Μεγάλη σύγχυση επικράτησε μετά τη συνειδητοποίηση ότι ο τίτλος που επελέγη από πολλούς ειδησεογραφικούς ιστοχώρους, μαζί και το «DP», ότι η Ελλάδα έχει μέγιστο πλούτο φυσικού αερίου υπολογιζόμενο σε 30 τρις. κυβικά πόδια φυσικού αερίου, αποτελούσε μέγιστη διαστροφή της πραγματικότητας! Την πατήσαμε κι εμείς μέσα στον καταιγισμό της ειδησεογραφίας, παρότι έχουμε αρθρογραφήσει εκτεταμένα για τα θέματα αυτά και έχουμε δημοσιεύσει αναλύσεις ειδικών πάρα πολλές φορές!

Τι έχει συμβεί όμως; Με απλά λόγια: Στηριχτήκαμε στην αποτύπωση της είδησης από κείμενο – ρεπορτάζ κοινής λήψης, με αποτέλεσμα να μη χτυπήσει το «δημοσιογραφικό καμπανάκι», ότι κάτι δεν πήγαινε καλά! Όσα μας απασχόλησαν αφορούσαν το συνέδριο «Med Petroleum Summit» που διεξάγεται στην Αθήνα.

Το επίμαχο σημείο ήταν η ομιλία που έκανε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων, Γιάννης Μπασιάς, ο οποίος παρουσίασε τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της Δυτικής Ελλάδας, τονίζοντας ότι υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες με την Ανατολική Μεσόγειο όπου τα τελευταία χρόνια έγιναν σημαντικές ανακαλύψεις στην Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο.

Και ερχόμαστε στο επίμαχο σημείο! Ο Μπασιάς ανέφερε, ότι επί τη βάσει των ανωτέρω, τα μεγέθη των κοιτασμάτων στο ελληνικό υπέδαφος, εφόσον ανακαλυφθούν, μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ 3 και 30 τρις. κυβικών ποδιών. Από εδώ βγήκε ο τίτλος! Είπε όμως αυτό ο Γιάννης Μπασιάς, ή εμείς οι δημοσιογράφοι δεν αντιληφθήκαμε καλά όσα ανέφερε;

Συζητήσαμε το θέμα με ειδικούς του χώρου και μας υπενθύμισαν ότι ο Μπασιάς δεν έκανε αυτές τις αναφορές για πρώτη φορά και ότι πλέον το «παιχνίδι» έχει ανοίξει πολύ. Στον ευρύτερο χώρο της Δυτικής Ελλάδας μπορεί να συμπεριλάβει κανείς και το πολλά υποσχόμενο νοτιοδυτικό (ΝΔ) τμήμα της Κρήτης όπου υπάρχουν ήδη 16 κοιτάσματα-στόχο (σήμερα, διότι μελλοντικά οι στόχοι είναι πολύ πιθανό να πολλαπλασιαστούν, σημειώστε το).

Εν ολίγοις, το πολύ «χαλαρό» νούμερο που έδωσε ο Γιάννης Μπασιάς, υπό την έννοια της μεγάλης απόκλισης (από 3 έως 30 τρις. κυβικά πόδια) δεν αφορούσαν το σύνολο του ελληνικού χώρου, αλλά καθένα από τα κοιτάσματα χωριστά! Εάν πάρει κανείς μόνο τους 16 στόχους ΝΔ της Κρήτης, η περιεκτικότητα μπορεί για τα κοιτάσματα να κυμανθεί από 48 τρισεκατομμύριο κυβικά πόδια φυσικού αερίου (16×3), μέχρι 480 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου!

Και για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος, ας θυμηθεί τα διθυραμβικά σχόλια όταν ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο το γιγαντιαίο κοίτασμα «ΖΟΡ», ότι αλλάζει τις ενεργειακές και γεωστρατηγικές ισορροπίες στην περιοχή, το μεγαλύτερο κοίτασμα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ στη Μεσόγειο. Ένα κοίτασμα που θα καλύψει σχεδόν τις ενεργειακές ανάγκες της Αιγύπτου για τουλάχιστον πέντε δεκαετίες.

Ποια είναι όμως η περιεκτικότητα του «ΖΟΡ» που ανακάλυψε η ιταλική πολυεθνική ENI, το οποίο είναι το 20ό μεγαλύτερο στον κόσμο; Περιέχει περίπου 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου, άρα, το τεράστιο αιγυπτιακό κοίτασμα, το 20ό μεγαλύτερο στον κόσμο, είναι ίσο με το καλό σενάριο καθενός από τους 16 στόχους ΝΔ της Κρήτης.

Εάν δε υποτεθεί, ότι και στους 16 στόχους επαληθευθεί το χείριστο σενάριο των 3 τρις. κυβικών ποδιών φυσικού αερίου (ακόμα και στατιστικά είναι δύσκολο), το σύνολό τους δίνει 48 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, άρα έχουν περιεκτικότητα 50-60% μεγαλύτερη από το αιγυπτιακό κοίτασμα, το οποίο να σημειωθεί ότι εκτείνεται σε μια περιοχή που καλύπτει περίπου 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Συνυπολογίστε ότι συζητάμε μόνο για τα ΝΔ της Κρήτης, επειδή είναι και τα πλέον πολλά υποσχόμενα.

Ας κρατήσουμε το ελάχιστο των εκτιμήσεων για να μην κατηγορηθούμε για… υπέρ-αισιοδοξία. Έχοντας αποκαταστήσει την πραγματική διάσταση των αναφορών του Γιάννη Μπασιά, θα πρέπει να επισημάνουμε και την ιδιαίτερα δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται, η οποία του επιβάλλει σημαντική προσοχή και τη χρήση διπλωματικών διατυπώσεων στις δημόσιες τοποθετήσεις του. Εξηγούμαστε:

Οι ενεργειακοί κολοσσοί που έχουν σπεύσει στην Ελλάδα για να διεκδικήσουν τις άδειες διεξαγωγής ερευνών στα ελληνικά θαλάσσια «οικόπεδα», είναι εταιρίες εισηγμένες στις διεθνείς χρηματαγορές, κι αυτό επιβάλλει ιδιαίτερη προσοχή σε οτιδήποτε λέγεται και της αφορά, καθώς μπορεί να επηρεάσει θετικά ή αρνητικά τη διακύμανση της τιμής.

Η συμμετοχή τους σε αυτές τις αδειοδοτικές διαδικασίες, στόχο έχουν την αύξηση των κερδών – αποδόσεων της επένδυσης των μετόχων τους, από τους βασικούς, μέχρι τον απλό καθημερινό επενδυτή που μπορεί να τοποθετήσει στις μετοχές της εταιρίας ένα μικρό ποσό.

Κατά συνέπεια, εάν ο Μπασιάς έλεγε είτε κάτι πολύ αισιόδοξο είτε κάτι απαισιόδοξο, η δήλωση αυτή θα μπορούσε να προκαλέσει σημαντικές απώλειες ή κέρδη, επηρεάζοντας την κεφαλαιοποίηση των εμπλεκομένων εταιριών στις διεθνείς αγορές!

Κι όταν λέμε «επηρεάζουν», στα επίπεδα τιμών που βρίσκεται η κάθε μετοχή, οι απώλειες ή τα κέρδη ανέρχονται σε πολύ μεγάλα νούμερα. Πριν από λίγο, επί παραδείγματι η τιμή της ExxonMobil βρισκόταν στα 77,74 δολάρια ανά μετοχή, ενώ η εταιρία έχει σε δημόσια διαπραγμάτευση 4,22 δισεκατομμύρια μετοχές!

Δε χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση μαθηματικών για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει μια λίγο απρόσεκτη δήλωση σε μια κεφαλαιοποίηση ενός κολοσσού που ανέρχεται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια! Γι’ αυτό ο Γιάννης Μπασιάς και ορθώς, τηρεί εξαιρετικά χαμηλό προφίλ και οι δημόσιες τοποθετήσεις του πέραν της μετριοπάθειας, είναι λογικό να εμπεριέχουν και έναν βαθμό σκόπιμης ασάφειας.

 Πηγή: defence-point.gr

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, όπως ακριβώς το βρέφος, όταν βγει από την κοιλιά της μάνας του, αισθάνεται απότομα τον αέρα και αμέσως ξεσπά από μόνο του σε κλάμα και σε θρήνο, έτσι και αυτός που γεννήθηκε από τον ουρανό (Ιω. 3:3) και βγήκε από τον κόσμο αυτό σαν από σκοτεινή κοιλιά, αλλά μπήκε στο νοητό και ουράνιο φως, και κατά κάποιο τρόπο σαν να έσκυψε λίγο μέσα σ’ αυτό, γεμίζει αμέσως από απερίγραπτη χαρά και χύνει δάκρυα, χωρίς να πονά, επειδή σκέφτεται, όπως είναι φυσικό, από ποιο σκότος γλύτωσε και σε ποιο φως αξιώθηκε να βρεθεί· διότι αυτό είναι η αρχή, για να λογαριασθεί κάποιος ανάμεσα στους Χριστιανούς.

Αυτοί ωστόσο που ακόμη δεν γνώρισαν και δεν είδαν αυτό το καλό, αλλά και δεν το ζήτησαν με πολλή επιμονή και θρήνους και δάκρυα, για να καθαρισθούν μ’ αυτές τις πράξεις και να το επιτύχουν και να ενωθούν τέλεια μ’ αυτό το καλό και να αποκτήσουν κοινωνία μαζί του, πες μου, πώς θα ονομασθούν ολοκληρωτικά Χριστιανοί; Διότι αυτοί δεν είναι όπως πρέπει.

Διότι, αν αυτό που γεννιέται από τη σάρκα είναι σαρκικό και αυτό που γεννιέται από το Πνεύμα είναι πνευματικό (Ιω. 3:6), αυτός που γεννήθηκε σωματικά και έγινε άνδρας, αλλά δεν σκέφθηκε, ούτε πίστεψε, ούτε φρόντισε ποτέ, ότι έχει χρέος να γεννηθεί πνευματικά, πώς λοιπόν θα γίνει πνευματικός και θα λογαριάσει τον εαυτό του με τους πνευματικούς άνδρες, αν, χωρίς να γίνει αντιληπτός, όπως εκείνος που φορούσε τα ρυπαρά ενδύματα, παρεμβληθεί στους λαμπροφορεμένους αγίους, και, αφού καθίσει μαζί τους στο βασιλικό τραπέζι, ριχθεί έξω, δεμένος χέρια και πόδια (Ματθ. 22:11-13), επειδή δεν είναι τέκνο του φωτός, αλλά της σάρκας και του αίματος, και θα παραδοθεί στην αιώνια φωτιά, που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και για τους αγγέλους του;

Διότι αυτός, που πήρε εξουσία να γίνει τέκνο του Θεού και κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών και των αιωνίων αγαθών, που με πολλούς τρόπους έμαθε με ποια έργα και με ποιες εντολές έχει χρέος να ανυψωθεί σ’ αυτή την τιμή και δόξα, αλλά καταφρόνησε όλα αυτά και προτίμησε τα γήινα και τα φθαρτά και διάλεξε να ζει σαν το γουρούνι και θεώρησε την πρόσκαιρη δόξα ανώτερη από την αιώνια, πώς δεν θα χωρισθεί δίκαια από όλους τους πιστούς και δεν θα καταδικασθεί με τους άπιστους, μαζί με τον ίδιο τον διάβολο;

Γι’ αυτό σας παρακαλώ όλους εσάς, αδελφοί και πατέρες, φροντίστε, όσο υπάρχει καιρός και είμαστε με τους ζωντανούς· αγωνισθείτε, ώστε να γίνετε υιοί του Θεού, για να αναδειχθείτε τέκνα του φωτός, διότι αυτά τα χαρίζει η γέννηση από τον ουρανό.

Μισήστε τον κόσμο και αυτά που είναι στον κόσμο· μισήστε τη σάρκα και τα πάθη που γεννιούνται απ’ αυτή· μισήστε κάθε κακή επιθυμία και την πλεονεξία, ακόμη και για το ελάχιστο αντικείμενο και πράγμα.

Αυτό όμως θα μπορέσουμε να το κάνουμε, αν σκεφθούμε το μέγεθος της δόξας και της χαράς και της απόλαυσης που πρόκειται να κληρονομήσουμε. Διότι, πες μου, τι είναι τόσο μεγάλο στον ουρανό ή επάνω στη γη, όπως το να γίνει κάποιος τέκνο του Θεού και κληρονόμος του και συγκληρονόμος του Χριστού; Ασφαλώς τίποτε!

Αλλά όμως, επειδή εμείς προτιμούμε τα γήινα και αυτά που έχουμε στα χέρια μας, και δεν ζητούμε τα αγαθά, που είναι αποθηκευμένα στους ουρανούς, και δεν εξαρτιόμαστε από τον πόθο τους, προσφέρουμε σ’ εκείνους, που μας βλέπουν, φανερή απόδειξη πρώτα ότι είμαστε κυριευμένοι από την αρρώστια της απιστίας, όπως είναι γραμμένο: «Πώς μπορείτε να πιστεύετε, εφόσον δέχεσθε τις τιμές από τους ανθρώπους, ενώ την τιμή, που προέρχεται από τον μοναδικό Θεό, δεν την αποζητάτε;» (Ιω. 5:44)· και έπειτα ότι, επειδή γίναμε δούλοι των παθών, είμαστε προσηλωμένοι στη γη και σ’ αυτά που υπάρχουν στη γη, και δεν θέλουμε διόλου να σηκώσουμε το βλέμμα μας στον ουρανό και στον Θεό, αλλά, με το να απωθούμε με ανοησία τις εντολές του Θεού, χάνουμε την υιοθεσία του.

Αλλά παρακαλώ, πατέρες και αδελφοί, ας φροντίσουμε εμείς, με όση δύναμη έχουμε, να αξιωθούμε να γίνουμε από εδώ ακόμη συμμέτοχοι στη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, για να επιτύχουμε και τα παρόντα και τα μέλλοντα αγαθά, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.

Πηγή: (Από το βιβλίο: Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Έργα, Λόγος όγδοος (απόσπασμα), σελ. 138. Μετάφραση Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2017),Κοινωνία Ορθοδοξίας, Η άλλη όψη

Ένα έγγραφο του CIA της 27 Οκτωβρίου 1951, που τώρα είναι αποχαρακτηρισμένο, ρίχνει φως για την κατάσταση που επικρατούσε στο κομμουνιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τεπελένης, όπου από το 1949 κρατούνταν πάνω από 3600 εξόριστοι.

Το έγγραφο αναφέρεται στην δύσκολη κατάσταση που επικρατούσε στο στρατόπεδο αυτό, το μεγάλο αριθμό των θανάτων κυρίως των παιδιών και των ανδρών, όπως επίσης αναφέρει το όνομα του διοικητή του στρατοπέδου, τον Τζαφέρ Πογάτση. Για τον ίδιο αναφέρεται πως βίαζε γυναίκες που δεν δέχονταν να έχουν «προσωπικές» σχέσεις μαζί του.

ΈΝΑ ΜΈΡΟΣ ΤΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ

«Είναι 3600 εξόριστοι στο στρατόπεδο της Τεπελένης, οι οποίοι είναι εκεί από το 1949, το παλαιότερο και το μεγαλύτερο στρατόπεδο στην Αλβανία, ενώ στο στρατόπεδο Μπεντέν στην Καβάγια είναι περίπου 2000 εξόριστοι, 70 % των εξόριστων είναι γυναίκες και παιδιά.

Η θνησιμότητα είναι μεγαλύτερη στα παιδιά. Τα παιδιά που απεβίωσαν το 1949 ήταν τα δίδυμα της Λούλιε Τζέρτζε από το Κοπλίκ, και δεν ήταν μεγαλύτερα του ενός έτους, το μικρό παιδί του Ζέφ Μιράσα από την Μπάγιζα, του ενός ετών παιδί του Φράν Χάσα από την Μπάγιζα, τα δύο παιδιά του Πρενάς Τζέρτζε από την Λιόχε, και τα τρία παιδιά του Τζούστε Γκόραϊ, 10 ετών , 6 ετών και 6 μηνών.

Ο διοικητής του στρατοπέδου είναι ο Τζαφέρ Πογάτση. Αυτός είναι ένας «χωριάτης», ηλίθιος και τύρρανος που έχει βιάσει γυναίκες και κορίτσια, οι οποίες είχαν απορρίψει τις προτάσεις του για «ιδιαίτερες» σχέσεις. Αυτός επιθυμεί να βλέπει παιδιά καθώς πεθαίνουν. Οι εξόριστοι στο στρατόπεδο της Τεπελένης κοιμούνται σε τετραώροφα ξύλινα κρεβάτια. Οι οικογένειες δεν χωρίζονται. Η οικοδομή δεν έχει παπαφίγκο, δεν έχει σκεπή, ζουν σε ανοιχτό ουρανό. Το στρατόπεδο του εξασφαλίζει ένα ξύλινο κρεβάτι και σαπούνι για ένα μήνα. Το καθημερινό φαγητό είναι για πρωινό τσάι σούπα και 650 γραμμάρια ψωμί για μεσημεριανό και βραδινό. Δεν υπάρχει κανένα έπιπλο για να τοποθετήσουν φαγητό ή τα ενδύματα. Τίποτα συμπληρωματικό για τα παιδιά.

Είναι δύσκολο να διατηρήσεις την καθαρότητα στο στρατόπεδο. Δεν τους δίνονται σκούπες, αλλά αναγκάζονται να σκουπίζουν με κλαδιά δέντρων. Το μέρος είναι γεμάτο παράσιτα, η φυματίωση θερίζει. Πολλοί πεθαίνουν, κυρίως παιδιά και άνδρες. Τα παιδιά πεθαίνουν εξαιτίας από τις αρρώστιες ενώ οι άντρες από την δουλειά που κάνουν ως σκλάβοι.

*****

Στην Αλβανία οι συλλήψεις γίνονται χωρίς εντολή ενώ η φυλάκιση γίνεται χωρίς δίκη. Οι φυλακισμένοι δεν χωρίζονται σε κατηγορίες, εγκληματίες ποινικού κώδικα, πολιτικοί κρατούμενοι, θάνατος είναι δεδομένος για όλους. Περίπου δύο χρόνια νωρίτερα, ο Ιάκ Μάρκο, ένας αστυνομικός, σκότωσε τον Ζεφ Κόλια Πρέντσια, πρόεδρο της οργάνωσης των έων στην περιοχή Μπαρμπουλούς. Την επόμενη , ο Μετούς Μπόγο, αξιωματικός από την Σκόδρα, αξιολόγησε το φόνο ως μια συνάντηση που έκανε με τον λαό. Το επιχείρημα που έδωσε για το φόνο ήταν, πως το θύμα είχε συμπάθεια προς την Γιουγκοσλαβία. Οι αρχές επίσης σκότωσαν τον Σοκόλ Μπαγιάρμη, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος, αφού σε μια συνάντηση είπε πως ο θόρυβος που δημιουργούνταν γύρω από την Γιουγκοσλαβία δεν ήταν πραγματικός.

Μετέφρασε, ετοίμασε Πελασγός Κορυτσάς.

Πηγή: panorama.com.al, Πελασγός Κορυτσάς, Αβέρωφ

Ο διττός ρόλος της Γερμανίας με την Τουρκία

Οι γεωπολιτικές εξελίξεις, τα ενεργειακά και η προκλητικότητα στο Αιγαίο, κανονικά θα έπρεπε ήδη να μας έχει οδηγήσει σε ανακήρυξη ΑΟΖ και ανεξάρτητα από τις οριοθετήσεις ή τις γεωτρήσεις για φυσικό αέριο, λέει ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο, Άγγελος Συρίγος στον 98.4.
Η Γερμανία πρέπει να κληθεί σε διμερή συνάντηση σε επίπεδο Ε.Ε. την ώρα που η Τουρκία απειλεί με νέο κύμα προσφύγων ή με προκλήσεις σε θάλασσα και αέρα στο Αιγαίο και την Κύπρο, να εξηγήσει πως εννοεί την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, την ώρα που ετοιμάζεται να πουλήσει 6 υπερσύγχρονα υποβρύχια στη Τουρκία, που θα αλλάξουν τις ισορροπίες στη Μεσόγειο, επισημαίνει παράλληλα ο πανεπιστημιακός.

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν το μάθημα των Θρησκευτικών υποχρεούνται να σεβασθούν τις αποφάσεις της ΣτΕ και να αρνηθούν να διδάσκουν το πολυθρησκειακό Πρόγραμμα Σπουδών των Φίλη-Γαβρόγλου, έστω και αν τους δοθεί εντολή προς τούτο. Εκ δε της τοιαύτης αρνήσεώς τους καμμία δυσμενής συνέπεια δεν ανακύπτει εις βάρος του ούτε πειθαρχική, ούτε και ποινική.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ

Υπό της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων μας υπεβλήθη το κάτωθι ερώτημα και εζητήθη η επ’ αυτού νομική μας άποψη:

«Οι αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου Επικρατείας 660/2018 και 926/2018 ακυρώνουν ισάριθμες αποφάσεις του Υπουργού Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων, οι οποίες εισήγαγαν εις τα σχολεία(στοιχειώδους και μέσης εκπαιδεύσεως: γυμνασίου και λυκείου) ως ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών όχι αμιγώς την της κατά το άρθρον 3 του Συντάγματος επικρατούσης ορθόδοξης χριστιανικής Εκκλησίας, αλλά και άλλων επί πλέον θρησκειών, τις ακυρώνουν δε, επί τω λόγω ότι :

α) κατ’ άρθρον 16 παρ. 2 του Συντάγματος, η ύλη του μαθήματος των θρησκευτικών πρέπει να περιλαμβάνει αποκλειστικώςκαι μόνον την της επικρατούσης θρησκείας και όχι άλλων θρησκειών,

β) διά της πολυθρησκευτικής ύλης του εν λόγω μαθήματος διαπράττεται «αξιόποινος πράξη», ήτοι ασκείται ομαδικός προσηλυτισμός και, τέλος,

γ) διότι εις τα μουσουλμανικά σχολεία εις την Ελλάδα και εις το μάθημα των θρησκευτικών διδάσκεται αποκλειστικώς η μουσουλμανική θρησκεία, εις τα εβραϊκά σχολεία διδάσκεται αποκλειστικώς η εβραϊκή θρησκεία, εις δε τα καθολικά σχολεία διδάσκεται αποκλειστικώς ο ρωμαιοκαθολικισμός.

Εις περίπτωση που το Υπουργείο Παιδείας συμμορφωθεί πλήρως προς την ως άνω απόφαση και εισαγάγει εις τα σχολεία ύλη μαθήματος των θρησκευτικών αμιγώς την της κατ’ άρθρον 3 του Συντάγματος επικρατούσης θρησκείας και μόνον, δεν έχουμε ερώτημα, να σας υποβάλουμε. Επομένως, το ερώτημά μας περιορίζεται εις το εξής: Ποιες οι κατά τον νόμο υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών της στοιχειώδους και μέσης εκπαιδεύσεως που διδάσκουν το μάθημα των θρησκευτικών, εάν το Υπουργείο Παιδείας τυχόν δεν συμμορφωθεί (εν όλω ή εν μέρει) προς προαναφερόμενες αποφάσεις του ΣτΕ και εισαγάγει εις τα σχολεία ύλη μαθήματος θρησκευτικών όχι αμιγώς την της επικρατούσης κατά το άρθρον 3 του Συντάγματος θρησκείας αλλά και άλλων θρησκειών, επιτάσσοντας, ως εκ τούτου, αμέσως ή εμμέσως τους ως άνω εκπαιδευτικούς, να διδάσκουν άλλην ύλη και όχι των υπό των ως άνω αποφάσεων του ΣτΕ νομολογηθείσης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Επί του ως άνω ερωτήματος η επιστημονική και νομική μας άποψη έχει ως εξής:

1.- Η τυχόν μη πλήρης συμμόρφωση του Υπ. Παιδείας προς τις ως άνω αποφάσεις του ΣτΕ, συνιστά κατά την adhoc νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) ευθεία παραβίαση του άρθρου 6, της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), λόγω μη σεβασμού της αρχής της «res judicata». Διά τον λόγον δε αυτόν έχουν κατ’ επανάληψη καταδικαστεί ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. ΕΔΑΔ αποφάσεις α) της 13.3.2018, υποθ. CM. κατά Βελγίου προσφυγή Νο 67957/12, β) της 5.10.2017, υποθ. Mazzeo κατά Ιταλίας προσφ. Νο 32269/09, γ) της 19.7.2016, υποθ. Flores Quiros κατά Ισπανίας, προσφ. Νο 75183/10, δ) της 9.4.2015 υποθ. Tchokontio Happi κατά Γαλλίας προσφ. Νο 65829/12, ε) της 30.7.2015 υποθ. Ferreira Santos Pardal κατά Πορτογαλίας προσφ. Νο 30123/10 κ.ά.). Επομένως, η Ελλάδα (και ειδικότερα το Υπ. Παιδείας) δεν έχει κανένα δικαίωμα, να μην εφαρμόσει τις ως άνω αποφάσεις. Υπ’ όψιν ότι το ΕΔΑΔ, εν περιπτώσει παραβάσεως της αρχής αυτής, επιβάλλει πολύ μεγάλα πρόστιμα, π.χ. η από 20.10.2009 απόφασή του (υποθεση Radu Rädulescu κατά Ρουμανίας, προσφυγή Νο 14884/03) επιβάλλει πρόστιμο εις την Ρουμανία δια μη εφαρμογή δικαστικής αποφάσεως το ποσόν των 305.000 ΕΥΡΩ. Και αυτή είναι η συνταγματική πλευρά του όλου θέματος.

2.- Ερχόμεθα τώρα εις την υπηρεσιακή πλευρά του θέματος. Τι δέον γενέσθαι, εάν το Υπουργείο Παιδείας αρνηθεί, να συμμορφωθεί προς τις αμετάκλητες αποφάσεις του ΣτΕ και συνεχίσει να εφαρμόζει το κριθέν νομολογιακώς ως αντισυνταγματικό, πολυθρησκειακό Πρόγραμμα Σπουδών, δίδον ανάλογες εντολές (είτε αμέσως είτε εμμέσως) εις τα υπ’ αυτού υπηρεσιακά όργανα (τους εκπαιδευτικούς), μη συμμορφώσεώς τους προς τις ως άνω αποφάσεις του ΣτΕ. Εν προκειμένω, ως προς το τι οφείλουν να πράξουν τα εν λόγω υπηρεσιακά όργανα (οι εκπαιδευτικοί), το επιλύει ευθέως το άρθρον 25, παρ. 3, του Υπαλληλικού Κώδικα. Η διάταξη αυτή αναφέρει, ότι ο υπάλληλος, εάν του δοθεί εντολή προδήλως αντισυνταγματική ή παράνομη, οφείλει να μην την εκτελέσει και να το αναφέρει χωρίς αναβολή. Η ιδία διάταξη αναφέρει, εν συνεχεία, ότι, εάν εις τον Δημ. Υπάλληλο, μετά την εν λόγω αναφορά του, του διαβιβασθεί νέα εντολή εκτελέσεως, διότι τούτο επιβάλλουν εξαιρετικοί λόγοι γενικότερου συμφέροντος, οφείλει να την εκτελέσει όχι όμως εις πάσαν περίπτωση, αλλά μόνον, όταν η εντολή αντίκειται «εις διατάξεις νόμων ή κανονιστικών πράξεων» και όχι όταν η εντολή είναι «προδήλως αντισυνταγματική». Εις την παρούσα όμως περίπτωση η τοιαύτη ως άνω διαταγή που θα δοθεί εις τον υπάλληλο, είναι προδήλως αντισυνταγματική, όχι βεβαίως διότι έτσι έκρινε ο υπάλληλος αφ’ εαυτού, αλλά διότι έτσι έκρινε αμετακλήτως η ανωτάτη διά την περίπτωση βαθμίδα της δικαιοσύνης, ήτοι το Συμβούλιο Επικρατείας. Επομένως, βάσει της διατυπώσεως της ως άνω διατάξεως, ο Δημ. Υπάλληλος, σε καμμία περίπτωση, όχι μόνον δεν υποχρεούται αλλά και δεν δικαιούται, να εκτελέσει εντολή προδήλως αντισυνταγματική, όποιες νεώτερες εντολές και αν λάβει και όποιους λόγους και αν επικαλούνται οι εν λόγω νεώτερες εντολές. Τα ως άνω επιβεβαιώνονται και από το άρθρον 106, παρ. 3 του Υπαλληλικού Κώδικος, το οποίο έχει ως εξής επί λέξει:

«Το υπαλληλικό καθήκον, κατά την προηγουμένη παράγραφο, σε καμμία περίπτωση δεν επιβάλλει στον υπάλληλο πράξη ή παράλειψη που να αντίκειται προδήλως στις διατάξεις του Συντάγματος και των νόμων ».

