Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Οἱ δρόμοι γέμισαν φόβο καί λαθρομετανάστες πού ἀναζητοῦν μία καλύτερη ζωή σέ μία διαλυμένη, πτωχευμένη καί λεηλατημένη χώρα. Τά σπίτια μας γέμισαν ἀνέργους, ἀκυρωμένα ὄνειρα, ἀπελπισία. Τά παιδιά μας γέμισαν θυμό καί ὀργή. Οἱ καρδιές μας μέ ἀνασφάλεια. Τά στόματά μας στέγνωσαν καί ἔγιναν πικρά σάν δηλητήριο. Τά οἰκονομικά προβλήματα γιγαντώνονται καί παραλύουν τίς ἀντιστάσεις μας. Ζοῦμε καθημερινά τή γιορτή τῆς θλίψης, τῆς ἀπόγνωσης καί τοῦ ΘΑΝΑΤΟΥ. Ἡ εὐρωπαϊκή ἕνωση, ἡ εὐρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα, τό ΔΝΤ, τό ΝΑΤΟ, ἡ εὐρωπαϊκή ἐπιτροπή κ.ἄ προσπαθοῦν μέ νύχια καί μέ δόντια νά δικαιώσουν τόν ἐγωϊσμό καί τά συμπλέγματα τοῦ ἰσχυροῦ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν τῆς Γερμανίας, Β. ΣΟΙΜΠΛΕ καί τῶν συμμάχων του.
Φυλᾶμε τά σύνορά μας γιά νά μήν μποῦν οἱ Τοῦρκοι καί οἱ Ἀλβανοί καί μπῆκαν σάν «κύριοι» οἱ τοκογλύφοι δανειστές γιά νά ΑΛΩΣΟΥΝ τήν πατρίδα μας. Η ΧΩΡΑ ΕΑΛΩ. Ὑπάκουα σκυλάκια τοῦ σαλονιοῦ, πολλοί Ἕλληνες μασόνοι (τέκτονες) πολιτικοί γλείφουν τά παπούτσια τῶν δανειστῶν καί ὑποκύπτουν ταπεινωμένοι στίς ἀνήθικες ὀρέξεις τους. Εἶναι ἀποκρουστικό τό θέαμα τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν τῆς μεταπολίτευσης πού ὑποστηρίζουν μέ φανατισμό τόν γερμανικό ἄξονα.
Ἔχει χαθεῖ ἡ σοβαρότητα καί ἡ εὐπρέπεια στό Κοινοβούλιο. Ἔχετε δεῖ σέ καμιά σοβαρή χώρα τοῦ πλανήτη νά μπαίνουν στό Κοινοβούλιο οἱ βουλευτές μέ τρύπια μπλουτζίν καί κοντοβράκια καί οἱ βουλευτίνες μέ ξέστηθα; Τί εἶναι ἡ Βουλή, κέντρο ἀναψυχῆς, τουριστικό θέρετρο; Οἶκος ἀνοχῆς; ἤ μήπως κατάντησε οἶκος ἐνοχῆς; Οἱ ἀπαντήσεις δικές σας. Συγκρούσεις στά ἕδρανα τῆς Βουλῆς, χυδαῖες ἀντιπαραθέσεις, διαπληκτισμοί, σεξιστικά ὑπονοούμενα, ὕβρεις, προσβολές, τριτοκοσμικές καταστάσεις, τό θέατρο τοῦ παραλόγου, τό κλουβί μέ τίς τρελές.
Ἡ βλακεία, ἡ ἐγωπάθεια, ἡ μωρία καί ἡ γενική ἀναπηρία πολλῶν πολιτικῶν στή σημερινή Ἑλλάδα εἶναι ἐντυπωσιακή. Ὁ Ναός τῆς Δημοκρατίας ἔγινε ναός τῆς βωμολοχίας… Ζητᾶμε σεβασμό στήν Ἱστορία μας. Σεβασμό στήν Ὀρθόδοξη πίστη μας, πού εἶναι ἡ μόνη ἀλήθεια καί προοπτική, εἴτε τό θέλετε εἴτε ὄχι.
Οἱ ξένοι δυνάστες δέν ἔχουν καμία τσίπα καί κανένα φιλότιμο. Παχύδερμα εἶναι. Ποτέ δέν εἶχαν, οὔτε σκοπεύουν νά ἀποκτήσουν. Μόνο ἀνάγκες, θέλω καί ἀπαιτήσεις ἔχουν. Μέ χέρια ἁπλωμένα περιμένουν σάν πειρατές γιά νά ἁρπάξουν, ὅσα λάφυρα περισσότερα μποροῦν. Ἔχουν ἐκπαιδευτεῖ στό ἁρπάζειν, γραπώνειν, λεηλατεῖν καί ψεύδεσθαι. Στέλνουν σκληρά τελεσίγραφα ἀπό αὐτά πού ἔστελναν οἱ ΝΑΖΙ προτοῦ εἰσβάλουν τά τεθωρακισμένα (τά PANZER).
Καί ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί τί κάνουμε;
Ἐγωκεντρικά κλεισμένοι στά κλουβιά μας συμβιβασμένοι μέ τίς ἐνοχές μας, κοιμόμαστε μέ τά τσαρούχια. Ναρκωμένοι μπροστά στό χαζοκούτι (τηλεόραση) σκοτώνουμε τίς ὧρες μας. Ἡ τηλεόραση εἶναι μία ἀπέραντη «ρόζ» κρεβατοκάμαρα καί αὐτή ἡ κρεβατοκάμαρα στρώθηκε γιά τά καλά μέ τήν ἄνοιξη τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασης (μέ μεταξένια σεντόνια).
Καναλάρχες ἐκβιάζουν ἐργαζόμενες κοπέλες νά ἐνδώσουν, ἐάν θέλουν νά ἔχουν μεροκάματο. Διευθυντές ἐντύπων, τηλεοπτικῶν καί ραδιοφωνικῶν σταθμῶν, ἀσκοῦν ψυχολογική πίεση σέ ἐργαζόμενες γυναῖκες νά περάσουν ἀπό τό κρεβάτι τους, γιά νά πληρωθοῦν στό τέλος τοῦ μήνα.
Οἱ ζωές μας μαραίνονται σέ ἀνίερους συμβιβασμούς καί ψεύτικους παραδείσους. Ψευτοπροοδευτικοί φωστῆρες τοῦ τίποτα, ἐραστές τοῦ μεσαιωνικοῦ σατανοδιαφωτισμοῦ «ἀπαξιώνουν», μέ παρεμβάσεις (ἐρωτήσεις) στή Βουλή, τά ἱερά λείψανα, τό ἱερό σκήνωμα τῆς Ἁγίας Βαρβάρας καί ἐξοργίζονται ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Παναγίου Φωτός, ἀπό τά Ἱεροσόλυμα. Θεωροῦν πῶς εἶναι εἰδωλολατρία ἡ τιμή καί ἡ προσκύνηση θαυματουργῶν λειψάνων Ἁγίων. ΑΙΣΧΟΣ.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἀνεπιθύμητος καί λησμονημένος. Ἡ εἰκόνα του δυσεύρετη πιά στά σχολεῖα, στά δικαστήρια, στίς δημόσιες ὑπηρεσίες. Ἡ Παναγιά ἀσταμάτητα βλασφημεῖται. Ἐμεῖς παθητικά δεχόμαστε τή βλασφημία καί σιωποῦμε φοβισμένοι. Εἴμαστε δειλοί καί ἄρρωστοι. Κλῆρος καί λαός. Ἱερεῖς καί λαϊκοί.
Ποῦ εἶναι οἱ ἐκκλησιαστικοί ταγοί; Ποῦ εἶναι ἡ Ἱερά Σύνοδος; Γιατί κρύβονται οἱ σεβαστοί Ἱεράρχες μας; Γιατί σιωποῦν; Ποῦ εἶναι οἱ λοκατζῆδες τοῦ Θεοῦ; Πόσοι Ἱεράρχες στηρίζουν «ἔμπρακτα» τούς παπάδες πού παλεύουν ἐνάντια στή μασονία καί τίς αἱρέσεις; Ο ΗΡΩΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΡΚΕΙ; Παπάδες πού στίς «ἐνορίες» τους δίνουν καθημερινή σκληρή μάχη, ἐνάντια στήν ἀθεΐα, στή φτώχεια, στήν ὀλιγοπιστία, στήν πνευματική ἔνδεια. Ὑπάρχουν Ἅγιοι Ἱερεῖς στίς πόλεις καί στά χωριά μας πού στηρίζουν, ἐμπνέουν, καθοδηγοῦν τό ποίμνιο μέ αὐταπάρνηση. Μάρτυρες τῆς πίστης, «πάντων διάκονοι», πού τό πετραχήλι τους, ἀνασταίνονται νεκροί. Σ’ ὅλους αὐτούς τούς ἀφανεῖς ἥρωες τῆς πίστης ἐκφράζω τόν ἀπέραντο θαυμασμό μου.
Οἱ «σωστοί» ποιμένες εἶναι πολλοί καί ἄς κρύβονται ἀπό ταπείνωση. Πείθουν τό ποίμνιο μέ τήν ἀγάπη καί τό θυσιαστικό τους πνεῦμα, τό βίωμα, τά ἔργα τους. Μεσιτεύουν στόν Οὐράνιο Πατέρα καί μᾶς στηρίζουν μέ τίς προσευχές τους.
Ὅταν ἕνας λαός φθάσει νά βλασφημεῖ τήν Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους καί λίγοι μόνο πενθοῦν γι’ αὐτό τό κατάντημα, τότε ὁ λαός αὐτός βρίσκεται σέ κατάσταση σήψης καί ἀποσύνθεσης.
Πόσο χαμηλά θά πέσουμε ἀκόμη;
Εἶναι πιά δυστυχῶς πολλοί οἱ ἄρχοντες πού ἔχουν παγιδευτεῖ στά ἄνομα δίχτυα τῆς ΜΑΣΟΝΙΑΣ πού πιστεύουν οἱ ἀφελεῖς, πώς εἶναι ἐλεύθεροι, πώς τά ξέρουν ΟΛΑ καί ἐλπίζουν, ὅτι ὅλα θά πᾶνε καλά.
Εἶναι ὅμως καλύτερο νά ξέρεις κάτι καλά παρά ἁπλά νά ἐλπίζεις στό καλύτερο. Τό νά καυχιέσαι γιά κάτι, δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τό νά τό πραγματοποιεῖς. Γιατί πρέπει οἱ πολιτικοί μας νά καλπάζουν πρός τόν γκρεμό; (καί συμπαρασύρουν καί ἐμᾶς) Γιατί τούς φεύγει τό πουλί τῶν εὐκαιριῶν μέσα ἀπό τά χέρια τους; Γιατί ἐγκλωβισμένοι στίς μασονικές στοές, ἀπαρνιοῦνται, ἀπεμπολοῦν τίς ψυχές τους στόν ΕΩΣΦΟΡΟ; Δέν γνωρίζουν πώς τήν πατρίδα μας εἴτε τό θέλουν εἴτε ὄχι τήν κυβερνοῦν τά σύμβολα, ἡ ΣΗΜΑΙΑ καί ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ; Ὅποιο καί ἄν εἶναι τό πρόβλημα, πάντα βρίσκουν ἕνα κόκκαλο νά πετάξουν στό λαό. Ξεχνοῦν ὅμως ὅτι ὅποιος μάθει στό κόκκαλο, κάποτε θά ἀρχίσει νά δαγκώνει…
Ἡ χώρα μας ἀντιμετωπίζεται σάν σφουγγαρόπανο ἀπό τούς σύγχρονους δυνάστες, πού πολλοί εἶναι ἐπιφανῆ μέλη μασονικῶν στοῶν. Ὁ Β. Σόιμπλε ἔχει τό θράσος, τήν ἀδιαντροπιά, νά ἀποκαλεῖ ὅλους τούς Ἕλληνες «ἀξιοθρήνητους»! Ποιά κόμματα καί ποιοί συγκεκριμένοι βουλευτές ἀντέδρασαν μπροστά στήν προσβολή; Γιατί κατάπιατε τή γλώσσα σας; Τί συμβαίνει;
Μήπως γιά νά «ἐπιβιώσετε» εἶστε ὑποχρεωμένοι νά πλένετε τά πόδια τοῦ Σόϊμπλε μέ ἀνθόνερο; Μήπως πρέπει νά βαπτισθεῖτε προτεστάντες καί νά νομιμοποιήσετε τήν κτηνοβασία γιά νά ταυτιστεῖτε σέ ὅλα μέ τούς Γερμανούς Οὕννους; Μήπως σᾶς διέταξαν, σᾶς ὑποχρέωσαν νά νομιμοποιήσετε καί ἐπίσημα, μέ νόμο τούς κράτους, τόν γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων; Δηλαδή ἄνδρες νά παντρεύονται μέ ἄνδρες, γυναῖκες νά παντρεύονται μέ γυναῖκες. Νά υἱοθετοῦν καί νά μεγαλώνουν παιδιά. Τί ἀρχές καί ποιές ἀξίες θά τούς δώσουν; Ποῦ κρύβονται οἱ ψυχίατροι, οἱ παιδοψυχολόγοι, οἱ παιδαγωγοί; Γιατί δέν παρεμβαίνουν; Ποιός θά εὐλογήσει αὐτές τίς οἰκογένειες; ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΑ.
Πολλοί πολιτικοί, λειτουργοῦν σάν φάλαγγα τῆς Μασονίας, πού ΔΕΝ θέλει νά ἀκούσει ὁποιαδήποτε κριτική στό εὐρωπαϊκό κατεστημένο, στούς σιωνιστές. Ποῦ λειτουργεῖ ὡς ὑπαλληλία τῶν πιστωτῶν, τῶν media, τά ὁποῖα ἄν ἀκούσουν κάτι γιά τή γερμανική Εὐρώπη θεωροῦν ὅτι εἶναι κατά τῆς χώρας. Οἱ Ἕλληνες αὐτοί πολιτικοί μιλοῦν σάν ἐκπρόσωποι ξένων δυνάμεων. Οὐσιαστικά εἶναι πειθήνια ὄργανά τους.
Ἡ πατρίδα μας χάνεται καί ἐσεῖς τί κάνετε;
Πίνετε ἀδιάφορα τό καφεδάκι σας στά καφέ τῆς πλατείας Κολωνακίου, καπνίζοντας νωχελικά τά ποῦρα σας, λέγοντας ΧΥΔΑΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ, καί συναγωνίζεσθε ποιός θά ἀπαξιώσει περισσότερο τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τήν Ὀρθόδοξη πίστη.
Τό νέο βιβλίο τοῦ συγγραφέα Μιλτιάδη Βιτάλη γόνου τῆς γνωστῆς πολιτικῆς οἰκογένειας Καλαντζάκου θά κυκλοφορήσει μέ τό «Στύλο Ὀρθοδοξίας;» στις 18 Ἰουλίου. Ἐμπεριέχει συγκλονιστικές μαρτυρίες ἀπό τήν δεκάχρονη παρουσία του στήν πολιτική σκηνή πού θά προκαλέσουν πολιτικό καί κοινωνικό σεισμό.
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ - ΙΟΥΛΙΟΣ 2015
***
Προσθέτω ένα ακόμα απόσπασμα από το βιβλίο. 21:00
Άθεοι και μασόνοι πολιτικοί
«Οι σακατεμένοι καιροί απαιτούν ηγέτες Ορθοδόξους Χριστιανούς, συντηρητές της παράδοσής μας. Μεταλαμπαδευτές των αξιών με λιονταρίσια ψυχή και Χριστό, με λογισμό και όραμα που θα εμπνέουν και θα καθοδηγούν, και όχι πολιτικούς που τηγανίζονται από την αθεΐα. Μασόνους πολιτικούς που προσποιούνται, υποκρίνονται τους καλούς Χριστιανούς, για να κερδίσουν ψήφους στις εκλογές. Θλιβερούς πολιτικούς, που στις ιδιαίτερες συζητήσεις τους χλευάζουν τον Χριστό, την Παναγιά και τους αγίους. Που ειρωνεύονται τα θαύματα και τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου. Που θεωρούν τον Άγιο Πορφύριο αγύρτη, και το Ιερο΄Ευαγγέλιο παραμυθάκια για μικρά, ανόητα και άτακτα παιδιά.
Την εποχή που ήμουν μακριά απ’ τον Χριστό, βρέθηκα σε τέτοιες θαυμαστές συνάξεις πολιτικών προσώπων, σε γραφεία, εστιατόρια, καφέ και φιλικά σπίτια. Το τι έχω ακούσει από βουλευτές δεν περιγράφεται. Αν τα αποκαλύψω, πρέπει να φύγω για άλλη χώρα, κρυφά, νύχτα, μεταμφιεσμένος. Τότε και ‘γω τα θεωρούσα όλα αυτά φυσιολογικά. Ήμουν τυφλωμένος απ’ τα πάθη μου. ‘Ημουν συνένοχος στη σαπίλα. Αν τα μάθει κάποτε ο λαός θα τους πάρει με τις πέτρες και τα καδρόνια. Αθλιότητες.
Το θαύμα της μεταστροφής μου το περιγράφω αναλυτικά στο πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Να Γιατί». [Το οποίο έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ‘Αγαθός Λόγος’ πριν από λίγους μήνες, και είναι μία δημόσια ομολογία πίστεως.] Οι περισσότεροι, όχι όλοι, πολιτικοί της μεταπολίτευσης και κυρίως κυβερνήτες, ήταν ελεγχόμενοι, προβλέψιμοι και αναλώσιμοι. Έχουν τεράστια ευθύνη για την φτωχοποίηση της χώρας, την πνευματική και υλική.»
***
Προσθέτω επίσης ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα από την ιστοσελίδα ‘Αγιοτόκος Καππαδοκία Εκδόσεις‘. Από το δεύτερο βίντεο της ραδιοφωνικής εκπομπής του Διονυσίου Μακρή, ‘Εκλογές 2015, αφιέρωμα στον Όσιο Παΐσιο‘ εδώ, στο 14:13
«Θα σας αναφέρω λοιπόν ένα περιστατικό το οποίο μου μετέφερε ένας επιστήθιος φίλος μου, ένας καλός Χριστιανός, ο οποίος διετέλεσε επί κυβερνήσεως Σημίτη γενικός γραμματέας σε κομβικό θα έλεγα για την κοινωνία υπουργείο. Δεν θα αποκαλύψω το όνομά του, τουλάχιστον επί του παρόντος.
Ο επιστήθιος λοιπόν αυτός φίλος μου την εποχή εκείνη εκλαμβανόταν μέσα στο κόμμα του, στο ΠΑΣΟΚ δηλαδή, ως ένα από τα πλέον υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη και ειδικά στο νομό που επένδυαν πολύ, μιας και οι εκλογές ήταν τότε πολύ κρίσιμες για το κυβερνών κόμμα. Μάλιστα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης, τον είχε προτείνει ως υποψήφιο βουλευτή στο νομό του, αφού οι τοπικές κομματικές δημοσκοπήσεις τον αναδείκνυαν πρώτο σε προτιμήσεις. Με εντολή μάλιστα του Μαξίμου, άρχισε να δραστηριοποιείται στο νομό δημιουργώντας τους πρώτους πυρήνες, εκλογικούς πυρήνες.
Τότε ήταν λοιπόν που τον πλησίασε ένας συνταξιούχος, πρώην εργαζόμενος στο υπουργείο το οποίο επισκεπτόταν καθημερινά και τακτοποιούσε θα έλεγα ορισμένα ρουσφέτια, διορισμούς και άλλα τινά. Τον εκτιμούσαν, έτσι φαινόταν, όλοι στο υπουργείο. Και είχε την άνεση ο ίδος να ανοίγει χωρίς να χτυπήσει ακόμη και την πόρτα του υπουργού. Όπως αργότερα αποδείχτηκε, ο πρώην εργαζόμενος, ο συνταξιούχος αυτός, ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος της μασονίας, ο οποίος ανέλαβε να προσηλυτίσει και τον εν λόγω γενικό γραμματέα.
Του είπε λοιπόν σε μία συνάντηση που είχαν σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών, ότι έχει τρεις επιλογές προκειμένου να συμμετάσχει στις λίστες των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ. Η πρώτη επιλογή του ήταν να υπογράψει απευθείας αίτηση υπό ένταξη μέλους στην τεκτονική στοά. Η δεύτερη, να μιλήσει στους ρόταρυ με ομιλία την οποία θα δημιουργούσε και θα έφτιαχνε το πρόσωπο αυτό .. Ρόταρυ είναι το δήθεν φιλανθρωπικό παρακλάδι της στοάς των τεκτόνων. Και η τρίτη επιλογή ήταν να μιλήσει σε εκδήλωση των Lions, το έτερο δηλαδή παρακλάδι της μασονίας.
Ο καλός μου αυτός φίλος και Χριστιανός χαμογέλασε και εξέλαβε την πρόταση του πρώην εργαζομένου στο υπουργείο ως απλή εκδούλευση για να του κάνει κάποια ρουσφέτια αργότερα, αγνοώντας ότι αυτός μιλούσε για λογαριασμό του τότε πρωθυπουργού. Ναι καλά ακούσατε Χριστιανοί μου. Μιλούσε αντί του Σημίτη. Του απάντησε λοιπόν αρνητικά λέγοντας ότι είναι Ορθόδοξος Χριστιανός και δεν θα πουλήσει την πίστη του. Ούτε καν θα έλεγα τον εξέλαβε σοβαρά, όπως ο ίδιος μου έλεγε.
Την επόμενη εβδομάδα μετά το ραντεβού ανακοινώθηκαν οι λίστες των υποψηφίων και ο καλός μου φίλος δεν συμπερελαμβανόταν σε αυτές. Θεώρησε ο ίδιος πως κάποιος εκ των βουλευτών του νομού παρενέβη για προσωπικούς λόγους και ο πρωθυπουργός αν και είχε δεσμευτεί να τον συμπεριλάβει δεν το έπραξε, για να κρατήσει τις απαραίτητες ισορροπίες. Ο νους του ποτέ δεν πήγε στην πρόταση του μασόνου που τον πλησίασε.
Μια ημέρα όμως μετά την ανακοίνωση της λίστας ο υπουργός, στο υπουργείο που ήταν γενικός γραμματέας, τον κάλεσε και του είπε:
– Βρε (να μην πω το όνομα) έκανες το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα στερώντας στον εαυτό σου μία θέση υφυπουργού, γιατί για αυτή τη θέση σε προορίζαμε.
– Δηλαδή ποιο είναι το έγκλημα; ρώτησε εκείνος.
Και ο υπουργός τότε ανοιχτά του είπε (μεγάλο όνομα, υπουργός γνωστός σήμερα παντού):
– Έπρεπε καημένε να δεχτείς μία εκ των επιλογών που σου πρότεινε ο τάδε (δηλαδή το υψηλόβαθμο στέλεχος της μασονίας). Δεν γνώριζες και δεν γνωρίζεις ότι αυτοί λύνουν και δένουν σε αυτόν τον τόπο; Ότι αυτοί κυβερνούν; Με εντολή τους λοιπόν διαγράφηκες από τη λίστα των υποψηφίων, γεγονός που στενοχώρησε και τον πρωθυπουργό αλλά κυρίως και εμένα που είσαι φίλος μου. Και να ξέρεις, όλοι μας έχουμε περάσει απ’ τη διαδικασία τούτη,
συμπλήρωσε ο υπουργός αφήνωντας άφωνο τον γενικό γραμματέα, ο οποίος έκτοτε εγκατέλειψε την πολιτική φεύγοντας από την μπόχα και τη δυσωδία που εξ’ αυτής αναδύεται.
Και για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, μία ανάλογη προσέγγιση είχε και ο καλός μου φίλος ο Μιλτιάδης Βιτάλης.. Και εκείνον λοιπόν επιχείρησε να εντάξει στη μασονία ένας εκ των πλέον υψηλόβαθμων υπουργών της Νέας Δημοκρατίας. Το περιστατικό το έχει καταγράψει ο ίδιος στο προσωπικό του ημερολόγιο, το οποίο εκτάκτως προγραμματίζουμε, με τη βοήθεια του Θεού, να εκδώσουμε και να το προσφέρουμε δωρεάν μαζί με το επόμενο τεύχος του Στύλου της Ορθοδοξίας. Και αυτό γιατί ο Μιλτιάδης Βιτάλης, με πέντε υπουργούς στην οικογένειά του, όχι μόνο είναι ο πλέον κατάλληλος να περιγράψει το τι συμβαίνει στο παρασκήνιο της πολιτικής και πίσω από τα φώτα της δημοσιότητος, αλλά επιπλέον είναι αυτός που ανταποκρίθηκε, με θαυμαστό θα έλεγα τρόπο, στην πρόσκληση που του απηύθυνε ο Θεός μέσα από τον Όσιο Παΐσιο πριν από λίγα χρόνια.»
Πηγή: Αβέρωφ
Τὰ ὅσα θὰ ἀκούσουμε στὴ μικρὴ αὐτὴ εἰσήγηση δὲν ἀποτελοῦν μόνο καρποὺς ἔρευνας τοῦ εἰσηγητῆ, οὔτε μόνο ἐμπειρίες ἀπὸ προσωπικὴ βίωση σχετικὰ μὲ τὸ θέμα μας, ποὺ εἶναι ἡ γιόγκα. Τὰ στοιχεῖα, ποὺ θὰ παραθέσω στὴν ἀγάπη σας, ἀπότελοῦν καρπὸ ἔρευνας πολλῶν δεκαετιῶν, στὰ πλαίσια τῆς Π.Ε.Γ., τῆς «Πανελλήνιας Ἕνωσης Γονέων γιὰ τὴν Προστασία τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πολιτισμοῦ τῆς οἰκογενείας καὶ τοῦ Ἀτόμου», φορέα ποὺ ἀποτελεῖ τὸ κοινωνικὸ σκέλος τῆς «Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων», δηλαδὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ κατ' ἐπέκταση, τυγχάνουν Πανορθοδόξου ἀποδοχῆς, ὁλόκληρου δηλαδὴ τοῦ Ὀρθόδοξου κόσμου, πόσο δέ μᾶλλον, ποὺ πρόσφατα (16 Ἰουνίου 2015) καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μὲ Δελτίο Τύπου, ἀπεφάνθη γιὰ τὴν ἐπικινδυνότητα τῆς Γιόγκα καὶ τὸ ἀσυμβίβαστό της μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη.
1. Λίγα εἰσαγωγικὰ στοιχεῖα.
