ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Τίς ἡμέρες αὐτές ζοῦμε τό πιό συγκλονιστικό γεγονός στήν ἰστορία τοῦ κόσμου. Τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ποιός ὅμως μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἀναστήθηκε ὁ Χριστός;... Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ὁ ὁποῖος ἐπί σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες δέν ἔπαυε νά ἐμφανίζεται σέ διαφόρους τόπους καί κάτω ἀπό διάφορες συνθῆκες. Μία ἀπό τίς πιό χαρακτηριστικές ἐμφανίσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτή πού μᾶς διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης στό τελευταῖο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του.
ΔΙΗΓΗΣΗ (᾿Ιω. κα´ 1-17)
Βρισκόμαστε στή γαλήνια ἀκρολιμνιά τῆς Τιβεριάδας τίς πρῶτες πρωινές ὧρες. ῾Επτά ἀπό τούς μαθητές τοῦ Κυρίου ἐπιστρέφουν στό γιαλό μέ ἄδεια ψαρόβαρκα. ῞Ολη τή νύχτα πάλεψαν, ἀλλά «ἐπίασαν οὐδέν»! Εἶχαν τρία ὁλόκληρα χρόνια νά ρίξουν τά δίχτυα τους.
- Ρίξτε τό δίχτυ σας στή δεξιά μεριά τοῦ πλοίου καί θά βρεῖτε, ακούγεται ξάφ¬νου μία φωνή ἀπό τό ἀχνόφωτο ἀκόμα ἀκρογιάλι.
Δέν ἔχαναν καί τίποτε νά δοκιμάσουν. Πράγματι ἔκαναν αὐτό πού τούς ὑπέδειξε ὁ ἄγνωστος καί εὐθύς γέμισαν τά δίχτυα τους τέτοιο «πλῆθος ἰχθύων», ὥστε «οὐκέτι αὐτὸ ἑλκύσαι ἴσχυσαν». Θάμπος στά μάτια τῶν ἑπτά!
- «῾Ο Κύριός ἐστι»! Ὁ Κύριος εἶναι!, λέει στόν Πέτρο ὁ μαθητής πού ἀγαποῦσε ὁ Χριστός.
Τ᾿ ἀκούει ὁ Πέτρος, εὐπρεπίζει ἀπό σεβασμό τήν ἐμφάνισή του καί ὁρμητικός ὅπως πάντα ρίχνεται στήν θάλασσα γιά νά φτάσει κοντά στόν Διδάσκαλο πρίν ἀπό τό πλοιάριο. Εἶχε κάθε λόγο νά βιάζε¬ται ἡ καρδιά του νά συναντήσει τόν Κύριο...
Στό μεταξύ ἦλθαν καί οἱ ἄλλοι μέ τό πλοῖο. Καί γιά δές! ᾿Εκεῖ στήν ἐρημιά, φωτιά («ἀνθρακιά») ἀναμμένη. Καί ψάρι ἐπάνω της νά ψήνεται! Καί ψωμί κοντά. Πρόγευμα πλούσιο γιά νά ἐνισχυθοῦν, ἑτοιμασμένο ἀπό τή στοργή τοῦ Διδασκάλου τους.
- Φέρτε καί ἀπό τά δικά σας ψάρια, δίνει προσταγή. Πάλι πρόθυμος ὁ Πέτρος ἀνε¬βαίνει στό πλοῖο καί σύρει τά δίχτυα. 153 μεγάλα, βαριά ψάρια, καί τό δίχτυ δέν σχίστηκε!
- Ἐλᾶτε, τούς προσκαλεῖ ὁ Διδάσκαλος. «Δεῦτε ἀριστήσατε». «Καί λαμβάνει τὸν ἄρτον καὶ δίδωσιν αὐτοῖς· καὶ τὸ ὀψάριον ὁμοίως». Κανείς δέν Τόν ρώτησε «ποιός εἶσαι;». ῞Ολοι τό ἔβλεπαν καί τό ‘νοιωθαν μέσα τους πώς ἦταν ὁ Κύριος. ῞Ολοι ἄκουγαν τήν ἀγαπημένη φωνή. ῏Ηταν ἡ τρίτη ἐμφάνισή Του σέ κύκλο μαθητῶν μετά τήν Ἀνάστασή Του. Πλησίασαν μέ σεβασμό καί δέος. Τό σῶμα τοῦ Ἀναστάντος ἦταν ἄφθαρτο. Τό ἔβλεπαν. Τό ζοῦσαν. Εἶχαν ἐμπρός τους τόν Θεάνθρωπο Κύριο. ῎Ενιωθαν πλημμυρισμένοι ἀπό ἅγιο φόβο, ἀγάπη καί χαρά. Ὁ ἐσταυρωμένος Διδάσκαλος τώρα βρίσκεται ἀναστημένος ἀνάμεσά τους! Τούς ξεχειλίζει τά δίχτυα μέ ψάρια. Τούς ζεσταίνει. Τούς τρέφει. Τούς εὐλογεῖ.
