Ένα ιδιότυπο πλην όμως εξαιρετικώς αποτελεσματικό γεωστρατηγικό bullying (σ.σ. εκφοβισμός) ασκείται από την Άγκυρα με στόχο την Ελλάδα αλλά και την ΕΕ. Η χρήση των προσφυγικών και των λαθρομεταναστευτικών ροών ως εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής, έχει προκαλέσει πολλαπλά αρνητικά αποτελέσματα στον ευρωπαϊκό χώρο, καθώς εναρμονίζεται με το στρατηγικό πλαίσιο της νέο-οθωμανικής γεωστρατηγικής σχεδίασης.

Η Τουρκία αντιμετωπίζει τη ναυτική γεωγραφία του Αιγαίου ως εμπόδιο, η άμυνα του οποίου βασίζεται στις υδάτινες μάζες που λειτουργούν αποτρεπτικώς ανά τους αιώνες για τον κάθε λογής εισβολέα που χρησιμοποιεί ως βατήρα εξόρμησης την χερσόνησο της Ιωνίας / Ανατολίας.

Για να εξουδετερώσει το ελληνικό γεωστρατηγικό πλεονέκτημα, το καθεστώς των παραϊσλαμιστών (σ.σ. ο γράφων έχει εισάγει τον συγκεκριμένο όρο που υποδηλώνει «αυτόν που δρα παράλληλα με τον ισλαμιστή» τον οποίον θεωρεί ότι ανταποκρίνεται πληρέστερα στον τρόπο δράσης) νέο-οθωμανών Ερντογάν και Νταβούτογλου, αποτόλμησε να εφαρμόσει μια μέθοδο-ύβρι στην Ανθρωπότητα. Χρησιμοποιεί τις μάζες των ανθρώπων για να «επιχωματώσει» την αιγιακή γεωστρατηγική τάφρο και να ανοίξει μέσω αυτών διάπλατα τις πύλες του ελληνικού οχυρού.

Το Bullying κατά της Ελλάδας ασκεί πίεση σε δύο επίπεδα: α) κατά του κράτους ως διοικητικό σύστημα και β) κατά της εθνικής κυριαρχίας. Οι δομές δοκιμάζονται καθώς η οικονομική δυσκολία εξασθενίζει εκ των προτέρων την αντοχή τους. Η κυριαρχία σφυροκοπιέται εμμέσως και αμέσως, μέσω του αδειάσματος χιλιάδων ανθρώπων με σαφή προοπτική εγκλωβισμού εντός των συνόρων, γεγονός που μέσο-μακροπρόθεσμα θα προσβάλλει την εθνική ομοιογένεια και τον πολιτισμικό χαρακτήρα της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Στο Ak Saray όμως τρέφουν και άλλες ελπίδες. Μέσα από την κατάρρευση της πολιτικής των μηδενικών προβλημάτων (σ.σ. ίσως και αυτός να ήταν και ο απώτερος στόχος του Νταβούτογλου) αναδύεται το καθαρό πρόσωπο της επιθετικής νέο-οθωμανικής γεωστρατηγικής. Τέρψη γεμίζει τους Τούρκους ιθύνοντες όταν ολόκληρος ο δυτικός-χριστιανικός κόσμος τους παρακαλεί, τους καλοπιάνει, τους θωπεύει, τους ικανοποιεί…

Μια γεωπολιτική λαγνεία φαίνεται να έχει καταλάβει το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου που αδυνατώντας να προωθήσει τα σχέδιά του στην Συρία, τώρα έχει αναλάβει να προκαλέσει την ΕΕ, την τραυματισμένη Ελλάδα και να ανασύρει ιστορικές μνήμες προς όφελος των γεωστρατηγικών της οραμάτων.

Πράγματι τα κατάφερε, καθώς μια σειρά χώρες, οι οποίες δοκιμάστηκαν από την οθωμανική κατοχή (π.χ. Ουγγαρία: 1541-1669) και υπήρξαν οι κύριοι αντίπαλοι των Οθωμανών αναχαιτίζοντας την προέλασή τους στην Κεντρική Ευρώπη, με επίκεντρο τα κράτη του Visegrad (σ.σ. Από την ομώνυμη ουγγρική πόλη όπου υπεγράφη το 1335 συμφωνία μεταξύ Ουγγαρίας, Πολωνίας, Βοημίας/Τσεχίας), αφυπνίστηκαν και αντέδρασαν.

Πολωνοί, Ούγγροι, Τσέχοι, Αυστριακοί, Σλοβένοι, Σλοβάκοι θυμήθηκαν πως το προσφυγικό-μεταναστευτικό έχει και άλλες παραμέτρους, οι οποίες δεν συζητούνται και απέχουν παρασάγγας από τις αριστερές και αριστερόστροφες ιδεολογικοπολιτικές αντιλήψεις. Σέρβοι, Κροάτες, Σλοβένοι και Σκοπιανοί όλα τέκνα της πρώην Γιουγκοσλαβίας, διαβιούν μαζί με τον δυναμικό επίσης αναθεωρητικό ισλαμο-αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό.

Αλβανία, Κόσσοβο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη, αποτελούν εν δυνάμει θύλακες επώασης του νέο-οθωμανισμού στρώνοντας μεθοδικώς το χαλί για την επανάκαμψή του (σ.σ. βλ. δράσεις του Τουρκικού Οργανισμού Συνεργασίας και Ανάπτυξης ΤΙΚΑ, ως εργαλείο ήπιας ισχύος, βλ. Χ. Μηνάγιας http://www.geostrategy.gr/pdf/20160306%20Refugees%20&%20Climate%20Change.pdf).

Όλοι ανησυχούν για το μέλλον, όλοι τους κατηγορούνται για ξενοφοβία. Φοβόμαστε ότι δεν γνωρίζουμε και τα Βαλκάνια γνωρίζουν καλύτερα από τον οποιονδήποτε τι σημαίνει Ισλάμ, τι οθωμανική κατοχή και ποιο είναι το αληθινό πρόσωπό τους.

Το προηγούμενο Σάββατο (05/03) πραγματοποιήθηκε στο Hilton ημερίδα με θέμα «Η Ευρώπη αντιμέτωπη με την μεταναστευτική πρόκληση» (συνδιοργάνωση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και του Konrad Adenauer Stiftung) όπου καταγράφηκαν ορισμένες άκρως ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις.

Για παράδειγμα, ο επικεφαλής του Γραφείου Ελλάδας του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, Δανιήλ Εσδράς ανέφερε ότι ζητήθηκε από την Τουρκία να επαναφέρει το καθεστώς θεωρήσεων Visa για μια σειρά χωρών της Ασίας και της Αφρικής. Συγκεκριμένα τονίστηκε, πως με ένα απλό φθηνό αεροπορικό εισιτήριο μπορεί εύκολα όποιος επιθυμεί να μεταβεί σε τουρκικό αεροδρόμιο και στη συνέχεια να επιχειρήσει να περάσει παράνομα στην ΕΕ μέσω Ελλάδας.

Η Άγκυρα ωστόσο αρνήθηκε να το πράξει θεωρώντας ότι θίγονται τα τουριστικά της συμφέροντα! Είναι σαφές πως η τουρκική κυβέρνηση δεν επιθυμεί να συνεργαστεί, παρότι αναγνωρίζει και αντιλαμβάνεται σαφέστατα πως «κερδίζει» από την απαράδεκτη ανοχή την οποίαν επιδεικνύει σε ένα ζωτικής σημασίας ζήτημα, επιτρέποντας τα τελευταία χρόνια τις «αθώες» ψευδοτουριστικές αφίξεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από χώρες της ισλαμικής και της νέο-οθωμανικής σφαίρας επιρροής.

Επισημαίνουμε ότι παρότι έχει ζητηθεί μέσω ΟΗΕ και ΕΕ από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, την Λατινική Αμερική να φιλοξενήσουν πρόσφυγες, σιγή ιχθύος τηρείται για την συμμετοχή της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Κουβέιτ, του Ομάν, του Μπαχρέιν, ορισμένες από τις οποίες ευθύνονται για την έναρξη και τη συνέχιση του συριακού σφαγείου.

Η Αυστραλία μετά από συνεννόηση με την κυβέρνηση του Ναούρου, ένα νησιωτικό σύμπλεγμα βορειοανατολικά της Ινδονησίας, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την αυστραλιανή ήπειρο, δημιούργησε εκεί ένα κέντρο κράτησης λαθρομεταναστών. Εκεί αποστέλλονται όσοι εισέρχονται παρανόμως στην χώρα, στο πλαίσιο της αποτρεπτικής πολιτικής.

Δεν θα ήταν υπερβολή να προειδοποιήσουμε ότι η Τουρκία ενεργεί με σκοπό την μετατροπή της ελληνικής επικράτειας, σε ένα γιγαντιαίο Ναούρου, γεγονός το οποίο θίχτηκε από τον Gerald Knaus προέδρου της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Σταθερότητας στο πλαίσιο της ημερίδας.

Εντύπωση προκάλεσε στο ακροατήριο η τοποθέτηση του Επιτρόπου για την Μετανάστευση Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος μίλησε για βραχυπρόθεσμο μελλοντικό έλλειμμα σε εργατικά χέρια στην ΕΕ, λόγω γήρανσης του πληθυσμού, το οποίο θα πρέπει να καλυφθεί από μετανάστες.

Συμπερασματικά, το νέο-οθωμανικό γεωστρατηγικό bullying στοχεύει:

α) Στην άτακτη υποχώρηση της ελληνικής κυβερνήσεως ώστε να αποδεχθεί τον εγκλωβισμό εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, η οποία στηρίζει την ιδεοληπτική θέση ότι τα εθνικά συμφέροντα είναι υποδεέστερα και έπονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,

β) Στην λήψη αποφάσεων εκ μέρους της ΕΕ με στόχο το κλείσιμο των χερσαίων συνόρων στα βόρεια της χώρας και την μετατροπή της ελληνικής επικράτειας σε ένα εκτεταμένο χώρο – hot spot – τύπου Ναούρου,

γ) Στην έναρξη επιθετικών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ αλλά και την Ελλάδα, όπου θα επαναπροβληθούν και θα επικαιροποιηθούν όλες οι τουρκικές αναθεωρητικές θέσεις και διεκδικήσεις,

δ) Στην οριστική μεταφορά όλων ανεξαιρέτως όσων δηλώνουν πρόσφυγες στην χώρα μας – χωρίς δικαίωμα επιστροφής/επαναπροωθήσεώς τους – μέτρο το οποίο επικοινωνιακώς προβάλλεται ως προσωρινής φύσεως, αλλά δυστυχώς είναι μεσομακροπρόθεσμου αποτελέσματος.

Η τουρκική κυβέρνηση διαθέτει και ένα άλλο χαρτί, το οποίο θα το εμφανίσει την κατάλληλη στιγμή και συγκυρία. Η συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων είναι μουσουλμάνοι. Ο νέο-οθωμανισμός και η παραϊσλαμιστική ηγεσία των Ερντογάν – Νταβούτογλου έχουν ταχθεί ως προστάτες των απανταχού διωκόμενων μουσουλμάνων εν είδει νέου Χαλιφάτου.

Ήδη ζητούν από την κυβέρνηση την δραστηριοποίηση του διαβόητου TIKA (σ.σ. Ο οποίος σημειωτέον εμφανίζεται χέρι-χέρι με τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις) και μάλιστα με έδρα εντός της τουρκικής πρεσβείας. Ιδανικό περιβάλλον επώασης πολλών και διαφορετικών αποστολών «αυγών».

Όλες αυτές οι μάζες των χιλιάδων εγκλωβισμένων κινδυνεύουν να πέσουν θύματα σειράς ΜΚΟ με πάτρωνες και χρηματοδότες ακραία ισλαμιστικά, τουρκικά και μη κέντρα. Ποιος θα τους προστατέψει όταν η δράση των ΜΚΟ είναι ανεξέλεγκτη ακόμη και σήμερα, καθώς δεν έχει ούτε καν δημιουργηθεί το σχετικό μητρώο;

Με ποιους τρόπους η χώρα μας θα αντιμετωπίσει την αναμενόμενη «επίθεση φιλίας» της Άγκυρας, η οποία εκμεταλλεύεται μια πρώτης τάξεως ιστορική ευκαιρία να προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στον Ελληνισμό;

Πως μπορούμε νομικώς να αποτρέψουμε από σήμερα κιόλας, την εμφάνιση μετά από μερικά χρόνια «πρότασης» περί απόδοσης ιθαγένειας στους πρόσφυγες, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη ότι εκλεκτά κυβερνητικά στελέχη έχουν ταχθεί υπέρ της αξιοποιήσεώς τους προς όφελος της επιλύσεως του δημογραφικού προβλήματος;

Το γεωστρατηγικό bullying της Τουρκίας φαίνεται ότι οδηγεί στην αποσταθεροποίηση και την αυτοφινλανδοποίηση της χώρας. Λυπούμαι, αλλά αδυνατώ να προβώ σε μια αισιόδοξη πρόβλεψη για την εξέλιξη της καταστάσεως τα επόμενα χρόνια. Μεταξύ 2021 και 2023 Ελλάδα και Τουρκία θα εορτάσουν την συμπλήρωση 200 και 100 ετών από τις ημερομηνίες της συγχρόνου εθνογενέσεώς τους.

Ας αγωνιστούμε όλοι όσοι αντιλαμβανόμαστε τα ιστορικά μορφογενετικά, πλην όμως αποσταθεροποιητικά γεγονότα και τη δυναμική τους, ώστε τότε να μην καταστούμε μελλοντικώς απλοί πολίτες παρατηρητές σε μια χώρα-χώρο υποχείριο της νέο-οθωμανικής γεωστρατηγικής, απόβλητοι από την ΕΕ, βορά στον τουρκικό παραϊσλαμισμό. Η κλεψύδρα του χρόνου ήδη μετρά αντίστροφα.

Πηγή: Defence-Point

Πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ τη σύσταση από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), Ειδικής Επιτροπής η οποία θα μελετήσει και θα εκπονήσει σχέδιο-πρόταση για την αναμόρφωση του Αναλυτικού Προγράμματος του μαθήματος των Θρησκευτικών. Η Επιτροπή αυτή, ήδη, επισκέφθηκε και ενημέρωσε σχετικά την Διαρκή  Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΝΩΣΕΩΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ( ΠΕΘ)

ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ (ΙΕΠ)

Πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ τη σύσταση από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), Ειδικής Επιτροπής η οποία θα μελετήσει και θα εκπονήσει σχέδιο-πρόταση για την αναμόρφωση του Αναλυτικού Προγράμματος του μαθήματος των Θρησκευτικών. Η Επιτροπή αυτή, ήδη, επισκέφθηκε και ενημέρωσε σχετικά την Διαρκή  Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Κατόπιν των παραπάνω εξελίξεων, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ) δηλώνει:

1. Με τη σύσταση από το ΙΕΠ της εν λόγω Επιτροπής καταστρατηγήθηκε κάθε δημοκρατική διαδικασία, τακτική που θυμίζει εντονότατα εποχές και τακτικές διακυβέρνησης πολιτικών συστημάτων και σχημάτων που ο άνθρωπος θέλει να ξεχάσει.

2. Τα μέλη της Επιτροπής του ΙΕΠ για το μάθημα των Θρησκευτικών, ανήκουν εξ ολοκλήρου, στον θεολογικό σύνδεσμο «ΚΑΙΡΟΣ». Επίσης, είναι φανερό ότι εγείρεται ένα σοβαρό, νομικά και ηθικά, ζήτημα, εφόσον τα άτομα που έχουν επιλεγεί να στελεχώσουν την επιτροπή δεν θεωρούνται αμερόληπτα, έχοντας εμπλακεί στη σύνταξη Αναλυτικών Προγραμμάτων του μαθήματος των Θρησκευτικών, για τα οποία έχουν εκφραστεί σοβαρές και επιστημονικά τεκμηριωμένες ενστάσεις.

3. Καταπατήθηκε κάθε δοθείσα υπόσχεση από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ προς την ΠΕΘ, για μη αιφνιδιασμό και συμμετοχή της στη διαδικασία του διαλόγου που αφορά στο μάθημα των Θρησκευτικών. Κάθε προσπάθεια που κατέβαλε η ΠΕΘ για να συναντήσει την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ δεν τελεσφόρησε.

Ως εκ τούτων η ΠΕΘ :

1. Καταγγέλλει τη μονομερή θέαση του ζητήματος του μαθήματος των Θρησκευτικών που επιδιώκει το ΙΕΠ με την προταθείσα Επιτροπή του.

2. Καταδικάζει εντονότατα τη συνέχιση αντιδημοκρατικών νοοτροπιών που δείχνουν ολοκάθαρα την προσπάθεια εμπαιγμού και διάσπασης του θεολογικού κόσμου, με τη δρομολόγηση προσχηματικών διαλογικών διαδικασιών από το ΙΕΠ, οι οποίες επιδιώκουν την νομιμοποίηση αποφάσεων, που φαίνεται ότι ήδη έχουν ληφθεί.

3. Δηλώνει ότι θα εξαντλήσει κάθε νόμιμo μέσο για να προφυλάξει το μάθημα των Θρησκευτικών και τον θεολογικό κόσμο από την επιβολή μονομερών τετελεσμένων που παραβλέπουν προκλητικά τη θέληση της πλειονοψηφίας.

Το ΔΣ της ΠΕΘ

Πηγή: Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

Ο κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Κοσμήτορας  της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, σε συνέντευξή του με τίτλο, «Πουλάνε Ορθοδοξία για να καλύψουν προσωπικά ελλείμματα», στο Ψηφιακό Περιοδικό «Ορθοδοξία Info»(τεύχος 4, 1 Μαρτίου 2016), συνεχίζει να ομιλεί με άπειρες αναλήθειες:

Είναι ψέμα  ότι το προσκυνητάρι με την εικόνα του Χριστού στηριζόταν σε γυψοσανίδες. Ουδέποτε, ούτε τότε που ήταν στον 1ο όροφο ούτε σήμερα -μετά την εξορία του στον 4ο όροφο στηριζόταν ή στηρίζεται κάπου, όπως μας διαβεβαιώνουν φοιτητές και καθηγητές της Θεολογικής Σχολής. Επί 7-8 χρόνια δεν υπήρχε κίνδυνος ατυχήματος και τώρα υπήρξε κίνδυνος που τον διέκριναν οι μπογιατζήδες!!! Τώρα εκεί που το πήγε ο κ. Κοσμήτορας, γιατί δεν φοβάται τους σεισμούς και τον κίνδυνο ατυχήματος; Ή μόνο στον 1ο όροφο γίνονται σεισμοί; Ψεύδεται επίσης εντελώς,  όταν λέει ότι βρισκόταν δίπλα στις τουαλέτες, διότι η αλήθεια δεν είναι έτσι. Η τουαλέτα των καθηγητών και του προσωπικού του 1ου  ορόφου είναι αρκετά μακριά δεν είναι δίπλα, όπως και «ιδίοις όμμασι», έχουμε διαπιστώσει. Βρίσκεται δίπλα στην αίθουσα συνεδριάσεων της Σχολής και δίπλα στον ανελκυστήρα και πάντα είναι κλειστή, σπάνια δε χρησιμοποιείται. Η προστασία του Προσκυνηταρίου από την τουαλέτα είναι πλασματική! Επομένως, προφάσεις εν αμαρτίαις!!!

Εξάλλου, στη συνέχεια ο κ. Κωνσταντίνου, αντιφάσκοντας προς τα προηγούμενα, εξηγεί και ισχυρίζεται τους πραγματικούς λόγους της μετακίνησης που διαψεύδουν τους προηγούμενους. Ό, τι δηλαδή:  «Ένα Προσκυνητάρι σηματοδοτεί έναν ιερό χώρο που πηγαίνει κανείς και προσκυνάει. Ένα Προσκυνητάρι στη μέση του πουθενά σε ένα φουαγιέ δεν έχει κανένα νόημα παρά μόνον επίδειξη ευσέβειας». Αυτός είναι ο αληθινός λόγος που δεν θέλει ο Κοσμήτορας το Προσκυνητάρι στην είσοδο, διότι σηματοδοτεί κάτι το ιερό και διότι δεν έχει γι΄  αυτόν ίσως κανένα νόημα να υπάρχει εκεί, παρά μόνον ως επίδειξη ευσέβειας. Προφανώς είναι κακό πράγμα η ευσέβεια και το Ιερό στη Θεολογική Σχολή(!!!) για ανθρώπους που τα βλέπουν και τα κρίνουν μέσα από φιλοισλαμικό, φιλοπροτεσταντικό  πολυθρησκειακό ή διαθρησκειακό Πνεύμα. Και το Ισλάμ και οι Προτεστάντες ως γνωστό, δεν δέχονται τις εικόνες!! Και οι χιλιάδες φοιτητές που επέδειξαν ευσέβεια προσκυνώντας την Εικόνα του Χριστού αμάρτησαν που το έκαναν…  Φαίνεται ότι ομιλεί άλλη θεολογική γλώσσα ο κ. Κοσμήτορας από εμάς, σχετικά με τις εικόνες και τον συμβολισμό της προσκυνήσεώς τους, όπου και αν βρίσκονται.

Βλέπετε κ. Κοσμήτορα είναι θέμα ευσέβειας η προσκύνηση των εικόνων και πώς τελικά την αντιλαμβάνονται ορισμένοι αυτήν την ευσέβεια, ειδικά εκείνοι που κόπτονται για τη θρησκευτική ελευθερία και την ανεξιθρησκία όλων των άλλων, πλην των Ορθοδόξων!! Που παίρνουν εξουσίες για να τις χρησιμοποιούν και για να χειραγωγούν στις δικές τους ατομικές, θρησκευτικές ερμηνείες, πεποιθήσεις και  κατευθύνσεις.

Ο λαός έχει χορτάσει από δυτικόφρονες σωτήρες που προσπαθούν εδώ και χρόνια να διορθώσουν την Ορθοδοξία και να τη φέρουν στα μέτρα των δικών τους κριτηρίων και των φίλων τους, εντός και εκτός Ελλάδος. Ματαιοπονούν, όμως, διότι ο λαός ευτυχώς ξέρει τι και πώς να πιστεύει και να επιδεικνύει την ευσέβειά του. Δεν περιμένει ακαδημαϊκές υποδείξεις που δεν έχουν καμιά σχέση με τις παραδόσεις του.   

Είναι ψέμα αυτό που αναφέρει στη συνέντευξή του ο κ. Κωνσταντίνου ότι ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος είπε ότι «για συναισθηματικούς λόγους» δεν συμφωνεί με την ίδρυση του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών. Αν διαβάσει ή ακούσει κάποιος όλα όσα έχει πει κατά καιρούς ο Μητροπολίτης θα διαπιστώσει ότι για πολύ ουσιαστικούς θεολογικούς, εκκλησιαστικούς, ιστορικούς και πολιτικούς λόγους διαφωνεί απόλυτα με την ίδρυση Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική.

Είναι ψέμα ότι δεν έχει γίνει και δεν έχει ψηφιστεί το Πρόγραμμα των μαθημάτων του Ισλαμικού Τμήματος, αφού το συγκεκριμένο πρόγραμμα εγκρίθηκε από το Τμήμα Θεολογίας, τη ΜΟΔΙΠ, τη Σύγκλητο και το Υπουργείο Παιδείας και υπάρχει στα αρχεία όλων των καθηγητών και στα δικά μας.

Είναι παραπλανητική η σύνδεση εκ μέρους του κ. Κοσμήτορα κάποιων μουσουλμάνων φοιτητών του Αριστοτελείου, που πηγαίνουν για 1.30 ώρα κάθε Παρασκευή για να προσευχηθούν σε παραχωρηθέν δωμάτιο στο Υπόγειο της Θεολογικής με τους φοιτητές  του Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών που θα είναι μόνιμα στη Θεολογική Σχολή, ως κανονικοί φοιτητές. Οι εν λόγω φοιτητές που προσεύχονται την Παρασκευή δεν έχουν λόγο στα τεκταινόμενα στη Σχολή, καθώς είναι επισκέπτες ελάχιστου χρόνου στη Σχολή.

Είναι ψέμα αυτό που ισχυρίζεται ο Κοσμήτορας ότι δήθεν ο Οικουμενικός Πατριάρχης και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάνθηκαν  ότι «το Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών είναι μια πολύ καλή ιδέα». Ας μας δείξει το γραπτό κείμενο είτε του Οικουμενικού Πατριάρχη, είτε της αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας. Αν δεν το κάνει, η θέση αυτή αποτελεί βαρύτατο ψεύδος και για έναν επιπρόσθετο λόγο, επειδή εμπλέκει -ως  μη όφειλε- το Πατριαρχείο και την Ιερά Σύνοδο σε δικές του σκοπιμότητες!!!

Είναι ψέμα ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν απαλλαγές από τα Θρησκευτικά, λόγω του Ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών. Αιτήσεις απαλλαγών υπήρξαν από ορθόδοξους μαθητές, που δήλωναν ψευδώς ότι έχουν λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως για να έχουν στο Πρόγραμμά τους ένα μάθημα λιγότερο. Αυτήν τη δυνατότητα απαλλαγής για λόγους συνειδήσεως γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος την μεθόδευσε και ποιος την χορήγησε και για ποιον λόγο το 2013 και πολύ σύντομα θα αποκαλυφθούν όλα!! Απαλλαγές δεν ζήτησαν ούτε ζητούν οι μη ορθόδοξοι μαθητές που ανήκουν σε χριστιανικές ομολογίες ή θρησκείες, παρά το γεγονός ότι το δικαιούνται. Αντίθετα, θέλουν οικειοθελώς να παρακολουθούν και να βαθμολογούνται στο ορθόδοξο χριστιανικό μάθημα. Ποτέ επίσης αυτοί οι μαθητές δεν ζήτησαν ένα πολυθρησκειακό μάθημα αντί του ορθοδόξου. Η ιδέα του Πολυθρησκειακού μαθήματος ήταν και συνεχίζει να είναι του θεολογικού αντισυλλόγου «Καιρός» του οποίου ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ήταν μέχρι πρότινος ο κ. Κωνσταντίνου.

Πηγή: Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

Σε πολλές πόλεις (Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή, Τρίκαλα, Φλώρινα κ.α.), παραλιακές και μη, της Ορθόδοξης και Ναυτικής πατρίδας μας, σε καίρια σημεία, όπως πλατείες και πάρκα, υπάρχει η προτομή του Ναυάρχου Κωνσταντίνου Κανάρη. Είναι δώρο του Πολεμικού Ναυτικού στους οικείους Δήμους, σε ανάμνηση του πανελλήνιου εορτασμού της Ναυτικής Εβδομάδας, ενός θεσμού που σιωπηρά καταργήθηκε και για τελευταία φορά γιορτάστηκε το 2008.

Χρέος τιμής, στο φετινό εορτασμό της Επανάστασης του 1821, να μνημονεύσουμε το Ναύαρχο Κωνσταντίνο Κανάρη.

***

Πόσα δε λέει αυτή η μικρή προτομή του Κωνσταντίνου Κανάρη στον καθένα μας που τη θωρεί…
Μας υπενθυμίζει μία από τις ηρωικότερες φυσιογνωμίες του αγώνα του 1821, τον ατρόμητο ήρωα των ελληνικών θαλασσών, ο οποίος με το πυρπολικό του μια ασέληνη νύχτα του Ιουνίου του 1822 άναψε στο λιμάνι της Χίου «φλόγα ουρανομήκη», έκαψε την τουρκική ναυαρχίδα, εκδικήθηκε την άγρια σφαγή της Χίου, τιμώρησε τους βάρβαρους επιδρομείς, φωταγώγησε τα ελληνικά πελάγη, εμψύχωσε στον υπέρ πάντων αγώνα της Φυλής και προκάλεσε παγκόσμια προσοχή.

Μας υπενθυμίζει ότι αυτός, όπως και ολόκληρη εκείνη η ένδοξη γενιά των αγωνιστών του 1821, είχε βαθύτατο θρησκευτικό συναίσθημα. Πίστευε ότι στην πάλη της ημισελήνου και Σταυρού θα νικούσε τελικά ο Τίμιος Σταυρός. Και γι’ αυτό, μετά το ηρωικό του κατόρθωμα, αμέσως μόλις αποβιβάστηκε στους βράχους των Ψαρών, έσπευσε αμέσως ο ίδιος και οι σύντροφοί του να δοξολογήσουν το Θεό στο εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου, όπου άναψε λαμπάδα, γονάτισε και γεμάτος ιερή συγκίνηση ευχαρίστησε τον Κύριο και τον παρακάλεσε να δώσει ταχύτατα την ελευθερία της Πατρίδας.

Μας υπενθυμίζει ότι ο «Ναύαρχος», όπως τον αποκαλούσαν, όταν αξιώθηκε να δει τους καρπούς των αγώνων του, την Ελλάδα ελεύθερη, και εγκαταστάθηκε στην Κυψέλη, δε λησμόνησε το Θεό. Κάθε Κυριακή, από τα χαράματα, επί πολλά χρόνια, μέχρι τα βαθιά του γεράματα, πήγαινε από τους πρώτους στο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, ιδιοκτησίας της οικογένειας, και στεκόταν στο στασίδι του, με ευλάβεια μέχρι τέλους στη Θεία Λειτουργία. Μέχρι και σήμερα, μπαίνοντας σε αυτό το μικρό ναό, ένα στασίδι, αριστερά του Δεσποτικού θρόνου, προκαλεί αμέσως την προσοχή. Είναι στολισμένο με μία γαλανόλευκη ταινία. Στο στασίδι είναι χαραγμένη με κεφαλαία γράμματα η επιγραφή : «ΣΤΑΣΙΔΙ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΧΟΥ ΚΑΝΑΡΗ 1794 – 1877».

Σήμερα, αυτό το «στασίδι του Κανάρη», είναι ο δριμύς έλεγχος όλων εκείνων των Ελλήνων οι οποίοι, διαδεχόμενοι τους ήρωες στις διάφορες δημόσιες θέσεις, δεν έχουν ούτε ένα μόριο της Χριστιανικής Πίστης των προγόνων τους.

Σήμερα, η Χριστιανική Ελλάδα έχει την αξίωση να κυβερνιέται από χριστιανούς κυβερνήτες, που κλείνουν στα στήθη τους τη θαυματουργή πίστη ενός Κανάρη, που έγινε Ναύαρχος, τέσσερις φορές Υπουργός των Ναυτικών (Κυβερνήσεις Ανδρέα Μεταξά, Ιωάννη Κωλέττη, Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και Μπενιζέλου Ρούφου) και πέντε φορές Πρωθυπουργός (1844, 1848-9, 1864, 1864-5 και 1877).

Σήμερα, στην εθνική μας επέτειο, η πιο μεγάλη τιμή των ηρώων του 1821 είναι η μίμηση των αρετών τους.

Άρχοντες και αρχόμενοι δεν πρέπει μονάχα να θυμόμαστε, πρέπει και να μιμούμαστε τη λεβεντιά και τις αρετές των τιτανομάχων της Εθνεγερσίας.
Είναι ο καλύτερος εορτασμός της 25ης Μάρτιου.

Αλεξανδρούπολη Μάρτιος 2016

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.)

Πηγή: Φωτογραφίες από ιστολόγιο "Οδός Ελλήνων"

Σχόλιο ID-ont: Άρθρο το οποίο παρουσιάζει τα χιλιοειπωμένα από τα ΜΜΕ "πλεονεκτήματα" του πλαστικού χρήματος. Στο τέλος του όμως, αναφέρεται ελάχιστα και στα επιχειρήματα τα οποία παρουσιάστηκαν στην Ημερίδα "Κοινωνια χωρίς μετρητά: Προοπτική ή Εφιάλτης" και αποτελούν τα αρνητικά του πλαστικού χρήματος. Καλό για τη δημοκρατία θα ήταν, σε τέτοια άρθρα, να υπάρχει αντικειμενική και ισομερής παρουσίαση των δυο πλευρών. Δείτε τέλος εδώ ένα άρθρο μονόπλευρης παρουσίασης των "θετικών" του πλαστικού χρήματος, με την χρήση στατιστικών στοιχείων τα οποία αντικειμενικά δεν μπορούν να διασταυρωθούν...

Δέν ξέρω ἐάν ἐδῶ πού φτάσαμε ὑπάρχει ἐλπίδα καί ἔξοδος ἀπό τή δύσκολη ὥρα πού περνᾶμε. Ἐάν ὑπάρχει ὅμως ἕνα ἐνδεχόμενο ἐλπίδας, αὐτό μόνο ἀπό τό λαό μπορεῖ νά προέλθει, ἐάν μπορέσει νά συνετισθεῖ, ἐάν μπορέσει νά μετανοήσει, ἐάν μπορέσει νά ἀναλάβει τίς εὐθῦνες του.

Οἱ ἐξουσίες στάθηκαν ἀδύνατες, γιατί ὑπῆρξαν λίγες σέ ποιότητα. Οἱ κατά καιρούς ἐξουσίες πού κυβέρνησαν αὐτό τόν τόπο, στάθηκαν ἀνίκανες καί ἕνα καθαρό μάτι διαβλέπει ὅτι δέν ἔχουν πλέον τήν δυνατότητα νά βοηθήσουν τήν Πατρίδα. Ἐάν μποροῦσαν θά τό εἶχαν κάνει.