Η έννοια της τελευταίας αυτής διατάξεως είναι, ότι ο υπάλληλος δεν επιτρέπεται, σε καμμία περίπτωση, να διωχθεί πειθαρχικώς, εάν αρνηθεί να εκτελέσει εντολή προδήλως αντισυνταγματική .

3.- Οι ίδιες ως άνω αποφάσεις του ΣτΕ αποφθέγγονται, ότι η διδασκαλία μαθήματος Θρησκευτικών πολυθρησκειακού (και όχι αποκλειστικώς της επικρατούσης θρησκείας) συνιστά αξιόποινη πράξη, ήτοι συνιστά το έγκλημα του ομαδικού προσηλυτισμού (απαγορεύεται υπό του άρθρου 13, παρ. 2 του Συντάγματος και τιμωρείται ποινικώς κατ’ άρθρον 4 του Ν. 1363/39 ως ετροποποιήθη), υπό δε της παραγράφου 3 του εν λόγω άρθρου, εάν ο προσηλυτισμός γίνεται εντός σχολείων, «θεωρείται ιδιαιτέρως επιβαρυντική αιτία». Εννοείται δε, κατόπιν τούτου ότι, εάν τυχόν ασκηθεί ποινική δίωξη διά την εν λόγω αξιόποινο πράξη π.χ. από κάποιον γονέα, θα διωχθεί κατ’ ανάγκην και ο διδάσκων το (πολυθρησκειακό) μάθημα των Θρησκευτικών. Τούτο προκύπτει ευθέως εκ του άρθρου 21 του Ποινικού Κώδικος, το οποίο αναφέρει, ότι ο διαπράττων αξιόποινη πράξη εκτελών εντολή των Αρχών, διώκεται και εκείνος ποινικώς, απαλλάσσεται δε μόνον, εάν υπεχρεούτο, να ενεργήσει «άμεσα», χωρίς δηλ. να του επέτρεπε ο χρόνος να εξετάσει την νομιμότητα της διαταγής. Εις την περίπτωσή μας, όμως, ο υπάλληλος που θα λάβει τέτοια εντολή, θα έχει και την νομική και την χρονική δυνατότητα, να εξετάσει τη νομιμότητά της. Κατά συνέπεια, θα φέρει ακεραία την ως άνω ποινική ευθύνη και κατ΄ ανάγκην (δηλ. υποχρεωτικώς) θα διωχθεί και εκείνος ποινικώς (υπ΄ όψιν δε ότι το έγκλημα του προσηλυτισμού διώκεται αυτεπαγγέλτως και όχι κατ΄ έγκλησην, θεωρείται δε τετελεσμένο και από την αρχή, δηλ. από το στάδιο της απλής αποπείρας, χωρίς να απαιτείται κάποιος να επηρεαστεί).

4.- Εις το Διαδίκτυο διέρρευσε η πληροφορία, ότι ο Υπουργός Παιδείας αρνείται, να συμμορφωθεί προς τις επίμαχες αποφάσεις του ΣτΕ επικαλούμενος, το ότι το (πολυθρησκειακό) μάθημα των Θρησκευτικών σήμερα δεν διδάσκεται βάσει των αποφάσεων που ακυρώθηκαν, αλλά βάσει άλλων αποφάσεων νεωτέρων, οι οποίες δεν έχουν ακυρωθεί. Εις το επιχείρημα αυτό αντιτάσσουμε, το άρθρον 95 παρ. 5 του Συντάγματος, το οποίον δεν επιτρέπει τέτοιαν ενέργεια και το οποίο έχει ως εξής επί λέξει: «Η Διοίκηση έχει υποχρέωση, να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρεώσεως αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως νόμος ορίζει ». Ο εν προκειμένω σχετικός νόμος είναι το άρθρον 50, παρ. 4, της Δικονομίας ενώπιον του ΣτΕ   (Π.Δ. 18/1989), το οποίο έχει ως εξής επί λέξει: «Οι διοικητικές αρχές σε εκτέλεση της υποχρέωσής τους κατά το άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος, πρέπει να συμμορφώνονται ανάλογα με κάθε περίπτωση, με θετική ενέργεια προς το περιεχόμενο της απόφασης του Συμβουλίου ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό. Ο παραβάτης εκτός από την δίωξη κατά το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση» (ως γνωστόν το άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα τιμωρεί ποινικώς τον υπάλληλο διά παράβαση καθήκοντος). Εν όψει των ως άνω διατάξεων του Συντάγματος και των νόμων δεν υπάρχει περιθώριο εις τον Υπουργό ή εις άλλο όργανο, να αρνηθεί τη συμμόρφωσή του προς τις αποφάσεις τηςΟλομέλειας του ΣτΕ 660/2018και 926/2018, προβάλλων οποιανδήποτε αιτιολογία είτε επικαλούμενος νεωτέρα (ομοία ή παρεμφερή προς την ακυρωθείσα) απόφαση είτε άλλον λόγο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Πας εκπαιδευτικός (της στοιχειώδους ή μέσης εκπαιδεύσεως), που καλείται, να διδάξει το μάθημα των Θρησκευτικών υποχρεούται να σεβασθεί τις αποφάσεις της Ολομελείας του Συμβουλίου Επικρατείας 660/2018 και 926/2018 και να αρνηθεί, να εξακολουθήσει, να διδάσκει το «προηγουμένης κοπής» μάθημα Θρησκευτικών (το γνωστό πολυθρησκειακό), έστω και αν του δοθεί εντολή προς τούτο . Εκ δε της τοιαύτης αρνήσεώς του καμμία δυσμενής συνέπεια δεν ανακύπτει εις βάρος του ούτε πειθαρχική, ούτε και ποινική. Αρκεί να αναφέρει, ότι αρνείται να διδάσκει μάθημα Θρησκευτικών πολυθρησκειακό, διότι τούτο τυγχάνει «προδήλως αντισυνταγματικό» ως κυριαρχικώς και αμετακλήτως έχουν αποφανθεί οι προαναφερόμενες αποφάσεις της Ολομελείας του ΣτΕ, οι οποίες πέραν της προδήλου αντισυνταγματικότητος της ποληθρησκευτικής ύλης του μαθήματος των Θρησκευτικών επισημαίνουν περαιτέρω και την δια της διδασκαλίας αυτού διάπραξη και αξιοποίνου πράξεως και μάλιστα ομαδικώς και υπό συνθήκες ιδιαιτέρως επιβαρυντικής περιστάσεως.

Αθήνα 16 Απριλίου 2018

Οι γνωμοδοτούντες

Γεώργιος Κρίππας                                                        Απόστολος Φ. Βλάχος

     Διδάκτωρ Συνταγματικού Δικαίου                                         Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών              

Πηγή: Ακτίνες

«Eις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται» (Ιω. 9:39)

ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, μετά τη θεραπεία του εκ γενετής τυ­φλού, για την οποία ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο, είπε: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί» (Ιω. 9:39). Τέτοια λόγια δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν αδιάφορους τους υπερήφανους «σοφούς» και «δικαίους» του κόσμου τούτου, όπως ήταν οι Φαρι­σαίοι. Εξαιτίας της φιλαυτίας τους και της μεγάλης ιδέ­ας που είχαν για τον εαυτό τους, αισθάνθηκαν θιγμένοι από την παρατήρηση του Κυρίου. Αντέδρασαν, λοιπόν, με μιαν ερώτηση, που εκφράζει την αγανάκτηση και την έπαρσή τους, αλλά συνάμα και τη χλευαστική τους διά­θεση και τον φθόνο τους και την περιφρόνησή τους προς τον Χριστό: «Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;» (Ιω. 9:40).

Στην απάντηση του Κυρίου καθρεφτίζεται η ψυχική κα­τάσταση των Φαρισαίων, η οποία προκάλεσε την ερώτησή τους: «Αν ήσασταν τυφλοί, δεν θα ήσασταν ένοχοι· τώρα, όμως, λέτε με βεβαιότητα ότι βλέπετε· η ενοχή σας, λοιπόν, παραμένει» (Ιω. 9:41).

Πόσο φοβερή ασθένεια της ψυχής είναι η έπαρση! Στα ανθρώπινα έργα, στερεί από τον υπερόπτη τη βοή­θεια και τη συμβουλή του πλησίον. Και στο έργο του Θεού, στο έργο της σωτηρίας, στέρησε από τους αλαζόνες Φαρισαίους της εποχής του Κυρίου και στερεί από τους Φαρισαίους κάθε εποχής τον πιο πολύτιμο θησαυ­ρό, τη θεία δωρεά που έφερε από τον ουρανό ο Υιός του Θεού· τους στέρησε και τους στερεί τη θεία αποκάλυψη και τη μακάρια κοινωνία με τον Θεό, κοινωνία που προ­ϋποθέτει την αποδοχή αυτής της αποκαλύψεως.

Οι Φαρισαίοι θεωρούσαν ότι ανήκαν στους ανθρώπους «που βλέπουν», ότι δηλαδή είχαν φτάσει στην αλη­θινή και τέλεια θεογνωσία, δεν χρειάζονταν περαιτέρω πρόοδο και, επομένως, δεν είχαν ανάγκη από καμιά σπουδή ή διδαχή. Γι’ αυτό απέρριπταν τη διδασκαλία για τον Θεό, που τους την παρέδιδε άμεσα ο Ίδιος.

Η αρετή της ταπεινώσεως εναντιώνεται στο πάθος της υπερηφάνειας, το οποίο εκδηλώνεται με ξεχωριστό τρό­πο στο πνεύμα του κάθε ανθρώπου. Όπως η υπερηφάνεια είναι κατεξοχήν ασθένεια του πνεύματος, έτσι και η ταπείνωση είναι κατεξοχήν κατάσταση ευρωστίας του πνεύματος, μια αγαθή και μακάρια κατάσταση. Στην Αγία Γραφή και στα έργα των αγίων πατέρων ονομάζεται συ­χνά και ταπεινοφροσύνη. Τι είναι η ταπεινοφροσύνη; Είναι η ορθή αντίληψη του ανθρώπου για την ανθρώπινη φύση και, επομένως, η ορθή αντίληψη του ανθρώπου για τον εαυτό του.

Το άμεσο αποτέλεσμα της ταπεινώσεως ή ταπεινο­φροσύνης ως ορθής αντιλήψεως για την ανθρώπινη φύ­ση και για τον ίδιο μας τον εαυτό είναι η ειρήνευση της καρδιάς. Ο ταπεινός άνθρωπος είναι ειρηνικός και απέναντι στους συνανθρώπους του και απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στις κάθε λογής περιστάσεις και απέναντι στον Θεό, είναι ειρηνικός και με τη γη και με τον ουρανό. Η ταπείνωση έχει πάρει το όνομά της από την ειρήνη που γεννά στην καρδιά μας. Την κατάσταση της ηρεμίας, της χαράς και της μακαριότητας, που προκαλείται μέσα μας από την αρετή, την ονομάζουμε τα­πείνωση. Όταν θέλουμε μαζί με την κατάσταση να δεί­ξουμε και την πηγή της, τότε κάνουμε λόγο για ταπεινοφροσύνη.

Μη σκεφθείτε, αγαπητοί αδελφοί, ότι ο ορισμός που δώσαμε στην ταπεινοφροσύνη, περιγράφοντάς την ως την ορθή αντίληψη του ανθρώπου για την ανθρώπινη φύση, γενικά, και για τον εαυτό του, ειδικά, είναι αυθαί­ρετος. Ο ίδιος ο Κύριος την όρισε έτσι, λέγοντας: «Θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Ιω. 8:32). Τι είναι αυτή η ελευθερία, η πνευματική ελευ­θερία, που παρέχεται από την αλήθεια, αν όχι η ευλο­γημένη ειρήνη της καρδιάς, αν όχι η αγία ταπείνωση, αν όχι η ευαγγελική ταπεινοφροσύνη; Η θεία αλήθεια είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός (Βλ. Ιω. 14:6). Εκείνος διακήρυξε: «Μάθετε από μένα», από τη θεία Αλήθεια, «ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυ­ση στις ψυχές σας» (Ματθ. 11:29). Η ταπεινοφροσύνη είναι τρόπος σκέψεως του ανθρώπου εμπνευσμένος από τη θεία Αλή­θεια [“Το στόμα του ταπεινόφρονα λέει την αλήθεια”, σημειώνει ο όσιος Μάρκος ο Ασκητής, (Περί νόμου πνευματικού Κεφάλαιο Σ’, θ’)]. Η έπαρση είναι θλιβερή και ολέθρια αυταπάτη, είναι θανάσιμη πλάνη, με την οποία η τυφλωμένη ανθρώπινη φύση ξεγελά τον εαυτό της και ξεγελιέται από τους δαίμονες.

Λανθασμένες είναι οι κρίσεις και οι εκτιμήσεις του υπερόπτη. Τον εαυτό του τον θεωρεί αυθύπαρκτο ον, όχι πλάσμα του Θεού. Την επίγεια ζωή την αισθάνεται ατέλειωτη. Τον θάνατο δεν τον συλλογίζεται. Στην αιωνιότητα δεν πιστεύει. Η θεία πρόνοια γι’ αυτόν είναι ανύπαρκτη. Ως κυβερνήτη του κόσμου αναγνωρίζει την ανθρώπινη λογική. Όλες οι σκέψεις του σέρνονται στη γη. Τη ζωή του την έχει προσφέρει θυσία στον κόσμο τούτο, στον οποίο επιθυμεί να εγκαθιδρύσει τη διαρκή απόλαυση μέσω της αμαρτίας. Αυτή ακριβώς είναι η άλο­γη και μάταιη επιδίωξη των τυφλωμένων Φαρισαίων και Σαδδουκαίων.

Τον ταπεινόφρονα άνθρωπο, απεναντίας, στον δρό­μο της επίγειας ζωής τον συνοδεύει η μνήμη του θανά­του, διδάσκοντάς τον να ενεργεί σε κάθε περίσταση με το βλέμμα του στραμμένο στην αιωνιότητα και επιδρώντας ευεργετικά σ’ όλα του τα έργα. Ο ταπεινός εργάζεται για την αρετή, όχι για την ικανοποίηση παθών, και γι’ αυτό ό,τι κάνει είναι ωφέλιμο για τους συνανθρώπους του. Ο ταπεινός βλέπει τον εαυτό του σαν έναν ασήμαντο κόκκο μέσα στο σύμπαν, μέσα στους αιώνες, μέσα στις γενιές και τα γεγονότα που πέρασαν και που έρχονται. Ο νους και η καρδιά του ταπεινού δέχονται πρόθυμα τη χριστιανική αλήθεια και προοδεύουν σταθε­ρά στις χριστιανικές αρετές. Ο νους και η καρδιά του τα­πεινού βλέπουν και αισθάνονται την πτώση της ανθρωπίνης φύσεως, γι’ αυτό μπορούν ν’ αναγνωρίσουν και να δεχθούν τον Λυτρωτή.

Η ταπεινοφροσύνη δεν αναγνωρίζει αξία στην πε­σμένη ανθρώπινη φύση. Βλέπει τον άνθρωπο ως κορυ­φαίο θείο δημιούργημα, αλλά βλέπει και την αμαρτία που έχει διαποτίσει και δηλητηριάσει όλη την ύπαρξή του. Η ταπεινοφροσύνη αναγνωρίζει το μεγαλείο του πλάσματος του Θεού, αλλά συγχρόνως διαπιστώνει και την παραμόρφωσή του από την αμαρτία. Γι’ αυτή τη συμ­φορά θλίβεται συνέχεια. Βλέπει τη γη σαν έναν τόπο εξορίας του ανθρώπου και τον βιάζει να επιστρέψει με τη μετάνοια στον ουρανό, που τον έχασε με την έπαρση.

Η έπαρση, απεναντίας, που προκάλεσε την πτώση και την καταστροφή της ανθρωπότητας, δεν βλέπει και δεν αναγνωρίζει πτώση και παραμόρφωση στην ανθρώ­πινη φύση· βλέπει μόνο αξία, ωραιότητα, τελειότητα. Ακόμα και τα νοσήματα της ψυχής, τα πάθη, τα θεωρεί προσόντα. Μια τέτοια θεώρηση της ανθρωπίνης φύσεως κάνει τον Λυτρωτή τελείως περιττό.

Η όραση των υπερηφάνων είναι τυφλότητα, ενώ η τυφλότητα των ταπεινών είναι ικανότητα για θέαση της αλήθειας. Αυτό είναι το νόημα των λόγων του Κυρίου: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί». Οι ταπεινοί δέ­χονταν τον Κύριο και φωτίζονταν από το θείο φως Του. Οι υπερήφανοι, ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους, Τον απέρριπταν και βυθίζονταν ακόμα περισσότερο στο σκοτάδι με την άρνηση και τη βλασφημία του Θεού.

Λάμπουν ζωηρά μέσα στον καθαρό ουρανό της νύ­χτας τ’ αναρίθμητα αστέρια, παραβγαίνοντας ποιο θα στείλει στη γη περισσότερο φως. Μόλις, όμως, ξεπρο­βάλει ο ήλιος, όλα τ’ αστέρια γίνονται άφαντα σαν ανύπαρκτα, αν και στην πραγματικότητα παραμένουν στις θέσεις τους. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις ανθρώπινες αρετές: Όταν συγκρίνονται μεταξύ τους, έχουν κάποιο φως. Εξαφανίζονται, όμως, μπροστά στην απόλυτη αρετή, μπροστά στο φως της Θεότητας.

Ο απόστολος, μιλώντας για τις αρετές του δίκαιου Αβραάμ, λέει ότι ο πατριάρχης «μπορούσε να καυχηθεί, όχι όμως απέναντι στον Θεό… Ο Αβραάμ πίστεψε στον Θεό, και γι’ αυτή του την πίστη ο Θεός τον αναγνώρισε δίκαιο» (Ρωμ. 4, 2-3). Έτσι έπρεπε να κάνουν οι Φαρισαίοι, που καμάρωναν για την καταγωγή τους από τον Αβραάμ, αλλά είχαν αποξενωθεί πνευματικά απ’ αυτόν. Σε αντίθεση με τον Αβραάμ, θέλησαν να διατηρήσουν τις νομιζόμενες αρετές του «παλαιού ανθρώπου», κι έτσι έγι­ναν ανίκανοι ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία και θεογνωσία. Άκουσαν, λοιπόν, τη φοβερή ετυμηγορία του Κυρίου: «Αν ήσασταν τυφλοί», αν, δηλαδή, αναγνωρίζατε την πνευματική σας τυφλότητα, «δεν θα ήσασταν ένοχοι· τώρα, όμως», όντας τυφλοί, «λέτε με βεβαιότητα ότι βλέ­πετε· η ενοχή σας, λοιπόν, παραμένει»· παραμένει, γιατί την αποδεχθήκατε και τη χαράξατε μέσα σας με την αμφιβολία σας.

Μαθητής των Φαρισαίων ήταν στα νεανικά του χρό­νια ο άγιος απόστολος Παύλος. Όπως ο ίδιος διηγείται, για να μας διδάξει, ήταν «Εβραίος γέννημα θρέμμα» και «ως προς την ερμηνεία του νόμου Φαρισαίος». «Ήμουν άμεμπτος», λέει, «σε ό,τι αφορά την τήρηση του νόμου. Αυτά, όμως, που άλλοτε ήταν για μένα πλεονεκτήματα, τώρα με την πίστη στον Χριστό τα βλέπω σαν μειονε­κτήματα. Πραγματικά, όλα εξακολουθώ να τα θεωρώ μει­ονεκτήματα σε σχέση με το ασύγκριτα ανώτερο αγαθό που κέρδισα, γνωρίζοντας τον Ιησού Χριστό, τον Κύριό μου»  (Φιλιπ.3, 5-8).

Αγαπητοί αδελφοί! Ας μιμηθούμε τον απόστολο Παύλο και τους άλλους αγίους του Θεού. Ας πλησιά­σουμε τον Κύριο, έχοντας απορρίψει τελείως την κατα­στρεπτική έπαρση και έχοντας εγκολπωθεί την ταπείνω­ση. Μέσω της ταπεινώσεως ας προσκολληθούμε στον Πλάστη μας. Με την ταπείνωση ας ελκύσουμε την προ­σοχή και την ευσπλαχνία του Θεού μας, που είπε: «Σε ποιον θα ρίξω το βλέμμα μου, παρά στον ταπεινό, στον ήσυχο, σ’ εκείνον που τρέμει τα λόγια μου;» (Ησ. 66:2).  Βλέ­ποντας και αναγνωρίζοντας τις αμαρτίες μας, ας συμπεριλάβουμε τον εαυτό μας στους αμαρτωλούς, τους αγαπημένους του Θεού. Απορρίπτοντας την έπαρση, ας δια­χωρίσουμε τον εαυτό μας από τους ψευτοδικαίους, για να μη μας αποστραφεί ο Θεός, που είπε: «Δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους δικαίους, αλλά τους αμαρτω­λούς» (Ματθ. 9:13). Με την ταπείνωση η καρδιά μας ας γίνει πνευ­ματικό θυσιαστήριο του Θεού και ο θύτης, ο νους μας, ας προσφέρει σ’ Εκείνον θυσίες πνευματικές, ας προ­σφέρει τη θυσία της κατανύξεως, τη θυσία της μετάνοι­ας, τη θυσία της Εξομολογήσεως, τη θυσία της προ­σευχής, τη θυσία της ευσπλαχνίας, εμπλουτίζοντας κα­θεμιάν απ’ αυτές τις θυσίες με την ταπεινοφροσύνη· για­τί «ο Θεός δεν θα περιφρονήσει μια καρδιά γεμάτη συν­τριβή και ταπείνωση» (Ψαλμ. 50:19). Αμήν.

Πηγή: (“Ασκητικές ομιλίες Α’” Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, επισκόπου Καυκάσου και Μαύρης Θάλασσας, Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής), Η άλλη όψη

Με εξαιρετική επιτυχία και τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, ιδίως νέων ανθρώπων, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Μαΐου 2018 στο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών, από τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών και την Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (Α.Σ.Π.Ε.), ημερίδα για την προβολή και γνωριμία στο κοινό του νέου Κινήματος με την ονομασία «Αφήστε με να ζήσω!». Το νέο Κίνημα μάχεται υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού και εναντίον των εκτρώσεων.

«Αφήστε με να ζήσω!»

Πολεμικό Μουσείο Αθηνών 6/5/2018

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με εξαιρετική επιτυχία και τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, ιδίως νέων ανθρώπων, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6 Μαΐου 2018 στο Αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών, από τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία Αθηνών και την Ανωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (Α.Σ.Π.Ε.), ημερίδα για την προβολή και γνωριμία στο κοινό του νέου Κινήματος με την ονομασία «Αφήστε με να ζήσω!». Το νέο Κίνημα μάχεται υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού και εναντίον των εκτρώσεων.

Η ημερίδα περιελάμβανε πρωινό και απογευματινό πρόγραμμα.

Το πρωί έλαβαν χώρα διαδραστικές εκδηλώσεις για εφήβους και νέους, με στόχο την ευαισθητοποίησή τους γύρω από το θαύμα της ζωής και της δημιουργίας ενός νέου ανθρώπου, καθώς και την ενημέρωσή τους για τη μεθοδολογία των εκτρώσεων και τις ποικίλες αρνητικές συνέπειές τους. Υπεύθυνη του πρωινού προγράμματος ήταν η κα Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη - Τσαγκαροπούλου, Ιατρός Πνευμονολόγος, και η κα Ζωή Σιάσου, Μαιευτήρας - Χειρουργός Γυναικολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών.

Το απογευματινό πρόγραμμα περιελάμβανε επιστημονικές εισηγήσεις για το κοινό. Ο ιατρός κ. Παναγιώτης Δημακάκος, Ομότ. Καθηγητής Αγγειοχειρουργικής Ιατρικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών και τ. Διευθυντής Β΄ Χειρουργικής Κλινικής Αρεταίειου Νοσοκομείου, προσέγγισε το θέμα από την ιατρική σκοπιά. Ο κ. Δήμος Θανάσουλας, Δικηγόρος παρ᾿ Αρείῳ Πάγῳ, το ανέπτυξε από τη νομική άποψη και ο Αγιορείτης Ιερομόναχος π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης από τη θεολογική. Από βιωματικής πλευράς το θέμα προσέγγισε η κα Μαρία Σπυροπούλου, μητέρα 11 παιδιών. Την όλη εκδήλωση έκλεισε ο Αρχιμ. π. Σαράντης Σαράντος, θεολόγος, εφημέριος Ι. Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου. Στην ημερίδα αναγνώσθηκε μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, μέσῳ εκπροσώπου του, ενώ ειδική συνέντευξη για το θέμα παρεχώρησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, Πρόεδρος της Επιτροπής Βιοηθικής της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πλήθος Ιερών Μητροπόλεων απέστειλαν χαιρετισμούς και εκπροσώπους. Αίσθηση προκάλεσε το συγκινητικό μήνυμα, που εστάλη από τον Ρώσσο Κοσμοναύτη Στρατηγό Βαλέριο Κόρζουν, καθώς και ο συγκλονιστικός χαιρετισμός του κ. Ζούμπου Ιωάννη , του πρώτου αναισθησιολόγου  που αρνήθηκε το 1991 να δώσει αναισθησία σε έκτρωση στη Φλώρινα και  αθωώθηκε δικαστικά. Τον όλο συντονισμό της εκδήλωσης είχε η κα Ιωάννα Σκαρλάτου, εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Στην ημερίδα υπογραμμίσθηκε ο σεβασμός της αξίας και του δικαιώματος της ζωής του αγέννητου παιδιού, το οποίο υφίσταται ως ψυχοσωματική οντότητα από την πρώτη στιγμή της συλλήψεώς του. Τονίσθηκε ότι οι εκτρώσεις συνιστούν τη σύγχρονη «ύβρι» του Ελληνισμού προς τον Θεό και ότι μόνη λύση για το συνεχιζόμενο αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητος και της πατρίδος μας – η οποία έχει χάσει έναν πληθυσμό 12 εκατομμυρίων ανθρώπων από τότε, το 1986, που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος για τις εκτρώσεις – είναι η μετάνοια. Αν δεν υπάρξει αυτή, τότε οδηγούμαστε σέ πλήρη δημογραφική κατάρρευση.

Το νέο Κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!» θα αγωνίζεται για τα δικαιώματα των αγέννητων παιδιών, τα οποία βάναυσα καταπατούνται σήμερα στην πατρίδα μας από τον εγκληματικό νόμο των εκτρώσεων, καθώς και για την ηθική και οικονομική στήριξη εγκύων γυναικών, εντός ή εκτός γάμου, προκειμένου να αποφευχθεί η έκτρωση και να σωθεί μία ανθρώπινη ζωή, άλλωστε τα θύματα σε μια έκτρωση είναι πάντα δύο: το αθώο μωρό και η μητέρα του! Είναι υπόθεση όλων μας το να δώσουμε χαρά, ελπίδα και προοπτική στη νέα οικογένεια και την πατρίδα μας!

Ακολουθήστε το κίνημα στο

- https://www.afistemenaziso.gr

- https://facebook.com/profile.php?id=100024894848169

- https://twitter.com/afistemenaziso

- https://vimeo.com/afistemenaziso

Πηγή: «Αφήστε με να ζήσω!»

Ζοῦμε σέ δύσκολες ἐποχές… Σέ ἐποχές πού τό φῶς καί τό σκοτάδι «παλεύουν» γιά τό ποιό θά ἐπικρατήσει…

Τήν περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκε μία σπουδαία ἡμερίδα στό Πολεμικό Μουσεῖο Ἀθηνῶν ἀπό τό «Κίνημα ὑπέρ τῆς ζωῆς» στό ὁποῖο συμμετέχουν πολλά ὀρθόδοξα σωματεῖα! Θέμα της: οἱ ἐκτρώσεις! Ἐπρόκειτο γιά μία ἐκδήλωση ὅπου ἀκούστηκε στέρεος ἐπιστημονικός λόγος ἀπό ἰατρικῆς, νομικῆς καί θεολογικῆς ἀπόψεως καί ἐξέπεμψε ἕνα μήνυμα ὑπέρ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ!

Τήν ἴδια στιγμή ὁμάδες τῶν «νεροκουβαλητῶν» τοῦ σάπιου συστήματος πετοῦσαν τρικάκια στούς γύρω δρόμους μέ κατάπτυστα ὑβριστικά συνθήματα («ἀφῆστε μέ νά ψοφήσω», «τό ἔνστικτό μου ὄχι ἁπλά δέν εἶναι μητρικό, εἶναι παιδοκτονικό»,  «σκατά στήν οἰκογένεια τήν ἑλληνική δέ θά τήν ἐνισχύσω μέ ἄλλο ἕνα παιδί») ἐνῶ στό τέλος «κατασκήνωσαν» στήν...
εἴσοδο τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου μέ πανό καί πλακάτ φωνασκώντας ὑπέρ τῆς δολοφονίας τῶν ἐμβρύων! Τελικά, τά σχέδια τούς χάλασε ἡ νεροποντή πού τούς «ξέπλυνε» δεόντως…

Ἀλλά καί μετά τήν ἐκδήλωση ὁ ἴδιος ὀχετός συνεχίστηκε μέ διαδικτυακή ἀρθρογραφία σέ γνωστά στέκια (μέχρι καί τό ἈθηναΪκό Πρακτορεῖο Εἰδήσεων ἀσχολήθηκε!) πού ἀραιά καί πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό παγκόσμια «φιλανθρωπικά» ἱδρύματα! Μέ ἐπιθετικότητα καί μίσος κατά τῆς οἰκογένειας καί τῶν παιδιῶν λεηλατοῦν στό πέρασμά τους ὡς ἄλλοι τζιχαντιστές κάθε τί ὄμορφο καί εὐγενές! Τά βάζουν μέ τήν ἴδια τή ζωή πού ὅμοιά της ἀξία δέν ὑπάρχει!

Τέλος τά ψέματα λοιπόν! Στήν πάλη φωτός καί σκότους κανείς δέν μπορεῖ νά μείνει ἀμέτοχος! Ὅλοι μας θά ἐπιλέξουμε πλευρά! Κι ὅπως εἴθισται νά λέγεται ἀποφθεγματικά: «τό πιό βαθύ σκοτάδι εἶναι λίγο πρίν ξημερώσει»!

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ἀλλά σήμερα οἱ ἄνθρωποι δέν θέλουν νά ὑπηρετήσουν τόν Θεό. Γι΄ αὐτόν τόν λόγο σᾶς εἶπα ὅτι ἤδη ἔχουν φθάσει οἱ δυσχερεῖς καιροί. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἐξαπατῶνται ἀπό Πατριάρχες, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, πού θέλουν νά δείξουν ἕναν διαφορετικό δρόμο πρός τήν αἰώνια ζωή, καί ὄχι τόν δρόμο πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει παραδώσει. Τί νομίζετε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θά μποροῦσαν νά συγκεντρώσουν μαζί Ὀρθοδόξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Βαπτιστές, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, καί νά ποῦν: «Εἴμαστε ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ;!». Ὄχι! Ὁ Κύριος διεχώρισε τήν αἵρεση ἀπό τήν ἀλήθεια [5]. Καί ἐκεῖνοι [δηλ. οἱ αἱρετικοί] εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐχθροί τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχω τίποτε ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου [δηλ. ἐναντίον ἑνός αἱρετικοῦ προσωπικῶς], ἀλλά, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν· δέν πρέπει νά ἐπιτρέψουμε αὐτήν τήν ἀνταρσία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μας αὐτά τά πράγματα εἶναι βλασφημία. Σήμερα προσευχόμαστε μαζί σας, κλαίοντες, καί ζητήσαμε τό Μυστήριο τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλά, ἐρχόμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία καί χορεύουμε, ὅπως ἕνας Κοζᾶκος, ὅπως κάνουν στήν Ἐκκλησία στή Μόσχα; [6] Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν θά ἦταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ! Ἀλλά, θά ἦταν ἐξ ἀντιθέτου ἡ συναγωγή τοῦ σατανᾶ [7]. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν χάσει κάποια αἴσθηση τοῦ τί σημαίνει νά εἶσαι Χριστιανός. Πῶς μποροῦμε νά χορεύουμε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ ;! Πῶς μποροῦμε νά ποῦμε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε διαφορετικές πίστεις καί διδασκαλίες στήν Ἐκκλησία μας; Μή τό πιστεύετε αὐτό! Αὐτοί εἶναι ἄνθρωποι πού προετοιμάζουν τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Εἶναι ἀποστάτες καί προδότες τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου
(ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης, 1/14 Ὀκτωβρίου 2016)

Μετάφραση (ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ, μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ)
& ἐπιμέλεια: Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

Δημοσιεύουμε ἕνα παλαιότερο, ἀλλά πάντοτε ἐπίκαιρο, ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνακηρυχθεῖ «ἥρως τῆς Οὐκρανίας» γιά τό σπουδαῖο φιλανθρωπικό του ἔργο (τό 2008) [1], ἀλλά διέκοψε, κατά τούς ἱερούς Κανόνας, τό μνημόσυνο τῆς προϊσταμένης του ἀρχῆς [2], τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ. Κυρίλλου, τόν Μάρτιο τοῦ 2016, γιά λόγους ἀθετήσεως τῆς Πίστεως, κατά τήν «Κοινή Δήλωση τῆς Ἁβάνας» (12 Φεβ 2016) μεταξύ τοῦ Πατριάρχου τῆς Ρωσσίας καί τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.

Ἀπό τούς λόγους τοῦ Σεβ. κ. Λογγίνου ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἀποδίδει τήν δέουσα προτεραιότητα στήν προάσπιση τῶν ἱερῶν δογμάτων, ὁμιλῶν μετά παρρησίας ἡ ὁποία πηγάζει ἐκ τῆς πίστεως, ἐπικρίνοντας καθηκόντως καί ὅλες τίς σχετικές καινοτομίες πού συνοδεύουν πάντοτε ὡς «ἀπαραίτητα» συμπτώματα ὅσους ἔχουν μολύνει τήν ψυχή τους μέσῳ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ μαγνητοφώνηση τοῦ κηρύγματος δέν ἐκκίνησε ἐξ ἀρχῆς, καί ἔτσι τό κείμενο αὐτό παρουσιάζεται ἐδῶ νοηματικῶς «ἀκέφαλο» (ἄνευ εἰσαγωγῆς)· τά ἐντός ἀγκυλῶν εἶναι ἐπεξηγήσεις προστεθειμένες κατά τήν ἀπομαγνητοφώνηση.

«Γιατί ζοῦμε; Γιατί εὑρισκόμαστε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ἐπάνω σέ αὐτήν τήν γῆ; Μέ σκοπό νά κάνουμε κακό; Νά σκοτώνουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο; Ὄχι ! «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται» [3]. Διαδῶστε τό καλό. Ἀγαπῆστε καί συγχωρεῖστε. Ἡ ζωή εἶναι μικρή καί μᾶς ἐπισκιάζουν οἱ ἔσχατοι καιροί. Ὁ Κύριος θά ἔλθει νά κρίνει αὐτόν τόν κόσμο. Ὅπως θά μᾶς βρεῖ Αὐτός, ἔτσι θά ἔλθει ἐπάνω μας ἡ Κρίση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός τούς συγχώρησε ὅλους. Οὐδείς ἁμαρτωλός ἀφίεται ἐπί γῆς, ὁ ὁποῖος νά μή μπορεῖ νά βρεῖ συγχώρηση. Εἶπε «Ἦλθα γιά νά συγχωρήσω» [4]. Αὐτό ἦταν τό θέλημα τοῦ Κυρίου – νά συγχωρήσει ὅλους τούς ἁμαρτωλούς, καί νά μᾶς παραλάβει ὅλους ἐντός τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλά σήμερα οἱ ἄνθρωποι δέν θέλουν νά ὑπηρετήσουν τόν Θεό. Γι΄ αὐτόν τόν λόγο σᾶς εἶπα ὅτι ἤδη ἔχουν φθάσει οἱ δυσχερεῖς καιροί. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἐξαπατῶνται ἀπό Πατριάρχες, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, πού θέλουν νά δείξουν ἕναν διαφορετικό δρόμο πρός τήν αἰώνια ζωή, καί ὄχι τόν δρόμο πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει παραδώσει. Τί νομίζετε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θά μποροῦσαν νά συγκεντρώσουν μαζί Ὀρθοδόξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Βαπτιστές, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, καί νά ποῦν: «Εἴμαστε ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ;!». Ὄχι! Ὁ Κύριος διεχώρισε τήν αἵρεση ἀπό τήν ἀλήθεια [5]. Καί ἐκεῖνοι [δηλ. οἱ αἱρετικοί] εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐχθροί τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχω τίποτε ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου [δηλ. ἐναντίον ἑνός αἱρετικοῦ προσωπικῶς], ἀλλά, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν· δέν πρέπει νά ἐπιτρέψουμε αὐτήν τήν ἀνταρσία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μας αὐτά τά πράγματα εἶναι βλασφημία.

Σήμερα προσευχόμαστε μαζί σας, κλαίοντες, καί ζητήσαμε τό Μυστήριο τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλά, ἐρχόμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία καί χορεύουμε, ὅπως ἕνας Κοζᾶκος, ὅπως κάνουν στήν Ἐκκλησία στή Μόσχα [6]; Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν θά ἦταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ! Ἀλλά, θά ἦταν ἐξ ἀντιθέτου ἡ συναγωγή τοῦ σατανᾶ [7]. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν χάσει κάποια αἴσθηση τοῦ τί σημαίνει νά εἶσαι Χριστιανός. Πῶς μποροῦμε νά χορεύουμε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ;! Πῶς μποροῦμε νά ποῦμε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε διαφορετικές πίστεις καί διδασκαλίες στήν Ἐκκλησία μας; Μή τό πιστεύετε αὐτό! Αὐτοί εἶναι ἄνθρωποι πού προετοιμάζουν τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Εἶναι ἀποστάτες καί προδότες τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Ἀδελφοί καί ἀδελφές, ζητοῦμε ἀπό ὅλους σας, νά ἵστασθε στήν Ἀλήθεια, καί στήν Ὀρθή Ὁδό. Οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶπαν ὅτι θά ἔλθει ἕνας τέτοιος καιρός, ὅπως αὐτός, καί θά σᾶς προδώσουν, καί θά κάνουν αὐτή τήν Σύνοδο [καθώς φαίνεται, τήν ληστρική Σύνοδο τῆς Κρήτης, σημ.], τήν Ψευδο-σύνοδο, τήν Σύνοδο τοῦ διαβόλου, τοῦ Ἀντιχρίστου, καί θά προδώσουν τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, καί θά σᾶς καταδιώξουν[8]. Εἴχαμε σκεφθεῖ ὅτι δέν θά ἦταν τώρα, ἀλλά ἀργότερα· ὅμως, ἀδελφοί καί ἀδελφές, τούς βλέπουμε νά λαμβάνουν τά ἱερά λείψανα τοῦ Πατρός μας Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ καί νά τά δίνουν, αὐτά τά ἱερά λείψανα, στόν αἱρετικό Ἰησουΐτη Πάπα [9]!

Αὐτή ἡ ἁμαρτία δέν μπορεῖ νά συγχωρηθεῖ, ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι καί Μητροπολῖτες μας μεταθέτουν τόν Θρόνο [τήν ἁγία Τράπεζα] στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας [10], ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά βλέπουν τήν Λειτουργία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι στό Ἱερό, ὄπισθεν τοῦ Τέμπλου – αὐτό εἶναι αἵρεση! Λατινική αἵρεση [11]! Καί δέν φοβοῦνται τίποτε!

Ὡστόσο, εἶναι ὁ καιρός. Ἔχει ἔλθει ὁ καιρός, ἀδελφοί καί ἀδελφές, νά προσευχηθοῦμε, νά ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά σταματήσει αὐτούς καί τό βδέλυγμα αὐτό. Ἀλλά οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶπαν, ὅτι ἔτσι θά εἶναι τό βδέλυγμα αὐτό! Θά ἔλθει! Δέν μπορῶ κἄν νά βρῶ τίς λέξεις νά μιλήσω γιά αὐτά τά αἴσχιστα πράγματα πού ἔχουν εἰσέλθει μέσα στόν πλέον Ἱερό Τόπο: στό Ἱερό, στό Ἱερό! Ἔπειτα, χόρεψαν στή Μόσχα [δηλ. ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ]!

Δηλαδή, ὁ Πατριάρχης δέν εἶδε πῶς χόρευαν μπροστά στό Ἱερό, καί χόρευαν σάν Κοζᾶκοι καί τραγουδοῦσαν αἱρετικά τραγούδια; Προδότες, ἀποστάτες, ὑπηρέτες τοῦ σατανᾶ! Δέν γνωρίζω πόσος χρόνος ἔχει ἀπομείνει, ὅμως σᾶς παρακαλῶ, ἄς μετανοήσουμε καί προσέλθουμε στόν Κύριο καί Θεό.

Ἐπιθυμῶ νά ἔχετε τήν εἰρήνην τοῦ νοός. Ἐπιθυμῶ νά εἶμαι μαζί μέ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους Του. Δέν πρόκειται νά σᾶς ἀποκρύψω τίποτε. Πάντοτε θά λέγω τήν ἀλήθεια. Ὅταν κατακλείσαμε τήν Σύνοδο [Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016] ἐλέχθη ὅτι «κανείς δέν πρέπει νά μάθει τί γίνεται ἐδῶ». Γιατί δέν θά ἔπρεπε νά γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ; Γιατί συμβαίνει ἄνθρωποι πού ἔχουν κτίσει Ἐκκλησίες καί Μοναστήρια  νά μή πρέπει νά γνωρίζουν τήν ἀλήθεια; Καί γιατί μᾶς χρειάζεστε, ἀδελφοί καί ἀδελφές; Ὥστε νά μᾶς τρέφετε, νά μᾶς ντύνετε, νά κτίζετε γιά μᾶς Ἐκκλησίες, καί μετά ἀντί τούτων ἐμεῖς νά σᾶς ἀποστέλλουμε στήν ἄβυσσο, στήν αἰωνία βάσανο; Αἶσχος! Αἶσχος! Μετανοεῖστε, Ὀρθόδοξοι! Συνέλθετε! Εἶναι καιρός γιά ὁμολογία! Δέν πρέπει νά φοβεῖσθε! Μή φοβεῖσθε τίποτε! Νά εἶσθε ἀληθινοί πρός Κύριον τόν Θεό, τούς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀκοῦστε τούς Ἁγίους Πατέρες, πού ὅλοι ἔγραψαν καί μᾶς εἶπαν τί καιροί θά ἔλθουν, καί μᾶς εἶπαν τί θά πρέπει νά κάνουμε.

Δόξα τῷ Θεῷ, πού δέν μεταβήκαμε στή Σύνοδο αὐτή [τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης, σημ.], ἀλλά στίς 2-3 Φεβρουαρίου [Σύνοδο Πατριαρχείου Μόσχας, 2016 - σημ.] κατετέθη ἕνα κείμενο, ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή [Σύνοδος τῆς Κρήτης–σημ.], ἦταν «καλή» καί δέν παραβιάζει τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας [12], καί ὅτι ἐμεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ρωσσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, «ὅλοι συμφωνοῦμε μέ αὐτό! Γιατί τώρα νά διαφωνήσουμε;». Εἶναι ἀπαραίτητο νά συγκληθεῖ ἄλλη Σύνοδος [Ἐπισκοπική Σύνοδος–σημ.], γιά νά ἀποσύρει τό κείμενο αὐτό. Αὐτό εἶναι κείμενο ὑπέρ τοῦ Ἀντιχρίστου, διαβολικό· ἐπειδή κανείς δέν μᾶς ἄκουσε ἐκεῖ, καί σέ ὅλους εἶπαν: «Κάθησε κάτω· ἔχει ἤδη ὑπερψηφισθεῖ · εἶναι ὅλα ἐντάξει!».

Δέν θά πράξουμε καθώς μᾶς λένε, διότι αὐτός εἶναι ὁ δρόμος πρός τήν αἰώνια ἀπώλεια. Εἴμαστε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. Πιστεύω στόν Θεό, ὄχι ἐπειδή κάποιος μέ ἐξεβίασε νά πιστεύσω, ἀλλά πιστεύω σέ Αὐτόν, ἐπειδή δέν μπορῶ νά ζήσω χωρίς Αὐτόν. Ἡ ζωή μου ὑπῆρξε πολύ δύσκολη. Ἀπό τήν παιδική μου ἡλικία ἕως τώρα. Καί ἔχω πάντοτε αἰσθανθεῖ τήν χεῖρα τοῦ Θεοῦ καί τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καί πάντοτε ὁ Κύριος μοῦ ὑπέδειξε τί πρέπει νά κάνω. Δέν ἦλθα στό Μοναστήρι ἤ τήν ὑπηρεσία πρός τόν Θεό, γιά νά ἔχω ἔπαινο ἤ νά ἔχω ἄλλους νά μέ προσκυνοῦν. Ἔρχομαι μαζί σας, γιά νά ὑπηρετήσω τόν Κύριο. Αὐτός εἶναι τά πάντα γιά μᾶς, ἐμεῖς δέν εἴμαστε τίποτε.

Γιά τόν λόγο αὐτό, σᾶς ζητῶ μέ ὅλη μου τήν καρδιά, σᾶς ἱκετεύω: φρoντίστε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη! Προστατεῦστε τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ! Θά εἴμαστε λίγοι, ἀλλά ὁ Κύριος δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει!

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές, συμπανηγυρίζω μαζί μέ ὅλους σας γιά τήν ἅγια Ἑορτή τῆς Σκέπης  τῆς Εὐλογημένης Παρθένου Μαρίας. Καί αἰτοῦμαι τό μητρικό ἔλεος, τήν μητρική φροντίδα Της γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς, καί νά καλύψει Αὐτή ὅλους τούς πιστούς καί ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐπί τῆς γῆς αὐτῆς, μέ τό ἱερό Της μαφόριο.

Μή ἀπογοητεύεσθε! Μή φοβεῖσθε, ἀδελφοί καί ἀδελφές! Ὅλα θά ἐκπληρωθοῦν, οἱ καιροί ἔχουν ἤδη φθάσει.

Βαρύς πόλεμος θά γίνει! Πόσο αἱματηρή μάχη! Ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων θά πεθάνουν. Ἀλλά μή φοβεῖσθε τίποτε, ἄν εἴμαστε μέ τόν Θεό, ἄν πορευόμαστε μέ τόν Θεό, ἄν παραμένουμε μέ τόν Θεό ἐν τῇ ἀληθείᾳ. Ὅλοι λένε ὅτι εἶναι μέ τόν Θεό καί ἑνώνονται χάριν τῆς ἀγάπης, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί πιστεύουν. Αἱρετικά τά λόγια τοῦ Πατριάρχη μας, ὅταν λέει ὅτι ὁ Θεός εἶναι σάν τόν ἥλιο, καί ὅτι οἱ ἀκτῖνες πού ὁδηγοῦν στόν ἥλιο, εἶναι ὅλες οἱ αἱρέσεις, ὅλες οἱ ἐπί γῆς θρησκεῖες καί ὅλες ὁδηγοῦν στόν ἕνα Θεό [13]! Δέν μᾶς λέγεται αὐτό πουθενά στούς Πατέρες, δέν εἶναι πουθενά  γραμμένο! Τό λέει αὐτό, ἐπειδή ὁ διδάσκαλός του, ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος Ροτόβ, πέθανε σάν σκύλος στά πόδια τοῦ Πάπα [14]. Τοῦ εἶχε προλεχθεῖ νά μήν πάει ἐκεῖ, καί ὅτι θά πέθαινε. Ὅταν φίλησε τήν παντόφλα τοῦ Πάπα, πέθανε ἐκεῖ, στά πόδια του.

Γιατί δέν σταματήσαμε, ὅταν τό θαῦμα αὐτό φανερώθηκε; Γιατί προχωρήσαμε μέ τυφλότητα καί φαντασθήκαμε ἄλλην ὁδό, ἀπό τήν Μία Ὁδό τῆς Σωτηρίας, πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει ἀφήσει, τήν στενή ὁδό [15]; Ὁ Κύριος μᾶς κατέλιπε Μία Ἐκκλησία καί εἶπε ὅτι «πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσι» [16] τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς δέν μίλησε γιά «ἐκκλησίες», γιά «ἀδελφές ἐκκλησίες»· εἶπε, «οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν» [17] καί ὅτι « Ἐγώ εἰμι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ταύτης» [18], ὄχι ὁ Πάπας, ὄχι ὁ Πατριάρχης, οὔτε ἐγώ, ἕνας ἁμαρτωλός. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχετε ἔλθει σήμερα γιά χάρη μου, γιά νά προσευχηθεῖτε σέ ἐμένα; Ποιός εἶμαι ἐγώ; Εἴμαστε μαζί ἀνάξιοι καί ἁμαρτωλοί· ἤλθαμε νά ἱκετεύσουμε τόν Κύριο. Ἐντρέπομαι νά ἀτενίσω πρός τόν Θεό, ἐπειδή οἱ ἁμαρτίες μου εἶναι πολλές, καί πρέπει νά μιλήσω διαρκούσης τῆς Λειτουργίας καί νά πῶ, καθώς λειτουργοῦμε: «Κύριε ἐλεῆμον, ἔγειρον ἡμᾶς! Κύριε, συγχώρησον ἡμῖν, ὁ Θεός!». Ἔτσι προσεγγίζω πρός τόν Θεό, καί ἔτσι πρέπει νά προσέρχεσθε στόν Κύριο καί Θεό. Διότι δέν εἴμαστε τίποτε.

Ἀδελφοί καί ἀδελφές, συγχωρεῖστε με. Σᾶς ἀγαπῶ. Χαίρω πού εἶμαι μαζί σας. Ἀλλά θέλω νά παραμείνω στήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ὁ Κύριος λέει: «Πᾶσα ἁμαρτία ἀφεθήσεται, τήν δέ κατά τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου ἁμαρτίαν οὐ δυνατόν ἀφεθῆναι, οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» [19]. Ἡ αἵρεση – αὐτή εἶναι ἡ ἁμαρτία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι ὅλες οἱ αἱρέσεις θά εἶναι κατά τοῦ Θεοῦ. Ἔχετε βρεῖ ἄνθρωπο ἐπί γῆς χωρίς ἁμαρτία; Γνωρίζω ὅτι μόνον ὁ Θεός εἶναι χωρίς ἁμαρτία [20]. Ἐμεῖς οἱ λοιποί εἴμαστε ὅλοι ἁμαρτωλοί. Καί πῶς, λοιπόν, μπορεῖ ὁ Πάπας νά εἶναι χωρίς ἁμαρτία; Ὁ Θεός δέν χρειάζεται ἀντικαταστάτη - ὁ Πάπας στράφηκε ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου.

Καί μπορεῖτε νά δεῖτε αὐτόν τόν ὑπηρέτη τοῦ Ἀντιχρίστου, τόν Μητροπολίτη Ἱλαρίωνα [Ἀλφέγιεφ] [21], νά λέει, ὅτι πρέπει νά ἀλλάξουμε τήν Ἁγία Γραφή! Ἡ Ἁγία Γραφή τώρα εἶναι κακή! [δηλ. Ὁ Μητρ. Ἱλαρίων θέλει μιά μετάφραση στήν μοντέρνα ρωσσική γλώσσα] [22]. Πῶς, λοιπόν, σῴζονταν οἱ ἄνθρωποι μέχρι σήμερα; Λένε ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο νά ἀλλάξουμε τήν Λειτουργία, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι δέν καταλαβαίνουν [δηλ. ἡ ἐπιθυμία νά στραφοῦν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική σλαβονική στήν σύγχρονη ρωσσική γλῶσσα] [23]. Νομίζουν ὅτι ὅλοι εἶναι ἀνόητοι, καί μόνοι αὐτοί εἶναι ἔξυπνοι. Κύριε, δίδαξέ μας! Καί ἴσθι ἐλεήμων πρός τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί τόν λαό.

Σᾶς ἐναγκαλίζομαι ὅλους. Αἰτοῦμαι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά σᾶς. Ὁ Κύριος νά εἶναι πάντοτε μαζί σας. Καί ἐμεῖς δέν εἴμαστε τίποτε.»

Μετάφραση (ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ, μέ μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ) & ἐπιμέλεια: Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

• Βίντεο τοῦ κηρύγματος (ρωσσιστί): https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=CKFjgiAvsLc

• Πηγή ρωσσικοῦ κειμένου (δι’ ἀπομαγνητοφωνήσεως): http://www.logoslovo.ru/forum/all/topic_15222/

• Πηγή ἀγγλικῆς μεταφράσεως: http://nftu.net/non-commemorating-mp-bishop-longinus-metropolitan-hilarion-alfeyev-a-servant-of-antichrist/

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ

[1] Σύμφωνα καί μέ τήν ἐπίσημη ἀνάρτηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας περί τοῦ ἐγκαινισμοῦ τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος τό 2011 (19 Σεπ/2  Ὀκτ) στήν Μονή στό Μπαντσέν, «Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ἐγκαινίασε τό Καθολικό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στό χωριό Μπαντσένυ τῆς Οὐκρανίας» (https://mospat.ru/gr/2011/10/02/news48823/).

[2] Ἡ εἴδηση τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως τοῦ Μόσχας κ. Κυρίλλου ὑπό τοῦ Σεβ. Λογγίνου, καί ἐδῶ: http://nftu.net/moscow-patriarchate-bishop-in-ukraine-ceases-commemoration-of-patriarch-kirill/. Ὁ Μητροπολίτης Οὐκρανίας κ. Ὀνούφριος, ἄμεσος Προϊστάμενος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Λογγίνου, εἶναι μόνιμο μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (https://en.wikipedia.org/wiki/Holy_Synod_of_the_Russian_Orthodox_Church).

[3] Ματθ. 5, 9.

[4] Ματθ. 9, 13· «οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» καί Μάρκ. 2, 17. Πρβλ. Ἰω. 10, 10· «ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι» καὶ 12, 47: «οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τὸν κόσμον» καί Α΄ Ἰω. 3, 5.
[5] Πρβλ. Ματθ. 15, 13.14· «Πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. Ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν. Τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» καὶ 10, 14: «Καὶ ὃς ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν». Ἐπίσης, Τίτ. 3, 10 «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» καὶ Γαλ. 1, 8 «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».

[6] Ἀναφέρεται σέ μουσική ἐκδήλωση μέ τραγούδια, ἀλλά καί κάποιες χορευτικές κινήσεις, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 25 Ἀπρ/8 Μαϊ τοῦ 2016 στήν περιφέρεια τῆς Μόσχας, στήν περιοχή Ναρο-Φόμισκ, στόν Ναό τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τῆς Ἀπρέλεφκα. Ἐκεῖ ἡ χορωδία «Γκαούντα» μέ εὐθύνη τοῦ Ἱερέως Ἀντωνίου Σουγκαλέι ἐκτέλεσε μουσικά προτεσταντικά κομμάτια, καί μέ χορευτικές κινήσεις, ἐνώπιον τοῦ Τέμπλου καί τῆς Ὡραίας Πύλης (βλ. βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=13KbXMCM1iE, ἰδίως ἀπό τό 1΄58΄΄ κ.ἑ.). Ὑπῆρξαν σχετικά ἐπικριτικά δημοσιεύματα· σέ ἕνα ἐξ αὐτῶν (http://hram-pohvala.moseparh.ru/2016/10/08/o-koshhunstvennyx-plyaskax-na-amvone-pravoslavnogo-xrama-v-g-aprelevka/) ὁ Διάκονος Ἠλίας Μασλώφ ἀναφέρει ὅτι, συμφώνως πρός ἔγγραφες καταγγελίες ἐνοριτῶν πρός τήν ἐκκλησιαστική διοίκηση, ὁ ἐν λόγῳ Ἱερεύς εἰσήγαγε καί ἄλλους νεωτερισμούς, ὅπως τήν ἐπιτέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας μέ τήν Ὡραία Πύλη ἀνοικτή, τήν εἰς ἐπήκοον πάντων ἐκφώνηση τῶν ἱερῶν μυστικῶν εὐχῶν, τήν ἐγκατάλειψη τοῦ καλύμματος τῆς κεφαλῆς τῶν γυναικῶν, τήν περιστασιακή ἀπαμφίεση τοῦ ράσου, τήν ἀπαρέσκεια πρός τήν ἐπίκληση «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», καθώς καί γενική παραθεώρηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν νηστειῶν καί τῆς παραδοσιακῆς εὐσεβείας, τήν «μετα-πατερικότητα», τήν ἀμφισβήτηση τῶν θαυμάτων στά Συναξάρια κ.ἄ. Βλ. καί ἄλλο σχετικό video μέ διάφορες χορευτικές ἐκδηλώσεις ἐντός ρωσσικῶν Ναῶν καί σύγκρισή τους μέ τά ἀνάλογα προτεσταντικά events https://www.youtube.com/watch?v=9VndOFTPuxI, ὅπως καί τό ἀκόλουθο, παρόμοιο, ἀκόμη δέ χειρότερο: (https://www.youtube.com/watch?v=6xPVz6eGadQ).

[7] Ἀποκ. 2, 9· «... καὶ τὴν βλασφημίαν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους εἶναι ἑαυτούς͵ καὶ οὐκ εἰσίν, ἀλλὰ συναγωγὴ τοῦ σατανᾶ».

[8] Εἶναι γνωστές οἱ προφητεῖες περί ἐπικρατήσεως τῶν αἱρέσεων στούς ἐσχάτους καιρούς, ὅπως ἐκείνη τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος (4ου μ.Χ. αἰ.): «Μετά ταῦτα εἶδεν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆς ὅτι νέφος καί λαῖλαψ, ὀμίχλη σκοτεινή πειρασμῶν φοβεροτάτων ἔπεσεν εἰς τούς Μοναχούς ἀπό τό μέρος τῆς ἄρκτου, καί ὅτι ἐδιώκοντο οἱ Μοναχοί καί τό μοναχικόν σχῆμα ἀπό ὄλεθρον αἱρέσεων, ἠναγκάζοντο δέ οἱ πολλοί ρίπτοντες τό σχῆμα νά ὑπανδρεύονται» (Περί συντελείας, ἀντιχρίστου καί Β΄Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἐκδ.  «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1991, σ. 132)· ἐπίσης, τοῦ Ὁσίου Ἀνατολίου (†1927), τελευταίου Στάρετς τῆς Σκήτης Ὄπτινα (ἐδῶ) «... Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσίαν ἐπί τῆς Ἐκκλησίας καί θά τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δέ πιστοί θά καταφρονῶνται». Ἀλλά καί ὁ ἡμέτερος Ὁμολογητής Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος (1786-1852) ἔχει γράψει: «[Τῆς ἁλωθείσης ὑπό τῶν ἀποδομητῶν Σχολῆς τῆς Χάλκης] σκοπός πρός τοῖς ἄλλοις πολλοῖς ὑπάρχει, ἵνα νοθεύσῃ κατά τό πνεῦμα τῆς διαφθορᾶς καί τῆς πλάνης, καί κατά τόν προσηλυτισμόν τῆς Ἀγγλίας, ὅλους τούς ἐσομένους Πατριάρχας, καί ὅλην ἐν γένει τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διά Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ἀντεισαγωγή τῆς Λουθηρο-Καλβινικῆς αἱρέσεως ... » (Ἅπαντα, ἐν Ἀθήναις 1910, σ.99ἑ.).

[9] Σέ ἐπίσημη ἐπίσκεψη στό Βατικανό τοῦ Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίωνος (2/15 Σεπτεμβρίου 2016), ὅπου ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ παρέδωσε «τεμάχιο ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ σέ λειψανοθήκη σέ μορφή πασχαλινοῦ αὐγοῦ», ὅπως φαίνεται καί ἐδῶ: (https://mospat.ru/gr/2016/09/15/news135747/).

[10] Ὅπως ἔγινε στόν ἑορτασμό τῆς Ἁγίας Ἰσαποστόλου Ὄλγας (11/24 Ἰουλίου 2016) στόν Ναό τῆς Παναγίας «Πάντων Θλιβομένων ἡ Χαρά» στήν Μπολσάγια Ὀρντύνκα τῆς Μόσχας (βλ. τήν φωτογραφία ἐδῶ: https://mospat.ru/wp-content/uploads/2016/07/ECR_9036.jpg καί τήν εἰδησεογραφική κάλυψη τοῦ γεγονότος ἐδῶ: https://mospat.ru/gr/2016/07/24/news134168/).

[11] Βλ. καί τήν σχετική κριτική γιά ἀνάλογα δικά μας φαινόμενα, ἐπί Ἀρχιεπισκοπίας τοῦ κυροῦ Χριστοδούλου τοῦ ἀπό Δημητριάδος, λ.χ. Ἱερομ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΠΑΡΟΥΣΗΣ, «Λειτουργική ἀναγέννησις ἤ οἰκουμενιστική ὁμοιομορφία;», Θεοδρομία 3 (Ἰουλ.-Σεπ. 1999) 59ἑ.: «Ὡς ἦταν φυσικόν, ἐπροχώρησαν καί σέ μία δευτέρα καινοτομία, τελοῦντες τήν Θεία Λειτουργία “κατ’ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ”, ὡσάν νά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά συμμορφωθοῦν στίς ἀποφάσεις τῆς Β΄ Βατικανείου συνόδου. Διερωτᾶται κανείς, πῶς ἀγνοήθηκε καί πάλιν ἡ Ἀποστολική Παράδοσις, ἀλλά καί οἱ ἐπιστημονικές μελέτες, (ὅπως τοῦ K. GAMBER: “TOURNES VERS LE SEIGNUR” - ἡ μετάφρασις ὑπό δημοσίευσιν), πού ἀπέδειξαν ἀνιστόρητη τήν σχετική ἀπόφασι τῆς Β΄ Βατικανείου συνόδου;».

[12] Ὅπως φαίνεται σέ καθησυχαστική ἀνακοίνωση (2 Φεβ 2016) μέ τίτλο: «Πατριάρχης Κύριλλος: δέν ὑπῆρξε θέμα οὐδεμιᾶς ἑνώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ μή Ὀρθοδόξους» (https://mospat.ru/en/2016/02/02/news127683/).

[13] Ἐννοεῖται ἴσως ἡ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Κυρίλλου τήν Κυριακή 02/15 Νοεμβρίου 2015 στό Καλίνινγκραντ, ὅπως καταγράφεται στό πρακτορείο εἰδήσεων Interfax, ὑπό τόν τίτλο «Ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ἀποκαλεῖ τήν τρομοκρατία παραφροσύνη καί τήν μάχη ἐναντίον τῆς ὡς καθῆκον καθενός κατοίκου τοῦ πλανήτη» (http://www.interfax-religion.ru/?act=news&div=60953)· ἐκεῖ ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν δήλωσε ὅτι πρός καταπολέμηση τῆς τρομοκρατίας « ... ἡ Ἐκκλησία ἔχει μία μόνον ἀπάντηση: κοιτάξτε βαθειά στίς καρδιές σας, μετανοεῖστε καί στραφεῖτε στόν Θεό. Ἡ παγκόσμια προσευχή μας σέ διαφορετικές γλῶσσες, μέ διαφορετικούς τρόπους καί ἀκόμη μέσῳ διαφορετικῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων, θά κατευθυνθεῖ πρός τόν Θεό Δημιουργό, ὥστε νά δείξει συγκαταβατικῶς τό ἔλεός του στήν ἀνθρώπινη φυλή καί νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν φοβερή αἰχμαλωσία τῆς ἐμμονῆς».

[14] Ὁ Μητροπολίτης Λένιγκραντ Νικόδημος (κατά κόσμον Μπόρις Γεωργίεβιτς Ροτόβ, 1929 – 1978) ὑπῆρξε ἰσχυρότατο πρόσωπο τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί μέγας οἰκουμενιστής· στίς 5 Σεπτεμβρίου τοῦ 1978 ξεψύχησε, σέ ἡλικία 49 ἐτῶν, στά χέρια του Πάπα Ρώμης Ἰωάννου Παύλου Α΄ (ἐπίσης «μελλοθανάτου») κατά τήν διάρκεια τῶν ἐκδηλώσεων ἐνθρονίσεώς του. Βλ. τό σχετικό καί πολύ ἐνδιαφέρον δημοσίευμα: Μητρ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ & ΑΓ. ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ, «Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Α΄Luciani: Τό μυστικό» (19 Ἰαν 2015) (http://parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-131/2031-2007-131-11).

[15] Ματθ. 7, 13.14 καί Λουκ. 13, 24.

[16] Ματθ. 16, 18.

[17] Ματθ. 16, 18.

[18] Ἐφ. 4, 15. 5, 23 Κολ. 1, 18. Πρβλ. Ἰω. 15, 4-7.

[19] Βλ. Ματθ. 12, 31.32 καί Λουκ. 12, 10.

[20] Ἰακ. 1, 17, Β΄ Κορ. 6, 14.15. Βλ. καί Ἰω. 8, 46 καί Ἑβρ. 4, 15 καί Α΄ Ἰω. 3, 5.

[21] Ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεφ, 1966 - ), δρ. Θεολογίας καί μουσικός, πολύγλωσσος, εἶναι Πρόεδρος τοῦ Τμήματος τῶν Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, καθώς καί τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς – Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς καί μόνιμο μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

[22] Χαρακτηριστική τῆς τάσεως αὐτῆς εἶναι πολυσέλιδη ἀνακοίνωση, σέ σχετικό Συνέδριο τοῦ 2013, τοῦ Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ἱλαρίωνος (Προέδρου, ἄλλωστε, τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς – Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς), μέ τίτλο «Μεταφράσεις τῆς Βίβλου: Ἱστορία καί Νεωτερικότητα», ὅπου ὁ κ. Ἱλαρίων διαπιστώνει ἀναληθῶς (μᾶλλον ψευδῶς, διότι ἄγνοια δέν δικαιολογεῖται σέ τέτοια θέση καί ἐπί τοιούτων ζητημάτων), ὅτι ἀρχαιόθεν δέν ὑφίσταται γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μία γενικῶς ἀποδεκτή μορφή κειμένου τῆς Ἁγίας Γραφῆς (... «Единого общепринятого текста Библии в православной традиции нет»)!. Ἐν συνόλῳ τό κείμενό του διαπνέεται ἀπό ὑπερβολική ἐπιστοσύνη στήν βιβλική ἔρευνα τῶν αἱρετικῶν θεολόγων καί ἀπό παντελῆ ἀπαξίωση πρός τήν ἑρμηνευτική ἐπιστήμη τῶν ἁγίων Πατέρων, τήν ὁποία σχεδόν (δι’ ἐπιδεικτικῆς ἀγνοήσεως) ἀπαξιοῖ (https://mospat.ru/ru/2013/11/26/news94805/).

[23] Ὅπως φαίνεται καί σέ δημοσίευμα (ἐδῶ: http://dsnmp.ru/mitropolit-ilarion-alfeev-predlagaet-otkryivat-hramyi-s-bogosluzheniem-na-russkom-yazyike/) μέ τίτλο: «Ὁ Μητροπολίτης Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεβ) προτείνει νά ἀνοίξουν Ἐκκλησίες πού νά λειτουργοῦν στά ρωσσικά» (26 Ἰαν 2015), καί ὄχι δηλαδή στήν τρέχουσα λειτουργική γλῶσσα, τήν ἐκκλησιαστική σλαβονική.

Πηγή: Ακτίνες

Ἀναστολὲς μπροστὰ στὸ γάμο...

Σὲ ἕνα φίλο, ποὺ δυσκολεύθηκε πολὺ νὰ παντρευτεῖ, ὁ Γέροντας ἀπεκάλυψε ὅτι τὸ βαθύτερο αἴτιο τῶν μακρόχρονων ἀναστολῶν του μπροστὰ στὸ γάμο, ἦταν ἕνα καταπιεσμένο στὸ ἀσυνείδητό του, ἀποτυχημένο ἐφηβικὸ αἴσθημα. Τοῦ εἶπε: "Ἀγάπησες ἐκείνη μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σου, τὴν ἔκανες ἰδανικό τῆς ζωῆς σου, τραυματίστηκες μὲ τὴν ἀδιαφορία της, διχάσθηκες.
Προσπαθοῦσες νὰ βρεῖς, στὸ πρόσωπο κάθε κοπέλας, ποὺ σὲ προξένευαν, τὸ πρόσωπο ἐκείνης καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ ἦταν ἀδύνατο, ἡ καρδιά σου ἔμενε κλειστή". Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Γέροντα, συνειδητοποίησε τὸ κρυμμένο του ἐμπόδιο, ἐλευθερώθηκε ὁριστικὰ ἀπ' αὐτὸ κι ἔτσι μπόρεσε νὰ δημιουργήσει δική του οἰκογένεια.

Τὸν πίεζαν νὰ κάνει οἰκογένεια...

Οἱ γονεῖς του τὸν πίεζαν νὰ κάνει οἰκογένεια. Αὐτὸ τοῦ δημιουργοῦσε κάποιον ἐκνευρισμὸ καὶ προσέφυγε πάλι στὸ Γέροντα. Ἐκεῖνος, πολὺ φυσικά, σὰν νὰ βρισκόταν μέσα στὸ σπίτι του, τοῦ ἐπανέλαβε αὐτολεξεί, ὅσα οἱ γονεῖς του τοῦ ἔλεγαν σχετικά: "Τώρα οἱ γονεῖς σου σοὺ λένε - ΄Ὡς πότε θὰ μένεις ἔτσι; Εἶναι καιρὸς κι ἐσὺ νὰ νοικοκυρευθεῖς, ν' ἀνοίξεις δικό σου σπίτι, μὲ τὴ γυναίκα σου καὶ τὰ παιδιά σου. Ἂν μείνεις ἔτσι, ποιὸς θὰ σὲ κοιτάξει στὰ γηρατειά;
Μὴν τοὺς παρεξηγεῖς, ἔχουν κι αὐτοὶ δίκαιο ἀπὸ τὴ δική τους πλευρά. Ἂν ἤσουν κι ἐσὺ στὴ θέση τους, ἔτσι θὰ μιλοῦσες. Αὐτοὶ βλέπουν τὰ πράγματα κοσμικά, θέλουν νὰ ζήσεις καλὰ καὶ νὰ ἔχεις καλὰ γεράματα. Λίγοι ὅμως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ κάνουν οἰκογένεια καὶ τοὺς ἐγκαταλείπουν τὰ παιδιά τους καὶ κάνουν κακὰ γεράματα; Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα προβλήματα τακτοποιοῦνται". Ὁ γνωστός μου, μοῦ ἐξέφρασε τὸ θαυμασμό του γιὰ τὸ Γέροντα, ὁ ὁποῖος μὲ πολλὴ διάκριση, τὸν προσανατόλισε πρὸς τὸ "μεῖζον" συμφέρον του, ἄλλα καὶ δικαιολόγησε μὲ κατανόηση τὴ στάση τῶν γονέων του καὶ τὴ δική του.

Θὰ δυσκολευθεῖς πολὺ νὰ προσαρμοσθεῖς μαζί της...

Ἦταν Μάρτιος τοῦ 1972, ὅταν ἕνα πνευματικὸ παιδὶ τοῦ π. Πορφυρίου τὸν ἐπισκέφθηκε στὸν Ἅγιο Νικόλαο, στὰ Καλλίσια Ἀττικῆς, γιὰ νὰ...
τὸν συμβουλευθεῖ γιὰ ἕνα προσωπικό του θέμα.
Ὁ Παππούλης τὸν ὑποδέχθηκε μὲ ἰδιαίτερη χαρά, γιατί τὸν ὑπεραγαποῦσε καὶ τὸν θεωροῦσε σὰν ἕνα μέλος τῆς οἰκογενείας του. Τὸ ἴδιο, ἀκριβῶς συνέβαινε καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Ὑπεράνω ὅλων ὁ Παππούλης!
Ἀφοῦ μίλησαν ἀρκετὲς ὧρες γιὰ πολλὰ καὶ διάφορα, ὅπως συνέβαινε πάντα, ὁ Παππούλης τοῦ λέει:
-Πές μου τώρα καὶ τὸ θέμα σου, ποὺ τόσο σὲ ἀπασχολεῖ.
Ἔλα, εὐλογημένε, λέγε...
Πράγματι! Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ὁ νεαρὸς (τότε), εἶχε γνωρίσει μία κοπέλα καὶ πρὶν προχωρήσει στὴν ἐπισημοποίηση τοῦ δεσμοῦ αὐτοῦ, ἤθελε νὰ πάρει τὴ γνώμη τοῦ Παππούλη. Τὸ ἴδιο ἔκανε σὲ κάθε του πρόβλημα. Ἐὰν δὲν ἔπαιρνε τὸ πράσινο φῶς ἀπὸ τὸν Γέροντα, δὲν προχωροῦσε κάτω ἀπὸ καμία πίεση.
Διηγήθηκε, λοιπόν, στὸν π. Πορφύριο τὸ πρόβλημά του, μὲ ὅλες τὶς λεπτομέρειες καὶ ζήτησε τὴ γνώμη του.
-Ἔχεις μία φωτογραφία τῆς κοπέλας; λέει - δῶσε μοῦ τὴν.
Τὴν ἔδωσε. Τὴν κοίταξε γιὰ πολλὴ ὥρα, χωρὶς νὰ μιλᾶ.
-Τί βλέπετε, Παππούλη; Γιατί δὲν μιλᾶτε τόση ὥρα; Εἶναι καλὴ ἢ ὄχι;
-Πολὺ καλὴ εἶναι! Μόνο ποὺ εἶναι πολὺ δραστήρια καὶ ἀεικίνητη καὶ ἐσὺ θὰ δυσκολευθεῖς πολὺ νὰ προσαρμοσθεῖς μαζί της.
-Ἐ! τότε νὰ τῆς δώσω... ἀπολυτήριο.
-Ὄχι! Γιατρίνα ἤθελες, γιατρίνα πῆρες. Γιατρίνα ζήτησες ἀπὸ τὸ Θεό, γιατρίνα σοῦ ἔδωσε! Ὅ,τι ζήτησες, αὐτό σοῦ ἔδωσε! Τί "ἀπολυτήριά" μοῦλὲς τώρα; Ἄντε, καὶ οἱ δικοί σου τὴν ἀγαπᾶνε πολύ. Καὶ οἱ δικοί σου χαίρονται ἰδιαίτερα. Θέλουν, πρὶν πεθάνουν, νὰ σὲ δοῦν εὐτυχισμένο καὶ τακτοποιημένο! Προχώρα! Καὶ ἐγὼ θὰ κάνω πολλὴ προσευχή. Θὰ τὴν κάνω καὶ ἐκείνη δικό μου παιδί, ὅπως ἔχω ἐσένα! Θὰ ἔρχεσθε νὰ μὲ βλέπετε μαζί, πολὺ συχνά, καὶ ἐγὼ θὰ χαίρομαι καὶ θὰ σᾶς ἀγαπάω καὶ θὰ σᾶς καμαρώνω! Ἀφοῦ ξέρεις πόσο πολὺ σ' ἀγαπάω! Καὶ ἐγὼ ξέρω, πὼς καὶ ἐσὺ μὲ ἀγαπᾶς πολύ. Νὰ εἶσθε εὐλογημένοι! Ὅλα θὰ πᾶνε καλά, σὺν Θεῶ!
Ἔτσι καὶ ἔγινε! Ἡ γνωριμία κατέληξε σὲ γάμο. Ἡ κοπέλα ἔγινε πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Παππούλη, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ καλύτερα! Γι' αὐτὸ καὶ τὴν ὑπεραγαποῦσε.
Ὅμως, τὸ ζευγάρι αὐτὸ ἄρχισε τὴ ζωή του μὲ θλίψεις, ἀγωνίες, στενοχώριες καὶ ταλαιπωρίες. Βάσανα πολλά. Συνέπεια ὅλων τῶν βασάνων τους ἦταν ἡ κοπέλα νὰ στερηθεῖ τὴν πολυπόθητη μητρότητα. Καὶ παρὰ τὶς διαβεβαιώσεις τοῦ Παππούλη τὴν διακατεῖχε ἔντονη ἀγωνία, ἡ ὁποία τὴν ὠθοῦσε σὲ ἐπώδυνες καὶ πολυδάπανες ἐξετάσεις. Ὁ Παππούλης ὅμως ἐπέμενε: θὰ κάνεις παιδί!
Πράγματι! Ἔκανε ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι, φωτισμένο ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ εὐλογημένο ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ χέρι τοῦ Παππούλη!
Ἄξιζει νὰ σημειωθεῖ, ὅτι τὸ ζευγάρι αὐτὸ ἔκανε ἕνα μόνο παιδί. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ π. Πορφύριος ἔλεγε: θὰ κάνεις παιδί! Δὲν εἶπε θὰ κάνεις παιδιά! Ἐὰν πρόσεχε κανεὶς τὰ λόγια του, ἔβγαζε πολὺ εὔκολα τὰ συμεράσματά του. Ἡ λεπτομέρεια αὐτὴ ἀποτελοῦσε τῶν κώδικα τῶν ἀποκρυπτογραφήσεων, τῶν ὅσων ἐλέγοντο ἀπὸ τὸ Γέροντα.
Ὅταν ὁ π. Πορφύριος εἶδε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ νεογέννητο παιδί, εἶπε στοὺς γονεῖς του: Αὐτὸ εἶναι τὸ παιδὶ τῶν προσευχῶν!

...καὶ ἀνασυγκρότησε τὸ διαλυμένο γάμο του...

Ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν πολὺ γιὰ τὰ ἀνδρόγυνα, ἀπ' ὅτι ἔχω ὑπόψη μου. Ἀναρίθμητα ἀνδρόγυνα, ποὺ εἶχαν προβλήματα, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ γάμος τους νὰ φθάνει στὴ διάλυση, βοήθησε μὲ τὰ χαρίσματα ποὺ εἶχε, καὶ τὰ ἐπανένωσε.
Θυμοῦμαι τὴ συγκινητικὴ περίπτωση, ὅταν πήγαινε κάπου μ' ἕνα ταξί. Στὸ δρόμο ἔκανε μὲ τὸν ὁδηγὸ τὸν ἀκόλουθο διάλογο:
-Ἔχεις γυναίκα;
-Ναί, ἔχω.
-Πόσα χρόνια ζεῖτε χωριστά;
-Πέντε.
Προχώρησε ὁ διάλογος. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα... εὐχάριστο. Ὁ ὁδηγὸς τοῦ ταξὶ τόσο πολὺ ἐντυπωσιάστηκε ἀπ' αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶπε ἐκεῖνος ὁ ἄγνωστός γι’ αυτόν ἱερέας, ὥστε ἀμέσως πῆγε καὶ βρῆκε τὴ γυναίκα του κι ἀνασυγκρότησε τὸ διαλυμένο γάμο του.

Μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας...

Ἤμασταν μία συντροφιά, 6-7 φίλοι, ὅλοι ἄγαμοι τότε καί, καθισμένοι κάτω ἀπὸ ἕνα πεῦκο, ἀκούγαμε, ἕνα καλοκαιρινὸ ἀπόγευμα, τὸ Γέροντα νὰ μᾶς μιλᾶ σχετικά: "Μὴ σᾶς βασανίζει τὸ πρόβλημα νὰ διαλέξετε μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας. Ἄλλοτε ἔρχονται μέρες, ποὺ αἰσθάνεσθε ψυχικὲς καὶ σαρκικὲς ἐπιθυμίες γιὰ γάμο, κι ἄλλοτε αὐτὲς οἱ ἐπιθυμίες ὑποχωροῦν, γιατί αἰσθάνεσθε θεῖες ἐπιθυμίες, ἀνώτερες ἀπὸ τὸ γάμο. Ὅταν ἔρχονται φιλήδονοι πειρασμοί, μὴν προσπαθεῖτε νὰ τοὺς διώξετε μὲ βία, γιατί ὁ σατανᾶς ἐπωφελεῖται καὶ τοὺς κάνει πιὸ ἑλκυστικοὺς καὶ σᾶς βλάπτει. Εἶναι καλύτερα νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζετε ἤρεμα καὶ νὰ τοὺς μετατρέπετε ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς σὲ ἁγνούς. Νὰ λέτε: Μπορεῖ νὰ παντρευτοῦμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε τὶς συζυγικὲς ἡδονές, ὅπως θέλει ὁ Χριστός.
Ὅταν πάλι σᾶς ἔρχονται οἱ ἐπιθυμίες παρθενίας, νὰ τὶς δέχεσθε μὲ εὐγνωμοσύνη, καλλιεργώντας μυστικὰ τὴν τέχνη τοῦ ἁγιασμοῦ. Κάποτε ἡ ζυγαριὰ θὰ γείρει σὲ μιὰ πλευρά. Ἄλλοι προσπαθοῦν νὰ ἁγιασθοῦν πολεμώντας τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες τους, κι ἄλλοι ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τὸ θέλημά Του. Οἱ πρῶτοι πετυχαίνουν λίγα πράγματα, γιατί ὁ ἀγώνας τους γίνεται πολὺ ψυχρὸς καὶ σκληρός. Οἱ δεύτεροι πετυχαίνουν περισσότερα, γιατί ἀγαπώντας τὸ Χριστό, τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη χάνουν τὴ γοητεία καὶ τὴ δύναμη τοὺς μπροστὰ στὴ χαρὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ποὺ αἰσθάνονται. Ὅταν ξημερώσει καὶ μπεῖ στὸ δωμάτιό μας τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, τὰ σκοτάδια φεύγουν ἀναγκαστικά".
Ὁ Γέροντας σταμάτησε νὰ μιλᾶ καὶ φαινόταν πώς κάτι σκεφτόταν. Ἔπειτα ξαναμίλησε: "Ἴσως δὲ θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς τὸ πῶ αὐτό, ἀλλὰ θὰ σᾶς τὸ πῶ. Μπορεῖ κανεὶς νὰ φτάσει σὲ προχωρημένη ἡλικία καὶ νὰ ἀμφιταλαντεύεται ἀκόμα μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας καὶ νὰ τοῦ κάνει τότε ὁ σατανᾶς τὴν πιὸ σκληρὴ ἐπίθεση: νὰ τοῦ βάλει στὴν ψυχὴ τὸν πανικὸ τῆς ἀγαμίας καὶ τότε μὲ ἀγωνία ν' ἀρχίσει νὰ ἀναζητᾶ σύζυγο, νὰ βάζει ἀνθρώπους νὰ τοῦ βροῦν, ἐκεῖνοι νὰ γελοῦν μαζί του κι αὐτὸς νὰ μπαίνει πλέον σὲ μιὰ κατάσταση ψυχικῆς ἀρρώστιας.
Γι' αὐτὸ σας λέω, μὴν κολλᾶτε σ' αὐτὸ τὸ ἐρώτημα: γάμος ἢ ἀγαμία. Ἀντὶ νὰ φθείρεσθε, προσπαθώντας μάταια νὰ δώσετε ἐσεῖς ἀπάντηση γιὰ τὸν ἑαυτό σας, δῶστε ὅλη τὴν προσπάθειά σας στὸ νὰ ἀγαπήσετε ὁλόψυχα τὸ Χριστό, κι Ἐκεῖνος θὰ σᾶς δώσει, στὸν κατάλληλο χρόνο, τὴν ἀπάντηση ποὺ ταιριάζει στὴν ψυχή σας καὶ ποὺ θὰ τὴν δεχθεῖτε χωρὶς βία καὶ στεναχώρια, ἀλλὰ ἥσυχα καὶ μὲ εὐχαρίστηση. Ἔτσι θὰ ἁπαλαγεῖτε γιὰ πάντα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα καὶ θὰ βαδίσετε ἕνα δρόμο, δοξάζωντας τὸ Θεό".
 

Πηγή: (Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, ἐκδόσ. Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Μήλεσι), sostis.gr, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό