Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Με την ονομασία «Το κίνημα του Ιερού Ονόματος» είναι γνωστή μία αντιτριαδική Ιουδαΐζουσα αίρεση, που συστεγάζει επί μέρους κινήσεις με τις ίδιες πεποιθήσεις, η οποία εμφανίστηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930 όταν τα μέλη της αποχώρησαν από την «Εκκλησίας του Θεού της Εβδόμης Ημέρας» στο Αρκάνσας.
Βασικό χαρακτηριστικό της αίρεσης από το οποίο προκύπτει η ονομασία της είναι η εμμονή της και η επιμονή της στη χρήση και στη σημασία που έχουν, κατ’ αυτήν, τα αρχικά εβραϊκά ονόματα που έχουν για τον Θεό (Yahweh) και τον Ιησού (Yahshua).
«Το κίνημα του Ιερού Ονόματος» κατά παράδοξο τρόπο και σε αντίθεση με όλη τη χριστιανική ιστορία και παράδοση αντιστρέφει το ρόλο για την σχέση των δύο Διαθηκών και υποστηρίζει ότι πρέπει η Καινή Διαθήκη να ερμηνεύεται υπό το φως της Παλαιάς, καθώς η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί ερμηνευτικό κλειδί για να εισέλθει κάποιος στο χώρο της πίστης.
Απορρίπτοντας το Μυστήριο του Τριαδικού Θεού έχουν υιοθετήσει και αποδεχτεί πολλές ιουδαϊκές αντιλήψεις και πρακτικές σύμφωνα με τις οδηγίες του Λευιτικού. Γιορτάζουν τις εορτές του Πάσχα και της Πεντηκοστής στην ιουδαϊκή τους εκδοχή, τηρούν το Σάββατο και έχουν το θεσμό της δεκάτης. Ταυτοχρόνως απορρίπτουν τις χριστιανικές εορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, διατυπώνοντας το ανιστόρητο και εσφαλμένο ισχυρισμό ότι έχουν δήθεν ειδωλολατρική προέλευση.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το «Κίνημα» συγκροτήθηκε από επί μέρους παρακλάδια του με κοινά χαρακτηριστικά, αναπτύσσοντας εκδοτικές πρωτοβουλίες και κάνοντας χρήση των νέων τεχνολογικών δεδομένων (ραδιόφωνο, τηλεόραση), αναπτύχθηκε περαιτέρω. Σήμερα το μεγαλύτερο παρακλάδι του είναι το Assemblies of Yahweh, που ιδρύθηκε το 1969 από τον Jacob O. Meyer.
Και από τον εν λόγω αιρετικό χώρο όμως δεν απουσίασε το φαινόμενο της διάσπασης. Το 1949 ένας ιεροκήρυκας του χώρου και από τους πρωτοπόρους της αίρεσης ο Lorenzo Dow Snow μαζί με τη σύζυγό του διαφώνησαν σχετικά με τη γραφή του ιερού ονόματος του Θεού. Λόγω της έντονης διαφωνίας τους αποχώρησαν μαζί με τον συνεργάτη τους E. B. Adam και συγκρότησαν μία αντίθετη οργάνωση στο Τέξας με την ονομασία «Assembly of Yahvah».
Τη δεκαετία του 1980 οι αντιλήψεις περί του Ιερού Ονόματος του Θεού του εν λόγω Κινήματος υιοθετήθηκαν και από μικρές κοινότητες από το χώρο των Αντιτριαδικών Πεντηκοστιανών.
Σήμερα με «Το κίνημα του Ιερού Ονόματος» συνδέονται οι παρακάτω οργανώσεις που είναι και τα παρακλάδια του:
i. Assemblies of Yahweh. ii. Scripture Research Association. iii. Bible Study Association. iv. Assembly of Yhwhhoshua v. Assemblies of the Called Out Ones of Yah. vi. House of Yahweh
Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 2031, 18 Ιουλίου 2014
«Έχουμε αλλαγές στο Γαλαξία, το σύμπαν και τις ενέργειες... [είναι] το πνευματικό ξύπνημα της ανθρωπότητας... για να καταλάβουν και να χρησιμοποιήσουν τις νέες ενέργειες. Έχουμε ανύψωση της συνειδητότητας. Άνοιγμα της καρδιάς και απόρριψη της αρνητικότητας»1. «Η ανθρωπότητα μαθαίνει ένα μεγάλο μάθημα αυτότον καιρό. Το μάθημα είναι, φυσικά, να αντιληφθείτε την θεϊκότητά σας, την σύνδεσή μας με τον πρώτο δημιουργό και με όλα όσα υπάρχουν... Να καταλάβετε ότι όλα είναι συνδεδεμένα και ότι είστε ένα μέρος όλων αυτών»2.
Αὐτές οἱ «συμπαντικῶν» διαστάσεων δηλώσεις τῶν σύγχρονων πνευματικῶν «ἀφυπνιστῶν τῆς ἀνθρωπότητας» μᾶς παραπέμπουν νά μελετήσουμε τή θρησκεία στά πλαίσια τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, ὅπου καταδεικνύεται ἡ σχεδόν παγκοσμιότητα τῶν ψυχικῶν φαινομένων καί τῶν μυστικιστικῶν ἐμπειριῶν, καθώς καί πρακτικῶν ὅπως ἡ μαντεία, ἡ μαγεία καί ὁ πνευματισμός.
Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες μέ τήν νεκυομαντεία3 (νεκρομαντεία), οἱ Ἰουδαῖοι, Χαλδαῖοι, Ἀσσύριοι, Πέρσες, Ρωμαῖοι, Αἰγύπτιοι καί ἄλλοι εἰδωλολατρικοί λαοί4, μέ διάφορες τεχνικές, τελετουργικά καί ἐπικλήσεις, προσπαθοῦσαν νά προσπελάσουν τόν κόσμο τῶν πνευμάτων.
Ἡ Παλαιά Διαθήκη περιγράφει τέτοια περιστατικά καί τά καταδικάζει ἀπερίφραστα: «...οὐ μαθήσει ποιεῖν κατά τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν ἐκείνων. Οὐκ εὐρεθήσεται ἐν σοὶ... μαντευόμενος μαντείαν... ἐγγαστρίμυθος καὶ τερατοσκόπος, ἐπερωτῶν τοὺς νεκροὺς» (Δευτερ. 18, 9-12), «καὶ ἐὰν εἴπωσι πρὸς ὑμᾶς• ζητήσατε τοὺς ἐγγαστριμύθους καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς γῆς φωνοῦντας, τούς κενολογοῦντας, οἳ ἐκ τῆς κοιλίας φωνοῦσιν, οὐχὶ ἔθνος πρὸς Θεὸν αὐτοῦ ἐκζητήσουσι; Τὶ ἐκζητοῦσι περὶ τῶν ζώντων τοὺς νεκρούς;» (Ἡσ. 8, 19). «Κατά τόν B. Grom», γράφει ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, «ὁ ὅρος πνευματισμός εἶναι μεταβλητός καί περιλαμβάνει ἀπό τούς παλιούς σαμανιστικούς ἐξορκισμούς καί τῆς νεκρομαντείας τῶν Ἑλλήνων μέχρι τό μοντέρνο τραπεζάκι καί τίς θρησκεῖες τῶν Umbanda καί Macumba στή Βραζιλία. Ἔτσι τό θέμα αὐτό διαφοροποιεῖται πολύ σήμερα, ἀνάλογα μέ τίς τεχνικές πού χρησιμοποιοῦνται καί τά κίνητρα τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἤ τῆς κάθε ὁμάδας πού τόν ἀσκεῖ»5.
«Εἶναι σύστημα ἀποκαλύψεων, τάς ὁποίας τά πνεύματα δίδουσι πρός τούς, διά τοῦ πνευματισμοῦ, ἐπικαλουμένους αὐτά»6.
Σύμφωνα μέ τόν ὁρισμό τῆς Ἐθνικῆς Ἕνωσης Πνευματιστικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀμερικῆς: «Ο πνευματισμός είναι η επιστήμη, η φιλοσοφία και η θρησκεία της συνεχούς ζωής, που βασίζονται στο καταδεδειγμένο γεγονός της επικοινωνίας, με τη βοήθεια των διάμεσων (μέντιουμ), με εκείνους που ζουν στον κόσμο των πνευμάτων (1919)»7.
Ἀπό τό πνεῦμα «Ἐμμανουήλ» (μέσω ψυχογραφίας τοῦ Francisco Candido Xavier) ἔρχεται ἡ ἐπιβεβαίωση: «Στο δόγμα του πνευματισμού η επιστήμη ερευνά, η φιλοσοφία ολοκληρώνει, και το Ευαγγέλιο φωτίζει»8.
Δέ θά προσπαθήσουμε νά κάνουμε ἀναλυτική περιγραφή τῆς ἱστορικῆς πορείας τοῦ Πνευματισμοῦ, θά σταθοῦμε μόνο σέ σύντομες ἀναφορές τῶν σημαντικότερων προσώπων καί γεγονότων τοῦ σύγχρονου Πνευματισμοῦ.
Ὅπως ὅλοι οἱ ἐρευνητές τοῦ χώρου συμφωνοῦν, ἡ γέννηση τοῦ μοντέρνου ἤ σύγχρονου Πνευματισμοῦ ἀνάγεται στό 1848 καί τίς ἀδελφές Φόξ. Οἱ δύο ἀδελφές Κέητ καί Μαργαρίτα ὑποστήριξαν ὅτι ἄκουγαν χτυπήματα στούς ξύλινους τοίχους τοῦ μικροῦ ἐξοχικοῦ σπιτιοῦ στό ὁποῖο ἔμεναν. Ἀπαντώντας μέ χτυπήματα, μέ τή μορφή ὑποτυπώδη κώδικα, ἐπικοινώνησαν μέ τό πνεῦμα κάποιου πού ἦταν θαμμένος στό ὑπόγειο τοῦ σπιτιοῦ τους. Κατ’ ἐπέκτασιν δημιουργήθηκε ἡ πρώτη μορφή (τυπτολογία) ἀπ’ τό «πνευματιστικό τραπεζάκι» μέ τό ἀλφάβητο, καί ἐπισκέφθηκαν πολλές περιοχές μέ ἕναν γνωστό περιπλανώμενο θίασο, ἐπιδεικνύοντας τίς ἱκανότητές τους. Μια ἀπό τίς ὀντότητες πού ἐπικοινωνοῦσε μέ τή Μαργαρίτα μέσω ἀλφαβήτου, ἔδωσε τό παρακάτω μήνυμα: «Αγαπητοί φίλοι, πρέπει να διακηρύξετε αυτή την αλήθεια στον κόσμο. Αυτή είναι η Ανατολή μιας νέας εποχής, δεν πρέπει να προσπαθείτε να το κρύψετε άλλο πια. Όταν κάνετε το καθήκον σας, ο Θεός θα σας προστατεύει και τα καλά πνεύματα θα σας περιφρουρούν». Πρός τό τέλος τῆς ζωῆς τους οἱ ἀδελφές Φόξ παραδέχτηκαν πώς κάποια ἀπ’ τά γεγονότα μέ τά χτυπήματα, ἦταν ἀπάτη. Ὅμως ὁ σύγχρονος Πνευματισμός εἶχε πάρει τό δρόμο του...
Τό 1927 στήθηκε μνημεῖο στό σημεῖο πού βρισκόταν τό σπίτι τους (1510 Hydesville road) στό ὁποῖο μεταξύ ἄλλων ἀναφέρεται: «Ο τόπος γέννησης του σύγχρονου Πνευματισμού... μέσω των αδελφών Φοξ... επιτεύχθηκε επικοινωνία με τον κόσμο των πνευμάτων 31 Μαρτίου 1848». Καί μέ κεφαλαῖα γράμματα, ὁ βασικός νόμος τοῦ Πνευματισμοῦ: «There is no death, there are no dead» (δέν ὑπάρχει θάνατος, δέν ὑπάρχουν νεκροί)9. Τό 1998 ἡ NSAC10 κατάφερε νά ἀποκτήσει τήν ἰδιοκτησία τῆς περιοχῆς τοῦ σπιτιοῦ τους καί ξεκίνησε τή δημιουργία «Πνευματιστικοῦ πάρκου».
Ἀπό τή στιγμή πού ἔγινε γνωστή ἡ ὑποτιθέμενη ἐπικοινωνία τῶν ἀδελφῶν Φόξ, καί μέ τήν ταυτόχρονη ἀνάπτυξη τοῦ τηλεγράφου καί τοῦ τηλεφώνου, πού μετέφεραν πολύ γρηγορότερα πλέον τά νέα, ξέσπασε θύελλα ἐπικοινωνιῶν μέ διάφορα πνεύματα σέ ὅλη τήν Ἀμερική καί τήν Εὐρώπη καί ἄρχισαν νά ξεφυτρώνουν σάν μανιτάρια, μέντιουμ, φαινόμενα (τραπεζάκι, πνευματιστικός τηλέγραφος, πνευματιστική δέλτος κ.λπ.), πνεύματα καί ὁμάδες καί νά ἐξελίσσονται.
«Στις 14 Νοεμβρίου 1849 έγινε η πρώτη συνάντηση μιας μικρής ομάδας πνευματιστών στο Ρότσεστερ της Ν. Υόρκης... Ένα κίνημα είχε γεννηθεί!»11.
Πρόδρομος τοῦ Πνευματισμοῦ καί προφήτης τῆς Νέας Ἀποκάλυψης θεωρεῖται ὁ Ἔντουαρτ Τζάκσον Ντέιβις (Andrew Jackson Davis). Αὐτός καί ὁ Κέυση (Edgar Cayce) ἀργότερα ἔκανε θεραπεῖες ὕπνωσης, (ἐπηρεασμένος ἀπ’ τόν «μεσμερισμό» πού ἦταν τότε διαδεδομένος. Ὁ γιατρός, φιλόσοφος καί ἀποκρυφιστής Μέσμερ (Franz Anton Mesmer, 1734-1815) δίδαξε ὅτι ὑπάρχει μιά δύναμη/ἐνέργεια πού διαπερνᾶ καί συνδέει ὅλο τό σύμπαν, μιά ὁλοκληρωτικά κινούμενη ὕλη, ἀσύγκριτης λεπτότητας. Οἱ ἀσθένειες προκαλοῦνται ἀπό τή διαταραχή αὐτῆς τῆς ἐνέργειας στό ἀνθρώπινο σῶμα. Γι’ αὐτό, ἡ θεραπεία συνιστᾶται στήν ἀποκατάσταση τῆς κανονικῆς ροῆς της. Αὐτή τήν ἐνέργεια μπορεῖ κανείς νά τήν καθοδηγήσει μέσω ἑνός «μαγνητιστοῦ/ἰατροῦ» τήν ἀποκαλοῦσε «ζωικό μαγνητισμό» χρησιμοποιώντας αὐτό πού ὀνόμαζε «τό πνευματικό μάτι στό μέτωπο».
Τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1844, ὅπως περιγράφει, «γλίστρησε ἀπό τό σπίτι του σέ κάποιο βουνό μακρύτερα». Ἐκεῖ συνάντησε τόν ἀρχαῖο φιλόσοφο Γαληνό καί τόν Σβέντενμποργκ12. Ὁ Γαληνός τοῦ ἔδωσε κάποιο μαγικό ὄργανο θεραπείας καί ὁ Σβέντενμποργκ ὑποσχέθηκε ὅτι θά τόν καθοδηγεῖ. Ἔκτοτε θεώρησε τόν ἑαυτό του καθοδηγούμενο καί ἐνεργοῦσε σάν μέντιουμ μέσω τοῦ ὁποίου «ὁ Σβέντενμποργκ συνέχιζε τό ἔργο του». Τό 1847 ἔγραψε καθοδηγούμενος τό βιβλίο: «Οἱ ἀρχές τῆς φύσης, ἡ θεϊκή της Ἀποκάλυψη καί μιά φωνή πρός τήν ἀνθρωπότητα». Ἐκεῖ συναντοῦμε τίς ἀρχές τοῦ «Οὐνιβερσαλισμοῦ», τό «δόγμα τῆς σωτηρίας τῶν πάντων». Μεταξύ 1845 καί 1847 ἔκανε ἑκατόν πενῆντα ἑπτά ὁμιλίες στή Νέα Ὑόρκη, σέ κατάσταση ὕπνωσης, μέ θέμα τα ἐπιστημονικά, ἱστορικά καί φιλοσοφικά.
Ἀπό τό 1847 ἕως τό 1849 ἐκδίδει τό περιοδικό: Univercoelum13 and Spiritual Philosopher (Παγκόσμιος Παράδεισος καί Πνευματικός Φιλόσοφος), πού προωθεῖ τίς ἀπόψεις του. Ὅπως περιγράφει στό ἡμερολόγιό του: «Στις 31 Μαρτίου 1848, φύσηξε μια πνοή στο πρόσωπό μου κι άκουσα μία θερμή και δυνατή φωνή: αδελφέ, η καλή εργασία άρχισε. Πρόσεξε! μια ζωντανή διδασκαλία γεννήθηκε». Ὅταν ἄκουσε γιά τά γεγονότα τῶν ἀδερφῶν Φόξ κατάλαβε, ὅπως γράφει, τί σήμαιναν αὐτά πού ἄκουσε καί φρόντισε νά τά συμπεριλάβει στό περιοδικό του, νά τά προβάλλει καί νά ἐξηγήσει τά φαινόμενα σύμφωνα μέ τή φιλοσοφία του καί νά γίνει ἔτσι ἀπό τούς πρώτους κήρυκες τῆς νέας «θρησκείας»14.
Ὁ Σβέντενμποργκ ἦταν μέντιουμ καί χαρακτηρίστηκε ὡς «ὁ ἄνθρωπος πού μιλοῦσε μέ τούς ἀγγέλους». Πέθανε τό 1772. Τά βιβλία του, ὅπως ἔλεγε ὁ ἴδιος, «δεν είναι γραμμένα από μένα». Τά πνεύματα ἐπανειλημμένως τοῦ ἔλεγαν γιά «τά λάθη τῶν παραδοσιακῶν διδασκαλιῶν». Ἀρνήθηκε τήν τριαδικότητα, τή σωτηρία καί τήν ἁμαρτία. Εἶναι, παρ’ ὅλ’ αὐτά, σημαντικό ὅτι στό βιβλίο του «Διά φορες Θεολογικές Ἐργασίες» ἔγραφε τά ἑξῆς: «Τα πνεύματα λένε πράγματα εντελώς λάθος και ψέματα. Όταν αρχίσουν να μιλούν στον άνθρωπο, θέλει προσοχή να μην τα πιστεύουμε, γιατί τα περισσότερα που λένε είναι δικά τους κατασκευάσματα και ψεύδονται... κι αν ο άνθρωπος ακούσει και πιστέψει, επιμένουν και με διάφορους τρόπους τον εξαπατούν και τον παρασύρουν».
Ἄλλος πρόδρομος τοῦ Πνευματισμοῦ εἶναι καί ὁ Ἀλλάν Καρντέκ ἤ Ἱππόλυτος Λεόν Ντενιζάρ Ριβάϊλ (Allan Kardec, Hypolite Leon Denizard Rivail, 1804-1869)15. Γάλλος δάσκαλος, μαθητής τοῦ γνωστοῦ παιδαγωγοῦ Πεσταλότσι (Johann Heinrich Pestalozzi). Εἶναι αὐτός πού ἐπινόησε τόν ὅρο Πνευματισμός (spiritism) καί χρησιμοποίησε σύγχρονες, γιά τήν ἐποχή ἐκείνη, ἐπιστημονικές μεθόδους στήν ἔρευνά του. Στά πενῆντα του χρόνια ἄρχισε νά ἐνδιαφέρεται γιά τά πνευματιστικά φαινόμενα (χτυπήματα πνευμάτων, τραπεζάκι κ.λπ.) τά ὁποῖα στίς Η.Π.Α., στή Γαλλία καί σέ ἄλλες εὐρωπαϊκές χῶρες εἶχαν κατακτήσει τήν ὑψηλή κοινωνία16. Ἔχοντας κάποιο ἐπιστημονικό ὑπόβαθρο καί μή ὄντας μέντιουμ ὁ ἴδιος, συνέθεσε ἐρωτηματολόγιο καί ἄρχισε νά συνεργάζεται μέ μέντιουμ, μέσω τῶν ὁποίων ἔθετε τίς ἐρωτήσεις στά πνεύματα. Ἀργότερα ἕνα πνεῦμα, πού συστήθηκε ὡς Zefiro, τοῦ μίλησε γιά πρόσφατη ἐνσάρκωσή του μέ τό ὄνομα Ἀλλάν Καρντέκ, τό ὁποῖο καί υἱοθέτησε ἔκτοτε γιά τίς πνευματιστικές ἐκδόσεις του, τίς ὁποῖες ξεκίνησε τό 1857 μέ τό «Βιβλίο τῶν Πνευμάτων», πού περιεῖχε 1019 ἐρωτήσεις του καί τίς ἀπαντήσεις ἀπό πνεύματα καί πού ἀφοροῦσαν στή φύση τῶν πνευμάτων καί τοῦ πνευματικοῦ κόσμου καί στή σχέση πνευματικοῦ καί ὑλικοῦ κόσμου. Ἀκολούθησαν, μέχρι τό 1868, ἄλλα τέσσερα βιβλία του: «Τό βιβλίο τῶν Μέντιουμ», «Τό Εὐαγγέλιο σύμφωνα μέ τόν Πνευματισμό», «Παράδεισος καί Κόλαση», «Ἡ Γένεση σύμφωνα μέ τόν Πνευματισμό». Θεωροῦνται ὡς ἡ «Πνευματιστική Κωδικοποίηση» (Spiritist Codification), ἡ «Πεντάτευχος» τῶν πνευματιστῶν (The Spiritist Pentateuch)17.
Ὁ Καρντέκ εἶχε δηλώσει: «Με τον ίδιο τρόπο που ο Χριστός συνέχισε απ’ εκείπου ο Μωυσής είχε σταματήσει, κι ο Πνευματισμός συνεχίζει από το σημείο που ο Χριστός είχε σταματήσει τους λόγους του. Είναι μία συνέχεια της διδασκαλίας του»18. Τό 1858 ἵδρυσε τήν πρώτη πνευματιστική ἑταιρία.19 Στό μνημεῖο πού ἔγινε στόν τάφο του, στό κοιμητήριο τοῦ Pere Lachaise, τόπο «προσκυνήματος» χιλιάδων πνευματιστῶν, εἶναι γραμμένη ἡ ἑξῆς φράση: «Να γεννιέσαι, να πεθαίνεις, να ξαναγεννιέσαι κι έτσι να προοδεύεις ακατάπαυστα, αυτός είναι ο νόμος («To be born, die, again be reborn, and so progress unceasingly, such is the law»).
Τό 1853 ἱδρύεται ἡ πρώτη βρετανική «πνευματιστική ἐκκλησία» ἀπ’ τόν Ντέηβιντ Ρίτσμοντ (David Richmond), στό Yorkshire καί τό 1855 ἐκδίδεται ἡ πρώτη πνευματιστική ἐφημερίδα: «The Yorkshire Spiritual Telegraph». Τά ἑπόμενα χρόνια, στήν δεκαετία 1870-80, δημιουργοῦνται πολλές ὀργανώσεις στή Βρετανία, στήν Ἀμερική καί σέ ἄλλες χῶρες καί ἐνεργοποιοῦνται πολύ περισσότερα ἀνεξάρτητα μέντιουμ.
Ἡ Θεοσοφική Ἑταιρία, πού ἱδρύθηκε ἀπό τήν Ἑλένα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ τό 1875, συνετέλεσε ἀκόμη περισσότερο στήν ἐξάπλωση τοῦ Πνευματισμοῦ20. Ἡ Μπλαβάτσκυ λίγο πρίν τήν ἵδρυση τῆς ἑταιρίας εἶχε γράψει στό πνευματιστικό περιοδικό The Spiritual Scientist: «Για πάνω από 15 χρόνια δίνω τη μάχη μου για την ευλογημένη αλήθεια»21. Τά πρῶτα δύο βιβλία της, «Ἡ Ἴσιδα ἀποκεκαλυμμένη» καί «Τό Μυστικό Δόγμα» γράφτηκαν, ὅπως ἡ ἴδια δήλωσε, μέσω τῆς ἐπικοινωνία της μέ τούς «Μαχάτμας», μία ἱεραρχία «Ἀνυψωμένων Δασκάλων», τή «Μεγάλη Λευκή Ἀδελφότητα», πού τῆς μετέφεραν τήν «ἀποκεκα¬λυμμένη Ἀλήθεια».
Εἶχαν, ὅμως, ἀρχίσει νά γίνονται στόν χῶρο τοῦ Πνευματισμοῦ πολλές ἀπάτες καί γι’ αὐτό δημιουργοῦνται ἐρευνητικά κέντρα γιά τή μελέτη τῶν πνευματιστικῶν παραψυχικῶν φαινομένων.
Ἕνα ἀπ’ τά γνωστότερα μέντιουμ στήν Ἀγγλία ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ὁ D. D. Home, μέ τίς ἐντυπωσιακές του πνευματιστικές δραστηριότητες ἔκανε τόν Πνευματισμό μόδα καί τράβηξε τήν προσοχή τῆς ἀριστοκρατίας, ἄν καί ἔκανε πολλές ἀπάτες. Τό 1882 δημιουργήθηκε ἡ «Ἑταιρία Ψυχικῶν Ἐρευνῶν» καί οἱ ἐπιστήμονες μέλη της, ξόδεψαν πολύ χρόνο γιά νά ἐρευνήσουν τά φαινόμενα καί νά ἀποδείξουν τίς πιθανές ἀπάτες.
Τό 1891 ἱδρύθηκε ἡ «Ἐθνική Ὁμοσπονδία Πνευματιστῶν» (National Federation of Spiristualists), πού τό 1902 μετονομάστηκε σέ «Ἐθνική Ἕνωση Πνευματιστῶν» (Spiritualist’s National Union). Μέχρι τό 1924 ἀνῆκαν σ’ αὐτή 309 κοινότητες ἤ ἄλλες μικρότερες ἑνώσεις. Στήν Ἀμερική δέν ἦταν τόσο ὀργανωμένος ὁ Πνευματισμός ἐκείνη τήν ἐποχή.
Τό 1919 ἡ θεοσοφίστρια Ἀλίκη Μπέϊλυ, ἄρχισε νά «λαμβάνει πληροφορίες» ἀπό τόν Τζιάλ Κούλ (Djwhal Khul), γνωστότερο ὡς «Θιβετιανό», δημιουργώντας ὁλόκληρη σειρά βιβλίων καθ’ ὑπαγόρευση, πού μιλοῦν γιά τή «Λευκή Ἀδελφότητα» καί τό «ἐσωτερικό μονοπάτι». Ἵδρυσε τή δική της «Θεοσοφική Ἑταιρία» πού τό 1923 μετονομάστηκε σέ Σχολή Ἀρκέην (Arcane School).
Ὁ Πνευματισμός (spiritualism) αὐξήθηκε ἀπό τή δεκαετία τοῦ 1840 καί ἔφτασε στό ἀπόγειο (ἀνώτατος ἀριθμός συμμετεχόντων μελῶν) κυρίως στίς ἀγγλόφωνες χῶρες μέχρι καί λίγο μετά τό τέλος τοῦ Α ́ παγκοσμίου πολέμου. Τό 1897 λέγεται ὅτι ἔφτασε τά 8 ἑκατομμύρια στίς Η.Π.Α. καί στήν Εὐρώπη, στή μεσαία καί ἀνώτερη τάξη. Τό ἀντίστοιχο ρεῦμα στήν κεντρική Εὐρώπη καί στήν Λατινική Ἀμερική εἶναι γνωστό ὡς Πνευματικισμός (spiritism)22. Κατόπιν ἄρχισε νά χάνεται τό ἐνδιαφέρον γι’ αὐτά τά φαινόμενα.
Λίγο πρίν τό 1920, ἦρθε νά ταράξει καί πάλι τά νερά ὄχι ὅμως σέ ἐπίπεδο φαινομένων ὁ λεγόμενος «κοιμώμενος προφήτης» Ἔντγκαρ Κέϋση (1877–1945), πού σέ κατάσταση ὕπνωσης ἔκανε διαγνώσεις μέσω πνευμάτων. Ἐπειδή ἦταν σέ ὕπνωση, κάποιος δίπλα του κατέγραφε τά λεγόμενα. Ἀρχικά ἔδινε «ὑπαγορεύσεις θεραπείας» (διαγνώσεις καί ἀγωγή γιά ἀσθένειες. Θεωρεῖται αὐτός πού προώθησε τό θέμα τῶν ἐναλλακτικῶν θεραπειῶν), κατόπιν «ὑπαγορεύσεις ζωῆς» (γιά νοητικές ἱκανότητες καί κλίσεις). «Φαινόταν λογικό ὅτι ἡ πνευματική ἀναζήτηση θά συμπλήρωνε τήν τριάδα σώματος, νοῦ καί ψυχῆς...»23 καί τά πνεύματα, μέσω αὐτῶν τῶν «ὑπαγορεύσεων πνευματικῆς ἀναζήτησης», ἄρχισαν νά διδάσκουν μετενσάρκωση, ὁλισμό, νά ἀμφισβητοῦν τή Βίβλο κ.λπ. Σήμερα ὑπάρχει τό ἵδρυμα Κέϋση A.R.E. (Association for Research and Enlightenment) στήν ἀκτή τῆς Βιρτζίνια.
Σύμφωνα μέ τόν π. Ἀντώνιο Ἀλεβιζόπουλο, στήν Ἀγγλία ὑπολογίζονται περίπου 900 πνευματιστικές κοινότητες διαφόρων προσανατολισμῶν.
Στήν Ἀμερική ἔχουμε πάνω ἀπό 500 ἑτερόκλητες ὁμάδες ἐνῶ στή Βραζιλία ὁ ἀριθμός τῶν πνευματιστῶν τοῦ «καρντεκιανοῦ τύπου» φθάνει στά 4.000.000, σύμφωνα μέ τή «Στατιστική καί Γεωγραφική Ἑταιρία τῆς Βραζιλίας», ἡ μεγαλύτερη συγκέντρωση πνευματιστῶν παγκοσμίως. Ἐκεῖ ἔχει δημιουργηθεῖ ἀπό τό 1992 τό International Spiritist Council, μέ σκοπό νά ἑνώσει τίς πνευματιστικές κινήσεις ἀπ’ ὅλο τόν κόσμο καί ἤδη συμμετέχουν πνευματιστικά ἰνστιτοῦτα καί ἑνώσεις ἀπό 25 χῶρες.
Θά πρέπει νά ξέρουμε πώς «ἀνάλογα μέ τή διδασκαλία, διακρίνουμε τόν Πνευματισμό (spiritism) ἀπό τόν Πνευματικισμό (spiritualism)»24. Ὁ Πνευματισμός ἀσχολεῖται μέ τήν ἐμπειρική ἔρευνα τοῦ ὑπερβατικοῦ, κάνει ἀναλύσεις καί ἑρμηνεῖες παράφυσιολογικῶν φαινομένων καί προβάλλεται ὡς ἐπιστήμη (βλέπε παραψυχολογία).
Ὁ Πνευματισμός διαφέρει ἀπό τόν Πνευματικισμό κατά τήν ἄποψη τῆς ἐπιστημονικῆς προσέγγισης τῶν διαφόρων φαινομένων.
Ἀπό δογματικῆς ἄποψης, ὁ Πνευματισμός δέχεται σάν βασικό του δόγμα τή μετενσάρκωση, ἐνῶ ὁ Πνευματικισμός ὄχι πάντοτε. Ἄρα ὁ Πνευματισμός, ὅπως οἱ ἴδιοι ἰσχυρίζονται, ἀποτελεῖ μία συλλογή ἀρχῶν καί νόμων, πού βασίζονται ἀπευθείας στή διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ καί σέ ἐπιπλέον ἀποκαλύψεις, πού ἐλήφθησαν ἀπό φωτισμένα πνεύματα. Οἱ πνευματιστές πιστεύουν ὅτι τά δόγματά τους εἶναι «ὁ Παράκλητος», πού ὑποσχέθηκε στόν κόσμο ὁ Ἰησοῦς, γιά «νά ἐπανατοποθετήσει ὅλα τά πράγματα στό βαθύτερό τους νόημα». Ὁ καρντεκιανός Πνευματισμός διατείνεται ὅτι ὄχι μόνο εἶναι ὁ φυσιολογικός διάδοχος τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά καί ὅτι εἶναι ἡ πιό ἀληθινή μορφή τοῦ Χριστιανισμοῦ, καθαρισμένη ἀπό μή χρήσιμες ἐπεξεργασίες καί προσθῆκες25.
Οἱ πνευματιστές δέν ἔχουν ναούς. Δημιουργοῦν «πνευματιστικά κέντρα», ὅπως τά ὀνομάζουν, ὅπου ἐκεῖ συναντιοῦνται γιά νά ἀκούσουν ὁμιλίες πάνω στά δόγματα, νά πάρουν τήν πνευματιστική εὐλογία, νά πιοῦν «ἐνεργοποιημένο» νερό καί, ἄν εἶναι προετοιμασμένοι, νά συμμετάσχουν σέ μεντιουμιστική συνάντηση ὅπου θά ἔρθουν σέ ἐπαφή μέ κάποιο πνεῦμα νεκροῦ μέ τή βοήθεια τῶν μέντιουμ.
Οἱ πνευματικιστές ἔχουν ναούς. Ἕνας κλάδος τους εἶναι καί ὁ «χριστιανικός Πνευματισμός», ὅπου ἔχουν ἀναπτύξει, πλέον καί διάφορα τελετουργικά (θεία κοινωνία, γάμο κ.λπ.). Αὐτοί ἀρνοῦνται καί τή διδασκαλία τῆς Θεοσοφίας γιά τή «Μεγάλη Λευκή Ἀδελφότητα». Οἱ λατρευτικές τους συνάξεις διευθύνονται ἀπό μέντιουμ. Ὑπάρχει μία σκηνή πού διακοσμεῖται μέ λουλούδια, καί λίγα θρησκευτικά σύμβολα. Ἔχουν ἐναρκτήρια προσευχή, μιά ὁμιλία, ὕμνους καί τέλος ἐπίδειξη ἀπό μέντιουμ. Πολύ συχνά τό μέντιουμ εἶναι προσκεκλημμένο. Ἡ ἐπικοινωνία μέ τούς νεκρούς ὀνομάζεται «ἄνοιγμα». Μάλιστα, στή Βρετανία, τά μέντιουμ ἐκπαιδεύονται γιά νά δίνουν «ἐνδείξεις» τῆς πραγματικῆς ἐπικοινωνίας μέ τά πνεύματα.
Ἀκόμη, σχεδόν σέ ὅλες τίς ὁμάδες (Πνευματιστῶν καί Πνευματικιστῶν) ἔχουμε καί Πνευματιστικές θεραπεῖες: νά περάσει ἀπευθείας θεραπευτική ἐνέργεια, μέσω τοῦ μέντιουμ, ἀπό κάποια «ἀνώτερη πηγή», ἐνῶ συνήθως ἔχουμε τοποθέτηση τῶν χεριῶν πάνω στόν ἀσθενῆ26.
Βασική Διακήρυξη τῶν Ἀρχῶν τοῦ Πνευματισμοῦ, πού εἶναι ἀποδεκτή ἀπό πλῆθος ὁμάδων, συνοπτικά.
Οἱ ἀρχές αὐτές δόθηκαν μέσω τοῦ μέντιουμ Emma Hardinge Britten τό 1871 καί εἶναι ἀκόμα σέ λειτουργία σήμερα ἀπό τήν Ἐθνική Ἕνωση Πνευματιστικῶν Ἐκκλησιῶν (National Spiritualist Association of Churches) στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καί τήν Ἐθνική Ἕνωση Πνευματιστῶν (Spiritualists’ National Union) στό Ἡνωμένο Βασίλειο. Αὐτἐς εἶναι:
1. Ἡ πατρότητα τοῦ Θεοῦ.
2. Ἡ ἀδελφοσύνη τοῦ ἀτόμου.
3. Ἡ κοινωνία τῶν πνευμάτων καί ἡ ὑπηρεσία τῶν ἀγγέλων.
4. Ἡ συνεχής ὕπαρξη τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς.
5. Προσωπική εὐθύνη.
6. Ἀποζημίωση καί τιμωρία στό μέλλον γιά ὅλες τίς καλές καί κακές πράξεις πού κάναμε στή γῆ.
7. Αἰώνια πρόοδος, δυνατή σέ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή27.
Διακηρύξεις (ὁρισμοί) ἀποδεκτές ἀπό τήν National Spiritualist Association of Churches
Πνευματιστής: Εἶναι ἕνα πρόσωπο πού πιστεύει, ὡς βάση τῆς θρησκείας του/της, στήν ἐπικοινωνία μεταξύ αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί τοῦ κόσμου τῶν πνευμάτων μέ τή βοήθεια τοῦ μεντιουμισμοῦ καί πού προσπαθεῖ νά διαμορφώσει τό χαρακτήρα του/της καί νά ζεῖ σύμφωνα μέ τίς ὑψηλότερες διδασκαλίες πού προέρχονται ἀπό τέτοια ἐπικοινωνία (1914, ἀναθ. 1938).
Διάμεσο (μέντιουμ): Εἶναι ἕνα πρόσωπο τοῦ ὁποίου ὁ ὀργανισμός εἶναι εὐαίσθητος στίς δονήσεις ἀπό τόν κόσμο τῶν πνευμάτων καί μέσω τοῦ ὁποίου, οἱ διάνοιες αὐτές εἶναι σέ θέση νά μεταβιβάσουν τά μηνύματα καί νά παράγουν τά φαινόμενα τοῦ Πνευματισμοῦ (1914).
Πνευματικός ἤ Πνευματιστικός θεραπευτής: Εἶναι ἕνα πρόσωπο πού, μέσω τῶν ἔμφυτων δυνάμεών του ἤ μέσω τοῦ διαμεσισμοῦ μεντιουμισμοῦ, εἶναι σέ θέση νά μεταδώσει τή ζωτική, θεραπευτική δύναμη στίς παθολογικές καταστάσεις (1930, 1993).
Πνευματισμός: Σύστημα πού διερευνᾶ τά ἑξῆς: Φαινόμενα τῆς προφητείας, τῆς διόρασης, τῆς διακοῆς (Clairaudience), τοῦ δώρου τῶν γλωσσῶν, τῆς χειροθεσίας, τῆς θεραπείας, τῶν ὁραμάτων, τῆς ἔκστασης, τῆς τηλεμεταφορᾶς (Apport), τοῦ μετεω¬ρισμοῦ, τῶν κτυπημάτων, τῶν αὐτόματων καί ἀνεξάρτητων γραφῶν καί τῶν ἔργων ζωγραφικῆς, τῆς φωνῆς, τῆς ὑλοποίησης, τῆς φωτογραφίας, τῆς ψυχομετρίας καί ὁποιασδήποτε ἄλλης παρουσίασης, ἐκδήλωσης καί ἀποδείξεων γιά τή συνέχεια τῆς ζωῆς, ὅπως καταδεικνύεται μέσω τῶν φυσικῶν καί πνευματικῶν αἰσθήσεων καί τῶν ἱκανοτήτων τοῦ ἀτόμου (1950).
Ὁ Πνευματισμός στήν Ἑλλάδα
Τό 1923, ὁ Ἄγγελος Τανάγρας ἱδρύει τήν «Ἑταιρεία Ψυχικῶν Ἐρευνῶν, δηλώνοντας μεταξύ ἄλλων: «πιστεύω ἀκραδάντως καί μόνον εἰς τήν θρησκείαν τῆς ἐπιστήμης ὅπως διεμορφώθη μετά τήν ἀνακάλυψιν τῆς ραδιενεργείας καί τῆς διασπάσεως τοῦ ἀτόμου...».
Ἄλλος φορέας τοῦ Πνευματισμοῦ στή χώρα μας εἶναι ἡ «Παραψυχο-Κοινωνιολογική Ἑταιρεία Ἑλλάδος», ἱδρυτής τῆς ὁποίας ὑπῆρξε ὁ Ἀντώνιος Πισσάνος, συνεργάτης τοῦ Τανάγρα στήν «Ἑταιρεία Ψυχικῶν Ἐρευνῶν». Ἡ μέθοδος καί τῶν δύο βασίζεται κυρίως στόν ὑπνωτισμό ἤ μεσμερισμό.
Τρίτος πνευματιστικός φορέας εἶναι τό σωματεῖο μέ τήν ἐπωνυμία «Ἕνωσις Ψυχοπνευματιστικῶν Ἐρευνῶν», τό 1929, μέ ἱδρυτή καί πρόεδρο τόν Ἡσαΐα Γ. Ἡσαΐα. Ἡ ὁμάδα ἰσχυρίζεται πώς δέν εἶναι θρησκεία ἤ αἵρεση ἀλλά καθαρή ἐπιστήμη. Χρησιμοποιοῦν ὅλες τίς μεθόδους τῶν μέντιουμ τά ὁποῖα, ὅπως δηλώνουν, γίνονται ἐπιδεκτικά ἐμπνεύσεως καί λειτουργοῦν μέσω ὑπνωτισμοῦ.
Ἕνας ἀκόμη φορέας εἶναι τό «Ἰνστιτοῦτο Παραψυχολογίας Ἀθηνῶν» τοῦ Γεωργίου Βουλούκου (1930-2005), πού κήρυττε τή διδαχή τοῦ Ἔντγκαρ Κέϋση (1877-1945), τοῦ ὁποίου ἡ «παραψυχολογία» στηρίζεται στόν Πνευματισμό καί στήν προσωπική του κοσμοθεωρία. Ὁ Γ. Βουλοῦκος ἦταν ἐκπρόσωπος τοῦ «Ἱδρύματος Κέϋση» στήν Ἑλλάδα. Ἀποδεχόταν τήν ἀστρολογία, τή χειρομαντεία, τήν αὐτόματη γραφή, τή μετενσάρκωση. Ὁ διαλογισμός ὑπῆρξε βασική μέθοδος αὐτῆς τῆς ὁμάδας.
(Συνεχίζεται...).
Διάλογος
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2014, ΤΕΥΧΟΣ 75
Ἔχουμε συχνά ἀναφερθεῖ στίς μεθοδεύσεις τῶν «λατρειῶν» (cults) γιά την ἐνσωμάτωση ὀπαδῶν στίς τάξεις τους. Ἡ ἄσκηση σκληρῆς ἐργασίας, ἡ στέρηση τοῦ ὕπνου, ἡ περιορισμένη ἤ εἰδική διατροφή, ἡ ἀπομόνωση ἀπό τό παλαιό περιβάλλον και ἡ μονοπώληση τῆς πληροφόρησης εἶναι λίγα ἀπό τά ἐργαλεῖα πού οἱ ὁμάδες αὐτές χρησιμοποιοῦν, ὥστε συχνά νά παραλληλίζονται οἱ μέθοδοι αὐτές μέ τίς μεθόδους πλύσης ἐγκεφάλου πού ἀσκοῦνται σε αἰχμαλώτους πολέμου.
