Λίγες μέρες πρὶν τὴν βεβήλωση τῆς ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ στὴν Κωνσταντίνου-ΠΟΛΗ ὑπὸ τῶν ἀγαρηνῶν καὶ οἱ τοῦρκοι ξεσάλωσαν, οἱ τοκογλύφοι ξεσάλωσαν, ὅλοι ξεσάλωσαν καὶ μένει νὰ "ξεσαλώσουν " οἱ πραγματικοὶ φίλοι τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ, οἱ Ἅγιοί μας. Γιὰ ἕναν τέτοιο θὰ μιλήσουμε ποὺ εἶναι Μέγας φίλος τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ καὶ διαχρονικὸς ἀγγελιοφόρος τῆς Ρωμιοσύνης. Δὲν θὰ πραγματευθοῦμε τὶς παρακάτω θέσεις μας ἀπὸ τὶς θολὲς βιβλιογραφικὲς πηγὲς τῆς Δύσης, ὅσον ἀφορᾶ τὴν προσωπικότητα τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου ποὺ πολλὲς φορὲς στάζουν χολὴ καὶ ἱστορικὸ δηλητήριο μὲ στόχο νὰ ἀπομειώσουν τὸ Παγκόσμιο κύρος του.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο πέθανε σε ηλικία 37 ετών η δημοφιλής νεαρή Αμερικάνα χριστιανή συγγραφέας Rachel Held Evans.

... τήν Ἐκκλησία τήν ἀποτελοῦν ἡ κεφαλή της, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ὅλοι οἱ χριστιανοί, ὅσοι ὀρθοδόξως βαπτίστηκαν στό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος. Ὅταν ἀναφέρουμε τόν ὅρο Ἐκκλησία, ὀφείλουμε νά ὁμολογήσουμε ὅτι ἐννοοῦμε μόνο τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας. Καί τοῦτο διότι μόνον ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τήν Ἐκκλησία.

Αν με ρωτήσετε όμως·  σε τί θα μας χρησίμευε αυτή ακριβώς η περιγραφή του θηρίου, του Αντιχρίστου; Μα είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Η αστυνομία όταν αναζητεί κάποιον, κάποιον κακοποιόν, δίνει σ΄ όλους  τους χωροφύλακες από μία φωτογραφία αν υποτεθεί ότι έχει τη φωτογραφία του, αν  ήταν δυνατόν θα έδινε και στους πολίτες τη φωτογραφία του κακοποιού, ώστε, ή δημοσιεύεται η φωτογραφία, ώστε να δουν τα χαρακτηριστικά ο ι άνθρωποι και όπου τυχόν συναντήσουν να τον συλλάβουν. Αυτό σημαίνει· πρέπει να ξέρουμε μετ’ ακριβείας τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου, ώστε όταν θα εμφανιστεί να μην μας πλανήσει, αλλά να γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος είναι ο Αντίχριστος.

Ο εθνικισμός συνδέεται σκόπιμα με τον «διαχωρισμό» και με το «μίσος». Ακόμα και από χείλη χριστιανών ακούς το ίδιο ποίημα. Ο σκοπός είναι προφανής. Τα κέντρα που προωθούν την παγκοσμιοποίηση αγωνιούν να κάνουν ειδικά τους χριστιανούς (που θεωρούνται ανάχωμα στα σχέδιά τους, λόγω των παραδοσιακών «συντηρητικών» απόψεών τους) να αισθάνονται «ένοχοι» και «αμαρτωλοί» εάν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το έθνος τους και την φυλή τους.

Δεν αποτελεί «πρωτάκουστη πρωτοτυπία, μεμονωμένο θλιβερό φαινόμενο των τραγικών καιρών μας», αλλά σύνηθες δυστυχώς φαινόμενο, πολλοί Προκαθήμενοι Ορθοδόξων Εκκλησιών και Πατριάρχες να θέτουν εαυτούς υπεράνω πάσης κριτικής.

Ο Τόμος Αυτοκεφαλίας δόθηκε τελικά την ημέρα των Θεοφανείων του 2019 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο στο νέο σχισματικό μόρφωμα, (υπό τον νεοεκλεγέντα «Μητροπολίτη» Επιφάνιο), που προέκυψε από την λεγομένη «Ενωτική Σύνοδο», που πραγματοποιήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2018 στο Κίεβο. 

«Μείζον πρόβλημα με ανυπολόγιστες συνέπειες» για την αδιατάρακτη ενότητα της εκκλησίας δημιούργησε η αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της σχισματικής ουκρανικής Εκκλησίας, όπως αναφέρει ο Μητροπολίτης Σεραφείμ Κυθήρων.

«Μείζον πρόβλημα με ανυπολόγιστες συνέπειες» για την αδιατάρακτη ενότητα της εκκλησίας δημιούργησε η αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της σχισματικής ουκρανικής Εκκλησίας, όπως αναφέρει ο Μητροπολίτης Σεραφείμ Κυθήρων.

 «Δυστυχώς με βαθιά λύπη το ομολογούμε ότι η πρόσφατη αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας με Προκαθήμενο σχισματικό μέχρι χθες Επίσκοπο μη αναγνωριζόμενο υπό τις λοιπές Αυτοκέφαλες ορθόδοξες εκκλησίες δημιούργησε μείζον πρόβλημα με ανυπολόγιστες συνέπειες για την αδιατάρακτη ενότητα της εκκλησίας», επισημαίνει ο Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ.
Όπως υπογραμμίζει, μιλώντας στο Sputnik, η θέση του «για την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας είναι σταθερή» και τη διατύπωσε ξανά και στην ποιμαντορική εγκύκλιο των Χριστουγέννων.
«Οι εκκλησίες αυτές», σημειώνει, «αποδέχονται μόνο τον παραγκωνισθέντα Κανονικό Επίσκοπο Ουκρανίας Ονούφριο και την Ιερά Σύνοδο που βρίσκεται γύρω από αυτόν».
«Πιστεύουμε ότι ο επανεντροχιασμός στην ιεροκανονική τάξη και την κανονική οδό θα επιτευχθεί μέσω της σύγκλησης και της λειτουργίας της Πανορθόδοξης Συνόδου στο όνομα του Αγίου Πνεύματος», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Σεραφείμ.
Την ίδια στιγμή, επισημαίνει πως η σκέψη του βρίσκεται στον ορθόδοξο λαό της Ουκρανίας. «Ευελπιστούμε να αποκατασταθεί το συντομότερο δυνατόν η θεία ειρήνη στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, να εκλείψει το υφιστάμενο φρικτό σχίσμα και να βασιλεύσει η ομόνοια, η θεία αγάπη στον μαρτυρικό ορθόδοξο Ουκρανικό λαό», τονίζει.

Για χρόνια, η Ορθόδοξη εκκλησία στην Ουκρανία ήταν χωρισμένη σε τρεις ομάδες: την εξ αρχής κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας του Πατριαρχείου Μόσχας (UOC-MP), την μη κανονική ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου και την Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία.

Υπενθυμίζεται ότι την Κυριακή, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος της Κωνσταντινούπολης παρέδωσε τον Τόμο της αυτοκεφαλίας στη σχισματική Ορθόδοξη εκκλησία της Ουκρανίας και τον προκαθημενό της Επιφάνιο.

Νωρίτερα σήμερα ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών Ρωσιών, Κύριλλος έκανε λόγο για πολιτικά κίνητρα πίσω από την παραχώρηση αυτοκεφαλίας στη «νέα εκκλησία» της Ουκρανίας.

Σύμφωνα με τον Πατριάρχη Κύριλλο, ούτε οι ευρωπαϊκές χώρες ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέδρασαν στην παρέμβαση του Κιέβου σε ζητήματα της εκκλησίας σχετικά με τη νεοϊδρυθείσα αποκαλούμενη Ουκρανική Εκκλησία, παρά το ότι ο διαχωρισμός της εκκλησίας και του κράτους είναι μια από τις βασικές αρχές που εκπροσωπεί η Δύση.

Στα μέσα Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στο Κίεβο η αποκαλούμενη ενωτική σύνοδος με πρωτοβουλία του προέδρου της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, κατά τη διάρκεια του οποίου εξελέγη ως επικεφαλής της σχισματικής «νέας εκκλησίας» ο Επιφάνιος Δουμένκο.

Το Πατριαρχείο της Μόσχας είχε χαρακτηρίσει «νομιμοποίηση του σχίσματος» την ίδρυση της «νέας εκκλησίας», υπογραμμίζοντας ότι θα έχει καταστροφικές συνέπειες για εκατομμύρια Χριστιανούς τόσο της Ουκρανίας όσο και άλλων χωρών.

Πηγή: sputniknews, Θρησκευτικά

Όπως είναι σε όλους γνωστό, οι θιασώτες του οικουμενισμού εδώ και πολλές δεκαετίες εργάσθηκαν και εργάζονται για την καθιέρωση και εμπέδωση της παναιρέσεως αυτής με πολλούς τρόπους και σε πολλά επίπεδα ταυτοχρόνως. Αφού κατόρθωσαν μέσω της «Συνόδου» της Κρήτης να δώσουν δογματική και συνοδική νομιμοποίηση στην παναίρεση, προσπάθησαν παράλληλα να την θεμελιώσουν και να την κατοχυρώσουν σε λόγους των αγίων της Εκκλησίας. Για να επιτύχουν το στόχο τους επεχείρησαν να διαστρεβλώσουν λόγους νεοφανών αγίων, οι οποίοι πρόσφατα έχουν αγιοκαταταχθεί και να τους παρουσιάσουν ως έχοντες δήθεν οικουμενιστικές ιδέες και αντιλήψεις και προωθούντες τον Οικουμενισμό.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 13η Δεκεμβρίου 2018

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: ΕΝΑΣ ΔΙΑΠΡΥΣΙΟΣ ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Όπως είναι σε όλους γνωστό, οι θιασώτες του οικουμενισμού εδώ και πολλές δεκαετίες εργάσθηκαν και εργάζονται για την καθιέρωση και εμπέδωση της παναιρέσεως αυτής με πολλούς τρόπους και σε πολλά επίπεδα ταυτοχρόνως. Αφού κατόρθωσαν μέσω της «Συνόδου» της Κρήτης να δώσουν δογματική και συνοδική νομιμοποίηση στην παναίρεση, προσπάθησαν παράλληλα να την θεμελιώσουν και να την κατοχυρώσουν σε λόγους των αγίων της Εκκλησίας. Για να επιτύχουν το στόχο τους επεχείρησαν να διαστρεβλώσουν λόγους νεοφανών αγίων, οι οποίοι πρόσφατα έχουν αγιοκαταταχθεί και να τους παρουσιάσουν ως έχοντες δήθεν οικουμενιστικές ιδέες και αντιλήψεις και προωθούντες τον Οικουμενισμό.

Ωστόσο όλοι οι νεοφανείς άγιοι της Εκκλησίας μας, υπήρξαν φανερά και ξεκάθαρα αντίθετοι με τις γνωστές οικουμενιστικές θεωρίες, ιδιαιτέρως με την αναγνώριση και αποδοχή των ετεροδόξων αιρετικών ως «Εκκλησιών», και κατ’ επέκταση με τις κακόδοξες αποφάσεις της «Συνόδου» της Κρήτης. Αυτό τουλάχιστον συνάγεται ξεκάθαρα από γραπτά κείμενα τους, είτε από σωζόμενες μαγνητοφωνημένες ομιλίες τους, είτε από προφορικές μαρτυρίες πνευματικών τέκνων τους, που επιζούν μέχρι σήμερα, είτε τέλος από βιογραφίες που συνέταξαν αξιόπιστα και υπεύθυνα πρόσωπα, τα οποία απέδωσαν, (κατά το δυνατόν), με πιστότητα και συνέπεια, την στάση που κράτησαν οι εν λόγω άγιοι απέναντι στους ετεροδόξους αιρετικούς, τους αλλοθρήσκους, και σε όσους προωθούν τον Οικουμενισμό. Για παράδειγμα οι άγιοι Νεκτάριος Πενταπόλεως, Ιουστίνος Πόποβιτς, Νικόλαος Αχρίδος, Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Παΐσιος Αγιορείτης, Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Ιάκωβος Τσαλίκης, κ.α., εξέφρασαν με τον δικό τους ο καθένας τρόπο, ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο που είχαν, την ίδια αλήθεια. Ότι δηλαδή μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και ότι εκτός Αυτής δεν υπάρχουν άλλες «Εκκλησίες», παρά μόνον αιρέσεις. Επίσης, ότι σε καμιά από τις θρησκείες του κόσμου δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά όλες οδηγούν στην απώλεια.

Από του αγίους που έζησαν τις τελευταίες δεκαετίες, δύο κυρίως επικαλούνται οι οικουμενιστές, τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη και τον άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. Τον μεν πρώτο προκειμένου να στηρίξουν την οικουμενιστική τους ιδεολογία χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους γραπτά κείμενα και επιστολές του, όπου ο άγιος εκφράζεται σαφέστατα κατά του Οικουμενισμού και προ παντός το γεγονός της αποτειχίσεώς του από τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη κυρό Αθηναγόρα, εξ’ αιτίας της άρσεως των αναθεμάτων. Επικαλούνται επίσης και τον άγιο Πορφύριο και μάλιστα την τελευταία προσευχή του, λίγο πριν από την προς Κύριον εκδημία του, κατά την οποία, σύμφωνα με μαρτυρίες πενυματικών του τέκνων, «ψέλιζε στα χείλη την Αρχιερατική Προσευχή του Ιησού Χριστού προς τους μαθητές, το ‘ίνα ώσιν έν’, αδιαλείπτως. Μ’ αυτή την ευχή πήγε στον αγαπημένο του Χριστό. Προσευχόταν για την ενότητα της Εκκλησίας, για την ενότητα όλου του κόσμου», (Ιερομ. Γεώργιος Καυσοκαλυβίτης, Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής, Ιεράς Σκήτης Αγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων Αγίου Όρους).

Με τον άγιο Πορφύριο και τις δήθεν οικουμενιστικές αντιλήψεις του, έχουμε ήδη ασχοληθεί σε παλαιότερη ανακοίνωσή μας με τίτλο: «Ο ‘Οικουμενισμός’ του άγιου Πορφυρίου και η εικόνα της ‘Παναγίας της Πατριώτισσας’», (30.3.2017). Θεωρήσαμε ωστόσο σκόπιμο να επανέλθουμε στον άγιο Πορφύριο, παίρνοντας τώρα αφορμή από κάποια απομαγνητοφωνημένη ομιλία του, η οποία πρόσφατα έφθασε στο Γραφείο μας, διότι η οικουμενιστική προπαγάνδα και η προσπάθεια των οικουμενιστών να «καπελώσουν» τον άγιο Πορφύριο υπέρ του Οικουμενισμού, έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις με αποτέλεσμα να προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό σε πολλούς. Είναι αλήθεια πως ο θεοφώτιστος αυτός άγιος ήταν ολιγογράμματος και ελάχιστα γνώριζε από ακαδημαϊκή Θεολογία, και από συστηματική Δογματική. Επίσης δεν είχε τη δυνατότητα συγγραφής και ο προφορικός του λόγος ήταν απλός. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν είχε αξιωθεί να λάβει θείο φωτισμό, ότι δεν καταλάβαινε με το δικό του απλοϊκό τρόπο τις μεγάλες αλήθειες της Ορθοδόξου πίστεώς μας, ή ότι δεν εξέφραζε με ακρίβεια την Ορθόδοξη πίστη.

Μεταφέρουμε στη συνέχεια ορισμένα αποσπάσματα από την εν λόγω ομιλία του: «Αυτόν να πιστεύουμε... (σ.σ. εννοούσε το Χριστό). Λοιπόν, μέσα στη θρησκεία, λέει ότι: ‘Αυτός είναι’. Ο ιδρυτής της Ορθοδόξου πίστεως και ότι όλες οι άλλες θρησκείες, δεν είναι όσο είναι αυτή η θρησκεία. Μία θρησκεία μόνο είναι, η Ορθόδοξος χριστιανική Θρησκεία. Και το πνεύμα αυτό το Ορθόδοξον είναι το αληθές. Τα άλλα πνεύματα, είναι πνεύματα πλάνης και οι διδασκαλίες τους είναι μπερδεμένες. Εδώ στο σταυρό ο Θεός της Ορθοδόξου πίστεως είναι Θεός που αν το πούμε και ‘αγάπη’, όπως τον λέει η Γραφή, πάλι το ίδιο είπαμε. Ο Θεός λέγεται αγάπη». Εδώ δεν αφήνει κανένα περιθώριο ο άγιος για να σκεπάσει η αγάπη την αλήθεια. Ενώ από τη μια μεριά τονίζει ότι ο Θεός είναι αγάπη, από την άλλη δεν παραλείπει να διακηρύξει ξεκάθαρα την μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ενώ παράλληλα αποφαίνεται πως οι άλλες θρησκευτικές πίστεις, αιρετικών και αλλοθρήσκων, είναι πνεύματα πλάνης, δηλαδή δαιμονικά κατασκευάσματα!

Παρά κάτω λέει: «Όλος ο κόσμος, εδώ στο τηλέφωνό μου, να έρθεις, από όλα τα Βασίλεια του κόσμου τηλεφωνούν. Τη νύχτα, ό,τι ώρα να ’ναι. Από όλα τα Βασίλεια. Από την Νότια Αφρική, Κεϊπτάουν, Γιοχάνεσμπουργκ, Αμερική, Καναδά... ξέρω κι εγώ; Από όλο τον κόσμο. Και να ακουστεί ότι είμαι κι εγώ, έχω ελεύθερο πνεύμα και παραδέχομαι όλες τις θρησκείες; Όχι! Δεν παραδέχομαι. Όποιος και αν έρθει να μου πει και ένας άγγελος να έρθει να μου πει: ‘Όχι’ θα του πω. Λες ψέματα. Δεν είσαι πνεύμα αγαθό. Είσαι πονηρό πνεύμα και λες αυτό! Έτσι θα του πω εγώ του αγγέλου. Δεν θα τον πιστέψω. Λάβετε τα μέτρα σας… Πρέπει έτσι να φυλάγεστε, επειδή έρχεστε σε μένα. Αν δεν ερχόσασταν, μπορούσατε να κάνετε ότι θέλετε. Δεν το θέλω, βέβαια, να προπαγανδίζετε στον έναν και στον άλλον και να λέτε... οι θρησκείες όλες, είναι μία. Δεν έχουν διαφορά. Του Θεού είναι όλες. Σε όποια θέλεις, πηγαίνεις. Και όποιο Θεό θέλεις προσκυνάς. Δεν... δεν... δεν τα θέλω εγώ αυτά. Δεν τα μπορώ. Είναι έτσι το πνεύμα μου. Εγώ έχω κάνει στην έρημο. Έχω αγωνιστεί. Έχω νηστείες, κακουχίες, αγρυπνίες, γυμνότητα, με παλιόρουχα... Και όλα αυτά, για την αγάπη του Χριστού. Και ζούσα μέσα σε αγίους ανθρώπους. Αλλά Ορθόδοξους Χριστιανούς. Κατάλαβες; Δεν μπορώ. Εγώ, έχω καταλάβει την Ορθοδοξία. Έτσι είναι!». Και παρά κάτω: «Και όλοι οι γκουρούδες και οι φακίροι και οι μάγοι και οι επαοιδοί, είναι του Θεού. Ναι, του Θεού είναι ως άνθρωποι, αλλά τα έργα τους, είναι του διαβόλου. Συγχώρα με που μιλάω έτσι». Φαίνεται ότι κάποιοι, προφανώς επηρεασμένοι από την οικουμενιστική ιδεολογία, προσπαθούσαν να παρασύρουν τον Γέροντα στην αντίληψη ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο και ότι στην σύγχρονη εποχή μας πρέπει να έχουμε «ελεύθερο πνεύμα» και να παραδεχόμαστε όλες τις θρησκείες. Μια τέτοια αντίληψη όμως ο άγιος την απορρίπτει κατηγορηματικά, έστω και αν έρθει και του την πει άγγελος από τον ουρανό. Επίσης απαγορεύει στα πνευματικά του παιδιά να «προπαγανδίζουν στον έναν και στον άλλον και να λένε... οι θρησκείες όλες, είναι μία. Δεν έχουν διαφορά. Του Θεού είναι όλες».

Στη συνέχεια ο Γέροντας δίνει σαφή απάντηση σε όσους εκφράζονται με περιφρόνηση και συκοφαντούν ως φονταμενταλιστές και φανατικούς όλους εκείνους, οι οποίοι δεν συμμερίζονται την οικουμενιστική τους ιδεολογία: «Ο Σάϊ Μπάμπα, ο τάδε, ο τάδε... όλοι είναι καλοί. Κι ο Μωάμεθ καλός και ετούτος καλός κι εκείνος καλός. Κατάλαβες; Μα θα πεις θα τους μαχώμαστε; Μα ποιος τους μάχεται, βρε; Η θρησκεία μας, κανέναν δεν μάχεται. Δεν βλέπεις, που εμείς τόσο πολύ, έτσι ούτε πάμε να ψηφίσουμε, ούτε έχουμε κόμματα. Προσευχόμαστε για όλους»! Εδώ ο άγιος χρησιμοποιεί τη λέξη «καλός» με την έννοια ότι όλους αυτούς τους αγαπούμε και τους συμπαθούμε ως εικόνες του Θεού. Ο συνειδητός χριστιανός δεν μπορεί να μισεί τον αιρετικό, τον αλλόθρησκο, τον άπιστο, αλλά την πλάνη. Αγαπάμε τον πλανεμένο, μισούμε την πλάνη.

Κλείνοντας καλούμε για μια ακόμη φορά όλους εκείνους οι οποίοι, επηρεασμένοι από την οικουμενιστική ιδεολογία, διακηρύσσουν ευκαίρως ακαίρως, γραπτώς και προφορικώς, δημοσίως και κατ’ ιδίαν, εν επιγνώσει, ή ανεπιγνώστως, ότι όλες οι θρησκείες είναι δήθεν το ίδιο και ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχει σωτηρία. Να καθρεφτίσουν τα λεγόμενα και γραφόμενά τους στο γνήσια Ορθόδοξο φρόνημα και στη διδασκαλία του αγίου Πορφυρίου, όπως αυτή συνάγεται από το παρά πάνω ηχογραφημένο ντοκουμέντο. Ιδιαιτέρως καλούμε όλους εκείνους, οι οποίοι με τόσο ζήλο πρωτοστάτησαν στην αγιοκατάταξη του αγίου, να ερευνήσουν τη συνείδησή τους, εάν και κατά πόσον ο άγιος συμφωνεί με τις πεποιθήσεις τους σχετικά με τις άλλες θρησκείες. Τέλος καλούμε τον πιστό λαό του Θεού να μελετά τα συναξάρια των αγίων μας και να δίδει ιδιαίτερη προσοχή και βαρύτητα σ’ εκείνα τα λεγόμενά τους, με τα οποία οι άγιοι εκφράζουν την Ορθόδοξη δογματική τους συνείδηση. Και τούτο διότι η «Νέα Εποχή του Υδροχόου», η οποία εκφράζει το πνεύμα του Οικουμενισμού, έχει διαβρώσει επικίνδυνα πολλούς «Ορθόδοξους» Πατριάρχες, Επίσκοπους, κληρικούς, μοναχούς, θεολόγους, και λαϊκούς, οι οποίοι διαδίδουν ότι και στις άλλες θρησκείες υπάρχει η σωτηρία.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας έχουν αναγκάσει πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες να διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις τόσο ως προς τον επιθετικό ρωσικό σωβινισμό όσο και ως προς στις επικίνδυνες επιλογές του Οικουμενικού Πατριάρχου. Έτσι κρατούν εκατέρωθεν αποστάσεις. Νομίζουμε ότι αυτή είναι η πιο λογική αντιμετώπιση αυτή τη στιγμή για τους εξής λόγους:

Για να κατανοήσουμε το όλο ζήτημα τόσο σχηματικά όσο και αγιογραφικά πρέπει να θυμηθούμε την ιστορία του Δίκαιου Νώε, που σήμερα συνεορτάζει μαζί με όλους του Προπάτορες του Χριστού. Μετά τον Κατακλυσμό ο Νώε, όπως μας πληροφορεί η Γραφή, φύτεψε αμπέλι. Αργότερα από αυτό το αμπέλι έφτειαξε κρασί, ήπιε και μέθυσε. Μέσα στο μεθύσι του γυμνώθηκε και γελοιοποιήθηκε. Ο γιός του Χάμ όταν τον είδε σε αυτή την κατάσταση άρχισε να γελάει και να τον κοροϊδεύει ενώ οι άλλοι δύο γιοί του, Σήμ και Ιάφεθ, αντέδρασαν αντίθετα. Πήραν ένα σεντόνι και πισωπερπατώντας σκέπασαν τη γύμνια του πατέρα. Για το λόγο αυτό ο Νώε καταράστηκε τον Χάμ και τους απογόνους του και τιμωρήθηκαν. (Γένεσις 10,6 - 20).

Η Εκκλησίες της Ρωσίας αυτό τον καιρό με αφορμή το Ουκρανικό εμπαίζουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Είναι γεγονός ότι η Σεπτή Κορυφή της Ορθοδοξίας τις τελευταίες δεκαετίες έχει μεθύσει με το απατηλό κρασί του Οικουμενισμού και της Κοσμικότητας και μέσα σε αυτή την παραζάλη χρησιμοποιεί τους Ιερούς Κανόνες και το Ευαγγέλιο πότε έτσι, πότε αντίθετα. Δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί δίνει Αυτοκέφαλο στην Ουκρανία και δεν δίνει Αυτοκέφαλο στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Αμερικής και της Αυστραλίας ή γιατί δεν παραχωρεί τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη στην Αυτοκέφαλη Ελλαδική Εκκλησία κλπ. Ούτε πάλι μας εξηγεί γιατί ό Εθνοφυλετισμός είναι αίρεση όταν αυτόν τον ενεργεί η Ρωσία και δεν είναι όταν το προβάλουν οι Ουκρανοί. Σαν σε μεθύσι ενεργούν οι Πατριαρχικοί!

Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι, σαν γνήσιοι πνευματικοί απόγονοι του Χάμ εμπαίζουν το μεθυσμένο πατέρα τους,το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που τους γέννησε. Κοροϊδεύουν τον πνευματικό τους Πατέρα. Αυτόν, δηλαδή, που τους δίδαξε τον Χριστιανισμό, που τους έδωσε την γραπτή τους γλώσσα, που, τέλος, τους Ανακήρυξε σε Αυτοκέφαλο Πατριαρχείο. Γιαυτό θα «ενδυθούν την κατάρα ως ιμάτιον», όπως λέγει και ο Ψαλμός (108,18). Πρέπει να αναλογισθεί η Ρωσική Εκκλησία τις τεράστιες ευθύνες που επισύρει μια τέτοια κατάρα για τον Ρωσικό Λαό. Την καταστροφή που απειλείται. Άλλωστε υπάρχει το προηγούμενο: Ο ρωσικός λαός υποτάχθηκε στο κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό και βασανίστηκε κατά το παρελθόν, όταν με πονηρές μεθοδεύσεις κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου προσπάθησε να καταλάβει στρατιωτικά το Άγιον Όρος !

Αυτά πρέπει να τα λάβουν όλοι υπ όψη τους οι κοσμικοί και εκκλησιαστικοί ηγέτες της Ρωσίας, και ιδιαίτερα ο λαλίστατος Επίσκοπος Ιλαρίων και ο, διαφημιζόμενος ως άνθρωπος προσευχής, Επίσκοπος Ονούφριος. Νομίζουν ότι προβάλλοντας την πληθυσμιακή τους υπεροχή, δηλαδή τα εκατομμύρια των πιστών τους, ξεχνώντας ότι ο Χριστός επέλεξε το «μικρό ποίμνιο» (Λουκ.12,32), πιστεύουν ότι δικαιούνται να εμπαίζουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη χαρακτηρίζοντάς τον με τον μειωτικό τίτλο απλά και μόνον σαν «Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης» . Και όλα τα υπόλοιπα προσβλητικά μαζί με αυτό…

Η Μόσχα, αν θέλει να σωθεί από την οργή του Θεού, πρέπει να γυρίσει σιωπηλά και να καλύψει την «προσωρινή γύμνωση» του Οικουμενικού Πατριαρχείου Νέας Ρώμης- Κωνσταντινούπολης πριν είναι πολύ αργά. Ακουέτω ταύτα και κ. Πούτιν!

Πηγή: Νομοκανών