Στις Πεντηκοστιανές ομάδες δίδεται μεγάλη έμφασις στα χαρίσματα της γλωσσολαλιάς και της προφητείας. Επειδή αυτά υπήρχαν στην πρώτη χριστιανική Εκκλησία, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, σε αφθονία, συμπεραίνουν ότι και σήμερα πρέπει να συμβαίνη το ίδιο.

Δηλαδή σε όποια θρησκευτική ομάδα σήμερα παρατηρούνται προφητείες, γλωσσολαλιές, ενύπνια, οράματα, εκστατικά φαινόμενα κ.τ.τ., σ' αυτήν υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, αυτή θεωρείται Αποστολική Εκκλησία. Αυτή αποτελεί συνέχεια της πρώτης Εκκλησίας μετά την Πεντηκοστή.
Αφού, λένε, στην αρχή έτσι ήταν τα πράγματα, έτσι πρέπει να είναι και τώρα. Ο συλλογισμός τους όμως είναι επιπόλαιος. Στην αρχή της Παλαιάς Διαθήκης με τον Μωϋσή και τον Ιησού του Ναυή και στην αρχή της Χριστιανικής Εκκλησίας με την Πεντηκοστή και τους Αποστόλους λαμβάνουν χώρα έκτακτα, υπερφυή, καταπληκτικά φαινόμενα, τα οποία όμως δεν επαναλαμβάνονται στους επόμενους αιώνες. Στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, βλέπουμε ότι οι Απόστολοι μετά την Πεντηκοστή παρουσίαζαν πρωτοφανείς υπερφυσικές εκδηλώσεις. Αλλά το ίδιο συνέβαινε ακόμη και με τους επτά βοηθούς των, όπως λ.χ. με τον Στέφανο και τον Φίλιππο (πρβλ. στ' 8, 15, 55, η' 13, 38). Τότε στην αρχή, στο ξεκίνημα της Παλαιάς ή της Καινής Διαθήκης χρειάζονταν αυτά τα μεγάλα έξοχα γεγονότα.

Επίσης στην αρχή τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης έπεφταν φοβερές τιμωρίες, για να εδραιωθούν οι ηθικοί νόμοι πού προέβαλλε ο Θεός στον λαό. Θα σταθούμε λίγο σ' αυτό το σημείο. Θα υπενθυμίσουμε την σκληρή τιμωρία του κλέφτη Άχαρ (Π. Διαθήκη) καθώς και την παρόμοια τιμωρία του ζεύγους Ανανία και Σάπφειρας (Κ. Διαθήκη).
Σήμερα στις μεγάλες εορτές κοινωνούν πολλοί Χριστιανοί. Παρά ταύτα, δεν βλέπουμε να παθαίνουν κάτι κακό όσοι κοινωνούν αναξίως.
Στις πρώτες όμως ημέρες της χριστιανικής Εκκλησίας όποιος προσερχόταν αναξίως στη Θεία Ευχαριστία, ετιμωρείτο παραδειγματικά. Και αυτό, για να συνειδητοποιήσουν οι πρώτοι Χριστιανοί το μέγεθος της αμαρτίας. Όχι μόνο με αρρώστιες, αλλά και με θάνατο. Στην Α' προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου αναφέρεται ότι εκείνοι πού έτρωγαν τον άρτο της Ευχαριστίας και έπιναν από το ποτήριο του Κυρίου αναξίως και χωρίς να διακρίνουν σ' αυτά το σώμα και το αίμα του Κυρίου ετιμωρούντο με αρρώστιες καθώς και με θανάτους - «δια τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί» (ια' 30). «Κοιμώνται ικανοί» θα πη «αρκετοί πεθαίνουν»

Βλέπουμε λοιπόν, ότι στην αρχή γίνονται κάποια πράγματα πολύ διαφορετικά.
Η ίδια κατάστασις επικρατεί αντίστοιχα και στην Π. Διαθήκη. Στις πρώτες ημέρες της Συναγωγής, στα χρόνια του Μωϋσή και του Ιησού του Ναυή, τότε πού δόθηκε ο Νόμος και η Γη της Επαγγελίας, όποιος παραβίαζε κάποια εντολή υφίστατο παραδειγματική τιμωρία.
Προηγουμένως κάναμε μνεία της τιμωρίας κάποιου κλέφτη. Ας δούμε το περιστατικό με λεπτομέρειες. Η εντολή του Ιησού του Ναυή ήταν να μην απλώση Ισραηλίτης χέρι σε αντικείμενα από την κυριευθείσα Ιεριχώ πού αφιερώθηκαν στον Θεό. Ας διαβάσουμε λίγο στο 7ο κεφάλαιο του βιβλίου του Ιησού του Ναυή.

«Και είπε ο Ιησούς προς τον Άχαρ (ή Αχάν): Παιδί μου δώσε τώρα δόξα στον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ και εξομολογήσου σ' αυτόν και πες μου τώρα τι έπραξες. Μη μου το κρύψης. Και αποκρίθηκε ο Άχαρ προς τον Ιησούν και είπε: Αληθινά, εγώ αμάρτησα στον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ και έπραξα ως εξής· είδα ανάμεσα στα λάφυρα μία καλή βαβυλωνιακή στολή και διακόσιους σίκλους ασήμι και χρυσό έλασμα πενήντα σίκλων, τα επεθύμησα και τα πήρα- και να, είναι κρυμμένα στην γη, στην μέση της σκηνής μου- και το ασήμι από κάτω από αυτά.

»Και απέστειλε ο Ιησούς ανθρώπους και έτρεξαν στην σκηνή, και να, ήταν κρυμμένα στην σκηνή του και το ασήμι από κάτω. Τα πήραν από την σκηνή και τα έφεραν στον Ιησού και σε όλους τους Ισραηλίτες και τα τοποθέτησαν ενώπιον του Κυρίου.
»Τότε ο Ιησούς και όλοι οι Ισραηλίτες έπιασαν τον Άχαρ τον γιο του Ζερά και το ασήμι και την στολή και το χρυσό έλασμα και τους γυιούς του και τις θυγατέρες του και τα βόδια του και τους όνους του και τα πρόβατά του και την σκηνή του και όλα όσα είχε, και τους ωδήγησαν στην κοιλάδα Αχώρ. Και είπε ο Ιησούς: «Γιατί μας κατετάραξες; Ο Κύριος αυτή την ήμερα θα σε καταταράξη». Και ολόκληρος ο Ισραηλιτικός λαός τον λιθοβόλησε. Και τους κατέκαυσαν μέ φωτιά- και τους λιθοβόλησαν. Και πάνω του έφτιαξαν ένα σωρό από μεγάλες πέτρες, ό οποίος παραμένει μέχρι σήμερα» (Ίησοϋς τοϋ Ναυή, ζ' 19-26).

Είδατε πόσο σκληρά τιμωρήθηκε μία κλοπή! Γιατί; Διότι τότε στην αρχή, μόλις οι Ισραηλίτες έμπαιναν στην Γη της Επαγγελίας, ίσχυαν άλλα μέτρα. Μήπως λιγώτερο τιμωρήθηκαν τρία άτομα, ο Κορέ, ο Δαθάν και ο Αβειρών πού σήκωσαν μπαϊράκι εναντίον του Μωυσή; Άνοιξε η γη και τους κατάπιε. Και μάλιστα μαζί με τις οικογένειες τους και τις περιουσίες τους (Πρβλ. 16ο κέφ. Αριθμών).

Στην αρχή λοιπόν, στις πρώτες ημέρες του λαού της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και του λαού της Καινής Διαθήκης όλα έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα. Όχι μόνο οι ευλογίες είναι πρωτοφανείς, αλλά και οι τιμωρίες. Ασυνήθιστα θαύματα. Πρωτάκουστες επεμβάσεις της ευλογούσης αλλά και της τιμωρούσης δεξιάς του Θεού.

Όταν αυτή η αλήθεια κατανοηθή καλά από τους Χριστιανούς, τότε θα φανή πόσο λανθασμένη είναι η θέσις των Πεντηκοστιανών, οι οποίοι νοσούν ότι κάποια έκτακτα και υπερφυσικά σημεία πού εμφανίσθηκαν στο ξεκίνημα της χριστιανικής Εκκλησίας, στις πρώτες ημέρες της, στις πρώτες δεκαετίες της μπορούν να συνεχίζωνται μέσα σ' ένα συγκεκριμένο θρησκευτικό χώρο δηλαδή στον χώρο των δικών τους συνάξεων.

Όταν λοιπόν ένας Πεντηκοστιανός κηρύττη ότι πρέπει στην θρησκευτική σύναξι να υπάρχη γλωσσολαλιά, διότι έτσι γινόταν στην αρχή του Χριστιανισμού, δεν σκέπτεται σωστά. Αν ήταν σωστό αυτό, θα έπρεπε σήμερα στις εκκλησιαστικές συνάξεις όσοι κοινωνούν αναξίως να πέφτουν βαρειά άρρωστοι ή και να πεθαίνουν. Θα έπρεπε όποιος πει ψέματα στον ποιμένα της Εκκλησίας, σαν τον Ανανία και την Σάπφειρα, να πέφτη κάτω νεκρός.

Να σημειώσουμε ότι τα βιβλία της Κ. Διαθήκης πού γράφτηκαν στην δεκαετία του 60 μ.Χ. ή του 70 ή αργότερα δεν κάνουν την παραμικρή μνεία γλωσσολαλιάς.

Στα τέλη του 1ου, στον 2ο, στον 3ο και στους επόμενους αιώνες δεν υπήρχε στην Εκκλησία χάρισμα γλωσσολαλιάς. Μόνο σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, όταν μεταδιδόταν ο Χριστιανισμός σε χώρες βάρβαρες, σε χώρες πού επί αιώνες επικρατούσε ειδωλολατρία, γινόταν κάποια εξαίρεσις του κανόνος.

Κάτι τέτοιο σημειώνει ο άγιος Ειρηναίος, ομιλώντας για την διάδοσι του Χριστιανισμού στους βαρβάρους της περιοχής της Γαλλίας.

Και σήμερα στην Ορθόδοξο Ιεραποστολή της Κορέας, υπήρξαν κάποιες περιπτώσεις κατά τις οποίες νεοφώτιστοι μετά την λήψι του χρίσματος παρουσίασαν γλωσσολαλιά. Επίσης άγιοι Γέροντες της Ορθοδοξίας, όπως ο αγιορείτης π. Ιλαρίων ο Ίβηρ (ΙΘ' μ.Χ. αι.) όπως ο γνωστός π. Παΐσιος, όπως ο π. Πορφύριος έτυχε να συνομιλήσουν με ξενόγλωσσους ανθρώπους και να συνεννοηθούν μαζί τους, παρ' όλο πού δεν γνώριζαν την γλώσσα τους. Αυτά βέβαια είναι σπάνια περιστατικά και συμβαίνουν μόνο στον χώρο της αληθινής Εκκλησίας και όχι των αιρέσεων.

Το ότι στα πρώτα βήματα του Χριστιανισμού εμφανίσθηκε, και μάλιστα σε έντασι και αφθονία το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, είχε τότε κάποιο λόγο. Έφερε ένα μήνυμα. Ποιο; Ότι ο Θεός με την έναρξι τής Κ. Διαθήκης δέχεται στις αγκάλες του όλα τα έθνη. Όλες οι γλώσσες είναι ευλογημένες, όχι μόνο αυτή πού μιλούσαν οι Εβραίοι. Αποτελούσε ακόμη μία εντυπωσιακή παρουσία της θείας Χάριτος, η οποία χρειαζόταν τότε, διότι οι διάνοιες των ανθρώπων είχαν παχυνθή από την ειδωλολατρία αιώνων.

Πάνω σ' αυτό το θέμα, ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει τα εξής:

 «Για ποιόν λοιπόν λόγο αυτή η χάρις (δηλ. η γλωσσολαλιά) περιωρίσθηκε κι εξαφανίσθηκε τώρα από τους ανθρώπους; Αυτό έγινε, όχι γιατί ο Θεός μας περιφρόνησε, αλλα γιατί μας τίμησε υπερβολικά. Πώς; Θα σάς το πω. Οι άνθρωποι τότε ήταν πιο ανόητοι, διότι μόλις απηλλάγησαν από την λατρεία των ειδώλων και το μυαλό τους ήταν ακόμη πιο παχύ και πιο αναίσθητο. Είχαν μεγάλη αδυναμία στα σωματικά και παραδίδονταν σ' αυτά και καθόλου δεν γνώριζαν τι ακριβώς είναι η νοητή και αόρατη χάρις, η οποία γίνεται αντιληπτή μόνο με την πίστι. Γι' αυτόν τον λόγο γίνονταν υπερφυσικά σημεία. Διότι άλλα από τα πνευματικά χαρίσματα είναι αόρατα και κατανοούνται μόνο με την πίστι και άλλα παρουσιάζουν κι ένα αισθητό σημάδι για να καταλάβουν κάτι οι άπιστοι.

»Ένα παράδειγμα. Η άφεσις των αμαρτιών είναι ένα πράγμα νοητό και αόρατο, διότι δεν βλέπουμε με τα σωματικά μάτια πώς καθαριζόμαστε από τις αμαρτίες. Γιατί έτσι; Διότι αυτή πού καθαρίζεται είναι η ψυχή, και η ψυχή βέβαια δεν βλέπεται με τα σωματικά μάτια. Λοιπόν, η κάθαρσις από τα αμαρτήματα είναι μία νοητή και πνευματική δωρεά, πού δεν μπορεί να γίνη αντιληπτή με τα σωματικά μάτια- αλλά η ομιλία ξένων γλωσσών, ενώ ανήκει και αυτή στην νοητή και αόρατη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, παρουσιάζει όμως και αισθητό σημάδι, εύκολα αντιληπτό και στους απίστους...
»Εγώ λοιπόν τώρα δεν έχω ανάγκη από υπερφυσικά σημεία. Γιατί; Διότι έμαθα να πιστεύω στον Δεσπότη Χριστό και χωρίς να μου δώση υπερφυσικό σημείο. Εκείνος βέβαια πού απιστεί, χρειάζεται ενέχυρο, ενώ εγώ πού πιστεύω δεν έχω ανάγκη ούτε από ενέχυρο ούτε από υπερφυσικό σημείο. Γνωρίζω ότι καθαρίσθηκα από τις αμαρτίες, και χωρίς να γλωσσολαλήσω. Εκείνοι όμως τότε δεν επίστευαν, εάν δεν τους εδίδετο υπερφυσικό σημείο».

Στην συνέχεια ο Χρυσορρήμων τονίζει ότι τότε πού υπήρχε άγνοια του Χριστιανισμού και απιστία, χρειαζόταν η γλωσσολαλιά προς βοήθειαν των απίστων. Παραπέμπει και σε σχετικό χωρίο της Α' προς Κορινθίους επιστολής (Πρβλ. ιδ' 22). Για τους ανθρώπους της εποχής εκείνης, οι χριστιανικές διδασκαλίες ήταν απρόσιτες. Για να γίνουν προσιτές χρειάζονταν ενέχυρα, εγγυήσεις, αποδείξεις και θαύματα. Όσα τους δίδασκαν οι Απόστολοι ήταν αόρατα και αφανή. Ο νέος Θεός ήταν άγνωστος και αφανής. «Εκείνοι ει μη έλαβον πρώτον σημείον και ενέχυρον, ουκ αν αύτω επίστευον περί των αφανών». Δηλαδή «εκείνοι αν δεν έπαιρναν πρώτα κάποιο σημάδι και κάποιο ενέχυρο, δεν θα επίστευαν στον Θεό, δεν θα επίστευαν σε πράγματα αόρατα». Και καταλήγει: «Εγώ και χωρίς αυτά παρουσιάζω τέλεια πίστι. Και γι' αυτόν τον λόγο δεν γίνονται σήμερα υπερφυσικά σημεία» (πρβλ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Α' ομιλία εις την Πεντηκοστήν).

Υπογραμμίζουμε μία φράσι του αγίου Πατρός, «ουχί ατιμάζοντος ημάς Θεού, αλλά τιμώντος έστι το συστείλαι την των σημείων επίδειξιν». Συνεστάλη η επίδειξις σημείων. Δηλαδή περιωρίσθηκε η πληθώρα των πνευματικών χαρισμάτων, τα οποία υπήρχαν στην αρχέγονο Εκκλησία. Αυτή η ενέργεια του Θεού σημαίνει τιμή προς τους Χριστιανούς. Δεν τους θεωρεί πια ο Θεός τους Χριστιανούς νήπια πού χρειάζονται ένα σωρό δωράκια, παιγνιδάκια και αρκουδάκια πού γεμίζουν ολόκληρο δωμάτιο.

Τότε στην αρχή, τότε παλαιά χρειάζονταν τα πολλά δωράκια. Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος: «Παλαιά πολλοί προσεύχονταν σε ξένη γλώσσα... Περσικά ή λατινικά χωρίς ο νους τους να γνωρίζη αυτό πού λεγόταν στην ξένη γλώσσα» (ομιλία 35η στην Α' Κορινθίους). «Το παλαιόν», στα παλαιά χρόνια, στο ξεκίνημα του Χριστιανισμού, όχι τώρα.

Ο Ειρηναίος, ενώ σ' ένα σημείο αναφέρει γλωσσολαλιές, σε άλλο απαριθμώντας τα πνευματικά χαρίσματα, τις παραλείπει. Αυτό σημαίνει ότι στις ημέρες του άρχισε να εκλείπη το χάρισμα της γλωσσολαλιάς. «Άλλοι εκδιώκουν δαίμονες βέβαια και αληθινά, ώστε πολλές φορές αυτοί πού καθαρίσθηκαν από τα πονηρά πνεύματα να πιστέψουν και να γίνουν μέλη της Εκκλησίας. Άλλοι έχουν το χάρισμα να προγνωρίζουν τα μέλλοντα, άλλοι να βλέπουν οπτασίες και άλλοι να εκφέρουν προφητικές ρήσεις. Άλλοι θεραπεύουν τους αρρώστους επιθέτοντας σ' αυτούς τα χέρια. Τους καθιστούν υγιείς. Ήδη, όπως το αναφέραμε, και νεκροί αναστήθηκαν και έμειναν κοντά μας αρκετά χρόνια...». (Έλεγχος ψευδωνύμου γνώσεως, απόσπασμα 11). Εδώ βλέπουμε να αναφέρονται το κατά δαιμόνων χάρισμα, το προορατικό, των οπτασιών, των προφητικών εμπνεύσεων, το ιαματικό και το θαυματουργικό. Το χάρισμα της γλωσσολαλιάς απουσιάζει.

Εάν μελετήσουμε το έργο του Ιουστίνου, συγχρόνου του Ειρηναίου, «Διάλογος προς Τρύφωνα» θα ιδούμε διάφορα χαρίσματα, όχι όμως γλωσσολαλιά. Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για το ιαματικό χάρισμα, για το προορατικό, για το διδακτικό (πρβλ. 39, 2), για το χάρισμα της προφητείας. Επειδή ο Τρύφων ήταν Ιουδαίος, ο Ιουστίνος του είπε ότι την πάλαιαν εποχή το φαινόμενο της προφητείας υπήρχε στον Ιουδαϊκό λαό, άλλα στην συνέχεια έφυγε από τους Ιουδαίους και ήλθε στους Χριστιανούς και διατηρείται μέχρι τώρα. Ας ιδούμε το κείμενο: «Παρά γαρ ημίν μέχρι και νυν προφητικά χαρίσματα έστιν, εξ ου και αυτοί συνιέναι οφείλετε, ότι το πάλαι εν τω γένει υμών οντά εις ημάς μετετέθη» (82, 1).

 Δηλαδή στα χρόνια του Ιουστίνου δεν υπήρχε χάρισμα γλωσσολαλιάς. Αυτό το χάρισμα, το τόσο εντυπωσιακό, δεν το αναφέρει.

Να σημειώσουμε ότι ο Ιουστίνος γεννήθηκε γύρω στο 110 μ.Χ. Έζησε στην Παλαιστίνη, στην Κόρινθο, στην Αθήνα, ιδιαίτερα στην Ρώμη. Σ' αυτές τις περιοχές δεν συνάντησε χάρισμα γλωσσολαλιάς. Σ' αυτές τις περιοχές ο Χριστιανισμός είχε εδραιωθή και δεν χρειαζόταν γλωσσολαλιές. Εάν ο Ειρηναίος, πού σαν επίσκοπος Λυώνος (Νότιος Γαλλία) διαδίδοντας τον Χριστιανισμό σε βαρβάρους λαούς τής κοιλάδος του Ροδανού, στους Κέλτες και σε πιο μάκρυνες περιοχές, πληροφορήθηκε για ύπαρξι γλωσσολαλιάς και την ανέφερε, αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Οι βάρβαροι εκείνοι λαοί, πού δεν είχαν ούτε γραφή, βρίσκονταν σε νηπιακή ηλικία και χρειάζονταν κάποια εντυπωσιακά δωράκια. Ωστόσο, αργότερα πού εδραιώνεται κι εκεί ο Χριστιανισμός, ο Ειρηναίος, όπως το είπαμε απαριθμεί τα άλλα χαρίσματα, αλλά δεν κάνει λόγο για την γλωσσολαλιά.

Ας έλθουμε στον Ωριγένη (γεννήθηκε το 185 μ.Χ.). Στο σύγγραμμά του «Κατά Κέλσου», παρουσιάζονται οι κατηγορίες του εθνικού φιλοσόφου Κέλσου εναντίον των χριστιανικών δογμάτων. Ελέγχονται και τα χαρίσματα των χριστιανών και αντιπαρατίθενται «χαρίσματα των εθνικών». Για γλωσσολαλιά δεν γίνεται λόγος. Εάν υπήρχε τότε, θα έδινε μεγάλη τροφή στον Κέλσο για περισσότερη κατηγορία.
Και ο Ωριγένης αναφέρεται σε διάφορα χαρίσματα των Χριστιανών της εποχής του, αλλά για γλωσσολαλιά όχι. Λ.χ. στην εποχή του υπήρχαν Χριστιανοί πού θεράπευαν ανθρώπους πού βασανίζονταν από δαιμονοκαταληψία. «Όχι λίγοι Χριστιανοί απομακρύνουν το γένος των δαιμόνων από τους πάσχοντες, χρησιμοποιώντας όχι κάποιο τρόπο παράδοξο, μαγικό, με φίλτρα φαρμακευτικά, αλλά μόνο με την προσευχή και με πολύ απλό εξορκισμό» (Κατά Κέλσου, ζ' 4). Για χάρισμα όμως γλωσσολαλιάς δεν αναφέρει.

Γνωρίζω ότι Πεντηκοστιανοί ερευνητές έχουν μελετήσει όλα τα έργα του Ωριγένους. Έχουν βρη ένα κατάλογο χαρισμάτων. Τον δημοσιεύουν στα έντυπά τους, αλλά το χάρισμα της γλωσσολαλιάς δεν το συνάντησαν. Στα μέρη όπου έδρασε ο Ωριγένης, Αίγυπτο και Παλαιστίνη, λίγο στην Αραβία και στην Νικομήδεια (επισκέφθηκε και την Ρώμη και την Αθήνα) ο Χριστιανισμός είχε εδραιωθή. Δεν βρισκόταν σε νηπιακή ηλικία για να χρειάζεται δεκανίκια.

Μάλιστα ο Ωριγένης μας δίδει μία πολύ σημαντική μαρτυρία, την οποία φυσικά παραβλέπουν οι Πεντηκοστιανοί πού μελετούν τα έργα του. Μας λέει ότι στην αρχή πού εμφανίσθηκε σαν διδάσκαλος ο Ιησούς γίνονταν υπερφυσικά σημεία, θαύματα. Μετά την Ανάληψί του αυτά εμφάνισαν μεγάλη έξαρσι. Ύστερα όμως άρχισαν να ελαττώνονται, και στις ημέρες πού ζούσε ο Ωριγένης ήταν ελάχιστα. Τα είχαν λίγοι Χριστιανοί, αφοσιωμένοι στον λόγο του Χριστού, που τηρούσαν πιστά τις εντολές του και είχαν καθαρισθή από τα πάθη. «Σημεία του Αγίου Πνεύματος, κατ' αρχάς μεν της Ιησού διδασκαλίας, μετά δε την ανάληψιν αυτού πλείονα εδείκνυντο, ύστερον δε ελάττονα- πλην και νυν έτι ίχνη εστίν αυτού παρ' ολίγοις, τας ψυχάς τω λόγω και ταίς κατ' αυτόν πράξεσι κεκαθαρμένοις» (Κατά Κέλσου, ζ' 8).

Ανάμεσα στά χαρίσματα πού μπορούσε κανείς να συνάντηση σε κάποιους αγιασμένους Χριστιανούς, ο Ωριγένης αναφέρει την εκδίωξι δαιμόνων, την θεραπεία ασθενών και την προόρασι -«εξεπάδουσι δαίμονας και πολλάς ιάσεις επιτελούσι και ορώσι τίνα κατά το βούλημα του λόγου περί μελλόντων». (Κατά Κέλσου, α' 46). Για γλωσσολαλιά δεν ομιλεί. Αυτό βέβαια δεν προξενεί χαρά στους Πεντηκοστιανούς, διότι δεν ενισχύει τις απόψεις τους.

Στην εν λόγω περικοπή ο Ωριγένης αναφέρει ότι ο Κύριος και οι Απόστολοι έκαναν πολλά υπερφυσικά. Και χρειαζόταν τότε να γίνη έτσι, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να απαγκιστρωθούν από την πατροπαράδοτη θρησκεία και ν' ακολουθήσουν μία καινούργια πίστι, η οποία μάλιστα τους εξέθετε και σε πολλούς κινδύνους, μέχρι και τον θάνατο.
«Χωρίς δυνάμεων και παραδόξων» δεν θα κατώρθωναν τίποτε. Τώρα όμως σημειώνει ο Αλεξανδρινός διδάσκαλος απουσιάζει η άφθονη υπερφυσική παρουσία. Σώζονται όμως κάποια ίχνη -«και έτι ίχνη του Αγίου εκείνου Πνεύματος, οφθέντος εν είδει περιστεράς, παρά Χριστιανοίς σώζεται».
Τότε όμως στην αρχή του Χριστιανισμού απαιτούντο πολλά. «Ουκ αν γαρ χωρίς δυνάμεων και παραδόξων εκίνουν τους καινών λόγων και καινών μαθημάτων ακούοντας προς το καταλιπείν μεν τα πάτρια, παραδέξασθαι δε μετά κινδύνων των μέχρι θανάτου τα τούτων μαθήματα».
Δηλαδή, ανεξάρτητα από τις γλωσσολαλιές, τα άλλα πνευματικά χαρίσματα πού αφθονούσαν και υπεραφθονούσαν στα πρώτα βήματα τού Χριστιανισμού, στον Β' και στον Γ' μ.Χ. αιώνα λιγόστευσαν τόσο, ώστε ο Ωριγένης να ομιλεί για «ίχνη σημείων τού Αγίου Πνεύματος».

Αυτό, όπως είδαμε, μας το είπε και ο ιερός Χρυσόστομος, ο οποίος μάλιστα μας εξήγησε και για ποιόν λόγο έγινε.

Μερικοί Ορθόδοξοι, μόλις πλησιάσουν τους Πεντηκοστιανούς, εντυπωσιάζονται από την ομιλία ξένων γλωσσών. Νομίζουν ότι αυτό συνδέεται με το Άγιο Πνεύμα. Ας μάθουν όμως ότι η ξενογλωσσία μπορεί να είναι νερό πού προέρχεται από ακάθαρτη πηγή.

Ας ξεκινήσουμε με τον Μοντανισμό. Στην καταδικασμένη από την Εκκλησία «αίρεσι των Φρυγών» τού Β' μ.Χ. αιώνος πού ίδρυσε ο πρώην ιερεύς της Κυβέλης Μοντανός, άνθρωπος πολύ αλαφροΐσκιωτος, και την επεξέτεινε με την συνεργασία δύο «προφήτιδων» γυναικών, της Πρίσκιλλας και της Μαξιμίλλας, συνέβαιναν πολλά ενθουσιαστικά, εκστατικά και «προφητικά» φαινόμενα όμοια με των Πεντηκοστιανών. Παρετηρείτο και το «λαλείν εκφρόνως και ακαίρως και αλλοτριοτρόπως», και το «ξενοφωνείν» (Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστορία Ε' 7 και 9).
Δηλαδή μιλούσαν σαν τρελλοί, έβγαζαν περίεργες φωνές την ώρα πού δεν περίμενες, φώναζαν με αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου, και επί πλέον λαλούσαν και ξένες γλώσσες.
Και στον Πνευματισμό παρατηρείται ομιλία ξένων γλωσσών. Αναφέρονται μέντιουμ πού μιλούσαν δεκάδες γλωσσών, ακόμη και νεκρές γλώσσες αρχαίων λαών.
Γλωσσολαλιές συναντούνται και στο Ισλάμ, στους ορχούμενους δερβίσηδες, και σε δαιμονισμένους και σε παραθρησκευτικές ομάδες όπου είναι ανακατεμένη και η ινδουιστική θεολογία.

Αν θέλουμε να πάμε πολύ μακρυά και πολύ πίσω, θα συναντήσουμε ομιλία ξένων γλωσσών και στις Πυθίες της αρχαίας Ελλάδος.
Και αν θέλουμε να έλθουμε στις ημέρες μας και πολύ κοντά μας, θα πρέπει να πούμε ότι και εντός των μελών της Ορθοδόξου Εκκλησίας υπάρχουν οι λεγόμενες «οραματίστριες» και «φωτισμένες», οι οποίες μέσα στα ενθουσιαστικά τους φαινόμενα έχουν και τις γλωσσολαλιές.

Μου έτυχε μία περίπτωσι, πού δεν πρόκειται να την ξεχάσω. Συνέβη στην Αθήνα. Συγκεκριμένα στο Γαλάτσι. Εκεί κάποτε σ' ένα σπίτι συζητούσαμε συνεχώς δογματικά θέματα με την Αγία Γραφή ανοιγμένη μπροστά μας. Γινόταν αγώνας προκειμένου μία Χριστιανή να αποβάλη από πάνω της ιεχωβιτικές επήρειες. Κάποια ημέρα βρέθηκε στην συνάντησι μία Πεντηκοστιανή και μία «φωτισμένη». Η πρώτη έλεγε ότι «εμείς έχουμε γνήσιες γλωσσολαλιές. Εσείς δέν έχετε διότι είσθε ειδωλολάτρες». Εννοούσε την τιμή προς τις ιερές εικόνες. Και η «φωτισμένη» με έντονο ύφος αντέτεινε, «εσείς δεν μπορεί να έχετε γλωσσολαλιές, διότι είσαστε αιρετικοί».

Στην δεκαετία του 1980 γνώρισα ένα νεαρό πού έμπλεξε με μία παραθρησκευτική ομάδα, επικεφαλής της οποίας ήταν ένας Έλληνας πού παρίστανε τον μεγάλο διδάσκαλο και παιδαγωγό. Αυτός κατά καιρούς διωργάνωνε διάφορα σεμινάρια, επί πληρωμή, για να ανεβάση το πνευματικό επίπεδο των ακροατών του. Κάθε φορά, και διαφορετικό θέμα. Συχνά, το θέμα, «σεξουαλική αλχημεία», για το οποίο «αισχρόν έστι και λέγειν». Τότε ζούσε ένας μεγάλος Γέροντας και μου είπε, «Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ παλιάνθρωπος»!

Κάποια άλλη φορά διωργάνωνε το Σεμινάριο, «Τα δώρα του Πνεύματος». Στο πρόγραμμα προβλεπόταν μία τελετή, κατά την οποία, ο σοφός διδάσκαλος ακουμπούσε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι των μαθητευομένων και τους χορηγούσε δύναμι πνευματική και γλωσσολαλιά.

Έτυχε να γνωρίσω μία δαιμονισμένη, πού καταγόταν από την Πάτρα, η οποία όταν κατεχόταν από την δαιμονική ενέργεια μιλούσε ξένες γλώσσες. Κάποτε πού την επήγαν στα Ιεροσόλυμα, έλεγε σε διάφορους τουρίστες και προσκυνητές τις αμαρτίες πού έκαναν, στην γλώσσα τους.
Παλαιότερα στις αρχές του εικοστού αιώνος, στον Πειραιά, υπήρχε μία κοπέλλα η Αικατερίνη Κράκαρη πού την ώρα τής κρίσεως μιλούσε πολλές και διάφορες ξένες γλώσσες. Σ' έναν ορθολογιστή Ελληνοαιγύπτιο είπε στην αραβική ό,τι κακό και αμαρτωλό έκανε στην ζωή του. Αυτήν τελικά την εθεράπευσε ο Άγιος Νεκτάριος και έγινε μοναχή στην Μονή του στην Αίγινα με το όνομα Παρθενία. Διετέλεσε Γραμματέας του Μοναστηρίου. Ήξερε κάποια γράμματα. Γνώριζε και λίγα γαλλικά- αλλά όταν υπέφερε από την κατοχή του πονηρού πνεύματος μιλούσε όλες τις γλώσσες.

Τα πονηρά πνεύματα γνωρίζουν όλες τις ανθρώπινες γλώσσες. Σε κάθε άνθρωπο κάθε εθνότητος, μόλις του βάζουν μία κακή σκέψι στον νου, την λένε στην δική του γλώσσα.
Εκστατικές καταστάσεις και γλωσσολαλιές εμφανίσθηκαν παλαιότερα και στους Ουγενότους τον ΙΖ' αιώνα (πρόκειται για Προτεστάντες της Γαλλίας πού συγκρούονταν συνεχώς με τους Ρωμαιοκαθολικούς).
Ίδιες καταστάσεις παρατηρήθηκαν τον ΙΗ' αιώνα στους Ιανσενίτες (πρόκειται για κίνησι μεταξύ Ρωμαιοκαθολικισμού και Προτεσταντισμού με πολλούς οπαδούς από την γαλλική διανόησι. Ο Πάπας τους αποκήρυξε).

