Για τους Γερμανούς ναζί το Ισλάμ ήταν μια θρησκεία πολεμιστών, μια θρησκεία που οι πιστοί της αποτελούσαν καλό υλικό προς στρατολόγηση. Για τον λόγο αυτό υποστήριξαν την αντιβρετανική εξέγερση του Γκαϊλανί στο Ιράκ, τον Μάιο του 1941, συνεργάστηκαν στενά με τον άθλιο μεγάλο μουφτή της Ιερουσαλήμ αλ Χουσεϊνί και στρατολόγησαν δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους της ΕΣΣΔ, αλλά και της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

6 Απριλίου 1941. Οι Γερμανοί επιτίθενται στην Ελλάδα από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Ατέλειωτες φάλαγγες στρατιωτών, με σύγχρονα όπλα, αλεξιπτωτιστές, αεροπλάνα, μηχανοκίνητα, προχωρούν εναντίον των Ελληνικών οχυρών της γραμμής Ρούπελ, που είναι απογυμνωμένα από βασικό οπλισμό, αλλά και από οπλίτες, λόγω του πολέμου με την Ιταλία.

Σε τελικό στάδιο βρίσκεται η διαδικασία ανακατασκευής του αεροσκάφους Supermarine Spitfire MJ755 της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ). Ως γνωστόν, έχει ήδη υπογραφεί σχετική σύμβαση δωρεάν παραχώρησης χρήσης από την ΠΑ, προς το κοινωφελές Ίδρυμα «ΙΚΑΡΟΣ», το οποίο έχει αναλάβει αποκλειστικά με δικές του δαπάνες την ανακατασκευή του αεροσκάφους και την επαναφορά του σε πτήσιμη κατάσταση.

Η κατοχή βρήκε τον Κώστα Φαλτάϊτς μεταξύ Σκύρου και Αθήνας. Νουνεχής άνθρωπος, έστειλε την οικογένειά του (την σύζυγο και τους δυο γιούς του) να ζήσουν στη Σκύρο, όπου τουλάχιστον θα ήταν ευκολότερο να βρουν τροφή. Ο ίδιος είχε σταματήσει από καιρό να καλύπτει δημοσιογραφικά την πολιτική επικαιρότητα (ουσιαστικά από την Μικρασιατική Καταστροφή).

Την 1η Ιουλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στην πρωτεύουσα της Λετονίας Ρίγα. Μαζί τους έφτασαν στην περιοχή και οι δολοφόνοι SS του Einsatzgruppe Α, μιας εκ των «ειδικών» ομάδων που είχε συγκροτήσει ο Χίμλερ για την «εκκαθάριση» των μετόπισθεν.

Όταν φύγαμε από τη Λάρισα για να πάμε στην Κοζάνη, στο Σαραντάπορο εκεί πέρα οι δρόμοι τότε ήτανε καλντερίμια και χωματόδρομοι, θυμάμαι εκεί επάνω πριν από τα Σέρβια ότι ήταν γυναίκες οι οποίες την δεύτερη ημέρα ακριβώς προς την τρίτη φτιάχνανε τον δρόμο, δηλαδή ρίχνανε πέτρες μες στις λάσπες. Από τότε, από την ίδια μέρα και βέβαια εν συνεχεία στην Ήπειρο εθαυμάσθησαν οι γυναίκες αυτές.

Στὸ βίντεο θὰ δεῖτε τὸ "ΟΧΙ" στὸν Λόφο Καλπακιοῦ ἐκεῖ ὅπου ξεκίνησαν ὅλα. Τὸ μνημεῖο τοῦ Ἕλληνα μαχητῆ. Τὸ μνημεῖο τῶν 43 πεσόντων ἀξιωματικῶν καὶ εὐζώνων. Τὸ πεδίο τῆς μάχης στὸ Καλπάκι καὶ τὸ μνημεῖο μὲ τοὺς ξεχασμένους ἀθάνατους ἥρωες. Στρατηγεῖο Χαρ. Κατσιμητρου. Ἡ Μονὴ Σωσσίνου στὸν Ἄνω Παρακάλαμο Πωγωνίου ἀπὸ ὅπου λόγο τῆς στρατηγικῆς του τοποθεσίας λόγο τοῦ ὑψώματος ὅπου καὶ βρίσκεται, τὸ Πυροβολικὸ μας ἔβγαζε τῆς συντεταγμένες κατὰ τὴν διάρκεια τῶν μαχῶν. Μονὴ Βελλᾶς. Πεδίο ἀναπαράστασης Μάχης καλπακιοῦ.

«Πέρασαν από τότε 79 χρόνια. Σαν χτες μου φαίνεται. Το ζήσαμε. Εκείνο το πρωί.. είπαμε πάει η Ελλάδα.. Χάθηκε.. Μικρή χώρα.. Είχε απέναντι, «τις 8 εκατομμύρια λόγχες», όπως έλεγε ο Μουσολίνι. Είχαν σύγχρονα για την εποχή όπλα». Είναι λόγια του 94χρονου δάσκαλου Δημοσθένη Κουρεμένου, από τους Βουλιαράτες του νομού Αργυροκάστρου. Αν και σε βαθειά γεράματα σήμερα, η ψυχή του είναι νεανική, έχει διαύγεια σκέψης, συγκινείται, θυμάται με λεπτομέρεια τις μέρες του ελληνοϊταλικού πολέμου, όπως τις βίωσε ο ίδιος σαν έφηβος, στην πρώτη γραμμή του μετώπου στο χωριό του, στα ελληνοαλβανικά σύνορα.