Στά πλαίσια αὐτῆς τῆς ἐνημέρωσης ἀξίζει νά ἀναφερθοῦμε στό ἀξιόλογο βιβλίο «Λατρεῖες ἀνάμεσά μας» (Cults in Our Midst)1 τῶν Μάργκαρετ Σίγκερ (Margaret Singer, 1921–2003) καί Γιάνια Λάλικ (Janja Lalich, 1945-), ἐκ τῶν ὁποίων ἡ πρώτη κατεῖχε διδακτορικό στήν Ψυχολογία, ἐνῶ ἡ δεύτερη στήν Φιλοσοφία.
Στό συγκεκριμένο βιβλίο, οἱ συγγραφεῖς περιγράφουν ἕξι καταστάσεις, οἱ ὁποῖες ὅπως ὑποστηρίζουν θά μποροῦσαν νά κάνουν ἐφικτή τήν χειραγώγηση τῆς σκέψης. Ὅπως ἀναφέρουν, οἱ καταστάσεις αὐτές δέν περιλαμβάνουν καμία ἀνάγκη γιά ψυχικό καταναγκασμό ἤ ἄσκηση βίας. Ὅσον ἀφορᾶ στίς μεθόδους τῶν «λατρειῶν» (cults) καί τήν δράση τους, οἱ συγγραφεῖς ἀναφέρουν τά ἑξῆς:
1) Τό ἄτομο κρατεῖται ἀνύποπτο σχετικά μέ τό τί συμβαίνει καί εἰδικά, μέ τίς συνθῆκες χειραγώγησής του βῆμα πρός βῆμα.
Πιθανά καινούργια μέλη καθοδηγοῦνται, μέσῳ ἑνός προγράμματος ἀλλαγῆς συμπεριφορᾶς χωρίς νά ἔχουν πλήρη γνώση τοῦ περιεχομένου του, βῆμα πρός βῆμα.
2) Τό κοινωνικό ἤ ψυχολογικό περιβάλλον τοῦ προσώπου ἐλέγχεται. Εἰδικά, ἐλέγχεται ὁ προσωπικός του χρόνος.
Μέσῳ ποικίλων μεθόδων, τά νεώτερα μέλη τῶν «λατρειῶν» ἀπασχολοῦνται κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας συνεχῶς και καθοδηγοῦνται στό νά σκέπτονται ὅσο περισσότερο γίνεται τήν ὁμάδα καί τό περιεχόμενο τῶν διδασκαλιῶν της.
3) Καλλιεργεῖται συστηματικά στό ἄτομο μία αἴσθηση ἀδυναμίας καί ἀνικανότητας.
Αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἀπομάκρυνση τῶν μελῶν ἀπό τό φυσιολογικό τους κοινωνικό ὑποστηρικτικό περιβάλλον για ἕνα χρονικό διάστημα καί ἡ ἐγκατάστασή του στό περιβάλλον τῆς ὀργάνωσης ὅπου ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων ἀποτελεῖται ἀπό παλαιότερα μέλη. Τά μέλη χρησιμεύουν σάν πρότυπα τῆς συμπεριφορᾶς καί τοῦ ἐνδογλωσσικοῦ ἰδιώματος τῆς ὀργάνωσης.
Τά μέλη ἀπομακρύνονται ἀπό τήν κύρια δραστηριότητά τους, παραιτοῦνται ἀπό τήν ἐργασία τους ἤ ἐγκαταλείπουν τίς σπουδές τους, στεροῦνται τό εἰσόδημά τους ἤ ἐξαναγκάζονται νά τό παραχωρήσουν -πλήρως ἤ στό μεγαλύτερο μέρος του- στήν ὀργάνωση.
Ἀπό τή στιγμή πού τό θῦμα ἔχει χάσει τό συνηθισμένο ὑποστηρικτικό του περιβάλλον, διαβρώνεται ἡ ἐμπιστοσύνη στίς διανοητικές του ἱκανότητες. Καθώς αὐξάνεται ἡ αἴσθηση ἀδυναμίας καί ἀνικανότητας τοῦ θύματος, μειώνεται ἡ ὀρθή ἱκανότητα κρίσης καί κατανόησης τοῦ κόσμου, ἀποσταθεροποιεῖται ἡ συνήθης ὀπτική τῆς πραγματικότητας.
Καθώς ἡ ὀργάνωση «ἐπιτίθεται» στην πρότερη ἐγκόσμια ὀπτική τοῦ θύματος, θλίψη καί ἐσωτερική σύγχυση προκαλεῖται στόν ὀπαδό. Παρ’ ὅλα αὐτά, ἀπαγορεύεται σ’ αὐτόν νά μιλήσει γι’ αὐτό ἤ νά ἀντιταχθεῖ στήν ὅλη κατάσταση καθώς ἡ ἡγεσία τῆς ὀργάνωσης ἀποθαρρύνει τίς ἐρωτήσεις καί ἐξουδετερώνει κάθε ἀπόπειρα ἀντίστασης. Ἡ διαδικασία αὐτή ἐπιταχύνεται με τό νά διατηροῦνται τά ὑποψήφια θύματα διαρκῶς ἀπασχολημένα μέχρι κοπώσεως μέσῳ ἐπιλεγμένων, εἰδικά γιά τόν σκοπό αὐτό, δραστηριοτήτων.
4) Μεθοδεύεται ἕνα σύστημα ἀνταμοιβῶν, τιμωριῶν καί ἐμπειριῶν μέ τρόπο τέτοιο, ὥστε νά ἐξαλείφεται ἀπό τή συμπεριφορά τοῦ θύματος κάθε ἴχνος τῆς προηγούμενης ταυτότητάς του.
Ἡ χειραγώγηση ἐμπειριῶν ἐπιτυγχάνεται μέσῳ ποικίλων μεθόδων ὕπνωσης/ἔκστασης (trance), οἱ ὁποῖες περιλαμβάνουν τή χρήση τεχνικῶν ὅπως: ἀργῶν ρυθμικῶν δομῶν ὁμιλίας, καθοδηγούμενων λεκτικῶν καί ὀπτικῶν συμβόλων, ψαλμωδίας, μακροσκελῶν περιόδων προσευχῆς ἤ διαλέξεων καί πολύωρων ἀσκήσεων διαλογισμοῦ, ὅλα καθοδηγούμενα ἀπό τήν ἡγεσία τῆς ὁμάδος. Παλαιότερες πεποιθήσεις καί μοντέλα συμπεριφορᾶς τοῦ θύματος προσδιορίζονται ὡς ἄσχετα ἤ διαβολικά.
Ἡ ἡγεσία στοχεύει στήν ἀπάλειψη παλαιῶν συνηθειῶν, γι’ αὐτό τό θῦμα εἶναι ὑποχρεωμένο νά τίς καταπνίξει. Τά μέλη ἐνθαρρύνονται στήν ἐναρμόνιση μέ τίς πεποιθήσεις τῆς ὁμάδας καί ἀποθαρρύνονται ἀπό παλινδρομήσεις σέ παλαιές πεποιθήσεις καί συμπεριφορές.
5) Ἡ ὀργάνωση μεθοδεύει τό σύστημα ἀνταμοιβῶν, τιμωριῶν καί ἐμπειριῶν ὥστε νά προωθήσει τήν ἐκμάθηση τῆς ἰδεολογίας ἤ τοῦ συστήματος ἀξιῶν καί ἀποδεκτῶν ἀπό αὐτή μοντέλων συμπεριφορᾶς.
Ἡ ἐπίδειξη καλῆς συμπεριφορᾶς, κατανόησης καί ἀποδοχῆς τῶν πεποιθήσεων τῆς ὁμάδας καί ἡ συμμόρφωση με αὐτές ἀνταμείβονται, ἐνῶ οἱ ἐρωτήσεις, ἡ ἐκδήλωση ἀμφιβολιῶν καί ἡ ἄσκηση κριτικῆς ἀντιμετωπίζονται μέ ἀποδοκιμασία, ἀποκατάσταση τοῦ «λάθους» καί τέλος ἐνδεχόμενη ἐκδίωξη. Κάνουν ὁποιονδήποτε θέσει ἕνα ἐρώτημα νά αἰσθάνεται πώς πάσχει ἀπό κάποια ἔμφυτη διαταραχή.
Ἡ μόνη τροφοδότηση τῶν μελῶν προέρχεται ἀπό τήν ὁμάδα. Οἱ ὀπαδοί μετατρέπονται σέ θύματα ἐξαρτημένα ἀπό τις ἀνταμοιβές, πού προσφέρονται ἀπό ἐκείνους, πού ἐλέγχουν τά πράγματα. Τά μέλη ὀφείλουν νά προσλαμβάνουν ποικιλία νέων πληροφοριῶν σχετικά μέ τίς πεποιθήσεις τῆς ὀργάνωσης καί τήν ἀναμενόμενη ἀπό αὐτή συμπεριφορά.
Ὅσο πιό πολύπλοκο, ἀντιφατικό καί δύσκολο στήν κατανόηση εἶναι τό νέο σύστημα ἀξιῶν, τόσο πιό ἀποτελεσματική εἶναι ἡ προσηλυτιστική διαδικασία.
Ἡ ἐκτίμηση καί ἡ στοργή ἀπό τους ὁμότιμούς τους εἶναι πολύ σημαντική γιά τούς προσήλυτους. Ἡ ἀποδοχή ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἐναρμόνιση τῶν νέων μελῶν σέ μοντέλα σκέψης καί συμπεριφορᾶς τῶν παλαιοτέρων, πρότυπων μελῶν. Ἡ σχέση τους μέ τά παλαιότερα μέλη ἀπειλεῖται ὁποτεδήποτε ἐκεῖνοι ἐπιδεικνύουν ἀδυναμία στήν ἐκμάθηση ἤ διαφοροποίηση τῆς συμπεριφοράς. Κατά συνέπεια, οἱ νέοι προσήλυτοι ἁπλά συναινοῦν, ἐπιδοκιμάζουν καί ἐνεργοῦν σά νά κατανοοῦν και ἀποδέχονται τή νέα ἰδεολογία.
6) Προβάλλεται ἕνα κλειστό σύστημα λογικῆς καί ἀπολυταρχικῆς δομῆς, τό ὁποῖο δέν ἐπιτρέπει καμία ἀνατροφοδότησηκαί ἀρνεῖται νά διαμορφωθεῖ ἀπό οἱονδήποτε ἄλλο παράγοντα χωρίς τήν ἔγκριση τῆς ἡγεσίας ἤ ἄνευ διαταγῆς κάποιου ἐντεταλμένου ἀξιωματούχου.
Ἡ ὀργάνωση ἔχει πυραμιδοειδῆ δομή. Ἡ ἡγεσία πρέπει νά διαθέτει εἰδική φραστική διατύπωση ὥστε νά μήν ἐκτίθεται ποτέ. Στά μέλη δέν ἐπιτρέπονται οἱ ἐρωτήσεις, ἡ ἄσκηση κριτικῆς ἤ οἱ διαμαρτυρίες. Ἐάν κάτι ἀπ’ αὐτά συμβεῖ, ἡ ἡγεσία ἰσχυρίζεται πώς τό μέλος αὐτό εἶναι προβληματικό κι ὄχι ἡ ὀργάνωση ἤ τά δόγματά της. Τό στοχοποιημένο μέλος ἀντιμετωπίζεται ὡς μόνιμα διανοητικά ἀνορθόδοξο ἤ ἄδικο, ἐάν αὐτό ἀμφισβητήσει τήν ὅλη δομή τῆς ὀργάνωσης, τήν ἡγεσία καί τίς δοξασίες της, τά ὁποία σέ κάθε περίπτωση θεωροῦνται ὡς ἀπόλυτα ὀρθά καί δίκαια.
Ὁ προσηλυτισμός ἤ ἡ ἀναδιαμόρφωση τοῦ θύματος/μέλους πραγματοποιεῖται μέσα σέ ἕνα κλειστό σύστημα. Καθώς τά μέλη μαθαίνουν νά ἐναρμονίζουν τή συμπεριφορά τους ὥστε νά γίνονται ἀποδεκτά ἔναντι αὐτοῦ τοῦ κλειστοῦ συστήματος, ἀλλάζουν -ἀρχίζοντας νά μιλοῦντή «γλώσσα τῆς ὁμάδας»-, πράγμα πού συμβάλλει στήν περαιτέρω ἀπομόνωση καί ἀπομάκρυνσή τους ἀπό προγενέστερες πεποιθήσεις καί συμπεριφορές.
ΑΟΥΜ ΣΙΝΡΙΚΙΟ (2)
Ἕνα μέλος τῆς Ἀούμ Σινρικίο (Aum Shinri Kyo)3, τῆς Ἰαπωνικῆς λατρείας (cult), πού ἐξαπέλυσε τό 1995 στό μετρό τοῦ Τόκυο τήν ἐπίθεση μέ τό νευροτοξικό ἀέριο σαρίν4, παραδόθηκε στήν Ἀστυνομία, ἔχοντας διαφύγει τή σύλληψη ἐπί 17 σχεδόν χρόνια.
Ὁ ἡλικίας 46 ἐτῶν Μακότο Χιράτα (Makoto Hirata)5, ἀπό τούς πιό περιζήτητους φυγόδικους, ἀρνήθηκε νά ἀποκαλύψει στήν Ἀστυνομία πῶς παρέμενε ἀσύλληπτος ἐπί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, δήλωσε ὅμως ὅτι ἐπιθυμοῦσε νά «ἀφήσει πίσω του τό παρελθόν». Ἐν τούτοις, ἡ παράδοση τοῦ Χιράτα θά μποροῦσε νά καθυστερήσει τήν ἐκτέλεση τοῦ ἱδρυτῆ τῆς σέκτας Σόκο Ἀσαχάρα καί ἄλλων δώδεκα μελῶν της πού ἔχουν καταδικαστεῖ σέ θάνατο.
Τό Νοέμβριο 2011 τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς Ἰαπωνίας ἀπέρριψε ἔφεση τοῦ ἡλικίας 51 ἐτῶν, Σέϊτσι Ἔντο (Seiichi Endo), τοῦ 13ου μεταξύ τῶν καταδικασθέντων σέ θάνατο μελῶν τῆς σέκτας. Ἡ ἐκτέλεση τῶν ὑπολοίπων δώδεκα μελῶν τῆς Ἀούμ Σινρικίο εἶχε ἀνασταλεῖ ἐν ἀναμονῇ τῆς ἐκδίκασης τῆς ἔφεσης τοῦ Ἔντο. Ἡ ἀπόρριψη τῆς ἔφεσης ἄνοιξε τό δρόμο γιά τήν ἐκτέλεση τῶν ποινῶν, ἀλλά ἡ ἑκούσια παράδοση τοῦ Χιράτα θά μποροῦσε νά καθυστερήσει καί πάλι τήν ἐκτέλεση καθ’ ὅσον καταδικασθέντα μέλη σεκτῶν εἶναι πιθανόν νά χρησιμεύσουν ὡς μάρτυρες στήν ἐν λόγῳ δίκη. Τό γεγονός αὐτό ὁδήγησεσέ εἰκασίες σχετικά μέ τό κίνητρο τῆς ἐθελουσίας παράδοσης τοῦ Χιράτα.
Μετά τή σύλληψή του, ἡ Ἀκέμο Σέϊτο (Akemo Saito), ἄλλο μέλος τῆς σέκτας, παραδόθηκε ἐπίσης στίς ἀστυνομικές ἀρχές, ἰσχυριζόμενη ὅτι συζοῦσε μέ τόν Χιράτα το μεγαλύτερο διάστημα πού αὐτός ἦταν φυγόδικος. Ἡ Ἀστυνομία ὑπέβαλλε μήνυση κατά τῆς γυναίκας γιά ὑπόθαλψη φυγά...
Ἄν καί ὁ Χιράτα δέν κατηγορεῖται εὐθέως γιά συμμετοχή στήν ἐπίθεση μέ το νευροτοξικό ἀέριο στό μετρό τοῦ Τόκυο, ὅμως κατεζητεῖτο γιά τήν ἀπαγωγή και τό θάνατο, τό 1995, τοῦ Κιγιόσι Καρίγια (Kiyoshi Kariya), ἀδελφοῦ μιᾶς ὀπαδοῦ πού εἶχε ἐγκαταλείψει τήν ὀργάνωση. Ὁ Χιράτα καί ἄλλα μέλη τῆς λατρείας (cult) εἶχαν κατηγορηθεῖ ὅτι ἀπήγαγαν σέ κάποιο δρόμο τοῦ Τόκυο τόν Καρίγια καί τόν φυλάκισαν στό ὑψίστης ἀσφαλείας κοινόβιο πού διατηροῦσε ἡ ὀργάνωση στούς πρόποδες τοῦ βουνοῦ Φίτζι (Fiji). Εἶχαν ἀκόμη κατηγορηθεῖ ὅτι χρησιμοποίησαν ναρκωτικές οὐσίες ὡς «ὀρό τῆς ἀλήθειας» στήν προσπάθειά τους νά τόν ὑποχρεώσουν νά μιλήσει σχετικά μέ την ἀδελφή του. Σύμφωνα μέ τήν Ἀστυνομία ὁ Καρίγια πέθανε ἀπό ὑπερβολική δόση ναρκωτικῶν ἐνῶ στή συνέχεια οἱ κατηγορούμενοι ἔκαψαν τό σῶμα του σ’ ἕναν ἀποτεφρωτήρα.
Ὁ Χιράτα, πού ἐντάχθηκε στήν ὀργάνωση στά τέλη τοῦ 1980, ὁμολόγησε στίς ἀστυνομικές ἀρχές ὅτι μετάφερε μέν τόν Καρίγια στό κοινόβιο, ἀρνήθηκε ὅμως ὅτι συμμετεῖχε στή δολοφονία του. Παρ’ ὅλα αὐτά εἰκάζεται ἡ συμμετοχή του στήν ἀπόπειρα δολοφονίας ἑνός ὑψηλόβαθμου στελέχους τῆς Ἀστυνομίας τό 1995.
200 σχεδόν ἄτομα σχετιζόμενα μέ τήν ἐν λόγῳ λατρεία (cult) ἔχουν καταδικαστεῖ γιά ἀδικήματα, πού περιλαμβάνουν φόνους, ἀπαγωγές καί παραγωγή νευροτοξικοῦ ἀερίου.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ (6)
Τό ὑπολογιζόμενο 1,2 ἑκατομμύριο ἀνθρώπων, πού ταξιδεύουν στήν Ἰνδία ἐτησίως, γιά πρακτική ἐξάσκηση στή γιόγκα, στό διαλογισμό, στήν «ἰατρική» τῆςἀγιουρβέδα7 καί στίς ἄλλες «πνευματικές» δραστηριότητες, ἀναμένεται ὅτι θά ἔχει σχεδόν διπλασιαστεῖ μέχρι τό 2015.
Τό δωδεκάμηνο πού ἔκλεισε τόν Ὀκτώβριο 2011, οἱ ταξιδιωτικοί πράκτορες στήν Ἰνδία ἀπεκάλυψαν ὅτι ὁ -φερόμενος μέ τόν ὄρο «πνευματικότητα καί εὐζωία»- θρησκευτικός τουρισμός ἀπέφερε στή χώρα 817 ἑκατομμύρια στερλίνες, δημιουργώντας μιά ταχύτατα ἀναπτυσσόμενη «τουριστική βιομηχανία» τήν ὁποία ἡ Κυβέρνηση τῆς χώρας ἀνυπομονεῖ νά προωθήσει.
Μικρό παράδειγμα τῶν ἀνωτέρω ἀποτελεῖ ὁ διαβόητος Ἰνδός γκουρού Ραζνίς, ὁ γνωστός περί τό τέλος τῆς ζωῆς του καί ὡς Ὄσσο, πού ἀπό τήν Πούνα τῶν Ἰνδιῶν ἐπέτυχε τήν παγκόσμια ἐξάπλωση τῆς σέκτας του. Σήμερα, 23 χρόνια μετά τό θάνατό του, τό «Θέρετρο Διαλογισμοῦ Ὄσσο», πού ὁ ἴδιος εἶχε ἱδρύσει στήν πόλη αὐτή, χρεώνει στούς φιλοξενούμενους, στίς ἐν λόγῳ ἐγκαταστάσεις του, περισσότερες ἀπό 1.000 στερλίνες ἑβδομαδιαίως. Στό ποσό αὐτό δέν περιλαμβάνονται τά ἀεροπορικά εἰσιτήρια, τά γεύματα στό «Φυσικῆς Καλλιέργειας Χορτοφαγικό Ἑστιατόριο» τοῦ «Θέρετρου», δυό σέτ καφτανιῶν, πού οἱ θαμῶνες ὀφείλουν νά φέρουν ἀναγκαστικά, καθώς καί ἡ πληρωμή μιᾶς ὑποχρεωτικῆς ἰατρικῆς ἐξέτασης γιά πιθανή μόλυνση ἀπό τόν ἰό τοῦ AIDS.
ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ8 (FLDS) (9)
Ὁ Γουῶρεν Τζέφς (Warren Jeffs)10, ἡλικίας 55 ἐτῶν, ἀρχηγός μιᾶς φονταμενταλιστικῆς σέκτας Μορμόνων, φυλακίστηκε ἰσόβια ἀφοῦ βρέθηκε ἔνοχος βιασμοῦ ἑνός 12άχρονου κοριτσιοῦ, ἐνῶ ὑπῆρξε ὁ πατέρας παιδιοῦ, πού ἀπέκτησε μέ ἕνα 15άχρονο κορίτσι.
Στήν ἀκροαματική διαδικασία, σέ δικαστήριο τοῦ Τέξας, κατατέθηκε ὅτι ὁ Τζέφς εἶχε 79 συζύγους, 29 ἀπό τίς ὁποῖες ἦταν ἀνήλικες. Ὁ Τζέφς, γνωστός στούς 10.000 ὀπαδούς τῆς σέκτας ὡς «ὁ Προφήτης», δίδασκε πώς ἡ πολυγαμία θά ἔφερνε χαρά στόν παράδεισο καί ὅτι ἕνας ἄνδρας θά ἔπρεπε νά ἔχει τουλάχιστον τρεῖς συζύγους γιά νά κερδίσει τή σωτηρία. Ἐπίσης ὁ ἴδιος προσωπικά προΐστατο στούς ὀνομαζόμενους, κατά τήν ὀργάνωση, «οὐράνιους γάμους», ἀνάμεσα σέ νεαρά κορίτσια καί ἄνδρες κατά πολύ μεγαλύτερους. Ἰσχυριζόμενος ὅτι παραβιάζεται ἡ θρησκευτική του ἐλευθερία, ὁ Τζέφς παρουσίασε στό δικαστήριο «ἔγγραφη μαρτυρική κατάθεση ἀπό τόν Θεό» ὁ ὁποῖος ἀπειλοῦσε τήν ἕδρα μέ «ἀρρώστια καί θάνατο» σέ περίπτωσηπού δέν σταματοῦσε ἡ δίκη. Ἡ πολιτική ἀγωγή κατέθεσε πώς σέ γονεῖς κοριτσιῶν, τά ὁποῖα ὁ Τζέφς ἔβρισκε ἑλκυστικά, ἔλεγε ὅτι, «τώρα τά κορίτσια ἀνήκουν σέ μένα». Ἄνδρες πού ἀρνοῦνταν νά ὑποταχθοῦν, ἐκδιώκονταν ἀπό τή μικρή Τεξανή κοινότητα καί οἱ σύζυγοι καί τά παιδιά τους δίδονταν σέ ἄλλους ὀπαδούς. Γιά τήν ὑπεράσπισή του, ὁ Τζέφς κάλεσε ἕναν καί μόνο μάρτυρα, ἕνα πρεσβύτερο τῆς «ἐκκλησίας» ὁ ὁποῖος διάβασε στό δικαστήριο ἀπό τήν «γραφή τῶν Μορμόνων».
Ἡ Κάρολαϊν Τζέσαπ (Caroline Jessup) κλήθηκε νά καταθέσει γιά τήν πολιτική ἀγωγή, ἐπειδή ἡ νέα της προγονή ἦταν τό καινούργιο 12άχρονο θύμα τοῦ Τζέφς. Ἡ Κάρολαϊν, ἡ ὁποία γεννήθηκε μέσα στήν ὀργάνωση, ἐξαναγκάστηκε σέ γάμο μέ τον 50άχρονο Μέριλ Τζέσουπ (Merril Jessop), δεξί χέρι τοῦ Τζέφς καί ἀργότερα, ντέ φάκτο πρόεδρο τῆς σέκτας. Ἡ Κάρολαϊν κατέθεσε στό δικαστήριο ὅτι ὁ σύζυγός της, ἐπειδή ὑπῆρξε ἀπρόθυμη στή συναίνεση, τή βίαζε κατ’ ἐξακολούθηση ἀπό τήν πρώτη γαμήλια νύχτα καί κατά τήν διάρκεια τῶν 17 χρόνων ἔγγαμου βίου, καρπός τοῦ ὁποίου ἦταν ὀκτώ παιδιά. Μή ὄντας διατεθειμένη νά ἐγκαταλείψει τά παιδιά της, τά πῆρε μαζί της ὅταν δραπέτευσε ἀπό τήν ὀργάνωση στίς 4.00’ τά χαράματα τῆς 21ης Ἀπριλίου 2003. Ἡ μεγαλύτερη κόρη της Μπέτυ (Betty) δέ θέλησε νά φύγει κι ἔτρεξε πίσω στό σπίτι. Ἡ μητέρα της τήν ἔσυρε ἔξω διά τῆς βίας, ἀλλά ἐκείνη παρέμεινε ἀρνητική καί τελικά ἐπέστρεψε στό κοινόβιο.
Ἡ Κάρολαϊν Τζέσαπ ἔχει γράψει δύο βιβλία σχετικά μέ τίς ἐμπειρίες της. Στόχος της εἶναι νά θέσει τέλος στήν πολυγαμία, πού θεωρεῖ ὅτι ἔχει ὡραιοποιηθεῖ καί ἁπαλυνθεῖ τά τελευταῖα χρόνια στή συνείδηση τοῦ κοινοῦ. Ἡ ἴδια δήλωσε πώς: «Ὑπάρχει μία γενική τάση... “Καλά, δέν ἐνοχλοῦν κανένα”, ἐνῶ γυναῖκες, κορίτσια καί ἀγόρια κακοποιοῦνται φρικτά καί ἡ κοινωνία δέν τούς προσφέρει καμιά προστασία». Ἡ ἴδια καταδικάζει ἐπίσης τήν πρωτογενῆ θρησκεία τῶν Μορμόνων11, πού δέν ἀσκεῖ πλέον τήν πολυγαμία. «Νομίζω ὅτι ὁ Τζόϊσεφ Σμίθ12 (Joseph Smith) ἐφηῦρε μία θρησκεία μέ σκοπό νά ἱκανοποιήσει τήν ἐπιθυμία του γιά πολυγαμία», δήλωσε ἡ Τζέσαπ.
Οἱ Τάϊμς ἀνέφεραν ὅτι ἄλλες πολυγαμικές ὁμάδες ἐξέφρασαν τόν ἀποτροπιασμό τους γιά τά ἐγκλήματα τοῦ Τζέφς, ἐνῶ ὁ «Συνασπισμός Βασικῶν Δικαιωμάτων» (Principle Rights Coalition) 13, πού ἀντιπροσωπεύει πέντε πολυγαμικές ὁμάδες στήν Ἀριζόνα καί τή Γιούτα δήλωσε ὅτι: «Ἀνησυχοῦμε μέ τήν προοπτική ὅτι τέτοιες ἀθλιότητες θά μποροῦσαν νά διαπραχθοῦν ἀπό ὁποιονδήποτε».
ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ14
Στήν Εὐρώπη... πρό 20ετίας καί σήμερα
Στήν Ἀγγλία, ἕνας Αὐστραλός σατανιστής καταδικάστηκε σέ ἰσόβια δεσμά για τό φόνο τοῦ 35άχρονου Κήθ Σλέϊτερ (Keith Slater) στό Χάλ (Hull) τοῦ Γιορκσάιερ, πρίν ἀπό 25 περίπου χρόνια. Ὁ Κήθ Σλέϊτερ μαχαιρώθηκε θανάσιμα στό λαιμό, στό κατώφλι τοῦ σπιτιοῦ του, τό 1988 ἀπό τόν Μάρτιν Μπράουν (Martin Brown)15, 42 ἐτῶν, χωρίς προφανῆ αἰτία... Τό θῦμα ἦταν τελείως ἄγνωστο στόν Μπράουν.
Εἶναι χαρακτηριστικό, ὅτι ὁ Πρόεδρος τοῦ Κακουργιοδικείου, στό Σέφιλντ, σέρ Ἄλαν Γουΐλκι (Sir Alan Wilkie) δήλωσε ὅτιἦταν πιθανόν ὁ Μάρτιν Μπράουν νά μή γνώριζε κἄν τό γιατί διέπραξε τή δολοφονία.
Στήν γειτονική μας Ἰταλία...
Κληρικοί καί Ἀξιωματικοί τῆς Ἀστυνομίας στήν Ἰταλία ἔχουν ἑνώσει τίς δυνάμεις τους γιά νά ἀντιμετωπίσουν ἀποτελεσματικά τόν διαρκῶς αὐξανόμενο ἀριθμό τῶν ἐγκλημάτων, πού σχετίζονται μέ Σατανιστικές σέκτες.
Ὁ Δόν Ὀρέστε Μπένζι (Don Oreste Benzi), ἕνας ἀπό τούς κορυφαίους εἰδικούς συνεργάτες τοῦ Βατικανοῦ σέ θέματα ἀποκρυφισμοῦ καί Σατανισμοῦ, ὑπολόγιζε (τό 2005) ὅτι ὑπῆρχαν στή χώρα τουλάχιστον 8.000 Σατανιστικές σέκτες μέ περισσότερους ἀπό 600.000 ὀπαδούς.
Τό Βατικανό ἔχει ἀποσπάσει κληρικούς στήν «Squadra Anti Sette»16 (SAS), μονάδα κατά τῶν σεκτῶν, πού διερευνᾶ σειρά φόνων συνδεδεμένων μέ τή λατρεία τοῦ διαβόλου καί τή βεβήλωση ἐκκλησιῶν ἀπό σατανιστές.
Μία, σέ ἐθνικό ἐπίπεδο, ἀστυνομική ἐπιχείρηση διεξάγεται μέ Κέντρο Συντονισμοῦ τή Ρώμη καί ὑπεύθυνο τόν Ἀρχηγό τῆς Ἀστυνομίας Τζάνι ντέ Τζεννάρο(Gianni de Gennaro)17. Ἐκπρόσωπος τῆς ἀστυνομίας δήλωσε: «Ἡ Ὑπηρεσία Δημοσίας Ἀσφαλείας ἀποφάσισε ὅτι θά ἔπρεπε νά δημιουργηθεῖ “Μονάδα Ἀντιμετώπισης τῶν Σεκτῶν καί τοῦ Σατανισμοῦ” στήν Ἰταλία. Σέ πολλές περιπτώσεις διαπιστώσαμε ἐγκληματική δραστηριότητα, πού ἀφοροῦσε φόνους καί σεξουαλικά ἀδικήματα στενά συνδεδεμένα μέ ἀποκρυφιστικές πρακτικές. Ἡ Μονάδα αὐτή θά ἀσχολεῖται ἀποκλειστικά μέ αὐτά τά ἀδικήματα».
Ὁ Δόν Ὀρέστε Μπένζι πού θά εἶναι ὁ σύνδεσμος μέ τίς Ἀστυνομικές Ἀρχές, δήλωσε στήν ἐφημερίδα (The Sunday Telegraph): «Θά ἐπανδρώσουμε τίς “Μονάδες” μέ κληρικούς πού διαθέτουν ἐμπειρία στήν ἀντιμετώπιση τῆς ἄσκησης τοῦ Σατανισμοῦ καί τοῦ ἀποκρυφισμοῦ. Αὐτοί θά βοηθήσουν τήν SAS στή μάχη μέ τό πρόβλημα αὐτό πού ἀναπτύσσεται μέ ἀνησυχητική ταχύτητα σ’ ὅλη τήν Ἰταλία.
Ἐδῶ, δέν ἀναφερόμαστε μόνο μέ φόνους, ἀλλά καί στήν ψυχολογική ἐπιρροή πού ἀσκοῦν οἱ σέκτες, ἰδιαίτερα στούς νέους, ἀπομακρύνοντάς τους ἀπό τίς παραδοσιακές κοινωνικές ἀξίες, ἐκθέτοντάς τους σέ κάθε εἴδους φρικαλεότητες». Κι ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Βατικανοῦ κατέληξε: «Αὐτός εἶναι ὁ βασικός λόγος πού ἡ ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ νά βοηθήσει».
Κατά τήν Ἀστυνομία, περιοχές μέ ἰδιαίτερη σατανιστική δραστηριότητα στό Βορρᾶ, θεωροῦνται οἱ περιοχές: Πιεντιμόντε (Piedimonte), Βένετο (Veneto), Ἐμίλια Ρωμάνια (Emilia Romagna)• ἐνῶ στό Νότο, οἱ περιοχές: Τοσκάνη (Toscana), Οὔμπρια (Umbria), Καλαβρία (Calabria) καί Ἀπουλία (Puglia).
Ἔχει ἐπίσης συσταθεῖ μία εἰδική κατ’ εὐθείαν τηλεφωνική γραμμή ἐπικοινωνίας γιά τήν ἀναφορά ἀποκρυφιστικῶν δραστηριοτήτων.
Τό νέο κῦμα Σατανισμοῦ στήν Ἰταλία συχνά τροφοδοτεῖται ἀπό τήν ἄσκηση τῆς μαύρης μαγείας, τά ναρκωτικά, τό σέξ καί τή μουσική heavy metal.
Ἕνα ἀπό τά χειρότερα κρούσματα φόνων τῶν τελευταίων ἐτῶν ἦταν κι αὐτό τῆς σέκτας «τά Κτήνη τοῦ Σατανᾶ» (the Beasts of Satan). Δύο ἀπό τά μέλη της, ὁ Φάμπιο Τόλις (Fabio Tollis), 16 ἐτῶν καί ἡ Κιάρα Μαρίνο (Chiara Marino)18, 19 ἐτῶν, ξυλοκοπήθηκαν μέ ρόπαλα ἀπό ἄλλους ὀπαδούς καί θάφτηκαν ζωντανοί σέ δάση κοντά στό Μιλάνο. Ἡ ἀστυνομία πιστεύει πώς πρέπεινά ὑπάρχουν κι ἄλλα θύματα καθώς ἔχουν ἐξαφανιστεῖ καί ἄλλα ἄτομα.
Ὁ Ἀντρέα Βόλπε (Andrea Volpe), ἀρχηγός τῶν «Κτηνῶν τοῦ Σατανᾶ», καταδικάστηκε γιά τήν δολοφονία σέ ἰσόβια κάθειρξη. Ἡ 19άχρονη φίλη του, Ἐλίζαμπεθ Μπαλαρίν (Elizabeth Ballarin), καταδικάστηκε σέ 24 χρόνια κάθειρξη καί ὁ 27άχρονος Νικόλα Σαπόνε (Nicola Sapone) σέ 26 χρόνια.
Φορεῖς γιά τήν προάσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἐξέφρασαν φόβους ὅτι ἡ νέα «Μονάδα» κατά τῶν σεκτῶν, θά μποροῦσε νά χρησιμοποιηθεῖ γιά τή διερεύνηση τοῦ 1.000.000 Ἰταλῶν, πού ἀνήκουν σέ μειονοτικά θρησκευτικά κινήματα. Οἱ ἀποκρυφιστικοί κύκλοι στήν Ἰταλία ὑπῆρξαν ἐπίσης ἐπικριτικοί. Ὁ Ἀντρέα Προβέρα (Andrea Provera), ἰδιοκτήτης καταστήματος ἀποκρυφιστικῶν εἰδῶν, στό Τορίνο, δήλωσε: «Ζοῦμε σέ μία λαϊκή δημοκρατία κι ἔτσι ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νά πιστεύει σέ ὅ,τι ἐπιθυμεῖ. Ἐάν κάποιοι θέλουν νά λατρεύουν τό ψυγεῖο τους (sic) ἐπειδή πιστεύουν ὅτι τούς μιλάει ἤ ἐπιθυμοῦν νά λατρεύουν τόν Σατανᾶ, εἶναι δικό τους θέμα»19.
Στή Μεγάλη Βρετανία...
Ἐκδικάστηκε στό ἈνώτατοΔικαστήριο τοῦ Ἐδιμβούργου μία ὑπόθεση φόνου μέ ἐμπλοκή στόν Σατανισμό. Ὁ 16άχρονος Λούκ Μίτσελ (Luke Mitchell), σέ ἡλικία 14 ἐτῶν, σκότωσε καί ἀκρωτηρίασε τήν ἐπίσης 14άχρονη φίλη του, Τζόουντι Τζόουνς (Jodi Jones) στό Ντέελκιτ (Dalkeith) τῆς Σκωτίας.
Ὁ δικαστής τῆς ὑπόθεσης, λόρδος Νίμο Σμίθ (Nimmo Smith) κατεδίκασε τόν Μίτσελ, ὁ ὁποῖος κατανάλωνε μεγάλες ποσότητες κάνναβης καί εἶχε ἐμμονή μέ τόν Σατανισμό, σέ 20ετῆ φυλάκιση.
Ὁ δικαστής χαρακτήρισε τήν ὑπόθεση ὡς ἰδιαζόντως εἰδεχθῆ καί μοναδική στά χρονικά τοῦ δικαστηρίου τά τελευταῖα χρόνια. Εἶπε, μάλιστα, στόν Μίτσελ: «Δεν νομίζω πώς τό ἐνδιαφέρον σου γιά τόν Σατανισμό μπορεῖ νά ἀγνοηθεῖ καί ἁπλᾶ νά ἀποδοθεῖ σέ μία τάση ἐφηβικῆς ἐπαναστατικότητας. Ἦταν ἔνδειξη ὅτι βρίσκεις τό κακό ἑλκυστικό καί πιστεύεις ὅτι ἴσως ὑπάρχει ἕνα εἶδος διεστραμμένου θέλγητρου στήν πραγματοποίηση μιᾶς κακόβουλης πράξης».
Ὁ δικαστής ἀπεφάνθη, πώς θεωροῦσε ὅτι ἡ ἐξάρτηση τοῦ ἀγοριοῦ ἀπό τήν κάνναβη ὑπῆρξε ἕνας ἐπιπλέον παράγοντας στή διάπραξη τοῦ φόνου.
Ὁ Μίτσελ ἦταν θαυμαστής τοῦ τραγουδιστῆ τῆς goth20 Μέριλιν Μάνσον (Mairilyn Manson), ὁ ὁποῖος δημοσίευσε, στήν ἱστοσελίδα του, εἰκόνες, πού εἶχε ἀντιγράψει ἀπό νεκρικές φωτογραφίες τῆς Ἐλίζαμπεθ Σόρτ (Elizabeth Short), ἠθοποιοῦ τοῦ Χόλυγουντ, πού δολοφονήθηκε καί ἀκρωτηριάσθηκε τή δεκαετία τοῦ 1940. Ὁ δικαστής Νίμο Σμίθ δήλωσε ὅτι, ὁ Μίτσελ, προφανῶς «κουβαλοῦσε στό μυαλό του» τίς εἰκόνες πού εἶχε δεῖ.
Βέβαια, ὁ Μέριλιν Μάνσον ἀποποιήθηκε τοῦ ἰσχυρισμοῦ ὅτι ἡ ἐνέργειά του αὐτή ὑπῆρξε παράγων στή δολοφονία τῆς Τζόουντι Τζόουνς καί ἀπέδωσε τό γεγονός στήν κακή ἀνατροφή πού οἱ γονεῖς δίνουν στά παιδιά τους. Ὁ Μίτσελ, σύμφωνα μέ μαρτυρίες, ἔλαβε ἑκατοντάδες ἐπιστολές ἀπό νεαρές θαυμάστριες τοῦ Μάνσον. Κάποιες ἀπό αὐτές, μέ τή χαρακτηριστική goth ἐμφάνιση, περίμεναν ἔξω ἀπό τό δικαστήριο νά δοῦν τό Μίτσελ, ἔστω στιγμιαῖα.
Καί στό Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό...
Ἕνας ἀξιωματικός τοῦ Βασιλικοῦ Ναυτικοῦ, πρόσφατα, πῆρε τήν ἄδεια νά τελεῖ τά τελετουργικά του ἐπί τοῦ σκάφους καί μετά τόν θάνατό του, νά κηδευθεῖ σύμφωνα μέ τήν θρησκεία του, τόν Σατανισμό.
«ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΑΟΥΜ». ΝΕΑ «ΛΑΤΡΕΙΑ» ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΑ21
Ἡ «λατρεία» (Cult) «Διαλογισμός Μάουμ» (Maum Meditation) γνωστή καί σάν «Λατρεία τοῦ Θανάτου» τώρα δραστηριοποιεῖται καί στίς Η. Π. Α.
Οἱ ὀπαδοί τῆς ὀργάνωσης αὐτῆς πιστεύουν ὅτι ὁ ἀρχηγός της εἶναι ἡ ἐκδήλωση τῆς ἀλήθειας, ἕνα πεφωτισμένο ὄν, τό ὁποῖο μπορεῖ νά ὁδηγήσει ἄλλους ἀνθρώπους στή φώτιση. Ἡ πρώτη πρακτική στήν ὁποία καλοῦνται νά ἐκπαιδευτοῦν οἱ ὀπαδοί καθημερινά, εἶναι «νά δολοφονήσουν διανοητικά τόν ἑαυτό τους» μέσῳ παραστατικῶν βίαιων ἀπεικονίσεων. Οἱ ὀπαδοί πιστεύουν ὅτι αὐτή ἡ μορφή πλύσης ἐγκεφάλου, μαζί μέ τό ἄδειασμα τοῦ νοῦ ἀπαλλάσσει τά ἄτομα ἀπό ἀναστολές.
Ἡ ὀργάνωση αὐτή διδάσκει πώς ὑπάρχουν 8 ἐπίπεδα σκέψης στά ὁποῖα πρέπει νά ἀνέλθει ὁ ἐνδιαφερόμενος, ἕως ὅτουφθάσει στή φώτιση.
Τό μηνιαῖο κόστος παρακολούθησης ἀνέρχεται σέ 150.000 δολάρια (sic), ἐνῶ στό ἐπίπεδο 5 ἀπαιτεῖται ἡ «οὐράνια εἰσφορά» ὕψους 1.000.000 δολαρίων (sic). Ἀκόμη, προτείνεται στούς ὀπαδούς ἡ ἀγορά βιβλίων καί ἄλλων διαφόρων προϊόντων.
Ὁ ἱδρυτής τῆς ὀργάνωσης, Γού Μιάγκ (Woo Myung) διαμένει στό Λόγκ Ἄϊλαντ(Long Island), στή Νέα Ὑόρκη, παρ’ ὅλο πού τό κέντρο τῆς ὀργάνωσης βρίσκεται στήν Κορέα.
Στά ἐπίπεδα 4 καί 5, εἶναι ὑποχρεωτική ἡ ἀπομνημόνευση ἑνός δοξαστικοῦ ὕμνου πρός τόν Γού Μιάγκ. Ὅλα τά ἐπίπεδα εἶναι μυστικά. Μόνο στά μέλη τοῦ 8ου ἐπιπέδου ἐπιτρέπεται ἡ πρόσβαση στή διαδικτυακή πύλη (web portal) 8ου βαθμοῦ τῆς ὀργάνωσης.
