Ὁμιλία στήν ἐκδήλωση γιά τήν εὐλογία τῆς βασιλόπιτας τοῦ Συλλόγου «Μετεώρων Λιθόπολις» (26.01.2020) Καθημερινά, ὅλο καί περισσότεροι ἄνθρωποι, ἀκόμη καί στήν πατρίδα μας μέ τήν μακραίωνη ὀρθόδοξη παράδοση, γίνονται ἀρνητές τῆς πίστεως καί τοῦ Θεοῦ καί δέν μετέχουν στήν ζωή καί τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Πολλοί νέοι μας, δυστυχῶς καί παιδιά (μαθητές Γυμνασίου καί Λυκείου), δηλώνουν ἄθεοι καί ἄπιστοι καί ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, παρασυρμένοι ἀπό τόν συρμό τῆς ἐποχῆς καί τήν διαρκῆ προβολή τῆς ἀθεΐας ἀπό καθηγητές, δασκάλους, τόν κοινωνικό περίγυρο, τά ΜΜΕ κ.λπ.

Πριν από περισσότερο από μισό αιώνα, ενώ ήμουν ακόμα παιδί, θυμάμαι να ακούω ορισμένους ηλικιωμένους να δίνουν την ακόλουθη εξήγηση για τις μεγάλες καταστροφές που έπληξαν τη Ρωσία: Οι άνθρωποι ξέχασαν τον Θεό, γι' αυτό συνέβησαν όλα αυτά.

Τόν εἰκοστό αἰώνα, ἡ Εὐρώπη γέννησε τρία τέρατα, πού διψοῦσαν γιά αἷμα. Γιά νά γοητέψουν τούς ἀνθρώπους καί νά μή φοβηθοῦν, ἐμφανίστηκαν λαμπροφορεμένα καί ὀμορφοστολισμένα, σάν τό λιοντάρι, πού νομίζεις πώς κοιμᾶται, καί ξαφνικά ὁρμάει καταπάνω σου καί σέ κατασπαράζει. Φοβερά τά τρία τέρατα! Ὁ Ναζισμός, ὁ Φασισμός καί ὁ Κομμουνισμός. Θέλησαν -ἄν ἦταν δυνατό- νά κατακτήσουν ὅλο τόν κόσμο.

Το υπέρτατο γεγονός της εκ νεκρών αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει, είναι η «εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων». Το γεγονός για το οποίο, σύμφωνα με τον υμνογράφο, ευφραίνονται οι ουρανοί και αγάλλεται η γη, πανηγυρίζει δε όλος ο ορατός και ο αόρατος κόσμος. Το αναστάσιμο και ανέσπερο φως του Χριστού έχει πληρώσει τα πάντα, τον ουρανό και τη γη και τα καταχθόνια. Γι’ αυτό λοιπόν και εμείς δοξάζομε και υμνούμε ακατάπαυστα τον Νικητή του θανάτου και αυτουργό της σωτηρίας μας, τον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν, με επινίκιους πασχάλιους ύμνους, που δονούν τα σύμπαντα και τις καρδιές μας και διαλαλούν τον θρίαμβο της αφάτου δυνάμεως και φιλανθρωπίας του.

Απορρίφθηκε το αίτημα της Ένωσης Αθέων να αφαιρεθούν οι εικόνες από το ΣτΕ κατά τη συζήτηση της αίτησης για το θρήσκευμα στα απολυτήρια των μαθητών.

Ένα βασικό φιλοσοφικό αξίωμα του μεγίστου των φιλοσόφων της αρχαιότητος, του Σωκράτους, είναι ως γνωστόν το«εν οίδα, ότι ουδέν οίδα», δηλαδή το μόνο πράγμα που γνωρίζω είναι ότι τίποτα δεν γνωρίζω. Αναμφίβολα αυτή η οντολογική αυτογνωσία του τον ανέδειξε ως τον πλέον αξεπέραστο φιλόσοφο όλων των εποχών και αποτέλεσε τη βάση της επιστημονικής έρευνας των όντων. Πάνω σ’ αυτή την αρχή στηρίζεται ολόκληρο το φιλοσοφικό και επιστημονικό οικοδόμημα των κατοπινών γενεών μέχρι σήμερα. Και πάνω σ’ αυτή την βασική αρχή στηρίχθηκαν όλοι οι μεγάλοι πρωτοπόροι της ανθρώπινης σκέψης και της επιστήμης, οι οποίοι διέπρεψαν και προήγαγαν την κοινωνική ζωή των ανθρώπων με τις επιστημονικές ανακαλύψεις των.

Η αντιχριστιανική παραφιλολογία δεν είναι τωρινό εφεύρημα, αλλά είναι τόσο παλιά, όσο και η αγία μας Εκκλησία. Κάποιοι θεώρησαν και θεωρούν «χρέος» τους, να «διαφωτίσουν» τον κόσμο για τον «κακό» Χριστιανισμό, να καταδείξουν τις «συμφορές», που έφερε και συσσώρευσε στην ανθρωπότητα, ξοδεύοντας πολύτιμη φαιά ουσία, καταναλώνοντας τόνους γραφικής ύλης και συγγράφοντας, μάλλον αντιγράφοντας, παλαιότερα συγγράμματα, χωρίς όμως να μπορούν να εξαφανίσουν αυτό το «κακό», ή έστω να το θέσουν στο περιθώριο!

Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη επισημάνει, η Εκκλησία του Χριστού από της ιδρύσεώς της μέχρι σήμερα, επί 20 αιώνες και πλέον, πολεμήθηκε και πολεμείται με ένα πρωτοφανές μίσος και μανία από τα ποικίλα συστήματα της αθεΐας, είτε αυτά εμφανίστηκαν υπό την μορφή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, είτε του άθεου Ουμανισμού, είτε του Διαλεκτικού Υλισμού και Μαρξισμού, είτε υπό άλλες μορφές και προσωπεία, πίσω από τα οποία, βέβαια, κρύβεται ο εμπνευστής των, ο πατέρας του ψεύδους, ο διάβολος. Μεταξύ Χριστού και Αντιχρίστου, πίστεως και απιστίας, αληθείας και ψεύδους, φωτός και σκότους,  διεξάγεται έναςαδιάλειπτος και τιτάνιος αγώνας,ο οποίος θα συνεχίζεται μέχρι συντελείας των αιώνων.