Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Ένα Πρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ) στα Θρησκευτικά, που αφορά στους μαθητές της χώρας οφείλει να έχει άμεση συνάφεια με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, η οποία και αποτελεί την κυριαρχούσα στην Ελλάδα θρησκευτική πίστη, λόγω του συντριπτικού ποσοστού θρησκευτικής ομοιογένειας του ελληνικού λαού. Τα παιδιά, ωστόσο, με τα νέα ΠΣ διδάσκονται ύλη, που αποτελείται από μείγμα θρησκειών και κοσμοθεωριών και, φυσικά, δεν εκφράζει,αλλά αλλοιώνει σε υπερβολικό βαθμό τη δομή και το περιεχόμενο της ορθόδοξης πίστης και διδασκαλίας, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στη λατρεία, τη ζωή, την παιδεία και τον πολιτισμό των Ελλήνων. Το όλο εγχείρημα του νέου ΠΣ, ούτε από πλευράς θεολογικής ούτε από πλευράς ψυχοπαιδαγωγικής σχετίζεται με τα ενδιαφέροντα των παιδιών.
Επιπλέον,όμως,τραυματίζει και σχεδόν μηδενίζει την ανάπτυξη της θρησκευτικής τους συνείδησης μέσα από την απέραντη σύγχυση που δημιουργεί, λόγω της αλλόκοτης πολυθρησκειακής του δομής και διδασκαλίας, που δεν ανταποκρίνεται και δεν αντιστοιχεί ούτε στο αναπτυξιακό πνευματικό τους επίπεδο ούτε στις πολιτισμικές και θρησκευτικές τους προϋποθέσεις και εμπειρίες. Πολλές φορές έχουμε τονίσει πως ο,τιδήποτε προσφέρεται στον έλληνα μαθητή είναι ανάγκη να συνάδει με το πολιτισμικό πλαίσιο του τόπου του, που το πιο μεγάλο και πιο σημαντικό κομμάτι του αποτελεί η ορθόδοξη χριστιανική πίστη. Το ελληνικό κοινωνικοπολιτισμικό περιβάλλον, εκτός των άλλων, είναι ζυμωμένο και διαποτισμένο,διά μέσου των αιώνων, όχι μόνον πολιτισμικά και θρησκευτικά αλλά και ιστορικά, με τον τρόπο ζωής, την πίστη, το πνεύμα, το ήθος και τα πρότυπα της Ορθοδοξίας. Τα ελληνόπουλα, από μικρά παιδιά,δέχονται και βιώνουν τις ορθόδοξες πνευματικές εμπειρίες, τις αρετές και τα πρότυπα που εγκαθίστανται, με γονιδιακό τρόπο, μέσα στις ψυχές τους και αυτή η ισχυρή επίδραση αποτελεί καθοριστικό και προσδιοριστικό παράγοντα της πνευματικής, κοινωνικής και πολιτισμικής τους εξέλιξης.Είναι γνωστό στην Παιδαγωγική ότι με βάση τη λειτουργία της προσαρμοστικότητας, το παιδί,αφενός εξοικειώνεται σε δοκιμασμένους τρόπους και στάσεις συμπεριφοράς, που εξάγονται από το κοινωνικοπνευματικό, θρησκευτικό και πολιτισμικό πλαίσιο ανατροφής και αποτελούν αφετηριακό παράγοντα για τη μεταγενέστερη ανάπτυξη της ταυτότητάς του. Υπάρχουν δηλαδή για κάθε παιδί ενεργά πρότυπα, τα οποία, σύμφωνα με τη θεωρία του δεσμού, αποτελούν τα νοητικά και κοινωνικά σχήματα, που ήδη, από την περίοδο της νηπιακής ηλικίας, επηρεάζουν καθοριστικά τη μετέπειτα ζωή του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οφείλει το σχολείο να αναπτύσσει περαιτέρω την προσωπικότητα του παιδιού και να το προετοιμάζει για τη ζωή. Αποτελεί λάθος του σχολείου, όταν δεν λαμβάνει υπόψη, στη διαδικασία της αγωγής, το ρόλο του πλαισίου, διότι το πλαίσιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη γνώση και τα εσωτερικά βιώματα του ανθρώπου. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, όταν ασχολούνται με Προγράμματα Σπουδών, λαμβάνουν υπόψη το πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώνουν και αντρέφονται τα παιδιά.Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, θα ήθελα να συστήσω στον νυν Υπουργό Παιδείας να αποσύρει άμεσα τα ακατάλληλα και επικίνδυνα Προγράμματα για τα Θρησκευτικά, αφού λάβει υπόψη επιτέλους το ρόλο του ορθόδοξου χριστιανικού πλαισίου, που αφορά στα ορθόδοξα παιδιά. Θα πρέπει να αντιληφθεί ο κ. Υπουργός ότιτα Προγράμματα Θρησκευτικών που θέλει να επιβάλει βρίσκονται αντιμέτωπα στην πράξη με το καταγεγραμμένο στις ψυχές των παιδιών πολιτισμικό πλαίσιο,που εκτός των άλλων περιέχει και τα στοιχεία της θείας χάριτος και της πίστεως που έλαβαν με το Άγιο Βάπτισμα και το Άγιο Χρίσμα.Αν θέλει να μάθει ο κ. Υπουργός τι σημαίνει η δύναμη της πίστεως, την οποία, στην ουσία, πολεμά με τα νέα Θρησκευτικά,ας μελετήσει τα ισχνά αποτελέσματα, που βλέπουμε όλοι σήμερα ότι είχε η επί 70 συνεχόμενα χρόνια αθεϊστική προπαγάνδα και διδασκαλία στα σχολεία των κρατών που ακολούθησαν τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Θα πρέπει να ξανασκεφτεί, μήπως κάνει μεγάλο λάθος, όταν πιστεύει ότι σε ένα κράτος δημοκρατικό θα πετύχει το σχέδιό του για επιβολή του άθρησκου σχολείου, μέσω διοικητικών ελέγχων, και διώξεων των Θεολόγων που αρνούνται, λόγω συνειδήσεως, να συμμορφωθούν στα παράνομα Προγράμματα που σχεδίασε, έχοντας στο πλευρό του κάποιους ελάχιστους θεολόγους που τον ακολουθούν ή χρησιμοποιώντας ως μέσο το μέτωπο εχθρότηταςκαι αντιπαλότητας που ο ίδιος άνοιξε ανάμεσα στην πολιτεία και στην Εκκλησία;Μήπως κάνει επίσης λάθος, αν νομίζει ότι με τη μετατροπή του ρόλου των Συμβούλων σε ρόλο επιθεωρητών, θα εκφοβίσει και θα λυγίσει τους Θεολόγους να αρνηθούν την ορθόδοξη πίστη τους και να μετατραπούν σε διδασκάλους μιας αντιχριστιανικής αγωγής, όπως αυτήν που επιχειρεί να επιβάλλει στα σχολεία;Θα πρέπει να καταλάβει ότι οι θεολόγοι αρνούνται, λόγω συνειδήσεως και δεν μπορούν να διδάξουν παράνομα, αντιχριστιανικά και αντιπαιδαγωγικά Προγράμματα, που δεν τους εκφράζουν και ότι αυτή η νέα σχέση απειλών και εκβιασμών, που ανοίγει με εκπαιδευτικούς που υπηρετούν την παιδεία της ελληνικής συνταγματικής πολιτείας, επιβουλεύεται την ελευθερία και τη δημοκρατία και μας θυμίζει την εποχή της δικτατορίας του Προλεταριάτου.Καλό είναι ο νυν υπουργός παιδείας να μην διασπά την κοινωνική συνοχή των Ελλήνων σε καιρούς χαλεπούς για τη χώρα ούτε να επαναλαμβάνει τα λάθη των ηγετικών στελεχών του αποτυχημένου υπαρκτού σοσιαλισμού κατά την περίοδο 1917-1987. Τότε, ήλπιζαν οι φανατισμένοι ιδεολόγοι της δικτατορικής βίας, ότι με τα απίστευτα για την αγριότητά τους μέσα, τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τις προπαγάνδες, τα μαρτύρια που ασκήθηκαν εναντίον πιστών κληρικών, λαϊκών και εκπαιδευτικώντης Ορθόδοξης Εκκλησίας θα μπορούσαν να αλλάξουν την πίστη των λαών και να επιβάλουν την αθεϊα. Τώρα ο νυν Υπουργός παραγγέλλει στους Συμβούλους να του καταγγείλουν όσους Θεολόγους αρνούνται να εφαρμόσουν την βλαπτική για τις ψυχές των παιδιώνπολυθρησκειακή διδασκαλία των Προγραμμάτων που τους επιβάλλει. Τότε, με τη δικτατορία του προλεταριάτου επιβλήθηκε ένα άθεο κράτος και ένα άθεο σχολείο, τώρα ο νυν Υπουργός με τα πρωτοπαλίκαρά του,τους καιροσκόπους θεολογούντες που τον στηρίζουν θέλουν να πετύχουν, μέσω της επιβολής τηςπολυθρησκειακής κατηχήσεως, τοουδετερόθρησκο κράτος και το ουδετερόθρησκο σχολείο. Και, βέβαια, δεν εκπλήσσεται κανείς από τα έργα και τις ημέρες του νυν Υπουργού. Το λυπηρό είναι να βλέπει κανείςκάποιους «θεολόγους» να σπεύδουν, με υπερβάλλοντα ζήλο και να ακολουθούν τέτοιες μεθόδους και τέτοιους σχεδιασμούς σε βάρος του χριστιανικού μαθήματος των Θρησκευτικών, υποστηρίζοντας, μάλιστα,αφενός ότι αυτό που σχεδιάζουν με τον κ. Υπουργό(που καθημερινά ισχυρίζεται ότι σχεδιάζει το ουδετερόθρησκο σχολείο) είναι -άκουσον άκουσον-ορθόδοξο μάθημα και αφετέρου ότι αυτό το κάνουν για την αναβάθμισή του. Αναβάθμιση,βέβαια, εννοούν στην ουσία, όπως πολλάκις με ατράνταχτα στοιχεία υποστηρίχτηκε, την αποορθοδοξοποίηση του μαθήματος, προκειμένου να έχει τέτοιο πολλαπλό και πολυθρησκειακόχαρακτήρα και περιεχόμενο, που να μπορεί να υπηρετεί τόσο τη θρησκευτική, ομοιομορφία και ομογενοποίησητης καταρρέουσας παγκοσμιοποίησης όσο και τη νεομαρξιστική αθεϊα και ουδετερότητα κάποιωννοσταλγών του Μαρξισμού. Λυπάται κανείς,διότι ορισμένοι από αυτούς τους «θεολόγους» είναι και διδάκτορες Θεολογίας που, όταν πήραν το διδακτορικότους από τη Θεολογική Σχολή, υποσχέθηκαν με το χέρι στο Ευαγγέλιο,μεταξύ άλλων, τα παρακάτω: «Τα δόγματα της Ορθοδόξου ημών Ανατολικής Εκκλησίας εσαεί τηρήσειν ακέραια και ακίβδηλα, ταις θείαιςΓραφαίςαυτώ τε τω ΙερώΕυαγγελίω και ταις των Αποστόλων διδασκαλίαις και τοις των επτά Οικουμενικών Συνόδων θεσπίσμα σιναπαρατρέπτως επόμενος και μηδέν τούτοις αντίδοξον, μηδ’ απηχές, μηδ΄αλλότριον, μηθ’ετέρουςμητ’αυτόςαποδέξασθαι». Μάλλον θα πρέπει να θυμηθούν ότι ο Χριστός καλεί όλους μας σε μετάνοια!
Πηγή: Ακτίνες
Πραγματοποιήθηκε στὶς 30 Μαΐου 2016 στὶς 19 μ.μ. στὸ Παύλειο πολιτιστικὸ κέντρο στὴ Βέροια ἐκδήλωση τῆς «ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» σὲ συνεργασία μὲ τὴ Μητρόπολη Βεροίας μέ θέμα ”ΝΕΑ ΑΛΩΣΗ”.
Ὁ ὁμιλητὴς πατὴρ Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης ἀνέπτυξε τὸ ἐπίκαιρο θέμα ἀγγίζοντας μὲ ἐπιτυχία τὰ ἐπίκαιρα καὶ εὐαίσθητα θέματα τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως τὴν ἐθνική μας ταυτότητα, τὴν πνευματικὴ ἀλλοίωση καὶ κοινωνικὴ ἀλλαγὴ ποὺ ἐπιχειρεῖται.
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
«Πάντες γαρ υμείς, (οι καθαροί τη καρδία βαπτισθέντες), εις εστε εν Χριστώ Ιησού»
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ελέγχονται πλήρως από το Διεθνή Σιωνισμό καθώς και τα εντεταλμένα όργανά τους που αποτελούν την «Πέμπτη φάλαγγα» εντός του Ελληνικού έθνους, βομβαρδίζουν συνεχώς το Λαό μας με λέξεις παραπλανητικές και κενές περιεχομένου, του τύπου «ξενοφοβία», «ισλαμοφοβία», «ομοφοβία», «ρατσισμός», «φασισμός», «σεξισμός», «υποκίνηση μίσους», «μισαλλοδοξία», «δογματισμός», «σκοταδισμός» κ.λπ., που όμως διεγείρουν ασυναίσθητα ενοχές και τύψεις σε μεγάλη μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας.
Πολλοί φοβούμενοι μη τυχόν και χαρακτηριστούν ρατσιστές, οπισθοδρομικοί, σκοταδιστές και φασίστες σπεύδουν να δικαιολογηθούν και για τη παραμικρή διαμαρτυρία τους που σχετίζεται με την υποκινούμενη εισβολή των λαθροαλλοδαπών στη Πατρίδα μας. Οι περισσότεροι από αυτούς που αρχικά αντιδρούν , στη συνέχεια κυριευόμενοι από το φόβο της τιμωρίας τους, υπαναχωρούν και ανασκευάζουν τα λεγόμενά τους μη τυχόν και τους προσάψουν οι καθωσπρεπιστές της καθεστηκυίας τάξης της πολιτικής ορθότητας, ρατσιστικά, ξενοφοβικά και απάνθρωπα γνωρίσματα.
Ζούμε λοιπόν σε μια χώρα που ενώ πολλοί Έλληνες βιώνουν το φριχτό ρατσισμό και τις διακρίσεις, την προκλητική αδιαφορία του αντεθνικού Κράτους μπροστά στην εξαθλίωσή τους, ταυτόχρονα το Κράτος αυτό σπαταλά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την προνομιακή μεταχείριση των λαθρομεταναστών και απειλεί με ποινικές διώξεις αυτούς που διαμαρτύρονται. Με άλλα λόγια, έκαναν το λαό μας "και κερατά και δαρμένο".
Γνωρίζοντας οι άθλιοι «Πεμπτοφαλαγγίτες» ότι ο λαός μας είναι φιλόχριστος, φιλόξενος και φιλάνθρωπος, σκέφτηκαν να τον ξεγελάσουν και να τον παραπλανήσουν, λέγοντάς του ότι είναι υποχρέωση για ένα «λαό καλών χριστιανών» να δεχθεί στους κόλπους του την πλημμυρίδα των λαθροαλλοδαπών. Όλα αυτά τα ανδρείκελα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης πιπιλάνε ασταμάτητα τη καραμέλα της Παγκοσμιοποίησης και της «Πανθρησκείας των ανύπαρκτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων»: «κάτω τα σύνορα», «Πατρίδα μας όλη η γη», «όλοι παιδιά του ίδιου Θεού», «ίνα πάντες εν ώσι» και ένα σωρό άλλες ασυναρτησίες και κενολογίες.
Όμως η Αλήθεια της Πίστεώς μας, όπως μας την αποκάλυψε ο μόνος αληθινός, ο Άγιος Τριαδικός Θεός είναι τελείως διαφορετική από αυτή που μας παρουσιάζουν όλοι αυτοί οι διεστραμμένοι νεοεποχίτες. Δεν θα συναντήσουμε πουθενά στο Ευαγγέλιο, συγκρητισμούς και αναμείξεις εθνών, που επιδιώκει να μας επιβάλλει η Νέα Παγκόσμια Τάξη.
Αντιθέτως, θα διαπιστώσουμε ότι η λαθρομετανάστευση αποτελεί εναντίωση και αντιστράτευση στο θέλημα και στην πρόνοια του Τρισάγιου Θεού. Μάλιστα, όταν η αθρόα εισβολή λαθροαλλοδαπών και αλλόθρησκων στην πλειονότητά τους, αφορά ένα έθνος που πιστεύει στον αληθινό Θεό, όπως είναι η Ελλάδα η κοιτίδα της Ορθοδοξίας, τότε η βίαιη ανάμιξη του έθνους αυτού είναι βδέλυγμα για τον Κύριο, διότι το απομακρύνει από Αυτόν, «Πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5).
Μόνο με το Ορθόδοξο Χριστιανικό βάπτισμα είναι δυνατόν να αρθούν τα εμπόδια που χωρίζουν τους Ορθόδοξους Έλληνες από τους ετερόθρησκους λαθροαλλοδαπούς. («Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν· και ιδοὺ εγώ μεθ᾿ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν» Ματθ. κη' 18-20.)
Η Πρόνοια του Θεού έχει ορίσει τις ανθρώπινες κοινωνίες, τις φυλές και τα έθνη, τους τόπους διαβίωσής των πάνω στη Γη, τα όρια αυτών, καθώς και το χρόνο ζωής των. Επίσης, τα έθνη έχουν από ένα τουλάχιστον φύλακα άγγελο, ως φύλακα των συνόρων ολοκλήρου της χώρας των : «Έστησε όρια εθνών κατά αριθμόν αγγέλων Θεού» (∆ευτερον. 32:8).
Κατά τη Χριστιανική ∆ιδασκαλία, η μαζική μετακίνηση πολιτών ενός έθνους, από τα εδάφη του κράτους των, προς τα εδάφη άλλου έθνους (κράτους), που συντελείται συστηματικά, κρυφά, ανεξέλεγκτα και παράνομα (δηλαδή η λαθρομετανάστευση αλλοεθνών, που γίνεται, παρά τη θέληση του λαού και των αρχών του κράτους, που δέχεται την παραβίαση των συνόρων του, και χωρίς την τήρηση των νομίμων προϋποθέσεων και διαδικασιών, που ρυθμίζουν διεθνώς τις διακρατικές σχέσεις), και έχει ως αποτέλεσμα (ή και σκοπό) τη νόθευση και την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης καθώς και την διάρρηξη των συνεκτικών (φυλετικών, ιστορικών, πολιτισμικών και θρησκευτικών) δεσμών του προσβαλλόμενου έθνους (κράτους) αποτελεί κακόβουλη και κατάφωρη παραβίαση, όχι μόνο της ανθρώπινης έννομης τάξης (∆ιεθνούς καί Εθνικού ∆ικαίου), αλλά και της Θείας Έννομης Τάξης. Πολύ περισσότερο και εμφανέστερα, μάλιστα, όταν οι λαθροεισβολείς είναι, εκτός από αλλοεθνείς, και αλλόθρησκοι, οπότε οι πολίτες του προσβαλλόμενου κράτους (και ιδίως της Ελλάδας, που είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους Ορθόδοξοι Χριστιανοί) κινδυνεύουν να έλθουν σ’ επαφή, με αντίχριστες, ειδωλολατρικές και δαιμονολατρικές δοξασίες, διδασκαλίες, πρακτικές, επιδόσεις και παραδόσεις των λαθρομεταναστών, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κλίμα θρησκευτικής αντιπαράθεσης και κοινωνικής αναταραχής.
Ο ρατσισμός και κάθε έννοια διάκρισης ανθρώπων, καταδικάζονται από την Ορθοδοξία μας, διότι αποτελούν ύβρη κατά του Θεού, ο Οποίος «εποίησέ τε εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παν το πρόσωπον της γης» (Πραξ. 17, 26). Ο κάθε άνθρωπος, όλα ανεξαιρέτως τα ανθρώπινα πρόσωπα , είναι εικόνες του Θεού. Όσοι είναι αληθινοί ορθόδοξοι χριστιανοί δεν κάνουν διακρίσεις στους ανθρώπους αναλόγως με τη φυλή και τη θρησκεία στις οποίες ανήκουν, αλλά αρνούνται κατηγορηματικώς τη νόθευση του έθνους τους από αλλοεθνείς και κυρίως από αλλόθρησκους. Έχουν την πεποίθηση ότι όλοι μόνο δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό γίνονται ισότιμοι υιοί του Θεού (Γαλ. γ' 23- δ' 5). Πως κατορθώνεται αυτό; Μόνο δια του βαπτίσματος. «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Αλλά από τη στιγμή που ο άνθρωπος δεχθεί το βάπτισμα, ενδύεται τον Χριστό. «Του Χριστού τον τύπον και την ιδέαν περιεβάλλεσθε · τω Χριστώ αφομοιώθητε». Όλοι λοιπόν οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ανεξαρτήτως καταγωγής δεν διακρίνονται μεταξύ τους, αλλά είναι υιοί του Αγίου Τριαδικού Θεού.
Η περίφημη φράση που ορισμένοι αδαείς και διεθνιστές παρερμηνεύουν, ότι «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς (εξυπακούεται οι καθαροί τη καρδία βαπτισθέντες) εις εστε εν Χριστώ Ιησού», δεν καταργεί τα έθνη, ούτε υποστηρίζει την απορρόφηση των λαών μέσα στη δίνη οικουμενιστικών, διεθνιστικών θεωριών και ποικιλώνυμων δοξασιών με δήθεν χριστιανικό μανδύα.
Ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός έχει υπερτονίσει σε κείμενά του την πιο βασική προϋπόθεση για να θεωρηθεί ένας αλλοδαπός Έλληνας, που είναι το ορθόδοξο χριστιανικό βάπτισμα.
Σας παραθέτω αποσπάσματα της ομιλίας του πατρός Γεωργίου Μεταλληνού στο «Λαϊκό Πανεπιστήμιο» της Εκκλησίας της Ελλάδος στις αρχές του 2004, με θέμα «Ορθοδοξία και Νεοελληνική Ταυτότητα».
