Στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος βρέθηκε η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στις Η.Π.Α., για την οποία δόθηκε ευρύτατη δημοσιότητα από όλα τα Μ.Μ.Ε. Ο Ρωμαίος Ποντίφικας είχε πολλές επαφές και συναντήσεις με διάφορες ηγετικές προσωπικότητες, από τις οποίες ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνάντησή του με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. κ. Μπαράκ Ομπάμα, στον Λευκό Οίκο, ενώπιον του οποίου έκανε μια απίστευτη δήλωση, η οποία έκαμε «το γύρο του κόσμου». Την είδηση δημοσιοποίησε η ιστοσελίδα της εφημερίδος «Civic Tribune» (φύλλο 23-9-2015)
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 1η Οκτωβρίου 2015.
ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΝΕΑ ΦΡΙΚΤΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ
Στο επίκεντρο του παγκοσμίου ενδιαφέροντος βρέθηκε η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στις Η.Π.Α., για την οποία δόθηκε ευρύτατη δημοσιότητα από όλα τα Μ.Μ.Ε. Ο Ρωμαίος Ποντίφικας είχε πολλές επαφές και συναντήσεις με διάφορες ηγετικές προσωπικότητες, από τις οποίες ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνάντησή του με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. κ. Μπαράκ Ομπάμα, στον Λευκό Οίκο, ενώπιον του οποίου έκανε μια απίστευτη δήλωση, η οποία έκαμε «το γύρο του κόσμου». Την είδηση δημοσιοποίησε η ιστοσελίδα της εφημερίδος «Civic Tribune» (φύλλο 23-9-2015) (http://www.casarosada.gob.ar/informacion/actividad-oficial/26392-la-presidenta-se-reune-con-el-papa-francisco-en-ciudad-del-vaticano), την οποία «ανέβασαν» σε μετάφραση στα ελληνικά, διάφορες ελληνικές ιστοσελίδες.
Παραθέτουμε την είδηση όπως την μετέφερε ο έγκριτος δημοσιογράφος - τουρκολόγος και ομολογητής της Ορθοδοξίας κ. Ν. Χειλαδάκης: «“Κοράνι και Αγία Γραφή είναι το ίδιο”»!!!«Συγκεκριμένα ανέφερε (σ.σ. ο Πάπας) ενώπιον του προέδρου Ομπάμα και άλλων αξιωματούχων και επισήμων του Λευκού Οίκου τα ακόλουθα: ‘Ο Ιησούς Χριστός, ο Ιεχωβά, ο Αλλάχ. Αυτά είναι όλα τα ονόματα που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια οντότητα που είναι σαφώς η ίδια σε όλο τον κόσμο». Στη συνέχεια ο Πάπας εκφράζει την πεποίθησή του, ότι όλες οι θρησκείες μαζί σε μια από κοινού συνεργασία μπορούν να επιτύχουν μια άνευ προηγουμένου εποχή ειρήνης και ότι το μόνο που χρειάζεται για να επιτευχθεί μια τέτοια κατάσταση είναι ο σεβασμός κάθε άλλων πεποιθήσεων, γιατί είμαστε όλοι παιδιά του Θεού, ανεξάρτητα από την ονομασία που επιλέγουν οι διάφορες θρησκείες όταν τον επικαλούνται. Δήλωσε ακόμη ότι μπορούμε να επιτύχουμε θαυμαστά πράγματα στον κόσμο από τη συγχώνευση της πίστη μας, και ο χρόνος για ένα τέτοιο κίνημα είναι τώρα.
Οι παρά πάνω δηλώσεις του αιρεσιάρχη και καταληψία του σεβασμίου Πατριαρχείου της Δύσεως, που έγιναν με τον πλέον επίσημο τρόπο, στην πιο επίσημη θέση, στην πλανηταρχία, εκεί δηλαδή που παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις για ολόκληρη την ανθρωπότητα και σχεδιάζεται το μέλλον της, αποδεικνύουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι ο σημερινός Πάπας, δεν είναι απλά ένας αιρεσιάρχης, αλλά ο πιο ισχυρός κήρυκας της παγκοσμιοποίησης και της Πανθρησκείας. Με τις δηλώσεις αυτές, ουσιαστικά εξομοιώνει, ή μάλλον ταυτίζει τον Ιησού Χριστό με τον Ιεχωβά των Εβραίων και τον Αλλάχ των Μουσουλμάνων (και κατ’ επέκταση την Αγία Γραφή με το Κοράνιο και την Εβραϊκή Τορά), και καλεί τους πάντες σε μια συστράτευση για την συγχώνευση των τριών πίστεων, διότι τώρα έφθασε το «πλήρωμα του χρόνου».
Ωστόσο το ακόμη πιο τραγικό είναι το γεγονός, ότι παρόμοιες δηλώσεις έχουμε ακούσει δυστυχώς και από χείλη «Ορθοδόξων» πατριαρχών και αρχιερέων, ότι δήθεν «όλοι οι άνθρωποι τον ίδιο Θεό λατρεύουμε με διαφορετικό τρόπο», ότι «όλες οι θρησκείες είναι διαφορετικοί δρόμοι που οδηγούν στον ένα Θεό» και ως εκ τούτου «όλες προσφέρουν σωτηρία»! Έφθασαν μάλιστα να προσφέρουν και Κοράνια, για να επιβεβαιώσουν αυτές τις πλάνες τους!
Δεν γνωρίζουν άραγε τόσον ο Πάπας, όσον και οι αρχιερείς αυτοί ότι ο Ίδιος ο Κύριος δεν άφησε κανένα περιθώριο για δυνατότητα σωτηρίας έξω από τον Εαυτό του και την Εκκλησία του; Δεν διάβασαν ποτέ τον θεόπνευστο λόγο της Γραφής «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ.4,12); Ή τον λόγον του Κυρίου «εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού» (Ιωάν.14,6); Ο απόστολος Παύλος απέκλεισε κάθε ανθρώπινη δυνατότητα ανακαλύψεως και ενώσεως με το Θεό, αφού «ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν» και για τούτο «ευδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας» (Α΄Κορ.1,21). Αλλά και ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής του Κυρίου είναι κατηγορηματικός. Η μοναδική αληθής γνώση του Θεού είναι η αποκαλυφθείσα από τον Σαρκωμένο Λόγο Του, τον Λυτρωτή μας Ιησού Χριστό, τονίζοντας: «τις εστιν ο ψεύστης ει μη ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ εστιν ο Χριστός; Ούτός εστιν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν. Πας ο αρνούμενος τον υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει» (Α΄Ιωάν.2,22-23).
Το συμπέρασμα λοιπόν από όλα τα παρά πάνω είναι ότι ο Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός Οικουμενισμός, ο οποίος ξεκίνησε εδώ και αρκετές δεκαετίες με Διαχριστιανικούς και Διαθρησκειακούςς Διαλόγους, με Συνέδρια και Ημερίδες, με Διαθρησκειακές Συναντήσεις τύπου Ασίζης, με συμπροσευχές με μουλάδες, ραβίνους, βουδιστές, ινδουιστές και άλλους θρησκευτικούς αρχηγούς, κ.λπ. όχι μόνο δεν φθίνει και δεν αποδυναμώνεται, αλλά όλο και περισσότερο γιγαντώνεται. Μερικοί νομίζουν ότι ο Οικουμενισμός πέθανε μαζί με το τέλος των Διαλόγων, ίσως επειδή ταυτίζουν την αίρεση με τους Διαλόγους. Ωστόσο πέραν του γεγονότος ότι οι Διάλογοι δεν έχουν τερματιστεί επίσημα, αλλ’ απλώς στην παρούσα φάση έχουν βαλτώσει, χωρίς να γνωρίζουμε πως θα εξελιχθούν στο μέλλον, οι παρά πάνω οικουμενιστικές εκδηλώσεις όχι μόνο δεν απομειώνονται, αλλ’ απεναντίας πολλαπλασιάζονται, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο Οικουμενισμός άλλαξε προσωπείο μετά την αποτυχία των διαλόγων και σήμερα βρίσκεται στο ύψιστο σημείο της ακμής του και της δράσεώς του, ανενδοιάστως προπαγανδίζοντας την εωσφορική Πανθρησκεία. Το γεγονός επίσης ότι η ανθρωπότητα βαδίζει προς την Πανθρησκεία, που αποτελεί την τελική κατάληξη του Οικουμενισμού, σύμφωνα με τις προφητείες αγίων Γερόντων της εποχής μας, αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η μελλοντική πορεία του Οικουμενισμού δεν αναμένεται να είναι φθίνουσα, αλλά ανοδική.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Πηγή: Ακτίνες
Η λεγομένη «Ένωση Αθέων Ελλάδας» κατόρθωσε να «βάλει πόδι» και στο πολύπαθο Υπουργείο Παιδείας, εκμεταλλευόμενη την ανάδειξη αριστερής κυβερνήσεως με επίσημο αθεϊστικό προφίλ, προκειμένου, όχι απλά να εκθέσει τις απόψεις της, αλλά να απαιτήσει «εδώ και τώρα» την υιοθέτηση των αρχών της!
Εν Πειραιεί τ ὴ 28η Σεπτεμβρίου 2015
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΗΣ «ΕΝΩΣΗΣ ΑΘΕΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ»
Η λεγομένη «Ένωση Αθέων Ελλάδας» κατόρθωσε να «βάλει πόδι» και στο πολύπαθο Υπουργείο Παιδείας, εκμεταλλευόμενη την ανάδειξη αριστερής κυβερνήσεως με επίσημο αθεϊστικό προφίλ, προκειμένου, όχι απλά να εκθέσει τις απόψεις της, αλλά να απαιτήσει «εδώ και τώρα» την υιοθέτηση των αρχών της!
Εν μέσω του θέρους και του «θερμού» πολιτικού και κοινωνικού «κλίματος», που βιώνει η πατρίδα μας, οι άθεοι, μια ασήμαντη μειοψηφία, βρήκαν την ευκαιρία να απαιτήσουν και να επιβάλουν τις δοξασίες και αρχές τους στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Στην εφημερίδα «Η ΑΞΙΑ» (φύλλο 14-8-2015) δημοσιεύτηκε άρθρο με θέμα: «ΕΝΩΣΗ ΑΘΕΩΝ: ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ». Σύμφωνα με αυτό, ομάδα αθέων έγιναν δεκτοί από τον προηγούμενο Αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας κ. Τ. Κουράκη και εξέθεσαν τα αιτήματά τους. Σύμφωνα με το ανακοινωθέν της Ένωσης Αθέων: «Σημαντικό μέρος της συνάντησης αποτέλεσε η συζήτηση για τα προβλήματα που απορρέουν από την τελευταία εγκύκλιο για την απαλλαγή από το ομολογιακό μάθημα των θρησκευτικών καθώς και από την αναγραφή του θρησκεύματος στα απολυτήρια και στα δελτία μαθητών, η οποία εξακολουθεί να γίνεται λόγω άρνησης συμμόρφωσης με την σχετική (ΑΡ.77Α/2002-ΑΠ:1143Α/25/06/2002) Απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, θέματα για τα οποία ο υπουργός εξέφρασε την πρόθεσή του να επιλυθούν το συντομότερο δυνατόν».
Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, δεν ήταν μόνο το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών και ο χαρακτήρας του, καθώς και η αναγραφή του θρησκεύματος στους τίτλους σπουδών. «Οι εκπρόσωποι των αθέων ζήτησαν επίσης μέσω υπομνήματος που κατέθεσαν, την κατάργηση αγιασμών, εκκλησιασμών, εικόνων στα σχολεία, της αναφοράς των Τριών Ιεραρχών, αλλά και του ιδίου του μαθήματος των Θρησκευτικών σε δημοτικό και γυμνάσιο, προτείνοντας την αντικατάστασή του με μάθημα φιλοσοφίας των θρησκειών μόνο σε μια τάξη του Λυκείου, με αμερόληπτη παρουσίαση όλων των θρησκευμάτων καθώς και της αθεϊστικής προσέγγισης»! Επίσης ζήτησε και τη διευθέτηση ενός άλλου «φλέγοντος προβλήματος», την κατάργηση της αεροπορικής μεταφοράς του Αγίου Φωτός, το Μεγάλο Σάββατο, με «έξοδα του Ελληνικού Δημοσίου», για λόγους … οικονομίας. Επίσης απαίτησαν όπως «η χρηματοδότηση των θρησκευτικών οργανισμών θα πρέπει να γίνεται από τους ίδιους τους θρησκευτικούς οργανισμούς για τις υποθέσεις τους», υπονοούντες προφανώς την κατάργηση της μισθοδοσίας του κλήρου από το κράτος, αγνοώντας ότι στην περίπτωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας η μισθοδοσία του κλήρου είναι συμβατική υποχρέωση του κράτους για την περιουσάι της Εκκλησίας που απαλλοτρίωσε, ή δήμευσε.
Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στην φύση και στη δράση του αθεϊσμού. Άλλωστε δεν είναι καινούργια αυτά τα αιτήματα, αλλά παμπάλαια, τα οποία ανάγονται ως την … Γαλλική Επανάσταση! Ο αθεϊσμός θέλει να παρουσιάζεται με ένα διαφορετικό προσωπείο από αυτό που είναι. Θέλει να παρουσιάζεται ως ένας φιλελεύθερος ανθρωπισμός, ο οποίος αποζητά να ελευθερώσει τον επί αιώνες «καταπιεσμένο» από την πίστη στο Θεό άνθρωπο. Να εκφράσει και να προστατέψει τον άνθρωπο από αυτή τη πίστη, την οποία θεωρεί «ανασταλτικό παράγοντα προόδου» και «ανασταλτικό παράγοντα χαράς της ζωής», «χίμαιρα μιας ανύπαρκτης μελλοντικής ευτυχίας» και «απωθητικό της επιστήμης, η οποία μόνη αυτή μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα του ανθρώπου και να του χαρίσει την ευτυχία». Θέλει να δείξει πως, μόνο ο αθεϊσμός, σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο, τις ελευθερίες του και τα δικαιώματά του και πως μόνο αυτός εκφράζει τη δημοκρατία, την οποία δήθεν καταπατεί η πίστη στο Θεό και η θρησκεία.
Όπως έχουμε αποδείξει κατ’ επανάληψη σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας, ο αθεϊσμός είναι βαθύτατα συνυφασμένος με την πλέον στυγνή ανελευθερία και την πλέον ωμή καταπάτηση των ανθρωπίνων ελευθεριών και δικαιωμάτων. Υπενθυμίζουμε τα εκατομμύρια των θυμάτων της Γαλλικής Επανάστασης με τα επίσης πολλά εκατομμύρια θύματα των δύο Παγκοσμίων Πολέμων, με ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές, που ξεκίνησαν σε ευρωπαϊκό έδαφος και εξελίχθηκαν παγκοσμίως. Υπενθυμίζουμε επίσης τον άθεο μαρξιστικό «παράδεισο», που επιβλήθηκε διά της βίας στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και εγκαθίδρυσε επί εβδομήντα χρόνια ένα άνευ προηγουμένου καταπιεστικό και τυραννικό καθεστώς και επιδόθηκε σε ένα πρωτοφανή διωγμό κατά της Εκκλησίας, στέλνοντας στα κάτεργα της Σιβηρίας και σφάζοντας αθώους ανθρώπους, που το μόνο «αμάρτημά» τους ήταν ότι ομολογούσαν την ορθόδοξη πίστη τους. Με τους μετριότερους υπολογισμούς τα θύματα του μαρξιστικού «παραδείσου» τον 20ο αιώνα ξεπέρασαν τα 100.000.000! Και γενικά μπορούμε να πούμε ότι η ευρωπαϊκή ιστορία, στην οποία κυριάρχησε ο άθεος ευρωπαϊκός Ουμανισμός από τον 18ον αιώνα μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συνεχές θέατρο πολεμικών συγκρούσεων και γενοκτονιών με εκατόμβες αθώων θυμάτων.
