Α´. Εισαγωγή:

Ἑτοιμαζόμαστε, παιδιά, νά γιορτάσουμε μιά μεγάλη γιορτή. Ἄν περάσει κανείς ἀπό τό σχολεῖο σας, ἀκούει τραγούδια πού γεμίζουν χαρά καί συγκίνηση βαθιά τήν καρδιά. Οἱ σημαῖες σέ λίγες μέρες θά ξεδιπλωθοῦν, γιά νά κυματίσουν στόν γαλάζιο οὐρανό τῆς πατρίδος μας. Γιά ποιά γιορτή ἑτοιμαζόμαστε, παιδιά; (...) Γιά τή γιορτή τῆς 25ης Μαρτίου, μάλιστα. Κι αὐτή τήν ἡμέρα τί γιορτάζουμε; (...) Τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου. Καί τί ἄλλο; (...) Τήν ἐπέτειο τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1821. Τί εὐλογημένη ἡμέρα γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνες! Ὅταν πλησιάζει κάθε χρόνο αὐτή ἡ λαμπρή ἡμέρα, παιδιά, σᾶς δίνω μιά συμβουλή — νά ξαναθυμάστε ἔντονα ὅλα τά Θρησκευτικά καί ἐθνικά γεγονότα, νά τά ξαναζεῖτε, γιά νά γεμίζει ἡ ψυχή σας ἀπό δύναμη, ἐλπίδα, χαρά καί ὑπερηφάνεια.

Β´. Ἁγιογραφική ἀφήγηση

Μιά σεμνή, ταπεινή κόρη τῆς Ναζαρέτ ἦταν ἡ Παρθένος Μαρία. Γεννήθηκε μέ τήν δύναμη τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ ἀπό τόν δίκαιο Ἰωακείμ καί τήν ἁγία Ἄννα, ὅταν πιά αὐτοί ἦταν πολύ γέροι καί γεμάτοι πόνο πού δέν εἶχαν παιδί. Μεγάλωσε μέσα στόν ναό, σάν ἀληθινό κρίνο, πού εὐωδίαζε ἀπό ἀρετή καί εὐλάβεια. Ζοῦσε ταπεινά, ἄγνωστη γιά τούς ἀνθρώπους, γνωστή ὅμως καί μεγάλη καί ἐκλεκτή γιά τόν Κύριο τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, πού βλέπει καί διαβάζει μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Τό ταπεινό καί πτωχό, ἀλλά πεντακάθαρο σπιτάκι της στή Ναζαρέτ, μέ τόν μικρό ὁλάνθιστο κῆπο τριγύρω, εἶχε γίνει γιά τόν Θεό ἕνα ἀνάκτορο, ὅπου ἔμενε ἡ πιό ἐνάρετη, ἡ πιό εὐσεβής, ἡ πιό ἁγνή κόρη τοῦ κόσμου. Ὅλοι τήν καμάρωναν στή γειτονιά. Ὅποιος τήν γνώριζε, τήν σεβόταν. Ἦταν τακτική στήν προσευχή της καί στή μελέτη τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τακτική στίς ἐλεημοσύνες της, προσεκτική στή ζωή της.

Στή Ναζαρέτ ἡ ζωή κυλᾶ ἤρεμα. Ὡσότου, σάν σήμερα πρίν πάνω από 2000 χρόνια, ἕνα μεγάλο γεγονός συμβαίνει. Ὁ Θεός ἀποφασίζει νά στείλει στή γῆ, μέ τή μορφή ἀνθρώπου, τόν Υἱό του τόν Μονογενή. Ἄλλη κόρη πιό καθαρή, πιό ἁγνή, πιό σεμνή, πιό κοντά στούς οὐρανούς ἀπό τήν Μαρία δέν ὑπάρχει. Στέλνει λοιπόν τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ στή γῆ.

Ἡ Μαρία ἦταν καθισμένη μέσα στό ταπεινό σπιτάκι της. Ἐπικρατοῦσε μεγάλη ἡσυχία. Ὅλα ἦταν γαλήνια. Ξαφνικά ἀκούγεται μιά φωνή:

— «Χαῖρε, κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί», δηλαδή, «χαῖρε, χαριτωμένη, ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου, γιατί εἶσαι ἡ πιό εὐλογημένη ἀνάμεσα σ’ ὅλες τίς γυναῖκες».

Τρομαγμένη ἡ Μαρία ἀπό τή φωνή αὐτή πού ἀκούστηκε τόσο ξαφνικά, χωρίς ν’ ἀνοίξει καμιά πόρτα καί νά μπεῖ ἄνθρωπος, σήκωσε τά μάτια της δειλά. Μπροστά της στεκόταν ἕνας λευκοφορεμένος ἄγγελος, πού ἀκτινοβολοῦσε θεία λάμψη.

Τότε ἡ Μαρία φοβήθηκε περισσότερο, γιατί τά λόγια πού τῆς ἀπηύθυνε ὁ ἀρχάγγελος, ἦταν πολύ σπουδαῖα καί παράξενα. Ξανάσκυψε τό κεφάλι καί σταύρωσε τά χέρια της. Ἔμεινε σιωπηλή, περιμένοντας γεμάτη ἀπό βαθύ σεβασμό.

— Μή φοβᾶσαι, Μαριάμ, τῆς λέει τότε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Ὁ Θεός εἶναι μαζί σου. Καί νά, σέ λίγο θά γίνεις μητέρα καί θά γεννήσεις Υἱό, πού θά τόν ὀνομάσεις Ἰησοῦ, δηλαδή, Σωτήρα. Αὐτός θά γίνει μεγάλος καί θά εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου καί θά καθίσει στό θρόνο τοῦ Δαβίδ. Καί θά βασιλεύσει. Ἡ βασιλεία του ὅμως δέν θά τελειώσει ποτέ.

Πάλι ἁπλώθηκε σιωπή στό δωμάτιο. Ἡ Παρθένος ἐξακολουθοῦσε νά εἶναι πολύ, ἀκόμη περισσότερο τώρα ταραγμένη ἐξαιτίας αὐτῶν πού ἄκουγε. Ἦταν ὅμως τόσο καθαρή στήν καρδιά, τόσο σεμνή καί ταπεινή, πού μόλις τῆς ἦλθε μιά σκέψη ἀπό τά λόγια πού ἄκουσε, ὕψωσε ἐλαφρά τό κεφάλι της καί ρώτησε σιγαλά, γεμάτη ἀπορία:

— Καί πῶς εἶναι δυνατόν νά γίνει αὐτό;

— Πνεῦμα Ἅγιο θά ἔλθει σέ σένα καί δύναμη Θεοῦ θά σέ ἐνδυναμώσει. Γιατί δέν εἶναι τίποτε ἀδύνατο γιά τόν Παντοδύναμο Θεό.

Ἁπλά καί ἤρεμα ἡ Μαρία, ἕτοιμη πάντοτε χωρίς ἀντίρρηση νά ὑπακούει στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, χαμήλωσε τό κεφάλι κι ἀποκρίθηκε ταπεινά:

— Ἐγώ εἶμαι δούλη τοῦ Κυρίου. Ἄς γίνει σύμφωνα μέ τά λόγια πού εἶπες. Καί ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἐξαφανίσθηκε. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή ἡ Μαρία ἔνοιωσε μιά μυστηριώδη δύναμη καί χάρη, πού τήν ἔκανε νά ἔχει χαρά, ἀλλά καί νά εἶναι φοβισμένη.

Ἐννέα μῆνες ὕστερα ἀπό αὐτή τήν μεγάλη ἡμέρα, στή Βηθλεέμ, ἔφερε στόν κόσμο τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Χριστό.

Γ. Επεξεργασία

Ἤθελα νά σᾶς ρωτήσω, παιδιά. Τί ἔκανε μέ τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου ὁ Πανάγαθος Θεός; (...) Ἔστειλε τό μεγάλο μήνυμα, ὅτι θά γεννηθεῖ ὁ Χριστός, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Ὥς τή μεγάλη αὐτή ὥρα, πού ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ ἔφερε στήν Παρθένο τήν καλή, τήν χαρούμενη ἀγγελία — αὐτό θά πεῖ «Εὐαγγελισμός»— πώς θά φέρει στόν κόσμο τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι ἦταν καταδικασμένοι δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, χωρίς καμιά ἐλπίδα νά δοῦν τό πρόσωπο Τοῦ Θεοῦ, νά λυτρωθοῦν καί νά ζήσουν ἐλεύθεροι, γεμάτοι ἀπό χαρά καί εὐτυχία. Ἀλλά, νά! Κατεβαίνει ὁ ἀρχάγγελος καί ἀναγγέλλει στήν Παρθένο Μαριάμ πώς θά γεννηθεῖ ἀπό αὐτήν ὁ Σωτήρας μας.

Ἀπό τότε, παιδιά, τά μάτια ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἰδίως ὅταν εἶναι δακρυσμένα, στρέφονται πάντα πρός ἐκείνη, τήν ἄλλοτε ταπεινή κόρη τῆς Ναζαρέτ, πού ἀξιώθηκε νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Πρός αὐτήν ἁπλώνουν τά χέρια οἱ δυστυχισμένοι. Τῆς ζητοῦν βοήθεια! Κι ἐκείνη, γεμάτη ἀγάπη, καταλαβαίνοντας τόν πόνο μας, γιατί κι αὐτή πολύ πόνεσε, ἔρχεται νά μᾶς παρηγορήσει, νά μᾶς βοηθήσει, νά σκουπίσει μέ τό ἅγιο χέρι της τά δακρυσμένα μας μάτια, νά ἐλαφρώσει τόν πόνο μας. Ὅλες οἱ γενεές τῶν ἀνθρώπων σ’ αὐτήν φωνάζουν, «Παναγιά μου»! Ὅλα τά χείλη τῶν εὐσεβῶν τοῦ κόσμου ἀπευθύνουν ὕμνους πρός αὐτή, τή μητέρα ὅλου τοῦ κόσμου, τή μητέρα τοῦ Ἐλευθερωτή μᾶς ἀπό τήν ἁμαρτία καί τή σκλαβιά τοῦ σατανᾶ. Εἶναι ἡ Μητέρα τῶν πονεμένων, τῶν θλιβομένων ἡ χαρά, ἡ Προστάτρια τῶν ἀδυνάτων, ἐκείνη πού βοηθᾶ τίς μητέρες, ἐκείνη πού προστατεύει τά παιδιά, πού εἶναι κοντά μας εἴτε πόνος μᾶς βρεῖ, εἴτε χαρά μᾶς πλημμυρίσει. Εἶναι ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν, τό γλυκύτερο ὄνομα στόν κόσμο, ἡ μεγάλη μας Μητέρα.

Σ’ ὅλους στάθηκε βοηθός, ἰδιαίτερα ὅμως σέ μᾶς τούς Ἕλληνες. Αὐτή ἦταν, πού τήν εἶδαν οἱ Κωνσταντινουπολίτες ὀρθή στίς καστρόπορτες νά προστατεύει τήν εὐλογημένη Πόλη ἀπ’ τούς ἐχθρούς, ἡ Προστάτιδα καί πολιοῦχος τῆς Κωνσταντινούπολης. Σ’ αὐτήν προσέτρεχαν πάντοτε, γιά νά τήν παρακαλέσουν καί γιά νά τήν εὐχαριστήσουν. Σ αὐτήν, καθώς γνωρίζετε, ὅταν κατά τό ἔτος 626 σώθηκε ἡ Πόλη ἀπό τή σκληρή πολιορκία τῶν Ἀβάρων, ἔψαλαν οἱ Βυζαντινοί πρόγονοί μας ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα, τά ὡραιότερα, τά σπουδαιότερα ποιήματα, πού εἶδε κι ἄκουσε ὥς σήμερα ὁ κόσμος, τόν «Ἀκάθιστο Ὕμνο», πού τόν ἀκούουμε κι ἐμεῖς κάθε χρόνο στήν ἀκολουθία τῶν «Χαιρετισμῶν».

Πρός αὐτήν τή μεγάλη μας Μητέρα στράφηκε, παιδιά, καί πάλι ἡ ἑλληνική καρδιά στά σκοτεινά χρόνια τῆς σκληρῆς σκλαβιᾶς μας στούς Τούρκους. Δέν ἦταν δέκα, οὔτε εἴκοσι. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιᾶς, βάρος ἀσήκωτο γιά τήν ψυχή! Ὅμως τό φῶς τῆς ἐλευθερίας διατηροῦνταν μέσα στίς ἐκκλησίες, στά κρυφά σχολειά, μέσα στά στήθη τῶν βασανισμένων καί ἡρωικῶν ἱερέων μας, μέσα στά μάτια τους, τήν ὥρα πού κρυφά δίδασκαν μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Παναγιᾶς τά ἑλληνικά γράμματα στά Ἑλληνόπουλα. Κι αὐτό τό φῶς, ἡ Παναγία, μέ τούς στεναγμούς καί τίς προσευχές καί τά δάκρυα τῶν Ἑλλήνων, τό ‘φέρε σ’ ὅλες τίς καρδιές, πλημμύρισε ὅλη τήν Ἑλλάδα καί ξεσηκώθηκε.

Τήν ἡμέρα πού γιόρταζαν μιάν ἄλλη, μεγάλη ἐλευθερία ἀπό τή σκλαβιά τοῦ σατανᾶ, τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἡ καρδιά τους πλημμύρισε ἀπό λαχτάρα νά ζήσουν κι αὐτοί σάν ἄνθρωποι ἐλεύθεροι, ἀλλά καί σάν χριστιανοί, πού δέν κινδυνεύει ἡ ζωή τους. Ξεσηκώθηκαν. Ἄλλοι πολέμησαν μέ ὅπλα, ἄλλοι μέ μαχαίρια, ἄλλοι μέ ξύλα, ἄλλοι μονάχα μέ τά χέρια καί τή δύναμη πού τούς ἔδινε ἡ πίστη στό Χριστό καί ἡ βοήθεια τῆς Παναγίας. Γυμνοί, πεινασμένοι, πληγωμένοι, μέ δάκρυα, μέ τήν προσευχή στά χείλη ὕψωσαν τό λάβαρο τήν ἡμέρα τῆς 25ης Μαρτίου, κι ἔγινε αὐτό πού ὅλος ὁ κόσμος τό εἶπε: Θαῦμα! Οἱ Ἕλληνες ἐλευθερώθηκαν. Κι ἔψαλαν κι ἐκεῖνοι στήν Παναγία, στή Στρατηγό, τά εὐχαριστήρια.

Ἡ Παναγία μέ τήν παρουσία καί τή βοήθειά της δένει ὅλη τήν ἱστορία τοῦ γένους μας, παιδιά. Μήπως ἐκείνη δέν ἦταν ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός στόν πόλεμο πού κάναμε στήν Ἀλβανία, γιά νά ὑπερασπίσουμε καί πάλι τήν Ἐλευθερία μας; Καί τότε πάλι ἡ Ἑλλάδα, ἡ μικρή, μέ τή βοήθεια τῆς Παρθένου μεγαλούργησε κι θάμπωσε μέ τό φῶς τοῦ ἡρωισμοῦ της τά μάτια ὅλου τοῦ κόσμου.

Εἶναι χρέος µας λοιπόν, παιδιά, νά εὐχαριστοῦµε καθηµερινά τόν Ἅγιο Θεό γιά τίς δύο αὐτές µεγάλες Του δωρεές πρός ὅλους µας. Γιά τήν ἐλευθερία πού µᾶς χάρισε ἀπό τόν θάνατο καί τήν ἁµαρτία, ἀλλά καί γιά τήν ἐθνική µας ἐλευθερία. Διότι χωρίς αὐτήν δέν θά µπορούσαµε ἴσως νά εἴµαστε Χριστιανοί καί νά Τόν λατρεύουµε ἐλεύθερα στούς Ναούς µας.

Νά εὐχαριστοῦµε καί τήν Παναγία Μητέρα µας πού µέ τήν ὑπακοή της, ὅπως εἴδαµε, στό θεῖο θέληµα καί µέ τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς της, ἔγινε Ἐκείνη πού ἔφερε στή σκλαβωµένη ἀπό τήν ἁµαρτία γῆ µας τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό γιά νά µᾶς ἐλευθερώσει καί νά µᾶς λυτρώσει. Νά ἀγωνιζόµαστε ὅµως κι ἐµεῖς νά µήν ὑποδουλωνόµαστε στήν ἁµαρτία, νά µήν κάνουµε ἁµαρτίες.

Ἔμπρακτα πῶς θά δείξουμε αὐτές τίς μέρες καί πάντα τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν μεγάλη μας Μητέρα, τήν Παναγία;

1. Στή γιορτή Της, τοῦ Εὐαγγελισμοῦ νά εἴμαστε ὅλοι στήν Ἐκκλησία καί ἐκεί κατά τήν ὥρα τῆς θ. Λατρείας νά εὐχαριστήσουμε καί τήν ἴδια καί τόν Υἱό Της καί Κύριό μας.

2. Στήν ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν Της πού γίνεται μέσα στή Μεγ. Τεσσαρακοστή κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα, νά πηγαίνουμε καί νά τήν εὐχαριστοῦμε καί νά τήν παρακαλοῦμε θερμά γιά τό Ἔθνος μας πού περνᾶ καί σήμερα δύσκολες ὧρες...

3. Νά μένουμε πάντα ἐλεύθεροι ἀπό ἀδυναμίες καί πάθη. Νά μή γυρίζουμε πίσω καί ἐπαναλαμβάνουμε τά ἴδια λάθη... Ὅταν ἡ Παναγία μας βλέπει τήν πρόοδό μας στό καλό καί τήν ἀρετή, εὐχαριστεῖται καί πρεσβεύει στόν Χριστό μας γιά μᾶς!

Νά εὐχαριστοῦµε τέλος καί τούς εὐλογηµένους προγόνους µας καί ἥρωες τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως πού χάρη στή δική τους θυσία ἀπολαµβάνουµε µιά ἐλεύθερη πατρίδα!

Σύνθημα:

Ευχαριστώ τον Θεό για την πνευματική και εθνική ελευθερία που μου χάρισε!

ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα