Το πρωί της 2ας Αυγούστου 1974 ο 12ος Λόχος Κρούσεως βρέθηκε ταγμένος αμυντικώς στο Ύψωμα 1023, νοτιοδυτικώς της Λαπήθου. Χωρίς αντιαρματική υποστήριξη και χωρίς όλμους. Διοικητής του Λόχου ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός Λουκάς Βαρναβίδης. Το μέτωπο του Λόχου ήταν απελπιστικά μεγάλο. Ήταν μέτωπο τουλάχιστον μονάδος επιπέδου τάγματος πεζικού. Επιπροσθέτως, δεν υπήρξε χρόνος για μελέτη του εδάφους και για κατασκευή κάποιων ορυγμάτων μάχης ή άλλων πρόχειρων αμυντηρίων. Από πλευράς πεζικού, δεν υπήρχε στρατός στο ύψωμα.

Από το πρώτο φως και επί δίωρο, η τοποθεσία του Λόχου δεχόταν συστηματικά πυρά όλμων, παρά τη συμφωνηθείσα εκεχειρία. Περί την 09:00 ώρα, πολυάριθμο πεζικό στράτευμα του εχθρού, ένας όχλος, μια ορδή χωρίς οποιαδήποτε τακτική και μέθοδο, χωρίς οποιαδήποτε συνεργασία μεταξύ Όπλων, άρχισε ν’ ανεβαίνει από τους πρόποδες της ανατολικής πλαγιάς του υψώματος. Ο 12ος Λόχος βρήκε το απαράμιλλο θάρρος κι έμεινε ακλόνητος στη θέση του. Τα τούρκικα ασκέρια, κινούμενα αμέριμνα και σε πυκνούς σχηματισμούς, άγγιξαν στο δραστικό βεληνεκές των όπλων.

Έφτασαν εκεί που δεν υπήρχε γυρισμός. Με το σύνθημα, τα όπλα του 12ου Λόχου Κρούσεως άρχισαν να βάλλουν. Τα νεοαποκτηθέντα πολυβόλα FN MAG δεν λειτουργούσαν ως πολυβόλα λόγω διαφοράς στις ταινίες τροφοδοσίας.

Οι καταδρομείς όμως τα χρησιμοποιούσαν ως επαναληπτικά, γεμίζοντας τις σφαίρες μια – μία. Οι Τούρκοι υπέστησαν πανωλεθρία. Υποχώρησαν άτακτα.

Σε μια περίπου ώρα επανέλαβαν την κίνηση. Πιο οργανωμένοι αυτήν τη φορά. Από θραύσμα όλμου τραυματίστηκε ο Διοικητής του Λόχου και αποσύρθηκε. Τη Διοίκηση ανέλαβε ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός Κώστας Μαλεκίδης. Η μάχη, με πυρακτωμένες τις κάννες συνεχίστηκε. Οι καταδρομείς έπαιζαν στην κυριολεξία με τις ζωές των επιτιθέμενων Τούρκων, τις οποίες εκτιμούσαν αναλόγως με το κόστος των φυσιγγίων που έριχναν. Κάποιος φώναζε: ‘‘Τρία σελίνια την κελέ’’ και ξάπλωνε κάποιον Τούρκο με μια ριπή τριών φυσιγγίων. Άλλος παραπέρα συμπλήρωνε: ‘‘Πέντε σελίνια η κελέ’’ κι έριχνε τη δική του ριπή.

Η μάχη άρχισε σε λίγο να διεξάγεται εκ του συστάδην. Πυρά ανταλλάσσονταν από απόσταση πενήντα μέτρων. Ακολούθως χρησιμοποιούνταν και χειροβομβίδες. Ο έφεδρος Ανθυπολοχαγός Μιχαήλ Παναγή, με τον κληρωτό Λοχία Χριστάκη Μηνά και τον έφεδρο καταδρομέα Γιώργο Κολάνη χτυπήθηκαν θανάσιμα. Εκεί άφησαν την τελευταία τους πνοή: ‘‘Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι’’. Άλλοι δυο καταδρομείς τραυματίστηκαν.

Οι λίγοι καταδρομείς που υπερασπίζονταν το ύψωμα δεχόντουσαν επίθεση από κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις. Ελπίδα ενίσχυσης από κάποιο τμήμα της Εθνικής Φρουράς καμία. Την ίδια ώρα, φάλαγγα αρμάτων και μηχανοκίνητου πεζικού, φάνηκε να κινείται δυτικά προς το ύψωμα Κόρνος, παρακάμπτοντας το Κυπαρισσόβουνο. Προ του κινδύνου κυκλώσεως του τμήματος και μη έχοντας τη δυνατότητα οποιασδήποτε υποστήριξης ή αναπλήρωσης πυρομαχικών, ο Λόχος διατάχθηκε από προϊστάμενο κλιμάκιο πεζικού να απαγκιστρωθεί και να συμπτυχθεί. Αργότερα αποδεσμεύτηκε, επανερχόμενος στην τοποθεσία της Μοίρας, όπου αναδιοργανώθηκε και ανέλαβε την επόμενη αποστολή του.

Πηγή: Κύπρος - Αναδρομές και Γεγονότα

Ο εικονιστικός τύπος της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσας είναι αξιόλογος, ευρέως γνωστός και λίαν αγαπητός, στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Απόψε ἡ ὁμιλία θὰ εἶνε δογματική· θὰ μιλήσουμε πάνω σὲ ἕνα δόγμα τῆς πίστεως. Τί θὰ πῇ δόγμα; Δόγμα εἶνε αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας καὶ πρέπει νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ παραδεχώμεθα ὡς ἀπόλυτη ἀλήθεια. Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας; Πολλὰ πράγματα. Διδάσκει ―καὶ ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ ξέρῃ― τί εἶνε ὁ κόσμος, τί εἶνε ὁ ἄνθρωπος, τί εἶνε τὸ σῶμα καὶ τί ἡ ψυχή, τί εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι, τί εἶνε ἁγία Τριάς, τί εἶνε Θεὸς Πατήρ, τί εἶνε Υἱός, τί εἶνε Πνεῦμα ἅγιο, τί εἶνε παράδεισος καὶ τί κόλασις, τί εἶνε Ἐκκλησία, τί εἶνε τὰ μυστήρια, τί εἶνε ἡ βάπτισις, ὁ γάμος, ἡ θεία εὐχαριστία κ.τ.λ.. Ὅλα αὐτὰ εἶνε μαθήματα, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ξέρῃ.

Δυστυχῶς ὑπάρχει μεγάλη ἄγνοια. Οἱ Χριστιανοὶ οὔτε τὸ ἀλφαβητάριο τῆς πίστεως δὲν ξέρουνε. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ τάχα ἐπιστήμονες. Ξέρουν πολλὰ ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ θρησκεία μας ἔχουν μεσάνυχτα. Καὶ πῶς νὰ ξέρουν, ὅταν στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε παρὰ μόνο Χριστούγεννα καὶ Πάσχα;

Ἂς δοῦμε λοιπὸν τώρα, τί διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία μας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Ἔχει δὲ μεγάλη σημασία τὸδόγμα περὶ τῆς Θεοτόκου, διότι συνδέεται ἀμέσως μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ἑκατομμύρια γυναῖκες γεννηθήκανε, ἑκατομμύρια ζοῦνε σήμερα, καὶ ἑκατομμύρια θὰ γεννηθοῦν μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Ἄλλες ἀπὸ αὐτὲς διακρίθηκαν γιὰ τὸ κάλλος τους, ἄλλες γιὰ τὴν εὐφυΐα τους, ἄλλες γιὰ τὴν καταγωγή τους. Ὅλες ὅμως λησμονοῦνται. Μία γυναίκα μόνο δὲν λησμονεῖται· ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας. Γιατί; Διότι μέσα στὰ ἑκατομμύρια τῶν γυναικῶν μόνο αὐτὴ βρέθηκε ἄξια νὰ γεννήσῃ τὸ Θεό, νὰ γίνῃ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ. Τί μυστήριο αὐτό! Πόσο καθαρὰ ἔπρεπε νὰ εἶνε αὐτὴ ποὺ θὰ ἀξιώνετο νὰ γεννήσῃ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν! Ἔπρεπε νὰ εἶνε ἁγνὴ καὶ παρθένος. Καὶ ἔγινε τὸ μέγα μυστήριο· ὁ Θεός, ποὺ δὲν τὸν χωροῦν οἱ οὐρανοί, ἐχώρεσε μέσα στὴν κοιλία τῆς παρθένου, καὶ ἔγινε ἡ κοιλία της θρόνος του. Ἡ παρθένος Μαρία γέννησε τὸν Θεό, γι᾿ αὐτὸ λέγεται Θεοτόκος. Τὸ δὲ ἐπίσης θαυμαστὸ ποιό εἶνε· ὅτι ἔμεινε παρθένος ὄχι μόνο πρὸ τοῦ τόκου ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸν τόκο καὶ μετὰ τὸν τόκο, δηλαδὴ ἀειπάρθενος. Ἂν δὲν τὸ πιστεύῃς αὐτὸ τὸ μυστήριο, δὲν εἶσαι ὀρθόδοξος Χριστιανός. Ἡ Παρθένος γέννησε τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Αὐτὸ εἶνε ἡ πίστις μας. Ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία οἱ αἱρετικοὶ διχάζονται ὡς πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας· ἄλλοι τὴν ὑπερτιμοῦν, καὶ ἄλλοι τὴν ὑποτιμοῦν.

Ἐμεῖς τί λέμε;

Ἡ Ὀρθοδοξία παραδέχεται, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε ἀνώτερη ἀπὸ τοὺς πατριάρχας καὶ τοὺς προφήτας τῆς παλαιᾶς διαθήκης, ἀνώτερη ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, ἀνώτερη ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, ἀνώτερη ἀκόμα κι ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Ἡ Παναγία εἶνε παραπάνω ἀπ᾿ ὅλους. Ἀλλὰ δὲν εἶνε Θεός· ἐδῶ σταματοῦμε. Διότι ἡ θεοποίησις τῆς Παναγίας εἶνε αἵρεσις. Αἱρετικοὶ εἶχαν θεοποιήσει τὴν Παναγία. Ἐμεῖς δὲν τὴ θεοποιοῦμε· δὲν λέμε, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε Θεός.

Ἡ Παναγία, ἐν σχέσει μὲ τὸ Θεό, μὲ τὸ Χριστό, εἶνε καὶ αὐτὴ μία «δούλη»· ἔτσι ὀνομάζει τὸν ἑαυτό της ἡ ἰδία (βλ. Λουκ. 1,38,48). Ἦταν ταπεινὴ ἡ Παναγία, δὲν ὑπερηφανεύετο. Ὅταν «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε» (Ἀκάθ. ὕμν.), δὲν ὑπερηφανεύτηκε ὅτι θὰ γεννήσῃ τὸ Χριστό. Οὔτε πῆγε νὰ τὸ διαλαλήσῃ στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες. Μόνο ἐρώτησε· Πῶς ἐγὼ χωρὶς ἄντρα θὰ γεννήσω παιδί; Καὶ ὁ ἄγγελος ἀπήντησε· «Οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα». Καὶ τότε ἐκείνη δέχθηκε μὲ ταπείνωσι τὸ θεῖο θέλημα· «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου» (Λουκ. 1,35-38). Ἔτσι εἶπε ἡ Παναγία· ὅτι εἶνε μιὰ «δούλη» τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ εἶνε ἁμαρτία αὐτὸ ποὺ παρατηρεῖται καμμιὰ φορὰ ἀπὸ ἄγνοια, νὰ τιμοῦν τὴν Παναγία παραπάνω ἀπὸ τὸ Χριστό (κάπου εἶδα λ.χ. μπροστὰ στὸ Χριστὸ νὰ ἔχουν μιὰ μικρὰ καντήλα, καὶ μπροστὰ στὴν Παναγιὰ μιὰ μεγάλη καντήλα).

Ὡρισμένοι αἱρετικοὶ ὅμως, ὄχι ἀπὸ ἄγνοια ἀλλ᾿ ἀπὸ σατανικὴ ἐπιμονή, θεωροῦν τὴν Παναγία σὰν Θεό· ὅπως οἱ ἀρχαῖοι εἰδωλολάτραι πρόγονοί μας εχανε τὴν Ἄρτεμι, τὴν Ἀθηνᾶ κ.τ.λ.. Ὄχι τέτοια πράγματα. Αὐτὸ εἶνε τὸ ἕνα ἄκρο, τὸ ὁποῖο κρατοῦν οἱ παπικοί. Αὐτοί, οἱ φράγκοι, τὴν Παναγία τὴν ἔχουν πολὺ ψηλά, τὴν τιμοῦν σχεδὸν σὰν Θεό, τῆς φτειάχνουν καὶ ἀγάλματα. Αὐτοὶ ἔχουν τὴν λεγομένη Μαριολατρία.

Οἱ ἄλλοι ἀντιθέτως πηγαίνουν στὸ ἄλλο ἄκρο. Εἶνε οἱ προτεστάνται. Αὐτοὶ τί λένε; Ὑποτιμοῦν τὴν Παναγία. Τὴν θεωροῦν μιὰ ἁπλῆ γυναῖκα. Τί εἶνε, σοῦ λένε, ἡ Μαρία; εἶνε ὅπως ὅλες οἱ γυναῖκες. Καὶ ἐνῷ οἱ παπικοὶ τῆς ἔχουν καὶ ἀγάλματα, οἱ προτεστάνται δὲν τῆς ἔχουν οὔτε εἰκόνα. Οἱ δὲ χιλιασταὶ οὔτε ν᾿ ἀκούσουν θέλουν γιὰ τὴν Παναγία.

Ἐμεῖς λοιπόν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, είμεθα στὸ μέσον. Ἡ Ὀρθοδοξία οὔτε μὲ τοὺς προτεστάντες πάει, οὔτε μὲ τοὺς παπικοὺς πάει. Καὶ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε ὑπεράνω ὅλων τῶν ἁγίων, ἀλλὰ ὄχι Θεός· καὶ ὅτι ἀξιώθηκε νὰ γεννήσῃ ὑπὲρ φύσιν τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστὸς γεννήθηκε κατὰ τρόπο ὑπερφυσικό, θαυμαστό, μυστηριώδη, τρόπον ἄγνωστον τοῖς ἀνθρώποις. Αὐτὰ πιστεύει ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ ἔτσι τιμοῦμε ἐμεῖς τὴν Παναγία.

* * *

Αὐτὰ βέβαια στὴ διδασκαλία. Τί γίνεται ὅμως στὴν πρᾶξι; Λέμε, ὅτι τιμοῦμε ὀρθοδόξως τὴν Παναγία. Τὴν τιμοῦμε ὄντως; Ὑπάρχουν ἀσφαλῶς καὶ ψυχὲς ποὺ ἀγαποῦν καὶ τιμοῦν τὴν Παναγία. Οἱ ἄλλοι; Τὴν ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως ὅλοι θὰ ἑορτάσουν. Τότε καὶ οἱ ἐπίσημοι θὰ ἐκκλησιαστοῦν. Ἀλλὰ τί ὥρα φθάνουν; Πρὸς τὸ τέλος. Ἔρχονται ἁπλῶς γιὰ τὸν τύπο.

Ὅσο γιὰ τοὺς στρατιωτικούς; Μὲ τὰ λόγια τιμοῦν κι αὐτοὶ τὴν Παναγία. Ἀλλ᾿ ἐὰν ὑπάρχῃ ἕνας χῶρος ὅπου ὑβρίζεται ἡ Παναγία μέρα – νύχτα, εἶνε ὁ στρατός. Ποῦ εἶνε ἡ τιμή; Πήγαινε μέσα στὸ στρατῶνα ν᾿ ἀκούσῃς τί γίνεται.Ὑπάρχουν βέβαια κ᾿ ἐδῶ καὶ ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες ποὺ τιμοῦν τὴν Παναγία, δὲν τὸ ἀρνοῦμαι. Ἀλλὰ οἱ πολλοί; Δὲν περνάει μέρα στοὺς λόχους καὶ στὰ τάγματα, ποὺ νὰ μὴ ὑβρίζεται φοβερὰ καὶ ἀπαίσια ἡ Παναγία.

Τέλος ὁ λαός. Παντοῦ δυστυχῶς, σὲ σπίτια καὶ δημοσίους χώρους, οἱ λεγόμενοι ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ προσβάλλουν χυδαιότατα τὸ τίμιον ὄνομα τῆς Παναγίας. Καὶ ποιός διαμαρτύρεται παρακαλῶ; Ἀκούει ὁ Χριστιανὸς νὰ βλαστημοῦν, καὶ χαχανίζει. Ἀκούει ἡ γυναίκα τὸν ἄντρα της νὰ ὑβρίζῃ, καὶ ὅταν τῆς πῇς ὅτι ἁμαρτάνει ποὺ τὸ ἀνέχεται, σοῦ λέει· Τί, νὰ χάσω ἐγὼ τὸν ἄντρα μου;… Δὲ᾿ λέω νὰ πάρῃ διαζύγιο. Ἀλλὰ ἔχει πολλὰ μέσα ἡ γυναίκα γιὰ νὰ πείσῃ τὸν ἄντρα. Δυστυχῶς δὲν κάνει τίποτα. Ἀκοῦνε οἱ γονεῖς τὰ παιδιά· τίποτα ἀπολύτως! Αὐτὸ εἶνε ἁμαρτία. Διότι ἁμαρτάνει αὐτὸς ποὺ βλαστημάει, ἀλλ᾿ ἂν ἀκοῦς κ᾿ ἐσὺ καὶ δὲν διαμαρτύρεσαι, ἔχεις κ᾿ ἐσὺ ἁμαρτία. Δὲν εἶσαι Χριστιανός· ψευτοχριστιανὸς εἶσαι. Δὲν ἀγαπᾷς καὶ δὲν τιμᾷς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος φθάνει νὰ πῇ· Συμβούλεψε τὸ βλάστημο. Δὲν σὲ ἀκούει; Ἔχεις χέρι; Χτύπησέ τον. Χέρι ποὺ χτυπάει βλάστημο θὰ ἁγιάσῃ. Στὸν Πόντο καὶ στὴ Μικρὰ Ἀσία δὲ᾿ βλαστημούσανε. Ὅποιος θὰ τολμοῦσε νὰ βλαστημήσῃ, ἔπρεπε νὰ φύγῃ ἀπὸ τὸ χωριό. Καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει· Ἂν πάρῃς ἕνα μαχαίρι καὶ μοῦ βγάλῃς τὰ μάτια, μοῦ κόψῃς τ᾿ αὐτιὰ τὶς μύτες καὶ τὰ χέρια, ἔχω χρέος νὰ σὲ συγχωρήσω. Ἂν ὑβρίσῃς τὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα ποὺ μὲ γέννησε, ἔχω χρέος νὰ σὲ συγχωρήσω. Ἂν ὅμως βλαστημήσῃς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγιά μου, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ!

Είμεθα λοιπὸν ὅλοι συνένοχοι. Καὶ μιὰ βλαστήμια ἀκόμα νὰ ἀκουγότανε στὴν Ἑλλάδα, ἔπρεπε νὰ χτυποῦν νεκρικὰ οἱ καμπάνες σὰν τὴ Μεγάλη Παρασκευή. Τώρα χιλιάδες βλαστημοῦν, καὶ κανείς δὲν ἐνοχλεῖται!

Προσπαθῆστε λοιπόν. Βρῆτε τρόπο, ὥστε νὰ σβήσῃ ἡ βλαστήμια ἀπὸ τὸν τόπο μας, καὶ ἡ κοινωνία μας νὰ γίνῃ μιὰ κιθάρα ποὺ θὰ ὑμνῇ μέρα καὶ νύχτα τὴν Παναγία καὶ τὸν Υἱόν της, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Πηγή: (Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱερό ναὸ του Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 10-8-1989.), Παράκληση

Τί ἀνύψωσε τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ δημιουργήματα; Ἡ ταπείνωση. Ὁ Θεὸς «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ» (Λουκ. 1, 48), καὶ γι’ αὐτὴ τὴν ἐπιβραβευμένη ταπείνωσή Της τὴν μακαρίζουν ὅλες οἱ γενιές. Καὶ ἐσὺ περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα προσπάθησε νὰ ἀποκτήσεις ταπείνωση. Ὁ Θεὸς στοὺς ταπεινοὺς δίνει τὴ χάρη, ἐνῶ στοὺς ὑπερήφανους ἀντιτάσσεται.

Ταπείνωση τῆς Παναγίας

Τί ἀνύψωσε τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ δημιουργήματα; Ἡ ταπείνωση. Ὁ Θεὸς «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ» (Λουκ. 1, 48), καὶ γι’ αὐτὴ τὴν ἐπιβραβευμένη ταπείνωσή Της τὴν μακαρίζουν ὅλες οἱ γενιές. Καὶ ἐσὺ περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα προσπάθησε νὰ ἀποκτήσεις ταπείνωση. Ὁ Θεὸς στοὺς ταπεινοὺς δίνει τὴ χάρη, ἐνῶ στοὺς ὑπερήφανους ἀντιτάσσεται.

Ἡ Παναγία εὐεργετεῖ

Ἡ Παναγία εἶναι καὶ σήμερα ζωντανή. Καὶ ὄχι μόνο ζεῖ, ἀλλὰ καὶ ζωοποιεῖ καὶ θεραπεύει τὶς ψυχὲς καί, ἂν εἶναι πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς, καὶ τὰ σώματα ἐκείνων τῶν πιστῶν ποὺ...

προσεύχονται σ’ Αὐτήν. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ Ἅγιοι ζοῦν καὶ μετὰ τὸ θάνατο…

* * *

Ὑπεραγία Θεοτόκε Παρθένε! Ἐξαιτίας τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Υἱοῦ Σου, ποὺ μεταλαμβάνω τόσο συχνά, τολμῶ νὰ πῶ ὅτι ἔχω μὲ Σένα συγγένεια!

Ὦ Δέσποινα τοῦ κόσμου! Ἀπὸ Σένα ἔλαβε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ αὐτὸ τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα. Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ποὺ μεταλαμβάνω εἶναι ἴδια μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου ποὺ εἶναι στοὺς οὐρανούς.

Πῶς μπορῶ νὰ μὴν ἀγαπάω Ἐσένα, καὶ πιὸ πολὺ τὸν Υἱό Σου, δικό Σου καὶ δικό μου Θεό;

Ὦ Πανάχραντε Δέσποινα! Δῶσε μου νὰ ἔχω συγγένεια μὲ Σένα ὄχι μόνο ἐξαιτίας τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ποὺ πολλὲς φορὲς μεταλαμβάνω ἀνάξια, ἀλλὰ νὰ πλησιάσω καὶ τὸ δικό Σου βαθμὸ τῆς πίστης, τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἐλπίδας, νὰ ὁμοιάσω Ἐσένα στὶς σκέψεις καὶ τὰ συναισθήματα.

Ὦ Πανάχραντε Δέσποινα! Ἔχω μεγάλη ἀνάγκη καὶ θέλω νὰ ἀποκτήσω καρδιὰ καθαρή! Τὰ πάντα γιὰ Σένα εἶναι δυνατά, Ὑπερευλογημένη· μπορεῖς νὰ παρακαλέσεις τὸν Υἱὸ καὶ Θεό Σου νὰ μοῦ χαρίσει καρδιὰ καθαρή, ὅπου κατοικεῖ πίστη, ἐλπίδα, καὶ ἀγάπη. Κάνε το, Πανάχραντε!

* * *

Τί σημαίνουν τὰ θαύματα ἀπὸ τὶς εἰκόνες τῆς Παναγίας; Σημαίνουν ὅτι ἡ Δέσποινα Θεοτόκος, ἡ Μητέρα τοῦ Σωτῆρα μας, πάντα ἀκούει τὶς προσευχὲς ποὺ μὲ πίστη καὶ ταπεινὴ καρδιὰ, Τῆς ἀπευθύνονται ἐνώπιον τῶν εἰκόνων της. Καὶ σὲ μερικὲς ἀπ’ αὐτὲς δείχνει φανερὰ σημάδια τῆς παρουσίας της.

Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά, μὲ πόση εὐλάβεια πρέπει νὰ συμπεριφέρονται οἱ πιστοὶ πρὸς τὶς εἰκόνες τῆς Παναγίας! Ἡ ἀόρατη χάρη της εἶναι παροῦσα σὲ κάθε εἰκόνα της, ἰδίως ἂν αὐτὴ ἡ εἰκόνα ἁγιογραφήθηκε μὲ τὸ χέρι ἑνὸς εὐλαβοῦς ἀνθρώπου.

* * *

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε! Μὲ τὶς πρεσβεῖες Σου, τὴν εὐσπλαχνία Σου, ἔχω ἠρεμία καὶ χαρὰ μέσα μου· ἡ ψυχή μου εἶναι ἐλεύθερη καὶ ἀνάλαφρη, στὴν καρδιά μου ἔχω εἰρήνη καὶ ἡσυχία.

Μὲ ὑπεράσπισες, ἐμένα τόν μετανοοῦντα ἄθλιο καί τόν ἁμαρτωλό, ἐνώπιον τῆς δικαιοσύνης τοῦ Υἱοῦ Σου καὶ τοῦ Θεοῦ μας καὶ Τὸν ἔκανες νὰ μὲ σπλαχνιστεῖ, ἐμένα τὸν χειρότερο ἀπ’ ὅλους.

Φανερὴ εἶναι ἡ χάρη Σου γιὰ τὴν ψυχή μου μετὰ τὴ δοξολογία ποὺ ψάλλαμε μπροστὰ στὴν εἰκόνα Σου, τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Καζάν! 21 Ὀκτωβριοῦ 1858.

* * *

Ὕμνησε τὴν Παντάνασσα, μὴν ξεχάσεις Αὐτὴν ποὺ σὲ εὐεργέτησε, μὴν ξεχάσεις νὰ εὐχαριστήσεις «τὴν ὑπέρμαχο στρατηγόν», ποὺ σὲ ἀπάλλαξε ἀπὸ τὰ δεινά.

Ἡ Παναγία φέρνει γαλήνη

Τὸ ἔλεος τῆς Παναγίας. Στὶς 24 Φεβρουαρίου ἤμουν στὴ Ραμπόβ. Συμμετεῖχα στὴν κηδεία τῆς συζύγου τοῦ ἱερέα Σοκολόβ. Ὅταν μπῆκα μέσα σὲ μὶα ἐκκλησία ἀπ’ αὐτὲς ποὺ βρίσκονται στὸ νεκροταφεῖο, εἶχα στὴν καρδιά μου θλίψη, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ ὀλιγοπιστία καὶ τὴν ὁποία προκαλεῖ τὸ πνεῦμα τῆς κακίας.

Ἔριξα τὸ βλέμμα μου στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Τύχβιν καὶ δὲν μποροῦσα νὰ πάρω ἀπ’ αὐτὴν τὰ μάτια μου. Τὸ πρόσωπό Της ἦταν γαλήνιο, ταπεινὸ καὶ γεμᾶτο ἀγάπη.

Εἶπα μέσα μου: «Πόση γαλήνη καὶ ἡσυχία, ποὺ δὲν εἶναι αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ὑπάρχουν στὸ πρόσωπό Σου, Ἄχραντε Παρθένε!», καὶ σὰν νὰ ἄκουσα ἀπ’ Αὐτὴν μὶα ἀπάντηση, ποὺ πολὺ καθαρὰ ἀντήχησε στὴν καρδιά μου: « Τί σὲ ἐμποδίζει νὰ ἔχεις εἰρήνη καὶ ἡσυχία στὴν καρδιά σου; Δὲν γνωρίζεις ποῦ πρέπει νὰ ψάχνεις γιὰ νὰ τὰ βρεῖς;»

Μὲ τὴ σκέψη καὶ τὴν καρδιά μου στράφηκα σ’ Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ Πηγὴ τῆς εἰρήνης καὶ ἀμέσως ἀπέκτησα τὴν ποθητὴ ἡσυχία…

* * *

Δέσποινα Θεοτόκε! Παρηγοριὰ τῶν θλιβομένων, Σὲ δοξολογοῦμε καὶ Σὲ εὐχαριστοῦμε! Τὰ βάσανα τῆς καρδιᾶς μας τὰ μεταμορφώνεις σὲ γαλήνη καὶ τὴ θύελλα τῶν παθῶν σὲ ἡσυχία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ! Ἀσταθὴς καὶ πονηρὴ καρδιά μου! Νὰ μὴν τολμήσεις ποτὲ νὰ ἀμφισβητήσεις τὶς φανερὲς εὐεργεσίες τῆς Βασίλισσας τῶν Οὐρανῶν!

* * *

Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ προσευχήθηκα ἀπὸ τὴν καρδιά μου στὴ Βασίλισσα ὅλου τοῦ κόσμου, αἰσθάνθηκα στὴν ψυχὴ ἀνακούφιση. Καὶ στὸ ἑξῆς μὴ μὲ ἀφήνεις, Παντάνασσα.

Ἐξύμνηση τῆς Παναγίας

Μητέρα τῆς δικῆς μας Εἰρήνης, Μητέρα τῆς δικῆς μας Χαρᾶς, Μητέρα τῆς δικῆς μας Ἐλπίδας καὶ δικῆς μας Ἀγάπης. Μητέρα Αὐτοῦ ποὺ ὑπάρχει, Αὐτοῦ ποὺ οὐσιώνει τὰ πάντα.

Μητέρα Ἄχραντε, τὸ ὕψος τῆς δικῆς σου ἁγνότητας δὲν μπορεῖ νὰ φαντασθεῖ ἡ δική μας ἀκάθαρτη ψυχή. Μητέρα Παμμακάριστε, τήν ἀγαθότητά σου δέν μπορεῖ νά συλλάβει ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου. Μητέρα πάντων τῶν χριστιανῶν, οἱ εἰκόνες σου εἶναι σὲ κάθε πόλη καὶ κάθε χωριὸ καὶ μαρτυροῦν τὴ γρήγορη βοήθεια ποὺ προσφέρεις σὲ μᾶς.

Νὰ εἶσαι καὶ γιὰ μένα τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ τρισάθλιο γρήγορη βοήθεια καὶ προστάτρια στοὺς πόνους, στὶς θλίψεις καὶ στοὺς πειρασμούς!

Πῶς νὰ προσευχόμαστε στὴν Παναγία

Νὰ φανταστεῖς ὅτι στέκεσαι μπροστὰ στὴ βασίλισσα καὶ τὴν παρακαλεῖς νὰ πραγματοποιήσει κάποιες δικές σου ἐπιθυμίες. Μὲ τί δέος καὶ τί σεβασμὸ θὰ τὸ ἔκανες!

Σκέψου τώρα ὅτι και αὐτή εἶναι ἄνθρωπος, ὅπως καί ἐσύ. Σκέψου τώρα πῶς πρέπει νὰ στέκεσαι μπροστὰ στὴ Βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, στὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, μὲ τί δέος καὶ τί εἰλικρίνεια! Ἀνέκφραστη εἶναι ἡ μεγαλωσύνη της καὶ ἀπερίγραπτη ἡ τελειότητα. «Πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν» (Ψαλ. 44, 14). Αὐτὴ εἶναι τόσο κοντὰ στὸ Θεό. Πρόσεχε, νὰ προσεύχεσαι σ’ Αὐτὴν μὲ ἀνάλογο δέος, μὲ καθαρή καὶ συντετριμμένη καρδιά.

Πηγή: Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καρέα , Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Γενικό Επιτελείο Στρατού (Γ.Ε.Σ.): Θερινή Εκπαίδευση της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων [2024]

Στην Ιερά Μονή των Ιβήρων βρίσκεται η θαυματουργή Εικόνα Πορταΐτισσα, η οποία κατά την παράδοση είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Έχει διαστάσεις 137 εκατοστά ύψος και 94 πλάτος, το δε βάρος 96 κιλά, μαζί με τα αναθήματα και τα λοιπά. Η αυστηρή έκφραση του ιερού προσώπου Της, τονιζόμενη από την επιβλητική, καθηλωτική ματιά Της, προξενεί το δέος.

Θὰ μιλήσουμε, ἀγαπητοί μου, γιὰ τοὺς ἁγίους Μακκαβαίους.

Εἶνε ἕνας ἀστερισμὸς μὲ ἐννέα ἀστέρια· τὸ ἕνα εἶνε ὁ διδάσκαλός τους Ἐλεάζαρος, τὸ δεύτερο ἡ μητέρα τους Σολομονή, καὶ τὰ ἄλλα ἑπτὰ εἶνε τὰ ἔξοχα παιδιὰ τῆς πολυτέκνου αὐτῆς οἰκογενείας.

Οἱ ἥρωες αὐτοὶ ἔζησαν τὸν 2ο π.Χ. αἰῶνα, σὲ ἐποχὴ ποὺ βασιλεὺς στὴ Συρία καὶ στὴν Ἰουδαία ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς διαδόχους τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὁ Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανής (175-163 π.Χ.). Αὐτός, φανατικὸς εἰδωλολάτρης, εἶχε μῖσος ἄσπονδο ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, ποὺ τότε ἦταν οἱ μόνοι ποὺ πίστευαν στὸν ἀληθινὸ Θεό. Προσπάθησε μὲ ὅλα τὰ μέσα νὰ ξερριζώσῃ ἀπὸ τὶς καρδιές τους αὐτὴ τὴν πίστι, τὴν πίστι ποὺ εἶχε παραδώσει ὁ Μωυσῆς. Ἔσφαξε, ἔσφαξε, σὰν ἄγριο θηρίο, ἀγριώτερο ἀπὸ τίγρι καὶ λιοντάρι. Ἕνα θηρίο θὰ φάῃ τρεῖς - τέσσερις ἀνθρώπους, δὲν τρώει παραπάνω· αὐτὸς ἔσφαξε 80.000 Ἰουδαίους, καὶ τὸ αἷμα ἔτρεξε ποτάμι στοὺς δρόμους τῶν Ἰεροσολύμων.

Καὶ γιὰ νὰ ἐξευτελίσῃ τὴ θρησκεία τους, διωργάνωσε εἰδωλολατρικὴ τελετή. Στὸ κέντρο τῆς πόλεως ἔστησε ἕνα πελώριο θυσιαστήριο, κ᾿ ἐκεῖ θυσίαζε ὄχι πρόβατα καὶ γίδια καὶ ταύρους καὶ τράγους, ὅπως συνήθιζαν οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλὰ –πρὸς βεβήλωσιν–, θυσίαζε χοίρους, ἑκατοντάδες χοίρους, στοὺς θεοὺς τῶν εἰδώλων. Καὶ γιὰ νὰ μαγαρίσῃ τοὺς Ἰουδαίους καὶ νὰ χτυπήσῃ τὴ θρησκευτική τους συνείδησι, τοὺς ὑποχρέωνε νὰ φᾶνε.

Πρέπει νὰ ξέρουμε, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι δὲν τρῶνε χοιρινὸ κρέας. Μέχρι σήμερα, ἂν πᾷς σὲ σπίτι Ἑβραίων, χοιρινὸ κρέας δὲν τρῶνε. Δὲν ἀναπτύσσω τώρα γιὰ ποιούς λόγους τὸ κάνουν, πάντως ἐξακολουθοῦν νὰ τὸ τηροῦν.

Νηστεύουν οἱ Ἑβραῖοι. Ἐμεῖς; Πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ νηστεύουμε.

Κάνω ἐδῶ μιὰ παρέκβασι. Εἶσαι Χριστιανός, εἶσαι ὀρθόδοξος; Ἐγὼ ἀμφιβάλλω. Ἂν εἶσαι ὀρθόδοξος, ἂν πιστεύῃς στὰ θέσμια τῆς Ὀρθοδοξίας μας, πρέπει νὰ τηρῇς τὶς νηστεῖες. Ποιές νηστεῖες; Νὰ νηστεύῃς Τετάρτη καὶ Παρασκευή· τὴν Τετάρτη διότι ἐπροδόθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τὴν Παρασκευὴ διότι ἐσταυρώθη. Ἂν εἶσαι ὀρθόδοξος, θὰ νηστεύῃς τὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ καὶ τὶς ἄλλες περιόδους νηστείας, θὰ νηστεύῃς στὶς 5 Ἰανουαρίου παραμονὴ τῶν Φώτων, στὶς 29 Αὐγούστου ποὺ τιμᾶται ἡ ἀποτομὴ τῆς κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου, θὰ νηστεύῃς στὴν Ὕψωσι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ 14 Σεπτεμβρίου, θὰ νηστεύῃς αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες.

Νηστεύουν σήμερα οἱ Χριστιανοί; Δυστυχῶς πάει νὰ καταργηθῇ ἡ ἁγία αὐτὴ συνήθεια. Παρατηρῆστε ἂν θέλετε, καὶ θὰ δῆτε ὅτι ἀκόμα καὶ Μεγάλη Παρασκευὴ καταλύεται ἡ νηστεία. Σὲ περιόδους νηστείας θὰ δῆτε στὰ κρεοπωλεῖα τῆς ἀγορᾶς κρεμασμένα κρέατα στὰ τσιγγέλια τῶν χασάπηδων, καὶ σὲ ἑστιατόρια ἢ νυχτερινὰ κέντρα νὰ καταναλώνωνται τόννοι κρέατος. Γίναμε στὰ Βαλκάνια τὸ πλέον κρεοφάγο γένος. Ἐξάγουμε καὶ συνάλλαγμα, γιὰ νὰ φέρουμε κρέατα ἀπὸ τὴ Βουλγαρία καὶ τὴ Σερβία. Ὅλη δὲ αὐτὴ ἡ κρεοφαγία ἀποβαίνει εἰς βάρος καὶ τῆς ὑγείας μας.

Νήστευαν λοιπὸν οἱ Ἰουδαῖοι· καὶ πρὸς ἐμπαιγμὸν τῆς νηστείας τους ὁ Ἀντίοχος τοὺς ὑποχρέωνε νὰ φᾶνε εἰδωλόθυτο χοιρινὸ κρέας. Πρῶτος ἐκλήθη ὁ διδάσκαλος Ἐλεάζαρος, ποὺ ἦταν σεβάσμιος ἱερεύς. Αὐτὸς εἶπε· –Εἶμαι ἐνενήντα χρονῶν. Τηρῶ μέχρι τώρα τὴ νηστεία κατὰ τὸν θεῖο νόμο, καὶ δὲν ἐννοῶ νὰ ἐγκαταλείψω τὴν ἱερά μας παράδοσι…

Τὸν ἅρπαξαν τότε οἱ στρατιῶτες τοῦ Ἀντιόχου, τὸν ἔδειραν, καὶ δεμένο τὸν ἔρριξαν στὴ φωτιά. Ἔτσι παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸ Θεό. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸν κάλεσαν ἕνα - ἕνα μὲ τὴ σειρὰ τὰ ἑπτὰ ἀδέρφια, τοὺς Μακκαβαίους.

› Λυπήσου τὰ νιᾶτα σου, εἶπαν στὸν πρῶτο· θὰ σοῦ δώσουμε ἀξιώματα, θὰ σὲ ἀνυψώσουμε σὲ δόξες καὶ τιμές.

› Χαρίζω τὰ ἀξιώματά σας· ἐγὼ θὰ μείνω στὴν πίστι τῶν πατέρων μας. Δὲν θὰ γευθῶ χοιρινὸ εἰδωλόθυτο…

Ἔτσι ὁ πρῶτος εἶπε τὸ ὄχι. Τὸ ἴδιο ἐπανέλαβε ὁ δεύτερος, ὁ τρίτος, ὁ τέταρτος, ὁ πέμπτος, ὁ ἕκτος καὶ ὁ ἕβδομος. Καὶ μετὰ τὴν ἄρνησι ἄρχισε γιὰ τὸν καθένα τὸ τρομερὸ μαρτύριο, ποὺ ἀνατριχιάζεις καὶ μόνο νὰ τὸ σκέπτεσαι. Ἀνοῖξτε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη στὸ τέλος καὶ διαβάστε στὸ βιβλίο Δ΄ Μακκαβαίων (κεφ. 5ο-12ο).

Μὴ διαβάζετε μόνο περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες. Ἂν εἶσαι Χριστιανός, διάβαζε ἁγία Γραφή. Θὰ μοῦ πῇς, Δὲν εὐκαιρῶ, ἢ δὲν καταλαβαίνω, ἢ νιώθω κούρασι… Προφάσεις.

Ἂς κάνω ἐδῶ μιὰ ἄλλη παρέκβασι.

Σοῦ λέω νὰ νηστεύῃς, δὲν νηστεύεις· Σοῦ λέω νὰ διαβάζῃς ἁγία Γραφή, δὲν διαβάζεις. Τὸ ἕνα δὲν κάνεις, τὸ ἄλλο δὲν κάνεις· τί Χριστιανὸς εἶσαι, μπορεῖς νὰ μοῦ πῇς; Σοῦ λέω νὰ προσεύχεσαι, δὲν προσεύχεσαι· σοῦ λέω νὰ ἐξομολογῆσαι, δὲν ἐξομολογεῖσαι· σοῦ λέω νὰ κοινωνᾷς, δὲν κοινωνᾷς· σοῦ λέω νὰ ἐκκλησιάζεσαι, δὲν ἐκκλησιάζεσαι. Στὴν ἐκκλησία ἔρχεσαι μόνο ὅταν σὲ καλοῦν γιὰ κάποιο μυστήριο.

Πολλοὶ ἔρχονται ὅταν γίνεται μνημόσυνο. Ἀλλ᾿ αὐτὸ εἶνε ἁμαρτία. Διότι στὸ ναὸ κάθε Κυριακὴ μνημόσυνο γίνεται. Τίνος μνημόσυνο; Ὄχι τοῦ πατέρα καὶ τῆς μάνας μας· κάθε Κυριακὴ κάνουμε τὸ μνημόσυνο τοῦ Κυρίου. Καὶ ἂν πηγαίνῃς στὰ μνημόσυνα τοῦ πατέρα ἢ τῆς μητέρας σου, πολὺ περισσότερο πρέπει νὰ πηγαίνῃς στὸ μνημόσυνο τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τί κοστίζει σ᾿ ἐσένα ἡ πίστι; Στοὺς μάρτυρες κόστισε φρικτοὺς πόνους καὶ θάνατο.

Οἱ Μακκαβαῖοι λοιπὸν εἶπαν τὸ ὄχι καὶ ἄρχισε τὸ μαρτύριό τους· μαρτύριο, ποὺ ἀνατριχιάζει ὁ ἄνθρωπος νὰ τὸ διαβάζῃ ὅπως τὸ περιγράφει ἡ ἁγία Γραφή. Τοῦ ἑνὸς τοῦ ἔβγαλαν τὰ μάτια μὲ πιρούνι. Τοῦ ἄλλου τοῦ ἔκοψαν τὸ δεξὶ χέρι. Τοῦ ἄλλου τοῦ ἔκοψαν τὸ ἀριστερὸ χέρι μὲ πριόνι. Τοῦ ἄλλου τοῦ ἔκοψαν τὰ δάχτυλα. Τοῦ ἄλλου τοῦ ξερρίζωσαν τὰ νύχια. Τοῦ ἄλλου τοῦ ἔξυναν τὶς σάρκες μὲ σιδερένια νύχια. Τὸν ἄλλο τὸν ἔγδαραν ζωντανό, ὅπως γδέρνει ὁ χασάπης τὰ σφαχτά… Τίποτα αὐτοί! ἔμειναν σταθεροί.

Κ᾿ ἐμπρὸς σ᾿ ὅλα αὐτά, παροῦσα στὸ μαρτύριο τῶν ἑπτὰ παιδιῶν, ποιά ἦταν παρακαλῶ; Ἡ μάνα, ἡ ἁγία Σολομονή. Ὤ ἡ μάνα! Νά ᾿ταν καμμιὰ σημερινὴ μάνα, θά ᾿λεγε· «Φάε, παιδάκι μου, λίγο κρέας, δὲν εἶνε τίποτα…». Σήμερα οἱ μανάδες σκέπτονται μόνο τὸ σῶμα τῶν παιδιῶν, τὸ τομάρι τους δηλαδή. Παραπάνω ἀπὸ τὸ σῶμα δὲν βλέπουν τίποτε ἄλλο. Ἡ ἁγία Σολομονὴ ὑπῆρξε μοναδικὴ μητέρα, ἱστορικὴ μητέρα, σπάνιο παράδειγμα μέσα στοὺς αἰῶνες.

› Ὄχι, παιδιά μου! εἶπε· μὴ μαγαρίσετε τὴ θρησκεία μας, μὴ χάσετε τὸ στεφάνι τῆς δόξης…!

Καὶ προέτρεπε αὐτή, ἡ μάνα, τὰ ἑπτὰ παιδιὰ στὸ μαρτύριο τὸ φρικτό. Ἦταν πιστὴ στὸ Θεό, καὶ ἡ πίστι αὐτὴ τὴν ἀνέδειξε ἡρωίδα, γυναῖκα μοναδικοῦ μεγαλείου καὶ κύρους. Πῶς βρῆκε τὴ δύναμι νὰ προτρέπῃ ὅλα τὰ παιδιά της στὴ θυσία! Μήπως δὲν πονοῦσε; Ἀσφαλῶς πονοῦσε. Καθὼς τὰ παιδιά της μαρτυροῦσαν, καὶ τὰ ἔβλεπε τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο νὰ θανατώνωνται μὲ τὸ σκληρότερο τρόπο, ὑπέφερε. Πονοῦσε αὐτὴ γιὰ τὸ καθένα ξεχωριστὰ καὶ γιὰ ὅλα μαζί. Ὁ πόνος της ἦτο πολλαπλάσιος. Οἱ μανάδες, ὅταν τὰ παιδιά τους ἀρρωσταίνουν κ᾿ ἔχουν πυρετό, παρακαλοῦν τὸ Θεό, νὰ φύγῃ ὁ πυρετὸς ἀπὸ τὰ παιδιὰ καὶ νά ᾿ρθῃ σ᾿ αὐτές.

Ἂν λοιπὸν τὸ κάθε παιδὶ τῆς ἁγίας Σολομονῆς μαρτύρησε μιὰ φορά, αὐτή, πονώντας γιὰ τὸ καθένα, μαρτύρησε ἑπτὰ φορές, μαρτύρησε ἑπταπλασίως. Κι ἀφοῦ ὑπέμεινε σταθερὰ καὶ ἀκλόνητος ὅλη τὴ δοκιμασία, στὸ τέλος ἔπεσε καὶ ἡ ίδια μέσ᾽ στὴ φωτιά (βλ. Δ΄ Μακ. 17,1).

Ἔτσι κάηκαν ὅλοι καὶ ἔγιναν θυσία στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μάρτυρες πρὸ Χριστοῦ. Αὐτό, ἀδελφοί μου, μὲ λίγα λόγια, εἶνε τὸ μαρτύριο τῶν ἑπτὰ Μακκαβαίων παίδων, τῆς μητρὸς αὐτῶν Σολομονῆς καὶ τοῦ διδασκάλου αὐτῶν γέροντος ἱερέως Ἐλεαζάρου.

Τί μᾶς διδάσκει;

Ἕνα δίδαγμα βγαίνει σήμερα. Ἡ πίστι μας δὲν εἶνε παραμύθι. Εἶνε ζωντανὴ καὶ θαυμαστή. Ἔχουμε τὴν πιὸ ἀληθινὴ θρησκεία, τὴ μόνη ἀληθινὴ στὸν κόσμο. Γι᾿ αὐτὴν προφήτευσαν οἱ προφῆτες καὶ ἔδωσαν τὴ ζωή τους οἱ Μακκαβαῖοι στὴν παλαιὰ διαθήκη, γι᾿ αὐτὴν κήρυξαν οἱ ἀπόστολοι καὶ θυσιάστηκαν οἱ μάρτυρες στὴν καινὴ διαθήκη, γι᾿ αὐτὴν ἀσκήτευσαν καὶ θεολόγησαν καὶ ὡμολόγησαν οἱ πατέρες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας.

Ἂς φιλοτιμηθοῦμε νὰ μιμηθοῦμε κ᾿ ἐμεῖς τοὺς ἀγῶνες τους, γιὰ νὰ γίνουμε μαζὶ μὲ ὅλους αὐτοὺς μέτοχοι τῆς δόξης στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν

Άγιος Παΐσιος: “Εύχομαι ο Θεός να αναστήσει Μακκαβαίους”

Ο Γέρων Παϊσιος, αναφερόμενος σε Εθνικά θέματα της πατρίδος πολιτικά και όχι μόνο, ευχόταν να αναδείξει ο Θεός “Μακκαβαίους”, δηλαδή τους σύγχρονους υπερασπιστές της πατρίδος οι οποίοι ανιδιοτελώς θα έδιναν τα πάντα για αυτό τον τόπο και το λαό του,συντονισμένοι σε ένα ύψιστο σκοπό:την ενότητα. Αυτή που δίδαξαν με υπέροχο τρόπο και οι Μακκαβαίοι. Αυτό που λείπει στις ημέρες μας από ατομικό, συλλογικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο… Όχι την τάξη της παγκοσμιοποίησης αλλά την “αταξία” του Θεού. (Καινή Κτίσις)

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῶν Μακκαβαίων τὸν ἐπτάριθμον δῆμον, σὺν τὴ μητρὶ Σολομονὴ τὴ ἁγία, καὶ Ἐλεάζαρ ἅμα εὐφημήσωμεν οὗτοι γὰρ ἠρίστευσαν, δι' ἀγώνων νομίμων, ὡς φρουροὶ καὶ φύλακες, τῶν τοῦ Νόμου δογμάτων καὶ νῦν ὡς καλλιμάρτυρες Χριστοῦ, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, ἀπαύστως πρεσβεύουσι.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Σοφίας Θεοῦ, οἱ στύλοι οἱ ἑπτάριθμοι, καὶ θείου φωτός, οἱ λύχνοιοι ἑπτάφωτοι, Μακκαβαῖοι πάνσοφοι, πρὸ Μαρτύρων μέγιστοι Μάρτυρες, σὺν αὐτοῖς τῷ πάντων Θεῷ, αἰτεῖσθε σωθῆναι τοὺς τιμῶντας ὑμᾶς.

Πηγή: Προσκυνητής

Πρόεδρος και πολιτική ηγεσία ΔΕΝ γνωρίζουν τι είναι επακριβώς η διζωνική ανωμαλία, αλλά… Όλοι την έκαναν βολική παντιέρα, από τον Νοέμβριο του 1974, την επίσημη αποδοχή της διά των ψηφισμάτων 649 (1990) και 750 (1992, επί Βασιλείου),

Ὁ γνησίως τόν Θεόν ἀγαπῶν, οὗτος καί ἀπερισπάστως πάντως προσεύχεται· καί ὁ ἀπερισπάστως πάντως προσευχόμενος, οὗτος καί γνησίως τόν Θεόν ἀγαπᾷ. Οὐκ εὔχεται δέ ἀπερισπάστως, ὅ τινι ἐπιγείων ἔχων τόν νοῦν προσηλωμένον· οὐκ ἄρα ἀγαπᾷ τόν Θεόν, ὅ τινι τῶν ἐπιγείων ἔχων τόν νοῦν δεδεμένον.

Για αυτόν τον εξαίρετο άνδρα δεν γνωρίζουμε πολλά. Ούτε τα πρωτινά ούτε τα στερνά του χρόνια. Σαν ένας «διάττων αστήρ» κάμνει την εμφάνισή του στις σελίδες της Γραφής. Μας καταπλήσσει με την τίμια και ευγενική και τολμηρή διαγωγή του και έπειτα δεν αναφέρεται πια πουθενά. Και οι τέσσερις Ευαγγελιστές τον αναφέρουν. Και ο καθένας τους του αφιερώνει τέσσερις το πολύ πέντε στίχους για να περιγράψει το ήθος του ανδρός, τις διαθέσεις του, την γενναία στάση του και την αγία και πολύτιμη προσφορά των υπηρεσιών του προς τον νεκρό Κύριο Ιησού.

Σχόλιο Τ.Ι.: Οι Βενιζέλοι, οι Μπενάκηδες, οι Γύπαροι, οι λοχίες Σαρτζέτηδες δεν δικάστηκαν ποτέ για τα εγκλήματα που έκαναν, Οι απόγονοι τους, είναι αυτοί που μας κυβερνούν ακόμα...

ΔΕΝ γνώριζε μόνο ότι θα γινόταν το πραξικόπημα ο Μακάριος, αλλά ήξερε και ότι θα έπεφτε και το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας! Περί αυτού υπάρχει συγκεκριμένη μαρτυρία από αυτήκοο μάρτυρα τηλεφωνικής συνομιλίας του τότε Προέδρου. Σχετική αναφορά έγινε από τηλεοράσεως. Συγκεκριμένα:

Στο πλαίσιο των ποιμαντικών του επισκέψεων στη μαρτυρική επαρχία των Καλαβρύτων, ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος τέλεσε τη Θεία Λειτουργία, την Κυριακή 28 Ιουλίου, στην Ενορία του Αγίου Δημητρίου στο ορεινό χωριό Λευκάσιο.

Ο COVID μας έπεισε ότι όλοι γύρω μας είναι δυνητικοί εχθροί

Ο Φίλιππος της Μακεδονίας ή Φίλιππος Β’ o Μακεδών  ήταν ο βασιλιάς που έκανε την Μακεδονία ισχυρό κράτος. Μέσα σε λίγα χρόνια μετέτρεψε ένα βασίλειο αδύναμο και μικρό σε πανελλήνια δύναμη. Ένωσε υπό την ηγεμονία του τα υπόλοιπα ελληνικά κράτη και προετοίμασε στην ουσία την κατάκτηση της Περσίας και του μεγαλύτερου μέρους του τότε γνωστού κόσμου από τον γιο του Αλέξανδρο τον Μέγα.

Το μάρκετινγκ της παραπληροφόρησης στις κλινικές αμβλώσεων έχει εξελιχθεί σε «επιστήμη».

Εκπομπή με τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη της Κυριακής 28 Ιουλίου 2024.

Με ανάρτηση του τουρκικού Υπουργείου Αμύνης στις 29 Ιουνίου για εκπαιδευτικές δραστηριότητες, επιβεβαιώθηκε η συγκρότηση της 2ας Ταξιαρχίας Πεζοναυτών από το Τουρκικό Ναυτικό.

Το Κίνημα της SoE στα Χανιά και το διάγγελμα των Μητσοτάκη- Βαφειάδη- Πάλερετ της 29ης Ιουλίου 1938

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ὁ κόσμος τούς ὀνομάζει λογίους. Τί θά πῆ λόγιος; Εἶνε ὁ ἄνθρωπος, πού ὅταν τέλειωσε τό σχολεῖο, μικρό ἤ μεγάλο, δέν ἔκλεισε τά βιβλία, δέν ἔπαψε νά μελετᾶ, ἀλλά, ἀπό μιά ἐπιθυμία ζωηρή νά γνωρίση περισσότερα πράγματα, διαβάζει συνεχῶς διάφορα βιβλία, θρησκευτικά, ἱστορικά, φυσικά καί γενικά ἐγκυκλοπαιδικά βιβλία, καί ἀπό τή μελέτη του αὐτή ἀποκτᾶ γνώσεις καί μπορεῖ νά μιλάη καί νά διαφωτίζη τούς ἄλλους σέ ποικίλα θέματα.