Η Επανάσταση του ΄21 δεν ήταν σαν τους άλλους πολέμους, δηλαδή πόλεμος συμφερόντων, μίσους, εκδικήσεως, πολιτικής και επιρροών ή συμμαχιών. Δεν ήταν ταξική επανάσταση και πάλη των τάξεων. Ήταν απελευθερωτικός αγώνας ενός λαού εναντίον ξένου δυνάστη.
Η Επανάσταση του ΄21 έγινε “για του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία”. “Πρώτα υπέρ πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος”, πήραμε τα όπλα. Ήταν ελληνορθόδοξη Επανάσταση.
Η Επανάσταση του ΄21 δεν ήταν ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θέλημα Θεού. Όπως λέγει ο Κολοκοτρώνης “σαν βροχή από τον ουρανό έπεσε η επιθυμία της ελευθερίας σε όλους” και “ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω”.
Η Επανάσταση του ΄21 ήταν πνευματική επανάσταση, νίκη του πνεύματος κατά της ύλης. Οι αγωνιστές πίστευαν, νήστευαν, προσκυνούσαν τον Χριστό και την Παναγία, προσεύχονταν, εξομολογούνταν και κοινωνούσαν και μέσα στις Εκκλησιές και στα μοναστήρια από μικρά παιδιά με το κρυφό σχολειό μάθαιναν “τι είχαν, τι έχασαν και τι τους πρέπει” και ορκίζονταν να αποτινάξουν τη σκλαβιά.
Η Επανάσταση του ΄21 ήταν χριστιανική ανάσταση πίστεως και ευσεβείας. Δεν υπήρχαν άθεοι στην Επανάσταση του ΄21. Εμπνέονταν όλοι από τους ήρωες της φυλής μας, τους μάρτυρες της Πίστεως και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και γινόντουσαν και οι ίδιοι θυσία και ολοκαύτωμα για την Πατρίδα και την Εκκλησία.
Η Επανάσταση του ΄21 ήταν εθνική και συνολικά λαϊκή υπόθεση με πρωτοστάτες τον κλήρο και τον λαό. Λέει το δημοτικό τραγούδι: “Χαρά που τόχουν τα βουνά, οι κάμποι περηφάνια...να βλέπουν διάκους με σπαθιά, παπάδες με ντουφέκια, να βλέπουν και το Γερμανό της Πάτρας το Δεσπότη, να ευλογάει τ΄άρματα να φχιέται στους λεβέντες...”
Η Επανάσταση του ΄21 ήταν μαρτυρική υπόθεση. Είχε μέσα της το μαρτυρικό φρόνημα, γιατί οι Τούρκοι ζήταγαν με χίλιους δυό τρόπους από τους υπόδουλους χριστιανούς να αλλαξοπιστήσουν: “Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου την πίστη σου ν΄ αλλάξεις, να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν΄ αφήσεις;”
Η Επανάσταση του ΄21 ήταν ομολογία Χριστού, διότι όλοι αποκρίνονταν με ένα στόμα: “Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε, εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός και θα πεθάνω”.
Η Επανάσταση του ΄21 ήταν εκκλησιαστική και αιματηρή εξέγερση. Η Μάνα Εκκλησία πλήρωσε μεγάλο φόρο αίματος και πνεύματος: είχαμε 11 Πατριάρχες κρεμασμένους ή σφαγμένους, 100 επισκόπους, το ίδιο, 6000 κληρικούς, 2000 Νεομάρτυρες, πλήθος σκοτωμένων Χριστιανών, χαμένων παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, με το παιδομάζωμα, στα σκλαβοπάζαρα, στους γενιτσάρους και στα χαρέμια. Όλοι όμως ξεκινούσαν και τέλειωναν τη ζωή τους με την πίστη: κλέφτες, αρματωλοί, Φιλική Εταιρεία, Γρηγόριος ο Ε΄, Διάκος και Παπαφλέσσας...
Η Επανάσταση του ΄21 ήταν μορφωτική αναγέννηση. Μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι διδάσκαλοι του Γένους με πρώτο και κορυφαίο τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, που γλύτωσε από τον εξισλαμισμό και την απαιδευσία το γένος των Ελλήνων και προετοίμασε πνευματικά την Επανάσταση.
ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ , ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ:
Να φοβόμαστε. Ζούμε και για μια αξιοπρέπεια. Αλλοίμονο αν χάσουμε τη λεβεντιά μας και αρχίσουμε να υποχωρούμε και να λέμε “ναί σε όλα” και να ξεπουλάμε την εθνική μας κυριαρχία, την εθνική μας αξιοπρέπεια, την περιουσία του λαού μας και την εδαφική μας ακεραιότητα. Από φόβο μη πεθάνουμε. Οι παλιοί έλεγαν: “καλύτερα ένας τίμιος θάνατος, παρά μια άτιμη και ντροπιασμένη ζωή”. Έχουμε και ιδανικά και αρχές, συνείδηση και φόβο Θεού. Αλλοίμονο αν γίνουμε αρνητές της πίστεως και προδότες της πατρίδος για λίγα χρόνια ζωής ακόμη εδώ στη γη.
ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ:
Να εμπνεόμαστε από τους ήρωες και τους μάρτυρες. Να ζούμε και να πεθαίνουμε για τον Χριστό και την Ελλάδα. “Είμαστε απόγονοι μαρτύρων, μέσα μας τρέχει ηρώων αίμα”. Βαδίζουμε στα ίχνη τους και μας εμπνέει η θυσία τους. Είναι μπροστάρηδες οι πρόγονοί μας και σήμερα και πάντοτε στον αγώνα μας. “Τα έθνη δεν μετριούνται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριούνται και το αίμα”. “Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία” (Ανδρέας Κάλβος)
Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας
Δυστυχῶς φαίνεται νά ἐπιβεβαιώνεται ἡ ἄποψη, πού ἔχει ὁ ἁπλός πολίτης, ὅτι ἡ «κωλοτούμπα» ἀποτελεῖ τήν πιό συνηθισμένη πρακτική τῶν ἐπαγγελματιῶν τῆς πολιτικῆς.
Ὁ νέος πρωθυπουργός Ἀλέξης Τσίπρας σέ ἐρώτησή του στή Βουλή τό 2010 κατήγγελλε τήν «κάρτα τοῦ πολίτη», πού τότε μᾶς ἔφερνε ὁ ἀλήστου μνήμης Γιῶργος Παπανδρέου (Βλ. τήν ἐρώτηση Τσίπρα στή σσ. 14-15 τῆς Παρακαταθήκης).
Τώρα, πού ἔγινε πρωθυπουργός, κάνει στροφή 180 μοιρῶν (κοινῶς κωλοτούμπα) καί δηλώνει ἐπίσημα ὅτι ἡ «κάρτα τοῦ πολίτη» θά μᾶς λύσει ὅλα τά προβλήματα, ἀπό τή γραφειοκρατία μέχρι τήν πείνα, πού μαστίζει τόν φτωχοποιημένο ἑλληνικό λαό, λές καί δέν ὑπάρχουν ἄλλοι ἀποτελεσματικοί καί ἀκίνδυνοι τρόποι γιά τήν ἀντιμετώπιση καί τῶν δύο.
Ἐπειδή τή λογική, πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, πρέπει νά τή χρησιμοποιοῦμε, ἐρωτοῦμε τά ἑξῆς ἁπλά:
1. Τί ἄλλαξε καί ἡ «κακή» κάρτα τοῦ 2010 ἔγινε τώρα «καλή»;
2. Γιατί ὅλη αὐτή ἡ βιασύνη γιά τήν ἐπιβολή τῆς κάρτας; Γιατί πᾶνε νά τήν περάσουν σέ ἄσχετο νομοσχέδιο;
Μάλιστα ἔβαλαν τόν ὑφυπουργό Kατρούγκαλο, πανεπιστημιακό καί συνταγματολόγο, νά φέρει τό νομοσχέδιο στή Βουλή. Αὐτόν πού μιλοῦσε στούς ἀγανακτισμένους Ἕλληνες στήν πλατεία Συντάγματος ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας καί τῶν δικαιωμάτων τοῦ πολίτη, τά ὁποῖα ἡ πολιτεία ἐγγυᾶται διά τοῦ Συντάγματος.
3. Γιατί ξέχασαν τόσο γρήγορα τίς «ἀριστερές» τους εὐαισθησίες; Ἤ μήπως τίς θυμοῦνται ἐπιλεκτικά μόνον γιά τούς ὁμοφυλόφιλους καί γιά τούς λαθρομετανάστες;
4. Τόσο εὔκολα καί γρήγορα ξέχασε ἡ ἀριστερά, ἡ ὁποία τώρα ἔγινε κυβέρνηση, τήν ὀδυνηρή ἐμπειρία ἀπό τά φακελώματα τοῦ παρελθόντος; Σέ σχέση μέ τά σύγχρονα φακελώματα τοῦ Big Brother, τά παλιά φαντάζουν ἱστορίες γιά παιδιά.
5. Μήπως ἐπιβεβαιώνεται αὐτό πού ἐφαρμόζει διεθνῶς τό «σύστημα», ὅτι δηλαδή πιό εὔκολα περνoῦν ἀντιλαϊκά μέτρα μέ μιά «ἀριστερή» κυβέρνηση καί ἀντεθνικά μέ μιά «δεξιά»; Οἱ ἐτικέτες, «δεξιά» καί «ἀριστερά» ἔχουν χάσει ἐν πολλοῖς τό νόημά τους. Σήμερα τό κεντρικό ζήτημα δέν εἶναι πῶς ὀνομάζεσαι, ἀλλ ̓ ἐάν ἀντιμάχεσαι ἤ ἄν προωθεῖς τήν ἰσοπεδωτική παγκοσμιοποίηση. Ἄν ἀπορρίπτεις ἤ ἄν εὐθυγραμμίζεσαι μέ τίς ντιρεκτίβες Λεσχῶν τύπου Μπίλντερμπεργκ, μέσῳ τῶν ὁποίων οἱ ἀδίστακτοι ὀλιγάρχες μεγαλοτραπεζίτες τοκογλύφοι οἰκοδομοῦν τή διαβόητη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Καί στό «Διά ταῦτα»: Ἐπειδή δέν ἔχει ἀλλάξει τίποτε σέ σχέση μέ τό παρελθόν, ἐμεῖς λέμε καί σήμερα «ΟΧΙ στήν κάρτα φακελώματος τοῦ πολίτη».
Μάλιστα σήμερα τό λέμε πιό δυνατά, ἐπειδή καί οἱ δυνατότητες τοῦ Big Brother γιά τό κακό ἔχουν αὐξηθεῖ καί θεριέψει.
Ἰσχύουν καί σήμερα ὅλες οἱ ἀποφάσεις καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους γι ̓ αὐτό τό θέμα καί τά θοδηγητικά κείμενα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου καί τῶν ἄλλων Πατέρων. Διαβάστε καί τήν μόλις ἐκδοθεῖσα νέα Ἀνακοίνωση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού ἐπαναβεβαιώνει ἐκείνη τοῦ 2011 ἐναντίον τῆς κάρτας (σσ. 11-12 Παρακαταθήκης).
Τί ἄλλο περιμένουμε νά ἀκούσουμε γιά νά καταλάβουμε «ποῦ τό πᾶνε»; Βγῆκε τίς προάλλες ὁ γνωστός δισεκατομμυριοῦχος Μπίλυ Γκέιτς τῆς Microsoft καί ἐπανέλαβε αὐτό, πού ἔλεγε καί ὁ Γιωργάκης Παπανδρέου, ὅτι «χρειαζόμαστε ἐπειγόντως μιά παγκόσμια κυβέρνηση». Τί ἄλλο περιμένουμε; Στήν τελετή ἐπίδοσης τῶν μουσικῶν βραβείων Grammy’s (κάτι σάν τά Oscar στόν κινηματογράφο) ἔδωσαν ἐφέτος σέ ὅλους νά φορέσουν κέρατα (!). Θυμηθήκαμε αὐτό πού γράφει ὁ Ἅγιος Παΐσιος. Ἄν κάποιοι, λέγει, ἀντιληφθοῦν τά κέρατα, πού κουβαλάει στό ταγάρι του τό ταγκαλάκι, τούς καθησυχάζει λέγοντας ὅτι δέν εἶναι κέρατα ἀλλά μελιτζάνες!
Τό ὅτι δέν θέλουν ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες εἶναι δεδομένο. Ἀλλιῶς πῶς θά οἰκοδομήσουν τή Νέα Τάξη τοῦ Big Brother;
Τό ὅτι ὁ Χριστός καί ἡ ἀληθινή Του Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθοδοξία, τούς προξενοῦν φόβο καί ἀλλεργία εἶναι ἐπίσης δεδομένο. Τό ἴδιο ἀπεχθάνονται καί φοβοῦνται καί τήν παράδοση ἀγώνων αὐτῆς τῆς γωνιᾶς τῆς γῆς, πού λέγεται Ἑλλάδα.
Ἄς μή διαψεύσουμε, λοιπόν, τούς φόβους τους.
Ἄς χρησιμοποιήσουμε ὅλα τά μέσα πού ἔχουμε, καί τά πνευματικά καί τά νομικά καί τά πολιτικά, γιά νά πέσει καί πάλι στό κενό αὐτό, πού ἐδῶ καί τριάντα χρόνια (ἀπό τό 1986, μέ τόν Ἑνιαῖο Κωδικό Ἀριθμό Μητρώου, Ε.Κ.Α.Μ.) προσπαθοῦν νά περάσουν. Καί πάλι θά ἀποτύχουν!
Πηγή: Παρακαταθήκη, τεύχος 100, Φεβρουάριος 2015
ἱστορία, ὡς γνωστόν, εἶναι ἡ μελέτη καί ἡ γνώση τοῦ παρελθόντος. Ἡ γνώση, ὅμως, αὐτή ἀποκτᾶ νόημα καί ἀξία μόνον ὅταν λειτουργεῖ ὡς ἀσφαλής ὁδηγός τῶν σύγχρονων λαῶν καί ἀνθρώπων. Ὅταν, δηλαδή, λειτουργεῖ ὡς φάρος πνευματικός, πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στή μίμηση τῶν ἀγαθῶν ἔργων τῶν προγόνων μας ἤ, κατά ἀντίστροφη ἔννοια, στήν ἀποφυγή τῶν ὅποιων ἑκούσιων καί ἀκούσιων σφαλμάτων τους. Μία ἱστορία πού δέν λειτουργεῖ ὡς ἀσφαλής ὁδηγός τοῦ ἀνθρώπου στήν πορεία του ἀπό τό παρόν πρός τό μέλλον δέν εἶναι μόνο μία νεκρή καί ἄχρηστη ἱστορία, ἀλλά, πολύ περισσότερο, εἶναι μία ἀνόητη καί ἐπικίνδυνη ἱστορία, μία ἱστορία πού μπορεῖ, νά ὁδηγήσει λαούς καί ἀνθρώπους στό γκρεμό καί τήν τέλεια καταστροφή. Συνεπῶς, ἡ ὀρθή καταγραφή, γνώση καί ἑρμηνεία τῆς ἱστορίας ἀποτελεῖ τήν ἀπαραίτητη προϋπόθεση κάθε μορφῆς προόδου καί σέ συλλογικό καί σέ προσωπικό ἐπίπεδο.
έ βάση, λοιπόν, τή θεμελιώδη αὐτή ἀντίληψη γιά τήν ἱστορία καί τό ρόλο της μέσα στό σύγχρονο κόσμο, θά προσπαθήσουμε, τό κατά δύναμιν, νά προσεγγίσουμε τό ἐπίκαιρο θέμα τῆς παιδείας τοῦ ὑπόδουλου ἑλληνισμοῦ στά χρόνια της τουρκοκρατίας. Χαρακτηρίζουμε, μάλιστα, τό θέμα μας ὡς ἐπίκαιρο, γιατί σχετίζεται ἄμεσα τόσο μέ τήν ἐθνική ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου ὅσο καί μέ τό ζήτημα τοῦ περιεχομένου τῶν νέων σχολικῶν βιβλίων τοῦ μαθήματος τῆς ἱστορίας (καί, κυρίως, αὐτοῦ τῆς ΣΤ΄ τάξης τοῦ δημοτικοῦ). Γνωρίζουμε ὅτι δέν εἴμαστε οἱ καθ’ ὕλην ἁρμόδιοι, νά ἀποφανθοῦμε γιά ἕνα τόσο σημαντικό ζήτημα καί ὅτι οἱ ἀπόψεις μας δέν εἶναι οὔτε οἱ μοναδικές πού διατυπώθηκαν οὔτε, πολύ περισσότερο, οἱ καλύτερες ἤ οἱ ὀρθότερες. Παρά ταῦτα, δέν θά διστάσουμε, νά τίς διατυπώσουμε ἀφήνοντας τήν ἀποτίμησή τους στήν κρίση τοῦ λαοῦ μας, τήν ὀρθότητα τῆς ὁποίας ἀναγνωρίζουμε καί, ἐκ τῶν προτέρων, ἀποδεχόμεθα.
ό 1453 ἡ Κωνσταντινούπολη –ἡ Βασιλεύουσα Πόλις τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας– ἔπεσε στά χέρια τῶν Ὀθωμανῶν. Ἡ ἅλωσή της ὑπῆρξε ἕνα τρομερό ἱστορικό γεγονός, πού σφράγισε ἀνεξίτηλα τήν ἱστορική πορεία τῆς Ρωμιοσύνης. Ὁ ἀπαράκλητος θρῆνος τοῦ γένους μας γιά τήν καταστροφή τῆς ἔνδοξης αὐτοκρατορίας του, πού μεγαλούργησε πολιτικά καί πολιτιστικά γιά περισσότερο ἀπό 15 αἰῶνες, καταγράφηκε στή δημοτική ποίηση τῆς ἐποχῆς: «...Ἡ Ρωμανία ἐπεσεν, ἡ Ρωμανία πάρθεν...». Μαζί, ὅμως, μέ τό θρῆνο τῆς καταστροφῆς καταγράφηκε στή δημοτική μας ποίηση καί ἡ ἐλπίδα τῆς ἀνάστασης τοῦ γένους μας, ἡ ἐλπίδα πού ἄναψε στίς καρδιές τῶν ὑπόδουλων Ρωμιῶν μέσα ἀπό τίς στάχτες τῆς ὁλοκληρωτικῆς τους καταστροφῆς: «...Σώπασε Κυρά-Δέσποινα, καί μήν πολυδακρύζεις, πάλι μέ χρόνια μέ καιρούς, πάλι δικά μας θά ΄ναί...».
ά «χρόνια», ὅμως, καί οἱ «καιροί» ἀργοῦσαν νά ἔρθουν. Μέχρι τότε τό γένος μας ἔπρεπε νά ἐπιβιώσει μέσα σέ ἱστορικά δύσκολες συνθῆκες. Ἀπό τή μία μεριά κινδύνευε νά ἀφομοιωθεῖ ἐθνικά, θρησκευτικά, καί πολιτιστικά ἀπό τόν κατακτητή του, ἐνῶ, ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἔπρεπε νά ἀντιμετωπίσει τόν κίνδυνο τοῦ ἀναλφαβητισμοῦ, πού ἀπό μόνος του ἦταν ἱκανός νά τό ὁδηγήσει σέ τέλειο ἀφανισμό. Στά δύσκολα αὐτά, ἀπό κάθε ἄποψη, χρόνια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἦταν ἡ μόνη δύναμη πού μποροῦσε νά ἀναλάβει τό βαρύ χρέος τῆς ἐθνικῆς, θρησκευτικῆς καί πολιτιστικῆς ἐπιβίωσης τοῦ γένους μας. Ἡ πρόνοια, μάλιστα, τοῦ Θεοῦ φρόντισε ὥστε νά παραχωρήσει ἡ ἴδια ἡ Ὀθωμανική ἐξουσία στήν Ἐκκλησία τή διοίκηση τοῦ ὑπόδουλου γένους τῶν Ρωμιῶν, ὀργανώνοντας τό λαό μας ὡς ἕνα ἀνεξάρτητο καί ἐπίσημα ἀναγνωρισμένο «θρησκευτικό ἔθνος» (μιλιέτ), πού θά ζοῦσε εἰρηνικά μέσα στήν ἐπικράτεια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας μέ ἀρχηγό του τόν ἑκάστοτε Οἰκουμενικό Πατριάρχη, στόν ὁποῖο οἱ Ὀθωμανοί παραχώρησαν τόν τίτλο τοῦ «Μιλιέτ Μπασί» (= ἡ κεφαλή τοῦ ἔθνους), τοῦ ἀρχηγοῦ, δηλαδή, τοῦ γένους τῶν Ρωμιῶν. Αὐτό τό σύστημα αὐτοδιοίκησης τῶν ὑπόδουλων Ρωμιῶν, πού, γενικά, χαρακτηρίζεται ὡς «Ἐθναρχία», σέ συνδυασμό μέ τήν πολιτική τους ὀργάνωση σέ ἀνεξάρτητες καί αὐτοδιοικούμενες «κοινότητες», ἀποτέλεσε τό θεμέλιο λίθο, πάνω στόν ὁποῖο οἰκοδομήθηκε ἡ ἐθνική, θρησκευτική καί πολιτιστική ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνισμοῦ κατά τήν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας. Μέσα στό εὐρύτερο πλαίσιο αὐτοῦ τοῦ ἱστορικοῦ ὁρίζοντα ἡ Ἐκκλησία ἀνέλαβε καί τό ἔργο τῆς παιδείας τῶν ὑπόδουλων χριστιανῶν.
όν πρῶτο μόλις χρόνο μετά ἀπό τήν ἅλωση τῆς Πόλης ὁ πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος ἵδρυσε στήν Κωνσταντινούπολη τήν «Πατριαρχική Ἀκαδημία», πού ἔγινε εὐρύτερα γνωστή μέ τό ὄνομα «Ἡ Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή», καί ὑπῆρξε ἡ μοναδική ἀνώτατη ἑλληνική σχολή τῶν χρόνων τῆς τουρκοκρατίας, ἀπό τήν ὁποία ἀποφοίτησε πλῆθος Ἑλλήνων λογίων καί ἐπιστημόνων, καθώς καί οἱ περισσότεροι διδάσκαλοι πού στελέχωσαν τά ἑλληνικά σχολεῖα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἰδιαίτερα σημαντική, ἐπίσης, σέ ἐπίπεδο κεντρικῆς διοίκησης ὑπῆρξε καί ἡ δημιουργία τοῦ πρώτου ἑλληνικοῦ τυπογραφείου ἀπό τόν πατριάρχη Κύριλλο Λούκαρη, πού λειτούργησε στήν Κωνσταντινούπολη ἀπό τό 1624. Παράλληλα, ἡ Ἐκκλησία –μέ τή βοήθεια, φυσικά, καί τήν οἰκονομική ὑποστήριξη τῶν «κοινοτήτων»– κατάφερε νά ἐξασφαλίσει τήν ἄδεια τοῦ Ὀθωμανικοῦ κράτους γιά τήν ἵδρυση ὀργανωμένων, αὐτοδιοικούμενων καί αὐτοχρηματοδοτούμενων ἑλληνικῶν σχολείων στίς μεγαλύτερες, τουλάχιστον, πόλεις τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας.
ξιοσημείωτη στό θέμα τῆς ἵδρυσης σχολείων ὑπῆρξε καί ἡ τεράστια προσφορά τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (1714-1779), ὁ ὁποῖος παρακινοῦσε συνεχῶς τούς ὑπόδουλους χριστιανούς, νά ἱδρύουν σχολεῖα σέ κάθε πόλη καί χωριό. Ρωτοῦσε χαρακτηριστικά ὁ Πατροκοσμᾶς: «...Ἔχετε σχολεῖον ἐδῶ εἰς τήν χώραν σας, νά διαβάζουν τά παιδιά; - Δέν ἔχομεν, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ. Νά μαζευθῆτε ὅλοι, νά κάμετε ἕνα σχολεῖον καλόν, νά βάλετε καί ἐπιτρόπους, νά τό κυβερνοῦν, νά βάνουν διδάσκαλον, νά μανθάνουν ὅλα τά παιδιά γράμματα, πλούσια καί πτωχά. Διότι ἀπό τό σχολεῖον μανθάνωμεν τί εἶναι Θεός, τί εἶναι Ἁγία Τριάς, τί εἶναι παράδεισος, κόλασις, ἀρετή, κακία. Ἄν δέν ἦτο σχολεῖον, ποῦ ἤθελα μάθει ἐγώ νά σᾶς διδάσκω;... Καλύτερον, ἀδελφέ μου, νά ἔχης σχολεῖον ἑλληνικόν εἰς τήν χώραν σου, παρά νά ἔχης βρύσες καί ποτάμια, καί ὡσάν τό παιδί σου μάθη γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος...». Μέ τό κηρυκτικό του ἔργο ὁ Πατροκοσμᾶς ἵδρυσε ἑκατοντάδες ἑλληνικά σχολεῖα καί συνέβαλε καθοριστικά στή διατήρηση τῆς ἐθνικῆς μας αὐτοσυνειδησίας, πληρώνοντας, τελικά, τήν προσφορά του μέ τήν ἴδια του τή ζωή, ὅπως καί ὁ ἴδιος εἶχε προφητικά ἀναγγείλει, λέγοντας: «...Ἐγώ, μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, μήτε σακούλα ἔχω, μήτε κασέλα, μήτε σπίτι, μήτε ράσο ἄλλο ἀπό αὐτό πού φοράω. Καί τό σκαμνί ὅπου ἔχω δέν εἶναι ἐδικόν μου, διά λόγου σας τό ἔχω. Ἄλλοι τό λέγουν σκαμνί καί ἄλλοι θρόνον. Δέν εἶναι καθώς τό λέγετε. Ἀμή θέλετε νά μάθετε τί εἶναι; Εἶναι ὁ τάφος μου, καί ἐγώ εἶμαι μέσα ὁ νεκρός ὅπου σας ὁμιλῶ. Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει τήν ἐξουσίαν νά διδάσκει βασιλεῖς καί πατριάρχας, ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς, ἄνδρας καί γυναίκας, παιδιά καί κορίτσια, νέους καί γέροντας, καί ὅλον τόν κόσμον...».
νῶ, ὅμως, στίς μεγάλες πόλεις ὑπῆρχε –ἔστω καί ὑπό ἀντίξοες συνθήκες– ἡ δυνατότητα ἵδρυσης, ὀργάνωσης καί χρηματοδότησης ἑλληνικῶν σχολείων, ὁ μεγαλύτερος ὄγκος τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, πού κατοικοῦσε σέ ὀρεινές, ἄγονες, φτωχές καί ἀπομονωμένες περιοχές, κινδύνευε νά βυθιστεῖ στό σκοτάδι τοῦ ἀναλφαβητισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀποτελοῦσε τό προοίμιο τῆς γλωσσικῆς του ἀφομοίωσης ἀπό τούς Ὀθωμανούς καί ὁδηγοῦσε μέ μαθηματική ἀκρίβεια στήν ἐθνική, θρησκευτική καί πολιτιστική του ἀφομοίωση. Ἐπειδή, λοιπόν, στίς περιπτώσεις αὐτές ἦταν ἀδύνατη ἡ ἐξοικονόμηση τῶν ἀναγκαίων χρηματικῶν πόρων γιά τήν ἵδρυση καί λειτουργία ὀργανωμένων σχολείων, ἡ στοιχειώδης παιδεία τῶν ὑπόδουλων Ρωμιῶν ἀνατέθηκε στούς ὀλιγογράμματους ἱερεῖς καί μοναχούς τῶν περιοχῶν αὐτῶν. Ἔτσι, οἱ ταπεινοί καί, κατά κανόνα, ὀλιγογράμματοι παπάδες καί καλόγεροι ὀργάνωναν στά ὀρεινά καί ἀπομονωμένα ἑλληνικά χωριά ἀνεπίσημα σχολεῖα, πού ἀναλάμβαναν τήν εὐθύνη νά διδάξουν στά παιδιά τῶν ὑπόδουλων χριστιανῶν τή στοιχειώδη γραφή καί ἀνάγνωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, χρησιμοποιώντας ὡς γλωσσικά ἐγχειρίδια τά λειτουργικά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ αὐτά ἦταν τά μοναδικά βιβλία πού ὑπῆρχαν σέ αὐτές τίς ὀρεινές καί ἀπομονωμένες περιοχές. Ἡ στοιχειώδης αὐτή διδασκαλία τῶν ὑπόδουλων χριστιανῶν γινόταν, συνήθως, τό ἀπόγευμα καί τό βράδυ, ἀφοῦ τίς πρωινές ὧρες τά παιδιά ἦταν ὑποχρεωμένα νά ἐργάζονται στίς κτηνοτροφικές καί γεωργικές ἐργασίες τῆς οἰκογένειάς τους καί ὄχι γιατί οἱ Ὀθωμανοί ἀγνοοῦσαν ἤ ἀπαγόρευαν τή λειτουργία τῶν ἀνεπίσημων αὐτῶν σχολείων, ὅπως λανθασμένα ὑποστηρίχθηκε παλαιότερα. Ἐπειδή τά σχολεῖα αὐτά ἦταν ἀνεπίσημα, δέν χρειαζόταν ἡ ἔκδοση εἰδικῆς ἄδειας τοῦ Ὀθωμανικοῦ κράτους γιά τήν ἵδρυση καί τή λειτουργία τους. Παράλληλα, οἱ ἱερεῖς καί οἱ μοναχοί πού δίδασκαν σέ αὐτά δέν χορηγοῦσαν στούς μαθητές τούς ἐπίσημα ἀναγνωρισμένα σχολικά ἀπολυτήρια, ἀφοῦ ἡ ἐπιτυχία τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ τους ἔργου ἦταν δεδομένη, ἄν τά παιδιά μάθαιναν τά γράμματα τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφάβητου, καθώς καί τή στοιχειώδη ἑλληνική γραφή καί ἀνάγνωση. Ἐξ’ αἰτίας, μάλιστα, τοῦ ἀνεπίσημου χαρακτήρα τους τά σχολεῖα αὐτά μνημονεύονται, πράγματι, ἐλάχιστα στίς ἱστορικές πηγές καί τά ὅσα γνωρίζουμε γιά αὐτά προέρχονται περισσότερο ἀπό τούς θρύλους καί τίς λαϊκές δοξασίες τοῦ λαοῦ μας καί λιγότερο ἀπό τίς μαρτυρίες τῆς ἐπίσημης ἱστορικῆς ἔρευνας. Τά ἀνεπίσημα αὐτά σχολεῖα, πού ἔσωσαν ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ ὑπόδουλου ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ ἀπό τόν ἐξισλαμισμό, καί συνέβαλαν καθοριστικά στήν ἐπιβίωση τοῦ ἑλληνισμοῦ στά χρόνια της τουρκοκρατίας, ἔμειναν γνωστά στήν παράδοσή μας μέ τό ὄνομα «τό κρυφό σχολειό». Φυσικά, μέ τό χαρακτηρισμό αὐτό, κατά τή γνώμη μας, δηλώνεται ὁ ἀνεπίσημος χαρακτήρας τῶν σχολείων αὐτῶν καί ὄχι ὁ μυστικός τρόπος τῆς λειτουργίας τους. Ὁ ὄρος, δηλαδή, «το κρυφό σχολειό» δηλώνει τό ταπεινό, τό ἀνεπίσημο σχολειό και ὄχι τό μυστικό ἤ τό ἀπαγορευμένο σχολειό.
ράγματι, ἐλάχιστα μνημονεύεται ἡ ὕπαρξη τοῦ «κρυφοῦ σχολειοῦ» στίς ἐπίσημες ἱστορικές πηγές τῶν χρόνων τῆς τουρκοκρατίας. Αὐτό, ὅμως, δέν σημαίνει, ὅτι τό «κρυφό σχολειό», ὅπως τό περιγράψαμε προηγουμένως, δέν ὑπῆρξε ποτέ. Οἱ ἥρωες τοῦ «κρυφοῦ σχολειοῦ» δέν ἦταν ἐπώνυμοι ἡγέτες, ἀλλά ἀνώνυμοι, ἁπλοί καί ταπεινοί ἄνθρωποι, πού πέρασαν ὁλόκληρη τή ζωή τους μέσα στήν ἀφάνεια καί τόν καθημερινό μόχθο τῆς ἐπιβίωσης. Ἦταν ἁπλοί ἄνθρωποι, πού δέν κατεῖχαν θέσεις ἐξουσίας, δέν διαμόρφωσαν μέ τίς πράξεις καί τίς ἀποφάσεις τους τήν ἱστορική πορεία τῆς ἐποχῆς τους, δέν ἄφησαν πουθενά κανένα ἐπίσημο γραπτό κείμενό τους, δέν κατέγραψαν οὔτε τό μικρό ὄνομά τους. Γι’ αὐτό, καί οἱ ἱστορικές πηγές δέν εἶχαν κανένα λόγο νά ἀσχοληθοῦν μαζί τους, ὅπως, ἄλλωστε, δέν ἀσχολήθηκαν ποτέ μέ τήν καταγραφή τῶν ἔργων καί τῶν ὀνομάτων ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνώνυμων ἀγωνιστῶν πού πλήρωσαν μέ τή ζωή ἤ μέ τή σωματική τους ἀκεραιότητα τόν ἀγώνα τῆς ἀποτίναξης τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ. Τό ἔργο, ὅμως, τῶν ἄγνωστων ἀγωνιστῶν τοῦ «κρυφοῦ σχολειοῦ» μνημονεύεται μέσα στούς θρύλους καί τίς δοξασίες τοῦ λαοῦ μας, στούς ὁποίους διασώζεται ἡ αὐθεντικότερη, ἴσως, ἔκφραση τῆς ἱστορικῆς μνήμης, τῆς ἱστορικῆς μνήμης πού δέν ὑπόκειται σέ ἰδεολογικές προκαταλήψεις καί ἰδιοτελεῖς σκοπιμότητες, τῆς ἱστορικῆς μνήμης πού εἶναι πάντα ἀληθινή, γιατί ἀποτελεῖ τήν ἱστορική ἔκφραση τῆς λαϊκῆς μας συνείδησης. Ναί, σέ αὐτή τήν αὐθεντική λαϊκή ἱστορική μνήμη μαρτυρεῖται τό ἔργο τῶν ταπεινῶν καί ὀλιγογράμματων ἀγωνιστῶν τοῦ «κρυφοῦ σχολειοῦ», τά ὀνόματα τῶν ὁποίων εἶναι ἄγνωστα στούς ἀνθρώπους, ἀλλά γνωστά στό Θεό, τά ὀνόματα τῶν ὁποίων δέν εἶναι γραμμένα στά βιβλία τῆς ἱστορίας, ἀλλά στό βιβλίο τῆς ἀληθινῆς ζωῆς, μαζί μέ τά ἑκατομμύρια ὀνόματα τῶν ἄγνωστων μαρτύρων καί ὁσίων τῆς πίστης μας, μαζί μέ τά ὀνόματα ὅλων αὐτῶν, πού θυσιάστηκαν, γιά νά εἴμαστε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι.
λοκληρώνοντας τό λόγο μας, θά ἔπρεπε, ἴσως, νά ἀναφερθοῦμε –ἔστω καί συνοπτικά– στόν κοινωνικό χαρακτήρα τῆς ἑλληνικῆς παιδείας κατά τήν περίοδο τῆς τουρκοκρατίας. Εἴδαμε, γιά παράδειγμα, προηγουμένως στίς διδαχές τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ νά τονίζεται ἰδιαίτερα ὅτι τά ἑλληνικά σχολεῖα πρέπει νά ἱδρύονται καί νά συντηροῦνται ἀπό τήν κοινότητα, ὥστε νά προσφέρουν τά ἀγαθά τῆς παιδείας σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους, καί, ἔτσι, «...νά μανθάνουν ὅλα τά παιδιά γράμματα, πλούσια καί πτωχά...». Εἶναι φανερό ὅτι ἡ παράδοση τοῦ ἑλληνισμοῦ ἀντιλαμβάνεται τήν παιδεία ὡς ἕνα κοινωνικό ἀγαθό, τή διαχείριση τοῦ ὁποίου πρέπει, νά ἔχει ἡ κοινότητα καί ὄχι κάποια ἀνεξάρτητα ἤ ἀποκομμένα ἀπό τό συλλογικό σῶμα τῆς κοινότητας πρόσωπα. Συνεπῶς, τό πρωτεῦον στήν ὀργάνωση καί τή λειτουργία τῆς παιδείας, σύμφωνα μέ τήν παράδοσή μας, πρέπει νά εἶναι ἡ ἐξασφάλιση τοῦ κοινωνικοῦ της χαρακτήρα, ὁ ὁποῖος ἐγγυᾶται τήν ὁλοκληρωμένη ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου καί τήν προσφορά ἴσων εὐκαιριῶν σέ ὅλους.
ία παιδεία πού δέν ἐλέγχεται ἀπό τήν κοινότητα, ἀλλά ἀπό κάποια οἰκονομική καί κοινωνική ὀλιγαρχία, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἑλληνική παιδεία. Μία παιδεία πού δέν παρέχεται ἐξίσου σέ ὅλα τά μέλη τῆς κοινότητας, ἀλλά προορίζεται μόνο γιά τούς πλούσιους ἤ γιά τούς διανοητικά ἰσχυρούς, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἑλληνική παιδεία. Μία παιδεία πού δέν ὑπηρετεῖ τήν ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν ἄγνοια καί τή συγκρότησή του σέ ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα, ἀλλά τή δημιουργία τυποποιημένων ἀνθρώπων, πού εἶναι σχεδιασμένοι, γιά νά λειτουργοῦν ὡς ἔμψυχα γρανάζια μιᾶς μηχανῆς, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἑλληνική παιδεία. Σέ τελική ἀνάλυση, ἡ παιδεία πού δέν σέβεται καί δέν ἀναδεικνύει τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, δέν μπορεῖ νά εἶναι ἑλληνική παιδεία.
ς ἐλπίσουμε, ὅτι τό γένος μας δέν θά λησμονήσει ποτέ τήν τεράστια προσφορά τῆς Ἐκκλησίας στή διατήρηση τῆς ἐθνικῆς καί πολιτιστικῆς μας ταυτότητας στά δύσκολα καί σκοτεινά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας.
Μπερκουτάκης Μιχαήλ
Θεολόγος – Ἐκπαιδευτικός
Πύργος Ἠλείας 10/03/2007
Τό κείμενο αὐτό δημοσιεύθηκε στήν τοπική ἐφημερίδα τοῦ Πύργου «Πατρίς» στίς 15/03/2007 (σελ. 12) καί ἐκφωνήθηκε ὡς πανηγυρικός λόγος στήν Καλλιθέα Ὀλυμπίας κατά τόν ἑορτασμό τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς τῆς 25ης Μαρτίου στις 25/03/2007.
Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
Εγίνετο μεγάλη ενέργεια και η Πελοπόννησος όλη υπόκωφα εσείετο.
Αυτοί εσκέπτοντο αρχιερείς , άρχοντες και καπεταναίοι και λοιποί αδελφοί περί των μέσων, τα οποία ημπορούσαν να μεταχειρισθούν δια τον μέλλοντα αγώνα.
Από δε τας αρχάς του Ιανουαρίου του 1821, αφού τα πάντα ωρίμασαν, άρχισαν οι Έλληνες και ήρχοντο εις τα σπήτια τους από τα ξένα, από την Ρωσσίαν, Βλαχίαν, Μολδαυίαν, Κωνσταντινούπολιν, Σμύρνην και από τα άλλα μέρη δια να λάβουν μέρος κατά την αποφασισθείσαν από τους αποστόλους της Εταιρίας ημέραν δια τον αγώνα υπέρ της πατρίδος.
Ευθύς καθώς ήρχοντο εις τα χωρία τους ή εις τας πόλεις των, διεδίδετο η ιδέα της επαναστάσεως εις όλους τους συγγενείς και γείτονάς των.
Oι αρχιερείς εσυγχωρούσαν εις τους ιερείς να διαβάζουν εις τας εκκλησίας παρακλήσεις νύκτα και ημέραν προς τον Θεόν δια να ενισχύση τους Έλληνας εις τον μέλλοντα αγώνα˙ και εις τους πνευματικούς δε και εις τους άλλους κληρικούς εσυγχώρησαν να παρακινούν κατά την εξομολόγησίν των τους Έλληνας εις την επανάστασιν, και να την θεωρούν ως συγχωρημένην θρησκευτικώς˙ διότι ο Θεός όλους τους ανθρώπους έπλασεν ελευθέρους. Πολλοί δε μάλιστα των αρχιερέων ως ο Έλους Άνθιμος, έκαμαν επίτηδες καί ευχάς, τας οποίας έδιδαν εις τους ιερείς των επαρχιών των και τας εδιάβαζαν μετά την παράκλησιν.
Ιδού και η ευχή του Έλους Ανθίμου προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν˙ και το εξαποστειλάριον και το στιχηρόν προς τήν Θεοτόκον, ευρισκόμενα παρά τω προέδρω του Εφετείου Ναυπλίας Ν. Φλογαίτη.
Θεέ παντοδύναμε, αόρατε, ακατάληπτε, ακατανόητε, ο ενισχύσας τον προφήτην σου Μωϋσήν τω τύπω του σταυρού κατατροπώσαι τον τύραννον του παλαιού Ισραήλ, τον αλαζόνα καί άκαμπτον Φαραώ εν τη Ερυθρά Θαλασσή, και σώσας δι' αυτού τον λαόν σου, επάκουσον της δεήσεως και ημών των ευτελών δούλων σου, των χρισθέντων τω ονόματι του αγαπητού σου υιού, κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού, και απάλλαξον ημάς, τον νέον Ισραήλ, το βασίλειον ιεράτευμα της Ισμαηλίτιδος τυραννίδος˙ ενίσχυσον και ενδυνάμωσον ημάς, και τούς ευσεβάστους και θεοφύλακτους ημών Πρίγκιπας και Ηγεμόνας (εννοεί τους Υψηλάντας) και τον φιλόχριστον Στρατόν τη δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, κατατροπώσαι τούς εχθρούς της αγίας σου εκκλησίας, και αναφανήναι νικητάς και τροπαιούχους εναντίον των απογόνων της Άγαρ.
Επί σοί τας ελπίδας ανατιθέμεθα, Κραταιέ εν πολέμοις, ορθώς λατρεύοντες σε τον μόνον Θεόν, και σωτήρα ημών˙ φώτισον ημάς μιμητάς γενέσθαι και οπαδούς του αληθούς θεράποντός σου ευσεβούς βασιλέως Κωνσταντίνου, και αξίωσον ακούσαι της ουρανίου εκείνης φωνής «εν τούτω νικάτε, απόγονοι Ελλήνων οι χριστώνυμοι, και της ορθοδόξου εκκλησίας ευσεβή τέκνα, και καταβάλλετε τους άθεους Αγαρηνούς», όπως και ημείς οι τεταπεινωμένοι αξιωθώμεν της ποθητής ημών ελευθερίας, δοξάζοντες τo παντοδύναμον όνομά σου του Πατρός και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ
Ο Ουρανόν τοις Άστροις
Τους μη την σην εικόνα, Παρθένε, ασπαζομένους, και του υιού σου και Θεού, εκ πίστεως ειλικρινούς, κατάβαλε άθεους και τη γεέννη παράδος.
Στιχηρόν ήχος πλ. ά.
Χαίροις ασκητικώς αληθώς.
Δεύρο, μήτερ Χριστού, προς ημάς, σου δεομένους, συμπαθούς επισκέψεως, και ρύσαι κεκακουμένους, τυραννικαίς απειλαίς, και δεινή μανία των Αγαρηνών˙ δι' ους ως αιχμάλωτοι, και γυμνοί διωκόμεθα, τόπον εκ τόπου συνεχώς διαμείβοντες και πλανώμενοι, εν σπηλαίοις και όρεσιν˙ οίκτειρον ούν Πανύμνητε, και δος ημίν άνεσιν, παύσον την ζάλην και σβέσον την καθ' ημών αγανάκτησιν, Χριστόν δυσωπούσα, τον παρέχοντα τώ κόσμω το μέγα έλεος.
[…] Πολλοί μάλιστα Τούρκοι εσοφίζοντο διάφορα πράγματα, αλλά ένα από τα περιεργότερα είναι το ακόλουθον. Έστειλαν μίαν ημέραν εις τον Δεσπότην Έλους Άνθιμον ένα Τούρκον, ο οποίος εγνώριζε καλά και την γλώσσαν μας και τας θρησκευτικάς μας τελετάς. Αυτός, καθώς επήγεν εις την Μητρόπολιν εζήτησε να προσκυνήση τον Δεσπότην, και ο Έλους διέταξε και τόν έμβασαν εις την κάμαράν του, όπου έκαμνε τον άρρωστον δια να μην υπάγη με τους άλλους αρχιερείς εις την Τριπολιτσάν. Ευθύς καθώς εμβήκεν έπεσε και τον επροσκύνησε και του είπε, Δεσπότη μου, θέλω να εξομολογηθώ εις την Πανιερότητά σου ως χριστιανός ταις αμαρτίαις μου.
Ο Έλους του έδωσε την άδειαν, και ευθύς άρχισε και έλεγε ταις αμαρτίαις του με κλαύματα και με πολλήν προσποιητικήν κατάνυξιν, και τέλος του είπε «πότε θά έλθη, Δεσπότη μου, η αγία εκείνη ώρα να πάρωμε τα άρματα, δια να σκοτώσωμεν τους απίστους τυράννους μας και να ρουφήξω από το αίμα τους »;
Ο Δεσπότης έκαμε τότε σημεία της Εταιρίας, αλλά καθώς είδεν ότι δεν εννόησε τίποτε, εκατάλαβεν ότι είναι Τούρκος και άρχισε να τον συμβουλεύη και να του λέγη «τέκνον τι λόγια είναι αυτά˙ μη πιστεύεις τα λόγια όπου λέγονται. Ο Θεός έβαλεν εις το κεφάλι μας τον Σουλτάνον δια το καλόν μας, αυτόν τον έβαλεν να μας εξουσιάζη και να ήμεθα πιστοί ραγιάδες του και ευπειθείς, διότι αυτός φροντίζει δια εμάς, επειδή αλλοιώτικα μας κολάζει ο Θεός ·» έπειτα του εδιάβασε την συνειθισμένην ευχήν και τον έστειλεν εις το καλόν.
Ο Μεταμορφωμένος αυτός Τούρκος τα είπεν όλα όσα ήκουσεν από τον Έλους εις τούς Αγάδες, και δια τούτο εκείνοι δεν τον υπωπτεύοντο πλέον και τον άφησαν ως άρρωστον να μην πάη εις την Τριπολιτσάν. Τοιαύτα πολλά εγίνοντο μέχρις ότου αρχίση η επανάστασις.
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
ΥΠΟ ΦΩΤΑΚΟΥ - ΑΘΗΝΑ 1858 (σελ. 7-8-9, 11-12)
Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
Μιλώντας για την 25η Μαρτίου και την Επανάσταση του 1821, μας αρέσει, συνήθως, να λέμε λόγια φανταχτερά, γεμάτα θριαμβολογίες και επαίνους. Σπάνια ακούγεται λόγος, που να ελέγχει και να προβληματίζει. Η επέτειος, όμως, της 25ης Μαρτίου δεν είναι μόνον μια επέτειος ηρωϊκών αγώνων και πολεμικών κατορθωμάτων. Είναι ταυτόχρονα και μια πολύ καλή αφορμή, να κάνουμε όλοι μας μιαν άσκηση αυτοκριτικής και να αναρωτηθούμε:
Τι είναι αυτό, που μετράει περισσότερο για τους ήρωες του ’21; Είναι τα λόγια μας τα μεγάλα, οι παρελάσεις και η κατάθεση στεφάνων; Ή μήπως οι ψυχές τους λαχταράνε από εμάς άλλα πράγματα και κυρίως να τους μιμηθούμε στην πράξη, και η ζωή μας να είναι σύμφωνη με τα πιστεύω τους και τα ιδανικά τους;
Στα χρόνια μας, έχουμε κάνει, δυστυχώς, την Πατρίδα μας ένα απέραντο εργαστήριο αυτοκαταστροφής. Οι αλήθειες του ’21 παραποιούνται, τα πρόσωπα των ηρώων σπιλώνονται, η Πίστη και τα Ιδανικά των προγόνων μας θάβονται.
Τα παιδιά μας μεγαλώνουν μέσα σε μια σύγχυση δαιμονική. Μπερδεύουν την φιλοπατρία με τον φασισμό. Βάζουν φωτιά στην τιμημένη και ένδοξη Ελληνική Σημαία, λες και πρόκειται για ένα οποιοδήποτε πανί.
Τρέφονται με τα δηλητήρια της αθεΐας και της παγκοσμιοποίησης και ντρέπονται να πουν, ότι γεννήθηκαν Έλληνες και Ορθόδοξοι.
Τις θυσίες των ηρώων του ’21, τα οράματα, τις αξίες και την πίστη τους, φτάσαμε να τα θεωρούμε παρακατιανά και παλιομοδίτικα. Αφ’ ότου λευτερωθήκαμε από τον τούρκικο ζυγό, πετάξαμε στα άχρηστα τον δοκιμασμένο δικό μας Τρόπο και λιμπιστήκαμε την κάλπικη γυαλάδα των ξένων.
Ειρωνευτήκαμε την φιλοκαλία των πατέρων μας και προτιμήσαμε τα ξυλοκέρατα του πάπα και των προτεσταντών. Τυφλωθήκαμε από τα ψεύτικα και πλάνα ’’φώτα’’ των δήθεν πολιτισμένων της εσπερίας, και στο τέλος παγιδευτήκαμε για τα καλά.
Με δική μας, βεβαίως, υπαιτιότητα δώσαμε δικαιώματα στους Ευρωπαίους ’’σωτήρες’’ μας(*), να μας εμπαίζουν, να μας υποτιμούν και να μας εκμεταλλεύονται. Μέχρι πότε, όμως;
Την απάντηση την έδωσε, πριν από λίγες ημέρες, σχολιάζοντας συκοφαντικό για την Ελλάδα μας δημοσίευμα του γερμανικού τύπου, ο γηραιός και πολύπειρος Μίκης Θεοδωράκης με τα παρακάτω λόγια, λόγια που ταιριάζουν στην επέτειο της 25ης Μαρτίου και που δικαιώνουν απόλυτα τους Αγώνες και τις Θυσίες όλων των Ηρώων του ‘21:
’’ Όχι! Δεν θέλουμε να σωθούμε! Το μόνο που θέλουμε, είναι, να μας αφήσουν μόνους και ήσυχους. Και να είστε βέβαιοι, ότι τα καταφέρνουμε καλά. Γιατί η γη μας είναι καλή. Η θάλασσά μας πλούσια. Κι εμείς εργατικοί, φιλόξενοι, νοικοκυραίοι, αλτρουιστές και πατριώτες’’.
25η Μαρτίου 2015
_____________________________________________
(*) (ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ)
Όλοι οι προκομμένοι άντρες των παλαιών Ελλήνων, οι γοναίγοι όλης της ανθρωπότης, ο Λυκούργος, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστείδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας, ο Θρασύβουλος, ο Δημοστένης και οι επίλοιποι πατέρες γενικώς της ανθρωπότης κοπίαζαν και βασανίζονταν νύχτα και ημέρα μ' αρετή, με 'λικρίνειαν, με καθαρόν ενθουσιασμόν να φωτίσουνε την ανθρωπότη και να την αναστήσουν να 'χει αρετή και φώτα, γενναιότητα και πατριωτισμόν. Όλοι αυτείνοι οι μεγάλοι άντρες του κόσμου έντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωή και γένονταν δάσκαλοι της αλήθειας.
Κάνουν και οι μαθηταί τους οι Ευρωπαίοι την ανταμοιβή εις τους απογόνους εμάς -γύμναση της κακίας και παραλυσίας.
Τέτοι' αρετή έχουν, τέτοια φώτα μας δίνουν.
Τα μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου που έχουν εντοπισθεί στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά το ενεργειακό, οικονομικό και γεωπολιτικό μέλλον των χωρών της περιοχής. Ωστόσο μια σειρά από διενέξεις γύρω από τα χωρικά ύδατα δυσχεραίνουν την εκμετάλλευσή τους, ιδιαιτέρως όταν υπάρχουν παγιωμένες περιφερειακές διενέξεις.
Στη διαπίστωση αυτή καταλήγει μελέτη που εκπόνησαν οι Sarah Vogler και Eric V. Thompson για λογαριασμό του German Mashall Fund of the United States, με θέμα τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και τις επιπτώσεις στην ασφάλεια της τοπικής ναυτιλίας.
Στις διενέξεις συγκαταλέγονται η εμπόλεμη κατάσταση ανάμεσα στον Λίβανο και το Ισραήλ, η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, το Κυπριακό και οι τεταμένες σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ. Όλες αυτές οι χώρες έχουν, συχνά αλληλοσυγκρουόμενες, αξιώσεις στα αποθέματα φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα να προβάλλονται νομικά κωλύματα από τις ενδιαφερόμενες πλευρές εις βάρος της ασφάλειας της ναυτιλίας στην περιοχή. Όπως επισημαίνουν οι συντάκτες της μελέτης, οι ναυτικές δυνάμεις των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου συχνά αναλαμβάνουν να περιφρουρήσουν τα εθνικά συμφέροντα στους ενεργειακούς πόρους και στην αποκλειστική οικονομική ζώνη.
Τα αποθέματα φυσικού αερίου του Ισραήλ πρέπει να καλύψουν τις ενεργειακές του ανάγκες για δεκαετίες και να του δώσουν τη δυνατότητα να εξάγει στο μέλλον φυσικό αέριο αρχικά στις γειτονικές χώρες. Οι εταιρείες Noble και Delek, που δραστηριοποιούνται στα αποθέματα φυσικού αερίου στα ύδατα του Ισραήλ, έχουν συνάψει συμφωνίες με εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και βιομηχανικούς ομίλους σε Ιορδανία, Αίγυπτο και παλαιστινιακά εδάφη. Το Ισραήλ έχει χαράξει ΑΟΖ με την Κύπρο αλλά όχι με τον Λίβανο, με τον οποίο βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Επιπλέον συμπίπτουν οι αξιώσεις χάραξης ΑΟΖ των δύο χωρών σε μια περιοχή 330 τ. μιλίων, πιθανώς πλούσια σε υδρογονάνθρακες. Έχουν, άλλωστε, ανακαλυφθεί αποθέματα φυσικού αερίου στα ύδατα έξω από τις ακτές της Λωρίδας της Γάζας, αλλά έχουν αντιταχθεί στην εκμετάλλευσή τους η κυβέρνηση του Ισραήλ και η Παλαιστινιακή Αρχή, εφόσον κυβερνάει τη Γάζα η ισλαμική Χαμάς. Εξάλλου, το Ισραήλ ανησυχεί όλο και περισσότερο για τους κινδύνους από μια μεταφορά όπλων υψηλής τεχνολογίας από το Ιράν στη Συρία ή στη Χεζμπολάχ.
Αστάθεια
Τον Ιούνιο του 2013 ο υπηρεσιακός υπουργός Ενέργειας του Λιβάνου, Γκεμπράν Μπασίλ, ανακοίνωσε πως η ΑΟΖ της χώρας θα συμπεριλάβει τουλάχιστον 30 και ίσως 80 τρισ. κυβικά πόδια φυσικού αερίου βάσει σεισμικών ερευνών. Με μια οικονομία που παραπαίει, ο Λίβανος θα μπορούσε να επωφεληθεί από την προσφορά προσιτών ενεργειακών πόρων. Η πολιτική αστάθεια όμως, όπως και οι διενέξεις που εμποδίζουν τη λήψη αποφάσεων, υπονομεύει τη δυνατότητα της χώρας να προσελκύσει τις αναγκαίες επενδύσεις. Παράλληλα, η διένεξη με το Ισραήλ για μια έκταση περίπου 330 τ. μιλίων στην οποία αλληλοεπικαλύπτονται οι αξιώσεις ΑΟΖ των δύο χωρών αυξάνει τον κίνδυνο συγκρούσεων στην περιοχή. Οι δύο χώρες έχουν υποβάλει στα Ηνωμένα Εθνη αιτήματα για καθορισμό χωρικών υδάτων. Ενα σχετικά μικρό διασυνοριακό επεισόδιο θα μπορούσε να υποκινήσει ευρύτερη σύγκρουση ανάμεσά τους όπως το καλοκαίρι του 2006.
Ο όγκος του φυσικού αερίου που έχει ανακαλυφθεί μέχρι τώρα στην ΑΟΖ της Κύπρου υπολογίζεται σε 80 έως 140 δισ. κ.μ. και οι έρευνες συνεχίζονται. Οταν θα έχει εξαχθεί το φυσικό αέριο, πιθανώς στα τέλη της δεκαετίας, θα προσφέρει στη χώρα ενέργεια για απεριόριστο χρονικό διάστημα και θα παγιώσει την ανάκαμψη της οικονομίας της. Ωστόσο, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι πολλά τα γεωπολιτικά προβλήματα που περιπλέκουν τις δυνατότητες της Κύπρου να αναπτύξει τους ενεργειακούς πόρους και να επωφεληθεί. Η Τουρκία αλλά και το τουρκοκρατούμενο βόρειο τμήμα της νήσου αμφισβητούν την εξουσία τής διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση των ενεργειακών της πόρων. Από το 2011 έχουν ανακύψει πολλές εντάσεις ανάμεσα στην Τουρκία και την Κύπρο, με την Τουρκία να αποστέλλει πολεμικά πλοία σε περιοχές οι οποίες ερευνώνται για υδρογονάνθρακες από διεθνείς εταιρείες. Κι ενώ η Κύπρος προχώρησε σε κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ στην περιοχή, έχουν κάνει την εμφάνισή τους ρωσικά πολεμικά πλοία στα ανατολικά της νήσου.
Οι επιπτώσεις σε τρίτους
Σύμφωνα με τη μελέτη, η Ρωσία, που διατηρεί στενές σχέσεις με Ισραήλ και Κύπρο, διεκδικεί ένα ρόλο στην ανάπτυξη, μεταφορά και εμπορία του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά δεν έχει βρει τον τρόπο. Την ίδια ώρα, η αμερικανική Noble Energy διαδραματίζει καίριο ρόλο στην εκμετάλλευση και παραγωγή. Οι ΗΠΑ έχουν συμφέρον να υπάρχει ενεργειακή σταθερότητα αλλά και γενικότερη σταθερότητα σε Ισραήλ, Ιορδανία και Αίγυπτο, και πολλώ δε μάλλον τώρα που έχουν επεκταθεί οι συγκρούσεις από τη Συρία και το Ιράκ.
Η Ουάσιγκτον υποστηρίζει τις εξαγωγές φυσικού αερίου από το Ισραήλ σε Αίγυπτο και Ιορδανία προσβλέποντας σε ενίσχυση των διμερών σχέσεων ανάμεσα στις χώρες αυτές. Οι ΗΠΑ μεσολάβησαν, άλλωστε, προσφάτως για να αναθερμάνουν τις επαφές ανάμεσα στους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους προσβλέποντας σε λύση του Κυπριακού. Η Ε.Ε. εμπλέκεται στην Ανατολική Μεσόγειο για πολλούς λόγους. Κύπρος και Ελλάδα είναι μέλη της και η Τουρκία υποψήφιο κράτος-μέλος. Η κρίση στην Ουκρανία έχει εντείνει το ενδιαφέρον της για την Ανατολική Μεσόγειο ως δυνητική εναλλακτική πηγή ενέργειας. Παραμένει, ωστόσο, αμφισβητούμενη για το εγγύς μέλλον εξαιτίας της αβεβαιότητας σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις στην απαιτούμενη υποδομή, ενώ αποτελεί λόγο ανησυχίας για την Ε.Ε. και η αβεβαιότητα για τα ζητήματα ασφάλειας που υπάρχουν στην περιοχή.
Πηγή: Καθημερινή, Ινφογνώμων Πολιτικά
«Δεῦτε πρός με πᾶντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι,
κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11, 28).
Ἀντὶ προλόγου
Ὁ θεοχειροτόνητος ἐπίσκοπος Ἰκονίου Ἅγιος Ἀμφιλόχιος, ἐξάδελφος Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, μαθητής καὶ φίλος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, εἰς τὸν «Περὶ μετανοίας» ἐπιγραφόμενον εἰς αὐτὸν Λόγον του, μεταξὺ ἄλλων περὶ μετανοίας φιλανθρώπων διηγήσεων, ἀναφέρει καὶ τὸ ἀκόλουθον παράδοξον περιστατικόν.
«Βούλομαι δὲ καὶ ἑτέραν ἀφήγησιν, ὦ φίλοι, ὠφέλιμον οὖσαν ὑμῖν διηγήσασθαι, δεικνύουσαν καθαρῶς Θεὸν μηδένα ἀποστρέφεσθαι τῶν προσπελαζόντων αὐτῷ. Καὶ τοῦτο... ἀπὸ τῆς βίβλου τῶν Πατέρων πειράσομαι διηγήσασθαι».
-Θέλω, ὦ φίλοι, λέγει, νὰ σᾶς διηγηθῶ καὶ μίαν ἄλλην ὠφέλιμον διήγησιν ἡ ὁποία φανερώνει πολὺ καθαρὰ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἀποστρἑφεται κανένα ἀπὸ ὅσους θέλουν διὰ μετανοίας νὰ τὸν πλησιἀσουν, μὲ σκοπὸν νὰ σωθοῦν. Καὶ αὐτὸ θὰ τὸ ἀνασὐρω ἀπὸ τὴν βίβλο τῶν πατερικῶν διηγήσεων.
Διηγεῖται λοιπὸν ὁ Ἅγιος καὶ τὸ ἀπροσδόκητον αὐτὸ γεγονός, ὡς ἔνδειγμα τῆς ἄκρας τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας πρὸς τοὺς ἁμαρτἀνοντας, ὥστε νὰ μὴ διστάζουν ὡς πρὸς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐὰν θελήσουν ἀληθινὰ νὰ μετανοήσουν.
Ἀπὸ τὴν διήγησιν αὐτὴν πληροφορούμεθα ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ ἀφἡνῃ ποτὲ τὸν ἑαυτὸν του εἰς λογισμοὑς ἀπελπισίας καὶ ἀπογνώσεως ὡς πρός τὴν σωτηρίαν του, ἀκόμη καὶ ἐὰν καθ' ὑπόθεσιν ἦτο τόσον ἀμαρτωλός, ὡς νἀ ἧτο δαίμων, καὶ ἤθελε εἰλικρινῶς νὰ μετανοήσῃ.
«Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀναβάλλουμε, οὔτε νὰ βραδύνουμε δι' ἐκεῖνον ποὺ πρόκειται νὰ καταπονισθῆ. Διότι ἄν θελήσεις δι' ὁλίγον χρόνον νὰ ἀναβἀλῃς τὴν σωτηρία του, θὰ τὸν ἐγκαταλείψῃς στὴν ἀγριότητα τῆς τρικυμίας. Δι' αὐτὸ σὲ τέτοιες συμφορές χρειάζεται ταχύτης, ταχύτης καὶ προσπάθεια ἐντατικἡ... Ἄς γινὡμεθα, λοιπόν, προνοητικοὶ διὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας».
(Ἅγ. Ἰωάν. Χρυσόστομος)
Λέγει λοιπόν ἡ ἐκ παραδὁσεως ἐρχομένη αὐτὴ διήγησις ὅτι:
Κάποιος Γέρων ἀσκητὴς μέγας καὶ διορατικός εἶχε φθάσει εἰς μέτρα ἀσκἡσεως ὑπερἀνω τῶν δαιμονικῶν πειρασμῶν, τῶν ὁποίων τὴν ἐπἡρεια εὐθαρσῶς κατεφρόνει. Εἶχαν ἀνοίξει μὲ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ τῆς ψυχῆς του τὰ μάτια καὶ ἔβλεπε ὁφθαλμοφανῶς Ἀγγέλους καὶ δαίμονας, πῶς ὁ καθένας ἀπὸ τὴν ἰδικήν του παράταξιν ἀγωνιζόμενος ἐπηρεἀζει τῶν ἀνθρώπων τὸν βίον. Τόσον μέγας ἦταν ὁ Γέρων αὐτός εἰς τὸ νὰ περιφρονῇ καὶ νὰ περιπαίζῃ ἐμφανῶς τὰ ἀκάθαρτα πνεύματα, ὥστε πολλές φορές τοὺς ἐμέμφετο καὶ τοὺς ἔθλιβε, ὑπενθυμίζων εἰς αὐτούς και τὴν ἔκπτωσίν των ἀπὸ τὸν οὐρανὸν και τοῦ αἰωνίου πυρός τὴν κόλασιν, ἡ ὁποία ὡς ὑποδίκους τούς ἀναμἑνει.
Οἱ δαίμονες, ἕνας μὲ τὸν ἄλλον, κοινολογὡντας τὴν προκοπὴν καὶ τὰ κατορθώματα τοῦ θεοφόρου αὐτοῦ Γέροντος, κατέλιξαν εἰς τὴν γνώμην νὰ μὴν τὸν πλησιάσῃ κανείς πλέον ἀπὸ μέρους των εἰς τὸ ἑξῆς μήτε νὰ τολμήσῃ νὰ παλαίσῃ μαζὶ του μήπως καὶ πληγωθῇ ἀπὸ αὐτόν, διότι μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔφθασε εἰς μέτρα τελειώσεως ὑπερβαίνοντα τὴν κοινὴν ἀνθρωπίνην φύσιν.
Ἐδῶ περίπου εὑρίσκοντο πνευματικῶς, ἐν σχέσει μὲ τὸν μέγαν Γέροντα τὰ πράγματα, ὅταν μίαν ἡμέραν ἕνας τῶν δαιμόνων λέγει εἰς ἕνα ἄλλον συνταλαίπωρον ὅμοιον του, Ζερέφερ τὸ ὄνομα -ἐὰν ἔχουν οἱ ἀκατονόμαστοι ὄνομα.
-Ζερἑφερ· τοῦ λέγει, ἔχω ἔνα λογισμόν· Ἆραγε, ἐὰν κάποιος ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς δαίμονας ἤθελε μεταμεληθῇ - ἀλλάξῃ γνώμην, τὸν δέχεται ἆραγε εἰς μετάνοιαν ὁ Θεός;
Τὶ λέγεις; ναὶ ἢ ὄχι; Καὶ ποιός ἐνδεχομένως θα ἠμποροῦσε νὰ τὸ γνωρίζῃ αὐτό;
Περίεργον ἀπίθανον τὸ ἐρώτημα.
Τοῦ ἀποκρίνεται ὁ Ζερέφερ·
-Θέλεις, τοῦ λέγει· να ὑπάγω εἰς τὸν μέγαν Γέροντα ποὺ μᾶς περιφρονεῖ καὶ μᾶς περιπαίει νὰ τὸν πειράξω μὲ τὸ ἐρώτημα αὐτό, νὰ λάβωμε ἀπάντησι;
Τοῦ λέγει ὁ πρῶτος·
-Πήγαινε, ἀλλὰ πρόσεχε καλά, διότι ὁ Γέροντας εἶναι ἀνεβασμένος πνευματικα, εἶναι διορατικός καὶ θὰ γνωρίσῃ τὸν δόλον· καὶ δὲν θὰ πεισθῇ νὰ ἐρωτήσῃ περὶ τοῦ ζητήματος αὑτοῦ τὸν Θεόν. Ὅμως πήγαινε· καὶ ἢ ἐπιτυγχάνεις τόν σκοπόν σου, ἢ δοκιμὰζεις καὶ φεύγεις.
Ἐπῆγε λοιπὸν πρός τὸν μέγαν Γέροντα ὁ Ζερέφερ, σχηματίζοντας τὸν ἑαυτόν του ὡς ἄνθρωπον παναμαρτωλόν, θρηνοῦντα καὶ ὀδυρόμενον τὴν ἀπὡλειάν του. Ὁ δὲ Θεός, θέλων να δείξῃ ὅτι οὑδένα μετανοημένον ἀποστρέφεται, ἀλλὰ δέχεται τούς πάντας, ἐὰν εἰλικρινῶς εἰς Αὐτὸν ἐπιστρέφουν, δὲν ἐφανέρωσε εἰς τὸν Γέροντα τὰ σχετικὰ μὲ τὴν περἱπτωσιν αὐτὴν τῆς πανουργίας τοῦ δαίμονος, ἀλλ' ὡς ἄνθρωπον ὁ Γέρων ἔβλεπε τὸν πονηρὸν καὶ τίποτε περισσότερον.
Θρηνεῖ λοιπὸν γοερῶς ὁ ἀπατεὡν.
Καὶ τὸν ἐρωτᾶ ὁ Γέρων·
-Τὶ ἔχεις, ᾶνθρωπε, καὶ κλαίεις καὶ ὀλοφὑρεσαι τόσον ἀπὸ καρδίας, συντρίβων μὲ τὸν ὀδυρμόν σου καὶ τὴν ἰδικήν μου καρδίαν;
Ἀποκρίνεται ὁ δαίμων·
-Ἐγώ, Πάτερ ἅγιε, δὲν εἶμαι ἄνθρωπος, ἀλλά διάβολος πονηρός, καθώς συμπεραίνω ἐκ τοῦ ἀπείρου πλήθους τῶν ἀνομιῶν μου.
Τοῦ λέγει ὁ Γέρων·
-Καὶ τὶ θέλεις ἀπὸ ἐμὲ νὰ σοῦ κάμω;
Διότι ἐνόμισεν ὁ Πατήρ ὅτι ἀπὸ πολλῆς ταπεινώσεως ἀπεκάλει ὁ ὁδυρόμενος τὸν ἑαυτόν του δαίμονα· ὁ δὲ Θεός, πρός τὸ παρόν, δὲν ἀποκαλύπτει τὸ γινόμενον.
Λέγει ὁ δαίμων·
-Τίποτε ἄλλο δὲν παρακαλῶ, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, παρὰ νὰ δεηθῇς ἀπὸ καρδίας πρός Κύριον τὸν Θεόν σου νὰ σοῦ φανερὡσῃ, ἐἀν δέχεται τόν διάβολον εἰς μετἀνοιαν· διότι, ἐὰν ἐκεῖνον εἰς μετάνοιαν δεχθῇ, δέχεται καὶ ἐμένα, ὁ ὁποῖος εἰς τίποτε δὲν διαφέρω ἀπὸ ἐκεῖνον.
-Καλά, τοῦ λέγει ὁ Γέρων, ὅπως θέλεις θὰ κάμω· Τώρα πήγαινε στὸ καλό σου, καὶ αὔριον ἔλα πάλι ἐδῶ να σοῦ ἀναγγείλω τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἔφυγε ὁ δαίμων. Καὶ τὴν νύκτα ἐκείνην ἀπλὡνει καρδίαν καὶ χεῖρας εἰς ἱκεσίαν ὁ ὅσιος Γέρων, παρακαλῶν τὸν Πανὰγαθον νὰ τοῦ φανερώσῃ, ἐὰν ἆραγε δέχεται τὸν διάβολον ἐπιστρέφοντα εἰς μετάνοιαν.
Ἀμέσως τότε τοῦ ἐμφανίζεται Ἄγγελος παρὰ Κυρίου ἐξαστράπτων καὶ λέγων·
-Τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεός σου!
-Διατὶ παρεκάλεσες ὑπέρ δαίμονος τὴν ἐξουσίαν μου;
Καὶ τὶ ἦλθε αὐτός ζητῶν, ἐκπειράζων σε μὲ δόλον;
Ὁ Γέρων ἔμεινε ἐκστατικός πρός τὸν Ἄγγελον.
-Καὶ πῶς, λέγει, ὁ Κύριος δὲν μοῦ ἀπεκάλυψε τὸ ἐνεργούμενον, ἀλλὰ μοῦ τὸ ἀπέκρυψε νὰ μὴν τὸ ἐννοήσω;
Καθησυχάζων αὐτὸν ὁ Ἄγγελος τοῦ λέγει·
-Μή ταραχθῇς δι' αὐτὸ ὅπου ἔγινε. Διότι κάποιαν θαυμαστἡν οἱκονομίαν μετέρχεται ὁ Θεός εἰς ὡφέλειαν τῶν ἀμαρτωλῶν, ὥστε να μὴν ἀπελπίζωνται. Διότι κανένα ἐκ τῶν προσερχομένων εἰς αὐτὸν ἐν μετανοία δὲν αποστρέφεται ὁ πανυπεράγαθος Κύριος· κἄν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Σατανᾶς καὶ Διάβολος ἤθελε δεόντως προσέλθει· ὥστε μέ τὴν δοκιμὴν αὐτὴν νὰ γίνῃ φανερὰ ἡ ἐξ αὐτῶν τῶν ἰδίων δαιμόνων προερχομἐνη σκληρότης καί θανάσιμος αὐτῶν ἀπόγνωσις. Ὅταν λοιπὸν ἔλθη αὔριον ὁ πειρἀζων πρός σέ, μὴν τὸν ἀποπάρῃς ἐξ ἀρχῆς, ἀλλ' εἶπέ του τὰ ἑξῆς·
-Διὰ νὰ γνωρίζῃς ὅτι εἶναι φιλάνθρωπος ὁ Θεός καὶ δὲν ἀποστρέφεται κανένα ἐξ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐπιστρέφουν εἰς Αὐτὸν ἐν μετανοίᾳ, καθ'οἰονδἡποτε τρόπον καὶ ἄν εἶχαν προηγουμένως ἁμαρτἡσει, μοῦ ὑπεσχέθῃ ὅτι καὶ ἐσένα θὰ δεχθῇ· ἀλλὰ ἐὰν τηρήσης ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα δι' ἐμοῦ σὲ προστἀζει.
Ὅταν ἐδῶ φθάσουν τὰ πράγματα, καὶ σὲ ἐρωτήσει·
-Καὶ ποῖα ἄραγε εἶναι αὐτὰ ποὺ μοῦ δίνεις ἐντολὴν νὰ τηρἡσω;
Τότε νὰ τοῦ εἰπῇς τὰ ἑξῆς:
-Τάδε λἑγει Κὐριος·
Ἐγώ Κύριος ὁ Θεός σὲ γνωρίζω ποῖος εἶσαι καὶ ἀπὸ ποῦ ἔχεις ἔλθει πειράζων. Σὺ εἶσαι ἀρχαῖον κακόν. Καὶ συνήθισες νὰ πορεύεσαι κατὰ τὴν βέβηλόν σου ὑπερηφἀνειαν. Καὶ πῶς θὰ ἠμπορέσῃς νὰ ἀφιερώσῃς τὸν ἑαυτόν σου εἰς ἀληθινὴν μετάνοιαν; Ὅμως, διὰ νὰ μὴν ἔχῃς πρόφασιν ἀπολογίας τὶς δικαιολογίες αὐτές κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς κρίσεως, ὅτι δῆθεν ἡθέλησα νὰ μετανοήσω καὶ ὁ Θεὸς δὲν μὲ ἐδέχθη, πρόσεχε εἰς αὐτὰ ποὺ σοῦ λέγω, πῶς ὁφείλεις νὰ ἐνεργήσῃς τὸν τρόπον τῆς σωτηρίας σου.
Αὐτή εἶναι ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου τῶν Δυνάμεων·
-Θἀ μείνης ἐπὶ τρία ἔτη εἰς ἕνα τόπον ἀκίνητος. Στραμμἐνος κατὰ ἀνατολἀς. Νύκτα καὶ ἡμέρα θἀ ἱκετεύῃς: «Ὁ Θεός, ἐλέησόν με τὸ ἀρχαῖον κακόν». Σὺ θὰ τὸ λέγῃς αὐτὸ ἑκατὸ φορές. Μὲ φωνή δυνατή.
Καὶ πάλιν ἐκατὁ φορές: «Ὁ Θεός, ἐλέησόν με τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως».
Καὶ πάλιν ἄλλες ἑκατὸ φορές: «Ὁ Θεός, ἐλέησόν με τὴν ἐσκοτισμένην ἀπάτην»!
Αὐτἀ νὰ κρἀζῃς πρός τον Κύριον ἐπὶ τρία ἔτη διαδοχικῶς καὶ ἀδιαλείπτως, τὴν μίαν ἑκατοντἀδα μετὰ τὴν ἄλλην. Καὶ ἐἀν τὰ κάνῃς αὐτὰ καθώς πρέπει μὲ τὴν ταπεινοφροσύνην ποὺ ἁρμόζει, θὰ συναριθμηθῇς μὲ τοὺς Ἀγγέλους Θεοῦ τοῦ Παντοκράτορος.
Αὐτὰ νὰ τοῦ εἰπῇς, λέγει ὁ Ἄγγελος, εἰς τὸν Γέροντα. Ἐἀν λοιπὸν συμφωνἡσῃ νὰ τὰ κάμῃ, δέξου αὐτὸν εἰς μετἀνοιαν.
Ἀλλὰ γνωρίζω, λέγει Κύριος, ὅτι ἀρχαῖον κακὸν νέον καλὸν δὲν γίνεται.
Καὶ ὅσα ἀκολουθήσουν σημείωσέ τα διὰ τὶς ἔσχατες ἡμἐρες, νὰ μὴν ἔρχωνται οἱ ἄνθρωποι εἰς ἀπελπισίαν καὶ ἀπόγνωσιν, ἐφόσον ἀπὸ καρδίας θελήσουν νὰ μετανοἡσουν. Διότι πάρα πολὺ θὰ ὠφεληθοῦν ἀπὸ τὴν διἡγησιν αὐτὴν οἱ βαρέως ἀμαρτήσαντες, πληροφορούμενοι γιὰ τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ μὴ ἀπελπίζωνται εἰς τὴν προσπἀθειαν τῆς μετανοίας διὰ τὴν σωτηρίαν των.
Αὑτἀ εἶπεν ὁ Ἄγγελος καὶ ἀνέβη εἰς τους οὐρανούς.
Τὴν ἐπομένην ἐνωρίς τὸ πρωΐ ἐμφανίζεται πάλιν κλαίων ὡς ἄνθρωπος ἀπὸ μακρὁθεν ὁ δαίμων, καὶ ἐρχόμενος πρὸς τὸν Γέροντα.
Ὁ Γέρων κατ' ἀρχἀς δὲν ἐθεάτρισε τὴν ἀπἀτην τοῦ προσερχομένου· μόνον ἔλεγε ἀπὸ μέσα του εἰς τὸν λογισμόν του: -Κακῶς ἦλθες, ἀρχαῖον κακόν, κλέπτη διάβολε, σκορπιὲ μὲ τὸ δηλητἡριο, ἀποστάτα τῆς θείας δόξης, ἀντἀρτη κακότροπε, κακοσήμαντε, παραχαραγμἐνε, παραμορφωμένε.
Καὶ ὅταν ἐπλησίασε, τοῦ λέγει·
-Νὰ γνωρίσης ὅτι παρεκἀλεσα τὸν Θεόν, καθώς σοῦ ὑπεσχέθην, καὶ σὲ δέχεται εἰς μετάνοιαν, ἐὰν ὅμως κάμῃς ἔργον αὐτὰ ποὺ σοῦ παραγγέλει δι' ἐμοῦ ὁ κραταιὸς τῶν Δυνάμεων Κύριος.
Λέγει ὁ δαίμων· -Καὶ ποῖα εἶναι αὐτὰ ποὺ Αὐτὸς μοῦ ὥρισε νὰ κάμω;
Καὶ ὁ Γέρων εἶπε·
-Προστάζει ὁ Θεός νὰ σταθῇς εἰς ἕνα τόπον ἀκίνητος ἐπὶ τρία ἔτη βλέπων κατὰ ἀνατολἀς καί κρἀζων ἡμέρα καὶ νύχτα ἀδιαλείπτως ἀνὰ ἑκατὸ φορές: «Ὁ Θεός ἐλἑησὁν με τὸ ἀρχαῖον κακόν»· καὶ πάλιν ἑκατὸ φορές· «Ὁ Θεός, ἐλἑησόν με τό βδἑλυγμα τῆς ἐρημὡσεως»· καὶ πάλιν ἑκατὸ φορές· «Ὁ Θεός, ἐλέησόν με τὴν ἐσκοτισμἑνην ἀπἀτην». Συνεχῶς ἐπαναλαμβανὁμενα αὐτὰ ἀνὰ ἐκατό, τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο, ἐπὶ τρία ἔτη. Ὅταν τά κάμῃς αὐτὰ καθώς πρέπει, θὰ δεχθῇ τὴν μετάνοιάν σου καὶ θὰ συναριθμηθῇς καθὼς ἤσουν ἐξ ἀρχῆς μὲ τούς Ἀγγέλους Αὐτοῦ.
Καθὼς ῆκουσεν αὐτὰ ὁ Ζερέφερ ἀστραπιαίως ἀπἑβαλε τὸ ἐπίπλαστον τοῦ θρἡνου προσωπεῖον του· ἔκαμε ἔνα δαιμονιώδη ἀπαίσιον καγχασμόν εἰς τὸν ἀέρα, καὶ εἶπε εἰς τὸν Γέροντα·
-Ὦ σαπρόγηρε, ἐλεεινὲ καὶ ἄθλιε, τρισάθλιε γέρον! Ἐάν ἐγὼ ἤθελα νὰ ἀποκαλέσω τὸν ἑαυτόν μου βδέλυγμα καὶ ἀρχαῖον κακὸν καὶ ἐσκοτισμένην ἀπἀτην καὶ ἐζοφωμένον καὶ ἀνωφέλητον, ἀπὸ εὺθὐς ἐξ ἀρχῆς θὰ εἶχα διαλέξει νὰ τὸ κάνω αὐτὸ καὶ θὰ ἐσωζόμουν ἀμέσως, ἀπὸ τότε.
Ἀλλἀ, τώρα ἐγώ, ἀρχαῖον κακόν; Μὴ γένοιτο! Καὶ πῶς εἶμαι ἀρχαῖον κακόν; Τώρα μάλιστα ποὺ ἔχω γίνει τόσον θαυμαστός; καὶ ὅλοι μοῦ ὑποτἀσσονται καὶ μὲ φοβοῦνται καὶ μὲ τρέμουν;
Τώρα ἐγώ νὰ ἀποκαλέσω τὸν ἑαυτόν μου βδέλυγμα καὶ ἀπάτην καὶ ἑζοκρωμένον καὶ ἀνωφέλητον; Ὄχι, Γέρον! Ὄχι! Ὄχι!
Τώρα ἰδίως ποὺ δεσπόζω ὅλων τῶν ἁμαρτωλῶν, νἀ γίνω διὰ τῆς μετανοἰας ἐγὼ ἔνα τίποτε, ἔνα παίγνιον, ἔνα ξεπεσμένο ἄβουλο ὄν; ἕνας δοῦλος ταπεινός, ἐλεεινός, εὑτελἡς καὶ ἀχρεῖος; Ὄχι, Γέρον! Ὄχι! Ὄχι! Ποτέ! ποτέ!
Αὐτἀ εἶπε τὸ ἀκἀθαρτον πνεῦμα καὶ μὲ ένα ἀλλόκοτον συριγμὸν καὶ ἀλαλαγμὸν, ἔγινε ἄφαντον ἀπὸ προσώπου τοῦ Γέροντος.
Ὁ δὲ Γέρων, καθώς εἶδε καὶ ἄκουσε αὐτὰ ἐσύναξε τὸν ἑαυτόν του εἰς προσευχἡν, εὐχαριστῶν τῷ Θεῷ ἀπὸ ἐμπειρίας καὶ λέγων·
-Ἀληθῶς εἶπας, Κύριε, ὅτι ἀρχαῖον κακόν νέον ἀγαθὸν δὲν γίνεται!
Ἡ ἐρμηνευτική ἀπόδοση ἔγινε ἀπὸ τὸν ὁσιολ. Μοναχόν Λ.Φ, Ἀγιορείτη, τὸν ὁποῖον καὶ εὐχαριστοῦμε θερμῶς.
Ὡς ἐπίλογος
Αὐτά, ἀγαπητοὶ δὲν τὰ κοινολογῶ ἀπλῶς καί ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ γιὰ νὰ γνωρίσετε τοῦ Δεσπότου τὸ πολὺ καὶ ἀνεκδιήγητον ἔλεος καὶ τὴν ἄπειρον Αὐτοῦ ἀγαθότητα. Διότι, ἐὰν καὶ τὸν διἀβολον δέχεται μετανοοῦντα, πολὺ περισσότερον τοὺς ἀνθρώπους, ὑπὲρ τῶν ὁποίων τὸ αἶμα Του ἔχυσε, θὰ δεχθῇ ἐπιστρέφοντας, ἐὰν τὸν ἱκετεύσουν ἀπὸ καρδίας ἐν μετανοίᾳ μὲ ἐξομολόγησιν καὶ διόρθωσιν βίου, καθώς ὁρίζει ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Καθολική καὶ Ἀποστολική Ἐκκλησία.
ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ἀπὸ τίς ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» εἰς ψυχικὴ ὡφέλεια, μετάνοια καὶ σωτηρία καλοπροαιρέτων συνανθρώπων μας. Πληροφορίες στὸ τηλ.: 23Ι02Ι2659 (Βιβλιοθήκη Ἑλλήνων Πατέρων, τόμ. 71ος) ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞ0Σ ΚΥΨΕΛΗ» ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2012
Πηγή: Ορθόδοξοι Πατέρες
ID-ont: Στη διαβούλευση κατατίθενται σχόλια με ευπρέπεια, ευγένεια και με πλήθος επιχειρημάτων, θα συμπληρώναμε εμείς! Συγχαρητήρια σε όλους όσους έχουν γράψει. Ας συνεχίσουμε έτσι. Ας σπάσει κάθε ρεκόρ "αρνητικών" σχολίων αυτή η διαβούλευση...
Ρεκόρ αρνητικών σχολίων στη δημόσια διαβούλευση
Η πιλοτική εφαρμογή της «κάρτας πολίτη» αποτελεί την πιο… αντιδημοφιλή ρύθμιση στο πρώτο σχέδιο νόμου Κατρούγκαλου!
Δεν είναι μόνο ότι η πρόβλεψη για την ηλεκτρονική ταυτοποίηση του πολίτη συγκεντρώνει, κατά τη δημόσια διαβούλευση, τα περισσότερα σχόλια σε σχέση με τα υπόλοιπα 35 άρθρα του σχεδίου νόμου, το οποίο αφορά κυρίως την επαναπρόσληψη των απολυμένων στο Δημόσιο, την αποκατάσταση των «διαθέσιμων» αλλά και αλλαγές στη δημόσια διοίκηση.
Στη συντριπτική τους πλειονότητα, όσοι επέλεξαν να σχολιάσουν τη ρύθμιση για την κάρτα του πολίτη τοποθετούνται αρνητικά, εκφράζοντας την πλήρη αντίθεση με αυτήν. Ξεκινούν από το αίτημα απόσυρσης και φτάνουν ως τη διατύπωση ότι αν «περάσει» και εφαρμοστεί, εκείνοι δεν θα παραλάβουν την κάρτα.
«Προσωπικά δεδομένα» και «φακέλωμα»
Οι παρεμβάσεις στη δημόσια διαβούλευση προέρχονται κυρίως από πολίτες που προτάσσουν τον κίνδυνο ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα να καταστούν αντικείμενο εκμετάλλευσης, μιλούν για ηλεκτρονικό φακέλωμα και οι περισσότεροι αναδεικνύουν το ζήτημα της προσωπικής ελευθερίας σε συνδυασμό με την ορθόδοξη χριστιανική τους πίστη.
Το βράδυ της Παρασκευής, μόλις δύο 24ωρα αφότου δόθηκε σε διαβούλευση το σχέδιο νόμου, τα σχόλια για το άρθρο που αφορά την κάρτα του πολίτη είχαν ξεπεράσει τα 440, ως επί το πλείστον με αρνητική χροιά.
Ήδη από το 2011 υπάρχει ισχύουσα ρύθμιση η οποία ορίζει ότι κάθε φορά που εγγράφεται ένας χρήστης σε μία ηλεκτρονική υπηρεσία προσδιορίζονται τα αναγνωριστικά και τα διαπιστευτήρια που θα απαιτηθούν για την παροχή αυτής της συγκεκριμένης υπηρεσίας.
Αυτή η προσέγγιση έχει αποτέλεσμα κάθε διαδικτυακός τόπος που παρέχει υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης να θέτει διαφορετικές απαιτήσεις, οι οποίες δεν βοηθούν στην ανάπτυξη κοινών υποδομών, όπως της «κάρτας του πολίτη».
Έτσι, με το άρθρο 16 προστίθεται διάταξη με την οποία θεσμοθετείται η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης διαπιστευτηρίων που έχουν εκδοθεί από άλλους φορείς σε διαφορετικές υπηρεσίες ηλεκτρονικές διακυβέρνησης.
Συγκεκριμένα παρέχεται η αναγκαία τεχνική διαλειτουργικότητα της υπηρεσίας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που προβλέπεται στον ν. 3979/2011 με συστήματα φορέων του δημοσίου ή και του ιδιωτικού τομέα, διαμέσου αμοιβαίως αναγνωρισμένων μέσων ηλεκτρονικής ταυτοποίησης, που σχετίζονται με βασικά μητρώα, όπως ιδίως: α) το μητρώο ταυτοτήτων, β) το μητρώο κοινωνικής ασφάλισης, γ) το φορολογικό μητρώο και δ) το δημοτολόγιο.
Έτσι, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης - Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση - Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις», παρέχεται κοινή βάση για «ασφαλείς ηλεκτρονικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ πολιτών, επιχειρήσεων και δημοσίων αρχών...».
Επίσης, με τις ρυθμίσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 16 τίθεται σε πιλοτική εφαρμογή η «κάρτα πολίτη» που θα περιλαμβάνει βασικούς αριθμούς μητρώων ως αναγνωριστικούς για την επιβεβαίωση της ταυτότητας του κατόχου της.
Με την πιλοτική εφαρμογή η «κάρτα πολίτη» αποτελεί πλέον την ηλεκτρονική ταυτότητα των δικαιούχων επιδότησης σίτισης και θα περιλαμβάνει βασικά μητρώα, δηλαδή βασικά στοιχεία, π.χ. ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ως αναγνωριστικά για την επιβεβαίωση της ταυτότητας του κατόχου της.
Γενικά, το υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης επισημαίνει ότι η «κάρτα του πολίτη» μπορεί να αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας στις καθημερινές συναλλαγές με τη διοίκηση.
Δημοτική Αστυνομία
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι οι εμβληματικές διατάξεις του σχεδίου νόμου αφορούν την αποκατάσταση αδικιών από ρυθμίσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων στο πλαίσιο μνημονιακών δεσμεύσεων. Περιλαμβάνουν ανάκληση απολύσεων, αποκατάσταση δημοσίων υπαλλήλων που παραμένουν σε διαθεσιμότητα, ανασύσταση ειδικοτήτων και κλάδων που είχαν καταργηθεί. Και ως προς αυτά, «διαθέσιμοι», απολυμένοι και συνδικαλιστικοί φορείς εκτιμούν ότι το σχέδιο νόμου κινείται σε σωστή κατεύθυνση.
Δεν λείπουν όμως οι ενστάσεις για εξειδικευμένα ζητήματα, τα αιτήματα για κάλυψη υπαλλήλων που εξαναγκάστηκαν να αλλάξουν θέση για να μη χάσουν τη δουλειά τους και η διεκδίκηση ταχείας επίλυσης προβλημάτων που για χρόνια παραμένουν εκκρεμή (όπως επιτυχόντες παλαιότερων διαγωνισμών του ΑΣΕΠ που παραμένουν αδιόριστοι).
Αξίζει να σημειωθεί ότι το άρθρο 25 που αφορά την επανασύσταση της Δημοτικής Αστυνομίας συγκέντρωσε μεγάλο ενδιαφέρον για γραπτές τοποθετήσεις.
Καταγράφηκαν τα περισσότερα σχόλια -μετά την «κάρτα του πολίτη»- έχοντας αγγίξει, το βράδυ της Παρασκευής, τα 331 σχόλια. Αν και είναι θετική η αποτίμηση της προσπάθειας να δοθεί νομοθετική λύση στο πρόβλημα των δημοτικών αστυνομικών, υπάρχουν και… κόκκινες κάρτες.
Σε πλήθος παρεμβάσεων κυριαρχεί το αίτημα επανεξέτασης της ρύθμισης από το υπουργείο, ώστε να είναι εθελοντική η επιστροφή στους δήμους από όλες τις υπηρεσίες όπου έχουν τοποθετηθεί πρώην δημοτικοί αστυνομικοί. Ζητούν να δοθεί το δικαίωμα επιλογής σε όλους τους πρώην δημοτικούς αστυνομικούς -και σε όσους εντάχθηκαν στην ΕΛ.ΑΣ. αλλά και σε όσους έχουν μετακινηθεί σε θέσεις στις φυλακές, στις περιφέρειες κτλ.- είτε να παραμείνουν εκεί είτε να επιστρέψουν στη δημοτική αστυνομία.
Πηγή: Το Βήμα
Γιατί ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ αὐτόν τόν Ἅγιο στό μέσον τῆς νηστείας, ὡσάν τήν πιό ἅγια εἰκόνα, ὥστε νά ἀτενίζουν ὅλοι σέ Αὐτόν;
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Ποιός εἶναι αὐτός;
Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἐβίωσε καί ἔγραψε τήν Κλίμακα τοῦ Παραδείσου, πού ἐβίωσε τήν ἀνάβασι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κόλασι μέχρι τόν Οὐρανό, μέχρι τόν Παράδεισο. Αὐτός ἐβίωσε τήν κλίμακα ἀπό τήν γῆ μέχρι τόν Οὐρανό, τήν κλίμακα πού ἐκτείνεται ἀπό τόν πυθμένα τῆς κολάσεως τοῦ ἀνθρώπου μέχρι τήν κορυφή τοῦ παραδείσου. Ἐβίωσε καί ἔγραψε. Ἄνθρωπος πολύ μορφωμένος, πολύ σπουδαγμένος.
Ἄνθρωπος πού ὡδήγησε τήν ψυχή του εἰς τάς ὁδούς τοῦ Χριστοῦ, πού τήν ὡδήγησε ὁλόκληρη ἀπό τήν κόλασι στόν παράδεισο, ἀπό τόν διάβολο στόν Θεό, ἀπό τήν ἁμαρτία στήν ἀναμαρτησία, καί πού θεόσοφα μᾶς περιέγραψε ὅλη αὐτή τήν πορεία, τί δηλαδή βιώνει ὁ ἄνθρωπος πολεμώντας μέ τόν κάθε διάβολο πού βρίσκεται πίσω ἀπό τήν ἁμαρτία.
Μέ τήν ἁμαρτία μᾶς πολεμάει ὁ διάβολος, καί μένα καί σένα, ἀδελφέ μου καί ἀδελφή μου. Σέ πολεμάει μέ κάθε ἁμαρτία. Μήν ἀπατᾶσαι, μή νομίζῃς πώς κάποια μικρή καί ἀσθενής δύναμις σοῦ ἐπιτίθεται. Ὄχι! Αὐτός σοῦ ἐπιτίθεται! Ἀκόμη κι’ ἄν εἶναι ἕνας ρυπαρός λογισμός, μόνο λογισμός, γνώριζε ὅτι αὐτός ὁρμᾶ κατεπάνω σου.
Λογισμός ὑπερηφανείας, κακῆς ἐπιθυμίας, φιλαργυρίας,... ἕνα ἀναρίθμητο πλῆθος λογισμῶν ἔρχεται κατεπάνω σου ἀπό ὅλες τίς πλευρές. Καί σύ, τί εἶσαι ἐσύ;
Ὤ, Κλίμακα τοῦ Παραδείσου! Πῶς, πάτερ Ἰωάννη, μπόρεσες νά στήσῃς αὐτή τήν κλίμακα τοῦ Παραδείσου ἀνάμεσα στήν γῆ καί στόν Οὐρανό; Δέν τήν ἔσχισαν οἱ δαίμονες, δέν τήν ἔκοψαν, δέν τήν ἔσπασαν; Ὄχι!... Ἡ νηστεία του ἦταν μιά φλόγα, μιά φωτιά, μιά πυρκαϊά.
Ποιός διάβολος θά τήν ἄντεχε; Ὅλοι ἔφυγαν πανικοβλημένοι, ὅλοι οἱ δαίμονες ἔφυγαν κινηγημένοι ἀπό τήν ἔνδοξη καί θεία του προσευχή, ὅλοι οἱ δαίμονες ἔφυγαν τρομοκρατημένοι ἀπό τήν νηστεία του, ὅλοι οἱ δαίμονες ἐξαφανίσθηκαν ἀπό τήν πύρινη, τήν φλογερή, προσευχή του.
Ἡ Κλίμακα τοῦ Παραδείσου!
Τί εἶναι αὐτή; Εἶναι οἱ ἅγιες ἀρετές, οἱ ἅγιες εὐαγγελικές ἀρετές: ἡ ταπείνωσις, ἡ πίστις, ἡ νηστεία, ἡ πραότης, ἡ ὑπομονή, ἡ ἀγαθότης, ἡ καλωσύνη, ἡ εὐσπλαχνία, ἡ φιλαλήθεια, ἡ ἀγάπη στόν Χριστό, ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ, τά παθήματα χάριν τοῦ Χριστοῦ.
Αὐτές καί ἄλλες πολλές ἅγιες καινοδιαθηκικές ἀρετές. Κάθε ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου· αὐτό εἶναι ἀρετή. Τήν τηρεῖς; Τήν ἐφαρμόζεις; Π.χ. τήν ἐντολή του περί νηστείας τήν τηρεῖς, τήν ἐφαρμόζεις; Ἡ νηστεία εἶναι ἁγία ἀρετή, εἶναι σκαλοπάτι τῆς κλίμακος ἀπό τήν γῆ στόν Οὐρανό. Ἡ νηστεία, ἡ εὐλογημένη νηστεία, ὅπως καί ὅλη ἡ κλίμακα ἀπό τήν γῆ στόν Οὐρανό.
Κάθε ἀρετή εἶναι ἕνας μικρός παράδεισος. Κάθε ἀρετή τρέφει τήν ψυχή σου, τήν κάνει μακαρία, κατεβάζει στήν ψυχή σου θεία, οὐράνια ἀνάπαυσι. Κάθε ἀρετή εἶναι ἕνα χρυσό καί διαμαντένιο σκαλοπάτι στήν κλίμακα τῆς σωτηρίας σου, στήν κλίμακα πού ἑνώνει τήν γῆ μέ τόν Οὐρανό, πού ἐκτείνεται ἀπό τήν δική σου κόλασι μέχρι τόν δικό σου παράδεισο. Γι’ αὐτό καμμία ἀπό αὐτές δέν εἶναι ποτέ μόνη της.
Ἡ πίστις στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό δέν εἶναι ποτέ μόνη της. Ἐκδηλώνεται μέ τήν προσευχή, μέ τήν νηστεία, μέ τήν ἐλεημοσύνη, μέ τήν ταπείνωσι, μέ τά παθήματα χάριν τοῦ πλησίον. Ὅχι μόνο ἐκδηλώνεται ἀλλά καί ζῆ κάθε ἀρετή, ἐπειδή ὑπάρχει ἡ ἄλλη ἀρετή.
Ἡ πίστις ζῆ μέ τήν προσευχή, ἡ προσευχή ζῆ μέ τήν νηστεία, ἡ νηστεία τρέφεται μέ τήν προσευχή, ἡ νηστεία τρέφεται μέ τήν ἀγάπη, ἡ ἀγάπη τρέφεται μέ τήν εὐσπλαχνία. Ἔτσι κάθε ἀρετή ζῆ διά τῆς ἄλλης. Καί ὅταν μία ἀρετή κατοικήσῃ στήν ψυχή σου, ὅλες οἱ ἄλλες θά ἀκολουθήσουν, ὅλες σιγά-σιγά ἀπό αὐτήν θά προέλθουν καί θά ἀναπτυχθοῦν δι’ αὐτῆς καί μαζί μέ αὐτήν.
Ναί, ἡ κλίμακα τοῦ Παραδείσου ἐξαρτᾶται ἀπό σένα. Πές ὅτι νηστεύω μέ φόβο Θεοῦ, μέ εὐλάβεια, μέ πένθος, μέ δάκρυα. Μετά ὅμως τά παρατάω. Νά, ἄρχισα νά κτίζω τήν κλίμακα καί ἐγώ ὁ ἴδιος τήν γκρέμισα, τήν ἔσπασα. Ἐσύ πάλι, ἐσύ, νηστεύεις συχνά, ἐγκρατεύεσαι ἀπό κάθε σωματική τροφή. Ἀλλά νά, τόν καιρό τῆς νηστείας ἀφήνεις νά κατοικήσῃ στήν ψυχή σου ἡ ἁμαρτία, νά σπείρωνται στήν ψυχή σου διάφοροι ἀκάθαρτοι λογισμοί, ἐπιθυμίες.
Σέ σένα ἀνήκει νά τούς διώχνῃς ἀμέσως μακρυά σου μέ τήν προσευχή, τό πένθος, τήν ἀνάγνωσι ἤ μέ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἄσκησι. Ἀλλά, ἄν ἐσύ, ἐνῶ νηστεύῃς σωματικῶς, τρέφῃς τήν ψυχή σου μέ κάποια ἁμαρτία ἤ μέ κάποιο κρυφό πάθος, νά! ἐσύ, ἐνῶ ἀρχίζῃς νά χτίζῃς ἕνα-ἕνα τά σκαλοπάτια τῆς νηστείας ἀπό τήν γῆ πρός τόν Οὐρανό, ἐσύ ὁ ἴδιος πάλι τά γκρεμίζεις, τά καταστρέφεις.
Ἡ νηστεία ἀπαιτεῖ εὐσπλαχνία, ταπείνωσι, πραότητα. Ὅλα αὐτά πᾶνε μαζί. Εἶναι σάν ἕνα συνεργεῖο οἰκοδόμων, τῶν ὁποίων ἀρχηγός εἶναι ἡ προσευχή. Αὐτή εἶναι ὁ ἀρχιμάστορας, ὁ ἀρχιτέκτονας, ὁ ἀρχιμηχανικός τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, τῶν πνευματικῶν μας ἐφέσεων, τῆς κλίμακος πού θά στήσουμε μεταξύ γῆς καί Οὐρανοῦ. Ἡ προσευχή κατέχει τήν πρώτη θέσι.
Ὅταν ἡ προσευχή ἐγκατασταθῇ στήν καρδιά σου καί αὐτή φλέγεται ἀπό ἀδιάλειπτη δίψα γιά τόν Κύριο, ὅταν Αὐτόν συνέχεια βλέπει, Αὐτόν συνέχεια αἰσθάνεται, τότε μέ τήν προσευχή εἰσάγεις στήν ψυχή σου ὅλες τίς ἄλλες ἀρετές. Τότε ὁ μηχανικός (ἡ προσευχή) ἔχει ἄριστους τεχνίτες, κτίζει γρήγορα-γρήγορα θαυμάσιες κλίμακες ἀπό τήν γῆ μέχρι τόν Οὐρανό, τίς κλίμακες τῶν σταδιακῶν σου ἀναβάσεων πρός τόν Θεό, πρός τήν τελειότητά Του.
Ὅταν ἔχῃς δύναμι, δυνατή προσευχή, τότε καμμία νηστεία δέν θά σοῦ εἶναι δύσκολη, τότε καμμία ἀγάπη δέν θά σοῦ εἶναι ἀδύνατη. Ἁγία εὐαγγελική ἀγάπη!
Ἡ προσευχή ἁγιάζει τά πάντα μέσα σου, τήν κάθε ἄσκησί σου, τόν κάθε λογισμό σου, τήν κάθε αἴσθησί σου, τήν κάθε διάθεσί σου. Προσευχή! Δύναμις θεϊκή, τήν ὁποία μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος γιά νά ἁγιάζουμε ὁ,τιδήποτε ἐναγές μέσα μας, στήν ψυχή μας.
Ἡ προσευχή σέ ἑνώνει μέ τόν Πανεύσπλαχνο Κύριο, καί Αὐτός ἐκχέει μέσα στήν καρδιά σου τήν συμπάθεια γιά κάθε ἄνθρωπο, γιά τόν ἁμαρτωλό, γιά τόν ἀδελφό πού εἶναι ἀδύναμος ὅπως καί σύ, πού πέφτει ὅπως καί σύ, ἀλλά καί πού μπορεῖ νά σηκωθῇ ὅπως καί σύ· πού τοῦ χρειάζεται ὅμως ἡ δική σου βοήθεια, ἡ ἀδελφική σου βοήθεια, ἡ προσευχητική σου βοήθεια, ἡ ἐκκλησιαστική σου βοήθεια.
Τότε, ὅταν δώσῃς βοήθεια, χωρίς ἀμφιβολία θά κτίσῃς τήν δική σου κλίμακα, τήν κλίμακα πού ὁδηγεῖ ἀπό τήν κόλασί σου στόν παράδεισό σου· τότε, μέ βεβαιότητα στήν καρδιά θά ἀνεβαίνῃς ἀπό σκαλοπάτι σέ σκαλοπάτι, ἀπό ἀρετή σέ ἀρετή, καί θά φθάσῃς ἔτσι στήν κορυφή τῆς κλίμακος, στόν Οὐρανό, θά ἀποβιβασθῇς στόν Οὐρανό, θά ἀποβιβασθῇς στόν οὐράνιο Παράδεισο.
Ὅλα τά ἔχουμε, καί σύ καί ἐγώ: ἐννέα Μακαρισμοί, ἐννέα ἅγιες εὐαγγελικές ἀρετές. Αὐτό εἶναι τό εὐαγγέλιο τῆς νηστείας, τό εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος. Ἀρετές, ἀδελφοί, μεγάλες ἀρετές. Τίς δύσκολες ἀσκήσεις τῆς νηστείας, τῆς προσευχῆς, τῆς ταπεινώσεως, ὁ Κύριος τίς παρουσίασε ὡς Μακαρισμούς. Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν (Ματθ. ε΄ 3)...
Ἡ ταπείνωσις! Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τῆς πίστεώς μας, αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀρετῆς μας, αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀναβάσεώς μας πρός τόν Οὐρανό, αὐτή εἶναι τό θεμέλιο τῆς κλίμακός μας. Κύριε, ἐγώ εἶμαι ἕνα τίποτα,
Ἐσύ εἶσαι τό πᾶν! Ἐγώ τίποτα, Ἐσύ τό πᾶν! Ὁ νοῦς μου εἶναι τίποτα μπροστά στόν δικό Σου Νοῦ, τό πνεῦμα μου εἶναι τίποτα μπροστά στό Πνεῦμα Σου, ἡ καρδιά μου, ἡ γνῶσις μου... ὤ! τίποτα, τίποτα, μπροστά στήν γνῶσι Σου Κύριε! Ἐγώ, ἐγώ, μηδέν, μηδέν... καί πίσω ἀπό αὐτό ἀναρίθμητα ἄλλα μηδενικά. Αὐτό εἶμαι ἐγώ μπροστά Σου, Κύριε.
Ἡ ταπείνωσις! Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη ἁγία ἀρετή, ἡ πρώτη χριστιανική ἀρετή. Ὅλα ἀρχίζουν ἀπό αὐτήν...
Ἀλλά οἱ Χριστιανοί αὐτοῦ τοῦ κόσμου, πού οἰκοδομοῦμε τήν κλίμακα τῆς σωτηρίας μας, πάντοτε κινδυνεύουμε ἀπό τίς ἀκάθαρτες δυνάμεις. Ποιές εἶναι αὐτές; Οἱ ἁμαρτίες, οἱ ἁμαρτίες μας, τά πάθη μας. Καί πίσω ἀπό αὐτές ὁ διάβολος, ... Ὅπως οἱ ἅγιες ἀρετές οἰκοδομοῦν τήν οὐράνια κλίμακα μεταξύ Οὐρανοῦ καί γῆς, ἔτσι καί οἱ ἁμαρτίες μας φτιάχνουν μία σκάλα γιά τήν κόλασι. Κάθε ἁμαρτία. Ἄν ὑπάρχουν ἁμαρτίες στήν ψυχή σου, πρόσεχε!
Ἄν κρατᾶς μῖσος στήν ψυχή σου μιά, δυό, τρεῖς, πενήντα μέρες, πρόσεξε νά δῇς σέ τί κόλασι ἔχει μεταβληθῆ ἡ ψυχή σου. Τό ἴδιο κι ἄν κρατᾶς θυμό, φιλαργυρία, αἰσχρή ἐπιθυμία... Καί σύ, τί κάνεις; Πραγματικά, μόνος σου φτιάχνεις μιά σκάλα γιά τήν κόλασι.
Ἀλλά ὁ Ἀγαθός Κύριος μᾶς δίνει θαυμαστό παράδειγμα. Νά, στό μέσον τῆς νηστείας, προβάλλει τόν μεγαλώνυμο, τόν θαυμάσιο, τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος. Ὅλος λάμπει ἀπό τίς ἅγιες εὐαγγελικές ἀρετές. Τόν βλέπουμε πῶς ἀνεβαίνει γρήγορα καί σοφά τήν κλίμακα τοῦ Παραδείσου, τήν ὁποία ἔστησε ἀνάμεσα στήν γῆ καί στόν Οὐρανό. Ὡς διδάσκαλος, ὡς ἅγιος ὁδηγός, μᾶς δίνει τήν Κλίμακά του σέ μᾶς τούς Χριστιανούς ὡς πρότυπο γιά νά ἀνεβοῦμε ἀπό τήν κόλασι στόν Παράδεισο, ἀπό τόν διάβολο στόν Θεό, ἀπό τήν γῆ στόν Οὐρανό...
Εὔχομαι ὁ ἐλεήμων καί μέγας ἅγιος πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης τῆς Κλίμακος... νά μᾶς χειραγωγῇ στούς ἀγῶνες μας ἐναντίον ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν μας μέ στόχο τίς ἅγιες ἀρετές· νά οἰκοδομήσουμε καί ἐμεῖς μέ τήν βοήθειά του τήν δική μας κλίμακα καί ἀκολουθώντας τον νά φθάσωμε στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, στόν Παράδεισο, ὅπου ὑπάρχουν ὅλες οἱ οὐράνιες ἀναπαύσεις, ὅλες οἱ αἰώνιες χαρές, ὅπου μαζί του ἐκεῖ θά δοξάζουμε τόν Βασιλέα ὅλων ἐκείνων τῶν ἀγαθῶν, τόν Αἰώνιο Βασιλέα τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ᾯ ἡ δόξα καί ἡ τιμή νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πηγή: Αναβάσεις
Α] Ο Κύριος όχι σπάνια πήγαινε και σε σπίτια Φαρισαίων για γεύμα ή για δείπνο ανάλογα. Πρώτα, πρέπει να πούμε, ότι δεν πήγαινε ποτέ ακάλεστος ο Χριστός. Χαρακτηριστικό - και φαινομενικά αντίθετο – φαίνεται να είναι το παράδειγμα με τον Αρχιτελώνη Ζακχαίο. Εκεί, ναι μεν δεν τον κάλεσε τον Χριστό μας ο Ζακχαίος, αλλά ο Καρδιογνώστης Χριστός ανταποκρίθηκε στη βαθύτερη επιθυμία του επίσημου εφοριακού, που ποθούσε και ζητούσε να δεί τον Ιησού από κοντά. Τη συνέχεια βέβαια την ξέρουμε...
Συμβολική επίσης - αλλά και ουσιαστική - είναι η εικόνα της Ιεράς Αποκαλύψεως που παρουσιάζει τον Χριστό να στέκεται έξω από την πόρτα ενός σπιτιού, μιας καρδιάς, και να χτυπά να Του ανοίξουν. Δεν παραβιάζει κλειστές πόρτες ο Ιησούς.
Ο Ίδιος δεν είπε στους μαθητές Του, ότι αν σας διώχνουν από μια πόλη να πηγαίνετε σε άλλη και να τινάζετε και τη σκόνη από τα υποδήματά σας; Αυτός δεν είπε ότι αν σας φιλοξενήσει κάποιος στο σπίτι του, εκεί να μένετε και να μη τριγυρνάτε από σπίτι σε σπίτι και παρουσιάζεστε έτσι άστατοι, αχόρταγοι και ενοχλητικοί, επιβαρύνοντας τους άλλους ανθρώπους; Ασφαλώς, ναι!
Άρα ο Χριστός όχι μόνο σέβεται την ελευθερία των άλλων, αλλά είναι διακριτικός και ευγενικός. Αυτό βέβαια είναι ένας κόλαφος για όσους ξημεροβραδιάζονται σε ξένα σπίτια και μπαινοβγαίνουν σε αυλές και σε ώρες ακατάλληλες και δεν ξεκολλάνε, τη στιγμή μάλιστα που η άλλη οικογένεια καίγεται από δουλειές, έχει μικρά παιδιά και δεν μπορεί να σηκώσει όλο αυτό το βάρος οικονομικά, πρακτικά και διατροφικά.
Β] Το ερώτημα λοιπόν είναι, γιατί πήγαινε ο Ιησούς σε ανθρώπους δεληλωμένους από πριν αντίθετους με Αυτόν; Ωραία, δεν πήγαινε ακάλεστος, αλλά γιατί πήγαινε;
1. Προφανώς πήγαινε, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα του Θεού. Ένας μάλιστα που καλεί τον Χριστό ή κάποιον εκπρόσωπό του, δείχνει ότι δεν είναι φανατικός. Κάτι καλό λοιπόν μπορεί να βγεί. Ύστερα ο Χριστός μας μπορεί να μη ήταν αδιάκριτος, αλλά δεν ήταν και ακατάδεχτος.
2. Σε τέτοιες ευκαιρίες ευρίσκονταν και άλλοι καλοδιάθετοι άνθρωποι που ήθελαν να δούνε και να ακούσουν τον Χριστό, ίσως από περιέργεια, μπορεί και από ενδιαφέρον. Ο Χριστός μας το είπε στη φιλοξενία και στο τραπέζι στο σπίτι του τελώνη Ματθαίου μετά την κλήση του, ότι “ανάγκη δεν έχουν οι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι και ότι ο Χριστός ήρθε να αναζητήσει και να σώσει το χαμένο πρόβατο. Ο Χριστός είναι συμπαθής προς όλους και συμπάθεια πρώτιστα ζητάει από τους χριστιανούς προς όλους”.
3. Είναι όμως και κάτι άλλο. Εκεί που πήγαινε ο Χριστός δεν πήγαιναν μόνο διψασμένοι πνευματικά και ψυχικά άνθρωποι, αλλά και άρρωστοι στο σώμα και “οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων”, για να βρούνε τη γιατρειά τους.
4. Ασφαλώς ήταν εκεί και οι κακοί και οι κατάσκοποι και οι ψευτοενδιαφερόμενοι και οι εγκάθετοι και οι καλοθελητές, που ζητούσαν αφορμή να πιαστούν από κάποιο λόγο ή κάποια πράξη του Χριστού και να τον καταγγείλουν είτε στη θρησκευτική είτε στην πολιτική εξουσία, είτε απευθείας στο λαό, όπως νόμιζαν. Κι από αυτούς ακόμη δεν ξέρει κανείς τι θα μπορούσε να βγεί κάποτε έστω και ετεροχρονισμένα...
5. Δεν είναι δε τυχαίο ότι πολλά θαύματα ο Χριστός τα έκανε το Σάββατο, που ήταν αργία για τους Εβραίους. Δεν το έκανε για να τους μπεί στο μάτι, αλλά για να τιμήσει την ημέρα του Σαββάτου με αγαθοεργίες και να διδάξει πως πρέπει να αγιάζουμε την ημέρα του Κυρίου. Δηλαδή απαντούσε ουσιαστικά στο ερώτημα: θα μείνουμε κολλημένοι στο γράμμα του νόμου και αδρανοποιημένοι, αδιάφοροι στις ανάγκες των άλλων ή θα επιλέξουμε την ελευθερία της αγάπης παντού και πάντοτε; Ο Χριστός επέλεξε και επέλεγε πάντοτε το δεύτερο.
Γ] Σε ένα τέτοιο σπίτι Φαρισαίου, ημέρα Σάββατο μάλιστα , που πήγε ο Χριστός μας, τον πλησίασε ένας ταλαίπωρος υδρωπικός, βασανισμένος και αποκρουστικός, παραμορφωμένος και άρρωστος. Δεν τολμούσε να μιλήσει. Να ζητήσει τί; Ασφαλώς τη θεραπεία του. Αλλά ήταν μέρα Σάββατο κι είχε τόσα πολλά ακούσει να λένε για τον Χριστό, ότι “δεν τηρεί το Σάββατο” (Λουκ. Ιδ' 1-6). Στάθηκε εκεί κοντά και περίμενε σιωπηλά, αλλά, όπως άλλοτε ο Μωϋσής παρά το χείλος της Ερυθράς θάλασσας, βοούσε καρδιακά προς τον Θεόν και ζητούσε λύση στο πρόβλημά του.
Το κλίμα ήταν όντως τελείως αρνητικό και όλοι παρατηρούσαν τι θα έκανε ο Κύριος; Δεν λυπόντουσαν οι ανάλγητοι την ταλαιπωρία του ανθρώπου, αλλά περίμεναν να δούνε αν θα τους πέσει το λαχείο για να κατηγορήσουν τον Κύριο... “Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά...”, αντί να πούνε με μια φωνή:”Κύριε, θεράπευσέ τον εδώ και τώρα, τον ξέρουμε τον άνθρωπο ταλαιπωρείται από καιρό”.
Αυτό όμως που δεν έκαναν αυτοί όχι μόνο το έκανε ο Χριστός μας, - πως άλλωστε ήταν δυνατό να μη το κάνει; - αλλά στο ενδόμυχο και εναγώνιο ερώτημά τους, τι θα κάνει επιτέλους ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ο Χριστός αντέστρεψε το ερώτημα και τους ρώτησε εμμέσως πλήν σαφώς: “αν επιτρέπεται κάποιος να θεραπεύει την ημέρα του Σαββάτου ή όχι”.
Ο Χριστός τελικά με ένα άγγιγμα θεράπευσε τον υδρωπικό και τον έκανε καλά.
Μετά όμως δίδαξε αποστομωτικά και τους κακεντρεχείς φαρισαίους λέγοντας χαρακτηριστικά, ότι “εσείς αν πέσει το βόδι σας ή το παιδί σας στο πηγάδι ημέρα Σάββατο, πάτε και με κόπους και προσπάθειες το βγάζετε... και ασφαλώς αυτό δεν θεωρείται αμαρτία και παράβαση... Ποιός λογικός άνθρωπος θα έλεγε το αντίθετο; Εμένα γιατί με κατηγορείτε για ένα άγγιγμα και ένα λόγο, που έκανα καλά ολόκληρο άνθρωπο;”
Δ] Αλήθεια, γιατί ο Χριστός έκανε καλά τον υδρωπικό;
Πρώτα πρώτα για την εσωτερική του πίστη και επιμονή του να μπει σε ξένο και επίσημο σπίτι, φαρισαίου μάλιστα και ημέρα σάββατο και εκεί να στέκεται σε κοινή θέα, χωρίς να μιλάει με την πίστη ότι κάτι θα κάνει η δύναμη και η καλοσύνη του Χριστού, και ότι μπορεί να το κάνει, έστω και αν δεν μιλήσει ο ίδιος. Ο Χριστός ξέρει. Αυτό ήταν μια φοβερή κίνηση ψυχής του υδρωπικού με πολλά ρίσκα για τον ίδιο και κορυφαία πίστη.
Δεύτερο είναι ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν θύμα μέσα σε εκείνη τη λυκοφωλιά και την απανθρωπιά, αστήρικτος και ανυπεράσπιστος, μόνος μέσα σε κόσμο εχθρικό και για τον Χριστό και για τον ίδιο προφανώς. Αλλά στους κολασμένους όλης της γης ο Χριστός είναι η μοναδική ελπίδα.
Το τρίτο είναι, ότι για λόγο δικαιοσύνης και οι συνδαιτυμόνες να δούνε το θαύμα και να ακούσουν τη θεία διδασκαλία περί της ημέρας του Σαββάτου και του αληθούς νοήματός της.
Ε] Εμείς τώρα στην Ορθοδοξία έχουμε αντί για το Σάββατο την Κυριακή. Την Κυριακή λοιπόν τη σεβόμαστε και την αφιερώνουμε στο Θεό, στην Εκκλησία, στην ψυχή μας, στην οικογένεια και με καλοσύνες και ιεραποστολή και στον συνάνθρωπο. Αυτή τη μέρα έχουν λάβει χώρα όλα τα άγια γεγονότα της Ανάστασης του Χριστού.
1. ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Το βασικό επιχείρημα για την εισαγωγή της ΚτΠ είναι ότι θα δοθεί οριστική λύση στα προβλήματα της «καθημερινότητας του πολίτη», στα προβλήματα που αντιμετωπίζει όταν προσπαθεί να εξυπηρετηθεί από τις Δημόσιες Υπηρεσίες.
Εάν βεβαίως το μέτρο της εισαγωγής της ΚτΠ οδηγήσει και στην οργάνωση του Δημοσίου, αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Η οργάνωση του Δημοσίου πρέπει να γίνει ασχέτως με την εισαγωγή της ΚτΠ. Δεν είναι προϋπόθεση της οργάνωσης του Δημοσίου η ΚτΠ, ούτε πρέπει να γίνει με δικαιολογία την ΚτΠ. Πρέπει να γίνει ούτως ή άλλως. Αυτό είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσουμε, γιατί ενώ δεν λύνει η ΚτΠ προβλήματα με την εισαγωγή της, αντίθετα φέρνει πολλά προβλήματα με την εισαγωγή της, όπως θα δούμε κατωτέρω.
Πιο συγκεκριμένα: Η Κάρτα του Πολίτη σύμφωνα με τα στοιχεία της πρώτης δημόσιας διαβούλευσης αναμένεται να περιέχει εμφανώς επάνω της τα βασικά στοιχεία ταυτοποίησης του κατόχου της: «Δεν αποτελεί επιλογή μας η φόρτωση πληθώρας στοιχείων στο εσωτερικό της Κάρτας. Αντίθετα, σχεδιαστικό μας στόχο αποτελεί η ανάπτυξη μίας Κάρτας, η οποία θα περιέχει τα ελάχιστα απαιτούμενα στοιχεία» (http://www.opengov.gr/ypes/?p=863).
Σε αυτή την περίπτωση η ΚτΠ δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από ότι το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας. Στην προσπάθειά του να εξυπηρετηθεί ένας πολίτης, όταν βρίσκεται σε μια υπηρεσία έχει 2 βασικά προβλήματα:
|
ΠΡΟΒΛΗΜΑ
|
ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ
|
|
1. ταυτοποίηση του πολίτη
|
με την ταυτότητά του ή άλλο έγγραφο αποδεικτικό αυτής
|
|
2. εξυπηρέτηση του πολίτη αφού ταυτοποιηθεί
|
με την καλύτερη οργάνωση της υπηρεσίας και την ορθολογικότερη διαχείριση του προσωπικού του Δημοσίου
|
Η ΚτΠ μπορεί να διευκολύνει το 1ο, στο 2ο όμως δεν προσφέρει καμία βοήθεια. Παραδείγματα:
α. Χορήγηση πιστοποιητικού οικογενειακής κατάστασης από μηχανογραφημένο Δημοτικό Κατάστημα:
Σήμερα, εάν δεν υπάρχει ουρά, η ταυτοποίηση με την επίδειξη του υφιστάμενου δελτίου ταυτότητας δεν ξεπερνά τα 3-5 δευτερόλεπτα. Η εκτύπωση του εγγράφου και η υπογραφή του δεν ξεπερνά επίσης το 1-2 λεπτά. Συνολικός χρόνος παραμονής στο κατάστημα: 2 λεπτά. Πόσο πιο σύντομα θα εκδοθεί το πιστοποιητικό με την ΚτΠ;
β. Χορήγηση Οικοδομικής Άδειας από την Πολεοδομία: Με το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας η ταυτοποίηση του προσώπου γίνεται σε μηδενικό χρόνο. Αξιολόγηση και έκδοση οικοδομικής άδειας; Μέρες ή και μήνες. Εάν δεν έχει περισσότερο προσωπικό και καλύτερη οργάνωση η Πολεοδομία πως θα βοηθήσει η ΚτΠ;
γ. Έκδοση άδειας οδήγησης από το Υπουργείο Συγκοινωνιών: Ταυτοποίηση σε μηδενικό χρόνο. Έκδοση αδείας μέσα σε μερικές ημέρες. Η ΚτΠ δεν μπορεί να βάλει τους εργαζόμενους να δουλέψουν πιο γρήγορα ...
δ. Εξυπηρέτηση από την εφορία. Στις συναλλαγές του με την εφορία ο πολίτης δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα ταυτοποίησης. Ταυτοποιείται αμέσως, ειδικά όταν χρωστάει χρήματα. Το πρόβλημά του είναι η πληθώρα των εγγράφων και των υπογραφών εσωτερικά που πρέπει να διακινήσει προκειμένου να ολοκληρωθεί η εργασία του. Στην καλύτερη οργάνωση της εφορίας λοιπόν και στην απλούστευση των διαδικασιών της δεν προσφέρει τίποτα ένα νέο έγγραφο ταυτοποίησης (ΚτΠ).
Μπορείτε και μόνοι σας να σκεφθείτε ανάλογες προσωπικές σας περιπτώσεις και να δείτε ότι η ταυτοποίηση του προσώπου που θα γίνεται μέσω της ΚτΠ, αντί του σημερινού Δελτίου Ταυτότητας δεν είναι το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί με το Δημόσιο, αλλά η οργάνωση του ίδιου Δημοσίου.
Η εισαγωγή λοιπόν της ΚτΠ από μόνη της δεν προσφέρει τίποτα. Δεν πρόκειται να διευκολύνει την επικοινωνία του πολίτη με τις δημόσιες υπηρεσίες, εάν δεν συνδυαστεί με την οργάνωση των υπηρεσιών. Όταν όμως ο πολίτης βρεθεί μπροστά σε οργανωμένες υπηρεσίες του Δημοσίου τότε του είναι άχρηστη η ΚτΠ μιας και θα μπορεί να εξυπηρετηθεί άνετα με το υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας.
Στο πλαίσιο των ανωτέρω γιατί να εισαχθεί στη ζωή μας η ΚτΠ η οποία θα φέρει πλινθίο (τσιπάκι) και να μην παραμείνουμε στο υφιστάμενο Δελτίο Ταυτότητας; Η εισαγωγή του πλινθίου εγκυμονεί περισσότερους κινδύνους από τα προβλήματα που επιθυμεί να λύσει.
2. ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΙΝΔΥΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ
Για να λειτουργήσει η ΚτΠ είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί η κατάλληλη υποδομή: Κάρτες με ή χωρίς πλινθία (τσιπάκια), αναγνώστες καρτών, Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές με καταχωρημένα σε αυτούς τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών, εφαρμογές Η/Υ που να λειτουργούν με την ΚτΠ, δίκτυα διασύνδεσης των υπολογιστών, υπάλληλοι-χρήστες κατάλληλα εκπαιδευμένοι, συνεργεία συντήρησης και αποκατάστασης βλαβών, επιτελεία αναβάθμισης και βελτίωσης εφαρμογών, Διευθυντές, Προϊστάμενοι και άλλοι «επιβλέποντες» με διαφορετικά επίπεδα πρόσβασης κλπ κλπ. Όλο αυτό το πλαίσιο λειτουργίας θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε με την έκφραση «ηλεκτρονική διακυβέρνηση».
Επίσης σε μεταγενέστερο στάδιο και βάση των συνθηκών που έχει ή θα υπογράψει η χώρα μας αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υπάρχει η δυνατότητα πέραν των Ελλήνων αρμοδίων και άλλοι εκτός Ελλάδας «αρμόδιοι», να έχουν πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα; (σε τμήμα τους; ή/και στο σύνολό τους;). Ήδη γνωρίζουμε ότι ανταλλάσσονται στοιχεία μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ και μάλιστα ο όγκος τους είναι πολύ υψηλός. Διαβάζουμε σε σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (http://www.europarl.europa.eu/news/public/story_page/019-89976-298-10-44-902-20101025STO89954-2010-25-10-2010/default_el.htm) : «Μιλώντας στην ακρόαση ο εισηγητής του ΕΚ, Γερμανός ευρωβουλευτής των Πρασίνων Jan Philipp Albrecht, τόνισε την ανάγκη να υπάρξει συμφωνία και δη το συντομότερο δυνατό (σσ: με τις ΗΠΑ), ακριβώς λόγω του μεγάλου όγκου πληροφοριών που ήδη ανταλλάσσουν οι δύο πλευρές.»
Σε αυτή την περίπτωση οι βάσεις δεδομένων της Ελληνικής «Κάρτας του Πολίτη» θα είναι διασυνδεδεμένες μέσω ενός «ειδικού» εθνικού αλλά και παγκόσμιου δικτύου με άγνωστο αριθμό κέντρων επεξεργασίας και διαχείρισης δεδομένων, τα οποία θα έχουν υπό την «εποπτεία» τους και άλλες «Κάρτες του Πολίτη» άλλων χωρών; Μιλάμε δηλαδή για ένα είδος «ειδικού internet» στο οποίο θα συμμετέχει άγνωστος αριθμός «πιστοποιημένων» χρηστών και διαχειριστών και φυσικά ακόμα …πιο άγνωστος αριθμός «πειρατών». Όλο αυτό το πλαίσιο λειτουργίας δεν θα μπορούσαμε κατ’ αναλογία να το περιγράψουμε με την έκφραση «Παγκόσμια Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση»;
Σε αυτό το σύστημα (Εθνικό ή Υπερ-Εθνικό) πάντα κάποιοι θα έχουν το νόμιμο δικαίωμα πρόσβασης στο φάκελό του κάθε πολίτη: Ο απλός υπάλληλος θα βλέπει ένα τμήμα του φακέλου του Πολίτη, κάποιοι προϊστάμενοι-διευθυντές θα έχουν ανώτερο επίπεδο πρόσβασης και θα βλέπουν μεγαλύτερα τμήματα του φακέλου του πολίτη. Κάποιοι άλλοι ανώτεροι διαχειριστές καθώς και ειδικοί της Πληροφορικής θα έχουν πρόσβαση στον πλήρη φάκελο των πολιτών, προκειμένου να προβαίνουν στις απαραίτητες βελτιώσεις, αναβαθμίσεις, επεκτάσεις των βάσεων δεδομένων και των προγραμμάτων χρήσης.
Θα μπορούσαμε να δεχτούμε ως στοιχειωδώς «ασφαλή» την παραχώρηση αυτής της … ιδιόμορφης και αφανούς εξουσίας στους διαπιστευμένους «χειριστές» των συστημάτων διαχείρισης της ελευθερίας των πολιτών (διότι περί αυτού πρόκειται), εάν ζούσαμε σε μια «κοινωνία αγγέλων».
Δυστυχώς όμως στην σημερινή κοινωνία -η οποία πλέον μέσω της ΚτΠ και της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης «τακτοποιείται» με …ηλεκτρονικό τρόπο -, η διαφθορά και η απάτη έχουν καταστεί σχεδόν οι απαραίτητες «πιστοποιήσεις καταλληλότητας» και «καπατσοσύνης» προκειμένου κάποιος να ανέλθει σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης ζωής. Ας μην γελιόμαστε, ανάμεσά μας ζουν άνθρωποι που είτε έχουν χαλαρές έως και ανύπαρκτες ηθικές αντιστάσεις ή που είναι ευάλωτοι σε εκβιασμούς και απειλές ή ακόμα και κάποιοι (έστω λίγοι) που είναι εκτελεστικά όργανα εξωθεσμικών φανερών ή μυστικών οργανώσεων.
Ποιος λοιπόν μπορεί να αποκλείσει ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν και τέτοια άτομα ως χρήστες ή διαχειριστές σε αυτό το σύστημα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης;
Φαντασθείτε λοιπόν τι δυστυχία μπορεί να προκαλέσει σε κάποιον κάτοχο μιας «Κάρτας του Πολίτη» ένας από αυτούς τους διαχειριστές αν εκβιασθεί ή υποχρεωθεί να αλλοιώσει το προφίλ του κατόχου προσθέτοντας π.χ την φράση «ύποπτος τρομοκράτης».
Τι να το κάνουμε που δεν θα καθόμαστε στην ουρά για ένα πιστοποιητικό ή μια «φορολογική ενημερότητα» αφού η ζωή μας και το μέλλον μας θα κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή είτε από ένα «λάθος» είτε από μια κακόβουλη ενέργεια;
Δεν χωράει λοιπόν καμία αμφιβολία ότι κινδυνεύουν τα στοιχεία μας από κακόβουλους, κακόπιστους, ιδιοτελείς, κακεντρεχείς ή και επιρρεπείς στην δωροδοκία χρήστες-διαχειριστές και πλήθος άλλων «ενδιαφερομένων». Δείτε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:
O κος Falciani με την περίφημη λίστα καταθετών που έκλεψε από την HSBC Ελβετίας δεν είχε μια από τις ανώτερες δυνατότητες πρόσβασης στη βάση δεδομένων της HSBC;
H HSBC δεν είχε υιοθετήσει «καλές πρακτικές ασφαλείας»;
Προστατεύθηκε από αυτές τις πρακτικές;
ΌΧΙ.
Δεν μπόρεσε να κάνει απολύτως τίποτα.
Τα στοιχεία όμως αυτά ο κος Falciani τα μοσχοπουλάει τώρα πια σε κυβερνήσεις: Ήδη Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία έχουν αγοράσει αυτές τις λίστες.
Εάν μια ιδιωτική πολυεθνική Τράπεζα δεν μπόρεσε να αποτρέψει έναν τέτοιον κίνδυνο για τα συστήματά της, τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι ένα Ελληνικό Υπουργείο θα τα καταφέρει καλύτερα; Και πολύ περισσότερο εάν πελάτες είναι ξένες κυβερνήσεις, τότε όπως βλέπουμε και από την περίπτωση του κου Falciani μια παράνομη πώληση «μετατρέπεται» σε μια νόμιμη αγορά !!! Το ερώτημα που προκύπτει εδώ μεγαλοπρεπώς είναι: «ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕΙ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΕΣ;;;»
Όπως και να το κάνουμε, η συλλογή πολλών προσωπικών στοιχείων για την ζωή και την καθημερινότητά μας είναι γεγονός. Αυτό όμως που θα συμβεί με την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ εργαλείο της που είναι η «Κάρτα του Πολίτη» δεν θα έχει προηγούμενο. Τίποτε δεν θα μείνει κρυφό από το «μάτι του Μεγάλου αδελφού». Κάθε κίνηση, κάθε συναλλαγή, κάθε αγορά και πώληση, κάθε μετακίνηση και γενικά οτιδήποτε αφορά την δημόσια και προσωπική ζωή του πολίτη θα καταγράφεται και θα συλλέγεται για να γίνει αντικείμενο επεξεργασίας. Το φορολογικό, το σεξουαλικό, το πολιτικό, το θρησκευτικό, το ψυχολογικό, το πολιτιστικό, το ιατρικό προφίλ του καθενός μας θα είναι το πρώτο που θα βλέπει ο διαβαθμισμένος διαχειριστής και κάθε άλλος επίσημος ή ανεπίσημος «εταίρος» της «παγκόσμιας ηλεκτρονικής κυβέρνησης». Επιπλέον ο διεστραμμένος «διαβαθμισμένος» διαχειριστής εκτός από το δικαίωμα της …ανάγνωσης θα έχει την δυνατότητα να επεξεργάζεται ή και να αλλοιώνει αυτό το προφίλ προσθαφαιρώντας ψευδή ή παραποιημένα στοιχεία στις βάσεις δεδομένων.
Κάποιοι ισχυρίζονται με αφέλεια και άγνοια: «τι θα αλλάξει με την Κάρτα του Πολίτη μιας και σήμερα δεν μας φακελώνουν δεκάδες δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες;».
Η απάντηση σε τέτοιου είδους αφελείς ή εκ του πονηρού ισχυρισμούς είναι απλή και ξεκάθαρη: Η έκταση του σημερινού «φακελώματος» και η διαδραστική λειτουργία των συστημάτων είναι εκ των πραγμάτων περιορισμένη και μειωμένης αξίας όσον αφορά τον έλεγχο και την διαχείριση των συνταγματικά και εθιμικά κατοχυρωμένων ατομικών ελευθεριών του πολίτη. Άλλο είναι π.χ να επιλέγουμε εμείς τι θα ξέρει και τι δεν θα ξέρει για μένα η τάδε τράπεζα ή το δείνα super market και άλλο να τροφοδοτώ καθημερινά, μέσω της αναγκαστικής και ευρείας χρήσης της «Κάρτας του Πολίτη», με χιλιάδες στοιχεία της προσωπικής και δημόσιας ζωής μου τις γιγάντιες και διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Άλλο δηλαδή να επιλέξεις να φοράς μια σφιχτή γραβάτα και άλλο να δεχτείς να σου φορέσουν για πάντα «έξυπνες» ηλεκτρονικές χειροπέδες.
Έτσι λοιπόν, ένα επιχείρημα που τίθεται από τους υποστηρικτές της ΚτΠ είναι ότι και σήμερα γίνονται διαρροές δεδομένων. Λένε: «και σήμερα ο εφοριακός δεν έχει πρόσβαση στα οικονομικά στοιχεία; Και σήμερα δεν έχει πρόσβαση ο υπάλληλος της πολεοδομίας στον φάκελο οικοδομικής άδειας, ή ο υπάλληλος του υπουργείου συγκοινωνιών στον φάκελο της άδειας οδήγησης ή ο στρατιωτικός στον φάκελο της θητείας του πολίτη; Μήπως οι σημερινοί διαχειριστές αυτών των ΔΙΑΣΠΑΡΤΩΝ και ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ βάσεων δεδομένων είναι ηθικοί ενώ οι αυριανοί, που σε πολλές περιπτώσεις θα είναι ενδεχομένως οι ίδιοι, θα έχουν ελαστικότερες συνειδήσεις ή μειωμένες ηθικές αντιστάσεις;»
Το επιχείρημα αυτό θα είχε κάποια λογική βάση αν συνέκρινε μεταξύ τους ομοειδή πράγματα. Όμως όπως έχουμε περιγράψει προηγουμένως, άλλο είναι να διαρρεύσουν π.χ οι πληροφορίες του συστήματος TAXIS της εφορίας για την περιουσιακή σου ή την εισοδηματική σου κατάσταση, ή ακόμα και οι καταναλωτικές σου συνήθειες όπως τις έχει καταγράψει ένα super market με την συναίνεσή σου (χρήση εκπτωτικής κάρτας κλπ), και άλλο να πουληθεί ή να «διαρρεύσει» το πλήρες προφίλ σου και ο τεράστιος συγκεντρωμένος όγκος πληροφοριών που το κατασκεύασε.
Η διαφορά μεταξύ της σημερινής ηλεκτρονικής καταγραφής κάποιων δεδομένων του πολίτη και εκείνης που θα υπάρξει με την χρήση της Κάρτας του Πολίτη σε ένα περιβάλλον «Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης» είναι δυσθεώρητη και μπορεί να συγκριθεί με εκείνη που έχει μια σφεντόνα και μια ατομική βόμβα.
Ο σημερινός λοιπόν διαχειριστής της βάσης δεδομένων π.χ μιας εφορίας, μιας πολεοδομίας, ενός νοσοκομείου, μιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας, ή ενός super market, δεν μπορεί να διαρρεύσει καθολικά τα στοιχεία για όλους τους πολίτες. Δεν μπορεί έχει το πλήρες προφίλ, αλλά ένα ελάχιστο τμήμα του. Δεν μπορεί να συνδυάσει πληροφορίες από διαφορετικές υπηρεσίες. Είναι απίθανο έως αδύνατο. Πόσο δυνατόν είναι όμως όταν οι πληροφορίες είναι διασυνδεδεμένες από μόνες τους, να «πακεταριστούν» σε ένα φλασάκι και να σταλούν όπου γης;
Στο πλαίσιο λοιπόν των ανωτέρω ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι να μην αντικατασταθούν όλοι οι διαφορετικοί κωδικοί που διαθέτουμε από έναν, δηλ τον ΑΜΚΑ. Πρέπει η Εφορία να μας ταυτοποιεί με το Ονοματεπώνυμό μας και το ΑΦΜ, το Ταμείο Ασφάλισης με το Ονοματεπώνυμό μας και τον ΑΜΑ, το Υπουργείο Συγκοινωνιών με το Ονοματεπώνυμό μας και τον αριθμό αδείας διπλώματος κοκ. Δεν πρέπει να επικρατήσει ο ΑΜΚΑ ως ενιαίος μοναδικός αριθμός ταυτοποίησης. Έτσι και διαρροή εάν υπάρξει (είτε από hackers είτε από υπάλληλο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης) να μην μπορούν να συνδυαστούν τα στοιχεία και να προκύψει σε άλλον Η/Υ το πλήρες προφίλ του πολίτη.
Είναι τεράστιος ο κίνδυνος που δημιουργείται με την ενοποίηση των Βάσεων Δεδομένων που ήδη εξελίσσεται, προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει η ΚτΠ. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό, κάτω μάλιστα από την μύτη μας και χωρίς καν να έχει ψηφιστεί ακόμα ούτε το νομοσχέδιο για την «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση» αλλά ούτε και για την «Κάρτα του Πολίτη. Πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο και να αντιδράσουμε στην αντισυνταγματική κατασκευή «Υπουργικών Αποφάσεων» οι οποίες δίνουν στην ουσία το δικαίωμα στους Υπουργούς να κτίζουν τμηματικά και κατά «πτέρυγα» τη νέα ηλεκτρονική φυλακή μέσω των ποικίλων Καρτών που εξαγγέλλουν. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό. Θα πρέπει να διασφαλισθεί η αποκέντρωση των στοιχείων. Δηλαδή, ότι κάθε δημόσιος ή ιδιωτικός φορέας θα διατηρεί αποκλειστικά και μόνον τα στοιχεία που τον αφορούν και μάλιστα αυστηρώς απόρρητα.
Μόνο ως εφιάλτης μπορεί να χαρακτηριστεί το ενδεχόμενο της «χρήσης» ή της κατάχρησης αυτής της τεράστιας εξουσίας που θα παρέχει ο γιγάντιος όγκος των συγκεντρωμένων πληροφοριών και δεδομένων για τον κάθε ένα πολίτη, σε κυβερνήσεις, ολοκληρωτικά καθεστώτα, μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα κλπ. Και μην μας πει κάποιος ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούμε ξανά στην τραγική θέση να βιώσουμε κάποιο πραξικόπημα ή μια στρατιωτική ή πολιτική χούντα (ώ μη γένοιτο). Τη θέση μας αυτή τη στηρίζουμε στο γεγονός ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν ακολουθεί πάντοτε θετική πορεία. Για σκεφθείτε πόσο «πολύτιμο» θα ήταν ένα τέτοιο σύστημα σε φασιστικά-απολυταρχικά καθεστώτα: Χίτλερ, Στάλιν και στις μέρες μας καθεστώς Βόρειας Κορέας, καθεστώς ΙΡΑΝ κοκ.
Έχει διατυπωθεί ως αξίωμα, στα πλαίσια της κοινωνικής διαχείρισης των τεχνολογικών εφαρμογών, ότι «κάθε λάθος που είναι δυνατό να συμβεί, θα συμβεί οπωσδήποτε». Η Αμερική και η πρώην Σοβιετική Ένωση, οι μεγαλύτερες παγκόσμιες δυνάμεις του 20ου αιώνα, και σε επίπεδο υψηλής τεχνολογίας και διοικητικής ασφάλειας, υπέστησαν ολέθρια πυρηνικά ατυχήματα με εκρήξεις που επέφεραν τεράστιες απώλειες. Γι’ αυτό πολλές χώρες, αντιπαρήλθαν τον πειρασμό την φθηνότερη, αλλά επικίνδυνη λύση, και αποφάσισαν να μη χρησιμοποιήσουν πυρηνική ενέργεια (ανάμεσα σ’ αυτές και η Ελλάδα). Η αναλογία είναι μεταφορική, αλλά προφανής. Η υποχρεωτική συγκέντρωση ενιαίας ηλεκτρονικής πληροφορίας για κάθε πολίτη μέσω της ΚΠ, αφήνει ανοικτή την πόρτα για μια επίσης τρομακτική έκρηξη αποδέσμευσης της συγκεντρωμένης πληροφορίας: τον επικίνδυνο τραυματισμό ή και την απειλή θανάτου της ανθρώπινης ελευθερίας!
3. ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ-ΜΗ ΑΣΦΑΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Σύμφωνα με το κείμενο της Δημόσιας Διαβούλευσης: «Η Κάρτα Πολίτη θα διαθέτει υψηλού επιπέδου χαρακτηριστικά ασφάλειας, σύμφωνα με διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα.....Για το σκοπό αυτό, οι τεχνικές προδιαγραφές της Κάρτας Πολίτη, καθώς και οι διαδικασίες έκδοσης και διαχείρισής της, θα είναι σύμφωνες με τα διεθνή επιστημονικά πρότυπα και θα υιοθετούν καλές πρακτικές ασφαλείας,....»
Είναι δεδομένο ότι επαρκής ασφάλεια δεδομένων ούτε υπήρξε ούτε και πρόκειται να υπάρξει. Ειδικότερα το Διαδίκτυο ήταν, είναι και θα είναι σχεδόν διάτρητο, ενώ ο ακήρυκτος πόλεμος γύρω από την πληροφορία και την ασφαλή της διακίνηση συμπορεύεται χρονικά με ... την ιστορία του ανθρώπου.
Μάλλον η εξυπηρέτηση του πολίτη είναι παραπροϊόν και ότι πρώτιστος σκοπός είναι η εξυπηρέτηση των μηχανισμών.
Τα παραδείγματα του πόσο «ασφαλείς» είναι οι βάσεις δεδομένων είναι πολλά:
- Τον Δεκέμβριο του 2010 διευθύντρια της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (NSA) των ΗΠΑ δήλωσε για τις βάσεις δεδομένων της NSA πως: «Δεν υφίσταται πλέον η έννοια «ασφάλεια», «Οι πλέον εξελιγμένοι αντίπαλοι πρόκειται να παραμείνουν απαρατήρητοι στα δίκτυα μας», «Πρέπει πλέον να οικοδομήσουμε τα συστήματά μας με την παραδοχή ότι οι αντίπαλοι θα τα παραβιάσουν» (will get in), Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να εμπιστευτούν «τα διαφορετικά μέρη ενός συστήματος που μπορεί ήδη να έχουν παραβιαστεί» κα.
- Τον Αύγουστο 2010 υπέστη παραβίαση (hacking) η Γερμανική Κάρτα του Πολίτη από hackers, και αναγνώστηκαν τα δεδομένα της, σε ζωντανή εκπομπή της γερμανικής τηλεόρασης.
- Το Νοέμβριο 2010 αποσύρθηκε το software (πρόγραμμα) ανάγνωσης της Γερμανικής Κάρτας του Πολίτη μετά από «τρύπα» ασφαλείας που παρατηρήθηκε σε αυτό.
- Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers επιτέθηκαν και παραβίασαν την ιστοσελίδα της Interpol (International Criminal Police Organization (ICPO) – INTERPOL, Διεθνής Οργάνωση Εγκληματολογικής Αστυνομίας, φέρεται σήμερα ένας σημαντικός μη κυβερνητικός διακρατικός οργανισμός, ο μεγαλύτερος σε παγκόσμια κλίμακα μετά τον ΟΗΕ (πληροφορίες από την Wikipedia))
- Τον Δεκέμβριο του 2010 η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) ανακοίνωσε πως από τον Σεπτέμβριο του 2010, 10 φορές hackers παραβίασαν ψηφιακά τηλεφωνικά κέντρα ιδιωτικών εταιρειών και πραγματοποίησαν διεθνείς τηλεφωνικές κλήσεις με συνολικό κόστος χιλιάδων € για τις εταιρείες.
- Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers επιτέθηκαν στην βάση δεδομένων της ιστοσελίδας Gwaker.com και υπέκλεψαν 1,3 εκ κωδικούς μελών αυτής της ιστοσελίδας.
- Τον Δεκέμβριο του 2010 hackers έσπασαν την βάση δεδομένων του Ινστιτούτου Καταναλωτών (ΙΝΚΑ) υπέκλεψαν τα στοιχεία των μελών και τα passwords που είχαν και τα δημοσίευσαν όλα σε μια ιστοσελίδα.
- Τον Δεκέμβριο του 2010 οι εταιρείες VISA και Mastercard διέκοψαν τις δωρεές προς το WikiLeaks. Σε απάντηση αυτής της ενέργειας hackers επιτέθηκαν στα διαδικτυακά συστήματα αυτών των Χρηματοπιστωτικών Οργανισμών και τα έθεσαν εκτός λειτουργίας για μια ημέρα τουλάχιστον,
- Τον Ιανουάριο του 2011 hackers έσπασαν την βάση δεδομένων της Αμερικανικής Τράπεζας PenFed. Πελάτες της Τράπεζας αυτής είναι Αμερικανοί στρατιωτικοί, και υπαλληλοι του Υπουργείου Άμυνας και του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας
και άλλα πολλά που δεν χωράνε σε αυτό το φυλλάδιο.
Αυτές οι βάσεις δεδομένων δεν είχαν υιοθετήσει «καλές πρακτικές ασφαλείας»; Δεν ενδιαφέρονταν για την ασφάλεια των δεδομένων των χρηστών τους; Νομίζουμε ότι εφαρμόζουν τα καλύτερα δυνατά συστήματα ασφαλείας, και το πιο πιθανό να είναι καλύτερα από αυτά που θα χρησιμοποιηθούν για τη βάση της «Κάρτας του Πολίτη». Πιστεύετε μετά από τα ανωτέρω γεγονότα που παρατίθενται, ότι τα προσωπικά σας δεδομένα θα είναι ασφαλή στην βάση δεδομένων της «Κάρτας του Πολίτη»; Είναι ποτέ δυνατόν, όποιο σύστημα ασφαλείας κι αν χρησιμοποιηθεί, να είναι άτρωτο; Μπορεί να πάρει στους κλέφτες λίγο χρόνο για να «αναβαθμιστούν» για να αντιμετωπίσουν αυτή τη νέα «πρόκληση», αλλά να είστε σίγουροι ότι θα το κάνουν.
Ειδικά εάν η βάση δεδομένων περιέχει βιομετρικά στοιχεία –δεν έχει ανακοινωθεί κάτι σχετικό σε αυτή τη φάση, η Γερμανική όμως Κάρτα του Πολίτη περιλαμβάνει και ψηφιακή φωτογραφία και δακτυλικό αποτύπωμα- τότε η κλοπή που θα υποστεί το θύμα θα είναι κλοπή εφόρου ζωής. Εάν περιέχει δακτυλικά αποτυπώματα, αποτύπωμα παλάμης, την ίριδα κα και αυτά τα στοιχεία διαρρεύσουν έχετε φαντασθεί ποια μπορεί να είναι η συνέπεια τέτοιας διαρροής; Σκεφτείτε: Αν χάσετε την πιστωτική σας ή την κάρτα αναλήψεων, η εκδότρια τράπεζα μπορεί να σας την αντικαταστήσει. Αν το PIN σας διαρρεύσει, η τράπεζα μπορεί να σας δώσει ένα νέο. Ακόμη και ο αριθμός Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να αντικατασταθεί. Αλλά τι θα κάνετε εάν κάποιος κλέψει την σάρωση της ίριδάς σας; Ποιος θα σας δώσει νέα μάτια;
Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός ότι ασφαλής, απαραβίαστη, απαραχάρακτη, απροσπέλαστη από τρίτους, τεχνολογική μέθοδος ταυτοποίησης δεν υπάρχει και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Ότι ψηφιοποιείται σε βάση δεδομένων, υποκλέπτεται.
4. ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ
Η ΚτΠ εξαγγέλθηκε ότι «θα φέρει πλινθίο, μέσω του οποίου θα προσφέρεται, για όποιον πολίτη το επιθυμεί, η δυνατότητα ψηφιακής αυθεντικοποίησης κατά τη χρήση ηλεκτρονικών υπηρεσιών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, καθώς και η δυνατότητα παραγωγής ψηφιακής υπογραφής εγγράφων».
Στο πλαίσιο της διαβούλευσης δεν οριστικοποιήθηκε τι είδους πλινθίο θα είναι αυτό. Πρόκειται για απλό πλινθίο που δουλεύει όταν μπει μέσα σε έναν αναγνώστη καρτών (όπως πχ της τηλεκάρτας) και είναι ορατό, ή πρόκειται για πλινθίο το οποίο θα δουλεύει εξ’αποστάσεως (με πιθανότερο το πλινθίο RFID) και είναι μια «φέτα» πολύ λεπτού πλαστικού που βρίσκεται μέσα στην κάρτα και κατά συνέπεια είναι αόρατο; Βλέπε παραπλεύρως εικόνα με Γερμανική ταυτότητα που περιέχει και εξ’επαφής (ορατό) και εξ’αποστάσεως (αόρατο-ενσωματωμένο εσωτερικά) τσιπάκι.
Επισημαίνουμε ότι η κάρτα με πλινθίο εξ’επαφής πρέπει να μπει στον ειδικό αναγνώστη καρτών προκειμένου να πάρει ρεύμα το πλινθίο και να λειτουργήσει. Όσον αφορά τα εξ’αποστάσεως (τσιπάκια RFID) δεν απαιτείται να εισαχθούν μέσα σε αναγνώστη. Αρκεί να περάσουν από μια ειδική πύλη, μια πόρτα ή να περάσουν δίπλα από αναγνώστη τέτοιων καρτών. Τότε ενεργοποιούνται, επικοινωνούν με την πύλη ή τον αναγνώστη από απόσταση, στέλνουν και λαμβάνουν σήμα. Εκπέμπουν και λαμβάνουν ραδιοσυχνότητες, δηλ ηλεκτρονικό αόρατο σήμα. Διακρίνονται σε αυτά λειτουργούν με μπαταρία (active=ενεργητικά, semi-passive=ημι-παθητικά), έχουν μεγάλη ακτίνα εκπομπής σήματος (βλ. κινητά τηλέφωνα) και σε αυτά που μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς μπαταρία (passive=παθητικά). Αυτά τα τελευταία είναι πολύ φτηνά και χρησιμοποιούνται ευρέως στις αποθήκες για τον έλεγχο και τη διαχείριση των εμπορευμάτων. Μπορεί σήμερα να έχουν μικρότερη ακτίνα εκπομπής, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως με την πρόοδο της τεχνολογίας, οι δυνατότητές τους στο μέλλον, θα είναι ίδιες με αυτές των τσιπ που λειτουργούν με τη δική τους μπαταρία (τσιπάκια κινητών τηλεφώνων, τσιπάκια που έχουν οι σκύλοι εμφυτευμένα στον σβέρκο τους). Όποτε κάποια στιγμή και αυτά θα μπορούν να διαβάζονται από δορυφόρους (GPS) ή/και το δίκτυο κινητής τηλεφωνίας. Επίσης υπάρχουν αυτά στα οποία μπορούν να γραφούν πληροφορίες άπαξ με την δημιουργία τους και άλλα που είναι επανεγγράψιμα, δηλ. γράφονται, σβήνονται και ξαναγράφονται πληροφορίες.
Γιατί η ΚτΠ να περιέχει πλινθίο; Όπως ήδη αναφέραμε, προφανώς θα λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος πληροφοριών. Ένας χώρος ο οποίος θα περιέχει παντός είδους χρήσιμα έγγραφα ή/και πληροφορίες των πολιτών σε ηλεκτρονική μορφή, κωδικούς και αριθμούς (ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, ΑΜΑ) και τα οποία θα μπορούν να εκτυπώνονται ή/και να αποστέλλονται ηλεκτρονικά. Επίσης οι ανωτέρω κωδικοί θα λειτουργούν και ως "κλειδιά" για να ξεκλειδώνουν οι βάσεις δεδομένων με τα στοιχεία των πολιτών, όταν ο πολίτης θα επιθυμεί να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Το πόσα στοιχεία τελικά θα περιέχει η ΚτΠ, εξαρτάται από τις αποθηκευτικές δυνατότητες του συγκεκριμένου πλινθίου από τον προϋπολογισμό της ΚτΠ και τελικά από τις αποφάσεις του αρμοδίου Υπουργείου. Στα πρώτα στάδια της εφαρμογής της ΚτΠ μπορεί να περιέχει ελάχιστα στοιχεία, σύμφωνα με την διαβούλευση, και μέσω της διασύνδεσης (σημείο 3 ανωτέρω) των δικτύων οι πληροφορίες μπορούν να αντλούνται από τις διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων και να αξιοποιούνται κατάλληλα.
Όμως όπως βλέπουμε στην Εσθονική ΚτΠ ή την Γερμανική ΚτΠ, αυτές φέρουν ήδη και πλινθίο εξ’επαφής και πλινθίο εξ’αποστάσεως (RFID) και χρησιμοποιούνται σε πολλές ηλεκτρονικές υπηρεσίες. Επίσης η Ευρωπαϊκή Ένωση στις 15 Δεκεμβρίου 2010 στο πλαίσιο της ανακοίνωσής της: «Ψηφιακό Θεματολόγιο: το σχέδιο δράσης για την ηλε-διακυβέρνηση θα διευκολύνει την πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες σε όλη την ΕΕ» ανακοίνωσε:
« - υλοποίηση εφάπαξ ασφαλούς καταχώρισης δεδομένων στην κυβέρνηση (για να μην υπάρχει ανάγκη παροχής των ίδιων πληροφοριών πολλές φορές σε διαφορετικά κλιμάκια της κυβέρνησης)
- ανάπτυξη χρήσης εθνικών ηλεκτρονικών ταυτοτήτων («eID») σε ενωσιακή κλίμακα».
Κατά συνέπεια και να μην έχει η ΚτΠ στην αρχική της μορφή εξ’ αποστάσεως τσιπάκι (RFID), σίγουρα θα περιέχει σε επόμενη, μεταγενέστερη έκδοση-αναβάθμιση, σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ.
Όσον αφορά το εξ’ επαφής τσιπάκι, κάθε φορά που θα χρησιμοποιείται η κάρτα, θα καταγράφεται το σημείο στο οποίο χρησιμοποιήθηκε, ο χρόνος και ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιήθηκε σε κάποιο αρχείο κινήσεων (log file). Το ίδιο γίνεται σήμερα και με την πιστωτική κάρτα. Ας δούμε ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε την πληθώρα των πληροφορίων που «ταξιδεύουν» σήμερα μέσα στα δίκτυα των Τραπεζών:
Στο αρχείο των Τραπεζών καταγράφονται πολλές πληροφορίες. Οι πιστωτικές κάρτες είναι κατά βάση των εταιρειών VISA και MASTERCARD. Όταν ένας καταναλωτής χρησιμοποιήσει κάρτα VISA σε ένα κατάστημα το οποίο έχει μηχάνημα ανάγνωσης (POS) της τράπεζας Χ η οποία εκδίδει μόνο πιστωτικές MASTERCARD τότε η πράξη της αγοράς «περνάει» μέσα από τα συστήματα της Τράπεζας, «στέλνεται» από την Τράπεζα Χ στην VISA στο Λονδίνο, επιβεβαιώνεται η γνησιότητα της κάρτας και η δυνατότητά της να κάνει αγορά, επιστρέφει θετικό μήνυμα στην Τράπεζα Χ από την VISA, και η Τράπεζα Χ δίνει το ΟΚ στο κατάστημα για την συναλλαγή. Το δίκτυο της Τράπεζας Χ δηλ. χρησιμοποιείται ως ενδιάμεσος με τα κεντρικά της VISA στο Λονδίνο. Εάν η συναλλαγή γίνει με κάρτα MASTERCARD της Τράπεζας Χ τότε η Τράπεζα Χ ελέγχει τη βάση δεδομένων που διαθέτει και απορρίπτει ή εγκρίνει την συναλλαγή.
Κατ’ αναλογία στο σημείο χρήσης της ΚτΠ, θα καταγράφονται οι πληροφορίες σχετικά με την χρήση της ΚτΠ. Εάν σκεφθεί κανείς ότι μελλοντικά –σύμφωνα με τις δηλώσεις των αρμοδίων– στην ΚτΠ θα ενσωματωθεί και η Κάρτα Αγορών αλλά πιθανώς και άλλες Κάρτες (πχ του Εργαζομένου, Υγείας, του Δημότη και άλλες που δεν γνωρίζουμε ακόμη!) τότε η χρήση της θα είναι συνεχής και τα καθημερινά ηλεκτρονικά ίχνη που θα αφήνει ο πολίτης θα είναι δεκάδες.
Ας δούμε ένα μικρό παράδειγμα χρήσης της Κάρτας:
- Το πρωϊ θα χτυπάμε την ΚτΠ στο λεωφορείο προκειμένου να πληρώσουμε το εισιτήριο για να πάμε στη δουλειά μας. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας Αγορών)
- Στη δουλειά μας θα χτυπάμε την ΚτΠ για να μπούμε στο κτίριο. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας του εργαζομένου)
- Πιο πριν θα έχουμε χτυπήσει την ΚτΠ για να αγοράσουμε καφέ και σάντουϊτς. (λόγω ενσωμάτωσης της Κάρτας Αγορών)
- Θα χρησιμοποιούμε την ΚτΠ για να μπούμε στο Internet (λόγω αυθεντικοποίησης μέσω ψηφιακής Υπογραφής, λειτουργία της ΚτΠ, δίνεται ήδη ως επιλογή στην Γερμανική ΚτΠ)
- Άλλη μια φορά όλα τα ανωτέρω βγαίνοντας από το internet, βγαίνοντας από το Κτίριο, επιστρέφοντας με το λεωφορείο σπίτι,
- Θα μπορούμε, όσοι θέλουμε και έχουμε εγκαταστήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό, να μπαίνουμε στο σπίτι μας χτυπώντας την ΚτΠ.
- Τα ψώνια στο Super Μarket, τα τηλέφωνα που κάνουμε, τα πιστοποιητικά που θέλουμε από τον Δήμο, τις αιτήσεις που κάνουμε στον ΑΣΕΠ, τον μισθό που πληρωνόμαστε από την Τράπεζα, τα διόδια, τα φάρμακά μας, τα εισιτήρια για το γήπεδο, το αεροπλάνο, το πλοίο, όλα θα τα κάνουμε με την ΚτΠ.
Θα μπορεί το σύστημα να βγάζει στατιστικά με τον Μέσο Όρο Χτυπημάτων της ΚτΠ ανά ημέρα κατά ηλικιακή ομάδα!!! Θα παρακολουθούνται οι πάντες, άνετα, άμεσα με το χτύπημα της Κάρτας τους.
Συνδυαζόμενα όλα αυτά τα ίχνη αποκαλύπτουν συμπεριφορές, προτιμήσεις, hobbies, ενδιαφέροντα, καθημερινές και έκτακτες δραστηριότητες, θρησκευτικά και άλλα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Με λίγα λόγια λειτουργούν ως το τέλειο ηλεκτρονικό φακέλωμα. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται το κάψιμο των χειρόγραφων φακέλων που έγινε πριν μερικές δεκάδες χρόνια. Θα είναι οδυνηρό να διαπιστώσουμε λοιπόν, πως οι αρχές προχώρησαν στο κάψιμο των χειρόγραφων φακέλων, μιας και συνιστούσαν μια απαρχαιωμένη μέθοδο παρακολούθησης και ελέγχου, καθότι έχουν αναπτυχθεί νέες υπερσύγχρονες μέθοδοι. Απλά αυτές οι νέες μέθοδοι «άργησαν» μερικά χρόνια αλλά τελικά ήρθαν...
Όσον αφορά τα τσιπάκια RFID τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Όπως παρουσιάσαμε ανωτέρω, οι πληροφορίες που αναγράφονται σε αυτά «διαβάζονται» από απόσταση. Πόση απόσταση, αυτό εξαρτάται από το είδος του τσιπ. Επίσης η τεχνολογική πρόοδος, κάνει την τεχνολογία του σήμερα να απαξιώνεται με ταχύτατους ρυθμούς αύριο. Ότι φαντάζει με σενάριο σήμερα, αύριο γίνεται πραγματικότητα. Πόσο δύσκολο είναι για παράδειγμα η τεχνολογία παρακολούθησης των σκύλων, μέσω του τσίπ που φέρουν εμφυτευμένο στον σβέρκο τους, να περάσει σήμερα, αύριο, μεθαύριο στην ΚτΠ; Αφού είναι δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδος ανεύρεσης χαμένων σκύλων!!! Έχουμε συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που εγκυμονεί αυτή η δυνατότητα;
Τέλος ανεξάρητα από το εάν το πλινθίο λειτουργεί εξ'επαφής είτε εξ'αποστάσεως, από την στιγμή που ο πολίτης με την χρήση της ΚτΠ στο πλαίσιο της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης αφήνει ηλεκτρονικά ίχνη οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι.
Ας δούμε μερικούς κινδύνους όπως του περιγράφει στο εξαιρετικό του κείμενο ο κος Π.Μαντζούφας, καθηγητής Νομικής στο ΑΠΘ, με τίτλο «Βιομετρία και Βιοπολιτική»:
- Τα δεδομένα αυτά, που μπορεί να αφορούν σε αρνητικά γεγονότα του παρελθόντος, (π.χ παράνομες πράξεις που έχουν παραγραφεί, έκτιση ποινής για ποινικά αδικήματα, καταδικαστικές αποφάσεις για χρέη που τελικά εξοφλήθηκαν, ποινικές κατηγορίες για τις οποίες ο κατηγορούμενος αθωώθηκε κλπ.) γίνονται αντικείμενο αρχειοθέτησης και ηλεκτρονικής επεξεργασίας και διατηρούνται σε τράπεζες πληροφοριών.
- Οι πληροφορίες αυτές μπορούν να ανασυρθούν σε οποιαδήποτε στιγμή του βίου του ατόμου και να αποτελέσουν μεγάλο πρόσκομμα στην προσπάθεια του να αναπτύξει την προσωπικότητά του. Έτσι το άτομο εγκλωβίζεται σε μια εικόνα του παρελθόντος, από την οποία ενδέχεται να επιθυμεί να απομακρυνθεί και η οποία όμως, ακόμα τον καταδυναστεύει, στερώντας του κάθε αυθορμητισμό.
- Επιπλέον, με την συνεχή επεξεργασία και δημοσιοποίηση γεγονότων από τα αρχεία, το άτομο (ιδίως, το θεωρούμενο ως δημόσιο πρόσωπο) έχει περιορισμένες δυνατότητες να μεταβάλει τις επιλογές του και να αξιοποιήσει ευκαιρίες που του παρουσιάζονται, καθώς ο φόβος της δημοσιογραφικής «υπενθύμισης» αρνητικών στιγμών του παρελθόντος, τον καθηλώνει στην απομόνωση. Με τον τρόπο αυτό παραβλάπτεται η δυνατότητα του ατόμου να απομακρύνεται από σφάλματα του παρελθόντος, και να διεκδικεί την κοινωνική του επανένταξη.
- Ειδικά όταν τα αρχεία προσωπικών δεδομένων συλλέγονται για τις ανάγκες δημοσιογραφικής έρευνας, αποτελούν δηλαδή σύνθεση διάσπαρτων πληροφοριών από ποικίλες χρονικές στιγμές κατά την υποκειμενική κρίση του συλλέκτη τους, οδηγούν συχνά σε μια παραπλανητική συνολική εικόνα του ατόμου(22), η οποία λόγω της δύναμης των ΜΜΕ, υποβάλλεται στο κοινό και προσδιορίζει καθοριστικά την κοινωνική του εικόνα. Έτσι, το άτομο χάνει την δυνατότητα να αυτοπροσδιορίζεται κοινωνικά, να αναπτύσσει με το κοινωνικό του περιβάλλον σχέσεις που να εξαρτώνται από δικές του επιλογές, και να μην μετατρέπεται σε πληροφοριακό δεδομένο από τρίτα πρόσωπα.
- Η σοβαρότητα των ανωτέρω απειλών γίνεται περισσότερο εμφανής και ο κίνδυνος μεγαλύτερος, όταν η αυτόματη καταγραφή και ταξινόμηση των πληροφοριών άγει στην κατηγοριοποίηση των ατόμων με βάση συγκεκριμένα πρότυπα. Η κατάταξη με βάση ένα συγκεκριμένο σύνολο χαρακτηριστικών, ενώ συχνά εξυπηρετεί ανάγκες άσκησης κοινωνικής πολιτικής (π.χ η συμπεριφορά των ασθενών σε σχέση με το ασφαλιστικό σύστημα(23)), συνήθως αποβαίνει το μοναδικό στοιχείο που προσδιορίζει την κοινωνική ταυτότητα του ατόμου, αναγκάζοντας έμμεσα το πληροφοριακά στιγματισμένο πρόσωπο να συμμορφωθεί σε ορισμένο πρότυπο. Έτσι, για παράδειγμα, το ασφαλιστικό ή το συνδικαλιστικό προφίλ του ατόμου αποβαίνει κυρίαρχο στοιχείο της συνολικής του προσωπικότητας τα δε επιμέρους στοιχεία (αρνητικά ή θετικά) αυτού του πορτραίτου, επικαθορίζουν την σχέση του ατόμου με το περιβάλλον του.
Τι ισχυρίζεται ο κος Μαντζούφας με απλά λόγια; Μας λέει ότι ο άνθρωπος χάνοντας την ιδιωτικότητά του μέσω της διαρκούς και ανελεούς παρακολούθησης του, που είναι δεδομένο ότι μπορεί να γίνεται με την ΚτΠ και θα γίνεται, τότε το άτομο παύει να αυτενεργεί. Τροποποιεί την συμπεριφορά του, προσαρμόζεται, καλουπώνεται μέσα στα πρότυπα των παρακολουθούντων. Αλλάζει στάση ζωής, τυποποιείται, απορρίπτει συνήθειες «μη αρεστές» και υιοθετεί συμπεριφορές που δεν είναι αποδεκτές από τον ίδιο, αλλά είναι αρεστές στο «σύστημα». Στο εκάστοτε σύστημα, το δημοκρατικό, το απολυταρχικό, το κρατικό, το παρακρατικό κ.ο.κ. Που είναι σε αυτή την περίπτωση το αυτεξούσιο του ανθρωπίνου προσώπου; Που είναι η ελευθερία του, η αυτενέργειά του, ο αυθορμητισμός, η δημιουργικότητα, η πρωτοτυπία; Όλα πάνε περίπατο. Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι αυτές είναι αυτόματες διαδικασίες. Σήμερα ξεκινάνε με αθώο προσωπείο: εκσυγχρονισμός, εξάλειψη γραφειοκρατίας, εξυπηρέτηση του πολίτη. Που καταλήγουν όμως; Πιο είναι το τίμημα; Τι κόσμο θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές; Όσοι υποστηρίζουν την ΚτΠ, μπορούν να σταθούν μερικά λεπτά και να αναλογιστούν την Ελλάδα, τον κόσμο σε 100 χρόνια από σήμερα. Με την τεχνολογία του μέλλοντος. Αυτή δεν είναι η τέλεια ηλεκτρονική φυλακή στην οποία θα ζουν «ελεύθεροι» οι ηλεκτρονικά μαρκαρισμένοι άνθρωποι;
5. ΔΙΕΘΝΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΤΕΤΟΙΩΝ ΚΑΡΤΩΝ (βλ. ΑΓΓΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ κλπ)
Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσον τα ανωτέρω αποτελούν μόνο δικούς μας φόβους ή έχουν διατυπωθεί και από άλλους λαούς. Βεβαίως, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο αντιλαμβάνονται αυτόν τον κίνδυνο και προσπαθούν να αποτρέψουν την υλοποίηση αυτών των σεναρίων. Πιο χαρακτηριστική από όλες είναι η περίπτωση της Αγγλίας. Δημιουργήθηκε από Άγγλους πολίτες η οργάνωση NO2ID (http://no2id.net) η οποία συστηματικά πολέμησε την εισαγωγή της Αγγλικής Κάρτας του Πολίτη. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως μας πληροφορεί το BBC, προς το τέλος του 2009 15.000 κάτοικοι του Manchester είχαν προμηθευτεί την Αγγλική Κάρτα του Πολίτη πληρώνοντας 30 λίρες ο καθένας για να την προμηθευτούν. Η νέα όμως Αγγλική Κυβέρνηση όταν ανέλαβε την εξουσία στις αρχές του 2010, κατήργησε όλο αυτό το πρόγραμμα έκδοσης ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, και υποσχέθηκε να καταστρέψει και τις βάσεις δεδομένων που είχαν στο μεταξύ δημιουργηθεί. Μικρή λεπτομέρεια, όσοι πλήρωσαν τις 30 λίρες για την ταυτότητα, με ειδική πρόβλεψη του νόμου που καταργεί τις ηλεκτρονικές ταυτότητες, δεν αποζημιώνονται για τα χρήματα που έδωσαν.
Στην Γερμανία επίσης, όπως μας πληροφορεί το ειδησιογραφικό πρακτορείο REUTERS, από την 1/11/2010 έχει εισαχθεί στην ζωή των Γερμανών η Γερμανική Κάρτα του Πολίτη. Όμως η έλευσή της προκάλεσε ανησυχία στους Γερμανούς πολίτες, γιατί τους ξυπνάει μνήμες από την εποχή των παρακολουθήσεων της Στάζι και της Γκεστάπο. Ως αποτέλεσμα αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των Γερμανών πολιτών που έσπευσαν να προμηθευτούν την παλαιού τύπου ταυτότητα πριν έρθει η 1/11/2010.
Σύμφωνα με μια μελέτη της DEUTSCHE BANK, Σεπτέμβριος 2010, η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που το 90% των πολιτών της χρησιμοποιεί ηλεκτρονικές ταυτότητες είναι η νεοφώτιστη στην Ευρωπαϊκή Ένωση Εσθονία, μια χώρα 1,3 εκ. πολιτών. Σημαντική είναι η χρήση της στην Ισπανία (40% του πληθυσμού), Βέλγιο (30%) Σουηδία (28%). Πολύ χαμηλά ποσοστά συναντάμε στην Λιθουανία (12%) και Πορτογαλία (12%). Η Φιλανδία έχει περίπου 5% και η Ιταλία 2%. Επίσης σύμφωνα με την ίδια μελέτη πληροφορούμαστε ότι στις περισσότερες χώρες η χρήση της ηλεκτρονικής ταυτότητας είναι προαιρετική: Αυστρία, Βέλγιο, Φιλανδία, Λιθουανία, Σουηδία και Ιταλία.
6. ΑΓΝΩΣΤΟ, ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟ, ΠΙΘΑΝΩΣ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΒΑΘΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Δεν γνωρίζουμε πόσο θα κοστίσει αυτή η διαδικασία. Δεν υπάρχει σαφής προϋπολογισμός. Και να υπάρξει σίγουρα θα ανατραπεί, όπως γίνεται σε κάθε δημόσιο έργο. Αυτό ήταν και ένα βασικό επιχείρημα των Άγγλων ενάντια στην Αγγλική Κάρτα του Πολίτη η οποία και τελικώς αποσύρθηκε από την νέα Κυβέρνηση της Αγγλίας. Θα πρέπει σαφώς να διαχωριστεί το κόστος της οργάνωσης-αναδιοργάνωσης των Δημοσίων Υπηρεσιών από το κόστος για την ΚτΠ. Το πρώτο πρέπει να το αναλάβουμε ως κοινωνία για τα μακροπρόθεσμα οφέλη που θα αποφέρει, στο δεύτερο πρέπει να πούμε όχι.
Ειδικά για την Ελληνική ΚτΠ μπορεί τελικά να αποδειχθεί το κόστος δυσθεώρητο μιας και θα απαιτήσει, για την έκδοσή της, επιπλέον γραφειοκρατικές ενέργειες τόσο του Δημοσίου όσο και το Ιδιωτικού Τομέα. Δεν πρέπει να παραλείπουμε και το σημαντικό κόστος ενοποίησης των 5 -μέχρι στιγμής- εξαγγελθέντων καρτών (Αγορών, Εργαζομένου, Δημότη, Υγείας-από την ΝΔ- και Πολίτη) σε μια (Κάρτα του Πολίτη). Θα προστεθεί δηλ και η απίστευτα κοστοβόρα και γραφειοκρατική διαδικασία της ενοποίησης των Καρτών.
Συμπέρασμα: Πολλοί συνάνθρωποί μας, εγείρουν την εξής ερώτηση: «Μα και σήμερα εάν θέλουν με παρακολουθούν, με διάφορες εφαρμογές που χρησιμοποιώ στην ζωή μου (βλ κινητό τηλέφωνο, ηλεκτρονικά διόδια, κάρτα εισόδου σε κτίρια, πιστωτική, χρεωστική κάρτα, ηλεκτρονικές αγορές μέσω internet κοκ), δεν καταλαβαίνω γιατί ειδικά στην Κάρτα του Πολίτη πρέπει να πω όχι, ενόσω χρησιμοποιώ όλες τις άλλες συσκευές. Εγώ έχω καθαρή και διάφανη ζωή, δεν με ενδιαφέρει εάν και ποιοι με παρακολουθούν.»
Η απάντηση είναι απλή:
- Μπορεί κάποιος να κυκλοφορήσει χωρίς την ταυτότητά του;
- ΟΧΙ.
- Θα μπορεί να κυκλοφορήσει χωρίς την Κάρτα του Πολίτη;
- ΟΧΙ.
- Μπορεί όμως να κυκλοφορήσει χωρίς το κινητό του;
- ΝΑΙ.
- Μπορεί εάν θέλει να κάνει αγορές με μετρητά;
- ΝΑΙ.
- Μπορεί εάν θέλει να πληρώνει διόδια αντί να έχει την ηλεκτρονική συσκευή πληρωμής διοδίων; ΝΑΙ.
Η δεσμευτικότητα, η υποχρεωτικότητα, η ταύτιση της Κάρτας του Πολίτη με τον άνθρωπο, η αναγωγή του ανθρώπου σε αριθμό που θα τον υποχρεώνει να αφήνει τα ηλεκτρονικά του ίχνη θελημένα ή αθέλητα σε δεκάδες διασυνδεδεμένες βάσεις δεδομένων καθημερινά, οπότε όλη η ζωή του ανθρώπου θα είναι «διάφανη» σε εξευτελιστικό βαθμό, είναι το πρόβλημα.
Το κινητό εάν θέλω το πετάω και απελευθερώνομαι, την Κάρτα του Πολίτη μπορώ να την πετάξω; ΟΧΙ.
Επειδή μουσκέψαμε από την ηλεκτρονική βροχή και καταιγίδα, πρέπει να πέσουμε στην θάλασσα και να πνιγούμε, είναι δηλαδή μάταιη κάθε περαιτέρω αντίσταση;
Καιρός είναι να ξυπνήσουν οι ονειροπόλοι της ψηφιακής εποχής για να μην κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μια εφιαλτική ψηφιακή εποχή.
Πηγή: ID-ont
Όταν ο Δαβίδ κατώρθωσε να συνενώση τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ σε ενιαίο κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, ο περιούσιος λαός γνώρισε πολλά μεγαλεία. Μία από τις δόξες των ημερών εκείνων ήταν και οι «δυνατοί», ένα επίλεκτο σώμα από τριάντα άνδρες, προικισμένους με σπάνια χαρίσματα. Λέγοντας «δυνατοί» ας εννοήσουμε: πρωτοπαλλήκαρα, ήρωες, γενναίοι, «λοκατζήδες», λεβέντες...
Ο Θεός ευλογούσε πλούσια το δωδεκάφυλο και ανέδειχνε κάθε είδους ταλαντούχα πρόσωπα. Και ο πανέξυπνος Δαβίδ έψαχνε, τα εύρισκε και τα αξιοποιούσε κατά τον καλύτερο τρόπο. Οι «δυνατοί» ήταν γι’ αυτόν η προσωπική του φρουρά, το δεξί του χέρι στις πολεμικές επιχειρήσεις, το στήριγμά του σε δύσκολες ώρες, η χαρά του και το καύχημά του.
Στα χρόνια που ο Δαβίδ καταδιώκοταν από τον Σαούλ και αναγκαζόταν να ζη στα βουνά και στις ερημιές της Ιουδαίας, ακολουθείτο από τετρακόσιους στρατιώτες. Ήταν βέβαια λίγοι, μα πολύ σκληραγωγημένοι. Η πρώτη «μαγιά» των δυνατών βρέθηκε σ' αυτά τα πρόσωπα. Να, πως τους εγκωμιάζει το Ιερό κείμενο:
«Ισχυροί, δυνατοί άνδρες παρατάξεως πολέμου
αίροντες θυρεούς και δόρατα,
και πρόσωπον λέοντος τα πρόσωπα αυτών,
και κούφοι ως δορκάδες επί των ορέων τω τάχει».
(Α' Παραλ. 12,9)
Μάλιστα. Γρήγοροι σαν ζαρκάδια! Φοβεροί σαν λιοντάρια! Άνδρες δυνατοί!
Αργότερα μπόρεσε να επιλέξη και από τον ευρύτερο χώρο του Ισραηλιτικού λαού. Ο αριθμός τους έφθανε τους τριάντα. Φαίνεται ότι ήταν διαιρημένοι ανά τρεις: Δέκα τριάδες. Η μεγάλη δόξα ανήκε σ' αυτούς που βρίσκονταν στην πρώτη τριάδα, φαίνεται ότι αν κάποιος απ’ όλους πάθαινε κάτι, αν λ.χ. σκοτωνόταν στον πόλεμο, αν αρρώσταινε, αν γερνούσε... τον αντικαθιστούσαν με άλλον, ώστε ο αριθμός να παραμένη ο ίδιος. Κάποιος που βρισκόταν σε κατώτερη τριάδα, υπήρχε δυνατότητα να ανεβή πιο πάνω. Το μεγάλο όνειρο ήταν ν' αξιωθή κανείς να φθάση στην πρώτη τριάδα, στους «τρεις δυνατούς», φαίνεται ότι ωρισμένες φορές μία τριάδα ανελάμβανε κάποια ειδική αποστολή, ανεξάρτητα από τους άλλους. Τα μέλη κάθε τριάδος ωνομάζονταν «τρεις δυνατοί», αλλά κυρίως χαρακτηρίζονταν έτσι αυτοί που ανήκαν στην πρώτη τριάδα.
Αυτά τα συμπεραίνουμε από διάφορες φράσεις της Γραφής, σαν τις επόμενες, οι οποίες ας σημειωθή είναι κάπως δυσνόητες:
«Αυτός -ο Ελεάζαρ- ήταν στους τρεις δυνατούς» (Α' Παραλ. 11, 12). «Αυτά κατώρθωσαν οι τρεις δυνατοί» (Β' Βασιλ. 23, 17). «Και αυτός -ο Αβεσσά- είχε όνομα στους τρεις· ήταν ένδοξος σ' αυτούς και αρχηγός τους, αλλά ως τους τρεις δεν έφθασε» (Β' Βασ. 23,18-19). «Και σ' αυτόν -τον Βαναία- υπήρχε όνομα στους τρεις δυνατούς· ήταν ο ενδοξότερος ανάμεσα στους τριάντα, αλλά δεν ερχόταν στους τρεις» (Α' Παραλ. 11, 24-2'δ).
Σε κρίσιμες πολεμικές ώρες, η επέμβασις των δυνατών υπήρξε αιτία εθνικής σωτηρίας.
Οι δυνατοί πάλι έσωζαν την αξιοπρέπεια του Ισραηλιτικού λαού από τα ονειδιστικά λόγια των «εκγόνων του Ραφά», των Ραφαΐμ .
Να κάνουμε μία επεξήγησι γι' αυτούς τους τελευταίους. Στην Παλαιστίνη εκτός από τις φυλές των Χαναναίων υπήρχε και μία φυλή γιγάντων -οι Ραφαΐμ - οι οποίοι θεωρούνται αρχαιότεροι από τους Χαναναίους. Αλλά και όταν εξέλιπε αυτή η φυλή, λείψανα εναπόμειναν εδώ κι εκεί. Στους Φιλισταίους λ.χ. συχνά εμφανίζονται γίγαντες. Ο βασιλεύς της Βασάν Ωγ που νικήθηκε από τον Μωυσή ανήκε στους γίγαντες, και το κρεββάτι του είχε μάκρος εννέα πήχεις!
Όταν κάποιος από τους Ραφαΐμ ξεπρόβαλλε εμπρός στο Ισραηλιτικό στρατόπεδο και προσκαλούσε σε μονομαχία και εξαπέλυε εξευτελιστικά λόγια και εμποιούσε τρόμο, ποιος μπορούσε να τον αντιμετωπίση; Μόνο ένας από τους δυνατούς.
Στο Α' Παραλειπομένων διαβάζουμε τα εξής: «Μετά ταύτα συνεκροτήθη πόλεμος με τους Φιλισταίους στην Γαζέρ. Τότε επάταξε ο Σοβοχαί ο Χουσαθίτης τον Σαφού, που ήταν απόγονος των γιγάντων και τον εταπείνωσε. Και πάλι έγινε πόλεμος με τους Φιλισταίους και ο Ελλανάν ο γυιός του Ιαΐρ επάταξε τον Λαχμί τον αδελφό του Γολιάθ του Γεθθαίου˙ το ξύλο του δόρατος (του Λαχμί) ήταν σαν το αντί του αργαλειού. Και πάλι έγινε πόλεμος στην Γεθ, και εμφανίσθηκα άνδρας υπερμεγέθης, που είχε τα δάκτυλα έξι-έξι, συνολικά εικοσιτέσσερα, και ήταν απόγονος των γιγάντων είπε λόγια που εξευτέλιζαν τον Ισραήλ. Αυτόν τον κατενίκησε ο Ιωνάθαν που ήταν γυιός του Σαμά, του αδελφού του Δαβίδ» (20, 4-7).
Για να μπορέσουν τώρα ο Σοβοχαί και ο Ελλανάν και ο Ιωνάθαν να συγκρουσθούν με γίγαντες και να τους εξουδετερώσουν, φαντάζεσθε τι φοβερή δύναμι και παλληκαριά θα διέθεταν.
Από τα χειρότερα που μπορούσαν να συμβούν στον Ισραηλιτικό λαό ήταν να φονευθή ο βασιλεύς στη μάχη. Αλλά οι δυνατοί στέκονταν πλάι του. Και σε κρίσιμες στιγμές επενέβαιναν και του έσωζαν την ζωή του. Σχετικά διαβάζουμε στο Β' Βασιλειών:
«Και έγινε πάλι πόλεμος των Φιλισταίων με τον Ισραήλ. Και κατέβηκε ο Δαβίδ με τους στρατιώτες του και επολέμησαν τους Φιλισταίους. Και απέκαμε ο Δαβίδ. Τότε ο Ιεσβί που καταγόταν από τον Ραφά (ήταν δηλ. γίγαντας), με δόρυ που ζύγιζε τριακόσιους σίκλους (*) χαλκού, με μεγάλο σπαθί στην μέση, ήταν έτοιμος να σκοτώση τον Δαβίδ. Αλλά ο Αβεσσά, ο γυιός της Σαρουΐας του συμπαραστάθηκε· χτύπησε τον Φιλισταίο και τον θανάτωσε» (21, 15-17).
Άλλος λοιπόν δυνατός, ο Αβεσσά, έσωσε τον Ισραήλ από μεγάλη συμφορά. Αυτός μάλιστα ήταν και ανεψιός του Δαβίδ, αφού η Σαρουΐα ήταν αδελφή του βασιλέως.
Όπως κάθε λαός της αρχαιότητος είχε τους ήρωές του (πρβλ. για τον ελληνικό χώρο, Ηρακλή, Θησέα, Οδυσσέα, Αχιλλέα, Μ. Αλέξανδρο...) και εξυμνούσε τα μεγάλα κατορθώματά τους, έτσι γινόταν και στον Ισραήλ με τους τριάκοντα δυνατούς. Οι εντυπωσιακές ανδραγαθίες τους φέρονταν από στόμα σε στόμα. Γέμιζε καύχησι ο Ισραηλίτης όταν εγκωμίαζε αυτούς τους ηρωικούς άνδρες. Και τα μικρά παιδιά όπως σήμερα θαυμάζουν κάποιο σπουδαίο αθλητή ή ποδοσφαιριστή, τότε, στον Ισραήλ, καμάρωναν τους «δυνατούς».
Περίφημος ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν ο Βαναίας (ή Βεναΐας), ο γυιός του Ιωδαέ που καταγόταν από την Καβασεήλ, μία κωμόπολι στα όρια Ιουδαίας και Ιδουμαίας. «Αυτώ όνομα εν τοίς τρισί τοις δυνατοίς». Έβγαλε μεγάλο όνομα. Ιδιαίτερα μνημονεύονται τρεις ηρωικές του πράξεις. Η πρώτη, ότι μπόρεσε να καταβάλη δύο δυνατούς Μωαβίτες που είχαν την ρώμη λέοντος. «Επάταξε τους δύο αριήλ Μωάβ» (Α' Παραλ. 11,22). Αριήλ σημαίνει λέων(**). Φαίνεται ότι αυτοί oι δύο φοβεροί Μωαβίτες προκαλούσαν τους Ισραηλίτες, και είχαν γίνει φόβος και τρόμος. Η δύναμίς τους, τρομερή. Και όμως ο Βαναίας τους εφόνευσε και τους δύο, και κατέβαλε την μωαβιτική έπαρσι.
Σ' εκείνα τα χρόνια υπήρχαν πολλά δάση στην Παλαιστίνη, και φιλοξενούσαν άγρια θηρία, λιοντάρια, αρκούδες κλπ. Κάποιες φορές μπορούσε ένα λιοντάρι να πέση σε κατοικημένη περιοχή και να κατασπάραζη τους ανθρώπους. Κλείνονταν τότε στα σπίτια τους. Κανένας δεν τολμούσε να ξεμυτίση. Η ζωή μιας ολόκληρης πόλεως νεκρωνόταν. Σε μία τέτοια περίπτωσι ο ηρωικός Βαναίας βγήκε από το σπίτι του και εξουδετέρωσε τον λέοντα. «Επέταξε τον λέοντα εν μέσω του λάκκου εν τη ημέρα της χιονός». Όταν έρριχνε χιόνια, τα λιοντάρια έσπευδαν σε κατοικημένες περιοχές προς αναζήτησι λείας. Ένα λοιπόν απ' αυτά γλύστρησε κι έπεσε σε λάκκο. Μη μπορώντας να βγη από εκεί εβρυχάτο και σκορπούσε τρόμο. Κανείς δεν τολμούσε να το πλησιάση. Ο γενναίος όμως Βαναίας δεν εδίστασε να κατεβή στον λάκκο παρ’ όλη την ολισθηρότητα του χιονιού και να συγκρουσθή με το άγριο θηρίο. Κατάφερε να το φονεύση.
Ο ίδιος κατέβαλε και κάποιον «πεντάπηχυν» Αιγύπτιο. Το παράστημα και η δύναμις αυτού του Αιγυπτίου ήταν το κάτι άλλο. Πανύψηλος, πέντε πήχεις ύψος! Ενδεικτικό της ισχύος του ήταν το πελώριο δόρυ που κρατούσε στο χέρι, «ως αντίον υφαινόντων» και ως «ξύλον διαβάθρας», σαν το «αντί» του αργαλειού και σαν ξύλινη γέφυρα που οδηγεί από το πλοίο στην ξηρά! Κι αυτός προκαλούσε την ανδρεία των Ισραηλιτών. Τότε ο Βαναίας ήρθε σε συνάντησί του κρατώντας, παρακαλώ, σαν όπλο του ένα ραβδί! Κατάφερε όμως ν' αρπάξη από τον Αιγύπτιο το τεράστιο δόρυ και να τον φονεύση μ’ αυτό· «και απέκτεινεν αυτόν εν τω δόρατι αυτού».
«Ταύτα εποίησε Βαναίας». Παρ' όλο που δεν ανήκε στην πρώτη τριάδα των δυνατών.
Σ' όλη του την βασιλεία ο Δαβίδ τον είχε δεξί χέρι, φρουρό, αρχισωματοφύλακα, μέλος του βασιλικού μυστικοσυμβουλίου. Αλλά και ο Σολομών για να εδραιωθή καλά στον θρόνο βρήκε μεγάλη υποστήριξι από τον Βαναία τον υιόν Ιωδαέ. Το πρόσωπό του υπολογιζόταν όπως του αρχιερέως Σαδώκ και του προφήτου Νάθαν (Πρβλ. Γ’ Βασιλειών, κεφ. 1ον).
Αλλά και ο Αβεσσά διέπραξε εντυπωσιακά ανδραγαθήματα. Τον αναφέραμε και προηγουμένως. Ήταν ανεψιός του Δαβίδ, και στις διάφορες πολεμικές επιχειρήσεις που έκανε ο βασιλεύς για να στερεώση το δωδεκάφυλο, διέπρεπε. Όταν χρειαζόταν να διαιρεθή το στράτευμα σε δύο-τρία μέρη, γιατί έτσι το απαιτούσε κάποια πολεμική ανάγκη, στο ένα μέρος επικεφαλής ετοποθετείτο ο Αβεσσά (Β' Βασιλ. 18, 2).
Στα πρώτα χρόνια όταν ο Δαβίδ καταδιωκόταν από τον Σαούλ, ο Αβεσσά αποτελούσε μεγάλο στήριγμα του θείου του. Όταν κάποτε ο Δαβίδ απεφάσισε να μπη μέσα στο στρατόπεδο του Σαούλ, να πλησιάση στην σκηνή του, να του πάρη το δόρυ και το παγούρι του νερού και ν' απομακρυνθή για να φωνάξη αργότερα από μακρυά ότι δεν μισεί τον Σαούλ και δεν αφαιρεί την ζωή του παρ' όλο που μπορεί να το κάνη, σ' αυτή τη παράτολμη νυκτερινή επιχείρησι, ο Δαβίδ συντροφευόταν μόνο από τον Αβεσσά (Α' Βασιλ. 26, 6-9). Κανείς άλλος δεν είχε κουράγιο να τον ακολουθήση.
Όταν ο Αβεσσαλώμ έκανε πραξικόπημα κατά τού Δαβίδ, και ο βασιλεύς περνούσε δραματικές ώρες, ο Αβεσσά στεκόταν δίπλα του, έτοιμος να προσφέρη κάθε βοήθεια. Τότε συνέβη κάποιος συγγενής του Σαούλ, ο Σεμεί να υβρίζη και να εξευτελίζη τον Δαβίδ, οπότε ο Αβεσσά πρόβαλε στην μέση να υπερασπισθή τον βασιλέα. Και αν ο μεγαλόψυχος βασιλεύς δεν τον συγκρατούσε, ήταν έτοιμος να αποκεφαλίση τον υβριστή (Β' Βασιλ. 16, 5-11).
Μεγάλη δόξα απέκτησε ο γενναίος και σκληρός Αβεσσά, σε κάποια μάχη όπου κατώρθωσε να φονεύση με το σπαθί του τριακόσιους εχθρούς! Και αυτό, «εν καιρώ ενί», δηλαδή στην συνέχεια, τον ένα μετά τον άλλο. Τι δύναμι που έκρυβε μέσα του! Μάλιστα! «Εσπάσατο την ρομφαίαν αυτού επί τριακοσίους».
Δεν ήταν μόνο η σωματική ρώμη που διέκρινε τους δυνατούς, αλλά και το ψυχικό σθένος. Πολλές φορές προέβησαν σε ενέργειες που απαιτούσαν υπερβολικά μεγάλη τόλμη. Αυτό διαφαίνεται στο επόμενο περιστατικό.
Βρισκόμαστε σε περίοδο συγκρούσεων μεταξύ Ισραήλ και Φιλισταίων. Τα αντίπαλα στρατεύματα τα συναντούμε στην περιοχή της Ιουδαίας, σε καιρό θέρους. Ο Ισραηλιτικός στρατός τού οποίου ηγείται ο Δαβίδ έχει στρατοπεδεύσει στην έρημο της Ιουδαίας, σε τόπο που αφθονούσαν βράχοι και σπηλιές, αλλά απουσίαζε το νερό. Σε κάποια στιγμή όλες οι προμήθειες του νερού τελείωσαν. Ο βασιλεύς διψούσε. Ο λάρυγγας του στέγνωσε. Και πιεσμένος από αυτή την κατάστασι αναφώνησε:
- Ποιος θα μου φέρη νερό από τον λάκκο που βρίσκεται κοντά στην πύλη της Βηθλεέμ;
Αυτή του η επιθυμία υπό άλλες συνθήκες μπορούσε άνετα να εκπληρωθή. Αλλά τώρα τα πράγματα παρουσίαζαν φοβερά εμπόδια. Διότι για να προχωρήση κάποιος προς την Βηθλεέμ θα έπρεπε να διασχίση την λεγομένη κοιλάδα των Ραφαΐμ (των Γιγάντων), όπου βρισκόταν ο στρατός των Φιλισταίων. Δηλαδή έπρεπε να περάση μέσα από την φωτιά. Και φυσικά, και στην επάνοδο πάλι από την φωτιά θα περνούσε.
Τότε έτυχε να επισκεφθούν τον Δαβίδ τρεις δυνατοί, από τους «τριάκοντα». Ήρθαν και τον βρήκαν στο σπήλαιο Οδολλάμ. Το σπήλαιο αυτό υπήρξε προσφιλές στον βασιλέα, γιατί σε δύσκολες περιόδους της ζωής του τον έπαιρνε υπό την προστασία του. «Και κατέβησαν τρεις εκ των τριάκοντα αρχόντων εις την πέτραν προς Δαβίδ εις το σπήλαιον Οδολλάμ» (Α' Παραλ. 11, 15). Φαίνεται ότι τους είχε αναθέσει κάποια άλλη αποστολή, και μετά το τέλος της ήρθαν να τον συναντήσουν. Οπωσδήποτε θα του έφεραν και κάποιες χρήσιμες πληροφορίες.
Άκουσαν κι αυτοί την μεγάλη επιθυμία του αρχηγού. Κατενόησαν πως εξέθεταν σε μέγιστο κίνδυνο την ζωή τους. Παρά ταύτα απεφάσισαν το παράτολμο εγχείρημα, «και διέρρηξαν οι τρεις την παρεμβολήν των αλλοφύλων». Μάλιστα! Διέσχισαν το στρατόπεδο των Φιλισταίων! Και βγήκαν ζωντανοί. Έφθασαν ως την πηγή της Βηθλεέμ και προμηθεύτηκαν νερό. Και πάλι, μέσα από το εχθρικό στρατόπεδο έφθασαν ζωντανοί στους δικούς των.
Ο Δαβίδ μέχρι να επιστρέψουν οι τρεις δυνατοί φαίνεται ότι αισθανόταν άσχημα˙ είχε έλεγχο από την συνείδησί του. Ποιος ξέρει τι δεήσεις θα απηύθυνε στον Θεό για να τους προστατεύση! Για ένα παγούρι νερό να διακινδυνεύσουν τρεις ανθρώπινες ζωές!
Ηρέμησε σαν τους είδε σώους και δόξασε τον Κύριο που άκουσε τις προσευχές του. Και στην συνέχεια προέβη σε μία ενέργεια που τους άφησε όλους κατάπληκτους.
Πήρε το νερό, κοίταξε ψηλά στον ουρανό και το έχυσε προσφέροντας το θυσία στο Θεό.
- Θεέ μου συγχώρησε με. Δεν τολμώ να πιώ νερό που αντλήθηκε με αίμα. Με κίνδυνο της ζωής τους το έφεραν.
Θυσία θα πη να προσφέρης κάτι πολύ σπουδαίο και πολύτιμο. Εκείνη την ώρα δεν υπήρχε για τον Δαβίδ πολυτιμότερο πράγμα από το νερό. Το θυσίασε στον Θεό. Θυσία εξιλαστήριος, για να του συγχωρεθή η παράτολμη ενέργεια. Θυσία ευχαριστήριος, γιατί επέστρεψαν ζωντανοί οι τρεις άνδρες.
Οι τρεις δυνατοί δεν διέθεταν μόνο σωματική ρώμη και αντοχή. Ήταν ωπλισμένοι με πρωτοφανές ψυχικό σθένος. Είχαν κατακτήσει την κορυφή του ηρωικού φρονήματος, αφού απεφάσισαν να διακινδυνεύσουν έτσι την ζωή τους. Η αφοσίωσίς τους στον βασιλέα μας καταπλήττει. Αφοσίωσις, αγάπη και υπακοή μέχρι θανάτου.
Στους δυνατούς φαίνεται ότι άνηκαν και ωρισμένοι άνδρες από την φυλή του Γαδ. Αυτή η φυλή είχε εγκατασταθή «πέραν του Ιορδανού» και λόγω συχνών προστριβών με γειτονικές αραβικές φυλές ήταν φιλοπόλεμη και εμπειροπόλεμη. Οι επόμενοι ένδεκα πολεμιστές, όλοι απόγονοι του Γαδ, αποτελούν καύχημα του Δαβίδ: Αζέρ, Αβδία, Ελιάβ, Μασμανά, Ιερεμίας, Ιεθί, Ελιήλ, Ιωανάν, Ελιαζέρ, Ιερεμίας, Μελχαβαναί. Χαιρόσουν να τους βλέπης με τα δόρατα και τις ασπίδες τους, με τα τολμηρά τους πρόσωπα και τα γοργόφτερα πόδια! Ο κατώτερος απ' αυτούς κατανικούσε εκατό και ο ανδρειότερος χίλιους· «εις τοις εκατόν μικρός, και μέγας τοις χιλίοις» (Α' Παραλ. 12, 15).
Γι’ αυτά τα ένδεκα παλληκάρια αναφέρεται ένα σπουδαίο ανδραγάθημα, στα χρόνια που ο Δαβίδ συγκρουόταν με τον Σαούλ:
Στις αρχές της ανοίξεως όταν λυώνουν τα χιόνια του Έρμων, ο Ιορδάνης πλημυρρίζει και γίνεται αδιάβατος. Σε κάποια περιοχή της κοιλάδος του, οι κάτοικοι ήταν αντίθετοι προς τον Δαβίδ. Το σημείο αυτό που από γεωγραφικής απόψεως παρουσιαζόταν σημαντικό, ανήκε ατούς αντιπάλους. Οι πλημμύρες τού ποταμού δεν βοηθούσαν την κατάστασι, και ο Δαβίδ ήταν στενοχωρημένος. Οι ένδεκα όμως αυτοί Γαδίτες κατώρθωσαν και τον Ιορδάνη να διαβούν και όλους τους κατοίκους που ανήκαν στο μέρος του Σαούλ να διώξουν είτε προς ανατολικές είτε προς δυτικές περιοχές. «Εξεδίωξαν πάντας τους κατοικούντας αυλώνας» (Α' Παραλ. 12, 16). Αυλώνες - αυλακιές, περιοχές στην κοιλάδα του Ιορδάνη.
Οι τριάκοντα δυνατοί προέρχονταν κατά κανόνα από τις φυλές του Ισραήλ. Κατ' εξαίρεσι όμως μπορούσε να συγκαταλέγεται σ' αυτούς και κάποιος αλλόφυλος, ο οποίος εννοείται αγάπησε το Ισραηλιτικό έθνος και προσχώρησε σ' αυτό ή ένας από τους γονείς του ήταν αλλοεθνής, όπως οι Ιεθαμά ο Μωαβίτης και Ουρίας ο Χετταίος.
Σύμφωνα με όσα γράφει ο Απόστολος Παύλος στην Α' προς Κορινθίους επιστολή, τα γεγονότα της Π. Διαθήκης προτυπώνουν καταστάσεις της Κ. Διαθήκης.
Ένας λαός, ένας βασιλεύς, τριάκοντα δυνατοί. Πίσω από τον Ισραηλιτικό λαό κρύβεται ο νέος Ισραήλ, δηλ. ο Χριστιανικός λαός, πίσω από τον Δαβίδ κρύβεται ο βασιλεύς της Κ. Διαθήκης, ο Χριστός. Και πίσω από τους τριάκοντα δυνατούς ποιους θα ενατενίσουμε; Οπωσδήποτε τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, όπως λ.χ. τον Μέγα Βασίλειο, τον Μέγα Αθανάσιο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο κλπ. Αυτοί ωπλισμένοι με μεγάλη πνευματική δύναμι φονεύουν κάποιους άλλους λέοντες και λεοντώδεις Μωαβίτες και πεντάπηχεις Αιγυπτίους και Φιλισταίους γίγαντες και απόγονους του γίγαντα Ραφά. Αυτοί θυσιάζουν τα πάντα για τον βασιλέα της Νέας Ιερουσαλήμ, όπως εκείνοι οι τριάκοντα για τον Δαβίδ, τον βασιλέα της επιγείου Ιερουσαλήμ.
Βλέποντας τον Σαμαία τον Αρουχαΐο να υπερασπίζεται μόνος του τον αγρό με τις καλλιέργειές του, ενώ ο Ισραηλιτικός λαός είχε τραπή σε φυγή, και να κατανικά τους Φιλισταίους (Β' Βασ. 23, 11-12), νομίζω ότι βλέπω τον Μ. Αθανάσιο που μόνος του σώζει τον αγρό της Ορθοδοξίας και εξουδετερώνει τους Αρειανούς. «Και εστηλώθη εν μέσω της μερίδος και εξείλατο (έσωσε) αυτήν και επάταξε τους αλλοφύλους».
ΟΙ φράσεις των υμνογράφων τονίζουν την γενναιότητα του Πατρός: «Τα λόγια σου ήταν φωτιά και κατέκαψαν σαν φρύγανα τις αιρέσεις» - «υπήρξες πέλεκυς που έκοψες τα δένδρα της αιρέσεως» - «ανεδείχθης, μακάριε, πύργος ακατάβλητος της Εκκλησίας» - «πύργος άσειστος» - «στύλος απερίτρεπτος».
Ας ευχηθούμε να στείλη ο Κύριος και στις ημέρες μας ένδοξα Πατερικά αναστήματα , άνδρας «αίροντας θυρεούς και δόρατα, και πρόσωπον λέοντος τα πρόσωπα αυτών».
(*) Τριακόσιοι σίκλοι ζυγίζουν τριαντατέσσερα κιλά. Μόνο γίγαντας μπορούσε να χρησιμοποιή τέτοιο κοντάρι.
(**) Κατά λέξι το «άριήλ» ερμηνεύεται «λέων του Θεού». Το -ηλ σημαίνει τον Θεό. Π.χ. Δανιήλ = κριτής ο Θεός, Ιεζεκιήλ = δύναμίς μου ο Θεός, Μιχαήλ = ποιος σαν τον Θεό· Ραφαήλ= θεραπεύει ο Θεός κ.λπ.
Πηγή: Από το βιβλίο: ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
