Α´. Εισαγωγή:
Δέν ξέρω, παιδιά, ἄν ἔχετε ἀκούσει ποτέ τή φράση: «῾Η προσευχή κάνει θαύματα»!
- (...)
- Γιά νά κάνει ὅμως θαύματα, σημαίνει ὅτι ἔχει δύναμη μεγάλη! ῾Υπερφυσική! Κι ἀφοῦ τό θαῦμα εἶναι μόνο πράξη τοῦ Θεοῦ, σημαίνει ὅτι ἡ προσευχή φέρνει κοντά μας τόν Θεό, πού μέ τή θεϊκή δύναμή Του δίνει ἐντολή καί γίνεται τό θαῦμα!
Σπουδαία, λοιπόν, πράξη ἡ προσευχή! Καί λέω νά μιλήσουμε σήμερα γι᾿ αὐτή τή μεγάλη δύναμη, πού ὁ Θεός, σάν ὅπλο ἀνίκητο, μᾶς ἔχει χαρίσει. Θά σᾶς διηγηθῶ, λοιπόν, ἕνα θαυμαστό περιστατικό. ῞Ενα ἀπ᾿ τά πολλά, πού ἡ ῾Αγία Γραφή ἀναφέρει. Μᾶς τό περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς στό ἱστορικό βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων», καί πραγματικά μᾶς ἐκπλήσσει!
Β´. Διήγηση: (Πράξ. ιβ΄ 3-19)
Ἄς μεταφερθοῦμε στόν πρῶτο καιρό τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, τούς Ἀποστολικούς χρόνους, ὅπως λέγονται. Τί θαυμαστή κοινωνία! Ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά, πλούσιοι καί πτωχοί, ἐπίσημοι καί ἄσημοι, ὅλοι μία καρδιά καί μία ψυχή! Καί βέβαια αὐτό δέν ἄρεσε καθόλου στούς φανατικούς Ἰουδαίους. Κήρυξαν, λοιπόν, σκληρό διωγμό ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν. Καί μάλιστα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, πού κήρυτταν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ! ῏Ηταν ὁ πρῶτος μεγάλος διωγμός!
Καί νά! Ὁ βασιλιάς Ἡρώδης ὁ Ἀγρίππας (ἐγγονός τοῦ Μεγάλου Ἡρώδη), γιά νά καλοπιάσει τούς Ἰουδαίους, διατάζει ξαφνικά νά ἀποκεφαλίσουν μέ μαχαίρι τόν Ἀπόστολο Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη! (Ὁ πρῶτος ἀπό τούς 12 Ἀποστόλους πού ἔχυσε τό αἷμα του γιά τόν Χριστό). Πολύ εὐχαρίστησε αὐτό τούς Ἰουδαίους! Ἄρχοντες καί λαό! Γι᾿ αὐτό ὁ Ἡρώδης, καί γιά νά τούς εὐχαριστήσει ἀκόμα πιό πολύ, διέταξε νά συλλάβουν καί τόν Πέτρο! Νά τόν κλείσουν στή φυλακή καί μετά τό Πάσχα μπροστά σέ ὅλον τό λαό νά τόν καταδικάσει καί νά τόν θανατώσει!...
Τί φοβερή φυλάκιση ἦταν ἐκείνη! Νά φαντασθοῦμε τό μεγάλο Ἀπόστολο δεμένο μέ βαριές ἁλυσίδες! Καί μόνο; Ἡ ἁλυσίδα τοῦ κάθε χεριοῦ του νά εἶναι δεμένη καί μ᾿ ἕνα Ρωμαῖο στρατιώτη φρουρό γιά ἀσφάλεια! Καί μόνο; Ἐκτός ἀπό τούς δύο δεμένους μαζί του στρατιῶτες μέσα στό κελλί, ἔξω ἀπ᾿ τήν πόρτα του ἄλλοι δύο σκοποί! Ἀλλά καί πάλι ὄχι μόνο αὐτό! Συνολικά τέσσερις τετράδες στρατιῶτες (δηλαδή 16) τόν φρουροῦσαν νύχτα - μέρα στή σκοτεινή καί καλοκλειδωμένη φυλακή - φρούριο! Ἀδύνατη κάθε δραπέτευση ἤ διάσωση! Πῶς νά ἔνιωθε, ἀλήθεια, ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος; Τελείως ἤρεμος! Ἔνιωθε κοντά του τόν ἀγαπημένο του Κύριο Ἰησοῦ Χριστό! Δέν ἀνησυχοῦσε! Ἔλεγε μέσα του: «Ἐάν ὁ Κύριος θέλει νά δώσω τή ζωή μου γιά τήν ἀγάπη Του, εἶμαι ἕτοιμος! Ἐάν, πάλι, θέλει νά ζήσω γιά νά κηρύξω τό Εὐαγγέλιό Του, ἔχει τρόπους Ἐκεῖνος νά μέ σώσει»! Μέ τέτοια πίστη, τέτοιες σκέψεις καί ὕμνους στόν Κύριο πέρασαν καί οἱ ἑπτά ἡμέρες στή φυλακή. Εἶχε φτάσει ἡ τελευταία νύχτα! Τήν ἑπομένη στό θάνατο! Καί ὁ Πέτρος κοιμόταν ἥσυχα, δεμένος ἀνάμεσα στούς δύο στρατιῶτες! Παραδομένος στήν ἀγάπη καί τή θέληση τοῦ Θεοῦ!
Τί γινόταν, ὅμως, ὅλο αὐτό τό διάστημα στήν Ἐκκλησία τῶν πιστῶν τῆς ῾Ιερουσαλήμ; Μεγάλη λύπη σέ ὅλων τίς καρδιές! Καί μέ τό δίκιο τους! Νά χάσουν τόν πρῶτο καί «κορυφαῖο» Ἀπόστολό τους! Οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι μέ τό διωγμό εἶχαν φύγει νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιο σέ ἄλλα μέρη. Ποιός λοιπόν θά τούς στήριζε τώρα; Ὁ Πέτρος ἦταν ὁ πνευματικός τους πατέρας καί ὁδηγός! Ὁ στύλος τῆς Ἐκκλησίας! Ποιός θά τούς ἔδινε θάρρος πιά; Θά τούς δυνάμωνε στήν πίστη; Θά τούς παρηγοροῦσε μέ τήν ἀγάπη του; Δικαιολογημένος ὁ πόνος τῆς καρδιᾶς τους!
Ὅμως ἤξεραν οἱ φλογεροί ἐκεῖνοι Χριστιανοί στίς δύσκολες ὧρες νά καταφεύγουν στόν παντοδύναμο Θεό! ῎Ηξεραν νά κρατοῦν τό πιό δυνατό ὅπλο! Τήν προσευχή! Αὐτό καί τώρα θά χρησιμοποιήσουν. Συναγερμός λοιπόν προσευχῆς. Συγκεντρωμένοι στό σπίτι τῆς Μαρίας (μητέρας τοῦ Ἰωάννη, ἀργότερα Εὐαγγελιστῆ Μάρκου), καθώς καί σέ ἄλλες «κατ᾿ οἶκον Ἐκκλησίες», προσεύχονται θερμά, διαβάζουμε στίς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» (ιβ´ 5).
Κρίσιμη ἡ τελευταία νύχτα. Αὔριο ἡ δίκη καί καταδίκη τοῦ Πέτρου! Ἡ ἀγωνία τῶν Χριστιανῶν στό ἀποκορύφωμά της. Κανείς δέν κλείνει μάτι! Ἡ προσευχή κοχλάζει στήν καρδιά καί στά χείλη τους! Προσευχή κοινή! Ὅλοι μαζί! Προσευχή δυνατή! Ἀσταμάτητη! Μέ πόνο καί δάκρυα! Δάκρυα καυτά! Σάν νά μή βρίσκονται πιά στή γῆ! Ἔχουν ἀνέβει στήν πόρτα τ᾿ οὐρανοῦ καί τή χτυποῦν δυνατά!
- Κύριε, σέ ἱκετεύουμε. Σῶσε τόν Ἀπόστολό Σου!... Ξέρεις πόσο πολύτιμος εἶναι γιά τήν Ἐκκλησία Σου! Καμιά ἀνθρώπινη ἐλπίδα. Λίγες ὧρες τόν χωρίζουν ἀπ᾿ τό σπαθί τοῦ Ἡρώδη! Ὅμως Ἐσύ μπορεῖς νά τόν σώσεις!...
Ἡ νύχτα προχωρεῖ. Καί ἡ προσευχή συνεχίζεται. Ὅλο καί πιό δυνατή· πιό θερμή. Καί θά ᾿λεγαν κάποιοι, ἄν τούς ἄκουγαν:
- Μά, τί τέλος πάντων ἐλπίζουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί; Ποιός, τήν τελευταία στιγμή καί μές στή νύχτα, μπορεῖ ν᾿ ἀλλάξει τήν ἀπόφαση τοῦ φοβεροῦ Ἡρώδη; Παραλογίζονται;
Ναί. ῎Ισως τό ᾿λεγαν αὐτό κάποιοι ἄλλοι. ῎Οχι ὅμως καί οἱ πιστοί!
Κι ἄκου! Χτύπος στήν ἐξώπορτα!
- Μπά! Ποιός χτυπᾶ τέτοια ὥρα! Τρέξε, Ρόδη, νά δεῖς!...
Μήπως ἔρχονται νά τούς συλλάβουν!...
Ἡ Ρόδη, μιά μικρή Χριστιανή, βοηθός στό σπίτι, ἔτρεξε νά δεῖ!
- Ποιός εἶναι; ρώτησε ἀπό μέσα...
Μά! Ἀκούει καλά;... Ναί! Αὐτή τή φωνή τήν ξέρει! Τήν ἔχει ἀκούσει πολλές φορές!... Ἡ καρδιά της πάει νά σπάσει ἀπό χαρά! Τήν ἀναγνώρισε. ῏Ηταν ἡ φωνή τοῦ Πέτρου!
Τά ἔχασε ἡ μικρή Ρόδη! Σάστισε! Δέν ξέρει τί νά κάνει! Κι ἀντί ν᾿ ἀνοίξει, τόν ἀφήνει ἔξω ἀπό τήν πόρτα! Τρέχει μέσα καί φωνάζει:
- Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἶναι! Στέκεται μπροστά στήν αὐλόπορτα!
Τό καημένο τό κορίτσι! «Μαίνει»! Τρελλάθηκε, φαίνεται, ἀπό τήν πολλή του λύπη!
- Τρελλάθηκες, Ρόδη! Τ᾿ εἶναι αὐτά πού λές;...
- ῎Οχι, δέν τρελλάθηκα! Τόν γνώρισα καλά! Ἐκεῖνος εἶναι! Πηγαίνετε νά δεῖτε!...
- Τόν Ἄγγελό του θά εἶδε! σκέφτηκαν.
Στό μεταξύ ὁ Πέτρος συνέχισε νά χτυπᾶ! Ἐπιτέλους, ἀποφασίζουν κι ἀνοίγουν! Τό τί ἔγινε δέν περιγράφεται! Μπροστά τους ὁ Πέτρος! Βλέπουν καλά; Πολύ καλά! Ξεσποῦν σέ δάκρυα χαρᾶς κι εὐχαριστίας!...
- Μεγάλη ἡ δύναμή Σου, Κύριε!... Δόξα Σοι, Κύριε!... Αὐτό εἶναι θαῦμα! Θαῦμα! Μεγάλο θαῦμα! λένε καί ξαναλένε καί δοξολογοῦν τόν Κύριο!
- Τί ἔγιναν οἱ ἁλυσίδες; Τί ἔγιναν οἱ κλειδαριές τῆς φυλακῆς; Οἱ ἄγριοι φρουροί; Οἱ ἄγρυπνοι φύλακες;
- Ναί! Μεγάλο θαῦμα! ἐπιβεβαιώνει ὁ Πέτρος!
Καί μέ τό δάχτυλό του τούς κάνει νόημα νά σωπάσουν. Καί θά ἐξηγήσει. Μά, ἡσυχία. Δέν πρέπει νά πάρουν εἴδηση οἱ γείτονες. Κι ἀρχίζει νά τούς διηγεῖται τό ἐκπληκτικό θαῦμα!
- Κοιμόταν ἥσυχα, δεμένος μέ τίς ἁλυσίδες, ἀνάμεσα στούς δυό στρατιῶτες. Ξάφνου τῆς φυλακῆς τό κελλί γέμισε φῶς! Ἄγγελος Κυρίου τόν εἶχε ἐπισκεφθεῖ! Μά, τόσο ἀμέριμνα καί βαθιά κοιμόταν, πού ἀπ᾿ τό φῶς δέν ξύπνησε! Ὁ Ἄγγελος πλησίασε καί τόν χτύπησε στήν πλάτη! Τότε ἄνοιξε τά μάτια! Νόμιζε πώς βλέπει οὐράνιο ὅραμα!
- Σήκω γρήγορα! τόν πρόσταξε ὁ Ἄγγελος!
Κι ἀμέσως οἱ ἁλυσίδες πέφτουν ἀπ᾿ τά χέρια του! Σηκώθηκε.
- Ζῶσε τό χιτώνα σου! Δέσε τά σανδάλια σου! τοῦ λέει ὁ Ἄγγελος!
- Φόρεσε τώρα τό μανδύα σου, καί ἀκολούθησέ με.
Ὁ Πέτρος, νομίζοντας πάντα ὅτι βλέπει ὄνειρο, ἔκανε ὅ,τι τοῦ ἔλεγε ὁ Ἄγγελος! Καί νά! Οἱ δύο δεμένοι μαζί του στρατιῶτες εἴδηση δέν πῆραν. Βγαίνουν ἀπό τήν κλειδωμένη πόρτα τοῦ κελλιοῦ, περνοῦν τήν πρώτη φρουρά, περνοῦν τή δεύτερη, χωρίς κανείς νά τούς καταλάβει. Φτάνουν στή βαριά σιδερένια ἐξώπορτα τοῦ φρουρίου τῆς φυλακῆς! Διαδικασία ὁλόκληρη χρειαζόταν γιά ν᾿ ἀνοίξει! Καί ὅμως! Ἄνοιξε αὐτόματα! Μόνη της! Καί μή νομίσει κανείς πώς ὑπῆρχαν τότε αὐτόματες πόρτες! Χωρίς καί πάλι νά τούς ἀντιληφθεῖ κανείς! Ὁ Πέτρος ἀκολουθοῦσε τόν Ἄγγελο! Μά, νόμιζε ἀκόμα ὅτι βλέπει ὄνειρο! Ὥσπου ὁ Ἄγγελος ἔστριψε σ᾿ ἕνα δρομάκι ἔξω ἀπό τή φυλακή καί ἀμέσως τόν ἄφησε! Χάθηκε! Μέσα στή νύχτα τώρα μόνος ὁ Πέτρος! Πέρασαν λίγα λεπτά γιά νά συνέλθει ἀπό τήν ἔκπληξη καί τήν ἔκσταση! Καί τότε εἶπε:
- Τώρα καταλαβαίνω ὅτι πραγματικά ἐξαπέστειλε ὁ Κύριος τόν Ἄγγελό Του καί μέ ἐλευθέρωσε ἀπό τά χέρια τοῦ Ἡρώδη καί ἀπό κάθε κακό πού περίμενε νά πάθω ὁ λαός τῶν Ἰουδαίων!...
Κι ἀμέσως ἔτρεξε στό σπίτι τῆς Μαρίας! ῎Ηξερε ὅτι ἐκεῖ θά ἀγρυπνοῦν σέ προσευχή οἱ Χριστιανοί! Ὅλοι ἔμειναν ἔκθαμβοι μπροστά στό θαῦμα! Εὐχαριστοῦσαν καί δόξαζαν τόν Κύριο, πού εἰσάκουσε τίς προσευχές τους! Πού ἔσωσε ἀπό βέβαιο θάνατο τόν ἀγαπημένο τους Ἀπόστολο!
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ἀφοῦ τελείωσε ἡ εὐχαριστήρια προσευχή, ἔδωσε ἐντολή νά ἀνακοινώσουν μυστικά τό νέο στούς ἄλλους ἀδελφούς, καί κεῖνος ἔφυγε γιά ἄλλον τόπο μέσα στή νύχτα! Ὁ Κύριος, ἀπαντώντας στίς προσευχές τῶν πιστῶν, τοῦ ἔσωσε τή ζωή. Ἔπρεπε νά μήν τή ρίξει καί πάλι σέ κίνδυνο. Νά τή χρησιμοποιήσει γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας.
Γ´. Ἐπεξεργασία - Ἐφαρμογή:
Μεγάλη, λοιπόν, δύναμη ἡ προσευχή. Ἀφοῦ καί θαῦμα μπορεῖ νά φέρει σέ κάποια περίσταση, ἄν ὁ Θεός τό κρίνει ἀπαραίτητο!
Ἡ προσευχή ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό! Τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Τήν Παναγία μας! Τούς Ἁγίους! Τούς Ἀγγέλους! Ὅλον τόν οὐράνιο κόσμο! Δέν εἶναι θαῦμα αὐτό τῆς προσευχῆς; Ὁ μικρός, ὁ ἀδύνατος, ὁ γήινος ἄνθρωπος νά φτάνει τόσο ψηλά! Νά συνομιλεῖ μέ τόν Βασιλέα τῶν ὅλων, σάν παιδί μέ τόν πατέρα του!
Ἄς ποῦμε ποιά εἶναι τά θαυμαστά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς οὐράνιας συνομιλίας; (...)
Ἡ ζωή μας γεμίζει ἀπό τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ!
Ἡ καρδιά μας πλημμυρίζει ἀγαλλίαση καί χαρά, γαλήνη καί εἰρήνη!
Ὁ νοῦς μας φωτίζεται ἀπό τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ καί ὁδηγεῖται στό καλό!
Ὁ ἀγώνας μας ὁπλίζεται μέ δύναμη οὐράνια!
Φέρνει ὅμως πάντα ἡ προσευχή αὐτά τά ἀποτελέσματα;
Ὁ Θεός ἀκούει ὅλες τίς προσευχές. Οὔτε μία λέξη προσευχῆς δέν τοῦ ξεφεύγει! Ὅμως, τί λέτε; Τό ἴδιο εἶναι μία προσευχή σάν ἐκείνη τῆς πρώτης Ἐκκλησίας γιά τή διάσωση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου (χωρίς νά ὑπάρχει καμιά ἀνθρώπινη ἐλπίδα) καί τό ἴδιο μιά προσευχή βιαστική καί στά γρήγορα; Νυσταγμένη, τυπική; Χωρίς δυνατή πίστη; Χωρίς ἐνδιαφέρον καί ἀγάπη; ῎Η πού ζητάει κάτι ὄχι ὠφέλιμο; Ἡ προσευχή εἶναι ἐπίσημη ὥρα! ῾Ιερή! Ξεχωριστή ἀπ᾿ ὅλες τίς ἄλλες!
Θέλει ἀγάπη στόν Θεό, ἐμπιστοσύνη στό ἅγιο θέλημά Του, καρδιά καθαρή δίχως μίση καί ἔχθρες. Θέλει πεποίθηση ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ Μόνος πού ἔχει τή δύναμη νά μᾶς βοηθήσει. Θέλει εὐλάβεια καί προσοχή. Συγκεντρωμένη σκέψη. Καρδιά καί νοῦς μας στόν Θεό. Μέ πίστη καί ἀγάπη θερμή. Μέ ταπείνωση.
Κι ἄν ὁ Θεός δέ μᾶς δίνει αὐτό πού ζητᾶμε;
- Ἐμπιστοσύνη στή σιωπή Του! Ξέρει Ἐκεῖνος! ῎Η δέν θά εἶναι γιά τήν ὠφέλειά μας, ἤ δέν θά ἦρθε ἀκόμα ἡ ὥρα! Ἄς δυναμώνουμε τήν πίστη μας! Ἄς διορθώνουμε τή ζωή μας, γιά νά ἀρέσουμε στόν Κύριο. Ἡ ζωή καί τά ἔργα μας νά Τόν εὐχαριστοῦν. Ἐάν ἐμεῖς δέν ἀκοῦμε τόν Θεό, πῶς θέλουμε Ἐκεῖνος ν᾿ ἀκούσει ἐμᾶς; Ἔσωσε μέ θαῦμα τόν Πέτρο, γιατί οἱ Χριστιανοί πού τό ζητοῦσαν ἦταν πιστοί στό θέλημά Του. Ἡ προσευχή τους ἦταν προσευχή ἀγάπης γιά τόν Πέτρο. Καί γιά τό καλό τῆς Ἐκκλησίας.
Καί κάθε πότε λέτε, παιδιά, ὅτι πρέπει νά προσευχόμαστε; Μόνον ὅταν βρισκόμαστε σέ κάποια ἀνάγκη;
- Κάθε μέρα. Ἀπαραίτητα πρωί καί βράδυ· πρίν καί μετά τό φαγητό! Ἀλλά καί κάθε ἄλλη στιγμή καί ὥρα, ὅπου κι ἄν εἴμαστε, νύχτα καί μέρα, μποροῦμε νά ὑψώνουμε νοῦ καί καρδιά μας στόν Θεό! «Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε», μᾶς συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Α´ Θεσ. ε´ 17-18). Καί μιά μικρή φρασούλα προσευχῆς ἔχει τεράστια δύναμη! «Κύριε, σῶσον με»! εἶπε ὁ Πέτρος καί νά τος πάλι, περπατᾶ πάνω στά κύματα! «Ἐλέησόν με, Κύριε...», καί φεύγουν οἱ δαίμονες!...
Σύνθημα:
Με την προσευχή ανεβαίνω ψηλά στον ουρανό!
ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα
