Ο σύγχρονος κόσμος βιώνει μια πρωτόγνωρη πνευματική κατάσταση, μια πρωτοφανή πνευματική σύγχυση και κατάπτωση. Μετά την παταγώδη κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών στα τέλη του περασμένου αιώνα, ο αποκαμωμένος από τα υλιστικά και μηδενιστικά κηρύγματα άνθρωπος, των τελευταίων αιώνων και ιδιαίτερα του ταραγμένου 20ου αιώνα, στράφηκε προς τη θρησκευτικότητα και την πνευματικότητα, η οποία όμως δεν είναι δυστυχώς υγιής πνευματική κατάσταση. Κι αυτό διότι εμφορείται από τον αποκρυφισμό και ολόκληρο το φάσμα του νοσηρού μυστικισμού, ο οποίος εκφράζεται με πληθώρα συγκεκριμένων ρευμάτων και ομάδων, του συγχρόνου αποκρυφιστικού φαινομένου της «Νέας Εποχής». Καθώς ελέχθη από τους προλαλήσαντες, το πλέγμα της «Νέας Εποχής» αποτελεί την κύρια, ή και την αποκλειστική πηγή του αποκρυφισμού στις μέρες μας, οι δε ομάδες της είναι συγκοινωνούντα δοχεία, οι οποίες δέχονται και παρέχουν αποκρυφιστικό υλικό.

ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ – ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ: ΔΥΟ ΑΚΡΑΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»

(Εισήγηση στην αντιαιρετική Ημερίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς 26-4-2018)
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Ο σύγχρονος κόσμος βιώνει μια πρωτόγνωρη πνευματική κατάσταση, μια πρωτοφανή πνευματική σύγχυση και κατάπτωση. Μετά την παταγώδη κατάρρευση των υλιστικών ιδεολογιών στα τέλη του περασμένου αιώνα, ο αποκαμωμένος από τα υλιστικά και μηδενιστικά κηρύγματα άνθρωπος, των τελευταίων αιώνων και ιδιαίτερα του ταραγμένου 20ου αιώνα, στράφηκε προς τη θρησκευτικότητα και την πνευματικότητα, η οποία όμως δεν είναι δυστυχώς υγιής πνευματική κατάσταση. Κι αυτό διότι εμφορείται από τον αποκρυφισμό και ολόκληρο το φάσμα του νοσηρού μυστικισμού, ο οποίος εκφράζεται με πληθώρα συγκεκριμένων ρευμάτων και ομάδων, του συγχρόνου αποκρυφιστικού φαινομένου της «Νέας Εποχής». Καθώς ελέχθη από τους προλαλήσαντες, το πλέγμα της «Νέας Εποχής» αποτελεί την κύρια, ή και την αποκλειστική πηγή του αποκρυφισμού στις μέρες μας, οι δε ομάδες της είναι συγκοινωνούντα δοχεία, οι οποίες δέχονται και παρέχουν αποκρυφιστικό υλικό.

Μέσα στον κυκεώνα του σύγχρονου νεοεποχίτικου αποκρυφισμού, ξεχωρίζουν δύο τέτοια ρεύματα, τα οποία αποτελούν τους κυριότερους εκφραστές του αποκρυφιστικού φαινομένου παγκοσμίως: ο Νεοπαγανισμός και ο Νεοσατανισμός. Πρόκειται για τις σκληρότερες και τις πιο ακραίες εκφάνσεις των αρχών και των επιδιώξεων της «Νέας Εποχής».

Ο μεν Νεοπαγανισμός είναι η σύγχρονη μορφή αναβίωσης του αρχαίου παγανισμού, η αναβίωση λατρείας της πολυθεΐας και των τελετουργιών της. Ο δε Νεοσατανισμός είναι η σύγχρονη μορφή λατρείας και θεώρησης του Σατανά, ως υπέρτατη θεότητα, όπως την όρισαν οι διαβόητοι αποκρυφιστές του 20ου αιώνα Α. Κρόουλυ και Αντον Λάβεϋ. Φαινομενικά παρουσιάζονται ως κινήσεις διαφορετικές. Αλλά στην ουσία είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, καθ’ ότι η μήτρα άντλησης του αποκρυφιστικού υλικού τους είναι κοινή, πρόκειται για τη «Νέα Εποχή». Αν και οι νεοπαγανιστές αφίστανται των κατηγοριών ότι έχουν σχέση με το σατανισμό, αυτό δεν τους εμποδίζει να τιμούν τον Εωσφόρο, στα δημοσιεύματά τους, ως τον «λαμπρό νέο που φέρνει το φως», ή στο πρόσωπο του μυθικού τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος ταυτίζεται από τους αποκρυφιστές με τον Εωσφόρο. Κοινές είναι οι ρίζες τους, ο σύγχρονος κυκεώνας του αποκρυφισμού, όπως και οι επιδιώξεις τους, ο αποχριστιανισμός του κόσμου. Κοινό επίσης γνώρισμά τους είναι και το άσβεστο μίσος τους, έως εξαφανίσεως του Χριστιανισμού και φυσικής εξοντώσεως ημών των Χριστιανών. Αν κάποιος θέλει να διαπιστώσει την πιο ακραία μορφή του σύγχρονου φονταμενταλισμού, δεν έχει παρά να μελετήσει τον αντιχριστιανισμό του συγκεκριμένων ομάδων του χώρου για να διαπιστώσει πως συναγωνίζονται επάξια τον φονταμενταλισμό του Ισλάμ!

Ας δούμε τι είναι αυτά τα δύο απειλητικά πνευματικά μεγέθη.

Τι είναι ο Νεοσατανισμός;

Είναι η λατρεία του Σατανά ως θεού. Μια λατρεία παμπάλαια, η οποία ανάγεται στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Εωσφόρος, σύμφωνα με τη θεία αποκάλυψη, στόχευσε να πάρει τη θέση του Θεού και να λατρεύεται αντ’ Αυτού, όταν σκέφτηκε: «Αναβήσομαι επάνω των νεφών, έσομαι όμοιος τω Υψίστω» (Ησ.14,14). Αφού όμως δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει τη βδελυρή και βλάσφημη επιθυμία του και κατακρημνίστηκε στην άβυσσο, παρέσυρε τον άνθρωπο, να τον λατρεύει εκείνος ως θεό, να πάρει τη θέση του Θεού. Ο αποστατημένος άνθρωπος, απομακρυνόμενος από το Θεό λάτρεψε το διάβολο, μέσα από τις ειδωλολατρικές θρησκείες, άλλωστε, σύμφωνα με το λόγο του Θεού «πάντες οι θεοί των εθνών (είναι) δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5). Διαβάζουμε σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα:

«Oι Πραγματικοί Θεοί [Δαίμονες] χαρακτηρίστηκαν αδίκως ως τέρατα και στιγματίστηκαν ως «κακοί» (σ.σ. από το Χριστιανισμό) για να αποτραπεί η ανθρωπότητα από την απόκτηση πνευματικής γνώσης. Λόγω αυτού, το ανθρώπινο γένος έχει δραστικά εκφυλιστεί και πνευματικά και διανοητικά», αποκαλυπτικά των ισχυρισμών μας.

Τα αρχαία ειδωλολατρικά θρησκεύματα δεν ήταν τίποτε άλλο από λατρεία «θεοτήτων», των οποίων η φύση ήταν σαφώς δαιμονική. Στα πρόσωπα αυτών των «θεών» λατρεύονταν τα ανθρώπινα πάθη, τα οποία υπαγορεύει στους ανθρώπους ο Σατανάς. Η λατρεία του Σατανά ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει και μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού. Στο περιθώριο, μάγοι, αποκρυφιστές και διεστραμμένοι πνευματικά άνθρωποι λάτρευαν κρυφά, λόγω των διώξεων, το Σατανά. Ο σκοτεινός μεσαίωνας είναι μια από τις πλέον δαιμονοκρατούμενες εποχές.

Στα χρόνια του διαφωτισμού και εντεύθεν, όταν ο δυτικός χριστιανισμός έχασε την επιρροή του στην κοινωνία, και έπαψαν οι διώξεις και οι θανατώσεις των μαγισσών και των σατανιστών, οι λάτρεις του Σατανά έκαμαν πιο φανερή την εμφάνισή τους. Λάτρεις του ήταν κυρίως οι ευγενείς ευρωπαίοι. Διαβάζουμε σε ιστοσελίδα του χώρου την εξής σημαντική πληροφορία:

«Τον 17ο αιώνα, κάπου στην Γαλλία ένας ιερέας με το όνομα l'Abbé Guibourg, εφηύρε την λατρεία του Σατανά. Βοηθούμενος από την σύντροφό του Catherine La Voision, είναι ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που οργάνωσε σατανιστικές λειτουργίες από το 1670 μέχρι το 1679. Λέγεται πως η Madame de Montespan, μια παρατημένη ερωμένη του Λουδοβίκου του XIV, ζήτησε από το ζευγάρι να οργανώσει μια σειρά σατανιστικών λειτουργιών, έτσι ώστε να ξαναγίνει η αγαπημένη του βασιλέα. Κατά τη διάρκεια κάθε μιας εξ' αυτών των λειτουργιών, θυσιαζόταν ένα βρέφος, έτσι ώστε το αίμα του να γεμίσει ένα δισκοπότηρο. Το ζευγάρι αφοσιώθηκε και σε τελετές που μιμούνταν και ανέστρεφαν τις Χριστιανικές πρακτικές. Σήμερα, αποδίδουμε την γέννηση του Σατανισμού στην Γαλλία σε εκείνους.» (www.vice.com)

Είναι γνωστά άλλωστε τα σατανιστικά όργια στα ανακτοβούλια της Ευρώπης και στις επαύλεις των ευγενών, ιδιαίτερα της Γαλλίας των Λουδοβίκων, τον ΙΖ΄ και τον ΙΗ΄ αιώνα, με τις φρικιαστικές «μαύρες λειτουργίες». Το πρόσωπο του Εωσφόρου ανήχθη σε σύμβολο επαναστατικότητας και ελευθερίας από τους επαναστατημένους όχλους. Την κάκιστη περί Θεού αντίληψη του παποπροτεσταντισμού, περί αιμοδιψούς, σαδιστή και απάνθρωπου Θεού, πήρε ο δήθεν «φιλάνθρωπος» Σατανάς, ο οποίος υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, θωπεύοντας τα πάθη του και αίροντας κάθε απαγόρευση για την ικανοποίηση των επιθυμιών του. Ο αντάρτης του Θεού Εωσφόρος γίνεται το σύμβολο απελευθέρωσης του ανθρώπου από τον απάνθρωπο Θεό του Παπισμού και του Προτεσταντισμού.

Πάνω σε αυτά τα κηρύγματα, δομήθηκε ο Νεοσατανισμός, η σύγχρονη αντίληψη και λατρεία του Σατανά, τον 20ο αιώνα. Κύριος θεμελιωτής του ο άγγλος μάγος και ακόλαστος αποκρυφιστής Άλιστερ Κρόουλυ (1875-1947), ο οποίος συστηματοποίησε την λατρεία στον Σατανά με το διαβόητο βιβλίο του «Βιβλίο του Νόμου», στο οποίο αποθεώνει στο έπακρο το ανθρώπινο εγώ και απελευθερώνει την ικανοποίηση των πάσης φύσεως ορμέμφυτων. Τη σκυτάλη θα πάρει ο αμερικανός αποκρυφιστής και μάγος Άντον Ζάντορ Λάβεϋ (1930-1997), ο οποίος θα συστηματοποιήσει τη λατρεία του Σατανά, σε συγκεκριμένη θρησκευτική σέκτα, θα ιδρύσει στις 30 Απριλίου 1966 στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α. την Ordo Templi Satanis, την «Εκκλησία του Σατανά», στην οποία θα μυήσει χιλιάδες, όχι μόνο περιθωριακούς, αλλά και επωνύμους της αμερικανικής κοινωνίας, κυρίως του χολιγουντιανού θεάματος και της μουσικής βιομηχανίας. Παραρτήματά της θα διασπαρθούν σε όλον τον κόσμο. Το βιβλίο του «Σατανιστική Βίβλος», το οποίο κυκλοφόρησε με τεράστια εκδοτική επιτυχία το 1971, αποτελεί το «ευαγγέλιο» των νεοσατανιστών και είναι η πλήρης αντιστροφή του Ευαγγελίου του Χριστού. Η σέκτα αυτή κατηγορήθηκε ότι ευθύνεται με ειδεχθή εγκλήματα, τα οποία έγιναν κατά τη διάρκεια σατανιστικών τελετουργιών. Φρικτότερο απ’ όλα η δολοφονία της εγκύου ηθοποιού Σάρον Τέητ από τον σατανιστή Τ. Μάνσον.

Φρίκη προκαλούν τα τελετουργικά της σέκτας, των οποίων το κύριο χαρακτηριστικό είναι η καθύβριση, ο χλευασμός και η βεβήλωση των χριστιανικών λατρευτικών τελετουργικών και λατρευτικών πράξεων. Στις «μαύρες σατανιστικές λειτουργίες» λαμβάνουν χώρα ακραίες μορφές φρικιαστικών τελετουργιών, όπως έκχυση και πόση αίματος ανθρώπων και ζώων. Ακατανόμαστα σεξουαλικά όργια, θυσίες ζώων και συχνά ανθρώπων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εξιχνιάσεως εγκλημάτων, τα οποία αποδείχτηκαν ως τελετουργικές ανθρωποθυσίες σατανιστικών λατρειών. Έχουν καθιερώσει και εορτολόγιο, το οποίο, ταυτίζεται με εκείνο του Νεοπαγανισμού, όπως είναι οι τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες. Κύρια εορτή τους η 30η Απριλίου, η λεγομένη Βαλμπούργιος Νύχτα, κατά την οποία «εορτάζεται» η ίδρυση της σέκτας.

Μετά από μισό αιώνα ζωής η επικίνδυνη αυτή σέκτα κατόρθωσε να διεισδύσει σε πλήθος επώνυμων της διεθνούς σόου μπιζ, της πολιτικής και της επιχειρηματικότητας. Οι λάτρεις του Σατανά προβάλλουν με δυναμικό τρόπο τα δικαιώματά τους, απαιτώντας να έχουν λόγο στη δημόσια ζωή. Στις Η.Π.Α. στήνουν αγάλματα σε δημόσιους χώρους, όπως εκείνο στο Ντιτρόιτ και συμμετέχουν σε προσευχές σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως τα τοπικά κοινοβούλια και τους δήμους. Το χειρότερο, απ’ όλα είναι ότι εξοικείωσαν και συμφιλίωσαν τον σύγχρονο άνθρωπο με το Σατανά. Έπαψε να είναι ο εχθρός του, ο καταστροφέας του, αλλά ο πιστός φίλος του. Σύμβολα και εικόνες του κοσμούν επιχειρήσεις και προϊόντα. Έγινε ο αγαπημένος ήρωας του κινηματογράφου. Τα αθώα παιδιά παίζουν με παιχνίδια σατανιστικού περιεχομένου και εξοικειώνονται στη βία και τις αποκρουστικές μορφές, μέσω των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Τρομακτική επίδραση στα παιδιά, μη αναστρέψιμη, είχε το φαινόμενο Χάρρυ Πότερ, τα οποία εδραίωσε στις παιδικές ψυχές την δαιμονική δύναμη, τον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Το ίδιο και η μοντέρνα μουσική, μέσω της οποίας μυείται η ανυποψίαστη νεολαία στον σατανισμό. Τα μουσικά συγκροτήματα, τα σύμβολά τους, το ντύσιμο και το παρουσιαστικό τους, τα σκηνικά, οι στίχοι των τραγουδιών και ο τεχνητός μυστικισμός, στις τοιούτου είδους συναυλίες, δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την μύηση των παιδιών στο σατανισμό, ή τουλάχιστον λειτουργούν απενοχοποιητικά και τη συμφιλιωτικά του Σατανά στις αθώες ψυχές τους. Αναμφίβολα, τα παιδιά είναι τα μεγάλα θύματα του Νεοσατανισμού!

Για την ιστορία αναφέρουμε και τις μορφές σατανισμού που έδωσαν κάποιοι ερευνητές θρησκειολόγοι. Προτείνουν τέσσερις τύπους σατανισμού:

α) τον μεσαιωνικό,

β) τον θρησκευτικό,

γ) τον ερασιτεχνικό, και,

δ) τον πνευματικό ή συμβολικό, χωρίς αυτό να έχει ιδιαίτερη πρακτική σημασία.

Χαρακτηριστική είναι η ομολογία σατανιστών σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα:

«Δουλεύουμε απευθείας με τον Σατανά. Πιστεύουμε ότι κάθε άτομο που είναι πρόθυμο και σέβεται, μπορεί να έχει προσωπική σχέση με τον Σατανά. Δεν Υπάρχουν μεσολαβητές στον Σατανισμό· Το Ιερατείο βρίσκεται εδώ μόνο για καθοδήγηση και υποστήριξη. Παίρνουμε τα αξιώματα και τις πρακτικές απευθείας από τον Σατανά.»

Αυτό μαρτυρεί ότι στις σατανιστικές τελετές έχουμε άμεση επαφή και σχέση των δαιμονικών δυνάμεων με τους άτυχους λατρευτές τους!

Η Ελλάδα δεν εξαιρείται από τη δράση του Νεοσατανισμού. Μια απλή περιήγηση στο διαδίκτυο μας βεβαιώνει ότι ο νεοσατανισμός είναι παρών και στη χώρα μας. Βεβαίως δεν υπάρχουν, τουλάχιστον φανερά, η ύπαρξη επισήμων ομάδων, όπως στο εξωτερικό. Όμως η δράση μεμονωμένων κρυφών ομάδων και ατόμων γίνεται συχνά φανερή με απομεινάρια υπαίθριων τελετουργιών, βεβηλώσεις Ιερών Ναών και σχεδίαση συμβόλων, ανά την επικράτεια. Διαπιστώνονται συχνά ίχνη τελετουργιών σε ερημικά μέρη.

Το στήσιμο αγαλμάτων σε διάφορα σημεία της χώρας μας, τα οποία υποκρύπτουν αποκρυφιστικές φυγούρες, δεν είναι άσχετο με την ανάπτυξη του νεοσατανιστικού φαινομένου και στη χώρα μας (βλ. Μεταξουργείο, Π. Φάληρο). Αυτό δείχνει πως ο αποκρυφισμός και η εξοικείωση με τον Σατανά είναι επικίνδυνα διαδεδομένη και στην πατρίδα μας. Το πλέον ανησυχητικό είναι τα αποτρόπαια εγκλήματα, που έχουν σημειωθεί κατά καιρούς, όπως εκείνο των σατανιστών της Παλλήνης του 1993, της Γλυφάδας του Πάσχα 2016 και της Κεφαλονιάς της περασμένης πρωτοχρονιάς. Δείτε μια κυνική ομολογία σατανιστών για την δικαιολόγηση των εγκλημάτων τους, σε ελληνική σατανιστική ιστοσελίδα, δηλωτική της σεκταριστικής υφής του Νεοσατανισμού:

«Ο Πνευματικός Σατανισμός δε συγχωρεί με κανένα τρόπο τη κακοποίηση πνευμάτων όπως διδάσκεται στα κλασσικά γριμόρια. Οι Δαίμονες που δεσμεύθηκαν και υποχρεώθηκαν να εκτελέσουν τα προστάγματα των μάγων τώρα είναι ελεύθεροι και όποιος χρησιμοποιήσει τις μεθόδους μαγικών κύκλων και το όνομα του «Ιεχωβά», προσκαλεί τη προσωπική του καταδίκη!»

