Ο Μαρκίων γεννήθηκε προς το τέλος του α’ μ.Χ. αι. στην Σινώπη του Πόντου. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια, ο ίδιος ασχολήθηκε με εφοπλιστικές επιχειρήσεις, ως πλοιοκτήτης.
Χάρτης του 1467 - Η περιοχή των Σκοπίων ΔΕΝ είναι Μακεδονία, ούτε υπό τη γεωγραφική έννοια - Λεπτομέρεις για το χάρτη ΕΔΩ
Ξάνθη 15 Οκτωβρίου 2010
ΠΕΤΡΟΣ Α. ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΗ Δρ. Θ. - ιστορικός
Τρις βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών
Αντίκα 19 Ξάνθη. τηλ. 2541024872 Ανοιχτή επιστολή
Προς:
1. τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Γ. Παπανδρέου,
2. τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Φ. Πετσάνλικον,
3. τους κ. αρχηγούς των Κομμάτων της Ελληνικής Βουλής και
4. όλους εν γένει τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου.
Αξιότιμοι Κύριοι,
Παρακολουθώ εξ αρχής, όσο μπορώ περισσότερο από την απόμακρη και ακριτική Ξάνθη, τα όσα κατά καιρούς λέγονται και γράφονται γύρω από το θέμα της ονοματοδοσίας της χώρας που σήμερα φέρει την ονομασία Π.Γ.Δ.Μ. και τις θέσεις των ελληνικών κομμάτων γύρω από την υιοθέτηση ή μη της ονομασίας «Μακεδονία» ή «με προσθήκη γεωγραφικού προσδιορισμού» (π.χ. Άνω ή βόρεια Μακεδονία ή Μακεδονία του Βαρδάρη κ.λπ) ή τα «παράγωγα» αυτής, και απορώ γιατί όλοι αυτοί οι δόλιχοι και μαιανδρισμοί και δεν αξιώνετε να λάβει το δικό της όνομα, για το οποίο ευθύς στη συνέχεια ο λόγος.
Αρχικά θέλω να σημειώσω ότι δεν είναι δυνατόν να προσδιορισθεί ένας χώρος μόνον γεωγραφικά, χωρίς να υπεμφαίνεται αυτού η ιστορία.
Π.χ. δεν μπορούμε να λέγουμε «Θερμοπύλες» ή «Μαραθώνας» ή «Σαλαμίνα» χωρίς συνειρμικά να συνδέονται αυτοί με τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα σε κάθε χώρο. ΄
Αλλες λέξεσι η γεωγραφία και η ιστορία ενός χώρου είναι αλληλένδετες ώστε το ιστορικό γεγονός να συνδέεται άρρηκτα με κάποιο γεωγραφικό χώρο και τανάπαλι κάθε γεωγραφικός χώρος έχει την ιστορία του. Εάν χωρισθούν αυτά τα δύο τότε η ιστορία καταντά μύθος η δε γεωγραφία terra ingognita (χώρα παρθένα και ανεξερεύνητη).
Οσον αφορά στη χώρα που σήμερα «αυτοπροσδιορίζεται» ως Π.Γ.Δ.Μ. και φιλοδοξεί να «βαπτισθεί» διεθνώς ως «Μακεδονία», είναι απορίας άξιο γιατί δεν σας ενημέρωσαν εδώ και τόσα χρόνια οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι σύμβουλοί σας ή έστω τα ανώτατα πνευματικά ιδρύματα της χώρας μας ή οι σοφοί αυτών καθηγητές, ότι η χώρα αυτή είχε επί χίλια και πλέον χρόνια δική της ονομασία, η οποία δεν είχε ποτέ καμιά απολύτως σχέση ούτε με την ονομασία Μακεδονία ούτε με τα γεωγραφικά ή ιστορικά παράγωγά της.
Η περιοχή, αξιότιμοι κύριοι, που σήμερα παρουσιάζεται ως κρατίδιο με την ονομασία Π.Γ.Δ.Μ ή κοινώς των Σκοπίων, καθ΄ όλη τη ρωμαϊκή και τη βυζαντινή εποχή όχι μόνον δεν ελογίζετο ως Μακεδονία αλλ΄ ούτε ως τμήμα αυτής της «πρώτης» ούτε της «δεύτερης» , αλλ΄ ως εντελώς ιδιαίτερη χώρα που έφερε την ονομασία «ΔΑΡΔΑΝΙΑ ».
Με αυτή την ονομασία ήταν γνωστή ήδη από τα χρόνια του Μ.Αλεξάνδρου, προχριστιανικά Ρωμαϊκά χρόνια μέχρι το μεσαίωνα. Συγκεκριμένα (περιοριζόμενος μόνον σε ελάχιστες ιστορικές μαρτυρίες) :
1. Ο ιστορικός Αππιανός,
α) στα «Ιλλυρικά» του (1,1), έγραφε:
«Ιλλυριούς ΄Ελληνες ηγούνται τους υπέρ τε Μακεδονίαν και Θράκην <όντας>... Ιλλυριω δε παίδας Εγχελέα και Αυταριέα και Δάρδανω και Μαίδον...»,
β) στα «Μιθριδατικά» του (222,2) σημείωνε:
«Σύλλας... Ενετούς και Δαρδανέας και Σιντους, περίοικα Μακεδόνων έθνη, συνεχώς ες Μακεδονίαν εμβάλλοντα, επιών επόρθει» και
γ) στον «Εμφύλιο πόλεμο» βιβλ.5, κεφ. 8 ανέφερε:
«τους δ΄ επί Δαρδανέας, έτερον Ιλλυριών γένος, αεί Μακεδονίαν επιτρέχοντας»
2. Ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος στη Γεωγραφία του (βιβλ.3 κ.9) προσδιορίζει αυτή τη χώρα γράφοντας:
«Κατέχουσι δε της επαρχίας... τα προς τη Μακεδονία Δάρδανοι» (δηλ. στα σύνορα προς τη Μακεδονία, όχι όμως μέσα στη Μακεδονία) και λίγο πιο κάτω κατονομάζει τις πόλεις αυτής «της Δαρδανίας δ΄ πόλεις : Ναϊσσός, Αρριβάντιον, Ουλπιανόν, Σκούποι (τα σημερ. Σκόπια)».
3. Ο έτερος γεωγράφος Στράβων γράφει στά «Γεωγραφικά» του, Βιβλ. 7 κεφ. 5:
«... και τοις άλλοις έθνεσι τοις ταύτη συνέβη... οι γαρ πλείστον δυνάμενοι πρότερον τελέως εταπεινώθησαν και εξέλιπον, Γαλατών μεν Βοίοι και Σκορδίσται. Ιλλυριών δε Αυταριάται και Αρδιαίοι και Δαρδάνιοι, Θρακών δε Τριβαλλοί υπ΄ αλλήλων μεν εξ αρχης, ύστερον δε υπό Μακεδόνων και Ρωμαίων εκπολεμούμενοι...» (Σχόλιον: Αρα οι Δαρδάνιοι δεν θεωρούνταν ως Μακεδόνες-Ελληνες αλλ' ως Ιλλυριοί».
Και λίγο πιό κάτω Βιβλ. 7 κεφ. 5 προσθέτει:
«Δρίλων ποταμός ανάπλουν έχων προς έω μέχρι της Δαρδανικής, η συνάπτει τοις Μακεδονικοίς έθνεσι και τοις Παιονικοίς προς μεσημβρίαν», όπου διακρίνονται και πάλι οι Δαρδάνιοι από τα «Μακεδονικά έθνη». (άρα μαρτυρείται και εδώ ότι η Δαρδανία είναι μεν όμορος αλλά δεν είναι Μακεδονία.).
Σε άλλη δε ενότητα σημειώνει ο ίδιος γεωγράφος:
«άγριοι δ' όντες οι Δαρδάνιοι τελέως, ώσθ΄ υπό ταις κοπρίαις ορύξαντες σπήλαια ενταύθα διαίτας ποιείσθαι».
4. Ο ιστορικός Πολύβιος εξιστορεί Βιβλ. 4 κεφ. 66 :
«Ετι δε περί ταύτα γινομένου του βασιλέως, παρήν εκ Μακεδονίας άγγελος διασαφών ότι συμβαίνει τοις Δαρδανείς, υπονενοηκόταν την εις Πελοπόννησον αυτού στρατείαν, αθροίζειν δυνάμεις και παρα-σκευήν ποιείσθαι μεγάλην, κεκρικότας εμβαλείν εις την Μακεδονίαν. Ακούσας δε ταύτα και νομίσας αναγκαίον είναι βοηθείν κατα τάχος τη Μακεδονία... μετά σπουδής εποιείτο την επάνοδον... Παραγενομένου δ΄ αυτού της Μακεδονίας, ακούσαντες οι Δαρδάνιοι παρά Θρακών τινων αυτομόλων την παρουσίαν Φιλίππου, καταπλαγέντες παραχρήμα διέλυσαν τήν στρατείαν, καίπερ ήδη σύνεγγυς όντες της Μακεδονίας. Φιλιππος δε πυθόμενος την των Δαρδανέων μετάνοιαν τους μεν Μακεδόνας διαφήκεν πάντας επί την της οπώρας συγκομιδήν..».
Βλέπε καί βιβλ.5,97, βιβλ. 25,6 και βιβλ.28,8.
5. Ο ρήτορας Μάλχος έγραφε τον Ε΄αι. μ.Χ. στο «Εκλογαί περί πρέσβεων Ρωμαίων προς έθνη» για γεγονότα του 479 μ.Χ.:
«δειν ουν, ει αυτώ πείθοιτο, εκλιπείν μεν την Ηπειρον και τας αυτόθι πόλεις (ουδενί γαρ είναι φορητόν πόλεις ούτω μεγάλας, των οικητόρων εκβληθέντων, υπ΄αυτού κατέχεσθαι) ελθείν δε εις Δαρδανίαν» (P.G. τ.113 στ.765) .
Και λίγο πιό κάτω σημείωνε:
«....αλλά νυν μεν αυτούς εάν αυτού επιχειμάσαι, μήτε πρόσω χωρούντας <ων> έχουσι πόλεων μήτε επιφθείροντας συνθέμενον δε περί πάντων επί τούτοις άμα τω ήρι πέμψαι τον άξοντα επί την Δαρδανίαν....... » (P.G. τ.113 στ.768).
6. Ο γραμματικός Ιεροκλής (εποχή Ιουστινιανού, 6ος αι. μ.Χ.) στον «Συνέκδημό» του (όπου καταχωρίζονται οι επαρχίες της Βυζαντινής αυτοκρατορίας) γράφει ......:
«ις΄ Επαρχία Δαρδανίας, υπό ηγεμόνα, πόλεις γ΄ Σκούπο (τα σημερινά Σκόπια) μητρόπολις, Μηρίων, Ουλπιανά»,
7. Αυτά ακριβώς επαναλαμβάνει και ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος (10ος αι. μ. Χ) στο «περί θεμάτων» έργο του. (P.G. τ.113 στ.145)
8. Τέλος και ο Ι. Ζωναράς στην επιτομή της ιστορίας του έγραφε (τ. 2 σ.294):
«...ως δε ο Απούσιος τη χώρα αυτού ισχυρώς ενέκειτο και οι Δάρδανοι την πρόσορον σφίσι Μακεδονίαν εκακούργουν, οικούσι δ΄ ούτοι υπέρ τε Ιλλυριών καί υπέρ Μακεδόνων» (΄Αρα και εδώ διακρίνονται οι Δαρδάνιοι των Μακεδόνων και η Δαρδανία της Μακεδονίας).
Εξ αυτών των ολιγίστων ιστορικών μαρτυριών συνάγεται ότι η Δαρδανία ποτέ δεν ήταν Μακεδονία αλλ΄ απλά «πρόσορος» (όμορος, γειτονική) και μάλιστα σχεδόν πάντοτε εχθρικά διακείμενη προς τη Μακεδονία.
Εάν η Δαρδανία εθεωρείτο Μακεδονία, άρα Ελλάδα, και οι Δαρδάνιοι ως Μακεδόνες-Ελληνες και όχι Ιλλυριοί τότε π.χ. ο Στράβων θα έγραφε «έστι μεν ουν Ελλάς και η Δαρδανία», όπως γράφει για τη Μακεδονία (Βιβλ. 7 κεφ. 1) ή έστω «έστι μεν ουν Μακεδονία και η Δαρδανία» ή θα έγραφε το: «εν Μακεδονία, η νυν Δαρδανία καλείται» όπως γράφει για τη Μακεδονία «εν Θρήκη, η νυν Μακεδονία καλείται» (Βιβλ. 7α κεφ.1).
Εάν λοιπόν οι αγαπητοί μας γείτονες ορέγονται και επιθυμούν να αποκτήσουν κάποιο ιστορικό όνομα, που να εκφράζει το παρελθόν τους, την ιστορία και τον χαρακτήρα τους, δέν έχουν παρά να αποδεχθούν αυτό που είχαν επί χίλια και πλέον χρόνια, πριν χάσουν την αυτοσυνειδησία και την ιστορική τους μνήμη και ταυτότητα. Ούτε απάτορες ούτε αμήτορες ούτε αγενεαλόγητοι ούτε «αβάπτιστοι» υπήρξαν και είναι (και πατέρες και μητέρες είχαν τους Δαρδάνιους ή Δάρδανες, και όνομα είχαν).
Αλλά το να θέλουν να απαλείψουν ή να λησμονήσουν το παρελθόν, την ονομασία και την ιστορία τους ή «ποιούμενοι τη νήσσα» να λοφάζουν και να μή θέλουν να βγάλουν στην επιφάνεια την πραγματική πατρογονική τους ονομασία αλλ΄ αντίθετα να ωρέγονται να ιδιοποιηθούν αλλότρια ονόματα, ιστορία, παρελθόν, ταυτότητα και συνείδηση, αποδεικνύει ότι όχι μόνον διακατέχονται από αισθήματα μειονεκτικότητας (πράγμα που δεν τους τιμά, διότι είναι ωσάν να θέλουν να διαγράψουν τους γονείς και προπάτορές τους ως και την ιστορική τους πραγματικότητα,) αλλά και επεκτατικές βλέψεις και μελλοντικές διεκδικήσεις σε βάρος της Μακεδονίας και κατ΄ επέκταση σε βάρος της Ελλάδας.
Εσείς όμως κ.κ. Ελληνες Βουλευτές ως ταχθέντες και ορκισθέντες να φυλάσσετε τις «Θερμοπύλες» του έθνους, οφείλετε να αγρυπνείτε και να μη επιτρέψετε τη διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας.
Αντίθετα να επιμείνετε, ως σύγχρονοι Κυναίγειροι, η μεν χώρα τους να αποκαλείται εφεξής διεθνώς «ΔΑΡΔΑΝΙΑ» και οι ίδιοι «ΔΑΡΔΑΝΕΣ ή ΔΑΡΔΑΝΙΟΙ». Σε καμμιά όμως περίπτωση δεν έχουν το ιστορικό δικαίωμα, πολύ δε περισσότερο και εσείς να συγκατανεύσετε, η χώρα τους να ονομάζεται «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ούτε βέβαια έστω με κάποιον σύνθετο γεωγραφικό προσδιορισμό αυτής, ούτε οι ίδιοι «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ».
Με τιμή ΠΕΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΗΣ
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
Σχόλιο Τ.Ι.: Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυτηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν (Α΄ Τιμόθεον δ' 1-3)
Τὸ νὰ ἔχεις πολλὰ παιδιὰ εἶναι "λάθος ἢ τουλάχιστον ἠθικὰ ὑπόλογο", ὅσον ἀφορᾶ τὸν ἀντίκτυπο τοῦ μεγέθους τῆς οἰκογένειας στὸ περιβάλλον, γράφει ἕνας ἠθικολόγος σὲ ἄρθρο γιὰ τὸ NBC. Περισσότεροι ἄνθρωποι σημαίνουν περισσότερες ἐκπομπὲς ἄνθρακα, ἔγραψε ὁ Δρ Travis Rieder τοῦ Ἰνστιτούτου Βιοηθικῆς του Berman. Οἱ γονεῖς εἶναι ὑπεύθυνοι γιὰ τὶς «ἐκπομπὲς ἄνθρακα» τῶν παιδιῶν τους, ἔγραψε ὁ Rieder. Παραλληλίζει τοὺς γονεῖς ποὺ ἔχουν πολλὰ παιδιὰ μὲ τὴν ἀπελευθέρωση δολοφόνων ἀπὸ τὴ φυλακή. "Ἐὰν ἀπελευθερώσω ἕναν δολοφόνο ἀπὸ τὴ φυλακή, γνωρίζοντας πολὺ καλὰ ὅτι σκοπεύει νὰ σκοτώσει ἀθώους ἀνθρώπους, τότε ἀναλαμβάνω κάποια εὐθύνη γιὰ αὐτοὺς τοὺς θανάτους - παρόλο ποὺ ὁ δολοφόνος εἶναι ἐπίσης πλήρως ὑπεύθυνος", ἔγραψε ὁ Rieder. "Τὸ νὰ τὸν ἀπελευθερώσω δὲν τὸν κάνει λιγότερο ὑπεύθυνο (τὸ ἔκανε!). Ἀλλὰ τὸ νὰ τὸ κάνει δὲν ἐξαλείφει τὴν εὐθύνη μου "
"Κάτι παρόμοιο ἰσχύει, νομίζω, ὅταν πρόκειται γιὰ παιδιά: Μόλις ἡ κόρη μου ἀνεξαρτητοποιηθεῖ, αὐτὴ θὰ εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὶς ἀέριες ἐκπομπές της. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀναιρεῖ τὴν εὐθύνη μου "
"Ἐδῶ, γιὰ ἄλλη μία φορά, βλέπουμε τὴν ἀποστροφὴ κάποιων πρὸς τοὺς συνανθρώπους τοὺς οἱ ὁποῖοι σχετίζουν τὴ δική τους ἐγωιστικὴ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ - ἡ ὁποία γενικὰ συνεπάγεται τὴν ἀποφυγὴ δημιουργίας οἰκογενειῶν καὶ παιδιῶν", δήλωσε ὁ Steven Mosher ἀπὸ τὸ Ἰνστιτοῦτο Ἔρευνας Πληθυσμοῦ στὸ LifeSiteNews.“Για ἄλλη μία φορά, βλέπουμε ὅτι ἡ «ἐπιστήμη» κακοποιήθηκε γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸ πιὸ ριζοσπαστικὸ εἶδος κοινωνικῶν ἀλλαγών”, δήλωσε ὁ Mosher. Δὲν ὑπάρχει καμμία ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξη ὅτι τὰ παιδιὰ εἶναι ζημιογόνα γιὰ τὴ γῆ καὶ δὲν ἔχει ἒπ οὐδενι ἀποδεχθεῖ ὅτι ὑφίσταται κάτι τέτοιο ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ «ὑπερθέρμανση τοῦ πλανήτη», εἶπε.
«Ὅπως μὲ κάθε πολυτέλεια ὑψηλοῦ κόστους, ἀναφέρει ὁ ἠθικολόγος Rieder, θὰ πρέπει νὰ περιορίσουμε τὴν ἐπιείκειά μας, νὰ γίνουμε πιὸ αὐστηροὶ» στὴν ἀπόκτηση πολλῶν παιδιῶν. «Ἐὰν τὸ ἕνα λιγότερο παιδὶ μειώσει τὴ ζημιὰ τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς, ἡ ἐπιλογὴ τοῦ μεγέθους τῆς οἰκογένειας γίνεται ἠθικὰ σημαντική».
«Δὲν νομίζω ὅτι ὑπάρχει μία καθαρὴ ἀπάντηση στὶς προκλητικὲς ἐρωτήσεις τῆς προφητικῆς ἠθικῆς», ἔγραψε ὁ Rieder ἰσχυριζόμενος ὅτι «σίγουρα δὲν ὑποστηρίζει ὅτι πρέπει νὰ ντροπιάσουμε τοὺς γονεῖς ἢ ἀκόμα καὶ ὅτι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ἔχουμε ἕνα ὁρισμένο ἀριθμὸ παιδιῶν» Ὡστόσο, "αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι εἴμαστε ἐκτός του ἠθικοῦ γάντζου", κατέληξε, καὶ ἡ κοινωνία πρέπει νὰ ἐξετάσει "τὴν ἠθική της ἀπόκτησης πολλῶν παιδιῶν". Αὐτὸ τὸ ἄρθρο δὲν εἶναι «ἐπιστήμη», εἶναι καθαρὴ προπαγάνδα, εἶπε ὁ Mosher. «Εἶναι ἕνα εἶδος τῆς «πλύσης ἐγκεφάλου» ποὺ προκαλεῖ ὁ κυβερνήτης Moonbean τῆς Καλιφόρνιας - γνωστὸς καὶ ὡς Τζέρι Μπράουν - στὸ πρόσφατο συνέδριο τοῦ Βατικανοῦ. Ντροπὴ γιὰ τὸ NBC γιὰ τὴ δημοσίευση τέτοιων ἀνοησιῶν.
Έφτασε τελικά το τουρκικό γεωτρύπανο DEEPSEA METRO II στις 30.12.2017 στη ράδα της Κωνσταντινούπολης όπου αγκυροβόλησε από τότε.
Η γαλλική TOTAL και η ιταλική ENI ετοιμάζουν γεώτρηση στο θαλάσσιο οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ (στόχος “Καλυψώ”) με την πλατφόρμα-γεωτρύπανο Saipem 12000. Στη συνέχεια σειρά έχει το οικόπεδο 3 (στόχος “Σουπιά”). Το καλοκαίρι του 2018, η αμερικανική Exxon Mobil έχει προγραμματίσει να τρυπήσει στο οικόπεδο 10, όπου οι προοπτικές είναι πολύ θετικές.
Από την πλευρά της, η Άγκυρα συνεχίζει να εκτοξεύει απειλές. Υπενθυμίζουμε ότι τον περασμένο Μάιο, είχε στείλει επιστολή στον ΟΗΕ, στην οποία αναφερόταν ότι δεν θα επιτρέψει σε ξένες εταιρείες να πραγματοποιήσουν μη εξουσιοδοτημένες έρευνες υδρογονανθράκων και δραστηριότητες εξόρυξης στην τουρκική υφαλοκρηπίδα(!)
Για να κάνει, μάλιστα, πιο αξιόπιστη την απειλή της, είχε τότε εκδώσει δύο NAVTEX για ασκήσεις με πραγματικά πυρά σε θαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά της Κύπρου, όπου βρίσκονται τα “οικόπεδα” 1, 6 και 7. Την ίδια τακτική ακολουθεί και τώρα. Με NAVTEX έχει δεσμεύσει το μεγαλύτερο μέρος της κυπριακή ΑΟΖ για την πραγματοποίηση αεροναυτικών ασκήσεων. Παραλλήλως, στέλνει στην κυπριακή ΑΟΖ, όπως και στο παρελθόν, αφενός φρεγάτες για περιπολίες, αφετέρου το ειδικό σκάφος “Μπαρμπαρόσσα” για σεισμικές έρευνες .
Τουρκικές απειλές
Η Άγκυρα είχε χρησιμοποιήσει σε απειλές άσκησης στρατιωτικής βίας, ελπίζοντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα τορπίλιζε τις συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες και θα “γκρίζαρε” την κυπριακή ΑΟΖ. Η τακτική της αυτή, ωστόσο, απέτυχε. Οι απειλές και οι ενέργειές της στάθηκαν ανίκανες να επηρεάσουν πρακτικά το πρόγραμμα γεωτρήσεων. Και ο Ερντογάν δεν τόλμησε να κάνει πράξη τις απειλές του για να σταματήσει τις γεωτρήσεις με χρήση στρατιωτικών μέσων.
