Δύο είναι τα κυρίαρχα θλιβερά στοιχεία στη σημερινή τραγική Ελληνική πραγματικότητα: η βία και η υποκρισία. Είμαστε ως χριστιανοί και Έλληνες εναντίον και των δύο.

Α] Η βία είναι απαράδεκτη για ένα χριστιανό. Μπορεί κάποια στιγμή να εξηγείται, αλλά δεν δικαιολογείται. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε ότι «όποιος παίρνει μαχαίρι για να σκοτώσει, θα πάει από μαχαίρι» (Ματθ. κστ΄ 52). Το είπε μάλιστα στο θερμόαιμο και αυθόρμητο Πέτρο, ο οποίος για να υπερασπιστεί το διδάσκαλό του στον Κήπο των Ελαιών, τράβηξε μαχαίρι και «απέκοψε το ωτίον του δούλου του αρχιερέως Μάλχου» (Ματθ. κστ΄ 51).

 Ο Ίδιος μάλιστα ο Κύριος με το παράδειγμά Του στο Γολγοθά, αν και μπορούσε, «πάσχων ουκ ηπείλει, λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, παρεδίδου δε τω κρίνοντι δικαίως» (Α΄ Πέτρ. β΄ 23).

 Επί πλέον, στην επί του όρους Ομιλία είπε εκείνο το γνωστό και εν πολλοίς παρεξηγήσιμο από τους αμαθείς και επιπολαίους: «όστις σε ραπίσει επι την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην, όστις σε αγγαρρεύσει μίλιον έν ύπαγε μετ΄ αυτού δύο και όστις σου ζητήσει το χιτώνα δός αυτώ και το ιμάτιον» (Ματθ. ε΄ 39-41).

Δηλ. όλα αυτά τα θεία λόγια του Χριστού συνηγορούν υπέρ της μη βίας, διότι η βία γεννά βία και δεν πρέπει «να δίδωμεν τόπον τω διαβόλω» (Εφεσ. δ΄ 27), ούτε να δηλητηριάζουμε με ακατάσχετη οργή και φονικό θυμό τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

«Δούλον του Θεού ου δει μάχεσθαι», (Β΄ Τιμ. β΄24) λέγει ο απόστολος Παύλος. «Δότε τόπον τη οργή» (Ρωμ. ιβ΄ 19). Μάλιστα λέγει ότι «είναι καλύτερα να αδικούμαστε παρά να αδικούμε» (Α΄ Κορ. στ΄ 7-8). Ο Θεός, ο δίκαιος, θα ανταποδώσει και θα κάνει εκδίκηση για μας.

Β] Βέβαια η βία παρόλο που είναι απαράδεκτη πράξη κατά της εικόνας του Θεού, που είναι ο άνθρωπος και απειλή κατά της ζωής, που είναι δώρο Θεού, υπό προϋποθέσεις και σε ειδικές περιπτώσεις, είναι ανεκτή και έχει ελαφρυντικά. Μακάρι να ήμασταν άγιοι και με την προσευχή μας να διώχναμε όλους τους εχθρούς μας: εθνικούς, κοινωνικούς και προσωπικούς. Δεν είμαστε όμως, με αποτέλεσμα να ισχύουν συχνά κατ΄ οικονομία και εναλλακτικές λύσεις λιγότερο χριστιανικές και θεάρεστες (Πρβλ. Ιακ. δ΄ 1-3)

Δεν είμαστε όλοι άγιοι λοιπόν. Ως αμαρτωλοί και προς την αγιότητα πορευόμενοι κάπου μπορεί να ξεφύγουμε. Κάποια στιγμή που μας προσβάλλουν, κάποια φορά που μας υβρίζουν, οι γονείς που αναγκάζονται να συνετίσουν τα παιδιά τους με ράβδο, που λέγει και η Αγία Γραφή, (Παροιμ. κγ΄ 13-14), οι στρατιώτες στο πόλεμο, που υπερασπίζονται τον άμαχο πληθυσμό, η αστυνομία που, όπως χαρακτηριστικά λέγει και πάλι ο απόστολος Παύλος, «δεν φοράει για <εική> (=για πλάκα) το μαχαίρι, εκδικείται το κακό και επαινεί το αγαθό» (Ρωμ. ιγ΄ 4), οι δικαστές που αφαιρούν δικαιώματα και προνομίες από τους κατηγορουμένους…

Υπάρχουν λοιπόν καταστάσεις που η βία είναι ανεκτό και αναγκαίο κακό, μέχρι μάλιστα του σημείου να λέγει ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, ότι «οι εν πολέμω φόνοι, φόνοι ου λογίζονται», η δε Εκκλησία να επιβάλλει στον στρατιώτη που φονεύει επιτίμιο ακοινωνησίας επί ένα μόνο χρόνο και να μη του επιτρέπει να γίνει ιερέας. Τούτο σημαίνει ότι ο στρατιώτης, ο υπερασπιστής, ο αστυνομικός, ευρισκόμενοι μπροστά σε μία σύγκρουση καθηκόντων, σε ένα σταυροδρόμι αποφάσεων, να σκοτώσουν τον επιτιθέμενο ή να αδρανήσουν και να γίνουν αίτιοι να σκοτωθούν αδύναμοι άνθρωποι, προτιμούν το πρώτο, αν δεν μπορούν να το αποφύγουν.

Επιπρόσθετα, αν πάρουμε και παραδείγματα της Π. Διαθήκης, που επικροτούνται και από την Κ. Διαθήκη, έχουμε από τη μια μεριά τους προφήτες και τους αγίους, οι οποίοι «αδίκω θανάτω» ποικιλοτρόπως θανατώθηκαν υπέρ της αληθείας και του λαού, κι από την άλλη, έχουμε τους Κριτές και ήρωες, με πρώτους και καλύτερους τον Μωϋσέα και τον Δαβίδ, να καταγάγουν περιφανείς και πολύνεκρες νίκες υπέρ του Θεού και του λαού. Μάλιστα ο Μωϋσής σκότωσε τον βιαιοπραγούντα Αιγύπτιο κατά του συμπατριώτη του Εβραίου και ο Δαβίδ τον επιτιθέμενο και βλάσφημο φιλισταίο Γολιάθ σε μονομαχία (Εβρ. ια΄ 24-27, 32-37)

Δηλαδή όλα αυτά που αποτελούν την ιερά Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης θα πρέπει να τα διαγράψουμε επειδή το θέλουν οι όποιοι εκσυγχρονιστές; Ο άγιος Νικόλαος δεν ράπισε στον Άρειο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.; Και τούτο διότι έλεγε βλάσφημα σε βάρος του Κυρίου. Μάλιστα κλείστηκε σε φυλακή, αλλά ο Θεός τον δικαίωσε.  Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμβουλεύει να «αγιάζουμε τη χείρα μας ραπίζοντας τον βλάσφημο συντρίβοντας αυτού την όψη (=το πρόσωπο)».

Γ] Καταλαβαίνουμε όμως πως χρειάζεται διάκριση, για να δούμε καθαρά και απροϋπόθετα τα πράγματα, στοχεύοντας μόνο στην αλήθεια. Υπάρχει δικαιολογημένη, αλλά και αδικαιολόγητη βία.

Επιτιθέμενη και αμυνόμενη, λεκτική και χειρωνακτική, από φόβο και αγανάκτηση, αλλά και από ιδεολογία και άποψη.

Υπάρχει βία της στιγμής, μεμονωμένη, αλλά και βία ως ηθική αυτουργία, καμουφλαρισμένη.

Υπάρχει βία προσωπική, αλλά και συνευδοκία στη βία. Υπάρχει βία «εν βρασμώ ψυχής» και βία ως πράξη απόγνωσης.

Υπάρχει βία παραδοσιακή ως βεντέτα και εκδίκηση, αλλά και βία του υποκόσμου συστηματική.

Εισαγόμενη βία, αλλά και εγχώρια.

Τη στιγμή που ένα κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες του από την λαθρομετανάστευση και την εγκληματικότητα, κάποιοι για να προστατεύσουν την οικογένειά τους καταφεύγουν στην αυτοάμυνα και δυστυχώς στην αυτοδικία.

Υπάρχει βία κατά των νόμων και πολιτικών επιλογών μαζική και γενικευμένη, αλλά και βία ως αυτοκτονία, όταν η αδυναμία να ανατρέψει κάποιος το σάπιο καθεστώς και το απάνθρωπο σύστημα, οδηγεί στην αυτοχειρία, για να μη κάνει αλλού το κακό, που από αγανάκτηση και οργή πλημμυρίζει την ψυχή του.

Εξάλλου υπάρχει και βία αποδεκτή από τη λαϊκή ετυμηγορία, διότι εκφράζει τη λαϊκή συνείδηση και την  συσσωρευμένη αντίδραση που σαν ηφαίστειο φωλιάζει στη ψυχή ενός λαού και βία καταδικασμένη από όλους.

Πάντως «άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται ο Κύριος» (Ψαλμ. ε΄ 7)

Δ] Εν προκειμένω φαίνεται η δικαιοσύνη των ανθρώπων και πάντων των κρινόντων. Φαίνεται όμως και η υποκρισία.

Δεν είναι βία να υποστηρίζει κάποιος τους βιαστές, δολοφόνους, κλέφτες και απαγωγείς, τους αλλοδαπούς με τα μαχαίρια και τη συμμορία με τα καλάσνικωφ, την ίδια στιγμή που αποδεδειγμένα Έλληνες συνάνθρωποί μας χάνονται από τη δράση αυτών των ανθρώπων;

Δεν είναι βία και υποκρισία να είναι ο άλλος υπουργός και αξιωματούχος, να βλέπει τη χώρα του να καίγεται, περιουσίες να χάνονται, άνθρωποι να σκοτώνονται και ο ίδιος από μικροπολιτικό συμφέρον, δειλία και ατολμία να μη δραστηριοποιείται και όλα να πηγαίνουν κατά κρημνού;

Δεν είναι ανθρωποκτονία εκ προμελέτης η ψήφιση νόμων και φόρων πάνω από τη δύναμη του λαού με αποτέλεσμα την αυτοκτονία χιλιάδων και τον μαρασμό κάθε οικογένειας;

Δεν είναι άκρα υποκρισία, όταν δεν σε αγγίζει ένα πρόβλημα να παριστάνεις τον «πράο και ταπεινό» και από την άλλη μεριά να μη αφήνεις σε ησυχία, όποιον θίξει το ατομικό σου συμφέρον, υποβάλλοντας σωρηδόν μηνύσεις σε βάρος του;

Πως έρχονται άνθρωποι και υποστηρίζουν τη μη βία και κηρύττουν την ειρήνη τη στιγμή που τα κόμματά τους υποστηρίζουν διαχρονικά τη δικτατορία του προλεταριάτου, δεν επιτρέπουν την ελευθερία του λόγου, δεν γίνεται καμμιά διαδήλωση εκεί, όπου έχουν με τη βία επιβληθεί, έχουν γεμίσει με θύματα αντιφρονούντων τα βουνά και τα λαγκάδια και οι οποίοι από όπου πέρασαν, οι ομοϊδεάτες τους δηλαδή, μετέβαλαν τα πάντα σε μια απέραντη φυλακή και σε «κρανίου τόπον»;

Εδώ και δύο χρόνια επί ΔΝΤ ασκείται τρομερή βία σε ένα ολόκληρο λαό και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός εισαγγελέως… «Είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο στάρι».

Γιατί άλλες επιθέσεις σε πολιτικά πρόσωπα πέρασαν απαρατήρητες ψυχρά και αδιάφορα;

Γιατί εγκλήματα κατά ημεδαπών αναφέρονται μισά κι ανέσωστα, διακριτικά και συγκεκαλυμμένα;

Ο νόμος περί ασυλίας των βουλευτών δεν είναι βία και υποκρισία;

 Η θεότητα της κομπίνας που προσκυνούν οι πολιτικοί δεν είναι βία στην πλάτη των φορολογουμένων;

Γιατί δεν τιμωρήθηκαν ακόμη οι φονιάδες στην Τράπεζα της Μαρφίν;

Γιατί πολιτικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα, που ζητούν την ψήφο του λαού δεν καταδικάζονται και δεν αποκλείονται από τη διαδικασία εκλογής τους τη στιγμή που δίνουν άλλοθι στη 17 Νοέμβρη, στους καταστροφείς κουκουλοφόρους και στους πυρομανείς αναρχικούς;

Ο Χριστός μας θα έλεγε και σε αυτές τις περιπτώσεις: «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί! Διϋλίζετε τον κώνωπα και καταπίνετε την κάμηλον. Αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν» (Ματθ. κγ΄ 23, 24). Αλήθεια, τι επιλεκτικότητα, μονομέρεια και υποκρισία είναι αυτή; !!!

Ε] Πάσχουμε όντως από μια περίεργη ξενομανία: βλέπουμε τα καλά των ξένων υπερφυσικά και εκπληκτικά και σπεύδουμε να τα μιμηθούμε, και τα στραβά τους, και μάλιστα των αποδεδειγμένα ενόχων και απειλούντων την υπόσταση του έθνους μας και την ζωή των συμπολιτών μας, ως κάτι απλό και σύνηθες, το υποβαθμίζουμε, εφόσον μάλιστα δεν μας αφορά άμεσα!

Φέραμε με τις επιλογές μας και την ολιγωρία μας μέσα στο εσωτερικό της χώρας μετανάστες, που ήταν οι χειρότεροι στην πατρίδα τους, και μάλιστα οι περισσότεροι μουσουλμάνοι, δηλαδή εκ πεποιθήσεως βίαιοι και φονείς λόγω θρησκείας και κουλτούρας, τρόφιμοι φυλακών και ποινικά επιβαρυμένοι άνθρωποι, που σφάζουν στο γόνατο συμπατριώτες τους που βαπτίζονται χριστιανοί στις χώρες προελεύσεως και όχι μόνο, και αδελφές τους ακόμη, αν «αμαρτήσουν», και προσπαθούμε τώρα με ημίμετρα να σώσουμε την κατάσταση. Αδύνατο!

Βρισκόμαστε σε καθεστώς παράνομης εισβολής αλλοφύλων και οι κοινωνίες βιώνουν μια τρομακτική πίεση έχοντας δίπλα τους για υπεράσπιση μια άοπλη και ξεδοντιασμένη αστυνομία και ένα ανύπαρκτο κράτος.

Δηλαδή πόσο είναι κατακριτέος και κακός ένας λαϊκός ξεσηκωμός κατά τόπους, όπου τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο; Ο λαός το κάνει αυτό. Αυτός ξέρει, γιατί αυτός πάσχει. Γιατί το ίδιο γεγονός στο Πολυτεχνείο, στην κατοχή, στην  Αντίσταση δεν ήταν κακό; Γιατί στις χώρες της αφρικανικής άνοιξης δεν ήταν κακό;

ΣΤ] Και το χειρότερο:

Οι δικαστές δικάζουν πλέον με περιορισμένη δυνατότητα ευθυκρισίας λόγω του συσχετισμού δυνάμεων, συμφερόντων και πιέσεων και ο λαός γενικευμένα απέξω έχει άλλη άποψη.

Οι δημοσιογράφοι και πληρωμένοι κονδυλοφόροι τοποθετούνται εκ του ασφαλούς σύμφωνα με τη γνώμη του καναλιού και του κόμματός τους, αλλά στο διαδίκτυο  είναι τελείως διαφορετικά τα σχόλια των χρηστών. Ευτυχώς που υπάρχει και το διαδίκτυο.

Οι δημοσκοπήσεις και οι πολιτικές εκτιμήσεις  απορρίπτουν κάποιους και ο λαός στις εκλογές αδειάζει παταγωδώς με την ψήφο του τους μαθητευόμενους προφήτες και μελλοντολόγους.

Ζ] Λοιπόν που είναι τελικά η αλήθεια και η δημοκρατία; Έχουμε έλλειμμα αλήθειας, ειλικρίνειας, αγωγής και γενναιότητας προς υποδοχή της πραγματικότητας. Πετάμε στα σύννεφα των απόψεων, των φόβων μας, των συμφερόντων  μας και των πονηρών διασυνδέσεών μας. Κρίνουμε και κατακρίνουμε εκ του ασφαλούς.

Κρίμα κι είμαστε και Έλληνες και Ορθόδοξοι χριστιανοί!

Ο ΔρΝ κ. Φιλόλαος Δημητρίου, Δικηγόρος παρ΄Αρείω Πάγω, προέβη σε αναφορά - καταγγελία προς τον Προιστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών για την αυτεπαγγέλτη δίωξη υπευθύνων του βλασφήμου θεατρικού έργου Corpus Chrsiti, διότι  πρόκειται για την διάπραξη δημοσίας κακοβούλης βλασφημίας κατ’ εξακολούθησιν, αδίκημα που προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρ.198 ΠΚ.  διαβάστε το βνβ

Διαβάστε το συνοπτικό, ομολογιακό  και πολύ περιεκτικό κείμενό του :

ΦΙΛΟΛΑΟΣ ΔΗΜ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Δρ.Ν. -  ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ  ΠΑΡ’ ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ

I.B.A. - A.A.A. -  L.C.I.ARB.

ΛΕΣΒΟΥ   5                                                                          ΠΑΤΗΣΙΩΝ   119         

ΤΗΛ: 210 -  8034 975                                                            THΛ: 210 - 8230 334

         210 -  8034 976                                                             FAX:  210 - 8838 393

FAX: 210  -  8034 976                                                            AΘ Η Ν Α Ι     112 57

Ε- ΜΑΙL: philolaos.demetriou@gmail.com

(BΡ Ι Λ Η Σ Σ Ι Α)   152 35

Α  Θ  Η  Ν  Α  Ι                                                                     11.06.2012

                                                                       Προς  τον

                                                                       Aξιότιμον  Κύριον   

                                                                       Προϊστάμενον της Εισαγγελίας                   

                                                                       Εφετών  Αθηνών

                                                                       Ε  Ν  Τ  Α  Υ  Θ  Α

Αξιότιμε Κύριε Εισαγγελέα,

Με την παρούσαν μου, ως Ελλην πολίτης επιθυμώ να απευθυνθώ εις Υμάς, ό χ ι  ως εις Πρόσωπον (διότι ούτε ενδιαφέρει ούτε έχει σημασίαν τι πιστεύετε ή τι σέβεσθε προσωπικώς) αλλά ως εις θεσμικόν Οργανον της ευνομουμένης Πολιτείας μας,  το οποίον έχει  κατ’άρθρον  35 του Κ.Π.Δ. την ανωτάτην της Ανακρίσεως διεύθυνσιν και Εποπτείαν.

Τις τελευταίες ημέρες εις το «κλεινόν» μας Αστυ διαπράττεται αδιάντροπα ένα σιχαμερόν αδίκημα, φοβερά προσβλητικόν δια το Πρόσωπον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δημοσίως και εις το λεγόμενο «θέατρο  χυτήριο», από ανθρώπους που ούτε τον Θεόν φοβούνται ούτε τους ανθρώπους εντρέπονται! Ακόμη και το.. διαφημίζουν!

Δι’ αυτούς, τους αυτουργούς και συνεργούς  του ανοσιουργήματος τούτου, το Ονομα του Ιησού Χριστού ημπορεί να μη σημαίνει τίποτε.ΟΜΩΣ δια την συν- τριπτικήν πλειοψηφίαν του Ελληνικού Λαού είναι: Ο ΚΥΡΙΟΣ και ΘΕΟΣ μας!

Και το Σύνταγμα των Ελλήνων εις το Ονομά Του έχει ιδρυθεί!Και όλα τα θεσμικά Οργανα εις το Ονομά Του ορκίζονται ότι «ευόρκως θα εκτελέσουν τα καθήκοντά των»!Το δε Σύνταγμα και ο Π.Κ τιμούν, σέβονται προστατεύουν .

Εάν κάποιος με τέτοιες ενέργειες προσέβαλλε τον πατέρα ή αδελφόν ενός από τους δράστες της καταγγελλομένης βλασφημίας, ασφαλώς θα εθίγοντο (εάν φυσικά είχαν φιλότιμο). Όπως θα εθιγόμεθα και Υμείς και εγώ και αναλόγως   θα αντιδρούσαμε.

Εν προκειμένω, όμως, δεν πρόκειται δι’αδίκημα, κατ’ έγκλησιν διωκόμενον, επί τη εγκλήσει του βλαβέντος ή θιγέντος.

Πρόκειται δια την διάπραξιν, δημοσία μάλιστα, κακοβούλου βλασφημίας κατ’ εξακολούθησιν, αδίκημα που προβλέπεται και τιμωρείται από το άρθρ.198 ΠΚ.

Και είναι αυτεπαγγέλτως διωκόμενον.

Οθεν, υποβάλλω ( εν όψει και του άρθρου 40 του Κ.Π.Δ.) το αίτημα δι’άμεσον εκ μέρους Υμών επέμβασιν και άσκησιν ποινικής διώξεως εναντίον καθενός από τους συντελεστάς του θεάτρου και έργου τούτου, κατά το ρηθέν άρθρ.198 Π.Κ. Ετσι ώστε:  Aφ’ ενός, να τιμωρηθούν οι δράστες και συνεργοί του εγκλήματος τούτου, αφ’ετέρου δε, να διαταχθεί πάραυτα η απαγόρευσις αυτού. Εάν θα διευκόλυνε η χρήσις του ονόματος μου, ως μάρτυρος κατηγορίας, Σας παρακαλώ μη διστάσετε να το χρησιμοποιήσετε.

Μετά της προσηκούσης τιμής

Φιλόλαος  Δημ. Δημητρίου 

Συναγερμό στο αρχηγείο της Αστυνομίας, με τους ανώτατους αξιωματικούς να ψάχνουν εσπευσμένα επαρκές σχέδιο αστυνόμευσης ολόκληρο το 24ωρο, έχουν προκαλέσει τα αλλεπάλληλα χτυπήματα συμμοριών αλλοδαπών με καλάσνικοφ. Η διαπίστωση -μετά και το τετ α τετ ληστών με άνδρες της ΔΙ.ΑΣ. το βράδυ της περασμένης Πέμπτης- ότι οι αστυνομικοί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη δύναμη πυρός που δίνει στους κακοποιούς η χρήση των καλάσνικοφ, αναζητούν τρόπο να λύσουν το μεγάλο πρόβλημα. Η άμεση απάντηση είναι η ενίσχυση των περιπολιών και πλέον είναι εμφανές πως ακόμη και οι μοτοσικλέτες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. δεν κινούνται ανά δυάδες, αλλά έχουν ενισχυθεί.

Παράλληλα, στην Ασφάλεια οι αξιωματικοί προσπαθούν αξιοποιώντας ακόμη και τις πληροφορίες που μπορούν να αντλήσουν από σήματα των κινητών τηλεφώνων να εξιχνιάσουν τουλάχιστον 3 μεγάλες υποθέσεις και να βάλουν στο χέρι τα μέλη των συμμοριών. Πρόκειται για τη ληστεία στη χρηματαποστολή τράπεζας στην Ηλιούπολη, πριν 10 ημέρες, όταν πήραν μισό εκατομμύριο ευρώ και για να διαφύγουν άρπαξαν 3 αυτοκίνητα διερχόμενων οδηγών, τραυματίζοντας μάλιστα τον ένα, τη δολοφονία του 30χρονου στην Καισαριανή και τον σοβαρό τραυματισμό του 32χρονου αδελφού του στην προσπάθειά τους να κλέψουν ένα αυτοκίνητο, αλλά και τους ληστές με τα καλάσνικοφ που χτυπούν καταστήματα και περίπτερα στην ευρύτερη περιοχή του Ζωγράφου.

«Η άμεση σύλληψη των μελών των συγκεκριμένων συμμοριών δεν θα λύσει το τεράστιο θέμα με τους δεκάδες κακοποιούς που κουβαλούν καλάσνικοφ, θα στείλει όμως ένα μήνυμα πως δεν μπορούν να δρουν ανεξέλεγκτα κάτω από τη μύτη της Αστυνομίας», τονίζει αξιωματικός και προσθέτει: «Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη με τόσο μεγάλο αριθμό καλάσνικοφ…».

Η διαπίστωση και τα στοιχεία

Το δεκαήμερο που πέρασε σημαδεύτηκε από 50 και πλέον άγριες ληστείες σε πάσης φύσεως καταστήματα, περισσότερες από 20 εισβολές και λεηλασίες σε σπίτια με έναν νεκρό, δεκάδες βίαιες επιθέσεις σε ανυποψίαστους πολίτες στο δρόμο… Στιγμές φρίκης με επιθέσεις, εξευτελισμούς και κακοποιήσεις που βίωσαν οικογένειες μέσα στα ίδια τους τα σπίτια από τις «συμμορίες με τα καλάσνικοφ». Η διαπίστωση και με τη βούλα της Αστυνομίας πραγματικά σοκάρει: η εισβολή κακοποιών σε σπίτια -τελευταίο καταφύγιο της οικογένειας- δεν είναι πλέον μεμονωμένο φαινόμενο…

Το 2011 τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Αστυνομίας έδειξαν: 432 εισβολές ληστών σε οικίες, 588 ληστείες πολιτών στο δρόμο, 472 ένοπλες επιθέσεις πελατών σε καταστήματα. Νούμερα που πιθανόν να μην υπάρχουν σε καμία αναπτυγμένη χώρα του κόσμου… Αγριες συμμορίες οπλισμένων κουκουλοφόρων εισβάλλουν σε σπίτια και διαμερίσματα, τρομοκρατούν, βιάζουν και ληστεύουν τους ενοίκους. Ουσιαστικά το φαινόμενο εμφανίστηκε πριν από περίπου τρία χρόνια με «μπούκες» σε επαύλεις των βορείων και νοτίων προαστίων, όμως οι ομάδες πολλαπλασιάστηκαν και στο στόχαστρο μπήκαν όλα τα σπίτια…

Διαβάστε σχετικά και στα ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ του defencenet.gr http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=43887&Itemid=139

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 Ο θαυμαστός βίος του : Γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1887 στην πόλη Κέρτς. ΟΙ πρώτες του αναζητήσεις είναι στη ζωγραφική, αλλά γρήγορα στράφηκε στην ιατρική, τοποθετώντας τον εαυτό του στην υπηρεσία του πάσχοντος ανθρώπου και ιδιαίτερα του φτωχού.

   «…Η ικανότητά μου να ζωγραφίζω λεπτομέρειες και η αγάπη μου προς την μορφή μετατράπηκαν στην αγάπη μου προς την ανατομία αι στην λεπτεπίλεπτη σχεδόν καλλιτεχνική δουλειά, που έκανα πάνω στα ανθρώπινα σώματα». Όταν εξασκούσε την ιατρική, πάντα προετοιμαζόταν πριν την εγχείρηση. Στο χειρουργείο ήταν κρεμασμένη η εικόνα της Παναγίας κι ένα μικρό καντηλάκι. Προσευχόταν μπροστά στην εικόνα, σημείωνε με ιώδιο το σταυρό στο μέρος της τομής και προχωρούσε στην εγχείρηση. Αμέτρητοι άνθρωποι βρήκαν την υγεία τους. Όλοι τον ευγνωμονούσαν. Πίστευε ακράδαντα στην αγάπη και στη δύναμη του Θεού, που πάντα «τα ελλείποντα αναπληροί».

   Πρωτεργάτης της ίδρυσης το 1920 της Ιατρικής Σχολής Τασκένδης, γίνεται ένας από τους καθηγητές της. «..ανέβαινε στην έδρα, ντυμένος με το ράσο, μεγαλειώδης και αυστηρός. Τα μαθήματα τα ετοίμαζε με επιμέλεια. Τον χαρακτήριζε η εσωτερική ηρεμία. Μιλούσε απλά, κατανοητά. Οι φοιτητές έφευγαν από τα μαθήματά του γεμάτοι πλούσιες γνώσεις».

   Το 1921 έρχεται η κλήση από το Θεό. «Γιατρέ, πρέπει να γίνετε ιερέας», του λέει ο τοπικός αρχιεπίσκοπος. Το γεγονός της χειροτονίας ενός γιατρού καθηγητού Πανεπιστημίου ήταν κεραυνός εν αιθρία. Δέχεται το σταυρό της ιεροσύνης σε μια τόσο δύσκολη εποχή για την Εκκλησία της Ρωσίας. Προσπάθησαν να τον πείσουν να σταματήσει να κυκλοφορεί με το ράσο και το σταυρό και να αφήσει την ιεροσύνη. Η απάντησή του. «το ράσο θα το βγάλετε από πάνω μου μόνο μαζί με το δέρμα μου».

   Με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και αγάπη λειτουργούσε, κήρυττε, δίδασκε στο Πανεπιστήμιο με το ράσο του, προσευχόταν πάντοτε πριν την εγχείρηση, ευλογούσε τους ασθενείς κ.α. Το 1923 γίνεται η χειροτονία του σε επίσκοπο. Με ευγνωμοσύνη πάντα μιλούσε για όσους βοήθησαν τα τέσσερα παιδιά του, όταν ο ίδιος δεν είχε καμιά δυνατότητα να τους συμπαρασταθεί. Έρχονται πολύ δύσκολα χρόνια με συλλήψεις, ανακρίσεις, φυλακίσεις, εξορίες. «Πολλές φορές έτυχε να δω στις φυλακές, πόσο εκτιμούν οι φυλακισμένοι εγκληματίες και κακοποιοί την απλή, ανθρώπινη προς αυτούς συμπεριφορά».

   Ο επίσκοπος Λουκάς, ως γνήσιος μαθητής του Χριστού, αντιμετώπιζε όλα τα προβλήματα και τις αφόρητες συνθήκες των φυλακών και της εξορίας με απίστευτη υπομονή και καρτερία. Ο ομολογητής επίσκοπος δεν έκρυβε ότι καταδιωκόταν εξαιτίας της πίστεώς του. «..μου λένε να βγάλω το ράσο, αλλά δεν θα το κάνω ποτέ. Το ράσο μέχρι το θάνατό μου θα μείνει μαζί μου. Δεν ξέρω τι θέλουν από μένα. Πιστεύω στο Θεό. Βοηθάω τους ανθρώπους ως γιατρός, βοηθάω και ως ποιμένας της Εκκλησίας. Ποιόν βλάπτω;». Το φθινόπωρο του1934, μετά από δέκα χρόνια εργασίας κυκλοφορεί η περίφημη μελέτη του «Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων». Όλοι οι συνάδελφοί του γιατροί, σ’ ολόκληρη τη χώρα, το δέχθηκαν με μεγάλη χαρά. Έγινε το επιτραπέζιο βιβλίο των γιατρών. Αλλεπάλληλες εκδόσεις. Από 60.000 αντίτυπα στις τρεις πρώτες εκδόσεις.

   1935-1945 Αβάσταχτες ταλαιπωρίες με συλλήψεις, φυλακές, βασανιστήρια, ανακρίσεις ( η σκληρή αλυσιδωτή ανάκριση από δυο-τρεις ανακριτές διαδέχονταν ο ένας τον άλλο σε συνεχή ανάκριση.). Το μαρτύριό του αυτό κράτησε 13 ολόκληρα μερόνυχτα! Έγραφε στα παιδιά. «…Αγάπησα το μαρτύριο. Το οποίο παράξενα καθαρίζει την ψυχή». Και αλλού «…μη ανησυχείτε για μένα. Ο Θεός με τακτοποιεί…δεν έχω καμιά ανάγκη, “ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες”» (Β΄Κορ.)

   Η φήμη του είχε απλωθεί παντού. Απ’ όπου περνούσε, τον περίμεναν οι εξόριστοι και οι ντόπιοι κάτοικοι. Ο πονετικός επίσκοπος στις σύντομες στάσεις δεχόταν ασθενείς. Πλήθος ανθρώπων τον περίμεναν, γονάτιζαν και ζητούσαν την ευλογία του. Έμπρακτα πρόσφερε την αγάπη του σ’ αυτούς τους απομακρυσμένους και ξεχασμένους τόπους.

   Οι απλοί άνθρωποι έδειχναν μεγάλη αγάπη στον εξόριστο επίσκοπο. Πολλές φορές με συγκινητικό τρόπο στρώνοντας το δρόμο με κόκκινα χαλιά και επευφημώντας τον, για να περάσει. «…Είμεθα πλημμυρισμένοι από τις υπηρεσίες και την αγάπη του λαού».

   Ο επίσκοπος γιατρός εργαζόταν θαυμάσια, διακονώντας τους ανθρώπους και με τις δυο ιδιότητές του, όπως ο προστάτης του άγιος ευαγγελιστής Λουκάς ο ιατρός. Ήταν ένας αληθινός ποιμένας και ένας φιλάνθρωπος γιατρός. Πραγματικός ιατρός ψυχών και σωμάτων. Ένας σπάνιος, αλλά και θαυμάσιος συνδυασμός. Στους ιερείς του ποιμνίου του προέτρεπε· «…Η καρδιά του ιερέα να είναι φωτιά. Αν ο ιερέας ζητεί την χάρη του Θεού, αν ο νους και η καρδιά του ιερέα χορτάσει με τα λόγια του Θεού, τότε το στόμα του θα μιλά από καρδιάς. Το Άγιο Πνεύμα, που κατοικεί στην καρδιά του ιερέα, αυτό θα κηρύσσει με το ταπεινό στόμα του ιερέα».

   Το 1946 μετατίθεται στην Κριμαία, την αρχαία ελληνική Ταυρίδα, ως αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, όπου βρήκε παντού ερείπια. Ο αρχιεπίσκοπος έκανε τεράστιες προσπάθειες να αναστηλώσει Εκκλησίες και μοναστήρια. Σιγά-σιγά χάνει το φως του. «..Μου έδωσε το μέσον για μετάνοια.. Δέχθηκα το θέλημα του Θεού να μείνω τυφλός μέχρι το θάνατό μου με ήρεμη ψυχή, με ευγνωμοσύνη και πλήρη εμπιστοσύνη στο Θεό». Οι νέοι διωγμοί στην Εκκλησία δημιούργησαν αφόρητη θλίψη και επηρέασαν την ήδη κλονισμένη υγεία του.

   Την Κυριακή 11 Ιουνίου 1961 έφυγε ο ομολογητής αρχιεπίσκοπος και η ψυχή του φτερούγησε στον ουρανό. Το νέο για την οσιακή κοίμησή του διαδόθηκε σαν αστραπή. Η ηγεσία της πόλης απαγόρευσε να γίνει νεκρώσιμη ακολουθία. Η κηδεία έπρεπε να γίνει ήσυχα, γρήγορα και απαρατήρητα. Ο κόσμος κατέφθανε χωρίς να ξέρει για την απαγόρευση. Αντέδρασε, έκανε επανάσταση. Έστρωσε το δρόμο με τριαντάφυλλα, αποχαιρετούσε τον ποιμένα του.

   Η πορεία κράτησε τρισήμισυ ώρες! Οι αρχές ήθελαν να κρατήσει μόνο τρία λεπτά. Ήταν μια υπέροχη πορεία.Πολύς κόσμος. Οι δρόμοι γεμάτοι, τα μπαλκόνια, οι ταράτσες των σπιτιών. Ήταν κάτι, που δεν είχε ξαναγίνει. Τέτοια κηδεία ήταν απόδοση φόρου τιμής. Όλοι τον αγαπούσαν και μιλούσαν για τις ευεργεσίες του. Η ζωή του αγίου Λουκά ας είναι κραυγή αφύπνισης και εγρήγορσης για μας!

   Είθε κάθε χρόνο να έχουμε τέτοιες εποικοδομητικές συνάξεις μετά ιερών λειψάνων και εμπνευσμένων ομιλιών προς δόξαν Θεού και πνευματική ωφέλειά μας.

Κασσιανή

Πηγή· «Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, ένας άγιος Ποιμένας και γιατρός χειρουργός». Π. Νεκταρίου Αντωνοπούλου.

Περιοδικό «Ενοριακά Νέα» Αγίου Γεωργίου, Διονύσου Αττικής, Μάιος 2009

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

Σπάνια φωτογραφία του Αγίου Νικολάου του Πλανά.

Αγαπώ πολύ αυτή τη φωτογραφία.
 Μου αρέσει τούτος ο σκυφτός και ταπεινός παππούλης, σχεδόν στριμωγμένος στον τοίχο από την ίδια του την έγνοια, μην φανεί, μην τον δουν και τον δοξάσουν περισσότερο από τον Κύριο του, μήπως και γίνει αιτία να μην βλέπουν οι χριστιανοί τον Χριστό.....

Ο συνοδός του ευθυτενής, όχι απαραίτητα με αμαρτωλή προαίρεση, το πιθανότερο ανυποψίαστος ή περήφανος για την αγιότητα αυτού που συνοδεύει.
Στηρίζεται στη βακτηρία του ο Γέροντας και χαμογελάει ένα χαμόγελο-χελιδόνι "κρυμμένο πίσω απ' τ' άσπρα γένια του".
Αγαπώ αυτό το χαμόγελο, λίγο πριν πετάξουν τα περιστέρια των Χαριτωμένων και συναντήσουν τις θλίψεις του κόσμου.
Αγαπώ και τον τρόπο που κυρτώνουν τα κομποσχοίνια την πλάτη του, ώστε διάδημα να δείχνει το καλυμμαύχι του.
Αγαπώ το άλλο του χέρι που κουράστηκε από δοσίματα και αναπαύεται -προσωρινά- παράπλευρα της αγαπώσης καρδιάς ή φυλάγεται από παρσίματα (με τρόμο για οποιονδήποτε πλουτισμό εκτός από εκείνον της θείας Χάρης).
Μου πάει αυτός ο Παππούς. Έτσι τοσοδούλης και σκυφτός, ελέγχει τον εγωισμό μου, φιλοξενεί τις παιδικές μου καραμέλες-αθωότητες στις τσέπες του ράσου του, τα συρτά μικρά βηματάκια του με πάνε στις ιστορίες των θυμιατών, το χαμηλό του βλέμμα διασώζει Παναγίες στις δικές μου πτώσεις, η απαλή του περπατησιά κουράζει τους πειρασμούς που ελλοχεύουν στην χειροκροτημένη αλαζονεία των καιρών.
Τύπωσα την εικόνα.
 Δεν αποτύπωσα την αγιότητα, αλλά ελπίζω στα μουρμουρητά των προσευχών σου, καλέ μου παπά Νικόλα, και στις ευχές του γέροντά μου που σε επικαλείται,
έτσι ώστε να λευτερωθούν τα χελιδόνια πίσω από τα γένια σου και να σιγουρευτούμε πως δεν θα πάψουν να έρχονται οι άνοιξες....

Πηγή:anazhthseis-elena.blogspot.com 

Είναι γνωστό σε όσους καταγίνονται με τα θέματα της «διά βίου μάθησης» ότι στα Παιδαγωγικά τμήματα των πανεπιστημιακών σχολών παρεισέφρησαν,πλην ελαχίστων τιμητικών εξαιρέσεων, νεοταξοσκώληκες ολκής, αδίστακτοι εθνοαποδομητές, με σκοπό να αλυσοδέσουν την σκέψη, να μαγαρίσουν την κρίση των υπό εκκόλαψιν δασκάλων. Αν δεν υπάρχουν ισχυρά αντισώματα από την οικογένεια, οι περισσότεροι νέοι δάσκαλοι, ή μάλλον δασκάλες, εξέρχονται των σχολών αυτών μπουκωμένοι με εκκλησιομαχία και με μπαζωμένο το πατριωτικό φρόνημα.
Μία ολιγόλογη παρένθεση. Ανέφερα πριν για δασκάλες. Δυστυχώς τα τμήματα αυτά κατά 90-95% πληρούνται από φοιτήτριες, από δασκάλες.
Ήδη στα σχολεία παρατηρείται ένα πρόβλημα.

Η έλλειψη ανδρών, δασκάλων. Χάνεται έτσι το αντρικό πρότυπο. Είναι καλό και υγιές οι μαθητές του δημοτικού, σε κάποια τάξη, να «συναντούν» και να διδάσκονται από άντρες. (Μου το επισήμανε σοφός, πολιός καθηγητής). Αν συνδυαστεί αυτό με την άλωση της τηλεόρασης από θηλύγλωσσα, παρδαλοειδή υποκείμενα, τν απουσία του πατέρα από το σπίτι και τα πολλά διαζύγια, εξηγεί ένα πρόβλημα που λίγοι τολμούν να το θίξουν. Και ας μην παρεξηγηθώ από τα νέα παιδιά που επέλεξαν την υψοποιό αποστολή που ονομάζεται δάσκαλος-δασκάλα. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Νέοι, λοιπόν, δάσκαλοι εμποτισμένοι, δυστυχώς, με τα δηλητήρια των γραικύλων που εγκαταβιώνουν στις σχολές τους, μπαίνουν στις τάξεις και αντί «να γιομίζουν τους μαθητές προκοπή κι αρετή, καθαρόν πατριωτισμόν και αγάπην στην θρησκείαν του Χριστού» (Μακρυγιάννης) τους μαθαίνουν πράγματα άξια «της απιστίας και παραλυσίας».
Αναλαμβάνοντας, λοιπόν, το κρίσιμο έργο της «διάπλασης των παιδιών» θεωρούν καθήκον τους να παρουσιάσουν τα διαπιστευτήρια του «προοδευτισμού» τους. Έτσι δυσφορούν για την πρωινή προσευχή, τον εκκλησιασμό των μαθητών, τις γιορτές επ’ ευκαιρία των εθνικών επετείων – την ημέρα μνήμης του Πολυτεχνείου σπαρταρούν από συγκίνηση, είναι «η δική τους μέρα». Θα συγκρίνουμε τώρα το Πολυτεχνείο με το ’21; το οποίο είναι ταξική επανάσταση των κολλήγων κατά των κοτζαμπάσηδων – και γενικά όπου εντοπίζουν άρωμα Ορθοδοξίας και Ελληνισμού αδιαθετούν πνευματικά. Στο αίμα τους ρέουν τα «φαρμάκια» της αφιλοπατρίας και απιστίας, με τα οποία τους εμβολίασαν οι αριστερόφωνοι καθηγητές των παιδαγωγικών τμημάτων. Έγραφε προφητικά ο Κόντογλου από το 1960 ακόμη για κάτι τέτοιους εκπαιδευτικούς. «Ας πούμε τα σημερινά μας. Τα σχολεία – αν βγάλει κανένας λίγα στη μπάντα – τ’ άλλα όλα δουλεύουν για να βγάζουνε λεβαντίνους κι όχι Έλληνες, με όλα τα ψευτοελληνικά εξωτερικά πασαλείμματα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που διδάσκουνε τα παιδιά μας κινήσανε από το χωριό, και πέσανε με τα μούτρα στα μοντέρνα. Γινήκανε θεριακλήδες του μοντερνισμού (σήμερα του μεταμοντερνισμού, της απαξίωσης των πάντων). Ο νους κι ο λογισμός τους, μέρα-νύχτα, στριφογυρίζει στις μοντέρνες ανοησίες. Την Ελλάδα δεν θέλουν μήδε να την ακούσουνε, την Ψωροκώσταινα! Δεν υπάρχει πιο αντιπαθητικό και πιο μικρόμυαλο πλάσμα από τον ξιππασμένο άνθρωπο που αρνήθηκε το γάλα της μάνας του και ρεμπεύεται (καυχάται, κομπάζει) κιόλας γι’ αυτό το κατόρθωμα.
Λοιπόν, από τέτοιους δασκάλους τι θα μάθουνε τα παιδιά μας, τα κακόμοιρα τα παιδιά μας; Θα μάθουνε, πώς για να γίνει κανένας σπουδαίος και για να φαίνεται πως είναι έξυπνος , πρέπει να μην έχει τίποτα ελληνικό επάνω του». («Ευλογημένο καταφύγιο, εκδ. «Ακρίτας», σελ 180). Αιωνία η μνήμη του μεγάλου δασκάλου του Γένους, Φώτη Κόντογλου, που όσο ζούσε ξεσκέπαζε τα πνευματικά μασκαραλίκια τού, γονατισμένου στους Φράγκους, κρατιδίου.
Η ερεθιστική άκανθα για την συγγραφή του παρόντος κειμένου ήταν το τηλέφωνο μία οργισμένης μητέρας παιδιού της Α’ δημοτικού. Μου κατήγγειλε ότι η προκομμένη, νεαρά δασκάλα του παιδιού της είναι “μοντέρνα”, νεοταξικού φυράματος. Κατέβασε την εικόνα του Χριστού από την τάξη και αρνείται τον εκκλησιασμό στους μαθητές της. (Η πρώτη δημοτικού είναι η πιο κρίσιμη και σημαντική τάξη στη «ακαδημαϊκή» ζωή ενός παιδιού. «Αν οι καλές διδασκαλίες χαραχτούν στην ψυχή, του παιδιού, όταν ακόμη είναι τρυφερή, κανείς δεν θα μπορέσει να τις αφαιρέσει, γιατί θα έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα, όπως η σφραγίδα στο μαλακό κερί», γράφει ο άγιος Χρυσόστομος στο «περί ανατροφής των τέκνων» σύγγραμά του. Πόση ζημιά αντίθετα γίνεται, όταν το «μαλακό κερί», η ψυχή του παιδιού σφραγίζεται με καντιποτένια, με νοσηρά πράγματα; Ο οσιακής μνήμης, άγιος Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, συμβούλευε στους δασκάλους, που έχουν αναφορά στην πίστη μας και την πατρίδα, να παίρνουν πρώτη τάξη).
Για να βοηθήσω την μητέρα του παιδιού ζήτημα βοήθεια από έγκριτο, σοβαρό, και σπουδαίο νομικό. Τον πρώην πρόεδρο του Αρείου Πάγου κ. Βασίλειο Νικόπουλο. Μου απέστειλε αμέσως ένα εξαιρετικό, ολιγόλογο υπόμνημα με τίτλο «Διατάξεις προστατευτικές των θρησκευτικών συμβόλων και εικόνων, εκ του Συντάγματος και άλλων νόμων». (Οι ευχαριστίες μου θερμότατες).
Πρόσφατα κυκλοφορήθηκε και διανέμεται δωρεάν από την «Εταιρεία των φίλων του λαού» εκτεταμένη και εμπεριστατωμένη μελέτη του, με τίτλο «Το προοίμιον του Συντάγματος και η νομική του αξιολόγηση». Με την μελέτη του αυτή κονιορτοποιεί κυριολεκτικά τα φληναφήματα των κακεργετών.
Παραθέτω το υπόμνημα σημειώνοντας αυτό που τονίζει και ο σεβαστός πρόεδρος, ότι η τήρηση του Συντάγματος είναι υποχρέωση όλων των Ελλήνων, επαφίεται στον πατριωτισμό μας και δικαιούνται οι Έλληνες-να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία. Και είναι βία του χειρίστου είδους, όταν ένας δάσκαλος προσβάλλει την πατρώα πίστη του Χριστού και την πατρίδα μας.
«Α) ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1)    Προστατευτικό των ιερών εικόνων και συμβόλων είναι πρωτίστως αυτό τούτο το προοίμιον του Συντάγματος. Το Σύνταγμα, ως γνωστόν είναι ψηφισμένο εις Το Όνομα Της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Η επίκλησις αυτή Του Τριαδικού Θεού αποτελεί το λεγόμενο προοίμιον του Συντάγματος. Τούτο σημαίνει νομικώς ότι όλες οι πράξεις των οργάνων του Κράτους πρέπει να είναι εναρμονισμένες προς το συγκεκριμένο αυτό θρησκευτικό προοίμιον, διότι διαφορετικά είναι απηγορευμένες ως αντισυνταγματικές. Σημαίνει ωσαύτως ότι το Κράτος «θρησκεύεται» και συνεπώς οφείλει να τιμά και να σέβεται απολύτως τις εικόνες και τα σύμβολα της θρησκείας την οποία πρεσβεύει. Η θρησκεία αυτή με βάση το συνταγματικό προοίμιον είναι η της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας , η οποία πιστεύει εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Απόρροια του σεβασμού αυτού είναι και η ανάρτησις των εικόνων και συμβόλων στους δημόσιους χώρους π.χ. δικαστήρια, σχολεία, δημόσια γραφεία κ.λ.π. από τους οποίους ουδείς έχει το δικαίωμα να αφαιρεί χωρίς να υποστεί τις συνταγματικές συνέπειες!
2)    Το άρθρο 3 του Συντάγματος με το οποίον καθιερώνεται ως επικρατούσα θρησκεία του Κράτους η της Ανατολικής Ορθόδοξης Του Χριστού Εκκλησίας, την οποία οφείλουν να σέβονται όλοι, τιμώντες τα ιερά αυτής σύμβολα.
3)    Το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος το οποίο ρητώς ορίζει ότι σκοπός της παιδείας είναι εκτός των άλλων και η «ανάπτυξις της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων». Αυτή πρέπει να επιτυγχάνεται στα πλαίσια της επικρατούσης θρησκείας με όλα τα πρόσφορα μέσα που αυτή διαθέτει και βεβαίως με τις ιερές εικόνες και τα σύμβολα.
4)    Το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος με το οποίο καθιερώνεται το δικαίωμα, αλλά και η υποχρέωση κάθε Έλληνα να υπερασπίζεται το ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Επομένως και ο κάθε εκπαιδευτικός έχει το δικαίωμα να μεριμνά για την τήρηση των ανωτέρω συνταγματικών προβλέψεων στα σχολεία, καταγγέλοντας αρμοδίως κάθε παραβάτη αυτών μηδέ του Υπουργού παιδείας εξαιρουμένου.
Β) ΕΚ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΝΟΜΩΝ
1) Το άρθρο 181 του Ποινικού Κώδικα το οποίο προβλέπει τα περί προστασίας της σημαίας μας τιμωρώντας την επί σκοπώ εκδηλώσεως μίσους, ή περιφρόνησις αφαίρεσιν, καταστροφή, παραμόρφωση, ρύπανση της ελληνικής σημαίας, η οποία όμως κατά νόμον φέρει υποχρεωτικά στο επάνω δεξιό άκρο το σύμβολο του Σταυρού.
2) Το άρθρο 198 του Π.Κ. το οποίο τιμωρεί την κακόβουλη βλασφημία, όποιον δηλαδή βρίζει κακόβουλα το Θεό. Ως βλασφημία όμως μπορεί να εκληφθεί και η προς τον ανωτέρω σκοπόν αφαίρεση των εικόνων και άλλων θρησκευτικών συμβόλων.
3) Ο Νόμος 851/1978 ο οποίος επιβάλλει τον Τίμιον Σταυρόν ως το κύριον περιεχόμενο της ελληνικής Σημαίας»

1. Δέν πέρασαν ἀκόμη ἑπτά μέρες, ἀπό τότε πού γιορτάσαμε τήν ἱερή πανήγυρη τῆς Πεντηκοστῆς, καί πάλι μᾶς πρόφθασε χορός μαρτύρων ἤ καλύτερα στρατιά μαρτύρων καί παράταξη, πού δέν εἶναι καθόλου κατώτερη ἀπό τή στρατιά τῶν ἀγγέλων, τήν ὁποία εἶδε ὁ πατριάρχης Ἰακώβ, ἀλλά εἶναι ἴδιας ἀξίας καί τάξης μέ αὐτή. Γιατί μάρτυρες καί ἄγγελοι διαφέρουν μόνο στά ὀνόματα, στά ἔργα τους ὅμως ταυτίζονται. Στόν οὐρανό κατοικοῦν οἱ ἄγγελοι, στόν οὐρανό καί οἱ μάρτυρες. Αἰώνιοι καί ἀθάνατοι εἶναι ἐκεῖνοι, τό ἴδιο θά γίνουν καί οἱ μάρτυρες.

«Κύριε,
Δῶσε μου τή δύναμη, νά ἀγωνίζομαι, γιά ὅ,τι ἀλλάζει…
Δῶσε μου ὑπομονή, νά ἀντέχω, γιά ὅ,τι δέν ἀλλάζει…
Δῶσε μου διάκριση, νά ξεχωρίζω τό ἕνα ἀπό τό ἄλλο.
Κύριε,
Δίδαξόν με τοῦ ποιεĩν τό θέλημά Σου»

Έχουμε την ωραιότερη Πατρίδα. Έχουμε την αγιότερη πίστη. Είμαστε μέλη της Αληθινής Εκκλησίας του Χριστού. Είμαστε Ορθόδοξοι και αληθινοί στην πίστη. Έχουμε την μακροβιότερη παρουσία στον ιστορικό χώρο των πολιτισμών και τη μεγαλύτερη προσφορά στον κόσμο. Έχουμε τη δημοκρατία και κάθε ανθρωπιστική και καλλιτεχνική επιτυχία στη μακραίωνη ιστορία μας. Έχουμε συγγράμματα, σοφούς, ήρωες, μάρτυρες, αγίους.

Όλα τα άριστα παραδείγματα στον κόσμο υπάρχουν σε μας, μπροστά στα οποία υποκλίνονται άνθρωποι, κοινωνίες, έθνη, πολιτισμοί και όλος ο κόσμος: Λεωνίδας, Περικλής, Σωκράτης, Αριστοτέλης, Αλέξανδρος….

Σώσαμε επανειλημμένα τον κόσμο, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και την αλήθεια του Χριστού, από την πλάνη, την αίρεση, το Ισλάμ, τη βία, τον φασισμό, το ναζισμό, τις σταυροφορίες παλιά και τις γενοκτονίες κατόπιν.

Είμαστε στο 97% ορθόδοξοι και γνήσιοι Έλληνες με «το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον, το όμαιμον και το ομότροπον» ανέκαθεν στην διαδρομή μας.

Η Ελληνική γλώσσα κυριαρχεί στα πέρατα των πανεπιστημίων του κόσμου και είναι γλώσσα της φιλοσοφίας και των δογμάτων της Εκκλησίας του Χριστού.

Όλα αυτά τα διακηρύττουν όχι μόνο Έλληνες, αλλά και ξένοι, όπως ο Άγγλος ποιητής Shelley. Γράφει:

«Είμαστε όλοι Έλληνες. Οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας, η θρησκεία μας, οι τέχνες μας έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα… Η πρώτη προώθηση δόθηκε από τους Έλληνες και η απήχησή τους δεν μπορεί ποτέ να εκλείψει. Με χίλια δυό διοχετευτικά μέσα, ενεργώντας άμεσα ή έμμεσα, θα εξακολουθήσει το ελληνικό πνεύμα να εξευμενίζει την ανθρωπότητα…»

Κι όμως σήμερα… Ποια είναι η κατάσταση σήμερα; 

Α] Δεν υπάρχει Δημοκρατία, παρά μια έμμεση δικτατορία και χειραγώγηση της κοινής γνώμης, καταθλιπτική πίεση της συνείδησης των πολιτών και των βουλευτών, επιλεκτική ενημέρωση της κοινής γνώμης, εκβιαστικά διλήμματα, προβολή και εφαρμογή αποφάσεων προερχομένων από ξένα κέντρα, καμμιά προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, διαρκές ψυχολογικό και ιδεολογικό ντοπάρισμα των δυνάμεων καταστολής… Αγνοείται συστηματικά ο αντίλογος και η διαφωνία και ζητούν πολλοί καταφύγιο πίσω από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις της πολιτικής νοοτροπίας του συστήματος. Ενός συστήματος κομματικής οικογενειοκρατίας, μαρξιστικής προπαγάνδας και φασιστικής νοοτροπίας.

Είναι η δημοκρατία του Περικλέους αυτή με την εφαρμογή ενός Μνημονίου που έπρεπε να έλθουν οι Εκλογές για να φανεί η αποδοκιμασία του λαού; Ενός μνημονίου αδιάβαστου από τους βουλευτές που το ψήφισαν; Ενός μνημονίου που άλλοι αποφάσισαν για μας χωρίς εμάς; Γιατί δεν ρωτήθηκε ο Λαός;

Τα αρχηγικά κόμματα, το πολιτικό κόστος, ο άνευ ουσιαστικών εξουσιών πρόεδρος της Δημοκρατίας, το ιερό Σύνταγμα, και άλλα θλιβερά ηχηρά παρόμοια, δίνουν και παίρνουν παπαγαλιστί από τα Μέσα και τις δηλώσεις των προέδρων και από τους δημοσιογράφους με το ακουστικό στ΄ αυτί. Οι καϋμένοι οι δημοσιογράφοι, για μη ξεφύγουν σε κάποια προσωπική άποψη και δεν βαδίσουν αταλάντευτα στη γραμμή του καναλιού που δουλεύουν και βγάζουν το ψωμί τους, κάνουν αβαρίες στη συνείδησή τους και λένε πράγματα που δεν πιστεύουν. Άλλα αντί άλλων.

Που είναι η ελευθερία του λόγου και της συνειδήσεως; «Δυστυχώς επτωχεύσαμε» δημοκρατικά. Έρχονται στο προσκήνιο και εμφανίζονται άνθρωποι από το πουθενά, ξενόφερτοι και ξενοσπουδαγμένοι, κατευθυνόμενοι και ενισχυόμενοι από στοές και μυστικές οργανώσεις, για να νουθετήσουν, κυβερνήσουν και ποδηγετήσουν ένα ελεύθερο και υπερήφανο λαό πού σε 400 χρόνια σκλαβιάς έκανε 145 επαναστατικά κινήματα! Που καταντήσαμε!..

Β] Δεν υπάρχει αφοσίωση στην Αλήθεια και την Ορθοδοξία. Αρχίζουν να εκλείπουν σιγά - σιγά εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Αλήθειας και της Ορθοδοξίας, που θάπρεπε να ήμασταν ακριβείς και περήφανοι για την πίστη μας. Το τι απαράδεκτα λόγια έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια από χείλη Ορθοδόξων Επισκόπων και Πατριαρχών, τι οικουμενιστικές ενέργειες έχουν γίνει, [ασπασμοί, συμπροσευχές και συλλείτουργα, συνέδρια και παρασυνέδρια και εκπτώσεις από την παράδοση των Πατέρων…] δεν λέγεται! Είναι Ορθοδοξία αυτό, να μπαινοβγαίνουν παπικοί και πάσης φύσεως αιρετικοί από την Ωραία Πύλη, να ευλογούν το λαό, να απαγγέλλουν ευχές, να δέχονται πολυχρονισμούς; Ποιοι; οι αιρετικοί και οι αιρεσιάρχες, από ορθοδόξους; Να ευλογούνται οι ορθόδοξοι και μάλιστα Επίσκοποι από τα μολύσματα και μιάσματα των αιρετικών αγγείων!.

Και μέσα εδώ στην ελληνική εκκλησιαστική μας ζωή. Δίνουν και παίρνουν οι αυτοσχεδιασμοί, οι εγωισμοί, οι αυτονομίες, η κατάχρηση εξουσίας, οι ίντριγκες και διπλωματίες, οι μασονίες και οι εναγκαλισμοί με την εξουσία, κρίματα και ανομήματα, άγνοια και υποκρισία. Λαμβάνουν χώρα ανεπίτρεπτοι βυζαντινισμοί κι έχουμε αναγάγει σε Ορθοδοξία κάθε μια ιδιοτροπία και κάθε παραξενιά του όποιου ιερωμένου «μη ειδώς ο ίδιος συχνά τι λέγει και περί τινων διαβεβαιούται». Τι λαός είμαστε; Καθυστερημένος, ευθυνόφοβος και αναποφάσιστος. Γιατί γίναμε τόσο μαλθακοί; Γιατί τα ανεχόμαστε όλα αυτά; Δεν ήμασταν ποτέ τόσο γλοιώδεις και ταλαίπωροι μπροστά στη φυσίωση της εξουσίας. Που είναι ο Μ. Βασίλειος και ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος με τους αγώνες τους ενάντια στην όποια κατάχρηση της όποιας εξουσίας και που είμαστε εμείς σήμερα;

Γ] Δεν υπάρχει πλέον η Πατρίδα μας. Ακρωτηριασμένη Πατρίδα έχουμε. Νικήσαμε τόσες φορές στο πεδίο της τιμής και άλλες τόσες στα διπλωματικά τραπέζια από τους ανεγκέφαλους και τα ανθρωπάκια της πολιτικής δυστυχώς χάσαμε τα πάντα. Ατυχήσαμε, διότι πέσαμε σε πολιτικούς, ατάλαντους, ανάξιους, ανίκανους, γεμάτους από φοβικά σύνδρομα. «Διά το μη υπάρχειν άνδρα εβασίλευσεν στην Ελλάδα η Αμερική, η Αγγλία, το ΔΝΤ, η Γερμανία…» Δεν υπάρχουν πλέον άνδρες με καθαρή ζωή και αφοβία στο θάνατο. Είναι όλοι εκβιάσιμοι ή εκβιασμένοι, δούλοι των πολυεθνικών και των στοών. ΄Ενα έχουν μόνο δικό τους τη φιλαρχία και τη φιλαργυρία. Αποτέλεσμα τούτου είναι ότι υφιστάμεθα συνεχώς συρρικνώσεις στην εθνική μας υπόσταση και ακεραιότητα. Ταπεινώσεις και εξευτελισμούς. Παραβιάζουν τα πάντα οι εχθροί: ιστορία, πολιτισμό, ευσέβεια, σύνορα. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε μέσα στα σπλάγχνα μας, Μισή Κύπρο, Μισή Θράκη, Μισή Μακεδονία, Μισή Ήπειρο, καθόλου Ίμβρο, Τένεδο και Ίμια. Όλα μισά κι ανέσωστα τάχουμε και δεν μας «καίγεται καρφί». Πού είναι η Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών με τη δύναμη και τη δόξα της; Υπάρχουν στ΄ αλήθεια Έλληνες που μιλάνε για μακεδονικό θέμα σύμφωνα με τις απόψεις της Φύρομ; Απίστευτο, κι όμως υπάρχουν! Που ευλογούν το τουρκικό προξενείο; Που σκέφτονται αν θα διώξουν ένα αεροπλάνο ή ένα πλοίο από τα χωρικά μας ύδατα, αν θα γυρίσουν πίσω ένα δουλεμπορικό;… Κι όμως υπάρχουν!

Δ] Δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή και ειρήνη. Ζούμε μια νέα αιχμαλωσία, μια επιδρομή αλλοφύλων… Διότι οι ανεγκέφαλοι των Αθηνών με τα χαμόγελα και τους μεγάλους σταυρούς μας ξεγέλασαν και μας έπιασαν στο ύπνο και κουβάλησαν εδώ μέσα τους ξένους και δή τους μουσουλμάνους, προγεφυρώματα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής και του ισλαμικού τόξου. Έπαιρναν τις επιδοτήσεις των Βρυξελλών, υπέγραφαν Δουβλίνα και άλλα, και φορτωθήκαμε υπέρ δύναμιν, («το υπέρ δύναμιν» ούτε και ο Θεός το θέλει) και βούλιαξαν όλα: τα ταμεία, τα νοσοκομεία και τα σχολεία. Μας έπιασε ένας εξωπραγματικός χριστιανισμός να βαφτίζουμε και να στηρίζουμε και ένας φόβος μπροστά στο ενδεχόμενο του να μας κατηγορήσουν ως ρατσιστές. Οι πολυτελώς βιούντες στα εκλεκτά προάστεια των Αθηνών φώναζαν και φωνάζουν συνεχώς και σήμερα περί ρατσισμού κι ένα σωρό άλλες αηδίες, τη στιγμή που οι περισσότεροι Έλληνες έχασαν τις δουλειές τους, την ηρεμία τους και την ειρήνη τους και δεν μπορούν να ξεμυτίσουν από το σπίτι τους!

Ποιοι μιλάνε για ρατσισμό, αυτοί που δε δίνουν του αγγέλου τους νερό, που δείχνουν ρατσισμό για τους συμπατριώτες τους; Οι μη κυβερνητικές, επιδοτούμενες όμως, οργανώσεις, μιλάνε για ρατσισμό, που μας κατάντησαν ξέφραγο αμπέλι και έθνος χωρίς αξιοπρέπεια. Δυστυχώς δεν μίλησε και η επίσημη Εκκλησία εγκαίρως για τον μεγάλο πειρασμό – τη λαθρομετανάστευση - που μπήκε στα σπλάγχνα του λαού μας και θα μας αναγκάσουν δυστυχώς κάποια στιγμή – αν δεν έχει γίνει ήδη - να ματώσουμε ή να αλλοιωθούμε με τζαμιά και απομείωση τη θρησκευτικής μας ιδιαιτερότητας, όπως συμβαίνει στην Αγγλία και στην Ευρώπη. Δεν καταλαβαίνει κανένας καρεκλοκένταυρος των Αθηνών ότι τα τζαμιά θα γίνουν κέντρα και τα κέντρα γιάφκες και θα αλωνίζουν οι Τούρκοι τελικά, για να επαληθευτεί η προφητεία του Οζάλ, ότι «θα μας κατακτήσουν με τους αλλοδαπούς και τη λαθρομετανάστευση».