Σ’ ὅλα τά κέντρα τῆς ὀργάνωσης ὑπάρχει ἕνα ἰδιαίτερο κάθισμα στό ὁποῖο μόνο ὁ Γού Μιάγκ ἐπιτρέπεται νά καθίσει, ἐνῶ οἱ ὀπαδοί τοῦ 8ου ἐπιπέδου καί μόνο ἐπιτρέπεται νά συνομιλοῦν μέ τή σύζυγο τοῦ Γού Μιάγκ. Ὅμως αὐτά δέν ἐμποδίζουν τόν ἴδιο τόν Γού Μιάγκ, κάποιες φορές, νά κάνει ἐπισκέψεις καί νά ἀσκεῖ κριτική σέ σχέση μέ συμπεριφορές καί τήν εὐρύτερη πρόοδο. Ὁ φανατισμός καί ἡ ἀφοσίωση τήν ὁποία ἀπαιτεῖ ὁ Γού Μιάγκ ἀπό τούς ὀπαδούς καθώς καί ἡ πλύση ἐγκεφάλου φθάνουν στήν ὑπερβολή.
Οἱ «βοηθοί», πού καθοδηγοῦν τίς πρακτικές διαλογισμοῦ, ἀνήκουν ὅλοι στό 8ο ἐπίπεδο. Παρ’ ὅλο πού θεωρεῖται ὅτι ἔχουν φθάσει στή «φώτιση», συχνά ἐμφανίζουν σημάδια ἀπογοήτευσης, ἀπάθειας καί ἀντιπάθειας πρός ἄλλους ὀπαδούς. Αὐτά εἶναι ἐμφανῆ, εἰδικά ὅταν τίθενται ἐρωτήσεις στίς ὁποῖες δέν μποροῦν νά ἀπαντήσουν. Χρησιμοποιοῦνται ψεύτικα χαμόγελα καί δῆθεν ἀγαπητική ἀτμόσφαιρα σέ ἔνδειξη ἀποδοχῆς τῶν ἄλλων. Ὅταν οἱ προσήλυτοι ἀπουσιάσουν γιά περισσότερο ἀπό δυό ἡμέρες, ἀρχίζουν νά δέχονται τηλεφωνήματα μέ σκοπό νά διαπιστωθεῖ ὁ λόγος τῆς ἀπουσίας.
___________________
1. http://en.wikipedia.org/wiki/Cults_in_Our_Midst
2. FAIRnews, Ἀπρίλος 2012, σ. 9 (The Daily Telegraph, 2 Ιανουαρίου 2012).
3. Βλ. καί: «Διάλογος», τεῦχ. 4, σελ. 17. Τεῦχ. 8, σελ. 16. Τεῦχ. 9, σελ. 23. Τεῦχ. 10, σελ. 21. Τεῦχ. 15, σελ. 12. Τεῦχ. 17, σελ. 10. Τεῦχ. 19, σελ. 25 καί τεῦχ. 20, σελ. 27.
4. Ὀργανική ἕνωση τοῦ φωσφόρου μέ χημικό τύπο (CH3)2CHO]CH3PF. Εἶναι ἄχρωμο καί ἄοσμο ὑγρό πού χρησιμοποιεῖται ὡς χημικό ὅπλο ἐξαιτίας τῆς δράσης τουὡς νευροτοξικοῦ παράγοντα. Ἔχει καταγραφεῖ ὡς ὅπλο μαζικῆς καταστροφῆς.
5. http://blogs.wsj.com/japanrealtime/2012/01/04/aumfugitive-less-wanted-than-he-thought/
6. FAIRnews, Ἀπρίλος 2012 & The Times, 15 Νοεμβρίου 2011.
7. Ἀρχαῖο ἰνδικό «θεραπευτικό» σύστημα, πού πέρα ἀπό τή «χειρουργική» καί τά «φαρμακευτικά» σκευάσματα, ἀκολουθεῖ διαδικασία καθημερινῶν πρακτικῶν ὅπως: εἰδική διατροφή, σωματικές ἀσκήσεις, yoga, ἀσκήσεις ἀναπνοῆς καί ἐλέγχου τῆς prana (pranayama), διαλογισμό, βότανα καί «πνευματικότητα». Ἡ ἀγιουρβέδα, κατά τά λεγόμενα τῶν ὀπαδῶν της, δε στοχεύει στή θεραπεία τῆς ἀσθένειας, ἀλλά «στήν ἐγκαθίδρυση τῆς ὑγείας, τῆς μακροζωίας καί τήν ἀνάπτυξη τῆς συνειδητότητας». Ἡ ἀγιουρβέδα ἀποτελεῖ μία ἀκόμη μέθοδο σέ χρήση τῆς Νέας Ἐποχῆς (New Age) καί στην ἀναβίωση τοῦ μάγου/γιατροῦ στίς μέρες μας.
8. The Times, 10/8/2011 & The Times Magazine, 27/8/2011. FAIRnews, Ἀπρίλιος 2012.
9. Fundamentalist Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints. Ἕνα ἀπό τά πολλά παρακλάδια τῆς αἵρεσης τῶν Μορμόνων. «Ἡ Φονταμενταλιστική Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν Ἁγίων τῶν Τελευταίων Ἡμερῶν (FLDS) εἶναι μία ἀπό τίς μεγαλύτερες φονταμενταλιστικές αἱρέσεις στίς τάξεις τῶν Μορμόνων καί ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους ὀργανισμούς στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, τά μέλη τοῦ ὁποίου ἀσκοῦν τήν πολυγαμία. Ἡ FLDS ἐμφανίστηκε στίς ἀρχές τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, ὅταν τά ἰδρυτικά μέλη της ἐγκατέλειψαν τήν «Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν Ἁγίων τῶν Τελευταίων Ἡμερῶν» (LDS). Ἡ διάσπαση ἐμφανίστηκε σέ μεγάλο βαθμό λόγῳ τῆς ἀναστολῆς τῆς πρακτικῆς τῆς πολυγαμίας ἀπό τήν LDS καί τῆς ἀπόφασής της νά ἀφορίσει τά μέλη της πού θά συνέχιζαν αὐτή τήν πρακτική. Βλ. και http://en.wikipedia.org/wiki/Fundamentalist_Church_of_Jesus_Christ_of_Latter-Day_Saints
10. http://en.wikipedia.org/wiki/Warren_Jeffs
11. Σ.τ.Σ Τήν «Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τῶν Ἁγίων τῶν Τελευταίων Ἡμερῶν» (LDS).
12. Ὁ ἱδρυτής τῆς LDS (1805-1844).
13. Φορέας πού ἐνσωματώνει μέλη ἀπό πολλές «ἐκκλησίες» καί πολυγαμικές οἰκογένειες στή Γιούτα τῶν Η.Π.Α.
14. The Sunday Telegraph, 7/1/2007 & FAIRnews, τ. 1, 2007.
15. The Times, 7/2/2007, FAIRnews, τ. 1, 2007.
16. «Μονάδα κατά τῶν Σεκτῶν» τῆς Ἀστυνομίας.
17. http://en.wikipedia.org/wiki/Giovanni_De_Gennaro_(businessman)
18. http://en.wikipedia.org/wiki/Beasts_of_Satan
19. Σ.τ.Σ. Εἶναι ὅμως καί δικό τους θέμα νά θυσιάζουν ἀνθρώπους τελετουργικά;
20. Gothic rock, ἀναφερόμενη ἐπίσης ὡς goth ρόκ ἤ ἁπλά goth, εἶναι μουσικό ὑπογένος τῶν post-punk και alternative rock, πού εἶδε τό φῶς περί τά τέλη τοῦ 1970.
21. The Times, 30 Δεκεμβρίου 2011 & FAIRnews, Ἀπρίλιος 2012, σ. 13
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013, ΤΕΥΧΟΣ 74
Σεβασμιώτατε, σεβαστοί Πατέρες, ευσεβές ή ασεβές ακροατήριο.
Θα ξεκινήσω λίγο παραλλάσσοντας την εισήγησή μου –δεν με νοιάζει να μου φάνε τον χρόνο- από τον ενεργειακό σαματά που έγινε στην αρχή του συνεδρίου. Έγινε ένας ενεργειακός σαματάς. Το ζήσατε. Γιατί έγινε αυτό; Κοσμικά σκεπτόμενος -αυτό που σας λέω το εντάσσω μέσα στην εισήγησή μου τώρα, θα δείτε γιατί- κοσμικά σκεπτόμενος λέω ότι οι αδελφοί που ήταν εδώ και έκαναν τον ενεργειακό σαματά έχουν δίκιο. Κοσμικά σκεπτόμενος... Γιατί θα πούνε: μαζευτήκατε 10-15 άνθρωποι που έχετε ίδιες ιδέες και μας χτυπάτε στο κεφάλι· τα λέτε μόνοι σας. Κοσμικά σκεπτόμενοι, αλλά όχι εκκλησιαστικά σκεπτόμενοι. Θα πω κάτι που το είχα πει (με ανάγκασε τότε η κατάσταση) στο προηγούμενο συνέδριο στον Πειραιά για τις μεταμοσχεύσεις, γιατί αν υπάρχουν τέτοιες παρενέργειες και διχάσετε το πλήρωμα και μερικοί θεωρούν ότι είναι αδικημένοι και κάνουν ενεργειακούς σαματάδες και μετά γίνεται κακό στην Εκκλησία και σε μας, να εφαρμόσουμε πρώτον την πατερική μέθοδο.
Ποιά είναι η μέθοδος η πατερική; Ξεκινούσαν οι αιρέσεις· και έβαζαν μια θέση και έλεγαν εμείς λέμε αυτό. Ήταν μια θέση. Οι Πατέρες απαντούσαν, και ήταν μια αντίθεση. Δεν έκαναν συνέδρια από ᾽δω και από ᾽κει. Απαντούσαν, διαχρονικά. Στο τέλος γινόταν κάποια τοπική ή Οικουμενική Σύνοδος όπου γινόταν μία σύνθεση. Προσέξτε: Θέση - Αντίθεση - Σύνθεση, με άνεση, όλοι να μιλήσουν και να πουν τη γνώμη τους. Είχαν δίκιο οι αδελφοί, αλλά εκείνοι τα είπαν, χίλιες φορές τα λένε. Τώρα ήρθαν να μιλήσουν κι άλλοι. Ας κάνουν κι αυτοί ένα συνέδριο και κάποτε να γίνει σύνθεση εν τοπική ή Πανορθοδόξω Συνόδω. Αυτή είναι η επιθυμία μας, για να μην σκανδαλιζόμαστε. Και προσέξτε αυτό που λέω «Θέση - Αντίθεση - Σύνθεση»· είναι το σχήμα το φιλοσοφικό του φιλοσόφου του Εγέλου - το Εγελιανό σχήμα, που έλεγε Θέση - Αντίθεση - Σύνθεση, το πήρε ο Μαρξισμός, το έκανε Θέση - Αντίθεση - Επανάσταση. Όχι. Θέση - Αντίθεση - Σύνοδος. Αν αυτό το καταλάβουμε, θα σεβαστούμε κι αυτούς που έχουν τη γνώμη τους. Τη λένε τόσες φορές, την είπαν χίλιες φορές, είπαν τα δικά τους και μια φορά μαζευτήκαμε εδώ να ακουστεί και ένας άλλος λόγος.
Αυτός ο τόπος όπου εδώ βρισκόμαστε, έχει καλλιεργήσει τις ρίζες των επιστημών. Το ξέρουμε όλοι τι έκανε η αρχαία Ελλάδα για τις επιστήμες, που μέχρι σήμερα είναι ο κορμός και ο σκελετός όλων των επιστημών. Αυτός εδώ είναι ο τόπος όπου καλλιεργήθηκαν τα δόγματα και οι αλήθειες της Εκκλησίας μας και ως εκ τούτου ζυμώθηκε η εμπειρική θεολογία ως πορεία ζωής. Ερχόμαστε σήμερα εδώ μετά από αυτό να ψάχνουμε τα όρια της επιστημονικής γνώσεως ή της εμπειρικής συμμετοχής μας στο μυστήριο της αγάπης του Θεού; Αυτό είναι το ερώτημα! Το θέμα των ενεργειακών λεγομένων θεραπειών είναι η αναζήτηση: ποιά είναι τα όρια της επιστημονικής γνώσεως και της εμπειρίας της συμμετοχής μας στο μυστήριο της αγάπης του Θεού. Δηλαδή βρισκόμαστε 3.000 χρόνια πριν, στην εποχή του Κίτρινου Αυτοκράτορα όπου [κυριαρχούσαν] τα στοιχεία της φύσεως; Που, όπως ελέχθη, ήταν το νερό, η φωτιά, το ξύλο, το μέταλλο. Είμαστε ακόμα εκεί, 3.000 χρόνια πριν; Δηλαδή η επιστήμη δεν προχώρησε, είναι ο Κίτρινος Αυτοκράτορας; Βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή των αλληλεπιδράσεων των στοιχείων της φύσεως; Που λέγονταν τότε Τσι, Γι Τσινγκ, χίλια ονόματα - μετά πήραν πιο συγκεκριμένη μορφή. Βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή των πρωτευόντων και δευτερευόντων μεσημβρινών όπου ρέει η φιλοσοφική (καμιά σχέση με επιστήμη) «ζωτική ενέργεια»; Ακόμη εκεί βρισκόμαστε; Στην εποχή του Κίτρινου Αυτοκράτορα; Να μας απαντήσουν. Είμαστε ακόμα εκεί, δηλαδή δεν άλλαξε τίποτε. Είναι μια φιλοσοφική θεώρηση.
Φιλοσοφικά είναι ελεύθεροι να λένε ο,τι θέλουν. Άλλο επιστήμη και άλλο Αλήθεια. Βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή των φαινομένων των συμφορήσεων των διόδων («μπλοκάρισμα» το λένε) των ζωτικών ενεργειών; Βρισκόμαστε ακόμη στις αρχές του Κίτρινου Αυτοκράτορα; Το γιν και το γιανγκ, λέει, δεν είναι απόλυτα. Δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο. Ούτε Θεός ούτε τίποτα· δεν είναι απόλυτα. Αλλά ένα πράγμα είναι απόλυτο: Οι αρχές τους. Το Τίποτα, το ανυπόστατο. Ακόμα εκεί βρισκόμαστε; Πρόκειται για ιατρική ή φιλοσοφική θεολογία; Ποιά είναι τα όριά τους; Ακόμη, θα ακολουθούμε τους μύθους του πρώτου ανθρώπου της κινεζικής ανθρωπολογίας, του Πανγκού (Pangu), ο οποίος μίλησε περί ενεργειακής θεραπείας; Ναι, ο πρώτος άνθρωπος ο Κινέζος, ο Πανγκού μίλησε για ενεργειακές θεραπείες.
Πως μπορούμε τότε να καταλάβουμε ποιό είναι το μπλέξιμο του Χάινεμαν (Samuel Hahnemann) -μετά πια, μεταγενέστερα- αν δεν καταλάβουμε τον αλχημιστή και μάγο του Μεσαίωνα, τον Παράκελσο, τον οποίο κατά βήμα ακολούθησε; Ο Χάινεμαν είναι το τσιράκι του μάγου Παράκελσου· και το τσιράκι και στην πράξη της θεωρίας του και στην πράξη της πράξεως. Ο Παράκελσος μιλούσε για «τελέσματα», «χτυπήματα», «δονητές», «δυναμοποιήσεις», επενέργεια υπερβατικών δυνάμεων του φαρμάκου. Μιλούσε για μια μορφή μαγείας όπου ο θεραπευτής ήταν μάγος. Δεν μπορώ να ψάχνω τον Χάινεμαν έτσι, αν δεν καταλάβω ποιό ήταν το τσιράκι του, ο πρόγονός του.
Εδώ χρειάζεται βαθύτατος προσδιορισμός μεταξύ «κτιστού» και «ακτίστου». Εδώ βρίσκεται το ξεπέρασμα του «μπλοκαρίσματος». Προσέξτε, όλα αυτά που λέμε έχουν μια λύση εν Ορθοδόξω σκέψη και θεολογία. Και μπαίνω έτσι -δεν γίνεται αλλιώς- στο κτιστό και στο άκτιστο των ενεργειών του Θεού, όπως το γνωρίζει η Ορθόδοξη παράδοση, εν τη Παλαμική θεολογία που είπα λίγο πριν, από τον Γρηγόριο τον Παλαμά και τον Γρηγόριο τον Νύσσης.
Η Ανατολή (η Ανατολή της Ανατολής, της Ασίας) δεν γνώριζε αυτή τη διάκριση μεταξύ «ακτίστου» και «κτιστού», των ενεργειών του Θεού. Επέλεξε τον πανθεϊσμό. Αυτά που ακούσαμε είναι πανθεϊσμός: τα πάντα είναι Θεός, τα πάντα. Και έκανε τα πάντα Θεό. Όλη η ύλη είναι θεός. Αυτό δεν το γνώριζε η Ανατολή της Ανατολής. Το αγνοούσαν. Δεν τους κατηγορώ. Δεν μπορούσαν να κάνουν θεολογία τότε. Αλλά εκεί είναι το «κουμπί». Η Δύση, ακόμα και η Δύση, δεν γνώρισε μετά αυτή τη διάκριση, παρόλη τη μεγάλη διαμάχη της Παλαμικής θεολογίας. Έκανε την επιστήμη μαγεία-αποκρυφισμό και κατέληξε στον Παράκελσο και τον Χάινεμαν και έκανε τον θεραπευτή μέντιουμ και διάμεσο ή και, σήμερα, «channelling». Αυτός είναι ο Ευρωπαίος που δεν γνώριζε τη διάκριση κτιστών και ακτίστων ενεργειών εν τω Θεώ. Αυτό είναι θεολογία, εκεί είναι το «κουμπί», το τονίζω. Το πιο τραγικό είναι ότι η Δύση της επιστήμης και του Διαφωτισμού αρνήθηκε να κατανοήσει αυτή τη βαθιά θεολογική Ορθόδοξη σκέψη (κτιστές και άκτιστες ενέργειες του Θεού) και έκανε -προσέξτε- την επιστήμη θεό. Απέτυχε και εκείνη.
Ενέργειες... Ποιές ενέργειες; Είναι σαφέστατη η Ορθόδοξη θεολογία. Δύο σκέψεις θα διατυπώσω: άκτιστες ενέργειες. Θεολογία, εμπειρία, κάθαρση, φωτισμός, το πως ο Θεός είναι Ουσία και Ενέργειες. Όπως λέει ο Μάξιμος ο Ομολογητής, ο Θεός έχει τη δυνατότητα, δύναται τα πάντα, ο Θεός που βγαίνει από την ουσία Του, γιατί είναι Θεός. Και αυτό που βγαίνει από την ουσία Του, οι ενέργειές Του είναι και αυτά Θεός. Εμείς πως αγιαζόμαστε; Μέσα από τα μυστήρια, ζώντας μέσα στον χώρο των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Θεολογία, εμπειρία, κάθαρση, μετάνοια, ιερατική προσέγγιση, εκκλησιολογική προσέγγιση... Δεν έχουμε άλλη λύση! Η διάκριση κτιστού και ακτίστου, αν δεν γίνει κατανοητή, δημιουργεί όλα αυτά τα προβλήματα. Δεν το απαιτώ από τον Κινέζο, δεν το απαιτώ από τον Ινδό, δεν μπορώ να το απαιτήσω από τον διεστραμμένο θεολογικά Δυτικό· το απαιτώ μόνο από μένα. Γιατί εγώ ζω σε αυτόν τον τόπο που καλλιέργησε την επιστήμη και ξέρει αυτή τη θεολογία. Μακάρι να το ήξεραν. Αλλά είναι δική μας η ευθύνη. Διερωτώμαι πως σε αυτόν τον τόπο εδώ, σ᾽ αυτόν τον τόπο, μπορεί να υπάρχουν αυτά τα παραληρήματα. Μα σ᾽ αυτόν τον τόπο! Που αυτοί γνώρισαν αυτό το κάλλος της θεολογίας.
Και μην ξεχνάτε, το τόνισα πριν από λίγο, όλοι αυτοί οι θεραπευτές ουσιαστικά είναι μάγοι και μέντιουμ, μας αρέσει δεν μας αρέσει. Αυτή είναι η ορολογία. Προσέξτε στην επιστήμη, που έχει τις κτιστές ενέργειες (το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, οι ακτίνες λέιζερ, όλα [αυτά] τα φαινόμενα είναι κτιστές ενέργειες) πως ενεργοποιούνται; Όταν υπάρχει μια τεχνική. Ο Θεός τις έκανε απ᾽ αρχής και κάποτε, μετά από αιώνες, οι επιστήμονες είχαν έναν τρόπο επιστημονικό και τις ενεργοποίησαν. Πως ενεργοποιούνται οι άκτιστες ενέργειες; Μέσα στη μετάνοια, στην κάθαρση, μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Στη ζωή της Εκκλησίας και στην προσέγγιση προς τον Θεό.
Αυτά είναι βασικά πράγματα, ουσιαστικά πράγματα. Με τις άκτιστες ενέργειές Του ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και συνεχίζει να τον συντηρεί. Δίνει στα πάντα ουσία, έχει ουσιοποιητικές ενέργειες. Είναι παρών στη φύση, συντηρεί τον κόσμο· είναι οι συντηρητικές ενέργειες. Φωτίζει τον κόσμο· φωτιστικές ενέργειες. Αγιάζει τον κόσμο· αγιαστικές ενέργειες. Τα πάντα θεραπεύει. Θεοτικές ενέργειες· τα πάντα θεώνει. Οι ενέργειες του Θεού είναι θείες ενέργειες. Είναι και αυτές Θεός, χωρίς να είναι η ουσία Του. Αυτό δεν το κατάλαβαν. Εδώ είναι το μπλέξιμο το μεγάλο.
