Μπροστά στίς σοβαρότατες, τραγικές καί πρωτόγνωρες δυσχέρειες τῆς ἐποχῆς πού ζοῦμε, τρεῖς λύσεις εὑρίσκονται ἐνώπιόν μας.

Ἡ μία λύση εἶναι νά κλείσουμε τά μάτια καί νά ποῦμε ὅτι δέν εἶναι ἔτσι τά πράγματα. Νά γίνουμε στρουθοκάμηλοι. Ἀλλά ἡ λύση αὐτή, μοιάζει μέ τό νά ἐπιχειρήσης, τήν θεραπεία τοῦ πυρετοῦ, σπάζοντας τό θερμόμετρο.

Ἡ ἄλλη λύση εἶναι, νά συμμορφωθοῦμε μέ τόν αἰῶνα τοῦτον. Νά γίνουμε ὄρνιθες. Δηλαδή, ἄς μοῦ ἐπιτραπῆ ἡ ἔκφραση –κοινῶς- ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΤΤΑ. Ὅταν ὅμως, εἶσαι ἀετός, δέν μπορεῖς νά πῆς: «Θά κόψω τά φτερά μου, καί θά γίνω ἑρπετό, γιά νά ζῶ κι ἐγώ, ὅπως ζοῦν τά ἑρπετά». Ἀλλά ὁ μαδημένος ἀετός, ὁ ἀετός χωρίς φτερά, δέν εἶναι κἄν ἀετός, εἶναι μελλοθάνατος.

Μένει μία τρίτη λύση, ἡ χριστιανική ἀντίσταση. «Ἀντιστῆναι τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ» λέγει ὁ Ἀπόστολος (Ἐφεσ. στ΄ 13). Τό ''ὄχι'', εἶναι μία πολύ μικρή λέξη. Ἔρχονται ὅμως στιγμές, πού ἀπαιτεῖται γιγάντιο χριστιανικό ἀνάστημα, γιά νά τήν προφέρης.

Μέ τήν βόήθεια τοῦ Θεοῦ, ἄς ἀποκτήσουμε ὅλοι αὐτό τό γιγάντιο ἀνάστημα, μέ προσευχή, μέ μετάνοια, μέ ἀντίσταση, πού θά ἔχει διάκριση, χωρίς ἀκρότητες καί φανατισμούς, μέ ὀρθή πίστη καί πειθώ, νά μήν δεχθοῦμε καί νά ποῦμε ΟΧΙ σ’ ἐκεῖνα πού θέλουν νά μᾶς ἐπιβάλλουν!

Ποῦ φθάσαμε!..... Νά διεκδικοῦμε τά δεδομένα, τά προφανῆ, νά διεκδικοῦμε τά κεκτημένα!

Ὅσο βαρύ φορτίο κι ἄν προσπαθήσουν νά μᾶς φορτώσουν, νά μήν γονατίσουμε, ἁπλῶς νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά γερές πλάτες. Καί γερές πλάτες ἔχουμε, ὅταν ἔχουμε μέσα μας τόν Χριστό, ὅταν ζοῦμε κατά Θεόν.

Ὁ Χριστός μέ τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση Του ἔθεσε τήν Ἐκκλησία μέσα στόν κόσμο. Ὁ Σατανᾶς ἐφρύαξε καί ἀγωνίζεται νά θέση τόν κόσμο, τήν ἐκκοσμίκευση, μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἐπιπλέον δέ, τώρα θέλει νά διώξη καί τούς ἐναπομείναντας πιστούς ἀπό τήν Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθηκε μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεσή Του θά συνεχίση τήν πορεία Της μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ὅπου ἐκεῖ ἀνήκει τό πραγματικό καί ὁριστικό εἶναι τῆς Ἐκκλησίας Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία οὐσιαστικά εἶναι ΕΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ. Καί πρέπει ὁ καθένας μας νά ἀναζωγραφῆ τά ὑστερήματα τῶν παθημάτων τοῦ Χριστοῦ, καί νά σηκώνη καί νά ἀντιμετωπίζη τούς σταυρούς, ἀπ’ ὅπου κι ἄν προέρχωνται.  Εἴτε εἶναι προσωπικοί, εἴτε ἀπό τόν Σατανᾶ, εἴτε ἀπό τόν κόσμο.

Ἡ πολιτική σημερινή ἀνθρωπίνη δικαιοσύνη μοιάζει μέ τήν ἀράχνη, πού μέ τόν ἱστό της (τούς νόμους της δηλαδή), μπορεῖ νά πιάνη τά μικρά ζωΰφια, τά κουνουπάκια καί τίς μυγοῦλες καί νά τά καταβροχθίζη. Ἀδυνατεῖ ὅμως νά συλλάβη τά μεγάλα θηρία τοῦ δάσους (δηλαδή τοῦ ΚΡΑΤΟΥΣ) τίς ΑΡΚΟΥΔΕΣ καί τά ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ, πού τήν ἀγνοοῦν –τήν περιφρονοῦν καί τήν ξεσκίζουν!...Καί μετά ἀπό ὅλα αὐτά, ἔχουν τό θράσος νά ξεφωνίζουν: «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ», γιά νά καλύψουν τόν παράνομο, ἐξωφρενικό πλοῦτο, τά καμουφλαρισμένα συμφέροντά τους καί γιά νά προχωρήσουν στά διαβολο-κατευθυνόμενα σχέδιά τους.

Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ζοῦν σάν νά πρόκειται νά μήν πεθαίνουν καί πεθαίνουν σάν νά μήν ἔχουν προλάβει νά ζήσουν.

Καί νομίζουν ὅλοι αὐτοί πού ζοῦν μέσα στήν κρυμμένη σατανική χλιδή ὅτι κοιμοῦνται ἥσυχα. Ἡ στιγμή τῆς πραγματικῆς ἡσυχίας, δέν εἶναι ἐκείνη πού κοιμόμαστε, ἀλλά ἐκείνη πού κοιμᾶται ἥσυχη ἡ συνείδησί μας.

ΟΥΑΙ! ΣΤΟΥΣ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ!...

Ἄνθρωποι μικροί, χωρίς Χριστό, χωρίς ἀξίες καί ἠθικό ἀνάστημα, πού κατάφεραν, ἀνέντιμα, νά ἀναρριχηθοῦν σέ μεγάλα κοσμικά ἀξιώματα. Τό μόνο πού πέτυχαν ἤ θά πετύχουν εἶναι ὅ,τι καί ὁ νᾶνος πού ἔκλεψε καί φόρεσε στολή γίγαντα –ΤΗΝ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΗΣΗ.

Ὁ κόσμος εἶναι σήμερα τόσο διεφθαρμένος, ὥστε ὑπάρχει ἕνα ἐπάγγελμα, πού μπορεῖ νά δοξάση ὅποιον τό ἐξασκήσει, γιατί λίγοι τό ξέρουν. Τό ἐπάγγελμα αὐτό εἶναι ἡ τιμιότητα.

Μέ θλίψη καί πόνο λέγω, ἀγαπτοί μου ἀδελφοί: Ποῦ φθάσαμε!....

Ἔλεγε ὁ Διογένης: «Μέ τό φανάρι ψάχνω νά βρῶ ἄνθρωπο».

Φοβᾶμαι καί λυπᾶμαι, μήπως στόν καιρό πού ζοῦμε, πρέπει νά λέμε, πρίν ζητήσεις τόν ἄνθρωπο, ψάξε γιά τό φανάρι.

Τόν ἄνθρωπο, λέει ὁ Ἀριστοτέλης, τόν ξεχωρίζουν ἀπό τό ζῶον, δύο πράγματα, «ὁ γέλως καί ἡ αἰδώς», δηλαδή τό γέλιο καί ἡ ντροπή. Τό ζῶον δέν γελάει ποτέ, καί δέν ντρέπεται γιά τίποτε. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως, πού δέν γελάει ποτέ, ρέπει πρός τήν ψυχοπάθεια ὅπως αὐτοί πού γελᾶνε χωρίς λόγο... Κοιτάξτε γύρω σας. Στήν κοινωνία πού ζοῦμε. Βλέπετε συχνά ὑγιῆ χαμόγελα; Πολύ σπάνιο.

Ὅπου δέν ὑπάρχει Χριστός -ὑπάρχει ψυχίατρος.  Καί ἐκεῖνος πού δέν ντρέπεται γιά τίποτε, ρέπει πρός τήν ἀποκτήνωση.  Καί ζοῦμε στήν ἐποχή πού δέν ὑπάρχει ντροπή. Πατᾶμε ἐπί πτωμάτων καί αὐτό εἶναι τραγικό καί κτηνῶδες. Ἐάν δέν συμμορφωθοῦμε, τά ἀποτελέσματα θά εἶναι ὀλέθρια.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΘΕΟΙ καί αὐτό μᾶς ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

Στήν Ἀμερική, στόν τεράστιο ζωολογικό κῆπο τῆς Νέα Ὑόρκης, ὅπου ἐκτίθενται ὅλα τά θηρία τῆς γῆς, ὑπάρχει μία μικρή σπηλιά μέ τήν ἐπιγραφή: «Ἐδῶ κατοικεῖ, τό φοβερώτερο θηρίο πού ζεῖ στόν πλανήτη». Ὁ ἐπισκέπτης, περίεργος, προχωρεῖ στό βάθος τῆς σπηλιᾶς καί βλέπει ξαφνικά ἕνα πελώριο καθρέφτη πού μέσα του ἀντικρύζει, φυσικά, τό εἴδωλό του. Στήν βάση ὑπάρχει ἡ ἐπεξήγησι : «Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό φοβερώτερο θηρίο τῆς γῆς, γιατί ἀπό τήν ἐμφάνισή του μέχρι σήμερα, ψάχνει νά βρῆ τρόπους, γιά νά ἀφανίση τό εἶδος του».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!  Ὁ ἄνθρωπος, στήν κλίματα τῶν ἀξιῶν, εἶναι προτελευταῖος. Ἐπάνω, στό πρῶτο, τό κορυφαῖο σκαλί, στέκει ὁ Θεός. Κατωθέν του, στό ἔσχατο σκαλί, κυλιέται τό κτῆνος, ἡ ἀθλιότητα.  Γιά τό ἐπάνω, γιά τόν Θεό, ἀπαιτεῖται ἅλμα ἀγωνιστικό (ὅπως ἔκαναν οἱ Ἅγιοι μας).  Γιά τό κάτω, πήδημα θανάτου. Ἡ ἐπιλογή,  μεταξύ ἀθλιότητος καί Μεγαλείου ἀνήκει  στόν ΙΔΙΟ τόν ἄνθρωπο. Δυστυχῶς, πολλοί, σήμερα, ἔχουν ἐπιλέξει τήν ἀθλιότητα.

Οἱ πολιτικοί μας, οἱ ἄρχοντες, οἱ διοικοῦντες τήν διαλυμένη χώρα μας, διαμορφώνουν, λόγῳ συμφερόντων, καί γνωρίζουν καλά τίς τιμές γιά μισθούς, τίς τιμές γιά φόρους, τίς τιμές γιά περικοπές! ΜΟΝΟ ΤΙΜΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ!..  Δέν γνωρίζουν ὅμως ἀπό ἀξίες. Περιφρονοῦν, δέν ὑπολογίζουν, δέν σέβονται καί θέλουν νά ἀφανίσουν ἀξίες καί θεσμούς. Ὅπου δέν ὑπάρχει Χριστός, αὐτές δυστυχῶς εἶναι οἱ συνέπειες. Οἱ συνέπειες τῆς πνευματικῆς κρίσεως. ΑΥΤΗ εἶναι ἡ κρίση πού περνάει ἡ χώρα μας (καί γενικά ἡ ἀνθρωπότητα).

Φταίνε μόνο οἱ μεγάλοι; ΟΧΙ... Φταῖμε καί ἐμεῖς!... Οἱ μεγάλοι τήν δουλεία τους ἔκαναν! Ἐμεῖς τί κάναμε; Βάλαμε μετάνοια καί βοηθήσαμε τά σχέδιά τους!.... Γίναμε σκουλήκια καί παραπονιόμαστε καί ἀναρωτιόμαστε γιατί μᾶς πατοῦν!  Δέν μπορεῖ κανείς, νά ἀνεβῆ στήν πλάτη σου, ἐκτός ἐάν ΕΣΥ ὁ ΙΔΙΟΣ σκύψης. Σκύψαμε, λοιπόν, ὑπεκύψαμε, συμβιβαστήκαμε, ἀνεχτήκαμε, ὑπεχωρήσαμε, ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΜΕ, ΔΕΛΕΑΣΤΗΚΑΜΕ καί ἄλλα πολλά....

Γιατί ὅλα αὐτά;

Ἀπό τά πάθη μας, ἀπό τά λάθη μας. Ὑπάρχουν λάθη, πού τά δικαιολογῶ καί πάθη πού τά συγχωρῶ, εἶναι.... τά δικά μου. Ἐγωισμός, ὑπερηφάνεια, πλεονεξία, φιλαυτία, αὐταρέσκεια κ.λ.π. Εἶναι αὐτό τό φρόνημα Χριστιανικό; Τί ἔκαναν οἱ Ἅγιοί μας; Ταπείνωση, λιτότητα καί πολλά ἄλλα.

Μᾶς σερβίρανε τήν ὑπερκατανάλωση καί τήν δεχθήκαμε μέ σατανική εὐχαρίστηση.

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ: «Κάποιος, εἶχε τά πάντα, ὅλα ὅσα ἤθελε, ἐκτός ἀπό τά ἀναγκαῖα. Γι’ αὐτό ἤτανε φτωχός».

Ὁ Σατανᾶς δέν μᾶς παρασύρει ἀπότομα στήν καταστροφή. Μᾶς ἑλκύει λίγο-λίγο. Ἀλλά ἐμεῖς δέν χρειαζόμαστε μεγάλη ἕλξη, τρέχουμε ἀπό μόνοι μας. Καί μετά ἀπό τήν ὑπερκατανάλωση καί ὅλα τά ὑπόλοιπα, μᾶς πασσάρανε καί τήν οἰκονομική κρίση.  Θά ὑπῆρχε οἰκονομική κρίση ἄν δέν προϋπῆρχε πνευματική κρίση;

Εἴμαστε λοιπόν συνυπεύθυνοι.  Καί κατά τά ἄλλα εἴμαστε Χριστιανοί.  Καί φθάσαμε σήμερα μέσα στό κράτος μας, μέσα στά σπίτια μας καί παντοῦ νά μᾶς σπέρνουν τόν φόβο καί τήν ἀνασφάλεια γιά νά μᾶς ἀποπροσανατολίσουν.  Καί τώρα πιά ὁ Σατανᾶς χορεύει, ἤ μᾶλλον ὁ Σατανᾶς τραγουδάει κι ἐμεῖς χορεύουμε στόν δικό του ρυθμό.

Φταίει μόνο ὁ Σατανᾶς; ΟΧΙ! .... Ἐμεῖς τοῦ δώσαμε τήν ἄδεια. ΕΜΕΙΣ, ἡ κακή μας προαίρεση, τά πάθη μας καί πάνω ἀπ’ ὅλα τό ΕΓΩ ΜΑΣ.

Γνώσεις ἔχουμε πολλές. ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ἔχουμε. Ἡ ἐποχή μας πνίγεται ἀπό πληροφορίες ἀλλά πεθαίνει ἀπό δίψα γιά γνώση.  Γι’ αὐτό μία ζωή ὀρθολογισμό, ζοῦμε ἀνάμεσα στό πῶς, στό πότε, στό ποῦ καί στό γιατί. Τό πρῶτο βῆμα πρός τήν γνώση εἶναι νά καταλάβη κανείς τήν ἄγνοιά του.

Οἱ Ἀρχαῖοι ἔλεγαν: «Γνῶθι σαυτόν». ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ πρῶτα «Γνῶθι Θεόν», διότι χωρίς ''γνῶθι Θεόν'', δέν ὑπάρχει ''γνῶθι σαυτόν''. Ἀλλά ποῦ τέτοιο πρᾶγμα!.... Μᾶς ἀφήνει τό ἐγώ μας; Μᾶς ἀφήνουν οἱ πλάνες μας, μᾶς ἀφήνει ἡ κοσμική δόξα;

Εἶπε ὁ Παστέρ: Θά ἔδινα εὐχαρίστως ὅλη τήν δόξα μου ὡς ἐπιστήμονας, γιά ἕνα ψίχουλο ἀπό τήν δόξα τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ὁ ὁποῖος δέν ἤξερε οὔτε νά διαβάζη.

Ἐμεῖς καί μόνο στή σκέψη ὅτι θά χάσουμε τήν κοσμική δόξα, τίς ὑπερβολικές ἀνέσεις καί πολυτέλειες, μᾶς πιάνει κατάθλιψη.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ χριστιανισμός ἐκπολιτίζει, ἀλλά ὁ πολιτισμός δέν ἐκχριστιανίζει. Θεωροῦμε κατόρθωμα ὅτι φθάσαμε σέ μηχανές πού «σκέπτονται» καί ἐνεργοῦν σάν «ἄνθρωποι». Ὁ κίνδυνος ὅμως εἶναι νά καταντήσουν οἱ ἄνθρωποι νά σκέπτονται καί νά αἰσθάνωνται σάν μηχανές. Ἤ, μήπως ἤδη ἔχουμε καταντήσει ἔτσι; Διερωτῶμαι....

Τήν ἐποχή μας κατακλύζουν οἱ ''κομπιοῦτερς - μνῆμες''. Ὁ σύγχρονος ὅμως ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος χωρίς Χριστό, πάσχει κυρίως ἀπό ''κομπιοῦτερ - λήθης''. Δηλαδή, θέλει καί προσπαθεῖ νά ξεχάση τούς φόβους του, τίς ἀνασφάλειές του καί τίς ἐν γένει ἐνοχές του καί ΟΧΙ νά ἀποβάλλη τά πάθη του καί ὅλες τίς συνέπειες ἀπό αὐτά. Ἐνῶ, ὅταν καί ἐάν ζοῦμε κατά Θεόν, θέλουμε, ὄχι νά ξεχάσουμε τά πάθη μας, ἀλλά νά τά θεραπεύσουμε. 

Πολλοί ἄνθρωποι καταναλώνουν τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς τους, γιά νά κάνουν ἄθλιο τό ὑπόλοιπο. Γι’ αὐτό, συχνά ἀντιπαθοῦμε τούς σωστούς ἀνθρώπους -ὄχι γιά τό τί εἶναι-ἀλλά γιά τό τί εἴμαστε ἐμεῖς! ....

Δέν μᾶς συμφέρει νά κυκλοφοροῦν σωστοί ἄνθρωποι στήν πιάτσα. Θίγεται τό λερωμένο ἐγώ μας καί φοβόμαστε μήν ἀποκαλυφθῆ καί τσαλακωθῆ...

Στό χτύπημα τῆς θύρας τοῦ Παραδείσου, βαρειά ἀντήχησε ἡ ἐρώτηση: «Ποιός εἶναι»; ρώτησε ἀπό μέσα ὁ Χριστός. «Ἐγώ», ἀπήντησε ὁ ἀσκητής. Ἡ πόρτα ἔμεινε κλειστή. Ἔφυγε πάλι ὁ ἀσκητής γιά τήν ἔρημο, ὑποβλήθηκε σέ νέες πνευματικές ἀσκήσεις καί ξαναγύρισε. Χτύπησε τήν πόρτα καί στό ἐρώτημα ''Ποιός εἶναι;'' αὐτήν τήν φορά ἀπήντησε «Ἐσύ». Ἄνοιξε, τότε, διάπλατα ἡ θύρα, γιατί εἶχε τώρα πιά ἀνακαλύψει ποιό ἦταν ἐκεῖνο τό ἐμπόδιο πού τήν κρατοῦσε πρίν κλειστή. Ἦταν τό ''ἐγώ'' τοῦ ἐγωιστή ἀνθρώπου, πού ἔπρεπε τώρα νά ἀντικατασταθῆ μέ τό ''Ἐσύ'' τοῦ Χριστοῦ.

Ὅποιος νίκησε τόν ἑαυτό του, δέν ἔχει νά φοβᾶται κανέναν ἀντίπαλο.

Εἶπε Γέρων: «Σέ ὅλη μου τήν ζωή πάλαιψα μέ τόν ἑαυτό μου, γιά νά σώσω τόν ἑαυτό μου ἀπό τόν ἑαυτό μου». Ψάχνουμε γύρω μας, ἔχουμε ἀτελείωτους λογισμούς μέ τούς πνευματικούς μας, μέ τούς φίλους, μέ τούς γνωστούς, μέ τούς ἄλλους, μέ ὅλους.  Πάντοτε φταῖνε οἱ ἄλλοι.  Ταλαίπωρε ἄνθρωπε, ψάξε μέσα σου, ψάξε γιά σένα. Ἀπό σένα πηγάζουν ὅλα, ἀπό τά πάθη σου, ἀπό τόν ἐγωϊσμό σου, ἀπό τίς ζήλειες σου, ἀπό τίς κακίες, τά κόμπλεξ σου καί τόσα ἄλλα. Ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός μας εἶναι ὁ ἴδιος μας ὁ ΕΥΑΤΟΣ.

Μή στάζεις δηλητήριο, δέν προξενεῖς τίποτε στούς ἄλλους. Ἐσύ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ αὐτοδηλητηριάζεσαι καί αὐτοτιμωρεῖσαι.

Ἐκεῖνοι πού μποροῦν, πράττουν. Ἐκεῖνοι πού δέν μποροῦν, σχολιάζουν. Ποιοί κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησία, ὅτι ἀπαιτεῖ τυφλή ὑπακοή τό δόγμα της; Ἐκεῖνοι πού πιστεύουν στίς χειρότερες ἐφημερίδες, στά ἐντελῶς διεστραμμένα καί παραπλανητικά κανάλια τῶν τηλεοράσεων καί πιό συχνά στίς πιό γελοῖες δεισιδαιμονίες.

Ποιοί κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησία ὅτι ὑποβιβάζει τόν ἄνθρωπο; Ἐκεῖνοι πού διεκδικοῦν τόν πίθηκο γιά πατέρα, ἤ γιά πεθερό - ὅπως θέλετε πάρτε το -, τήν τύχη γιά δάσκαλο, τήν ἡδονή γιά κανόνα τῆς ζωῆς, τό μηδέν γιά τέλος.

Ποιοί κατηγοροῦν τήν Ἐκκλησία πώς δέν εἶναι ἐπιεικής; Ὅσοι δέν ἐπιτρέπουν σέ κανέναν νά ἔχη ἄλλη γνώμη ἀπό τήν δική τους.

Κατηγοροῦν ἐπισκόπους, παπᾶδες, μοναχούς, ἀλλά ποιό τό ὄφελος; Ἡ λάσπη πού ρίχνουμε στούς ἄλλους, λερώνει μόνον τόν ἑαυτό μας. Εἰρωνεύονται καί χλευάζουν ταπεινούς ἀνθρώπους, γνησίους Χριστιανούς πού ἀγωνίζονται γιά τήν πίστη τους. Ὅποιος μιλᾶ μέ καταφρόνηση γιά ταπεινό ἄνθρωπο, εἶναι σάν νά ἄνοιξε τό στόμα του ἐναντίον τοῦ Θεοῦ....

Σέ μία λαϊκή ἐξέγερση, ὁ λαός εἶχε πετροβολήσει ἕνα ἄγαλμα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Οἱ αὐλικοί, τότε, συνέστησαν στόν Μέγα Κωνσταντῖνο νά προβῆ σέ παραδειγματική τιμωρία. «Ἔγκλημα διέπραξαν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί», τοῦ εἶπαν. «Τόλμησαν νά λιθοβολήσουν τό σεπτό πρόσωπό σου». «Μά, τί λέτε;» εἶπε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μέ ἀγαθότητα, φέρνοντας συγχρόνως τά δάκτυλά του στό πρόσωπό του. «Ἐγώ, δέν νοιώθω καμμία πληγή στό μέτωπό μου, λέγει ὁ Ἅγιος. Τούς συγχωρῶ ὅλους».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στήν ἐποχή μας ΛΙΓΑ μέτωπα καθαρά ὑπάρχουν!.... Ἀλλά ποῦ ἔχουμε καταντήσει!  Λερωμένα δάκτυλα νά δείχνουν καί νά κατηγοροῦν τά καθαρά μέτωπα.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι σάν τό τζάκι. Ἄλλοι παίρνουν ἀπ’ αὐτό τήν φλόγα καί ἄλλοι τήν στάχτη. Οἱ πρῶτοι ἀσχολοῦνται καί ἐμβαθύνουν στά «θεῖα» καί ὑπερκόσμια καί ἀνεξάντλητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἀπολαμβάνουν ζεστασιά, καί ὄχι μόνο. Οἱ ἄλλοι, ἀπασχολοῦνται, ἀνασκαλεύουν, κουτσομπολεύουν καί ὄχι μόνο, τά ἀνθρώπινα, τά εὐτελῆ, πού συμβαίνουν ἀπό ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας, καί γεύονται στάχτη.

Κάποιος, κουτοπόνηρος, πλησίασε ἕναν ἀσκητή καί τόν ρώτησε: «Τί εἶναι Γέροντα γιά τόν Θεό 1.000 χρόνια;» «Ἕνα λεπτό τῆς ὥρας, παιδί μου», ἀποκρίθηκε ὁ ἀσκητής.... «Καί τί εἶναι μία βαλίτσα χρυσάφι;» «ΤΙΠΟΤΕ, μία δραχμή», εἶπε ὁ ἀσκητής. «Τότε, παρακάλεσε, Γέροντα, τόν Θεό νά μοῦ δώση μία δραχμή!...».

Τόν λοξοκοίταξε ὁ ἀσκητής, σιώπησε, καί σέ λίγο τοῦ ἀπάντησε:

«Τό εἶπα στόν Θεό καί μοῦ εἶπε νά περιμένης ἕνα λεπτό τῆς ὥρας!..».

Ἕνας ἄλλος, ἐξυπνάκιας, θέλοντας νά κάνη φτηνό πνεῦμα καί νά εἰρωνευτῆ, πλησίασε μετά τό κήρυγμα τόν Ἱερέα καί τόν ρώτησε: «Πάτερ δέν μᾶς εἴπατε κάτι!  Στήν κόλαση, τούς ἁμαρτωλούς τούς ψήνουν ἤ τούς βράζουν;» «Δέν ξέρω φίλε μου», εἶπε ὁ Ἱερέας. «Αὐτό θά τό διαπιστώσεις μόνος σου»! 
Ἅνθρωποι, ποὺ ἀντί νά ἀγωνίζωνται πῶς θά ζήσουν κατά Θεόν, ἀπεραντολογοῦν σέ σχολαστικές  συζητήσεις περί Θεοῦ καί Ἁγίων!  Ἄν τύχη καί δοῦν δύο πόρτες, πού στή μία εἶναι γραμμένο ''ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ'' καί στή ἄλλη ''Διάλεξις περί Παραδείσου'' θά προτιμήσουν νά μποῦν στήν δεύτερη πόρτα....

Νά μή λατρεύης τόν Θεό πού ΕΣΥ δημιούργησες, ἀλλά τόν Θεό πού δημιούργησε ἐσένα!... Μέ τίς ἀτέρμονες δογματικές συζητήσεις, ἐκζητήσεις καί ἐκκλησιολογικές φιλονεικίες ἐπιχειροῦμε νά μποῦμε στά οἰκογενειακά τοῦ Θεοῦ. Καί τό μόνο πού καταφέρομε εἶναι νά μένωμε, δυστυχῶς, ἔξω ἀπό τήν οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ.

Ἔλεγε ὁ μακαριστός Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Ὅλοι εἴμαστε, ἀναμφισβήτητα, παιδιά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά πόσοι ἀπό μᾶς βρίσκονται στό σπίτι τοῦ Πατέρα τους»;

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Θεός δέν ζητᾶ συνηγόρους, πού προβάλλουν μέ τά λόγια τους τήν ἀξία τοῦ Χριστιανισμοῦ.  Ζητᾶ πιστούς πού νά δείχνουν, μέ τόν ἄψογο βίο τους, τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Ἡ καλύτερη ὑπεράσπιση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά καί ἡ χειρότερη δυσφήμισή του, προέρχεται ἀπό τόν βίο καί τήν πολιτεία τῶν φερομένων ὡς πιστῶν του. Πολλοί μιλοῦν γιά τόν Χριστιανισμό μέ τό μέτρο, ἀλλά τόν ζοῦν μέ τόν πόντο. Ἡ διαφορά μεταξύ τοῦ φανατισμοῦ καί τῆς πίστης εἶναι ὅτι τήν πίστη μπορεῖς νά τήν ἐξηγήσης, χωρίς νά γίνης ἔξω φρενῶν. Ὁ φανατικός ἄνθρωπος εἶναι σάν ἐκεῖνον πού φωνάζει δυνατά, μόνο καί μόνο γιά νά ἀκούη τόν ἀντίλαλο τῆς φωνῆς του ὁ ἴδιος. Ποιός εἶναι ὁ φανατικός; Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἀλλάζει γνώμη, ἀλλά δέν ἀλλάζει καί θέμα.

Πολλοί ἄνθρωποι φιλονεικοῦν γιά τήν θρησκεία, γράφουν περί αὐτῆς, μάχονται γι᾽ αὐτή, λένε ὅτι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν χάριν αὐτῆς, ἐκτός ἀπό τό νά ζοῦν σύμφωνα μέ αὐτήν.

Ἕνας σοφός εἶπε γιά τόν δραστήριο ἄνθρωπο, πού ἀγωνίζεται χωρίς σκοπό: «Τρέχει, τρέχει ἀκούραστα, πάνω - κάτω στό γήπεδο, μόνο πού ξεχνάει πώς ὑπάρχει καί μπάλα»!

Ὁ πιστός πού θέλει νά κάμη ἐναρμόνια τή ζωή του, πρέπει νά στρέψη τήν πλάτη του στίς παραφωνίες καί στά ἀτελείωτα φάλτσα τοῦ κόσμου.

Πολλοί θεολογοῦμε, ἀλλά πόσοι θεοπρακτοῦμε; Πόσοι δηλαδή κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Ἕνας Γέροντας ἀσκητής συνήθιζε νά λέη: «Ἄν ὁ Θεός μέ πρόσταζε νά περάσω διά μέσου ἑνός τοίχου, θά τό ἔκανα. Ἡ δική μου δουλειά θά ἦταν νά περάσω, ἡ δική Του, ἡ δουλειά τοῦ Θεοῦ, νά γκρεμίση τόν τοῖχο».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐκεῖνα στά ὁποῖα σκοντάφτουμε εἶναι τά πετραδάκια. ΟΧΙ τό βουνό.
Οἱ κλέφτες, παλαιά, πεταλώνανε τά ἄλογά τους ἀνάποδα, ὥστε νά παραπλανοῦν τούς διῶκτες τους, πού ἔψαχνα τά χνάρια τους. Ἔτσι καί ὁ Διάβολος, δέν μᾶς κάνει μετωπική ἐπίθεση, ἀλλά μᾶς στήνει παγίδες.  Καί ὅταν μπαίνει στήν καρδιά μας, καί ὅταν προσποιῆται ὅτι τάχα φεύγει.

Ἔλεγε κάποιος Γέροντας: «Γι’ αὐτό χρειάζεται ΛΑΓΩΝΙΚΟ, γιά νά τόν πιάσης τόν Διάβολο, καί ΤΕΤΟΙΟ Λαγωνικό εἶναι ὁ καλός ἐξομολόγος». Ἀρκεῖ νά ἔχη προηγηθεῖ μετάνοια. Διότι, ἐξομολόγηση ΧΩΡΙΣ μετάνοια, δέν εἶναι κἄν ἐξομολόγηση. Ὁ ἄνθρωπος ὁ ἀμετανόητος, πού συνεχῶς ἁμαρτάνει καί οὔτε κἄν προσπαθεῖ νά μετανοήση, εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δέν θέλει τελικά νά μετανοήση. Εἶναι σάν ἐκεῖνον πού σκότωσε τούς γονεῖς του καί στήν ἀπολογία ζήτησε ἀπό τό Δικαστήριο νά τόν λυπηθῆ, γιατί ἦταν ὀρφανός!

Ἐκτός τῶν ἄλλων πού προανεφέραμε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,  ἕνα πάρα πολύ σοβαρό θέμα, πού ἀπασχολεῖ τήν ἐποχή μας, εἶναι ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας. Ὑπάρχει σήμερα σωστή χριστιανική οἰκογένεια; Σπάνιο! ...

Ἡ καλή οἰκογένεια, εἶναι ὅπως ἡ κατοικία.  Δέν φυτρώνει, κατασκευάζεται ἀπό τήν χριστιανική ἀγωγή τῶν γονέων, πού δέν ξέρω σέ ποιό βαθμό ὑπάρχει σήμερα καί ἀπό τήν παιδεία τῶν σχολείων πού σήμερα εἶναι ἀνύπαρκτη ἕως πολύ ἀρνητική.

Παλαιότερα, τό ἀνδρόγυνο ἔπρεπε νά ἔχη ἕνα πολύ σοβαρό λόγο γιά νά χωρίση.  Σήμερα, ἀναζητεῖ ἕνα πολύ σοβαρό λόγο γιά νά μή χωρίση.

Συζητᾶνε οἱ γονεῖς πολύ γιά τά παιδιά τους.  Δέν συζητᾶνε ὅμως μέ τά παιδιά τους. 
Λέει ἕνα γνωμικό: «Σέ ὅποιο σπίτι δέν μπαίνει ὁ ἥλιος, μπαίνει ὁ γιατρός». Οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι, στίς σημερινές οἰκογένειες, διαπιστώνουν ὅτι: «Σέ ὅποιο σπίτι δέν μπαίνει ὁ Χριστός, μπαίνει ὁ ψυχίατρος». Ἕνα παιδί, ἐπισκέφθηκε ἕναν ψυχίατρο, καί ὁ γιατρός τόν ρώτησε: «Σέ ἀγαπᾶνε, παιδί μου, οἱ γονεῖς σου;» Καί τό πληγωμένο παιδί ἀπάντησε: «Τό πρόβλημα δέν εἶναι ἄν μέ ἀγαπᾶνε, ἀλλά ἄν ἔχουν οἱ ἴδιοι ἀγάπη μεταξύ τους».

Μία κυρία εἶπε σέ κάποιο Γέροντα γιά τόν γυιό της, ὅτι δέν ἔδινε καμμία σημασία στά ὅσα αὐτή τοῦ ἔλεγε γιά τόν Θεό καί τήν πίστη. «Θά σᾶς δώσω μία συμβουλή», τῆς εἶπε ὁ Γέροντας. «Νά μιλήσετε στόν Θεό γιά τόν γυιό σας καί ὄχι μόνο στόν γυιό σας γιά τόν Θεό». 
Μέ πόνο καί λύπη εἶπε κάποιος: «Μή καταπιέζετε τά παιδιά σας. Σκεφθεῖτε ὅτι ἔχουν ‟δίκαιο’’. Μεγαλώνουν σ’ ἕνα κόσμο ἐντελῶς ἀπάνθρωπο. Ἐσεῖς, μεγαλώσατε σ’ ἕναν κόσμο, ὅπου εἴχατε καί πεῖνα καί ἀνέχεια καί δυστυχία καί φτώχεια. Ἑπομένως μπορούσατε νά ἐλπίζετε!...  Σήμερα, τά παιδιά σας δέν ἔχουν σέ τί νά ἐλπίζουν, ὅταν τά ἔχουν πρό πολλοῦ ὅλα.  Καί τοῦ πουλιοῦ τό γάλα, χάμπουργκερ, χρήματα, τηλεόραση, ὑπολογιστές, κινητά, μηχανάκια, ἐπώνυμα ὡραῖα ροῦχα κ.λ.π.. εἶναι τά φτωχά, μπουκωμένα. Λυπηθεῖτε τα!» Καί μετά ψάχνουμε νά βροῦμε τί φταίει! ...
Οἱ σήμερα τιμώμενοι Ἅγιοι μας καί γενικά ὅλοι οἱ Ἅγιοί μας, ἀπό τί ἔγιναν Ἅγιοι; Ἀπό τά θαύματα; ΟΧΙ! Αὐτό εἶναι δουλειά μόνο τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά, ἀπό τήν προσωπική τους Ἀρετή ἔγιναν Ἅγιοι! 
Ἡ ἀρετή εἶναι κατάσταση ἐμπόλεμη. Ἕνας πόλεμος διαρκής καί ἀκατάπαυστος κατά τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας.

Δέν ἔδωσε στόν Χριστό τίποτε ἐκεῖνος πού δέν τοῦ τά ἔδωσε ὅλα. Ὁ Χριστός  -μία λάθος ἀντίληψη πού ἔχομε - δέν ἀποτελεῖ ὑπόσχεση γιά τήν μή δημιουργία θύελλας. Ἀποτελεῖ ὅμως ἀσφάλεια μέσα στή θύελλα.

Ἄς συνετισθοῦμε καί ἄς ἀκούσωμε τόν συνεχῆ καί ποικίλλο συναγερμό μέ ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν τόν καιρό ἐτοῦτο. Διάλυση κράτους, οἰκογένειας, παιδείας, ἀνελέητος καί πονηρός πόλεμος κατά τῆς θρησκείας μας καί λοιπά. Ὅλα αὐτά, εἶναι σειρῆνες καί χτυπᾶνε.
Ἅς μετανοήσουμε καί ἄς προσευχηθοῦμε. Εἴμαστε ὅλοι συνυπεύθυνοι. Νά ἀρνηθοῦμε ὅλα ὅσα θέλουν νά μᾶς περάσουν.  Δέν διεκδικοῦμε κάτι, ἁπλῶς τά δεδομένα, τά ἀπαιτοῦμε. Ἄς ἀποκτήσουμε τό φρόνημα τῶν τοπικῶν προστατῶν Ἁγίων μας. Ταπείνωση –προσεύχή-μετάνοια. 
Τί εἶναι μετάνοια; Ἀλλάζω νοῦ!  Παύω νά ἁμαρτάνω. Μίμησις τῶν Ἁγίων. 
Ἄν οἱ δύσκολες περιστάσεις μᾶς βροῦν κοντά στό Θεό, τότε σίγουρα θά βροῦμε τόν Θεό μέσα στίς δύσκολες περιστάσεις.

Αὐτός ὁ ὁποῖος δέν εἶναι πνευματικός ἕως τήν σάρκα του, τελικά γίνεται σαρκικός ἕως τό πνεῦμα του. 
Ὑπάρχουν δύο εἰδῶν ἐλευθερίες. Ὑπαρχει ἡ ψεύτικη ἐλευθερία, ὁπότε εἶναι κανείς ἐλεύθερος νά κάνη ὅ,τι θέλει, καί ἡ ἀληθινή ἐλευθερία ὁπότε εἶναι κανείς ἐλεύθερος νά κάνη ὅ,τι πρέπει.  Κι ἐμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ξέρουμε τί πρέπει νά κάνουμε.  Νά ἀναλάβουμε, λοιπόν, ὅλοι μας τίς εὐθῦνες μας πρίν εἶναι πολύ ἀργά.

Νά ψάξουμε νά βροῦμε τό σφουγγάρι πού θά σβύσει τίς ἀνορθογραφίες πού γεμίζουν τόν μαυροπίνακα πού ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας. Γιά πολλούς ἀνθρώπους τό πρόβλημα δέν εἶναι πού δέν μποροῦν νά βροῦν τήν λύση, ἀλλά πού δέν μποροῦν νά δοῦν οὔτε τό πρόβλημα. 
Τό ἐρώτημα δέν πρέπει νά εἶναι ποιός ἔχει δίκαιο, ἀλλά ποιό εἶναι τό δίκαιο! 
Ὅταν οἱ θεσμοί διατρέχουν κίνδυνο, ἡ σιωπή δέν εἶναι χρυσός. Εἶναι κάρβουνο πού μουτζουρώνει!... Καί μία σπίθα, εἶναι ἀρκετή γιά νά δημιουργήσει πυρκαγιά. Καί στήν περίπτωσή μας ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ. Γιατί ὅπως εἴμαστε ὑπόλογοι γιά κάθε βλαβερό μας λόγο, ἔτσι εἴμαστε ὑπόλογοι καί γιά κάθε ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ μας. Εἶπε κάποιος: «Τήν ἐποχή μας βαραίνει ἡ ἐνοχή, ὄχι τόσο γιά τίς κακές πράξεις τῶν κακῶν ἀνθρώπων, ὅσο ἡ ἀποτρόπαιη, ἀπαράδεκτη, σιωπή τῶν καλῶν ἀνθρώπων γιά τίς κακουργίες τῶν κακῶν».

Στήν παρούσα ζωή, ὁ ἕνας, μικρός ἤ μεγάλος, θά κρίνεται πάντοτε ἀπό τούς ἄλλους. Στή μέλλουσα ὅμως ζωή οἱ πολλοί, δηλαδή οἱ πάντες, θά κριθοῦμε ἀπό τόν ΕΝΑ! Τό Θεόν. Ἡ ἀπόφαση γιά τούς πολλούς θά εἶναι τότε ἡ ἐτυμηγορία τοῦ ΕΝΟΣ. Ἐδῶ σ’ αὐτή τήν ζωή, οἱ κρίσεις τῶν ἀνθρώπων γιά τούς ἄλλους στηρίζονται σέ ὅ,τι βλέπουν μόνον ὡς θεατές. Ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ γιά ὅλους μας ὅμως βασίζεται σέ ὅσα γνωρίζει, ὡς τέλειος καρδιογνώστης ὁ Θεός.
Προσπάθησε, νά μήν ἐξογκώνης τά σφάλματα τῶν ἄλλων!  Νά μή σέ χαρακτηρίζη δηλ. ἡ τακτική τοῦ γελοιογράφου, πού ἐξογκώνει κάτι γιά νά τό σατυρίση.  Νά σέ διακρίνη, ἀντίθετα, ἡ εὐγένεια τοῦ καλοῦ ζωγράφου πού διορθώνει κάτι γιά νά τό ὀμορφήνη. Μήν ἀσχολεῖσαι μέ τό κακό πού βλέπεις πανεύκολα γύρω σου. Προσπάθησε νά ἀνακαλύψης τήν ἀρετή, πού εἶναι συνήθως κρυμμένη. Νά εἶσαι ἐξερευνητής τῶν μαργαριταριῶν τῆς ἀρετῆς στόν ἀπέραντο ὠκεανό τῶν ἀνθρώπων καί ὄχι ρακοσυλλέκτης τῆς κακίας στόν σκουπιδοντενεκέ τῆς ἀνθρωπίνης ἀπέραντης ἀθλιότητας!....
Πολλοί ἄνθρωποι σέβονται καί τιμοῦν τούς πεθαμένους Ἁγίους, ἀλλά τούς βασάνιζαν καί τούς ἐδίωκαν, ὅταν ζοῦσαν. Μᾶς κουβαλήσανε καί τούς –δῆθεν Κυρίους- ἀπό τό Διεθνές Νομισματικό ταμεῖο σάν ἀθῶα περιστέρια πού θά φέρουν τήν λύση. Μόνο πού δέν εἶναι περιστέρια. Κόρακες, κοράκια εἶναι. Καί, ἐννοεῖται, ὅτι μεταξύ τους: Κόρακας, κοράκου μάτι δέν βγάζει ποτέ! Ὅσο μέ ἐμᾶς, τούς πῆρε ὁ πόνος!.... Ἄν ἔχουμε δάσκαλο καί ὁδηγό κοράκια, μέ μαθηματική ἀκρίβεια, θά μᾶς ὁδηγήσουν σέ ψοφίμια. Τέτοιους ὁδηγούς ΔΕΝ χρειαζόμαστε. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΜΕ. 
Ἐμεῖς πρέπει νά ἔχουμε ὁδηγό τό ΔΙΗΝΕΚΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ τόν Χριστό, τό ταμεῖο τῆς ἀστείρευτης Θείας Χάριτος. ΟΧΙ λοιπόν ΔΟΥ ΝΟΥ ΤΟΥ (ΔΝΤ), ἀλλά ΔΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥ, δηλαδή ΔΙΗΝΕΚΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ. Σ’ αὐτό τό ΔΙΗΝΕΚΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ, μέ χριστιανική αὐταπάρνησι, κατέθεταν οἱ σήμερα τιμώμενοι Ἅγιοι μας.  Καί ΤΩΡΑ, ΠΑΜΠΛΟΥΤΟΙ, μποροῦν καί θέλουν νά μᾶς δίδουν πλούσιες καί ἀνεξάντλητες ΔΩΡΕΕΣ, ἀπό τήν ἀστείρευτη τράπεζα τοῦ οὐρανοῦ, ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ, μέ μόνο ἀντάλλαγμα τήν δική μας ἀγαθή προαίρεση.
Ἄς μή χάσουμε, λοιπόν, τήν ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Ἰδού καιρός πνευματικῆς κατάθεσης. Ὁ δέ ΤΟΚΟΣ αὐτῆς τῆς συνδιαλλαγῆς, σύμφωνα μέ τήν ἀψευδῆ καί προφητική ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ εἶναι, γι’ αὐτή τήν ζωή, ὁ τόκος ὑπερπολλαπλάσιος, γιά δέ τήν ἄλλη ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΑΙΩΝΙΟΣ.

Ἡ σημερινή δέ θλιβερή κατάστασις μεγιστοποιεῖ  τελικά τήν μεγάλη σημασία, ὠφέλεια καί ἀνάγκη τῆς σημερινῆς ἐξαισίας ἑορτῆς. Ὁπότε καί ἡ εὐγνωμοσύνη μας, βεβαίως καί εἶναι ἀκόμα πιό μεγάλη πρός τόν Ἐπίσκοπό μας κ.κ. Νικόλαον, πού ὡς γνωστόν ἐθέσπισε τήν σημερινή ἑορτή.
Εὔχομαι, ὁλόθερμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά πρεσβειῶν τῶν Φθιωτῶν Ἁγίων μας, στά δύσκολα χρόνια πού ζοῦμε, ἀντιστεκόμενοι θεοπρεπῶς, νικηταί τῆς ἁμαρτίας, νά εἰσέλθουμε εἰς τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἐκεῖ ὅπου ΟΛΩΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ μᾶς περιμένουν οἱ τοπικοί μας Ἅγιοι! ... Ἀμήν. Γένοιτο!...

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος
Ἡγούμενος Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος
Ὁμιλία κατά τήν ἀγρυπνία πρός τιμήν τῶν Φθιωτῶν Ἁγίων εἰς τόν Ἱ. Μητροπολιτικό Ναό Λαμίας 19-03-2011

ΠΗΓΗ: http://impantokratoros.gr/C12BD38B.el.aspx

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος κάνει λόγο για τη χρήση και το ήθος προσέγγισης της τεχνολογίας σήμερα.

Μετὰ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, γεμάτοι δυνάμεις πνευματικές, συνεχίζουμε τὸν ἀγώνα μέσα στὸ εὐλογημένο στάδιο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Στὴν λειτουργική μας σύναξη, ποὺ κάθε Κυριακὴ τὴν προσμένουμε ὡς τὸ πολυτιμότερο καὶ ἀκριβότερο δῶρο τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ μας, θὰ ἀκούσουμε τὴν θεραπεία τοῦ παραλύτου τῆς Καπερναούμ.

Μιὰ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἡ ὁποία εἶναι γεμάτη μηνύματα καὶ περιγράφει καταστάσεις τόσο θετικὲς ὅσο καὶ ἀρνητικές. Φαίνεται ἡ ἀγάπη τῶν φίλων τοῦ Παραλυτικοῦ ποὺ ὑποβάλλονται στὸν κόπο γιὰ νὰ τὸν μεταφέρουν, περιγράφεται τὸ παράτολμό του σχεδίου ποὺ μᾶς τὸ περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Μάρκος “ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἣν καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ' ὢ ὁ Παραλυτικὸς κατέκειτο”.

Κυρίως δὲ ἀποκαλύπτεται κατὰ τρόπο ἄμεσο αὐτὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, δίνοντας τὴν....

θεραπεία πρῶτα στὴν ψυχὴ μὲ τὸ “ἀφέωνται σοὶ αι ἁμαρτίαι σου” καὶ στὴν συνέχεια χαρίζοντας τὴν ποθητὴ ὑγεία καὶ στὸ ἀνάπηρο σῶμα: “Ἴνα δὲ εἴδητε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας – λέγει τῷ παραλυτικῷ, σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἄρον τὸν κράββατόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκον σου”!

Καὶ φυσικὰ ἀποδεικνύεται αὐτὴ ἡ Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ, ἀφοῦ, ὅπως μὲ κακία παρατηροῦν οἱ γραμματεῖς, μόνο Θεὸς μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες, ἀλλὰ καὶ νὰ θεραπεύει τὶς χρόνιες ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων.

Αὐτὸς δὲ εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ ἀμέσως μετὰ τὴν θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ καὶ τὴν συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν του ποὺ προηγήθηκε ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι δόξασαν τὸν Θεόν, “λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν”!

Ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπή, εἶναι γεμάτη μηνύματα ποὺ πρέπει νὰ προσλάβουμε καὶ νὰ τὰ μελετήσουμε. Ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ εὐθὺς ἐξ' ἀρχῆς προξενεῖ ἐντύπωση στὸν πιστὸ Χριστιανό, εἶναι ἡ προθυμία τῶν κατοίκων τῆς Καπερναούμ, ἀλλὰ καὶ ὅλης τῆς Παλαιστίνης καὶ τῶν γύρω περιοχῶν νὰ ἀκούσουν μὲ ἐνδιαφέρον τὸν λόγο τοῦ Κυρίου.

Αὐτὸς ὁ χαρακτηριστικὸς λόγος τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου στὴν ἀρχὴ τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς ὅτι “ἠκούσθη, ὅτι εἰς οἶκον ἐστί. Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν• καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον”, ὁπωσδήποτε ἔχει νὰ πεῖ πολλὰ καὶ σὲ ἐμᾶς ἀλλὰ καὶ στοὺς ἀνθρώπους τῆς κάθε ἐποχῆς.

Καὶ ἔχει νὰ πεῖ πολλά, διότι ἀναλόγως τῶν περιπτώσεων οἱ ἄνθρωποι ἀντιμετωπίζουν εἴτε μὲ προθυμία, εἴτε μὲ περιφρόνηση τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως αὐτὸς κηρύσσεται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑρμηνεύεται ὑπὸ τῶν φωτισμένων καὶ θεουμένων Ἁγίων μας.

Καὶ ἀφοῦ ἀναφερθήκαμε στοὺς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδοξίας μας, νὰ τονίσουμε τὸ γεγονὸς ὅτι, Μεγάλοι Πατέρες καὶ σοφοὶ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς, ἐντρυφοῦσαν συνεχῶς στὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τόσο τῆς Παλαιᾶς ὅσο καὶ τῆς Καινῆς, καὶ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν διδασκαλία τῆς Γραπτῆς καὶ προφορικῆς Παραδόσεως, τὴν ἐκήρυσσαν ἀκαταπαύστως στὸ ποίμνιόν τους.

Χαρακτηριστικὸ μάλιστα στὸ σημεῖο αὐτὸ εἶναι τὸ φωτεινὸ παράδειγμα τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν, ἀλλὰ καὶ ἄλλων Πατέρων καὶ Διδασκάλων οἱ ὁποῖοι ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως δίδασκαν αὐθεντικὰ τὸν Εὐαγγελικὸ λόγο.

Εἶναι δὲ τόσο συγκινητικὴ ἡ βαθυστόχαστη ὁμολογία τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου, ὁ ὁποῖος παρὰ τὸ προχωρημένο τῆς ἡλικίας του καὶ παρὰ τὴν ἄμεση καὶ πολύπλευρη γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅταν ἔστρεφε τὸν λόγο του στὴν Εὐαγγελικὴ διδασκαλία, ἔλεγε “νῦν ἠρξάμην μαθητὴς γενέσθαι”. Καὶ ἐὰν τὸ ἔλεγε αὐτὸ ἕνας Ἅγιος Ἰγνάτιος ποὺ γνώριζε τὰ Εὐαγγελικὰ κείμενα καὶ ζοῦσε τὴν θεία ἀγάπη ὅσο ἐλάχιστοι, τί ἄραγε νὰ ποῦμε ἐμεῖς ποὺ τόσες ἐλλείψεις παρουσιάζουμε στὰ κείμενα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ γενικῶς δείχνουμε ἀπροθυμία στὴν ἀκρόαση καὶ στὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς; Ἔχει δυστυχῶς ἐπικρατήσει σὲ κάποιες περιπτώσεις ἡ ἄποψη ὅτι, τὸ νὰ μελετᾶ ὁ πιστὸς Χριστιανὸς τόσο τὴν Παλαιά, ὅσο καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, αὐτὸ δῆθεν δὲν εἶναι καὶ τόσο Ὀρθόδοξο, διότι τὴν Βίβλο τὴν μελετοῦν καὶ τὴν παρερμηνεύουν οἱ Προτεστάντες καὶ γενικῶς οἱ αἱρετικοί.

Τὸ ὅτι οἱ αἱρετικοὶ διαστρέφουν τὰ Βιβλικὰ κείμενα, αὐτὸ βεβαίως εἶναι πραγματικότητα, καὶ τοῦτο διότι, ὅπως ἀρκετὲς φορὲς ἔχουμε τονίσει, ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἐκτός τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀλλὰ εἶναι δυνατὸν ἡ πραγματικότητα αὐτὴ τῶν Προτεσταντῶν καὶ ὅλων τῶν ἐκτός τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδοξίας, εἶναι δυνατὸν νὰ ἰσχύει γιὰ ὅλους ἐμᾶς, ποῦ χάριτι Θεοῦ ἀποτελοῦμε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ;

Εἶναι δυνατὸν νὰ τίθεται καν θέμα γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους πιστούς, ὅταν ὑπάρχει ἡ Εὐλογία τῶν Ἁγίων Πατέρων ποῦ μὲ τὰ συγγράμματά τους μᾶς ἑρμηνεύουν κατὰ τρόπον μοναδικό τα Ἱερὰ κείμενα; Καὶ ἐπιτρέπεται νὰ διατυπώνονται τέτοιου εἴδους ἰσχυρισμοί, ὅταν οἱ φωτισμένοι ποιμένες γνωρίζουν νὰ καθοδηγοῦν τὸ ποίμνιο στὴν ὀρθὴ ἑρμηνευτικὴ ὁδὸ μέσω τῶν Πατέρων καὶ Διδασκάλων;

Φυσικὰ ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται ξεκομμένα ἀπὸ ὅλες τὶς λειτουργικὲς ἐκφράσεις καὶ τὰ μυστήρια τοῦ βιώνει ἡ Ἐκκλησία μας, αὐτὸ εἶναι πραγματικότητα, τὴν ὁποία ὅμως οὐδεὶς ἔχων σώας τὰς πνευματικᾶς φρένας, ἀρνεῖται. Ὅπως πάλι ἡ συμμελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς δὲν μπορεῖ νὰ γίνεται αἴτια ὥστε νὰ ἀναπτύσσεται κάποια περίεργη καθοδηγητική των πιστῶν καὶ ν' ἀναπτύσσονται τάσεις ὀργανικῆς αὐτονομίας.

Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ Πατέρες ποὺ ἀγωνίσθηκαν νὰ ἑρμηνεύσουν τὰ κείμενα τῶν Θεοπνεύστων Ἀποστόλων, ταυτοχρόνως καὶ ἀκόμα περισσότερο ἀγωνίζονται στὸ νὰ ἀναπτύξουν στὸ ποίμνιο ποὺ τοὺς εἶχε ἐμπιστευθεῖ ὁ Θεὸς τὴν αὐθεντικὴ ἐκκλησιολογικὴ συνείδηση.

Ἀλλὰ ἡ προθυμία τῶν πιστῶν τέκνων τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἡ Εὐλογία τῆς σπορᾶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, δὲν περιορίζεται μόνο στὸν τρόπο ποὺ προαναφέραμε, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται καὶ σὲ τόσες ἄλλες εὐλογημένες εὐκαιρίες καὶ δυνατότητες ποὺ ἔχουμε.

Φυσικὰ τὸν πρῶτο λόγο τὸν ἔχει ὁ ἴδιος ὁ ἐνοριακός μας ναός, ὅπου κατὰ τὶς Κυριακὲς καὶ τὶς ἑορτές, γίνεται, θὰ πρέπει νὰ γίνεται κήρυγμα τοῦ Θείου Λόγου. Καὶ πάλι θὰ μᾶς ποῦν οἱ Ἅγιοι ποὺ ἔχουν ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα, καὶ ἔχουν ἐργασθεῖ στὸ θεῖο κήρυγμα καὶ ἰδίως μὲ τὴν ποιμαντική των ψυχῶν, ὅτι ἰδιαίτερη χάρη καὶ δύναμη ἀποκτοῦν τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, ὅταν λέγονται καὶ ἀκούγονται ἐντός τοῦ πλαισίου τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων φυσικὰ μυστηρίων καὶ Ἱερῶν ἀκολουθιῶν. Γι' αὐτὸ δὲ τὸν λόγο, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως βλέπουμε ἀκόμα καὶ μέσα στὶς Ἐπιστολὲς τοῦ Ἄπ. Παύλου, ἀλλὰ καὶ ὅπως συνεχίζεται ἀπὸ τοὺς Ἀποστολικοὺς Πατέρες καὶ γενικῶς ἀπὸ τὴν λειτουργικὴ καὶ ποιμαντικὴ πραγματικότητα, τὸ κήρυγμα τὸ αὐθεντικὸ ἦταν ἀναπόσπαστα συνδεδεμένο μὲ τὴν θεία λατρεία. Ἦταν ἀδύνατον νὰ νοηθεῖ Ἱερὰ λειτουργία ἄνευ τοῦ κηρύγματος.

Ἐννοεῖται δὲ ὅτι ἡ προθυμία καὶ ἡ διάθεση γιὰ γνώση τῶν λόγων τοῦ Κυρίου μας καὶ γενικῶς τῶν δογμάτων τῆς πίστεώς μας, σὲ συνδυασμὸ βεβαίως μὲ τὸ ὀρθὸ βίωμα τῶν Ἁγίων μας, δὲν θὰ πρέπει νὰ ἐξαντλοῦνται μόνο κατὰ τὶς λατρευτικὲς ὧρες καὶ τὶς χρυσὲς εὐκαιρίες τῶν Ἱερῶν ἀκολουθιῶν, ἀλλὰ νὰ συνεχίζονται καὶ στὴν οἰκία.

Ἄλλωστε, παρὰ τὰ ἄλλα ἀρνητικά της ἐποχῆς μας, ἔχουμε τὴν δυνατότητα νὰ κατέχουμε βιβλία, τόσο αὐτῶν τῶν Ἱερῶν ἀκολουθιῶν, ὅσο καὶ Πατερικὲς διδαχὲς καὶ ἑρμηνεῖες, μέσα στὰ σπίτια μας.

Καὶ ὁμολογουμένως, δὲν ὑπάρχει ὡραιότερο πράγμα ἀπὸ τὸ νὰ συγκεντρώνεται ὁλόκληρη ἡ οἰκογένεια, “ἡ κατ' οἶκον ἐκκλησία” τόσο γιὰ κοινὴ προσευχή, ὅσο καὶ γιὰ μελέτη τῆς πίστεώς μας.

Ἔλεγε ἕνας σύγχρονος Ἅγιος το ἑξῆς γιὰ τὸ θέμα ποὺ ἀναπτύξαμε. Ἡ εὐλογημένη οἰκογένεια, καὶ μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, θὰ συνεχίσει τὴν δική της λειτουργία καὶ μέσα στὸ σπίτι. Διὰ τῆς εὐχῆς, τῆς προσευχῆς ἀλλὰ καὶ τῆς μελέτης τῆς Γραφῆς μέσω τῶν Ἁγίων, ἡ χάρις θὰ ἐνεργεῖ καὶ θὰ κατευθύνει τὰ διαβήματα στὴν ὁδὸν τῆς καθάρσεως πρῶτα, τοῦ θείου φωτισμοῦ κατόπιν καὶ τέλος αὐτὸ ποὺ βίωσαν πολλοὶ ἐκ τῶν Ἁγίων, αὐτῆς τῆς θεώσεως.

Ἀδελφοί μου, ἐὰν οἱ κάτοικοι τῆς Καπερναοὺμ ἔχαιραν καὶ ἔσπευδαν, μὲ λαχτάρα νὰ ἀκούσουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ἃς σκεφθοῦμε πόσο ἐμεῖς σήμερα ποὺ κοινωνοῦμε αὐτὸ τὸ Δεσποτικὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ προστατευόμαστε ἀπὸ τὴν Πανάχραντο Μητέρα του καὶ ποὺ καθοδηγούμαστε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους του, πόση λαχτάρα καὶ δίψα καρδιακὴ πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε στὴν μελέτη, στὴν γνώση καὶ κυρίως στὴν ἐφαρμογὴ αὐτῶν τῶν λόγων τοῦ Θεανθρώπου ποὺ κατέχει, διασφαλίζει καὶ μᾶς μεταδίδει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία!

Ἀποτελεῖ δὲ μεγάλη εὐλογία το νὰ κλείσουμε μὲ ἕνα ἔξοχο ἀπόσπασμα ἐκ τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀκριβῶς γιὰ τὸ θέμα αὐτό.

“Μεγάλο τὸ κέρδος ποὺ προσφέρουν οἱ θεῖες Γραφὲς καὶ διαρκῆς ἡ ὠφέλεια ποὺ πηγάζει ἀπὸ αὐτές. Καὶ αὐτὸ ἔδειχνε ὁ Παῦλος ὅταν ἔλεγε• “Διότι ὅσα ἀπὸ ἐνωρίτερα ἔχουν γραφεῖ, ἔχουν γραφεῖ πρὸς νουθεσία δική μας, ποὺ φτάσαμε στοὺς τελευταίους τούτους καιρούς, γιὰ νὰ κρατοῦμε τὴν ἐλπίδα μὲ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν παρηγορία τῶν Γραφών” (Ρωμ. 15, 4• Α' Κορινθ. 10, 11), Καὶ εἶναι πράγματι τὰ θεία λόγια θησαυροφυλάκιο φαρμάκων κάθε εἴδους• ὥστε, εἴτε χρειάζεται νὰ σβήσει κανεὶς τὴν ὑπερηφάνεια, εἴτε νὰ κοιμίσει τὴν ἐπιθυμία, εἴτε νὰ καταπατήσει τὸν ἔρωτα τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, εἴτε νὰ ξεπεράσει τὴν ὀδύνη, εἴτε νὰ ἐμπνεύσει εὐψυχία καὶ νὰ δημιουργήσει ὑπομονή, ἀπ' ἐδῶ νὰ βρεῖ πολύ το ὑλικὸ” (Εἰς τὸν Ἰωάννην, Ὁμιλία ΛΖ', α' P.G. 59,207). Ἀμήν.

Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/03/blog-post_15.html#more

Το ευρωπαϊκό τμήμα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας συστήνει να εφαρμοστεί μια πολύ ιδιαίτερη σεξουαλική μύηση από πολύ μικρή ηλικία.
Σε ένα έγγραφο με τίτλο Πρότυπα για την Σεξουαλική Εκπαίδευση στην Ευρώπη , προδιαγράφει επισήμως την εκμάθηση της «απόλαυσης και της ευχαρίστησης όταν αγγίζουμε το ίδιο το σώμα μας»... μεταξύ 0 και 4 χρονών! 
Την ονομάζει «βρεφικός αυνανισμός»: να κάτι που εκφράζεται με πολύ σαφήνεια!

4 χρονών, σύμφωνα με το ΠΟΥ, τα παιδιά είναι σε θέση να «εκφράσουν ανάγκες, επιθυμίες και όρια», Π.Χ. «να παίζουν το γιατρό» (sic) . Μεταξύ 4 και 6 ετών, είναι μια ιδανική περίοδος για να μελετήσουν τις «σχέσεις του ίδιου φύλου τους», να «παγιώσουν τη ταυτότητα του φύλου» και έτσι… πορεία για την ομοφυλοφιλία ... Μεταξύ 6 και 9 χρονών, τα παιδιά θα πρέπει να είναι σε θέση να είναι έτοιμα να γνωρίζουν και να υπερασπιστούν τα «σεξουαλικά δικαιώματα των αγοριών και των κοριτσιών». 

Ως μελλοντικοί πολίτες στρατολογημένοι στο Brave New World (Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος ) α-λα Huxley; Ποιος ξέρει; 

Μεταξύ 9 και 12 χρονών, καθώς ο ΠΟΥ είναι επιστημονικά προνοητικός, πρέπει να προειδοποιήσουμε τα παιδιά για το πρόβλημα της ακούσιας εγκυμοσύνης και, συνεπώς, πορεία για … το οικογενειακό «σχεδιασμό», την επιλογή ενός σχεδίου ζωής, την αντισύλληψη και την άμβλωση.

Από την ηλικία των 9 χρόνων, συνιστάται τα παιδιά να γνωρίζουν πού να βρούνε αντισυλληπτικά και πού να πραγματοποιήσουν μια εθελοντική η μη «διακοπή» εγκυμοσύνης, δηλαδή μια άμβλωση.

Μεταξύ 9 και 15 ετών, συμβουλεύεται στις κυβερνήσεις να προειδοποιήσουν για ένα κίνδυνο: τον ιδεολογικό αντίπαλο που αποτελεί η χριστιανική θρησκεία, εμπόδιο για την απόλαυση και τη σεξουαλική ευχαρίστηση ...

Στην ηλικία των 15, μεγάλη αναχώρηση για τις ολόπλευρες περιπέτειες, ιδιαίτερα την ομοφυλοφιλία, την αμφιφυλοφιλία και άλλες ποικίλες πρακτικές, για να μην αναφέρουμε τις πληρωμένες σεξουαλικές σχέσεις και την πορνογραφία, για τους μελλοντικούς βασικούς πολίτες της Ευρώπης της αναψυχής όπου θα έχουμε ξεχάσει την ανεργία, με τα χέρια και το μυαλό απασχολημένα αλλού και το πνεύμα σε μαύρα και θολά σύννεφα.

Και μην ανησυχείτε! Το κράτος, μεγάλος διευθυντής των δραστηριοτήτων διασκέδασης, θα είναι πάντα η «επίσημη και επιστημονική πηγή» για την εκπαίδευση των παιδιών. 

Οι γονείς, γινόμενοι πολίτες δεύτερης κατηγορίας ενός μεγάλου αδιάφορου Συνόλου, δεν θα είναι παρά μόνο «ανεπίσημες πηγές».

Και η οικογένεια σε όλα αυτά; 

Υπό την αιγίδα αυτού του αντισυλληπτικού και αμβλωτικού ατομικισμού, απλά δεν γίνεται πια λόγος. 

Πρωτότυπη πηγή: http://www.libertepolitique.com/Actualite/Le-fil/Les-etranges-normes-d-education-sexuelle-de-l-OMS-avant-l-age-de-4-ans-et-ensuite

Το άρθρο μεταφράστηκε στα ελληνικά από συνεργάτη του ιστολογίου http://infognomonpolitics.blogspot.gr 

Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/12/4.html#.UyYM54X1y6O

Με λαμπρότητα αλλά και σεμνοπρέπεια τελέστηκε σήμερα, Σάββατο 15 Μαρτίου 2014, η Ενθρόνιση του νέου Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτη Γέροντα Χριστοφόρου. Την ποιμαντορική ράβδο έδωσε στο Γέροντα Χριστοφόρο ο αντιπρόσωπος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Γέροντας Νικόδημος Ιερομόναχος, σύμφωνα με το αγιορειτικό τυπικό. Στην πανηγυρική τελετή ενθρονίσεως παρέστησαν οι Ηγούμενοι της Αθωνικής πολιτείας, μοναχοί από τις υπόλοιπες ιερές μονές, λοιποί μοναχοί και πλήθος κόσμου.

Επισφραγίσθηκε έτσι, κατά τον άριστο δυνατό τρόπο η καθ’ όλα ομαλή και υποδειγματική διαδοχή στην ποιμαντική ευθύνη της ως άνω Μονής, η οποία προέκυψε από τη ασθένεια του Προηγουμένου Γέροντος Γεωργίου. Ο νέος Ηγούμενος, ανάστημα και τέκνο υπακοής της Ι. Μονής από πολλών δεκαετιών, άριστος γνώστης των αναγκών των αδελφών συμμοναστών του, αναλαμβάνει τις ευθύνες του με τις ευχές και την ομόθυμη γνώμη συνόλου του εκκλησιαστικού πληρώματος, που παρευρέθη στην ιστορική για το μοναστήρι αυτή στιγμή.

Μετά το πέρας της τελετής ενθρονίσεως παρατέθηκε τράπεζα όπου μίλησαν ο Γενικός Γραμματέας της Κυβερνήσεως κ. Παναγιώτης Μπαλτάκος, ο Δήμαρχος Καραβά, γενέτειρας του Γέροντος Χριστοφόρου, και τέλος ο πρώτος τη τάξει από τους παρόντες Ηγουμένους Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Βατοπεδίου.

Η Πεμπτουσία εύχεται ολοθύμως στον νέο Γέροντα της Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου ευλογημένη διακονία στο φορτίο που του ενεπιστεύθη η θεία Χάρις και η Εκκλησία.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος κάνει λόγο για τη σχέση Επιστήμης και Εκκλησίας.

Είναι αλήθεια ότι η Πατρίδα μας κρατάει ακόμη τις αρχές του Ευαγγελίου του Χριστού. Σέβεται την Εκκλησία, την Ορθοδοξία και τους Κανόνες της. Το Σύνταγμά μας αναγνωρίζει και σέβεται την Αγία Τριάδα και προστατεύει το ιερό κείμενο των Αγίων Γραφών και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Θεσμικά λοιπόν επίσημη και επικρατούσα θρησκεία του κράτους μας είναι η Ορθοδοξία, ο Χριστιανισμός της Ανατολής δογματικά, λατρευτικά, ηθικά, εθιμοτυπικά, οικογενειακά κλπ.

Βέβαια τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους δέσεις. Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα ακόμη και στο λάθος και στο διαφορετικό. Μπορεί να πεί όχι στο Θεό δημιουργό, να κάνει γιαγιά του μια μαϊμού, να αρνηθεί τη διδασκαλία του Χριστού και να αγκαλιάσει το διάβολο, να εγκαταλείψει το φυσιολογικό και να διαστραφεί πλήρως και τελείως στην ψυχή και στο σώμα, ακόμη και να ακρωτηριασθεί και να καταστήσει τον εαυτό του ανάπηρο. Να κάνει την αμαρτία τρόπο ζωής.

Από το σημείο όμως αυτό, του ατομικού αυτοπροσδιορισμού, μέχρι το σημείο να κάνει κάποιος την ιδιοτροπία του ιδεολογία, να θέλει να τη διαδώσει και να την προπαγανδίζει συνεχώς, ή το χειρότερο, διά νόμου να την επιβάλει, ως παράλληλο τρόπο ζωής κατά πάντα νόμιμο και επιτρεπτό, αυτό δεν μπορεί ούτε από εκατομμύρια έτη φωτός να το κάνει ούτε στα παιδιά του, πόσο μάλλον στα παιδιά της Ελλάδος. Η εξαίρεση των εξαιρέσεων δεν μπορεί ποτέ να γίνει κανόνας.

Ένα κράτος λοιπόν που σέβεται τον εαυτό του, την παράδοσή του, την ιστορία του, την πολιτιστική και ηθική κληρονομιά του, χωρίς βεβαίως να καίει τις μάγισσες και να μαστιγώνει και διαπομπεύει τη διαφορετικότητα ή τις όποιες μειονότητες, οφείλει όμως να προστατεύσει την πλειοψηφεία και το μέλλον αναγνωρίζοντας ως επικρατούσα άποψη τη γνώμη της πλειοψηφείας, όπως αυτή έρχεται από το παρελθόν ως ιστορία, κείμενα και αγώνες, διαγράφεται στο παρόν ως συλλογικό ήθος και πορεύεται ως προοπτική στο μέλλον. Επίσης και όπως αυτή διαμορφώνεται στο παρόν μέσα από αδιάβλητες διαδικασίες και ανόθευτα δημοψηφίσματα.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε ως παράδοση, δηλ. "ό,τι πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων [συνολικά] επιστεύθη και εβιώθη", το Ευαγγέλιο, τα κείμενα των Αγίων Πατέρων, τις αποφάσεις των Συνόδων, τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό του Βυζαντίου και της Ρωμιοσύνης. Δεν έχουμε τον προτεσταντισμό που δικαιολογεί την ασυδοσία ή τον αγγλικανισμό που αποδέχεται την ομοφυλοφιλία ή τον παπισμό που με την απολυτότητά του έθρεψε την παιδεραστία. Εμείς εδώ έχουμε Ορθοδοξία και η Ορθοδοξία χωρίς να κατακρίνει πρόσωπα, καυτηριάζει και ελέγχει με ευαγγελικό τρόπο κάθε παράβαση και παρακοή από το θέλημα του Θεού.

Αυτό όμως το δόγμα και το ήθος της Ελληνορθοδόξου ζωής και Παραδόσεως δεν αρκεί μόνο ένα κράτος να το προστατέψει. (Ποιό κράτος; Ένα κράτος που είναι έτοιμο να υιοθετήσει κάθε ευρωπαϊκή οδηγία και εξαρτάται οικονομικά και διοικητικά από μια Ευρώπη βυθισμένη στην αίρεση, είναι ανίκανο να οριοθετήσει τις αρχές που το διέπουν και το συγκρατούν...Το διαπιστώνουμε καθημερινά. Τέλος πάντων...). Πρέπει και ο λαός να σταθεί στις επάλξεις της Δημοκρατίας που βασικό δόγμα της έχει την αρχή της πλειοψηφείας και να μη αφήσει να νομοθετούν στο μέλλον άνθρωποι και κομματικοί σχηματισμοί που δεν αποδέχονται το Ευαγγέλιο και την Παράδοσή μας.

Για παράδειγμα ο Πλάτων έλεγε ότι όποιος δεν έχει οικογένεια δεν πρέπει να ασχολείται με την παιδεία και τα κοινά... Θα λέγαμε λοιπόν κάπως παρηλλαγμένο: όποιος εκ πεποιθήσεως δεν αποδέχεται την οικογένεια, όπως την διατυπώνει το Ευαγγέλιο, και υιοθετεί διαφορετικό μοντέλο συζυγικής ζωής (μουσουλμανικό, ομοφυλοφιλικό...), στη θεωρία και την πράξη, αυτός ασφαλώς μπορεί να κάνει κουμάντο στο σώμα του, όχι όμως και στην Ελλάδα και στη νεολαία της.

Αυτόν τον άνθρωπο ή το κόμμα ασφαλώς και οι ψηφοφόροι Έλληνες Ορθόδοξοι και πατριώτες θα κάνουν το λάθος της ζωής τους αν τον βάλουν με την ψήφο τους να κατευθύνει τις τύχες της πατρίδος. Τότε θα μιλάμε περί συνολικής αποστασίας από το θέλημα και τους νόμους του Θεού και θα έχουμε καταρακώσει με τα χέρια μας το ιερό προνόμιο "του εκλέγειν" ψηφίζοντας με κριτήριο ό,τιδήποτε άλλο, ελαφρά τη καρδία, εκτός όμως από την ορθόδοξη πίστη μας. Ο λόγος αυτός δεν είναι φτηνός, κομματικός, αλλά δημοκρατική διαβούλευση, δικαίωμα στην έκφραση και ελευθερία λόγου πατριωτικής και ορθόδοξης συνειδήσεως.

Μπορεί να ανήκουμε γεωγραφικά στην Ευρώπη, όμως είμαστε το κάτι άλλο μέσα σ΄ αυτή. Είμαστε η Ανατολή στη Δύση, η Ορθοδοξία στην Αίρεση, ο αληθινός Χριστιανισμός μέσα στον μουσουλμανισμό και η υγεία μέσα στο αρρωστημένο ήθος του δυτικού τρόπου ζωής. Δεν μπορεί οι διαρκώς πάσχοντες από ευρωπαϊκό στραβισμό και οι ασπόνδυλοι και άρριζοι εκσυγχρονιστές να νομοθετούν για τους Ορθόδοξους Έλληνες, αντίθετα με την "μια για πάντα παραδεδομένη σε μας πίστη".

Ας μη τους αφήσουμε!!!!!

Και ο τρόπος είναι ένας: η ιερή ψήφος μας!!!!!

Αυτή είναι το δημοκρατικό μας υπερόπλο!!!!

Αλλά και το χριστιανικό μας καθήκον...

1. Η έννοια της θεραπείας

Έχετε σκεφτεί ποτέ πόση αλλοίωση υφίστανται οι γλωσσικοί όροι σήμερα; Πόσο έχουν απομακρυνθεί οι λέξεις από το περιεχόμενό τους; Πώς κατέληξε η λέξη θεραπεία να σημαίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από έγκυρη, επιστημονική, ιατρική πράξη; Κάθε αμφιλεγόμενη πρακτική, κάθε παράλογη κι επικίνδυνη μέθοδος αποκαλείται σήμερα «θεραπεία». Οι μελετητές της Νέας Εποχής βέβαια έχουν από καιρό επισημάνει ότι η «θεραπεία» βρίσκεται στο κέντρο της Νέας Εποχής, της οποίας βασικό δόγμα είναι «μπορούμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας, τους άλλους, την ανθρωπότητα, τον πλανήτη μας». Οι άνθρωποι της Νέας Εποχής αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «θεραπευτές», «φωτισμένοι», «ευλογημένες υπάρξεις», «εργάτες του φωτός». «Είμαι ένα με το φως. Είμαι γεμάτος με φως. Είμαι φωτισμένος από το φως. Είμαι το φως του κόσμου» [1]. Άνθρωποι που βιώνουν υποκειμενικές, παραπλανητικές εμπειρίες πραγματοποιούν πάμπολλες ψευδοθεραπείες, διακηρύσσοντας υπεροπτικά ότι συνεργάζονται «με το Θεό, τη θεότητα, τους Αγγέλους, την Ανώτερη Δύναμη, το Σύμπαν, την Ενέργεια κτλ για το καλό όλης της ανθρωπότητας». Άνθρωποι που κινούνται ταχύτατα μέσα από συγκεκριμένα, οργανωμένα δίκτυα για να προσελκύσουν πλήθος, συχνά απληροφόρητων οπαδών-θυμάτων.

2. Οι «ενεργειακές θεραπείες»

Ένα μεγάλο μέρος των θεραπειών της Νέας Εποχής που βρίσκονται σε άνθιση σήμερα ανήκουν στις λεγόμενες «ενεργειακές θεραπείες». Αυτές οι «θεραπείες» έχουν ως κέντρο την ενέργεια, όχι όμως την ενέργεια που αναγνωρίζει η Φυσική, η Χημεία ή η Βιολογία, αλλά μια υποθετική ή μεταφυσική ενέργεια η οποία δεν ανιχνεύεται επιστημονικά και η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη μηχανική, τον ηλεκτρισμό ή τους πυρήνες των ατόμων [2]. Πρόκειται για μια νεοεποχίτικη ενέργεια, έξω από τα όρια οποιουδήποτε επιστημονικού ελέγχου, μελέτης ή μέτρησης, που γίνεται αντιληπτή μόνο από «θεραπευτές με ειδικές ικανότητες στο να ξεμπλοκάρουν, να εναρμονίζουν, να ενοποιούν, να συντονίζουν, να ευθυγραμμίζουν, να εξισορροπούν και να διοχετεύουν» [3] αυτήν την «ενέργεια» κι έτσι να «θεραπεύουν». Με απλά λόγια κάθε ασθένεια θεωρείται το αποτέλεσμα της διαταραχής αυτής της «συμπαντικής ή ζωτικής ενέργειας» [4] και οι ενεργειακές θεραπείες υποτίθεται ότι:

α) αυξάνουν τη διαθέσιμη ενέργεια για να χρησιμοποιηθεί για θεραπεία

β) διευκολύνουν την ομαλή ροή ενέργειας σε όλο το ενεργειακό πεδίο διαμέσου απομάκρυνσης των «μπλοκαρισμάτων»

γ) αλλάζουν την ποσότητα ή /και την ποιότητα της ενέργειας

δ) δημιουργούν μεγαλύτερη συμμετρία και ισορροπία στο ενεργειακό πεδίο ή / και

ε) αναδομούν το ενεργειακό πεδίο [5]

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες από τις πολύ διαδεδομένες σήμερα και στην Ελλάδα «ενεργειακές θεραπείες»: ομοιοπαθητική με τα «ενεργειακά» φάρμακά της [6], διάφορες βιοενεργειακές θεραπείες, βελονισμός και πιεσοθεραπεία (acupressure) [7], σιάτσου, τσι-κουνγκ (qi gong), τζορέι [8], ρεφλεξολογία, διάφορες θεραπείες της αύρας, αύρα-σώμα (Aura-Soma), κρανιοϊερή θεραπεία [9], αγιουρβέδα, ανθοθεραπεία (flower essence therapy) και θεραπεία μέσω (ανθο)ιαμάτων Μπαχ -τα συστατικά και ο τρόπος δράσης τους «εξηγούνται» μόνο μέσω «ενεργειακών» πάλι μεθόδων όπως η φωτογράφιση Κίρλιαν- χρωματοθεραπεία, κρυσταλλοθεραπεία, θεραπεία εξ αποστάσεως, αρωματοθεραπεία, πολάριτυ, θεραπεία ή εξισορρόπηση των τσάκρας [10], θεραπευτικό άγγιγμα, ρέικι και συναφείς μέθοδοι [11].

3. Το ρέικι και η ιστορία του

«Ρέικι, το άγγιγμα που θεραπεύει», «Φως, Ενέργεια και Αγάπη από το Σύμπαν τώρα κατευθείαν στα χέρια σας! Βιώστε τις δικές σας δυνατότητες χρήσης της κοσμικής ενέργειας και επεκτείνετε τις ικανότητές σας στον τομέα της αυτοβελτίωσης και της προσφοράς προς τους συνανθρώπους σας». Με αυτά τα λόγια μας καλούν να μάθουμε ρέικι δυο από τα πάμπολλα σχετικά διαφημιστικά φυλλάδια. Το ρέικι είναι όρος ιαπωνικής προέλευσης και σημαίνει «συμπαντική, ζωτική ενέργεια», «πνευματικά καθοδηγούμενη ζωτική ενέργεια», ή «θεϊκή Δύναμη» (“God-Power”). Ισχυρίζονται ότι «το Ρέικι είναι μια πανάρχαια ολιστική, ενεργειακή μέθοδος θεραπείας, μια ασφαλής, απλή και φυσική τεχνική μετάδοσης της συμπαντικής, ζωτικής ενέργειας μέσω του απαλού αγγίγματος των χεριών». «Είναι μια εναλλακτική, ολιστική θεραπεία για το σώμα, το νου και το πνεύμα του ανθρώπου». «Είναι ένα ολιστικό σύστημα φυσικής θεραπείας που αγγίζει όλα τα επίπεδα της ύπαρξης… τα οποία δουλεύονται ταυτόχρονα και τα ισορροπεί…Είναι η «ευφυής» κοσμική ενέργεια η οποία οδηγεί το πνεύμα στην εμπειρία της ολότητας, [επιφέρει] την αρμονία στην ψυχή, τη θεραπεία στο σώμα…Ελευθερώνει όλο το δυναμικό των ικανοτήτων, ιδιαιτεροτήτων και των χαρισμάτων μας…Αποτοξινώνει, καθαρίζει, εναρμονίζει». «Αφυπνίζει τις αυτοθεραπευτικές δυνάμεις του ατόμου, μειώνει ή εξαφανίζει τον πόνο, προσφέρει βαθιά χαλάρωση», «μας βοηθά να αγαπήσουμε τον εαυτό μας»… [12]. Γενικά, υποστηρίζουν ότι θεραπεύει όλες τις σωματικές και ψυχικές ασθένειες, «θεραπεύει ακόμα και τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας», «καμία ασθένεια δεν αντιστέκεται στο Ρέικι» [13] εκτός αν ο ασθενής -λέει- αντιστέκεται στη θεραπεία [14] ή η ασθένεια πρέπει να παραμείνει για «καρμικούς λόγους» [15]!

Αλλού διαβάζουμε ότι «το ρέικι είναι πνευματικό μονοπάτι» [16], «είναι μία μέθοδος αυτοπραγμάτωσης». Και ότι «με τη βοήθεια της δύναμης του Ρέικι αποκτάμε τη δυνατότητα να ενώσουμε ουρανό και Γη»˙ ότι «είναι μια πρωτότυπη θεραπεία, που βασίζεται στην πνευματική δύναμη του σύμπαντος˙ ότι «δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο πνευματικό μονοπάτι στον κόσμο» [17]! Πρόκειται -λέει- για «ιερή, θεραπευτική τέχνη» [18], «ιερή επιστήμη» την οποία μπορεί να ασκήσει «οποιοσδήποτε διακατέχεται από την επιθυμία να θεραπεύσει και να θεραπευτεί», αφού βέβαια πρώτα «εναρμονιστεί με την Συμπαντική Πηγή της Ενέργειας» [19] και γίνει «κανάλι μέσα από το οποίο διοχετεύεται η συμπαντική ζωτική ενέργεια».

Το παραδοσιακό ρέικι είναι γνωστό και ως «Ουσούι Ρέικι» ή «Φυσικό Θεραπευτικό Σύστημα Ουσούι» [20] διότι θεωρείται ότι ξανα-ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από το βουδιστή Μικάο Ουσούι κατά τη διάρκεια μιας «εμπειρίας φώτισης» έπειτα από μια περίοδο νηστείας και διαλογισμού στο -ιερό για τους Βουδιστές- όρος Κουράμα [21]. Πολλές από τις πληροφορίες που κυκλοφόρησαν και διαδίδονται για τον Ουσούι και το κίνημά του χαρακτηρίζονται από υπερβολές και ιστορικές ανακρίβειες. Για παράδειγμα, ο Ουσούι, γνωστός ως «Dr Mikao Usui», δεν ήταν γιατρός [22], δεν υπήρξε ποτέ κοσμήτορας του Πανεπιστημίου, ούτε καν φοιτητής. Και, αντίθετα πάλι με όσα γράφτηκαν σε διάφορες βιογραφίες του, δεν ήταν Χριστιανός, ούτε είχε καμία σχέση με το Χριστιανισμό. «Οι φαινομενικά χριστιανικές πλευρές του ρέικι προστέθηκαν αργότερα στην Αμερική, για να γίνει το ρέικι ευκολότερα αποδεκτό στις χριστιανικές χώρες» [23]. Μάλιστα κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ο εμπνευστής του ρέικι μετείχε σε αποκρυφιστική ομάδα που ασχολείτο με την παραψυχολογία και τον πνευματισμό [24].

Το ρέικι ως πνευματικό μονοπάτι «στηρίζεται από Γενεαλογία» [25], δηλαδή έχει «μυητική γραμμή». Λέγεται ότι ο Ουσούι μετέδωσε το ρέικι σε πολλούς και «έχρισε τον Τσουζίρο Χαγιάσι, αξιωματικό του ιαπωνικού πολεμικού ναυτικού, μέγα δάσκαλο του ρέικι…Ήταν εκείνος που έφερε το ρέικι από την Ιαπωνία στις Ηνωμένες Πολιτείες» [26] μυώντας την Χ. Τακάτα, η οποία με τη σειρά της έχρισε διάδοχό της την εγγονή της Φύλλις Φουρουμότο [27] κι έτσι το ρέικι εξαπλώθηκε στη Δύση. Σήμερα το ρέικι έχει εξελιχθεί σε πάρα πολλά είδη: αγγελικό ρέικι, καρούνα ρέικι, κόμυο ρέικι, θιβετιανό ρέικι, ζεν ρέικι, κουνταλίνι ρέικι, SKHM (σεκέμ-σεϊσίμ), λαϊτάριαν ρέικι, μερκάμπα, σαμπάλλα, θεραπεία ανάληψης, χρυσό ρέικι, κάρσα-τέι, αμ-λα, DNA ρέικι, κρυσταλλικό ρέικι, ρέικι Ανώτερου Εαυτού, ρέικι δελφινιών, καμπάλα ρέικι, dream ρέικι, μέρλαϊτ ρέικι, ψυχοθεραπευτικό ρέικι κ.α. που συνυπάρχουν με πλήθος νέων ενεργειακών συστημάτων όπως SRT (θεραπεία πνευματικής απόκρισης), θεραπεία ολικής συνειδητότητας, EMF (εξισορρόπηση ηλεκτρομαγνητικού πεδίου), Aura-Soma, ενεργειακή ψυχολογία, συστημική αναπαράσταση κτλ.

4. Οι μυήσεις

Το ρέικι, όπως και πολλές άλλες ενεργειακές θεραπείες, περιλαμβάνει «συντονισμούς» (attunements) [28]. Οι «συντονισμοί» που γίνονται κατά τη διάρκεια μυήσεων «έχουν στόχο να ανοίξουν το μαθητευόμενο σε θεραπευτικές ενέργειες, να αυξήσουν την ευθυγράμμιση με τον ‘παγκόσμιο νου’ και να κάνουν το άγγιγμα πιο ισχυρό» [29]. «Αυτό που κάνει κάποιον ικανό να δίνει Reiki είναι οι μυήσεις. Αυτές είναι η καρδιά μιας τάξης Reiki» [30]. Με τις μυήσεις που γίνονται από έναν μυημένο Δάσκαλο (Master) ο άνθρωπος «γίνεται ένας δίαυλος, ένα κανάλι, ένα πέρασμα για τη συμπαντική ζωτική ενέργεια» [31]. «Στο Reiki δεν μαθαίνουμε διανοητικά. Στο Reiki ‘γινόμαστε’. Γινόμαστε Reiki μέσα από τις μυήσεις» [32].

Στον Πρώτο Βαθμό γίνονται 4 μυήσεις στον μαθητευόμενο «για να συνδεθεί με την πηγή του ρέικι», «για ν’ ανοίξουν τα εσωτερικά θεραπευτικά κανάλια και να γίνει δέκτης του Reiki» [33]. Όσοι γνωρίζουν από αποκρυφισμό ή έχουν αγιοπνευματική διάκριση εύκολα κατανοούν ότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από άνοιγμα σε δαιμονική ενέργεια και σύνδεση με κάποια δαιμονική πηγή. Πράγματι, κατά τη διάρκεια της μύησης μερικοί «βλέπουν το Ρέικι σαν χρώμα…Άλλοι πάλι ακούν ήχους ή βλέπουν διάφορες εικόνες» [34]. Άλλοι ένιωσαν μια «μαύρη ενέργεια» [35] κτλ. «Από την 1η κιόλας μύηση νιώθεις πως το Reiki αρχίζει να κυλάει μέσα σου» [36]. Η τέταρτη μύηση σε σφραγίζει ώστε το Reiki να παραμείνει για πάντα μαζί σου [37]. Δευτερευόντως, οι μαθητές μαθαίνουν κάποιες βασικές θεωρίες, τις θέσεις των χεριών και κάποιες βασικές αποκρυφιστικές τεχνικές. Οι 21 ημέρες μετά τη μύηση θεωρούνται «ιερές» και ο νεομυημένος λαβαίνει συμβουλές πώς θα εμβαθύνει στις μυήσεις. Διότι βεβαίως «δεν αλλάζετε το σύστημα για να σας ταιριάξει. Αλλάζετε τους εαυτούς σας για να ταιριάξετε στο σύστημα» [38].

Αρκετοί, λίγο αργότερα, προχωρούν και στο Δεύτερο Βαθμό, ο οποίος περιλαμβάνει άλλες 3 μυήσεις και 3 «μυστικά, ιερά σύμβολα»: το Σύμβολο της Δύναμης, το Σύμβολο Συναισθηματικής και Νοητικής Θεραπείας και το Σύμβολο Θεραπείας Απόντα» [39]. Τώρα ανοίγονται περισσότερο και κατευθύνουν την «ενέργεια» σε καταστάσεις και σε απόντες. Συνήθως στο Δεύτερο Βαθμό αρχίζουν να συνειδητοποιούν την ύπαρξη πνευμάτων-οδηγών «που συμμετέχουν σε κάθε θεραπεία ρέικι» [40]. Στο Δεύτερο Βαθμό «μαθαίνουν για πνεύματα-οδηγούς και πώς να επικοινωνούν μαζί τους και να τα χρησιμοποιούν στις θεραπείες τους» [41]. Κάποια κέντρα, όπως το «Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης στο Ρέικι» [42], διδάσκουν ευθέως ότι «Άγγελοι, οντότητες φωτός και πνεύματα-οδηγοί του Ρέικι (Reiki spirit guides)…διατίθενται να σας βοηθήσουν…Όσο πιο πολύ ανοιχτείτε στην πραγματική φύση του Ρέικι….τόσο περισσότερο μπορούν να σας βοηθήσουν τα πνεύματα-οδηγοί του Ρέικι…Μπορούν να σας βοηθήσουν να αναπτύξετε την πρακτική σας, κατευθύνοντας πελάτες σε σας και βοηθώντας στις θεραπείες» [43]. Κάποιοι Masters ονομάζουν το ρέικι μορφή τσάννελινγκ [44] και περιγράφουν πώς τα πνεύματα τους καθοδηγούν την ώρα που δίνουν «θεραπείες» ρέικι. Και πώς τους φέρνουν σε επαφή με διαφόρων ειδών «θεραπευτικές ενέργειες» [45]. Όμως «το πρόβλημα είναι ότι τα πνεύματα του τσάννελινγκ που ισχυρίζονται ότι είναι οντότητες γεμάτες φως, σοφία και αγάπη ή άγγελοι σταλμένοι από το Θεό είναι πνεύματα που ψεύδονται και τα οποία η Γραφή αναγνωρίζει ως δαίμονες» [46].

Στη συνέχεια για κάποιους ακολουθεί και ο Τρίτος Βαθμός, ο Βαθμός του Μaster (Δασκάλου). Οι κάτοχοί του μπορούν να μυούν τους άλλους. Εδώ τα πράγματα προχωρούν πάρα πολύ, καθώς ο βαθμός αυτός περιλαμβάνει μία επιπλέον μύηση και το τέταρτο Σύμβολο, το Σύμβολο του Μaster, το οποίο «μας συντονίζει με τον Εσωτερικό ή Ανώτερο Εαυτό, τον Θείο Εαυτό μας και μας ενώνει με την πηγή του Ρέικι» [47]. Το Σύμβολο του Μaster λειτουργεί ξεκάθαρα σε επίπεδο πνευμάτων. Στον Τρίτο Βαθμό οι Δάσκαλοι «εκχωρούν τον πλήρη έλεγχο των θεραπειών στα πνεύματα-οδηγούς τους» [48], τα οποία «διευθύνουν όλα τα τεκταινόμενα» [49].

5. Ο τρόπος «θεραπείας»

Ο «θεραπευτής» βάζει τον ασθενή να ξαπλώσει, καλώντας τον να κλείσει τα μάτια. Τα ρούχα ή τυχόν γύψος δεν χρειάζεται να βγουν «γιατί το Reiki διαπερνά τα πάντα» [50]. Το ρολόι όμως πρέπει να βγει «επειδή η μπαταρία εκπέμπει δονήσεις που μπορούν να ενοχλήσουν τις δονήσεις του Ρέικι»! [51]. Ο «θεραπευτής» αρχίζει να διαλογίζεται χρησιμοποιώντας το «διαλογισμό Γκασό», μια παραδοσιακή, Ιαπωνική τεχνική Ρέικι που δίδασκε ο Ουσούι. Στη συνέχεια εφαρμόζει την τεχνική «ρέιτζι» με την οποία «συνδέεται (επικοινωνεί) με την συμπαντική ενεργειακή πηγή» και επικαλείται «τη δύναμη του Ρέικι», της οποίας γίνεται «όργανο». Κατόπιν ξεκινά τη «θεραπεία» προσπαθώντας, διαμέσου αναπνευστικών τεχνικών «καθαρισμού του πνεύματος», να παραμείνει σε κατάσταση διαλογισμού [52].

Η «θεραπεία» ή «ατομική συνεδρία», η οποία διαρκεί από 45-90 λεπτά, γίνεται με «επίθεση χειρών» του «θεραπευτή» σε συγκεκριμένες θέσεις στο σώμα. «Τα χέρια τοποθετούνται σε 12 ή και περισσότερες θέσεις που αντιστοιχούν στα κυριότερα τσάκρα του σώματος» [53]. Τσάκρα(ς) είναι τα υποθετικά κέντρα πνευματικής ενέργειας στο σώμα, σύμφωνα με τις ανατολικές θρησκείες. Η μεταφυσική υπόθεση είναι η εξής: «τα 7 τσάκρας συγκεντρώνουν την αιθερική (subtle) ενέργεια, τη μετασχηματίζουν και την παρέχουν στα αντίστοιχα όργανα και μέρη του σώματος. Όταν χρησιμοποιούνται οι τεχνικές του Ρέικι…διοχετεύεται η Συμπαντική Ζωτική Ενέργεια διαμέσου των διαφόρων τσάκρας, για να επέλθει αρμονία στη λειτουργία των τσάκρας» [54], πράγμα που θεωρείται ταυτόσημο με την υγεία. Στην πορεία αυτή ο «θεραπευτής» οραματίζεται, ζωγραφίζει ή τοποθετεί στα πάσχοντα σημεία ενεργοποιημένα σύμβολα, τα οποία του δόθηκαν κατά τις μυήσεις του [55]. Συνήθως παραμένει 3-5 λεπτά σε κάθε σημείο, εκτός και αν «καθοδηγηθεί διαφορετικά». «Το Ρέικι είναι μια πολύ σοφή ενέργεια. Πάει εκεί που την χρειάζεται κανείς» [56]. Κι έτσι διαμέσου της «επίθεσης των χειρών» και της «θεραπείας των τσάκρας» θεραπεύονται δήθεν όλες οι σωματικές και ψυχικές παθήσεις, γίνεται αυτοθεραπεία, θεραπεύονται απόντες, ζώα, φυτά, πράγματα, καταστάσεις, το παρελθόν, φορτίζονται μπαταρίες, απαλλάσσεται ο υπολογιστής από ιούς κτλ. [57] Και η «συνεδρία» κλείνει αφού ο «θεραπευτής» ευχαριστήσει το Ρέικι [58].

Στο τέλος της θεραπείας ο δέκτης (ασθενής) πληροφορείται πως «ίσως νιώσει πιο άσχημα μετά τις πρώτες Reiki-θεραπείες» και πράγματι μπορεί ο ασθενής να παρουσιάσει συναισθηματικά ξεσπάσματα και λοιπές αντιδράσεις που του λένε ότι είναι «αυτοθεραπευτικές αντιδράσεις» [59]. Όμως από τις μελέτες (ψυχιάτρων, ψυχολόγων, θεολόγων) και τις προσωπικές μαρτυρίες συνάγει κανείς το συμπέρασμα ότι πρόκειται για συνακόλουθα ψυχολογικά ή/και συναισθηματικά προβλήματα αντίστοιχα με αυτά που προκύπτουν από το διαλογισμό [60].

6. Η προώθηση του ρέικι

Το ρέικι ήρθε στην Ελλάδα τα τελευταία 15-20 χρόνια. Το 1994 δεν υπήρχε κανένα βιβλίο για το ρέικι στα Ελληνικά, σήμερα κυκλοφορούν ευρέως τουλάχιστον 20 σχετικά βιβλία στα Ελληνικά. Ένα από αυτά απευθύνεται στα παιδιά και με πολύ ελκυστικό τρόπο τα εισάγει στο ρέικι και τις τεχνικές του. Παροτρύνει τα παιδιά να βρουν ένα δάσκαλο για «να σας μυήσει στον 1ο βαθμό και να σας δείξει τον τρόπο που θα χρησιμοποιείτε το ρέικι» [61]. Το βιβλίο αυτό ήρθε -λέει- «να καλύψει την ανάγκη να έχει η καινούρια γενιά των πνευματικών παιδιών, που έχουν ονομαστεί ‘ίντιγκο’, ‘κρυστάλλινα’, ‘ουράνιο τόξο’ ή ‘παιδιά του νέου αιώνα’, τα δικά της βιβλία» [62]. Μέσα από τις χαρούμενες, πολύχρωμες σελίδες του βιβλίου τα παιδιά διδάσκονται πώς να δίνουν ρέικι και μαθαίνουν ότι το ρέικι τα «βοηθά» να ηρεμήσουν, να διώξουν τα νεύρα, να απαλλαγούν από το άγχος των εξετάσεων, να ξεκουράσουν το μυαλό τους από το διάβασμα, να συγκεντρωθούν, να απαλύνουν τον πόνο, να έχουν καλύτερη υγεία, να επικοινωνούν καλύτερα με τους άλλους, να νιώσουν πιο κοντά στον φύλακα άγγελό τους… [63]. Τα προγράμματα ρέικι για παιδιά, που ήδη λειτουργούν εδώ και χρόνια στο εξωτερικό, έχουν έρθει και στην πατρίδα μας. Μεγάλο ιδιωτικό σχολείο στην Αττική διαφήμιζε πέρσι προγράμματα ρέικι για παιδιά και εφήβους. Έλληνες ρέικι μάστερς έχουν βρει τρόπους, μαζί με θεατρικό παιχνίδι, ζωγραφική, κολλάζ κτλ., να κάνουν μυήσεις και στα παιδιά. Οι μυήσεις γίνονται συνήθως από την ηλικία των 7 ετών. Άλλος μάστερ του αγγελικού ρέικι, «θεραπευτικός σύμβουλος» Aura-Soma και ειδικός στο τσάννελινγκ, διοργανώνει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (σε σχολεία, σχολές, πολιτιστικούς συλλόγους κτλ) εργαστήρια για παιδιά με τίτλο «Το Ουράνιο Τόξο: ΄Ένα Μαγικό Κλειδί στη Ζωή μας». Τα εργαστήρια απευθύνονται σε παιδιά από 6 ετών, ενώ γίνονται και αντίστοιχα εργαστήρια για γονείς, δασκάλους, θεραπευτές κτλ.

Το Μάιο του 2006 ήρθε στην Αθήνα και ο βουδιστής δάσκαλος Χυακούτεν Ιναμότο, για να μας διδάξει το Ιαπωνικό σύστημα Κόμυο Ρέικι. Ο βουδιστής δάσκαλος με ειλικρίνεια δήλωσε ότι «ο πραγματικός σκοπός του Ρέικι είναι η φώτιση ή η αφύπνιση» [64]. Εν ολίγοις, η Ελλάδα του 2007 έχει γεμίσει από «θεραπευτές» ρέικι και συναφών πρακτικών. Κάποιοι από αυτούς λειτουργούν ως ανεξάρτητοι δάσκαλοι, αλλά οι περισσότεροι είναι συνασπισμένοι σε δίκτυα, όπως το «Δίκτυο Θεραπευτών-Συμβούλων Αυτοβελτίωσης» στο οποίο μετέχουν δάσκαλοι/εναλλακτικοί θεραπευτές ρέικι, γιόγκα, αγιουρβέδα, αρωματοθεραπείας, ανθοθεραπείας, Aura-Soma, βελονισμού, σιάτσου, ρεφλεξολογίας, ομοιοπαθητικής, ιριδολογίας, κρανιοϊερής θεραπείας, πολεμικών τεχνών, εναλλακτικών ψυχοθεραπειών κτλ. Για να σταθούν και να επεκταθούν, υποστηρίζονται από συλλόγους και ομοσπονδίες ολιστικών θεραπευτών και κατοχυρώνονται νομικά με διαφόρους τρόπους όπως «ο Σύνδεσμος για το Δικαίωμα στην Επιλογή της Θεραπευτικής Αγωγής». Επιπλέον, έχουν ιδρυθεί και στη χώρα μας «ανοιχτά πανεπιστήμια» και «σχολές» του ρέικι και λοιπών ψευδοθεραπειών. Ταυτόχρονα αυξάνονται τα πολυάριθμα «συνέδρια, σεμινάρια, εργαστήρια» «αυτοβελτίωσης, αυτοθεραπείας, θεραπείας του πλανήτη», οι εναλλακτικές διακοπές ρέικι κτλ σε διάφορα νησιά. Τον Αύγουστο του 2006 έγινε στη Χαβάη το «24ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πνευματικής Αφύπνισης» και τον Αύγουστο του 2007 έγινε στην Ελλάδα το «3ο Φεστιβάλ Πνευματικής Αφύπνισης» που διοργανώνεται για τρίτη χρονιά από το Angels House University, «ανοικτό Πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε υπό την καθοδήγηση των Αναληφθέντων Δασκάλων και του Αγγελικού Βασιλείου» (!) για να εκπαιδεύσει στο αγγελικό ρέικι και όχι μόνο, με σεμινάρια και μυητικά ταξίδια. Επίσης έχουν ήδη γίνει τα δύο Πρώτα Πανελλήνια Φεστιβάλ ρέικι στην Αθήνα.

Να τονιστεί ότι η προώθηση του ρέικι γίνεται μέσω διεθνών ενώσεων και δικτύων που έχουν μέλη σε πολλές χώρες της Ευρώπης, Αμερικής και Αυστραλίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής, σε κάποια από τα οποία μετέχουν και Έλληνες «θεραπευτές»: Δίκτυο του ρέικι (σε 26 χώρες) [65], Σύνδεσμος Ρέικι, Αμερικανική Διεθνής Ένωση Ρέικι (με περισσότερα από 10.000 μέλη παγκοσμίως) [66], Διεθνής Ένωση Ρέικι, Διεθνής Ένωση Επαγγελματιών Ρέικι (με χιλιάδες μέλη σε 50 χώρες) [67], Παγκόσμια Ένωση Ρέικι, Διεθνής ΄Ενωση Φυσικών Θεραπευτών, Διεθνής Ένωση ατόμων που κάνουν «συντονισμούς», Δίκτυο Θεραπείας από Απόσταση κ.α.

7. Συνέπειες και κίνδυνοι

Ίσως οι λιγότερο σημαντικές συνέπειες να είναι οι οικονομικές. Εδώ δεν ισχύει το «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε». Μία «συνεδρία» ρέικι κοστίζει από 45-65 ευρώ. Η μύηση στον Πρώτο Βαθμό κοστίζει 200-250 ευρώ, η μύηση στο Δεύτερο Βαθμό 400-500 ευρώ, ενώ η μύηση στον Τρίτο Βαθμό μπορεί να φτάσει μέχρι 3.000 ευρώ. Ο αντίστοιχος βαθμός στην Αμερική ανέρχεται σε 10.000 δολάρια. Δίδονται άραγε αποδείξεις; Και τι λέει ο νόμος για τη θεραπεία από απόσταση; Η συμβουλή πάντως κάποιων δασκάλων είναι να ονομάζεται το ρέικι «τεχνική χαλάρωσης», ώστε έτσι να αποφεύγονται τα μπλεξίματα με το νόμο [68]. Τι λέει ο νόμος για την αγυρτεία; Πώς κάποιοι τολμούν να ονομάζουν το ρέικι «ενεργειακή ιατρική» ή «θεραπεία»; Πόσο θεραπεία μπορεί να είναι μία μέθοδος που «δε χρησιμοποιεί ούτε φάρμακα, ούτε εργαλεία»; «Χρησιμοποιεί μόνο το κοίταγμα, το φύσημα, το χάιδεμα, τα (ελαφρά) χτυπήματα και το άγγιγμα. Αυτό θεραπεύει τις ασθένειες.» [69]. Τι συνέπειες θα υπάρξουν αν ο ασθενής πιστέψει ότι το ρέικι θεραπεύει όλα αυτά που λέει, για παρά-δειγμα «αιμορραγίες, καρδιακές παθήσεις, επιληψίες, πνευμονίες, διαβήτη, ηπατίτιδες, καρκίνους κτλ» [70]; Η καθυστέρηση της ιατρικής διάγνωσης και της ιατρικής παρέμβασης συχνά στοιχίζει ζωές.

Αν εξαιρέσει κανείς τις περιπτώσεις απάτης, δηλαδή όταν λένε ότι κάνουν ρέικι ενώ στην πραγματικότητα δεν ασκούν ρέικι, οι υπόλοιπες κρύβουν σοβαρούς πνευματικούς κινδύνους. Είναι οι τρομεροί κίνδυνοι από το άνοιγμα στον αποκρυφισμό. Γράφει η πρώην θεραπεύτρια ρέικι Marcia Montenegro : «Η μύηση και η μυστικότητα είναι τεκμήριο απόκρυφων συστημάτων. Η πίστη στην επίκληση, έλεγχο, χειραγώγηση ή διοχέτευση μιας αόρατης ενέργειας που δεν μπορεί να μετρηθεί ή να ανιχνευτεί επιστημονικά και για την οποία δεν υπάρχει καμιά βιολογική ή άλλη απόδειξη είναι άλλο ένα κλασικό σήμα κατατεθέν του αποκρυφισμού…Το Ρέικι έχει τα χαρακτηριστικά μιας αποκρυφιστικής πρακτικής» [71]. Ο ερευνητής Elliot Miller δηλώνει ότι «δεν βρίσκουμε κανέναν σοβαρό λόγο να πιστέψουμε ότι η ενέργεια της ενεργειακής ιατρικής είναι υλική και επιστημονική, αλλά πολλούς λόγους να υποπτευόμαστε έντονα ότι, αν πράγματι υπάρχει (και πιστεύω ότι υπάρχει), είναι υπερφυσική και δαιμονική…Αυτή η ενέργεια είναι αναπόσπαστο μέρος του αποκρυφισμού- όπου εμφανίζεται το απόκρυφο, είναι παρούσα, όπου είναι παρούσα, το απόκρυφο αναπόφευκτα θα εμφανιστεί…Ο κίνδυνος, συνεπώς, είναι μεγάλος να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί, χωρίς ο χρήστης να γίνει ο χρησιμοποιούμενος (δηλαδή πιόνι και θύμα δαιμονικών δυνάμεων και εξαπάτησης)» [72]. Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με μια δαιμονική ενέργεια η οποία χρησιμοποιεί το «θεραπευτή» και η οποία σαφέστατα επηρεάζει και τον δέκτη, γιατί στη «θεραπεία» συμμετέχουν ενεργά και οι δύο [73]. Σιγά-σιγά καταλαβαίνει κανείς ότι πίσω από αυτή την ενέργεια κρύβονται διάφορα πνεύματα-οδηγοί τα οποία είναι παρόντα και καθοδηγούν τις μυήσεις και τις θεραπείες [74]. Η Laurelle Gaia, διευθύντρια του τμήματος εκπαίδευσης δασκάλων στο «Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης στο Ρέικι», αποκαλύπτει: «Όταν χρειάζομαι καθοδήγηση…επικαλούμαι το σύμβολο θεραπείας από απόσταση και ζητώ να με βοηθήσει η ενέργεια του Ρέικι να συνδεθώ με τους οδηγούς μου. Όταν αισθανθώ την ενέργεια να ρέει, ρωτώ μια συγκεκριμένη ερώτηση, μένω πολύ ήσυχη και προσέχω αυτά που ακούω. Δεν ακούω συνήθως φωνές, αλλά τις ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ… Κάνοντας θεραπείες Ρέικι όταν βρίσκω μια περιοχή του σώματος που έχει ένα μπλοκάρισμα και αισθάνομαι ότι χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες, χρησιμοποιώ την ίδια διαδικασία σύνδεσης με τους οδηγούς μου για να λάβω μια συγκεκριμένη απάντηση» [75]. Κάποιοι μελετητές χαρακτηρίζουν το ρέικι «θεραπευτική μαγεία», μαγεία δηλαδή που χρησιμοποιεί ως προκάλυμμα τη θεραπεία και σύμφωνα με τον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο: ο «θεραπευτής» Reiki, Johrei κτλ είναι «είδος μέντιουμ, το ‘κανάλι’ που χρησιμοποιούν τα πνεύματα για τις ‘θεραπείες’» [76].

Το πρόβλημα είναι ότι η δαιμονική φύση αυτής της ενέργειας ή η δαιμονική ταυτότητα των πνευμάτων συνήθως δε γίνεται αντιληπτή, αφού η πονηρία των δαιμόνων ξεπερνά κάθε δική μας εξυπνάδα ή πονηριά. Γι’ αυτό, και επειδή μερικές φορές μπορεί να φαίνεται ότι γίνεται κάποια θεραπεία, οι άνθρωποι πιστεύουν ή νιώθουν ότι η «πανίσχυρη, θεραπευτική ενέργεια» είναι καλή ή θεϊκή. «Το Ρέικι είναι για μένα ο Θεός που τον νιώθω μέσα μου», «το ρέικι είναι ο Θεός που διαπερνάει το σώμα μας» [77], «το ρέικι δεν μπορεί να κάνει κανένα κακό» κτλ. Έτσι λοιπόν, αντί να φύγουν μακριά από τα πνεύματα, εξαπατώνται από αυτά, τυφλώνονται και τους δίνουν την εμπιστοσύνη τους [78], οπότε τα πνεύματα αποκτούν εξουσία πάνω τους. Αυτό συμβαίνει βέβαια μόνο όταν ο άνθρωπος ανοιχτεί στο απόκρυφο και γι’ αυτό η Γραφή επανειλημμένως προειδοποιεί να μην έχουμε οποιαδήποτε ανάμιξη με τον αποκρυφισμό.

Οι κίνδυνοι μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

Α) πνευματική εξαπάτηση, υποδούλωση και εξάρτηση από τα πνεύματα [79]. Ο Θεός υποβιβάζεται σε μία ενέργεια, μια απρόσωπη δύναμη, χειραγωγίσιμη δήθεν με αποκρυφιστικές τεχνικές, για να επιτευχθούν οι θεραπευτικοί στόχοι. Η αφύπνιση κάθε αποκρυφιστικής ενέργειας φέρνει σε επαφή με «δαιμονικές οντότητες που στόχο έχουν την πνευματική εξαπάτηση και την κατοχή» [80].

Β) απεμπόληση της χριστιανικής ιδιότητας Παρότι τονίζεται ότι το ρέικι «απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε θρησκείας και δόγματος», ότι «δεν αντίκειται στο Χριστιανισμό» [81] και παρότι στο εξωτερικό γίνονται προσπάθειες να διαδοθεί το κίνημα των «χριστιανών θεραπευτών ρέικι», το ρέικι και ο Χριστιανισμός είναι εντελώς ασυμβίβαστα μεταξύ τους και όποιος προσφεύγει στο ρέικι απεμπολεί τη χριστιανική του ιδιότητα. Οι μυήσεις και τα σύμβολα σφραγίζουν τους ανθρώπους του ρέικι και «έστω και εν αγνοία του να σφραγισθεί κάποιος», έλεγε ο γέροντας Παΐσιος, «χάνει τη θεία χάρη και δέχεται τη δαιμονική ενέργεια» [82]. Όσοι μυήθηκαν στο ρέικι προφανώς απαρνήθηκαν το Βάπτισμα στο οποίο είχαν σφραγισθεί με το Άγιο Πνεύμα [83]. Επιπλέον, οι εμπειρίες από το πνεύμα της πλάνης, η οίηση της δήθεν θεραπείας -«όπως ο Χριστός», λένε- χωρίς να τους έχει δοθεί εξουσία από το Χριστό, όλα αυτά συγκρούονται με το χριστιανικό πνεύμα. Επίσης, οι τεχνικές υποκαθιστούν το χριστιανικό αγώνα και τα Μυστήρια. Καθαρίζοντας -λένε- τα τσάκρας αποκτάς κάθαρση. Αγγίζοντας το τσάκρα της καρδιάς ενισχύεται η αγάπη [84]. Εισπνέεις -λένε- αγάπη και εκπνέεις συγχώρεση. «Όταν το τσάκρα της καρδιάς είναι ανοιχτό μπορείς να αισθάνεσαι αγάπη χωρίς όρους. Μπορείς να συγχωρείς». «Με τη βοήθεια του Δεύτερου Βαθμού του Ρέικι, ζήτησα συγνώμη απ’ όλα εκείνα τα πλάσματα για τα λάθη και τις ανοησίες που είχα διαπράξει εις βάρος τους: πρώτα σχημάτισα το σύμβολο της θεραπείας από απόσταση, αναφέροντας το όνομα του προσώπου που είχα βλάψει…μετά ζήτησα συγχώρεση στέλνοντας το σύμβολο της νοητικής θεραπείας, και τέλος έκλεισα τη διαδικασία με το σύμβολο της δύναμης» [85]. Τι σχέση έχουν αυτά με την ταπείνωση, τον αγώνα για την κάθαρση των παθών και το Μυστήριο της μετανοίας;

Γ) ασθένειες, συναισθηματικές και ψυχικές διαταραχές, παραφροσύνη, δαιμονοληψία Η επικοινωνία με τα πνεύματα επιφέρει: επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία, όπως σωματικά προβλήματα και ψυχικές ασθένειες, επιθέσεις πνευμάτων, συναισθηματικά μαρτύρια, πρόωρους θανάτους και αυτοκτονίες [86]. Ο Dr Kurt Koch, ο οποίος ασχολείται εδώ και 45 χρόνια με τα θύματα του αποκρυφισμού, τονίζει ότι έχει συναντήσει «πολυάριθμες περιπτώσεις αυτοκτονιών, μοιραίων δυστυχημάτων και παραφροσύνης ανάμεσα σε όσους ασκούν τον αποκρυφισμό» [87]. Επίσης, κάποιοι υποστηρίζουν ότι στις ψευδοθεραπείες η ασθένεια μεταφέρεται από το σωματικό στο συναισθηματικό ή πνευματικό επίπεδο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανέπτυξαν συναισθηματικές διαταραχές ή παρουσίασαν αλλαγές στην προσωπικότητα που έφτασαν μέχρι την τρέλα και το δαιμονισμό. Όπου υπάρχει δαιμονοληψία, συνήθως υπάρχει και παρελθόν αποκρυφισμού [88]. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κυρίας που γνώρισε και άρχισε να εξασκεί το ρέικι ώσπου μια μέρα είχε την τρομακτική -όπως την ομολογεί η ίδια- εμπειρία 35 διαφορετικών πνευμάτων. Ο δάσκαλός της την καθησύχασε: «Αυτό είναι υπέροχο, Jill. Έχεις επιλεγεί από τα πνεύματα θεραπείας του ρέικι. Θα είναι οι σύντροφοί σου για πάντα τώρα» [89].

Οι αποκρυφιστές και τα θύματά τους συχνά καταλήγουν σε ψυχιατρικά ιδρύματα [90]. Χριστιανοί ψυχίατροι υποστηρίζουν ότι σε περιοχές όπου εξασκείται ευρέως ο αποκρυφισμός κάποιες φορές πάνω από τους μισούς τροφίμους των ψυχιατρικών κλινικών υποφέρουν από τυραννία του αποκρυφισμού και όχι από ψυχική πάθηση [91]. Σύμφωνα με σοβαρούς μελετητές «παρατεταμένες δραστηριότητες με πνευματιστικές δυνάμεις οδηγούν σε συμπτώματα σχιζοφρένειας, γνωστά ως πνευματιστική ή μεντιουμιστική ψύχωση» [92]. Φαίνεται έχουν δίκιο οι δάσκαλοι του ρέικι όταν λένε ότι το ρέικι αγγίζει το πνεύμα -μόνο που δεν το αγγίζει θεραπευτικά, όπως λένε.

Κλείνοντας, παραθέτω τα ίδια τα λόγια ενός -από εικοσαετίας- ρέικι μάστερ: «υπάρχουν άνθρωποι που έχουν οδηγηθεί στα φρενοκομεία από το ρέικι».

Τελικά, μήπως θα πρέπει να προβληματιστούμε για το πού μας οδηγούν όλες αυτές οι νέες «θεραπείες»; Από πού ξεκινούν και πού καταλήγουν; Αν δεν το κάνουμε για μας, ας το κάνουμε τουλάχιστον για χάρη των παιδιών μας.

Σημειώσεις:

1 σε διάφορες ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο και Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, Δίδυμοι, 1995, σελ. 164

2 Carroll R.T., The Skeptic’s Dictionary, Wiley, 2003, σελ. 119

3 ένθ. ανωτέρω

4 γνωστής και ως : παγκόσμια ενέργεια, ενέργεια ζωής, κι, τσι, πράνα, κουνταλίνι, βιονέργεια, οργόνη, φοχάτ, ντόσα, αιθερική ενέργεια, το Μεγάλο Πνεύμα κτλ

5 http://www.heartofhealing.net/about/ABCs.html

6 The Skeptic’s Dictionary, σελ. 119 & Raso Jack, Alternative Healthcare - Α Comprehensive Guide, Prometheus Books, 1994, κεφ. 3

7 http://www.irishwolfhounds.org/energy.htm

8 http://www.naturesbridge.com/glossary.html

9 Carroll R.T., The Skeptic’s Dictionary, σελ. 328, 41-43, 85

10 Raso Jack, Dictionary of Metaphysical Healthcare, Georgia Council Against Health Frauds, 1998.

11 http://altmedicine.allinfo-about.com/glossary/defenergy.html

12 Τα ανωτέρω στοιχεία έχουν ληφθεί με ακρίβεια από διάφορα διαφημιστικά φυλλάδια και ιστοσελίδες

13 Λουίγερινκ Άριε, Ρέικι – Φυσική και Πνευματική Θεραπεία, Πύρινος Κόσμος, 1998, σελ. 17

14 ένθ. ανωτ.

15 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, Πύρ. Κόσμος, 2000,σελ. 38 & Petter Frank, Η φωτιά του ρέικι, Διόπτρα, 2001, 81

16 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, Πύρινος Κόσμος, 2000, σελ. 96.

17 Petter Frank Arjava, Ρέικι Η κληρονομιά του Dr. Usui, Διόπτρα 2001, σελ. 11,13, 16.

18 http://www.worldreikiassociation.org

19 από σχετικό φυλλάδιο

20 αρχικά ονομάστηκε «πνευματική ιατρική», κατόπιν «Usui-do» (δηλ. πνευματικό μονοπάτι), και έπειτα Usui Reiki Ryoho

21 Κοντά στην πόλη Κιότο της Ιαπωνίας

22 http://homepage3.nifty.com/GendaiReiki/mythsandfacts.html

23 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ.27-28

24 http://www.esatclear.ie/~dialogueireland/reiki01.htm

25 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 64

26 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 29

27 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι σελ. 30.

28 Ο «συντονισμός» είναι μια αποκρυφιστική διαδικασία μεταφοράς «ενέργειας» από το δάσκαλο στο μαθητή.

29 http://www.heartofhealing.net/about/Types.html

30 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 21

31 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 110

32 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 70

33 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 41.

34 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 33

35 από το αρχείο μας

36 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 42

37 http://www.pamelamilesreiki.com/index_flash.html

38 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 97

39 (ή αλλιώς το Σύμβολο θεραπείας από Απόσταση) Sharma Sumeet, Όλα όσα θέλετε να μάθετε για το ρείκι, Βαρβάρα Χατζησάββα, 2004, σελ.36

40 http://www.esatclear.ie/~dialogueireland/reiki01.htm

41 Στο βιβλίο «Βασικά ερωτήματα για την Εναλλακτική Ιατρική» του Κέντρου Βιοηθικής και Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας του Μίσιγκαν, στο http://www.inplainsite.org/html/other_occult_practices.html

42 The International Center for Reiki Training

43 http://www.reiki.org/ReikiPractice/PracticeHomepage.html

44 Το τσάννελινγκ είναι «μια νεοποχίτικη μορφή πνευματισμού» ή «ένας νεοεποχίτικος ευφημισμός για τη διαμεσότητα (mediumship) ή την κατοχή από πνεύματα (spirit possession)».

45 http://www.threshold.ca/reiki/Reiki_And_Channeling.html

46 Dr Ankerberg, John & Dr Weldon, John, Encyclopedia of New Age Beliefs, Harvest House Publishers,1996, σελ. 80

47 http://www.reiki.gr/Question43.shtml

48 http://www.inplainsite.org/html/other_occult_practices.html

49 http://www.esatclear.ie/~dialogueireland/reiki01.htm

50 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ.112

51 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 63

52 Dr Usui Mikao & Petter Frank Arjava , To αυθεντικό εγχειρίδιο του Ρέικι του Δρα Mikao Usui, Διόπτρα, 2002, σελ. 17-22.

53 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 68

54 Honervogt Tanmaya, Reiki, Gaia books, 2005, σελ. 20

55 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 64

56 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 35

57 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 81-87 και σε πολλά άλλα εγχειρίδια

58 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 64 και Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 86

59 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 86-89

60 Singer Thaler Margaret, Cults in Our Midst -The Continuing Fight Against their Hidden Menace, John Wiley, 2003, κεφ.6 και Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ. 222-223, 390, 396 κ.α.

61 σχετικό βιβλίο που εκδόθηκε στο τέλος του 2005, σελ. 15

62 σχετικό βιβλίο που εκδόθηκε στο τέλος του 2005, σελ. 9

63 σχετικό βιβλίο που εκδόθηκε στο τέλος του 2005 , σελ. 36-37

64 Reiki time, τεύχος 4, σελ. 14

65 http://www.parama.com/html/reiki_network.html

66 http://www.ankerberg.com/ankerberg-articles/reiki.html

67 http://www.iarp.org/aboutus/Overview.htm

68 Μπαγκίνσκι Μπόντο & Σάραμον Σαλίλα, Ρέικι η συμπαντική ζωτική ενέργεια, Σωμάνους, 2004 σελ. 125

69 Dr Usui Mikao & Petter Frank Arjava , To αυθεντικό εγχειρίδιο του Ρέικι του Δρα Mikao Usui, σελ. 27

70 Dr Usui Mikao & Petter Frank Arjava , To αυθεντικό εγχειρίδιο του Ρέικι του Δρα Mikao Usui, σελ. 33-102

71 http://cana.userworld.com/cana_reiki2.html

72 http://www.equip.org/free/DN068.htm

73 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 258

74 από εγχειρίδιο ρέικι στο http://www.spotlightministries.org.uk/reiki.htm

75 http://www.reiki.org/reikinews/listening.html

76 + π. Αλεβιζόπουλου Αντωνίου, Ο Αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας,τεύχη 11-15, Διάλογος, 1996, σελ. 277

77 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 222

78 Η παρότρυνση από τους δασκάλους είναι: «αγκάλιασε τη συμπαντική ζωτική ενέργεια και εμπιστέψου αυτή την πηγή ζωής χωρίς όρους», βλ. βιβλίο Η φωτιά του ρέικι, σελ. 162

79 Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ. 80

80 Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ. 610

81 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 136

82 Γέροντος Παϊσίου, Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, Ι.Ησυχ. Αγ. Ιωάννου Θεολόγου, σελ. 190

83 «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου» (Ακολουθία Αγίου Βαπτίσματος και Χρίσματος)

84 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 77

85 Petter Frank Arjava, Ρέικι- η κληρονομιά του Dr. Usui, σελ. 124

86 Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ 111-112, 223

87 Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ 112

88 http://don.ratcliffs.net/usingpsychinchurch/a4.pdf

89 http://www.spotlightministries.org.uk/reiki.htm

90 http://www.johnankerberg.org/Articles/new-age/NA0705W2.htm

91 ένθ.ανωτ.

92 http://www.ankerberg.com/Articles/new-age/NA0605W2.htm

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή καθ’ οιονδήποτε τρόπο μέρους ή όλου του παρόντος άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια της συγγραφέως.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Περιοδικό «Παρακαταθήκη» τεύχος 48, Μάιος - Ιούνιος 2006, Η άλλη όψη

17ος αιών - Από το βιβλίο "Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και η Θεολογία του" του μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, σελ. κη' - μβ'. Πρόλογος του αγίου Νικοδήμου στα μεταφρασμένα από αυτόν Παλαμικά συγγράμματα, τα οποία όμως αποτεφρώθησαν από πυρκαϊά στο τυπογραφείο της Βενετίας.

Αλλοίμονο στον καιρόν εκείνο που δεν σε αγαπούσα, λέγει κάπου προς τον Θεό, φλεγόμενος από έρωτα, ο άγιος Αυγουστίνος. Εγώ δε μεταβάλλοντας ελαφρώς τον λόγο, θα έλεγα αναλόγως: αλλοίμονο στον καιρόν εκείνο που δεν είχαν εκδοθή διά του τύπου τα πάνσοφα και θαυμαστά και θεόβροντα συγγράμματα του μεγάλου φωστήρος της Θεσσαλονίκης Γρηγορίου. Ας χαθή ο φθόνος! Μάλλον δε ο πατήρ του φθόνου, ο οποίος άφησε τα συγγράμματα αυτά κάπου τέσσερις αιώνες και πλέον μέσα στο σκότος, παραπεταμένα σε μίαν άκρη, και μόλις να σωθούν από την φθοράν, αυτά που ήσαν όχι μόνον άξια αλλά και υπεράξια να ιδούν το φως της οικουμένης ολοκλήρου, για να μην ειπώ άξια και του ιδίου του ουρανού.

Μαζί με τα άλλα δεινά που περιβάλλουν το δυστυχές γένος μας, ήταν και αυτό το καλόν, να στερηθούν τόσοι αδελφοί από τον φθόνο που παρακολουθεί κάθε καλό. Και για την στέρησιν αυτή θρηνεί η ηθική, η οποία καθαίρει από τα πάθη, διότι εζημειώθη την ακριβεστάτη διάκριση και στάθμη των αρετών και των παθών. Θρηνεί η φυσική θεολογία, η οποία φωτίζει την ψυχή, καθώς και η Θεόπνευστος Γραφή, που αναζητούν τους τρανούς και αληθείς λόγους τους. Προ παντός θρηνεί η θεολογική επιστήμη, η οποία οδηγεί στην τελειότητα, επειδή μένει ακόμη κάπως ατελής, και γι’ αυτό αναζητεί γοερώς την τελειότητά της.

Και για να ειπώ με ένα λόγον, όλη η Εκκλησία του Χριστού και όλον το ορθόδοξον πλήρωμα, όλος ο ιερός κλήρος που εισέρχεται στο ιερόν Βήμα και προσεγγίζει τον Θεόν, και όλος ο λαός, που παραμένει έξω από το Βήμα, ω, ποίαν δόξαν έχουν στερηθή, ποίαν δύναμη, ποίον πλούτον από την έλλειψη τοιούτων πνευματικών θησαυρών! Και για να μιλήσω κάπως πιο τολμηρά, ποίαν αδοξίαν η ένδοξος, ποίαν αδυναμίαν η δυνατή, ποίαν πτωχείαν είχε περιβληθή μέχρι σήμερα η πλουτοδότις Εκκλησία, επειδή δεν είχε τα συγγράμματα του θείου Παλαμά! Αλλά ας είναι ευλογητός εις τους αιώνας ο Υιός και Λόγος του Πατρός και Νοός, ο δοτήρ και αίτιος κάθε καλού και μάλιστα των λόγων περί Αυτού του ιδίου. Αυτός και τώρα τα μεταβάλλει όλα μόνον με την θέληση, και τον τωρινόν αιώνα τον κάμει μακαριστόν. Και τον φθόνον διαλύει, και την λύπη μεταβάλλει σε χαράν, και στην Εκκλησίαν αποδίδει τον στολισμό της με την έκδοση των συγγραμμάτων αυτών. Και οικονόμησε έτσι τα πράγματα, όπως ημπορεί να συμπεράνη κανείς, ώστε να προηγηθούν παιδαγωγικώτερα συγγράμματα άλλων θεολόγων, για να καταστήσουν τους νόες δεκτικούς των υψηλών συγγραμμάτων του θείου τούτου Πατρός, τα οποία αποτελούν σύνοψη και κατάληξη όλων εκείνων και, κατά κάποιον τρόπον, επισφράγισμά των. Διότι αυτός είναι θεσμός και τάξις πανίερος, και στα αγγελικά τάγματα, πάντοτε και σε όλα, πρώτα δίδωνται τα ατελέστερα και στοιχειώδη, και ύστερα τα τελειότερα, εξ αιτίας της ατελείας εκείνων που θα τα δεχθούν. Αυτό βεβαιώνει ο Νόμος ο Μωσαϊκός και το Ευαγγέλιον. Ο μεν ως ατελής προκηρυττόμενος προς ατελείς, τα δε ως τέλειον αποκαλυπτόμενον ύστερα από τον νόμο προς τελείους. Άλλωστε αυτό φανερώνουν τυπικώς και οι φωνές της σάλπιγγος επάνω στο Σινά, οι οποίες, λέγει, έφθασαν βαθμιαίως σε μεγάλην ένταση.

Εκτός αυτών, δεν ήταν καθόλου ανεκτόν στον Θεόν, αλλά ούτε και δίκαιον, τους λόγους που έγραψε στις πλάκες της καρδίας όχι με μελάνι αλλά με το Πνεύμα, να τους αφήση να μένουν στο σκότος, αγνώστους, αδόξους, και έτσι να στερούνται και οι σύγχρονοι και οι μελλοντικοί χριστιανοί από τόσην ωφέλεια, αλλά και με τον τρόπον αυτόν να περιφρονήται ο φίλος του Γρηγόριος, που εκοπίασε να τους γράψη.

Για να δείξω με ολίγα λόγια τoν άνδρα λέγω τα εξής: ο Γρηγόριος έφθασε στην ακρότητα της πράξεως και της θεωρίας, περισσότερο από τoν καθένα. Λοιπόν, ο τρισόλβιος εκάθισε σε έναν τόπον στον ιερόν Άθω, αθόρυβο και απλησίαστο και, αφού ανέβη επάνω από κάθε αισθητόν και κάθε σύγχυση (ας χρησιμοποιήσω για τoν εαυτόν του τα λόγια τα ιδικά του), δίδεται όλος στην νοεράν επιστροφή και εστίαση της προσοχής στoν έσω άνθρωπον, ή μάλλον στην επιστροφήν όλων των δυνάμεων της ψυχής προς τον νου, πράγμα θαυμαστόν και να το λέγη κανείς. Και σπεύδει να αποπλύνη με το πένθος, το αποκρουστικόν προσωπείον το οποίο του προξένησε η περιπλάνησις στα γήινα. Και αφού ηνάγκασε σε περιορισμό με βίαν ισχυρά το πολυπόρευτον της διανοίας του, συνάπτεται με την Θεαρχικήν Τριάδα δια της συνεπτυγμένης και νοεράς προσευχής, και έκαμε το μοναδικόν του νου τριαδικόν, αν και δεν έπαυε να είναι ενιαίον. Καρτερώντας δε επί πολύν χρόνο στην κατάστασιν αυτή την γεννητικήν των απορρήτων μυστηρίων, και καθαρίζοντας όλο και περισσότερο τoν εαυτόν του, τoν αποσπογγίζει από κάθε δαιμονικήν επήρεια, αλλά και τoν απαλλάσσει από κάθε τι επίκτητο, έστω και αν αυτό είναι από τα πλέον αθώα και δεν ρυπαίνει τoν νου.

Αφού λοιπόν, κατά τον θείον Μάξιμον, ανήλθε όχι μόνον επάνω από τα πάθη, αλλά και επάνω από τους λόγους περί παθών, ούτε επάνω μόνον από την φύση, αλλά και επάνω απo τους λόγους της φύσεως, ούτε επάνω γενικώς από oσα νοητά δεν υπερβαίνουν την φαντασία, αλλά και από τους λόγους των, δέχεται στην καρδία του τoν ενυπόστατον φωτισμό της θείας χάριτος, και έτσι ευρίσκει μέσα του άλλον ουρανόν και άλλον ήλιον και την νοητήν σιγήν, η οποία επακολουθεί, φυσικώς στην κατάστασιν αυτή, την οποίαν ο Απόστολος Ιούστος ονομάζει ιεράν αφθεγξίαν, κατα την οποίαν ενεργείται ο λεγόμενος εγκάρδιος και εκπληκτικός έρως, όπως λέγει ο θείος Σιναϊτης Γρηγόριος. Με αυτήν την εσωτερικήν εργασίαν οδεύοντας μέσα στην οδό του θείου φωτός, αρπάζεται και αυτός όπως ο Παύλος, όχι μόνον κατά τον νου και τις άλλες ψυχικές δυνάμεις, αλλά και κατ’ αυτήν την αίσθησιν, (πλήν της αναπνοής) με μίαν ολικήν και υπερφυσικήν αρπαγή, κατά την οποίαν γεννάται ο προς τον Κύριον εκστατικός έρως, όπως λέγει ο αυτός Σιναϊτης Γρηγόριος. Και ύστερα ανεβαίνει σε όρη αιώνια, ή ανάγεται όχι με την φαντασία της διανοίας αλλά με μίαν απόρρητο δύναμη του Πνεύματος, «είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος» μη γνωρίζων. Και, ω του θαύματος, γίνεται θεατής των υπερκοσμίων, όπου ακούει αλάλητα ρήματα, πράγμα το οποίο δεν ημπορεί να φανερωθή ή να εκφρασθή και να επιτευχθή.

Ακολούθως δε, αφού έφθασε στον υπέρφωτο γνόφο της θείας πηγής, όπως λέγει ο κρυφιομύστης Διονύσιος, όπου είναι κεκαλυμμένα τα απλά και απόλυτα και άτρεπτα μυστήρια της θεολογίας, καταξιώνεται να ιδή και να γνωρίση διά μέσου της αβλεψίας και της αγνωσίας τον «υπέρ θέον και γνώσιν» με το να μην ιδή και να μη γνωρίση. Διότι αυτό είναι η πραγματική όρασις και γνώσις. Και για να μιλήσω συνοπτικά, μένει όλος άνθρωπος κατά την ψυχή και το σώμα στην φύση, αλλά γίνεται όλος Θεός κατά την ψυχή και το σώμα με την απειρόδωρο χάρη της θεώσεως, όπως λέγει ο θεοφόρος Μάξιμος: «ηνώθη με τον κατά φύσιν Θεόν και εγνώρισε τόσο τον γινωσκόμενον, όσον είχε γνωρισθή αυτός από εκείνον που γνωρίζει τα πάντα». Είναι επίκαιρο να λεχθή εδώ το του Θεολόγου και συνωνύμου περί αυτού του συνωνύμου και Θεολόγου: «Βλέπει μεν τα οπίσθια του Θεού, το δε πρόσωπον αυτού δεν του εμφανίζεται καθόλου. Και, όπως ο Μωυσής, φίλος Θεού χρηματίζει. Επειδή δε τα των φίλων είναι κοινά, κατά την παροιμία, γι’ αυτό ο Θεός αποκαλύπτει στον φίλο του τα θεία του μυστήρια, και τον διδάσκει αποκρύφους λόγους της φύσεως, και σηκώνει το κάλυμμα κάποιων σκοτεινών νοημάτων της Γραφής. Και του δίδει το χάρισμα, όχι μόνον της διοράσεως των όντων και εκείνων που ήδη υπάρχουν, ούτε μόνον το χάρισμα της διακρίσεως των πνευμάτων και των πραγμάτων, αλλά και το μέγιστον χάρισμα της προοράσεως εκείνων που θα γίνουν μετά πολύν χρόνον. Του δίδει ακόμη και το χάρισμα της θαυματουργίας, περισσότερον από κάθε άγιον, με αφθονίαν, και όταν ήταν στην ζωή και μετά θάνατον, ώστε να του αποδοθή από την Εκκλησία η επωνυμία του θαυματουργού. Αλλά το μεγαλύτερο θαύμα είναι το ιερόν του σκήνωμα, ευώδες και αδιάλυτον, επάνω από τους φυσικούς όρους, όπως ακόμη και μέχρι τώρα βλέπεται στην Θεσσαλονίκη.

Και ο Θεός του αποκαλύπτει ωρισμένα από εκείνα τα συμβολικά «οπίσθια», δηλαδή λόγους θείας δυνάμεως και ενεργείας, σοφίας και αγαθότητος, δόξης και απειρίας, και όλων των γύρω από τον Θεόν φυσικώς θεωρουμένων, τα οποία ο θεολόγος νους πρέπει να ζητή. Διότι μόνα αυτά είναι προσιτά. Αυτό δε που συμβολικώς λέγεται πρόσωπον του Θεού, δηλαδή αυτόν καθ’ εαυτόν τoν λόγο της ουσίας, είναι ανεπίτρεπτο να το ζητή οποιοσδήποτε άνθρωπος. Επειδή είναι τελείως απροσπέλαστος και απρόσιτος σε κάθε κτιστό νου και όχι μόνον ανέκφραστος, αλλά και εντελώς ανώνυμος και άγνωστος, και ευρίσκεται επάνω και από αυτήν την «καθ’ υπερουσιότητα θέσιν».

Αλλά γιατί να λέγωμε πολλά; Ο Θεός μαζί με τα άλλα χαρίσματα του χαρίζει το δώρο να θεολογή ασφαλώς και απταίστως, που είναι το υψηλότατον από όλα τα δώρα, και πολυέραστο και καταλληλότατο στο να οδηγή στην θείαν αγάπη.

Για τα χαρίσματα αυτά εμεσίτευσε η Μητέρα του Θεού και ο πρώτος των θεολόγων, ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, ο οποίος με όραμα μυστικόν το ανήγγειλε στον Γρηγόριο, σε στιγμή που ευρίσκετο σε κατάστασιν εγρηγόρσεως. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο ίδιος ο Ιωάννης, σε νυκτερινήν οπτασίαν του συνιστά να συγγράψη οπωσδήποτε χάριν της ωφελείας των χριστιανών, όλα όσα του ενήχησε το πνεύμα στα ώτα της καρδίας. Αυτό είναι το εξαιρετικόν πλεονέκτημα των συγγραμμάτων του ιδικού μου θεολόγου, κατά το οποίον υπερέχει από τους άλλους θεολόγους, ότι ήρχισε να συγγράφη όσα συνέγραψε όχι από προσωπικήν επιθυμία ούτε χωρίς θεία θέληση, αλλά κατόπιν θείας αποκαλύψεως και εντολής. Έτσι λοιπόν ο Γρηγόριος μέσα σε πολύν χρόνο, όχι μόνον έμαθε, αλλά και έπαθε τα θεία, και ετελειοποιήθη με την ένωση και την γνωριμία με αυτά, για να εκφρασθώ όπως ο Αρεοπαγίτης. Και έτσι αρχίζει να θεολογή απλανώς, επειδή ανήκε στην τάξιν όχι απλώς αυτών που καθαίρονται, αλλά εκείνων που έχουν ήδη καθαρθή την τελειοτάτην κάθαρση του νου και της καρδίας, αφού και ενωρίτερα είχε και θεοπτίες, οι οποίες υπερέχουν απείρως από την με μόνον τον λόγον θεολογίαν. Και αυτό διότι ήκουσε τον συνώνυμόν του Θεολόγον, ότι δεν είναι εύκολον το πράγμα, ούτε είναι για τον καθένα να θεολογή αληθώς, αλλά για εκείνους που έχουν καθαρθή στην ψυχή και στο σώμα, ή τουλάχιστον ευρίσκονται στο στάδιον της καθάρσεως.

Με αυτές λοιπόν τις προϋποθέσεις λογογραφεί τα απόρρητα δόγματα της ευσεβείας, αινεί τον Κύριον σε καθέδρα πρεσβυτέρων και επισκόπων, και έτσι αναπτύσσει τα μυστήρια του Θεού, όχι μόνο στην Εκκλησία των Θεσσαλονικέων, αλλά και σε όλην την Εκκλησία και την Σύγκλητο, λαμπρυνομένην από την παρουσία των βασιλέων, και σε πολλές συνόδους πολύ μεγάλες και πολυανθρώπους, που ελάχιστα υστερούν από τις οικουμενικές. Και αντιπαρατάσσεται γενναίως στις αντιθέους κενοφωνίες των αιρετικών, και με τις Γραφικές και λογικές αποδείξεις νικά τούτους κατά κράτος και στήνει το τρόπαιον. Προμαχεί της πίστεως, υπερμαχεί της Ορθοδοξίας των Θεολόγων Πατέρων, και χάριν αυτής φυλακίζεται και αποθνήσκει κατά προαίρεσιν. Από όλους δε που τον ήκουαν και τον έβλεπαν, αλλά δεν τον εγνώριζαν, εθαυμάζετο υπερβολικά και εθεωρείτο ως αληθής θεολόγος, ο οποίος δεν υστερεί στο παραμικρόν από τους μεγάλους και περιφανείς θεολόγους, Βασίλειον τον Μέγα, Γρηγόριον τον Θεολόγον, Ιωάννην τον Χρυσόστομον, Αθανάσιον και Κύριλλον και τους λοιπούς.

Έτσι, με ένα λόγον, φως υπάρχοντας, και φως βλέποντας, και στο φως διαμένοντας, με το φως εννοεί και ομιλεί και συγγράφει όλα τα θεουργικά του φώτα. Διότι έτσι ονομάζω εγώ τα συγγράμματά του, με τα οποία οι γνωστικοί φωταγωγούνται και μεταμορφώνονται προς θέωση, σύμφωνα με τον λόγο του θείου Μαξίμου, με όσα αναφέρονται στην ηθική, όσα στην φυσική Θεολογία, όσα στην ερμηνεία των Γραφών, όσα είναι της μυστικής θεολογίας, όσα νηπτικά και όσα αντιρρητικά, και με ό,τι άλλο περιέχεται στα συγγράμματά του…

Ελάτε, λοιπόν, όλοι όσοι είστε μέτοχοι της επουρανίου κλησεως, στην ποικίλην αυτή και άφθονο πνευματική πανδαισία, της οποίας εστιάτωρ και δημιουργός είναι ο μέγας και Θαυματουργός Γρηγόριος, μάλλον δε ο μέσα στον Γρηγόριο φθεγγόμενος Παράκλητος. Οι μεν πρακτικοί και αρχάριοι, τρώγετε το καθαρόν και άδολον γάλα της ηθικής διδασκαλίας, και καθαρίζετε την ψυχήν και το σώμα σας. Όσοι αρχίσατε να προκόπτετε, κατατρυφάτε από το μέλι της νηπτικής εργασίας του νοός, διά μέσου της οποίας ευρίσκεται το μακαριστόν πένθος, και αντλείται η πνευματική ηδονή που πηγάζει ανεκφράστως από την καρδία, και γνωρίζεται με νοεράν αίσθησιν ότι ο Κύριος Ιησούς είναι χρηστός και γλυκύτατος κατά τον Προφήτην. Οι δε μέσοι, που τρέχετε προς την τελειότητα, τρώγετε την στερεωτέρα τροφή, τον άρτον, λέγω, της φυσικής θεωρίας, μυούμενοι και στους βαθυτέρους λόγους των θείων γραφών. Οι δε τέλειοι, πίνετε τον εκστατικόν οίνον της υπέρ φύσιν θεολογίας ή, ημπορούμε να πούμε, θεοπτίας, και μεθύοντας αυτήν την μέθη της θεώσεως, δια της χάριτος θα γίνετε τελείως εκστατικοί. Και όχι μόνον θα ανέλθετε επάνω από κάθε νόημα, αλλά θα γίνετε και έξω από τον εαυτό σας για να ενωθήτε ολόκληροι με τον Θεόν, δια της υπερφυσικής ενώσεως ή ανακράσεως ή συμφύσεως ή δεν γνωρίζω τι να ειπώ καταλληλότερον. Πάντως, με μίαν λέξιν, όλοι απολαύσετε την καλήν και λαμπράν αυτήν πανδαισίαν. Όλοι τρυφήσατε από την τρυφή του συμποσίου αυτού, που δεν ελαττώνεται και δεν χάνεται, διότι είναι αθάνατος, και ωφελεί ανερμηνεύτως την αθάνατον ψυχή. Και σας λέγω εκείνο το ευαγγελικόν, ότι αληθώς «πολλοί σοφοί, διδάσκαλοι και θεολόγοι επεθύμησαν ιδείν και απολαύσαι τούτων, ων υμείς οράτε και απολαμβάνετε, και της εφέσεως ουκ επέτυχον».

Πίνοντας όμως τον καλόν οίνον των υψηλών τούτων συγγραμμάτων, μη κατηγορήσετε για αμέλειαν αυτόν που σας εκάλεσε στο δείπνο, και μη ειπήτε προς αυτόν τα λόγια του αρχιτρικλίνου: «Πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι και όταν μεθυσθώσι τότε τον ελάσσω. Συ δε τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι». Ο νόμος των ανθρώπων αυτός είναι, αλλά ο νόμος του Θεού είναι αντίστροφος, διότι, λέγει, πρώτον προσφέρουν τον «ελάσσω» και ύστερα τον «κάλλιστον». Για τούτο και αυτός συνετηρήθη μέχρι τώρα, για να χορηγηθή στους πιστούς σαν εξαίρετον δώρο που μας εδόθη από τον Θεόν.

Εάν στην πνευματικήν αυτήν ευωχία πρέπει να προσφέρω και εγώ κάτι ευφραντικόν, θα ειπώ στους καλούς συνδαιτημόνες με ολίγα λόγια πόση ηδονή και χάρις υπάρχει στα συγγράμματα αυτά, για να ερεθίσω την επιθυμία σας στην ανάγνωσή τους. Όταν διαβάζω τα ηθικά του μεγάλου Γρηγορίου, αποτάσσομαι την σάρκα και τον κόσμο, μισώ τα πάθη, και ασπάζομαι την «κεκρυμμένην συν τω Χριστώ ζωήν» των μοναχών. Με τις εντολές καθαρίζομαι, ποθώ να συμβιώσω με τις αρετές και, ανυψούμενος προς τα τελειότερα, γίνομαι ναός Θεού και κατοικητήριον του Πνεύματος.

Όταν διαβάζω τα Νηπτικά, μυούμαι στα μυστικά αυτά όργια της ιεράς νήψεως και της ευκτικής αρετής, και μαθαίνω την ολικήν επιστροφή του νοός προς τον έσω άνθρωπον, καθώς και την απλανή κυκλικήν κίνηση του νου και ανάτασή του προς το θείον. Και τότε εισέρχομαι στους όρους της αληθούς ησυχίας, κατά την οποίαν νοώ τον ίδιο τον εαυτό μου, μάλλον δε διά του εαυτού μου νοώ τον Θεόν, και πλησιάζω προς αυτόν διά καρδιακής και συνεπτυγμένης ευχής και εμπύρου κατανύξεως, η οποία γεννάται από την ευχή. Και μυσταγωγούμαι και μαθαίνω ποία είναι η μονιμωτάτη καθαρότης του νου και ποία της καρδίας. Και όχι μόνον αυτά, αλλά διδάσκομαι και τους λόγους της νοεράς αυτής επιστροφής μέσα στην καρδία, καθώς και τις θεωρητικές αποδείξεις από την Γραφήν, από την φύση και από την ιδία την πείρα, για την ορθότητα της εργασίας αυτής. Και στα αποδεικτικά αυτά στοιχεία πειθόμενος, καταγελώ ως ασόφους και αμυήτους όσους αντιλέγουν, είτε παλαιούς είτε συγχρόνους.

Όταν πάλιν εγκύψω στα συγγράμματα που πραγματεύονται περί της φυσικής θεολογίας και της Ερμηνείας των Γραφών, ευρίσκω κάποιες νέες και πρωτότυπες ερμηνείες, συγκριτικώς με όσα έχουν ειπεί παλαιότεροι άγιοι, διά των οποίων, με την ερμηνευτικήν επεξεργασία, το γράμμα αποκτά απροσδόκητον βαθύτητα. Διότι ο άγιος Πατήρ έσπασε τον φλοιό των εξωτερικών εκφράσεων, και απεκάλυψε το μυστικόν κάλλος των λόγων της ενσωμάτου ή ασωμάτου φύσεως, είτε των νοημάτων του Πνεύματος, το οποίον βλέποντας εγώ ότι ήταν κρυμμένο σαν μαργαριτάρι μέσα στο όστρακον, πληρούμαι από χαράν και γίνομαι περισσότερον θεωρητικός, από βάθους σε βάθος βυθιζόμενος και από αβύσσου σε άβυσσον κατερχόμενος. Και για να ειπώ όλην την αλήθεια, ευρίσκω στα φυσικά και στις ερμηνείες του λόγους ασφαλείς και σπουδαίους και τετραγώνους. Ευρίσκω να εξακριβώνεται ο ίδιος ο μυελός και το βάθος κάθε εξεταζομένου θέματος.

Αλλά προκειμένου για τα θαυμαστά θεολογικά και αντιρρητικά συγγράμματα του μεγάλου Γρηγορίου, ο λόγος μου αγαπά μεν να πλησιάση, αλλά να προσπελάση σ’ αυτά ιλιγγιά ενώπιον του ύψους και του βάθους, του μήκους και του πλάτους των, που είναι αληθώς ανέκφραστα. Διότι όχι μόνον συνέλεξε σε μίαν ενότητα όσα εγράφησαν σποραδικώς από τους άλλους θεολόγους πατέρες, και απάνθισεν ό,τι θεολογικώτερον υπήρχε, ο θεολογικώτατος εκείνος νους, που έγινε τοιούτος όχι απλώς δυνάμει αλλά ενεργεία, λόγω της καθαρότητός του. Αλλά και ό,τι εφαίνετο ως αμφιβόλου ορθοδοξίας ή ως επιλήψιμο στους κακοδόξους, το μεθερμήνευσε με ευσεβεστέρα διατύπωση θεοσόφως, και διέσωσεν έτσι το κύρος των θεολόγων Πατέρων.

Πλην αυτών, ο θείος Γρηγόριος προσέθεσε όσα του απεκαλύφθησαν υπερφυώς. Όλα αυτά λοιπόν τα επεξεργάσθη, και τα ενεσωμάτωσε σε μίαν ενότητα, ώστε να αποτελούν ένα πραγματικόν αριστούργημα Θεολογίας, ένα τέλειον οικοδόμημα, το οποίον προκαλεί όντως τoν θαυμασμό σε κάθε ακοήν και διάνοιαν.

Σε αυτά λοιπόν τα συγγράμματα όταν εγκύπτω εγώ, αμέσως γίνομαι αληθής θεολόγος. Ω, πόσων μυστηρίων αξιώνομαι ακαριαίως, και σε ποίες νοερές συλλήψεις φθάνω! Υπερπηδώ όλα τα ανθρώπινα, διασχίζω τoν περίγειον τούτον αέρα, υπερβαίνω τoν αιθέρα, διέρχομαι επάνω από τoν εμπύρινον ουρανόν, λίγο ακόμη και θα φθάσω έως τρίτου ουρανού. Πληρούμαι από ενθουσιασμόν, ανεβαίνω υψηλότερα από τις αγγελικές δυνάμεις, και μυούμαι την ασύγχυτον Μονάδα και αδιαίρετον Τριάδα, τον ένα και τρία Θεόν: το μεν κατά την ουσία, το δε κατά τις υποστάσεις. Και μαθαίνω ότι μία είναι η ουσία αριθμητικώς, σε τρεις υποστάσεις, απλή, απερινόητος, ανώνυμος και τελείως αμέθεκτος από την κτίση. Από δε τις τρεις υποστάσεις, ο μεν Πατήρ είναι η μόνη αρχή και αιτία και ρίζα της «εν Υιώ και Αγίω Πνεύματι» θεωρουμένης Θεότητος. Ο δε Υιός είναι αιτιατόν, μόνον από τον Πατέρα γεννητώς, αλλά όχι και αίτιος του Πνεύματος. Επίσης το Πνεύμα είναι αιτιατόν, μόνον από μόνον τον Πατέρα εκπορευόμενον, όχι και από τον Υιόν. Και έτσι αποβάλλω το αιτιατοαίτιον (σημείωση: έτσι ονομάζει ο Άγιος Νικόδημος την Δυτική καινοτομία της και εκ του Υιού εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος (Φιλιόκβε)), την νέαν αυτήν προσθήκην, η οποία αναιρεί την μοναρχία μέσα στην Θεότητα, και εισάγει κατ’ ανάγκην στην Τριάδα την δυαρχίαν.

Και δεν μαθαίνω μόνον αυτά, τα οποία είναι κοινά μεταξύ των άλλων θεολόγων Πατέρων, αλλά μυσταγωγούμαι και στην γνώση της θεολογίας του μεγάλου Παλαμά, υπέρ της οποίας ηγωνίσθη μέχρι τέλους με διαλόγους και με τα συγγράμματά του. Και συγκεκριμένως μαθαίνω εκείνο που είναι μεταξύ της αμεθέκτου ουσίας του Θεού και των κτιστών ανθρώπων που μετέχουν σ’ αυτό. Και διά μέσου αυτού μετέχουν του ιδίου του Θεού. Αυτό δεν είναι ένα μόνον, αλλά και πολλά. Είναι οι ουσιώδεις ενέργειες και δυνάμεις του Θεού, οι οποίες διαφέρουν και μεταξύ τους και από την ουσίαν. Και μαθαίνω ότι οι ενέργειες αυτές είναι άκτιστοι και ότι ο Θεός δεν είναι σύνθετος, επειδή έχει μίαν ουσία και τις πολλές αυτές ενέργειές του. Είναι δε ο Θεός κατά την ουσία επάνω από όλα, ως αίτιος των ακτίστων ενεργειών και όλων των περί αυτόν αϊδίως θεωρουμένων τούτων ενεργειών και δυνάμεων. Και εδώ μεν διδάσκομαι ότι αυτές μετέχονται και γίνονται ορατές από τους αγίους, ενώ από τους μη αγίους είναι αμέθεκτες και αόρατες. Εκεί δε, μαθαίνω ότι αυτό που μετέχεται είναι άκτιστο. Αλλά αν και άκτιστον, όμως δεν είναι ουσία του Πνεύματος. Ούτε επίσης, επειδή δεν είναι ουσία του Πνεύματος, είναι και χωρισμένον από το Πνεύμα, αλλά είναι αχώριστον.

Και τώρα μεν φωταγωγούμαι διδασκόμενος ότι, η μετεχομένη από τους αγίους θεοποιός δωρεά και ενέργεια, λέγεται Θεότης. Δηλαδή η θεοποιός δωρεά πλουτεί το υπερφυές όνομα της ουσίας του Θεού, από την οποία προέρχεται φυσικώς. Τώρα δε φωτίζομαι ότι η θεοποιός δωρεά δεν είναι κάτι το κτιστόν ούτε έχει σχέση με τα φυσικά φαινόμενα. Είναι έξω από τους όρους της φύσεως, και βλέπεται από τους αξίους ως φως η ενέργεια αυτή του Αγίου Πνεύματος. Η χάρις αυτή είναι κοινή ενέργεια της Αγίας Τριάδος, μία μόνη κατά τον αριθμόν, και «ορμάται εκ του Πατρός ως μόνου αιτίου, προέρχεται, προχωρεί διά του Υιού και φανερούται εν τω αγίω Πνεύματι». Και όταν μεν το θείον διαιρείται κατά τις υποστάσεις, είναι αδιαίρετον κατά τις ενέργειες. Όταν πάλι διαιρείται κατά τις δυνάμεις και ενέργειες, μένει αδιαίρετον κατά τις υποστάσεις.

Αλλά και κατά τον πολύν όντως και θεοφόρητον νουν των ιερών Πατέρων, ουσία ονομάζεται ορθοδόξως κάθε μία από τις ενέργειες του Θεού. Και ο όχι λιγώτερο θεοφόρος από εκείνους και πνευματοφόρος και χριστοφόρος Θείος Γρηγόριος λέγει ότι ημπορούμε να ονομάζωμε τις ενέργειες του Θεού ουσίες, όχι παραβαλλόμενες με την υπερούσιο μίαν ουσίαν, από την οποίαν πηγάζουν, αλλά ως προς τα αποτελέσματα και τα κτίσματα τα οποία ουσιοποιούν. Διότι αν τα κτίσματα είναι ουσίες, πολύ περισσότερο οι άκτιστες ενέργειες. Επί πλέον μαθαίνω από τον μοναδικόν αυτόν και ακριβέστατον θεολόγον, ότι τα θεαρχικά πρόσωπα της βασιλικωτάτης Τριάδος, ως προς τον τρόπον της υπάρξεως, θεολογούναι αυθυπόστατα και ενυπόστατα, το οποίον ουδείς άλλος θεολόγος πατήρ είπε μέχρι σήμερα.

Αλλά μαζί με αυτά διδάσκομαι ότι το φως το οποίον έλαμψε στο όρος Θαβώρ δεν είναι ούτε φάντασμα ούτε κτίσμα, και κάτι κατώτερον από την ανθρωπίνην νόηση, αλλά ούτε πάλιν ουσία Θεού, που είναι και τα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα κακά και ισότιμα σε δυσσέβεια. Αλλά ότι είναι φως άκτιστον, ουσιώδης ενέργεια του Θεού, Θεότης και Βασιλεία και λαμπρότης, και όσα άλλα θεοπρεπή ονόματα του έδωσαν οι θεολόγοι Πατέρες.

Αφήνω όλα τα άλλα εκφαντορικά και θεολογικά θεάματα της πνευματοκινήτου διανοίας και γλώσσης του Γρηγορίου, τα οποία είναι τόσον υψηλώς και μεγαληγόρως και από βαθείαν αγιοπνευματικήν πείρα διατυπωμένα, ώστε να μη φαίνωνται ως γεννήματα ανθρωπίνης φύσεως, αλλά κάποιας άλλης, υπερφυσικής και ουρανίας. Ενώπιόν τους δεν ημπόρεσαν να σταθούν για να ιδούν και να ακούσουν οι πορευόμενοι στην απώλειαν αιρετικοί, που ετόλμησαν να εμβαθύνουν στα θεία. Αλλά κατεκεραυνώθησαν, έμειναν άναυδοι και επέστρεψαν στα σκοτεινά βάθη τους, απ’ όπου προήλθαν. Και απεδείχθησαν ότι ήσαν πίθηκοι απέναντι σε λέοντα και κώνωπες έναντι ελέφαντος, κατά την παροιμίαν, επειδή δεν κατώρθωσαν να αντισταθούν στην θεολογικήν επιστήμη, στην ακρίβεια των αποδείξεων και στις λοιπές ιερολογίες του μεγάλου Γρηγορίου.

Και όχι μόνον τώρα, αλλά, όπως γνωρίζω καλώς, και στον αιώνα τον άπαντα θα μείνουν κρυμμένοι στα σπήλαιά των αυτά και στις σήραγγες. Εννοώ μάλιστα τους οπαδούς και ακολούθους και τα πνευματικά τέκνα των αιρετικών τούτων, ύστερα από την ανατολήν του νοητού τούτου ηλίου της θεολογίας με την έκδοση των συγγραμμάτων του. Τα συγγράμματα αυτά εγώ ευχαρίστως τα παρομοιάζω με εκείνην την Σκηνήν του Μωυσέως, που ήταν αντίτυπος της γης, του ουρανού και των υπερουρανίων. Διότι τα μεν ηθικά ομοιάζουν με την αντίτυπο της γης αυλήν της Σκηνής. Τα δε νηπτικά, φυσικά και εξηγητικά, ομοιάζουν με τα αντίτυπα του ουρανού, τα άγια. Και τα θεολογικά ομοιάζουν, κατά τoν μυσταγωγόν Δαβίδ, με τα άγια των αγίων, που είναι αντίτυπα των υπερουρανίων εκείνων αδύτων «και της πρώτης φύσεως, όση μένει έσω του πρώτον καταπετάσματος και συγκαλύπτεται από τα Χερουβίμ».

Εάν δε κάποιος ζητή να μάθη την μορφήν της εκφράσεως, ας γνωρίζη, εάν δεν με θεωρή φαύλο κριτήν αυτών των πραγμάτων, ότι ο άνδρας δεν ήταν άμοιρος ούτε στο θέμα του κάλλους του λόγου. «Διότι είχε περάσει όλην την εξωχριστιανικήν φιλοσοφία, και δεν ήταν αμελέτητος ούτε στα σχήματα της ρητορικής, ούτε στερείτο από το μέλι των αττικών χαρίτων, και από την άλλη κομψότητα και ευμορφία των λόγων. Ο λόγος του είναι σύμμετρος στις περιόδους, και αυτό φαίνεται παντού, περισσότερο δε στα εξηγητικά, τα εγκωμιαστικά και τα αντιρρητικά συγγράμματά του. Παντού όμως είναι δημιουργός σαφηνείας περισσότερον από κάθε άλλον, χρησιμοποιεί κυριολεξίες και εκφραστικές λέξεις ακριβείας, τηρεί τους συντακτικούς κανόνες και αποφεύγει τα υπερβατά και ελλειπτικά σχήματα και τις μεταφορές, καθώς και τις σχοινοτενείς περιόδους. Παρ’ όλ’ αυτά όμως ο λόγος του δεν κατέρχεται σε πεζότητα. Διότι πάντοτε επιτυγχάνει άριστον συνδυασμόν του σαφούς με το υψηλό και σοβαρόν, αποφεύγοντας τις ελλείψεις και τις υπερβολές, κινούμενος στον χώρο της μεσότητος. Σε όλα δε τα συγγράμματά του ακμάζει η γλυκύτης, η λαμπρότης και το στρογγυλόν του λόγου, που τον κάνουν να ομοιάζη με μαργαριτάρι.

Ως εκ τούτου επιτυγχάνει, ώστε το υψηλόν και δυσθεώρητον των θεωρημάτων του περί της Τριαδικής Θεολογίας ή της μυστικής Οικονομίας του Θεού Λόγου, να μη γίνωνται δύσκολα στην κατανόηση. Ο γλυκύτατος αυτός ο ιδικός μου ρήτωρ διακρίνεται για την άνετον απομνημόνευση κειμένων, για τον πλούσιον λόγο του και για την ακριβολογία του. Είναι δογματικός, συλλογιστικός και αποφαντικός, και αγαπά ιδιαιτέρως την ενασχόληση με τα νηπτικά και θεολογικά θέματα. Γι’ αυτό και ο λόγος του, όταν συγγράφη, ομοιάζει να έχη βάση κυβικήν ή τετράγωνον. Ως εκ τούτου είναι αποτελεσματικώτατος και παρέχεται ως υπόδειγμα στους φιλολόγους προς μίμησιν. Επαινούνται δηλαδή διττώς αυτά τα συγγράμματα από το χρυσούν γένος των λογίων, δηλ. και ως προς τα βάθη του Πνεύματος αλλά και ως προς τα κάλλη του φθέγματος. Διότι ο ποιητής των συγγραμμάτων αυτών είναι ο μόνος, ή ένας από τους ολίγους, που ευδοκίμησε και στα δύο αυτά, δεινός στην νόηση και στο να εκφράση εύμορφα αυτό που έχει συλλάβει. Και θα ημπορούσε να μεταβάλη τον λόγο του σε κήπο με τριαντάφυλλα ή εναρμόνιο λύρα ή γλυκύφθογγο σάλπιγγα, εάν προ ετών δεν είχεν εγκαταλείψει την ενασχόληση με τους λόγους, χάριν της ασκήσεως και της προσευχής, όπως λέγει ο ίδιος για τον εαυτόν του.

Τα λεγόμενά μου μαρτυρεί και ο αγιώτατος και σοφώτατος μεταξύ των Πατριαρχών Φιλόθεος, λέγοντας περί των συγγραμμάτων του θείου Γρηγορίου, και μάλιστα περί των νηπτικών και θεολογικών, τα εξής: «Αλλά τι να ειπή κανείς, ω θεία και ιερά κεφαλή, περί αυτών των ιερών σου λόγων. Διότι αυτοί κυρίως πρέπει να ονομάζωνται ιεροί λόγοι. Μάλλον όμως ιεροί είναι όλοι όσοι αναφέρονται στα θεία και ιερά πράγματα. Ενώ οι ιδικοί σου δικαίως πρέπει να λέγωνται όχι μόνον ιεροί όπως οι άλλοι, αλλά ιεροί των ιερών, όπως είναι τα άγια των αγίων και το άσμα των ασμάτων, όπως λέγει κάποιος από τους υψηλούς θεολόγους, ως περιεκτικώτερα και κυριώτερα».

Και συμπληρώνει ο άγιος Φιλόθεος τελειώνοντας τον βίο του θεσπεσίου Γρηγορίου: «Συ λοιπόν και τώρα που μετέστης προς τον Χριστόν, εποπτεύεις την ποίμνη σου και όλο το κοινόν της Εκκλησίας ακόμη τρανότερα από υψηλά. Κάθε είδους νόσο θεραπεύεις, καταρτίζεις με τους λόγους σου, αποδιώκεις τις αιρέσεις και απαλλάσσεις από παντοειδή πάθη. Διότι ουδέποτε θα λησμονήσης την ιεράν εκείνην επιστήμη και τους τόσο μεγάλους αγώνες και ιδρώτες προς χάριν μας… Και λύσε την καταιγίδα αυτών των πολλών και ποικίλων παθών και πειρασμών, που κορυφώνεται επί τόσο μακρόν χρόνο και διεγείρει την τρικυμίαν αυτή και την ζάλη, ή απάλλαξέ μας τώρα από τα παρόντα με αγαθές ελπίδες για τα εκείθε και για την προσδοκωμένην μακαρίαν αναψυχή και άνεση εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ω η δόξα και το κράτος, συν τω ανάρχω Πατρί και τω ζωοποιώ Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

(Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 517 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς)

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2208