Όλα αυτά θέλει να τα αγνοεί η «Ένωση Αθέων», η οποία εκπροσωπούσα μια χούφτα ανθρώπων συνειδητά αθέων, έχει την αξίωση να ικανοποιηθούν τα αιτήματά της σε βάρος των δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού. Θέλει να αγνοεί επίσης, ότι το δημοκρατικό μας Σύνταγμα και οι νόμοι της Πολιτείας μας έχουν μεριμνήσει να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των μειοψηφιών. Εν προκειμένω, τα παιδιά των αλλοθρήσκων και αθέων, με μια απλή υπεύθυνη δήλωση των γονέων, ή κηδεμόνων τους απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών, όπως επίσης από την πρωινή Προσευχή, τον αγιασμό, τον εκκλησιασμό και κάθε άλλη σχολική εκδήλωση θρησκευτικού περιεχομένου. Στους τίτλους σπουδών αναγράφεται το θρήσκευμα, ή ο αθεϊσμός, που δηλώνουν οι γονείς ή οι κηδεμόνες των μαθητών. Που λοιπόν καταπατώνται τα δικαιώματα των αθέων; Ασφαλώς πουθενά!
Ωστόσο όπως πληροφορούμεθα από το διαδίκτυο, «στην πρώτη της συνέντευξη ‘Στο Κόκκινο’ η αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας κ. Σία Αναγνωστοπούλου αναφέρθηκε και στο ζήτημα των απαλλαγών από τα Θρησκευτικά απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου. Η κ. Αναγνωστοπούλου προανήγγειλε αλλαγή του καθεστώτος κρίνοντας ως λανθασμένη την πρόβλεψη της ισχύουσας εγκυκλίου για την αναφορά σε Υπεύθυνη Δήλωση του κηδεμόνα ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος. Ανέφερε σχετικά η Αναπληρώτρια Υπουργός, ότι ‘δεν πρέπει να δηλώνει κανείς σε δημόσιο έγγραφο τι είναι, ή τι δεν είναι. Θα πρέπει να δηλώνει ένας γονιός ότι θα ήθελε το παιδί του να μην κάνει Θρησκευτικά’ χωρίς καμία αναφορά θετική ή αρνητική στο θρήσκευμα. Κατέληξε μάλιστα λέγοντας ότι ‘κακώς δεν το αλλάξαμε ως τώρα, θα το αλλάξουμε’»! Ωστόσο δεν κάνει τον κόπο η Αξιότιμος κ. Υπουργός να διαβάσει, ότι η ισχύουσα Εγκύκλιος Λοβέρδου, (23.1.2015), αναφέρει ρητά ότι στην υπεύθυνη δήλωση «θα αναφέρεται, ότι ο μαθητής δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος…χωρίς να είναι υποχρεωτική η αναφορά του θρησκεύματος, εκτός αν το επιθυμεί». Απομένει να δούμε και την ικανοποίηση και των άλλων απαιτήσεων των αθέων!
Εις ό,τι αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως σχέσεις συναλληλίας, είναι καθορισμένες από το ισχύον Σύνταγμά μας και προσδιορίζουν με ακρίβεια τους απόλυτα διακριτούς ρόλους Εκκλησίας και Πολιτείας. Επομένως κανένας υπουργός δεν μπορεί να τις τροποποιήσει, παρά μονάχα η ειδική Εθνική Αντιπροσωπία, (Συντακτική Βουλή) και πάντοτε επί τη βάσει του ιδίου του Συντάγματος. Επίσης η παιδεία μας σύμφωνα με το Σύνταγμα έχει ως βάση την ελληνορθόδοξη Παράδοση και για να αλλάξει ο ελληνορθόδοξος χαρακτήρας της θα πρέπει να υπάρξει συνταγματική αναθεώρηση.
Όσον αφορά στη μεταφορά του Αγίου Φωτός «με έξοδα του Ελληνικού Δημοσίου», θέλει να αγνοεί η «Ένωση Αθέων», ότι εδώ και οκτώ χρόνια δεν υπάρχει κρατικός αερομεταφορέας στη χώρα μας. Η μεταφορά γίνεται με την ευγενική προσφορά της ιδιωτικής αεροπορικής εταιρείας AEGEAN, με τροποποίηση απλά του δρομολογίου της! Που βλέπουν λοιπόν την δήθεν επιβάρυνση του ελληνικού λαού για τη μεταφορά του Αγίου Φωτός; Και εν πάσει περιπτώσει, ποιος τους κατέστησε διαχειριστές του δημοσίου χρήματος;
Έχουμε τονίσει για πολλοστή φορά, ότι το πρόβλημα των διαχρονικά αθέων δεν είναι οι παραπάνω «λεπτομέρειες», αλλά το απύθμενο σατανικό μίσος τους κατά του Θεού. Ακούν για Θεό και δαιμονίζονται! Δεν αρκούνται να αποκηρύσσουν το Θεό και κάθε θρησκευτική πρακτική στον εαυτό τους και την οικογένειά τους, αλλά επιζητούν να αποστερήσουν και από τους πιστούς τις θρησκευτικές ελευθερίες του δημόσιου και κοινωνικού βίου, που δικαιούνται να έχουν ως ισότιμοι πολίτες αυτής της χώρας! Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού θέλει η πίστη του στο Θεό να είναι φανερή, να μην είναι «ιδιωτική υπόθεση», όπως θέλουν οι άθεοι, αλλά να έχει προεκτάσεις και στην κοινωνική και εθνική ζωή. Κανένας άλλος δεν έχει θέσει τέτοια «προβλήματα» στην ελληνική κοινωνία, παρά μόνον οι λιγοστοί άθεοι! Αυτός είναι ο «σεβασμός» τους προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τα οποία «κόπτονται»! Αυτή είναι η «δημοκρατική τους ευαισθησία», η οποία εξαντλείται στην ικανοποίηση των δικών τους ιδεοληψιών! Άλλωστε η ιστορία του σύγχρονου αθεϊσμού έχει να μας διδάξει πολλά, για τις «δημοκρατικές ευαισθησίες» και τον «σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» από μέρους των αθεϊστών στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και στην σημερινή Βόρεια Κορέα!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Ο ιατρός Στόϊαν Αδάσεβιτς είναι μοναδικός γυναικολόγος στην Σερβία, ο οποίος δημοσίως ομολόγησε ότι η έκτρωση είναι φόνος, διά τον οποίον ευθύνονται τόσον ο ιατρός, όσον και η μητέρα. Εκυκλοφόρησε δε και βιβλίο με τίτλο «Η αγιότης της ζωής», με συλλογή των άρθρων του περί της ενδομητρίου παιδοκτονίας.
Η συνέντευξη του δημοσιευθείσα εις την «Ορθοδοξίαν» (περιοδικόν της Σερβικής Εκκλησίας), συγκλονίζει τόσο με την ειλικρίνεια της, όσο και με το περιεχόμενο της. Το πλέον αρμόζον όνομα αυτής της συνεντεύξεως θα ήτο – μία δημοσία εξομολόγησις και η μετάνοια! Παραθέτομε ένα μέρος αυτής της πολυτίμου μαρτυρίας:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποια ήταν η στιγμή, που καταλάβατε ότι εκτελών την έκτρωση, φονεύετε το ανθρώπινον ον;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είμαι ιατρός, γνωρίζω τις πράξεις μου, είμαι ένοχος δι’ όλες τις φρικαλεότητες που έκανα εργαζόμενος ως γυναικολόγος και είμαι υποχρεωμένος να μαρτυρήσω, να αφυπνίσω, να προειδοποιήσω ότι η διακοπή της εγκυμοσύνης ουσιαστικώς είναι φόνος του αγεννήτου ανυπεράσπιστου παιδιού. Εις τις οριζόμενες υποχρεώσεις της εργασίας μου ήσαν και οι νόμιμες αμβλώσεις. Τότε δεν εγνώριζα ότι πράττω φόνο, τώρα, όμως, υποστηρίζω και γνωρίζω ότι η αμαρτία μου ενώπιον του Θεού είναι μεγάλη. Εις το Πανεπιστήμιον εδιδάχθηκα ότι το παιδί είναι ζωντανόν, μόλις γεννηθή με το πρώτον του κλάμα. Προ του κλάματος υπάρχει μόνον ως ένα των οργάνων της μητέρας του: ως ένα δόντι, ως ένα νεφρό, ως η σκωληκοειδής απόφυσις.
Έκανα από 48.000 έως 62.000 εκτρώσεις! Αυτό είναι ως να έχω εξαφανίσει μία ολόκληρη πόλη. Το Βελιγράδι έχει τόσα νοσοκομεία και αρκετές ιδιωτικές κλινικές, ένθα γίνονται οι εκτρώσεις! Εις τα τέλη της δεκαετίας του ’80 ενεφανίσθη το υπερηχογράφημα με την διαγνωστική του δυνατότητα και μου έφερε πολλές εκπλήξεις. Είδα το έμβρυο, τους κτύπους της καρδιάς του, τις κινήσεις, το άνοιγμα του στόματος του˙ εις τα μεγαλύτερα έμβρυα παρετήρησα το «πιπίλισμα» του αντίχειρος˙ το έμβρυο εσκέπτετο και ησθάνετο, διότι αντέδρα στους βαθείς διαπεραστικούς ήχους επιταχύνων τις κινήσεις του. Και ύστερα από 4-5 λεπτά, όσον διαρκεί η άμβλωση, το έμβρυο αυτό, αυτό το ίδιο, ανθρώπινο ον, κείται τεμαχισμένο μεταξύ των εργαλείων στο τραπέζι.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε επαύσατε να κάνετε εκτρώσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Αυτό που θα σας διηγηθώ τώρα, είναι οχληρό και πάρα πολύ επίπονο, αλλά δεν είναι δυνατό να ωραιοποιούμε κάτι, το οποίον αφ’ εαυτού είναι φρικτόν. Προς θλίψη και δυστυχία μου το 1988 έκανα την άβλωση εις μία προχωρημένη εγκυμοσύνη των 4,5 μηνών. Κατά την διάρκεια αυτής της εγχειρήσεως, της οποίας τις λεπτομέρειες δεν ημπορώ να περιγράψω άνευ ταραχής, φρικιών ανεκάλυψα τον φονέα εντός μου. Μία εγχείρηση, η οποία έπρεπε να είναι μία πράξη ρουτίνας, μετετράπη εις ένα πραγματικό εφιάλτη. Με την πρώτη κίνηση του θλάστου έβγαλα το χεράκι και το έρριξα επάνω στο τραπέζι των εργαλείων. Ιδού – το νεύρον του χεριου έπεσεν στην άκρη της κομπρέσσας βρεγμένης με το ιώδιο. Το ιώδιο ερέθισε το νεύρο και το μικρούλικο χεράκι άρχισε να συσπάται. Με την επόμενη κίνηση έβγαλα το πόδι. Και συνέβη το ίδιο – τώρα έτρεμε και εσυσπάτο το πόδι. Κάτι όμοιον δεν μου είχε συμβή ποτέ πριν˙ ύστερα προσεπάθησα με τον θλάστη να συλλάβω και την καρδιά, η οποία ακόμη εκτύπα και υπό τον θλάστη έκανε σπασμούς ολοέν και αργότερον… και αργότερον και επί τέλους έπαυσε.
Τότε εσυνειδητοποίησα ότι έπραξα φόνο, ότι εθανάτωσα τον άνθρωπο. Η γυναίκα αιμορραγεί πολύ, η ζωή της εκινδύνευε. Προσηυχήθηκα: «Κύριε, βοήθησε με να σώσω αυτήν την γυναίκα και τιμώρησε εμένα!». Έκτοτε ποτέ μου δεν επανέλαβα όμοια πράξη. Έτυχε η νέα μου γνώση να συμπίπτη με την άποψη της Εκκλησίας – ότι το έμβρυο είναι ζωντανόν ήδη από την σύλληψη του, δηλαδή από την στιγμή της γονιμοποιήσεως του ωαρίου.
Η ενδομήτρια παιδοκτονία είναι πολύ μεγαλύτερη και βαρύτερη αμαρτία από τον απλούν φόνον, επειδή το έμβρυο εντός της μήτρας είναι αδύναμο να αμυνθή, ενώ δεν πταίει για τίποτε˙ μόνον εκείνο είναι άνευ του προσωπικού πταίσματος εις όλον το ανθρώπινο γένος, διότι δεν εγεννήθη καν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Διά το πως θα χρησιμοποιηθούν τα έμβρυα, τα εκτρωθέντα κατά την διακοπή της εγκυμοσύνης —τόσο την φυσική όσον και την τεχνητώς προκαλούμενη— δεν χρειάζεται η άδεια της μητέρας του εμβρύου; Ποια είναι η τύχη αυτών των τεμαχισμένων μικροσκοπικών σωμάτων;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Σπανίως διερωτάται κανείς, τι συμβαίνει με αυτά τα έμβρυα εις τα νοσοκομεία μας. Εις την χώρα μας κανείς δεν ανακοινώνει και δεν δημοσιεύει πληροφορίες αυτού του είδους. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες βάσεις για την επιστημονικο-ερευνητική εργασία και για την χρήση αυτών των εμβρύων στην φαρμακευτική βιομηχανία, διότι αυτό είναι εξαιρετικώς δαπανηρό. Και προς το παρόν, όσον γνωρίζω, δεν υπάρχουν καν οι συνθήκες για την εμπορευματοποίηση. Εις ημάς αυτά τα έμβρυα αντιμετωπίζονται ως ιατρικό απόβλητο. Εναποτίθενται εις τους μαύρους σάκκους, μαζί με τα λοιπά όργανα τα απομείναντα από διαφόρους εγχειρήσεις στους ενήλικες ασθενείς και καίγονται όλα ως απόβλητα.
Ως κοινωνία είμεθα υποχρεωμένοι να προστατεύουμε το παιδί ιατρικώς, ηθικώς, δικαστικώς και νομικώς, διότι πρέπει να έχη όλα τα δικαιώματα, τα οποία έχει ένας ενήλικας. Αυτό είναι το καθήκον μας προς όλα τα μέλη της κοινωνίας μας.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Υπάρχει η ακριβής στατιστική πληροφορία περί του αριθμού των διαπραττομένων εκτρώσεων εις την Σερβία;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είναι αδύνατον να υπάρχη ένα τέτοιο είδος της στατιστικής και όλες οι σχετικές πληροφορίες είναι ψευδείς. Η μία στατιστική μας ενημερώνει ότι έχομε 120.000 αμβλώσεις τον χρόνο, η άλλη στατιστική μας ενημερώνει ότι αυτός ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος – 420.000 αμβλώσεις τον χρόνο. Εγώ θεωρώ ότι εις ένα γεννημένο παιδί αντιστοιχούν 25 αμβλώσεις.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τι άποψη έχετε για το ζήτημα της αντισυλλήψεως;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Η αντισύλληψη σημαίνει το πράττειν εναντίον της συλλήψεως. Την ταξινομώ σε τρία είδη: Το πρώτο είδος είναι η εγκράτεια και είναι επιτετραμμένο˙ το δεύτερο είδος είναι η ικανοποίηση της ορμής άνευ εκσπερματώσεως και δεν είναι επιτετραμμένο˙ το τρίτον είδος είναι σατανικό και δίδει την δυνατότητα της εφαρμογής μιας ολοκλήρου σειράς στην ουσία αμβλωτικών μέσων….
Υπάρχουν πολλές απληροφόρητες γυναίκες, οι οποίες αφελώς υιοθετούν την κοινή ανεύθυνη στάση απέναντι στο ζήτημα αυτό. Είδατε τα μέσα ενημερώσεως, τα γυναικεία περιοδικά, τις εκπομπές – και ακούσατε κάπου η ποτέ κανένα λόγο εναντίον των εκτρώσεων, των αντισυλληπτικών μέσων και της εξωσωματικής γονιμοποιήσεως;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τι είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Το έχω κάνει και αυτό. Υποστηρίζω ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι κακό. Γονιμοποιούνται περισσότερα ωάρια, ενίοτε 10, 20 και παραπάνω, γίνεται διαφοροποίηση και θανατώνεται πάν περισσευούμενο έμβρυο, για να διευκολυνθή η επιβίωση το πολύ τριών εμβρύων. Εάν ληφθούν περισσότερα από τα τρία, τότε είναι ανάγκη να μειώσουμε τον αριθμό των, διότι η μήτρα δεν θα αντείχε την κυοφορία.
Πηγή: Αγάπη εν Χριστώ, Άγιος Δημητρίος Κουβαρά
Οἱ τραγικὲς ἐξελίξεις στὸ Μικρασιατικὸ μέτωπο, ἡ ἀλλαγὴ τῶν προσανατολισμῶν καὶ τῆς πολιτικῆς ἔναντι τῶν Κεμαλικῶν ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις, εἶχαν σὰν ἀποτέλεσμα νὰ ὑπογραφεῖ ἡ συνθήκη ἀνακωχῆς τῶν Μουδανιῶν, μὲ τὴν ὁποία ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς διατάχθηκε νὰ ἐκκενώσει ὄχι μόνο τὴν Ἰωνία, ὅπου ἐκεῖ πλέον γραφόταν ὁ ἐπίλογος μίας παρουσίας αἰώνων, ἀλλὰ μέσα σὲ 15 μέρες καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη, ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχαν μεγάλες στρατιωτικὲς δυνάμεις του καὶ εὔρωστο ἑλληνικὸ στοιχεῖο. Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἀνέφερε σὲ σχετικό του τηλεγράφημα τὰ ἑξῆς: «Ἀνακοινώσατε, παρακαλῶ τηλεγράφημα εἰς πληρεξουσίους Θράκης. Ἀνατολικὴ Θράκη ἀπωλέσθη ἀτυχῶς δι’ Ἑλλάδα καὶ ἐπανέρχεται εἰς ἄμεσον κυριαρχίαν Τουρκίας…. Ἐπὶ πλέον ὑποχρεούμεθα νὰ ἐκκενώσωμεν ἀπὸ τοῦδε Θράκην. Ὁλόκληρος προσπάθειά μου στρέφεται πὼς χάνοντες Θράκην νὰ σώσωμεν ἐν μέτρω δυνατῶ Θράκας…. Ὅσον τραγικὸν καὶ ἂν εἶνε, ἀνάγκη Θράκες νὰ ἐγκαταλείψωσιν τὴν γῆν, ἢν τόσων αἰώνων κατοικούσιν αὐτοὶ καὶ πρόγονοί των, δὲν ὑπάρχει ἄλλο μέσον σωτηρίας δι’ αὐτούς ….».
Στὶς 30 Σεπτεμβρίου τοῦ 1922 ὁ ἀναπληρωτὴς τοῦ γενικοῦ διοικητῆ Θράκης Κ. Γεραγᾶς ἀνέλαβε καὶ ἐπίσημα νὰ συντονίσει τὸ ἔργο τοῦ ξεριζωμοῦ τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, ποὺ ἀφοροῦσε πάνω ἀπὸ 200.000 Ἕλληνες, ἐνῶ τὸ στρατηγεῖο τῆς στρατιᾶς Θράκης ἔφυγε ἀπὸ τὴ...
Ραιδεστὸ καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴν Ἀλεξανδρούπολη τὴν 9/10/1922.
Μέχρι τὰ μέσα Ὀκτωβρίου τοῦ 1922 εἶχαν ἐκκενωθεῖ ἱστορικὰ κέντρα, ἡ Σηλυβρία, ἡ Ἡράκλεια, ἡ Ραιδεστός, τὰ Γανόχωρα, οἱ Σαράντα Ἐκκλησιές, ἡ Ἀδριανούπολη. Ἕνα μήνα ἀργότερα, τὸ Νοέμβριο τοῦ 1922, ἔφευγαν καὶ οἱ 25.000 Ἕλληνες τῆς Καλλίπολης, ἐνῶ τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο τῆς Τσατάλτζας καὶ ἕνα μεγάλο ποσοστὸ τοῦ νομοῦ τῆς Κωνσταντινούπολης ἀναχώρησε τὸ 1924, σύμφωνα μὲ τὰ προβλεπόμενα ἀπὸ τὴν ἑλληνοτουρκικὴ συνθήκη ἀνταλλαγῆς τῶν πληθυσμῶν.
Ὁ Ἔρνεστ Χέμινγουεϊ ἀνταποκριτὴς τότε στὴν περιοχὴ γράφει τὰ ἑξῆς: «Σὲ μία συνεχῆ, ἐξαντλητικὴ πορεία, οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης ἔχουν κατακλύσει τοὺς δρόμους ποὺ ὁδηγοῦν στὴ Μακεδονία... Μόνο ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Θράκη πρέπει νὰ ἀπομακρυνθοῦν 250.000 χριστιανοὶ πρόσφυγες…. Ἡ μεγαλύτερη ὁμάδα διαβαίνει τοῦ ποταμὸ Ἔβρο (Μαρίτσα) ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη καὶ εἶναι μήκους 20 μιλίων. Εἴκοσι μίλια ἀραμπάδες, ποὺ τοὺς σέρνουν ἀγελάδες καὶ βόδια μὲ λασπωμένα πόδια, ἐνῶ δίπλα τους βαδίζουν ἐξαντλημένοι ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά…. Ἐγκατέλειψαν ὅλοι τὰ σπίτια τους, τὰ χωριὰ καὶ τὰ χωράφια τους καὶ προστέθηκαν στὸ ποτάμι τῶν προσφύγων μόλις ἔμαθαν ὅτι ἔρχονται οἱ Τοῦρκοι …. Πρόκειται γιὰ πορεία πρὸς τὸ ἄγνωστο σιωπηλῶν ἀνθρώπων….».
Ἡ ἀπώλεια τῆς ἀνατολικῆς Θράκης, ἐπισφραγίστηκε μὲ τὴ συνθήκη τῆς Λωζάννης, ὅπου στὶς 30 Ἰανουαρίου 1923 ὑπεγράφη ἡ Ἑλληνοτουρκικὴ σύμβαση καὶ τὸ πρωτόκολλο «περὶ ἀνταλλαγῆς τῶν ἑλληνικῶν καὶ τουρκικῶν πληθυσμῶν».
Ἐκεῖ ἡ κεμαλικὴ Τουρκία ζήτησε τμῆμα τῆς δεξιᾶς πλευρᾶς τοῦ Ἔβρου καὶ δημοψήφισμα γιὰ τὴ (Δυτικὴ) Θράκη, λαμβάνοντας τελικὰ τὸ Καραγάτς, ἡ ὁποία εἶχε ξαναπάρει τὸ ἑλληνικό της ὄνομα Ὀρεστιάδα, ἀπὸ τὸν Ὀρέστη ποὺ λούστηκε ἐκεῖ γιὰ νὰ ἐξαγνιστεῖ ἀπὸ τὸ ἔγκλημα ποὺ εἶχε διαπράξει, μὴ γνωρίζοντας ὅτι ἐκεῖ θὰ σημειωθεῖ ἕνα ἄλλο ἔγκλημα!
Ὁ Βενιζέλος στὶς θέσεις τῆς κεμαλικῆς ἡγεσίας γιὰ τὸ Καραγὰτς θὰ ἀπαντήσει ὅτι ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση δέχεται τὶς τουρκικὲς προτάσεις καὶ ἔτσι ἡ περιοχή, τὸ Καραγὰτς καὶ τὰ χωριὰ Μπόσνα καὶ Δεμιρδέσι, παραδόθηκαν στὴν Τουρκία, γράφοντας τὸν ἐπίλογο τῆς ἀπώλειας τῆς ἀνατολικῆς Θράκης. Θὰ ἦταν βεβαίως σημαντικὸ καὶ χωρὶς καμία δόση ὑπερβολῆς -ποιὸς μπορεῖ ἄλλωστε νὰ τὸ ἀμφισβητήσει- νὰ ἀναφέρουμε ὅτι τὸ ἐπαπομείναν μέρος τῆς Θράκης, παραμένει σήμερα στὸ ἴδιο πεδίο ἐγκατάλειψης. Ὅπως συνέβη τὸ 1922. Τότε τὸ ἐνίωσαν οἱ πρόγονοί μου, ἐγκαταλείποντας τὴν Ἀδριανούπολη καί τὴν Ὀρεστιάδα, τώρα τὸ νιώθουμε καὶ ἐμεῖς, ἐλπίζοντας καὶ εὐχόμενοι βεβαίως νὰ μὴν ἔχουμε τὴν ἴδια τύχη μὲ αὐτούς...
«Ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι, σκόρπιοι εις τα βουνά και εις τα σπήλαια΄ το δημόσιο είναι πλακωμένο από δύο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητείτε οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη εις τους Αγγλους δανειστάς΄ ανάγκη να την ελευθερώσομε με την ίδια απόφαση ως θα την ελευθερώσομε και από τα άρματα του Κιουτάγια [Κιουταχή] και του Αιγύπτιου [Ιμπραήμ]. Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι΄προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου και των δακρύων παρά άλλο. Ο Θεός μου το ’δωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάσει […]
»Ως οι παλαιοί ήρωες ή βασιλείς της Ελλάδος πρέπει να φυτεύομε δένδρα, ν’ ανοίγομε δρόμους, να παλεύομε με τα θηρία του δάσους, να δέσομε την κοινωνία μας με νόμους σύμφωνους προς το έθνος μας΄ ούτε οπίσω ούτε εμπρός του καιρού μας΄ μη μου ζητείτε ζωγραφιές πολύτιμες εις οικοδόμημα ακόμη ατελείωτο. Μέτρο μας και άστρο εις δεινά ελληνικά θεραπεία ελληνική. Με το στόμα μας, όχι ως οι χειρουργοί της Ευρώπης κόφτοντες, αλλά με το στόμα μας να βυζαίνομε το έμπυο της πατρίδας μας διά να την γιάνομε […]
»Ενα μόνο φοβούμαι πολύ και με δέρνει υποψία, τρέμω την απειρία σας. Αν η νέα κυβέρνηση τύχει να συγκρουσθεί με συμφέροντα ξένων δυνάμεων –επειδή κάθε τόπος έχει χωριστά το μυστήριο της ζωής του, τον νόμο της ευτυχίας του– αν πλανεθεί ο ελληνισμός και σηκώσει σκοτάδι μεταξύ μας ώστε εσείς να μη διαβάζετε εις την καρδίαν μου, θολωθούν και εμένα οι οφθαλμοί, ποιος ξεύρει; Πού θα πάμε; Τι θα γενούμε;» -Ιωάννης Καποδίστριας, Κυβερνήτης της Ελλάδος.
Τα σημειώνει ο Γ. Τερτσέτης, στα Απόλογα για τον Καποδίστρια (Απαντα – Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη), ότι τα είπε ο Καποδίστριας στον μέλλοντα… δολοφόνο του, Γιωργάκη Μαυρομιχάλη, γιο του Πετρόμπεη. Δολοφονήθηκε, μπροστά σε εκκλησιά, Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 1831.
«Ὅποτε καθίσω καὶ λογαριάσω τί γερό, τί ἀκατάλυτο ἔχω στὴν βιβλιοθήκη μου,
τί θὰ μποροῦσα νὰ πιάσω σὲ μίαν ὥρα ἀνάγκης καὶ νὰ στυλωθῶ, πιάνω τὸν Κόντογλου…»
(Γιῶργος Ἰωάννου)
Στὶς 13 Ἰουλίου τοῦ 1965 κλείνει γιὰ πάντα τὰ μάτια του ὁ Φώτης Κόντογλου, ὁ Δάσκαλος τοῦ Γένους, ὁ «ἀρχαῖος» ἄνθρωπος τῆς Ἀνατολῆς. Κατὰ τὸ ξόδι του, ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κυρὸς Χρυσόστομος, εἶπε μεταξὺ ἄλλων: «Τοιοῦτον ἄνδρα προπέμπομεν σήμερον, ἀδελφοί, ἄνδρα, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ καταταγή, χωρὶς ὑπερβολήν, μεταξὺ τῶν ἁγίων καὶ ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως. Διότι οἱ ὁμολογηταὶ τῆς Πίστεως αὐτὸ ἀκριβῶς ἔκαμνον, ὅ,τι ἔκαμνε καὶ ὁ ἀείμνηστος Φώτιος. Ἐστάθη εὐθυτενής, ἐστάθη γενναῖος ἀπέναντι τῶν πολεμίων τῆς Ὀρθοδόξου ἠμῶν Πίστεως καὶ ἐγκατάλειψεν εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν μίαν παράδοσιν, ἀλλὰ καὶ…
γραπτὸν λόγον, ἴνα ἡ νεωτέρα γενεὰ ἐκπαιδεύεται εἰς τὰ ἑλληνοχριστιανικὰ νάματα…».
Ὅταν αὐτὰ λέγονται ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Χατζησταύρου, Μακεδονομάχου, ἀρχιδιακόνου καὶ δεξὶ χέρι τοῦ ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης ἀλλὰ καὶ προμάχου καὶ ὑπερασπιστὴ τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας, τότε «τί ἔτι χρείαν ἔχομεν μαρτύρων»;
Ὄντως ἔζησε ὀσιακά, ὀρθόδοξα ὁ μαστρο-Φώτης, ποὺ φέτος τιμᾶμε τὰ 50 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του.
Ἀφήνουμε ὅμως τὸν ἴδιο νὰ διηγηθεῖ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του, σὲ ἐπιστολή του στὶς 5 Αὐγούστου τοῦ 1964 στὸν ἐπίσης μακαριστὸ γέροντα Θεοκλητὸ Διονυσιάτη. Περιλαμβάνεται στὴν ἐξαίρετη ἔκδοση τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Παιονίας Κιλκίς, «Ὁ Φώτης Κόντογλου στὴν τρίτη διάστασή του». (Γουμένισσα 2003, σελ. 64-66):
«Εἰς τὴν ζωήν μου, ποτὲ δὲν ἐσκέφθην διὰ τὴν ἐξασφάλισίν μας οἰκονομικῶς. Μοῦ ἦλθαν καὶ μοῦ ἔρχονται εὐκαιρίαι διὰ νὰ ἀποκτήσω πολλὰ χρήματα (προτάσεις ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸν νὰ ζωγραφήσω ναοὺς καὶ μέγαρα, δι’ ἐκδόσεις βιβλίων προπάντων κοσμικῆς γνώσεως καὶ τέχνης, διὰ δημοσιεύματα παντὸς εἴδους, ἱστορικά, λαογραφικά, αἰσθητικά, περιγραφικὰ ταξειδίων, κλπ). Τίποτε δὲν δέχομαι. Θέλω νὰ μείνω ἀκτήμων καὶ ν’ ἀποθάνω τοιοῦτος. Ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ μὴν συνδέεται μὲ τίποτα μὲ τοῦτον τὸν κόσμον. Οὔτε εἰς τὴν Ἀκαδημίαν δὲν ἐδέχθην νὰ ἔμπω, παρ’ ὄλας τὰς προσκλήσεις ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν. Ὄχι ἀξιώματα. Ὄχι πρωτοκαθεδρίαι. Ἐπάνω εἰς τὸ ἰκρίωμα ἐργάζομαι σκληρῶς, ἱδρώνω, τσακίζομαι, ἀκόμα σήμερα, μὲ πόδι τσακισμένο.
Πέρασα τὸ ἥμισυ τῆς ζωῆς μου ἐπάνω στὴν σκαλωσιάν, ὡς στυλίτης. Μὲ χαρὰν ὑπηρετῶ τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ὑπῆρξεν ἀδιάφορος διὰ τὸ ἔργον τῆς ἁγιογραφίας, ἀκόμη καὶ ἐχθρική. Τώρα δέ, μὲ τὰ παπικά, οἱ πλεῖστοι τῶν προϊσταμένων τῶν ναῶν, ὄντες φιλοπαπικοί, δὲν μὲ θέλουν ὡς ἁγιογράφον καὶ μόλις ζῶ ἀπὸ τὴν μίαν ἐκκλησίαν ποὺ ἔχω, ἐνῶ τιποτένιοι μπογιατζῆδες καὶ ἀνάξιοι μαθηταί μου ἔχουν ἐργασίαν ποὺ δὲν προφθάνουν, πλουτίζουν, καθ’ ὅσον συναλλάσσονται μὲ τοὺς ἐπιτρόπους καὶ προϊσταμένους τῶν ναῶν καὶ μουντζουρώνουν τοὺς τοίχους, μὴ πατῶντες εἰς τὴν λειτουργίαν, συχνὰ δὲ καὶ σαρκάζοντες τὰ τῆς θρησκείας. Ἐγὼ εἰς αὐτᾶς τὰς ἐπιφορᾶς τοῦ σατανᾶ ἀντιτάσσω τὴν πίστιν μου. Καὶ ἐνῶ διασαλπίζεται ἀνὰ τὸν κόσμον ἡ φήμη μου ὡς «πρυτάνεως» τῆς β.(=βυζαντινῆς) τέχνης κ.τ.(=κ.τ.λπ.), ἐγὼ πολλάκις δὲν ἔχω ἐργασίαν. Οἱ Ζωϊκοί, παρ’ ὅτι ἔρχονται νὰ μὲ ἰδοῦν, δὲν μὲ χωνεύουν. Οἱ καθηγηταὶ τοῦ Πανεπ. (θεολόγοι) μὲ μισοῦν, καὶ μὲ ἐδίωξαν ἀπὸ τὴν ἁγιογράφησιν τῆς Καπνικαρέας καὶ πῆραν ἕναν ἄθλιον μαθητήν μου. Οἱ Οὐνίτες μοῦ πρότειναν νὰ ζωγραφήσω τὴν ἐκκλησίαν των καὶ τοὺς ἐδίωξα, ἀλλὰ ἔσπευσε νὰ τὴν ζωγραφήση ὁ Κοψίδης, πρ. μαθητής μου. Οὐδεὶς ἀνθίσταται εἰς τὸν μαμωνᾶν. Βασιλεία αὐτοῦ καὶ ὄχι τοῦ Χριστοῦ…
…Λοιπόν, πάτερ Θεόκλητε, δὲν ἀφήνομεν τίποτε ἀπὸ ὅσα κερδίζω ἀπὸ τὴν ἐργασίαν μου, τόσον, ὥστε συχνὰ νὰ δανειζόμεθα διὰ νὰ βοηθήσωμεν ἄλλους. Ὅταν ἐπάθαμεν τὸ δυστύχημα, ἀπεκαλύφθη ἡ ἀπενταρία μας, καὶ ἔτσι ἐπίστευσαν καὶ κάποιοι φίλοι μας ὅτι ὄντως δὲν εἴχαμεν χρήματα. Ἐπιρρίπτομεν τὴν μέριμνάν μας ἐπὶ τὸν Κύριον τὸν Θεόν μας. Αὐτά, σᾶς παρακαλῶ, νὰ φυλαχθοῦν μεταξύ μας.
Ὁ Κόντογλου ἀνήκει στοὺς λίγους, τοὺς ἐλάχιστους πνευματικοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ὅσο ζοῦσε δὲν φιλοῦσε «κατουρημένες» ποδιές, ἀλλὰ μάστιζε ἀλύπητα μὲ τὴν μάχαιρα τῆς ρωμαίικης παράδοσης τοὺς Γραικύλους τῆς σήμερον, τοὺς προσκυνημένους εὐρωλιγούρηδες.
Τρεῖς κυρίως ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν εὐλογημένη Ἐπανάσταση τοῦ ’21 καὶ ἐντεῦθεν εἶχαν συλλάβει ἐναργέστατα καὶ μὲ ἀξιοθαύμαστη συνέπεια λόγου καὶ πράξης τὸν πνευματικό μας ἐξανδραποδισμό: ὁ Μακρυγιάννης, ὁ Παπαδιαμάντης καὶ ὁ Κόντογλου, σὰν νὰ παρέδιδε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τὴν σκυτάλη τῆς γνήσιας παράδοσης τοῦ Γένους καὶ τὰ ὄπλα γιὰ τὴν ἀπόσειση τῶν μιασμάτων τοῦ Φραγκολεβαντινισμοῦ καὶ τῆς δυτικολαγνείας, ποὺ σάπισαν -τὸ βλέπουμε στὶς ἡμέρες μας- τὸ «ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας».
Γράφει γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς σπουδαγμένους στὴν σκοτεινὴ καὶ δυσώδη Εὐρώπη, ποὺ ἐπιστρέφουν στὴν φτωχὴ πατρίδα καὶ λεηλατοῦν κυρίως τὴν ψυχή της:
Οἱ περισσότεροι σπουδαστές μας, μόλις πατήσουνε στὴν Εὐρώπη ἀπομένουνε ἐμβρόντητοι ἀπὸ τὶς ψευτοφιλοσοφίες ποὺ διδάσκουνε κάποιοι σπουδαῖοι καθηγητές, καὶ μάλιστα σὲ ξένη γλώσσα. Ἡ ξένη γλώσσα τοὺς κάνει μεγάλη ἐντύπωση! Κατάπληξη τοὺς κάνουνε καὶ οἱ μεγάλες πολιτεῖες, οἱ φαρδιοὶ δρόμοι, τὰ μεγάλα χτίρια, οἱ λεωφόροι, τὰ τραῖνα, οἱ λογῆς-λογῆς μηχανές, οἱ ἀγορές, τὸ πολὺ χρῆμα, τὰ βλοσυρὰ Πανεπιστήμια. Κι αὐτὸ γίνεται, γιατί οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς σπουδαστὲς εἶναι χωριατόπουλα, ποὺ νοιώθουνε μέσα τους ντροπὴ γιὰ τὸ χωριό τους, κι ὅ,τι βλέπουνε κι ἀκοῦνε, εἶναι γι’ αὐτοὺς οὐρανοκατέβατο!
Τοὺς ξέρω καλὰ αὐτοὺς τοὺς σπουδαστές, γιατί καὶ ἐμεῖς περάσαμε ἀπὸ κεῖνες τὶς χῶρες, καὶ ζήσαμε σ’ αὐτὲς κάμποσα χρόνια. Ὅποτε ἐρχόντανε στὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἤτανε, στὴν ἀρχή, σαστισμένοι καὶ ζαρωμένοι, σὰν καὶ κεῖνα τὰ μαντρόσκυλα ποὺ ἀκολουθήσανε τὸν τσομπάνο καὶ βρεθήκανε στὸ κέντρο τῆς πολιτείας, μέσα στὴν ὀχλοβοὴ κι ἀνάμεσα στ’ αὐτοκίνητα, καὶ σαστίσανε, τὰ κακόμοιρα, καὶ βάζουνε τὴν οὐρὰ τους ἀνάμεσα στὰ σκέλια τους, τρομοκρατημένα. Μὰ σὰν γυρίσουνε στὸ μαντρί, τὴν ξανασηκώνουνε περήφανα, καὶ γίνουνται θηρία ἀνήμερα. Μ’ αὐτὰ τὰ σκυλιὰ μοιάζανε, στὰ μάτια τὰ δικά μας, ποὺ εἴχαμε ζήσει πρὶν ἀπὸ χρόνια στὶς μεγάλες πολιτεῖες, ἐκεῖνα τὰ νεοφερμένα Ἑλληνόπουλα, ποὺ μᾶς θεωρούσανε στὴν ἀρχὴ σὰν προστάτες τους. Κ’ ἤτανε ταπεινὰ καὶ φρόνιμα. Μὰ μὲ τὸν καιρὸ ξεθαρρεύανε, καὶ πολλὰ ἀπ’ αὐτὰ παίρνανε στὸ τέλος ἕναν ἐγωϊσμὸ σιχαμερόν, μιλώντας μὲ καταφρόνηση γιὰ τὴν πατρίδα τους. Καὶ πολλὰ ἀπ’ αὐτὰ σὰν γυρίζανε πίσω στὴν Ἑλλάδα, κάνανε τὰ θηρία, κάνανε τοὺς πάνσοφους, κάνανε τοὺς προφέσσορας, μιλώντας ὁλοένα γιὰ τὴν Εὐρώπη καὶ γιὰ τὴν κακομοιριὰ τὴ δική μας σὲ ὅλα τὰ πράγματα.
Γι’ αὐτὸ λέγω, πὼς ἡ Εὐρώπη εἶναι ἡ δοκιμαστικὴ πέτρα γιὰ κάθε ἕναν ἀπό μας, ποὺ θὰ πάει σὲ κάποια χώρα της: ἢ θὰ γίνει πίθηκος ξενόδουλος, θαυμάζοντας σὰν οὐρανοκατέβατα ὅλα ὅσα βλέπει κι ἀκούει σὲ κείνη τὴ χώρα, καὶ θ’ ἀρνηθεῖ τὸ γάλα τῆς μάνας του, ἢ θὰ καταλάβει πόσο ψεύτικα εἶναι τὰ φανταχτερὰ στολίδια της, καὶ πόση βαρβαρότητα ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὴν πολιτισμένη ἐπιφάνειά της, καὶ θὰ ἀγαπήσει μὲ πάθος τὸν τόπο του, νοιώθοντας «μὲ ἐπίγνωση», τὴν πνευματική της εὐγένεια καὶ τὴν ὑπεροχή μας, μπροστὰ σὲ κεῖνες τὶς ἀνθρωπομερμηγκιές.» (Εὐλογημένο καταφύγιο, ἔκδ. «Ἀκρίτας», σελ. 226-227).
Ἀτίμητη καὶ ἀνυπολόγιστη ὅμως εἶναι ἡ συμβολή του στὴν ἀναχαίτιση τῶν παπικῶν καὶ προτεσταντικῶν κακοηθειῶν στὸ ἦθος καὶ τὸ δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας. «Ὁ παπισμὸς εἶναι ἡ πιὸ σατανικὴ διαστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ὁ Ἀντίχριστος» θὰ γράψει σὲ ἐπιστολή του στὸν Γέροντα Θεόκλητο.
Χωρὶς ὑπερβολὴ ὑπῆρξε ὁ πρῶτος εὐαγγελιστὴς καὶ διδάσκαλος στὴν Ἑλλάδα τῆς βυζαντινῆς ἁγιογραφίας. Ἐπαναφέρει τὴν ἁγιογραφία στὴν ὀρθόδοξη περπατησιά της, γιατί «εἶχεν ἀλωθεῖ ἀπὸ τὶς χαλκομανίες τοῦ δυτικοῦ ἀνθρωπισμοῦ, τὶς «γενοβέφες» -ὅπως τὶς ἔλεγε-, ποὺ εἶχαν κυριαρχήσει στοὺς ἁγιορεῖτες ἁγιογράφους μέσω τῶν ρωσικῶν παραγγελιῶν». (Ὁ Φώτης Κόντογλου στὴν τρίτη διάστασή του, σελ. 204).
Μὲ ἀγωνία διαβλέπει τὴν ἀλλοτρίωση τοῦ Γένους σ’ ὅλες τὶς καλλιτεχνικές του φανερώσεις ἐξαιτίας τῆς πνευματικῆς πανούκλας ποὺ ὀνομάζεται ἐξευρωπαϊσμός.
Καμαρῶστε τί «ἔργα» παρουσιάζουν οἱ «τέχνες» σήμερα. Εἶναι νὰ φράζει κανένεας τὰ μάτια του. Ὅλα αὐτὰ τὰ πασαλείμματα ἀπάνω στοὺς μουσαμάδες, ποὺ λέγονται «ἔργα ζωγραφικῆς», ὅλα αὐτὰ τὰ παλιοσίδερα ἢ τὰ νταμαροκοτρώνια ποὺ παρουσιάζονται γιὰ «ἔργα γλυπτικῆς» σὲ κάνουνε ὄχι μονάχα νὰ ἀηδιάσεις γιὰ τὸ κατάντημά μας, ἀλλὰ καὶ νὰ θυμώσεις γιὰ τὴν ἀδιαντροπιὰ ποὺ φανερώνουν αὐτὰ τὰ τερατουργήματα…». (Μυστικὰ Ἄνθη, ἔκδ. «Ἀστήρ», σελ. 14).
Δὲν ξεφεύγει ἀπὸ τὸ ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον του γιὰ τὸ Γένος καὶ τὸ τυμπανιαίας ἀποφορᾶς -σήμερα- πτῶμα τῆς Παιδείας.
Τώρα, ἂς ποῦμε καὶ τὰ σημερινά μας. Τὰ σχολειά, ἂν βγάλει κανένας λίγα στὴν μπάντα, τ’ ἄλλα ὅλα δουλεύουν γιὰ νὰ βγάλουνε λεβαντίνους κι ὄχι Ἕλληνες, μ’ ὅλα τὰ ψευτοελληνικὰ ἐξωτερικὰ πασαλείμματα. Οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ διδάσκουνε τὰ παιδιὰ μας κινήσανε ἀπὸ τὸ χωριό, καὶ πέσανε μὲ τὰ μοῦτρα στὰ «μοντέρνα». Γινήκανε θεριακλῆδες τοῦ μοντερνισμοῦ. Ὁ νοῦς καὶ ὁ λογισμός τους, μέρα-νύχτα, στριφογυρίζει στὶς μοντέρνες ἀνοησίες. Τὴν Ἑλλάδα δὲν θέλουνε μηδὲ νὰ τὴν ἀκούσουνε, τὴν «Ψωροκώσταινα»! Δὲν ὑπάρχει πιὸ ἀντιπαθητικὸ καὶ πιὸ μικρόμυαλο πλάσμα ἀπὸ τὸν ξιπασμένο ἄνθρωπο, ποὺ ἀρνήθηκε τὸ γάλα τῆς μάνας του καὶ ρεμπεύεται κιόλας γι’ αὐτὸ τὸ κατόρθωμα.
Λοιπόν, ἀπὸ τέτοιους δασκάλους τί θὰ μάθουνε τὰ παιδιά μας, τὰ κακόμοιρα τὰ παιδιά μας; Θὰ μάθουνε, πὼς γιὰ νὰ γίνει κανένας σπουδαῖος καὶ γιὰ νὰ φαίνεται πὼς εἶναι ἔξυπνος, πρέπει νὰ μὴν ἔχει τίποτα ἑλληνικὸ ἀπάνω του. Ἀκόμα καὶ τὸ μόρτικο ὕφος, ποὺ εἶναι σήμερα τῆς μοντέρνας μόδας, πρέπει νὰ εἶναι ξενικό, τεντυμποϊκό.
Εἴτε βιβλίο, εἴτε τραγούδι, εἴτε παιδικὸ θέατρο, εἴτε χορός, εἴτε προσευχή, ὅλα πρέπει νὰ μὴν εἶναι ἑλληνικά, γιὰ νὰ εἶναι καλὰ γιὰ τοὺς μαθητὲς τῶν σκολειῶν μας.
Στὰ βιβλία, στὰ παιδικὰ θέατρα, στὰ παραμύθια καὶ στὰ βλακώδη ἀναγνώσματα, ὅλα εἶναι ξανθά. Ὅλα! Ἄνθρωποι, ζῶα, σύννεφα, τοποθεσίες. Ἂν ἤτανε μπορετὸ νὰ γίνει κ’ ἡ θάλασσα ξανθιά». (Εὐλογημένο Καταφύγιο, σελ. 183-184).
Δασκάλους «θεριακλῆδες τοῦ μοντερνισμοῦ», «ἀναγνώσματα βλακώδη» ἐντοπίζει μὲ ἐκπληκτικὴ διορατικότητα ὁ Κόντογλου στὶς «σημερινὲς -καὶ διαχρονικὲς- γάγγραινες τῆς πολύπαθης Παιδείας!
Κορφολουγοῦμε, ὡς ἐπίλογο, ἀπὸ τὸν πνευματικό του ἀνθώνα τοῦτα τὰ ἐλάχιστα (τίποτε ἄλλο, ἐξάλλου, δὲν «ζωγραφίζει» καλύτερα τὸν Φώτη Κόντογλου ἀπ’ ὅτι τὰ ἴδια τὰ γραψίματά του): «Ὅσοι ἀπομείναμε πιστοὶ στὴν παράδοση, ὅσοι δὲν ἀρνηθήκαμε τὸ γάλα ποὺ βυζάξαμε, ἀγωνιζόμαστε, ἄλλος ἐδῶ, ἄλλος ἐκεῖ, καταπάνω στὴν ψευτιά. Καταπάνω σ’ αὐτοὺς ποὺ θέλουνε τὴν Ἑλλάδα ἕνα κουφάρι χωρὶς ψυχή, ἕνα λουλούδι χωρὶς μυρουδιά. Κουράγιο! Ὁ καιρὸς θὰ δείξει ποιὸς ἔχει δίκιο, ἂν καὶ δὲ χρειάζεται ὁλότελα αὐτὴ ἡ ἀπόδειξη». (Ἡ Πονεμένη Ρωμιοσύνη, ἔκδ. «Ἀστήρ», σελ. 324).
Κατάντησε ἡ πατρίδα μας κουφάρι ἄψυχο, παίγνιο τῶν Εὐρωπαίων κακεργετῶν. Τὸν δρόμο γιὰ νὰ βροῦμε τὰ φτερὰ τὰ πρωτινά μας, τὰ μεγάλα, μᾶς τὸν δίδαξε ὁ Φώτης Κόντογλου: πίσω στὴν Παράδοσή μας. Ἕως πότε θὰ εἴμεθα ἀχαρακτήριστοι Γραικύλοι;
.
Πηγή: Ρωμαίικο Οδοιπορικό
Το grooming (αποπλάνηση ανηλίκου) είναι η διαδικασία κατά την οποία, παιδόφιλοι, προσποιούμενοι ότι είναι έφηβοι, χρησιμοποιούν τα δωμάτια ανοιχτής επικοινωνίας (chat rooms), τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και άλλους χώρους διαδικτυακής επικοινωνίας για να προσελκύσουν παιδιά με σκοπό να τα κακοποιήσουν.
Child grooming
Συχνά τέτοιου είδους ιστοχώροι θεωρούνται από τα παιδιά ασφαλείς τόποι συνομιλίας στο Διαδίκτυο, τόσο εξαιτίας της δημόσιας φύσης της συζήτησης, αλλά και της λανθασμένης εκτίμησης των παιδιών ότι διατηρείται η ανωνυμία τους. Οι παιδόφιλοι ξεκινούν συζητήσεις με τα πιθανά θύματα με σκοπό να αναπτύξουν φιλική σχέση με αυτά και να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τόπο διαμονής τους, τα ενδιαφέροντα, τα χόμπι και τις σεξουαλικές τους εμπειρίες. Οι συζητήσεις μπορεί να διαρκέσουν ημέρες, εβδομάδες, ακόμη και μήνες, μέχρι ο παιδόφιλος να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του παιδιού.
Μέσα από την σχέση αυτή προκαλούν σιγά - σιγά συζητήσεις σεξουαλικής φύσεως και πολλές φορές οι παιδόφιλοι στέλνουν στα υποψήφια θύματα φωτογραφίες παιδικής πορνογραφίας αλλά και πορνογραφίας ενηλίκων για να δώσουν την αίσθηση ότι αυτό είναι κάτι το αποδεκτό και φυσιολογικό. Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται για να υπονομεύσει την απροθυμία των παιδιών στο να λάβουν μέρος σε σεξουαλική επαφή. Χρησιμοποιείται επίσης για να αποτρέψει το θύμα από το να ζητήσει προστασία από τους γονείς και τους δασκάλους του, αφού καταλήγει να νιώθει ένοχο που έχει ανταλλάξει τέτοιου είδους φωτογραφίες.
Ποιοι απειλούνται περισσότερο;
Οι έφηβοι εμφανίζονται ως η πιο ευάλωτη ηλικιακή ομάδα σε ότι αφορά το φαινόμενο του grooming. Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Journal of Adolescent Health», το 76% των ατόμων που υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση η οποία ξεκίνησε μέσω διαδικτυακής επικοινωνίας ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 13 έως 15 ετών. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι κορίτσια.
Κατά την περίοδο της εφηβείας τα νεαρά άτομα εξερευνούν τη σεξουαλικότητά τους και προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν, κάνοντας την «προσωπική τους επανάσταση». Αυτή η στάση ανεξαρτησίας και η αναζήτηση νέων γνωριμιών μέσω Διαδικτύου, ως αγαπητού μέσου επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης, καθιστούν τους εφήβους την πιο ευαίσθητη ομάδα στο ζήτημα της πορνογραφίας αλλά και της σεξουαλικής παρενόχλησης.
Τι πρέπει να κάνετε:
* Συζητήστε με το παιδί το γεγονός ότι στο Διαδίκτυο μπορούν να υπάρχουν και άνθρωποι που να επιθυμούν να το βλάψουν.
* Παροτρύνετέ το να είναι επιφυλακτικό με τις ηλεκτρονικές του γνωριμίες καθώς δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρο για την πραγματική ταυτότητα των εικονικών φίλων.
* Ρωτήστε το παιδί ποιους ιστοχώρους ηλεκτρονικής επικοινωνίας χρησιμοποιεί. Ελέγξτε αν οι χώροι αυτοί είναι κατάλληλοι για τα παιδιά και αν υπάρχει επίβλεψη (moderation).
* Ερευνήστε στο Διαδίκτυο και προτείνετε στο παιδί chat rooms με αυστηρό έλεγχο σε ιστοχώρους που εμπιστεύεστε.
* Υποδείξετε στο παιδί πώς μπορεί να κρατά αντίγραφο των συνομιλιών του στα chat rooms. Κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για να μπορέσετε να κάνετε κάποια καταγγελία στην περίπτωση που κάποιος προσπαθεί να παρενοχλήσει το παιδί.
* Τονίστε στο παιδί την αξία των προσωπικών δεδομένων, κυρίως αυτών που βοηθούν στον εντοπισμό του στο φυσικό κόσμο ενημερώνοντας το ότι δεν είναι ασφαλές να δίνει τα προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας σε ένα chat room. Άλλωστε, αν κάποιος επιτήδειος γνωρίζει το (κινητό) τηλέφωνο, τη διεύθυνση κατοικίας ή το σχολείο του παιδιού, μπορεί εύκολα να το εντοπίσει στο φυσικό κόσμο, ακόμη και αν το παιδί αποφασίσει να αποφύγει τη διαδικτυακή επικοινωνία.
* Τονίστε στο παιδί ότι δεν πρέπει να κανονίζει συναντήσεις με άτομα που γνωρίζει μόνο μέσω Διαδικτύου. Εάν όμως επιμένει να γνωρίσει κάποιο διαδικτυακό του φίλο, τότε η συνάντηση θα λάβει χώρα μόνο σε δημόσιο χώρο και μόνο υπό τη δική σας συνοδεία ή τη συνοδεία ατόμου της απολύτου εμπιστοσύνης σας.
Πηγή: Ιερός Ναός Αγία Βαρβάρας Πατρών
Το grooming (αποπλάνηση ανηλίκου) είναι η διαδικασία κατά την οποία, παιδόφιλοι, προσποιούμενοι ότι είναι έφηβοι, χρησιμοποιούν τα δωμάτια ανοιχτής επικοινωνίας (chat rooms), τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και άλλους χώρους διαδικτυακής επικοινωνίας για να προσελκύσουν παιδιά με σκοπό να τα κακοποιήσουν.
Child grooming
Συχνά τέτοιου είδους ιστοχώροι θεωρούνται από τα παιδιά ασφαλείς τόποι συνομιλίας στο Διαδίκτυο, τόσο εξαιτίας της δημόσιας φύσης της συζήτησης, αλλά και της λανθασμένης εκτίμησης των παιδιών ότι διατηρείται η ανωνυμία τους. Οι παιδόφιλοι ξεκινούν συζητήσεις με τα πιθανά θύματα με σκοπό να αναπτύξουν φιλική σχέση με αυτά και να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον τόπο διαμονής τους, τα ενδιαφέροντα, τα χόμπι και τις σεξουαλικές τους εμπειρίες. Οι συζητήσεις μπορεί να διαρκέσουν ημέρες, εβδομάδες, ακόμη και μήνες, μέχρι ο παιδόφιλος να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του παιδιού.
Μέσα από την σχέση αυτή προκαλούν σιγά - σιγά συζητήσεις σεξουαλικής φύσεως και πολλές φορές οι παιδόφιλοι στέλνουν στα υποψήφια θύματα φωτογραφίες παιδικής πορνογραφίας αλλά και πορνογραφίας ενηλίκων για να δώσουν την αίσθηση ότι αυτό είναι κάτι το αποδεκτό και φυσιολογικό. Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται για να υπονομεύσει την απροθυμία των παιδιών στο να λάβουν μέρος σε σεξουαλική επαφή. Χρησιμοποιείται επίσης για να αποτρέψει το θύμα από το να ζητήσει προστασία από τους γονείς και τους δασκάλους του, αφού καταλήγει να νιώθει ένοχο που έχει ανταλλάξει τέτοιου είδους φωτογραφίες.
Ποιοι απειλούνται περισσότερο;
Οι έφηβοι εμφανίζονται ως η πιο ευάλωτη ηλικιακή ομάδα σε ότι αφορά το φαινόμενο του grooming. Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Journal of Adolescent Health», το 76% των ατόμων που υπέστησαν σεξουαλική παρενόχληση η οποία ξεκίνησε μέσω διαδικτυακής επικοινωνίας ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα των 13 έως 15 ετών. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών είναι κορίτσια.
Κατά την περίοδο της εφηβείας τα νεαρά άτομα εξερευνούν τη σεξουαλικότητά τους και προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν, κάνοντας την «προσωπική τους επανάσταση». Αυτή η στάση ανεξαρτησίας και η αναζήτηση νέων γνωριμιών μέσω Διαδικτύου, ως αγαπητού μέσου επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης, καθιστούν τους εφήβους την πιο ευαίσθητη ομάδα στο ζήτημα της πορνογραφίας αλλά και της σεξουαλικής παρενόχλησης.
Τι πρέπει να κάνετε:
* Συζητήστε με το παιδί το γεγονός ότι στο Διαδίκτυο μπορούν να υπάρχουν και άνθρωποι που να επιθυμούν να το βλάψουν.
* Παροτρύνετέ το να είναι επιφυλακτικό με τις ηλεκτρονικές του γνωριμίες καθώς δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρο για την πραγματική ταυτότητα των εικονικών φίλων.
* Ρωτήστε το παιδί ποιους ιστοχώρους ηλεκτρονικής επικοινωνίας χρησιμοποιεί. Ελέγξτε αν οι χώροι αυτοί είναι κατάλληλοι για τα παιδιά και αν υπάρχει επίβλεψη (moderation).
* Ερευνήστε στο Διαδίκτυο και προτείνετε στο παιδί chat rooms με αυστηρό έλεγχο σε ιστοχώρους που εμπιστεύεστε.
* Υποδείξετε στο παιδί πώς μπορεί να κρατά αντίγραφο των συνομιλιών του στα chat rooms. Κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για να μπορέσετε να κάνετε κάποια καταγγελία στην περίπτωση που κάποιος προσπαθεί να παρενοχλήσει το παιδί.
* Τονίστε στο παιδί την αξία των προσωπικών δεδομένων, κυρίως αυτών που βοηθούν στον εντοπισμό του στο φυσικό κόσμο ενημερώνοντας το ότι δεν είναι ασφαλές να δίνει τα προσωπικά στοιχεία επικοινωνίας σε ένα chat room. Άλλωστε, αν κάποιος επιτήδειος γνωρίζει το (κινητό) τηλέφωνο, τη διεύθυνση κατοικίας ή το σχολείο του παιδιού, μπορεί εύκολα να το εντοπίσει στο φυσικό κόσμο, ακόμη και αν το παιδί αποφασίσει να αποφύγει τη διαδικτυακή επικοινωνία.
* Τονίστε στο παιδί ότι δεν πρέπει να κανονίζει συναντήσεις με άτομα που γνωρίζει μόνο μέσω Διαδικτύου. Εάν όμως επιμένει να γνωρίσει κάποιο διαδικτυακό του φίλο, τότε η συνάντηση θα λάβει χώρα μόνο σε δημόσιο χώρο και μόνο υπό τη δική σας συνοδεία ή τη συνοδεία ατόμου της απολύτου εμπιστοσύνης σας.
Υπάρχει η άποψη σε ορισμένους Θεολογικούς κύκλους ότι δεν είναι δυνατόν να δούμε τον αόρατο, άπειρο και ασχημάτιστο Θεό και συνεπώς δεν μπορούμε να τον εικονίσουμε. Επίσης οι κύκλοι αυτοί ισχυρίζονται ότι οι αναφερόμενες Θεοφάνειες της Βίβλου δεν είναι πραγματικές Θεοφάνειες αλλά Αγγελοφάνειες και ότι η μόνη πραγματική Θεοφάνεια είναι ο Σαρκωμένος Υιός του Θεού.
Λέγει η Γραφή :
«καὶ εἶπεν· οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου· οὐ γὰρ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται» Έξοδος 33:20
«Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε» Ιωάννης 1:18
«καὶ ὁ πέμψας με πατήρ, αὐτὸς μεμαρτύρηκε περὶ ἐμοῦ. οὔτε φωνὴν αὐτοῦ ἀκηκόατε πώποτε οὔτε εἶδος αὐτοῦ ἑωράκατε» Ιωάννης 5:37
«Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν» Α Τιμόθεον 1:17
«ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν» Α Τιμόθεον 6:16
«Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται» Α Ιωάννου 4: 12
Επίσης όμως η Γραφή λέγει:
«ὤφθη Κύριος τῷ ῞Αβραμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐγώ εἰμι ὁ Θεός σου» Γένεση 17:1
«ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ Θεὸς πρὸς τῇ δρυΐ τῇ Μαμβρῇ» Γένεση 18:1
«καὶ ἐκάλεσεν᾿Ιακὼβ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου, Εἶδος Θεοῦ· εἶδον γὰρ Θεὸν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, καὶ ἐσώθη μου ἡ ψυχή. ἀνέτειλε δὲ αὐτῷ ὁ ἥλιος, ἡνίκα παρῆλθε τὸ εἶδος τοῦ Θεοῦ· αὐτὸς δέ ἐπέσκαζε τῷ μηρῷ αὐτοῦ» Γένεση 32: 30-31
«καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ φίλον» Έξοδος 33:11
«εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ. καὶ Σεραφὶμ εἱστήκεισαν κύκλῳ αὐτοῦ, ἓξ πτέρυγες τῷ ἑνὶ καὶ ἓξ πτέρυγες τῷ ἑνί, καὶ ταῖς μὲν δυσὶ κατεκάλυπτον τὸ πρόσωπον, ταῖς δὲ δυσὶ κατεκάλυπτον τοὺς πόδας καὶ ταῖς δυσὶν ἐπέταντο. καὶ ἐκέκραγεν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον καὶ ἔλεγον· ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ. …..καὶ εἶπον· ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων, ἐν μέσῳ λαοῦ ἀκάθαρτα χείλη ἔχοντος ἐγὼ οἰκῶ καὶ τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου. ……..καὶ ἤκουσα τῆς φωνῆς Κυρίου λέγοντος· τίνα ἀποστείλω, καὶ τίς πορεύσεται πρὸς τὸν λαὸν τοῦτον;» Ησαϊας 6: 1-8
«καὶ ἐμαρτύρησεν ᾿Ιωάννης λέγων ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν. κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἐφ' ὃν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ» Ιωάννης 1: 32-33
«καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου» Πράξεις 2:3-4
«ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν᾿Αβραὰμ» Πράξεις 7:2
«λαβὼν γὰρ παρὰ Θεοῦ πατρὸς τιμὴν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπὸ τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγὼ εὐδόκησα, καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σὺν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ. Β Πέτρου 1:17-18
Πως συμβιβάζονται τα πρώτα χωρία προς τα δεύτερα ; Μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε τον Θεό ; Αντιφάσκει μήπως η Γραφή όπως μωρολογούν οι άθεοι;
Όχι αγαπητοί αναγνώστες δεν αντιφάσκει η θεόπνευστη Γραφή. Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός :
«Οἴδαμεν οὖν, ὅτι οὔτε Θεοῦ, οὔτε ψυχῆς, οὔτε δαίμονος δυνατόν θεαθῆναι φύσιν, ἀλλ᾽ ἐν μετασχηματισμῷ τινί θεωροῦνται ταῦτα, τῆς Θείας Προνοίας τύπους καί σχήματα περιτιθείσης τοῖς ἀσωμάτοις καί ἀτυπώτοις…Μή θέλων οὖν ὁ Θεός παντελῶς ἀγνοεῖν ἡμᾶς τά ἀσώματα, περιέθηκεν αὐτοῖς τύπους, καί σχήματα, καί εἰκόνας κατά τήν ἀναλογίαν τῆς φύσεως ἠμῶν, σχήματα σωματικά ἐν ἀΰλῳ ὁράσει νοός ὁρώμενα· καί ταῦτα σχηματίζομεν καί εἰκονίζομεν. Ἐπεί, πῶς ἐσχηματίσθη καί εἰκονίσθη τά Χερουβίμ; ἀλλά καί Θεοῦ σχήματα καί εἰκόνες ἡ Γραφή ἔχει» Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, P.G. 94, 1344-1345.
Ο Θεός αυτός καθ΄ εαυτόν ως θεία ουσία, ως γυμνή θεότης δεν μπορεί να γίνει ορατός και να εικονιστεί. Μπορεί όμως ως Παντοδύναμος που είναι να πάρει μία μορφή, ένα σχήμα ώστε να μπορούμε να τον δούμε.
Το ίδιο άλλωστε δεν συμβαίνει με τους Αγγέλους και τις ανθρώπινες ψυχές; Οι Άγγελοι και οι ανθρώπινες ψυχές είναι αόρατες υπάρξεις αλλά μπορούν να γίνουν ορατές όταν το επιτρέπει ο Θεός.
«Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον» Αποκάλυψη 6:9
«ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος Κυρίου ἑστὼς ἐκ δεξιῶν τοῦ θυσιαστηρίου τοῦ θυμιάματος» Λουκάς 1:11
Η λέξη «ὤφθη» σημαίνει ότι παρουσιάστηκε ο Άγγελος ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΩΣ. Ομοίως το ίδιο σημαίνει η λέξη«ὤφθη» σε εδάφια σαν και αυτό: «ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν ᾿Αβραὰμ» Πράξεις 7:2
Οι Άγγελοι και οι Ψυχές δεν είναι ανώτεροι από τον Θεό…..και ο Θεός μπορεί να παρουσιαστεί με διάφορες μορφές-σχήματα. Το Άγιο Πνεύμα Θεός δεν είναι; Παρουσιάστηκε όμως με την μορφή Περιστεράς και Φλόγας. Στην μελέτη αυτή θα δούμε και άλλες εμφανίσεις του Θεού.
Στο 6ο κεφάλαιο του Ησαϊα η Αγία Γραφή περιγράφει μία εμφάνιση του Θεού ο οποίος δορυφορείται από Σεραφίμ. Έχουμε δηλαδή ταυτόχρονα Θεοφάνεια και Αγγελοφάνεια. Η Γραφή λοιπόν δεν ψεύδεται, περιέχει και Αγγελοφάνειες και Θεοφάνειες και πολύ κακώς κάποιοι παρουσιάζουν τις Θεοφάνειες ως Αγγελοφάνειες! Η Γραφή είναι σαφής, σαφέστατη : «τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου»!
Πηγή: Ακτίνες
Σὲ τί λυκοσυμμαχία ἔχεις μπλέξει Ἑλλάδα μας; Ἂν αὐτοὶ εἶναι οἱ "σύμμαχοί " μας τί νὰ τοὺς κάνεις τοὺς ἐχθρούς;
Ἡ Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ ἀπὸ μόνη της, χωρὶς τὴν στήριξη τῆς Τουρκίας, νὰ φυλάξει τὰ ἐξωτερικὰ σύνορά τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, τόνισε η καγκελάριος τῆς Γερμανίας Ἄγγελα Μέρκελ, κατὰ τὴ διάρκεια κοινῶν δηλώσεων μὲ τὸν Φινλανδὸ πρωθυπουργὸ Γιούχα Σίπιλα.
Ἐνόψει τῆς αὐριανῆς ἔκτακτης Συνόδου Κορυφῆς τῆς ΕΕ γιὰ τὴν προσφυγικὴ κρίση, ἡ καγκελάριος Μέρκελ κάλεσε ὅλα τα κράτη-μέλη νὰ σεβαστοῦν τὴν «ἠθική τους ὑποχρέωση» καὶ νὰ συνεισφέρουν στὴν προσπάθεια, ἐκτιμώντας πὼς γιὰ τὴν ὥρα ἡ διαχείριση τῶν προσφυγικῶν ροῶν γίνεται ἄτακτα. «Τώρα ὅμως ἔχουμε πρῶτα τὴν ἀποστολὴ νὰ δώσουμε καταφύγιο στοὺς ἀνθρώπους μὲ ἀξιοπρέπεια», πρόσθεσε.
Ἐπαναλαμβάνοντας τὴν ἀνάγκη νὰ....
συζητηθεῖ «συνολικὰ» ἡ κατάσταση καὶ μὲ τὴν Τουρκία, ἡ Ἀνγκέλα Μέρκελ διευκρινισε ὅτι ὅποιος βρίσκεται σὲ κίνδυνο ἢ ὑπὸ διωγμό, ἔχει δικαίωμα προστασίας ἀλλὰ «ὅποιος ἔρχεται γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους, θὰ πρέπει νὰ ξαναφύγει».
«Πρέπει νὰ δοῦμε τοὺς λόγους τῆς φυγῆς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ παγκοσμιοποίηση ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα ὅτι διενέξεις ποὺ μᾶς φαίνονται μακριὰ ἔχουν ἐπιπτώσεις καὶ σὲ μᾶς», συνέχισε ἡ κ. Μέρκελ τονίζοντας ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση πρέπει μελλοντικὰ νὰ ἀσχοληθεῖ περισσότερο μὲ την αναπτυξιακὴ βοήθεια καὶ τὶς δίκαιες συνθῆκες ἐπιβίωσης τῶν ἀνθρώπων ἐκτὸς Εὐρώπης.
Ἡ Γερμανίδα καγκελάριος ἐπέμεινε πὼς μία ἀπὸ κοινοῦ προσπάθεια μὲ τὶς ΗΠΑ καὶ τὴν Ρωσία, θὰ μποροῦσαν νὰ καταπολεμηθοῦν τὰ αἴτια τῆς φυγῆς τῶν ἀνθρώπων σὲ περιπτώσεις ὅπως αὐτῆς τῆς Συρίας.
Ἀπὸ τὴν πλευρὰ του ὁ κ. Σίπιλα νὰ ἐπισήμανε ὅτι ἡ Φινλανδία θὰ ἀναλάβει τὸ βάρος ποὺ τῆς ἀναλογεῖ, ὑποδεχόμενη περίπου 2.400 πρόσφυγες. Απαντώντας σὲ ἐρώτηση σχετικὰ μὲ τὸ ἐὰν ἡ χώρα του σκοπεύει νὰ κλείσει τὰ σύνορά της πρὸς τὴν Ρωσία ἢ πρὸς τὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ὁ κ. Σίπιλα τόνισε πὼς οἱ ἔλεγχοι θὰ αὐξηθοῦν ἀλλὰ δὲν θὰ κλείσουν τὰ σύνορα.
Οἱ δύο ἡγέτες ἐξέφρασαν κοινὴ θέση σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ἀναγκη εγκατάστασης «hot spots» σὲ χῶρες ποὺ βρίσκονται στὰ ἐξωτερικὰ σύνορά τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ὅπως ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ἰταλία.
Κλείνοντας ἡ Ἄγγελα Μέρκελ ἐπανέλαβε τὴν ἔκκληση γιὰ σεβασμὸ τοῦ Χάρτη τῶν Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων τῆς ΕΕ, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἀνταπόκριση τῶν κρατῶν-μελῶν στὴν ἠθική τους εὐθύνη: «Κάθε Εὐρωπαῖος ἑταῖρος ὀφείλει νὰ συνεισφέρει τὸ δικό του μερίδιο. Καὶ ἡ Γερμανία εἶναι βεβαίως μιὰ μεγάλη χώρα -εἴμαστε ἡ μεγαλύτερη οἰκονομία- ἀλλὰ ἡ ἠθικὴ ὑποχρέωση τῶν 28 κρατῶν-μελῶν ἐπιβάλλει νὰ μὴν ἀναλαμβάνουν αὐτὴ τὴν εὐθύνη μόνο οἱ λίγοι, νὰ συμμετέχουν ὅλοι».
Πηγή: ΣΚΑΪ, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Με αφορμή αφενός όσα δήλωσε η νέα Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας, κ. Σία Αναγνωστοπούλου, σε συνέντευξή της «Στο Κόκκινο» και αφετέρου ένα Δελτίο Τύπου της ΟΛΜΕ, σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αισθάνεται την υποχρέωση να υπενθυμίσει προς όλους ότι το ζήτημα έχει λυθεί οριστικά με τελεσίδικες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, που δεσμεύουν τη διοίκηση και επομένως την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Άπαντες οι αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων αλλά και οι συνάδελφοι συνδικαλιστές οφείλουν να μελετήσουν σε βάθος το περιεχόμενο της τελευταίας Εγκυκλίου καθώς και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, πριν προβούν σε προτάσεις και διατυπώσουν απόψεις για το ζήτημα.
Αθήνα 25 Σεπτεμβρίου 2015
Αριθμ. Πρωτ.: 125
Δελτίο τύπου της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ)
σχετικά με δηλώσεις
της Αναπλ. Υπουργού Παιδείας και της ΟΛΜΕ
για το μάθημα των Θρησκευτικών
Με αφορμή αφενός όσα δήλωσε η νέα Αναπληρώτρια Υπουργός Παιδείας, κ. Σία Αναγνωστοπούλου, σε συνέντευξή της «Στο Κόκκινο» και αφετέρου ένα Δελτίο Τύπου της ΟΛΜΕ, σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από το μάθημα των Θρησκευτικών, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αισθάνεται την υποχρέωση να υπενθυμίσει προς όλους ότι το ζήτημα έχει λυθεί οριστικά με τελεσίδικες αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, που δεσμεύουν τη διοίκηση και επομένως την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.
Άπαντες οι αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων αλλά και οι συνάδελφοι συνδικαλιστές οφείλουν να μελετήσουν σε βάθος το περιεχόμενο της τελευταίας Εγκυκλίου καθώς και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, πριν προβούν σε προτάσεις και διατυπώσουν απόψεις για το ζήτημα.
Η εν λόγω Εγκύκλιος του τ. Υπουργού Παιδείας Α. Λοβέρδου για τις απαλλαγές αποτελεί ακριβώς συμμόρφωση της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας με το περιεχόμενο των δικαστικών αποφάσεων που προέκυψε μετά από εντατική ενασχόληση με το ζήτημα στελεχών του Υπουργείου Παιδείας και τις σχετικές απαραίτητες παρεμβάσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων.
Εάν η Ένωση Αθέων που αποτελείται από 15-20 μέλη, θεωρεί «Ελπιδοφόρο ξεκίνημα για την νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας» τις δηλώσεις της Αν. Υπουργού, τούτο θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για το ποιοι είναι εκείνοι που ανακινούν ένα ζήτημα που έχει οριστικά επιλυθεί και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν.
Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων περίμενε από όσους στελεχώνουν αυτήν την Κυβέρνηση να έχουν την διάθεση να διαλέγονται με τους κλάδους των εκπαιδευτικών, πριν να αποφασίζουν για θέματα που τους αφορούν άμεσα. Πιστεύουμε ότι αποφάσεις που παίρνονται εν βρασμώ και χωρίς συζήτηση και αναζήτηση λύσεων σε άμεση συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους εκπαιδευτικούς, μόνον σε κακά αποτελέσματα για την παιδεία μας μπορούν να οδηγήσουν.
Η παιδεία μας έχει ανάγκη από σοβαρούς και εμπεριστατωμένους, από παιδαγωγικής πλευράς, χειρισμούς και σε κάθε περίπτωση δεν αντέχει σε άλλους επιπόλαιους πειραματισμούς.
Για όλα τα παραπάνω η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων:
1. Εκφράζει την αντίθεσή της σε αποφάσεις που αφορούν το Μάθημα των Θρησκευτικών και λαμβάνονται αυθαίρετα και αυταρχικά και εν αγνοία των Θεολόγων εκπαιδευτικών.
2. Δηλώνει έτοιμη να συνεργασθεί στενά με τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, ώστε να υπάρξει σαφής και εμπεριστατωμένη ενημέρωση σχετικά με το ζήτημα των απαλλαγών από τα Θρησκευτικά, επί τη βάσει των όσων έχουν προκύψει από το 2008 και εξής οπότε και δημιουργήθηκε, ως μη όφειλε, το εν λόγω ζήτημα. Είμαστε βέβαιοι ότι ο διάλογος και η ενημέρωση με τη νέα Αν. Υπουργό Παιδείας είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να λειτουργήσει γόνιμα για αποφάσεις του Υπουργείου που αφορούν άμεσα τους εκπαιδευτικούς.
3. Λυπούμαστε για την διοίκηση της ΟΛΜΕ που αποφάσισε να μην συνεργάζεται με τον κλάδο μας για θέματα που μας αφορούν, αλλά να ενεργεί αυθαίρετα σε βάρος και εν αγνοία μας, κάτι το οποίο θεωρούμε ότι δεν τιμά καθόλου το ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Το ΔΣ της ΠΕΘ
Γιὰ χίλιους λόγους, διάφοροι φορεῖς ὅλο αὐτὸν τὸν καιρὸ τρομοκρατοῦν τὸ λαό μας, μὲ διάφορους ἐκφοβισμούς. Καὶ αὐτὸς ὁ ἐκφοβισμὸς εἶναι διπλός. Ὁ ἕνας ἐκφοβισμὸς εἶναι τί θὰ γίνει ἂν θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν ΕΟΚ καὶ ὁ ἄλλος εἶναι τί θὰ γίνει ἂν δὲν θὰ φύγουμε.
Ὁ πατήρ Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος κάνει μία μνημειώδη ἀναφορὰ στὴν εὐρωζώνη, τὸ εὐρώ, τὶς ἀδηφάγες τράπεζες ὡς μασωνο - δαιμονικὲς δομὲς καὶ στὴν ἀντίδρασή μας ἔναντί τους.
Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα:
Γιὰ χίλιους λόγους, διάφοροι φορεῖς ὅλο αὐτὸν τὸν καιρὸ τρομοκρατοῦν τὸ λαό μας, μὲ διάφορους ἐκφοβισμούς. Καὶ αὐτὸς ὁ ἐκφοβισμὸς εἶναι διπλός.
Ὁ ἕνας ἐκφοβισμὸς εἶναι τί θὰ γίνει ἂν θὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν ΕΟΚ καὶ ὁ ἄλλος εἶναι τί θὰ γίνει ἂν δὲν θὰ φύγουμε.
Θέλω νὰ σᾶς τονίσω τὰ ἑξῆς. Πρῶτα-πρῶτα, ἡ θέση μου γιὰ τὰ μνημονιακὰ εἶναι σαφέστατη, τὴν ἔχω πεῖ χίλιες φορές. Τὸ εἶπα πρὶν ἀπὸ λίγο, τὸ θεωρῶ βαθύτατη προδοσία τοῦ λαοῦ καὶ τοῦ τόπου. Αὐτὸ εἶναι δεδομένο. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μοῦ ἀρκεῖ. Αὐτὴ εἶναι ἡ βασική μου ἀντίδραση. Τί παρακάτω ἔχω νὰ προσθέσω, γιὰ νὰ προσέξει ὁ λαός.
Κοιτάξτε, τὸ δαιμονομασωνικὸ κίνημα τὸ ὁποῖο διοικεῖ τὴν Εὐρώπη, ὅπως τὸ λέω εἶναι -καθαρὰ ἔτσι- δὲν εἶναι μία γενικὴ ἱστορία.
Ἡ Εὐρώπη διοικεῖται ἀπὸ κατεξοχὴν κέντρα μασωνικά, πρόσωπα μασωνικά· ἀπόδειξη ὅλοι ὅσοι προβάλλονται μέσα ἀπὸ τὴν ταραχή, τὴ βαβούρα, ὡς ὑπουργοὶ καὶ πρωθυπουργοὶ τῶν διαφόρων χωρῶν τῆς Εὐρώπης ἀνήκουν σὲ μασονικὲς λέσχες....
Κοιτάξτε, κι ἂν ἀκόμη γιὰ μία στιγμὴ ξεφύγω ἀπὸ τὴ δουλεία τοῦ μνημονίου - ποὺ δὲν...
μπορῶ νὰ ξεφύγω, μὲ κυνηγάει συνέχεια γιατί εἶναι ἡ δουλεία τοῦ ἐργάτη, ὅπως εἶπα πρὶν ἀπὸ λίγο, καὶ δὲν μπορῶ νὰ δεχτῶ νοήμονα Ἕλληνα ποὺ δέχεται τὴν ὑποδούλωση τῆς Ἑλλάδος σὲ συστήματα, προσέξτε, τὰ ὁποῖα οὔτε τὰ σκέφτηκε, σὲ συστήματα ποὺ δὲν τὰ σκέφτηκε ποτέ.
Δὲν θὰ ἐπικαλεστῶ τὸ ἄρθρο 120 τοῦ σημερινοῦ Συντάγματος. Δὲν θὰ τὸ ἐπικαλεστῶ. Ἐγὼ τὸ Χριστὸ ἐπικαλοῦμαι, ἀλλὰ ἁπλῶς θυμίζω ὅτι αὐτὸ τὸ ἄρθρο λέει ὅτι ἡ τήρηση τοῦ Συντάγματος αὐτοῦ ἐπαφίεται στὸν πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων.
Δὲν τὸ ἐπικαλοῦμαι, ἀλλὰ τὸ λέει τὸ Σύνταγμα, ἁπλῶς τὸ θυμίζω, ἦταν τὸ παλιὸ 114, εἶναι στὸ ἄρθρο 20, ὄχι ὡς ἀκροτελεύτιο. Ἄρα ἐδῶ ὑπάρχει μία ἐπίκληση γιὰ τὸν πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων.
Πρέπει νὰ ἀναλογιστεῖ ὁ καθένας πόσο ἔχει πατριωτισμό.
Ἂν αὐτὸς ὁ τόπος προετοιμάζεται νὰ ἐνταχθεῖ σὲ ἕνα γενικότερο σύστημα δαιμονομασωνικό, ὅπως τὸ ἀποκάλεσα ὑπεύθυνα -γιατί αὐτὰ εἶναι τὰ κέντρα σήμερα, εἶναι αὐτὰ τὰ κέντρα ποὺ λειτουργοῦν τὸ σήμερα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ὡς καίριο, προσέξτε δὲν εἶναι τυχαῖο, ἄξονά τους τὸ τραπεζικὸ σύστημα.
Μὴν ξεχνᾶτε τὴν Ἀποκάλυψη ὅτι θὰ ἔρθει ἕνα σύστημα τὸ ὁποῖο θὰ εἶναι τελείως ἐγκλωβιστικὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο, δὲν θὰ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ σηκώσει κεφάλι καὶ δὲν θὰ μπορεῖ νὰ ψωνίσει ἢ νὰ ἀγοράσει.
Ὅλα τὰ χρήματα σήμερα λειτουργοῦν μέσα ἀπὸ τὶς τράπεζες. Γι' αὐτὸ οἱ τράπεζες εἶναι τὰ καλὰ παιδιὰ τῆς ἱστορίας.
Ἐν μέσω κρίσεως δὲν ξέρω πόσα δισεκατομμύρια πῆραν αὐτὸ τὸν καιρὸ οἱ τράπεζες στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ εἶναι τὰ καλὰ παιδιὰ αὐτοῦ τοῦ συστήματος.
Εὐχαριστῶ, δὲν θὰ πάρω.
Σημαίνει πὼς αὐτὴ ἡ Εὐρώπη, μὲ αὐτὸ τὸ εὐρώ, εἶναι πουλημένη ἐκ προοιμίου.
Κι ἐγὼ συντασσόμενος μαζί τους, παίρνω τὴν εὐθύνη, ἡ Ἑλλάδα νὰ ἔρθει σὲ αὐτὸ τὸ σύστημα τὸ ὁποῖο ἑτοιμάζει τὴν κόλαση καὶ τὴν πολιτεία τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἐγὼ ἔτσι νιώθω. Καὶ νιώθω ὅτι πρέπει νὰ τὸ πῶ στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.
Ὅποιος ἀντιδράσει, θὰ πονέσει. Ἀλλὰ ἐγὼ ξέρω ὅτι σὲ αὐτὸν τὸν τόπο ὑπάρχει μία ἱστορία ἀντιδράσεως καὶ δὲν ζητῶ νὰ ἀντιδράσετε σὲ ὁτιδήποτε.
Νὰ ἀντιδράσετε σὲ αὐτὸ ποὺ σᾶς εἶπα. Τί σᾶς εἶπα;
Δαιμονο-μασωνοκρατία σᾶς εἶπα καὶ τὸ λέω ὑπεύθυνα.
Ὅλοι οἱ κεντρικοὶ φορεῖς αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τῆς Εὐρώπης εἶναι αὐτοὶ καὶ ἀπεργάζονται αὐτὸ τὸ σχέδιο γιὰ τὴν Εὐρώπη. Ἡ Εὐρώπη, ἐγκλωβισμένη σὲ ἕνα παγκόσμιο δῆθεν κράτος τὸ ὁποῖο ἐξυπηρετεῖ ἄλλα συμφέροντα μὲ ἄξονα τὸ τραπεζικὸ σύστημα, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν Ἁγία Γραφή, στὴν Ἀποκάλυψη.
Ἐγὼ δὲν θὰ πάρω, εὐχαριστῶ.
Ὑπ' αὐτὴ τὴν ἔννοια, φυσικὰ δὲν δέχομαι τὰ κόμματα τὰ μνημονιακά, δὲν δέχομαι ὁποιονδήποτε θέλει ἡ Ἑλλάδα νὰ συνεχίζει μὲς στὴν Εὐρώπη καὶ στὸ εὐρώ.
Τὸ φωνάζω ἐπίσημα. Εἶναι κι αὐτὸ πούλημα τῆς Ἑλλάδας.
Δὲν μπορῶ ἐγὼ προσωπικὰ νὰ συνεργήσω καὶ νὰ μὴν τὸ πῶ στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ὅτι ἔχετε εὐθύνη. Γιὰ τὸ αὔριο, τὸ ὁποιοδήποτε τραγικό, δὲν μὲ φοβίζει ἡ φτώχεια. Σᾶς τρομοκρατοῦν μὲ τὴ φτώχεια. Ὄχι, αὐτὸς ὁ λαὸς ἔζησε καὶ φτωχός.
Ἀλλὰ ἐγὼ κινοῦμαι μέσα ἀπ΄ τὴν Ὀρθοδοξία μας. Σᾶς τρομοκρατοῦν μὲ τὴ φτώχεια κάθε μέρα. Αὐτὸ σας λένε: τί θὰ πάθει ἡ Ἑλλάδα.
Ἡ Ἑλλάδα θὰ ΄ναί ἐλεύθερη, ἀλλὰ θὰ ΄ναι πιὸ φτωχιά. Ἂν δέχεστε αὐτὴ τὴ σύμβαση, μὴν πουλήσετε τὴν Ἑλλάδα πιὰ στὶς καρδιές σας, ἔχετε εὐθύνη.
Δὲν μπορεῖτε νὰ κρυφτεῖτε πιά. Δὲν μπορεῖτε νὰ τὸ κάνετε αὐτὸ τὸ πράγμα πιά.
Ἔχετε εὐθύνη γιὰ τὸ αὔριο τῆς Ἑλλάδας ἂν παιχθεῖ αὐτὴ ἡ ἱστορία τοῦ ὁποιουδήποτε Ἀντιχρίστου μέσα καὶ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.
Ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ ποῦμε ὄχι. Δὲν ξέρω τί θὰ ποῦν οἱ ἄλλοι.
Ἄρα ἀντιδρῶ καὶ στὰ μνημονιακὰ καὶ σὲ ὅσους χαϊδεύοντας καὶ τὰ αὐτιὰ τῶν ψηφοφόρων, λένε εἴμαστε ἀντιμνημονιακοί, ἀλλὰ ἐμεῖς θὰ μείνουμε ἐκεῖ.
Μᾶς κοροϊδεύουν καὶ αὐτοί. Συγχωρέστε με.
Ἐγὼ δὲν ἔχω νὰ πῶ κάτι ἄλλο, ἀλλὰ ἒνιωσα σ' αὐτὴ τὴν τελευταία συνάντηση σήμερα -δὲν ξέρω πὼς θὰ εἴμαστε τὸν Ὀκτώβριο- ἒνιωσα ὅτι πρέπει αὐτὸ νὰ τὸ πῶ.
Ἄλλο τίποτε δὲν θὰ πῶ, δὲν ἔχω νὰ κάνω ἄλλο κήρυγμα, ἐγὼ σωπαίνω, εἶπα ὅ,τι εἶπα, πεῖτε με ἠλίθιο, πεῖτε με βλάκα, ἀλλὰ μπρὸς στὴν τρομοκρατία ποὺ σᾶς κάνουν κάθε μέρα, ἐγὼ δὲν σᾶς τρομοκρατῶ, σᾶς ἐλευθερώνω.
Καὶ θέλω ἕνα λαὸ ποὺ εἶναι στὴν Ἐκκλησία καὶ εἶναι ἐλεύθερος καὶ δὲν τρέμει τὸ φυλλοκάρδι του γιατί φοβᾶται τὶς καταθέσεις του, ποὺ θὰ κρύψει τὰ δικά του, ποὺ θὰ κρύψει ὅ,τι ἔχει. Ἐδῶ δὲν μπορεῖς νὰ κρυφτεῖς πιά....
Τὸ σύστημα εἶναι δαιμονιῶδες. Τί θὰ ψηφίσετε θὰ πάρετε τὴν εὐθύνη του!
Πηγή: (Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου ποὺ ἔγινε στὰ πλαίσια τῶν κατηχητικῶν ἀναλύσεων τῆς πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, στὸ χωρίο Κεφάλαιο 1, στίχοι 6-11, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικῶν Γλυφάδας, τὴν Πέμπτη 24-05-2012.), Φλόγα , Μακκαβαίος , Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Ἐπεθύμησα νά σᾶς γράψω τήν παρούσα σύντομη ἐπιστολή, γιά νά ἐπικοινωνήσω μέ τήν ὁσιότητά σας καί νά σᾶς πῶ, ὡς Μοναχός καί ἐγώ καί Ἐπίσκοπος, ὀλίγα λόγια. 1. Κατά πρῶτον, θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει νά νοιώθουμε εὐγνώμονες στόν Κύριό μας, γιατί μᾶς κάλεσε στήν παρθενική ζωή καί πολιτεία καί μᾶς ἔδωσε τόν πόθο νά γίνουμε Μοναχοί. Θυμᾶμαι τόν λόγο μιᾶς καλῆς καλογριᾶς, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, πού μοῦ εἶπε, ὅτι «ἔχω μετανοιώσει γιά πολλά πράγματα στήν ζωή μου. Γιά ἕνα ὅμως μόνο δέν ἔχω μετανοιώσει· γιά τό ὅτι ἔγινα καλογριά»! Ἄς ἔχουμε ὅμως ὑπ᾽ ὄψιν, Πατέρες καί Μητέρες, ὅτι ἡ παρθενική ζωή εἶναι ὑπερφυσική ζωή, γιατί οἱ ἄγγελοι μόνο δέν παντρεύονται, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἔχουν σῶμα. Ἀφοῦ λοιπόν ἐμεῖς θελήσαμε νά ζήσουμε τήν ὑπερφυσική ζωή τῶν ἀγγέλων, γιά νά μπορέσουμε «νά σταθοῦμε στά πόδια» μας καί νά μήν ἔχουμε πτώσεις, πρέπει νά ἔχουμε συχνή ἐπικοινωνία μέ τόν ὑπέρ φύσιν Θεόν. Ἔτσι λέγει κάπου ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: Ὅπου νικᾶται τό φυσικό, ἐκεῖ φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ὑπερφυσικοῦ, τοῦ Θεοῦ δηλαδή. «Ὅπου φύσεως ἧττα ἔγνωσται, ἐκεῖ τοῦ ὑπέρ φύσιν παρουσία ἐπέγνωσται»!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΕΣ
Ὁσιώτατοι Πατέρες καί Μητέρες, Ἱερομόναχοι, Μοναχοί καί Μοναχές
τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως,
Εὐλογεῖτε!
Ἐπεθύμησα νά σᾶς γράψω τήν παρούσα σύντομη ἐπιστολή, γιά νά ἐπικοινωνήσω μέ τήν ὁσιότητά σας καί νά σᾶς πῶ, ὡς Μοναχός καί ἐγώ καί Ἐπίσκοπος, ὀλίγα λόγια.
1. Κατά πρῶτον, θέλω νά σᾶς πῶ ὅτι πρέπει νά νοιώθουμε εὐγνώμονες στόν Κύριό μας, γιατί μᾶς κάλεσε στήν παρθενική ζωή καί πολιτεία καί μᾶς ἔδωσε τόν πόθο νά γίνουμε Μοναχοί. Θυμᾶμαι τόν λόγο μιᾶς καλῆς καλογριᾶς, πρίν ἀπό πολλά χρόνια, πού μοῦ εἶπε, ὅτι «ἔχω μετανοιώσει γιά πολλά πράγματα στήν ζωή μου. Γιά ἕνα ὅμως μόνο δέν ἔχω μετανοιώσει· γιά τό ὅτι ἔγινα καλογριά»! Ἄς ἔχουμε ὅμως ὑπ᾽ ὄψιν, Πατέρες καί Μητέρες, ὅτι ἡ παρθενική ζωή εἶναι ὑπερφυσική ζωή, γιατί οἱ ἄγγελοι μόνο δέν παντρεύονται, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἔχουν σῶμα. Ἀφοῦ λοιπόν ἐμεῖς θελήσαμε νά ζήσουμε τήν ὑπερφυσική ζωή τῶν ἀγγέλων, γιά νά μπορέσουμε «νά σταθοῦμε στά πόδια» μας καί νά μήν ἔχουμε πτώσεις, πρέπει νά ἔχουμε συχνή ἐπικοινωνία μέ τόν ὑπέρ φύσιν Θεόν. Ἔτσι λέγει κάπου ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: Ὅπου νικᾶται τό φυσικό, ἐκεῖ φαίνεται ὅτι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ὑπερφυσικοῦ, τοῦ Θεοῦ δηλαδή. «Ὅπου φύσεως ἧττα ἔγνωσται, ἐκεῖ τοῦ ὑπέρ φύσιν παρουσία ἐπέγνωσται»!
2. Τό πρῶτο, πού εἶναι ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τοῦ Ἱερομονάχου, τοῦ Μοναχοῦ καί τῆς Μοναχῆς, εἶναι νά κλίνει τόν νοῦ του σταθερά στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Ὁποῖο νά σκέπτεται συνεχῶς μέ πολλή ἀγάπη, ὡς γλυκό του ἔρωτα. «Ἔθελξας πόθῳ με, Χριστέ, καί ἠλλοίωσας τῷ θείῳ Σου ἔρωτι»! Τό ἄν ἀγαπᾶμε πολύ τόν Χριστό, περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, φαίνεται ἀπό τά λόγια πού λέμε ὅταν συναντιώμαστε μέ ἄλλους. Ἄν ἀγαπᾶμε τόν Ἰησοῦ Χριστό περισσότερο ἀπό κάθε τί ἄλλο, θά πρέπει νά λαχταρᾶμε νά μιλᾶμε συνέχεια μ᾽ Αὐτόν, ἀκόμη καί στόν δρόμο περπατώντας καί στό κρεββάτι ξαπλωμένοι. «Προσευχή» λέγεται ἡ συνομιλία αὐτή μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Τό πρῶτο λοιπόν χαρακτηριστικό τοῦ Μοναχοῦ εἶναι ἡ ὄρεξή του γιά προσευχή. Καί ὅταν λέγω προσευχή ἐννοῶ βέβαια, κατά πρῶτο λόγο, τίς ἱερές Ἀκολουθίες. Δέν νοεῖται Ἱερομόναχος, Μοναχός ἤ Μοναχή, ἄν δέν κάνει τίς ἱερές Ἀκολουθίες, τίς στοιχειώδεις τουλάχιστον, καί κομποσχοίνι μέ τήν πεντάλογο προσευχή στόν Ἰησοῦ Χριστό («εὐχή»).
Ἀλλά ὅταν λέγω «προσευχή», δέν ἐννοῶ μόνο τήν προσευχή τῶν Ἀκολουθιῶν. Ἐννοῶ καί τό νά στεκόμεθα κατά μόνας μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς καί νά ἀφήνουμε τήν καρδιά νά μιλάει γλυκά σ᾽ Αὐτήν καί νά λέμε καί νά λέμε τά διάφορα αἰτήματά μας, τά γύρω ἀπό τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως. Τήν Παναγία, πού ἔχει τόν Χριστό στήν ἀγκαλιά Της, Αὐτήν νά παρακαλοῦμε νά Τόν βάλει καί στήν καρδιά μας. Γιά νά νοιώθουμε τά γλυκά χτυποκάρδια τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μέσα μας.
3. Τό ἄλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ Ἱερομονάχου καί τῆς Μοναχῆς εἶναι ἡ ἄσκηση. Ὅλοι οἱ χριστιανοί πρέπει νά ζοῦν ἀσκητικά, γιατί χωρίς τήν ἄσκηση, πού ὁ Κύριός μας τήν εἶπε «στενή καί τεθλιμμένη ὁδό», δέν θά πᾶμε στόν Παράδεισο. Οἱ ἀθλητές κάνουν ἀσκήσεις γιά γερό σῶμα καί τά παιδιά τῶν σχολείων μας κάνουν καί αὐτά ἀσκήσεις, γιά νά μάθουν τά μαθηματικά καί τίς ξένες γλῶσσες. Καί οἱ χριστιανοί, μά ἰδιαίτερα οἱ Μοναχοί καί οἱ Μοναχές, πρέπει νά ζοῦν ἀσκητικά, γιά νά φτιάξουμε ὡραία τήν ψυχή μας, γιά τόν ὡραῖο Νυμφίο Χριστό. Ἔτσι, γιά τήν ἀσκητικότητά μας ἔχουμε τίς νηστεῖες καί τίς γονυκλισίες καί τά διάφορα ἄλλα ἀσκητικά παλαίσματα. Πατέρες μου καί μητέρες μου, ἄς προσέξουμε ἰδιαίτερα τό ἀσκητικό, πού πρέπει νά χαρακτηρίζει τόν Ἱερομόναχο καί τήν Μοναχή. Νά ἀποφεύγουμε τήν πολυφαγία καί τά ἡδονικά φαγητά. Ἐγώ ἐξομολόγησα γυναίκα, ἡ ὁποία μοῦ εἶπε ὅτι γιά μιά ἁμαρτία πού ἔκανε, ἔβαλε κανόνα στόν ἑαυτό της νά μή φάει ποτέ γλυκό. Ἐξομολογῶ ἄλλον ἄνδρα, οἰκογενειάρχη, πού σηκώνεται καθημερινά 3 ἡ ὥρα τήν νύχτα καί κάνει μακρά προσευχή στήν Θεοτόκο καί διαβάζει ἔπειτα πατερικά βιβλία. Ἐγνώρισα λαϊκούς χριστιανούς στήν Ἀθήνα, πού γιά ἄσκηση, περπατοῦν μέ τά πόδια μεγάλη ἀπόσταση (ἀπό τόν Πειραιά μέχρι τόν Χολαργό, γιά παράδειγμα) λέγοντας συγχρόνως Χαιρετισμούς, Παράκληση, Ἀπόδειπνο καί ἄλλες προσευχές περπατώντας. Καί ἄν τέτοια ἀσκητικά ἀθλήματα κάνουν οἱ λαϊκοί, γιά πόσο πρέπει νά πολλαπλασιάσουμε τήν ἀσκητικότητά μας ἐμεῖς οἱ Μοναχοί; Ὁ καθένας, πού ξέρει τά πάθη του καί τήν ἀντοχή του, ἄς καθυποτάξει τόν ἑαυτό του («ἐδῶ τομάριον», νά ποῦμε στόν ἑαυτό μας!) σέ κάποιο ἀσκητικό ἐπιτίμιο. Στήν ἀρχή θά μᾶς φανεῖ δύσκολο αὐτό, ἀλλά ἔπειτα, θά μᾶς ἔλθει πλούσια ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καί θά νοιώθουμε ὡραῖα.
4. Τό ἄλλο, πού θέλω νά πῶ καί μάλιστα νά τό τονίσω, εἶναι ὅτι ὁ Μοναχός καί ἡ Μοναχή πρέπει νά διαβάζουν τά ἱερά κείμενα τῆς πίστης μας. Ἡ πίστη μας δέν εἶναι ὅπως τά ἀνατολίτικα θρησκεύματα, πού εἶναι ὅλο «μπουρπουρίσματα» πρός μιά ὑπέρπέραν δύναμη, ἀλλά ἡ πίστη μας, Πατέρες καί Μητέρες, ἔχει κείμενα πού πρέπει νά τά μελετοῦμε. Καί μάλιστα πρέπει νά ξέρουμε ὅτι τά κείμενα αὐτά εἶναι τῶν μοναχῶν δημιουργήματα. Καί γενικά ὅ,τι ὡραῖο ἔχει ἡ πίστη μας τό ἔγραψαν καί μᾶς τό παρέδωσαν μοναστικοί πατέρες. Ἀνεπίτρεπτο λοιπόν ἐμεῖς σήμερα νά περιφρονοῦμε τά ἱερά τους δημιουργήματα καί νά μήν τά μελετοῦμε.
Κατά πρῶτον λόγο Σᾶς παρακαλῶ, Πατέρες καί Μητέρες, νά ἀρχίσετε νά διαβάζετε τήν Ἁγία Γραφή, τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Δέν τήν ἔχουμε διαβάσει οὔτε μία φορά! Τό σωστό εἶναι νά διαβάζουμε κάθε χρόνο ὅλη τήν Ἁγία Γραφή. Ἔχουν καταρτήσει καθημερινούς ὑπολογισμούς περικοπῶν γιά νά συμπληρωθεῖ ἡ ἀνάγνωση ὅλης τῆς Ἁγίας Γραφῆς σέ ἕνα ἔτος. Ἀλλά τό καλύτερο, Πατέρες καί Μητέρες, εἶναι μόνοι σας, μέ δικό σας πρόγραμμα, πού τό ρυθμίζουν τά διακονήματά σας, μόνοι σας, λέγω, νά ὑπολογίσετε τό καθημερινό σας ἀνάγνωσμα στήν Ἁγία Γραφή. Ἡ μέθοδος εἶναι νά ἀρχίσετε ἀπό τήν Καινή Διαθήκη, ἀπό τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο πρῶτα καί ἔπειτα μέ τήν σειρά τά ἄλλα Εὐαγγέλια καί τά ἄλλα βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης. Μετά τήν Καινή Διαθήκη νά διαβάσετε τήν Παλαιά Διαθήκη ἀρχίζοντας ἀπό τό Ψαλτήριο, ἔπειτα τούς Προφῆτες καί ἔπειτα τά ἄλλα ἱστορικά καί σοφιολογικά της βιβλία. Καί μετά ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη πάλι στήν Καινή Διαθήκη, γιά νά τήν κατανοήσετε καλύτερα μέ τήν δεύτερη αὐτή ἀνάγνωση.
Πάντως, ἄν τό σκεφτοῦμε σοβαρά αὐτό πού συμβαίνει, τό ὅτι, δηλαδή, ὑπάρχουν Μοναχοί καί Μοναχές, πού δέν διαβάσαμε οὔτε μία φορά τήν Ἁγία Γραφή εἶναι πρός ἐντροπή μας!... Τό λιγώτερο πού ἔχω νά πῶ. Ναί, εἶναι πρός ἐντροπή μας!...
5. Παρά τήν πολλή διακονία μου, ἐπιθυμῶ νά εὑρίσκω χρόνο καί νά ἔρχομαι ἅπαξ τοῦ μηνός στήν Ἱερά Σας Μονή, διά νά κάνω σειρά βιβλικῶν μαθημάτων, πρός γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τά μαθήματα θά εἶναι θεολογικά, ἀλλά θά λέγονται μέ ἁπλότητα. Ἄν σεῖς θέλετε τά μαθήματα αὐτά νά τά ἀκροῶνται καί κάποια ἄλλα πρόσωπα, συνδεόμενα στενά μέ τήν ἱερά Σας Μονή, πρόσωπα ἔχοντα πνευματικά καί θεολογικά ἐνδιαφέροντα, δύνασθε νά τά καλεῖτε. Μήν καταλήξει ὅμως καί γίνει λαϊκό τό ἀκροατήριο.
Παρακαλῶ εὔχεσθε δι᾽ ἐμέ τόν ἀνάξιο Ἐπίσκοπό Σας, νά μοῦ δίδει ὁ Κύριος μετάνοια, νά Τόν ἀγαπῶ θερμά, Αὐτόν καί τόν ἅγιό Του λόγο, καί νά Τόν ὑπηρετῶ μέ καθαρότητα καρδιᾶς. Καλό Παράδεισο!
Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ,
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Υ.Γ.: Εἶμαι πολύ ἐνοχλημένος καί στενοχωρημένος μέ μερικούς Ἱερομονάχους γιά τό ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, πού ζητοῦν. Ἔχουν κοσμική τοποθέτηση στό θέμα, γιατί τό θεωροῦν ὡς ἀφορμή προβολῆς, γιά νά προΐστανται τῶν ἄλλων Ἱερέων καί μάλιστα καί γερόντων Ἱερέων, «γιατί αὐτή εἶναι ἡ τάξη», λένε. Ἡ «τάξη» ὅμως – λέω καί ἐγώ – εἶναι Ἀρχιμανδρίτης νά γίνεται ὁ Ἱερομόναχος σέ μεγάλη ἡλικία, ὅταν ἔχει ἀποδείξει τήν ὁσιακή του ζωή μέ ἀσκήσεις καί ἀρετές καί μέ ταπεινή καί εὐάρεστη στόν Θεό διακονία καί ἔχοντας θεολογική μόρφωση. Δηλῶ ὅτι θά τηρῶ αὐτήν τήν γραμμή γιά τήν χειροθεσία σέ Ἀρχιμανδρίτη, ὅπως ἔτσι μέ συνεβούλευσαν καί οἱ ἀνώτεροί μου νά κάνω. Ἔπειτα, ὅποιος Ἱερομόναχος τό ζητάει μόνος του νά γίνει Ἀρχιμανδρίτης, αὐτό καί μόνον εἶναι δεῖγμα ὅτι δέν πρέπει νά γίνει. Δηλῶ πάλι γιά τούς λίγους Ἀρχιμανδρίτες πού χειροθέτησα, ὅτι, ἄν διαπιστώσω ἔπαρση γιά τήν τιμή πού τούς δόθηκε, θά τούς ἄρω τό ὀφφίκιο. Ἄκουσε, καλογερόπαπα: Τό πᾶν εἶναι νά προσέχεις τήν ἁγνότητά σου, νά ζεῖς ὁσιακό βίο καί νά γεύεσαι τήν θεία Λειτουργία. Ἄν ἔτσι ζεῖς, οἱ ἄγγελοι σέ ντύνουν μέ μανδύα καί εἶσαι Πατριάρχης! Δέν προτίμησες, Ἱερομόναχε, τόν ἄγαμο βίο, γιά νά γίνεις Ἀρχιμανδρίτης!... Ἔπειτα, γιά νά ποῦμε τήν ἀλήθεια, ἀφοῦ, ὦ καλογερόπαπα, δέν μένεις στήν «Μάνδρα», δηλαδή στό Μοναστήρι, πῶς νά σέ κάνω καί ἀρχηγό Μάνδρας, καί νά σέ λέμε «Ἀρχιμανδρίτη»! Πολύ ἀνώτερη εἶναι ἡ προσφώνηση «ἱερομόναχος» καί «καλογερόπαπας»! Τί μεγαλεῖο κρύβει, πραγματικά, ἡ ὑπογραφή τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στίς ἐπιστολές του: «Κοσμᾶς ἱερομόναχος»!!! – Ἐπίσης, ἀναφέρω ὅτι ἀπό τούς Ἱερομονάχους ἐπανωκαλύμμαυχο θά φέρουν ΜΟΝΟΝ ὅσοι ἔχουν καρεῖ ὡς Μοναχοί καί ὄχι ἁπλῶς ὅσοι εἶναι ἄγαμοι. Γιατί τό ἐπανωκαλύμμαυχο εἶναι δηλωτικό τοῦ Μοναχοῦ μόνο.