Μὲ τὸ ὄνομα γιόγκα (Yoga) νοοῦνται οἱ σωματικές, νοητικὲς καὶ πνευματικὲς πρακτικές, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀρχαία Ἰνδία κι᾿ ἔχουν σὰ στόχο, ὅπως δηλώνουν οἱ ὀπαδοί της, τὴν ἐπίτευξη μίας μόνιμης εἰρήνης τοῦ νοῦ, ὥστε νὰ βιώσει τὸν ἀληθινό του ἑαυτό. Ἀκόμη, ἡ γιόγκα πρεσβεύει τὴν ἕνωση τῆς ψυχῆς μὲ τὸ θεὸ ὅπως τουλάχιστον ὁ ἰνδουϊσμὸς ἀντιλαμβάνεται τὸ θεό, μέσω συγκεκριμένων μεθόδων, κυρίως τοῦ διαλογισμοῦ.
Τὴ γιόγκα συστηματοποίησε ὁ περίφημος Ἰνδὸς Γιόγκι Πατάντζαλι (Patanjali), 2 ἢ κατ' ἄλλους 4 αἰῶνες πρὶν τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὶς μέχρι τότε προφορικὰ μεταδιδόμενες διδασκαλίες, συγγράφοντας τὶς περίφημες 196 Sutras, τοὺς «ἀφορισμούς», δηλαδή, τοῦ Πατάντζαλι.
2. Ἡ γιόγκα στὴ Δύση.
Ἡ γιόγκα ἀπέσπασε τὴν προσοχὴ τοῦ κοινοῦ τῆς Δυτικῆς διανόησης στὰ μέσα τοῦ 19ου αἰώνα, μαζὶ μὲ ἄλλα χαρακτηριστικὰ στοιχεῖα τῆς ἰνδικῆς φιλοσοφίας. Ὅμως ὁ κυρίως ὑπεύθυνος γιὰ τὴ διείσδυση τῆς γιόγκα στὴ Δύση ὑπῆρξε ὁ Ἰνδὸς Σουάμι Βιβεκανάντα. Ὁ Βιβεκανάντα συμμετεῖχε στὸ «Ἀ' Κοινοβούλιο τῶν Θρησκειῶν τοῦ Κόσμου», στὸ Σικάγο 1893, ὅπου μίλησε γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν θρησκειῶν καὶ προσφώνησε τοὺς συνέδρους ὡς ἑξῆς:
«ἂν κάποιος ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἀκροατήριο ἐλπίζει ὅτι αὐτὴ ἡ ἑνότητα θὰ ἔρθει μὲ τὸ θρίαμβο μίας ὁποιασδήποτε θρησκείας καὶ τὸν ἀφανισμὸ τῶν ἄλλων, σ' αὐτὸν δὲν ἔχω παρὰ νὰ πῶ: Ἀδερφέ μου οἱ ἐλπίδες σου θὰ διαψευσθοῦν. Μήπως ἐπιθυμῶ οἱ Χριστιανοὶ νὰ γίνουν Ἰνδουϊστές; Πρὸς Θεοῦ! Μήπως ἐπιθυμῶ οἱ Ἴνδουϊστὲς ἢ οἱ Βουδιστὲς νὰ γίνουν Χριστιανοί; Πρὸς Θεοῦ! ... Οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ γίνουν Ἰνδουϊστές, οὔτε Βουδιστὲς οὔτε καὶ αὐτοὶ νὰ γίνουν Χριστιανοί. Ἀλλὰ κάθε θρησκεία θὰ πρέπει νὰ ἀφομοιώσει τὸ πνεῦμα τῶν ἄλλων θρησκειῶν, διατηρώντας ὡστόσο τὶς ἰδιαιτερότητές της, προκειμένου νὰ ἀναπτυχθεῖ σύμφωνα μὲ τοὺς δικούς της νόμους».
Ἡ ὑποδοχὴ ποὺ ἐπιφύλαξαν οἱ Δυτικοὶ στὸ Βιβεκανάντα ὑπῆρξε ἰδιαίτερα θερμή.
Ἂν κι᾿ ὁ λόγος τοῦ Βιβεκανάντα, ὅπως καὶ πολλῶν ἄλλων συγχρόνων «δασκάλων» τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, ἀκούγεται λογικὸς καὶ πανανθρώπινος στὸν ἀνυποψίαστο ἀκροατή, ἡ συνέχεια ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Ἰνδὸς Γκουροὺ δὲν ὑπῆρξε καὶ τόσο εἰλικρινής. Χαρακτηριστικό, ἄλλὰ καὶ ἀποκαλυπτικὸ εἶναι τὸ ἀκόλουθο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν πύρινο λόγο του σὲ φοιτητὲς στὸ Madras κατὰ τὴν ἐπιστροφή του στὴν Ἰνδία, ὅπου τοῦ ἔγινε ἀποθεωτικὴ ὑποδοχή:
«... αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο ἰδανικὸ ποὺ βρίσκεται μπροστά μας, καὶ ὁ καθένας πρέπει γι' αὐτὸ νὰ ὁπλιστεῖ ἡ ἅλωση τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν Ἰνδία τίποτε τὸ λιγότερο ἀπὸ αὐτό, καὶ ὅλοι ἐμεῖς πρέπει νὰ ὁπλιστοῦμε καὶ νὰ τεντώσουμε γι' αὐτὸ τὸ σκοπὸ κάθε νεῦρο... σήκω, Ἰνδία, καὶ κυρίευσε τὸν κόσμο μὲ τὴν πνευματικότητά σου... Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κυριεύσει τὴ Δύση εἶναι ἡ πνευματικότητα...».
Ἕνας ἄλλος ὑπεύθυνος γιὰ τὴ διάδοση τῆς γιόγκα στὴ Δύση καὶ ὄχι μόνο, εἶναι καὶ ἡ θεοσοφία. Ἡ θεοσοφία εἶναι ἕνα σύστημα ἀποκρυφιστικῶν δοξασιῶν μὲ ἔντονα συγκρητιστικὸ χαρακτήρα, τὸ ὁποῖο στηρίζεται στὴν πεποίθηση ὅτι ψήγματα τῆς θεϊκῆς ἢ αἰώνιας ἀλήθειας μποροῦν νὰ ἀναζητηθοῦν σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες τῆς ἀνθρωπότητας. Τὸ σύστημα αὐτὸ ἀναπτύχθηκε κυρίως μέσα ἀπὸ τὰ γραπτά τῆς Ἕλενας Μπλαβάτσκυ, ποὺ ὑπῆρξε μέντιουμ καὶ ἀποκρυφίστρια καὶ ποὺ ἵδρυσε τὸ 1875 τὴ «Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία», ἀλλὰ καὶ τῶν διαδόχων της: Ἄννυ Μπεζάν καὶ Ἀλίκης Μπέιλη.
Ἡ θεοσοφία εἶχε εἰδικὰ μεγάλη ἐπιρροὴ στὴν προβολὴ τῆς γιόγκα στὸ ἀμερικανικὸ κοινό. Οἱ Η.Π.Α., λόγω τῆς θρησκευτικῆς των πολυμορφίας καὶ τῆς ἔκπτωσης τῶν παραδοσιακῶν Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, ὑπῆρξαν καὶ τὸ πιὸ πρόσφορο ἔδαφος γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ ἰνδουϊσμοῦ ἀπὸ τοὺς δεκάδες ἰνδοὺς γκουρού, ποὺ ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ 1960, ἑλκόμενοι ἀπὸ τὸ «ζεστό» τότε ἀμερικανικὸ χρῆμα, ἔπαιρναν πίσω τὸ αἷμα τους ἐκδικούμενοι παράλληλα τοὺς δυὸ καὶ πλέον αἰῶνες βρετανικῆς ἀποικιοκρατίας.
3. Βασικὰ στάδια τῆς γιόγκα
Ἡ πρακτική τῆς γιόγκα διδάσκεται σὲ μακρὰ σειρὰ μαθημάτων. Μολονότι ὑπάρχουν πολλὲς παραλλαγές, ποὺ διαμορφώθηκαν στὴν πάροδο τοῦ χρόνου, τὰ συνηθέστερα στάδια τῶν μεθόδων αὐτῶν εἶναι ὀκτώ, κωδικοποιήθηκαν γιὰ πρώτη φορά, ἀπὸ τὸν Πατάντζαλι, τὸν ὁποῖο ἤδη ἀναφέραμε, καὶ ἔχουν ὡς ἑξῆς :
1) Ἡ Γιάμα (Yama: Οἰκουμενικὴ ἠθική, ἐντολές, ποὺ ἀφοροῦν στὴ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους).
2) Ἡ Νιγιάμα (Niyama: Τήρηση κανόνων, ποὺ ἀφοροῦν στὴ σχέση μὲ τὸν ἑαυτό μας).
3) Ἡ Ἀζάνα ἢ Ἀσάνα (Asanas: στάσεις τοῦ σώματος).
4) Ἡ Πραναγιάμα (Pranayama: Οἱ ἀσκήσεις ἀναπνοῆς καὶ ὁ ἔλεγχος τῆς «πράνα»).
5) Ἡ Πρατιακάρα ἢ Πρατιαχάρα (Pratyahara: Ἔλεγχος τῶν αἰσθήσεων).
6) Ἡ Νταράνα (Dharana: Συγκέντρωση καὶ καλλιέργεια τῆς ἐσωτερικῆς ἀντίληψης καὶ συνειδητότητας).
7) Ἡ Ντυάνα (Dhyana: Ἀφιέρωση, Διαλογισμὸς στὸ Θεῖο).
8) Ἡ/τὸ Σαμάντι (Samadhi: Ἕνωση μὲ τὸ Θεῖο).
Ἐνῶ στὶς πρῶτες φάσεις διατηροῦνται ὁρισμένα στοιχεῖα συνειδητότητας, στὴν τελευταία, ὁ γιόγκι καταλήγει σὲ μία κατάσταση ὑπέρβασης κι᾿ αὐτῆς ἀκόμη τῆς αὐτοσυνειδησίας. Δὲν ἀντιλαμβάνεται πιὰ οὔτε χρῶμα, οὔτε ὀσμή, οὔτε ἦχο, οὔτε ἁφή, οὔτε τὸν ἑαυτό του, οὔτε κανέναν ἄλλο. Τὸ πνεῦμα του «ἐλευθερώνεται» σύμφωνα μὲ τὴν ἔκφραση τῶν μυημένων ἀπὸ τὴ μνήμη καὶ τὴ λήθη. Αὐτὸ θεωρεῖται ἐπίγνωση, φωτισμός.
Πρόκειται, τελικά, γιὰ μία τεχνικὴ ποὺ ἀποσκοπεῖ στὴν ἐκμηδένιση τοῦ προσώπου καὶ στὴ σύνδεση μὲ τὸ «Ἀπόλυτο». Γι᾿ αὐτὴν ὅμως δὲν ἔχουν κανένα νόημα οἱ κεντρικὲς χριστιανικὲς ἀλήθειες περὶ ΧριστοῦΣωτήρα, περὶ χάριτος, περὶ ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης, περὶ ΣταυροῦἈνάστασης.
Βασικὴ τεχνικὴ γιὰ τὴν πραγμάτωση στὴ γιόγκα εἶναι, ὅπως εἴδαμε, ὁ διαλογισμός, τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο τῆς προσευχῆς, καθὼς γιὰ τὴν προσευχὴ χρειάζονται δυὸ πρόσωπα, τὸ ἐγὼ τοῦ προσευχομένου ἀνθρώπου καὶ τὸ Ἐσὺ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἡ διαπροσωπικὴ σχέση, ἐνῶ στὸ διαλογισμό, παραμένει ἕνα πρόσωπο, τὸ ἐγὼ τοῦ διαλογιζόμενου ἀνθρώπου, ποὺ προσπαθεῖ νὰ «συνειδητοποιήσει» ὅτι τελικὰ εἶναι ἕνα Ἐγώ, ποὺ ταυτίζεται μὲ «τὰ πάντα ἐν πᾶσι», «τὸ σύμπαν καὶ τοὺς θεούς»...
Ἀπὸ τὰ ὅσα εἴδαμε ὡς τώρα, γίνεται κατανοητὸ ὅτι ἡ ἄσκηση τῆς γιόγκα δὲν περιορίζεται στὶς Asanas, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο σύνολο, ποὺ περιλαμβάνει ἄσκηση, διαλογισμὸ καὶ τελετουργία καὶ ἀπευθύνεται στὸν «ὅλο ἄνθρωπο», δηλαδὴ στοχεύει στὴν ψυχοσωματικὴ καὶ στὴν πνευματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό, τὴν καθιστᾶ ἀπολύτως ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν χριστιανικὴ πίστη.
Μὲ βάσει τὰ ἀνωτέρω, εὔκολα διακρίνουμε ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι ἕνα ὑπαρξιακὸ σύστημα, ποὺ βασίζεται στὴ φιλοσοφία τῆς ἀνατολικῆς πνευματικότητας, συμπλέκεται δὲ μὲ τὸν δυτικὸ ἀποκρυφισμὸ καὶ σήμερα μὲ τὸ σύνδρομο τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου»· εἶναι δηλαδὴ ἕνα θρησκευτικὸ σύστημα, ποὺ διεισδύει σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, καθώς ἔχει δική του θεολογία, κοσμολογία καὶ ἀνθρωπολογία, δηλαδὴ ἔχει συγκεκριμένη διδασκαλία γιὰ τὸ τί εἶναι ὁ θεός, ὁ κόσμος καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα ὅλα αὐτὰ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη καὶ Χριστιανικὴ κοσμοαντίληψη.
4. Εἶναι ἡ γιόγκα γυμναστική; Εἶναι ἄσκηση γιὰ τὴ βελτίωση τῆς ὑγείας;
Ἀφοῦ ἅλωσε τὴ Δύση, ἡ γιόγκα διαφημίζεται σήμερα ἀπὸ ἑκατοντάδες ἱστοσελίδες τοῦ διαδικτύου σὰν γυμναστική, ποὺ προσφέρει χαλάρωση, εὐεξία ψυχοσωματική, διώχνει τὸ ἄγχος, δυναμώνει τὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα τοῦ ὀργανισμοῦ καθὼς καὶ τὸ νευρικὸ σύστημα. Ἀκόμα, ὅτι βελτιώνει τὴν κυκλοφορία τοῦ αἵματος, ἐξισορροπεῖ τὴ λειτουργία τοῦ ἐγκεφάλου, αὐξάνει ἀκόμη καὶ τὸν «δείκτη νοημοσύνης» (IQ). Ὑπάρχουν ἰσχυρισμοὶ ὅτι θεραπεύει ἀκόμη καὶ τὸν καρκίνο. Ὅμως, ὅλα αὐτὰ παραμένουν ἰσχυρισμοί, χωρὶς ἐπιστημονικὴ τεκμηρίωση, ποὺ καθιστοῦν τὴ γιόγκα ἕνα ὁλιστικὸ σύστημα, ποὺ προϋποθέτει πίστη σὲ ξένες θεότητες, ποὺ ὑπόσχεται τὴν αὐτοθέωση τοῦ ἀνθρώπου.
Τὰ τελευταῖα χρόνια αὐξάνονται στὴ χώρα μας τὰ διάφορα κέντρα «γιόγκα». Οἱ γνώσεις ὅμως καὶ οἱ ἀντιλήψεις γι’ αὐτὴν παραμένουν πενιχρές, γενικὲς καὶ συγκεχυμένες στὸν ἁπλὸ ἄνθρωπο. Δημόσια, ἡ γιόγκα προβάλλεται σὰν «εἶδος γυμναστικῆς» καὶ συνήθως γίνεται λόγος ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ τὶς ἀσκήσεις τῶν μυϊκῶν καὶ νευροφυτικῶν κέντρων, γιὰ τὶς ἀσκήσεις ἀναπνοῆς καὶ τὰ παρόμοια. Δηλαδή, ἀπὸ τὰ στὰδια ποὺ ἀναφέραμε προηγουμένως περιορίζονται στὸ τρίτο, στὶς «στάσεις τοῦ σώματος», καὶ στὸ τέταρτο, στὶς «ἀσκήσεις ἀναπνοῆς», ἐνῶ μερικὲς φορὲς προχωροῦν καὶ στὸ πέμπτο στάδιο, στὸν «ἔλεγχος τῶν αἰσθήσεων», καὶ στὸ ἕκτο, στὴ «συγκέντρωση τῆς ἐσωτερικῆς ἀντίληψης».
Ἀρκετὲς ἰδιωτικὲς σχολὲς προσπαθοῦν νὰ παρουσιάσουν αὐτὰ τὰ γυμνάσματα χωρὶς τὸ θρησκευτικὸ χαρακτήρα τους, χωρὶς τὸ ἰνδουϊστικὸ φιλοσοφικὸ περιεχόμενό τους, ὥστε νὰ γίνονται εὐκολότερα ἀποδεκτὰ ἀπὸ τὸν μέσο Ἕλληνα. Ἄλλοι ἐπιχειροῦν νὰ βεβαιώσουν ὅτι ἡ «γιόγκα» δὲν εἶχε ποτὲ οὔτε καὶ ἔχει θρησκευτικὸ χαρακτήρα καὶ μιλοῦν ἁπλῶς γιὰ «ἐπιστήμη», «πνευματικὴ ἐπίγνωση», «ψυχοσωματικὴ ἄσκηση». Ὅσο ὅμως κι᾿ ἂν ἐπιστρατεύονται ἰδιόμορφες καὶ μεγαλόστομες ἐκφράσεις, γιὰ νὰ καλύψουν τὴν πραγματικότητα, γεγονὸς παραμένει ὅτι ὁ καθ' ὁλοκληρίαν προσανατολισμὸς τῆς ἰνδικῆς αὐτῆς τεχνικῆς ἦταν καὶ εἶναι θρησκευτικὸς ἢ παραθρησκευτικός.
Αὐτὸν τὸν «θρησκευτικὸ πυρήνα» ἀποσιωποῦν καὶ καλύπτουν τὰ διάφορα καταστατικὰ τῶν Κέντρων γιόγκα μὲ γενικὲς φράσεις. Ἰσχυρίζονται π.χ. ὅτι σκοπὸς τους εἶναι «ἡ δημιουργία ἀνθρώπων ὁλοκληρωμένων φυσικά, διανοητικὰ καὶ πνευματικά».
5. Ἔπειτα ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω, μποροῦμε νὰ χαρακτηρίσουμε τὴ γιόγκα ἀθῶα;
Ἡ γιόγκα, σύμφωνα μὲ τὴν ἱστορία, τὶς μεθόδους καὶ τοὺς στόχους της, ὅπως αὐτοὶ παρουσιάζονται ἀπὸ πηγὲς τοῦ χώρου, ἀποτελεῖ ὄχι σωματικὴ ἄσκηση, ἀλλὰ θρησκευτικὴ πρακτική, ἡ ὁποία ἔχει σήμερα ἐξαπλωθεῖ στὸν δυτικὸ κόσμο. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἀποκρυφιστικὲς ὁμάδες ἀνατολικῆς προέλευσης, ἡ γιόγκα κατόρθωσε νὰ μπεῖ καὶ στὰ γυμναστήρια, στὶς σχολὲς χοροῦ, ἀκόμα καὶ στὰ σχολεῖα. Ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν ὀπαδῶν εἶναι ὅτι ἡ γιόγκα ἀπευθύνεται σὲ ἀνθρώπους κάθε φυλῆς, θρησκείας ἢ δόγματος, ἀποκρύπτουν ὅμως ὅτι ἐπὶ τῆς οὐσίας πρόκειται γιὰ ἀποδοχὴ συγκεκριμένων θρησκευτικῶν θέσεων, καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο στερεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα τῆς ἐλεύθερης ἐπιλογῆς σὲ θέματα πίστης. Ἡ γιόγκα εἶναι ἀσυμβίβαστη μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς προσανατολίζει τὴν πίστη σὲ ἀπρόσωπο θεό, διδάσκοντας συγχρόνως τὴν μετενσάρκωση καὶ τὴν αὐτοσωτηρία μὲ τὴ χρήση τεχνικῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν χειραγώγηση τῆς «πράνα», ἐνέργειας πού, δῆθεν, ἐνυπάρχει στὸ σύμπαν, δόγματα ἀντίθετα, ὅλα αὐτά, μὲ τὰ ὅσα ὁ Κύριος καὶ οἱ ἅγιοι δίδαξαν.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὰ θεολογικὰ προβλήματα, ἡ γιόγκα ἐνέχει καὶ σωματικοὺς κινδύνους. Γιὰ παράδειγμα, ἡ Ἕνωση Γιόγκα στὶς Η.Π.Α. ἀναφέρει σὲ ὁδηγία της ὅτι παιδιὰ κάτω τῶν 16 ἐτῶν δὲν πρέπει νὰ κάνουν γιόγκα, καθὼς διατρέχουν κινδύνους σωματικῆς βλάβης. Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ ἀρχαῖα κείμενα τοῦ ἰνδουϊσμοῦ, τὰ ὁποῖα προειδοποιοῦν ὅτι ἀκόμα καὶ ἡ χάθα γιόγκα μία ἀπὸ τὶς πιὸ «ἀθῶες» μορφὲς γιόγκα εἶναι ἕνα ἐπικίνδυνο ἐργαλεῖο. Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁρισμένες ὁμάδες κάνουν εἰδικὰ σεμινάρια γιόγκα γιὰ ἐγκύους καὶ γιὰ παιδιὰ σχολικῆς καὶ προσχολικῆς ἡλικίας δημιουργεῖ πολλὰ ἐρωτηματικά ὡς πρὸς τὸ πόσο σοβαρὰ λαμβάνονται ὑπόψη οἱ κίνδυνοι αὐτοί.
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι ἀσφαλὴς γιὰ τοὺς ἐνήλικες. Οἱ ἐπιπτώσεις ποὺ ἔχει ἡ γιόγκα στὸν ἄνθρωπο περιλαμβάνουν, σύμφωνα μὲ ἔρευνες: διαταραχὲς συναισθηματικές, αἴσθηση ἔντονου φόβου, ἀλλαγὲς χαρακτηριστικὲς στὴ διάθεση, κατάθλιψη, ξεσπάσματα ἔντονου θυμοῦ, σωματικοὺς πόνους, αἴσθηση ἀπώλειας τοῦ σώματος, ἀπώλεια, προσωρινὴ ἢ μόνιμη, τῆς λογικῆς κ.ἄ.
Ὁ γκουροὺ Μουκτανάντα, ἕνας ἀπὸ τοὺς ἰνδουϊστὲς «δασκάλους», περιγράφει τὴν τρομακτικὴ κατάσταση στὴν ὁποία βρέθηκε κατὰ τὴ διάρκεια διαλογιστικῆς πρακτικῆς. Ἀναφέρει ὅτι ἄλλαξε ὁ τρόπος τῆς φυσικῆς ἀναπνοῆς κι᾿ ὅτι ἐνῶ εἰσέπνεε δὲν μποροῦσε νὰ ἐκπνεύσει μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γεμίζει ἡ κοιλιὰ του ἀέρα. Ὅτι εἶχε ἀρρωστήσει ἀπὸ τὸ φόβο του κι᾿ ὅτι ἄρχισε νὰ παραληρεῖ «βλέποντας μικρὰ ἀνθρωπάκια» καὶ παρακολουθώντας τὸν ἑαυτό του νὰ τρελαίνεται. Ἀντιλαμβανόταν ὅτι πλέον δὲν ἔλεγχε τὴν κατάσταση, πὼς δὲν ἦταν ὁ ἴδιος ποὺ διαλογιζόταν, ἀλλὰ ὅτι «ὁ διαλογισμὸς τοῦ ἐπιβαλλόταν». Ἔνοιωθε τὸ σῶμα του νὰ τινάζεται καὶ εἶχε τὴν αἴσθηση ὅτι καίγεται. Ὅταν κάποια στιγμὴ τελείωσαν ὅλα αὐτά, ὁ Μουκτανάντα ἔβγαλε τὸ συμπέρασμα ὅτι εἶχε φτάσει στὸν φωτισμό. Φαίνεται τελικὰ ὅτι ὁ «φωτισμός» τῆς γιόγκα ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ καταστάσεις, ποὺ ἡ μὲν ἐπιστήμη μπορεῖ νὰ χαρακτηρίσει «σχιζοφρένεια», ἀλλά, ποὺ ἡ γνώση τῆς Ἐκκλησίας τὶς προσδιορίζει ὡς «δαιμονισμό».
Ὁλοκληρώνοντας θὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι γιὰ ὅποιον θέλει νὰ ἀθληθεῖ, ὑπάρχουν καταξιωμένα συστήματα γυμναστικῆς, μὲ μεγάλη ποικιλία σωματικῶν ἀσκήσεων, ὅπως ἡ Σουηδικὴ Γυμναστική, ἡ Ἀεροβικὴ Ἄσκηση (aerobics) κ.ἄ, ποὺ δὲν συνδέονται μὲ θρησκευτικὲς πρακτικές, οὔτε ἀποτελοῦν κίνδυνο γιὰ τὴ λογικὴ ἢ καὶ τὴ ζωὴ τοῦ ἀσκουμένου. Ὅποιος θέλει νὰ ἀθληθεῖ, μπορεῖ κάλλιστα νὰ ἐπιλέξει ἕνα ἀπὸ αὐτά.
Βέβαια δὲν μποροῦμε, οὔτε καὶ εἶναι σωστό, νὰ ἐπιβάλλουμε σὲ κανέναν νὰ μὴν ἀκολουθήσει τὰ «μονοπάτια» τῆς γιόγκα, τοῦ ἰνδουϊσμοῦ, τοῦ βουδισμοῦ ἢ τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου» (New Age), ἐὰν τὸ ἐπιλέξει «συνειδητά». Πρέπει ὅμως, ἐὰν θέλει νὰ κάνει σωστὴ ἐπιλογή, νὰ γνωρίζει τὰ πάντα σχετικὰ μὲ τὸ θέμα καὶ ὄχι μόνο ὅσα παρουσιάζουν οἱ διάφοροι «δάσκαλοι» τοὺς ὁποίους σεβόμαστε ὡς πρόσωπα καὶ οἱ σχολὲς τῆς γιόγκα, ποὺ παρουσιάζουν τὴν γιόγκα μόνο σὰν «γυμναστική», ἀποσιωπώντας τὸ θεολογικό της ὑπόβαθρο καὶ τοὺς σωματικοὺς καὶ πνευματικοὺς κινδύνους της.
Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
Εισαγωγή
Η Εκκλησία του Χριστού από την αρχή της επίγειας ίδρυσής της ήρθε αντιμέτωπη με διωγμούς που απείλησαν την κοινωνική της υπόσταση. Αίμα χιλιάδων μαρτύρων χύθηκε στα χρόνια των διωγμών. Όταν ο Σατανάς είδε ότι δεν μπόρεσε να νικήσει την Εκκλησία με τους διωγμούς, προσπάθησε να την «κυριεύσει» μέσω των αιρέσεων. Οι τελευταίες αποτέλεσαν και αποτελούν πιο επικίνδυνη απειλή από τους διωγμούς. Η αιτία είναι ότι οι αιρέσεις ήταν ο εχθρός που προερχόταν εκ των έσω . Στόχευε στη διαστρέβλωση της ορθόδοξης διδασκαλίας και τη νόθευσή της με κακοδοξίες, πράγμα που έθετε σε κίνδυνο τη σωτηρία του ανθρώπινου φυράματος.
Στην εργασία αυτή θα ασχοληθούμε με μία αίρεση που ταλάνισε τον πέμπτο αιώνα, το Νεστοριανισμό. Η αιρετική αυτή διδασκαλία ανασκευάστηκε από τον Κύριλλο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Ο Κύριλλος υπήρξε η πρωταγωνιστική μορφή που αγωνίστηκε με πάθος για την αποτείχιση της διδασκαλίας του Νεστορίου και συγχρόνως για την ορθή διατύπωση της χριστολογικής διδασκαλίας.
Η εργασία χωρίζεται σε δύο κεφάλαια. Στο πρώτο γίνεται συνοπτική παρουσίαση της προσωπικότητας των δύο πρωταγωνιστών της θεολογικής διαμάχης, δηλαδή του Κυρίλλου, Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας και του Νεστορίου, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Στο δεύτερο κεφάλαιο θα αναφερθούμε στο πως ξεκίνησε η θεολογική αυτή διαμάχη και τι υποστήριζε ο Νεστόριος και τι τόνιζε ο Κύριλλος. Ενώ θα γίνει και μία αναφορά στην Τρίτη Οικουμενική Σύνοδο.
Στον Επίλογο θα αναφέρουμε τα σημαντικότερα σημεία της εργασίας και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε.
Κεφάλαιο Α:
Βίος και Προσωπικότητα Κυρίλλου και Νεστορίου
1. Βίος και Προσωπικότητα του αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, Κυρίλλου.
Η ακριβής ημερομηνία γεννήσεως του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας δεν είναι απολύτως γνωστή. Οι μελετητές του θεωρούν ότι γεννήθηκε μεταξύ του 370-380 μ.Χ. Ο Κύριλλος, αν και ήταν ορφανός από πατέρα είχε την ευτυχία να μεγαλώσει σε ένα σημαντικό οικογενειακό περιβάλλον και να λάβει εξαίσια θεολογική αλλά και γενικότερη παιδεία. Θείος του από την πλευρά της μητέρας υπήρξε ο τότε Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος[1].
Ο Κύριλλος ως νέος πέρασε πέντε χρόνια της ζωής του στην έρημο της Νιτρίας. Εκεί γαλουχήθηκε στη ζωή των μοναχών. Την περίοδο αυτή, σύμφωνα με την Ε. Αρτέμη, γνώρισε και συνδέθηκε πνευματικά και με τον Άγιο Ισίδωρο τον Πηλουσιώτη[2]. Η γνωριμία αυτή θα αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα στη συμφιλίωση του Κυρίλλου με τον Ιωάννη το Χρυσόστομο[3]. Ο τελευταίος είχε κοιμηθεί, όταν ο Κύριλλος ξαναέγραψε το όνομά του στα δίπτυχα της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας[4].
Το 412, στις 18 Οκτωβρίου ο Κύριλλος ύστερα από την αναμέτρησή του με τον αρχιδιάκονο για το θρόνο της Αλεξάνδρειας, ενθρονίζεται αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας[5]. Τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει δεν άργησαν να φανούν. Γρήγορα συγκρούστηκε με τους Ιουδαίους της πόλης. Σφοδρή υπήρξε και η σύγκρουση με τους Νοβατιανούς[6], τους Εθνικούς και τους οπαδούς παλαιοτέρων αιρέσεων[7].
Ιδιαίτερα εκρηκτική υπήρξε η σχέση του και με τον έπαρχο της πόλης, τον Ορέστη. Ο τελευταίος, εάν και δήλωνε Χριστιανός, στην πραγματικότητα υποστήριζε τους Εθνικούς έναντι των Χριστιανών. Η στάση του, μάλιστα προκαλούσε τόσο οργή στους χριστιανούς που συχνά τον αποκαλούσαν «Θύτην καί Έλληνα». Την τεταμένη σχέση του με τον Ορέστη λέγεται ότι όξυνε και η φιλόσοφος –μαθηματικός Υπατία[8].
Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί από κάποιους μελετητές, κυρίως νεοειδωλολάτρες και παγανιστές για τη δήθεν συμμετοχή ή την ευθύνη του Κυρίλλου στο φόνο της φιλοσόφου Υπατίας. Καμμία, όμως, ευθύνη δεν αποδίδεται στον Κύριλλο από το σύγχρονό του ιστορικό το Σωκράτη το Σχολαστικό[9].
Καταλυτικός υπήρξε ο ρόλος του Κυρίλλου στην ανασκευή των κακοδοξιών του Νεστορίου. Πρωταγωνίστησε στη σύγκληση της Τρίτης Οικουμενικής Συνόδου, στην Έφεσο το 431. Παράλληλα είναι εκείνος που οριστικοποίησε το προσωνύμιο «Θεοτόκο» για την Παρθένο Μαρία. Κοιμήθηκε το 444, ενώ αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής του Αθανασίου Αλεξανδρείας. Η μνήμη του εορτάζεται στις 18 Ιανουαρίου μαζί με εκείνη του Αγίου Αθανασίου, αλλά και αποκλειστικά μόνος του στις 9 Ιουνίου.
2. Βίος και Προσωπικότητα του Νεστορίου, πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως
Ο Νεστόριος υπήρξε αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως (428-431). Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός καλεί το Νεστόριο περήφανο και συγχρόνως ανίδεο άνθρωπο, του οποίου η αδιαμφισβήτητη ρητορική ικανότητα ήταν καλυμμένη από την αδυναμία της μη υπάρξεως οξείας σκέψεως[10].
Γεννήθηκε περί το 386 στη Γερμανίκεια της βυζαντινής Συρίας. Έλαβε πολύ καλή μόρφωση. Διετέλεσε μαθητής του θεολόγου Θεοδώρου Αντιοχείας, ο οποίος ανήκε στην Αντιοχειανή Σχολή. Η θεολογική επίδραση της διδασκαλίας του Θεοδώρου φαίνεται στη διαμόρφωση της διδασκαλίας του Νεστορίου[11].
Ασπάστηκε το μοναχικό βίο στη Μονή του Αγίου Ευπρεπίου της Αντιόχειας. Γρήγορα, όμως, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Η ευγλωττία και η θεολογική του μόρφωση ήταν η αιτία να αποκτήσει μεγάλη φήμη ως σπουδαίος θεολόγος. Η φήμη του αυτή οδήγησε τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β' να τον προωθήσει στον Θρόνο της Κωνσταντινούπολης, μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Σισινίου[12].
Η κακοδοξία του σχετικά με τον όρο Θεοτόκο και Χριστοτόκο και την ένωση των δύο φύσεων στο πρόσωπο του Χριστού έγιναν η αιτία να καταδικασθεί η διδασκαλία του από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο (431). Εξορίστηκε, λοιπόν, σε όαση της ερήμου στην Αίγυπτο. Μέχρι το θάνατό του ασχολήθηκε με τη συγγραφή θεολογικών έργων μέχρι το θάνατό του. Από αυτά λίγα διασώθηκαν, γιατί τα περισσότερα καταστράφηκαν από τους θεολογικούς αντιπάλους τους[13].
Τέλος, η έριδα που δημιούργησε η διδασκαλία του είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση Νεστοριανών Εκκλησιών στην Περσία και στις γύρω περιοχές. Από αυτές τις Εκκλησίες ο Νεστόριος θεωρείται άγιος[14].
Κεφάλαιο Β:
Η αίρεση του Νεστοριανισμού και η ανασκευή της από τον Κύριλλο
1. Η διδασκαλία του Νεστορίου
Ο Νεστόριος ως Αντιοχειανός υπερτόνιζε την ανθρώπινη φύση του Χριστού. Εκείνος αρνιόταν να αποκαλείται η Παρθένος Μαρία «Θεοτόκος»[15], αλλά επέμενε να τη χαρακτηρίζει «Χριστοτόκο». Τη θέση του αυτή την τεκμηρίωνε υποστηρίζοντας ότι η Μαρία γέννησε έναν άνθρωπο φορέα της θεότητας «θεοφόρο άνθρωπο» και «Θεώ συνημμένον»[16] αλλά όχι το Θεό. Κατά αυτόν η θεότητα δεν μπορεί να έχει «βρεθεί» εννέα μήνες σε μία γυναικεία μήτρα, να έχει τυλιχθεί σε σπάργανα, να υπέφερε, να πέθανε και να θάφτηκε. Πίσω από την περιγραφή της Μαρίας ως Θεοτόκου, ο Νεστόριος υποστήριζε ότι διαφαινόταν η αρειανική αρχή ότι ο Υιός ήταν ένα κτίσμα ή την απολιναρική ιδέα ότι η ανθρωπότητα του Χριστού ήταν ελλιπής[17].
Ο Νεστόριος[18], εξηγούσε ότι στο Χριστό υπάρχει η ἀπαθής θεότητα και η παθητή «φύση του σώματος»[19]. «Το όνομα Χριστός, που εμπεριέχει και τη θεία και την ανθρώπινη φύση, επιλέχθηκε για να μη συνδεθεί το πάθος και ο θάνατος του Χριστού με τη θεία του φύση»[20]. Οι δύο φύσεις βρίσκονται «εις ενός προσώπου συνάφειαν»[21], δηλαδή σε τελείως επιφανειακή ένωση, σε παράθεση των δύο φύσεων και όχι «καθ’ ὑπόστασιν», δηλαδή πραγματική ένωση των δύο φύσεων του ενανθρωπήσαντος Λόγου.
Τέλος, ο Νεστόριος διαιρούσε τη μία υιότητα του Χριστού σε δυό φυσικές υιότητες, οι οποίες ήταν τελείως ξεχωριστές, την υιότητα τού Λόγου και την υιότητα τού ανθρώπου. Αυτές οι υιότητες έπρεπε να έχουν δύο ξεχωριστές προσκυνήσεις και λατρείες. Επίσης δεν υπήρχε αντίδοση των ιδιωμάτων των φύσεων στο ένα πρόσωπο του Χριστού.
2. Η χριστολογική διδασκαλία του Κυρίλλου
Ο Κύριλλος υποστήριζε ότι η μητέρα του Χριστού πρέπει να λέγεται Θεοτόκος, γιατί γέννησε το Θεάνθρωπο, τέλειος Θεός που παρέμεινε Θεός και έγινε και τέλειος άνθρωπος[22]. Προέβαλλε την ένωση καθ’ υπόστασιν, δηλαδή την ουσιώδη[23], την ένωσιν κατά αλήθειαν[24], την κατά φύσιν ένωσιν[25] στο πρόσωπο του Θεού Λόγου.
Πρέσβευε ότι η ανθρώπινη φύση ενώθηκε με τη θεότητα χωρίς καμμία από τις δύο να αλλοιωθεί. Έτσι υπάρχει ένα πρόσωπο, ο Ιησούς Χριστός, με δύο φύσεις˙ χωρίς όμως οι φύσεις Του -θεία και ανθρώπινη- να υποστούν ουδεμίαν «κράσιν ή μίξιν»: «Θεός οὖν ὑπάρχων καί τῶν ὅλων Κύριος, κατά τάς Γραφάς ὁ Μονογενής, ἐπέφανεν ἡμῖν. Ὤφθη γάρ ἐπί γῆς, καί ἐπέλαμψε τοῖς ἐν σκότῳ γενόμενος ἄνθρωπος, οὐ δοκήσει, μή γένοιτο˙ μανία γάρ τοῦτο φρονεῖν ἤ λέγειν˙ οὔτε μήν εἰς σάρκα παρενεχθείς κατά μετάστασιν καί τροπήν˙ ἀναλλοίωτος γάρ καί ἀεί κατά τά αὐτά καί ὡσαύτως ἔχων ὁ ἐκ τοῦ Θεοῦ Λόγος˙ ἀλλ' οὐδέ ὁμόχρονον τῇ σαρκί τήν ὕπαρξιν ἔχων˙ αὐτός γάρ ἐστι τῶν αἰώνων ὁ ποιητής. Αὐτός γάρ ἐστιν ὁ ζωή πεφυκώς ἐκ ζωῆς τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ὄντος τε καί νοουμένου κατ’ ἰδίαν ὑπόστασιν˙ ἀλλ' οὐδέ ἠμπέσχετο σάρκα ψυχῆς ἐρήμην τῆς λογικῆς, γεγένηται δέ κατά ἀλήθειαν ἐκ γυναικός, καί πέφηνεν ἄνθρωπος ὁ ζῶν καί ὑπάρχων, καί συναΐδιος τῷ Θεῷ καί Πατρί Θεός Λόγος, μορφήν λαβών καί ἔστιν ὥσπερ ἐν Θεότητι τέλειος, οὕτω καί ἐν ἀνθρωπότητι τέλειος, οὐκ ἐκ μόνης Θεότητος καί σαρκός εἰς ἕνα Χριστόν καί Κύριον καί Υἱόν συγκείμενος, ἀλλ' ἐκ δυοῖν τελείοιν, ἀνθρωπότητος δή λέγω καί Θεότητος, εἰς ἕνα καί τόν αὐτόν παραδόξως συνδούμενος»[26].
Οι δύο φύσεις στο πρόσωπο του Χριστού ήταν ενωμένες καθ' υπόστασιν. Έτσι ο Χριστός ήταν ο Εμμανουήλ, Θεός και άνθρωπος μαζί, ο σεσαρκωμένος Λόγος και όχι κάποιος θεοφόρος άνθρωπος.
Η θεολογία της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου
Η Τρίτη Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε στην Έφεσο το 431, με πρωτοβουλία του Κυρίλλου Αλεξανδρείας. Σε αυτήν διακηρύχθηκε ότι ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος. Οι δύο φύσεις του, θεία και ανθρώπινη είναι ενωμένες κατά συνάφεια στο πρόσωπό του. Τονίστηκε ότι η Παναγία γέννησε το σεσαρκωμένο Λόγο, για το λόγο αυτό πρέπει να ονομάζεται και είναι Θεοτόκος.
Καταδικάστηκε ο Νεστόριος και οι κακοδοξίες του. Παράλληλα η θεολογία της Συνόδου, διατυπώνεται δύο χρόνια αργότερα στον «όρο των Διαλλαγών» (433) που υπέγραψε ο Κύριλλος με τον Ιωάννη Αντιοχείας και λέγεται ότι το διατύπωσε ο Θεοδώρητος Κύρου.
Συγκεκριμένα ο όρος έλεγε: ««…. Ομολογούμεν τοιγαρούν τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, Θεόν τέλειον και άνθρωπον τέλειον εκ ψυχής λογικής και σώματοςû προ αιώνων μεν εκ του Πατρός γεννηθέντα κατά την θεότητα, επ’ εσχάτων δε των ημερών τον αυτόν δι’ ημάς και δια την ημετέραν σωτηρίαν εκ Μαρίας της παρθένου κατά την ανθρωπότηταû ομοούσιον τω Πατρί τον αυτόν κατά την θεότητα, και ομοούσιον ημίν κατά την ανθρωπότηταû δύο γαρ φύσεων ένωσις γέγονεû δι’ ό ένα Χριστόν, ένα Υιόν, ένα Κύριον ομολογούμεν. Κατά ταύτην την της ασυγχύτου ενώσεως έννοιαν ομολογούμεν την αγίαν παρθένον Θεοτόκον, δια το τον Θεόν Λόγον σαρκωθήναι και ενανθρωπήσαι και εξ αυτής της συλλήψεως ενώσαι εαυτώ τον εξ αυτής ληφθέντα ναόν».
Από σωτηριολογική άποψη η άποψη του Νεστορίου, με την ηθική ένωση των δύο φύσεων, δεν έδινε τη δυνατότητα πραγματικής ενώσεως θείου και ανθρώπινου στο ένα πρόσωπο του Θεού Λόγου, ώστε ο άμεσος σωτήρας των ανθρώπων να είναι ο Θεός. Δεν υπήρχε αντίδοση των ιδιωμάτων των δύο φύσεων, κάτι που συμβαίνει με την πραγματική καθ’ υπόστασιν ενώσεως των δύο φύσεων, και μάλιστα στο ένα πρόσωπο του Θεού Λόγου.
Επίλογος
Ο Νεστοριανισμός αρνιόταν ότι ο Χριστός ήταν τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος μαζί. Έτσι πρέσβευε ότι η μητέρα του Χριστού πρέπει να ονομάζεται μόνο Χριστοτόκος και όχι Θεοτόκος. Όλα αυτά έρχονταν σε αντίθεση μέσα από όσα διακηρύττονταν από τη μέχρι τότε διδασκαλία των Πατέρων και την Αγία Γραφή. Επιπλέον έκαναν αδύνατο τη σωτηρία των ανθρώπων.
Το αιρετικό της νεστοριανικής διδασκαλίας κατανόησε γρήγορα ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος. Αυτός αγωνίστηκε με πείσμα για την ανασκευή της. Κατόρθωσε να συγκαλέσει την Τρίτη Οικουμενική Σύνοδο το 431 και να πετύχει την καταδίκη του νεστοριανισμού.
Η Εκκλησία μας τιμά τον Κύριλλο ως άγιο και η Θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι διατυπωμένη πάνω στη γενικότερη διδασκαλία του Κυρίλλου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Αρτέμη, Ε., «Αγιομάχων μεθοδείες: Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας και η περίπτωση της Υπατίας», στο Αντιαιρετικό Εγκόλπιον, http://www.egolpion.net/root.el.aspx, 30 Νοεμβρίου 2014
Αρτέμη, Ε., Το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως σε δύο διαλόγους, «Περί της ενανθρωπήσεως του Μονογενούς» και «ότι εις ο Χριστός», του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com, σειρά εν καινώ, αριθμός σειράς 44, Flipping book, pdf, Αθήνα 2013.
Αρτέμη, Ε., Η περί Τριαδικού Θεού διδασκαλία του Ισιδώρου Πηλουσιώτη και η σχέση της με τη διδασκαλία Κυρίλλου Αλεξανδρείας, διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012.
Bardy, G., «Cyrille Alexandrie», Catholicisme, hier, aujourd' hui, demain. Encyclopédie en sept volumes, dirigée par G. Jacquement du clergé de Paris, tome III, Paris 1989, col. 408.
Θεοδώρου, Α., Η χριστολογική ορολογία και διδασκαλία Κυρίλλου Αλεξανδρείας και Θεοδωρήτου Κύρου, δ.δ, Αθήναι 1955.
Kelly, J. N., Early Christian Doctrines, N. York 19855.
Παπαδοπούλου, Σ., Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, Αθήνα 2004
Seleznyov, N. N., «Nestorius of Constantinople: Condemnation, Suppression, Veneration, with special reference to the role of his name in East-Syriac Christianity» in: Journal of Eastern Christian Studies 62:3–4 (2010): 165–190.
Σκουτέρη, Κ. Β., Ιστορία Δογμάτων, 1ος, Αθήνα 1998.
Σωκράτους Σχολαστικού, Εκκλησιαστική Ιστορία.
The international cyclopaedia- a compendium of human Knowledge revised with large additions, V. X, N. York 1899, p. 409-410.
Χρήστου, Π. Κ., Ελληνική Πατρολογία, Δ΄, Θεσσαλονίκη 1989.
[1] Ε. Αρτέμη, Το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως σε δύο διαλόγους, «Περί της ενανθρωπήσεως του Μονογενούς» και «ότι εις ο Χριστός», του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com, σειρά εν καινώ, αριθμός σειράς 44, Flipping book, pdf, Αθήνα 2013, σ. 19.
[2] Ε. Αρτέμη, Η περί Τριαδικού Θεού διδασκαλία του Ισιδώρου Πηλουσιώτη και η σχέση της με τη διδασκαλία Κυρίλλου Αλεξανδρείας, διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012, σ. 33-35.
[3] G. Bardy, «Cyrille Alexandrie», Catholicisme, hier, aujourd' hui, demain. Encyclopédie en sept volumes, dirigée par G. Jacquement du clergé de Paris, tome III, Paris 1989, col. 408.
[4] Ε. Αρτέμη, Η περί Τριαδικού Θεού διδασκαλία του Ισιδώρου Πηλουσιώτη και η σχέση της με τη διδασκαλία Κυρίλλου Αλεξανδρείας, διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2012, σ. 33-35.
[5] Π. Κ. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Δ΄, Θεσσαλονίκη 1989, σ. 340.
[6] Κ. Β. Σκουτέρη, Ιστορία Δογμάτων, 1ος, Αθήνα 1998, σ. 335-338.
[7] Π. Κ. Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, Δ΄, Θεσσαλονίκη 1989, σ. 341.
[8] Αυτόθι. Συναφώς βλ. Ε. Αρτέμη, «Αγιομάχων μεθοδείες: Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας και η περίπτωση της Υπατίας», στο Αντιαιρετικό Εγκόλπιον, http://www.egolpion.net/root.el.aspx, 30 Νοεμβρίου 2014
[9] Αυτόθι.
[10] Σωκράτους Σχολαστικού, Εκκλησιαστική Ιστορία, 7: 29, 32.
[11] The international cyclopaedia- a compendium of human Knowledge revised with large additions, V. X, N. York 1899, p. 409-410.
[12] Αυτόθι.
[13] N. N., Seleznyov, «Nestorius of Constantinople: Condemnation, Suppression, Veneration, with special reference to the role of his name in East-Syriac Christianity» in: Journal of Eastern Christian Studies 62:3–4 (2010): 165–190.
[14] Αυτόθι.
[15] «Ο διαφιλονικούμενος όρος «Θεοτόκος» ήταν ευρέως αποδεκτός στην Αλεξανδρινή Σχολή. Ήταν συνέπεια της αντιδόσεως των ιδιωμάτων -communicatio idiomatum-, και εξέφραζε την αλήθεια ότι ο άνθρωπος ενώθηκε με το θείο Λόγο. Δίκαια ο ενσαρκωμένος ονομαζόταν Θεός». J. N. Kelly, Early Christian Doctrines, N. York 19855, p. 311.
[16] Α. Θεοδώρου, Η χριστολογική ορολογία και διδασκαλία Κυρίλλου Αλεξανδρείας και Θεοδωρήτου Κύρου, δ.δ, Αθήναι 1955, σ. 31.
[17] Ε. Αρτέμη, Το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως σε δύο διαλόγους, «Περί της ενανθρωπήσεως του Μονογενούς» και «ότι εις ο Χριστός», του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com, σειρά εν καινώ, αριθμός σειράς 44, Flipping book, pdf, Αθήνα 2013, σ. 22.
[18] Νεστορίου, Επιστ. 5 – Β προς Κύριλλον, PG 77, 52Β. Πρβλ. Φιλ 2, 5-8.
[19] Νεστορίου, Επιστ. 5 – Β προς Κύριλλον, PG 77, 52C.
[20] «Επειδή γαρ έμελλε του θανάτου μεμνήσθαι, ίνα μη τον Θεόν Λόγον εντεύθεν τις παθητόν υπολάβη, τίθησι το Χριστός, ως της απαθούς και παθητής ουσίας εν μοναδικώ προσώπω προσηγοριάν σημαντικήν· όπως και απαθής ο Χριστός, και παθητός ακινδύνως καλοίτο, απαθής μεν θεότητι, παθητός δε τη του σώματος φύσει», Αυτόθι, PG 77, 52BC. Βλ. Σ. Παπαδοπούλου, Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, Αθήνα 2004, σ. 155.
[21] Νεστορίου, Επιστ. 5 – Β προς Κύριλλον, PG 77, 52C.
[22] Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Επιστ. 4 –Β Προς Νεστόριον, PG 77, 45C: «καίτοι προ αιώνων έχων την ύπαρξιν, και γεννηθείς εκ Πατρός, γεννηθήναι και κατά σάρκα εκ γυναικός». Συναφώς βλ. του ιδίου, Επιστ. 46 (39) – Β΄ προς Σουκένσον, PG 77, 241B.
[23] Κυρίλλου, Β΄ Προσφωνητικός ταις ευσεβεστάταις βασιλίσσαις, ACO, τ. 1, Ι, 5, σ. 275-6 (=PG 76, 1340A). Πρβλ. Α΄ Κορ. 8, 5. Κυρίλλου, Κατά των Νεστορίου δυσφημιών, Β΄, PG 76, 65D, 89Α. Του ιδίου, Επιστ. 39 (34)- Προς Ιωάννην Αντιοχείας, ACO, τ. 1, Ι, 4, σ. 1925-26 (=PG 77, 181A). Του ιδίου, Επιστ. 40, PG 77, 192B-D.
[24] Του ιδίου, Κατά των Νεστορίου δυσφημιών, Β΄, PG 76, 65A, 172CD.
[25] Αυτόθι, PG 76, 65A. Του ιδίου, Επιστ. 17 – Επιστολή 3η προς Νεστόριον, ACO, τ. 1, Ι, 1, σ. 3622 (=PG 77, 112C).
[26] Κυρίλλου, Περί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς, SC 97, 69426-27, 31-32 (=PG 75, 1220AB). Πρβλ. Ψαλμ. 117, 27. Βαρ. 3, 38. Λουκ. 1, 79.
Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν διοργάνωσε, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ, σέ συνεργασία μέ τό ἀντιαιρετικό της Γραφεῖο, μέ επιτυχία τήν ημερίδα με θέμα «Yoga; Εὐχαριστῶ δὲν θὰ πάρω!» στό Δημοτικό Θέατρο Πεύκης τό Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015.
Yoga; Εὐχαριστῶ δὲν θὰ πάρω!
ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
1η ομιλία: κ. Ἰωάννης Μηλιώνης - Εἰδικός ἐρευνητής τῆς Συνοδικῆς ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν αἱρέσεων: «Ὅταν ἡ Θρησκεία γίνεται Γυμναστική» (Κείμενο)
2η ομιλία: π. Βασίλειος Γεωργόπουλος: «Οἱ γκουρού καί ὁ Χριστός» (Βίντεο)
3η ομιλία: Ἑλένη Βασσάλου - Καθηγήτρια, Θεολόγος: «Γιόγκα- Πολυγλωσσία καί Παραπλάνηση» (Βίντεο, Κείμενο)
ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
4η ομιλία: Χαράλαμπος Ἄνδραλης - Δικηγόρος, συγγραφέας: «Γιόγκα- Πολυγλωσσία καί Παραπλάνηση» (Βίντεο, Κείμενο)
Ἐρωτήσεις ἀπό τό κοινό καί ἀπαντήσεις ἀπό τούς ὁμιλητές (Βίντεο)
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ (λήψη σε μορφή .pdf)
1. Ἡ Γιόγκα δέν εἶναι ἁπλή γυμναστική, ἤ μέθοδος χαλαρώσεως, δέν εἶναι ἐπιστήμη, δέν εἶναι ἡ φωτεινή πλευρά τῆς ζωῆς, δὲν εἶναι τρόπος ἀποβολῆς τοῦ ἄγχους, δὲν εἶναι μέθοδος σωματικῆς εὐεξίας.
Ἡ γιόγκα εἶναι ἕνα ὑπαρξιακὸ σύστημα, ποὺ βασίζεται στὴ φιλοσοφία τῆς Ἀνατολικῆς πνευματικότητας, συμπλέκεται μὲ τὸν Δυτικὸ ἀποκρυφισμὸ, τήν μαγεία, τήν ἀστρολογία, καὶ σήμερα μὲ τὸ σύνδρομο τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου. Ὁ διαλογισμός, εἶναι μία διαδικασία σταδιακῆς αὐτο-ύπνωσης μέσῳ τῆς φαντασίας. Θεμελιώνεται στόν ἀπόλυτο μονισμό καί στήν ὁλιστική θεώρηση τοῦ κόσμου.Ὑπάρχει τεράστια διαφορά ἀπό τήν χριστιανική προσευχή. Ἐκεῖνο πού σέ φέρνει στά κέντρα τῆς γιόγκα εἶναι ἡ ἀνάπτυξη της συνειδητότητάς σου, δηλ. ἡ προσπάθεια αὐτοεξελίξεως μέ ἀπώτερο στόχο τήν ἀπορρόφηση στήν ἀπρόσωπη «ἀνεκδήλωτη θεότητα». Πρόκειται γιά ἐκμηδένιση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ὁ διαλογιζόμενος ἐπιδιώκει ταύτιση μέ τόν θεό τῆς ἰνδουϊστικῆς πίστεως. Ὁ προσευχόμενος ἀποζητᾶ τήν ἐν Χριστῷ κοινωνία μέ τόν Θεό πού δέν εἶναι ἀπορρόφηση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἀλλά ἀνύψωσή του στήν δόξα τοῦ Θεοῦ, χωρίς καμμία σύγχυση.
Ἡ γιόγκα εἶναι ἐπίσης λατρευτικὴ πρακτικὴ - μὲ σκοπὸ τὴν ἕνωση τοῦ ἀσκούμενου μὲ τοὺς ἰνδικοὺς θεούς. Ἡ λέξη Yoga προέρχεται ἀπὸ τὴ λέξη "yug", ὅπου στὰ σανσκριτικὰ σημαίνει " ζεύξη - ἕνωση" τοῦ ἄτμαν - ψυχῆς μὲ τὴν θεϊκὴ ἄμορφη ὕπαρξη Βράχμαν. Ἑπομένως, ὁ κύριος σκοπὸς τῆς Γιόγκα εἶναι καθαρὰ θρησκευτικός, νὰ ὁδηγήσει τὸν γιόγκι στή λύτρωση ἀπό τήν σαμσάρα (διαδικασία μετενσαρκώσεων) πού εἶναι ἀπολύτως μή χριστιανική.
Ἡ γιόγκα δέν εἶναι τέχνη ζωῆς ἀλλά εἶναι τέχνη θανάτου. Ἀναπτύχθηκε, ὅπως ἀποκαλύπτουν γιόγκι ἀπό τήν Ἰνδία, ὡς μία τεχνική, γιά νά πεθαίνουν ἀνώδυνα οἱ ἡλικιωμένοι.
2. Γιά τήν γιόγκα ὁ Θεός δέν εἶναι πρόσωπο, ἀλλά εἶναι μία ἀπρόσωπη συμπαντική ὑπερσυνειδητότητα, εἶναι μία ἐνέργεια.
Ἡ ψυχή, τό ἄτμαν, θά πρέπει νά σβήσει ὅπως μία σταγόνα στόν ὠκεανό τοῦ Μπράχμαν, τῆς παγκόσμιας ὑπερσυνειδητότητας, αὐτῆς τῆς ἐνέργειας πού, μιλώντας τή γλῶσσα, ἄς ποῦμε, τήν Δυτική, θά τήν ὀνομάζαμε «θεό».
Στή Γιόγκα ταυτίζουν τὸν Χριστὸ μὲ τὸν Ράμα καὶ τὸν Κρίσνα ἢ μὲ τὴν «παγκόσμια συνειδητότητα», ποὺ σύμφωνα μὲ τὸν Ἰνδουϊσμὸ ὑπάρχει μέσα στὰ ζῶα καὶ τὰ φυτά. Ταυτίζουν τὸν διαλογισμὸ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη προσευχή, τὴ χορτοφαγικὴ διατροφὴ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη νηστεία, τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό, τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ στὴν Καινὴ Διαθήκη μὲ τὶς δοξασίες τῆς Γκιτᾶ κ.ἄ. βιβλίων, ὥστε νά προκαλοῦν σύγχυση μέχρι καί ἄρνηση τῆς μοναδικότητας τοῦ Θεανθρώπου καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἀκατανόητα. Ὁπότε ὁ ἀσκούμενος στὴ γιόγκα μένει ἀθωράκιστος ἔναντι τῆς δαιμονικῆς δράσεως.
3. Ὁ ἀσκούμενος μέ συνέπεια γιά μεγάλο διάστημα στή γιόγκα φθάνει σέ βαθμό νά μήν ἀντιλαμβάνεται χρῶμα, ὀσμή, ἦχο, ἁφή, οὔτε τὸν ἑαυτό του, οὔτε κανέναν ἄλλο. Τὸ πνεῦμα του «ἐλευθερώνεται» -σύμφωνα μὲ τὴν ἔκφραση τῶν μυημένων - ἀπὸ τὴ μνήμη καὶ τὴ λήθη. Αὐτή ἡ ἀπώλεια συνειδήσεως θεωρεῖται ἐπίγνωση, φωτισμός!
Δημοσιεύματα ἀναφέρουν σοβαρὰ ὀρθοπεδικὰ καὶ ψυχιατρικὰ προβλήματα. Ὀρθοπεδικά, λόγῳ τῶν ἐντελῶς ἀφύσικων γιὰ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα στάσεων τῆς Γιόγκα. Ψυχιατρικά, ἐξαιτίας τῆς ἀσυναρτησίας τῶν ἐπικλήσεων διαλογισμοῦ, κυρίως δὲ ἀπό τίς δαιμονικές ἐπιρροές. Στὴν Ψυχιατρική, μάλιστα, συναντᾶμε πλέον τὸν νέο ὅρο «σύνδρομο κουνταλίνι». Τὶς καταστροφικὲς ἐπιπτώσεις στὴν ψυχικὴ ὑγεία παραδέχονται ἀναγνωρισμένοι δάσκαλοι τῆς γιόγκα, ὁπότε θὰ ἦταν ἀφροσύνη ἐκ μέρους μας νὰ τὶς ἀγνοήσουμε.
Οἱ διάφορες τεχνικὲς τῆς Γιόγκα δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἐπιστήμη, ἀντίθετα ἔχουν τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς μαγείας(¨μάντρας¨, δηλ. μαγικές συλλαβές καί ¨σίντις¨, δηλ. παραφυσικές καταστάσεις καί ἀσυνήθιστα φαινόμενα, πού πραγματοποιοῦνται σέ προχωρημένο στάδιο, ὅπως διόραση, τηλεπάθεια, αἰώρηση, ὑλοποιήσεις, ἐξωσωματική προβολή κ.ἄ) τῆς ὁποίας οἱ ἐπιδράσεις ποικίλλουν.
4. Ἡ «Νέα Ἐποχὴ τοῦ Ὑδροχόου», ποὺ πολεμᾶ τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Ὀρθοδοξία μας, κατακλύζει τὴν χώρα μας μὲ τὴν προβολὴ τῆς Γιόγκα γιὰ νὰ παραπλανήσει μὲ τὸ δαιμονικὸ δόγμα πὼς οἱ θρησκεῖες εἶναι διαφορετικοί δρόμοι ποὺ ὁδηγοῦν στὸν ἴδιο σκοπό.
Ἐμεῖς ὅμως ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δέν ξεχνᾶμε τοὺς λόγους τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη: «Ἀγαπητοὶ, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον» (Α΄ Ιω 4, 1), «οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν τὸν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος. 21 Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων· ἀμήν» (Α΄ Ιω 5, 20-21).
Εἶναι πεποίθηση τῶν Ἁγίων Γραφῶν, τῶν Ἀποστόλων, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων, τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί συνόλου τῆς Ἐκκλησίας ὅτι οἱ θεοί τῶν ἄλλων θρησκειῶν εἶναι Δαίμονες.
Ὅπως λέει κι᾿ ὁ προφήτης Δαβίδ, πίσω ἀπό τούς θεούς τῶν ἐθνῶν κρύβονται δαιμόνια.
Στὸ Δευτερονόμιο διαβάζουμε «παρώξυνάν με ἐπ' ἀλλοτρίοις, ἐν βδελύγμασιν αὐτῶν ἐξεπίκρανάν με˙ ἔθυσαν δαιμονίοις καὶ οὐ Θεῷ» Δηλαδή: «Μὲ θύμωσαν καὶ μὲ πίκραναν (οἱ Ἑβραῖοι) μὲ τοὺς ξένους καὶ συχαμεροὺς θεούς τους. Στὰ δ α ι μ ό ν ι α θυσίασαν κι ὄχι στὸν Θεό».
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀποτρέποντας τούς χριστιανούς νά συμμετέχουν στήν βρώση εἰδωλοθύτων θά μᾶς πεῖ « Οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων, οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων» (Α' Κορ. 10, 20-21).
Ὁ ὅσιος Παΐσιος λέει χαρακτηριστικά γιά τήν Γιόγκα: «ὅσοι ἀσχολοῦνται μ᾿ αὐτά, δίνουν δικαιώματα στόν διάβολο, δέχονται δαιμονικές ἐπιδράσεις καί καταστρέφονται»...
Ὁ γέρων Σωφρόνιος παρατηρεῖ: «Μετά τήν ἐκ νέου εἰς Χριστόν στροφήν μου, ἡ ¨ἀνατολική¨ ἐμπειρία μου, - ἐννοεῖ τήν ἄσκηση Γιόγκα καί διαλογισμοῦ - ...ἐφάνη εἰς τό πνεῦμα μου ὡς τό πλέον φοβερόν ἔγκλημα κατά τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ».
Ἡ ἐνασχόληση ἑπομένως μὲ τὴν Γιόγκα εἶναι ἄρνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
5. Εἶναι ἀπαράδεκτο νά παραπλανῶνται ἀνύποπτοι ἄνθρωποι, καί κυρίως νέοι, στούς ὁποίους παρουσιάζεται ἡ Γιόγκα ὡς μία δῆθεν γυμναστική ἤ ὡς μία ἐπιστήμη. Τὸ νὰ ἀποσυνδέει κανεὶς τὴ Γιόγκα ὡς τεχνικὴ χαλαρώσεως ἀπὸ τὴν ἰνδουϊστικὴ πίστη, εἶναι σὰ νὰ πιστεύει ὅτι διαχωρίζεται τὸ μυϊκὸ ἀπὸ τὸ νευρικὸ σύστημα τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ καθένας βεβαίως εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἀσπασθεῖ τὸν Ἰνδουισμό, τὸν Βουδισμὸ καὶ τὶς ὅποιες θρησκευτικὲς πρακτικὲς θέλει, ἀλλὰ ἐν γνώσει του καὶ ὄχι πλανώμενος. Καὶ ὁπωσδήποτε γνωρίζοντας ὅτι ὅλοι οἱ δρόμοι δὲν ὁδηγοῦν στὸ Θεό.
Ἡ παρουσίαση τῆς Γιόγκα ὡς μορφῆς γυμναστικῆς καὶ ὡς ἐναλλακτικῆς θεραπείας καὶ ἡ ἀπόκρυψη τῆς θρησκευτικῆς σημασίας της, ἀποτελεῖ ἀπατηλὸ, μέσο μὲ τὸ ὁποῖο ἐπιχειρεῖται ἡ μεταβολὴ τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν χριστιανῶν καὶ στοιχειοθετεῖ τὸ ἀδίκημα τοῦ ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ, ὅπως αὐτὸ ὁρίζεται στὸ νόμο 1363/1938 καὶ στὸ ἄρθρο 13 τοῦ Συντάγματος. Ἡ εἰσβολή της στὰ σχολεῖα, ὅπως συμβαίνει μέ τήν Yogakids International, εἶναι ἀντίθετη μὲ τὰ ἰσχύοντα κατὰ τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα, ἀντιπαιδαγωγικὴ καί ἀκατάλληλη γιά παιδιά.
Ὡς ἐκ τούτου ἡ ποινικὴ Δικαιοσύνη μπορεῖ καί πρέπει νά κινηθεῖ ἐναντίον ὅσων χρησιμοποιοῦν τὴ μέθοδο τῆς Γιόγκα γιά νά μυήσουν μαθητές στὰ ἀποκρυφιστικὰ δόγματα τοῦ ἰνδουϊσμοῦ καὶ τοῦ βουδισμοῦ. Οἱ γονεῖς ἔχουν κάθε λόγο γιά καταγγελίες κατά διευθυντῶν καί διευθύνσεων ἤ τουλάχιστον ἔχουν ἠθικό χρέος νά παρεμβαίνουν ἐνημερωτικά στούς συλλόγους γονέων.
6. Ἡ ἑλληνορθόδοξη κληρονομιά μας ἔχει ὡς κέντρο τὴν ἐν Χριστῷ ἐμπειρία, τὴν ἔνταξη τοῦ ἀνθρώπου στὸ μυστικὸ σῶμα τοῦ Κυρίου μας, διὰ τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔτσι συγκροτεῖται καὶ ὁλοκληρώνεται ἡ προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτά μᾶς δίδαξαν οἱ ἅγιοί μας.
Ἡ Ἐκκλησία δέν ὑποχρεώνει κανέναν νά ἀκολουθήσει τόν δικό της δρόμο, ἀλλά ἔχει χρέος νά ἐνημερώνει, νά ποιμαίνει, νά προειδοποιεῖ, νά ἐπισημαίνει, νά προστατεύει, νά ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι. ( Α΄Τιμ. β΄,4).
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπισημαίνει ξεκάθαρα στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα ὅτι: «ἡ "Γιόγκα" ἀποτελεῖ θεμελιῶδες κεφάλαιο τῆς θρησκείας τοῦ Ἰνδουισμοῦ, ἔχει ποικιλομορφία σχολῶν, κλάδων, ἐφαρμογῶν καὶ τάσεων καὶ δὲν ἀποτελεῖ "εἶδος γυμναστικῆς». Ὡς ἐκ τούτου ἡ "Γιόγκα" τυγχάνει ἀπολύτως ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη μας καὶ δὲν ἔχει καμία θέση στὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν».
7. Ὕστατο πόρισμά μας: Ἔστω καί ἄν ὁ Ἕλληνας πολίτης δέν ἔχει ἀπολύτως ὀρθόδοξη συνείδηση, συνιστοῦμε νά μήν μπλέξει στά δίχτυα τῆς Γιόγκα γιατί δέν ξέρει ποῦ θά τόν ὁδηγήσει.
Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
«Σέ ὅλο τόν κόσμο, οἱ ἄνθρωποι ἀνεξαρτήτως φύλου, καταγωγῆς καί θρησκείας κάνουν γιόγκα γιά νά νιώσουν χαρά, ἐλευθερία καί ἀγάπη. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔρχονται στή γιόγκα προκειμένου νά ἀντιμετωπίσουν συγκεκριμένα προβλήματα - στρές, κατάθλιψη, πόνος στή μέση, ἀναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα πεπτικοῦ ἤ νευρικοῦ συστήματος.»
Ἡ παρουσίαση τῆς γιόγκα, μίας κατεξοχήν θρησκευτικῆς πράξης, ὦς μορφή γυμναστικῆς καί θεραπείας, καί ἡ ἀπόκρυψη τῆς ἀπόλυτης σύνδεσής της μέ τή λατρεία τῶν ἀπωανατολικῶν θρησκειῶν, τήν ἔχει κάνει σήμερα ἀποδεκτή ἀπό μεγάλο μέρος τῆς κοινωνίας μας.
Ὅμως, τά ὅσα ἐνδιαφέροντα ἀκούσαμε ἀπό τούς προηγούμενους ὁμιλητές τῆς ἡμερίδας, φανερώνουν ὅτι ἡ πρακτική αὐτή δέν εἶναι τόσο ἀθώα ὅσο προβάλλεται.
Ἐρευνώντας τό Λεξικό της Ὀξφόρδης γιά τίς παγκόσμιες θρησκεῖες θά δοῦμε ὅτι, ὦς γιόγκα ὁρίζονται «τά μέσα καί οἱ τεχνικές γιά νά μεταβάλλεται ἡ συνειδητότητα καί γιά νά ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀπελευθέρωση (μόκσα) ἀπό τό κάρμα καί τήν μετεμψύχωση (σαμσάρα) στίς Ἰνδικές θρησκεῖες. Σήμερα ἡ γιόγκα εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ Ἰνδουισμοῦ. Σπουδαῖοι σύγχρονοι Ἰνδουιστές παρουσιάζουν – συνιστοῦν διάφορα εἴδη γιόγκα.»
Ἑπομένως, καί ἀπό τίς οὐδέτερες πηγές, τίς μή χριστιανικές ἤ ἰνδουιστικές, γίνεται εὔκολα ἀντιληπτό ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι καθαρά θρησκευτική πράξη.
Ἀπό νομική ἄποψη, παρουσιάζει μεγάλο ἐνδιαφέρον ὁ τρόπος πού παρουσιάζεται ἡ γιόγκα στό εὐρύ κοινό. Ἡ ἀνακρίβεια τῆς παρουσίασης καί ἡ ἀποφυγή ἀναφορᾶς στή θρησκευτική προέλευσή της, ἐπηρεάζει τούς ἀνθρώπους πρωτίστως ὦς πιστούς κάποιας θρησκείας, ἀλλά καί ὦς ἁπλούς καταναλωτές, καθώς ἡ γιόγκα εἶναι ἕνα προϊόν πού προσφέρεται κατ’ ἐξοχήν μέ οἰκονομικᾶ ἀνταλλάγματα.
Ὤς πιστοί, ἀπολαμβάνουμε ὅλοι μας, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος, τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης, βάσει τοῦ ἄρθρου 13 παράγραφος 1 τοῦ Συντάγματος, στό ὁποῖο ἀναφέρεται ὅτι «Ἡ ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης εἶναι ἀπαραβίαστη».
Ἡ θρησκευτική ἐλευθερία κατοχυρώνεται καί ἀπό τό ἄρθρο 9 τῆς Εὐρωπαϊκῆς Σύμβασης Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου στήν ὁποία ἔχει προσχωρήσει καί ἡ χώρα μας, ἤδη ἀπό τό 1953.
Ἑπομένως, κατά τήν ἑλληνική ἔννομη τάξη εἶναι ἐλεύθεροι νά λατρέψουν ὅποιο θεό θέλουν καί ἐκεῖνοι πού ἐπιδίδονται στή γιόγκα. Κανένας δέν θά κατηγορήσει ἕναν ἰνδουιστή ἐπειδή ἀσκεῖται στή γιόγκα, οὔτε κατ’ ἀρχήν θεωρεῖται παράνομο κάποιος χριστιανός νά μυηθεῖ οἰκειοθελῶς στόν ἰνδουισμό ἤ στό βουδισμό.
Ἑπομένως, ἡ ἐνασχόληση μέ τα`ή γιόγκα, ἑνός χριστιανοῦ ἤ ἑνός πιστοῦ ξένης πρός τόν ἰνδουισμό θρησκείας, δέν εἶναι παράνομη ἀπό μόνη της.
Γιά νά ἐντοπίσουμε πού ἀκριβῶς βρίσκεται τό ὅριο τῆς νομιμότητας, πρέπει νά χωρίσουμε σέ δυό ὑποπεριπτώσεις, τήν περίπτωση πού ἕνας χριστιανός ἀσκεῖται πάνω στή γιόγκα. Ἡ πρώτη περίπτωση εἶναι νά ἔχει γνωστοποιηθεῖ στόν ἐκπαιδευόμενο χριστιανό ὅτι πρόκειται γιά θρησκευτική πρακτική τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καί ἀποδεχόμενος αὐτό ὦς γεγονός, νά κάνει γιόγκα μέ ἀπόλυτη συνείδηση τῶν πράξεών του. Κάτι τέτοιο, βεβαίως δέν εἶναι παράνομο, ἀνεξαρτήτως τῶν πνευματικῶν συνεπειῶν πού ἀναμφίβολα θά ἔχει ὁ νέος γιόγκι.
Ὅμως, στήν περίπτωση ἐκείνη πού ὁ μαθητευόμενος στή γιόγκα χριστιανός, ἀγνοεῖ τήν πραγματικότητα, πλανᾶται δηλαδή μέ δόλιο τρόπο ἀπό τούς παρέχοντες τή συγκεκριμένη ὑπηρεσία, νομίζοντας ὅτι πρόκειται γιά ἕνα ἀκόμα εἶδος γυμναστικῆς μέ λίγο ἀπό ἀρχαία ἰνδική φιλοσοφία, συμβατῆς μέ τή δική του πίστη, τότε τά δεδομένα ἀλλάζουν καί γεννᾶται πλέον εὐλόγως τό ἐρώτημα ἄν ὑπάρχει ἄσκηση ποινικά κολάσιμου προσηλυτισμοῦ σέ ξένη θρησκεία, ἀπό ἐκεῖνον πού μυεῖ τόν μαθητευόμενο.
Ἡ ἔννοια τοῦ προσηλυτισμοῦ στό ἐγχώριο δίκαιο, ὁρίζεται στό ἄρθρο 4 πάρ. 2 τοῦ νόμου 1363/1938, ὄπως διαμορφώθηκε μετά τήν ἀντικατάστασή του ἀπό τό ἄρθρο 2 τοῦ νόμου 1672/1939, ὅπου ἀναφέρεται ὅτι:
«Προσηλυτισμός ἴδια εἶναι ἡ διά πάσης φύσεως παροχῶν ἤ δι’ ὑποσχέσεως τοιούτων ἤ ἄλλης ἠθικῆς ἤ ὑλικῆς περιθάλψεως διά μέσων ἀπατηλῶν διά καταχρήσεως τῆς ἀπειρίας ἤ ἐμπιστοσύνης ἤ δι’ ἐκμεταλλεύσεως τῆς ἀνάγκης, τῆς πνευματικῆς ἀδυναμίας ἤ κουφότητος ἄμεσος ἤ ἔμμεσος προσπάθεια πρός διείσδυσιν εἷς τήν θρησκευτικήν συνείδησιν ἑτεροδόξων ἐπί σκοπῶ μεταβολῆς τοῦ περιεχομένου αὐτῆς».
Σέ ἐλεύθερη μετάφραση καί ἁπλοποιημένα:
Προσηλυτισμός, ἰδιαίτερα, εἶναι ἡ ἄμεση ἡ ἔμμεση προσπάθεια γιά διείσδυση στή θρησκευτική συνείδηση ἑτεροδόξων μέ σκοπό τή μεταβολή τοῦ περιεχομένου αὐτῆς, (δηλαδῆ τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης), πού γίνεται μέ κάθε φύσεως παροχή ἤ διά ὑποσχέσεως παροχῶν ἤ ἄλλης ἠθικῆς ἤ ὑλικῆς περιθάλψεως μέ ἀπατηλά μέσα καί μέ κατάχρηση τῆς ἀπειρίας ἤ τῆς ἐμπιστοσύνης ἤ μέ ἐκμετάλλευση τῆς ἀνάγκης, τῆς πνευματικῆς ἀδυναμίας ἤ τῆς κουφότητος.
Στήν πρώτη παράγραφο τοῦ ἴδιου ἄρθρου, ὁρίζεται ὅτι ἐκεῖνος πού ἐνεργεῖ προσηλυτισμό τιμωρεῖται μέ φυλάκιση, μέ χρηματική ποινή μέχρι 50.000 δραχμῶν (1.500 εὐρώ μέ τά σημερινά δεδομένα) καί μέ ἀστυνομική ἐπιτήρηση διαρκείας ἀπό ἕξι μῆνες μέχρι ἕνα ἔτος. Ἄν ὁ δράστης εἶναι ἀλλοδαπός προβλέπεται ἀπέλασή του ἀπό τή χώρα, κατά τό ἄρθρο 5 τοῦ ἴδιου νόμου.
Ἰδιαίτερα ἐπιβαρυντική αἰτία εἶναι ἡ διενέργεια προσηλυτισμοῦ σέ σχολεῖο καί σέ μορφωτικό ἤ φιλανθρωπικό ἵδρυμα, σύμφωνα μέ τήν παράγραφο 3 τοῦ ἄρθρου 4, τοῦ ἴδιου νόμου.
Ὁ προσηλυτισμός, ἀπαγορεύεται καί ἀπό τό Σύνταγμα, στήν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 13, χωρίς ὅμως νά δίνεται συνταγματικά ὁ ὁρισμός τῆς ἔννοιας «προσηλυτισμός». Ἔτσι, ἡ ἑρμηνεία τοῦ συνταγματικοῦ αὐτοῦ ὄρου δίδεται μόνο στό νόμο πού ἀναφέραμε προηγουμένως.
Ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη ἔχει ἀσχοληθεῖ κατ’ ἐπανάληψη μέ τόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό καί ἔχει ξεκάθαρα ἀποφανθεῖ, ὅτι ὁ νόμος 1363/1938 εἶναι σέ ἰσχύ, παρότι κάποιοι ἐντελῶς ἀνεύθυνα καί ἀστήρικτα ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτός ὁ εἰδικός ποινικός νόμος δέν θά ἔπρεπε νά ἐφαρμόζεται σήμερα, ἐπειδή εἶναι νομοθετημένος ἐπί δικτατορίας τοῦ Ι. Μεταξά, ἐπιχείρημα παντελῶς ἀβάσιμο νομικά, καθώς, ὦς γνωστόν, ὑπάρχει συνέχεια στήν ἔννομη τάξη τοῦ Κράτους καί δέν ἔχει ἐκδοθεῖ ἀπό τότε κάποιος σχετικός νεότερος νόμος πού νά θέτει σέ ἀχρησία τόν προηγούμενο. Μάλιστα, παρότι ὁ ἀναγκαστικός νόμος 1363/1938 τροποποιήθηκε σχετικά πρόσφατα μέ τό νόμο 3467/2006, ἀναφορικά μέ τίς διατάξεις του γιά τήν ἀνέγερση ναῶν καί εὐκτηρίων οἴκων, ἐν τούτοις δέν ὑπῆρξε καμία μεταβολή στίς διατάξεις τοῦ ἴδιου νόμου περί προσηλυτισμοῦ.
Ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη, λοιπόν, ἔχει ἀποφανθεῖ σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ὑπέρ τῆς κανονικῆς ἰσχύος τοῦ νόμου 1363/38, μέ τελευταῖα τήν ἀπόφαση 1088/2013 τοῦ Ἀρείου Πάγου, ὅπου τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας μας, καταδικάζει σέ φυλάκιση καί χρηματική ποινή ἕνα πεντηκοστιανό πού προσπαθοῦσε ἄμεσα νά διεισδύσει στή θρησκευτική συνείδησή του θύματός του, μέ σκοπό μεταβολῆς τοῦ περιεχομένου αὐτῆς, ἐκμεταλλευόμενος τήν ἀπειρία καί τά ψυχολογικά προβλήματα τοῦ θύματος, τό ὁποῖο πέτυχε.
Ἀλλά καί τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο γιά τά Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου ἔχει ἀποφανθεῖ μέ τήν ἀπόφασή του στήν ὑπόθεση Κοκκινάκη κατά Ἑλλάδος, ἐκδοθεῖσα τό 1993, ὅτι ἡ διάταξη περί προσηλυτισμοῦ δέν ἀντιβαίνει στήν ΕΣΔΑ, ἀλλά ἀντιθέτως συμβιβάζεται ἀπόλυτα μέ αὐτήν καί μέ τό ἄρθρο 9 περί θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Παρόλα αὐτά, ἐντελῶς ἀβάσιμα καί γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς, οἱ θιασῶτες τῆς κατάργησης τοῦ νόμου περί προσηλυτισμοῦ καί διάφορες παραθρησκευτικές ὁμάδες, προβάλλουν αὐτή τήν ἀπόφαση ἐπειδή δικαίωσε τόν προσφεύγοντα γιά ἄλλους τυπικούς λόγους (συγκεκριμένα ἐπειδή ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου δέν ἀνέφερε τά καταχρηστικά μέσα πού χρησιμοποίησε ὁ προσηλυτίζων), ὦς δῆθεν ἀπόρριψη τοῦ νόμου 1363/1938 ἀπό τό ΕΔΔΑ, ἐνῶ στήν πραγματικότητα, ἀπό τό σκεπτικό τῆς ἀπόφασης προκύπτει ὅτι ὁ νόμος αὐτός εἶναι ἀπόλυτα ἐναρμονισμένος μέ τήν ΕΣΔΑ.
Πανομοιότυπο ἦταν τό σκεπτικό τῆς ἀπόφασης τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου καί ὅταν ἀνέκυψε τό ἴδιο θέμα τό 1998 μέ τήν ὑπόθεση Λαρίση κατά Ἑλλάδος, ὅπου τό ΕΔΔΑ ἐπικύρωσε καταδικαστικές ἀποφάσεις Ἑλληνικῶν Δικαστηρίων γιά προσηλυτισμό, εἷς βάρος ἀξιωματικῶν της Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, οἱ ὁποῖοι ἐπεχείρησαν νά προσηλυτίσουν στήν αἵρεση τῶν πεντηκοστιανῶν, στρατιῶτες πού εἶχαν ὑπό τίς διαταγές τους.
Ὡστόσο, παρά τίς ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ καί τῶν ἐγχώριων δικαστηρίων, δέν ἔχουν πάψει οἱ φωνές πού θεωροῦν τό νόμο αὐτό ἀναχρονιστικό, ὄπως καί τήν διάταξη τοῦ ἄρθρου 198 τοῦ ΠΚ πού τιμωρεῖ τήν κακόβουλη βλασφημία, ἀλλά παρά ταῦτα θεωροῦν ἀπόλυτα προοδευτικό καί δημοκρατικό τόν λεγόμενο ἀντιρατσιστικό νόμο (4285/2014), πού φιμώνει κάθε ἄποψη ἀντίθετη μέ τήν αὐτοαποκαλούμενη «πολιτική ὀρθότητα»!
Ὅμως, ἄν καταργεῖτο ὁ εἰδικός ποινικός νόμος 1363/38 πού ἑρμηνεύει τόν ὄρο «προσηλυτισμός», θά ὑπῆρχε συνταγματικό κενό, διότι ὄπως προείπαμε, ὁ προσηλυτισμός ἀπαγορεύεται συνταγματικά καί ὁ ὁρισμός τῆς συνταγματικῆς ἔννοιας ὑπάρχει μόνο στόν ἐν λόγῳ νόμο.
Γιά νά ἀποποινικοποιηθεῖ ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός, θά πρέπει νά γίνει ἀναθεώρηση τῆς συνταγματικῆς διάταξης πού προβλέπει τήν ἀπαγόρευσή του. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δέν γίνεται ἀπό τή μία στιγμή στήν ἄλλη. Πρέπει νά ἐκλεγεῖ ἀναθεωρητική βουλή καί νά ἀπαλείψει τή διάταξη περί προσηλυτισμοῦ στήν παράγραφο 2 τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος.
Ἀκοῦμε, ἐπιπλέον, πολλούς «ἐκσυγχρονιστές» νά διατείνονται ὅτι δέν θά ἔπρεπε νά τιμωρεῖται ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός, διότι δῆθεν μόνο στήν Ἑλλάδα τιμωρεῖται. Κάτι τέτοιο εἶναι πέρα γιά πέρα ψευδές, ἀφοῦ ὁ ἀθέμιτος προσηλυτισμός εἶναι ποινικά κολάσιμος σέ ὅλες τίς εὐρωπαϊκές χῶρες, ἀλλά καί στίς ΗΠΑ, ὄπως ἔχει καταδείξει πολλάκις στίς μελέτες του, ὁ ἔγκριτος Συνταγματολόγος κ. Γεώργιος Κρίππας. Μάλιστα οἱ ἀποφάσεις τῶν εὐρωπαϊκῶν κρατῶν πού ἀπαγορεύουν τόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό ἔχουν ἐπικυρωθεῖ καί ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο.
Ἐπιπλέον, τό νομικό πλαίσιο τῆς ἀναγνώρισης κάποιας θρησκείας ὦς γνωστῆς κατά τή νομική ἔννοια, σέ ἄλλες χῶρες εἶναι πολύ πιό αὐστηρό ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, πού εἶναι γιά παράδειγμα, μία ἀπό τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης πού ἔχει ἀναγνωρίσει ὦς γνωστή θρησκεία τήν ἑταιρεία «Σκοπιά» τῶν αὐτοαποκαλούμενων «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά», τή στιγμή πού τά γερμανικά δικαστήρια ἔχουν ἀποφασίσει ὅτι εἶναι ἐμπορική ἑταιρεία καί τά γαλλικά ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνη ἐμπορική ὀργάνωση.
Στίς ὑπόλοιπες εὐρωπαϊκές χῶρες, μάλιστα, ἰσχύουν νόμοι πού προβλέπουν τή λειτουργία νομικῶν προσώπων πού ἐλέγχουν τίς δραστηριότητες τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων καί προειδοποιοῦν τούς πολίτες γιά τούς κινδύνους πού κρύβονται πίσω ἀπό τή δράση τῶν καταστροφικῶν λατρειῶν.
Ἑπομένως, ἀδίκως διαμαρτύρονται οἱ πολέμιοι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ὅτι καταπατοῦνται τά θρησκευτικά δικαιώματα τῶν μή ὀρθοδόξων ἀπό τό Ἑλληνικό Κράτος καί ὅτι τάχα στίς ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης δέν ὑπάρχει ἔλεγχος τῶν θρησκευτικῶν ὁμάδων.
Ἀδυνατοῦμε, βέβαια, νά κατανοήσουμε γιά ποιό λόγο θά πρέπει νά θεωρεῖται μή τιμωρητέα πράξη ἡ ἐξαπάτηση καί ἡ ἐκμετάλλευση τῆς ἀπειρίας ἑνός ἀνθρώπου γιά θρησκευτικούς σκοπούς. Κι ὅμως, αὐτή τήν ἄποψη ἔχουν οἱ δῆθεν ὑλιστές, ὅτι ἡ ἐκμετάλλευση καί ἡ παραπλάνηση τῶν ἀνθρωπίνων ψυχῶν γιά ἰδιοτελεῖς σκοπούς πρέπει νά μένει ἀτιμώρητη, παρότι οἱ ἴδιοι διατείνονται ὅτι εἶναι ἐνάντιοι στίς θρησκεῖες, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἡ μοναδική τους ἔννοια, καθώς φαίνεται, εἶναι νά πολεμήσουν ἀποκλειστικά καί μόνο τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ πιστοί της ὁποίας, εἰδικότερα τά τελευταία χρόνια, ἔχουν νά ἀντιμετωπίσουν λεγεώνα ἀπό νεοεποχήτικες αἱρέσεις καί σέκτες, πού χρησιμοποιοῦν ἀθέμιτα μέσα καί πονηρές μεθόδους γιά νά λεηλατήσουν τά πνευματικά ἀποθέματα τῶν Ἑλλήνων.
Ἀλλά ἀκόμα καί ἄν καταργεῖτο ὁ νόμος περί προσηλυτισμοῦ, ἡ προσπάθεια γιά μεταβολή τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης κάποιου μέ ἀθέμιτα μέσα, θά στοιχειοθετοῦσε τό ἔγκλημα τῆς ἀπάτης πού τιμωρεῖται ἀπό τόν Ποινικό Κώδικα στό ἄρθρο 386, ὅπου προβλέπεται φυλάκιση ἔως τριῶν μηνῶν σέ ὅποιον μέ σκοπό νά ἀποκομίσει περιουσιακό ὄφελος βλάπτει ξένη περιουσία, πείθοντας κάποιον σέ πράξη, παράλειψη ἤ ἀνοχή μέ τήν ἐν γνώσει παράσταση ψευδῶν γεγονότων σάν ἀληθινῶν ἤ τήν ἀθέμιτη ἀπόκρυψη ἤ παρασιώπηση ἀληθινῶν γεγονότων.
Ἐφόσον ὅμως ἰσχύει ὁ 1363/1938, ἐπικρατεῖ ὦς εἰδικότερος ἔναντι τῆς διάταξης τοῦ ΠΚ περί ἀπάτης, γιά τίς περιπτώσεις ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ.
Ἀφοῦ εἴδαμε τά ὅσα ἰσχύουν περί προσηλυτισμοῦ στήν ἑλληνική ἔννομη τάξη, καί διαπιστώσαμε τήν ἀναμφίβολη ἰσχύ τοῦ νόμου 1363/38, ἅς ἐξετάσουμε μέ βάση αὐτό τό νόμο, ἄν στοιχειοθετεῖται τό ἔγκλημα τοῦ ἀθέμιτου προσηλυτισμοῦ στή διδασκαλία τῆς γιόγκα.
Μέ ὅλα τά στοιχεῖα πού μας παρέθεσαν οἱ προηγούμενοι ὁμιλητές, καταδεικνύεται ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι ἀναπόσπαστο κομμάτι δυό θρησκειῶν, συγκεκριμένα τοῦ ἰνδουισμοῦ καί τοῦ βουδισμοῦ.
Ἑπομένως, κάποιος πού προσπαθεῖ νά πείσει ἕναν ἐτερόθρησκο νά ἀσκηθεῖ σέ αὐτή, ἐπιχειρεῖ νά διεισδύσει στή θρησκευτική του συνείδηση, μέ σκοπό τή μεταβολή της, ὄπως ἀκριβῶς περιγράφεται στό νόμο περί προσηλυτισμοῦ.
Θά μᾶς ἀντιτείνουν οἱ φίλοι της γιόγκα τό ἑξῆς λογικοφανές ἐπιχείρημα: πράγματι, ἡ γιόγκα ἔχει ἰνδουιστική καί βουδιστική προέλευση! Πράγματι, χρησιμοποιεῖται ὦς μέσο λατρείας ἀπό τούς πιστούς αὐτῶν τῶν θρησκειῶν. Ὅμως ἐμεῖς ἀπορρίπτουμε τό θρησκευτικό κομμάτι τῆς γιόγκα καί κρατᾶμε ἀπλῶς τό σωματικό, τή γυμναστική. Ἕνα ἐπιχείρημα πού ἀκοῦμε συχνά ἀπό τούς ὑπερασπιστές τῆς γιόγκα.
Εἶναι, ὡστόσο, τόσο χαρακτηριστικά τά μή γυμναστικά στοιχεῖα τῆς γιόγκα, δηλαδῆ ἐκεῖνα πού ἔχουν καθαρά θρησκευτική σημειολογία καί χρησιμοποιοῦνται στίς περισσότερες μορφές τῆς (ὄπως π.χ. ἀσκήσεις ἀναπνοῆς, ἐξάσκηση ἀσάνας-συγκεκριμένων στάσεων τοῦ σώματος, ἐπανάληψη ἤχων πού δίνει ὁ ἐκπαιδευτής, ὄπως τοῦ ἐπιφωνήματος «ὄμ!» ἤ ἐπανάληψη κάποιου «μάντρα», δηλαδή μίας φράσης πού ἐπαναλαμβάνει κανείς προσευχόμενος σέ μία θεότητα, προσπάθεια νά καθαρίσουν οἱ γιόγκι τό μυαλό τους ἀπό τίς ἔννοιες, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀκούγεται ἰνδική χαλαρωτική μουσική, πού δέν ἀποκλείεται νά εἶναι θρησκευτικοί ὕμνοι), πού δέν ἀφήνουν περιθώρια ἀμφισβήτησης γιά μύηση τῶν μαθητευομένων σέ ξένη θρησκεία. Μέ ἄλλα λόγια, οἱ μαθητευόμενοι γιόγκι μετέχουν στό τελετουργικό του ἰνδουισμοῦ καί τοῦ βουδισμοῦ, χωρίς νά τό πάρουν εἴδηση.
Βέβαια, σέ κάποιες μορφές γιόγκα, ὄπως ἡ power yoga πού παρέχονται στά περισσότερα γυμναστήρια τῆς χώρας μας, συνήθως τίς περίεργες στάσεις τοῦ σώματος (ἀσάνας), δέν τίς συνοδεύουν ἐπικλήσεις διαλογισμοῦ, ὥστε κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, ὡραιοποιημένα ἡ γιόγκα νά εἰσχωρήσει στή συνείδηση τῶν δύσπιστων ἀρχαρίων, ὦς μία ἀθώα μορφή σωματικῆς ἄσκησης. Μέ τόν τρόπο αὐτό, ὅμως, ἡ γιόγκα μπαίνει δυναμικά στή ζωή τοῦ ἀρχαρίου γιόγκι καί ἔτσι αὐξάνονται οἱ πιθανότητες νά προχωρήσει περισσότερο στά γοητευτικά μονοπάτια τῆς προχωρημένης γιόγκα καί τοῦ διαλογισμοῦ.
Ἄλλωστε, κατά τήν ἰνδουιστική διδασκαλία, οἱ σωματικές στάσεις πού λαμβάνει ὁ γιόγκι, ἀποτελοῦν μίμηση τῶν στάσεων πού λαμβάνουν οἱ ἰνδουιστικές «θεότητες». Ἑπομένως, καί χωρίς τήν ἐπανάληψη τοῦ «ὄμ» ἤ κάποιου ἄλλου μάντρα, οἱ περίεργες σωματικές στάσεις ἀποτελοῦν λατρευτικό τυπικό.
Ἅς σκεφτοῦμε τί θά συνέβαινε, ἄν κάποιος γυμναστής ἔβαζε τούς μαθητές του νά κάνουν ἐδαφιαῖες μετάνοιες ἐπαναλαμβάνοντας τό «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον μέ», προβάλλοντας τόν ἰσχυρισμό ὅτι οἱ ἐδαφιαῖες μετάνοιες εἶναι μία πολύ καλή γυμναστική ἐνῶ ἡ ἐπανάληψη τῆς εὐχῆς καθαρίζει τό μυαλό ἀπό τίς ἔννοιες.
Ἀναμφίβολα θά εἶχαν ξεσηκωθεῖ οἱ ἐκπρόσωποι τῆς θολοκουλτούρας καί τῆς ψευτοδιανόησης, ἐπαναλαμβάνοντας τό γνωστό ποίημα τούς περί σκοταδισμοῦ καί μεσαίωνα, καί προβάλλοντας τήν τακτική αὐτή ὦς βάναυση καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν ἐκπαιδευομένων καί ὦς ἀκραία μορφή προσηλυτισμοῦ στό χριστιανισμό.
Ἄν ὅμως, κάποιος τολμήσει νά θίξει τίς «ἱερές ἀγελάδες» τῆς κοινωνίας μας, δηλαδῆ κάθε νεοεποχήτικη μόδα πού προβάλλεται λυσσωδῶς ἀπό τόν ἠλεκτρονικό καί ἔντυπο τύπο, ἀμέσως, μέ συνοπτικές διαδικασίες καί χωρίς ἀντεπιχειρήματα, ἐπέρχεται ἡ ἀπαξίωσή του.
Οἱ διδάσκαλοι τῆς γιόγκα ἰσχυρίζονται, ἐπιπλέον, ὅτι δέν ζητοῦν ἀπό τούς μαθητές τους νά ἀλλαξοπιστήσουν ἤ νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Ἑπομένως, θά ὑποστηρίξουν ὅτι δέν τίθεται θέμα μεταβολῆς τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν τῆς γιόγκα καί ἄρα οὔτε θέμα παράνομου προσηλυτισμοῦ.
Εἶναι ὅμως ἔτσι τά πράγματα; Ἡ γιόγκα ὦς ἀναπόσπαστο κομμάτι τῆς λατρείας τῶν ἀνατολικῶν δοξασιῶν καί ἰδίως τοῦ ἰνδουισμοῦ, τῆς κατ’ ἐξοχήν οἰκουμενιστικής θρησκείας, πού δέχεται ὦς ἀληθινές καί παράλληλες ὅλες τίς ὑπάρχουσες θρησκεῖες, πράγματι, δέν ζητᾶ ἀπό τόν γιόγκι νά μήν εἶναι χριστιανός.
Ζητᾶ ἀπλῶς ἀπό αὐτόν νά τήν ἀποδεχθεῖ ὦς ἕνα μέσο πραγμάτωσης τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς καί λύτρωσης τῆς ψυχῆς. Ὅμως γιά τόν χριστιανό δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος σωτηρίας πέρα ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό.
Γράφει σχετικά ὁ ἔγκριτος θεολόγος κ. Μιχαήλ Χούλης: «Ἄν καί προσφέρεται ἡ γιόγκα καί ὁ διαλογισμός σέ Εὐρώπη καί Ἀμερική σάν μέθοδος σωματικῶν ἀσκήσεων πού παρέχουν εὐεξία, χαλάρωση καί γαλήνη, στήν πραγματικότητα οι ἀσκήσεις τῆς γιόγκα δέν μποροῦν νά ἀποσυνδεθοῦν ἀπό τόν Ἰνδουισμό, τήν ἀπωανατολίτικη φιλοσοφία καί τή διδασκαλία τῆς μετενσάρκωσης.»
Πῶς λοιπόν θά σταθεῖ θεολογικά ἡ συνύπαρξη Χριστοῦ καί μετενσάρκωσης; Καί ἐφόσον δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τέτοια συνύπαρξη, πῶς γίνεται σέ ποινικό ἐπίπεδο νά μήν ἀποτελεῖ προσηλυτισμό ἡ προσπάθεια διείσδυσης τέτοιων δοξασιῶν σέ μία θρησκευτική συνείδηση ποῦ ἐκ προοιμίου ὅλα αὐτά (μετενσάρκωση, κάρμα, νιρβάνα κλπ) τά ἀποδοκιμάζει;
Ἡ ὁποιαδήποτε ἀπατηλή προσέγγιση ἀπό ἄλλη θρησκεία, ὄχι ἀπαραίτητα μέ αἴτημα τήν ὁλοκληρωμένη ἀποδοχή της, ἀλλά ἀπλῶς τήν υἱοθέτηση μίας ξένης πρός αὐτή τή θρησκευτική συνείδηση πρακτικῆς, συνιστᾶ παραβίαση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Μάλιστα, αὐτή ἡ παραβίαση, εἶναι κατά τή γνώμη μου πιό ἐπικίνδυνη ἀπό τήν εὐθεία παραβίαση, διότι φορᾶ τό προσωπεῖο τῆς συμπόρευσης ἀνόμοιων πίστεων.
Γίνεται, δηλαδή, προσπάθεια μέ ἀθέμιτα μέσα, συγκεκριμένα μέ παραπληροφόρηση καί μέ ἐκμετάλλευση τῆς ἀπειρίας του, νά μεταβληθεῖ ἡ πίστη τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανοῦ, μέσω τῆς λατρευτικῆς ἄσκησης τῆς γιόγκα, ἀκόμα καί ἄν ὁ προσήλυτος δέν ἀσπάζεται ἐξ ὁλοκλήρου τόν βουδισμό ἤ τόν ἰνδουισμό.
Κατά τά διδάγματα τῆς ὀρθόδοξης πίστης, ἐξάλλου, ἀρκεῖ ἡ ἀποδοχή μίας μόνο πρακτικῆς ἤ ἑνός μόνο δόγματος ξένου πρός τήν Ὀρθοδοξία, γιά νά θεωρηθεῖ ὅτι ὁ χριστιανός ἔχει ἀρνηθεῖ ἐξ ὁλοκλήρου τήν ὀρθόδοξη πίστη, δηλαδή ἔχει μεταβάλει τή θρησκευτική του συνείδηση καί εἶναι πλέον ὄχι ὀρθόδοξος, ἀλλά ἑτερόδοξος, αἱρετικός.
Εἶναι γνωστό ὅτι σέ πολλές περιπτώσεις μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς ζητήθηκε κατά τή διάρκεια τοῦ μαρτυρίου τους, ὄχι νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό ἤ νά ἀποδεχθοῦν τά εἴδωλα ὦς θεούς, ἀλλά ἀπλῶς νά προβοῦν σέ μία πράξη λατρείας πρός ἄλλη θρησκεία, ὄπως π.χ. νά θυσιάσουν στά εἴδωλα. Ἤ σέ ἄλλες περιπτώσεις ζητήθηκε ἡ παράβαση κάποιας χριστιανικῆς ἐντολῆς, ὄπως ἡ κατάλυση ἀρτύσιμου φαγητοῦ σέ ἡμέρες νηστείας.
Ὅμως, οἱ μάρτυρες προτίμησαν νά βασανισθοῦν καί νά πεθάνουν ἀπό τό νά συμμετάσχουν ἔστω καί χωρίς λατρευτική διάθεση σέ μία ἀλλόθρησκη τελετή ἤ νά παραβιάσουν μία χριστιανική ἐντολή ἐνδίδοντας στίς ἀπειλές τῶν διωκτῶν τους ἤ νά ἀποδεχθοῦν κάποιο αἱρετικό δόγμα, θεωρώντας ὅλα αὐτά ἔμμεση ἄρνηση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.
Αὐτά ἐπισημαίνονται γιά νά καταδειχθεῖ ἡ καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν ὀρθοδόξων μέσω κάθε νεοεποχήτικου κατασκευάσματος πού πλασάρεται ὦς δῆθεν συμβατό μέ τήν ἐπικρατοῦσα θρησκεία τῆς πατρίδας μας.
Μπορεῖ ἑπομένως, ἕνας χριστιανός νά ἀσκηθεῖ στή γιόγκα χωρίς νά μεταβάλλει τή θρησκευτική του συνείδηση; Εἴτε θέλει νά τό πιστέψει εἴτε ὄχι, ὅταν κάνει τίς συγκεκριμένες «σωματικές ἀσκήσεις» καί ἐπαναλαμβάνει κάποιο μάντρα ἤ τό «ὄμ», ἐκτελεῖ ἀσυνείδητα μία θρησκευτική πράξη.
Ἡ γιόγκα λοιπόν, πράγματι, δέν ζητάει ἀπό ἐκείνους πού ἀσχολοῦνται μέ αὐτή νά μήν εἶναι χριστιανοί. Ἀλλά τούς κάνει ἡ ἴδια νά μήν εἶναι χριστιανοί, τουλάχιστον Ὀρθόδοξοι. Ἄρα, μποροῦμε νά κάνουμε λόγο γιά ἀθέμιτο προσηλυτισμό, ἀκόμα καί ἄν τό θύμα δέν παύει νά αὐτοαποκαλεῖται χριστιανός.
Ἀλλά καί ἄν τό δοῦμε καί ἀπό τήν πλευρά τῶν μή χριστιανῶν, θά ἦταν ἐκ μέρους μας καταπάτηση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, δηλαδῆ ποινικά κολάσιμος προσηλυτισμός, π.χ. τῶν χιλιαστῶν ἄν μέ κάποιο ἀπατηλό μέσο τούς ξεγελούσαμε ὥστε νά προσκυνήσουν μία εἰκόνα, κάτι πού ἀπαγορεύει ἡ δική τους πίστη, ἀκόμα καί ἄν δέν τούς ζητούσαμε νά ἀλλαξοπιστήσουν ἤ νά δηλώσουν ὀρθόδοξοι.
Τί γίνεται, τώρα, σέ περίπτωση ποῦ δέν ἐπιτύχει ἡ προσπάθεια κάποιου νά μεταβάλει τή θρησκευτική συνείδηση τοῦ χριστιανοῦ, ποῦ καλεῖται νά ἀσκηθεῖ στή γιόγκα; Γιά νά ὑπάρχει τό ἀδίκημα τοῦ προσηλυτισμοῦ ἀπαιτεῖται μόνο ἡ προσπάθεια καί ὄχι τό ἀποτέλεσμα τῆς μεταστροφῆς. Εἶναι δηλαδή ἔγκλημα τυπικό, ὄπως ὀνομάζεται στή νομική ὁρολογία.
Συνεπῶς, ἡ διδασκαλία τῆς γιόγκα ἀποτελεῖ προσηλυτισμό μέ τήν ποινική ἔννοια τοῦ ὄρου, καθώς μέσω τοῦ ἀπατηλοῦ μέσου τῆς ἀπόκρυψης οὐσιωδῶν στοιχείων γύρω ἀπό τή φύση της, γίνεται προσπάθεια μεταβολῆς τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τοῦ ὑποψηφίου θύματος, ἄσχετα ἄν αὐτό ἐνδώσει ἤ ὄχι σέ αὐτή τήν προσπάθεια.
Ὅταν, ὡστόσο, ἡ διδασκαλία τῆς γιόγκα προσφέρεται μέ προηγούμενη πληροφόρηση τοῦ μαθητευόμενου, τοῦ ἐνήλικου μαθητευόμενου, γιά τήν προέλευσή της καί τήν ἄρρηκτη σύνδεσή της μέ τίς ἀνατολικές θρησκεῖες, ἀλλά καί γιά τό πού σκοπεύει νά ὁδηγήσει τόν μαθητευόμενο, τότε δέν μποροῦμε νά κάνουμε λόγο γιά παράνομο προσηλυτισμό, καθώς ὁ μυούμενος κάνει ἐλεύθερα τήν ἐπιλογή του καί ὁ διδάσκαλος ἀσκεῖ τήν νόμιμη «ἱεραποστολή» του.
Στό σημεῖο αὐτό, ἅς προβληματιστοῦμε ὅλοι μας, ἀναλογιζόμενοι ὅτι αὐτή ἡ ὕπουλη μέθοδος προσηλυτισμοῦ στίς ἀνατολικές θρησκεῖες, ἔχει εἰσχωρήσει καί στά ἑλληνικά σχολεῖα καί δηλητηριάζει ἀθῶες παιδικές ψυχές, μέ τίς εὐλογίες τοῦ ὑπουργείου παιδείας, τό ὁποῖο τήν ἴδια στιγμή ἀναζητάει τρόπους, παρά τίς ρητές συνταγματικές προβλέψεις, νά βγάλει τήν πίστη μας ἀπό τίς ψυχές τῆς νέας γενιᾶς.
Ἔχω στά χέρια μου ἐγκύκλιο τῆς Γενικῆς Διεύθυνσης Σπουδῶν Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, πού φέρει ἡμερομηνία 2/10/2015, μέ τήν ὁποία ἐνημερώνονται οἱ δάσκαλοι τῶν δημοσῖων καί ἰδιωτικῶν δημοτικῶν σχολείων καί νηπιαγωγείων γιά ἐπιμορφωτικά σεμινάρια πού παρέχονται στούς ἐκπαιδευτικούς σχετικά μέ τή χρήση τῶν τεχνικῶν γιόγκα στήν ἐκπαίδευση, τήν ὁποία θά καταθέσω στό συντονιστή τῆς συνεδρίας γιά νά συμπεριληφθεῖ στά πρακτικά της ἡμερίδας καί νά διαπιστώσει ἰδίοις ὄμμασι ὁ κάθε γονέας πού ἀγωνιᾶ γιά νά κρατήσει τά παιδιά τοῦ μακριά ἀπό τίς νεοταξικές παγίδες πού θέλουν νά τά μετατρέψουν σέ μηχανές τοῦ παγκοσμιοποιημένου συστήματος, τί ἀκριβῶς συμβαίνει στήν ἐκπαίδευση καί μάλιστα τῶν χαμηλῶν βαθμίδων, ὅπου οἱ χαρακτῆρες τῶν παιδιῶν εἶναι ἀκόμα εὔπλαστοι.
Γιά νά μήν ἀδικήσω τή σημερινή ἡγεσία τοῦ ὑπουργείου παιδείας, ὀφείλω νά ἀναφέρω ὅτι παρόμοιες ἐγκύκλιοι ἀποστέλλονται στά σχολεῖα, ἀπό ὅσο γνωρίζω, ἤδη ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 2009 ἐπί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, συνεχίστηκαν ἐπί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ καί ἐξακολούθησαν καί κατά τά χρόνια τῆς συγκυβερνήσεως αὐτῶν τῶν κομμάτων.
Ἀλλά ἡ εἰσχώρηση τῆς ἰνδουιστικῆς κοσμοθεωρίας στά σχολεῖα δέν σταματάει, δυστυχῶς, σέ αὐτές τίς ἐγκυκλίους. Ἡ ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης μπῆκε καί στά σχολικά βιβλία, ἐνῶ ἔχουν κατά καιρούς πραγματοποιηθεῖ παραδόσεις μαθημάτων «Τάι Τσί» σέ σχολεῖα, ἀλλά καί παραδόσεις μαθημάτων γιόγκα σέ μητέρες τῶν μαθητῶν! Μόλις προχθές πληροφορήθηκα ὅτι ὁ Δῆμος Θεσσαλονίκης θά προσφέρει δωρεάν μαθήματα γιόγκα σέ παιδιά ἄνω τῶν 7 ἐτῶν!
Οἱ ἐξελίξεις τῶν τελευταίων χρόνων σχετικά μέ τή χρήση τῆς γιόγκα στόν τομέα τῆς ἐκπαίδευσης, μᾶς ὑπενθυμίζουν τά προφητικᾶ λόγια του ἁγίου γέροντα τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα, π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, ὁ ὁποῖος δυό ἡμέρες πρίν τήν κοίμησή του προειδοποιοῦσε: «Οἱ τεχνικές του διαλογισμοῦ καί τῆς γιόγκα καί οἱ ἀσιατικές δοξασίες γιά τό κάρμα, τή μετενσάρκωση καί τή συμπαντική ἐνέργεια θά μποῦν στά σχολεῖα μας καί στά διδακτικά βιβλία τῶν μαθητῶν. Πρέπει νά κάνουμε ἕνα γράμμα στούς δασκάλους νά τούς ἐνημερώσουμε».
Μέ ἐγκύκλιο προηγουμένης ὑπουργοῦ παιδείας, συντηρητικῆς μάλιστα παράταξης, ἀπαγορεύθηκε ἡ ἐξομολόγηση τῶν παιδιῶν στά σχολεῖα ἤδη ἀπό τό 2006, κατόπιν βεβαίως εἰσηγήσεως τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη, ὁ ὁποῖος ὦς θεσμός ἔχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στήν ἀποχριστιανοποίηση τῆς πατρίδας μας, εἰδικότερα ὅταν διορισμένος συνήγορος τοῦ Πολίτη ὑπῆρξε ὁ νῦν δήμαρχος Ἀθηναίων, κ. Καμίνης.
Ὅμως, κανένας πνευματικός δέν ἀνάγκασε τά παιδιά νά ἐξομολογηθοῦν, οὔτε τά κορόιδεψε ἰσχυριζόμενος ὅτι ἡ ἐξομολόγηση εἶναι κάτι σάν ψυχανάλυση πού θά μποροῦσαν καί οἱ ἀλλόθρησκοι νά κάνουν. Ὅλα τά παιδιά ἐνημερώνονταν ὅτι πρόκειται γιά ἕνα χριστιανικό Μυστήριο στό ὁποῖο μποροῦν νά μετέχουν ἀποκλειστικά οἱ βαπτισμένοι ὀρθόδοξοι χριστιανοί.
Μέ λύπη μας διαπιστώνουμε ὅτι οἱ ταγοί τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας, διαχρονικά, δέν δείχνουν τήν ἴδια εὐαισθησία στόν ἀθέμιτο προσηλυτισμό πού εἰσχώρησε στά σχολεῖα τῆς χώρας μας, κυρίως μέ τή μορφή τῆς γιόγκα, ἀλλά καί μέ τίς ἀπωανατολικές πολεμικές τέχνες βουδιστικῆς καί ἰνδουιστικής προέλευσης, πού κατέκλυσαν τή δύστυχη χώρα μας καί ἀποπροσανατολίζουν τά παιδιά μας.
Πρόκειται γιά ἕναν προκλητικό ἀθέμιτο προσηλυτισμό πού κατά τή γνώμη μου θά ἔπρεπε νά εἶχε ὁδηγήσει αὐτεπάγγελτα τίς εἰσαγγελικές ἀρχές νά κινήσουν τήν ποινική δίωξη κατά τῶν ὑπευθύνων, καθώς πλήν τῶν ἄλλων, ὁ προσηλυτισμός σέ σχολεῖα ἀποτελεῖ κατά τό νόμο ἐξόχως ἐπιβαρυντική περίσταση καί τιμωρεῖται αὐστηρότερα.
Ἡ βιομηχανία τῆς γιόγκα, τοῦ διαλογισμοῦ καί κάθε ἄλλου νεοεποχήτικου παραλογισμοῦ, συντηρεῖ πολλά ἐπαγγέλματα καί προσφέρει μεγάλα οἰκονομικᾶ ὀφέλη σέ διαφόρους γκουρού καί ἐκπαιδευτές.
Ἑπομένως, ὁ καθένας πού ἀσχολεῖται καί προσπαθεῖ νά ἐνημερώσει τόν κόσμο γιά τούς κινδύνους πού κρύβονται πίσω ἀπό αὐτά τά φαινομενικά ἀθώα εἰσαγόμενα προϊόντα, εἶναι προετοιμασμένος νά ἀντιμετωπισθεῖ ἀρνητικά, ἀπό ἀνθρώπους πού φοβοῦνται μή χάσουν τήν ἐλπίδα τῆς ἐργασίας τούς (Πράξ.ἰστ΄19). Αὐτός, κατά τή γνώμη μου, εἶναι ἕνας ἀπό τούς βασικούς λόγους πού δέν ἀγγίζονται πολύ συχνά αὐτά τά θέματα οὔτε σέ συνταγματικό, οὔτε σέ ποινικό, οὔτε κάν σέ θεολογικό ἐπίπεδο καί ἔχουν ἀφεθεῖ ἐλεύθεροι οἱ κάθε λογής γκουρού νά ἁλωνίζουν καί νά μαζεύουν ψυχές στή χώρα τῶν ἁγίων καί τῶν ἡρώων.
Εὐτυχές γεγονός ἀποτελεῖ ἡ δυναμική παρέμβαση τῆς Ἱεραρχίας μας γιά τή λεγομένη παγκόσμια ἡμέρα τῆς γιόγκα, καθώς καί ἡ παρέμβαση τῆς Ὀρθόδοξης Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας γιά τό ἴδιο θέμα, πού κινητοποίησαν τά γνωστά ἀντιχριστιανικά κέντρα νά καταφερθοῦν καί πάλι κατά τῆς Ἐκκλησίας, ὦς παράγοντα δῆθεν σκοταδισμοῦ, ἐπειδή τόλμησε νά ὁριοθετήσει τήν πίστη της, ἐνημερώνοντας τό ποίμνιό της ὅτι ἡ ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ μέ ἐκείνη τοῦ γιόγκι εἶναι ἀσυμβίβαστες.
Εἴδαμε καί αὐτό τό παράλογο, οἱ αὐτοαποκαλούμενοι ὀρθολογιστές νά ὑπερασπίζονται τίς γεμάτες μυστικισμό ἀπωανατολικές πρακτικές! Αὐτό τό ἐπισημαίνω γιά νά καταδείξω ὅτι ὅλοι αὐτοί πού μάχονται τήν ὑπερχιλιετή Ὀρθόδοξη πίστη μας, εἴτε προέρχονται ἀπό ἀνατολᾶς, εἴτε ἀπό δυσμᾶς, ἔχουν κοινούς στόχους, παρότι φαινομενικά διαφωνοῦν μεταξύ τους.
Ὅμως, τό φαινόμενο γιόγκα, δέν βρῆκε μόνο στήν Ἑλλάδα γόνιμο ἔδαφος γιά νά ἐξαπλωθεῖ. Ἤδη, ἐδῶ καί δεκαετίες κατέκτησε τίς καρδιές τῶν κατά τά ἄλλα ὑλιστῶν Εὐρωπαίων καί Ἀμερικανῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπομακρυσμένοι στήν πλειοψηφία τους ἀπό τή μοναδική πηγή τῆς εὐτυχίας, στράφηκαν στόν ἀνατολίτικο μυστικισμό γιά νά καλύψουν τό ψυχικό τούς κενό.
Τό 2014, καθιερώθηκε, μέ τήν ἐπίσημη συγκατάθεση τοῦ ΟΗΕ, ἡ πρώτη στήν ἱστορία Παγκόσμια Ἡμέρα τῆς Γιόγκα, τήν ὁποία πρότεινε ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἰνδίας Ναρέντρα Μόντι, πού πλέον θά ἑορτάζεται ἀπό τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς λάτρες τῆς γιόγκα τήν 21η Ἰουνίου κάθε ἔτους. Τήν εἰσήγησή του τήν υἱοθέτησαν τά Ἡνωμένα Ἔθνη μέ τή σύμφωνη γνώμη καί ὑποστήριξη τῆς πρωτοβουλίας αὐτῆς ἀπό 175 κράτη, ἀριθμός πού ἀποτελεῖ ρεκόρ, καθώς ἦταν ὁ μεγαλύτερος ἀριθμός ὑποστηρικτῶν μίας πρότασης στήν ἱστορία τοῦ ὀργανισμοῦ αὐτοῦ!
Στή χώρα μας, ἔχοντας καταντήσει οὐραγοί τῶν δυτικῶν σέ κάθε εἰσαγόμενη ἰδέα ἤ προϊόν, ἀφοῦ φέτος μέσα στή φτώχεια καί τήν ἀγωνία μας ἑορτάσαμε μέχρι καί τό Halloween(!), ἀκολουθήσαμε τούς δυτικούς καί σέ αὐτή τήν κατρακύλα, κάνοντας πώς δέν βλέπουμε τόν προκλητικό προσηλυτισμό πού διενεργεῖται μέσω αὐτῆς τῆς ὑποτιθέμενης φυσικῆς ἄσκησης ἤ ἐναλλακτικῆς θεραπείας.
Θά κλείσω τήν εἰσήγηση μου τονίζοντας τήν ἀνάγκη νά ἐρευνηθοῦν εἷς βάθος ἀπό τό ἴδιο τό Κράτος μέσω τῆς Δικαιοσύνης, ὅλα τά εἰσαγόμενα φιλοσοφικά-θρησκευτικά συστήματα ὥστε νά διαπιστωθεῖ κατά πόσο αὐτά σέβονται τά δικαιώματα τῶν πολιτῶν καί τούς νόμους τοῦ κράτους, καθώς καί ἄν ἔχουν διασυνδέσεις μέ διάφορα κέντρα τοῦ ἐξωτερικοῦ. Τήν ἀνάγκη αὐτή τόνιζε καί ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, πού μελέτησε εἷς βάθος ὅλα τά κινήματα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί γνώριζε ἐπακριβῶς τίς μεθόδους πού ἀκολουθοῦν γιά νά προσηλυτίζουν ψυχές.
Ὁ ἴδιος γέροντας τόνιζε ὅτι ἡ ἐξάπλωση τῶν ἀνατολικῶν θρησκευμάτων καί τῶν ἀποκρυφιστικῶν κινήσεων στή Δύση, ἔχει τή ρίζα της, ἀφ' ἑνός στά ὑπαρξιακά κενά τοῦ στερημένου ἀπό Ὀρθοδοξία ἀνθρώπου, τόν ὁποῖο ἀδυνατεῖ νά καλύψει ἡ πανσπερμία τῶν χριστιανικῶν παραφυάδων καί ἀφ’ ἑτέρου, στήν ἀπληστία τῶν αὐτοχριζόμενων γκουρού-διδασκάλων, οἱ ὁποῖοι ὀρέγονται τά ὑλικά «ὀφέλη» τῆς Δύσης.
Εὐχαριστῶ Ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες ἡ γιόγκα, μέ τίς διάφορες μορφές καί ὑποκατηγορίες της, ἔχει κάνει τή δυναμική τῆς ἐμφάνιση στήν ἑλληνική πραγματικότητα, παρουσιαζόμενη κατά κανόνα ὦς μία ἰδιαίτερη φυσική ἄσκηση, πού σχετίζεται μέ τήν εὐεξία τοῦ σώματος καί τοῦ πνεύματος. Ὁ συνδυασμός αὐτός ἀκούγεται δελεαστικός στό σημερινό δυτικοῦ τύπου ἄνθρωπο, κινώντας τοῦ τό ἐνδιαφέρον καί τήν περιέργεια.
Κάποιες μορφές τῆς γιόγκα δέν παρουσιάζονται μόνο ὦς γυμναστική, ἀλλά καί ὦς ἐναλλακτικό μέσο θεραπείας διαφόρων παθήσεων (ὄπως ἀρθρίτιδα, ἄσθμα, διαταραχές ὄρεξης, γαστρεντερικές διαταραχές, μυοσκελετικοί πόνοι, κατάθλιψη, ἄγχος, μέχρι καί καρκίνος!), σέ καταφανή ἀντίθεση μέ τή γενικῶς καί διεθνῶς παραδεδεγμένη ἰατρική ἐπιστήμη.
Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
Πολλοί θεωροῦν τή γιόγκα ὡς ἄσκηση γυμναστικῆς, ἐπειδή μ’ αὐτήν τή μορφή προβάλλεται ἀπό τά γυμναστήρια. Προσεκτική μελέτη ἀποδεικνύει ὅτι ἡ γιόγκα οὔτε γυμναστική εἶναι, οὔτε ὡς γυμναστική μόνο ἐμφανίζεται.
Ποιά εἶναι, τελικά, ἡ γιόγκα; Ἡ στρατηγική τῆς πολυγλωσσίας
Λόγῳ τῆς ἐπιδιωκόμενης ἀπό τούς γκουρού[1] διείσδυσης τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ στή σκέψη καί σέ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ Δυτικοῦ κόσμου, ἡ γιόγκα παρουσιάζεται μέ πολλά πρόσωπα, σχήματα, μάσκες: Ὡς φιλοσοφία, θρησκεία, ὡς τρόπος ἀπόκτησης ὑπερφυσικῶν ἐμπειριῶν, ὡς μέθοδος αὐτογνωσίας, ὡς εἶδος γυμναστικῆς, χοροῦ, ὡς μέσο διασκέδασης, μεταμόρφωσης τῆς ἐρωτικῆς «ἐνέργειας», ὡς διαλογισμός γιά τή χαλάρωση ἀπό τό στρές, ὡς θεραπεία ψυχικῶν καί σωματικῶν ἀσθενειῶν, ὡς θεραπεία τοῦ προσωπικοῦ καί οἰκογενειακοῦ κάρμα, ὡς ἡ σύγχρονη παιδαγωγική πρόταση γιά τήν ἀναβάθμιση τῆς ἐνδοοικογενειακῆς ἐπικοινωνίας καί τῆς ἐκπαιδευτικῆς διαδικασίας… Ἡ γιόγκα γίνεται «τά πάντα τοῖς πᾶσι», ἀνάλογα μέ τίς προτιμήσεις τους.
Στά πλαίσια αὐτῆς τῆς στρατηγικῆς, ἡ γιόγκα ἀλλάζει ὀνομασίες, ὁρολογίες, τεχνικές καί τακτικές: Hatha, Hatha Dynamic yoga, Αshtanga (Power yoga), Raja, Τantra - Kundalini, Aghor yoga, Sivananda yoga, Iyengar, Kriya, Mantra yoga, Karma yoga, Jnana yoga, Bhakti, Sahaja, Nidra - Satyananda yoga, Swara yoga, Nada yoga, Agni yoga, Θιβετιανή - Γιάντρα γιόγκα, Siberian yoga, Baby yoga, γιόγκα γιά ἐγκύους, γιά παιδιά, Hot yoga, Gentle yoga, Bikram yoga, Anusara, Jivamukti, Vinyasa, Mandala yoga, Aerial yoga, Dream yoga, γιόγκα Γέλιου, Shambhala yoga, Kripalu yoga, Kripalu yoga Dance, Γυμνή γιόγκα, Integral yoga, Vini yoga, Restorative yoga, γιόγκα γιά ἐργαζόμενους καί ἐπιχειρήσεις, γιόγκα γιά ζῶα, γιόγκα πρίν τό ψάρεμα, SUP yoga, Green yoga, Surat Shabd yoga, Azva yoga – Γυμνιππευτική γιόγκα, Yogalosophy, γιόγκα γιά τήν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Βαλεντίνου, Angelic yoga, γιογκικό πέταγμα… Ἡ κατάσταση ἔχει τελείως ξεφύγει…
Νά σημειώσουμε, ὅτι καί μόνο ὁ κατάλογος τῶν διαφορετικῶν καί κάθε τόσο νέων ἰδεῶν καί συστημάτων γιόγκα, πολλά ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι μεταξύ τους ἀντίθετα, φανερώνει ὅτι ἡ γιόγκα δέν ταυτίζεται μέ κάποιο ἀπό αὐτά, ἐνῶ δέν ὑπάρχει συνέπεια καί σαφήνεια γιά τό ποιά, ἐπιτέλους, εἶναι. Μέ μία δέ πιό προσεκτική ματιά, ἀντιλαμβάνεται κανείς, ὅτι τούς διακινητές τοῦ «προϊόντος γιόγκα» δέν τούς ἐνδιαφέρει τόσο ποιό εἶναι τό προϊόν, ὅσο τό νά συνδεθεῖ αὐτό ἀπόλυτα μέ τά ἐνδιαφέροντα τοῦ ἀγοραστικοῦ κοινοῦ «ὅπως θέλει ὁ καθένας ἄς ἐννοεῖ κι᾿ ἄς χρησιμοποιεῖ τή γιόγκα, ἀρκεῖ νά συνδέεται στενά μαζί της».
1. Βασικό ἐμπόδιο: οἱ διαφορετικοί πνευματικοί στόχοι Ἀνατολῆς - Δύσης.
Βασικό ἐμπόδιο στήν ἐπιδιωκόμενη διείσδυση ἀποτελοῦν ἡ διαφορετική πολιτισμική παράδοση μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσης. Γιά παράδειγμα, σύμφωνα μέ τήν Μπαγκαβάτ Γκιτά, «στήν Ἰνδία οἱ γιόγκι ἀπαρνιοῦνται τό σπίτι τους γιά νά πᾶνε νά ζήσουν σέ ἅγιους τόπους… καί νά ἐξασκήσουν στήν ἀπομόνωση τό γιόγκα…»,[2] προκειμένου νά γνωρίσουν τόν θεό Κρίσνα.[3] Διότι, «τό γιόγκα δέν ἐξασκεῖται γιά νά μπορέσει κανείς νά ζήσει μέ περισσότερες ἀνέσεις, γιά νά ἀποκτήσει τήν ὑγεία ἤ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἀγαθό αὐτοῦ τοῦ εἴδους, ἀλλά γιά νά θέσει τέλος στήν ὑλική του ὕπαρξη»,[4] δηλ. νά μή γυρίσει πάλι στή ζωή μέ τή μετενσάρκωση.
Προφανῶς, ὁ Δυτικός κόσμος, στήν συντριπτική του πλειοψηφία, οὔτε μέ τόν Κρίσνα συγκινεῖται, οὔτε εἶναι διατεθειμένος νά ἐγκαταλείψει τίς ἀπολαύσεις καί τήν καλοπέραση, οὔτε ἀποδέχεται τή μετενσάρκωση. Ἀπορρίπτει «νά πολεμάει γιά τόν Κρίσνα, νά ἐργάζεται γιά τόν Κρίσνα, νά τρώει γιά τόν Κρίσνα, νά κοιμᾶται γιά τόν Κρίσνα καί νά ἀφιερώνει κάθε του δραστηριότητα στόν Κρίσνα, προκειμένου νά γίνει γιόγκι καί σαννιάσι»,[5] ὅπως ἀπαιτεῖ τό Τέλειο Γιόγκα. Ὅλα αὐτά θεωρεῖ ὅτι κινοῦνται στό χῶρο τῶν προχριστιανικῶν δοξασιῶν καί δέν τόν ἀφοροῦν.
2. Μονόδρομος ἡ παραπλάνηση.
Ἔτσι, οἱ ἰνδουϊστικές ὀργανώσεις μόνο παραπλανητικά μποροῦν νά περάσουν καί μάλιστα μέ μεθοδικό τρόπο τούς στόχους τους. Κεντρικό ψέμα, τό ὁποῖο σκόπιμα οἱ γκουρού διαδίδουν πρός κάθε κατεύθυνση, εἶναι ἡ φράση: «Ἡ γιόγκα εἶναι ἐπιστήμη, δέν εἶναι θρησκεία, δέν ὑπάρχει σ’ αὐτήν καμία θρησκευτική χροιά».[6]
Μέ βάση, ὅμως, τίς ἱστορικές μαρτυρίες ἡ γιόγκα εἶναι λατρευτική πρακτική - μέ σκοπό τήν ἕνωση τοῦ ἀσκούμενου μέ τούς ἰνδικούς θεούς, π.χ. μέ τόν Σίβα, πού ἀποκαλεῖται «ὁ Κύριος τῆς γιόγκα». Ἡ λέξη Yoga προέρχεται ἀπό τή λέξη "yug", ὅπου στά σανσκριτικά σημαίνει " ζεύξη - ἕνωση" τοῦ ἄτμαν - ψυχῆς μέ τήν θεϊκή ἄμορφη ὕπαρξη Βράχμαν. Ἑπομένως, ὁ σκοπός τῆς γιόγκα εἶναι καθαρά θρησκευτικός· νά ὁδηγήσει τόν ἀσκούμενο στό νά γίνει θεός. [7]
Αὐτή τήν ἀλήθεια οἱ γκουρού παρακάμπτουν, παραπλανητικά, καί δημιουργοῦν ψεύτικες ἐντυπώσεις, τάχα πώς ἡ γιόγκα «δέν ἔχει θρησκευτική χροιά», ἐνῶ σέ ἄλλες περιπτώσεις τήν προβάλλουν ὡς τήν ἑνοποιό συνιστῶσα ὅλων τῶν θρησκειῶν. Γράφουν: «ἡ γιόγκα ἑνώνει ὅλες τίς θρησκεῖες, τίς φιλοσοφίες καί τούς πολιτισμούς τοῦ κόσμου», «εἶναι ἰδιαίτερα εὐεργετική γιά ὅσους ἐπιθυμοῦν νά ἀφοσιωθοῦν στήν προσευχή»[8] κ.ἄ.
