικατάστησε τη λέξη “κρίση” με τη λέξη “δίκη” και διάβασε: “διά τούτο ουκ αναστήσονται ασεβείς εν δίκη”.
Εώς τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη “δίκη” αντί για τη λέξη “κρίση” όποτε και να τους έβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα η καινούρια λέξη αντικατέστησε την παλιά, και το κατανοητό έγινε ακατανόητο. Όταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος, ή έπεφτε επιδημία, όταν έριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί και άλλες συμφορές, λέγανε η “Θεία δίκη!”.
Και αυτό σημαίνει: κρίση μέσα από ξηρασίες, κρίση μέσα από πλημμύρες, μέσα από πολέμους, μέσα από επιδημίες κ.λπ. Και τη σημερινή χρηματο-οικονομική δυσκολία ο λαός την θεωρεί ως Θεία δίκη, όμως δεν λέει “δίκη” αλλά κρίση.
Έτσι ώστε η δυσκολία να πολλαπλασιάζεται με το να γίνεται ακατανόητη! Εφόσον όσο ονομαζόταν με την κατανοητή λέξη “δίκη”, ήταν γνωστή και η αιτία, λόγω της οποίας ήρθε η δυσκολία, ήταν γνωστός και ο Δικαστής, ο Οποίος επέτρεψε την δυσκολία, ήταν γνωστός και ο σκοπός της επιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις όμως χρησιμοποιήθηκε η λέξη "κρίση", λέξη ακαταλαβίστικη σε όλους, κανείς δεν ξέρει πια να εξηγήσει ούτε για ποιο λόγο, ούτε από Ποιον, ούτε ως προς τι. Μόνο σ’ αυτό διαφέρει η τωρινή κρίση από τις κρίσεις που προέρχονται από την ξηρασία, ή την πλημμύρα, ή τον πόλεμο, ή την επιδημία, ή τους πνιγμούς, ή κάποιους άλλους πειρασμούς.
Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης, ή καλύτερα της τωρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενεάς των ανθρώπων, είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό. Με την αμαρτία της Θεό-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ευσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον. Στις μοντέρνες αμαρτίες - μοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησιμοποιήσε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστηρία, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ’ όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στον ναό των Ιεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο.
Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλικής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.
Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμένει δίχως αλλαγή. Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβίστικη λέξη “κρίση” και να την μεταφράσουν στην γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν, η “Θεία δίκη!” .
Πες και εσύ τίμιε πατέρα , η “Θεία δίκη”, αντί η “κρίση” (σ.σ. ας αντικαταστήσουμε τη λέξη “κρίση” με τη λέξη “δίκη”), και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα.»
Π.: Μάλιστα. Πολύ ωραία. Πάτερ μου να σας ευχαριστήσω και πάλι για την παρουσία σας. Όσα μας καταθέσατε. Την ευχή σας να έχουμε και του Αγίου Νικολάου βεβαίως.
π. Α.: Ευχαριστώ εγώ.
Π.: Κυρίες και Κύριοι, ευχαριστούμε που μείνατε μαζί μας. Χαίρεται.
Πηγές: (από τα βιβλία «Ορθόδοξη Εκκλησία και Οικουμενισμός» του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, Έκδοση Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη, 1974, και «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται: Ιεραποστολικές επιστολές» του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Εκδόσεις Αθ. Σταμούλης, Αθήνα, 2017.)
ΙΒ΄ Διδασκαλία
Ὅταν ἤμουν ἄρρωστος μέ πόνους στά πόδια μου, μερικοί ἀδελφοί, πού ἦρθαν νά μέ ἐπισκεφθοῦν μέ ρωτοῦσαν νά τούς πῶ τήν αἰτία, τῆς ἀρρώστιας, θέλοντας νά πετύχουν δυό πράγματα. Ἀπό τή μιά, νά μέ παρηγορήσουν καί νά μέ κάνουν νά ξεχάσω λίγο τόν πόνο μου καί ἀπό τήν ἄλλη, νά μοῦ δώσουν ἀφορμή νά τούς πῶ κάτι ὠφέλιμο. Ἀλλά ἐπειδή δέν μ᾿ ἄφηνε τότε ὁ πόνος νά σᾶς πῶ ἐκεῖνο πού ἤθελα, καλό εἶναι νά ἀκούσετε τώρα μερικά πράγματα πάνω σ᾿ αὐτό. Γιατί εἶναι εὐχάριστο νά διηγεῖται κανείς τή θλίψη, ὅταν αὐτή ἔχει πιά ξεπεραστεῖ. Καί στή θάλασσα, ὅταν ξεσηκώνεται φουρτούνα, πάντοτε στενοχωροῦνται ὅλοι οἱ ταξιδιῶτες. Μετά ὅμως, ἀφοῦ καταλαγιάσει ἡ θάλασσα, χαίρονται καί εὐχαριστοῦνται νά διηγοῦνται μεταξύ τους τά γεγονότα. Εἶναι ὠφέλιμο, ἀδελφοί μου, ὅπως πάντα σᾶς λέω, καθετί νά τό ἀναφέρουμε στό Θεό καί νά λέμε ὅτι τίποτα δέν γίνεται χωρίς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά, ἔστω καί ἄν ἀκόμα ὑπάρχει κάποια ἐξωτερική αἰτία, νά λέμε: «Γνώριζε ὁ Θεός ὅτι ἔτσι εἶναι καλό καί συμφέρον καί ἔτσι ἔκανε». Νά τί ἐννοῶ. Μποροῦσα νά πῶ ὅτι ἐπειδή ἔφαγα μέ ξένους καί βίασα λίγο τόν ἑαυτό μου γιά νά τούς εὐχαριστήσω, βάρυνε τό στομάχι μου καί τά πόδια μου ἔπαθαν φλεγμονή, ἡ ὁποία μοῦ προκάλεσε ρευματισμούς ἤ νά προφασισθῶ διάφορες ἄλλες αἰτίες – γιατί ἄν θέλει κανείς, δέν δυσκολεύεται νά βρεῖ τέτοιες αἰτίες. Ἀλλά πιό σωστό καί ὠφέλιμο εἶναι νά ποῦμε πώς ἤξερε ὁ Θεός ὅτι αὐτό συμφέρει τήν ψυχή μου καί ἔτσι ἔγινε.
Γιατί δέν ὑπάρχει τίποτα ἀπ᾿ ὅσα κάνει ὁ Θεός, πού νά μήν εἶναι καλό, ἀλλά ὅλα εἶναι καλά, καί πολύ καλά μάλιστα. Δέν πρέπει λοιπόν νά λυπᾶται κανείς γιά ὅσα τοῦ συμβαίνουν, ἀλλά ὅλα, ὅπως εἶπα, νά τά βλέπει κάτω ἀπό τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί νά εἰρηνεύει.
Ὑπάρχουν μερικοί πού λυποῦνται τόσο πολύ μέ τίς θλίψεις πού τούς συμβαίνουν, ὥστε νά μήν θέλουν πιά καί τήν ἴδια τή ζωή τους καί νά θεωροῦν τό θάνατο εὐχάριστο πράγμα, γιά ν᾿ ἀπαλλαγοῦν ἀπ᾿ αὐτές1. Αὐτό ὅμως τό παθαίνει κανείς ἀπό μικροψυχία καί πολλή ἀμάθεια, ἀγνοώντας τή φοβερή ἀνάγκη πού βρίσκεται ἡ ψυχή μετά τήν ἔξοδό της ἀπό τό σῶμα. Τό ὅτι βρισκόμαστε στόν κόσμο αὐτόν, ἀδελφοί μου, εἶναι μεγάλη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδή ὅμως ἀγνοοῦμε ὅσα συμβαίνουν ἐκεῖ, θεωροῦμε πολύ βαριά τά ἐδῶ. Δέν εἶναι ὅμως ἔτσι. Δέν ξέρετε τί λέει στό Γεροντικό; Ρώτησε κάποιος ἀδελφός, πολύ ἐπιμελής καί δραστήριος στά πνευματικά, ἕνα Γέροντα λέγοντας: «Ἡ ψυχή μου ἐπιθυμεῖ τό θάνατο».
Καί τοῦ λέει ὁ Γέροντας:
«Αὐτό συμβαίνει ἐπειδή ἡ ψυχή σου ἀποφεύγει τή θλίψη καί δέν ξέρει ὅτι ἡ μέλλουσα θλίψη εἶναι πολύ χειρότερη ἀπό τήν ἐδῶ».
Καί παρόμοια κάποιος ἄλλος ρώτησε ἕνα Γέροντα λέγοντας:
«Γιατί μοῦ συμβαίνει νά αἰσθάνομαι ἀκηδία ὅταν κάθομαι στό κελλί»;
Καί τοῦ ἀπαντάει ὁ Γέροντας:
«Ἐπειδή ἀκόμα δέν γνώρισες οὔτε τήν ἀνάπαυση πού προσδοκᾶμε οὔτε τήν κόλαση πού μᾶς περιμένει. Γιατί, ἄν ἤξερες καλά αὐτά τά δυό, καί ἄν ἀκόμα τό κελλί σου ἦταν γεμάτο σκουλήκια, ὥστε νά εἶσαι βουτηγμένος σ᾿ αὐτά μέχρι τό λαιμό, θά ὑπέμενες χωρίς νά ἀκηδιάζεις».
Ἀλλά ἐμεῖς θέλουμε νά σωθοῦμε, χωρίς ἀγρύπνια καί κόπο. Γι᾿ αὐτό καί λιποψυχᾶμε στίς θλίψεις, ἐνῶ ἔχουμε καθῆκον νά εὐχαριστοῦμε μᾶλλον τό Θεό καί νά μακαρίζουμε τούς ἑαυτούς μας, γιατί ἀξιωνόμαστε νά στενοχωρηθοῦμε λίγο ἐδῶ, γιά νά βροῦμε ἐκεῖ μικρή ἀνάπαυση.
Ἔλεγε καί ἕνας Ἀββᾶς:
«Ἐκεῖνος πού προσεύχεται νά φύγει γρηγορότερα ἀπό αὐτόν τόν κόσμο, ἐνῶ ἀκόμα εἶναι γεμάτος πάθη, μοιάζει μέ ἄνθρωπο πού παρακαλεῖ τό ξυλουργό νά κομματιάσει τό κρεββάτι τοῦ ἀρρώστου, γιά νά τόν γλυτώσει ἀπό τήν ἀρρώστια»2.
Γιατί μέ αὐτό τό σάρκινο σῶμα ξεφεύγει λίγο ἡ ψυχή ἀπό τά πάθη της καί βρίσκει παρηγοριά. Τρώει, πίνει, κοιμᾶται, ζεῖ κοντά μέ τούς ἄλλους, συντροφεύεται ἀπό ἀγαπητά του πρόσωπα. Ὅταν ὅμως χωριστεῖ ἀπό τό σῶμα, μένει μόνο ἡ ψυχή μέ τά πάθη της καί τιμωρεῖται πάντοτε ἀπ᾿ αὐτά, παραμένοντας σ᾿ αὐτά καί ὑποφέροντας ἀπό τήν ἐνόχλησή τους σάν νά βρίσκεται σέ καμίνι, καί καταξεσχίζεται ἀπ᾿ αὐτά, ὥστε νά μήν μπορεῖ νά φέρνει στό νοῦ της οὔτε τόν ἴδιο τό Θεό. Γιατί καί μόνον ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ παρηγορεῖ τήν ψυχή, ὅπως λέει καί στόν Ψαλμό: «Ἔφερα στό νοῦ μου τό Θεό καί εὐφράνθηκα» (Ψαλμ. 76 : 4)3. Οὔτε καί αὐτό ὅμως δέν τό ἐπιτρέπουν τά πάθη.
