![ti_08_mobile.png](/images/template/ti_08_mobile.png)
Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Ψηφίστηκε με τη στήριξη βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι- «Ναι» από Γεννηματά, Βενιζέλο, Ντόρα Μπακογιάννη, Όλγα Κεφαλογιάννη, Μάρκου, Κεραμέως, Ζουράρι, Θεοδωράκη - «Όχι» από Παραστατίδη και Μιχελογιαννάκη - Σταυροπόδι και βαθύ ντεκολτέ για το Τζέησον -Αντιγόνη στα θεωρεία της Βουλής
Με την στήριξη 161 βουλευτών από ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Συμπαράταξη και Ποτάμι εγκρίθηκε το άρθρο που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς.
Σύμφωνα με το αποτέλεσμα της ονομαστικής ψηφοφορίας συνολικά ψήφισαν 264 βουλευτές. Υπερ του άρθρου 8 ψήφισαν 161 και κατά 103.
Να σημειωθεί ότι οι τρείς κοινοβουλευτικές ομάδες που στήριξαν την διάταξη διαθέτουν συνολικά 171 βουλευτές που σημαίνει ότι 10 βουλευτές έλλειπαν από την διαδικασία. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται βουλευτές που επέλεξαν την αποχή ως ένδειξη διαφωνίας με την ρύθμιση αλλά και ορισμένοι που δεν κατάφεραν να παραστούν όπως ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής που κατέφθασε αργοπορημένος και δεν πρόλαβε να ψηφίσει.
Να σημειωθεί ότι η ψηφοφορία έγινε με το νέο ηλεκτρονικό σύστημα που έχει εγκατασταθεί στα βουλευτικά έδρανα, γι αυτό και δεν ακολουθήθηκε η παραδοσιακή διαδικασία της εκφώνησης του ονομαστικού καταλόγου και της δήλωσης ψήφου δια μικροφώνου από τους βουλευτές.
Τα επόμενα λεπτά οι υπηρεσίες της Βουλής θα διανείμουν στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες λίστες με την ψήφο κάθε βουλευτή ώστε να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν διαφοροποιήσεις.
Υπενθυμίζεται ότι από τον ΣΥΡΙΖΑ οι Γιάννης Μιχελογιαννάκης και Θεόδωρος Παραστατίδης αναμένεται να καταψηφίσουν ενώ οι Γεωργία Γεννιά, Μάρκος Μπόλαρης και Γιάννης Καραγιάννης πιθανότατα θα απέχουν εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την διαφωνία τους με την προωθούμενη ρύθμιση.
Επίσης, από την ΝΔ οι Ντόρα Μπακογιάννη και Ολγα Κεφαλογιάννη πιθανότατα θα υπερψηφίσουν κόντρα στην γραμμή του κόμματος ενώ το ίδιος αναμένεται να πράξουν οι Θεόδωρος Φορτσάκης και Νίκη Κεραμέως.
Για δεύτερη μέρα, πάντως, εκπρόσωποι της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας βρέθηκαν στα θεωρεία της βουλής απ' όπου παρακολούθησαν τη συζήτηση του νομοσχεδίου. Με μπεζ φόρεμα και αβυσσαλέο ντεκολτέ, φροντίζοντας ταυτόχρονα, όμως, να «καλύψει» το δασύτριχο στήθος του με ένα πολύχρωμο περιδέραιο, το Τζέησον- Αντιγόνη έδωσε και σήμερα το παρών στα θεωρεία.
Σημειώνεται ότι το Τζέησον - Αντιγόνη Ντέην είναι το πρώτο άτομο που έχει προσφύγει δικαστικά στην Ελλάδα προκειμένου να σβηστεί από τη λήξιαρχική πράξη γέννησής του το φύλο, αφού αυτοπροσδιορίζεται ως non binary άτομο και παράλληλα έχει ζητήσει να προστεθεί στο όνομά του, πλάι στο Ιάσων και το Αντιγόνη. Ως προς το δεύτερο σκέλος, η προσφυγή του έχει γίνει δεκτή.
(Πηγή: Πρώτο Θέμα)
Αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ολίγοι από ΝΔ ψήφισαν «ναι»
«Ναι» από ΣΥΡΙΖΑ πλην Παραστατίδη και Μιχελογιαννάκη που καταψήφισαν - «Ναι» από Μπακογιάννη, Κατερίνα Μάρκου που ήταν εισηγήτρια αλλά διαφοροποιήθηκε(!), Κεραμέως και Όλγα Κεφαλογιάννη - «Ναι» στην αναδοχή είπαν Βενιζέλος, Γεννηματά αλλά και οι Παπαχριστόπουλος και Ζουράρις από ΑΝΕΛ
Με διαφοροποιήσεις από τα περισσότερα κόμματα ολοκληρώθηκε η ψήφιση της διάταξης που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς.
Από τον ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισαν το επίμαχο άρθρο 8 οι Θεόδωρος Παραστατίδης και Γιάννης Μιχελογιαννάκης ενώ οι Μάρκος Μπόλαρης, Γεωργία Γεννιά και Γιάννης Καραγιάννης εξέφρασαν την διαφωνία τους δια της αποχής. Ως απών καταγράφηκε και ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, όχι γιατί διαφωνεί με την διάταξη αλλά γιατί έφτασε καθυστερημένος στην Ολομέλεια. Επίσης απόντες ήταν ο κ. Γιώργος Κατρούγκαλος η κυρία Αννα Βαγενά και η κυρία Νίνα Κασιμάτη.
Διαφοροποιήσεις από βουλευτές της ΝΔ που είπαν «ναι» στην αναδοχή
Ως ηχηρή διαφοροποίηση καταγράφεται και η υπερψήφιση του άρθρου 8 από την Κατερίνα Μάρκου της ΝΔ. Η κυρία Μάρκου ως εισηγήτρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το νομοσχέδιο ανέπτυξε την αρνητική στάση του κόμματός της. Ωστόσο, η ίδια ψήφισε υπερ. Στο «ΝΑΙ» τοποθετήθηκαν και Ντόρα Μπακογιάννη, Ολγα Κεφαλογιάννη και Νίκη Κεραμέως. Απουσίαζαν συνολικά 8 βουλευτές μεταξύ των οποίων οι πρώην πρωθυπουργοί Αντώνης Σαμαράς και Κώστας Καραμανλής και ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Ως απουσία με νόημα καταγράφεται του κ. Θεόδωρου Φορτσάκη.
Απο την Δημοκρατική Συμπαράταξη όσοι διαφωνούσαν με την ρύθμιση επέλεξαν την αποχή. Πρόκειται για τους Ανδρέα Λοβέρδο, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, Δημήτρη Κωνσταντόπουλο, Μιχάλη Τζελέπη, Γιώργος Αρβανιτίδης και Γιώργο Καρρά.
Τέλος, από τους ΑΝΕΛ διαφοροποιήθηκαν οι Θανάσης Παπαχριστόπουλος και Κώστας Ζουράρις που ψήφισαν υπερ της ρύθμισης. Ο πρόεδρος του κόμματος Πάνος Καμμένος απείχε
Δείτε αναλυτικά εδώ ποιοι βουλευτές είπαν «ναι» στην αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, ποιοι βουλευτές καταψήφισαν και ποιοι απείχαν.
Μείζον θέμα για την Κατερίνα Μάρκου: Ψήφισε τη ρύθμιση που ως εισηγήτρια είχε εξηγήσει τους λόγους καταψήφισης από τη ΝΔ
Μείζον πολιτικό θέμα για την κυρία Κατερίνα Μάρκου προκύπτει από την ψηφοφορία του άρθρου που επιτρέπει σε ομόφυλα ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης να γίνουν ανάδοχοι γονείς και την επιλογή της να υπερψηφίσει το επίμαχο άρθρο 8 κόντρα στην γραμμή του κόμματός.
Η Νέα Δημοκρατία είχε αναθέσει στην κυρία Μάρκου να εισηγηθεί τις θέσεις του κόμματος για το επίμαχο νομοσχέδιο. Ως εισηγήτρια είχε εξηγήσει τους λόγους που η αξιωματική αντιπολίτευση καταψηφίζει την ρύθμιση. Ωστόσο, στην ψηφοφορία δήλωσε υπερ καταγράφοντας για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά το παράδοξο όπου ο εισηγητής του κόμματός πάει κόντρα στην κομματική γραμμή που ανέλαβε να υποστηρίξει!
Η στάση της βουλευτού προκάλεσε έντονη δυσφορία τόσο στους βουλευτές όσο και στην ηγεσία του κόμματος.
Ο διάλογος δε που καταγράφηκε στην αίθουσα της Ολομέλειας είναι ενδεικτικός. Συγκεκριμένα, βουλευτής του κόμματος ρώτησε τον γραμματέα της ΚΟ Κώστα Τσιάρα αν οι διαφοροποιήσεις θα περιοριστούν στις κυρίες Ντόρα Μπακογιάννη, Ολγα Κεφαλογιάννη και Νίκη Κεραμέως που άλλωστε είχαν ενημερώσει για την θετική τους ψήφο. «Ναι, θα έχουμε 3 διαφοροποιήσεις» φέρεται να απάντησε ο κ. Τσιάρας για να αντιδράσει η κυρία Μάρκου και να πει «4 θα είναι οι διαφοροποιήσεις. Θα καταψηφίσω και εγώ».
«Σε ενημερώνω ότι ο πρόεδρος θα καταψηφίσει. Είσαι εισηγήτρια» της εξήγησε ο κ. Τσιάρας αλλά η κυρία Μάρκου ήταν ανένδοτη. «Εσείς με βάλατε εισηγήτρια. Εγώ είμαι Ποτάμι. Γιατί με φέρατε στην ΝΔ; Για να μην ψηφίζω τέτοια νομοσχέδια;»
(Πηγή: Πρώτο Θέμα)
Ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου
(ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης, 1/14 Ὀκτωβρίου 2016)
Μετάφραση (ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ, μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ)
& ἐπιμέλεια: Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)
Δημοσιεύουμε ἕνα παλαιότερο, ἀλλά πάντοτε ἐπίκαιρο, ὁμολογιακό κήρυγμα τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνακηρυχθεῖ «ἥρως τῆς Οὐκρανίας» γιά τό σπουδαῖο φιλανθρωπικό του ἔργο (τό 2008) [1], ἀλλά διέκοψε, κατά τούς ἱερούς Κανόνας, τό μνημόσυνο τῆς προϊσταμένης του ἀρχῆς [2], τοῦ Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν κ. Κυρίλλου, τόν Μάρτιο τοῦ 2016, γιά λόγους ἀθετήσεως τῆς Πίστεως, κατά τήν «Κοινή Δήλωση τῆς Ἁβάνας» (12 Φεβ 2016) μεταξύ τοῦ Πατριάρχου τῆς Ρωσσίας καί τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.
Ἀπό τούς λόγους τοῦ Σεβ. κ. Λογγίνου ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἀποδίδει τήν δέουσα προτεραιότητα στήν προάσπιση τῶν ἱερῶν δογμάτων, ὁμιλῶν μετά παρρησίας ἡ ὁποία πηγάζει ἐκ τῆς πίστεως, ἐπικρίνοντας καθηκόντως καί ὅλες τίς σχετικές καινοτομίες πού συνοδεύουν πάντοτε ὡς «ἀπαραίτητα» συμπτώματα ὅσους ἔχουν μολύνει τήν ψυχή τους μέσῳ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ μαγνητοφώνηση τοῦ κηρύγματος δέν ἐκκίνησε ἐξ ἀρχῆς, καί ἔτσι τό κείμενο αὐτό παρουσιάζεται ἐδῶ νοηματικῶς «ἀκέφαλο» (ἄνευ εἰσαγωγῆς)· τά ἐντός ἀγκυλῶν εἶναι ἐπεξηγήσεις προστεθειμένες κατά τήν ἀπομαγνητοφώνηση.
«Γιατί ζοῦμε; Γιατί εὑρισκόμαστε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ἐπάνω σέ αὐτήν τήν γῆ; Μέ σκοπό νά κάνουμε κακό; Νά σκοτώνουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο; Ὄχι ! «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται» [3]. Διαδῶστε τό καλό. Ἀγαπῆστε καί συγχωρεῖστε. Ἡ ζωή εἶναι μικρή καί μᾶς ἐπισκιάζουν οἱ ἔσχατοι καιροί. Ὁ Κύριος θά ἔλθει νά κρίνει αὐτόν τόν κόσμο. Ὅπως θά μᾶς βρεῖ Αὐτός, ἔτσι θά ἔλθει ἐπάνω μας ἡ Κρίση τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός τούς συγχώρησε ὅλους. Οὐδείς ἁμαρτωλός ἀφίεται ἐπί γῆς, ὁ ὁποῖος νά μή μπορεῖ νά βρεῖ συγχώρηση. Εἶπε «Ἦλθα γιά νά συγχωρήσω» [4]. Αὐτό ἦταν τό θέλημα τοῦ Κυρίου – νά συγχωρήσει ὅλους τούς ἁμαρτωλούς, καί νά μᾶς παραλάβει ὅλους ἐντός τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλά σήμερα οἱ ἄνθρωποι δέν θέλουν νά ὑπηρετήσουν τόν Θεό. Γι΄ αὐτόν τόν λόγο σᾶς εἶπα ὅτι ἤδη ἔχουν φθάσει οἱ δυσχερεῖς καιροί. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἐξαπατῶνται ἀπό Πατριάρχες, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, πού θέλουν νά δείξουν ἕναν διαφορετικό δρόμο πρός τήν αἰώνια ζωή, καί ὄχι τόν δρόμο πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει παραδώσει. Τί νομίζετε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θά μποροῦσαν νά συγκεντρώσουν μαζί Ὀρθοδόξους, Καθολικούς, Προτεστάντες, Βαπτιστές, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, καί νά ποῦν: «Εἴμαστε ἀδελφοί καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ;!». Ὄχι! Ὁ Κύριος διεχώρισε τήν αἵρεση ἀπό τήν ἀλήθεια [5]. Καί ἐκεῖνοι [δηλ. οἱ αἱρετικοί] εἶναι ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἐχθροί τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχω τίποτε ἐναντίον ἑνός ἀνθρώπου [δηλ. ἐναντίον ἑνός αἱρετικοῦ προσωπικῶς], ἀλλά, ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν· δέν πρέπει νά ἐπιτρέψουμε αὐτήν τήν ἀνταρσία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι γιά τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μας αὐτά τά πράγματα εἶναι βλασφημία.
Σήμερα προσευχόμαστε μαζί σας, κλαίοντες, καί ζητήσαμε τό Μυστήριο τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Σωτῆρος. Ἀλλά, ἐρχόμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία καί χορεύουμε, ὅπως ἕνας Κοζᾶκος, ὅπως κάνουν στήν Ἐκκλησία στή Μόσχα [6]; Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, δέν θά ἦταν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ! Ἀλλά, θά ἦταν ἐξ ἀντιθέτου ἡ συναγωγή τοῦ σατανᾶ [7]. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχουν χάσει κάποια αἴσθηση τοῦ τί σημαίνει νά εἶσαι Χριστιανός. Πῶς μποροῦμε νά χορεύουμε ἐνώπιον τοῦ Ἱεροῦ;! Πῶς μποροῦμε νά ποῦμε, ἀδελφοί καί ἀδελφές, ὅτι θά ἔπρεπε νά ἔχουμε διαφορετικές πίστεις καί διδασκαλίες στήν Ἐκκλησία μας; Μή τό πιστεύετε αὐτό! Αὐτοί εἶναι ἄνθρωποι πού προετοιμάζουν τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Εἶναι ἀποστάτες καί προδότες τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.
Ἀδελφοί καί ἀδελφές, ζητοῦμε ἀπό ὅλους σας, νά ἵστασθε στήν Ἀλήθεια, καί στήν Ὀρθή Ὁδό. Οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶπαν ὅτι θά ἔλθει ἕνας τέτοιος καιρός, ὅπως αὐτός, καί θά σᾶς προδώσουν, καί θά κάνουν αὐτή τήν Σύνοδο [καθώς φαίνεται, τήν ληστρική Σύνοδο τῆς Κρήτης, σημ.], τήν Ψευδο-σύνοδο, τήν Σύνοδο τοῦ διαβόλου, τοῦ Ἀντιχρίστου, καί θά προδώσουν τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, καί θά σᾶς καταδιώξουν[8]. Εἴχαμε σκεφθεῖ ὅτι δέν θά ἦταν τώρα, ἀλλά ἀργότερα· ὅμως, ἀδελφοί καί ἀδελφές, τούς βλέπουμε νά λαμβάνουν τά ἱερά λείψανα τοῦ Πατρός μας Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ καί νά τά δίνουν, αὐτά τά ἱερά λείψανα, στόν αἱρετικό Ἰησουΐτη Πάπα [9]!
Αὐτή ἡ ἁμαρτία δέν μπορεῖ νά συγχωρηθεῖ, ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι καί Μητροπολῖτες μας μεταθέτουν τόν Θρόνο [τήν ἁγία Τράπεζα] στό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας [10], ὥστε οἱ ἄνθρωποι νά βλέπουν τήν Λειτουργία ἐντός τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι στό Ἱερό, ὄπισθεν τοῦ Τέμπλου – αὐτό εἶναι αἵρεση! Λατινική αἵρεση [11]! Καί δέν φοβοῦνται τίποτε!
Ὡστόσο, εἶναι ὁ καιρός. Ἔχει ἔλθει ὁ καιρός, ἀδελφοί καί ἀδελφές, νά προσευχηθοῦμε, νά ζητήσουμε ἀπό τόν Κύριο νά σταματήσει αὐτούς καί τό βδέλυγμα αὐτό. Ἀλλά οἱ ἅγιοι Πατέρες εἶπαν, ὅτι ἔτσι θά εἶναι τό βδέλυγμα αὐτό! Θά ἔλθει! Δέν μπορῶ κἄν νά βρῶ τίς λέξεις νά μιλήσω γιά αὐτά τά αἴσχιστα πράγματα πού ἔχουν εἰσέλθει μέσα στόν πλέον Ἱερό Τόπο: στό Ἱερό, στό Ἱερό! Ἔπειτα, χόρεψαν στή Μόσχα [δηλ. ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ]!
Δηλαδή, ὁ Πατριάρχης δέν εἶδε πῶς χόρευαν μπροστά στό Ἱερό, καί χόρευαν σάν Κοζᾶκοι καί τραγουδοῦσαν αἱρετικά τραγούδια; Προδότες, ἀποστάτες, ὑπηρέτες τοῦ σατανᾶ! Δέν γνωρίζω πόσος χρόνος ἔχει ἀπομείνει, ὅμως σᾶς παρακαλῶ, ἄς μετανοήσουμε καί προσέλθουμε στόν Κύριο καί Θεό.
Ἐπιθυμῶ νά ἔχετε τήν εἰρήνην τοῦ νοός. Ἐπιθυμῶ νά εἶμαι μαζί μέ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους Του. Δέν πρόκειται νά σᾶς ἀποκρύψω τίποτε. Πάντοτε θά λέγω τήν ἀλήθεια. Ὅταν κατακλείσαμε τήν Σύνοδο [Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας τόν Φεβρουάριο τοῦ 2016] ἐλέχθη ὅτι «κανείς δέν πρέπει νά μάθει τί γίνεται ἐδῶ». Γιατί δέν θά ἔπρεπε νά γνωρίζει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ; Γιατί συμβαίνει ἄνθρωποι πού ἔχουν κτίσει Ἐκκλησίες καί Μοναστήρια νά μή πρέπει νά γνωρίζουν τήν ἀλήθεια; Καί γιατί μᾶς χρειάζεστε, ἀδελφοί καί ἀδελφές; Ὥστε νά μᾶς τρέφετε, νά μᾶς ντύνετε, νά κτίζετε γιά μᾶς Ἐκκλησίες, καί μετά ἀντί τούτων ἐμεῖς νά σᾶς ἀποστέλλουμε στήν ἄβυσσο, στήν αἰωνία βάσανο; Αἶσχος! Αἶσχος! Μετανοεῖστε, Ὀρθόδοξοι! Συνέλθετε! Εἶναι καιρός γιά ὁμολογία! Δέν πρέπει νά φοβεῖσθε! Μή φοβεῖσθε τίποτε! Νά εἶσθε ἀληθινοί πρός Κύριον τόν Θεό, τούς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀκοῦστε τούς Ἁγίους Πατέρες, πού ὅλοι ἔγραψαν καί μᾶς εἶπαν τί καιροί θά ἔλθουν, καί μᾶς εἶπαν τί θά πρέπει νά κάνουμε.
Δόξα τῷ Θεῷ, πού δέν μεταβήκαμε στή Σύνοδο αὐτή [τήν Σύνοδο τῆς Κρήτης, σημ.], ἀλλά στίς 2-3 Φεβρουαρίου [Σύνοδο Πατριαρχείου Μόσχας, 2016 - σημ.] κατετέθη ἕνα κείμενο, ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή [Σύνοδος τῆς Κρήτης–σημ.], ἦταν «καλή» καί δέν παραβιάζει τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας [12], καί ὅτι ἐμεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ρωσσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, «ὅλοι συμφωνοῦμε μέ αὐτό! Γιατί τώρα νά διαφωνήσουμε;». Εἶναι ἀπαραίτητο νά συγκληθεῖ ἄλλη Σύνοδος [Ἐπισκοπική Σύνοδος–σημ.], γιά νά ἀποσύρει τό κείμενο αὐτό. Αὐτό εἶναι κείμενο ὑπέρ τοῦ Ἀντιχρίστου, διαβολικό· ἐπειδή κανείς δέν μᾶς ἄκουσε ἐκεῖ, καί σέ ὅλους εἶπαν: «Κάθησε κάτω· ἔχει ἤδη ὑπερψηφισθεῖ · εἶναι ὅλα ἐντάξει!».
Δέν θά πράξουμε καθώς μᾶς λένε, διότι αὐτός εἶναι ὁ δρόμος πρός τήν αἰώνια ἀπώλεια. Εἴμαστε ἐλεύθεροι ἄνθρωποι. Πιστεύω στόν Θεό, ὄχι ἐπειδή κάποιος μέ ἐξεβίασε νά πιστεύσω, ἀλλά πιστεύω σέ Αὐτόν, ἐπειδή δέν μπορῶ νά ζήσω χωρίς Αὐτόν. Ἡ ζωή μου ὑπῆρξε πολύ δύσκολη. Ἀπό τήν παιδική μου ἡλικία ἕως τώρα. Καί ἔχω πάντοτε αἰσθανθεῖ τήν χεῖρα τοῦ Θεοῦ καί τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Καί πάντοτε ὁ Κύριος μοῦ ὑπέδειξε τί πρέπει νά κάνω. Δέν ἦλθα στό Μοναστήρι ἤ τήν ὑπηρεσία πρός τόν Θεό, γιά νά ἔχω ἔπαινο ἤ νά ἔχω ἄλλους νά μέ προσκυνοῦν. Ἔρχομαι μαζί σας, γιά νά ὑπηρετήσω τόν Κύριο. Αὐτός εἶναι τά πάντα γιά μᾶς, ἐμεῖς δέν εἴμαστε τίποτε.
Γιά τόν λόγο αὐτό, σᾶς ζητῶ μέ ὅλη μου τήν καρδιά, σᾶς ἱκετεύω: φρoντίστε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη! Προστατεῦστε τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ! Θά εἴμαστε λίγοι, ἀλλά ὁ Κύριος δέν θά μᾶς ἐγκαταλείψει!
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί ἀδελφές, συμπανηγυρίζω μαζί μέ ὅλους σας γιά τήν ἅγια Ἑορτή τῆς Σκέπης τῆς Εὐλογημένης Παρθένου Μαρίας. Καί αἰτοῦμαι τό μητρικό ἔλεος, τήν μητρική φροντίδα Της γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς, καί νά καλύψει Αὐτή ὅλους τούς πιστούς καί ὅλους τούς ἀνθρώπους ἐπί τῆς γῆς αὐτῆς, μέ τό ἱερό Της μαφόριο.
Μή ἀπογοητεύεσθε! Μή φοβεῖσθε, ἀδελφοί καί ἀδελφές! Ὅλα θά ἐκπληρωθοῦν, οἱ καιροί ἔχουν ἤδη φθάσει.
Βαρύς πόλεμος θά γίνει! Πόσο αἱματηρή μάχη! Ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων θά πεθάνουν. Ἀλλά μή φοβεῖσθε τίποτε, ἄν εἴμαστε μέ τόν Θεό, ἄν πορευόμαστε μέ τόν Θεό, ἄν παραμένουμε μέ τόν Θεό ἐν τῇ ἀληθείᾳ. Ὅλοι λένε ὅτι εἶναι μέ τόν Θεό καί ἑνώνονται χάριν τῆς ἀγάπης, ἀνεξαρτήτως τοῦ τί πιστεύουν. Αἱρετικά τά λόγια τοῦ Πατριάρχη μας, ὅταν λέει ὅτι ὁ Θεός εἶναι σάν τόν ἥλιο, καί ὅτι οἱ ἀκτῖνες πού ὁδηγοῦν στόν ἥλιο, εἶναι ὅλες οἱ αἱρέσεις, ὅλες οἱ ἐπί γῆς θρησκεῖες καί ὅλες ὁδηγοῦν στόν ἕνα Θεό [13]! Δέν μᾶς λέγεται αὐτό πουθενά στούς Πατέρες, δέν εἶναι πουθενά γραμμένο! Τό λέει αὐτό, ἐπειδή ὁ διδάσκαλός του, ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος Ροτόβ, πέθανε σάν σκύλος στά πόδια τοῦ Πάπα [14]. Τοῦ εἶχε προλεχθεῖ νά μήν πάει ἐκεῖ, καί ὅτι θά πέθαινε. Ὅταν φίλησε τήν παντόφλα τοῦ Πάπα, πέθανε ἐκεῖ, στά πόδια του.
Γιατί δέν σταματήσαμε, ὅταν τό θαῦμα αὐτό φανερώθηκε; Γιατί προχωρήσαμε μέ τυφλότητα καί φαντασθήκαμε ἄλλην ὁδό, ἀπό τήν Μία Ὁδό τῆς Σωτηρίας, πού ὁ Κύριος μᾶς ἔχει ἀφήσει, τήν στενή ὁδό [15]; Ὁ Κύριος μᾶς κατέλιπε Μία Ἐκκλησία καί εἶπε ὅτι «πύλαι ᾍδου οὐ κατισχύσουσι» [16] τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς δέν μίλησε γιά «ἐκκλησίες», γιά «ἀδελφές ἐκκλησίες»· εἶπε, «οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν» [17] καί ὅτι « Ἐγώ εἰμι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας ταύτης» [18], ὄχι ὁ Πάπας, ὄχι ὁ Πατριάρχης, οὔτε ἐγώ, ἕνας ἁμαρτωλός. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχετε ἔλθει σήμερα γιά χάρη μου, γιά νά προσευχηθεῖτε σέ ἐμένα; Ποιός εἶμαι ἐγώ; Εἴμαστε μαζί ἀνάξιοι καί ἁμαρτωλοί· ἤλθαμε νά ἱκετεύσουμε τόν Κύριο. Ἐντρέπομαι νά ἀτενίσω πρός τόν Θεό, ἐπειδή οἱ ἁμαρτίες μου εἶναι πολλές, καί πρέπει νά μιλήσω διαρκούσης τῆς Λειτουργίας καί νά πῶ, καθώς λειτουργοῦμε: «Κύριε ἐλεῆμον, ἔγειρον ἡμᾶς! Κύριε, συγχώρησον ἡμῖν, ὁ Θεός!». Ἔτσι προσεγγίζω πρός τόν Θεό, καί ἔτσι πρέπει νά προσέρχεσθε στόν Κύριο καί Θεό. Διότι δέν εἴμαστε τίποτε.
Ἀδελφοί καί ἀδελφές, συγχωρεῖστε με. Σᾶς ἀγαπῶ. Χαίρω πού εἶμαι μαζί σας. Ἀλλά θέλω νά παραμείνω στήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ὁ Κύριος λέει: «Πᾶσα ἁμαρτία ἀφεθήσεται, τήν δέ κατά τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου ἁμαρτίαν οὐ δυνατόν ἀφεθῆναι, οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» [19]. Ἡ αἵρεση – αὐτή εἶναι ἡ ἁμαρτία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι ὅλες οἱ αἱρέσεις θά εἶναι κατά τοῦ Θεοῦ. Ἔχετε βρεῖ ἄνθρωπο ἐπί γῆς χωρίς ἁμαρτία; Γνωρίζω ὅτι μόνον ὁ Θεός εἶναι χωρίς ἁμαρτία [20]. Ἐμεῖς οἱ λοιποί εἴμαστε ὅλοι ἁμαρτωλοί. Καί πῶς, λοιπόν, μπορεῖ ὁ Πάπας νά εἶναι χωρίς ἁμαρτία; Ὁ Θεός δέν χρειάζεται ἀντικαταστάτη - ὁ Πάπας στράφηκε ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου.
Καί μπορεῖτε νά δεῖτε αὐτόν τόν ὑπηρέτη τοῦ Ἀντιχρίστου, τόν Μητροπολίτη Ἱλαρίωνα [Ἀλφέγιεφ] [21], νά λέει, ὅτι πρέπει νά ἀλλάξουμε τήν Ἁγία Γραφή! Ἡ Ἁγία Γραφή τώρα εἶναι κακή! [δηλ. Ὁ Μητρ. Ἱλαρίων θέλει μιά μετάφραση στήν μοντέρνα ρωσσική γλώσσα] [22]. Πῶς, λοιπόν, σῴζονταν οἱ ἄνθρωποι μέχρι σήμερα; Λένε ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο νά ἀλλάξουμε τήν Λειτουργία, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι δέν καταλαβαίνουν [δηλ. ἡ ἐπιθυμία νά στραφοῦν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική σλαβονική στήν σύγχρονη ρωσσική γλῶσσα] [23]. Νομίζουν ὅτι ὅλοι εἶναι ἀνόητοι, καί μόνοι αὐτοί εἶναι ἔξυπνοι. Κύριε, δίδαξέ μας! Καί ἴσθι ἐλεήμων πρός τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί τόν λαό.
Σᾶς ἐναγκαλίζομαι ὅλους. Αἰτοῦμαι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά σᾶς. Ὁ Κύριος νά εἶναι πάντοτε μαζί σας. Καί ἐμεῖς δέν εἴμαστε τίποτε.»
Μετάφραση (ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ, μέ μερική ἐπιβεβαίωση ἐκ τοῦ ρωσσικοῦ) & ἐπιμέλεια: Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)
• Βίντεο τοῦ κηρύγματος (ρωσσιστί): https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=CKFjgiAvsLc
• Πηγή ρωσσικοῦ κειμένου (δι’ ἀπομαγνητοφωνήσεως): http://www.logoslovo.ru/forum/all/topic_15222/
• Πηγή ἀγγλικῆς μεταφράσεως: http://nftu.net/non-commemorating-mp-bishop-longinus-metropolitan-hilarion-alfeyev-a-servant-of-antichrist/
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ
[1] Σύμφωνα καί μέ τήν ἐπίσημη ἀνάρτηση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας περί τοῦ ἐγκαινισμοῦ τοῦ Καθολικοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος τό 2011 (19 Σεπ/2 Ὀκτ) στήν Μονή στό Μπαντσέν, «Ὁ Προκαθήμενος τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ἐγκαινίασε τό Καθολικό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στό χωριό Μπαντσένυ τῆς Οὐκρανίας» (https://mospat.ru/gr/2011/10/02/news48823/).
[2] Ἡ εἴδηση τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως τοῦ Μόσχας κ. Κυρίλλου ὑπό τοῦ Σεβ. Λογγίνου, καί ἐδῶ: http://nftu.net/moscow-patriarchate-bishop-in-ukraine-ceases-commemoration-of-patriarch-kirill/. Ὁ Μητροπολίτης Οὐκρανίας κ. Ὀνούφριος, ἄμεσος Προϊστάμενος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Λογγίνου, εἶναι μόνιμο μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (https://en.wikipedia.org/wiki/Holy_Synod_of_the_Russian_Orthodox_Church).
[3] Ματθ. 5, 9.
[4] Ματθ. 9, 13· «οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» καί Μάρκ. 2, 17. Πρβλ. Ἰω. 10, 10· «ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι» καὶ 12, 47: «οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τὸν κόσμον» καί Α΄ Ἰω. 3, 5.
[5] Πρβλ. Ματθ. 15, 13.14· «Πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. Ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν. Τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» καὶ 10, 14: «Καὶ ὃς ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι ἔξω τῆς οἰκίας ἢ τῆς πόλεως ἐκείνης ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν». Ἐπίσης, Τίτ. 3, 10 «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» καὶ Γαλ. 1, 8 «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».
[6] Ἀναφέρεται σέ μουσική ἐκδήλωση μέ τραγούδια, ἀλλά καί κάποιες χορευτικές κινήσεις, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή 25 Ἀπρ/8 Μαϊ τοῦ 2016 στήν περιφέρεια τῆς Μόσχας, στήν περιοχή Ναρο-Φόμισκ, στόν Ναό τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τῆς Ἀπρέλεφκα. Ἐκεῖ ἡ χορωδία «Γκαούντα» μέ εὐθύνη τοῦ Ἱερέως Ἀντωνίου Σουγκαλέι ἐκτέλεσε μουσικά προτεσταντικά κομμάτια, καί μέ χορευτικές κινήσεις, ἐνώπιον τοῦ Τέμπλου καί τῆς Ὡραίας Πύλης (βλ. βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=13KbXMCM1iE, ἰδίως ἀπό τό 1΄58΄΄ κ.ἑ.). Ὑπῆρξαν σχετικά ἐπικριτικά δημοσιεύματα· σέ ἕνα ἐξ αὐτῶν (http://hram-pohvala.moseparh.ru/2016/10/08/o-koshhunstvennyx-plyaskax-na-amvone-pravoslavnogo-xrama-v-g-aprelevka/) ὁ Διάκονος Ἠλίας Μασλώφ ἀναφέρει ὅτι, συμφώνως πρός ἔγγραφες καταγγελίες ἐνοριτῶν πρός τήν ἐκκλησιαστική διοίκηση, ὁ ἐν λόγῳ Ἱερεύς εἰσήγαγε καί ἄλλους νεωτερισμούς, ὅπως τήν ἐπιτέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας μέ τήν Ὡραία Πύλη ἀνοικτή, τήν εἰς ἐπήκοον πάντων ἐκφώνηση τῶν ἱερῶν μυστικῶν εὐχῶν, τήν ἐγκατάλειψη τοῦ καλύμματος τῆς κεφαλῆς τῶν γυναικῶν, τήν περιστασιακή ἀπαμφίεση τοῦ ράσου, τήν ἀπαρέσκεια πρός τήν ἐπίκληση «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς», καθώς καί γενική παραθεώρηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν νηστειῶν καί τῆς παραδοσιακῆς εὐσεβείας, τήν «μετα-πατερικότητα», τήν ἀμφισβήτηση τῶν θαυμάτων στά Συναξάρια κ.ἄ. Βλ. καί ἄλλο σχετικό video μέ διάφορες χορευτικές ἐκδηλώσεις ἐντός ρωσσικῶν Ναῶν καί σύγκρισή τους μέ τά ἀνάλογα προτεσταντικά events https://www.youtube.com/watch?v=9VndOFTPuxI, ὅπως καί τό ἀκόλουθο, παρόμοιο, ἀκόμη δέ χειρότερο: (https://www.youtube.com/watch?v=6xPVz6eGadQ).
[7] Ἀποκ. 2, 9· «... καὶ τὴν βλασφημίαν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους εἶναι ἑαυτούς͵ καὶ οὐκ εἰσίν, ἀλλὰ συναγωγὴ τοῦ σατανᾶ».
[8] Εἶναι γνωστές οἱ προφητεῖες περί ἐπικρατήσεως τῶν αἱρέσεων στούς ἐσχάτους καιρούς, ὅπως ἐκείνη τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος (4ου μ.Χ. αἰ.): «Μετά ταῦτα εἶδεν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ Μωϋσῆς ὅτι νέφος καί λαῖλαψ, ὀμίχλη σκοτεινή πειρασμῶν φοβεροτάτων ἔπεσεν εἰς τούς Μοναχούς ἀπό τό μέρος τῆς ἄρκτου, καί ὅτι ἐδιώκοντο οἱ Μοναχοί καί τό μοναχικόν σχῆμα ἀπό ὄλεθρον αἱρέσεων, ἠναγκάζοντο δέ οἱ πολλοί ρίπτοντες τό σχῆμα νά ὑπανδρεύονται» (Περί συντελείας, ἀντιχρίστου καί Β΄Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1991, σ. 132)· ἐπίσης, τοῦ Ὁσίου Ἀνατολίου (†1927), τελευταίου Στάρετς τῆς Σκήτης Ὄπτινα (ἐδῶ) «... Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσίαν ἐπί τῆς Ἐκκλησίας καί θά τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δέ πιστοί θά καταφρονῶνται». Ἀλλά καί ὁ ἡμέτερος Ὁμολογητής Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος (1786-1852) ἔχει γράψει: «[Τῆς ἁλωθείσης ὑπό τῶν ἀποδομητῶν Σχολῆς τῆς Χάλκης] σκοπός πρός τοῖς ἄλλοις πολλοῖς ὑπάρχει, ἵνα νοθεύσῃ κατά τό πνεῦμα τῆς διαφθορᾶς καί τῆς πλάνης, καί κατά τόν προσηλυτισμόν τῆς Ἀγγλίας, ὅλους τούς ἐσομένους Πατριάρχας, καί ὅλην ἐν γένει τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως μίαν ἡμέραν νομοθετηθῇ διά Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ κατάργησις τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἡ ἀντεισαγωγή τῆς Λουθηρο-Καλβινικῆς αἱρέσεως ... » (Ἅπαντα, ἐν Ἀθήναις 1910, σ.99ἑ.).
[9] Σέ ἐπίσημη ἐπίσκεψη στό Βατικανό τοῦ Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίωνος (2/15 Σεπτεμβρίου 2016), ὅπου ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ παρέδωσε «τεμάχιο ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ σέ λειψανοθήκη σέ μορφή πασχαλινοῦ αὐγοῦ», ὅπως φαίνεται καί ἐδῶ: (https://mospat.ru/gr/2016/09/15/news135747/).
[10] Ὅπως ἔγινε στόν ἑορτασμό τῆς Ἁγίας Ἰσαποστόλου Ὄλγας (11/24 Ἰουλίου 2016) στόν Ναό τῆς Παναγίας «Πάντων Θλιβομένων ἡ Χαρά» στήν Μπολσάγια Ὀρντύνκα τῆς Μόσχας (βλ. τήν φωτογραφία ἐδῶ: https://mospat.ru/wp-content/uploads/2016/07/ECR_9036.jpg καί τήν εἰδησεογραφική κάλυψη τοῦ γεγονότος ἐδῶ: https://mospat.ru/gr/2016/07/24/news134168/).
[11] Βλ. καί τήν σχετική κριτική γιά ἀνάλογα δικά μας φαινόμενα, ἐπί Ἀρχιεπισκοπίας τοῦ κυροῦ Χριστοδούλου τοῦ ἀπό Δημητριάδος, λ.χ. Ἱερομ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΜΠΑΡΟΥΣΗΣ, «Λειτουργική ἀναγέννησις ἤ οἰκουμενιστική ὁμοιομορφία;», Θεοδρομία 3 (Ἰουλ.-Σεπ. 1999) 59ἑ.: «Ὡς ἦταν φυσικόν, ἐπροχώρησαν καί σέ μία δευτέρα καινοτομία, τελοῦντες τήν Θεία Λειτουργία “κατ’ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ”, ὡσάν νά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά συμμορφωθοῦν στίς ἀποφάσεις τῆς Β΄ Βατικανείου συνόδου. Διερωτᾶται κανείς, πῶς ἀγνοήθηκε καί πάλιν ἡ Ἀποστολική Παράδοσις, ἀλλά καί οἱ ἐπιστημονικές μελέτες, (ὅπως τοῦ K. GAMBER: “TOURNES VERS LE SEIGNUR” - ἡ μετάφρασις ὑπό δημοσίευσιν), πού ἀπέδειξαν ἀνιστόρητη τήν σχετική ἀπόφασι τῆς Β΄ Βατικανείου συνόδου;».
[12] Ὅπως φαίνεται σέ καθησυχαστική ἀνακοίνωση (2 Φεβ 2016) μέ τίτλο: «Πατριάρχης Κύριλλος: δέν ὑπῆρξε θέμα οὐδεμιᾶς ἑνώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ μή Ὀρθοδόξους» (https://mospat.ru/en/2016/02/02/news127683/).
[13] Ἐννοεῖται ἴσως ἡ δήλωση τοῦ Πατριάρχου Κυρίλλου τήν Κυριακή 02/15 Νοεμβρίου 2015 στό Καλίνινγκραντ, ὅπως καταγράφεται στό πρακτορείο εἰδήσεων Interfax, ὑπό τόν τίτλο «Ὁ Πατριάρχης Κύριλλος ἀποκαλεῖ τήν τρομοκρατία παραφροσύνη καί τήν μάχη ἐναντίον τῆς ὡς καθῆκον καθενός κατοίκου τοῦ πλανήτη» (http://www.interfax-religion.ru/?act=news&div=60953)· ἐκεῖ ὁ Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσσιῶν δήλωσε ὅτι πρός καταπολέμηση τῆς τρομοκρατίας « ... ἡ Ἐκκλησία ἔχει μία μόνον ἀπάντηση: κοιτάξτε βαθειά στίς καρδιές σας, μετανοεῖστε καί στραφεῖτε στόν Θεό. Ἡ παγκόσμια προσευχή μας σέ διαφορετικές γλῶσσες, μέ διαφορετικούς τρόπους καί ἀκόμη μέσῳ διαφορετικῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων, θά κατευθυνθεῖ πρός τόν Θεό Δημιουργό, ὥστε νά δείξει συγκαταβατικῶς τό ἔλεός του στήν ἀνθρώπινη φυλή καί νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν φοβερή αἰχμαλωσία τῆς ἐμμονῆς».
[14] Ὁ Μητροπολίτης Λένιγκραντ Νικόδημος (κατά κόσμον Μπόρις Γεωργίεβιτς Ροτόβ, 1929 – 1978) ὑπῆρξε ἰσχυρότατο πρόσωπο τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί μέγας οἰκουμενιστής· στίς 5 Σεπτεμβρίου τοῦ 1978 ξεψύχησε, σέ ἡλικία 49 ἐτῶν, στά χέρια του Πάπα Ρώμης Ἰωάννου Παύλου Α΄ (ἐπίσης «μελλοθανάτου») κατά τήν διάρκεια τῶν ἐκδηλώσεων ἐνθρονίσεώς του. Βλ. τό σχετικό καί πολύ ἐνδιαφέρον δημοσίευμα: Μητρ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ & ΑΓ. ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ, «Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Α΄Luciani: Τό μυστικό» (19 Ἰαν 2015) (http://parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-131/2031-2007-131-11).
[15] Ματθ. 7, 13.14 καί Λουκ. 13, 24.
[16] Ματθ. 16, 18.
[17] Ματθ. 16, 18.
[18] Ἐφ. 4, 15. 5, 23 Κολ. 1, 18. Πρβλ. Ἰω. 15, 4-7.
[19] Βλ. Ματθ. 12, 31.32 καί Λουκ. 12, 10.
[20] Ἰακ. 1, 17, Β΄ Κορ. 6, 14.15. Βλ. καί Ἰω. 8, 46 καί Ἑβρ. 4, 15 καί Α΄ Ἰω. 3, 5.
[21] Ὁ Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεφ, 1966 - ), δρ. Θεολογίας καί μουσικός, πολύγλωσσος, εἶναι Πρόεδρος τοῦ Τμήματος τῶν Ἐξωτερικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, καθώς καί τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς – Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς καί μόνιμο μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
[22] Χαρακτηριστική τῆς τάσεως αὐτῆς εἶναι πολυσέλιδη ἀνακοίνωση, σέ σχετικό Συνέδριο τοῦ 2013, τοῦ Μητροπολίτου Βολοκολάμσκ Ἱλαρίωνος (Προέδρου, ἄλλωστε, τῆς Συνοδικῆς Βιβλικῆς – Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς), μέ τίτλο «Μεταφράσεις τῆς Βίβλου: Ἱστορία καί Νεωτερικότητα», ὅπου ὁ κ. Ἱλαρίων διαπιστώνει ἀναληθῶς (μᾶλλον ψευδῶς, διότι ἄγνοια δέν δικαιολογεῖται σέ τέτοια θέση καί ἐπί τοιούτων ζητημάτων), ὅτι ἀρχαιόθεν δέν ὑφίσταται γιά τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μία γενικῶς ἀποδεκτή μορφή κειμένου τῆς Ἁγίας Γραφῆς (... «Единого общепринятого текста Библии в православной традиции нет»)!. Ἐν συνόλῳ τό κείμενό του διαπνέεται ἀπό ὑπερβολική ἐπιστοσύνη στήν βιβλική ἔρευνα τῶν αἱρετικῶν θεολόγων καί ἀπό παντελῆ ἀπαξίωση πρός τήν ἑρμηνευτική ἐπιστήμη τῶν ἁγίων Πατέρων, τήν ὁποία σχεδόν (δι’ ἐπιδεικτικῆς ἀγνοήσεως) ἀπαξιοῖ (https://mospat.ru/ru/2013/11/26/news94805/).
[23] Ὅπως φαίνεται καί σέ δημοσίευμα (ἐδῶ: http://dsnmp.ru/mitropolit-ilarion-alfeev-predlagaet-otkryivat-hramyi-s-bogosluzheniem-na-russkom-yazyike/) μέ τίτλο: «Ὁ Μητροπολίτης Ἱλαρίων (Ἀλφέγιεβ) προτείνει νά ἀνοίξουν Ἐκκλησίες πού νά λειτουργοῦν στά ρωσσικά» (26 Ἰαν 2015), καί ὄχι δηλαδή στήν τρέχουσα λειτουργική γλῶσσα, τήν ἐκκλησιαστική σλαβονική.
Πηγή: Ακτίνες
Ζοῦμε σέ δύσκολες ἐποχές… Σέ ἐποχές πού τό φῶς καί τό σκοτάδι «παλεύουν» γιά τό ποιό θά ἐπικρατήσει…
Τήν περασμένη Κυριακή πραγματοποιήθηκε μία σπουδαία ἡμερίδα στό Πολεμικό Μουσεῖο Ἀθηνῶν ἀπό τό «Κίνημα ὑπέρ τῆς ζωῆς» στό ὁποῖο συμμετέχουν πολλά ὀρθόδοξα σωματεῖα! Θέμα της: οἱ ἐκτρώσεις! Ἐπρόκειτο γιά μία ἐκδήλωση ὅπου ἀκούστηκε στέρεος ἐπιστημονικός λόγος ἀπό ἰατρικῆς, νομικῆς καί θεολογικῆς ἀπόψεως καί ἐξέπεμψε ἕνα μήνυμα ὑπέρ τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ!
Τήν ἴδια στιγμή ὁμάδες τῶν «νεροκουβαλητῶν» τοῦ σάπιου συστήματος πετοῦσαν τρικάκια στούς γύρω δρόμους μέ κατάπτυστα ὑβριστικά συνθήματα («ἀφῆστε μέ νά ψοφήσω», «τό ἔνστικτό μου ὄχι ἁπλά δέν εἶναι μητρικό, εἶναι παιδοκτονικό», «σκατά στήν οἰκογένεια τήν ἑλληνική δέ θά τήν ἐνισχύσω μέ ἄλλο ἕνα παιδί») ἐνῶ στό τέλος «κατασκήνωσαν» στήν...
εἴσοδο τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου μέ πανό καί πλακάτ φωνασκώντας ὑπέρ τῆς δολοφονίας τῶν ἐμβρύων! Τελικά, τά σχέδια τούς χάλασε ἡ νεροποντή πού τούς «ξέπλυνε» δεόντως…
Ἀλλά καί μετά τήν ἐκδήλωση ὁ ἴδιος ὀχετός συνεχίστηκε μέ διαδικτυακή ἀρθρογραφία σέ γνωστά στέκια (μέχρι καί τό ἈθηναΪκό Πρακτορεῖο Εἰδήσεων ἀσχολήθηκε!) πού ἀραιά καί πού χρηματοδοτοῦνται ἀπό παγκόσμια «φιλανθρωπικά» ἱδρύματα! Μέ ἐπιθετικότητα καί μίσος κατά τῆς οἰκογένειας καί τῶν παιδιῶν λεηλατοῦν στό πέρασμά τους ὡς ἄλλοι τζιχαντιστές κάθε τί ὄμορφο καί εὐγενές! Τά βάζουν μέ τήν ἴδια τή ζωή πού ὅμοιά της ἀξία δέν ὑπάρχει!
Τέλος τά ψέματα λοιπόν! Στήν πάλη φωτός καί σκότους κανείς δέν μπορεῖ νά μείνει ἀμέτοχος! Ὅλοι μας θά ἐπιλέξουμε πλευρά! Κι ὅπως εἴθισται νά λέγεται ἀποφθεγματικά: «τό πιό βαθύ σκοτάδι εἶναι λίγο πρίν ξημερώσει»!
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Ἀναστολὲς μπροστὰ στὸ γάμο...
Σὲ ἕνα φίλο, ποὺ δυσκολεύθηκε πολὺ νὰ παντρευτεῖ, ὁ Γέροντας ἀπεκάλυψε ὅτι τὸ βαθύτερο αἴτιο τῶν μακρόχρονων ἀναστολῶν του μπροστὰ στὸ γάμο, ἦταν ἕνα καταπιεσμένο στὸ ἀσυνείδητό του, ἀποτυχημένο ἐφηβικὸ αἴσθημα. Τοῦ εἶπε: "Ἀγάπησες ἐκείνη μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σου, τὴν ἔκανες ἰδανικό τῆς ζωῆς σου, τραυματίστηκες μὲ τὴν ἀδιαφορία της, διχάσθηκες.
Προσπαθοῦσες νὰ βρεῖς, στὸ πρόσωπο κάθε κοπέλας, ποὺ σὲ προξένευαν, τὸ πρόσωπο ἐκείνης καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ ἦταν ἀδύνατο, ἡ καρδιά σου ἔμενε κλειστή". Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Γέροντα, συνειδητοποίησε τὸ κρυμμένο του ἐμπόδιο, ἐλευθερώθηκε ὁριστικὰ ἀπ' αὐτὸ κι ἔτσι μπόρεσε νὰ δημιουργήσει δική του οἰκογένεια.
Τὸν πίεζαν νὰ κάνει οἰκογένεια...
Οἱ γονεῖς του τὸν πίεζαν νὰ κάνει οἰκογένεια. Αὐτὸ τοῦ δημιουργοῦσε κάποιον ἐκνευρισμὸ καὶ προσέφυγε πάλι στὸ Γέροντα. Ἐκεῖνος, πολὺ φυσικά, σὰν νὰ βρισκόταν μέσα στὸ σπίτι του, τοῦ ἐπανέλαβε αὐτολεξεί, ὅσα οἱ γονεῖς του τοῦ ἔλεγαν σχετικά: "Τώρα οἱ γονεῖς σου σοὺ λένε - ΄Ὡς πότε θὰ μένεις ἔτσι; Εἶναι καιρὸς κι ἐσὺ νὰ νοικοκυρευθεῖς, ν' ἀνοίξεις δικό σου σπίτι, μὲ τὴ γυναίκα σου καὶ τὰ παιδιά σου. Ἂν μείνεις ἔτσι, ποιὸς θὰ σὲ κοιτάξει στὰ γηρατειά;
Μὴν τοὺς παρεξηγεῖς, ἔχουν κι αὐτοὶ δίκαιο ἀπὸ τὴ δική τους πλευρά. Ἂν ἤσουν κι ἐσὺ στὴ θέση τους, ἔτσι θὰ μιλοῦσες. Αὐτοὶ βλέπουν τὰ πράγματα κοσμικά, θέλουν νὰ ζήσεις καλὰ καὶ νὰ ἔχεις καλὰ γεράματα. Λίγοι ὅμως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ κάνουν οἰκογένεια καὶ τοὺς ἐγκαταλείπουν τὰ παιδιά τους καὶ κάνουν κακὰ γεράματα; Τὸ πᾶν εἶναι νὰ ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τὸ Χριστὸ καὶ ὅλα τὰ ἄλλα προβλήματα τακτοποιοῦνται". Ὁ γνωστός μου, μοῦ ἐξέφρασε τὸ θαυμασμό του γιὰ τὸ Γέροντα, ὁ ὁποῖος μὲ πολλὴ διάκριση, τὸν προσανατόλισε πρὸς τὸ "μεῖζον" συμφέρον του, ἄλλα καὶ δικαιολόγησε μὲ κατανόηση τὴ στάση τῶν γονέων του καὶ τὴ δική του.
Θὰ δυσκολευθεῖς πολὺ νὰ προσαρμοσθεῖς μαζί της...
Ἦταν Μάρτιος τοῦ 1972, ὅταν ἕνα πνευματικὸ παιδὶ τοῦ π. Πορφυρίου τὸν ἐπισκέφθηκε στὸν Ἅγιο Νικόλαο, στὰ Καλλίσια Ἀττικῆς, γιὰ νὰ...
τὸν συμβουλευθεῖ γιὰ ἕνα προσωπικό του θέμα.
Ὁ Παππούλης τὸν ὑποδέχθηκε μὲ ἰδιαίτερη χαρά, γιατί τὸν ὑπεραγαποῦσε καὶ τὸν θεωροῦσε σὰν ἕνα μέλος τῆς οἰκογενείας του. Τὸ ἴδιο, ἀκριβῶς συνέβαινε καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Ὑπεράνω ὅλων ὁ Παππούλης!
Ἀφοῦ μίλησαν ἀρκετὲς ὧρες γιὰ πολλὰ καὶ διάφορα, ὅπως συνέβαινε πάντα, ὁ Παππούλης τοῦ λέει:
-Πές μου τώρα καὶ τὸ θέμα σου, ποὺ τόσο σὲ ἀπασχολεῖ.
Ἔλα, εὐλογημένε, λέγε...
Πράγματι! Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, ὁ νεαρὸς (τότε), εἶχε γνωρίσει μία κοπέλα καὶ πρὶν προχωρήσει στὴν ἐπισημοποίηση τοῦ δεσμοῦ αὐτοῦ, ἤθελε νὰ πάρει τὴ γνώμη τοῦ Παππούλη. Τὸ ἴδιο ἔκανε σὲ κάθε του πρόβλημα. Ἐὰν δὲν ἔπαιρνε τὸ πράσινο φῶς ἀπὸ τὸν Γέροντα, δὲν προχωροῦσε κάτω ἀπὸ καμία πίεση.
Διηγήθηκε, λοιπόν, στὸν π. Πορφύριο τὸ πρόβλημά του, μὲ ὅλες τὶς λεπτομέρειες καὶ ζήτησε τὴ γνώμη του.
-Ἔχεις μία φωτογραφία τῆς κοπέλας; λέει - δῶσε μοῦ τὴν.
Τὴν ἔδωσε. Τὴν κοίταξε γιὰ πολλὴ ὥρα, χωρὶς νὰ μιλᾶ.
-Τί βλέπετε, Παππούλη; Γιατί δὲν μιλᾶτε τόση ὥρα; Εἶναι καλὴ ἢ ὄχι;
-Πολὺ καλὴ εἶναι! Μόνο ποὺ εἶναι πολὺ δραστήρια καὶ ἀεικίνητη καὶ ἐσὺ θὰ δυσκολευθεῖς πολὺ νὰ προσαρμοσθεῖς μαζί της.
-Ἐ! τότε νὰ τῆς δώσω... ἀπολυτήριο.
-Ὄχι! Γιατρίνα ἤθελες, γιατρίνα πῆρες. Γιατρίνα ζήτησες ἀπὸ τὸ Θεό, γιατρίνα σοῦ ἔδωσε! Ὅ,τι ζήτησες, αὐτό σοῦ ἔδωσε! Τί "ἀπολυτήριά" μοῦλὲς τώρα; Ἄντε, καὶ οἱ δικοί σου τὴν ἀγαπᾶνε πολύ. Καὶ οἱ δικοί σου χαίρονται ἰδιαίτερα. Θέλουν, πρὶν πεθάνουν, νὰ σὲ δοῦν εὐτυχισμένο καὶ τακτοποιημένο! Προχώρα! Καὶ ἐγὼ θὰ κάνω πολλὴ προσευχή. Θὰ τὴν κάνω καὶ ἐκείνη δικό μου παιδί, ὅπως ἔχω ἐσένα! Θὰ ἔρχεσθε νὰ μὲ βλέπετε μαζί, πολὺ συχνά, καὶ ἐγὼ θὰ χαίρομαι καὶ θὰ σᾶς ἀγαπάω καὶ θὰ σᾶς καμαρώνω! Ἀφοῦ ξέρεις πόσο πολὺ σ' ἀγαπάω! Καὶ ἐγὼ ξέρω, πὼς καὶ ἐσὺ μὲ ἀγαπᾶς πολύ. Νὰ εἶσθε εὐλογημένοι! Ὅλα θὰ πᾶνε καλά, σὺν Θεῶ!
Ἔτσι καὶ ἔγινε! Ἡ γνωριμία κατέληξε σὲ γάμο. Ἡ κοπέλα ἔγινε πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Παππούλη, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ καλύτερα! Γι' αὐτὸ καὶ τὴν ὑπεραγαποῦσε.
Ὅμως, τὸ ζευγάρι αὐτὸ ἄρχισε τὴ ζωή του μὲ θλίψεις, ἀγωνίες, στενοχώριες καὶ ταλαιπωρίες. Βάσανα πολλά. Συνέπεια ὅλων τῶν βασάνων τους ἦταν ἡ κοπέλα νὰ στερηθεῖ τὴν πολυπόθητη μητρότητα. Καὶ παρὰ τὶς διαβεβαιώσεις τοῦ Παππούλη τὴν διακατεῖχε ἔντονη ἀγωνία, ἡ ὁποία τὴν ὠθοῦσε σὲ ἐπώδυνες καὶ πολυδάπανες ἐξετάσεις. Ὁ Παππούλης ὅμως ἐπέμενε: θὰ κάνεις παιδί!
Πράγματι! Ἔκανε ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι, φωτισμένο ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ εὐλογημένο ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ χέρι τοῦ Παππούλη!
Ἄξιζει νὰ σημειωθεῖ, ὅτι τὸ ζευγάρι αὐτὸ ἔκανε ἕνα μόνο παιδί. Γι' αὐτὸ καὶ ὁ π. Πορφύριος ἔλεγε: θὰ κάνεις παιδί! Δὲν εἶπε θὰ κάνεις παιδιά! Ἐὰν πρόσεχε κανεὶς τὰ λόγια του, ἔβγαζε πολὺ εὔκολα τὰ συμεράσματά του. Ἡ λεπτομέρεια αὐτὴ ἀποτελοῦσε τῶν κώδικα τῶν ἀποκρυπτογραφήσεων, τῶν ὅσων ἐλέγοντο ἀπὸ τὸ Γέροντα.
Ὅταν ὁ π. Πορφύριος εἶδε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ νεογέννητο παιδί, εἶπε στοὺς γονεῖς του: Αὐτὸ εἶναι τὸ παιδὶ τῶν προσευχῶν!
...καὶ ἀνασυγκρότησε τὸ διαλυμένο γάμο του...
Ὁ Γέρων Πορφύριος ἐνδιαφερόταν πολὺ γιὰ τὰ ἀνδρόγυνα, ἀπ' ὅτι ἔχω ὑπόψη μου. Ἀναρίθμητα ἀνδρόγυνα, ποὺ εἶχαν προβλήματα, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ γάμος τους νὰ φθάνει στὴ διάλυση, βοήθησε μὲ τὰ χαρίσματα ποὺ εἶχε, καὶ τὰ ἐπανένωσε.
Θυμοῦμαι τὴ συγκινητικὴ περίπτωση, ὅταν πήγαινε κάπου μ' ἕνα ταξί. Στὸ δρόμο ἔκανε μὲ τὸν ὁδηγὸ τὸν ἀκόλουθο διάλογο:
-Ἔχεις γυναίκα;
-Ναί, ἔχω.
-Πόσα χρόνια ζεῖτε χωριστά;
-Πέντε.
Προχώρησε ὁ διάλογος. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα... εὐχάριστο. Ὁ ὁδηγὸς τοῦ ταξὶ τόσο πολὺ ἐντυπωσιάστηκε ἀπ' αὐτὰ ποὺ τοῦ εἶπε ἐκεῖνος ὁ ἄγνωστός γι’ αυτόν ἱερέας, ὥστε ἀμέσως πῆγε καὶ βρῆκε τὴ γυναίκα του κι ἀνασυγκρότησε τὸ διαλυμένο γάμο του.
Μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας...
Ἤμασταν μία συντροφιά, 6-7 φίλοι, ὅλοι ἄγαμοι τότε καί, καθισμένοι κάτω ἀπὸ ἕνα πεῦκο, ἀκούγαμε, ἕνα καλοκαιρινὸ ἀπόγευμα, τὸ Γέροντα νὰ μᾶς μιλᾶ σχετικά: "Μὴ σᾶς βασανίζει τὸ πρόβλημα νὰ διαλέξετε μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας. Ἄλλοτε ἔρχονται μέρες, ποὺ αἰσθάνεσθε ψυχικὲς καὶ σαρκικὲς ἐπιθυμίες γιὰ γάμο, κι ἄλλοτε αὐτὲς οἱ ἐπιθυμίες ὑποχωροῦν, γιατί αἰσθάνεσθε θεῖες ἐπιθυμίες, ἀνώτερες ἀπὸ τὸ γάμο. Ὅταν ἔρχονται φιλήδονοι πειρασμοί, μὴν προσπαθεῖτε νὰ τοὺς διώξετε μὲ βία, γιατί ὁ σατανᾶς ἐπωφελεῖται καὶ τοὺς κάνει πιὸ ἑλκυστικοὺς καὶ σᾶς βλάπτει. Εἶναι καλύτερα νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζετε ἤρεμα καὶ νὰ τοὺς μετατρέπετε ἀπὸ ἁμαρτωλοὺς σὲ ἁγνούς. Νὰ λέτε: Μπορεῖ νὰ παντρευτοῦμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε τὶς συζυγικὲς ἡδονές, ὅπως θέλει ὁ Χριστός.
Ὅταν πάλι σᾶς ἔρχονται οἱ ἐπιθυμίες παρθενίας, νὰ τὶς δέχεσθε μὲ εὐγνωμοσύνη, καλλιεργώντας μυστικὰ τὴν τέχνη τοῦ ἁγιασμοῦ. Κάποτε ἡ ζυγαριὰ θὰ γείρει σὲ μιὰ πλευρά. Ἄλλοι προσπαθοῦν νὰ ἁγιασθοῦν πολεμώντας τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες τους, κι ἄλλοι ἀγαπώντας τὸ Χριστὸ καὶ τὸ θέλημά Του. Οἱ πρῶτοι πετυχαίνουν λίγα πράγματα, γιατί ὁ ἀγώνας τους γίνεται πολὺ ψυχρὸς καὶ σκληρός. Οἱ δεύτεροι πετυχαίνουν περισσότερα, γιατί ἀγαπώντας τὸ Χριστό, τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη χάνουν τὴ γοητεία καὶ τὴ δύναμη τοὺς μπροστὰ στὴ χαρὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ποὺ αἰσθάνονται. Ὅταν ξημερώσει καὶ μπεῖ στὸ δωμάτιό μας τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, τὰ σκοτάδια φεύγουν ἀναγκαστικά".
Ὁ Γέροντας σταμάτησε νὰ μιλᾶ καὶ φαινόταν πώς κάτι σκεφτόταν. Ἔπειτα ξαναμίλησε: "Ἴσως δὲ θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς τὸ πῶ αὐτό, ἀλλὰ θὰ σᾶς τὸ πῶ. Μπορεῖ κανεὶς νὰ φτάσει σὲ προχωρημένη ἡλικία καὶ νὰ ἀμφιταλαντεύεται ἀκόμα μεταξὺ γάμου καὶ ἀγαμίας καὶ νὰ τοῦ κάνει τότε ὁ σατανᾶς τὴν πιὸ σκληρὴ ἐπίθεση: νὰ τοῦ βάλει στὴν ψυχὴ τὸν πανικὸ τῆς ἀγαμίας καὶ τότε μὲ ἀγωνία ν' ἀρχίσει νὰ ἀναζητᾶ σύζυγο, νὰ βάζει ἀνθρώπους νὰ τοῦ βροῦν, ἐκεῖνοι νὰ γελοῦν μαζί του κι αὐτὸς νὰ μπαίνει πλέον σὲ μιὰ κατάσταση ψυχικῆς ἀρρώστιας.
Γι' αὐτὸ σας λέω, μὴν κολλᾶτε σ' αὐτὸ τὸ ἐρώτημα: γάμος ἢ ἀγαμία. Ἀντὶ νὰ φθείρεσθε, προσπαθώντας μάταια νὰ δώσετε ἐσεῖς ἀπάντηση γιὰ τὸν ἑαυτό σας, δῶστε ὅλη τὴν προσπάθειά σας στὸ νὰ ἀγαπήσετε ὁλόψυχα τὸ Χριστό, κι Ἐκεῖνος θὰ σᾶς δώσει, στὸν κατάλληλο χρόνο, τὴν ἀπάντηση ποὺ ταιριάζει στὴν ψυχή σας καὶ ποὺ θὰ τὴν δεχθεῖτε χωρὶς βία καὶ στεναχώρια, ἀλλὰ ἥσυχα καὶ μὲ εὐχαρίστηση. Ἔτσι θὰ ἁπαλαγεῖτε γιὰ πάντα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα καὶ θὰ βαδίσετε ἕνα δρόμο, δοξάζωντας τὸ Θεό".
Πηγή: (Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, ἐκδόσ. Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Μήλεσι), sostis.gr, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Οι ναυτικοί χάρτες τελούν υπό την Αιγίδα του Διεθνούς Υδρογραφικού Οργανισμού (International Hydrographic Organization) που εδρεύει στο ΜΟΝΑΚΟ και έχει 65 κράτη μέλη ανάμεσα στα οποία είναι η Ελλάδα και η Τουρκία.
Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ανωτέρω οργανισμού κάθε κράτος μέλος έχει δικαίωμα να εκδίδει και να κυκλοφορεί ναυτικούς χάρτες για οποιαδήποτε περιοχή της υδρογείου, κάτω όμως από ορισμένες προϋποθέσεις και σε συνεργασία με το παράκτιο κράτος, περιοχές του οποίου απεικονίζονται στο χάρτη.
Μια από τις βασικότερες προϋποθέσεις ορίζει ότι οι ονομασίες, τα σύμβολα κ.λ.π. πρέπει να γίνονται στη γλώσσα του κυρίαρχου κράτους. Το δικαίωμα αυτό εκχωρείται στα κράτη μέλη με την έννοια ότι οι ναυτικοί χάρτες είναι εκδόσεις αδιαβάθμητες ( σε αντίθεση με τους εμπιστευτικούς –επιχειρησιακούς χάρτες) και αποτελούν το κύριο βοήθημα του ναυτιλλομένου στη γέφυρα και αποσκοπούν πρωτίστως στην προστασία της ζωής και της περιουσίας του ναυτικού κόσμου εν πλω.
Δημοσίευσα τα δύο τελευταία χρόνια σειρά χαρτών των προαναφερθέντων χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, χάρτες στους οποίους απεικονίζεται το θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας με τα Ίμια να αναγράφονται με την Ελληνική ονομασία τους και να βρίσκονται δυτικά της γραμμής των θαλασσίων συνόρων μεταξύ Ελλάδας –Τουρκίας.
Με την συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947άρθρο 14 τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στη Ελλάδα.
Η χώρα μας ως Διάδοχο κράτος της Ιταλίας σύμφωνα με τη Συνθήκη της Βιέννης του 1969 άρθρο 11 περί διαδοχής των κρατών εις τας Συνθήκας που τέθηκε σε ισχύ το 1980, ορίζεται ότι η διαδοχή των κρατών δεν θίγει τα σύνορα που καθορίσθηκαν με συμφωνίες, ούτε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που καθορίσθηκαν με συμφωνίες και σχετίζονται με το εδαφικό καθεστώς.
Μετά το 1947 κυκλοφόρησαν διάφοροι Τουρκικοί χάρτες που εκδόθηκαν από στρατιωτικές υπηρεσίες, που δείχνουν τα Ίμια και τα άλλα 17 νησιά που σήμερα διεκδικούν οι Τούρκοι, ότι ανήκουν στην Ελλάδα. Αυτοί οι χάρτες χρονολογικά ξεκινούν από το έτος 1953 μέχρι και το 1997.
Σήμερα δημοσιεύουμε ένα αποκαλυπτικό χάρτη του έτους 1994 που εκδόθηκε από τη Γενική Διοίκηση Χαρτογράφησης του Υπουργείου Άμυνας της Τουρκίας σε συνεργασία με το Γερμανικό Χαρτογραφικό οίκο R. Ryborsch σε κλίμακα (1: 500.000) και διαπιστώνουμε ότι αναγράφει τα ονόματα όχι μόνο των κύριων νησιών αλλά και βραχονησίδων με το Ελληνικό τους όνομα.
Ουσιαστικά η Γενική Διοίκηση Χαρτογράφησης του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας με το πρωτόκολλο συνεργασίας με τον Γερμανικό οίκο Χαρτογράφησης, καθόρισε τα τοπωνύμια, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Διεθνούς Υδρογραφικού Οργανισμού που εδρεύει στο ΜΟΝΑΚΟ και που μέλη του είναι και η Ελλάδα και η Τουρκία, αναγνωρίζοντας έτσι την Ελληνική κυριαρχία σε όλα τα νησιά που σήμερα αμφισβητεί.