Ὄχι δέ μόνον δέν ἔκαναν καλό, ἀλλά ἔκαναν κακό, γιά τήν ἀκρίβεια κακούργησαν ἐναντίον τῆς Πατρίδας καί τοῦ λαοῦ. Τό κακούργημα δέν εἶναι μόνο ὅτι τόν κατάστρεψαν οἰκονομικά, ἀλλά τόν διέφθειραν ψυχικά. Προκειμένου νά μποροῦν νά ἀπολαμβάνουν τήν ἐξουσία τους καί τά λάφυρά της, διέφθειραν τήν ψυχή αὐτοῦ τοῦ λαοῦ καί μάλιστα μέ τέτοιο τρόπο πού καταντᾶ δαιμονικός.

Ἐκμεταλλεύθηκαν τά ἀνθρώπινα πάθη μέ στόχο νά ἐκμαυλίσουν συνειδητά τόν λαό. Μέ ὑποταγμένα στήν ἐξουσία τά τηλεοπτικά κανάλια διαμόρφωσαν τίς εἰδήσεις διά νά διαφθείρουν τόν λαό καί νά κλονίσουν συνειδήσεις ὥστε κάποτε νά μποροῦν νά τοῦ πετάξουν στά μοῦτρα τό «μαζί τά φάγαμε».

Ὁ λαός διαβρωμένος ἔγινε αἰχμάλωτος τοῦ δικοῦ του ὁράματος, αὐτοῦ πού τοῦ καλλιέργησαν καί τώρα κάποιοι ἔχουν τήν ἐλπίδα ὅτι θά ξανάρθουν ἐκεῖνες οἱ «καλές ἡμέρες» τῆς καλοπέρασης καί κανείς ἀπό τούς πολιτικούς δέν ἔχει τό θάρρος νά τούς πεῖ ὅτι αὐτές δέν θά ξανάρθουν, γιατί ἦταν μέρες ἀνομίας, καί δέν πρέπει νά ξανάρθουν.

Ἡ κατάρρευση τῆς Πατρίδας μας ἦταν σχεδιασμένη μέ βασικούς συνεργάτες τούς πολιτικούς πού ἀφιονισμένοι μέ τό ἀφιόνι τῆς ἐξουσίας στάθηκαν ἀνίκανοι νά ἀντιδράσουν. Τό σκάνδαλο τοῦ Χρηματιστηρίου δέν ἦταν μιά καλοστημένη παγίδα μέ τόν τότε Πρωθυπουργό νά σπρώχνει τό λαό νά παίρνει δάνεια γιά νά ἀγοράζει μετοχές; Ποιός λογοδότησε γι’αὐτό;

Ὁ καταναλωτισμός ἔγινε ὅραμα ζωῆς. Μέ κάθε τρόπο οἱ Ἕλληνες ὠθοῦντο πρός τήν κατεύθυνση αὐτή. Δάνειο γιά διακοπές, δάνειο γιά Χριστούγεννα σέ ἐξωτικούς προορισμούς, δάνεια, δάνεια, δάνεια. Οἱ ἐξουσίες δέν γνώριζαν ποῦ πήγαινε αὐτή ἡ ἱστορία; Ἄν γνώριζαν ἔχουν τήν πρώτη εὐθύνη καί πρέπει νά ἀναζητηθεῖ. Ἐάν δέν γνώριζαν ἦταν ἔνοχοι γιά λόγους βλακείας. Ἤξεραν ὅμως τά πάντα.

Παράλληλα μέ τόν εὐδαιμονισμό, ἕνα πνεῦμα λοιδωρίας ἀπέναντι σέ ὅ,τι πνευματικό, ὅ,τι παραδοσιακό καί ταυτόχρονα ἕνα τσουνάμι ἐπιθέσεων ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Συνασπισμένα κανάλια, ὑπηρέτες ξένων πρῶτα συμφερόντων καί τῆς ἑλληνικῆς ἐξουσίας μετά, προσπαθοῦσαν νά γκρεμίσουν τή σχέση τῶν νεοελλήνων μέ τήν πηγή τῆς δυνάμεως.

Ἕνα πολύ ἐνδιαφέρον θέμα πρός μελέτη θά ἦταν ἡ στάση τῶν ΜΜΕ ἀπέναντι στόν τότε Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ὀφειλόταν σέ καθαρό δημοσιογραφικό ἐνδιαφέρον ἤ ἐκτελοῦσαν διατεταγμένη ὑπηρεσία μέ διατάκτες ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος;

Μόνον ἠλίθιοι δέν καταλάβαιναν τότε ὅτι ἑτοιμαζόταν ἡ μεγάλη ἐπίθεση ἐναντίον τοῦ λαοῦ. Μόνον ἠλίθιοι δέν μποροῦσαν νά καταλάβουν ὅτι στόχος δέν ἦταν ὁ Θεός, ἀλλά ὁ ἄνθρωπος. Δέν καταλάβαιναν ὅτι προσπαθοῦσαν νά καταστρέψουν τό καταφύγιο τῶν ἀνθρώπων γιά νά τούς ἐξουδενώσουν.

Μιλοῦσαν γιά τήν «μεγάλη Ἐκκλησιαστική περιουσία» πού αὐτοί καί τό συνἀφι τους τήν εἶχαν ληστέψει. Ἡ Ἐκκλησία εἶχε παραχωρήσει τό 96% τῆς περιουσίας της πρός χάριν τοῦ λαοῦ. Προκάλεσα ἀρκετές φορές τούς δημοσιογράφους, ὅτι μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα ἔρευνα θά ἦταν νά ἐρευνήσουν ἄν αὐτή ἡ ἐκκλησιαστική περιουσία πού δόθηκε κατά καιρούς γιά χάρη τοῦ λαοῦ πῆγε πραγματικά στό λαό ἤ πῆγε στίς τσέπες τῶν ἀδίστακτων. Ἀλλά κανείς δέν τόλμησε.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἐξέδωσε ἕνα βιβλίο γιά τό κομμάτι τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας καί τήν τύχη του πού ἀφοροῦσε τήν πρώτη Μητρόπολη του, Θηβῶν καί Λεβαδείας. Ἀντιμετωπίσθηκε ἀπό ὅλους διά τῆς σιγῆς. Ἡ ὑπόθεση κάνει «τζίζ».

Αὐτό πού στόχευσε ἡ ἐξουσία τό πέτυχε, ἀλλά αὐτό εἶναι καί τό μεγάλο ἔγκλημά της. Νά διαφθείρει τό λαό γιά νά τόν ἀναγκάσει σέ σιωπή καί σέ ὑποταγή.

Καί κατάφερε ἐπίσης ἔν τινι μέτρῳ νά συκοφαντήσει τήν Ἐκκλησία γιά νά τήν τρομάξει, γιά νά στρέψει τόν λαό ἐναντίον της, σάν τόν Νέρωνα πού ἔκαψε τήν Ρώμη καί μετά κατηγόρησε τούς χριστιανούς σάν ὑπαίτιους. Ὅταν κάποια στιγμή ὁ λαός θά καταλάβει, παρόλο πού προσπαθοῦν νά τόν ἀποπροσανατολίσουν, τότε θά δεῖ τό μεγάλο καί σκληρό παιχνίδι πού ἔπαιξαν εἰς βάρος του.

Ἡ εὐθύνη τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας γιά τήν καθυστέρηση σ’αὐτό τόν τόπο σέ νευραλγικούς τομεῖς τῆς δημόσιας ζωῆς εἶναι καί μεγάλη καί ἐγκληματική.

Ἡ κατάσταση καί τό κατάντημα τῆς δημόσιας ὑγείας, τῆς δημόσιας Παιδείας, τῆς διεφθαρμένης διοίκησης καί τόσοι ἄλλοι τομεῖς, ὀφείλουν τήν ὑπανάπτυξη τους στούς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας.

Αὐτούς δέν τούς ἔνοιαξε ἡ Πατρίδα τούς ἔνοιαζε μόνο ἡ ἐξουσία. Δέν τούς ἔνοιαζε οὔτε κἄν τό κόμμα τους, πού γι’αὐτούς ἦταν μέσο προσωπικοῦ πλουτισμοῦ καί μέσο διατήρησης τῆς ἐξουσίας. Πόσοι καί πόσο κατάλαβαν αὐτό τόν τόπο, τήν ἱστορία του καί τήν παράδοσή του;

Εὔκολοι σέ δεκάρικους λόγους, θεώρησαν ὡς πολιτική τοποθέτηση καί πολιτικό διάλογο τά διάφορα σλόγκαν μέ τά ὁποῖα νόμιζαν ὅτι ἀσκοῦν πολιτική. Τό πρῶτο μνημόνιο εἶχε 234 σελίδες.

Τό ὑπέγραψαν ὅλοι, χωρίς κανείς νά τό διαβάσει. Τό ὑπέγραψαν μέσα σέ τρεῖς ὧρες, χωρίς νά ξέρουν τί ὑπογράφουν. Ὑψηλόβαθμα στελέχη ἐπισκέπτονται ξένους ὀργανισμούς γιά νά ὑπερασπίσουν ὑποτίθεται τά συμφέροντα τῆς Πατρίδας καί οἱ συνομιλητές τους δέν μποροῦν νά καταλάβουν γιατί ἀκριβῶς πῆγαν καί τί ἀκριβῶς ἤθελαν.

Αὐτό εἶναι τό ἐπἰπεδο τους, τῶν περισσοτέρων τουλάχιστον. Γιατί ἄν αὐτοί πού πηγαίνουν ἔχουν «τέτοιες» ἱκανότητες, μπορεῖτε νά καταλάβετε πόσες ἔχουν αὐτοί πού τούς στέλνουν.

Ἡ ἀνικανότητα, ἀλλά καί ἡ ἰδιοτέλεια τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας φαίνεται στήν ἀνικανότητα ἤ τήν ἄρνηση τους νά συναινέσουν σέ ἕνα κοινό τόπο, σέ μιά κοινή συνισταμένη, γιά σοβαρά προβλήματα πού ἀπασχολοῦν τούς ἀνθρώπους. Ἔτσι ἄν μιά Κυβέρνηση πάρει μιά νομοθετική πρωτοβουλία π.χ. γιά τήν Παιδεία, ἡ ἀντιπολίτευση θά ἀντιδράσει καί θά καταψηφίσει.

Θά ξεσηκώσει ὀργανωμένες ὁμάδες γιά νά ματαιώσει τά πάντα. Ἐάν ἡ ἀντιπολίτευση αὐτή γίνει αὕριο Κυβέρνηση καί πάρει γιά τό ἴδιο θέμα τήν ἴδια ἀκριβῶς ἤ περίπου πρωτοβουλία, ἡ νέα ἀντιπολίτευση θά καταψηφίσει αὐτό πού ὡς Κυβέρνηση θέλησε νά ψηφίσει. Γιατί νά τό κάνει ὁ ἅλλος καί νά μήν τό κάνουμε ἐμεῖς; Δέν μπόρεσαν ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων νά κάνουν κάτι μαζί. Αὐτό τό ὀνομάζουν πολιτική.

Ἀλλά αὐτή ἡ συμπεριφορά πού εἶναι σχεδόν πάντα ἡ ἴδια στίς ἐναλλασσόμενες ἐξουσίες δείχνει τήν ἀληθινή ποιότητά τους καί τό ποιοί εἶναι ὑπεύθυνοι γιά τό κατάντημα τῆς Πατρίδος.

Ἦταν Νομάρχης. Γνώρισε τήν τοπική αὐτοδιοίκηση καί τίς ἀνάγκες της. Γίνεται βουλευτής. Ὡς βουλευτής μέ τό κόμμα του νομοθετεῖ σωστά μέτρα γιά τήν τοπική αὐτοδιοίκηση. Ἔλα ὅμως πού στίς ἐκλογές γιά τήν ἀνάδειξη τοπικῶν ἀρχόντων ἡ ἀντιπολίτευση ἐκλέγει πολλούς νέους δημοτικούς καί Νομαρχιακούς ἄρχοντας.

Καί πηγαίνει στήν Βουλή μέ τήν ἐντολή ἀπό τό κόμμα του πού κυβερνᾶ νά εἰσηγηθεῖ τό κουτσούρεμα τῶν ἁρμοδιοτήτων γιά νά μήν ὠφεληθοῦν οἱ ἀντίπαλοι. Αὐτοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐξουσίας στήν Ἑλλάδα, γι’αὐτό καί τήν ἄφησαν ὑποανάπτυκτη, γι’αὐτό καλλιέρησαν τήν διαφθορά, τήν ἄντληση μίζας, γι’αὐτό τήν ἔφεραν σέ αὐτό τό σημεῖο. Ποιός ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας ἔνοιωσε στό πετσί του τήν οἰκονομική κρίση;

Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους δέν δείχνει κάτι τέτοιο. Καί ἡ σημερινή ἐξουσία δέν κάνει τίποτα ἄλλο παρά νά θερίζει τούς καρπούς πού ἔσπειρε. Μέ τήν ἀνευθυνότητα τῆς ἀντιπολίτευσης ἔσπειρε ἀνέμους καί τώρα θερίζει θύελλες.

Καί προσπαθεῖ νά ἀποπρασανατολίσει γιά μιά ἀκόμη φορά τήν κοινωνία πού ζεῖ σέ ἔκτακτες ἀνάγκες, ψηφίζοντας νόμους καί νομοσχέδια γιά νά διατηρήσει τά κουρέλια τῆς προοδευτικότητας καί ἀντί νά ζητᾶ συγγνώμη γιά τό κατάντημα τῶν ἀνθρώπων, ζητᾶ συγγνώμη γιά τά νομοσχέδια τῆς ντροπῆς πού ἄργησε τάχα νά ψηφίσει.

Ἕνα ἄλλο κλασικό παράδειγμα τῆς ἀνίκανης ἐξουσίας εἶναι αὐτό πού ζοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες μέ τούς ἀγρότες. Σχεδόν κάθε χρόνο ἔχουμε καταλήψεις δρόμων. Πρίν ἡ σημερινή ἐξουσία γίνει κυβέρνηση ἔτρεχε στά μπλόκα γιά νά στηρίξει τά αἰτήματα τῶν ἀγροτῶν. Τότε εἶχαν δίκαιο καί μόνο ἐφέτος ἔχουν ἄδικο; Κάποιοι λένε ὅτι ἔχουν μέν δίκαιο, ἀλλά οἱ συνθῆκες εἶναι δύσκολες.

Πρίν δύο χρόνια δέν ἦταν καί μόνον τώρα ἔγιναν; Ἔχουν δίκαιο οἱ ἀγρότες;Ἐάν ναί νά τό παραδεχθοῦν ὅλοι. Ἐάν ἔχουν ἄδικο ἤ εἶναι ὑπερβολικοί νά τούς τό ποῦν ΟΛΟΙ, διαφορετικά εἶναι ἀνεύθυνοι.

Ἔπειτα ἀπό τόσες ἡμέρες πού ἡ χώρα παρουσιάζει παράλυση, ἡ ἐξουσία καί τώρα καί στό παρελθόν κάνει κάποιες παραχωρήσεις. Γιατί ἔπρεπε νά ρεζιλεύεται ἔτσι ἡ Πατρίδα μας;Δέν μποροῦσαν ἀπό τήν ἀρχή νά διαλεχθοῦν μέ εὐθύνη, νά τοποθετηθοῦν ὅλοι καί νά ἀποφύγουμε κάθε λίγι καί λιγάκι αὐτό τό μπάχαλο; Αὐτό λέγεται ὑπεύθυνη διακυβέρνηση τῆς χώρας ἀπό ὅλες τίς ἐξουσίες πού πέρασαν;

Ἡ ἐξουσία κατέστρεψε αὐτό τόν τόπο, τόν λεηλάτησε γιά πάρτη της, τόν διέφθειρε ἐκμεταλλευόμενη τά πάθη τῶν ἀνθρώπων, τόν δίχασε καί ἔστρεψε τόν ἕνα μετά τόν ἄλλο, ἔστρεψε τήν μία ὁμάδα ἐναντίον τῆς ἄλλης. Σήμερα ἡ ὑπενθύμιση τῶν μπλέ, πράσινων καί κόκκινων καφενείων τοῦ παρελθόντος μόνο ντροπή μπορεῖ νά προκαλέσει σέ κάθε νοήμονα ἄνθρωπο.

Ὄργανο στά χέρια ξένων προσπάθησε νά καταστρέψει τήν γλῶσσα, τήν ἱστορία, τήν πίστη στόν Θεό, μέ στόχο τήν ἐξουδένωση καί τήν πλήρη ὑποταγή τοῦ λαοῦ, αἰχμάλωτου ἀπατηλῶν ὀνείρων καί ψεύτικων ὑποσχέσεων. Καμιά ἐξουσία δέν εἶπε ποτέ τήν ἀλήθεια στόν λαό.Τήν λύση πού ὑπῆρχε δέν τήν εἶπε κανείς στόν λαό γιατί δέν συνέφερε τίς ἐξουσίες.