Εμείς ζούμε αυτό κοντά στην Εκκλησία μας. Ο Χριστιανός δεν είναι Χριστιανός επειδή μπορεί απλώς να ομιλεί για τον Θεό. Είναι Χριστιανός γιατί μπορεί να έχει εμπειρία του Θεού. Και όπως όταν αγαπάς πραγματικά ένα πρόσωπο και συνομιλείς μαζί του, το αισθάνεσαι, το χαίρεσαι, έτσι συμβαίνει και στην κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Δεν υπάρχει μια εξωτερική σχέση, αλλά μυστική ένωση Θεού και ανθρώπων μέσα στο μυστήριο, μέσα στις άκτιστες ενέργειες του Θεού. Αυτό ξέρει αυτός ο τόπος, δεν το ξέρει; Τονίζει ο Γρηγόριος ο Παλαμάς: ο Θεός κοινωνείται δια των ακτίστων Αυτού ενεργειών. Δεν θα κοινωνείτο αν δεν υπήρχαν άκτιστες ενέργειες. Θα ήταν ένας Θεός απρόσιτος, απόμακρος, κάπου ψηλά στον ουρανό. Θα Τον απορρίψουν γιατί δεν θα ήταν μαζί τους.
Ο Θεός είναι κοντά μας. Βλέπετε «ενέργειες θεραπευτικές», «τσι», «γιν», «πράνα»... Τι είναι όλα αυτά; Τι είναι η Δύση; Ο απρόσωπος Θεός· όπου απουσιάζει, και υπάρχει στη θέση Του ο Πάπας, ο αντιπρόσωπός Του. Αυτό δεν το έχουμε σ᾽ αυτόν τον τόπο. Η Χάρις του Θεού είναι άκτιστη, δεν είναι δημιουργημένη. Ο Θεός είναι αμέθεκτος και μεθεκτός. Αμέθεκτος ως [προς] την ουσία και μεθεκτός στις ενέργειες. Έτσι ο άνθρωπος κατορθώνει να έχει κοινωνία με τον Θεό. Δηλαδή οι θεούμενοι και άγιοι της Εκκλησίας μας, φανερώνουν τον τρόπο απόκτησης αυτής της Χάρης. Μόνο οι αγιαζόμενοι και οι άγιοι καταλαβαίνουν και μετέχουν σε αυτό το μέγεθος. Σε αυτόν τον τόπο μιλώ, όπου αναπτύχθηκαν τόσοι άγιοι. Μιλώ γι᾽ αυτόν τον τόπο. Οι άλλοι δεν το ξέρουν.
Ακριβώς αυτή η εμπειρία θέτει στο περιθώριο την αναγωγή του δόγματος και της πίστης σε ένα κλειστό σύστημα αληθειών. Το δέσιμο Θεού και ανθρώπου γίνεται ακριβώς μέσα από την εμπειρία την αγιαστική της καθημερινότητας. Υπάρχουν και άνθρωποι που αναζητούν, στους όποιους άλλους, άλλες εμπειρίες. Δεν υπάρχει τίποτε. Μόνο δαιμόνιο υπάρχει και δαιμονισμός. Όλα τα άλλα είναι οι θεοί των εθνών, δαιμόνια! Μην το ψάχνουμε. Μη φοβόμαστε να πούμε τη λέξη. Είναι δαιμόνια! Τους αρέσει δεν τους αρέσει. Δεν τους κατηγορώ· δεν το ξέρουνε. Μα δεν το ξέρουνε... Και πάνε να δώσουν λύση σε προβλήματά μας.
Αλλά η ζωή εν Χριστώ είναι μεγάλο πράγμα. Άλλο ζωή εν Χριστώ και άλλο εκτός Χριστού. Χωρίς Χριστό, αυτά δεν γίνονται. Τό γεγονός ὅμως ὅτι ἡ θεία οὐσία εἶναι ἀπρόσιτη, ἀμέθεκτη (δέν κάνει νά μετέχουμε σέ Αὐτόν), γινόμαστε ἅγιοι, Τόν ἀγαπᾶμε, ζοῦμε μαζί Του καί ἔχουμε καί τήν ἐμπειρία τοῦ Ἀκτίστου Φωτός. Τό Ἄκτιστο Φῶς φωτίζει σάν τόν ἥλιο τόν πνευματικό κόσμο καί ἀποκαλύπτει στόν ἄνθρωπο τό δρόμο του, πού εἶναι μυστικός καί ἐν ταπεινώσει. Χωρίς αὐτό τόν δρόμο, τήν ἕνωση μέ τόν Θεό μέσα ἀπό τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση καί τή Λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας μας δέν γίνεται τίποτα.
Λοιπόν, ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι δαιμονιστές καί εἶναι ὑπηρέτες τοῦ διαβόλου. Καθαρά τό λέω, πεντακάθαρα, δέν τό φοβᾶμαι! Καί ὅλη αὐτή ἡ ἱστορία εἶναι ἱστορία μάγων καί μέντιουμ. Πρίν νά τελειώσω, νά δώσω ἕνα χαριτωμένο στίγμα· χαριτωμένο στίγμα, ἔτσι, θά ᾽λεγα γιά γέλιο, ἀλλά ἐπειδή δέν τούς κατηγορῶ τούς ἄλλους δέν θά γελάσω. Νά ξέρετε ὅμως τό λανθασμένο τί εἶναι. Ἔχω κάποια κείμενά τους. Ἕνας χῶρος λέγεται «Πῶς νά ἔχετε ἐνεργειακές συνδέσεις». Πῶς; Λέει: «Ἀφοῦ ἐνημερωθεῖς γι᾽ αὐτή τή μέθοδο, ἀνάλογα μέ τή βούλησή σου, κοίτα νά καλέσεις πλανητικούς καί κοσμικούς δασκάλους, ἀγγέλους καί ἀρχαγγέλους, γαλαξιακούς θεραπευτές τοῦ φωτός, ὅπως τούς Ἀρκτούριους, Πλειάδιους...» κ.λπ., κ.λπ.
Αὐτό δέν εἶναι μαγεία; Σ᾽ αὐτό καλεῖ τόν λαό μας σέ αὐτό τόν τόπο, αὐτός ὁ χῶρος. Ἀποφασίζεις ἀνάλογα μέ τίς προτιμήσεις σου τί θέλεις ἀπό αὐτούς. Πολλά δαιμόνια, ἔ; Δέν λέει ἡ Ἁγία Γραφή, τό ὄνομα τῶν δαιμόνων ἦταν «λεγεών»; Πολλά δαιμόνια, ἔ; «Ἐμεῖς», λέει, «σοῦ συνιστοῦμε ἐδῶ σ᾽ αὐτό τό site, γενικά τήν ἐλεύθερη ἐπιλογή ἀγγέλων, εἶναι πιό εὔκολη», λέει. «Μέσα στή θεραπεία», προσέξτε, λέει «ἐφαρμόζουμε καθαρισμό τοῦ κάρμα καί ἀποκοπή ὅλων των ἀρνητικῶν λώρων καί ἐνεργειῶν. Καί αὐτά θά τά γλιτώσουμε. Πῶς θά τό κάνουμε;». Λέει, «μή φοβάστε, δέν εἶναι δύσκολο». Ἀκοῦστε τήν πράξη. Δέν θά γελάσω. «Τρίβετε τά δυό σας χέρια ἀρκετά γρήγορα καί δυνατά μέχρι νά τά νιώσετε νά ζεματίζονται. Ἄρχισε νά λειτουργεῖ ἡ ἐνέργεια». Θυμηθεῖτε τήν πανεύκολη πράξη τοῦ θεραπευτοῦ τοῦ Ρέικι. Τό κάνω τώρα, δέν τό κάνω; Τώρα θά τό κάνω. Σηκώνω τά χέρια καί λέω τή φράση, ὅπως τή λέω (ἄν θέλετε στά Ἀγγλικά εἶναι καλύτερα, «πιάνει» πιό πολύ): “Reikion”. Αὐτό. Μετά τά κατεβάζω καί λέω “Reikioff”. Τέλειωσε. Καί ἄν θέλω νά εἶναι πιό δυνατό, τρίβω τά χέρια μου. Δέν γελάω. Δέν ξέρουν τό περί ἀκτίστου καί κτιστῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Δέν τό γνωρίζουν. «Κι ἄν θέλετε», λέει, «οὐσιαστικά αὐτό πού κάνετε τώρα εἶναι τό ὅτι ἑλκύετε τή συμπαντική ἐνέργεια. Καί ὅταν νιώσετε ὅτι πλέον τό δεξί σας χέρι δέν ἔχει ἐνέργεια, τότε σταματῆστε τή θεραπεία, πλύντε τά χέρια σας καί πιεῖτε ἕνα ποτήρι νερό».
Καί τελειώνοντας, [θά ἀναφερθῶ σέ] ἕνα χαριτωμένο πρακτικό ὁδηγό, μέ ἐρωτήματα πάνω σέ αὐτά τά θέματα. Μήν ξεχνᾶτε πιά, οἱ ἐνέργειες αὐτές εἶναι ἐνέργειες χωρίς Θεό. Ἐνέργειες χωρίς Θεό. Πρακτικά ἐρωτήματα. Τά ρωτοῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι «θεραπεύονται» ἔτσι, ψευτοθεραπεύονται: «-Τί πρέπει νά σκέφτομαι ὅταν κάνω αὐτές τίς ἐνεργειακές θεραπεῖες;». «-Τίποτε, ἀπολύτως τίποτε». Ἀπολύτως τίποτε. Ξέρετε ποῦ ὑπάρχει τό ἀπολύτως τίποτε τῆς σκέψεως; Στό κενό τῆς βουδιστικῆς προσπάθειας γιά νιρβάνα. Ἀπολύτως τίποτε. «-Γιατί μερικές φορές δέν νιώθω τίποτε κατά τή θεραπεία;». «Κάποιες φορές δέν νιώθεις τίποτε, μή φοβᾶσαι ὅμως, ἡ θεραπεία λειτουργεῖ». «-Ἀπό ποῦ ἔρχεται ἡ ἐνέργεια τοῦ Ρέικι;». «-Ἔρχεται ἀπό τό Σύμπαν, ἀπό τή Φύση, ἀπό τήν Ἀνώτατη Πνευματική Ἀρχή. Μποροῦμε νά ποῦμε πώς ἡ ἐνέργεια τοῦ Ρέικι ἔρχεται ἀπό τήν Ἀρχή, ἀπό τό Ἀπόλυτο, ἀπό τό Τίποτε». Τέλος.
Κοροϊδεύουν τόν λαό μας. Φυσικά, μέ πολύ μάρκετινγκ, πολλή διαφήμιση, πάρα πολλή διαφήμιση. Δέν διερωτῶμαι ποιός πληρώνει τά χρήματα, δέν μπλέκομαι ἐκεῖ γιατί ἔχω τόν λόγο μου. Θά τό πῶ σέ μισό λεπτό γιατί δέν μπλέκομαι ἐκεῖ, ποιός πληρώνει τά χρήματα. Δέν μπλέκομαι ἐκεῖ. Πολλή διαφήμιση, πολλή μαγεία, σαματάς γιά τό τίποτα ὅπως πρίν, καί διερωτῶμαι: ὁ λαός μας πού μεγάλωσε σ᾽αὐτόν τόν τόπο τῆς Ἑλλάδας πού ἔφτιαξε ἐπιστήμη καί τῆς Ἑλλάδας πού εἶχε τό κάλλος τῶν Πατέρων, τῆς νήψεως, τῆς καθάρσεως, τῆς μετανοίας, τοῦ φωτισμοῦ, τοῦ ἁγιασμοῦ, πῶς μπορεῖ νά βλέπει τά παιδιά του νά βολοδέρνουν στά ἐργαστήρια αὐτά; Πῶς; Τό ἀπόλυτο «γιατί» δέν τό ξέρω. Θά πεῖτε, ἀποστασία; Θά πεῖτε, ἁμαρτία;
Μέ μία λέξη θά τελειώσω. Μήπως φταῖμε καί ἐμεῖς; Γιά δύο λόγους: πρῶτον, γιατί δέν τά εἴπαμε λεβέντικα στόν λαό μας. Καί δεύτερον -ἔτσι θά τελειώσω- μήπως τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ τίς πουλήσαμε ἔναντι πινακίου φακῆς; Καί ὅταν λέω «πινακίου φακῆς», ἐννοῶ τήν ἀπόδειξη πού παίρνει ἐκεῖνος πού βάφτισε ή πού παντρεύτηκε, ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅταν ἔκανε μυστήριο. Εὐχαριστῶ πολύ.
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου που έγινε σε ημερίδα στο Πολεμικό Μουσείο, από την Εστία Πατερικών Μελετών, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, με θέμα: «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ «ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ» : «ΙΑΤΡΙΚΗ» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ».
Ἐν ἉγίῳὌρει 16.4.2014 (29.4.2014)
Πρός τόν Ὄμιλον
Ροταριανῶν Θεσσαλονίκης
Ἀνατόλια
Κύριοι
Διά τῆς παρούσης μου ἐπιστολῆς ἐν βαθυτάτῃ λύπῃ καί ἀγανακτήσει ἐπιθυμῶ νά διευκρινίσῳ πρός ὑμᾶς ὅτι ὡς ὀρθόδοξος χριστιανός καί δή ἁγιορείτης μοναχός, ουδεμιάν σχέσιν, προσέγγισιν, ταύτησιν ἰδεῶν πεποιθήσεων καί ἐπιδιώξεων ἔχω μετά τοῦ ὑμετέρου ὁμίλου.
Προσῆλθον εἰς ὑμετέραν ἐκδήλωσιν ἐξ ἀγνωσίας καί κατόπιν λανθασμένης συνηγορίας καί ἀτυχοῦς προτροπῆς ὑμετέρων μελῶν, τῶν ὁποίων οὐδέποτε ἐγνώριζα τήν ἰδιότητα καίτοι ἐπί ἔτη εἰργάζοντο ἤἐπισκέπτοντο τό Ἅγιον Ὄρος καί ἀπέκρυπτον (τήν ἰδιότητά των αὐτήν) ἐπιμελῶς.
Ἐκεί δέ διεπίστωσα ὅτι προτάσει τῶν ὡς ἄνω ἀπεφασίσατε νά μοῖ ἐπιδόσητε «Τιμητικήν Διάκρισιν» ὀνομάζοντές με «’Επίτιμον μέλος» τοῦ ὁμίλου σας.
Εὐρεθεῖς πρό ἀπροόπτου καί ἐκ λόγων μόνον εὐγενείας καί μοναχικῆς σεμνότητος δέν διεμαρτυρήθην ἀλλά ἀπεχώρησα μόλις τοῦτο ἤτο μοι ἐφικτόν.
Ἐπιθυμῶ νά σᾶς δηλώσῳ ὅτι δέν ἀποδέχομαι τήν ἐν λόγῳ διάκρισιν διότι θεωρῶ ὅτι εἶναι ἀσύμβατος μέ τήν ἰδιότητά μου ὡς ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ καί ἁγιορείτου μοναχοῦ καί ἀντίθετος πρός τά μοναχικά μου πιστεύω.
Τέλος παρακαλῶ ὅπως μή με ἐνοχλήσητε ἀπό τοῦδε καί εἰς τό ἐξῆς ἀφίοντές με εἰς τήν μοναχικήν μου πορείαν ἤτις ἑλπίδαν μόνην ἔχει τό τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μου Ἰησοῦ Χριστοῦ Θεῖον ἔλεος.
Ἐπί δέ τούτος διατελῶ.
Μον Ἐπιφάνιος.
Μια από τις χρόνιες ανοικτές πληγές, που ταλαιπωρεί την Ορθόδοξο Εκκλησία παγκοσμίως, ιδίως όμως την Εκκλησία της Ελλάδος, είναι το εδώ και ένα σχεδόν αιώνα υφιστάμενο Παλαιοημερολογιτικό Σχίσμα. Βέβαια ο αριθμός των Παλαιοημερολογιτών (Γ.Ο.Χ.) δεν είναι μεγάλος (στην Ελλάδα φθάνει περίπου τους 70.000), ωστόσο όμως η παρουσία και η δράση των δεν παύει να προκαλεί σκανδαλισμό, διαιρέσεις, διαμάχες, αμφιβολίες και ερωτηματικά στον πιστό λαό του Θεού. Με θλίψη παρακολουθούμε το ξεκίνημα και την μέχρι τώρα πορεία των Γ.Ο.Χ., οι οποίοι όχι μόνον δεν φαίνεται να επιθυμούν την προσέγγισή τους με την Εκκλησία της Ελλάδος, από την οποία απεσπάσθησαν το 1924 λόγω της αλλαγής του ημερολογίου, αλλά αντιθέτως έχασαν και την μεταξύ τους ενότητα και οδηγήθηκαν σ’ έναν αξιοθρήνητο εσωτερικό πολυκατακερματισμό. Βλέποντας κανείς την εσωτερική διαμάχη των δώδεκα περίπου αλληλοκαθαιρουμένων και αλληλοϋβριζομένων ζηλωτικών παρατάξεων και την διαρκώς αυξανομένη μεταξύ τους απομάκρυνση, αντιλαμβάνεται ταυτόχρονα, ότι το κίνημα αυτό δεν είχε την ευλογία του Θεού και δεν έφερε τους προσδοκώμενους καρπούς, για τους λόγους που θα αναπτύξουμε με συντομία παρά κάτω.
Ένα εκτεταμένο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ της εφημερίδος Espresso της 15ης Μαρτίου 2014, με τίτλο «Ακάκιε έχουμε 10+2 αρχιεπισκόπους» έφερε και πάλι το ζήτημα αυτό στο προσκήνιο της επικαιρότητος. Στο ρεπορτάζ γίνεται λόγος για δύο σοβαρά συμβάντα στο χώρο των Παλαιοημερολογιτών. Το ένα είναι η «ενθρόνιση» ενός από τους δέκα (!!!) παλαιοημερολογίτες «αρχιεπισκόπους Αθηνών και πάσης Ελλάδος», ο οποίος είχε καθαιρεθεί από κληρικός της κανονικής Εκκλησίας της Ελλάδος, κατόπιν προσχώρησε σε κάποιους καθηρημένους από την Εκκλησία της Ελλάδος, που ανιέρως εκμεταλλεύονταν τον Παλαιοημερολογιτισμό και στο τέλος κατέληξε να «εκλεγεί» «αρχιεπίσκοπος» σε μια από τις δέκα παρατάξεις τους. Το δεύτερο είναι η πρόσφατη ένωση δύο από αυτές τις παρατάξεις, οι οποίες είχαν διασπασθεί εδώ και χρόνια, του μέντορος της μιας καθαιρεθέντος από την «Ιεραρχία» της άλλης.
Γύρω από το δυσεπίλυτο και ακανθώδες αυτό ζήτημα έχουν ήδη γραφεί πάρα πολλά, (τόμοι ολόκληροι), από ανθρώπους που ασχολήθηκαν ειδικά με το θέμα αυτό, η ορθή προσέγγιση του οποίου σημειωτέον, απαιτεί βαθειά και ευρεία γνώση των Ιερών Κανόνων και των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Στο μικρό αυτό σχόλιό μας θα περιοριστούμε σε ορισμένα εισαγωγικά τινά, στηριζόμενοι στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, που έχουν περισσότερο ποιμαντικό χαρακτήρα και αποσκοπούν σε μια στοιχειώδη ενημέρωση του πιστού λαού του Θεού.
Κατ’ αρχήν εκείνο που πρέπει πρώτα να σημειωθεί, είναι το γεγονός ότι η απόσχιση των Γ.Ο.Χ. από την Εκκλησία της Ελλάδος δεν έγινε για λόγους δογματικούς, για λόγους πίστεως, αλλά εξ’ αιτίας της αλλαγής, κατά το 1924, ή καλύτερα της τροποποιήσεως, του ιουλιανού ημερολογίου. Η Εκκλησία της Ελλάδος καθιέρωσε το διορθωμένο ιουλιανό, το οποίο ταυτιζόταν με το γρηγοριανό μόνον ως προς τις ημερομηνίες των ακινήτων εορτών, ενώ διέφερε ριζικά από αυτό ως προς το πασχάλιο. Η αλλαγή αυτή έγινε κυρίως για λόγους κοινωνικούς και πολιτικούς, πιεζόμενη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ελληνική Πολιτεία, καθ’ όν χρόνον, όπως ομολογεί και ο πρώην αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος «δεν συνέτρεχον σοβαροί εκκλησιαστικοί λόγοι προς την διόρθωσιν» του ημερολογίου. Η «όλως ανόητος και ανωφελής» κατά τον αείμνηστο π. Επιφάνιο Θεοδωροπούλο, σπουδή για την διόρθωση του ημερολογίου έγινε κατά τρόπον βεβιασμένον και επιπόλαιον από την τότε Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, διότι «πραγματοποιήθηκε άνευ κοινής συμφωνίας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών» με Πανορθόδοξο Σύνοδο και χωρίς να έχουν μελετηθεί επισταμένως και εις βάθος οι συνέπειες μιας τέτοιας ενέργειας στον πιστό λαό του Θεού, ο οποίος «αντέδρασε με ακραίο τρόπο στην μετυαρύθμιση αυτή, μεγενθύνοντας τις όποιες ατέλειές της». Ωστόσο παρά την «αδικαιολόγητον σπουδήν» , που επέδειξε στο ζήτημα αυτό η τότε ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ουδέποτε διανοήθηκε να διακόψει την εκκλησιαστική κοινωνία της με τις άλλες Τοπικές Εκκλησίες, που εξακολουθούσαν να τηρούν το αδιόρθωτο Ιουλιανό ημερολόγιο. Αλλά και οι Τοπικές αυτές Εκκλησιές δεν διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με την Εκκλησία της Ελλάδος, (ούτε ακόμη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Κύπρου, που και αυτές ακολούθησαν την μεταρύθμιση αυτή), αλλά προτίμησαν να ακολουθήσουν την εκκλησιαστική οικονομία και ανοχή, ενώ θα μπορούσαν, κατά τον μακαριστό π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο «εάν ήθελον ναδιακόψωσι πάσαν κοινωνίαν προς την Εκκλησίαν της Ελλάδος και να κηρύξωσιν αυτήν σχισματικήν διά την μονομερώς αποτολμηθείσαν μεταβολήν». Η άσκηση της εκκλησιαστικής οικονομίας από τις άλλες Τοπικές Εκκλησίες ήταν απόλυτα σύμφωνη με την Ορθόδοξο Εκκλησιολογία, δεδομένου ότι η επιχειρηθείσα αλλαγή δεν έθιγε τα δόγματα της πίστεως. Πράγματι βασική αρχή στη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας και των αγίων Πατέρων είναι, ότι ενώ στη σφαίρα του δόγματος δεν επιτρέπεται καμία οικονομία και συγκατάβασις, αντιθέτως σε θέματα που αφορούν την τάξη, την λειτουργική ζωή και λατρεία, τα ήθη και τα έθιμα και γενικά σε θέματα «εν οίς ουκ έστι πίστις το αθετούμενον» , κατά τον Μέγαν Φώτιον, γίνονται ανεκτές οι κατά τόπους παραλλαγές και διαφοροποιήσεις.