Θέλετε νά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα γιά νά ἐννοήσετε τί θέλω νά πῶ μ᾿ αὐτό; Ἄς ἔρθει κάποιος ἀπό σᾶς νά τόν κλείσω σέ σκοτεινό κελλί καί νά μή φάει, νά μήν πιεῖ, νά μήν κοιμηθεῖ, νά μή συναντήσει κανέναν, νά μήν ψάλει, νά μήν προσευχηθεῖ, οὔτε νά θυμηθεῖ καθόλου τό Θεό, γιά τρεῖς μόνον μέρες, καί τότε θά μάθει τί τοῦ κάνουν τά πάθη. Καί αὐτό συμβαίνει ἐφόσον ἀκόμα βρισκόμαστε ἐδῶ. Πόσο μᾶλλον ὅταν χωριστεῖ ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα καί παραδοθεῖ σ᾿ αὐτά καί μείνει μόνη μ᾿ αὐτά!
Ἄραγε πόσα ἔχει ἡ ταλαίπωρη ψυχή νά ὑποφέρει ἀπό τά πάθη της. Μπορεῖτε καί ἀπ᾿ αὐτά πού ζοῦμε ἐδῶ νά καταλάβετε ἐκείνη τή θλίψη. Γιατί, ὅταν κανείς ἔχει πυρετό, τί εἶναι ἐκεῖνο πού τόν καίει; Ποιά φωτιά ἤ ποιά ξύλα δημιουργοῦν ἐκείνη τή φλόγα; Καί ἄν τύχει νά ἔχει κανείς σῶμα ἀσθενικῆς κράσεως, δέν εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἀνημποριά του πού τόν καίει καί τόν ταράσσει πάντοτε καί θλίβει τή ζωή του; Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ἐμπαθή ψυχή. Πάντοτε βασανίζεται ἡ ταλαίπωρη ἀπό τήν ἴδια τήν κακομοιριά της, ἔχοντας διαρκῶς τήν πικρή ἀνάμνηση καί τήν ὀδυνηρή παραμονή τῶν παθῶν, πού τήν καίουν καί τήν καταφλέγουν ἀδιάκοπα. Καί ἀκόμα, ποιός μπορεῖ νά μιλήσει, ἀδελφοί μου, γιά τούς φοβερούς ἐκείνους τόπους, γιά τά σώματα ἐκεῖνα πού δημιουργοῦν στήν ψυχή τέτοια καί τόση ὀδύνη καί τή βασανίζουν, χωρίς νά φθείρονται, γιά τή φοβερή ἐκείνη φωτιά, γιά τό σκοτάδι, γιά τίς ἀνελέητες καί βασανιστικές δυνάμεις, γιά τά ἀμέτρητα ἄλλα βασανιστήρια, πού ἀναφέρονται μέ πολλούς τρόπους στίς θεῖες Γραφές, ὅλα ἀνάλογα μέ τίς κακές πράξεις καί τούς κακούς λογισμούς τῶν ψυχῶν; Γιατί, ὅπως ἀκριβῶς οἱ ἅγιοι ὁδηγοῦνται σέ τόπους φωτεινούς καί σέ ἀγγελική εὐφροσύνη, ἀνάλογα μέ τίς καλές τους πράξεις, ἔτσι καί οἱ ἀμαρτωλοί ἀπομονώνονται σέ τόπους σκοτεινούς καί ζοφερούς καί γεμάτους φόβο καί τρόμο, ὅπως λένε οἱ ἅγιοι. Γιατί, τί φοβερότερο καί ἐλεεινότερο ὑπάρχει ἀπό ἐκείνους τούς τόπους πού προορίζονται γιά τούς δαίμονες; Τί ἄλλο πιό πικρό ἀπό τήν κόλαση, στήν ὁποία καταδικάζονται; Καί ὅμως τιμωροῦνται καί οἱ ἁμαρτωλοί μαζί μέ τούς δαίμονες, ὅπως λέει ἡ Γραφή: «Φύγετε μακριά μου οἱ καταραμένοι στήν αἰώνια φωτιά πού ἑτοιμάστηκε γιά τό διάβολο καί τούς ἀγγέλους του»4 (Ματθ. Κε΄ : 41).
Φοβερότερο ὅμως εἶναι ἐκεῖνο πού λέει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Καί ἄν ἀκόμα δέν ὑπῆρχε τό πύρινο ποτάμι καί ἄν δέν παράστεκαν οἱ φοβεροί ἐκεῖνοι ἄγγελοι καί μόνον καλοῦσαν ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ἄλλους μέν τούς ἐπαινοῦσαν καί δόξαζαν καί ἄλλους τούς ἀπόδιωχναν γεμάτους ἀτίμωση – γιά νά μήν δοῦν τή δόξα τοῦ Θεοῦ – θά ὑπῆρχε ἄραγε ἄλλη τιμωρία πικρότερη ἀπό ἐκεῖνο τό βασανιστήριο τῆς ντροπῆς καί τῆς ἀτιμίας καί τήν ὀδύνη τοῦ ξεπεσμοῦ ἀπό τόσα ἀγαθά»;5
Γιατί τότε καί μόνο ὁ ἔλεγχος τῆς συνειδήσεως καί μόνον ἡ ἀνάμνηση τῶν πράξεών μας, ὅπως εἴπαμε πρίν, εἶναι χειρότερα ἀπό ἀμέτρητες καί ἀνήκουστες τιμωρίες.
Γιατί ἐκεῖ οἱ ψυχές θυμοῦνται ὅλα ὅσα τούς συνέβηκαν ἐδῶ, ὅπως λένε οἱ Πατέρες, καί δέν μποροῦν τίποτα ἀπ᾿ αὐτά νά ξεχάσουν τότε. Μ᾿ ἐκεῖνο δέ πού λέει στόν Ψαλμό: «Ἐκείνη τήν ἡμέρα θά χαθοῦν ὅλοι οἱ διαλογισμοί τους» (Ψαλμ. 145 : 4), ἐννοεῖ τούς διαλογισμούς αὐτῆς τῆς ζωῆς, δηλαδή γιά σπίτια, γιά τόπους, γιά γονεῖς, γιά τά παιδιά καί γενικά κάθε δοσοληψία. Αὐτά χάνονται ὅταν χωρίσει ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα, τίποτα ἀπό αὐτά δέν θυμᾶται καί δέν φροντίζει. Ὅσα δέ ἔπραξε σύμφωνα μέ τήν ἀρετή ἤ ἀκολουθώντας ἕνα πάθος, αὐτά θυμᾶται καί τίποτα ἀπό αὐτά δέν ξεχνάει. Ἀλλά ἄν ἕνας ὠφέλησε κάποιον ἤ ὠφελήθηκε ἀπό κάποιον, πάντοτε θυμᾶται καί ἐκεῖνον πού ὁ ἴδιος ὠφέλησε καί ἐκεῖνον ἀπό τόν ὁποῖον ὠφελήθηκε. Παρόμοια, ἄν ἔπαθε κακό ἀπό κάποιον ἤ ἄν ὁ ἴδιος ἔβλαψε κάποιον, πάντοτε θυμᾶται καί ἐκεῖνον πού τόν ἔβλαψε καί αὐτόν πού βλάφτηκε ἐξαιτίας του. Τίποτα, ὅπως εἶπα, ἀπ᾿ ὅσα ἔπραξε σ᾿ αὐτόν τόν κόσμο δέν ξεχνάει ἡ ψυχή. Ἀντίθετα ὅλα τά θυμᾶται, μετά τό χωρισμό της ἀπό τό σῶμα, πιό ἔντονα καί πιό ξεκάθαρα, ἐπειδή εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπό τό γήινο αὐτό σῶμα.
Κάποτε μιλούσαμε μέ κάποιο μεγάλο Γέροντα γι᾿ αὐτό τό θέμα καί ἔλεγε ὁ Γέροντας αὐτός ὅτι ἡ ψυχή θυμᾶται, μετά τήν ἔξοδό της ἀπό τό σῶμα, τό πάθος πού τό ἔκανε πράξη καί τήν ἁμαρτία καί τό πρόσωπο μέ τό ὁποῖο τήν ἔκανε. Καί ἐγώ τοῦ ἔλεγα: «Ἴσως νά μήν εἶναι ἔτσι, ἀλλά ἴσως παραμένει ἡ συνήθεια πού ἀπέκτησε ἡ ψυχή ἀπό τή διάπραξη τῆς ἁμαρτίας καί αὐτή θά θυμᾶται».
Καί περάσαμε πολλή ὥρα διαφωνώντας πάνω σ᾿ αὐτό τό θέμα, θέλοντας νά τό διευκρινίσουμε. Καί δέν μποροῦσε νά πειστεῖ ὁ Γέροντας ἀλλά ἐπέμενε ὅτι καί αὐτό τό εἶδος τῆς ἁμαρτίας θυμᾶται καί τόν τόπο ἀκόμα καί τό πρόσωπο πού ἁμάρτησε μαζί του. Καί ἄν πραγματικά εἶναι ἔτσι, τόσο τό χειρότερο γιά μᾶς, ἄν δέν προσέχουμε τόν ἑαυτό μας. Γι᾿ αὐτό πάντα σᾶς λέω, φροντίστε νά καλλιεργεῖτε καλούς λογισμούς, γιά νά τούς βρεῖτε ἐκεῖ. Γιατί, ὅ,τι ἔχει κάνει κανείς ἐδῶ, αὐτό θά τόν συνοδεύσει καί αὐτό θά ἔχει ἐκεῖ. Ἄς φροντίσουμε νά γλυτώσουμε ἀπό μιά τέτοια ὀδυνηρή κατάντια, ἀδελφοί μου, ἄς ἀγωνιστοῦμε, καί ὁ Θεός θά μᾶς ἐλεήσει. Γιατί Αὐτός εἶναι, ὅπως λέει καί ὁ Ψαλμός «Ἡ ἐλπίδα ὁλόκληρης τῆς γῆς καί αὐτῶν πού βρίσκονται μακριά στή θάλασσα» (Ψαλμ. 64 : 6). Ἐκεῖνοι πού βρίσκονται στά πιό μακρινά σημεῖα τῆς γῆς, εἶναι ὅσοι βρίσκονται σέ τέλεια κακία καί ἐκεῖνοι πού βρίσκονται μακριά στή θάλασσα εἶναι ὅσοι παραμένουν σέ τέλεια ἄγνοια. Καί ὅμως καί ὅλων αὐτῶν ἐλπίδα εἶναι ὁ Χριστός.
Πρέπει νά καταβάλλουμε λίγο κόπο, ἄς μοχθήσουμε λοιπόν γιά νά βροῦμε ἔλεος. Ἄν ἔχει κανείς ἔνα χωράφι καί τό παραμελήσει καί χερσωθεῖ, ὅσο τό παραμελεῖ τόσο γεμίζει ἀγκάθια καί τριβόλια. Ὅταν ὅμως ἔρθει νά τό καθαρίσει, ἀνάλογα μέ τό πόσο γεμάτο εἶναι, τόσο θά ματώσουν τά χέρια του, προσπαθώντας νά ξεριζώσει τά ἀγριόχορτα ἐκεῖνα, πού ἄφησε νά μεγαλώσουν τόν καιρό τῆς ἀμελείας του. Γιατί, εἶναι ἀδύνατο νά μή θερίσει κανείς ὅ,τι ἔσπειρε. Πρέπει δέ ἐκεῖνος πού θέλει νά καθαρίσει τό χωράφι του πρῶτα – πρῶτα νά ξεριζώσει καλά ὅλα, τ᾿ ἀγριόχορτα. Γιατί ἄν δέν ξεριζώσει καλά ὅλες τίς ρίζες τους, ἀλλά τά κόψει μόνον ἀπό πάνω, θά φυτρώσουν πάλι. Πρέπει λοιπόν κανείς νά βγάλει, ὅπως εἶπα, καί τίς ἴδιες τίς ρίζες τους καί ἀφοῦ τό καθαρίσει καλά ἀπό τά ἀγριόχορτα καί τ᾿ ἀγκάθια καί τά ὅμοια τους, νά τό ἰσοπεδώσει καί νά σπάσει τούς σβώλους καί ἔτσι νά τό ὀργώσει. Καί ἀφοῦ πρῶτα τό περιποιηθεῖ τότε νά σπείρει τόν καλό σπόρο. Γιατί, ἄν μετά ἀπό τόση περιποίηση τό ἀφήσει ἄσπαρτο, φυτρώνουν πάλι τ᾿ ἀγριόχορτα καί βρίσκουν τό χῶμα μαλακό καί πρόσφορο ἀπό τήν περιποίηση, καί ριζώνουν βαθιά καί μεγαλώνουν καί πολλαπλασιάζονται περισσότερο.
Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή. Πρῶτα πρέπει νά κόψει κάθε παλαιά ἐμπαθή προσκόλληση καί τίς κακές συνήθειες πού ἔχει – γιατί δέν ὑπάρχει τίποτα χειρότερο ἀπό τήν κακή συνήθεια. Ὁ Ἅγιος Βασίλειος λέει: «Δέν εἶναι μικρός ὁ ἀγώνας πού χρειάζεται νά κάνει κανείς γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τή συνήθεια. Γιατί ἡ συνήθεια πού μέ τό χρόνο ἑδραιώνεται, παίρνει κατά κανόνα δύναμη δεύτερης φύσεως»6.
Πρέπει λοιπόν ν᾿ ἀγωνιστεῖ κανείς, ὅπως εἶπα, ὄχι μόνο ἐνάντια στίς κακές συνήθειες καί τά πάθη, ἀλλά καί ἐνάντια στίς αἰτίες πού τά προκαλοῦν καί πού εἶναι οἱ ρίζες τους. Ἄν δέν βγοῦν οἱ ρίζες, θά ξαναφυτρώσουν τ᾿ ἀγκάθια. Γιατί ὑπάρχουν μερικά πάθη πού, ἄν κόψει κανείς τίς αἰτίες τους, τ᾿ ἀποδυναμώνει. Ὅπως ὁ φθόνος. Ἀπό μόνος του δέν εἶναι τίποτα, ἀλλά ἔχει πολλές αἰτίες. Μιά ἀπ᾿ αὐτές εἶναι ἡ φιλοδοξία – γιατί θέλοντας νά δοξασθεῖ κανείς, φθονεῖ ὅποιον δοξάζεται ἤ ὅποιον προτιμᾶται. Παρόμοια καί ἡ ὀργή προέρχεται καί ἀπό πολλά ἄλλα αἴτια ἀλλά περισσότερο ἀπό τή φιληδονία. Αὐτό διηγεῖται κάποιος γιά ἕναν ἅγιο ὅτι ἔλεγε: «Γι᾿ αὐτό ἀρνοῦμαι τίς ἡδονές, γιά νά κόψω τίς αἰτίες τοῦ θυμοῦ»7.
Καί ὅλοι οἱ Πατέρες λένε ὅτι κάθε πάθος γεννιέται ἀπ᾿ αὐτά τά τρία βασικά πάθη, τῆς φιλοδοξίας, τῆς φιλαργυρίας καί τῆς φιληδονίας8, ὅπως μέ διάφορους τρόπους σᾶς ἔχω πεῖ.
Πρέπει νά κόψει λοιπόν κανείς, ὄχι μόνον τά πάθη ἀλλά καί τίς αἰτίες πού τά προκαλοῦν· καί ἔτσι νά εὐπρεπίσει τά ἤθη του μέ τή μετάνοια, μέ τά δάκρυα καί τότε ν᾿ ἀρχίσει νά σπέρνει τόν καλό σπόρο, πού εἶναι τά καλά ἔργα, γιατί, ὅπως ἀκριβῶς εἴπαμε γιά τό χωράφι ὅτι ἄν, ἀφοῦ τό καθαρίσει καί τό περιποιηθεῖ ὁ γεωργός, δέν σπείρει καλό σπόρο, φυτρώνουν τ᾿ ἀγριόχορτα καί βρίσκουν μαλακό καί καλοσκαμμένο χῶμα καί ριζώνουν πιό βαθιά, τό ἴδιο συμβαίνει καί στόν ἄνθρωπο.
Ἄν δηλαδή, ἀφοῦ διορθώσει τά ἤθη του καί μετανοήσει γιά τίς πράξεις τοῦ παρελθόντος, παραμελήσει τήν ἀγαθοεργία καί τήν προσπάθεια γιά τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν, πραγματοποιεῖται σ᾿ αὐτόν ἐκεῖνο πού λέει τό Εὐαγγέλιο: «Ὅταν τό ἀκάθαρτο πνεῦμα βγεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο τριγυρίζει σέ ξερότοπους ζητώντας ἀνάπαυση καί ἀφοῦ δέν τή βρίσκει πουθενά λέει: «Θά γυρίσω πίσω στό σπίτι μου ἀπ᾿ ὅπου ἔφυγα». Καί γυρίζοντας πίσω τό βρίσκει ἀκατοίκητο, δηλαδή ἄδειο ἀπό κάθε ἀρετή καί καθαρό καί στολισμένο. Τότε πηγαίνει καί βρίσκει ἄλλα ἑπτά δαιμόνια χειρότερα ἀπ᾿ αὐτό καί τά παίρνει μαζί του καί ἀφοῦ καταλάβουν τό χῶρο κατοικοῦν πλέον ἐκεῖ καί παθαίνει ὁ ἄνθρωπος χειρότερα ἀπ᾿ ὅ,τι εἶχε πρίν ὑποστεῖ (Λουκ. Ια΄: 24-27).
Γιατί εἶναι ἀδύνατο ἡ ψυχή νά παραμείνει στήν ἴδια κατάσταση, ἀλλά βαδίζει προοδευτικά εἴτε στό καλύτερο, εἴτε στό χειρότερο. Γι᾿ αὐτό καθένας πού θέλει νά σωθεῖ πρέπει, ὄχι μόνον νά μήν κάνει τό κακό, ἀλλά νά ἐργάζεται τό ἀγαθό, ὅπως λέει στόν Ψαλμό: «Ἀπομακρύνσου ἀπό τό κακό καί κάνε τό καλό» (Ψαλμ. 36 : 27). Δέν εἶπε: «Ἀπομακρύνσου ἀπό τό κακό» μόνον, ἀλλά καί «κάνε τό καλό». Δηλαδή, ἄν συνήθιζε κανείς νά εἶναι ἄδικος, πρέπει νά φτάσει ὄχι μόνον νά μήν ἀδικεῖ κανέναν ἀλλά καί νά κάμει ἔργα δικαιοσύνης.
Ἄν ἦταν ἄσωτος πρέπει ὄχι μόνον νά φτάσει νά μήν ἀσωτεύει, ἀλλά καί νά ἐγκρατεύεται.
Ἄν ἦταν ὀργίλος, πρέπει ὄχι μόνον νά μήν ὀργίζεται, ἀλλά νά ἀποκτήσει καί πραότητα.
Ἄν ἦταν κανείς πολύ θρασύς, πρέπει ὄχι μόνον νά μήν ἐκφράζεται μέ θράσος, ἀλλά καί νά ταπεινώνεται.
Καί αὐτό σημαίνει τό «ἀπομακρύνσου ἀπό τό κακό καί κάνε τό καλό»9. Γιατί κάθε πάθος ἔχει καί τήν ἀντίστοιχη ἀρετή του. Ἡ ὑπερηφάνεια ἔχει τήν ταπεινοφροσύνη, ἡ φιλαργυρία ἔχει τήν ἐλεημοσύνη, ἡ ἀσωτία τήν ἐγκράτεια, ἡ ἀνυπομονησία τήν ὑπομονή, ἡ ὀργή τήν πραότητα, τό μίσος τήν ἀγάπη. Καί μέ λίγα λόγια, κάθε πάθος ἔχει, ὅπως εἶπα, τήν ἀντίστοιχη ἀρετή του.
Αὐτά σᾶς τά εἶπα πολλές φορές. Ὅπως ἀκριβῶς λοιπόν βγάλαμε ἀπό μέσα μας τίς ἀρετές καί βάλαμε στή θέση τους τά πάθη, ἔτσι πρέπει νά κοπιάσουμε ὄχι μόνο νά βγάλουμε τά πάθη, ἀλλά καί νά ξαναβάλουμε τίς ἀρετές καί νά τίς ἑδραιώσουμε στίς θέσεις τους. Γιατί οἱ ἀρετές μᾶς δόθηκαν ἀπό τό Θεό κατά τή δημιουργία. Ἐπειδή, ὅταν δημιούργησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, τοῦ ἔσπειρε μέσα του τίς ἀρετές, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή: «Ἄς δημιουργήσουμε τόν ἄνθρωπο “κατ᾿ εἰκόνα” δική μας καί “καθ᾿ ὁμοίωσιν”» (Γεν. 1 : 26).
Κατ᾿ εἰκόνα εἶπε, ἐπειδή ὁ Θεός δημιούργησε τήν ψυχή ἄφθαρτη καί αὐτεξούσια. “Καθ᾿ ὁμοίωσιν” δέ ἐννοεῖ, ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τήν ἀρετή 10. Γιατί λέει: «Γίνετε οἰκτίρμονες ὅπως καί ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος εἶναι οἰκτίρμων» (Λουκ. Στ΄ : 36), «Γίνετε ἅγιοι γιατί ἐγώ εἶμαι ἅγιος» (Λευϊτ. 11 : 44). Καί πάλι ὁ Ἀπόστολος εἶπε: «Νά εἴσαστε μεταξύ σας ἀγαθοί καί ἀγαθοπροαίρετοι» (Ἐφεσ. Δ΄ : 32).
Καί λέει ὁ Ψαλμός ὅτι: «Εἶναι ἀγαθός ὁ Κύριος γι᾿ αὐτούς πού ὑπομένουν» (Θρῆν. Ἱερ. 3 : 25) καί ἄλλα σχετικά. Αὐτό σημαίνει τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν». Ὥστε μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τίς ἀρετές μαζί μέ τήν ὑπόστασή μας, τά πάθη ὅμως δέν τά εἴχαμε μαζί μέ τήν ὑπόστασή μας, οὔτε καί αὐτά τά ἴδια τά πάθη ἔχουν καμιά οὐσία καί ὑπόσταση, ἀλλά ὅπως ἀκριβῶς οὐσιαστικά τό σκοτάδι δέν ὑπάρχει, ἀλλά εἶναι μιά παθητική κατάσταση τοῦ ἀέρα πού – ὅπως λέει ὁ Μέγας Βασίλειος11, παρουσιάζεται μόλις λείψει τό φῶς – ἔτσι εἶναι καί τό σκοτάδι τῶν παθῶν. Ἀφοῦ, μέ τή φιληδονία, ξεστράτισε ἐναντίον της.
Ἔχουμε λοιπόν ἀνάγκη, ὅπως ἀκριβῶς σᾶς εἶπα, καί γιά τό χωράφι, μετά ἀπό τό προσεκτικό καθάρισμα, ἀμέσως νά σπείρουμε τόν καλό σπόρο, ὥστε αὐτός νά φέρει καί τόν ἀνάλογο καλό καρπό. Πρέπει ἀκόμα ὁ γεωργός, μόλις ρίξει τόν καλό σπόρο, ἀμέσως νά τόν κρύψει καί νά τόν θάψει στή γῆ, γιατί ἔρχονται τά πουλιά καί τόν ἁρπάζουν καί χάνεται. Καί ἀφοῦ τόν κρύψει περιμένει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, μέχρι νά βρέξει καί νά φυτρώσει ὁ σπόρος. Γιατί, καί ἄν κάνει ὁ γεωργός χίλιους κόπους καθαρίζοντας, φροντίζοντας καί σπέρνοντας, δέν βρέξει ὅμως ὁ Θεός νά ποτίσει τό σπόρο, πάει χαμένος ὅλος ὁ κόπος του. Ἔτσι πρέπει καί ἐμεῖς, καί ἄν ἀκόμα κάνουμε κάτι καλό νά τό σκεπάζουμε μέ τήν ταπεινοφροσύνη καί νά ἀναθέτουμε στό Θεό τήν ἀδυναμία μας, παρακαλώντας Τον νά εὐλογήσει τόν κόπο μας, γιατί διαφορετικά πάει χαμένος.
Συμβαίνει πολλές φορές καί μετά τή βροχή καί τό φύτρωμα τοῦ σπόρου, νά μήν ξαναβρέξει γιά πολύ καιρό, καί τότε ξεραίνεται τό φύτρο καί χάνεται. Γιατί ἔχει ἀνάγκη πότε – πότε ἀπό τή βροχή καί ὁ σπόρος καί τό φύτρο, μέχρι νά στερεωθεῖ. Ὅμως οὔτε καί τότε δέν μπορεῖ κανείς νά ξεγνοιάσει. Γιατί μερικές φορές ἀφοῦ μεγαλώσει καί κάνει στάχυ, πέφτει ἀκρίδα ἤ χαλάζι ἤ κάτι ἄλλο, καί χάνει τόν καρπό. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή. Ὅταν κοπιάσει καί καθαριστεῖ ἀπ᾿ ὅλα τά πάθη πού ἀναφέραμε, καί καταβάλει ἄοκνη προσπάθεια γιά τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν, πρέπει νά εἶναι πάντοτε στραμμένη στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί στή σκέπη Του, γιά νά μήν τήν ἐγκαταλείψουν καί χαθεῖ. Γιατί ὅπως ἀκριβῶς εἴπαμε γιά τό σπόρο ὅτι καί μετά τό φύτρωμα καί τό μεγάλωμα καί τήν καρποφορία, ἄν δέν βρέξει πότε-πότε ξεραίνεται καί χάνεται, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τόν ἄνθρωπο. Ἄν, ἀφοῦ προσπαθήσει καί κάνει πολλά, πάρει ὅμως ὁ Θεός τή Χάρη καί τή σκέπη Του καί τόν ἐγκαταλείψει, χάνεται. Ἡ δέ ἐγκατάλειψη παραχωρεῖται στόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο πού ἐπιχειρεῖ πράγματα ἀντίθετα ἀπό τήν πνευματική του κατάσταση, π. χ. ἄν κάποιος εἶναι εὐλαβής καί πέσει σέ ἀδιαφορία, ἤ ταπεινός καί πέσει στή θρασύτητα. Καί δέν ἐγκαταλείπει ὁ Θεός τόσο τόν ἀδιάφορο ἄν ἀδιαφορήσει, οὔτε τό θρασύ ἄν συμπεριφερθεῖ μέ θρασύτητα, ὅσο ἐγκαταλείπει τόν εὐλαβή ἄν ἀδιαφορήσει καί τόν ταπεινό, ἄν θρασυνθεῖ. Αὐτό σημαίνει τό νά ἀμαρτήσει κανείς ἀντίθετα μέ τήν κατάστασή του καί ἀπ᾿ αὐτό προέρχεται ἡ ἐγκατάλειψη. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Ἅγιος Βασίλειος διαφορετικά κρίνει τήν ἁμαρτία τοῦ εὐλαβοῦς καί διαφορετικά τοῦ ἀδιάφορου.
Ὅταν τέλος φυλάξει κανείς τόν ἑαυτόν του ἀπ᾿ ὅλα αὐτά πρέπει νά προσέχει, ὥστε, ἄν κάνει ἕνα μικρό καλό, νά μήν τό κάνει μέ κενοδοξία ἤ ἀνθρωπαρέσκεια ἤ σύμφωνα μέ κάποιον ἀνθρώπινο λογισμό καί χάσει ἀπ᾿ αὐτό τό μικρό καί ὅλα ὅσα ἔχει κάνει – ὅπως εἴπαμε γιά τήν ἀκρίδα καί τό χαλάζι καί τά παρόμοια. Καί ὅπως συμβαίνει καί στά θέματα τῆς γεωργίας, καί ὅταν ἀκόμα δέν πάθει τίποτα ὁ καρπός, ἀλλά φυλαχθεῖ μέχρι τό θερισμό, οὔτε τότε δέν πρέπει νά ξεγνοιάσει ὁ γεωργός. Γιατί πολλές φορές συμβαίνει, καί ἀφοῦ θερίσει κανείς τό χωράφι του καί καταβάλει ὅλους τούς κόπους του, νά ἔρθει ἕνας κακός ἄνθρωπος μέ μίσος στήν καρδιά του καί νά βάλει φωτιά στόν καρπό ἐκεῖνο καί νά καταστρέψει ὅλο τόν καρπό καί τόν κόπο τοῦ γεωργοῦ. Ὥστε λοιπόν μέχρι νά δεῖ ὅτι καθάρισε καλά τό σπόρο καί τόν ἔβαλε στήν ἀποθήκη, δέν μπορεῖ νά ξεγνοιάσει. Παρόμοια καί ὁ ἄνθρωπος. Καί ὅταν ἀκόμα καταφέρει νά ξεφύγει ἀπ᾿ ὅλα ὅσα εἴπαμε, δέν πρέπει οὔτε τότε νά ξεγνοιάσει. Γιατί συμβαίνει μετά ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, νά βρίσκει τρόπους ὁ διάβολος νά τόν πλανᾶ ἤ μέ δικαιώματα ἤ μέ ὑπερηφάνεια ἤ βάζοντάς του λογισμούς ἀπιστίας ἤ αἱρέσεως. Καί τότε καταστρέφει ὄχι μόνον ὅλους τούς καρπούς του, ἀλλά καί τόν χωρίζει ἀπό τό Θεό. Καί ὅ,τι δέν μπόρεσε νά καταφέρει προσπαθώντας νά τόν ρίξει σέ κακές πράξεις, τό καταφέρνει μέ τό νά τόν ρίξει σ᾿ ἕνα λογισμό. Γιατί εἶναι δυνατόν ἀκόμα καί ἕνας λογισμός νά σταθεῖ ἱκανός νά χωρίσει κάποιον ἀπό τόν Θεό, ἄν τόν δεχθεῖ καί συμφωνήσει μαζί του. Ὥστε ἐκεῖνος πού θέλει πραγματικά νά σωθεῖ δέν πρέπει νά ξεγνοιάσει μέχρι τήν τελευταία του ἀναπνοή. Εἶναι λοιπόν ἀνάγκη νά καταβάλλουμε πολύ κόπο καί φροντίδα καί συνεχή προσευχή, ὥστε ὁ Θεός μέ τήν ἀγαθότητά Του νά μᾶς σκεπάσει καί νά μᾶς διασώσει, γιά τή δόξα τοῦ ἁγίου ὀνόματός Του. Ἀμήν.
__________________
1 Ἡ κατανόηση τοῦ θέματος τῆς παρατάσεως τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου σάν καρποῦ τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ δίνει νέα διάσταση στό θέμα τῆς μετάνοιας καί τῆς συναισθήσεως τοῦ σκοποῦ καί τοῦ νοήματος τῆς ζωῆς. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος καταλάβει ὅτι ζεῖ «κατά χάριν», καί ὄχι ὅπως νομίζει «φυσικά», θ᾿ ἀλλάξει ὁπωσδήποτε ὀπτική γωνία καί θ᾿ ἀτενίσει τή θέση του στή ζωή σάν χρέωση στό κεφάλαιο τῆς ἀγάπης καί τῆς συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ. Μόνον ψυχές φωτισμένες ἀπό τήν ἐνοίκηση τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος σάν τόν ἀββά Δωρόθεο μποροῦν νά ἔχουν τέτοια ὀντολογική θεώρηση καί τέτοια ἀνθρωπολογική τοποθέτηση.
2 Μαρκ. Ἐρημ. (Εὐάγρ.) P.G. 65, 908B.
3 «Ἔχεις ἐν σεαυτῷ τήν συμμαχίαν, ἥν κἀγώ καί πᾶς ὁ βουλόμενος. Θελῆσαι δεῖ μόνον, ὁρμῆσαι μόνον. Ἐγγύς ἡ παράκλησις, ἐν τῷ στόματί σου, καί ἐν τῇ καρδίᾳ σου· Ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ, φησί, καί εὐφράνθην. Τί μνήμης ἑτοιμότερον; Μνήσθητι καί σύ, καί εὐφράνθητι. Ὤ τοῦ εὐπορίστου τῆς ἰατρείας! Ὤ τοῦ τάχους τῆς θεραπείας! Ὤ τοῦ μεγέθους τῆς δωρεᾶς! Οὐ κομίζει μόνον ὀλιγοψυχίαν καί λύπην μνημονευθείς ὁ Θεός, ἀλλά καί εὐφροσύνην ἐργάζεται». (Γρηγ. Ναζ. P. G. 35, 968C).
4 Πρέπει νά σημειωθεῖ ἡ θέση πού παίρνει ὁ ἀββάς Δωρόθεος στό θέμα τῆς μελλούσης κολάσεως. Ὅπως ἀκριβῶς ἡ ἔξωση τοῦ Ἀδάμ ἀπό τόν Παράδεισο δέν εἶναι ἐκδίκηση καί τιμωρία ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ «διά τήν προσβληθεῖσαν Θείαν Δικαιοσύνην», ἔτσι καί ἡ μέλλουσα γέεννα δέν ἀποτελεῖ ἀποκατάσταση «τῆς προσβληθείσης θείας Δικαιοσύνης», ἀλλά τραγική συνέπεια τῆς ἐκπτώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά «κατά φύσιν» καί διαιώνιση τῶν συνεπειῶν αὐτῆς. Ἡ ἔμφαση στό σημεῖο τῆς ὀδύνης πού προέρχεται ἀπό τήν ἴδια τήν ψυχή γιατί τῆς λείπουν οἱ ἐπίγειες παρακλήσεις, ἡ μοναξιά, ἡ ἀπουσία τοῦ Θεοῦ, ἡ μνήμη τῶν ἁμαρτιῶν της καί ἡ παράδοση στίς δυνάμεις τοῦ σκότους, δίνει ὅλες τίς διαστάσεις τῆς τραγικότητας καί τοῦ ἀποτροπιασμοῦ πού προκαλεῖ αὐτή ἡ αἰώνια καταδίκη. Ταυτόχρονα ὅμως δίνει ἀπάντηση στόν ἐπιπόλαιο συλλογισμό μερικῶν σύγχρονων ἀνθρώπων –«ὁ Θεός δέν εἶναι κακοῦργος, ἄρα δέν ὑπάρχει κόλαση» ἤ «ἡ κόλαση καί ὁ παράδεισος εἶναι ἐδῶ»– καθώς ἐπίσης καί στίς δογματικές παρεκκλίσεις τῆς Δυτικῆς θεολογίας (πρβλ. Π. Νέλλα· Ἡ περί δικαιώσεως διδασκαλία Ν. Καβάσιλα. Πειραιεύς 1975).
5 Ἰ. Χρυσ. P.G. 47, 294.
6 «Οὐκοῦν ἵνα μήτε διά ὀφθαλμῶν μήτε διά ὤτων ἐρεθισμούς εἰς ἁμαρτίαν δεχώμεθα καί κατά τό λανθάνον προσεθισθῶμεν αὐτῇ καί ὥσπερ τύποι τινές καί χαρακτῆρες τῶν ὁρωμένων καί ἀκουομένων ἐναπομείνωσι τῇ ψυχῇ εἰς ὄλεθρον καί ἀπώλειαν καί ἵνα δυνηθῶμεν ἐπιμένειν τῇ προσευχῇ ἀφιδιάζωμεν πρῶτον κατά τήν οἴκησιν. Οὕτω γάρ ἄν καί τοῦ προλαβόντος ἔθους περιγενόμεθα, ἐν ᾧ ἀλλοτρίως ἐζήσαμεν τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ (οὐ μικρός δέ οὗτος ἀγών, τῆς ἑαυτοῦ συνηθείας περιγενέσθαι· ἔθος γάρ διά μακροῦ χρόνου βεβαιωθέν φύσεως ἰσχύν λαμβάνει), καί τούς ἐξ ἁμαρτίας δέ σπίλους ἐκτρῖψαι δυνησόμεθα τῇ τε φιλοπόνῳ προσευχῇ καί τῇ ἐπιμόνῳ μελέτη τῶν τοῦ Θεοῦ θελημάτων». (Μ. Βασίλειος P.G. 31, 926B). Καί: «Ἕξις μέν ἀπό συνηθείας, ἀπό δέ ἕξεως φύσις ἐγγίνεσθαι εἴωθεν. Χαλεπόν δέ καί δύσκολον μετακινῆσαι, ἤ μεταβαλεῖν φύσιν, πλήν τῷ Θεῷ δυνατόν, φύσις γάρ οὐκ ἀντιτάσσεται τῷ Θεῷ».
7 «Διά τοῦτο περιαιρῶ τάς ἡδονάς, ἵνα τάς τοῦ θυμοῦ περικόψω προφάσεις. Οἷδα γάρ αὐτόν ἀεί μαχόμενον ὑπέρ τῶν ἡδονῶν, καί ἐκταράσσοντά μου τόν νοῦν, καί τήν γνῶσιν ἀποδιώκοντα». (Εὐάγ. P.G. 40, 1252B – Νεῖλ. P.G. 79, 1200).
8 Μαρκ. Ἐρημ. P.G. 65, 917CD.
9 Μ. Βασλ. P.G. 31, 1085AB.
10 «Εἰ τοίνυν τις ἐν τῷ βίῳ μιμήσαιτο τῆς θείας φύσεως τά γνωρίσματα, ἐκεῖνο γίνεται τρόπον τινά οὗ τήν μίμησιν ἐναργῶς ἐνεδείξατο». (Γρηγ. Νύσ. P.G. 44, 1177B).
11 «Λέγομεν τοίνυν καί τοῦτο τό σκότος μή κατ᾿ οὐσίαν ὑφεστηκέναι, ἀλλά πάθος εἶναι περί τόν ἀέρα στερήσει φωτός ἐπιγινόμενον». (Μ. Βασ. P. G. 29, 40C). Καί: «Σκότος μέν, ἀήρ ἐστερημένος φωτός· φῶς δέ οὐσία διαλυτική σκότους». (Μ. Βασ. P.G. 30, 408D).
Πηγή: (Ἀπό τό βιβλίο: «Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά» (ΙΒ΄ Διδασκαλία σελ. 289-299), Ἐκδόσεις «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ἱερά Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα), Κύριος Ιησούς Χριστός
Την 20η Ιουνίου (2016), ξεκίνησε επισήμως τις εργασίες της η αποκαλούμενη Πανορθόδοξη Σύνοδος στην Κρήτη, αν και δεν κατάφερε να γίνει πραγματικά Πανορθόδοξη. Η εκδήλωση τράβηξε την προσοχή όχι μόνο των Ορθοδόξων πιστών σε ολόκληρο τον κόσμο (κυρίως λόγω της αντιπαράθεσης που περιέβαλε την απόφαση για την σύγκλησή της), αλλά και διαφόρων Υπηρεσίων Πληροφοριών των κρατών της Υφηλίου. Σύμφωνα με το κέντρο αναλύσεων KATEHON, οι μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών των Η.Π.Α. και του Ηνωμένου Βασιλείου, προσπαθούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις της Συνόδου, κυρίως μέσω των παραγόντων επιρροής τους στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Οι σκοποί αυτής της προσπάθειας είναι να υπονομέυσουν και εν τέλει να εξασθενήσουν την επιρροή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, να προωθήσουν την αποδυνάμωση της Ορθοδοξίας μέσω της ανάδειξης των οικουμενιστικών και ανανεωτικών τάσεων, και να υποστηρίξουν τη χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη διαίρεση του Ορθόδοξου Κόσμου.
Ένα από τα πρόσωπα κλειδιά πίσω από όλα αυτά είναι ο π. Αλέξανδρος Καρλούτσος, ένα από τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής της Συνόδου, από τους βασικούς συντελεστές εύρεσης χρηματοδοτήσεων για το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, και υπεύθυνος επικοινωνίας με ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση των Η.Π.Α.. Μάλιστα, ο π. Καρλούτσος ελέγχει την πλειονότητα των οικονομικών πόρων που κατευθύνονται προς την Κωνσταντινούπολη από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και έτσι ασκεί κατά το μέτρο του έλεγχο στην ιεραρχία.
Ένα ακόμα σημαντικό πρόσωπο που είναι υπεύθυνος για τις σχέσεις μεταξύ της Συνόδου της Κρήτης και των υπηρεσιών πληροφοριών των Η.Π.Α. είναι ο Άλεξ Ρόντος, ο οποίος αυτή τη στιγμή κατέχει τη θέση του ειδικού εντεταλμένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Κέρας της Αφρικής. Ο Ρόντος διατηρεί στενούς δεσμούς με την ιεραρχία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών των Η.Π.Α., το Ηνωμένο Βασίλειο, και διεθνιστικές -υπέρ της παγκοσμιοποίησης- μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ). Έχει γνωριστεί προσωπικά με τον π. Αλέξανδρο Καρλούτσο και επισκέπτεται συχνά τον Τζόρτζ Σόρος. Η βιογραφία του Αλέξη Ρόντου είναι τόσο συναρπαστική που η πλοκή της μοιάζει με κατασκοπευτικό μυθιστόρημα.
Ευεργέτης και Κατάσκοπος
Ο Αλεξάνδρος Ρόντος είναι πολιτογραφημένος Έλληνας πολίτης που γεννήθηκε το 1954 στο Σουλτανάτο της Ζανζιβάρης του Νταρ-ες Σαλάμ (μια ντε φάκτο Βρετανική αποικία εκείνη την εποχή που τώρα ανήκει στην Τανζανία). Έκανε τις σπουδές του στο Ηνωμένο Βασίλειο, έγινε ανταποκριτής για το Βρετανικό περιοδικό "West Africa Magazine", και στη συνέχεια εργάστηκε για λογαριασμό της "Catholic Relief Services", που είναι μια βορειο-αμερικανική Παπική ΜΚΟ. Τη δεκαετία του ’80, συνάτησε τον Τζόρτζ Σόρος στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, και εισήχθη στη δομή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Αμερική. Η στρατηγική αυτή αποδείχτηκε λείαν επιτυχής, και, το 1992, ο Ρόντος ίδρυσε και ηγήθηκε, με την υποστήριξη του Σόρος, την Διεθνής Ανθρωπιστικός Οργανισμός των Ορθοδόξων Χριστιανών (International Orthodox Christian Charities - IOCC), ένας διεθνής Ορθόδοξος φιλανθρωπικός οργανισμός υπό την αιγίδα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο σκοπός αυτής της δομής είναι ο έλεγχος μεγάλων χρηματοοικονομικών ροών υπό το πρόσχημα της "εκκλησιαστικής φιλανθρωπίας". Ο Ρόντος συγχρωτίστηκε και έγινε φίλος με τον π. Αλέξανδρος Καρλούτσος, επί τη βάσει του (κοινού) ενδιαφέροντός τους για τα χρήματα της Εκκλησίας και το γενικότερο πλαίσιο των σχέσεων με Αμερικανούς "φιλανθρώπους". Ο Ρόντος χρησιμοποίησε τη δομή αυτή για να επεκτείνει την επιρροή του και σε άλλες Ορθόδοξες χώρες και περιοχές (Γιουγκοσλαβία, Ρωσία, Μέση Ανατολή). Πιο συγκεκριμένα, το 1998, υπό το μανδύα της IOCC, στις παραμονές του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας, επισκέφθηκε την Αλβανία και το Κόσοβο με διατεταγμένη αποστολή. Αφού όλες οι απαραίτητες πληροφορίες είχαν συγκεντρωθεί και ολοκληρώθηκε η διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων, ξεκίνησε και η στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ.
Οργανωτής Έγχρωμων Επαναστάσεων
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος "Ορθόδοξος ευεργέτης" είχε ενεργό συμμετοχή στην οργάνωση έγχρωμων επαναστάσεων όταν και όπου το απαιτούσαν τα ενδιαφέροντα των Η.Π.Α. και του παλιού του φίλου του Τζορτζ Σόρος. Το 2000, ο Ρόντος παρείχε συμβουλές στους οργανωτές της αποκαλούμενης και Επανάστασης της Μπουλντόζας στη Γιουγκοσλαβία (σ.σ. που οδήγησε στην ανατροπή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς).
Μετά την έγχρωμη επανάσταση στη Γεωργία, κατέστει σύμβουλος του Μιχαήλ Σαακασβίλι (Mikhail Saakashvili). Σύμφωνα με δική του δημοσίευση (σ.σ. του Ρόντος) σχετική με τις Γεωργιανές-Ρωσικές σχέσεις το 2008, ήταν σε γνώση του η προπαρασκευή της εισβολής της Γεωργίας στης Νότια Οσσετία, ενώ ο ίδιος προετοίμασε το Δυτικό κοινό για αυτή την ενέργεια.
Επίσης, φαίνεται ότι ο Ρόντος ότι έχει υπάρξει σύμβουλος της πρώτου Ουκρανικού ξεσηκωμού (σ.σ. γνωστού ως Πορτοκαλί Επνάσταση) το 2004. Με τη συνδρομή του, ιδρύθηκε η ΜΚΟ CANVAS (Centre for Applied Nonviolent Action and Strategies, ή "Κέντρο για Εφηρμοσμένη Μη Βίαιη Δράση και Στρατηγικές") στο Βελιγράδι, η επιτελική έδρα των έγχρωμων επαναστάσεων, όπου τελειοποιήθηκαν οι τεχνικές της Αραβικής Άνοιξης και του δεύτερου Ουκρανικού ξεσηκωμού (ή Maidan που σημαίνει "πλατεία") το 2014.
Η Σκοτεινή Υπόθεση της Ελλάδας
Ο Ρόντος υπήρξε, επίσης, και σύμβουλος του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, του Αμερικανο-γεννημένου φίλου του Σόρος και Προέδρου του Σοσιαλιστικού κόμματος ΠΑΣΟΚ, Γεωργίου (Τζέφρυ) Παπανδρέου κατά τη χρονική περίοδο 2009-2011 και εθεωρείτο ο πρώτος βοηθός του σε όλα τα διεθνή εγχειρήματα. Πριν από αυτό, από το 1999 έως το 2004, ο Ρόντος συμβούλευε τον Παπανδρέου όταν ήταν Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και υπό τη δικαιοδοσία του οποίου τίθεται ο Διοικητής του Αγίου Όρους (σ.σ. ο οποίος έχει βαθμό και αποδοχές Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης).
Μετά τις ικεσίες για την επιστροφή του Αντώνη Σαμαρά, ο Ρόντος διατήρησε την επιρροή του στην Ελληνική κυβέρνηση. Το 2012, ο Ρόντος κλήθηκε να καταθέσει με την ιδιότητα του μάρτυρα στο πλαίσιο της έρευνας σχετικά με την εμπλοκή του ονόματός του στην υπόθεση του σχεδίου δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας Κωσταντίνου Καραμανλή (σ.σ. ο συντάκτης του άρθρου αναφέρεται στο αποκαλούμενο σχέδιο «ασημένια δραχμή»). Δικηγόρος του ήταν ο Φαήλος Κρανιδιώτης, μέλος (σ.σ. εκείνη την εποχή) του φιλελεύθερου κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και στενού φίλου του Αντώνη Σαμαρά.
Σύμφωνα με τις επίσημες έρευνες των Ελληνικών αρχών, κατά τη χρονική περίοδο μεταξύ 2004 και 2009, υπήρξε σχέδιο που είχε σα σκοπό την αποτροπή προσέγγισης μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας για ανάπτυξη σχέσεων (σ.σ. αναφέρεται στον υπόθεση του λεγομένου σχεδίου "Πυθία").
Επίσης, ο Ρόντος είχε συμμετοχή σε διάφορα σκάναλα διαφθοράς, όπως για παράδειγμα η χρηματοδότηση συγκεκριμένων ΜΚΟ από τον προϋπολογισμό του Ελληνικού κράτους, αλλά ο ίδιος απέφυγε την τιμωρία.
Όμως το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό των χρημάτων που η πρωτοβουλία του Ρόντος προέβλεπε για διάφορες ΜΚΟ στην Ελλάδα ξοδεύτηκαν στη “Μακεδονία”, την Αλβανία, και το Κόσοβο, όπου ο Οργανισμός δεν είχε επίσημη παρουσία, μας δείχνει ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια μυστική ανακατανομή πόρων στο πλαίσιο της στρατηγικής για μια έγχρωμη επανάσταση, όπως αυτή που προετοιμάστηκε στη “Μακεδονία”. Αυτή δεν ήταν μια απλή επιχείρηση για “ξέπλυμα χρήματος”. Στην ίδια την Ελλάδα, αριστερο-φιλελεύθερες ΜΚΟ έλαβαν προνομιακή χρηματοδότηση με αποτέλεσμα την παράδοση της χώρας και Ελληνικών οικονομικών πόρων σε εξωτερικό έλεγχο.
Ο Άνθρωπος για όλες τις δουλειές
Σύμφωνα με Ελληνικές πηγές, ο Ρόντος ήταν ιδιαίτερα δραστήριος στην Αλβανία. Ειδικότερα, διατηρεί στενές σχέσεις με πολλά ηγετικά στελέχη στην Αλβανία και τη “Μακεδονία”. Υπενθυμίζεται ότι ότι για τις Η.Π.Α., ο Αλβανικός παράγοντας χρησιμοποιείται για την αποσταθεροποίηση των Βαλκανικών κρατών. Η Διεθνής Πλουτοκρατία είναι στενά συνδεδεμένη με την Αλβανική μαφία ναρκωτικών και τη “μαύρη βιομηχανία μεταμοσχεύσεων”, οι οποίες έχουν τα κέντρα τους στο Κόσοβο και την Αλβανία. Ο Ρόντος υποστήριξε ενεργά την ιδέα χορήγησης ανεξαρτησίας στο Κόσοβο, και συμμετείχε σε διάφορες πρωτοβουλίες εμπειρογνωμόνων για το σκοπό αυτό.
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την εμπειρία του με το Κόσοβο, θα μπορεσει ο Ρόντος να είναι δραστήριος και πετυχημένος στη συνεργασία του με στρατιωτικές και εγκληματικές παροικίες στη Σομαλία στα πλαίσια της νέας του ιδιότητας;
Επιπροσθέτως, ο Άλεξ Ρόντος έχει εργασθεί σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, συγκεκριμένα στην Παγκόσμια Τράπεζα, και είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (σ.σ. πρόκειται για ένα σχετικά νέο think tank που ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2007, με γραφεία σε 7 πρωτεύουσες της Ευρώπης, που έχει σα στόχος να κάνει την διεθνοπολιτική παρουσία της γηραιάς ηπείρου πιο αισθητή, χρηματοδοτείται κυρίως από το ΄Ιδρυμα Σόρος, και δεν πρέπει να συγχέεται με το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που έχουν αυξημένες αρμοδιότητες για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε και με το Συμβούλιο της Ευρώπης που είναι είναι διεθνής οργανισμός στον οποίο συμμετέχουν 47 κράτη της Ευρώπης και της ανατολικής περιφέρειάς της και ο οποίος έχει ως σκοπό την ευρωπαϊκή ενοποίηση, με ιδιαίτερη έμφαση στα νομικά πρότυπα και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη δημοκρατική ανάπτυξη και τη ρύθμιση των νομοθεσιών, καθώς και την πολιτισμική συνεργασία στην Ευρώπη), το Ευρωπαϊκό παράρτημα του μεγαλύτερου Αμερικανικού κέντρου παγκοσμοιποιητών, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (σ.σ. γνωστό ως Council of Foreign Relations, ή CFR).
Οπουδήποτε εμφανίζεται ο Άλεξ Ρόντος, ασκεί πιέσεις για τα ίδια συμφέροντα των αφεντικών του Αμερικανών, προωθεί τις προτάσεις του Σόρος, αλλάζει κατεστημένες δομές, και ενισχύει έναν τύπο μονοπολικής Αμερικανικής εγεμονίας μέσω στρατηγικής δικτύου πολέμου. Εάν ένας ειδικός αυτού του εύρους είναι όντως αναμεμειγμένος στη σύγκληση της Συνόδου της Κρήτης, τότε ο Ορθόδοξος λαός θα πρέπει να περιμένει ότι θα αντιμετωπίσει τις πιο προηγμένες μορφές προκλήσεων και ότι θα υποστεί τα πιο άμεσα μέτρα εκφοβισμού που είναι διαθέσιμα.
(σ.σ. ακολουθεί το Αγγλικό πρότυπο κείμενο)
The Man Behind the Scenes of the Crete Council
On June 20th, the so-called Pan-Orthodox Council officially opened in Crete, although it did not manage to become a genuinely Pan-Orthodox one. The event drew the attention of not only Orthodox people all over the world (largely because of the controversy shrouding the decision to convene it), but also the world’s intelligence agencies. According to the analytical center Katehon, the US and UK secret services are attempting to influence the Council’s decision, mainly by using their agents of influence in the Patriarchate of Constantinople. The purpose of this is to undermine the influence of the Russian Orthodox Church, promote the weakening of Orthodoxy by ecumenical and Renovationist trends, and advocate the granting of autocephaly to the Ukrainian Orthodox Church, thus contributing to dividing the Orthodox world.
One of the key figures behind this is Father Alexander Karloutsos, a member of the Council’s organizing committee and fundraiser of the Patriarchate of Constantinople in charge of communication with influential businesses and the US authorities. In fact, Karloutsos controls the majority of the funds that come from the United States to Constantinople, and thus controls the hierarchy.
Another important figure in charge of the relationship between the Crete Council and US intelligence is Alex Rondos who currently holds the post of the EU Special Representative for the Horn of Africa. Rondos is closely tied to the hierarchy of the Patriarchate of Constantinople, US intelligence agencies, the United Kingdom, and globalist NGO’s. He was personally acquainted with Father Alexander Karloutsos, and often visits George Soros. Alex Rondos’s biography is so intriguing that the plot reads like a spy novel.
Benefactor and Spy
Alexander Rondos is a citizen of Greece born in 1954 in the Sultanate of Zanzibar to Dar es Salaam (de facto a British colony at that time, now part of Tanzania). He studied in the UK, was a correspondent for the British magazine West Africa Magazine, and then worked for Catholic Relief Services, an American Catholic NGO. In the 1980’s, in the United States, he met with George Soros and entered the structure of the Patriarchate of Constantinople in America. This strategy was successful, and, in 1992, Rondos founded and headed, with the support of Soros, the International Orthodox Christian Charities (IOCC), the international Orthodox charitable organization under the auspices of the Patriarchate of Constantinople.
The purpose of this structure is controlling powerful financial flows under the pretext of church charity. Rondos befriended Alexander Karloutsos on the basis of interest in church money and overall relations with American “philanthropists”. Rondos used this structure to spread his influence to other Orthodox countries (Yugoslavia, Russia, Middle East). In particular, in 1998, under the guise of the IOCC, on the eve of the bombing of Yugoslavia, he visited Albania and Kosovo on a mission. After all necessary information was received and negotiations were conducted, the NATO military operation began.
Organizer of Color Revolutions
It is interesting that this “Orthodox benefactor” actively participated in organizing color revolutions when and where demanded by US interests and his old friend George Soros. In 2000, Rondos advised the organizers of the so-called Bulldozer Revolution in Yugoslavia.
After the color revolutions in Georgia, he became Mikhail Saakashvili’s adviser. According to his publication on Georgian-Russian relations in 2008, he was aware of the preparation of the Georgian invasion of South Ossetia beforehand and was preparing the Western public for this action.
Rondos also seems to have been an adviser of the first Ukrainian Maidan in 2004. With his assistance, CANVAS (Centre for Applied Nonviolent Action and Strategies) was founded in Belgrade, the headquarters of color revolutions, which perfected the techniques of the Arab Spring and 2014 Ukrainian Maidan.
Greece’s Dark Business
Rondos was also an advisor to the Prime Minister of Greece, the American born friend of Soros and the head of the Socialist Party PASOK, George Papandreou in 2009-2011 and was considered his first assistant in all international projects. Before, from 1999 to 2004, Rondos advised Papandreou when he was Minister of Foreign Affairs of Greece and the Governor of the Holy Mountain Athos. After the begging of Antonio Samaras’ return, Rondos retained his influence on the Greek government. In 2012, Rondos was questioned about his involvement in the plot against the former Prime Minister of Greece, Kostas Karamanlis. His lawyer was Failos Kranidiotis, a member of the New Democracy liberal party and a close friend of Antonio Samaras.
According to official Greek investigation, the plot, whose purpose was preventing a rapprochement between Russia and Greece, actually existed between 2004-2009.
Rondos was also involved in corruption scandals, such as when money from the Greek budget found its way to the certain NGO’s, but he avoided punishment.
But the fact that a significant proportion of the funds that Rondos’s initiative provided for NGO’s in Greece were spent on Macedonia, Albania and Kosovo, where the organization was not officially present, shows us that this was in effect a shadowy redistribution of funds within the strategy of a color revolution, as prepared in Macedonia. This was not a mere money-laundering operation. In Greece itself, left-liberal NGO’s received priority financing, thus providing external control of the country and Greek money.
A Jack-of-All-Trades
According to Greek sources, Rondos has been particularly active in Albania. In particular, he maintains close relationships with many leaders in Albania and Macedonia. It should be recalled that for the US, the Albanian factor is used to destabilize the situation in the Balkan states. The Global Plutocracy is closely tied to the Albanian drug mafia and the “black transplant” industry, which have their centers in Kosovo and Albania. Rondos actively supported the idea of granting independence to Kosovo and participated in various expert initiatives to this end.
Taking into account his “experience” in Kosovo, will Rondos be active and successful in cooperating with militants and criminal communities in Somalia in his new official position?
In addition, Alex Rondos has worked in international financial institutions, particularly the World Bank, and is a member of the European Council on Foreign Relations, the European branch of the largest American globalist center, the Council on Foreign Relations.
Wherever Alex Rondos appears, he lobbies the same interests of his American masters, promotes Soros’ initiatives, changes regimes, and bolsters unipolar American hegemony by means of network war strategy. If this broad specialist is indeed convening the Crete Council, then Orthodox people should expect the most sophisticated provocations and direct measures of intimidation.
Πηγή: ΚΑΤΕΗΟΝ
Ώρες πέρασαν, από την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων, για κατάληψη της Κύπρου. Οι Μονάδες Καταδρομών, διοικούμενες από το Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη, το βοηθό του Λοχαγό Θεόδωρο Αξιώτη και τον Ταγματάρχη Αλέξανδρο Μανιάτη, Διοικητή της 31 ΜΚ, τον Ταγματάρχη Ναπολέοντα Δαμασκηνό, Διοικητή της 32 ΜΚ και τον Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, Διοικητή της 33 ΜΚ, ακατάπαυστα ήδη μάχονται σε όλα τα μέτωπα. Η μια επιχείρηση διαδέχεται την άλλη. Ώρα 18.30. Οι 11ος, 12ος και 13ος Λόχοι Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών μόλις έχουν ολοκληρώσει την τοπογραφική ενημέρωση.
Δεξιά, το ύψωμα Κοτζά Καγιά στο όρος Πενταδάκτυλο
Ώρες πέρασαν, από την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων, για κατάληψη της Κύπρου. Οι Μονάδες Καταδρομών, διοικούμενες από το Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη, το βοηθό του Λοχαγό Θεόδωρο Αξιώτη και τον Ταγματάρχη Αλέξανδρο Μανιάτη, Διοικητή της 31 ΜΚ, τον Ταγματάρχη Ναπολέοντα Δαμασκηνό, Διοικητή της 32 ΜΚ και τον Ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, Διοικητή της 33 ΜΚ, ακατάπαυστα ήδη μάχονται σε όλα τα μέτωπα. Η μια επιχείρηση διαδέχεται την άλλη. Ώρα 18.30. Οι 11ος, 12ος και 13ος Λόχοι Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών μόλις έχουν ολοκληρώσει την τοπογραφική ενημέρωση.
Σε μια πρόχειρη, αυτοσχέδια αμμοδόχο, στο ύψωμα της Αετοφωλιάς, αναλύεται η αποστολή των διαφόρων καταδρομικών τμημάτων. Μια νέα επιχείρηση τους περιμένει. Η κατάληψη του στρατοπέδου καταδρομών των Τούρκων. Το απόρθητο φρούριο του Κοτζάκαγια, το οποίο, εν τω μεταξύ, είχε ενισχυθεί με μονάδα αλεξιπτωτιστών. Στον ουρανό υπερίπτανται, ανενόχλητα σχεδόν, τα αεροσκάφη της Τούρκικης πολεμικής αεροπορίας. Τα πολυβόλα τους ξερνούν ατσάλι, με το χαρακτηριστικό κρότο τους. Οι βόμβες ναπάλμ πέφτουν βροχηδόν. Στο μονοπάτι προς το στόχο, ώρα 21.00, το τμήμα του 13 Λόχου Κρούσεως που θα διεισδύσει στα μετόπισθεν του εχθρού, 22 στο σύνολο καταδρομείς, σταθμεύει για λίγο σ’ ένα δασικό προσκυνητάρι με την εικόνα του Προφήτη Ηλία. Όλοι προσκυνούν ευλαβικά και κατανυχτικά την εικόνα.
Είναι η ονομαστική γιορτή του Διοικητή του 13ου Λόχου Κρούσεως, Υπολοχαγού Ηλία Γλεντζέ. Μισή ώρα αργότερα, προσπερνούν αθόρυβα τις σκοπιές του εχθρού και εισέρχονται στο κατεχόμενο από τον εχθρό έδαφος. Διασχίζουν τη χαράδρα του Αγίου Ιλαρίωνα. Η κορφή προβάλλει στοιχειωμένη, μέσα από καπνούς βλημάτων του Πυροβολικού και του ΛΥΠ, με ΠΑΠ το Διοικητή του Λόχου Υποστηρίξεως της 31 ΜΚ, Λοχαγό Σταμάτη Ελευθέριο.
Ο 13ος Λόχος Κρούσεως διασχίζει το δάσος της Αγύρτας. Αποφεύγει τις εχθρικές περιπόλους που οργώνουν την περιοχή. Την ίδια στιγμή, οι 11ος και 12ος Λόχοι Κρούσεως, με ηγήτορες τους Υπολοχαγούς Αθανάσιο Γαληνό και Παναγιώτη Καραχάλιο, αντιστοίχως, κινούνται, εξ’ ανατολών και βορείως, προς τον ΑΝΣΚ. Ώρα 22.55. Άφιξη, μετά από κοπιώδη και περιπετειώδη πορεία, έξω από το εχθρικό στρατόπεδο. Ασφαλίζεται ο ασβεστολιθικός δρόμος έξω από την κεντρική του πύλη, από ένα Ανθυπολοχαγό κι ένα οπλίτη. Μόνο ο γρύλος διακόπτει την ηρεμία της νύχτας. Μια κουκουβάγια φτερουγίζει δυνατά. Μένουν όλοι κάτω απνευστί. Την ίδια ώρα, ο 11ος Λόχος καταλαμβάνει θέσεις, έτοιμος για την καθήλωση των πολυβολείων του ανατολικού τομέα.
Ο 12ος Λόχος αναλαμβάνει την ευθύνη του βόρειου τομέα. Μια απέραντη ησυχία βασιλεύει. Η ηρεμία της νύχτας ξανακάθεται στο θρόνο της. Οι καταδρομείς δεν αισθάνονται τίποτα πια. Απλώς μυρίζονται τον εχθρό. Είναι η ώρα μηδέν. Ή καλύτερα, η ώρα »Κ». Σε λίγα λεπτά αρχίζει η τελική φάση. Ο Λοχαγός του 13ου Λόχου διασκελίζει το περιτοίχισμα. Εισέρχεται στο στρατόπεδο. Γαζώνει το σκοπό που βρίσκεται ανυποψίαστος μπροστά του. Ακολουθεί το υπόλοιπο τμήμα. Μικρές ομάδες αναλαμβάνουν να προσβάλουν τους θαλάμους. Μέσα σ’ αυτούς και στο αμυδρό φως φανών θυέλλης, αναπαύονται τμήματα Τούρκων αλεξιπτωτιστών. Άπαντες, σε κλάσματα δευτερολέπτων, θα συλληφθούν. Το Διοικητήριο, αύτανδρον, έχει καταληφθεί. Η εκκαθάριση και κατάληψη των πολυβολείων της αμυντικής τοποθεσίας αναλαμβάνεται από τους 11ο και 12ο Λόχους Κρούσεως.
Το στρατόπεδο ολόκληρο βρίσκεται στα χέρια της 31 Μοίρας Καταδρομών. Ο Λοχαγός του 13ου Λόχου πυροδοτεί την κόκκινη φωτοβολίδα. Συνθηματικό πως ο ΑΝΣΚ κατελήφθη. Οργανώνεται ταχύτατα περιμετρική άμυνα για αντιμετώπιση τυχόν αντεπιθέσεων. Τοποθετούνται σε κατάλληλες θέσεις τα βαρέα όπλα του εχθρού. Η διαταγή αναφέρει πως το ύψωμα θα παραδοθεί, πριν το πρώτο φως, σε μονάδα πεζικού. Οι καταδρομείς, προτού ξημερώσει, πρέπει να αποσυρθούν για την επόμενη αποστολή τους. Είναι μεσάνυχτα. Αναφέρεται πως η 32 Μοίρα Καταδρομών αντιμετωπίζει προβλήματα στην Άσπρη Μούττη.
Ο Υπολοχαγός Ηλίας Γλεντζές με τους καταδρομείς Προκοπίου και Παναγιώτου σπεύδει, με ένα πολυβόλο, να ενισχύσει την επίθεση της 32 Μοίρας Καταδρομών. Σε λίγο, ψίθυροι και κινήσεις κάτω και γύρω από το ύψωμα θέτουν τους αμυνόμενους σε συναγερμό. Τούρκικα τμήματα προσεύχονται και ετοιμάζονται. Με αλαλαγμούς, εφορμούν, όπως και στα γιουρούσια της εποχής της ηρωικής κλεφτουριάς. Σκοπός μοναδικός η ανακατάληψη του υψώματος. Με αυτό όμως τον τρόπο προδίδουν τις κατευθύνσεις των επιθέσεών τους. Η μάχη είναι ομηρική. Τα όπλα όλα κροταλίζουν ασταμάτητα. Οι ριπές, ένας συνεχής βόμβος.
Οι σφαίρες σαν μέλισσες σφυρίζουν από κάθε σημείο. Ο υπέρτατος αγών κρατάει μέχρι το πρώτο φως. Διεξάγεται σώμα με σώμα. Είναι σκληρός κι άνισος. Οι Τούρκοι αντεπιτίθενται, με πολλαπλάσιες δυνάμεις, μανιωδώς. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τις τρομακτικές απώλειές τους. Οι ηρωικοί καταδρομείς δεν λυγίζουν. Χρησιμοποιούν, για εξοικονόμηση πυρομαχικών, τούρκικα πολυβόλα που υφίσταντο στο στρατόπεδο. Μέσα από το φράγμα διασταυρούμενων πυρών, οι επιτιθέμενοι πέφτουν σωρηδόν. Κορμιά διαμελίζονται μπροστά στο πολυβόλο Browning 50 χιλιοστών, που χειρίζονται δύο κληρωτοί Ανθυπολοχαγοί.
Το ύψωμα κρατάει γερά. Όλες οι αντεπιθέσεις αποκρούονται. Τα τουρκικά επιτιθέμενα τμήματα διαλύθηκαν μέχρι και του τελευταίου ανδρός. Η ώρα έχει φθάσει 05.00. Άρχισε να ροδίζει η αυγή. Σίγησαν τα όπλα. Το βουνό και η χαράδρα είναι διάσπαρτες από πτώματα. Γύπες φτερουγίζουν. Αναφέρεται πως η μονάδα πεζικού που θα παραλάμβανε το ύψωμα αδυνατεί να εκτελέσει την αποστολή της. Σε λίγο αρχίζουν οι κανονιοβολισμοί από τον Άγιο Ιλαρίωνα που βρίσκεται σε απόσταση διακοσίων μέτρων.
Κυριακή μεσημέρι. Εκδίδεται νέα διαταγή. Ο 11ος Λόχος Κρούσεως να αναχαιτίσει εχθρικά περίπολα μάχης στον Καραβά. Οι 12ος και 13ος Λόχοι Κρούσεως να κινηθούν προς τη διάβαση Αγίου Παύλου και την παραλία Αϊρκώτισσας, για αντιμετώπιση αποβατικών τμημάτων. Ο Υπολοχαγός Ηλίας Γλεντζές, με κάποιο κληρωτό Ανθυπολοχαγό του Λόχου του, παραμένουν μετά την αποχώρηση των τμημάτων και παγιδεύουν τους χώρους του στρατοπέδου, περικυκλωμένοι από τις μονάδες του εχθρού, που με κάθε προφύλαξη προχωρούν προς το στρατόπεδο. Χειροβομβίδες χωρίς περόνες στα συρτάρια, κάτω από πτώματα και όπλα, πίσω από παράθυρα και καθίσματα. Δευτέρα ώρα 15.00.
Προσκλητήριο Μοίρας στη διάβαση Αγίου Παύλου. Νεκρική σιγή. Μονάχα το θρόισμα του άνεμου στα φύλλα. ΕΙΣ ΑΠΩΝ. Ο Χριστόφορος Χριστοφόρου, από τον Ποταμό του Κάμπου. Ώρα 15.30. Ο ήλιος κατακόρυφα. Οι καταδρομείς ακόμα σε στάση προσοχής. Ο Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης, νέος Διοικητής της Μοίρας αναφωνεί: »Ηθικό;» Η απάντηση είναι μία. »Ακμαιότατο».
Σε λιγότερο από μια ώρα, η 31 Μοίρα Καταδρομών αναλαμβάνει νέα αποστολή. Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΥΨΩΜΑ 126 Στις τέσσερις τ’ απόγευμα λάβαμε διαταγή κατάπαυσης του πυρός. Ήταν Δευτέρα, 22 Ιουλίου 1974. Ο 12ος και ο 13ος Λόχοι Κρούσεως της 31 Μοίρας Καταδρομών βρισκόντουσαν βορείως της διάβασης Αγίου Παύλου, αντιμέτωποι με τ’ άρματα που ήδη εμφανίστηκαν στο θέατρο των επιχειρήσεων. Ο Υπολοχαγός Αθανάσιος Γαληνός, Διοικητής του 11ου Λόχου Κρούσεως οδήγησε το τμήμα στον Καραβά, σε αγώνα ενάντια στους εισβολείς, που προχωρούσαν ακάθεκτοι, με αντικειμενικό σκοπό να ενώσουν το προγεφύρωμα με το θύλακο Αγύρτας.
Μέσα στα λεμονόδενδρα του Καραβά, σε αγώνα εκ του συστάδην, οι βάρβαροι αναχαιτίσθηκαν. Εκεί, σοβαρά τραυματίστηκε Ανθυπολοχαγός Χρίστος Εύζωνας και ελαφρά ο Διοικητής του Λόχου, ο Ανδρέας Πίττας και ο αείμνηστος Επιλοχίας Αλέξανδρος Αλεξάνδρου. Την ίδια στιγμή, σήμα κινδύνου λήφθηκε στη βάση, από Μονάδα πεζικού που έδρα είχε το ύψωμα 126, παρά την Αετοφωλιά, ανατολικά του Προφήτη Ηλία και σε υψόμετρο 900 περίπου μέτρων. Η Μονάδα είχε υποστεί επίθεση, παρά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, από τμήμα Τούρκων αλεξιπτωτιστών.
Ο Διοικητής του 13ου Λόχου Κρούσεως, Υπολοχαγός Ηλίας Γλεντζές, ζήτησε εθελοντές, για υποστήριξη του υψώματος. Έτσι, ταχύτατα δημιουργήθηκε μια ομάδα εθελοντών, αποτελούμενη από τρεις Ανθυπολοχαγούς, δύο Λοχίες, δύο Δεκανείς και δύο οπλίτες. Ηγήτωρ ο αρχαιοπρεπής Έλλην Υπολοχαγός από τη Σπάρτη, τη γενέτειρα του Λεωνίδα, του Αγησίλαου, του Λύσανδρου, του Κλεομένη. Η ομάδα αναχώρησε, με οδηγό οπλίτη που υπηρετούσε σε τάγμα προκάλυψης της περιοχής. Το τοπίο, πέρα από τις στάχτες, τα καμένα δένδρα και τα διάσπαρτα βλήματα, ήταν μεγαλόπρεπο κι εντυπωσιακό. Απόκρημνες κορφές, βαθιά φαράγγια, διάσελα και στενές κοιλάδες.
Καθοδόν δεχθήκαμε επίθεση την οποία και χωρίς μεγάλη προσπάθεια αποκρούσαμε. Τα εχθρικά αεροσκάφη διέσχιζαν ανενόχλητα τους αιθέρες. Πριν το τελευταίο φως, επιτυχώς και χωρίς απώλειες καταφθάσαμε στις υπώρειες του υψώματος. Ήταν αργά. Το ύψωμα και το στρατόπεδο ήδη καταλήφθηκαν από τους Τούρκους αλεξιπτωτιστές. Προσεγγίσαμε τον ΑΝΣΚ και αναγνωρίσαμε το στόχο. Ως σύνθημα καθορίσαμε τη λέξη »ΛΟΚ» και παρασύνθημα τη λέξη »ΕΝΩΣΙΣ». Η επιθετική διάταξή μας είχε τρεις άξονες κίνησης, της κάθε μιας να ηγείται και ένας Ανθυπολοχαγός.
Η επαφή με τα εχθρικά τμήματα ήταν άμεση. Ο εχθρός έφερε στολή και κράνος παραλλαγής. Εμφανώς διακρίνονταν από την ομάδα μας, που φορούσε τη χακί θερινή στολή των Καταδρομών, ήτοι, χιτώνιο άνευ χειρίδων, βραχεία περισκελίδα με ζωστήρα, άρβυλα με τις κάλτσες προς τα έξω να επικαλύπτουν το άνω άκρο κι οπωσδήποτε το πράσινο μπερέ. Ο αιφνιδιασμός προκάλεσε σύγχυση και πανικό στον εχθρό, που ήταν διάσπαρτος σε όλο το χώρο. Τα καταιγιστικά πυρά των όπλων προκάλεσαν σημαντικές απώλειες, αλλά και αποστέρησε τον εχθρό από τους βαθμοφόρους του, που ήταν εσφαλμένα μαζεμένοι στο άκρον του υψώματος και συσκέπτονταν. Άλλοι έπεφταν από τα δένδρα νεκροί από τις σφαίρες μας.
Όσοι κατάφεραν να διασωθούν, υποχώρησαν στο κέντρο του υψώματος. Μια μικρή ομάδα που επέζησε αποσύρθηκε στη σπηλιά της Αετοφωλιάς. Ο χώρος περικυκλώθηκε. Ζητήθηκε η παράδοσή της. Αντ’ αυτού, ένας τραυματίας αλεξιπτωτιστής, που διέλαθε της προσοχής μας, κατάφερε με μια χειροβομβίδα να τραυματίσει τον Υπολοχαγό Ηλία Γλεντζέ από τη Σπάρτη, το Λοχία Αναστάσιο Κογιώνη από την Αμμόχωστο, το Δεκανέα Σιαλή Μάμα από το Επισκοπειό και τον καταδρομέα Ανδρέα Θεοδώρου από το χωριό Σαράντι.
Εις εκ των Ανθυπολοχαγών ζήτησε από τους αμυνόμενους να παραδοθούν. Μη λαμβάνοντας απάντηση, επανέλαβε πως είχαν χρόνο δέκα δευτερολέπτων για να παραδοθούν. Αμέσως, μετά την παρέλευση του πιο πάνω χρόνου, εκδόθηκε διαταγή για ολοσχερή καταστροφή του στόχου. Η χαριστική βολή δόθηκε με Α/Τ 57 χιλιοστών. Με το πέρας της επιχείρησης και εφόσον η μάχη είχε κριθεί, υποχρεωτικά οι τραυματίες μεταφέρθηκαν σ’ ένα πρόχειρο εκστρατευτικό νοσοκομείο της περιοχής. Την επόμενη μέρα, το πρωί, επανήλθαν στο τμήμα, παρά τις αυστηρές προειδοποιήσεις του ιατρικού προσωπικού.
Νοιώθαμε ευτυχείς γιατί διατηρούσαμε το αήττητο στα πεδία των μαχών. Είχε ήδη νυχτώσει. Καθίσαμε για λίγο να ξαποστάσουμε. Το ύψωμα 126 ήταν δικό μας. Αγναντεύαμε τη θάλασσα της Κερύνειας, μέσα από τα καμένα πεύκα. Σε λίγο όμως, ξεκινούσαμε για να αναλάβουμε την επόμενη αποστολή μας. Το φορητό ραδιοφωνάκι που είχαμε μαζί μας, μετέδιδε την πληροφορία πως η εκεχειρία τηρείται σε όλα τα μέτωπα…
Πηγή: Κύπρος - Αναδρομές και Γεγονότα, Αβέρωφ