Οι γλωσσολαλιές είναι γνωστές και στους Κουάκερους και στους Μορμόνους. Όλοι τους βέβαια τις δέχονται ως προερχόμενες από το Άγιο Πνεύμα.

Οι Πεντηκοστιανοί βέβαια έχουν κι αυτοί την εντύπωσι ότι η γλωσσολαλιά τους οφείλεται στο Άγιο Πνεύμα. Αφού πάρουν πρώτα το βάπτισμα του ύδατος, λαμβάνουν κατόπιν το βάπτισμα του Πνεύματος. Τότε εμφανίζεται η γλωσσολαλιά.
Εμείς δεν δεχόμαστε ότι σε μία αίρεση δρα το Άγιο Πνεύμα και χαρίζει γλωσσολαλιές. Οι ίδιοι λένε ότι αυτά πού γίνονται στις συνάξεις τους, γίνονται στο όνομα του Κυρίου. Εφ' όσον πιστεύουν στον Κύριο και τον επικαλούνται, δεν μπορεί να προέρχωνται τα χαρίσματα τους από άλλη πηγή.
Κατ' αρχήν δεν πιστεύουν ορθά στον Κύριο. Έτυχε να συζητήσω με Πεντηκοστιανούς και η Χριστολογία τους έμοιαζε με των Νεστοριανών. Δεν πιστεύουν σωστά για τα Μυστήρια του Κυρίου, για την Μητέρα του, για τους Αγίους του, για τον ερχομό του στις έσχατες ήμερες. Δεν ερμηνεύουν σωστά τα λόγια του Κυρίου, λ.χ. ο Κύριος είπε ότι θα στείλω το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία και θα παραμένη πάντοτε, αιωνίως, σ' αυτήν. Έπ' αυτού οι Πεντηκοστιανοί λένε τα εντελώς αντίθετα.
Έπειτα, οι αιρετικοί αυτοί διακατέχονται από πρωτοφανή υπερηφάνεια. Κάποιος ποιμένας τους εδώ στην Ελλάδα έχει τέτοια ιδέα για το άτομο του, πού ούτε Πάπας της Ρώμης να ήταν... Περί της υπερηφάνειας τους όμως θα ομιλήσουμε σε επόμενο κεφάλαιο.
Όπου υπάρχει υπερηφάνεια, απουσιάζει η χάρις του Παρακλήτου. Τότε εμφανίζεται κάποιο άλλο πνεύμα πού παριστάνει το Άγιο Πνεύμα.

Ο Χριστός στην επί του Όρους ομιλία του είπε: «Ο καθένας πού λέγει «Κύριε, Κύριε» δεν θα εισέλθη στην βασιλεία των ουρανών, αλλά θα εισέλθη εκείνος πού εφαρμόζει το θέλημα του ουρανίου Πατρός μου. Πολλοί θα μου ειπούν εκείνη την ημέρα (της Κρίσεως), «Κύριε, Κύριε, στο όνομά σου δεν προφητέψαμε, και στο όνομά σου δεν βγάλαμε δαιμόνια και στο όνομά σου δεν επιτελέσαμε μεγάλα θαύματα»; Και τότε θα ομολογήσω σ' αυτούς, «ποτέ δεν σας εγνώρισα. Φύγετε μακρυά μου, οι εργάτες της ανομίας» (Ματθ. ζ' 21-23).

Οι Πεντηκοστιανοί πού καυχώνται ότι μελετούν την Αγία Γραφή, ας προσέξουν και κάτι πού αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων, τον καιρό που δρούσε ο Απόστολος Παύλος στην Έφεσο. Κάποιοι περιοδεύοντες εξορκιστές χρησιμοποιούσαν το όνομα του Ιησού να θεραπεύσουν δαιμονισμένους. Όχι μόνο δεν τα κατάφεραν, αλλά όπως λέμε «έφαγαν το ξύλο της χρονιάς τους» (Πρβλ. Πράξ. ιθ' 13-17).

Επειδή έκαναν εξορκισμούς στο όνομα του Κυρίου, δεν εσήμαινε ότι συνεργάζονταν με το Άγιο Πνεύμα.
Πολλά αναφέρονται στην Αγία Γραφή γι' αυτό το θέμα. Στα βιβλία Γ' Βασιλειών και Β' Παραλειπομένων αναγράφεται μία πολεμική επιχείρησις του Βασιλέως Αχαάβ (9ος π.Χ. αι.) εναντίον των Σύρων. Τετρακόσιοι προφήτες, αναγνωρισμένοι από τον βασιλέα και ευνοούμενοι από αυτόν, συνιστούσαν να την κάνη την επιχείρησι. «Ο Κύριος το είπε. Να πολεμήσης στην Ραμώθ Γαλαάδ. Ο Κύριος θα σου την παραδώση». Τους άκουσε και καταστράφηκε. Παρόλο πού προφήτευαν στο όνομα του Κυρίου ήταν ψεύτικοι προφήτες κι έλεγαν ψευδοπροφητείες. (Για περισσότερα βλέπε Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη, Περίπατοι στην Αγία Γραφή, κεφ. «Ανάβαινε εις Ραμώθ Γαλαάδ»).

Όποιοι έτυχε να βρεθούν σε συνάξεις Πεντηκοστιανών και άκουσαν γλωσσολαλιές, κατάλαβαν ότι αυτές, μόνο με το Άγιο Πνεύμα δεν είχαν σχέσι. Κάτι αντίστοιχο με τον βασιλέα Ιωσαφάτ, σύμμαχο του Αχαάβ, ο οποίος βλέποντας τον τρόπο και το ύφος και τις φωνές και τις κινήσεις των τετρακοσίων προφητών του Αχαάβ, κατάλαβε ότι αυτοί δεν ήταν γνήσιοι προφήτες, έστω κι αν επεκαλούντο το όνομα του Κυρίου. Τους ωσφραινόταν ως ψευδοπροφήτες.
Όποιος έχει υγιή αισθητήρια, καταλαβαίνει. «Και γαρ η όψις δήλον ποιεί» το ποιόν ενός προσώπου ή ενός πράγματος.

Συνέβη, πολλοί ορθόδοξοι πού έμπλεξαν με την Πεντηκοστιανή αίρεση και πού έφθασαν στο σημείο να γλωσσολαλούν, να επιστρέψουν στην Εκκλησία.
Τους ερωτήσαμε τι ένοιωθαν την ώρα πού γλωσσολαλούσαν. Τους ερωτήσαμε για το ξεκίνημά τους στην γλωσσολαλιά. Μάθαμε ενδιαφέροντα πράγματα.

Προσέξετε.

Τον Μάρτιο του 2002 είχα καλέσει ένα πρώην Πεντηκοστιανό να κάνη ομιλία στα Νέα Παλάτια Ωρωπού, γιατί άρχισε να δημιουργήται εκεί μία εστία αυτών των αιρετικών. Ο ομιλητής είχε κάνει δώδεκα χρόνια κοντά τους και είχε αναπτύξει σπουδαία δράσι. Το μικρό του όνομα, Αναστάσιος.

Σε κάποιο σημείο της ομιλίας του, αναφέρθηκε στην πρώτη προσπάθεια πού κατέβαλε, σε μία πεντηκοστιανή σύναξι στην Καλαμάτα, για να γλωσσολαλήση. Ας τον ακούσουμε.
«Άφησε τον εαυτό σου», μου έλεγαν εκείνο το βράδυ. «Μη σκέπτεσαι τίποτα λογικά. Θα δοξάζης τον Θεό και θα λες συνέχεια, «δόξα, δόξα, δόξα», «αλληλούια, αλληλούια...». Εγώ επί μία ώρα φώναζα, φώναζα συνεχώς «δόξα» και «αλληλούια». Είχα ιδρώσει. Ήταν τότε και καλοκαίρι. Και κάποια στιγμή άρχισα να χάνωμαι. Εν τω μεταξύ δίπλα μου ήταν ένα ανδρόγυνο, ο άνδρας από το ένα μέρος και η γυναίκα από το άλλο. Και οι δυο τους λαλούσαν σε μία γλώσσα εντελώς ακαταλαβίστικη. Ούτε εκείνοι καταλάβαιναν τι έλεγαν ούτε εγώ. Σε μένα άρχισε να συμβαίνη κάτι σαν αυθυποβολή. Από αριστερά μου και δεξιά μου ακούονταν συνεχώς αυτά τα ακαταλαβίστικα λόγια. Ένοιωθα ότι με επηρέαζαν. Ήταν, για να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα, σαν να είχαν τον ιό της γρίπης πού εύκολα μεταδίδεται στον διπλανό τους. Έτσι καθώς είχα αφήσει τον εαυτό μου ελεύθερο, άρχιζα να φωνάζω κι εγώ. Έλεγα, ό,τι μου κατέβαινε.
»Μάλιστα, έλεγα ό,τι μου κατέβαινε! Άλλωστε δεν μου είπαν να λέω κάτι συγκεκριμένο. «Ο,τι σου έρθη θα λες». Έτσι με συμβούλευαν. Μου έφεραν κι ένα λογικό επιχείρημα. «Εμείς μοιάζουμε με τα νήπια. Είμαστε σαν τα μωρά. Είμαστε νήπιοι εν Χριστώ. Τα νήπια δεν καταλαβαίνουν τι λένε. Λοιπόν θα λες λογάκια, κι όσο αυξάνεις στην πνευματική ηλικία, θα αρχίζης να το καλλιεργής αυτό. Έτσι θα έρθη μία πιο ξεκάθαρη γλώσσα. Και στην συνέχεια ακόμη πιο ξεκάθαρη. Και θα αρχίσης να λαλής τα μεγαλεία του Θεού».
»Μου έβαλαν στο μυαλό την ιδέα πώς, ό,τι θ' αρχίσω να λέω, μου το βάζει στο στόμα ο Θεός, οπότε δεν έχει σημασία αν εγώ δεν το καταλαβαίνω. Εκείνο πού είναι το σπουδαίο είναι ότι ο Θεός μου τα δίνει αυτά τα λόγια».
Λοιπόν, ο ένας γλωσσολαλούσε αριστερά του, ο άλλος δεξιά του. Αυτός έφθασε στο σημείο να χάνη τον εαυτό του. Θα άφηνε ελεύθερο το στόμα του να βγάλη οποιοδήποτε φθόγγο. Όλα αυτά Δαν αποτελούν μία καλά μεθοδευμένη τεχνική; Έχουν την εντύπωσι οι Πεντηκοστιανοί ότι έτσι γλωσσολαλούσαν στην αρχαία Εκκλησία; Κάνουν μεγάλο λάθος.

Ας ακούσουμε και μία άλλη εμπειρία. Ομιλεί μία κυρία πού κατάγεται από την Κρήτη - το μικρό της όνομα Δέσποινα.
«Κάποια στιγμή άνοιξα, άφησα ελεύθερο το στόμα μου και άρχισα να λέω πράγματα ακαταλαβίστικα... Στις συνάξεις εγώ έλεγα αυτά τα ακαταλαβίστικα. Και οι άλλοι πάλι έλεγαν γλώσσες ακαταλαβίστικες. Και κανένας δεν καταλάβαινε κανένα. Εγώ όταν έλαβα αυτό πού έλαβα, ένοιωσα μέσα μου ένα βάρος ασήκωτο. Αμφέβαλλα ότι ήταν Πνεύμα Άγιο».

Αυτά μας είπε η Δέσποινα.
Συνέβη, πολλές φορές ν' ακούσω κασσέτες με ηχογραφημένες γλωσσολαλιές από Πεντηκοστιανές συνάξεις. Θεέ μου! Τι άκουσμα ήταν αυτό; Υστερικές κραυγές, ασυγκράτητο παραλήρημα, νευρικό ξέσπασμα, ξέφρενος ενθουσιασμός, ένα ξενόγλωσσο αλαλούμ ανακατεμένο και με λίγα ελληνικά, αγριεμένο ύφος, θρησκευτικές αναφωνήσεις με τεντωμένο λαρύγγι... Αν ήταν δυνατό να προέρχωνται όλα αυτά από το Άγιο Πνεύμα! Έτσι γλωσσολαλούσαν στην πρώτη Εκκλησία; Θεός φυλάξοι!

Έχω ένα φίλο γιατρό. Το μικρό του όνομα, Παναγιώτης. Και η γυναίκα του γιατρός. Αυτός για ένα διάστημα είχε επηρεασθή πολύ από τους Πεντηκοστιανούς. Έτυχε κάποιοι γιατροί να ανήκουν σ' αυτόν τον χώρο, και σαν συνάδελφο τον παρέσυραν. Αυτός προσπάθησε να οδηγήση εκεί και την γυναίκα του. Εκείνη πήγε μία φορά. Όταν άρχισαν οι ομαδικές προφητείες και γλωσσολαλιές με όλο τους το νευρωτικό και παραληρηματικό μεγαλείο, έφριξε. Αργότερα που κουβεντιάσαμε, μου είπε: «Μα πώς να με παρασύρουν; Τους γνώρισα από κοντά. Πρόκειται για παλαβούς»!

Ένας φίλος μου ερωτοτροπούσε με τους Πεντηκοστιανούς, παρακολουθούσε τις συνάξεις τους, τραγουδούσε τους ύμνους των, συμμετείχε στις προσευχές τους. Αυτό, στην δεκαετία του 1990. Ωρισμένες φορές έπειθε μερικούς φίλους του να τον συνοδεύουν στις Πεντηκοστιανές συνάξεις. Είχε καλή κοινωνική θέσι, και οι φίλοι του ήταν κι αυτοί επίσημοι.

Ακούστε τι συνέβη. Πήγε στην σύναξι παίρνοντας μαζί ένα φίλο του πού εργαζόταν στην κορεατική πρεσβεία των Αθηνών. Όταν ήλθε η ώρα των προφητειών και των γλωσσολαλιών, άκουε κάτι και έφριττε. Σκούντησε τον φίλο του. «Αυτός εκεί», λέει, «ομιλεί στην κορεατική. Και ξέρεις τι λέει; Βρίζει τον Χριστό στα κορεατικά»!
Ποιος μπορεί να ξέρη, τι λένε οι γλωσσολαλούντες Πεντηκοστιανοί, όταν χρησιμοποιούν τις διάφορες γλώσσες, γνωστές και άγνωστες!

Κάτι σαν προσωπική εξομολόγησι. Έτυχε να μου φέρουν ηχογραφημένες γλωσσολαλιές Πεντηκοστιανών καθώς και δικών μας φωτισμένων. Κατώρθωσα να ξεχωρίσω μερικές φράσεις. Τις κατέγραψα, όπως λ.χ. «Ραχάμπι οντού γιαχά αχάν χούμπζε γιαμπά αναχά κούμπα». Κατόπιν σκέφθηκα, «μήπως εδώ λέει κάτι άσχημο, κάτι βλάσφημο». Σ' αυτό επηρεάσθηκα από εκείνο πού αποκάλυψε ο υπάλληλος της κορεατικής πρεσβείας. Πάντως ο Θεός αυτόν τον άνθρωπο ήθελε να τον σώση, καθώς και τον φίλο του, ο όποιος δεν άργησε να απομακρυνθή από τους Πεντηκοστιανούς.

Με όσα είπαμε, κατατοπίσαμε τους αναγνώστες στο θέμα της γλωσσολαλιάς.

Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, θα επαναλάβουμε ότι τα έντονα και πλούσια πνευματικά χαρίσματα στις πρώτες ημέρες του Χριστιανισμού είχαν καιρικό χαρακτήρα. Ήταν μόνο για τότε. Τότε συνέβαιναν πράγματα πού ήταν μόνο για τότε.

Εκείνες τις ημέρες υπήρχε το Αποστολικό χάρισμα. Οι Απόστολοι, πού είχαν όλες τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος πού είχαν συναναστραφή τον Χριστό, πού γέμισαν την ημέρα της Πεντηκοστής με Άγιο Πνεύμα και έγιναν πάνσοφοι, οι Απόστολοι ήταν μόνο για τότε. Δεν ξαναπαρουσιάσθηκαν. Στο όραμα της Άνω Ιερουσαλήμ αποτελούν τους δώδεκα θεμέλιους λίθους, τα δώδεκα πολύτιμα πετράδια του τείχους της θεοκατασκεύαστης πόλεως. Έχουν μοναδική θέσι. Είναι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι.

Για τότε ήταν οι Απόστολοι. Για τότε ήταν και τα άφθονα και υπεράφθονα πνευματικά χαρίσματα.

Σ' ένα αντιαιρετικό βιβλίο του Δημ. Κόκκορη διαβάζουμε τα εξής:

«Κατά τα πρώτα βήματα του Χριστιανισμού έκτακτα, έντονα, ποικίλα και πληθωρικά τέρατα, σημεία και θαύματα επιτελούμενα υπό χαρισματικών συνόδευαν το κήρυγμα. Όταν εμπεδώθηκε και εξαπλώθηκε η πίστις και στερεώθηκε η Εκκλησία, και οι Χριστιανοί είχαν αγκαλιάσει και εβίωναν πλέον ως τρόπον ζωής την διδασκαλία του Ευαγγελίου, και μετά ζήλου ειργάζοντο για την διάδοσί της, και έως θανάτου έφθαναν υπέρ της πίστεως, τα χαρίσματα άρχισαν να ελαττώνονται βαθμιαία και σταδιακά -δεν είχαν ανάγκη πλέον από δεκανίκια θαυμάτων- μέχρις ενός σημείου πού το Άγιο Πνεύμα έκρινε σκόπιμο και αναγκαίο. Έτσι οι νεκραναστάσεις έπαυσαν, οι προφητείες περιωρίσθηκαν, η γλωσσολαλιά εξέλιπε».

Ο χαιρέκακος Διάβολος τρέφει θανάσιμο μίσος εναντίον του ανθρωπίνου γένους και κατά της διδασκαλίας του Ευαγγελίου, με την οποία μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος. Γι' αυτό λοιπόν πολεμάει με μύριους τρόπους την πίστη και μηχανεύεται δολιότητες, ώστε να απομακρύνει ακόμα και θεοσεβή πρόσωπα από την Εκκλησία, όπως έδιωξε και τους Πρωτοπλάστους από τον Παράδεισο.

Για να πετύχει το σχέδιο του ο Σατανάς ανάβει σε αρκετές περιπτώσεις στο μυαλό των Χριστιανών την αλαζονεία και τον εγωισμό. Ψιθυρίζει στο αυτί τους, ότι τάχα είναι οι πιο καλοί, οι πιο σπουδαίοι, οι πιο άξιοι χριστιανοί, ότι είναι οι εκλεκτοί, που θα μπορούν να παίρνουν και να διαβιβάζουν και εντολές και μηνύματα του Θεού ακόμα.

Ας μη ξεχνάμε, ότι ο Σατανάς, αφού χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να ρίξει στην αμαρτία τον Μέγα Αντώνιο και απέτυχε, στο τέλος προσπάθησε να του ανάψει τον εγωισμό ψιθυρίζοντας του:

- Είσαι ο μόνος, που δεν μπόρεσα να ρίξω στο πειρασμό!

Μα ο γενναίος αθλητής της ερήμου, γεμάτος ταπείνωση αντιπαρήλθε με προσευχή και αυτό τον πειρασμό του Διαβόλου. Δεν άφησε αυτόν τον συλλογισμό να ριζώσει στη σκέψη, μα τον πέταξε με αηδία γιατί ήξερε καλά τις πανουργίες του Σατανά και τα τεχνάσματα του. Δεν άφησε ο μεγάλος ασκητής τον πειρασμό να τον ρίξει στον εγωισμό, στην αλαζονεία και στην απώλεια.

ΟΙ «ΦΩΤΙΣΜΕΝΕΣ»

Την παγίδα όμως αυτή του Σατανά δεν την ξεφεύγουν πάντα οι άνθρωποι, έστω κι' αν έχουν θεοσέβεια. Ο Σατανάς ξέρει να τους δένει ύπουλα στη πλάνη.

Κι' αυτό συμβαίνει με τις «φωτισμένες», μια κατηγορία χριστιανών, γυναικών κυρίως, που έχει καταφέρει ο Σατανάς να τις πείσει, ότι εκείνες είναι:

• Οι γνήσιες Χριστιανές που έχουν το χάρισα, την «φώτιση» να επικοινωνούν με το Θεό και την Παναγία με όνειρα και οράματα και παίρνουν διάφορες εντολές, τις οποίες διαβιβάζουν οπούς ανθρώπους.

• Ανάβει μέσα τους το θηρίο του εγωισμού, ότι τάχα επικοινωνούν άμεσα με το Θεό. Κι' επειδή αυτές υποκύπτουν στον πειρασμό, ο Σατανάς τις οδηγεί όλο και σε μεγαλύτερο εγωισμό και πιο σκοτεινή πλάνη...

Ξεστρατίζουν από τη διδασκαλία της Εκκλησίας

Οι «Φωτισμένες», λοιπόν, ενώ ξεκινάνε από φιλευσέβεια, επειδή υποκύπτουν στον πειρασμό του Διαβόλου, σιγά - σιγά γίνονται όργανα του και ξεστρατίζουν από την Διδασκαλία της Εκκλησίας.

Λένε, ότι μιλάνε με την Παναγία, ότι δέχονται παραγγέλματα θεία, ότι είναι όργανα του Θεού. Μ' αλλά λόγια αυτοαποκαλούνται σαν πρόσωπα εκλεκτά του Θεού, σαν κυριευμένες από τη θεία χάρη και σαν διαλεχτές του Θεού να μεταβιβάζουν τα θεία παραγγέλματα του ουρανού, που παίρνουν με οράματα...

Μ' αυτόν τον τρόπο ανεβάζουν τον εαυτό τους σαν να είναι τάχα προφήτιδες και άγια πρόσωπα. Πέφτουνε μ' αλλά λόγια στον πειρασμό της αλαζονείας στην υπερηφάνεια που απεχθάνεται ο Θεός και αγαπάει ο Διάβολος.

 Οράματα και πλάνη

Με τα οράματα βρίσκει ο Σατανάς την ευκαιρία να τις έχει στο χέρι του και να ψιθυρίζει στο αυτί τους πράγματα ανόητα, που σιγά - σιγά γίνονται μάστιγα, πλάνη φοβερή. Νομίζουν έτσι οι «φωτισμένες», ότι παίρνουν θεϊκά προστάγματα, αλλά στην πραγματικότητα γίνονται φορείς των πειρασμών του Πονηρού...

Κι΄ επειδή καταφέρνει ο Σατανάς να φουντώνει τον εγωισμό τούς, δεν ακούνε κανένα εκκλησιαστικό πρόσωπο, κανένα πνευματικό, άλλα επιδίδονται σε έργα αυτοπροβολής.

- Τι κάνουνε;

Με λεπτομέρεια θα τα διαβάσετε στη συνέχεια, μα εδώ θα σας πούμε μερικά σε γενικότητες:

• Ξεστρατίζουν ψυχές από την Εκκλησία και, πλανεμένες οι ίδιες, πλανούν Χριστιανούς.
• Μιλάνε με εγωισμό για τον εαυτό τους και ανακοινώνουν τις σκέψεις τους, σαν να είναι αυτές το Ευαγγέλιο...
• Ο εγωισμός τους κυριαρχεί τόσο σατανικά, ώστε να φθάνουν σε σημείο να δέχονται χειροφιλήματα και να αυτοεπαινούνται στην ώρα της προσευχής, όπως μια φωτισμένη της Θεσσαλονίκης, με λόγια σαν ετούτα:

...«Συ γνωρίζεις Κύριε τι έχω υποφέρει 27 ολόκληρα χρόνια να σε υπηρετώ και να σε δοξάζω. Τώρα Κύριε, με επέλεξες να ποιμάνω τα πρόβατα σου»

• Φθάνουν σε σημείο να ρίχνουν σε δεύτερο πλάνο - αν δεν το καταργούν - το Ευαγγέλιο και να βάζουν μπροστά τα χειρόγραφα προστάγματα τους...

• Φθάνουν σε σημείο να μας περιγράφουν τον Παράδεισο και να μας δίνουν σχεδιαγραφήματα...

• Δίνουν παραγγέλματα για νηστείες, που δεν έχει καθιερώσει η Εκκλησία ή προστάζουν νηστεία σε μέρες που καταλύονται τα πάντα. Θα διαβάσετε πιο κάτω για μια τέτοια «φωτισμένη» οραματίστρια, που μιλούσε τάχα με την Παναγία, που όμως ήτανε ο Σατανάς, και παράγγελνε, να νηστέψουν τα Χριστούγεννα!...

• Φθάνουν σε σημείο μερικές «αρχιφωτισμένες» να διακωμωδούν το θειο, όταν λένε ότι τους αποκαλύπτεται άνωθεν για το ποια γυναίκα πρέπει να πάρει ο δείνα ή πόσες μέρες αδείας δικαιούται η τάδε «φωτισμένη» να πάει στο χωριό για τις δουλειές της...

Ο εγωισμός τους κυριαρχεί τόσο σατανικά, ώστε να λένε, ότι διαλέγονται άνωθεν, με οράματα θεία, που λένε λόγια σαν τούτα:

«Κόρη μου εσύ θ' ανοίξης Σχολή και θα την ονομάσεις «Απολυτρωτική Σχολή της Παναγίας» (περίπτωση της Ζολώτα)! Τα οράματα όμως πλάνησαν πολλούς και με αυτά πέτυχε μεμονωμένα ο Σατανάς πολλούς να καταστρέψει. Ο Σατανάς ως γνωστόν μπορεί να εμφανίζεται και σαν άγγελος φωτός για να πετύχει την πλάνη του. Μη ξεχνάτε, ότι παρουσιάστηκε σαν καλόγηρος που έφερνε ζεστό ψωμί στο νηστεύοντα Άγιο Αντώνιο. Ο Μεγάλος ασκητής όμως κατάλαβε την πανουργία του και τον έδιωξε.

Τα οράματα γοητεύουν νεαρές απλοϊκές κρυφοφιλόδοξες, που ικανοποιούνται νομίζοντας, ότι μιλάνε με την Παναγία στα όνειρα τους.

Οδηγούν μακριά από την πίστη

Όσο κι' αν παρουσιάζονται θεοσεβούμενες οι «φωτισμένες», στην ουσία βρίσκονται μέσα στον πειρασμό και στην πλάνη του Διαβόλου.

Η «κίνησή» τους είναι πλάνη σατανική, διότι καλλιεργούν τη διαστροφή και τη σύγχυση. Διότι ουσιαστικά αρνούνται την πίστη του Χριστού, αφού σε πρώτο πλάνο βάζουν τον εαυτό τους και τα ψεύτικα οράματα τους.
Διαστρεβλώνουν την Αλήθεια του Χριστού και την Διδασκαλία της Εκκλησίας. Διδάσκουν έμμεσα ανυπακοή στον κλήρο και περιφρόνηση στο Μοναδικό σχήμα.

Αχρηστεύουν την Εκκλησία και κάνουν τα σπίτια τους Εκκλησία. Αρνούνται τον ρόλο των Ποιμένων της Εκκλησίας στα Μυστήρια και ούτε λίγο ούτε πολύ μας προετοιμάζουν «φωτισμένες σαν εξομολόγους πνευματικούς και ιεροκήρυκες.

Χαίρεται ο Σατανάς

Με όλα αυτά χαίρεται ο Σατανάς και πανηγυρίζει, διότι βλέπει, ότι οι γυναίκες, αυτές γίνονται όργανά του, ενώ ο αριθμός τους πολλαπλασιάζεται.

Βλέπει, ότι με αυτές καλλιεργείται σύγχυση στην Εκκλησία, παρανόηση στα Μυστήρια, εχθρότης στον κλήρο, φούντωμα του εγωισμού. Βλέπει, ότι έτσι ανοίγει ο δρόμος για την απώλεια πολλών ψυχών, που ξεκινάνε από θεοσεβείς και καταντούν να λατρεύουν τις «φωτισμένες» και ν' ακούνε ανόητα σατανικά οράματα... Βλέπει χαιρέκακα, ότι αρκετές, νέες ειδικότερα, αφήνουν την Εκκλησία και το Ευαγγέλιο και προσκολλώνται σε οίκους και Σχολές «φωτισμένων».... από το πνεύμα του Πονηρού!

Κι' αν ανάμεσα στις προσευχές τους κακολογούν τον Σατανά, αυτός δεν στενοχωριέται, γιατί ξέρει πώς τελικά στη πλάνη του βρίσκονται κι' αυτός θα τις καθοδήγηση... Σκοπός του είναι να ξεχασθεί η Εκκλησία και το κήρυγμα του Ευαγγελίου.

Μια σύγκριση αποκαλυπτική

Αν θέλουνε οι φωτισμένες να καταλάβουν πόσο μακριά από την αλήθεια βρίσκονται και πόσο δεμένες στη πλάνη του Διαβόλου, ας συγκρίνουν τον δικό τους εγωισμό με την ταπείνωση αγίων ανδρών.

Άγια, ασκητικά πρόσωπα, με προφητικό χάρισμα και στολισμένοι με αρετές ποτέ δεν μίλησαν με υπεροψία, ότι επικοινωνούν με το Θεό και ότι ο Θεός διέταξε τούτο η εκείνο μέσω αυτών...

Και όταν τύχαινε να ιδούν όραμα, ήτανε πολύ προσεκτικοί. Το επιβεβαίωναν με προσευχή και νηστεία. Κι' υστέρα πάλι γίνονταν ακόμα πιο ταπεινοί. Δεν βγαίνανε να πούνε σ' άλλους συνασκητάς, ότι εγώ είδα τούτο ή εκείνο. Γεμάτοι δέος αντιμετώπιζαν το θείο δράμα.

Ο Απόστολος Παύλος, που έφθασε μέχρι τον τρίτο Ουρανό και του αποκάλυψε ο Θεός τον Παράδεισο, δεν καυχησιολογεί, δεν κάνει περιγραφές. Το ανακοινώνει το γεγονός αυτό, όχι με προσωπικό τόνο «εγώ είδα... άκουσα», αλλά σε τρίτο πρόσωπο, σαν να συνέβη σε άλλον. Και το αφηγείται με λίγες λέξεις κι' όχι αμέσως, αλλά υστέρα από δεκατέσσερα (14) χρόνια. Το αφηγείται με ταύτα τα χαρακτηριστικά λόγια:

«Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ Ιησού προ ετών δεκατεσσάρων είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος, ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού. Και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον' είτε εν σώματι, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν' ότι ηρπάγη εις τον Παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι».

Βλέπετε ταπείνωση και αγιοσύνη; Βλέπετε πώς εκδηλώνεται ο πραγματικά ευσεβής; Ούτε ίχνος εγωισμού.

Ο Άγιος Νεκτάριος στην Αίγινα είχε συναντηθεί στο κελί του με τον Άγιο Μήνα και σ' εκείνη που τους είδε να συνομιλούν συνέστησε να μη πει τίποτε.

Άγιοι άνδρες και ασκητές, όταν βλέπανε ότι κάποιο θαυμάσιο γεγονός στη ζωή τους (επικοινωνία με το θειο), έγινε από κάποιον γνωστό, παρακαλούσαν αυτόν που το είδε να μη το φανερωθεί...

Με ταπείνωση, σιωπή, προσευχή, νηστεία και μυστικότητα αντιπαρέρχονταν οι Άγιοι και οι Μάρτυρες μεγάλα και θαυμαστά γεγονότα της ζωής τους...

Σ' αυτή την θεία ταπείνωση των αγίων και μαρτύρων οι «φωτισμένες προτάσσουν τον αχαλίνωτο εγωισμό, την μανία αυτοπροβολής, την μοναδικότητα τους, σαν φορέων της χάριτος Του Θεού...

Όλα αυτά μαρτυράνε ξεκάθαρα, ότι είναι εκ του πονηρού και ας σπεύδουν με συντριβή και ταπείνωση στη μετάνοια, αντί να μένουν πεισματικά κολλημένες στην πλάνη.

Γνωρίζω, ότι με το βιβλίο αυτό πολλές «φωτισμένες» δεν θα θελήσουν να ακούσουν τίποτε, ούτε θα πειστούν. Αλλά τουναντίον θα κινήσω την μήνιν και αγανάκτησί τους εναντίον μου. Θα ξεράσουν εις βάρος μου τόσα, που ούτε ο Αχελώος δεν με πλένει. Αυτές είναι φανατικότερες και από τους Γιαχωβάδες!

Ας πουν όμως και ας κάμουν εις βάρος μου ότι θέλουν. Εγώ τα γράφω, χωρίς κανένα συμφέρον και καμμίαν έχθρα ή αντιπάθεια, αλλά από πόνο και ενδιαφέρον, για την ψυχή τους. Είναι κρίμα να πλανώνται οι γυναίκες αυτές και να χάσουν την ψυχή τους.
Ελπίζω, ότι από το διάβασμα αυτού του βιβλίου, με τη βοήθεια του Θεού, πολλές «φωτισμένες» θα ξεσκοτιστούν από την πλάνη του Σατανά, θα φωτιστούν πραγματικά, θα δουν σε τι πλάνη έπεσαν και θα βαδίσουν τον πραγματικό δρόμο της σωτηρίας και της Εκκλησίας και θα κοσμήσουν την Βασιλείαν του Θεού.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΨΕΥΔΟΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ

α) Εις τας Αθήνας

Η πλάνη αυτή υπήρχε ανέκαθεν. Ο Σατανάς, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, εμφανίζεται και ως άγγελος φωτός και με το ένδυμα της ευσέβειας πλανούσε τους πιστούς.


1. Απολυτρωτική σχολή Ζολώτας

Τελευταίως όμως από του 1923 παρουσιάστηκε ως κίνηση. Παράγινε το κακό με την κίνηση των «φωτισμένων», όπως αυτοονομάζονται και των οραματιστριών.

«Δυστυχώς, γράφει ο Β. Τσερνάκης, στο βιβλίο του «Σύγχρονες πλάνες» ο γνωστός ιερεύς π. Μάρκος Τσακτάνης, που κοιμήθηκε το έτος 1923, ήταν ο πρώτος που πλανήθηκε στην πλάνη αυτή και δημιούργησε αυτό «το έργο», αναθέτοντας το κατόπιν στην αδελφή της πρεσβυτέρας του Κωνσταντίνα Ζολώτα. Υπάρχουν υπόνοιες ακόμη από προφορικές πληροφορίες και για τον Πατέρα Άγγελο Νησιώτη, όμως δεν υπάρχουν άλλες γραπτές αποδείξεις εκτός από ένα βιβλίο του με τίτλο «Οράματα».

Μέσα στο βιβλίο αυτό φαίνεται καθαρά, ότι ο π. Άγγελος παραδεχόταν τα οράματα!

Το βιβλίο του αυτό περιέχει και περιγράφει τα συνεχή οράματα και τις αποκαλύψεις, που είχε και έπαιρνε στο έτος 1924 ο τότε δωδεκαετής υιός του π. Μάρκου Τσακτάνη, Ξενοφών.

Του έδειξε, λέει, ο αποθανών προ ενός χρόνου (1923) πατέρας του και ο άγγελός του, που λέγεται Αρκάδιος, όλα τα μυστήρια της πέραν του τάφου ζωής, την Κόλαση δηλαδή και τον Παράδεισο με μεγάλες λεπτομέρειες. (Και στο τέλος του βιβλίου υπάρχει Πίνακας, σχεδιάγραμμα μεγάλων διαστάσεων, της γης, Κολάσεως, Παραδείσου με αρκετές λεπτομέρειες αυτών)!! Το σχεδιάγραμμα αυτό των αποκαλύψεων επισυνάπτεται στο τέλος του παρόντος βιβλίου και μελετώντας το ο αναγνώστης, ας βγάλει μόνος του τα συμπεράσματα.

Επίσης η πρεσβυτέρα του πατρός Μάρκου Τσακτάνη, κυρία Ζαφειρούλα και αδελφή κατά σάρκα της Κων/νας Ζολώτα, που σήμερα είναι αρκετά ηλικιωμένη, έχουμε πληροφορίες, ότι εξακολουθεί να ηγείται μάλλον της «Απολυτρωτικής Σχολής»!

Αυτά γράφει ο κ. Τσερνάκης.

Η υπόθεση μπορούμε να πούμε, ότι ξεκίνησε μάλλον οικογενειακή, διότι και η πρεσβύτερα του πατρός Αγγέλου Νησιώτη είναι αδελφή της Κωνσταντίνος Ζολώτα. Αλλά το κύρος του πατρός Μάρκου και του πατρός Αγγέλου Νησιώτη και της αρχόντισσας Κωνσταντίνας Ζολώτα συνετέλεσαν εις το να διαδοθεί η πλάνη επικινδύνως.

Η Κωνσταντίνο Ζολώτα έλεγε, ότι πίστευε εις την Σταυρική θυσία του Χριστού, αλλά επειδή ο άνθρωπος συνέχισε να αμαρτάνει, η Παναγία απεφάσισε κατά τους έσχατους αυτούς καιρούς να κάνη κάτι για να σώσει τον κόσμο. Έψαξε όλο τον κόσμο για να βρει το κατάλληλο πρόσωπο και βρήκε αυτήν την Κωνσταντίνα Ζολώτα, και της είπε «Κόρη μου εσύ θα ανοίξεις σχολή και θα την ονομάσεις «Απολυτρωτική Σχολή» της Παναγίας. Έκτοτε μάζευε γυναίκες, κατ' αρχήν στο σπίτι της και έκανε κηρύγματα ανδρών και γυναικών.

Εκεί εξηγούσε το Ευαγγέλιο, όπως της το εξηγούσε, έλεγε, η Παναγία.

Σε κάθε κήρυγμα της έλεγε και από μια παραγγελία, που τής έλεγε, δήθεν, η Παναγία. Πότε να κάνουν μια αγρυπνία, πότε μια λειτουργία, πότε να σηκώνονται στις 3 η ώρα τη νύκτα, να προσεύχονται, διότι τότε εισακούεται η προσευχή, γιατί τις άλλες ώρες κλείνει ο ουρανός. (Σ.Σ. που το βρήκε γραμμένο; Ο Χριστός λέγει ότι μας ακούει κάθε ώρα και στιγμή. Ποιόν να ακούσουμε το Χριστό ή την Ζολώτα;).

Μετά άρχισε να τούς διαβάζει τα μαθήματα Του ουρανίου Πατρός, γιατί την πήγε, δήθεν, η Παναγία στον Ουρανό και τον είδε. Έλεγε, ότι η Πύλη είναι σαν ευαγγέλιο, ανοίγει, έχει προβολείς με διάφορα χρώματα που φωτίζουν και λάμπουν τα διαμάντια του Παραδείσου.

Την ονόμαζε, δήθεν η Παναγία, πιστό και αγαπητό τέκνο της υπακοής Κωνσταντίνα Ζολώτα και της έλεγε τις διάφορες αποκαλύψεις.

Στους οπαδούς της συνιστούσε εξομολόγηση, νηστεία και προσευχή, ενώ αυτή εξομολογείτο... ΑΝΩΘΕΝ!!!

Την δε νηστεία, που έλεγε να τηρούν, της την είχε δώσει, από ο,τι έλεγε, η Παναγία, άλλα δεν ήταν η καθιερωμένη νηστεία της Εκκλησίας!!!

Έλεγε, ότι όσες δεν πηγαίνουν στα σχολεία της Απολυτρώσεως δεν θα σωθούν! (Σ.Σ. βλέπετε, ότι κατήργησε και την Εκκλησία ακόμη).

Κάποτε πήρανε μια αποκάλυψη, ότι υπάρχει σώμα κάποιου αγίου Στυλιανού, στην Τιθορέα, έξω από την Λιβαδειά και πήγαν και έσκαβαν μέρα και νύκτα, αλλά δεν βρήκαν τίποτε. Κατά την διάρκεια του σκαψίματος άκουσαν, λέει τους αγγέλους που τους έψαλαν όλη την νύκτα. Άλλα μετά πήραν νέα αποκάλυψη, ότι ο άγιος πήγε πιο βαθιά, γιατί δεν ήθελε να φανερωθεί. Αργότερα θα επέτρεπε να τον ανακαλύψουν!!!

Άλλη αποκάλυψη ήτο, ότι θα βρουν τον Τίμιο Σταυρό, το έτερον ήμισυ, που ευρίσκετο στον Ουρανό και εκεί τον έχει πάρει άγγελος Κυρίου.

Έτσι πήγαν αυτή τη φορά και έκαψαν στην Κόρινθο σ' ένα τρίλοφο. Αλλά πάλι δεν βρήκαν τίποτε και πήραν κι αυτή τη φορά αποκάλυψη, ότι ο σταυρός θα βρεθεί αργότερα!!

Της μιλούσε η Παναγία και της έλεγε, ότι θέλει να ντύνονται σεμνά οι κοπέλες και να παντρεύονται, διότι η Παναγία, δεν θέλει μοναχές, άλλα καλές μητέρες! (Σ.Σ. Καταργεί και τον Μοναχισμό, που δεν το έκαναν αυτό ούτε οι Προτεστάντες).

Της έδωσε μετά η Παναγία εντολή να τυπωθούν όλα τα μαθήματα αυτά του Ουρανίου Πατρός της Ζολώτα και να πουληθούν.

Της έλεγε η Παναγία δήθεν, ότι οι νέοι και οι νέες έπρεπε να πηγαίνουν στο τέκνο της υπακοής, την Ζολώτα δηλαδή και να την συμβουλεύονται ποια γυναίκα η ποίον άνδρα θα παντρευτούν!!! Σ' αυτή, λέγει, έλεγε η Παναγία, η τάδε να πάρει τον δείνα κ.λ.π. (Σ.Σ. η Παναγία κατάντησε έτσι όπως τα έλεγε η Ζολώτα, και προξενήτρα).

Άλλοτε πήρε άλλη αποκάλυψη και έφτιαξαν ένα μεγάλο λάβαρο, σαν σεντόνι, από βελούδο, κεντημένο πλούσια και με κρόσσια, που στηριζόταν σ' ένα ψηλό κοντάρι και με το όποιο θα συνόδευαν τον Σταυρό του Κυρίου, πού θα έβρισκαν, όταν τους εδίδετο αποκάλυψη, και εν πομπή θα το πήγαιναν στην βίλα της Κωνσταντίνας Ζολώτα στην Κηφισιά.

Το λάβαρο αυτό το προσκυνούσε, όποιος πήγαινε στο σπίτι της στην Αθήνα.

Μετά τον θάνατο της Ζολώτα ανέλαβε τις μαθήτριες και τους μαθητές της, η πρεσβυτέρα του πατρός Μάρκου Τσακτάνη κυρία Ζαφειρούλα, αδελφή της Ζολώτα κατά σάρκα.

Όταν ακόμη ζούσε η Ζολώτα, σε μια αγρυπνία, που έκαναν στην αγία Αικατερίνη, πήραν μαθήματα, ότι ανέβηκαν στους ουρανούς και συνήντησαν τον Πατέρα Μάρκο Τσακτάνη και τους μοίρασε ψωμί και τυρί! (Σ.Σ. Μέχρι τώρα ξέραμε, ότι οι Τούρκοι έτρωγαν στον Παράδεισο, Πιλάφι, άλλα ότι και οι Χριστιανοί τρώγουν εκεί ψωμί και τυρί τώρα τα ακούμε. Φαίνεται εκτός από το ψωμί και το τυρί τους ταΐζει και κουτόχορτο για να πιστεύουν αυτά τα πράγματα.).

2. Η Μαγουλά

Εν τω μεταξύ παρουσιάσθηκαν κι άλλος οραματίστριες, που ήσαν ισχυρότατα μέντιουμ. Περί το 1955 -56 δρούσε στην Αθήνα η Αλεξάνδρα Μαγουλά. Ήταν ισχυρότατο μέντιουμ. Μέσα της είχε τον διάβολο. Έκανε μερικά ψευτοθαύματα. Ισχυριζόταν, ότι είχε αποκαλύψεις από τον Θεό και την Παναγία. Έτρεχαν κοντά της κατά εκατοντάδες οι αφελείς. Έβγαινε στον εξώστη του σπιτιού και με ένα μεγάλο σταυρό σταύρωνε κάτω τα πλήθη, τα οποία σταματούσαν και την συγκοινωνία στο κέντρο των Αθηνών.

Έκαναν συγκέντρωση στο σπίτι της Στρατηγοί, Ναύαρχοι, δημοσιογράφοι κ.λ.π. Όταν πρότεινε κάποιος να διαβάζουν στην συγκέντρωση την Αγία Γραφή, αυτή δεν επέτρεψε.

- Όχι. Είπε. Θα διαβάζετε τις γραφές μου. Και πράγματι είχε γράψει πολλά πολυσέλιδα τετράδια. Ό,τι της ερχόταν στο μυαλό, το έγραφε ως δήθεν αποκαλύψεις του Θεού.

Απορεί κανείς πώς βρίσκονται άνθρωποι αξιωματούχοι να τρέχουν κοντά σε τέτοιες πλανεμένες από τον Σατανά.
Ένα βράδυ ένας δημοσιογράφος μου είπε, ότι την άλλη βραδιά θα πήγαινε ινκόγκνιτο και ο Βασιλεύς Παύλος.

- Τι γνώμη έχεις περί αυτής; μου είπε.
- Είναι σατανάς, του απήντησα.
- Το παίρνεις επάνω σου;
- Ολόκληρα, του είπα και τον κατατόπισα σχετικώς.

Ενήργησε και δεν μετέβη ο βασιλεύς. Δια μέσου του δημοσιογράφου της απέσπασα και τον κυριώτερο οικονομικό ενισχυτή της. Τον Παναγή Μεταξά, Αρχιτέκτονα.

Τότε μου έστειλε έναν ιερέα τον οποίον είχε και ο οποίος τόσο ήταν αφοσιωμένος σ' αυτή, ώστε στην κάρτα του έγραφε: «Σπυρίδων Στρίγκος εξομολόγος της Μαγουλά»!

Την κάλεσα να έλθει αυτοπροσώπως. Όταν ήλθε στην εκκλησία που εξομολογούσα, έκανε επιδεικτικά μεγάλες μετάνοιες σαν Πατριάρχης. Κατά την συζήτηση που έκανα μαζί της δεν παραδεχόταν τίποτε. Ήταν κεφάλι αγύριστο. Έβλεπε κανείς από τα μάτια της, ότι ήταν δαιμονισμένη.

Ήλθε και για δεύτερη φορά, χωρίς να πείθεται. Δεν θα ερχόταν, αλλά αναγκάστηκε, διότι είχε χάσει τους κυριότερους υποστηρικτές της. Μετά. 5-6 μήνες απέθανε η δυστυχής αμετανόητη και ησύχασαν οι άνθρωποι. Βλέπεις αναγνώστα ότι η Εκκλησία δεν πέφτει έξω; Η Εκκλησία, καταδικάζει τις οραματίστριες και τις «φωτισμένες». Και όπως εκεί απεδείχθη η πλάνη της και έσβησε, έτσι και με τις σημερινές φωτισμένες θα αποδειχθεί αργά ή γρήγορα η πλάνη και θα περάσουν. Το λυπηρό όμως είναι, ότι πλανώνται και πάνε στην Κόλαση πολλές αφελείς, ανόητες και με εγωισμό ψυχές.

3. Η Ψευδοαγία του Αιγάλεω

Αυτή είναι, που είναι!

Κατά το 1980 περίπου ο διάβολος παρουσίασε μίαν άλλη οραματίστρια την Αθανασία Κρικέτου. Αύτη ξεγύμνωνε τα στήθη της, που έγραφε δήθεν ο Θεός τις αποκαλύψεις του για τον καθένα. Το σπουδαίο είναι ότι τα γραφόμενα ήταν ανορθόγραφα. Ο Θεός όμως τουλάχιστον ξέρει ορθογραφία!!!

Επρόκειτο περί του φαινομένου της δερμογραφίας. Υπάρχουν σώματα με λεπτή επιδερμίδα και, όταν πέραση κανείς επάνω αιχμηρό αντικείμενο, σε λίγο συγκεντρώνεται υποδορίως το αίμα και σχηματίζονται τα γράμματα.
Αυτό το εξεμεταλλεύετο. Έλεγε, ότι τα γράμματα τα γράφει η Παναγία.

Μου ανέθεσε η Αρχιεπισκοπή Αθηνών να κάνω ανακρίσεις. Δεν ήθελε επ' ουδενί λόγο αυτή να τις διενεργήσω εγώ. Πάντως προχώρησα και ανακάλυψα απάτες τρομερές.

Έχει και αυτή φτιάξει σύλλογο «Η Παναγία η Φανερωμένη». Φαίνεται όμως ότι έχει όπως λέγεται, και σκοτεινούς υποστηρικτές.

Διατηρεί και γηροκομείο, ώστε με το πρόσχημα της φιλανθρωπίας να την ακόλουθη ο κόσμος.

Αυτή κάποτε παρουσιάστηκε στην Αρχιεπισκοπή και ζήτησε διαζύγιο. Της είπε, δήθεν, η Παναγία να αφήσει το σύζυγο της και να πάρει τον σοφέρ της και όμως αυτή παρουσιάζεται ως Αγία και δέχεται να έχουν την εικόνα της στα εικονοστάσια.

Ας αναφέρουμε και μία μόνον απάτη της.

Εις μίαν εποχή έγραφαν οι εφημερίδες για ένα φως, που παρουσιαζόταν στο Αιγάλεω, και το όποιον προκαλούσε θαυματουργικώς η Κρικέτου. Κατά τις ανακρίσεις που έκανα ένας μηχανικός κατέθεσε το έξης:

Παρακολούθησα την παράκληση και την ομιλία της Κρικέτου. Κατόπιν το ακροατήριο αργά την νύκτα ξεκίνησαν να ανέβουν στο λόφο για να δουν το φως. Πράγματι επήγαν και περίμεναν μπροστά στους βράχους. Εγώ όμως παρηκολούθησα δύο μπράβους της, που με έβαλαν σε υποψία. Όταν έφθασαν στο σημείο εκείνο, αυτοί προχώρησαν πλαγίως στο δάσος. Επήγα και εγώ κοντά τους. Με έδιωξαν. Σε λίγο άρχισε στους βράχους να φαίνεται το φως. Το προκαλούσαν ασφαλώς αυτοί με ηλεκτρικούς φακούς. Οι άνθρωποι προσκυνούσαν το φως. Προσηύχοντο και έλεγαν τροπάρια της Παρακλήσεως

Έπειτα από ώρα τους είδα να επιστρέφουν. Είπα τότε στο διπλανό μου:

- Δεν θα ξαναφανεί το φως. Γιατί; μου λέγει. Που το ξέρεις;
- Διότι να! του είπα. Αυτοί που το προκαλούσαν, επέστρεψαν, και πράγματι! δεν ξαναπαρουσιάστηκε το φως. Και όμως! Υπάρχουν τόσο ανόητοι άνθρωποι που την θεωρούν Αγία και τρέχουν κοντά της!!!

4. Η Ελένη της Λένορμαν

Από ετών δρα στην Αθήνα και η «μητέρα Ελένη». Αυτή μικράς μορφώσεως, (όλες αυτές είναι μικράς μορφώσεως), συγκέντρωνε γυναίκες στο σπίτι της, στην οδό Λένορμαν, που το είχε γεμάτο εικόνες, μανουάλια και κεριά. Είχε και ένα ιερέα εμπερίστατο από την Αφρική, ο οποίος έκανε τα ευχέλαια, τις παρακλήσεις και αγιασμούς των οπαδών της, τα όποια διέτασσε η Ελένη κατόπιν εντολής, δήθεν, της Παναγίας. Τα οικονομούσε ο Άνθρωπος...

Η Ελένη έχει συστήσει και σωματείο αναγνωρισμένο. Είναι από φανατικούς οπαδούς της. Πρόκειται όμως περί άπατης και σατανικής πλάνης.

- Προ ετών, μου έλεγε κάποιος: Εγώ ήμουν από τα στελέχη της, άλλα τώρα έφυγα,

-Γιατί έφυγες; του λέγω.

- Διότι διαπίστωσα την απάτη. Είχαμε πάει με το σωματείο εκδρομή στην Αίγινα. Εκεί όμως μερικές γυναίκες ήθελαν επιμόνως να πάνε σ' ένα Μοναστήρι μακριά. Οι υπόλοιπες δεν τις άφηναν. Και επειδή εκείνες επέμεναν, ήλθαν και το ανέφεραν στην Ελένη. Κοντά της ήμουνα και εγώ. Η Ελένη τις λέγει:

- Στείλτε τις εδώ και θα τις πω εγώ, ότι μου είπε η Παναγία να μη πάνε. Από τότε, πού το άκουσα αυτό κατάλαβα την απάτη, και έφυγα. Δεν ξαναπάτησα εκεί.

Αυτή δυστυχώς έχει πλανέψει πολλές κοπέλες και τις έβγαλε «φωτισμένες».

Τώρα τελευταίως αυτές οι σκοτισμένες - «φωτισμένες» έχουν πλανηθεί τόσο πολύ, ώστε δεν μπορεί να τις παρακολούθηση κανείς. Γέμισαν όλες οι συνοικίες των Αθηνών και του Πειραιώς.

β) Στην επαρχία

1. Στη Θεσσαλονίκη

Εκτός από αυτές, στην Αθήνα υπάρχουν και άλλες σ' όλες τις συνοικίες. Αλλά το κακό διαδόθηκε και σας επαρχίες.
Στην Θεσσαλονίκη κάνει θραύση ο ρόλος των οραματιστριών ή «φωτισμένων» είναι σκοτεινός όπως είπαμε, άλλα και ο δρόμος, που ακολουθούν είναι πλανεμένος.

Οι προσερχόμενοι σ' αυτούς τυγχάνουν πολλές φορές αγρίας εκμεταλλεύσεως.

1. Στη Θεσσαλονίκη αρχηγός του είναι η Ελευθερία Σύρμου. Η κίνηση εκεί ονομάζετο σύλλογος «Υπεραγία Θεοτόκος», αργότερα όμως ονομάστηκε «Υπεραγία Μήτηρ Θεοτόκος».

Πνευματική αρχηγός ήταν η Σύρμου, η οποία απέθανε προσφάτως και διηύθυνε τους πάντας και τα πάντα.

Έχει και συνεργάτες. Πιστοί οπαδοί της είναι πολλοί αφελείς απ' όλα τα κοινωνικά στρώματα. Διατηρεί παραρτήματα, σχολές όπως τις ονομάζουν, σε πολλά προάστια της Θεσσαλονίκης, όπως και σε πολλά χωριά της Μακεδονίας.

Ο κόσμος τους ονομάζει οραματιστές εκ του ότι διατείνονται, ότι βλέπουν οράματα με θείες αποκαλύψεις. Αυτοί αυτοονομάζονται χαρισματούχοι ή φωτισμένοι, ότι έλαβαν χαρίσματα και φωτίσθηκαν από τον Θεό. Μεγάλη φωτισμένη ονομάζεται η Σύρμου από αυτούς. Ονομάζεται και μητέρα.

Αυτή κάθεται συνεχώς στο σπίτι της, όπου προσέρχονται οι πιστοί της. Άμα τη εισόδω οι πιστοί της φιλούν το χέρι, το οποίο προτείνει επιδεικτικά η ίδια.

Μετά γίνεται συγκέντρωση σ' ένα δωμάτιο, στο όποιο είναι στημένο ένα προσκυνητάρι. Η μητέρα, η Σύρμου δηλαδή, πληροφορεί κατόπιν προσευχής, τον πιστό ή τους πιστούς για ό,τι τους απασχολεί.

Ας παρακολουθήσουμε το καθημερινό θέμα της προσευχής.

Πέφτουν όλοι γονατιστοί, άνδρες και γυναίκες και τελευταία η Σύρμου Η μητέρα αρχίζει να προσεύχεται. Στην αρχή το «Τρισάγιο», και ύστερα το «Σε ευχαριστούμε , Κύριε, αυτή την ώρα, που μας συγκέντρωσες εδώ όλους μαζί στον οίκο σου (Από πότε έγινε ναός!!!). Συ γνωρίζεις, Κύριε, τι έχω υποφέρει 27 ολόκληρα χρόνια να σε υπηρετώ και να σε δοξάζω. Τώρα, Κύριε, με επέλεξες να ποιμάνω τα πρόβατα σου (έγινε βλέπετε και Πατριάρχης). Έγινα εκλεκτή σου, όπως και συ είπες, Κύριε, στον Αθανάσιο (εννοεί άλλον φωτισμένο): «η Ελευθερία Σύρμου είναι η Μήτηρ σας. Σ' αυτήν να πηγαίνετε και δι' αυτής θα σας δίδω εντολές».

Ύστερα αρχίζει σε διάλογο η λήψις των εντολών «παρά Κυρίου».

- Κύριε πες μου η Πετρίνα θα παντρευτεί;... Σε ευχαριστώ, Κύριε... Πετρίνα να κάνης υπομονή.

- Πες μου πάλι, Κύριε, η Πετρούλα να πάει στο χωριό της να δει τους γονείς της;... (σιωπή)... Σε ευχαριστώ Κύριε... Πετρούλα να πας τρεις μέρες μόνον, λέγει ο Κύριος.

- Είδες τι καλός που είσαι Κύριε...

- Κύριε σε παρακαλώ στήριξε τον Αλέξανδρο... Ξαφνικά ακούεται (από το εκκλησίασμα) ερώτηση.

Κάποιος, που λησμόνησε στην αρχή να της θέση κάτι, της λέει:

- Μητέρα ρώτησε τον Κύριο, πόσες μέρες μου δίνει για να πάω να μαζέψω τα μπαμπάκια;

- Κύριε, πόσες μέρες δίνεις στο Γιώργο να πάει να μαζέψει τα μπαμπάκια... (λίγη σιωπή)... Σε ευχαριστώ, Κύριε... Εννιά (9) μέρες σου δίνει Γιώργο.

Αφού συνεχιστεί αυτό το τροπάριο για πολλά, ζητήματα και λυθούν οι απορίες, πάλι προσωπική ευχαριστία της Σύρμου και τελειώνουν με τον ύμνο «Ουράνιε Πατέρα μας, σε τιμώ και σε δοξάζω...».

Αλλά, αναγνώστα, είναι σοβαρά αυτά; Καταδέχεται ο Θεός δια μέσου της Σύρμου να δίνη ορισμένες μέρες άδεια να πάει να μαζέψει τα μπαμπάκια του ο άλλος; Εγώ απορώ πώς βρίσκονται ηλίθιοι άνθρωποι και πηγαίνουν κοντά στη Σύρμου και στις άλλες φωτισμένες. Δυστυχώς υπάρχουν και πολλοί μάλιστα!

Έπειτα σηκώνονται όλοι. Και η Σύρμου τους σταυρώνει τρεις φορές όλους. Συγχρόνως ψάλλουν ένα δικό τους ύμνο. Κατόπιν φιλούν το χέρι της μητέρας Σύρμου, η οποία τους σταυρώνει με λάδι.

Κάθονται όλοι στα ντιβάνια και η Σύρμου ομιλεί για τον Καταραμένο, δηλαδή τον Σατανά, ή απαντά σε ερωτήσεις των οπαδών της.

Διηγείται, (τούτο το κάμνει καθημερινά), πώς φωτίστηκε, πώς στο σπίτι της μεγάλωσαν πολλοί θεολόγοι, οι οποίοι τώρα δεν την παραδέχονται. Λέγει για τις αποκαλύψεις, που έκανε ο Θεός σ' αυτήν. Για τον Βασιλιά που θα έλθει και θα πάρουμε τη Πόλι.

Για τον εαυτό της λέγει, ότι της απεκάλυψε ο Κύριος μέσω συνεργατών της, ότι είναι μητέρα του Ελωχίμ (Θεού). (Άκουσον - άκουσον!!!). Επίσης ότι έχει κατεβεί επτά φορές στη γη, ότι είναι η Ραχήλ η θρηνούσα τα τέκνα, ότι είναι η Αγία Ελευθερία, η Ελευθερώτρια και πλείστα άλλα ανόητα και ασεβέστατα.

Κύριος συνεργάτης της Σύρμου είναι ο Φίλιππος Συγκελάκης εκ Κρήτης. Αυτοχειροτονήθηκε πρώτον εις αρχιμανδρίτη με το όνομα Εφραίμ. Ο Εφραίμ είναι ο αρχηγός των οραματιστών σήμερα στη Θεσσαλονίκη με τις ευλογίες της Σύρμου. Αυτός ο ψευτοπαπάς λειτουργεί, κοινωνεί, εξομολογεί τους φωτισμένους.

Χειροτονήθηκε και Δεσπότης, λέγει, στη Γαλλία, από ένα Ρώσο επίσκοπο Νικόδημο, και ένα Φώτιο Αρχιεπίσκοπο της διασποράς. Όπως λέγουν όλα είναι ψέματα.

Αυτός κατά την χειροτονία του λέγουν βρισκόταν και έπαιζε ηθοποιός στη Λάρισα.

Παρουσιάστηκε και ως καθηγητής θεολόγος της Χάλκης. Είναι ψέμα.

Επίσης παρουσιάστηκε ως φιλόλογος εξ Αθηνών. Είναι μόνον της Τρίτης Γυμνασίου.

Παρίστανε επίσης τον ασθενή κατ τον τραυματισθέντα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, οπου έχασε την οικογένεια του πλην μίας κόρης. Αλλά ουδέποτε είχε νυμφευθεί. Παρουσιάζετο ως Βενεζουέλας Γερμανός. Μετέβη στη Πάτμο ως επίσκοπος Γάζης του κλίματος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Για όλες τις απάτες του έχει υποβληθεί στη Θεσσαλονίκη μήνυσις υπό του μηχανικού Δ. Καζακίδη. Επιπροσθέτως του υπεβλήθη και άλλη μήνυσις δι΄ αντιποίηση αρχής.

Βλέπεις, αναγνώστα, ποίοι ηγούνται της κινήσεως των φωτισμένων και ποίοι λαμβάνουν αποκαλύψεις από το Θεό; Νομίζω δεν χρειάζονται σχόλια.

Πρέπει ακόμη να σημειωθεί, ότι η Σύρμου έφυγε από την Εκκλησία και επήγε, κατόπιν δήθεν αποκαλύψεως «Κυρίου» στους παλαιοημερολογίτες, αλλά και αυτοί την έδιωξαν για τις πλάνες της.

Έφθασε στο σημείο η Σύρμου να φωτογραφίζεται, που ευλογεί σαν ιερεύς, και να φτιάχνει την εικόνα της σαν αγία Ελευθερία.

Άλλο πρόσωπο βασικό της κινήσεως αυτής είναι ο Γεώργιος Γεωργιάδης, συνταξιούχος δημοδιδάσκαλος από την Έδεσσα. Αυτός κατά αποκάλυψη δήθεν γράφει το τετραδιάστατο συνεχές δίκαιο. (Σ. Σ. τρελάρα δηλαδή). Αλλά και το ασεβέστερο: Παρουσιάζει τον Θεό, ότι έχει τρεις Υιούς! Επίσης παρουσιάζει την παραβολή του ασώτου ως επιστροφή του ανθρωπίνου Γένους στα άστρα!!!

Επιμείναμε σ' αυτά, αναγνώστα, για να φανεί η ηλιθιότης, η ασέβεια και η πλάνη των δυστυχισμένων αυτών «φωτισμένων», που είναι σκοτισμένοι, από τον διάβολο και τον εγωισμό τούς.

2. Η δαιμονισμένη της Χαλκίδος

Επίσης στη Χαλκίδα υπάρχει μία τέτοια «φορτισμένη» ή μάλλον δαιμονισμένη ονόματι Αργυρώ. Αυτή υπνωτίζεται και λέει τις αποκαλύψεις της. Είναι καθαρώς πνευματιστικό φαινόμενο. Αυτή είναι καθαρό όργανο του έξω αποδώ. Και όμως τρέχουν πολλοί ηλίθιοι Αθηναίοι να πάνε σ' αυτή να παραδώσουν την ψυχή τους στο διάβολο. Είναι αξιολύπητοι οι δυστυχείς.

ΕΙΝΑΙ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΛΑΝΗ

Πίσω από αυτή την φαινομενική ευλάβεια των φωτισμένων κρύβεται ο Σατανάς, ο οποίος, όπως είπαμε, μετασχηματίζεται «και εις άγγελο φωτός».

Με αυτό επιτυγχάνει να ξεστρατίζει τους ανθρώπους από τον ίσιο δρόμο, που χάραξε ο Θεός για να σωθούν. Φαίνεται δε, ότι σ' αυτές είναι ο Σατανάς εκ του ότι:

1. Είναι συνήθως νευροπαθείς

Τα πρόσωπα αυτά είναι η καταλήγουν σε νευροπάθεια. Έχω παρακολουθήσει πολλά τέτοια πρόσωπα και έχω διαπιστώσει, ότι πρόκειται συνήθως περί νευρασθενικών. Δεν γνωρίζω γιατί προτιμάει αυτά τα πρόσωπα ο σατανάς.

2. Είναι εγωιστές και φιλόδοξοι.

Αυτές οι δήθεν αποκαλύψεις ικανοποιούν τη φιλοδοξία τους. Νέες κοπέλες και απλοϊκές γυναίκες φαντάζονται, ότι εις τα όνειρά τους μιλάει η Παναγία και με αυτό ικανοποιούνται σφόδρα. Παρά το ταπεινό σχήμα και την θρησκευτικότητα, έχουν εωσφορικό εγωισμό. Δεν δέχονται συμβουλή κανενός ούτε ιεροκήρυκας, ούτε πνευματικού, ούτε Αρχιερέως. Έχει σφηνώσει μέσα τους ο σατανάς και είναι αγύριστα κεφάλια.

Είχα κάποτε ομιλήσει σε κήρυγμα για τις ψευδο-φωτισμένες. Κατόπιν εξ αφορμής αυτού με επεσκέφθη μία. Ήταν τελείως αγράμματη, με την επιμονή της όμως μπορούσε και διάβαζε. Μου διάβαζε τις αποκαλύψεις της. Να είμαστε δηλαδή καλοί άνθρωποι, να έχουμε αγάπη κ.λ.π. Προσπαθούσε να τα σύνταξη σε ποίημα. Δεν είχε όμως κανένα μέτρο, καμιά ποιητική έμπνευση, παρά μόνον κάτι άκομψες ομοιοκαταληξίες.

Και όμως εφαντάζετο απ' αυτά που έγραφε, ότι είναι ανώτερη από τον Μωϋσέα και τον Προφήτη Ησαΐα.

Επειδή όμως δεν με έπειθε να την παραδεχθώ ως εμπνευσμένη προφήτιδα, έβγαλε ένα σταυρό και με σταύρωνε, λέγοντας:

- Εσύ έχεις τον Σατανά μέσα σου. Να σε σταυρώσω για να φύγει, και τότε άρχισε να με σταυρώνει...

3. Το απαγορεύει η αγία Γραφή.

Λέγει καθαρά, ότι «τα όνειρα επλάνησαν πολλούς». Και πράγματι! Πόσοι έχουν πλανηθεί!

Θα μας πουν, ότι όνειρα έχουμε και στην Αγία Γραφή, τα οποία εξήγησε ο Πάγκαλος Ιωσήφ και ό Προφήτης Δανιήλ. Όνειρα έχουμε και στην Καινή Διαθήκη. Τα όνειρα δηλ. του μνήστορος Ιωσήφ, το όραμα του Αποστόλου Παύλου με τον Μακεδόνα στην Τρωάδα.

Μάλιστα. Έχουμε όνειρα στην Αγία Γραφή, αλλά πόσα είναι αυτά; Στο διάστημα 1.500 ετών είναι τόσα λίγα, που μετρούνται εις τα δάκτυλα της μιας ή των δύο χειρών, ενώ οι φωτισμένες είναι χιλιάδες και βλέπουν κάθε νύκτα, όχι ένα, αλλά πολλά η κάθε μία. Βλέπουν εκατομμύρια όνειρα.

Ε! λοιπόν όλα αυτά είναι εκ Θεού; Έπειτα εκείνα τα όνειρα της Αγίας Γραφής εμφανίζονταν εις Αγίους ανθρώπους και για μεγάλους σκοπούς. Είναι όμως αυτές οι ψευτοφωτισμένες αγίες;

Και τι μας λέγουν συνεχώς;

Τίποτε το σπουδαίο. Μας λέγουν, ότι έχουν αποκαλύψεις και ότι θα γίνει πόλεμος. Αυτό όμως το ξέρουμε και το βλέπουμε και εμείς. Δεν χρειάζεται αποκάλυψις. Μας το λέγει ο Θεός. «Εάν ουκ εισακούσετέ μου, μάχαιρα υμάς κατέδεται». Βράδυνε μάλιστα και πολύ να γίνει ο πόλεμος. Με την αποστασία που έχομε, έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού.

Αυτές όμως έπεσαν έξω, πολλές φορές, αλλά δεν ντροπιάζονται. «Δεν ντροπιάζεται η γύφτισσα, που καρβουνίστηκε η μύτη της.

ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ

Οι ψευτοφωτισμένες μας λέγουν, ότι για αυτές ομιλεί η Αγία Γραφή και εις απόδειξιν φέρουν το χωρίον της Παλαιάς Διαθήκης του προφήτου Ιωήλ, που λέγει:

«Εν ταις εσχάταις ημέρες, λέγει ο Θεός, εκχεώ από του πνεύματος μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αί θυγατέρες υμών, και οι νεανίσκοι υμών όράσεις όψονται, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύσοντα ενυπνιασθήσονται· και γέ επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείνες εκχέω από του πνεύματος μου, και προφητεύσουσι, και δώσω τέρατα εν τω ουρανώ άνω και σημεία εν τη γη κατω, αίμα και πυρ και ατμήδα καπνού ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ή ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή».

Αυτό είναι το μεγάλο τους ατού. Αυτό μας το λένε και το ξαναλένε.

Βεβαίως το λέγει αυτό ο Θεός. Αλλά ποιες εννοεί έσχατες ήμερες και για ποιους το λέγει; Σε ποιους αναφέρεται;

Οι έσχατες ημέρες είναι οι ήμερες, που τελειώνει η Παλαιά Διαθήκη και αρχίζει η Καινή και αυτά τα λέγει δια τους Αποστόλους και τούς πρώτους Χριστιανούς, οι όποιοι πράγματι προφήτευαν και έβλεπαν οράματα και εις τούς οποίους είχε εκχυθεί το Πνεύμα το Άγιο αφθόνως.

Εξεπληρώθη άλλωστε η προφητεία αυτή την ημέρα της Πεντηκοστής, όπως το διακήρυξε σε όλους ο Απόστολος Πέτρος.

Ήταν άφθονος η έκχυση του Αγίου Πνεύματος εις τους πιστεύοντας. Προφητεύουν αι θυγατέρες του Απ. Φιλίππου στην Καισαρεία, προφητεύει ο Άγαβος και τόσοι άλλοι προφήτες και διδάσκαλοι.

Εις την Εκκλησία, που συγκεντρώνονταν οι πιστοί χυνόταν πλούσιο το Πνεύμα και λαλούσαν γλώσσες και μιλούσαν τα μεγαλεία του Θεού. Δεν φαντάζομαι να έχουν την ιδέα, ότι και αυτές οι κυράδες είναι Απόστολοι. Αν έχουν τέτοια ιδέα τότε την ψώνισαν άσχημα.

Έπειτα και που ξέρουν, ότι οι σημερινές ημέρες είναι οι έσχατες ημέρες του κόσμου; Που ξέρουν ότι θα έλθει τώρα η Δευτέρα Παρουσία; Αυτά τα λένε οι Γιαχωβάδες.

Επειδή όμως οι φωτισμένες σ' αυτό το χωρίο οχυρώνονται, θα το εξηγήσομε πλατύτερα.

Το χωρίον αυτό του Ιωήλ το αναφέρει ο Απ. Πέτρος στο πρώτο Χριστιανικό κήρυγμα την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν οι Χριστοκτόνοι Εβραίοι άκουγαν τους Αποστόλους να μιλούν ξένες γλώσσες και έλεγαν, ότι είναι μεθυσμένοι. Τους λέγει ο Απόστολος Πέτρος ότι δεν είναι μεθυσμένοι, όπως νομίζουν, διότι η ώρα είναι πρωί και την ώρα αύτη δεν μεθούν συνήθως οι άνθρωποι.

Αλλά αυτό, τους λέγει, είναι εκείνο, που προφήτεψε προ 750 ετών ο Προφήτης Ιωήλ, και που αναφέρεται στην εποχή του Μεσσίου. «Και έσται εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, εκχέω από του Πνεύματος μου επί πάσαν σάρκα».

Έσχατες ημέρες είναι η εποχή του Μεσσίου, διότι αυτή είναι η τελευταία περίοδος, καθόσον μετά από αυτήν δεν θα υπάρχει άλλη. Θα είναι μέχρι πέρατος του κόσμου περίοδος αυτή. Η έκχυση «εκ του Αγίου Πνεύματος επί πάσαν σάρκα» είναι η μετάδοσις του Αγίου Πνεύματος σε κάθε άνθρωπο.

Ο Θεός, σαν αιώνιος, βλέπει τα παρελθόντα και τα μέλλοντα σαν παρόντα. Και ο προφήτης, που έχει βλέμμα Θεού, μεταπηδά απότομα από την υλική ευτυχία των συγχρόνων του Ιουδαίων 700-750 π. Χριστού στην πνευματική ευτυχία της εποχής του Μεσσίου και από εκεί στο τέλος του κόσμου. Όπως δηλ. το δικό μας βλέμμα από την επιφάνεια καθαρού νερού μέσα σε ένα ποτήρι γλιστρά στον πυθμένα του, έτσι και ο προφήτης Ιωήλ βλέπει και περιγράφει σε μια εικόνα την εποχή του πρώτου ερχομού του Χριστού και την Δευτέρα παρουσία Του.

Κατά την πρώτη ήλθε ο Χριστός ως δωρητής. Δωρίζει το Αγ. Πνεύμα, την άφεση αμαρτιών και τόσα άλλα. Κατά την δεύτερον όμως θα έλθει ως Κριτής.

Η εποχή του Μεσσίου

Καθ' όλη την εποχή του Μεσσίου, του Χριστού θα χύση, θα δώσει ο Θεός αφθόνως το Αγ. Πνεύμα, όχι μόνον εις τούς Εβραίους, αλλά «εις πάσαν σάρκα» εις όλους τους ανθρώπους. Διασαφηνίζοντας κατόπιν ο προφήτης σε ποιους και τι θα δώσει, λέγει: «Και προφητεύουσι οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών». Άνδρες και γυναίκες θα γίνουν προφήτες. «Οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται». Οι εν εγρηγόρσει, ξυπνητοί θα δουν θεϊκές οπτασίες. «Οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται». Οι γεροντότεροι θα δουν θεϊκά όνειρα. Όχι μόνον υιοί και θυγατέρες νέοι και γέροι πλήρες Αγ. Πνεύματος θα δουν και θα μιλούν νέους κόσμους, αλλά «και γε επί τους δούλους μου και τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις εκχέω από του Πνεύματος μου και προφητεύσουσι». Το Αγ. Πνεύμα θα εκχυθεί εις δούλους και δούλας, ήτοι σε ανθρώπους πάσης κοινωνικής τάξεως. Επομένως το Αγ. Πνεύμα θα δοθεί αφθόνως σε νέους και γέροντας, σε άνδρες και γυναίκες, σε κυρίους και ελευθέρους, ήτοι σε κάθε ηλικία και φύλο και κοινωνική ταξί. Θα είναι δε τέτοιο το Αγ. Πνεύμα, ώστε όσοι το λάβουν, θα προφητεύουν, θα βλέπουν κοιμώμενοι όνειρα του Θεού και ξυπνητοί θεϊκές οπτασίες. Αυτά έγιναν στους Αποστόλους Πατέρας κατά λέξιν, διότι προφήτευσαν και ο Θεός επικοινώνησε με αυτούς δι' ονείρων και οπτασιών. Κατά βάθος σημαίνει, ότι εκείνοι οι Χριστιανοί που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα θα ομιλούν και θα βλέπουν καινούριους κόσμους! Αυτό έγινε σε κάθε Χριστιανό που έγινε κατοικητήριο του Αγ. Πνεύματος.

Αυτά είναι τα δώρα, οι δωρεές της πρώτης Παρουσίας. Για τη Δευτέρα όμως Παρουσία ο προφήτης Ιωήλ λέγει άλλα. Αλλά γι' αυτά οι «Φωτισμένες» δεν μιλάνε. Δεν τις συμφέρει.

Τι λέγει ο Προφήτης Ιωήλ για τη Δευτέρα παρουσία

Όση μεγάλη είναι η δωρεά, τόση και η ευθύνη. Ο Δωρητής θα γίνει και Κριτής. Δια τούτο συνδέεται η μακρινή χρονική απόσταση η πρώτη και δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Κατά την Δευτέρα Παρουσία «του Χριστού θα προηγηθούν τα φοβερά σημεία. «Δώσω τέρατα εν τω ουρανώ άνω και σημεία εν τη γη κάτω». Τέρατα και σημεία είναι μεγάλα και μακρά θαύματα στον ουρανό και στη γη. Τα εν τη γη είναι «αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού». Αίμα είναι οι πόλεμοι, ατμίς καπνού είναι εκρήξεις ηφαιστείων και «πυρ» μεγάλες πυρκαγιές ή η λάβα εκρήξεως ηφαιστείων. Γι' αυτά ομιλεί και ο Κύριος αναφερόμενος στις τελευταίες ήμερες του κόσμου. «Μέλλετε ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων, σεισμούς» κλπ.

Τα εις τον ουρανό σημεία θα είναι «ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα». Αυτό είναι εκείνο, που λέγει ο Κύριος δια το τέλος του κόσμου «ό ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώση το φέγγος αυτής», θα σκοτιστούν ο ήλιος και το φεγγάρι, Αυτά και αλλά που αναφέρει ο Κύριος ες τον εσχατολογικόν του λόγον (Λουκ 21, 25) θα συμβούν προ της φρικτής Δευτέρας Παρουσίας «πριν ελθείν την ημέραν του Κυρίου την μεγάλην και επιφανή», όπως λέγει ο προφήτης Ιωήλ.

Αυτά λέγει ο προφήτης Ιωήλ δια τις έσχατες ήμερες. Τα άλλα αναφέρονται στην Πρώτη Παρουσία του Κυρίου.
Να μάθουν λοιπόν οι «φωτισμένες» να εξηγούν τα λεγόμενα της Αγ. Γραφής, να μάθουν το πραγματικό νόημα και όχι να παίρνουν ένα χωρίον μόνον και το εφαρμόζουν στον εαυτό τους.

Θα μας πουν ίσως, ότι αυτές είναι καλές και θρησκευόμενες. Αχούν το σπίτι τους γεμάτο από εικόνες. Κάνουν λειτουργίες, παρακλήσεις και αγρυπνίες. Πώς, λοιπόν, αυτές έχουν τον Σατανά;

Και όμως πλανώνται και πλανούν. Πολλές πλανώνται εξ αγνοίας των και γίνονται όργανα του Σατανά. Φέρομε ως παράδειγμα μια νέα στην ορεινή Ναυπακτία, με τα οράματα της οποίας ησχολούντο προ ετών οι εφημερίδες των Αθηνών.

Αυτή έβλεπε, δήθεν, την Παναγία και ελάμβανε διάφορες εντολές, να κήρυξη στον κόσμο μετάνοια κ.λ.π. κ.λ.π.

Μία Κυριακή εις το Αγρίνιο, προτού ανέλθω εις τον άμβωνα να κηρύξω, μου έφερε ο Πρόεδρος του χωριού της έγγραφο μακροσκελές, υπογεγραμμένο από τον ιερέα, τον διδάσκαλο και αυτόν τον πρόεδρο, δια να το διαβάσω εις το πολυπληθές ακροατήριο κατ' εντολή δήθεν της εμφανιζόμενης Παναγίας εις το δράμα της νέας. Αρνήθηκα και τους είπα, φυσικά, τα δέοντα.

Σε λίγους μήνες ήλθε εις το εξομολογητήριο μου μεταξύ των άλλων εξομολογούμενων και η ίδια νέα και εξομολογήθηκε. Πράγματι, ήταν μια πολύ σεμνή και ενάρετη κοπέλα. Ήταν ένα αγνό λουλούδι του βουνού. Στο τέλος μετά την εξομολόγηση, όταν έφευγε, μου λέγει:

-Εγώ, Πάτερ, βλέπω και την Παναγία.

-Α! Συ είσαι; Πώς την βλέπεις; την ερώτησα.

-Σαν μια γυναίκα μαυροφόρα.

-Την έχεις δει πολλές φορές;

-Καμιά δεκαριά.

-Και τι σου έλεγε;

-Την πρώτη φορά ήταν Κυριακή απόγευμα και έψαχνα στην εξοχή να βρω ένα πρόβατο, που έχασα από το κοπάδι μου. Την είδα μπροστά μου ξαφνικά και μου είπε: - Εγώ είμαι η Παναγία. Να πας στο χωριό αυτή την ώρα, που οι χωρικοί εργάζονται και φτιάχνουν το δρόμο και να τους πεις να σταματήσουν, γιατί είναι Κυριακή.

-Πράγματι! πήγα. Τους το είπα και σταμάτησαν.

Άλλη μια φορά ήταν παραμονές Χριστουγέννων και μου είπε:

-Να πεις στους χωρικούς, ότι εφέτος τα Χριστούγεννα πέφτουν Παρασκευή και να μη αρτυθεί κανείς. Δεν κάνει.

Και πράγματι, το χωριό όλο νήστεψε την ημέρα των Χριστουγέννων!

-Δεν βλέπεις, παιδί μου, της είπα, πως είναι ο σατανάς και όχι η Παναγία; Υπήρχε καλλίτερο πράγμα από την «εξέλασι», που έκαναν οι χωρικοί και έφτιαχναν αγαπημένοι το κοινωφελές έργο, το δρόμο; Ο Σατανάς, όμως ήθελε να μη κάνουν αυτό το καλό έργο, αλλά να κάθονται στα καφενεία, να χαρτοπαίζουν, να μεθούν και να βλασφημούν.

Εξ αλλού, που ακούστηκε να νηστεύουν οι Χριστιανοί την χαρμόσυνη μέρα των Χριστουγέννων; Η Εκκλησία μας όρισε ολόκληρο το δωδεκαήμερο εκείνο κατάλυσιν εις πάντα. Καταλαβαίνεις, ότι πρόκειται περί σατανά; Όταν, λοιπόν, την ξαναδείς να πεις: Είσαι ο σατανάς και να κάμεις το Σταυρό σου.

-Μα, πάτερ, δεν μου λέγει κακό. Μου λέγει να βγω στον κόσμο και να κηρύξω να μετανοήσουν.

-Και συ να πεις: Αν ήταν να κηρύττω, θα με έκαμνε ο Θεός άνδρα, ιερέα, ιεροκήρυκα, Δεσπότη και θα μάθαινα γράμματα. Γι' αυτό να σε αφήσει ήσυχη και να του πεις να έλθει σε εμένα.

Επειδή όμως είχε καλή διάθεση, παραδέχθηκε τις συμβουλές, ησύχασε και δεν της έφερε μεγαλύτερη ζημιά ο σατανάς.

Βλέπεις πώς πλανώνται μερικές καλές εξ αγνοίας και χρησιμοποιούνται από το Σατανά ως όργανα του;

Άλλες όμως το κάνουν και για οικονομικά οφέλη. Τα σπίτια τούς τα μετέβαλαν σε εκκλησίες. Έχουν προσκυνητάρια, μανουάλι, κεριά και παγκάρια.

      Το 1953 έγραψαν οι εφημερίδες μακρόστηλα άρθρα, δια τις εμφανίσεις της Αγίας Παρασκευής σε κάποια κοπέλα εικοσάχρονη στην Αιτωλοακαρνανία. Παρουσιαζόταν σ' αυτήν η Αγία Παρασκευή, δήθεν, και της έδινε εντολή να κατασκευάσουν εικονοστάσιο, να μετανοήσουν οι χωρικοί κ.λ.π. Όλοι οι άνθρωποι των χωριών εκείνων πίστευαν, ότι όντως αυτή, που ενεφανίζετο, ήταν η Αγία Παρασκευή.

Εις μίαν εμφάνιση έλαβε εντολή να πει στους χωρικούς να μεταβούν όλοι μαζί στην εκκλησία της Αγ. Παρασκευής ενός κοντινού χωρίου. Συγχρόνως έχασε και την λαλιά της και συνεννοείτο γραπτώς. Πράγματι! ξεκίνησε με πολυάριθμη συνοδεία χωρικών μετέβη στο χωριό. Ο ιερεύς όμως του χωρίου εκείνου, ο οποίος ήταν ευσεβέστατος, δεν παρεσύρθη, καθώς και πολλοί άλλοι ευσεβείς. Όταν μπήκαν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, αυτή επήγε στην ωραία Πύλη, σαν να ήταν Αρχιερεύς, απήγγειλε το «Πιστεύω» (λύθηκε η αφωνία της) και κατόπιν κήρυξε στους ανθρώπους να μετανοήσουν. Τι και αν ο απόστολος Παύλος δεν επιτρέπει στις γυναίκες να κηρύττουν στην εκκλησία! Αυτή ανώτερο νόμιζε τον εαυτό της. Κατόπιν εστράφη σε κάποιον και του είπε: -Συ, γιατί δεν εξομολογείσαι; Εξομολογήθηκες μόνο προ τριάντα ετών, σε ένα χωριό της Ανατολικής Μακεδονίας (και το ονόμασε), όταν ήσουνα στρατιώτης.

Εκείνος τα έχασε μπροστά στην αποκάλυψη αυτή. Διότι το είχε ξεχάσει. Έπειτα από το θαυμαστό αυτό γεγονός, όλοι έδωσαν πίστη εις αυτήν, ότι όντως της φανερώνεται η Αγία Παρασκευή. Από δε την Αμερική που διάβασαν τις εφημερίδες, τις έστελναν συνεχώς χρηματικά ποσά. Μετεβλήθη αυτό σε καλή επιχείρηση. Πώς να τα αφήσει;

Μετά εξάμηνο, με τους γονείς της επήγε εις παρακειμένην κωμόπολη. Οι γονείς της, όταν έμαθαν, ότι ο γράφων ευρίσκετο εκεί, της πρότειναν να έλθουν, να τον συμβουλευθούν. Αυτή δυστροπούσε. Στην επιμονή όμως των γονέων της ήλθε. Της ανέπτυξα τότε, ότι τα οράματα αυτά είναι εκ του σατανά και να προσέξει, διότι κάτι κακό θα της κάνη ο σατανάς.

Δυστυχώς δεν θέλησε ν' ακούσει. Ήταν βλέπετε τα εξ Αμερικής δολάρια, που δεν την άφηναν. Και... (άκουσον - άκουσον) την Μεγάλη εβδομάδα απήγαγε κάποιον νέον και μετέβη στην Μητρόπολη ζητώντας αδεία να στεφανωθεί την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής! Έτσι της είχε πει να πράξη η Αγία Παρασκευή!...

Δεν πρέπει να ξεγελιέται κανείς από τις εικόνες. Να βλέπομε τι κρύβουν πίσω.

ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΤΑΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

α) Αρνούνται τον Θεό

Μη σου φαίνεται παράδοξο το ότι συνιστούν λειτουργίες και παρακλήσεις. Δεν τον πειράζουν αυτά τον Σατανά. Αυτός αρκείται μόνον με το ότι παίρνουν εντολές από αυτόν. Κάνει ο σατανάς ό,τι και ο Πάπας, που αφήνει τους Ουνίτες να κάνουν την λειτουργία, όπως και ημείς οι Ορθόδοξοι και απ' αυτούς ίνα ζητάει, να τον μνημονεύουν. Έτσι και ο σατανάς αρκεί να παίρνουν εντολές από αυτόν. Αυτό όμως είναι βαρύτατο, διότι οι άνθρωποι αυτοί αφήνουν τον Χριστό κατ' ουσία και υποτάσσονται στο Σατανά.

Είναι προδοσία της πίστεως. Αν το καταλάβαιναν θα έκλαιγαν με μαύρα δάκρυα σ' όλη τη ζωή τους.

Έπειτα όλοι αυτοί οι σατανοκίνητοι χρησιμοποιούν εικόνες, όπως και τα μέντιουμ, οι καφετζούδες, οι χαρτορίχτρες. και του το, δια να εξαπατούν τον κόσμο να τους ακόλουθη.

β) Το απαγορεύει ο Θεός

Απαγορεύει ο Θεός να δίδομε προσοχή σε τέτοιες αποκαλύψεις και οράματα.

Ο Σατανάς, λέγει η Αγία Γραφή, προκειμένου να πλανήσει τους ανθρώπους μετασχηματίζεται, «και εις Άγγελο φωτός». Τους παρουσιάζεται σαν ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγγελοι. Τους δίδει εντολές να νηστεύουν πολύ και εξαντλητικά. Είδε την Π. Διαθήκη, λέγει ότι «τα όνειρα πλάνησαν πολλούς». Αφού ο Θεός τα απαγορεύει πώς συ πας αντίθετα με το Θεό;

γ) Παραδείγματα

Ομιλούν καλλίτερα τα παραδείγματα.

1. Στο Άγιο Όρος παρουσιαζόταν ο σατανάς σε ένα ευλαβή μοναχό σαν ο Χριστός και του έλεγε να κάνη υπερβολικές νηστείες, άλλα να μη το πει συ κανένα, ούτε και στο πνευματικό του. Είχε ο δυστυχής αδυνατίσει και έμεινε ο σκελετός. Ο πνευματικός του όμως τον ερωτούσε τι έχει. Εκείνος δεν του έλεγε. Το ξέρω του λέγει κάποτε ο πνευματικός, ότι σου το είπε ο Χριστός να νηστεύεις.

Ναι, του άπαντα και τα απεκάλυψε όλα. Αλλά το βράδυ βλέπει πάλι το σατανά, που τον ήλεγξε γιατί το φανέρωσε στον Πνευματικό.

Ο Πνευματικός όμως εργάστηκε καταλλήλως και τον έσωσε.

2. Επίσης συγκλονιστικό παράδειγμα πλάνης με οράματα είναι το κατωτέρω: Στο Άγιο Όρος υπήρχε ένας ευλαβέστατος μοναχός. Σ΄ αυτόν εμφανιζόταν ο σατανάς, σαν ο Χριστός, και του έλεγε να γίνει Πατριάρχης, για να σώσει την Εκκλησία. Εκείνος έφερε αντιρρήσεις, ότι δεν είναι ικανός για τόσο μεγάλο αξίωμα. Από τις πολλές φορές το χώνεψε, ότι έπρεπε να γίνει Πατριάρχης. Δεν το έλεγε όμως σε κανένα.

Κάποτε βλέπει, ότι επήγανε στο ασκηταριό του στην ερημιά πολλοί απεσταλμένοι για να τον πάρουνε να τον πάνε στην Κωνσταντινούπολη για να τον ενθρονίσουν Πατριάρχη. Τους ακολούθησε. Έφθασαν στην παραλία. Εκεί είδε πλοία πολλά, που τον περίμεναν και ένα ήταν έτοιμο, να μπει μέσα. Όταν όμως ήταν στο άκρο του αρσανά έτοιμος να πηδήσει μέσα, σαν ευλαβής που ήτο, έκανε το Σταυρό του. Αμέσως όλα αυτά έγιναν άφαντα. Εάν δεν έκανε τον σταυρό του θα νόμιζε ότι θα έμπαινε στο πλοίο, θα έπεφτε στη θάλασσα και θα πνιγότανε.

3. Επειδή πολλοί την παθαίνουν με τα οράματα, που παρουσιάζεται ο σατανάς ως άγγελος φωτός, θα αναφέρουμε και άλλο παράδειγμα συγκλονιστικό. Το παράδειγμα του ψευδομωϋσέως. Αυτό το αναφέρει ο ιστορικός Σωκράτης στην Ιστορία του. Αυτό έγινε αφορμή να προσέλθουν πολλοί Ιουδαίοι στον Χριστό περί τα μέσα του 4ου αιώνος. Το γεγονός έλαβε χωράν στην Κρήτη.

Παρουσιάσθηκε την εποχή εκείνη στην Κρήτη κάποιος Ιουδαίος. Εξαιρετικά εξωτερικά γνωρίσματα και ευγλωττία παρείχαν εις αυτόν την δυνατότητα να εξαπατά τους ομοθρήσκους του.

Είχε κατορθώσει να τους πείσει, ότι ήτο νέος... Μωυσής, τον όποιον είχε πέμψει ο Θεός εις την Κρήτη, δια να εξαγάγει τους Ιουδαίους και να τους οδήγηση, στην γη της επαγγελίας! Και επειδή η έξοδος των Ιουδαίων εκ της Κρήτης θα συναντούσε εμπόδιο... θάλασσαν, ο ψευδό - Μωυσής τους βεβαίωνε, ότι θα επανελάμβανε το θαύμα της διαβάσεως της Ερυθράς θαλάσσης! Τι «παραπάνω» είχε ο Μωυσής απ' αυτόν; Και διατί, όπως «εσχίσθη το ύδωρ» εν τη Ερυθρά θαλάσση να μη εσχίζετο και το ύδωρ της Μεσογείου θαλάσσης;...

Επί εν έτος ο ψευδο Μωυσής περιώδευσεν ολόκληρο την μεγαλόνησο Κρήτη και με την διακρίνουσα αυτόν ρητορική δεινότητα ανέπτυσσε στους Ιουδαίους το μεγαλεπήβολο σχέδιόν του, τους έπειθε και τους προετοίμαζε δια την γενική κινητοποίηση, ευθύς ως θα εδίδετο το σύνθημα της εξόδου.

Με το δράμα της «γης της επαγγελίας» κατόρθωσε να εξαπατήσει τους περισσοτέρους Ιουδαίους, οι οποίοι εγκατέλειψαν κτήματα και επαγγέλματα, έπαυσαν να εργάζονται, κατεφρόνουν πάν ό,τι είχον και ανέμεναν την μεγάλη στιγμήν!

Και η στιγμή της απίστευτου εκκινήσεως έφθασε. Ο ψευδό - Μωυσής, αφού επεσκέφθη ολόκληρο την νήσον, έκρινε, ότι επέστη ο καιρός να οδήγηση τον... λαό του εις την θάλασσαν και να επαναλάβει το θαύμα, το οποίον διηγείται το βιβλίο της Εξόδου (κεφ. 14ον). Συνεκέντρωσε πλήθος Ιουδαίων εις ορισμένο τόπον, ετέθη επί κεφαλής, και η πορεία της εξόδου άρχισε.

Τυφλοί από τον ανόητο φανατισμό, τον όποιον είχε η ψυχή των, ηκολούθουν τον απατεώνα ηγέτη, ο οποίος, κρατώντας ράβδον, εβάδιζεν υποδυόμενος τον ρόλο του Μωϋσέως.

Επί τέλους η πορεία σταμάτησε. Ο ψευδό - Μωυσής είχε οδηγήσει το τυφλωμένον πλήθος εις ακρωτήριο, το όποιον εισήρχετο εις μεγάλο μήκος εις την θάλασσαν.

Εκεί εστάθη και έδωκε την εντολή να ριφθούν όλοι με την σειράν εις την θάλασσαν, της οποίας τα ύδατα θα... εσχίζοντο. Άλλ' αντί να σχισθούν τα ύδατα, εσχίζοντο και κατεκόπτοντο οι δυστυχείς Ιουδαίοι, οι οποίοι υπήκουον εις τον μανιακόν απατεώνα. Ευθύς ως ερρίφθησαν από του κρημνού εις την θάλασσαν οι πρώτοι της πορείας, ακούσθηκαν οιμωγαί και θρήνοι. Πολλοί εύρον οικτρό θάνατον σχιζόμενοι από τις αιχμηρές πέτρας της αποτόμου ακτής, οι δε λοιποί απέθνησκον πνιγόμενοι εις τα βαθέα ύδατα. Ελάχιστοι κατόρθωσαν να επιπλεύσουν και προσεπάθουν με απεγνωσμένες προσπάθειες να αγκιστρωθούν επί των αποκρήμνων βράχων. Παρά ταύτα η πορεία κατά του κρημνού συνεχίζετο. Υπό του δαίμονος, του πλέον τυφλού φανατισμού οι Ιουδαίοι ελαυνόμενοι έπιπταν εις την θάλασσαν. Εννοείται, βεβαίως, ότι ο απατεώνας ψευδο-Μωυσής παρέμενε εις την ακτή, δίδοντας το παράγγελμα της θανατηφόρου πτώσεως...

Όλοι οι εξαπατηθέντες από το κήρυγμα του απατεώνος ηγέτου θα εύρισκαν τελικά φρικτό θάνατον, εάν δεν προσέτρεχαν εις τον τόπον της ομαδικής παρακρούσεως χριστιανοί άνδρες, αλιείς και έμποροι, οι οποίοι έπλεαν πλησίον του ακρωτηρίου. Ούτοι έσπευσαν και σταμάτησαν την θανατηφόρο πορεία.

Περισυνέλεξαν τούς επιζώντας ναυαγούς, οι οποίοι είχαν ήδη συνέλθει εκ του παραληρήματος και είχαν εννοήσει εις ποία ανοησία οδήγησεν αυτούς ο απατεώνας συμπατριώτης των.

Ανερριχήθησαν δε εις την ακτή και κατόρθωσαν να εμποδίσουν τους υπολειπόμενους, οι οποίοι ήσαν έτοιμοι να ριφθούν εις την θάλασσαν. Όταν δε με τη βοήθεια των χριστιανών συνήλθαν, εννόησαν όλοι το μέγεθος της απάτης και την μεν άκριτον εαυτών πίστιν εμέμφοντο, τον δε ψευδό - Μωυσή ανελείν έσπευδον. Ήθελαν να τον σκοτώσουν.

Αλλ' ο ψευδό - Μωυσής είχε ήδη γίνει άφαντος. Η απότομος εξαφάνισή του έδωκε αφορμή να πιστεύσουν πολλοί, ότι επρόκειτο περί δαίμονος, ο οποίος παρουσιάσθηκε σαν άνθρωπος. «Υπόνοιαν παρέχει τοις πλείοσιν, ως ειη δαίμων Αλάστωρ, ανθρώπου σχήμα υποδύς, επί λύμη του εκεί έθνους αυτών».

Όσοι εκ των Ιουδαίων υπέστησαν την περιπέτειαν αυτήν εκ μέρους του απατεώνος ψευδο Μωϋσέως και σώθηκαν, προσήλθαν εις την χριστιανική πίστη.

Εκ της απάτης οδηγήθησαν εις την αλήθεια του Ευαγγελίου.

Παράδοξος φαίνεται η ανωτέρω ιστορία. Εάν δεν την ανέγραφε σύγχρονος αξιόπιστος ιστορικός, ο Σωκράτης, θα ελέγομεν, ότι πρόκειται περί μύθου.

Μακριά, λοιπόν, και από τις φευδοφωτισμένες, διότι και αυτές οδηγούν στην καταστροφή.

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Δεν είναι μια πλάνη και δύο και πέντε και εκατό. Εδώ ανατρέπουν τελείως την διδασκαλία του Χριστού. Αναφέρομε μερικές αιρετικές πλάνες των.

1. ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Δεν θέλουν αυτές να διαβάζουν οι οπαδοί τους την Αγία Γραφή, αλλά τα βιβλία των, που γράφουν, δήθεν, εξ αποκαλύψεως. Γράφει η Ζολώτα στη σελίδα 156 του βιβλίου ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

«... θα σας κάμει να νομίζετε (ο διάβολος εννοεί), ότι όπου και αν πηγαίνετε να ακούτε διδασκαλία. το ίδιο είναι... κ.λ.π.».

«Αυτό λοιπόν το θεοσωτήριον έργον (της Ζολώτα) δεν το ευρίσκετε πουθενά, οπού και αν τρέξετε, οπού και αν βαδίσετε. Σε Συλλόγους θρησκευτικούς Εμέ δεν θα συναντήσετε (Μιλάει δήθεν ο Θεός), την πατρική μου φωνή δεν θα ακούσετε.»

Είναι φανερό ότι προσπαθούν να τους αποκόψουν από την διδασκαλία της Εκκλησίας, να μην ακούν κανένα έκτος από τις αποκαλύψεις των. Γράφει στο ίδιο βιβλίο της σχολής του σατανά, της σχολής Ζολώτα.

«... Άρα εις σας έχω ρίξει τις ελπίδες μου. Εκτός από τα σχολεία μου που διδάσκεσθε απ' ευθείας από Ημάς (Σ.Σ. ομιλεί δήθεν, ο Τριαδικός Θεός) να μην δέχεσθε κανενός λόγους, ότι δήθεν σας αγαπούν, θέλουν το καλόν σας. θα παρουσιάζονται ψευτοκαλόγηροι.... όλους αυτούς θα τους σταυρώνατε και θα λέτε δεν μας χρειάζονται αι συμβουλαί κανενός, διότι εις τα σχολεία που διδασκόμεθα μας διδάσκει ο ίδιος ο Πατέρας. Δεχθείτε το πατρικό φίλημα μου».

Η διδασκαλία όμως του Χριστού διδάσκεται Ορθοδόξως από τους Ιεροκήρυκας, τους θεολόγους, τους ιερείς και Αρχιερείς και ιδίως εις τα ορθόδοξα θρησκευτικά σωματεία, που έχουν αυτόν τον σκοπό. Απ' όλους λοιπόν αυτούς τους αποξενώνει, δια να ακούνε μόνον τις ανοησίες των ψευδοφωτισμένων.

2. Αχρηστεύουν την Εκκλησία
Αυτές οι ψευδοφωτισμένες με όσα λέγουν και γράφουν ουσιαστικά, αχρηστεύουν την Εκκλησία και παίρνουν, για μεν τον εαυτόν τους τον ρόλο των ποιμένων, για δε τις σχολές τους το ρόλο της Εκκλησίας. Γραφεί στο βιβλίο «ΤΑ ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ» της σχολής Ζολώτα, στις σελίδες 7 και 8:

«Τι χαρά εις εμέ. (Σ.Σ. ομιλεί η Παναγία) που καταρτίζω τέτοιες μαθήτριες και κόρες Μου να δέχονται τας συμβουλάς μου και τας διαταγάς Μου και να τας εκτελούν με σεβασμό και μέγα ενθουσιασμό... (εν τω μεταξύ οι μαθήτριες φουσκώνουν από εγωισμό!) ... Τι χαρά εις εμέ δια μέσου του Σχολείου όλου, των σεβαστών μαθητριών Μου να έλθει η μεγάλη Νίκη και η Βασιλεία του Υιού μου επί της γης»

Σύμφωνα με αυτή την αποκάλυψη πάει περίπατο η Εκκλησία του Χριστού. Τώρα η νέα εκκλησία στην ουσία θα είναι η ψευτοσχολή της Ζολώτα. Με αυτή την ψευτοσχολή θα έλθει η μεγάλη Νίκη και η Βασιλεία του Υιού επί της γης. Και μη χειρότερα, αναγνώστα!!! Αλλά υπάρχουν και χειρότερα ή μάλλον ασεβέστερα. Στη σελίδα 24 του βιβλίου της σχολής Ζολώτα «ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ» γράφει!

«Ω! τι προθυμίαν έχουν και ζήλον; Πώς τρέχουν να ετοιμάσουν τας θυσίας που θα προσφέρουν εις τας σαράντα Εκκλησίας που θα ανοίξουν; ως ετοιμασμένα δε από τας χείρας του Νυμφίου να κοινωνήσουν». Εδώ βλέπουμε, δήθεν τον Θεό, να μιλάει στα πιστά τέκνα της υπακοής, τις μαθήτριες της «Απολυτρωτικής σχολής της Υπεραγίας Θεοτόκου», όπως επισήμως ονομάζεται η Σχολή Ζολώτα όπως την λέει ο κόσμος να τις επαινεί, όπως πάντα. Λέγει ότι θα ανοίξουν 10 Εκκλησίες να προσφέρουν θυσίες και ετοιμασμένα τα τέκνα αυτά θα κοινωνήσουν από τα χέρια του Νυμφίου Χριστού!!!

Δηλαδή εδώ η εκκλησία και οι ιερείς καταργούνται, επειδή ίσος τους θεωρούν όλους ανάξιους και αμαρτωλούς για να προσφέρουν την θυσία την αναίμακτη στον Θεό και να κοινωνήσουν από τα χέρια τους μήπως λερωθούν και μολυνθούν!!!

Μα προχωρούν ακόμη πιο πολύ. Στη σελίδα 102 του ιδίου βιβλίου γράφει: «Ω! ένδοξοι νύμφαι Χριστού ω! κόραι και πισταί μαθήτριαι της πανενδόξου βασιλομήτορος, εντός ολίγου σεις θα άρχετε εις όλα τα έθνη, σεις θα δεσπόζετε εις αυτά, ως Νύμφη Εκκλησία κ.λ.π.».

Σε λίγο λοιπόν Νύμφη Εκκλησία δεν θα είναι η Εκκλησία του Χριστού, σύμφωνα μ' αυτά που γράφουν, αλλά η σχολή Ζολώτα, οι δε μαθήτριες της σε λίγο θα εξουσιάζουν όλους τους λαούς.

Όλα καλά. Έκαναν όμως ένα βασικό λάθος. Κανονικά δεν πρέπει να λέγονται σχολή Ζολώτα, αλλά σχολή Ζουρλότα.!!!

Τα ίδια και παρόμοια γράφονται και λέγονται και στις άλλες φωτισμένες. Δεν χρειάζεται και πολύ σοφία μετά από αυτά που βλέπουμε να καταλάβουμε ποιος είναι αυτός που τους παριστάνει τον Χριστό ή την Παναγία,

3. Καταργούν τον Ι. Κλήρον

Πολλές απ' αυτές τις φωτισμένες ουσιαστικώς γίνονται ποιμένες των οπαδών τους. Νομίζουν, ότι έλαβαν αυτήν την εξουσία άνωθεν.

Χαρακτηριστικώς αναφέρω μία μόνο παραπομπή από το γνωστό βιβλία «ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ» ή μάλλον που θα έπρεπε καλύτερα να λέγεται: «ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΧΘΟΝΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ»

Στη σελίδα 96 γράφει: «Δι' αυτό σας τα προλέγω, να γνωρίζετε σεις το φωτεινό μέλλον σας και να μην απελπίζεστε. Ο θρίαμβος της ανορθώσεως της ορθοδοξίας Μου και η απολύτρωσις, όχι μόνον του Έθνους σας, αλλά και όλων των Εθνών από σας έρχεται. Σεις θα παίρνετε τας διαταγάς και αποφάσεις Μου, τας οποίας θα εκτελείτε αυτοστιγμεί, σεις θα λάβετε τα δικαιώματά Μας, αν τινών άφητε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς και όπου θέλετε να τας κρατείτε να μην τους λύετε ως ανάξιοι σωτηρίας που θα είναι».

Σε λίγο λοιπόν θα έχουμε και ιέρειες, που θα μας συγχωρούν και αμαρτίες λέει. Μη χειρότερα!!

Αυτά όλα δεν μας δημιουργούν έκπληξη, διότι ο σατανάς αυτούς που βουτάει τους τρελαίνει κιόλας. Αλλού έχουμε την απορία:

Πως βρίσκονται άνθρωποι να πηγαίνουν σ' αυτές τις φωτισμένες ή τους φωτισμένους, γιατί υπάρχουν δυστυχώς και άνδρες, και τις ακούνε!!!

Είναι αναρίθμητες οι πλάνες των. Περιοριζόμεθα όμως μόνον σ' αυτές και από αυτές μπορεί να καταλάβει κανείς ότι οι γυναικούλες, που τις ακολουθούν, καταντούν στην αίρεση, χωρίς να το καταλαβαίνουν. Τρομερό πράγμα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως είδες, αναγνώστα, η πληγή των φευδοφωτισμένων είναι μεγάλη και επικίνδυνη. Ο σατανάς τραβάει με το πρόσχημα της ευλάβειας και θρησκευτικότητος τα ευσεβέστερα πρόσωπα της Εκκλησίας. Πρέπει να ξέρομε, ότι όσα χρειάζονται δια την σωτηρίαν μας τα έγραψε ο Θεός στο Ευαγγέλιο και τα εξηγούν οι Πατέρας της Εκκλησίας. Εκεί θα βρούμε τι θα κάνουμε για να σώσουμε την ψυχή μας. Δεν χρειαζόμεθα αποκαλύψεις από τα πλανεμένα γυναικάρια αυτά.

Μακριά από αυτές. Να μη δίνουμε σημασία σε οράματα και ψευτοαποκαλύψεις. Ένας Άγιος έλεγε: Εγώ και να δω μπροστά μου το Χριστό να εμφανιστεί θα του πω «Χριστέ μου, δεν θέλω να σε δω σε τούτη τη ζωή θέλω να σε δω μόνο στην άλλη την μεγάλη».

Σχετικώς η Φιλοκαλία γράφει το εξής: Ένας άρχοντας προκειμένου να πάει ταξίδι αφήνει φύλακα του σπιτιού του τον υπηρέτη του και του λέγει: «πρόσεξε να μην άνοιξης σε κανένα το σπίτι». Αν όμως το αφεντικό επιστρέψει τη νύκτα και κτυπάει στο σκοτάδι την πόρτα και ο υπηρέτης δεν του ανοίγει, διότι αμφιβάλλει, εάν είναι ο Κύριος του και τον αφήσει έξω, την επομένη που θα έλθει το αφεντικό δεν θα του κακοφανεί. Τουναντίον θα τον συγχαρεί και θα τον τιμήσει, διότι ήταν τόσο πιστός φύλακας.

Πώς εμείς δεχόμεθα να πηγαίνουμε στα κέντρα αυτά του Σατανά, έστω και αν λέγουν μερικά καλά;

Ο Απόστολος Παύλος, όταν πήγε στους Φιλίππους τον ακολούθησε κάποια, όπως ξέρετε, που είχε πνεύμα πύθωνος, σατανικό. Αυτή έλεγε καλά στο κόσμο για τους Αποστόλους.

-Να τους ακούτε τους ανθρώπους αυτούς, έλεγε, διότι είναι άνθρωποι του Θεού, και σας διδάσκουν το δρόμο που θα σωθείτε.

Ο Απόστολος Παύλος, όμως δεν δέχθηκε διαφήμιση από τον Σατανά. Τουναντίον διέταξε και βρήκε το πονηρό δαιμόνιο, καίτοι ήξερε, ότι θα πάθαινε τόσα και τόσα από τα αφεντικά της και τους άρχοντες όπως και έπαθε.

Πώς, λοιπόν, εμείς δεχόμεθα να παίρνουμε εντολές από το Σατανά; Διότι πίσω απ' αυτές, όπως είπαμε, κρύβεται ο σατανάς. Όσοι πηγαίνουν σ' αυτές θα δώσουν φρικτό λόγο εν ημέρα κρίσεως. Αντί να σώσουν την ψυχή τους, θα τη χάσουν. Ο Χριστός είπε, ότι, οποίος καταργήσει μία από τις μικρές εντολές του, δεν θα σωθεί. Αυτές όμως καταργούν όχι μία, άλλα πολλές και βασικές εντολές του Κυρίου.

Τι πρέπει να κάνουν;

1ον ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ: Να κόψουν κάθε επαφή και επικοινωνία. Ο Χριστός λέγει ότι, όταν ένας σου γίνεται σκάνδαλο (εμπόδιο) ας είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με σένα, όσο το δεξί σου χέρι, να τον κόψεις τελείως.

Αυτό θα κάνης και στην προκειμένη περίπτωση, εάν θέλεις την σωτηρία σου. Και θα επανέλθεις στην Εκκλησία, στην οποία υπάρχει η σωτηρία, διότι εκτός τής Εκκλησίας ουδεμία σωτηρία».

2ον ΔΙΑΦΩΤΙΣΗ: Δεν αρκεί να φύγεις, αλλά να εργαστείς να τραβήξεις και άλλους από εκεί. Πώς; Με την διαφώτιση.

Γι' αυτό γράφεται το βιβλιαράκι αυτό, για να διαφωτιστούν. Διάδοσέ το παντού. Δεν πειράζει αν ξόδεψης και μερικά χρήματα. Είναι το μεγαλύτερο καλό που τους κάνεις. Είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη, «Ο επιστρέψας αμαρτωλόν (λέγει η Γραφή) εξ οδού πλάνης αυτού καλύψει πλήθος αμαρτιών και σώσει ψυχήν εκ θανάτου».

3ον Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Να διαφωτίσει το πλήρωμα με εγκυκλίους και κηρύγματα και με τους πνευματικούς. Τους δε αμετανόητους να τους εξωεκκλησιάση. Πρέπει να γνωρίζει τα τέκνα της και εκείνα την μητέρα τους.

Εάν ληφθούν όλα τα μέτρα αυτά και εργασθούμε όλοι με ζήλο, με τη βοήθεια του Θεού, θα περιοριστεί το κακό και ίσως εξαλειφθεί. Το εύχομαι.

Η «Σκοπιά» της 15-7-2013 (για εσωτερική χρήση) ασχολείται και με την ταυτότητα του «πιστού και φρόνιμου δούλου» σε μια προσπάθεια να κατοχυρώσει αγιογραφικά την αναγκαιότητα ύπαρξης της ηγεσίας της. Στο κείμενο που ακολουθεί σχολιάζουμε τις αλλαγές της εταιρείας σε βασικές διδα­σκαλίες, τις οποίες εκήρυττε για 130 χρόνια περίπου για το θέμα αυτό.

Σελ. 15: «ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ». «Φανταστείτε τη σκηνή (Ματθ. 14: 14-21). «Είναι λίγο πριν το Πάσχα του 33 Κ. Χ. Ένα πλήθος κόσμου 5.000 αντρών, εκτός από τα γυναικόπαιδα, βρίσκονταν με τον Ιησού και τους μαθητές του... στην περιοχή Βηθσαϊδά, ενός χωριού στην βόρεια ακτή της θάλασσας της Γαλιλαίας... Όταν βραδιάζει, οι μαθητές προτρέπουν τον Ιησού να διαλύσει το πλή­θος, ώστε να πάνε... να φάνε. Τα λόγια αυτά τους προβληματίζουν, διότι οι προμήθειες που έχουν είναι πενιχρές -πέντε ψωμιά και δύο μικρά ψάρια.

Υποκινούμενος από συμπόνια ο Ιησούς εκτελεί ένα θαύμα. (Μαρκ. 6: 35-44, Λουκ. 4: 10-17 και Ιωάνν. 6: 1-13). Αφού, λέει μια ευλογία, αρχίζει να σπάει το ψωμί και τα ψά­ρια σε κομμάτια. Έπειτα αντί να τα δώσει τα τρόφιμα ο ίδιος στους ανθρώπους, ο Ιησούς τα μοιράζει "στους μαθητές, οι δε μαθητές, στα πλήθη". Κατά θαυματουργικό τρόπο υπάρχει υπε­ραρκετή τροφή για όλους. Ο Ιησούς έχει θρέ­ψει χιλιάδες, μέσω των χεριών των ολίγων μαθητών του».

Ποιο είναι το μήνυμα που προσπαθεί η «Σκοπιά» να περάσει στους οπαδούς της και γενικότερα; Την απάντηση στο ερώτημά μας την δίνει η ίδια αμέσως, παρακάτω: 

Σελ. 16: «Πως θα φρόντιζε [ο Ιησούς] από την ουράνια θέση του, να τρέφονται καλά οι ακόλουθοί του από πνευματική άποψη εδώ στη γη; Θα ακολουθούσε παρόμοια τακτική -θα έτρεφε πολλούς μέσω των χεριών των ολίγων... Πως μπορούμε να προσδιορίσουμε τους λίγους μέσω των οποίων μας τρέφει σή­μερα ο Χριστός;

«ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕ­ΝΤΗΚΟΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ». «Από την Πεντηκοστή του 33 Κ. Χ. και έπει­τα ο αναστημένος Χριστός χρησιμοποιούσε τους αποστόλους του, ως αγωγό, μέσω του οποίου έτρεφε τους υπολοίπους χρισμένους μαθητές του. (Πράξεις, 2: 41, 42) Οι Ιουδαίοι προσήλυτοι που έγιναν χρισμένοι με το πνεύ­μα Χριστιανοί εκείνη την ημέρα, διέκριναν ξεκάθαρα αυτόν τον αγωγό»...

Η «Σκοπιά», στο 2^ο κεφάλαιο των Πράξε­ων των αποστόλων, επικαλούμενη τα εδάφια 41, 42, εισάγει τη λέξη «αγωγός» και στη συνέχεια παρουσιάζει την αποστολή αυτού του αγωγού. Στα εδάφια όμως που δίνει από τις Πράξεις Β': 41-42, δεν υπάρχει η λέξη αγωγός· όπως διαβάζουμε από την αγία Γραφή: «Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς, δεχθέντες τον λόγον αυτόν [του αποστ. Πέ­τρου] εβαπτίσθησαν και προσετέθησαν εκείνη την ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί. Και ανέμεναν εν τη διδαχή των αποστόλων και εν τη κοινωνία, και εν τη κλάσει του άρτου και εν ταις προσευχαίς». Ο λόγος του Θε­ού μας παρουσιάζει τη ζωή των πρώτων Χριστιανών «εβαπτίζονταν, προσεύχονταν, κοινωνούσαν». Πως θα μπορούσε άραγε να καλύπτει τις διάφορες κακοδιδασκαλίες της η «Σκοπιά», δίχως αγωγό;

Σελ. 17: «Το 49 Κ. Χ. τους εναπομείνοντες αποστόλους είχαν πλαισιώσει και κάποιοι άλ­λοι πρεσβύτεροι με τα κατάλληλα προσόντα (Πρ. 15:1-2). Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι στην Ιερουσαλήμ υπηρετούσαν ως κυβερνών σώμα. Ο Χριστός ως κεφαλή της εκκλησίας, χρησιμοποιούσε αυτή τη μικρή ομάδα κατάλ­ληλων αντρών για να τακτοποιούν δογματικά ζητήματα, καθώς επίσης να επιβλέπουν και να κατευθύνουν το κήρυγμα και την διδασκα­λία των καλών νέων της Βασιλείας. (Πρ. 15: 6-29. 21:17-19. Κολασ. 1:18)».

Μετά την παρείσφρηση του όρου αγω­γός, ακολουθεί ο όρος «κυβερνών σώμα». Τα εδάφια που δίνει για να καθιερώσει την ύπαρξη του κυβερνώντος σώματος είναι: Πρ. 15: 1, 2. Πρ. 15: 6-29. 21: 17-19 και Κολασ. 1: 18. Στην αγία Γραφή τα εδάφια αυτά των Πράξεων περιγράφουν τις δραστηριότητες των αποστόλων και στους Κολασσαείς πε­ριγράφει τον Ιησούν Χριστό ως κεφαλή της Εκκλησίας Του. Για κυβερνών σώμα, που θα τακτοποιούσε δογματικά θέματα, τίπο­τε δεν αναφέρεται, γιατί την Εκκλησία του Χριστού την οδηγούσε το Άγιο Πνεύμα «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν. ΙΣΤ: 13). Φυσι­κά, η «Σκοπιά» αναφερόμενη στο κυβερνών σώμα διεκδικεί την εξουσία, αδιαφορώντας για τις αντιφάσεις στις διδασκαλίες της στο παρελθόν και σήμερα, στο τεύχος αυτό της «Σκοπιάς», της 15-7-2013.

Σελ. 18: «...Καθώς λοιπόν [ο απόστολος Παύλος και οι σύντροφοί του στα ταξίδια του] περνούσαν από τις πόλεις παρέδιδαν σε εκείνους που ήταν εκεί τα διατάγματα τα οποία είχαν αποφασιστεί από τους αποστό­λους και τους πρεσβυτέρους. Γι' αυτό και οι εκκλησίες συνέχισαν να σταθεροποιούνται στην πίστη και να αυξάνουν σε αριθμό κάθε ημέρα (Πρ. 16: 4, 5)».

Στο σημείο αυτό ακριβώς γίνεται εμφανής η αποστολική διδαχή και διαδοχή, κάτι το οποίο αρνείται η εταιρία.

Σελ. 18: «Παρατηρήστε ότι εκείνες οι εκ­κλησίες ευημερούσαν επειδή συνεργαζόντουσαν όσια με το κυβερνών σώμα στην Ιε­ρουσαλήμ... Ο Ιησούς έτρεφε πολλούς μέσω των χεριών των ολίγων. Ο αγωγός που χρησιμοποιούσε για την παροχή πνευματικής τροφής ήταν ευδιάκριτος... Μέσω των χε­ριών των αποστόλων, συνέχισαν να γίνονται πολλά σημεία και θαυμαστά προμηνύματα ανάμεσα στο λαό (Πρ. 5:12)... αλλά στα τέλη του πρώτου αιώνα η κατάσταση άλλαξε... Η αποστασία είχε αρχίσει να εισχωρεί από τον πρώτο αιώνα... Ωστόσο όταν πέθανε και ο τελευταίος απόστολος, η αποστασία ρίζωσε και φούντωσε... Δεν υπήρχε σταθερός και οργανωμένος αγωγός για να διανέμει την πνευματική τροφή».

Η εταιρία ξεπέρασε και τον εαυτό της· έχει χάσει πλέον την έννοια των λέξεων. Ομιλεί για ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ της Εκκλησίας, μετά τον θάνατο και του τελευταίου αποστό­λου. Εάν η Εκκλησία αποστάτησε, τότε αποστάτησε και ο Χριστός, αφού είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Η εταιρία καθιστά ψευδή τον λόγο του Ιησού Χριστού ο οποίος είπε «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». (Ματθ. ΙΣΤ', 18).

Ψεύδεται λοιπόν, κατά την εταιρία, η Αγία Γραφή σε πολλά εδάφια και είναι αψευδής ο «πιστός και φρόνιμος δούλος»; Την Εκκλησία την απέκτησε ο Κύριος με το ίδιο Του το αίμα και είναι δική Του και κατά την επαγγελία Του θα είναι μαζί της έως της συντελείας του αιώνος. Η διδαχή της «Σκο­πιάς» αποδεικνύεται και βλάσφημη.

Σελ. 20: «ΠΟΙΟΣ ΑΡΑΓΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ;». «Όταν (ο Ιησούς) ανέφερε το σημείο της παρουσίας του, είπε ότι θα χρησιμοποιούσε "τον πιστό και φρόνιμο δούλο" για να δίνει στο υπηρετικό προσωπικό "τροφή στον κατάλλη­λο καιρό" (Ματθ. 24:45-47). Εκείνος ο πιστός δούλος, είναι ο αγωγός μέσω του οποίου ο Ιη­σούς τρέφει τους αληθινούς ακολούθους του, σ' αυτόν τον καιρό του τέλους. Είναι ζωτικό να αναγνωρίζουμε τον πιστό δούλο. Η πνευ­ματική μας υγεία και η σχέση μας με τον Θεό εξαρτώνται από αυτόν τον αγωγό. (Ματθ. 4: 4 και Ιωάν. 17: 3)... Στο παρελθόν, τα έντυπά μας είχαν πει τα εξής: Την Πεντηκοστή του 33 Κ. Χ, ο Ιησούς διόρισε τον πιστό δούλο υπεύ­θυνο στο υπηρετικό προσωπικό του. Ο δούλος συμβολίζει όλους τους χρισμένους Χριστια­νούς ως ομάδα στη γη σε κάθε δεδομένη στιγμή από τότε και έπειτα. Το υπηρετικό προσωπικό αναφέρεται στους ίδιους αυτούς τους χρισμένους ως άτομα».

Ως ομάδα, γράφει η εταιρία, «ο δούλος» συμβολίζει όλους τους χρισμένους. Το «υπηρετικό προσωπικό» αναφέρεται στους ίδιους τους χρισμένους «ως άτομα». Σε όλα αυτά, ας απαντήσει η οργάνωση... ποιοί δίνουν τροφή και σε ποιούς;

Ας δούμε τώρα τι έγραφε στο παρελθόν η «Σκοπιά» για το «δούλο»:

1917. «Τετελεσμένο Μυστήριον», σελ. 6: «Αι Γραφαί δεικνύουν ότι ο Ζ' τόμος έπρεπε να δημοσιεύετο. Ο Ρώσσελ, «πιστός και φρόνιμος δούλος».

1921. «Η Κιθάρα του Θεού», σελ. 270,272: «Άνευ αμφιβολίας ο ποιμήν Ρωσσελ, εξεπλήρωσε το αξίωμα δια τον οποίου ο Κύριος προνόησε και περί τον οποίου ελάλησε και ήτο συνεπής ο φρόνιμος και πιστός εκείνος δούλος, ο μεταδίδων εις την οικογένεια της πίστεως την έγκαιρον αυτής τροφή».

Ύμνος λοιπόν στον «πιστό δούλο» Ρώσσελ και στα συγγράμματά του, τα οποία όμως δεν ίσχυσαν για πολύ. 

1929. «Προφητεία», σελ. 204: «Στους αληθινούς οπαδούς ο Ιησούς το 1918 εμπιστεύεται τα συμφέροντα της βασιλείας, ονομαζόμενος «πιστός και φρόνιμος δούλος». Όσοι απαρτίζουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο θα αποτελέσουν τα τέκνα της Σιών».

1953-57. «Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη», σελ. 267: «Ο πιστός και φρόνιμος δούλος δεν είναι ένας άνθρωπος... δεν είναι «η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία «Σκοπιά» που αποτελεί ένα νομικό όργανο ανεγνωρισμένο σύμφωνα με τους νόμους ενός κοσμικού και πολιτικού κράτους. Ο δούλος είναι μάλλον ο ενωμένος όμιλος εκλεκτών τον Ιεχωβά και των υπολοίπων πνευματικών τέκνων τον Ιεχωβά που απέκτησε ο Θεός δια της γυναικός του».

1998. «Σκοπιά» 1-1-98, σελ. 17: «Όλοι όσιοι ανήκουν στον Ισραήλ του Θεού, άντρες και γυναίκες, απαρτίζουν ένα συλλογικό ιερατείο (Γαλ. Γ 28,29). Όσοι από τα μέλη του πνευμα­τικού Ισραήλ απομένουν ακόμη στη γη αποτε­λούν τον πιστό και φρόνιμο δούλο».

1998. «Σκοπιά» 1-9-98, σελ. 10-11: «Ο πι­στός και φρόνιμος δούλος παρέχει τροφή... στον κατάλληλο καιρό» μέσω της Οργάνωσης (Ματθ. ΚΔ' 45). Αυτός ο δούλος ο οποίος απο­τελείται από τους χρισμένους Χριστιανούς παρέχει τα καλύτερα πνευματικά πράγματα, "ακριβή βασισμένη στην Αγία Γραφή γνώση" που μπορεί να οδηγήσει σε "αιώνια ζωή"».

Όπως βλέπουμε στα κείμενα της «Σκο­πιάς», από την αρχή της ιστορίας της, δεν παρέχει σαφή και σταθερή άποψη για τον δούλο. 

Συνεχίζουμε στη «Σκοπιά» της 15-7-2013 (για εσωτερική χρήση). 

Σελ. 20: «Το 1919ο Ιησούς διόρισε τον πιστό δούλο υπεύθυνο σε όλα τα επίγεια συμφέρο­ντα της Βασιλείας του. Ωστόσο, έπειτα από περαιτέρω προσεκτική μελέτη, στοχασμό και προσευχή, έγινε αντιληπτό ότι η κατανόησή μας, γύρω από τα λόγια του Ιησού για τον πιστό και φρόνιμο δούλο χρειάζεται να διασα­φηνιστεί».

Τι θέλει να πει εδώ η «Σκοπιά»; Ότι έως σήμερα αυτά που κήρυττε, σαν ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» ο εξουσιοδοτημένος από τον Θεό, ήταν πρόχειρα χωρίς μελέτη, αστό­χαστα; Όσο για την προσευχή την οποία σε όλες τις διδαχές της επικαλείται, μάλλον δεν πηγαίνει στο Θεό... Και αρχίζει νέος κύκλος διδασκαλιών, με τα γνωστά συμφραζόμενα και τα μάλλον. Απλώς η οργάνωση επαναλαμβάνεται.

Σελ. 21: «Πράξεις 4: 8. Τα συμφραζόμενα της παραβολής για τον πιστό και φρόνιμο δού­λο δείχνουν ότι άρχισε να εκπληρώνονται όχι την Πεντηκοστή του 33 Κ. Χ. αλλά σε αυτόν τον καιρό του τέλους. Ας δούμε πως μας οδη­γούν οι Γραφές σ' αυτόν τον καιρό του τέλους (Ματθ. 24:3). Το πρώτο μέρος της προφητείας το οποίο περιέχεται στα εδάφια (Ματθ. 24: 4-22) έχει δύο εκπληρώσεις, η πρώτη στα έτη από το 33 Κ. Χ. ως το 70 Κ. Χ. και η δεύτερη με πιο διευρυμένο τρόπο, στην εποχή μας. Μή­πως σημαίνει ότι τα λόγια του Ιησού για τον πιστό δούλο θα είχαν δύο εκπληρώσεις; ΟΧΙ. "Δεν γνωρίζετε πια ημέρα έρχεται ο Κύριός σας και κάποια ώρα που δεν την θεωρείτε πι­θανή έρχεται ο Γιος του ανθρώπου". Σε αυτά τα συμφραζόμενα -όταν μιλούσε για γεγο­νότα που θα λάβαιναν χώρα στις τελευταίες ημέρες- ανέφερε ο Ιησούς την παραβολή του πιστού δούλου. Επομένως, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα λόγια για αυτόν τον πιστό δούλο άρχισαν να εκπληρώνονται μόνο μετά την έναρξη των τελευταίων ημερών το 1914».

Πάλι μιλάει με γρίφους η εταιρία, για συμφραζόμενα και βγάζει δικά της συμπε­ράσματα. Η μέθοδος όμως αυτή είναι δοκι­μασμένη και αποτυχημένη. Δεν πείθει.

«ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΙ­ΜΟΣ ΔΟΥΛΟΣ;»  «Ο πιστός δούλος πρέπει να απαρτίζεται από χρισμένους Χριστιανούς στη γη... αποκα­λούνται «βασιλικό ιερατείο» και έχουν διορι­στεί να «διακηρύττουν τις αρετές», εκείνου που τους εκκάλεσε από το σκοτάδι στο φως το θαυμαστό» (Πέτρου 2: 9)... Μήπως απαρ­τίζουν τον πιστό δούλο όλοι οι χρισμένοι στη γη; Όχι. Η πραγματικότητα είναι, πως δεν έχουν όλοι οι χρισμένοι [Σελ. 22] κάποιον ρόλο στην διανομή της πνευματικής τροφής στους ομοπίστους τους παγκόσμια... Ανάμε­σα στους χρισμένους υπάρχουν και ταπεινές αδελφές οι οποίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να οικειοποιηθούν τον ρόλο του διδασκάλου μέσα στην εκκλησία (Κορ. 11:3.14:34)».

1983 «Οργανωμένοι για να φέρουμε σε πέρας τη διακονία μας», σελ. 65: «Ο Ιεχωβά μέσω του Γιου του και του επίγειου αγωγού, του πιστού και φρόνιμου δούλου διανέμει την τροφή εν καιρώ».

1988. «Αποκάλυψη το μεγαλειώδες...», σελ. 16: «Στις ημέρες του Ιωάννη ο Θεός είχε ένα αγωγό για τη μετάδοση της αποκάλυψης και ο Ιωάννης ήταν το επίγειο μέρος αυτού του αγωγού. Και σήμερα ο Θεός έχει ένα αγωγό για να δίνει πνευματική τροφή στους δούλους του. Ο Ιησούς στη μεγάλη προφητεία για την συντέλεια του συστήματος πραγμάτων προσ­διόρισε το επίγειο μέρος αυτού του αγωγού ως τον πιστό και φρόνιμο δούλο... για να δίνει την τροφή στον κατάλληλο καιρό (Ματθ. ΚΔ' 3)...».

1994. «Σκοπιά», 1-10-94, σελ. 8: «Ο πιστός και φρόνιμος δούλος, αγωγός επικοινωνίας του Ιεχωβά».

Πάλι η εταιρία κρύβει την αλήθεια. Πά­ντοτε ο πιστός και φρόνιμος δούλος όλος και όχι μερικοί, ήταν ο αγωγός επικοινωνίας του Ιεχωβά.

Σελ. 22: «Ποιος είναι λοιπόν ο πιστός και φρόνιμος δούλος; Σε αρμονία με την τακτι­κή που ακολούθησε ο Ιησούς να τρέφει τους πολλούς μέσω των χεριών των λίγων, αυτός ο δούλος απαρτίζεται από μια μικρή ομάδα χρισμένων αδελφών, οι οποίοι ασχολούνται άμεσα με την προετοιμασία και την διανομή της πνευματικής τροφής στη διάρκεια της πα­ρουσίας του Χριστού... Τις πρόσφατες δεκα­ετίες, αυτός ο δούλος είναι ταυτόσημος με το Κυβερνών Σώμα των μαρτύρων του Ιεχωβά. Παρατηρήστε, ωστόσο η λέξη «δούλος», στην παραβολή του Ιησού είναι στον ενικό αριθμό κάτι που υποδηλώνει ότι πρόκειται για σύν­θετο δούλο. Οι αποφάσεις του Κυβερνώντος Σώματος λοιπόν λαμβάνονται συλλογικά».

«ΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ» 1997. «Σκοπιά» 15-5-97, σελ. 7: «Από την ίδρυση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της Πενσυλβανίας το 1884 μέχρι το 1972 ο πρόεδρος της εταιρίας ασκούσε μεγάλη εξουσία, στην οργάνωση του Ιεχωβά, ενώ το Κυβερνών Σώμα συνοδευόταν στενά με το δι­οικητικό συμβούλιο της εταιρίας. Οι ευλογίες που υπήρξαν στην διάρκεια εκείνων των ετών αποδεικνύουν ότι ο Ιεχωβά δέχτηκε αυτήν την διευθέτηση. Μεταξύ του 1972 και του 1975 το Κυβερνών Σώμα διερύνθηκε φτάνοντας τα 18 μέλη. Τα πράγματα πλησίαζαν περισσό­τερο στη διεθέτηση του πρώτου αιώνα, όταν χορηγήθηκε μεγαλύτερη εξουσία σε αυτό το διευρυμένο σώμα...».

Όπως διαπιστώνουμε, η εταιρία νοθεύει την ιστορία της, όταν κηρύττει ότι τις τελευ­ταίες πρόσφατες δεκαετίες αυτός ο δούλος είναι ταυτόσημος με το Κυβερνών Σώμα των «μαρτύρων του Ιεχωβά». Αναφέρεται σε πρόσφατες δεκαετίες όταν γνωρίζει πολύ καλά, ότι πριν από 130 περίπου χρόνια, συ­γκεκριμένα, από το 1884, είναι ταυτόσημο το Κυβερνών Σώμα με τον δούλο.

Σελ: 22, σε σκούρο πλαίσιο γράφει: «ΣΥΛΛΑΒΑΤΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ;» «Ο πιστός και φρόνιμος δούλος:

Μια μικρή ομάδα χρισμένων αδελφών οι οποίοι ασχολούνται άμεσα με την προετοιμα­σία και την διανομή της πνευματικής τροφής στη διάρκεια της παρουσίας του Χριστού. Σή­μερα αυτοί οι χρισμένοι αδελφοί απαρτίζουν το Κυβερνών Σώμα.

Το υπηρετικό προσωπικό του: Όλοι εκείνοι που τρέφονται, είτε ανήκουν στους χρισμέ­νους είτε στα άλλα πρόβατα.

Τον διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προ­σωπικό του.

Το 1919 ο Ιησούς επέλεξε ικανούς χρισμέ­νους αδελφούς, για να αποτελέσουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο του.

Θα τον διορίσει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του.

Όσοι απαρτίζουν τον σύνθετο δούλο θα αναλάβουν αυτόν τον διορισμό όταν λάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους. Μαζί με τους θα συμμετάσχουν στην τεράστια εξουσία του Χριστού. Είτε έχουμε την ουρά­νια ελπίδα είτε την επίγεια ανήκουμε όλοι στο υπηρετικό προσωπικό και χρειαζόμαστε την ίδια επίκαιρη τροφή».

Σελ: 22, «Σ' αυτό το σκούρο πλαίσιο, με τον τίτλο: «ΣΥΛΛΑΒΑΤΕ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ;» πε­ρικλείει η «Σκοπιά» την περίληψη του κειμέ­νου που ακολουθεί. Το κείμενο παρουσιάζει με πολλά και διάφορα επαναλαμβανόμενα λόγια, τη νέα «προφητεία», για να καταλήξει και πάλι στην γνωστή κι απόλυτη εξουσία του Κυβερνώντος Σώματος. Με μία διαφο­ρά, ότι το ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους χρισμένους, οι οποίοι αποτελούσαν τον πι­στό και φρόνιμο δούλο η πιστό οικονόμο, όπως τον ονομάζει.

Σελ. 22: «Πότε διόρισε ο Ιησούς τον πιστό δούλο υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του;... πρέπει να ανατρέξουμε πίσω στο 1914 -στην έναρξη του θερισμού... εκείνο τον καιρό πολλές ομάδες ισχυρίζονταν ότι είναι Χρι­στιανοί.

Σελ. 23: «Από ποια ομάδα θα επέλεγε και θα διόριζε ο Ιησούς τον πιστό δούλο; αυτή η ερώτηση απαντήθηκε, αφού πρώτα ο ίδιος ο Πατέρας του ήρθαν και επιθεώρησαν τον ναό δηλαδή την πνευματική διευθέτηση για λατρεία από το 1914 ως το πρώτο μέρος του 1919 (Μαλ. 3:1). Επιδοκίμασαν, μια μικρή ομά­δα όσιων Σπουδαστών της Γραφής οι οποίοι έδειξαν ότι η καρδιά τους ήταν με τον Ιεχωβά και τον Λόγο του... ανταποκρίθηκαν ταπεινά κατά τη διάρκεια δοκιμασίας και εξαγνισμού (Μαλ. 3: 2-4). Το 1919 ο Ιησούς επέλεξε ανάμεσά τους, ικανούς χρισμένους αδελφούς για να αποτελέσουν τον πιστό και φρόνι­μο δούλο, και τους διόρισε υπεύθυνους στο υπηρετικό προσωπικό. Ποιοι αποτελούν το υπηρετικό προσωπικό; Εκείνοι που τρέφονται. Στο τελευταίο αρχικό τμήμα των τελευταίων ημερών το υπηρετικό προσωπικό ήταν όλοι οι χρισμένοι. Αργότερα συμπεριλήφθηκε στο υπηρετικό προσωπικό και το μεγάλο πλήθος, των άλλων προβάτων. Τι θα λεχθεί για τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος που απαρτί­ζουν σήμερα τον πιστό και φρόνιμο δούλο; Και αυτοί χρειάζεται να τρέφονται πνευματικά... αναγνωρίζουν ταπεινά ότι ως άτομα ανήκουν στο υπηρετικό προσωπικό, όπως όλοι οι άλλοι γνήσιοι ακόλουθοι του Ιησού».

Όταν ο Ιησούς Χριστός επιλέγει το 1919 τον «πιστό και φρόνιμο δούλο», ο Κάρολος Ρώσσελ ο οποίος πέθανε στις 31 Οκτωβρί­ου του 1916, είναι εκτός του σώματος του «πιστού και φρόνιμου δούλου», σε αντίθεση με το κήρυγμα της «Σκοπιάς» -όπως διαβά­σαμε- που τον ήθελε και πιστό και φρόνιμο δούλο και τον μόνο τροφοδότη της πνευμα­τικής τροφής. Όσο για το υπηρετικό προσω­πικό, τους χρισμένους και τα άλλα πρόβατα, αλλά και το Κυβερνών Σώμα, όλοι αυτοί είχαν τροφοδότη τους τον Ρώσσελ.

«Εν αναμονή των νέων επανεξετάσεων...

Σελ. 23: «Η ευθύνη που ανέθεσε ο Ιησούς στον πιστό και φρόνιμο δούλο ήταν βαρυσή­μαντη. Στους βιβλικούς χρόνους, ένας τέτοιος έμπιστος δούλος η αλλιώς οικονόμος, ήταν διαχειριστής του σπιτικού (Λουκ. 12:42). Έτσι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, έχει επιφορτι­στεί με την ευθύνη να διαχειρίζεται το σπιτικό της πίστης... επιβλέπει τους υλικούς πόρους, το έργο κηρύγματος, τα προγράμματα των συνελεύσεων και την παραγωγή Γραφικών εντύπων που προορίζονται για την διακονία του αγρού και για προσωπική και εκκλησια­στική μελέτη. Το υπηρετικό προσωπικό εξαρτάται από όλες τις πνευματικές προμήθειες που διανέμει ο σύνθετος δούλος».

«ΠΟΤΕ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ;» Σελ. 24: «Πότε αναθέτει ο Ιησούς στο δού­λο, τον δεύτερο διορισμό- όλα τα υπάρχοντα; «(Ματθ. 24:46,47). Παρατηρήστε ότι ο Ιησούς αναθέτει το δεύτερο διορισμό, αφού πρώτα έρθει και βρει εκείνον το δούλο «να ενεργεί έτσι», δηλαδή να διανέμει πιστά την πνευμα­τική τροφή. Άρα θα μεσολαβούσε κάποιο δι­άστημα ανάμεσα στους δύο διορισμούς. Για να καταλάβουμε πως και πότε διορίζει ο Ιησούς υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του, χρει­άζεται να γνωρίζουμε δύο πράγματα, πότε έρχεται και τι περιλαμβάνουν τα υπάρχοντά του. Πότε έρχεται ο Ιησούς;... Ο «ερχομός» ή αλλιώς η έλευση, του Ιησού λαβαίνει χώρα στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης».

Εφόσον η άφιξη του Ιησού κατά την εταιρία προσδιορίζεται το 1919, τότε, κατά την περίοδο αυτή, διορίζεται ο πιστός και φρό­νιμος δούλος από τον Ιησού Χριστό. Αυτός είναι ο πρώτος διορισμός για την διανομή της πνευματικής τροφής στο υπηρετικό προ­σωπικό. Ακολουθεί ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο παρακολουθείται ο αγωγός και κατόπιν αυτού, ο Ιησούς θα αναθέσει στον δούλο τον πιστό τον δεύτερο διορισμό, όπου θα έχει εξουσία στα υπάρχοντά του. Τα συμφραζόμενα συνθέτουν όλη αυτή την ιστορία.

«Τι περιλαμβάνουν όλα τα υπάρχοντα του Ιησού; Ο Ιησούς δεν πρόσθεσε κάποιον προσδιορισμό στη λέξη «όλα», σαν να ήθελε να περιορίσει τα υπάρχοντά του σε επίγεια πράγματα. Στην πραγματικότητα έχει τερά­στια πνευματική εξουσία (Ματθ. 28:18. Εφεσ. 1: 20-23). Τα υπάρχοντά του, περιλαμβάνουν τώρα τη Μεσσιανική Βασιλεία [Σελ. 25], η οποία του ανήκει από το 1914 και την οποία θα μοιραστεί με τους 144.000 χρισμένους ακολού­θους (Αποκ. 11: 15)».

«Με βάση τα παραπάνω τι μπορούμε να συμπεράνουμε; Όταν ο Ιησούς έρθει για κρίση στην διάρκεια της μεγάλης θλίψης, θα βρει ότι ο πιστός δούλος υπήρξε όσιος... Τότε θα του δώσει με πολλή χαρά τον δεύτερο διο­ρισμό του-θα τον κάνει υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του. Όσοι απαρτίζουν τον πιστό δούλο θα αναλάβουν την ουράνια ανταμοιβή τους, ως συγκυβερνήτες του Χριστού, μήπως ο πιστός δούλος λαμβάνει μεγαλύτερη ανταμοι­βή στον ουρανό από τους άλλους χρισμένους; Όχι... Στην πραγματικότητα θα συμμετάσχουν όλοι οι 144.000 στην τεράστια ουράνια εξουσία».

Η «Σκοπιά» ανακοινώνει λοιπόν ότι όλοι οι 144.000 δεν απαρτίζουν τον πιστό και φρόνιμο δούλο. Δεν ενημερώνει όμως τους οπαδούς της, όταν πεθάνει ένας από το νέο κυβερνών σώμα του δούλου από ποιούς συ­μπληρώνεται η κενή θέση; 

Σελ. 25: «Μέσω του πιστού και φρόνιμου δούλου, ο Ιησούς ακολουθεί την τακτική που είχε εφαρμόσει τον πρώτο αιώνα, τρέφει τους πολλούς μέσω των χεριών των λίγων. Ο Ιησούς διόρισε εκείνον τον πιστό δούλο για να διασφαλίσει ότι οι γνήσιοι ακόλουθοί του -είτε ανήκουν στους χρισμένους, είτε στα άλλα πρόβατα- θα εφοδιάζονται σταθερά με επίκαιρη πνευματική τροφή, σε όλη την διάρκεια των τελευταίων ημερών. Ας είμαστε αποφασισμένοι να δείχνουμε την εκτίμησή μας, υποστηρίζοντας έτσι τους χρισμένους αδελφούς που απαρτίζουν αυτόν το πιστό και φρόνιμο δούλο (Εβρ. 13: 7,17)».

Τελειώνοντας τη μελέτη της «Σκοπιάς» της 15-7-13, συμπεραίνουμε ότι οι αλλαγές -αναπροσαρμογές, επανεξετάσεις και τα συμφραζόμενα- της εταιρίας είναι πολλά· ειδικά οι χρονολογίες των θεμάτων, που απασχολούν την οργάνωση, όπως επισημάνθηκαν. Πότε αρχίζει η μεγάλη θλίψη; πότε έρχεται ο Ιησούς Χριστός για την κρίση; Τα πρόβατα και τα κατσίκια..., ο κα­θαρισμός του ναού, δηλαδή της εταιρίας, ο θερισμός και τέλος το καυτό θέμα: ο πιστός και φρόνιμος δούλος, ο αγωγός και το κυ­βερνών του σώμα του.

Ο «δούλος» διαιρείται. Δεν αποτελούν όλοι οι 144.000 χρισμένοι τον «πιστό και φρόνιμο δούλο», αλλά ένα μέρος αυτών. Όμως σε όλους τους χρισμένους υπόσχεται η «Σκοπιά» την ουράνια εξουσία. Παλαιότερα κήρυττε άλλα για όλους τους χρισμένους.

Είναι απορίας άξιο, πως είναι δυνατό να γίνουν κοινωνοί θείας φύσεως και ζωοδότες, δηλαδή θεοί, όταν δεν έχουν το προνόμιο ούτε να μεταδίδουν πνευματική τροφή όσο ζουν εδώ στη γη;

Οι περισσότερες υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

1. Οι Χιλιαστές καταφρονούν την Αγία Τριάδα και την Ιερή Παράδοση! Χαρακτηρίζουν:  Σατανικό το δόγμα της Αγίας Τριάδος και την Α΄ Οικ. Σύνοδο (<Η μεταξύ Θεού και ανθρώπων καταλλαγή> σελ. 73 & <Απελευθέρωσις> σελ. 218 και εξής).

2. Οι Χιλιαστές δεν παραδέχονται την θεότητα του Χριστού μας: Δεν δέχονται ότι ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός μας είναι ίσος με τον Θεό Πατέρα και ότι υπήρχε πάντοτε μαζί με τον Πατέρα («Τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή;» σελ. 41)

3. Οι Χιλιαστές δεν δέχονται την αλήθεια της Γραφής για την αθανασία των ψυχών Γράφουν: «Η αθανασία της ψυχής είναι το πρώτον ψεύδος, το οποίον είπεν ο διάβολος. Ο άνθρωπος αποθνήσκει και η ψυχή αποθνήσκει» (<Καταλλαγή> , σελ. 109)

4. Οι Χιλιαστές έχουν διαψευσθεί για το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία Γράφουν: «Το έτος 1874 αποτελεί την χρονολογίαν της δευτέρας του Κυρίου παρουσίας…» [<Η κιθάρα του Θεού>, σελ. 266-267].

5. Οι Χιλιαστές χαίρονται για το Σιωνισμό. Γράφουν: «Πάντες οι λαοί του κόσμου θέλουσι γνωρίσει ότι ο Κύριος εξήρανε την χριστιανωσύνην και εζωοποίησεν τον Σιωνισμόν, τον Ιουδαϊσμόν» (<Γραφικαί Μελέται>, τόμος 7ος, σελ. 546)

6. Οι Χιλιαστές δεν πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού. Γράφουν: «Το σώμα του Ιησού Χριστού κατηναλώθη επάνω στη γη και δεν ελήφθη στον ουρανό» (<Πράγματα εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός> σελ.355).

7. Οι Χιλιαστές δεν σέβονται την Πατρίδα και τη Σημαία. Γράφουν: «Οι πολιτικές κυβερνήσεις, λένε, είναι του Σατανά» {<Πάντα δοκιμάζετε> σελ. 231}.  «Ο χαιρετισμός της Σημαίας αποτελεί σατανικήν λατρείαν. (<Εστω ο Θεός αληθής>, σελ. 135 & 234)

8. Οι Χιλιαστές ζητούν Παγκόσμια Κυβέρνηση. Γράφουν: «Πρέπει να υπάρξει μια παγκόσμια κυβέρνηση … Η ΚτΕ και ο ΟΗΕ, απέτυχαν εντελώς να λύσουν τα προβλήματα» [<Σκοπιά>, 15. 02.1983, σελ. 3-5 & 01.07.1978, σελ. 12, όπου τιτλοφορούν: Η Επικείμενη Παγκόσμια Κυβέρνησίς μας, Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ]

9. Οι Χιλιαστές  πιστεύουν ότι ο Παράδεισος θα είναι για πάντα στη γη και όχι στη Βασιλεία των Ουρανών («Τι διδάσκει πράγματι η Αγία Γραφή;» σελ. 60)

10. Οι Χιλιαστές δεν  εγκρίνουν τη μετάγγιση αίματος και δεν τιμούν την Θεοτόκο και τους αγίους μας, τις άγιες εικόνες, τον Τίμιο Σταυρό, τα τίμια λείψανα και συνολικά την Παράδοση της Εκκλησίας μας.

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΧΙΛΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ

ΠΙΣΤΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!!!

Πηγή: Χριστιανική Εστία Λαμίας

Συνηθισμένη πρακτική της μετοχικής εταιρείας "Σκοπιά" αποτελεί το φαινόμενο να προσπαθεί να στιγματίσει και να ενοχοποιήσει κάθε τι το χριστια­νικό ως δήθεν αντίθετο στην Αγ. Γραφή και στο θέλημα του Θεού. Από την εν λόγω πρακτική δεν εξαίρεσε ούτε τις χριστιανικές εορτές, μεταξύ των οποίων επιφανή θέση κατέχουν τα Χριστούγεν­να. Τι ισχυρίζεται όμως η εταιρεία "Σκο­πιά" σχετικά με τα Χριστούγεννα;

I) Είναι γνωστό ότι ο αρχαίος ειδωλο­λατρικός κόσμος και κυρίως οι οπαδοί τού Μίθρα γιόρταζαν στις 25 Δεκεμβρίου τη γέννηση του ανίκητου Ήλιου γνωστή ως ‘dies natalis Solis Invicti'. Λόγω α­κριβώς της ημερομηνίας εορτασμού των Χριστουγέννων οι μάρτυρες τού Ιεχωβά ισχυρίζονται ότι τα Χριστούγεννα έχουν ειδωλολατρική προέλευση2. Εξισώνουν δηλαδή την εορτή των Χριστουγέννων με την προϋπάρχουσα ειδωλολατρική εορ­τή. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοηθεί ο ισχυρισμός τους ότι "αιώνες έπειτα από τότε που ήταν στη γη ο Ιησούς, αποστά­τες χριστιανοί υιοθέτησαν αυτή την ημε­ρομηνία για να γιορτάζουν τη γέννηση του Χριστού"3.

Παρατηρούμε εν προκειμένω, ότι εκ μέρους της "Σκοπιά" γίνεται μια σκόπι­μη και ανιστόρητη διαστρέβλωση των γεγονότων. Παραβλέπουν ότι η εορτή των Χριστουγέννων σχετίζεται με το "μέγα της ευσεβείας μυστήριον", επίκε­ντρο του οποίου αποτελεί και το γε­γονός ότι ‘’Θεός εφανερώθη εν σαρκί’’ (Α' Τιμ. 3. 16). Η Εκκλησία ορίζοντας τη εορτή των Χριστουγέννων στις 25 Δε­κεμβρίου δεν υιοθέτησε παγανιστικά στοιχεία. Αντικατέστησε μια ακόμα έκφραση της δαιμονικής λατρείας του ειδωλολατρικού κόσμου με το γεγονός του εορτασμού της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου.

Άριστα επισημαίνει τη διαφορά ο άγ. Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως. Όταν λέγει ότι υπάρχουν εορτές που «Αι μεν γαρ παρά θεού ενομοθετήθησαν, αι δε παρά διαβόλου εισέφρησαν. Διόπερ και αι μεν ψυχών απειλούσι ζημίαν (...) αι δε της ανθρωπινής φύσεως εμπορεύο­νται την σωτηρίαν»4. Αντικατέστησε, δηλαδή, τη λατρεία του κτίσματος με τη λατρεία του Κτίστη, του "ήλιου της δι­καιοσύνης".  Όπως αναφέρει ο προφήτης Μαλαχίας (3.20). Πότε όμως διαπίστω­σε η μετοχική εταιρεία "Σκοπιά" ότι τα Χριστούγεννα έχουν, δήθεν, ειδωλολα­τρική προέλευση και απαγόρευσε στους οπαδούς της να τα εορτάζουν; Το έτος 1928. Μέχρι τότε τα γιόρταζαν5.

II) Ποιος γεννήθηκε εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εκ Πνεύματος Αγίου και Μα­ρίας της Παρθένου; Κατά την Αγία Γραφή ο Υιός και Λόγος του Θεού. το δεύτερο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος. κατά την εν χρόνω γέννηση Του (Ιωάν. 1.1. 20. 28.Ρωμ. 9.5. Φιλιπ. 2,5-6. Α' Τιμ. 3.16. Α' Ιωάν. 5.20). Αντιθέτως, κατά τις κακοδοξίες των μαρτύρων τού Ιεχωβά γεν­νήθηκε «ο μεγαλύτερος άνθρωπος που έ­ζησε ποτέ»6. Και τούτο, γιατί είναι γνω­στό ότι οι μάρτυρες τού Ιεχωβά αρνού­νται και τη Θεότητα τού Κυρίου.

ΙΙΙ) Η γέννηση τού Θεανθρώπου είναι το μοναδικό γεγονός το οποίο αποτελεί ορόσημο - τομή στην ανθρώπινη ιστο­ρία, γιατί, όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκη­νός, με την ενσάρκωση τού Θεού Λόγου «επιτελείται το πάντων καινών καινό­τατο, το μόνο καινόν υπό τον ήλιον» . Με κριτήριο αυτό το γεγονός οι Χρι­στιανοί παγκοσμίως ομιλούν για την προ Χριστού [π.Χ.] και την μετά Χριστόν [μ.Χ.] εποχή. Αντιθέτως, οι μάρ­τυρες τού Ιεχωβά αντικατέστησαν στα έντυπά τους και αυτό το παγκόσμιο σύ­στημα χριστιανικής χρονολόγησης με τον δικής τους εμπνεύσεως προσδιορισμό Π.Κ.Χ. 0= Προ κοινής χρονολογίας).

IV) Η Αγ. Γραφή μας πληροφορεί ότι το άστρο που καθοδήγησε τους Μάγους εξ Ανατολών για να προσκυνήσουν τον

Χριστό σχετιζόταν με το γεγονός της γεννήσεώς Του και ότι ήταν έκτακτο φαινόμενο υπηρετικό τού θείου σχεδίου (Ματθ. 2.2,9-10). Αντιθέτως, οι Χιλιαστές υποστηρίζουν ότι ο Σατανάς έκανε να εμφανιστεί αυτό το άστρο και ότι το χρησιμοποίησε για δικό του σκοπό7.

V) Η Αγ. Γραφή μας πληροφορεί ότι η γέννηση του Θεανθρώπου έγινε αφορ­μή χαράς και δοξολογίας τού Θεού από τους αγίους αγγέλους (Λουκ. 2. 13-14), καθώς έβλεπαν «αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου» (Ρωμ. 14. 24 ). Αντιθέτως, οι Χιλιαστές υπο­στηρίζουν ότι η εορτή της γεννήσεως τού Κυρίου ανήκει στις «μορφές λατρείας που δεν είναι αποδεχτές στον Ιεχωβά»8.

Εξ όσων αναφέραμε, νομίζουμε ότι για κάθε Ορθόδοξο χριστιανό γίνεται εύκο­λα αντιληπτό ότι οι ισχυρισμοί των Μαρτύρων τού Ιεχωβά για τα Χριστούγεννα είναι ένα κράμα πλάνης, ανιστόρητων αναφορών και λογικών σφαλμάτων.

Και όμως, αυτό το κράμα η μετοχική εταιρεία «Σκοπιά» το χαρακτηρίζει ως «πνευματική τροφή» με την οποία ο Ιεχωβά προμηθεύει τους λάτρεις του, πά­ντα μόνο μέσω της υποτιθέμενης ορατής οργάνωσης του, που αυτοχαρακτηρίζε­ται ως «πνευματικός παράδεισος»10.
 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Βλ. Η. Frank, Wcdmaditcn,  L.Th.K12, 776.

2. Βλ. Πως να συζητάτε λογικά από τις Γραφές, έκδ. Μ.τ.Ι. 1987. σσ. 132-133. Ξύπνα. 22.12.1992. σσ. 8-9. Σκοπιά 15.4.1995. σ. 30.

3. Βλ. Γνώση που οδηγεί στην αιώνια Ζωή. έκδ. Μ.τ.Ι. 1995, σ. 126.

4. Αγ. Πρόκλου Κων/λεως. Εις την Ενανθρώπησιν του Κυρίου, Λόγος Γ, 2. PG 65. 705 Λ.

5. Βλ. Κ. Hutten, Schcr-Grubler-Enthusiastcn, Stuttgart 1966. σ. 83. Πρωτ. Α. Αλεβιζόπουλου, "Μάρτυρες του Ιεχωβά" και Ορθοδοξία. τόμος V. Αθήνα 1995, σσ. 96-99.

6. Βλ. Ο Μεγαλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ, κεφ. 7. έκδ. Μ.τ.Ι. 1991, σ. 4.

7. Βλ. Ι. Δαμάσκηνου, Έκδοσις Ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως. Γ, 1, PG 94, 984 Β.

8. Βλ. Ο Μεγαλύτερος άνθρωπος που έζησε ποτέ, κεφ. 7. 1991. σ. 24.

9. Βλ. Γνώση που οδηγεί στην Αιώνια Ζωή, έκδ. Μ.τ.Ί. 1995, σ. 45.

10. Βλ. Σκοπιά 1-3-2001. σ. 11. Πρβλ. Ενωμένοι στη λατρεία του Μόνου Αληθινού Θεού. έκδ. Μ.τ.Ι. 1983. α. 120.

Πηγή: (Από το περιοδικό ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ τεύχος Δεκεμβρίου 2010), Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Η παρά κάτω ομιλία με τίτλο «Οι Χριστολογικές πλάνες των μαρτύρων του Ιεχωβά- Εθνικές και κοινωνικές αντιλήψεις» εκφωνήθηκε σε ΑΝΤΙΧΙΛΙΑΣΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ» την ΔΕΥΤΕΡΑ 18ΜΑΪΟΥ 2015 στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ και επανελήφθη την ΔΕΥΤΕΡΑ 25  ΜΑΪΟΥ 2015 στην ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

Εν Πειραιεί τη 2α Ιουνίου 2015

«Οι Χριστολογικές πλάνες των μαρτύρων του Ιεχωβά- Εθνικές και κοινωνικές αντιλήψεις».

Όπως είναι γνωστό, η φυλλαδική εταιρεία «Σκοπιά», με πρωτοφανή σατανοκίνητη μανία πολεμεί την Ορθόδοξη Εκκλησία, την οποία προσπαθεί να ανατρέψει εκ θεμελίων. Ιδιαιτέρως έστρεψε την προσοχή της προς το πρόσωπο του ιδρυτού της, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το οποίο προσπάθησε με κάθε τρόπο να αποδομήσει. 

Γι’ αυτό και η βασικότερη δογματική της διδασκαλία, που ανέπτυξε μέσα στους κόλπους της, ήδη από τις πρώτες ημέρες της εμφανίσεώς της, είναι η άρνηση της Θεότητος του Χριστού. Κατά τους Χιλιαστές, όπως παλαιότερα και κατά τους Αρειανούς, ο Υιός δεν γεννήθηκε από τον Πατέρα προ πάντων των αιώνων, αλλά εκτίσθηκε, δημιουργήθηκε  από τον Πατέρα εν χρόνω και είναι το πρώτο κτίσμα του Θεού. Επομένως κατ’ αυτούς ο Υιός δεν έχει την ίδια ουσία και αξία με τον Πατέρα, αλλά είναι κατωτέρας ουσίας και αξίας. Δεν είναι ο Γιαχβέ, «Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού». Είναι άγγελος και πιο συγκεκριμένα είναι ο αρχάγγελος Μιχαήλ. Ωστόσο η Αγία Γραφή αποδεικνύει την Θεότητα του Υιού από πολλές απόψεις και με μεγάλο πλήθος αγιογραφικών χωρίων. Από αυτά θα αναφέρουμε τα κυριότερα.

Δεν είναι κτίσμα.

Αναφέρουμε πρώτα και ερμηνεύομε τα χωρία, στα οποία οι χιλιαστές προσπαθούν να στηρίξουν την διδασκαλία τους, ότι δήθεν ο Υιός είναι κτίσμα. Ένα πρώτο χωρίο που επικαλούνται είναι από την προς Κολασσαείς επιστολή του απ. Παύλου (1,15): «Ος εστίν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Δηλαδή ο Χριστός είναι η ορατή μορφή του αοράτου Θεού, ο οποίος γεννήθηκε και δεν εκτίσθηκε από την ουσία του Πατρός, ως πρωτότοκος Υιός του, προτού να δημιουργηθούν όλα τα κτίσματα. Από την φράση «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» οι χιλιαστές συμπεραίνουν ότι ο Υιός είναι το πρώτο κτίσμα του Θεού. Ωστόσο εδώ ο Παύλος δεν λέγει «πρωτόκτιστος», αλλά «πρωτότοκος». Αυτό σημαίνει, ότι ο Υιός δεν εκτίσθη, αλλ’ ετέχθη, εγεννήθη προτού να δημιουργηθούν όλα τα κτίσματα. Το γέννημα είναι της αυτής φύσεως με τον γεννήτορα, ενώ το κτίσμα είναι άλλης φύσεως. Ο Θεός γεννά Θεόν, κτίζει δε, (δημιουργεί), αγγέλους, ανθρώπους και γενικά όλη την υλική δημιουργία. Το ότι ο Υιός προϋπήρχε όλων των κτισμάτων αποδεικνύεται και από την αμέσως επόμενη φράση του στίχου 16: «ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα». Με το αιτιολογικό «ότι» ο απόστολος διασαφίζει ακόμη πιο ξεκάθαρα την προηγούμενη φράση ως εξής: Ο υιός  εγεννήθη προ πάσης της κτίσεως, διότι Αυτός έκτισε τα πάντα και δεν ήτο δυνατόν να κτίσει τα πάντα, αν δεν προϋπήρχε των πάντων. Και βέβαια μέσα στη λέξη «τα πάντα» δεν θα πρέπει να εννοήσουμε μόνον τα όντα αλλά και τον χρόνον. Ο Υιός ως δημιουργός και του χρόνου είναι έξω από τον χρόνο και άρα προαιώνιος και αΐδιος. Αυτή η αλήθεια φαίνεται και από την ίδια την διακήρυξή του περί του εαυτού του: «Πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμί» (Ιω.8,58). Προτού να δημιουργηθεί ο Αβραάμ εγώ υπάρχω. Είναι άξιον προσοχής, ότι ενώ για τον Αβραάμ χρησιμοποιεί το ρήμα γίγνεσθαι, για τον εαυτό του χρησιμοποιεί το ρήμα ειμί και μάλιστα σε ενεστώτα. Και τούτο, διότι ο Αβραάμ είναι κτίσμα, που δημιουργήθηκε εν χρόνω, ενώ αυτός είναι ο κτίστης του Αβραάμ και όλων των κτισμάτων. Παρά κάτω στο ίδιο στίχο 16 τονίζει ότι «τα πάντα δι' αυτού και εις αυτὸν έκτισται».Τα πάντα δηλαδή έχουν κτισθή όχι μόνον δι’ αυτού, αλλά και δι’ αυτόν, διά την δόξαν αυτού. Ο Υιός δηλαδή είναι όχι μόνον ο δημιουργός, η αρχή και το τέλος της κτίσεως, αλλά και ο τελικός σκοπός της κτίσεως. Παρά κάτω στην ίδια επιστολή στο 2,9 παρουσιάζει ακόμη πιο ξεκάθαρα την Θεότητα του Υιού: «ότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς». Εν τω Χριστώ κατοικεί ολόκληρος η Θεότης, όχι ασωμάτως, όπως προ της ενανθρωπήσεως, αλλά μέσα σε ανθρώπινη φύση, την οποία προσέλαβε διά της σαρκώσεως. Δηλαδή ολόκληρη η η θεία ουσία, όλος ο πλούτος της Θεότητος ουσιωδώς, κατοίκησε μέσα στην ανθρωπίνη φύση του Χριστού, έτσι ώστε αυτός είναι πλέον «εικών του Θεού του αοράτου», ορατή μορφή του αοράτου Θεού. Κατά παρόμοιο  τρόπο διακηρύσσεται η Θεότης και στην προς Ρωμαίους επιστολή: «ων οι πατέρες, και εξ ων ο Χριστὸς το κατὰ σάρκα, ο ων επὶ πάντων Θεὸς ευλογητὸς εις τοὺς αιώνας» (Ρωμ.9,5). Δηλαδή αυτών, (των Ισραηλιτών), πνευματική κληρονομιά είναι οι Πατέρες, (οι πατριάρχες και οι προφήτες), και από αυτούς κατάγεται κατά την ανθρωπίνη φύση ο Χριστὸς. Αυτός δε ο Χριστός είναι ο Θεός, που εξουσιάζει τα πάντα. Την ίδια αλήθεια διετύπωσε ο Κύριος κατά την ώρα του μυστικού δείπνου, ολίγον προ του πάθους του «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα» (Ιω.14,9). Μέσα στην ανθρώπινη φύση του Υιού φανερώνεται η αλήθεια, η δόξα και η αγιότης του Πατρός, έτσι ώστε εκείνος που βλέπει τον Υιόν να βλέπει ταυτόχρονα και τον Πατέρα. Ο Υιός μ’ άλλα λόγια είναι αυτό ακριβώς που είναι και ο Πατήρ κατά την ουσία και τις θείες ενέργειες, χωρίς όμως να ταυτίζονται οι δύο υποστάσεις. Εδώ δηλαδή ο Κύριος, ενώ από τη μιά μεριά ταυτίζει τον εαυτό του με τον Πατέρα, από την άλλη τον διακρίνει κατά τις υποστάσεις, για να φανεί ότι η ιδική του υπόσταση δεν ταυτίζεται με την υπόσταση του Πατέρα.

Ένα άλλο χωρίο που επικαλούνται οι χιλιαστές είναι: «Τάδε λέγει ο Αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού» (Αποκ. 3,14). Από την φράση «η αρχή της κτίσεως του Θεού», συμπεραίνουν οι χιλιαστές ότι ο Υιός είναι το πρώτο κτίσμα του Θεού. Η φράση  «αρχή της κτίσεως» δεν σημαίνει την αρχή, την έναρξη της δημιουργίας, αλλά την δημιουργική αιτία της κτίσεως κατά το «πάντα δι’ αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» (Ιω.1,3), όπως διατυπώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, Και πιο πάνω στον στίχο 1 διακηρύσσει την Θεότητα εκείνου δια του οποίου εδημιουργήθησαν τα πάντα, δηλαδή του Θεού Λόγου: «Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος». Ο ενυπόστατος Λόγος, ο Υιός του Θεού, ο οποίος εν χρόνω «σὰρξεγένετο», είναι Θεός και έχει την ίδια ουσία και φύση με τον Θεόν Πατέρα. Άλλωστε αυτόν προσκυνούν οι άγγελοι σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο: «Καὶ προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι Θεού» (Εβρ.1,6). Αν ήταν κτίσμα δεν θα τον προσκυνούσαν, αφού ο Θεός απαγορεύει την προσκύνηση των κτισμάτων. Επίσης και ο Δαυΐδ επιβεβαιώνει: «εκ γαστρὸς πρὸ εωσφόρου εγέννησά σε» (Ψαλμ.109, 3). Από τους κόλπους μου και από την ουσία μου, είπε ο Θεός προς τον Μεσσία, σε εγέννησα (και όχι σε έκτισα), προ εωσφόρου, πριν από τα άστρα και τον αυγερινό, πρωτότοκον πάσης της κτίσεως.

Ένα ακόμη χωρίο που διαστρεβλώνουν οι χιλιαστές είναι από το βιβλίο των Παροιμιών: «Κύριος έκτισέ με αρχήν οδών αυτού, εις έργα αυτού…Προ του όρη εδρασθήναι, προ δε πάντων βουνών γεννά με» (22,25). Η φράση «έκτισέ με», που αποδίδεται στα εβραϊκά «Γιαχβέκανανεί», έχει δύο σημασίες: κτίζω (δημιουργώ) και κτώμαι (αποκτώ). Εδώ έχει την δεύτερη σημασία, διότι παρά κάτω στον στίχο 25 το ίδιο πρόσωπο που ομιλεί, (η ενυπόστατη σοφία του Θεού, δηλαδή ο Υιός), χρησιμοποιεί σαφέστατα το ρήμα «γεννά με». Επομένως θα ερμηνεύσωμε: Ο Κύριος με απέκτισε διά της προαιωνίου γεννήσεώς μου για να αποτελέσω την δημιουργική αρχή που διέπει όλη την τάξη και τους νόμους της δημιουργίας.  

Δεν είναι μικρότερος του Πατρός.

Στη συνέχεια αναφέρομε και ερμηνεύομε χωρία, στα οποία οι χιλιαστές προσπαθούν να στηρίξουν την διδασκαλία, ότι ο Υιός είναι δήθεν κατώτερος του Πατρός: «Θέλω δε υμάς ειδέναι ότι παντὸς ανδρὸς η κεφαλὴ ο Χριστός εστί, κεφαλὴ δε γυναικὸς ο ανήρ, κεφαλὴ δε Χριστού ο Θεός» (Α΄Κορ.11,3). Από την φράση «κεφαλὴ δε Χριστού ο Θεός» συμπεραίνουν οι χιλιαστές, ότι ο Υιός είναι κατωτέρας φύσεως σε σχέση με τον Πατέρα. Εάν δεχθούμε όμως αυτό, τότε κατά παρόμοιο τρόπο από την φράση «κεφαλὴ δε γυναικὸς ο ανήρ», θα πρέπει να συμπεράνουμε, ότι η γυνή είναι κατωτέρας φύσεως σε σχέση προς τον άνδρα, δεν είναι δηλαδή άνθρωπος, πράγμα άτοπον. Είναι αξιοπρόσεκτο, ότι εδώ ο απόστολος δεν λέγει «κεφαλή του Υιού ο Πατήρ», αλλά λέγει «κεφαλή του Χριστού ο Θεός». Ο Πατήρ είναι κεφαλή του Χριστού ως ανθρώπου.

Επίσης επικαλούνται τα χωρία: «Είτα το τέλος, όταν παραδώ την βασιλείαν τω Θεώ και πατρί». «Όταν δε υποταγή αυτώ τα πάντα, τότε και αυτὸς ο υιὸς υποταγήσεται τω υποτάξαντι αυτώ τα πάντα, ίνα η ο Θεὸς τα πάντα εν πάσιν». (Α΄Κορ.15,24,28). Σύμφωνα με τα χωρία αυτά ο Υιός κατά το τέλος του κόσμου θα παραδώσει την βασιλεία και θα υποταγή στον Θεόν Πατέρα. Και εδώ πάλι συμπεραίνουν οι χιλιαστές,  ότι ο Υιός είναι κατωτέρος του Πατρός. Ωστόσο και τα χωρία αυτά όπως και το προηγούμενο, αναφέρονται στην ανθρώπινη φύση του Υιού. Ως Μεσσίας και μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων ο Υιός έλαβε το βασιλικό, και προφητικό και αρχιερατικό αξίωμα, για να φέρει εις πέρας την μεσσιανική αποστολή του. Μετά δε το πέρας της αποστολής αυτής, κατά το τέλος του κόσμου, θα παραδώσει την βασιλεία στον Πατέρα, θα καταθέσει δηλαδή την εντολή, την οποία έλαβε ως άνθρωπος. Ως άνθρωπος ο Υιός θα υποταγεί στον υποτάσσοντα τα πάντα Θεόν, ως Θεός όμως ο Υίος δύναται να υποτάσσει τα πάντα εις εαυτόν, σύμφωνα με άλλο χωρίο «ός μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτὸ σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού κατὰ την ενέργειαν του δύνασθαι αυτὸν και υποτάξαι αυτώ τα πάντα» (Φιλιπ. 3,21). Δηλαδή ο Χριστός θα μεταμορφώσει το φθαρτό σώμα μας, ώστε να γίνει όμοιο με το δοξασμένο σώμα του και αυτή την μεταμόρφωση θα την πραγματοποιήσει με την πανίσχυρη δύναμή του, με την οποία δύναται να υποτάξει στον εαυτό του τα πάντα.

Επίσης και στην προς Εβραίους επιστολή παρουσιάζεται ο Υιός ως Θεός, ο οποίος εξουσιάζει τα πάντα χωρίς να υποτάσσεται και να εξουσιάζεται από κανένα και να βασιλεύει αιωνίως: «προς δε τον υιόν· ο θρόνος σου, ο Θεός, εις τον αιώνα του αιώνος· ῥάβδος ευθύτητος η ῥάβδος της βασιλείας σου» (1,8), (Βλ και Ψαλμ. 44,7). Εξ’ άλλου αναφέρονται στα ευαγγελικά κείμενα περιπτώσεις, όπου βλέπουμε τον ίδιο τον Κύριο να εξισώνει τον εαυτό του με τον Πατέρα του, πράγμα το οποίο εξώργιζε τους Ιουδαίους: «διὰ τούτο ούν μάλλον εζήτουν αυτὸν οι Ιουδαίοι αποκτείναι, ότι ου μόνον έλυε τὸ σάββατον, αλλὰ και πατέρα ίδιον έλεγε τὸν Θεόν, ίσον εαυτὸν ποιών τω Θεώ» (Ιω.5,18). «Εβάστασαν ουν πάλιν λίθους οι Ιουδαίοι ίνα λιθάσωσιν αυτόν. Απεκρίθη αυτοίς ο Ιησούς· πολλὰ καλὰ έργα έδειξα υμίν εκ του πατρός μου· διὰ ποίον αυτών έργον λιθάζετέ με; Απεκρίθησαν αυτώ οι Ιουδαίοι λέγοντες· περὶ καλού έργου ου λιθάζομέν σε, αλλὰ περὶ βλασφημίας, καὶ ότι συ άνθρωπος ων ποιείς σε αυτὸν Θεόν» (Ιω.10,31-33).

 Άλλο χωρίο: «Καὶ επηρώτησέ τις αυτὸν άρχων λέγων· διδάσκαλε αγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αιώνιον κληρονομήσω; είπε δὲ αυτώ ο Ιησούς· τί με λέγεις αγαθόν; ουδεὶς αγαθὸς ει μὴείς ο Θεός» (Λουκ.18,19). Ο Ιησούς, λέγουν οι χιλιαστές, δεν δέχθηκε να λέγεται αγαθός, διότι αγαθός είναι μόνον ο Θεός. Άρα ο Ιησούς δεν είναι Θεός. Ωστόσο η έννοια είναι άλλη. Ο άρχοντας μίλησε στον Χριστό με την ιδέα, ότι ο Χριστός είναι απλός άνθρωπος. Γι’ αυτό και δεν ονόμασε αυτόν Υιόν του Θεού, όπως ο Πέτρος, ή Κύριο και Θεόν, όπως ο Θωμάς, αλλ’ απλώς διδάσκαλο. Γι’ αυτό και ο Χριστός δεν δέχθηκε να τον λέγει αγαθόν. Ότι δε ο Χριστός ως Θεός είναι ο αγαθός Θεός, φαίνεται από την Α΄ Πέτρου 2,3: «είπερεγεύσασθε, ότι χρηστός(δηλαδή αγαθός, γλυκύς) ο Κύριος», όπως επίσης και από την προσωνυμία «ο άγιος» (Αποκ.3,7), που αποδίδεται στον Χριστό.

Άλλο χωρίο: «Αύτη δέ εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον αληθινὸν Θεὸν καὶ ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιω.17,3). Ο Ιησούς Χριστός, λέγουν οι χιλιαστές, διακρίνεται και δεν συμπεριλαμβάνεται στην έννοια του μόνου αληθινού Θεού. Είναι άρα κατώτερος από τον Πατέρα. Ωστόσο εδώ ο Ιησούς μνημονεύεται ιδιαιτέρως με την φράση «ον απέστειλαςΙησούνΧριστόν», διότι υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, που είναι η σάρκωσις. Επομένως η έννοια του χωρίου είναι: Πάτερ εις τούτο έγκειται η αιώνιος ζωή, εις το να γνωρίσουν οι άνθρωποι, ότι συ είσαι ο μόνος αληθινός Θεός, να γνωρίσουν δε επίσης και τον σεσαρκωμένονυιόν σου, τον ΙησούνΧριστόν, τον οποίο απέστειλες στον κόσμον. Ως Θεός ο Υιός είναι εξ’ ίσου με τον Πατέρα ο μόνος αληθινός Θεός, όπως φαίνεται στο Α΄ Ιω. 5,20: «Ούτος εστίν ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος».

Άλλο χωρίο: «Περὶ δὲ της ημέρας εκείνης η της ώρας ουδεὶς οίδεν, ουδὲ οι άγγελοι εν ουρανώ, ουδὲ ο υιός, ει μὴ ο πατήρ» (Μαρκ. 13,32). Αφού ο Υιός ομολογεί,  λέγουν οι χιλιαστές, ότι ούτε αυτός γνωρίζει τον χρόνον της Β΄ Παρουσίας, αλλά μόνον ο Πατήρ, άρα είναι κατώτερος από τον Πατέρα. Ωστόσο ο Υιός ως άνθρωπος αγνοεί τον χρόνον της Β΄ Παρουσίας. Ως άνθρωπος ο Ιησούς είχε προοδευτική και όχι άπειρη σοφία, διότι σύμφωνα προς το Λουκ. 2,52: «Ιησούς προέκοπτε σοφία και ηλικία». Ως Θεός όμως εγνώριζε τους πάντες και τα πάντα: «αυτὸς δὲ ο Ιησούς ουκ επίστευεν εαυτὸν αυτοίς διὰ τὸ αυτὸν γινώσκειν πάντας» (Ιω.2,24). «Νυν οίδαμεν ότι οίδας πάντα καὶ ου χρείαν έχεις ίνα τίς σε ερωτά. Εν τούτῳ πιστεύομεν ότι απὸ Θεού εξήλθες» (Ιω.16,30). «Εγώ είμι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας» (Αποκ.2,23). Επίσης στα ευαγγέλια προλέγει τα σημεία της δευτέρας του παρουσίας, στην δε αποκάλυψη επανειλημμένως μας βεβαιώνει: «έρχομαι ταχύ» (Αποκ.3,11). Ο Κύριος ο οποίος θα έλθει κατά την ημέρα της Β΄ Παρουσίας του να κρίνει την ανθρωπότητα, αυτός και μόνος γνωρίζει και την ημέρα της ελεύσεώς του.

Άλλο χωρίο: «Ει ηγαπάτέ με, εχάρητε αν ότι είπον, πορεύομαι πρὸςτὸν πατέρα· ότι ο πατήρ μου μείζων μού εστί» (Ιω.14,28). Ιδού αυτός ο Υιός, λέγουν οι χιλιαστές, ομολογεί ότι είναι μικρότερος του Πατρός. Αλλά και εδώ ο Χριστός ομιλεί ως άνθρωπος. Ως άνθρωπος είναι μικρότερος όχι μόνον του Πατρός, αλλά και των αγγέλων: «ηλάττωσας αυτὸν βραχύ τι παρ᾿ αγγέλους, δόξῃ καὶ τιμή εστεφάνωσας αυτόν» (Εβρ.2,7). Ως άνθρωπος επίσης πεινά, διψά, κοπιά, προσεύχεται σταυρούταικ.λ.π. Επομένως η έννοια του χωρίου είναι η εξής: «Εάν με αγαπούσατε θα χαιρόσασταν, διότι σας είπα, πορεύομαι προς τον Πατέρα, διότι ο Πατήρ μου ευρίσκεται σε κατάσταση μεγαλείου, ενώ εγώ βρίσκομαι σε κατάσταση ταπεινώσεως και βασάνων». Ως Θεός ο Χριστός και της αυτής φύσεως προς τον Πατέρα είναι ίσος προς αυτόν, σύμφωνα με την προς Φιλιππησίους: «ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμὸν ηγήσατο τὸ είναι ίσα Θεώ, άλλ᾿εαυτὸν εκένωσε μορφὴν δούλου λαβών» (Φιλιπ.2,6,7). Δηλαδή ο Χριστός αν και είχε την ίδια ουσία και φύση με τον Θεόν Πατέρα, δεν εθεώρησε ότι είχε από αρπαγή την ισότητά του προς τον Θεόν, ώστε να μην τολμάει να αποθέσει αυτό που άρπαξε, από φόβο μήπως το χάσει. 

2^ον

Δεν είναι άγγελος.

Ταυτίζουν οι χιλιαστές τον Χριστό με τον αρχάγγελο Μιχαήλ. Αλλ’ αυτό αποκλείεται από σαφή χωρία της αγ. Γραφής και ιδίως από το πρώτο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, όπου γίνεται σύγκρισις Υιού και αγγέλων. Παραθέτομε μόνον δύο χωρία: «πρὸς τίνα δὲ των αγγέλων είρηκέποτε· κάθου εκ δεξιών μου έως αν θωτοὺς εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου; ουχὶ πάντες εισὶλειτουργικὰ πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα διὰτοὺς μέλλοντας κληρονομείνσωτηρίαν;» (1,13-14). Σε κανένα από τους αγγέλους δεν είπε ποτέ: κάθησε στα δεξιά μου. Αυτό το είπε μόνο στον Χριστό, διότι ο Χριστός δεν είναι άγγελος. Οι άγγελοι είναι όλοι υπηρετικά πνεύματα, ενώ ο Χριστός είναι ο Κύριος των αγγέλων. Επίσης: «όταν δὲ πάλιν εισαγάγῃτὸν πρωτότοκον εις τὴνοικουμένην, λέγει· καὶπροσκυνησάτωσαναυτώ πάντες άγγελοι Θεού» (1,6). Όταν θα εισαγάγη ο Πατήρ τον Υιόν του τον πρωτότοκο, που γεννήθηκε από τον Πατέρα προ πάσης της κτίσεως, δια να κρίνει με δόξα και δύναμη την οικουμένη, λέγει: Ας τον προσκυνήσουν όλοι οι άγγελοι του Θεού. Άρα ο Χριστός δεν είναι άγγελος, αλλά αυτός τον οποίον προσκυνούν οι άγγελοι, ο Θεός.

Αντικείμενο λατρείας.

Επίσης βλέπουμε ότι ο Χριστός δέχεται να προσκυνείται και να λατρεύεται, παρ’ όλο που ήταν γνωστό στους Ιουδαίους, ότι η προσκύνησις και η λατρεία ανήκουν μόνον στο Θεό, σύμφωνα με τον λόγο της Γραφής: «Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αυτώ μόνῳ λατρεύσεις» (Ματθ.4,10 και Δευτ.6,13). Άρα ο Χριστός δεν είναι μόνον άνθρωπος, αλλά και Θεός. Παραθέτομε μερικά σχετικά χωρία: Λέγει στο Δευτερονόμιο «καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ» ( 32,43). Αυτός τον οποίον πρέπει να προσκυνήσουν όλοι οι άγγελοι, είναι ο Γιαχβέ, ο Θεός. Η ίδια όμως αυτή φράση αποδίδεται και για τον Υιόν του Θεού, στην προς Εβραίους επιστολή: «ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει· καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι Θεοῦ» (Εβρ.1,6). Άλλη μια μαρτυρία έχουμε από το όραμα του προφήτου Δανιήλ: «Εθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ μετὰ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἐρχόμενος ἦν καὶ ἕως τοῦ παλαιοῦ τῶν ἡμερῶν ἔφθασε καὶ ἐνώπιον αὐτοῦ προσηνέχθη. καὶ αὐτῷ ἐδόθη ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ τιμὴκαὶ ἡ βασιλεία, καὶ πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι αὐτῷ δουλεύσουσιν (δηλαδή αυτόν θα λατρεύσουν)· ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιος, ἥτις οὐ παρελεύσεται, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ οὐ διαφθαρήσεται (Δαν.7,13-14). Στο όραμα αυτό βλέπει ο προφήτης κάποιον που είχε μορφή ανθρώπου, να έρχεται καθισμένος πάνω στα σύννεφα του ουρανού, μέχρις ότου έφθασε ενώπιον του Παλαιού των ημερών, του Θεού Πατρός. Και εδόθηκε σ’ αυτόν η εξουσία, η τιμή και η βασιλεία. Και όλοι οι άνθρωποι από κάθε φυλή και γλώσσα, θα υποταχθούν και θα υπηρετήσουν Αυτόν. Ο Υιός του ανθρώπου, τον οποίον εδώ βλέπει εν οράματι ο προφήτης, είναι όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες, ο Μεσσίας, ο ενανθρωπίσας Θεός, ο Χριστός. Αυτός δε ως αιώνιος βασιλεύς είναι και αντικείμενο λατρείας, διότι είναι συγχρόνως και Υιός του Θεού. Επίσης από την Κ.Δ. έχουμε την μαρτυρία του ευαγγελιστού Ματθαίου, ο οποίος σημειώνει, ότι οι μαθητές προσκύνησαν τον Κύριο μετά την κατάπαυση της τρικυμίας και ο Κύριος δεν αρνήθηκε την προσκύνηση: «Οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ» (Ματθ. 14,33).

Η ανάσταση του Χριστού.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, αρνούμενοι την Θεότητα του Χριστού, κατά φυσική συνέπεια αρνούνται και την ανάσταση του σώματός του. Ισχυρίζονται ότι ο Χριστός κατέθεσε άπαξ διά παντός την σωματική του ζωή, όταν απέθανε πάνω στο σταυρό, για να μην λάβει αυτήν πάλι ποτέ. Αν και με την λέξη ανάσταση όλοι μας εννοούμε, ότι ανίσταται εκείνο που αποθνήσκει, οι χιλιαστές λέγουν ότι στην περίπτωση του Χριστού απέθανε σώμα και ανέστη πνεύμα, επικαλούμενοι το χωρίο από την Α΄ Πετρ. 3,18: «θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι». Ωστόσο η έννοια του χωρίου αυτού είναι, ότι ο Χριστός εθανατώθηκε ως προς την σάρκα πάνω στο σταυρό και χωρίστηκε η ψυχή του από το σώμα του. Η δε ψυχή του όχι μόνο δεν εκμηδενίστηκε, αλλά καθώς ήταν ενωμένη με την θεότητα, έλαβε νέες ζωοποιές δυνάμεις, ώστε με την κάθοδό της στο άδη να φέρει εις πέρας το έργο του ευαγγελισμού των ψυχών, που έζησαν κατά την προ Χριστού εποχήν και ήταν φυλακισμένες στον άδη, για το οποίο έργο ομιλεί ευθύς αμέσως στον επόμενο στίχο 19: «ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν». Το ότι δε δεν ανέστη κάποιο πνεύμα αντί του σώματος, το οποίο απέθανε πάνω στο σταυρό, αποδεικνύεται ξεκάθαρα και από τα παρά κάτω χωρία: Μετά την ανάστασή του ο Χριστός προτρέπει τους μαθητάς του να τον ψηλαφήσουν για να βεβαιωθούν ότι το αναστημένο σώμα του είναι σώμα με «σάρκα και οστέα», και όχι πνεύμα ή φάντασμα, είναι το ίδιο εκείνο σώμα που πέθανε πάνω στο σταυρό.: «ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶτοὺς πόδας μου, ὅτιαὐτὸςἐγώεἰμι· ψηλαφήσατέ με καὶἴδετε, ὅτιπνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα» (Λουκ.24,39). Επίσης σε άλλη περίπτωση λαμβάνει τροφή:«Καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν» (Λουκ.24,43). Αν και το σώμα της αναστάσεως δεν είχε ανάγκη τροφής, ο Κύριος έφαγε, για να δείξει ότι δεν είναι φάντασμα, αλλά είχε πραγματικό σώμα με σάρκα και οστά. Επίσης δέχεται να ψηλαφηθεί από τον Θωμά: «Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸνδάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴνχεῖρά σου καὶ βάλε εἰςτὴνπλευράν μου» (Ιω.20,27). Ο Θωμάς ήθελε να δει και να ψηλαφήσει τα τρυπημένα από τα καρφιά χέρια και την λογχευμένη πλευρά για να πεισθεί, ότι όντως ο Χριστός αναστήθηκε, διότι εννοούσε την ανάσταση ως ζωοποίηση του νεκρωθέντος επί του σταυρού σώματος του Κυρίου και όχι όπως την εννοούν οι χιλιαστές. Επίσης όταν ο άγγελος είπε στις μυροφόρες ότι «ανέστη ο Κύριος, δεν είναι εδώ», έδειξε τον κενό τάφο: «Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸ νἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μαρκ. 16,6). Τι βρισκόταν προηγουμένως εκεί; Το νεκρό σώμα του Ιησού. Ε, λοιπόν αυτό ήταν εκείνο, που αναστήθηκε και έφυγε από τον τάφο.

Ένα άλλο χωρίο που επικαλούνται οι χιλιαστές είναι από την Α΄ Κορ.15,50: «σάρξ καὶ αἷμα βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύνανται, οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ». Ωστόσο η φράση «σάρξκαὶαἷμα» έχει διάφορες σημασίες στη γλώσσα της Γραφής. Μπορεί α) να σημαίνει την σάρκα και το αίμα (Εβρ.2,14), ή β) να σημαίνει τον άνθρωπο (Ματθ.16,17), ή γ) την σεξουαλικότητα (Ιω.1,13), ή δ) την φθορά γενικώς. Εδώ στην προκειμένη περίπτωση έχει την τελευταία σημασία και τούτο φαίνεται από όσα προσθέτει αμέσως παρά κάτω: «οὐδὲ ἡ φθορὰτὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ». Το σώμα κληρονομεί και αυτό την βασιλεία των ουρανών. Αλλά πρέπει προηγουμένως να γίνει σ’ αυτό αλλαγή και μεταβολή. Πρέπει δηλαδή να γίνει άφθαρτο και αθάνατο. Να μην υπόκειται στις βιολογικές ανάγκες της παρούσης ζωής και στα αδιάβλητα ανθρώπινα πάθη (πείνα, δίψα κ.λ.π.). Αυτό το ίδιο το φθαρτό σώμα θα ενδυθεί την αφθαρσία και όχι κάποιο άλλο. Την αλήθεια αυτή τονίζει ο απόστολος παρά κάτω: «δεῖ γὰρτὸφθαρτὸντοῦτο (και όχι κάποιο άλλο) ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν» (Α΄Κορ.15,53). Ειδικότερα το αναστημένο σώμα του Χριστού, δεν είχε ανάγκη από την διαδικασία αυτής της μεταβολής και μεταστοιχειώσεως από την φθορά στην αφθαρσία, την οποία έχουν τα δικά μας φθαρτά σώματα. Διότι η σάρκα του Κυρίου, ή οποία κατοίκησε στον τάφο, ενωμένη καθώς ήταν με την Θεότητά του δεν έπαθε τίποτε, δεν υπέστη την φθορά της αποσυνθέσεως. Ούτε επίσης η ψυχή του παρέμεινε δέσμια και αιχμάλωτη στον άδη, αλλά ενωμένη καθώς ήταν και αυτή με την Θεότητά του, «εσκύλευσε» λαφυραγώγησε τον άδη, δηλαδή απελευθέρωσε τις ψυχές των κεκοιμημένων δικαίων, που έζησαν κατά την εποχή της Π.Δ. Και στη συνέχεια αφού επανήλθε στο πανάγιο σώμα του και ενώθηκε με αυτό, ανεστήθη πλέον σε νέα κατάσταση δόξης και αθανασίας. Την αλήθεια αυτή προφητεύει και ο Δαυΐδ στον μεσσιανικό ψαλμό 15,10: «ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψειςτὴνψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν». Επίση και  ο απόστολος Πέτρος επιβεβαιώνει ότι «προϊδὼν (ο Δαυΐδ) ἐλάλησε περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὐδὲ ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν» (Πραξ. 2,31).Αντιθέτως οι χιλιαστές ισχυρίζονται ότι το σώμα του Χριστού εξαφανίστηκε και πιθανώς διαλύθηκε εις αέρια.

Εθνικές και κοινωνικές αντιλήψεις.

Περί Πατρίδος.

Η «φυλλαδική εταιρεία Σκοπιά» των μαρτύρων του Ιεχωβά διδάσκει και διαπαιδαγωγεί τους οπαδούς της να μην αγαπούν την πατρίδα, να χλευάζουν την σημαία, να μην λαμβάνουν όπλα προς υπεράσπισή της. Προφητεύουν την κατάργηση όλων των πατρίδων και την παγκόσμιο επικράτηση του Ισραήλ, πράγμα το οποίο αποκαλύπτει τον σιωνιστικό χαρακτήρα της Οργανώσεως. Ωστόσο η Πατρίδα ως έννοια και ως περιεχόμενο, ως τόπος κατοικίας ενός λαού με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με γλώσσα, με ιστορία και παραδόσεις, είναι μια αξία, η οποία ευρίσκει θέση στον αιώνιο λόγο του Θεού. Αναφέρομε ορισμένα χωρία, κατ’ αρχήν από την Π.Δ.: «ὅτε διεμέριζεν ὁ Ὕψιστοςἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Ἀδάμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰἀριθμὸν ἀγγέλων Θεοῦ» (Δευτ. 32,8). Επίσης ο απ. Παύλος στην ομιλία του στον Άρειο Πάγο αναφέρει ότι «ἐποίησέ τε ἐξἑνὸς αἵματος πᾶν ἔθνος ἀνθρώπων κατοικεῖν ἐπὶ πᾶν τὸ πρόσωποντῆςγῆς, ὁρίσας προστεταγμένους καιροὺς καὶ τὰς ὁροθεσίαςτῆς κατοικίας αὐτῶν» (Πραξ.17,26). Ο Θεός δημιούργησε όλα τα έθνη των ανθρώπων, για να κατοικούν στην επιφάνεια της γης. Και αυτός όρισε για το καθένα από αυτά, χρόνους που έχουν εκ των προτέρων καθορισθεί από την πρόνοιά του για την εμφάνιση και εξαφάνισή τους καθώς και τα σύνορα της κατοικίας των. Επίσης ο απ. Παύλος στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή του τολμάει να καυχηθεί, ότι κατάγεται από ένα ένδοξο έθνος και ανήκει στον μοναδικό εκείνο λαό που ο Θεός εδιάλεξε από όλα τα άλλα έθνη για να φέρει διά μέσου αυτού εις πέρας το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου: «Εν ᾧ δ᾿ἄν τις τολμᾷ, ἐνἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ.  Ἑβραῖοί εἰσι; κἀγώ· Ἰσραηλῖταί εἰσι; κἀγώ· σπέρμα Ἀβραάμεἰσι; κἀγώ» (11,21-22). Επίσης στην προς Ρωμαίους επιστολή του γράφει: «Λύπη μοίἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτοςὀδύνητῇκαρδίᾳ μου. ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼἀνάθεμαεἶναιἀπὸτοῦΧριστοῦὑπὲρτῶνἀδελφῶν μου, τῶνσυγγενῶν μου κατὰ σάρκα, οἵτινέςεἰσινἸσραηλῖται, ὧν ἡ υἱοθεσίακαὶ ἡ δόξα καὶαἱδιαθῆκαικαὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶαἱἐπαγγελίαι, ὧνοἱ πατέρες, καὶἐξὧν ὁ Χριστὸςτὸκατὰ σάρκα, ὁ ὢνἐπὶ πάντων Θεὸςεὐλογητὸςεἰςτοὺςαἰῶνας· ἀμήν» (Ρωμ.9,2-5). Εδώ ο απόστολος δείχνει την ιδιαίτερη αγάπη του προς τους συμπατριώτες του, για τους οποίους αναφέρει εξαιρετικούς τίτλους τιμής, ενώ αισθάνεται μεγάλη λύπη και οδύνη, διότι δεν επίστευσαν στον Χριστό. Τόσο πολύ τους αγαπάει, ώστε θα ευχόταν να χωρισθεί αυτός για πάντα από τον Χριστό, εάν επρόκειτο έτσι να σωθούν οι συμπατριώτες του. Επίσης ο Κύριος στον διάλογο που είχε με την Σαμαρείτιδα, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Υμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖςπροσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκτῶν Ἰουδαίων ἐστίν» (Ιω.4,22). Εσείς οι Σαμαρείτες δεν έχετε σαφή γνώση γι’ αυτό που πιστεύετε. Εμείς οι Ιουδαίοι προσκυνούμε αυτό για το οποίο γνωρίζουμε περισσότερο από κάθε άλλον. Με το «ἡμεῖςπροσκυνοῦμεν» ομιλεί ως Ιουδαίος και συντάσσει τον εαυτό του με τους συμπατριώτες του Ιουδαίους. Επί πλέον τονίζει την υπεροχή των συμπατριωτών του Ιουδαίων, επειδή από αυτούς κατάγεται κατά την ανθρώπινη φύση του ο Μεσσίας. Επίσης ο Χριστός κλαίει για την Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα της επιγείου Πατρίδος του, εκφράζοντας το παράπονό του για την αμετανοησία των κατοίκων της, πράγμα που δείχνει το πατριωτικό του συναίσθημα: «Καὶὡςἤγγισεν, ἰδὼντὴνπόλινἔκλαυσενἐπ᾿αὐτῇ» (Λουκ.19,41). Το ίδιο παράπονο εκφράζει και σε άλλη περίπτωση:«Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸςαὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖ ντὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος» (Ματθ.23,37-38). Εάν λοιπόν ο Χριστός αγαπούσε την επίγεια πατρίδα του, γιατί δεν θα πρέπει και εμείς να αγαπούμε την ιδική μας πατρίδα; Βέβαια η ουράνια πατρίδα μας, η Βασιλεία των ουρανών είναι ασυγκρίτως ανώτερη από την επίγεια, όπως επισημαίνει ο Παύλος: «Οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες ἐμφανίζουσιν ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσι. καὶ εἰμὲν ἐκείνης ἐμνημόνευον, ἀφ᾿ἧς ἐξῆλθον, εἶχον ἂν καιρὸν ἀνακάμψαι· νῦνδὲ κρείττονος ὀρέγονται, τοῦτ᾿ἔστιν ἐπουρανίου» (Εβρ.11,14-16). Διότι αυτοί (οι πατριάρχες), που έλεγαν αυτά τα λόγια, (ότι δηλαδή είναι πάροικοι και παρεπίδημοι), εφανέρωναν καθαρά, ότι δεν επανεπαύοντο εις την επίγειον πατρίδα, αλλ’ εζητούσαν την μόνιμη και χαρμόσυνη πατρίδα, δηλαδή τον ουρανόν. Και εάν ενεθυμούντο εκείνη, την επίγεια πατρίδα, από την οποίαν είχαν εξέλθει, είχαν και τον χρόνον και την ευκαιρία να επανέλθουν εις αυτήν. Τώρα όμως επιθυμούν σφοδρώς καλυτέρα και τελειοτέρα πατρίδα, δηλαδή την επουράνιο. Το ότι  η ουράνια πατρίδα μας, η Βασιλεία των ουρανών, είναι ασυγκρίτως ανώτερη από την επίγεια, αυτό δεν σημαίνει ότι η επίγεια χάνει την αξία της και την θέση της μέσα στην εκκλησία. Αυτός που αγαπά τον Θεόν είναι φυσικό και επόμενο να αγαπά και τους κατά σάρκα συγγενείς του, τους ομοεθνείς του, με τους οποίους είναι συνδεδεμένος με ιδιαίτερους δεσμούς, την  κοινή καταγωγή, την κοινή γλώσσα, τις κοινές τοπικές παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα κ.λ.π.

Την αντίθεσή τους προς την έννοια του έθνους και της πατρίδος εκφράζουν επίσης με την άρνησή τους να λάβουν όπλα και να μετέχουν σε πόλεμο. Για να στηρίξουν τους ισχυρισμούς των επικαλούνται την εντολή του Θεού «Ου φονεύσεις» (Εξ.20,15). Η έννοια της εντολής είναι ότι δεν επιτρέπεται να φονεύσεις ως ιδιώτης. Ως όργανο όμως της κρατικής εξουσίας ο φόνος επιτρέπεται ως αναγκαίο κακό για την εξασφάλιση μιάς στοιχειώδους τάξεως μέσα στην κοινωνία και για την αποφυγή μεγαλυτέρων κακών, την επικράτηση δηλαδή χάους και αναρχίας. Επίσης υπάρχουν σαφείς βιβλικές μαρτυρίες, που δείχνουν ξεκάθαρα, ότι η ανάληψη όπλων και η στρατιωτική υπηρεσία δεν είναι αντίθετη προς το θέλημα του Θεού. Υπάρχουν πάμπολλα βιβλικά χωρία από την Π.Δ. στα οποία ο Μωϋσής και αργότερα ο Ιησούς του Ναυή κατ’ εντολήν του Θεού επολέμησε και εθανάτωσε βασιλείς, στρατεύματα και λαούς. Αναφέρουμε μερικά χωρία: «Καὶἐπάταξεναὐτὸν (τον βασιλέα Σηών) Ἰσραὴλφόνῳ μαχαίρας καὶ κατεκυρίευσαντῆςγῆςαὐτοῦ». (Αριθ.21,24). «Καὶεἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· μὴ φοβηθῇςαὐτόν, (τον βασιλέα Ωγ) ὅτι εἰς τὰς χεῖράς σου παραδέδωκα αὐτὸν καὶ πάντα τὸν λαὸναὐτοῦ» (Αριθ.21,34). Επίσης αναφέρουμε μερικά χωρία από την Κ.Δ.: «Επηρώτων δὲ αὐτὸνκαὶ στρατευόμενοι λέγοντες· καὶἡμεῖς τί ποιήσομεν; καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· μηδένα συκοφαντήσητε μηδὲ διασείσητε, καὶ ἀρκεῖσθε τοῖς ὀψωνίοις ὑμῶν (Λουκ.3,14). Ο Ιωάννης δεν είπε σ’ αυτούς να καταθέσουν τα όπλα, αλλά είπε μόνον να μην καταπιέζουν κανένα προς απόσπαση χρημάτων. Αν η στράτευση ήταν αμαρτία, ο Ιωάννης θα τους έλεγε ευθέως να καταθέσουν τα όπλα και αρνηθούν την στρατιωτική υπηρεσία. «Ἀνὴρ δέ τις ἐνΚαισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατοντάρχης ἐκσπείρης τῆς καλουμένης Ἰταλικῆς, εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸνΘεὸν σὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ» (Πραξ.10,1-2). Εάν η  στρατιωτική υπηρεσία ήταν από τον σατανά ο εκατόνταρχος δεν θα χαρακτηριζόταν «ευσεβής καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν».

Μετάγγισις αίματος.

Η «φυλλαδική εταιρεία Σκοπιά» απαγορεύει την μετάγγιση αίματος στους οπαδούς της διότι την θεωρεί ως αμαρτία, με συνέπεια πολλοί ασθενείς να αποθνήσκουν. Επικαλούνται τα εξής χωρία από την Π.Δ.: «πλὴν κρέας ἐν αἵματι ψυχῆς οὐ φάγεσθε» (Γεν.9,4). Δηλαδή κρέας μαζί με το αίμα, επί του οποίου βασίζεται η ζωή του ζώου, δεν θα φάγετε. «Καὶ ἄνθρωποςτῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ἢ τῶν προσηλύτωντῶν προσκειμένων ἐν ὑμῖν, ὃς ἂν φάγῃ πᾶν αἷμα, καὶ ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶτὴνψυχὴντὴν ἔσθουσαν τὸ αἷμα καὶ ἀπολῶ αὐτὴν ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς» (Λευϊτ.17,10). Εάν ένας άνθρωπος από τους Ισραηλίτας η, από τους ξένους, που ευρίσκονται μαζί σας, φάγη αίμα, εγώ θα στρέψω οργισμένος το πρόσωπόν μου εναντίον του ανθρώπου αυτού, ο οποίος έφαγε αίμα, και θα εξοντώσω αυτόν εκ του λαού του. Σύμφωνα με τα παρά πάνω χωρία ο Θεός απαγόρευε στους Εβραίους και προσηλύτους να τρώγουν αίμα. Πρώτα έπρεπε να αφήσουν να χυθεί το αίμα του ζώου και έπειτα να φάγουν το κρέας χωρίς αίμα. Οι λόγοι της απαγορεύσεως αυτής είναι πρώτον, διότι το αίμα είναι η έδρα της ζωής, δεύτερον, διότι το αίμα προσφέρεται κατά τις θυσίες προς εξιλασμόν, αλλά και διότι η βρώσις αίματος ήταν συνδεδεμένη την εποχή εκείνη με ειδωλολατρικές και μαγικές τελετές.  Η ίδια απαγόρευση επαναλαμβάνεται και στην αποστολική Σύνοδο στους χριστιανούς, που προέρχονταν από εθνικούς: «Έδοξεν γὰρ τῷ ἁγίῳ   μηδὲν πλέον ἐπιτίθεσθαι ὑμῖν βάροςπλὴν τῶν ἐπάναγκεςτούτων, ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶ αἵματος καὶ πνικτοῦ καὶ πορνείας» (Πρ.15,28-29).

Ωστόσο τα χωρία που επικαλούνται εδώ οι χιλιαστές μιλούν για βρώση και όχι για μετάγγιση. Επίσης εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι  η μη μετάγγισις αίματος οδηγεί στο θάνατο πολλούς ανθρώπους και ότι έχουμε καθήκον να κάνουμε ότι εξαρτάται από μας, για να σώσουμε την ζωή του πλησίον μας, όταν κινδυνεύει, σύμφωνα με τον λόγον του: «τί ἔξεστιτοῖςσάββασιν, ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι, ψυχὴνσῶσαι ἢ ἀποκτεῖναι;» (Λουκ.6,9), τότε συμπεραίνουμε ότι η μετάγγισις επιβάλλεται και είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, ενώ η μη μετάγγισις δεν είναι. Πέραν αυτών ο Χριστός έγινε ο πρώτος αιμοδότης μας. Μας έδωσε ρητή εντολή να τρώγουμε την σάρκα του και να πίνουμε το αίμα του, προκειμένου να γίνει κτήμα μας η ζωή του Χριστού, η αληθινή και αιώνια ζωή «Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ιω.6,53-54).

Πηγή: Ακτίνες

Εδώ Κόνιτσα.

Προκεχωρημένον φυλάκιον Ορθοδοξίας και Ελληνισμού.

Για άλλη μια φορά απεδείχθη το ύπουλον της τακτικής τής “Σκοπιάς”, το θρασύδειλον των οπαδών τής πολυεθνικής εταιρείας που την έδρα της έχει στην Αμερική (τυχαίο;) και κυρίως απεδείχθη το εδραίον και αμετακίνητον των πιστών στην Ορθόδοξη πίστη μας.

Αλλ΄ ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Κυριακή 31 Αυγούστου 2014. Ο Μητροπολίτης και οι ιεροκήρυκες απουσίαζαν από την πόλη της Κονίτσης για Θεία Λειτουργία και μνημόσυνο στο χωριό Βούρμπιανη.

Ο υπεύθυνος επί των αιρέσεων έπρεπε να επιστρέψει εκτάκτως στην Κόνιτσα, αμέσως μετά την τέλεση του μνημοσύνου. Στον δρόμο τής επιστροφής, ο ιεροκήρυξ δέχθηκε τηλεφωνήματα από πιστούς της Κονίτσης.

Τι είχε συμβεί; Μετά από αρκετό καιρό έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους τα “κοράκια” εκ του πύργου του Brooklyn, δηλ. οι “μάρτυρες του Ιεχωβά”.

Δεν γνωρίζω εάν είχαν επισημάνει ότι θα απουσίαζε ο Μητροπολίτης με το επιτελείο του την ημέρα αυτή, καθότι η τελετή της Βουρμπιάνης είχε δημοσιευθεί στον τύπο, ή αν το είχαν από πριν προγραμματίσει να έλθουν. Δεν έχει άλλωστε καμμία σημασία αυτό. Εκείνο που πρέπει στο σημείο αυτό να επισημάνουμε είναι ότι οι “σοφές κεφαλές των μαρτύρων” των Ιωαννίνων, όταν αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν τις “επισκέψεις” τους, βρίσκουν τις πλέον κατάλληλες ευκαιρίες. Χτυπούν διάνα. Έρχονται δηλ. όταν οι κάτοικοι είναι γεμάτοι από τις ευλογίες των Αγίων, με αποτέλεσμα τα φυλλάδια της εταιρείας που αφήνουν μπροστά στις πόρτες, δίκην διαφημιστικών φυλλαδίων απορρυπαντικών και tuboflo... πραγματικά να φέρουν ναυτία και αναγούλα.

Αυτή τη φορά βλέπετε, είχε προηγηθεί το τριήμερον του Γέροντος Παϊσίου, η εορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού με όλες τις εκδηλώσεις, αλλά και τόσα άλλα τα οποία δένουν τους πιστούς με την Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Επίσης στις 23 Σεπτεμβρίου έχουμε την εορτή του τοπικού Νεομάρτυρος, Αγίου Ιωάννου του εκ Κονίτσης και ήδη έχουν αρχίσει οι σχετικές προετοιμασίες.   Δηλαδή ό,τι πιο πρόσφορο και πιο κατάλληλο για “όμορφες και πνευματικές συζητήσεις”, από “θεολόγους” και “διδασκάλους” με “θεολογία, λογική και ιστορία”, πέραν του Ατλαντικού...

Ήρθαν λοιπόν οι μεγάλοι “ιεραπόστολοι” της εταιρείας και αφού χωρίστηκαν σε συνεργεία, σκορπίστηκαν για το “έργο” της διαδόσεως του “Λόγου του Θεού”. Βλέπετε, όπως με στόμφο κηρύττουν, “οι ημέρες είναι χαλεπές και όπου να ΄ναι έρχεται η μεγάλη παγκόσμια καταστροφή”.

Ακούσατε λοιπόν, ακούσατε: “Δεν θα μείνει τίποτε όρθιο και το πυρ θα κατακαύσει όσους αρνούνται τα “φώτα της εταιρείας”, τα “λαμπιόνια της Σκοπιάς” και τα “κόκκινα φανάρια”... που εξ Αμερικής επισημαίνουν τον κίνδυνο.

Το κινητό τηλέφωνο καθ' όλην την διαδρομή τής επιστροφής, δεν έλεγε να σταματήσει, και αυτό προς τιμήν του Ορθοδόξου ποιμνίου της Κονίτσης που δείχνει ευαισθησία σε θέματα Πίστεως, Πατρίδος και Ιδανικών.

Βεβαίως, όπως σε όλους είναι γνωστό (ακόμα και στο παράρτημα της εταιρείας εν Ιωαννίνοις, άλλο εάν δεν θέλουν να το χωνέψουν), οι Κονιτσιώτες είναι πάλιν και πολλάκις ενημερωμένοι για το τι εστί “μάρτυρες του Ιεχωβά”, τι “εταιρεία” κλπ. Γι΄ αυτό και επί της ουσίας όχι μόνο έληξε και αυτή η αποστολή για τους “μάρτυρες”, αδόξως (ποιήσαντες οπή εν τω ύδατι), αλλά και για τον υπεύθυνο αρχηγό τους που δεν θέλησε τις προηγούμενες φορές να πάρει το μάθημά του, φέροντας τώρα νέα πρόσωπα, έληξε έτι άπαξ εξευτελιστικά και μάλιστα στον υπερθετικό βαθμό.

Θα μάθετε το γιατί.

Όταν ο ιεροκήρυξ έφθασε στην Κόνιτσα, σε ένα σημείο τής άνω Κονίτσης, συνάντησε δύο πρόσωπα. Το ένα εξ αυτών μάλιστα ήταν ο υιός τού “αρχηγού” της αποστολής. Η συζήτησις ξεκίνησε, προσπαθώντας να μεταπηδά το καημένο το παιδί από θέμα σε θέμα... Κατά συγκυρία δε, εν μέσω διαλόγου, χτύπησε το τηλέφωνό τους (άντε πάλι αυτό το αναθεματισμένο τηλέφωνο, όπως ακριβώς και την προηγούμενη φορά, που τους έκανε τόση χαλάστρα). Ήταν ο chief (ο αρχηγός). Όταν του είπαν με ποιον ομιλούσαν, εν τω άμα κατέφθασεν εποχούμενος για να ανακοινώσει “πανηγυρικώς” ότι η αποστολή έληξε και ότι θα έπρεπε να επιστρέψουν “οίκαδε”, τουτέστιν, από 'δώ και πέρα “ο σώζων εαυτόν σωθήτω”.

Στην ερώτηση τώρα του ιεροκήρυκος “μα καλά βρε Δημήτρη, πού χαθήκατε; Ζείτε; Πού είστε; Χαθήκατε ενώ είχαμε ξεκινήσει όπως καλά θυμάσαι ένα διάλογο... κλπ”. Ο υπεύθυνος μπροστά στους δύο άλλους απάντησε ότι “δεν χρειάζεται διάλογος και ότι δήθεν τα ερωτήματα που τους είχαν τεθεί, έχουν απαντηθεί”.

Σε αυτά ο ιεροκήρυξ τού ετόνισε: “Γνωρίζεις ότι τα πράγματα δεν έχουν έτσι και ότι συνειδητά ψεύδεσαι. Εάν όμως επιμένεις, δεν έχουμε παρά να πραγματοποιήσουμε ένα δημόσιο διάλογο. Είτε στην Κόνιτσα, είτε στα Ιωάννινα, είτε μέσω internet, είτε μέσω κάποιου τοπικού τηλεοπτικού καναλιού της ευρυτέρας περιοχής της Ηπείρου που καλύπτει και ολόκληρη τη Δυτική Ελλάδα και το Ιόνιο, είτε τέλος πάντων όπου εσείς θέλετε.

Μπορείτε τώρα φίλοι μου να φανταστείτε τι απάντησε ο “λαλίστατος” υπεύθυνος των group;

- “ Όχι, διότι οι Απόστολοι δεν ομιλούσαν ποτέ δημοσίως, αλλά μόνο μέσα σε σπίτια”.

- “Ωραία λοιπόν, πάμε σε ένα σπίτι και να έλθει εκεί κόσμος να μας ακούσει” πρόσθεσε ο ιεροκήρυξ.

Και τώρα το κερασάκι στην πολυόροφη τούρτα της “Σκοπιάς”.

- “ Όχι, διότι ούτε αυτό έκαναν οι Απόστολοι”.

Τώρα φίλοι μου διαλέξτε εσείς οι ίδιοι είτε να γελάσετε, είτε να κλαύσετε, είτε να ξεκαρδιστείτε έως δακρύων.

Παρά την φαιδρότητα της όλης καταστάσεως, μπορεί να διακρίνει κανείς το marketing της εταιρείας. “Όχι όλοι, όχι  πολλοί, αλλά ένας ένας” πρέπει να δέχεται τον προσηλυτισμό.

Εδώ, για όσους γνωρίζουν, θυμίζει τακτική ανθρώπων πολυεθνικής ασφαλιστικής εταιρείας που λαμβάνουν εντολές να μην ομιλούν γι΄ αυτό που πλασάρουν μπροστά σε πολλούς, αλλά μεμονωμένα. Και πάλι για όσους γνωρίζουν από ψυχολογικές τεχνικές, και γενικώς από προπαγάνδα, το μεμονωμένο βοηθά στο να εδραιώνεται καλύτερα αυτό το ψεύτικο που θέλει κανείς να περάσει καμουφλαρισμένα, ως δήθεν αληθινό. Η δε κατάστασις η ψυχολογική για τα άτομα που είναι αναγκασμένα να εφαρμόζουν αυτού του είδους τις εντολές που λαμβάνουν άνωθεν, είναι όντως δραματική, αφού κάθε φορά αναγκάζονται να έχουν μαζί τους διαφορετικά πρόσωπα ως “βοηθούς και συνεργάτες”, είτε για να τα “βγάζουν στο κλαρί”, είτε για να αυξηθούν οι ώρες “εργασίας και προσφοράς” στην εταιρεία, ενώ αυτοί οι ίδιοι συνεχώς βρίσκονται εκτεθειμένοι. Δηλαδή δράμα ανέκφραστον. Είναι δε τόσο ύπουλοι αλλά και θρασείς, σωστοί “λύκοι εν δορά προβάτου”, ώστε στα σπίτια που χτυπούσαν δεν έλεγαν εξ αρχής την ιδιότητά τους, απλώς στα ρυπαρά τους φυλλάδια και με ψιλά γράμματα αναφερόταν η εταιρεία Σκοπιά. Έλεγαν δε με το γνωστό τους γλυκανάλατο τρόπο ότι μπορείτε να βρείτε απαντήσεις σε σπουδαία θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο, και άλλα φληναφήματα.

(Τα σχετικά με τον διάλογο που είχε ξεκινήσει πριν από αρκετό καιρό και πώς οι οπαδοί τής Σκοπιάς υπέστησαν πανωλεθρία στην Κόνιτσα, αυτά μπορεί να τα βρει κανείς και να τα μελετήσει στο διαδίκτυο, όπου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα sites ).

Αλλά ας επανέλθουμε εκεί που είχαμε σταματήσει. Δηλαδή έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου της άνω Κονίτσης. (Ένα άλλο φαιδρό στη συνάντηση είναι και το εξής: Όταν ρωτήθηκαν από το τηλέφωνο πού ακριβώς βρίσκονται για να έλθουν να τους πάρουν, δεν μπορούσαν να δώσουν το “στίγμα”, διότι πάθαιναν γλωσσοδέτη και τους ήταν αδύνατον να απαντήσουν ότι βρισκόμαστε έξω από την Εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Εδώ που τα λέμε δίκιο είχαν οι άνθρωποι αφού ο “προπάππος” τους ο Άρειος δεινοπάθησε από τον Άγιο Νικόλαο, τόσο εκτός, όσο κυρίως εντός της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου).

Μετά λοιπόν από αυτά και αφού όπως είπαν “είχε συμπληρωθεί η ώρα” και θα έπρεπε να αρχίσει η επιστροφή προς “την Βαβυλώνα”, δηλ. τα κεντρικά των Ιωαννίνων, μπήκαν στα αυτοκίνητα.

Ο ιεροκήρυξ με άλλο όχημα τους ακολούθησε και έφθασε στο σημείο συγκεντρώσεως των “σκαπανέων” της Σκοπιάς. Όταν όμως ο chief είδε τον ιεροκήρυκα να βγαίνει εκ του οχήματος, τα έχασε και άρχισε εν ταραχή να ρωτά: “Πάλι εδώ;”. Για να πάρει αμέσως την απάντηση: “Πάλιν και πολλάκις και διαπαντός. Γιατί θα μου το απαγορεύσεις; Δεν μπορώ να πηγαίνω όπου θέλω και όποτε θέλω;”.

- “Όχι, μπορείς...”

- “Τότε τί πρόβλημα έχεις;”

Προσέξτε τώρα τη συνέχεια.

Ο ιεροκήρυξ χαιρέτησε τους ανθρώπους δηλ. τα θύματα της εταιρείας οι οποίοι έδειξαν να αιφνιδιάζονται. Τους καλημέρισε και τους είπε με τρόπο,  ώστε να ακούουν όλοι, τι ακριβώς είχε συμβεί με τον υπεύθυνό τους. Τα σχετικά δηλ. με τον διάλογο που διέκοψε, για την προηγούμενη επίσκεψη που έφυγαν πανικόβλητοι και όλη την σχετική ιστορία επί του θέματος, και ότι επιτέλους πρέπει να γίνει ένας δημόσιος διάλογος ώστε πλην των άλλων να δοθούν και οι αναμενόμενες απαντήσεις σε καίριες ερωτήσεις που έχουν τεθεί στην εταιρεία από Ορθοδόξου πλευράς.

Ο υπεύθυνος, βλέποντας και ακούοντας αυτά, τα έχασε στην κυριολεξία και εν ταραχή και σπουδή άρχισε να δίνει “δημοκρατικώ τω τρόπω” τις νέες του διαταγές: “Όλοι στα αυτοκίνητα και φεύγουμε”, επαναλαμβάνοντας συνεχώς την ίδια φράση.

- Μα τώρα θα φύγετε που ήρθα εγώ; Αυτή είναι η δημοκρατία και η ελευθερία που απολαμβάνουν τα μέλη σας; Να μη μπορούν να ακούσουν κάτι το διαφορετικό;

Οι περισσότεροι εξ αυτών, φοβισμένοι από τον chief μπήκαν στα αυτοκίνητα και έφυγαν προς Ιωάννινα. Φυσικά υπήρξαν και αυτοί που έδειχναν να προβληματίζονται... Είθε...

Θα προσθέσω τώρα τούτο, φίλοι μου.

Εάν ο υπεύθυνος, κατά την “Σκοπιανή” τακτική θελήσει να ισχυριστεί ότι τα όσα αναφέρω δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα (εάν είναι δυνατόν), και μάλιστα μπροστά σε τόσους ανθρώπους, δεν έχει παρά να έρθει σε ανοιχτό διάλογο και να αποδείξει εκείνα που πιστεύει ως δήθεν αλήθεια. Ο ίδιος, όπως και άλλη φορά έχουμε επισημάνει “καυχάται καύχησιν μεγάλην” ότι δεν γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να διαβάσει και να συνδιαλεχθεί επί του κειμένου. (Χρησιμοποιεί κάποιο βιβλίο, που οι ανώτεροί του τον βεβαιώνουν ότι πρόκειται περί μεταφράσεως της Αγίας Γραφής. Την γνωστή δηλ. Μ.Ν.Κ. στο οποίο διαφαίνεται η συνειδητή κακοποίηση της Ελληνικής γλώσσης και των κανόνων αυτής, και φυσικά η τρικυμία εν τοις κρανίοις των  μεταφραστών). Επιτέλους, εάν αυτοί οι “Μάρτυρες” των Ιωαννίνων, είναι τόσο αγράμματοι και αγνοούν ακόμα και την κοινή Ελληνική του Ευαγγελίου, ας φέρουν ένα δικό τους άνθρωπο από οπουδήποτε αλλού, που θα μπορεί να κάνει διάλογο Βιβλικό. Το να υπάρχει φιλόλογος “Μάρτυρας”, τούτο είναι μάλλον απίθανο, καθ΄ ότι φιλόλογος και “μάρτυρας”, αποτελεί σχήμα οξύμωρον. Εάν όμως υπάρχει, ας τον φέρουν έτσι “για την τιμή των όπλων”, ή μάλλον προς καταισχύνην των κεντρικών της Εταιρείας.

Το επαναλαμβάνουμε και ας το ακούσουν για ακόμα μία φορά. Δεν δείχνουμε κακία. Όχι, ουδέποτε αυτό. Επιζητούμε διάλογο αληθείας και εν αγάπη. Από τη στιγμή μάλιστα που γίνονται προκλητικοί, πραγματοποιώντας την τακτική των Εβραίων και εφαρμόζουν αυτό που τους κατηγορεί ο ίδιος ο Χριστός: “Ουαί υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγεται την θάλασσαν και την ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, και όταν γένηται, ποιείτε αυτόν υιόν γεένης διπλότερον υμών”, είναι υποχρεωμένοι να δώσουν απολογία για την πίστη τους. Άλλωστε, εάν όπως λένε εφαρμόζουν τα προστάγματα της Βίβλου, δεν μπορούν παρά να εφαρμόσουν και τον λόγο του Αποστόλου Πέτρου (Α΄ Πέτρ. γ΄15) όπου εκεί επιβάλλει την “απολογίαν παντί τω αιτούντι λόγον”.

Επίσης στα φυλλάδια που μοίρασαν, μεταξύ των άλλων γράφουν : “Οι Μ.τ.Ι. θα χαρούν να εξετάσουν την Αγία Γραφή μαζί σας”. Ιδού λοιπόν στάδιον δόξης λαμπρόν για τους φωστήρες της Σκοπιάς. Τους προσκαλούμε επίσημα να έρθουν και να συνεξετάσουμε τον λόγο του Θεού. “Εκ του στόματός σου κρινώ σε πονηρέ δούλε”.

Περί του τόπου τώρα της συναντήσεως, ως ήδη ετονίσθη δεν υφίσταται ουδένα πρόβλημα. Σε όποιον τόπο θέλουν οι κύριοι των ¨κεντρικών γραφείων¨ των Αθηνών, απ΄ όπου εκπορεύονται και όλες οι αποφάσεις, εκεί θα λάβει χώρα ο δημόσιος διάλογος. “Των φρονίμων ολίγα” και ελπίζω ότι στο θέμα αυτό συνεννοούμεθα.

Ας κλείσουμε όμως το θέμα μας και αυτά που παρουσιάσαμε.

Μέσα σε αυτή την ταραχή, διότι ο υπεύθυνος ουδέποτε φανταζόταν ότι και αυτή τη φορά θα πάθαινε αυτά που έπαθε, επέστρεψαν προς Ιωάννινα για να καταγράψουν στο ενεργητικό τους τις ώρες που εδαπάνησαν, και πόσα προπαγανδιστικά φυλλάδια σκόρπισαν (σπουδαία δουλειά).

Θα ερωτήσετε τώρα τι έγινε με τους κατοίκους της Κονίτσης.

 Απλώς για άλλη μια φορά διασκέδασαν με τους απρόσκλητους “μάρτυρες” που τους χτυπούσαν τις πόρτες, και αφού συγκέντρωσαν τα φυλλάδια που βρήκαν στα πεζούλια και στις σκάλες, (όχι, αυτή τη φορά δεν τα έκαψαν, καλοκαιρία γαρ, ούτε φυσικά τα έριξαν στον Αώο ποταμό “εδώ υφίσταται μέγιστος κίνδυνος μολύνσεως...”), τα έριξαν με τάξη και την δέουσα προσοχή στην ανακύκλωση. Μάλιστα φίλοι μου στην ανακύκλωση, αφού επιτέλους – επιτέλους, ο Δήμος φρόντισε μετά από τόσον καιρό να έλθουν και στην Κόνιτσα οι μπλε κάδοι απορριμμάτων, που εφεξής θα χρησιμοποιούνται και για τέτοιου είδους “πολύτιμα” φυλλάδια.

Όμως, οι φίλοι μας “μάρτυρες” είτε εκουσίως είτε ακουσίως, έβαλαν επιπρόσθετο κόπο στις νοικοκυρές, στις οποίες, μια Κυριακή τούς μένει να ξεκουραστούν, και τώρα αυτές μάζευαν τα πολύχρωμα σκουπίδια των επισκεπτών.

Τι να κάνουμε φίλοι μου, μπροστά στα τόσα βάσανα εξ Ευρώπης και εξ Αμερικής που μας έχουν κυκλώσει, λίγη νότα Αμερικανικού χιούμορ και λίγος χαρτοπόλεμος εισαγόμενος από τα κελάρια του πύργου της Σκοπιάς, και μάλιστα δωρεάν, οπωσδήποτε φαιδρύνει την ατμόσφαιρα. Τώρα μάλιστα που πλησιάζει και το “τέλος του κόσμου”, ε λοιπόν, καλό είναι να γελάμε και λίγο.

Τώρα που ο “Αρμαγεδών” βρίσκεται προ των πυλών. Τώρα που θα γίνει η κρίση, η Ανάσταση των νεκρών και η Δευτέρα Παρουσία, όπως ακριβώς συνέβη το 1914 και σε τόσους άλλους χρονολογικούς σταθμούς που με απόλυτη ακρίβεια προσδιόρισε και καθόρισε ο “αγωγός του Θεού” τουτέστιν η “Βιβλική Εταιρεία Σκοπιά” .

Δεν συμφωνείτε λοιπόν ότι εάν δεν υπήρχαν και αυτά, το μονότονο της ζωής, πράγματι θα κούραζε;

Και τώρα η κατάληξις.

Καθώς ο ιεροκήρυξ επέστρεφε για την οικία του, κάποιοι που αναγνώρισαν το πρόσωπο του chief αλλά και γνωρίζουν όλα όσα είχαν προηγηθεί, του σχολίασαν: “Καλά ε, πιο τυχερός άνθρωπος από αυτόν τον τύπο (chief) είναι αδύνατον να υπάρξει. Πώς τα καταφέρνει ρε παιδί μου και κάθε φορά πέφτει επάνω σου. Τι τύχη είναι αυτή; Τι έχει επάνω του; Σίγουρα Σταυρό δεν φοράει, διότι το σύμβολό του τον καίει. Τι στην ευχή συμβαίνει; Και κάποιος γνωστός για το χιούμορ του και τα ¨καρφιά¨ που ρίχνει απάντησε: ¨Δεν ξέρετε ρε παιδιά τι έχει; Πριν έρθει στην Κόνιτσα, φοράει το κοκκαλάκι της νυχτερίδας. Μα για ποια νυχτερίδα μιλάς; Αυτή ρε παιδιά, από τον αραχνιασμένο και βρικολακιασμένο πύργο της Σκοπιάς¨...

Και τα γέλια δεν λένε να σταματήσουν...”.

ΥΓ: Ας μη γίνονται προκλητικοί οι “Μάρτυρες του Ιεχωβά” διότι υπάρχει και ο φάκελος με την σχετική αλληλογραφία...

Φίλοι της Σκοπιάς, μη ψάχνετε να βρείτε οπαδούς και θύματα, όπως ο άλλος έψαχνε να βρει τα ίχνη του λέοντος (σύμφωνα με τον μύθο του Αισώπου). Ελάτε να σας δείξουμε τον ίδιο τον Λέοντα. Ή μάλλον “Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα”.

(Λέων = Διάλογος).

Πηγή:Θρησκευτικά

Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ παγκοσμίου συνεδρίου τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά», τῶν γνωστῶν καὶ ὡς «Χιλιαστῶν», ποὺ διεξήχθη στὰ τέλη Ἰουνίου 2014 στὸ Ὀλυμπιακὸ Στάδιο Ἀθηνῶν, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐξέδωσε τὴν ὑπ’ ἀριθ. 2951/4-6-2014 Ἐγκύκλιο γιὰ νὰ ἐνημερώσει τοὺς πιστοὺς γιὰ τὸν κίνδυνο ἀπὸ τοὺς «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ».

Ἀπὸ τὴν πολὺ ἀξιόλογη αὐτὴ Ἐγκύκλιο παραθέτουμε μερικὰ ἀποσπάσματα:

«α) Οἱ διδασκαλίες τῶν λεγομένων «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά», τῆς μετοχικῆς ἑταιρείας «Σκοπιά», ἀποτελοῦν, κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια, ἐπανεμφάνιση πλήθους αἱρετικῶν διδασκαλιῶν, οἱ ὁποῖες ἐμφανίσθηκαν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.

β) Ἡ μετοχικὴ ἑταιρεία «Σκοπιὰ» τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβὰ» ἔχει κατ’ ἐπανάληψη δυσφημήσει τὴ χώρα μας σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο ὡς χώρα στὴν ὁποία δῆθεν δὲν γίνεται σεβαστὴ ἡ θρησκευτικὴ ἐλευθερία...

στ) Εἶναι ἀκόμη ἡ αἱρετικὴ ἐκείνη ὀργάνωση, ἡ ὁποία κατὰ καιροὺς συνηθίζει νὰ μεταβάλλει τὶς διδασκαλίες της. Στὸ πλαίσιο αὐτό, ἐνῶ ἐσχάτως χρησιμοποιεῖ τὸν τίτλο «Χριστιανοὶ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά», δὲν πιστεύει στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Ἀληθινὸ Θεό, καὶ ὑποστηρίζει ὅτι οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ προσεύχονται σ’ Αὐτόν («Σκοπιὰ» 15-4-95, σελ. 30)...»

Τὰ λίγα αὐτὰ ἀποσπάσματα τῆς Ἐγκυκλίου ἀποκαλύπτουν ποιοὶ εἶναι οἱ «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ» καὶ δείχνουν τὸ δηλητήριο ποὺ κρύβεται κάτω ἀπὸ τὴ μελιστάλακτη γλώσσα τους καὶ τὴν ἐξωτερικὴ εὐγένεια καὶ ἠρεμία τους. Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε καὶ νὰ προσευχόμαστε γιὰ τὴ μετάνοιά τους.

Πηγή: Ο Σωτήρ