Θα έπρεπε λοιπόν κατά την ταπεινή μας γνώμη, οι ηγέτες των παλαιοημερολογιτών, αξιολογώντας το γεγονός ότι το θέμα του ημερολογίου δεν είναι θέμα δογματικό και βλέποντας την οικονομία, την οποία τήρησαν οι άλλες Τοπικές Εκκλησίες, να τηρήσουν και αυτοί στάση οικονομίας και να μην φθάσουν στο σημείο να προκαλέσουν σχίσμα. Αυτοί απεναντίας απεσχίσθησαν όχι μόνο από την Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και από τις άλλες τοπικές Εκκλησίες, που ενώ εξακολουθούσαν και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να τηρούν το παλαιό ημερολόγιο, διατήρησαν την εκκλησιαστική κοινωνία των με την Εκκλησία της Ελλάδος. «Χειροτονήθηκαν» δε υπερορίως και επομένως προδήλως αντικανονικώς από την Ρωσική Σύνοδο του Μητροπολίτου Φιλαρέτου, που εδρεύει στις Η.Π.Α. Ένα άλλο βασικό λάθος τους είναι το γεγονός, ότι θα έπρεπε να εστιάσουν την προσοχή τους όχι στο ημερολόγιο, σε ένα μη δογματικής φύσεως ζήτημα, αλλά στην παναίρεση του Οικουμενισμού, που τότε, μόλις πριν από μερικά χρόνια, με τις δύο γνωστές εγκυκλίους του 1902 και 1920 του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του στο προσκήνιο της εκκλησιαστικής ιστορίας. Ο ισχυρισμός δε τον οποίον προβάλλουν σήμερα για να δικαιολογήσουν την απόσχισή τους, ότι δηλαδή η Εκκλησία της Ελλάδος έχει εξ ολοκλήρου καταληφθεί από την αίρεση του Οικουμενισμού δεν δικαιώνεται, διότι την εποχή εκείνη, όπως μαρτυρούν οι ιστορικές πηγές, «ούτε καν, τουλάχιστον τις πρώτες δεκαετίες, ανεφέρθησαν στην αιρετική εγκύκλιο του 1920».
Η πεισματώδης επιμονή των Γ.Ο.Χ. στο παλαιό ημερολόγιο, η ανύψωσή του σε θέση δόγματος πίστεως και η απόδωση σ’ αυτό σωτηριολογικού χαρακτήρος, ενώ απεναντίας η θεώρηση του νέου ως καταραμένου, δαιμονικού, που όποιος το ακολουθεί δεν σώζεται, είναι πλάνη και ζήλος «ου κατ’ επίγνωση». Έχει δε δυστυχώς και την μομφή της αιρέσεως εφ’ όσον πρεσβεύουν ανοσίως, ότι δήθεν η Εκκλησία της Ελλάδος απώλεσε εκ της γενομένης αλλαγής την Θείαν Χάριν. Κατ’ αρχήν αυτό καθ’ εαυτό το ιουλιανό ημερολόγιο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως εκκλησιαστικό, ή «πάτριο», όπως ισχυρίζονται οι Γ.Ο.Χ. , διότι αυτός που το εισήγαγε όχι μόνον δεν ήταν κάποιος πατέρας της Εκκλησίας μας, ή κάποια Ορθόδοξη Σύνοδος, αλλά ούτε καν χριστιανός. Ήταν ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας της Ρώμης Ιούλιος Καίσαρ. Το ίδιο ισχύει και για το Γρηγοριανό, το οποίο εισήγαγε ο Πάπας της Ρώμης Γρηγόριος ο ΙΓ΄. Γενικότερα μπορούμε να πούμε, ότι όλα τα ημερολόγια που χρησιμοποίησε μέχρι σήμερα ο άνθρωπος στην ιστορική του πορεία είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, τα οποία επινόησε για την εξυπηρέτησή του στην καθημερινή ζωή. Κανένα κτιστό αντικείμενο δεν είναι αυτό καθ’ εαυτό, ευλογημένο, ή καταραμένο, αλλά γίνεται τέτοιο αναλόγως της προαιρέσεως εκείνου που το χρησιμοποιεί. Για παράδειγμα η Εκκλησία προσλαμβάνει τα κτιστά στοιχεία του άρτου και τον οίνου για να τα μεταβάλει σε Σώμα και Αίμα Χριστού, με σκοπό τον εξαγιασμό του ανθρώπου. Τα ίδια όμως κτιστά αντικείμενα,(άρτος και οίνος), μπορεί κάποιος να τα χρησιμοποιήσει για να ικανοποιήσει την λαιμαργία του, ή να μεθύσει. Κατά παρόμοιο τρόπο, ούτε η βυζαντινή ψαλμωδία είναι αυτή καθ’ εαυτή ευλογημένη, επειδή την χρησιμοποιεί η Εκκλησία στην λατρεία της, διότι μπορεί κάποιος να την χρησιμοποιήσει για να συνθέσει ύμνους και τροπάρια αιρετικά. Ούτε πάλι ο ίδιος ο απ. Παύλος θεωρούσε αυτή καθ’ εαυτή την βρώση των ειδωλοθύτων ως εφάμαρτη, όταν κάποιος χριστιανός μετείχε σ’ αυτά εν αγνοία του, με αγαθή προαίρεση, πιστεύοντας ότι «του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής» (Α΄Κορ.10,26). Κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν μπορούμε να πούμε, ότι τα ημερολόγια αυτά καθ’ αυτά, από μόνα τους, ούτε ευλογία φέρνουν στον άνθρωπο, κατά ένα μαγικό τρόπο, ούτε κατάρα. Διότι είναι δυνατόν κάποιος να ακολουθεί το παλαιό ημερολόγιο και παράλληλα να προωθεί, ή να συμπορεύεται με την αίρεση. Για παράδειγμα, αυτό συμβαίνει σήμερα με πολλούς αγιορείτες πατέρες, οι οποίοι δυστυχώς, αν και ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, εν τούτοις στηρίζουν τον Οικουμενισμό και τους αρχηγούς και πρωτεργάτες του. Μάλιστα ορισμένοι εξ αυτών έφθασαν στο σημείο να τους εγκωμιάζουν και να συνθέτουν προς τιμήν των ύμνους και τροπάρια. Το ίδιο συμβαίνει με ορισμένες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και Πατριαρχεία, τα οποία αν και ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, εν τούτοις προωθούν την αίρεση του Οικουμενισμού. Αντιθέτως υπάρχει μια πληθώρα κληρικών, μοναχών και λαϊκών, οι οποίοι ενώ ακολουθούν το νέο ημερολόγιο, αγωνίζονται με ομολογιακό φρόνημα κατά της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Την παρά πάνω αλήθεια επιβεβαιώνουν και οι άγιοι Πατέρες, οι οποίοι, όταν αναφέρονται σε ημερολογιακά ζητήματα και γενικά σε παρατηρήσεις ημερών, δεν δίδουν σ’ αυτά κάποια ιδιαίτερη βαρύτητα. Για παράδειγμα οι άγιοι Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου υιοθέτησαν το τότε ισχύον σ’ όλη την ρωμαϊκή επικράτεια ιουλιανό ημερολόγιο, προκειμένου να καθορίσουν την ημέρα του κοινού εορτασμού του Πάσχα, χωρίς να λάβουν υπ’ όψιν τους το παράλληλα με το ιουλιανό, αλλά αρχαιότερο σε σχέση με αυτό υπάρχον εν χρήσει μακεδονικό ημερολόγιο, το οποίο, ως αρχαιότερο και αναγόμενο στην εποχή των αγίων αποστόλων, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ακόμη πιο «πάτριο» σε σχέση με το ιουλιανό. Απ’ ότι δε φαίνεται, οι άγιοι Απόστολοι χρησιμοποιούσαν μάλλον το μακεδονικό, παρά το ιουλιανό ημερολόγιο, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας το γεγονός, ότι στον ΛΖ΄ Αποστολικό Κανόνα γίνεται μνεία του Υπερβεραιτέου μηνός, του μακεδονικού ημερολογίου, ο οποίος αντιστοιχεί προς τον Οκτώβριο μήνα του ιουλιανού. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αναφερόμενος στον χρόνο, κατά τον οποίο ο Χριστός εόρτασε το Πάσχα, μας διδάσκει να μην δίδουμε ιδιαίτερη σημασία στα ημερολόγια και στις παρατηρήσεις των ημερών, αλλά να προσέχουμε στην τήρηση των εντολών του Θεού: «Ότι γαρ ουδείς λόγος καιρών τω Θεώ και παρατηρήσεως τοιαύτης, άκουσον αυτού δικάζοντος. Πεινώντα με είδετε, φησί, και εθρέψατε, διψώντα και εποτίσατε…ότι δε τω δείνι μηνί και τω δείνι εποίησε το πάσχα, ουδείς εκολάσθη ποτέ ουδέ ενεκλίθη»(ΕΠΕ 34,180). Παρά κάτω προχωρεί και λέγει, ότι εκείνο που προέχει είναι να ακολουθούμε την Εκκλησία, έστω και αν αυτή κάπου σφάλει στην ακρίβεια των χρόνων, φροντίζοντας με κάθε τρόπο να κρατήσουμε την ενότητα, ώστε να μην προκαλέσουμε σχίσμα: «Μη τοίνυν των τελειοτέρων παραγενομένων πραγμάτων, προς τα πρότερα επανατρέχωμεν, μηδέ ημέρας και καιρούς και ενιαυτούς παρατηρώμεν, αλλά πανταχού τη Εκκλησία μετ’ ακριβείας επώμεθα, την αγάπην και την ειρήνην προτιμώντες απάντων. Ει γαρ και εσφάλλετο η Εκκλησία, ου τοσούτον κατόρθωμα από της των χρόνων ακριβείας ην, όσον έγκλημα από της διαιρέσεως και του σχίσματος τούτου» (ΕΠΕ 34,188).
Από όσα παρά πάνω παραθέσαμε, φαίνεται νομίζομε ξεκάθαρα, ότι το Παλαιοημερολογιτικό Σχίσμα δεν έχει κανένα έρεισμα, ούτε από τους Ιερούς Κανόνες, ούτε από τους αγίους Πατέρες. Εάν από την πλευρά της Εκκλησίας της Ελλάδος έγινε κάποιο λάθος, κάποια βεβιασμένη ενέργεια, από την πλευρά των Γ.Ο.Χ. διεπράχθη το ασυγκρίτως μεγαλύτερο σφάλμα, το έγκλημα θα λέγαμε, της δημιουργίας σχίσματος. Και μόνον ο Θεός γνωρίζει αν στο μέλλον θα μπορέσει να κλείσει αυτή η ανοιχτή πληγή. Διότι σήμερα μετά από έναν αιώνα τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Οι διάφορες παρατάξεις διεκδικούν την «μοναδικότητα» της «Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» και αναθεματίζουν τις άλλες. Κληρικοί καθηρημένοι από την κανονική Εκκλησία, βρίσκουν καταφύγιο στις ομάδες των παλαιοημερολογιτών, τους οποίους, άλλοι τους αναχειροτονούν και άλλοι τους δέχονται με ειδικές διαδικασίες. Αναφέρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα: Τον μακαρίτη Κυπριανό Κουτσούμπα, ο οποίος είχε καθαιρεθεί από την «Εκκλησία των ΓΟΧ Ελλάδος», με την οποία ηνώθησαν οι υπ’ αυτού χειροτονηθέντες. Πολλές ομάδες κατέφυγαν για χειροτονία επισκόπων σε άλλες Εκκλησίες του εξωτερικού, ώστε κανείς δε γνωρίζει, ποιός έχει κανονική χειροτονία ή όχι. Για τους λόγους λοιπόν αυτούς παρακαλούμε τους πιστούς μας, να μην έχουν μυστηριακή κοινωνία με τις παλαιοημερολογίτικες παρατάξεις, διότι στερούνται εγκύρου ιεροσύνης. Παρακαλούμε τέλος την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας και διαλόγου με τις σπουδαιότερες τουλάχιστον παρατάξεις των Παλαιοημερολογιτών, ώστε να βρεθεί λύση και να γεφυρωθεί το υφιστάμενο χάσμα. Παράλληλα παρακαλούμε τους Ιεράρχες των δύο προσφάτως ενωθέντων παλαιοημερολογιτικών παρατάξεων, να κάνουν ακόμη ένα βήμα προσεγγίσεως, αυτή τη φορά προς την Εκκλησία της Ελλάδος, και με ορθό εκκλησιαστικό φρόνημα και πραγματική αγάπη προς την Εκκλησία, να επιδιώξουν διάλογο, ώστε να επιτευχτεί η ποθητή επανένταξή τους στην Εκκλησία της Ελλάδος. Πως εξηγείται άλλωστε να κάνουμε διάλογο με τους αιρετικούς και τους εκπροσώπους των δαιμονικών θρησκειών και να μην κάνουμε διάλογο με τους αδελφούς μας ορθοδόξους, οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις πολυπληθείς παλαιοημερολογίτικες ομάδες;
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Ο Υπεύθυνος
Αρχ. π. Παύλος Δημητρακόπουλος
Ο Γραμματέας
κ. Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος
Πρόσφατη δημοσίευση της εφημερίδος των Αθηνών «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» (15-3-2014), με θέμα την γκουρουϊστική λατρεία και τον προσφάτως εκλιπόντα διάσημο ινδό γκουρού Ashutosh Maharaj, μας δίνουν την αφορμή να χαράξουμε τις γραμμές που ακολουθούν. Η είδηση αφορά μια από τις μυριάδες πτυχές του συγχρόνου αποκρυφιστικού πλέγματος της «Νέας Υδροχοϊκής Εποχής», η οποία δυστυχώς έχει κατορθώσει να διεισδύσει, με το όνομα της δήθεν «πνευματικότητος», και του δήθεν «φωτισμού», στις δυτικές κοινωνίες, έχοντας πάρει ανησυχητικές διαστάσεις.
Σύμφωνα το δημοσίευμα: «Ο ινδός γκουρού Ashutosh Maharaj έφυγε από τη ζωή στα 70 του χρόνια, έπειτα από καρδιακή προσβολή, στην περιφέρεια Τζαλαντάρ του Πουντζάμπ. Ήταν 3 Φεβρουαρίου. Έκτοτε, οι ορκισμένοι οπαδοί του – πεπεισμένοι ότι ζει ακόμη και κάποια στιγμή θα επιστρέψει για να τους οδηγήσει … στο φως – έβαλαν το σώμα του στην κατάψυξη (!) για να τον διατηρήσουν. Ο “κατεψυγμένος” πλέον γκουρού ήταν ηγέτης της ινδουιστικής αίρεσης “Αποστολή Αφύπνισης του Θείου Φωτός”, η οποία έχει εκατομμύρια πιστούς σε ολόκληρη τη χώρα». Στη συνέχεια η είδηση φανερώνει τον απόλυτο παραλογισμό των οπαδών του: «“Δεν είναι νεκρός. Η επιστήμη δεν αντιλαμβάνεται τα πράγματα, όπως η επιστήμη της γιόγκα. Εξακολουθεί να στέλνει μηνύματα μέσω των πιστών του και τους ζητάει να προστατεύσουν το σώμα του μέχρι να επιστρέψει”, δήλωσε ο εκπρόσωπός του … Οι αγαπημένοι του θεωρούν ότι ο Ashutosh Maharaj δεν έχει πεθάνει, βρίσκεται απλώς σε κατάσταση “σαμάντι”, που είναι το υψηλότερο επίπεδο διαλογισμού. Και τον περιμένουν στωικά». Και καταλήγει το ενδιαφέρον δημοσίευμα με τη θλιβερή διαπίστωση πως «Δεκάδες πνευματικοί ηγέτες ανά τους αιώνες ταξίδεψαν στα Ιμαλάϊα, όπου έμειναν μήνες ολόκληρους για να διαλογιστούν, σε πολικές θερμοκρασίες, εξηγεί ο εκπρόσωπος της οργάνωσης. Άγγιξαν τη νιρβάνα και επέστρεψαν. Στο ίδιο μήκος κύματος και ένας από τους ορκισμένους πιστούς του… ‘‘κατεψυγμένου εκλιπόντος’’ από την επαρχία Πουντζάμπ ορκίζεται πως όταν κλείνει τα μάτια του, βλέπει μπροστά του τον Ashutosh Maharaj να του μιλάει. “Του μιλάει και εκείνος μας διαβεβαιώνει πως θα γυρίσει” λέει».
Ο Ινδουισμός, όπως και όλες οι παραφυάδες του, αποτέλεσαν την μήτρα, μέσα στην οποία κυοφορήθηκε η Θεοσοφία κατά τον 19ο αιώνα και το γνήσιο πνευματικό της τέκνο, η «Νέα Εποχή του Υδροχόου», το σύγχρονο αυτό αντίχριστο κίνημα, το οποίο οδηγεί την ανθρωπότητα σε μια άνευ προηγουμένου πνευματική και ηθική αποστασία. «Δάσκαλοι» της νοσηρής αυτής «πνευματικότητας» είναι οι πολυπληθείς ινδουιστές γκουρού, οι οποίοι όρισαν τους εαυτούς τους ως «πνευματικούς καθοδηγητές» της ανθρωπότητας. Όπως σημειώνει σύγχρονος ερευνητής: «Κατά την γκουρουιστική κίνηση Σατυανάντασραμ (Κέντρο Γιόγκα Αθηνών) γκουρού είναι λέξη που αποτελείται ‘από δύο γράμματα, γκου, που σημαίνει σκοτάδι, και ρου, που σημαίνει αυτός που διαλύει το σκοτάδι’. Γκουρού σημαίνει ‘φως, φώτιση, ακτινοβολία’ είναι ‘αυτός που διαλύει το σκοτάδι’».[1] Βασική διδασκαλία του Ινδουισμού είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί μόνος του να βρει τον δρόμο της λυτρώσεως από τον τροχό των ατελείωτων μετενσαρκώσεων και γι αυτό χρειάζεται έναν «πνευματικό» οδηγό. Και αυτός ο οδηγός είναι ο γκουρού. Δεν είναι τυχαία η διακήρυξη ενός κορυφαίου ινδουιστή «δασκάλου» του περασμένου αιώνα, του Βιβεκανάντα, ότι ήρθε η ώρα να κατακτήσει η Ινδία τον κόσμο με την πνευματικότητά της! Δεν είναι επίσης τυχαία η εξάπλωση του ινδουισμού και των άλλων ανατολικών θρησκευμάτων σε όλο τον κόσμο και κυρίως στη Δύση. Ούτε η πατρίδα μας έμεινε έξω από αυτή την «εισβολή». Έχουμε την πληροφόρηση ότι «λειτουργούν» δεκάδες ομάδες ανατολικών θρησκευμάτων σε όλη την Ελλάδα. Πρόσφατα αποκαλύψαμε και σχολιάσαμε τη λειτουργία «Ινστιτούτου Βουδιστικών Σπουδών» στο κέντρο των Αθηνών. Δεν παραβλέπουμε επίσης και τη λειτουργία τουλάχιστον τριών βουδιστικών «μοναστηριών» σε διάφορα μέρη, ένα εκ των οποίων να βρίσκεται στη Χαλκιδική, απέναντι από το Άγιο Όρος!
Στην περίπτωση του «κατεψυγμένου» γκουρού είναι ολοφάνερο πως ο μεταστάς «δάσκαλος» Ashutosh Maharaj, με τη δαιμονική ενέργεια, που τον διακατείχε, άσκησε ολοκληρωτική επίδραση στους άτυχους οπαδούς του, σε σημείο, ώστε έπαψαν πλέον να σκέπτονται λογικά και ζουν σε κόσμο παραισθήσεων. Η πίστη στις επικίνδυνες πρακτικές της γιόγκα και του διαλογισμού, τους δίνουν εικόνες παραισθήσεων, έτσι ώστε να μην είναι σε θέση να διαπιστώσουν το απόλυτα αυταπόδεικτο, τον θάνατο ενός ανθρώπου. Θεωρούν ότι ο διδάσκαλός τους «δεν έχει πεθάνει», και ότι «βρίσκεται απλώς σε κατάσταση “σαμάντι”». Εάν όμως πράγματι δεν έχει πεθάνει, τότε ποιός ο λόγος να τον καταψύξουν; Διότι όλοι γνωρίζουμε από την ιατρική επιστήμη, ότι η διαδικασία της αποσυνθέσεως του σώματος αρχίζει μετά τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα, μετά δηλαδή την οριστική παύση των βιολογικών λειτουργιών και ιδίως της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας. Η ενέργειά τους να βάλουν το σώμα του εκλιπόντος σε κατάψυξη, τι άλλο μαρτυρεί παρά την προσπάθειά τους να αναστείλουν την αποσύνθεση του σώματός του και να τον παρουσιάσουν ως νικητή του θανάτου; Με τέτοιου είδους όμως πονηρές και ανόητες μεθοδεύσεις κανένα δεν είναι δυνατόν να πείσουν, αλλά μάλλον γελοιοποιούνται και εξευτελίζονται περισσότερο.
Η χριστιανική μας πίστη χαρακτηρίζει τις θρησκείες του κόσμου ως πλάνες, έργα του διαβόλου και τους «θεούς των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5). Οι σύγχρονοι γκουρού δεν είναι τίποτε περισσότερο από πλάνοι και κήρυκες της λατρείας των δαιμόνων. Οι πρακτικές τους, όπως η αυτομόνωση, η γιόγκα, ο υπερβατικός διαλογισμός, κ.α. έχουν αποδειχτεί ως καταστροφικές πρακτικές για τους οπαδούς τους και τις κοινωνίες. Ακούμε και διαβάζουμε συχνά να χρησιμοποιούν οι ψευδοδιδάσκαλοι αυτοί τους όρους «φώς», «φώτιση», «έλαμψη θείου φωτός». Ο «κατεψυγμένος» γκουρού ηγείτο της αίρεσης «Αποστολή Αφύπνισης του Θείου Φωτός». Ερωτάται: ποια σχέση μπορεί να έχει ο Ινδουισμός, ο γκουρουισμός, τα ανατολικά ειδωλολατρικά θρησκεύματα και όλες γενικά οι θρησκείες του κόσμου με το φως; Απαντούμε: Καμιά! Διότι το «φως το αληθινό» είναι ο ένσαρκος Λόγος του Θεού (Ιωάν.1,8), ο Οποίος ήρθε στον κόσμο να φωτίσει την ανήλια από το σκοτάδι της αμαρτίας ανθρωπότητα και να διαλύσει τα «έργα του σκότους» (Ρωμ.13,11), καταργώντας τον αρχηγό του σκότους, τον διάβολο. Ο Κύριός μας και Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός μας διαβεβαίωσε πως «εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιωάν.8,12).
Κατά συνέπεια δε μας χρειάζονται γκουρού ως «πνευματικοί καθοδηγητές», διότι έχουμε τον αιώνιο και μοναδικό καθοδηγητή μας τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Τον μοναδικό και ανεπανάληπτο στην ιστορία του κόσμου καθηγητή, του οποίου δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει άλλος αντάξιός Του, διότι, όπως μας παρήγγειλε ο Ίδιος, «μηδε κληθήτε καθηγηταί, εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός» (Ματθ.23,10).Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ως αληθινός Θεός «ου κατελείφθη η ψυχή αυτού εις άδου, ουδέ η σάρξ αυτού είδε διαφθοράν» (Παρξ.2,31) και γι’ αυτό δε χρειάστηκε να «καταψυχθεί». Ο «κατεψυγμένος» γκουρού νικήθηκε από το θάνατο, σε αντίθεση με το Χριστό, ο Οποίος νίκησε το θάνατο και ανέστη εκ νεκρών, γενόμενος για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος «απαρχή των κεκοιμημένων» (Α΄Κορ.15,20).
Ο υπεύθυνος
Αρχ.π. Παύλος Δημητρακόπουλος
Ο γραμματέας
κ. Λάμπρος Σκόντζος Θεολόγος
[1]π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΑΘΗΝΑ 1997 – 4Η ΕΚΔΟΣΗ, σελ. 12-13.
Δεύτερη Συνεδρία της Δ.Ι.Σ. για τον μήνα Μάρτιο
Συνήλθε σήμερα Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014, στην δεύτερη Συνεδρία Της για το μήνα Μάρτιο η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.
Κατά την σημερινή Συνεδρία:
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος επικύρωσε τα Πρακτικά της προηγουμένης Συνεδρίας.
Ο Μακαριώτατος Πρόεδρος ενημέρωσε τα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου σχετικά με την χθεσινή επίσκεψή του στο Άσυλο Ανιάτων στην περιοχή της Κυψέλης. Ενημερώθηκε από το Διοικητικό προσωπικό και τους υπαλλήλους του Ιδρύματος για τα λειτουργικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Επίσης συνομίλησε και με τους τροφίμους του Ιδρύματος. Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, μέσω της Μ.Κ.Ο. «Αποστολή», θα προσφέρει καθημερινά 250 μερίδες φαγητού για τους τροφίμους και θα καλύψει τις φαρμακευτικές τους ανάγκες.
Κατόπιν προτάσεως της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να αποστείλει Εγκύκλιο, δια της οποίας θα ανανεώνεται η διαβεβαίωση της Ιεράς Συνόδου προς το Ορθόδοξο Πλήρωμα, ότι ούτε υπήρξε στο παρελθόν, ούτε υπάρχει σήμερα Κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος να είναι μέλος οποιασδήποτε Τεκτονικής Στοάς. Με αυτό τον τρόπο η Ιερά Σύνοδος εκ νέου καταδικάζει τον Τεκτονισμό και θεωρεί ως ασυμβίβαστη την πίστη του Ορθοδόξου Χριστιανού με την ιδιότητα του τέκτονος.
Μετά την αποδοχή από την Ιερά Σύνοδο της παραιτήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φωκίδος κ. Αθηναγόρου για λόγους γήρατος, ο Μακαριώτατος Πρόεδρος όρισε Τοποτηρητή της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο.
Τέλος, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έλαβε αποφάσεις σχετικά με τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα.
Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου
«Γιά ἕνα Μασόνο, κάποιος πού ἀμφισβητεῖ τό δόγμα, εἶναι Μασόνος χωρίς ποδιά». Μέ αὐτά τά λόγια, ὁ Ζάκ Μιττεράν (1908-1991), Μέγας Διδάσκαλος τῆς Μεγάλης Ἀνατολῆς τῆς Γαλλίας [1], σχολίασε εὐμενῶς μεταξύ ἄλλων ὅλη τήν ἀνανεωτική κίνηση ἐντός τῆς παπικῆς ἐκκλησίας, πού προέκυψε ἀπό τήν Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965) καί καθοδηγήθηκε ἀπό τήν ἴδια τήν ἡγεσία τοῦ Βατικανοῦ [2] .
Καθώς στίς μέρες μας ἡ διανομή πληροφοριῶν καί ἡ ἀρχειοθέτηση κάθε εἴδους γνώσεως ἔχει διευκολυνθεῖ πάρα πολύ ἀπό τήν πρόοδο τῆς πληροφορικῆς (μέ ὅλες βεβαίως τίς λοιπές, θετικές καί κυρίως ἀρνητικές της παραμέτρους), ἡ μυστική δράση τῆς Μασονίας στό παγκόσμιο σκηνικό τῶν τελευταίων τριῶν αἰώνων, ἀρχίζει νά γίνεται ἀντικείμενο ἱστορικῆς μελέτης, ἰδίως ἐκ μέρους ὅσων Ὀρθοδόξων, Παπικῶν καί λίγων Προτεσταντῶν ἀνησυχοῦν γιά τήν ἀποδεδειγμένη ἀνάμειξη τῆς μυστικῆς αὐτῆς ἑωσφορικῆς θρησκείας στά χριστιανικά πράγματα. Ἡ πρόσφατη προσπάθεια τοῦ Τεκτονισμοῦ νά ἀναχθεῖ ἐπισήμως σέ πανευρωπαϊκό παράγοντα, ὑπογραμμίσθηκε ἀπό τήν ἐπίσημη συνάντηση τοῦ κ. Michel Payen Προέδρου τῆς Γαλλικῆς τεκτονικῆς Ὁμοσπονδίας Le Droit Humain (πρόκειται περί μεικτοῦ, ἀνδρῶν καί γυναικῶν, διεθνοῦς μασονικοῦ Τάγματος), μέ τόν Πρόεδρο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς José-Manuel Barroso, στίς 8 Ἀπριλίου τοῦ 2008, ὅπου ὁ κ. Μπαρόζο ἐπιβεβαίωσε τήν προσήλωσή του στό πνεῦμα τοῦ λαϊκισμοῦ («la¨cité») καί στήν ἀρχή τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας – Κράτους [3]. Παραλλήλως, δραστηριοποιεῖται καί ἡ σχετική μασονική ὁμάδα ἐργασίας COMALACE τοῦ Le Droit Humain γιά τήν συνεισφορά στήν οἰκοδόμηση τῆς Εὐρώπης. Ἡ COMALACE ἐνεργοποιεῖ 14 διαφορετικές μασονικές ἀδογματικές καί φιλελεύθερες δικαιοδοσίες (αὐτό σημαίνει COMALACE: Contribution des Obédiences maçonniques adogmatiques et libérales à la construction européenne) [4].
Ὅμως πολύ νωρίτερα, ἀκόμη καί στόν χῶρο τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ πιό ἐπιφανοῦς κάποτε ἐχθροῦ τῆς Μασονίας στόν δυτικό κόσμο, διαπιστώθηκε ὕφεση τῆς ἀντι-μασονικῆς δραστηριότητος καί διδασκαλίας, ἐνῷ πολύ χειρότερα, τό οἰκουμενιστικό «ἄνοιγμα» τοῦ Βατικανοῦ πρός τίς ἄλλες ὁμολογίες καί θρησκεῖες, στά κείμενα τῆς Β΄ Βατικανείου Συνόδου (ὅπως τό Nostra Aetate), καί ἡ ἀλλαγή στάσεως σέ θέματα χριστιανικῆς ἠθικῆς, προσείλκυσε τόν ἔπαινο τῶν Μασόνων. Ἕνας ἄλλος ἐπιφανής Μασόνος, ὁ Βαρῶνος Yves Marsaudon τῶν Ἱπποτῶν τῆς Μάλτας, μέ στενές σχέσεις πρός τό Βατικανό, σχολιάζοντας τήν Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο στό σχετικό βιβλίο του «Ὁ Οἰκουμενισμός ὅπως τόν βλέπει ἕνας παραδοσιακός Μασόνος», γράφει: «Αὐτοί [οἱ Χριστιανοί] δέν πρέπει νά λησμονοῦν ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι ὁδηγοῦν στόν Θεό. Καί θά πρέπει νά ἀποδεχθοῦν ὅτι αὐτή ἡ θαρραλέα ἰδέα τῆς ἐλευθέρας σκέψεως, τήν ὁποία μποροῦμε πραγματικῶς νά ὀνομάσουμε ἐπανάσταση, ἐκχεόμενη ἀπό τίς μασονικές μας στοές, ἔχει θαυμαστῶς ἁπλωθεῖ πάνω ἀπό τόν τροῦλλο τοῦ Ἁγίου Πέτρου». Σέ ἄλλο σημεῖο διαπιστώνει: «Mποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ὁ νόμιμος υἱός τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ [...] Νά μή λέγεται ὅτι ἡ Μασονία εἶναι ἡ «ἀντι-Ἐκκλησία»· αὐτό εἶναι μόνο μία περιστασιακή θέση. Ἡ Μασονία βασικῶς προτίθεται νά γίνει μία «ὑπερ-Ἐκκλησία»: ἡ Ἐκκλησία πού τούς ἑνώνει ὅλους [...] Καθολικοί, Ὀρθόδοξοι, Προτεστάντες, Ἰσραηλῖτες, Μουσουλμᾶνοι, Ἰνδουϊστές, Βουδδιστές, ἐλευθέρως σκεπτόμενοι καί ἐλευθέρως πιστεύοντες, εἶναι γιά μᾶς μόνον τά μικρά μας ὀνόματα· τό οἰκογενειακό μας ὄνομα εἶναι Ἐλευθεροτεκτονισμός» [5].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ
[1] «Jacques Mitterrand (1908-1991)», WIKIPÉDIA, L’ encyclopédie libre, http://fr.wikipedia.org/wiki/Jacques_Mitterrand_%28franc-ma%C3%A7on%29
[2] Ἐμμέσως, ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μαρσέλ Λεφέβρ (1905-1991), Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τούς ἐν συγχύσει Καθολικούς. Ὁ Γάλλος Ἀρχιεπίσκοπος Λεφέβρ, πρώην Ἀποστολικός Δελεγᾶτος στή Δυτική Ἀφρική καί ἀργότερα Γενικός Προϊστάμενος τῶν Πατέρων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡγήθηκε τῆς ἀντιδράσεως κατά τῶν ἀλλαγῶν πού ἐπέφερε στόν Παπισμό ἡ Β΄Βατικάνειος Σύνοδος, στήν ὁποία ἄσκησε δριμεῖα κριτική, ἕως ὅτου ἀφορίσθηκε τό 1988. Βλ. τό κείμενο τοῦ Μ. Διδασκάλου Ζ. Μιττερράν στό ARCHBISHOP MARCEL LEFEBVRE, An Open Letter to Confused Catholics, The Society of St. Pius X (English translation), Herefordshire England, σελ. 95.
[3] «Μasonic Influence in the EU», The Brussells Journal (17 Ἀπριλίου 2008) http://www.brusselsjournal.com/node/3184
[4] «Le Droit humain (France)», WIKIPÉDIA, L’ encyclopédie libre, http://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Droit_humain_%28France%29 «Dialogue au sein de la Commission européenne auprès du BEPA (Bureau des conseillers politiques de la CE). Groupe de travail du COMALACE (Contribution des Obédiences maçonniques adogmatiques et libérales à la construction européenne) rassemblant 14 obédiences différentes. Présence à l'AME (Alliance Maçonnique Européenne) pour faire entendre les valeurs et les principes maçonniques auprès du Parlement Européen».
[5] YVES MARSAUDON, L’Œcuménisme vu par un franc-maçon de tradition, ἐκδ. Vitiano, l'Horizon International, 1964, σελ. 119-121. «On peut dire que l’oecuménisme est le fils légitime de franc-maçonnerie (...) Ils [les chrétiens] ne devront pas oublier pour autant que tout chemin mène à Dieu (...) et se maintenir dans cette courageuse notion de la liberté de pensée, qui, on peut maintenant parler de révolution, partie de nos loges maçonniques, s’est étendue magnifiquement au-dessus du dôme de saint Pierre (...) Ne laissez pas dire que la Maçonnerie est l’anti-Église, ce n’est qu’une phrase de circonstance. Fondamentalement, la Franc-maçonnerie se veut une "Super-Église": l’Église qui les réunit toutes. (...) Catholiques, orthodoxes, protestants, musulmans, hindous, bouddhistes, libres penseurs, penseurs croyants, ce ne sont pour nous que des prénoms. Le nom de famille est : Franc-maçonnerie!»
Με αισθήματα φρίκης, αποτροπιασμού και ανησυχίας διαβάσαμε στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο την φρικιαστική είδηση ότι κατατέθηκε επίσημο αίτημα της λεγομένης «Εκκλησίας του Σατανά» για την ανέγερση μνημείου του Σατανά σε δημόσιο χώρο, μπροστά στο Πολιτειακό Καπιτώλιο της Οκλαχόμα στις Η.Π.Α.
Την αίτηση έκαμε το παράρτημα της «Εκκλησίας του Σατανά», η οποία εδρεύει στη Νέα Υόρκη, επικαλούμενη την «ελευθερία έκφρασης», ζητά «ίσα δικαιώματα» με τις άλλες θρησκείες. Στον προαύλιο χώρο του εν λόγω κυβερνητικού κτηρίου υπάρχει μνημείο, με χαραγμένες τις Δέκα Εντολές της Παλαιάς Διαθήκης. Ζητούν οι σατανιστές να στηθεί δίπλα και το δικό τους μνημείο, του οποίου μάλιστα συνυπέβαλαν και μακέτα. Θα είναι ύψους 2,10 μέτρων και θα παριστάνει τον τραγόμορφο Σατανά, φτερωτό και γενειοφόρο, όπως τον φαντάζονται και τον λατρεύουν οι σατανιστές, να κάθεται σε μεγαλόπρεπο θρόνο, σε στάση, όπως εικονίζεται ο «Μπαφομέτ». Πίσω από το θρόνο θα υπάρχει πλάκα σε σχήμα ταφόπλακας, όπου θα εικονίζεται η σατανιστική «πεντάλφα». Εκατέρωθεν του Σατανά θα στέκονται δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι σε στάση προσευχής, τα οποία θα «ευλογεί» ο μιαρός. Θα στοιχίσει 20.000 δολάρια, θα είναι «καλού γούστου» και «ότι θα δείχνει μία πεντάλφα ή μια διαδραστική παρουσίαση για τα παιδιά» σύμφωνα με το AssociatedPress. Ο εκπρόσωπος τύπου των Σατανιστών LucienGreaves, τόνισε μεταξύ άλλων, ότι «το μνημείο θα είναι και χρηστικό καθώς θα λειτουργεί ως κάθισμα για ανθρώπους όλων των ηλικιών οι οποίοι θα μπορούν να αναπαύονται στην αγκαλιά του Σατανά προς έμπνευση και στοχασμό…»!
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το μνημείο των Δέκα Εντολών είχε στήσει κάποιος ιδιώτης το 2009, στο βόρειο μέρος του Κτιρίου. Το γεγονός αυτό εξόργισε τους αθέους των Η.Π.Α., με το αιτιολογικό, ότι θίγονται τα δικά τους «πιστεύω» από τη θέα των θρησκευτικών μνημείων. Μάλιστα πριν λίγο καιρό η ένωση αθέων των Η.Π.Α. διαμαρτυρήθηκε για την ύπαρξη του Σταυρού στο χώρο των λεγομένων διδύμων πύργων, διότι τους αρρωσταίνει η θέα του! Το 2010 δικαστήριο της Οκλαχόμα είχε διατάξει την απομάκρυνση ενός άλλου μνημείου με τις Δέκα Εντολές από τον περίβολο ενός δικαστικού κτιρίου, ύστερα από απαίτηση της «Αμερικάνικης Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών» (AmericanCivilLibertiesUnion ή ACLU). Τώρα έρχονται οι λάτρεις του Σατανά να διεκδικήσουν «ίσα δικαιώματα» με τους Χριστιανούς. Ο νομικός σύμβουλος της ACLU, είπε στο A.P.: «Αν οι Δέκα Εντολές, με το φανερά χριστιανικό μήνυμά τους, επιτρέπεται να παραμείνουν στο Καπιτώλιο, το μνημείο που προτείνεται από το Σατανικό Ναό δεν μπορεί να απορριφθεί εξαιτίας των διαφορετικών θρησκευτικών απόψεών τους»!
Πληροφοριακά αναφέρουμε επίσης πως η φρικιαστική «Εκκλησία του Σατανά» ιδρύθηκε το 1966 στην Καλιφόρνια από τον διαβόητο σατανιστή LaVey, και συνεχίζει να δρα ελεύθερα στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο, θεωρούμενη μια από τις νόμιμες θρησκείες των Η.Π.Α. Αναμφίβολα η λατρεία του Σατανά, η οποία προωθήθηκε υπερβαλλόντως τον περασμένο αιώνα από τον αποκρυφισμό, αποτελεί την έσχατη κατάπτωση του ανθρώπου. Έφτασε στο σημείο να λατρεύει τον αίτιο της πτώσεώς του από την κατάσταση της αφθαρσίας και αθανασίας στην κατάσταση της φθοράς και του θανάτου και της εξώσεώς του από τον παράδεισο. Αυτόν, ο οποίος μισεί τον άνθρωπο με αβυσσαλέο μίσος και δεν παύει συνεχώς και ακαταπαύστως να μεταχειρίζεται κάθε δόλο και μέθοδο για να τον καταστρέψη. Ο σύγχρονος άνθρωπος, απόλυτα αποστασιοποιημένος και αυτονομημένος από το Θεό, βρήκε στο μιαρό πρόσωπο του «απ’ αρχής ανθρωποκτόνου» (Ιωάν.8,44) το «θεό», που του ταιριάζει.
Η πρωτοφανής απαίτηση των σατανιστών να στήσουν το άγαλμα του Σατανά σε δημόσιο χώρο, με την ανοχή της αμερικανικής νομοθεσίας, θα πρέπει ως πιστούς Χριστιανούς, πέρα από αισθήματα φρίκης, να μας προβληματίσει ιδιαίτερα. Το γεγονός αυτό αποτελεί χωρίς αμφιβολία σημείο των καιρών και είναι μιάακόμη απόδειξη, ότι διανύουμε την περίοδο των εσχάτων χρόνων. Ο Σατανάς άρχισε να στήνει τα μιαρά «σεβάσματά» του στους δημόσιους χώρους και προφανώς δεν είναι μακριά η εποχή, στην οποία το κατ εξοχήν όργανό του, ο αντίχριστος, θα καθίσει στο ναό του Θεού «αποδεικνύοντα εαυτόν ότι εστί Θεός»! (Β΄Θεσ.2,4).Ας αφυπνιστούμε από τον πνευματικό μας λήθαργο και ας αναλάβουμε όλοι το μερίδιο του αγώνα που μας ανήκει, προκειμένου να μην επιτρέψουμε να συμβούν παρόμοια φαινόμενα και στην αγιοτόκο και ηρωοτόκο Πατρίδα μας!
Εν Πειραιεί τη 23η Ιανουαρίου 2014
Εκ του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών.
Ο υπεύθυνος
Αρχ. Παύλος Δημητρακόπουλος.
Ο Γραμματέας
κ. Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος.
ΠΗΓΗ: http://katanixis.blogspot.gr/2014/01/blog-post_1210.html
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...