Τι είναι ο Νεοπαγανισμός;

Παγανισμός, είχε αποκληθεί στα πρώτα βυζαντινά χρόνια, η εναπομείνασα ειδωλολατρική θρησκεία, ψήγματα της οποίας είχαν περιορισθεί στις απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές των αμόρφωτων χωρικών, εξ ου και το όνομά του, που σήμαιανε τη θρησκεία των χωρικών. Τα τελευταία απομεινάρια του έσβησαν περί τον Θ΄ μ. Χ. αιώνα.

Αλλά ο παγανισμός ήρθε ξανά στο προσκήνιο μετά από μερικούς αιώνες, με τη μορφή του Νεοπαγανισμού, δηλαδή με μια νέα μορφή του αρχαίου παγανισμού. Ιστορικά ο Νεοπαγανισμός έλκει τις ρίζες του στις αλλόκοτες θεωρίες του Πλήθωνα τον 15ο αιώνα, του Μπαίμε τον 17ο αιώνα, τους ρομαντικούς και τους φυσιοκράτες του 19ου αιώνα, και γενικά στο αντιχριστιανικό κλίμα του λεγομένου ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Ο άκρατος κλασικισμός της εποχής αυτής ανέσυρε, ως δήθεν αξίες της αρχαιότητας, και τις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες, τις οποίες έθεσε ως αντίβαρο στον απεχθή, για τους ευρωπαίους διαφωτιστές, Χριστιανισμό. Η συμβολή της Θεοσοφίας, στα μισά του 19ου αιώνα, υπήρξε σημαντική για την ανάδυση των αρχαίων ξεχασμένων παγανιστικών θρησκευμάτων. Στα 1888 ιδρύθηκε από τρεις άγγλους αποκρυφιστές στο Λονδίνο ο ναός της Ίσιδος – Ουρανίας, είναι ο πρώτος καταγραμμένος νεοπαγανιστικός ναός. Στις αρχές του 20ου αιώνα έχουμε τη στροφή πολλών ευρωπαίων στον αποκρυφισμό και το σατανισμό, με πρωτοπόρο τον άγγλο αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόολυ (1875-1947), ο οποίος στο νεοσατανιστικό του σύστημα ανάμειξε και πάμπολλα στοιχεία του αρχαίου παγανισμού. Η αγαπημένη φιγούρα του ήταν ο τραγόμορφος αρχαιοελληνικός «θεός» Πάνας.

Ουσιαστικός εμπνευστής και πρωτεργάτης στην ανάπτυξη του νεοπαγανιστικού φαινομένου υπήρξε, ο επίσης άγγλος αποκρυφιστής, Τζέραλντ Γκάρντνερ (1884-1964), ο οποίος με τη βοήθεια, της διαβόητης γηραιάς μάγισσας Τσάτερμπουρχ, σύστησε την μαγικοπαγανιστική θρησκεία Wicca, η οποία είναι ανάμειξη της μαγείας, του σατανισμού του Κρόουλυ, στον οποίο είχε θητεύσει ο Γκάρντνερ, και του παγανιστικού δρυιδισμού. Η αποποινικοποίηση της μαγείας στην Αγγλία το 1954 έπαιξε τεράστιο ρόλο στην ανάπτυξη και τη διάδοση του νεοπαγανιστικού δρυιδισμού και τη λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» της Wicca. Σε ελάχιστο χρόνο ο Νεοπαγανισμός διαδόθηκε σε όλη τη Μ. Βρετανία, στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Διάφορες περιθωριακές ομάδες, όπως των χίπεις, υιοθέτησαν τον παγανισμό. Επίσης η λατρεία της «Μεγάλης Θεάς» του δρυιδικού παγανισμού συνδέθηκε με το οικολογικό κίνημα και τη φυσιολατρία. Σταθμό στην ανάπτυξη και τη διάδοση του Νεοπαγανισμού υπήρξε το 1979 το μπεστ σέλερ της αμερικανίδας σατανίστριας Στάρχοουκ, «Σπειροειδής χορός: Μια αναγέννηση της αρχαίας θρησκείας της μεγάλης θεάς», η οποία σύνδεσε το σατανισμό με τον κέλτικο παγανισμό. Το 1998 συστήθηκε και το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εθνικών Θρησκειών» στη Βίλνα της Λιθουανίας, ως μια ομοσπονδία του παγκόσμιου νεοπαγανισμού. Το 2004 έγινε το συνέδριο αυτού του παγκόσμιου οργανισμού στην Αθήνα!

Δε μπορούμε τέλος να παραβλέψουμε το γεγονός, πως η κατάρρευση του μαρξισμού, ενίσχυσε το Νεοπαγανισμό, ως μια περίεργη μετάγγιση δυναμικού από τον αθεϊσμό στον παγανισμό! Κατά περίεργο τρόπο, μια μεγάλη μερίδα οπαδών διαφόρων νεοπαγανιστικών ομάδων προέρχονται από μαρξιστικές ομάδες της ανένταχτης αριστεράς! Πρώην φανατικοί άθεοι συμμετέχουν με ζήλο σε λατρευτικές τελετουργίες των παγανιστικών «θεοτήτων»!

Στην πατρίδα μας, από την δεκαετία του 1980, δραστηριοποιούνται δεκάδες οργανώσεις, με εμφανείς σκοπούς την αναβίωση του αρχαιοελληνικού κλέους, την «επανελλήνιση» της Ελλάδος, όπως διατείνονται, στην ουσία όμως προωθούν την αναβίωση της αρχαιοελληνικής πολυθεϊστικής θρησκείας, επιλεκτικά των πολλαπλών μορφών της. Ήδη πολλές από αυτές μετέβαλλαν τα σωματεία και τις ενώσεις τους σε θρησκευτικές κοινότητες. Ο πρόσφατος νόμος για τα θρησκευτικά νομικά πρόσωπα, σε κάποιες από αυτές έδωσε την άδεια να συστήνουν θρησκευτικά σωματεία, να ιδρύουν ευκτηρίους οίκους και να ασκούν λατρευτικές πράξεις, σύμφωνα με τα αυτοσχέδια τελετουργικά της κάθε ομάδας. Συχνά τελούν θρησκευτικές πράξεις σε αρχαιολογικούς χώρους και στην ύπαιθρο. Χαρακτηριστική είναι η ετήσια εορταστική τους εκδήλωση στον Όλυμπο, τα «Προμήθεια», όπου προβαίνουν σε χαρακτηριστικά δρώμενα, τα οποία χαρακτηρίζουν ως «αναβίωση της ελληνικής κοσμοθέασης». Χαρακτηριστική είναι επίσης οι ιεροπραξίες τους σε διάφορους ιερούς για τους αρχαίους και ιστορικούς χώρους, όπως είναι το Σούνιο στην Αττική, το Λύκαιο όρος στην Αρκαδία, οι Δελφοί, αλλά και οι Θερμοπύλες, οι Πλαταιές, ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, όπου θέλουν να μονοπωλήσουν την τιμή προς τους αρχαίους ήρωες. Από δικές τους ανακοινώσεις πληροφορούμαστε ότι προβαίνουν σε μυστικές τελετουργίες αποβάπτισής τους! Ακόμη σκοπεύουν να ιδρύσουν μαντεία, βωμούς θυσιών, ασκληπιεία και ακόμη την αναβίωση των αρχαίων μυστηρίων.

Ίσως αναρωτηθούν κάποιοι, γιατί ασχολούμαστε με το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού, αφού σε μια κοινωνία ανεξιθρησκίας δεν έχουν θέση οι οπαδοί του; Απαντάμε: ασφαλώς και έχουν! Μάλιστα εμείς οι χριστιανοί, με την ελευθερία επιλογής που μας επιτάσσει η πίστη μας, έχουμε χρέος να τους ανεχτούμε. Αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, όσο φαίνονται. Δεν έχουμε εμείς πρόβλημα συνυπάρξεως με αυτούς, αλλά εκείνοι! Αυτοί εγείρουν θέμα συνυπάρξεως με εμάς τους Χριστιανούς, επιδιώκοντας τη δηγμιουργία θρησκευτικής διχόνοιας. Εμάς τους Χριστιανούς δε μας θεωρούν καν Έλληνες, αλλά «κατακτητές της Ελλάδος», την οποία θεωρούν αποκλειστικά δική τους της πατρίδα! Παραχαράσσοντας με απίστευτη δολιότητα, θράσος και μαεστρία την ιστορία, επιχειρούν να πείσουν ότι εμείς οι Χριστιανοί δεν είμαστε Έλληνες, αλλά «εβραιοχριστιανοί». Διατυμπανίζουν πως στα πρωτοβυζαντινά χρόνια οι χριστιανοί κατάλαβαν δια τον όπλων την (υπόδουλη στους ειδωλολάτρες Ρωμαίους) Ελλάδα και επικράτησαν, αφού έσφαξαν τους Έλληνες, χωρίς να μας εξηγούν από πού ήρθαν οι «σφαγείς» Χριστιανοί και ποιας εθνικότητας ήταν! Διαδίδουν, με στόμφο, τον ψευδή και ανιστόρητο ισχυρισμό, ότι ο Χριστιανισμός αποτελεί υλοποίηση του πανάρχαιου σχεδίου των Εβραίων για την δήθεν εξαφάνιση του Ελληνισμού και του ελληνικού πολιτισμού. Για το σκοπό αυτό έχουν επιστρατεύσει όλο το διαχρονικό αντιχριστιανικό οπλοστάσιο, από την αρχαιότητα ως τα σήμερα. Ο νεοπαγανιστικός φανατισμός και εκπεφρασμένος φονταμενταλισμός του αποτελεί στις μέρες μας αξιοπερίεργο φαινόμενο, ο οποίος συχνά φτάνει (λεκτικά) και ως αυτή την φυσική μας εξόντωση. Τα δημοσιεύματά τους στον τύπο και το διαδίκτυο, όπως «οι χριστιανοταλιμπάν δεν έχουν θέση στην πατρίδα μας, να πάνε στην πατρίδα τους το Ισραήλ», ή «ήρθε η ώρα να πληρώσουν οι δολοφόνοι χριστιανοί για τα εγκλήματα κατά των Ελλήνων» είναι αντιπροσωπευτικά και δηλωτικά του μίσους τους κατά ημών των Χριστιανών.

Η απίστευτη εχθρότητά τους εναντίον μας αρχίζει από τις φρικτές και αχαρακτήριστες ύβρεις κατά του Τριαδικού Θεού, των ιερών προσώπων της Εκκλησίας μας, της Εκκλησίας, των κληρικών μας και σε κάθε τι που σχετίζεται με μας. Άσπονδοι εχθροί τους γίνονται και όσοι διάκεινται φιλικά προς ημάς, όπως οι πολιτικοί, οι επιστήμονες κ.α.

Μέσω των παραποιημένων ιστορικών γεγονότων επιχειρούν να στηρίξουν τις θέσεις τους και να αποκτήσουν οπαδούς. Όσοι γνωρίζουμε, έστω και στοιχειωδώς την ιστορία, φρίττουμε από το μέγεθος της παραχάραξης. Μένουμε εκστατικοί από το θράσος τους όταν από τηλεοράσεως ακούμε εξωφρενικά πράγματα. Συν τοις άλλοις, έχουν επικεντρωθεί στην επιχείρηση κατάρριψης του γεγονότος των διωγμών των πρώτων Χριστιανών. Προσπαθούν να εξωραΐσουν τους φοβερούς διώκτες, όπως τον Νέρωνα, το Δέκιο και τον Διοκλητιανό ως «μεγάλες προσωπικότητες» τους οποίους δήθεν αδίκησε η χριστιανική προπαγάνδα. Προσπαθούν να εξωραΐσουν επίσης τον παρανοϊκό Ιουλιανό και τον σκοτεινό Πλήθωνα ως δήθεν «στυλοβάτες του Ελληνισμού».

Περιδιαβαίνοντας τα βιβλία τους, τα περιοδικά τους, τις ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο και παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τους εκπομπές τους, διαπιστώνουμε αυτή τη φοβερή εχθρότητά τους και το απίστευτο μίσος εναντίον ημών των Χριστιανών. Θεωρούν τους εαυτούς τους ως δήθεν επιφορτισμένους να πάρουν εκδίκηση κατά των δήθεν «σφαγών των προγόνων τους»! Ότι δήθεν το αίμα των «αδικοσκοτωμένων Ελλήνων» ζητά εκδίκηση από τους σημερινούς λάτρεις των κοινών «θεών» τους! Το υβρεολόγιό τους ξεπερνά τα όρια της ευπρέπειας και του πολιτισμού, οι ύβρεις τους εναντίον των ιερών προσώπων της πίστεώς μας είναι πρωτόγνωρες. Οι απειλές τους ξεπερνούν τα όρια της νομιμότητας. Σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν γνωστή την πρόθεσή τους (όταν επικρατήσουν) να αναβιώσουν τους διωγμούς των πρωτοχριστιανικών χρόνων!

Σμίγουν τις κραυγές τους με τους αθέους, τους αγνωστικιστές, τους αλλοθρήσκους, τους αιρετικούς και με όλους τους χριστιανομάχους, προβάλλοντας πλειάδα απαιτήσεων. Απαιτούν εδώ και τώρα την παράδοση κάθε αρχής και εξουσίας του κράτους σ’ αυτούς, διότι, κατ’ αυτούς, μόνο οι λάτρεις των αρχαίων «θεών» είναι οι γνήσιοι Έλληνες και οι νόμιμοι κάτοικοι της Ελλάδος. Κάποιες ακραίες νεοπαγανιστικές ομάδες έχουν εκδηλώσει ανοιχτά την πρόθεσή τους να συμμαχήσουν με εχθρούς της Πατρίδος, ώστε να καταλυθεί (όπως αποκαλούν τις νόμιμες κυβερνήσεις) η «εβραιοχριστιανική κατοχή»! Απαιτούν τον άμεσο χωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας, την κατάργηση της μισθοδοσίας του κλήρου. Κατάργηση όλων των θρησκευτικών συμβόλων και τελετών σε όλες τις κρατικές και δημόσιες υπηρεσίες. Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία. Κατάργηση κωδωνοκρουσιών των ναών. Κατεδάφιση των ναών που βρίσκονται πάνω σε αρχαίους ναούς ή πλησίον αυτών σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων. Εισαγωγή του μαθήματος της αρχαίας θρησκευτικής παραδόσεως σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Με βάση αυτά τα στοιχεία, συμπεραίνουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με αναβίωση κάποιας αρχαίας θρησκείας, αλλά για τη δημιουργία νέας πρωτόγνωρης πνευματικής κατάστασης στη χώρα μας, με προφανή στόχο τον αφανισμό της Εκκλησίας μας και ημών των Χριστιανών. Πρόκειται για δημιούργημα του σύγχρονου παγκόσμιου πνευματικού κινήματος της «Νέας Εποχής», ως το πιο πρόσφορο μέσον για την διάδοση και εδραίωση του αποκρυφισμού. Δεν το κρύβουν άλλωστε και οι ίδιοι ότι τα τελετουργικά τους είναι γεμάτα από μυστικιστικά και αποκρυφιστικά στοιχεία. Επίσης ολόκληρο το υπόβαθρο των δοξασιών του είναι ταυτόσημο με αυτό της «Νέας Εποχής». Αλλά, πέρα από την πρόσφορη διάδοση του αποκρυφισμού, μέσω των μορφών της νεοπαγανιστικής λατρείας, ο Νεοπαγανισμός δημιουργήθηκε να λειτουργήσει και ως προωθητικός κριός ενός ιδιότυπου θρησκευτικού εθνικισμού, διχόνοιας και έριδας στους χριστιανικούς λαούς. Ένας διχασμένος λαός, μια διχασμένη κοινωνία, χάνει τις αντιστάσεις της, δεν αντιδρά στις εξωτερικές προκλήσεις και δέχεται ευκολότερα τα υποβαλλόμενα έξωθεν. Αν δεν έχουμε υπόψη μας αυτή τη λεπτομέρεια δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον φονταμενταλισμό και την εχθρότητα του Νεοπαγανισμού, αποκλειστικά κατά του Χριστιανισμού!

Θεωρούμε λοιπόν το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού ως μια σοβαρή πνευματική, κοινωνική και εθνική πρόκληση για την πνευματική πορεία του λαού μας και την κοινωνική και εθνική μας συνοχή, την οποία υπηρετεί εδώ και αιώνες η Εκκλησία μας. Στοχεύει στην πνευματική αλλοτρίωση του λαού μας. Ως κατ’ εξοχήν αντιχριστιανικό μέτωπο, έχει απώτερο και ίσως το μοναδικό σκοπό, την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας μας.

Ευτυχώς όμως, μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες παρουσίας και δράσης στη χώρα μας το φαινόμενο του Νεοπαγανισμού παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μια εμφανή στασιμότητα και κόπωση. Μια εμφανή κάμψη. Φαίνεται πως στην χώρα που κάποτε μεσουράνησε η πλάνη της πολυθεΐας δεν υπάρχουν πια νοσταλγοί της και οι προωθητές του νέου παγανισμού έκαμαν λάθος στις εκτιμήσεις τους. Φαίνεται πως ο ορθόδοξος ελληνικός λαός, στη συντριπτική του πλειοψηφία, δηλώνει την προσήλωση του στην Ορθοδοξία μας και γυρίζει την πλάτη στη νεοπαγανιστική πρόκληση, την οποία αντιμετωπίζει συχνά με σαρκαστική περιφρόνηση, διαισθανόμενος την τεχνητή της προώθηση στην ελληνική κοινωνία! Οι άλλοτε πολυπληθείς ομάδες τους λιγοστεύουν και οι εναπομείνασες φθίνουν συνεχώς από άποψη μελών, παραμένοντας πλέον ολιγομελείς. Οι φωτογραφίες των διαφόρων εκδηλώσεών τους είναι δηλωτικές της πενίας οπαδών των. Παρά τις προσπάθειες κάποιων για συνένωση των δυνάμεών τους, αυτή δεν κατέστη δυνατή. Οι ηγήτορες των διαφόρων ομάδων ερίζουν μεταξύ τους, τόσο για την ποδηγέτηση του ελληνικού Νεοπαγανισμού, όσο και για τη μορφή της θρησκείας, που θέλουν να νεκραναστήσουν.

Ούτε γι’ αυτόν τον αριθμό και τη φύση των «θεών» τους δεν συμφωνούν, αφού άλλοι τους εκλαμβάνουν ως ιδέες, άλλοι ως ενσώματα όντα και άλλοι ως απρόσωπες φυσικές δυνάμεις! Χαώδεις είναι επίσης οι διαφορές τους και όσον αφορά τα διάφορα λατρευτικά τελετουργικά τους, τα οποία είναι εν πολλοίς αυθαίρετες ερασιτεχνικές επινοήσεις, αφού η προφορική παράδοση διέσωσε ελάχιστα στοιχεία από τις αρχαιοελληνικές θρησκευτικές τελετουργίες. Όλες οι προσπάθειές τους για συνεννόηση, συνεργασία και συνένωση απέβησαν άκαρπες ως τώρα! Αυτό δε σημαίνει βεβαίως εφησυχασμό από μέρους μας. Όταν και μια ψυχή μπορεί να ξεφύγει από τη σωστική αγκαλιά της Εκκλησίας και να χαθεί, έχουμε χρέος να τη σώσουμε. Μπορεί το φαινόμενο στη χώρα μας να παρουσιάζει κάμψη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν συνεχίζεται να χάνονται ψυχές (έστω και ολίγες) υπέρ των οποίων ο Χριστός απέθανε!

Για τη νεοπαγανιστική πρόκληση έχουμε τις απαντήσεις μας. Ο Ελληνισμός, απόλυτα παρηκμασμένος στα πρωτοχριστιανικά χρόνια. Ο Χριστιανισμός διέσωσε ό, τι υπήρχε ως αξία σε αυτόν. Πρωτίστως απορρίφτηκε η αρχαία θρησκεία, η οποία είχε ήδη απορριφτεί από τους σοφούς Έλληνες, πεντακόσια χρόνια πριν, ως πρωτόγονο θρησκευτικό μόρφωμα, ανάξιο για τους εκλεκτικούς και μορφωμένους προγόνους μας. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως αν δεν υπήρχε η Εκκλησία να διασώσει την ελληνική γλώσσα, τη φιλοσοφία, την τέχνη και όλα τα πολιτισμικά του στοιχεία, δε θα είχε φτάσει ως εμάς τίποτε από αυτά. Αν δεν υπήρχαν οι αντιγραφείς μοναχοί των αρχαίων κειμένων και οι εκκλησιαστικές βιβλιοθήκες να τα διατηρήσουν, δε θα γνωρίζαμε τίποτε για την αρχαιοελληνική γραμματεία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα παλαιότερα χειρόγραφα των αρχαίων φιλοσόφων ανάγονται στον 10ο μ. Χ. αιώνα, αντιγραμμένα αποκλειστικά από χέρια καλλιγράφων μοναχών. Οι δήθεν διώξεις των Χριστιανών κατά των παγανιστών στα πρωτοβυζαντινά χρόνια είναι κατασκεύασμα της ιστορικής παραχάραξης, του γενικότερου αντιχριστιανικού κλίματος και ιδία του αθέου ευρωπαϊκού διαφωτισμού, η οποία αποτελεί το βρώμικο οπλοστάσιό τους κατά της Εκκλησίας μας.

Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: αν ήταν επιτρεπτό να κάνουμε αξιολογική χρήση πατριωτισμού και αγάπης προς την Ελλάδα, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα κατείχαμε την πρωτοπορία, διότι η ιστορική μας πορεία είναι απόλυτα συνυφασμένη με τους εθνικούς μας αγώνες. Από τους ακρίτες της ένδοξης Ρωμανίας μας, ως τους ευσεβείς αγωνιστές του 1821, τους φλογερούς πολεμιστές των βαλκανικών πολέμων, τους ένδοξους πολεμιστές του 1940 και τους σύγχρονους ηρωικούς στρατιωτικούς μας, έχοντας ως Υπέρμαχο Στρατηγό την Παναγία μας, έχυσαν και χύνουν ποταμούς αιμάτων για την Ελλάδα μας. Οι διαχρονικοί μας αγώνες έγιναν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»! Δε χρειάζεται να είναι κανείς λάτρης της αρχαίας θρησκείας για να αγαπά πραγματικά την Ελλάδα. Ως Χριστιανοί την αγαπούμε τουλάχιστον το ίδιο όσο εκείνοι. Όσο για τον πνευματικό διαμελισμό του λαού μας, τον οποίο επιδιώκουν, θα διαψευσθούν οικτρά, διότι εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες ξέρουμε να φυλάγουμε Θερμοπύλες και στην πνευματική μας ζωή!

Εν κατακλείδι, από τα λίγα και συνοπτικά αυτά στοιχεία, που είχαν τη τιμή να σας παρουσιάσω, έγινε κατανοητό, πως το γενικότερο πνευματικό κλίμα στη χώρα μας απαιτεί να «σημάνουμε συναγερμό». Οι δύο αυτές ακραίες μορφές του νεοεποχίτικου αποκρυφισμού, ο Νεοπαγανισμός και ο Νεοσατανισμός, αποτελούν σοβαρές προκλήσεις για την πνευματική πορεία του λαού μας, για την κοινωνική ηρεμία και συνοχή μας. Ως ποιμένες της Εκκλησίας μας, ως παιδαγωγοί, ως γονείς, ως πολίτες αυτής της χώρας, έχουμε υποχρέωση και επιτακτικό καθήκον να θέσουμε στο περιθώριο τέτοια φαινόμενα, αν θέλουμε να έχει μέλλον το Γένος μας και τα παιδιά μας να ζήσουν σε ένα ελληνορθόδοξο περιβάλλον, υγιούς θρησκευτικότητας, πνευματικής προόδου, ηθικών αξιών, κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Την Ελλάδα μας δε θα τη σώσουν οι ανύπαρκτοι «θεοί», της οριστικά νεκρής, εδώ και δεκαεπτά αιώνες, πολυθεϊστικής θρησκείας των προγόνων μας, πολλώ δε μάλλον ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής», ο ολετήρας της ανθρωπότητας, ο Σατανάς, αλλά ο ζωντανός Τριαδικός Θεός, ο μόνος συμπαθής και φιλάνθρωπος Θεός ημών. Η πηγή της αστείρευτης αγάπης και του άμετρου ελέους!

Σας ευχαριστώ πολύ.

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Η ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί για όλους τους πιστούς Του το πιο χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, διότι είναι η μεγαλύτερη νίκη όλων των εποχών κατά του έχθιστου εχθρού του ανθρώπου, του τυραννικού Άδη και του πικρού θανάτου. Ο δικός Του θάνατος έγινε ο θάνατος του θανάτου μας! Αυτή ακριβώς η συνειδητοποίηση μας κάνει να σκιρτούμε από άρρητη αγαλλίαση και να πανηγυρίζουμε λαμπρά την «βασιλίδα και κυρία» εορτή, κατά τον ιερό και θεσπέσιο υμνογράφο του Πάσχα.

Όμως δυστυχώς δε χαίρονται όλοι οι άνθρωποι αυτή την αγία ημέρα, αλλά κάποιοι πράττουν το αντίθετο, λυπούνται και πασχίζουν να μειώσουν την αξία της μπροστά στα μάτια όλων των λαμπρά εορταζόντων πιστών του αναστάντος Χριστού. Είναι ολοφάνερο πως η αμαρτία δημιούργησε στα μυαλά τους σοβαρή νοητική στέρηση, ώστε να μη μπορούν να στοχαστούν ούτε στο ελάχιστο το ασύλληπτο μέγεθος της θείας δωρεάς, η οποία απορρέει από τον όλβιο κενό τάφο του Κυρίου και τη λαμπροφόρο έγερσή Του. Το νυσταλέο βλέμμα τους είναι στραμμένο προς τον σκοτεινό και αραχνιασμένο Άδη και όχι προς τον ολόφωτο ουρανό, που είναι πλημμυρισμένος από το ανέσπερο αναστάσιμο φως. Αποστρέφονται την ελευθερία του ουρανού και ορέγονται τα δεσμά του υποχθόνιου δεσμωτηρίου του «διαβόλου και των αγγέλων αυτού» (Ματθ. 25, 41). Τέλειος παραλογισμός!

Ένα από τα πιο ανόητα επινοήματά τους κατά της αναστάσεως του Κυρίου είναι η συσχέτισή της με τις «αναστάσεις» των διαφόρων παγανιστικών «θεοτήτων». Κάθε χρόνο τις ημέρες του Πάσχα βλέπουμε δημοσιευμένα κάποια ανούσια άρθρα, τα οποία επιχειρούν, ανεπιτυχώς φυσικά, να παρουσιάσουν την ανάσταση του Χριστού ως ένα ακόμη μύθο αναστημένου θεού, σαν και αυτών των ειδωλολατρικών θρησκειών της προχριστιανικής αρχαιότητας. Με μια απίστευτη ρηχότητα στα επιχειρήματά τους και με μια γελοία κακοποίηση της ιστορικής αλήθειας, προσπαθούν να «αποδείξουν», ότι ο Ιησούς Χριστός είναι μια κακέκτυπη μυθική επινόηση, αναβίωση του αιγυπτιακού θεού Όσιρι, του συριακού Άδωνι, του φρυγικού Άττι και του Ελληνικού Διόνυσου, οι οποίοι πιστευόταν ότι «αναστήθηκαν» από τον Άδη!

Θέλουν να λησμονούν οι «διαπρεπείς» αυτοί ερευνητές, οι οποίοι αρέσκονται να αυτοπροσδιορίζονται και ως «ορθολογιστές», πως ενώ εκείνοι οι ψευτοθεοί ανήκουν στη σφαίρα της πιο νοσηρής φαντασίας και του μύθου, ο Ιησούς Χριστός είναι πρόσωπο ιστορικό, πέραν πάσης αμφιβολίας. Θέλουν ακόμη να λησμονούν πως ο οποιοσδήποτε συσχετισμός του Χριστιανισμού και η σύγκρισή του με όλα τα ιστορικά θρησκεύματα είναι ατυχής, διότι το χριστιανικό μήνυμα ουδεμία σχέση έχει με αυτό που ονομάζεται θρησκεία στον εκτός του Χριστιανισμού χώρο.

Πάνω απ' όλα όμως είναι το αβυσσαλέο χάσμα στο υπόβαθρο των «νεκραναστάσεων» των παγανιστικών «θεών» και του Θεανθρώπου Χριστού. Οι μυθολογικές διηγήσεις για τις παγανιστικές «νεκραναστάσεις» έχουν όλες ως βάση κάποια ιδιοτέλεια και μάλιστα είναι αναμειγμένες με ικανοποίηση ταπεινών ενστίκτων. Επίσης η «ανάστασή» τους είναι αποτέλεσμα επέμβασης άλλων «θεών», διότι από μόνοι τους είναι εντελώς ανίκανοι να αναστηθούν. Αντίθετα το Πάθος και η Ανάσταση του Χριστού ενέχει την τέλεια ανιδιοτέλεια. Ο Ιησούς Χριστός, όντας τέλειος Θεός, δέχεται εκούσια να υποστεί τον επώδυνο και ταπεινωτικό σταυρικό θάνατο, για τη σωτηρία του κόσμου και ανασταίνεται από τους νεκρούς αφ' εαυτού, ως Θεός παντοδύναμος.

Για του λόγου το αληθές θα παραθέσουμε εν συντομία τους μύθους των «νεκραναστημένων» παγανιστικών «θεών», για να διαπιστώσουμε τη γελοία σύγκριση που επιχειρείται με την λαμπροφόρο ανάσταση του Χριστού.

Μια από τις προσφορότερες συγκρίσεις είναι αυτή του συριακού «θεού» Άδωνι. Σύμφωνα με το μύθο, η ψευτοθεά του τυφλού ερωτικού ενστίκτου Αφροδίτη ενέπνευσε σφοδρό ερωτικό πάθος στη Μυρσίνη για τον πατέρα της Θύαντα, επειδή εκείνος δεν τιμούσε τη «θεά» διά της ιεράς πορνείας. Μέσα στην παραφροσύνη που ενέβαλε η «θεά» σ' αυτούς πραγματοποιήθηκε η εμετική αιμομιξία, καρπός της οποίας υπήρξε ο όμορφος Άδωνις (= Κύριος). Αυτόν τον νέο αγάπησε παράφορα και έκαμε ερωμένο της η Αφροδίτη. Όμως ο έτερος εραστής της ο άγριος θεός του πολέμου Άρης, εξαιτίας της ζήλιας του, έστειλε έναν άγριο κάπρο ο οποίος κατασπάραξε τον όμορφο νέο, αρπάζοντάς τον όμως η θεά του Άδη Περσεφόνη τον έσωσε. Η Αφροδίτη θρηνούσε το χαμό του εραστή της, όμως η Περσεφόνη δεν της τον έδινε, διότι τον ήθελε για τον εαυτό της! Τότε ο Δίας κανόνισε κάποιους μήνες να ανεβαίνει στον επάνω κόσμο και να τον χαίρεται ερωτικά η Αφροδίτη.

Ας δούμε και το μύθο της «νεκρανάστασης» του αιγυπτιακού «θεού» Όσιρι. Ο Όσιρις, ήταν αδελφός και εραστής της Ίσιδος, θεάς του έρωτα και προστάτης της μαγείας, όντας μάγισσα η ίδια. Ο αδελφός τους Τυφών ζήλεψε την ευτυχία του αιμομικτικού ζεύγους, διότι ήθελε αυτός την αδελφή του για ερωμένη, και γι' αυτό διαμέλισε τον Όσιρι και έριξε τα κομμάτια του στο Νείλο. Η Ίσις απαρηγόρητη για το χαμό του εραστή αδελφού της μάζεψε τα κομμάτια του και με μαγικές τελετουργίες τον επανέφερε στη ζωή. Όμως δε βρήκε τα γεννητικά του όργανα, τα οποία αναζητούσε μάταια με θρήνους σε όλη τη γη. Χωρίς αυτά δε θα μπορούσε να ξανακάνει εραστή της τον αδελφό της! Πάνω σε αυτή την αναζήτηση συστήθηκαν τα διαβόητα και αισχρά μυστήρια της «θεάς».

Παρόμοιος είναι ο μύθος του φρυγικού «θεού» Άττι. Αυτός σχετίζονταν με τη λατρεία της Κυβέλης - Άγδιστης, της οποίας ήταν γιος και εραστής! Αυτή του ζητούσε αιώνια ερωτική αφοσίωση. Όταν όμως αυτός αθέτησε την αφοσίωσή του σ' αυτή, προτιμώντας να νυμφευτεί την κόρη του Μίδα, αυτή προκάλεσε στον ανυπάκουο εραστή της φοβερή μανία, εξ' αιτίας της οποίας ο τραγικός νέος αυτοευνουχίστηκε και πέθανε. Η ερωτομανής «θεά» θρηνούσε απαρηγόρητη για το κακό που τη βρήκε. Ο Δίας τη λυπήθηκε και της υποσχέθηκε ότι θα διατηρήσει το σώμα του Άττι ανέπαφο και θα μπορούσε να κινεί το μικρό του δάκτυλο! Πάνω σε αυτόν τον άθλιο μύθο αναπτύχθηκαν τα φοβερά και αιματηρά μυστήρια, κατά τα όποια οι νέοι ιερείς της «θεάς», οι περιβόητοι «Γάλλοι», αυτοευνουχίζονταν εν μέσω παθολογικής έκστασης και άγριων κραυγών. Ένεκα της φρίκης που προκαλούσε το αποκρουστικό θέαμα των ευνουχισμών απαγορεύτηκαν στα Ρωμαϊκά χρόνια!

Γνωστός είναι και ο μύθος του Ζαγρέα - Διόνυσου. Αυτός ήταν καρπός του εμετικού αιμομικτικού έρωτα του Διός με την κόρη του Περσεφόνη. Η ζηλόφθονη Ήρα παρακίνησε τους τερατώδεις τιτάνες να τον κατασπαράξουν, ενώ εκείνος έπαιζε ανέμελος, και να φάνε τις σάρκες του. Η Αθηνά κατάφερε να διασώσει την καρδιά του Διονύσου από τους κανίβαλους «θεούς», την έφερε στο Δία, ο όποιος την κατάπιε. Κατόπιν με το βιασμό της Σεμέλης, κόρης του Κάδμου, γεννήθηκε ο νέος Διόνυσος. Αυτό εννοούν ως ... ανάσταση!

Μελετώντας αυτές τις ανόητες μυθολογικές διηγήσεις δε βρίσκουμε κανένα, μα κανένα στοιχείο που να είναι κοινό με την ανάσταση του Χριστού. Οι παγανιστικοί «θεοί» είναι χαμένοι μέσα στη δίνη των παθών και των αδυναμιών τους. Αντίθετα ο Ιησούς Χριστός υπήρξε απόλυτα απαθής. Ουδεμία νύξη γίνεται σε ολόκληρη την αγία Γραφή για κάποιο πάθος ή αδυναμία Του. Είναι ο μόνος που τόλμησε να ρωτήσει: «τις εξ' υμών ελέγχει με περί αμαρτίας» (Ιωάν. 8, 46). Ο Σωτήρας μας δεν ζούσε για τον εαυτό Του, αλλά για τη σωτηρία του κόσμου. Ο Ίδιος ομολόγησε ενώπιον του Πιλάτου:

«Εγώ εις τούτο γεγέννημαι και εις τούτο ελήληθα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήσω τη αληθεία» (Ιωάν. 18, 37), διότι «η χάρις και η αλήθεια διά Ιησού Χριστού εγένετο» (Ιωάν. 1, 17. Ο Θεός απέστειλε τον Υιόν Του στον κόσμο «ίνα σωθή ο κόσμος δι' αυτού» (Ιωάν. 3, 17)

Ας μας παρουσιάσουν οι θιασώτες του παγανισμού έστω και μια περίπτωση κάποιου «θεού» που να νοιάστηκε πραγματικά για το ανθρώπινο γένος και να θυσίασε τη ζωή του γι' αυτό. Όσο και να ψάξουν δε θα βρουν πραγματικά φιλάνθρωπο «θεό», διότι όλοι τους ήταν μισάνθρωποι και απάνθρωποι. Αντίθετα, οι «θεοί» κάρφωσαν στον Όλυμπο τον ευεργέτη των ανθρώπων τιτάνα Προμηθέα! Στην αρχαιοελληνική γραμματεία παρουσιάζονται οι άνθρωποι ως τραγικές υπάρξεις καταφρονεμένες από την ψευτοκοινωνία των «θεών». Οι άνθρωποι χρησίμευαν στους «θεούς» να τους λατρεύουν και να ικανοποιούν μέσω αυτών τα ταπεινά τους πάθη. Τη μεγαλύτερη αξία για τους «θεούς» είχαν οι όμορφες θνητές, τις οποίες ήθελαν για ερωμένες τους, ή τους όμορφους νέους για ερωμένους τους (π. χ. Γανυμήδης)! Η τελική κατάληξη της ζωής των θνητών ήταν ο «ηερόεντας» (ομιχλώδης και σκοτεινός) Άδης! Σύμφωνα με τον Όμηρο «αύτη δίκη εστί βροτών, ότέ τις κέ θάνησιν» (αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων, όταν κάποιος πεθάνει) (Ομ. Οδύσ. Λ’, 214).

Το πραγματικό ιστορικό γεγονός της αναστάσεως του Λυτρωτή μας Χριστού δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε μυθολογική παγανιστική εκδοχή. Η λαμπροφόρος ανάσταση του Κυρίου μας είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, διότι αυτό άλλαξε την πορεία του κόσμου και μετάλλαξε τη φύση του. Ο Χριστός απάλλαξε διά παντός το ανθρώπινο γένος από τα αιώνια τυραννικά δεσμά του Άδη, νικώντας κατά κράτος τον άρχοντα του καταχθόνιου δεσμωτηρίου των ανθρωπίνων ψυχών. Τώρα μπορούμε να ρωτήσουμε με χαρά και άρρητη ευφροσύνη: «Πού η δίκη σου θάνατε; Πού το κέντρον σου Άδη;» (Ώσηέ 13, 14). Την αγία ήμερα του Πάσχα, τη στιγμή που οι θλιβεροί πολέμιοι της αναστάσεως γρυλίζοντας ξεφυλλίζουν τις σκονισμένες μυθολογίες για να βρουν «κοινά στοιχεία» της αναστάσεως του Χριστού, με τις «αναστάσεις» των γελοίων παγανιστικών «θεών», εμείς σκιρτώντας από ανείπωτη χαρά και αγαλλίαση, «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν Άδου την καθαίρεσιν», εις πείσμα και καταισχύνη όλων των διαχρονικών εχθρών του πραγματικού θριαμβευτή και νικητή του θανάτου, του Αναστάντος Χριστού μας!

(Πηγή: «ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ “ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ”», Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος-Καθηγητής, Περιοδικό Διάλογος, Τεύχος 56, Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)

Η σύγκρουση αρχαιοελληνικής θρησκείας και επιστήμης

Τα τελευταία χρόνια, με έκπληξη και πολλά ερωτηματικά, διαπιστώνουμε μια αφύσικη στροφή πολλών συνανθρώπων μας προς την αναβίωση των αρχαίων ξεχασμένων παγανιστικών θρησκευμάτων. Βεβαίως στα πλαίσια της ανεξιθρησκίας, η οποία χαρακτηρίζει τον σύγχρονο πολιτισμό μας, κανένας δε θα είχε αντίρρηση, όποιοι το επιθυμούν, να ακολουθούν τα αρχαία παγανιστικά θρησκεύματα. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ο νεοπαγανισμός, όπως χαρακτηρίζεται το σύγχρονο παγανιστικό ρεύμα, είσβαλε στις κοινωνίες με δυναμική ακραίου φονταμενταλισμού, με εκδηλωμένες μορφές αντιπαλότητας και μίσους κατά του Χριστιανισμού, που σπάνια γνώρισε η ανθρωπότητα ως τώρα. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των αρχαιοθρήσκων σε όλο τον κόσμο είναι να ακολουθούν τακτική πλήρους διαστρέβλωσης της ιστορίας, προκειμένου να εξωραΐσουν τις αρχαίες παγανιστικές θρησκείες, αλλά και να κατασυκοφαντήσουν τον Χριστιανισμό. Η όλη προσπάθειά τους είναι ενταγμένη στο γενικότερο σχέδιο για την αποχριστιανοποίηση του κόσμου!

Μια από τις χυδαιότερες κακοποιήσεις της ιστορικής πραγματικότητας είναι η προσπάθεια να παρουσιαστεί στη χώρα μας η αρχαιοελληνική θρησκεία ως η βάση της επιστήμης και η γενέτειρα του ορθού λόγου, τη στιγμή που είναι απόλυτα αποδεδειγμένο ότι υπήρξε εχθρός της επιστήμης και της προόδου, διότι δίδασκε ακριβώς τα αντίθετα απ’ ότι πρέσβευε και αποδείκνυε η επιστήμη. Και το χειρότερο, δεν έμενε στη θεωρητική αντιπαράθεση, αλλά έπαιρνε ενεργή εχθρική στάση απέναντι στις επιστημονικές γνώσεις, στην επιστημονική έρευνα και στους ίδιους τους επιστήμονες, με συγκεκριμένες πρακτικές και διώξεις.

Η αρχαία θρησκεία, όπως είναι γνωστό, είχε απόλυτο πανθεϊστικό χαρακτήρα. Ο υλικός κόσμος θεωρούνταν έμψυχος και ένθεος. Οι παιδαριώδεις μύθοι, οι οποίοι μας διασκεδάζουν με την αφέλειά τους, μας παραξενεύουν με τις παραδοξότητές τους και μας αηδιάζουν με τις ανηθικότητές τους ήταν για την αρχαία θρησκεία δόγματα πίστης, η «θεολογία» της! Δίδασκε ότι ο ήλιος, η σελήνη και τα αστέρια ήταν «θεοί»! Ο ηλιακός δίσκος λατρευόταν ως πραγματικός «θεός» (Υπερίων, Φοίβος, Απόλλων), το ίδιο και η σελήνη (Εκάτη, Άρτεμις) καθώς και οι άλλοι πλανήτες λατρεύονταν ως «θεοί» (Δίας, Αφροδίτη, Άρης κλπ)! Στα βυζαντινά χρόνια ο Ιουλιανός (361-363) κάθε πρωί προσευχόταν και θυσίαζε στον ήλιο. Έγραψε μάλιστα και έργο με τίτλο: «Εις Βασιλέα Ήλιον», παρ’ όλο ότι η επιστήμη της εποχής του είχε αποφανθεί σαφέστατα ότι ο ήλιος είναι άψυχη ύλη! Τα μετεωρολογικά και τα άλλα φυσικά φαινόμενα πιστευόταν ως θεϊκές ενέργειες. Οι άνεμοι πιστευόταν ότι προερχόταν από το ασκί του Αιόλου. Τα ηφαίστεια προκαλούσαν οι θαμμένοι Τιτάνες και τα υπόγεια εργαστήρια του Ηφαίστου, τα κύματα της θάλασσας και τους σεισμούς προκαλούσε η τρίαινα του Ποσειδώνα (Ομ.Ιλιάς,Υ΄57), τους κεραυνούς τους εκτόξευε ο Δίας, κλπ. Τα μετεωρολογικά φαινόμενα ονόμαζαν «διοσημίες», δηλαδή σημάδια του Δία. Είναι γνωστές οι απίστευτες δεισιδαίμονες φοβίες των αρχαίων μπροστά στα φυσικά φαινόμενα, καθ’ ότι σε αυτά «έβλεπαν» τη μήνη των «θεών»!

Η αρχαιοελληνική γραμματεία μας διέσωσε πληθώρα μαρτυριών του ανείπωτου φόβου που ένοιωθαν οι λάτρεις των αρχαίων «θεών» και τις απίστευτες μαγικού χαρακτήρα τελετουργίες για τον υποτιθέμενο εξευμενισμό τους, με αποκορύφωμα τις αμέτρητες και φρικτές ανθρωποθυσίες από τη μυθική περίοδο (η οποία για τους «αρχαιολάτρες» είναι ιστορία) μέχρι και το τέλος των ιστορικών χρόνων της αρχαιότητας (ως και τον 4ο μ. Χ. αιώνα)! Αρχαίοι συγγραφείς, οι οποίοι έζησαν μετά Χριστόν, όπως ο περιηγητής Παυσανίας, ο φιλόσοφος Πλούταρχος, ο γεωγράφος Στράβων, ο νεοπλατωνικός Πορφύριος, ο ρητοροδιδάσκαλος Λιβάνιος κ.α. αναφέρουν λεπτομέρειες ανθρωποθυσιών της εποχής τους! Αναφέρουμε επίσης ένα ακόμη παράδειγμα  θρησκευτικής δεισιδαιμονίας, πρωτογονισμού και παραλογισμού της αρχαίας θρησκείας: Οι ποταμοί της Ελλάδος θεωρούνταν «θεοί» και λατρεύονταν από τις παρακείμενες πόλεις. Για να τύχουν της ευμένειάς τους προέβαιναν σε εκατόμβες θυσιών! Έσχατη κατάντια, θυσίαζαν στα άψυχα ποτάμια! Ας διαβάσει επίσης κάποιος το «Περί Δεισιδαιμονίας» σύγγραμμα του πλατωνικού φιλοσόφου Θεόφραστου (4ος π. Χ. αιών) ή το «Περί Δεισιδαιμονίας» κεφάλαιο στα «Ηθικά» του Πλουτάρχου (2ος μ. Χ. αιών) και θα βεβαιωθεί αβίαστα για τον αφάνταστο σκοταδισμό της αρχαίας θρησκείας! Θα διαπιστώσει σαφέστατα την αγεφύρωτη διάσταση μεταξύ της αρχαίας θρησκείας και της επιστήμης! Θα δικαιολογήσει την εμμονή μας να την χαρακτηρίζουμε ως ένα από τα πιο πρωτόγονα και σκοταδιστικά θρησκεύματα της ιστορίας!

Η ελληνική ψυχοσύνθεση όμως, παρ’ όλο ότι συνθλίβονταν για αιώνες από τις φοβερές συμπληγάδες της θρησκείας, δεν έπαψε ποτέ να είναι αναζητητής της αλήθειας. Πλάι στα σκοταδιστικά «ιερά», τα μαντεία, τα θυσιαστήρια ζώων και ανθρώπων, δίπλα στους μαύρους σκοταδιστές ιερείς, τους μάντεις, τους μάγους, τους οιωνοσκόπους, τους ορφεοτελεστές, τους μητραγύρτες, τους θεραπευτές, τους πυθαϊστές κλπ, συντελούνταν η επιστημονική κοσμογονία, ξέχωρα από την πρωτόγονη θρησκεία και τα σκοτεινά επιτελεία της. Αντίθετα, δεν υπάρχει μαρτυρία στη μακραίωνη αρχαιοελληνική ιστορία να είναι κάποιος ιερέας της αρχαίας θρησκείας και ταυτόχρονα επιστήμων και σοφός, εκτός του Σοφοκλή και του Πλουτάρχου, οι οποίοι διαφοροποιήθηκαν πλήρως από τα θρησκευτικά δόγματα και δρώμενα όταν ανακάλυψαν την επιστήμη!

Το αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη του πνεύματος και της θετικής και επιστημονικής σκέψεως να κλονίζει σταδιακά και να περιορίζει την επιρροή της σκοταδιστικής θρησκείας, με τα αντιεπιστημονικά και παράλογα δόγματά της και τις άκρως δεισιδαίμονες τελετουργίες της. Μια μερίδα σοφών ανθρώπων με οδηγό τον ορθό λόγο και την παρατήρηση, διαπίστωσαν πως στη φύση κυριαρχεί ο νόμος του αιτιατού. Τα πάντα μέσα σε αυτή λειτουργούν βάσει αιώνιων φυσικών νόμων και ό, τι αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι αποτελέσματα φυσικών αιτιών. Η μεταφυσική ερμηνεία της φύσεως, που έκανε η αρχαία θρησκεία, καταδείχτηκε αναμφίβολα παράλογη και το πνευματικό και ηθικό ξεγύμνωμα των σκοτεινών παραγόντων της υπήρξε σημαντικός σταθμός για την ανάπτυξη της επιστήμης και την επικράτηση του ορθού λόγου.

Η πνευματική επανάσταση άρχισε στην Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού κλίματος που επικρατούσε εκεί τον 6ο π.Χ. αιώνα και εντεύθεν. Μακριά από τα θρησκευτικά σκοταδιστικά κέντρα της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των όχλων, μπόρεσαν οι Ίωνες σοφοί να απαγκιστρωθούν από τους ασφυκτικούς βρόγχους του θρησκευτικού κατεστημένου και να σκεφτούν ελεύθερα, με οδηγό τον ορθό λόγο και την έρευνα.  Οι μεγάλοι εκείνοι άνδρες, σύμφωνα με το Σουηδό καθηγητή M. Nilsson,

«... έχτιζαν σε έδαφος λιγότερο παιδιάστικο από εκείνο που μπορούσε να προσφέρει η ανθρωπομορφική θεωρία του Ομήρου. Είχαν υψωθεί πάνω από την λαϊκή δεισιδαιμονία και είχαν δώσει βάρος στον τρόπο που εξελισσόταν ο κόσμος και στη διάφορη μοίρα των ανθρώπων» (M.Nilsson, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας, σελ.238).

Αυτή η λαμπρή ανατολή της επιστήμης δεν έγινε χωρίς την σφοδρή αντίδραση της θρησκείας. Όταν οι επιστήμονες αποφάνθηκαν ότι τα ουράνια σώματα είναι υλικές μάζες και τα μετεωρολογικά φαινόμενα φυσικές διεργασίες, οι φανατικοί λάτρεις της θρησκείας αντέδρασαν δυναμικά και τους κατήγγειλαν ως ασεβείς και άθεους! Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το ιερατείο και τον δεισιδαίμονα ειδωλολατρικό όχλο, όταν προσπάθησαν να απομυθοποιήσουν την φύση και να εξηγήσουν ότι ο υλικός κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους.  Έτσι δενήταν μόνο σκοταδιστική και αντιεπιστημονική η αρχαιοελληνική θρησκεία, αλλά και απόλυτα αντιδραστική! Ο καθηγητής M.Nilsson επισημαίνει πως  «οι εξηγήσεις των φυσικών φιλοσόφων παρουσιάσθηκαν σαν αντίπαλες των θρησκευτικών ιδεών και η διαμάχη έγινε πραγματική» (M.Nilsson, μνημ. έργο, σελ.279). Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός μελετητής της αρχαιότητας, έλληνας ή ξένος, που να μην αναφέρεται σε αυτή την φοβερή σύγκρουση. Μόνο οι ανιστόρητοι και εμπαθείς αρχαιόπληκτοι «βλέπουν» την αρχαία θρησκεία ως «μήτρα» της επιστήμης, μόνο αυτοί τα «βλέπουν» όλα όμορφα και αγγελικά πλασμένα στην αρχαία Ελλάδα!

Οι πολιτικές, πολιτιστικές και οικονομικές συνθήκες, που ακολούθησαν, μετέφεραν το μεγάλο πνευματικό κίνημα των Ιώνων φιλοσόφων στην Αθήνα του 5ου αιώνα. Οι σωκρατικοί και οι σοφιστές θα συνεχίσουν τη μεγάλη παράδοση του ιωνικού διαφωτισμού. Θα αμφισβητήσουν σοβαρά την αυθεντία της σκοταδιστικής θρησκείας και η σύγκρουση θα γίνει αναπόφευκτη. Τα μεγάλα δημιουργικά πνεύματα της εποχής απελευθερωμένα από τον σκοταδισμό, την δεισιδαιμονία και την στατική και άκριτη πίστη της θρησκείας των μαζών, άνοιξαν το δρόμο της προόδου και της ορθής σκέψεως. Αυτό όμως δεν έγινε χωρίς αντίδραση. Το ιερατείο, οι μάντεις, οι μάγοι και οι άλλοι παράγοντες της θρησκείας, η οποία έπαιζε σπουδαίο ρόλο στη ζωή των πόλεων, έγειραν πραγματικό διωγμό εναντίον όσον δεν έσκυβαν το κεφάλι δουλικά στις παράλογες και σκοταδιστικές τους πίστεις και δεισιδαίμονες πράξεις τους.

Θεωρούμε απαραίτητο να κάνουμε μια σοβαρή επισήμανση. Οι διάφοροι αρχαιόπληκτοι «ειδικοί ιστορικοί» επιχειρούν να μας πείσουν ότι τις διώξεις περί αθεΐας στην αρχαία Αθήνα τις έκανε η Πολιτεία και ότι η θρησκεία ήταν αμέτοχη! Τίποτε δεν είναι πιο ψευδές από αυτό! Φρικτή διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας! Βεβαίως τις διώξεις τις πραγματοποιούσε η Πολιτεία,  αλλά κατ’ απαίτηση της θρησκείας. Το παντοδύναμο ιερατείο είχε τρομερή και απόλυτη  επιρροή στις δεισιδαίμονες μάζες και κατά συνέπεια μπορούσε όχι απλά να επηρεάζει πολιτικές επιλογές, αλλά και να τις επιβάλλει. Για το λόγο αυτό οι φαύλοι πολιτικοί ήταν οι μόνιμοι εντολοδόχοι του. Τρανταχτή απόδειξη αυτών είναι το γεγονός ότι οι διώξεις γινόταν σχεδόν πάντα κατ’ απαίτηση του διαβόητου αθηναίου ιερέα και μάντη Διοπείθη. Αυτός παρακολουθούσε με το πολυπληθές αργόσχολο «ιερό» συνεργείο του τα λόγια, τα γραπτά και τις πράξεις των επιστημόνων και των φιλοσόφων και όπου έκρινε ότι θίγεται η θρησκεία, τους κατάγγειλε στις αρχές και δρομολογούνταν η απηνή δίωξή τους!

Το αποτέλεσμα της σφοδρότατης σύγκρουσης μεταξύ της αρχαιοελληνικής θρησκείας και της επιστήμης υπήρξε τραγικό. Περισσότεροι από πεντακόσιοι (γνωστοί) σοφοί και επιστήμονες, μόνο στην Αθήνα, θα διωχθούν, θα εξορισθούν, θα καούν τα συγγράμματά τους και θα βρουν φρικτό θάνατο. Ενδεικτικά αναφέρουμε, το Σωκράτη, τον Αναξαγόρα, τον Αλκιβιάδη, τον Περικλή και την Ασπασία, το Φειδία, τον Αισχύλο, τον Ευριπίδη, το Θεόφραστο, τον Αριστοτέλη, τον Αρίστιππο, τον Αντισθένη, τον Κριτία, τον Θεόδωρο το μαθηματικό, τον Διαγόρα το Μήλιο, τον Στείλπωνα το Μεγαρέα, τον Πρωταγόρα και εκατοντάδες άλλους. Ο θρησκευτικός διωγμός ήταν γενικευμένος και σε άλλες πόλεις, μόνο που δεν έχουν καταγραφεί τα περιστατικά των διωγμών αυτών.

Δεν έχουμε καμία πρόθεση να μειώσουμε τους αρχαίους προγόνους μας για τις όποιες επιλογές τους. Όμως η ιστορική αλήθεια μας υποχρεώνει να είμαστε ακριβείς και να μην παραποιούμε τα γεγονότα. Οφείλουμε να διδασκόμαστε από τα σφάλματα του παρελθόντος  και να φροντίζουμε να μην επαναλαμβάνονται στο μέλλον.  Αυτή είναι και η πρακτική χρησιμότητα της ιστορίας. Εν προκειμένω, επιχειρώντας να εξωραΐσουμε την αρχαιοελληνική θρησκευτική κατάσταση, όχι μόνο δεν κατορθώνουμε να εξυψώσουμε την αρχαία Ελλάδα, αλλά την εκθέτουμε ανεπανόρθωτα, διότι την αρχαία θρησκεία απέρριψαν οι ίδιοι οι αρχαίοι πρόγονοί μας και ασπάστηκαν ελεύθερα, αυτό που εναγωνίως επιζητούσαν, την πνευματική και λογική λατρεία του μόνου αληθινού Θεού, ο Οποίος αποκαλύφτηκε στο Θείο Πρόσωπο του Σαρκωμένου Λόγου Του,  του Λυτρωτή μας Χριστού.  Η προσπάθεια κάποιων να νεκραναστήσουν την αρχαιοελληνική θρησκεία αποτελεί, πέρα από απέλπιδα επιχείρηση, φρικτή ύβρη κατά των αρχαίων σοφών προγόνων μας, οι οποίοι δεινοπάθησαν από αυτή και την έθεσαν οριστικά στο περιθώριο εδώ και δυόμισι  χιλιάδες χρόνια!

Ως κατακλείδα θα θέλαμε να  επισημάνουμε το γεγονός πως μέσα στη σύγχρονη πρωτοφανή πνευματική σύγχυση, τέτοιου είδους ιστορικές παραποιήσεις, προξενούν μεγάλη ζημιά στους πολίτες και ιδιαίτερα στους νέους. Φουντώνουν πάθη και παράλογους φανατισμούς. Γεννούν επικίνδυνες εθνικιστικές εξάρσεις, οι οποίες όχι μόνο δεν εξυψώνουν την Πατρίδα μας στους ξένους (εχθρούς και φίλους), αλλά την καταρρακώνουν στα μάτια τους, διότι ο εθνικισμός αποτελεί θλιβερό κατάλοιπο παρωχημένων εποχών. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο πως ο εθνικισμός με τα παρεπόμενά του είναι ο πραγματικός νεκροθάφτης των εθνών! Ο πολιτισμός δε χρειάζεται «κράχτες» για να γίνει γνωστός, αλλά από μόνος του φανερώνει το μεγαλείο του παρελθόντος. Οι αρχαίοι σοφοί πρόγονοί μας δε χρειάζονται συνηγόρους ούτε διαφημιστές και μάλιστα από εκείνους που ακολουθούν τη θρησκευτική παράδοση των αρχαίων δημίων τους! Εγείρουν οι παραχαράκτες της εθνικής μας ιστορίας εσωτερικές έριδες και αντιπαλότητες επικίνδυνες, σε μια εποχή που πρέπει να έχουμε ομόνοια, αλληλοκατανόηση και ανοχή, ώστε να αντιμετωπίζουμε από κοινού τα οξυμένα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά μας προβλήματα. Όποιοι ακολουθούν αυτή την άκρως λαθεμένη τακτική προσφέρουν κακές και ολέθριες υπηρεσίες στην πατρίδα μας. Η ιστορική παραποίηση είναι τροφή - σκύβαλο προς τον αποπροσανατολισμένο νεοέλληνα πολίτη, η οποία του ικανοποιεί πρόσκαιρα το αίσθημα ενός ανόητου «εθνικού μεγαλείου», μακροπρόθεσμα όμως του συσσωρεύει ανεπανόρθωτες παρενέργειες, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Το καταγέλαστο σύνδρομο της σκοπιανής ιστορικής παραχάραξης και τα φαιδρά (και επικίνδυνα) αποτελέσματά του, είναι ίσως το πιο τρανταχτό παράδειγμα των παρενεργειών που φέρνει αναπόφευκτα η κακοποίηση της ιστορίας!

(Πηγή: «Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ», Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος-Καθηγητής, Ακτίνες )

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, Ακτίνες