51ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΘΕΜΑ: Ἐθνική φυσιογνωμία καί Ὀρθόδοξη Οἰκουμενικότητα
στή σημερινή Ἑλλάδα
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ
ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΔΙΑΚΟΝΙΑ)
4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ
* Τό ἑλληνικό ἔθνος πορεύεται διά τῶν αἰώνων θεμελιώνοντας τήν κοινή του συνείδηση σέ ἰσχυρούς δεσμούς, ἱστορικούς, θρησκευτικούς, γλωσσικούς καί πολιτισμικούς. Στήν Ὀρθοδοξία καί στή γλώσσα μας ὀφείλουμε τήν ἐπιβίωσή μας καί τήν ἰδιαιτερότητά τοῦ πολιτισμοῦ μας. Μ’ αὐτά ὀφείλουμε νά διαπαιδαγωγήσουμε μέ ἀγάπη πολλή τή νέα γενιά καί νά ὑπηρετήσουμε τόν ἀπογοητευμένο ἄνθρωπο. Ἡ ὀνομασία Ἑλληνισμός δέν δηλώνει μόνο τόν λαό μας, ἀλλά καί ἕνα τρόπο ζωῆς.
* Δυστυχῶς στίς ἡμέρες μας, ἐν ὀνόματι τῆς πολυπολιτισμικότητας ἐπιχειρεῖται μία ἄκριτη μεταφορά καί εἴσοδος στήν πατρίδα μας προτύπων κοινωνιῶν πού καμία σχέση δέν ἔχουν μέ τήν ἱστορία μας, τήν ψυχοσύνθεσή μας, τίς κοινωνικές ἀνάγκες μας. Μιά ματιά ἐντούτοις στήν ἱστορία μας μᾶς πείθει ὅτι ἡ Ἀρχαία Ἑλλάδα καί τό Βυζάντιο (χωρίς νά ἀπαξιώνουν τούς ξένους πολιτισμούς) διέσωσαν τή συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Επιστολή του καθηγητή Ιωάννη Κογκούλη στο «Βήμα»
για το άρθρο της Ρεπούση
(Ο κ. Ιωάννης Β. Κογκούλης είναι Προκομήτορας της Θεολογικής Σχολής
του Αριστοτελείου Παν/μίου Θεσσαλονίκης)
***
Κύριε Διευθυντά
Την Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010, στη σελίδα Α24 της έγκριτης εφημερίδας σας, μεταξύ των απόψεων για το σχετικό με την οικονομική κρίση κείμενο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας την Ελλάδος «Προς το λαό», φιλοξενήσατε την άποψη της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κας Μαρίας Ρεπούση, με τον τίτλο «αποσιωπήσεις της διακήρυξης».
Σχετικά με το θέμα αυτό θα μου επιτρέψετε να κάμω τις παρακάτω παρατηρήσεις (Θέλω να πιστεύω πως, στο όνομα του δημοκρατικού διαλόγου και της σφαιρικής ενημέρωσης των αναγνωστών σας και μάλιστα όσων είναι μέλη της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας μας, θα τις ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΤΕ).
α) Η κα Μ. Ρεπούση στο εν λόγω κείμενο θεωρεί την παρέμβαση της Εκκλησίας πολιτική και τη χαρακτηρίζει ως εκτροπή από την αποστολή της, στην οποία αρμόζει μόνο η σιωπή! Ένας θεσμός δηλαδή δύο χιλιάδων ετών θα πρέπει να είναι αμίλητος και αμέτοχος μπροστά στο πνευματικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της πατρίδας μας, τη στιγμή που οι πολίτες αυτής της χώρας στην πλειοψηφία τους είναι και μέλη της Εκκλησίας και περιμένουν απ’ αυτήν λόγο ευθύνης και παραμυθίας. Και μάλιστα δεδομένου ότι, ως γνωστόν, η Εκκλησία έσωσε τόσο το Γένος μας όσο και τους βαλκανικούς γενικότερα λαούς από τον εκμουσουλμανισμό, όπως παλαιότερα από τον εκλατινισμό, και που σήμερα οι πάντες συμφωνούν πως η κρίση, η οποία μαστίζει την κοινωνία μας, είναι πρώτιστα ηθική και μετά οικονομική.
ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ !
Αιώνιε Κύριε, Δημιουργέ των απάντων ο καλέσας με εις την ζωήν ταύτην τη ανεξερευνήτω Σου αγαθότητι· ο δους μοι την Χάριν του Βαπτίσματος και την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος· ο κοσμήσας με τη επιθυμία του αναζητείν Σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν, επάκουσον της δεήσεώς μου.Ο Θεός μου, ουκ έχω ζωήν, φως, χαράν, σοφίαν, δύναμιν άνευ Σου.
Αλλά Συ είπας τοις μαθηταίς Σου: «Πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε».
Όθεν τολμώ επικαλείσθαι Σε: Καθάρισόν με από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος.
Δίδαξον με πως δει προσεύχεσθαι.
Ευλόγησον την ημέραν ταύτην ήν εχάρισάς μοι, τω αναξίω δούλω Σου.
Ἡ ὁμιλία τοῦ Σεβασιμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου στὸ 51ο Παιδαγωγικὸ Συνέδριο τοῦ τομέα Ἐπιστημόνων τοῦ Συλλόγου «Ὁ Μέγας Βασίλειος» μὲ θέμα: «Ἐθνικὴ φυσιογνωμία καὶ Ὀρθόδοξη Οἰκουμενικότητα στὴ σημερινὴ Ἑλλάδα»
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010 Ἀμφιθέατρο Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν
Ὁ τίτλος τοῦ θέματος ποὺ ἀνέλαβα νὰ σᾶς παρουσιάσω, ἔχει τὴν πρωτοτυπία νὰ σημαίνει κάτι, μόνο στὴ γλώσσα μας, στὰ ἑλληνικά! Ἄν μεταφραστεῖ σὲ ἄλλη γλώσα θὰ εἶναι τελείως ἀκατανόητος. Ἄς μὴν βιαστεῖ κάποιος νὰ πεῖ, «τί μᾶς ἐνδιαφέρει κάτι τέτοιο!». Εἶναι ἀνάγκη πλέον, νὰ μεταφράζουμε τὶς ἔννοιές μας καὶ σὲ ἄλλες γλῶσσες γιὰ νὰ βλέπουμε δύο πράγματα:
1. πόσο μποροῦν νὰ μᾶς κατανοήσουν οἱ ἄλλοι καὶ
2. πόσο ἀντέχουν οἱ ἀλήθειες μας στὸ εὑρύτερο σήμερα,
διαφορετικὰ θὰ μᾶς παραμείνουν γιὰ ἐσωτερικὴ κατανάλωση. Ὅμως, οἱ ἔννοιες «φυσιογνωμία» καὶ «οἰκουμενικότητα», εἶναι ἐξωστρεφεῖς∙ τὴ «φυσιογνωμία» μας, ἄλλοι τὴ διαπιστώνουν καὶ ἡ «οἰκουμενικότητα» εἶναι «ἄνοιγμα» σὲ ἄλλους.
Ὅταν συζητᾶμε τὶς δύο ἔννοιες τοῦ τίτλου «ἐθνικὴ ταυτότητα»-«Ὀρθόδοξη Οἰκουμενικότητα» καὶ τὴ σχέση ποὺ ἔχουν ἤ ποὺ δὲν ἔχουν, φανερώνουμε ὅτι ὅλοι μας, ἀνεξαιρέτως, εἴμαστε ἀκατάστατα ριγμένοι μέσα σ’ἕνα δίχτυ, ἀπὸ τὸ ὁποῖο, νομίζω πὼς πρέπει γρήγορα νὰ βγοῦμε.
Τί ἐννοῶ∙
γιὰ τὴν πρώτη ἔννοια∙ κολακευόμαστε ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Αϊνστάιν ὅτι «τὸ σύμπαν εἶναι ἑλληνικό», πιστεύουμε ὅτι ὅλος ὁ κόσμος μᾶς ὀφείλει τὸ «ἀρχαῖο πνεῦμα ἀθάνατο» καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, «ἑλληνικὸ» θεωροῦμε μόνο ὅ,τι φαίνεται ἀπὸ τὴν πλατεῖα Συντάγματος (Γ. Σεφέρης).
Τὴν Ὀρθοδοξία, πάλι, τὴ βλέπουμε μὲ τὰ γυαλιὰ τῆς βοσπορίδος ἀνατολῆς, αὐτὰ τὰ γυαλιὰ εἶναι πολύχρωμα∙ ὅμως, ἐκεῖνο ποὺ μᾶς δυσκολεύει περισσότερο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι τὴν Ὀρθοδοξία ἐνῶ τὴ βιώνουμε γονιδιακά, τὴν ἐξωτερικεύουμε προτεσταντικά.
Ἐπιμένω, λοιπόν, ὅτι χρειάζεται νὰ ξέρουμε πῶς μᾶς βλέπουν οἱ ἄλλοι, γιὰ νὰ βγοῦμε μέσα ἀπὸ τὸ δίχτυ στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε, ἐπειδὴ σὲ μιὰ ἐπίσκεψη τῶν ὀνομάτων τοῦ τίτλου μας, τὸ πιὸ ἀνώδυνο θὰ ἦταν νὰ συζητήσουμε: τί εἶναι «ἐθνικό», ποιά στοιχεῖα συγκροτοῦν τὴν ἐθνικὴ φυσιογνωμία μιᾶς χώρας, ποιὰ τακτικὴ κατέστησε τὸ Βυζάντιο «οἰκουμενικό» καὶ τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία!
Ὅμως, ἀφοῦ στὸν τίτλο τοῦ Συνεδρίου μας βάλατε τὴν δύσκολη λέξη «σήμερα», ἡ ὁμιλία θὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ κακοτοπιά, ὅπου τὸ λιγότερο, θὰ εἶναι νὰ παρεξηγηθοῦμε, ὅμως τὸ χειρότερο θὰ εἶναι νὰ χαθοῦμε σὲ ἀντιθέσεις καὶ νὰ πνιγοῦμε σὲ διαπιστώσεις, χωρὶς νὰ φτάσουμε πουθενά.
Λοιπόν, τί εἶναι «ἐθνικό», σήμερα;
Ποιὰ εἶναι, σήμερα, ἡ ἐθνικὴ φυσιογνωμία τῆς Χώρας μας;
Αὐτὸ ποὺ στὸ Βυζάντιο ἐννοοῦσαν «οἰκουμενικὸ» ἀποδίδεται, σήμερα, μὲ τὴ λέξη «παγκόσμιο»;
Τί σημαίνει «Ὀρθοδοξία», σήμερα; ὄχι στὴ Θεολογία, ἐκεῖ τὸ καταλαβαίνουμε∙ ἀλλὰ στὴν καθημερινότητα τῆς κατὰ Χριστὸν ζωῆς, ὅπου ἀποδεικνύεται ἤ δὲν ἀποδεικνύεται τὸ ὀρθόδοξο τοῦ δόγματος σὲ κάθε ἐποχή.
Τί λέτε; θὰ τὸ ἀντέξουμε τὸ «σήμερα»; ἄν «ναί», τότε, σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴν τιμὴ ποὺ μοῦ κάνατε νὰ μοῦ ἀναθέσετε αὐτὴν τὴν ὁμιλία καὶ συνεχίζω.
Ἐξαιρετικές διευκρινίσεις παρέχει ὁ πολύ σεβαστός Ἃγιος Σιατίστης καί Σισανίου, σχετικά μέ τό περιεχόμενο τῆς ἐγκυκλίου 44 τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. (TIDEON-epp)
Συνέντευξη στη Μαρία Καραούλη
Πρόκειται για έναν εκ των συγγραφέων της επιστολής που μοιράστηκε στους ναούς. Μιλώντας στη “ΜτΚ”, εκφράζει απερίφραστα την άποψη ότι η εκκλησία δικαιούται να παρεμβαίνει σε ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα που αφορά όλους τους πολίτες της χώρας, αντικρούοντας την κριτική της κυβέρνησης περί του αντιθέτου. “Όσα γράφονται στη δημόσια επιστολή ειπώθηκαν από όλους πολιτικούς και μη. Γιατί λοιπόν δεν έχει δικαίωμα και η εκκλησία να μιλά;” αναρωτιέται ο ιεράρχης.
Να υπενθυμίσουμε ότι άμεση ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης στο περιεχόμενο της επιστολής και διά του εκπροσώπου της Γιώργου Πεταλωτή διεμήνυσε ότι “το κείμενο ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα. Το να έχουμε μια εκκλησία που κατανοεί τα προβλήματα είναι σημαντικό, αλλά πρέπει να έχουμε και μια εκκλησία που να βλέπει τα προστάγματα των καιρών”.
Σαφέστατος είναι ο κ. Παύλος και για τους λόγους που οδήγησαν τη χώρα μας στην οικονομική κρίση. “Οι ευθύνες είναι διαχρονικές και επιμερίζονται τόσο στις κυβερνήσεις όσο και στις συντεχνίες που δρούσαν προς ίδιο όφελος, αλλά και στην εκκλησία και στο λαό. Φταίμε όλοι”.
Πώς σχολιάζετε την αντίδραση της κυβέρνησης;
Η κυβέρνηση έτσι έκρινε ότι έπρεπε να αντιδράσει. Εγώ πιστεύω ότι το φυλλάδιο δεν συνιστά καμιά πολεμική εναντίον της. Είναι όμως μια συνολική κριτική των κυβερνήσεων διαχρονικά. Διότι προφανώς η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα των επιλογών της σημερινής κυβέρνησης. Η ευχή μας πάντως είναι να πετύχει η κυβέρνηση το στόχο της, γιατί όντως τα προβλήματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Και όποιος διαβάσει το κείμενο θα αντιληφθεί ότι η κριτική μας δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση. Αφορά την πολιτική ηγεσία διαχρονικά, γιατί αυτή η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα μόνο μιας ημέρας. Είναι προφανές αυτό και δεν το αμφισβητεί κανένας. Πολλά από αυτά που γράφονται στο φυλλάδιο τα έχουν πει οι ίδιοι οι πολιτικοί. Αυτή είναι η απορία η προσωπική μου. Όσα γράφει το φυλλάδιο έχουν λεχθεί πολλάκις από τους ίδιους τους πολιτικούς. Είναι επίσης το επιχείρημά τους για τα μέτρα που παίρνουν. Εμείς δεν λέμε γιατί πήρανε τα μέτρα, αλλά γιατί τώρα και όχι τότε που έπρεπε. Αυτή είναι η απορία μας. Γιατί αν τα είχανε πάρει τότε που έπρεπε δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα.
Aπίστευτο και όμως αληθινό: ένα μεγάλο θαύμα του αιώνα μας
έγινε στην Ρουμανία από τον Αγ. Νεκτάριο !
Σε ένα χωριό της Ρουμανίας δεν υπήρχε ιερέας, και οι κάτοικοι πήγαιναν συχνά στον Πατριάρχη με το αίτημα, την πλήρωση της κενής θέσης.Όμως ο Πατριάρχης δεν είχε την δυνατότητα να ικανοποιήσει το αίτημα των ανθρώπων.Πήγαιναν και ξαναπήγαιναν οι κάτοικοι, αλλά, τίποτε ο Πατριάρχης τους έλεγε τα ίδια λόγια, ότι δεν έχω ιερέα να σας στείλω στο χωριό.Εν τω μεταξύ άλλοι πέθαιναν αδιάβαστοι, άλλοι είχαν γυναίκες και παιδιά χωρίς γάμο, τα παιδιά και οι μεγάλοι ήταν αβάπτιστοι.Μια μέρα σταμάτησε έξω από τον Ναό ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε ένας ιερέας όλο το χωριό ανάστατο ήρθε παπάς φώναζαν.Πήγαν εκεί οι κάτοικοι, τον καλωσόρισαν και του είπαν: πως ήρθες στο χωρίο αφού ο πατριάρχης μας είχε πει ότι δεν έχει παπά να μας στείλει; Τότε ο ιερέας τους είπε αυτό δεν θέλατε; δεν θέλατε ιερέα; Να ήρθα. Όλο το χωριό χάρηκε στην παρουσία του νέου ιερέα. Ο Ιερέας άρχισε αμέσως δουλειά πήγε σε όλους τους τάφους και διάβαζε την εξόδιο ακολουθία, βάπτισε και πάντρεψε όλους στο χωριό λειτουργούσε τους κοινωνούσε. Μια μέρα καλεί του χωρικούς και τους λέγει ότι: θα φύγω τελείωσε η αποστολή μου. Τότε το χωριό αναστατώθηκε, τώρα που ήρθε θα φύγεις; Όμως ο ιερέας δεν άκουγε τους κατοίκους και ενέμενε στην απόφασή του.
Γιατί η Εξομολόγηση Σώζει;
Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου
- Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οι Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;
- Άλλα τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δεν βοηθάει.
- Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;
- Και πιο πολύ ζήλο είχαν και δεν είχαν αυτά που έχουν σήμερα οι άνθρωποι. Τώρα βλέπεις, τα
ανδρόγυνα χωρίζουν στα καλά καθούμενα, δεν είναι όπως παλιά.
Έχουν απομακρυνθεί οι άνθρωποι από το Μυστήριο της εξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται από τους λογισμούς και τα πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημά τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμιά φορά;».
«Όχι. Ήρθα να με κάνεις καλά».
«Μα πώς; Πρέπει να μετανοήσεις για τα σφάλματά σου, να εξομολογείσαι, να εκκλησιάζεσαι, να κοινωνάς όταν έχεις ευλογία από τον πνευματικό σου, και εγώ θα κάνω προσευχή να γίνεις καλά. Ξεχνάς ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει να ετοιμασθούμε για εκεί;».
«Κοίταξε, πάτερ, αυτά που λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., εμένα δεν με απασχολούν. Αυτά είναι παραμύθια. Έχω πάει σε μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν να με κάνουν καλά. Έμαθα ότι εσύ μπορείς να με κάνεις καλά».
Άντε τώρα! Τους μιλάς για εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε «αυτά είναι παραμύθια», και από την άλλη μεριά: «Βοήθησέ με, παίρνω χάπια».
Εμ πώς, με μαγικό τρόπο θα γίνουν καλά;
Διευκρινιστική δηλώση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ
Μέ ἀφορμή τόν ἐγερθέντα θόρυβον ἐκ μέρους τοῦ European Jewish Congress σχετικῶς μέ συνέντευξί μου εἰς τόν τηλεοπτικό δίαυλο MEGA τήν 20ην λήγοντος μηνός Δεκεμβρίου ἐ.ἔ. εἰς πρώτην φάσιν ἔχω νά δηλώσω τά κάτωθι:
1. Τά ὅσα ἀνέφερα κατά τήν τηλεοπτικήν μου συνέντευξιν εἰς τήν ἐκπομπήν «κοινωνία ὥρα mega» ἀποτελοῦν αὐστηρῶς προσωπικάς μου θέσεις καί ἀπόψεις τάς ὁποίας ἐπανειλλημένως προφορικῶς καί γραπτῶς ἔχω ἐκθέσει.
2. Σέβομαι, τιμῶ καί ἀγαπῶ ἰδιαζόντως τόν ἑβραϊκόν λαόν ὅπως καί κάθε ἄλλον λαόν τῆς ὑφηλίου κατά τήν διδασκαλίαν τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί ἀληθοῦς Μεσσίου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ, τόν ὁποῖον προανήγγειλαν ὅλοι οἱ Προφῆται καί ὁ Ὁποῖος ἐνσαρκώθη διά τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔθνους.
3. Ἡ δημοσίᾳ καταφορά μου κατά τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ ἀναφέρεται εἰς τό ὄργανον ἐκεῖνο πού ὡς διάδοχος τοῦ «Σαχεντρίν» μετέβαλλε τήν πίστι τῶν Πατριαρχῶν, Προφητῶν καί Δικαίων τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔθνους διά τοῦ Ταλμούδ, τῆς Ραββινικῆς παραφιλολογίας καί τῆς Καμπάλα εἰς Ἑωσφορισμόν καί ἀγωνίζεται παντί σθένει διά τῆς οἰκονομικῆς αὐτοκρατορίας πού συνέστησε παγκοσμίως μέ ἕδρα τήν μεγάλη ὑπερατλαντικήν χώραν διά τήν ἐπικράτησιν τῆς παγκόσμιας κυβέρνησης καί τῆς πανθρησκείας.
4. Θεωρῶ ὅπως κάθε ἐχέφρων ἄνθρωπος εἰς τόν πλανήτην τό ναζιστικό καθεστώς καί τόν παρανοϊκό δικτάτορά του Ἀδόλφο Χίτλερ ὡς εἰδεχθῶς κακουργήσαντας κατά τῆς ἀνθρωπότητος καί ἵσταμαι μετά πάσης τιμῆς καί σεβασμοῦ ἐνώπιον τοῦ ἑβραϊκοῦ ὁλοκαυτώματος ὅπως καί κάθε ἑτέρας εἰδεχθοῦς γενοκτονίας ὡς τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τοῦ Ἀρμενικοῦ λαοῦ. Ἄλλωστε καί τό ἑλληνικόν ἔθνος θρηνεῖ χιλιάδας μαρτύρων ἀπό τήν ἐγκληματική ναζιστική θηριωδία.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Η αρχική δήλωση
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς στην πρωινή εκπομπή «κοινωνία ώρα MEGA» (των Δημήτρη Καμπουράκη και Χρήστου Οικονομέα) για τους Εβραίους, τον παγκόσμιο Σιωνισμό και τον...Χίτλερ είπε τα εξής
"Εσείς αρνείστε πως υπάρχει μια παγκόσμια προοπτική για την καταστροφή της οικογένειας που είναι το πρωταρχικό κύτταρο της κοινωνίας, με τις μονογονικές οικογένειες με τα ομόφυλα ζευγάρια δηλαδή μια προσπάθεια καταστροφής των εθνικών κρατών..."
Οικονομέας: "Ποιος την ενορχηστρώνει ποιος τη χαράζει τη πολιτική αυτή;"
Σεραφείμ:" Ποιος διεθνιστικός παράγων ; Ο διεθνής Σιωνισμός είναι πίσω από όλη αυτή την ιστορία. Δεν το γνωρίζετε αυτό; Δεν ενθυμίστε την περίπτωση όταν επισκέφθηκε το Εβραϊκό λόμπι τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη με ένα και μοναδικό αίτημα να διαγραφεί το θρήσκευμα από τις ταυτότητες με την αιτιολογία ότι οι ομόπιστοί τους εν Ελλάδι υφίστανται διακρίσεις; Μην ξεχνάμε λοιπόν τα αυτονόητα. Υπάρχει μια παγκόσμια προσπάθεια απομειώσεως της θρησκευτικής ιδιοπροσωπείας των Χριστιανών".
Νέα Ἡρωδιάς μαίνει, Χριστοῦ γεννηθέντος (ΗΠΠ)
Οι αποσιωπήσεις της διακήρυξης
Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος να απευθυνθεί στον «λαό» για την κρίση καθώς και ο τρόπος με τον οποίο την πραγματοποίησε έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά πολιτικών παρεμβάσεων της Εκκλησίας που τείνουν να γίνουν συστημικό φαινόμενο της πολιτικής ζωής της χώρας. Με διάφορα προσχήματα που προσαρμόζονται στον πνευματικό ρόλο της Εκκλησίας έτσι όπως οι ίδιοι οι ιεράρχες τον αντιλαμβάνονται, η Ιερά Σύνοδος παραβιάζει συστηματικά τη σιωπή που αρμόζει στη διακηρυγμένη αποστολή της. Θεωρήσαμε κάποια στιγμή ότι για την παραβίαση αυτή ευθυνόταν η προηγούμενη ηγεσία της Εκκλησίας και ελπίσαμε στην αλλαγή πλεύσης με τη νέα ηγεσία. Συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο ότι το πρόβλημα δεν αφορά τα πρόσωπα αλλά τον θεσμό, έναν θεσμό που εκτρέπεται συστηματικά και πάντα στην ίδια κατεύθυνση προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα. Αυτό είναι κατά τη άποψή μου το πρώτο πρόβλημα. Και είναι πρόβλημα λειτουργίας του πολιτεύματος.
Κοινή βάση των πολιτικών παρεμβάσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι η αντίδραση σε κάθε αλλαγή που ενδέχεται να χρειάζονται η χώρα και οι πολίτες αλλά θεωρείται επιζήμια για τα δικά της συμφέροντα. Η Εκκλησία δεν είναι απλά μια δύναμη που παρεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα, είναι μια αντιδραστική δύναμη που συντάσσεται σε πολλές περιπτώσεις με την οπισθοδρόμηση. Τρανό παράδειγμα η θέση της Εκκλησίας σε κάθε εκπαιδευτική αλλαγή που επιχειρεί να μεταρρυθμίσει το σχολείο και να λειτουργήσει κοινωνικοποιητικά για το σύνολο των μαθητών και μαθητριών που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, και που είτε δεν είναι ορθόδοξοι στο θρήσκευμα είτε δεν επιθυμούν να είναι θύματα της ορθόδοξης προπαγάνδας που γίνεται στα σχολεία. Οι ιεράρχες δεν απαιτούν μόνο να έχουν λόγο για τα αναλυτικά προγράμματα των σχολείων, τα μαθήματα, τα σχολικά βιβλία, τις σχολικές γιορτές. Απαιτούν να μη γίνουν αλλαγές που κλονίζουν την κυρίαρχη θέση της Ορθοδοξίας στην εκπαίδευση. Το απαιτούν για να ελέγχουν το περιεχόμενο της ιδιότητας του έλληνα πολίτη που καλλιεργείται στο σχολείο, για να διαιωνίζουν την ταύτιση της πολιτειότητας με την Ορθοδοξία και να διασφαλίζουν ένα μαζικό ποίμνιο, ένα πλήρωμα που είναι δικό τους, ομιλούν στο όνομά του και αντλούν πολιτική δύναμη από αυτό. Ακόμη και στην πρόσφατη παρέμβασή της με αφορμή την οικονομική κρίση, η Εκκλησία αυτόν τον ρόλο διεκδικεί για τον εαυτό της. Αναφέρεται και πάλι στην Εκπαίδευση. Αφού εκφράζει την ανησυχία της για «το νέο Λύκειο που ετοιμάζεται», αυτοαναγορεύεται εκπρόσωπος του έλληνα πολίτη, γίνεται η δυνατή φωνή του. «Πιστεύουμε» , σημειώνουν ακόμη, «ότι όντως τα σχολικά βιβλία γράφονται με την ευθύνη της Πολιτείας,αλλά το περιεχόμενό τους αφορά και τον τελευταίο έλληνα πολίτη που περιμένει από την Εκκλησία του να μεταφέρει με δύναμη τη δική του ταπεινή φωνή». Από τη μία στέκει η Πολιτεία και από την άλλη η Εκκλησία, η Εκκλησία ως εκπρόσωπος του πολίτη. Μια δύναμη που υπερασπίζεται τον λαό και τα συμφέροντά του απέναντι στην Πολιτεία, μια δύναμη που αντιστέκεται «στο πονηρό σύστημα αυτού του κόσμου». Μια Εκκλησία που, όπως ισχυρίζεται, δεν φοβάται να γίνει ιερομάρτυρας στον βωμό της αντίστασης. Στη δημιουργία αυτού του δίπολου, του Κακού και του Καλού, της Πολιτείας και της Εκκλησίας, της κοινωνίας των πολιτών και της κοινωνίας των πιστών, καθοριστική είναι η συμβολή της πολιτικής εξουσίας. Με την ανοχή ή και την υποστήριξή της η Εκκλησία της Ελλάδος έχει απειλήσει και καταφέρει πολλές φορές στο παρελθόν να γίνει «κράτος εν κράτει». Συχνά πυκνά επιβεβαιώνει τη δυνατότητά της να αντιπαρατίθεται και να βγαίνει νικήτρια.
Γιατί αυτή η συναίνεση; Γιατί η ελληνική Πολιτεία συνομιλεί με την Εκκλησία ως πόλο πολιτικής εξουσίας; Γιατί της αναγνωρίζει τον ρόλο του θεματοφύλακα του Ελληνισμού; Γιατί της επιτρέπει να παρεμβαίνει στην Εκπαίδευση; Γιατί εξακολουθεί να παραβιάζει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης; Γιατί δεν εφαρμόζει την ισότητα της μεταχείρισης ανάμεσα στους πολίτες διαφορετικού θρησκεύματος; Γιατί εξακολουθεί να πληρώνει το προσωπικό της Εκκλησίας με τα χρήματα των Ελλήνων, χωρίς μάλιστα να έχει τη συναίνεσή τους; Γιατί δεν αντιμετωπίζει την Εκκλησία ως μεγάλο ιδιοκτήτη; Γιατί οι πολιτικοί τής τότε αντιπολίτευσης έσπευδαν να φωτογραφηθούν υπογράφοντας για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες; Το πρόβλημα είναι της Πολιτείας, της πολιτικής, των πολιτικών και των πολιτών και όχι της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος. Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Με τη με αριθμό 44 διακήρυξή της «Προς τον λαό» η Εκκλησία μας είπε πολλά για την κρίση, τους δανειστές και τα λάθη μας. Κάποια από αυτά μάς θύμισαν τον λόγο πολιτικών κομμάτων ή και ομάδων που επιχειρούν κερδοσκοπώντας να δημιουργήσουν ή και να αυξήσουν την πολιτική πελατεία τους στη βάση της βαθιάς κρίσης που περνάει η χώρα. Αυτό που η Εκκλησία δεν μας είπε στη με αριθμό 44 διακήρυξή της προς τον ελληνικό λαό είναι η δική της συμβολή σ΄ αυτή την κρίση. Η Εκκλησία αποσιώπησε τη φοροασυλία της, τη δική της συμβολή στην αύξηση του δημόσιου χρέους, τη σκληρή της διαπραγμάτευση για να διατηρήσει τα οικονομικά της προνόμια, τη δική της διαπλοκή. Δεν μας απάντησε επίσης γιατί δεν συμμετέχει κι εκείνη, όπως όλοι, στη βελτίωση των δημόσιων οικονομικών της χώρας. Πού είναι, αλήθεια, το κρασί και το λάδι της;
Η κυρία Μαρία Ρεπούση είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=114&artid=374711&dt=24/12/2010#ixzz19I1VPTsS
|
Ο ιερέας της Σπιναλόγκα....(αληθινή ιστορία)
Ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας κληρικός, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν,
και δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε!
Το τελευταίο διάστημα γίνεται πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop, το οποίο γυρίστηκε με μεγάλη επιτυχία σαν σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση.
Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.
Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.
- Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ' έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.
Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.
Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θά ʼρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου.
Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το "θαύμα της Σπιναλόγκα" συνέβαινε ξανά και ξανά.
To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους.
Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε! Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός! Κι αυτό μας αρκεί!
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/12/blog-post_370.html
|
Το Κράτος των Σκοπίων εκδιώκει την Ορθόδοξη Εκκλησία με πολιτικές βλέψεις
Η καταστραφείσα από την κυβέρνηση των Σκοπίων (!)
Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου
του Χρυσοστόμου στα Βιτώλια
Περιμένουμε επέμβαση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου και διεθνή διαμαρτυρία του, που θα έχει ως αποτέλεσμα την προστασία της ενότητας της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας.
Δεν είναι τυχαία η θερμή υποδοχή και οι υποσχέσεις του Μπερλουσκόνι στον Σκοπιανό Πρωθυπουργό, και η ταυτόχρονη υποβάθμιση της ονομασίας. Μήπως ισχυροποιεί το Βατικανό, μοχλό της Ουνίας ;
Αν δεν προλάβουμε τώρα, με κάθε νόμιμο μέσο, να «παγώσουμε» τους υποστηρικτές των Σκοπίων, θα έχουμε τεράστια ιστορική ευθύνη.
Δημοσιεύουμε την επιστολή του εξορίστου κανονικού Επισκόπου Αχρίδος κ. Ιωάννου, προς το Ιεραποστολικό Σύνδεσμο "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός", που αποκαλύπτει σοβαρότατο εκκλησιαστικό και εθνικό ζήτημα :
Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ Ι. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ
Θεσσαλονίκη 19-10-2010
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Πέρασε αρκετός σχετικά χρόνος από την τελευταία μας συνάντηση στα Γραφεία του Ιεραποστολικού Συνδέσμου σας.
Πιστεύω να γνωρίζετε ότι λίγες μέρες μετά άρχισαν και πάλι τα βάσανα των μελών της Εκκλησίας των Σκοπίων και έντονοι διωγμοί προς το πρόσωπό μου. Σχεδόν ενάμιση χρόνο δεν κατάφερα να εισέλθω στα Σκόπια και όταν το κατάφερα έμεινα εκεί μόνο επτά μήνες, αφού από τον Ιούλιο ε.έ. είμαι και πάλι εξορία. Τώρα μένω μόνιμα στην Περαία Θεσσαλονίκης και λειτουργώ σε Ιερούς Ναούς της Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, αναμένοντας να αλλάξουν οι συνθήκες.
Στο κράτος των Σκοπίων λειτουργούν και επιτελούν τα καθήκοντά τους οι τρεις Επίσκοποί μας, αλλά εκεί υπάρχουν και πολλοί εμπερίστατοι μοναχοί και μοναχές (που όταν ήλθαν στην κανονική Εκκλησία, οι σχισματικοί τους έδιωξαν από τα μοναστήρια τους) και όλοι περιμένουν να φέρουμε εις πέρας το έργο της ανοικοδόμησης που έχουμε ήδη ξεκινήσει. Πριν λίγο καιρό δεν είχαμε ούτε μια εκκλησία και λειτουργούσαμε στα διαμερίσματα, σε εξοχικές κατοικίες και πολλές φορές στην ύπαιθρο. Μια εκκλησία που αρχίσαμε να ανεγείρουμε το 2004 την κατεδάφισαν και χρειάστηκαν 5 χρόνια για να ξανακτίσουμε ένα παρεκκλήσι, ώστε να έχουμε τουλάχιστον έναν χώρο όπου θα τελούμε χειροτονίες και χειροθεσίες.
ΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Γιορτάζουν τά πάντα ὁλόγυρα. Γι᾽ αὐτό κι ἐγώ νά γιορτάσω θέλω. Θέλω νά εὐφρανθεῖ ἡ ψυχή μου, νά πανηγυρίσει ἀπό τά καταβάθια μου. Εὐφραίνομαι βέβαια ὄχι κρούοντας τήν κιθάρα ἤ παίζοντας τό ραβδί τῶν σατύρων, οὔτε χρησιμοποιώντας αὐλούς ἤ ἀνάβοντας δάδες. Εὐφραίνομαι βλέποντας ἀντί γιά τά μουσικά ὄργανα τά σπάργανα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτά εἶναι ἡ ἐλπίδα μου, αὐτά εἶναι ἡ ζωή μου. Αὐτά φέρνω μαζί μου, καί μέ τήν ἐνίσχυση πού παίρνω, τραγουδῶ μαζί μέ τούς Ἀγγέλους, Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί μαζί μέ τούς ποιμένες, Καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Σήμερα γεννιέται γιά χάρη μου ἀπό παρθένο Αὐτός πού γεννήθηκε μέ τρόπο ἀπερίγραπτο ἀπ᾽ τόν Πατέρα. Τότε, προαιώνια, γεννήθηκε ἀπό τόν Πατέρα μέ τρόπο πού ταιριάζει στή Θεία φύση, τρόπο πού μόνο ὁ Γεννήτορας γνωρίζει. Σήμερα πάλι ξαναγεννήθηκε μέ ἀταίριαστο στή Θεία φύση τρόπο. Μέ τρόπο πού ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τώρα καλά γνωρίζει. Ἀληθινή κι ἡ οὐράνια γέννησή Του, ἀληθινή κι ἡ ἐπίγεια. Ἀληθινός Θεός ἀπ᾽ τό Θεό γεννήθηκε, κι ἀληθινός ἄνθρωπος ὁ Ἴδιος ἀπ᾽ τήν Παρθένο γεννήθηκε πάλι. Στόν οὐρανό μόνος Υἱός τοῦ Μόνου Θεοῦ, Μονογενή. Στή γῆ μόνος Υἱός ἄγαμης παρθένου ὁ Ἴδιος, πάλι Μονογενής. Γιατί καθώς εἶναι ἀσέβεια νά ὑποθέσουμε τήν ὕπαρξη μητέρας στήν οὐράνια γέννησή Του, ἔτσι εἶναι βλαστήμια νά ὑποθέσουμε τήν ὕπαρξη πατέρα στήν ἐπίγειά Του γέννηση. Ὁ Θεός-π Πατέρας Τόν γέννησε χωρίς νά χάσει κάτι ἀπό τήν Θεότητά Του. Ἡ παρθένος Τόν γέννησε χωρίς νά χάσει τήν παρθενία της. Οὔτε πάλι ὁ Θεός ἔχασε τήν Θεϊκή Του ὑπόσταση ὅταν Τόν γέννησε, γιατί Τόν γέννησε ὅπως ἁρμόζει σέ Θεό. Ἀλλά κι οὔτε ἡ παρθένος φθάρηκε. Ὁ τοκετός Του ἦταν γεγονός πνευματικό. Λοιπόν, οὔτε ἡ οὐράνιά Του γέννηση μπορεῖ νά ἐξηγηθεῖ, οὔτε ἡ ἐπίγεια σάρκωσή Του ἐπιδέχεται ἑρμηνεῖες. Ἐκεῖνο πού ξέρω μέ σιγουριά σήμερα εἶναι ὅτι Τόν γέννησε ἡ Παρθένος. Πιστεύω ὅτι Τόν γέννησε ὁ Πατέρας, προαιώνια. Σχετικά μέ τόν τρόπο τῆς γέννησης ὅμως ἔμαθα νά σιωπῶ. Δέν μοῦ ὑπόδειξαν οἱ παλιοί νά δοκιμάζω λογικές ἑρμηνεῖες. Γιατί ὅταν πρόκειται γιά τό Θεό δέν πρέπει κανείς νά ἀναλύει τά γεγονότα, ἀλλά νά πιστεύει στή δύναμη Αὐτοῦ πού τά πραγματοποιεῖ. Ἀναμφίβολα εἶναι φυσικός νόμος νά γεννᾶ ἡ γυναίκα μόνο ὅταν συνευρεθεῖ μέ ἄντρα. Ὅταν ὅμως μιά παρθένος πού δέν γνώρισε ἄντρα γεννήσει καί μετά τόν τοκετό παραμείνει πάλι παρθένος, αὐτό ξεπερνᾶ τούς φυσικούς νόμους. Ὅ,τι ἔχει σχέση μέ τούς φυσικούς νόμους ἀξίζει νά ἐρευνιέται, ὅ,τι ὅμως τούς ξεπερνᾶ πρέπει νά περιβάλλεται μέ τιμητική σιωπή. Κι αὐτό βέβαια ὄχι ἐπειδή τοῦ πρέπει ἀποσιώπηση, ἀλλ᾽ ἐπειδή ἀξίζει νά μένει μυστήριο καί νά τιμᾶται χωρίς πολυλογίες.
Έντονη διαμαρτυρία του Μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία
για την απαξιωση του Ιερού Κλήρου
Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2010
Την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου στο Συνεδριακό Κέντρο της Δημητσάνας, το κατάμεστο από τον λαό και τους άρχοντες, ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας με αρκετούς ιερείς και μοναχούς έκανε την ορκομωσία του νέου Δημάρχου Γορτυνίας κ. Ιωάννου Γιαννοπούλου.
Μετά την ολιγόλεπτη προσφώνηση του Μητροπολίτου στον νέο Δήμαρχο, η οποία χειροκροτήθηκε από το πλήθος, ένα σημαίνον μέλος, περιφρονώντας την παρουσία του ιερού κλήρου, ομίλησε και είπε ότι δεν χρειαζόμασταν τους ιερείς, γιατί κατά τον κανονισμό δεν προβλέπεται η παρουσία του αρχιερέως και των ιερέων σε ορκομωσία.
Τα περιφρονητικά για τον ιερό κλήρο αυτά λόγια, λεχθέντα μάλιστα σε επίσημη στιγμή και ενώπιον τόσου πλήθους, εξόργισαν τον Μητροπολίτη κ. Ιερεμία, ο οποίος με οξύτητα πράγματι και με θυμό επιτέθηκε στον υβριστή και με ισχυρά την φωνή του είπε: «Αυτό σε πείραξε, κύριε, εσένα, η παρουσία των ιερέων; Εμείς οι ιερείς και οι αρχιερείς αγωνιστήκαμε για να υπάρχει ελεύθερη πατρίδα και να κινείσαι εσύ ελεύθερος. Και λέγονται αυτά τα λόγια, χριστιανοί, εδώ στην Δημητσάνα, τον τόπο γέννησης του Πατριάρχου Γρηγορίου, που κρεμάστηκε για την πίστη και την πατρίδα; Ντροπή σε μερικούς και πάλι ντροπή τους, που βάλθηκαν να κάνουν την Ελλάδα μας άθεη. Δεν θα τους αφήσουμε. Εγώ εδώ που ήλθα εμπνέομαι από το σχοινί του Πατριάρχου Γρηγορίου και θέλω να γίνω αγωνιστής, θέλω να γίνω τρελλός για την πίστη την αγία. Να ξέρετε και να μάθετε ότι εδώ στην Δημητσάνα έχετε ένα τρελλό Δεσπότη, που δεν θα μείνει απαθής σε ανθρωπάκια και σε νάνους, που θέλουν να τα βάλουν με την άγια πίστη μας και να ξεριζώσουν την αγάπη μας στον Χριστό και την Παναγία, που μας άφησαν ως προίκα οι πατέρες μας. Εγώ είμαι τέκνον ήρωος αλβανικών ορέων και δεν σκοτώθηκε παλλικάρι 25 ετών στα αλβανικά βουνά ο πατέρας μου, για νάρχεται αυτός ο κύριος να περιφρονεί εδώ δημόσια τον ιερό κλήρο. Αφού λοιπόν, κατά τα λόγια του κυρίου αυτού, για τα οποία δεν άκουσα κανένα από σας να διαμαρτυρηθεί, αφού δεν χρειάζονται οι ιερείς στην ορκομωσία, διαμαρτύρομαι και εξέρχομαι από την αίθουσα και δίνω εντολή σε όλους τους ιερείς και τους μοναχούς να φυ-γουν και αυτοί από την αίθουσα».
Και απευθυνόμενος στους ιερείς και τους μοναχούς είπε:
