O Ντενύ Κοσέν (ύστερα από πρόταση του Αρ.Μπριάν στο Υπουργικό Συμβούλιο στάλθηκε στην Ελλάδα για διαβουλεύσεις με τη Κυβέρνηση και το Βασιλέα)

Ήταν πράκτορας των ξένων δυνάμεων, όργανο της Αντάντ και χρηματοδοτείτο από αυτήν.

Στην Ιστορία συνήθως μνημονεύονται οι νεκροί των μαχών ειδικά από την πλευρά των Νικητών.

«Ο Βενιζέλος είναι ανακατεμένος σε πολλά fake news, με διασημότερο την επίθεση εναντίον της γαλλικής πρεσβείας, υπόθεση στημένη»

Όταν στις αρχές του 1915 η προοπτική του ολοκληρωτικού πολέμου έγινε ξεκάθαρη, το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών παρήγγειλε αναφορά για την κατάσταση και τη συμπεριφορά του ελληνικού Τύπου. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά.

Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο η Ελλάδα χάρις το περίφημο θωρακισμένο καταδρομικό Αβέρωφ, όχι μόνο είχε κυριαρχήσει πλήρως σε όλο το ανατολικό Αιγαίο απελευθερώνοντας τα νησιά του από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά είχε κλείσει τον τουρκικό στόλο στα Δαρδανέλλια από όπου αυτός όσες φορές προσπάθησε να εκπλεύσει γνώρισε τη συντριβή.

Ο Σόρος, ο Ζαχάρωφ του σήμερα, και ο Ζαχάρωφ – ο Σόρος του χθες˙ Ζαχάρωφ και Σόρος και το «Κόκκινο ποτάμι» που τους ενώνει και καταφέρνουν να διατηρούν τη στάθμη και τη ροη από το βούρκο των πράξεών τους στο κόκκινο αίμα των αθώων.

ΛΟΝΔΙΝΟ – Το αρχείο του Βρετανικού Εθνικού Αρχείου που φέρει την ένδειξη CAB301 / 116 μοιάζει αρκετά αβλαβές με την πρώτη ματιά. Αλλά, μέσα στο συνηθισμένο περιτύλιγμα από χαρτόνι, βρίσκεται μια εξοργιστική ιστορία, η ιστορία ενός ανθρώπου που κάποτε ήταν γνωστός ως «ο Έμπορος του Θανάτου» και επονομάστηκε «ο κακότερος άνθρωπος στην Ευρώπη».

ΛΟΝΔΙΝΟ – Το αρχείο του Βρετανικού Εθνικού Αρχείου που φέρει την ένδειξη CAB301 / 116 μοιάζει αρκετά αβλαβές με την πρώτη ματιά. Αλλά, μέσα στο συνηθισμένο περιτύλιγμα από χαρτόνι, βρίσκεται μια εξοργιστική ιστορία, η ιστορία ενός ανθρώπου που κάποτε ήταν γνωστός ως «ο Έμπορος του Θανάτου» και επονομάστηκε «ο κακότερος άνθρωπος στην Ευρώπη».

Η βενιζελική και η μαρξιστική δήθεν «ιστοριογραφία» δεν αποτόλμησαν ποτέ να παραδεχτούν την αλήθεια για τη μορφή διακυβέρνησης της χώρας από τον «εθνάρχη», από τον Ιούνιο του 1917 μέχρι το Νοέμβριο του 1920 (ενώ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την «επάρατη, φοβερή, φρικτή, απάνθρωπη, βάρβαρη δικτατορία Μεταξά»)[1]