Στά πλαίσια τῆς ἀνωτέρω τακτικῆς, οἱ γκουρού βλέπουν τόν Χριστό ὅπως (τούς δαίμονες)[9] Ράμα καί Κρίσνα.[10] Τόν ταυτίζουν μέ τήν «παγκόσμια συνειδητότητα» πού σύμφωνα μέ τόν Ἰνδουϊσμό ὑπάρχει μέσα στά ζῶα καί τά φυτά.[11] .Θεωροῦν τόν ἑαυτό τούς ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ.[12] Ταυτίζουν τόν διαλογισμό στή γιόγκα μέ τήν Ὀρθόδοξη προσευχή,[13] τἡ γιόγκικη χορτοφαγική διατροφή μέ τήν Ὀρθόδοξη νηστεία, τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό.[14] Διακηρύττουν πώς ἡ Καινή Διαθήκη διδάσκει τήν ἴδια ἀλήθεια μέ τήν Γκιτά καί τό Κοράνιο κ.ἄ.[15] Μ’ αὐτήν τήν τακτική τοῦ συμφυρμοῦ προκαλοῦν σύγχυση σ’ ὅλα τά θέματα τῆς χριστιανικῆς πίστης. Κυρίως ὅμως στοχεύουν στήν ἄρνηση τῆς μοναδικότητας τοῦ Θεανθρώπου καί Σωτήρα τοῦ κόσμου Ἰησοῦ Χριστοῦ,[16] ὁπότε ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα νά μείνει ἀθωράκιστος ἔναντι τῆς δαιμονικῆς δράσης.
3. Τά θρησκευτικά χαρακτηριστικά τῆς γιόγκα.
Ἡ γιόγκα συνδέεται ἄρρηκτα μέ τίς δοξασίες τοῦ ντάρμα,[17] τοῦ κάρμα,[18] τῆς σαμσάρα[19] καθώς καί μέ τό διαλογισμό, μέ σκοπό τήν ἐπίτευξη τῆς μόξα - λύτρωσης.[20] Ὁ δέ διαλογισμός - βασικό στάδιο τῆς γιόγκα - θεωρεῖται ἀποτελεσματικός, μόνο ὅταν συνδέεται μέ «μάντρας»[21] ἱερές συλλαβές, καί «κίρταν»[22] γιά τήν ἀπαγγελία προσευχῶν πρός τούς θεούς καί τούς γκουρού· μέ «μάνταλες»[23] γιά τήν αὐτοσυγκέντρωση, μέ «μοῦντρες»[24] γιά τόν ἔλεγχο τῆς «ἐνέργειας»[25] «πράνα»,[26] μέ «τσάκρας»[27] τά ὁποῖα πρέπει νά ἰσορροπήσουν, μέ «νάντις»[28] πού δραστηριοποιοῦνται.
Συνδέεται, ἐπίσης, μέ ἀστρολογικές δοξασίες, τάχα πώς οἱ πλανῆτες ἐπηρεάζουν τά τσάκρας, μέ «σίντις»[29] γιά τήν ἀπόκτηση ὑπερφυσικῶν δυνατοτήτων, μέ ὁράματα ἐξωτικά (δηλ. δαιμονικά), μέ τελετές καρμικοῦ καθαρισμοῦ,[30] μέ «ἐνεργειακές θεραπεῖες»,[31] μέ ἀποκρυφιστικές τελετουργίες καί μυήσεις, μέ δοξασίες καί σύμβολα πού δέν ἔχουν τέλος… Να υπογραμμίσουμε ότι όλες οι στάσεις γιόγκα έχουν θρησκευτικό συμβολισμό. Ἀναφέρονται σέ ἰνδικές δοξασίες. Αὐτά καί ἄλλα πολλά δέν σχετίζονται, βέβαια, μέ κάποια ἐπιστήμη, παρά μόνο μέ τίς ἀποκρυφιστικές ἰδέες καί πρακτικές τῶν γκουρού.
4. Εἶναι ἡ γιόγκα γυμναστική;
Ἡ γιόγκα οὔτε γυμναστική εἶναι οὔτε ὡς γυμναστική μόνο ἐμφανίζεται. Προφανῶς, ἐπειδή ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα ἔχει ὡς προϋπόθεση νά εἶναι εὐλύγιστος, προκειμένου νά πετύχει τίς ἀφύσικες στάσεις, προβάλλεται ὡς γυμναστική. Ἄν ἡ γιόγκα ἦταν γυμναστική, ὄπως συμβαίνει μέ ὅλα τά εἴδη ἄθλησης, οὐδεμία σχέση θά εἶχε μέ ὁποιοδήποτε ἀπό τά προαναφερθέντα θρησκευτικά καί ἀποκρυφιστικά χαρακτηριστικά της. Γι’ αὐτό ὅσοι διδάσκουν τή γιόγκα ὡς γυμναστική χαρακτηρίζονται ἀπό τήν Μπαγκαβάτ Γκιτά ὡς ἀπατεῶνες.[32]
Στά πλαίσια, ὅμως, τῆς στρατηγικῆς ἀπόκρυψης τῶν μαγικῶν χαρακτηριστικῶν της, διαδίδεται παραπλανητικά ἡ ἰδέα τῆς γιόγκα - γυμναστικῆς. Διότι οἱ εἰκόνες τῶν ἀσκούμενων σέ ἀσυνήθιστες σωματικές στάσεις εἶναι ἑλκυστικότερες ἀπό ἐκεῖνες τῶν διαλογιζομένων μέ τήν ἐμφάνιση δαιμονικῶν ὁραμάτων καί ἐπεμβάσεων, τίς ὁποῖες ἀναγκάζονται κάποτε νά παραδεχτοῦν στά σχετικά ἐγχειρίδια.
Γιά παράδειγμα, ὁ Σατυανάντα Σαρασουάτι, στό βιβλίο του Γιόγκα Νίντρα, ἀναγκάζεται νά παραδεχτεῖ, πώς κατά τή διάρκεια τῶν διαλογισμῶν ἐμφανίζονται εἰκόνες. Γράφει: «Οἱ εἰκόνες αὐτές μπορεῖ νά παίρνουν ἐνοχλητικές ἤ τρομακτικές μορφές, ὅπως δαίμονες, δράκοι, φαντάσματα, ἑρπετά, διάβολοι κ.ἄ. Βαθμιαίως οἱ ὄψεις τους ἀλλάζουν καί ἀρχίζετε νά βλέπετε διάφορους ὄμορφους κήπους… ἁγίους…».[33] «Χάνετε τελείως τήν ἐπίγνωση τοῦ φυσικοῦ σας σώματος… ὁραματίζεστε… τό σταυρό, ἕνα φέρετρο δίπλα σέ τάφο, πουλιά, ἡλιοβασίλεμα, τόν ἀνώτερο ἑαυτό σας...τό σῶμα σας ἀνυψώνεται ἀπό ρεύματα ἀέρα πάνω ἀπό τήν ξηρά, ἐξαγνίζεται ἀπό λεπτά χρώματα, νεκρό σῶμα πού καίγεται σέ φωτιά, ὄρθιος Χριστός… ἀνθρώπινοι σκελετοί… ὁ ἑαυτός σας ξαπλωμένος κάτω χωρίς καθόλου ροῦχα… τελείως γυμνός… χρυσή χορδή πού ἐκτείνεται ἀπό τόν ἀφαλό σας πρός τόν οὐρανό… σταυρός πάνω σέ μία ἐκκλησία… ἕνας μοναχός μέ ξυρισμένο τό κεφάλι… Βούδας σέ ἠρεμία… Χριστός πού δείχνει συμπόνια…».[34]
Στό διαλογισμό μέ τίτλο «Τό σῶμα πού ἐπιπλέει» διδάσκει: «φανταστεῖτε ὅτι βρίσκεστε στό ταβάνι… βλέπετε κάτω τό σῶμα σας ξαπλωμένο στό πάτωμα στή Σαβάσανα (ἡ στάση τοῦ νεκροῦ) νά κάνει Γιόγκα Νίντρα.[35] Σἔ ἄλλο ὁραματισμό διδάσκει: «συγκεντρῶστε τήν προσοχή σας στό κέντρο μεταξύ τῶν φρυδιῶν… ὁραματιστεῖτε κύκλους ἀπό ΟΜ νά ξεφυτρώνουν καί νά ἁπλώνονται ἀπό τό κέντρο τῶν φρυδιῶν».[36] «Τελικά, ἴσως μετά ἀπό μῆνες ἤ χρόνια διαλογιστικῆς ἄσκησης, ἑδραιώνεστε στήν κατάσταση τοῦ καθαροῦ διαλογισμοῦ».[37]
Στό ἐν λόγῳ βιβλίο, ὡς μάντρα διδάσκεται ἡ ἐπίκληση ΟΜ, πού σημαίνει «ἡ ψυχή - ἄτμαν ἑνώνεται μέ τό Βράχμαν, τόν ὑπέρτατο Κύριο»,[38] σημασία καθαρά θρησκευτική.
Κορυφαῖος εἶναι ὁ διαλογισμός «Χρυσό αὐγό»,[39] ὅπου καλεῖται ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα ν’ ἀποδεχθεῖ πώς ὑπάρχει μέ τή μορφή ἑνός χρυσοῦ αὐγοῦ καί νά ταυτιστεῖ μαζί του. Γράφει ὁ Σατυανάντα: «…Αὐτή εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ἀνώτερης συνειδητότητάς σας… Ἕνα χρυσό αὐγό, πολύ μικρό, αὐτή εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ὑπέρτατης συνειδητότητας μέσα σας, στό κέντρο σας… προσπαθῆστε νά ταυτιστεῖτε μ’ αὐτό... Προσπαθῆστε νά δεῖτε τόν ἑαυτό σας σάν τό χρυσό αὐγό… καί πεῖτε στόν ἑαυτό σας: “Πέρα ἀπό τό νοῦ, τό σῶμα, τίς αἰσθήσεις, τό Κάρμα, τή φύση, καί καθετί πού εἶναι φυσικό, νοητικό, παραψυχικό, ἀσυνείδητο, ὑπάρχω μέ τή μορφή αὐτοῦ τοῦ χρυσοῦ αὐγοῦ”... Πεῖτε στό νοῦ σας: “Εἶμαι ἐκεῖνο”.
Μ’ αὐτές κ.ἄ. ἀσυνάρτητες εἰκόνες ὑποβάλλεται καί ἐλέγχεται ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα ἀπό τόν γκουρού, ἐνῶ εἰσάγεται στό χῶρο τῶν δαιμονικῶν ἐπιδράσεων. Εἶναι πασιφανές πώς σέ καμία περίπτωση δέν παραπέμπουν σέ κάποιο εἶδος γυμναστικῆς ἄσκησης, οὔτε βεβαίως θεραπεύουν τόν ἀσκούμενο ἀπό κάποια ἀσθένεια. Τοὐναντίον, θέτουν σέ κίνδυνο τήν ψυχική του ὑγεία καί ἰσορροπία.
Εἶναι προφανές, γιατί κάποιοι τρελαίνονται ἀσκούμενοι στό διαλογισμό. Πάντως, αὐτές οἱ δαιμονικές ἐπεμβάσεις κατά τή διάρκεια τῶν διαλογισμῶν, δέν γνωστοποιοῦνται στόν ὑποψήφιο νά ἀσκηθεῖ, ὥστε μέ νηφαλιότητα νά ἐπιλέξει, ἄν ἐπιθυμεῖ αὐτό τό εἶδος ἀσκήσεων. Ἑπομένως, ἔχουμε ἕνα σοβαρό ζήτημα πού ἀφορᾶ τήν παραπλάνηση καί τήν ἀπόκρυψη τῆς ἀλήθειας.
Σταδιακά, ἡ ὀργάνωση ἄλλαξε τακτική. Δέν μιλάει πιά ἀνοιχτά γιά πνεύματα καί τρομακτικές μορφές. Τί ἔχει συμβεῖ; Μήπως ἀρνήθηκε τήν παλαιότερη διδασκαλία της; Ὄχι. Τήν ἔκρυψε σκόπιμα, διότι, μέ τίς ὑπάρχουσες ὁδηγίες στίς ἀσκήσεις διαλογισμοῦ, ἀποκλειόταν νά εἰσχωρήσει εὐρύτερα στήν κοινωνία. Ἔτσι, στάθμισε τά σύγχρονα ἐνδιαφέροντα καί προσάρμοσε τή διδασκαλία καί τά προγράμματα προσέγγισης τοῦ κοινοῦ, ὅπως φαίνεται ἀπό τό φωτογραφικό ὑλικό της. Τελευταῖα, προσπαθεῖ μέσα ἀπό σεμινάρια γιόγκα –γυμναστικῆς γιά δασκάλους καί καθηγητές, ἀνεξαρτήτως εἰδικότητας, νά κερδίσει ἔδαφος μέ σκοπό νά καθιερωθεῖ ὡς μάθημα στήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση.
Καλλιεργεῖται ἡ ἐντύπωση πώς ὑπάρχει ἡ ἀνατολικοῦ καί ἡ δυτικοῦ τύπου γιόγκα. Τυπικά, ὄντως ὑπάρχει. Ὅμως δέν πρόκειται γιά αὐστηρῶς χωριστά συστήματα. Γι’ αὐτό οἱ ἀσκούμενοι στά γυμναστήρια σέ πρόγραμμα Χάθα γιόγκα, εἶναι δυνατόν νά περάσουν στή γιόγκα τῶν ἀποκρυφιστικῶν ἐνεργειῶν, μέ διάφορα προσχήματα - «ἰδιαίτερη προσφορά πρός τούς ἀσκούμενους». Ἐπίσης, δάσκαλοι γιόγκα - γυμναστικῆς ἀναφέρονται στούς γκουρού δασκάλους τους, ἰδιαίτερα δέ στούς sadhguru , οἱ ὁποῖοι μέ τήν βαθύτερη, ὑποτίθεται, γνώση, ἀναλαμβάνουν σεμινάρια νέων ἐκπαιδευτῶν, ποδηγετώντας τους στίς μαγικές τέχνες καί ἐλέγχοντας ἀπολύτως τήν προσωπικότητά τους. Ἀρκετοί ἐξ αὐτῶν ἔχουν καταλήξει στά κοινόβια - ἄσραμ τῆς Ἰνδίας.[40]
5. Ἡ γιόγκα θεραπεύει;
Ἀναφορικά μέ τή διάδοση πώς ἡ γιόγκα θεραπεύει, δέν ὑπάρχουν ἐπίσημες στατιστικές μελέτες πού νά ἀποδεικνύουν ἐργαστηριακά τίς ἀποδιδόμενες θεραπεῖες. Ἴσως κάποιες μεμονωμένες ἀσκήσεις βοηθοῦν, ὄπως συμβαίνει μέ ἀσκήσεις γυμναστικῆς, ἀλλά αὐτές δέν ἀποτελοῦν τή γιόγκα.
Ἐκ τῶν προαναφερθέντων ἀποκρυφιστικῶν[41] πρακτικῶν της εἶναι ἀδύνατο νά προκύψει θεραπεία κάποιας ἀσθένειας. Ἐπιπλέον, δημοσιεύματα ἀναφέρουν σοβαρά ὀρθοπεδικά καί ψυχιατρικά προβλήματα. Ὀρθοπεδικά,[42] ἐξαιτίας τῶν ἐντελῶς ἀφύσικων γιά τό ἀνθρώπινο σῶμα στάσεων τῆς γιόγκα, ἐπειδή μιμοῦνται φανταστικές στάσεις ζώων. Ψυχιατρικά, ἐξαιτίας τῆς ἀσυναρτησίας καί νοσηρότητας τῶν διαλογισμῶν, μέ τούς ὁποίους ταυτίζεται ὁ ἀσκούμενος, κυρίως δέ, ἐξαιτίας τῶν δαιμονικῶν ἐπιρροῶν, λόγω τῶν σχετικῶν ἐπικλήσεων. Στήν Ψυχιατρική, μάλιστα, συναντᾶμε πλέον τόν νέο ὅρο «σύνδρομο κουνταλίνι».[43] Τίς καταστροφικές ἐπιπτώσεις στήν ψυχική ὑγεία παραδέχονται ἀναγνωρισμένοι δάσκαλοι τῆς γιόγκα,[44] ὁπότε θά ἦταν ἀφροσύνη ἐκ μέρους μας νά τίς ἀγνοήσουμε.
6. Ἡ γιόγκα παντοῦ…
Τἐλευταῖα χρόνια οἱ ἰνδουϊστικές ὀργανώσεις ἐπιδιώκουν ἡ γιόγκα νά γίνει τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἡ μητέρα θά ἀσκεῖται κατά τήν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης, οἱ γονεῖς θά μεγαλώνουν καί θά διαπαιδαγωγοῦν τά παιδιά τους ἀπό τή βρεφική ἡλικία, τά δέ παιδιά ἀπό τήν νηπιακή ἡλικία, θά διδάσκονται τίς ἀσκήσεις γιόγκα ὡς παιχνίδι σέ συνδυασμό μέ λίγη ὥρα διαλογισμοῦ.
Παράλληλα, γράφονται παραμύθια πού νά δικαιολογοῦν τίς στάσεις τῶν ἀσκήσεων, διοργανώνονται πάρτυ γενεθλίων μέ γιόγκα, εὐκαιρίες σέ κέντρα δημιουργικῆς ἀπασχόλησης μέ γιόγκα, ἐκδρομές καί κατασκηνώσεις μέ γιόγκα, παιδικά βιβλία μέ σχετικές ἱστορίες. Τέλος, σεμινάρια γιά δασκάλους καί καθηγητές προκειμένου νά δημιουργηθεῖ ἐνδιαφέρον καί νά κινηθεῖ τό θέμα τῆς ἐπίσημης διδασκαλίας τῆς γιόγκα στά σχολεῖα.
Δυστυχῶς οὔτε οἱ γονεῖς, οὔτε οἱ ἐκπαιδευτικοί εἶναι ἐνημερωμένοι γιά τά προαναφερθέντα χαρακτηριστικά τῆς γιόγκα, οὔτε βεβαίως γιά τόν μεγαλοϊδεατισμό τῶν γκουρού, σέ συνάρτηση μέ τούς στόχους τῆς Νέας Ἐποχῆς γιά τό θρησκευτικό συγκρητισμό καί τήν Πανθρησκεία. Οἱ περισσότεροι νομίζουν ὅτι τά παιδάκια τους θά γυμναστοῦν, θ’ ἀκούσουν παραμύθια μέ μουσική, θά ἠρεμήσουν ἀπό τήν πίεση τοῦ σχολείου. Ποῦ νά φανταστοῦν ὅτι ὅλα αὐτά μεθοδικά ὁδηγοῦν στήν ἐπίτευξη τοῦ ἀρχικοῦ σχεδιασμοῦ τῶν γκουρού, νά ἐνσωματωθεῖ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ Δυτικοῦ κόσμου στήν ἰνδική κοσμοθεωρία καί πρακτική.
Εἶναι τραγικό οἱ γονεῖς νά νομίζουν πώς μέ τή γιόγκα τά παιδιά τους γυμνάζονται παίζοντας, καί πώς ἀπασχολοῦνται δημιουργικά μέ μία σύγχρονη παιδαγωγική μέθοδο, χωρίς ν’ ἀντιλαμβάνονται τό ἀνήθικο παιχνίδι πού οἱ γκουρού παίζουν στίς πλάτες τίς δικές τους καί τῶν ἀθώων παιδιῶν τους, πώς παραπλανοῦν καί ποδηγετοῦν τούς ἀνυποψίαστους, αὐριανούς ὀπαδούς τους…
7. Μπορεῖ ἕνας Χριστιανός νά ἀσκεῖται στή γιόγκα;
Καλό, βεβαίως, εἶναι ὁ ἄνθρωπος νά ἀθλεῖται, ἀλλά ἐξ ὅλων τῶν προαναφερθέντων συνάγεται ὅτι ἡ γιόγκα δέν εἶναι γυμναστική. Ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά γυμναστεῖ, ἅς ἐπιλέξει καθαρά πρόγραμμα γυμναστικῆς. Ὅποιος δέ ἀθλεῖται, στά πλαίσια τῆς γιόγκα, ἅς μήν ὀνομάζει αὐτή τήν ἄσκηση ἁπλή γυμναστική, γιατί αὐτό δέν ἰσχύει. Πρόκειται γιά γιόγκα μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Τό κέντρο τοῦ Σατυανάντα μας θυμίζει ὅτι: «Οἱ διάφορες τεχνικές τῆς γιόγκα ἀποσκοποῦν στήν ἀλλαγή ὁλόκληρου τοῦ τρόπου ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καί ἐξάρτησής του ἀπό τούς νόμους τοῦ κάρμα καί τῆς μετενσάρκωσης».[45]
Ἐμεῖς ὡς Χριστιανοί εἴμαστε στραμμένοι πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση γιά νά τήν ἁγιάσει καί νά τήν καταστήσει ἀθάνατη. Τίποτε οὐσιωδέστερο καί ἀνώτερο:
«… σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ…»[46]
Αὐτός κατήργησε τό βάρος τοῦ κάρμα, κάθε δοξασίας καί κάθε δαιμονικῆς θυσίας πού ἐγκλώβιζαν τόν ἄνθρωπο στήν ἄγνοια καί στό σκότος τοῦ θανάτου. Μέ τό πανάγιο Σῶμα καί Αἷμα Του ζοῦμε, καί αὐτόν τόν Σωτήρα προσμένουμε ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσῃ στή μία καί μοναδική ζωή μας.
Εἶναι ἀναγκαία ἡ ἐνημέρωση καί ἡ ἐπαγρύπνηση ὅλων. Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί θυμόμαστε τούς λόγους τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη:
«Ἀγαπητοὶ, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον», [47] «οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν τὸν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος. Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων· ἀμήν».[48]
[1] Ἱερομονάχου Seraphim Rose, Ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ θρησκεία τοῦ μέλλοντος, σ. 57 «Αὐτό εἶναι τό μεγάλο ἰδανικό πού βρίσκεται τώρα μπροστά μας, κι ὁ καθένας πρέπει γι’ αὐτό νά ὁπλισθεῖ - ἡ ἅλωση τοῦ κόσμου ἀπό τήν Ἰνδία - τίποτε λιγότερο ἀπό αὐτό ... Σήκω Ἰνδία, καί κυρίευσε τόν κόσμο μέ τήν πνευματικότητά σου... Τώρα εἶναι ὁ καιρός νά ἐργαστοῦμε γιά νά εἰσδύσουν οἱ πνευματικές ἰδέες τῆς Ἰνδίας βαθιά στή Δύση. Γι’ αὐτό, νέοι τοῦ Μαντρᾶς, σᾶς παρακαλῶ ἀκριβῶς αὐτό νά σκέπτεστε. Πρέπει νά πορευθοῦμε, πρέπει νά κυριεύσουμε ὅλο τόν κόσμο μέ τήν πνευματικότητα καί τή φιλοσοφία μας. Δέν ὑπάρχει ἄλλη ἐναλλακτική λύση. Ἤ θά τό κάνουμε ἤ θά πεθάνουμε. Ἡ μόνη προϋπόθεση ἐθνικῆς ζωῆς, μίας ἀφυπνισμένης καί γεμάτης δύναμη ἐθνικῆς ζωῆς, εἶναι ἡ κυριαρχία τοῦ κόσμου μέ βάση τήν ἰνδική σκέψη».
- Sri Aurobindo (1872-1950), Διατριβή ἀπό τό Karmayogin, 26 Ἰουνίου 1909, «Ὁ καιρός ἔχει σχεδόν πλησιάσει, πού ἡ Ἰνδία δέν μπορεῖ νά κρατήσει πιά τό φῶς γιά τόν ἑαυτό της μόνο, ἀλλά νά τό περιχύσει πάνω σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ γιόγκα πρέπει νά ἀποκαλυφθεῖ στόν κόσμο, διότι χωρίς αὐτήν τό ἀνθρώπινο γένος δέν θά μπορέσει νά κάνει τό ἑπόμενο βῆμα στήν ἐξέλιξή του» «Ὁ καιρός ἔχει σχεδόν πλησιάσει, πού ἡ Ἰνδία δέν μπορεῖ νά κρατήσει πιά τό φῶς γιά τόν ἑαυτό της μόνο, ἀλλά νά τό περιχύσει πάνω σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ γιόγκα πρέπει νά ἀποκαλυφθεῖ στόν κόσμο, διότι χωρίς αὐτήν τό ἀνθρώπινο γένος δέν θά μπορέσει νά κάνει τό ἑπόμενο βῆμα στήν ἐξέλιξή του» http://www.esoterica.gr/articles/eastern/auroslav/auroslav.htm
- Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, Μπαγκαβάτ Γκιτά, 1980, σ. 32, «Ὁ σύγχρονος κόσμος ἐπιθυμεῖ ἔντονα τήν ἕνωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων κάτω ἀπό μία Γραφή, ἕνα μόνο Θεό, μία μόνο θρησκεία, ἕνα μόνο καθῆκον. Ἅς εἶναι, λοιπόν, αὐτή ἡ Γραφή, ἡ Μπαγκαβάτ γκιτά κι αὐτός ὁ Θεός, ὁ Σρί Κρίσνα. Ἄς ψάλλεται ἕνα μόνο μάντρα: Χάρε Κρίσνα, Χάρε Κρίσνα, Κρίσνα, Κρίσνα, Χάρε, Χάρε / Χάρε Ράμα, Χάρε Ράμα, Ράμα, Ράμα, Χάρε, Χάρε. Ἕνα μόνο καθῆκον ἅς ἑνώσει ὅλα τά ὄντα: ἡ ὑπηρεσία στό θεό, τό Ὑπέρτατο Πρόσωπο».
- Σοὐάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι, Γιόγκα, Ἀναζητώντας ἀπαντήσεις, Γκαρούντα Ἑλλάς, 2007, σ. 33, «Ἡ γιόγκα εἶναι μία μεγάλη κουλτούρα πού ἐμφανίζεται στό προσκήνιο, καί πολύ σύντομα πρόκειται νά κατευθύνει τίς ἐμπειρίες, τή συμπεριφορά, τίς σκέψεις καί τίς διαδικασίες ἀντίληψης τοῦ ἀνθρώπινου γένους».
[2] Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, Μπαγκαβάτ Γκιτά, 1980, σ. 170
[3] «Ο σκοπός της ζωής είναι να γνωρίσει κανείς τον Κρίσνα… Διαφορετικά το γιόγκα δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, ένα ψευτογιόγκα, απλώς ένα χάσιμο καιρού…», ό.π. σ. 171
[4] Ό.π. σ. 173
[5] Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, Τό Τέλειο Γιόγκα, Bhaktivedanta Book Trust, 1985, σ. 15-16
[6] Παραμχάμσα Σατυανάντα, Γιόγκα Νίντρα, Σατανάντασραμ Ἑλλάδος, 1990. Ἡ σελίδα εἶναι χωρίς ἀρίθμηση δίπλα στό πίνακα περιεχομένων.
[7] Sai Baba, «Ἄν ρωτήσετε τόν Θεό, «Ποιός εἶσαι;», θ’ ἀπαντήσει «Εἶμαι ὁ Μπράχμαν καί δέν ἔχω ἄλλο ὄνομα ἐκτός ἀπ’ αὐτό». Ὅταν ρωτήσει κάποιος τ’ ὄνομά σας, θά πρέπει κι’ ἐσείς ν’ ἀπαντήσετε τό ἴδιο: «Εἶμαι ὁ Μπράχμαν». Ἄν τό συνειδητοποιήσετε αὐτό, δέν χρειάζεται καμία ἄλλη πνευματική ἄσκηση», ἀπόσπασμα ὁμιλίας στις 25.12.2009.
http://www.saibaba.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=122&Itemid=96 .
[8] Σουάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι, ὁ.π. σ. 19
[9] Εἶναι σαφέστατος ὁ λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς: Ψαλμ. 113, 10 – 16 / Ψαλμ. 95, 5 / Ρωμ. 1, 21-25 / Α΄ Κορ. 10, 20 / Β' Τιμ. δ',4.
[10] Sai Baba, ο.π. «Οἱ ἄνθρωποι ἀποκαλοῦν τόν Θεό μέ πολλά διαφορετικά ὀνόματα, ὄπως Ράμα, Ἰησοῦ, Ἀλλάχ κλπ., ὁ Θεός ὅμως εἶναι μόνον Ἕνας. Ἡ λέξη Ἄτμα (Θεῖο Πνεῦμα) εἶναι μία ἀκόμη ὀνομασία τοῦ Θεοῦ. Τό Θεῖο Πνεῦμα εἶναι τό ἴδιο μέσα σέ ὅλα τά ὄντα… μπορεῖτε νά ἐπικαλεῖστε τόν Θεό καί νά Τόν δοξολογεῖτε μέ ὁποιοδήποτε Ὄνομα: Ράμα, Κρίσνα, Γκοβίντα, Ναράγιενα, Ἰησοῦ. Ὅλα αὐτά τά Ὀνόματα ἀναφέρονται στόν ἕναν καί μοναδικό Θεό». Ἀπόσπασμα ὁμιλίας στίς 15.12.2007.
[11] Ρόμπερτ Νάτζεμυ, «Ὁ συμβολισμός τῆς Σταύρωσης καί Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ», πέρ. Ἁρμονική ζωή, τεῦχος 9, 1985, σ. 4-5
[12] http://www.saibabaofindia.com/sai_baba_and_the_cosmic_christ.htm
[13] Ρόμπερτ Νάτζεμυ, «Ἡ νοερή προσευχή», ὄπ. σ. 24-27
Στήν πραγματικότητα, ὁ διαλογισμός ἔχει τά ἀκριβῶς ἀντίθετα χαρακτηριστικά ἀπό τήν Ὀρθόδοξη προσευχή.
Βλ. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου, Διαλογισμός ἤ Προσευχή; ἔκδ. Διάλογος, Ἀθήνα 1993
[14] Sai Baba, ὁ.π. «Ὁ Θεός κι ἐσεῖς εἶστε ἕνα. Ὁ Θεός δέν βρίσκεται κάπου μακριά ἀπό σᾶς. Πρέπει ν’ ἀναπτύξετε μέσα σας τήν πεποίθηση ὅτι ἐσεῖς οἱ ἴδιοι εἶστε ὁ Θεός!», ἀπόσπασμα ὁμιλίας στίς 15.12.2007.
- «Θυμίζετε ἀκατάπαυστα στόν ἑαυτό σας: «Εἶμαι ὁ Θεός, εἶμαι ὁ Θεός!» γεμάτοι ἀγάπη γιά τόν Θεό. Ἄν κάποιος σᾶς ρωτήσει πῶς σᾶς λένε, κανονικά δέν θά ’πρεπε νά ἀπαντᾶτε «μέ λένε τάδε», ἀλλά «εἶμαι ὁ Θεός! Καί ὄχι μόνο ἐγώ, ἀλλά κι’ ἐσύ εἶσαι ὁ Θεός!» Ὁ καθένας εἶναι ὁ Θεός, ἀναπτύξτε αὐτήν τήν πεποίθηση», ἀπόσπασμα ὁμιλίας στίς 25.12.2008.
[15] Sai Baba, ὁ.π. «Ὅλες οἱ γραφές, ὄπως ἡ Γκίτα, ἡ Βίβλος, τό Κοράνιο κ.λ.π., διακηρύσσουν τήν ἴδια Ἀλήθεια. «H Ἀλήθεια εἶναι Μία, ἀλλά οἱ σοφοί ἀναφέρονται σ’ αὐτήν μέ διαφορετικά ὀνόματα». ἀπόσπασμα ὁμιλίας στίς 30.1.2010.
[16] Sai Baba, ὁ.π. «Ἡ Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ πρέπει νά ἑορτάζεται ἀπό ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, διότι οἱ θεϊκές Ἐνσαρκώσεις πού ἔρχονται στή γῆ γιά ἕναν ὁρισμένο σκοπό, ἀνήκουν σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα», ἀπόσπασμα ὁμιλίας Ὀκτώβριος 2005.
[17] Ὁ παγκόσμιος Νόμος τοῦ ντάρμα ὁρίζει τή δομή καί λειτουργία τοῦ κόσμου, τῆς κοινωνίας καί τῆς ἠθικῆς. Ὁρίζει τήν κοινωνική τάξη, στήν ὁποία γεννιέται κάποιος (ἐξαιτίας τῆς ἠθικῆς ποιότητας τῶν ἔργων τῶν προηγούμενων ζωῶν του) καθώς, ἐπίσης, καί τίς ὑποχρεώσεις του. Δέν ἐπιτρέπει τήν ἀλλαγή τῆς κοινωνικῆς τάξης καί τῶν συνθηκῶν ζωῆς. Ἡ διδασκαλία αὐτή ἔσπασε τά φτερά τῶν ἐλπίδων ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων μέχρι σήμερα, ἐνῶ τούς καθήλωσε σέ μία ζωή πανομοιότυπη μ’ ἐκείνην τῶν προγόνων τους, κατά τούς ἱστορικούς χρόνους. Τόν ἀσφυκτικό νόμο τοῦ ντάρμα συμπληρώνουν οἱ δοξασίες πού ἀφοροῦν τό κάρμα καί τή σαμσάρα.
[18] Κάρμα, τά ἔργα: Ἡ ἠθική ποιότητα τῶν ἔργων πού διαπράχθηκαν σέ προηγούμενες ζωές καθορίζουν τήν κατάσταση τῆς ἑπόμενης ζωῆς. Σύμφωνα μέ τίς δοξασίες π.χ. «…Ὁ δολοφόνος ἑνός βραχμάνου γίνεται λαίμαργος, ὁ δολοφόνος μίας ἀγελάδας γίνεται καμπούρης καί ἠλίθιος, ὁ δολοφόνος μίας παρθένου γίνεται λεπρός, καί οἱ τρεῖς γεννιοῦνται σάν ἀπόκληροι… Αὐτός πού κλέβει φαί, γίνεται ἀρουραῖος, αὐτός πού κλέβει σπόρους, γίνεται ἀκρίδα... αὐτός πού κλέβει ἀρώματα, γίνεται τρωκτικό, αὐτός πού κλέβει μέλι, γίνεται ἀλογόμυγα, αὐτός πού κλέβει κρέας, γίνεται ὄρνιο καί αὐτός πού κλέβει ἁλάτι, γίνεται μυρμήγκι. Αὐτός πού κάνει ἀφύσικες διαστροφές, γίνεται γουρούνι σέ στάβλο, αὐτός πού ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ μία γυναίκα Sudra (κατώτερη) γίνεται ταῦρος, αὐτός πού εἶναι παθιασμένος, γίνεται λάγνο ἄλογο... Ἔτσι ὅσοι ἔχουν κάνει κακό κάρμα, ἔχοντας βιώσει τά βάσανα τῆς κολάσεως, ξαναγεννιοῦνται μέ τά κατάλοιπα τῶν ἁμαρτιῶν τους, σ' αὐτές τίς καθορισμένες μορφές…», Garuda Purana chapter 5.http://alttherapy.blogspot.gr/2012/11/blog-post_8127.html#axzz31M7Ekznu
http://www.sacred-texts.com/hin/gpu/gpu07.htm
[19] Σαμσάρα, ὁ κύκλος τῶν μετενσαρκώσεων: Κάθε πράξη, κάρμα, πού δέν συμφωνεῖ μέ ὅσα ὁρίζει ὁ παγκόσμιος Νόμος καί οἱ θεοί, πιστώνεται νά πληρωθεῖ σέ ἑπόμενο κύκλο ζωῆς. Ἡ ψυχή, ἄτμαν, προκειμένου ν’ ἀποσβέσει τό καρμικό της χρέος, μεταβαίνει, μετά τό θάνατο τοῦ σώματος, σέ ἄλλον ἄνθρωπο, ζῶο ἤ φυτό. Κατόπιν, σύμφωνα μέ τίς δοξασίες, σταματάει ὁ κύκλος τῶν μετενσαρκώσεων, ὁ Ἰνδουϊστής λυτρώνεται. Πρακτικά ὅμως, οἱ μετενσαρκώσεις εἶναι ἀτέλειωτες, διότι, ὅσο κι ἄν προσέξει ὁ Ἰνδουϊστής, δέν εἶναι δυνατόν νά μήν ἀποκλίνει ἀπό τίς τόσο λεπτομερεῖς ὑποχρεώσεις πού ὅρισαν οἱ βραχμάνοι. Κάποια λάθη, πάλι, θά τοῦ στερήσουν τή λύτρωση...
[20] Λύτρωση, μόξα: Ἡ γιόγκα εἶναι ἀτομική προσπάθεια (αὐτό)σωτηρίας. Σύμφωνα μέ τήν ἰνδουϊστική φιλοσοφία, δέν εἶναι εὔκολο νά ἐπιτευχθεῖ ἡ λύτρωση, διότι ὑπάρχει ὁ κόσμος μέ τίς ψεύτικες ἐντυπώσεις, μάγια, πού ἀποσποῦν τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν κύριο στόχο του. Ὤς λύτρωση ἐννοεῖται ἡ ταύτιση τῆς ψυχῆς μέ τή θεϊκή πραγματικότητα Βράχμα, νά ἀναγνωρίσει τή θεότητα μέσα του καί νά χαθεῖ μέσα σ’ αὐτήν.
[21] Μάντρα: ἐπανάληψη ἱερῶν ἤχων (ὤμ, ὤμ κ.ἅ.) κατά τή διάρκεια διαλογισμῶν. Γνωστά μάντρα εἶναι:
«ὤμ» σημαίνει: Κρίσνα. Εἶναι ἡ ἀκτινοβολία πού ἐκπέμπεται ἀπό τό ἀπόλυτο σῶμα τοῦ Σρί Κρίσνα. Εἶναι ἡ ἀπεικόνιση τοῦ Κρίσνα πού περιέχεται στό μάχα-μάντρα Χάρε Κρίσνα. Ἀντιπροσωπεύει τόν Ὑπέρτατο Κύριο, μέ τόν ὁποῖο ἐπιδιώκει νά ταυτιστεῖ ὁ ἀσκούμενος στή γιόγκα.
«Ἄχαμ Βράχμα ἄσι» σημαίνει: εἶμαι Βράχμα.
«Ἄχαμ μπράμασμι» σημαίνει: Ἐγώ εἶμαι τό πνεῦμα, ἡ ἀτομική πνευματική ψυχή.
«ὤμ τάτ σάτ» σημαίνει: ἡ ἀπόλυτη, ἡ αἰώνια ἀλήθεια εἶναι τό Βράχμαν, ὁ Σρί Κρίσνα, καί γι’ αὐτόν ὑπάρχω κι ἐνεργῶ.
«Χάρε Κρίσνα, Χάρε Κρίσνα, Κρίσνα Κρίσνα, Χάρε Χάρε / Χάρε Ράμα, Χάρε Ράμα, Ράμα Ράμα, Χάρε Χάρε» σημαίνει: δέν ὑπάρχει ἄλλος ἀπό τόν ὑπέρτατο Κύριο, τόν Κρίσνα, πού εἶναι ὁ ἄπειρα ἑλκυστικός, ἡ ἀνεξάντλητη πηγή εὐτυχίας. «Χάρε=ἐνέργεια τοῦ Κυρίου. Ἑπομένως ψάλλοντας τό Χάρε Κρίσνα ἐννοοῦν «ὤ θεία ἐνέργεια τοῦ Κυρίου, ὤ Κύριε, Σᾶς παρακαλῶ δεχτεῖτε τήν ὑπηρεσία μου».
[22] Κίρταν: εἶναι γιογκικό τραγούδι τοῦ ὁποίου οἱ συλλαβές εἶναι μάντρα.
[23] Οἱ μάνταλες: εἶναι συμβολικές γραφικές παραστάσεις. Ἔχουν ἀποκτήσει τή δύναμη - ἐνέργεια τῆς «θεότητας» στήν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένες μέσα ἀπό μαγικές τελετές καί δηλώνουν τήν παρουσία της. Οἱ μάνταλες χρησιμοποιοῦνται γιά νά γίνει πιό ἰσχυρός ὁ διαλογισμός μέ τήν αὐτοσυγκέντρωση καί προσήλωση τοῦ ἀσκούμενου στή Γιόγκα καί γιά τήν ἕνωσή του μέ τήν ἐνέργεια τῆς «θεότητας», οἱ ὁποῖες στήν πραγματικότητα εἶναι δαιμονικές ὑπάρξεις. Στά πλαίσια τῆς Ν. Ἐποχῆς παρουσιάζονται, πρός ἐξοικείωση, ὡς διακοσμητικά χώρων.
[24] Μούντρα: Στάση, συμβολική - μαγική χειρονομία.
[25] Ἡ λέξη «ἐνέργεια» χρησιμοποιεῖται μέ ἀποκρυφιστική σημασία. Δέν ἀφορᾶ τόν ὅρο, ὅπως τόν ἐννοεῖ ἡ ἐπιστήμη (π.χ. κινητική, μηχανική, ἠλεκτρομαγνητική, πυρηνική -ἀτομική, θερμική, χημική, ἡλιακή αἰολική, γεωθερμική, ὑδροηλεκτρική κ.ἅ.).
[26] Πράνα: Σύμφωνα μέ τήν ἰνδουϊστική φιλοσοφία, πράνα ὀνομάζεται ἡ ἐνέργεια ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπό τόν Ἀκάσα πού δημιούργησε ὅ,τι ὑπάρχει στό σύμπαν.
[27] Τσάκρας: Ἑπτά κέντρα «ἐνέργειας» κατά μῆκος τῆς σπονδυλικῆς στήλης καί σέ ἄλλα σημεῖα τοῦ σώματος.
[28] Νάντις: «ἐνεργειακά» κανάλια, μεταφέρουν τήν πράνα.
[29] Σἴντις: Πνευματιστικές (μαγικές) αἰσθήσεις οἱ ὁποῖες, ἐνῶ ἀποτελοῦν δαιμονικά τεχνάσματα, στό χῶρο τῆς παραθρησκείας θεωροῦνται ἱκανότητες τοῦ νοῦ πού ἔχει ἀσκηθεῖ στό διαλογισμό.
[30] Καρμικός καθαρισμός: Εἶναι ἡ ἐκμετάλλευση τῆς πίστης στή δοξασία ὅτι ἡ κατάσταση τῆς ζωῆς τοῦ ὄντος ἐξαρτᾶται ἀπό τό κάρμα, τά ἔργα τῶν προηγούμενων ζωῶν του. Ἡ ἐκμετάλλευση ἐπεκτείνεται, περαιτέρω, μέ τήν ψευδῆ ὑπόσχεση τοῦ καρμικοῦ καθαρισμοῦ τοῦ οἰκογενειακοῦ δέντρου.
[31] Ἐνεργειακές θεραπεῖες: Ψευδοθεραπεῖες πού συμπλέκονται μέ τήν ἀποκρυφιστική χρήση τοῦ ὅρου ἐνέργεια.
[32] Μπαγκαβάτ Γκιτά, ὁ.π. σ. 171, 173, 176
[33] Παραμχάμσα Σατυανάντα, ὁ.π. σ. 15
[34] Ό.π. σ. 18,51,67,68,90 κ.α.
[35] Ό.π. σ. 66
[36] Ό.π. σ. 74
[37] Ό.π. σ. 15
[38] Ό.π. σ. 47, 52, 76, 80 κ.α.
[39] Ό.π. σ. 109-110 «Ἀποκτῆστε ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ σας, ἀνακαλύψτε καί ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας, ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας: “Ἔχω ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ μου, κοιμᾶμαι ἤ εἶμαι ξύπνιος;” Δεῖτε ὅλο τό σῶμα σας ἀπό τήν κορυφή μέχρι τά νύχια, τόσο καθαρά ὄπως τό βλέπω ἐγώ… προσπαθῆστε νά δεῖτε τό σῶμα σας σάν νά εἴσαστε ἔξω ἀπ’ αὐτό. Ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας: “εἶμαι αὐτό τό σῶμα, τό σῶμα πού εἶναι μαζί μου, τό σῶμα πού τελικά πρόκειται νά πεθάνει;” Παύση. Τώρα παρατηρεῖστε τίς αἰσθήσεις σας, τίς πέντε αἰσθήσεις μέ τίς ὁποῖες γνωρίζετε αὐτό τόν κόσμο. Ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας: “Εἶμαι αὐτές οἱ αἰσθήσεις, οἱ αἰσθήσεις πού πεθαίνουν μαζί μέ τό σῶμα;” Παύση. Ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση τοῦ νοῦ σας, τοῦ νοῦ μέ τόν ὁποῖο καταλαβαίνετε τόν ἑαυτό σας καί τόν κόσμο. Ρωτῆστε τόν ἑαυτό σας: “Εἶμαι ὁ νοῦς, ὁ νοῦς πού ἐπίσης πεθαίνει;” Παύση. Ἀποκτῆστε ἐπίγνωση τοῦ ἑαυτοῦ σας, παρατηρεῖστε τόν ἑαυτό σας καί ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση τῆς αὔρας σας… ἀποκτεῖστε ἐπίγνωσή της. Ρωτῆστε τόν ἑαυτό σας: “Εἶμαι αὐτή ἡ αὔρα, τῆς ὁποίας ἡ ὕπαρξη εἶναι δεμένη μέ τό σῶμα;” Παύση. Κοιτάξτε παραπέρα… ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση τῆς Πράνα στό σῶμα σας. Ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας : “Εἶμαι αὐτή ἡ Πράνα;” Παύση. Κοιτάξτε πάλι μέσα σας καί ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση τῆς ὕπαρξης τῆς συνειδητότητάς σας, μέσω τῆς ὁποίας γνωρίζετε ὅτι ἀσκεῖτε τή Γιόγκα Νίντρα. Ρωτεῖστε τόν ἑαυτό σας: “Εἶμαι αὐτή ἡ συνειδητότητα; Αὐτή ἡ συνειδητότητα ἐπιζεῖ μετά τό θάνατο τοῦ σώματος;” Παύση. Κοιτάξτε μέσα στόν ἑαυτό σας καί ἀποκτεῖστε ἐπίγνωση ἑνός χρυσοῦ αὐγοῦ στό κέντρο τοῦ ἐγκεφάλου σας… ἕνα χρυσό αὐγό, πολύ μικρό, πολύ μικρό, πολύ μικρό. Αὐτή εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ἀνώτερης συνειδητότητάς σας. Παύση. Ἕνα χρυσό αὐγό, πολύ μικρό, αὐτή εἶναι ἡ ἕδρα τῆς ὑπέρτατης συνειδητότητας μέσα σας, στό κέντρο σας… προσπαθῆστε νά ταυτιστεῖτε μ’ αὐτό. Μεγάλη παύση. Προσπαθῆστε νά δεῖτε τόν ἑαυτό σας σάν τό χρυσό αὐγό… καί πεῖτε στόν ἑαυτό σας: “Πέρα ἀπό τό νοῦ, τό σῶμα, τίς αἰσθήσεις, τό Κάρμα, τή φύση, καί καθετί πού εἶναι φυσικό, νοητικό, παραψυχικό, ἀσυνείδητο, ὑπάρχω μέ τή μορφή αὐτοῦ τοῦ χρυσοῦ αὐγοῦ”. Μεγάλη παύση. Πεῖτε στό νοῦ σας: “Εἶμαι ἐκεῖνο”. Μεγάλη παύση. Χάρι Ὄμ Τάτ Σάτ».
[40] Διονύσιου Φαρασιώτη, Οἱ γκουρού, ὁ νέος καί ὁ γέροντας Πά?σιος, ἔκδ. Ὀρθόδοξη Κυψέλη, Θεσσαλονίκη, 2001, σ.146-240
[41] Χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀποκρυφιστικῶν «θεραπειῶν» εἶναι τά Σατκάρμας. Εἶναι τεχνικές ἐσωτερικοῦ καθαρισμοῦ τῆς Χάθα γιόγκα: Κάθαρση μύτης - πρακτικές Τζάλα Νέτι καί σούτρα νέτι, Κάθαρση στομαχιοῦ μέ ἁλατόνερο - πρακτική Κούντζαλ. Σειρά ἀπό τεχνικές καθαρισμοῦ - Ντάουτι - χωρίζονται σέ τρεῖς κύριες ὁμάδες: ἐσωτερικό καθαρισμό, καθαρισμό κεφαλιοῦ καί θωρακικό καθαρισμό, μέ τέσσερις πρακτικές: ἅ)καθαρισμό ἐντέρων β)ἐνεργοποίηση τῆς πεπτικῆς φωτιᾶς γ)καθαρισμό στομάχου μέ νερό καί δ)καθαρισμό τῶν ἐντέρων μέ ἀέρα – Μπάστι. Κάθαρση νοῦ - Τράτακ, Τεχνική ἀναπνοῆς γιά τόν καθαρισμό τῆς ἐνέργειας τοῦ προσθίου ἐγκεφάλου – Καπαλαμπάτι. Κάθαρση σωματικοῦ κέντρου τῶν κοιλιακῶν ὀργάνων - Ντάουλι.http://www.drosostalida.com/activities2.asp?eid=5113
- Περιγραφή «θεραπείας»: James McCartney, Γιόγκα: Τό κλειδί τῆς ζωῆς, ἔκδ. Μπουκουμάνη, 1977, σ. 119 «Ἡ καλύτερη Ἄσανα γιά τό δυνάμωμα τῶν μυώντου λαιμοῦ εἶναι ἡ "Simhasana",ἡ "Στάση τοῦ Λιονταριοῦ". Εἶναι ἰδιαίτερα εὐεργετική γιά τούς ὁμιλητές, τούς τραγουδιστές, τούς δασκάλους καί γενικά γιά ὅλους αὐτούς πού μεταχειρίζονται στό ἐπάγγελμά τους τίς φωνητικές τους χορδές. Εἶναι ἐπίσης ὠφέλιμη στόν πονόλαιμο, τή λαρυγγίτιδα καί σ' ὅλα τά παρόμοια ἐνοχλήματα. Καθίστε ἄνετα σέ μία καρέκλα μέ τά χέρια ἀκουμπισμένα στούς μηρούς καί μέ μία γερή ἐκπνοή ἀδειάστε τούς πνεύμονες ἀπό τό μολυσμένο ἀέρα. Ταυτόχρονα βγάζετε τή γλώσσα, ὅσο γίνεται πιό ἔξω, μέ στόμα ὀρθάνοιχτο καί μάτια γουρλωμένα, σά νά πρόκειται νά φωνάξετε "βοήθεια". Τεντῶστε κι ἀνοῖξτε τά δάκτυλα τῶν χεριῶν καί νιῶστε τήν ἔντασησ' ὅλο τό κορμί σας. Ὅλες αὐτές οἱ κινήσεις πρέπει νά γίνουν ταυτόχρονα καί μέ μία προσπάθεια. Τήν ἄσκηση τήν κάνετε ἀκόμα καί γονατιστοί. Κάθεστε στίς φτέρνες, ἀφήνετε τά χέρια χαλαρά πάνω στούς μηρούς καί στή συνέχεια κάνετε τά ἴδια. Τό ἀποτέλεσμα καί στίς δυό θέσεις εἶναι τό ἴδιο."
[42] http://yogacompass.blogspot.gr/2012/03/inforce-yoga.html
http://www.nbcnews.com/id/25400799/ns/health-fitness/t/bad-karma-when-yoga-harms-instead-heals/#.VcZbAXHtmkp
[43] https://en.wikipedia.org/wiki/Kundalini
[44] Σουάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι, ὁ.π. σ. 133, «Στή Γαλλία πληροφορήθηκα γιά περίπτωση μίας γυναίκας πού, ὅποτε ἔλεγε τό μάντρα, ὅλο τό σῶμα της πηδοῦσε λίγα μέτρα πιό πέρα, σάν νά ἦταν βάτραχος. Ἦταν ἀπελπισμένη, γιατί δέν μποροῦσε νά τό ἐλέγξει. Ἐπηρέαζε κάποια κέντρα στόν ἐγκέφαλό της. Καθόταν σέ ἕνα σημεῖο καί ξαφνικά ἔβρισκε τόν ἑαυτό της ἀλλοῦ…»
- Ὁ γκουρού Παραμχάμσα Σατυανάντα (1923-2009) παραδέχεται τό ἐνδεχόμενο: «Μαζί μέ τή λύτρωση ἀπό περιορισμούς καί δυστυχίες, μπορεῖς νά περάσεις τά ὑπόλοιπα χρόνια σ’ ἕνα ψυχιατρεῖο. Δυστυχῶς αὐτό ἔχει συμβεῖ σέ μερικούς ἀνθρώπους, πού ἀκολούθησαν πρακτικές Γιόγκα, χωρίς καθοδήγηση ἤ διαφορετικά δέν ὑπάκουσαν στίς ὁδηγίες τοῦ δασκάλου τους». