Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχοντας διανύσει την περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής και συμμετέχοντας μέσα από τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας στα Άγια Πάθη του Κυρίου, προσκαρτερούν τη μεγάλη νύχτα που οδηγεί στη Λαμπρή Ημέρα της Αναστάσεως.

Η Ανάσταση δεν αποτελεί απλώς μία μεγάλη εκκλησιαστική γιορτή. Όπως ψάλουμε, αυτή η ημέρα είναι αγία, είναι η βασίλισσα και η κυρία των ημερών, είναι η εορτή των εορτών και η πανήγυρη των πανηγύρεων. Η Εκκλησία μας καλεί την ημέρα της Ανάστασης να γίνουμε λαμπροί, φωτεινοί. Για ποιο λόγο; Γιατί ο Χριστός, ο Θεός μας, μας οδήγησε από το θάνατο στη ζωή, μέσα από τη δική του Ανάσταση και από τη γη προς τον ουρανό. Ο Μέγας Προφήτης Μωυσής, περιγράφοντας της δημιουργία του κόσμου, ανέφερε ότι ο Θεός αφού ολοκλήρωσε το έργο του σε έξι ημέρες, ευλόγησε και αγίασε την έβδομη ημέρα την οποία αναπαύθηκε. Αυτή η αναφορά προτυπώνει, σύμφωνα με ψαλμό της Μεγάλης Παρασκευής, το ευλογημένο Μέγα Σάββατο, που ο Χριστός, ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, κατέπαυσε από όλα τα έργα του, μέσα από τη Θεία Πρόνοια του κατά σάρκα θανάτου και με την ανάστασή του μας δώρισε αιώνια ζωή.

Με την Ανάσταση όλα γέμισαν με φως, τόσο ο ουρανός όσο και η γη αλλά και τα καταχθόνια, δηλαδή το σκοτεινό βασίλειο του Άδη. Γιατί, ενώ με το σαρκικό Του θάνατο κατήλθε στο βασίλειο του Άδη, συνέτριψε, όπως περιγράφεται στην εικονογραφία και στην υμνολογία, τους αιώνιους μοχλούς και τις πύλες που κρατούσαν δέσμιους τους νεκρούς. Η υμνολογία θέλει τον Άδη να φωνάζει στενάζοντας ότι τον συνέφερε να μην είχε δεχτεί αυτόν που γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, γιατί φτάνοντας στον Άδη, σαν ένας από τους υπόλοιπους θνητούς, δεν είχε τη δύναμη να τον καταλάβει. Ο Χριστός, ως Θεός, κατέλυσε το κράτος του, συνέτριψε τις χάλκινες πύλες που κρατούσαν δέσμιες τις ψυχές, τις οποίες ανέστησε. Έβγαλε το ανθρώπινο γένος από το σκοτάδι και από τη σκιά του θανάτου.

Η Ανάσταση του Χριστού μας είναι πηγή ζωής. Ο χριστιανοί ονομάζουν την Ανάσταση ζωηφόρο, επειδή φέρει, μεταγγίζει τη ζωή στους ανθρώπους. Ο τάφος που δέχτηκε το άχραντο σώμα του Κυρίου λέγεται ζωοδόχος, διότι «εν τάφω» κατετέθη η Ζωή που είναι ο Χριστός μας. Έτσι ο Τάφος Του γίνεται «η πηγή της ημών αναστάσεως», πηγή ζωής και αφθαρσία για την ανθρωπότητα ολόκληρη.

Η εικόνα της Αναστάσεως, σε εμάς τους Ορθοδόξους, απεικονίζει τον Χριστό στον άδη να συντρίβει τις πόρτες του, να ανιστά με τα χέρια Του τον Αδάμ και την Εύα και να τους επαναφέρει στην αιώνια ζωή.

Η Ανάσταση του Χριστού ανιστά από την πτώση και ανακαινίζει την καταφθαρείσα φύση μας. Έτσι μπορούμε να μετέχουμε στη ζωή του Χριστού, να ζούμε την αναστημένη ζωή. Και «η εις ουρανούς άνοδος» είναι πλέον δυνατή για όποιον την επιθυμεί και αγωνίζεται να την επιτύχει. «Ο Θεός που ανέστησε τον Κύριο», γράφει ο Απόστολος Παύλος, «με τη δύναμή Του θα αναστήσει και εμάς» (Α' Κορ. 6, 14).

Την Ανάσταση του Χριστού, που αποτελεί μαζί με την ενσάρκωση του Λόγου τα δύο μέγιστα γεγονότα της ιστορίας της ανθρωπότητας, δεν αξιώθηκε να τη δει με τα φυσικά του μάτια κανένας άνθρωπος. Οι Μυροφόρες, από την πολλή αγάπη σε Αυτόν, είχαν την τόλμη να αψηφίσουν τους κινδύνους από τους εχθρούς του Χριστού και να τρέξουν «τη επιφωσκούση» δηλαδή με το πρώτο φως της ημέρας στον τάφο για να αλείψουν το Σώμα. Τότε είδαν να έχει κυλίσει ο μεγάλος λίθος που έφραζε τον τάφο και τον άγγελο να τους λέει «ουκ έστιν ώδε», δεν είναι εδώ. Ακόμα και οι φύλακες του τάφου, που τον φρουρούσαν όλη τη νύχτα, από το σεισμό που έγινε και τη θέα του απαστράπτοντα αγγέλου, έπεσαν κάτω σαν νεκροί από το φόβο τους. Από την πλευρά των ένδεκα μαθητών, έτρεξαν στον τάφο, μόλις έμαθαν από τις Μυροφόρες για την ανάσταση, ο κορυφαίος Πέτρος και ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού, Ιωάννης. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τι αντίκρισαν στον κενό τάφο μετά την Ανάσταση. Είδαν τον τάφο κενό, τα οθόνια, δηλαδή τα υφάσματα με τα οποία είχαν τυλίξει το σώμα, σε ένα σημείο του τάφου και σε άλλο σημείο τυλιγμένο το σουδάριο, που κάλυπτε το κεφάλι. Δεν μπορεί όμως να περιγράψει την ίδια την Ανάσταση.

Η δική μας θέαση του θαύματος της Αναστάσεως είναι απόκρυφη και μυστική. Με τα σωματικά μάτια μας δεν βλέπουμε ούτε το γεγονός ούτε τον αναστάντα Κύριο της δόξης. Τον βλέπουμε μόνο με τα νοερά μάτια της ψυχής μας. Τον προσεγγίζουμε με την πίστη μας θεώμενοι τη λαμπρότητα της θεανθρώπινης δόξας Του. Και διακηρύττουμε από την Κυριακή της Αναστάσεως μέχρι την Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς, αλλά και κάθε Κυριακή «Ανάσταση Χριστού Θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Κύριον Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον», καθώς ο Χριστός είπε στο δύσπιστο Θωμά «ότι εώρακάς με πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες».

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί βιώνουμε την Ανάσταση του Χριστού και χαιρετάμε λέγοντας «Χριστός Ανέστη», με βαθειά πίστη και συναίσθηση ότι ο Χριστός, ως Θεάνθρωπος, αναστήθηκε. Η αλήθεια αυτή επιβεβαιώνεται από άλλο χριστιανό, λέγοντας «Αληθώς Ανέστη», ότι δηλαδή πραγματικά αναστήθηκε. Για να μπορούν όμως αυτά τα λόγια να γίνουν πραγματικό βίωμα και όχι τυπικές φράσεις που ανταλλάσσονται μεταξύ των παρευρισκομένων στο προαύλιο της εκκλησίας, θα πρέπει να συμμετέχουμε στη μοναδική αυτή για την εκκλησιαστική ζωή, Θεία Λειτουργία.

Συχνά βλέπουμε τον κόσμο, μετά το χαρμόσυνο μήνυμα που αναγγέλλει ο ιερέας και τις καμπανοκρουσίες που το συνοδεύουν, να απομακρύνεται γρήγορα από την εκκλησία, προκειμένου να συνεχίσει στο γιορτινό τραπέζι του σπιτιού, εγκαταλείποντας την όντως γιορτή. Και δεν αντιλαμβάνονται τα λόγια του ψαλμού που ψάλονται την ίδια στιγμή «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτών», δηλαδή ότι αναστήθηκε ο Θεός και διασκορπίστηκαν οι εχθροί του και έφυγαν από κοντά του αυτοί που τον μισούν. Κάνοντας έτσι τους εαυτούς τους να μοιάζουν με εχθρούς του Θεού, που τον μισούν. Και μόνο αυτά τα λόγια θα έπρεπε να μας συνταράζουν και να μη μας αφήνουν να απομακρυνθούμε από την εκκλησία. Επειδή βέβαια ο Χριστός και η Εκκλησία είναι αγάπη, ο πιστός χριστιανός μένει στην εκκλησία από αγάπη και όχι από φόβο. Και σύμφωνα με τα λόγια του Ευαγγελιστή Ιωάννη: «όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι».

Η Εκκλησία, μέσα από τη λαμπρή Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία που επαναλαμβάνεται όλες τις ημέρες της Διακαινησίμου Εβδομάδας με τα αναστάσιμα τροπάρια του όρθρου αλλά και τις υπόλοιπες ακολουθίες που τελούνται, μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμε κάπως καλύτερα το γεγονός της Ανάστασης. Η χάρη του Θεού μας βοηθάει να αισθανθούμε βαθιά μέσα μας τη χαρά αυτού του μεγάλου γεγονότος. Είναι στο χέρι μας να επιτρέψουμε στο Θεό να μας χαρίσει αυτήν την ευλογία.

Χριστός Ανέστη!

ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΕΟΤΗΤΟΣ
(t): + 30 210 66 32 687 (εσωτερικό 138)
(f): + 30 210 60 25 101
(e): neotita@imml.gr
Θουκυδίδου 6 & Βυζαντίου
Τ.Θ. 1, Τ.Κ. 19004, Σπάτα Αττικής
Αθήνα‚ Ελλάδα