Ανάμεσα σʹ όλες τις προσευχές και τους ύμνους της Μεγάλης Σαρακοστής μια σύντομη προσευχή μπορεί να oνομαστεί η προσευχή της Μεγάλης Σαρακοστής. Η Παράδοση την αποδίδει σ' έναν από τους μεγάλους δασκάλους της πνευματικής ζωής, τον γιο Εφραίμ το Σύρο. Να τα κείμενο της προσευχής:

Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως.

Πνεύμα δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω δούλω.

Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Τούτη η προσευχή λέγεται δύο φορές στο τέλος κάθε ακολουθίας της Μεγάλης Σαρακοστής από τη Δευτέρα ως την Παρασκευή (δεν τη λέμε το Σάββατο και την Κυριακή, όπως θα δούμε και πιο κάτω, γιατί οι ακολουθίες αυτές τις δύο μέρες δεν έχουν το τυπικό της Σαρακοστής). Την πρώτη φορά λέγοντας την προσευχή κάνουμε μια μετάνοια σε κάθε αίτηση. Έπειτα κάνουμε δώδεκα μετάνοιες λέγοντας: «ελέησαν με τον αμαρτωλόν». Ολόκληρη η προσευχή επαναλαμβάνεται με μια τελική μετάνοια στο τέλος της προσευχής.

Γιατί αυτή η σύντομη και απλή προσευχή κατέχει μια τόσο σημαντική θέση στην όλη λατρεία της Μεγάλης Σαρακοστής; Διότι απαριθμεί, μʹ ένα μοναδικό τρόπο, όλα τα αρνητικά και τα θετικά στοιχεία της μετάνοιας και αποτελεί, θα λέγαμε, ένα «κανόνα ελέγχου» του προσωπικού μας αγώνα στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής. Αυτός ο αγώνας σκοπεύει πρώτα απ' όλα στην απελευθέρωσή μας από μερικές βασικές πνευματικές ασθένειες που διαμορφώνουν τη ζωή μας και μας κάνουν πραγματικά ανίσχυρους ακόμα και για να κάνουμε αρχή στροφής στο Θεό.

Η βασική ασθένεια είναι η αργία. Είναι η παράξενη εκείνη τεμπελιά και η παθητικότητα ολόκληρης της ύπαρξής μας που πάντα μας σπρώχνει προς τα «κάτω» μάλλον παρά προς τα «πάνω» και που διαρκώς μας πείθει ότι δεν είναι δυνατό νʹ αλλάξουμε και επομένως δε χρειάζεται να επιθυμούμε την αλλαγή. Είναι ένας βαθιά ριζωμένος κυνισμός που σε κάθε πνευματική πρόκληση απαντάει με το «γιατί;» και καταντάει τη ζωή μας μια απέραντη πνευματική φθορά. Αυτή είναι η ρίζα όλης της αμαρτίας γιατί δηλητηριάζει κάθε πνευματική ενεργητικότητα στην πιο βαθιά της πηγή.

Το αποτέλεσμα της «αργίας », είναι η λιποψυχία. Είναι μια κατάσταση δειλίας που όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας τη θεώρησαν το μεγαλύτερο κίνδυνο της ψυχής. Η λιποψυχία, η αποθάρρυνση, είναι η ανικανότητα του ανθρώπου να βλέπει καθετί καλό ή θετικό! Είναι η αναγωγή των πάντων στον αρνητισμό και στην απαισιοδοξία. Είναι στʹ αλήθεια μια δαιμονική δύναμη μέσα μας γιατί ο Σατανάς είναι βασικά ένας ψεύτης. Ψιθυρίζει ψευτιές στον άνθρωπο για το Θεό και για τον κόσμο˙ γεμίζει τη ζωή με σκοτάδι και αρνητισμό. Η λιποψυχία είναι η αυτοκτονία της ψυχής, γιατί όταν ο άνθρωπος κατέχεται απ' αυτή είναι εντελώς ανίκανος να δει το φως και να τα επιθυμήσει.

Πνεύμα φιλαρχίας! φαίνεται παράξενο πως η αργία και η λιποψυχία είναι ακριβώς εκείνα που γεμίζουν τη ζωή μας με τον πόθο της φιλαρχίας. Μολύνοντας όλη μας την τοποθέτηση απέναντι στη ζωή, κάνοντας την άδεια και χωρίς νόημα, μας σπρώχνουν νʹ αναζητήσουμε αντιστάθμισμα σε μια ριζικά λανθασμένη στάση απέναντι στα άλλα πρόσωπα. Αν η ζωή μου δεν είναι προσανατολισμένη προς το Θεό, αν δεν σκοπεύει σε αιώνιες αξίες, αναπόφευκτα θα γίνει εγωιστική και εγωκεντρική, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι γίνονται τα μέσα για τη δική μου αυτοϊκανοποίηση. Αν ο Θεός δεν είναι ο «Κύριος και Δεσπότης της ζωής μου», τότε το εγώ μου γίνεται ο κύριος και δεσπότης μου, γίνεται το απόλυτο κέντρο του κόσμου μου και αρχίζω να εκτιμώ καθετί με βάση τις δικές μου ανάγκες, τις δικές μου ιδέες, τις δικές μου επιθυμίες και τις δικές μου κρίσεις. Έτσι η επιθυμία της φιλαρχίας γίνεται η βασική μου αμαρτία στις σχέσεις με τις άλλες υπάρξεις, γίνεται μια αναζήτηση υποταγής τους σε μένα. Δεν είναι πάντοτε απαραίτητο να εκφράζεται η φιλαρχία μου σαν έντονη ανάγκη να διατάζω και να κηδεμονεύω τους «άλλους». Μπορεί επίσης να εκφράζεται και σαν αδιαφορία, περιφρόνηση, έλλειψη ενδιαφέροντος, φροντίδας και σεβασμού. Και είναι ακριβώς η «αργία», μαζί με τη «λιποψυχία» που απευθύνονται αυτή τη φορά προς τους άλλους. Έτσι συμπληρώνεται η πνευματική αυτοκτονία με την πνευματική δολοφονία.

Τέλος είναι η αργολογία. Απ' όλα γενικά τα δημιουργήματα μόνον ο άνθρωπος προικίστηκε με το χάρισμα του λόγου. Όλοι οι Πατέρες βλέπουν σʹ αυτό το χάρισμα την ακριβή «σφραγίδα» της Θείας εικόνας στον άνθρωπο γιατί ο ίδιος ο Θεός αποκαλύφτηκε σαν Λόγος (Ιωάν. 1,1). Αλλά όντας ο λόγος το ύψιστο δώρο, έτσι είναι και ο ισχυρότερος κίνδυνος. Όπως είναι η κυρίαρχη έκφραση του ανθρώπου, το μέσο για την προσωπική του πλήρωση, για τον ίδιο λόγο, είναι και το μέσο για την πτώση του, για την αυτοκαταστροφή του, για την προδοσία και την αμαρτία. Ο λόγος σώζει και ο λόγος σκοτώνει , ο λόγος εμπνέει και ο λόγος δηλητηριάζει. Ο λόγος είναι το μέσο της Αλήθειας αλλά είναι και μέσο για το δαιμονικό ψέμα. Έχοντας μια βασικά θετική δύναμη ο λόγος, έχει ταυτόχρονα και μια τρομακτικά αρνητική. Ο λόγος δηλαδή δημιουργεί θετικά ή αρνητικά. Όταν αποσπάται από τη Θεία καταγωγή και το θείο σκοπό του γίνεται αργολογία. Ενισχύει την αργία, τη λιποψυχία και τη φιλαρχία και μετατρέπει τη ζωή σε κόλαση. Γίνεται η κυρίαρχη δύναμη της αμαρτίας.

Αυτά τα τέσσερα σημεία είναι οι αρνητικοί «στόχοι» της μετάνοιας. Είναι τα εμπόδια που πρέπει να μετακινηθούν. Αλλά μόνον ο Θεός μπορεί να τα μετακινήσει. Ακριβώς γιʹ αυτό και το πρώτο μέρος της προσευχής αυτής είναι μια κραυγή από τα βάθη της καρδιάς του αβοήθητου ανθρώπου. Στη συνέχεια η προσευχή κινείται στους θετικούς σκοπούς της μετάνοιας που πάλι είναι τέσσερις.

Σωφροσύνη! Αν δεν περιορίσουμε - πράγμα που συχνά και πολύ λαθεμένα γίνεται - την έννοια της λέξης «σωφροσύνη» μόνο στη σαρκική σημασία της, θα μπορούσε να γίνει κατανοητή σαν τα θετικό αντίστοιχο της λέξης «αργία». «Αργία» πρώτα απ' όλα, είναι η αδράνεια, το σπάσιμο της διορατικότητας και της ενεργητικότητας μας, η ανικανότητα να βλέπουμε καθολικά, σφαιρικά . Επομένως αυτή η ολότητα είναι το εντελώς αντίθετο από την αδράνεια. Αν συνηθίζουμε με τη λέξη σωφροσύνη να εννοούμε την αρετή την αντίθετη από τη σαρκική διαφθορά είναι γιατί ο διχασμένος χαρακτήρας μας, πουθενά άλλου δεν φαίνεται καλύτερα παρά στη σαρκική επιθυμία, που είναι αλλοτρίωση του σώματος από τη ζωή και τον έλεγχο του πνεύματος. Ο Χριστός επαναφέρει την «ολότητα» (τη σωφροσύνη) μέσα μας και το κάνει αυτά αποκαθιστώντας την αληθινή κλίμακα των άξιων, με το να μας οδηγεί πίσω στο Θεό.

Ο πρώτος και υπέροχος καρπός της σωφροσύνης είναι η ταπεινοφροσύνη. Ήδη έχουμε μιλήσει γιʹ αυτή. Πάνω απ' όλα είναι η νίκη της αλήθειας μέσα μας, η απομάκρυνση του ψεύδους μέσα στο οποίο συνήθως ζούμε . Μόνη η ταπεινοφροσύνη είναι άξια της αλήθειας∙ μόνο μʹ αυτή δηλαδή μπορεί κανείς να δει και να δεχτεί τα πράγματα όπως είναι και έτσι να δει το Θεό, το μεγαλείο Του, την καλοσύνη Του και την αγάπη Του στο καθετί. Να γιατί, όπως ξέρουμε, ο Θεός «υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».

Μετά τη σωφροσύνη και την ταπεινοφροσύνη, κατά φυσικό τρόπο, ακολουθεί η υπομονή. Ο «φυσικός» ή «πεπτωκώς» άνθρωπος είναι ανυπόμονος, γιατί είναι τυφλός για τον εαυτό του, και βιαστικός στο να κρίνει και να καταδικάσει τους άλλους. Με διασπασμένη, ατελή και διαστρεβλωμένη γνώση των πραγμάτων που έχει, μετράει τα πάντα με βάση τις δικές του προτιμήσεις και τις δικές του ιδέες. Αδιαφορεί για τον καθένα γύρω του εκτός από τον εαυτό του, θέλει η ζωή του να είναι πετυχημένη τώρα, αυτή τη στιγμή. Υπομονή, βέβαια, είναι μια αληθινά θεϊκή αρετή. Ο Θεός είναι υπομονετικός όχι γιατί είναι «συγκαταβατικός» αλλά γιατί βλέπει το βάθος όλων των πραγμάτων, γιατί η εσωτερική πραγματικότητα τους, την οποία εμείς με την τυφλότητα μας δεν μπορούμε να δούμε, είναι ανοιχτή σʹ Αυτόν. Όσο πιο κοντά ερχόμαστε στο Θεό τόσο περισσότερο υπομονετικοί γινόμαστε και τόσο πιο πολύ αντανακλούμε αυτή την απέραντη εκτίμηση για όλα τα όντα, πράγμα που είναι η κύρια ιδιότητα του Θεού.

Τέλος, το αποκορύφωμα και ο καρπός όλων των αρετών, κάθε καλλιέργειας και κάθε προσπάθειας, είναι η αγάπη. Αυτή η αγάπη που, όπως έχουμε πει, μπορεί να δοθεί μόνο από το Θεό, είναι το δώρο που αποτελεί σκοπό για κάθε πνευματική προετοιμασία και άσκηση.

Όλα αυτά συγκεφαλαιώνονται στην τελική αίτηση της προσευχής του Αγίου Εφραίμ με την οποία ζητάμε: «...δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου...» . Εδώ τελικά δεν υπάρχει παρά μόνο ένας κίνδυνος: η υπερηφάνεια.  Υπερηφάνεια είναι η πηγή του κάκου και όλο το κακό είναι η υπερηφάνεια. Παρʹ όλα αυτά δεν είναι αρκετό για μένα να βλέπω τα «εμά πταίσματα » γιατί ακόμα και αυτή η φαινομενική αρετή μπορεί να μετατραπεί σε υπερηφάνεια. Τα πατερικά κείμενα είναι γεμάτα από προειδοποιήσεις για την ύπουλη μορφή ψευτοευσέβειαςη οποία στην πραγματικότητα με το κάλυμμα της ταπεινοφροσύνης και της αυτομεμψίας μπορεί να οδηγήσει σε μια πραγματικά δαιμονική υπερηφάνεια. Αλλά όταν βλέπουμε τα δικά μας σφάλματα και δεν κατακρίνουμε τους αδελφούς μας, όταν με άλλα λόγια, η σωφροσύνη, η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή και η αγάπη γίνονται ένα σε μας, τότε και μόνο τότε ο αιώνιος εχθρός - η υπερηφάνεια - θʹ αφανιστεί μέσα μας.

Μετά από κάθε αίτηση στην προσευχή τούτη κάνουμε μια μετάνοια (γονυκλισία). Οι μετάνοιες δεν περιορίζονται στην προσευχή του Αγίου Εφραίμ αλλά αποτελούν ένα από τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά ολόκληρης της λατρείας της Μεγάλης Σαρακοστής. Εδώ πάντως το νόημά τους αποκαλύπτεται περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού.

Στη συνεχή και δύσκολη προσπάθεια της πνευματικής ανάρρωσης, η Εκκλησία δεν ξεχωρίζει την ψυχή από το σώμα. Ο όλος άνθρωπος απομακρύνθηκε από το Θεό∙ ο όλος άνθρωπος πρέπει να ανορθωθεί, ο όλος άνθρωπος πρέπει να γυρίσει. Η καταστροφή της αμαρτίας υπάρχει όταν νικάει η σάρκα - το ζωώδες, το παράλογο, η σαρκική επιθυμία μέσα μας - τα πνευματικό και το θείο. Αλλά τα σώμα είναι δοξασμένο, το σώμα είναι άγιο, τόσο άγιο που ο ίδιος ο Θεός «σαρξ εγένετο». Η σωτηρία και η μετάνοια, επομένως, δεν είναι η περιφρόνηση του σώματος ούτε η παραμέλησή του, αλλά είναι αποκατάσταση του σώματος στην πραγματική του λειτουργικότητα που είναι η έκφραση και η ζωή του πνεύματος, ο ναός της ανεκτίμητης ανθρώπινης ψυχής. Η χριστιανική ασκητική είναι αγώνας όχι κατά αλλά υπέρ του σώματος. Γιʹ αυτό το λόγο ο όλος άνθρωπος - ψυχή και σώμα - μετανοεί. Το σώμα παίρνει μέρος στην προσευχή της ψυχής καθώς αυτή προσεύχεται μέσα στο σώμα και δια του σώματος. Έτσι οι γονυκλισίες, τα «ψυχοσωματικά» δείγματα της μετάνοιας, της ταπεινοφροσύνης, της λατρείας και της υπακοής, είναι μια ιεροτελεστία κατʹ εξοχήν της Μεγάλης Σαρακοστής.

Πηγή: (Από το βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή», του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, εκδ. Ακρίτας), Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Η επιβολή της γκέι κουλτούρας στην καθημερινότητά μας, ειδικά την τελευταία δεκαετία, δείχνει να μην έχει όρια. Η λεγόμενη προοδευτική διανόηση και το ηθικά απελευθερωμένο star system, οδηγούν με μεγάλη φόρα την ανθρωπότητα σε έναν ηθικό γκρεμό, τον οποίο κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Η νομική αναγνώριση του συμφώνου συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών ήταν μόνο η αρχή. Σειρά έχουν, οι επόμενοι στόχοι, οι οποίοι καθώς φαίνεται είναι οι εξής: η τεκνοθεσία από τις νέου τύπου «οικογένειες» και η εισαγωγή της πανσεξουαλικής κατήχησης στην υποχρεωτική εκπαίδευση .

Οι άλλοτε ισχνές φωνές υπέρ της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, έχουν πλέον επιβληθεί καπελώνοντας κάθε αντίθετη άποψη. Αυτές οι επιτακτικές φωνές, μέσα από τα μονοφωνικά ΜΜΕ, μιλούν για αγάπη, ενώ ταυτοχρόνως καθυβρίζουν, στοχοποιούν και απειλούν, οποιονδήποτε δεν διστάζει να εκφράσει αντίθετη άποψη. Παράλληλα, με όπλο τους τον «αντιρατσιστικό» νόμο, ο οποίος εν τη πράξει καταργεί το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας στην έκφραση, διώκουν κάθε ελεύθερη φωνή που αγνοεί τα κελεύσματά τους. Μιλούν, μάλιστα, για «ρητορική μίσους», εκείνοι που ασκούν οργανωμένο «μπούλινγκ» κατά της Εκκλησίας, νομίζοντας ότι με τη συντήρηση αστικών μύθων, όπως η περιβόητη αμύθητη περιουσία Της, μπορούν να σπάσουν τους δεσμούς Της με τον ελληνικό λαό.

Οι γκέι ακτιβιστές και οι επαγγελματίες δικαιωματάκηδες, μιλούν δακρύβεχτα για καταπάτηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Μα για πια καταπάτηση μιλάμε; Από πότε το δικαίωμα στην υιοθεσία, μπορεί να στερεί βασικά δικαιώματα των υιοθετούμενων παιδιών; Εκείνοι που δήθεν κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα έπρεπε πρώτα να σκεφτούν το βασικό δικαίωμα των παιδιών να ανατραφούν με πατρικό και μητρικό πρότυπο και πάντως όχι μέσα σε ένα μοντέλο «οικογένειας» που δεν έχει φυσικά ερείσματα. Αυτά, βέβαια, φαντάζουν ψιλά γράμματα σε μία κοινωνία που αποδέχεται με ενθουσιασμό την «απόφαση» ενός 9χρονου αγοριού που «επέλεξε» να είναι κορίτσι^[1] , ενώ ταυτόχρονα ωρύεται και ζητά εισαγγελικές παρεμβάσεις επειδή βλέπει ρασοφορεμένο ένα 12χρονο μαθητή της Αθωνιάδας Ακαδημίας^[2], από την οποία έχουν περάσει παρομοίως ως ρασοφορεμένα παιδιά, δεκάδες μεγάλες προσωπικότητες της ελληνικής ιστορίας, όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Ρήγας Φεραίος κλπ.

Επιπροσθέτως, παρά τις περί του αντιθέτου φωνές, κανένας δεν μπορεί να μας πείσει ότι οι ομοφυλόφιλοι υφίστανται σήμερα βία ή διακρίσεις στην καθημερινή τους ζωή. Στην πολιτισμένη προς το παρόν και μέχρι την επερχόμενη ισλαμοποίησή της, Ελλάδα, κανένας δεν διώκει τους ομοφυλόφιλους, ούτε τους αποκλείει από την κοινωνική ζωή. Μάλιστα σε κάποιους κλάδους, κυρίως καλλιτεχνικούς, έχει τόση μεγάλη δύναμη το «lgbt» λόμπι, που δεν θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για καταπάτηση των δικαιωμάτων και αποκλεισμό των ετεροφυλόφιλων. Αντίθετα, οι ομοφυλόφιλοι και οι υποστηρικτές τους, ανενόχλητοι μπορούν να προσβάλλουν, να εξυβρίζουν και να συκοφαντούν όσους δεν συμφωνούν με τις προσωπικές τους επιλογές, μπορούν να τους χαρακτηρίζουν «ομοφοβικούς» και να απαλλάσσονται από την απαιτούμενη επιχειρηματολογία, την οποία στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν.

Εξαιτίας αυτού του σκληρού γκέι φασισμού, η μεγάλη πλειοψηφία των απλών ανθρώπων στην Ελλάδα, που διατηρεί αν μη τι άλλο τις επιφυλάξεις της μπροστά στην ιδέα της νέου τύπου «οικογένειας», προτιμά τη σιωπή, από τη σύγκρουση με το οργανωμένο και πλουσίως χρηματοδοτημένο σύστημα, το οποίο εργάζεται νυχθημερόν για τη νεοταξική κατήχηση των κατοίκων των πάλαι ποτέ χριστιανικών κρατών. Και επειδή η γκέι προπαγάνδα παρότι κατάφερε να επιβληθεί στο νομικό μας σύστημα, δεν κατάφερε να πείσει για τις θέσεις της, τους ανθρώπους που ανατράφηκαν με τις αξίες και τα χρηστά ήθη των ηρώων προγόνων μας, επιστρατεύτηκε η «κατάλληλη» διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, με θεματικές εβδομάδες διαστρέβλωσης της φυσικής πραγματικότητας. Άλλωστε, όπως ομολογούν κάποιοι από τους πολιτικούς υπερμάχους των γκέι, η κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη να δεχθεί την τεκνοθεσία από ομοφυλόφιλους. Ίσως θα γίνει έτοιμη με την πλύση εγκεφάλου των ανθρώπων από την παιδική τους ηλικία…

Βέβαια, το φαινόμενο της φασιστικής επιβολής της πανσεξουαλικής ιδεολογίας δεν εντοπίζεται μόνο στη χώρα μας, αλλά είναι παγκόσμιο. Μόνο στα ισλαμικά κράτη δεν γίνεται παρόμοια προπαγάνδα. Ίσως επειδή εκεί οι ισλαμιστές δεν έχουν ανάγκη το «διαφωτισμό» που υφιστάμεθα εμείς οι «οπισθοδρομικοί». Οι χρηματοδότες του γκέι ακτιβισμού, όχι μόνο δεν διαμαρτύρονται για την εκεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, αλλά αντιθέτως δείχνουν συμπάθεια στη βίαιη θρησκευτική παραδοχή των μουσουλμάνων! Αυτό είναι ένα από τα πολλά παράλογα της δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας.

Μέσα σε αυτή την παγκόσμια εκστρατεία επιβολής της πανσεξουαλικότητας, παρατηρούνται δυστυχώς και στο χώρο της Εκκλησίας κάποιες «διαλλακτικές» φωνές «ανοικτόμυαλων» θεολόγων και κληρικών^[3] , οι οποίοι στην προσπάθειά τους να γίνουν δημοφιλείς στους έχοντες κοσμικό φρόνημα, ώστε να μην είναι «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων» που αγωνιούν για αυτή την κατάσταση, κλείνουν το μάτι στην ομοφυλοφιλία, υποστηρίζοντας αθεολόγητες θεωρίες, όπως π.χ. ότι ο Χριστός δεν καταδίκασε τους ομοφυλόφιλους κλπ. Μήπως ο Χριστός δεν επιβεβαίωσε την αυστηρή παιδαγωγία των Σοδόμων; Μήπως ο Χριστός δεν επέδειξε ακόμα και την αμαρτωλή σκέψη ως μοιχεία;

Αυτοί οι νεοθεολόγοι κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά στους ομοφυλοφίλους. Διότι διαστρέφοντας το λόγο του Θεού στερούν από τους ανθρώπους αυτούς τη δυνατότητα να κατανοήσουν το θησαυρό της μακαριότητας που φυλάσσει η Ορθόδοξη Εκκλησία, και ο οποίος ανοίγει με μοναδικό «κλειδί» την άσκηση, τη στενή και τεθλιμμένη οδό, ως τρόπο ζωής που πολύ απέχει από τη σημερινή κατάπτωση της σαρκολατρείας και του πανηδονισμού. Όσοι πραγματικά αγαπούν τους ομοφυλοφίλους και κάθε άλλον άνθρωπο, οφείλουν να υπενθυμίζουν αδιάκοπα τα λόγια του Αποστόλου «πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει»^[4] (όλα μου επιτρέπονται, αλλά δεν με συμφέρουν όλα). Σε αυτό συνίσταται η πραγματική αγάπη, η οποία δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την αλήθεια.

Σαφώς, αν η Ορθόδοξη Εκκλησία αναζητούσε πελάτες, όπως οι αιρετικές ομολογίες, θα αλλοίωνε την αλήθεια και θα αμνήστευε εν ονόματι μίας υποκριτικής αγάπης και τη μοδάτη ομοφυλοφιλία, όπως κάνει ο Πάπας Φραγκίσκος^[5] ή θα ευλογούσε τους ομόφυλους γάμους, όπως πολλές προτεσταντικές παρασυναγωγές.

Όμως «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται»^[6] . Ακόμα και αν όλοι εμείς, φοβούμενοι τις κυρώσεις από τον αντιρατσιστικό νόμο και τη μιντιακή κατακραυγή, σιωπήσουμε αποδεχόμενοι την ήττα μας από τη μειονοτική θολοκουλτούρα, η πραγματικότητα θα έρθει ως αδιάψευστος μάρτυρας να αποστομώσει τις υστερικές φωνές που θέλουν να επιβάλουν ως φυσικό το παρά φύσιν. Διότι δεν είναι ο νόμος ούτε οι παπάδες που δεν επιτρέπουν στις ομόφυλες «οικογένειες» να αποκτήσουν παιδί, αλλά η πανσόφως δημιουργηθείσα φυσική τάξη.

Η Εκκλησία, λοιπόν, δεν επιβάλει την άποψή Της, αλλά έχει δικαίωμα να τη λέει και να πληροφορεί χωρίς φόβο το λαό Της. Και πρέπει να τη λέει όπως είναι, χωρίς διπλωματίες και νοθεύσεις. Ας φωνασκούν οι αντίπαλοι και ας τρομοκρατούν με μηνύσεις και με βία. Άλλωστε αυτός δεν είναι ο σταυρός των Χριστιανών που ομολογούν στον κόσμο το λόγο του Θεού; Γι’ αυτό δεν είναι «μισούμενοι υπό πάντων»^[7] ; Πόσοι και πόσοι πρόγονοί μας διώχθηκαν, βασανίστηκαν, μαρτύρησαν για να υπερασπιστούν την αιώνια και αμετάβλητη αλήθεια; Και παρά τους διωγμούς η πίστη μας άντεξε χωρίς αλλοιώσεις και συμβιβασμούς δύο χιλιετίες χρόνια διωγμών, αιρέσεων κλπ. Και τώρα θα αντέξει και θα νικήσει. Και οι δήθεν μεγάλοι και ισχυροί του σήμερα θα είναι θλιβερό παρελθόν και παραδείγματα προς αποφυγή, όπως τόσοι και τόσοι διώκτες της Εκκλησίας στην πορεία των αιώνων.

Χαράλαμπος Άνδραλης

[1] National Geographic: Ιστορικό εξώφυλλο με 9χρονη τρανσέξουαλ! http://www.protothema.gr/world/article/637750/national-geographic-istoriko-exofullo-me-9hroni-transexoual/

[2] Πώς αποφασίζει ένα 12χρονο παιδί να γίνει μοναχός στο Άγιον Όρος; http://tvxs.gr/news/ellada/pos-apofasizei-ena-12xrono-paidi-na-ginei-monaxos-sto-agion-oros

[3] Το παράξενο είναι ότι κάποιοι από αυτούς τους κληρικούς τιμώνται υπέρ του δέοντος από τη διοικούσα Εκκλησία, την ίδια στιγμή που διώκονται ευσεβείς ιερείς που αγωνιούν και αγωνίζονται για την Ορθόδοξη πίστη.

[4] Α´ Κορ. 6:12

[5] Πάπας Φραγκίσκος: «Οι ομοφυλόφιλοι έχουν δώρα για τη χριστιανική κοινότητα», http://www.protothema.gr/world/article/418202/papas-fragiskos-oi-omofulofiloi-ehoun-dora-gia-ti-hristianiki-koinotita/

[6] Β’ Τιμ. 2, 9

[7] Ματθ. 24, 9

Πηγή: Κατάνυξις

Ο Χριστιανισμός ως εκκλησία, ένα νέο μέγεθος και ‘καινή κτίσις', έφερε μια ριζική ανατοποθέτηση στον κόσμο και ως προς τα αδύνατα μέλη της οικογένειας, τη γυναίκα και το παιδί. Ιδιαίτερα ως προς το δεύτερο δείχνει όλο τον σεβασμό και την στοργή της, που δεν απορρέει από μια απλή συναισθηματικότητα, αλλά από καθαρά εκκλησιολογικές και νέες ανθρωπολογικές προϋποθέσεις. Έτσι, ιστορικά πρώτα, αντιτάσσεται στην αστοργία και σκληρότητα της αθεΐας - ειδωλολατρίας, απέναντι στο αδύνατο παιδί, το οποίο δεν δίσταζαν να το θυσιάζουν ή να το προσφέρουν στην πυρακτωμένη αγκαλιά του ειδώλου του «θεού» Μολώχ.

Σ' ολόκληρο τον αρχαίο και σ' αυτό τον ελληνικό και ρωμαϊκό κόσμο, η τύχη του παιδιού εξαρτιόταν από την παντοδυναμία της πατρικής θέλησης. Το βρέφος μπορούσε με απόφαση του πατέρα αφέντη να εκτεθεί στα όρνια ή και να φονευθεί. Η έκθεση των βρεφών ήταν καθημερινή συνήθεια στον αρχαίο κόσμο. Ο ίδιος ο φιλόσοφος Σενέκας θα ομολογήσει: «τιμωρούμεν δια θανάτου τους κακούργους, τους λυσσασμένους σκύλους, τα θηρία και τα αδύνατα και ανάπηρα παιδιά».

Όχι όμως μόνο τα βρέφη, αλλά και τα έμβρυα αντιμετωπίζονταν με ανάλογο τρόπο. Στην εποχή της Κ. Διαθήκης η άμβλωση ήταν ευρύτατα διαδεδομένη και δεν αποτελούσε έγκλημα, γιατί επικρατούσε η υποστηριζόμενη από την φιλοσοφία άποψη, ότι το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος, αλλά αποτελεί μέρος των σπλάχνων της γυναίκας, μια αντίληψη, που νοθεύει και τη λεγόμενη χριστιανική κοινωνία μας μέχρι σήμερα. Εν τούτοις, ευσυνείδητοι επιστήμονες, γιατροί της αρχαιότητας, καταδίκασαν με παρρησία την άμβλωση, ως απάδουσα στην επιστήμη τους, όπως ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός και ο μεγαλύτερος γυναικολόγος της αρχαιότητας Σωρανός ο Εφέσιος.

Η εκκλησία αντιτάχθηκε σ' αυτές τις αντιλήψεις με την ίδια την ζωή και πράξη της. Ο λόγος του Χριστού μας «άφετε τα παιδία ελθείν πρός με....» (Μαρκ.10, 16) αποτέλεσε το υπόβαθρο της διδασκαλίας των Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας μας για τα δικαιώματα του παιδιού και κατάργησε τους Καιάδες και τους Μολώχ και αναγνώρισε τον άνθρωπο σαν αυταξία σε όλες τις στιγμές της ζωής του. Ο άνθρωπος είναι για την Εκκλησία ολόκληρος και πλήρης «εξ' άκρας συλλήψεως», από την στιγμή που συλληφθεί στο σώμα της μητέρας.

Από την αρχή η Εκκλησία τοποθετείται κριτικά απέναντι στην πράξη του γύρω της κόσμου ως προς τα βρέφη. Την έκθεση των βρεφών καταδικάζουν ήδη στους πρώτους αιώνες η προς Διόγνητον επιστολή (β΄ αι. μ.Χ.), ο Μινούκιος Φήλιξ, χριστιανός απολογητής (β΄αι.), ο Τερτυλλιανός (γ΄αι) και ο Λακτάντιος (δ΄αι.).

Πολύ νωρίς εξάλλου η Εκκλησία με πολλή στοργή προσκαλούσε τις άγαμες μητέρες, κάνοντας, όπως πάντα, τη διάκριση μεταξύ του ανθρώπου και του σφάλματός του, αντί να εκθέτουν τα βρέφη τους, να τα αφήσουν στη θύρα των ναών, ώστε χωρίς να γίνονται γνωστές και εκτίθεται η κοινωνική υπόληψή τους, να αναλάβει αυτή την φροντίδα τους. Προσκλητήριο, που συνεχίστηκε να ακούγεται και να εφαρμόζεται και στους μετέπειτα αιώνες, αφού το συναντάμε π.χ. στη δράση της Αγίας Φιλοθέης της Αθηναίας, αλλά και σήμερα ακόμη, από γυναικεία κυρίως μοναστήρια.

Με τη διαμόρφωση της κανονικής πράξης της Εκκλησίας η εμβρυοκτονία, συνεχιζόμενο έγκλημα του μη χριστιανικού κόσμου, λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη. Ο Μ. Βασίλειος χαρακτηρίζει για πρώτη φορά σε κανόνα της Εκκλησίας την φθορά του εμβρύου ως φόνο. Σημαντικό δε είναι, ότι δεν γίνεται εκκλησιαστικά καμιά διάκριση μεταξύ διαμορφωμένου και ασχημάτιστου εμβρύου, κάτι που ίσχυε στην εβραϊκή νομοθεσία (πρ. Εξόδου 21,22-24).

Αυτή η στάση της Εκκλησίας θα επηρεάσει και τον πρώτο χριστιανικό αυτοκράτορα, τον Μ. Κωνσταντίνο, ο οποίος μάλιστα θα δώσει και τη λύση στην προβαλλόμενη ένδειξη για άμβλωση, δηλ. τη φτώχεια. ¨Έτσι εκδίδει το 315 μ. Χ. προκήρυξη, στην οποία μεταξύ των άλλων συνιστά: «...Εάν πατήρ τις προσαγάγη το τέκνον αυτού λέγων, ότι αδυνατεί να συντηρήση αυτό, διατάσσομεν, όπως χωρίς αναβολής δοθώσιν αυτώ τρόφιμα και ενδύματα, διότι η φροντίς των νεογεννήτων ουδεμιάς αναβολής είναι δεκτική, και όπως το θησαυροφυλάκιον του Κράτους βοηθή είς τα έξοδα ταύτα έκ των δημοσίων προσόδων».

Η Ορθοδοξία όμως απορρίπτει και την σχολαστική άποψη, ότι η ψυχή εισέρχεται στο σώμα τον τρίτο μήνα από την σύλληψη. Και είναι γνωστό, ότι αυτή η αντιχριστιανική και καθαρά φανταστική φιλοσοφική δοξασία, θεμελιώνει το γνωστό επιχείρημα του σημερινού κόσμου υπέρ της αμβλώσεως κατά τους τρεις πρώτους μήνες. Πόσο δε εσφαλμένη είναι η άποψη αυτή, φαίνεται από όσα μας προσφέρει σήμερα η επιστήμη και κατεξοχήν η μέθοδος της in vitro γονιμοποίησης («παιδιά του σωλήνα»).

Βέβαια, η σχολαστική άποψη για δήθεν μεταγενέστερη είσοδο της ψυχής στο σώμα διαιωνίζει τη θέση της πλατωνικής φιλοσοφίας για τη φύση του ανθρώπου. Η Ορθοδοξία όμως δεν κάνει χρονική διάκριση ψυχής και σώματος. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης δέχεται ολόκληρο και πλήρη τον άνθρωπο, ως οντότητα ψυχής και σώματος, έξω από κάθε δυαλιστική πλατωνική αντίληψη. Ο άνθρωπος ούτε μόνο ψυχή είναι, ούτε μόνο σώμα, αλλά ψυχή και σώμα. Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης του ανθρώπου τα δύο του συστατικά, ‘χώμα' και ‘πνοή ζωής', εμφανίζονται μαζί και πουθενά στην Γραφή δεν γίνεται λόγος για μεταγενέστερη είσοδο της ψυχής στο σώμα, ώστε η σχετική διδασκαλία είναι καθαρή φαντασία.

Εξάλλου η σύλληψη του ανθρώπου νοείται ορθόδοξα, ως συνέχεια της δημιουργίας του πρώτου ανθρώπου από τον Θεό. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό κτίσμα που το πλάθει ο Θεός. Το υλικό για την πλάση του ανθρώπου είναι η ύλη, το χώμα, γι' αυτό και το όνομα του πρώτου ανθρώπου είναι χοϊκός (αυτό σημαίνει η λέξη Αδάμ). Το εμφύσημα της πνοής = της Χάρης του Θεού, εμψυχώνει το σώμα και καθιστά τον χωματένιο άνθρωπο «ψυχή ζώσα», δηλαδή ανθρώπινη ύπαρξη, Εγώ, Αυτοσυνειδησία. Αυτή η δημιουργική ενέργεια, διδάσκει η Ορθοδοξία, συνεχίζεται σε κάθε σύλληψη ανθρώπου, με τη χάρη του Θεού, φυσικά, και την συνεργεία των γονέων. Σ' αυτό το σημείο φαίνεται, ότι το έμβρυο δεν είναι εξάρτημα του σώματος της μητέρας, λ.χ. ένας όγκος, που ανήκει οργανικά στο ίδιο σώμα και που μπορεί κανείς να το αποβάλλει για θεραπευτικούς λόγους. Το έμβρυο - άνθρωπος φιλοξενείται στο σώμα της μητέρας με τη χάρη του Θεού. Είναι ολόκληρη ζωή μέσα σε μια άλλη ζωή.

Εξάλλου κατά τον λόγο του Αποστόλου Παύλου «ούκ εσμέν εαυτών...» (δεν ανήκουμε στον εαυτό μας). Κανένας λοιπόν δεν ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι ανήκουμε σε άλλους, γιατί προερχόμαστε από άλλους. Είναι παράλογο, και μάλιστα στην εποχή μας, που τονίζεται τόσο πολύ το κοινωνικό στοιχείο, να χαρακτηρίζεται ως δικαίωμα κάτι, που συνεπάγεται την στέρηση του πολυτιμότερου δικαιώματος της ζωής σε μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη. Όπως δηλαδή η αυτοκτονία και η ευθανασία δεν βρίσκει καμία δικαίωση χριστιανικά, έτσι και η εμβρυοκτονία δεν είναι παρά καθαρή δολοφονία, και μάλιστα έν ψυχρώ, σε ένα εντελώς ανυπεράσπιστο πλάσμα.

Η εμβρυοκτονία δεν καταδικάζεται ορθόδοξα για λόγους ηθικής ή τιμωρείται ως νομική παράβαση, αλλά νοείται ως αμαρτία, αστοχία, δηλαδή του ανθρώπου, που εμποδίζει ή και ματαιώνει την πορεία του προς τη Θέωση, αφού έμπρακτα αρνείται να συνεργαστεί στο δημιουργικό έργο του Θεού.

Επίσης, από πλευράς Ορθοδοξίας, η άμβλωση, θεωρείται και δείγμα ανελευθερίας, που συνδέεται άμεσα με τον εγωισμό και τον ατομισμό που θυσιάζει την ξένη ζωή, για να διασφαλίσει τα θεωρούμενα ως δικαιώματα της σημερινής ατομοκρατίας, π.χ. της ηδονικής απόλαυσης και της απόρριψης κάθε ευθύνης. Να γιατί η Εκκλησία μας, ως έν Χριστώ κοινωνία, θεωρεί την άμβλωση ως αντικοινωνική συμπεριφορά και ενέργεια, που θυσιάζει την ανθρωπιά και την αγάπη στον ατομισμό και την εγωπάθεια.

Είναι δυνατόν λοιπόν, να γίνει δεκτή η άμβλωση από μερικούς, κάτω από οποιεσδήποτε προφάσεις και δικαιολογίες. Ποτέ όμως δεν μπορεί η άμβλωση να θεμελιωθεί χριστιανικά, ορθόδοξα. Για την Ορθοδοξία θα είναι η άμβλωση πάντα βίαιη και αποτρόπαιη αφαίρεση ζωής.

Έτσι νομίζω, ότι συνειδητοποιούμε πόσο άδικο και ασυλλόγιστο είναι από τη μια μεριά να αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε στη ζωή το έμβρυο, όπως π.χ. στο «παιδί του σωλήνα», και απ' την άλλη να καταδικάζουμε σε θάνατο χιλιάδες άλλα έμβρυα. Συνιστά επίσης κατάφωρη υποκρισία, σε μια εποχή που καθολικά ζητείται η κατάργηση της θανατικής ποινής, να νομιμοποιείται η δολοφονία ως άμβλωση. Τώρα λοιπόν που έχει νομιμοποιηθεί η άμβλωση και στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας, δεν θα μας μένει τίποτε άλλο, πιά, παρά στην καθιερωμένη Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, άλλη υποκρισία αυτό, εμείς να τελούμε ευλαβικό μνημόσυνο, για όλα εκείνα τα αθώα παιδιά, που θα κατακρεουργούνται καθημερινά στις κλινικές-σφαγεία.

Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Ο Ερντογάν ενεπλάκη σε μια αιματηρή και κυνική κουρδική πολιτική. Πολιόρκησε τους Κούρδους πριν από τις εκλογές, αλλά ξέχασε τις υποσχέσεις του από τη στιγμή που δεν χρειαζόταν πια την κουρδική ψήφο. Το αγκάλιασμα της ειρηνευτικής διαδικασίας ήταν ανειλικρινές.

Από τη στιγμή που κατάλαβε ότι οι Κούρδοι θα ψηφίσουν το φιλοκουρδικό κόμμα HDP, ξεκίνησε μια πολιτική καμένης γης που μετέτρεψε πόλεις όπως το Σίζρε, τη Σιλώπη και το Νουσαϊμπίν κατά τρόπον που θυμίζει το Χαλέπι στη Συρία.

Μετά από την προσπάθεια για ειρήνη που κατέληξε να βιώσουν βία παρόμοια με αυτή των μέσων της δεκαετίας του 1980, οι περισσότεροι Κούρδοι της Τουρκίας έχουν παραιτηθεί από τη φιλοδοξία για ένα κοινό μέλλον με τους Τούρκους συμπατριώτες τους.

Αλλά, δεν είναι μόνο οι Κούρδοι των οποίων η νοοτροπία έχει αλλάξει. Καθώς ο Ερντογάν έχει να ελέγχει εκπομπές [σ.σ. ραδιόφωνα και τηλεοράσεις] και εφημερίδες, οι Τούρκοι είναι εκτεθειμένοι σε ένα διαρκώς συρρικνούμενο εύρος φωνών που επιτρέπεται να ακουστούν.

Οι Τούρκοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: Η Τουρκία έχει επί της ουσίας διαιρεθεί. Ως αποτέλεσμα, μια νέα γενιά Τούρκων βλέπει τώρα τους Κούρδους ως «το άλλο», αν όχι τον εχθρό.

Προσθέστε το πρόβλημα ότι οι περισσότεροι δυτικόστροφα προσανατολισμένοι Τούρκοι δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ τη νοτιοανατολική Τουρκία, και οι περισσότεροι Κούρδοι από τα νοτιοανατολικά της χώρας δεν μπορούν πλέον να επισκεφθούν την Αττάλεια, την Προύσα και τη Σμύρνη.

Η Τουρκία υφίσταται ήδη ψυχολογική διαίρεση. Πράγματι, ακόμη κι ο Ερντογάν καταλαβαίνει σε κάποιο επίπεδο, ότι η διχοτόμηση είναι αναπόφευκτη, και οικονομικές πολιτικές του φαίνεται να δείχνουν ότι έχει ήδη ξεγράψει τις κουρδικές κατά πλειοψηφία περιοχές.

Ο ψυχολογικός διαχωρισμός είναι αδύνατο να αντιστραφεί απουσία συνολικής εθνοκάθαρσης. Αυτό θα είναι σχεδόν αδύνατο να τραβήξει σε μάκρος, καθώς οι Κούρδοι είναι οπλισμένοι και έμπειροι. Οι Τούρκοι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα: Η Τουρκία έχει επί της ουσίας διαιρεθεί.

Τα σύνορά της θα αλλάξουν το μόνο ερώτημα είναι αν οι νέες γραμμές θα είναι διεθνή σύνορα ή εσωτερικές, ομοσπονδιακές διαιρέσεις. Ο Ερντογάν μπορεί να βλέπει τον εαυτό του ως ένα μεγάλο ηγέτη, έναν νέο Ατατούρκ. Αλλά ενώ ο Ατατούρκ έχτισε τη σύγχρονη Τουρκία, ο Ερντογάν την έχει σκοτώσει. Θα μείνει στην Ιστορία όχι ως ήρωας, αλλά ως ένας διεφθαρμένος κακοποιός ο οποίος κατέστρεψε την Τουρκία για τη ματαιοδοξία του.

Πηγή: Defence-point.gr

Τον τελευταίο καιρό μετά τη Σύνοδο της Κρήτης, παρατηρείται μια ιδιαίτερη έξαρση αναφορών στον ‘’φονταμενταλισμό’’. Η προτεσταντική αυτή ‘’πρακτική’’ που προτοεμφανίστηκε στην Αμερική περί το έτος 1920, βρίσκει και στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλοτρόπως μιμητές.

Η ερμηνευτική συνωνυμική σημασία που δίνεται από πάρα πολλούς στον όρο ‘’φονταμενταλισμός’’, είναι ‘’θεμελιωτισμός’’.  Ο όρος ‘’φονταμενταλισμός’’ προέρχεται από τη λατινική λέξη ‘’fontamentum’’ που θα πει θεμέλιο και από αυτή προήλθε η γαλλική λέξη ‘’fontamentalisme’’ εκ της οποίας προέρχεται ο όρος που χρησιμοποιήθηκε από τους προτεστάντες τον 19ο αιώνα.

Πολλοί αναφέρονται σε φονταμενταλισμό, σχετικά με τους σχολιασμούς για τη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνόδου της Κρήτης. Οι απαξιωτικές αναφορές που ακολούθησαν περί φονταμενταλισμού στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οφείλονται  στο ότι δεν ανέχονται κανένα σχολιασμό.    Η Ορθόδοξη ακρίβεια δεν είναι  ‘’φονταμενταλισμός’’.

Όταν χρειάστηκε ο Άγιος Παΐσιος να ομολογήσει την Ορθόδοξη Πίστη του, δεν φείσθηκε να χρησιμοποιήσει και αυστηρές εκφράσεις για τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα, όπως το  «αγάπησε μια κοσμική γυναίκα», στη γνωστή επιστολή προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. Ήταν τούτο ‘’φονταμενταλισμός’’; Αυτός ήταν ένας τρόπος να δειχθεί το μέγεθος και προπαντός η αιτία του οικουμενιστικού ολισθήματος του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα.  Απόδειξη ότι δεν ήταν τούτο ολίσθημα ακρότητας και φονταμενταλισμού, αποτελεί και το γεγονός ότι στην ίδια αυτή επιστολή ο Άγιος Παΐσιος, μίλησε και για τους υποπίπτοντες σε ακρότητες.  Επιπρόσθετα με αυτά ο Άγιος Παΐσιος μίλησε με αγάπη για τον Οικουμενικό Πατριάρχη.  Είναι επακριβώς αυτό το κάλλος της εν αληθεία αγάπης.  Συνεπώς άλλο ακρότητα και άλλο Ορθόδοξη ακρίβεια.  

Και όταν ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, μίλησε  περί των «άγαν παρ’ ημίν ορθοδόξων», δεν είναι για τους φυλάσσοντες την ακρίβεια της Ορθόδοξης Πίστης μας που αναφέρθηκε, αλλά για τους καταφεύγοντες σε ακρότητες με αδόκιμα ζήλο.  Για τούτο  ο ίδιος πύρινους λόγους εξεφώνησε και έγραψε εναντίον των αιρέσεων, υπερασπιζόμενος την Αγία Ορθοδοξία μας.
Οι ύβρεις και οι απαξιωτικές αναφορές ‘’φονταμενταλισμού’’,  για όσους με Ορθόδοξη σοβαρότητα εκφράζουν την άποψή τους για συγκεκριμένα θέματα της Συνόδου της Κρήτης, δεν φανερώνει μόνο εμπαθή στάση, αλλά και αδυναμία Ορθόδοξης επιχειρηματολόγησης.

Πηγή: Ακτίνες

Ἡ χώρα τῆς Μαδαγασκάρης γενικά ἀλλά ἰδιαίτερα ἡ εὐρύτερη περιοχή τοῦ Τουλιάρ εἶναι μία περιοχή πού μαστίζεται ἀπό τήν φτώχεια, τήν ἔλλειψη ἰατροφαρμακευτικῆς περίθαλψης καί κατά συνέπεια πολλές ἀρρώστιες.

Ὅταν πηγαίνουμε στήν ὕπαιθρο προσπαθοῦμε νά γεμίζουμε τό αὐτοκίνητο μέ κάθε εἴδους βοήθεια, γιατί γνωρίζουμε ἐκ τῶν προτέρων ὅτι πρόκειται νά συναντήσουμε ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνάγκη ἀπό κάθε εἴδους βοήθεια. Ἄλλοτε μᾶς ἐκλιπαροῦν γιά λίγο ρύζι, ἄλλοτε γιά παρακεταμόλη, γιά νά ἀνακουφιστοῦν ἀπό τόν παρατεταμένο πυρετό τῆς ἑλονοσίας ἤ τοῦ τύφου, ἄλλοτε γιά ἀντιβίωση ἤ γιά ἀντισηπτικό, πού θά ἀνακουφίσει γιά λίγο ἔστω τίς πληγές ἀπό μικροτραυματισμούς πού λόγω τῆς ἔλλειψης βασικῆς φροντίδας ἔχουν ἐξελιχθεῖ σέ πυώδη συρίγγια, τά ὁποῖα πολλάκις ἐπιφέρουν μόλυνση καί τελικά ἀκρωτηριασμό ἤ θάνατο.

Δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού μᾶς παρακαλοῦν νά μεταφέρουμε ἀνθρώπους στήν πόλη, γιατί δέν ὑπάρχει κανένα ἄλλο μέσον ἐκτός ἀπό τό αὐτοκίνητο τῆς Ἐκκλησίας γιά νά πάρει τόν ἄρρωστο ἀπό τό χωριό στό νοσοκομεῖο. Ἄρρωστοι πού εἶναι καταδικασμένοι σέ βέβαιο θάνατο πολλές φορές ἐξαιτίας μίας ἁπλῆς ἀσθένειας. Γυναῖκες ταλαιπωρημένες ἀπό τόν τοκετό, ἡλικιωμένοι ἀνήμποροι γιά ὁποιαδήποτε μετακίνηση, παιδιά πού βρίσκονται ἕνα βῆμα πρό τοῦ τέλους εἶναι οἱ συνεπιβάτες μας καί οἱ συνοδοί μας μέσα στό αὐτοκίνητο στά μακρά ταξίδια στήν ὕπαιθρο τοῦ Τουλιάρ, ὅπου ἡ σκόνη ἀνακατεύεται πάντα μέ τό φαγητό, καί τό νερό πού πίνεις εἶναι γλυφό καί ἀνακατωμένο μέ λάσπη καί ...καθόλου ἀκίνδυνο μέ πολλά μικρόβια καί παράσιτα.

Ὅταν πηγαίνουμε πρός τήν ὕπαιθρο μᾶς συνοδεύουν τά κάθε εἴδους ἐφόδια γιά τόν κόσμο. Ὅταν γυρίζουμε μᾶς συνοδεύει αὐτός ὁ ἴδιος ὁ κόσμος. Οἱ τέσσερις τροχοί βουλιάζουν στίς λάσπες, τό νερό πολλές φορές ἀνεβαίνει στό ὕψος τοῦ καπό τῆς μηχανῆς, καί ἀμέτρητες φορές κολλᾶμε σέ βούρκους ἀπό λάσπη, γιατί ἔτσι γίνονται οἱ χωματόδρομοι ἀπό τίς βροχές στήν περιοχή τοῦ Ambanihy. Μίας περιοχῆς πού λατρεύω ἀλλά καί πού φημίζεται γιά τούς ληστές της, οἱ ὁποῖοι ἄν καί φοβοῦνται γενικῶς τούς ἱερωμένους παρ’ ὅλα ταῦτα δέν παύουν νά εἶναι ἕνας διαρκής κίνδυνος, εἰδικά τήν νύχτα ὅπου δέν διακρίνονται πρόσωπα καί τό ἀλκοόλ πολλές φορές τούς θολώνει τό μυαλό.

Παρ’ ὅλα ταῦτα δέν χάνεις οὔτε τότε τήν ψυχραιμία σου, ἀλλά συνεχίζεις νά ἐλπίζεις στόν Θεό. Καί ὄντως τό θαῦμα ἔρχεται. Μία ὁμάδα χωρικῶν μέ ἀναμμένους τούς φακούς σέ πλησιάζει. Ἐσύ μέ κομμένη τήν ἀνάσα περιμένεις. Καί τότε ἀκοῦς κάποιον νά λέει: «Μήπως χρειάζεστε βοήθεια;». Αὐτό εἶναι. Τά φτυάρια ἀρχίζουν νά σκάβουν κάτω ἀπό τό σασί πού ἔχει βουλιάξει στή λάσπη. Ἀνοίγουν δρόμο μπρός καί πίσω ἀπό τούς τροχούς. Τά σώματα τῶν ἀνθρώπων βουλιάζουν μέσα στό λασπῶδες ἔδαφος καί σέ λίγο δέν διακρίνονται ἀπό αὐτό μέσα στή νύχτα.

Κάποιος τότε ρωτᾶ: «Ἀπό ποῦ εἶστε;». Καί ἀπαντᾶς μέ συγκίνηση ὅτι εἶσαι Ὀρθόδοξος κληρικός πού πηγαίνει νά φροντίσει γιά μία Ἐνορία τῆς περιοχῆς. Τό αὐτοκίνητο ἔχει πιά ἐλευθερωθεῖ. Οἱ χωρικοί σοῦ ζητοῦν κάποιο βιβλίο τῆς Ἐκκλησίας καί παρακαλοῦν νά τούς βάλεις στό πρόγραμμα τῶν κατηχήσεων. Τούς ἀγκαλιάζεις καί τά μάτια δακρύζουν στόν ἀδελφικό πρῶτο αὐτόν ἀσπασμό. Ἔτσι ἀνοίγει μία ἀκόμα καινούργια σελίδα, ὅπως εὐδόκησε καί θέλησε ἡ Θεία πρόνοια.

Θαυμαστός ὄντως ὁ Κύριος καί ὁ τρόπος τόν ὁποῖο ἐπιλέγει γιά νά φέρνει κοντά Του τούς ἀνθρώπους Του.

Κάποιοι φιλότιμοι Ἕλληνες μᾶς ρωτοῦν συνέχεια τί ἔχετε ἀνάγκη περισσότερο στό Κλιμάκιο. Μά οἱ ἀνάγκες μας εἶναι ἀμέτρητες. Τρόφιμα, φάρμακα, ρουχισμός, λίγα παιχνίδια γιά νά παρηγορήσουμε τά παιδιά μας, ὅ,τι γενικά περισσεύει ἀπό τήν ἀγάπη καί πρῶτα ἀπ' ὅλα τήν προσευχή σας.

Μέσα σέ ὅλα κάνουμε ἔκκληση γιά τήν εὕρεση ὀχήματος κατάλληλου γιά τήν ἀσφαλή καί σίγουρη μετακίνηση τῶν ἐθελοντῶν γιά τήν διανομή βοήθειας καί κάλυψη τῶν ἱεραποστολικῶν δραστηριοτήτων στήν ὕπαιθρο. Ἄν καί εἶναι ἕνα σύγχρονο μέσο, παρ’ ὅλα ταῦτα κρίνεται ἀπαραίτητη ἡ ὕπαρξη ἑνός γεροῦ καί ἱκανοῦ μεταφορικοῦ μέσου, τό ὁποῖο θά μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει νά ἐξυπηρετήσουμε τόν κόσμο πού διακονοῦμε καί τίς τόσες πολλές ἀνάγκες του, ὅπως βλέπουμε.

Δέν θά παραλείψω βέβαια νά εὐχαριστήσω ὅλους ἐσᾶς πού μέ τόση ἀγάπη ἀγκαλιάζετε τό ἔργο μας. Ὁ ἀγώνας τῆς Ἱεραποστολῆς διεξάγεται σέ δύο ἐπίπεδα. Ἐκ τῶν ἐγγύς καί ἐκ τῶν μακράν. Καί τά δύο κρίνονται ἀπαραίτητα. Καί οἱ μέν καί οἱ δέ λαμβάνουν τόν μισθό πού τούς ἁρμόζει ἀπό τόν αἰώνιο καί ἀλάνθαστο μισθαποδότη Χριστό.

Ἱερομόναχος Πολύκαρπος

Ἁγιαννανίτης

Πηγή: Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός" - Ορθόδοξη Ιεραποστολή

Πώς θα μπορούσε η Μεγάλη Σαρακοστή να έχει όχι μια απλή επιφανειακή, αλλά μια αληθινή επίδραση στην ύπαρξή μας; Πώς είναι δυνατόν να εφαρμόσουμε στη ζωή μας τη διδασκαλία της Εκκλησίας σχετικά με τη Μεγάλη Σαρακοστή όπως μας μεταδίδεται κυρίως μέσα από τη λατρεία αυτής της περιόδου;

Τούτη η ζωή είναι πολύ διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων εκείνων που ζούσαν τον καιρό που γράφονταν αυτοί οι ύμνοι και οι Ακολουθίες και συντάσσονταν οι κανόνες και τα τυπικά. Ζούσε τότε κανείς σε μια σχετικά μικρή και βασικά αγροτική κοινωνία, μέσα σ' ένα οργανωμένο ορθόδοξο κόσμο και η Εκκλησία διαμόρφωνε το γενικό ρυθμό της ζωής του. Τώρα όμως ζούμε σε τεράστια αστικά κέντρα, σε τεχνοκρατούμενες κοινωνίες, πληθωρικές στα θρησκευτικά «πιστεύω» τους με εκκοσμικευμένες απόψεις για τον κόσμο, και μέσα σ' αυτές εμείς οι ορθόδοξοι αποτελούμε μια ασήμαντη μειονότητα. Η Μεγάλη Σαρακοστή δεν είναι πια «αισθητή», όπως ήταν παλιά στην Ελλάδα ή στην Ρωσία, ας πούμε. Η ερώτησή μας λοιπόν είναι πολύ ουσιαστική: πώς μπορούμε εμείς -πέρα από το να κάνουμε μια ή δυο «συμβατικές» αλλαγές στην καθημερινή ζωή μας - να τηρήσουμε τή Σαρακοστή;

Είναι φανερό, λόγου χάρη, ότι για τους πιο πολλούς από τους πιστούς το να παρακολουθούν καθημερινά τις Ακολουθίες αυτής της περιόδου είναι πέρα από κάθε συζήτηση. Εξακολουθούν, φυσικά να εκκλησιάζονται την Κυριακή, αλλά, όπως έχουμε πει, τις Κυριακές της Σαρακοστής η Θεία Λειτουργία, τουλάχιστον εξωτερικά, δεν αντανακλά κάτι από τη Μεγάλη Σαρακοστή και έτσι δεν μπορεί κανείς να έχει ούτε καν την αίσθηση του λατρευτικού τυπικού της Σαρακοστής, δεδομένου μάλιστα ότι η λατρεία είναι το μόνο μέσο που μας μεταφέρει στο πνεύμα της Σαρακοστής.

Και εφ' όσον η Σαρακοστή με κανένα τρόπο δεν χρωματίζει τον πολιτισμό στον οποίο ανήκουμε, δεν είναι ν' απορεί κανείς που αρνητικά καταλαβαίνουμε τη Σαρακοστή, δηλαδή, σαν μια περίοδο στην οποία απαγορεύονται μερικά πράγματα, όπως το κρέας, τα λίπη, οι χοροί και οι διασκεδάσεις. Η συνηθισμένη ερώτηση: «τι προσπαθείς να στερηθείς τούτη τη Σαρακοστή;» συνοψίζει τέλεια την αρνητική προσέγγιση της Σαρακοστής. Σαν θετική προσέγγιση, θεωρείται η αντίληψη ότι η Σαρακοστή είναι ο καιρός για την πραγματοποίηση της ετήσιας «υποχρέωσης» της Εξομολόγησης και της θείας Κοινωνίας («... και όχι αργότερα από την Κυριακή των Βαΐων...» έγραφε ένα φυλλαδιάκι μιας ενορίας). Και αφού εκπληρωθεί αυτή η υποχρέωση τότε το υπόλοιπο της Σαρακοστής φαίνεται να χάνει όλα τα θετικά νοήματα.

Έτσι είναι φανερό ότι έχει αναπτυχθεί μια, μάλλον βαθιά, διαφωνία ανάμεσα στο πνεύμα ή τη «θεωρία» της Σαρακοστής, που προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε με βάση τη λατρεία, και στην κοινή και συνηθισμένη αντίληψη που επικρατεί και υποστηρίζεται όχι μόνο από τους λαϊκούς αλλά ακόμα και από τους ίδιους τους κληρικούς. Γιατί είναι πάντοτε πολύ πιο εύκολο να περιορίσεις κάτι πνευματικό μέσα σε κάτι τυπικό παρά ν' αναζητήσεις το πνευματικό μέσα στο τυπικό.

Μπορούμε να πούμε, χωρίς καμιά υπερβολή, ότι αν και η Μεγάλη Σαρακοστή "τηρείται" ακόμα, όμως έχει χάσει την επίδρασή της στη ζωή μας, σταμάτησε να είναι το λουτρό της μετανοίας και της ανανέωσης που είχε σαν σκοπό της, σύμφωνα με τη λειτουργική καί πνευματική διδασκαλία της Εκκλησίας. Αλλά τότε, μπορούμε άραγε να ξαναβρούμε και να ξανακάνουμε τη Μεγάλη Σαρακοστή μια πνευματική δύναμη για την καθημερινή πραγματικότητα της ύπαρξής μας;

Η απάντηση σ' αυτή την ερώτηση εξαρτάται πρώτα πρώτα - θα έλεγα και μοναδικά - από το αν επιθυμούμε να πάρουμε στα σοβαρά τη Μεγάλη Σαρακοστή ή όχι. Όσο και αν είναι νέες ή διαφορετικές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούμε σήμερα, όσο και αν είναι πραγματικές οι δυσκολίες και τα εμπόδια που υψώνονται από το σύγχρονο κόσμο μας, τίποτε απ' αυτό δεν αποτελεί αμετάκλητο εμπόδιο, τίποτε δεν κάνει τη Μεγάλη Σαρακοστή «αδύνατη».

Η πραγματική αιτία για την οποία βαθμιαία χάνουμε την επίδραση της Σαρακοστής στη ζωή μας βρίσκεται βαθύτερα. Είναι η δική μας συνειδητή ή ασυνείδητη μείωση της θρησκείας σε ένα επιπόλαιο τυπικισμό και συμβολισμό, πράγμα που αποτελεί ακριβώς το ξεστράτισμα και μετριάζει τη σοβαρότητα των απαιτήσεων της θρησκείας από τη ζωή μας, την αίτηση για δέσμευση και προσπάθεια.
Αυτή η μείωση, θα πρέπει να προσθέσουμε, είναι, κατά κάποιο τρόπο, ιδιόμορφη στην Ορθοδοξία. Οι χριστιανοί της Δύσης, Καθολικοί ή Προτεστάντες, όταν αντιμετωπίζουν αυτό που εκείνοι θεωρούν «αδύνατον» αλλάζουν την ίδια τη θρησκεία, την «προσαρμόζουν» στις νέες συνθήκες έτσι ώστε να την κάνουν «εφαρμόσιμη». Πρόσφατα, λόγου χάρη, είδαμε τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πρώτα να ελαττώνει τη νηστεία στο κατώτατο όριο και ύστερα να την ξεφορτώνεται τελείως.

Με σωστή και δικαιολογημένη αγανάκτηση, καταγγέλλουμε μια τέτοια «προσαρμογή» σαν προδοσία της χριστιανικής παράδοσης και σαν περιορισμό στο ελάχιστο της χριστιανικής πίστης. Και πραγματικά, η αλήθεια και η δόξα της Ορθοδοξίας είναι ότι δεν «προσαρμόζεται» και δεν συμβιβάζεται με τις χαμηλότερες επιδιώξεις και δεν κάνει το Χριστιανισμό «εύκολο». Αυτό είναι η δόξα για την Ορθοδοξία αλλά φυσικά, όχι για μας, τους ορθόδοξους.

Δεν είναι σήμερα, ούτε και χθες, αλλά πολύ παλιότερα που βρήκαμε ένα τρόπο να συμφιλιώνουμε τις απόλυτες απαιτήσεις της Εκκλησίας με την ανθρώπινη αδυναμία μας• και αυτό δεν γίνεται μόνο με «απώλεια του προσώπου» αλλά και με πρόσθετες αφορμές για αυτοδικαίωση και ήσυχη συνείδηση. Ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η εκπλήρωση αυτών των απαιτήσεων συμβατικά, και ο συμβολικός τυπικισμός που διαποτίζει σήμερα όλη τη θρησκευτική μας ζωή. Έτσι, λόγου χάρη, δε θα σκεπτόμασταν ποτέ να αναθεωρήσουμε τη Λειτουργία μας και τους μοναστικούς κανονισμούς της -Θεός φυλάξοι!- θα συνεχίζαμε όμως να ονομάζουμε την Ακολουθία της μιας ώρας «ολονύκτια αγρυπνία» και υπερήφανα θα εξηγούσαμε ότι αυτή είναι η ίδια Ακολουθία που έκαναν οι μοναχοί στη Λαύρα του Αγίου Σάββα τον 9ο αιώνα!

Σε σχέση με τη Μεγ. Σαρακοστή, αντί να κάνουμε ουσιαστικές ερωτήσεις -«τι είναι νηστεία; ή «τι είναι Σαρακοστή»;- εμείς ικανοποιούμαστε με τα σύμβολά της. Στα εκκλησιαστικά περιοδικά και φυλλάδια εμφανίζονται συνταγές για «ένα υπέροχο νηστήσιμο πιάτο»! Μπορεί ακόμα η ενορία και να συγκεντρώσει μερικά πάρα πάνω χρήματα οργανώνοντας ένα καλοδιαφημισμένο «σαρακοστιανό γεύμα».
Είναι τόσα πολλά εκείνα που στις εκκλησίες μας εξηγούνται συμβολικά σαν ενδιαφέροντα, πολύχρωμα και διασκεδαστικά έθιμα και παραδόσεις, σαν κάτι δηλαδή που μας δένει όχι τόσο πολύ με τον Θεό και με μια νέα ζωή «εν Αυτώ», όσο με το παρελθόν και τις συνήθειες των προγόνων μας, ώστε γίνεται όλο και περισσότερο δύσκολο να διακρίνουμε πίσω απ' αυτά τα λαϊκά έθιμα τη σοβαρότητα της θρησκείας σε όλη της την έκταση.

Θέλω να τονίσω ότι δεν υπάρχει τίποτε το άσχημο στα διάφορα έθιμα. Όταν αυτά πρωτοεμφανίστηκαν ήταν τα μέσα με τα οποία η κοινωνία μπορούσε να δείξει ότι έπαιρνε στα σοβαρά τη θρησκεία. Τότε τα έθιμα δεν ήταν σύμβολα, αλλά η ίδια η ζωή. Αυτό που συνέβηκε πάντως ήταν το ότι καθώς άλλαξε η ζωή και έπαψε λίγο λίγο η θρησκεία να τη διαμορφώνει στην ολότητά της, λίγα από τα έθιμα διασώθηκαν σαν σύμβολα ενός τρόπου ζωής που δεν υπήρχε πια. Και αυτό που διασώθηκε ήταν εκείνο που, αφ' ενός είναι έντονα ζωντανό και αφ' ετέρου είναι λιγότερο δύσκολο.

Ο πνευματικός κίνδυνος εδώ είναι ότι σιγά σιγά αρχίζει κανείς να καταλαβαίνει τη θρησκεία σαν ένα σύστημα από σύμβολα και έθιμα μάλλον, παρά να ερμηνεύει όλα αυτά σαν μια πρόκληση για πνευματική ανανέωση και προσπάθεια. Μεγαλύτερη είναι η προσπάθεια που γίνεται για να προετοιμάζονται νηστίσιμα φαγητά ή για το πασχαλινό τραπέζι, παρά για τη νηστεία και τη συμμετοχή στην πνευματική πραγματικότητα του Πάσχα. Αυτό σημαίνει ότι, όσο τα έθιμα και οι παραδόσεις δεν συνδεθούν και πάλι με τη γενική θρησκευτική αντίληψη από την οποία προέρχονται, όσο δηλαδή δεν παίρνουμε στα σοβαρά τα σύμβολα, η Εκκλησία θα παραμένει χωρισμένη από τη ζωή και δεν θα την επηρεάζει καθόλου. Αντί να παριστάνουμε με σύμβολα την «πλούσια κληρονομιά» μας καιρός είναι ν' αρχίσουμε να την ενσωματώνουμε στην καθημερινή ζωή μας.
Το να πάρουμε λοιπόν στα σοβαρά τη Μεγάλη Σαρακοστή σημαίνει ότι θα τη θεωρούμε, πρώτα απ' όλα με την πιο βαθιά έννοια, μια πνευματική πρόκληση που απαιτεί αντίδραση, απόφαση, πρόγραμμα και συνεχή προσπάθεια. Kαι ακριβώς για το λόγο αυτό, όπως ξέρουμε, θεσπίστηκαν από την Εκκλησία οι εβδομάδες προετοιμασίας για τη Μεγάλη Σαρακοστή. Η περίοδος αυτή είναι καιρός για δράση, για απόφαση, για προγραμματισμό. Και ο καλύτερος και ευκολότερος τρόπος είναι ν' ακολουθήσουμε την καθοδήγηση της Εκκλησίας που είναι η μελέτη και ο στοχασμός πάνω στα πέντε ευαγγελικά θέματα που μας προσφέρονται τις πέντε Κυριακές της περιόδου πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή.

Τα θέματα αυτά είναι: η διακαής επιθυμία (Ζακχαίος), η ταπείνωση (Τελώνης και φαρισαίος), επιστροφή από την εξορία (Άσωτος), η κρίση (Κυριακή της Απόκρεω) και η συγχωρητικότητα (Κυριακή της Τυροφάγου). Αυτές οι ευαγγελικές περικοπές δεν διαβάζονται μόνο και μόνο για ν' ακουστούν στην Εκκλησία• σκοπός είναι να τις «πάρω μαζί μου στο σπίτι» και να στοχαστώ πάνω σ' αυτές σχετίζοντάς τις μάλιστα με τη ζωή μου, την οικογενειακή μου κατάσταση, τις επαγγελματικές υποχρεώσεις μου, το ενδιαφέρον μου για τα υλικά πράγματα, τις σχέσεις μου με τους συγκεκριμένους ανθρώπους με τους οποίους ζω. Αν σ' αυτή την προσπάθεια περισυλλογής προσθέσει κανείς και την προσευχή αυτής της περιόδου: «της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλαις ζωοδότα...» και τον ψαλμό 136 «επί των ποταμών της Βαβυλώνος εκεί εκαθήσαμεν...» μπορεί να καταλάβουμε τι σημαίνει να «νιώθεις ότι είσαι με την Εκκλησία», και πώς μπορεί μια λειτουργική περίοδος να χρωματίσει τη καθημερινή ζωή.

Επίσης είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να διαβάσει κανείς κάποιο θρησκευτικό βιβλίο. Ο σκοπός δε αυτού του διαβάσματος δεν είναι μόνο ν' αυξήσουμε τις θρησκευτικές γνώσεις μας• είναι βασικά να καθαρίσουμε το μυαλό μας απ' όλα όσα συνήθως το πλημμυρίζουν. Είναι πραγματικά απίστευτο πόσο στο μυαλό μας συνωστίζονται όλων των ειδών οι έννοιες, τα ενδιαφέροντα, οι αγωνίες και οι εντυπώσεις και πόσο ελάχιστο έλεγχο ασκούμε πάνω σ' όλα αυτά. Διαβάζοντας ένα θρησκευτικό βιβλίο συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σε κάτι εντελώς διαφορετικό από το συνηθισμένο περιεχόμενο των σκέψεών μας• δημιουργείται έτσι μια άλλη διανοητική και πνευματική ατμόσφαιρα. Όλα αυτά, φυσικά, δεν είναι «συνταγές», ίσως να υπάρχουν άλλοι τρόποι για να προετοιμαστεί κανείς για τη Σαρακοστή.

Το βασικό σημείο είναι ότι, στη διάρκεια αυτής της περιόδου βλέπουμε τη Μεγάλη Σαρακοστή σαν να βρίσκεται σε κάποια απόσταση, σαν κάτι δηλαδή που ακόμα έρχεται και που μας το στέλνει ο ίδιος ο Θεός σαν ευκαιρία για αλλαγή, για ανανέωση, για εμβάθυνση, και ότι παίρνουμε αυτή την επερχόμενη ευκαιρία πολύ στα σοβαρά.

Έτσι, όταν την Κυριακή της Συγγνώμης αφήνουμε το σπίτι μας και πάμε στον Εσπερινό, μπορεί να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε δικά μας - έστω και για λίγο - τα λόγια από το Μεγάλο Προκείμενο που ανοίγει τη Μεγάλη Σαρακοστή:
Mη αποστρέψης το πρόσωπόν σου
από του παιδός σου, ότι θλίβομαι...

Πηγή: (Από το βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή», του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, εκδ. Ακρίτας), Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργού

Την Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017, πραγματοποιήθηκε η γενική ιερατική σύναξη των κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας για τον μήνα Φεβρουάριο, στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου.

Ομιλητής ήταν ο αγιορείτης ιερομόναχος, πανοσιολογιώτατος π. Λουκάς Γρηγοριάτης, ο οποίος, στο πλαίσιο των φετινών λειτουργικών θεμάτων των ιερατικών συνάξεων, εισηγήθηκε το θέμα: «Η συμμόρφωσή μας στην Ιερά Παράδοση και στη χρήση του Τυπικού κατά τη Θεία Λατρεία».

Ο π. Λουκάς, με λόγο βιωματικό, αγιορείτικο και πατερικό, κατέθεσε την αξία και τη σημασία της εφαρμογής του Τυπικού στη Θεία Λατρεία και ειδικότερα στη Θεία Λειτουργία. Ο λόγος του κινήθηκε σε δύο άξονες: τον πρακτικό (την προετοιμασία) και τον μυστηριακό (την θεολογία), μεταφέροντας την αγιορείτικη εμπειρία και την τάξη, τόσο του Αγίου Όρους γενικά, όσο και του μακαριστού καθηγουμένου και Γέροντός του, αρχιμ. κυρού Γεωργίου Καψάνη.

Στο τέλος της συζητήσεως που ακολούθησε, ο Σεβασμιώτατος αφού ευχαρίστησε τον π. Λουκά, ενημέρωσε τους κληρικούς για την Θεματική Εβδομάδα με τίτλο «Σώμα και Ταυτότητα» που πρόκειται να υλοποιηθεί στα Γυμνάσια της χώρας κατόπιν εντολής του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Οι ιερείς εξέδωσαν και ενέκριναν ομόφωνα Ψήφισμα Διαμαρτυρίας προς τον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Κωνσταντίνο Γιαβρόγλου, το οποίο επισυνάπτουμε.

Να σημειωθεί ότι η παρουσία του πανοσιολογιωτάτου π. Λουκά στο Αγρίνιο, περιελάμβανε και μια ομιλία προς τους Γονείς, με το πνευματικού περιεχομένου θέμα: «Η εν Χριστώ ζωή κατά τον Άγιο Νικόλαο Καβάσιλα. Η σημασία της για τον σύγχρονο άνθρωπο», την Κυριακή το απόγευμα 19 Φεβρουαρίου, στο πλαίσιο των συναντήσεων της Σχολής Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως.

Ακολουθεί το ψήφισμα-διαμαρτυρία προς τον υπουργό Παιδείας:

«Εξοχώτατε Κύριε Υπουργέ,

Στην σημερινή Ιερατική μας Σύναξη, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, και όλοι οι ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως μας, με θλίψη και αγανάκτηση ακούσαμε για την προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας να επιβάλλει στην νεότητα της πατρίδος μας την αποδόμηση των αξιών. Πρόκειται για το 3ο σκέλος της θεματικής εβδομάδος που αναφέρεται στις «έμφυλες ταυτότητες».

Οδύνη και οργή καταλαμβάνει τις ψυχές μας καθώς παρακολουθούμε την προσπάθεια σας να ξεθεμελιώσετε ότι υγιές έχει απομείνει στον τόπο αυτό. Είδαμε, τις ημέρες που ετοιμαζόταν ο Ορθόδοξος Ελληνισμός να γιορτάσει το κοσμοχαρμόσυνο γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, να στέλνει το Υπουργείο Παιδείας εγκύκλιο με βαθμό προτεραιότητος «εξαιρετικώς επείγον» για την «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδος Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων» με γενικό τίτλο «Σώμα και Ταυτότητα»!

Σαφέστατα και απροκάλυπτα το Υπουργείο Παιδείας προωθεί στα παιδιά έναν Σοδομισμό πολύ χειροτέρου τύπου από τη γνωστή ομοφυλοφιλία. Θέλει τα παιδιά να διαλέγουν αυτά το κοινωνικό τους φύλο ανεξαρτήτως από το βιολογικό τους φύλο. Δηλαδή, εάν κάποιο παιδί δεν αισθάνεται καλά με το ότι γεννήθηκε αγόρι ή κορίτσι να μπορεί να δηλώσει το αντίθετο, και μάλιστα να το αλλάζει με τη βοήθεια της ιατρικής.

Αυτό δεν αναφέρεται σαφώς στο σκοπό της Θεματικής Εβδομάδος; Γράφετε: «… δεν επιδιώκεται μόνο η απόκτηση πληροφοριών ή γνώσεων αλλά και η αλλαγή αντιλήψεων και συμπεριφορών». Δηλαδή, έκφυλη αποδόμηση κάθε τελευταίου ίχνους υγείας, ψυχικής και σωματικής. Γκρέμισμα όχι μόνο των αξιών αλλά και αυτών των φυσικών νόμων, που ισχύουν ανέκαθεν στο ανθρώπινο γένος.

Σας ερωτούμε: Πάνω σε ποια έγκυρη επιστημονική βάση κινούνται αυτές οι πρωτοβουλίες; Από πότε μία θεωρία περί διαφοράς μεταξύ βιολογικού και κοινωνικού φύλου είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη ώστε να τη διδάσκεται ο ανήλικος μαθητής; Που είναι οι αρμόδιοι επιστήμονες, παιδοψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, να πιστοποιήσουν τον τρόπο, το περιεχόμενο και τη διαδικασία; Ποιοί θα τα διδάξουν αυτά και με ποια κριτήρια στα παιδιά; Τι είδους ανατριχιαστικά πειράματα είναι αυτά σε βάρος ανήλικων μαθητών; Ρωτήθηκαν μήπως οι υπεύθυνοι γονείς, αν θέλουν τα ανήλικα παιδιά τους να αποδομήσουν τις «έμφυλες ταυτότητες» και ποιοί είναι αυτοί που θα τους τις αποδομήσουν; Με τι θα τις αντικαταστήσουν;

Αντί το σχολείο να βγάζει λεβέντες και λεβέντισσες νιάτα, γεμάτα από υγεία και ζωντάνια, να παραμορφώνει τα παιδιά διδάσκοντας και προωθώντας την οντολογική διαστροφή; Τα ψυχολογικά, ψυχιατρικά και συναισθηματικά τραύματα που θα δημιουργήσετε στις αθώες ψυχές των παιδιών με τη σύγχυση ταυτότητος δεν σας ανησυχούν;. Επιτέλους, μέχρι πότε μια ελάχιστη μειοψηφία που είναι η κοινότητα των ΛΟΑΤ θα επιβάλλει με ολοκληρωτικό τρόπο και φασιστική νοοτροπία τι θα διδαχθούν στα σχολεία τα παιδιά μας;

Φαίνεται ότι δεν θέλετε η νέα γενιά των Ελλήνων να μορφωθεί με τα ιδανικά της ελευθερίας αλλά να μετατραπεί σ’ ένα είδους ανθρωποειδές που θα χειραγωγεί εύκολα η νέα τάξη πραγμάτων, που δεν θα μπορεί να αναπαραγάγει το είδος του, να φέρει άλλους απογόνους. Για να επιτευχθεί έτσι ο στόχος της μείωσης του πληθυσμού και του αφανισμού των Ελλήνων.

Η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, λοιπόν, μπήκε ήδη και σε διαδικασία συστηματικής πνευματικής και ηθικής γενοκτονίας.

Μαζί με τους άλλους φορείς, εκφράζουμε την έντονη διαμαρτυρία μας για την επιχείρηση αυτή και κάνουμε έκκληση σε γονείς, εκπαιδευτικούς, την Ιερά Σύνοδο, τις Αρχές, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, και σε κάθε υγιή φορέα της ελληνικής κοινωνίας, να εκφράσουν με κάθε νόμιμο τρόπο και μέσον την αντίθεσή τους στον επιχειρούμενο εκμαυλισμό της προσωπικότητας και στην έντεχνα συγκεκαλυμμένη επιχείρηση «μετάλλαξης» της φύσης των παιδιών και μαθητών της πατρίδας μας».
 
 
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας, Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Ἐπειδή πολλῶν καρδιῶν «διαλογισμοί» ἀπεκαλύφθησαν μέ τήν ἄτεχνον προβολήν τοῦ θέματος γιά τήν ἐκπλήρωσι τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους» τήν ἰδίαν στιγμήν πού ἡ Ἑλληνική Πολιτεία μέ τήν ψῆφο τῶν κομμάτων τοῦ λεγομένου συνταγματικοῦ τόξου ἀνίδρυσε ΝΠΙΔ εἰς βάρος τοῦ Κρατικοῦ Προϋπολογισμοῦ γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ἰσλαμικοῦ Τεμένους «λησμονοῦσα» τά τέσσερα μαῦρα ἀτέλειωτα ἑκατόχρονα τῆς φρικτῆς ἰσλαμικῆς δουλείας, δημοσιοποιῶ εἰσήγησί μου εἰς τήν ΔΙΣ Συνοδικῆς περιόδου 2010-2011, πού ἐνημερώνει σαφῶς γιά τό εἰρημένο θέμα.

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 21ῃ Φεβρουαρίου 2017

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Η ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»

Ἐπειδή πολλῶν καρδιῶν «διαλογισμοί» ἀπεκαλύφθησαν μέ τήν ἄτεχνον προβολήν τοῦ θέματος γιά τήν ἐκπλήρωσι τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους» τήν ἰδίαν στιγμήν πού ἡ Ἑλληνική Πολιτεία μέ τήν ψῆφο τῶν κομμάτων τοῦ λεγομένου συνταγματικοῦ τόξου ἀνίδρυσε ΝΠΙΔ εἰς βάρος τοῦ Κρατικοῦ Προϋπολογισμοῦ γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ἰσλαμικοῦ Τεμένους «λησμονοῦσα» τά τέσσερα μαῦρα ἀτέλειωτα ἑκατόχρονα τῆς φρικτῆς ἰσλαμικῆς δουλείας, δημοσιοποιῶ εἰσήγησί μου εἰς τήν ΔΙΣ Συνοδικῆς περιόδου 2010-2011, πού ἐνημερώνει σαφῶς γιά τό εἰρημένο θέμα. Συνεπῶς οἱ θορυβοῦντες μέ μοναδικό ἐφαλτήριο τό θράσος τῆς ἀγνοίας τους ἁπλῶς καταδεικνύουν τήν ἄβυσσο τῆς ἐμπαθείας τους εἰς βάρος τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί τῆς τροφοῦ τοῦ Γένους Μητρός Ἐκκλησίας πού χωρίς τούς ποταμούς αἵματος τῶν ἁγίων καί ἡρωϊκῶν τέκνων Της πού πολέμησαν κατά τήν ρήση τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία» θά σήκωναν σήμερα κόκκινες «σημαιοῦλες» μέ τήν ἡμισέλινο, ἑκόντες ἄκοντες, γιά τόν νεοσουλτᾶνο Ἐρντογάν.Ἀπό τήν κατωτέρω εἰσήγησι προκύπτει ὅτι χωρίς καμμία ἐπιβάρυνσι τοῦ Κρατικοῦ Προϋπολογισμοῦ τό «Τάμα τοῦ Ἔθνους» μπορεῖ ἄμεσα νά ὑλοποιηθῆ ἀπό τούς προτιθεμένους δωρητάς μέ μόνη μία διοικητική πράξι συμπληρώσεως τῶν σκοπῶν τοῦ Ἱδρύματος πού συνέστησαν οἱ ἴδιοι καί ἡ ὁποία ἐπί ἔτη παρανόμως δέν ἐκδίδεται.

᾿Αριθμ. Πρωτ. 621 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 26ῃ Μαΐου 2011

Πρός Τήν

Ἱεράν Σύνοδον

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἰω. Γενναδίου 14

Εἰς Α Θ Η Ν Α Σ

Μακαριώτατε Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,

Eὐχόμενος ὑπέρ ἀποκαταστάσεως τῆς Ὑμετέρας πολυτιμήτου ὑγιείας τῆς Ὑμετέρας Πανσέπτου Μακαριότητος εἰς ἀπάντησιν τῆς, διά τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 2052/7.4.2011 Συνοδικοῦ Γράμματος, ἀνατεθείσης μοι ἐντολῆς ἐπικοινωνίας μετά τοῦ κ. Ἰωάννου Ἀναγνωστοπούλου καί διερευνήσεως τῆς δυνατότητος ἐκπληρώσεως τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους», συνῳδά τῇ προτάσει αὐτοῦ, πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι ὅπως ἀναφέρω Ὑμῖν τά κάτωθι:

1. Ἡ ὑπό τοῦ ἡμετέρου Γένους ἐκπλήρωσις τῆς εὐγνώμονος ὑποσχέσεως διά τήν Παλιγγενεσίαν τῶν ἀοιδίμων καί μακαρίων προγόνων ἡμῶν, διά τῆς ἀνοικοδομήσεως καί ἀφιερώσεως εἰς τόν Σωτήρα καί Λυτρωτήν Κύριον, περιπύστου καί μεγαλοπρεποῦς Ἱεροῦ Ναοῦ, παρ’ ὅτι υἱοθετήθη τήν 29/7/1829 ὑπό τῆς Δ΄ Ἐθνοσυνελεύσεως τῶν Ἑλλήνων, δυνάμει τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Η΄ Ψηφίσματος Αὐτῆς, ὑπογραφέντος ὑπό τοῦ ἀνεπαναλήπτου πρώτου Κυβερνήτου μακαριστοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια καί ἀκολούθως δυνάμει τῶν Βασιλικῶν Διαταγμάτων τῆς 25/1/1834 καί 3/4/1838 (ΦΕΚ 12) προβλεφθείσης, παραμένει εἰσέτι ἀνεκπλήρωτος. Ἡ σπασμωδική προσπάθεια κατά τό ἔτος 1970 διά τήν ἀναβίωσιν καί ὑλοποίησιν τοῦ θέματος, δυστυχῶς ἀπέβη ἄκαρπος, αἱ δέ συγκεντωθεῖσαι εἰσφοραί κατέληξαν εἰς ἀλλοτρίους σκοπούς. Ὁ ἰσχυρισμός ἐνίων, ὅτι δῆθεν ἡ ὑπόσχεσις τῶν ἀγωνιστῶν ἡρώων καί ἐλευθερωτῶν τῆς Πατρίδος ἐξεπληρώθη διά τῆς ἀνοικοδομήσεως τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἀθηνῶν, θεμελιωθέντος τό ἔτος 1847, ἀποβαίνει ὡσαύτως ἀβάσιμος καί ἀνεπέρειστος διότι ὁ εἰρημένος Ἱ. Ναός ἀφιερώθη εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἐν ταὐτῷ ἀποτελεῖ συμπίλημα δυτικοτρόπων τεχνοτροπιῶν, ἀποκλινόντων ἀπό τήν Ὀρθόδοξον ἔκφρασιν τῆς Ναοδομίας. Κατά τήν παρούσαν ἱστορικήν περίοδον κατά τήν ὁποίαν νομοθετικῶς ἀπεφασίσθη ἡ ἀνίδρυσις καί ἀνοικοδόμησις διά Κρατικῆς δαπάνης ἰσλαμικοῦ τεμένους μετά τοῦ ἀναλόγου κέντρου διά τάς θρησκευτικάς ἀνάγκας τῶν ἐπήλυδων μεταναστῶν μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς εἰς τό λεκανοπέδιον, ἡ μή ἐκπλήρωσις τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους ὑπό τῶν Ἑλλήνων, ἀποτελεῖ αἴτιον ψόγου καί ἀπόδειξιν πνευματικῆς ὑποθερμίας πού ἐφιαλτικῶς μεγεθύνονται ὅταν ληφθεῖ ὑπ’ ὄψιν ἡ ὅλως διάφορος διαγωγή τῶν ὁμοδόξων λαῶν τῶν ἐξελθόντων ἐκ τῆς ἀδυσωπήτου ἀθεϊστικῆς καταιγίδος καί διά τῆς ἀνεγέρσεως μεγαλωνύμων ναῶν δοξαζόντων καί αἰνούντων τόν λυτρώσαντα αὐτούς Κύριον τῆς δόξης.

2. Συνῳδά τῇ, ἐν τοῖς ὕπερθεν ἐξονομαζομένῃ Ὑμετέρᾳ Συνοδικῇ ἐντολῇ, συνηντήθην μετά τῶν νομίμων ἐκπροσώπων Πρέδρου καί Γενικῆς Γραμματέως τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» κ. Ἰω. Ἀναγνωστοπούλου καί Αἰκατερίνης συζ. Ἰω. Ἀναγνωστοπούλου, ἐξ ὧν ἠτησάμην ἐνημέρωσιν διά τάς πρός τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό 12/9/2008, 6/7/2009 καί 15/9/2010 εὐλαβῶν ἀναφορῶν τοῦ Σωματείου αὐτῶν, διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ λεγομένου Τάματος τοῦ Ἔθνους. Οὗτοι δέ, κατόπιν ἐκτενοῦς ἐπικοινωνίας, μοί ἐπανέλαβον τά διαλαμβανόμενα ἐν τοῖς ἐξονομασθεῖσι πρός τήν Δ.Ι.Σ. ἐγγράφοις αὐτῶν καί ἐνεχείρισαν τίτλους ἰδιοκτησίας ἐννέα ἀκινήτων κειμένων ἐν τῷ Νομῷ Ἀττικῆς, συνολικοῦ ἐμβαδοῦ 108 στρεμμάτων, ἅτινα ἀποτελοῦν περιουσίαν τοῦ δυνάμει τοῦ ἀπό 17/9/1997 ἐγκριθέντος διά Π.Δ. δημοσιευθέντος εἰς τό Φ.Ε.Κ. 853 τ.Β΄, 25/9/1997 Ἱδρύματος «προασπίσεως ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν» συσταθέντος ὑπό τοῦ κ. Ἰω. Ἀναγνωστοπούλου δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 106430/1.2.1996 Πράξεως τοῦ Συμβολαιογράφου Ἀθηνῶν Κων/νου Παπαδοπούλου, ὅπως αὐτή ἐτροποποιήθη μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 107685/24.10.1996 Πράξι τοῦ ἰδίου Συμβολαιογράφου. Ἐκτός δέ, τῶν ἀνωτέρω οἱ εἰρημένοι ἐκπρόσωποι τοῦ Σωματείου ἐδήλωσαν ὅτι διαθέτουν καί τό ποσόν τῶν 3.000.000 Εὐρώ πού διατηροῦν εἰς προθεσμιακούς τραπεζικούς λογαριασμούς διά τόν αὐτόν σκοπόν.

3. Ὡς εὐχερῶς ἀντιλαμβάνεσθε κατά τήν παρούσαν χρονικήν στιγμήν, ἡ προσφερομένη ἀκίνητος περιουσία νομικῶς καί τυπικῶς ἀνήκει εἰς τό νομίμως ἐγκριθέν καί λειτουργοῦν Ἵδρυμα «προασπίσεως ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν» καί οὐχί εἰς τό Σωματεῖον «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους». Εἰς τούς σκοπούς τοῦ ὡς εἴρηται Ἱδρύματος ἐν ἄρθρῳ 2 τοῦ ἐγκριτικοῦ Π.Δ. δέν περιλαμβάνεται ἡ «ἀνοικοδόμησις καί ἀνίδρυσις» τοῦ λεγομένου Τάματος τοῦ Ἔθνους, δι’ ὅ καί συνέστησα συνῳδά ταῖς διατάξεσι τοῦ ἄρθρου 11 τοῦ ἰσχύοντος Π.Δ. λειτουργίας τοῦ εἰρημένου Ἱδρύματος, τήν συμπλήρωσιν τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ ὀργανισμοῦ αὐτοῦ, διά τῆς συμπεριλήψεως εἰς τούς σκοπούς καί τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους», ὅπερ καί ἐγένετο δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 28903/17.5.2011 Πράξεως τοῦ Συμβολαιογράφου Ἀθηνῶν Κων/νου Κωνσταντίνου. Ἐναπομένει ὅμως, ἡ διά τοῦ ἐποπτεύοντος Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν ἔκδοσις Π.Δ. διά τήν δυνάμει τῶν διατάξεων τῶν ἄρθρων 98 τοῦ ΑΝ 2039/1939 καί 110 καί 119 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος προβλεπομένην συμπλήρωσιν τῶν σκοπῶν τοῦ ὡς ἄνω Ἱδρύματος, διότι δίχα τῆς τοιαύτης ἐκδόσεως Π.Δ. καί δημοσιεύσεως εἰς τό Φ.Ε.Κ. δέν ἐπέρχονται αἱ ἔννομοι συνέπειαι τῆς γενομένης συμπληρώσεως τοῦ σκοπῶν τοῦ Ἱδρύματος.

4. Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω τίθενται πρός ἄμεσον διερεύνησιν τά ἑπόμενα θέματα καί εἰδικώτερον ἐάν τό Ἑλληνικόν Δημόσιον ἔχει τήν πρόθεσιν νά παραχωρήσῃ τόν πρό 40ετίας ὁρισθέντα χῶρον εἰς τό Ἀττικόν ἅλσος, εἰς θέσιν Τουρκοβούνια Δήμου Γαλατσίου Ἀττικῆς, ὅστις εἶχεν δυνάμει τοῦ ἄρθρου 35 τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. 320/18.10.1069 Νομοθετικοῦ Διατάγμα-τος καί τῶν κοινῶν διυπουργικῶν Ἀποφάσεων Δ3477/4115/4.5.1970 (Φ.Ε.Κ. 105 τ. Δ΄ 19.5.1970), Δ227/1972 καί Δ5085/5817/31.8.1972 χαρακτηρισθεῖ ὡς χῶρος ἀνεγέρσεως τοῦ «Τάματος τοῦ Ἔθνους», ἄλλως νά ἐκτιμηθῇ δεόντως ὑπό τῆς Δ.Ι.Σ. ἡ προσφορά ὑπό τῶν ὡς εἴρηται ἐκπροσώπων τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» ἀκινήτου ἐκτάσεως 8.650 τ.μ. εἰς τόν λόφον Καραοῦζι τῆς κοινότητος Παλλήνης Ἀττικῆς, ὡς χῶρος ἀνεγέρσεως τοῦ εἰρημένου Ἱ. Ναοῦ.

5. Ἕτερον θέμα πρός διερεύνησιν καί ἐκτίμησιν ἀποτελεῖ ὁ ὑπό ἀναλόγου κτηματομεσιτικῆς ἑταιρείας προσδιορισμός τῆς ἐμπορικῆς ἐκποιητέας ἀξίας τῶν προσφερομένων 108 στρεμμάτων γῆς ἐντός τοῦ Νομοῦ Ἀττικῆς καί εἰδικώτερον:

Α. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 22.805 τ.μ. εἰς οἰκισμόν Ποντίων εἰς θέσιν Βίλλια Κατηφόρι Ἀφιδνῶν Ἀττικῆς,

Β. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 8.650 τ.μ. εἰς τόν λόφον Καραοῦζι, Παλλήνης Ἀττικῆς,

Γ. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 6.000 τ.μ. εἰς θέσιν Σαμπάνι, Πικερμίου Ἀττικῆς,

Δ. Ἀκινήτου 3.041 τ.μ. εἰς θέσιν Σπάτα Ἀττικῆς,

Ε. Ἀκινήτου 4.200 τ.μ. εἰς θέσιν Καρελᾶ, Κρωπίας Ἀττικῆς,

Στ. Ἀκινήτου 32.080 τ.μ. εἰς θέσιν καταφύγι Π. Φωκαίας Ἀττικῆς,

Ζ. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 5.000 τ.μ. εἰς θέσιν Λάκκα, Ἀναβύσσου Ἀττικῆς,

Η. Ἀκινήτου 17.112 τ.μ. εἰς θέσιν προσήλιο Παιανίας Ἀττικῆς καί

Θ. Ἀκινήτου ἐκτάσεως 9.162 τ.μ. εἰς θέσιν Μαντριά Διάκου, Ραφήνας Ἀττικῆς.

Εἰρήσθω ὅτι ἐν τῷ συγκεντρωθησωμένῳ ποσῷ ἐκ τῶν εἰρημένων ἐκποιήσεων τῶν ὡς εἴρηται ἀκινήτων, αἵτινες θά δύνανται νά πραγματοποιηθῶσι κατόπιν τῆς συμπληρώσεως τοῦ ἰσχύοντος Π.Δ. τοῦ Ἱδρύματος «προασπίσεως ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν» καί ἐγκρίσεως ὑπό τοῦ διορισμένου ὑπό τοῦ Κράτους Γενικοῦ Γραμματέως Περιφερείας Ἀττικῆς, δέον ὅπως προστεθῇ καί τό προσφερόμενον ὑπό τῶν ἀνωτέρω δωρητῶν-ἐκπροσώπων τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» ποσόν τῶν 3.000.000 Εὐρώ εὑρισκόμενον εἰς τραπεζικούς λογαριασμούς.

6. Διά τόν σχηματισμόν ὡσαύτως πλήρους εἰκόνος ἐπί τοῦ προτεινομένου ἐγχειρήματος δέον ὅπως ἀνατεθῇ εἰς τήν Ὑπηρεσίαν Ναοδομίας τῆς ΔΙΣ ἡ σύνταξις οἰκονομικῆς προμελέτης διά τόν σχεδιασθέντα ὑπό τῶν δωρητῶν πρός ἀνέγερσιν Ἱ. Ναόν, ὅν ἐν ἀπεικονίσει ἔχουν ὑποβάλλει.

7. Αἱ παρούσαι οἰκονομικαί συνθῆκαι τῆς Χώρας χαρακτηριζόμεναι ὑπό μεγίστης δυσπραγίας τῶν ἀσθενεστέρων οἰκονομικῶς καί ὑπό ἀδυσωπήτων ἐκβιασμῶν τῶν ἐγνωσμένων ἰσχυρῶν διεθνῶν οἰκονομικῶν παραγόντων, δέν παρέχουν τήν δυνατότητα, ὡς θά ἔδει, διενεργείας Πανελληνίου Ἐράνου διά τήν συμπλήρωσιν τοῦ, ἐκ τῶν, ἐν τοῖς ὕπερθεν ἀναφερομένων, δωρεῶν τῶν νομίμων ἐκπροσώπων τοῦ Σωματείου «Οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους» συγκεντωθησομένου ποσοῦ, δι’ ὅ καί ταπεινῶς φρονῶ ὅτι θά πρέπει τό ὅλον ἔργον νά προϋπολογισθῇ καί νά ὑλοποιηθῇ μόνον διά τῶν ὑπό τῶν δωρητῶν προσφερομένων οἰκονομικῶν πόρων.

8. Ἐνταῦθα ἐπιθυμῶ νά δηλώσω ὅτι τό ζεῦγος Ἰω. καί Αἰκ. Ἀναγνωστοπούλου μετά συγκινητικῆς καί εὐψύχου καί γενναιόφρονος ἀγάπης, ἐκδαπανᾶται ὑπέρ φιλογενῶν πνευματικῶν καί φιλοχρίστων σκοπῶν καί κατά ταῦτα ἡ ἐξαίρετος καί μοναδική πρότασις αὐτῶν, στηριζομένη καί ὑπό πλειάδος σεπτῶν ἀδελφῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, δέον ὅπως μελετηθῇ μετά πολλῆς προσοχῆς, διότι τυγχάνει ἐξαιρέτως σοβαρά προσφέρουσα χρηστάς ἐλπίδας διά τήν ὑπό τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας ἐκπλήρωσιν τῆς ἱερᾶς πρός τόν Θεόν ὑποσχέσεως τῶν ἀοιδίμων ἀγωνιστῶν καί μαρτύρων τῆς παλιγγενεσίας τοῦ Ἔθνους ἡμῶν, δίχα ἐπιβαρύνσεως τῆς Πολιτείας καί τῆς φιλανθρώπου προσπαθείας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Περαίνων εὐσεβάστως τήν ἀναφοράν μου πάνυ εὐγνωμόνως ὑποβάλλω ὑποκαρδίους εὐχαριστίας, διά τήν ἀνατεθείσαν μοι Ὑμετέραν Σεπτήν ἐντολήν καί συνημμένως καταθέτω σχετικόν φάκελλον,  

Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός

† ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Συνημμένως ὑποβάλλονται:

1. Ὑποφάκελλος ἐγγράφων Ἱδρύματος προασπίσεως ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν καί Σωματείου οἱ φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους,

2. Τίτλοι ἰδιοκτησίας ἀκινήτων τοῦ εἰρημένου Ἱδρύματος μετά τοπογραφικῶν διαγραμμάτων,

3. Ἐπιστολαί Σεβ. Μητροπολιτῶν καί δημοσιεύματα τοῦ Τύπου.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Αν δούμε το χάρτη της ευρύτερης περιοχή μας, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει η εξής εικόνα: Το Ιράκ είναι ένα κράτος κατακερματισμένο, η Συρία ένα κράτος κατεστραμμένο και την επομένη θα είναι ένα κράτος επίσης κατακερματισμένο, ο Λίβανος ένα κράτος που είναι θαύμα ότι συνεχίζει να λειτουργεί, η Παλαιστίνη στη γνωστή κατάσταση και η Τουρκία στον προθάλαμο μιας κατάστασης παρόμοιας με αυτήν του Ιράκ και της Συρίας.

Αν κλείσουμε λίγο το φακό, θα δούμε ότι είναι σε εξέλιξη ένα ιδιότυπο διεθνές συνταγματικό πραξικόπημα, μια επιχείρηση καταστροφής του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας που επιχειρείται μέσω των διαπραγματεύσεων της Γενεύης, στις οποίες η Κυπριακή Δημοκρατία ήδη έχει αυτοακυρωθεί και έχει υποβαθμιστεί σε «κοινότητα», ενώ μετά από εγκληματικά λάθη της Λευκωσίας και της Αθήνας, κατορθώσαμε να ακυρώσουμε πολιτικές και διπλωματικές προσπάθειες σαράντα δύο ετών.

Πώς; Νεκρανασταίνοντας τις έκπτωτες Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου, και τη Συνθήκη Εγγυήσεων την οποία η Τουρκία παραβίασε και συνεχίζει να παραβιάζει μέχρι σήμερα με την παράνομη, και με τη βούλα του ΣΑ του ΟΗΕ, εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή του 40% του εδάφους της Κύπρου.

Ενώ λοιπόν το πραξικόπημα και η επιχείρηση καταστροφής του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι σε εξέλιξη, εμφανίστηκαν σημάδια στο Αιγαίο που μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή άλλων δύο κρατών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, για να ολοκληρωθεί το παζλ των κατεστραμμένων κρατών από τον Κόλπο της Βασόρας μέχρι την Αδριατική, τα Βαλκάνια και τον Εύξεινο Πόντο.

Το πώς και γιατί η Τουρκία επιδεικνύει τη συγκεκριμένη συμπεριφορά στο Αιγαίο, το έχουμε εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια στο άρθρο μας της περασμένης Κυριακής.

Πάντως δεν είμαστε σίγουροι αν είναι σε γνώση της ηγεσία της γείτονος πόσο επικίνδυνο είναι το παιχνίδι που παίζει και πόσο μεγάλο κίνδυνο διατρέχει η Τουρκία, όπως και η Ελλάδα, από ένα θερμό επεισόδιο, που κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι δεν θα εξελιχθεί σε έναν γενικευμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο.

Απλώς να υπενθυμίσουμε ότι όταν η Άγκυρα απείλησε με εισβολή στο Ιράκ, μετακινώντας μάλιστα στρατεύματα στα τουρκοϊρακινά σύνορα, ο πρωθυπουργός του Ιράκ είπε το εξής στην τουρκική κυβέρνηση: «Αν εισβάλετε στο έδαφος του Ιράκ, θα σας χαρακτηρίσουμε εχθρική χώρα και θα ξεσπάσει ιρακινοτουρκικός πόλεμος. Όμως αυτός ο πόλεμος θα οδηγήσει στο διαμελισμό της Τουρκίας».

Σε αυτή την εκτίμηση-διαπίστωση, που έχει και το χαρακτήρα πλάγιας απειλής, προέβη ο πρωθυπουργός του Ιράκ, του οποίου ο στρατός είναι σχεδόν διαλυμένος, γνωρίζοντας σε βάθος το κουρδικό πρόβλημα και το σκέλος του που αφορά τους Κούρδους του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν.

Μπορεί να διανοηθεί ο κάθε ουδέτερος παρατηρητής πόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για καταστροφή της Τουρκίας αν εμπλακεί σε ένα πόλεμο με την Ελλάδα, οι Ένοπλες Δυνάμεις της οποίας είναι σε θέση να επιφέρουν καίρια πλήγματα στις στρατιωτικές, κρατικές, βιομηχανικές και οικονομικές υποδομές, «άνευ ετέρας», όπως λέμε στην επιτελική γλώσσα.

Για παράδειγμα, η Τουρκία μπορεί να δει να χάνεται την πρώτη μέρα το σύνολο του αποβατικού της στόλου και μεγάλο μέρος του πολεμικού της στόλου, ίσως δει κατεστραμμένα το σύνολο των διυλιστηρίων της, και –φυσικά– τις τρεις γέφυρες του Βοσπόρου.

Όμως, τεράστιες καταστροφές θα υποστεί και η Ελλάδα από έναν ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο, ο οποίος, όπως προαναφέραμε, θα οδηγήσει στην καταστροφή και τα δύο κράτη.

Το θέμα είναι να δούμε αν υπάρχουν υπέρτερες δυνάμεις που επιδιώκουν κάτι τέτοιο και αναζητούν σε Τουρκία και Ελλάδα τους guest star για να πετύχουν το στόχο τους, όπως έγινε το 1974 με το προδοτικό πραξικόπημα και την επακολουθήσασα εισβολή, όπως έγινε στα Ίμια το 1996.

Αν λοιπόν έχει δόση αλήθειας ή και αληθοφάνειας το πλαίσιο που προσπάθησα να περιγράψω στο παρόν άρθρο, πρέπει να αναλύσουμε βασανιστικά τη δήλωση που έκανε ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, σε πρόσφατη συνέντευξή του, βάζοντας «κόκκινη γραμμή» στην Τουρκία με αφορμή το προκλητικότατο επεισόδιο στο Φαρμακονήσι.

Μήπως θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στις δηλώσεις του, για να μην οδηγηθούμε σε αυτοπαγίδευση, δίνοντας ενδεχομένως μια θαυμάσια ευκαιρία σε εκείνους που θέλουν την καταστροφή των δύο κρατών, της Ελλάδας και της Τουρκίας – αν φυσικά υπάρχουν τέτοιοι…

Πηγή: Pontos News

Η τεχνολογία αλλαγής φύλου δεν ξέρω πόσο χειραφετική διάσταση μπορεί να έχει. Για να είμαι ακριβέστερος ξέρω ότι είναι μια μορφή χειρίστου τύπου χειραγώγησης.

Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό ας δει σήμερα ποιοί είναι υπέρμαχοι αυτών των πολιτικών επιλογών. Αυτοί που είναι πιο ρατσιστές στην παγκόσμια πολιτική τους, αυτοί που πάνε να επιβάλλουν την δική τους νοοτροπία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον πλανήτη, αυτοί που επιβάλλουν με όρους γενοκτονίας τα οικονομικά, πολιτικά και λοιπά γεωστρατηγικά τους συμφέροντα, αυτοί είναι που πάνε να μας επιβάλλουν όλη την προβληματική των LGBTQ κι όλα τα υπόλοιπα που ξέρουμε.

Έχουμε εδώ και επιστήμη, και υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ανάγκη και την επιθυμία.

Φυσικά και εδώ εμπλέκεται το φαντασιακό συνειδησιακό πνευματικό στοιχείο, στην επιθυμία, αλλά ακριβώς λόγω αυτού του πράγματος, σε αλλοτριωμένη κοινωνία, σε κοινωνία στην οποία έχουμε απόπειρα εκτακτικής ανάσας και διεξόδου των όρων αναπαραγωγής του κεφαλαίου, πράγμα που θα το δούμε στο ιστορικό κομμάτι, μέσω δημιουργίας τεχνητών αναγκών στον άνθρωπο, άρα μέσω μιας βιομηχανίας επιβολής τεχνηέντως επίπλαστων αναγκών στον άνθρωπο, το να μιλάμε με τέτοια ευκολία γι’ αυτά τα θέματα είναι νερό στο μύλο της χειραγώγησης.

Δε μπορεί δηλαδή να επιβάλλεται στα πλαίσια της Διατλαντικής πολιτικής επενδύσεων,  να επιβάλλονται και τέτοια φαινόμενα, επιβολή δηλαδή της αλλαγής φύλου, των γάμων και της τεκνοθεσίας μεταξύ ομοφύλων, και εμείς να θεωρούμε ότι αυτό είναι προοδευτικό φαινόμενο.

Δηλαδή, εάν αγνοήσουμε τον βιολογικό πυρήνα, το βιολογικό υπόστρωμα των αναγκών φυσιογνωστικά επακριβώς προσδιοριζόμενο, δηλαδή αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις εκείνες όπου υπάρχει ορμονικό και ανατομοφυσιολογικό πρόβλημα, το οποίο είναι απειροελάχιστο ποσοστό στις περιπτώσεις ανατομοφυσιολογικού προσδιορισμού του φύλου, και εκεί οι ιατρικές παρεμβάσεις μπορούν να βοηθήσουν, οι περιπτώσεις εκείνες τις οποίες έχουμε την λεγόμενη μη παραδοσιακή σεξουαλική προτίμηση είναι μορφές διάθλασης συγκεκριμένου τύπου αλλοτριωμένου και αλλοτριωτικού κοινωνικού, στο βιολογικό. 

Πείτε μου σας παρακαλώ τι θα γίνει εάν στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία ενός παιδιού, έρθει ο γονέας ή ο δάσκαλος και του πει ‘παιδάκι μου το’ ψαξες το φύλο σου; μήπως δεν είσαι αγόρι κι είσαι κορίτσι;’ ή το αντίστροφο; Πού θα πατήσει; Τι θα κάνει στην συνέχεια; Εάν τραυματίσεις την φυσιολογική ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού που συνδέεται με τις θέσεις και τους ρόλους τους βιολογικά προσδιορισμένους από το βιολογικό υπόστρωμα των αναγκών των θέσεων και των ρόλων των φύλων, έχεις αποδομήσει το σύνολο της προσωπικότητας και της μετέπειτα ζωής του παιδιού. Και αυτό που σας λέω είναι αποδεδειγμένο και με εμπειρικό υλικό. 

Όταν αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ δίνουν μάχες για να θεωρηθεί ύψιστο δικαίωμα ελευθερίας επιλογής το να επιβάλλουν γονείς ορμονική παρέμβαση με εισαγγελική απόφαση για την αναστολή της ορμονικής ανάπτυξης του παιδιού ή παρεμβάσεις αλλαγής φύλου σε 6χρονα, 9χρονα, 12χρονα, τι είναι αυτό αν όχι γενοκτονία; Ποιός είσαι εσύ που αποφάσισες εξ’ ονόματος του παιδιού να κάνεις προσθετικές, αφαιρετικές και άλλες χειρουργικές επεμβάσεις και άλλες  ορμονικές παρεμβάσεις; Διαβάστε, είναι συγκλονιστικό το υλικό αυτό το οποίο αποκτά διαστάσεις γενοκτονίας. Αποκτά διαστάσεις δηλαδή στα πλαίσια των οποίων επέρχεται τεχνηέντως και ένας βιολογικός εκφυλισμός του ανθρώπινου γένους στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και οικονομίες. Δεν είναι τυχαίο αυτό το φαινόμενο.

Και δείτε ποιοί είναι αυτοί οι οποίοι χρηματοδοτούν συστηματικά αυτού του είδους τις παρεκκλίσεις, με βιομηχανικό μάλιστα τρόπο, και θα καταλάβετε. Κάντε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο. Την έκανα. Ξέρετε τι ανακάλυψα; Δείτε πώς χρηματοδοτούνται ΜΚΟ που προωθούν αυτά τα LGBTQ πρότυπα από τα βασικά μονοπώλια, Microsoft, IBM, Apple, ή πάρτε όλους τους μεγάλους τραπεζικούς ομίλους και δείτε πώς χρηματοδοτούν αυτά τα πράγματα. Δείτε τι προγράμματα υπάρχουν στη βιομηχανία του τουρισμού για ειδικά πακέτα για LGBTQ, δείτε τι ειδικές πιστωτικές κάρτες εκδίδονται για LGBTQ κοινότητες με τις προτιμήσεις τους, και πείτε μου σας παρακαλώ αυτό το οποίο είναι πρωτεύουσα επιλογή των πιο επιθετικών κύκλων της σημερινής χρηματιστικής ολιγαρχίας του κεφαλαίου, πώς μπορεί να είναι πρόταγμα και σημαία προοδευτικότητας για κάποιους δήθεν προοδευτικούς χώρους.

Εάν λοιπόν έχουμε μια τέτοια ακύρωση του βιολογικού πυρήνα συγκρότησης της μελλοντικής προσωπικότητας, πιστέψτε με δεν υπάρχει θέμα στην μετέπειτα ζωή του ατόμου που να μη το διαθλά μέσω αυτής της παρέκβασης, παρέκκλισης, από τον έμφυλο προσδιορισμό της ύπαρξής του βιολογικά. Αυτό θα το δείτε και εμπειρικά. Ψάξτε να δείτε εμπειρικά τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν υποστεί αυτή την αλλαγή προσανατολισμού με ή χωρίς ιατρική παρέμβαση, και πείτε μου αν είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν ένα από τα μείζονος κλίμακας προβλήματα της κοινωνίας και της ανθρωπότητας της εποχής χωρίς να το διαθλούν από αυτό. Έχουμε δηλαδή μία αντίστροφή διάθλαση, δεν έχουμε μόνο διάθλαση μέσω του κοινωνικού στο βιολογικό στο άτομο, αλλά έχουμε το επόμενο βήμα της αποδόμησης της κοινωνίας μετά την επιθετική ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. 

Δεν είναι μόνο η κοινωνία συνονθύλευμα ατόμων εγωιστικά και ιδιοτελώς σκεπτόμενων ως προς τα κίνητρά τους, άρα που ανάγονται στη βιολογία τους, αλλά έχουμε ακόμα μια μεγαλύτερη επίθεση της κυρίαρχης ιδεολογίας και προπαγάνδας στο βιολογικό πυρήνα συγκρότησης της προσωπικότητας, στη βιολογική υπόσταση του ατόμου ως θεμέλιο της προσωπικότητας. Δηλαδή δεν του έφτανε που αποδόμησε την κοινωνία σε άτομα ιδιοτελώς σκεπτόμενα, φιλοτομαριστές, αλλοτριωμένους κι αλλοτριωτικούς, αλλά πάει να συνθλίψει και τον ίδιο τον βιολογικό πυρήνα συγκρότησης της οποιασδήποτε ατομικότητας, άρα της προσωπικότητας.

Ο άνθρωπος που θα υποστεί αυτή την συνειδησιακή, ασυνείδητη κατά κύριο λόγο, μετάλλαξη λόγω αυτού του τύπου της χειραγώγησης, και θα προσπαθήσει να έχει αντίστοιχη κατασκευή με παρεμβάσεις ιατρικού και παραιατρικού τύπου πάνω στο σώμα του, θα είναι τόσο καταρρακωμένος που δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα, μα τίποτα. Δεν είναι τυχαίο ότι στρατηγικά think tanks όπως αυτά του Stratford σε δημόσιες στρατηγικές τους εκθέσεις αναφέρουν πόσο προς όφελος των στρατηγικών συμφερόντων της κυριαρχίας των ΗΠΑ είναι η επιβολή αυτών των LGBTQ προτύπων.

Όχι μόνο διότι παίζουν για ένα target group καταναλωτικών αγαθών που προσανατολίζονται σε άτεκνες καταστάσεις, ομοφύλων ζευγαριών, ατέκνων, μονογονεικών κλπ οικογενειών, αλλά και διότι αυτό είναι το πιο χειραγωγήσιμο υλικό. Είναι αδύνατο να σηκώσει κεφάλι ως προς τα επαναστατικά θεμελιώδη προτάγματα ένα καταρρακωμένο άτομο ως προς το βιολογικό πυρήνα συγκρότησης της προσωπικότητάς του εάν έχει υποστεί μια τέτοια χειραγωγική μετάταξη.

Πηγή: Αβέρωφ

Από τη στιγμή κατά την οποία ο άνθρωπος αρχίζει να κατανοεί ότι υπάρχει σαν πρόσωπο αρχίζει να λειτουργεί και συνειδησιακά. Αρχίζει δηλαδή να ενεργοποιείται η συνείδησή του.
Τι είναι, όμως, συνείδηση; Η λέξη «συνείδηση» παράγεται εκ του «σύνοιδα» που σημαίνει γνώση – συναίσθηση.

Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αλλά και η σημερινή φιλοσοφία και θεολογία χωρίζουν την συνείδηση σε ηθική και ψυχολογική.

Η ψυχολογία διδάσκει ότι συνείδηση είναι η άμεση γνώση περί των προσωπικών καταστάσεων και ενεργειών. Γνωρίζω τι γνωρίζω και γνωρίζω ό,τι γνωρίζω. Ο Τζον Λοκ το 1690 υποστήριζε ότι «η αντίληψη των όσων συμβαίνουν στην διάνοια του ανθρώπου αυτό είναι συνείδηση». Ο Γιουνγκ, ο Αντλερ, ο Φρόυδ κ.άλ. συμφωνούν ότι είναι δύσκολο να καθορισθεί η έννοια της συνειδήσεως και μάλιστα της ψυχολογικής.

Στον χώρο της φιλοσοφίας το πρόβλημα της συνειδήσεως υπήρχε από τους αρχαίους χρόνους. Παλαιοί και νέοι φιλόσοφοι συμφωνούν ότι συνείδηση είναι η εσωτερική δυνατότητα του ανθρώπου να κρίνει και να επικρίνει τις πράξεις του και τις πράξεις των άλλων.

Από ηθικής τώρα πλευράς όλες οι θρησκείες του κόσμου καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι συνείδηση είναι η εσώτερη μαρτυρία και κρίση, η οποία υποβοηθεί τον άνθρωπο να διακρίνει το «σώζον» από του «βλάπτοντος».

Έρχεται, όμως, η ορθόδοξος θεολογία, βασισμένη στην Αγία Γραφή και την Πατερική διδασκαλία, να διευκρινήσει ότι συνείδηση είναι η ενδιάθετη «φωνή» του Θεού, ως έμφυτος ηθικός νόμος, μέσῳ της οποίας διακρίνεται το αγαθό από το κακό (Βλ. Ρωμ. 2, 14-16). Ωθούμενος ο άνθρωπος προς το αγαθό, αποφεύγει το κακό. Η συνείδηση λειτουργεί είτε ως διδάσκαλος είτε ως κριτής του. «Οτ' αν γαρ αμαρτάνομεν διά της συνειδήσεως ημών διελέγχουσα κατά πρόσωπον υπαντά, ότε δε μετανοώμεν δίδωσι πάροδον» (Μάξ. Ομολ. CCG 10, 158).
Στην προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου διαβάζουμε: «Η γαρ καύχησις ημών αύτη εστίν, το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών» (Β´Κορ. 1, 12). Αξιοσημείωτη είναι η ρήση του Ευαγγελιστού Ιωάννου, ο οποίος τονίζει ότι καθαρή και ακατηγόρητη συνείδηση είναι προϋπόθεση της αμέσου και με παρρησία σχέσεώς μας με τον Θεό: «Εάν η καρδία μη καταγινώσκῃ ημών, παρρησίαν έχομεν προς τον θεόν» (Α´ Ἰωάν. 3, 21).

Ο Ιερός Χρυσόστομος θεωρεί την συνείδηση ως δώρο της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, ώστε να γίνεται ακριβής διάγνωση των καλών και των κακών: «Και τούτο δε της του Θεού φιλανθρωπίας, ην περί το των ανθρώπων γένος επεδείξατο, το εκάστῳ ημών επιθείναι κριτήριον αδέκαστον το συνειδός, έχον ακριβή την διάγνωσιν των καλών και των ου τοιούτων» (PG 53, 50).

Ο σημερινός άνθρωπος, δυστυχώς, έχει «κεκαυστηριασμένη την ιδίαν συνείδησιν» (Πρβλ. Α´ Τιμ. 4, 2), την έχει νεκρώσει. Οταν μαζοποιήται και δεν υπάρχει πλέον ως πρόσωπο· όταν άγεται και φέρεται από τοὺς διάφορους λαοπλάνους και διαστρεβλωτὲς της αληθείας· όταν παρασύρεται από τα ποικίλα ρεύματα παραθρησκείας, αιρέσεως και ηθικού ξεπεσμού, χωρίς να δύναται να διατηρήσει το δικό του πρόσωπο και την δική του ελεύθερη επιλογή, τότε ο άνθρωπος υποβιβάζει την οντολογική συνείδησή του, η οποία αδρανεί, διαστρέφεται και τελικώς νεκρώνεται.

Μόνον ο εκείνος που ζει εκκλησιαστικά - πνευματικά μπορεί να υποστηρίζει ότι διαθέτει καθαρή συνείδηση. Και τούτο για τον λόγο ότι μόνον στην εν Χριστώ ζωή υπάρχει η δυνατότητα να υφίσταται η συνείδηση στον χώρο της πραγματικής ελευθερίας και των ορθών κριτηρίων για την ανάπαυση και την λύτρωσή μας. «Το δε τέλος της παραγγελίας εστίν αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου» (Α´Τιμ. 1, 5). Όταν το «θέλω» του ανθρώπου ταυτίζεται με το «θέλω» του Δημιουργού μας Θεού, όπως εκφράζεται μέσα από το «θέλω» της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τότε λέμε ότι η συνείδησή μας ταυτίζεται με την συνείδηση της Εκκλησίας. Τότε έχουμε το δικαίωμα να ισχυριζόμαστε ότι ενεργούμε κατά συνείδηση. Τότε μπορούμε κι εμείς να ομολογήσουμε: «Εγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπολίτευμαι τω θεώ άχρι ταύτης της ημέρας» (Πράξ. 23, 1).
 
Πηγή: Ακτίνες

Δύο νέα μέτρα προωθούνται στη διεθνή οικονομία, τα αρνητικά επιτόκια και η κατάργηση των συναλλαγών με μετρητά. Πρόκειται για μέτρα που στοχεύουν κυρίως σε βελτίωση της οικονομίας, ή σε υποστήριξη των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων;

Πριν μερικά χρόνια, η πιθανότητα μια τράπεζα να χρεώνει τους πελάτες της για να καταθέτουν τα χρήματα τους, θα ακουγόταν σαν παρατραβηγμένο σενάριο. Όμως σήμερα τα αρνητικά επιτόκια είναι πραγματικότητα και πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ξεκάθαρα ότι ένα νέο, ακόμα πιο ριζοσπαστικό, σχέδιο προωθείται: η κατάργηση των μετρητών.

Plan A: Από την ποσοτική χαλάρωση στα αρνητικά επιτόκια

Η ποσοτική χαλάρωση, η χρηματοδότηση τραπεζών από τις κεντρικές τράπεζες με κρατικά κονδύλια, εφαρμόζεται για αρκετά χρόνια σε πολλές χώρες. Όμως δεν έχει καταφέρει να επιβραδύνει την κατολίσθηση της παγκόσμιας οικονομίας.

Σε μια πρόσφατη επισκόπηση των τραπεζικών δανείων, η ΕΚΤ ερώτησε διάφορες μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες εάν χρησιμοποίησαν τα χρήματα που τους έδωσε (μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης) για να υποστηρίξουν νοικοκυριά και μη χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Περίπου 5% των τραπεζών απάντησαν «σημαντικά», 10% «λίγο» και 85% «καθόλου». Συνεπώς ένα συντριπτικό ποσοστό των χρημάτων της ΕΚΤ, δηλαδή των φορολογουμένων, υποστήριξε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αντί να βοηθήσει την ανάπτυξη της οικονομίας.

Καθότι η ποσοτική χαλάρωση απέτυχε, νέες στρατηγικές «ανάκαμψης» εφαρμόστηκαν στη συνέχεια: πρώτα τα μηδαμινά και μετά τα αρνητικά επιτόκια. Μέσω της πολιτικής αρνητικών επιτοκίων (Negative Interest Rate Policy), οι καταθέσεις εταιρειών σε μια τράπεζα μειώνονται, αντί να αυξάνονται, με το πέρασμα του χρόνου. Ο κύριος στόχος ήταν η ενθάρρυνση εταιρειών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να επενδύσουν στην οικονομία, αντί να βλέπουν τα κεφάλαια τους να μειώνονται με την πάροδο του χρόνου. Για παράδειγμα, μία κατάθεση με επιτόκιο -1% σε 5 χρόνια θα έχει χάσει το 5% της αξίας της.

Πολλές τράπεζες έχουν ήδη υιοθετήσει τέτοια πολιτική : η ΕΚΤ (-0,3%), και διάφορες ιδιωτικές ή κρατικές τράπεζες της Σουηδίας (-0,5% μέχρι –1.25% ), Ελβετίας (-0,75%), Δανίας (-0,65%) και Ιαπωνίας (-0,1%). Όλο και περισσότερες κεντρικές τράπεζες, όπως το Federal Reserve των ΗΠΑ, σκέπτονται να επιβάλλουν αρνητικά επιτόκια στις καταθέσεις.

Οικονομική πολιτική υπό κατάρρευση

Όμως σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ ούτε τα αρνητικά επιτόκια συνέβαλαν στην ανάπτυξη ή βελτίωση της διεθνούς οικονομίας, από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν - πριν ενάμιση χρόνο - μέχρι σήμερα. Αντίθετα, τα περισσότερα οικονομικά στοιχεία δείχνουν ότι το «μαγείρεμα» των επιτοκίων μάλλον έχει επιδεινώσει την κατάσταση της οικονομίας.

Τουλάχιστον οι τράπεζες που εφαρμόζουν αυτή την πολιτική θα έπρεπε να επωφεληθούν, καθότι τα αρνητικά επιτόκια μειώνουν τις υποχρεώσεις τους προς τους καταθέτες. Όμως το «Plan A» μάλλον δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα κέρδη για τις τράπεζες, γιατί αρκετές από αυτές, όπως η γερμανική Commerzbank και η δανέζικη Danske Bank , παραπονέθηκαν ότι τα κέρδη τους από καταθέσεις μειώθηκαν λόγω της επιβολής των αρνητικών επιτοκίων.

Επιπλέον, η οικονομική πολιτική των κρατικών τραπεζών δεν έχει καταφέρει να χαλιναγωγήσει τις αγορές. Πολλές διεθνείς τράπεζες έχουν τεράστια «ανοίγματα» σε επισφαλή παράγωγα και ομόλογα. Περίπου 30% των κρατικών ομολόγων παγκοσμίως (αξίας 7 τρις. δολαρίων) έχουν σήμερα «αρνητικές» αποδόσεις , δηλαδή οι κάτοχοι τους (κυρίως τράπεζες και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα) πρόκειται να πάρουν λιγότερα χρήματα στη λήξη των ομολόγων από όσα πλήρωσαν για να τα αγοράσουν. Η πρόσφατη πτώση της Deutsche Bank αποτελεί τυπικό παράδειγμα των αναμενόμενων εξελίξεων. Οι προειδοποιήσεις για ένα επερχόμενο κραχ των αγορών πολλαπλασιάζονται.

Ποια διέξοδος απομένει; Η δέσμευση του χρήματος που δεν βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο των τραπεζών, μέσω της κατάργησης των μετρητών. Ίσως η δήλωση του συν-διευθύνοντα σύμβουλου της Deutsche Bank στο Νταβός ότι «σε 10 χρόνια μάλλον δεν θα υπάρχουν μετρητά » δεν έγινε άσκοπα.

Plan B: Συναλλαγές χωρίς μετρητά

Και πράγματι, ένα «Plan B» άρχισε να προωθείται πρόσφατα: η κατάργηση των μετρητών για κάθε είδους συναλλαγές.

Όπως συνηθίζεται κάθε φορά που προετοιμάζεται ένα αμφιλεγόμενο σχέδιο, το πρώτο βήμα έγινε με μία ομοβροντία από «ειδικούς» που παρουσίασαν το εν λόγω σχέδιο ως αναγκαίο και αναπόφευκτο. Οι αρχι-οικονομολόγοι της Τράπεζας της Αγγλίας και του ομίλου Citigroup , ο Γερμανός «γκουρού» οικονομολόγος Peter Bofinger , και στελέχη τραπεζών της Δανίας, Σουηδίας, και Νορβηγίας , και πολλοί άλλοι , επιχειρηματολόγησαν υπέρ της κατάργησης των συναλλαγών με μετρητά.

Ορισμένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται υπέρ της κατάργησης των συναλλαγών με μετρητά είναι εύλογα: η καταπολέμηση του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας, και της φοροδιαφυγής. Οι συναλλαγές και οι πληρωμές θα γίνονται ευκολότερα και ταχύτερα. Όμως οι επιπτώσεις της κατάργησης των μετρητών αναφέρονται ελάχιστα ή καθόλου.

Capital controls με άλλο όνομα

Πρώτον, η κατάργηση των συναλλαγών με μετρητά θα διευκολύνει την επιβολή οικονομικών μέτρων. Οι Financial Times σχολίασαν το θέμα με τη χαρακτηριστική τους αμφίσημη ειλικρίνεια: «η ύπαρξη μετρητών περιορίζει την ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να ενισχύσουν μια οικονομία που είναι σε ύφεση». Χωρίς μετρητά, σε μια μελλοντική κρίση δεν θα χρειάζονται capital controls, καθότι θα είναι έμφυτα μέσα στο τραπεζικό σύστημα. Μια αλλαγή οικονομικής πολιτικής θα μπορεί να εφαρμοστεί αυτόματα, ψηφιακά, χωρίς ουρές στις τράπεζες και στα ΑΤΜ. Το σύνολο των χρηματικών αποθεμάτων θα βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο των κρατικών τραπεζών και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί προς εξυπηρέτηση όποιας οικονομικής πολιτικής επιλέξουν.

Δεύτερον, σε μια οικονομία χωρίς μετρητά, η ποσότητα του «ψηφιακού» χρήματος μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί αυθαίρετα οποιαδήποτε στιγμή. Οι κατασχέσεις καταθέσεων και τα bail-in μάλλον περιττεύουν όταν ισοδύναμα μέτρα μπορούν να επιβληθούν μέσω περιορισμών της διακίνησης και της διαθεσιμότητας του χρήματος: «πάγωμα» των καταθέσεων και αρνητικά επιτόκια είναι δύο πιθανές μέθοδοι σε περίπτωση που καταργηθεί η δυνατότητα απόσυρσης μετρητών από τις τράπεζες. Στέλεχος της Morgan Stanley αποκάλυψε ότι στο πρόσφατο φόρουμ στο Νταβός αναφέρθηκε η δυνατότητα επιβολής μεγαλύτερων αρνητικών επιτοκίων ως ένας στόχος της κατάργησης συναλλαγών με μετρητά.

Επιπλέον, εάν όλες οι συναλλαγές γίνονται υποχρεωτικά χωρίς μετρητά, οι τράπεζες θα έχουν πλήρη έλεγχο της διακίνησης χρήματος και συνεπώς τη δυνατότητα να εισπράττουν προμήθεια για κάθε συναλλαγή.

Ποιοι θα επωφεληθούν;

Η κατάργηση των μετρητών μπορεί να θεωρηθεί ως μια αναπόφευκτη «πρόοδος» στην εποχή της ψηφιακής οικονομίας. Και η είσοδος στην Ευρωζώνη θεωρήθηκε πρόοδος. Το κύριο θέμα είναι ποιοι ελέγχουν και κατευθύνουν τέτοιες «προόδους».

Σήμερα οι πολίτες είναι ήδη έρμαια της επιβαλλόμενης οικονομικής πολιτικής. Εάν επιβληθεί η κατάργηση των μετρητών, θα είναι ακόμα πιο εκτεθειμένοι στα καπρίτσια της οικονομικής ολιγαρχίας που ελέγχει το τραπεζικό σύστημα.

Η πρόεδρος του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ εξέφρασε πρόσφατα τη γνώμη ότι η χρήση ψηφιακών νομισμάτων (αντί μετρητών) θα είναι εξαιρετικά επωφελής. Οι μέχρι σήμερα εξελίξεις δείχνουν ότι κάτι τέτοιο θα είναι σίγουρα επωφελές για την κάλυψη της φούσκας των τραπεζών, και ότι όσοι πρεσβεύουν πως μπορεί να επέλθει ανάπτυξη μέσω του παρόντος χρηματοπιστωτικού συστήματος εθελοτυφλούν ή κοροϊδεύουν.

Πηγή: http://tvxs.gr, ID-on't renounce my freedom

Τα τελευταία χρόνια μια σειρά νόμων έχει ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή και μια ευρύτερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση έχει δημιουργηθεί. Ας κάνουμε μία απλή και συνοπτική αναφορά, να δούμε που είμαστε και πού πάμε, μήπως και κάνουμε και την αυτοκριτική μας. Αναλυτικότερα λοιπόν :

- Ψηφίστηκε ο αντιρατσιστικός νόμος 4285/10-09-2014// ΦΕΚ Α-191/2014, σύμφωνα με τον οποίο, όποιος θεωρήσει γενικά, ότι υπέστη προσβολή μέσω του τύπου, του διαδικτύου, προφορικά, γραπτά ή με άλλο τρόπο λόγω σεξουαλικών, θρησκευτικών ή άλλων ιδεολογικών πεποιθήσεων ή λόγω φυλετικής καταγωγής, τότε στην περίπτωση αυτή θα θεωρείται, ότι υπέστη ρατσιστική βία και άρα θα μπορεί να οδηγεί στα δικαστήρια, αυτόν ο οποίος θεωρητικά του την προξένησε. Συνεπώς η πάσης φύσεως αντίθετη άποψη και γνώμη περί των ανωτέρω, όπως αυτή αυταρχικά καθορίζεται από την μόδα και την πολιτική ορθότητα, μπορεί να οδηγήσει τον εκφραστή της στα δικαστήρια διωκόμενο από την δικαιοσύνη!

- Ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης Νόμος 4356/24-12-2015// ΦΕΚ Α-181/2015, το οποίο εκτός του ότι προβλέπει και επιτρέπει την συμβίωση μεταξύ ομοφυλοφίλων, κατήργησε το αδίκημα της παρά φύσιν ασέλγειας ανηλίκου από ενήλικα (πρώην άρθρο 347 Ποινικού Κώδικα), προβλέπει την δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (δείτε στο σχετικό ΦΕΚ τις αρμοδιότητες του) και την καθιέρωση του ρατσιστικού αδικήματος στο άρθρο 81Α του Ποινικού Κώδικα.  

- Εναρμονίστηκε η Ευρωπαϊκή οδηγία 2013/40/ΕΕ   του  Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το πρόσθετο Πρωτόκολλο για τα θέματα του Ρατσισμού και των ομοφυλοφίλων – διακρίσεις κοινωνικές κτλ, το οποίο στην ουσία επιβάλλει την φίμωση απόψεων, οποίες διαφωνούν με τα θέματα περί ομοφυλοφίλων, μεταναστών κτλ σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης δραστηριότητος, τόσο για φυσικά πρόσωπα όσο και για νομικά,  και τον χαρακτηρισμό τους ως ρατσιστικών, παρανόμων και άρα ποινικώς κολάσιμων.

- Θεσμοθετήθηκε το αδίκημα κατά του Ρατσισμού στο άρθρο 81Α στον Ποινικό Κώδικα, το οποίο εισήχθη στον Ποινικό Κώδικα με τον Νόμο του συμφώνου συμβίωσης ομοφυλοφίλων (βλ. παραπάνω).

- Με τον ίδιο νόμο του Συμφώνου Συμβίωσης συστήθηκε στην χώρα μας πλέον το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, στις αρμοδιότητες του οποίου εκτός των άλλων προβλέπεται και η άμεση συνεργασία με όλα τα Υπουργεία και όλες τις Μ.Κ.Ο. που υπερασπίζουν τις κοινότητες των ομοφυλοφίλων, τρανσέξουαλ, λεσβίες κτλ. Προβλέπεται συγχρόνως να αναπτύσσει το Συμβούλιο αυτό συνεργασία και να εκπονεί σεμινάρια σε νομικούς φορείς και σε φορείς της θεσμοθετημένης εκπαίδευσης στην χώρα μας.

- Ήδη στα σχολεία αλλάζει ακόμη και το καθημερινό πρόγραμμα προκειμένου να εισαχθούν με υποχρεωτικό τρόπο αλλότρια ήθη και νεωτεριστικές διδασκαλίες περί των δύο φύλων, τα οποία προκαλούν σύγχυση στις ψυχές των παιδιών, ενώ οι αντιδράσεις γονέων και καθηγητών τείνουν να κριθούν παράνομες ή ρατσιστικές!

- Ήδη επίκειται η επιβολή ηλεκτρονικού εισιτηρίου, το οποίο λειτουργεί με έξυπνη κάρτα- τσιπ και θα ανήκει ονομαστικά σε πρόσωπα. Στους συρμούς του μετρό μέσα υπάρχουν κάμερες, οι οποίες καταγράφουν τα πάντα, σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 104/2015 17-03-2015 απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Βέβαια η ίδια η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα με την υπ’ αριθμόν Αριθ. Πρωτ. Γ/ΕΞ/706/30-01-2017 γνωμοδότησή της ακολούθως έβαλε φρένο στην εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, διότι έκρινε, ότι τα προσωπικά στοιχεία τα οποία απαιτούντο για την έκδοση του εισιτηρίου ήταν υπερβολικά και στην ουσία επρόκειτο για ένα ηλεκτρονικό φακέλωμα, το οποίο καταργούσε την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελεύθερη και ανώνυμη μετακίνηση του ανθρώπου ως ελεύθερη έκφραση της προσωπικότητός του. Επιπλέον να καταστεί σαφές, ότι τα εισιτήρια θα έχουν έξυπνο τσιπ- rfid – ανέπαφης συναλλαγής, το οποίο πολύ εύκολα γίνεται αντικείμενο τόσο κλοπής όσο και αντιγραφής και άρα και τα προσωπικά δεδομένα, τα οποία έχει μέσα του καταχωρημένα. Ποιός ό λόγος να ζητηθούν τόσα πολλά προσωπικά στοιχεία για ένα απλό εισιτήριο;

- Επίσης επίκεινται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί ακινήτων και συνεπώς τα προσωπικά δεδομένα εκατοντάδων πολιτών θα βρίσκονται εκτεθειμένα.

- Από την 01-01-2017 όλες οι Δ.Ο.Υ πλέον δεν υπάγονται στο Υπουργείο Οικονομικών αλλά σε ανεξάρτητη αρχή, στην λεγόμενη ΑΑΔΕ – Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων,  Νόμος 4389/2016,  αριθμός φύλλου ΦΕΚ 94/27 Μαίου 2016.

- Η αχρήματη κοινωνία ετοιμάζεται να εφαρμοστεί με τις αχρήματες συναλλαγές και τα λεγόμενα pos – τα μηχανάκια ηλεκτρονικής πληρωμής. Ήδη έχουν εξαγγελθεί ποινές για όσες εταιρείες δεν τα χρησιμοποιήσουν. Αυτό σημαίνει, ότι για την αγορά κάποιου προϊόντος από ένα άτομο, θα υπάρχει αρχείο για το είδος της αγοράς, την ώρα αγοράς, τον τόπο αγοράς , το κόστος αγοράς και το ποιός έκανε την αγορά. Συνεπώς δημιουργείται ένα ηλεκτρονικό προσωπικό αρχείο – προφίλ αγορών, κινήσεων, προτιμήσεων και συμπεριφορών για κάθε καταναλωτή, το οποίο δεν γνωρίζει κανείς με ασφάλεια σε ποιόν χώρο καταχωρείται και αν είναι ασφαλές από κλοπή ή αλλοίωση.

- Οι πιέσεις για να παραλάβουν οι Έλληνες πολίτες την έξυπνη κάρτα – νέα ταυτότητα με το τσίπ – rfid, ώστε με το ζόρι να καταχωρηθούν σε επισφαλείς βάσεις δεδομένων τα ευαίσθητα προσωπικά και βιομετρικά τους δεδομένα είναι διαρκείς και επίμονες.

- Το άρθρο 28 του Συντάγματος ζεί και βασιλεύει, το οποίο στην ουσία είναι η κερκόπορτα της παραχωρήσεως εθνικής κυριαρχίας και κατάλυσης του συντάγματός μας – των τριών εξουσιών, έναντι του ευρωπαϊκού συντάγματος, δηλαδή του συντάγματος, το οποίο θέλει να δημιουργήσει η νέα τάξη πραγμάτων. Αν το αποφασίσει λοιπόν η ελληνική βουλή μπορεί να παραδώσει όλα!

- Η χώρα έχει γεμίσει με εστίες όπου εν δυνάμει μπορεί να ξεσπάσει ένοπλη εξέγερση μεταναστών.

- Ο μέσος Έλληνας πολίτης αγνοεί πλήρως τα δικαιώματά του και την ηλεκτρονική και νομοθετική φυλακή, η οποία χτίζεται γύρω του.

- Θέματα παγκοσμιοποίησης και οικουμενισμού και αλλοιώσεως του δόγματος Της Πίστεώς μας είναι ακόμη ανοιχτά στην χώρα μας.

- Τα Ελληνόπουλα που μπορούν να παράξουν επιστήμη και να στηρίξουν την οικονομία της χώρας, δηλαδή το ίδιο το μέλλον της πατρίδος, διώκονται και είτε φεύγουν στο εξωτερικό είτε μένουν εδώ και φυτοζωούν, δυσκολευόμενοι συγχρόνως στην δημιουργία οικογένειας και τεκνοποιίας.

- Πλέον έννοιες όπως δημοκρατία, ισότητα, ελευθερία, ασφάλεια, έθνος, γένος, οικογένεια, μητρότητα, γάμος, τεκνοποιία, πατρίδα, πίστη, Θεός ερμηνεύονται εντελώς εκχυδαϊσμένα με αποτέλεσμα οι στρεβλότητες αυτές των ερμηνειών και η πνευματική αμαρτία την οποία επιφέρουν να εντυπώνονται στους νόμους και άρα να έχουμε νόμους, οι οποίοι καθιερώνουν ως νόμιμη κοινωνική συνήθεια την αμαρτία και μάλιστα την θεωρούν φυσιολογική και απενοχοποιημένη!

- Την ίδια ώρα μάλιστα έχουμε και εντάσεις στα εθνικά θέματα, όπου πλέον αμφισβητείται ευθέως η εθνική μας κυριαρχία και η έκταση της πατρίδος μας.

Όλα τα ανωτέρω, τα οποία πολύ γενικά περιγράφονται αποτυπώνονται στην καθημερινότητα και στην νομοθεσία της χώρας μας σήμερα, την οποία νομοθεσία λόγω ελλείψεως εξοικείωσης αγνοεί ο μέσος Έλληνας πολίτης έστω κι αν έχει την τεχνογνωσία να την ερευνήσει.

Εν όψει όλων αυτών, καθίσταται αντιληπτό, ότι η επίθεση στο γένος μας είναι ολομέτωπη και διαρκής! Πίστη, Παιδεία, Οικογένεια, Πατρίδα – Πολιτεία όλα υπό αμφισβήτηση. Κάθε λεπτό είναι κρίσιμο!

Ο καθένας μας με τις πράξεις, τις επιλογές και την ραθυμία ή την δράση του είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το μέλλον όλων μας συνολικά! Η άγνοια και η ραθυμία δεν δικαιολογούνται στην σύγχρονη εποχή. Ας προσευχηθούμε όλοι, να μας Ελεήσει Ο Θεός και να μας δωρίσει Φώτιση, Μετάνοια, Νήψη και Αγωνιστικό Φρόνημα!

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Υπάρχει μια απαράβατη αρχή στην ανάλυση: Ουδείς γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα που έχει μια χώρα, από την ίδια. Υπακούοντας στην αρχή αυτή, παραθέτουμε μεταφρασμένο άρθρο του Φικρέτ Μπιλά, ο οποίος είναι από τους σοβαρότερους αρθρογράφους, με ισχυρότατες προσβάσεις στο κράτος, το στρατό και την κυβέρνηση.

Άρθρο του Φικρέτ Μπιλά (Fikret Bila) στην εφ. Hürriyet.

«Η αμφιβολία που κυριαρχεί στην Άγκυρα»

Νέα Συρία

Ένα θέμα στο οποίο λαμβάνουν χώρα κρίσιμες εξελίξεις, είναι η Συρία. Μετά τη σύνοδο στην Αστάνα που πραγματοποιήθηκε με καθοριστική συμβολή της Τουρκίας, το προσχέδιο συντάγματος της Συρίας που κυκλοφόρησε χωρίς να το γνωρίζει η Τουρκία, καθώς και οι επαφές που ακολούθησαν την Αστάνα, μεταξύ της Ρωσίας και του PYD και μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ, είναι άξια προσοχής.

Καθώς συνεχίζεται η επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη», που ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Τουρκίας για να εμποδίσει την δημιουργία ενός κουρδικού διαδρόμου από το PKK στα βόρεια της Συρίας και για να απομακρύνει τον ISIS από τα σύνορα, έχουν έλθει στο προσκήνιο οι επαφές που δείχνουν ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία μαγειρεύουν ένα σύνταγμα για τη Συρία, το οποίο θα οδηγήσει στο ίδιο αποτέλεσμα.

Με βάση τις ίδιες διαρροές, θα δημιουργηθεί μια μεταβατική κυβέρνηση με 29 μέλη που θα ασκήσει καθήκοντα για 18 μήνες. Μια άλλη πληροφορία που κυκλοφόρησε είναι ότι στην κυβέρνηση αυτή θα συμμετέχουν υπουργοί που στηρίζει το PYD-YPG.

Άλλο ένας προσχέδιο που αφορά την Τουρκία άμεσα, είναι πως στο πλαίσιο της αναδόμησης του συστήματος περιφερειακής διοίκησης της Συρίας, προβλέπεται η δημιουργία «Συνομοσπονδίας Βόρειας Συρίας». Ανάμεσα στις πληροφορίες συμπεριλαμβάνεται το ότι κατά το μεταβατικό στάδιο οι ένοπλες δυνάμεις του PYD-YPG θα διατηρηθούν ως στρατιωτική δύναμη της Συνομοσπονδίας και θα διέπονται από το ίδιο καθεστώς που διέπονται οι Ένοπλες Δυνάμεις της Συρίας.

Συνομοσπονδία της Βόρειας Συρίας

Στα προηγούμενα άρθρα μου είχα γράψει για την πιθανότητα δημιουργίας στα βόρεια της Συρίας μιας κρατικής δομής παρόμοιας με αυτής που ιδρύθηκε στο Βόρειο Ιράκ, με την υποστήριξη της Δύναμης Σφυρί (Επιχείρηση Provide Comfort), και πως αυτή τη φορά η νέα κρατική δομή των Κούρδων θα είναι υπό την κυριαρχία του PKK.

Το προσχέδιο του συντάγματος που κυκλοφόρησε δείχνει ότι αυτή η πιθανότητα δεν είναι καθόλου μηδαμινή. Η προβλεπόμενη «Ομοσπονδία Βόρειας Συρίας» θα είναι μια κρατική δομή που θα διοικείται από το PKK. Το πρότζεκτ αυτό είναι σκέλος του στρατηγικού σχεδίου που έχει το PKK για τη δημιουργία «Συνομοσπονδίας Κουρδικών Κρατών», με την αποκοπή και ένωση των ομόσπονδων κουρδικών κρατών που θα ιδρυθούν σταδιακά σε τέσσερα σημεία: στην Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν. Αυτή η «Συνομοσπονδία Κουρδικών Κρατών» είναι ένα σχέδιο του οποίου την πατρότητα διεκδικεί ο Οτζαλάν.

Όσον αφορά τη Συρία, ο τελικός σκοπός δεν είναι μια αυτόνομη περιφερειακή διοίκηση που θα υπάγεται στην κεντρική διοίκηση της Συρίας, αλλά μια κρατική οντότητα που όταν έρθει η ώρα θα αποκοπεί και θα ενωθεί με τα άλλα κουρδικά κρατίδια που θα δημιουργηθούν στις άλλες χώρες.

Στην Άγκυρα είναι έντονη η ανησυχία και έχει αρχίσει να εδραιώνεται πλέον η άποψη ότι η ατζέντα αυτή «με το προσχέδιο συντάγματος που κυκλοφόρησε, έχει ως στόχο τη δημιουργία στα Βόρεια της Συρίας, σε μια λωρίδα γης κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, ενός ημιαυτόνομου κουρδικού κράτους, στα πρότυπα εκείνου που ήδη λειτουργεί στο Βόρειο Ιράκ, με διέξοδο στη Μεσόγειο μέσω τουρκικών εδαφών».

Η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη πλέον με έναν σημαντικό κίνδυνο που απειλεί την εθνική ενότητα και την εδαφική της ακεραιότητα, και διέρχεται μια περίοδο από την οποία κρίνεται η ίδια η επιβίωσή της. Η Άγκυρα τώρα θα πρέπει να είναι πολύ πιο προσεκτική, ξύπνια και πονηρή όσο ποτέ άλλοτε.

Πηγή: Pontos News

Αξιότιμε κ. Υπουργέ, 

Ως γονείς κι γνωρίζοντας τη μόρφωση και την ευαισθησία σας θα θέλαμε να σας γνωρίσουμε την ανησυχία μας για το παρακάτω θέμα. Πληροφορηθήκαμε ότι αποστείλατε την υπ’ αριθμ. Πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2/23.12.2016 Εγκύκλιο με θέμα: «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Εμφύλων Ταυτοτήτων» κατά το Σχολικό έτος 2016-2017». Στην ενότητα «Έμφυλες Ταυτότητες» οι επιμέρους θεματικές αναφέρονται  : «1. Σωματικές αλλαγές στην Εφηβεία, 2. Βιολογικό και Κοινωνικό φύλο, 3. Αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα και 4. Ανθρώπινα δικαιώματα και δικαιώματα των γυναικών». Στις θεματικές που αφορούν γονείς και εκπαιδευτικούς, αναφέρονται εκτός  των άλλων και οι θεματικές: «σεξουαλικός προσανατολισμός και ανθρώπινα δικαιώματα», «η ομοφοβία και η τρανσφοβία στην κοινωνία και το σχολείο» [1].

Κατά τον θεματικό αυτό άξονα καλούνται τα παιδιά μας να «αποδομήσουν τα έμφυλα στερεότυπα», να προβληματιστούν  ίσως και αυτά με τον «σεξουαλικό προσανατολισμό τους» όπως προστάζουν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» ώστε να πάψει τάχα η «ομοφοβία και η τρανσφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο.»

Σεβόμενοι όλους τους ανθρώπους, άρα και εκείνους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, διδάσκουμε και στα παιδιά μας το σεβασμό στην ελεύθερη επιλογή (σωστή ή μη) του κάθε ανθρώπου. Ωστόσο αντιτιθέμεθα στην διαφήμιση της πρόωρης έναρξης σεξουαλικών σχέσεων καθώς και των διαφορετικών σεξουαλικών προτιμήσεων που μπορεί να μπερδέψει ή να αποπροσανατολίσει τα παιδιά μας.

Η ως τώρα ευκαιριακή εφαρμογή της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από Φορείς στα σχολεία έχει δείξει ότι συχνά οι «ειδικοί» στις παρουσιάσεις τους, θεωρούν τις προγαμιαίες σχέσεις ως δεδομένο για τα παιδιά του Γυμνασίου και την εγκράτεια ως κάτι το μη εφικτό – μη σεβόμενοι, έτσι, τα πιο συγκρατημένα παιδιά και ωθώντας τα έμμεσα στο να δοκιμάσουν πρόωρα κάτι για το οποίο δεν είναι ακόμα έτοιμα ή προσκρούει στις ηθικές τους αξίες. Τα πολύ σημαντικά αλλά συγχρόνως δύσκολα και ευαίσθητα θέματα που άπτονται της σεξουαλικής αγωγής δεν είναι σωστό ούτε και αποτελεσματικό, ναπαρουσιάζονται σε ένα μεγάλο και ανομοιογενές ακροατήριο, όπως π.χ. ένα τμήμα σχολείου ή -ακόμα χειρότερα- σε περισσότερα τμήματα ταυτόχρονα. Τα άτομα που απαρτίζουν αυτό το ακροατήριο είναι παιδιά διαφορετικών φύλων, με διαφορετικά επίπεδα ωριμότητας, διαφορετικών ιδεολογικών και ηθικών αντιλήψεων, και με άλλο βαθμό σεξουαλικών εμπειριών. Tα παιδιά του Γυμνασίου είναι βιολογικά και ψυχολογικά ανώριμα και αυτό τα καθιστά ευάλωτα στην επικίνδυνη περιέργεια παρά τις προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο των αφροδίσιων νοσημάτων. Μελέτες έχουν δείξει ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση -παρά τις καλές προθέσεις- δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα [2]: Δεν μειώνονται οι εφηβικές εγκυμοσύνες [3] και παράλληλα -σαν αποτέλεσμα της «διαφήμισης» χρήσης των προφυλακτικών έναντι της αποχής- ο μέσος όρος της ηλικίας έναρξης της σεξουαλικής δραστηριότητας γίνεται όλο και χαμηλότερος [4].

Ειδικά όσον αφορά την ομοφυλοφιλία, οφείλουμε να τονίσουμε επιπλέον και τους κινδύνους που εγκυμονεί. Πρόσφατες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ομοφυλόφιλοι  παρουσιάζουν πολύ συχνότερα κατάθλιψη, απόπειρες αυτοκτονίας, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή διαγωγής, χρήση ουσιών και αλκοολισμό. Τα προβλήματα αυτά είναι πολύ πιο έντονα στα αμφισεξουαλικά άτομα. Επίσης οι ομοφυλόφιλοι άνδρες παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο  για μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως σύφιλη, γονόρροια, ηπατίτιδα B και C,  έρπητα γεννητικών οργάνων  και AIDS, καθώς και ορισμένους τύπους καρκινωμάτων. Οι πρώτες περιπτώσεις HIV/AIDS αναφέρθηκαν το 1981 σε νέους άνδρες ομοφυλοφίλους. Στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, η πλειοψηφία των νοσούντων και των φορέων, είναι άνδρες ομοφυλόφιλοι [5]. Για κανένα λόγο λοιπόν  δεν πρέπει η ομοφυλοφιλία  να συζητιέται μέσα στη σχολική κοινότητα, ως εναλλακτικός τρόπος σεξουαλικότητας.