Η μεγάλη απάτη της Τουρκίας και ιδιαίτερα του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας βρίσκεται στο γεγονός ότι μετά την κρίση του Ιανουαρίου του 1996 όταν ο Εκπρόσωπος Τύπου της Πρεσβείας μας στην Άγκυρα κύριος Σταύρος Σταθουλόπουλος μαζί με τον συνάδελφο του στο Γραφείο Τύπου της Πρεσβείας μας κ. Ε. Κοσμά, εντόπισαν τον χάρτη που προανέφερα, με αφορμή στη συνέχεια και σχετικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Γκιουναντίν που παρουσίασε τον χάρτη ντοκουμέντο με την σημείωση ότι η Τουρκία δίνει φοβερά όπλα στην Ελλάδα, αρχές του 1997 το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας απέσυρε όλα τα αντίτυπα που κυκλοφορούσαν και προχώρησε σε επανεκτύπωση με μοναδική αλλαγή στο χάρτη την αντικατάσταση της Ελληνικής Ονομασίας στα Ίμια και από N. Limnia τα αναφέρει « Kardak. Ad.».
Όμως η απάτη των Τούρκων δεν σταμάτησε εκεί με την επανέκδοση του χάρτη και την αλλαγή του ονόματος των Ιμίων, έκαναν και το χειρότερο. Αφαίρεσαν και την Ελληνική Ονομασία μιας άλλης βραχονησίδας που ανήκει στα Διοικητικά όρια του Δήμου Καλυμνίων, της Τσούκας.
Σχολιάζοντας την ύψωση της Ελληνικής σημαίας στα πέντε νησιά του συμπλέγματος των Φούρνων και την αντίδραση της Τουρκίας για την σημαία στον Μικρό Ανθρωποφάγο, πρέπει να επισημάνω ότι και ο Μικρός και ο Μεγάλος Ανθρωποφάγος στον Τουρκικό χάρτη, έκδοσης του Υπουργείου Άμυνας έτους 1994, αναγράφονται με τα ελληνικά τους ονόματα αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο οι ίδιοι οι Τούρκοι την Ελληνικότητα τους όπως και για τα Ίμια.
Και δεν είναι μόνο οι Ανθρωποφάγοι, οι οποίοι βρίσκονται από το κοντινότερο σημείο των ακτών της Μικράς Ασίας σε απόσταση 11,0 ναυτικών μιλίων και αναγράφονται με το Ελληνικό τους όνομα, αλλά το σύνολο των 18 νησιών που αμφισβητούν οι Τούρκοι, αφού στον ίδιο χάρτη του Υπουργείου Άμυνας τους τα αναφέρουν με τα Ελληνικά τους ονόματα, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο την Ελληνικότητα τους.
Το κωμικοτραγικό στην ιστορία της αμφισβήτησης των βραχονησίδων και των μικρών νησιών μας, από την Τουρκία είναι ότι και στην επανέκδοση του ίδιου χάρτη από το Υπουργείο Άμυνας το 1997 με εξαίρεση τα Ίμια, τα άλλα 17 νησιά αναφέρονται με τα Ελληνικά τους ονόματα.
Εδώ ισχύει η παροιμία: Αγαπά ο θεός τον κλέφτη, αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη.
Απόσπασμα Χάρτη 1994
Απόσπασμα Χάρτη 1997
Αλήθεια κύριε Γιλντιρίμ ούτε εσείς ούτε ο κύριος Τσαβούσογλου δεν γνωρίζετε την αλήθεια ή το κάνετε σκόπιμα για να νομιμοποιήσετε στη Διεθνή κοινή γνώμη τις παράνομες αξιώσεις σας σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας στο Αιγαίο;
Προσωπικά πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο!!!
Όμως επειδή η Τουρκική Εξωτερική πολιτική τα τελευταία σαράντα χρόνια απέναντι στην Ελλάδα ασκείται με όρους “Απειλής άσκησης βίας” και επειδή ο πολιτικός κόσμος της γειτονικής χώρας στο σύνολο του (Κεμαλιστές, Ισλαμιστές, Εθνικιστές) γνωρίζει ότι η χώρα μας εφαρμόζει πολιτική κατευνασμού, και ότι δεν θα αντιδρούσαμε γι’ αυτή την απάτη με τους χάρτες, η τότε Κεμαλική ηγεσία, ενενδοίαστα ξεπερνώντας κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου, απέσυρε όλους τους χάρτες έκδοσης έτους 1994 και το 1997 το Υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας επανέκδοσε τον χάρτη με μοναδική αλλαγή την ονομασία των Ιμίων που αντί να αναγράφει το Ν.Limnia αναφέρει τα Ίμια ως «Kardak Ad».
Και επειδή αναφέρει ο εκπρόσωπος τύπου της Πρεσβείας μας στην Άγκυρα το 1996, κύριος Σταύρος Σταθουλόπουλος, σε άρθρο του στην Καθημερινή στις 30-1-2017 ότι απόστειλε 30 αντίτυπα του χάρτη του 1994 στο Υπουργείο Τύπου της Ελλάδας, το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί έστω και τώρα είναι πως αξιοποίησαν οι τότε Υπεύθυνοι αυτό το χάρτη ντοκουμέντο; Προσωπικά πιστεύω ότι αυτός ο χάρτης θα βρίσκεται αραχνιασμένος σε κάποιο συρτάρι του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών, η θα έχει γίνει επτασφράγιστο μυστικό μέχρι και σήμερα για να μην παραβούμε την «ενδέκατη εντολή»: “Μην διαταράσσεις την πολιτική του κατευνασμού”.
Ο χάρτης ντοκουμέντο έκδοσης 1994 με την επισήμανση ότι είναι επίσημη έκδοση του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας είναι αυτός!!!
Γι’ αυτό έστω και τώρα επειδή οι πρόσφατοι αυτοί χάρτες είναι ένα επιπλέον σοβαρό όπλο στη φαρέτρα της Ελληνικής Διπλωματίας, εκτός από τις Διεθνείς Συνθήκες και συμβάσεις, η Ελληνική κυβέρνηση, όλα τα κόμματα καθώς και όλοι οι Έλληνες Ευρωβουλευτές πρέπει να τους αξιοποιήσουν σε όλα τα διεθνή φόρα (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε) και στις Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, ΚΙΝΑ) καταγγέλλοντας την συμπεριφορά και την τακτική της γειτονικής χώρας.
Για την σπουδαιότητα του χάρτη αυτού δεν ήταν άλλωστε τυχαία η αντίδραση του διπλωματικού συντάκτη της εφημερίδας Γκιουναϊντιν κυρίου Ιμπραχήμ Γκιουντούζ ο οποίος με σχετικό ρεπορτάζ την εποχή εκείνη επισήμαινε ότι η ίδια τη Τουρκία έδινε φοβερά όπλα στη χώρα μας, ρωτώντας ποιος κοροϊδεύει ποιον, απεικονίζοντας στο ρεπορτάζ τον χάρτη αυτό.
Απόσπασμα εφημερίδας Γκιουναϊντίν
Γι’ αυτό άλλωστε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας κύριος Καρανταγί είπε ότι ήταν στρατηγικό λάθος η πολιτική της Τουρκίας για τα Ίμια.
Γι’ αυτό ο αξιότιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες ξεπερνώντας τις συνταγματικές του δυνατότητες και αυτός να συγκαλέσει σύσκεψη όλων των Πολιτικών Αρχηγών, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και του Διοικητή της ΕΥΠ και να εξετάσουν την κατάσταση όσον αφορά την τουρκική επιθετικότητα και τους τρόπους αντίδρασης της χώρας μας λαμβάνοντας υπόψιν τα δεδομένα όπως αυτά διαμορφώνονται και μάλιστα μετά την προκήρυξη των εκλογών στη Τουρκία για τον προσεχή Ιούνιο.
Πηγή: Hellas Journal
Οι πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης στα θέματα της ομοφυλοφιλίας δείχνουν την τραγωδία που ζει ο Ελληνισμός. Χωρίς λογική, οντολογική και ηθική επεξεργασία αποδέχεται κάθε τι που προωθείται από τις πιο πλούσιες και άλλης παράδοσης ευρωπαϊκές χώρες. Λόγω της πολύ ισχυρότερης θέσης τους στην οικονομία, στην τεχνολογία, στους θεσμούς, κάνει την χωρίς πνευματικά ερείσματα πολιτική ηγεσία της Ελλάδας να αισθάνεται μειονεκτικά απέναντί τους. Ο κ. Τσίπρας δείχνει να αισθάνεται ότι ο λαός που κυβερνά θα παραμείνει μικρός, και ασήμαντος αν δεν ακολουθήσει τις πολιτισμικές επιλογές των ισχυρών λόμπι της Δύσης...
Το αίσθημα της μειονεξίας οδηγεί την πολιτική μας ηγεσία όχι μόνο να τα μιμείται, αλλά να τα ξεπερνά για να δείξει πιο «προοδευτική».... Είναι χαρακτηριστικό ότι το λόμπι στην Ελλάδα των λεσβιών, γκέι, αμφιφυλόφιλων και τρανς εκφράζει την ικανοποίησή του, που η Ελλάδα στα ζητήματά τους έχει καταστεί «μια από τις πιο φιλελεύθερες χώρες της Νότιας Ευρώπης»....
Ο άκριτος μιμητισμός της πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδος φαίνεται από το γεγονός ότι όσο οι ισχυρές χώρες της Δύσης (ΗΠΑ, Αγγλία κ.α.) έως, περίπου, το 2000, είχαν αυστηρούς νόμους κατά της ομοφυλοφιλίας δεν διαμαρτυρήθηκε, ούτε πήρε κάποια πρωτοβουλία για προώθησή της. Όταν η Δύση υποχώρησε στις απαιτήσεις του δεσπόζοντος λόμπι των ομοφυλόφιλων στις Βρυξέλες, στο Λονδίνο και στην Ουάσινγκτον, τότε άλλαξε στάση έναντι της ομοφυλοφιλίας, και «εκσυγχρονίστηκε»...
Ο εκ μέρους της ελλαδικής πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας μιμητισμός δεν είναι κάτι νέο. Τον είχε επισημάνει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης από τον 19ο αιώνα! Στο μυθιστόρημά του «Το λάβαρον» γράφει ειρωνικά ότι κραυγάζουν οι μιμητές της Δύσης: « Μη θρησκευτικά προς Θεού! Το ελληνικόν έθνος δεν είναι βυζαντινοί, εννοήσατε; Οι σημερινοί Έλληνες είναι κατ’ ευθείαν διάδοχοι των αρχαίων. Έπειτα επολιτίσθησαν, επροώδευσαν και αυτοί συμβαδίζουν με άλλα έθνη...». Σα να γράφτηκε το κείμενο σήμερα για τα θρησκευτικά και για τα άλλα πολιτιστικά...
Ιστορικής εκτάσεως δήλωση μιμητισμού είναι αυτή του τ. υπουργού Παιδείας κ. Φίλη, στην «Καθημερινή» της Κυριακής, 29ης Απριλίου 2018: « Με αφορμή τις αντιδράσεις της Εκκλησίας για τον νέο Οργανισμό του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να συζητήσουμε τη μεταφορά της αρμοδιότητας των θρησκευμάτων σε άλλο υπουργείο, π.χ. στο Εσωτερικών, όπως σε άλλες χώρες». Όπως σε άλλες χώρες, όχι για κάποιο άλλο λόγο, αλλά για να μιμηθούμε τις άλλες χώρες... Καμία σκέψη ότι το Υπουργείο για την Παιδεία και τη Θρησκεία υπάρχει πριν να απελευθερωθεί η χώρα μας, ως ανάγκη υπάρξεως του λαού μας, καμία αναφορά ότι η Ορθοδοξία είναι βασικό στοιχείο της ιδιοπροσωπίας μας. Ο κ. Φίλης προτείνει η Ορθοδοξία να ανήκει σε Υπουργείο, που έχει αρμοδιότητες στα Ληξιαρχεία, στη Μεταναστευτική Πολιτική, στην Ισότητα των Φύλων, ακολουθώντας την παράδοση «άλλων χωρών», όχι τη δική μας...-
Πηγή: Ακτίνες
Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν: Χαιρετίζει τίς ὑπ’ ἀρ. 660/2018 καί 926/2018 ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, οἱ ὁποῖες δικαιώνουν μέ πανηγυρικό τρόπο τή θέση τῆς ΕΠΜ καί τῶν ὁμοδίκων μας (Ἱ.Μ. Πειραιῶς, ΠΕΘ, γονεῖς καί καθηγητές), καθώς καί τῆς πλειοψηφίας τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ λαοῦ μας, γιά τά νεοεποχήτικα προγράμματα σπουδῶν τῆς μειοψηφικῆς ὁμάδας θεολόγων «ΚΑΙΡΟΣ» καί τῶν Ὑπουργῶν Φίλη καί Γαβρόγλου.
Ἐπαινεῖ τούς Δικαστικούς του ΣτΈ, οἱ ὁποῖοι μέ ἀμάχητα νομικά ἐπιχειρήματα ἐξέδωσαν τίς ἀνωτέρω ἱστορικές ἀποφάσεις καί ἀπέδειξαν ὅτι ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη, παρά τόν πόλεμο πού δέχεται ἀπό ἀντιδημοκρατικές φωνές πού δέν σέβονται τή διάκριση τῶν ἐξουσιῶν, ἀποτελεῖ ἐγγύηση γιά τήν τήρηση τῆς νομιμότητας.
Καταδικάζει ἀπερίφραστα τίς ἀήθεις καί χυδαῖες ἐπιθέσεις πρός τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας ἀπό τήν κυβέρνηση καί τά στρατευμένα ΜΜΕ, οἱ ὁποῖες ὑπερβαίνουν κατά πολύ τά ὅρια τῆς κοσμίας κριτικῆς τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων.
Ἀπαιτεῖ τήν ἄμεση ἐφαρμογή τοῦ σκεπτικοῦ τῶν ἀνωτέρω ἀποφάσεων ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, μέ τήν κατάργηση τῶν ἀντισυνταγματικῶν καί προσηλυτιστικῶν προγραμμάτων σπουδῶν καί τήν εἰσαγωγή νέων μέ ὀρθόδοξο περιεχόμενο καί ὁμολογιακό χαρακτήρα.
Γνωστοποιεῖ πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι θά διεκδικήσει ἀνυποχώρητα καί μέ κάθε νόμιμο μέσο τήν ἐφαρμογή τοῦ Συντάγματος μέχρι τήν τελική ἀπόσυρση τῶν ἀκυρωθέντων ἀπό τό ΣτΈ προγραμμάτων.
Καλεῖ τούς δασκάλους καί τούς θεολόγους νά σταματήσουν νά διδάσκουν τούς προδήλως ἀντισυνταγματικούς φακέλλους. Τονίζεται δέ ὅτι «Πᾶς ἐκπαιδευτικός (τῆς στοιχειώδους ἤ μέσης ἐκπαιδεύσεως), πού καλεῖται, νά διδάξει τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὑποχρεοῦται νά σεβασθεῖ τίς ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας 660/2018 καί 926/2018 καί νά ἀρνηθεῖ, νά ἐξακολουθήσει, νά διδάσκει τό «προηγουμένης κοπῆς» μάθημα Θρησκευτικῶν (τό γνωστό πολυθρησκειακό), ἔστω καί ἄν τοῦ δοθεῖ ἐντολή πρός τοῦτο. Ἐκ δέ τῆς τοιαύτης ἀρνήσεώς του καμμία δυσμενής συνέπεια δέν ἀνακύπτει εἰς βάρος του οὔτε πειθαρχική, οὔτε καί ποινική. Ἀρκεῖ νά ἀναφέρει, ὅτι ἀρνεῖται νά διδάσκει μάθημα Θρησκευτικῶν πολυθρησκειακό, διότι τοῦτο τυγχάνει «προδήλως ἀντισυνταγματικό» ὡς κυριαρχικῶς καί ἀμετακλήτως ἔχουν ἀποφανθεῖ οἱ προαναφερόμενες ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΈ, οἱ ὁποῖες πέραν τῆς προδήλου ἀντισυνταγματικότητος τῆς πολυθρησκευτικῆς ὕλης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἐπισημαίνουν περαιτέρω καί τήν διά τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ διάπραξη καί ἀξιοποίνου πράξεως καί μάλιστα ὁμαδικῶς καί ὑπό συνθῆκες ἰδιαιτέρως ἐπιβαρυντικῆς περιστάσεως.»(ἀπό 16/4/2018 Γνωμοδότηση Νομικῶν Γεωργίου Κρίππα Συνταγματολόγου, Ἀποστόλου Βλάχου Προέδρου Ἐφετῶν).
Καλεῖ τούς γονεῖς τῶν μαθητῶν νά ἐπιστρέψουν τούς φακέλλους στό Ὑπουργεῖο καί νά διεκδικήσουν ἀπό τό σχολεῖο μέ κάθε νόμιμο τρόπο τήν ἀνάπτυξη τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης τῶν τέκνων τους.
Πηγή: Εστία Πατερικών Μελετών
Τὰ Ὀρθόδοξα Χριστιανικὰ Σωματεῖα Ἀθηνῶν, μαζὶ μὲ τὴν Ἀνωτάτη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ἑλλάδος (Α.Σ.Π.Ε.), ὀργάνωσαν στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν τὴν Κυριακὴ 6 Μαΐου 2018 ἡμερίδα, μὲ σκοπὸ τὴν προβολὴ καὶ γνωριμία στὸ κοινὸ ἑνὸς νέου Κινήματος μὲ τὴν ὀνομασία «Ἀφῆστε με νὰ ζήσω». Τὸ Κίνημα αὐτὸ μάχεται ὑπὲρ τῆς ζωῆς τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ καὶ ἐναντίον τοῦ στυγεροῦ ἐγκλήματος τῶν ἐκτρώσεων. Ἀποσκοπεῖ στὴν ἐνημέρωση τῶν πολιτῶν σχετικὰ μὲ τὴν ἀνεκτίμητη ἀξία καὶ μοναδικότητα τοῦ θαύματος τῆς ζωῆς, τὰ δικαιώματα τῶν ἀνυπεράσπιστων ἀπὸ τὸν Νόμο ἐμβρύων, καθὼς καὶ τὴν ἠθικὴ καὶ οἰκονομικὴ στήριξη ἐγκύων γυναικῶν – ἐντὸς ἢ ἐκτὸς γάμου – προκειμένου νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ἀπονενοημένη ἀπόφαση διακοπῆς τῆς κυήσεως καὶ νὰ σωθεῖ μία ἀνθρώπινη ζωή.
Ἡ ἡμερίδα διεξήχθη σὲ δύο ζῶνες: πρωινὴ καὶ ἀπογευματινή. Ἡ πρωινὴ ζώνη ἀπευθυνόταν κυρίως σὲ ἐφήβους καὶ νέους, μαθητὲς καὶ φοιτητές, καὶ περιλάμβανε διαδραστικὲς ἐκδηλώσεις (παρουσιάσεις βίντεο καὶ συζητήσεις) γιὰ τὴν ἐνημέρωσή τους γύρω ἀπὸ τὸ θαῦμα τῆς συλλήψεως ἑνὸς νέου ἀνθρώπου, καθὼς καὶ τὴν ἐγκληματικὴ πρακτικὴ τῶν ἐκτρώσεων καὶ τὶς ποικίλες ἀρνητικὲς συνέπειές τους.
Ἡ ἀπογευματινὴ ζώνη περιλάμβανε εἰσηγήσεις γιὰ τὸ κοινό. Μὲ ἔγκριτους εἰσηγητές, τὸ θέμα ἐξετάσθηκε ἀπὸ ἰατρικῆς, νομικῆς, θεολογικῆς καὶ βιωματικῆς πλευρᾶς. Τονίσθηκε τὸ γεγονὸς τῆς ὑπάρξεως νέου ἀνθρώπου, ὀντότητος ψυχοσωματικῆς, ἐξ ἄκρας συλλήψεως. Ἡ δημιουργία ὅλων τῶν ὀργάνων τοῦ ἀνθρώπινου ὀργανισμοῦ λαμβάνει χώρα μόλις στὶς πρῶτες 8 ἑβδομάδες τῆς κυήσεως, ἐνῶ στὶς ὑπόλοιπες αὐτὰ ἁπλῶς ἀναπτύσσονται. Ἡ καρδιὰ τοῦ ἐμβρύου ἤδη χτυπᾶ στὸ τέλος τῆς 3ης ἑβδομάδος. Ὑπογραμμίσθηκε ὅτι οἱ ἐκτρώσεις συνιστοῦν τὴ σύγχρονη «ὕβρι» τοῦ Ἑλληνισμοῦ πρὸς τὸν Θεό, καὶ μόνη λύση γιὰ τὸ συνεχιζόμενο αὐτὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς πατρίδος μας εἶναι ἡ μετάνοια.
Θερμὰ συγχαρητήρια ἀξίζουν σὲ ὅσους μόχθησαν γιὰ τὴν πραγματοποίηση τῆς ἐν λόγῳ ἡμερίδος. Ἐπιπλέον καλούμαστε ὅλοι νὰ στηρίξουμε τὸ νέο αὐτὸ Κίνημα μὲ κάθε τρόπο. Παρόμοιες ἐκδηλώσεις νὰ διοργανωθοῦν σὲ κάθε πόλη. Διότι σήμερα τὸ ἔθνος μας ὑφίσταται μιὰ ἄτυπη γενοκτονία μὲ τὶς 350.000-450.000 ἐκτρώσεις ἐτησίως. (Ὑπολογίζεται ὅτι μιὰ ὁλόκληρη Ἑλλάδα 12 ἑκατομμυρίων ἔχει ξεκληρισθεῖ ἀπὸ τότε ποὺ ἄρχισε [1986] νὰ ἰσχύει ὁ παρὼν νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις). Εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη, ἂν θέλουμε νὰ μὴν προκαλοῦμε ἄλλο τὴ δίκαιη ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴ ἡ μαζικὴ ἐξόντωση, ἡ ὁποία συνιστᾶ μεγάλη ἁμαρτία καὶ ὁδηγεῖ σὲ δημογραφικὴ κατάρρευση τὸν τόπο μας, νὰ σταματήσει. Καὶ σ᾿ αὐτὸ ἀποσκοπεῖ τὸ νέο Κίνημα «Ἀφῆστε με νὰ ζήσω». Ἀξίζει τὴ συμπαράστασή μας.
Πηγή: Ο Σωτήρ
Στήν Τουρκία ἡ 19η Μαΐου ἔχει καθιερωθεῖ καί ἑορτάζεται φεστιβαλικῶς ὡς ''Ἡ Ἡμέρα Νεολαίας''.
Ἡ ἡμερομηνία αὐτή δέν ἐπιλέχθηκε τυχαίως ἀπό τούς Τούρκους. Εἶναι ἡ ἡμέρα πού ὁ Μουσταφά Κεμάλ κήρυξε τήν ὁλοκλήρωση τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου: 353.000 νεκροί, 100.000 ὀρφανά, 1.500.000 ἐκτοπισμένοι.(*)
Τήν 19η Μαΐου, ὁ θύτης ἔχει γιορτή. Γιορτή τῆς Νεολαίας.
Τήν ἴδια ἡμέρα, τό θῦμα, μετά κόπων καί βασάνων, κατόρθωσε νά καθιερώσει Ἡμέρα Μνήμης. Μνήμης. Ὄχι γιορτῆς. Μέ τόσα θύματα, ποιός Ἕλληνας ἔχει τό ἠθικό δικαίωμα στίς 19 Μαΐου νά προγραμματίζει ἄσχετες ἑορταστικές ἐκδηλώσεις καί ταυτόχρονα νά ὑψώνει τεῖχος λήθης καί περιφρόνησης τῶν ἀδίκως σφαγιασθέντων προγόνων μας;
Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες ἡ 19η Μαΐου δέν μπορεῖ νά εἶναι ἡμέρα γιορτῆς. Ὁποιασδήποτε γιορτῆς. Ἡ 19η Μαΐου εἶναι ἀποκλειστικά καί μόνον
Ἡμέρα Μνήμης μιᾶς Γενοκτονίας. Τῆς δικῆς μας Γενοκτονίας, ἀπό χέρι τούρκικο.
Ἡ Ἡμέρα τῆς 19ης Μαΐου εἶναι γεμάτη ἀπό δάκρυα, πόνο καί αἷμα. Πολύ αἷμα.
Μονάχα ἀπό τό λιμάνι τῶν Μουδανιῶν μεταφέρθηκαν μέ πλοῖο στήν ''πολιτισμένη'' Μασσαλία 400 τόνοι ὀστῶν τῶν κατακρεουργηθέντων προγόνων μας. Πουλήθηκαν ἀπό τούς θῦτες στούς ‘’πολιτισμένους’’ συμμάχους τους, γιά νά γίνουν λίπασμα στούς κήπους τῶν Βερσαλλιῶν!
Ἡ 19η Μαΐου εἶναι πολύ βαριά Ἡμέρα.
Εἶναι ἡμέρα μολυσμένη μέ ἐγκλήματα εἰς βάρος τῆς Ἀνθρωπότητος.
Γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡμέρα περισυλλογῆς, προσευχῆς καί Μετάνοιας. Δέν εἶναι ἡμέρα γιά φιέστες. Στίς 19 Μαΐου, ὅσοι Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πᾶμε στά Μνήματα. Δέν πᾶμε στά ἀμφιθέατρα καί στά γήπεδα μέ τραγούδια ἐλαφρά καί πολύχρωμες σημαῖες. Γιά τήν 19η Μαΐου θά ἔπρεπε πανελλαδικῶς νά εἶχε ὁρισθεῖ κλειδαριά στά θέατρα καί στίς κερκίδες.
Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες στίς 19 Μαΐου δέν γιορτάζουμε. Οἱ Τοῦρκοι γιορτάζουν.
Ἐμεῖς στίς 19 Μαΐου ἔχουμε κόλυβα, μνημόσυνο. Θυμόμαστε γεγονότα θλιβερά καί μνημονεύουμε ψυχές προγονικές ἀδικοχαμένες. Θυμόμαστε καί διδασκόμαστε. Διότι Γενοκτονία, πού ξεχνιέται καί προπαντός Γενοκτονία, πού μένει ἀτιμώρητη, νομοτελειακῶς ἐπαναλαμβάνεται.
Γιά γιορτές καί πανηγύρια λαϊκά, ἔχει ὁ χρόνος καί ἄλλες ἡμέρες.
Διαφορετικά, κινδυνεύουμε νά καταντήσουμε ἱερόσυλοι καί ὑβριστές. Μή γένοιτο.
(*) Ἡ Γενοκτονία ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων ἔχει τρεῖς φάσεις: Ἡ πρώτη ἀρχίζει μέ τόν σουλτάνο Ἀμπντούλ Χαμίτ, ἡ δεύτερη φάση μέ τούς Νεότουρκους καί τό τελικό στάδιο ὁλοκληρώνεται μέ τήν Γενοκτονία πού ἐφαρμόστηκε ἐνατίον μας ἀπό τόν Μουσταφά Κεμάλ καί τούς συνεργάτες του καί μέ τήν διευκόλυνση τῶν Βρετανῶν στήν Σαμψοῦντα, στίς 19 Μαΐου 2019.
Πηγή: (Ἀπό τό βιβλίο ‘’Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί –Λευτεριά στούς λαούς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας’’, ἔκδοση ‘’Εὔξεινος Λόγος’’)
Μὲ τὸ νομοσχέδιο ποὺ κατέθεσε στὶς 17 Ἀπριλίου στὴ Βουλὴ τὸ Ὑπουργεῖο Ἐργασίας, Ἀσφάλισης καὶ Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης γιὰ τὴν ἀναδοχὴ καὶ τὴν υἱοθεσία δίδεται ἡ δυνατότητα ἀναδοχῆς παιδιῶν ὄχι μόνο ἀπὸ ἑτερόφυλα ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια ποὺ ἔχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.
Κύριος στόχος τοῦ νομοσχεδίου, κατὰ τὴν Ἀναπληρώτρια Ὑπουργὸ Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης κ. Θεανὼ Φωτίου, εἶναι ἡ χρονικὴ ἐπίσπευση τῆς διαδικασίας ἀναδοχῆς ποὺ σήμερα φθάνει μέχρι καὶ τὰ ἕξι χρόνια. Σὲ τί ὅμως ἐξυπηρετεῖ αὐτὸν τὸν στόχο ἡ παροχὴ τῆς δυνατότητας καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια νὰ γίνουν ἀνάδοχοι;
Εἶναι φανερὸ ὅτι τὸ ἐπιχείρημα γιὰ χρονικὴ ἐπίσπευση δὲν εἶναι παρὰ πρόσχημα, ποὺ τὸ χρησιμοποιεῖ τὸ Ὑπουργεῖο γιὰ νὰ δώσει δυνατότητα ἀναδοχῆς καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια. Τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ λόμπυ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ μὲ τὸ ὕπουλο αὐτὸ τέχνασμα θριάμβευσε.
Καὶ ἔσπευσε βέβαια ἡ κ. Ὑπουργὸς νὰ διευκρινίσει ὅτι τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια δὲν θὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα υἱοθεσίας παιδιῶν, ἀφοῦ ἀκόμη δὲν ἔχει νομοθετηθεῖ γάμος ὁμοφυλόφιλων, ὅμως αὔριο θὰ γίνει καὶ αὐτό. Ἄλλωστε ἡ ἀναδοχὴ εἶναι προστάδιο τῆς υἱοθεσίας. Ποιοὺς προσπαθεῖ νὰ ἐμπαίξει ἡ κ. Ὑπουργός; Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους μὲ ἐξαίρετο κείμενό της κάλεσαν τὴν Κυβέρνηση νὰ μὴν προχωρήσει σ᾿ αὐτὴ τὴν κίνηση.
Ὡστόσο γιατί νὰ μὴν τὸ κάνει, ἀφοῦ καὶ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα εὐνοοῦν τέτοιες κυβερνητικὲς ἐνέργειες; Τὶς ἡμέρες μάλιστα τῆς καταθέσεως τοῦ νομοσχεδίου ἔγινε σὲ μεγάλο ξενοδοχεῖο τῆς Ἀθήνας ἐκδήλωση προβολῆς τῶν βιβλίων γνωστοῦ κληρικοῦ μὲ τὰ ὁποῖα, ὅπως ἔχουμε καὶ παλαιότερα ἐπισημάνει, ἀπενοχοποιεῖται ἡ ὁμοφυλοφιλία.
Στὴν ἐκδήλωση ὑποστηρίχθηκε ἡ ἴδια αὐτὴ πλάνη, ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι ἁμαρτωλὸ πάθος ἀλλὰ μόνο διαφορετικὸς σεξουαλικὸς προσανατολισμός.
Ἐξαπολύθηκε καὶ πάλι ἐπίθεση ἐναντίον αὐτῶν ποὺ δείχνουν σκληρότητα θεωρώντας τὴν ὁμοφυλοφιλία θεομίσητο πάθος. Δηλώθηκε ὅτι εἶναι καιρὸς νὰ παύσουν νὰ ἰσχύουν οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ χρησιμοποιοῦνται ὡς «κανόνια» γιὰ νὰ ἀπαγορεύουν τὴ θεία Κοινωνία στοὺς ὁμοφυλόφιλους. Καὶ κάποια στιγμὴ κλήθηκαν οἱ παρόντες νὰ ἀναρωτηθοῦν κατὰ πόσον «ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ δεχθεῖ μέσα στὴ Λειτουργία ὁμόφυλα ζευγάρια μὲ τὰ παιδιά τους».
Μὲ τὰ παιδιά τους; Μάλιστα! Ἔτσι ἀκριβῶς! Μὲ τὰ παιδιά τους!
Ποιὰ παιδιά τους, κύριοι; Παραφρονήσαμε; Ἀπὸ ποῦ, πῶς τὰ ἀποκτοῦν τὰ παιδιὰ οἱ ὁμοφυλόφιλοι; Εἶναι φανερὸ πὼς τὸ κάστρο προδίδεται ἀπὸ μέσα.
Καημένη Ἑλλάδα!
Πηγή: (Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”), Ακτίνες
Ἂν ἀκόμη δὲν εἶσαι συνηθισμένος, ἀγαπητέ, νὰ πολεμᾷς ἀντίθετα στὰ ξαφνικὰ χτυπήματα καὶ ἐπιθέσεις τῶν προσβολῶν, ἢ ἄλλων κάποιων ἀντίθετων ποὺ σοῦ τυχαίνουν, σὲ συμβουλεύω νὰ κάνῃς τὸ ἑξῆς: Δηλαδή, συνήθιζε πάντα νὰ ἐρευνᾷς ἀπὸ πρίν, καθισμένος στὸ σπίτι σου, ὅτι θὰ σοῦ συμβοῦν πολλὲς προσβολές, ἀτιμίες, πολλὲς φορὲς δὲ καὶ πληγὲς καὶ ἄλλα πολλὰ ἀντίθετα· καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ εἶσαι προετοιμασμένος, ὥστε νὰ μὴν ταραχθῇς, ἀλλὰ νὰ τὰ ὑπομείνης μὲ εὐχαριστία χωρὶς ταραχή. Τὴν προετοιμασία αὐτὴ πρέπει μάλιστα νὰ κάνῃς ὅταν εἶσαι ἕτοιμος νὰ βγῆς ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι σου καὶ νὰ πᾶς σὲ κάποιον ἄλλον τόπο καὶ μάλιστα ὅταν θὰ συνομιλήσῃς μὲ πρόσωπα ποὺ θυμώνουν εὔκολα. Γιατὶ, μία τέτοια προετοιμασία καὶ προγύμνασι, πιστεύει ὅτι εἶναι εὐκαταφρόνητα καὶ τὰ πιὸ φοβερὰ καὶ ξαφνικὰ περιστατικὰ καὶ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ, δὲν ἀφήνει νὰ ταραχθῆ· «ἑτοιμάσθηκα καὶ δὲν ταράχθηκα» (Ψαλμ. 118,60) (1).
Κοντὰ δὲ στὴν προμελέτη καὶ τὴν προετοιμασία αὐτή, χρησιμοποίησε καὶ αὐτὸν τὸν τρόπο. Ὅταν, σὲ κάποια περίπτωσι, ἀρχίσῃ κάποιος ξαφνικὰ καὶ χωρὶς νὰ τὸ περιμένῃς, ἢ νὰ σὲ χτυπᾷ, ἢ νὰ σὲ βρίζῃ καὶ νὰ σοῦ προξενῇ ἄλλη ἀτιμία, στάσου γιὰ λίγο· καὶ ἀφοῦ συμμαζέψης τοὺς λογισμούς σου μέσα στὴν καρδιά σου, βάλε ὅλη τὴν προσοχὴ καὶ ἐπιφυλακὴ στὸ νοῦ σου, στὸ νὰ προσέξῃ καλὰ καὶ νὰ μὴ ταραχθῆ καθόλου ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ ἡ καρδιά σου· ἐὰν ὅμως προλάβη νὰ ταραχθῆ, νὰ μὴν ἀφήσῃς νὰ βγῇ ἔξω τὸ πάθος καὶ νὰ σὲ παρακινήσῃ στὸ νὰ βρίσῃς καὶ σὺ καὶ νὰ ἐκδικηθῇς· «μέσα μου, λέγει, συνταράσσεται ἡ καρδιά μου» (Ψαλμ. 14) (2).
Στὴ συνέχεια βίασε τὸν ἑαυτό σου νὰ σηκώσῃς τὸ νοῦ σου στὸ Θεό, σκέψου τὴν ἄπειρη ἀγάπη ποὺ σοῦ ἔχει, γιὰ τὴν ὁποία σοῦ ἔστειλε τὸν ἀνέλπιστο αὐτὸ πειρασμὸ καὶ τὴ δοκιμασία, γιὰ νὰ σὲ καθαρίσῃ περισσότερο καὶ νὰ σὲ ἑνώσει μαζί του καλύτερα. Αὐτά, λέω, σκεπτόμενος γύρισε στὸν ἑαυτό σου καὶ ἐλέγχοντάς τον, πὲς μέσα σου· «Ἔ, ἄθλιε καὶ ταλαίπωρε! καὶ γιατὶ δὲν θέλεις ἐσὺ νὰ ἀγκαλιάσης αὐτὸν τὸν σταυρὸ καὶ τὴν δοκιμασία ποὺ σοῦ ἔστειλε, ὄχι κάποιος ἄλλος, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ ἰδιος σου ὁ Πατέρας ὁ οὐράνιος; μετὰ γύρισε στὸ σταυρὸ καὶ ἀγκάλιασέ τον νοερὰ μὲ τὴν πιὸ μεγάλη χαρά, ποὺ μπορεῖς, λέγοντας, ὦ σταυρέ, ποὺ ἱδρύθηκες ἀπὸ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, πρὶν νὰ γίνω ἐγώ! ὦ σταυρέ, ποὺ γλυκάθηκες ἀπὸ τὴν γλυκειὰ ἀγάπη τοῦ ἐσταυρωμένου, κάρφωσε καὶ προσήλωσέ με σὲ σένα γιὰ νὰ μπορέσω ὁλοκληρωτικὰ νὰ ἑνωθῶ μὲ ἐκεῖνο, ποὺ μὲ λύτρωσε, πεθαίνοντας πάνω σὲ σένα». Ἐὰν ὅμως καὶ τὸ πάθος τοῦ θυμοῦ προλάβῃ καὶ κινηθῇ μέσα σου καὶ δὲν σὲ ἀφήσῃ στὴ ἀρχὴ νὰ ὑψώσῃς τὸ νοῦ σου στὸ Θεὸ ὅμως, πάλι μελέτησε νὰ τὸν ὑψώσῃς τὸ γρηγορώτερο, σὰν νὰ μὴν ἔχῃς ταραχθῇ καθόλου· γιατὶ θὰ βοηθηθῇς.
Ἡ καλύτερη ὅμως καὶ πιὸ ἀποτελεσματικὴ θεραπεία τους νὰ μὴ κινοῦνται ξαφνικὰ τὰ πάθη, εἶναι, τὸ νὰ ἀπομακρυνθοῦν οἱ αἰτίες ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέρχεται αὐτὴ ἡ κίνησις. Αὐτὲς γενικὰ εἶναι δυό· ἡ ἀγάπη καὶ τὸ μῖσος. Ὁπότε, ἐὰν ἐσὺ ἀγαπητέ, ἔφθασες νὰ ἔχῃς ἐμπαθῆ ἀγάπη σὲ κανένα πρόσωπο, ἢ σὲ ἄλλο κανένα μικρὸ πρᾶγμα, ἢ μεγάλο καὶ ἀμέσως μόλις ἰδῇς νὰ σοῦ τὸ ἁρπάξουν ἢ τὸ πειράξουν, ταράζεσαι ξαφνικὰ καὶ σκανδαλίζεται ἀπὸ τὴν συμπάθεια ἡ καρδιά σου, πρέπει νὰ πολεμᾷς, νὰ βγάλης ἀπὸ τὴν καρδιά σου τὴν κακὴ ἐκείνη ἀγάπη ποὺ ἔχεις σὲ αὐτό, γιατί, ὅσο αὐτὴ εἶναι μεγαλύτερη ἢ μικρότερη, τόσο μεγαλύτερη ἢ μικρότερη εἶναι καὶ ἡ ξαφνικὴ κίνησις τοῦ πάθους.
Ἐὰν ὅμως ἀντίθετα καὶ ἔχεις μῖσος σὲ κάποιον, ἢ σὲ ἄλλο κανένα πρᾶγμα καὶ ἀπὸ αὐτὸ ταράζεσαι ξαφνικὰ καὶ ἀηδιάζῃς, ὅταν τὸ βλέπῃς ἢ ἀκοῦς κάποια θαυμαστή του ἐνέργεια, πρέπει νὰ πιέζῃς τὴ θέλησί σου, μέχρι νὰ τὸ ἀγαπήσῃς· ὄχι μόνο γιατὶ εἶναι καὶ αὐτὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, σὰν καὶ ἐσένα φτιαγμένο κατ᾿ εἰκόνα αὐτοῦ καὶ ὁμοιότητα ἀπὸ τὸ ὕψιστο χέρι τοῦ Θεοῦ· ὄχι μόνον γιατὶ καὶ αὐτὸς σὰν ἐσένα εἶναι ἀναγεννημένος μὲ αὐτὸ τὸ πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνο γιατὶ εἶναι ἀδελφός σου καὶ μέλος σου καὶ δὲν πρέπει νὰ τὸν μισῆς, οὔτε μὲ αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν σκέψι σου καὶ τὸν λογισμό σου, ὅπως γράφτηκε «μὴν κρατᾷς κακία στὴν καρδιά σου γιὰ τὸν ἀδελφό σου» (Λευϊτ. 19,17) (3). Ἀλλά, καὶ γιατί, ἂν εἶναι τὸ πρόσωπο ἐκεῖνο κακὸ καὶ ἄξιο μίσους, ὅμως, ὅταν ἐσὺ τὸ ἀγαπᾷς, μοιάζεις μὲ τὸν Θεὸ ὁ ὁποῖος ἀγαπᾷ ὅλα του τὰ δημιουργήματα καὶ κανένα ποτὲ δὲν συχαίνεται, καθὼς λέει ὁ Σολομώντας: «Ὅλα εἶναι δικά σου καὶ γι᾿ αὐτὸ τὰ φροντίζεις Κύριε, ἐσὺ ποὺ ἀγαπᾷς τὴν ζωή» (Σοφ. Σολομ. 11,). Καὶ μάλιστα, διότι ὁ Θεὸς παραβλέποντας τὶς κακίες τῶν ἀνθρώπων «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. 5,45).
1. Πολὺ σοφὰ καὶ ἀληθινὰ αὐτὸ ἐδῶ μαθαίνουμε, ὅτι, ἡ προμελέτη καὶ προετοιμασία εἶναι τὸ μεγαλύτερο ὅπλο καὶ τὸ πιὸ δραστικὸ προστατευτικὸ στὰ ξαφνικὰ κινήματα τῶν παθῶν, γιατὶ ὅπως ὁ σίφουνας καὶ αὐτὰ ποὺ καλοῦνται μπουρίνια, ὅταν πέσουν ξαφνικὰ στὴ θάλασσα, ἀναποδογυρίζουν τὰ πλοῖα, καὶ κάνουν αὐτοὺς τοὺς πολὺ ἔμπειρους ναῦτες, νὰ τὰ χάνουν γιὰ τὸ ἀνέλπιστο, κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τὰ ξαφνικὰ αὐτὰ συναντήματα καὶ οἱ κινήσεις τῶν παθῶν, κάνουν νὰ χάνουν τὴ διάκρισι καὶ αὐτοὶ οἱ τέλειοι στὴν ἀρετή.
2. Δηλαδὴ δὲν βγῆκε πρὸς τὰ ἔξω τὸ πάθος καὶ ἡ ταραχὴ τοῦ θυμοῦ· ἀλλά, ὅπως τὸ κῦμα τῆς θαλάσσας τὸ ἄγριο, δὲν βγαίνει ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς θάλασσας, ἀλλὰ κατατσακιζόμενο μέσα στοὺς παραθαλάσσιους αἰγιαλοὺς γίνεται ἤρεμο, κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ ὁ θυμός· ἔτσι ἑρμηνεύει τὸ γνωμικὸ αὐτὸ ὁ Μέγας Βασίλειος (Λόγος κατὰ ὀργιζομένων).
3. Καὶ ὁ ἀγαπημένος Ἰωάννης λέγει· «Ὅποιος μισεῖ τὸν ἀδελφό του εἶναι ἀνθρωποκτόνος» (α´ 3,15)· καὶ πάλιν «Ὅποιος δὲν ἀγαπᾷ τὸν ἀδελφό του, παραμένει στὸν θάνατο» (αὐτόθ. 14).
Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες
Το παράλογο θέατρο ανοχής της παράνομης μεταναστεύσεως
Τα όσα έγιναν προσφάτως στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη δείχνουν σαφώς σε ποιο σημείο έχει φτάσει η ανοχή μιας παράλογης καταστάσεως. Εάν εξετάσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει, θα διαπιστώσει ότι στην πράξη δεν υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος στα σύνορα. Πρακτικά, όποιος θέλει μπαίνει. Μόλις φανεί στον ορίζοντα βάρκα ή άλλο πλεούμενο σπεύδει να το διασώσει και να το φέρει στο λιμάνι είτε απευθείας το Λιμενικό είτε σκάφος των πολυποίκιλων ΜΚΟ.
Κανείς δεν ρωτά τους επιβαίνοντες ποιοι είναι και πού πάνε. Κατάλληλα δασκαλεμένοι από τους διακινητές, επικαλούνται όλοι την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τους πρόσφυγες και ζητούν άσυλο.
Εάν δει κανείς τα πρόσωπά τους, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει ότι στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία τους είναι Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Βορειοαφρικανοί και Αφρικανοί, που προφανώς δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των προσφύγων, όπως αυτή καθορίζεται από τη σχετική Σύμβαση της Γενεύης. Δεν εκδηλώνεται όμως καμιά αντίδραση και δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός, γιατί αυτό θα παρεβίαζε δήθεν το πνεύμα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας, που παραπέμπει αδιακρίτως τους πάντες στην Επιτροπή Ασύλου και στη διερεύνηση κάθε ατομικής περιπτώσεως διά της δικαστικής οδού.
Πού οδηγεί η κατάσταση αυτή; Προφανώς, σε εποικισμό της χώρας με ξένους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς, με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.
Εάν εξετάσει επίσης κανείς το έργο που έχουν αναλάβει οι ποικιλώνυμες ΜΚΟ και ο ρόλος που διαδραματίζουν οι πολιτικές ιδεοληψίες των κυβερνώντων σε διάφορα επίπεδα, ολοκληρώνεται το παράλογο αδιέξοδο και ο εμπαιγμός στον οποίο καταλήγει η ακολουθούμενη πολιτική. Συμπερασματικά, δεν ασκείται καμιά πολιτική αποτροπής στη μέση γραμμή των θαλασσίων συνόρων, η Άγκυρα είναι απολύτως ελεύθερη να στέλνει όσους θέλει και να ρυθμίζει η ίδια τις ροές, ώστε να στοχεύει περισσότερο την Ελλάδα και να είναι πιο προσεκτική με την άλλη Ευρώπη για να μη θέσει σε κίνδυνο τα ανταλλάγματα που διαπραγματεύθηκε.
Προσφάτως αυξήθηκαν οι ροές από τον Έβρο, με πρωταγωνιστές μετανάστες από την Αλγερία και το Κονγκό. Γιατί οι Αλγερινοί μετανάστες δεν πάνε απέναντι στη Γαλλία και οι Μαροκινοί απέναντι στην Ισπανία; Προφανώς, δεν πάνε γιατί υπάρχει έλεγχος και δεν περνάει τόσο εύκολα το παραμύθι για «πρόσφυγες». Γιατί η Ελλάδα επιδεικνύει μια τέτοια ανοχή και ασκεί μια πολιτική που στην πράξη καταλήγει να είναι συμπληρωματική της Τουρκικής στρατηγικής και καθιστά ανεξέλεγκτη την παράνομη μετανάστευση;
Τα ερωτήματα αυτά γίνονται ακόμη πιο αδυσώπητα μετά την αλλαγή πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την επίσημη εγκατάλειψη της πολιτικής μετεγκαταστάσεως προσφύγων από την Ελλάδα και την Ιταλία σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, που είναι χώρα εισόδου; Δεν έπρεπε να αντιδράσει και να αναστείλει επ’ αόριστον την εφαρμογή της περίφημης Ευρωπαϊκής Οδηγίας, εφόσον αρνούνται οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες να αναδεχθούν τις συνέπειες από την εφαρμογή της;
Είναι απίστευτο αλλά αληθινό. Η λύση βρέθηκε με την αποδοχή της Ελλάδος να αναλάβει τη μόνιμη εγκατάσταση και ένταξη των προσφύγων – μεταναστών στην Ελλάδα και στην Ελληνική κοινωνία, με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση!
Η χρηματοδότηση μάλιστα δεν δίνεται στο κράτος αλλά σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Αναπτύσσεται, με τον τρόπο αυτό, ένας νέος, ιδιότυπος παρακρατισμός, με τη βοήθεια εκατοντάδων εκατομμυρίων. Για την εφαρμογή της πολιτικής αυτής διαμορφώθηκαν τα προγράμματα «Ήλιος» και «Εστία», που έχουν ως στόχο να εγκαταστήσουν σε όλη την Ελλάδα οργανωμένους συνοικισμούς ξένων μεταναστών.
Πού οδηγεί η κατάσταση αυτή; Προφανώς, σε εποικισμό της χώρας με ξένους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς, με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Σε διάσπαση της εθνικής συνοχής της χώρας και σε υπονόμευση της εθνικής και της πολιτιστικής της ταυτότητας. Ο αφελής ζηλωτισμός και η ιδεοληψία περί δήθεν προσφύγων του κυβερνώντος κόμματος και άλλων πολιτικών ομάδων και κομμάτων, που συμπλέουν με την πολιτική αυτή και επιδεικνύουν παθητική στάση και ανοχή, γίνονται όπλο στα χέρια της Άγκυρας. Βρισκόμαστε σ’ έναν ασύμμετρο υβριδικό πόλεμο, που έχει ως στόχο τη δημογραφική γκριζοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και την εγκατάσταση Μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ελλάδα.
Η παράνομη μετανάστευση αποτελεί, σε μακροπρόθεσμη βάση, κίνδυνο γεωπολιτικής ανατροπής, με εθνική αποδόμηση του Ελληνικού χώρου. Σε βραχυπρόθεσμη βάση, με δεδομένες τις Τουρκικές διεκδικήσεις και την Τουρκική επιθετικότητα, αντιπροσωπεύει άμεσο κίνδυνο εθνικής ασφάλειας. Μέσα στο γενικότερο πνεύμα της ανοχής που επιδεικνύεται στην παράνομη μετανάστευση, έχει επικρατήσει ένα απίστευτο κλίμα χαλαρότητας και στους ίδιους τους θεσμούς που είναι από τον νόμο αρμόδιοι να εξετάσουν τις αιτήσεις ασύλου και να πάρουν αποφάσεις. Έχουν παραιτηθεί ουσιαστικά από οποιαδήποτε αυστηρή εφαρμογή των κανόνων και προδιαγραφών, αφού ούτως ή άλλως κανένας δεν απελαύνεται.
Επιτροπή Ασύλου έφτασε στο σημείο να αποφασίσει ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα. Με το κριτήριο αυτό, δεν μπορεί ένας «πρόσφυγας», του οποίου απορρίπτεται η αίτηση για παροχή ασύλου, να επαναπροωθηθεί στην Τουρκία, όπως προβλέπει η Ευρω-Τουρκική Συμφωνία, για την οποία η Άγκυρα εισέπραξε διπλωματικά και οικονομικά ανταλλάγματα.
Κοντά σε τέτοιου είδους πρακτικές, που μετατρέπουν σε φαύλο κύκλο την άσκηση οποιασδήποτε υπεύθυνης πολιτικής, ήρθε προσφάτως να προστεθεί και μια παράξενη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Το τελευταίο απεφάνθη ότι όλοι οι πρόσφυγες-μετανάστες που υποβάλλουν αίτηση για άσυλο στα νησιά του Αιγαίου δεν χρειάζεται να περιμένουν σε hotspots την απάντηση στην αίτησή τους. Μπορούν να διακινηθούν ελεύθερα σ’ όλη τη χώρα!
Η χώρα δημιουργεί εκ του μη όντος ένα τεράστιο πρόβλημα, με τις ανεύθυνες και ιδεοληπτικές πολιτικές των ιθυνόντων της, που νομίζουν ότι ασκούν με τον τρόπο αυτό πρωτοποριακές «προοδευτικές» πολιτικές. Η Κερκόπορτα της παράνομης μεταναστεύσεως στο Αιγαίο και στον Έβρο πρέπει κατεπειγόντως να κλείσει και προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει μαζικά και μαχητικά να κινητοποιηθεί ο Ελληνικός λαός.
Πηγή: Το Παρόν
Αὐτές τίς ἡμέρες ἡ ὑποτιθέμενη ἐκσυγχρονιστική κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐπιθυμεῖ νά προωθήσει ἕνα νομοσχέδιο, ὅπου θά παρέχεται ἡ δυνατότητα σέ ὁμόφυλα ζευγάρια πού ἔχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης νά μεγαλώνουν παιδιά καί νά τά ἀναλαμβάνουν ὡς ἀνάδοχοι «γονεῖς».
Ἡ δέ ἀρμόδια Ἀναπληρώτρια Ὑπουργός Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης κα Θεανώ Φωτίου τό προωθεῖ πρός ψήφιση καί τό ὑποστηρίζει μέ διάφορα ἐπιχειρήματα, ἀπευθυνόμενη καί πρός τήν ἐσωκομματική ἀντιπολίτευση τοῦ κυβερνῶντος κόμματος πάνω στό συγκεκριμένο ζήτημα. Εἶναι χαρακτηριστική καί συνάμα ἀποπροσανατολιστική ἡ δήλωσή της, ὅτι ἄν ἀποκλείσουμε τά ὁμόφυλα ζευγάρια θά ἀποκλείσουμε παράλληλα καί χιλιάδες ἑτερόφυλα ζευγάρια, πού ἔχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης καί ἐπιθυμοῦν νά μποῦν στό πρόγραμμα ἀναδοχῆς τέκνων.
Ἀκούστηκε βέβαια τό ἐπιχείρημα ἀπό ἀρκετούς διαφωνοῦντες βουλευτές, ὅτι δέν εἶναι ἕτοιμη ἀκόμη ἡ ἑλληνική κοινωνία ν’ ἀποδεχθεῖ μία τέτοια ρύθμιση καί ἄρα δέν πρέπει νά ψηφισθεῖ τώρα. Ἀλοίμονο, ἀλήθεια, ἄν ἡ κοινωνία μας ἀποδεχόταν μία τέτοια νομοθετική διάταξη. Ἄν ποτέ τήν ἀποδεχθεῖ αὐτό θά σημαίνει ὅτι ἔχει σαπίσει ἀνεπανόρθωτα καί δέν ἐπιδέχεται θεραπεία. Κάποιοι μάλιστα ἀπό τούς ὑποστηρικτές τοῦ ἐν λόγῳ νομοσχεδίου ὁμιλοῦν γιά προοδευτική νομοθεσία, πού θά ὠφελήσει χιλιάδες παιδιά νά βροῦν σπίτι καί θαλπωρή ἤ πολεμοῦν μέ λυσσαλέο τρόπο ὅσους ἐκφράζουν προβληματισμό καί διαφορετική ἄποψη ἀποδίδοντάς τους τούς συνήθεις χαρακτηρισμούς, ὅπως ὅτι εἶναι «φασίστες», «ὁμοφοβικοί», «ὀπισθοδρομικοί» κτλ… Στήν ἀπουσία ἐπιχειρημάτων ἀπό μέρους τους καταφεύγουν σέ ὑβρεολόγιο, πού δείχνει ἄλλωστε τήν ρηχότητα καί τήν ἐν γένει ἄγνοια τους.
Ἡ ἀλήθεια ὅμως βρίσκεται ἀλλοῦ. Στό τί θά σημάνει μία τέτοια νομοθετική δυνατότητα γιά τά ἤδη πληγωμένα αὐτά παιδιά, πού θά δοθοῦν ἀπό τό κράτος σέ τέτοια ζευγάρια. Φαίνεται ὅτι κάποιοι δέν θέλουν νά ἀποδεχθοῦν τήν ὀδυνηρή πραγματικότητα, ὅτι τά πονεμένα αὐτά παιδιά θά πληγωθοῦν ἀκόμη περισσότερο. Κάποιοι παίζουν τελικά ἕνα καταστροφικό παιχνίδι πάνω στίς πλάτες ἀθώων νεανικῶν ὑπάρξεων.
Ποιός σᾶς εἶπε κα Ὑπουργέ, ὅτι εἶναι ὑγιές ν’ ἀναλάβουν ὑπό τήν εὐθύνη τους ὁμόφυλοι ἄνθρωποι αὐτά τά παιδιά; Σεβαστός κάθε ἄνθρωπος καί ἐλεύθερος νά κάνει ὅ,τι θέλει στόν ἑαυτό του. Ὅταν ὅμως οἱ ἐπιθυμίες του καί τά πάθη του ἐπηρεάζουν κι ἄλλους, πολύ δέ περισσότερο μικρά παιδιά, αὐτό ἀποτελεῖ κατάφωρη παραβίαση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν.
Ὅλοι μας πρέπει ν’ ἀναλαμβάνουμε τίς εὐθύνες τῶν πράξεων μας. Ἐφόσον κάποιος ἐπιλέγει ὁμόφυλο τρόπο ζωῆς δέν μπορεῖ νά ἀναλάβει μέ «παραθυράκι» τήν εὐθύνη παιδιῶν. Δέν ἔχει «παραθυράκια» ἡ ἀνθρώπινη φύση, ὅπως τήν ἔβαλε σέ τάξη ὁ Δημιουργός Θεός. Μέ τί πρότυπο θά μεγαλώσουν αὐτά τά παιδιά; Ἡ ἰσόρροπη ἀνάπτυξη τους, σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς, ἐπιβάλλει ὕπαρξη πατέρα καί μητέρας. Διαφορετικά δέ νοεῖται οἰκογένεια, οὔτε γονεῖς. Πολλά τέτοια παιδιά στό ἐξωτερικό, πού μεγάλωσαν σέ τέτοια ἀρρωστημένα μορφώματα «οἰκογένειας» ὁμολογοῦν τίς ποικιλότροπες ὀδυνηρές ἐμπειρίες τους καί τά ψυχολογικά τους τραύματα.
Ἡ ὅλη προώθηση τοῦ συγκεκριμένου νομοθετήματος εἶναι ὅπως φαίνεται ὕπουλη, καθώς ἀνοίγει σιγά σιγά ἄλλα «παραθυράκια» γιά υἱοθεσία ἀπό τέτοια ζευγάρια. Μετά τί ἀκολουθεῖ; Δυνατότητα νομοθετική γιά παρένθετες μητέρες; Ἠθικό ἔγκλημα πάνω στό ἔγλημα δηλαδή. Κυριολεκτικά «ἑνός κακοῦ μύρια ἕπονται». Ὅλοι μας πρέπει ν’ ἀφυπνιστοῦμε καί νά ἐμποδίσουμε τοῦτο τόν τραγικό ἠθικό κατήφορο, πού τραυματίζει ἀνεπανόρθωτα τά παιδιά μας καί τήν οἰκογένεια.
Ἡ ἐπίσημη Πολιτεία καί ἡ κυβέρνηση τοῦ τόπου μας ὀφείλουν ν’ ἀντιμετωπίσουν πολύ διαφορετικά τό ὅλο ζήτημα. Νά ἐνισχύσουν κατ’ ἀρχήν τις ὑπάρχουσες δομές φιλοξενίας τῶν νεαρῶν αὐτῶν ὑπάρξεων, πού ἀναγκάζονται νά μποῦν σέ πρόγραμμα ἀναδοχῆς. Νά τούς παρέχουν χρηματοδότηση, νά δίνουν στά παιδιά ὅ,τι χρειάζονται.. ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, ὑλικοτεχνική ὑποδομή. Ἀλλά καί γονεῖς πού νά πληροῦν ὀρθά κριτήρια. Πού ν’ ἀναπληροῦν ἀρκετά τήν πρότυπη μορφή οἰκογένειας, πού σημαίνει πατέρας, μητέρα, ἤρεμο, στοργικό, θυσιαστικό καί ὑποστηρικτικό περιβάλλον ἀνατροφῆς καί διαπαιδαγώγησης. Ἔτσι θά βοηθεῖ τίς πληγωμένες αὐτές ὑπάρξεις, θά τούς δίνει ὤθηση νά ἀναπτυχθοῦν σωστά καί ἰσορροπημένα. Δέν θά τίς καταστρέφει!
Κύριοι ἀλλάξτε ρότα… Φροντίστε τά παιδιά μας. «Λυπηθεῖτε τά παιδιά», ὅπως σοφά ἔγραψε σέ σχετικό μέ τό θέμα ἄρθρο του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης Κ. Παῦλος! Ἐμεῖς θά συμπληρώσουμε: Μή καταστρέφετε, μή καταδικάζετε τά παιδιά μας, δεῖξτε στοργή καί ἀγάπη! Μή τά ὁδηγεῖτε σέ ἀνθρώπους, πού δεν ἔχουν ἐπιλύσει τά δικά τους ψυχικά θέματα. Νά γίνετε ὄντως κράτος Προνοίας καί Ἀλληλεγγύης καί ὄχι ἀδιαφορίας καί θανάτου παιδικῶν ψυχῶν! Διαφορετικά θά γίνετε «ἐγκληματίες», καταστροφεῖς!
Πηγή: Χριστιανική Ἕνωση Καλαμάτας, Ακτίνες
Σχόλιο Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ: Ἡ ἀνθρωπότητα, ἐλεγχόμενη πλήρως ἀπὸ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ ὑποβοηθούμενη ἀπὸ τὰ ἰσχυρὰ μέσα ποὺ διαθέτουν, διακηρύσσει πὼς ἀγωνίζεται γιὰ τὴν δημοκρατία καὶ τὶς ἀξίες της. Ὅμως τὸ ψέμα καὶ ἡ ὑποκρισία προδίδονται καὶ αὐτοαποκαλύπτονται. Δὲν ὑπῆρξε παρόμοιο πολιτειακὸ σύστημα, τῶν τελευταίων τουλάχιστον δεκαετιῶν, ποὺ νὰ ἔχει ἐπιστρατεύσει τόσες πολλὲς ταμπέλες, τόσους χαρακτηρισμούς, σὲ ἀνθρώπους ἢ σὲ ὁμάδες ἀνθρώπων (ρατσιστής, ὁμοφοβικὸς κλπ), ὥστε νὰ καταστοῦν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος στοὺς πάντες…
Γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀναδοχῆς καὶ τῆς υἱοθεσίας ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια τοποθετήθηκαν μὲ κείμενό τους 55 ἀκαδημαϊκοὶ ψυχολόγοι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό.
Στὴν παρέμβασή τους ἀναφέρουν:
Ὡς πανεπιστημιακοί τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ στὸν εὐρύτερο χῶρο τῆς ψυχολογίας, ἐπιθυμοῦμε νὰ συνδράμουμε στὴ δημόσια συζήτηση ποὺ διεξάγεται σχετικὰ μὲ τὴν ἀναδοχὴ ἀλλὰ καὶ τὴν υἱοθεσία ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια, μὲ τὴν...
παρακάτω τοποθέτηση, ἡ ὁποία βασίζεται αὐστηρὰ στὴν ἐπιστημονικὴ βιβλιογραφία καὶ εἶναι σὲ συμφωνία μὲ τὶς δημόσιες τοποθετήσεις τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχολογικῆς Ἑταιρείας, τῆς Ἀμερικανικῆς Ψυχιατρικῆς Ἑταιρείας, τῆς Ἀμερικανικῆς Ἰατρικῆς Ἑταιρείας καὶ τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀκαδημίας Παιδιατρικῆς (βλ. https://goo.gl/2yqcF2).
Ἡ ἀνασκόπηση τῆς σχετικῆς ἐπιστημονικῆς βιβλιογραφίας καταλήγει στὸ ξεκάθαρο συμπέρασμα ὅτι ὁ σεξουαλικὸς προσανατολισμὸς τῶν γονέων δὲν ἔχει μετρήσιμες ἐπιπτώσεις στὴν ποιότητα τῶν σχέσεων γονέα-παιδιοῦ, στὴν ψυχικὴ ὑγεία τῶν παιδιῶν ἢ στὴν κοινωνική τους προσαρμογή. Δὲν ἔχουν βρεθεῖ διαφορὲς ἀναφορικὰ μὲ κρίσιμους παράγοντες, ὅπως ἡ αὐτοεκτίμηση, τὸ ἄγχος, ἡ κατάθλιψη καὶ τὰ προβλήματα συμπεριφορᾶς. Κατὰ συνέπεια, οἱ ἰσχυρισμοὶ ὅτι τὰ παιδιὰ ὁμοφυλόφιλων γονέων δὲν ἀναπτύσσονται τὸ ἴδιο καλὰ σὲ σχέση μὲ τὰ παιδιὰ ἑτεροφυλόφιλων γονέων, δὲν βρίσκουν ὑποστήριξη στὴν ἐπιστημονικὴ ἐρευνητικὴ βιβλιογραφία. Ἀντίθετα, τὰ ἐπιστημονικὰ εὐρήματα συμφωνοῦν στὸ ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἄνθρωποι εἶναι τόσο κατάλληλοι καὶ ἱκανοὶ ὡς γονεῖς ὅσο εἶναι καὶ οἱ ἑτεροφυλόφιλοι. Ἐπιπρόσθετα, ἡ ἐμπειρικὴ ἔρευνα δὲν ὑποστηρίζει τὴν ἀντίληψη ὅτι ἡ ἀνατροφὴ ἀπὸ ὁμοφυλόφιλο γονέα ἐπηρεάζει τὴν ἀνάπτυξη τῆς ταυτότητας φύλου τοῦ παιδιοῦ, ἐνῶ δὲν ὑπάρχουν ἐμπειρικὰ δεδομένα ὅτι ἡ παρουσία τόσο τοῦ ἀντρικοῦ ὅσο καὶ τοῦ γυναικείου προτύπου στὸ σπίτι προάγει τὴν προσαρμογὴ καὶ εὐεξία παιδιῶν καὶ ἐφήβων.
Ἑκατοντάδες μελέτες ποὺ διεξήχθησαν τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ἔχουν ὁδηγήσει σὲ συμφωνία σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τοὺς παράγοντες ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ὑγιῆ προσαρμογὴ τῶν παιδιῶν καὶ τῶν ἐφήβων. Οἱ τρεῖς πιὸ σημαντικοὶ εἶναι: (1) ἡ ποιότητα τῶν σχέσεων γονέα-παιδιοῦ, (2) ἡ ποιότητα τῶν σχέσεων τῶν σημαντικῶν ἐνηλίκων στὴ ζωὴ τοῦ παιδιοῦ ἢ τοῦ ἐφήβου (γιὰ παράδειγμα οἱ σχέσεις ἀνάμεσα στοὺς γονεῖς) καὶ (3) οἱ οἰκονομικοὶ καὶ ἄλλοι πόροι ποὺ εἶναι στὴ διάθεση τοῦ παιδιοῦ ἢ τοῦ ἐφήβου. Οἱ παράγοντες αὐτοὶ φαίνεται νὰ εἶναι οἱ ἴδιοι ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ τῶν γονέων. (Βιβλιογραφία ποὺ ὑποστηρίζει τὰ παραπάνω συμπεράσματα βρίσκεται ἐδῶ: goo.gl/YeyPxm).
Τὴν παρέμβαση συνυπογράφουν οἱ:
1. Αὐδὴ Εὐρυνόμη, Ἀναπληρώτρια Καθηγήρια Κλινικῆς Ψυχολογίας, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
2. Ἀθανασιάδου Χριστίνα, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Συμβουλευτικῆς Ψυχολογίας, Ἀριστοστέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
3. Ἀντωνίου Φαίη, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Παιδαγωγικῆς τῶν Ἀτόμων μὲ Εἰδικὲς Ἀνάγκες, Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
4. Ἀποστολίδης Θεμιστοκλῆς, Professeur de Psychologie sociale de la sante, Aix-Marseille Universite, France
5. Ἀρβανίτης Ἀλέξιος, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
6. Βακόλα Μαρία, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Διοίκησης Ἀνθρωπίνου Δυναμικοῦ, Οἰκονομικὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
7. Βατάκη Ἀργυρῶ, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Γνωστικῆς Πειραματικῆς Ψυχολογίας, Παντεῖο Πανεπιστήμιο Κοινωνικῶν καὶ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν
8. Βλάχου Στυλιανῆ, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Συμπεριφορικῶν Νευροεπιστημῶν, Πανεπιστήμιο τοῦ Δουβλίνου (DCU)
9. Γαρδικιώτης Ἀντώνης, Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Κοινωνικῆς Ψυχολογίας καὶ ΜΜΕ, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
10. Γεωργάκα Εὐγενία, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλινικῆς Ψυχολογίας, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
11. Γιακουμάκη Στέλλα, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλινικῆς Νευροψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
12. Γιοβαζολιᾶς Θεόδωρος, Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Συμβουλευτικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
13. Διακογιώργη Κλεοπάτρα, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Ἀναπτυξιακῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρὼν
14. Δραγώνα Θάλεια, Καθηγήτρια Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
15. Ζιώρη Ἑλένη, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Γνωστικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων
16. Θεμελὴ Ὄλγα, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Ἐγκληματολογικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
17. Ἰατρίδης Τηλεμαχος, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
18. Κανελλοπούλου Λίσσυ, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια στὶς «Ψυχοδυναμικὲς Θεωρίες Προσωπικότητας», Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
19. Καραγιαννοπούλου Εὐαγγελία, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Ἐκπαιδευτικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων
20. Κατερέλος Ἰωάννης, Καθηγητὴς Μεθοδολογίας Ἔρευνας στὴν Κοινωνικὴ Ψυχολογία, Παντεῖο Πανεπιστήμιο Κοινωνικῶν καὶ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν
21. Κορδούτης Παναγιώτης, Καθηγητὴς Κοινωνικῆς Ψυχολογίας τῶν Διαπροσωπικῶν Σχέσεων, Παντεῖο Πανεπιστήμιο Κοινωνικῶν καὶ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν
22. Κουνενοὺ Καλλιόπη, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Συμβουλευτικῆς Ψυχολογίας, ΑΣΠΑΙΤΕ
23. Κουρκούτας Ἠλίας, Καθηγητὴς Ψυχολογίας – Εἰδικῆς Ἀγωγῆς, Πανεπιστήμιο Κρήτης
24. Κούτρα Αἰκατερίνη, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Κλινικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
25. Κωνσταντίνου Νίκος, Γνωστικὸς Νευροεπιστήμονας, Τεχνολογικὸ Πανεπιστήμιο Κύπρου
26. Λυπουρλὴ Ἑλένη, Λέκτορας Γνωστικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου
27. Μαλικιώση-Λοΐζου Μαρία, Ὁμότιμη Καθηγήτρια Συμβουλευτικῆς Ψυχολογίας, Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
28. Μασούρα Ἐλβίρα, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Γνωστικῆς Ψυχολογίας, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
29. Μποζατζὴς Νικόλαος, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Ἰωαννίνων
30. Νικολάου Ἰωάννης, Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Ὀργανωσιακὴς Συμπεριφορᾶς, Οἰκονομικὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
31. Μαντόγλου Σουλτάνα, Καθηγήτρια Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, Παντεῖο Πανεπιστήμιο Κοινωνικῶν καὶ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν
32. Μιχαὴλ Μαρία, Senior Researcher στὴν Ψυχολογία τῆς Ὑγείας, Πανεπιστήμιο τοῦ Birmingham, Ἡνωμένο Βασίλειο
33. Μπάκα Ἀφροδίτη, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
34. Ντάβου Μπετίνα, Καθηγήτρια Ψυχολογίας, Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
35. Ξανθοπούλου Δέσποινα, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Ὀργανωσιακὴς Ψυχολογίας, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
36. Οἰκονόμου Ἀλεξάνδρα, Ἀναπληρώτρια Καθηγήτρια Νευροψυχολογίας, Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
37. Οἰκονόμου Ἠλίας, Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Γνωστικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
38. Παναγῆς Γεώργιος, Καθηγητὴς Βιοψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
39. Παπαδάτου-Παστοῦ Μαριέττα, Λέκτορας Νευροψυχολογίας, Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
40. Παυλόπουλος Βασίλης, Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Διαπολιτισμικῆς Ψυχολογίας, Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
41. Πίνα Ἀφροδίτη, Senior Lecturer Ἐγκληματολογικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο τοῦ Kent, Ἡνωμένο Βασίλειο
42. Σαρρὴ Μαργαρίτα, Associate Lecturer, Open University, Ἡνωμένο Βασίλειο
43. Σιδερίδης Γεώργιος, Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Παιδαγωγικῆς Ψυχολογίας, Ἐθνικὸ καὶ Καποδιστριακὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν
44. Σουκάκου Ἔλενα, Honorary Research Fellow, University of Roehampton, Ἡνωμένο Βασίλειο
45. Στάθη Σοφία, Senior Lecturer Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, University of Greenwich, Ἡνωμένο Βασίλειο
46. Στυλιανίδης Στέλιος, Καθηγητὴς Κοινωνικῆς Ψυχιατρικῆς, Παντεῖο Πανεπιστήμιο Κοινωνικῶν καὶ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν
47. Τουλουμάκου Ἄννα, Associate Fellow, Scope Center, University of Oxford, Ἡνωμένο Βασίλειο
48. Τριλίβα Σοφία, Καθηγήτρια Κλινικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
49. Τσαμπαρλὴ Ἀναστασία, Καθηγήτρια Κλινικῆς Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Αἰγαίου
50. Τσακανίκος Ἠλίας, Reader in Psychology, University of Roehampton, Ἡνωμένο Βασίλειο
51. Τσαούσης Ἰωάννης, Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Ψυχομετρίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
52. Φίγγου Εὐαγγελία, Ἐπίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικῆς Ψυχολογίας τῶν Διομαδικῶν Σχέσεων, Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
53. Χαντζὴ Ἀλεξάνδρα, Καθηγήτρια Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, Παντεῖο Πανεπιστήμιο
54. Χουχουρέλου Ἀριέττα, University of Roehampton London Online, Ἡνωμένο Βασίλειο
55. Χρυσοχόου Ξένια, Καθηγήτρια Πολιτικῆς καὶ Κοινωνικῆς Ψυχολογίας, Παντεῖο Πανεπιστήμιο Κοινωνικῶν καὶ Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν
Πηγή: Καθημερινή, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Σχόλιο ID-ont: Όλα αυτά τα δεδομένα, κι ακόμη περισσότερα, όλων των Ελλήνων πολιτών, θα είνα διαθέσιμα με το πάτημα ενός κουμπιού, με το σύστημα της Κάρτας του Πολίτη-Νέας Ηλεκτρονικής Ταυτότητας.
Συμφωνούμε ότι οι συλληφθέντες κατείχαν αυτές τις πληροφορίες παράνομα. Ο πλούτος όμως των πληροφοριών, για κάθε στιγμή της ζωής μας, που θα διαθέτει το σύστημα Κάρτα Πολίτη, δυστυχώς, με τους νόμους που θα περάσουν ή/και ήδη έχουν περάσει - θα τηρούνται "νόμιμα"!
Τελικά όμως, επί της ουσίας, ποιά είναι η διαφορά, από τη στιγμή που αφορούν την προσωπική μας ζωή και τις επιλογές μας;
Σχόλιο newsbomb: Σάλο έχει προκαλέσει η υπόθεση σύλληψης δύο ατόμων για παράνομη συλλογή, κατοχή, διάθεση και μετάδοση σε τρίτους, μεγάλου αριθμού προσωπικών δεδομένων πολιτών.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ οι δύο δράστες, ένας 64χρονος και μια 46χρονη ελληνικής καταγωγής, κατηγορούνται ότι συγκέντρωναν προσωπικά στοιχεία πολιτών και τα οποία προσπαθούσαν να πουλήσουν σε επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με την Αστυνομία, το ζευγάρι κατείχε ψηφιακά αρχεία και λίστες με προσωπικά δεδομένα, τα οποία επιχειρούσαν να διαθέσουν κυρίως σε ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, για την αποτελεσματικότερη προώθηση των προϊόντων τους.
Το πλέον απίστευτο, όμως είναι ότι οι αστυνομικοί βρήκαν και κατέσχεσαν ψηφιακά αρχεία με πάνω από 1,5 εκατ. εγγραφές πολιτών!
Σε βάρος των συλληφθέντων σχηματίστηκε δικογραφία αυτόφωρης διαδικασίας για παράβαση της νομοθεσίας για την επεξεργασία και προστασία των προσωπικών δεδομένων και για απείθεια.
Η διερεύνηση της υπόθεσης ξεκίνησε ύστερα από καταγγελία, η οποία διαβιβάστηκε από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα στη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Τα στοιχεία της καταγγελίας τέθηκαν υπόψη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, από την οποία διατάχθηκε η διενέργεια Προκαταρκτικής εξέτασης, στο πλαίσιο της οποίας πραγματοποιήθηκε ενδελεχής και εμπεριστατωμένη ψηφιακή αστυνομική έρευνα και διακριβώθηκε η παράνομη δράση τους.
Ήταν έτοιμοι να πουλήσουν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα με το… αζημίωτο
Όπως προέκυψε από την έρευνα, οι συλληφθέντες κατείχαν παράνομα ψηφιακά αρχεία και λίστες με προσωπικά δεδομένα (ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και τηλεφωνικούς αριθμούς), για την ύπαρξη των οποίων ενημέρωναν, μέσω μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, κυρίως ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, που τυχόν ενδιαφέρονταν για την αποτελεσματικότερη προώθηση των προϊόντων και των υπηρεσιών τους.
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 25 Απριλίου 2018, από κλιμάκιο αστυνομικών της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και με τη συνδρομή της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, στην οικία της 46χρονης, σε περιοχή της Αττικής, ταυτοποιήθηκε η εμπλοκή των ανωτέρω στην υπό διερεύνηση υπόθεση.
Στην κατοχή τους βρέθηκαν και κατασχέθηκαν σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ:
Τα κατασχεθέντα ψηφιακά μέσα και πειστήρια θα αποσταλούν στο αρμόδιο Τμήμα της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών για περαιτέρω εργαστηριακή διερεύνηση.
Παράλληλα από τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, διερευνάται η πηγή προέλευσης των αρχείων αυτών, ο τρόπος παράνομης συλλογής των δεδομένων από πλευράς των συλληφθέντων και το ενδεχόμενο παραχώρησής τους σε τρίτους, έναντι χρηματικής αμοιβής.
Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, προκειμένου να απολογηθούν για τις πράξεις τους.
Πηγή: NewsBomb.gr
Ο ομότιμος καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης και Ερευνητής της Γεωλογικής Υπηρεσίας του Καναδά , Αντώνης Φώσκολος και ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του πανεπιστημίου Μέριλαντ των ΗΠΑ Θέοδωρος Καρυώτης , ο «πατέρας» της Ελληνικής ΑΟΖ , αποκαλύπτουν τα σημεία «κλειδιά» για τους υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα και τα κρίσιμα σημεία της Ελληνικής ΑΟΖ.
Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά
ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ – ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ: ΔΥΟ ΑΚΡΑΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»
(Εισήγηση στην αντιαιρετική Ημερίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς 26-4-2018)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Ο σύγχρονος κόσμος βιώνει μια πρωτόγνωρη πνευματική κατάσταση, μια πρωτοφανή πνευματική σύγχυση και κατάπτωση. Μετά την παταγώδη κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών στα τέλη του περασμένου αιώνα, ο αποκαμωμένος από τα υλιστικά και μηδενιστικά κηρύγματα άνθρωπος, των τελευταίων αιώνων και ιδιαίτερα του ταραγμένου 20ου αιώνα, στράφηκε προς τη θρησκευτικότητα και την πνευματικότητα, η οποία όμως δεν είναι δυστυχώς υγιής πνευματική κατάσταση. Κι αυτό διότι εμφορείται από τον αποκρυφισμό και ολόκληρο το φάσμα του νοσηρού μυστικισμού, ο οποίος εκφράζεται με πληθώρα συγκεκριμένων ρευμάτων και ομάδων, του συγχρόνου αποκρυφιστικού φαινομένου της «Νέας Εποχής». Καθώς ελέχθη από τους προλαλήσαντες, το πλέγμα της «Νέας Εποχής» αποτελεί την κύρια, ή και την αποκλειστική πηγή του αποκρυφισμού στις μέρες μας, οι δε ομάδες της είναι συγκοινωνούντα δοχεία, οι οποίες δέχονται και παρέχουν αποκρυφιστικό υλικό.
Μέσα στον κυκεώνα του σύγχρονου νεοεποχίτικου αποκρυφισμού, ξεχωρίζουν δύο τέτοια ρεύματα, τα οποία αποτελούν τους κυριότερους εκφραστές του αποκρυφιστικού φαινομένου παγκοσμίως: ο Νεοπαγανισμός και ο Νεοσατανισμός. Πρόκειται για τις σκληρότερες και τις πιο ακραίες εκφάνσεις των αρχών και των επιδιώξεων της «Νέας Εποχής».
Ο μεν Νεοπαγανισμός είναι η σύγχρονη μορφή αναβίωσης του αρχαίου παγανισμού, η αναβίωση λατρείας της πολυθεΐας και των τελετουργιών της. Ο δε Νεοσατανισμός είναι η σύγχρονη μορφή λατρείας και θεώρησης του Σατανά, ως υπέρτατη θεότητα, όπως την όρισαν οι διαβόητοι αποκρυφιστές του 20ου αιώνα Α. Κρόουλυ και Αντον Λάβεϋ. Φαινομενικά παρουσιάζονται ως κινήσεις διαφορετικές. Αλλά στην ουσία είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, καθ’ ότι η μήτρα άντλησης του αποκρυφιστικού υλικού τους είναι κοινή, πρόκειται για τη «Νέα Εποχή». Αν και οι νεοπαγανιστές αφίστανται των κατηγοριών ότι έχουν σχέση με το σατανισμό, αυτό δεν τους εμποδίζει να τιμούν τον Εωσφόρο, στα δημοσιεύματά τους, ως τον «λαμπρό νέο που φέρνει το φως», ή στο πρόσωπο του μυθικού τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος ταυτίζεται από τους αποκρυφιστές με τον Εωσφόρο. Κοινές είναι οι ρίζες τους, ο σύγχρονος κυκεώνας του αποκρυφισμού, όπως και οι επιδιώξεις τους, ο αποχριστιανισμός του κόσμου. Κοινό επίσης γνώρισμά τους είναι και το άσβεστο μίσος τους, έως εξαφανίσεως του Χριστιανισμού και φυσικής εξοντώσεως ημών των Χριστιανών. Αν κάποιος θέλει να διαπιστώσει την πιο ακραία μορφή του σύγχρονου φονταμενταλισμού, δεν έχει παρά να μελετήσει τον αντιχριστιανισμό του συγκεκριμένων ομάδων του χώρου για να διαπιστώσει πως συναγωνίζονται επάξια τον φονταμενταλισμό του Ισλάμ!
Ας δούμε τι είναι αυτά τα δύο απειλητικά πνευματικά μεγέθη.
Τι είναι ο Νεοσατανισμός;
Είναι η λατρεία του Σατανά ως θεού. Μια λατρεία παμπάλαια, η οποία ανάγεται στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Εωσφόρος, σύμφωνα με τη θεία αποκάλυψη, στόχευσε να πάρει τη θέση του Θεού και να λατρεύεται αντ’ Αυτού, όταν σκέφτηκε: «Αναβήσομαι επάνω των νεφών, έσομαι όμοιος τω Υψίστω» (Ησ.14,14). Αφού όμως δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη βδελυρή και βλάσφημη επιθυμία του και κατακρημνίστηκε στην άβυσσο, παρέσυρε τον άνθρωπο, να τον λατρεύει εκείνος ως θεό, να πάρει τη θέση του Θεού. Ο αποστατημένος άνθρωπος, απομακρυνόμενος από το Θεό λάτρεψε το διάβολο, μέσα από τις ειδωλολατρικές θρησκείες, άλλωστε, σύμφωνα με το λόγο του Θεού «πάντες οι θεοί των εθνών (είναι) δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5). Διαβάζουμε σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα:
«Oι Πραγματικοί Θεοί [Δαίμονες] χαρακτηρίστηκαν αδίκως ως τέρατα και στιγματίστηκαν ως «κακοί» (σ.σ. από το Χριστιανισμό) για να αποτραπεί η ανθρωπότητα από την απόκτηση πνευματικής γνώσης. Λόγω αυτού, το ανθρώπινο γένος έχει δραστικά εκφυλιστεί και πνευματικά και διανοητικά», αποκαλυπτικά των ισχυρισμών μας.
Τα αρχαία ειδωλολατρικά θρησκεύματα δεν ήταν τίποτε άλλο από λατρεία «θεοτήτων», των οποίων η φύση ήταν σαφώς δαιμονική. Στα πρόσωπα αυτών των «θεών» λατρεύονταν τα ανθρώπινα πάθη, τα οποία υπαγορεύει στους ανθρώπους ο Σατανάς. Η λατρεία του Σατανά ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει και μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού. Στο περιθώριο, μάγοι, αποκρυφιστές και διεστραμμένοι πνευματικά άνθρωποι λάτρευαν κρυφά, λόγω των διώξεων, το Σατανά. Ο σκοτεινός μεσαίωνας είναι μια από τις πλέον δαιμονοκρατούμενες εποχές.
Στα χρόνια του διαφωτισμού και εντεύθεν, όταν ο δυτικός χριστιανισμός έχασε την επιρροή του στην κοινωνία, και έπαψαν οι διώξεις και οι θανατώσεις των μαγισσών και των σατανιστών, οι λάτρεις του Σατανά έκαμαν πιο φανερή την εμφάνισή τους. Λάτρεις του ήταν κυρίως οι ευγενείς ευρωπαίοι. Διαβάζουμε σε ιστοσελίδα του χώρου την εξής σημαντική πληροφορία:
«Τον 17ο αιώνα, κάπου στην Γαλλία ένας ιερέας με το όνομα l'Abbé Guibourg, εφηύρε την λατρεία του Σατανά. Βοηθούμενος από την σύντροφό του Catherine La Voision, είναι ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που οργάνωσε σατανιστικές λειτουργίες από το 1670 μέχρι το 1679. Λέγεται πως η Madame de Montespan, μια παρατημένη ερωμένη του Λουδοβίκου του XIV, ζήτησε από το ζευγάρι να οργανώσει μια σειρά σατανιστικών λειτουργιών, έτσι ώστε να ξαναγίνει η αγαπημένη του βασιλέα. Κατά τη διάρκεια κάθε μιας εξ' αυτών των λειτουργιών, θυσιαζόταν ένα βρέφος, έτσι ώστε το αίμα του να γεμίσει ένα δισκοπότηρο. Το ζευγάρι αφοσιώθηκε και σε τελετές που μιμούνταν και ανέστρεφαν τις Χριστιανικές πρακτικές. Σήμερα, αποδίδουμε την γέννηση του Σατανισμού στην Γαλλία σε εκείνους.» (www.vice.com)
Είναι γνωστά άλλωστε τα σατανιστικά όργια στα ανακτοβούλια της Ευρώπης και στις επαύλεις των ευγενών, ιδιαίτερα της Γαλλίας των Λουδοβίκων, τον ΙΖ΄ και τον ΙΗ΄ αιώνα, με τις φρικιαστικές «μαύρες λειτουργίες». Το πρόσωπο του Εωσφόρου ανήχθη σε σύμβολο επαναστατικότητας και ελευθερίας από τους επαναστατημένους όχλους. Την κάκιστη περί Θεού αντίληψη του παποπροτεσταντισμού, περί αιμοδιψούς, σαδιστή και απάνθρωπου Θεού, πήρε ο δήθεν «φιλάνθρωπος» Σατανάς, ο οποίος υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, θωπεύοντας τα πάθη του και αίροντας κάθε απαγόρευση για την ικανοποίηση των επιθυμιών του. Ο αντάρτης του Θεού Εωσφόρος γίνεται το σύμβολο απελευθέρωσης του ανθρώπου από τον απάνθρωπο Θεό του Παπισμού και του Προτεσταντισμού.
Πάνω σε αυτά τα κηρύγματα, δομήθηκε ο Νεοσατανισμός, η σύγχρονη αντίληψη και λατρεία του Σατανά, τον 20ο αιώνα. Κύριος θεμελιωτής του ο άγγλος μάγος και ακόλαστος αποκρυφιστής Άλιστερ Κρόουλυ (1875-1947), ο οποίος συστηματοποίησε την λατρεία στον Σατανά με το διαβόητο βιβλίο του «Βιβλίο του Νόμου», στο οποίο αποθεώνει στο έπακρο το ανθρώπινο εγώ και απελευθερώνει την ικανοποίηση των πάσης φύσεως ορμέμφυτων. Τη σκυτάλη θα πάρει ο αμερικανός αποκρυφιστής και μάγος Άντον Ζάντορ Λάβεϋ (1930-1997), ο οποίος θα συστηματοποιήσει τη λατρεία του Σατανά, σε συγκεκριμένη θρησκευτική σέκτα, θα ιδρύσει στις 30 Απριλίου 1966 στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α. την Ordo Templi Satanis, την «Εκκλησία του Σατανά», στην οποία θα μυήσει χιλιάδες, όχι μόνο περιθωριακούς, αλλά και επωνύμους της αμερικανικής κοινωνίας, κυρίως του χολιγουντιανού θεάματος και της μουσικής βιομηχανίας. Παραρτήματά της θα διασπαρθούν σε όλον τον κόσμο. Το βιβλίο του «Σατανιστική Βίβλος», το οποίο κυκλοφόρησε με τεράστια εκδοτική επιτυχία το 1971, αποτελεί το «ευαγγέλιο» των νεοσατανιστών και είναι η πλήρης αντιστροφή του Ευαγγελίου του Χριστού. Η σέκτα αυτή κατηγορήθηκε ότι ευθύνεται με ειδεχθή εγκλήματα, τα οποία έγιναν κατά τη διάρκεια σατανιστικών τελετουργιών. Φρικτότερο απ’ όλα η δολοφονία της εγκύου ηθοποιού Σάρον Τέητ από τον σατανιστή Τ. Μάνσον.
Φρίκη προκαλούν τα τελετουργικά της σέκτας, των οποίων το κύριο χαρακτηριστικό είναι η καθύβριση, ο χλευασμός και η βεβήλωση των χριστιανικών λατρευτικών τελετουργικών και λατρευτικών πράξεων. Στις «μαύρες σατανιστικές λειτουργίες» λαμβάνουν χώρα ακραίες μορφές φρικιαστικών τελετουργιών, όπως έκχυση και πόση αίματος ανθρώπων και ζώων. Ακατανόμαστα σεξουαλικά όργια, θυσίες ζώων και συχνά ανθρώπων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εξιχνιάσεως εγκλημάτων, τα οποία αποδείχτηκαν ως τελετουργικές ανθρωποθυσίες σατανιστικών λατρειών. Έχουν καθιερώσει και εορτολόγιο, το οποίο, ταυτίζεται με εκείνο του Νεοπαγανισμού, όπως είναι οι τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες. Κύρια εορτή τους η 30η Απριλίου, η λεγομένη Βαλμπούργιος Νύχτα, κατά την οποία «εορτάζεται» η ίδρυση της σέκτας.
Μετά από μισό αιώνα ζωής η επικίνδυνη αυτή σέκτα κατόρθωσε να διεισδύσει σε πλήθος επώνυμων της διεθνούς σόου μπιζ, της πολιτικής και της επιχειρηματικότητας. Οι λάτρεις του Σατανά προβάλλουν με δυναμικό τρόπο τα δικαιώματά τους, απαιτώντας να έχουν λόγο στη δημόσια ζωή. Στις Η.Π.Α. στήνουν αγάλματα σε δημόσιους χώρους, όπως εκείνο στο Ντιτρόιτ και συμμετέχουν σε προσευχές σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως τα τοπικά κοινοβούλια και τους δήμους. Το χειρότερο, απ’ όλα είναι ότι εξοικείωσαν και συμφιλίωσαν τον σύγχρονο άνθρωπο με το Σατανά. Έπαψε να είναι ο εχθρός του, ο καταστροφέας του, αλλά ο πιστός φίλος του. Σύμβολα και εικόνες του κοσμούν επιχειρήσεις και προϊόντα. Έγινε ο αγαπημένος ήρωας του κινηματογράφου. Τα αθώα παιδιά παίζουν με παιχνίδια σατανιστικού περιεχομένου και εξοικειώνονται στη βία και τις αποκρουστικές μορφές, μέσω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Τρομακτική επίδραση στα παιδιά, μη αναστρέψιμη, είχε το φαινόμενο Χάρρυ Πότερ, τα οποία εδραίωσε στις παιδικές ψυχές την δαιμονική δύναμη, τον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Το ίδιο και η μοντέρνα μουσική, μέσω της οποίας μυείται η ανυποψίαστη νεολαία στον σατανισμό. Τα μουσικά συγκροτήματα, τα σύμβολά τους, το ντύσιμο και το παρουσιαστικό τους, τα σκηνικά, οι στίχοι των τραγουδιών και ο τεχνητός μυστικισμός, στις τοιούτου είδους συναυλίες, δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την μύηση των παιδιών στο σατανισμό, ή τουλάχιστον λειτουργούν απενοχοποιητικά και τη συμφιλιωτικά του Σατανά στις αθώες ψυχές τους. Αναμφίβολα, τα παιδιά είναι τα μεγάλα θύματα του Νεοσατανισμού!
Για την ιστορία αναφέρουμε και τις μορφές σατανισμού που έδωσαν κάποιοι ερευνητές θρησκειολόγοι. Προτείνουν τέσσερις τύπους σατανισμού:
α) τον μεσαιωνικό,
β) τον θρησκευτικό,
γ) τον ερασιτεχνικό, και,
δ) τον πνευματικό ή συμβολικό, χωρίς αυτό να έχει ιδιαίτερη πρακτική σημασία.
Χαρακτηριστική είναι η ομολογία σατανιστών σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα:
«Δουλεύουμε απευθείας με τον Σατανά. Πιστεύουμε ότι κάθε άτομο που είναι πρόθυμο και σέβεται, μπορεί να έχει προσωπική σχέση με τον Σατανά. Δεν Υπάρχουν μεσολαβητές στον Σατανισμό· Το Ιερατείο βρίσκεται εδώ μόνο για καθοδήγηση και υποστήριξη. Παίρνουμε τα αξιώματα και τις πρακτικές απευθείας από τον Σατανά.»
Αυτό μαρτυρεί ότι στις σατανιστικές τελετές έχουμε άμεση επαφή και σχέση των δαιμονικών δυνάμεων με τους άτυχους λατρευτές τους!
Η Ελλάδα δεν εξαιρείται από τη δράση του Νεοσατανισμού. Μια απλή περιήγηση στο διαδίκτυο μας βεβαιώνει ότι ο νεοσατανισμός είναι παρών και στη χώρα μας. Βεβαίως δεν υπάρχουν, τουλάχιστον φανερά, η ύπαρξη επισήμων ομάδων, όπως στο εξωτερικό. Όμως η δράση μεμονωμένων κρυφών ομάδων και ατόμων γίνεται συχνά φανερή με απομεινάρια υπαίθριων τελετουργιών, βεβηλώσεις Ιερών Ναών και σχεδίαση συμβόλων, ανά την επικράτεια. Διαπιστώνονται συχνά ίχνη τελετουργιών σε ερημικά μέρη.
Το στήσιμο αγαλμάτων σε διάφορα σημεία της χώρας μας, τα οποία υποκρύπτουν αποκρυφιστικές φυγούρες, δεν είναι άσχετο με την ανάπτυξη του νεοσατανιστικού φαινομένου και στη χώρα μας (βλ. Μεταξουργείο, Π. Φάληρο). Αυτό δείχνει πως ο αποκρυφισμός και η εξοικείωση με τον Σατανά είναι επικίνδυνα διαδεδομένη και στην πατρίδα μας. Το πλέον ανησυχητικό είναι τα αποτρόπαια εγκλήματα, που έχουν σημειωθεί κατά καιρούς, όπως εκείνο των σατανιστών της Παλλήνης του 1993, της Γλυφάδας του Πάσχα 2016 και της Κεφαλονιάς της περασμένης πρωτοχρονιάς. Δείτε μια κυνική ομολογία σατανιστών για την δικαιολόγηση των εγκλημάτων τους, σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα, δηλωτική της σεκταριστικής υφής του Νεοσατανισμού:
«Ο Πνευματικός Σατανισμός δε συγχωρεί με κανένα τρόπο τη κακοποίηση πνευμάτων όπως διδάσκεται στα κλασσικά γριμόρια. Οι Δαίμονες που δεσμεύθηκαν και υποχρεώθηκαν να εκτελέσουν τα προστάγματα των μάγων τώρα είναι ελεύθεροι και όποιος χρησιμοποιήσει τις μεθόδους μαγικών κύκλων και το όνομα του «Ιεχωβά», προσκαλεί τη προσωπική του καταδίκη!»
Τι είναι ο Νεοπαγανισμός;
Παγανισμός, είχε αποκληθεί στα πρώτα βυζαντινά χρόνια, η εναπομείνασα ειδωλολατρική θρησκεία, ψήγματα της οποίας είχαν περιορισθεί στις απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές των αμόρφωτων χωρικών, εξ ου και το όνομά του, που σήμαιανε τη θρησκεία των χωρικών. Τα τελευταία απομεινάρια του έσβησαν περί τον Θ΄ μ. Χ. αιώνα.
Αλλά ο παγανισμός ήρθε ξανά στο προσκήνιο μετά από μερικούς αιώνες, με τη μορφή του Νεοπαγανισμού, δηλαδή με μια νέα μορφή του αρχαίου παγανισμού. Ιστορικά ο Νεοπαγανισμός έλκει τις ρίζες του στις αλλόκοτες θεωρίες του Πλήθωνα τον 15ο αιώνα, του Μπαίμε τον 17ο αιώνα, τους ρομαντικούς και τους φυσιοκράτες του 19ου αιώνα, και γενικά στο αντιχριστιανικό κλίμα του λεγομένου ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Ο άκρατος κλασικισμός της εποχής αυτής ανέσυρε, ως δήθεν αξίες της αρχαιότητας, και τις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες, τις οποίες έθεσε ως αντίβαρο στον απεχθή, για τους ευρωπαίους διαφωτιστές, Χριστιανισμό. Η συμβολή της Θεοσοφίας, στα μισά του 19ου αιώνα, υπήρξε σημαντική για την ανάδυση των αρχαίων ξεχασμένων παγανιστικών θρησκευμάτων. Στα 1888 ιδρύθηκε από τρεις άγγλους αποκρυφιστές στο Λονδίνο ο ναός της Ίσιδος – Ουρανίας, είναι ο πρώτος καταγραμμένος νεοπαγανιστικός ναός. Στις αρχές του 20ου αιώνα έχουμε τη στροφή πολλών ευρωπαίων στον αποκρυφισμό και το σατανισμό, με πρωτοπόρο τον άγγλο αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόολυ (1875-1947), ο οποίος στο νεοσατανιστικό του σύστημα ανάμειξε και πάμπολλα στοιχεία του αρχαίου παγανισμού. Η αγαπημένη φιγούρα του ήταν ο τραγόμορφος αρχαιοελληνικός «θεός» Πάνας.
Ουσιαστικός εμπνευστής και πρωτεργάτης στην ανάπτυξη του νεοπαγανιστικού φαινομένου υπήρξε, ο επίσης άγγλος αποκρυφιστής, Τζέραλντ Γκάρντνερ (1884-1964), ο οποίος με τη βοήθεια, της διαβόητης γηραιάς μάγισσας Τσάτερμπουρχ, σύστησε την μαγικοπαγανιστική θρησκεία Wicca, η οποία είναι ανάμειξη της μαγείας, του σατανισμού του Κρόουλυ, στον οποίο είχε θητεύσει ο Γκάρντνερ, και του παγανιστικού δρυιδισμού. Η αποποινικοποίηση της μαγείας στην Αγγλία το 1954 έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη και τη διάδοση του νεοπαγανιστικού δρυιδισμού και τη λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» της Wicca. Σε ελάχιστο χρόνο ο Νεοπαγανισμός διαδόθηκε σε όλη τη Μ. Βρετανία, στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Διάφορες περιθωριακές ομάδες, όπως των χίπεις, υιοθέτησαν τον παγανισμό. Επίσης η λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» του δρυιδικού παγανισμού συνδέθηκε με το οικολογικό κίνημα και τη φυσιολατρία. Σταθμό στην ανάπτυξη και τη διάδοση του Νεοπαγανισμού υπήρξε το 1979 το μπεστ σέλερ της αμερικανίδας σατανίστριας Στάρχοουκ, «Σπειροειδής χορός: Μια αναγέννηση της αρχαίας θρησκείας της μεγάλης θεάς», η οποία σύνδεσε το σατανισμό με τον κέλτικο παγανισμό. Το 1998 συστήθηκε και το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εθνικών Θρησκειών» στη Βίλνα της Λιθουανίας, ως μια ομοσπονδία του παγκόσμιου νεοπαγανισμού. Το 2004 έγινε το συνέδριο αυτού του παγκόσμιου οργανισμού στην Αθήνα!
Δε μπορούμε τέλος να παραβλέψουμε το γεγονός, πως η κατάρρευση του μαρξισμού, ενίσχυσε το Νεοπαγανισμό, ως μια περίεργη μετάγγιση δυναμικού από τον αθεϊσμό στον παγανισμό! Κατά περίεργο τρόπο, μια μεγάλη μερίδα οπαδών διαφόρων νεοπαγανιστικών ομάδων προέρχονται από μαρξιστικές ομάδες της ανένταχτης αριστεράς! Πρώην φανατικοί άθεοι συμμετέχουν με ζήλο σε λατρευτικές τελετουργίες των παγανιστικών «θεοτήτων»!
Στην πατρίδα μας, από την δεκαετία του 1980, δραστηριοποιούνται δεκάδες οργανώσεις, με εμφανείς σκοπούς την αναβίωση του αρχαιοελληνικού κλέους, την «επανελλήνιση» της Ελλάδος, όπως διατείνονται, στην ουσία όμως προωθούν την αναβίωση της αρχαιοελληνικής πολυθεϊστικής θρησκείας, επιλεκτικά των πολλαπλών μορφών της. Ήδη πολλές από αυτές μετέβαλλαν τα σωματεία και τις ενώσεις τους σε θρησκευτικές κοινότητες. Ο πρόσφατος νόμος για τα θρησκευτικά νομικά πρόσωπα, σε κάποιες από αυτές έδωσε την άδεια να συστήνουν θρησκευτικά σωματεία, να ιδρύουν ευκτηρίους οίκους και να ασκούν λατρευτικές πράξεις, σύμφωνα με τα αυτοσχέδια τελετουργικά της κάθε ομάδας. Συχνά τελούν θρησκευτικές πράξεις σε αρχαιολογικούς χώρους και στην ύπαιθρο. Χαρακτηριστική είναι η ετήσια εορταστική τους εκδήλωση στον Όλυμπο, τα «Προμήθεια», όπου προβαίνουν σε χαρακτηριστικά δρώμενα, τα οποία χαρακτηρίζουν ως «αναβίωση της ελληνικής κοσμοθέασης». Χαρακτηριστική είναι επίσης οι ιεροπραξίες τους σε διάφορους ιερούς για τους αρχαίους και ιστορικούς χώρους, όπως είναι το Σούνιο στην Αττική, το Λύκαιο όρος στην Αρκαδία, οι Δελφοί, αλλά και οι Θερμοπύλες, οι Πλαταιές, ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, όπου θέλουν να μονοπωλήσουν την τιμή προς τους αρχαίους ήρωες. Από δικές τους ανακοινώσεις πληροφορούμαστε ότι προβαίνουν σε μυστικές τελετουργίες αποβάπτισής τους! Ακόμη σκοπεύουν να ιδρύσουν μαντεία, βωμούς θυσιών, ασκληπιεία και ακόμη την αναβίωση των αρχαίων μυστηρίων.
Ίσως αναρωτηθούν κάποιοι, γιατί ασχολούμαστε με το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού, αφού σε μια κοινωνία ανεξιθρησκίας δεν έχουν θέση οι οπαδοί του; Απαντάμε: ασφαλώς και έχουν! Μάλιστα εμείς οι χριστιανοί, με την ελευθερία επιλογής που μας επιτάσσει η πίστη μας, έχουμε χρέος να τους ανεχτούμε. Αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όσο φαίνονται. Δεν έχουμε εμείς πρόβλημα συνυπάρξεως με αυτούς, αλλά εκείνοι! Αυτοί εγείρουν θέμα συνυπάρξεως με εμάς τους Χριστιανούς, επιδιώκοντας τη δηγμιουργία θρησκευτικής διχόνοιας. Εμάς τους Χριστιανούς δε μας θεωρούν καν Έλληνες, αλλά «κατακτητές της Ελλάδος», την οποία θεωρούν αποκλειστικά δική τους της πατρίδα! Παραχαράσσοντας με απίστευτη δολιότητα, θράσος και μαεστρία την ιστορία, επιχειρούν να πείσουν ότι εμείς οι Χριστιανοί δεν είμαστε Έλληνες, αλλά «εβραιοχριστιανοί». Διατυμπανίζουν πως στα πρωτοβυζαντινά χρόνια οι χριστιανοί κατάλαβαν δια τον όπλων την (υπόδουλη στους ειδωλολάτρες Ρωμαίους) Ελλάδα και επικράτησαν, αφού έσφαξαν τους Έλληνες, χωρίς να μας εξηγούν από πού ήρθαν οι «σφαγείς» Χριστιανοί και ποιας εθνικότητας ήταν! Διαδίδουν, με στόμφο, τον ψευδή και ανιστόρητο ισχυρισμό, ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί υλοποίηση του πανάρχαιου σχεδίου των Εβραίων για την δήθεν εξαφάνιση του Ελληνισμού και του ελληνικού πολιτισμού. Για το σκοπό αυτό έχουν επιστρατεύσει όλο το διαχρονικό αντιχριστιανικό οπλοστάσιο, από την αρχαιότητα ως τα σήμερα. Ο νεοπαγανιστικός φανατισμός και εκπεφρασμένος φονταμενταλισμός του αποτελεί στις μέρες μας αξιοπερίεργο φαινόμενο, ο οποίος συχνά φτάνει (λεκτικά) και ως αυτή την φυσική μας εξόντωση. Τα δημοσιεύματά τους στον τύπο και το διαδίκτυο, όπως «οι χριστιανοταλιμπάν δεν έχουν θέση στην πατρίδα μας, να πάνε στην πατρίδα τους το Ισραήλ», ή «ήρθε η ώρα να πληρώσουν οι δολοφόνοι χριστιανοί για τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων» είναι αντιπροσωπευτικά και δηλωτικά του μίσους τους κατά ημών των Χριστιανών.
Η απίστευτη εχθρότητά τους εναντίον μας αρχίζει από τις φρικτές και αχαρακτήριστες ύβρεις κατά του Τριαδικού Θεού, των ιερών προσώπων της Εκκλησίας μας, της Εκκλησίας, των κληρικών μας και σε κάθε τι που σχετίζεται με μας. Άσπονδοι εχθροί τους γίνονται και όσοι διάκεινται φιλικά προς ημάς, όπως οι πολιτικοί, οι επιστήμονες κ.α.
Μέσω των παραποιημένων ιστορικών γεγονότων επιχειρούν να στηρίξουν τις θέσεις τους και να αποκτήσουν οπαδούς. Όσοι γνωρίζουμε, έστω και στοιχειωδώς την ιστορία, φρίττουμε από το μέγεθος της παραχάραξης. Μένουμε εκστατικοί από το θράσος τους όταν από τηλεοράσεως ακούμε εξωφρενικά πράγματα. Συν τοις άλλοις, έχουν επικεντρωθεί στην επιχείρηση κατάρριψης του γεγονότος των διωγμών των πρώτων Χριστιανών. Προσπαθούν να εξωραΐσουν τους φοβερούς διώκτες, όπως τον Νέρωνα, το Δέκιο και τον Διοκλητιανό ως «μεγάλες προσωπικότητες» τους οποίους δήθεν αδίκησε η χριστιανική προπαγάνδα. Προσπαθούν να εξωραΐσουν επίσης τον παρανοϊκό Ιουλιανό και τον σκοτεινό Πλήθωνα ως δήθεν «στυλοβάτες του Ελληνισμού».
Περιδιαβαίνοντας τα βιβλία τους, τα περιοδικά τους, τις ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο και παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τους εκπομπές τους, διαπιστώνουμε αυτή τη φοβερή εχθρότητά τους και το απίστευτο μίσος εναντίον ημών των Χριστιανών. Θεωρούν τους εαυτούς τους ως δήθεν επιφορτισμένους να πάρουν εκδίκηση κατά των δήθεν «σφαγών των προγόνων τους»! Ότι δήθεν το αίμα των «αδικοσκοτωμένων Ελλήνων» ζητά εκδίκηση από τους σημερινούς λάτρεις των κοινών «θεών» τους! Το υβρεολόγιό τους ξεπερνά τα όρια της ευπρέπειας και του πολιτισμού, οι ύβρεις τους εναντίον των ιερών προσώπων της πίστεώς μας είναι πρωτόγνωρες. Οι απειλές τους ξεπερνούν τα όρια της νομιμότητας. Σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν γνωστή την πρόθεσή τους (όταν επικρατήσουν) να αναβιώσουν τους διωγμούς των πρωτοχριστιανικών χρόνων!
Σμίγουν τις κραυγές τους με τους αθέους, τους αγνωστικιστές, τους αλλοθρήσκους, τους αιρετικούς και με όλους τους χριστιανομάχους, προβάλλοντας πλειάδα απαιτήσεων. Απαιτούν εδώ και τώρα την παράδοση κάθε αρχής και εξουσίας του κράτους σ’ αυτούς, διότι, κατ’ αυτούς, μόνο οι λάτρεις των αρχαίων «θεών» είναι οι γνήσιοι Έλληνες και οι νόμιμοι κάτοικοι της Ελλάδος. Κάποιες ακραίες νεοπαγανιστικές ομάδες έχουν εκδηλώσει ανοιχτά την πρόθεσή τους να συμμαχήσουν με εχθρούς της Πατρίδος, ώστε να καταλυθεί (όπως αποκαλούν τις νόμιμες κυβερνήσεις) η «εβραιοχριστιανική κατοχή»! Απαιτούν τον άμεσο χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας, την κατάργηση της μισθοδοσίας του κλήρου. Κατάργηση όλων των θρησκευτικών συμβόλων και τελετών σε όλες τις κρατικές και δημόσιες υπηρεσίες. Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία. Κατάργηση κωδωνοκρουσιών των ναών. Κατεδάφιση των ναών που βρίσκονται πάνω σε αρχαίους ναούς ή πλησίον αυτών σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων. Εισαγωγή του μαθήματος της αρχαίας θρησκευτικής παραδόσεως σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Με βάση αυτά τα στοιχεία, συμπεραίνουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με αναβίωση κάποιας αρχαίας θρησκείας, αλλά για τη δημιουργία νέας πρωτόγνωρης πνευματικής κατάστασης στη χώρα μας, με προφανή στόχο τον αφανισμό της Εκκλησίας μας και ημών των Χριστιανών. Πρόκειται για δημιούργημα του σύγχρονου παγκόσμιου πνευματικού κινήματος της «Νέας Εποχής», ως το πιο πρόσφορο μέσον για την διάδοση και εδραίωση του αποκρυφισμού. Δεν το κρύβουν άλλωστε και οι ίδιοι ότι τα τελετουργικά τους είναι γεμάτα από μυστικιστικά και αποκρυφιστικά στοιχεία. Επίσης ολόκληρο το υπόβαθρο των δοξασιών του είναι ταυτόσημο με αυτό της «Νέας Εποχής». Αλλά, πέρα από την πρόσφορη διάδοση του αποκρυφισμού, μέσω των μορφών της νεοπαγανιστικής λατρείας, ο Νεοπαγανισμός δημιουργήθηκε να λειτουργήσει και ως προωθητικός κριός ενός ιδιότυπου θρησκευτικού εθνικισμού, διχόνοιας και έριδας στους χριστιανικούς λαούς. Ένας διχασμένος λαός, μια διχασμένη κοινωνία, χάνει τις αντιστάσεις της, δεν αντιδρά στις εξωτερικές προκλήσεις και δέχεται ευκολότερα τα υποβαλλόμενα έξωθεν. Αν δεν έχουμε υπόψη μας αυτή τη λεπτομέρεια δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον φονταμενταλισμό και την εχθρότητα του Νεοπαγανισμού, αποκλειστικά κατά του Χριστιανισμού!
Θεωρούμε λοιπόν το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού ως μια σοβαρή πνευματική, κοινωνική και εθνική πρόκληση για την πνευματική πορεία του λαού μας και την κοινωνική και εθνική μας συνοχή, την οποία υπηρετεί εδώ και αιώνες η Εκκλησία μας. Στοχεύει στην πνευματική αλλοτρίωση του λαού μας. Ως κατ’ εξοχήν αντιχριστιανικό μέτωπο, έχει απώτερο και ίσως το μοναδικό σκοπό, την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας μας.
Ευτυχώς όμως, μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες παρουσίας και δράσης στη χώρα μας το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μια εμφανή στασιμότητα και κόπωση. Μια εμφανή κάμψη. Φαίνεται πως στην χώρα που κάποτε μεσουράνησε η πλάνη της πολυθεΐας δεν υπάρχουν πια νοσταλγοί της και οι προωθητές του νέου παγανισμού έκαμαν λάθος στις εκτιμήσεις τους. Φαίνεται πως ο ορθόδοξος ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, δηλώνει την προσήλωση του στην Ορθοδοξία μας και γυρίζει την πλάτη στη νεοπαγανιστική πρόκληση, την οποία αντιμετωπίζει συχνά με σαρκαστική περιφρόνηση, διαισθανόμενος την τεχνητή της προώθηση στην ελληνική κοινωνία! Οι άλλοτε πολυπληθείς ομάδες τους λιγοστεύουν και οι εναπομείνασες φθίνουν συνεχώς από άποψη μελών, παραμένοντας πλέον ολιγομελείς. Οι φωτογραφίες των διαφόρων εκδηλώσεών τους είναι δηλωτικές της πενίας οπαδών των. Παρά τις προσπάθειες κάποιων για συνένωση των δυνάμεών τους, αυτή δεν κατέστη δυνατή. Οι ηγήτορες των διαφόρων ομάδων ερίζουν μεταξύ τους, τόσο για την ποδηγέτηση του ελληνικού Νεοπαγανισμού, όσο και για τη μορφή της θρησκείας, που θέλουν να νεκραναστήσουν.
Ούτε γι’ αυτόν τον αριθμό και τη φύση των «θεών» τους δεν συμφωνούν, αφού άλλοι τους εκλαμβάνουν ως ιδέες, άλλοι ως ενσώματα όντα και άλλοι ως απρόσωπες φυσικές δυνάμεις! Χαώδεις είναι επίσης οι διαφορές τους και όσον αφορά τα διάφορα λατρευτικά τελετουργικά τους, τα οποία είναι εν πολλοίς αυθαίρετες ερασιτεχνικές επινοήσεις, αφού η προφορική παράδοση διέσωσε ελάχιστα στοιχεία από τις αρχαιοελληνικές θρησκευτικές τελετουργίες. Όλες οι προσπάθειές τους για συνεννόηση, συνεργασία και συνένωση απέβησαν άκαρπες ως τώρα! Αυτό δε σημαίνει βεβαίως εφησυχασμό από μέρους μας. Όταν και μια ψυχή μπορεί να ξεφύγει από τη σωστική αγκαλιά της Εκκλησίας και να χαθεί, έχουμε χρέος να τη σώσουμε. Μπορεί το φαινόμενο στη χώρα μας να παρουσιάζει κάμψη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν συνεχίζεται να χάνονται ψυχές (έστω και ολίγες) υπέρ των οποίων ο Χριστός απέθανε!
Για τη νεοπαγανιστική πρόκληση έχουμε τις απαντήσεις μας. Ο Ελληνισμός, απόλυτα παρηκμασμένος στα πρωτοχριστιανικά χρόνια. Ο Χριστιανισμός διέσωσε ό, τι υπήρχε ως αξία σε αυτόν. Πρωτίστως απορρίφτηκε η αρχαία θρησκεία, η οποία είχε ήδη απορριφτεί από τους σοφούς Έλληνες, πεντακόσια χρόνια πριν, ως πρωτόγονο θρησκευτικό μόρφωμα, ανάξιο για τους εκλεκτικούς και μορφωμένους προγόνους μας. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως αν δεν υπήρχε η Εκκλησία να διασώσει την ελληνική γλώσσα, τη φιλοσοφία, την τέχνη και όλα τα πολιτισμικά του στοιχεία, δε θα είχε φτάσει ως εμάς τίποτε από αυτά. Αν δεν υπήρχαν οι αντιγραφείς μοναχοί των αρχαίων κειμένων και οι εκκλησιαστικές βιβλιοθήκες να τα διατηρήσουν, δε θα γνωρίζαμε τίποτε για την αρχαιοελληνική γραμματεία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα παλαιότερα χειρόγραφα των αρχαίων φιλοσόφων ανάγονται στον 10ο μ. Χ. αιώνα, αντιγραμμένα αποκλειστικά από χέρια καλλιγράφων μοναχών. Οι δήθεν διώξεις των Χριστιανών κατά των παγανιστών στα πρωτοβυζαντινά χρόνια είναι κατασκεύασμα της ιστορικής παραχάραξης, του γενικότερου αντιχριστιανικού κλίματος και ιδία του αθέου ευρωπαϊκού διαφωτισμού, η οποία αποτελεί το βρώμικο οπλοστάσιό τους κατά της Εκκλησίας μας.
Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: αν ήταν επιτρεπτό να κάνουμε αξιολογική χρήση πατριωτισμού και αγάπης προς την Ελλάδα, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα κατείχαμε την πρωτοπορία, διότι η ιστορική μας πορεία είναι απόλυτα συνυφασμένη με τους εθνικούς μας αγώνες. Από τους ακρίτες της ένδοξης Ρωμανίας μας, ως τους ευσεβείς αγωνιστές του 1821, τους φλογερούς πολεμιστές των βαλκανικών πολέμων, τους ένδοξους πολεμιστές του 1940 και τους σύγχρονους ηρωικούς στρατιωτικούς μας, έχοντας ως Υπέρμαχο Στρατηγό την Παναγία μας, έχυσαν και χύνουν ποταμούς αιμάτων για την Ελλάδα μας. Οι διαχρονικοί μας αγώνες έγιναν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»! Δε χρειάζεται να είναι κανείς λάτρης της αρχαίας θρησκείας για να αγαπά πραγματικά την Ελλάδα. Ως Χριστιανοί την αγαπούμε τουλάχιστον το ίδιο όσο εκείνοι. Όσο για τον πνευματικό διαμελισμό του λαού μας, τον οποίο επιδιώκουν, θα διαψευσθούν οικτρά, διότι εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες ξέρουμε να φυλάγουμε Θερμοπύλες και στην πνευματική μας ζωή!
Εν κατακλείδι, από τα λίγα και συνοπτικά αυτά στοιχεία, που είχαν τη τιμή να σας παρουσιάσω, έγινε κατανοητό, πως το γενικότερο πνευματικό κλίμα στη χώρα μας απαιτεί να «σημάνουμε συναγερμό». Οι δύο αυτές ακραίες μορφές του νεοεποχίτικου αποκρυφισμού, ο Νεοπαγανισμός και ο Νεοσατανισμός, αποτελούν σοβαρές προκλήσεις για την πνευματική πορεία του λαού μας, για την κοινωνική ηρεμία και συνοχή μας. Ως ποιμένες της Εκκλησίας μας, ως παιδαγωγοί, ως γονείς, ως πολίτες αυτής της χώρας, έχουμε υποχρέωση και επιτακτικό καθήκον να θέσουμε στο περιθώριο τέτοια φαινόμενα, αν θέλουμε να έχει μέλλον το Γένος μας και τα παιδιά μας να ζήσουν σε ένα ελληνορθόδοξο περιβάλλον, υγιούς θρησκευτικότητας, πνευματικής προόδου, ηθικών αξιών, κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Την Ελλάδα μας δε θα τη σώσουν οι ανύπαρκτοι «θεοί», της οριστικά νεκρής, εδώ και δεκαεπτά αιώνες, πολυθεϊστικής θρησκείας των προγόνων μας, πολλώ δε μάλλον ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής», ο ολετήρας της ανθρωπότητας, ο Σατανάς, αλλά ο ζωντανός Τριαδικός Θεός, ο μόνος συμπαθής και φιλάνθρωπος Θεός ημών. Η πηγή της αστείρευτης αγάπης και του άμετρου ελέους!
Σας ευχαριστώ πολύ.
Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Ὁ δίχρονος Βρετανός Ἄλφι Ἔβανς πάσχει ἀπό μία σπάνια νευροεκφυλιστική ἀσθένεια καί κρατιέται μέ μηχανικά μέσα στή ζωή. Οἱ γονεῖς του ἔχουν πίστη καί θέλουν νά συνεχίσουν τήν προσπάθεια νά κρατηθεῖ τό παιδί τους στή ζωή μέχρι τέλους. Ἀντίπαλός τους σ’ αὐτή τους τήν ἐπιθυμία εἶναι τό… Κράτος! Τό Νοσοκομεῖο τοῦ Λίβερπουλ, κάνοντας χρήση τῆς κρατικῆς νομοθεσίας περί εὐθανασίας, ἐξέφρασε τήν ἄποψη ὅτι, ἐπειδή οἱ γιατροί τοῦ Νοσοκομείου διαπίστωσαν ὅτι τό παιδί δέν ἔχει πλέον ἐλπίδες ζωῆς καί δέν ὁσονούπω δέν θά χτυπάει ἡ καρδιά του, εἶναι πρός τό συμφέρον τοῦ παιδιοῦ ἡ… παύση τῆς μηχανικῆς ὑποστήριξης καί ἄρα ὁ τερματισμός τῆς ζωῆς του καί ἀποφάσισε τήν ἀποσύνδεση τοῦ παιδιοῦ ἀπό τά μηχανήματα, χωρίς τή συναίνεση τῶν γονέων!
Ἡ ἀπόφαση αὐτή ἔγινε δεκτή ὄχι μόνο ἀπό τά βρετανικά δικαστήρια, πού ἀπέρριψαν ὅλες τίς αἰτήσεις τῶν γονέων, ἀλλά καί ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, πού ἔκρινε ὅτι τό παιδί βασανίζεται καί εἶναι συμφερότερος ὁ θάνατός του ἀπό τήν προσπάθεια ἐπιβίωσης, πού ἐπιθυμοῦν οἱ γονεῖς του, ἀρνούμενο στούς τελευταίους νά ἔχουν ἄποψη γιά τή ζωή τοῦ παιδιοῦ τους.
Οἱ γονεῖς πρότειναν μάλιστα τή μεταφορά του σέ ἰταλικό νοσοκομεῖο, πού δέχεται νά συνεχίσει τή θεραπεία, ἀλλά καί αὐτό δέν ἔγινε δεκτό. Ἔτσι, τή Δευτέρα 23 Ἀπριλίου ὁ μικρός Ἄλφι ἀποσυνδέθηκε ἀπό τό μηχάνημα ὑποστήριξης. Ὡστόσο, δύο ἡμέρες μετά, ἀνέπνεε ἀκόμα κανονικά, ἀκόμα καί χωρίς μηχανική ὑποστήριξη! Ἡ τελευταία προσπάθεια τῶν γονέων ἦταν νά πάρει τό παιδί τους ἰταλική ὑπηκοότητα, ὥστε νά δικαιοῦται νά πάει σέ ἰταλικό νοσοκομεῖο, κάτι πού πέτυχαν λίγο πρίν ἀποσυνδεθεῖ ἀπό τά μηχανήματα ὁ μικρός Ἄλφι καί πλέον ὅλοι περιμένουν μέ κομμένη τήν ἀνάσα τίς ἐξελίξεις.
ΕΝΩΠΙΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΣ
ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΙΣ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ
1. Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, εδρευούσης εν Πειραιεί, νομίμως εκπροσωπουμένης.
2. Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ Μεντζελόπουλου, κατοικούντος εν Πειραιεί.
3. «ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ» αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας, νομίμως εκπροσωπουμένης, εδρευούσης εν Αμαρουσίω, Βορείου Ηπείρου 47.
4. Χρήστου Παπασωτηρίου του Ιωάννου, κατοίκου Αθηνών, οδός Ευβοίας 36 Β΄, μέλους τής ως άνω αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας, ατομικώς και ως ασκούντος την γονικήν μέριμναν και επιμέλειαν επί του προσώπου του ανηλίκου υιού μου.
5. Βασιλείου Κοκολάκη, μέλους τής ως άνω αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας, ατομικώς και ως ακούντος την γονικήν μέριμναν και την επιμέλειαν τών ανηλίκων τέκνων μου.
ΠΡΟΣ
Υπουργόν Παιδείας, Ερεύνης και Θρησκευμάτων, εδρεύοντα εν Αμαρουσίω Αττικής, οδός Ανδρέου Παπανδρέου, αρ. 37.
_______________________
Κατόπιν ασκήσεως τής από 11ης Νοεμβρίου 2016 ημετέρας αιτήσεως ακυρώσεως εξεδόθη η ώδε συνημμένη υπ’ αριθ. 660/2018 απόφασις τής Ολομελείας τού Συμβουλίου τής Επικρατείας, δι’ ής ηκυρώθη η υπ’ αριθ. 143575/Δ2 απόφασις του υμετέρου υπουργείου περί «προγράμματος σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικόν και στο Γυμνάσιον» δημοσιευθείσα εις το ΦΕΚ Β΄ 2920 τη 13η-9-2016. Δυνάμει τής εν λόγω αποφάσεως υπ’ αριθ. 660/2018 ΟλΣτΕ εκρίθη ότι το ως άνω πρόγραμμα σπουδών και συνάμα η προειρημένη απόφασις τού υμετέρου υπουργείου αντίκεινται προς το Σύνταγμα και τους Νόμους και διεπιστώθησαν, μεταξύ των άλλων, τα εξής:
«14. (…) στις ανωτέρω υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις αντίκεινται ρυθμίσεις νόμων ή κανονιστικών διοικητικών πράξεων, με τις οποίες, μέσω, κυρίως, των προγραμμάτων διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών, για τους αποτελούντες την κατά τα άνω πλειοψηφία του ελληνικού λαού μαθητάς δεν υπηρετείται ο ως άνω συνταγματικός σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή, υπό την προεκτεθείσα έννοια, της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως, αλλά επιχειρείται ο κλονισμός ή και η μεταβολή αυτής. Ειδικότερα, σχολική διδασκαλία που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή ή την αλλοίωση της θρησκευτικής αυτής συνειδήσεως των μαθητών, όπως αυτή διαμορφώνεται στο πλαίσιο της οικογενείας, θα συνιστούσε μορφή ομαδικού προσηλυτισμού ιδιαιτέρως σοβαρή, ως επέμβαση στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών που δεν διαθέτουν την κριτική αντίληψη και ωριμότητα των ενηλίκων κατά παράβαση των παρ. 1 και 2 του άρθρου 13 του Σ/τος. Περαιτέρω, ως αποστολή της Παιδείας, η, υπό την προεκτεθείσα έννοια «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως» αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του Κράτους, επιτελείται δε κυρίως με τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο για να υπηρετεί τον εν λόγω σκοπό, πρέπει να διδάσκεται επί ικανό αριθμό ωρών διδασκαλίας εβδομαδιαίως (βλ. ΣΕ 2176/1998, 3356/1995) και να περιλαμβάνει οπωσδήποτε, με σαφήνεια και πληρότητα, τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού , χωρίς να καλλιεργεί αμφιβολίες ως προς τα εν λόγω στοιχεία που συγκροτούν την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, ούτε να προκαλεί σύγχυση με τη διδασκαλία άλλων δογμάτων και θρησκειών. Η διδασκαλία των ανωτέρω στοιχείων, η οποία καθιστά το μάθημα των θρησκευτικών «ομολογιακό», είναι απολύτως συμβατή με την, καθιερούμενη στη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 13 του Σ/τος, απαραβίαστη θρησκευτική ελευθερία, διότι δεν συνιστά επιβολή πίστεως προς την επικρατούσα θρησκεία, αφού το μάθημα αυτό, μέσω του οποίου πραγματώνεται ως σκοπός της παιδείας η «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως» υπό το προεκτεθέν κατά τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 16 του Σ/τος περιεχόμενο (ήτοι η ανάπτυξη ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως), απευθύνεται αποκλειστικά, ως εκ του ανωτέρω περιεχομένου του, στους μαθητές που ασπάζονται το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα και όχι στους ετεροδόξους, αλλοθρήσκους ή αθέους». «(…)το πρόγραμμα σπουδών (…) παρουσιάζει (…) σοβαρές ελλείψεις ως προς το περιεχόμενο της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας. [Όλως ενδεικτικώς: δεν γίνεται αναφορά στην Αγία Ομοούσιο και Αδιαίρετο Τριάδα, την οποία επικαλούνται στην κεφαλίδα τους όλα τα ελληνικά Συντάγματα που ίσχυσαν μέχρι σήμερα, και δη σύμφωνα με το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, ενώ στην ΘΕ 6 της Γ τάξης του Δημοτικού (με τίτλο «ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός») ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως «ξένος», ως «προσδοκώμενος Μεσσίας», ως «δάσκαλος που όλοι θαυμάζουν», ως «αγαπημένος φίλος», όχι όμως ως Σωτήρας του κόσμου]. Στις εν λόγω ελλείψεις εντάσσεται και η μη οριοθέτηση της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας με επισήμανση των χαρακτηριστικών της στοιχείων που την διακρίνουν από άλλα χριστιανικά δόγματα και άλλες θρησκείες. Αντιθέτως, στο επίμαχο πρόγραμμα σπουδών δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή στοιχείων κοινών στην διδασκαλία τόσο της ορθόδοξης εκκλησίας όσο και άλλων χριστιανικών δογμάτων και άλλων θρησκειών. Δεύτερος παράγοντας που καθιστά το επίμαχο πρόγραμμα σπουδών απρόσφορο για την ανάπτυξη ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως είναι το γεγονός ότι η διδασκαλία στοιχείων της ορθόδοξης χριστιανικής πίστεως δεν γίνεται αυτοτελώς και διακριτώς, αλλά εκ παραλλήλου -πολλές φορές στο πλαίσιο της ίδιας ώρας διδασκαλίας- και ισοτίμως με τη διδασκαλία στοιχείων, συχνά υπερβολικά λεπτομερειακών, άλλων θρησκειών ή χριστιανικών ομολογιών [π.χ. στην Γ τάξη του Δημοτικού από τις οκτώ θεματικές ενότητες (ΘΕ) μόνο οι ΘΕ 4, 6 και 7 έχουν αμιγώς ή κυρίως χριστιανική, όχι αποκλειστικώς ορθόδοξη, θεματολογία, ενώ οι ΘΕ 1, 4, 5, 6 και 7 έχουν εκτενείς αναφορές και σε άλλες θρησκείες/, στην Ε τάξη του Δημοτικού από τις επτά ΘΕ αμιγώς χριστιανική, όχι αποκλειστικώς ορθόδοξη, θεματολογία έχουν οι ΘΕ 4, 5, 6 και 7, ενώ οι υπόλοιπες τρεις έχουν εκτενείς αναφορές και σε άλλες θρησκείες/στην ΣΤ τάξη του Δημοτικού από τις επτά ΘΕ μόνο η ΘΕ 4 έχει αμιγώς ορθόδοξη θεματολογία, οι ΘΕ 1, 2, 3 και 7 έχουν χριστιανική,όχι αποκλειστικά ορθόδοξη, θεματολογία, η ΘΕ 5 αναφέρεται στις διάφορες χριστιανικές ομολογίες, ενώ η ΘΕ 6 αποκλειστικά σε άλλες θρησκείες. Στην Α΄ Τάξη του Γυμνασίου από τις έξη ΘΕ οι ΘΕ 1 - 4 έχουν χριστιανική, όχι αποκλειστικά ορθόδοξη, θεματολογία, ενώ οι ΘΕ 5 και 6 έχουν ως αποκλειστικά αντικείμενα τον Ιουδαϊσμό, το Ισλάμ και τις «θρησκείες της μακρινής Ανατολής»/στην Β τάξη του Γυμνασίου από τις έξι ΘΕ στην ορθοδοξία αποκλειστικά αναφέρεται μόνο η ΘΕ 6, η ΘΕ 2 αναφέρεται κυρίως σε χριστιανική, όχι αποκλειστικά ορθόδοξη, θεματολογία, ενώ οι ΘΕ 1, 3, 4 και 5 περιέχουν θεματολογία που αφορά σε όλες τις θρησκευτικές παραδόσεις/στην Γ τάξη του Γυμνασίου από τις έξι ΘΕ οι ΘΕ 1, 3, 5 και 6 έχουν θεματολογία εν γένει χριστιανική, όχι αποκλειστικά ορθόδοξη, ενώ οι ΘΕ 2 και 4 αφορούν σε όλες τις θρησκείες του κόσμου]. Η αναφορά, εξ άλλου, στις διδασκαλίες άλλων θρησκειών δεν είναι μόνο εκτενής, παράλληλη και ταυτόχρονη (στο πλαίσιο δηλαδή της ίδιας ΘΕ) με την χριστιανική εν γένει, σπανίως δε αποκλειστικά ορθόδοξη, διδασκαλία, αλλά περιλαμβάνει πλήθος υπερβολικά λεπτομερειακών στοιχείων [όλως ενδεικτικώς: αναφορά σε εβραϊκές εορτές και τελετές (Ρος Ασανά, Πέσαχ, Σαβουώτ, Σουκώτ, Χανουκά κ.ά.), στις ΘΕ 2 της Γ Δημοτικού, ΘΕ 4 της Δ Δημοτικού και ΘΕ 5 της Α Γυμνασίου/αναφορά σε μουσουλμανικές εορτές («Ιντ αλ-φίτρ») στην ΘΕ 2 της Γ Δημοτικού/αναφορά στα 99 ονόματα του Αλλάχ και σε σύμβολα του Θεού (όπως η ινδουιστική σβάστικα, το γιν και το γιάνγκ κ.ά.) στη ΘΕ 2 της Γ Δημοτικού/αναφορά σε όρους και έννοιες του Ισλάμ (Σαχάντα, Χαντίθ, Ούμμα) και του Ιουδαϊσμού (σεμά, τεφιλίν, μεζουζά), στην ΘΕ 5 της Α Γυμνασίου/αναφορά στις «φαντασμαγορικές εορτές» (Diwali, Pongal, Holi) του ινδουισμού και σε λατρευτικές συνήθειες (γιάντρας, μάντρα, μάνταλα) του ινδουισμού και του βουδισμού στη ΘΕ 6 της Α Γυμνασίου]. Επίσης στις ΘΕ κάθε τάξης περιέχονται, όπως έχει εκτεθεί, και «ενδεικτικές δραστηριότητες» στις οποίες περιλαμβάνονται, στο πλαίσιο του μαθήματος των θρησκευτικών, η εκμάθηση χορών από άλλες χώρες και η οργάνωση διαγωνισμού χορού (ΘΕ 5 της Γ Δημοτικού), η δημιουργία χορογραφίας (ΘΕ 5 της Γ Γυμνασίου), μουσική κλασική και κινέζικη (ΘΕ 5 και 8 της Γ Δημοτικού, ΘΕ 6 της Α Γυμνασίου), ελαφρά και «λαϊκά» τραγούδια (ΘΕ 2 της Δ Δημοτικού, ΘΕ 4 και 5 της Γ Γυμνασίου). Από τα ανωτέρω στοιχεία του εισαγόμενου με την προσβαλλόμενη απόφαση προγράμματος σπουδών καθίσταται σαφές ότι με αυτό δεν παρέχεται μία αμιγώς ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία, αλλά προκαλείται σύγχυση στη θρησκευτική συνείδηση των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών, στους οποίους αποκλειστικά, όπως έχει εκτεθεί, μπορεί να απευθύνεται, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 16 παρ. 2 και 13 παρ. 1 του Συντάγματος, το μάθημα των θρησκευτικών, μέσω του οποίου επιτυγχάνεται, κατά την πρώτη από τις συνταγματικές αυτές διατάξεις, ως σκοπός της παιδείας, η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικής συνειδήσεως. Τέλος, εν όψει αφ' ενός μεν του αριθμού των ωρών διδασκαλίας που προβλέπονται από την προσβαλλόμενη απόφαση για το μάθημα των θρησκευτικών (56 - 58 ώρες διδασκαλίας για κάθε μία από τις Γ - ΣΤ τάξεις του Δημοτικού και 46 - 48 για τις Α - Γ τάξεις του Γυμνασίου) εντός του, οκτάμηνης περίπου διαρκείας, σχολικού έτους, αφ' ετέρου δε της συνυπάρξεως σε εκτενή βαθμό, στο πλαίσιο του μαθήματος αυτού, στοιχείων αναφερομένων σε άλλα δόγματα και σε άλλες θρησκείες, παρίσταται ανεπαρκής για την επίτευξη του προπεριγραφέντος συνταγματικού σκοπού (της αναπτύξεως δηλαδή ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικής συνειδήσεως) ο χρόνος ο οποίος διατίθεται για την διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. 19. Επειδή, από όλα τα ανωτέρω συνάγεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έρχεται σε αντίθεση α) προς την διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος (η οποία αποτελεί το βασικό νομικό θεμέλιο για τη ρύθμιση του επίμαχου ζητήματος), διότι, με το πρόγραμμα σπουδών που εισάγει για τις Γ - ΣΤ τάξεις του Δημοτικού και για το Γυμνάσιο, φαλκιδεύεται ο επιβεβλημένος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως των μαθητών που ανήκουν στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, β) προς την διάταξη του άρθρου 13 παρ. 1 του Συντάγματος που κατοχυρώνει ως απαραβίαστη την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως, διότι -ενώ, κατά τα προεκτεθέντα, η προσβαλλόμενη απόφαση θα έπρεπε να απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές και να κατατείνει στην εμπέδωση και ενίσχυση της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεώς τους- με τη σύγχυση που προκαλείται, όπως έχει εκτεθεί από το προπεριγραφέν πρόγραμμα σπουδών και με τον επιδιωκόμενο δι’ αυτού «αναστοχασμό» των μαθητών (ηλικίας 8 - 15 ετών), η εν λόγω απόφαση κλονίζει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση, την οποία, ήδη πριν από την έναρξη του σχολικού βίου διαμορφώνουν οι μαθητές αυτοί στο πλαίσιο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, είναι δε ικανή η εισαγόμενη με την προσβαλλόμενη απόφαση διδασκαλία ως επέμβαση στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών αυτών που δεν διαθέτουν την ωριμότητα και την κριτική αντίληψη των ενηλίκων, να τους εκτρέψει από την ορθόδοξη χριστιανική συνείδησή τους, γ) προς την διάταξη του άρθρου 2 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, διότι προσβάλλει το ευθέως καθιερούμενο από την διάταξη αυτή δικαίωμα των ανηκόντων στην επικρατούσα θρησκεία ορθόδοξων χριστιανών γονέων να διασφαλίσουν τη μόρφωση και εκπαίδευση των παιδιών τους σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις και δ) προς την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της ισότητος (άρθρο 4 παρ. 1 του Σ) και προς το άρθρο 14 (σε συνδυασμό με το άρθρο 9) της ΕΣΔΑ, διότι στερεί από τους μαθητές του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία όπως έχει εκτεθεί προβλέπει για μαθητές ρωμαιοκαθολικούς, εβραίους και μουσουλμάνους τη δυνατότητα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα της πίστεώς τους (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών), μάλιστα δε από δασκάλους προτεινόμενους από την οικεία θρησκευτική κοινότητα. (…)».
Εξ άλλου, εις ουσιαστικήν εφαρμογήν τής ως άνω – ήδη ακυρωθείσης – υπ’ αριθ. 143575/Δ2 αποφάσεως του υμετέρου υπουργείου και προκειμένου να υλοποιηθή το δι’ αυτής τεθέν και εξ ίσου ακυρωθέν «πρόγραμμα σπουδών τού μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικόν και στο Γυμνάσιον», το υμέτερον υπουργείον έδωκε προς διδασκαλίαν τών μαθητών νέα βιβλία (φακέλλους), περιέχοντα τα στοιχεία τού εν λόγω αντισυνταγματικού, μη συμφώνου τώ Νόμω και εν τέλει ακυρωθέντος προγράμματος σπουδών, ήτοι περιέχοντα στοιχεία, αρχές και δόγματα και ετέρων θρησκειών, καθώς και αιρέσεων (παπισμός, προτεσταντισμός κττ). Περαιτέρω το υπουργείον προέβη και εις την έκδοσιν τής ετέρας υπ’ αριθ. πρωτ. 101470/Δ2/16-06-2017 αποφάσεως με το αυτό σχεδόν, εν πολλοίς ταυτόσημον και απαράλλακτον αντικείμενον, εναντίον τής οποίας έχει ασκηθεί και εκκρεμεί ενώπιον τού ΣτΕ η ημετέρα (και λοιπών αιτούντων) από 26ης-10-2017 αίτησις ακυρώσεως, εξακολουθούσης τής διδασκαλίας τού μαθήματος διά των αυτών ως άνω φακέλλων (νέων βιβλίων).
ΕΠΕΙΔΗ ωστόσο συμφώνως τή παραγράφω 5 τού άρθρου 95 τού Συντάγματος ορίζεται ότι: «Η διοίκησις έχει υποχρέωσιν συμμορφώσεως προς τας ακυρωτικάς αποφάσεις τού Συμβουλίου τής Επικρατείας. Η παράβασις τής υποχρεώσεως ταύτης δημιουργεί ευθύνην διά παν υπαίτιον όργανον, ως Νόμος ορίζει».
ΕΠΕΙΔΗ κατά τας παραγράφους 1, 4 και 5 τού άρθρου 50 τού Π.Δ/τος 18/1989 «1. Η απόφαση που δέχεται την αίτηση ακυρώσεως απαγγέλλει την ακύρωση τής προσβαλλομένης πράξης και συνεπάγεται νόμιμη κατάργησή της έναντι όλων είτε πρόκειται για κανονιστική είτε πρόκειται για ατομική πράξη. (…) 4. Οι διοικητικές αρχές, σε εκτέλεση της υποχρέωσής τους κατά το άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος, πρέπει να συμμορφώνονται ανάλογα με κάθε περίπτωση, με θετική ενέργεια προς το περιεχόμενο της απόφασης του Συμβουλίου ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό. Ο παραβάτης, εκτός από την δίωξη κατά το άρθρο 259 τού Ποινικού Κώδικα, υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση. 5. Οι αποφάσεις τής Ολομελείας, ακυρωτικές και απορριπτικές, καθώς και των Τμημάτων, αποτελούν μεταξύ τών διαδίκων δεδικασμένο που ισχύει και σε κάθε υπόθεση ή διαφορά ενώπιον δικαστικής ή άλλης αρχής, κατά την οποία προέχει το διοικητικής φύσεως ζήτημα που κρίθηκε από το Συμβούλιο».
ΕΠΕΙΔΗ κατά συνέπειαν η ώδε συνημμένη ακυρωτική απόφασις υπ’ αριθ. 660/2018 τής Ολομελείας τού ΣτΕ, ex tunc και έναντι πάντων ισχύουσα, αυτόχρημα κατήργησεν την εν θέματι ακυρωθείσαν υπουργικήν απόφασιν υπ’ αριθ. 143575/Δ2/2016 (κατ’ άρθρον 50 ΠΔ/τος 18/1989), τού ακυρωτικού ταύτης αποτελέσματος ανατρέχοντος εις τον χρόνον εκδόσεως τής εν λόγω ακυρωθείσης υπουργικής αποφάσεως. Η τελευταία θεωρείται ως μηδέποτε εκδοθείσα, επανενεχθείσης αυτοδικαίως τής προϋφισταμένης τής εκδόσεώς της πραγματικής και νομικής καταστάσεως (ΣτΕ 4690/1983). Ώστε εν προκειμένω ανεβίωσεν και εξακολουθεί ισχύουσα η προγενεστέρα τής ακυρωθείσης υπουργική απόφασις επί τού προγράμματος σπουδών.
ΕΠΕΙΔΗ προσέτι κατά παγίαν Νομολογίαν τού Συμβουλίου τής Επικρατείας η ακύρωσις τής ως άνω υπουργικής αποφάσεως καθιστά ακυρωτέαν και οιανδήποτε ετέραν διοικητικήν πράξιν συναφούς τή ακυρωθείση (ΣτΕ 1665/1987), εφ’ όσον και αύτη προσεβλήθη νομοτύπως (ΣτΕ 3028/1986), ώσπερ η ανωτέρω υπ’ αριθ. 101470/Δ2/16-06-2017 υμετέρα υπουργική απόφασις, τής οποίας την ακύρωσιν έχομεν αιτηθεί νομίμως, κατά τα προεκτεθέντα, διά της ετέρας ως άνω από 26ης-10-2017 αιτήσεως ημών ακυρώσεως ενώπιον τού ΣτΕ (αρ. κατ. 2920/17).
Όθεν, επί τη βάσει τών ανωτέρω διατάξεων τού Συντάγματος και τού Νόμου, καθίσταται αμέσως αντιληπτόν ότι, τόσον υμείς προσωπικώς, ως ιεραρχικώς προϊστάμενος, όσον και άπαντα τα στελέχη τού υμετέρου υπουργείου, καθώς και άπαντες οι διδάσκαλοι και οι καθηγηταί τού μαθήματος θρησκευτικών απάντων των εν Ελλάδι και εν τή αλλοδαπή και υπό την υμετέραν εποπτείαν λειτουργούντων σχολικών μονάδων, εις τας οποίας φοιτούν Ορθόδοξοι Χριστιανοί Ελληνόπαιδες, υπέχετε την νόμιμον υποχρέωσιν εφαρμογής διά θετικών ενεργειών τής ως άνω αποφάσεως υπ’ αριθ. 660/2018 τής Ολομελείας τού ΣτΕ, κατά τε το περιεχόμενον ταύτης και το διατακτικόν. Ειδικώτερον καλείσθε άπαντες οι ανωτέρω διά τής παρούσης να εφαρμόσητε πάραυτα διά θετικών ενεργειών τήν ως άνω απόφασιν υπ’ αριθ. 660/2018 τής Ολομελείας τού ΣτΕ, κατά τε το περιεχόμενον ταύτης και το διατακτικόν, παρέχοντες αφ’ ενός προς τούς Ελληνορθοδόξους μαθητάς θρησκευτικήν εκπαίδευσιν σύμφωνον αποκλειστικώς και μόνον προς τας αρχάς, τα δόγματα και τας παραδόσεις τής Ορθοδοξίας διπλασιάζοντες τας ώρας διδασκαλίας τού μαθήματος, αφ’ ετέρου δ’ απέχοντες τού λοιπού από πάσης ενεργείας αντιβαινούσης προς τα διά της εν λόγω ακυρωτικής αποφάσεως κριθέντα ζητήματα, οία ενδεικτικώς η εξακολούθησις τής διδασκαλίας τού μαθήματος τών θρησκευτικών μέσω των φακέλλων (νέων βιβλίων) ουσιαστικώς επί τή βάσει τού προγράμματος και τού περιεχομένου τής ήδη ακυρωθείσης αποφάσεως και της ομοίας μεταγενεστέρας τοιαύτης υπ’ αριθ. 101470/Δ2/16-06-2017.
Εξ άλλου οι γ΄ και δ΄ εξ ημών, οίτινες τυγχάνομεν γονείς μαθητών φοιτούντων εις το Δημοτικόν Σχολείον και εις το Λύκειον, επιφυλαττόμεθα ρητώς δι’ ημάς και διά τα ημέτερα τέκνα παντός νομίμου δικαιώματος αποζημιώσεως λόγω ηθικής βλάβης εκ της μέχρι τούδε διδασκαλίας τού μαθήματος των Θρησκευτικών εις αυτά επί τη βάσει τής ακυρωθείσης αποφάσεως, των φακέλλων τού μαθήματος και τής ετέρας υμετέρας υπ’ αριθ. 101470/Δ2/16-06-2017 αποφάσεως.
Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής επιδότω νομίμως την παρούσαν, ως και την συγκοινοποιουμένην υπ’ αριθ. 660/2018 απόφασιν τής Ολομελείας τού Συμβουλίου τής Επικρατείας, προς όν απευθύνεται προς γνώσιν του και διά τας εννόμους συνεπείας αντιγράφων άμα άπαν το κείμενον της παρούσης εις την υπ’ αυτού συνταχθησομένην έκθεσιν επιδόσεως.
Αθήναι, 13 Απριλίου 2018
Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος
ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΟΔΟΣ ΕΥΒΟΙΑΣ 36 Β΄ ΑΘΗΝΑΙ
ΤΗΛ. 690 77 27 088
Πηγή: Θρησκευτικά
(Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ' 5-42)
Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σωματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη.
Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπίζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν' αναζωογονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλλος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν αποκτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη.
Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυγές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τραγούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων.
Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μια ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δε θα μπορούσε να τη σβήσει - που δε θα μπορούσε ούτε κι ολόκληρος ωκεανός να τη σβήσει - τότε έχεις αποκτήσει πραγματική εμπειρία, είσαι άνθρωπος αληθινός. Μόνο όταν βρεθείς στο επίπεδο αυτό της ακόρεστης πνευματικής δίψας, της δίψας εκείνης που ένιωσε κι ο Δαβίδ, θα κατανοήσεις με πληρότητα το σημερινό ευαγγέλιο.
«Έρχεται ουν εις πόλιν της Σαμαρείας την λεγομένην Συχάρ, πλησίον του χωρίου ο έδωκεν Ιακώβ Ιωσήφ τω υιώ αυτού» (Ιωάν. δ’, 5). Η περιοχή ολόκληρη από την Ιουδαία μέχρι τη Γαλιλαία ονομάζεται Σαμάρεια. Το όνομά της το έλαβε από το βουνό Σαμάρεια.
Ο δρόμος από την Ιερουσαλήμ προς τη Γαλιλαία εξακολουθεί να περνάει από τη Συχάρ (τη σημερινή Ασκάρ). Εκεί είναι ένα κομμάτι γης που το είχε αγοράσει ο Ιακώβ από τους γιους του Εμώρ κι έχτισε εκεί ένα θυσιαστήριο, που το ονόμασε «Θεός του Ισραήλ» (Γεν. λγ’, 19-20). Αργότερα ο Ιακώβ δώρησε τη γη αυτή στο γιο του Ιωσήφ.
«Ην δε εκεί πηγή του Ιακώβ, ο ουν Ιησούς κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκαθέζετο ούτως επί τη πηγή· ώρα ην ωσεί έκτη» (Ιωάν. δ’, 6). Η πηγή αυτή είχε το όνομα του Ιακώβ είτε επειδή ο προπάτοράς μας Ιακώβ είχε κατοικήσει κοντά στο πηγάδι αυτό μαζί με τα κοπάδια του είτε επειδή το πηγάδι αυτό το έφτιαξε ο ίδιος.
Κουρασμένος από τον απόκρημνο και ανηφορικό δρόμο από την Ιερουσαλήμ ως εκεί, ο Κύριος κάθησε δίπλα στο πηγάδι για να ξεκουραστεί. Η έκτη ώρα, όπως τη μετρούσαν στην Ανατολή, ήταν η μεσημβρία.
Ο Κύριος έφτασε εκεί την ώρα που ο ήλιος μεσουρανούσε κι η ζέστη ήταν μεγάλη. Ήταν κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας που έκανε για τη σωτηρία μας, όπως κεκοπιακώς ήταν κι αργότερα, όταν ανέβαινε στο σταυρό αιμόφυρτος και πονεμένος.
Γιατί δεν ταξίδεψε νύχτα, που είχε και δροσιά; Οι νύχτες για τον Κύριο ήταν αφιερωμένες στην προσευχή. Κι αν υποθέσουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση πως θα ταξίδευε νύχτα, το ευαγγέλιο θα ήταν φτωχότερο κατά ένα μοναδικό γεγονός κι από μια πολύ διδακτική και σωστική αποκάλυψη. Ταξίδευε μέρα, με τα πόδια, στους ανηφορικούς κι απότομους δρόμους και με μεγάλη ζέστη, κουρασμένος και διψασμένος, γιατί βιαζόταν να εκμεταλλευτεί κάθε στιγμή του επίγειου βίου Του, μέρα και νύχτα, για τη σωτηρία μας.
«Έρχεται γυνή εκ της Σαμαρείας αντλήσαι ύδωρ. Λέγει αυτή ο Ιησούς· δός μοι πιείν» (Ιωάν. δ’, 7). Ο ευαγγελιστής τονίζει πως η γυναίκα ήταν Σαμαρείτιδα, επειδή οι Ιουδαίοι χαρακτήριζαν τους Σαμαρείτες ως ειδωλολάτρες. Δός μοι πιείν, της είπε ο Κύριος.
Ήταν κουρασμένος και διψασμένος, σημάδι πως το σώμα Του ήταν αληθινά ανθρώπινο σώμα κι όχι ομοίωμα, όπως ισχυρίστηκαν κάποιοι αιρετικοί. Όπως το σώμα Του δάκρυζε για τους ανθρώπους, όπως υπόφερε από τους πόνους Του στο σταυρό, έτσι είχε και την αίσθηση της πείνας και της δίψας. Αν το ήθελε, θα μπορούσε βέβαια να ξεπεράσει την ανάγκη αυτή, ν' απαλλαγεί απ' αυτήν. Θα μπορούσε με τη θεϊκή Του δύναμη να την αναστείλει για κάποιο διάστημα ή και να την καταργήσει εντελώς.
Πώς όμως έτσι θά ‘δειχνε ότι ήταν αληθινός άνθρωπος; Πώς θα μπορούσε «κατά πάντα τοις αδελφοίς ομοιωθήναι» (Εβρ. Β’, 17), πώς θα τους ονόμαζε αδελφούς Του; Πώς θα μπορούσε να μας διδάξει την υπομονή και την καρτερία στις θλίψεις, αν ο ίδιος δεν είχε υποφέρει και δεν είχε υπομείνει τις θλίψεις και τους πειρασμούς;
Και τελευταίο, θα μπορούσε η τελική νίκη Του νά ‘χει τη λαμπρότητα που μας δυναμώνει και μας φωτίζει στις δυσκολίες της ζωής μας, αν ο ίδιος δεν τα είχε υπομείνει πρώτος όλα και μάλιστα στον ύψιστο βαθμό; Θα ρωτήσει κανείς: «Πώς γίνεται Εκείνος πο υ μπορούσε να πολλαπλασιάσει τους άρτους και να περπατάει στο νερό, όπως σε στέρεο έδαφος, να μην μπορεί μετά από ένα τόσο κοπιαστικό και μακρύ ταξίδι, μ' ένα Του λόγο (ή και με μια Του σκέψη) ν' ανοίξει ξαφνικά μια πηγή με νερό στο βράχο ή στην άμμο και να σβήσει τη δίψα του;»
Σίγουρα αυτό ανήκει στη δύναμή Του. Το έκανε ο Μωυσής αυτό στην έρημο. Το έκαναν και πολλοί άγιοι στό όνομά Του, από τότε που υπάρχει η Εκκλησία μας. Πώς λοιπόν δεν μπορούσε να το κάνει ο ίδιος; Μπορούσε, μα δεν ήθελε.
Ποτέ Του δεν έκανε ούτε ένα μοναδικό θαύμα μόνο για το δικό Του καλό, για να ταΐσει, να ποτίσει ή να ντύσει τον εαυτό Του. Όλα τα θαύματα τα έκανε για τους άλλους. Δέν υπάρχει σκιά ιδιοτέλειας στη ζωή Του. Ακόμα κι όταν μικρό παιδί έφυγε για ν' αποφύγει το ξίφος του Ηρώδη, δεν το έκανε για τον εαυτό Του, αλλά για χάρη των ανθρώπων.
Η ώρα Του δεν είχε φτάσει ακόμα. Όταν όμως ολοκλήρωσε το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν προσπάθησε ν' αποφύγει το θάνατο, δεν έφυγε. Αντίθετα, πήγε να τον συναντήσει. Όλα τα λόγια του Χριστού, κάθε συμπεριφορά Του και κάθε έργο που έκανε σ' όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του, τα πάντα καθοδηγούνταν από την απεριόριστη αγάπη Του για τους ανθρώπους, καθώς κι από την απεριόριστη σοφία Του.
Δός μοι πιείν. Ο Δημιουργός το ζητάει αυτό από το πλάσμα Του. Τα λόγια αυτά αντηχούν εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια. Τα λόγια αυτά δεν τα είπε μόνο στη Σαμαρείτιδα. Απευθύνονται σ' όλες τις γενιές των ανθρώπων, ως τη συντέλεια του κόσμου.
Δός μοι πιείν, λέει σήμερα ο Χριστός στον καθένα μας. Ο Δημιουργός του νερού, Εκείνος που παρέχει τις θάλασσες και τους ωκεανούς, τα ποτάμια και τις πηγές, δεν το λέει αυτό επειδή διψάει για νερό. Διψάει για την αγαθή μας θέληση, για την αγάπη μας. Όταν του δίνουμε κάτι, δεν είναι από το δικό μας, αλλ' από το δικό Του. Κάθε ποτήρι νερό που έχουμε στη γη δικό Του είναι, Εκείνος το δημιούργησε. Για κάθε ποτήρι ψυχρού ύδατος που δίνουμε στους αδελφούς Του τους ελαχίστους, έχει πληρώσει με το τίμιο αίμα Του.
Με την ανεξάντλητη κι αμίμητη ταπείνωσή Του όμως δε ζητάει από τη Σαμαρείτιδα ως Δημιουργός από το πλάσμα Του, αλλ' ώς άνθρωπος από άνθρωπο. Μας δείχνει έτσι την ταπείνωσή Του και φανερώνει την περιορισμένη και ενδεή ανθρώπινη φύση Του. Ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ζητήσει κάτι από κάποιον άλλον, όπως έχει και το καθήκον να εξυπηρετήσει και να ελεήσει τον άλλον.
«Οι γαρ μαθηταί αυτού απεληλύθεισαν εις την πόλιν ίνα τροφάς αγοράσωσι» (Ιωάν. δ’, 8). Ο Κύριος δεν ήταν μόνο κουρασμένος και διψασμένος, αλλά πεινούσε κιόλας, όπως κι οι μαθητές Του. Είναι κι αυτή μια ακόμα απόδειξη πως ήταν αληθινός άνθρωπος και πως δεν έκανε θαύματα στις περιπτώσεις που η θαυματουργία δε λειτουργούσε για το γενικότερο καλό, για τη σωτηρία των ανθρώπων. Ο ευαγγελιστής αναφέρει την απουσία των μαθητών, ώστε να εξηγήσει για ποιο λόγο ο Κύριος ζήτησε νερό από τη γυναίκα.
Αν οι μαθητές ήταν εκεί θα είχαν βγάλει εκείνοι νερό, οπότε η γυναίκα δε χρειαζόταν ν' αναφερθεί. Σε κάθε περίπτωση η θεία πρόνοια ήθελε να δημιουργήσει την ευκαιρία για τη δική μας διδαχή, ώστε όταν κι εμείς συναντάμε τον εχθρό μας στην ανάγκη του, να τον βοηθάμε. Κι όταν το έθνος μας βρίσκεται σε έχθρα με τους γειτονικούς λαούς, εμείς σαν άνθρωποι να μην τολμάμε να επεκτείνουμε την έχθρα σε κάθε άνθρωπο του έθνους αυτού. Όταν μας δοθεί η ευκαιρία, είναι καθήκον μας να βοηθάμε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη, χωρίς να προσέχουμε αν ανήκει στο δικό μας έθνος ή όχι.
«Λέγει ουν αυτώ η γυνή η Σαμαρείτις· πώς συ Ιουδαίος ων παρ’ εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος; ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις» (Ιωάν. δ’, 9). Η γυναίκα είχε την άποψη που είχαν όλοι στην εποχή της, πως ο άνθρωπος δεν πρέπει να μισεί μόνο ένα εχθρικό έθνος, αλλά και κάθε άνθρωπο που ανήκει στο έθνος αυτό.
Στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη ο Κύριος επισήμανε την έχθρα και το μίσος που ένιωθαν οι Ιουδαίοι για τους Σαμαρείτες. Και το γεγονός αυτό εξηγεί γιατί κι οι Σαμαρείτες ένιωθαν το ίδιο μίσος για τους Ιουδαίους.
Για να σπάσει το φράγμα του μίσους ανάμεσα στα έθνη, πρέπει πρώτα να σπάσει κανείς το φράγμα που δημιουργεί το μίσος ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός είναι ο μοναδικός λογικός τρόπος για να θεραπεύσει κανείς το ανθρώπινο γένος από τη μεγάλη αρρώστια του αμοιβαίου μίσους.
«Απεκρίθη Iησούς και είπεν αυτή· ει ήδεις την δωρεάν του Θεού, και τις εστιν ο λέγων σοι, δός μοι πιείν, συ αν ήτησας αυτόν και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων» (Ιωάν. δ’, 10). Η δωρεά του Θεού πρέπει να κατανοηθεί τόσο με την υλική όσο και με την πνευματική έννοια.
Από την υλική άποψη η δωρεά του Θεού πρέπει να κατανοήσουμε πως αναφέρεται σ' όλα όσα ο Θεός με την αγαθότητά Του δημιούργησε και έδωσε για χρήση και βοήθεια στον άνθρωπο. Αν εσύ, γυναίκα, γνώριζες πως το νερό αυτό δεν ανήκει ούτε στους Σαμαρείτες ούτε στους Ιουδαίους, αλλ' είναι του Θεού· αν γνώριζες πως όταν ο Θεός δημιούργησε το νερό αυτό δεν έβαλε πινακίδες που να λένε πως «αυτό είναι για τους Σαμαρείτες» ή «για τους Ιουδαίους», αλλά «για τους ανθρώπους», τότε θα έβγαζες το νερό αυτό με δέος, αφού είναι δώρο Θεού, και θα το έδινες στο διψασμένο άνθρωπο να πιει με ακόμα μεγαλύτερο δέος, αφού το προσφέρεις στο πλάσμα του Θεού. Ο κόσμος ολόκληρος είναι ένα δώρο του Θεού στον άνθρωπο· κι ο άνθρωπος είναι δώρο Θεού στον κόσμο.
Από πνευματική άποψη τώρα, η δωρεά του Θεού είναι ο ίδιος ο Κύριος. Παραδίνοντας ολόκληρο τον ορατό κόσμο στον άνθρωπο από την αγάπη Του, ο Θεός του δίνει τον ίδιο Του τον εαυτό. Αν εσύ, γυναίκα, γνώριζες τι πολύτιμο δώρο έστειλε ο Θεός στους Ιουδαίους και στους Σαμαρείτες, καθώς και σ' όλους τους άλλους λαούς χωρίς εξαίρεση, η ψυχή σου θα έτρεμε. Θα έκλαιγες από χαρά, θα έμενες άφωνη από θαυμασμό, δε θα τολμούσες να σκέφτεσαι καν για αμοιβαία έχθρα και για μίσος ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους Σαμα-ρείτες.
Να ξέρεις πως αν επρόκειτο να σου αποκαλυφτούν όλα τα μυστήρια Εκείνου που τώρα μιλάει μαζί σου, Αυτού που κρίνοντας από την εξωτερική Του εμφάνιση τον λογαριάζεις για κάποιον συνηθισμένο άνθρωπο, που από τα ρούχα που φοράει κι από τον τρόπο που μιλάει τον θεωρείς Ιουδαίο, συ αν ήτησας αυτόν και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων.
Με το ύδωρ ζων εννοεί ο Κύριος την φωτιστική και ζείδωρη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που υποσχέθηκε στους πιστούς. «Ο πιστεύων εις εμέ... ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος. Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν» (Ιωάν. ζ’, 38-39). Η γυναίκα όμως δεν ήξερε και δεν καταλάβαινε τίποτα απ’ όλ’ αυτά και γι’ αυτό συνέχισε να ρωτάει:
«Λέγει αυτώ η γυνή· Κύριε, ούτε άντλημα έχεις, και το φρέαρ εστί βαθύ· πόθεν ουν έχεις το ύδωρ το ζων; μη συ μείζων ει του πατρός ημών Ιακώβ, ος έδωκεν ημίν το φρέαρ, και αυτός εξ αυτού έπιε και οι υιοί αυτού και τα θρέμματα αυτού;» (Ιωάν. δ’, 13, 14). Δούλους δεν έχεις, δοχείο δεν έχεις, το πηγάδι είναι βαθύ.
Πώς λοιπόν θ' αντλήσεις το δροσερό και ζωογόνο νερό; Η γυναίκα έβλεπε τον Κύριο κάτω από το κάλυμμα της ανθρώπινης σάρκας, τον λογάριαζε κάποιον συνηθισμένο θνητό, έναν αβοήθητο άνθρωπο. Ύδωρ ζων, και τότε και τώρα, ονομάζεται το νερό που βγαίνει από πηγή, σε αντίθεση με το νερό που αντλούμε από πηγάδια και στέρνες.
Υπάρχει όμως και πηγαδίσιο νερό που ονομάζεται δροσερό, ζων ύδωρ, όταν το πηγάδι αυτό τροφοδοτείται από πηγή. Η πηγή βρίσκεται στον πυθμένα του πηγαδιού, απ' όπου ρέει το νερό και το γεμίζει.
Σε κάποια στιγμή όμως της έρχεται μια δεύτερη σκέψη και βιάζεται να την εξωτερικεύσει: μη συ μείζων ει του πατρός ημών Ιακώβ; Σα νά 'θελε να πει: Μήπως μπορείς εσύ να δημιουργήσεις μια άλλη πηγή νερού, δίπλα στην πρώτη;
Ο πατέρας μας Ιακώβ δε δημιούργησε την πηγή, αλλ' απλά την έχτισε και την περιόρισε. Αν εσύ μπορείς να δημιουργήσεις μια άλλη πηγή, να φτιάξεις τρεχούμενο νερό, αυτό θα ήταν ύδωρ ζων, και τότε βέβαια θα ήσουν μείζων του πατέρα μας Ιακώβ.
Είσαι ανώτερος από εκείνον; Το πηγάδι αυτό του Ιακώβ έχει τόσο άφθονο νερό, ώστε απ' αυτό ήπιε ο ίδιος, ήπιαν τα παιδιά του, τα ζωντανά του κι όλοι εμείς που ζούμε εδώ κοντά, καθώς κι οι ταξιδιώτες που περνούν απ' εδώ, κι οι επισκέπτες. Κι αυτό γίνεται αιώνες τώρα και το νερό στο πηγάδι δε στερεύει. Μήπως εσύ μπορείς να κάνεις κάτι καλλίτερο κι ανώτερο απ' αυτό;
Τα λόγια αυτά της Σαμαρείτιδας από τη μια φανερώνουν την υπερηφάνεια της για τον πατέρα τους Ιακώβ. Από την άλλη διατυπώνουν κάτι περισσότερο από αμφιβολία, κάτι σαν ειρωνεία στον Κύριο Ιησού. Δεν ήταν τόσο αγενής και δημόσια η ειρωνεία όσο εκείνη που έγινε κατά την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, όταν οι άνθρωποι που άκουσαν τον Κύριο να τους λέει πως κοιμάται το κορίτσι τον περιγελούσαν (κατεγέλων αυτού), ήταν όμως μια έμμεση και κρυφή ειρωνεία.
Ο Κύριος όμως που σκοπό Του είχε να τραβήξει τους ανθρώπους από τη λάσπη της αμαρτίας, ήταν προετοιμασμένος να δεχτεί εμπαιγμούς και ειρωνείες τόσο από ανθρώπους όσο κι από δαίμονες. Γι' αυτό και δε μέμφεται τη γυναίκα γι' αυτήν την αιχμηρή ειρωνεία, αλλά προχωρεί με στόχο τη σωτηρία της ψυχής της:
«Απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτή· πας ο πίνων εκ του ύδατος τούτου διψήση πάλιν· ος δ' άν πίη εκ του ύδατος ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα, αλλά το ύδωρ ο δώσω αυτώ γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. δ’ 13, 14).
Ο Κύριος δεν απαντά στη γυναίκα με τον τρόπο που θά 'θελε εκείνη. Δε θα της πει πόσο ανώτερος είναι από τον Ιακώβ. Εκείνος βλέπει την αιτία της παρανόησης ανάμεσα στον ίδιο και στη γυναίκα, η γυναίκα όμως δεν τη βλέπει.
Η παρανόηση προέρχεται από το γεγονός ότι Αυτός της μιλάει για το πνευματικό νερό, το ζωογόνο. Η γυναίκα όμως είναι μαθημένη να σκέφτεται με τη γήινη αντίληψη, εκείνη που νιώθουν κι οι αισθήσεις. Εκείνη κατανοεί το νερό που μπορεί να δει, που δημιούργησε ο Θεός για να ξεδιψάει πρόσκαιρα τη φυσική δίψα.
Το ζων ύδωρ για το οποίο μιλάει ο Κύριος είναι η ζωοποιός θεία χάρη που αναζωογονεί και ξεδιψάει την ψυχή, που την οδηγεί στην αιώνια ζωή, ενώ ακόμα βρίσκεται στην παρούσα. Όταν η ζωοποιός αυτή χάρη εισέρχεται στον άνθρωπο, ανοίγει μέσα του μια ανεξάντλητη πηγή ζωής, χαράς και δύναμης.
«Λέγει προς αυτόν η γυνή· Κύριε, δός μοι τούτο το ύδωρ, ίνα μη διψήσω μηδέ έρχωμαι ενθάδε αντλείν» (Ιωάν. δ', 15). Η γυναίκα βρίσκεται ακόμα εγκλωβισμένη στη δική της αντίληψη, σκέφτεται ακόμα το επίγειο νερό.
Στην καλλίτερη περίπτωση θά 'παιρνε τον Κύριο για κάποιον μάγο, ικανό να κάνει ένα θαύμα με απάτη. Για να εξουδετερώσει λοιπόν την ανθρώπινη αυτή αντίληψη της γυναίκας ο Κύριος, γυρίζει ξαφνικά τη συζήτηση σε άλλο θέμα.
«Λέγει αυτή ο Ιησούς· ύπαγε φώνησον τον άνδρα σου και ελθέ ενθάδε. απεκρίθη η γυνή και είπεν· ουκ έχω άνδρα. Λέγει αυτή ο Ιησούς· καλώς είπας ότι άνδρα ουκ έχω· πέντε γαρ άνδρας έσχες, και νυν ον έχεις ουκ έστι σου ανήρ· τούτο αληθώς είρηκας» (Ιωάν. δ’ 16-18).
Της το είπε αυτό για να την μάθει να σκέφτεται πνευματικά, όχι σαρκικά. Ο Κύριος δεν το λογαριάζει συνετό να κάνει κάποιο θαύμα μπροστά της, μα να δείξει πως ο ίδιος είναι προφήτης. Ξέρει πως αυτό θα έχει το ίδιο δυνατό αποτέλεσμα με τη θαυματουργία. Ύπαγε φώνησον τον άνδρα σου. Ο Κύριος γνωρίζει πως δεν έχει άντρα, μα θέλει ν' ακούσει τη δική της απάντηση. Την ταρακουνά, φανερώνοντας την παντογνωσία Του.
Πέντε γαρ άνδρας έσχες. Αυτή ήταν μια δυνατή έκπληξη για τη γυναίκα. Τώρα όμως ακούει κι ένα ένοχο μυστικό της, που πολύ θά 'θελε να κρύψει, όπως: και νυν ον έχεις ουκ έστι σου ανήρ. Αυτό λειτούργησε σαν κεραυνός που άστραψε στον γαλανό ουρανό.
Αλλά μην κατακρίνεις τη Σαμαρείτιδα, ανθρώπινη ψυχή. Μη την καταδικάζεις. Ρώτησε καλύτερα τον εαυτό σου: «Ποιός είναι ο σύζυγός μου;». Δεν είχες ήδη πέντε άντρες ίσαμε τώρα; Κι ο σύντροφος που έχεις τώρα δεν είναι κάποιος άλλος κι όχι ο νόμιμος σύζυγός σου; Η ψυχή είναι εκκλησία. Κεφαλή της εκκλησίας είναι ο Χριστός.
Με λίγα λόγια, σύζυγος (νυμφίος) της χριστιανικής ψυχής είναι ο ίδιος ο Κύριος. Αν όμως παραμένεις δεμένη σ' αυτόν τον κόσμο, αν είσαι «συζευγμένη» μ' αυτόν κι αν οι πέντε αισθήσεις σου είναι ταιριασμένες μαζί του, τότε θα βρίσκεσαι στην ίδια αμαρτωλή και δύστυχη κατάσταση όπου βρέθηκε κι η Σαμαρείτιδα.
Αν είσαι δυσαρεστημένη κι απογοητευμένη από τις αισθήσεις σου, τότε τις έχεις πραγματικά απορρίψει, έχεις πάρει διαζύγιο απ' αυτές. Τότε θα είναι σαν πέντε νεκροί σύζυγοι, οπότε εσύ αποφασίζεις να ζήσεις με τον έκτο σύντροφο, που βέβαια δεν είναι νόμιμος σύζυγός σου, αλλά διάδοχος των άλλων πέντε, που όλοι μαζί ολοκληρώνουν την αισθητική σου αντίληψη. Αυτό είναι το ψέμμα κι η λάσπη που έχουν μαζέψει οι αισθήσεις μέσα σου κι έχουν σχηματίσει ένα σωρό από σκουπίδια.
Η συνομιλία του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα είναι συζήτηση του Θεού με την άπιστη ψυχή. Η συνομιλία αυτή περιέχει ένα μήνυμα για σένα. Είναι συνομιλία ανάμεσα στον Ουράνιο Νυμφίο και τη νύμφη Του, την ψυχή του ανθρώπου.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Κύριος επικέντρωσε τη συζήτησή Του στον άντρα της Σαμαρείτιδας. Θα μπορούσε να εκτυλιχτεί διαφορετικά η συζήτηση μαζί της, να της φανέρωνε με άλλον τρόπο πως ήταν προφήτης. Θά μπορούσε να της αποκαλύψει κάποιο άλλο μυστικό δικό της ή των γονιών της ή των γειτόνων της στο Συχάρ.
Κι η γνώση αυτή να είχε καταπλήξει εξίσου τη γυναίκα. Σκόπιμα όμως έφερε τη συζήτηση στο σύζυγο της γυναίκας, επειδή αυτό έχει να προσφέρει κάτι και σε σένα. Σε σένα καθώς και σ' όλες τις ψυχές που δημιούργησε από την αρχή και θα συνεχίσει να δημιουργεί ως τη συντέλεια του κόσμου. Η ερώτηση για το σύζυγό σου, ψυχή, είναι η σπουδαιότερη κι η πιο αποφασιστική.
Όποιος κι αν είναι ο σύντροφός σου, είσαι σύζυγος του προσώπου αυτού. Αν σύντροφός σου είναι ο κόσμος, θα καταστραφείς μαζί του. Αν σύντροφός σου είναι η αμαρτία, θα πεθάνεις μαζί της. Αν σύντροφός σου είναι ο διάβολος, θα είσαι μαζί του αιώνια.
Σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις, θα πίνεις νερό που θα σου προκαλεί όλο και περισσότερη δίψα. Μόνο αν ομολογήσεις τον Κύριο Ιησού Χριστό ως νόμιμο Σύζυγό σου και τον συζευχθείς με πίστη κι αγάπη, θα πίνεις το ζων ύδωρ, το δροσερό και ζωογόνο νερό που θα σε ξεδιψάσει για πάντα και θα σε οδηγήσει στη βασιλεία των ουρανών και την αιώνια ζωή.
«Λέγει αυτώ η γυνή· Κύριε, θεωρώ ότι προφήτης ει συ. οι πατέρες ημών εν τω όρει τούτω προσεκύνησαν· και υμείς λέγετε ότι εν Ιεροσολύμοις εστίν ο τόπος όπου δει προσκυνείν. λέγει αυτή ο Ιησούς· γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα ότε ούτε εν τω όρει τούτω ούτε εν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τω πατρί. υμείς προσκυνείτε ο ουκ οίδατε, ημείς προσκυνούμεν ο οίδαμεν· ότι η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν (Ιωάν. δ’, 19-22).
Ο Κύριος στοχεύει σκόπιμα ν' αγγίξει μια πνευματική χορδή της Σαμαρείτιδας. Και το κατορθώνει αυτό αναφέροντας το παρελθόν της. Η γυναίκα, που ως τότε ένιωθε μόνο τις αισθήσεις και την κοσμική αντίληψη να κυριαρχούν μέσα της, άρχισε ξαφνικά να αισθάνεται πως ξυπνάει η πνευματική αντίληψη, που ως τότε ήταν ναρκωμένη.
Και το πρώτο που κάνει, είναι ν' αναγνωρίσει και να ομολογήσει το Χριστό ως προφήτη. Αυτό ήταν αρκετό σαν αρχή. Κι αμέσως μετά άρχισε ν' αναπτύσσεται ραγδαία το ενδιαφέρον της για τα πνευματικά πράγματα.
Έτσι θέτει στον Κύριο ένα ερώτημα που ήταν πολύ επίκαιρο στις μέρες της. Ποιό ήταν αυτό; Οι ατέλειωτες φιλονικίες που είχαν αυτήν την εποχή Ιουδαίοι και Σαμαρείτες για τον τόπο όπου έπρεπε να λατρεύεται ο Θεός.
Ποιός ήταν πιο θεάρεστος τόπος; Η Ιερουσαλήμ ή το βουνό της Σαμάρειας; Ποιός λατρεύει καλύτερα και προσεύχεται σωστότερα στο Θεό, αυτός που κάνει μετάνοιες και προσεύχεται εδώ ή ο άλλος που κάνει μετάνοιες και προσεύχεται εκεί; Οι πατέρες ημών εν τω όρει τούτω προσεκύνησαν. Η γυναίκα δε λέει «εμείς», αλλά «οι πατέρες ημών».
Ήθελε μ' αυτόν τον τρόπο να δώσει μεγαλύτερη σπουδαιότητα στο όρος αυτό και να δικαιώσει έτσι περισσότερο τους Σαμαρείτες της εποχής της. Ήταν σα νά 'θελε να πει: Δε διαλέξαμε εμείς το ορός τούτο για τόπο λατρείας του Θεού, αλλά οι πατέρες μας· κι εκείνοι ήταν ανώτεροι από μας και πιο κοντά στο Θεό.
Πάλι ο Κύριος δεν απαντά στη γυναίκα μ' ένα «ναι» ή ένα «όχι». Προχωρεί προσπαθώντας ν' αφυπνίσει και να στηρίξει την ψυχή της. Γύναι, πίστευσόν μοι... Πίστεψε Εμένα, γυναίκα, όχι εκείνους που σου λένε πως πρέπει να λατρεύεις το Θεό στο όρος αυτό ή στην Ιερουσαλήμ.
Θα έρθει καιρός που προσκυνήσετε τω πατρί ούτε στο όρος αυτό ούτε στην Ιερουσαλήμ. Ο Κύριος σκόπιμα χρησιμοποιεί τον όρο «πατήρ» αντί γιά «θεούς» (οι Σαμαρείτες προσκυνούσαν και «Θεό» και «θεούς»).
Μ' αυτόν τον τρόπο η γυναίκα θα κατανοήσει πως με την καινούργια αντίληψη για το Θεό θα μάθει και τη νέα λατρεία. Η λατρεία του Πατέρα δε θα εξαρτάται από συγκεκριμένο τόπο. Κι έτσι η αποκλειστικότητα που διεκδικούσαν οι Σαμαρείτες κι οι Ιουδαίοι καταργείται. Μ' αυτόν τον τρόπο ο Κύριος προφητεύει κάτι που θά γίνει σύντομα και που έχει σχέση με την έλευσή Του στον κόσμο.
Μ' όλο που ο Κύριος δίνει και στις δυο αυτές μορφές αποκλειστικότητας το ίδιο βάρος και προφητεύει το τέλος και των δύο, στα θέματα της γνώσης του Θεού δίνει κάποια υπεροχή στους Ιουδαίους. υμείς προσκυνείτε ο ουκ οίδατε, ημείς προσκυνούμεν ο οίδαμεν.
Ο Κύριος γνωρίζει πως η γυναίκα τον βλέπει σαν Ιουδαίο, γι' αυτό και μιλάει σαν Ιουδαίος. Εσείς οι Σαμαρείτες, είπε, δε γνωρίζετε ποιον προσκυνάτε, γιατί προσκυνάτε πολλούς θεούς και είδωλα. Ομολογείτε τη θεότητα του Θεού του Αβραάμ και του Ιακώβ, ταυτόχρονα όμως προσφέρετε θυσία στα πολυάριθμα είδωλα των Ασσυρίων και των Βαβυλωνίων.
Οι Ιουδαίοι γνωρίζουν τουλάχιστον πως υπάρχει ένας Θεός, μ' όλο που τον προσκυνούν και κείνοι, όπως και σεις, με πετρωμένες καρδιές, με σκοτισμένο νου και νεκρές συνήθειες. Παρά ταύτα, η σωτηρία εκ των Ιουδαίων εστίν.
Δηλαδή, λέει ο Κύριος, ο Μεσσίας θα γεννηθεί από Ιουδαίους. Από Εκείνον θα έρθει η σωτηρία του κόσμου. Αυτό υποσχέθηκε ο Θεός στους προπάτορές μας και το ίδιο προφή-τεψαν οι προφήτες. Έτσι φρόντισε η πρόνοια του Θεού κι έτσι έγιναν τα πράγματα.
«Αλλ' έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν. πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν» (Ιωάν. δ’, 23-24).
Η λατρεία των Σαμαρειτών δεν είναι αληθινή, γιατί δεν ξέρουν ποιο θεό προσκυνούν. Η λατρεία στην Ιερουσαλήμ δεν είναι παρά σκιά της αληθινής λατρείας του Θεού, «σκιά των μελλούμενων αγαθών» (Εβρ. ι’, 1). Τόσο το ψεύτικο, το μη αληθινό, όπως και η σκιά, σύντομα θα εξαφανιστούν και στη θέση τους θα βασιλέψει η αληθινή λατρεία του Θεού.
Ο Ήλιος της καινούργιας μέρας ανέτειλε. Η αυγή της καινούργιας μέρας χαράζει καθαρά και διαλύει το σκοτάδι και τις σκιές. Περνάει πολύς καιρός κι εξακολουθεί να είναι χαραυγή. Όταν το φως της καινούργιας μέρας λάμψει παντού, τότε οι άνθρωποι θα γνωρίσουν το Θεό ως Πατέρα και θα τον προσκυνήσουν σαν γιοι Του, όχι σαν δούλοι Του.
Δε θα τον λατρεύουν με λέξεις και θυσίες νεκρές, αλλ' εν πνεύματι και αληθεία, με ψυχή και σώμα, με πίστη και έργα, με σοφία κι αγάπη. Ο άνθρωπος στην πληρότητά του θα λατρεύσει το Θεό στη δική Του πληρότητα.
Ο άνθρωπος που συνίσταται από ψυχή και σώμα, θα τα καθαγιάσει και τα δύο στο Θεό, και θα τον προσκυνήσει με τα δύο. Οι προσκυνητές θα υποκλιθούν όχι σε κάποιο πλάσμα, μα στον ίδιο το Δημιουργό, όχι σε κακούς δαίμονες που εμφανίζονται σαν θεοί, αλλά στον Ένα Πολυεύσπλαχνο Πατέρα του φωτός και της αλήθειας.
Τέτοιοι είναι οι προσκυνη τές που αναζητούν τον Ουράνιο Πατέρα. Πνεύμα ο Θεός. Ο Θεός είναι Πνεύμα, δεν είναι ούτε σάρκα ούτε άγαλμα ούτε νεκρός λόγος ή ένας τόπος. Γι' αυτό και όσοι τον προσκυνούν, πρέπει να το κάνουν εν πνεύματι και αληθεία. Ο άνθρωπος επικοινωνεί με το θνητό κόσμο γύρω του, γι' αυτό και με τους θνητούς συμπεριφέρεται κι αυτός ως θνητός. Όταν όμως επικοινωνεί με τον αθάνατο Θεό, πρέπει να τον προσεγγίσει με ό,τι είναι αθάνατο. Όπως λέει ο απόστολος, «ου γαρ ζητώ τα υμών, αλλά υμάς» (Β' Κορ. ιβ’, 14).
Ο παλιός κόσμος υπηρετούσε το Θεό με νομικές φόρμες. Πρόσφερε θυσία στο Θεό τράγους και κριάρια, σεβόταν το Σάββατο κι εκτελούσε τους απαραίτητους καθαρισμούς, είχε λησμονήσει όμως το έλεος και την αγάπη. Διάβαζε τα λόγια, «θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει» (Ψαλμ. ν’, 17), μα δεν τα καταλάβαινε και γι' αυτό δεν τα τηρούσε.
Από τώρα και στο εξής όμως θα λατρεύει το Θεό εν πνεύματι και αληθεία. Γι’ αυτό το λόγο ήρθε ο Κύριος στη γη, για να δώσει το παράδειγμα τέτοιας λατρείας και προσκύνησης. Η δυσωδία των τράγων και των κριαριών που προσφέρονταν θυσία από ανθρώπους με πέτρινες καρδιές και σκοτισμένες ψυχές, ήταν προσβλητική για το Θεό.
Παλιότερα ίσως να μην ήταν δυσωδία αλλά ευωδία. Τότε όμως οι θυσίες προσφέρονταν από τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και το Μωυσή. Η ευωδία αυτή δεν προερχόταν από το αίμα και τις σάρκες των ζώων, αλλ' από τις ευλαβικές ψυχές και τις φιλόθεες καρδιές των πιστών δούλων Του.
Αργότερα που οι ψυχές εκείνων που έκαναν θυσίες ζώων μαράθηκαν κι οι καρδιές τους πέτρωσαν, καμιά θυσία δεν μπορούσε να προσφέρει ευωδία στο Θεό.
Ο Θεός δε ζητά τη μυρουδιά που βγαίνει από τις σάρκες και το αίμα, αλλ' εκείνο που βγαίνει από τις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων. Έτσι όλες οι μυρουδιές που έβγαιναν από τα θυσιαστήρια, για τον Κύριο ήταν δυσωδία.
Κι αυτό ίσχυε για όλα τα θυσιαστήρια, είτε της Ιερουσαλήμ είτε της Σαμάρειας. Πάνω σ' όλη την κόπρο του κόσμου, απ' όπου αναδυόταν η μυρουδιά κι ο θάνατος, ήρθε ο Κύριος να σπείρει τα άνθη του πνεύματος και της αλήθειας, που θα κατέστρεφαν το θάνατο και θ' αφάνιζαν τη δυσωδία. Έτσι ο νέος κόσμος παρουσιάζεται στο Θεό ως νύμφη, αγνή και καταστόλιστη.
«Λέγει αυτώ η γυνή· οίδα ότι Μεσσίας έρχεται ο λεγόμενος Χριστός· όταν έλθη εκείνος, αναγγελεί ημίν πάντα. λέγει αυτή ο Ιησούς· εγώ ειμι ο λαλών σοι. Και επί τούτω ήλθον οι μαθηταί αυτού, και εθαύμασαν ότι μετά γυναικός ελάλει· ουδείς μεν τοι είπε, τί ζητείς ή τί λαλείς μετ' αυτής; αφήκεν ουν την υδρίαν αυτής η γυνή και απήλθεν εις την πόλιν» (Ιωάν. δ’, 25-28).
Τί παράξενο σκηνικό! Τί περίεργη αλληλουχία σκηνών και γεγονότων! Ο Κύριος στέκεται στο κέντρο μόνος Του, ακίνητος, όπως η αιωνιότητα. Η γυναίκα προκλήθηκε από τα πνευματικά λόγια του Κυρίου Ιησού και ξαφνικά θυμήθηκε τον αναμενόμενο Μεσσία, που τον περίμεναν κι οι Σαμαρείτες όπως ακριβώς οι Ιουδαίοι.
Όταν έλθη εκείνος, αναγγελεί ημίν πάντα, είπε η γυναίκα. Για εκείνην, όπως και για όλους τους άλλους, η ιδέα του Μεσσία ήταν κάτι μακρινό, κάτι που βρισκόταν πιο μακριά κι από τη γραμμή του ορίζοντα. Κι ένιωσε μεγάλη έκπληξη όταν ο Κύριος της αποκάλυψε πως Εκείνος ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας.
Εγώ ειμί ο λαλών σοι. Η γυναίκα έμεινε άφωνη από θαυμασμό, δεν του απάντησε. Κι εκείνη την ώρα έφτασαν οι απόστολοι από την πόλη και θαύμασαν που είδαν τον Κύριο να μιλάει με μια γυναίκα και μάλιστα άπιστη, Σαμαρείτιδα. Κι έμειναν άφωνοι κι εκείνοι.
Η γυναίκα δεν ήξερε τι άλλο να ρωτήσει ή να πει. Παράτησε τη στάμνα της εκεί κι έτρεξε στην πόλη. Ήθελε το συντομότερο ν' αναγγείλει αυτό που ανακάλυψε. Αυτή ήταν μια πολύ εκφραστική σκηνή, πιο εύγλωττη απ' όλα τα λόγια του κόσμου.
Η γυναίκα έτρεξε, έφτασε στην πόλη και μίλησε σε όλους για τον παράξενο άνθρωπο που γνώρισε στο πηγάδι. «Μήτι ούτος εστίν ο Χριστός;». Δεν τολμάει να πει πως «Αυτός είναι ο Χριστός», μ' όλο που είχε αποκτήσει εμπειρία της σπάνιας πνευματικής σοφίας Του.
Έτσι, σα να διστάζει γι' αυτό που θέλει να πει, ρωτάει: Μήτι ούτος εστίν ο Χριστός; Είναι σα να ήθελε να πει: Είμαι μια ξένη γυναίκα και δεν μπορώ να είμαι σίγουρη γι' αυτό· εσείς είστε άντρες κι οπωσδήποτε πιο προσεχτικοί και πιο λογικοί από μένα. Γι' αυτό «έρχου και ίδε».
Έτσι η γυναίκα, τόσο με την επιτηδειότητά της όσο και με τη μετριοφροσύνη της, κατόρθωσε να τραβήξει την προσοχή όλων των κατοίκων της Συχάρ, που «εξήλθον ουν εκ της πόλεως και ήρχοντο προς αυτόν».
Μόλις έφυγε η γυναίκα ξεκίνησε μια συζήτηση ανάμεσα στο Διδάσκαλο και τους μαθητές Του. «Ηρώτων αυτόν οι μαθηταί λέγοντες· ραββί, φάγε». Είχαν αγοράσει τρόφιμα στην πόλη και του έφεραν να φάει. Κι ο δάσκαλός τους σίγουρα πεινούσε.
Αντί να φάει όμως, συνέχισε τη θεϊκή αποστολή Του, για την όποια ήρθε στον κόσμο. Δεν έδωσε προσοχή στη σωματική πείνα. Ήταν πολύ σπουδαία στιγμή και δεν ήθελε να περάσει ανεκμετάλλευτη. Δε θ' αντάλλαζε με τίποτα την ανάγκη της ψυχής για λίγο φαγητό. Έτσι απάντησε στους μαθητές Του:
«Εγώ βρώσιν έχω φαγείν, ην υμείς ουκ οίδατε. έλεγον ουν οι μαθηταί προς αλλήλους· μή τις ήνεγκεν αυτώ φαγείν;» (Ιωάν. δ’, 32-33). Ο Κύριος τους μιλούσε για πνευματική τροφή κι οι μαθητές Του για σωματική. Η ίδια περίπου σκηνή είχε γίνει και νωρίτερα, όταν ο Κύριος μιλούσε στη γυναίκα για πνευματικό νερό και κείνη έλεγε για το νερό του πηγαδιού. Τώρα Εκείνος μιλούσε για πνευματική τροφή κι οι μαθητές Του σκέφτονταν τη σωματική.
«Λέγει αυτοίς ο Ιησούς· εμόν βρώμά εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με και τελειώσω αυτού το έργον» (Ιωάν. δ’, 34). Το θέλημα του Πατέρα είναι και του Υιού θέλημα, αφού ο Πατέρας κι ο Υιός μοιράζονται την ίδια ύπαρξη.
Πώς λοιπόν τώρα ο Κύριος τους έλεγε για το θέλημα του Πατέρα κι όχι για το δικό Του; Γιατί μιλούσε για το έργο του Πατέρα κι όχι για το δικό Του; Δεν είναι το ίδιο πράγμα το θέλημα του Πατέρα και το δικό Του; Δεν έχουν το ίδιο θέλημα; Δεν έχουν το ίδιο έργο; Ναι, το ίδιο έχουν.
Κατονομάζει όμως το θέλημα από το οποίο καθοδηγείται: του Πατέρα Του· το έργο που έχει να εκτελέσει: του Πατέρα Του. Κι αυτά για χάρη μας. Για να διδάξει σ' έμας τους ανυπάκουους και υπερήφανους την υπακοή και την ταπείνωση.
Προσέξτε όμως πόσο ευχάριστο είναι στον Κύριο το θέλημα του Πατέρα Του! Δεν το βλέπει σαν καθήκον, αλλά σαν τροφή! Εμόν βρώμά εστιν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με, του Πατέρα μου. Τι θεϊκό παράδειγμα, τι ευγενικός έλεγχος σε όλους εμάς, που όλη μέρα μιλάμε για το καθήκον μας, λες και πρόκειται για βάρος.
Αν πράγματι κοιτάξουμε τον Κύριο και την τήρηση του θελήματός Του από τη μια μεριά και το βαρύ καθήκον Του προς τους ανθρώπους από την άλλη, πρέπει να παραδεχτούμε λογικά πως κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να κάνει το θέλημα του Θεού, αν δεν το δέχεται τόσο ευχάριστα, όπως την καθημερινή τροφή Του.
Αυτό είναι που λέει ο Κύριος: πως κάνει το θέλημα του Πατέρα Του, όχι το δικό Του, όπως λέει και σ' ένα άλλο σημείο: «καταβέβηκα εκ του ουρανού ουχ ίνα ποιώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με» (Ιωάν. στ’, 38). Αυτό δε σημαίνει πως ο Υιός είναι κα-τώτερος από τον Πατέρα. Δείχνει απλά τη μεγάλη αγάπη που τρέφει ο Υιός προς τον Πατέρα Του.
Ο ίδιος ευαγγελιστής αναφέρει επίσης πως ο Πατέρας ακούει πάντα τον Υιό. «Εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις» (Ιωάν. ια’, 42). Η τέλεια υπακοή του Πατέρα ανταποκρίνεται έτσι στην τέλεια υπακοή του Υιού, και η τέλεια υπακοή του Αγίου Πνεύματος ανταποκρίνεται στην τέλεια υπακοή του Πατέρα και του Υιού.
Κι η τέλεια υπακοή κυριαρχεί σε ενότητα με την τέλεια αγάπη. Γι' αυτό και η αληθινή τροφή του Υιού είναι να κάνει το θέλημα του Πατέρα. Αληθινή τροφή του Πατέρα είναι να κάνει το θέλημα του Υιού. Κι αληθινή τροφή του Αγίου Πνεύματος είναι να κάνει το θέλημα του Πατέρα και του Υιού.
«Ουχ υμείς λέγετε ότι έτι τετράμηνός εστι και ο θερισμός έρχεται; ιδού λέγω υμίν, επάρατε τους οφθαλμούς υμών και θεάσασθε τας χώρας, ότι λευκαί εισι προς θερισμόν ήδη» (Ιωάν. δ’, 35). Λίγο νωρίτερα ο Κύριος μιλούσε στους μαθητές Του για πνευματική τροφή, τώρα τους λέει για πνευματικό θερισμό.
Ο πνευματικός θερισμός είναι κοντά, φαίνεται, όπως φαίνεται και ο επίγειος θερισμός. Όταν τα στάχυα γίνονται κίτρινα ή λευκά, όλοι ξέρουν πως ο θερισμός πλησιάζει. Όταν πλήθη ανθρώπων έρχονται κοντά στο Χριστό, είναι φανερό πως ο πνευματικός καρπός έχει ωριμάσει.
Όταν οι Σαμαρείτες άκουσαν για το Χριστό από τη Σαμαρείτιδα, δεν είπαν πως η γυναίκα αυτή τρελλάθηκε, αλλά παράτησαν τη δουλειά τους κι έτρεξαν όλοι μαζί να τον δουν. Επάρατε τους οφθαλμούς υμών και θεάσασθε, δείτε τα πλήθη των ανθρώπων που τρέχουν κοντά μας! Αυτός είναι ο αγρός του Θεού.
Αυτή είναι η ώριμη σοδειά που περιμένει τους θεριστές. Έτσι είναι. «Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι» (Λουκ. ι’, 2). Εσείς είστε οι θεριστές του αγρού του Θεού. Γιατί μου προσφέρετε υλική, πρόσκαιρη τροφή, όταν υπάρχει μπροστά μας τόσο πλούσιος κι υπέροχος θερισμός; Όταν ο νοικοκύρης βλέπει μπροστά του τέτοιο θερισμό, δεν ξεχνάει να φάει από τη χαρά του;
Κι όταν βρεθεί μπροστά σε τέτοια θαυμάσια θέα, δεν τρέχει αμέσως να θερίσει τη σοδειά του και να την μαζέψει στις αποθήκες όσο γίνεται πιο γρήγορα, προτού την καταστρέψει η καταιγίδα; Γι' αυτό μη φροντίζετε υπερβολικά για την τροφή σας ή για τον εαυτό σας ή για Μένα. Τρέξτε γρήγορα στο θερισμό για να μη χάσετε το μισθό σας.
«Και ο θερίζων μισθόν λαμβάνει και συνάγει καρπόν εις ζωήν αιώνιον, ίνα και ο σπείρων ομού χαίρη και ο θερίζων. εν γαρ τούτω ο λόγος εστίν ο αληθινός, ότι άλλος εστίν ο σπείρων και άλλος ο θερίζων. εγώ απέστειλα υμάς θερίζειν ο ουχ υμείς κεκοπιάκατε· άλλοι κεκοπιάκασι, και υμείς εις τον κόπον αυτού εισεληλύθατε» (Ιωάν. δ’, 36-38).
Στον απέραντο αγρό του Θεού, πολλές φορές δεν προλαβαίνουν οι ίδιοι εργάτες και να σπείρουν και να θερίσουν, επειδή οι μέρες του ανθρώπου είναι μετρημένες. Μερικοί άνθρωποι σπέρνουν και πεθαίνουν προτού προλάβουν να δουν τον καρπό του κόπου τους. Μετά γεννιούνται άλλοι, όταν ο καρπός που έσπειραν μεγάλωσε, ωρίμασε κι έγινε κίτρινος για θερισμό. Κι έτσι αυτοί γίνονται θεριστές και μαζεύουν τον ώριμο καρπό που δεν έσπειραν.
Ο αγρός του Θεού στη γη έχει σπαρεί από την αρχή με ζωή. Σποριάδες ήταν οι προπάτορές μας, οι άνθρωποι του Θεού, προφήτες και δίκαιοι, κυρίως οι προφήτες. Εκείνοι έσπειραν, μα δεν είδαν τον καρπό ν' αυξάνει και να ωριμάζει. Έζησαν όλοι με πίστη και πέθαναν με πίστη, χωρίς να δουν τους καρπούς της επαγγελίας. Τους είδαν μόνο από μακριά, με την πνευματική τους όραση (βλ. Εβρ. ια’,13).
Ο Κύριος Ιησούς είπε κάποτε στους μαθητές Του: «Πολλοί προφήται και δίκαιοι επεθύμησαν ιδείν α βλέπετε, και ουκ είδον» (Ματθ. ιγ’, 17). Οι σποριάδες δε βλέπουν εκείνα που βλέπουν οι θεριστές: τον καρπό και το θερισμό. Κι οι δυό τους όμως θα λάβουν μισθό για τον κόπο τους, γιατί κι οι δυό τους είναι εργάτες στον αγρό του Θεού, ίνα και ο σπείρων ομού χαίρη και ο θερίζων.
Ο Κύριος επαινεί τους κόπους και τους αγώνες των προφητών και των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, ταυτόχρονα όμως ενθαρρύνει τους αποστόλους στον αγώνα του θερισμού τους. Είναι σα νά 'θελε να πει: Αυτοί έκαναν μεγαλύτερους αγώνες από σας, γιατί είναι πιο δύσκολο και πιο κουραστικό να σπέρνεις, χωρίς να βλέπεις τον καρπό στον αγρό σου, παρά να θερίζεις τον ώριμο καρπό. Εσείς μπήκατε στο δικό τους κόπο.
Εκείνοι αγωνίστηκαν και πέθαναν σαν μισθωτοί και δούλοι, χωρίς να δουν στο μεταξύ τον Κύριο του αγρού. Εσείς έχετε τον Κύριο ανάμεσά σας, εργάζεστε σαν γιοί, όχι σαν μισθωτοί ή δούλοι. Στην ουσία ο ίδιος ο Κύριος εργάζεται, εσείς είστε οι συν-εργάτες Του. Γι' αυτό ευφρανθείτε και σπεύσετε με χαρά να θερίσετε τον ώριμο καρπό.
«Εκ δε της πόλεως εκείνης πολλοί επίστευσαν εις αυτόν των Σαμαρειτών δια τον λόγον της γυναικός, μαρτυρούσης ότι είπέ μοι πάντα όσα εποίησα» (Ιωάν. δ’, 39). Δέστε πόσο ώριμος είναι ο καρπός! Δέστε πόσο πλούσιος είναι ο θερισμός! Η διψασμένη γη ρούφηξε γρήγορα το νερό. Πολλοί Σαμαρείτες πίστεψαν στο Χριστό ακόμα και προτού τον δουν, μόνο με τα λόγια που άκουσαν από τη γυναίκα.
Η Σαμαρείτιδα δεν ήταν απόστολος, ούτε κι έκανε κάποιο θαύμα. Αντίθετα μάλιστα, ήταν μια γυναίκα αμαρτωλή. Κι έτσι όμως τα λόγια της είχαν πλούσιο θερισμό ανάμεσα σ' αυτούς τους ειδωλολάτρες. Τί ντροπή, τί αμηχανία για τους Ιουδαίους, τον Εκλεκτό Λαό! Εκείνοι άκουσαν από το στόμα Του όλα τα δυνατά λόγια, μα παράμειναν κουφοί και τυφλοί, αμετανόητοι και σκληρόκαρδοι! Η Σαμαρείτιδα δεν κράτησε για τον εαυτό της τα καλά λόγια που άκουσε από τον Κύριο.
Έτρεξε αμέσως να τα μεταδώσει και στους άλλους, γι' αυτό και της αξίζει κάθε έπαινος. Είναι σαν τη γυναίκα που βρήκε τη χαμένη δραχμή κι αμέσως φώναξε τις γειτόνισσές της λέγοντας: «Συγχάρητέ μοι, ότι εύρον την δραχμήν ην απώλεσα» (Λουκ. ιε’, 9).
«Ως ουν ήλθον προς αυτόν οι Σαμαρείται, ηρώτων αυτόν μείναι παρ' αυτοίς· και έμεινεν εκεί δύο ημέρας. και πολλώ πλείους επίστευσαν δια τον λόγον αυτού» (Ιωάν. δ’, 40-41). Οι Ναζαρηνοί ζητούσαν να τον γκρεμίσουν από το χείλος του όρους (βλ. Λουκ. δ’, 29), δια τον λόγον αυτού. Οι Γαδαρηνοί του ζήτησαν να τους αφήσει και να φύγει μακριά (Λουκ. η’, 37).
Αυτοί εδώ οι Σαμαρείτες όμως του ζήτησαν να μείνει μαζί τους, ηρώτων αυτόν μείναι παρ αυτοίς. Ο Κύριος ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους κι έμεινε μαζί τους δυο μέρες. Κι ο θερισμός ήταν πραγματικά μεγάλος, πλούσιος, τόσο για εκείνους που τον πίστεψαν από τα λόγια που άκουσαν από τη γυναίκα, όσο και για εκείνους που πίστεψαν άμεσα στα δικά Του λόγια.
Στη συνέχεια έλεγαν στη γυναίκα: «ουκέτι δια την σην λαλιάν πιστεύομεν· αυτοί γαρ ακηκόαμεν, και οίδαμεν ότι ούτός εστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου ο Χριστός» (Ιωάν. δ’, 42). Δε μας είναι γνωστά όσα είπε ο Κύριος τις δυο αυτές μέρες στους πνευματικά πεινασμένους και διψασμένους ανθρώπους. Δε γράφτηκε τίποτα γι' αυτά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως πως τα λόγια Του είναι ύδωρ ζων, που όταν το πίνει ο άνθρωπος δεν ξαναδιψάει ποτέ πια. Αυτό φαίνεται πρώτο από το μεγάλο πλήθος εκείνων που πίστεψαν στον Κύριο και δεύτερο από την ορθή ομολογία της πίστης τους: ούτός εστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός.
Ανάμεσα στους πολλούς θεούς που πίστευαν οι Σαμαρείτες, μέσα τους διατηρούσαν και κάποια πίστη στο Θεό του Ισραήλ. Και κρατούσαν την πίστη αυτή όχι επειδή γνώριζαν το Θεό αυτό, αλλ' από σεβασμό στον Ισραήλ (Ιακώβ), που κάποτε είχε ζήσει ανάμεσά τους.
Γι' αυτό κι η Σαμαρείτιδα μίλησε για τον «πατέρα μας Ιακώβ» (Ιωάν, δ’, 13). Οι Σαμαρείτες σίγουρα θα είχαν ακούσει την προφητεία για το άστρο που θ' ανατείλει από τον Ιακώβ («ανατελεί άστρον εξ Ιακώβ», Αριθμοί, κδ’, 17).
Όταν ο βασιλιάς των Μωαβιτών Μπαλάκ ξεκίνησε πόλεμο εναντίον των Ισραηλιτών, κάλεσε τον προφήτη Βαλαάμ ν' ανακοινώσει νίκη εναντίον του Ισραήλ, για να ενθαρρύνει το στρατό του. Ο Μπαλάκ υποσχέθηκε στο Βαλαάμ να του δώσει μεγάλα δώρα για τις υπηρεσίες του κι ο Βαλαάμ πήγε στο στρατόπεδο του βασιλιά.
Όταν όμως προσπάθησε να κάνει τα μαγικά του και να προφητεύσει αυτά που ήθελε ο Μπαλάκ, ξαφνικά τον επισκέφτηκε το Πνεύμα του Θεού κι άρχισε να προφητεύει όχι αυτά που ήθελε ο Μπαλάκ, αλλ' εκείνα που ήθελε ο Θεός. «Ως καλοί οι οίκοί σου Ιακώβ, αι σκηναί σου Ισραήλ». Όταν ο Μπαλάκ άκουσε τα λόγια αυτά επιτίμησε τον Βαλαάμ, εκείνος όμως δεν πτοήθηκε και συνέχισε: «Φησί Βαλαάμ, υιός Βεώρ, φησίν ο άνθρωπος ο αληθινώς ορών, φησίν ακούων λόγια ισχυρού, όστις όρασιν Θεού είδεν εν ύπνω, αποκεκαλυμμένοι οι οφθαλμοί αυτού... ανατελεί άστρον εξ Ιακώβ, αναστήσεται άνθρωπος εξ Ισραήλ» (Αριθ. κδ’).
Και να που εμφανίστηκε Εκείνος που προείδε ο Βαλαάμ από παλιά. Το άστρο έλαμψε από τη φυλή του Ιακώβ κι ήταν λαμπρότερο από τον ήλιο, πιο όμορφο από το καλλίτερο όνειρο. Κι οι Σαμαρείτες το είδαν και χάρηκαν. Το είδαν και πίστεψαν. Ήπιαν μέχρι κορεσμού το ύδωρ το ζων κι έζησαν στον αιώνα.
Ο Σωτήρας μας Χριστός δεν έδωσε το ζων ύδωρ μόνο στους Σαμαρείτες και τους Ιουδαίους. Το έδωσε κι εξακολουθεί να το δίνει μέχρι σήμερα σε κάθε άνθρωπο που έχει επίγνωση της πνευματικής του δίψας στην έρημο αυτής της ζωής.
Κάποτε ο Κύριος στάθηκε στην Ιερουσαλήμ «και έκραξε λέγων· εάν τις διψά, ερχέσθω πρός με και πινέτω» (Ιωάν. ζ’, 37). Πρόσεξε πως το αναφέρει ο ευαγγελιστής: έκραξε. Ο Καλός Ποιμήν δεν ψιθυρίζει. Φωνάζει, κράζει το ποίμνιό Του, το καλεί στο νερό.
Από την αγάπη Του για το ανθρώπινο γένος ο Χριστός στέκεται στη μέση της ερήμου αυτού του κόσμου και κράζει σ' όλους τους ταξιδιώτες που είναι εξαντλημένοι από τη δίψα. Ευλογημένοι είναι όσοι ακούνε τη φωνή Του και τον πλησιάζουν με πίστη.
Ο Χριστός δε θα τους ρωτήσει ούτε ποια γλώσσα μιλάνε ούτε σε ποιο έθνος ανήκουν. Ούτε την ηλικία τους θέλει να μάθει ούτε αν είναι πλούσιοι ή φτωχοί. Θα δώσει σε όλους ύδωρ ζων για να τους ενισχύσει και να τους αναζωογονήσει, να τους ανανεώσει και να τους αναγεννήσει, να τους υιοθετήσει, να τους βγάλει από το πύρινο καμίνι αυτού του κόσμου και να τους οδηγήσει στη γη της επαγγελίας.
Πόσο υπέροχο είσαι, ύδωρ ζων! Γλυκύτατε Σωτήρα μας, δροσερή, κρυστάλλινη κι ανανεωτική πηγή, πόσο πλούσιος και ζωοποιός είσαι! Πνεύμα Αγιο, Παράκλητε, προσάγαγε στον Κύριο Ιησού όλους εκείνους που οι ψυχές τους διψούν για την αιώνια ζωή και κραυγάζουν: «Η ψυχή μου διψά για το Θεό, για το Ζώντα Θεό!»
Δόξα και ύμνος σε Σένα, Κύριε Ιησού, μαζί με τον Πατέρα και το Αγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν!
Πηγή: (Απόσπασμα από το βιβλίο «ΟΜΙΛΙΕΣ Γ’: ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ – Από την Κυριακή του Πάσχα ως την Πεντηκοστή» Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Μετάφραση – Επιμέλεια ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ – 2011), Αναβάσεις
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...