Απέναντι στην Άγκυρα δεν είναι απλώς το διεθνές δίκαιο και η αμυντικά αδύναμη Κυπριακή Δημοκρατία. Από τη στιγμή που η Λευκωσία κατάφερε και ενέπλεξε πετρελαϊκές εταιρείες- κολοσσούς, ο Ερντογάν έχει απέναντί του κι αυτές τις εταιρείες και τα κράτη που βρίσκονται πίσω τους. Τα μηνύματα που του έχουν στείλει και η Ουάσιγκτον και η Ευρώπη είναι ξεκάθαρα. Ας σημειωθεί ότι επικεφαλής της Εxxon Mobil ήταν μέχρι πρότινος ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τίλερσον.
Όταν αποδείχθηκε ότι οι απειλές της δεν είχαν αντίκρισμα, η Άγκυρα άλλαξε τακτική. Αντί να είναι αυτή που θα δράσει επιθετικά για να εμποδίσει το κυπριακό ενεργειακό πρόγραμμα, επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένο, πραγματοποιώντας δική της γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ. Εκτιμάται ότι στόχος της είναι το θαλάσσιο οικόπεδο 6, το οποίο βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κύπρου.
Η επιστολή Σινιρλίογλου
Στην επιστολή που την περασμένη άνοιξη είχε καταθέσει ο Τούρκος μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ Σινιρλίογλου είχε χαρακτηρίσει τουρκική υφαλοκρηπίδα μόνο ένα τμήμα του οικοπέδου 6, κοντά στην περιοχή που –θεωρητικά– γειτνιάζουν οι θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Αιγύπτου, της Τουρκίας και της Ελλάδας.
Επειδή, όμως, καμία μεγάλη πετρελαϊκή εταιρεία δεν δέχεται να συμπράξει σε μία τόσο κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, οι Τούρκοι αγόρασαν από τη Νορβηγία την πλατφόρμα-γεωτρύπανο DeapSea Metro II. Σύμφωνα με πληροφορίες από τουρκικές πηγές, αυτή κατευθύνεται στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η τουρκική πλευρά δεν έχει αποκαλύψει τις ακριβείς προθέσεις της, αν και ο υπουργός Ενέργειας και γαμβρός του Ερντογάν έχει πει πως στόχος η πραγματοποίηση γεώτρησης σε περιοχή, η οποία ανήκει στην κυπριακή ΑΟΖ. Η απειλή, ωστόσο, δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί. Μία γεώτρηση, εκτός από διεθνείς διαδικασίες αδειοδότησης, απαιτεί και εξειδικευμένο προσωπικό που η Τουρκία δεν διαθέτει. Όλα δείχνουν, ωστόσο, πως θα επιχειρήσει να δημιουργήσει κάποιας μορφής τετελεσμένο.
Όλα αυτά προμηνύουν ένταση, αλλά όχι θερμό επεισόδιο, δεδομένου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ούτε μπορεί, ούτε προτίθεται να αντιδράσει με στρατιωτικά μέσα σε μία τέτοια τουρκική πρόκληση. Θα περιορισθεί σε διπλωματικές αντιδράσεις, ποντάροντας και στην υποστήριξη των χωρών που οι εταιρείες τους έχουν αγοράσει τα δικαιώματα ερευνών και εξόρυξης. Εκτός αυτού, άλλωστε, το κλίμα για την Τουρκία στη Δύση είναι από αρνητικό έως εχθρικό, γεγονός που εκ των πραγμάτων διευκολύνει την κυπριακή διπλωματία και περιορίζει τα όρια δράσης του Ερντογάν.
Ὁ Γέροντας ἐπεσήμαινε τοὺς ἐθνικοὺς κινδύνους, πρὶν ἀκόμη φανοῦν. Βοήθησε πολλοὺς νὰ δοῦν ξεκάθαρα τὶς ξένες προπαγάνδες σὲ βάρος τῆς Πατρίδος, καὶ ὅσοι εἶχαν θέσεις καὶ εὐαισθησία ἔλαβαν τὰ ἀνάλογα μέτρα.
Σχετικὰ μὲ τὸ Μακεδονικό, ἀναφέρει ἀνώτατος ἀξιωματικός: «Ἐγὼ ἤμουν μέσα στὰ πράγματα καὶ δὲν εἶχα πάρει εἴδηση. Ὁ Γέροντας μοῦ ἄνοιξε τὰ μάτια. Στὴν ἀρχὴ παραξενευόμουν καὶ ἔλεγα: “Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέγει ὁ Γέροντας καὶ ἀπὸ ποῦ τὰ ξέρει;”. Ἔπειτα κατάλαβα». Ὁ Γέροντας ἤδη ἀπὸ τὸ 1977, ὅταν πῆγε στὴν Αὐστραλία, ἀνέφερε τὸ Μακεδονικὸ θέμα. Αὐτὰ κάποιοι «εἰδικοὶ» τὰ θεώρησαν «ἀνεύθυνες φανατικὲς κινδυνολογίες».
Ὑπερασπιζόμενος τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας, ἀνήρτησε στὸ Ἀρχονταρίκι του τὸ κείμενο τοῦ προφήτου Δανιὴλ* ποὺ ἀναφέρεται στὸν βασιλέα τῶν Ἑλλήνων Ἀλέξανδρο καὶ δίπλα του...
μία μεγάλη χάρτινη εἰκόνα ἑνὸς Ἀγγέλου ἀπὸ Σερβικὸ Μοναστήρι, νὰ δείχνει τὸ κείμενο.
Παρωμοίαζε τὸ κράτος τῶν Σκοπίων μὲ οἰκοδόμημα ποὺ εἶναι κτισμένο μὲ τοῦβλα καὶ μὲ φαρσαλινοὺς χαλβάδες, ποὺ εἶναι κομμένοι σὲ σχῆμα τούβλων, καὶ ποὺ φυσικὸ εἶναι κάποτε νὰ καταρρεύση.
Τὸ βιβλίο τοῦ πρώην ὑπουργοῦ Βορείου Ἑλλάδος κ. Νικολάου Μάρτη, «Ἡ πλαστογράφηση τῆς Μακεδονίας», ὅταν τὸ διάβασε, τὸν ἐνθουσίασε. «Δόξα τῷ Θεῷ», εἶπε, «ὑπάρχουν καὶ πατριῶτες». Πῆρε πολλὰ βιβλία καὶ τὰ μοίραζε εὐλογία. Ἔγραψε καὶ ἕνα ἐπαινετικὸ ποιηματάκι, τὸ ὁποῖο ὁ κ. Μάρτης συμπεριέλαβε σὲ νέα ἔκδοση τοῦ βιβλίου του.
…Κυρίως ὅμως ὁ Γέροντας βοήθησε τὴν Πατρίδα ἀφανῶς μὲ τὴν προσευχή του. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ τυπικὸ ποὺ ἀναφέρθηκε, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ποίημα ποὺ ἔστειλε στὴν μητέρα του. Στὸ τέλος γράφει ὅτι γίνεται καλόγηρος γιὰ νὰ προσεύχεται «καὶ γιὰ ὅλη τὴν Πολιτεία». Ἔδινε πρῶτος τὸ παράδειγμα καὶ παρακινοῦσε, λέγοντας: «Νὰ κάνουμε προσευχὴ ὁ Θεὸς νὰ φωτίζη τοὺς ὑπευθύνους ποὺ ἔχουν θέσεις μεγάλες στὴν Πολιτεία, γιατί αὐτοὶ μποροῦν νὰ κάνουν μεγάλο καλό».
Ὅταν ὑπῆρχε ἔνταση στὶς Ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις, ἔλεγε: «Πολλὰ σύνεφα μαζεύτηκαν. Ἂν μπορέσουμε νὰ τὰ διώξουμε» (μὲ τὴν προσευχή).
Σὲ παρόμοια περίπτωση ἔκανε θεία Λειτουργία στὸ Καλύβι του. Στοὺς Μακαρισμοὺς δὲν ἔψαλλε ὅ,τι προέβλεπε τὸ τυπικό, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν κανόνα τοῦ ὁσίου Νικολάου τοῦ Κατασκεπηνοῦ, γιατί ἦταν κατάλληλο γιὰ τὴν περίπτωση αὐτή: «Ἀθέων Ἀγαρηνῶν τὰ βέλη συντριψον Δέσποινα, καὶ πάσαν ἐπιβουλὴν δαιμόνων ματαίωσον, λαὸν χριστεπώνυμον σκέπων καὶ φυλάττων, ἴνα πόθῳ σε δοξάζωμεν»**.
*Δαν. η΄, 21-5
**Θεοτοκάριον, ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἦχος πλ. δ΄, Σάββατον ἑσπέρας.
Πηγή: (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Βίος Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου», Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Ἅγιον Ὅρος Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος 63088 Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς Τηλέφωνον: 2375061592), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Ἕνα μυστικὸ τηλεφώνημα ἀποκάλυψε τεχνητὲς ἀμβλώσεις στὴν πρωτεύουσα τοῦ ἔθνους γιὰ ὑγιῆ μωρὰ ἡλικίας 26 ἑβδομάδων. Οἱ ὁμάδες «ὑπὲρ τῆς ζωῆς» ἀποκαλύπτουν κλήσεις ἀπὸ κέντρα ἀμβλώσεων πού δείχνουν ὅτι τὰ κέντρα-ἐπιχειρήσεις ἔκτρωσης ἐπιθυμοῦν περισσότερο νὰ θανατώσουν τὰ ὑγιῆ μωρά τούς τελευταίους μῆνες τῆς ἐγκυμοσύνης, γιὰ κανένα λόγο. Ἕνα κοινὸ ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς ἄμβλωσης καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς τελευταίους μῆνες εἶναι ὅτι τέτοιες ἀμβλώσεις εἶναι ἀπαραίτητες λόγω τῆς "ὑγείας" τῆς μητέρας ἢ τοῦ μωροῦ ποὺ παρουσιάζει πιθανὸ γενετικὸ ἐλάττωμα ἢ ἀναπηρία. Ἕνας ὑπάλληλος στὴν κλινικὴ Surgi τῆς Οὐάσιγκτον εἶπε σὲ μία καλοῦσα ὡς ἔγκυο μητέρα ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἀφαιρέσει τὸ μωρό της στὶς 26 ἑβδομάδες ἔναντι $ 6,200 ἢ στὶς 27 ἑβδομάδες γιὰ $ 7,200. Ὁ ἐργαζόμενος στὴν κλινικὴ ἐνημέρωσε τὴν καλοῦσα ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ ἔρθει γιὰ τὴν ἄμβλωση ἀπὸ τὴν ἑπόμενη μέρα.
Ἡ κλινικὴ Surgi τῆς Οὐάσιγκτον βρίσκεται στὴν πολυσύχναστη περιοχὴ Foggy Bottom τοῦ D.C. κοντὰ στὸ Πανεπιστήμιο George Washington. «Ἐδῶ στὴν πρωτεύουσα τοῦ ἔθνους μας, ὅπως καὶ σὲ ἄλλες πόλεις, ὑγιῆ μωρὰ ὑγειῶν μητέρων θανατώνονται σὲ τόσο προχωρημένα στάδια ὅπου μποροῦν σίγουρα νὰ ἐπιβιώσουν ἔξω ἀπὸ τὴ μήτρα», δήλωσε ὁ καθολικὸς ἱερὲς Frank Pavone, Ἐθνικὸς Διευθυντὴς τῶν Ἱερέων ποὺ ὑποστηρίζουν τὸ δικαίωμα γιὰ τὴ Ζωή. "Ἡ κλινικὴ Surgi τῆς Οὐάσιγκτον ἐκτελεῖ ἀμβλώσεις σὲ ὑγιεῖς γυναῖκες ποὺ κυοφοροῦν ὑγιῆ μωρὰ χωρὶς ἐρωτήσεις", δήλωσε ὁ Tara Shaver ἀπὸ τὸ σύλλογο Abortion Free New Mexico. "Τώρα εἶναι ἡ στιγμὴ γιὰ τὸ Κογκρέσο νὰ ἐνεργήσει γρήγορα γιὰ νὰ τερματίσει αὐτὴ τὴ μάστιγα τῆς ἄμβλωσης σὲ τόσο προχωρημένο στάδιο".
Ἡ συγκεκριμένη κλινική τῆς Οὐάσιγκτον Surgi παρουσιάστηκε στὴν σειρὰ Inhuman τῆς ἐταιρίας παραγωγῶν Live Action σχετικὰ μὲ τὶς ἀμβλώσεις. Κρυφὴ βιντεοσκόπηση ἀποκάλυψε ὅτι, ὁ Cesare Santangelo, ἀρνήθηκε τὴν ἰατρικὴ περίθαλψη στὴν περίπτωση ποὺ κάποιο βρέφος ἐπιζήσει μίας ἀποτυχημένης ἔκτρωσης.
Οἱ κριτικὲς στὴ μηχανὴ ἀναζήτησης google ἀποδεικνύουν ὅτι πολλὲς μητέρες ποὺ πραγματοποίησαν ἔκτρωση στὴ συγκεκριμένη κλινικὴ εἶχαν κακὴ ἐμπειρία. «Χειρότερη κλινική», γράφτηκε τὸ 2011. «Πρόκειται γιὰ μία ὑπερπληθυσμιακὴ ἀγορὰ κρέατος μὲ ἀπαρχαιωμένο, βρώμικο ἐξοπλισμὸ καὶ ἀνεπαρκὲς προσωπικό. Ἂν κάτι πάει στραβὰ δὲν ὑπάρχει ἀρκετὸ προσωπικὸ γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ ζήτημα», ἔγραψε ὁ ἀνώνυμος χρήστης τοῦ Google.
Ἀκοῦστε στὸ παρακάτω βίντεο τὸ συγκεκριμένο τηλεφώνημα:
Δεῖτε ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν παρουσίαση καὶ τὸ κρυφὸ βίντεο τῆς συνομιλίας:
Πηγή: Life Site News, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
ΨΗΦΙΣΜΑ
Όλοι εμείς, που υπογράφουμε το παρόν Ψ ή φ ι σ μ α, είμαστε γονείς και κηδεμόνες μαθητών, που φοιτούν στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Καλύμνου, Χριστιανοί Ορθόδοξοι (καθώς και τα παιδιά μας) και διατρανώνουμε με το παρόν Ψ ή φ ι σ μ α τη ζωηρή αντίθεσή μας προς την ενέργεια του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων να διανείμει στα παιδιά μας (μαθητές) τον ονομαζόμενο «ΦΑΚΕΛΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ» για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Η Διαμαρτυρία μας εστιάζεται στο γεγονός ότι οι προκείμενοι Φάκελοι έχουν περιεχόμενο αντορθόδοξο με στοιχεία από άλλες θρησκείες, που δεν καλλιεργούν στους μαθητές την επικρατούσα Θρησκεία όπως προβλέπει το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας.
Ακολούθως αναφέρουμε τους λόγους, που μας οδήγησαν στην σύνταξη του παρόντος Ψ η φ ί σ μ α τ ο ς:
ΛΟΓΟΙ που συνηγορούν υπέρ της ακαταλληλότητας του έντυπου υλικού «ΦΑΚΕΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ» για το μάθημα των Θρησκευτικών, γραμμένο από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Ι. Ε. Π.
α) Λόγοι Νομικής Κατοχύρωσης
1. Με βάση το Ελληνικό ΣΥΝΤΑΓΜΑ άρθρο 3, παράγραφος 2, « επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, τηρεί απαρασάλευτα … τις ιερές παραδόσεις».
2. Άρθρο 16
παράγραφος 1. «Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσεται από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
παράγραφος 2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική …αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Συμπεράσματα:
α) Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων, (συνεπώς και των τέκνων τους μαθητών) είναι και δεδομένη και απαραβίαστη.
β) Όλες εκείνες οι επιπρόσθετες γνώσεις στο μάθημα των Θρησκευτικών για τις ξένες θρησκείες και μάλιστα στη μικρή ηλικία των μαθητών του Δημοτικού, επειδή δεν αναπτύσσουν τη θρησκευτική τους συνείδηση σύμφωνα με την επικρατούσα θρησκεία, είναι αντισυνταγματικές.
3. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη σχετική Σύμβασή της για τα δικαιώματα του ανθρώπου προβλέπει ότι κάθε κράτος οφείλει να παρέχει στους μαθητές του Παιδεία σύμφωνη με τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις του.
4. Χαιρετίζουμε τους Νόμους 4235/2014 και 4386/2016 με βάση τους οποίους οι ξένες κοινότητες στην Ελλάδα των Μουσουλμάνων και Ιουδαίων Ελλήνων πολιτών έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τα θρησκευτικά τους βιβλία, που γράφουν τη δική τους κατηχητική – ομολογιακή διδασκαλία της Θρησκείας τους στα ελληνικά Δημόσια Σχολεία, ενώ αντίθετα τα ελληνόπουλα παιδιά μας, που ανήκουν στη θρησκευτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, στερούνται αυτού του δικαιώματος να έχουν μια τέτοια επιλογή για ομολογιακό μάθημα των Θρησκευτικών τους. Δεν είναι άραγε κατάδηλον ότι η αδικία αυτή αντίκειται στην Συνταγματική Αρχή της ισότητας της Ανεξιθρησκίας;
5. Η παρουσίαση της διδακτέας ύλης όχι ως κανονικού βιβλίου αλλά ως « Φακέλου του Μαθήματος των Θρησκευτικών» με προσωρινό μάλιστα περιεχόμενο, αναμειγνύει γνώσεις της χριστιανικής θρησκείας με άλλες γνώσεις ξένων θρησκειών. Η τέτοια παρουσίαση ως Φακέλου αποτελεί «ύποπτο τέχνασμα», για να αποφύγουν οι συντάκτες του τη νομική κατοχύρωση της επικρατούσας Θρησκείας στην Ελλάδα και να παρουσιασθούν ως πακέτο γνώσεων οι ορθόδοξες θρησκευτικές γνώσεις ανάμεικτες με εκείνες των ξένων θρησκειών.
β) Λόγοι Διδακτικοί
1. Η παράθεση επί πλέον στοιχείων από άλλες θρησκείες πέραν από την Ορθόδοξη Χριστιανική Παράδοσή μας προκαλεί σύγχυση στους μαθητές.
2. Η προσφορά αυτή των επί πλέον στοιχείων απαιτεί περισσότερο χρόνο διδασκαλίας, ενώ αυτός είναι δεδομένος και περιορισμένος, με αποτέλεσμα ο δάσκαλος να μην έχει την επάρκεια χρόνου να εμβαθύνει στο μορφωτικό αγαθό της Ορθόδοξης Πίστης μας.
3. Τα « αξιώματα» της διδακτικής τεχνικής: «δίδασκε από τα εγγύς προς τα μακρά», από τα «γνωστά στα άγνωστα» και το «δίδασκε εποπτικώς» είναι ανεφάρμοστα στη διδασκαλία των θρησκειολογικών στοιχείων, απλώς γιατί τα ελληνόπουλα δεν διαθέτουν προσλαμβάνουσες παραστάσεις από την καθημερινότητά τους, για να επιτελεσθεί η αναγκαία προϋπόθεση να δημιουργήσει ο δάσκαλος την απαραίτητη «αφόρμηση» για την πρόσκτηση διδακτικού αγαθού από τον πνευματικά τρόφιμο μαθητή.
γ) Λόγοι Παιδαγωγικοί
1. Η Ορθοδοξία παρέχει τις ευαγγελικές αρετές για αδελφική αγάπη στο συνάνθρωπό μας, αδελφοσύνη, αλληλοβοήθεια, ελευθερία, δικαιοσύνη κ.τ.λ. έτσι ώστε να μην περιμένει συμπλήρωση ηθοπλαστικού υλικού από δάνεια ξένων θρησκειών.
2. Η αναγραφή στοιχείων από ξένες θρησκείες θυμίζουν από μόνα τους, τους λαούς τους που εμπράκτως εκδηλώνουν φαινόμενα ένοπλης βίας, ρατσισμού, τρομοκρατίας και ιερών πολέμων εναντίον όσων λαών σαρκώνουν την « ετερότητα». Ποιά λοιπόν η ηθοπλαστική τους αξία ως μορφωτικών αγαθών;
3. Οι γνώσεις που παρέχονται στο μαθητή δεν αναδύονται από τις αστείρευτες πηγές των διαφερόντων του, είναι άσχετες με τα βιώματά του και καρποφορεί ως συνακόλουθο την αποδόμηση της χριστιανικής του αγωγής. Ταυτόχρονα αμβλύνουν το « Πιστεύω» του σε ό,τι αφορά την ορθόδοξη χριστιανική του οικοδομή.
4. Δεν αποκλείουμε τη διδασκαλία της Θρησκειολογίας. Όμως εκφράζουμε την αντίθεσή μας, γιατί θεωρούμε ακατάλληλη την ηλικία του μαθητή στο Δημοτικό πριν ακόμα να εδραιωθούν σ’ αυτόν οι απαραίτητες γνώσεις της ορθόδοξης πίστης του.
5. Η διδασκαλία ετερόκλητων στοιχείων διάφορων θρησκειών στους μικρούς μαθητές του Δημοτικού δημιουργεί χυλό άτακτων και συνάμα ασύνδετων γνώσεων στη μνήμη τους, αφού γρήγορα αποβάλλονται για τη συνέπεια του γεγονότος ότι δεν βιώνονται στην κοινωνική καθημερινότητά τους.
6. ΄Αλλωστε η διδασκαλία της Θρησκειολογίας προβλέπεται στη διδακτέα ύλη των Θρησκευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και δη στο Λύκειο. Παρέλκει επομένως η αναγκαιότητά της στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
7. Τονίζονται σκόπιμα οι ομοιότητες ανάμεσα στα αναφερόμενα θρησκειολογικά στοιχεία, προκειμένου οι μαθητές να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι τελικά όλες οι θρησκείες καλλιεργούν ηθοπλαστικά τους πιστούς τους και καμία δεν υπερέχει της άλλης. Συνεπώς μια Πανθρησκεία θα άρμοζε σε όλους τους λαούς του πλανήτη γη;
8. Ωστόσο ο μαθητής. για να μπορεί να κάνει σύγκριση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας του με άλλες θρησκείες, προϋποτίθεται ότι έχει ήδη διδαχθεί σωστά την Ορθόδοξη Πίστη του και όχι διδαγμένη με σκόρπιες γνώσεις χωρίς κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό συνδετικό κρίκο στο περιεχόμενό της.
9. Στερείται παιδαγωγικής υποστήριξης η επιχειρηματολογία του Υπουργείου Παιδείας ότι η θρησκειολογική διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών και η υποβάθμιση του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών και της ελληνικής Ιστορίας με το να μην εξετάζονται στο τέλος του σχολικού έτους, διευκολύνουν την ομαλή ένταξη των μεταναστών και προσφύγων στην ελληνική κοινωνία.
δ) Λόγοι Ψυχολογικοί
1. Οι μαθητές, που είναι Μουσουλμάνοι, Εβραίοι κ.λ.π, και ανήκουν σε ξένες Κοινότητες, είναι όμως Έλληνες πολίτες, έχουν το δικαίωμα να διδάσκονται τα Θρησκευτικά τους με τον ομολογιακό χαρακτήρα τους και μάλιστα από βιβλία και δασκάλους δικούς τους, πληρωμένους από το ελληνικό Δημόσιο, ενώ τα ελληνόπουλα παιδιά μας στερούνται αυτού του δικαιώματος. Η αδικία αυτή, που αφορά στο περιεχόμενο της διδακτέας ύλης των Θρησκευτικών δημιουργεί στους ελληνόπαιδες το δυσάρεστο συναίσθημα της καταπίεσης από την Εξουσία και συγχρόνως της αδικίας και παραβίασης του Συντάγματος περί ισότητας των πολιτών.
2. Η παράθεση ομοιοτήτων μεταξύ των ετερόκλητων θρησκειών την στιγμή που το μορφωτικό αγαθό της ορθοδοξίας προσλαμβάνεται από το παιδί, προκαλεί αμφισβήτηση στο μικρό μαθητή και αποδυναμώνει την ηθοπλαστική του ικανότητα, εφόσον την ίδια στιγμή παρατίθεται στο παιδί άλλη γνώση ίσης τάχα σημασίας με το ορθόδοξο στοιχείο. Δημιουργείται λοιπόν στο μαθητή το συναίσθημα της αμφισβήτησης, της αμφιβολίας και συνακόλουθα της απιστίας.
3. Η Ψυχολογία Μάθησης συνιστά η προσφορά του μορφωτικού αγαθού από το διδάσκοντα να αφορμάται από τις αστείρευτες πηγές των διαφερόντων του μαθητή. Ποιο άραγε ενδιαφέρον στον οχτάχρονο μαθητή αναδύεται από την πνευματική δίψα του, για να μάθει τα των θρησκειών των ανατολικών λαών; Γι’ αυτό το έμφυτο θρησκευτικό συναίσθημά του εξαχνώνεται και παίρνει τη θέση του η αδιαφορία.
4. Η έρευνα της Ψυχολογίας περί της ανθρώπινης μνήμης διδάσκει ότι ο άνθρωπος διατηρεί στη θύμησή του ό,τι τον ενδιαφέρει, ό,τι είναι χρησιμοθηρικό στη ζωή του και ό,τι «επαναλαμβάνεται συχνάκις». Τα άλλα αποβάλλονται φυσιολογικά για να μην επιβαρύνεται η μνήμη με ανώφελο φορτίο. Ποια λοιπόν είναι η βιωματική επανάληψη των εορτών των ξένων λαών στο μαθητή, για παράδειγμα « της γιορτής Ρος Ασανά των Εβραίων και του Ιντ αλ-φίτρ των Μουσουλμάνων»;
ε) Λόγοι περιεχομένου των «Φακέλων»
Σταχυολογούμε λίγα παραδείγματα από το υλικό των «Φακέλων», ικανά όμως να αποδείξουν την προσπάθεια των συντακτών τους να αποδυναμώσουν το ορθόδοξο θρησκευτικό συναίσθημα των παιδιών μας:
α) Στο μάθημα της Υπαπαντής του Κυρίου με την παράλληλη παράθεση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού προκαλείται η αίσθηση ότι αναπτύσσεται υλικό όχι για το θρησκευτικό γεγονός της Υπαπαντής του Κυρίου αλλά για ομιλία με περιεχόμενο τα ανθρώπινα δικαιώματα.
β) Στην ενότητα «θρησκευτικά σύμβολα» γίνεται προσπάθεια να συσσωρευτούν τόσα κοινά στοιχεία θρησκειών, που συνακόλουθα προκαλείται σύγχυση στο μυαλό των μαθητών.
γ) Το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου παρουσιάζεται αποθρησκευτικοποιημένο, ισοζυγισμένο με μια καλή είδηση χωρίς να δίνεται η θεολογική διάσταση που υπάρχει στην ορθόδοξη θρησκεία.
δ) Ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται με τα κεφαλαιώδη χαρακτηριστικά ως «δάσκαλος, μεσσίας, ξένος, κοντά σε όλους, τον αρνήθηκαν, τον κατηγόρησαν», ενώ η βασική σωτηριολογική έλευσή του παραβλέπεται τελείως.
ε) Στη θεματική ενότητα περί προσευχής αναπτύσσεται οριζόντια η προσευχή « στη Βίβλο, στην Καινή Διαθήκη, στο Ισλάμ, στον Ιουδαϊσμό», χωρίς να αναλύεται θεολογικά. Συνακόλουθα λοιπόν ο μαθητής δημιουργεί την εντύπωση ότι η προσευχή αποτελεί μια διεθνή συνήθεια κοινωνιολογίας των θρησκειών.
Από όλους τους παραπάνω λόγους καταφαίνεται ότι το περιεχόμενο που αναγράφει ο «ΦΑΚΕΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ» για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών είναι πολυθρησκειακό και συγκρητιστικό, συνεπώς αντιδογματικό, αντιπαιδαγωγικό, αντορθόδοξο και γι’ αυτό ακατάλληλο για να διαπλάσσει κατά το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας (άρθρο 2, παρ.2) την θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας. Γι’ αυτό
ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ
η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα παιδιά μας να γίνεται με ορθόδοξη ομολογιακή διδακτέα ύλη, όπως γινόταν κατά το προηγούμενο διδακτικό έτος 2016-2017.
Συμφωνώ με τα παραπάνω και υπογράφω το παρόν Ψήφισμα:
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Τίποτα δὲν εἶναι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν καθαρὴ καρδιά, γιατί μία τέτοια καρδιὰ γίνεται θρόνος τοῦ Θεοῦ. Καὶ τί εἶναι ἐνδοξότερο ἀπὸ τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτα. Λέει ὁ Θεὸς γι’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν καθαρὴ καρδιά: «Θὰ κατοικήσω ἀνάμεσά τους καὶ θὰ πορεύομαι μαζί τους. Θὰ εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου». (Β’ Κόρ. 6, 16).
Ποιοὶ λοιπὸν εἶναι εὐτυχέστεροι ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους; Καὶ ἀπὸ ποιὸ ἀγαθὸ μπορεῖ νὰ μείνουν στερημένοι; Δὲν βρίσκονται ὅλα τ’ ἀγαθὰ καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς μακάριες ψυχές τους; Τί περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ ἀλήθεια, τίποτα! Γιατί ἔχουν στὴν καρδιά τους τὸ μεγαλύτερο ἀγαθό: τὸν ἴδιο τὸ Θεό!
Πόσο πλανιοῦνται οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀναζητοῦν τὴν εὐτυχία μακριὰ ἀπὸ τὸν ἑαυτό τους, στὶς ξένες χῶρες καὶ στὰ ταξίδια, στὸν πλοῦτο καὶ στὴ δόξα, στὶς μεγάλες περιουσίες καὶ στὶς ἀπολαύσεις, στὶς ἡδονὲς καὶ σ’ ὅλες τὶς χλιδὲς καὶ ματαιότητες, ποὺ κατάληξή τους ἔχουν τὴν πίκρα! Ἡ ἀνέγερση τοῦ πύργου τῆς εὐτυχίας ἔξω ἀπὸ τὴν καρδιά μας, μοιάζει μὲ οἰκοδόμηση κτιρίου σὲ ἔδαφος ποὺ σαλεύεται ἀπὸ συνεχεῖς σεισμούς. Σύντομα ἕνα τέτοιο οἰκοδόμημα θὰ σωριαστεῖ στὴ γῆ...
Ἀδελφοί μου! Ἡ εὐτυχία βρίσκεται μέσα στὸν ἴδιο σας τὸν ἑαυτό, καὶ μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ τὸ κατάλαβε αὐτό. Ἐξετᾶστε τὴν καρδιά σας καὶ δεῖτε τὴν πνευματική της κατάσταση. Μήπως ἔχασε τὴν παρρησία της πρὸς τὸ Θεό; Μήπως ἡ συνείδηση διαμαρτύρεται γιὰ παράβαση τῶν ἐντολῶν Του; Μήπως σᾶς κατηγορεῖ γιὰ ἀδικίες, γιὰ ψέματα, γιὰ παραμέληση τῶν καθηκόντων πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον; Ἐρευνῆστε μήπως κακίες καὶ πάθη γέμισαν τὴν καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αὐτὴ σὲ δρόμους στραβοὺς καὶ δύσβατους...
Δυστυχῶς, ἐκεῖνος ποὺ παραμέλησε τὴν καρδιά του, στερήθηκε ὅλα τ’ ἀγαθὰ κι ἔπεσε σὲ πλῆθος κακῶν. Ἔδιωξε τὴ χαρὰ καὶ γέμισε μὲ πίκρα, θλίψη καὶ στενοχώρια. Ἔδιωξε τὴν εἰρήνη καὶ ἀπόκτησε ἄγχος, ταραχὴ καὶ τρόμο. Ἔδιωξε τὴν ἀγάπη καὶ δέχτηκε τὸ μίσος. Ἔδιωξε, τέλος, ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ δέχτηκε μὲ τὸ βάπτισμα, καὶ οἰκειώθηκε ὅλες τὶς κακίες ἐκεῖνες, ποὺ κάνουν τὸν ἄνθρωπο ἐλεεινὸ καὶ τρισάθλιο.
Ἀδελφοί μου! Ὁ Πολυέλεος Θεὸς θέλει τὴν εὐτυχία ὅλων μας καὶ σ’ αὐτὴ καὶ στὴν ἄλλη ζωή. Γί’ αὐτὸ ἵδρυσε τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία. Γιὰ νὰ μᾶς καθαρίζει αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ μᾶς ἁγιάζει, νὰ μᾶς συμφιλιώνει μαζί Του, νὰ μᾶς χαρίζει τὶς εὐλογίες τοῦ οὐρανοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνοιχτὴ τὴν ἀγκαλιά της, γιὰ νὰ μᾶς ὑποδεχθεῖ. Ἂς τρέξουμε γρήγορα ὅσοι ἔχουμε βαριά τη συνείδηση. Ἂς τρέξουμε καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ σηκώσει τὸ βαρὺ φορτίο μας, νὰ μᾶς χαρίσει τὴν παρρησία πρὸς τὸ Θεό, νὰ γεμίσει τὴν καρδιά μας μὲ εὐτυχία καὶ μακαριότητα...
Πηγή: (Ἀπὸ τὴ σειρὰ τῶν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.), Ορθόδοξοι Πατέρες
Υπάρχει μια παγκόσμια ώθηση από τους νομοθέτες για την εξάλειψη της χρήσης φυσικών μετρητών σε όλο τον κόσμο.
Αυτή η κίνηση αναφέρεται συχνά ως "Ο πόλεμος κατά των μετρητών" και υπάρχουν τρεις σημαντικοί παράγοντες:
1. Κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες θέλουν την εξάλειψη της χρήσης μετρητών καθώς αυτό θα διευκολύνει την παρακολούθηση όλων των τύπων συναλλαγών - συμπεριλαμβανομένων εκείνων που πραγματοποιούνται από εγκληματίες.
2. Σαν εχθρός ορίζονται εγκληματίες και τρομοκράτες, οι οποίοι χρησιμοποιώντας χαρτονομίσματα μεγάλης αξίας καθιστούν τις παράνομες συναλλαγές ευκολότερες και αυξάνουν την ανωνυμία.
3. Αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο είναι οι απλοί πολίτες καθώς η καταναγκαστική εξάλειψη των φυσικών μετρητών θα έχει πιθανές επιπτώσεις στην οικονομία και τις κοινωνικές ελευθερίες.
Είναι τα μετρητά ακόμα ο βασιλιάς;
Τα μετρητά ήταν πάντα ο βασιλιάς - αλλά ξεκινώντας στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η ευκολία χρήσης των νέων τεχνολογιών συνέβαλε στη βελτίωση της βιωσιμότητας των συναλλαγών εκτός μετρητών:
-Ηλεκτρονική τραπεζική
-Smartphones
-Τεχνολογίες πληρωμών
-Κρυπτονομίσματα
Το 2015, πραγματοποιήθηκαν συναλλαγές χωρίς μετρητά παγκοσμίως αξίας 426 δισ. δολαρίων - αύξηση κατά 50% από το 2010.
Και σήμερα, υπάρχουν πολλοί τρόποι πληρωμής ψηφιακά, όπως:
-Ηλεκτρονική τραπεζική (Visa, Mastercard, Interac)
-Smartphones (Apple Pay)
-Ενδιάμεσοι (Paypal, Square)
-Κρυπτονομίσματα (Bitcoin)
Η επιτυχία αυτών των νέων τεχνολογιών ώθησε τους νομοθέτες να ισχυριστούν ότι όλες οι συναλλαγές πρέπει τώρα να είναι ψηφιακές.
Εδώ είναι τα επιχειρήματα για μια κοινωνία χωρίς μετρητά:
Η κατάργηση των χαρτονομισμάτων υψηλής αξίας από την κυκλοφορία καθιστά πιο δύσκολες τις συναλλαγές για τους τρομοκράτες, τους εμπόρους ναρκωτικών, το ξέπλυμα χρήματος και τη φοροδιαφυγή.
Ένα εκατ. ευρώ σε χαρτονομίσματα των 100 δολαρίων ζυγίζει μόνο ένα κιλό.
Εκτιμάται ότι το ποσό που διακινείται ετησίως από παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες αγγίζει τα 2 τρισ. δολάρια.
Το χαρτονόμισμα των 100 δολαρίων είναι το πλέον δημοφιλές στον κόσμο, με 10 δισεκατομμύρια από αυτά τα χαρτονομίσματα να βρίσκονται σε κυκλοφορία.
Αυτό παρέχει επίσης στους ρυθμιστικούς φορείς μεγαλύτερο έλεγχο της οικονομίας.
-Περισσότερο εύκολα ανιχνεύσιμα χρήματα σημαίνει υψηλότερα φορολογικά έσοδα.
-Σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος τρίτος (ρυθμιστική αρχή) που ελέγχει όλες τις συναλλαγές.
-Οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να υπαγορεύσουν την πολιτική των επιτοκίων ενθαρρύνοντας ή αποθαρρύνοντας τις δαπάνες για προκειμένου να μπορούν να διαχειριστούν τον πληθωρισμό.
Οι συναλλαγές χωρίς φυσικά μετρητά είναι ταχύτερες και πιο αποτελεσματικές.
-Οι τράπεζες θα επιβαρύνονται με πολύ λιγότερο κόστος (μείωση προσωπικού, αύξηση του e-banking).
-Πιο εύκολο ο έλεγχος των ηλεκτρονικών συναλλαγών και η υποβολή ελέγχων.
-Το όφελος από την κατάργηση της χρήσης φυσικών μετρητών μπορεί να φθάσει το 1,5% του ΑΕΠ, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς.
Αλλά για να είναι αυτό δυνατό, ότι τα μετρητά - ειδικά τα μεγάλα χαρτονομίσματα - πρέπει να εξαλειφθούν. Τα μετρητά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για περίπου το 85% όλων των συναλλαγών παγκοσμίως.
Κήρυξη πολέμου
Οι κυβερνήσεις και οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν κινηθεί γρήγορα σε δεκάδες χώρες για να αρχίσουν να εξαλείφουν τη χρήση μετρητών.
Μερικά βασικά παραδείγματα;
Η Αυστραλία, η Σιγκαπούρη, η Βενεζουέλα, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν εξαλείψει (ή έχουν προτείνει την εξάλειψη) χαρτονομισμάτων υψηλής ονομαστικής αξίας.
Άλλες χώρες όπως η Γαλλία, η Σουηδία και η Ελλάδα έχουν στοχεύσει στην προσθήκη περιορισμών στο μέγεθος των συναλλαγών με μετρητά, στη μείωση του ποσού ανάληψης από τα ΑΤΜ ή στον περιορισμό του ποσού των μετρητών που μπορούν να κρατηθούν εκτός του τραπεζικού συστήματος.
Τέλος, ορισμένες χώρες έχουν κάνει πολύ περισσότερα βήματα όπως η Νότια Κορέα η οποία έχει ως στόχο να εξαλείψει τη χρήση των χαρτονομισμάτων έως το 2020.
Ωστόσο αυτή τη στιγμή, μιλώντας για τον "πόλεμο κατά των μετρητά" δεν μπορεί να μην αναφερθεί κανείς στην Ινδία.
Τον Νοέμβριο του 2016, ο πρωθυπουργός της Ινδίας Narendra Modi αποφάσιε να βγουν εκτός κυκλοφορίας τα χαρτονομίσματα των 500 και 1000 ρουπίων, καταργώντας το 86% των χαρτονομισμάτων που χρησιμοποιούσαν οι πολίτες.
Ενώ οι Ινδοί θα μπορούσαν θεωρητικά να ανταλλάξουν τα χαρτονομίσμτα των 500 και 1.000 ρουπίων με χαρτονομίσματα υψηλότερης ονομαστικής αξίας, ήταν μόνο μέχρι το όριο των 4.000 ρουπών ανά άτομο.
Τα ποσά πάνω από αυτά έπρεπε να κατευθύνονται μέσω τραπεζικού λογαριασμού σε μια χώρα όπου μόνο το 50% των Ινδών έχει πρόσβαση σε τραπεζικά ιδρύματα.
Έχουν αναφερθεί τουλάχιστον 112 θάνατοι που σχετίζονται με την απόσυρση των συγκεκριμένων χαρτονομισμάτων.
Μερικοί άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει, αλλά οι περισσότεροι θάνατοι προέρχονται από ηλικιωμένους που περίμεναν στις ουρές των τραπεζών για ώρες ή ημέρες για να ανταλλάξουν τα χρήματλα τους.
Οι επιθέσεις των κυβερνήσεων κατά της χρήσης των μετρητών έχουν πολλές παράπλευρές
1. Απόρρητο
-Οι συναλλαγές χωρίς μετρητά θα περιλαμβάνουν πάντοτε κάποιον ενδιάμεσο ή τρίτο (ρυθμιστική αρχή).
-Αυξημένη πρόσβαση των κυβερνήσεων στις προσωπικές συναλλαγές και τα αρχεία.
-Ορισμένα είδη συναλλαγών (τυχερά παιχνίδια κ.λπ.) θα μπορούσαν να απαγορευτούν ή να παγώσουν από τις κυβερνήσεις.
-Η χρήση κρυπτονομισμάτων θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική λύση για τέτοιες συναλλαγές
2. Αποταμιεύσεις
-Οι πολίτες δεν θα μπορούν πλέον να έχουν την ατομική ελευθερία να αποθηκεύουν τον πλούτο τους «έξω» από το τραπεζικό σύστημα.
-Η εξάλειψη των μετρητών καθιστά τα αρνητικά επιτόκια μια εφικτή επιλογή για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής.
-Μια κοινωνία χωρίς μετρητά σημαίνει επίσης ότι όλοι οι αποταμιευτές θα είναι στο έλεος των πιθανών τραπεζικών bail-in.
-Οι πολίτες θα έχουν περιορισμένες ικανότητες να αντιδρούν σε ακραίες νομισματικά φαινόμενα, όπως ο αποπληθωρισμός ή ο πληθωρισμός.
3. Ανθρώπινα δικαιώματα
Η ταχεία απόσυρση των χαρτονομισμάτων από την κυκλοφορία έχει παραβιάσει τα δικαιώματα των ανθρώπων.
-Στην Ινδία, η κατάργηση των χαρτονομισμάτων των 500 και των 1.000 ρουπίων έχει προκαλέσει πολλαπλές ανθρώπινες τραγωδίες, περιλαμβανομένων των ασθενών που στερούνται θεραπευτικής αγωγής και των ανθρώπων που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να αγοράσουν τρόφιμα.
-Η απόσυρση των χαρτονομισμάτων επιδεινώνει επίσης τη ζωή των ανθρώπων και τις μικρές επιχειρήσεις που ζουν στα ανεπίσημα τμήματα της οικονομίας.
4. Cybersecurity
-Με όλο τον πλούτο που αποθηκεύεται ψηφιακά, ο δυνητικός κίνδυνος και ο αντίκτυπος του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο αυξάνεται.
-Το Hacking ή η κλοπή ταυτότητας θα μπορούσε να καταστρέψει τις αποταμιεύσεις μιας ζωής των ανθρώπων.
-Το κόστος των διαδικτυακών παραβιάσεων δεδομένων αναμένεται ήδη να φθάσει τα 2,1 τρισ. δολάρια μέχρι το 2019, σύμφωνα με την Juniper Research.
Καθώς "ο πόλεμος" κατά της χρήσης μετρητών επιταχύνεται το ερώτημα είναι το ποιος θα πάρει την πλειονότητα των ζημιών;
Πηγή: Banking News, ID-on't renounce my freedom
Ἀγαπητά μου Παιδιά, ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ποὺ δὲν τιθασσεύεται, αὐτὸ εἶναι ἡ ἀέναη κίνηση τοῦ χρόνου. Τὸ σήμερα γίνεται χθὲς ἐν ριπὴ ὀφθαλμοῦ, καὶ τὸ αὔριο σήμερα καὶ χθές. Κι ἐμεῖς παρασυρόμεθα πρὸς τὸ τέρμα τῆς πορείας μας, ἐκόντες ἄκοντες, παρακολουθοῦντες τὰ γεγονότα ποὺ περνοῦν ἀπὸ μπροστά μας, χωρὶς ἀναστρέψιμη ἐλπίδα. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοίρα τῶν θνητῶν. Κι ἀλλοίμονο σ' ἐκείνους ποὺ δὲν ἔχουν ἀκόμη βρῆ τὴν ἀπάντηση στὸ πρόβλημα τοῦ θανάτου. Τὴν ἀπάντηση τὴ δίδει μόνο ἡ χριστιανικὴ πίστη.
Χαστούκι-τρόμου για την τουρκική επιθετικότητα αποτελούν Ιταλικοί Χάρτες - ντοκουμέντα, που όχι μόνο επιβεβαιώνουν περίτρανα τα εθνικά μας δίκαια, όχι μόνο κατοχυρώνουν απόλυτα την ελληνική κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων, όχι μόνο καθορίζουν σαφέστατα την θαλάσσια συνοριακή γραμμή Ελλάδας - Τουρκίας, αλλά και καταδεικνύουν ότι οι Τούρκοι μας χρωστούν από πάνω είκοσι νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται πλάι στις Μικρασιατικές ακτές!
ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ
Τα Δωδεκάνησα είχαν περάσει στην στυγνή Ιταλική Κατοχή το 1912 ως το 1947, που αποδόθηκαν από τους Συμμάχους πανηγυρικά στην αγκαλιά της μητέρας Ελλάδα, νικήτριας της Ιταλίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων στις 10-2-1947!
Συγκεκριμένα στο άρθρο 14, παράγραφος 1, αναφέρεται ρητά:
«Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμουμένας, ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον,Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κω και Καστελλόριζον, ως και τας παρακειμένας νησίδας»!
ΟΙ ΙΤΑΛΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ - 1929
Οι παρόντες χάρτες είχαν σχεδιαστεί επισήμως από τους Ιταλούς κατά την διάρκεια της Ιταλικής Κατοχής της Δωδεκανήσου και δείχνουν ποια νησιά του ΝΑ Αιγαίου ΔΕΝ ανήκαν τότε στην Τουρκία και άρα δεν μπορούν να ανήκουν και σήμερα, επειδή εκχωρήθηκαν επ΄ ακριβώς από την Ιταλία στην Ελλάδα!
Α. Ο πρώτος ιταλικός χάρτης μάλιστα φέρει την πλέον έγκυρη υπογραφή του "Ιταλικού Υπουργείου Αποικιών" και κυκλοφόρησε το 1929 σε ιταλική κάρτ - ποστάλ στα Δωδεκάνησα, στα πλαίσια της ιταλικής κατοχικής πολιτικής και δείχνει με μαύρη διακεκομμένη γραμμή την θαλάσσια μεθόριο με την Τουρκία, που κόβει τα πόδια στην Άγκυρα!
Β. Ο δεύτερος ιταλικός χάρτης, εκτυπωμένος στο Μιλάνο, επίσης το 1929, είναι απόλυτα βασισμένος στον πρώτο και περιέχει περισσότερες και ευκρινέστερες λεπτομέρειες, που μπορούμε να δούμε σε δύο τμήματα.
Στο επάνω τμήμα του Β Ιταλικού Χάρτη του 1929, φαίνεται αναγράφεται ολοκάθαρα ότι το Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι και οι Βραχοσίδες Ίμια (Λιμνιά) είναι εκτός Τουρκίας, εντός τότε Ιταλικής Κατοχής και εντός πια της Ελλάδος στην οποία εκχωρήθηκαν με τη σύμφωνη γνώμη και υπογραφή της Ιταλίας και των Συμμάχων!
Όμως εδώ βλέπουμε καθαρά και την πρώτη μεγάλη έκπληξη, καθώς η νήσος Αρκός (τ. Καρά Αντά) που βρίσκεται μπροστά από την Αλικαρνασσό (τ. Μποντρούμ) ΔΕΝ είναι τουρκική, αλλά υπό Ιταλική Κατοχή και άρα ελληνική!
Στο κάτω τμήμα του Β Ιταλικού Χάρτη του 1929, φαίνεται επίσης ολοκάθαρα ότι τα νησιά Ρω (Άγιος Γεώργιος), Μεγίστη (Καστελόριζο), Υψηλή (Στρογγύλη)είναι εκτός Τουρκίας, εντός τότε Ιταλικής Κατοχής και εντός πια της Ελλάδος στην οποία και εκχωρήθηκαν!
Αλλά εδώ βλέπουμε και τις υπόλοιπες εκπλήξεις, καθώς τα νησιά Βόλος (Κάτω Βόλος), η Αλιμεντάρια και η Καράβολα (τ. Κέκοβα, πλάι στα υποθαλάσσια ερείπια της αρχαίας μας Δολίχης ή Δολιχίστη) ΔΕΝ είναι τουρκικά, αλλά υπό Ιταλική Κατοχή και άρα ελληνικά!
ΣΥΝΘΗΚΗ ΛΩΖΑΝΗΣ 1923
Μετά ττις Γενοκτονίες Ελλήνων και Αρμενίων και την Μικρασιατική μας Καταστροφή, νιώθοντας ενισχυμένη η Τουρκία, άρχισε να διαμαρτύρεται για την ιταλική κατοχή των παραπάνω (με κόκκινο) πλαϊνών στην Μικρασία νησιών, προβάλλοντας παράνομα την Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, που θεωρεί τουρκικό νησί όποιο βρίσκεται σε απόσταση 3 μιλίων από τις ακτές της, με εξαίρεση όμως άλλης "αντιθέτου διατάξεως" της ίδιας Συνθήκης.
Άρθρο 12 Συνθήκης της Λωζάνης;
«Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσι υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν».
Η "αντίθετη διάταξη" όμως είναι στο άρθρο 15 και περιέχει τη συγκλονιστική παραίτηση της Τουρκίας από όλα τα Δωδεκάνησα:
Άρθρο 15 της Συνθήκης της Λωζάνης:
«Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό την Ιταλίαν και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου»! (Η Τουρκία επειδή δεν αναφέρονται ρητά τα Αγαθονήσι και Φαρμακονήσι επικεντρώνει σε αυτά την αιχμή των διεκδικήσεών της, αφού "γκριζάρισε" πρώτα τα Ίμια)
Τι σημαίνει αυτό; Ότι το 1923 που υπογράφεται η Λωζάνη, η Ιταλία κατέχει ήδη τα Δωδεκάνησα, νησιά, νησίδες, βραχονησίδες, όπως φαίνονται στους παραπάνω χάρτες και άρα η Τουρκία αποδέχεται με την υπογραφή της την παραπάνω τότε κυριαρχία.
Αργότερα μετανιώνει και αρχίζει να προβάλει το άρθρο 12 (τα εντός 3 μιλίων νησιά), αποσιωπώντας το άρθρο 15 με το οποίο παραιτείται κάθε διεκδικήσεως επί των Δωδεκανήσων.
ΙΤΑΛΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ 1932
Έτσι πιέζοντας, καταφέρνει να πείσει την Ιταλία να της παραχωρήσει μια σειρά νησιών (με κόκκινο στους χάρτες), τα οποία δεν της ανήκαν και τα οποία παραχωρήθηκαν τελικά κατά παράβασης της Λωζάνης. Τα νησιά αυτά είναι τα παρακάτω 20, όπως αναφέρονται στην επισήμως υπογεγραμμένη Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία της 4ης Ιανουαρίου 1932:
"Volo (Gatal-Ada), Ochendra (Uvendire), Fournachia (Furnakya), Kato Volo (Katovolo), Prassoudi (Prasudi) (soyth-east of Catovolo). The islets of Tchatallota, Pighi, Nissi-Tis-Pighi, Agricelia reef, Proussecliss (rock), Pano Makri, Kato Makri (including the rocks), Marathi, Roccie Voutzaky (Rocci Vutchaki), Dacia (Dasya), Nissi-Tis Dacia, Prassoudi (north of Dacia), Alimentarya (Alimentaria), Caravola (Karavola)". Και το "Kara-Ada" (σ.σ. Αρκός) στον κόλπο της Αλικαρνασού!
Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, όλα σχεδόν τα παραπάνω ονόματα είναι ελληνικά , κάτι που δείχνει την αδιάκοπη ελληνικότητα των νησιών αυτών, τα οποία παραχωρήθηκαν από την Ιταλία προς την Τουρκία παρανόμως, αφού η Τουρκία με το άρθρο 15 της Λωζάνης είχε παραιτηθεί κάθε δικαιώματος προς αυτά και τα Δωδεκάνησα γενικά!
20 ΝΗΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Η Τουρκία συνυπέγραψε τότε με την Ιταλία το συμπληρωματικό Πρωτόκολλο της 28ης Δεκεμβρίου 1932, με το οποίο καθοριζόταν επ΄ ακριβώς από κοινή επιτροπή και δια 37 σημείων, τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ ιταλοκρατούμενων Δωδεκανήσων και Τουρκίας, με ρητή αναφορά και στα Ίμια (τ. Καρντάκ) να ανήκουν στη Δωδεκάνησο!
Η Τουρκία όμως και πάλι τώρα - ισχυρότερερη παρά ποτέ - έχει μετανιώσει για εκείνες τις Συμφωνίες και τα Πρωτόκολλα και ζητά να μας πάρει τα μη ρητώς αναφερόμενα στο άρθρο 12 της Λωζάνης Δωδεκάνησα, ήτοι Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι, Ίμια και άλλα, διαμελίζοντας την Ελλάδα στο Αιγαίο! Έτσι η Άγκυρα, έχει παραχώσει τις παραπάνω Ιταλο-Τουρκικές Συμφωνίες, τις οποίες θεωρεί διμερείς και όχι επισήμως διεθνείς, υποσκάπτοντας εσκεμμένα την αδιαμφισβήτητη ισχύ και το κύρος τους!
Όμως η Ελλάδα, όπως αποκαλύπτει σήμερα το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, έχει το μεγάλο όπλο να απαντήσει πλέον στην κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα στα Δωδεκάνησα! Πώς; Προσφεύγοντας στα Διεθνή Δικαστήρια και ζητώντας την απόδοση των 20 αυτών νησίδων, ως παρανόμως εκχωρηθέντων - κατά παράβαση του άρθρου 15 της Λωζάνης - από την Ιταλία στην Τουρκία!
ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Το δε Διεθνές Δικαστήριο τότε δύο αποφάσεις μπορεί να βγάλει:
1. Ή θα δικαιώσει την Ελλάδα, προτάσσοντας την ισχύ της Λωζάνης και ακυρώνοντας την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία
2. Ή θα διατηρήσει μεν την ισχύ της Λωζάνης, αλλά θα αναγνωρίσει και την Ιταλο-Τουρκική Συμφωνία του 1932 και το συμπληρωματικό Πρωτόκολλό της, σαν οικοιοθελή παραχώρηση της Ιταλίας προς την Τουρκία..
Στην μεν πρώτη περίπτωση η Τουρκία ηττάται συντριπτικά και επιβεβαιώνεται Διεθνώς και Νομικώς ότι ουδένα δικαίωμα έχει επί των Δωδεκανήσων, τα οποία εκχωρήθηκαν τελικά από την Ιταλία στην Ελλάδα! Η Ελλάδα θα κερδίσει τότε 20 ακόμη νησιά, τα οποία θα έχει κάθε άνεση να διαπραγματευτεί με μεγαλοκαρδία, προκειμένου να εξασφαλίσει την άρση των τουρκικών προκλήσεων και την αναγνώριση εθνικού μας χώρου, FIR και συνόρων....
Στην δε δεύτερη περίπτωση, θα αναγνωριστεί Διεθνώς και δεσμευτικώς η ισχύς της Ιταλο-Τουρκικής Συμφωνίας και του συμπληρωματικού της Πρωτοκόλλου του 1932, όπου ορίζονται ρητώς και επ΄ ακριβώς τα θαλάσσια σύνορα και η κυριαρχία επί νήσων, νησίδων, βραχονησίδων, μετατρέποντας την διμερή Συμφωνία σε Διεθνώς κατοχυρωμένη, επίσημη και ενεργή! Οπότε θα πρόκειται για επίσης μεγάλο νομικό και διπλωματικό θρίαμβο της Ελλάδας, στερώντας κάθε δικαιώματος την Τουρκία επί των Δωδεκανήσων!
Χρειάζεται λοιπόν μόνο τρόπος και όχι κόπος... Και φυσικά διαρκής ετοιμότητα, επαγρύπνηση, ισχυρή εθνική παιδεία και Άμυνα, με αγορές νέων εξελιγμένων οπλικών συστημάτων που προσδίδουν σαφή και διαρκή ποιοτική υπεροχή στην χώρα μας, η οποία μπορεί να επικαλεστεί ανά πάσα στιγμή τον τουρκικό κίνδυνο - απειλή, για να αναστείλει το Μνημόνιοκαι να στραφεί σε εξοπλισμούς με εγχώρια συμπαραγωγή και συναρμολόγηση, εγχώρια ανάπτυξη και εθνική ταυτότητα και ενότητα.
Πηγή: Νοιάζομαι
Ὁ Μέγας Βασίλειος δέν εἶναι μονάχα ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης τῆς ἀγάπης τῶν θεοφώτιστων διδαχῶν, τῶν γραμμάτων καί τῶν ἐπιστημῶν, τῆς ἄσκησης και τῆς ἀρετῆς. Εἶναι ταυτόχρονα καί ὁ τολμηρός ὁμολογητής τῆς Πίστεως, ὁ αὐστηρότατος διώκτης τῶν αἱρέσεων, ὁ ἄγρυπνος Ἐπίσκοπος, ὁ ὅντως ποιμήν.
Στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἠ Ἐκκλησία ταλανιζόταν ἀπό τήν διάδοση δύο κυρίως αἱρέσεων: τοῦ Ἀρείου και τοῦ Σαβελλίου. Ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου εἶχε καταδικασθεῖ ἤδη ἀπό τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο (325). Ἐντούτοις, κατά τά χρόνια τοῦ ἁγίου Μεγάλου Βασιλείου (330-379), οἱ ὁπαδοί τῶν κακοδοξιῶν τοῦ Ἀρείου εἶχαν τόσο πληθυνθεῖ, ὥστε κατάφεραν και πῆραν στά χέρια τους τό σύνολο σχεδόν τῶν Ἱερῶν Ναῶν.
Τό γεγονός αὐτό ἀποκαλύπτεται σέ μια ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται «τοῖς Δυτικοῖς Ἐπισκόποις». Στήν ἐπιστολή του αὐτή ὁ Μέγας Βασίλειος περιγράφει λεπτομερῶς ὅλα τά βάσσανα, πού ὑπέστησαν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐξαἰτίας τῆς ἄρνησής τους νά ἀποδεχθούν τίς κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου. Τά λόγια του εἶναι τόσο ἐπίκαιρα! Θαρεῖςκαί γράφτηκαν γιά νά περιγράψουν ἐπακριβῶς τίς διώξεις και τήν κατασυκοφάντηση τῶν ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως τῶν ἡμερῶν μας. Ἐκείνων, δηλαδή, τῶν Πιστῶν, πού ἀγωνίζονται σήμερα μέ φιλότιμο ἐναντίον τοῦ οἰκουμενισμοῦ, διακόπτοντας κάθε κοινωνία μέ τούς φορεῖς αὐτῆς τῆς δαιμονικῆς παναιρέσεως.
Γράφει ὁ Ἅγιος:
«Τά πλήθη, ἀφοῦ ἐγκατέλειψαν τούς οἴκους τῆς προσευχῆς, συναθροίζονται στις ἐρημιές. Τό θέαμα εἶναι ἐλεεινό: Γυναῖκες καί παιδιά καί γέροντες και ἄλλοι ἀσθενεῖς, κάτω ἀπό ραγδαῖες βροχές καί χιονοπτώσεις και ἀνέμους καί χειμωνιάτικους παγετούς, ἀλλ’ ἐπίσης καί τό καλοκαίρι κάτω ἀπό τόν φλογερό ἥλιο, ταλαιπωροῦνται στο ὕπαιθρο.»
«Και ταῦτα πάσχουσι διά τό τῆς πονηρᾶς ζύμης Ἀρείου γενέσθαι μή καταδέχεσθαι».
«Και τά ὑποφέρουν ὅλα αὐτά, διότι δέν δέχτηκαν τήν πονηρή ζύμη (τήν αἵρεση) τοῦ Ἀρείου.»
Σέ ἄλλη ἐπιστολή του ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀπευθυνόμενος «τοῖς ὑφ’ ἑαυτόν ἀσκηταῖς», δίνει γραμμή στά πνευματικά του παιδιά καί διδάσκει μέ σαφήνεια ποιά ἀκριβῶς πρέπει νά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στους αἱρετικούς.
Γράφει ὁ Ἄγιος:
«Ἡμεῖς γάρ ὁμοίως καί τούς τά Σαβελλίου νοσοῦντας καί τούς τά Ἀρείου δόγματα ἐκδικοῦντας ὡς ἀσεβεῖς ἀποφεύγομεν και ἀναθεματίζομεν».
«Ἐμεῖς ἀποφεύγουμε ἐξίσου ὡς ἀσεβεῖς και ἀναθεματίζουμε τόσο ἐκείνους πού πάσχουν ἀπό τή νόσο (την αἵρεση) τοῦ Σαβελλίου, ὅσο και ἐκείνους πού ὑποστηρίζουν τά δόγματα τοῦ Ἀρείου.»
Ἡ πονηρία καί ἡ δολιότητα τῶν αἱρετικῶν (χαρακτηριστικά ὅλων τῶν αἱρετικῶν, ὅλων τῶν ἐποχῶν) εἶναι στοιχεῖα, πού δέν διαφεύγουν τῆς προσοχῆς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Σέ ἐπιστολή του, πού ἀπευθύνεται «τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν», μεταξύ τῶν ἄλλων γράφει σχετικά:
«Ἐπειδή ὁ διάβολος εἶδε ὅτι μέ τούς διωγμούς ἡ Ἐκκλησία πληθύνεται και ἀκμάζει περισσότερο, ἄλλαξε την γνώμη του καί δέν πολεμάει πλέον φανερά. Τί κάνει; Τοποθετεῖ γιά τούς πιστούς κρυφά καρτέρια, σκεπάζοντας τήν δολιότητα τῶν αἵρετικῶν μέ τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ πού περιφέρουν.»
«Κεκρυμμένα ἡμῖν τά ἔνεδρα τίθησι καλύπτων αὐτῶν την ἐπιβουλήν διά τοῦ ὁνόματος ὅ περιφέρουσι... Τό Χριστιανῶν ὄνομα ἔχει καί τούς διώκοντας».
«Ἐφόσον και οἱ διῶκτες μας λένε ὅτι εἶναι τάχα Χριστιανοί, ἐνῷ θά πάθουμε τά ἴδια μέ τούς πατέρες μας, ἐντούτοις δέν θά φαίνεται ὅτι πάσχουμε για τόν Χριστό.»
Ἡ συμμετοχή μας στό λεγόμενο παγκόσμιο συμβούλιο ἐκκλησιῶν (στην κουρελοῦ τοῦ διαβόλου, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος γέροντάς μας Παΐσιος), ὅπως ἐπίσης και οἱ περιβόητοι «διαχριστιανικοί διάλογοι», δέν μένουν στο ἀπυρόβλητο ἀπό τον πανεπίκαιρο Μέγα Ἱεράρχη Βασίλειο. Γιά τούς ἀφελεῖς τῶν Ὀρθοδόξων πού, μέσῳ αὐτῶν τῶν πρακτικῶν, προσδοκοῦν μετάνοια και ἐπιστροφή τῶν κακοδόξων αἱρετικῶν, γράφει ὁ Ἅγιος (Ἐπιστολή προς Θεόσδοτον, Ἐπίσκοπον Νικοπόλεως):
«Οὕτε ὁ Αἰθίοψ ἀλλάξει ποτέ τό δέρμα αὐτοῦ, οὔτε ὁ ἐν διαστρόφοις δόγμασι συντραφείς ἀποτρίψασθαι δύναται τό κακόν τῆς αἱρέσεως».
«Οὕτε ὁ Αἰθίοπας θα ἀλλάξει ποτέ τό δέρμα του, οὔτε ἐκεῖνος, πού ἀνατράφηκε μέ διεστραμμένα δόγματα, θα ἀποτινάξει τό κακό τῆς αἱρέσεως.»
Καί συμπληρώνει ὁ Μέγας Βασίλειος σέ ἐπιστολή, πού την ἀπευθύνει προς τον Ἐπίσκοπο Σαμοσάτων Εὐσέβιον:
«Ἐάν μέν οὖν πεισθῶσι σοι, ταῦτα ἄριστα. Εἰδέ μή, γνωρίσατε τούς πολεμοποιούς και παύσασθε ἡμῖν τοῦ λοιποῦ περί διαλόγων ἐπιστέλλοντες.»
«Ἄν, λοιπόν, σᾶς ἀκούσουν οἱ αἱρετικοί και πεισθοῦν, αὐτό εἶναι τό ἄριστο. Ἄν, ὅμως, δέν πεισθοῦν, μάθετε ποιοί εἶναι οἱ αἴτιοι τοῦ πολέμου καί πάψτε στο ἑξῆς νά μοῦ γράφετε γιά συμφιλίωση.»
Ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας, σέ ἰδιόμελο στιχηρό, γράφει για τον Ἄγιο Ἱεράρχη Μέγα Βασίλειο:
«Τῶς θεοστυγῶν αἱρέσεων τάς βλασφημίας κατέτρωσας.»
«Τίς βλασφημίες, τίς συκοφαντίες τῶν θεομίσητων αἱρέσεων τίς κατατρόπωσες, τίς διέλυσες.»
1/1/2018
Πηγή: (Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Βασιλείου Χαρώνη)
«Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων,
οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σε, ὁ Θεός»
(Ψαλμ. 41, 1-2)
Χαρά καί εὐφροσύνη ἀπέραντη, γιορτή καί πανηγύρι αἰώνιο τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ μυστικήἕνωσίς της μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀδελφέ μου, «ἔρχου καί ἴδε!» (Ιω. 1,47).
Ἔλα καί δές τόν Ἰησοῦ!
Ἔλα καί δόξασέ Τον!
Ἔλα καί ὕμνησε τόν Κύριο σου!
Ἔλα καί γονάτισε καί κλάψε μπροστά στόν πλάστη σου!
Ἔλα, προσκύνησέ Τον, ἀναγνώρισέ Τον, ὁμολόγησε Τον! «Πρόσελθε πρός αὐτόν καίφωτίσθητι, καί τό πρόσωπόν σου οὐ μή καταισχυνθῇ» (Ψαλμ. 33, 6).
Ἔλα πεινασμένε, νά εὐφρανθῆς ἀπό τή θεία τροφή!
Ἔλα τυφλέ, ν᾿ ἀπολαύσης τό αἰώνιο φῶς!
Ἔλα αἰχμάλωτε, νά χαρῆς τήν ἐλευθερία!
Ἔλα θνητέ, ἑνώσου μέ τόν Ἀθάνατο, γιά ν᾿ ἀξιωθῆς τῆς αἰωνίας ζωῆς!
Ἔλα πονεμένε καί θλιμμένε, νά βρῆς τήν παντοτεινή χαρά!
Ἔλα ἀπελπισμένε, νά βρῆς τήν ἐλπίδα!
Ἔλα ψυχρέ, νά φλογισθῆς σάν τή φωτιά!
Ἔλα φτωχέ, νά πλουτίσης μέ τόν ἀδαπάνητο θησαυρό!
Ἔλα γυμνέ, νά ἐνδυθῆς ἀθάνατη δόξα καί ἀφθαρσία!
Ἰδού, ὁ Κύριος «ἔρχεται μετά τῶν νεφελῶν, καί ὄψεται αὐτόν πᾶς ὀφθαλμός καί οἵτινες αὐτόνἐξεκέντησαν, καί κόψονται ἐπ᾿ αὐτόν πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς» (Αποκ. 1, 7). Ναί, ἔρχεται καίδέν θ᾿ ἀργήση ὁ Κύριος.
Μακάριος ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές Του. Μακάριος ὅποιος φυλάττει τόν νόμο Του.
Μακάριος ὅποιος εἶναι νοερά καί μυστικά ἑνωμένος μαζί Του.
Σήκωσε, ἀδελφέ μου, σήκωσε τούς νοητούς ὀφθαλμούς τῆς καρδιᾶς σου πρός τόν Θεό καίἱκέτευε Τον νά τήν φλογίση μέ τή θεία ἀγάπη Του. Ταύτισε τό θέλημά σου μέ τό θέλημα τοῦΚυρίου. Σάν ἄλλος Βαρτίμαιος φώναξε κι ἐσύ πάλι: «Υἱέ Δαβίδ Ἰησού, ἐλέησον με!» (Μαρκ. 10,47). Καί ὅσο οἱ δαίμονες, μέ τά τεχνάσματα καί τίς παγίδες τους, προσπαθοῦν νά ἐμποδίσουντήν ἀναφορά σου πρός τόν Κύριο, ἐσύ «πολλῷ μάλλον κράζε· υἱέ Δαβίδ, ἐλέησον με!» (Μαρκ.10, 48), διδαξέ με νά κάνω πάντοτε τό θέλημά Σου καί ν᾿ ἀνήκω μόνο σέ Σένα!
«Εἰ δώσω (=δέν θά δώσω) ὕπνον τοίς ὀφθαλμοῖς μου καί τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν καίἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις μου, ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ, σκήνωμα τῷ Θεῷ Ἰακώβ» (Ψαλμ.131, 4-5). Βίαζε τόν ἑαυτό σου νύχτα καί μέρα, μήν τοῦ δίνης ἀνάπαυσι καί ἡσυχία, μέχρι ν᾿ ἀνοίξης τήν καρδιά σου στόν Κύριο, ν᾿ ἀνοίξης μέσα σου τόπο γιά Κεῖνον καί νά γίνηςὁλόκληρος κατοικητήριο τῆς χάριτός Του. Γι᾿ αὐτό ἄλλωστε πλάσθηκες καί αὐτός εἶναι ὁμοναδικός σκοπός τῆς ζωῆς σου: ἡ ἕνωσίς σου μέ τόν Θεό.
Τήν ὁλοκληρωτική ἕνωσί σου μέ τόν Κύριο θά ἐπιτύχης καλλιεργώντας τήν ἀδιάκοπηἐπικοινωνία μαζί Του διά τῆς προσευχῆς. Ξέχασε ὅλα τά γήϊνα καί μάταια καί στρέψε ὅλεςτίς ἐπιθυμίες καί τίς διαθέσεις σου πρός Αὐτόν, ζήτα τό ἔλεός Του ἀδιάλειπτα, κράτα τήμνήμη Του συνεχῶς στόν νοῦ σου καί βυθίσου ὅλος μέσα στό πέλαγος τῆς ἀγάπης Του.
Αὐτός εἶναι ὁ Θεός σου,
Αὐτός ὁ δημιουργός σου,
Αὐτός ἡ δόξα σου,
Αὐτός ἡ σωτηρία καί ἡ αἰώνια ζωή σου.
Ἀπόκτησε λοιπόν κι ἐσύ, «ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰώνος» τόν ἀσίγαστο πόθο τοῦ προφήτου:
«Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός σε,ὁ Θεός» (Ψαλμ. 41, 1-2).
Πηγή: (Ἀπό τό βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»,Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ, Ἐκδόσεις: ''Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὡρωποῦ Ἀττικῆς"), Ι.Ν. Παντανάσσης
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΕΠΙ ΤΗι ΠΡΩΤΗι ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2018
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ
ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
* * * * * *
Ἀγαπητοὶ Χριστιανοί
Τὸ Νέον Ἔτος ἦλθεν.
Μία ἀκόμη ἀλλαγή στήν ἀριθμητική μέτρηση τοῦ χρόνου.
Μέ τό παρελθόν καί τό μέλλον νά συνθέτουν τήν ἱστορία τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου.Ἀπό τό παρελθόν στό μέλλον, ὅπως ὁρίζει ἡ ἀνθρώπινη ἀντίληψη.
Αὐτά τά δύο μέρη τοῦ ἀνθρώπινου χρόνου πού βρίσκονται ἀλληλένδετα εἶναι ὁ ἱστορικός χρόνος, ἀφενός τό παρελθόν, ὅ,τι ἔζησε, γνώρισε, συναισθάνθηκε ὁ ἄνθρωπος καί ἔγινε ἕνα πεδίο ἐμπειρίας καί γνώσης, ἀφετέρου τό ἀνεπίγνωστο μέλλον, τό πεδίο πού ἀνοίγεται ἐμπρός στήν ἐμπειρία τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά συνεχίσει τήν ὑλική καί πνευματική ζωή του.
Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν ὑπάρχει καί ζεῖ μέσα στήν ἱστορία, στόν χῶρο καί τόν χρόνο καί εἶναι συνδεδεμένος μαζί τους. Ὑπάρχει καί ζεῖ ὡς χῶρος καί ὡς χρόνος. Τό σῶμα καί ἡ ψυχή του εἶναι καί ἔχει χῶρο καί χρόνο. Γι’ αὐτό καί ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱστορίας του ὁ ἄνθρωπος ἀσχολήθηκε καί προσπάθησε νά ὀργανώσει καί τόν ἐξωτερικό καί τόν ἐσωτερικό του χρόνο. Ἔψαχνε τὸ νόημα ποὺ ἔχει γιά ἐκεῖνον ἀλλά καί γιά τήν κοινωνία του, στενότερη ἤ εὐρύτερη, καί κατέληγε στόν λατρευτικό χῶρο καί στόν λατρευτικό χρόνο, στό θρησκευτικό ἱερό ἤ στήν οἰκογενειακή ἑστία. Αὐτή ἡ ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου ἦταν τελικῶς δίψα γιά νά προσεγγίσει τό «θεῖο». Γιά αὐτό καί ὁριστικῶς καί καταληκτικῶς μίλησε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στόν Ἄρειο Πάγο στούς Ἀθηναίους «ὅν οὖν ἀγνοοῦντες εὐσεβεῖτε, τοῦτον ἐγώ καταγγέλλω ὑμῖν». «Αὐτόν λοιπόν τόν ὁποῖον σέβεσθε χωρίς νά τόν γνωρίζετε, αὐτόν ἐγώ κηρύττω σέ ἐσᾶς.»
Κι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ἀγαπητοί μου, πιστεύουμε καί τό μαρτυροῦμε καί ὁμολογοῦμε ὅτι στήν Ἐκκλησία ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος βρῆκαν τό νόημά τους. Στήν Ἐκκλησία ὁ χῶρος καί ὁ χρόνος ἀλλά καί τό νόημά τους εἶναι ἕνα πρόσωπο. Εἶναι ὁ Χριστός ὡς Θεάνθρωπος. Ὁ Χριστός ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί ὡς Ἐκκλησία. Ὁ Χριστός ὡς ἱστορία καί ἡ Ἐκκλησία ὡς χρόνος καί χῶρος αὐτοῦ τοῦ Προσώπου. Ὁ Χριστός «ἐνεχωροχρονήθη» γιά νά ξαναδώσει στόν ἄνθρωπο τή δυνατότητα γιά τόν χαμένο χωροχρόνο του στούς κόλπους τοῦ Θεοῦ.
Αὐτό περιγράφει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγοντας πώς διά τοῦ Ἐνσαρκωμένου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ «ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα», ὁδηγούμαστε καί πλησιάζουμε καί οἱ δύο, Ἰουδαῖοι καί Ἐθνικοί, πρός τόν Θεό Πατέρα μέ τό αὐτό Ἅγιο Πνεῦμα. Διότι, λέγει, ἔχετε κτισθεῖ ἐπάνω στό πνευματικό θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων καί τῶν προφητῶν σέ μιὰ πνευματική οἰκοδομή, τήν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας ἀκρογωνιαῖος καί θεμελιακός λίθος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. «ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ·» δηλαδή, ἐπάνω στόν Χριστό ὅλη ἡ οἰκοδομή συναρμολογεῖται καί αὐξάνεται κατά τρόπον ἁρμονικό, ὥστε νά γίνει Ναός ἅγιος, σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Κυρίου.
Ἄν ἀναλογισθοῦμε, ἀγαπητοί μου, τόν προσωπικό μας ἐσωτερικό χρόνο, τόν ὁποῖο αἰσθανόμαστε, τήν κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας, θά δοῦμε ὅτι τό πιό χαρακτηριστικό στοιχεῖο του εἶναι ἡ κίνηση. Πάντοτε ὑπάρχει μιά κίνηση, μιά τάση πρός κάτι, μιά πάλη. Εἶναι μιά πάλη, ἕνας ἀγώνας πού μᾶς κάνει νά προχωροῦμε πιό πέρα καί πιό πάνω, νά ψάχνουμε νά γεμίσουμε μέ ἕνα νόημα τόν χῶρο καί τόν χρόνο μας. Αὐτό πού νοηματοδοτεῖ καί δίνει μιά ζωτική δύναμη κι ἕναν σκοπό σέ αὐτήν τήν κίνηση εἶναι τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὅλα ἔχουν ἕνα κέντρο, τό πρόσωπο τοῦ Ἐνσαρκωμένου Χριστοῦ, τό ὁποῖο νοηματοδοτεῖ καί τόν χῶρο καί τόν χρόνο καί τήν κίνηση καί τόν ἄνθρωπο καί τήν προοπτική του. Εἶναι, ὅπως εἴπαμε, ὁ ἀκρογωνιαῖος καί θεμελιακός λίθος ἐπάνω στόν Ὁποῖο αὐξάνεται ὅλη ἡ οἰκοδομή ὥστε νά γίνει «ναός ἅγιος». Μέσα στήν Ἐκκλησία βεβαίως, αὐτή ἡ ἀναζήτηση, ἡ ροπή, ἡ κίνηση, ἡ πάλη, «συνοικοδομεῖται» ἀπό κοινοῦ μέ ὅλους τούς πιστούς, γιά νά γίνει κατοικία ὅλων πρός σωτηρία, «κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι». Ἄλλωστε ὁ Χριστός ὡς Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος, τῶν μελῶν της, τῆς Οἰκογένειάς Του, εἶναι καί «μυριοϋπόστατος», «ὁ Πρωτότοκος ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς». Εἶναι ὁ Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός. Ἐντός τῆς Ἐκκλησίας λοιπόν καί ἐνώπιον τοῦ Πρωτοτόκου Χριστοῦ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κουβαλοῦν καί ἀποθέτουν τόν χρόνο καί τόν χῶρο τους. Εἶναι σημαντικό νά κατανοήσουμε ὅτι ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος ἐκτίσθη κατ’ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, λογική χριστόμορφη εἰκόνα, καί ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ, εἶναι κατά τή φύση του καί τόν προορισμό του χριστολογικός καί χριστοκεντρικός. Αὐτή εἶναι καί ἡ καλή ἀγγελία, τό Εὐαγγέλιο γιά τήν ἱστορικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Διότι ὁ Χριστός εἰσῆλθε στήν καρδιά ὅλης τῆς κτίσεως, τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ ἀνθρώπινου γένους καί ἁγίασε τόν χρόνο καί τόν χῶρο μας, τήν ἱστορία καί τόν κόσμο. Γι’ αὐτό ἀκοῦμε στά λειτουργικά κείμενα τῶν ἡμερῶν νά ἀποκαλεῖται ὁ Κύριος «ἄχρονος Υἱός» στόν Ὁποῖο ἡ Παναγία ἔδωσε χρόνο καί χῶρο. «Ὁ ἄναρχος ἄρχεται καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται».
Βλέπουμε τόν ἑαυτό μας καί τόν κόσμο μας, τόν χωροχρόνο μας, μέσα στή μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μέσα στόν Οἶκο τοῦ Πατέρα μας, οἶκο στόν ὁποῖο ὅμως ὁ Θεός εἶναι ἔνοικος. Κατά τόν Ἅγιο Ἀναστάσιο τόν Σιναΐτη ὁ ἀληθινός χριστιανός εἶναι ὁ «οἶκον ἔχων τόν Θεόν ἔνοικον», δηλαδή ὁ ζωντανός οἶκος τοῦ Θεοῦ πού ἔχει ἔνοικο τόν Θεό. Ἡ ἱστορία μας λοιπόν διαπερνᾶται ἀπό τόν Θεό καθώς ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται. Αὐτή ἡ εἰσχώρηση καί ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στήν ἱστορία τοῦ χώρου καί τοῦ χρόνου τοῦ ἀνθρώπου τήν κάνει μιά ἀπό τίς μεγάλες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ. Ἡ σάρκωση τοῦ Χριστοῦ στήν Ἱστορία εἶναι μιά ἐπιβεβαίωση τῆς Ἱστορίας, ἡ ὁποία ὅμως συμπληρώνεται ἀπό τήν ἐσχατολογική πραγματικότητα τῆς Ἀνάστασης. Διότι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἐλευθερώνει καί ἀπό τά δεσμά ἑνός ἱστορικοῦ παρελθόντος, ἔστω ἐκείνου πού πάντα κινεῖται πρός τά ἐμπρός, πού πάντα ἐξελίσσεται. Δίχως τήν Ἐσχατολογία, ἡ Ἱστορία θά ἦταν ἁπλῶς μιά διαδοχή γεγονότων, τά ὁποῖα δέν θά εἶχαν οὔτε νόημα οὔτε κατάληξη. Καί ἐδῶ δέν ἀμφισβητεῖται καθόλου ἡ σημασία καί ἡ σπουδαιότητα τῆς Ἱστορίας ἀλλά δέν εἶναι αὐτή τό τέλος. Ἄν ἐπέστρεφε ὁ ἄσωτος υἱός καί δέν ἔβγαινε ὁ πατέρας του νά τόν προϋπαντήσει, τότε ἡ ἐπιστροφή θά ἦταν μάταιη. Αὐτός εἶναι, θά λέγαμε, ὁ ρεαλισμός τοῦ Χριστιανοῦ. Νά γνωρίζει τόν χρόνο καί τόν χῶρο ὄπου ζεῖ, καί νά ζεῖ στόν χρόνο καί στόν χῶρο, ὑπακούοντας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί χωρίς νά παραδέχεται τόν χρόνο καί τόν χῶρο ὡς τήν τελική του πατρίδα, ὡς τόν οἶκο του. Εἶμαι στόν Οἶκο τοῦ Πατέρα μου ἀλλά θέλω πρωτίστως τόν Πατέρα καί ὄχι τόν οἶκο του καί τά πλούτη του μόνο. Ξοδεύω τά ὑπάρχοντά μου, καί ἔχω δικαίωμα νά τά ξοδέψω, ἀλλά πολλές φορές ξοδεύω καί τόν ἑαυτό μου. Ὅταν συνέρχομαι «εἰς ἑαυτόν» ὅπως ὁ ἄσωτος, τότε βλέπω νά ἔρχεται ἀπό τά ἔσχατα γιά νά μέ συναντήσει ὁ Πατέρας μου. Ἀκόμη δέ περισσότερο καθ’ ὅλον τόν χρόνο τῆς ζωῆς, σέ ὅλη τήν ἱστορία μου, ὁ Θεός ἦταν καί εἶναι Παρών μέ τίς ἐνέργειές Του, μέ τούς νόμους Του, μέ τήν πρόνοια καί τήν Ἀγάπη Του.
Ὁ χρόνος καί ὁ χῶρος λοιπόν εἶναι ἔργο τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τή συνάντηση μέ τήν Ἀγάπη Του, εἶναι τό πεδίο ἑνός παρελθόντος καί ἑνός μέλλοντος πού νοηματοδοτοῦνται ἀπό τήν αἰωνιότητα καί γίνονται ἐσχατολογικός χρόνος. Ἄς θυμηθοῦμε τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο πού λέγει ὅτι τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι «ὁ Ὤν, ὀ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος». Αὐτό τό Ὄνομα εἶναι καί ἡ ἐλπίδα γιά σωτηρία ἀλλά καί ὁ πόθος γιά συνάντηση τοῦ χριστιανοῦ. Ὁ Ἐρχόμενος εἶναι ἡ ἐσχατολογική παρουσία τοῦ Θεοῦ πού ἔρχεται ὄχι μόνο ἀπό τό ἱστορικό παρελθόν οὔτε ἀπό τό προσεχές παρόν ἀλλά ἀπό τά Ἔσχατα, τόν ἐσχατολογικό χρόνο τῆς Παρουσίας τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ πού νοηματοδοτεῖ καί φωτίζει κάθε ἴχνος χώρου καί κάθε ἀπειροελάχιστο χρόνο ἀπό τό «μετά» τό τέλος τοῦ ἱστορικοῦ μας χρόνου. Αὐτή εἶναι καί ἡ προοπτική τῆς θείας Ἀποκαλύψεως.
Εἶναι τό Νέον Ἔτος τοῦ Νέου Ἀδάμ πρός σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου.
Καλό καί εὐλογημένο νέον ἔτος!
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Οταν υπέγραφαν τη Συνθήκη της Λωζάννης οι Ελληνες πολιτικοί και διπλωμάτες δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι με την απρονοησία τους θα καταδίκαζαν τους Ελληνες και την Ελλάδα. Κι αυτό γιατί, όταν έκαναν τις διαπραγματεύσεις για την εξαίρεση της ανταλλαγής των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, δεχόμενοι να εξαιρεθούν οι μουσουλμάνοι της Θράκης, δεν σκέφθηκαν ότι αυτό θα λειτουργήσει εις βάρος των εθνικών συμφερόντων μας, πράγμα που τελικά έγινε.
Κι αυτό γιατί έβαλαν στην ίδια ζυγαριά τον αστικό πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης με τον αγροτοκτηνοτροφικό πληθυσμό των μουσουλμάνων της Θράκης. Δεν σκέφθηκαν τότε ότι είναι εύκολο για το τουρκικό κράτος να εκφοβίσει και να τρομοκρατήσει αστικό πληθυσμό, υποχρεώνοντάς τον να εγκαταλείψει σπίτια, περιουσία και προαιώνια πατρίδα. Γιατί, αν έχεις ένα παιδί ή ένα κορίτσι δέκα ετών στην Κωνσταντινούπολη και σου τηλεφωνήσουν κάποια στιγμή οι γνωστοί τύποι του βαθέος κράτους λέγοντάς σου ότι την επόμενη φορά θα το βιάσουν, δεν μένεις στην Κωνσταντινούπολη, όσο γενναίος κι αν είσαι, όσο κι αν την αγαπάς. Φεύγεις για να πας εκεί όπου είναι ασφαλή τα παιδιά και η οικογένειά σου.
Οσο για τους Ιμβρίους, βρήκαν τη λύση οι Τούρκοι... Εχτισαν μια ανοιχτή φυλακή και μετέφεραν εκεί τους βαρυποινίτες, με ειδικές εντολές: «Βιάστε της γυναίκες των γκιαούρηδων Ελλήνων».
Μ’ αυτά και με άλλα, τα γνωστά γεγονότα του Βαρλίκ Βεργκισί, τα Σεπτεμβριανά του 1955 και τις απελάσεις του 1964, οι 120.000 Ελληνες της Πόλης, της Ιμβρου και της Τενέδου, σήμερα, το 2017, έγιναν μόλις και μετά βίας 2.000 ψυχές, οι περισσότεροι γέροι.
Τουναντίον, οι 90.000 μουσουλμάνοι της Θράκης έγιναν 120.000 Τούρκοι, καταπώς μας ομολόγησε ο κ. Χριστόπουλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μάλιστα τους χαρακτήρισε ένα «συμπαγές τουρκικό πράγμα»!
Κανείς δεν λέει ότι θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαιότητα στη βαρβαρότητα, όμως ακριβώς γι’ αυτό, όταν υπογράφεις μια συμφωνία που δεσμεύει τη χώρα σου για πάνω από 100 χρόνια, τα ζυγίζεις όλα και δεν αφήνεις ούτε χαραμάδα.
Ας έλθουμε τώρα στο Σκοπιανό. Οι πολιτικοί μας, με πρώτη και καλύτερη την κυβέρνηση, ετοιμάζονται να υπογράψουν συμφωνία με τους Σκοπιανούς για να λυθεί το ζήτημα της ονομασίας. Και, κατά τα φαινόμενα, θα συμφωνήσουν σε σύνθετη ονομασία που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία».
Δηλαδή, δωρίζουμε στο πιάτο την Ιστορία μας και τα εθνικά μας δίκαια, χωρίς να μας εξηγεί κανείς το γιατί.
Οι ΗΠΑ και η Δύση θέλουν να βάλουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ για να κλείσουν όλες οι πόρτες στη Ρωσία και έτσι να μείνει μόνο η Σερβία ως «υπόλοιπο», ώστε να εξοβελιστούν οι Ρώσοι από τη ΝΑ Ευρώπη. Με γειά τους, με χαρά τους. Μεγάλη δύναμη είναι, αν μπορούν να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους θα το κάνουν.
Εδώ, όμως, προκύπτει ένα τεράστιο ζήτημα...
Γιατί θα πρέπει να υποχωρήσει η Ελλάδα, από τη στιγμή μάλιστα που οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι, άρα όχι Μακεδόνες, και από τη στιγμή που η χώρα τους δεν ήταν ποτέ τμήμα της Μακεδονίας; Ποτέ!
Γιατί να υποχωρήσει η Ελλάδα και να αφήσουμε πάλι χαραμάδα, που κάποια στιγμή είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μετατραπεί σε πρόβλημα ανάλογο με αυτό της Θράκης;
Οι πολιτικοί -και οι προηγούμενοι και αυτοί που κυβερνούν τώρα- κατέστρεψαν την Ελλάδα. Οι προηγούμενοι την υπερχρέωσαν και οι τωρινοί, αφού έκαναν πολιτική εθνικής δολιοφθοράς, πήραν την εξουσία, εφήρμοσαν χειρότερα μέτρα από τους άλλους, υποθήκευσαν την εθνική περιουσία για 99 χρόνια και έδωσαν τη διαχείρισή της σε ξένους.
Ομως, αρκετά κατέστρεψαν την Ελλάδα.
Θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να ξεπουλήσουν και τη Μακεδονία.
Η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, αν ερωτηθεί, θα πει ένα βροντερό «όχι» στο ξεπούλημα της Μακεδονίας.
Αυτό φαίνεται από τις ηλεκτρονικές δημοσκοπήσεις, αλλά και από τα στατιστικά των άρθρων που σχετίζονται με το Σκοπιανό.
Οι Ελληνες πολιτικοί όλων των κομμάτων πρέπει να κατανοήσουν, να το καταλάβουν, να το βάλουν καλά στο μυαλό τους ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να δώσουν το όνομα στους Σκοπιανούς. Γιατί το όνομα και η Ιστορία της Μακεδονίας είναι η ψυχή μας, η ψυχή των αγνών Ελλήνων.
Μπορεί οι ίδιοι να έχουν ξεπουλήσει τη δική τους ψυχή, την ψυχή της Ελλάδας και την ψυχή των Ελλήνων όμως δεν έχουν δικαίωμα να τις πουλήσουν.
Τέλος, κύριε Τσίπρα, δεν ξέρω τι γράμματα ξέρεις και πού τα έμαθες, όμως οι Σκποιανοί δεν είναι απόγονοι του Μακεδόνων, ούτε του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ρώτα τον Λαοκράτη Βάση να σε ενημερώσει γι’ αυτό...
Πηγή: Εφημερίδα "Δημοκρατία"
Θα σου πάει καλά όλη η χρονιά, όχι αν μεθάς την πρώτη του μηνός, αλλά αν και την πρώτη του μηνός και κάθε μέρα κάνεις αυτά που αρέσουν στον Θεό. Διότι η ημέρα γίνεται κακή ή καλή όχι από τη δική της φύση, αφού δεν διαφέρει η μια μέρα από την άλλη, αλλά από τη δική μας επιμέλεια ή ραθυμία.
Αν κάνεις την αρετή, σου έγινε καλή η μέρα. Αν κάνεις την αμαρτία, έγινε κακή και γεμάτη κόλαση. Αν εμβαθύνεις σ’ αυτά κι έχεις αυτές τις διαθέσεις, θα ‘χεις καλή όλη τη χρονιά κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ελεημοσύνες. Αν όμως αμελείς την προσωπική σου αρετή κι εμπιστεύεσαι την ευφροσύνη της ψυχής σου στις αρχές των μηνών και στους αριθμούς των ημερών, θα ερημωθείς απ’ όλα τα αγαθά σου. Αυτό, λοιπόν, επειδή το αντιλήφθηκε ο διάβολος κι επειδή φροντίζει να καταλύσει τους κόπους μας για την αρετή και να σβήσει την προθυμία της ψυχής, μας έμαθε να βάζουμε στις μέρες την ετικέτα της ευτυχίας ή της δυστυχίας. Ένας που έπεισε τον εαυτό του ότι η ημέρα είναι κακή ή καλή, ούτε στην κακή θα φροντίσει για καλά έργα, διότι τάχα άδικα τα κάνει όλα και χωρίς σε τίποτα να ωφελήσει, εξαιτίας της κακορρίζικης ημέρας· ούτε στην καλή πάλι θα το κάνει αυτό, διότι τάχα σε τίποτα δεν τον εμποδίζει η προσωπική του ραθυμία, εξαιτίας της καλορρίζικης ημέρας, κι έτσι και από τις δύο πλευρές θα προδώσει τη σωτηρία του. Κι άλλοτε μεν διότι δήθεν ανώφελα κοπιάζει, άλλοτε διότι δήθεν περιττά, θα ζήσει μέσα στην αργία και την πονηριά. Γνωρίζοντας, λοιπόν, αυτό πρέπει να αποφεύγουμε τις μεθοδείες του διαβόλου και να βγάλουμε από το νου μας αυτήν την ιδέα και να μη προσέχουμε τις μέρες ούτε να μισούμε τη μια και ν’ αγαπούμε την άλλη… Ο χριστιανός δεν πρέπει να γιορτάζει μόνο μήνες ούτε πρωτομηνιές ούτε Κυριακές, αλλά σ’ όλη του τη ζωή να έχει τη γιορτή που του πρέπει. Και ποιά γιορτή του πρέπει; Ας ακούσουμε τον Παύλο που λέει· «Ώστε εορτάζωμεν μη εν ζύμη παλαιά, μηδέ εν ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλ’ εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας» (Α’ Κο. 5, 8). Όταν λοιπόν έχεις καθαρή τη συνείδηση, έχεις πάντα γιορτή· τρέφεσαι με καλές ελπίδες και εντρυφάς στην προσδοκία των μελλόντων αγαθών· όπως, όταν δεν έχεις παρρησία κι έχεις πέσει σε πολλά αμαρτήματα, ακόμη κι αν είναι μύριες γιορτές και πανηγύρια δεν θα ‘σαι σε καθόλου καλύτερη θέση από εκείνους που πενθούν. Διότι, τί όφελος έχω εγώ από τη λαμπρή μέρα, όταν την ψυχή μου τη σκοτίζει η συνείδηση; Αν λοιπόν θέλεις να ‘χεις και κάποιο κέρδος από την πρωτομηνιά, κάνε το εξής. Όταν βλέπεις ότι συμπληρώθηκε ο χρόνος, ευχαρίστησε τον Κύριο, διότι σε έβαλε σ’ αυτήν την περίοδο των ετών. Δημιούργησε κατάνυξη στην καρδιά σου, ξαναλογάριασε τον χρόνο της ζωής σου, πες στον εαυτό σου· Οι μέρες τρέχουν και περνούν, τα χρόνια συμπληρώνονται, πολύ μέρος του δρόμου προχωρήσαμε. Άραγε τι καλό κάναμε; Μήπως άραγε φύγουμε από δω άδειοι κι απογυμνωμένοι από κάθε αρετή; Το δικαστήριο είναι κοντά, η ζωή μας τρέχει προς το γήρας.
Πηγή: (Ιω. Χρυσοστόμου, Λόγος εν ταις Καλάνδαις, PG 48, 955-956), Η άλλη όψη
Ομιλία Νο 77
Το θέμα της παρούσας μελέτης είναι η προσκύνηση των Μάγων προς το Χριστό. Είναι ένα ζήτημα που μαζί με όλα τα άλλα κηρύττεται μέσα στα Ευαγγέλια και παράλληλα, δυστυχώς, υπάρχουν ορισμένοι κατ’ όνομα χριστιανοί, οι οποίοι αλλοιώνουν το περιεχόμενο αυτής της ιστορίας, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να αλλοιώσουν και ολόκληρο το μήνυμα αυτής της πολύ μεγάλης εορτής της χριστιανοσύνης, της εορτής της κατά σάρκα γεννήσεως του Χριστού.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν κατ’ αρχήν διαβάζοντας το περιστατικό αυτό από το Ευαγγέλιο του Αποστόλου Ματθαίου και συγκεκριμένα από τον πρώτο στίχο του δευτέρου κεφαλαίου. Ο ευαγγελιστής λοιπόν λέγει τα εξής:
«Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εν ημέραις Ηρώδου του βασιλέως, ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα λέγοντες· πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ. Ακούσας δε Ηρώδης ο βασιλεύς εταράχθη και πάσα Ιεροσόλυμα μετ’ αυτού, και συναγαγών πάντας τους αρχιερείς και γραμματείς του λαού επυνθάνετο παρ’ αυτών που ο Χριστός γεννάται. Οι δε είπον αυτώ· εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας· ούτω γαρ γέγραπται δια του προφήτου· Και συ Βηθλεέμ, γη Ιούδα, ουδαμώς ελαχίστη ει εν τοις ηγεμόσιν Ιούδα· εκ σου γαρ εξελεύσεται ηγούμενος, όστις ποιμανεί τον λαόν μου τον Ισραήλ. Τότε Ηρώδης λάθρα καλέσας τους μάγους ηκρίβωσε παρ’ αυτών τον χρόνον του φαινομένου αστέρος, και πέμψας αυτούς εις Βηθλεέμ είπε· πορευθέντες ακριβώς εξετάσατε περί του παιδίου, επάν δε εύρητε, απαγγείλατέ μοι, όπως καγώ ελθών προσκυνήσω αυτώ. οι δε ακούσαντες του βασιλέως επορεύθησαν· και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς, έως ελθών έστη επάνω ου ην το παιδίον· ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα, και ελθόντες εις την οικίαν είδον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού, και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ, και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν· και χρηματισθέντες κατ’ όναρ μη ανακάμψαι προς Ηρώδην, δι’ άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών». [Ματθ.2:1-12]
Στο σημείο αυτό, δηλαδή στο στίχο 12, ολοκληρώνει ο ευαγγελιστής τη σκηνή που αφορά στην προσκύνηση των Μάγων. Παρατηρούμε ότι, αφού στο πρώτο κεφάλαιο καταγίνεται με τη γενεαλογία του Χριστού, δηλαδή με το να μας αποδείξει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο οποίος ανήκει και προέρχεται από το γένος του Αβραάμ και είναι απόγονος του Βασιλέως Δαυϊδ, όπως άλλωστε όλες οι προφητείες αναφέρουν και βεβαιώνουν για το Μεσσία, αφού λοιπόν πείθει με αυτό τον τρόπο τον αναγνώστη και ακροατή του ευαγγελίου, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Αυτός για Τον οποίο μιλούν οι προφητείες και αφού περιγράφει με λίγα λόγια τη γέννηση του Χριστού, στη συνέχεια παραθέτει το περιστατικό αυτό της προσκύνησης των Μάγων. Σημειώνουμε ότι ο ευαγγελιστής Ματθαίος είναι ο μόνος από τους ευαγγελιστές που καταπιάνεται με αυτό το περιστατικό και μάλιστα το θεωρεί σημαντικό χαρακτηριστικό της γέννησης του Χριστού. Δηλαδή δεν αναφέρεται σε άλλα χαρακτηριστικά, σε άλλα θαυμαστά γεγονότα, σε άλλα θαύματα τα οποία χαρακτηρίζουν τη γέννηση και στα οποία αναφέρονται οι άλλοι ευαγγελιστές.
Έτσι λοιπόν, στον επόμενο ακριβώς στίχο στον 13 συνεχίζει ο Ματθαίος να μας περιγράφει τη φυγή πλέον του Χριστού στην Αίγυπτο και τη σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη.
Η μελέτη αυτή για την προσκύνηση των Μάγων γίνεται διότι υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι με κάθε τρόπο, μη γνωρίζοντες την αλήθεια του χριστιανικού ευαγγελίου διαστρέφουν κάθε νόημα και περιστατικό που σχετίζεται με αυτό. Έτσι λοιπόν, είναι επόμενο να διαστρέφεται και η έννοια της εορτής των Χριστουγέννων. Η Εκκλησία όπως έχει φανεί και σε άλλες μελέτες, ήδη από τα αρχαία χρόνια εορτάζει αυτή τη σημαντική εορτή, διότι, κατά το χριστιανικό ευαγγέλιο, η κατά σάρκα γέννηση του Υιού του Θεού αποτελεί και την απαρχή της σωτηρίας μας. Διότι εάν ο Χριστός, εάν ο Υιός και Λόγος του Θεού δε γινόταν άνθρωπος καθ' όλα όμοιος με μας, δε θα μπορούσε να σηκώσει και το βάρος των αμαρτιών μας στο Σταυρό και δε θα μπορούσε να αναστηθεί και μαζί του να αναστήσει και το ανθρώπινο γένος. Οι Άγγελοι έλεγαν ότι «ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ, ος εστί Χριστός Κύριος.
Η ημέρα λοιπόν αυτή είναι σημαντική για την ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά και η ανάμνησή της και ο εορτασμός της φέρνει στο νου όλων των πιστών, ακριβώς αυτό το μεγαλειώδες έργο της σωτηρίας.
Πολλοί λοιπόν από αυτούς, οι οποίοι δε γνωρίζουν το μεγαλείο αυτής της ημέρας και το νόημα που έχει για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, προσπαθούν με κάθε τρόπο να μειώσουν την αξία της, να κατηγορήσουν την Εκκλησία που την εορτάζει, ότι δήθεν ακολουθεί ειδωλολατρικά ήθη και έθιμα και βέβαια μέσα σ’ αυτή την αγωνιώδη προσπάθειά τους, όσοι βρίσκονται κάτω από την πλάνη της αιρέσεως, προσπαθούν κάθε περιστατικό που σχετίζεται με αυτό το γεγονός, να το εντάξουν μέσα στα πλαίσια της ειδωλολατρίας και να το υποτιμήσουν.
Φανερά λοιπόν, καταβάλλουν κάθε προσπάθεια ώστε και το περιστατικό της προσκύνησης των Μάγων να το ταπεινώσουν, να το υποτιμήσουν και μάλιστα να ισχυρίζονται, άμεσα ή έμμεσα, ότι είναι ένα περιστατικό για το οποίο δεν πρέπει κανείς να χαίρεται, αλλά δήθεν να λυπάται διότι οι Μάγοι είναι ειδωλολάτρες και ακόμα περισσότερο ειδοποίησαν τον Ηρώδη για τη γέννηση του Χριστού με αποτέλεσμα αυτός, να διατάξει τη σφαγή χιλιάδων νηπίων την εποχή εκείνη. Τέτοιες ομάδες είναι για παράδειγμα οι λεγόμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», οι «Ευαγγελιστές», οι «Ρωσσελιστές» και άλλοι οι οποίοι άμεσα ή έμμεσα θεωρούν ότι το γεγονός της προσκύνησης των Μάγων είναι ένα αρνητικό γεγονός.
Συνοπτικά η επιχειρηματολογία πάνω στην οποία στηρίζονται είναι η εξής:
(1ον) Ότι αυτοί που προσκύνησαν το Χριστό ήταν Μάγοι και Μάγοι δεν χαρακτηρίζονται ως αληθινοί λάτρεις του Θεού.
(2ον) Ότι παρατηρούσαν τους αστέρες, ήταν δηλαδή αστρολόγοι και δεν είναι δυνατό ένα τέτοιο φαινόμενο να χρησιμοποίησε ο Θεός για να οδηγήσει ειδωλολάτρες στη λατρεία του.
(3ον) Ότι το αστέρι αυτό τους οδήγησε στον Ηρώδη, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τη σφαγή των νηπίων.
Ας δούμε όμως αν τα πράγματα είναι όντως έτσι.
Θα ξεκινήσουμε κάνοντας μια ιστορική αναδρομή για να δούμε πώς η Εκκλησία, από τους πρώτους κιόλας χρόνους, θεωρούσε και αντιμετώπιζε αυτό το γεγονός. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ανάλυση του αποσπάσματος από το κατά Ματθαίον που αναφέραμε πιο πάνω και τέλος να φτάσουμε σε κάποια συμπεράσματα.
Όπως ειπώθηκε πιο πάνω κάποιοι οι οποίοι ισχυρίζονται ότι ακολουθούν το Ευαγγέλιο του Χριστού απορρίπτουν την εορτή της Χριστού Γεννήσεως και μαζί με αυτήν και τα περιστατικά που τη συνοδεύουν ιδιαίτερα δε το περιστατικό της προσκύνησης των Μάγων το οποίο θεωρούν αρνητικό περιστατικό.
Το Ευαγγέλιο το συνέγραψε ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα. Κάποιοι σχολιαστές και ερευνητές τοποθετούν τη συγγραφή του Ευαγγελίου αυτού γύρω στο 70-85 μ.Χ..
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τη μαρτυρία ενός από τους πρώτους Επισκόπους, του Ιγνατίου Αντιοχείας, ο οποίος έζησε και αυτός στο δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα και τελείωσε τη ζωή του εν πίστει γύρω στο 107 μ.Χ.. Λέγει λοιπόν στην προς Εφεσίους επιστολή του γύρω από την εμφάνιση του νέου αστέρος κατά τη γέννηση του Χριστού τα εξής: «πώς λοιπόν φανερώθηκε ο Χριστός στους αιώνες [μέσα στην περίοδο των αιώνων]; Αστήρ εν τω ουρανώ έλαμψεν υπέρ πάντας τους αστέρας και το φως αυτό ανεκλάλητον ην…» και καταλήγει το χωρίο που αναφέρεται σ’ αυτά ως εξής: «όθεν ελύετο πάσα μαγεία και πας δεσμός ηφανίζετο κακίας». Με αυτό τον τρόπο λέγει, δηλαδή με την προσκύνηση των Μάγων, αυτών που λάτρευαν μέχρι τότε τους ψευδείς θεούς και τους αστέρες καταλύεται όλη η μέχρι τότε μαγεία και οι δεσμοί της κακίας αφανίζονται. Έχουμε λοιπόν, μια συνολική μεταστροφή ολοκλήρου του κόσμου ακόμα και αυτών των ειδωλολατρών προς την λατρεία του αληθινού Θεού.
Δεύτερος παρουσιάζεται ο απολογητής Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυρας, ο οποίος τελείωσε τη ζωή του το 165 μ.Χ. και γνώριζε πολύ καλά τα περί της προσκυνήσεως του Θείου Βρέφους υπό των Μάγων, για την οποία και κάνει λόγο σε περισσότερα του ενός χωρία. Αξίζει δε να τονίσουμε το γεγονός ότι η μαρτυρία του προσλαμβάνει ιδιαίτερη αξία διότι αναφέρεται το περιστατικό αυτό στο διάλογό του μετά του Ιουδαίου Τρύφωνος. Έτσι λοιπόν, βεβαιώνεται με αρκετά σαφή τρόπο η αξιοπιστία αυτών που λέγονται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο στο ευαγγέλιο του. Μάλιστα, αναφέρει και πολλά χωρία από την Παλαιά Διαθήκη τα οποία βρίσκουν εφαρμογή, βρίσκουν την εκπλήρωσή τους στο περιστατικό της προσκύνησης των Μάγων.
Προχωρούμε στον ίδιο αιώνα τον δεύτερο μ.Χ. και στον απολογητή Τατιανό. Στο έργο του «Διατεσσάρων Ευαγγέλιο» αναφέρεται επίσης η προσκύνηση των Μάγων και σε καμία περίπτωση ο χαρακτηρισμός του περιστατικού δεν είναι αρνητικός, όπως τον θέλουν οι ομάδες των αιρετικών, των κατ’ ονομασία χριστιανών.
Ως εδώ καλύψαμε το τέλος του 1ου αιώνα από τη συγγραφή του Ευαγγελίου μέχρι και τον 2ο αιώνα. Στο τέλος του 2ου αιώνα θα αναφέρουμε τον Επίσκοπο Λουγδούνου [σημερινή Λυών της Γαλλίας], τον Ειρηναίο, ο οποίος ήταν και ο πρώτος συστηματικός πολέμιος όλων των αιρετικών της μεταποστολικής Εκκλησίας [εκοιμήθη το 202 περίπου]. Επίσης και αυτός κάνει λόγο περί της αφίξεως των Μάγων στη Βηθλεέμ και συνδέει το περιστατικό με τις προφητείες.
Συνεχίζουμε με τον Κλήμη της Αλεξανδρείας [εκοιμήθη γύρω στο 210-220 μ.Χ.] όπως επίσης και ο Ωριγένης [και αυτός Αλεξανδρινός συγγραφέας που εκοιμήθη λίγο αργότερα γύρω στο 254 μ.Χ.]. Οι συζητήσεις που κάνουν είναι εκτενείς γύρω από το θέμα αυτό των Μάγων. Αποτελεί σημαντικό χαρακτηριστικό της προσκύνησης Εθνικών. Ήταν η πρώτη προσκύνηση Εθνικών που έγινε στο Βασιλέα Χριστό και γι’ αυτό το λόγο αποτελεί σημείο καμπής και αναφέρεται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο. Αυτή είναι και η γνώμη των μόλις προαναφερθέντων συγγραφέων.
Λίγο αργότερα θα αναφέρουμε τον Μέγα Αθανάσιο [κοιμήθηκε το 373 μ.Χ. δηλαδή στα μέσα προς το τέλος του 4ου μ.Χ. αιώνα]. Τα ίδια πράγματα αναφέρονται, πουθενά καμία αρνητική αιχμή για το περιστατικό αυτό. Άλλος ιστορικός της αρχαίας Εκκλησίας είναι ο Ευσέβιος Καισαρείας [κοιμήθηκε γύρω στο 340 μ.Χ.] και αναφέρει και αυτός με τη σειρά του το περιστατικό της προσκύνησης των Μάγων. Περιττό να συνεχίσουμε με το Μέγα Βασίλειο [κοιμήθηκε το 379 μ.Χ.] και ο οποίος κάνει εκτενή αναφορά στο περιστατικό αυτό αναλύοντάς το και ερμηνεύοντάς το θεολογικά, το Γρηγόριο Νύσσης, τον Επιφάνιο Κύπρου, τον Ιωάννη το Χρυσόστομο, το Θεοδώρητο Κύρου, το Σοφρώνιο Ιεροσολύμων, τον Ιωάννη το Δαμασκηνό και τόσους άλλους.
Σε όλους αυτούς τους ιερούς συγγραφείς και στα λεγόμενά τους, δεν υπάρχει καμία καν αιχμή για το ότι θα μπορούσε δήθεν να είναι αρνητικό στο περιστατικό της προσκύνησης των Μάγων. Αντίθετα, όλοι το θεωρούν πολύ σημαντικό, το συνδέουν με προφητικά χωρία της Παλαιάς Διαθήκης, το συνδέουν με την προσκύνηση των Εθνών και την προσαγωγή των Εθνών στο Βασιλέα Χριστό και το συνδέουν επίσης, όπως θα φανεί στη συνέχεια και με πολλά άλλα πνευματικά γεγονότα.
Η γνώμη λοιπόν όλων εκείνων που κακόδοξα ισχυρίζονται ότι η προσκύνηση των Μάγων αναφέρεται ως αρνητικό γεγονός στη διήγηση περί της Γεννήσεως του Χριστού, δε στηρίζεται σε καμία περίπτωση, ούτε στα Αγιογραφικά χωρία όπως θα δούμε παρακάτω, αλλά ούτε και σε εξω-αγιογραφικές αναφορές, διότι κανείς όπως είδαμε - με μια αρκετά μεγάλη συνέχεια στους ιστορικούς χρόνους, από την εποχή που γράφτηκε το Ευαγγέλιο του Ματθαίου μέχρι και πολύ αργότερα - δεν αναφέρει ότι το περιστατικό αυτό γράφτηκε με αρνητικό περιεχόμενο. Αντίθετα, όλοι θεωρούν την προσκύνηση των Μάγων ως ένα πολύ σημαντικό γεγονός. Το ταυτίζουν σε πολλές περιπτώσεις με την προσκύνηση των ποιμένων και μάλιστα του δίνουν και άλλα λεπτότερα και ιδιαίτερα πνευματικά χαρακτηριστικά και πνευματικές προεκτάσεις.
Από πού λοιπόν ορμώμενοι οδηγήθηκαν σε ένα τόσο εσφαλμένο συμπέρασμα; Μα η απάντηση είναι σχεδόν ίδια με αυτή που ισχύει σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις κακοδοξιών. Ξεκίνησαν από το δεδομένο ότι έπρεπε όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με τη γέννηση του Χριστού και που τα εορτάζει η Εκκλησία μας, να αποδειχθούν εσφαλμένα για να καταρρίψουν με αυτό τον τρόπο κάθε εορταστικό περιεχόμενο στο γεγονός αυτό και ταυτόχρονα προσπάθησαν με συλλογισμούς, να βρουν αφορμές και αιτίες για να αποδείξουν με, κατά το δυνατό, λογικούς συλλογισμούς το ποθούμενο. Δυστυχώς, αυτή είναι η οδός η οποία ακολουθείται για κάθε κακοδοξία. Χρησιμοποιείται δηλαδή η Αγία Γραφή από όσους βρίσκονται στην πλάνη για να αποδείξουν κάτι που εκ των προτέρων οι ίδιοι επιθυμούν.
«Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εν ημέραις Ηρώδου του βασιλέως, ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα λέγοντες· πού εστιν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων; είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ».
Παρατηρούμε εδώ ότι ο Ευαγγελιστής τοποθετεί το γεγονός της προσκύνησης των Μάγων ως ένα σημαντικό γεγονός που συνέβη κατά τη γέννηση του Χριστού. Δεν αναφέρει άλλα περιστατικά, αλλά περιορίζεται σ’ αυτό το περιστατικό. Γιατί άραγε;
Είπαμε προηγουμένως, ότι κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο ο στόχος του Ευαγγελίου είναι να παρουσιάσει τον Ιησού Χριστό ως το Σωτήρα του κόσμου, όχι μόνο των Ιουδαίων, αλλά και των Εθνικών. Γι’ αυτό και κλείνει το Ευαγγέλιό του λέγοντας στο 28ο κεφάλαιο στα λόγια του Χριστού: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…». Στόχος λοιπόν, είναι να αποδειχθεί ο Ιησούς Χριστός ως ο Σωτήρας όχι μόνο των Ιουδαίων, αλλά και των Εθνικών. Μάλιστα δε, η αντιδιαστολή των Μάγων με το Βασιλέα Ηρώδη και τους υπολοίπους Ιουδαίους, δίνει στον αναγνώστη και ακροατή, το μήνυμα της απόρριψης του Χριστού από τους Ιουδαίους και την αποδοχή Του από τους Εθνικούς. Ο Ευαγγελιστής αναφέρει ότι αυτά έγιναν «εν ταις ημέραις Ηρώδου του Βασιλέως» για να τον διακρίνει από τον άλλο Ηρώδη τον Τετράρχη, ο οποίος αποκεφάλισε τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Αυτός λοιπόν ο Ηρώδης ο Βασιλεύς, τον οποίο αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ήταν ο Ηρώδης ο Μέγας. Με αυτόν τον τίτλο είναι γνωστός στην ιστορία, ήταν ένας τυρρανικός βασιλιάς. Είχε τοποθετηθεί από τους Ρωμαίους και δεν ήταν Ιουδαίος. Ήταν Ιδουμαίος στην καταγωγή και ήταν σφετεριστής του Δαυϊδικού θρόνου. Είναι γνωστό άλλωστε πως ο Ηρώδης προσπάθησε να προβληθεί ως «Δαυϊδίδης» και οπωσδήποτε σαν ένα είδος μεσσιανικού ηγέτη. Γι’ αυτό άλλωστε το σκοπό χρησιμοποίησε τους λεγόμενους Ηρωδιανούς, οπαδούς της δυναστείας που τόνιζαν την προσφορά του Ηρώδη στο Ιουδαϊκό Έθνος. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς γιατί αυτός ο Ηρώδης ο Βασιλιάς είχε μια ας πούμε «μεγαλύτερη ευαισθησία» στο θέμα του Βασιλιά, του πραγματικού Βασιλιά που κατάγεται από τη ρίζα του Δαυΐδ και τον οποίον του ανήγγειλαν οι Μάγοι. Άλλωστε πολλοί ιστορικοί, όπως ο Ιώσηππος, αναφέρουν ότι ήταν τόσο μεγάλη η κακία του και τόσο μεγάλος ο φόβος του για τον θρόνο αυτό, ώστε είχε τοποθετήσει κατασκόπους που ήλεγχαν όσους έμπαιναν και έβγαιναν στην Ιερουσαλήμ και ταυτόχρονα είχε κάνει πάρα πολλούς φόνους ακόμα και συγγενών του, μήπως και χάσει το θρόνο του. Άφησε πάρα πολύ αρνητικές εντυπώσεις στην ιστορία και στο λαό του, ο οποίος ποτέ δεν αγάπησε τον μισο-Ιουδαίο και με τις δύο έννοιες της λέξης Βασιλιά.
Έτσι, γίνεται έντονη και χτυπητή αυτή η αντίθεση του σφετεριστή βασιλιά από τη μια μεριά και του γνήσιου και Αιώνιου εσχατολογικού Βασιλιά από την άλλη.
Αφού λοιπόν ο ευαγγελιστής μας εισάγει με αυτό τον τρόπο στην εικόνα της προσκύνησης των Μάγων που ακολουθεί, είναι έτοιμος να αναπτύξει αυτό το θέμα. Αναφέρει ότι «Μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα» έρχονται λοιπόν, μάγοι από ανατολών. Ποιος είναι ο λόγος, ποια η αιτία για την οποία έρχονται αυτοί οι μάγοι; Μας το λέγει στη συνέχεια: έρχονται και ρωτούν τον βασιλιά «πού εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων».
Έτσι όπως αφηγείται το περιστατικό ο ευαγγελιστής Ματθαίος, αφήνει στον αναγνώστη πολλά ερωτηματικά, τα οποία βεβαίως, εν τίνι μέτρω τα απαντά ο ίδιος στη συνέχεια.
Ομιλία Νο 78
Είπαμε πιο πάνω ότι ο ευαγγελιστής απευθύνει το Ευαγγέλιό του προς τους Ιουδαίους. Τους τεκμηριώνει το γεγονός της βασιλικής εκ του Δαυΐδ καταγωγής του Χριστού [σύμφωνη δηλαδή με ό,τι λέγουν οι προφητείες για την καταγωγή του Μεσσία] και τους υπενθυμίζει την πόλη στην οποία γεννήθηκε και ότι το «Βηθλεέμ» είναι σύμφωνο με την προφητεία του Προφήτη Μιχαία. Προσθέτει κατόπιν το περιστατικό της προσκύνησης των Μάγων για να δώσει και άλλα ιστορικά στοιχεία που έχουν όμως και πνευματικές προεκτάσεις. Έτσι, φαίνεται σαφώς ότι οι Αρχιερείς, οι Γραμματείς και οι Δάσκαλοι του Νόμου που καλούνται από τον Ηρώδη, γνωρίζουν την προφητεία του Μιχαία για το Μεσσία. Κατόπιν όμως, στην όλη διήγηση φαίνεται και αντιδιαστολή της συμπεριφοράς, της τοποθέτησης από τη μια πλευρά των Μάγων που είναι Εθνικοί και από την άλλη των Ιουδαίων και του Ηρώδη, όσον αφορά στο γεγονός της έλευσης του Χριστού. Δείχνει επίσης ο Ματθαίος έμμεσα αλλά σαφώς και την πικρία του για τη στάση αυτή των Ιουδαίων απέναντι στο νεογέννητο Χριστό που δεν άφησαν τις Άγιες Γραφές να τους οδηγήσουν στη λατρεία του Χριστού, άρα στη λατρεία του Αληθινού Θεού, κάτι που όμως έκαναν οι Εθνικοί. Σ’ αυτό το πλαίσιο και με την ίδια λύπη ο Ματθαίος αναφέρει και την απόρριψη από πλευράς του Ιησού των Ιουδαίων και στο τέλος αναφέρει την πρόσκληση των Εθνικών στο 28ο κεφάλαιο και στίχο 19, όπου έδωσε εντολή στους μαθητές του να πορευθούν και να κάνουν μαθητές από όλα τα έθνη: «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…».
Ας επανέλθουμε όμως στην αφήγηση της προσκύνησης των Μάγων και ας δούμε τι άλλο συμπέρασμα μπορεί να εξάγει κανείς από τα στοιχεία που μας δίνει ο ευαγγελιστής.
Αναφέρει λοιπόν και πάλι ο Ματθαίος ότι, εκείνο τον καιρό που γεννήθηκε ο Χριστός, ήταν βασιλιάς ο Ηρώδης που έμεινε στην ιστορία ως πολύ σκληρός, κακός, βάναυσος βασιλιάς, ο Ιδουμαίος και όχι Ιουδαίος που είχε σφετεριστεί το θρόνο του Δαυΐδ. Αντιδιαστέλλεται έτσι αυτός με τον πραγματικό Βασιλιά, τον Ιησού Χριστό που γεννιόταν εκείνες τις ημέρες.
Αφού λοιπόν, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας γνώρισε τον τόπο και τον χρόνο της γέννησης του Χριστού, έρχεται κατευθείαν στο γεγονός της προσκύνησης των Μάγων: «Ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα λέγοντες. Πού εστίν ο τεχθείς Βασιλεύς των Ιουδαίων;». Αυτό το ερώτημα που έθεσαν οι Μάγοι είναι και το καίριο ερώτημα που έθεταν εκείνη την εποχή – που έπρεπε να θέσουν οι Ιουδαίοι – εν τούτοις Εθνικοί ειδωλολάτρες είναι εκείνοι που έρχονται στους Ιουδαίους και τους ταράζουν τα νερά.
Αλλά, τι μάγοι ήταν αυτοί; Εν γένει υπάρχουν δύο προσεγγίσεις στην αρχαιότητα γύρω από τη λέξη «μάγος».
Η μία είναι των σοφών, αυτών που παρατηρούσαν τον ουρανό και τα ουράνια φαινόμενα για να γνωρίσουν τις θείες βουλές. Ήταν δηλαδή με άλλα λόγια οι σοφοί της αρχαίας εποχής. Πολλοί υποθέτουν ότι αυτοί οι Μάγοι γνωρίζοντας και τις παραδόσεις των Ιουδαίων, των Ιουδαίων που είχαν διασπαρεί σε όλα τα έθνη, ανέμεναν τον Ιησού, ανέμεναν το να γεννηθεί ο Σωτήρας του κόσμου. Τέτοια περιστατικά αναφέρονται για παράδειγμα σε Ρωμαίους ιστορικούς, όπως ο Σουετώνιος, ο οποίος μιλώντας για τη φήμη της γεννήσεως ενός βασιλιά τελείως διαφορετικού από τους υπολοίπους έλεγε: «μια παλιά και σταθερή πεποίθηση επικρατούσε σε όλη την Ανατολή, ότι οι μοίρες όρισαν κάποιον που θα προέρθει από την Ιουδαία, που θα κατορθώσει να γίνει παγκόσμιος αυτοκράτορας. Αναφέρουμε και ένα δεύτερο Ρωμαίο ιστορικό τον Τάκιτο που λέει: «πολλοί είχαν πεισθεί ότι ήταν γραμμένο στα παλιά βιβλία των ιερέων τους, ότι σ’ αυτόν ακριβώς τον χρόνο θα επικρατήσει η Ανατολή, διότι θα προέλθει κάποιος από την Ιουδαία και θα κυριαρχήσει επί πάντων.
Όμως και σε Εβραίους ιστορικούς αναφέρονται τα ίδια, όπως ο Ιώσηππος και ο Φίλων. Υπήρχε λοιπόν εκείνη την εποχή και στους Ιουδαίους η αναμονή της γεννήσεως του Σωτήρα, όπως φαίνεται και από τις προφητείες του Δανιήλ, αλλά και γενικότερα στον ειδωλολατρικό κόσμο.
Αυτή όμως είναι η μία πλευρά του θέματος. Μια άλλη πλευρά είναι ότι οι Μάγοι όπως και σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής, αναφέρονται με την κακή έννοια, ως οι ειδωλολάτρες, εκείνοι που λάτρευαν τα είδωλα και που οδηγούσαν το λαό στο να λατρεύει τα δαιμόνια. Με τέτοιο τρόπο η λέξη χρησιμοποιείται στο βιβλίο των Πράξεων 8ο και 13ο κεφάλαιο, αλλά και σε άλλα σημεία της Αγίας Γραφής.
Οποιουδήποτε όμως είδους μάγοι και αν ήταν αυτοί, είτε δηλαδή θεωρήσουμε τον όρο με την καλή έννοια, είτε με την άσχημη, τώρα όμως αυτοί αρχίζουν να γίνονται πραγματικά, μάγοι με την αρχαία ερμηνεία της λέξης, δηλαδή «μεγάλοι», διότι το μάγος κατά μία άποψη έχει τη ρίζα του στην έννοια «Μέγας» και ψάχνουν για το Χριστό, τον Αληθινό Θεό.
Θέτουν λοιπόν οι Μάγοι στους Ιουδαίους το ερώτημα: «Πού εστίν ο τεχθείς Βασιλεύς των Ιουδαίων». Φυσικά, οι Ιουδαίοι δεν ήξεραν τίποτε απολύτως γι’ αυτό. Όμως, πώς αιτιολόγησαν στους Ιουδαίους τον ερχομό τους και το ερώτημα αυτό; Αναφέρουν οι ίδιοι τα εξής: «είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ». Διότι είδαμε τον αστέρα Αυτού εις την Ανατολή και ήλθαμε να Τον προσκυνήσουμε. Στο σημείο αυτό μπαίνει ένα σημαντικό ερώτημα. Ποιόν αστέρα είδαν; Και άραγε, η αστρολογία μπορεί να χρησιμεύσει για να οδηγήσει κάποιον στο Χριστό; Αυτού του είδους τα ψευτοδιλήμματα και ερωτηματικά τα θέτουν οι εχθροί της αληθείας, όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, ο οποίος τρόπον τινά απαντά με μια σειρά άλλων ερωτηματικών που αναφέρουμε ευθύς αμέσως: «Πώς λοιπόν γεννήθηκε σύμφωνα με εκείνο το νόμο, το νόμο δηλαδή των αστέρων, ενώ την αστρολογία καθαίρεσε; Και μαζί της την πλάνη και την μαγγανεία των Δαιμόνων; Αλλά και τι μαθαίνουν οι Μάγοι από τον αστέρα αυτού; Ότι ήταν ο Βασιλεύς των Ιουδαίων; Όχι βεβαίως. Διότι δεν είναι αυτό έργο της αστρονομίας (της αστρολογίας θα λέγαμε σήμερα). Ότι δηλαδή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε από τα άστρα εκείνους που θα γεννηθούν, αλλά από τη στιγμή της γέννησης των διαφόρων ανθρώπων και μετά, υπεισέρχονται οι υποτιθέμενες μέσω των άστρων προβλέψεις για το μέλλον των ανθρώπων αυτών, όπως ισχυρίζονται εκείνοι που πιστεύουν στην αστρολογία».
Στεκόμαστε λοιπόν στο καίριο σημείο και ερώτημα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου που λέγει «Πώς χρησιμοποιείται η αστρολογία τη στιγμή που αυτή καθ’ εαυτήν όπως και τις υπόλοιπες μαντικές τέχνες που καταδικάζονται από την Αγία Γραφή, καταλύει ο Χριστός με την έλευσή Του. Και το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος είναι βέβαια, «πώς γνώριζαν οι Μάγοι ότι γεννήθηκε ο Βασιλιάς των Ιουδαίων, από το αστέρι που είδαν, δεδομένου ότι η αστρολογία δεν έχει να κάνει με το «ποιος γεννήθηκε», αλλά με το τι πρόκειται να του συμβεί.
Πολλά άλλα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει όμως, ας σταθούμε σε μια εκπλήρωση προφητείας της Παλαιάς Διαθήκης που είναι σχετική με το θέμα. Αυτή βρίσκεται στο βιβλίο των Αριθμών και την έκανε ένας ειδωλολάτρης μάντης, ο Βαλαάμ. Στην περίπτωση εκείνη, όταν ο Μωϋσής οδηγούσε του Εβραίους στη Γη της Επαγγελίας και ήρθε η ώρα να πολεμήσουν εναντίον του Μωάβ, ο Βασιλιάς των Μωαβιτών κάλεσε ένα μάντη για να καταραστεί τους Εβραίους και έτσι να τους νικήσουν. Αφού λοιπόν τον προσκάλεσε και αφού, ας το προσέξουμε αυτό, ο Κύριος ο Θεός του επέτρεψε και πήγε, με την προϋπόθεση ότι θα πει μόνο όσα ακριβώς ο Κύριος ο Θεός του έλεγε, επί τρεις συνεχείς φορές, αντί να καταραστεί, ευλόγησε όπως ήταν επόμενο τον Ισραήλ. Ας διαβάσουμε ένα μικρό απόσπασμα από την Τρίτη ευλογία του Βαλαάμ προς τον Ισραήλ, η οποία αναφέρεται στο 24ο κεφάλαιο των Αριθμών και στίχο 17. Εκεί ο Βαλαάμ είπε για τον Ισραήλ: «Θέλω ιδεί αυτόν, αλλ' ουχί τώρα· θέλω θεωρήσει αυτόν, αλλ' ουχί εκ του πλησίον· θέλει ανατείλει άστρον εξ Ιακώβ, και θέλει αναστηθή σκήπτρον εκ του Ισραήλ, και θέλει πατάξει τους αρχηγούς Μωάβ, και εξολοθρεύσει πάντας τους υιούς του Σήθ·» Αυτή η προφητεία, ότι θα ανατείλει άστρο από τον Ιακώβ και θα αναστηθεί σκήπτρο από τον Ισραήλ, δηλαδή ότι θα γεννηθεί Βασιλιάς από τον Ισραήλ, ο οποίος θα συντρίψει τα υπόλοιπα έθνη, ήταν γνωστή μεταξύ των ειδωλολατρών που περιστοίχιζαν το έθνος του Ισραήλ, διότι βεβαίως προήλθε από ένα τέτοιο, τον μάντη Βαλαάμ. Γνωρίζουμε επίσης ότι και στις ημέρες του Χριστού ανέμεναν τον Μεσσία, τον Βασιλιά των Ιουδαίων, αλλά ταυτόχρονα παραφθείροντας και λίγο το κείμενο, ανέμεναν και τον αστέρα ο οποίος θα οδηγούσε και θα προηγούνταν της γεννήσεως αυτού του Βασιλιά. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν το γιατί θα μπορούσαν οι Μάγοι να οδηγηθούν από αυτό το υπερφυσικό φαινόμενο που, όπως θα δούμε στη συνέχεια, πολύ διαφέρει από τα συνήθη φαινόμενα που χρησιμοποιούν οι αστρολόγοι για να προσδιορίσουν το μέλλον. Οδηγήθηκαν λοιπόν από το υπερφυσικό φαινόμενο αυτό και αναζήτησαν τον Βασιλιά των Ιουδαίων. Να και άλλη μία εκπλήρωση προφητείας. Με τον ίδιο άλλωστε τρόπο, πολλοί και από τους αρχαίους ιστορικούς της χριστιανικής Εκκλησίας ερμήνευσαν αυτή την προφητεία.
Αλλά τι ήταν το αστέρι αυτό που είδαν οι Μάγοι και τους οδήγησε τελικά στον Ιησού Χριστό; Ήταν ένα φυσικό αστέρι ή ήταν κάτι το υπερφυσικό; Όπως και πολλοί ερμηνευτές της Εκκλησίας σε πολλές περιόδους αναφέρουν, αυτό δεν πρέπει να ήταν ένα φυσικό αστέρι, διότι πρώτον άλλοτε κινούνταν και άλλοτε σταματούσε. Επίσης, πιθανότατα φαινόταν ακόμα και κατά την ημέρα, ενώ γνωρίζουμε ότι ακόμη και η Σελήνη κρύβεται από τις ακτίνες του Ηλίου. Ένας άλλος λόγος, πολύ σημαντικός, είναι ότι καθοδηγούσε τους Μάγους και μάλιστα με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Δεν μπορεί ένα αστέρι που βρίσκεται ψηλά στο στερέωμα να υποδείξει τη θέση ενός σπιτιού και μάλιστα τον τόπο όπου βρισκόταν ένας άνθρωπος. Ο αστέρας όμως αυτός «προήγεν αυτούς έως ελθών έστη επάνω ου ήν το παιδίον» Σταμάτησε ακριβώς πάνω από το Χριστό, που σημαίνει ότι έπρεπε να έχει κατέβει πολύ χαμηλά για να μπορεί να προσδιορίσει τόπο με τόσο μεγάλη ακρίβεια.
Τι λοιπόν θα μπορούσε να είναι αυτός ο Αστέρας; Πολλοί (όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά) κακόδοξα ισχυρίζονται ότι αυτός ήταν ένας δαίμονας, ή ο ίδιος ο Σατανάς που οδήγησε τους Μάγους στον Ιησού Χριστό! Γιατί όμως το λέγουν αυτό; Επειδή, όπως ήδη ειπώθηκε στην αρχή, προσπαθούν να αλλοιώσουν το περιεχόμενο της προσκύνησης των Μάγων και να του δώσουν τελείως αρνητικό χαρακτήρα. Έτσι, βλάπτεται και στο σύνολό της η εορτή των Χριστουγέννων. Με ποιο επιχείρημα όμως το λέγουν αυτό; Με το επιχείρημα ότι ο αστέρας αυτός οδήγησε τους Μάγους στον Ηρώδη, με σκοπό να βρει ο Ηρώδης τον Ιησού Χριστό και να τον φονεύσει. Αυτό βεβαίως ΔΕΝ έγινε. Σ’ αυτό όμως το πολύ πρόχειρο επιχείρημα θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει τα εξής:
Άραγε ο Σατανάς εάν ήθελε να φονεύσει το γεννηθέντα Χριστό, δε θα μπορούσε να βρει κάποιον άλλο τρόπο, παρά να οδηγήσει κάποιους μάγους από την ανατολή, να πάνε στον Ηρώδη και ο Ηρώδης στη συνέχεια να ασχοληθεί με το φόνο του παιδιού; Δε θα μπορούσε να κατευθύνει τον Ηρώδη, ή κάποιον άλλο, ή να στείλει κατευθείαν τους Μάγους; Και γιατί να υποκινήσει τους Μάγους και να μη τους σταματήσει στα Ιεροσόλυμα, δεδομένου ότι κατά πως λέγουν, οι αιρετικοί, ο σκοπός τους ήταν να γίνει γνωστό το γεγονός στον Ηρώδη και να φονεύσει τον Μεσσία; Γιατί να μη σταματήσει λοιπόν εκεί, παρά να συνεχίσει και να οδηγήσει τους Μάγους με τα δώρα στο να πέσουν κάτω και να προσκυνήσουν το Χριστό; Τι νόημα έχει αυτή η προσκύνηση; Δεν αντέχουν επομένως στη βάσανο της λογικής αυτού του είδους τα επιχειρήματα.
Όμως, γιατί αυτός ο υπερφυσικός αστέρας, οδήγησε τους Μάγους πρώτα στα Ιεροσόλυμα και στη συνέχεια στο Χριστό; Ο ευαγγελιστής Ματθαίος έμμεσα μας δίνει την απάντηση. Παρατηρούμε, ότι οι Μάγοι ξεσηκώθηκαν από τον τόπο τους, από μακριά, για να βρουν και να προσκυνήσουν τον γεννηθέντα Μεσσία. Από την άλλη τη μεριά, παρατηρούμε τους Ιουδαίους, ιδιαίτερα τους γραμματείς και τους αρχιερείς να εφησυχάζουν και να βρίσκονται στην αυλή ενός Ιδουμαίου, μη Ιουδαίου Βασιλιά που σφετεριζόταν το θρόνο. Έρχονται λοιπόν οι Εθνικοί και ξυπνούν θα λέγαμε το θρησκευτικό συναίσθημα των Ιουδαίων και τους ρωτούν «πού εστίν ο τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων». Έτσι ο Θεός τους δίνει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να μάθουν για τη γέννηση του Μεσσία. Έτσι, δεν μπορούν να δικαιολογηθούν οι Ιουδαίοι ότι δεν άκουσαν το μήνυμα της γέννησης. Μάλιστα ο ευαγγελιστής λέγει «ακούσας δε ο βασιλεύς Ηρώδης εταράχθη και πάσα Ιεροσόλυμα μετ’ αυτού». Το μήνυμα δηλαδή αυτό, συνετάραξε όλη την Ιερουσαλήμ. Και τι έκαναν; Τόσο σημαντικό ήταν που ο μεν Ηρώδης συνεκάλεσε το ανώτατο συμβούλιο από Αρχιερείς και Γραμματείς, αλλά όχι με καλό σκοπό αλλά για να φονεύσει τον γεννηθέντα Μεσσία, οι δε υπόλοιποι, ούτε από περιέργεια δεν πήγαν να δουν. Έτσι, ο ευαγγελιστής με πολύ όμορφο τρόπο τονίζει και προχωρεί σ’ αυτή τη συνεχόμενη αντίθεση, αντιδιαστέλλοντας την πορεία των Εθνικών και των Ιουδαίων στο θέμα της προσκύνησης του Μεσσία.
Έτσι λοιπόν, όταν ολοκληρώθηκε η θεία βουλή σε σχέση με την πληροφόρηση των Ιουδαίων σχετικά με τη γέννηση του Χριστού, ο αστέρας αυτός επανεμφανίζεται στους Μάγους. «Ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς έως ελθών εστάθη επάνω όπου ήν το παιδίον». Μόλις λοιπόν συνέβη αυτό το γεγονός, ξαναβλέπουν οι Μάγοι τον αστέρα. Και τι έκαναν μόλις τον είδαν; «Ιδόντες δε τον αστέρα, εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα». Παρατηρούμε ότι ο στόχος τους δεν ήταν η καταστροφή του παιδιού, αλλά η προσκύνησή του, η ανεύρεσή του. Έτσι, «εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα». Στόχος τους δεν ήταν να πληροφορήσουν για το φόνο του παιδιού τον Ηρώδη, αλλά για να Τον βρουν και να Τον λατρεύσουν.
Ήλθαν λοιπόν στην οικία όπου ήταν ο Χριστός μετά Μαρίας της Μητρός αυτού «και πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν». Έτσι, παρατηρούμε ότι τα έθνη πρώτα προσφέρουν δώρα στο γεννηθέντα Χριστό. Στο ψαλμό 72ο στίχους 7-11 αναφέρεται τρόπον τινά η ανατολή αυτού του αστέρα και εν γένει η ανατολή του Χριστού. Εκεί διαβάζουμε μεταξύ άλλων «εν ταις ημέραις αυτού θέλει ανθεί ο δίκαιος· και αφθονία ειρήνης θέλει είσθαι εωσού μη υπάρξη η σελήνη.8 Και θέλει κατακυριεύει από θαλάσσης έως θαλάσσης και από του ποταμού έως των περάτων της γης. 9 Έμπροσθεν αυτού θέλουσι γονυκλιτήσει οι κατοικούντες εν ερήμοις, και οι εχθροί αυτού θέλουσι γλείψει το χώμα.10 Οι βασιλείς της Θαρσείς και των νήσων θέλουσι προσφέρει προσφοράς· οι βασιλείς της Αραβίας και της Σεβά θέλουσι προσφέρει δώρα». Έτσι φαίνεται εδώ σαφώς η εφαρμογή της προφητείας, «και θέλουσι προσκυνήσει αυτόν πάντες οι βασιλείς».
Ανάλογη προφητεία διαβάζουμε και στον Ησαΐα 60,3-6: «και πορεύσονται βασιλείς τω φωτί σου και έθνη τη λαμπρότητι σου 4 άρον κύκλω τους οφθαλμους σου και ίδε συνηγμένα τα τέκνα σου ιδού ήκασιν πάντες οι υιοί σου μακρόθεν και αι θυγατέρες σου επ' ώμων αρθήσονται 5 τότε όψη και φοβηθήση και εκστήση τη καρδία ότι μεταβάλει εις σε πλούτος θαλάσσης και εθνών και λαών και ήξουσιν σοι 6 αγέλαι καμήλων και καλύψουσιν σε κάμηλοι Μαδιάμ και Γαιφά πάντες εκ Σαβά ήξουσιν φέροντες χρυσίον και λίβανον οίσουσιν και το σωτήριον κυρίου ευαγγελιούνται».
Παρατηρούμε ότι αναφέρονται και τα δώρα που έφεραν οι Μάγοι, όπως επίσης και στον ψαλμωδό «Σμύρναν και αλόην και κασίαν ευοδιάζουσι πάντα τα ιμάτιά σου, όταν εξέρχησαι εκ των ελεφαντίνων παλατίων, διά των οποίων σε εύφραναν» [Ψλμ.44,9].
Φαίνεται σαφώς εδώ η έμφαση που ο Ευαγγελιστής Ματθαίος θέλει να δώσει στο γεγονός της προσκύνησης του Χριστού από μέρους των Εθνικών και της μεταστροφής τους από τη λατρεία των ειδώλων και ψευδοθεών στη λατρεία του Αληθινού Θεού.
Ο Ιουστίνος, ο φιλόσοφος και μάρτυρας, παραθέτει άλλη μία σχετική αναφορά σε προφητεία του Ησαΐα [8,4]: «διότι πριν μάθη το παιδίον να προφέρη, Πάτερ μου και μήτερ μου, τα πλούτη της Δαμασκού και τα λάφυρα της Σαμαρείας θέλουσι διαρπαχθή έμπροσθεν του βασιλέως της Ασσυρίας» και το ερμηνεύει: «πριν μάθει το παιδί να λέγει πατέρα και μητέρα, έλαβε λάφυρα τη δύναμη του πονηρού δαίμονος που ελάτρευαν οι ειδωλολάτρες».
Τέλος, ολοκληρώνοντας τη διήγησή του ο Ματθαίος μας λέγει για τους Μάγους ότι «χρηματισθέντες κατ’ όναρ μη ανακάμψαι προς Ηρώδην δι’ άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών». Ακριβώς όπως και ο Ιωσήφ «χρηματισθείς κατ’ όναρ» στο ίδιο κεφάλαιο και στους στίχους 13, 19 και 22, ο οποίος λαμβάνει με όνειρο οδηγίες από το Θεό, για τις διάφορες μετακινήσεις του παιδιού και της Μητέρας Του, έτσι και οι Μάγοι. Είδαν, αξιώθηκαν να δουν, άγγελο Κυρίου, ο οποίος τους οδήγησε στο να ακολουθήσουν άλλη οδό επιστροφής. Ενώ στην αρχή που δεν γνώριζαν Θεό, εξωτερικά οδηγήθηκαν στην προσκύνησή Του, τώρα αξιώνονται της θείας αποκαλύψεως και επιστρέφουν «δι’ άλλης οδού» στη χώρα τους.
Στο τελευταίο αυτό σημείο μπορούμε να δώσουμε μια πνευματική διάσταση και να καταλάβουμε πως, η προσκύνηση του Χριστού, μας οδηγεί στο να αλλάξουμε τελείως την πορείας της ζωής μας και να μην ακολουθήσουμε πάλι τα ίδια αχνάρια του παρελθόντος της αμαρτίας, των αστοχιών και των παθών. Να μη ξαναζήσει μέσα μας ο παλαιός άνθρωπος με τα πάθη και τις επιθυμίες του, πράγματα τα οποία «σταυρώσαμε» όταν αποφασίσαμε να «γίνουμε του Χριστού» [Γαλ.5:24].
Πηγή: (Απομαγνητοφώνηση από εκπομπές της Πειραϊκής Εκκλησίας της σειράς εκπομπών: «Ορθοδοξία και Αίρεση», του Β΄ Βιβλικού και των συνεργατών του, που εκφωνήθηκαν για πρώτη φορά την 28-1-1994 η πρώτη και 4-2-1994 η δεύτερη) Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας (ακούστε εδώ), Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας (ακούστε εδώ)
Μὲ ρωτᾶς , ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ σημερινὴ κρίση , καὶ τί σημαίνει αὐτὴ . Ποιὸς εἶμαι ἐγὼ γιὰ νὰ μὲ ρωτᾶς γιὰ ἕνα τόσο μεγάλο μυστικὸ ;” Μίλα ὅταν ἔχεις κάτι καλύτερο ἀπὸ τὴ σιωπὴ ” , λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὅμως παρόλο ποὺ θεωρῶ, ὅτι ἡ σιωπὴ εἶναι ὥρα καλύτερη ἀπὸ κάθε ὁμιλία , καὶ ὅμως λόγω ἀγάπης πρὸς ἐσένα , θὰ σοὺ ἐκθέσω ἐκεῖνα ποὺ σκέπτομαι περὶ αὐτοῦ ποὺ ρώτησες.Ἡ κρίση εἶναι ἑλληνικὴ λέξη , καὶ σημαίνει δίκη. Στὴν Ἁγία Γραφὴ αὐτὴ ἡ λέξη χρησιμοποιεῖται πολλὲς φορὲς . Ἔτσι ὁ ψαλμωδὸς λέει : “διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει ” (Ψάλμ. 1,5). Σὲ ἄλλο μέρος πάλι λέει : ” ἔλεος καὶ κρίσιν ἄσομαι σοὶ , Κύριε ” (Ψάλμ. 100,1) .Ἀντικατάστησε τὴ λέξη “κρίση” μὲ τὴ λέξη “δίκη” καὶ διάβασε : “διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν δίκη “.Ἕως τώρα οἱ εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ χρησιμοποιοῦσαν τὴ λέξη “δίκη” ἀντὶ γιὰ τὴ λέξη “κρίση” ὅποτε καὶ νὰ τοὺς ἔβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα ἡ καινούρια λέξη ἀντικατέστησε τὴν παλιὰ , καὶ τὸ κατανοητὸ ἔγινε ἀκατανόητο . Ὅταν γινόταν ξηρασία , πλημμύρα , πόλεμος , ἢ ἔπεφτε ἐπιδημία , ὅταν ἔριχνε χαλάζι , γίνονταν σεισμοὶ , πνιγμοὶ καὶ ἄλλες συμφορὲς , λέγανε «Θεία δίκη!» .Καὶ αὐτὸ σημαίνει : κρίση μέσα ἀπὸ ξηρασίες , κρίση μέσα ἀπὸ πλημμύρες , μέσα ἀπὸ πολέμους , μέσα ἀπὸ ἐπιδημίες κ.λπ. Καὶ τὴ σημερινὴ χρηματο-οἰκονομικὴ δυσκολία ὁ λαὸς τὴν θεωρεῖ ὡς Θεία δίκη , ὅμως δὲν λέει ἡ δίκη ἀλλὰ ἡ κρίση.Ἔτσι ὥστε ἡ δυσκολία νὰ πολλαπλασιάζεται μὲ τὸ νὰ γίνεται ἀκατανόητη! Ἐφόσον ὅσο ὀνομαζόταν μὲ τὴν κατανοητὴ λέξη «δίκη» , ἦταν γνωστὴ καὶ ἡ αἰτία , λόγω τῆς ὁποίας ἦρθε ἡ δυσκολία , ἦταν γνωστὸς καὶ ὁ Δικαστὴς , ὁ Ὁποῖος ἐπέτρεψε τὴν δυσκολία , ἦταν γνωστὸς καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ἐπιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις ὅμως χρησιμοποιήθηκε ἡ λέξη «κρίση» , λέξη ἀκαταλαβίστικη σὲ ὅλους , κανεὶς δὲν ξέρει πιὰ νὰ ἐξηγήσει οὔτε γιὰ ποιὸ λόγο, οὔτε ἀπὸ Ποιὸν , οὔτε ὡς πρὸς τί ; Μόνο σ’αὐτὸ διαφέρει ἡ τωρινὴ κρίση ἀπὸ τὶς κρίσεις ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ξηρασία ἢ τὴν πλημμύρα ἢ τὸν πόλεμο ἢ τὴν ἐπιδημία ἢ τοὺς πνιγμοὺς ἢ κάποιους ἄλλους πειρασμούς.Μὲ ρωτᾶς γιὰ τὴν αἰτία τῆς τωρινῆς κρίσης , ἢ τῆς τωρινῆς Θείας δίκης ! Ἡ αἰτία εἶναι πάντα ἡ ἴδια . Ἡ αἰτία γιὰ τὶς ξηρασίες , τὶς πλημμύρες , τὶς ἐπιδημίες καὶ ἄλλα μαστιγώματα τῆς γενιᾶς τῶν ἀνθρώπων , εἶναι ἡ αἰτία καὶ γιὰ τὴν τωρινὴ κρίση. Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸ . Μὲ τὴν ἁμαρτία τῆς Θεὸ-ἀποστασίας οἱ ἄνθρωποι προκάλεσαν αὐτὴ τὴν κρίση , καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἐπέτρεψε , ὥστε νὰ ξυπνήσει τοὺς ἀνθρώπους , νὰ τοὺς κάνει εὐσυνείδητους , πνευματικοὺς καὶ νὰ τοὺς γυρίσει πρὸς Ἐκεῖνον . Στὶς μοντέρνες ἁμαρτίες -μοντέρνα καὶ ἡ κρίση. Καὶ ὄντως ὁ Θεὸς χρησιμοποιῆσε μοντέρνα μέσα ὥστε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουν οἱ μοντέρνοι ἄνθρωποι: χτύπησε τὶς τράπεζες, τὰ χρηματιστηρία, τὶς οἰκονομίες, τὸ συνάλλαγμα τῶν χρημάτων. Ἀνακάτωσε τὰ τραπέζια στὶς συναλλαγὲς σ’ὅλο τὸν κόσμο, ὅπως κάποτε στὸν ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικὸ μεταξὺ ἐμπόρων καὶ αὐτῶν ποὺ ἀνταλλάσσουν τὸ χρῆμα. Προκάλεσε σύγχυση καὶ φόβο.Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔκανε γιὰ νὰ ξυπνήσουν τὰ ὑπερήφανα κεφαλάκια τῶν σοφῶν της Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς , γιὰ νὰ ἔλθουν εἰς ἑαυτοὺς καὶ νὰ πνευματικοποιηθοῦν. Καὶ ἀπὸ τὴν ἄνεση καὶ τὸ ἀγκυροβόλημα στὰ λιμάνια τῆς ὑλικῆς σιγουριᾶς νὰ θυμηθοῦμε τὶς ψυχές μας, νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς ἀνομίες μας καὶ νὰ προσκυνήσουμε τὸν ὕψιστο Θεὸ , τὸν ζωντανὸ Θεό.Μέχρι πότε θὰ διαρκέσει ἡ κρίση ; Ὅσο τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων μένει δίχως ἀλλαγή. Ὥσπου οἱ ὑπερήφανοι ὑπαίτιοι αὐτῆς τῆς κρίσης νὰ παραιτηθοῦν μπροστὰ στὸν Παντοδύναμο . Ὥσπου οἱ ἄνθρωποι καὶ οἱ λαοὶ νὰ θυμηθοῦν , τὴν ἀκαταλαβίστικη λέξη «κρίση» , νὰ τὴν μεταφράσουν στὴν γλώσσα τους , ὥστε μὲ ἀναστεναγμὸ καὶ μετάνοια νὰ φωνάξουν : «Θεία δίκη!». Πὲς καὶ ἐσὺ τίμιε πατέρα , ἡ Θεία δίκη , ἀντὶ ἡ κρίση , καὶ ὅλα θὰ σοὺ γίνουν ξεκάθαρα.Χαιρετισμοὺς καὶ Εἰρήνη.
Πηγή: (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ἀπὸ τὸ βιβλίο “Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται – Ἱεραποστολικὲς Ἐπιστολὲς Α’), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Σκοπός του Συλλόγου της Π.Ε.ΦΙ.Π. υπήρξε και παραμένει η ηθική και υλική συμπαράσταση των απόρων κυρίως Υπερπολυτέκνων Οικογενειών δια μέσου των προαιρετικών εισφορών-δωρεών των Φίλων των Πολυτέκνων.
Στην 45ετία 1969-2014 ο Σύλλογος γνώρισε και εστήριξε υλικά και ηθικά περί τις 10.000 Υπερπολύτεκνες και Πολύτεκνες Οικογένειες, από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, από τις οποίες οι 8.000 ευρίσκονται ήδη στο Αρχείο, ενώ 2.000 περίπου αποτελούν το εν ενεργεία Μητρώο του Συλλόγου. Στις τελευταίες αυτές Οικογένειες ο Σύλλογος χορηγεί έκτακτα και τακτικά βοηθήματα σε χρήματα και είδη.
Ωστόσο το σπουδαιότερο έργο της Π.Ε.ΦΙ.Π. είναι η διάσωση από απειλούμενες Εκτρώσεις αγεννήτων παιδιών καθώς και η γέννηση παιδιών έπειτα από τη γινόμενη ζωντανή ενημέρωση της Π.Ε.ΦΙ.Π. γιά την ευλογημένη τεκνογονία, μάλιστα δια μέσου του περιοδικού «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια». Επίσης σπουδαία είναι η ενημερωτική συμβολή της Π.Ε.ΦΙ.Π. για το οξύ Ελληνικό Δημογραφικό Πρόβλημα.
Για το συντελούμενο έργο της Π.Ε.ΦΙ.Π. εξ’ αρχής και μέχρι σήμερα έχει δεχθεί την ευλογία και σύσταση της Μητρός Εκκλησίας, ενώ έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών και επαινεθεί από πολλούς κρατικούς και ιδιωτικούς Φορείς.
ΔΩΡΕΕΣ ΣΕ ΧΡΗΜΑΤΑ:
******************************************************************************
Αναγκαία Σημείωση:
Λόγω των capital controls υπάρχει μεγάλη ανάγκη από μετρητά, γιατί, δυστυχώς, μας επιτρέπουν να κάνουμε ανάληψη ΜΟΝΟ 420 ΕΥΡΩ την εβδομάδα, από κάθε λογαριασμό μας, σαν να είμαστε ιδιώτες. Ενώ πολλοί αδελφοί μας Πολύτεκνοι δεν διαθέτουν τραπεζικούς λογαριασμούς και δεν τους ανοίγουν οι Τράπεζες.
Όποιος, λοιπόν, από τους Φίλους-Δωρητές μας έχει τη δυνατότητα και δεν τον ενδιαφέρει να χρησιμοποιήσει την Απόδειξη για την Εφορία (αλλιώς πρέπει να γίνετε κατάθεση στους Τραπεζικούς Λογαριασμούς μας και να μας αποστέλλεται το αντίγραφο, βλ. οδηγίες παρακάτω) να μας αποστέλλει την ευγενική του δωρεά με ΑΠΛΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ (κίτρινη, διατίθεται από τα ΕΛ.ΤΑ.), η οποία έχει ακριβότερα τέλη, όμως μας αποδίδεται το ποσό σε Μετρητά. Ομοίως, και οι κάτοικοι της Αττικής, όσοι έχουν τη δυνατότητα, μπορούν να επισκεφτούν προσωπικά τα Γραφεία μας. Ευχαριστούμε πολύ.
******************************************************************************
Μέσω της Ταχυπληρωμής των ΕΛΤΑ, που θα βρείτε στην τελευταία σελίδα του Περιοδικού μας «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» (στην έντυπη μορφή του) ή ζητήστε μας να σας αποστείλουμε (έχει φθηνότερα τέλη εν σχέσει με
την απλή Ταχυδρομική Επιταγή).
Με απλή Ταχυδρομική Επιταγή των ΕΛΤΑ με παραλήπτη: «Πανελλήνια Ένωση Φίλων Πολυτέκνων», Ακαδημίας 78Δ, Τ.Κ.106 78 Αθήνα (διατίθεται σε όλα τα ταχυδρομεία).
Με την επίσκεψή σας στα Γραφεία μας τις ημέρες και ώρες λειτουργίας. (Πιέστε ΕΔΩ γιά να δείτε που βρισκόμαστε).
Κυρίωςμε Κατάθεση στους κάτωθι Τραπεζικούς Λογαριασμούς της Π.Ε.ΦΙ.Π. (δεν πληρώνετε τέλη)
Με Web Banking (χρηματική δωρεά μέσω διαδικτύου, με τη μεταφορά ποσού από τον λογαριασμό σας σε λογαριασμό του Συλλόγου με χρήση του ΙΒΑΝ):
| Τράπεζα | Αρ.Λογαριασμού | IBAN |
SWIFT(BIC) |
| ΕΘΝΙΚΗ | 151/296047-89 | GR46 0110 1510 0000 151 296047 89 | ETHNGRAA |
| ALPHA BANK | 101.00.2002080906 | GR32 0140 1010 1010 0200 2080 906 | CRBAGRAAXXX |
| ΠΕΙΡΑΙΩΣ(τέως ΑΓΡΟΤΙΚΗ) | 6002-010851-801 | GR17 0171 0020 0060 0201 0851 801 | PIRBGRAA |
Θερμή παράκληση:
Όσοι Φίλοι μας (στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό) επιλέξουν την κατάθεση στην Τράπεζα (με τη φυσική τους παρουσία ή ηλεκτρονικά, μέσω internet ), την οποία και συνιστούμε, παρακαλούμε να μας αποστείλουν αντίγραφο του καταθετηρίου μαζί με τα στοιχεία τους (ταχυδρομικά ή με FAX ή με E-mail) ή να μας τηλεφωνήσουν (κρατώντας το καταθετήριο, προκειμένου να μας δώσουν κάποια στοιχεία που αναγράφονται σε αυτό, πχ. αριθμό καταστήματος), γιά να τους ταχυδρομήσουμε τη σχετική Απόδειξη Εισπράξεως του Συλλόγου μας. Οι Τράπεζες δεν μας ενημερώνουν γιά τα στοιχεία των καταθετών.
7. ΔΩΡΕΑ ΜΕΣΩ PayPal
ΛΟΓΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΟ PAYPAL ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΓΙΑ ΔΩΡΕΕΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ.
ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΥΤΗ.
ΟΣΟΙ ΦΙΛΟΙ-ΔΩΡΗΤΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΗΜΑΤΙΚΗ ΔΩΡΕΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.
————————————————————————————————————————————–
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ γιά τήν Ἐφορία
(γιά ὅσους ὑποβάλλουν Φορολογική Δήλωση).
1. Σύμφωνα μέ τό Φορολογικό Νόμο: «οἱ δαπάνες πού ἀφοροῦν στίς Δωρεές καί χορηγίες… μειώνουν τό ποσό τοῦ Φόρου Εἰσοδήματος, πού προκύπτει μέ βάση τή φορολογική κλίμακα, κατά ποσοστό 10%… Ἀκόμη, τό ἐτήσιο ποσό τῶν Δωρεῶν καί χορηγιῶν στό ὁποῖο ὑπολογίζε-ται ἡ μείωση δέν μπορεῖ νά εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τό ποσοστό 5% τοῦ συνολικοῦ εἰσοδήματος τοῦ φορολογουμένου…Τά ποσά τῶν δωρεῶνλαμβάνονται ὑπόψη ΜΟΝΟ ἐφόσον ἔχουν κατα-τεθεῖ σέ εἰδικό Τραπεζικό Λογαριασμό τοῦ Νομικοῦ Προσώπου (Σωματείου)…».
2.ΠΡΟΣΟΧΗ!Ἐάν οἱ Δωρεές ἐτησίως ἀθροιστικά σ’ ἕνα ἤ περισσότερα Σωματεῖα εἶναι κά-τω ἀπό 100 ₠ ΔΕΝ γίνονται δεκτές ἀπό τήν Ἐφορία.
3. Γιά κάθε ποσό-Δωρεά, ἀνεξαρτήτου ποσοῦ, γιά ὅποιον φυσικά ἐπιθυμεῖ νά τήν καταθέσει στή Φορολογική του Δήλωση, ἀπαιτεῖται ἡ ἑξῆς διαδικασία:
α΄. Γίνεται ΚΑΤΑΘΕΣΗ στόν Τραπεζικό Λογαριασμό τοῦ Σωματείου (σέ ὁποιοδήποτε κατά-στημα τῆς Τραπέζης ἤ μέ ἠλεκτρονική συναλλαγή μέσῳ διαδικτύου) τοῦ ποσοῦ τῆς Δωρεᾶς ἀπό τόν Δωρητή καί ἀποστέλλεται, ἀπό τόν ἴδιο, στό Σωματεῖο τό ἀντίγραφο τῆς καταθέσεως (ταχυ-δρομικά ἤ μέ FAX ἤ μέ e-mail, ἀναγράφοντας τά στοιχεῖα του – ὀνοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο) ἤ μᾶς ἐνημερώνει τηλεφωνικῶς γιά τήν κατάθεση (δυστυχῶς οἱ Τράπεζες δέν μᾶς ἐνη-μερώνουν γιά τά στοιχεῖα τοῦ καταθέτη). Τό Σωματεῖο ἐκδίδει τή σχετική Ἀπόδειξή του καί τήν ἀποστέλλει στό Δωρητή, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν ὑποχρέωση νά τήν καταθέσει, μαζί μέ τό ἀποδεικτι-κό κατάθεσης τῆς τραπέζης, στήν Ἐφορία, ἐφόσον τοῦ ζητηθεῖ.
β΄. Οἱ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ (IBAN) τῆς Π.Ε.ΦΙ.Π. εἶναι:
I. ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: GR46011015100000 15129604789·
II. ALPHA BANK: GR3201401010 101002002080906·
III. ΠΕΙΡΑΙΩΣ:GR170171002000 6002010851801.
γ΄. Μέχρι πρόσφατα, σέ ὅσους Φίλους-Δωρητές δυσκολεύονταν νά μεταβοῦν στήν Τράπεζα, ὁ Σύλλογός μας ἀναλάμβανε νά κάνει τήν κατάθεση ἐπ’ ὀνόματί τους. Ὅμως, δυστυχῶς, τώρα οἱ Τράπεζες ζητοῦν τήν παρουσία τοῦ καταθέτη, αὐτοπροσώπως. Γι’ αὐτό, παρακαλοῦμε θερμά τούς Φίλους-Δωρητές μας, ἐάν ἐπιθυμοῦν νά συμπεριλάβουν τήν ἀπόδειξη τῆς Δωρεᾶς στήν φορολογική τους δήλωση, νά τήν καταθέτουν στήν Τράπεζα, ὅπως περιγράφουμε στήν παράγραφο α΄.
4. Για κάθε απορία ως προς την Εφορία, αν μάλιστα δεν σας αναγνωρίζουν για έκπτωση τα δωρηθέντα στην Π.Ε.ΦΙ.Π. ποσά, παρακαλείσθε να μας τηλεφωνήσετε ή γράψετε.
Στήριξε τα με ένα τηλεφώνημα στο 19 855 ή SMS την λέξη "Θεόφιλος". Χρέωση 2,48€/κλήση ή SMS
Ευχαριστούμε θερμά την εταιρεία Stefi Productions και την ηθοποιό κυρία Μυρτώ Αλικάκη για την προσφορά τους και την συνεργασία για να πραγματοποιηθεί αυτό το βίντεο.
Πηγή: Θεόφιλος, Τρελογιάννης
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...
Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