Μπορεί η κοινότητα των ομοφυλοφίλων να χαιρετίζει και να συγχαίρει την «καινοτομία» της εγκυκλίου [6], εμείς όμως οι γονείς αντιτιθέμεθα. Εν μέσω ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσεως επιμένουμε να κρατάμε  τις αξίες και τα ιδανικά μας. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν «προοδευτικό» να ενθαρρύνει τις προγαμιαίες σχέσεις και ναπροπαγανδίσει τη διαστροφή της σεξουαλικότητας. Δεν θα δεχτούμε πειραματισμούς και πρωτοβουλίες εις βάρος των παιδιών μας.

Εμείς οι γονείς εμπιστευόμαστε καθημερινά τα παιδιά μας, που είναι ότι  πολυτιμότερο έχουμε, στα σχολεία, τους θεματοφύλακες της παιδείας, και περιμένουμε να λάβουν «την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.» όπως ακριβώς αναγράφεται στην παράγραφο 2  του άρθρου 16του Συντάγματος.Όμως η εφαρμογή της εν λόγω εγκυκλίου, καταπατώντας ευθέως το Σύνταγμα, βάζει τους φύλακες της παιδείας να εισηγούνται την ηθική, πνευματική και φυσική αποδόμηση, που έρχεται σε αντίθεση με την ηθική, και θρησκευτική μας συνείδηση και  μετατρέπει τα παιδιά μας σε χειραγωγούμενα όντα.

Εξάλλου, το Ν.Δ. 53/1974 – ΦΕΚ 256/Α ́ που κύρωσε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ ή Σύμβαση της Ρώμης) και σύμφωνα με το άρθρο 2του Προσθέτου Πρωτοκόλλου αυτής "Δικαίωμα στην εκπαίδευση" ορίζει ότι:

«Ουδείς δύναται να στερηθή του δικαιώματος όπως εκπαιδευθή. Παν Κράτος εν τη ασκήσει των αναλαμβανομένων υπ' αυτού καθηκόντων επί του πεδίου της μορφώσεως και της εκπαιδεύσεως θα σέβεται το δικαίωμα των γονέων όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν ταύτην συμφώνως προς τας ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις».

Βάση του νόμου αυτού,δεν έχετε το δικαίωμα να εισάγετε στα σχολεία με αυτόν τον αυταρχικό και αντιδημοκρατικό τρόπο,  θέματα ασύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας και ερήμην μας!

Όσον αφορά στο θέμα της Σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, οι Ειδικοί προτείνουν πλέον την εξατομικευμένη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση (Tailor-made sex education) ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού και σε συνεργασία πάντα με τους γονείς [7]. Την εξατομικευμένη αυτή διαπαιδαγώγηση αρμόδιοι να την κάνουμε είμαστε εμείς. Η θέση μας είναι ότι εμείς οι γονείς είμαστε αυτοί που πρέπει να ενημερωνόμαστε από αρμόδιους ιατρικούς φορείς, και στη συνέχεια εμείς - γνωρίζοντας την ψυχοσύνθεση και το επίπεδο ωριμότητας των παιδιών μας- να τους προσφέρουμε την εξατομικευμένη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που έχουν ανάγκη.

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΤΕ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ Φ20.1/220482/Δ2/23.12.2016 ΕΓΥΚΥΚΛΙΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΑΞΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΜΑΤΙΚΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ!

ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSeRVzUOAIOSmX0kGopDtmtZccAy44yh6Gc_9n8H6nZFk_5QDQ/viewform

Βιβλιογραφικές Πηγές:

[1]  Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού-Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων κατά το Σχολικό Έτος 2016-2017», Εγκύκλιος με Αρ. Πρωτ. Φ20.1/220482/Δ2 /23-12-2016.

[2] Wight, Daniel (Leader of the Sexual Health and Families programme at the MRC Social and Public Health Sciences Unit, Glasgow) “The effectiveness of school-based sex education: What do rigorous evaluations in Britain tell us?”, Education and Health journal, Vol.29 No. 4, 2011

[3] Sabia, Joseph J., “Does sex education affect adolescent sexual behaviors and health?,”Journal of Policy Analysis and Management, 6 September 2006.

[4] Oettinger, Gerald S. (University of Texas at Austin) « The Effects of Sex Education on Teen Sexual Activity and Teen Pregnancy», Journal of Political Economy, Vol. 107, No. 3, June 1999. 

[5] Προκοπάκη Καλλιόπη (Ψυχιάτρος παιδιών και εφήβων), «Ιατρικά Δεδομένα για την Ομοφυλοφυλία», εκδόσεις «Λυχνία», 2008.

[6] ColourYouth – Κοινότητα LGBTQ Νέων Αθήνας,  «Περί των αντιδράσεων στην εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας για τις Έμφυλες Ταυτότητες», διαθέσιμο από http://colouryouth.gr/2017/01/21/peri_ton_antidraseon_stin_egkiklio_tou_upourgeiou_paideias_gia_tis_emfiles_tautotites/ 21 Ιανουαρίου 2017.

[7] Paton, David (καθηγητήςστο Nottingham University), “Compulsory sex education won’t reduce rates of teenage pregnancy”, The Conversation, October 24, 2014.

Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλη ἔκπληξη καθημερινά, Ὀρθόδοξους Ἕλληνες Μητροπολίτες, νὰ ἐμφανίζονται, συγκεκαλυμμένα μέν, ξεκάθαρα δέ, ὑπὲρ τῶν νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τὰ ὁποία ἔχουν ἀποδοκιμαστεῖ ἀπὸ τὸ σύνολο σχεδὸν τοῦ θεολογικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ἐκεῖνο ποὺ ἐκπλήσσει περισσότερο εἶναι ὅτι, ὄχι μόνο ἐπιδοκιμάζουν τὰ Προγράμματα αὐτὰ ἀλλὰ υἱοθετοῦν τὰ ἐπιχειρήματα, ἀκόμη καὶ τὴ φρασεολογία τῶν Συντακτῶν τῶν Προγραμμάτων αὐτῶν.

Συγκεκριμένα,  πρόσφατα ἀκούσαμε τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο, σὲ συνέντευξη ποὺ παραχώρησε σὲ δημοσιογραφικὴ ἠλεκτρονικὴ ἰστοσελίδα 1, νὰ δηλώνει ὅτι «ἦταν μία ἀναγκαιότητα, αὐτὸ ὅλοι τὸ ἀναγνωρίζουνε, νὰ εἶναι (τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν), ἕνα, ὀρθοδόξου χαρακτῆρος, μάθημα, ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ ἀπευθυνθεῖ σὲ ὅλα τὰ παιδιὰ καὶ νὰ...
παραμείνει πάντοτε στὰ χέρια τῶν Θεολόγων μας».

Ἂν δὲν ἀναζητήσει κανεὶς τὴν ἐπιστημονικὴ τεκμηρίωση τῶν ἰσχυρισμῶν τοῦ Σεβασμιωτάτου περὶ «ἀναγκαιότητας» καὶ περὶ τοῦ λεγόμενου «ὅλοι τὸ ἀναγνωρίζουνε», θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ παρατηρήσει ὅτι ἀκούγονται εὔηχα οἱ παραπάνω διαπιστώσεις.

Ὅμως, ταυτόχρονα, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν μπεῖ κάποιος στὸν πειρασμὸ νὰ ἐπισημάνει στὸν Σεβασμιώτατο πὼς συνειρμικὰ τὸ συνθηματολογικὸ τσιτάτο «Θρησκευτικὰ γιὰ ὅλους», ἔτσι ὅπως παρουσιάζεται, θυμίζει ὀλίγον τι, τὶς κοινὲς γυναῖκες τοῦ πεζοδρομίου, τὶς γυναῖκες ποὺ προσφέρονται - ἐκδίδονται σὲ ὅλους «ἐπὶ χρήμασι». Εἶναι σοκαριστικὴ αὐτὴ ἡ παρομοίωση, ἀλλὰ μοιάζει νὰ εἶναι ἀληθινή.

Δὲν μπορεῖ, ἀπὸ τὴ μία πλευρά, νὰ ἰσχυριζόμαστε ὅτι σεβόμαστε τὴν ἑτερότητα ὡς διαφορὰ τῶν ἄλλων καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ τὴν μηδενίζουμε. Διότι ἕνας χυλὸς θρησκειῶν, δὲν εἶναι ὀρθοδόξου χαρακτήρα μάθημα και δέν μπορεῖ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι νὰ ὀνομάζουν δημοσίως ἕνα μάθημα - μεῖγμα θρησκειῶν, ὡς ὀρθόδοξο μάθημα. Ἕνα μάθημα - πανθρησκειακὸς ἀκταρμάς, ἕνα μάθημα κοινὸ γιὰ ὅλους, Σεβαστοὶ Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἀπολύτως ἀκατάλληλο καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ ὅλους τούς μαθητές, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν θρησκευτική τους πίστη, διότι αποτελει ἀσέβεια καὶ ὕβρι στὸ πρόσωπο ὅλων.

Ὅμως, ἀκόμη πιὸ σοκαριστικό, διότι μοιάζει ἀληθινό, εἶναι τὸ γεγονὸς πὼς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ Ἐπίσκοποι φαίνεται νὰ ἔχουν υἱοθετήσει τὴν φρασεολογία καὶ ἐπιχειρηματολογία τῆς παγκοσμιοποίησης, τῆς πολυπολιτισμικότητας καὶ τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας (politically correct), σὲ βάρος τῆς Ὀρθόδοξης ἀπολογίας καὶ μαρτυρίας.

Γιὰ ποιὸν λόγο ἄραγε συμβαίνει αὐτό; Μήπως διότι οἱ Ἐπίσκοποι προκρίνουν τὴν χρήση τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς διπλωματίας ὡς προσφορότερο μέσο ἄσκησης τοῦ ποιμαντικοῦ τους ἔργου; Μήπως διότι οἱ Ἐπίσκοποι θεωροῦν ὅτι ἡ μὴ ἐμμονὴ στὴν ἀλήθεια, τοὺς προσφέρει εὐελιξία στὸν διεξαγόμενο ἀγώνα; Μήπως, πάλι, διότι οἱ Ἐπίσκοποι θεωροῦν ὅτι ἡ χρήση τῆς ἐπιχειρηματολογίας τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας (politically correct), τοὺς προσφέρει τὰ ἐχέγγυα γιὰ τὴν κατάκτηση ἐπιδιωκόμενων στόχων;

Ὅτι καὶ νὰ συμβαίνει πάντως, τὰ ἐξελισσόμενα γεγονότα εἶναι ἀποκαρδιωτικά, καθὼς οἱ θέσεις κάποιων Ἐπισκόπων ἐπάνω σὲ φλέγοντα ἐπίκαιρα ζητήματα (βλ Θρησκευτικά, Σύνοδος Κολυμβαρίου, κ.λπ) θυμίζουν ἔντονα «τὰ ἄλαλα καὶ τὰ μπάλαλα» τοῦ  Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
Τελικά, μᾶλλον, μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά, ἐκεῖνο ποὺ ἀπομένει γιὰ τὸν Χριστιανὸ εἶναι μόνον ἡ ἐλπίδα στὸν Θεό. «Ἔλπισον ἐπὶ Κύριον καὶ Αὐτὸς σὲ διαθρέψει» 2. «Μακάριος ἀνήρ, ὃς ἐλπίζει ἐπ  Αὐτὸν (τὸν Θεὸν)» 3.

Ὑποσημειώσεις:
1. Ιστοσελίδα Newsbomb.gr, 15-1-2017, Ἠλεκτρονικὴ διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=InzkidIprAU
2. Ψαλμ. 54, 23.
3. Ψαλμ. 33, 9.

*Τὸ ἄρθρο δημοσιεύθηκε στὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 10 –  2 – 2017.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Έκθεση κόλαφος για την αμερικανική νατοική επιδρομή στην τ.Γιουγκοσλαβία.

Στη Σερβία κάθε μέρα διαγνώνεται ότι ένα παιδί πάσχει από καρκίνο και κάθε εβδομάδα ένας πεθαίνει από αυτή την ασθένεια. Η Σερβία είναι η πρώτη στην Ευρώπη σύμφωνα με αυτά τα στατιστικά στοιχεία, και το μόνο ελπιδοφόρο γεγονός είναι ότι οι καρκίνοι στους νεότερους είναι ιάσιμοι σε αυξανόμενο ποσοστό (σχεδόν 80% των περιπτώσεων).

«Τα παιδιά υποφέρουν κυρίως από λευχαιμία, όγκους του εγκεφάλου και λέμφωμα. Αυτές οι 3 νόσοι αποτελούν το 50 τοις εκατό της κακοήθειας  που εμφανίζεται στα παιδιά.Στη Σερβία υπάρχουν περί το 66 % νέες περιπτώσεις σε παιδιά ηλικίας έως και 15 ετών,” αναφέρει το Ινστιτούτο για τη Δημόσια Υγεία “Dr. Milan Jovanovic Batut”..

Τα δύο τρίτα των παιδιών που πέθαναν λόγω κακοήθους ασθένειας ήταν ηλικίας έως και 15 ετών, και η πιο κοινή αιτία θανάτου σε παιδιά ήταν η λευχαιμία, το λέμφωμα και οι όγκοι του εγκεφάλου.

Ετησίως στον κόσμο  περισσότερα  από 160.000 παιδιά διαγνώνονται με καρκίνο  και πάνω από 90.000 πεθαίνουν από κάποια μορφή καρκίνου, που αποτελεί το 4% όλων των κακοηθειών. Το Ινστιτούτο αναφέρει ότι παρά τα καλά αποτελέσματα της θεραπείας, οι κακοήθεις νόσοι ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες εξακολουθούν να είναι η β΄ πιο συχνή αιτία θανάτου σε παιδιά ηλικίας έως 15 ετών.

«Ο καρκίνος των παιδιών είναι λιγότερο συχνός από ό,τι στους ενήλικες, και το ποσοστό επιβίωσης είναι υψηλότερο. Στις ανεπτυγμένες χώρες το ποσοστό επιβίωσης είναι 84%, και στη Σερβία είναι περίπου 70%.» in serbia 19.2.17

Με τίτλο  »Κληρονομιά του ΝΑΤΟ: η Σερβία πρώτη στην Ευρώπη σε καρκινοπαθείς » το sputnik ανέφερε στις   25.03.2015 ότί με  5.500 περιπτώσεις καρκίνων καταγεγραμμένων για 1 εκατομύριο κατοίκους η Σερβία είναι στην α΄ θέση στην Ευρώπη  σε αριθμό θανάτων οφειλόμενων σε καρκίνο.Η στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας επέφερε ως και 2.500 νεκρούς. Τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ επανδρωμένα με περίπου 15 τόννους απεμπλουτισμένου ουρανίου που έριξαν στο σέρβικο έδαφος.Η ραδιοενεργή επίδραση του ουρανίου είναι 4,5 δις έτη. Από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ οι ειδικοί ανακάλυψαν στη Σερβία ίχνη πλουτωνίου του οποίου η  « μακροβιότητα » ανέρχεται σε  24.000 έτη .

Δύο μήνες μετά τους βομβαρδισμούς οι έλληνες ειδήμονες πιστοποίησαν μια αύξηση της ραδιενέργειας στην Ελλάδα κατά μέσο όρο από 20% ως 30%.Οι σέρβοι ειδικοί υπενθυμίζουν ότι ακόμη και μια αδύναμη δόση ραδιενέργειας αρκεί για να προκαλέσει τη μετάλλαξη υγειών κυττάρων σε καρκινογόνα.
 

Πηγή: dimpenews.com

Με τους Τούρκους να συνεχίζουν τις προκλήσεις στο Αιγαίο και να κινούνται στη «λεπτή γραμμή» ενός μείζονος επεισοδίου, ο αρχηγός ΓΕΣ αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής (φωτό) έστειλε χθες, 19 Φεβρουαρίου 2017, από τη Χίο μήνυμα στην Αγκυρα, λέγοντας ότι ο Ελληνικός Στρατός δεν είναι σε κρίση, είναι ισχυρός και οι νησιώτες πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι.

Χθες το πρωί ο αρχηγός ΓΕΣ παρευρέθηκε στον μητροπολιτικό ναό και παρακολούθησε τη θεία λειτουργία και το μνημόσυνο για τα θύματα του βομβαρδισμού του πλοίου του Σουηδικού Ερυθρού Σταυρού «Wiril» στις 7 Φεβρουαρίου 1944.

O μητροπολίτης Χίου Μάρκος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Αγίου Ισιδώρου και τον προσκάλεσε στις 31 Μαρτίου στη νήσο Παναγιά για την ακολουθία του Ακάθιστου Υμνου. Σημειώνεται ότι η Παναγιά έχει στοχοποιηθεί από την Τουρκία με συνεχείς παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και των εθνικών χωρικών υδάτων.

Ακολούθως, ο αντιστράτηγος Αλκιβιάδης Στεφανής -με καταγωγή από τη Χίο- ευχαρίστησε τον μητροπολίτη και τόνισε: «Οι Χιώτες μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, γιατί ο Ελληνικός Στρατός κάνει καλά τη δουλειά του. Είναι δυνατός, ισχυρός και δεν είναι σε κρίση, φυλάσσοντας από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη». Στο μεταξύ, τα τουρκικά ΜΜΕ έκαναν χθες αναφορές για νέο δήθεν επεισόδιο στα Ιμια, στο οποίο «πλοία του Ελληνικού Λιμενικού παραβίασαν το μεσημέρι τα τουρκικά χωρικά ύδατα έξι φορές».
Πρόκειται για τη συνήθη τουρκική πρακτική να κάνει το άσπρο μαύρο, για να συντηρεί την ένταση στο Αιγαίο.

Πηγή: Δημοκρατία

Γνωστοί εθνομηδενιστές υλοποιούν ως «φορείς» το πρόγραμμα για την «έμφυλη ταυτότητα» του υπουργείου Παιδείας

Σκέφτομαι ότι δεν έχω ενημερωθεί επαρκώς για τη λεγόμενη «Θεματική Εβδομάδα». Εντοπίζω, λοιπόν, αρκετά άρθρα για να μπω στο νόημα και αρχίζω να διαβάζω. Μετά τη μελέτη των άρθρων αναζητώ την εγκύκλιο, βάσει της οποίας ορίστηκε η «Θεματική Εβδομάδα» και τη διαβάζω με σπουδή. Διαπιστώνω ότι θα λάβει χώρα το δεύτερο τετράμηνο του τρέχοντος σχολικού έτους, οι δραστηριότητες αυτής της δράσης θα υλοποιούνται στο πλαίσιο του ωρολόγιου σχολικού προγράμματος, ότι η παρακολούθηση θα είναι υποχρεωτική και, τέλος, τις δραστηριότητες θα τις αναπτύξουν εκπαιδευτικοί (για κάποια ζητήματα) και εκπρόσωποι φορέων (για κάποια άλλα). Συγχρόνως, βλέπω ότι αναφέρεται πως ο τρόπος ανάπτυξης αυτών των δραστηριοτήτων και το υλικό γι' αυτές θα το εφοδιάσουν οι φορείς.

Οδηγούμαι από καθαρή περιέργεια στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής που είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, τελεί υπό την εποπτεία του υπουργού Παιδείας και «λειτουργεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος ως επιτελικός επιστημονικός Φορέας, που υποστηρίζει το υπουργείο Παιδείας... με κύριο σκοπό την επιστημονική έρευνα και μελέτη θεμάτων τα οποία αφορούν την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τη μετάβαση από τη Δευτεροβάθμια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, καθώς και τη διαρκή και τεχνική υποστήριξη του σχεδιασμού και της εφαρμογής της εκπαιδευτικής πολιτικής στα θέματα αυτά».

Ανακαλύπτω ότι ο πρόεδρος του ΙΕΠ λέγεται Γεράσιμος Κουζέλης και έχει συγγράψει βιβλίο το 2012 μαζί με τον ύποπτων κινήτρων Δημήτρη Χριστόπουλο, που είχε χαρακτηρίσει τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη «ένα συμπαγές τουρκικό πράγμα». «Σύμπτωση» σκέφτομαι.

Εκπλήξεις

Συνεχίζω την έρευνα για να βρω τους «φορείς» που έχουν ταχθεί να υλοποιήσουν τις δραστηριότητες της «Θεματικής Εβδομάδας» και πάω κατευθείαν στα «σκληρά» για την «έμφυλη ταυτότητα». Παραπέμπομαι από την ίδια την ιστοσελίδα στους φορείς και αντιλαμβάνομαι ότι ο κύριος φορέας που θα ξεδιπλώσει την εκπαίδευση των γυμνασιοπαίδων στο αντικείμενο της «έμφυλης ταυτότητας» είναι το «ΑΝΤΙΓΟΝΗ - Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκμηρίωσης για τον ρατσισμό, την οικολογία, την ειρήνη και τη μη βία». Διαβάζω ότι είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση. Κλικάρω τους συνεργάτες της, δηλαδή το Δ.Σ., για να δω περί τίνος ακριβώς πρόκειται.

Και εκεί με περιμένει μια πολύ μεγάλη έκπληξη, καθώς έκαναν παρέλαση κάποιοι από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους εθνομηδενιστές. Πρόεδρος είναι ο Αλέξανδρος Γεωργόπουλος, υποψήφιος με τους Οικολόγους. Αντιπρόεδρος είναι ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, υποψήφιος με τους Οικολόγους και ένας εκ των υπερασπιστών της ύπαρξης «μακεδονικής» γλώσσας και των δικαιωμάτων της ανύπαρκτης «μακεδονικής μειονότητας» (σχετικά βίντεο και δηλώσεις του υπάρχουν στο διαδίκτυο. Επίσης, πρωτοπόρος στη γυμνή ποδηλατοδρομία της Θεσσαλονίκης).
Το καλύτερο: Διευθυντής είναι ο Αθανάσιος (Νάσος) Θεοδωρίδης, ο οποίος διατηρεί «δίγλωσση» ιστοσελίδα -στην ελληνική και τη «μακεδονική»-, στην οποίαν έχει αναρτημένη συνέντευξή του, εντός της οποίας αναφέρεται σε εθνοκάθαρση που έκαναν οι Ελληνες στην Τριπολιτσά, στις σφαγές που υπέβαλε ο Ν. Ζέρβας τους Τσάμηδες στη διάρκεια της Κατοχής και πολλά, πραγματικά πολλά άλλα ανθελληνικά μηνύματα.

Συμπέρασμα: Η «Θεματική Εβδομάδα», την οποίαν είχε εμπνευστεί ο Φίλης, θα είναι η ευκαιρία ώστε οι αρνητές οτιδήποτε πατριωτικού και ελληνορθόδοξου θα παραδίδουν μαθήματα στα παιδιά του Γυμνασίου...

Πηγή: Δημοκρατία