Ἡ λύση δέν θά ἔλθει ἀπό καμμία ἀπό τίς συνηθισμένες ἐξουσίες. Ἡ λύση θά προέλθει ἀπό τόν λαό, ὅταν πρῶτα συνειδητοποιήσει τίς δικές του τεράστιες εὐθύνες, ὅταν καταλάβει ὅτι ἔχει καί ἐκεῖνος εὐθύνη γιά τό σημερινό κατάντημα του.

Ὅταν καταλάβει ὅτι καμμία λύση δέν θά εἶναι ἀνώδυνη πλέον. Ὅταν ἀποφασίσει νά λειτουργήσει ἑνωτικά καί ὄχι διασπαστικά. Ὅταν ἀποφασίσει νά γονατίσει ὁλόκληρος, γιά νά γίνει ὁ καθένας ἀλληλέγγυος μέ τόν ἄλλο. Τέλος ὅταν ἀποφασίσει ἐθελούσια καί ὄχι ἀναγκαστικά νά δυσκολευτεῖ, γιά νά σηκωθεῖ καί πάλι ὁλόκληρος.

Πηγή: Ρομφαία

1. Ἡ Νομοθεσία, ὁ χαρακτήρας καὶ οἱ συνέπειες της

Χρόνος περισσότερος ἀπὸ μία γενιὰ ἔχει ἤδη παρέλθει ἀπὸ τότε ποὺ ψηφίστηκε στὴ χώρα μας νόμος ὑπὲρ τῆς δολοφονίας ἐμβρύων. Τὸ ἄμεσο ἀποτέλεσμα ἦταν ἀπὸ τότε ἕως σήμερα ἐκατομμύρια βρέφη νὰ βροῦν θάνατο μὲ διάφορους φρικτοὺς τρόπους πρὶν δοῦν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, βρισκόμενα ἀκόμα μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας τους. Θάνατο ὄχι ἀπὸ φυσικὴ αἰτία, ἀλλὰ ἀπὸ σκόπιμη ἰατρικὴ παρέμβαση μὲ ἀπόφαση τῶν γονέων τους. Τὸ ἔμμεσο ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ δημογραφικὴ τραγωδία τῆς χώρας μας καὶ ταυτόχρονη ὂξυνση τῆς ἠθικῆς παρακμῆς. Το βάρος τῆς εὐθύνης γιὰ τὴν ψήφιση αὐτοῦ τοῦ ἄνομου νόμου εἶναι πολὺ μεγάλο, γιατὶ ὁ ἁμαρτωλὸς ἔρωτας μπορεῖ νὰ βρεῖ τὴν θεραπεία του τελικὰ στὴ δημιουργία μίας οἰκογένειας, ἕνα δολοφονημένο ἔμβρυο ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ξανάρθει σε αὐτὴ τὴν ζωή. Καὶ γιατὶ, ἕνα παιδὶ μὲ ἀναπηρία, εἴτε τὴν ἀπέκτησε μετὰ τὴν γέννησή του, εἴτε τὴν εἴχε ἐκ γενετῆς, είναι δυνατόν νὰ μπορέσει νὰ προσφέρει στὴν κοινωνία καὶ στὸν πολιτισμὸ περισσότερα ἀπὸ ὅτι μποροῦν να προσφέρουν χίλιοι ἄνθρωποι χωρίς ἀναπηρία (ὅπως ὁ Μπετόβεν, ὁ St. Hawking καὶ ἀμέτρητοι άλλοι), ὲνῶ ὅποιος συμβάλλει νὰ χαθεῖ ἕνας ἄνθρωπος, καὶ μαζὶ του ἡ ὅποια πιθανὴ ὠφέλιμη προσφορὰ του στὸν κόσμο ποὺ ζοῦμε, μαζὶ μὲ αὐτὸν ζημιώνει καὶ ὅλη τὴν κοινωνία.

Ὅμως ἡ παραβίαση τοῦ ἑλληνικοῦ συντάγματος μὲ τὸν νόμο ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλους ἀνθελληνικούς, ἀντιδημοκρατικούς, ἀντικοινωνικούς, ἀνήθικους, ἀντιπαιδαγωγικοὺς καὶ ξένους στὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῆς χώρας μας νόμους (ὅπως γιὰ τὸ αὐτόματο διαζύγιο, γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς, γιὰ μεταρρυθμίσεις στὴν παιδεία εἰς βάρος τοῦ ἑλληνορθόδοξου χαρακτῆρα της, γιὰ τὴν κατάργηση τῆς ἐπίσημης χρήσης τοῦ πολυτονικοῦ ποὺ ψηφίστηκε παράνομα, γιὰ τὴν κατάργηση τῆς αργίας τῆς Κυριακῆς, γιὰ τὴν ἐξαναγκαστικὴ ὑποβολὴ ἄρνησης δωρεὰς ὀργάνων, διαφορετικὰ θεωρεῖται κάποιος ὡς δότης μεταμοσχεύσεων κατὰ εἰκαζόμενη συναίνεση, ποὺ σημαίνει δότης χωρὶς ποτὲ νὰ ἔχει ἐκφράσει συναίνεση νὰ γίνει δότης, ἀλλὰ ἐπιβάλλοντάς του αὐτὸ ἄλλοι, ὁ ἀντιρατσιστικὸς νόμος ὑπὲρ τῶν λίγων ποὺ ὅμως εἶναι ρατσιστικὸς γιὰ τοὺς πολλοὺς καὶ στρέφεται κατὰ τοῦ κοινοῦ καλοῦ μιᾶς τοπικῆς κοινωνίας, ὅλοι οἱ νόμοι ποὺ στάθηκαν ἐμπόδιο στὴν πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ ἀνάπτυξη τῆς χώρας προκειμένου κάποιοι νὰ διαφυλάξουν τὰ συμφέροντά τους, παραδίδοντας την ἔτσι σταδιακὰ, ἀνίκανη νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν ἑαυτὸ της, ἄμαχη, στὰ χέρια τῶν ὅσων ξένων ‘προστάτων’ της ἤθελαν πάντα νὰ τὴν λυμαίνονται) ποὺ καταπατοῦν τὰ πιστεύω, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, τὶς ἱστορικὲς μνῆμες καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια, τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς παρακαταθῆκες, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, τὶς ἠθικὲς ἀξίες τοῦ ἑλληνορθόδοξου λαοῦ, καὶ ἡ συντελούμενη ὡς ἀποτέλεσμα δημογραφικὴ καὶ πολιτισμικὴ καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ἀντιμέτωποι μὲ αὐτὴ πολλοὶ πείστηκαν ἀκόμα καὶ ὅτι εἰς βάρος μας πραγματοποιεῖται γενοκτονία, δὲν ἦταν ἀρκετὰ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἐπιδίωκαν ὅλα αὐτὰ. Χρειαζόταν ἄλλος ἕνας νέος νόμος, ποὺ στέκεται ἱκανὸς νὰ συναγωνιστεῖ σὲ ὄλεθρο καὶ ὀδύνη τὸν νόμο τῶν ἐκτρώσεων, ὁ νόμος τοῦ συμφώνου συμβίωσης μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, ποὺ ψηφίστηκε παρόλη τὴν πλήρη ἀντίθεση τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν πολιτῶν μὲ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα στὴν σχετικὴ δημόσια διαβούλευση ποὺ ἔγινε.

Ἔτσι μποροῦν καὶ οἱ δύο νόμοι μαζὶ πλέον νὰ ἀποτελοῦν τὸ τέλειο ζεύγος ποὺ θὰ ἐπιφέρει τὴν διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ τὴν ἀποσάθρωση τῆς δομῆς τῆς κοινωνίας. Τὰ ἐπακόλουθα τοῦ τελευταίου νόμου ἀναμένεται νὰ συμπληρώσουν αὐτὰ τοῦ ἀρχικοῦ νόμου καὶ ὅτι δὲν σκότωσε ὁ προηγούμενος νόμος γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς φιληδονίας μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, θὰ τὰ σκοτώσει πλέον ὁ πρόσφατος νόμος γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς φιληδονίας μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ ἀνδρῶν ἤ μεταξὺ γυναικῶν καὶ γυναικῶν. Καὶ εἰς τὸ ἑξῆς τὰ παιδιὰ ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθουν στὸν κόσμο θὰ κινδυνεύουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ χάσουν τὴν ζωὴ τους ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς γονεῖς τους, ἐπιπλέον θὰ κινδυνεύουν (ἄν οἱ “ἀκτιβιστὲς” ὁμοφυλόφιλοι πετύχουν νὰ κατοχυρώσουν νομικὰ καὶ τὴν υἱοθέτηση παιδιῶν στὴν διεκδίκηση ποὺ θὰ ἀκολουθήσει ὡς συνέχεια μετὰ τὴν νομικὴ κάλυψη τῆς συμβίωσής τους) καὶ νὰ ὰνατραφοῦν μέσα σὲ ἕνα τέτοιο παρὰ τὴν φύση περιβάλλον (ὅπου μαζὶ μὲ αὐτὰ δὲν θὰ εἶναι οὔτε ὁ ἕνας, οὔτε ὁ ἄλλος ἀπὸ τοὺς γονεῖς, λόγω ἐγκατάλειψης ἤ λόγω θανάτου, ἤ δὲν θὰ εἶναι ὁ ἕνας καὶ θὰ εἶναι μαζὶ μόνο ἕνας, ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο τοῦ ὁμόφυλου ζευγαριοῦ - σὲ ἄλλες χώρες πολλοὶ ὁμοφυλόφιλοι χρησιμοποιοῦν παρένθετο γονέα, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ πληρωθεῖ γιὰ νὰ κάνουν μαζὶ τὸ παιδὶ ποὺ θέλουν νὰ μεγαλώσουν μὲ τὸν ἄλλο ὁμοφυλόφιλο. Ἐδῶ μποροῦν να χρησιμοποιηθοῦν καὶ μέθοδοι ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης - ἔχει γίνει ἀναφορὰ σὲ αὐτὲς καὶ στοὺς κινδύνους ποὺ προκύπτουν ἀπὸ αὐτὲς στὴν παρακάτω παράγραφο) μὲ ἀποτέλεσμα ὄχι μόνο ἀρνητικὲς ἐπιπτῶσεις στὴν ψυχολογία τους, ἀλλὰ, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ πολλές ἐπιβεβαιωμένες μαρτυρίες παιδιῶν ποὺ μεγάλωσαν στὸ ἐξωτερικὸ (ὅπως Ἀμερικὴ) ἀπὸ ζευγάρια ὁμοφυλόφιλων, καὶ τὴν χρησιμοποίησή τους ἀπὸ τοὺς ὸμοφυλόφιλους στὶς ὁμοφυλοφιλικές πράξεις τους, δηλαδή τὴν σοβαρὴ σωματικὴ κακοποίησή τους.

Πρέπει νὰ σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι στὶς ἡμέρες μας κάποιος μπορεί να γίνει γονέας χωρὶς σεξουαλικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν ἄλλο γονέα χρησιμοποιῶντας τὶς μεθόδους ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, μὲ τὶς ὁποῖες μάλιστα μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ ἑνὸς ἄλλου γονέα ἀπὸ τράπεζες ὅπου φυλάσσεται κατεψυγμένο, χωρίς κὰν νὰ γνωρίζει τὸν ἄλλο γονέα, καὶ μπορεῖ νὰ μὴν γνωρίζει καὶ αὐτὸς ὅτι χρησιμοποιεῖται τὸ γενετικό του ὑλικὸ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση, ἤ ἀκόμα μπορεῖ καὶ νὰ μὴ ζεῖ πιὰ. Βέβαια λόγω τῆς ἀνάγκης ἡ γυναίκα ὄχι μόνο να προσφέρει τὸ γενετικό ὑλικό, ἀλλὰ νὰ κάνει καὶ τὴν κυοφορία, θα πρέπει νὰ ὑφίσταται κάποιο πρόβλημα ποὺ νὰ τὴν ἐμποδίζει νὰ τὰ κάνει ἠ ἴδια καὶ τὰ δύο, ὥστε νὰ δώσει τὸ γενετικό ὑλικὸ της γιὰ κυοφορία ἀπὸ ἄλλη, ἥ νὰ λάβει τὸ γενετικό ύλικὸ καὶ ἄντρα καὶ ἄλλης γυναίκας γιὰ νὰ κάνει τὴν κυοφορία αὐτὴ, καὶ ἔτσι, ἀφοὺ ὑπάρχει δότρια τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ, νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ πιθανότητα νὰ μείνει ὡς δότρια ἄγνωστη καὶ οὔτε νὰ γνωρίζει ὅτι χρησιμοποιεῖται αὐτὸ. Καὶ εἶναι δυνατὸν να χρησιμοποιηθεῖ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ κάποιου ἐν ἀγνοία του καὶ παρὰ τὴν θέλησή του, ὄχι μόνο γιὰ ἐπαφὴ μὲ ἄλλο ξένο γενετικὸ ὑλικὸ καὶ γονιμοποίηση μὲ σκοπὸ τὴν γέννηση ἑνὸς παιδιοῦ, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλους λόγους, ὅπως πειράματα, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ ἐμπιστεύεται καὶ τὸ κάνει διαθέσιμο σέ τρίτους, καθὼς ἡ ποσότητα ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ τὸν δικὸ του σκοπὸ εἶναι πάντοτε μικρὴ, ἄν ὄχι μηδαμινὴ, μπροστὰ στὴν ποσότητα ποὺ συλλέγεται. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, δηλαδὴ μὲ τὴν πιθανὴ χρήση τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ κάποιου ἐν ἀγνοία του γιὰ τὴν γέννηση παιδιοῦ, μπορεῖ ἔτσι αὐτὸς, ἐνῶ οὔτε κὰν τὸ γνωρίζει, νὰ συμβάλλει στὴν δημιουργία μίας νέας γενιᾶς ἀνθρώπων, ποὺ, ἀνάμεσα στὶς ἄλλες ἀντιλήψεις, τὶς διαφορετικὲς ἀπὸ τὶς ἔως τώρα κοινὲς καὶ θεωρούμενες φυσιολογικές, ποὺ θὰ ἔχει, θὰ εἶναι καὶ αὐτὴ ποὺ θεωρεῖ ὅτι ἡ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνεξάρτητη τοῦ φύλου, καὶ ὡς ἐπακόλουθο σὲ αὐτὸ, ἀνεξάρτητη καὶ τῆς ἠλικίας. Κάτι τέτοιο θὰ ἀποτελοῦσε βέβαια, ἄν μὴ τὶ ἄλλο, ἕνα νέο εἶδος παιδομαζώματος, σύγχρονου καὶ ἐνσωματωμένου ἀναπόσπαστα στὴν ὅλη νεοεποχίτικη ἐκστρατεία τῶν ἠμερῶν μας, μὲ σκοπὸ οἱ νέοι γενίτσαροι ποὺ θα προκύψουν ἀπὸ αὐτὸ νὰ ἐκδιώκουν μὲ κάθε τρόπο κάθε τὶ προηγούμενο ποὺ βρίσκεται στὸ παραδοσιακὸ πνεῦμα καὶ ἔρχεται αὐτὸ σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τίς νέες ἀντιλήψεις ποὺ προωθοῦνται μέσα στὸ πνεῦμα τῆς νέας τάξης πραγμάτων.

Ὁ ἄνθρωπος ὅπου πάει χρησιμοποιεῖ καὶ τά δύο πόδια του γιὰ νὰ περπατήσει καὶ νὰ μπορέσει νὰ προχωρήσει, εἴτε κατευθύνεται ἀνηφορικά, εἴτε κατευθύνεται κατηφορικά. Στὴν κατηφορικὴ αὐτὴ σημερινὴ πορεία ποὺ ἔχουμε πάρει λοιπόν, τὸ ἕνα μεγάλο βῆμα ποὺ ἔγινε μὲ τὸ πρῶτο πόδι ἦταν ὁ νόμος ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων ἀντὶ τὴν ποινικοποίησή τους ὡς ἔγκλημα κατὰ τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, τῆς οἰκογένειας καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς κοινωνίας, καὶ τῆς πατρίδας μας. Τὸ δεύτερο μεγάλο βῆμα μὲ τὸ ἄλλο πόδι δὲν ἦταν ἄλλο παρὰ ὁ νόμος γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων. Δύο μεγάλα βήματα πρὸς τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφή γιὰ τὴν χώρα μας. Δὲν ἦταν μὲ τὸ νέο νόμο αὐτὸ ἡ πρώτη φορὰ ποὺ παραβιάστηκε τὸ φυσικὸ καὶ τὸ λογικὸ ἀπὸ τὸ νομικό μας σύστημα, καθὼς οὔτε ὁ νόμος ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων φέρει ἔστω καὶ τὸν ἐλάχιστο φυσικὸ ἤ λογικὸ χαρακτῆρα. Γιατὶ δὲν εἶναι οὔτε φυσικὸ, οὔτε λογικὸ, νὰ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν νομοθεσία τὸ ‘δικαίωμα’ τοῦ γονέα (κάποιοι μιλοῦν καὶ γιὰ ὐποχρέωση!!!) νὰ σκοτώσει τὸ παιδὶ του (ἀκόμα καὶ ἄν δὲν πιστεύει ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν γονιμοποίηση τὸ ἔμβρυο εἶναι παιδὶ του ποὺ ζεῖ, ἀλλὰ δὲν γνωρίζει τὶ εἶναι, ἄν αὐτὸ εἶναι ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ ἤ ὄχι - καὶ αὐτὸ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ ὄρια τῆς ἐπιστήμης γιὰ νὰ τὸ ὰποδείξει καὶ δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ πάρει ὁλοκληρωμένη τὴν ἀπάντηση γι’ αὐτὸ ἀπὸ αὐτὴν, πέρα ἀπὸ ἐνδείξεις, ποὺ ὅποιος θέλει τὶς βλέπει, καὶ ὅποιος θέλει τὶς παραβλέπει-, τότε ἀφοὺ δὲν πιστεύει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίζει μὲ βεβαιότητα, δὲν εἶναι λογικὸ καὶ φυσικὰ δὲν δικαιολογεῖται νὰ πράξει κάτι, τὸ ὁποῖο πιθανὸν νὰ εἶναι ἔγκλημα. Κατὰ συνέπεια, αὐτοὶ ποὺ ψήφισαν αὐτὸν τὸν νόμο, μὲ τὴν ‘λογικὴ’ τους μὲ τὴν ὁποία τὸ ἔκαναν, θὰ μπορούσαν νὰ ψηφίσουν καὶ ἕνα νόμο γιὰ τὸ φόνο ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ ἔχει κάποιο πρόβλημα καὶ ἐπομένως…δὲν γνωρίζουμε ἄν θα ζεῖ αὔριο, ἀφοὺ λόγω τοὺ προβλήματός του ταλαιπωρεῖται καὶ μπορεῖ νὰ αὐτοκτονήσει, προκειμένου ἐπεμβαίνοντας ἔτσι νὰ…βοηθήσουμε, ὅπως γιὰ παράδειγμα σὲ ἕναν ἄρρωστο, ὁπότε ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν περίπτωση τῆς εὐθανασίας. Δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ ‘λογικὴ’ τους ὅτι συνιστὰ τὸ ἀφύσικο καὶ παρανοϊκὸ;).

2. Τὸ ζήτημα τῆς ἐπιλογῆς φύλου

Σχετικὰ μὲ τὸν νέο νόμο, ἄς ἐξετάσουμε τὸ ζήτημα τῆς ἐπιλογῆς φύλου ποὺ θέτουν αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ προωθήσουν τὴν ὁμοφυλοφιλία. Ἄν ὑπῆρχε τέτοιο ζήτημα καὶ κάποιος εἴχε τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέξει τὸ φύλο του σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες του, χωρὶς νὰ δεσμεύεται ἀπὸ τὴν φύση τὶ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ φύλου θὰ τοὺ δώσει, τότε πραγματικὰ θὰ ἦταν ὀρθὴ καὶ δίκαιη ἡ νομικὴ κάλυψη τῆς συμβίωσης κάποιου μὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον ἄνθρωπο ἀσχέτως φύλου. Ὠστόσο ὅμως τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ του φύλου του κάποιος, εἶναι σὲ ὅλους καλὰ γνωστὸ ὅτι, εἶναι καθορισμένα πολὺ πρὶν ἐμεῖς γνωρίσουμε ὅτι κάποιος μπορεῖ νὰ εἶναι ἄντρας ἤ γυναίκα. Μάλιστα το φύλο τοὺ κάθε ἀνθρώπου ἔχει καθοριστεὶ ἀκόμα καὶ πρὶν ἀρχίσει ὀ ἄνθρωπος νὰ ζεῖ, δηλαδὴ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς γονιμοποίησης τοὺ ὠαρίου μὲ τὸν σχηματισμό τοὺ ἐμβρύου. Καὶ συμβαίνει αὐτὸ, καθὼς τὸ φύλο καθορίζεται κατὰ τὴν διαδικασία τῆς σύλληψης καὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ εἶδος τοῦ σπερματοζωαρίου ποὺ εἰσέρχεται στὸ ὠάριο προκειμένου αὐτὸ νὰ γονιμοποιηθεῖ, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ ποιὰ σχετικὰ μὲ τὸ φύλο χρωμοσώματα περιέχει, Υ (ἀνδρικὸ) ἤ Χ (γυναικείο). Μετὰ τὴν εἴσοδο τοὺ σπερματοζωαρίου στὸ ὠάριο μεσολαβεῖ κάποιος σύντομος χρόνος (μερικές ὧρες) μέχρι τὴν ὁλοκλήρωση τῆς γονιμοποίησης, που συμβαίνει ὅταν ἐνώνεται το γενετικὸ ὑλικὸ τοὺ σπερματοζωαρίου μὲ αὐτὸ τοὺ ὠαρίου καὶ σχηματίζεται το ἔμβρυο μὲ τὸ νέο δικὸ του γενετικὸ ύλικὸ (ἀρχικὰ μονοκύτταρο), ποὺ ἀνήκει στὸν νέο ἄνθρωπο ποὺ ἡ ζωὴ του μόλις ἀρχίζει. Ἐπομένως τὸ φύλο ἔχει προκαθοριστεῖ λίγο χρόνο νωρίτερα τῆς ὕπαρξης τοὺ ἀνθρώπου, ἐνῶ χρειάζονται ἀκόμα ἀρκετοὶ περισσότεροι ἀπὸ ἑννιὰ μῆνες μέχρι νὰ γεννηθεῖ τὸ παιδὶ καὶ νὰ ἀρχίσει νὰ ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ εἶναι ἄντρας ἤ γυναίκα, πράγμα ποὺ καὶ πάλι ἀρχικὰ τὸ διαπιστώνει στὰ πρόσωπα τῶν γονιῶν του, πρὶν τὸ διαπιστώσει καὶ στὸν ἑαυτὸ του. Καὶ ἐδῶ εὔκολα καταλαβαίνει κανεῖς τὶ ἐπίδραση θὰ ἔχει σὲ ἕνα παιδὶ, ἄν ἀντὶ γιὰ ἕνα πατέρα καὶ μιὰ μάνα, ἔχει δύο ‘πατέρες’ ἤ δύο ‘μάνες’, καὶ ἔτσι ἔρθει ἀρχικὰ σὲ ἐπαφὴ μόνο μὲ τὸ ἕνα φύλο δύο ομόφυλων ‘γονέων’, ποὺ μπορεῖ μάλιστα νὰ μὴν εἶναι καὶ τὸ δικὸ του. Ἄν δὲν εἶναι τὸ δικὸ του καὶ τοῦ μάθουν, ὅπως ἐπιδιώκουν, καὶ ὅτι τὸ φύλο ἐπιλέγεται ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ φύλο ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ φύση, τότε ἡ ὑποτιθέμενη ἐπιλογὴ φύλου, θὰ καταλήξει στὴν πραγματικότητα γιὰ ὁποιοδήποτε τέτοιο παιδὶ σὲ υἱοθέτηση συμπεριφορὰς τοῦ φύλου τοῦ ἄλλου ἀπὸ τὸ φύλο του, ἀναπόφευκτα καὶ χωρὶς καμιὰ ἐπιλογὴ. Βέβαια, ἄν ἕνα παιδὶ ἀνατραφεῖ ἀπὸ ὁμόφυλους γονεῖς, ἄσχετα ἀπὸ τὸ φύλο του, ἐφόσον αὐτοὶ καλλιεργοῦν συμπεριφορὲς ἄλλες ἀπὸ τὶς φυσιολογικὲς γιὰ τὸ κατὰ φύση φύλο τους, καὶ αὐτὸ θὰ ἔρθει σὲ σύγχυση σχετικὰ μὲ τὸ ποιοῦ φύλου συμπεριφορὰ εἶναι κατάλληλη γιὰ τὸ ἴδιο νὰ ἔχει. Γιὰ τὸν προφανὴ λόγο ὅμως ὅτι ὀ καθένας ἔχει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ τοὺ ἑνὸς ἥ τοὺ ἄλλου φύλου ἐκ γενετῆς (πλὴν πολὺ σπάνιων ἐξαιρέσεων λόγω κάποιας γενετικῆς ἀνωμαλίας), καὶ σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν εἶναι ἐπιλογὴ του αὐτὸ, σημαίνει ὅτι τυχῶν ἐπιλογὴ του νὰ καλλιεργήσει συμπεριφορές ποὺ ταιριάζουν στὸ ἄλλο φύλο, ἀπὸ τὸ φύλο τοῦ ὁποίου φέρει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ, δὲν εἶναι μὲ κανένα τρόπο φυσιολογικὲς καὶ ὑγιεῖς.

Ἄς σημειώσουμε ἐδῶ σχετικὰ μὲ τὴν γενετικὴ μηχανικὴ, ποὺ στὰ χρόνια μας προσπαθεῖ νὰ γνωρίσει ὅσο μπορεῖ τοὺς γενετικοὺς μηχανισμοὺς γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐπεμβαίνει σὲ αὐτοὺς καὶ νὰ τοὺς ἐλέγχει, καὶ χαρτογραφεῖ τὸ γονιδίωμα, ὅτι ἴσως καταφέρει νὰ ἐλέγχει τὴν ἐπιλογὴ φύλου ποὺ λαμβάνει χώρα πρὶν τὴν τεχνητὴ γονιμοποίηση, ἢ, πιὸ πιθανὸν, νὰ καταφέρει νὰ διακρίνει ἀνάμεσα στὰ πολλὰ ἔμβρυα ποὺ δημιουργοῦνται μετὰ ἀπὸ μία τεχνητὴ γονιμοποίηση, πρὶν κάνει τὴν ἐπιλογὴ αὐτοῦ ποὺ θὰ κυοφορηθεῖ, ποιὰ φέρουν Υ χρωμόσωμα καὶ ποιὰ Χ, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ἐπιλέγει κατὰ βούληση κάποιο μὲ τὸ ἕνα ἤ μὲ τὸ ἄλλο χρωμόσωμα (αὐτὴ εἶναι μιὰ μέθοδο βέβαια ποὺ ὀδηγεῖ στὴν καταστροφὴ τῶν πολλῶν ἀχρησιμοποίητων ἐμβρύων, ἤ στὴν κατάψυξή τους, ἡ ὁποία, ἐκτὸς τοὺ ὅτι φυσικὰ αὐτὴ καθ’ ἐαυτὴ εἶναι ἀνθυγιεινὴ καὶ μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ καὶ καταστροφικὴ, ἐπίσης δεν σημαίνει ὅτι αὐτὰ ἀπαραίτητα θὰ χρησιμοποιηθοῦν σὲ κάποια ἄλλη κυοφορία καὶ ἔτσι θὰ ἀποφύγουν τελικὰ τὴν καταστροφὴ). Σὲ κάθε περίπτωση βέβαια ἡ ἐπιλογὴ θὰ γίνεται πάντα πρὶν τὴν γονιμοποίηση, ἤ, ἄν ἀντὶ γιὰ τὸ φύλο τοὺ ἐμβρύου θὰ ἐπιλέγεται τὸ ἔμβρυο μὲ το κατάλληλο φύλο, πρὶν τὴν κυοφορία, χωρὶς αυτονόητα νὰ παύει νὰ παραμένει ἀδύνατη ὁποιαδήποτε ἐπιλογὴ γενετικὴς σχετικὴ μὲ τὸ φύλο μετὰ τὴν ἔναρξη τῆς κυοφορίας. Ἴσως κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀρκοῦνται στὸν τρὸπο ποὺ μᾶς δημιούργησε ὁ Θεὸς (‘ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς’, Γεν. 1, 27::‘ὁ Θεὸς τοὺς ἐδημιούργησεν ἀπ' ἀρχῆς ἄνδρα καὶ γυναίκα’) να περιμένουν ἀπὸ τὴν γενετικὴ μηχανικὴ κάποτε νὰ κάνει δυνατὴ τὴν γέννηση ἑνὸς ἀνθρώπου μὲ τὸ Υ ἤ Χ χρωμόσωμα τοὺ φύλου νὰ ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ κάποιο ἄλλο καὶ αὐτὸς νὰ φέρει φυσικὰ χαρακτηριστικὰ ἀνάμεσα στὰ γυναικεία καὶ τὰ ἀντρικά, ἀλλὰ σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση θὰ μποροῦμε περισσότερο μάλλον νὰ μιλάμε γιὰ κάποιον ποὺ πάσχει ἀπὸ κάποια γενετικὴ ἀνωμαλία, παρὰ γιὰ ἕνα φυσιολογικὸ ἄνθρωπο.

Μήπως ὅμως, ὅπως θὰ μπορούσε νὰ ἰσχυριστεῖ κάποιος ἀπὸ ὅσους ύποστηρίζουν τὴν ὁμοφυλοφιλία, θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ δικαιολογηθεῖ καὶ νὰ βρεῖ κάποιο λογικὸ ἔρεισμα ἡ νομικὴ κάλυψη της, χωρὶς νὰ αἰωρεῖται στὸ κενὸ τοῦ παραλόγου, μία συμβίωση κάποιου μὲ κάποιον ἄλλο τοῦ ἴδιου φύλου, ὅταν ἔχει ἀλλάξει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ του φύλου μὲ μιὰ ἰατρικὴ ἐπέμβαση, πράγμα ποὺ εἶναι δυνατὸν σήμερα; Ἔστω καὶ πολλὰ χρόνια μετὰ τὴν γέννησή του δὲν μπορεῖ μὲ αὐτὸ τὸν τρὸπο νὰ κάνει τὴν δικιά του ἐπιλογὴ, σύμφωνα μὲ τὶς δικές του ἐπιθυμίες, καὶ νὰ ἀλλάξει τὸ φύλο του, ποὺ εἴχε φυσικῶς, στὸ ἄλλο φύλο; Δυστυχῶς ὅμως γιὰ αὐτοὺς ποὺ αὐτὰ τοὺς ἀπασχολοῦν καὶ αὐτὰ ζητοῦν νὰ πετύχουν, μιὰ τέτοια ἐπέμβαση δὲν πετυχαίνει τίποτα ἄλλο στὴν πραγματικότητα ἀπὸ μιὰ ἐξωτερική, φαινομενική σωματικὴ ἀλλαγή, ἐνῶ στὴν οὐσία του καὶ στὴν σύνθεσή του τὸ σῶμα παραμένει τὸ ἴδιο, δηλαδὴ ἀποτελούμενο ἀπὸ κύτταρα ποὺ ἀνάμεσα στὰ χρωμοσώματά τους περιέχουν αὐτὰ ποὺ εἶναι χαρακτηριστικὰ τοῦ φυσικοῦ φύλου τους καὶ ὄχι αὐτοῦ τοῦ ὁποίου πῆραν τὴν μορφὴ χρησιμοποιῶντας τὶς δυνατότητες τῆς ἰατρικῆς, καὶ τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι, οὔτε θὰ γίνει ποτὲ, δυνατὸν νὰ ἀλλάξουν, ὅπως ἐξηγήσαμε ἤδη παραπάνω. Ἐπομένως, καὶ μὲ ἕνα τρόπο σὰν αὐτὸ τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ εἶναι μιὰ φοβερὴ παραμόρφωση τοῦ σώματος, ποὺ τὸ βγάζει ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἰσορροπημένη φυσιολογική του κατάσταση (ὅπου τὸ σῶμα ἔχει τὸν ὑψηλὸ προορισμὸ νὰ εἶναι μέλος Χριστοῦ, ‘οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο’, Α΄ Κορ. 6,15:: ‘Δὲν γνωρίζετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ; Νὰ ἀποτραβήξω, λοιπόν, καὶ νὰ πάρω τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὰ κάνω μέλη πόρνης; Μὴ γένοιτο.’, καὶ ναὸς Θεοῦ, ‘οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;’, Α΄ Κορ. 6,19:: ‘Ἤ δὲν γνωρίζετε ὅτι τὸ σῶμα σας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ κατοικεί μέσα σας, καὶ τὸ ἔχετε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἄρα δὲν ἀνήκετε στὸν ἐαυτόν σας;’) καὶ μιὰ τέτοια ἀλλαγὴ μόνο νὰ βοηθήσει δὲν μπορεῖ στὸ νὰ δικαιολογήσει τὴν συμβίωση ἀτόμων γεννημένων μὲ τὸ ἴδιο φύλο, ἀποκαλύπτοντας ἀκόμα πιὸ πολὺ τὸ παράλογο μιὰς τέτοιας ἀπαίτησης. Βέβαια ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ κάνει τὶς ἐπιλογές του καὶ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ τὶς ἀνεχόμαστε, ἀκόμα καὶ ἄν δεν εἶναι φυσιολογικὲς καὶ δὲν μᾶς βρίσκουν σύμφωνους, ἀρκεῖ νὰ μὴν μᾶς προκαλούν, μὴν μᾶς προσβάλλουν καὶ νὰ μὴν ἀποτελοῦν ἀπειλὴ γιὰ τὸ κοινωνικὸ σύνολο. Ὄχι ὅμως νὰ τὶς ἀναγνωρίζουμε καὶ νὰ τὶς κατοχυρώνουμε καὶ νομικὰ, ὅταν παρεκτρέπονται ἀπὸ τὰ ὄρια τοῦ φυσιολογικοῦ, ἄτοπα, χωρὶς καμιὰ προοπτική.

Εἶναι γεγονὸς ὅτι κάποιοι συνάνθρωποί μας εἶναι πραγματικὰ μπερδεμένοι, γιατὶ ἄλλο φύλο ἔχουν καὶ ἄλλες τείνουν νὰ εἶναι οἱ ἐπιθυμίες τους, εἴτε αὐτὸ συμβαίνει, σὲ κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, λόγω κάποιας γενετικής ἀπόκλισης ἀπὸ φυσικὸ λάθος, εἴτε συχνὰ λάθος προτύπων ποὺ τοὺς προβλήθηκαν στα ΜΜΕ, ἤ τώρα καὶ στὸ σχολεῖο, καὶ χωρὶς νὰ λάβουν ἄλλη καθοδήγηση ἀπὸ τοὺς γονεῖς ἤ κάποιους διδασκάλους, τὰ ἀφομοίωσαν καὶ τὰ μιμήθηκαν, εἴτε ἄλλες φορὲς πάλι λόγω σοβαρῶν προβλημάτων καὶ μὴ ὑγιῶν συνθηκῶν ποὺ ὑπῆρχαν ἀτυχῶς στὸ περιβάλλον στὸ ὁποῖο ἀνατράφηκαν, οἱ ὁποῖες ἐπέδρασαν ἀρνητικὰ στὴν ψυχολογικὴ τους κατάσταση καὶ στην σταθερότητα τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ τους, εἴτε, στὴν πιὸ χειρότερη καὶ ἀπευκταία περίπτωση, ἀπομονωμένα ἤ ἐπαναλαμβανόμενα γεγονότα κακοποίησης ποὺ ἔχουν ὑποστεὶ σὲ ἠλικία ποὺ δὲν μπορούσαν νὰ ἀντιδράσουν, τοὺς τραυμάτισαν καὶ ἀποπροσανατόλισαν αὐτοὺς ἀπὸ τὸν φυσιολογικὸ ρόλο καὶ προορισμὸ τοῦ φύλου τους. Ἡ φυλετικὴ σύγχυση στὴν ὁποία βρίσκονται κάποιοι ἄνθρωποι, ἐπειδὴ πραγματικὰ ὁ κόσμος μέσα στὸν ὁποῖο ἔζησαν τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς τους δὲν ἦταν αὐτὸς ποὺ ὄφειλε νὰ εἶναι ἀπέναντί τους, δὲν σημαίνει βέβαια ὅτι ἡ καλλιέργεια ἐπιθυμιῶν καὶ ἡ ἄσκηση συμπεριφορῶν ἀσυμβίβαστων τοὺ φύλου τους εἶναι ἀναπόφευκτη καὶ δὲν εἶναι σὲ θέση πιὰ νὰ καθορίσουν τὴν ζωὴ τους κατὰ τὸν φυσιολογικὸ τρὸπο, ἐπαναφέροντας τὶς ἐπιθυμίες τους σὲ ἰσορροπία καὶ ἀρμονία μὲ τὸ φύλο τους. Κάτι τέτοιο βέβαια ἔρχεται σὲ ἀντίθεση με ὅτι διδάσκεται στὴν σύγχρονη κοινωνία, ὅπου ἡ χαλιναγώγηση τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ παθῶν μας δὲν νοεῖται δυνατὸν νὰ μπορεῖ νὰ βρεῖ χῶρο στὴν ζωὴ μας, καθὼς ἀντιθέτως προβάλλεται ἡ ἐλεύθερη καλλιέργεια καὶ ἰκανοποίησή τους, καὶ αὐτὸ θεωρεῖται ὡς ἐλευθερία, ἐνῶ θεωρεῖται ἡ χαλιναγώγησή τους ὡς κατάργησή της (‘ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις’, Β΄ Πε. 2, 18::‘Διότι αὐτοὶ ὀμιλοῦν μὲ ἐξωγκωμένους κτυπητοὺς λόγους, γεμάτους ψεύδος καὶ ματαιότητα, καὶ παρασύρουν, μὲ τὸ δόλωμα τῶν σαρκικῶν επιθυμιῶν καὶ τῶν ἀκολασιῶν, τοὺς ἀστηρίκτους στὴν πίστη.’). Ὅμως οἱ ανεξέλεγκτες ἐπιθυμίες καὶ τὰ ἐξαπτόμενα πάθη δὲν μᾶς ἐλευθερώνουν, ἀλλὰ μᾶς ὑποδουλώνουν, καὶ διαπιστώνει εὔκολα κανεὶς, ὅτι καὶ νὰ θέλεις πολλὲς φορὲς νὰ τὰ ἀποφύγεις, εἶναι δύσκολο, ἄν ὄχι ἀδύνατο, νὰ τὸ πετύχεις (‘ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται.’ Β΄ Πε. 2, 19::‘Καὶ ὑπόσχονται εἰς αὐτοὺς λύτρωση καὶ ἐλευθερία, ἐνῶ αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τῆς διαφθορὰς, ποὺ ὁδηγεί εἰς τὴν καταστροφὴ. Διότι εἰς ἐκείνο τὸ πάθος, ἀπό τὸ ὁποὶον κανεὶς ἔχει νικηθεί, εἰς αὐτὸ καὶ ἔχει ὑποδουλωθεί.’ – ‘ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας.’, Ιω. 8,34::‘Τοὺς ἀπήντησε ὁ Ἰησοῦς· “σάς διαβεβαιώνω ὅτι καθένας, ποὺ πράττει τὴν ἀμαρτία καὶ μένει ἀμετανόητος εἰς τὴν ἀμαρτία, εἶναι δοῦλος τῆς ἀμαρτίας.’ – ‘παρανομίαι ἄνδρα ἀγρεύουσι, σειραῖς δὲ τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν ἕκαστος σφίγγεται·’, Παρ. 5,22::‘Οἱ παρανομίες παγιδεύουν καὶ συλλαμβάνουν, σὰν μέσα σὲ δίκτυον, τὸν κακὸν ἄνδρα. Κάθε δὲ πονηρός ἄνθρωπος περισφίγγεται συνεχῶς ἀπὸ τὶς ἐπαναλαμβανόμενες ἁμαρτίες του, οἱ ὁποῖες καταντοῦν δι' αὐτὸν τυραννικὸν πάθος.’). Ἐκεῖ μᾶς ὀδηγεῖ δυστυχῶς τὸ πνεῦμα τοὺ ἄθεου ὑλισμού, καταναλωτισμού, ἐγωκεντρισμοὺ καὶ ἀτομικισμοὺ τῆς ἐποχῆς μας.

Ἀντίθετα ἄν φροντίζουμε νὰ ἐλέγχουμε τὶς ἐπιθυμίες μας κατὰ τὸ ὀρθὸ καὶ ἠθικὸ, ἤ ἀκριβέστερα κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ δὲν ἰκανοποιοῦμε τὰ πάθη μας, ἀφήνοντάς τα ἀτροφικὰ, μέχρι νὰ σβήσουν ἐντελῶς, καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ ἀρετὲς, τότε ἀρχίζουμε νὰ ζοῦμε τὴν πραγματικὴ ἐλευθερία (‘ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι καὶ ὄχι σὰν ἄνθρωποι, ποὺ ἔχουν τὴν ἐλευθερίαν ὡς πρόφαση καὶ καμουφλάρισμα τῆς κακίας, ἀλλὰ σὰν ἀληθινοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.’). Καὶ στὴν περίπτωση τῆς σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς κάποιου, αὐτὴ μπορεῖ νὰ εἶναι φυσιολογικὴ καὶ νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα ἀπελευθέρωσης ἀπὸ πάθη, μόνο ὅταν βρίσκεται σὲ ἀκολουθία τοῦ φυσικοῦ ρόλου τοὺ φύλου μὲ τὸ ὁποῖο γεννήθηκε, πράγμα γιὰ τὸ ὁποῖο χρειάζεται νὰ ἐλέγξει καὶ νὰ καθοδηγήσει κατὰ τὸ φυσικὸ τὶς ἐπιθυμίες του (‘Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος.’, Α΄ Κορ. 6,12::‘Ὅλα μου ἐπιτρέπεται νὰ τὰ κάμω, ἀλλὰ δὲν εἶναι συμφέρον νὰ τὰ πράττω ὅλα. Ὅλα μου ἐπιτρέπονται, ἀλλ' ἐγὼ δὲν θὰ ἐξουσιασθῶ καὶ δὲν θὰ ὑποδουλωθῶ εἰς τίποτε.’). Ἠ ἐπανάσταση τῶν ἐπιθυμιῶν εἶναι ἠ ἀσθενὴς κατάσταση καὶ ἡ ἐπαναφορὰ τους ὑπὸ ἔλεγχο μὲ τὸν κατάλληλο τρὸπο, τὴν κατάλληλη θεραπεία (δηλαδὴ τὴν μετάνοια), εἶναι ἡ ὑγιὴς κατάσταση (γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς, προκειμένου νὰ κατανοήσουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι γιατρεύει τίς ἀσθενοῦσες ψυχὲς αὐτῶν, συγχωρῶντας τους τὶς ἀμαρτίες, ποὺ ἐξαιτὶας τους νοσοῦν ψυχικὰ, ἀλλὰ κατὰ συνέπεια κάποιες φορὲς καὶ σωματικὰ, τοὺς γιάτρευε μαζί μὲ τὴν ψυχική τους ἀσθένεια καὶ τὶς σωματικὲς ἀσθένειες πού εἴχαν: ‘καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου… ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας, τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.’, Μτ. 9, 2-8::‘καὶ ὅταν εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν τοὺ παραλυτικοὺ καὶ ἐκείνων, ποὺ τὸν ἔφεραν, εἶπε στὸν παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί μου, διὰ τὴν πίστιν σου, σου συγχωρούνται οἱ ἁμαρτίες”….. Διὰ νὰ δεῖτε δὲ καὶ μάθετε καλά, ὅτι ὀ υἱὸς τοὺ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσίαν νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες καὶ νὰ θεραπεύει ἀσθενεῖες, τότε λέγει πρὸς τὸν παραλυτικόν· “σήκω ἐπάνω ὑγιής, πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου”. Καὶ ἀμέσως σηκώθηκε ὁ παραλυτικὸς ἐντελῶς ὑγιὴς καὶ πῆγε στὸ σπίτι του.’).

3. Ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ δράση

Ὠστόσο οἱ σημερινές πολιτικοκοινωνικές ἐξελίξεις σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο καὶ οἱ νέες νομοθετήσεις, ὅσον ἀφορὰ τὰ περὶ ὁμοφυλοφίλων (σύμφωνα συμβίωσης, πολιτικοὶ γάμοι, υἱοθεσίες) δεν σημαίνει ἀπαραίτητα ὅτι βρίσκουν σύμφωνους ὅλους τοὺς ὁμοφυλόφιλους, ἤ τοὺς ἔχοντες ὁμοφυλοφιλικές ἔξεις χωρὶς ὅμως νὰ ἔπιτρέπουν τὴν ἰκανοποίηση τοὺ πάθους αὔτοὺ, ἤ τους πρώην ὁμοφυλόφιλους, ποὺ ἔχουν πιὰ ξεφύγει ἀπὸ αὐτὸ. Ἀντίθετα μάλιστα πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς, ἀκόμα καὶ ὁμοφυλόφιλοι ποὺ δὲν ἔχουν καταφέρει νὰ πάψουν νὰ ζοῦν μὲ αὐτὸ τὸν τρὸπο, ὅπως ἀποδεικνύουν βιβλία ποὺ ἔγραψαν καὶ δημοσιεύματα στὸ διαδίκτυο (σὲ Ἀμερικὴ καὶ Εὐρώπη), ὅχι ἀπλὰ δεν συμφωνοῦν, ἀλλὰ καὶ ἀντιτίθενται καὶ διαμαρτύρονται ἔντονα. Αὐτὸ βέβαια εἶναι ἄκρως φυσιολογικὸ καὶ ἐλπιδοφόρο, ἀποδεικνύοντας ὅτι καὶ ἄν ἀκόμα εἶναι δέσμιοι τοὺ πάθους τους, ὠστόσο ἔχουν ἐπίγνωση ὅτι γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκονται δὲν εἶναι φυσικὸ, λογικὸ, καὶ σὲ καμιὰ περίπτωση ὑπὲρ ὄφελος αὐτῶν καὶ τῆς κοινωνίας γύρω τους, νὰ καυχῶνται, νὰ ἀποθρασύνονται, νὰ αὐτοπροβάλλονται, καὶ πολὺ περισσότερο νὰ ζητοῦν ἐπίσημη κοινωνικὴ ἀναγνώριση, νομικὰ κατοχυρώνοντας τὸ πάθος τους (‘ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας. ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.’, Α΄ Ιω. 1, 9-10::‘Ἐάν ὅμως, μὲ αὐτογνωσία καὶ συναίσθηση τῆς ἐνοχῆς μας, ὁμολογοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, εἶναι ἀξιόπιστος καὶ δίκαιος ὀ Θεός, διὰ τὴν τήρηση τῆς ὑποσχέσεώς του, νὰ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπό κάθε ἀδικία. Ἐάν ποῦμε, ὅτι δὲν ἔχουμε ἁμαρτήσει, εἶναι σὰν νὰ διαψεύδουμε τὸν Θεὸν καὶ ὁ λόγος καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπάρχει ἐντὸς μας.’), ἀλλὰ μάλλον ἀρμόζει νὰ καλύπτουν τὴν κατάστασή τους καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ κρύβονται, νιώθοντας ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνουν εἶναι ἄξιο ντροπῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ φυσιολογικὸ, ποὺ κάνουν οἱ φυσιολογικοὶ ἄνθρωποι: ὅταν κάνουν κάτι σωστό, ἄν θέλουν καυχῶνται, καὶ ὅταν κάνουν κάτι λάθος, θέλουν δεν θέλουν ντρέπονται καὶ προσπαθοῦν ὅσο μποροῦν νὰ μὴν τὸ ξανακάνουν. Αὐτὴ ἡ ντροπὴ εἶναι πολύτιμη καὶ ἀποβαίνει σωτήρια, ὅταν ὁδηγεῖ στὴν μετάνοια, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐλευθερώσει κάποιον ἀπὸ τὸ πάθος του. Αὐτὴ εἶναι ποὺ διαπλάθει ἀνθρώπους, ἐνῶ ἡ ἔλλειψή της τους ἀποκτηνώνει.

Ἔτσι ἀβίαστα συμπεραίνουμε ὅτι ἠ ὅλη προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας παγκοσμίως καὶ στὸν τόπο μας δὲν εἶναι ὑπόθεση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀπλῶν συνανθρώπων ποὺ ἦταν παλιότερα λίγο ἤ πολὺ μπλεγμένοι στὰ δίκτυα της, ἥ ποὺ εἶναι ἀκόμα, ἀλλὰ παραδέχονται τὴν παρεκτροπὴ τους καὶ εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ ἔρθει ἡ ὥρα νὰ καταφέρουν νὰ ξεφύγουν, ἀλλὰ μίας ἄλλης ξεχωριστῆς ὁμάδας ἀτόμων, ὅχι ἀπαραίτητα μεγάλης στὸν ἀριθμό, ποὺ ὅμως διαθέτουν τὰ ἀπαραίτητα μεγάλα χρηματικὰ ποσὰ καὶ ἄλλα μέσα, ὥστε νὰ ἐπιβάλλουν μὲ νόμους στὴν κάθε πολιτεία μιὰ νὲα στάση ἀπέναντι στὴν ὁμοφυλοφιλία τῆς ἀντίστοιχης τοπικῆς κοινωνίας, ὥστε νὰ τὴν ἀποδέχεται ὡς κάτι τόσο φυσιολογικὸ, ὅσο καὶ ὁ γάμος μεταξὺ ἄνδρα καὶ γυναίκας. Καὶ αὐτὸ τὸ κάνουν βέβαια, ὄχι γιατὶ λογαριάζουν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία ὀφελεῖ σὲ κάτι, οὔτε λόγω ἐνδιαφέροντος πρὸς τοὺς ομοφυλόφιλους καὶ τὰ ‘δικαιώματά’ τους (τὶ πραγματικὰ συμβαίνει ἀποδείχτηκε τρανά κατὰ τὸ ἐπεισόδιο ποὺ ἔγινε στὴν τελευταία ‘παρέλαση’ τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου ἀποκαλύφθηκε ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ χρηματοδότηση αὐτῆς τῆς κίνησης μὲ τὸ δήμαρχο νὰ ζητάει τὴν διαφήμιση τοὺ χρηματοδότη καὶ οἱ ὁμοφυλόφιλοι ποὺ μετείχαν στὴν κίνηση ἀντέδρασαν καὶ δὲν τὴν δέχτηκαν, ὁπότε καὶ ὀ δήμαρχος δεν παρευρέθηκε σὲ αὐτὴ), ἀλλὰ πρὸς ἐξυπηρέτηση σκοπῶν ποὺ ἔχουν, οἱ ὁποῖοι ἀφοροῦν τήν διαδικασία τῆς παγκοσμιοποίησης τῶν καιρῶν μας, σύμφωνα μὲ τὸ δικὸ τους πνεῦμα τῆς νέας τάξης πραγμάτων πρὸς ἐγκαθίδρυση μιὰς παγκόσμιας κυβέρνησης, ὅπως ἔχει πλέον γίνει κοινῶς ξεκάθαρα γνωστὸ.

Αὐτοὶ λοιπὸν μὲ πολὺ συγκεκριμένους σκοποὺς ξεκίνησαν μιὰ παγκόσμια ὁμοφυλοφιλικὴ ἐκστρατεία προκειμένου νὰ τοὺς πετύχουν, τὰ στρατεύματα τῆς ὁποίας εἰσέβαλλαν στὴν χώρα μας πρὶν λίγα χρόνια μὲ τὴν διοργάνωση τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ‘παρελάσεων’, ποὺ τὶς ὀνόμασαν παρελάσεις ὑπερηφανείας. ‘Υπερηφάνειας γιατὶ κατόρθωσαν νὰ εἰσάγουν στὴν παραδοσιακὴ σεμνὴ πατρίδα μας τῶν ἑλληνορθόδοξων ἀξιῶν, αὐτὸ ποὺ ἀποτελεῖ ὅτι πιὸ αἰσχρὸ, βδελυρὸ καὶ ἐπαίσχυντο πράγμα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους μὲ θρασύτατο καὶ ξεδιάντροπο τρόπο μπροστὰ σὲ ἕνα λαὸ ποὺ κατὰ τὴν μακραίωνη ἱστορία του στὴν συνείδησή του τὸ ἀπεχθάνονταν καὶ στὴν κοινωνία του τὸ ἐλεεινολογοῦσε. Καὶ ἀφοὺ στὴν συνέχεια κατοχύρωσαν τὴν παρουσία τους στὴν χώρα μας μὲ τὸν ἀντιρατσιστικὸ νόμο ποὺ σὲ ἄρθρο του ἐξασφάλιζε καὶ τὴν κάλυψη τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὤστε νὰ μποροῦν νὰ ἐφαρμόσουν τὰ σχέδιά τους ἄφοβα ἀπὸ τυχῶν ἀντιδράσεις, ἦρθε τώρα ἡ ὤρα νὰ μονιμοποιήσουν τὴν ασύδοτη παρουσία τους στὴν Ελλάδα βεβηλώνοντας τὰ ἱερά αὐτοῦ τοῦ τόπου, λεηλατῶντας τὶς ἀξίες του καὶ γκρεμίζοντας τὴν κοινωνικὴ του δομή. Καὶ αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου ποὺ ἔγινε στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ σύμφωνου συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν κυβερνοῦν Ἕλληνες, οὔτε καὶ οἱ νόμοι ποὺ ψηφίζονται μποροῦν νὰ εἶναι ἑλληνικοὶ, καὶ ἄς ψηφίζονται μέσα στὴν Βουλὴ, ὅπου κάποτε ἐκεῖ οἱ Ἔλληνες ἐψήφιζαν δημοκρατικὰ τοὺς νόμους τῆς πατρίδας τους. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ, ἕνα μεγάλο στόχο ἀκόμα ἔχουν νὰ πετύχουν γιὰ τὴν πλήρη νομικὴ κατοχύρωση τους, ποὺ μπορεῖ νὰ τοὺς ἐξισώσει πολιτειακὰ μὲ τὰ φυσιολογικὰ ἀντρὸς-γυναικὸς ἔγγαμα ζεύγη, ὁ ὁποῖος εἶναι νὰ δικαιούνται ἀπὸ τὸν νόμο τὴν υἱοθέτηση παιδιῶν! Ὁπότε τότε θὰ ἀρχίσει ἡ μεταμόρφωση τῆς φυσιολογικής κοινωνίας μὲ ἱστορικὴ ἐξέλιξη σὲ τεχνητὴ κατὰ τὶς ἐπιταγὲς τῆς νέας τάξης πραγμάτων.  

4. Τὸ μεγάλο ὄραμα

Τὸ ὄραμα τῆς νέας ἐποχῆς, ὅπου τὰ φύλα γιὰ τὴν κοινωνία δὲν θὰ σημαίνουν τίποτα καὶ οἱ οἰκογένειες θὰ πάψουν νὰ ἔχουν τὴν θεμελιώδη θέση ποὺ ξέρουμε μέσα στὴν κοινωνία, ἄρχισε νὰ πραγματοποιεῖται. Ὥστε ὁ καθένας ἀνάλογα μὲ τὰ γούστα του νὰ μπορεῖ νὰ ἐκλέγει σύντροφο ὅποιου φύλου θέλει καὶ γιὰ ὅσο καιρὸ θέλει ἔχοντας τὴν ἴδια τὴν Πολιτεία ἐγγυητὴ καὶ προστάτη αὐτῶν τῶν σχέσεων του, καθὼς τοὺ παρέχει τὴν δυνατότητα ὑπογραφὴς σύμφωνων συμβίωσης ποὺ φέρουν τὴν σφραγίδα τοὺ νόμου της. Καὶ μάλιστα νὰ μπορεῖ τὸτε νὰ ἔχει παιδιὰ, τὰ ὁποῖα λόγω τοὺ ὅτι φυσικῶς εἶναι αδύνατο νὰ ἀποκτηθοὺν στὴν περίπτωση ὀμόφυλου ζευγαριοῦ, θὰ μποροῦν νὰ λαμβάνονται εἴτε ἀπὸ δὺο ἄλλους γονεῖς ποὺ ἐγκατέλειψαν τὸ παιδὶ ἤ δὲν ζοῦν, εἴτε ἀπὸ τὸν ἕνα τοῦ ζευγαριοῦ καὶ ἕναν παρένθετο γονέα, ἄνευ ἠθικῶν ἐνδοιασμῶν, ἀκόμα καὶ ἐπὶ πληρωμῆς, εἴτε καὶ μὲ τὴν δυνατότητα τεχνητῆς γονιμοποίησης, ὅπου μόνο μὲ χρήση τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ κάποιου τοῦ ἄλλου φύλου μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν παιδὶ (τὸ μποροῦν αὐτὸ οἱ ὁμοφυλόφιλες, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους εἶναι ἀναγκαία καὶ ἠ γυναίκα γιὰ τὴν κυοφορὶα). Εὐκολα κανεῖς ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ ἀλλαγὴ στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἐπιδιώκεται μέσα στὴν νέα ἐποχή, εἶναι πράγματι ἀνεπανάληπτη στὶς ἐξελίξεις τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὅπως αὐτὴ καυχᾶται ὅτι εἶναι, καὶ εἶναι ὁπωσδήποτε καὶ τρομακτική. Ὁ νέος ἄνθρωπος ποὺ προσπαθεῖ νὰ δημιουργήσει θὰ εἶναι ἐντελῶς διαφορετικὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ὅπως τὸν γνωρίζουμε ἔως τώρα. Καταργώντας τὶς διαφορὲς φύλων σὲ αὐτὸν μὲ ἐρμαφρόδιτη χρήση τοὺ σώματός του, καθὼς ἀλλάζει τὸ βασικὸ ὄρο τῆς δημιουργίας του σὲ δύο φύλα, κατὰ τὴν ὁποία ὁ καθένας ἀνήκει ἤ στὸ ἕνα ἤ στὸ ἄλλο φύλο καὶ μὲ τὸ γάμο ἐνώνονται οἱ δὺο τοῦ διαφορετικοῦ φύλου, ἀποτελῶντας οἱ δύο τὸ ἕνα ἀνδρόγυνο, καὶ ὄχι ὁ ἕνας μόνος του (ἄν ὀ ἕνας ἦταν ἐρμαφρόδιτος, καὶ ἄντρας καὶ γυναίκα, τότε μαζί μὲ ἕναν ἄλλο ἐρμαφρόδιτο δὲν θα εὔρισκαν ποτὲ ἐνότητα, καθὼς ἔτσι μαζὶ θὰ ἀποτελοῦσαν δύο ἀνδρόγυνα, καὶ ὄχι ἕνα), ἀλλοτριώνεται ὀντολογικὰ ὅλος ὀ ἄνθρωπος, ὅχι μόνο κατὰ τὴν σωματικὴ φύση, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ψυχικὴ - πνευματικὴ, ἀφοὺ αὐτὲς οἱ δύο φύσεις του ποὺ ἔχει εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένες. Ἔτσι μέσα στὸ νεοεποχίτικο πνεῦμα τοὺ ὄχι μόνο ‘κάνετε ὅτι θέλετε’, ἀλλὰ καὶ ‘εἶστε ὅτι θέλετε’, οἱ ἀφανεῖς υποκινοῦντες τὰ νῆματα καταφέρνουν νὰ διαπλάσουν τοὺς ‘ἀπρόσωπους ἀνθρώπους’ ποὺ ὑποδουλώθηκαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ χωρὶς ἐλευθερὶα πιὰ ὁδηγήθηκαν στὴν ἀλλοτρίωση, καὶ ποὺ θὰ ἀποτελέσουν μιὰ ὁμοιόμορφη ἀλλὰ καὶ ἄμορφη μάζα, ὅπου οἱ διαφορὲς τους στὸ σύνολό τους ἀναμιγνυόμενες ἀδιακρίτως μεταξὺ τους ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ καὶ ἐξομαλυνθεῖ, ὅπως οἱ τροφὲς ὅταν μπαίνουν ὅλες μαζὶ μέσα στὸ μίξερ καὶ ἀνακατεύονται, μετὰ ἀπὸ αὐτὸ γίνονται ἕνα καὶ δεν ξεχωρίζουν, τόσο εὔκολα κυβερνούμενη, ὅπως καὶ μιὰ μηχανὴ που, ἄκριτα, χωρὶς νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ κρίνει ποτὲ καὶ νὰ ἀντιδρὰ, χωρὶς νὰ ἔχει δικαιώματα καὶ ἀξιώσεις, καθοδηγεῖται ἀπὸ τὸν χειριστὴ της.

Ὅμως ἐκτὸς τοῦ ‘νέου’ ἀνθρώπου γιὰ τὸν ὁποῖο μᾶς προορίζουν νὰ γίνουμε οἱ ἰσχυροὶ, τοὺ παγκοσμιοποιημένου καὶ μαζοποιημένου, ὑπάρχει καὶ ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος, ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν παραπάνω, ποὺ τοῦ εἶναι ἐντελῶς ξένος καὶ δὲν συμβιβάζεται μαζί του, καὶ κατεδαφίζοντας τὰ σχέδια τῶν ἰσχυρῶν βρίσκεται πάντα ὑπὸ τὴν κατεδίωξή τους, τὴν μάταια καὶ ἀπέλπιδα. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὰ νέος ἄνθρωπος, ὁ καινὸς ἄνθρωπος, ποὺ γεννιέται μέσα στὴν Ὀρθόδοξη πίστη τοῦ Χριστοῦ (‘καὶ ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ Θεὸν κτισθέντα.’ Εφ. 4,24, ‘καὶ νὰ ἐνδυθεῖτε τὸν νέον ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀναδημιουργήθει καὶ ἀναγεννήθει σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ’) καὶ ποὺ ζητῶντας πάντα νὰ εὐαρεστεῖ τὸν Θεὸ (‘Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.’, Γαλ. 5,25::‘Ἐάν πράγματι ζῶμεν τὴν ζωὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρέπει νὰ πορευθώμεθα καὶ νὰ συμπεριφερώμεθα σύμφωνα μὲ ὅσα τὸ Πνεῦμα μᾶς διδάσκει’ – ‘καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.’, Ρωμ. 12,2::‘Καὶ προσέχετε νὰ μὴ συμμορφώνεσθε μὲ τὰ φρονήματα καὶ τὸν τρόπον τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων τῆς ὑλόφρονος αὐτῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ συνεχῶς νὰ μεταμορφώνεσθε μὲ τὴν ἀνανέωση καὶ τὴν εὐθυκρισίαν τοῦ νοῦ σας, ὥστε νὰ ἐξακριβώνετε καὶ νὰ διακρίνετε, ποῖον εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον ἔχει πάντοτε ὡς χαρακτηριστικὸν του γνώρισμα, ὅτι εἶναι ἀγαθόν, εὐάρεστον εἰς αὐτὸν καὶ τέλειον.’), ἀφήνει πίσω του τὸν παλαιὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ πάθη του (‘ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ’, Κολ. 3,9::‘ἔχετε ἀποβάλει πλέον τὸν παλαιόν ἄνθρωπο μαζὶ μὲ τὶς πονηρὲς αὐτοῦ πράξεις.’), καὶ εἶναι πραγματικὰ προσωπικὰ ἐλεύθερος καὶ οἰκουμενικὸς, πλήρης ἀγάπης πρὸς ὅλους (‘ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι καὶ ὄχι σὰν ἄνθρωποι, ποὺ ἔχουν τὴν ἐλευθερίαν ὡς πρόφαση καὶ καμουφλάρισμα τῆς κακίας, ἀλλὰ σὰν ἀληθινοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.’ – ‘Ὑμεῖς γὰρ ἐπ᾿ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις.’, Γαλ. 5, 13::‘Διότι σεῖς, ἀδελφοὶ, ἔχετε κληθεῖ ἀπὸ τὸν Κύριον, νὰ γίνετε καὶ νὰ μείνετε ἐλεύθεροι. Μόνον προσέξατε, μήπως αὐτὴν τὴν ἐλευθερίαν τὴν χρησιμοποιήσετε ὡς αφορμή διὰ σαρκικὴ ζωή. Ἀλλὰ τουναντίον πρέπει νὰ ὑπηρετεῖτε σὰν δούλοι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.’- ‘ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη’, Γαλ. 5,22:: ‘Ὁ καρπός ὅμως, τὸν ὁποίον τὸ Ἅγιον Πνεῦμα παράγει εἱς τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν εἶναι ἡ ἁγάπη πρὸς ὅλους,’). Ἐξαγνίζει τὸν ἐαυτὸ μὲ τὴν ἐγκράτεια (‘καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι.’, Α Ιω. 3,3::‘Καὶ ὁ καθένας ποὺ ἔχει καὶ κρατεῖ σφικτὰ αὐτὴν τὴν ἐλπίδα στὸν Χριστόν, καθαρίζει καὶ κρατεῖ τὸν ἐαυτὸ του ἁγνὸν ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ὅπως καὶ ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀπόλυτα καθαρὸς καὶ ἅγιος.’), εἴτε ἐγγάμως μαζί μὲ ἕναν ἐκπρόσωπο τοὺ ἄλλου φύλου συνοδοιπόρο στὸν δρόμο αὐτὸ (‘διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω.’, Α Κορ. 7,2:: ‘Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατος καὶ ὑπάρχει φόβος νὰ παρασυρθεῖ εἰς πορνείας, ἄς ἔχει ὁ καθένας τὴν γυναίκα του καὶ καθεμία ἄς ἔχει τὸν ἄνδρα της.’), εἴτε μόνος στὴν ἄγαμη ζωὴ τοῦ μοναχισμού (‘Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.’, Α Κορ. 7,8::‘Λέγω δὲ στοὺς ἁγάμους καὶ εἰς τὰς χήρας, ὅτι εἶναι καλόν καὶ συμφέρον δι' αὐτούς, ἐὰν μείνουν ὅπως ἐγώ, δηλαδὴ ἄγαμοι.’), μέχρι τελικῶς, μέσα στὴν χάρη τοῦ Θεοῦ (‘ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.’, Ιω. 1,17::‘ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια ἦλθαν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.’), νὰ ὑπερβεῖ μὲ ἀπάθεια τὰ σχήματα τοῦ κόσμου τούτου (‘οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.’, Γαλ. 3,28::‘δὲν ὑπάρχει ἄρσεν καὶ θήλυ, διότι ὅλοι σεῖς εἶσθε ἕνας νέος ἄνθρωπος, διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.’). Σὲ αὐτὴν τὴν πορεῖα του εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση νὰ ἔχει πάντα τὴν προσευχὴ στήριγμά του, ὁδηγὸ του καὶ καταφύγιο του, ὥστε νὰ προχωράει πρόθυμα, ἄφοβα καὶ σταθερὰ πρὸς τὰ ἐκεῖ ποὺ προορίζεται (‘γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.’, Μτ. 26,41::‘Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ μὴ περιπέσετε εἰς πειρασμόν, ποὺ θὰ σας βυθίση εἰς τὴν ἄρνησιν· τὸ μὲν πνεῦμα εἶναι πρόθυμον καὶ ἔχει ἀγαθὴν διάθεσιν, ἀλλ' ἡ ἀνθρώπινη σάρξ εἶναι ἀσθενὴς.’).

