Γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλο Δένδρο της Αιτωλίας περί το 1714. Αφού έλαβε τα πρώτα γράμματα στην πατρίδα του, ήλθε για ανώτερη μόρφωση στην Αθωνιάδα Ακαδημία, όπου είχε για δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Νικόλαο Τζαρτζούλιο και τον Ευγένιο Βούλγαρη.
Σχόλιο Τ.Ι.: Προχωρούμε ακάθεκτοι προς τον όλεθρο, αν δεν μετανοήσουμε, σύντομα θα ακολουθήσει δίκαιη η τιμωρία του Θεού. Οι προειδοποιήσεις δεν φαίνεται πως μας συγκινούν, και θα ταρακουνηθούμε με άλλους τρόπους, καθώς «Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων» (Ρωμ. α' 18).
Στον ορισμό της διοικούσας επιτροπής του Ισλαμικού Τεμένους που θα δημιουργηθεί στην Αθήνα προχώρησε ο Υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Γαβρόγλου.
Τα υπόλοιπα μέλη είναι τα εξής:
- Ιωάννης Βακουντούζης, Προϊστάμενος Διεύθυνσης του Δήμου Αθηναίων, εκπρόσωπος αυτού, με αναπληρωτή του, την Ελένη Χαλβατζά Προϊσταμένη Διεύθυνσης του Δήμου Αθηναίων, εκπρόσωπος αυτού,
- Κανέλλα (Νέλλη) Παπαχελά . Αιρετό μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, εκπρόσωπος αυτού, με αναπληρωτή της, τον Ελευθέριο Παπαγιαννάκη του Μιχαήλ, Αιρετό μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αθηναίων, εκπρόσωπος αυτού,
- Στέφανος Βαζάκας, Δικηγόρος παρ΄ Αρείω Πάγο, με αναπληρωτή του, την Γιαννούλα Κουρεμάδα, Δικηγόρο παρ΄ Αρείω Πάγο,
- Εχάμπ (Ehab) Ελ Σαγιέντ (El Sayed) του Ελκότμπ (Elkotb), (Α.ΔΙΑΒ.: A 02386550, με αναπληρωτή του, τον Χαλίντ (Khalid) Μπάντρ (Badr) του Χασάν (Hasan), εκπρόσωποι των μουσουλμάνων που διαβιούν στην Αττική,
- Γκουλάμ (Ghulam) Μουρταζά (Murtaza) του Καντίρ Γκουλάμ (Qadir Ghulam), με αναπληρωτή του, τον Ασίρ Χαιντέρ (Ashir Haider) Σαγιέντ (Syed) του Αιτζάζ Χαιντέρ (Aijaz Haider), εκπρόσωποι των μουσουλμάνων που διαβιούν στην Αττική.
Σὰν μέλος καὶ ἱερεὺς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία, μέσα στὴν ὁποία βαπτίσθηκα καὶ ἀνατράφηκα, εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία, ἡ μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία. Καὶ τὸ πιστεύω γιὰ πολλοὺς λόγους: ἕνεκα προσωπικῆς πεποιθήσεως καὶ ἕνεκα τῆς ἐσωτάτης βεβαιώσεως τοῦ Πνεύματος, ποὺ πνέει στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἕνεκα τῶν ὅσων εἶναι δυνατὸ νὰ γνωρίζω ἀπὸ τὴ Γραφὴ καὶ ἀπὸ τὴν καθολικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Εἶμαι ὑποχρεωμένος, λοιπόν, νὰ θεωρῶ ὅλες τὶς ὑπόλοιπες χριστιανικὲς ἐκκλησίες ὡς ἐλαττωματικές, καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις μπορῶ νὰ προσδιορίσω αὐτὲς τὶς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων ἐκκλησιῶν μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια. Γι’ αὐτό, λοιπόν, ἡ ἕνωση τῶν Χριστιανῶν, γιὰ μένα, σημαίνει ἀκριβῶς τὴν παγκόσμια ἐπιστροφὴ στὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν ἔχω καμμία ἀπολύτως ὁμολογιακὴ πεποίθηση, ἡ πεποίθησή μου ἀνήκει ἀποκλειστικὰ στὴν Una Sancta («Μία Ἅγία...» ).
Ξέρω καλὰ ὅτι ἡ ἀξίωσή μου θὰ ἀγνοηθεῖ ἀπὸ πολλοὺς χριστιανούς, Θὰ θεωρηθεῖ ὅτι εἶναι μιὰ ἐγωιστικὴ καὶ μάταιη ἀπαίτηση. Ξέρω, ἐπίσης, καλὰ ὅτι πολλὰ πράγματα, ποὺ τὰ πιστεύω ἀπόλυτα δὲν εἶναι πιστευτὰ ἀπὸ ἄλλους. Ὅμως, δὲν βλέπω κανένα λόγο, γιὰ τὸν ὁποῖο πρέπει ἐγὼ ν’ ἀμφιβάλλω γι’ αὐτὰ ἤ νὰ μὴν πιστεύω ἐγὼ ὁ ἴδιος. Τὸ μόνο ὅμως ποὺ λογικά μοῦ ἐπιβάλλεται νὰ κάνω εἶναι νὰ διακηρύξω τὴν πίστη μου καὶ νὰ τὴν ἐκφράσω μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε οἱ φτωχές μου λέξεις νὰ μὴν ἀμαυρώσουν τὴν ἀλήθεια. Γιατί εἶμαι σίγουρος, ὅτι ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ φέρνει βεβαιότητα. Τοῦτο, βέβαια, δὲν σημαίνει ὅτι τὸ κάθε τί μέσα στὶς πολλὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες κατὰ τὸ παρελθὸν ἤ τὸ παρὸν πρέπει νὰ ταυτισθεῖ μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Πολλὰ πράγματα προφανῶς ὑπόκεινται σὲ ἀλλαγές. Καί, φυσικά, πολλὰ πράγματα ἔχουν ἀνάγκη βελτιώσεως. Ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἀκόμη ἡ τέλεια Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρέπει νὰ ἀναπτυχθεῖ καὶ νὰ οἰκοδομηθεῖ μέσα στὴν ἱστορία. Κι ὅμως ἡ ὅλη καὶ ἡ πλήρης ἀλήθεια ἔχει ἤδη δοθεῖ καὶ ἀνατεθεῖ στὴν Ἐκκλησία. Ἡ ἀναθεώρηση καὶ νέα διατύπωση εἶναι πάντοτε δυνατή, καὶ ὁρισμένες φορές, μάλιστα, ἐπιβεβλημένη. Ὅλη ἡ ἱστορία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τοῦ παρελθόντος τὸ ἀποδεικνύει. Οἱ ἅγιοι Πατέρες μ’ αὐτὸν τὸ σκοπὸ συγκεντρώνονταν. Βέβαια, στὸ σύνολο, τὸ ταμεῖο τῆς Πίστεως φυλάχθηκε πιστά, καὶ ἡ μαρτυρία τῆς πίστεως κέρδισε σὲ ἀκρίβεια καὶ εὐστοχία διατυπώσεως. Πάνω ἀπ’ ὅλα, ἡ μυστηριακὴ δομὴ τοῦ Σώματος ἔχει διατηρηθεῖ σώα καὶ ἄθικτος. Καὶ στὸ σημεῖο τοῦτο πάλι γνωρίζω ὅτι ἡ προσωπική μου αὐτὴ πεποίθηση εἶναι δυνατὸ νὰ ἀπορριφθεῖ σὰν αὐταπάτη. Ἀλλὰ γιὰ μένα ἀποτελεῖ ἀκράδαντη πεποίθηση. Ἂν αὐτὸ ἤθελε θεωρηθεῖ πεισμονή, εἶναι ἡ πεισμονὴ τῆς ἀλήθειας καὶ τῶν τεκμηρίων.
Μπορῶ μόνο νὰ δῶ αὐτό, ποὺ πράγματι βλέπω. Δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ κάνω τίποτ’ ἄλλο. Ἀλλὰ μὲ κανένα τρόπο δὲν εἶμαι διατεθειμένος νὰ θέσω κανέναν «ἐκτὸς Ἐκκλησίας». Ἡ «κρίσις» ἔχει δοθεῖ στὸν Υἱό. Κανεὶς δὲν διορίσθηκε γιὰ νὰ προλαμβάνει τὴν κρίση Του. Ἡ Ἐκκλησία, βέβαια, ἔχει τὴ δική της ἐξουσία μέσα στὴν ἱστορία. Εἶναι, πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα, ἡ ἐξουσία νὰ κηρύττει καὶ νὰ διαφυλάττει τὸ λόγο τῆς ἀληθείας. Ὑπάρχει κάποιος κανόνας πίστεως καὶ τάξεως, ποὺ πρέπει νὰ θεωρεῖται σὰν κανόνας. Ὁτιδήποτε βρίσκεται πέραν τούτου εἶναι «ἀνωμαλία». Ἀλλὰ ἡ «ἀνωμαλία» πρέπει νὰ θεραπεύεται καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ καταδικάζεται. Αὐτὴ εἶναι ἡ δικαίωση γιὰ τὴ συμμετοχὴ ἑνὸς Ὀρθοδόξου στὸν οἰκουμενικὸ διάλογο μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι μὲ τὴ μαρτυρία του ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ εἶναι δυνατὸ νὰ κερδίσει ἀνθρώπινες ὑπάρξεις.
Πηγή: (Περιοδικὸ Ὀρθόδοξη Μαρτυρία, τεῦχος 22, 1987), Αγία Ζώνη
Σχόλιο Τ.Ι.: Η μεγαλύτερη επιτυχία των ισχυρών του κόσμου, ήταν ότι εκμεταλλεύτηκαν τα πάθη, την άγνοια και τις προσωπικές ή συλλογικές φιλοδοξίες και οδήγησαν τους ορθοδόξους λαούς στην παγίδα του Εθνοφυλετισμού.
Αύγουστος 20, 2017, 22:40
Μπουργκάς.
«Αυτήν την ημέρα, πριν από 11 αιώνες, οι Βούλγαροι πολεμιστές προκάλεσαν μια αποφασιστική ήττα στο πανίσχυρο Βυζάντιο.
Αυτήν την ημέρα την τιμούμε, καθώς ο θρίαμβος στο πεδίο της μάχης έφερε στο προσκήνιο την κυριαρχία των βουλγαρικών όπλων και την εμπιστοσύνη στη Βουλγαρία. Η νίκη στον ποταμό Αχελώο, ήταν καθοριστική για το μέλλον της βουλγαρικής κρατικής υπόστασης. Διατήρησε το έθνος, το ενίσχυσε και ακολούθησε μία άνευ προηγουμένου άνθιση της Βουλγαρίας, που άφησε τα χνάρια της στα χρονικά του ευρωπαϊκού πολιτισμού», δήλωσε ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, Ρούμεν Ράντεφ.
Ο Ράντεφ συμμετείχε στην εθνική γιορτή της Βουλγαρίας για τα 1100 χρόνια από τη νίκη του Τσάρου Συμεών του Μεγάλου κατά του Βυζαντινού Στρατού στον Αχελώο ποταμό, σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο Τύπου του προέδρου.
Ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, δήλωσε ότι η Χρυσή Εποχή του Συμεών έγινε δυνατή επειδή η Βουλγαρία ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει τη θέση της στα Βαλκάνια με τη δύναμη του βουλγαρικού σπαθιού και να γίνει μία από τις πρώτες ευρωπαϊκές δυνάμεις.
«Χωρίς μια ισχυρή στρατιωτική ιστορία, σπάνια επιβιώνουν τα έθνη. Η ιστορία είναι αναγκαία για ύπαρξη της ελευθερίας και για αυτήν απαιτείται δύναμη και θέληση. Χρειαζόμαστε ενότητα», δήλωσε ο αρχηγός του κράτους, τονίζοντας ότι «παρά την αλλαγή των εποχών αυτό το ιστορικό απόφθεγμα είναι διαχρονικό.
Μιλώντας στην τελετή, ο αρχηγός του βουλγαρικού κράτους, τόνισε ότι ο Συμεών θα παραμείνει στην ιστορία της Βουλγαρίας ως ένας «Μεγάλος», όχι μόνο ως στρατιωτικός ηγέτης, αλλά ένας σοφός, φωτισμένος πολιτικός και δημιουργός.
(focus-news.net)
Πηγή: Βαλκανικό Περισκόπιο
Η Royal Society (Βασιλική Ακαδημία Επιστημών Ηνωμένου Βασιλείου), είναι ίσως η παλαιότερη στον κόσμο επιστημονική εταιρεία / οργάνωση / σύλλογος / σωματείο. Επισήμως ιδρύθηκε το 1662 [1], ωστόσο, η πρώτη συνάντηση για την ίδρυσή της πραγματοποιήθηκε το 1660 με συμμετοχή γνωστών ακόμη και σήμερα επιστημόνων όπως πχ. του Robert Boyle γνωστού από το νόμο της χημείας Boyle, [2].
Το αγαπημένο απόφθεγμα – ρητό της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών είναι «Nullius in verba», δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση: «Μην πιστεύεις τα λόγια κανενός». Η φράση αυτή, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών, αποτελεί έκφραση της αποφασιστικότητας των μελών της εταιρείας να αντέξουν την κυριαρχία της εξουσίας και να επαληθεύσουν όλες τις δηλώσεις με μια έκκληση σε γεγονότα που καθορίζονται από τον πειραματισμό.
Στις τάξεις της Βασιλικής Ακαδημίας προσχώρησε ο Isaac Newton ο οποίος το 1687 μέσω της εταιρείας εξέδωσε το μαθηματικό του έργο με τίτλο “Principia Mathematica”. Μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας ήταν και ο Benjamin Franklin η επιστημονική έρευνα του οποίου στον ηλεκτρισμό φωτίζει σήμερα τα σπίτια μας…
Η Βασιλική Ακαδημία χρηματοδότησε πολλά ταξίδια εξερευνητών όπως πχ. του James Cook στην Αϊτή, στόχος του οποίου ήταν ο καθορισμός της πορείας του πλανήτη Αφροδίτη, [3]. Τα παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά ώστε να αντιληφθείτε το μέγεθος των επιστημόνων οι οποίοι πέρασαν από τις τάξεις της Βασιλικής Ακαδημίας. Στα 400 χρόνια της ιστορίας της η Βασιλική Εταιρεία είχε ως μέλη της περίπου 8.000 επιστήμονες.
Σχετικά πρόσφατα (Μάιος 2017) η Βασιλική Ακαδημία αποφάσισε να χρηματοδοτήσει ένα έργο σχετικό με την εξερεύνηση των ωκεανών. Μία εξερεύνηση ωστόσο διαφορετική από τις άλλες: την εξερεύνηση των ορυκτών πόρων των ωκεανών. Με λίγα λόγια η Βασιλική Ακαδημία θα ασχοληθεί με τα θαλάσσια ορυχεία (seabed mining).
Στα θαλάσσια ορυχεία είχαμε αναφερθεί το 2014, [4]. Όμως «γιατί τώρα;» αναρωτιέται κανείς. Σε αυτό το ερώτημα απαντά η ίδια η Βασιλική Ακαδημία Επιστημών (“Why now?”) και μεταφράζουμε απευθείας από την επίσημη ιστοσελίδα της:
«Τα ορυκτά είναι ζωτικής σημασίας για την υποστήριξη της οικονομικής ανάπτυξης και της λειτουργίας της σύγχρονης κοινωνίας. Η αυξημένη ανησυχία σχετική με την ασφαλή προσφορά των ορυκτών πόρων λόγω της γεωπολιτικής και η προβλεπόμενη μεσο-μακροπρόθεσμη αύξηση της ζήτησης μετάλλων εστιάζουν την προσοχή τους στην εξόρυξη βαθέων υδάτων.
Υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία για τα «κρίσιμα» μέταλλα (π.χ. στοιχεία σπάνιων γαιών, κοβάλτιο, τελλούριο κ.λπ.) που χρησιμοποιούνται στην υψηλή τεχνολογία και στις εφαρμογές καθαρής (πράσινης) ενέργειας».
Η Βασιλική Εταιρεία στο προσχέδιο του έργου της αναγνωρίζει την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού ως μία σημαντική παράμετρο για την ανάγκη αναζήτησης νέων κοιτασμάτων κρίσιμων μετάλλων καθώς και τις γεωπολιτικές παραμέτρους σχετικών με τις ΑΟΖ και τη Συνθήκη UNCLOS. Η Βασιλική Εταιρεία επίσης αναφέρεται ρητώς στις σπάνιες γαίες.
Σε όλα αυτά είχαμε αναφερθεί παλαιότερα (2014) σε δική μας αρθρογραφία, [5], [6]. Αλλά τώρα ας μπούμε στο «ζουμί» της υπόθεσης. Ο διαδραστικός χάρτης της επίσημης ιστοσελίδας της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών ο οποίος αφορά το συγκεκριμένο έργο (project) δίνει μία ισχυρή πληροφορία-είδηση σχετική με την Ελλάδα.
Ο χάρτης καταρχήν έχει τη δυνατότητα απεικόνισης διάφορων γεωλογικών μορφών με τη μορφή χρωματιστών συμβόλων (πχ. κουκίδες, τετραγωνάκια κλπ.). Κάθε σύμβολο αντιστοιχεί στην παρουσία αντίστοιχων μεταλλικών στοιχείων (πχ. ασήμι, χρυσός, χαλκός, ψευδάργυρο, τελλούριο, κοβάλτιο, σπάνιες γαίες κ.λπ.).
Αντιστοιχίζοντας λοιπόν τα παρεχόμενα χρωματιστά σύμβολα στο διαδραστικό χάρτη ο αναγνώστης μπορεί να διαπιστώσει πως στον βυθό της Μεσογείου βρίσκονται ουκ ολίγα μεταλλικά στοιχεία.
Το πιο εντυπωσιακό όμως το διαπιστώνουν οι αναγνώστες όταν πατήσουν το τετραγωνίδιο το οποίο διαμορφώνει τις ΑΟΖ των θαλάσσιων περιοχών. Η ΑΟΖ της Ελλάδας στον επίσημο διαδραστικό χάρτη της Βασιλικής Εταιρείας Επιστημών παρουσιάζεται όπως ακριβώς τη διεκδικεί η Ελλάδα…
Προς επίρρωσιν τούτου σας παρέχουμε την Εικόνα 1 (σ.σ. βασική φωτογραφία της ανάρτησης) στην οποία απεικονίζονται και αρκετά ενδιαφέροντα χρωματιστά σύμβολα τα οποία αντιστοιχούν σε «διάφορα» μεταλλικά στοιχεία…
Αντιλαμβάνεστε το γεωπολιτικό βάρος της παραπάνω εικόνας; Η Βασιλική Εταιρεία Επιστημών, η Βασιλική Εταιρεία του Isaac Newton, του Benjamin Franklin, του James Cook, και άλλων τεράστιων επιστημονικών μορφών, η Βασιλική Εταιρεία του «Nullius in verba», που δεν αφήνει ΤΙΠΟΤΑ στην τύχη, αναγνωρίζει την Ελληνική ΑΟΖ όπως ακριβώς τη διεκδικεί η Ελλάδα.
1. https://royalsociety.org/about-us/history/
2. https://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Boyle
3. https://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2004/28may_cook
4. https://energypress.gr/news/Koitazontas-10-hronia-mprosta
5. http://www.capital.gr/arthra/2158911/aoz-sunthiki-unclos-kai-oi-spanies-gaies
6. https://energypress.gr/news/oi-spanies-gaies-kai-o-kosmos-2050
Πηγή: Defence-point
Στάσις πρώτη
Ἡ Ἁγνὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης βαβαί,
ἡ Θεὸν ἐν τῇ γαστρί σου
χωρήσασα καὶ κυήσασα ἀφράστως ἐπὶ γῆς.
Ἀπορεῖ καὶ φύσις, καὶ πληθὺς νοερά,
τὸ ἐν σοί, Παρθενομῆτορ, μυστήριον,
τῆς ἐνδόξου καὶ ἀρρήτου σου ταφῇς.
Βασιλὶς καὶ πόλου, καὶ τῆς γῆς ἀληθῶς,
εἰ καὶ τάφῳ σμικροτάτω συγκέκλεισαι,
ἐγνωρίσθης πάσῃ κτίσει Μαριάμ.
Γέφυρα ὑψοῦται, ἡ μετάγουσα πρίν,
ἐκ θανάτου πρὸς ζωὴν τὴν ἀκήρατον,
τοὺς θανόντας παραβάσει τοῦ Ἀδάμ.
Δάκρυσι καὶ θρήνοις, γοεροῖς ἐπὶ σοί,
πᾶσαι αἱ σαὶ φίλαι ἐκόπτοντο,
τὴν μετάστασιν μὴ φέρουσαι τὴν σήν.
Ἔχαιρον χορείαι, Οὐρανίων Νοῶν,
ἀπὸ γῆς σὲ φερομένην δεχόμεναι,
εἰς οὐράνια σκηνώματα ἁγνή.
Ζῶσα ἐν ὑψίστοις, ἀληθῶς Μαριάμ,
ὑπὲρ πάντων πρεσβευτὴς ἡμῶν γέγονας,
ἀξιῶσαι εὐφροσύνης ἀληθῶς.
Ἡ λαμπὰς ἡ θεία, τοῦ ἀρρήτου φωτός,
φρικτωρούσα οὐρανόθεν τοὺς δούλους σου,
μὴ ἐλλείπης Ἀγαθὴ τοὺς ἐπὶ γῆς.
Θρόνος τοῦ ὑψίστου γενομένη ἁγνή,
ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανὸν μεταβέβηκας,
μεταστᾶσα εἰς αἰώνιον ζωήν.
Ἱερέων πέλεις, καύχημα εὐλαβῶν,
Ἐκκλησίας τὸ ἀκράδαντον στήριγμα,
καὶ Ὁσίων Ἀσκητῶν ἡ ἀρωγός.
Κλῖμαξ ἡ ἁγία, ἢν προεῖδε σαφῶς,
Ἰακὼβ δι’ ἧς κατέβη ὁ Ὕψιστος,
ἀνυψοῦται ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.
Λόγος τοῦ Ὑψίστου, ὁ ἀρρήτως τεχθεὶς
ὑπὸ σοῦ, Θεοκυήτωρ,
μετέστησεν ἐκ τῆς γῆς πρὸς τὴν ἀθάνατον ζωήν.
Μαριὰμ πῶς θνῄσκεις, πῶς τῷ τάφῳ οἰκεῖς,
τῆς ζωῆς τὸν χορηγὸν ἡ γεννήσασα,
τοὺς νεκροὺς ἐξαναστήσαντα φθορᾶς;
Νύμφην τοῦ Ὑψίστου, καὶ Μητέρα σαφῶς,
Ἰησοῦ τοῦ Θείου Λόγου γινώσκομεν,
κἄν ἐν τάφῳ σὲ ὁρῶμεν ὡς φθαρτήν.
Ξένον τόκον εἶδον, ἀληθῶς οἱ πιστοί,
καὶ τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν νῦν μετέθεσαν,
ξενωθέντες τῆς ζωῆς τῆς κοσμικῆς.
Οὐρανὸς ὡς ἄλλος, ἀνεδείχθη Ἁγνή,
δεξαμένη τὸ σὸν σκῆνος τὸ ἄχραντον,
ἡ ἁγία καὶ σεπτὴ Γεθσημανῆ.
Πύλη σωτηρίας, ἐγεννήθης ἡμῖν,
ἀρχηγὸς τῆς νοητῆς ἀναπλάσεως,
κἄν ὑπείκεις τῇ τῆς φύσεως φθορά.
Ῥάβδος, ἡ τὸ ἄνθος, τὸ εὐῶδες Χριστόν,
ἐξανθήσασα τῷ τάφῳ νῦν τέθαπται,
ἵνα φύσῃ σωτηρίας τὸν καρπόν.
Σὺ γὰρ μόνη πέλεις, ἐν θνητοῖς ἀληθῶς,
ἀναστάσεως τὸν τύπον ἐκλάμπουσα,
Σὺ καὶ μόνη τῶν πταιόντων ἱλασμός.
Τάφος μὲν καλύπτει, τὸ σὸν σκῆνος, Ἁγνή,
τὴν δὲ θείαν σου ψυχὴν χειριζόμενος,
ὁ Υἱός σου ἀγκαλίζεται λαμπρῶς.
Ὕμνοις οὐρανίοις, ἐμελώδουν Σεμνή,
τὴν τριήμερον ταφήν σου οἱ ἄγγελοι,
καὶ τὴν δόξαν ἐμεγάλυνον τὴν σήν.
Φέγγος οὐρανόθεν, δεξαμένη Ἁγνή,
ἐχαρίτωσας ἡμᾶς τοὺς τιμῶντας σε,
καὶ γεραίροντας τὴν Κοίμησην τὴν σήν.
Χώραν ἀχωρήτου, τοῦ Θεοῦ Μαριάμ,
χρηματίσασαν καὶ ἅγιον τέμενος,
νῦν καλύπτει σὲ ἀγρὸς Γεθσημανῆς.
Ψάλλοντες τὸν τόκον, σοῦ τὸν θεῖον Ἁγνή,
ἀνυμνοῦμεν οἱ πιστοὶ καὶ γεραίρομεν,
Σὲ τὸν ἔμψυχον ναὸν τόν τοῦ Θεοῦ.
Ὤ θαυμάτων ξένων, ὢ πραγμάτων καινῶν,
ἡ πνοή μου τὸν δοτῆρα κυήσασα,
ἄπνους κεῖται καὶ κηδεύεται νεκρά.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Ἀνυμνοῦμεν Λόγε, σὲ τὸν πάντων Θεόν,
σὺν Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ σου Πνεύματι,
καὶ δοξάζομεν οἱ πάντες εὐσεβῶς.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε Ἁγνή,
καὶ τιμῶμεν τὴν ἁγίαν σου Κοίμησιν,
καὶ τὴν ὕψωσιν ἐκ γῆς, πρὸς οὐρανόν.
Ἡ Ἁγνὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης βαβαί,
ἡ Θεὸν ἐν τῇ γαστρί σου χωρήσασα
καὶ κυήσασα ἀφράστως ἐπὶ γῆς.
Μικρὰ συνάπτῃ.
«Ὅτι ηὐλόγηταί Σου τὸ ὄνομα καὶ δεδόξασταί Σου ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ …»
Στάσις δευτέρα
Ἄξιόν ἐστι, μεγαλύνειν σὲ τὴν Θεοδόχον,
τὴν τῶν ἀρετῶν ταμεῖον ὑπάρξασα,
καὶ χαρίτων ἁπασῶν τῶν τοῦ Θεοῦ.
Βάτον ἐν Σινᾷ, ἀκατάφλεκτον εἶδε σε πάλαι,
Μωυσῆς γαστρί σου τὸ θεῖον πῦρ,
ὡς χωρήσασα ἀφλέκτως Μαριάμ.
Γόνιμος ὡς γῆ, ἀεὶ δείκνυται Παρθενομῆτορ,
πᾶσι τοῖς θερίζειν ἐθέλουσι,
σωτηρίαν ἡ σεμνὴ Γεθσημανῆ.
Δῆλον οὖν ἡμῖν, ὢ Παρθένε μὴ ἰσχύειν δίχα,
σοῦ τῆς μεσιτρίας ὀρθοβατεῖν,
τοῖς πανσέπτοις ἴχνεσι τοῦ Χριστοῦ.
Ἔνθα οἱ χοροί, Ἀποστόλων τε καὶ τῶν Ἀγγέλων,
ἵσταντο κυκλοῦντες ἐν ᾄσμασι,
παριστάμεθα Παρθένε καὶ ἡμεῖς.
Ζώωσον Ἁγνή, τοὺς εἰς σὲ πιστῶς καταφυγόντας,
διὰ τῆς ὑπὲρ αὐτῶν μεσιτίας σου,
πρὸς τὸν ἄναρχον Υἱὸν καὶ Παντουργόν.
Ἤρω Μαριάμ, κατὰ φύσεως βροτείας νίκην,
τὸν Χριστὸν ἀσπόρως κυήσασα,
ἀλλὰ θνῄσκεις νόμῳ φύσεως βροτῶν.
Θαῦμα ἀληθῶς, πῶς ἡ ἄναδρος θηλάζει βρέφος,
πῶς καὶ νεκροφόρος καθίστασαι,
ἡ Μητρόθεος ἐκτὸς διαφθορᾶς.
Ἴθυνον ἡμᾶς, πρὸς λιμένας σωτηρίους, Κόρη,
τοὺς χειμαζομένους ἐν κλύδωνι,
ψυχοφθόρων παραπτώσεων δεινῷ.
Κλῖμαξ πρὸς Θεόν, ὁ σὸς τάφος Παναγία,
πέλει ἄγουσα τοὺς πίστει ὑμνούντας σε,
καὶ τιμῶντας σου τὴν Κοίμησιν σεπτῶς.
Λόγος τοῦ Πατρός, ἐπεσκήνωσεν ἐν σοὶ Παρθένε,
καὶ πρὸς οὐρανὸν σὺ μετήγαγες,
τοὺς τὴν κύησιν δοξάζοντας τὴν σήν.
Μέτοχοι ζωῆς, τῆς ἀφθάρτου τε καὶ ἀϊδίου,
τῷ σῷ τόκῳ πάντες γεγόναμεν,
δι’ ὃ ᾄδομεν τὸ χαῖρε σοι σεμνή.
Νόμοι ἐπὶ σοί, οἱ τῆς φύσεως Ἁγνὴ Παρθένε,
σφόδρα παραδόξως καινίζονται,
ὡς κυήσασα Θεὸν Ἐμμανουήλ.
Ξένον ἀληθῶς, τὸ μυστήριον τῆς σῆς κυοφορίας,
Ἄχραντε ἀσπόρως γεννήσασα,
καὶ θηλάσασα τὸν Κτίστην τοῦ παντός.
Ὅλον τὸν Ἀδάμ, προσλαμβάνει ἐκ γαστρός σου,
θέλων ἐκτεμεὶν ῥιζόθεν παρακοήν,
ὁ Υἱός σου τὴν φυείσαν ἐν ἡμῖν.
Πύλη νοητή, τῆς ἐν γῇ φανερωθείσης Κόρῃ,
ἐκ τοῦ ὕψους θείας ἀνατολῆς,
ἀνεδείχθης Θεονύμφευτε πιστοῖς.
Ῥήτορες δεινοί, οὐδὲ Ἄγγελοι Παρθενομῆτορ,
σθένουσιν ἀξίως ὑμνήσαι σε,
τὴν ὑπέρτιμον Μητέρα τοῦ Θεοῦ.
Σῶμα καὶ ψυχήν, ὑπερένδοξε Ἁγνὴ Παρθένε,
ἄσπιλα Θεῷ διετήρησας,
δι’ ὃ κάλλους σου ἠράσθη ὁ Χριστός.
Τόμος σὺ καινός, ἐν ὢ γέγραπτε ὁ θεῖος λόγος,
βίβλῳ τῆς ζωῆς τοὺς ὑμνούντας σε,
ἐγγραφῆναι καθικέτευε Ἁγνή.
Ὕμνους καὶ ᾠδάς, ἐξοδίους ὥσπερ μύρα Κόρη,
ἐπικήδεια σοι προσφέροντες,
ἐξαιτούμεθα πταισμάτων ἱλασμόν.
Φόβῳ καὶ χαρᾷ, καὶ ἡμεῖς ὥσπερ ἐκεῖνοι τότε,
πάρεσμεν τῷ τάφῳ σου Ἄχραντε,
ἐκπληττόμενοι τὴν κοίμησιν τὴν σήν.
Χαῖρε Μαριάμ, δι’ ἧς ἔλαμψε χαρὰ τῷ κόσμῳ,
καὶ ἀρᾷ ἡ καθ’ ἡμῶν ἐξωστράκισται,
τὸν Σωτῆρα κυησάσης ἐπὶ γῆς.
Ψάλλοντες τὸν σὸν, τόκον ἄσπιλε Παρθενομῆτορ,
ἀνυμνολογοῦμεν γεραίροντες,
σὲ τὸν ἔμψυχον ναὸν τόν τοῦ Θεοῦ.
Ὥσπερ οἱ νεκροὶ διὰ σοῦ ζωοποιούνται Κόρη,
οὕτω καὶ ἡμᾶς ζωοποίησον,
νεκρωθέντας πλημμελήμασι πολλοῖς.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Δόξα τῷ Πατρί σὺν Υἱῷ τε καὶ τῷ Παναγίῳ Πνεύματι
προσάγομεν εὐσεβῶς,
τῇ Τριάδι τῇ Ἁγίᾳ καὶ σεπτή.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἄσμασι πιστοί, ὀρθοδόξοις τε καὶ εὐπροσδέκτοις,
πάντες ἀνυμνήσωμεν σήμερον,
τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ δουλοπρεπῶς.
Ἄξιόν ἐστι, μεγαλύνειν σε τὴν Θεοδόχον,
τὴν τῶν ἀρετῶν ταμεῖον ὑπάρξασα,
καὶ χαρίτων ἁπασῶν τῶν τοῦ Θεοῦ.
Μικρὰ συνάπτῃ.
«Ὅτι ἅγιος εἰ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἐπὶ Θρόνου δόξῃς τῶν Χερουβεὶμ ἐπαναπαυόμενος καὶ σοὶ τὴν
δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, …»
Στάσις τρίτη
Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ ταφῇ σου, προσάγουσι Παρθένε.
Βλέψας οὐρανόθεν, Θεὸς τῶν ὅλων Κτίστης, ἐν τῇ γάστρί σου ᾔκει.
Γνῶσιν ἐξαιτοῦμεν, τῆς σῆς κυοφορίας, προξένου σωτηρίας.
Δυσώπει τὸν Υἱόν σου, οἰκτείραι ἡμᾶς πάντας, ἐν τῇ μελλούσῃ κρίσει.
Ἐν οὐρανῷ ἐστάναι, νομίζομεν Παρθένε, ἑστῶτες τῷ Ναῷ σου.
Ζῶσι καὶ τεθνεῶσι, τοῖς ἐπὶ σὲ θαρροῦσιν, ἀντίληψιν σὺ δίδως.
Ἡ γῆ πανηγυρίζει, ὁ οὐρανὸς χορεύει, σοῦ ἄνω αἰρομένης.
Θανοῦσα ἀθανάτους, μετέβης πρὸς σκηνώσεις, ἐχθρὸν ἡ θανατοῦσα.
Ἵνα τὸ κάλλος βλέπεις, τοῦ σοῦ Υἱοῦ Παρθένε, πρὸς οὐρανοὺς μετέστης.
Καὶ ὄντως, ὢ Παρθένε, αἱ γενεαὶ πᾶσαι, μακαρίζουσί σε.
Λύτρωσιν παράσχου, Παρθένε Θεοτόκε, τοῖς σὲ ὑμνολογούσι.
Μόνη σύ προστάτις, πενήτων ὀρφανῶν τε, καὶ τῶν χήρων ὑπάρχεις.
Νέκρωσιν ὑπέστης, κυήσασα Παρθένε, τὸν νεκρωτὴν τοῦ Ἅδου.
Ξένον τόκον εἶδον, οἱ σὲ ὑμνολογοῦντες, ὡς μόνην Θεοτόκον.
Ὁ τάφος σου κηρύττει, Παρθένε τὴν ταφήν σου, καὶ τὴν μετάστασίν σου.
Πάντες οἱ λαοὶ σε, Δέσποιναν Παρθένε, καλοῦσι προσκυνοῦντες.
Ῥητόρων πολυφθόγγων, σοφίαν ἐτροπώσω, τῇ σῇ κυοφορία.
Σκιρτώσιν αἱ καρδίαι, τῶν εὐσεβούντων πάντων, ἐπὶ τῇ σῇ κηδεύσει.
Τὶς ἐξειπεῖν ἰσχύει, Παρθενομῆτορ μόνη, τὰς θείας ἀρετάς σου.
Ὕψωσον Παρθένε, τῇ σῇ κυοφορία, τὸ κέρας Ὀρθοδόξων.
Φυλαὶ λοιπαὶ καὶ γλῶσσαι, τὸν τάφον σου κυκλοῦσι, σὲ ἀνυμνολογοῦντες.
Χριστιανῶν σε σκέπην, μάλιστα καὶ Μητέρα, κηρύττομεν οἱ πάντες.
Ψαύοντες σὴν κλίνην, σὲ ἀνυμνολογοῦμεν, Παρθενομῆτορ Κόρη.
Ὤ Μῆτερ καὶ Παρθένε, ἀπάλλαξον γεένης, τοὺς σὲ ὑμνολογούντας.
Ἔρραναν τὸν τάφον, μύροις τὸ Σὸν Σκῆνος, κηδεύσαντες Παρθένε.
Ἔρραναν τὸν τάφον, οἱ κηδεύσαντές σε, ἄνθεσι καὶ μύροις.
Ἔρραναν τὸν τάφον, μύροις Θεοτόκε, οἱ κηδεύσαντές σε.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Ὤ Τριὰς Ἁγία, Πατὴρ Υἱὸς καὶ Πνεῦμα, τοὺς λατρευτάς σου σῶσον.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ὤ Παναγία Μῆτερ, σκέπε καὶ φρούρει πάντας, τοὺς ἐπὶ σὲ θαρροῦντας.
Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ ταφῇ σου, προσάγουσι Παρθένε.
Εύλογητάρια
Εὐλογητή εἶ Δέσποινα, σκέπε, φρούρει τοὺς σὲ ὑμνολογούντας.
Τῶν Ἀγγέλων ὁ δῆμος, κατεπλάγη ὁρῶν σε,
ἐν νεκροῖς λογισθεῖσαν, τὴν Σωτῆρα τῶν βροτῶν, Μαριάμ τετοκυῖαν,
τὸν σὺν ἑαυτῷ τὸν Ἀδάμ ἐγείραντα, καὶ ἐξ’ Ἄδου πάντας ἐλευθερώσαντα.
Εὐλογητή εἶ Πάναγνε, τήρει πάντας ἡμᾶς ἀκατακρίτους.
Τὶ θρηνεῖτε συμπαθῶς, ὠ γύναια, ἐπ’ ἐμοὶ θνήσκειν μελλούσῃ,
ἡ Παρθένος τερπομένη ἔλεγε, πρὸς τὰς γείτονας θρηνολογούσας.
παύσασθε ὑμεῖς τοῦ θρήνου καὶ ἤσθητε, καὶ θανοῦσα γὰρ ὑμῶν οὐκ ἀφίσταμαι.
Εὐλογητή εἶ Ἄχραντε, σῶζε πάντας ἡμᾶς ἀναμαρτήτους.
Λίαν ταχύ, πρὸς σὲ Κόρη ἔδραμον, οἱ Ἁπόστολοι θρηνολογοῦντες·
μεταστῆναι πρός τὰ ἄνω μέλλουσαν καὶ είπον,
θρήνου νῦν καιρός, τὸ πάθος πῶς οἴσομεν, ὀρφανίας τῆς σῆς, ὤ Παναμώμητε;
Εὐλογητή εἶ Πάνσεμνε, δίδου πᾶσιν ἡμῖν τὴν σωτηρίαν.
Μυροφόρων Παρθένε, τάξιν ἀναλαβόντες,
πρὸς τὸ μνῆμα σου ὕμνους ἐξοδίους προσκομίζομεν, ἀνυμνοῦντες σε Κόρη,
τὴν μετὰ νεκρῶν λογισθεῖσαν ὡς ἄνθρωπον, ὡς Θεοῦ δὲ μεταστᾶσαν γεννήτριαν.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.
Προσκυνοῦμεν Πατέρα καὶ τὸν τούτου Υἱόν τε,
καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ἐν μιᾷ τῇ οὐσίᾳ,
σὺν τοῖς Σεραφείμ, κράζοντες τὸ Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἰ Κύριε.
Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ζωοδότην τεκοῦσα, ἁμαρτίας Παρθένε, τὸν Ἀδάμ ἐλυτρώσω,
χαρμονὴν δὲ τῇ Εὔᾳ, ἀντὶ λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωῆς
ἴθυνε πρὸς ταύτην δέ, ὁ ἐκ σοῦ σαρκωθεὶς Θεὸς καὶ ἄνθρωπος.
Ἀλληλούια, Ἀλληλούια, Ἀλληλούια. Δόξα σοι ὁ Θεός. (τρίς)
Πηγή: Ορθόδοξοι Πατέρες
Εἶναι πολλά ὅσα μπορεῖ κάποιος νά πεῖ γιά τήν Παναγία. Ταυτόχρονα ὅμως ὅσα καί νά πεῖς γιά τό τίμιο Πρόσωπό της εἶναι λίγα καί πενιχρά. Ἡ Ἐκκλησία τῆς προσέφερε τιμητικά ὅλον τόν μήνα Αὐγούστου γι’ αὐτό καί ὀνομάζεται «ὁ μήνας τῆς Παναγίας». Ἔτσι ἔχουμε τήν εὐκαιρία νά καταθέτουμε σέ Αὐτή εὐχές καί ὕμνους στήν λατρεία, τραγούδια καί χορούς στίς παραδόσεις μας, πού μιλοῦν γιά ἐκείνη καί τά μεγαλεῖα πού μᾶς προσέφερε. Ποιός νά διηγηθεῖ ἀλήθεια ἐπαρκῶς καί ἐπάξια ὅλα αὐτά ποῦ μᾶς δώρισε μέ τήν καταφατική της ἀπάντηση στόν ἀρχαγγελικό χαιρετισμό; Εἶπε «γένοιτο» καί ὅλος ὁ κόσμος ἄλλαξε!
Ἅς ἀναφέρουμε ὅμως καί ἐφέτος δύο λόγια γιά τό πάνσεπτο πρόσωπό της.
Θά δανειστοῦμε καί θά διατυπώσουμε μέ ἁπλότητα ὅσα ἕνας ἁγιορείτης ἅγιος ἀναφέρει γιά Αὐτήν.
Τό πρῶτο ἀφορᾶ σέ αὐτό πού συχνά λέμε στούς ναούς μας, ὅταν ψάλλουμε. Δηλώνουμε ὅτι εἶναι «…τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ…». Γιατί ἡ Παναγία χαρακτηρίζεται μέ αὐτόν τόν τρόπο; Γιατί ἡ ἀγάπη τῆς Παναγίας γιά τό Χριστό ἦταν πιό ἰσχυρή καί «φλογωτέρα» τῆς ἀγάπης τῶν Σεραφείμ καί Χερουβείμ. Μάλιστα αὐτές οἱ ἐπουράνιες δυνάμεις «ἐκπλήττονται διά Αὐτήν». Δέν μποροῦμε νά συλλάβουμε τήν ἀγάπη αὐτή τῆς Παναγίας πρός τόν Υἱό της, ἀλλά καί πρός κάθε ἄνθρωπο. Ἀδύνατο νά κατανοήσουμε τήν ὀδύνη τῆς κατά τήν στιγμή τῆς Σταυρώσεως. Ἀδύνατο ὅμως ἐπίσης, νά ἐννοήσουμε καί τήν χαρά της μέ τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως. Γι’ αὐτά ἡ Παναγία εἶναι καί ὁμολογεῖται ὡς «τιμιωτέρα καί ἐνδοξοτέρα».
Τό δεύτερο σημαντικό γιά τήν Παναγία εἶναι αὐτό πού καί πάλι ἀναφέρει ὁ ἀθωνίτης ἅγιος. «Ἡ Παναγία εἶναι τό πολύτιμο δῶρο τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους». Αὐτήν πρόσφερε σέ ἐμᾶς ἤδη ἀπό τήν στιγμή τῆς Σταυρώσεώς Του. Εἶπε, ἀπευθυνόμενος στόν εὐαγγελιστή καί ἀγαπημένο μαθητή Τοῦ Ἰωάννη: «ἰδού ἡ μήτηρ σου…». Τήν στιγμή αὐτή, ὁ Ἰωάννης ἐκπροσωπεῖ ὅλο το ἀνθρώπινο γένος, τούς ἀνθρώπους ὅλων των ἐποχῶν, πού πλέον θά συνδεθοῦν «χριστολογικῶς» μέ τήν Θεοτόκο. Ὁ Χριστός μᾶς χάρισε τήν μητέρα του, ἡ ὁποία εἶναι χαρά καί παρηγοριά σέ πολλούς καί γιά πολλά, σέ ὅλους ὅσοι τήν ζητοῦν. Εἶναι μεγάλο δῶρο αὐτό, γιατί πλέον εἶναι πολύ κοντά μας, ἀφοῦ ὡς κατά φύσιν ἄνθρωπος γνωρίζει τήν ἀνθρώπινη φύση, μέ τήν σημείωση ὅτι ἡ ἴδια δέν ἁμάρτησε κατά τούς Πατέρες μᾶς ποτέ, οὔτε καί κατά τόν λογισμό.
Ἡ παρουσία τῆς ἀσφαλῶς καί ἔχει εὐεργετήσει τό γένος τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά μέ τήν προστασία τῆς ξεπερνᾶ κάθε ἀνθρώπινο ὅριο καί ἀγκαλιάζει ὅλους τους λαούς τῆς γῆς, κάθε ἄνθρωπο. Ζεῖ στόν οὐρανό, βλέπει τήν δόξα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν λησμονεῖ κανέναν ἐπάνω ἐδῶ στήν δυσκολεμένη γῆ μας καί ἰδίως δέν ξεχνᾶ ὅσους τήν ἔχουν ἰδιαιτέρως ἀνάγκη.
Τέλος, ἅς ἀναφέρουμε αὐτήν τήν φοβερή ἐμπειρία πού ἔζησε ὁ ἅγιος Σιλουανός γιά νά διδαχθοῦμε. Ἅς ἀκούσουμε αὐτόν τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, πού ἀξιώθηκε νά ἀκούσει τήν φωνή της. Ἀναφέρει ὅτι τόν ἐπισκέφθηκε καί τόν νουθέτησε νά μήν ἁμαρτάνει. Εἶπε ἀκριβῶς: «Δέν εἶναι ἀρεστόν εἰς ἐμέ νά βλέπω τά ἔργα σου». Δέν μοῦ ἀρέσουν αὐτά πού κάνεις. Αὐτή ἡ χροιά τῆς φωνῆς τῆς Θεομήτορος τόν συνόδευε πάντα, σέ ὅλη του τήν ζωή. Πέρασαν λέει σαράντα χρόνια, ἀλλά δέν ξέχασα αὐτήν τήν ἐλεγκτική, ἀλλά συνάμα καί γλυκιά φωνή.
Ἔχει ρόλο καί λόγο ἡ Παναγία στήν ζωή μας. Ἡ ψυχή πού ὑγιαίνει πνευματικά νιώθει νά ἕλκεται πρός Αὐτήν διά τῆς ἀγάπης. Καί γιά ὅσους τήν ἀγαποῦν, μόνο ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός της γλυκαίνει τήν καρδιά!
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Ο Νικόλαος Α΄ διαθέχθηκε τον Αλέξανδρο Α΄ στα 1825. Ευνοούσε λιγότερο τους Εβραίους, διότι έβλεπε την ταχεία διείσδυσή τους στην ρωσική οικονομία, με τρόμο. Η κυβέρνησή του έβλεπε με μεγάλη δυσαρέσκεια την αποφασιστικότητα των Εβραίων να διατηρήσουν τον ξεχωριστό πολιτισμό τους, την γλώσσα, τον τρόπο ένδυσης κλπ.
 |
| Εβραίος της Ρωσίας |
Με σκοπό να τους εναρμονίσει με την ρωσική κοινωνία, ο Νικόλαος I, στα 1804 έκανε υποχρεωτικό για όλα τα εβραιόπαιδα να παρακολουθούν το δημόσιο σχολείο. Ο Νικόλαος πίστευε πως αν πείθονταν οι νεαροί Εβραίοι πως ήταν καλοδεχούμενοι στην ρωσική κοινωνία θα μπορούσε να περιορίσει τις παρεξηγήσεις. Η ομολογημένη πρόθεση του ήταν να αντισταθμίσει την μονόπλευρη ιστορία του θρησκευτικού διωγμού που διείσδυσε στα μυαλά τους από την πρώιμη παιδική τους ηλικία.
Τα αποτελέσματα αυτού του ρωσικού πειράματος δεν ήταν τα αναμενόμενα. Η εκπαίδευση για τα άλλα παιδιά δεν ήταν υποχρεωτική. Έτσι οι Εβραίοι έγιναν η πιο μορφωμένη εθνότητα στην Ρωσία.
Ο Αλέξανδρος II διαδέχθηκε τον Νικόλαο I στον θρόνο της Ρωσίας στα 1855. Ο Βενιαμίν Ντισραέλι αναφέρθηκε στον Αλέξανδρο ΙΙ λέγοντας πως ήταν «ο πιο καλοκάγαθος πρίγκηπας που κυβέρνησε ποτέ την Ρωσία». Ο Αλέξανδρος (φώτο) αφιέρωσε την ζωή του στην βελτίωση των συνθηκών ζωής των αγροτών, των φτωχών τάξεων και των Εβραίων. Στα 1861 χειραφέτησε 23.000.000 δουλοπάροικους. Η ατυχής αυτή τάξη ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να εργάζεται την γη. Ουσιαστικά ήταν σκλάβοι. Μπορούσαν να μεταφέρονται από τον έναν ιδιοκτήτη στον άλλο σε κάθε πώληση ή ενοικίαση περιουσίας γης.
Πολλοί Εβραίοι που επωφελήθηκαν από την υποχρεωτική εκπαίδευση, εισήλθαν στα πανεπιστήμια. Έβρισκαν όμως μεγάλες δυσκολίες στην αναζήτησης εργασίας μετά την αποφοίτησή τους. Για να διορθώσει αυτήν την αδικία ο Αλέξανδρος II νομοθέτησε πως όλοι oι Εβραίοι απόφοιτοι μπορούσαν να κατέχουν κυβερνητικές θέσεις στην Μεγάλη Ρωσία…..Οι Εβραίοι όμως επαναστάτες ηγέτες ήταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν το κίνημά τους για μια «λαϊκή παγκόσμια επανάσταση». Οι τρομοκρατικές ομάδες τους πραγματοποιούσαν την μια προσβολή μετά την άλλη. Εργάζονταν προς την κατεύθυνση να στρατολογήσουν δυσαρεστημένους Ρώσους διανοούμενους και να διαδώσουν την ιδέα μιας βίαιης επανάστασης στα μυαλά του λαού που εργαζόταν στην βιομηχανία. Στα 1866 έκαναν την πρώτη τους προσπάθεια κατά της ζωής του Αλέξανδρου II. Για δεύτερη φορά προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν στα 1879. Κατά θαυμαστό τρόπο και οι δύο οι προσπάθειες απέτυχαν. Τότε αποφασίσθηκε να κάνουν μια ειδική προσπάθεια για να τον απομακρύνουν. Η καλοκάγαθη διακυβέρνησή του ανέτρεπε απολύτως τον ισχυρισμό τους πως «οι απαιτούμενες αναμορφώσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν ταχύτατα μόνον με την επαναστατική δράση». Οι συνωμότες έθεσαν σε εφαρμογή το επόμενο σχέδιό τους εναντίον της ζωής του Αλέξανδρου II στο σπίτι της Εβραίας Χέσια Χέλφμαν (Gesya Helfman).Ο Τσάρος δολοφονήθηκε στα 1881….
Η δολοφονία του Τσάρου στα 1881 προκάλεσε μια έντονη δυσαρέσκεια που εκφράστηκε από μία ξαφνική έκρηξη βίας εναντίον του εβραϊκού πληθυσμού σε πολλά μέρη της Ρωσίας. Η ρωσική κυβέρνηση ψήφισε τους "Νόμους του Μαΐου". Επρόκειτο για σκληρούς νόμους, διότι οι Ρώσοι αξιωματούχοι που τους υποστήριξαν ισχυρίστηκαν πως «Εάν οι Εβραίοι δεν μπορούν να είναι ικανοποιημένοι και συμβιβασμένοι με την φιλάνθρωπη πολιτική του Αλέξανδρου II τότε είναι προφανές πως δεν θα ήταν ικανοποιημένοι παρά μόνον με την απόλυτη κυριαρχία τους στην Ρωσία». Για μια ακόμη φορά ολόκληρη η εβραϊκή φυλή τιμωρήθηκε για τις αμαρτίες ολίγων επαναστατών ηγετών.
Στις 23 Μαΐου του 1882 μία αντιπροσωπεία Εβραίων με επικεφαλής τον Βαρώνο Γκίνζμπεργκ (φώτο) συνάντησε τον νέο τσάρο Αλέξανδρο III και διαμαρτυρήθηκε επισήμως για τους Νόμους του Μαΐου. Ο Τσάρος υποσχέθηκε πως θα γινόταν μία ενδελεχής έρευνα στο θέμα που αφορούσε τις διαμάχες μεταξύ των εβραϊκών και μη εβραϊκών τμημάτων του πληθυσμού της Αυτοκρατορίας. Στις 3 Σεπτεμβρίου εξέδωσε την εξής δήλωση: «Για κάποιο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση έστρεψε την προσοχή της στους Εβραίους, τα προβλήματά τους και τις σχέσεις τους με τους υπόλοιπους κατοίκους της Αυτοκρατορίας με πρόθεση να διασφαλίσει από τις άθλιες συνθήκες που βρίσκονται οι χριστιανικοί πληθυσμοί από την συμπεριφορά των Εβραίων σε επιχειρηματικά θέματα. Στην διάρκεια των τελευταίων είκοσι ετών οι Εβραίοι όχι μόνον βρέθηκαν να κατέχουν κάθε εμπόριο και επιχείρηση με όλα της τα παρακλάδια αλλά και ενός μεγάλου μέρους της γης που το αγόρασαν ή το καλλιεργούσαν. Με λίγες εξαιρέσεις έχουν σαν σώμα αφιερώσει την προσοχή τους όχι να πλουτίσουν και να ωφελήσουν τη χώρα, αλλά να εξαπατήσουν τον ρωσικό λαό με τα κόλπα τους. Οι φτωχοί πολίτες υποφέρουν ιδιαίτερα κάτι που τους οδήγησε σε διαμαρτυρίες που εκφράστηκαν με πράξεις βίας εναντίον των Εβραίων. Η κυβέρνηση από την μια πλευρά καταβάλλει κάθε προσπάθεια να κατευνάσει αυτές τις διαμάχες και να απαλλάξει τους Εβραίους από την σφαγή και την καταπίεση, από την άλλη πλευρά όμως πιστεύει πως είναι θέμα αναγκαιότητας και δικαιοσύνης, να υιοθετήσει αυστηρά μέτρα για να θέσει τέρμα στην καταπίεση που ασκούν οι Εβραίοι στους άλλους πολίτες, και να απαλλάξει την χώρα από την κακή πρακτική τους η οποία όπως γνωρίζουμε είναι η πραγματική αιτία των αντι-εβραϊκών ταραχών».
Οι Νόμοι του Μαΐου εγκρίθηκαν από την κυβέρνηση όχι μόνο σαν μία πράξη αντίδρασης εξ αιτίας της δολοφονίας του τσάρου Αλέξανδρου II αλλά και γιατί οι Ρώσοι οικονομολόγοι προειδοποίησαν την κυβέρνηση πως η εθνική οικονομία κινδύνευε να καταστραφεί εάν δεν λαμβάνονταν μέτρα για να καμφθούν οι παράνομες δραστηριότητες των Εβραίων. Οι οικονομολόγοι παρατήρησαν πως ενώ οι Εβραίοι αντιπροσώπευαν μόνο το 4,2% ολόκληρου του πληθυσμού ήταν ικανοί να διεισδύσουν τόσο βαθιά στην ρωσική οικονομία ώστε το έθνος να αντιμετωπίζει την οικονομική καταστροφή. Το πόσο δίκαιο είχαν οι οικονομολόγοι αποδείχθηκε από τα γεγονότα μετά την αποτυχία της αντιπροσωπείας του Βαρώνου Γκίνζμπεργκ στο θέμα των Νόμων του Μαΐου. Οι Διεθνείς Τραπεζίτες επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οδήγησαν το έθνος σχεδόν σε χρεοκοπία. Πραγματοποίησαν εμπάργκο στο ρωσικό εμπόριο. Στα 1904, αφού οδήγησαν την Ρωσική Αυτοκρατορία σε έναν καταστροφικό πόλεμο με την Ιαπωνία, ο αγγλικός Τραπεζικός οίκος των Ρόθτσιλντ απαρνήθηκε την υπόσχεσή του για οικονομική βοήθεια και προσπάθησε να οδηγήσει σε χρεοκοπία την Ρωσική Αυτοκρατορία, ενώ η Κούν-Λέμπ και Σια της Νέας Υόρκης έδινε στην Ιαπωνία όσες πιστώσεις είχε ζητήσει.
Πολλοί ορθόδοξοι Εβραίοι ανησυχούσαν για την ανελέητη τρομοκρατία που ασκούσαν οι άλλοι Εβραίοι. Γνώριζαν πως μια ανάλογη πολιτική πραγματοποιήθηκε στην Γαλλία, την Γερμανία, την Ισπανία και την Ιταλία. Οι λιγότερο ριζοσπαστικοί Εβραίοι ανησυχούσαν, διότι εφοβούντο πως η συνέχεια μιας τέτοιας τρομοκρατίας θα είχε σαν αποτέλεσμα ένα τέτοιο κύμα αντι-σημιτισμού που ήταν πολύ πιθανόν να οδηγήσει στην εξόντωση της εβραϊκής φυλής. Οι χειρότεροι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν από έναν Γερμανο-Εβραίο, τον Θεόδωρο Χέρζλ που τους πληροφόρησε για την αντι-σημιτική πολιτική του Καρλ Ρίττερ που με ταχύτητα διεδίδετο σε ολόκληρη την Γερμανία. Τους πρότεινε την οργάνωση ενός κινήματος “Πίσω στο Ισραήλ” για τους Ορθόδοξους Εβραίους. Αυτή ήταν η αρχή του Σιωνιστικού κινήματος.
Αφού ο Τσάρος Αλέξανδρος III εξέδωσε την ετυμηγορία του κατηγορώντας τους ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΥΣ Εβραίους σαν την αιτία της αναταραχής στην Αυτοκρατορία και την οικονομική της καταστροφή, οι ηγέτες των επαναστατών οργάνωσαν το "Σοσιαλιστικό Επαναστατικό Κόμμα". Ένας ιδιαίτερα άγριος άνθρωπος με το όνομα Gershuni (φώτο) ήταν ο διορισμένος οργανωτής των τρομοκρατικών ομάδων. Ένας ράφτης με το όνομα Γιέβνο Άζεφ ήταν διορισμένος να οργανώσει τις “Ομάδες Κρούσης”. Οι ηγέτες του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος έδωσαν έμφαση στην αναγκαιότητα να στρατολογήσουν τζεντίλε («εθνικούς») στο κίνημά τους. Οι τζεντίλε που πέρασαν τα τεστ που υποβλήθηκαν, έγιναν πλήρη μέλη. Μετά την απόφαση αυτή εισήλθε στο κόμμα ο Αλεξάντερ Ουλιάνοφ. Πριν να τον αποδεχθούν ως πλήρες μέλος, οι επαναστάτες ηγέτες τον διέταξαν να πάρει μέρος στην δολοφονία του Τσάρου Αλέξανδρου III. Η προσπάθεια κατά της ζωής του Τσάρου απέτυχε. Ο Αλεξάντερ Ουλιάνοφ συνελήφθη. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η εκτέλεσή του οδήγησε τον νεαρό αδελφό του τον Βλαδίμηρο να αφιερωθεί στην επαναστατική υπόθεση. Ο Βλαδίμηρος ανήλθε την κλίμακα της εξουσίας, μέχρι που έγινε ηγέτης του Μπολσεβικικού Κόμματος. Πήρε το όνομα Λένιν και έγινε ο πρώτος δικτάτορας της Ε.Σ.Σ.Δ.
Ανάμεσα στα 1900 και 1906 εκτός από την πρόκληση σοβαρών εργατικών προβλημάτων και την δημιουργία τρομερών παρανοήσεων ανάμεσα σε όλα τα επίπεδα της ρωσικής κοινωνίας, το Επαναστατικό κόμμα άγγιξε τις πληγές των
θρησκευτικών προκαταλήψεων και το μετέτρεψε σε καζάνι έτοιμο να εκραγεί. Το καζάνι αυτό έφτασε στα όρια της έκρηξης λόγω των εκτεταμένων δολοφονιών. Και εξερράγη με την μορφή μιας επανάστασης στα 1905.
Ο αξιωματούχος που δολοφονήθηκε από τα τμήματα Τρομοκρατών των Σοσιαλιστών Επαναστατών ήταν ο Μπογκολέποβ, Υπουργός Εκπαίδευσης στα 1901 (φώτο). Η δολοφονία αυτή πραγματοποιήθηκε ως εβραϊκή διαμαρτυρία ενάντια στο εκπαιδευτικό θέμα των Νόμων του Μαΐου. Οι νόμοι αυτοί περιόριζαν τον αριθμό των Εβραίων που παρακολουθούσαν κρατικά σχολεία και πανεπιστήμια σε έναν αριθμό ανάλογο του εβραϊκού πληθυσμού συγκρινομένου με το σύνολο του Ρωσικού πληθυσμού. Το μέτρο αυτό πέρασε διότι τα χρηματοδοτούμενα από το κράτος σχολεία είχαν πλημμυρίσει από Εβραίους σπουδαστές. Μία ομάδα νεαρών Εβραίων που “υπέφεραν” όταν ήταν παιδιά, εξ’ αιτίας των εκπαιδευτικών νόμων του Μαΐου του 1882 ανέλαβε το έργο να δολοφονήσει τον Υπουργό Εκπαίδευσης. Έπρεπε να αποδείξουν το θάρρος τους και τις ικανότητές τους για να αναλάβουν δράση στις τρομοκρατικές ομάδες του Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος.
Την επόμενη χρονιά (1902) δολοφονήθηκε ο Υπουργός Εσωτερικών Σιπιάγκιν για να δώσουν έμφαση στην εβραϊκή διαμαρτυρία εναντίον των Νόμων του Μαΐου οι οποίοι ανέτρεψαν την πολιτική του Αλεξάνδρου II και απαγόρευσαν στους Εβραίους να ζουν έξω από τις οριοθετημένες περιοχές. Οι Εβραίοι που διώχθηκαν από τα σπίτια τους στην Ευρύτερη Ρωσία σαν παιδιά, υπό τον Νόμο του Μαΐου εξελέγησαν για να φέρουν εις πέρας αυτήν την “Εκτέλεση”. Δεν έκαναν λάθος.
Στα 1903 δολοφονήθηκε ο κυβερνήτης της Uta, Μπογκτάνοβιτς, στα 1904 δολοφονήθηκε ο Ρώσος πρωθυπουργός Vischelev von Plehve, στα 1905 εξεράγη η Πρώτη Ρωσική Επανάσταση.
Στις 17 Φεβρουάριου του 1905 δολοφονήθηκε ο θείος του Τσάρου, Μεγάλος Δούκας Σέργιος. Τον Δεκέμβριο του 1905 ο στρατηγός Ντουμπράσσοφ κατέστειλε την εξέγερση αλλά στα 1906 δολοφονήθηκε από μια Τρομοκρατική ομάδα.
Μετά την κατηγορία του Τσάρου ότι οι Εβραίοι ευθύνονταν για την κακή κατάσταση των πραγμάτων στην Ρωσία, ο Βαρώνος Γκίνζμπεργκ πήρε την εντολή να καταστρέψει την Ρωσική Αυτοκρατορία. Συμφωνήθηκε πως για να αρχίσουν τον Ρωσο-Ιαπωνικό πόλεμο, τα συμφέροντα των Ρόθτσιλντ στην Ευρώπη θα προσποιούντο πως ήταν φιλικοί με την Ρωσία. Θα χρηματοδοτούσαν τον πόλεμο της Ρωσίας, ενώ μυστικά οι συνέταιροι των Ρόθτσιλντ, Κουν- Λεμπ και Σια της Νέας Υόρκης θα χρηματοδοτούσαν την Ιαπωνική κυβέρνηση. Η ήττα της Ρωσίας θα γινόταν βέβαια όπου οι Ρόθτσιλντ θα απέσυραν την οικονομική τους βοήθεια όταν ήταν η πλέον απαραίτητη. Χάος και σύγχιση θα δημιουργείτο στις στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας της Άπω Ανατολής με δολιοφθορές στις γραμμές μεταφορών και συγκοινωνιών που διέσχιζαν την Σιβηρία. Αυτό θα προκαλούσε ελλείψεις εφοδίων και πυρομαχικών στον ρωσικό στρατό και ναυτικό.
Ξαφνικά ένας Ρώσος αξιωματικός του Ναυτικού εξέπλευσε από την Βαλτική, έπλευσε προς το Πορτ Άρθουρ της Άπω Ανατολής και διέταξε τα πλοία του να χτυπήσουν ένα Βρετανικό Αλιευτικό Στόλο στο Dogger bank των Νοτίων Θαλασσών. Καμία λογική δικαιολογία δεν ήλθε ποτέ να εξηγήσει την τρομερή αυτή πράξη αγριότητας και μαζικής εξόντωσης μιας υποτιθέμενης φιλικής δύναμης. Η λαϊκή αντίδραση την Αγγλία ήταν τέτοια που παρ’ ολίγον απεφεύχθη ο πόλεμος. Λόγω αυτού του γεγονότος πολλοί Βρετανοί Αξιωματικοί του Ναυτικού, όπως και της εμπορικής ναυτιλίας υπηρέτησαν εθελοντικά στην Ιαπωνία.
Η ιαπωνική κυβέρνηση χρηματοδοτήθηκε από διεθνή δάνεια που συνέλεξε ο Ιακώβ Σίφφ (Νέα Υόρκη) (φώτο). Ο Σίφφ ήταν προϊστάμενος στην Κουν-Λεμπ και Σια. Συνεργάζετο με τον Σερ 'Ερνεστ Κάσσελς (Αγγλία) και τους Βάρμπουργκ (Αμβούργο). Ο Ιακώβ Σίφφ δικαιολόγησε την πράξη του να χρηματοδοτήσει την Ιαπωνία στον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας σε ένα γράμμα που έγραψε στον Κόμη Ουάϊτ, τον απεσταλμένο του Τσάρου που συμμετείχε στις Ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Πόρτσμουθ των ΗΠΑ στα 1905.
«Μπορούσε να είναι αναμενόμενο πως η επιρροή των Αμερικανοεβραίων επί της κοινής γνώμης μπορούσε να ασκηθεί προς όφελος της χώρας η οποία συστηματικά ταπείνωνε τους αδελφούς τους... Εάν η κυβέρνηση που συστάθηκε τώρα, δεν κατορθώσει να εγγυηθεί την ασφάλεια και τις ίσες ευκαιρίες σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία, για τον εβραϊκό πληθυσμό, τότε πραγματικά ήλθε η ώρα για τους Εβραίους της Ρωσίας να εγκαταλείψουν την αφιλόξενη γη των πατέρων τους. Το πρόβλημα που θα είναι αναγκασμένος ο κόσμος να αντιμετωπίσει θα είναι τεράστιο, θα λυθεί και εσείς που δεν είστε μόνον ένας διορατικός διπλωμάτης αλλά και ένας μεγάλος οικονομολόγος, γνωρίζει καλά πως η μοίρα της Ρωσίας και ο χαμός της θα σφραγισθεί».
Μπορούμε να αξιολογήσουμε καλύτερα την υποκρισία του Ιακώβ Σιφφ εάν ανακαλύψουμε πως από το 1807 χρηματοδοτούσε τους τρομοκράτες στην Ρωσία. Στα 1904 βοήθησε να χρηματοδοτηθεί η επανάσταση που εξεράγη στην Ρωσία στα 1905. Επίσης βοήθησε να οργανωθεί σε διεθνή βάση η χρηματοδότηση της Ρωσικής Επαναστάσεως που εξεράγη στα 1917 και έδωσε σ; αυτόν και στους συνεργάτες του την πρώτη τους ευκαιρία να θέσουν σε εφαρμογή τις ολοκληρωτικές τους θεωρίες.
Ο Ρωσο-Ιαπωνικός πόλεμος υποκινήθηκε από τους διεθνείς τραπεζίτες μι σκοπό να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες για την επιτυχία μιας επαναστατικής προσπάθειας που θα ανέτρεπε την εξουσία των Τσάρων. Τα σχέδια των Διεθνών Τραπεζιτών ανατράπηκαν όταν οι υποκινούμενοι από τους Εβραίους Μενσεβίκοι ξεκίνησαν μια ανεξάρτητη επανάσταση στην Ρωσία στα 1905. Όταν οι Διεθνείς Τραπεζίτες απέσυραν την οικονομική τους υποστήριξη στην επανάσταση, η επανάσταση απέτυχε ακριβώς την στιγμή που φαινόταν να έχει αγγίξει την επιτυχίας.
Επειδή οι κυριαρχούμενοι από τους Εβραίους Μενσεβίκοι έδρασαν με δική τους πρωτοβουλία, οι Διεθνείς Τραπεζίτες απεφάσισαν να είναι ο Λένιν αυτός που θα ηγηθεί του δικού τους επαναστατικού προγράμματος στην Ρωσία από εκείνη την στιγμή και μετά.
Πηγή: Κόκκινος Ουρανός
Ἡ ταχύτητα μὲ τὴν ὁποία τὰ παιδιὰ ἀποκτοῦν κυριαρχία στὴ μητρική τους γλώσσα καὶ οἱ ὁμοιότητες μεταξὺ τῶν διαφόρων γλωσσῶν προϋποθέτουν τὴν ὕπαρξη μιᾶς ἔμφυτης προδιάθεσης τοῦ ἀνθρώπου νὰ ὁμιλεῖ.
Ἡ γλωσσικὴ ἱκανότητα εἶναι ἐγγενής· ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιὰ νὰ ἐπικοινωνεῖ καὶ νὰ κοινωνεῖ. Ἀσφαλῶς ὁ προφορικὸς λόγος εἶναι κατὰ πολὺ ἀρχαιότερος τοῦ γραπτοῦ. Ὅσο βέβαιοι εἴμαστε γιὰ τὴ χρονικὴ προτεραιότητα τοῦ προφορικοῦ λόγου, ἄλλο τόσο μποροῦμε νὰ βεβαιώσουμε τὴν ἄρρηκτη σχέση τοῦ γραπτοῦ λόγου μὲ τὸν προφορικό. Ἀρκεῖ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς πόσο ἐξοικειώνεται ὁ ὁμιλητὴς μιᾶς γλώσσας μὲ τὴ γραπτὴ ἀποτύπωσή της· τὴν ἀποδέχεται σὰν αὐτονόητο εἰκαστικὸ στοιχεῖο τῆς καθημερινῆς του ζωῆς. Σκεφτεῖτε τὴ διαφορὰ ἀνάμεσα στὸν λιμὸ («πείνα») καὶ τὸν λοιμὸ («πανώλης»), τὴ σορὸ τοῦ νεκροῦ καὶ τὸν σωρὸ τῶν ξύλων, τὸν πολυέλαιο ποὺ ἔχουμε στὸ σαλόνι μας ἀπὸ τὸν πολυέλεο Θεό, τὸν χῆρο ποὺ ἔχασε τὴ γυναίκα του ἀπὸ τὸν χοῖρο ποὺ προορίζεται γιὰ τὸ στομάχι του.
Ἂς ἀναλογιστοῦμε πῶς ὑποσκάπτεται μιὰ λέξη ὅταν ἀλλοιώνεται ἡ ὀπτική της παράσταση, πῶς δυσχεραίνεται ἡ κατανόηση μὲ τὶς ἀνορθογραφίες· πῶς θὰ ἦταν ὁ ὡραῖος μὲ ὄμικρον;
Ἡ γραφή, ποὺ ξεκίνησε ὡς ζωγραφικὴ (γράφω «ζωγραφίζω»), ἀνατροφοδοτεῖ καὶ τελειοποιεῖ τὴν προφορικὴ γλωσσικὴ ἐπικοινωνία. Μὲ τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο συνδέονται ἄρρηκτα τὰ πνεύματα καὶ οἱ τόνοι. Εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες δὲν χρησιμοποιοῦσαν τονικὰ σημάδια οὔτε πνεύματα. Τὰ παλαιότερα μαρτυρημένα δείγματα τονικῶν σημείων σὲ παπύρους χρονολογοῦνται στὸν 2ο αἰώνα π.Χ.
Τὰ τονικὰ σημάδια ἐπινοήθηκαν ἀπὸ τὸν Ἀριστοφάνη τὸν Βυζάντιο (τέλη 3ου αἰώνα) γιὰ νὰ ἐπιλύσει τὸ ἀναγνωστικὸ πρόβλημα τῶν παλαιῶν ποιητῶν, κυρίως τοῦ Ὁμήρου καὶ τῶν Τραγικῶν.
Ἀπὸ τὸ 9ο αἰώνα ποὺ καθιερώνεται ἡ μικρογράμματη γραφὴ γενικεύεται καὶ ἡ χρήση τοῦ πολυτονικοῦ συστήματος. Ἔκτοτε τὸ πολυτονικὸ σύστημα ἔγινε ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ γραπτοῦ μας λόγου.
Καὶ ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, τὴν 11-11-1982 ἡ τότε κυβέρνηση μὲ τροπολογία ἔρριξε στὸν καιάδα τόνους καὶ πνεύματα καὶ ἐπέβαλε τὸ μονοτονικὸ σύστημα. Ἡ ἐπιβολὴ τοῦ μονοτονικοῦ στηρίχθηκε στὰ ἀκόλουθα ἐπιχειρήματα: πρῶτον, τὸ μονοτονικὸ εἶναι πολὺ ἁπλό, οἱ μαθητὲς καταβάλλουν ἐλάχιστο κόπο γιὰ νὰ τὸ μάθουν· δεύτερον τὸ πολυτονικὸ εἶναι ἄχρηστο, ἄλλωστε οἱ ἀρχαῖοι δὲν εἶχαν καθόλου τόνους· τρίτον μεγάλο τὸ ὄφελος γιὰ τὴν οἰκονομία χάρη στὴν ἀπαλλαγὴ τῶν λέξεων ἀπὸ τὰ περιττὰ βαρίδια.
Ὄντως τὸ μονοτονικὸ μαθαίνεται εὐκολότερα. Ἡ ἀρχὴ τῆς ἥσσονος προσπάθειας· ὅσο λιγότερο κοπιάζουν οἱ μαθητὲς τόσο καλύτερα. Ἡ λογικὴ αὐτὴ ὅμως ὁδήγησε τὴν παιδεία μας στὸ σημερινὸ τέλμα μὲ τοὺς ἀγράμματους πτυχιούχους. Μὲ τὸ πολυτονικὸ ὁ μαθητὴς γυμνάζει τὸν νοῦ του, ὀξύνει τὴν κρίση του, ἑστιάζει τὴν προσοχή του στὴ λέξη. Σπάνια οἱ γράφοντες μὲ πολυτονικὸ παρατονίζουν. Ἀξίζει νὰ μελετήσει κάθε Ἕλληνας γλωσσοδίφης τὴ μελέτη «Ἡ ἐκδίκηση τῶν τόνων» (Ἐναλλακτικὲς ἐκδόδεις) γιὰ νὰ συνειδητοποιήσει τὴν ἐπίδραση τοῦ μονοτονικοῦ στὴν ψυχοεκπαιδευτικὴ ἐξέλιξη τοῦ παιδιοῦ.
Τὸ πολυτονικὸ δὲν εἶναι ἄχρηστο, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ συντάκτες τοῦ νόμου. Οἱ ἀρχαῖοι δὲν ἔγραφαν πράγματι μὲ πολυτονικό. Ἡ γραφὴ τους ἦταν μεγαλογράμματη καὶ χωρὶς κενά. Ἡ μικρογράμματη γραφὴ εἶναι ἐπινόηση τῶν Βυζαντινῶν. Δὲν νομίζω νὰ ἀμφισβητεῖται ἡ ἀξία τῆς μικρογράμματης γραφῆς, ἐπειδὴ εἶναι μεταγενέστερη. Μὲ τὴν ἴδια λογικὴ δὲν εἶναι ἄχρηστο τὸ πολυτονικό, ἐπειδὴ δὲν τὸ χρησιμοποιοῦσαν οἱ ἀρχαῖοι. Τὸ πολυτονικὸ μαζὶ μὲ τὴν ἱστορικὴ ὀρθογραφία ἀποτελοῦν τὰ πιὸ ἁπτὰ τεκμήρια τῆς διαχρονικῆς συνέχειας τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας.
Μὲ τοὺς τόνους ἀποφεύγονται νοηματικὲς συγχύσεις («Περάσαμε ὡραῖα» μὲ περισπωμένη εἶναι ἐπίρρημα, «ὡραία μέρα» μὲ ὀξεία εἶναι ἐπίθετο) καὶ δυσκολίες στὴν ἀνάγνωση (δυσκολία διάκρισης ἀνάμεσα στὸ ἄρθρο καὶ τὴν κτητικὴ ἀντωνυμία). Μὲ τὰ πνεύματα ὁ μαθητὴς κατανοεῖ εὐκολότερα τὴν ἐτυμολογία τῶν λέξεων· ὥρα μὲ δασεία εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός, ὢρα μὲ ψιλὴ εἶναι ἡ φροντίδα, ὡραῖος εἶναι αὐτὸς ποὺ συμβαίνει τὴν κατάλληλη ἐποχή, τιμωρὸς (τιμὴ + ὥρα) εἶναι αὐτὸς ποὺ παίρνει ἐκδίκηση γιὰ νὰ ὑπαρασπίσει τὴν τιμή του. Ἡ ἐκδρομὴ εἶναι πενθήμερη καὶ ὄχι πενταήμερη, διότι ἡ ἡμέρα δασύνεται, διότι πρὸ τῆς δασείας τὸ ψιλὸ ἄφωνο τρέπεται στὸ ὁμόφωνό του δασύ. Ἡ Ηellas καὶ ἡ Hellen γράφονται μὲ h, διότι ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Ἑλένη δασύνονται.
Τὸ τρίτο ἐπιχείρημα γιὰ τὰ οἰκονομικὰ ὀφέλη τοῦ μονοτονικοῦ τὸ ἀντιπαρέρχομαι, διότι ὑποβιβάζει τὴ γλώσσα σὲ χρηστικὸ ἐργαλεῖο καὶ δὲν ἀντέχει σὲ σοβαρὴ κριτική. Ἄλλωστε χρεωκοπήσαμε καὶ μὲ τὸ μονοτονικό!
Τὸ τελευταῖο ἐπιχείρημα ἐπιβεβαιώνει πανηγυρικὰ τὴ ρύση: «Ἡ παιδεία (καὶ ἡ γλώσσα συμπληρώνουμε ἐμεῖς) εἶναι πολὺ σοβαρὴ ὑπόθεση γιὰ νὰ τὴν ἀφήσουμε στοὺς πολιτικούς».
Μὲ τὸν μοναδικὸ γλαφυρό του τρόπο ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης δίνει τὴ δική του ἀπάντηση σὲ ὅσους θέλουν μιὰ γλώσσα ἂπνευστη καὶ ἄτονη:
«Ἡ πολυαιώνια παρουσία τοῦ ἑλληνισμοῦ πάνω στὰ δῶθε ἢ ἐκεῖθε τοῦ Αἰγαίου χώματα ἔφτασε νὰ καθιερώσει μιὰν ὀρθογραφία, ὅπου τὸ κάθε ὠμέγα, τὸ κάθε ὕψιλον, ἡ κάθε ὀξεία, ἡ κάθε ὑπογεγραμμένη, δὲν εἶναι παρὰ ἕνας κολπίσκος, μιὰ κατωφέρεια, μιὰ κάθετη βράχου πάνω σὲ μιὰ καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοὶ ἀμπελῶνες, ὑπέρθυρα ἐκκλησιῶν…
Εἶναι μιὰ γλώσσα μὲ πολὺ αὐστηρὴ γραμματική, ποὺ τὴν ἒφκιασε μόνος του ὁ λαός, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ δὲν ἐπήγαινε ἀκόμη σχολεῖο. Καὶ τὴν τήρησε μὲ θρησκευτικὴ προσήλωση κι ἀντοχὴ ἀξιοθαύμαστη, μέσα στὶς πιὸ δυσμενεῖς ἑκατονταετίες.
Ὥσπου ἤρθαμ΄ ἐμεῖς, μὲ τὰ διπλώματα καὶ τοὺς νόμους, νὰ τὸν βοηθήσουμε. Καὶ σχεδὸν τὸν ἀφανίσαμε. Ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τοῦ φάγαμε τὰ κατάλοιπα τῆς γραφῆς του καὶ ἀπ΄ τὸ ἄλλο τοῦ ροκανίσαμε τὴν ἴδια του τὴν ὑπόσταση».
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Είναι από αυτές τις ειδήσεις που τις διαβάζεις και λες… Δεν μπορεί, μάλλον εγώ δεν καταλαβαίνω τι γράφει εδώ…
Ο Chris Gard, 32 ετών, και η Connie Yates, 31 ετών, ήθελαν να πάνε το 10 μηνών γιο τους, Charlie, στις ΗΠΑ για να υποβληθεί σε δοκιμαστική θεραπεία. Ο μικρός πάσχει από μια σπάνια γενετική πάθηση και έχει εγκεφαλική βλάβη και η περίπτωση του θεωρείται “τελειωμένη”.
Ωστόσο οι γιατροί στο Great Ormond Street Hospital για παιδιά, στο Λονδίνο, όπου ο Charlie νοσηλεύεται, είπαν ότι θέλουν να είναι σε θέση να «πεθάνει με αξιοπρέπεια».
Το ζευγάρι, από το Μπέτφοντ του Λονδίνου, κατάφερε να μαζέψει σχεδόν £ 1.4 εκατ. ώστε να μπορέσουν να πάνε το γιο τους στην Αμερική, αλλά μια σειρά από δικαστήρια αποφάνθηκαν υπέρ των Βρετανών γιατρών.
Τελικά προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου επίσης η απόφαση βγήκε σε βάρος τους!
Μιλώντας μετά την ετυμηγορία, η μητέρα δήλωσε στο Sky News ότι η απόφαση αυτή του δικαστηρίου τους σύγχυσε πολύ. Βγήκε μετά από τις δηλώσεις των ειδικών στο Great Ormond Street, οι οποίοι κατέθεσαν ότι η θεραπεία στις ΗΠΑ είναι σε πειραματικό στάδιο και δεν θα βοηθήσει, ενώ πρόσθεσαν ότι η υποστήριξη της ζωής θα πρέπει να σταματήσει.
Τι έχουμε εδώ;
Κάτι που θα ζήλευε και ο Χίτλερ! Αφαίρεση κηδεμονίας από τους γονείς και ευθανασία. Οι γιατροί του νοσοκομείου “Παίδων”, μαζί με τους εθνικούς δικαστές και εκείνους του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου “Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων” αποφάσισαν ενάντια στη θέληση των γονιών για την τύχη του μικρού τους, αλλά ενάντια και σε χιλιάδες φίλους που βοήθησαν να μαζευτεί το απαραίτητο ποσό για τη δοκιμαστική θεραπεία. Περισσότερα από 83,000 άτομα έδωσαν χρήματα για αυτόν τον σκοπό!
Και ερώτηση: Για ποιο λόγο, τότε, γίνονται οι νέες θεραπείες αν δεν αφήνουν σε κάποιον, που είναι έτσι κι αλλιώς καταδικασμένος, να τη δοκιμάσει; Αν θέλει, φυσικά. Θα έχανε το βρέφος “την αξιοπρέπεια” του;
Η όλη υπόθεση πάντως δεν είναι τυχαία. Εντάσσεται στο γενικότερο πακέτο που λανσάρεται τελευταία, της ευγονικής και της ευθανασίας – τις πρακτικές που χαρακτήριζαν τον Χίτλερ ως φασίστα, μόνο που τώρα, μερικές δεκαετίες μετά, αποτελούν τα “ανθρώπινα δικαιώματα” της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Χίτλερ ζεις, κι εσύ την οδηγείς!!!
Πηγή: Στρουμφάκι, Ακτίνες
Μια από τις φωτογραφίες – σύμβολα της τραγωδίας της Κύπρου, είναι αναμφίβολα αυτή που δείχνει το σπαρακτικό κλάμα του ενός πατέρα πάνω από τον τάφο του νεκρού γιου του…
Ο Καταδρομέας Χρήστος Λιγδής από την Αταλάντη Φθιώτιδας υπηρετούσε στην Α’ Μοίρα Καταδρομών στο Μάλεμε της Κρήτης, η οποία πήρε διαταγή να ετοιμαστεί για την Κύπρο, με την επιχείρηση ΝΙΚΗ. Επέβαινε στο μοιραίο ΝΙΚΗ 4, το αεροσκάφος που καταρρίφθηκε από φίλια πυρά ενώ προσέγγιζε για προσγείωση το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.
Συνετρίβη στις παρυφές της πόλης, στον λόφο της Μακεδονίτισσας, εκεί όπου ανεγέρθηκε το μνημείο για να θυμίζει σε όλους τη θυσία των παλικαριών που έμειναν στην κυπριακή γη…
Όταν ο πατέρας του Καταδρομέα, ο Λουκάς Λιγδής επισκέφθηκε τον Τύμβο της Μακεδονίτισσας έπεσε κυριολεκτικά πάνω στην μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των νεκρών Καταδρομέων κλαίγοντας για τη θυσία του παιδιού του…
Ο θρήνος του αποτυπώθηκε στο φωτογραφικό καρέ, σε ένα συγκλονιστικό στιγμιότυπο!
Παρά το χάρισμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως πολιτικός, απέτυχε να προωθήσει τη σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, λόγω των μαξιμαλιστικών ιδεών του. Η απρόσεκτη λήψη αποφάσεων του Ερντογάν στις εξωτερικές υποθέσεις οδηγεί την Τουρκία μακριά από τη Δύση και πιο κοντά στην αστάθεια της Ανατολής.
Στην πολιτική (αντίθετα από τον πόλεμο), η τύχη παίζει μικρό ρόλο, αν παίζει κάποιο. Οι μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες δεν είναι απλά τα προϊόντα των καιρών τους, αλλά διαμορφώνουν την εποχή τους μέσα από τη συνειδητή λήψη αποφάσεων. Και ενώ το χάρισμα είναι ζωτικής σημασίας για οποιονδήποτε πολιτικό για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της δημόσιας ζωής, δεν επιβιώνει κάθε χαρισματικός πολιτικός στον απαιτητικό χώρο της εφαρμοσμένης πολιτικής.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το παιδί μιας οικογένειας μεσαίας τάξης από την Κασίμπασα, είναι εξοπλισμένος με μια πληθώρα δεξιοτήτων που αποδείχθηκαν ζωτικής σημασίας για την ικανότητά του να γοητεύσει το τουρκικό εκλογικό σώμα. Αλλά εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κράτους;
Αρχικά, όχι μόνο η Τουρκία, αλλά ολόκληρος ο δυτικός κόσμος υπέκυψε στη μαγεία του Erdoğan. Ο νεαρός δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης (1994-98), ο οποίος είχε φυλακιστεί από τους Κεμαλίστες επειδή απήγγειλε στίχους από τον ισλαμιστή ποιητή Ziya Golkap, κατάφερε να επιτύχει μια εντυπωσιακή εκλογική νίκη στις γενικές εκλογές του 2002. Αυτός έγινε ο πρώτος τούρκος ισλαμιστής πολιτικός, που σχημάτισε μια μονοκομματική κυβέρνηση, σε ένα κράτος όπου μια αναφορά και μόνο στο οθωμανικό παρελθόν της θα μπορούσε να σε βάλει στη φυλακή.
Επιπλέον, κατά την πρώτη του θητεία, ο Erdoğan κατόρθωσε να γοητεύσει το διεθνές σύστημα. Οι δυτικοί πολιτικοί θεωρητικοί επινόησαν έναν απαράδεκτο νέο όρο εναντίον κάθε μορφής πολιτικής σκέψης - «Ισλαμο-δημοκράτης» - για να περιγράψουν την ιδεολογία του Ερντογάν. Οι δυτικοί ηγέτες τον θεωρούσαν ικανό να συνδυάσει το ήπιο πολιτικό Ισλάμ με τις θεμελιώδεις δυτικές αξίες. Αξιόλογες διεθνείς εταιρίες μέσων μαζικής ενημέρωσης αφιέρωναν μεγάλο μέρος του prime time τους για να προωθήσουν αυτόν και τις σταθερά συντηρητικές του ιδέες.
Ωστόσο, ο Ερντογάν δεν προσπάθησε ποτέ να κρύψει τα αληθινά του χρώματα. Ποτέ δεν αρνήθηκε ότι ήταν πραγματικός υποστηρικτής του πολιτικού Ισλάμ και ότι η επιθυμία του ήταν να γίνει ο νέος Ατατούρκ («πατέρας του έθνους») σε ένα απο-κεμαλισμένο κράτος. Επιπλέον, ο Ερντογάν είδε τη δυτική κλίση της Άγκυρας, όχι ως μεγάλη στρατηγική επιλογή, αλλά ως αναγκαιότητα για να εξυπηρετήσει τις πολιτικές μαξιμαλιστικές του θέσεις.
Η Τουρκία υιοθέτησε μια «νεο-οθωμανική» ατζέντα εξωτερικής πολιτικής, που διατυπώθηκε από τον επιδέξιο ακαδημαϊκό και στενό συνεργάτη του Ερντογάν, Αχμέτ Νταβούτογλου. Στην αρχή, κανένας δεν θεωρούσε το «στρατηγικό βάθος» του Davutoğlu τίποτα περισσότερο από μία εθνικιστική επιθυμητή σκέψη. Όταν δημοσίευσα άρθρα (το 2008 και το 2014) λέγοντας το αντίθετο, κατηγορήθηκα ότι ήμουν άδικος με την Τουρκία. Δυστυχώς, αποδείχθηκα σωστός, τουλάχιστον όσον αφορά τις ηγεμονικές επιδιώξεις της Άγκυρας και τον βαθύ αντισημιτισμό του Ερντογάν.
Η Τουρκία βρίσκεται τώρα σε σταυροδρόμι. Παράγει περισσότερη μεταβλητότητα απ'ότι μπορεί η ανατολική Μεσόγειος να ανεχθεί ή να απορροφήσει. Η κύρια ανησυχία της είναι ο πόλεμος μετά τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, και ειδικότερα η πιθανότητα δημιουργίας μιας αυτόνομης κουρδικής ζώνης.
Η Άγκυρα θεωρεί μια τέτοια ζώνη μια απειλή ασφάλειας για πολλούς λόγους. Κατ 'αρχάς, η Μονάδα Προστασίας του Λαού της Κουρδικής Πολιτοφυλακής (YPG) αγωνίζεται πολύ καλά εναντίον του ISIS και η Άγκυρα φοβάται ότι οι επιτυχίες της θα ενισχύσουν το κουρδικό αυτονομιστικό κίνημα μέσα στην Τουρκία, λόγω των στενών σχέσεων του YPG με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK). Δεύτερον, η Άγκυρα πιστεύει ότι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ δεν μπορεί πλέον να σταματήσει και αναπόφευκτα θα μετατοπίσει την περιφερειακή ισορροπία εξουσίας εις βάρος της Τουρκίας. Τρίτον, οι μαξιμαλιστικές απόψεις του Ερντογάν βλέπουν την Τουρκία ως μια τεράστια παγκόσμια δύναμη, που πρέπει να την συμβουλεύονται σχετικά με τη διαμόρφωση της παγκόσμιας εξισορρόπησης εξουσίας του αύριο.
Ως συνέπεια όλων αυτών των ζητημάτων, η Τουρκία επέλεξε να ασκήσει μια sui generis μορφή χαοτικής διπλωματίας σε μια ευρεία περιφερειακή κλίμακα. Αποσκοπεί με τον τρόπο αυτό να διαταράξει το υφιστάμενο status quo στην ανατολική Μεσόγειο και να οδηγήσει στην κατασκευή ενός νέου - ένα status quo που θα είναι πολύ πιο δεσμευμένο στους στόχους και τις ανησυχίες της Άγκυρας.
Έτσι, η Άγκυρα προσπαθεί να αυξήσει τις εντάσεις στο Αιγαίο αμφισβητώντας το υπάρχον status quo, μια κίνηση που ασκεί σημαντική πίεση στην ήδη αποδιοργανωμένη κυβέρνηση της Αθήνας. Απειλεί ανοικτά τις Βρυξέλλες με την αύξηση της ροής των προσφύγων από τις τουρκικές ακτές στην Ευρώπη · Αρνείται να εκκενώσει τον τουρκικό στρατό από τις θέσεις του στην Κύπρο, που δημιουργήθηκαν μετά την εισβολή του 1974. Υποστηρίζει ανοιχτά τη Χαμάς κατά του Ισραήλ σε κάθε ευκαιρία · Διατηρεί δεσμούς με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και πολλά άλλα.
Ωστόσο, η πιο ανησυχητική εξέλιξη, που προέρχεται από τον ναρκισσισμό του Ερντογάν, είναι η νεοπαγής τουρκικο-ρωσική σχέση. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, ο Ερντογάν ανέπτυξε μια ανοιχτά φιλορωσική ατζέντα, κατηγορώντας τα δυτικά έθνη για την απόπειρα πραξικοπήματος. Είναι ιδιαίτερα εξοργισμένος με τις ΗΠΑ, λόγω της άρνησής τους να εκδώσουν τον πρώην φίλο του, που έγινε πικρός εχθρός, τον ιμάμη Fetullah Gülen, από την Πενσυλβάνια.
Έτσι, η Άγκυρα αγόρασε το ρωσικό αντιαεροπορικό όπλο S-400 Triumf και αναπτύσσει στενότερες σχέσεις με το Ιράν και το Πακιστάν. Το Κρεμλίνο επέτρεψε επίσης στον τουρκικό στρατό να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας στο έδαφος της Συρίας - περιοχή από την οποία η Άγκυρα σχεδιάζει να απειλήσει τους Κούρδους, όχι το ISIS ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα σαλαφιστών.
Η Τουρκία και η Ρωσία έχουν μια μακρά ιστορία κακών σχέσεων, που χρονολογούνται από την Τσαρική-Οθωμανική εποχή. Μπορεί αυτή η περίεργη προσέγγιση να οδηγήσει σε ένα νέο σύμφωνο σκληρής ισχύος στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου;
Η άμεση απάντηση είναι όχι (αν και στην πολιτική, είναι καλύτερα να αποφεύγετε τη λέξη "ποτέ"). Και τα δύο κράτη εργάζονται σκληρά για να ενισχύσουν την επιρροή τους στα Βαλκάνια και αυτό τελικά θα προκαλέσει μεγάλη ένταση μεταξύ τους. Ωστόσο, η σχέση αυτή έχει ήδη προκαλέσει ζημιές. Η στάση της Τουρκίας προκαλεί σοβαρές πληγές στην ενότητα και την αποτελεσματικότητα της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ, ενώ η Μόσχα έχει βρεί μια μεγάλη ευκαιρία να αμφισβητήσει την ενότητα του ΝΑΤΟ. Αυτό θα είναι πολύ χρήσιμο για τους Ρώσους αξιωματούχους, καθώς προσπαθούν να μειώσουν την συνοχή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Σερβία και αλλού.
Το πιο ανησυχητικό είναι η κυριαρχία του Erdoğan στην τουρκική πολιτική σκηνή, η οποία έχει βλάψει σοβαρά τη σχέση της τουρκικής κοινωνίας με τις δυτικές δημοκρατικές αξίες - μια σχέση που ήταν προβληματική, ακόμη και πριν από το 2002. Οι τουρκικές μάζες είναι πλέον εθισμένες στη ριζοσπαστική ρητορική και τις υπερβολικές δόσεις εθνικισμού και λαϊκισμού. Η μόνη αντιπολίτευση στην κυριαρχία του Ερντογάν φαίνεται να προέρχεται από τον Μεράλ Άκσενερ, μέλος της ακροδεξιάς με υπερεθνικιστικές απόψεις για την τουρκική εξωτερική πολιτική και την εσωτερική ατζέντα. Το ψευδώνυμό της είναι η "Asena", η τουρκική λέξη για την λύκαινα - η κεντρική μορφή του εθνογενούς μύθου της τουρκικής φυλής.
Αυτοί οι δύο μελλοντικοί διαγωνιζόμενοι χορεύουν ένα περίεργο ταγκό, με βήματα και μουσική που είναι περισσότερο oriental, παρά western. Αυτό θα επηρεάσει την περιφερειακή ισορροπία ισχύος και το εύθραυστο status quo.
Τι επισημαίνει το ΣτΕ για το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος.
Γαβρόγλου: Ολοταχώς προς παντελή κατάργηση του εκκλησιασμού στο Δημοτικό
Σειρά ερωτημάτων έθεσαν οι σύμβουλοι Επικρατείας στον Υπουργό για τις ώρες διδασκαλίας των Θρησκευτικών, τις εκδηλώσεις κατά τη θρησκευτική εορτή των Τριών Ιεραρχών, κ.λπ.
Προς παντελή κατάργηση οδεύει ο εκκλησιασμός στα Δημοτικά σχολεία, σύμφωνα με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, επισημαίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), ενώ παράλληλα οι σύμβουλοι Επικρατείας θέτουν θέματα σχετικά με τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών, τις εκδηλώσεις κατά τη θρησκευτική εορτή των Τριών Ιεραρχών, κ.λπ.
Παράλληλα αποκαλύπτεται το περιεχόμενο του επίμαχου διατάγματος και όσα οι δικαστές είπαν εγγράφως στον υπουργό Παιδείας.
Κατ΄ αρχάς, «ναι» είπε το ΣτΕ στην επιλογή των σημαιοφόρων, παραστατών, κ.λπ. στα Δημοτικά σχολεία δια κληρώσεως και μάλιστα με διπλή, αφού θα κληρώνεται ένας μαθητής ανά 6μήνο, ενώ δεν αποκλείεται λόγω ατέλειας της σχετική διάταξης να μην υπάρχει καθόλου σημαιοφόρος ή να είναι λιγότεροι οι παραστάτες, σε περίπτωση αιφνιδίου ατυχήματος ή ασθένειας.
Ειδικότερα το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την οργάνωση και λειτουργία των νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων του Κώστα Γαβρόγλου, στο άρθρο 3 παράγραφος 4 αναφέρει ότι θα κληρώνονται δύο μαθητές της ΣΤ΄ τάξης ως σημαιοφόροι, ο καθένας για ένα εξάμηνο, ενώ θα κληρώνονται και πάλι οι παραστάτες και υπεύθυνοι κατάθεσης στεφάνου.
Ειδικότερα, το άρθρο 3 παράγραφος 4 αναφέρει:
«Σημαιοφόροι, παραστάτες και υπεύθυνοι για την κατάθεση στεφάνου ορίζονται μαθητές της ΣΤ΄ τάξης. Σημαιοφόροι ορίζονται δυο μαθητές της ΣΤ΄ τάξης, ο ένας για το χρονικό διάστημα μέχρι 31 Ιανουαρίου και ο άλλος από 1η Φεβρουαρίου μέχρι το τέλος του διδακτικού έτους
Η επιλογή σημαιοφόρων, παραστατών και υπευθύνων κατάθεσης στεφάνου πραγματοποιείται με κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των μαθητών της τάξης. Η κλήρωση διενεργείται παρουσία του συνόλου των μαθητών της ΣΤ΄ τάξης με ευθύνη του διευθυντή της σχολικής μονάδας ή του νόμιμου αναπληρωτή του και συντάσσεται σχετικό πρακτικό του Συλλόγου Διδασκόντων».
Όμως, στην συνέχεια το Προεδρικό Διάταγμα επιφυλάσσει στον υπουργό Παιδείας το δικαίωμα να εκδώσει σχετική απόφαση με την οποία να καθορίζει:
1) τον τρόπο επιλογής των σημαιοφόρων, παραστατών και υπευθύνων κατάθεσης στεφάνου, εφόσον στο Δημοτικό λειτουργούν ένα και πάνω τμήματα της ΣΤ΄ τάξης και 2) καθώς και για «κάθε άλλο σχετικό θέμα εφαρμογής της παρούσας παραγράφου», δηλαδή για θέματα που έχουν σχέση με τους σημαιοφόρους, κ.λπ.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ μετά την νομοπαρασκευαστική επεξεργασία του επίμαχου σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, εξέδωσαν την υπ΄ αριθμ 140/2017 γνωμοδότησή τους (πρόεδρος ο αντιπρόεδρος Αθανάσιος Ράντος και εισηγήτρια η πάρεδρος Μαρία Παπαδημήτρη).
Σχετικά με την επιλογή των σημαιοφόρων, κ.λπ. με κλήρωση, επισημαίνουν ότι είναι «νόμιμη, εν όψει του ότι δεν αντίκειται, πάντως, στην εξουσιοδότηση του άρθρου 4 παράγραφος 11 του νόμου 1566/1985». Ο τελευταίος αυτός νόμος αφορά τη «δομή και λειτουργία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» και η σχετική παράγραφος παρέχει εξουσιοδότηση στον υπουργό Παιδείας, μεταξύ των άλλων, να καθορίζει «την αξιολόγηση των μαθητών, την οργάνωση της μαθητικής ζωής και το γενικό πλαίσιο των σχολικών εκδηλώσεων».
Πάντως, δεν αποκλείεται η παρέλαση να γίνεται και χωρίς σημαιοφόρο ή με λιγότερους παραστάτες, αφού δεν προβλέπει το διάταγμα την κλήρωση αναπληρωματικών σημαιοφόρων και παραστατών για τις περιπτώσεις εκείνες που υπάρξει αιφνίδια ασθένεια ή ατύχημα στους ήδη κληρωθέντες σημαιοφόρους ή παραστάτες.
Σημαία - εορταστικές εκδηλώσεις
Το ίδιο άρθρο 3, αλλά η παράγραφος 7 του διατάγματος του κ. Γαβρόγλου έχει μόνο μια πρόταση για ανάρτηση της σημαίας, η οποία πλέον δεν είναι καθημερινή, αλλά εβδομαδιαία. Συγκεκριμένα η επίμαχος παράγραφος αναφέρει: «Η σημαία παραμένει ανηρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως προβλέπεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες».
Με άλλα λόγια, το υπουργείο Παιδείας, καταργεί από τα Δημοτικά σχολεία το έως τώρα τελετουργικό καθεστώς βάσει του οποίου τα παιδιά τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο με το βλέμμα στη σημαία.
Με την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου 3 καθορίζονται όλες οι εκδηλώσεις της σχολικής χρονιάς, όπως είναι οι επέτειοι της 28ής Οκτωβρίου, της 25 Μαρτίου, κ.λπ.
Όμως, ο υπουργός Παιδείας επιφυλάσσει ειδική μεταχείριση για την Θρησκευτική εορτή των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου). Συγκεκριμένα για την ημέρα αυτή, αναφέρει το διάταγμα ότι «με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων καθορίζεται το περιεχόμενο των εορταστικών εκδηλώσεων (οργάνωση εκδηλώσεων που συνάδουν με το περιεχόμενο της εορτής, εκκλησιασμός, κ.ά.).
Οι σύμβουλοι Επικρατείας είδαν αυτή την ιδιαιτερότητα στον θρησκευτικό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών και στην γνωμοδότησή τους επισημάινουν εύσχημα την εξαίρεση αυτή, ενώ θέτουν και θέμα συνταγματικότητας της σχετικής παραγράφου καθώς στο διάταγμα ο υπουργός Παιδείας δεν έχει κάνει καμία προβλέψει για τη συμμετοχή ή όχι των ετεροδόξων και αλλοθρήσκων στους Ελληνικούς θρησκευτικούς εορτασμούς.
Χαρακτηριστικά, αναφέρει το ΣτΕ ως προς την εν λόγω Θρησκευτική εορτή: «Τίθεται ως διαδικαστική προϋπόθεση για τον εορτασμό, ειδικώς αυτής της εορτής και όχι των λοιπών, η λήψη προηγούμενης απόφασης του Συλλόγου Διδασκόντων, που θα καθορίζει το περιεχόμενο των εορταστικών εκδηλώσεων, χωρίς να επεξηγείται ο λόγος που δικαιολογεί τη θέσπιση της προϋπόθεσης αυτής, δεδομένου ότι δεν τίθεται ανάλογη προϋπόθεση για τις άλλες εορτές που αναφέρονται στη ίδια ακριβώς παράγραφο (εορτασμών εθνικών εορτών της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου, 17ης Νοεμβρίου για την επέτειο του Πολυτεχνείου, τον αντιδικτατορικό αγώνα και την Εθνική Αντίσταση).
Και συνεχίζει το ΣτΕ με νόημα πάνω στο θέμα αυτό:
«Περαιτέρω η διατύπωση «οργάνωση εκδηλώσεων που συνάδουν με το περιεχόμενο της εορτής, εκκλησιασμός, κ.ά.», είναι αόριστός ενόψει άλλωστε του ότι πρόκειται για γιορτή θρησκευτικού κυρίως χαρακτήρα. Για το λόγο αυτό είναι αναγκαίο να ρυθμιστεί, ενόψει της κατοχυρωμένης στο άρθρο 13 παράγραφος 1 του Συντάγματος ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης και το θέμα του τρόπου συμμετοχής ή μη των ετεροδόξων και αλλοθρήσκων μαθητών κατά τις σχετικές εκδηλώσεις».
Προς κατάργηση ο εκκλησιασμός
Σκληροί είναι οι σύμβουλοι Επικρατείας στο θέμα του εκκλησιασμού των μαθητών του Δημοτικού, καθώς λένε ευθέως στον υπουργό Παιδείας ότι όπως είναι διατυπωμένη η σχετική διάταξη «επιτρέπει την χωρίς κριτήρια παντελή κατάργηση του εκκλησιασμού».
Αναλυτικότερα, στο άρθρο 3 και πάλι αλλά στην παράγραφο 7 αυτή τη φορά, το διάταγμα Γαβρόγλου αναφέρει:
«Εκκλησιασμός πραγματοποιείται κατά σχολείο ή τάξη με τη συνοδεία των εκπαιδευτικών ύστερα από σχετική απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων».
Όμως, οι σύμβουλοι Επικρατείας απαντούν στον υπουργό Παιδείας:
«Η ρύθμιση του άρθρου 3 παρ. 7 σύμφωνα με την οποία εκκλησιασμός πραγματοποιείται κατά σχολείο ή τάξη με τη συνοδεία των εκπαιδευτικών ύστερα από σχετική απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, είναι ατελής, δεδομένου ότι δεν προσδιορίζονται οι ημέρες ή τα γεγονότα επ΄ ευκαιρία των οποίων είναι ενδεδειγμένο ή δυνατό να πραγματοποιείται εκκλησιασμός» και υπογραμμίζουν οι δικαστές:
«Η έλλειψη σχετικής πρόβλεψης και εν γένει απουσία καθορισμού συγκεκριμένων κριτηρίων για τη λήψη της απόφασης του Συλλόγου Διδασκόντων, καθιστά αόριστη την ρύθμιση, διότι επιτρέπει είτε χωρίς κριτήρια παντελή κατάργηση του εκκλησιασμού είτε, αντιθέτως την πραγματοποίηση εκκλησιασμού καθ΄ υπέρβαση του εκπαιδευτικώς προσηκόντως μέτρου. Επομένως, η ρύθμιση αυτή πρέπει να συμπληρωθεί, ώστε να καταστεί ορισμένη».
Προσευχή
Παράλληλα, στο άρθρο 18 του διατάγματος προβλέπεται ότι «πριν από την έναρξη των μαθημάτων πραγματοποιείται κοινή προσευχή των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού στο προαύλιο του σχολείου με ευθύνη των εκπαιδευτικών που εφημερεύουν.
Η συμμετοχή των μαθητών άλλου δόγματος στην κοινή προσευχή δεν είναι υποχρεωτική. Ο διευθυντής του σχολείου ή ο αναπληρωτής του ή ο διδάσκων εκπροσωπώντας τον Σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου προβαίνει σε πιθανές ανακοινώσεις-οδηγίες που αφορούν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου και τη μαθητική ζωή της συγκεκριμένης μέρας ή και σε γενικότερα θέματα».
Για το άρθρο 18 το ΣτΕ δεν κάνει καμία παρατήρηση.
Μάθημα θρησκευτικών
Το διάταγμα Γαβρόγλου στο άρθρο 11 προβλέπει ότι οι ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στην Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη του Δημοτικού θα είναι μία ώρα την εβδομάδα, όπως εξάλλου προέβλεπε και παλαιότερη απόφαση του υπουργού Παιδείας του περασμένου έτους.
Όμως, οι σύμβουλοι Επικρατείας υπενθυμίζουν στον υπουργό Παιδείας ότι εκκρεμεί στο ΣτΕ αίτηση ακύρωσης (έχει συζητηθεί τον Σεπτέμβριο του 2016) και αναμένεται η έκδοση της σχετικής απόφασης για τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού.
Κατά συνέπεια, σημειώνει το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, σε περίπτωση που γίνει από το ΣτΕ δεκτή η εν λόγω αίτηση ακύρωσης θα πρέπει το υπουργείο Παιδείας να επιφέρει τις ανάλογες τροποποιήσεις στο Προεδρικό Διάταγμα «στο πλαίσιο της υποχρέωσης συμμόρφωσης προς το περιεχόμενο της τυχόν ακυρωτικής απόφασης».
Το ίδιο επισημαίνει το ΣτΕ, δηλαδή, ότι θα πρέπει να επέλθουν τροποποιήσεις στο επίμαχο διάταγμα, αν γίνει δεκτή η αίτηση εκπαιδευτικών για το ζήτημα της ανάθεσης του μαθήματος της αισθητικής αγωγής (εικαστικά, μουσική κ.λπ.) σε εκπαιδευτικούς άλλων κλάδων. Και σε αυτή τη περίπτωση έχει συζητηθεί η σχετική αίτηση ακύρωσης (8.6.2017) και αναμένεται η έκδοση απόφασης.
Τέλος, το ΣτΕ κάνει αρκετές παρατηρήσεις σχετικά με τις προϋποθέσεις εγγραφής στα Δημοτικά σχολεία με ελλιπή δικαιολογητικά (αλλοδαπά παιδιά), εκπρόθεσμες εγγραφές, κ.λπ., ενώ «κόβει» ως παράνομη την απαλλαγή των πολύτεκνων διευθυντών και υποδιευθυντών από την εφημερία.
Πηγή: Πρώτο Θέμα
Σχετικά άρθρα:
Προεδρικό Διάταγμα 79/2017 για τη λειτουργία Νηπιαγωγείων και Δημοτικών Σχολείων
Ξέρω ὅτι θὰ μοῦ πεῖτε ὅτι σᾶς τὰ εἶπαν ἄλλοι, ἀλλὰ δὲν πειράζει νὰ σᾶς τὰ εἰπῶ κι ἐγὼ, ἔτσι γιὰ τὸ καλὸ, ὅπως λέμε στὰ κάλαντα. Ἔχω τὴ διαβεβαίωση ὅτι πρόκειται περὶ πραγματικοῦ περιστατικοῦ, ὅμως, κι ἄν δὲν εἶναι, ἰσχύει τὸ ἰταλικὸ: si non è vero, è ben trovato (=Κι ἄν δὲν εἶναι ἀληθινὸ, εἶναι πάντως καλὰ εὑρημένο, καλοειπωμένο). Ἰδοὺ το: μιὰ νεόπλουτη καὶ ὀψιμαθὴς κυρία λέει σὲ μιὰ «ὁμοιαθῆ» της ὅτι διαβάζει ἕνα βιβλίο μὲ πολλή φιλοσοφία.
Καὶ ὅταν ἡ ἄλλη τὴ ρώτησε, ποιὸ εἶναι αὐτὸ, ἡ κυρία ἀποκρίθηκε ἐμβριθῶς: «Εἶναι τὸ «Τάδε» τῆς Ἔφης Ζαρατούστρα»! Ἐδῶ δὲν γελᾶνε, κλαῖνε, χύνουν τόσο δάκρυ ὥστε νὰ σχηματισθεῖ Κωκυτὸς, ποὺ ἦταν ποταμὸς τῶν δακρύων στὸν Ἅδη. Ἡ κυρία διάβαζε, τρόπος τοῦ λέγειν τὸ «Τάδε ἔφη Ζαρατούστρας» τοῦ Νίτσε καὶ ἐξέλαβε τὸ «Τάδε» σὰν τίτλο καὶ τὶς δύο ὑπόλοιπες λέξεις σὰν ὄνομα καὶ ἐπώνυμο κάποιας συγγραφέως.
Ἄμ τὸ ἄλλο! Ἀνέβαινε τὶς σκάλες τῆς αἴθουσας τελετῶν τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου μιὰ ἐλλόγιμη κυρία πρώην ὑπουργὸς ἤ ὑφυπουργὸς. Γινόταν μιὰ ἐκδήλωση κάποιου ἰατρικοῦ συλλόγου. Ὁ ἐπὶ τῆς ὑποδοχῆς γιατρὸς, παλαιὸς μαθητὴς μου, τῆς ἐζήτησε εὐγενῶς τὴν πρόσκληση, γιὰ τὴν τοποθετήσει στὴν πρέπουσα θέση. Ἡ κυρία πρὼην ὑπουργὸς ἤ ὑφυπουργὸς τοῦ ἔδειξε τὴν πρόσκληση ἀλλὰ ὁ ἐπὶ τῆς ὑποδοχῆς γιατρὸς, τῆς ὑπέδειξη ὅτι κάνει λάθος. Ἡ πρόσκληση εἶναι γιὰ τὴν Ἀκαδημία. Καὶ ἡ κυρία πολιτικὸς ἀπόρησε: «Μὰ δὲν εἶναι ἐδῶ ἡ... Ἀκαδημία;». Ὁ πάντα εὐγενὴς γιατρὸς –καθότι μαθητής μου παλαιός– τῆς ὑπέδειξε ὅτι ἡ Ἀκαδημία εἶναι τὸ παρακείμενο κτήριο πρὸς τὰ δεξιὰ καὶ, γιὰ νὰ μὴ μπερδευτεῖ ἡ κυρία καὶ πάει πρὸς τὰ ἀριστερὰ, στὴν Έθνικὴ Βιβλιοθήκη, κατέβηκε μαζί της τὶς σκάλες καὶ τῆς ἔδειξε τὸ κτήριο ποὺ ἔγινε μὲ δαπάνες τοῦ Σίνα. Ὅταν λοιπόν πολιτικοὶ καὶ πολιτικὲς μας δὲν μποροῦν νὰ ξεχωρίσουν τὸ πανεπιστήμιο ἀπὸ την Ἀκαδημία, πρὸς τὶ νὰ γεννᾶται ἀπορία σὲ νὲο καὶ εὐπαίδευτο συνάδελφο, ἐπειδὴ οἱ μαθητὲς, ποὺ παρέλαβε καὶ τὴν τρέχουσα σχολικὴ χρονιὰ, ἀγνοοῦσαν καὶ τὸν Σίνα καὶ τὸν Σινᾶ;
Δὲν εἶναι χρόνια πολλὰ ποὺ λόγιος ἀνώτατος δικαστικὸς ἦταν μέλος τῆς ἐξεταστικῆς ἐπιτροπῆς ποὺ θὰ ἤλεγχε τὶς νομικὲς ἀλλὰ καὶ τὶς ἐγκύκλιες γνώσεις τῶν νέων ἐπιστημόνων ποὺ φιλοδοξοῦσαν νὰ εἰσέλθουν στὸ δικαστικὸ σῶμα. Ὁ φίλος δικαστικὸς ἦταν ἐπὶ τῶν ἐγκυκλίων γνώσεων ἐξεταστὴς. Ἐρώτησε λοιπόν ἕναν ὑποψήφιο, ποιὸς ἔγραψε τὸ ἐπίγραμμα τῶν πεσόντων στὴ μάχη τοῦ Μαραθῶνος, τὸ περίφημο «Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι...». Καὶ ἡ ἀπάντηση: «Δὲν μοῦ ’ρχεται, κύριε Πρόεδρε»! Καλόβολος ὁ πρόεδρος τοῦ ἔθεσε ἄλλο ἐρώτημα, ἄν δηλαδή, ἤξερε πῶς λεγόταν ὁ δρομέας ποὺ ἔφερε τὸ ἄγγελμα τῆς νίκης, τὸ πολυθρύλητο «Νενικήκαμεν», στὴν Ἀθήνα.
Καὶ πάλι εἰσέπραξε τὸ «Δὲν μοῦ ’ρχεται», ὁπότε προχώρησε (χαρᾶς τὸ κουράγιο του!) καὶ σὲ τρίτο καὶ ρώτησε, ἄν ὁ ὑποψήφιος γνώριζε τὸ ἐπίγραμμα ποὺ ἔγραψε γιὰ τοὺς 300 τῶν Θερμοπυλῶν ὁ Σιμωνίδης ὁ Κεῖος. Καὶ μόνον, ἀφοῦ εἰσέπραξε καὶ ἕνα τρίτο «Δὲν μοῦ ’ρχεται», προχώρησε σὲ δεύτερο ὑποψήφιο καὶ τὸν ρώτησε, ἄν θυμόταν πὼς λεγόταν ἡ πυλίδα ἀπὸ τὴν ὁποία εἰσχώρησαν οἱ Τοῦρκοι στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀλλὰ ὁ ὑποψήφιος δικαστὴς δὲν θυμόταν τὸ ὄνομα τῆς Κερκόπορτας. Καὶ ἀσφαλῶς θὰ ἔτριζαν τὰ κόκκαλα τοῦ ἀρχαίου φίλου μου, πολυμαθέστατου δικαστικοῦ Δελαπόρτα, ναὶ αὐτοῦ ποὺ ἔγινε γνωστὸς μὲ τὴν ὑπόθεση Λαμπράκη. Ὁ ἀείμνηστος ἐρχόταν συχνὰ στὸ φροντιστήριο «Ἡράκλειτος» στὸ ὁποῖο ἤμουν ἱδρυτικὸ μέλος γιὰ νὰ μιλᾶμε στὰ διαλείμματα ἤ σὲ κάποια κενὰ γιὰ θέματα λογοτεχνίας καὶ ἱστορίας. Καὶ κάποτε τὸν εἶχα ἀκούσει ἐπὶ τῆς ἔδρας νὰ ἀπαγγέλλει στίχους τοῦ παλαιοῦ Ἑπτανήσιου ποιητῆ Μικέλη Ἄμβλιχου!
Μοῦ εἶχαν διηγηθεῖ ὅτι ὁ Ἰω. Κακριδῆς, καθηγητὴς τῆς κλασσικῆς φιλολογίας στὸ Ἀριστοτέλειο, εἶχε κόψει τρεῖς φορὲς μιὰ φοιτήτρια ἀπό τὴν Ἀθήνα. Αὐτὴ πῆγε στὸ γραφεῖο του καὶ παραπονέθηκε. Ὁ καθηγητὴς ἔδειξε τὸ γραπτό της καὶ τῆς ἐπέδειξε ἕνα ἐντὸς ἐρυθροῦ κύκλου μέγα λάθος της. Ἡ μέλλουσα καθηγήτρια ἔγραφε: «Ἐξ’ Ἀθηνῶν»! Ἀγνοοῦσε ὅτι στὸ «ἐξ» δὲν βάζουμε ἀπόστροφο. Καὶ ὁ Κακριδῆς τῆς ὑπέδειξε: «Αὐτὸ εἶναι ἀπὸ τὰ πρῶτα-πρῶτα ποὺ πρέπει νὰ διδάξετε στὰ παιδιὰ». Τότε ἄλλα ἦταν τὰ ἤθη παιδείας καὶ ἄλλα τὰ τωρινὰ. Γι’ αὐτὸ πηγαίνουμε ἀπὸ τὰ στραβὰ στὰ θεόστραβα. Ὑποδεικνύεις λάθος σὲ κάποιον καὶ αὐτὸς ἀπαντᾶ: «Ἔ καὶ τὶ ἔγινε;». Ἔτσι γίναμε πούλβερη καὶ κουρνιαχτὸς...
Ημερομηνία: 15/08/2017
Πηγή: Σαράντος Καργάκος, Ακτίνες
Συνεχώς φθίνουσα πορεία θα ακολουθήσει ο πληθυσμός της Ελλάδας έως τα μέσα του αιώνα μας, εξαιτίας των αρνητικών δημογραφικών εξελίξεων. Αυτό προβλέπει μια νέα μελέτη του Ινστιτούτου του Βερολίνου για τον Πληθυσμό και την Ανάπτυξη.
Στη μελέτη επισημαίνεται ότι μεταξύ 2011-2016 η Ελλάδα έχασε σχεδόν το 3% του πληθυσμού της, μεταξύ άλλων λόγω της γέννησης λιγότερων παιδιών εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Προβλέπεται ότι από περίπου 10,8 εκατομμύρια το 2016, ο πληθυσμός της χώρας μας θα μειωθεί στα 9,9 εκατομμύρια έως το 2030 και στα 8,9 εκατομμύρια έως το 2050, με συνέπεια να υποστεί μια πρόσθετη μείωση κατά περίπου 18%.
Με δείκτη ολικής γονιμότητας 1,33 (ο προβλεπόμενος μέσος αριθμών παιδιών ανά γυναίκα), η Ελλάδα έχει σήμερα σχεδόν τη χαμηλότερη επίδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στη μελέτη επισημαίνεται ότι εξαιτίας, κυρίως, του μικρού αριθμού παιδιών που γεννιούνται στη χώρα μας (περίπου 90.000 ετησίως), η Ελλάδα έχει πλέον έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς στην Ευρώπη, καθώς πάνω από το ένα πέμπτο των κατοίκων της (το 21%) είναι άνω των 65 ετών. Στην Ευρώπη μόνο η Ιταλία έχει υψηλότερο ποσοστό ηλικιωμένων.
Οι Γερμανοί ερευνητές προβλέπουν ότι, με βάση τις έως τώρα δημογραφικές τάσεις, η Ελλάδα είναι πιθανό πως θα έχει τη χειρότερη σε όλη την Ευρώπη αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους έως το 2050.
Πηγή: ΑΜΠΕ, Ναυτεμπορική, Θρησκευτικά
Σχόλιο ID-ont: Δημοσιοποιήθηκε η 2η γνωμοδότηση (βλ. συνημμένα pdf αρχεία) της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ) για το Ηλεκτρονικό Εισιτήριο. Σύμφωνα με αυτήν για τις: α) Κάρτες απεριορίστων διαδρομών δηλ. μηνιαίες/τριμηνιαίες/εξαμηνιαίες κλπ και β) Κάρτες με δικαίωμα έκπτωσης: ΑΜΕΑ, φοιτητών, Πολυτέκνων κλπ απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοσή τους είναι ο ΑΜΚΑ!
Σύμφωνα με τον νόμο του ΑΜΚΑ: "ουδείς δύναται να απασχοληθεί ως μισθωτός ή ως αυτοαπασχολούμενος, να ασφαλισθεί ή να καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές, να εκδώσει ή να ανανεώσει βιβλιάριο ασθενείας, να δικαιωθεί και να εισπράξει συντάξεις και γενικότερα πάσης φύσεως παροχές, επιδόματα και βοηθήματα".
ΑΜΚΑ δια πάσαν νόσον και πάσαν ...ασθένειαν
Κατά συνέπεια ο ΑΜΚΑ σχετίζεται με τα ασφαλιστικά/εργασιακά ζητήματα των πολιτών. Τι σχέση έχει τότε το Ηλεκτρονικό Εισιτήριο με τον ΑΜΚΑ; Ο ΑΜΚΑ δεν φτιάχθηκε για να θεραπεύσει πάσαν νόσον και πάσαν ...ασθένειαν! Γίνεται σήμερα ή όχι καταχρηστική χρήση ενός "ακόμη χρηστικού αριθμού", όπως έλεγε η Ιερά Σύνοδος το 2009; Παρεμπιπτόντως σημειώνουμε πως η χρήση ΑΜΚΑ είναι υποχρεωτική και από το σχετικό με τις μετεγγραφές σύστημα του Υπουργείου Παιδείας, εάν ο φοιτητής επικαλεστεί και οικονομικούς λόγους για την απόκτηση πρόσθετων για μετεγγραφή μορίων (βλ. εικόνα)
Επίσης πολλή συζήτηση έχει γίνει για την Κάρτα Φιλάθλου και το Ονομαστικό Εισιτήριο των Γηπέδων. Το ίδιο κι εκεί: ο ΑΜΚΑ προτείνειται να είναι ο κωδικός κλειδί που θα συνδέει την Κάρτα με τον φίλαθλο. Από ότι βλέπουμε, εκ των πραγμάτων, ο ΑΜΚΑ τείνει να καταστεί ο υπέρ-αριθμός για την ζωή των πολιτών. Αυτός άραγε ήταν ο αρχικός σκοπός δημιουργίας του, απλά δεν έγινε γνωστός εξ αρχής;
Χωρίς ΑΜΚΑ, χωρίς εισιτήριο;
Στην φορολογική δήλωση, δεν δηλώνουν ΑΜΚΑ "οι υπόχρεοι, οι οποίοι, για λόγους που άπτονται ευαίσθητων προσωπικών τους δεδομένων, δεν επιθυμούν να αποκτήσουν Α.Μ.Κ.Α., ούτε για τους ίδιους, ούτε για τα εξαρτώμενα μέλη τους, καθώς και οι υπάλληλοι της Τράπεζας Εμπορίου και Ανάπτυξης Ευξείνου Πόντου." Αυτοί λοιπόν οι πολίτες, που δεν έχουν ΑΜΚΑ, δεν θα μπορούν να αποκτούν Ηλεκτρονικό Εισιτήριο των ανωτέρω κατηγοριών;;;
ΑΠΔΠΧ: Όχι στον ΑΜΚΑ, ναι στην χρήση του!!!
Στη σελ. 16 της 2ης γνωμοδότησης, η ΑΠΔΠΧ αναφέρει για το σύστημα που προτείνει ο ΟΑΣΑ: "Η ανωτέρω περιγραφείσα διαδικασία καταδεικνύει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο για κάποιες έστω τιμές του ΑΜΚΑ να προσδιοριστεί μονοσήμαντα το ποια είναι η Κάρτα που αντιστοιχεί σε κάθε έναν από του χρήστες με τις εν λόγω τιμές του ΑΜΚΑ, δηλ. τελικά να αναγνωριστούν οι κάτοχοι των συγκεκριμένων καρτών."
Δηλ. ουσιαστικά δεν συμφωνεί με την χρήση του ΑΜΚΑ, δίνει όμως την έγκρισή της για την χρήση του!!!
Ονομαστικές ή ανώνυμες μετακινήσεις;
Το βασικό ζητούμενο είναι η μη ονομαστικοποίηση των διαδρομών των πολιτών όπως τόνιζε η ΑΠΔΠΧ στην 1η της γνωμοδότηση. Με τον ΑΜΚΑ μας λέει ότι υπάρχει πιθανότητα να ονομαστικοποιηθούν. Επίσης, πέραν όσων επισημαίνει η ΑΠΔΠΧ παρατηρούμε:
- Η ΑΠΔΠΧ προτείνει αντί του ΑΜΚΑ, ένα σύστημα μη αναστρέψιμου ψηφιακού αποτυπώματος (hashed value) του ΑΜΚΑ (π.χ. μια κατακερματισμένη τιμή της τριπλέτας «ΑΜΚΑ-Επώνυμο-Όνομα» τα οποία παρέχονται από τη διαδικτυακή υπηρεσία της ΗΔΙΚΑ). Με αυτό το σύστημα γίνεται ονομαστικοποίηση των μετακινήσεων των πολιτών στην ΗΔΙΚΑ - εάν έχει στη διάθεσή της τα στοιχεία των μετακινήσεων του ΟΑΣΑ - ή όχι;
- Επίσης, τόσο οι "απλές", αλλά και οι "σύνθετες" Κάρτες-εισιτήρια, πως θα φορτώνονται με €; Αρχικά με μετρητά αλλά μελλοντικά, όσο προχωράει η τεχνολογία, δεν θα μπορεί να γίνεται και σε ΑΤΜ των τραπεζών ή μέσω e-banking; Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται ονομαστικοποίησή των Καρτών στα συστήματα των τραπεζών ή όχι;
- Η φωτογραφία και το ονοματεπώνυμο θα εκτυπώνεται μόνο επί της Κάρτας. Τα στοιχεία αυτά για να εκτυπωθούν, περνάνε μέσα από τα συστήματα του ΟΑΣΑ. Είναι απίθανο να αποθηκεύονται προσωρινά και να αντιγράφονται, σε παράβαση της απόφασης της ΑΠΔΠΧ;
Με Κάρτα στο χέρι ή "μέσα στο χέρι";
Μερικές τελευταίες παρατηρήσεις μας:
α) Φορτώνουμε τον κόσμο με μια ακόμη κάρτα και τον σπρώχνουμε σιγά-σιγά να αγανακτήσει και να ζητήσει από μόνος του "μια Κάρτα για όλες τις χρήσεις". (βλ. γιατί όχι όλα σε μια Κάρτα: Νέο φυλλάδιο: Κάρτα του Πολίτη: Τι, Πως, Γιατί;)
β) Οι Κάρτες με RFID chip αντιγράφονται πανεύκολα με την χρήση ενός κινητού και του κατάλληλου software (βλ. ρεπορτάζ CBC-News Canada: Smartphone κλέβει εξ' αποστάσεως τα στοιχεία πιστωτικής Κάρτας (με RFID πλινθίο)). Μην τυχόν και εμφανιστεί το φαινόμενο να γεμίσει το Μετρό με τις ίδιες Κάρτες !!! Πεδίον δόξης λαμπρό για τα αλουμινένια πορτοφόλια (βλ φωτο).
γ) Ωθείται μαζικά ο πληθυσμός στην εξοικείωση με την τεχνολογία "χωρίς επαφή (Contactless Smart Card-SC)" δηλ. την χωρίς επαφή σάρωση (κίνηση) του χεριού του (with a scan of their hand). Αυτή όμως ακριβώς είναι και η κίνηση που κάνει και το χέρι που έχει εμφυτευμένο rfid chip. Γιατί να μπαίνει ο κόσμος, έστω και "εξ απαλών ονύχων", σε αυτό το φρικτό από κάθε άποψη σύστημα;;; (βλ.video της USA-Today: USA-TODAY: Εταιρεία από το Wisconsin θα εμφυτεύσει μικροτσίπ μεγέθους κόκκου ρυζιού στους εργαζομένους της)
H 1η γνωμοδότηση ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή Pdf
H 2η γνωμοδότηση ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή Pdf
Προβλήθηκε στη συνάντηση με τον Σεβασμιώτατο κ.κ. Γρηγόριο στις 11.03.2017 σε εκδήλωση - συζήτηση στον Ιερό Ναό Αγίων Μυροφόρων Παλλήνης, Αττικής.
H Ὁλομέλεια τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (στό ἑξῆς: ΣτΕ) ἔκρινε ἀντισυνταγματική τήν ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Ἀνάπτυξης καί Ἀνταγωνιστικότητας, πού ἐπέτρεπε τή λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων ὅλες τίς Κυριακές τοῦ ἔτους, σέ τρεῖς περιφέρειες καί εἰδικότερα σέ ὀκτώ τουριστικές περιοχές τῆς χώρας. Ἀναλυτικότερα, οἱ παράγραφοι 1 καί 2 τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ νόμου 4177/ 2013, ὅπως ἰσχύουν σήμερα, προβλέπουν τά ἀκόλουθα:
«1. Ἐπιτρέπεται προαιρετικά ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων τίς ἑξῆς Κυριακές:
α) Τήν πρώτη Κυριακή κατά τήν ἔναρξη ἑκάστης τακτικῆς ἐκπτωτικῆς περιόδου τῆς παραγράφου 1 τοῦ ἄρθρου 15 τοῦ παρόντος νόμου. Σέ περίπτωση πού ἡ πρώτη Κυριακή συμπίπτει μέ ἐπίσημη ἀργία, ἡ δυνατότητα μετατίθεται τήν ἑπόμενη Κυριακή».
β) Τίς δύο (2) Κυριακές πρίν ἀπό τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.
γ) Τήν Κυριακή τῶν Βαΐων.
δ) Τήν τελευταία Κυριακή κάθε ἔτους.
ε) Δύο Κυριακές κατά τή διάρκεια τῶν ἐνδιάμεσων ἐκπτωτικῶν περιόδων, πού καθορίζονται μέ ἀπόφαση τοῦ οἰκείου Ἀντιπεριφερειάρχη σύμφωνα μέ τήν περίπτωση β΄ τῆς παραγράφου 1 τοῦ ἄρθρου 15 τοῦ παρόντος. Στίς περιφερειακές ἑνότητες στίς ὁποῖες ἡ ὡς ἄνω ἀπόφαση δέν ἔχει ἐκδοθεῖ, ἐπιτρέπεται ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Μαΐου καί τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Νοεμβρίου. Σέ περίπτωση πού ἡ πρώτη Κυριακή συμπίπτει μέ ἐπίσημη ἀργία, ἡ δυνατότητα μετατίθεται τήν ἑπόμενη Κυριακή.
2. Μέ αἰτιολογημένη ἀπόφαση τοῦ κατά τόπον ἁρμόδιου Ἀντιπεριφερειάρχη, ἡ ὁποία ἐκδίδεται ἐντός διαστήματος τριῶν (3) μηνῶν ἀπό τήν ἔναρξη ἰσχύος τοῦ παρόντος, ὁρίζονται οἱ περιοχές, στίς ὁποῖες ἐπιτρέπεται προαιρετικά ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί ἄλλες Κυριακές, πλήν τῶν ἀναφερομένων στήν παράγραφο 1 λαμβανομένων ὑπόψη τῶν τοπικῶν ἰδιαιτεροτήτων, ὑπό τίς ἑξῆς προϋποθέσεις:
α) τά ἐμπορικά καταστήματα νά ἔχουν συνολική ἐπιφάνεια ἐμβαδοῦ, ὅπως αὐτό ἀναγράφεται στό λογαριασμό παροχῆς ἠλεκτρικοῦ ρεύματος, μέχρι διακόσια πενῆντα (250) τετραγωνικά μέτρα,
β) νά μήν ἀνήκουν ὑπό ὁποιαδήποτε νομική σχέση σέ ἁλυσίδα καταστημάτων, ἑξαιρουμένων τῶν περιπτώσεων συμβάσεων δικαιόχρησης (franchise), γ) νά μήν λειτουργοῦν μέ συμφωνίες συνεργασίας τύπου «κατάστημα ἐντός καταστήματος» («shops-in-a-shop») καί νά μήν βρίσκονται σέ ἐκπτωτικά καταστήματα («outlet»), ἐμπορικά κέντρα ἤ ἐκπτωτικά χωριά. Ἐφόσον ἡ προθεσμία τῶν τριῶν (3) μηνῶν τοῦ προηγούμενου ἐδαφίου παρέλθει ἄπρακτη, ὁ Ἀντιπεριφερειάρχης ὑπέχει πειθαρχική εὐθύνη σύμφωνα μέ τά ἄρθρα 233 καί 234 τοῦ ν. 3852/2010 (Α΄ 87). Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀντιπεριφερειάρχη δύναται νά ἀναθεωρεῖται ἐτησίως, μέ ἀπόφαση πού ἐκδίδεται κατά τό μῆνα Ἰανουάριο καί πρώτη ἐφαρμογή τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015. Ἐάν δέν ἐκδοθεῖ ἡ ἀπόφαση, ἰσχύει ἡ προηγούμενη ρύθμιση». Ἡ δέ παράγραφος 5 τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ ἴδιου ὡς ἄνω νόμου, ὅπως αὐτή προστέθηκε μέ τό πρῶτο ἄρθρο τοῦ νόμου 4254/2014 ὁρίζει τά ἑξῆς: «5. Μέ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης καί Ἀνταγωνιστικότητας πού ἐκδίδεται μετά ἀπό διαβούλευση μέ τοπικούς καί συλλογικούς φορεῖς ὁρίζονται τρεῖς (3) τουριστικές περιοχές, ὅπου ἐπιτρέπεται πιλοτικά γιά ἕνα (1) ἔτος ἡ προαιρετική λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί τίς ὑπόλοιπες Κυριακές, πέραν τῶν ἀναφερομένων στήν παράγραφο 1 τοῦ παρόντος χωρίς τή συνδρομή τῶν προϋποθέσεων πού ἀναφέρονται στήν παράγραφο 2 τοῦ παρόντος καί χωρίς νά ἀπαιτεῖται ἀπόφαση τοῦ Ἀντιπεριφερειάρχη. Μέ ὅμοια ἀπόφαση μπορεῖ νά ὁρίζεται ὁ φορέας παρακολούθησης τῆς δράσης γιά τήν ἐξαγωγή συγκριτικῶν συμπερασμάτων καί κάθε ἄλλη λεπτομέρεια.»
Κατ’ ἐπίκληση τῆς ἀνωτέρω ἐξουσιοδοτικῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 16 παράγραφος 5 τοῦ ν. 4177/2013, ἐκδόθηκε ἡ ὑπ’ ἀριθμόν Κ1-1119/ 7.7.2014 ἀπόφαση τοῦ Ὑφυπουργοῦ Ἀνάπτυξης καί Ἀνταγωνιστικότητας, μέ τήν ὁποία ἐπετράπη πιλοτικά γιά ἕνα χρόνο ἡ προαιρετική λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων καί τίς ὑπόλοιπες Κυριακές, πέραν τῶν ἀναφερομένων στήν ἀνωτέρω παρ. 1 τοῦ ἄρθρ. 16 τοῦ Ν. 4177/2013, στίς ἑξῆς τρεῖς Περιφέρειες: «(…)1. Περιφέρεια Ἀττικῆς καί εἰδικότερα: (α) Ἱστορικό κέντρο Δήμου Ἀθηναίων, ὅπως αὐτό προσδιορίζεται καί ὁριοθετεῖται ἀπό τό Π.Δ. 21.9/13.10.1979 (ΦΕΚ Δ΄ 567) ὅπως ἰσχύει. (β) Δῆμος Ραφήνας-Πικερμίου. 2. Περιφέρεια Κεντρικῆς Μακεδονίας καί εἰδικότερα: (α) Ἱστορικό κέντρο Δήμου Θεσσαλονίκης, ὅπως αὐτό προσδιορίζεται καί ὁριοθετεῖται ἀπό τήν Υ.Α. ΥΠΠΟ/ ΔΙΛΑΠ/Γ/3046/51009/14.10.1994 (ΦΕΚ Β΄ 833). (β) Περιφερειακή ἑνότητα Χαλκιδικής. 3. Περιφέρεια Νοτίου Αἰγαίου καί εἰδικότερα: (α) Δῆμος Ρόδου (β) Δῆμος Κῶ (γ) Δῆμος Σύρου-Ἐρμούπολης (δ) Δῆμος Μυκόνου (ε) Δῆμος Θήρας».
Στή συνέχεια προσέφυγαν στό ΣτΕ ἡ Ἐθνική Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου, ἡ Γενική Συνομοσπονδία Ἐπαγγελματιῶν-Βιοτεχνῶν-Ἐμπόρων Ἑλλάδος, ἡ Ὁμοσπονδία Ἰδιωτικῶν Ὑπαλλήλων Ἑλλάδος, ὁ Ἐμπορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης καί 20 καταστηματάρχες καί ἔμποροι καί αἰτήθηκαν νά ἀκυρωθεῖ ὡς ἀντισυνταγματική καί παράνομη ἡ ἐπίμαχη Ὑπουργική Ἀπόφαση. Παράλληλα, παρέμβαση ὑπέρ τῆς ἐφαρμογῆς τῆς Ὑπουργικῆς Ἀπόφασης, ἔκαναν στό ΣτΕ οἱ: 1) Σύνδεσμος Ἐπιχειρήσεων καί Βιομηχανιῶν (ΣΕΒ) 2) Σύνδεσμος Ἑλληνικῶν Τουριστικῶν Ἐπιχειρήσεων 3) Σύνδεσμος Ἐπιχειρήσεων Λιανικῆς Πώλησης Ἑλλάδος καί 4) Ἐπιτροπή Ἀνταγωνισμοῦ. Ἡ Ἐπιτροπή Ἀνταγωνισμοῦ μάλιστα, ἐκπροσωπήθηκε ἐνώπιον τοῦ ΣτΕ διά τοῦ πληρεξουσίου δικηγόρου καί Καθηγητή Συνταγματικοῦ Δικαίου καί Δικαίου τῶν Ἀνθρώπινων Δικαιωμάτων στή Νομική Σχολή Ἀθηνῶν, Φίλιππου Σπυρόπουλου, ὁ ὁποῖος συμμετεῖχε στή συγγραφική ὁμάδα τοῦ «Καινοτόμου Συντάγματος γιά τήν Ἑλλάδα», ἑνός σχεδίου Συνταγματικῆς Ἀναθεώρησης, μέ τό ὁποῖο ἐπιδιώκεται, ὅπως σημειώσαμε σέ προηγούμενο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ μας, ὁ ἀποχριστιανισμός τῆς Πατρίδας μας καί ἡ θεσμική ὑποβάθμιση τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἡ ὑπόθεση παραπέμφθηκε στήν Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ λόγῳ τῆς μείζονος σπουδαιότητάς της κατ’ ἐφαρμογή τῆς διάταξης τοῦ ἄρθρου 14 παράγραφος 2 ἐδάφιο α’ τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος 18/1989.
Ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ ἐξέδωσε σχετικά τήν ἀπόφαση ὑπ’ ἀριθμόν 100/2017, στήν ὁποία ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς: «9. Ἐπειδή τό Σύνταγμα ὁρίζει στό ἄρθρο 2 ὅτι: «1. Ὁ σεβασμός καί ἡ προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τήν πρωταρχική ὑποχρέωση τῆς Πολιτείας. 2. … », στό ἄρθρο 4 ὅτι:
«1. Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἴσοι ἐνώπιον τοῦ νόμου. 2. … », στό ἄρθρο 5 ὅτι: «1. Καθένας ἔχει δικαίωμα νά ἀναπτύσσει ἐλεύθερα τήν προσωπικότητά του καί νά συμμετέχει στήν κοινωνική, οἰκονομική καί πολιτική ζωή τῆς Χώρας, ἐφόσον δέν προσβάλλει τά δικαιώματα τῶν ἄλλων καί δέν παραβιάζει τό Σύνταγμα ἤ τά χρηστά ἤθη.
2. …», στό ἄρθρο 21 ὅτι: «1. Ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, καθώς καί ὁ γάμος, ἡ μητρότητα καί ἡ παιδική ἡλικία τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ Κράτους. 2. …
3. Τό Κράτος μεριμνᾶ γιά τήν ὑγεία τῶν πολιτῶν… », στό ἄρθρο 22 ὅτι: «1. Ἡ ἐργασία ἀποτελεῖ δικαίωμα καί προστατεύεται ἀπό τό Κράτος, πού μεριμνᾶ γιά τή δημιουργία συνθηκῶν ἀπασχόλησης ὅλων τῶν πολιτῶν καί γιά τήν ἠθική καί ὑλική ἐξύψωση τοῦ ἐργαζόμενου ἀγροτικοῦ καί ἀστικοῦ πληθυσμοῦ. … 2. … », στό ἄρθρο 25 ὅτι: «1. Τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου ὡς ἀτόμου καί ὡς μέλους τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καί ἡ ἀρχή τοῦ κοινωνικοῦ κράτους δικαίου τελοῦν ὑπό τήν ἐγγύηση τοῦ Κράτους. Ὅλα τά κρατικά ὄργανα ὑποχρεοῦνται νά διασφαλίζουν τήν ἀνεμπόδιστη καί ἀποτελεσματική ἄσκησή τους. Τά δικαιώματα αὐτά ἰσχύουν καί στίς σχέσεις μεταξύ ἰδιωτῶν στίς ὁποῖες προσιδιάζουν. Οἱ κάθε εἴδους περιορισμοί πού μποροῦν κατά τό Σύνταγμα νά ἐπιβληθοῦν στά δικαιώματα αὐτά πρέπει νά προβλέπονται εἴτε ἀπευθείας ἀπό τό Σύνταγμα εἴτε ἀπό τό νόμο, ἐφόσον ὑπάρχει ἐπιφύλαξη ὑπέρ αὐτοῦ καί νά σέβονται τήν ἀρχή τῆς ἀναλογικότητας» καί στό ἄρθρο 106 ὅτι:
«1. Γιά τήν ἑδραίωση τῆς κοινωνικῆς εἰρήνης καί τήν προστασία τοῦ γενικοῦ συμφέροντος τό Κράτος προγραμματίζει καί συντονίζει τήν οἰκονομική δραστηριότητα στή Χώρα, ἐπιδιώκοντας νά ἐξασφαλίσει τήν οἰκονομική ἀνάπτυξη ὅλων τῶν τομέων τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας. Λαμβάνει τά ἐπιβαλλόμενα μέτρα γιά τήν ἀξιοποίηση τῶν πηγῶν τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου, ἀπό τήν ἀτμόσφαιρα καί τά ὑπόγεια ἤ ὑποθαλάσσια κοιτάσματα, γιά τήν προώθηση τῆς περιφερειακῆς ἀνάπτυξης καί τήν προαγωγή ἰδίως τῆς οἰκονομίας τῶν ὀρεινῶν, νησιωτικῶν καί παραμεθόριων περιοχῶν. 2. Ἡ ἰδιωτική οἰκονομική πρωτοβουλία δέν ἐπιτρέπεται νά ἀναπτύσσεται σέ βάρος τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας ἤ πρός βλάβη τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας. 3. … ».
10. Ἐπειδή ἀπό τίς προπαρατεθεῖσες διατάξεις, ἐν συνδυασμῶ ἑρμηνευόμενες, προκύπτουν τά ἀκόλουθα: Τό Σύνταγμα ἀναγνωρίζει τόν ἄνθρωπο ὡς ὑπέρτατη ἀξία, χάριν τῆς ὁποίας ὑφίσταται καί ὀργανώνεται ἡ ἔννομη τάξη, θεσπίζει δέ τά ἐπί μέρους ἀτομικά καί κοινωνικά δικαιώματα γιά τήν διασφάλιση τῆς ἐπί ἴσοις ὅροις ἐλεύθερης ἀναπτύξεως τῆς προσωπικότητας ἑκάστου καί τήν ἀπόλαυση τῶν ἐννόμων ἀγαθῶν πού ἀντιστοιχοῦν στό περιεχόμενο τῶν δικαιωμάτων αὐτῶν (ΣτΕ 867/1988 Ὁλομέλεια). Στό πλαίσιο τοῦ χαρακτήρα αὐτοῦ τοῦ Συντάγματος κατοχυρώνεται γιά τούς πάσης φύσεως ἐργαζομένους καί ἀπασχολουμένους (ἐξηρτημένα ἤ ἀνεξάρτητα ἐργαζόμενους, ἐλεύθερους ἐπαγγελματίες κ.λπ.) τό δικαίωμα τοῦ ἐλευθέρου χρόνου καί τῆς ἀπολαύσεώς του, ἀτομικά καί ἀπό κοινοῦ μέ τήν οἰκογένειά τους, ὡς τακτικό διάλειμμα τῆς ἑβδομαδιαίας ἐργασίας. Τό δικαίωμα αὐτό ὑπηρετεῖ τήν ὑγεία καί τήν ὁμαλή ἀνάπτυξη τῆς προσωπικότητας, μέ τήν φυσική καί ψυχική ἀνανέωση πού προσφέρει ἡ τακτική ἀργία στόν ἐργαζόμενο ἄνθρωπο ἐντός τῆς κάθε ἑβδομάδας ἐργασίας (ἄρθρα 5 παράγραφος 1, 21 παράγραφος 3 τοῦ Συντάγματος). Συναφῶς δέ, προσφέρει καί τήν δυνατότητα ὀργανώσεως τῆς κοινωνικῆς καί οἰκογενειακῆς ζωῆς του, θέματα γιά τά ὁποῖα ἐπίσης μεριμνᾶ τό Σύνταγμα (ἄρθρο 21 παράγραφος 3). Περαιτέρω, τό ἀναφερθέν δικαίωμα προσλαμβάνει πρακτική ἀξία γιά τούς ἐργαζομένους ὅταν αὐτοί δύνανται, μόνοι ἤ ἀπό κοινοῦ μέ τήν οἰκογένειά τους, νά μετέχουν στήν συλλογική ἀνάπαυλα μιᾶς κοινῆς ἀργίας ἀνά ἑβδομάδα, ὡς τέτοια ἡμέρα δέ ἔχει ἐπιλεγεῖ, κατά μακρά διαμορφωμένη παράδοση, τόσο στήν Ἑλλάδα ὅσο καί στά λοιπά κράτη τῆς Εὐρώπης ἡ Κυριακή, σχετιζόμενη μέ τήν χριστιανική θρησκεία (βλ. τή βασική ἀπόφαση τοῦ Ὁμοσπονδιακοῦ Συνταγματικοῦ Δικαστηρίου τῆς Γερμανίας BverfG – BvR 2857 καί 2858/07- τῆς 1.12.2009, κυρίως κέφ. Β, ΙΙ. Βλ. ἐπίσης καί τήν ἀπόφαση τοῦ Ὁμοσπονδιακοῦ Διοικητικοῦ Δικαστηρίου BverwG – 1C 25.84- τῆς 15.3.1988). Εἰδικότερα, μέ τόν νόμο ΓΥΝΕ΄ (3455/1909, Α΄ 286/7.12.1909) καθιερώθηκε τό πρῶτον ἡ Κυριακή ὡς γενική ἀργία, ἀπό τόν κανόνα δέ αὐτόν προβλέφθηκαν, τόσο ἀπό τόν νόμο αὐτό ὅσο καί ἀπό ἑπόμενους, ἑξαιρέσεις γιά ἐργασίες καί δραστηριότητες μέ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, οἱ ὁποῖες ἐπιτρέπεται νά ἀσκοῦνται καί κατά τίς Κυριακές καί λοιπές ἀργίες.
Κατά τήν θεσμοθέτηση τῶν ἐξαιρέσεων, ὅμως, ὁ κοινός νομοθέτης δέν εἶναι ἐλεύθερος στίς ἐπιλογές του, ἀλλά ὀφείλει νά λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν συγκεκριμένα κριτήρια καί προϋποθέσεις, οὕτως ὥστε ἀφ’ ἑνός νά μήν ἀνατρέπεται ὁ κανόνας καί ἀφ’ ἑτέρου οἱ ἐξαιρέσεις νά ἐπιβάλλονται ἀπό τό δημόσιο συμφέρον, τό ὁποῖο συνίσταται ὄχι στήν ἁπλή ἐπαύξηση τοῦ κέρδους ὁρισμένων ἐπιχειρήσεων ἤ δραστηριοτήτων οὔτε στήν ἐξυπηρέτηση ἀναγκῶν πού δύνανται νά ἱκανοποιοῦνται ὁμαλά κατά τίς ἐργάσιμες ἡμέρες ἀλλά στήν ἐξυπηρέτηση βασικῶν ἀναγκῶν τῶν πολιτῶν, τῶν ὁποίων ἡ ἱκανοποίηση δέν δύναται νά ἀνασταλεῖ κατά τίς Κυριακές καί τίς ἀργίες.
Στό πλαίσιο αὐτό ἐντάσσονται
α) ἰδιωτικές ἐργασίες, οἱ ὁποῖες ὑπηρετοῦν τήν ἀπόλαυση ὁρισμένων βασικῶν ἀναγκῶν ἀναψυχῆς τῶν πολιτῶν κατά τίς ἀργίες (ἑστιατόρια καί λοιπά καταστήματα ὑγειονομικοῦ ἐνδιαφέροντος, λειτουργίες πολιτισμοῦ) καί β) ἡ ἀνάγκη ὁρισμένων ἰδιωτικῶν ἐπιχειρήσεων νά λειτουργοῦν συνεχῶς (π.χ. ἐργοστασίων), γιά λόγους τεχνικούς, ἐν συνδυασμῷ καί μέ λόγους ἀφορῶντες τήν οἰκονομική τους ἐπιβίωση. Τό ἴδιο ἰσχύει γιά λειτουργίες, ἀσκούμενες ἀπό τό Δημόσιο ἤ ἀπό τόν ἰδιωτικό τομέα, οἱ ὁποῖες ὑπηρετοῦν εὐθέως τό δημόσιο συμφέρον, ὅπως τήν ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν, τήν ὑγεία (νοσοκομεῖα), τήν συγκοινωνία καί ἐπικοινωνία, τήν ὕδρευση. Στό προαναφερθέν πλαίσιο πρέπει νά ἐνταχθοῦν καί λελογισμένες ἐξαιρέσεις ἐπιβαλλόμενες γιά ὁρισμένους τόπους καί ὁρισμένες περιόδους τοῦ ἔτους ὡς πρός τόν οἰκονομικό κλάδο τοῦ τουρισμοῦ, καί δή ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι οἱ ἐξαιρέσεις αὐτές ὑπηρετοῦν τόν βιώσιμο τουρισμό καί δέν ὑπερβαίνουν τά ὅρια τῆς ἀρχῆς τῆς ἀναλογικότητος (ἄρθρο 25 παράγραφος 1 τοῦ Συντάγματος). Εἰδικότερα, καθ’ ὅσον ἀφορᾶ τόν τουρισμό, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν κανόνα τῆς ἀργίας κατά τίς Κυριακές ἐπιχειρεῖται ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι α) ἡ ἐξαίρεση ἀφορᾶ σαφῶς προσδιοριζόμενες περιοχές, στίς ὁποῖες ἡ οἰκονομικοκοινωνική ζωή ἐξαρτᾶται σέ μεγάλο βαθμό ἀπό τόν κλάδο τοῦ τουρισμοῦ,
β) οἱ ἐξαιρέσεις προσδιορίζονται μέ ἀκρίβεια κατά χρόνο καί κατά τό δυνατόν σέ διάσπαρτες ἡμέρες ἀνά ἔτος, ἀναλόγως τοῦ χαρακτήρα τῆς κάθε περιοχῆς καί τῆς τουριστικῆς περιόδου (θερινός, χειμερινός τουρισμός), ὥστε νά μήν ἀναιρεῖται ὁ πυρήνας τοῦ προαναφερθέντος συνταγματικοῦ δικαιώματος καί γ) ἡ κατ’ ἐξαίρεση ἐπιτρεπόμενη ἐργασία εἶναι πράγματι πρόσφορη γιά τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ σκοποῦ τῆς βιώσιμης τουριστικῆς ἀναπτύξεως. Οἴκοθεν νοεῖται ὅτι ἡ συνδρομή τῶν ἐκτεθεισῶν προϋποθέσεων πρέπει νά τυγχάνει πλήρους τεκμηριώσεως κατά τήν νομοθέτηση τῶν ἐξαιρέσεων, ὥστε, πλήν τῶν ἄλλων, νά καθίσταται ἐφικτός καί ὁ δικαστικός ἔλεγχος τῆς συνταγματικότητάς τους. (….)
13. Ἐπειδή ἐν προκειμένῳ, μέ τήν ἐξουσιοδότηση τοῦ ν. 4254/2014, καί ἀνεξαρτήτως λόγων ἀναφερομένων στό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν χριστιανῶν τό θρήσκευμα πολιτῶν, προσβάλλονται, ἐξ ἐπόψεως μέν οὐσίας, οἱ ἐκτεθεῖσες στήν 10η σκέψη συνταγματικές ἀρχές, ὅπως εἰδικότερα αὐτές ἑρμηνεύθηκαν καί ἐν σχέσει μέ τόν κλάδο τοῦ τουρισμοῦ, ἐξ ἐπόψεως δέ τύπου, διότι ἡ ἐξουσιοδότηση αὐτή ἀντιτίθεται στήν παράγραφο 2 ἄρθρου 43 τοῦ Συντάγματος, καθόσον ἡ ἀναφορά της σέ «τρεῖς τουριστικές περιοχές», χωρίς εἰδικότερο καί συγκεκριμένο προσδιορισμό εἶναι ἀόριστη. Συνεπῶς, ἡ βασισθεῖσα στήν ἐξουσιοδότηση αὐτή προσβαλλομένη ὑπουργική ἀπόφαση εἶναι μή νόμιμη. (…)». Ἡ ἀνάλυση τῆς ἐξεταζόμενης ἀπόφασης τῆς Ὁλομέλειας τοῦ ΣτΕ θά ἦταν ὀρθότερο νά πραγματοποιηθεῖ ἀπό ἕναν εἰδικό Συνταγματολόγο. Στό πλαίσιο τοῦ παρόντος ἄρθρου θά περιορισθοῦμε στό νά καταθέσουμε ὁρισμένες σκέψεις μας σχετικά μέ τήν ἀπόφαση αὐτή. Ἡ Κυριακή θεσπίστηκε καί νομοθετήθηκε ὡς ἀργία ἀπό τόν θεόπνευστο Αὐτοκράτορα Μέγα Κωνσταντῖνο τό 321 μ.Χ., ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, Θείας Λατρείας καί ἀγαθοεργίας.
Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στό Ἑλληνικό Κράτος, ὅπως ἀναφέρεται καί στήν ἴδια τήν ἀπόφαση 100/2017 τῆς Ὁλομέλειας τοῦ ΣτΕ, τό 1909 μέ νόμο καθιερώθηκε γιά πρώτη φορά ἡ Κυριακή ὡς γενική ἀργία. Εἶναι βεβαίως πολύ θετικό τό ὅτι ἡ Ὁλομέλεια τοῦ ΣτΕ ἐξέδωσε μία ἀπόφαση μέ τήν ὁποία κρίθηκε ὡς ἀντισυνταγματική ἡ λειτουργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων ὅλες τίς Κυριακές τοῦ ἔτους, καί μάλιστα μέ ἀναλυτική καί ἐμπεριστατωμένη αἰτιολογία. Ἔθεσε μέ αὐτό τόν τρόπο ὁπωσδήποτε ἕνα φραγμό στήν κρατική ἀσυδοσία, πού πιστεύει ὅτι μπορεῖ νά καταργήσει αὐτή τήν τόσων αἰώνων καθιερωμένη ἐκκλησιαστική καί νομοθετική ἀργία τῆς Κυριακῆς καί μάλιστα μέ μιά ἁπλή Ὑπουργική Ἀπόφαση, χωρίς κἄν νά τηρήσει τόν ἀπαιτούμενο ἀπό τό Σύνταγμα τύπο τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος (ἀρ. 43 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος). Ὅμως, ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ ἀκύρωσε μόνο τήν ἀπό 7.7.2014 Ὑπουργική Ἀπόφαση, χωρίς νά ἐπηρεάζει ὅσα προβλέπουν οἱ διατάξεις τοῦ ἄρθρου 16 τοῦ νόμου 4177/ 2013, πού ἀνωτέρω παραθέτουμε καί ἀφοροῦν τή λειτουργία ὅλων τῶν καταστημάτων σέ ὅλη τή χώρα ὀκτώ Κυριακές το χρόνο καί τή δυνατότητα λειτουργίας μικρότερων καταστημάτων, πού δέν ἀνήκουν σέ ἁλυσίδες, περισσότερες Κυριακές τοῦ ἔτους, μέ ἀπόφαση τοῦ οἰκείου Ἀντιπεριφερειάρχη. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή, ἡ ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας ἔχει σχετική μόνο ἀξία. Περαιτέρω, εἰδικότερα ὡς πρός τή σκέψη τῆς Ὁλομέλειας, ὅτι ἡ ἐκδοθεῖσα Ὑπουργική Ἀπόφαση εἶναι μή νόμιμη «ἀνεξαρτήτως λόγων ἀναφερομένων στό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν χριστιανῶν τό θρήσκευμα πολιτῶν» θά πρέπει νά παρατηρηθοῦν τά ἀκόλουθα: Ἡ (μοναδική στήν Ἑλλάδα) ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν ἀρχή τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τῆς Χώρας, ἡ κρατική ρύθμιση τοῦ καθεστῶτος τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας (ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος), οἱ θρησκευτικοί ὅρκοι τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί τῶν βουλευτῶν (ἄρθρο πάρ. 2 καί 59 πάρ. 1 τοῦ Συντάγματος) καί προπάντων ἡ «βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους» νά παρέχει παιδεία πού ἀποσκοπεῖ μεταξύ ἄλλων στήν «ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλλήνων» (ἄρθρο 16 πάρ. 2 τοῦ Συντάγματος) καταδεικνύουν ὅτι τό Σύνταγμα δέν ἐπιτρέπει στό Ἑλληνικό Κράτος νά ἀναπτύξει ἀντιθρησκευτική ἤ ἀθεϊστική πολιτική.
Ἑπομένως, δέν ἐπιτρέπεται νά καταργηθεῖ ἀπό τήν κρατική ἐξουσία ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς πρωτίστως γιά λόγους ἀναγόμενους στή θρησκεία καί τή θρησκευτική συνείδηση! Ἐξάλλου, σύμφωνα μέ τήν παράγραφο 3 ἔδ. α. τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος «Τό κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς τηρεῖται ἀναλλοίωτο.» Τό δέ κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς στό βιβλίο τῆς Ἐξόδου ἀναφέρει : «Μνήσθητι τήν ἡμέραν τῶν Σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. Ἕξ ἡμέρας ἐργᾶ καί ποιήσεις πάντα τά ἔργα σου τῇ δέ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῶ σου, οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σύ καί ὁ υἱός σου καί ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου καί ἡ παιδίσκη σου, ὁ βοῦς σου καί τό ὑποζύγιόν σου καί πᾶν κτῆνος σου καί ὁ προσήλυτος ὁ παροικῶν ἐν σοῖ. Ἐν γάρ ἕξ ἡμέραις ἐποίησε Κύριος τόν οὐρανόν καί τήν γῆν καί τήν θάλασσαν καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς καί κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ «διά τοῦτο εὐλόγησε Κύριος τήν ἡμέρα τήν ἑβδόμην καί ἠγίασεν αὐτήν» (Ἐξ. Κ΄, 8-11)».
Ἔτσι, ἡ Κυριακή ἀργία ἀποκτᾶ, ἔμμεσα ἔστω, Συνταγματική περιωπή, πρωτίστως ὡς ἐντολή τοῦ Θεοῦ, καί ὄχι ὡς ἁπλῆ ἀνάπαυλα ἀπό τήν ἐργασία!
Ἀγγελική Εὐθ. Ζώη, Νομικός
Πηγή: (ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 178-179), Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Έχοντας προηγηθεί η καταλήστευση της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας μας – αίμα και ιδρώτας γενεών – με υπογραφές προδοτικές για ένα χρέος πολλαπλάσιο του πραγματικού, που οδήγησε χιλιάδες σε αυτοκτονία -μπορούσαν να σωθούν κάποιοι από αυτούς με λίγη εκκλησιαστική φροντίδα- και ακολουθώντας η πλημμύρα από αλλόφυλους οργανωμένους να μας υποτάξουν, μόνο ο Χριστός και η ψυχή μας έμειναν, που δεν μπορούν να πάρουν, αν δεν το επιτρέψουμε (Αγ. Κοσμάς). Αλλά ακριβώς εκεί βρίσκεται ο στόχος.
Όταν άρχισε ο λαός να γονατίζει απ’ την ολόπλευρη επίθεση πολιτικών, δημοσιογράφων, συνδικαλιστών, τραπεζιτών, που συνόδευαν κήρυκες του αθεϊσμού, της αγραμματοσύνης, της διαστροφής και της δουλείας, κάποια άλλα χέρια ρασοφορεμένα, κάρφωσαν πισώπλατα την πίστη, την καρδιά του, με γραφίδες που υπέγραψαν ως εκκλησίες τις αιρέσεις. Δηλαδή εξίσωσαν βλάσφημα τον Αληθινό Θεό με τους ψευτόθεους, απεμπολώντας το αίμα αμέτρητων μαρτύρων, που θυσιάστηκαν γι΄ αυτή την πίστη και αγνοώντας άπειρες ψυχές στον άδη εξαιτίας της πλάνης των αιρέσεων.
Τελικός σκοπός η εξαφάνιση της Εκκλησίας του μοναδικού Θεανθρώπινου οργανισμού και πολιτισμού, που εγγυάται αιώνια ζωή με αναμφισβήτητα σημεία. Πριν από χρόνια δήλωναν σε παπικό περιοδικό, οι οικουμενιστές, ότι θα ανοίξει η Ορθόδοξη Εκκλησία στους άλλους χριστιανούς ( Ορθόδοξοι και αιρετικοί στην ίδια μάντρα;) και θα την εκσυγχρονίσει (υποτάσσοντας το αιώνιο στο χρονικό, το αθάνατο στον θάνατο; Ξανά μεσαίωνας δηλαδή).
Η αποτυχημένη από πολλά πανορθόδοξη στην Κρήτη, ήταν φαίνεται η πρώτη πράξη του σχεδίου, όπως προκύπτει απ’ την δήλωση του πάπα, ότι «το πρώτο βήμα έγινε».
Το ότι μετά απ’ όσα γράφτηκαν από τότε, δεν ζήτησαν οι υπογράψαντες συγνώμη από τον λαό, που δεν τους εξουσιοδότησε και δεν ενέκρινε την στάση τους ούτε εκ των υστέρων, το ότι δεν διόρθωσαν έστω με εισαγωγικά το «εκκλησίες» ( και παρά την καθησυχαστική αναγνώριση του δικαίου των ενστάσεων με την εγκύκλιο «προς τον λαό»), δείχνει ότι οι θέσεις τους είναι αμετάκλητες. Εμμονή στην άγνοια ή την πλάνη; Ευρωαργύρια; Κάτι χειρότερο;
Η ανακοίνωση της πλειοψηφίας των ηγουμένων του Αγίου Όρους επιδείνωσε το πρόβλημα, δίνοντας άλλοθι στους αδιάφορους να μην ασχοληθούν, παρ’ ό,τι η ουδετερότητα των χλιαρών είναι συνέργεια στην πνευματική γενοκτονία των Ορθοδόξων.
Η ψευτοσύνοδος αυτή κατέδειξε το βάθος και την έκταση της αλλοτρίωσης μεγάλου μέρους κλήρου και λαού, που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη της αποφατικής Ορθόδοξης Θεολογίας απ’ την παιδεία του, και την συνεπαγόμενη αδυναμία του να διαμορφώσει αποφατική ανθρωπολογία στις τέχνες, στην πολιτική, τις επιστήμες, την καθημερινότητα. Η απόρριψη κάθε «ακαταλαβίστικου» από οίηση παντογνωσίας που διακρίνει όποιον φαντάζεται ότι μπορεί με νου κτιστό και μεταπτωτικό να καταλάβει και τον Άκτιστο, οδήγησε στο να αντιτάσσουμε στον θεό των αιρετικών, θεό καταληπτό, ανακυκλώνοντας την πτώση. Αγνοήσαμε ότι ακατάληπτος είναι και ο άνθρωπος που διαστέλλεται απ’ την Χάρη ώστε να «χωράει» τον Αχώρητο, και την κτίση όλη, αφού δεν εξαιρείται απ’ την αγάπη του κανένα κτίσμα ( καύσις καρδίας και υπέρ δαιμόνων, Αγ. Ισαάκ). Αυτός ο άνθρωπος, και μόνος του μαζί με το Αγιο Πνεύμα, είναι συνοδός – συμφωνία, σύμπραξη με τον Θεό, Ορθοδοξία.
Αν στον λαό δεν επιβάλλονταν κριτήρια ξένα στη ζωή του, για να τον κάνουν μερικώς αιρετικό στην πράξη, πιο εύκολα θα καταλάβαινε ότι ο θεός των αιρετικών απρόσιτα κλειστός στα κτίσματα, τα εγκαταλείπει στην κτιστότητα τους και ούτε στον Παράδεισο δεν έχουν μετοχή στην άκτιστη ζωή, αλλά σε μια κτιστή ευτυχία παρατεινόμενη στο διηνεκές σαν φυλακή.
Ο Χριστός τους δεν σταυρώνεται από αγάπη , ασύλληπτη και από τους Αγγέλους, για των άνθρωπο, αλλά για την ικανοποίηση ενός θείου θελήματος, που θίχτηκε από την παρακοή των πρωτοπλάστων. Δεν παρηγορεί με αίσθηση άφεσης στην εξαγόρευση, και με πρόγευση αιώνιας ζωής στο αίμα Του, που ούτε θάνατος, ούτε αντίλογος θα διαψεύσουν.
Τέτοια αισθητήρια, που χαρίζονται σ’ όποιον αξιώνεται δίψα Θεού, συμμαρτυρούν ότι ο Χριστός τους δεν μοσχοβολάει Ανάσταση απ’ τον Επιτάφιο δίνοντας και το Πάσχα θρίαμβο στον θάνατο. Γι’ αυτό η ζωή τους δυναστεύεται από αμνησία του θανάτου, απωθώντας τον με φόβο στο υποσυνείδητο.
Αδυνατώντας να θεμελιώσουν μνήμη θανάτου στην ανάσταση που τον μεταβάλλει σε κοίμηση, στηρίζουν την επικράτηση τους σε βασανιστική θανάτωση όσων αντιστάθηκαν στην πλάνη τους και τις ψυχωτικές απόπειρες τους για κοσμοκρατορία. Νομίζουν πως σκοτώνουν τον θάνατο στα σώματα των άλλων και ότι απαλλάσσονται έτσι από τους εχθρούς. Ιδιαίτερα όσους η ζωή τους μαρτυρεί πεποίθηση ανάστασης, εκθέτοντας τον θεό τους ως ανίσχυρο στον θάνατο.
Η βία ενάντια στους Ορθοδόξους που αντιστέκονται στον οικουμενισμό (Χριστιανισμό χωρίς Χριστό) προτείνοντας Ορθόδοξη οικουμενικότητα, είναι ένα ακόμα δείγμα πού βρίσκεται η πλάνη: Η Ορθοδοξία δεν εκβιάζει. Αυτοί που το επιχειρούν, μην αμφιβάλουν ότι απ’ την θριαμβεύουσα, που ισχύουν οι Θεόπνευστοι κανόνες, όπως και απ’ τη συνείδησή μας, το προσωπικό θυσιαστήριο κάθε πιστού, καταδικάζονται.
Ευγνωμονούμε όσους αγωνίζονται ενάντια στον κοσμοκράτορα να κρατηθεί ανόθευτη η πίστη που αφθαρτίζει. Η δίωξη τους προξενεί Χαρά που δεν παλιώνει. Η θλίψη, για τους φιλοαιρετικούς που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι οι Κανόνες δεν είναι απρόσωποι ρυθμιστές συμπεριφοράς, αλλά όριο στο θάνατο απ’ τον Άρχοντα της ζωής.
Όσοι ασυμβίβαστοι, έστω και με κάποια υπερβολή σε κάποιες στιγμές, δεν αγωνίζονται για μιαν άποψη με νοοτροπία νίκης ενάντια στην αντίπαλη άποψη, σαν κάποιους που καταδικάζουν το κακό απ’ έξω, δίχως να το παίρνουν ούτε μια στιγμή στην πλάτη, αλλά γιατί γνωρίζουν ότι «ειρήνη» με αιρετικούς είναι έχθρα κατά του Χριστού, και των αιρετικών, γιατί αφαιρούν και απ’ αυτούς την μόνη ελπίδα να απομυθοποιηθεί ο θεός τους και να επιστρέψουν στην αυθεντική εκκλησία των προγόνων τους και να σωθούν.
Καιρός να διαβαστεί σωστά η ανιδιοτέλεια και η θυσιαστικότητα των διωκομένων και ν’ αντιληφθούν κάποιοι, ότι η διοίκηση είναι για να διακονεί την Εκκλησία κι όχι για να την δυναστεύει και χωρίς ανάλογο ανάστημα. Ας στρέψει στους πραγματικούς εχθρούς της τον δυναμισμό της για ν’ αντισταθεί διαλεγόμενη στην καλπάζουσα αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας και, αν κηρυχθεί σε διωγμό, να απαιτήσει την περιουσία της και την απαλλαγή των πολιτών απ’ την αντίστοιχη φορολογία.
Είναι επίσης ώριμο, όσοι Ιεράρχες προς τιμήν τους αντιτάσσονται ανένδοτα στην αλλοτρίωση, ν’ αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα ηγηθούν στο αυθόρμητο κίνημα των συνειδητών πιστών, που ως ακέφαλο, αδυνατεί ακόμη να αναπτύξει την δυναμική του, μέχρι που να συγκληθεί μια αληθινή Σύνοδος εν Αγίω Πνεύματι, με αδιάβλητα πρόσωπα και μεθόδους, για την καταδίκη όποιας πρακτικής και νοοτροπίας, που ενδίδει σε αλλοτρίωση της Ορθοδοξίας στο δόγμα, στη λατρεία και στο ήθος. Ίσως η καταγγελία του Ηγουμένου της Μονής Λογγοβάρδας – που συνυπογράφουμε συγχαίροντες τον για την τόλμη και την ευστοχία – να είναι η λαβή για τέτοια αρχή. Άλλες «λύσεις» που δεν θεμελιώνονται στους κανόνες και την πρακτική της Εκκλησίας, τώρα ιδιαίτερα αν συνοδεύονται από οφέλη, πρέπει μάλλον να αποκλειστούν.
Με την βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να επικρατήσουν αλλότριοι, προσευχή, αντίσταση και συνοχή.
17/8/2017
Ένα χρέος τιμής εκπλήρωσε την περασμένη Κυριακή (13 Αυγούστου 2017) ο Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολής «Ο Πρωτόκλητος» της Πάτρας. Τίμησε την αοίδιμη Αδελφή Όλγα Παπασαράντου, την πρώτη σύγχρονη ελληνίδα Ιεραπόστολο στην Αφρική, που ανάλωσε μεγάλο μέρος της ζωής της στην υπηρεσία και διακονία των κατοίκων της Κανάγκα στο σημερινό Κονγκό, με τα αποκαλυπτήρια της προτομής της στην γενέτειρά της, το Ροεινό Αρκαδίας .
Η τελετή των αποκαλυπτηρίων έγινε μερικές ημέρες πριν την συμπλήρωση 21 ετών από την οσιακή κοίμησή της στις 19 Αυγούστου 1996.
Το πρωί της Κυριακής τελέστηκε στον ναό του Αγίου Γεωργίου Ροεινού πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στην οποία προεξήρχε ο Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, συμπαραστατούμενος από τον Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο, και τον Μητροπολίτη Ιλίου κ. Αθηναγόρα, και ιερείς της περιοχής. Στην διάρκεια της τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τον Αδελφή Όλγα, αλλά και τον θείο της Μητροπολίτη Αργολίδος κυρό Ιωάννη Παπασαράντο, και τον αείμνηστο αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Παπασαραντόπουλο που υπήρξε ο πρώτος σύγχρονος Ιεραπόστολος στην Αφρική.
Για την αοίδιμη Αδελφή Όλγα μίλησαν ο Μητροπολίτης κ. Αλέξανδρος , ο συγγραφέας Αθανάσιος Κυριαζόπουλος, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ιεραποστολής Νίκος Σίμος , και ο Γιάννης Διαβολίτσης εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του ναού του Αγίου Γεωργίου Ροεινού .
Ο Μητροπολίτης κ. Αλέξανδρος αφού αναφέρθηκε στην σημασία της Ιεραποστολής στον σύγχρονο κόσμο επαίνεσε τον Σύλλογο Ιεραποστολής «Ο Πρωτόκλητος» για την πρωτοβουλία του να τιμήσει την Αδελφή Όλγα, με την κατασκευή της μαρμάρινης προτομής της.
Ο συγγραφέας Αθανάσιος Κυριαζόπουλος μίλησε για τα δύσκολα νεανικά της χρόνια κατά τα οποία διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας της και κυρίως η διάθεση για προσφορά στον πάσχοντα άνθρωπο. Μίλησε για την ορφάνια της από μητέρα στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων χρόνων, γεγονός που την ανάγκασε να αναλάβει ευθύνες πολύ μεγαλύτερες από όσες οι παιδικοί της ώμοι μπορούσαν να σηκώσουν. Ακόμα για την προσφορά αγάπης δίπλα στον θείο της αοίδιμο Μητροπολίτη Αργολίδος κυρό Ιωάννη, από τον οποίο διδάχθηκε την πνευματική ζωή και την φροντίδα όσων είχαν ανάγκη. Η διακονία της στο πλευρό του θείου της την οδήγησε στην απόφασή της να γίνει νοσοκόμα ώστε να συμπαραστέκεται στους ασθενείς και τις οικογένειες τους. Κατόρθωσε να γίνει δεκτή στο νοσοκομείο «ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» της Αθήνας, όπου και αναδείχθηκε σε προϊταμένη των χειρουργείων .
Στο μεγάλο έργο της Αδελφής Όλγας τόσο στο νοσοκομείο του Αγίου Σάββα, όσο και στην Κανάγκα της Αφρικής αναφέρθηκε με λεπτομέρειες ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ιεραποστολής Νίκος Σίμος. Ανέδειξε με πλήρη γνώση όλα όσα η Αδελφή Όλγα προσέφερε τόσο στους ασθενείς του Αγίου Σάββα, αλλά και στην σιγουριά που έδινε η παρουσία της στους γιατρούς χειρουργούς κατά την διάρκεια των πολύωρων επεμβάσεων τους.
Εστίασε στον ρόλο της Αδελφής Όλγας στην Ιεραποστολή του Ζαῒρ, του σημερινού Κονγκό, καθώς υπήρξε αυτή που κατόρθωσε με την φλόγα της ψυχής της να πείσει τον αείμνηστο π. Χαρίτωνα Πνευματικάκι , να αναλάβει αυτός την σκυτάλη της Ιεραποστολής όταν πέθανε ξαφνικά ο π. Χρυσόστομος Πᾳπασαραντόπουλος , και όλα έδειχναν πως το έργο που είχε ως εκείνη την στιγμή θα έσβηνε αν δεν βρισκόταν ένας άξιος και φλογερός ιεραπόστολος συνεχιστής για τη σπορά του Ευαγγελικού Λόγου.
Τελειώνοντας την ομιλία του είπε και τα εξής χαρακτηριστικά λόγια:
«Αυτό το γλυπτό όμως, με την αδελφή Όλγα, που κρατά στην αγκαλιά της δύο μαυράκια, θα μιλάει για το σήμερα και θα βροντοφωνεί προς όλους μας, τί μπορεί να επιτύχει μία ταπεινή, απλή και ανεπιτήδευτη κόρη, όταν έχει δοθεί στον Θεό, αγαπά καί τηρεί το θέλημά Του. Αλήθεια πόσα αφρικανόπουλα θα ωδήγησε στην εν Χριστώ ελευθερία!»
Στην συνέχεια ο Γιάννης Διαβολίτσης ευχαρίστησε εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Αγίου Γεωργίου τον πρόεδρο και τα μέλη του Συλλόγου Ιεραποστολής «Ο Πρωτόκλητος» για την πρωτοβουλία τους να χρηματοδοτήσουν την κατασκευή της προτομής της Αδελφής Όλγας, της οποίας η μεγάλη δράση δεν ήταν ευρύτερα γνωστή στους κατοίκους του Ροεινού και να χαρίσουν έτσι στο χωριό τους ένα έργο που θα μείνει στο διηνεκές να μαρτυρά για τα έργα αυτής της μεγάλης προσωπικότητας της Αγάπης.
Ακόμη προσέφερε εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου στον Πρόεδρο Νίκο Σίμο μία αναμνηστική εικόνα του Αγίου Γεωργίου.
Τέλος ακολούθησε η τελετή των αποκαλυπτηρίων που έγινε από τους τρεις Μητροπολίτες την ώρα που παιδάκια του Ροεινού έψαλαν ύμνους.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ακόμα ο βουλευτής Αχαϊας Νίκος Νικολόπουλος, ο πρώην Βουλευτής Δημήτρης Κωστόπουλος , το Διοικητικό Συμβούλιο και πολλά μέλη του Συλλόγου Ορθοδόξου Ιεραποστολής από την Πάτρα , συγγενείς της τιμωμένης Ιεραποστόλου από την Πάτρα, την Αθήνα, την Αργολίδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες και σύσσωμοι οι κάτοικοι του Ροεινού.
Πηγή: Αναστάσιος
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...
Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