Γίναμε πολύ ευαίσθητοι για τους ξένους και αναίσθητοι για τα παιδιά των πατρώας γης. Αυτό δεν το θέλει κι ο Θεός: πρώτα βοηθάμε του οικείους της πίστεως και τους συγγενείς μας κι αν μπορούμε του ξένους. Στην Πεντηκοστή ενώθηκαν οι άνθρωποι στην Εκκλησία, δεν έχασαν όμως την πατρίδα και τη γλώσσα τους. ΄Ακουγε ο καθένας στη δική του διάλεκτο «τα μεγαλεία του Θεού». Οι μαρξιστόπληκτοι εγκέφαλοι της δημοσιογραφίας και των κομμάτων αβασάνιστα δέχονται τις όποιες ειδήσεις που αφορούν καταπίεση ξένων και μένουν ψυχροί και αδιάφοροι, οι αστοιχείωτοι θεολογικά και ελληνικά, στα όποια περιστατικά ταλαιπωρούνται Έλληνες. Χάνονται Έλληνες και ματώνουν οι συμπατριώτες μας στους δρόμους και αυτοί μιλάνε για μια «ουτοπική» πολυπολιτισμικότητα.

Αξίζουμε μια καλύτερη τύχη. Έχουμε θρέψει και βαπτίσει χιλιάδες μετανάστες και βοηθούμε χιλιάδες στις φυλακές και στα συσσίτια. Τους βάλαμε στα σπίτια μας και στείλαμε χιλιάδες νταλίκες στην άκρη του κόσμου και για το «ευχαριστώ» έκαψαν την Αθήνα με τους αναρχικούς μαζί και έβαλαν φωτιά στα δάση μας! Πως έχουν απαιτήσεις αυτοί που ήρθαν με 5000 δολάρια εισιτήριο στο δουλέμπορο; Γιατί πεισμώνουν που δεν τους αφήνουμε να πάνε στην Ευρώπη; Κουραστήκαμε πλέον! Να φύγουν όλοι, αν θέλουν. Να πάνε όπου θέλουν. Κυρίως όμως κουραστήκαμε και αγανακτήσαμε από την ηττοπάθεια και το γραικυλισμό των Υπουργείων και των υπηρεσιών, που έχουν δέσει τα χέρια των δυνάμεων προστασίας του πολίτη και καταρράκωσαν το στράτευμα.

Ε] Δεν υπάρχει αγάπη, αλληλεγγύη. Όλο αυτό το κακό που γίνεται αυτές τις μέρες, τι μας αποκαλύπτει; Που είναι μέσα σ΄ αυτή την καταστροφή, η αλληλεγγύη; Πως ανέχονται οι κρατούντες να αυτοκτονούν Έλληνες; Δεν αυτοκτονούν άλλοι κάτοικοι αυτής της χώρας! Έκοψαν όλα τα επιδόματα από τις ελληνικές οικογένειες και βρίσκονται ακόμη και πολύτεκνοι χωρίς την παραμικρή ενίσχυση. Τα επιδόματα προνοίας «πάνε περίπατο»! Ντροπή! Πεθαίνουν άνθρωποι, πεινάνε και ζητιανεύουν αξιοπρεπείς οικογένειες, συνωστίζονται στα συσσίτια, (εδώ είναι ο πραγματικός συνωστισμός) κλέβουν για να φάνε, πουλάνε κειμήλια για λίγα ευρωαργύρια και έχουμε άλλους να προσκυνάνε τη Μέρκελ κι άλλους να αλλοιθωρίζουν προς τον Ομπάμα, και προς τα εδώ να μη βλέπει κανένας ούτε να ιδρώνει το αυτί του, για το αν έχουν να πάρουν τα φάρμακα και να πάνε σε ένα νοσοκομείο άρρωστοι και συνταξιούχοι. Υφίσταται αλληλεγγύη όταν έχουν πάει 600 δισεκατομμύρια στις ελβετικές τράπεζες και στους όπου γης φορολογικούς παραδείσους και έχει μείνει η Ελλάδα στεγνή και άφραγκη; Επιτρέπεται να ρωτάνε οι βουλευτές των 6000 ευρώ μηνιαίως αν θα είναι ο κατώτατος μισθός του κόσμου 711 και η σύνταξη 500 ευρώ, τη στιγμή που έχουν πέσει έξω όλα τα νοικοκυριά και οι άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια.

ΣΤ] Δεν υπάρχει εγρήγορση. Αλήθεια τι λαός είμαστε; Πως γίναμε έτσι; Τόσο φοβικοί και αναποφάσιστοι; Πως επιτρέψαμε να γίνονται όλα αυτά; Μας λένε οι Ευρωπαίοι: «Αν γινόντουσαν αλλού αυτά - και ασφαλώς έγιναν - και αν ήξεραν οι Έλληνες ποιους μνημονιακούς νόμους και πολιτικούς ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν θα είχε καεί το σύμπαν και όχι μόνο το σύνταγμα! Αλήθεια μας ψεκάζουν; Αποβλακωθήκαμε; Μήπως έχουμε υποστεί πολιτικό ευνουχισμό από την διαστρέβλωση των ΜΜΕ; Μήπως οι δημοσκοπικές εταιρείες και οι καλπονοθείες έχουν αμβλύνει το πνευματικό μας αισθητήριο;

Είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι που θα επιλέξουν ως εκπροσώπους τους αυτούς που έβαψαν τα χέρια τους με μνημονιακό αίμα και ευθύνονται για τη δυστυχία του λαού μας εξαιτίας του Μνημονίου, αλλά και όσους ευθύνονται για το βούλιαγμα της οικονομίας επί της εβραϊκής προγενεστέρας διακυβέρνησης. Αλήθεια, που πήγαν τα εκατομμύρια των υπογραφών για το θρήσκευμα; Γιατί παραμένει κλειστός ο φάκελλος για την Κύπρο που «κείται μακράν»; Δε θα απαντηθούν ποτέ αυτά τα ερωτήματα; Γιατί υπάρχει ένοχη σιωπή για τους δειλούς και προδότες που άφησαν αβοήθητο το νησί και χάθηκε ένα κομμάτι του Ελληνισμού; Για τα Ίμια και τη Σημαία που την πήρε ο αέρας; Κι όμως όλοι αυτοί συνεχίζουν και κυκλοφορούν ελεύθεροι!

Υπάρχει αλήθεια λαός που ψήφισε για βουλευτή τη συγγραφέα της ιστορίας του συνωστισμού; Πως συμβαίνουν όλα αυτά; Πως ανεχόμαστε τον άλλο θλιβερό πρόεδρο μεγάλου κόμματος να θέτει υποψηφιότητα και να ζητεί ψήφο των Ελλήνων Ορθοδόξων για να κυβερνήσει μια ορθόδοξη χώρα, χωρίς να είναι παντρεμένος - στεφανωμένος, να υποστηρίζει το κόμμα του την ομοφυλοφιλία και τη Φύρομ, να μιλάει για χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους και να μη ακούγεται «κιχ» από την Εκκλησία; Δεν είναι οι κληρικοί ψηφοφόροι; Δεν έχουν δικαιώματα οι οικογένειές τους; Μόνο οι μουφτήδες της Θράκης δικαιούνται διορισμούς και πληρωμές; Όχι μόνο ο Παύλος, αλλά και ο Πλάτωνας λέγουν, ότι αυτοί που θα ασχοληθούν με τα κοινά, πρέπει νάχουν σωστή οικογενειακή ζωή. Ο άνθρωπος είναι ενιαίος και δεν υπάρχουν αδιάφορες - άσχετες ζώνες στην προσωπικότητά του.

Ζ] Δεν υπάρχει η έμπνευση του Αγ. Πνεύματος. Αν μας ψεκάζουν και αποχαυνωθήκαμε μία λύση υπάρχει: κι αυτή δεν είναι βέβαια τα φάρμακα, γιατί κι αυτά τώρα πληρώνονται. Είναι η επιφοίτηση και η έμπνευση του αγίου Πνεύματος. Χρειαζόμαστε «διάβασμα» και πνευματική αφύπνιση. Οι απόστολοι ήταν κλεισμένοι στο υπερώο «δια τον φόβον των Ιουδαίων». Είχαν πάθει αγοραφοβία και έπρεπε να ενδυθούν «δύναμιν εξ ύψους, επελθόντος του αγίου Πνεύματος». Δεν γίνεται αλλοιώς. Μόνο ένας Θεός μπορεί να μας αναστήσει. Είμαστε μέσα στον τάφο, όπως ο Λάζαρος, και νεκροί, και «οδωδότες»! Ποιοι; Οι ΄Ελληνες, οι Ορθόδοξοι! Κάποιος πρέπει να φωνάξει στην ψυχή του Έλληνα: «Λάζαρε, δεύρο έξω»!

 Πρέπει λοιπόν να ανάψουμε με τη φωτιά του αγ. Πνεύματος. Να μεθύσουμε με τον νηφάλιο οίνο της Πεντηκοστής. Να γεμίσουμε με Πνεύμα «σοφίας, βουλής, ισχύος, διακρίσεως, συνέσεως, φόβου Θεού, αγάπης και σωφρονισμού». Να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να στοχαζόμαστε, να συνεννοούμαστε, να αποφασίζουμε, να μιλάμε, να αγαπούμε την Πατρίδα μας και να σωφρονούμε, χωρίς να συμπεριφερόμαστε παιδικά ή εγκληματικά. Γι αυτό χρειαζόμαστε το Πανάγιο Πνεύμα, ιδιαίτερα εμείς οι αυθόρμητοι και παρορμητικοί, μεσογειακοί, Έλληνες, και μάλιστα σήμερα, που βρισκόμαστε χωρίς πυξίδα και προσανατολισμό.

Μετά, αφού γίνει αυτό, «όντες πλήρεις Πνεύματος Αγίου» πρέπει να βγούμε στους δρόμους. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, όπως λέγεται. Το κομμουνιστικό κόμμα δεν θέλει να κυβερνήσει, γιατί στο μυαλό του έχει πάντα την εξέγερση, την επανάσταση. Δεν θέλει τις τυπικές δημοκρατικές διαδικασίες. Αν αυτό το «τίναγμα» προς το λαό το έκανε τότε, λίγο πρίν από το Κομμουνιστικό κόμμα, η Ιερά Σύνοδος της Ρωσίας, που κουβέντιαζε τότε στις Συνεδρίες της για το χρώμα των ράσων, τη στιγμή που ο λαός έξω έβραζε από την ανέχεια, δεν θα είχαμε όλα τα μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση θλιβερά γεγονότα. ΄Ετσι και τώρα πρέπει να γίνει. Να ξεσηκωθούμε και να διαμαρτυρηθούμε. Θα εκδηλώσουμε όλο το θυμό μας με την ψήφο μας.

Η] Δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Το ξέρουν οι κομματάρχες του ολέθρου, γι αυτό μας λένε να μη ψηφίσουμε θυμωμένα. «Ω της υποκρισίας»! Φοβούνται την οργή του λαού και τη φωνή του Θεού; Υπάρχει όμως και δίκαιος θυμός. «Ενδικώτατος», δηλαδή δικαιότατος, και θα ψηφίσουμε με αυτόν τον άγιο θυμό. Η φουσκοθαλασσιά του λαού μας θα εξαφανίσει τα σάπια μυαλά και σχέδια και θα κάνουμε αυτό που λέγει η συνείδησή μας. Μέχρι τώρα μας είχαν δεδομένους. Τώρα όμως θα εκπλαγούν. Έστω και τώρα, ποτέ δεν είναι αργά.

Ας πάψουν πια οι εκπρόσωποι των κομμάτων να γεμίζουν με φλυαρίες τον αέρα. Ο λαός θα κάνει ό,τι θέλει. Αρκετά τον χειραγώγησαν και τον πρόδωσαν. Ας αποθάνουμε μετά των Ευρωπαίων φίλων και των αλλοφύλων. Δεν μας νοιάζει. Αυτό λένε «εις τας οδούς και τας ρύμας» οι αγανακτισμένοι και απελπισμένοι πατριώτες. Αυτή τη στιγμή θα κάνουμε πλήρη και τελεία δημοκρατία. Θα κρίνουμε με απόλυτη αυστηρότητα. Θα πάρει και θα σηκώσει, ο άγιος άνεμος της Πεντηκοστής, ό,τι σαθρό κατασκεύασμα. Μη τολμήσουν και μας κρίνουν μετά. Αυτά που έπρεπε να κάνουν χρόνια, δεν τα έκαναν. Τώρα θα γίνει «ανάστα ο Θεός». «Βοή μεγάλη και άνεμος και πύρ και ατμίς καπνού και φλόγες πυρός» θα ξυπνήσουν τον κοιμισμένο λαό. Το Άγιο Πνεύμα, θα μας φωτίσει και θα ψηφίσει αυτό, μέσα στην καρδιά, στο βαπτισμένο λαό μας. Θα μας δώσει τη δύναμη να κάνουμε αυτή τη φορά το καθήκον μας.

Η αλήθεια όμως είναι ότι τα πράγματα έχουν πάρει πολύ τον κατήφορο. Ο «κύβος ερρίφθη» και η λογική λέει ότι τα πάντα χάθηκαν. Κάθε πιθανή εξέγερση - ενεργοποίηση θα αποδεικνυόταν μάλλον ατελέσφορη. Μάλλον μικρή, για να μετριάσει κάπως το μέγεθος της καταστροφής. Σε κάτι τέτοιες όμως περιπτώσεις είναι που ο Έλληνας Ορθόδοξος Χριστιανός με το άγιο Πνεύμα ξέρει να μάχεται. Έδειξε πολλές φορές στην ιστορία ότι με τη βοήθεια του Θεού μπορεί να περπατάει «σε αναμμένα κάρβουνα» και να μη καίγεται, διότι «όπου βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις».

Θα νικήσει λοιπόν ο Ορθόδοξος λαός μας!

Τά κόμματα πού διεκδικοῦν τήν ψῆφο τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Κομμουνιστικό Κόμμα Ἑλλάδος, ΔΗΜ.ΑΡ., Συνασπισμός Δημιουργία ξανά καί Δράση καί Οἰκολόγοι Πράσινοι στά προγράμματα πού παρουσιάζουν γιά τό πολιτικό σύστημα καί τήν δημοσία διοίκηση συμπεριλαμβάνουν καί τόν διαχωρισμό Κράτους καί Ἐκκλησίας.

Τά κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς μέ τήν γνωστή φιλοσοφικοκοινωνική βιοκοσμοθεωρία τοῦ κομμουνιστικοῦ κοσμοειδώλου, ὅπως γνώρισε τόν χωρισμό αὐτό ὁ καταρεύσας ὑπαρκτός σοσιαλισμός στό ἀνατολικό μπλόκ πού στήν οὐσία ἦταν διωγμός τῆς θρησκευτικῆς πίστεως ἐλαύνονται ἀπό ἀποτυχημένα ἀθεϊστικά ἰδεολογήματα καί συναντῶνται μέ τά ὑπόλοιπα κόμματα κάτω ἀπό τίς ντιρεκτίβες τῆς νέας ἐποχῆς καί τῆς νέας τάξεως. Ποιός δέν θυμᾶται τήν δυναμική παράσταση τοῦ ἐν Ἀμερικῇ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ στόν τότε Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη γιά τήν διαγραφή τοῦ θρησκεύματος ἀπό τίς ταυτότητες τῶν Ἑλλήνων ὅπως ἀνέφερε τό ἀνακοινωθέν τοῦ Μεγάρου Μαξίμου;

Μιλοῦν γιά χωρισμό Ἐκκλησίας καί Κράτους διάβαζε Ἔθνους, ἐπικαλούμενοι δῆθεν προοδευτικά συνθήματα. Οἱ ἀντιλήψεις ὅμως περί χωρισμοῦ εἶναι τοῦ περασμένου αἰώνα πού γεννήθηκαν κάτω ἀπό μισαλόδοξο ἀντιθρησκευτικό πνεῦμα πού δέν συμβιβάζεται μέ τίς σημερινές κοινωνικές, πολιτειακές καί θρησκευτικές ἀντιλήψεις καί πού ἀναπτύχθηκε σέ προτεσταντικές καί παπικές χῶρες πού δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τόν πολιτισμό καί τήν χριστιανική πίστη τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους. Τό πρότυπο τῶν δυτικῶν κοινωνιῶν ἀλλά καί τοῦ ἀθεϊστικοῦ ἀνατολικοῦ μπλόκ πού κατέρρευσε παταγωδῶς, μέ τό θρησκευτικό συγκρητισμό καί μέ τόν χωρισμό παράγει μόνο διαλυτικά κοινωνικά φαινόμενα καί ἐπιτρέπει τήν ἅλωση τῶν κοινωνιῶν ἀπό τήν παραθρησκεία, τήν εἰδωλολατρεία, τόν σατανισμό καί τά ἐγκληματικά φαινόμενα. Οἱ ἀντιλήψεις περί χωρισμοῦ δέν συμβιβάζονται μέ τά ἑλληνικά ἰδεώδη καί τήν χριστιανική πίστη πού πότισε τίς ρίζες τοῦ Ἔθνους μας.

Οἱ ἀντί-θετοι, οἱ ἔξω τοῦ χριστιανισμοῦ, οἱ ἀντί-χριστοι, ἡ ἀπιστία γενικῶς ἀντιπαρέρχονται μία παγκόσμια πραγματικότητα, τήν πραγματικότητα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ κόσμου ἀπό τόν χριστιανισμό. Δέν μιλᾶμε γιά τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μιλᾶμε γιά τήν κοινωνική πραγματικότητα, γιά τήν κοινωνική διάσταση τοῦ χριστιανισμοῦ πού ἐκπολίτισε τόν κόσμο καί ἰδιαίτερα στήν χώρα μας μᾶς διαφύλαξε διά νά μήν εἴμαστε τό ὑπόλοιπο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τουρκίας σήμερα.

Ὁ Χριστιανισμός συνεπῶς κρινόμενος μόνο μέ κοσμικά κριτήρια εἶναι μιά παγκόσμια θρησκεία πού δέν μπορεῖ νά τεθεῖ στό κοινωνικό περιθώριο οὔτε νά ἀγνοηθεῖ καί ἀσφαλῶς δέν εἶναι δυνατό νά καταπολεμηθεῖ γιατί εἶναι θεοσύστατος ὀργανισμός ὅπως ἀπέδειξαν τά δύο χιλιάδες χρόνια τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του.

Ἡ Ἑλληνική κοινωνία εἶναι μιά ὁμόδοξη κοινωνία ζυμωμένη μέ τό χριστιανικό πνεῦμα. Τυχόν ἀλλαγή τῶν δομῶν τῆς κοινωνίας μας, διότι περί αὐτοῦ πρόκειται, θά ἔχει ὀλέθριες συνέπειες γιά τό Ἔθνος μας καί τήν ἐπιβίωσή του.

Ἡ πρόταση τοῦ χωρισμοῦ, περνᾶ καί ἀπό τήν θύρα τῆς εἰδικῆς ἐπιστήμης τῆς κοινωνιολογίας. Ἡ ἐφαρμογή τῆς ἀρχῆς «ἡ θρησκεία εἶναι μία ἰδιωτική ὑπόθεση» κατέληξε πάντοτε στήν καταδίωξη καί καταπίεση τῆς θρησκευτικῆς πίστεως. Ἄμεσες συνέπειες τῆς τακτικῆς αὐτῆς εἶναι ὁ προοδευτικός ἐκφυλισμός τῆς προσωπικῆς καί κοινωνικῆς ἠθικῆς, ἡ σχετικοποίηση τῆς ἐθνικῆς παραδόσεως καί ἡ εἰσβολή ξένων ἰδεολογιῶν μέ ἐπικίνδυνο γιά τήν ἐθνική ἐπιβίωση περιεχόμενο. Ἡ συλλειτουργία τῶν θεσμῶν τοῦ ἔθνους λαί τῆς Ἐκκλησίας στήν ἱστορική πορεία μας ἔχει ὡς συνέπεια νά εἶναι ἀδύνατον νά αὐτονομηθοῦν οἱ θεσμοί αὐτοί καί νά παύσουν νά συλλειτουργοῦν χωρίς τό ἄμεσο ἐνδεχόμενο ἀρνητικῶν συνεπειῶν στήν ἐθνική πορεία καί ἐπιβίωση. Ὁ ὁμ. Καθηγητής Β. Γιούλτσης παρουσίασε ἐναργέστατα τήν θεωρία τοῦ φονξιοναλισμοῦ δηλ. τῆς συλλειτουργίας τῶν κοινωνικῶν θεσμῶν. Ὅταν στήν ἀθεϊστική Γαλλία συνομολογήθηκαν «κονκορδάτα» ἀμοιβαιοτήτων πού ὁδήγησαν προοδευτικά στά διατάγματα 91/1955, 654/1968 καί 1024/1983 μέ τά ὁποῖα οὐσιαστικά ἡ ἐθνική Ἐκκλησία τῆς Γαλλίας ἐπέστρεψε στά ἐπίπεδα συλλειτουργίας μέ τούς πολιτικούς θεσμούς καί ἐπίσης στήν ἄλλοτε κραταιά Σοβ. Ἕνωση τό διάταγμα τῆς 5/2/1918 μέ τό ὁποῖο ἐπεβλήθη ὁ χωρισμός Ἐκκλησίας καί Κράτους ἀντικατεστάθη μέ μιά σειρά διαταγμάτων ὅπως 1102/1972, 69/1973, 85/1973 καί μέ τήν γνωστή ἡμισυνταγματική ἀναθεώρηση τοῦ 1972 μέ τά ὁποῖα ἀναγνωρίστηκε ὡς ἀνεπίσημη θρησκευτική ἐπισημότητα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀποτελεῖ ἤ ὄχι ἀνεπίτρεπτο κρετινισμό ἡ συνθηματολογία γιά τόν χωρισμό στήν Ἑλλάδα, ὅπου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τήν ψυχή τοῦ Ἔθνους.

Τά παραπάνω κόμματα πού μιλᾶνε γιά χωρισμό στήν οὐσία στοχεύουν στόν θρησκευτικό ἀποχρωματισμό τῶν Ἑλλήνων, θέλουν νά πάψουν οἱ πολίτες νά εἶναι θρησκεύοντα μέλη τοῦ σώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διότι εἶναι ἀντίθετοι πρός τήν χριστιανική πίστη. Τήν ἀπουσία ὅμως τοῦ θρησκευτικοῦ στοιχείου ἀπό τόν πολίτη θά τήν ὑποκαταστήσει ἕνα ἄλλο στοιχεῖο τό ὁποῖο ἔχει καί αὐτό θρησκευτικό χαρακτῆρα γιατί δέν μπορεῖ νά γίνει ἀλλιῶς καί αὐτό τό στοιχεῖο ὀνομάζεται ἀντιχριστιανός ἤ ἀντιθρησκευτικός πολίτης ἤ ἄθεος πού στρατεύτεται στήν «θρησκεία» τῆς ἀθεΐας. Αὐτό εἶναι τό πρότυπο τοῦ πολίτου αὐτῶν πού θέλουν τόν λεγόμενο χωρισμό. Τόν ἀποκαλοῦν μέ πολλά ὀνόματα, φιλικό ἤ ἔντιμο χωρισμό δέν ἔχει σημασία. Μέ αὐτόν τόν τρόπο λένε ὅτι τό κράτος θά εἶναι ἀνεξίθρησκο ἤ οὐδέτερο πρός τήν θρησκεία καί αὐτό θά εἶναι δῆθεν καλύτερο γιά τήν κοινωνία. Τεχνητός ὅμως χωρισμός τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας στήν κοινωνική της διάσταση καί λειτουργία μπορεῖ νά εἶναι ἀπό νομοθετικῆς πλευρᾶς δυνατός, θά ἀποτελεῖ ὅμως κατ’ οὐσίαν κατασκευή ἑνός ἀνθρωπίνου τέρατος, ἑνός κοινωνικοῦ θηρίου. Οἱ κοινωνίες δέν ὀργανώνονται μόνο μέ νόμους ἤ συντάγματα, ὀργανώνονται καί μέ ἐξωνομικούς κανόνες πού ἀπό πλευρᾶς ἀξίας καί πρακτικοῦ κοινωνικοῦ ἀποτελέσματος εἶναι οἱ σημαντικότεροι.

Ἡ Ἑλληνική κοινωνία εἶναι ὀργανωμένη μέ τέτοιους νομικούς κανόνες, πού εἶναι οἱ χριστιανικοί κανόνες καί ἑπομένως εἶναι ἔγκλημα ἡ πολιτική βούληση τῶν ἀνωτέρω κομμάτων πού θέλει νά ὁδηγήσει σέ θρησκευτικό ἀποχρωματισμό τήν ἑλληνική κοινωνία στό ὄνομα τῆς δῆθεν προόδου, γιατί στήν ἑλληνική κοινωνία οἱ θεσμοί συλλειτουργοῦν ἐπειδή συλλειτουργοῦν οἱ ἀνθρώπινες προσωπικότητες.Βέβαια στίς κοινωνίες ὑπάρχουν πολίτες μέ θρησκευτική συνείδηση καί πολίτες χωρίς αὐτήν ἀλλά αὐτό ἀποτελεῖ ἐπιλογή καί ἀνάγεται σέ ἀτομικό δικαίωμα προστατευόμενο συνταγματικά. Ἡ καθιέρωση ὅμως πολιτειακά τοῦ χωρισμοῦ τῶν κοινωνικῶν θεσμῶν εἶναι τραγικά ἀγεφύρωτη ἔκπτωση.

Ὁ χωρισμός χωρίς νά ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν ἡ συλλειτουργία τῶν κοινωνικῶν θεσμῶν, ἡ ἰδιομορφία τοῦ πολιτιστικοῦ καί ἐθνικοῦ παρελθόντος, οἱ ἀντιλήψεις καί ἡ ἰδιοσυγκρασία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι μία ἀφελής συνθηματολογία πού περιέχει μόνο ἄγνοια καί προκατάληψη.

Τό σύστημα τῆς συναλληλίας πού ἰσχύει σήμερα μέ τό Σύνταγμα τοῦ 1975 καί τόν Καταστατικό Χάρτη εἶναι καθεστώς χωρισμοῦἀφοῦ Ἐκκλησία καί Πολιτεία εἶναι κοινωνίες διάφορες, συναφεῖς ὅμως καί συνεχόμενες μέ συνεργασία κοινωνικά ἀναγκαία καί ἀναπόφευκτη. Ἡ ἱστορική ἐμπειρία ἐφαρμογῆς τοῦ συστήματος τόσο στήν χιλιόχρονη βυζαντική περίοδο καί τήν ὀθωμανική κατοχή ὅσον καί στήν περίοδο τοῦ νεωτέρου Ἑλληνικοῦ κράτους ἀποδεικνύει ὅτι ἡ νομική αὐτή κατάσταση δέν ἔβλαψε οὔτε τήν ἑλληνική κοιωνωνία, οὔτε τά δικαιώματα τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν κοινοτήτων καί ἐπί τέλους θέτει τό ἐρώτημα, ἡ ὑπαγωγή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν ὁποία πολυειδῶς ὀφείλει τό Ἔθνος ἀπό ΝΠΔΔ σέ ἁπλό Σωματεῖο ἤ Ἕνωση προσώπων θά συμπαρασύρει καί τό ὑφιστάμενο νομικό καθεστώς τῶν Μουφτειῶν τῆς Μουσουλμανικῆς θρησκευτικῆς παραδοχῆς πού προβλέπεται ἀπό τήν Συνθήκη τῆς Λωζάνης καί τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου, γιατί κάτι τέτοιο δέν προαναγγέλεται ἀπό τά παραπάνω πολιτικά κόμματα. Συνεπῶς ἀντιλαμβάνεται κανείς εὐχερῶς ὅτι οἱ κομματικοί αὐτοί σχηματισμοί μέ τήν πρότασή τους αὐτή κηρύσσουν διωγμό κατά τῆς μάννας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μόνον. Τίθεται λοιπόν ἀναποδράστως σέ κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως τό ἐρώτημα: ἐνεργοῦν μόνοι τους ἤ εἶναι διατάκτες, ὑπεργολάβοι καί ἐντολοδόχοι γνωστῶν ἀνθελληνικῶν κέντρων τοῦ διεθνιστικοῦ συστήματος καί τῆς νέας τάξεως πραγμάτων πού ἐπιδιώκουν καί τό γκρέμισμα τῆς εὐρωζώνης καί τήν κατάρευση τοῦ κοινοῦ εὐρωπαϊκοῦ νομίσματος καί τήν ἠθική ἐξαχρείωση καί ἐξανδραποδισμό τῶν πολιτῶν τοῦ κόσμου.

Ὠφείλω νά ἀναφερθῶ καί σέ ἕνα παράδειγμα. Στόν Πειραιᾶ ἔχομε ὡς βουλευτή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐξαίρετο ἄνθρωπο, εὐγενῆ καί κόσμιο τόν κ. Θ. Δρίτσα, ὁ ὁποῖος ὅμως ποτέ δέν τίμησε τούς μάρτυρες, τούς ἥρωες καί τά θύματα πού ἔπεσαν στόν βωμό τῆς ἐλευθερίας τοῦ Γένους ἀπουσιάζοντας συστηματικά ἀπό τίς σχετικές ἐθνικές καί θρησκευτικές ἐκδηλώσεις. Περιφρονεῖ ὁποιαδήποτε ἐκδήλωση τῆς μητρός Ἐκκλησίας ἀκόμη καί στίς κοινωνικές της διαστάσεις καί διερωτᾶται κανείς αὐτό εἶναι τό πρότυπο πολιτικῆς συμπεριφορᾶς πού θά ἐγκαινιάσει τό κόμμα του στήν ἑλληνική Κοινωνία καί γι’ αὐτό προαναγγέλει τήν διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους;

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Μνήμες Αλώσεως  έφερε στο νου η 29^η Μαΐου πριν από μία εβδομάδα. Κάθε Έλληνας που σέβεται το παρελθόν του Έθνους τιμά τους πεσόντες και αναπολεί το μεγαλείο του Ελληνορθοδόξου κράτους του Βυζαντίου ( ή Ρωμανίας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα). Ας μην μείνουμε, όμως, μόνο στον θρήνο για την Άλωση. Μας αρκεί η εθνική κατάθλιψη που επικρατεί λόγω της οικονομικής κρίσης. Ας μιλήσουμε σήμερα για κάτι πιο αισιόδοξο. Ας δώσουμε μία είδηση, η οποία καταδεικνύει ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα και φιλότιμο σ’ αυτόν τον τόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν αφιλοκερδώς. Υπάρχουν πρότυπα, αρχές και αξίες μέσα από την Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας που εμπνέουν στις ημέρες μας μικρούς και μεγάλους.

            Το γεγονός που αξίζει να σχολιάσουμε είναι η παραγωγή και κυκλοφορία ενός ενδιαφέροντος ντοκυμανταίρ για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό από τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΧΕΛΩΟΣ του Αγρινίου σε συνεργασία με το Σωματείο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και με την πολυποίκιλη υποστήριξη της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Εδώ και αρκετούς μήνες σκηνοθέτες, εικονολήπτες, τεχνικοί άλλων ειδικοτήτων, συγγραφείς ιστορικών και θεολογικών έργων, μουσικοί, εκφωνητές,  ηθοποιοί και  λόγιοι μοναχοί του Αγίου Όρους  συνεργάσθηκαν εθελοντικά με στόχο να παραχθεί κάτι σωστό, ολοκληρωμένο και τεχνικά άρτιο. Για  να μάθει κάθε Ορθόδοξος Έλληνας ποιος ήταν και τι δίδασκε ο Φωτιστής των Σκλάβων, ο εθνοϊερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός. Το ντοκυμανταίρ θα μοιρασθεί ΔΩΡΕΑΝ σε χιλιάδες κασετίνες με ευγενή χορηγία του ιδιοκτήτη του Τηλεοπτικού διαύλου ΑΧΕΛΩΟΣ TV κ. Γεωργίου Μπόκα, ο οποίος διέθεσε όλο το προσωπικό του Σταθμού του για να επιτευχθεί ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα. Να, λοιπόν, που υπάρχουν και στις ημέρες μας άνθρωποι, οι οποίοι αγωνίζονται για ιδανικά χωρίς να αναμένουν υλικό όφελος. Ιδού, λοιπόν, που υπάρχουν εθνικοί ευεργέτες, οι οποίοι φροντίζουν για την ελληνορθόδοξη αγωγή των παιδιών μας σε μία εποχή ηθικής παρακμής και πνευματικής κρίσης. Να, λοιπόν, που δεν χάθηκαν όλα. Ο Άγιος Κοσμάς ενέπνευσε δεκάδες ανθρώπους και έτσι έχουμε σήμερα στα χέρια μας ένα μορφωτικό αγαθό, μία καλλιτεχνική και πνευματική απόλαυση που μας φέρνει πιο κοντά στις ρίζες του Γένους μας.

            Το ντοκυμανταίρ υπάρχει σε δύο εκδοχές. Η πιο σύντομη διαρκεί περίπου μία ώρα και προσφέρεται για να το δουν κυρίως παιδιά και νέοι  σε σχολεία, κατασκηνώσεις, στρατόπεδα κ.α. Η πιο εκτενής διαρκεί 4 ώρες και μπορεί να παρουσιασθεί από εθνικά ή τοπικά τηλεοπτικά δίκτυα σε συνέχειες. Το οπτικοακουστικό αυτό πόνημα παρουσιάζει τον βίο, τις διδαχές, την εθνική και εκπαιδευτική δράση, τις προφητείες, το μαρτυρικό τέλος (απαγχονίσθηκε το 1779), την αγιοκατάταξη και την αγαθή επίδραση της δράσης του Πατροκοσμά. Τα ιστορικά στοιχεία είναι εξακριβωμένα, οι εκφωνήσεις επαγγελματικές, η μουσική υπόκρουση υποβλητική, η δε καταγραφή όλων των τόπων όπου πάτησε το ευλογημένο πόδι του είναι εντυπωσιακή. Επί μήνες τα συνεργεία των τεχνικών γύριζαν όλα τα σημεία της Ελλάδος, της Β. Ηπείρου, της Κωνσταντινουπόλεως κ.λπ. απ’ όπου πέρασε κατά τις τρεις (ή τέσσερις;) περιοδείες του ο Άγιος. Ο θεατής παρατηρεί με δέος πόσο κόπο κατέβαλε ο Πατροκοσμάς για να φθάσει στα περισσότερα μέρη του υποδούλου Ελληνισμού ώστε να διδάξει την Ορθοδοξία, να σταματήσει τους εξισλαμισμούς και να ιδρύσει σχολεία ελληνικά.

            Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πριν από λίγες εβδομάδες την επίσημη προβολή του έργου στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας και στο Αγρίνιο. Προσκυνήσαμε τμήμα λειψάνων του Αγίου στην ομώνυμη Μονή που βρίσκεται δίπλα στη γενέτειρά του, το Μέγα Δένδρο Αιτωλίας και πήραμε χρήσιμα και καλογραμμένα βιβλία από τη λογιωτάτη Μοναχή Ευθυμία, τν Ηγουμένη της Μονής. Θαυμάσαμε ιδιαιτέρως την προσεκτική αναφορά του ντοκυμανταίρ στις Προφητείες του Πατροκοσμά, οι οποίες ελέχθησαν για να αφυπνίσουν τον Ελληνισμό και να τον προετοιμάσουν για την Απελευθέρωση μετά από 80 τουλάχιστον ατυχείς εξεγέρσεις από την Άλωση μέχρι και τα Ορλωφικά. Μελετώντας τα χρόνια του Αγίου Κοσμά και γενικότερα την Τουρκοκρατία αναλογιζόμαστε ότι αυτός ο λαός πέρασε πιο δύσκολες εποχές και κρίσεις απ’ όσες περνά σήμερα. Βεβαίως είναι δραματικές οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες των δύο Μνημονίων. Όμως η Τουρκοκρατία ήταν σκληρότερη και πάλι  επιβιώσαμε. Και τούτο επειδή είχαμε τα πνευματικά εφόδια που δίδασκε ο Πατροκοσμάς. Πίστη στον Θεό, Μεγάλη Ιδέα και ελπίδα  για την εθνική απελευθέρωση,  αγάπη για την Ελληνορθόδοξη Παιδεία, συνείδηση της διαχρονικής πορείας του Ελληνισμού, όλα αυτά σε έναν  δημιουργικό συνδυασμό με το εμπορικό δαιμόνιο του Έλληνα. Όσοι μιλούν σήμερα κατά των Μνημονίων, αλλά βάλλουν κατά της Εκκλησίας, της Ελληνορθόδοξης Παιδείας και των εθνικών ιδανικών κακίστη υπηρεσία προσφέρουν. Για να απελευθερωθούμε οικονομικά πρέπει πρώτα να ξαναβρούμε την αυτοσυνειδησία μας. Γκρεμίζοντας τους Αγίους και τους ήρωες, στερούν από τον λαό μας την ταυτότητά του και από τους νέους μας τα πρότυπα που χρειάζονται.

            Ο Άγιος Κοσμάς συνδύασε άριστα την εθνική δράση με την κοινωνική ευαισθησία. Προφήτευε την απελευθέρωση («το ποθούμενον», όπως το έλεγε), μιλούσε υπέρ της ελληνικής γλώσσας και κατά των ξενικών διαλέκτων, αλλά παραλλήλως κήρυττε τα δικαιώματα των γυναικών, των φτωχών και των αθιγγάνων. Μόνο μέσα στην Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας το εθνικό και το κοινωνικό συνυπάρχουν αρμονικά. Αυτό χρειαζόμαστε σήμερα!

Κ.Χ. 25.5.2012

Εἶναι θλιβερὰ ὅσα συμβαίνουν στὰ σχολεῖα τῆς Πατρίδος μας, στὰ ὁποῖα προεξάρχοντες εἶναι δυστυχῶς Ἕλληνες ἐκπαιδευτικοί, στοὺς ὁποίους ἐμπιστευόμαστε τὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν μας. Ἀναφέρουμε τέσσερα τέτοια περιστατικά, ὅπως μᾶς τὰ κατήγγειλαν ἀναγνῶστες μας.

α) Φιλόλογος καθηγήτρια ἀπευθυνόμενη σὲ πιστὴ μαθήτρια, τέκνο εὐσεβοῦς οἰκογενείας, εἶπε μέσα στὴν τάξη μπροστὰ σ’ ὅλους τοὺς συμμαθητὲς καὶ τὶς συμμαθήτριές της: «Πρέπει νὰ αἰσθάνεσαι ἐνοχὲς γιατὶ εἶσαι χριστιανή»! Ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς τάξεως ἔμειναν ἄφωνα...

β) Ἔξω ἔβρεχε καὶ δὲν μποροῦσε νὰ γίνει κοινὴ προσευχή. Καὶ ὁ καθηγητὴς ἅρπαξε τὴν εὐκαιρία. «Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ προσευχόμαστε στὸ σχολεῖο», εἶπε στὴν αἴθουσα διδασκαλίας. Ὁ μαθητὴς Λυκείου ὅμως τοῦ ἀντέτεινε μὲ εὐγένεια: «Ὄχι, κ. καθηγητά, ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ γίνει ὁπωσδήποτε μέσα στὴν τάξη». Ὁ καθηγητὴς ὅμως ἀρνήθηκε ἐπίμονα!

γ) Σὲ μαθητικὴ ἐκδρομὴ στὴ Ζάκυνθο οἱ μαθητὲς τῆς Α΄ Λυκείου βρέθηκαν μπροστὰ στὸ ἱερὸ Λείψανο τοῦ θαυματουργοῦ ἁγίου Διονυσίου (Ζακύνθου). Ἐλάχιστα ὅμως παιδιὰ πλησίασαν καὶ μὲ εὐλάβεια ἀσπάστηκαν τὸ ἱερὸ Λείψανο. Τὰ ὑπόλοιπα ἀρνήθηκαν νὰ πλησιάσουν καὶ νὰ τὸ ἀσπασθοῦν. Ἔνιωσαν ἐντελῶς ἀμήχανα, ἀφοῦ κανένας δὲν τὰ δίδαξε τί δύναμη ἔχουν τὰ ἱερὰ Λείψανα τῶν ἁγίων μας.

δ) Καθηγητὴς θεολόγος σὲ Γυμνάσιο τοῦ Πειραιᾶ ἐκφράζοντας τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζει στὸ ἔργο του ἀπὸ συναδέλφους τοῦ σχολείου του ἀνέφερε καὶ τοῦτο: Στὸ σχολεῖο του ὑπάρχει ἤδη ἀπὸ κατασκευῆς τοῦ κτηρίου ἰδιαίτερο διαμέρισμα ποὺ διαμορφώθηκε ἀπὸ ἐτῶν καὶ διακοσμήθηκε μὲ εἰκόνες γιὰ νὰ λειτουργεῖ ὡς χῶρος ἠρεμίας καὶ προσευχῆς, γιὰ ὅσα παιδιὰ θὰ ἤθελαν νὰ καταφεύγουν σ’ αὐτόν. Ὁ χῶρος αὐτὸς ἔδινε παρηγοριὰ καὶ στήριγμα, καὶ ὅσα παιδιὰ κατέφευγαν ἐκεῖ γιὰ ὀλιγόλεπτη προσευχὴ ἀντλοῦσαν δύναμη. Ὅμως ὁ χῶρος αὐτὸς «ἐνοχλοῦσε» κάποιους συναδέλφους τοῦ θεολόγου. Καὶ τί ἔκαναν, νομίζετε; Τὴν «ἐνόχλησή» τους ἐξέφρασαν καταθέτοντας μηνυτήρια ἀναφορὰ κατὰ τοῦ θεολόγου!

Τέτοια συμβαίνουν στὰ σχολεῖα μας. Ἀσφαλῶς δὲ καὶ ἄλλα παρόμοια. Δὲν χρειάζεται βέβαια νὰ ρωτήσουμε τί κάνει τὸ ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο. Διότι αὐτὸ μεριμνᾶ γιὰ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς ἑρμαφρόδιτου θρησκειολογικοῦ μαθήματος, στὸ ὁποῖο ἡ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐξισώνεται μὲ τὶς πλάνες τοῦ Ἰσλὰμ καὶ ὅλες τὶς ἀνατολικὲς θρησκεῖες, δηλαδὴ τὸν σατανισμὸ μὲ ποικίλες μορφές, διότι, ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, «οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια». Εἶναι ὅμως καιρὸς νὰ ξεσηκωθοῦν οἱ γονεῖς καὶ ὅσοι πονοῦν αὐτὴ τὴ χώρα, ποὺ σήμερα προσφέρει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ μὲ τὶς ἱεραποστολές της στὴν Ἀφρικὴ καὶ στὴν Ἀσία.

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ» 

Εικονικές μειώσεις τιμολογίων που τελικά είναι αυξήσεις φωτιά! …Οι εγκέφαλοι  της ΔΕΗ και του Υπουργείου εφεύραν νέες επιβαρύνσεις που τις ονόμασαν «Χρεώσεις Εθνικού Ηλεκτρικού Συστήματος» επί πλέον της μέχρι σήμερα γνωστής «Χρέωσης Ηλεκτρικού Ρεύματος» οι οποίες ώ του θαύματος αυξήθηκαν κατά 1530% !!! (από 3,83€ σε 62,45€ όπως φαίνεται στους παρακάτω λογαριασμούς με κατανάλωση περί τις 1613KWH).

 Παραθέτουμε το νέο τιμολόγιο της ΔΕΗ για τους πολυτέκνους με τις επισημάνσεις μας:

ΔΕΗ: ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

Γενικά:

Σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 2153/3-4-1996 απόφαση της Επιτροπής Τιμών και Εισοδημάτων, με την οποία θεσπίστηκε το μειωμένο τιμολόγιο πολυτέκνων, ορίστηκε ότι δικαιούχοι του μειωμένου τιμολογίου είναι οι πολύτεκνες οικογένειες με τέσσερα (4) προστατευόμενα τέκνα και άνω και με την προϋπόθεση να εμπίπτουν στις επί μέρους κατηγορίες, όπως αυτές αναφέρονται παρακάτω.

             Κατ’ ακολουθία των παραπάνω, οι ειδικές κατηγορίες των πολυτέκνων, που προβλέπονται από τα εδάφια 2 και 3 της παρ. 1 του άρθρου 6 του Ν. 3454/2006, (δηλαδή χήρος/α, ανάπηρος/η), δεν δικαιούνται μειωμένου τιμολογίου, καίτοι αυτό αποτελεί ένα από τα πάγια αιτήματα της ΑΣΠΕ.

Τιμολόγιο ΓT (Πολύτεκνοι)

Τετραμηνιαία Χρέωση

Χορηγείται μόνο σε οικογένειες πολυτέκνων, εφ’ όσον έχουν ως προστατευόμενα μέλη 4 παιδιά και άνω καθώς και εφόσον καλύπτουν τις υπόλοιπες προϋποθέσεις χορηγήσεως του τιμολογίου.

Πάγιο:

μονοφασικών παροχών: 2,06 € ανά τετράμηνο

τριφασικών παροχών: 6,30 € ανά τετράμηνο

Ενέργεια:

Για πολύτεκνους με 4 προστατευόμενα παιδιά

– οι πρώτες 2400 kWh ανά τετράμηνο 0,01330 €/kWh

– οι επόμενες 1100 kWh ανά τετράμηνο 0,04471 €/kWh

– οι υπόλοιπες kWh ανά τετράμηνο 0,12619 €/kWh

Για πολύτεκνους με 5 έως και 9 προστατευόμενα παιδιά

– οι πρώτες 2400 kWh ανά τετράμηνο 0,01330 €/kWh

– οι επόμενες 1600 kWh ανά τετράμηνο 0,04471 €/kWh

– οι υπόλοιπες kWh ανά τετράμηνο 0,12619 €/kWh

Για πολύτεκνους με 10 και άνω προστατευόμενα παιδιά

– οι πρώτες 2400 kWh ανά τετράμηνο 0,01330 €/kWh

– οι επόμενες 2100 kWh ανά τετράμηνο 0,04471 €/kWh

– οι υπόλοιπες kWh ανά τετράμηνο 0,12619 €/kWh

Ελάχιστη χρέωση:

Μονοφασικών παροχών: 6,32 € ανά τετράμηνο

Tριφασικών παροχών: 12,64 € ανά τετράμηνο

             Προστατευόμενα τέκνα θεωρούνται:

             Η ΔΕΗ, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 7 του Ν. 2238/1994 (ΦΕΚ 151/Α/16-9-1994), του άρθρου 1 παρ. 11 του Ν. 3296/2004 (ΦΕΚ 253/Α/14-12-2004) και του άρθρου 10 παρ. 1 του Ν. 1894/1990 (ΦΕΚ 110/Α/27-8-1990), ως προστατευόμενα τέκνα θεωρεί:

·          Τα άγαμα τέκνα ηλικίας 18 ετών (ανήλικα τέκνα).

·          Τα άγαμα τέκνα μέχρι 25 ετών που σπουδάζουν σε αναγνωρισμένη Σχολή εσωτερικού ή εξωτερικού.

·          Τα άγαμα τέκνα που υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία.

·          Τα τέκνα που από φυσική αιτία παρουσιάζουν αναπηρία (67% και πάνω) και είναι άγαμα ή διαζευγμένα ή τελούν σε κατάσταση χηρείας.

·          Τα άγαμα τέκνα ηλικίας 18 μέχρι 20 ετών, που δεν σπουδάζουν, εφόσον είναι άνεργα και εγγεγραμμένα στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ.

·          Τα άγαμα τέκνα ηλικίας 25 μέχρι 27 ετών, που σπούδαζαν σε αναγνωρισμένη Σχολή εσωτερικού ή εξωτερικού μέχρι την ηλικία των 25 ετών, εφόσον είναι άνεργα και εγγεγραμμένα στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ.

Δικαιολογητικά:

Ο δικαιούχος πολύτεκνος μειωμένου ρεύματος θα πρέπει να καταθέσει στη ΔΕΗ, κατά περίπτωση, τα παρακάτω δικαιολογητικά:

·          Πιστοποιητικό οικογενειακής καταστάσεως του δικαιούχου, από τον αρμόδιο Δήμο ή την Κοινότητα.

·          Υπεύθυνη δήλωση του φερομένου ως δικαιούχου, σύμφωνα με τον Ν. 1599/86 για τα στοιχεία της παρ. 2 του άρθρου 7 του Ν. 2236/16.9.94, ότι δηλαδή τα προστατευόμενα τέκνα συνοικούν με αυτόν και ότι θα ενημερώνει τη ΔΕΗ μόλις επέλθει κάθε μεταβολή σχετική με τα «προστατευόμενα» τέκνα του.

·          Βεβαίωση στράτευσης από το αρμόδιο Στρατολογικό Γραφείο.

·          Ιατρικό πιστοποιητικό αναπηρίας 67% και άνω λόγω διανοητικής καθυστέρησης ή φυσικής αναπηρίας τέκνων  αγάμων ή διαζευγμένων ή τελούντων σε κατάσταση χηρείας.

Επισημάνσεις:

1.         Η πολύτεκνη οικογένεια για να έχει μειωμένο τιμολόγιο δεν αρκεί να έχει τέσσερα (4) παιδιά, αλλά όλα τα παιδιά πρέπει να έχουν τη δεδομένη στιγμή τις προϋποθέσεις που αναφέρονται παραπάνω.

2.         Το μειωμένο τιμολόγιο παύει να χορηγείται όταν τα προστατευόμενα τέκνα είναι λιγότερα από τέσσερα.

3.         Όλα τα δικαιολογητικά πρέπει να έχουν κατατεθεί στη ΔΕΗ μέχρι 20 Νοεμβρίου κάθε έτους, γιατί διαφορετικά δεν θα χορηγείται μειωμένο τιμολόγιο.

4.         Η Κάρτα Ανεργίας ανανεώνεται κάθε τρεις (3) μήνες και μετά την ανανέωσή της, πρέπει να κατατίθεται από τους ενδιαφερομένους επικυρωμένο φωτοαντίγραφο στη ΔΕΗ.

5.         Για οποιοδήποτε παιδί έχει αποφοιτήσει από το Σχολείο και έχει ήδη συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του για να θεωρηθεί ως προστατευόμενο, θα πρέπει να κατατεθεί σε οποιοδήποτε κατάστημα της ΔΕΗ, το ανάλογο αποδεικτικό έγγραφο (π.χ. Βεβαίωση Σπουδών, πιστοποιητικό αναπηρίας, βεβαίωση ΟΑΕΔ, πιστοποιητικό Στρατολογικού γραφείου κ.λπ.).

6.         Για οποιαδήποτε μεταβολή στην οικογενειακή κατάσταση  του δικαιούχου πολυτέκνου, θα πρέπει να ενημερώνεται αμέσως η ΔΕΗ, γιατί διαφορετικά δεν θα χορηγείται μειωμένο τιμολόγιο.

7.         Το τμήμα της ΔΕΗ, που είναι υπεύθυνο για το μειωμένο τιμολόγιο πολυτέκνων, εξυπηρετείται από τα τηλέφωνα: 210-32.87.216 και 210-32.87.221.

-----------

Ιδού τώρα η απάτη με τα νέα τιμολόγια της ΔΕΗ…

Κάντε κλικ, για να δείτε το νέο  λογαριασμό της ΔΕΗ...  ΕΔΩ

             Δύο συνεχόμενοι λογαριασμοί με παλαιά, αλλά και τη νέα τιμολόγηση της αρπαχτής..

Συγκρίνοντας ο πολύτεκνος το νέο τιμολόγιο για τις πρώτες 2400 KWH παρατηρεί ώ του θαύματος μείωση του τιμολογίου κατά 70% !!! (από 0,04431 σε 0,0133).

Οι εγκέφαλοι όμως της ΔΕΗ και του Υπουργείου εφεύραν νέες επιβαρύνσεις που τις ονόμασαν «Χρεώσεις Εθνικού Ηλεκτρικού Συστήματος» επί πλέον της μέχρι σήμερα γνωστής «Χρέωσης Ηλεκτρικού Ρεύματος» οι οποίες ώ του θαύματος αυξήθηκαν κατά 1530% !!! (από 3,83€ σε 62,45€ όπως φαίνεται στους παρακάτω λογαριασμούς με κατανάλωση περί τις 1613KWH).

Ως αποτέλεσμα αυτής της μεθόδευσης έχουμε:

·         Να επιβάλλει με τον τρόπο αυτό η ΔΕΗ μία αύξηση κατά 11,14% και

·         Να καταργήσει στην ουσία την κοστολόγηση με βάση την κατανάλωση, ώστε και να προσπαθήσει να μειώσει κανείς την κατανάλωση, λόγω της οικονομικής στενότητας, να έχει ελάχιστο όφελος. Δηλαδή έχουμε την επιβολή ενός ιδιαίτερα αυξημένου παγίου. Στους παρακάτω λογαριασμούς στην περίπτωση μηδενικής κατανάλωσης θα γλίτωνε κανείς 71,48€ με το παλαιό τιμολόγιο και μόλις 21,45 με το μειωμένο νέο.!!!

Το νέο σύνθημα της ΔΕΗ : Θα πληρώσεις, είτε καταναλώσεις, είτε δεν καταναλώσεις, είτε είσαι πολύτεκνος, είτε όχι.

Τα προγράμματα των πολιτικών κομμάτων τι λένε γι’ αυτό το νέο οριζόντιο χαράτσι;

-----------------------------

Νέα τιμολόγια ρεύματος από τη ΔΕΗ... με κρυφές χρεώσεις! (Εφημερίδες)

ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΔΕΗ ΓΙΑ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ  (όπως το γνωρίζαμε μέχρι τέλους του 2011)

Προσοχή: για μικρές καταναλώσεις κάτω των 2400KWH / τετράμηνο δεν συμφέρει… η χρήση του νυχτερινού τιμολογίου, για αυτό μην το χρησιμοποιείτε σε αυτή την περίπτωση ή καταργείστε το!

Τι έλεγε η Κυβέρνηση αρχές του 2012;...

Αυξήσεις -φωτιά στα τιμολόγια ΔΕΗ από 1/1/2012

http://www.ert.gr/eidiseis/item/1820-Ayxhseis-DEH-apo-1-1-2012

Από 9% έως 12,1% κλιμακώνονται οι αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια της ΔΕΗ που ισχύουν από την 1η Ιανουαρίου (η μεσοσταθμική αύξηση είναι 9,2%).

 Ακριβότερα έως και 12,1% πληρώνουν οι καταναλωτές το ρεύμα από την 1η Ιανουαρίου. Η ΔΕΗ ανακοίνωσε σήμερα τις ανατιμήσεις, ενώ οι επιβαρύνσεις για κάθε κατηγορία καταναλωτή θα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες. Δεν αυξάνονται πάντως, το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και το Τιμολόγιο πολυτέκνων.

Ακριβότερα θα πληρώσουν το ρεύμα νοικοκυριά και επιχειρήσεις στους επόμενους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Η μέση ετήσια επιβάρυνση για μια οικογένεια υπολογίζεται από 52 έως 78 ευρώ.Αμετάβλητα παραμένουν το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και τα τιμολόγια των πολυτέκνων.

Νοικοκυριά

Στα νοικοκυριά η αύξηση είναι έως 2.000 κιλοβατώρες το 4μηνο 9 έως 11%. Το 12,1% φτάνει για καταναλώσεις από 2001 έως 3000 κιλοβατώρες.

Εμπορικά, βιομηχανικά, αγροτικά τιμολόγια

Από 6,9 έως 9,4% αυξάνονται εμπορικά, βιομηχανικά και αγροτικά τιμολόγια χαμηλής τάσης, ενώ 14,9% αυξάνεται το τιμολόγιο για τον φωτισμό δρόμων.Ακόμη και τα 40 ευρώ το 4μηνο φτάνει η επιβάρυνση για τους πελάτες με τις μεγαλύτερες καταναλώσεις αφού για τους λίγους οικιακούς καταναλωτές που έχουν περισσότερες από 3.000 κιλοβατώρες η αύξηση είναι 54% υψηλότερη έναντι χαμηλότερων καταναλώσεων.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη ΔΕΗ, οι αναπροσαρμογές έγιναν λαμβάνοντας υπόψη αφενός τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικιακοί καταναλωτές και οι επιχειρήσεις, αφετέρου τις σημαντικές αυξημένες δαπάνες για υγρά καύσιμα, φυσικό αέριο και αγορές ηλεκτρικής ενέργειας. Η ΔΕΗ σημειώνει επίσης ότι οι αυξήσεις στο οικιακό ρεύμα είναι υψηλότερες για τις μεγάλες καταναλώσεις (πάνω από 3.000 κιλοβατώρες το τετράμηνο), οι οποίες τιμολογούνται κατά 54% ακριβότερα σε σχέση με τις χαμηλότερες (κάτω από 800 kwh).

Τις επόμενες ημέρες αναμένονται τα αναλυτικά στοιχεία των νέων χρεώσεων όπως και αναλυτικά οι χρεώσεις για 9.000 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις της μέσης τάσης όπου τα τιμολόγια απελευθερώνονται πλήρως.

Πηγή: ΝΕΤ, ΑΠΕ

Πηγή: http://www.aspe.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2103&Itemid=2

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων :

    Παρακολούθησα στις 14 Μαρτίου την ενδιαφέρουσα παρουσίαση ενός νέου βιβλίου για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Το επιμελήθηκε και το προλογίζει ο Βασίλης Κικίλιας και το έχουν γράψει ο Θόδωρος Καρυώτης, Kαθηγητής του αμερικανικού πανεπιστημίου του Μέριλαντ και στέλεχος του ΟΗΕ, ο Σόλων Κασσίνης, Διευθυντής  Ενέργειας του  Κυπριακού Υπουργείου Βιομηχανίας, Εμπορίου και Τουρισμού και ο Νίκος Λυγερός, Σύμβουλος Στρατηγικής και Καθηγητής Γαλλικών και Ελληνικών Πανεπιστημίων. Το βιβλίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Καστανιώτη και περιέχει πολλά στοιχεία και παραστατικούς χάρτες που καθιστούν την κατανόηση του ζητήματος ευκολότερη για κάθε μη ειδικό.

            Στην παρουσίαση που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μίλησαν οι τέσσερις ως άνω συντελεστές του βιβλίου καθώς και οι Υπουργοί Ανδρέας Λοβέρδος και Σταύρος Δήμας. Η γενική εικόνα που απεκόμισα είναι ότι το θέμα της ΑΟΖ πρέπει να είναι από εδώ και πέρα ένα από τα μείζονα θέματα της οικονομικής και εξωτερικής μας πολιτικής και χαίρομαι που ο Αντώνης Σαμαράς το έχει θέσει στις άμεσες προτεραιότητές του. Ο υπότιτλος του βιβλίου είναι εύγλωττος: Από τη στρατηγική κίνηση στην οικονομική λύση. Δηλαδή οι συγγραφείς του βιβλίου διακηρύσσουν με κάθε τρόπο ότι η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ με βάση το Καστελλόριζο θα αποτελέσει μία κίνηση εθνικής αξιοπρέπειας  και ένα σημαντικό βήμα προς τη λύση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας.

            Από την παρουσίαση του Καθηγητού Θεόδωρου Καρυώτη συγκρατώ τις εξής χαρακτηριστικές φράσεις:

            «Τώρα τελευταία κάποιοι προσπαθούν να μειώσουν την αξία της ΑΟΖ επιδιώκοντας να μας πείσουν ότι δεν αποτελεί παρά «ΜΟΔΑ»! Ξεχνούν βέβαια ότι για πολλά χρόνια κανένα κράτος δεν έχει προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη ζητώντας μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αλλά ζητώντας ταυτόχρονα και την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Οι ίδιοι κύκλοι όχι μόνον αγνοούν την αξία της ΑΟΖ απεμπολώντας τα εθνικά μας συμφέροντα μια και αγνόησαν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ αποτελεί όχι μόνο μια σημαντική οριοθέτηση αλλά και ταυτόχρονα το γεγονός αυτό είχε και άμεσες πρακτικές συνέπειες εφόσον τα κράτη αυτά έχουν προχωρήσει σε θαλάσσιες έρευνες για την εξερεύνηση πετρελαίου και φυσικού αερίου και δεν σχεδιάζουν να οριοθετήσουν ποτέ την υφαλοκρηπίδα τους, διότι η έννοια αυτή έχει ξεπεραστεί από το 1982 από την έννοια της ΑΟΖ. Πρόσφατες έγκυρες μελέτες που έχουν γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο καθιστούν πολύ πιθανή την ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Αυτό εξηγεί την έντονη κινητικότητα στο Αιγαίο και ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο και επιβάλλει στην Ελλάδα να προβεί τώρα στις αναγκαίες κινήσεις για την προάσπιση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, που έχουν μεγάλη γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία».

            Από την ομιλία του Σόλωνα Κασσίνη υπογραμμίζω τις εξής διαπιστώσεις:  «Παρά τις έντονες και προκλητικές τουρκικές αντιδράσεις, με απαρέγκλιτη εφαρμογή των διεθνών συμβάσεων και των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου η Κυπριακή Δημοκρατία πρωτοστάτησε και προχώρησε σε τρεις συμφωνίες οριοθέτησης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (με την Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου, τη Δημοκρατία του Λιβάνου και το κράτος του Ισραήλ) διεκδικώντας ρόλο πρωταγωνιστικό στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι για την περιοχή της Μεσογείου το παράδειγμα της Κύπρου πρέπει να ακολουθηθεί και από άλλες χώρες για μία σειρά λόγων, που έχουν να κάνουν με την υπεράσπιση και τη διασφάλιση κυριαρχικών δικαιωμάτων, του καθορισμού δικαιοδοσιών και της εξάλειψης διεκδικήσεων κι αμφισβητήσεων. Ωστόσο δεν πρέπει να παραγνωριστεί ότι εξίσου σημαντικός με τους πιο πάνω λόγους είναι και ο λόγος της εθνικής υπερηφάνειας». Ο ομιλητής συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ότι κατά καιρούς οι Τούρκοι απειλούν ότι θα παρέμβουν δυναμικά στις γεωτρήσεις, αλλά μένουν στα λόγια και στους ψευδοπαλληκαρισμούς. Η μικρή Κύπρος  πέτυχε κίνηση ματ κατά του τουρκικού επεκτατισμού.

            Ο Καθηγητής Νίκος Λυγερός με τη βοήθεια  χαρτών μάς εξήγησε ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι η δεύτερη στη Μεσόγειο μετά από αυτήν της Ιταλίας. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα γίνεται τοπική υπερδύναμη. Εντυπωσιακό ήταν το διάγραμμα με το οποίο ο Λυγερός ένωσε το έδαφος της χώρας μας με την ΑΟΖ οπότε η Ελλάδα παρουσιάζεται ως μία από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης. Κατά τον ομιλητή πρέπει να επιμείνουμε στη χάραξη της ΑΟΖ με βάση το σύμπλεγμα των τριών νησιών Καστελλόριζο, Ρω και Στρογγύλη και τόνισε την αξία της Γαύδου λόγω της υπάρξεως κοιτασμάτων νοτίως της Κρήτης. Μας θύμισε ότι η Γαλλία αξιοποιεί τα διάφορα νησιά μικρά ή μεγάλα που έχει ως κτήσεις ή αποικίες ανά τον κόσμο ώστε να έχει μία από τις μεγαλύτερες ΑΟΖ παγκοσμίως αφού η ΑΟΖ φθάνει μέχρι τα 200 ναυτικά μίλια από την ξηρά ή από την ακτή κάθε νησιού. Θύμισε επίσης ότι με το σχέδιο Ανάν οι αγγλικές βάσεις στην Κύπρο θα είχαν τη δική τους ΑΟΖ εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ με τη σημερινή χάραξη της Κυπριακής ΑΟΖ οι βάσεις έχασαν το δικαίωμα αυτό.

            Το συμπέρασμα είναι ότι ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ. Ας μην καθυστερήσουμε άλλο. Η αξιοποίηση της ελληνικής ΑΟΖ, όπως τόνισαν οι ομιλητές, θα απομακρύνει δια παντός την κρίση από την χώρα μας!

Κ.Χ. 11.3.2012

Πέρασε η κατανυκτική περίοδος του Τριωδίου, γιορτάσαμε το Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου και ήδη ολοκληρώνεται και το Πεντηκοστάριο. Γιορτές γεμάτες νόημα, ευκαιρίες πλημμυρισμένες από επαγγελίες χαράς και ελπίδας, χαραγμένες από αλήθεια και προοπτική πνευματικής ελευθερίας.

Αλήθειες όπως η ψηλάφηση του Θεού από τον Θωμά, η θέα του Αναστάντος από τις Μυροφόρες, η συνάντησή Του με τους μαθητές, η συνομιλία και η φανέρωσή Του με τους δύο προς Εμμαούς, η έκχυση του Αγίου Πνεύματος που γιορτάζουμε σήμερα, προσφέρονται όχι για να τις ακούσουμε ως ιστορικές περιγραφές, ούτε για να τις παραδεχθούμε ως θρησκευτικά ιδεολογήματα, αλλά για να τις πιστεύσουμε και να διηθήσουν όλες τις λεπτομέρειες της ζωής μας.

Αυτός είναι ο κόσμος του Θεού που η Εκκλησία μας προτείνει για τον καθένα μας χωριστά και για όλους μαζί ως κοινωνία και ως οικουμένη.

Δίπλα σε αυτήν την πρόταση ζωής και ήθους στέκεται η θλιβερή εμπειρία της κοσμικής πραγματικότητος, όπως τη ζούμε στις μέρες μας. Μια κατάσταση χωρίς όραμα, χωρίς ελπίδα, χωρίς φως.

Η ανθρώπινη αποτυχία σε όλη της την έκταση. Το οικονομικό σύστημα σε κατάρρευση. Το Ευρωπαϊκό όραμα μετατράπηκε σε εφιαλτικό όνειρο.

Οι πολιτικές υποχέσεις μεταμφιέστηκαν σε ανόητα ψέματα, ακατανόητα επιχειρήματα και αδικαιολόγητες επιλογές. Ένας κόσμος δίχως τόλμη και ηρωϊσμό, δίχως εξυπνάδα και πρωτοτυπία, δίχως ποιότητα και πειστικότητα, δίχως πνεύμα και ζωή.

Ο ψευτοθεός της δημοκρατίας και των ατομικών δικαιωμάτων εκφυλίσθηκε σε δικαίωμα εκλο-γικής επιλογής ανάμεσα σε καταστροφικά σενάρια και σε ανίκανους διαχειριστές της καθημερινότητάς μας.

Την ιστορική δόξα του παρελθόντος μας τη διαδέχθηκε ο παγκόσμιος διασυρμός μας και οι συνεχείς απειλές. Το μόνο που πλέον γεννά η χώρα μας είναι αδιέξοδα και αναξιοπιστία, ασυνεννοησία και ακυβερνησία.

Οι μισθοί και οι συντάξεις περικόπηκαν, τα επιδόματα αφαιρέθηκαν, τα χρέη αυξήθηκαν, τα σπίτια μας φορολογήθηκαν, τα συσσίτια πλήθυναν, η φτώχεια και η ανέχεια περίσσεψαν, οι άνεργοι συναγωνίζονται σε αριθμούς τους εργαζόμενους, οι γέροντες αγωνιούν, οι νέοι ξενητεύονται, οι αναπνοές μας περιορίσθηκαν, οι ελπίδες μας στέρεψαν, τα οράματα πέθαναν.

«Τα γαρ έθνη και οι βασιλείς οίτινες ου δουλεύσουσί σοι απολούνται» (Ησ. ξ 12) και «φυλή ανόμων ερημωθήσεται» (Σοφ. Σειράχ ιστ 4). Αυτό παθαμε.

Εγκαταλείψαμε τον Θεό και ζούμε την ερήμωση και την απώλειά μας. Η παιδεία μας χωρίς αγωγή, η ιστορία μας χωρίς δόξα, η Εκκλησία μας χωρίς ομορφιά, η ζωή μας χωρίς αλήθεια, η πορεία μας χωρίς αξία. Αυτή είναι η αιτία του σημερινού μας καταντήματος. Και δεν το έχουμε καταλάβει. Το γκρέμισμα των πνευματικών θεμελίων μας συνεχίζεται απρόσκοπτα. Κάναμε το λάθος να ελπίσουμε εκεί που δεν έπρεπε. Κάναμε τον κόπο να ψηφίσουμε αυτούς που δεν αξίζουν. Κάνουμε το έγκλημα να μη μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Τελικά ούτε κυβέρνηση βλέπουμε ούτε αληθινούς ηγέτες και άρχοντες διακρίνουμε ούτε λύσεις διαφαίνονται. Όπως γράφει κάπου ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει», η πορεία μας είναι στο σκοτάδι, φως πουθενά, και ο Χριστός κοιμάται...

Όχι, όμως αγαπητοί μου, αδελφοί∙ ο Χριστός δεν κοιμάται. Εμείς βυθι- σθήκαμε σε λησμοσύνη και σε βαθύ ύπνο. Εμείς κοιμόμαστε. Γι’ αυτό «ώρα ημάς εκ του ύπνου εγερθήναι» (Ρωμ. ιγ 11).

Καιρός να ξυπνήσουμε. Η μέρα δεν θα έρθει από μόνη της. Αυτή τη μέρα θα την φέρουμε εμείς∙ και μάλιστα όχι τόσο με τα σωστά έργα η τις ορθές επιλογές μας, όσο με την ομολογία της πίστης και την προσευχή μας.

Οι κοσμικές πολιτικές επιλογές προσδοκούν «πότε θα κάνει ξαστεριά»∙ δεν μπορούν να μας βγάλουν από τη νύχτα, ελπίζουν σε αστεράκια. Εμείς προσδοκούμε ημέρα με ήλιο, τον Ήλιο της δικαιο-σύνης.

Δεν προσδοκούμε έναν θεό που θα μας λύσει τα επίγεια προβλήματα για να Τον ξαναξεχάσουμε∙ ούτε θα αμνηστεύσει τα λάθη μας για να τα επαναλάβουμε. Πιστεύουμε στον Χριστό, στον αληθινό Θεό για να δεχθεί τη μετάνοιά μας και την πίστη μας, για να τις ποτίσει με τη χάρι Του και έτσι να φανερώσει την παρουσία Του.

Ναι! Είναι δυνατόν μέσα από το σημερινό κατάντημα να προκύψει δόξα και μεγάλη ευλογία, διότι «Μακάριον έθνος ου εστι Κύριος ο Θεός αυτού» (Ψαλμ. λβ 12)∙ μακάριο και ευλογημένο είναι το έθνος που έχει τον αληθινό Θεό ως Κύριό Του.

Αυτή είναι μια αιώνια αλήθεια που δεν ερμηνεύεται τόσο λογικά, όσο επαληθεύεται ιστορικά και δικαιολο-γείται πνευματικά. Ο δρόμος του Θεού παραμένει πάντα ανοιχτός.

Ήρθε η ώρα που πρέπει να ξυπνήσουμε. Ας αρχίσουμε με εκτενείς προσευχές και λιτανείες.

Όχι για να γλιτώσουμε από την καταστροφή. Όχι για να μας απαλλάξουν από τα μνημόνια. Όχι για να μας σβήσουν τα χρέη. Όχι για να μειωθεί η ανεργία. Όχι για να ξεφύγουμε την χρεωκοπία. Αυτά ξέρει ο Θεός αν και πως και πότε θα τα φτιάξει.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι πρώτον∙ όσοι αληθινά πιστεύουμε να μετανοήσουμε.

Να μετανοήσουμε διότι Τον ξεχάσαμε, διότι Τον εγκαταλείψαμε, Τον περιφρονήσαμε, Τον πολεμή-σαμε, απορρίψαμε τον δρόμο και τις εντολές Του. Ακόμη και όσοι Τον ομολογούμε, δυστυχώς επιλέξαμε να ζήσουμε χωρίς τη δύναμή Του.

Καλούμαστε να Τον δοξάσουμε όχι για τις επίγειες χαρές μας. Δεν υπάρχουν πλέον τέτοιες.

Να Τον δοξάσουμε για την παρουσία και την αλή-θεια Του, για το έλεος και την αγάπη Του∙ για τη μακροθυμία Του.

Καλούμαστε να Τον ομολογήσουμε σήμερα. Να ομολογήσουμε ότι «ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» (Ψαλμ. ιθ 8). Ελπίδα μας και επιστηριγμός μας είναι το όνομα του Θεού και μόνον.

Αυτός είναι το μέλλον μας και η προοπτική μας.

Και τέλος, καλούμαστε να ζητήσουμε ο Κύριος να αναδείξει άρχοντες ικανούς να αναλάβουν τις ευθύνες του τόπου μας, την προστασία της ιστορίας μας, τον σεβασμό της πίστης και της παράδοσής μας∙ ηγέτες με φόβο Θεού, με νουν Χριστού, ανιδιοτελείς πατριώτες με ξεκάθαρη προαίρεση, πολιτική σύνεση και ηρωική βούληση, διότι τέτοιους χρειαζόμαστε, μόνο τέτοιους μπορούμε να ψηφίσουμε και τέτοιους μόνο αξίζει αυτό που ονομάζεται Ελληνική ταυτό-τητα και Ορθόδοξη συνείδηση.

Παράλληλα, η δική μας γενιά, που και αυτή φαίνεται ανίκανη να υλο-ποιήσει το Τάμα των προγόνων μας, πρέπει οπωσδήποτε να το ανανεώσει με ένα νέο Τάμα. Τώρα που πεινάμε, τώρα να κτίσουμε τον ναό του Τάματός μας.

Όπως η Ορθόδοξη Αλβανία στο κέντρο των Τιράνων αυτές τις μέρες εγκαι-νιάζει το Πνευματικό Κέντρο της πίστης της, όπως οι Σέρβοι στο Βελιγράδι, οι Ρουμάνοι στο Βουκουρέστι και οι Ρώσοι στη Μόσχα, πρόσφατα μέσα στη φτώχεια τους έκτισαν τους ναούς του Σωτήρος και των Αγίων τους, κατά μείζονα λόγο εμείς τώρα πρέπει να εκπληρώσουμε το παλιό και το σύγχρονο Τάμα μας. Αυτό αξίζει περισσότερο και από τις προσευχές μας.

Γιατί τις συνοδεύει και με έργα. Σήμερα πρέπει να δείξουμε ότι περισσότερο από το να συντηρήσουμε το σώμα μας έχουμε ανάγκη να ζωογονήσουμε την πίστη μας.

Αυτό που μας λείπει δεν είναι η υλική τροφή, αλλά η σχέση μας με το πρόσωπο του Χριστού.

Αυτό που αποτελεί τη δοκιμασία μας δεν είναι η φτω-χεια και η πείνα μας, αλλά η αποξένωση από τον Θεό και η στέρησή Του.

Σας καλώ λοιπόν όλους, αγαπητοί μου αδελφοί, όσοι συμμερίζεστε αυτή την ανάγκη, όσοι συντηρούμε ψήγματα πίστης μέσα μας, να επιρρίψου-με την ελπίδα μας «επί τον Κύριον», λιτανεύοντες και προσευχόμενοι.

Να ομολογήσουμε με συντριβή την απομάκρυνσή μας από το θέλημα του Θεού και τη διάθεση της επιστροφής μας στην αδιάψευστη ελπίδα Του∙ στα δωμάτιά μας μόνοι με δάκρυα στα μάτια, στους ναούς μας όλοι μαζί με προσευχές και ολονύκτιες δεήσεις, ενδεχομένως στους δρόμους και στις πλατείες με κεριά και λαμπάδες.

Αυτά δεν είναι άγνωστα στην ιστορία μας, είναι δοκιμασμένοι δρόμοι στη ζωή του Έθνους και της Εκκλησίας μας.

Η ελπίδα μας, αδελφοί μου, δεν βρίσκεται στις εκλογές της 17ης Ιου-νίου -εκεί ίσως βρίσκεται μέρος μόνον της ευθύνης μας.

Το σύνολο των ελπίδων μας βρίσκεται στη σημερινή εορτή της Πεντηκοστής. Γιατί στα αυτιά μας ηχεί η προτροπή του προφητάνακτος Δαβίδ: «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας επί υιούς ανθρώπων οις ουκ εστι σωτηρία» (Ψαλμ. ιμε 3).

Γιατί δεν πιστεύουμε σε πολιτικούς που αλλάζουν τις υποσχέσεις τους, αλλά στο Πανάγιο Πνεύμα που αλλοιώνει τους μαθητές και «πανσόφους τους αλιείς αναδεικνύει».

Όχι σε αυτούς που διχασμένοι δεν μπορούν να φτιάξουν μια κυβέρνηση, αλλά σε Αυτόν που «εις ενότητα πάντας καλεί».

Όχι στην αλαζονική σύγχυση της σύγχρονης Βαβέλ, αλλά στην καθαρότητα του θελήματος του Θεού. Όχι στις άκαρπες προσπάθειες των ηγετών αυτού του κόσμου, αλλά στην παγκαρπία του Αγίου Πνεύματος.

«Αδελφοί, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α Κορ. ιστ 13)

«Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών»

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† .Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΠΗΓΗ: imml.gr

Παγκόσμιες ημέρες και παγκόσμια έτη προβάλλονται συχνά στα ημερολόγια,  κυρίως του Δυτικού κόσμου και της  P/Καθολικής «Εκκλησίας», με αφορμή μια σημαντική επέτειο, μια σημαντική προοπτική  ή  μια απειλή . Στα πλαίσια αυτά, ο  Ο.Η.Ε, εδώ και πένητα χρόνια, έχει καθιερώσει την 5^η Ιουνίου κάθε έτους ως «Παγκόσμια  Ημέρα  Περιβάλλοντος» . Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί δεν πρέπει  να ξεχνάμε, επίσης, ότι με Απόφαση του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου, από το 1989, η 1^η Σεπτεμβρίου κάθε έτους, ημέρα έναρξης του Εκκλησιαστικού έτους, έχει καθιερωθεί ως  «Ημέρα προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος» και σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες του κόσμου, ιδιαίτερα την ημέρα αυτή,  αναπέμπονται ειδικές ευχές και δεήσεις  υπέρ της όλης Δημιουργίας .

      Ανεξάρτητα από τις θετικές ή αρνητικές απόψεις για τη σκοπιμότητα  αυτών των «ημερών», οπωσδήποτε  αποτελούν αφορμή για να στοχαζόμαστε, συζητάμε και να  μαθαίνουμε.

                                                     ***

     Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, 5 Ιουνίου 2012, παρουσιάζεται ένας συνοπτικός οδηγός, με τα δικαιώματα του πολίτη για το περιβάλλον.

      Σε ένα ευνομούμενο Κράτος,όπως η πατρίδα μας στην οποία το ατομικό δικαίωμα για το περιβάλλον, κατοχυρώθηκε το 2001 με την αναθεώρηση του Συντάγματος (άρθρο 24 παρ 1), είναι σημαντικό οiπολίτες να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους για το «Περιβάλλον».

                                                     ***

Ι.ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ   ΣΤΗ   ΛΗΨΗ   ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ

     Ο τρόπος και ο χρόνος  συμμετοχής του πολίτη, στη λήψη αποφάσεων  για  έργα και δραστηριότητες που επηρεάζουν το περιβάλλον, εξαρτάται από την κατηγορία στην οποία αυτά κατατάσσονται. Η κατάταξη των έργων σε κατηγορίες γίνεται συμφώνα με τις  Υ.Α 1958 και 20741/2012 ενώ τα θέματα συμμετοχής του πολίτη ρυθμίζονται από τα νομοθετήματα, Ν. 4014/2011,  3422/2005, Κ.Υ.Α 11764 /653/2006 και 9269 /470 /2007. 

     Στα έργα και τις δραστηριότητες με κίνδυνο πρόκλησης σημαντικών επιπτώσεων στο περιβάλλον (Κατηγορία Α),στην πρώτη φάση αδειοδότησης, η συμμετοχή του πολίτη περιορίζεται μόνο στην ενημέρωσή του. Η πρώτη φάση περιλαμβάνει σταδιακά, την Προμελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και τη Θετική ή Αρνητική Γνωμοδότηση επί αυτής. Στη δεύτερη φάση, η οποία περιλαμβάνει  σταδιακά την έγκριση της  Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και την Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Ορών, προβλέπεται η  συμμετοχή του πολίτη.

      Στα έργα και τις δραστηριότητες, χωρίς σημαντικές επιπτώσεις στο Περιβάλλον (Κατηγορία Β), απαιτούνται μόνο Πρότυπες Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις, οι οποίες καθορίζονται από την αδειοδοτούσα Αρχή, χωρίς τη  συμμετοχή του πολίτη

         Στα έργα και τις δραστηριότητες με κίνδυνο πρόκλησης σημαντικών    επιπτώσεων στο περιβάλλον (Κατηγορία Α), αλλά που με Απόφαση της Διυπουργικής επιτροπής χαρακτηρίζονται ως «στρατηγικές επενδύσεις»  σύμφωνα με το Ν.3894/2010, γνωστό ως FASTTRACK, ισχύει ότι και στην κατηγορία  Ααλλά,

στις εμπλεκόμενες Διοικητικές Αρχές  ορίζεται  προθεσμία δυο μηνών για την  ολοκλήρωση ενδιαμέσων σταδίων της διαδικασίας. Αν η δίμηνη προθεσμία περάσει άπρακτη, τεκμαίρεται ότι η έγκριση έχει δοθεί σύμφωνα με τη σχετική αίτηση.

ΙΙ. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ   ΣΤΙΣ  ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ   ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

    Όλες οι περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις, προληπτικές, τακτικές και έκτακτες, προβλέπονται από το Ν.4014/2011 «Περιβαλλοντική αδειοδοτηση έργων και δραστηριοτήτων» αλλά και από άλλα διάσπαρτα νομοθετήματα

    Οι  περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις μπορούν να γίνουν από :

ü      Την αδειοδοτούσα αρχή για τις προληπτικές επιθεωρήσεις, κατά τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης (Ν.4014/2011)

ü      Την Ειδική  Υπηρεσία  Επιθεωρητών  Περιβάλλοντος

(Ν. 2947/2001  και Π.Δ 165/2003)

ü      Τις Υπηρεσίες Περιβάλλοντος  Αποκεντρωμένης Περιφέρειας και Περιφερειακής  Διοίκησης (Ν. 3852/2010)

ü      Τα Κλιμάκια  Ελέγχου Ποιότητας Περιβάλλοντος

(Ν.1650/1986, Ν.4014/2011 και Ν.4042/2012)

ü      Τους Περιβαλλοντικους  Ελεγκτές (Ν. 2236/1995)

ü      Τα (ΠΕΔΥ)Περιφερειακά Εργαστήρια Δημόσιας Υγείας (Ν.3172/2003, Ν.3370/2005) 

    Επιπλέον, υπάρχει η δυνατότητα συγκρότησης «επιτροπής ελέγχου» για συγκεκριμένο έργο ή δραστηριότητα, με έκδοση Π.Υ.Σ η Κ.Υ.Α, όπως έγινε  στις περιπτώσεις του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη (ΦΕΚ 184 Α /2008 και 1129 Β /2009) και της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης  στο Πέραμα (ΦΕΚ 400 Β/1989). Οι πολίτες, συμμετέχουν στις επιτροπές είτε ως εκπρόσωποι φορέων είτε μέσω των εκπροσώπων που ορίζουν οι ΟΤΑ.

 ΙΙΙ. ΕΝΝΟΜΗ  ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ  ΠΟΛΙΤΩΝ 

      Η έννομη προστασία που παρέχεται στους πολίτες, στον αγώνα τους για την προστασία του περιβάλλοντος, έχει τρεις διαστάσεις,τηΝομική, την Κοινοβουλευτική και τη Διοικητική. Αυτές, μπορούν  να ασκηθούν μεμονωμένα, συνδυαστικά ή συσσωρευτικά.

      Ο πολίτης, οφείλει, πρώτα να εξαντλήσει όλα τα εσωτερικά-εθνικά ένδικα μέσα και σε περίπτωση, μη επίλυσης του προβλήματος έχει δικαίωμα να προσφύγει και σε ευρωπαϊκούς μηχανισμούς. 

Νομική  προστασία  

      Στη νομική προστασία των πολιτών για το περιβάλλον εφαρμόζονται, ο Ποινικός Κώδικας (άρθρα 308-311 Π.Κ  και άρθρο 42 ΚΠοινΔ), οι ειδικοί Ποινικοί Νόμοι (1650/1986, 743/1977 κλπ), ο Αστικός Κώδικας  και ο Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας (Ν.2690/1999).

ü      Ποινικό  μέρος (Μήνυση ή Αυτεπάγγελτα)                                   

ü      Αστικό  μέρος (Προσβολή προσωπικότητας, Προστασία κυριότητας και νομής, Ευθύνη από αδικοπραξία)                                  ,                                             

ü      Διοικητικό  μέρος (Αίτηση θεραπείας, ιεραρχική ή ειδική προσφυγή)

Κοινοβουλευτική  προστασία    

       Η προστασία του πολίτη για θέματα που αφορούν το περιβάλλον είναι δυνατόν να γίνει και μέσα από τις διαδικασίες του Κοινοβουλίου.

      Οι βουλευτές, μπορούν να ενεργούν αυτοβούλως ή μετά από αίτημα πολιτών ή  φορέων  με Αναφορές, Ερωτήσεις -  Επερωτήσεις και Αιτήσεις κατάθεσης εγγράφων .

      Ο αρμόδιος Υπουργός, στον οποίον διαβιβάζεται η αναφορά, υποχρεούται να απαντήσει  στη Βουλή, εντός 25 ημερών.

Διοικητική  προστασία 

      Εξωδίκως, ο πολίτης για την επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων τα όποια δεν τυγχάνουν σωστής αντιμετώπισης από τις Δημοσιές Υπηρεσίες,   μπορεί να απευθυνθεί στις Ανεξάρτητες Αρχές όπως :    

ü      Συνήγορος του Πολίτη   (Ν..2477/1997  και  3094/2003)

ü      Συνήγορος του Δημότη  (Ν. 3852/2010)

ü      Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης(Ν 3051/2002 και 3613/2007)

ü      Σώμα  Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης(Ν 3074/2002)

Ευρωπαϊκοί  μηχανισμοί

ü      Ευρωπαϊκή  Επιτροπή (άρθρο 211 των Συνθηκών Ε.Ε)

ü      Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής (άρθρο 195  των Συνθηκών Ε.Ε)

ü      Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (άρθρο 194  των Συνθηκών Ε.Ε)

ü      Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων(ΕΔΑΔ), γνωστόκαι ως «Δικαστήριο του Στρασβούργου» (ΕΣΔΑ 1950)

ü     

                                             ***

      Με τις συνεχείς  καινοτομίες της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, μέσα από τις Διεθνείς Συμβάσεις, τις Κοινοτικές Οδηγίες και το Εθνικό Δίκαιο, όλοι οι πολίτες, θωρακίζονται με τα αναγκαία μέσα για την μετά λόγου γνώσεως σύμπραξή τους στην προστασία του περιβάλλοντος.

     Όμως, όσο οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, του γνωστού μας πλέον «Οικολογικού προβλήματος», στηρίζονται αποκλειστικά σε επιστημονικές θεωρίες, νομικές έννοιες, λόγια και πράξεις που αγνοούν ότι ο άνθρωπος είναι η αρχή και το τέλος στη Δημιουργία του Θεού θα είναι σίγουρα χωρίς αποτέλεσμα.

                                                         Αλεξανδρούπολη     Ιούνιος   2012

                                              ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ  Νικόλαος

                                         Υποναύαρχος  Λ.Σ (ε.α)

Γιατί γονατίζουμε τρεις φορές στον Εσπερινό της Πεντηκοστής;

Κατά την «έσχατη» και «μεγάλη» και «σωτήρια» ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία μας αποκαλύφθηκε και προσκυνούμε και δοξάζουμε το μέγα μυστήριο της Αγίας και Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου και Ασυγχύτου Τριάδας, του Ενός και Μοναδικού Θεού. του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμέσως μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, τελούμε τον «Εσπερινό της Γονυκλισίας», κατά τον οποίο ψάλλουμε ύμνους αφιερωμένους κατ’ εξοχήν στο Πανάγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Τρισηλίου Θεότητας, που είναι «φως και ζωή και ζώσα πηγή νοερά. Πνεύμα σοφίας, Πνεύμα συνέσεως, αγαθόν, ευθές, νοερόν, ηγεμονεύον, καθαίρον τα πταίσματα, Θεός και θεοποιούν, πυρ εκ πυρός προϊόν, λαλούν, ενεργούν, διαιρούν τα χαρίσματα».

Αμέσως μετά την «Είσοδο» του Εσπερινού, κι αφού ψαλεί το «Φως ιλαρόν» και το πανηγυρικό Μέγα Προκείμενο «Τίς Θεός Μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος!» σε ήχο βαρύ, μεγαλόπρεπο, αντάξιο του νοήματος και του μηνύματός του, ο Διάκονος μας καλεί, κλήρο και λαό, να γονατίσουμε και ν’ απευθύνουμε στο Θεό γονυπετείς λόγο ικεσίας: «Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Από τη λαμπροχαρμόσυνη αγία ημέρα του Πάσχα μέχρι και σήμερα, η γονυκλισία ήταν απαγορευμένη. Σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, και για να υπογραμμίζεται το χαρούμενο και σωτήριο μήνυμα των αναστάσιμων βιωμάτων της Εκκλησίας, η προσευχή των Ορθοδόξων γίνεται «ορθοστάδην». Σε όρθια δηλαδή στάση, και όχι με γονυκλισία. Όμως την ώρα τούτη το «ορθοστάδην» παραμερίζεται, όχι μόνο για να χαιρετίσουμε θεοπρεπώς το Πανάγιο Πνεύμα, «δι’ ου Πατήρ γνωρίζεται και Υιός δοξάζεται, και παρά πάντων γινώσκεται μία δύναμις, μία σύνταξις, μία προσκύνησις τής Αγίας Τριάδος», μα και για να πούμε κατά πως ταιριάζει σε παραστρατημένους, όπως είμαστε όλοι μας, χωρίς εξαίρεση, το «ημάρτομεν!», και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού, την άφεση, την κάθαρση, τη συγγνώμη.

Τη γονυκλισία την ονομάζει ο λαός μας και «μετάνοια». Γιατί η στάση του μετανοούντος είναι το «κλίνειν τα γόνατα». Κάτω τα γόνατα, κάτω και το πρόσωπο.

σημαίνει απλούστατα: «Θεέ μου, βρίσκομαι κάτω. Είμαι πεσμένος. Έχω καταντήσει “γη και σποδός”. Σήκωσέ με. Ανάστησέ με. Σώσε με!…». Έτσι, σήμερα που ήρθε στον κόσμο ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας το «καθαίρον(που καθαρίζει)  τα πταίσματα», καλούμαστε να πάρουμε στάση (όχι μόνο σώματος, μα και ζωής!) μετανοούντος:

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεη θώμεν».

Στην Κρήτη λένε οι παλαιότεροι: «Και στην κορυφή του βουνού να βρεθείς τούτη την ημέρα ολομόναχος, θα πρέπει να γονατίσεις και να κάμεις το σταυρό σου». Και κρύβουν τα λόγια τούτα την αίσθηση της πραγματικής μετοχής στη ζωή του Ενός Σώματος της Εκκλησίας, ανεξάρτητα από εξωτερικές συνθήκες. Την αίσθηση της εν Θεώ τω εν Τριάδι οργανικής ενότητας των πιστών, όπου κι αν οι συγκυρίες της ζωής τους θέλουν να βρίσκονται… Και γονατίζει ο πιστός όπου κι αν είναι: Στην εκκλησιά του· στο σπίτι του ή στο νοσοκομείο, αν είναι άρρωστος·· στο πλοίο του, αν θαλασσοπορεί· στο βουνό στον κάμπο· στη στάνη· στο δάσος· στην ξενιτιά· στο κάτεργο· στη φυλακή… Όπου βρίσκεται!

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεη θώμεν».

Η πρώτη Ευχή της Γονυκλισίας απευθύνεται στον «Άχραντο, αμίαντο, άναρχο, αόρατο, ακατάληπτο, ανεξιχνίαστο, αναλλοίωτο, ανυπέρβλητο, αμέτρητο, ανεξίκακο Κύριο», τον «Πατέρα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» και Τον παρακαλεί, με μόνο συνήγορό μας τη δική Του «συμπάθεια», να μας δεχθεί καθώς προσπέφτουμε ενώπιον Του μετανοημένοι και φωνάζοντας το «ημάρτομεν!». Του θυμίζει πως από τη μήτρα της μητέρας μας ήδη, Αυτόν μονάχα είχαμε για Θεό μας, αλλά, επειδή τη ζωή μας τη χαραμίσαμε στη ματαιότητα, μείναμε γυμνοί από τη βοήθειά Του και δεν έχουμε λόγια για ν’ απολογηθούμε. Όμως παίρνουμε Θάρρος από τους οικτιρμούς Του και κράζουμε: «Αμαρτίας νεότητος ημών και αγνοίας μη μνησθής, και εκ των κρυφίων ημών καθάρισον ημάς».(Μη θυμηθείς τις αμαρτίες που κάναμε στα νιάτα μας, όταν είχαμε άγνοια των εντολών Σου, και από τα κρυφά και ανομολόγητα κρίματα της καρδιάς μας καθάρισέ μας).  Του ζητά, πριν βρεθούμε πίσω στο χώμα, σ’ Αυτόν να μας αξιώσει να επιστρέψουμε! Να ζυγομετρήσει τις αμαρτίες μας με τους οικτιρμούς Του και ν’ αντιπαραθέσει την άβυσσο των οικτιρμών και του ελέους Του στο πλήθος των πλημμελημάτων μας! Να μας ρύσει, να μας γλυτώσει από την αβάσταχτη τυραννία του διαβόλου! Ν’ ασφαλίσει τη ζωή μας μέσα στους άγιους και ιερούς Του νόμους και να μας συνάξει όλους στη Βασιλεία Του. Και καταλήγει ικετευτικά: «Δος συγγνώμη σε όσους ελπίζουν σε Σένα… καθάρισέ μας με την ενέργεια του Αγίου Σου Πνεύματος».

Πρόκειται για προσευχή «αντρίκια»! Εξομολογητική, χωρίς προσπάθειες άσκοπης δικαιολογίας ή αποποιήσεως ευθυνών. «Ημάρτομεν!» «Αμαρτίας νεότητος ημών και αγνοίας μη μνησθής!» «Εκ των κρύφιων ημών καθάρισον ημάς!» «Δος συγγνώμην τοις ελπίζουσιν επί Σε!» Δεν είναι λόγια αυτά! Είναι βέλη που σαϊτεύουν την πατρική καρδιά του Ανεξίκακου και Πολυέλεου και Φιλάνθρωπου Θεού!…

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Η δεύτερη Ευχή απευθύνεται στο Κύριο ημών Ιησού Χριστό, το «απαύγασμα του Πατρός»( που πηγάζει από τον πατέρα), τον «της ουσίας και της φύσεως Αυτού απαράλλακτον και αμετακίνητον χαρακτήρα», την «πηγή της σωτηρίας και της χάριτος» και Του ζητά να μας ανοίξει Αυτός, ο «διδούς ευχήν τω εύχομένω»(αυτός που δίνει προσευχή στον προσευχόμενο), τα αμαρτωλά μας χείλη και να μας διδάξει «πώς δει και υπέρ ων χρή προσεύχεσθαι» – ρεαλιστική παραδοχή πως χωρίς Αυτόν, ούτε να Τον ζητήσουμε μπορούμε, ούτε να Του ζητήσουμε τα συμφέροντα ξέρουμε. Κι αφού Του δηλώσει με ταπείνωση πως περιμένουμε η ευσπλαχνία Του να νικήσει το άμετρο πλήθος των αμαρτιών μας. Του λέει πως με φόβο θείο στεκόμαστε μπροστά Του, έχοντας ρίξει την απελπισία της ψυχής μας μέσα στου ελέους Του το πέλαγος, και Του ζητάει για λογαριασμό μας: «Κυβέρνησε μου την ζωήν… και γνώρισέ μου το δρόμο που θα  πορευτώ». «Το Πνεύμα της Σοφίας Σου, χάρισε στη σκέψη μου. Πνεύμα συνέσεως δώρισε στην «αφροσύνη» μου. Τα έργα μου ας τα κατευθύνει πνεύμα θεοφοβίας. Πνεύμα ευθές και ηγεμονικό μη μου στερήσεις, για ν’ αξιωθώ, με του Αγίου Πνεύματος την καθοδήγηση, να εργάζομαι τις εντολές Σου και πάντοτε να νιώθω την παρουσία Σου». Και κορυφώνει: «Την Σην ικετεύω αγα θότητα. Όσα ηυξάμην απόδος μοι εις σωτηρίαν»(την καλοσύνη Σου ικετεύω: Όσα σχετικά με τη σωτηρία μου Σου ζήτησα προσευχόμενος, χάρισέ μου), για να Του υπογραμμίσει πιο κάτω πως Αυτός είναι η μοναδική μας ελπίδα, παρά τις αμαρτίες μας: «Σε Σένα μόνο αμαρτάνουμε, αλλά και Σένα μόνο λατρεύουμε. Δεν ξέρουμε να προσκυνούμε άλλο  Θεό, ούτε να υψώνουμε ικετευτικά τα χέρια μας σε κάποιο άλλο Θεό ». Κι αυτός ο τονισμός ότι Αυτός είναι ο μοναδικός μας Θεός, το μοναδικό μας, δηλαδή, και έσχατο καταφύγιο, θέλει -αν μπορούμε να το πούμε έτσι (χωρίς, πάντως, άσεβη διάθεση)- να κινήσει το φιλότιμο του Θεανθρώπου να μας δώσει χέρι βοηθείας, να μας χαρίσει την άφεση και τα προς σωτηρία αιτήματα, δεχόμενος τη γονυκλισία και την προσευχή μας, «ως θυμίαμα δεκτό, αναλαμβανόμενο ενώπιον της υπεράγαθης Βασιλείας Του».

Είναι και τούτη η ευχή μια προσευχή τολμηρή. «Σοι μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και Σοι μόνω λατρεύομεν». Δεν ξέρουμε να προσκυνούμε ξένο θεό, ούτε να υψώνουμε χέρια ικετευτικά σ’ άλλο θεό έξω από Σένα! Ομολογία πτώσεως, φθοράς, εξαχρειώσεως, έσχατου κινδύνου! Αλλά ταυτόχρονα και ομολογία πίστεως, θεοφοβίας, ζωντανής ελπίδας σ’ Αυτόν που είναι «η ελπίς πάντων των περά των της γης» (Ψαλμ. 64: 6), και αγάπης λατρευτικής γι’ Αυτόν που «πρώτος ηγάπησεν ημάς» (Α’ Ίωάν. 4: 19). Προσευχή δίχως φαρισαϊσμούς και υποκρισίες. Σωστό ξέσπασμα αληθινά ορθόδοξης καρδιάς!…

«Έτι και έτι κλίναντες τα γόνατα, του Κυρίου δεηθώμεν».

Ακολουθεί η τρίτη Ευχή, που απευθύνεται κι αύτη στο δεύτερο Πρόσωπο της Υπερουσίου Τριάδος, που είναι «η πηγή που πάντοτε και ασταμάτητα αναβλύζει ζωή και φως, η δημιουργική Δύναμη που είναι αιώνια όπως ο Πατέρας, Εσύ που εκπλήρωσες κατά τον καλύτερο τρόπο, πανέμορφα, ό,τι χρειαζόταν για τη σωτηρία των ανθρώπων», Ιησούς Χριστός, που έλυσε τους άλυτους δεσμούς του θανάτου και έσπασε του άδη τα κλειδιά και καταπάτησε τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων, και πρόσφερε τον Εαυτό Του για χατίρι μας «άμωμον ιερείον»(αψεγάδιαστη θυσία) και θυσία άχραντη, και με θεόσοφο δόλωμα αγκίστρωσε τον «αρχέκακο και βύθιο δράκοντα» και τον δέσμευσε για πάντα, και τον κατέστησε αδύναμο κι ανίσχυρο, να περιμένει το «πυρ το άσβεστο» (Μάρκ. 9: 45) και το «σκότος το εξώτερο» (Ματθ. 25: 30). Απευθύνεται στον Υιό που είναι «η μεγαλώνυμος Σοφία του Πατρός», «αΐδιον φως εξ αϊδίου φωτός. Ήλιος δικαιοσύνης» και Τον καθικετεύει:. Συ που μας αξίωσες να φτάσουμε σ’ αυτή τη μεγάλη ήμερα της Πεντηκοστής, δέξου ακόμα μια ικεσία μας. Όχι για μας τους ίδιους τούτη τη φορά, μα γι’ αυτούς που έφυγαν πριν από μας. Για τους κεκοιμημένους συγγενείς μας κατά σάρκα και όλους τους «οικείους της πίστεως». Συ που και κατ’ αυτή τήν «παντέλεια» και «σωτηριώδη» εορτή μας αξίωσες να δέχεσαι «ιλασμούς ικεσίους» γι’ αυτούς που βρίσκονται στον Αδη, δίνοντας μας μεγάλες ελπίδες, άκουσε τη φωνή μας που αξιοσυμπάθητα Σου απευθύνουμε: «Ανάπαυσον τας ψυχάς των δούλων Σου των προκεκοιμημένων», εκεί που υπάρχει, το φως κ’ η δροσιά κ’ η αναψυχή, εκεί που δεν υπάρχει πόνος, λύπη ή στεναγμός. Ανάπαυσε τα πνεύματά τους με τους δικαίους, γιατί αυτοί που βρίσκονται στον Άδη δεν μπορούν να Σου ζητήσουν συγγνώμη, αλλά μονάχα εμείς που ζούμε Σε ευλογούμε και Σε ικετεύουμε και τις εξιλαστήριες ευχές και ιερουργίες Σου προσφέρουμε για τις ψυχές τους!

Κι επισυνάπτεται σ’ αυτή και δεύτερη Ευχή υπέρ των τεθνεώτων, των νεκρών, απευθυνόμενη σ’ Αυτόν που είναι «της αναστάσεως ημών Αρχηγός και των βεβιωμένων(όσων πράξαμε) αδέκαστος και φιλάνθρωπος Κριτής και της μισθαποδοσίας Δεσπότης και Κύριος», ικετεύοντας Τον: «Ανάπαυσον πάντας, τους πατέρας εκάστου και μητέρας και αδελφούς και αδελφάς και τέκνα, και ει τι άλλον ομογενές και ομόφυλον, και πάσας τας προαναπαυσαμένας ψυχάς επ’ ελπίδι αναστάσεως, ζωής αιωνίου, και κατάταξον τα πνεύματα αυτών και τα ονόματα εν βίβλω ζωής», στην αγκαλιά του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, στη Χώρα των Ζώντων, στη Βασιλεία των ουρανών, στον Παράδεισο. Και ανάστησε και τα σώματα όλων μας κατά την αγία ήμερα της επαγγελίας Σου. Γιατί είναι αλήθεια πως δεν υπάρχει θάνατος για τους δούλους του Θεού, μα φεύγουν απ’ το σώμα κι έρχονται σε Σένα, τον Κύριο. Φεύγουν από τα λυπηρά κι έρχονται «στα καλύτερα και τα πιο ευχάριστα», σε Σένα, που είσαι η ανάπαυση και η χαρά!

Ζητά γι’ άλλη μια φορά συγχώρηση αμαρτημάτων για όλους, ζώντες και κεκοιμημένους, από τον μόνο Αναμάρτητο: «Δος μας συγγνώμη, άφεση και συγχώρηση για τα παραπτώματά μας, τα θεληματικά και τα αθέλητα, αυτά που κάναμε ξέροντας πως είναι κρίματα, και αυτά που κάναμε έχοντας άγνοια, τα φανερά, τα κρυφά, όσα διαπράξαμε με έργα, με το λογισμό μας και με λόγια, κάθε συναναστροφή και σε κάθε κίνησή μας… » και καταλήγει: «Και στους μεν αποβιώσαντες δώρισε  ελευθερία και άνεση δώρισε, και εμάς που είμαστε εδώ ευλόγησε, χαρίζοντας μας  το τέλος της ζωής μας  καλό και ειρηνικό».

Λέει κάποιος Άγιος πως τίποτε δεν συγκινεί τόσο το Θεό, όσο η προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων. Επειδή «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια», οι προαπελθόντες δεν έχουν πια τη δυνατότητα να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Έτσι, μοναδική φωνή γι’ αυτούς είναι η φωνή μας! Μοναδική ικεσία τους η δική μας ικεσία! Μοναδική προσευχή τους η προσευχή μας! Για το λόγο αυτό , αυτή η τρίτη Ευχή της Γονυκλισίας έχει ξεχωριστή βαρύτητα και σημασία! Είναι προσευχή αγάπης και ελεημοσύνης και φιλαδελφίας και ευγνωμοσύνης, για πρόσωπα που βρίσκονται πια στα χέρια του Θεού!

«Έτι και έτι, κλίναντες τα γόνατα…»

Τί να προσθέσει κανείς στην τριπλή αυτή γονυκλινή ευχή της Εκκλησίας; Τί επί πλέον να ζητήσει από το Θεό; Μονάχα έναν ύμνο εκκλησιαστικό που είναι ιερή υπόσχεση με την  ευκαιρία της Πεντηκοστής, ύμνο του Εσπερινού της παραμονής, διαλέγω σαν επίλογο καί επιστέγασμα των ταπεινών τούτων γραμμών:

«Εν ταις αυλαίς Σου υμνήσω Σε τον Σωτήρα του κόσμου, και κλίνας γόνυ προσκυνήσω Σου την αήττητον δύναμιν, έν εσπέρα και πρωί και μεσημβρία, και εν παντί καιρώ ευλογήσω Σε, Κύριε»! Που θέλει να πει: «Στις εκκλησίες Σου μέσα θα Σε υμνήσω, τον Σωτήρα του κόσμου, και θα γονατίσω να προσκυνήσω την αήττητη δύναμή Σου, και βράδυ, και πρωί, και μεσημέρι, και κάθε ώρα και στιγμή θα Σε ευλογήσω, Κύριε».

(Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ, «Οσμή ζωής», εκδ. Άθως)

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ Εφραίμ είναι ΑΓΙΑΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ, ΠΡΩΗΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ της Ι. Φιλοθέου ! Έχει χρόνια στην Αμερική και έχει ιδρύσει στην Αριζόνα περι τα 20 Μοναστήρια!

Όαση στη πνευματική Σαχάρα της Αμερικής!

Ο Γέροντας είναι κλεισμένος μέσα στο μοναστήρι και κάνει πάρα πολύ προσευχή.

Για αυτό Ο Κύριος μας ανέχεται ακόμη.

Αυτός και ο Αγιορείτες και στoν Σινά , κάνουν πολύ προσευχή και μας δίνει μέρες ο Κύριος.

Μετάνοια , προσευχή, την ευχούλα, και εξομολόγηση, λέει ο Γέροντας Εφραίμ .

Είπε ο Γέροντας. Η αμαρτία σήμερα είναι χειρότερη από ότι στα Σόδομα και Γόμορρα!

Ο Κύριος θα δεχτεί πολλούς και θα κατεβάσει τoν πήχη πολύ χαμηλά για να πάρει κόσμο μέσα.

Αλλιώς δεν θα μπει κανένας!

Αλλά θα φτάσει μέχρι ένα σημείο, μετά θα σταματήσει, πιο κάτω δεν θα πάει.

Έχει όρια.

Αυτά από τον γέροντα Εφραίμ στην Ιερά μονή του Αγίου Αντωνίου από προσκυνητή που πήγε πριν λίγες μέρες..