Πηγές

1. Ε΄ Ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.
2. Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου, ‘Περί ὁμοφυλοφιλίας’, Ἰούνιος 2013
3. Μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, ‘Ὁμοφυλοφιλὶα καὶ νέα τάξη πραγμάτων’, Σύναξη διαμαρτυρίας, 20 Ἰουνίου 2014, Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου Θεσσαλονίκης.
4. Ἐγκύκλιος τῆς Ἱεράς Συνόδου γιὰ τὴν Οἰκογένεια καὶ τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης, 12 Δεκεμβρίου 2013.
5. Ἐπιστολὴ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου στὸν ‘Υπουργὸ Δικαιοσύνης τῆς περὶ τοὺ συμφώνου συμβίωσης, 12 Ἰουνίου 2015.
6. Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ Συλλόγου Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ‘Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’, ‘Η ομοφυλοφιλία κάτω από το φως της Αγίας Γραφής’, 16 Ἰουνίου 2015.
7. ‘Να μοιραστώ μια ιστορία για την ομοφυλοφιλία;’ (Έξομολόγηση μιὰς πρώην ὁμοφυλόφυλης) στὸ www.pentapostagma.gr.
8. ‘ΗΠΑ: Οδυνηρές εμπειρίες παιδιών που μεγάλωσαν σε ‘οικογένειες’ ομοφυλόφιλων αποκαλύπτονται για πρώτη φορά στο δικαστήριο’, στὸ redskywarning.blogspot.
9. Ἄρθρα στὸ omofylofilia.gr.
10. Ἄρθρα στὸ www.kosmogonia.gr.
11. Τοῦ ἰδίου, Ἐκτρώσεις : Δικαίωμα ἤ Φόνος; Ὅλη ἡ ἀλήθεια.
12. ‘Ἠ μαρτυρία τῆς Gianna Jessen’, Ἀξιοπρόσεκτες Θέσεις καί Μαρτυρίες γιά τίς ἀμβλώσεις, ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2011, σσ. 35-41.
 

Πηγή: Ακτίνες

Οι Ιερές Μητροπόλεις Πειραιώς, Κυθήρων και Γόρτυνος προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του ομόφυλων ζευγαριών, καθώς και ο αρχιμανδρίτης Σαράντος Σαράντου, τρεις πρωτοπρεσβύτεροι, μια μοναχή, η «Εστία Πατερικών Μελετών», δυο δικηγόροι και 21 πολίτες στράφηκαν κατά του νόμου 4356/2015 που επέκτεινε το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια και ζητούν να ακυρωθεί ο επίμαχος νόμος ως αντισυνταγματικός και αντίθετος στον Αστικό Κώδικα (οικογενειακό δίκαιο και χρηστά ήθη). Επιπλέον, ζητούν η προσφυγή τους να εισαχθεί στην Ολομέλεια του ΣτΕ [..]

Συγκεκριμένα, οι Μητροπολίτες των τριών προαναφερθέντων Μητροπόλεων, Σεραφείμ Μεντζελόπουλος, Σεραφείμ Στεργιούλης και Ιερεμίας Φούντας καθώς και ο αρχιμανδρίτης Σαράντος Σαράντου, τρεις πρωτοπρεσβύτεροι, μια μοναχή, η «Εστία Πατερικών Μελετών», δυο δικηγόροι και 21 πολίτες στράφηκαν κατά του νόμου 4356/2015 που επέκτεινε το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια και ζητούν να ακυρωθεί ο επίμαχος νόμος ως αντισυνταγματικός και αντίθετος στον Αστικό Κώδικα (οικογενειακό δίκαιο και χρηστά ήθη). Επιπλέον, ζητούν η προσφυγή τους να εισαχθεί στην Ολομέλεια του ΣτΕ.

Αφορμή για τις προσφυγές στο ΣτΕ, αποτέλεσε η απόφαση του υπουργού Εσωτερικών με την οποία καθορίζεται ο τρόπος εγγραφής στα ληξιαρχεία των συμφώνων ελεύθερης συμβίωσης ομοφυλοφίλων ζευγαριών.

Όπως αναφέρουν επίσης στην προσφυγή τους, στην ίδια απόφαση υπάρχουν υποδείγματα, κατά κυνική και σκανδαλώδη πρόκληση του κοινού περί ηθικής και θρησκεία αισθήματος, της ληξιαρχικής πράξης «συμφώνου συμβίωσης με θρήσκευμα».
Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι η καθιέρωση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης ομοφυλοφίλων ζευγαριών, προσβάλλει τα κρατούντα στην Ελλάδα χρηστά ήθη, όπως αυτά καταγράφονται στο άρθρο 5 του Συντάγματος. Σύμφωνα με το επίμαχο άρθρο 5 του Συντάγματος, η ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας, κάθε άλλο παρά απεριόριστος είναι, αλλά υπόκειται στην υποχρέωση σεβασμού των χρηστών ηθών.

Ακόμη, οι Μητροπολίτες υποστηρίζουν ότι τα χρηστά ήθη συνιστούν νόμιμο συνταγματικό περιορισμό, περιορισμό εμποδίων και φραγμών στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, και προσθέτουν ότι ως χρηστά ήθη, νοείται η γενική και κοινή περί ηθικής αντίληψη του μέσου χρηστού και εχέφρονος ανθρώπου σε δεδομένο τόπο και χρόνο. Η παραβίαση των χρηστών ηθών συνδέεται και την προστασίας της οικογένειας όπως αυτή περιγράφεται στο Σύνταγμα και το οικογενειακό δίκαιο (Αστικός Κώδικας).

Επίσης, αναφέρουν ότι η ελληνική κοινωνία δεν αποδέχεται την ύπαρξη οικογενειακών σχέσεων μεταξύ συμβιούντων προσώπων που ανήκουν στο ίδιο φύλο, αλλά ούτε δέχεται την θεσμοθέτηση της νομικής εξισώσεως του συμφώνου συμβιώσεως μεταξύ ομοφυλοφίλων προσώπων, με την εν γάμω οικογένεια.

Πηγή: Κατάνυξις

Φτάσαμε στο σημείο που ο ελληνικός λαός παρακολουθεί βαθιά ανήσυχος στους τηλεοπτικούς δέκτες, τη χώρα να έχει κατακλυστεί από πρόσφυγες και μετανάστες σε ολόκληρη την επικράτειά της. Από τον βορρά μέχρι τον νότο, από τα μεγάλα αστικά κέντρα μέχρι τα μικρά συνοριακά χωριά, από τις εθνικές οδούς μέχρι τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, χιλιάδες άνθρωποι δείχνουν να έχουν εγκλωβιστεί, πασχίζοντας να συνεχίσουν το ταξίδι τους.

Για πολλούς Έλληνες αυτές οι εικόνες είναι ο «εφιάλτης», που φοβόντουσαν. Όχι φυσικά επειδή αντιπαθούν τους απελπισμένους ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν, φεύγοντας στην πλειοψηφία τους από «την κόλαση επί γης», που ονομάζεται Συρία. Η φιλοξενία των Ελλήνων είναι βαθιά ριζωμένη εδώ και αιώνες και αποδεικνύεται και αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Ο λόγος που τείνει να γίνει εφιάλτης, είναι ο πιθανός εγκλωβισμός αυτών των ανθρώπων στην Ελλάδα και οι αντίστοιχες επιπτώσεις που θα έχει για την ελληνική κοινωνική (και ίσως εθνική…) συνοχή. Κάτι για το οποίο, δυστυχώς πρωταρχικές και κυρίαρχες ευθύνες έχει η ελληνική κυβέρνηση. Και μετά όλοι οι υπόλοιποι…

Δυστυχώς, φαίνεται ότι το «παραμυθάκι» της ακροαριστερής ιδεοληψίας που επιβάλλει τα κράτη και τα έθνη να «ανοίξουν τις αγκάλες τους» στον οποιονδήποτε, από οπουδήποτε και σε οποιονδήποτε αριθμό κατέρρευσε μαζικά, κραυγαλέα και δυστυχώς απειλητικά για την ίδια την χώρα και τον λαό της. Το συγκεκριμένο παραμυθάκι με το οποίο δυστυχώς πολλοί επαγγελματίες «κινηματίες» πολιτικοί έχουν γαλουχηθεί, έγινε προσπάθεια να εφαρμοστεί συνειδητά και συντεταγμένα κατά τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην Ελλάδα.

Η πρώτη κίνηση της κυβέρνησης ήταν να καταργήσει τα Κέντρα Κράτησης, μετατρέποντάς τα σε Κέντρα Φιλοξενίας. Η συγκεκριμένη κίνηση έδωσε ένα απλό μήνυμα. «Ελάτε όλοι και δεν θα κρατηθείτε». Θα «φιλοξενηθείτε» έως ότου «αποφασίσετε» να «φύγετε». Δεν ήταν τίποτα άλλο από το «σύνθημα» για να αρχίσουν οι μαζικές ροές από τα παράλια της Τουρκίας. Ροές οι οποίες, όσο υπήρχε το προηγούμενο καθεστώς των Κέντρων Κράτησης, δεν παρατηρούνταν σε αυτόν τον βαθμό. Παρόλο που ο πόλεμος στην Συρία είχε ξεκινήσει από το 2011 και οι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες υπήρχαν στην Τουρκία ήδη από το 2013. Μαζικές ροές οι οποίες άρχισαν από την ημέρα που ανέλαβε η σημερινή κυβέρνηση και καταργήθηκαν τα Κέντρα Κράτησης, δηλαδή το 2015…

Ωστόσο, τα «εγκλήματα» συνεχίστηκαν και μετά, και συνεχίζονται μέχρι αυτές τις ώρες. Κάποιοι από την κυβέρνηση θεώρησαν ότι μπορεί να «βάζουν τους πάντες» στα σύνορα της Ευρώπης ανεξέλεγκτα και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είναι υποχρεωμένες να τους δέχονται εσαεί. Από πέρσι μέχρι φέτος μπήκαν στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, περίπου 1 εκατ. πρόσφυγες / μετανάστες. Και η ελληνική κυβέρνηση απλώς έδειχνε «βολεμένη», ικανοποιώντας των «αριστερίστικο ανθρωπισμό» της, στέλνοντας ταυτόχρονα τους πρόσφυγες στις «πλάτες των άλλων». Χωρίς κανέναν έλεγχο και κατά βαθιά παράβαση των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Μέχρι που κάποιες χώρες αποφάσισαν να σταματήσουν βίαια αυτές τις ροές, παραβιάζοντας ακόμα και την πρόσφατη απόφαση της ΕΕ που επιβάλλει να συνεχιστούν. Και ξαφνικά, «αλαφιασμένη» η ελληνική κυβέρνηση «θυμήθηκε» τη νομιμότητα και την «τήρηση των πρόσφατων συμφωνιών». Καταγγέλλοντας κυρίως την Αυστρία, αλλά και τις υπόλοιπες χώρες της βαλκανικής οδού.

Φυσικά δεν υπερασπίζομαι τους Αυστριακούς ή τους Σκοπιανούς. Σαφώς παραβιάζουν την πρόσφατη ευρωπαϊκή συμφωνία για το προσφυγικό. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ως Έλληνας ότι κάποιοι στην ελληνική κυβέρνηση έδωσαν την δυνατότητα στον «κάθε» Σκοπιανό και Τούρκο να αποφασίζει αν θα διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή της Ελλάδας ή όχι. Ή ότι μπορεί ο «κάθε» Αυστριακός να παίζει «κορόνα-γράμματα» την ελληνική εθνική ασφάλεια, επειδή κάποιοι στην Ελλάδα λόγω της ακραίας ιδεοληψίας και ανικανότητάς τους, του έδωσαν αυτήν την δυνατότητα.

Όσο για τους όψιμους υπερασπιστές της νομιμότητας των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που καταγγέλλουν τις κυβερνήσεις άλλων χωρών, να σημειώσω απλά ότι από τότε που ανέλαβαν την εξουσία παραβίαζαν κάθε σχετικό ευρωπαϊκό νόμο που διέπει το προσφυγικό. Κατά κραυγαλέα παραβίαση της συνθήκης Σένγκεν, δεν έκαναν τον παραμικρό έλεγχο για μήνες σε όσους κατέφθαναν στα ελληνικά νησιά και τους μετέφεραν με κάθε μέσο στα βόρεια σύνορα ώστε να φύγουν.

Σε πολλές περιπτώσεις δε, δεν έλεγχαν ούτε καν την ταυτότητα των ανθρώπων που κατέφθαναν. Ενώ δεν τηρούσαν ούτε καν την στοιχειώδη δέσμευση να διαχωρίζουν τους πρόσφυγες από τους παράτυπους μετανάστες και να εφαρμόζουν τον νόμο για τους δεύτερους. Τους έστελναν και αυτούς «με αεροπλάνα και βαπόρια» στα σύνορα ώστε να τους περάσουν στις άλλες χώρες με κάθε μέσο.

Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση που σήμερα μιλά για το «ιδεώδες των ευρωπαϊκών αξιών και κατάργηση των τοίχων», δεν πείθει κανέναν. Και ακόμα και οι Ευρωπαίοι φαινομενικοί υποστηρικτές της Ελλάδας στη διένεξη με την Αυστρία, μάλλον δείχνουν να επικροτούν σιωπηρά την αυστριακή συμπεριφορά. Διότι η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να μην κατάλαβε ότι «Ευρώπη χωρίς σύνορα», δεν σημαίνει χωρίς εξωτερικά σύνορα, αλλά χωρίς σύνορα μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών και κρατών. Και ότι δεν είναι δικαίωμα καμιάς χώρας να «φορτώνει» ανεξέλεγκτα τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να αναμένει κάποια στιγμή ότι η παραβίαση των «ευρωπαϊκών αξιών» μπορεί να γίνει και αμφίδρομα.

Μόνη λύση είναι η σχετική αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου που διέπει το προσφυγικό στην Ελλάδα. Έχοντας ως κύριο στόχο το να «περάσει το μήνυμα» ότι δεν θα μπορούν πλέον να μπαίνουν ανεξέλεγκτα και να περάσουν στις υπόλοιπες χώρες όποτε μπορέσουν και όποτε επιλέξουν. Αν αυτό δεν συμβεί, οι ανεξέλεγκτες ροές δεν θα σταματήσουν. Πρέπει οι πρόσφυγες που δικαιούνται πολιτικό άσυλο, να ελέγχονται έως ότου αυτό διαπιστωθεί νομικά. Και στη συνέχεια θα περνάνε στις άλλες χώρες, αν και εφόσον το επιθυμούν.

Οι υπόλοιποι που είναι παράτυποι μετανάστες, θα κρατούνται σε κάποιο Κέντρο Κράτησης, με όλες τις ανθρώπινες και ανεκτές συνθήκες που επιβάλλεται, έως ότου απελαθούν εθελοντικά ή υποχρεωτικά. Διότι αυτό προβλέπει τόσο το ελληνικό Δίκαιο όσο και το ευρωπαϊκό. Αυτό επιβάλλεται να γίνει άμεσα, διότι σύντομα η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί σε μια θέση που η οικονομική κρίση θα θυμίζει «μήνα του μέλιτος»…

Πηγή: Defence-point