«Ο Ελληνισμός, για να ενταχθεί στο εκκλησιαστικό σώμα πέρασε και αυτός από την διαδικασία του βαπτίσματος. Βάπτισμα όμως εκκλησιαστικά σημαίνει θάνατο και ανάσταση. Θάνατο για την «αμαρτία» (Ρωμ. 6, 10 ε.) και ανάσταση στην εν Χριστώ «καινή» ύπαρξη (Γαλ. 6, 15). Η Ελληνική συνείδηση νεκρώθηκε και αναστήθηκε, αποκτώντας μια ανανεωμένη ταυτότητα, με την οποία πολιτογραφήθηκε στο Κυριακό Σώμα. Όλα τα θεόνομα και θεοκεντρικά στοιχεία της Ελληνικότητας, αγιάζονται στο φως της Χάρης, αγιαζόμενα όμως ιεραρχούνται στην εν Χριστώ αποκάλυψη».
«Η εν Χριστώ όμως αυθυπέρβαση του Ελληνισμού συνδέθηκε και με την μετάβαση από τη φυλετική στην υπερφυλετική συνείδηση. Χωρίς να χάνεται η αυτοσυνειδησία της καταγωγής, το αίμα ιεραρχείται στο πνεύμα. Η συνείδηση αυτή, που κηρύχθηκε από τον Ισοκράτη και παγιώθηκε με το έργο του Μ. Αλεξάνδρου, αποσυνδέει το «ομόφυλο» από την πολιτιστική σύμπτωση, αφού ομολογείται ότι και ο αλλόφυλος μπορεί πολιτιστικά να είναι «Έλλην»
«Αυτή η συνείδηση θα εκφράσει το Ελληνικό Έθνος και στα πρώτα Συντάγματά του ήδη από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης (1821) : «όσοι κάτοικοι της Ελλάδος πιστεύουσιν εις Χριστόν είναι Έλληνες», κάτι που ερμηνεύεται από το προσωρινό πολίτευμα της Επιδαύρου: «η επικρατούσα θρησκεία … είναι η της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας». Παρά την κατάφαση και της «νομικής ιθαγενείας» (πολιτογράφηση των «ξένων»), Ελληνισμός και Ορθοδοξία, κατά την αυθεντική Ελληνική συνείδηση, είναι μεγέθη «ασύγχυτα», αλλά και «αδιαίρετα», ως οι δύο φύσεις μιας θεανθρώπινης ένωσης».
Πως είναι δυνατόν να δεχθούμε εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες να ελληνοποιηθούν οι λαθροεθνείς αλλόθρησκοι και μάλιστα μουσουλμάνοι στη πλειοψηφία τους, που εισέβαλλαν βιαίως και κατόπιν προσκλήσεως των ανθελληνικών Κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης ; Πως είναι δυνατόν να υποταχθούμε στις δυνάμεις εκείνες που απεργάζονται τον αφελληνισμό και την ισλαμοποίησή μας ; Πως είναι δυνατόν να ανεχθούμε να έχουμε για δήθεν ορθόδοξους Ιεράρχες μας εκείνους που προδίδουν του Χριστού τη Πίστη την Αγία, αποκαλούν τον αιρεσιάρχη Πάπα Αγιότατο «Αδελφό της πρεσβυτέρας Ρώμης», αναγνωρίζουν τα φρικτά αιρετικά μορφώματα χριστιανικά και μη ως «εκκκλησίες» ή Πίστεις που οδηγούν όλες στη σωτηρία και δωρίζουν το εγκληματικό και ανίερο Κοράνιο, το βιβλίο του μίσους αντί για την Αγία Γραφή, σε υψηλόβαθμους ισλαμιστές;
Η απάντηση είναι μια και μοναδική και η πράξη μας μονόδρομος χωρίς επιστροφή: «Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού».
Επομένως, για εμάς τους Έλληνες, ο αγώνας για τη διατήρηση της ελληνορθόδοξης αυτοσυνειδησίας μας και της ομοιογενούς σύστασης του έθνους μας, είναι ύψιστο ιερό καθήκον και ζήτημα ζωής και θανάτου.
Πηγή: Ακτίνες
Ερώτηση π. Κωνσταντίνου Καντάνη:
Μέσα στη Θεολογία υπάρχει σήμερα μία σύγχυση -εννοώ την, όχι εμπειρική Θεολογία, εκεί δεν μπορεί να υπάρξει σύγχυση, εκεί υπάρχει η παρουσία του Θεού πάντοτε-, μέσα στην ακαδημαϊκή. Υπάρχουν κάποιες θεωρίες, διάβαζα πρόσφατα κάπου, όπου η Αλήθεια της Εκκλησίας και του Χριστού παρομοιάζεται σαν ένας καθρέφτης, ο οποίος μέσα στους αιώνες έχει σπάσει και κάθε κομμάτι αυτού του καθρέφτη υπάρχει σε κάποια θρησκεία, σε κάποια ομολογία και καλούμαστε σήμερα εμείς να ενώσουμε αυτά τα τμήματα που έχουν διασπαστεί και να φτιάξουμε πάλι τον ένα καθρέφτη, τη Μία Αλήθεια, αφού ενωθούν όλες οι θρησκείες, όλες οι ομολογίες μαζί. Τι θα θέλατε να πείτε πάνω σ’ αυτό;
Καθ. Δημήτριος Τσελεγγίδης:
Κατ’ αρχήν να δώσω μία διευκρίνιση γι’ αυτά που είχαν προηγηθεί από μέρους σας ως προς το πρόσωπό μου. Αυτό το οποίο κάνω ήθελα να πω ότι είναι το αυτονόητο, αυτό το οποίο οφείλω να κάνω. Δεν κάνω τίποτε περισσότερο από αυτό το χρέος.
Ως προς το ερώτημά σας. Είναι πάρα πολύ προκλητικό και η σκέψη που μου ήρθε άμεσα μόλις το άκουσα, αυτό το παράδειγμα με τον καθρέφτη, ήταν ότι είναι φρικαλέο και να ακούγεται και θα το πω κι εγώ σκληρά ότι αυτό αποτελεί κατευθείαν βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Γιατί; Γιατί η Αλήθεια στο πλαίσιο -πάντοτε μιλώ εξ απόψεως της εμπειρίας της Εκκλησίας, εξ απόψεως της Ορθοδόξου Θεολογίας-, η Αλήθεια όπως μας την διαβεβαίωσε ο ίδιος ο Χριστός είναι πραγματικότητα υποστατική, είναι Πρόσωπο. Ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι εγώ είμαι η αλήθεια και η ζωή και η οδός.
Έτσι, η θεώρηση αυτή η οποία δυστυχώς κυκλοφορεί, και σκοπίμως, δεν είναι απλώς κοσμική, δεν είναι απλώς αποδομητική αυτής της Αλήθειας της Εκκλησίας, αλλά είναι και βλάσφημη στην πλευρά εκείνη που μιλά για την αποκατάσταση αυτού του καθρέφτη. Δηλαδή, μιλάμε για πραγματικότητα Θεία, για το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, Το Οποίο στην πράξη διασπάστηκε [σ.σ. όπως λένε οι οικουμενιστές] και εμείς, άνθρωποι και κτιστοί όντες, θα Το αποκαταστήσουμε. Γι’ αυτό, έτσι για να το εξηγήσω, αυτό εγγίζει τα όρια της βλασφημίας.
Η Αλήθεια είναι απερίτμητη. Την Αλήθεια δεν την κατασκευάζουμε. Η Αλήθεια μας αποκαλύπτεται μέσα από την Αυτό Αλήθεια που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Κατά συνέπεια μέσα στην Εκκλησία έχουμε τον Λόγο Του και την ύπαρξή Του -είναι πολύ αισιόδοξο για τα πράγματα- μέχρι της συντελείας των αιώνων. O Λόγος του Χριστού του Αναστάντος ότι ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.
Ο Χριστός μας εγγυήθηκε ότι θα είναι αοράτως Παρών στην Εκκλησία Του και ορατός σε εκείνους οι οποίοι θα έχουν τα κεκαθαρμένα κοινά αισθητήρια με τα οποία θα Τον βλέπουν όπως Τον έβλεπαν επί 40 ημέρες και ζούσαν μαζί Του οι μαθητές, χωρίς να γίνεται ορατός στους άλλους ανθρώπους. Είναι εκείνο που ρώτησε ο Ιούδας, ουχ ο Ισκαριώτης που λέει η Αγία Γραφή, τί γέγονεν ὅτι ἡμῖν μέλλεις ἐμφανίζειν σεαυτὸν καὶ οὐχὶ τῷ κόσμῳ; Δηλαδή τί είναι εκείνο που θα κάνει εσένα να είσαι εμφανής σε εμάς και όχι στον κόσμο; Και αυτό ακριβώς το έχει πει ο Χριστός: θα είναι φανερός σε εκείνους οι οποίοι θα κάνουν το θέλημά Του, επειδή εκείνοι θα είναι οι εράσμιοι άνθρωποι οι οποίοι θα Τον αγαπούν. Και πρακτικώς αγαπά κανείς τον Χριστό κατά την δική Του έκφραση, όταν κάνει το θέλημά Του, ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με .. ὁ τηρῶν τὰς ἐντολάς μου.
Όταν τηρήσει κανείς τις εντολές του Χριστού -έχουμε αυτό το μέγα προνόμιο μέσα στην Εκκλησία- λέγει στη συνέχεια η Αυτό Αλήθεια, δηλαδή η αδιάψευστη πραγματικότητα, ότι θα φανερώσει .. και εμφανίσω αυτώ έμαυτόν είπε ο Χριστός. Κατά συνέπεια, η Θεοφάνεια είναι κάτι υπεσχημένο από τον ίδιο τον Χριστό στους ανθρώπους. Και αυτό το πράγμα μάλιστα το προεξέτεινε παρακάτω ο Χριστός λέγοντας ότι εκείνος ο οποίος θα με αγαπήσει τηρώντας τις εντολές θα προκαλέσει και την παρουσία του ιδίου του Θεού Πατέρα μέσα του και μάλιστα θα καταστεί κατοικία Του. Θα γίνει Μονή, εγκατάσταση της Αγιοτριαδικής παρουσίας μέσα στην καρδιά του κάθε πιστού.
Αυτά είναι πράγματα τα οποία είναι υψίστης σημασίας για εμάς γιατί η Αυτό Αλήθεια, ο Θεός Πατέρας, ο Τριαδικός Θεός, πλέον θα είναι Εκείνος ο Οποίος θα προσδιορίζει την δική μας πραγματικότητα. Και η δική μας πραγματικότητα και στην καθημερινότητα είναι η εκκλησιαστική εκείνη αδιάσπαστη Αλήθεια η οποία εξ οντολογίας, δηλαδή στο είναι της, είναι αδιάσπαστη γιατί είναι άκτιστη. Όσοι λοιπόν παραμένουμε στο Σώμα του Χριστού δεν υπάρχει περίπτωση να σπάσει αυτό ως καθρέφτης πολύ δε περισσότερο να χρειάζεται να επανασυνδεθεί. Δηλαδή αυτό, έτσι που ακούγεται, παραπέμπει ακριβώς στη θεώρηση του οικουμενισμού, ο οποίος είναι μία κοσμική πραγματικότητα με κοσμικές μεθόδους κτλ.
Εμείς έχουμε το προνόμιο να ανήκουμε στην αδιάσπαστη αυτή Θεανθρώπινη πραγματικότητα της Εκκλησίας και ενότητα, η οποία ενόσω τηρούμε τις εντολές δεν υπάρχει καμία δύναμις η οποία να μας αποσπάσει από τον Θεό, από το χέρι Του. Ουδείς λέει μπορεί να σας πάρει από το χέρι του Πατέρα μου. Ούτε αυτός ο θάνατος, ο οποίος άλλωστε με την Ανάσταση του Χριστού έχει καταργηθεί, έχει υπερβαθεί. Περνάει κανείς από την παρούσα στη μέλλουσα ζωή και μάλιστα και δεν κρίνεται, γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας είπε ότι δεν κρίνεται εκείνος ο οποίος τηρεί το θέλημά μου. Κατά συνέπεια, ο διάβολος δεν έχει καταλυτικές δυνάμεις επάνω μας, η αμαρτία, γιατί έχει καταργηθεί οντολογικώς για κείνους οι οποίοι παραμένουν ζωντανοί σ’ αυτό το Σώμα.
Κατά συνέπεια δεν έχουμε κανέναν φόβο από το γεγονός ότι εμπειρικώς κάποιοι ανακλώνται, κάποιοι κόβονται από αυτό το Σώμα. Το ίδιο το Σώμα, η ίδια η Αλήθεια θα παραμένει έως της συντελείας του αιώνος κατά την διαβεβαίωση του ιδίου του Χριστού εφόσον βρισκόμαστε εκεί τηρώντας το θέλημά Του. Πολύ δε περισσότερο, δεν μπορεί κανείς από μόνος του να ενταχθεί και να παραμείνει στην Αλήθεια γιατί αυτή είναι μία πράξη μυστηριακή. Όπως δεν μπορεί κανείς να γεννηθεί μόνος του αλλά άλλοι τον γεννούνε, έτσι και άλλος είναι Αυτός που μας αναγεννά δια της μήτρας της Εκκλησίας, δηλαδή της κολυμβήθρας Της, μυστηριακώς. Και αυτός είναι ο ίδιος ο Χριστός στον Οποίον γεννώμεθα και ενωνόμαστε μαζί Του μέσα από το Άγιο Χρίσμα το οποίο παίρνουμε -την ίδια δηλαδή την Βασιλεία του Θεού και την Θεότητα- μέσα μας για να τρεφόμαστε στη συνέχεια. Μόνον εμείς μπορούμε να τρεφόμαστε, που έχουμε γεννηθεί σε αυτήν την πραγματικότητα, με το Σώμα και το Αίμα Του και ουδείς μπορεί να μας αρπάσσει από εκεί.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε εμείς κάτι για αυτήν την ενότητα γιατί είναι προσφορά οντολογική. Γι’ αυτό λέμε ότι η Εκκλησία είναι Μία οντολογικώς. Δεν την καθιστούμε εμείς Μία, αλλά βρισκόμαστε και εντασσόμαστε στη Μία και αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας. Λέμε στο Σύμβολο της Πίστεως, κάθε άρθρο, ότι Πιστεύω. Πιστεύω Εἰς Μίαν, Αγίαν, Καθολικὴν και Αποστολικὴν Εκκλησίαν, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό είναι δεδομένο και το ζητούμενο είναι εμείς να έχουμε εκείνη την δεκτικότητα, δηλαδή να κάνουμε το θέλημα του Θεού ώστε να παραμένουμε πραγματικά και εμπειρικά και στην καθημερινότητά μας ενωμένοι σ’ αυτό το Σώμα. Δηλαδή δεν καλούμαστε να κάνουμε την ενότητα αλλά να ζήσουμε την ενότητα η οποία μας είναι μία οργανική πραγματικότητα στην Άμπελο ως κλάδοι αυτής της Αμπέλου.
(συνεχίζεται)
Απομαγνητοφώνηση (από 3:37 έως 13:22)
Πρόσφατα ἀσχοληθήκαμε στὴν τάξη μὲ τὸ διήγημα τοῦ Γιώργου Ἰωάννου: «Νὰ ‘σαι καλά, δάσκαλε», ὅπου ἕνας νεαρὸς φιλόλογος, σὲ κάποιο χωριὸ τῆς ἑλληνικῆς ὑπαίθρου, κατάφερε νὰ κάνει τοὺς μαθητές του νὰ νιώσουν περήφανοι γιὰ τὴ γλώσσα τους, τὰ τραγούδια τους, τὴν παράδοση τοῦ τόπου τους καὶ νὰ μὴν τὰ θεωροῦν ὅπως χαρακτηριστικὰ λέει ὡς «παλιατσαρίες».
Ἀνάλογα αἰσθήματα μᾶς διακατεῖχαν κι ἐμᾶς, ὅσους μεγαλώσαμε σὲ κάποιο ἠπειρώτικο χωριό, ὅταν ἐρχόμασταν ἀντιμέτωποι μὲ τὸ ἰδίωμα τῶν γονιῶν μας, τῶν γεροντότερων, τῶν πιὸ λαϊκῶν καὶ αὐθεντικῶν ἀνθρώπων τοῦ χωριοῦ. Ντρεπόμασταν, προσπαθούσαμε νὰ τὸ ἀποφύγουμε ὅπως «ὁ διάολος τὸ λιβάνι» καὶ ἐπικρίναμε καὶ τοὺς δικούς μας, ὅταν μιλοῦσαν τὴ ντοπιολαλιὰ τους μπροστὰ σὲ ξένους, μορφωμένους. Μεγαλώνοντας, σπουδάζοντας τὴ ζωή, μαθαίνεις νὰ ἐκτιμᾶς περισσότερο τὸ αὐθεντικό, τὸ ἀνεπιτήδευτο, τὸ γνήσια λαϊκὸ κι ἀρχίζεις νὰ ἀναζητᾶς τὴ ρίζα του. Ἔτσι αὐτὸ ἀπενοχοποιεῖται, ἀποκτᾶ ἀξία καὶ σταδιακὰ κερδίζει τὸ σεβασμό σου. Ἡ ἔκπληξη γίνεται ἀκόμα μεγαλύτερη, ὅταν διαπιστώνεις ὅτι πολλὲς ἀπ’ αὐτὲς τὶς λέξεις, ἕλκουν κατευθείαν τὴν καταγωγή τους ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ διάλεκτο καὶ ἀποτελοῦν ζωντανὲς ἀποδείξεις τῆς συνέχειας τῆς γλώσσας μας. Σταχυολόγησα ὁρισμένες τέτοιες ἠπειρώτικες λέξεις μὲ ἀρχαιοελληνικὴ προέλευση καὶ τὶς μοιράζομαι μαζί σας.
Διαβάστε τὶς ἰδιωματικὲς λέξεις μὲ ἀρχαιοελληνικὴ προέλευση…
- Ἀγγειά = Ἀγγεῖα, οἰκοσκευή. Ὁμηρικὴ λέξη «ἄγγος». Ιλιάδα Β, 471και Οδύσσεια 286 α β,
- Ἀγκίδα = μυτερὴ σχίζα ξύλου. Ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ οὐσιαστικό:«ἀκὶς - ἴδος».
- Ἀγκούσα, (η) = Μεγάλο ἄγχος ποὺ συνοδεύεται μὲ ἀναστεναγμὸ καὶ μερικὲς φορὲς μὲ κλάμα, τὸ βάρος στὸ στῆθος. (Κατὰ τὸν Γ. Χατζιδάκη ἡ λέξη εἶναι ἀρχαία ἑλληνικὴ καὶ ἀποτελεῖ παραφθορὰ τοῦ τύπου ὀγκοῦσα, μετοχῆς τοῦ ρήματος ὀγκοῦμαι (= συσσωρεύομαι, ἐξογκώνομαι. Κατὰ ἄλλους προέρχεται ἀπὸ τὸ λατινικὸ angustia (= τὰ στενά, ἡ στενοχωρία, οἱ πύλες ).
- Ἀγκωνή = ἡ δεξιὰ καὶ ἀριστερὴ πλευρὰ τοῦ τζακιοῦ. Μεσαιωνικὴ ἑλληνικὴ ἀγκωνὴ < ἀγκών + γωνία (συμφυρμός).
- Ἀκουρμάζομαι καί ἀκουρμαίνομαι = Ἀκούω μὲ μεγάλη προσοχή, μερικὲς φορὲς βάζοντας τὸ χέρι καὶ στὸ αὐτί. Προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ρήμα ἀκρόωμαι = ἀκούω μὲ προσοχὴ κάποιον.
- Ἀπιθώνω = ἀφήνω κάτω. Ἀπὸ τὴ μεσαιωνικὴ ἑλληνική ἀποθώνω πού προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικό ἀποθέτω.
- Ἀψυχάω = τσιγκουνεύομαι. Ἀπὸ τὸ στερητικὸ α- καὶ τὴ λέξη ψυχὴ
- Γάστρα = μετάλλινος κινητὸς καμπύλος φοῦρνος. Παράγεται ἀπὸ τὴν ὁμηρικὴ λέξη «γάστρη» = τὸ κοῖλον τοῦ ἀγγείου). Ὀδύσσεια θ 437.
- Γούπατο = γούπατο. Ἀπὸ συμφυρμὸ τῶν ὁμηρικῶν λέξεων «γῆ» καὶ «πάτος» (Ἰλιάδα Ζ, 202, Ι, 1190).
- Δοκήθηκα (τὸ δοκήθηκα) = τὸ ἀντιλήφθηκα, τὸ κατάλαβα, τὸ ἔνιωσα. Ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ρήμα δοκεω-ῶ = μοῦ φαίνεται, θεωρῶ, πιστεύω, νομίζω.
- Ζεύλα καὶ ζεύγλα = τὸ καμπύλο μέρος τοῦ ζυγοῦ μέσα ἀπό τὸ ὁποῖο περνά ὁ λαιμός τοῦ ζώου. Προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ρῆμα ζεύγνυμι = βάζω κάτω ἀπὸ τὸ ζυγό.
- Θημωνιά = θημωνιά. Ὁμηρικὴ λέξη «θημῶν - ώνος». Ὀδύσσεια ε, 368
- Κοσσιά = κοσσιά, κλαδευτήρι χόρτων. Ἀπὸ τὸ ρῆμα «κόσσω» = κόβω.
- Καλοπίχειρα = εὔκολα (ἐπίρρημα). Ἀπὸ τὸ ἐπίθετο καλὸς καὶ τὸ ρῆμα ἐπιχειρῶ.
- Λανάρι = Ξύλινο ἐργαλεῖο ἀπὸ μονοκόμματο ἐπίπεδο ξύλο στὴ μία ἄκρη τοῦ ὁποίου εἶναι προσαρμοσμένα σιδερένια δόντια γιὰ τὸ ξάσιμο τὸ μαλλιοῦ. Ἀπὸ τὴ Ὁμηρικὴ λέξη «λῆνος» = μαλλὶ
- Λιμασμένος = κατεχόμενος ἀπὸ ἄγρια πείνα. Ἀπὸ τὴν ἀρχαία λέξη λιμὸς = πείνα.
- Λυσιά = ξύλινη, αὐτοσχέδια πόρτα. Ἀπὸ τὸ ρῆμα λύω = λύνω, ἀνοίγω
- Μολόημα = περιστατικὸ ποὺ ἀξίζει νὰ διηγηθεῖ. Ἀπὸ τὸ ρῆμα ὁμολογέω-ῶ, ὁμολόγημα, μολόημα.
- Μπούτα = ξύλινο δοχεῖο γιὰ τὸ χτύπημα τοῦ γάλακτος. Ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ λέξη «βύτις» ἢ «βύττις».
- Μαστάρι = Ἐξέλιξη τῆς ἀρχαίας λέξης μαστός.
- Νήλα καὶ νίλα = συμφορά, ταλαιπωρία. Ἀπὸ τὴν ὁμηρικὴ λέξη «νηλὴς -ες» (Ἰλιάδα, 632, Λ, 484, Π, 233) = ἀνηλεής, σκληρός.
- Νίβομαι = πλένω τὸ πρόσωπό μου, ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ρῆμα νίπτω
- Ξυθάλι = μασιὰ γιὰ τὰ κάρβουνα, ἐξάρτημα τζακιοῦ γιὰ τὸ σκάλισμα τῆς θράκας. Ἀπὸ τὶς ὁμηρικὲς λέξεις «ξέω» = ξύνω καὶ «αἰθάλη» = στάχτη, καπνιά.
- Ὁρμηνεύω =συμβουλεύω. Παραφθορὰ ἀπὸ τὸ ρῆμα ἑρμηνεύω.
- Παραγκώμι = παρατσούκλι. Ἀπὸ τὴν πρόθεση παρὰ καὶ τὴν ἀρχαία λέξη ἐγκώμιον.
- Πάφλας = τενεκές. Ἀπὸ τὸ ρῆμα «παφλάζω» = κάνω κρότο. (Παφλασμὸς = ὁ ἦχος ἀπὸ τὰ κύματα ποὺ σκᾶνε στὴν ἀκτή). Ὁ τενεκές, ὅπως εἶναι γνωστό, παράγει κρότο μὲ τὴν κάθε μετακίνησή του ἢ μὲ κάθε χτύπημα.
- Ποδένομαι = φοράω τὰ παπούτσια μου, ἀπὸ τὴ λέξη ὑπόδημα, μεταγενέστερο ρῆμα ὑποδένομαι.
- Ποριά = ξύλινη, αὐτοσχέδια πόρτα. Ἀπὸ τὴ λέξη πόρος = πέρασμα, ἄνοιγμα.
- Πυρομάδα = πυρωμένη στὰ κάρβουνα ἢ στὸ τζάκι φέτα ψωμιοῦ. Ἀπὸ τὶς ὁμηρικὲς λέξεις «πῦρ» καὶ «ὠμὸς» = ἄψητος (Χ, 347 καὶ μ, 396).
- Πυροστιά = πυροστιά, τρίποδο ἢ τετράποδο σιδερένιο ἐξάρτημα - βοήθημα, ποὺ μπαίνει στὴ φωτιά. Ἀπὸ τὶς ὁμηρικὲς λέξεις «πῦρ- ος» καὶ «ἰστίη» = ἑστία.
- Ρούγα = ρούγα, δρόμος πόλης. Ὁμηρικὴ λέξη «ρὼξ - ρωγός», στενωπός. Ὀδύσσεια χ, 143.
- Ρούσα = ξανθή. Ἀπὸ τὴ λέξη «ρύσσιος», «ρούσιος» = κοκκινωπός, ξανθοκόκκινος.
- Στέρφο = ἄγονο (ἀπὸ τὴν ὁμηρικὴ λέξη «στείρη» ἀπὸ τὴν ὁποία παράγεται ἡ λέξη «στέριφος»).
- Στουρνάρι = στουρνάρι, ἀχμηρὸ σκληρὸ πέτρωμα. Παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα «στόρνυμι» ἢ «στορέννυμι» (μεσαιωνικὴ λέξη «στόρνυμαι» = ἐξομαλύνω). Ἀπὸ τὸ ρῆμα αὐτὸ παράγεται καὶ τὸ «στορύνη» (=χειρουργικὸ ἐργαλεῖο μὲ ὀξεία αἰχμὴ) καὶ ἡ λέξη «στορεὺς -ἕως» (= παραγωγὴ πυρὸς μὲ τὴν τριβή).
- Στρέω = συμφωνῶ, ἀποδέχομαι κάτι ποὺ μὲ συμφέρει. (Συνήθης ἔκφραση: «δὲ μὲ στρέει»= δὲ μὲ συμφέρει, δὲ συμφωνῶ). Ἀπὸ τὸ ἀρχαῖο ρῆμα στέργω.
- Τάλαρος = μεγάλος ξύλινος κάδος, ξύλινο δοχεῖο γιὰ κρασί. Ἀπὸ τὴν ὁμηρικὴ λέξη «τάλαρος»: «πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι φέρον μελιηδέα καρπὸν = σὲ πλεκτὰ καλάθια καρποὺς γλυκούς», Ἰλιάδα, 568, «πλεκτοῖς ἐν ταλάροισι ἀμησάμενοι κατέθηκεν = σὲ πλεκτὰ τυροβόλια ἔβαλε», Ὀδύσσεια ι, 247.
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Λέγω συχνά, κάνοντας δηλητηριώδες χιούμορ, ότι: «Διεθνές Δίκαιο καλείται το συμφέρον μας, εφοδιασμένο με στρατό, Ναυτικό και Αεροπορία».Τα εμπρηστικά λεχθέντα εσχάτως από τον κο Ερντογάν είναι γνωστά. Και δεν εκπλήτουν τους αναγνώστες των επιστημονικών πονημάτων του εκπαραθυρωθέντος από τον Ερντογάν, αλλά μονίμως ιδεολογικώς παρόντος, Καθηγητού Κου Νταβούτογλου εις το πόνημά του Stratejik derinlik. Türkiyie'nin uluslararası konumu (Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας,12001).
Για τον Νταβούτογλου ο «βαλκανικός άξων» και ο «άξων Μεσοποταμίας-Βασόρας» ο οποίος χαρακτηρίζεται, κατά την ιμπεριαλιστική μυθοπλαστική άποψίν του, από «τουρκικούς πληθυσμούς» αλλά και ο «άξων Κύπρου-Μέσης Ανατολής-Ευρασίας» ο οποίος επίσης κατ' αυτόν αποτελούν ισλαμικού πολιτισμικού υποβάθρου οθωμανικούς «ζωτικούς χώρους», αποτελούν απόλυτη προτεραιότητα για την νεο-οθωμανική Τουρκία, η οποία αναζητά και αυτή (κατά την θεμελιώδη φράση του φον Μπύλοβ υιθετηθείσα από τον Κάιζερ Γουλιέλμο Β', που εδήλωσε την έναρξη της αποικιοκρατικής πολιτικής της Γερμανίας και οδήγησε τελικώς στον Ναζισμό), μια «θέση στον ήλιο»! Άλλωστε η σχέσις της νεοτουρκικής και μετέπειτα κεμαλιστικής Τουρκίας με τον ναζισμό, υπήρξε γνωστή και θρυλική. Ας θυμίσουμε απλώς εκείνη την θρυλική φράση του Ράινχαρντ Xάϊντριχ (SS-Obergruppenführer) που ακούστηκε στην σατανική σύναξη των ναζιστών γερμανών ηγετών στο Bερολίνο, στην Grossen Wannsee Villa, την 20η Ιανουαρίου του 1942, όταν επεξεργάζοντο την «Τελική Λύση του Ιουδαϊκού Ζητήματος» (Εndlösung der Judenfrage), το εβραϊκό δηλαδή ολοκαύτωμα: «ποιός θυμάται τους Αρμένιους;». Ο ναζί αρχιεγκληματίας, εννούσε την γενοκτονία των Αρμενίων (1915) από το νεοτουρκικό κίνημα στην ισχύουσα εισέτι Οθωμανική Αυτοκρατορία του «Χαλίφου του Ισλάμ», Abdülhamid του Β' (1842-1918) που είχε μείνει, μέχρι τότε, αλλά και μέχρι σήμερα, ατιμώρητο διεθνές έγκλημα.
Ο νέος ονειρωξικός «Χαλίφης» της Αγκύρας, σκέπτεται και πάλιν πονηρά. Προσπαθεί με τα λεγόμενά του προς στιγμήν, να θέσει τους όρους για την εκβιαστική προσφυγή της Τουρκίας στην Σύμβαση της Βιέννης του 1969, περί δικαίου των Συνθηκών, και να προωθήσει την άποψη ότι οι αντικειμενικές συνθήκες οι ισχύουσες κατά την περίοδο της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης, δεν ισχύουν σήμερα άρα θα πρέπει και η συνθήκη να τροποποιηθεί, και όχι να καταργηθεί! Σε αυτό του το εγχείρημα, απολύτως ασταθές νομικώς, πιστεύει ότι θα τον βοηθήσουν τρία βασικά γεωστρατηγικά εργαλεία-εκβιασμοί: 1) ο εκβιασμός της εξαπολύσεως των μεταναστευτικών ροών προς την ΕΕ μέσω Ελλάδος 2) ο εκβιασμός της Ουάσιγκτον μέσω του πλήρους προσεταιρισμού της Μόσχας από την Άγκυρα και 3) ο εκβιασμός του ΝΑΤΟ μέσω της θερμής απειλής της Τουρκίας στο Αιγαίο άρα της διαρρήξεως της Ν/Α πτέρυγος του ΝΑΤΟ και της θέσεως εν αμφιβόλω της θέσεως της Θράκης μέσω του τουρκοισλαμικού νεοθωμανικού εξεγερσιακού ιμπεριαλιστικού μηχανισμού. Ο Πούτιν δεν δείχνει να αντιδρά εισέτι στις προφανείς αυτές βλέψεις του Ερντογάν, διότι εξυπηρετούν τον υβριδικό του πόλεμο κατά του ΝΑΤΟ και της εχθρικής, ψυχροπολεμικής εις βάρος του, Ουάσιγκτον.
Ας εξετάσομε όμως πρώτιστα το νομικό πλαίσιο που ελπίζει να χρησιμοποιήσει κατά τις ισλαμοναζιστικές επιθυμίες του «ο Χαλίφης». Κατ' αρχάς, είναι δέον να υπογραμμίσομε οτι, όντως, η Τουρκία δεν συμπεριλαμβάνεται στις χώρες που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση της Βιέννης του 1969. Είναι όμως προφανές, ότι η όποια παραπομπή στις προβλέψεις της συγκεκριμένης Σύμβασης αφορώσα ειδικά το ζήτημα της συνθήκης της Λωζάννης (1923) δεν πρέπει να αναγιγνώσκεται με όρους τυπικής/συμβατικής νομικής εφαρμογής της εκ μέρους της ερντογανικής Τουρκίας, αλλά ευρύτερα.
Εκθέτω ενδεικτικά κάποιους σημαντικούς λόγους:
1. Η μνεία που έγινε στην συγκεκριμένη συνέντευξη στο «πλαίσιο της Βιέννης» και στις συγκεκριμένες προβλέψεις που αφορούν τους λόγους «λύσης» μιας διεθνούς Σύμβασης, έγινε προκειμένου να τεθεί σε ορθή ερμηνευτική βάση (τόσο νομικά/διεθνοδικαιϊκά, όσο και κυρίως γεωπολιτικά), η πρόσφατη δήλωση Έρντογάν περί της Λωζάννης, και ειδικά το τμήμα της που αφορά ειδικότερα στο χώρο του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και ευρύτερα λέγοντας πως «ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του εθνικού συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μουσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμ, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου»).
2. Σημειώνεται ότι οι προκλητικές δηλώσεις του τούρκου προέδρου και των λοιπών θεσμικών και μη, τουρκικής προέλευσης πηγών, δεν εστίαζαν στο ότι η Λωζάννη έπρεπε να καταργηθεί, δηλ. να μην ισχύσει πλέον (όπως είχαν πλέον ήδη καθιερωθεί να διαβάζονται στα εγχώρια ΜΜΕ), αλλά στο ότι έπρεπε να «αναθεωρηθεί» ή να «επικαιροποιηθεί» δεόντως, με έναν νομικά - πολιτικά «αποδεκτό» τρόπο με βάση τις σύγχρονες τουρκικές γεωστρατηγικές επιδιώξεις στην περιοχή.
3. Ως γνωστόν, η Λωζάννη είναι μια πολυμερής διεθνής Συνθήκη, της οποίας «Μέρη» είναι, πέραν της Τουρκίας, και άλλα κράτη, που τυγχάνει να έχουν υπογράψει τη Σύμβαση της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών (1969) και άρα δεσμεύονται και συμβατικά από τις προβλέψεις της. Πολλώ δε μάλλον, στο μέτρο που τινές εξ αυτών των προβλέψεων απηχούν και διεθνές έθιμο, και άρα έχουν ενισχυμένη ισχύ, ακόμη και μεταξύ των νομικών υποκειμένων του Διεθνούς Δικαίου και δη κρατών που δεν την έχουν υπογράψει.
4. Σημειώνεται ότι η Λωζάννη, ως συμβατικό κείμενο πολυμερούς συμφωνίας ειρήνης, δεν περιέχει ρητές προβλέψεις για λύση, ή τερματισμό της, ή ακόμη και για αποχώρηση ενός ή περισσότερων εκ των συμβαλλόμενων κρατών που την υπέγραψαν. Ούτε και για αναστολή εφαρμογής της με τη συναίνεση ή την επιμέρους συμφωνία κάποιων εκ των Μερών. Διατρέχοντας απλά το κείμενο της Συνθήκης της Λωζάννης (πάντα με γνώμονα τις σχετικές προβλέψεις της Βιέννης) διαπιστώνεται ότι κάθε άλλο παρά συντρέχουν συμβατικές προβλέψεις ως διέξοδοι «λύσης» της Συμφωνίας (βλ. Άρθρα 56, 57 και 58 της Σύμβασης της Βιέννης), ή ότι έχει βάση η προοπτική συνάψεως μιας νέας - διαδόχου συνθήκης η οποία θα την υποκαθιστά πλήρως (άρθρο 59 Βιέννης), μια προοπτική γεωπολιτικά απολύτως απίθανη στην παρούσα συγκυρία. Για την πληρότητα της ενημερώσεως, γενικώς σημειώνεται ότι - θεωρητικά και μόνον- είναι πιθανή/δυνατή η μόνιμη αναστολή του πλαισίου της Λωζάννης λόγω αδυναμίας εκτέλεσης/εφαρμογής των προβλέψεών της (άρθρο 61), ή πρακτικά είναι δυνατή η «αναστολή της εφαρμογής της ή η λήξις της» μόνον δια της de facto παραβίασής της (άρθρο 60).
5. (Ορθο)λογικά λοιπόν βασίμως τεκμαίρεται οτι, η μόνη ρεαλιστικά πιθανή δυνατότητα πολιτικά αποδεκτής «παράκαμψης» του πλαισίου της Λωζάννης (μέσω των δηλώσεων Ερντογάν) είναι η επίκληση των προβλέψεων του άρθρου 62 αυτής, δηλαδή της ρήτρας περί της «θεμελιώδους αλλαγής των περιστάσεων» («Fundamental change of circumstances») από την χρονική περίοδο της συνάψεώς της. Ο ευρύτερα και αόριστα πολιτικός όμως χαρακτήρας των εν λόγω δηλώσεων, οι οποίες τουλάχιστον προς το παρόν δεν ακολουθήθηκαν από συγκεκριμένες διπλωματικές ενέργειες που θίγουν ουσιαστικά το πλαίσιο της Λωζάννης με τη δέουσα νομική αιτιολόγηση και τεκμηρίωση, καθιστά σκόπιμη την ανάγνωση τους από την πολιτική/γεωπολιτική και όχι την στενά νομική τους ερμηνευτική σκοπιά.
6. Έτσι, το ανωτέρω εν προκειμένω «πολιτικού» χαρακτήρα «αναθεωρητικό» επιχείρημα κατά του πλαισίου της Λωζάννης (όπως αυτό τέθηκε από τις δηλώσεις Ερντογάν), που θεωρητικά συμπεριλαμβάνεται ως συμβατική νομική πρόνοια στο κείμενο της Βιέννης, μπορεί να εφαρμοστεί όταν και μόνον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του συναφούς άρθρου, αφού βέβαια τύχει βάσιμης επίκλησης από κράτη Μέρη της Σύμβασης του 1969, αλλά και από τρίτα κράτη, στο μέτρο που είναι ευρύτερα αποδεκτός ο εθιμικός χαρακτήρας της εν λόγω νόρμας.
Από όσο είναι μέχρι τώρα γνωστό, τέτοια αμιγώς νομική επίκληση δεν έχει λάβει χώρα εκ μέρους του τουρκικού ισλαμιστικού καθεστώτος. Αν όμως συμβεί 1ον) θα πλήξει καίρια όλα τα επιβιώσαντα ερείσματα τού κεμαλικού κατεστημένου στην Τουρκία και το συναφή τους υπαρξιακό μύθο, πράγμα που επιθυμεί σφόδρα «ο Χαλίφης» 2) θα κλυδώνιζε επικίνδυνα το status quo σε μια σειρά άλλων συνοριακών ρυθμίσεων ολόγυρα της τουρκικής παραμεθορίου (Μοσούλη, Κιρκούκ, Χαλέπι, Αφρίν στη Συρία) πράγμα που επιθυμεί ο Ερντογάν, συμφώνως προς τον τουρκικό «εθνικόν όρκο».
Πιστεύει ο Ερντογάν, ότι χρησιμοποιώντας και τα τρία προαναφερθέντα γεωστρατηγικά του εργαλεία εκβιασμού, θα τον στηρίξουν για την επιτυχία των εγχειρημάτων του. Όλα είναι δυνατά από μια κλινική περίπτωση, όπως ο ισλαμοναζιστής Ερντογάν ο οποίος αγωνίζεται κυρίως να διασώσει το κεφάλι του, παρά τον λαό του...
Πηγή: Νέα Κρήτη
Σ΄ ἕναν καθηγητὴ γιὰ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν
Θυμώνετε μὲ κάποιους φίλους σας, οἱ ὁποῖοι δυσαρεστοῦνται μὲ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα. Ἔχετε δίκαιο. Ὁ θυμὸς σας εἶναι δίκαιος θυμός. Τέτοιος θυμὸς ἔχει ἀξία μπροστὰ στὸν Θεό. Ὅμως δὲν ὠφελεῖ μόνο ὁ θυμός, οὔτε μόνον ἡ πειθώ. Πρέπει καὶ νὰ προσεύχεστε γιὰ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν ἀφροσύνη τους ξεσηκώνονται ἐναντίον τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ στὰ σχολεῖα. Νὰ τοὺς ἀνοίξει ὁ Θεὸς τὰ μάτια, ὥστε νὰ δοῦν ὅτι κόβουν τὸ κλαδὶ πάνω στὸ ὁποῖο κάθονται. Διότι ὅλη ἡ διαπαιδαγώγηση τῆς χριστιανικῆς νεολαίας βασίζεται πάνω στὸν ἀταλάντευτο βράχο τῆς ἐπιστήμης τοῦ Χριστοῦ. Σ΄ ἐκεῖνον βασιστήκαμε καθ΄ ὅλη τὴ χιλιετία τῆς βαπτισμένης ἱστορίας μας, σ΄ ἐκεῖνον πρέπει νὰ βασιστοῦμε καὶ σήμερα καὶ αὔριο καὶ... εἰς τοὺς αἰῶνες. Τέτοια διαπαιδαγώγηση δὲν μᾶς ντρόπιασε στὸ παρελθόν, δὲν θὰ τὸ κάνει οὔτε στὸ μέλλον. Μᾶς ἔδωσε ἀνθρώπους πρώτης τάξεως, οἱ ὁποῖοι εἶναι τὸ κόσμημα τῆς ἱστορίας μας, ὅπως εἶναι τὰ ἀστέρια κόσμημα τοῦ οὐράνιου θόλου. Καὶ μᾶς ἔδωσε πελώριο ἀριθμὸ τέτοιων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, ἀστεριῶν στὸν θόλο τῆς λαϊκῆς ἱστορίας μας.
Καὶ τί ἄλλο μπορεῖ νὰ εἶναι στόχος στὴ διαπαιδαγώγηση παρὰ νὰ δώσει ἀνθρώπους πραγματικούς; Ἡ ἐπιστήμη τῆς παιδαγωγίας καὶ σέ μᾶς καὶ σ΄ ὅλους τούς βαπτισμένους λαοὺς ἀπαραίτητα πρέπει νὰ συμβαδίζει μὲ τὴν ἐπιστήμη τοῦ Χριστοῦ. Ἐὰν ἡ διαπαιδαγώγηση χωριστεῖ ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη τοῦ Χριστοῦ, δὲν χάνεται ἡ ἐπιστήμη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ χάνεται ἡ διαπαιδαγώγηση, καὶ χάνονται οἱ πραγματικοὶ ἄνθρωποι. Ἐὰν ὅμως χαθεῖ ἡ διαπαιδαγώγηση στὸ σχολεῖο, τὸ σχολεῖο γίνεται ἐπικίνδυνο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ γιὰ τοὺς λαούς. Διότι ὁ ἄνθρωπος ἐκπαιδευμένος μέν, ἀλλὰ χωρὶς χαρακτήρα, εἶναι πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνος γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀπ΄ ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀπαίδευτος καὶ χωρὶς χαρακτήρα.
Ὁ δεύτερος εἶναι χωρὶς χαρακτήρα κατ΄ ἀδυναμία, ἐνῶ ὁ πρῶτος κατὰ τὴν πίστη. Ἡ σχισμὴ στὴν πίστη ἑνὸς ἀνθρώπου προκαλεῖ ἀναπόφευκτα καὶ τὴ σχισμὴ στὸν χαρακτήρα. Τοῦτο τὸ μαρτυρεῖ τόσο ἡ βιβλικὴ ἱστορία ὅσο καὶ ἡ γενικὴ ἱστορία, τῶν βαπτισμένων λαῶν. Ὅποιος βασιλιὰς τοῦ Ἰσραὴλ ἀπομακρυνόταν ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπομακρυνόταν καὶ ἀπὸ τὸ ἦθος. Διότι, ἡ πίστη εἶναι δεμένη μὲ τὴν ἠθική, ὅπως ἕνα ποτάμι εἶναι δεμένο μὲ τὴν πηγή του, καὶ τὸ φῶς μὲ ἥλιο. «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδὸς» (Ἰωάν. 14,6), εἶπε ὁ Χριστός, καί: «Σὺ ἂν ἤτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἂν σοι ὕδωρ ζῶν» (Ἰωάν. 4,10), καί: «Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. 8, 12). Ποῦ θὰ πᾶμε τὰ παιδιὰ ἔξω ἀπὸ αὐτὴν τὴν Ὁδό, παρὰ μόνο στὴν κατάρρευση; Μὲ τί θὰ ποτίσουμε τὶς διψασμένες τους ψυχές; Μὲ τὴ γήινη λάσπη, ποὺ πίνουν καὶ τὰ βόδια, ἢ μὲ τὸ ζωοφόρο ὕδωρ; Μὲ τί θὰ τὰ φωτίσουμε; Μόνο μὲ τὶς ἀπατηλὲς ἀκτίνες ἢ μὲ τὸ Φῶς Του;
Ἀλλά, λένε, τὰ θρησκευτικὰ δὲν εἶναι γιὰ τὴ δική μας μοντέρνα ἐποχή. Δὲν ξέρω· τὸ μόνο ποὺ βλέπω, εἶναι ὅτι καὶ στὴ δική μας μοντέρνα ἐποχὴ κάλλιστοι ἄνθρωποι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ κρατιοῦνται ἀπὸ τὴν πίστη τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν νόμο Του. Οὔτε ξέρω ποιὰ ἄλλη ἐπιστήμη θὰ μποροῦσε νὰ ἀντικαταστήσει τὴν ἐπιστήμη τοῦ Χριστοῦ στὴ διαπαιδαγώγηση τῆς νεολαίας. Ἰδού, δὲν ὑπάρχει καμία ἄλλη ἐπιστήμη γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὸ νόημα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ εἶναι ὁ πραγματικὸς ἄνθρωπος, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ ἐπιστήμη.
Κι ἔτσι, κανένας δὲν μπορεῖ νὰ τοποθετήσει ἄλλο θεμέλιο διαπαιδαγώγησης, οὔτε στὴν ἐποχή μας οὔτε χιλιάδες χρόνια ὕστερα ἀπό μᾶς, πέρα ἀπὸ Ἐκεῖνον, ποὺ εἶναι τὸ ζωντανὸ θεμέλιο, τὸ ὁποῖο τοποθέτησε ὁ Ἴδιος, λέγοντας: «ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰωάν. 15,5).
Εἰρήνη σὲ σᾶς καὶ εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ
Πηγή: (Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Δὲν φτάνει μόνο ἡ πίστη…» Ἱεραποστολικὲς Ἐπιστολὲς Β΄, Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Κάποτε ο Χριστός, ενώ δίδασκε στο ιερό, ήρθαν κοντά του οι αρχιερείς και τον ερώτησαν αγανακτισμένοι: «Με ποια εξουσία τα κάνεις όλα αυτά; Ποιος σου έδωσε αυτή την εξουσία;»
Και ο Χριστός τους απάντησε: «Θα σας ρωτήσω και εγώ έναν λόγο, και αν μου απαντήσετε, θα σας πω και εγώ με ποια εξουσία τα κάνω αυτά. Το βάπτισμα του Ιωάννη (του Προδρόμου) από πού ήταν; Από τον Ουρανό ή από τους ανθρώπους;»
Εκείνοι τότε άρχισαν να σκέπτονται μέσα τους, λέγοντας: «Αν πούμε: Από τον Ουρανό, θα μας πει: Γιατί, λοιπόν, δεν πιστέψατε σ' αυτόν; Αν, όμως, πούμε: Από τους ανθρώπους, φοβόμαστε το πλήθος, επειδή, όλοι έχουν τον Ιωάννη ως προφήτη».
Και του απάντησαν: «Δεν ξέρουμε».
Κι Εκείνος τους είπε: «Ούτε εγώ σας λέω με ποια εξουσία τα κάνω αυτά». (Ματθαίος 21:23-27)
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Γιατί κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, ακούγεται (από αριστερούς, χαζοδεξιούς και αντιλαλεί το τηλεόπληκτο πόπολο) το χιλιοειπωμένο «οι Έλληνες πολέμησαν εναντίον του φασισμού» ή «η Ελλάδα είπε ΟΧΙ στο φασισμό».
Ο υπουργός μισελληνικής προπαγάνδας και απεθνοποίησης της παιδείας, πέρσι μας διαφώτισε ότι, «…το έπος της 28ης Οκτωβρίου, ήταν ένας πόλεμος αντίστασης στο φασισμό και μέρος του ευρύτερου αντιφασιστικού αγώνα στην Ευρώπη».
Μάλιστα. Καταρχάς τίθεται το εύλογο ερώτημα:
Δηλαδή αν ο εχθρός είχε π.χ. δημοκρατικό πολίτευμα, θα τον αφήναμε να περάσει;
Εάν έκαναν την εισβολή οι μπολσεβίκοι θα κάναμε αντίσταση;
Η Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940, πολέμησε έναν εχθρό, έναν ξένον εισβολέα που της επιτέθηκε και απείλησε την εδαφική της ακεραιότητα, χωρίς να του ζητήσει πιστοποιητικό πολιτικών ή κοινωνικών φρονημάτων.
Κι εγώ νόμιζα ότι ευρίσκεται εις πόλεμον "με τον φασισμόν" |
Και φυσικά το ΟΧΙ δεν το είπε ο λαός. Το είπε ο Μεταξάς**.
Μα μισό λεπτό, ο Μεταξάς δεν ήταν «φασίστας»;
Εάν ήταν φασίστας, πως έκανε αντίσταση κατά του φασισμού;
Διαβάζουμε στην wikipedia :
Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου μπορεί να χαρακτηριστεί ως δεξιό αυταρχικό και ως πατερναλιστικό. Παρά τις επιρροές του από τον φασισμό και τον ναζισμό, η 4η Αυγούστου δεν ταυτίζεται με τα καθεστώτα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Εξάλλου, δεν υιοθετούσε τις φυλετικές-ρατσιστικές διακρίσεις του ναζισμού (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι επιτρεπόταν στους Έλληνες Εβραίους η συμμετοχή στην ΕΟΝ). Μια ακόμα σημαντική διαφορά ήταν ο αντι-ιμπεριαλιστικός λόγος του καθεστώτος και του Μεταξά.
Ο εθνικισμός ήταν ίσως το πιο κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος, έχοντας επιρροές από τη δικτατορία του Σαλαζάρ στη Πορτογαλία και του στρατοκρατικού "Εστάντο Νόβο" στη Βραζιλία.
Ο Μεταξάς είχε στόχο έναν νέο "Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό". Οι οπαδοί του καθεστώτος θεωρούσαν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες οφείλουν να είναι οι συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και του Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού.
Οπότε, ή ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας και άρα έκανε αντίσταση κατά του φασισμού (οπότε του αξίζει κάθε τιμή από το «δημοκρατικό τόξο») ή ήταν φασίστας, αλλά προτίμησε να υπερβεί την ιδεολογία του και να κηρύξει τον πόλεμο στους ομοϊδεάτες του, για χάρη της πατρίδας*, οπότε πάλι του αξίζει τιμή.
Το πιθανότερο βέβαια, εάν τεθούν τέτοιες ερωτήσεις στους ινστρούχτορες της προπαγάνδας να απαντήσουν κι εκείνοι: «Δεν ξέρουμε».
* κάτι που δεν θα έκανα οι εγχώριοι οπαδοί του μπολσεβικισμού, εάν έκανε επίθεση η «μαμά» Μόσχα ή οι δορυφόροι της.
** Βίδεον. Ωχ! ωχ! ωχ!
Πηγή: Κόκκινος Ούρανος
Χαιρετίζουμε μὲ πολλὴ χαρὰ τὴν ἐπιτυχία τῆς πανευρωπαϊκῆς δράσης “One Of Us” (Ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς). Ἀξίζουν θερμὰ συγχαρητήρια σὲ ὅσους συνετέλεσαν στὴν ἐπιτυχία της καὶ στὴν Ἑλλάδα, ἰδιαιτέρως στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὴν Πρεσβυτέρα - Δρ Θεολογίας - Φιλόλογο Βαρβάρα Μεταλληνοῦ καὶ στὸ Σύλλογο «Ἀγκαλιά» .
Μὲ τὴ δράση αὐτὴ διακηρύχθηκε σὲ εὐρωπαϊκὸ ἐπίπεδο (μὲ παγκόσμια ἀπήχηση) ἡ ἀναγνώριση τῆς πανθομολογούμενης ἀλήθειας ὅτι κάθε κυοφορούμενο ἔμβρυο εἶναι πλήρης ἄνθρωπος, σὰν «Ἕνας ἀπό μᾶς», “One Of Us”.1
Σύμφωνα μὲ ἀνακοίνωση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς (European Commission) ἡ δράση αὐτὴ κατατάσσεται ὡς 3η ἐπιτυχημένη σὲ πανευρωπαϊκὸ ἐπίπεδο.Τό ζήτημα θά συζητηθεῑ ὲκ νέου στό ΕΚ μέσα στό ἔτος 2017 καί θά καταβληθεῑ κάθε προσπάθεια νά σᾶς κρατήσουμε ἐνήμερους.
Ὑπευνθυμίζουμε ὅτι, μὲ βάση τὴ Συνθήκη τῆς Λισαβόνας, γιὰ κάθε ζήτημα γιὰ τὸ ὁποῖο συγκεντρώνονται 1.000.000 ὑπογραφὲς εὐρωπαίων πολιτῶν, αὐτὸ ὁδηγεῖται πρὸς συζήτηση στὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο, ὅπως ἔγινε μὲ τὴν ἐν λόγῳ δράση.
Προσδοκοῦμε, ἡ ἐπιτυχία αὐτὴ νὰ ἀποτελέσει ἐφαλτήριο γιὰ νὰ προωθηθοῦν καὶ ἄλλες παρόμοιες δράσεις καὶ πρωτοβουλίες, ὅπως εἶναι καὶ ἡ δράση «Μαμά, μπαμπάς, παιδιά», γιὰ τὴν στήριξη τῆς θεοσύστατης καὶ ὑγιοῦς μορφῆς τῆς οἰκογένειας.
Ὅσοι συμφωνοῦμε μὲ τὴ δράση αὐτή, ἄς ὑπογράψουμε κι ἄς διακηρύξουμε μὲ τὴν ὑπογραφή μας, ὅτι ἀποδεχόμαστε καὶ συμφωνοῦμε μὲ τὴν ὕπαρξη μόνο τῆς φυσιολογικῆς μορφῆς τῆς οἰκογένειας καὶ τοῦ φυσιολογικοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου. Ἡ προθεσμία λήγει στὶς 11.12.2016 :
«Μαμά, Μπαμπὰς καὶ Παιδιά», Μαζὶ ἄς στηρίξουμε τὸν γάμο καὶ τὴν οἰκογένεια !
Ἡ σημαντικὴ αὐτὴ δράση μπορεῖ νὰ ἐπιτύχει, ἐὰν τὴν ὑποστηρίξουμε σύσσωμοι, μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ ἑνότητα.
Τ.Ι.
Τοὺς Πομάκους τοὺς γνωρίζομε ὅλοι. Οἱ ἀνόητοι κυβερνοῦν τὸ Κράτος τῶν Ἀθηνῶν, καὶ αὐτὸ τὸ γνωρίζομε. Ἀλλὰ πρῶτα ἃς μείνομε εἰς τοὺς Πομάκους μας. Εἶναι πράγματι γεγονός, ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἐπιστημονικῶς ἀδιάψευστα στοιχεῖα περὶ τῆς καταγωγῆς των. Κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισύ τοῦ 19ου αἰῶνος ἡ Σόφια ἐκμεταλλεύτηκε τὸ γεγονὸς αὐτὸ καὶ ἰσχυρίσθηκε, ὅτι οἱ Πομάκοι εἶναι ἐξισλαμισθέντες Βούλγαροι. Τὸν ἰσχυρισμὸ αὐτὸν τὸν ἀπέρριψαν Βούλγαροι ἱστορικοὶ ὡς ὁ καθηγητὴς Στρασιμίρωφ. Προηγουμένως, τὸ 1789, ὁ Τσέχος καθηγητὴς Γίρατσεκ, διατελέσας ὑπουργὸς Παιδείας τῆς Ἡγεμονίας τῆς Βουλγαρίας, κατέληξε εἰς τὸ συμπέρασμα, ὅτι οἱ Πομάκοι εἶναι μᾶλλον Ἕλληνες. Εἰς τὸ συμπέρασμα αὐτὸ κατέληξε ὁ Γίρατσεκ βάσει γλωσσολογικῶν, μᾶλλον, παρὰ ἱστορικῶν ἐρευνῶν. Ἔκτοτε ἡ ἱστορικὴ ἔρευνα ξεπέρασε τὰ ὅρια ποὺ ἔθεσε ἡ ἔρευνα τοῦ Γίρατσεκ.
Ἐπιστημονικῶς ἀναμφισβήτητο εἶναι, ὅτι εἰς τὴν ἀρχαιότητα ζούσανε εἰς τὴν περιοχὴ ποὺ ζοῦνε σήμερα οἱ....
Πομάκοι οἱ Ἀγριάνες. Ὁ βασιλεὺς τῶν Λαγαρὸς ἀκολούθησε τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο εἰς τὴν κατὰ τῆς Περσίας ἐκστρατεία του. Μετὰ τὸν 4ον αἰώνα οἱ Ἀγριάνες ἐκχριστιανίσθηκαν. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐπιστημονικῶς ἀναμφισβήτητο. Ἔκτοτε ὅμως τὰ ἴχνη τῶν Ἀγριάνων χάθηκαν εἰς τὴν δύνη τῶν ἀδιάλειπτων βαρβαρικῶν φύλων ἐναντίον τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, μεταξύ τῶν ὁποίων καὶ οἱ Βούλγαροι, οἱ ὁποῖοι κατέκτησαν τὴν περιοχὴ τῶν Ἀγριάνων.
Ὑπάρχουν βυζαντινὲς ἱστορικὲς πηγές, οἱ ὁποῖες ὀνομάζουν τὴν περιοχὴ ποὺ κατοικοῦν καὶ σήμερα οἱ Πομάκοι «Ἀχρίδα». Αὐτὸ εἶναι φυσικό, εἰς τὰ τέλη τῆς πρώτης χιλιετίας ὁλόκληρος ἡ Θράκη καὶ ἡ σημερινὴ Βουλγαρία ἀποκαλοῦντο Μακεδονία, μὲ μακεδονικὰ τοπωνύμια Ἡ μακεδονικὴ βυζαντινὴ δυναστεία τοῦ Αὐτοκράτορα Βασιλείου τοῦ Β΄ κλπ. ἀποκαλεῖτο Μακεδονική, ἂν καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ Ἀγριάνες ἐμφανίζονται εἰς τὶς βυζαντινὲς ἱστορικὲς πηγὲς ὡς Ἀχρίδαι. Αὐτοὶ οἱ Ἀχρίδαι δὲν εἶναι δυνατὸν παρὰ νὰ ἤσαν οἱ ἀρχαῖοι Ἀγριάνες. Ἄλλη ἐξήγηση δὲν ὑπάρχει.
Αὐτοὶ οἱ Ἀχρίδαι ἐξισλαμίστηκαν βιαίως μεταξὺ 1656 καὶ 1660 εἰς τὴν Φιλιππούπολη ὑπὸ τοῦ Σεχμεντὶν Πασᾶ. Αὐτοὶ οἱ ἐξισλαμισθέντες Ἀγριάνοι καὶ οἱ Ἀχρίδαι εἶναι οἱ σημερινοὶ Πομάκοι. Καὶ ἐδῶ δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐξήγηση πολλῶ μᾶλλον ἀφοῦ ἡ τύχη τῶν εἶναι μοναδικὴ εἰς τὰ Βαλκάνια: Σέρβοι, Ἀλβανοὶ καὶ Ἕλληνες ὑπέστησαν τὰ ἴδια. Εἰς ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα νίκησε τὴν ἐθνικὴ συνείδηση. Ἴδετε καὶ σήμερα τὴν Ἰταλία. Οἱ ‘Ἕλληνες τῆς Σικελίας καὶ Νοτίου Ἰταλίας ἔγιναν πρῶτα Καθολικοὶ καὶ κατόπιν ἀπώλεσαν τὴν ἐθνική τους συνείδηση.
Ἔτσι οἱ Ἀγριάνοι-Ἀχρίδαι ἔγιναν μουσουλμάνοι μέχρι ποὺ ὁ Ἀτατοὺρκ τοὺς εἶπε, ὅπως εἰς ὅλους τους μουσουλμάνους τῆς Μ.Ἀσίας καὶ τῆς Εὐρώπης, ὅτι εἶναι Τοῦρκοι. Οἱ Ἀγριάνοι-Πομάκοι δὲν τὸ ἀπεδέχθησαν ἀπολύτως, ὅπως καὶ δὲν τὸ ἀπεδέχθησαν καὶ οἱ Κοῦρδοι τῆς Μ. Ἀσίας. Τοὺς Κούρδους τοὺς κατασφάζουν οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τὸ 1925. Τοὺς Πομάκους τοὺς προστάτευσαν καὶ ἡ Βουλγαρία καὶ ἡ Ἑλλάδα.
Καὶ ἐρχόμαστε τώρα εἰς τοὺς ἐπικίνδυνους γιὰ τὸ Ἔθνος, εἰς τοὺς ἀνόητούς τοῦ Κράτους τοῦ Κολωνακίου: 1ον) Ἀγνόησαν τὴν μετατροπὴ τῶν Μουσουλμάνων εἰς Τούρκους ἀπὸ τὸν Ἀτατούρκ. 2ον) Τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἐμφυλίου καὶ τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου μετέτρεψαν ὁλόκληρη τὴν Ἑλληνικὴ Θράκη εἰς ἕνα μεγάλο Γκέτο. «Μέσα» σὲ αὐτὸ ὅλοι: Ἕλληνες, Μουσουλμάνοι καὶ Πομάκοι! Σὲ συνέχεια ἄρχισαν τὶς ὀσφυοκαμψίες ἔναντί της «φίλης» Τουρκίας καὶ ΥΠ0ΧΡΕΩΣΑΝ, παρὰ τὰς ἀντιδράσεις των, τοὺς Πομάκους νὰ ἀποδεχθοῦν τὸ τουρκικὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα.!
Μάλιστα! Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀνόητοί τοῦ Κράτους τοῦ Κολωνακίου, οἱ ἐπικίνδυνοι ἐθνοκτόνοι. Ἃς ψάξουν ὅπου θέλουν εἰς τὸν κόσμο: Νὰ βροῦνε ἕνα Ἐθνικὸ Κράτος, τὸ ὁποῖον ὑποχρέωσε μία μειονότητά του νὰ ἀποδεχθεῖ τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα μίας ὁμόρου χώρας, ἡ ὁποία ἐγείρει ἀπαιτήσεις γιὰ τὴν ἐθνικὴ καταγωγὴ τῆς δικῆς του μειονότητας!
Αὐτὰ συμβαίνουν μόνον εἰς τὸ ἀνόητο Κράτος τοῦ Κολωνακίου. Θαυμάστε το!
Ὑποσημείωση: Ὁ ἀρθρογράφος κρητικῆς (Μαριοῦ/ Ν. Ρεθύμνης) καὶ θρακικῆς καταγωγῆς γεννήθηκε καὶ διαμένει εἰς τὴν Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικὲς-Οἰκονομικὲς Ἐπιστῆμες καὶ Κοινωνιολογία εἰς τὴν Βόννη καὶ Ἱστορία καὶ Πολιτιστικὴ κληρονομιὰ εἰς τὴν Ἀθήνα. Διετέλεσε ἐπὶ 5 χρόνια ὑπάλληλος τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Βουλῆς τῆς Γερμανίας καὶ ἐπὶ 30-ἐτίας Διπλωματοῦχος Ξεναγὸς γιὰ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια.
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Καὶ δεύτερη Γνωμοδότηση γιὰ τὰ Θρησκευτικά, μετὰ ἀπο αυτὴ τοῦ κ. Ἀπόστολου Βλάχου, αὐτὴ τὴ φορὰ τοῦ κ. Γ. Κρίππα ὁ ὁποῖος, ἐνισχύοντας ἀκόμη περισσότερο τὴν ἐπιχειρηματολογία τοῦ κ. Ἀπ. Βλάχου, ὑποστηρίζει ἐμφαντικὰ ὅτι οἱ Θεολόγοι καθηγητὲς ποὺ ἐφαρμόζουν στὸ σχολεῖο τὰ νέα Προγράμματα Σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, διαπράττουν ποινικὸ ἀδίκημα (ἀξιόποινη πράξη).
Γνωμοδοτήσεις ποὺ μποροῦν νὰ ἐπικαλοῦνται οἱ Θεολόγοι καθηγητὲς σὲ ὅσους τοὺς ἀντιτείνουν ἢ τοὺς ἐκφοβίζουν ὅτι εἶναι παράνομοι ἂν δὲν ἐφαρμόζουν τὰ νέα Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ κ. Φίλη καὶ τοῦ ΚΑΙΡΟΥ.
***
Ποιὰ ἐπιχειρήματα μποροῦν νὰ προβληθοῦν δικαιολογούντα τὴν ἄρνηση τῶν Θεολόγων Καθηγητῶν νὰ ἐφαρμόσουν τὸ καινούργιο Πρόγραμμα Σπουδών τοῦ...
μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν
Ἀθήνα 12 Ὀκτωβρίου 2016
ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ
Μοῦ ἐτέθησαν ἀπὸ τὴν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (ΠΕΘ), τὰ κάτωθι ἐρωτήματα καὶ ἐζητήθη ἡ ἐπ' αὐτῶν ἐπιστημονική μου ἄποψη:
1) Ἡ νέα ὕλη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἡ εἰσαγομένη εἰς τὰ σχολεῖα διὰ τῆς ὑπ' ἀριθ. 143575/Δ2/2016 ἀποφάσεως τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας εἶναι σύμφωνη πρὸς τὸν νομὸ καὶ πρὸς τὸ Σύνταγμα;
2) Ἐν ἀρνητικὴ δὲ περιπτώσει (ἐὰν δηλ. εἶναι ἀντίθετη πρὸς τὸν νόμο καὶ πρὸς τὸ Σύνταγμα) οἱ καθηγηταὶ Θεολόγοι ποὺ καλοῦνται, νὰ τὴν διδάξουν, δικαιοῦνται (ἢ ὑποχρεοῦνται) νὰ ἀρνηθοῦν τὴν ἐφαρμογή της καὶ ἂν ναί, εἰς ποῖες διατάξεις θὰ στηριχθοῦν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΩΣ ΑΝΩ ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ
Ἡ διὰ τῆς ὡς ἄνω ὑπουργικῆς ἀποφάσεως εἰσαγομένη νέα ὕλη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι ἀντίθετη καὶ πρὸς τὸν νόμο καὶ πρὸς τὸ Σύνταγμα κυρίως διὰ τοὺς κάτωθι λόγους:
α) Ὡς ὁμολογεῖται ρητῶς ὑπὸ τῆς ὑπηρεσίας ποὺ συνέταξε καὶ προώθησε τὴν ἐν λόγω ὕλη (ΙΕΠ = Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς), διὰ τῆς νέας τοιαύτης ὕλης ἐπιδιώκεται, ὁ μαθητὴς ὄχι νὰ διδαχθεῖ ἀμιγῶς θρησκευτικά, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον νὰ «προβληματισθεῖ», νὰ μὴν εἶναι «χειραγωγημένος» καὶ γενικῶς νὰ ὠθηθεῖ εἰς τὸ νὰ μεταβάλει (ἐνδεχομένως) θρησκεία.
Διὰ τῆς πολιτικῆς ὅμως αὐτῆς εἶναι αὐτονόητον, ὅτι διενεργεῖται ἀξιόποινος προσηλυτισμός, ὁ ὁποῖος ἀπαγορεύεται καὶ τιμωρεῖται ποινικῶς ἀπὸ τὸν νόμο 1363/38 (ἄρθρα 4 καὶ 5 ὡς ἐτροποποιήθησαν μεταγενεστέρως) καὶ ἐπίσης ἀπαγορεύεται ἀπὸ τὸ ἄρθρον 13 § 2 τοῦ Συντάγματος (λεπτομερῶς καὶ ἀναλυτικῶς περὶ τούτου βλέπε Κρίππα, Κατὰ πόσον τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν συνιστᾶ ἀξιόποινο πράξη, περιοδικὸ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ, 2014 σελ. 679 ἐπ.) Τὰ δεδομένα αὐτὰ ἐγνωστοποιήθησαν εἰς τὸ ὡς ἄνω ΙΕΠ καὶ δι' ἐξωδίκου δηλώσεως ἐπιδοθείσης εἰς αὐτὸ νομίμως καὶ ἐγκύρως τὴν 8ην Ἰουλίου 2014.
β) Ὡς πρὸς τὸ ποία πρέπει, νὰ εἶναι ἡ ὕλη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὁρίζεται ἀπὸ τὸ ἄρθρον 16 § 2 τοῦ Συντάγματος καὶ ἀπὸ τὸ εἰς ἐκτέλεση τῆς ἐν λόγω συνταγματικῆς διατάξεως ἐκδοθὲν ἄρθρον 1 τοῦ Ν. 1566/1985. Ἤτοι ἡ ὕλη τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς θρησκείας. Ἡ τελευταία δὲ αὐτὴ διάταξη ἐκδοθεῖσα εἰς ἐφαρμογὴν συνταγματικῆς ἐπιταγῆς δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε νὰ καταργηθεῖ οὔτε νὰ τροποποιηθεῖ. Ἐὰν δὲ καταργηθεῖ, θεωρεῖται ὡς ἰσχύουσα καὶ μὴ καταργηθεῖσα ὡς δέχεται καὶ ἡ θεωρία (Κρίππα, Νομοθετικὸ κενὸ συνταγματικῶς ἀνεπίτρεπτο καὶ ἐντεῦθεν ὑποχρεώσεις τῆς κρατικῆς διοικήσεως, εἰς «Χαριστήριον Σύμμεικτα πρὸς τιμὴν Γεωργίου Παπαχατζῆ, 1989 σελ. 335 ἐπ.) καὶ ἡ ad hoc νομολογία (Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν 10360/81 Ἀρχ. Νόμ. 33 σελ. 4.55. Ἐφετεῖο Ἀθηνῶν 11650/80 Ἑλλ. Δὶκ 22 σελ. 444. Ἀρ. Πάγου 284/2004 Νόμ. Βῆμα 2005 σελ. 283 ἐπ. Ἀρ. Πάγου 1731/2002 Νόμ. Βῆμα 2003 σελ. 1225 ἐκ. Συμβ. Ἐπικρατείας 2056/2000 Διοικητικὴ Δίκη 13 σελ 87).
Ἑπομένως ἡ νέα ὕλη εἶναι καὶ παράνομη καὶ ἀντισυνταγματικὴ καὶ ἀξιόποινη, ὁπότε ἀνακύπτει κατ' ἀνάγκην τὸ ἑξῆς θέμα: Ὁ κρατικὸς λειτουργὸς πού θὰ κληθεῖ, νὰ ἐφαρμόσει τὴν προαναφερομένη ὑπουργικὴ ἀπόφαση 143575/Δ2/2016, ὑποχρεοῦται, νὰ τὴν ἐφαρμόσει ἢ δικαιοῦται νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ἐφαρμογήν της; Ἐπὶ τοῦ ἐν λόγω ἐρωτήματος ἡ ἄποψή μου εἶναι, ὅτι ὁ ἁρμόδιος κρατικὸς λειτουργὸς ὑποχρεοῦται, νὰ ἀρνηθεῖ τὴν ἐφαρμογήν της καὶ τοῦτο διὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:
α) Κατ' ἄρθρον 25 § 3 τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κωδικὸς ὁ δημόσιος ὑπάλληλος ὑποχρεοῦται, νὰ μὴν ἐκτελέσει ἐντολήν, ἡ ὁποία τυγχάνει προδήλως ἀντισυνταγματικὴ ἢ παράνομη καὶ νὰ ἀναφέρει τὸ δεδομένο αὐτὸ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν του. Ἡ παροῦσα δὲ περίπτωση (τῆς νέας ὕλης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν) εἶναι προδήλως ὄχι μόνον ἀντισυνταγματικὴ καὶ παράνομη ἀλλὰ καὶ ἀξιόποινη (διενέργεια προσηλυτισμοῦ). Τὸ «προδήλως» προκύπτει, ἐκ τοῦ ὅτι ἡ τοιαύτη ἐντολὴ ἀποτελεῖ προϊὸν παρανόμου, ἀντισυνταγματικῆς καὶ ἀξιοποίνου πράξεως ὄχι μόνον κατὰ τὴν πεποίθηση τοῦ ὑπαλλήλου ἀλλὰ κατὰ τὴν ἔγκυρη νομικὴ θεωρία.
Ἑπομένως τὸ θέμα αὐτὸ λύεται κατ' ἀρχὴν ἐκ τῶν ἐν λόγω δεδομένων. Ἐν συνέχεια ὅμως ἡ ἴδια ὡς ἄνω διάταξη (Ὑπαλληλικὸς Κῶδιξ ἀρθρ. 25 § 3) ἀναφέρει, ὅτι ἐὰν ἡ ὑπηρεσία τοῦ ὑπαλλήλου ποὺ ἔλαβε τὴν ἄρνησή του, νὰ ἐφαρμόσει κάποια διαταγὴ λόγω τοῦ ὅτι ἦταν προδήλως παράνομη ἢ ἀντισυνταγματική, ἐπανέλθει καὶ τοῦ δώσει δευτέραν ἐντολὴ ἐπισημαίνοντας ὅτι διὰ τὴν ἐκτέλεσή της συντρέχουν λόγοι γενικότερου συμφέροντος, τότε ὀφείλει, νὰ τὴν ἐκτελέσει. Ἐδῶ πρέπει, νὰ παρατηρήσουμε ὅμως ὅτι ἡ δεύτερη ἐντολὴ ὀφείλει, νὰ ἐκτελεσθεῖ μόνον ἐπὶ διαταγῆς προδήλως παρανόμου ἢ ἀντισυνταγματικής οχι ὅμως διαταγῆς «ἀξιοποίνου». Εἰς τὴν περίπτωσή μας ὅμως ἡ ἐν λόγω διάταξη δὲν ἐφαρμόζεται ἐπὶ διαταγῆς ἀξιοποίνου. Καὶ τοῦτο διὰ τρεῖς βασικοὺς λόγους:
1) Διότι θέμα ἀξιοποίνου διαταγῆς εἰς τὴν ὡς ἄνω διάταξη τοῦ Ὑπαλλ. Κωδικὸς δὲν ἀναφέρεται,
2) Διότι τὸ ἄρθρον 37 § 2 τοῦ Κωδικὸς Ποινικῆς Δικονομίας ἐπιβάλλει εἰς τὸν δημόσιο ὑπάλληλο νὰ ἀναφέρει εἰς τὸν Εἰσαγγελέα πάσαν ἀξιόποινο πράξη, τῆς ὁποίας ἔλαβε γνώσει κατὰ τὴν ἄσκηση τῶν καθηκόντων του (ἄλλως ἡ διάταξη αὐτὴ θὰ ἀχρηστευόταν, ἐὰν ὁ δημόσιος ὑπάλληλος ὑπεχρεοῦτο νὰ διαπράττει ἀξιόποινες πράξεις καὶ νὰ μὴν τὶς καταγγέλλει)
καὶ 3) Διότι τὸ ἄρθρον 21 τοῦ Ποινικοῦ Κωδικὸς τιμωρεῖ ποινικῶς τὸν δημόσιο ὑπάλληλο διὰ πάσαν ἀξιόποινο πράξη καὶ δὲν τὸν ἀπαλλάσσει, ἐὰν ἐνήργησε ἐκτελῶν διαταγὴν ἀνωτέρου του. Τὸν ἀπαλλάσσει μόνον ἐὰν ὁ νόμος δὲν τοῦ ἐπιτρέπει, νὰ ἐλέγξει τὴν νομιμότητα τῆς διαταγῆς. Εἰς τὴν περίπτωσά μας (ἐκτέλεση τῆς ἐντολῆς ἀπὸ τὸν ὑπάλληλο, διδασκαλία πολυθρησκευτικοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἄρα: διάπραξη ὑπ' αὐτοῦ τοῦ ἐγκλήματος τοῦ προσηλυτισμοῦ) κανένας νόμος δὲν ὑπάρχει ποὺ νὰ ἀπαγορεύει εἰς τὸν ὑπάλληλο, νὰ ἐλέγξει τὴν νομιμότητα τῆς ἐντολῆς (δηλ. τῆς ἐφαρμογὴ τῆς προαναφερομένης Ὑπουργικῆς ἀποφάσεως).
Τὸ δεδομένο αὐτὸ (ποινικὴ εὐθύνη τοῦ δημοσίου ὑπαλλήλου εἰς πάσαν περίπτωση, ἔστω καὶ ἐκτελοῦντος ἐντολὴν ἀνωτέρου του) τὸ ἀποδέχεται καὶ ἡ θεωρία (Βαβαρέτου-Καρρά, Ποινικὸς Κῶδιξ, Ε' ἔκδοση 1974 σελ. 97 καὶ 99 ἐπ. Κατσαντώνη, Ποινικὸν Δίκαιον Γενικὸν Μέρος, Α' Τὸ Ἄδικον, 1969 σελ. 155, Παπαδάκη. Ποινικὴ εὐθύνη καὶ ποινικὴ προστασία τῶν ὑπαλλήλων τοῦ Δημοσίου, τῶν Δήμων καὶ Κοινοτήτων καὶ τῶν ν.π.δ.δ., 1961 σελ. 158. Τούση-Γεωργίου, Ποινικὸς Κῶδιξ. Β' ἔκδ. 1958 σελ. 53 ἐπ., ὅπου ἀναφέρεται, ὅτι περιπτώσεις μὴ δυνατότητος ἐλέγχου τῆς νομιμότητας τῆς διαταγῆς τοῦ ἀνωτέρου ὑπάρχουν μόνον εἰς τοὺς χώρους τῆς στρατιωτικῆς καὶ τῆς ἀστυνομικῆς ὑπηρεσίας καὶ κυρίως ὅπου ὑπάρχει περίπτωση χρήσεως ὅπλων).
Π.χ. ἀπαγόρευση ἐλέγχου τῆς νομιμότητας μίας διαταγῆς προβλέπεται ἀπὸ τὸν Στρατιωτικὸ Ποινικὸ Κώδικα (Ν. 2287/1995 ἄρθρα 55 ἐπ.) καὶ μόνον διὰ ὁρισμένα στρατιωτικὰ ἀδικήματα καὶ ὄχι διὰ ὅλα (π.χ. παράβαση καὶ ἐκβίαση στρατιωτικῆς ἐντολῆς, ἄρθρον 55 κ.ο.κ ) 3) Ἄλλωστε τὸ ἄρθρον 21 τοῦ Ποινικοῦ Κωδικὸς εἶναι εἰδικὸν ἔναντι τοῦ ἄρθρου 25 τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κώδικος, καθὼς καὶ ἔναντι πάσης ἄλλης γενικοῦ χαρακτῆρος νομικῆς διατάξεως ἔναντι τοῦ ἄρθρου 21 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος, ὅπως εἶναι ἐκείνη τοῦ ἄρθρου 7 τοῦ νόμου 2525/1997 ὁ ὁποῖος τροποποιεῖ τὸ νόμο 1566/1985, ὁπότε (τὸ ἄρθρο 21) ὑπερισχύει τοῦ τελευταίου βάσει τοῦ κανόνος, jus specialis derogate generalis.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ὁ καθηγητὴς Θεολόγος ἐφ' ὅσον θεωρεῖ, ὅτι ἡ προαναφερομένη ὑπουργικὴ ἀπόφαση εἶναι προδήλως παράνομη καὶ ἀντισυνταγματικὴ ὀφείλει, νὰ μὴν τὴν ἐφαρμόσει ἀναφερὼν τὸ δεδομένο αὐτὸ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν του. Ἐὰν δὲ βάσει τοῦ ἰδίου ἄρθρου λάβει νέαν ἐντολή, νὰ τὴν ἐφαρμόσει τῇ ἐπικλήσει λόγων γενικότερου συμφέροντος, ὑποχρεοῦται, ἐπίσης νὰ μὴν τὴν ἐφαρμόσει, διότι ἡ περὶ ἢς ὁ λόγος ἐντολὴ τυγχάνει ἀξιόποινη καὶ ἡ διάταξη αὐτὴ τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κωδικὸς ἐφαρμόζεται μόνον ἐπὶ μὴ ἀξιοποίνων πράξεων καὶ ὄχι ἐπὶ ἀξιοποίνων καὶ μάλιστα ὅταν ἡ σχετικὴ διάταξη τοῦ Ποινικοῦ Κωδικὸς (ἄρθρον 21) ρητῶς ἀναφέρει, ὅτι ὁ δημόσιος ὑπάλληλος τιμωρεῖται ποινικῶς, ἀκόμη καὶ ἂν ἐκτελεῖ ἐντολὴν ἀνωτέρου του καὶ δὲν ἀπαλλάσσεται ἐκ τούτου σὲ καμμία περίπτωση, πλὴν τῆς περιπτώσεως, ποὺ ἀντίστοιχη διάταξη νόμου τοῦ ἀπαγορεύει, νὰ ἐλέγξει τὴν νομιμότητα τῆς διαταγῆς, ὁ λόγος ὁ ὁποῖος δὲν συντρέχει ἐν προκειμένω, καθ' ὅσον ἡ προαναφερομένη διάταξη τοῦ Ὑπαλληλικοῦ Κωδικὸς (ἄρθρον 25 § 3) ὄχι μόνον ἐπιτρέπει, ἀλλὰ καὶ ἐπιβάλλει εἰς τὸν δημόσιο ὑπάλληλο, νὰ ἐλέγχει τὴν νομιμότητα τῶν ἐντολῶν, ποὺ λαμβάνει.
Τὸ αὐτὸ ἰσχύει καὶ ὅταν ζητεῖται ἀπὸ τὸ δημόσιο ὑπάλληλο νὰ ἐκτελέσει, μὲ βάση τὸ ἄρθρο 7 τοῦ νόμου 2525/1997, τὸ ἀξιόποινο ἀδίκημα τοῦ προσηλυτισμοῦ, ὅπως συμβαίνει στὴν προκειμένη περίπτωση καὶ αὐτὸ διότι οὐδόλως τοῦ ἀπαγορεύεται ἀπὸ τὸν νόμο αὐτὸν (2525/1997), νὰ ἐλέγξει τὴ νομιμότητα ἢ ὄχι τῆς ἐντολῆς ποὺ τοῦ δίδεται πρὸς ἐκτέλεση.
Ὁ Γνωμοδοτῶν
Γεώργιος Ἠλ. Κρίππας
Διδάκτωρ Συνταγματικοῦ Δικαίου
Πηγή: (Ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος τύπος» (ἀπὸ τὴ στήλη τῆς ΠΕΘ), ἀρ. φύλλου 2137, 28 Ὀκτωβρίου 2016), Θρησκευτικὰ, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
(Κατεβάστε τo έγγραφο σε Pdf εδώ)
(Κατεβάστε τo έγγραφο σε Pdf εδώ)
ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ
ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ
Ἕδρα: Ἀπόλλωνος 23Β 10557 Ἀθήνα
Ἀλληλογραφία : ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
Facebook: Oι Φίλοι του Τάματος του Έθνους, Φωτεινή Γραμμή
Twitter: @PANEL_TAMA
Α.Φ.Μ. 090050859 * ΣΤ´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ
27.10.2016
1. Μὲ πολὺ μεγάλη «μαεστρία» οἱ ἰθύνοντες συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων πασχίζουν μὲ κάθε θεμιτὸ καὶ ἀθέμιτο μέσο νὰ ἐξαθλιώνουν καὶ νὰ ἐξαχρειώνουν τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ νὰ τὸν ἀποπροσανατολίζουν πάντοτε, ἰδίως κατὰ τὶς μεγάλες ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἑορτὲς καὶ ἐπετείους, γιὰ νὰ ἀσχολῆται μὲ δευτερεύοντα καὶ ὑλικὰ πράγματα καὶ νὰ δύνανται καὶ ποδηγετοῦν εὐκολώτατα τὶς λαϊκὲς μάζες.
2. Ἀντὶ νὰ ἐπαναφέρουν στὴν μνήμη τοῦ λαοῦ τὴν λαμπρὴ ἱστορία τῶν προγόνων μας καὶ νὰ τοῦ τονώνουν τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος καὶ νὰ τὸν παροτρύνουν νὰ μιμῆται τοὺς προγόνους μας καὶ νὰ θριαμβεύουμε στὶς πνευματικὲς καὶ ἠθικὲς ἀξίες τῆς φυλῆς μας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ ἑδραίωσι καὶ ἐπέκτασι τῶν κατακτήσεων ὑπὲρ εὐημερίας τοῦ συνόλου, μᾶς προβάλουν τὸν ὑλισμό, τὴν ἀθεΐα καὶ τὸν πανσεξουαλισμό, δηλαδὴ τὴν σῆψι καὶ τὴν διαφθορά.
3. Μῆνες ὁλόκληρους μᾶς ἔκαναν «πλύσι ἐγκεφάλου» ἡμιμαθῆ ἀνθρωπάκια, ποὺ δὲν ἔχουν τὴν δύναμι ἀρθρώσεως λόγου οὔτε στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀλλὰ μὲ τὸ κράμα (πολυσύνθετη ἀρχαΐζουσα, καθαρεύουσα, δημοτική, «ἀργκό», μὲ «ἀγκλικοῦρες», «γαλλικοῦρες», «γερμανικοῦρες» καὶ τούρκικες καὶ χυδαῖες λέξεις καὶ ἐκφράσεις), παραμορφώνουν τοὺς ἀνθρώπους, ἰδίως τὶς νέες γενεές.
4. Ἀντὶ νὰ ἐπαινῶνται π.χ. κατὰ τὴν Ἐθνική μας ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου οἱ ἡρωίδες τῆς Πίνδου, προβάλλονται ἀνάγωγα, ἡμιμαθῆ, ἄσεμνα καὶ τρισάθλια γύναια καὶ «μαγκάκια». Νεαροὶ κρατώντας ἕνα μικρόφωνο στὸ χέρι ἀποπροσανατολίζουν ἀντὶ νὰ τιμῶνται καὶ νὰ ἐπαινῶνται οἱ ἡρωίδες τῆς Πίνδου.
5. Προσπαθοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ ὑποκείμενα νὰ κατασυγκινήσουν τοὺς πάντες, ὥστε νὰ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, γιὰ νὰ μὴ μείνουν ἄνεργα αὐτὰ τὰ γύναια καὶ τὰ «μαγκάκια» ἢ μερικοὶ ἀχρεῖοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἐνῷ ἀδιαφοροῦν παντελῶς γιὰ τὰ ἑκατομμύρια ἀνέργους τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας καὶ τὶς στρατιὲς τῶν μικροεπιχειρηματιῶν καὶ ἐλευθέρων ἐπαγγελμάτων, οἱ ὁποῖοι ἔντιμοι ὄντες ἔκλεισαν τὰ γραφεῖα τους, τὰ καταστήματά τους, ἐπώλησαν ἀκόμη καὶ τὶς κατοικίες τους γιὰ νὰ ἐξοφλήσουν τὸ πρωσοπικό τους, τὰ ἀσφαλιστικά τους ταμεῖα, τὴν ἐφορία τους καὶ ἐν γένει ὅλες τὶς ὑποχρεώσεις τους, κατήντησαν νὰ μένουν μὲ ἐνοίκιο καὶ ἀδυνατοῦντες νὰ πληρώνουν ἀκόμη καὶ τὸ ἐνοίκιό τους, νὰ εἶναι κυριολεκτικὰ στοὺς 5 δρόμους χωρὶς τὴν παραμικρὰ πρόνοια. Διότι δὲν περισσεύει ἀπὸ τὴν βοήθεια τοῦ κράτους γιὰ αὐτούς, ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς μουσουλμάνους καὶ ἐξτρεμιστὲς ἀλλόφυλους ἐπιδρομεῖς, ἐποικιστὲς καὶ καμουφλαρισμένους δολιοφθορεῖς Τουρκίας καὶ λοιπῶν «φίλων μας» καθὼς καὶ τοὺς τζιχαντιστές.
6. Κατὰ τὶς μεγάλες ἑορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης, Ἁγίων Τεσσαρακοστῶν, Χριστουγέννων, Πάσχα κ.λπ. προβάλλουν οἱ ἀχρεῖοι συστηματικὰ ἀντικοινωνικὰ καὶ ἀντιχριστιανικὰ ἔργα καὶ σχεδὸν ὅλα τὰ κανάλια ἐκουσίως ἢ ἀκουσίως χάριν τοῦ μαμωνᾶ κάνουν τουρκικὴ προπαγάνδα διαφημίζοντας τὸν Σουλεϊμὰν τὸν μεγαλοπρεπῆ καὶ μητρομανῆ γύναια ἀποβλακώνονται καὶ ἡδονίζονται παρακολουθώντας τον.
7. Γιὰ αὐτὰ τὰ τρισάθλια κόπτονται οἱ κυβερνῆτες νὰ τοὺς ἐξασφαλίζουν πόρους ἐπιβιώσεως ὡς π.χ. τὶς «λαίμαργες βδέλλες» τῶν διαφημίσεων ἢ τὸ ἀγγελιόσημο γιὰ τοὺς διαστροφεῖς τῆς ἀληθείας δημοσιογράφους.
8. Πολλοὶ φίλοι μας καὶ θαυμαστὲς τῶν φορέων μας συνεχίζουν νὰ μᾶς προτρέπουν νὰ ζητήσωμεν καὶ ἐμεῖς ἐκ νέου Ραδιοφωνικὸ καὶ Τηλεοπτικὸ Σταθμό. Ὅμως ἔχοντες πικροτάτη ἐμπειρία ἐδῶ καὶ σχεδὸν 30 ἔτη δὲν τολμοῦμε νὰ κάνωμε τέτοιο πρᾶγμα, διὰ τοὺς λόγους, ποὺ ἀναφέρουμε στὸ ἀπὸ 14.8.1990 ἔγγραφό μας, παραγράφους τῆς ὁποίας ἀναδημοσιεύουμε καὶ πάλι:
«Ἔχομεν νὰ κάνωμεν πραγματικῶς μὲ σοβαρὰς κρατικὰς ὑπηρεσίας καὶ μὲ χρηστὸν κράτος, εἰς τὸ ὁποῖον δύναται κανεὶς νὰ ἐλπίζῃ καὶ νὰ βασίζεται, ἢ ἔχομεν νὰ κάνωμεν μὲ κράτος ἀναξιόπιστον, εἰς τὸ ὁποῖον μόνον πονηροὶ καὶ γόητες, Ἕρποντες, γλείφοντες καὶ μὲ τὰ κέρατά των, θὰ κατορθώνουν νὰ ἐπιπλέουν καὶ νὰ ἐπιβάλλουν τὴν θέλησίν των, μὲ ἔμμεσον ἢ ἄμεσον συνεργὸν εἰς τοῦτο τὸ ἐπίσημον κράτος ; Ἐπευλογεῖ τὸ κράτος ἀδικίας καὶ ἀτιμίας ἐπισήμως ;
…
Εἶμαι ὁ μόνος, ποὺ θὰ είσαγάγῃ ἀρχικῶς 12 ἑκατομμύρια γερμανικὰ μάρκα - σχεδὸν 1,5 δις δρχ. διὰ τὴν ὑλοποίησιν τοῦ ἔργου τῆς ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἐξαγάγῃ οὔτε μίαν δεκάραν εἰς τὸ ἐξωτερικόν, ἐνῷ ὅλοι οἱ ἄλλοι σταθμοὶ ἐξάγουν πολύτιμον συνάλλαγμα.
Ἐνῷ συνήθως εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ τίποτε προσπαθοῦν νὰ παραστήσουν τοὺς μεγάλους ἐπιχειρηματίας καὶ μὲ ΄΄λαδώματα΄΄ κατορθώνουν νὰ ὑπάγωνται εἰς ἀναπτυξαικοὺς νόμους καὶ νὰ εἰσπράττουν πρίμ, ἐπιχορηγήσεις μέχρι καὶ 60 ἢ 70% κ.λπ. κ.λπ., ἐγὼ μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι παρακαλῶ, μὲ ἀπόλυτον ἐντιμότητα, νὰ μὴ μὲ παραγκωνίζουν, ἀλλὰ δυστυχῶς φαίνεται, ὅτι, ἐπειδὴζῶ ὑπὲρ τριακονταετίαν είς τὴν Γεμανίαν, ὅπου ὑπάρχει χρηστὸν κράτος, ὅπου οἱ πάντες ἀξιοκρατικῶς έπιτυγχάνουν τὰ πάντα, ἐλησμόνησα ὅτι κατάγομαι ἀπὸ μίαν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν, ὅπως τὰ γεγονότα βοοῦν, τὸν τελευταῖον λόγον ἔχει ἡ ἀπάτη, ἡ ΄΄κομπίνα΄΄, τὸ ΄΄λάδωμα΄΄, ἡ θρασύτης, ἡ διαστροφὴ καὶ ἡ ἀθέτησις τῶν ὑποχρεώσεων. Ἐλησμόνησα, ὅτι πρόκειται διὰ μίαν χώραν, ὅπου σφαγιάζονται τὰ δίκαια τῶν τιμίων καὶ νομοταγῶν πολιτῶν, καὶ κατορθώνονται νὰ ριζώνουν καὶ νὰ ἐπιβάλλονται οἱ παρανομοῦντες καὶ οἱ πραξικοπηματικῶς ἐνεργοῦντες. Ἐλησμόνησα, ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι χώρα, ὅπου κυριαρχεῖ τὸ ΄΄ἅρπαξε νὰ φᾶς καὶ κλέψε ν᾿ ἄχῃς΄΄, καὶ τότε μόνον εἶσαι ἱκανός, ἐὰν ἠμπορῇς ὡς κλέπτης νὰ κρυφθῇς. Ἐλησμόνησα ὅτι ἡ Πατρίς μου εἶναι χώρα, ὅπου βασιλεύουν οἱ θρασεῖς καὶ οἱ ἀδίστακτοι.
Ἐπὶ δεκαετίαν παραγκωνίζομαι συστηματικώτατα καὶ οἱ ἑκάστοτε ἰθύνοντες προσπαθοῦν νὰ μοῦ κάνουν πλύσιν ἐγκεφάλου διὰ νὰ μὲ πείσουν, ὅτι κακῶς διαμαρτύρομαι. Ἐκπλήσσονται διότι δὲν εἶμαι μαζοχιστὴς διὰ νὰ ἐκλαμβάνω τὴν καταταλαιπώρησίν μου ὡς ἐξυπηρέτησιν καὶ τὸν σαδισμὸν ὡς εὐεργεσίαν. Δὲν θὰ ἤθελα νὰ προσθέσω τίποτε εἰς τὰ ἀνωτέρω. Αὐτὰ εἶναι ἀρκετά. Τὰ ἔξοδα, ἡ ταλαιπωρία, ἡ άγωνία καὶ οἱ ματαιούμεναι κάθε φορὰ ἐλπίδες. Ἀλλὰ καὶ ἡ μεγίστη ἀποθάρρυνσις νὰ διαθέσω ὅλον τὸν μόχθον τῆς ζωῆς μου διὰ τὸ κοινὸν καλόν…»
9. Ἐὰν ὑπῆρχαν πραγματικὰ ἰδεολόγοι καὶ μᾶς συνέδραμαν ἐμπράκτως, θὰ μπορούσαμε ἐκτὸς ἀπὸ τὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή», ποὺ ἐκδίδουμε σὲ 60.000 ἀντίτυπα καὶ τὸ ἀποστέλλουμε δωρεὰν ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, τὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr, τὰ Facebook: Oι Φίλοι του Τάματος του Έθνους, Φωτεινή Γραμμή καὶ Twitter: @PANEL_TAMA, νὰ ἔχουμε καὶ web t.v. (διαδικτυακὴ τηλεόρασι) καὶ νὰ ἐκπέμπουμε εὐπρέπεια καὶ νὰ προτρέπουμε γιὰ εὐποιΐα γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ πρὸς δόξα Θεοῦ.
10. Μέσω αὐτῆς νὰ διαφωτίζουμε καὶ παιδαγωγοῦμε περίπου 120.000.000 Ἕλληνες τῆς διασπορᾶς μέχρι καὶ τετάρτης γενεᾶς ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, ποὺ εἶναι τελείως ἐγκαταλελειμμένοι ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν Πολιτεία, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ἀπὸ τὴν πνευματική – φεῦ καὶ τὴν θρησκευτικὴ ἡγεσία καὶ κατήντησαν «ὡς πρόβατα ἀπωλολότα μὴ ἔχοντα ποιμένα».
11. Ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τεράστιες ἀνεκμετάλλευτες δυνάμεις, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἐκπολιτίσουν ἐκ νέου τὴν ὅλη ἀνθρωπότητα, ὅπως ὁ πρόγονός μας Μέγας Ἀλέξανδρος, καὶ νὰ ἀναγκάσουν τοὺς μεγάλους καὶ ἰσχυροὺς τῆς γῆς νὰ παύσουν νὰ συμπεριφέρωνται σὰν παλιμβάρβαροι καὶ νὰ εἶναι αἰτία τῆς δυστυχίας τῶν ἀδυνάτων καὶ πτωχῶν λαῶν τῆς ὑφηλίου.
12. Προσέλθετε νὰ ἀγωνισθοῦμε ἀπὸ κοινοῦ γιὰ τὴν πραγματοποίησι τοῦ μεγαλεπηβόλου καὶ κολοσσιαίου μνημείου δοξολογίας, εὐχαριστίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας εἰς τὸν Ἐλευθερωτῆ Σωτῆρα Χριστό.
Εἶναι τὸ μόνο ποὺ θὰ μᾶς ἐνθαρρύνῃ καὶ θὰ ἀναζωογονήσῃ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων, νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ρίζες μας καὶ νὰ κατορθώσουμε νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸ βάραθρο τῆς ἀβύσσου, ποὺ μᾶς κατήντησαν οἱ «ἐξωμότες» ἰθύνοντες.
13. Τοιουτοτρόπως θὰ ἐφαρμοσθοῦν καὶ οἱ στίχοι τοῦ ποιητοῦ μας Γεωργίου Βερίτη:
«ὅπως ἔδωσες, θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν, ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καὶ πάλι φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς».
14. Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράζουμε περαιτέρω ἀναφορικῶς μὲ τὴν σπουδαιοτάτη Ἐπέτειο τῶν πατεράδων μας, τὴν 28η Ὀκτωβρίου, τὴν νίκη τους ἐναντίον τοῦ φασισμοῦ εἴδατε στὶς ἀναρτήσεις μας :
α) 27.10.15 - Το ηρωικό & ανεπανάληπτο έπος του 40. Οι καταπεριφρονημένες ηρωίδες γυναίκες του 40
http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-tama/1001-271015---a----40------40
β) 26.10.12 - Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940. Η Ελλάδα 1η στους αγώνες.Ξυπόλυτο Τάγμα & ηρωίδες ελληνίδες
http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-ipipa/683-261012--28--1940---1----a--
γ) Επέτειος 28ης Οκτωβρίου-Σταχυολογήματα ξένων ρήσεων δια την Ελλάδα του 1940-1944
http://www.fotgrammi.gr/index.php/2009-07-31-01-00-24/2009-07-31-01-29-27/587--28-1940-1944
(Ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ Περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 49, σελ. 116)
δ) 22.10.2010 Αι «επέτειοι» της 28ης Οκτωβρίου και τα επακόλουθα αυτών-Κοσμοϊστορικά τινά γεγονότα
http://www.fotgrammi.gr/index.php/2009-07-31-01-00-24/2009-07-31-01-29-27/366-22102010-lr-28-
(Ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 37, σελ. 60)
Γιὰ τὴν διάδοσι τῶν πτωχῶν μας γραμμῶν
σᾶς εὐχαριστοῦμε ἐκ μέσης καρδίας.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ
Αναντίρρητα, κατά το προηγούμενο διάστημα, ένα από τα θέματα που άναψε φωτιές και έφερε πολύ μεγάλη αναστάτωση στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) ήταν οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σχετικά με την ιστορική αξιολόγηση και τη συγκαιρινή χρησιμότητα της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάννης(*).
Και πριν προλάβει να κοπάσει ο θόρυβος, ο Ταγίπ Ερντογάν, με αφορμή την υπόθεση της Μουσούλης επανήλθε δριμύτερος με νέες εξίσου προκλητικές δηλώσεις, δηλώσεις που προκάλεσαν (επιτέλους) θύελλα αντιδράσεων απ΄ όλα τα πολιτικά κόμματα στην Αθήνα, αλλά και το Ελληνικό ΥΠΕΞ, τα οποία εξέδωσαν ιδιαίτερα σκληρές ανακοινώσεις-προειδοποιήσεις.
Ιδού αυτούσιες οι τελευταίες προκλητικότατες δηλώσεις του τούρκου προέδρου σε ομιλία του στη Ρίζε, όπου συμμετείχε στη μαζική τελετή εγκαινίασης έργων:
«Η Τουρκία, εκτός από τα 79 εκατομμύρια των πολιτών της, φέρει ευθύνη και απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αδέλφια μας στη γεωγραφική περιοχή με την οποία μας συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί». Στο πλαίσιο αυτό, ο Ερντογάν έκανε λόγο και για τη «Δυτική Θράκη».
«Είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται για το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Κριμαία, το Καραμπάχ, τη Βοσνία και τις άλλες αδελφές περιοχές. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία. Η στιγμή που θα παραιτηθούμε από αυτό, θα είναι η στιγμή που θα χάσουμε την ανεξαρτησία μας και το μέλλον μας». Ο Ερντογάν υποστήριξε ακόμα ότι «ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του εθνικού συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μουσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμ, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου».
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, αμφισβητεί ευθέως το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, όπως η Συνθήκη της Λωζάννης (κατάργησε την Συνθήκη των Σεβρών), η οποία παρά το ότι ήταν καταφανέστατα ετεροβαρής για την Ελλάδα (απώλεσε δια παντός παλαιόθεν ελληνικά εδάφη), δημιούργησε συνθήκες που έφεραν μεγάλη σταθερότητα στην περιοχή.
Τώρα πια είναι κάτι περισσότερο από φανερό. Οι Τούρκοι (πρωτίστως ο Ερντογάν) ύστερα από σχεδόν ένα αιώνα από την Λωζάννη, στήνουν σκηνικό αλλαγής συνόρων. Κάποιοι ωστόσο οφείλουν και πρέπει να τους σταματήσουν. Αυτό το καθήκον ανήκει πρωτίστως στη Διεθνή Κοινότητα που πρέπει να λειτουργήσει χωρίς καθυστέρηση, άμεσα και αποτελεσματικά, πριν είναι πολύ αργά για όλους μας. Κανείς πλέον δεν δικαιούται να σιωπά. Οι διεθνείς συμφωνίες δεν μπορεί να είναι παιχνίδι στα χέρια κανενός. Με τις διεθνείς συμφωνίες κανένας δεν δικαιούται να παίζει. Ιδιαίτερα η κατοχική Τουρκία, που εδώ και αιώνες, έχει καθιερωθεί στη μνήμη των λαών ως η χώρα που ξέρει μόνο να χαλά, χωρίς ποτέ να κτίζει! Η Τουρκία, το όνομα και η ιστορία της οποίας είναι συνυφασμένα με την θηριωδία , την βαρβαρότητα, την γενοκτονία, αλλά κυρίως με την ατιμωρησία. Η Τουρκία είναι ίσως η μοναδική χώρα στο κόσμο που ΟΥΔΕΠΟΤΕ κλήθηκε να απολογηθεί και να πληρώσει για τα εγκλήματά της εναντίον της Ανθρωπότητας.
Αντίθετα, η ένοχη ανοχή της Διεθνούς Κοινότητας την αποθράσυνε σε τέτοιο βαθμό, ώστε αντί σήμερα να βρίσκεται στο εδώλιο, με ένα απύθμενο θράσος μιλά για Δημοκρατία, σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και προστασία περιοχών με τις οποίες την συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί! Ήδη τα τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται εντός του συριακού εδάφους την ίδια ώρα που ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος τις συγκυρίες, κάνει παιχνίδι, πότε με τη Δύση και πότε με την Ανατολή, που αντί να τον συνετίσουν, τον προσκυνούν και τον ανέχονται!!!
Σημειώστε κι αυτό με το οποίο προσωπικά συμφωνώ απολύτως: «Θα ήταν πολιτικά επικίνδυνη αφέλεια, το νέο παραλήρημα και οι συνεχείς αμφισβητήσεις των συνόρων στην περιοχή, από τον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν, να θεωρούνται ότι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση και μόνο, όπως καθησυχάζουν η κυβέρνηση, αλλά κι άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα …» (από την ανακοίνωση του ΚΚΕ).
Υ.Γ1: Όταν κάποιοι συστηματικά επέμεναν να προειδοποιούν για τους μακροχρόνιους επεκτατικούς στόχους της Άγκυρας (κυπροποίηση της Θράκης, τουρκοποίηση του Αιγαίου, κ.ά), εισέπρατταν το χλευασμό αυτών που σήμερα δείχνουν να σχίζουν τα ιμάτια τους, αφού πλέον το μαχαίρι φαίνεται να έχει φτάσει ως το κόκκαλο…
Υ.Γ 2: Εύλογα, λοιπόν, διερωτάται κανείς: Με όλο αυτό το γκρίζο-μαύρο σκηνικό και με ένα αλαφιασμένο-παρανοϊκό Ερντογάν, γιατί κάποιοι βιάζονται να δώσουν λύση στο Κυπριακό, αν είναι δυνατόν μάλιστα και πριν να μπει ο καινούργιος χρόνος; Χωρίς ωστόσο να έχουν ακόμα συζητηθεί τα ακανθώδη θέματα των εγγυήσεων, της ασφάλειας και του περιουσιακού!!!
Πηγή: Mignatiou.com
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 27η Οκτωβρίου 2016.
Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στο χώρο της αθεϊστικής ιδεολογίας και γενικότερα του οργανωμένου αντιεκκλησιαστικού αγώνος τον τελευταίο καιρό,
έρχεται και πάλι στο νου μας ο αισώπειος μύθος του ποντικού που βρυχάται, θέλοντας με αυτόν τον «ανορθόδοξο» τρόπο να φοβίσει τα λιοντάρια, να τα διώξει και να τους πάρει την περιοχή! Αυτό γίνεται και στο χώρο των αθεϊστών και εκκλησιομάχων, οι οποίοι «βρυχώνται» κατά της Εκκλησίας μας εδώ και εκατοντάδες χρόνια, με σκοπό να την εκφοβίσουν και να την τρέψουν σε φυγή, χωρίς όμως να κατορθώνουν το στόχο τους! Πασχίζουν με κάθε τρόπο να την διασύρουν εκμεταλλευόμενοι την ανηθικότητα, την υποκρισία και την φιλοχρηματία κληρικών της εποχής μας. Επικαλούνται την κοινή λογική αλλά στο τέλος φθάνουν στο σημείο να παραλογίζονται.
Δυστυχώς σ’ ένα τέτοιο συμπέρασμα πρέπει να καταλήξουμε, αν κρίνουμε από ένα πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδος «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» (8-10-2016), με θέμα: «ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΥΝΙΟΥΕΛ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ: ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ». Συντάκτης ο δημοσιογράφος κ. Θωμάς Τσαλαπάτης. Διαβάζοντας το άρθρο πονέσαμε ψυχικά και προσευχηθήκαμε για τον συντάκτη, τον αγαπητό και κατά τα άλλα αξιοσυμπάθητο κ. Τσαλαπάτη. Παρακαλέσαμε τον Κύριο να παραβλέψει όσες ύβρεις ξεστόμισε με το άρθρο αυτό, πάνω στον αναβρασμό και στην οργή του. Παρακαλέσαμε να τον φωτίσει με το φως της Χάριτός Του και να τον ελευθερώσει από το σκότος της πλάνης, ώστε να επιτύχει και αυτός την σωτηρία της ψυχής του.
Ο λόγος του κ. Τσαλαπάτη δυστυχώς … «τσαλαπατάει» και ισοπεδώνει τα πάντα και τους πάντες, χωρίς να εξαιρεί κανέναν, ούτε ακόμη και αυτό το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μοιάζει μ’ ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται και βγάζει μια λάβα που καίει και καταστρέφει, ό, τι βρει μπροστά της και δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά της. Μια πρωτοφανής οργή και ένα άσβεστο μίσος για κάθε τι, που θυμίζει Χριστό και Εκκλησία, αναδύεται μέσα από τις γραμμές του παρά πάνω άρθρου. Ένας οχετός ύβρεων, που στρέφεται με πολλή μανία απέναντι του κλήρου, ιδίως των επισκόπων, ξεχύνεται μέσα από την σκοτισμένη και ταλαίπωρη ψυχή του. Ποιος ξέρει άραγε, ποιες καταβολές, ποιες κακές επιδράσεις, ποια κακά παραδείγματα ανθρώπων από το κοινωνικό του περιβάλλον, στο οποίο έζησε και ανετράφη, επέδρασαν, με τρόπο καθοριστικό στην τρυφερή νεανική του ψυχή, ώστε να φθάσει, με την πάροδο του χρόνου, σ’ αυτό το αξιοθρήνητο κατάντημα;
Αρχίζει το σύντομο, συνθηματικού τύπου, άρθρο του, με αναφορά σε έναν δεδηλωμένο άθεο ισπανό καλλιτέχνη, τον Λουίς Μπουνιουέλ και το ιδιότυπο σλόγκαν του: «δόξα τω Θεώ είμαι ακόμη άθεος». Ο καλλιτέχνης δοξάζει τον Θεό! Αλλά ποιόν Θεό δοξάζει, αφού πιστεύει ότι δεν υπάρχει Θεός; Αν αυτό δεν είναι παραλογισμός, τότε τι είναι; Θαυμάζει και εγκωμιάζει τον ισπανό αθεϊστή, επειδή εξέφρασε μέσα από τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες «ιερή οργή απέναντι στην υποκρισία του κλήρου». Λησμονεί όμως κάτι πολύ σημαντικό. Ότι ο άνθρωπος αυτός, ως ισπανός, έζησε σε μια χώρα όπου κυριαρχεί ο αιρετικός Παπισμός, ο οποίος κατάντησε μια καρικατούρα της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδοξίας, μια αλλοτριωμένη και απογυμνωμένη, από την Χάρη του Θεού, ανθρώπινη οργάνωση, που αδυνατεί να σώσει και να θεώσει τον άνθρωπο. Βίωσε την ανηθικότητα και την ιησουίτικη υποκρισία του παπικού κλήρου και ως εκ τούτου είναι, ως ένα σημείο δικαιολογημένη η «ιερή οργή» του. Το λάθος του συντάκτη είναι ότι βάζει στο «ίδιο τσουβάλι» και την Ορθοδοξία, η οποία απέχει όσο ο ουρανός από τη γη, από την αιρετική παπική και προτεσταντική Δύση. Είναι άλλωστε προσφιλής ο τρόπος των αθέων και όλων των χριστιανομάχων να καταφεύγουν στον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό, για να αντλήσουν επιχειρήματα κατά της Εκκλησίας του Χριστού, της αγίας Ορθοδοξίας μας. Και η τραγική ειρωνεία είναι το να είμαστε υποχρεωμένοι εμείς οι Ορθόδοξοι να απολογούμαστε για παρεκτροπές που δεν ευθυνόμαστε!
Παρά κάτω παρουσιάζει την προσωπική πινακοθήκη του ισπανού αθέου καλλιτέχνη: «Ένας αναρχικός πυροβολεί τον Πάπα, δίπλα σε δύο ταξιδιώτες απλώνεται μια λαοθάλασσα αίρεσης, ενσαρκωμένη στις διάφορες εκδοχές της, ένας άντρας τραβάει ένα πιάνο με δύο νεκρά βόδια πάνω του και δεμένοι πίσω του δύο παπάδες, κάποιος πετάει έναν επίσκοπο από το παράθυρο, ενώ ένας άντρας με όψη παρόμοια του Χριστού συμμετέχει σε μια σκηνή από τις ‘120 μέρες στα Σόδομα’ του Μαρκησίου Ντε Σαντ….».
Μέσα όμως από τους παρά πάνω πίνακες ο καλλιτέχνης, προφανώς, θέλει να εκφράσει την χρεοκοπία του κλήρου και την σαθρότητα της αιρετικής δυτικής χριστιανικής παραδόσεως, η οποία, ειρήσθω, έπαψε πια να συγκινεί τους ευρωπαίους και γι’ αυτό την απορρίπτουν ασυζητητί. Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή πασχίζει να αποτινάξει και το τελευταίο ίχνος αυτού του παραφθαρμένου Χριστιανισμού, ο οποίος ευθύνεται τα μέγιστα για την κακοδαιμονία, τόσο της Ευρώπης, όσο και ολοκλήρου της ανθρωπότητας. Ο σύγχρονος αθεϊσμός και ο άθεος ευρωπαϊκός Ουμανισμός είναι το τραγικό αποτέλεσμα του παπικού και προτεσταντικού «χριστιανικού» μοντέλου, το οποίο βύθισε την Ευρώπη στην ηθική και πνευματική σήψη, την οδήγησε σε μακροχρόνιους πολέμους, σε πρακτικές απίστευτου θρησκευτικού φανατισμού, (Ιερά Εξέταση), σε γενοκτονίες (σφαγές Ουγενότων και Σέρβων), στην αποικιοκρατία, την οικονομική αφαίμαξη, κλπ. Ο ευρωπαίος άνθρωπος νόμισε ότι, αρνούμενος το «θεό» του Παπισμού και του Προτεσταντισμού και απορρίπτοντας την τυραννία τους, θα απελευθερώνονταν. Αλλά δυστυχώς κατάντησε στο τέλος δούλος των παθών και των σαρκικών επιθυμιών του, καθ’ ότι «παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ομοιώθη αυτοίς», (Ψαλμ.48,13).
Ο συντάκτης στη συνέχεια προσπαθεί, με μεγάλη δόση αφέλειας και δογματικού φανατισμού, να μεταφέρει την όντως εφιαλτική θρησκευτική κατάσταση της Δύσης και στην Ορθόδοξη Ανατολή. Παρουσιάζει μια άλλη ιδική του, «τσαλαπάτεια», «πινακοθήκη», πιο πλούσια σε ύβρεις και σαρκασμό κατά της Εκκλησίας, την οποία θα ζήλευε και ο ισπανός Μπουνιουέλ: «Παπάδες να πλανεύουνε γιαγιάδες και να ανταλλάσσουν τη σωτηρία της ψυχής τους με διαθήκες, διαπλοκές με μαφίες και δίκτυα, την εκτός τόπου και χρόνου μαυρίλα της πρωινής ομαδικής προσευχής στα σχολεία, την εικόνα του Ιησού να μας κοιτά ειρωνικά σε τοίχους σχολείων, πανεπιστημίων και νοσοκομείων, ευλογημένες μπίζνες με νηστίσιμο αστακό, βρώμικες ανάσες και έξαλλα μάτια, γενειοφόρους παιδεραστές να χαμογελούν με εκείνο το μειδίαμα του ανθρώπου που τη σκαπούλαρε, τον άγιο Παΐσιο να προβλέπει πολέμους, να κατεβάζει ιστοσελίδες και να παίζει καράτε με σαολίν μοναχούς,….»! Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε με όλο αυτό τον οχετό των ύβρεων, οι οποίες αρχίζουν από το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας, επεκτείνονται στον σύγχρονο άγιο της εποχής μας, τον άγιο Παΐσιο, παίρνουν «σβάρνα» κληρικούς όλων των βαθμίδων και καταλήγουν στον πιστό λαό του Θεού! Διερωτώμεθα: μήπως όσα γράφει ο συντάκτης είναι ποινικώς κολάσιμα, ως υποκίνηση θρησκευτικού μίσους και ρατσιστικής ρητορικής, τα οποία εμπίπτουν, κατά την γνώμη μας, στις διατάξεις του πρόσφατα ψηφισθέντος αντιρατσιστικού νόμου;
Τον ενοχλούν τα σκάνδαλα των κληρικών. Σύμφωνοι. Σε τι του έφταιξε όμως ο Αρχηγός της Πίστεως μας, ο Οποίος, από άπειρη αγάπη για τον άνθρωπο, έχυσε το αίμα Του πάνω στο σταυρό για την σωτηρία όλων μας και αυτού του ιδίου; Το μειλίχιο και γεμάτο αγάπη βλέμμα του Χριστού μας το βλέπει «ειρωνικό»! Αλλά, όπως εύστοχα διδάσκουν οι ψυχολόγοι, ο κάθε άνθρωπος βλέπει και κρίνει τα πράγματα γύρω του, ανάλογα με την υγεία των ψυχικών του οφθαλμών. Όπως, δηλαδή, αλλιώς βλέπει το περιβάλλον ο υγιής σωματικός οφθαλμός, αλλιώς ο μύωπας, και αλλιώς ο έχων ασθενή όραση, το ίδιο συμβαίνει και με τους ψυχικούς οφθαλμούς. Εν προκειμένω, ο συντάκτης «καθρεφτίζει» στο θεϊκό βλέμμα του Χριστού την ασθένεια των πνευματικών του οφθαλμών.
Το γεγονός, βεβαίως, ότι ο συντάκτης εκφράζεται με τόση μανία και τόσο μίσος κατά της Εκκλησίας, δεν σημαίνει ότι στον χώρο της Εκκλησίας είναι όλα είναι ρόδινα και αγγελικά. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε, για να είμαστε αντικειμενικοί, ότι και μέσα στην Εκκλησία παρατηρούνται απαράδεκτα φαινόμενα. Ότι διαπιστώνονται περιπτώσεις κληρικών και λαϊκών που ναυαγήσαν πνευματικά. Άλλοι παρασύρθηκαν από το χρήμα, άλλοι έπεσαν θύματα αιρέσεων, άλλοι βυθίστηκαν στις ηδονές και άλλοι ζουν μια, πέρα για πέρα, κοσμική ζωή, ενώ παριστάνουν τους ποιμένες, ή τους καλούς χριστιανούς. Και έτσι αντί να οικοδομούν, σκανδαλίζουν τον πιστό λαό του Θεού και την κοινωνία. Πάντα υπήρχαν μέσα στην Εκκλησία τέτοια φαινόμενα. Η Εκκλησία δεν είναι μια κάστα αγίων, αλλά νοσοκομείο ψυχών. Ένας τόπος μετανοούντων και μεταποιούμενων αμαρτωλών.
Αν όμως ήθελε να είναι αντικειμενικός ο συντάκτης απέναντι στην Εκκλησία και κυρίως στην αλήθεια, θα έπρεπε να παραθέσει και την άλλη πλευρά των πραγμάτων. Να τονίσει δηλαδή το γεγονός, ότι η Εκκλησία έχει να παρουσιάσει μια πληθώρα περιπτώσεων αγίων και ενάρετων κληρικών και λαϊκών, που με την ποιμαντική τους διακονία και την αγία ζωή τους δόξασαν την Εκκλησία, ευεργέτησαν την κοινωνία και έγιναν παραδείγματα άξια προς μίμηση. Έγιναν ποιμένες αληθινοί, που θυσίασαν την ζωή τους υπέρ των λογικών τους προβάτων. Δεν θα έπρεπε επίσης να παραβλέψει το τεράστιο πνευματικό και κοινωνικό έργο που επιτελεί η Εκκλησία αυτές τις δύσκολες ήμερες για το Έθνος και λαό μας, κάτι που επαινεί και μεγάλη μερίδα αντικειμενικών αντιπάλων Της. Η σημερινή τραγική πραγματικότητα είναι, ότι το κράτος και οι άλλοι δημόσιοι φορείς, εγκατέλειψαν στην Εκκλησία τη διακονία εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας, οι οποίοι τρέφονται καθημερινά, ντύνονται, στεγάζονται, περιθάλπονται, λαμβάνουν την απαραίτητη φαρμακευτική τους αγωγή, εξοφλούνται λογαριασμοί τους, στηρίζονται πνευματικά και ψυχολογικά και γενικά επιβιώνουν χάρις σ’ Αυτήν.
Θα κλείσουμε, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από τον θεόπνευστο λόγο της Γραφής, το οποίο βρίσκει πλήρη εφαρμογή στην προκειμένη περίπτωση: «ιδού ήλθε Κύριος εν αγίαις μυριάσιν αυτού, ποιήσαι κρίσιν κατά πάντων και ελέγξαι πάντας τους ασεβείς αυτών περί πάντων των έργων ασεβείας αυτών ων ησέβησαν και περί πάντων των σκληρών ων ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς» (Ιούδ.14,15). Θα έρθει ο Κύριος, κατά την ημέρα της Β΄ Παρουσίας Του, συνοδευόμενος από τα πλήθη των αγίων και των αγγέλων Του, για να κρίνει όλους τους αμαρτωλούς και να ελέγξει όλους τους ασεβείς για όλα τα έργα της ασεβείας, τα οποία διέπραξαν και επίσης για όλους τους σκληρούς και βλάσφημους λόγους και διδασκαλίες που ελάλησαν εναντίον του Θεού. Αλλοίμονο σε κείνους που τώρα υβρίζουν και πολεμούν την Εκκλησία. Θα βρεθούν αναπολόγητοι τη φοβερή εκείνη ημέρα!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Πηγή: Θρησκευτικά
Ο Πανιερώτατος αναφέρει ένα περιστατικό με τον Μακαριστό Γέροντα Ευμένιο που έλαβε μέρος σε ένα μοναστήρι της Αττικής. Το περιστατικό μας δίνει μια απάντηση στο σύγχρονο ερώτημα της εποχής: «Υπάρχουν Άγιοι σήμερα;».
Το παρόν ηχητικό είναι απόσπασμα από ομιλία του Σεβασμιωτάτου για τον Άγιο Άνθιμο της Χίου πνευματικό πατέρα του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού και τον Γέροντα Ευμένιο τον Λεπρό πνευματικό τέκνο του Οσίου Νικηφόρου.
Πηγή: Η εκκλησία της Κύπρου
Ὅπου εἶναι συγκεντρωμένοι δυὸ ἤ τρεῖς στὸ ὄνομά μου, ἐκεῖ ἀνάμεσά τους εἶμαι καὶ ἐγώ», λέει ὁ Χριστός.
Τὶ λοιπόν, δὲν ὑπάρχουν δυὸ ἤ τρεῖς συγκεντρωμένοι στὸ ὄνομά του; Ὑπάρχουν βέβαια, ἀλλὰ πολὺ σπάνια.
Φυσικὰ δὲν ἐννοεῖ ἁπλῶς μιὰ συγκέντρωση ἀνθρώπων, οὔτε πάλι αὐτὸ μόνο ἐπιζητεῖ, ἀλλὰ ὅπως ἀνέφερα καὶ νωρίτερα, μαζὶ μὲ τὴν τυπικὴ σύναξη θέλει πολύ περισσότερο καὶ τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγάπης.
Ἔπειτα καὶ αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ συγκέντρωση, ἀπαιτεῖ νὰ γίνεται μὲ κάθε προσοχή.
Γιατὶ αὐτὸ ποὺ λέει, σημαίνει τὸ ἑξῆς. Ἄν κάποιος θέτει ἐμένα σὰν προϋπόθεση τῆς φιλίας του πρὸς τὸν πλησίον του, θὰ βρίσκομαι μαζί του, ἄν καὶ αὐτὸς εἶναι ἐνάρετος καὶ πρὸς τίς ὑπόλοιπες ὑποχρεώσεις ποὺ ἔχει.
Σήμερα ὅμως βλέπουμε, ὅτι οἱ περισσότεροι ἔχουν ἄλλες αἰτίες, ὅταν γίνονται φίλοι.
Ὁ ἕνας ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τὸν ἄλλο, γιατὶ γνωρίζει ὅτι τὸν ἀγαπᾶ καὶ ἐκεῖνος· ὁ ἄλλος, γιατὶ κάποτε τιμήθηκε, ἀπόκτησε τιμή· ὁ ἄλλος, γιατὶ κάποιος δικός του μεσολάβησε καὶ τὸν ἐξυπηρέτησε σὲ μιὰ κοσμικὴ ὑπόθεση· ὁ ἄλλος, πάλι γιὰ κάποια παρόμοια αἰτία.
Ἀλλά, γιὰ νὰ βροῦμε κάποιον νὰ ἀγαπᾶ ἕναν ἄλλο ἄνθρωπο ἀληθινὰ καὶ γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὅπως πρέπει, αὐτὸ εἶναι πολύ δύσκολο.
Εἶναι πολύ δύσκολο, γιατὶ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι πιάνουν φιλίες μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, σχεδὸν πάντοτε ἀπὸ κοσμικὲς ἀφορμὲς καὶ αἰτίες.
Ὁ Παῦλος ὅμως δὲν ἀγαποῦσε κοσμικά, ἀλλὰ θεϊκά, γιατὶ ἀγαποῦσε πρῶτα τὸ Χριστό· γι’ αὐτό, ἐνῶ δὲν τὸν ἀγαποῦσαν οἱ ἄλλοι ὅπως καὶ αὐτός, δὲν διέλυσε τὴν ἀγάπη του, γιατὶ ἡ ἀγάπη του εἶχε πολύ βαθύτερη ρίζα, θεϊκὴ αἰτία.
Σήμερα ὅμως δὲν συμβαίνει τὸ ἴδιο πράγμα· ἄν ἐξετάσουμε τὰ πράγματα, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι τίς περισσότερες φορὲς οἱ ἄνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους μὲ ἀφορμὴ τὴν κοσμικὴ φιλία καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Ἄν τώρα κάποιος μὲ βοηθοῦσε νὰ κάνω αὐτὸ τὸ πείραμα, νὰ ἐρευνήσω σὲ ἕνα μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων ἤ σὲ ἀνθρώπινες φιλίες, θὰ μποροῦσα νὰ ἀποδείξω μὲ βεβαιότητα τὸ ἑξῆς· σήμερα οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους μὲ ἀφορμὴ κάποια κοσμικὴ ὑπόθεση, γιατὶ ὠφελήθηκαν.
Αὐτὸ πάλι ἀποδεικνύεται ἀπὸ τίς αἰτίες πού δημιουργοῦν τὴν ἐχθρότητα, καὶ τὴν ψυχρότητα τῶν σχέσεων. Ἐπειδὴ εἶναι συνδεδεμένοι μεταξύ τους ἀπὸ ἀσήμαντες άφορμές, γι’ αὐτὸ ἡ σύνδεσή τους αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε θερμή, οὔτε καὶ συνεχής.
Μόλις λοιπὸν παρουσιαστεῖ κάποια προσβολή, χρηματικὴ ζημία, φθόνος, ματαιόδοξος ἔρωτας καὶ κάθετί παρόμοιο, διακόπτουν ἀμέσως τὴν ἀγάπη, γιατὶ δὲν ἔχουν μέσα τους πνευματικὴ ρίζα.
Ἄν βέβαια στ’ ἀλήθεια ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ἀγάπη γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ, τότε κανένα ἀπὸ τὰ κοσμικὰ πράγματα, δὲν θὰ εἶχε τὴ δύναμη νὰ διαλύσει τὰ πνευματικά.
Ἡ ἀγάπη ποὺ ἔχει τὴ ρίζα της στὸ Χριστό, εἶναι ἀληθινή, σταθερή, ἀδιάσπαστη καὶ ἀνίκητη· τίποτε στὸν κόσμο δὲν μπορεῖ νὰ τὴν καταλύσει, οὔτε συκοφαντίες, οὔτε κίνδυνοι, οὔτε θάνατος. Ὅποιος ἀγαπᾶ μὲ τέτοιο τρόπο καὶ ἄν ἀκόμη πάθει ἀμέτρητα κακά, δὲν θὰ διαλύσει αὐτὴ τὴν σύνδεση, ἀφοῦ στηρίζεται σ’ αὐτὴ τὴ βασικὴ προϋπόθεση τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ μόνο, ἐπειδὴ ἀγαπιέται μὲ κοσμικὸ συμφέρον, καὶ ἄν ἀκόμη τοῦ συμβεῖ κάτι δυσάρεστο, διαλύει τὴν ἀγάπη· ἐκεῖνος ὅμως πού εἶναι συνδεδεμένος ἐξαιτίας τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ποτὲ δὲν θὰ διακόψει τὴν σύνδεσή του. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Παῦλος ἔλεγε· «Ἡ ἀγάπη ποτὲ δὲν χάνει τὴν ἀξία της, ἀλλὰ περνᾶ καὶ στὴν αἰωνιότητα».
Ἐκεῖνα τὰ γεγονότα, ποὺ γίνονται αἰτία νὰ διαλυθεῖ ἡ ἀγάπη γιὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, αὐτὰ τὰ ἴδια γίνονται αἰτία γιὰ τοὺς χριστιανούς, νὰ στερεωθεῖ ἡ ἀγάπη περισσότερο.
Πραγματικὰ ὁ Χριστὸς ἔτσι ἀγάπησε τοὺς ἐχθρούς του, τοὺς ἀγνώμονες, τοὺς βλάσφημους, αὐτοὺς ποὺ τὸν μισοῦσαν, αὐτοὺς ποὺ δὲν ἤθελαν οὔτε νὰ τὸν δοῦν, αὐτοὺς ποὺ ἀντί γι’ αὐτὸν προτιμοῦσαν τὰ ξύλα καὶ τοὺς λίθους.
Ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀγάπησε καὶ μάλιστα μὲ τὸν ὑψηλότερο τρόπο τῆς ἀγάπης, ὥστε νὰ μὴν εἶναι δυνατὸν νὰ βρεθεῖ ποτὲ ἄλλη ἀγάπη ἀνώτερη ἀπὸ αὐτήν. Γιατὶ λέει· «Κανένας δὲν ἔχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπὸ αὐτήν, ποὺ προσφέρω ἐγώ, ὥστε νὰ θυσιάσει τὴν ψυχή του γιὰ τοὺς φίλους του».
Καὶ αὐτοὺς ἀκόμη ποὺ τὸν σταύρωσαν καὶ διέπραξαν τόσα παράλογα εἰς βάρος του, πρόσεχε πώς ἐξακολουθεῖ νὰ δείχνει τὴ φροντίδα του.
Ὅταν ἐπάνω στὸ σταυρὸ συνομιλοῦσε μὲ τὸν Πατέρα του γιὰ ὅλους αὐτούς, ἔλεγε· «Συγχώρεσέ τους, γιατὶ δὲν γνωρίζουν τὶ κάνουν».
Αὐτὴ τὴν ἀγάπη ἄς ἐπιδιώξουμε καὶ ἐμεῖς καὶ πρὸς αὐτὴν ἄς στρέψουμε τὰ βλέμματά μας. Ἄς γίνουμε μιμητὲς τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε καὶ τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια ἀγαθά. Ἐλπίζουμε ὅλοι νὰ τὰ χαροῦμε μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν ὁποῖο ἀνήκει ἡ δόξα καὶ ἡ δύναμη στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πηγή: (Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟ∆ΡΟΜΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪ∆ΟΣ - ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ), Orthodox Fathers
Α΄) Τά πεπαλαιωμένα «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά
Στίς 13/9/2016 δημοσιεύθηκε τό ΦΕΚ Β 2920, τό ὁποῖο περιέχει τά «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά δημοτικοῦ καί γυμνασίου, καθώς καί τό ΦΕΚ Β 2906, τό ὁποῖο περιέχει τά «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά λυκείου.
Τά προγράμματα αὐτά δέν εἶναι διόλου νέα, μολονότι ἔτσι χαρακτηρίζονται. Ἡ πρώτη ἔκδοση τῶν προγραμμάτων δημοτικοῦ-γυμνασίου κυκλοφόρησε τό Σεπτέμβριο τοῦ 2011 καί ἡ δοκιμαστική «πιλοτική» της ἐφαρμογή δέν ἀπέφερε ποτέ τά ποθούμενα ἀπό τούς δημιουργούς της ἀποτελέσματα, διότι περιεῖχε σωρεία προβλημάτων. Ἡ δεύτερη ἔκδοση (Ἰουνίου 2014) εἶχε ἐπιφανειακές ἀλλαγές, οἱ ὁποῖες πολλαπλασίαζαν τά προβλήματα. Τό πρόγραμμα λυκείου πρωτοκύκλοφόρησε τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015 μέ ἐπίσης σοβαρά προβλήματα[1].
Στίς παρο ῦσες ἐκδόσεις τῶν προγραμμάτων, οἱ ὁποῖες περιλαμβάνονται στά ὡς ἄνω Φ.Ε.Κ. δέν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψη οἱ ἀρνητικές κριτικές οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν στή γενική φιλοσοφία καί στή γενική διάρθρωση τῶν προγραμμάτων. Αὐτές παραμένουν ἐδῶ καί πέντε χρόνια ἀδιαπραγμάτευτες.
Οἱ ἀρνητικές κριτικές γι΄ αὐτή τήν ἀδιαπραγμάτευτη γενική φιλοσοφία καί γενική διάρθρωση σχηματίζουν ὀγκώδεις τόμους ἀρκετῶν ἑκατοντάδων σελίδων. Κι ὅμως δέν ἐλήφθη ὑπ΄ ὄψη οὔτε μία σελίδα, οὔτε μία λέξη!!!
Καί δέν ἀρκεῖ νά λέγεται, ὅτι ὁ Χ ἤ ὁ Ψ «σύνδεσμος» εἶναι θετικός καί ἐγκρίνει τά προγράμματα αὐτά. Ὅποιος «ἐγκρίνει καί ἀποδέχεται» πρέπει: α) Νά τεκμηριώνει τή γνώμη του ἀπό κάθε ἄποψη: θεολογική νομική παιδαγωγική, β) Νά ἀνασκευάζει μέ τεκμηριωμένο ἐπιστημονικό λόγο ἀντίθετες γνῶμες οἱ ὁποῖες ἔχουν ἤδη δημοσιευθεῖ.
Ἄν ὁ Χ ἤ ὁ Ψ «σύνδεσμος» δέν εἶναι ἰκανός νά κάμει τά ἀνωτέρω δύο, τότε θά πρέπει νά σωπάσει ἀξιοπρεπῶς.
Θά ποῦν ἴσως κάποιοι: «ὅμως οἱ παροῦσες ἐκδόσεις τῶν προγραμμάτων εἶναι ἀναμορφωμένες». Θά ποῦμε κατόπιν λεπτομερέστατης μελέτης: Οἱ ἀναμορφώσεις, ἀλλαγές καί διορθώσεις εἶναι ἐπιφανειακές, ἡ γενική φιλοσοφία καί ἡ γενική διάρθρωση τῶν προγραμμάτων παρέμειναν καί παραμένουν ἀμετάβλητες καί ἀδιαπραγμάτευτες ἐδῶ καί πενταετία!!!!
Ποιές εἶναι αὐτές:
α) Συνδιδασκαλία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως μέ θρησκεύματα σέ σημεῖο ὥστε νά κινδυνεύει ὁ ἀνήλικος ὀρθόδοξος μαθητής νά νομίσει ὅτι ταυτίζονται. Ἔτσι θά διασαλευθεῖ ἡ πίστη τοῦ ὀρθοδόξου μαθητῆ. Ἀπό τό 2010 ἔχω δημοσιεύσει, ὅτι τέτοιο μάθημα θά ἔμοιαζε μέ συνδιδασκαλία πολλῶν γλωσσῶν μαζί μέ τή μητρική γλώσσα στήν ἴδια διδακτική ὥρα, ὅμως ἡ ἐπισήμανση δέν ἐλήφθη ποτέ ὑπ΄ ὄψη ἀπό τούς ὑπευθύνους.
β) Διδασκαλία θεματικῶν ἑνοτήτων ὑπό συγκεχυμένους καί παρεξηγήσιμους τίτλους.
γ) Ἀφαίρεση ἀπό τό πρόγραμμα βασικῶν θεμάτων ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς, ἀπαραιτήτων γιά τή διαπαιδαγώγηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ.
δ) Μή διδασκαλία τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας ὡς ἑνιαίου συνόλου, ἀλλά κατάτμησή της σέ διάφορες ἑνότητες μεριζόμενες σέ διάφορες τάξεις γυμνασίου καί λυκείου.
ε) Μή διδασκαλία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὡς ἑνιαίου συνόλου, ἀλλά κατάτμησή της σέ διάφορες ἑνότητες μεριζόμενες σέ διάφορες τάξεις γυμνασίου καί λυκείου.
στ) Ἀπολύτως καμμία ἱστορική σειρά στή διδασκόμενη ὕλη. Τέτοιο μάθημα θά ἐπέφερε ἀπόλυτη σύγχυση, τόσο στούς ὀρθοδόξους χριστιανούς μαθητές, ὅσο καί σέ ὁποιονδήποτε ἄλλο.
Σέ ὅλα αὐτά προστέθηκε καί
ζ) Πλήρης ἀφαίρεση τῆς διδασκαλίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς ἑνιαίου συνόλου ἀπό τό γυμνάσιο καί ἀντικατάστασή της ἀπό σποραδικά ρητά καί περιστατικά.
Ἐφ΄ ὅσον ὅλα αὐτά παραμένουν ἔτσι, οἱ ἐπιφανειακές «διορθώσεις» καί «βελτιώσεις» εἶναι παντελῶς ἀνίκανες νά μεταβάλουν τό γενικό προβληματικό τοπίο τῶν ἐν λόγῳ προγραμμάτων.
Β΄) Κίνδυνοι πού περικλείονται στά ἐν λόγῳ προγράμματα
Μέ τά προγράμματα αὐτά, κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο καί ὑπό αὐτές τίς ἐπιρροές ἡ θρησκευτική συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ δέν θά ἀναπτυχθεῖ σύμφωνα μέ τήν ἐπιταγή τοῦ ἄρθρου 16, παράγρ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ἀντίθετα θά παραβιασθεῖ ἡ ἐλευθερία τῆς συνειδήσεώς του, τήν ὁποία ἐπιτάσσει τό ἄρθρο 13 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος[2].
Ἀπό ἕνα τέτοιο μάθημα ἀποκτοῦν αὐτομάτως καθολικό καί ἀναφαίρετο δικαίωμα ἀπαλλαγῆς ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Τόν κίνδυνο αὐτόν ἔχω ἐπισημάνει ἐδῶ καί πέντε χρόνια (ἀπό τό 2011) καί ἔχω προειδοποιήσει πολλές φορές ὅλους τούς ἁρμοδίους. Ἤδη ἔχουμε ἐπανειλημμένες προειδοποιήσεις ἀπό γονεῖς ὀρθοδόξων μαθητῶν.
Γ΄) Ὁ ἀγώνας τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν παιδιῶν τους
Γιά τούς λόγους αὐτούς ἀγωνιζόμαστε ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν μας, τά ὁποῖα δικαιοῦνται ὀρθόδοξη παιδεία μέσα στό ἑλληνικό σχολεῖο.
Καί ἄν κανένας μᾶς ἀπευθύνει τό πασίγνωστο σόφισμα: «ὅμως τώρα στά σχολεῖα δέν ὑπάρχουν μόνο ὀρθόδοξοι, ἄρα οἱ ὀρθόδοξοι δέν δικαιοῦνται ὀρθόδοξη παιδεία». Ἀπαντοῦμε: πουθενά στήν ὑφήλιο δέν ἀκούσθηκε ποτέ, ὅτι ἀσκώντας κάποιος τά ἐκ τοῦ συντάγματος, τῶν νόμων καί τῶν διεθνῶν συμβάσεων ἀπορρέοντα ἀνθρώπινα δικαιώματά του ἀδικεῖ κάποιον τρίτο.
Καί ἄν κάποιος ἰσχυρισθεῖ, ὅτι «τό κράτος ἀποφασίζει γιά τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν» ἀπαντοῦμε: τό κράτος ἀποφασίζει, ἀλλά δέν ἔχει καί δικαίωμα νά παρανομεῖ καί νά παραβαίνει τό ἴδιο του τό Σύνταγμα καί τούς ἴδιους του τούς νόμους, νά παραβαίνει τίς ἀποφάσεις τῶν ἴδιων του τῶν δικαστηρίων καί τίς διεθνεῖς συμβάσεις τίς ὁποῖες αὐτό τό ἴδιο ἔχει ἐπικυρώσει καί ἐν τέλει νά καταπατᾶ τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν πολιτῶν του, νά περιφρονεῖ τή γνώμη τους καί τήν πίστη τους.
Καί ἄν κάποιος ἰσχυρισθεῖ, ὅτι τό «νέο» μάθημα θά εἶναι «διαθρησκειακό», ἀπαντοῦμε ὅτι: τέτοια λέξη δέν ὑπάρχει σέ κανένα λεξικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί ἄν θέλει νά συνεννοηθοῦμε, ἄς μᾶς ὁρίσει τή σημασία, τό εὕρος καί τή χρήση τῆς λέξεως αὐτῆς[3].
Καί ἄν κάποιος μᾶς χαρακτηρίσει μέ τούς γνωστούς ποινικῶς κολάσιμους χαρακτηρισμούς, ὅπως «σκοταδιστές», «ταλεμπάν», «ἐξτρεμιστές», «διεξάγοντες ἱερό πόλεμο», «πιετιστές», «εὐσεβιστές» καί ὁτιδήποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἄς γνωρίζει ὅτι θά κατηγορηθεῖ τόσο γιά ἐξύβριση, ὅσο καί γιά προσβολή προσωπικότητος.
[1] Τό ἀναλυτικό ἱστορικό ὅλων αὐτῶν τῶν προβλημάτων βλ. στό Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ὑπερασπίζοντας τή διωκόμενη ὀρθόδοξη παιδεία στό ἑλληνικό σχολεῖο, Ἐκδόσεις Πελασγός Ἰωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Εἰδική ἔκδοση γιά τόν ὅμιλο Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε., Ἀθήνα 2016, σ. 107-178.
[2] Καί γιά νά μή διατυπωθεῖ γιά ἄλλη μία φορά ὁποιαδήποτε παρερμηνεία τοῦ Συντάγματος ἐπαναλαμβάνω:
Τό Σύνταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἀναφέρει ἐπί λέξει στό ἄρθρο 16, παράγραφος 2: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».
Δική μου παρατήρηση, τήν ὁποία ἔχω δημοσιεύσει ἀπειράριθμες φορές καί τήν ἔχω δείξει σέ δικαστές καί δικηγόρους καί μοῦ εἶπαν «ἔχεις δίκαιο»:
Ὁ Ἕλληνας μαθητής ἔχει ἑλληνική ἐθνική συνείδηση καί σύμφωνα μέ αὐτήν πρέπει νά διαπαιδαγωγηθεῖ, ὥστε νά ἀναπτυχθεί αὐτή βάσει τῆς παιδείας. Ὁ χριστιανός ὀρθόδοξος ἔχει χριστιανική ὀρθόδοξη συνείδηση καί σύμφωνα μέ αὐτήν πρέπει νά διαπαιδαγωγηθεῖ, ὥστε νά ἀναπτυχθεῖ αὐτή βάσει τῆς παιδείας. Ὁτιδήποτε ἄλλο εἶναι ἀντισυνταγματικό καί παραβιάζει ὄχι μόνον τό 16ο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος, ἀλλά καί τό 13ο τό οποίο στήν πρώτη παράγραφό του ὁρίζει ἐπί λέξει: «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη».
Αὐτά τά πρωτοδημοσίευσα τό 2010, τά ἔχω ἀναδημοσιευθεῖ ἄπειρες φορές καί δέν βρέθηκε κανένας νά τά ἀνασκευάσει.
[3] Ὁ γράφων γνωρίζει πολύ καλά τήν προέλευση αὐτῶν τῶν λεκτικῶν πειραματισμῶν. Καί τό ὡς ἄνω ἐρώτημα δέν ὀφείλεται σέ ἄγνοια, ἀλλά ἀποσκοπεῖ νά καταδείξει τό ἄτοπο τό ὁποῖο διακρίνει τούς πειραματισμούς αὐτούς.
Πηγή: Θρησκευτικά
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ
Ἀριθ. Πρωτ.: 76
Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 10ῃ Ὀκτωβρίου 2016
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 197η
ΘΕΜΑ: "Ξαφνιάσματα τῆς Φύσης" οἱ ἡρωΐδες Γυναῖκες τοῦ 1940-41.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Στὸ θρυλικὸ Ἔπος τοῦ 1940 - 1941, ἀθόρυβο ἀλλὰ σπουδαῖο ρόλο ἔπαιξαν καὶ οἱ Ἑλληνίδες Γυναῖκες, εἴτε στὶς πόλεις ζοῦσαν, εἴτε στὰ χωριὰ καὶ στὴν ὕπαιθρο. Τὸ πολεμικὸ σάλπισμα, ἐκεῖνο τὸ πρωϊνὸ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, βρῆκε ὅλο τὸ Ἔθνος στὸ πόδι. Καὶ βέβαια, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ λείψουν καὶ οἱ γυναῖκες ἀπὸ αὐτὸν τὸν γενικὸ ξεσηκωμό. Γιατὶ ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια, ὅταν οἱ μανάδες ξεπροβόδιζαν τὰ παιδιά τους γιὰ τὸν πόλεμο, δίνοντάς τους τὴν ἀσπίδα ἔλεγαν, γενναῖες καὶ ἀλύγιστες : "Ἤ τὰν ἤ ἐπὶ τᾶς", δηλαδὴ ἤ θὰ φέρῃς πίσω τὴν ἀσπίδα νικητὴς ἤ θὰ σὲ φέρουν ἐπάνω της σκοτωμένο γιὰ τὴν Πατρίδα.
-Β-
Πρῶτες στὴν προσφορὰ πρὸς τὸν μαχόμενο Στρατό μας, οἱ ἡρωΐδες γυναῖκες τῆς Πίνδου. Ζαλωμένες στὴν πλάτη κιβώτια μὲ πυρομαχικά, τρόφιμα, πουλόβερ καὶ "τσουράπια"- κάλτσες, ὅλα μάλλινα, πλεγμένα ἀπὸ τὰ χέρια τους, "τὰ κοφτὰ γκρεμνά ... ἀνέβαιναν", θὰ γράψῃ μὲ θαυμασμὸ σ' ἕνα ποίημά του ὁ Νικηφόρος Βρεττάκος. Καὶ θὰ προσθέσῃ, ὅτι ἐνῷ "τὶς ἀεροτραμπάλιαζε ὁ ἄνεμος φορτωμένες κι' ἔλυνε τὰ τσεμπέρια τους κι' ἔπαιρνε τὰ μαλλιά τους" "αὐτὲς ἀντροπατάγανε ψηλὰ πέτρα τὴν πέτρα κι' ἀνηφορίζαν στὴ γραμμή, ὅσου ποὺ μέσ' στὰ σύννεφα χάνονταν ὀρθομέτωπες ἡ μιὰ πίσω ἀπ' τὴν ἄλλη". Γυναῖκες νέες, ἀλλὰ καὶ ἡλικιωμένες, μέχρι καὶ 88 ἐτῶν (!), ἀψηφώντας τὶς θύελλες, τὸ χιόνι, τὸν πάγο καὶ τὸ τρομερὸ κρύο, ἔφταναν ψηλὰ στὶς ἀετοφωλιὲς τῆς Πίνδου, ἐκεῖ ποὺ ἦταν ἀδύνατο νὰ φθάσουν τὰ μεταγωγικά, δηλαδὴ τὰ μουλάρια, γιὰ νὰ προσφέρουν στοὺς φαντάρους μας ἀγάπη καὶ ζεστασιὰ μὲ τὴν παρουσία τους, καὶ μὲ τὰ τόσο ἀπαραίτητα πυρομαχικά, τὸ καλοζυμωμένο ψωμί, τὰ μάλλινα, τὴν μικρή, ἀλλὰ τεράστια προσφορὰ τῆς καρδιᾶς τους.
-Γ-
Καὶ νὰ ἦταν μόνο αὐτές ! Ἦταν κι' ἐκεῖνες , ποὺ μπῆκαν στὸ νερὸ ὁρμητικῶν καὶ ἄγριων ποταμῶν, καί, πιασμένες σφιχτὰ ἀπὸ τοὺς ὤμους, σχημάτιζαν πρόχωμα, ποὺ ἀνέκοβε τὴν ὁρμὴ τῶν νερῶν, κι' εὐκόλυνε τοὺς γεφυροποιοὺς τοῦ Στρατοῦ μας γιὰ νὰ δημιουργοῦν γέφυρες, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ περνᾶνε οἱ πολεμιστὲς καὶ τὰ μεταγωγικά. Στὸν ποταμὸ Βογιοῦσα, στὸν Καλαμᾶ, στὸν Δρῖνο ἐπαναλήφθηκε αὐτὸ τὸ ἐκπληκτικὸ γεγονός.
Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλες, στὶς πόλεις, πού, νύχτα - μέρα, ἔπλεκαν γάντια, μπλοῦζες, φανέλλες, κασκόλ · ποὺ ἑτοίμαζαν δέματα, ποὺ ἔγραφαν γράμματα στοὺς ἥρωες, ἐκ μέρους τῶν συγγενῶν τους, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀναλφάβητοι · ποὺ ἔτρεχαν στὰ νοσοκομεῖα γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τοὺς τραυματίες μας· ποὺ ἐπισκέπτονταν τὰ σπίτια τῶν πολεμιστῶν, γιὰ νὰ τονώσουν καὶ νὰ ἐνισχύσουν τὶς φτωχὲς οἰκογένειές τους, τὶς ὁποῖες ὁ προστάτης τους, στὸ κάλεσμα τῆς Πατρίδος, τὶς ἄφησε στὰ πεντανέμια ... Κι' ἄν πῇ κανεὶς γιὰ τὶς ἀδελφὲς νοσοκόμες, αὐτὲς ἔγιναν κυριολεκτικὰ θυσία στὴν νοσηλεία τῶν τραυματιῶν ἀπὸ τὰ ἐχθρικὰ πυρά, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ φοβερὰ κρυοπαγήματα.
-Δ-
Ἀκόμη, καὶ ὅσες γυναῖκες ὑπηρετοῦσαν τὸ ἆσμα καὶ τὸ θέαμα, ἐτάχθηκαν ἐθελοντικὰ στὴν ψυχαγωγία τοῦ μαχόμενου Στρατοῦ μας. Κορυφαία, "ἡ τραγουδίστρια τῆς νίκης", ὅπως δίκαια τὴν ἀποκάλεσαν, ἡ θρυλικὴ Σοφία Βέμπο. Μὲ τὰ περίφημα πολεμικὰ τραγούδια της ἐμψύχωνε τὰ "παιδιά, τῆς Ἑλλάδος παιδιά", ἐξευτέλιζε τοὺς Ἰταλοὺς κοκορόφτερους καὶ τὸν γελοῖο "Ντοῦτσε", τὸν Μπενῖτο Μουσολίνι, ἀλλὰ καὶ ἐξέφραζε τὸν πόνο τοῦ Ἔθνους γιὰ τὶς παλινωδίες καὶ τὴν ἀχαριστία τῶν Συμμάχων πρὸς τὴν Ἑλλάδα.
-Ε-
Τέλος, ἀνάμεσα στὶς πολλὲς ἐπώνυμες καὶ ἀνώνυμες Ἑλληνίδες ξεχωρίζουμε δυὸ μανάδες : α) Τὴν μάνα ποὺ ἔγραφε στὸν στρατευμένο γιό της, ὅτι "πρῶτα ἀνήκεις εἰς τὴν Πατρίδα καὶ ὕστερα εἰς ἐμέ · καὶ γενηθήτω τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου". Καὶ β) Τὴν χήρα μάνα μὲ τὰ τρία κορίτσια, ποὺ εἶχαν προστάτη τὸν γιό της τὸν Δημητρό, ὁ ὁποῖος "ἔπεσεν ὑπὲρ Πατρίδος · χαλάλι τῆς Πατρίδος ὁ Δημητρός μου. Ζήτω ἡ Πατρίς". Καὶ οἱ δυό τους πρόσφεραν τὰ βλαστάρια τους στὴν Πατρίδα, χωρὶς κρατούμενα καὶ χωρὶς μικροϋπολογισμούς, ὅπως, ἄλλωστε, ἔπραξαν καὶ πάμπολλες ἄλλες Ἑλληνίδες Μητέρες, κατὰ τὸ Ἔπος 1940-1941.
Ὑποκλινόμαστε μὲ σεβασμὸ καὶ θαυμασμὸ στὴν μνήμη ὅλων αὐτῶν τῶν ἡρωΐδων γυναικῶν. Τὸ Ἔθνος δὲν θὰ πάψῃ ποτὲ νὰ τὶς εὐγνωμονῇ.
Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...