Τό γεῦμα τελείωσε. Τώρα ὁ Κύριος στρέφεται πρός τόν Πέτρο. Δέν τόν ἐλέγχει· δέν τόν κατηγορεῖ· οὔτε τόν προσβάλλει κατά πρόσωπο γιά τήν ἄρνησή του. Ἡ παιδαγωγία γίνεται μέ εὐγένεια καί μεγαλεῖο. Μέ στοργή καί διάκριση. Μέ σεβασμό στή μετανοημένη ψυχή· καί ἐνδιαφέρον ἀντάξιο τῆς κλήσεως καί τῆς μεγάλης ἀποστολῆς τοῦ Πέτρου. Δέν τόν ρωτᾶ ἄν κατάλαβε τό λάθος του... Τόν ρωτᾶ κάτι ἀσύγκριτα ἀνώτερο ἀπό αὐτό. Τί;
- «Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων;». Σίμων, παιδί τοῦ Ἰωνᾶ, μέ ἀγαπᾶς λοιπόν περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους τούς συμμαθητές σου, ὅπως διαβεβαίωνες τότε;
Ὁ φλογερός μαθητής αἰφνιδιάζεται. Τό εἶχε δείξει στόν Κύριο ὅτι Τόν ἀγαπᾶ. Μέ τά δάκρυα τῆς μετάνοιάς του· μέ τό τρέξιμο στό μνημεῖο. Δέν ἀποχωρίστηκε καθόλου τούς ἄλλους μαθητές. Καί τώρα ρίχτηκε στή θάλασσα γιά νά φτάσει γρηγορότερα κοντά Του. ῞Ομως μέ ταπείνωση σκέπτεται ὅτι πρός στιγμήν εἶχε ἀρνηθεῖ τόν Κύριό του... Εἶχε ἐγωιστικά θεωρήσει τή δική του ἀγάπη σέ Κεῖνον μεγαλύτερη τῶν ἄλλων μαθητῶν. Γι᾿ αὐτό τώρα ἀπαντᾶ μέ βαθιά ταπεινοφροσύνη.
- «Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε»! Δέν εἶπε «πλεῖον τούτων». Τώρα μιλοῦσε μετρημένα καί ταπεινά. Σύ τό ξέρεις, Κύριε, ὅτι Σέ ἀγαπῶ! Ἐγῶ δέν τολμῶ ἀπό μόνος μου νά τό βεβαιώσω.
Ὁ Κύριος δέχεται τήν ἀπάντηση τοῦ μαθητή πού συνοδεύεται ἀπό ταπείνωση, τόσο ἀπαραίτητη γιά τή μεγάλη ἀποστολή του.
- «Βόσκε τὰ ἀρνία μου»! τοῦ ἀποκρίνεται.
Ἀμέσως ὅμως, τί περίεργο, ἐπαναλαμβάνει τήν ἐρώτηση:
- «Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾶς με;»…
Καί πάλι ὁ Πέτρος ὅλος ταπείνωση καί φλόγα ἀγάπης ἀπαντᾶ:
- «Ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε»! Τό γνωρίζεις, Κύριέ μου, πώς Σέ ἀγαπῶ, κι ἄς μεσολάβησε ἡ πικρή τῆς ἀδυναμίας ὥρα. Καί ὁ Κύριος τοῦ λέγει:
- «Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου»! Νά ποιμαίνει μαζί μέ τά ἀρνία καί τά πρόβατά μου. Δηλαδή, τά μικρά καί τά μεγάλα. Τά ἀδύνατα στό δρόμο μου, καί τά δυνατά. ῾Οδήγησέ τα στά λιβάδια τῆς χάριτός μου. Φρόντισε γιά τήν αὔξησή τους τήν πνευματική. ᾿Αφοῦ μέ ἀγαπᾶς, μπορεῖς νά τό κάνεις.
Ἀμέσως ὅμως ἀκολουθεῖ καί τρίτη ἐρώτηση τοῦ Κυρίου:
- «Σίμων ᾿Ιωνᾶ, φιλεῖς με;». Σεισμός στή φλογισμένη καρδιά τοῦ Πέτρου. ῞Ετοιμα, θαρρεῖς, νά ξανακυλήσουν τά πικρά δάκρυα! Τί σημαίνει λοιπόν ἡ τρίτη ἐρώτηση; ᾿Αμφιβάλλει ὁ Κύριος; Δέν πιστεύει στήν εἰλικρίνειά του; Μπροστά του ἔρχονται σκοτεινές οἱ τρεῖς ἀρνή-σεις του πλάι σέ μιά φωτιά ἐκείνη τή νύχτα στήν αὐλή τοῦ ᾿Αρχιερέα. Σίγουρα αὐτές ὑπο-νοοῦν οἱ τρεῖς ἐρωτήσεις τοῦ Κυρίου. Πῶς νά μήν τό θυμᾶται... Πῶς τόν διαπερνᾶ ἀκόμα τό πονεμένο ἐκεῖνο βλέμμα τοῦ ᾿Ιησοῦ... ῾Η ἀφυπνιστική φωνή τοῦ ἀλέκτορα... Μέ ὅλη του τήν καρδιά ἔδωσε γιά τρίτη φορά τή βεβαίωση:
- «Κύριε, σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε»! Κύριε, ὅλα τά ξέρεις, ἀκόμα καί τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου. Σύ γνωρίζεις, λοιπόν, πόσο εἰλικρινά καί φλογερά Σέ ἀγαπῶ.
Ὁ Κύριος δέν εἶχε πλέον λόγο νά ἀμφιβάλλει γιά τήν ἀγάπη τοῦ Πέτρου. Ἔβλεπε τώρα τήν ἀγάπη του καθαρή ἀπό ἐγωισμό καί αὐτοεκτίμηση· ἡ ἀγάπη τοῦ Πέτρου εἶχε ἀποκτήσει τή λάμψη τῆς μετάνοιας, τῆς ταπεινοφροσύνης καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφοσίωσης στόν Κύριο. Αὐτή ἡ βαθιά καί εἰλικρινής ἀγάπη τοῦ Πέτρου πρός τόν Κύριο ἀποτελοῦσε τό μεγάλο ἐφόδιο γιά τή μεγάλη του ἀποστολή. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Κύριος τοῦ ἀναθέτει τήν εὐθύνη γιά τήν διαποίμανση τῆς λογικῆς Του ποίμνης:
- «Βόσκε τὰ πρόβατά μου»! Πέτρε, γίνε Ἀπόστολος καί Ποιμένας τῆς ᾿Εκκλησίας μου! «Σὺ ἀκολούθει μοι» σ᾿ αὐτό τό δρόμο τῆς Ἀγάπης!... Ὥς τό θάνατο!...
ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
Περίφημος, μνημειώδης καί ἀξιοσπούδαστος ἔχει χαρακτηρισθεῖ αὐτός ὁ διάλογος. Καί εἶναι! Ἀξίζει λοιπόν νά τόν μελετήσουμε.
1. Πόσες ἐρωτήσεις ἔκανε ὁ Χριστός στόν Πέτρο; (...)
Τρεῖς ἐρωτήσεις, ἀλλά μέ τό ἴδιο περιεχόμενο.
2. Τί τόν ρώτησε; (...)
«Σίμων ᾿Ιωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων;» — «Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με;» — «Σίμων ᾿Ιωνᾶ, φιλεῖς με;»
3. Τί σᾶς κάνει ἐντύπωση ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ Κύριος ἀντιμετωπίζει τόν Πέτρο, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀρνηθεῖ τόν Κύριο; (...)
Ὁ Κύριος φέρεται στόν Πέτρο μέ στοργή καί εὐγένεια. Τόν παιδαγωγεῖ μέ σοφία καί ἀγάπη. Θά μποροῦσε νά τόν ἐπιπλήξει, νά τόν κατηγορήσει ἤ νά τόν ἐλέγξει λέγοντας: «Θυμᾶσαι τί σοῦ εἶχα πεῖ; Εἶδες πού δέν μέ ἄκουσες;» κλπ. Δέν τοῦ λέει ὅμως τίποτα ἀπό ὅλα αὐτά. Ἀντίθετα. Τοῦ φέρεται διακριτικά. Τόν ὁδηγεῖ σταδιακά νά συνειδη¬τοποιήσει μόνος του τό ἀδύνατο σημεῖο τοῦ χαρακτήρα του πού ἦταν ἡ αὐτοπεποίθησή του. Πῶς; (...)
• Μέ τή θαυμαστή ἀντιστοιχία τῆς τριπλῆς ἐρωτήσεως πλάι στή φωτιά...
...τοῦ θυμίζει τήν τριπλή ἄρνηση πρίν ἀπό τό Πάθος κοντά σέ μιά ἄλλη φωτιά στήν αὐλή τοῦ Καϊάφα.
• Μέ τή φράση «ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων»...
... χαμηλώνει τήν ὑπεροψία καί τό αἴσθημα ὑπεροχῆς πού εἶχε πρός τούς ἄλλους συμμαθητές Του. Καί τοῦ δίνει νά καταλάβει ὅτι ἀπό τώρα πού θά τοῦ χαρίσει τή συγχώρηση, θά Τοῦ ὀφείλει καί περισ¬σότερη ἀγάπη.
• Μέ τήν προσφώνηση «Σίμων ᾿Ιωνᾶ» καί ὄχι Πέτρο...
...τοῦ θυμίζει πώς ἔχασε, ἔστω καί προσωρινά, τή σταθερότητα τῆς πίστης πού δηλώνει τό ὄνομα «Πέτρος».
Καί ὁ Πέτρος ἀπαντᾶ χωρίς ὑπεροψία· μέ ταπεινοφροσύνη, δίχως τήν ἀλαζο¬νική πιά αὐτοπεποίθηση στίς ἐρωτήσεις τοῦ Κυρίου. ῎Εχει πλέον συνειδητοποιήσει τό βαρύ του λάθος.
4. ῾Ο Κύριος ἔλαβε τρεῖς ἀληθινές διαβεβαιώσεις ἐκ μέρους τοῦ Πέτρου: «Σὺ οἶδας!... Σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε»!... ῎Ετσι ὁ σκοπός τοῦ διαλόγου ὁλοκληρώθηκε. Καταλαβαίνετε ποιός ἦταν αὐτός ὁ σκοπός; (...)
Νά ἀποκαταστήσει καί πάλι τόν μαθητή Του στήν θέση τοῦ Ἀποστόλου. Γιά νά γίνει ὁ Πέ¬τρος ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, ἔπρεπε νά δηλώσει τήν ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσή του σ᾿ Ἐκεῖνον. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ Κύριος ἔδειξε καί στόν ἀπόστολο Πέτρο καί σέ ὅλους τούς χριστιανούς ὅτι τό σπουδαιότερο πράγμα στόν κόσμο εἶναι ἡ ἀγάπη στόν Χριστό.
ΕΦΑΡΜΟΓΗ
Τίς ἡμέρες αὐτές χαιρόμαστε, πανηγυρίζουμε, γιορτάζουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Ζοῦμε τήν παρουσία τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ. Ὁ λατρευτός μας Κύριος ἦρθε καί σήμερα στή συντροφιά μας, στήν Ὁμάδα μας, γιά νά μᾶς συναντήσει. Ὅπως τότε ἐμφανίστηκε στούς ἑπτά μαθητές Του στή λίμνη τῆς Τιβεριάδας.
Ἦλθε καί βρίσκεται καί αὐτή τή στιγμή ἀνάμεσά μας! Καί, ὅπως τότε ἀπευθύν¬θηκε στόν Πέτρο καί τόν ρώτησε «Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με;», ἔτσι ἀπευθύνεται τώρα καί σέ μᾶς καί μᾶς ρωτᾶ τόν καθένα χωριστά:
—Δημήτρη, Βασίλη, Λουκᾶ... «ἀγαπᾷς με;», μᾶς ρωτᾶ μυστικά... Ἀγαπᾶς τή συνάντηση μαζί μου; Ἀγαπᾶς κάποιους κόπους γιά μένα, κάποιες θυσίες;... «᾿Αγαπᾷς με πλεῖον τούτων;». Ἀγαπᾶς τό θέλημά μου περισσότερο ἀπ᾿ ὁτιδήποτε στόν κόσμο;
—Μέ ἀγαπᾶς ὅπως ὁ Πέτρος, ὁ ᾿Ιωάννης, οἱ ἀπόστολοι καί μαθητές μου;... Μέ ἀγαπᾶς ὅπως ὁ Στέφανος ὁ πρωτομάρτυρας καί τά ἑκατομμύρια μαρτύρων καί νεομαρτύρων καί ὅλων τῶν Ἁγίων;...
Μακάρι κι ἐμεῖς νά Τοῦ ἀπαντήσουμε ὅπως ὁ ἀπόστολος Πέτρος:
—Ναί, Κύριε, σύ τό ξέρεις πώς Σέ ἀγαπῶ. Σέ λατρεύω μ᾿ ὅλη μου τήν καρδιά.
—Τί σημαίνει ὅμως ὅτι ἀγαπῶ τόν Χριστό μ᾿ ὅλη μου τήν καρδιά; Πῶς μποροῦμε νά δείξουμε τήν ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσή μας στόν Κύριο; (...)
Ἀγαπῶ τόν Χριστό σημαίνει:
- Συνομιλῶ μαζί Του. Μέ τήν προσευχή κάθε πρωί καί κάθε βράδυ, ἀλλά καί ὁποιαδή-ποτε ἄλλη ὥρα τῆς ἡμέρας, κουβεντιάζω μέ τόν Χριστό μου. Αὐτόν πού τόσο ἀγαπῶ…
- Μελετῶ τόν αἰώνιο Νόμο Του. Ἀνοίγω μέ λαχτάρα τήν Ἁγία Γραφή καί τή μελετῶ μέ εὐλάβεια καί σεβασμό. Ἄν μᾶς στείλουν ἕνα μήνυμα ἤ ἕνα γράμμα, ἀμέσως τό ἀνοίγουμε νά τό διαβάσουμε. Ὁ Χριστός μᾶς στέλνει τά δικά Του μηνύματα μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή.
- Τόν ὑμνῶ καί Τόν δοξάζω ψάλλοντας τούς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας μας. Τραγουδῶ τά τραγούδια πού εἶναι ἐμπνευσμένα ἀπό τήν πίστη καί τήν ἀγάπη σ’ Ἐκεῖνον.
- Μιλῶ καί στούς ἄλλους γιά τόν Χριστό. Ὅταν ἀγαποῦμε κάτι πολύ, οἱ συζητήσεις μας στρέφονται γύρω ἀπ᾿ αὐτό. Μᾶς ἀρέσει νά μιλᾶμε καί στούς γύρω μας γι᾿ αὐτό. Ἄν λοιπόν ἀγαποῦμε τόν Κύριο Ἰησοῦ, πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν προσπαθήσουμε νά κάνουμε καί τούς ἄλλους νά Τόν ἀγαπήσουν;
- Εἶμαι ἕτοιμος νά θυσιάσω ὁτιδήποτε γιά χάρη τοῦ Κυρίου μου. Οἱ ἁμαρτωλές ἀπολαύσεις, μικροχαρές ἤ ψευτοχαρές καί προσωρινότητες τῆς γῆς δέν ἔχουν θέση στή ζωή μου. Στή δική μου καρδιά τήν πρώτη θέση ἔχει ὁ Χριστός!
- Θέλω νά Τόν συναντῶ καί νά εἶμαι ἑνωμένος μαζί Του. Κάθε Κυριακή μέ περιμένει νά Τόν συναντήσω στήν ἐκκλησία. Κι ὅταν κοινωνῶ τό Πανάγιον Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα Του, μέ ἑνώνει μαζί Του μ’ ἕναν τρόπο μοναδικό κι ἀσύλληπτο. Κι ἡ χαρά μου εἶναι ἀπερίγραπτη!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ἄν κάθε μέρα πάνω στά πράγματα δείχνουμε ὅτι ἀγαποῦμε τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Κύριο καί Θεό μας πιό πολύ ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους, τότε θά νιώθουμε μέσα μας πάντοτε τήν ἀναστάσιμη χαρά. Θά αἰσθα¬νόμαστε τή δύναμη καί τήν ἐλευθερία πού ἀπολαμβάνουν ὅλοι ὅσοι πιστεύουν στήν Ἀνά¬στασή Του καί θά ἔχουμε πλούσια τήν εὐλογία Του. Μακάρι λοιπόν πάντοτε νά μποροῦμε νά ἀπαντοῦμε στόν Κύριο: «Ναί, Κύριε, τό ξέρεις. Ἐσένα λατρεύω κι ἀγαπῶ».
ΣΥΝΘΗΜΑ: «Κύριε, σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε»!
ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα
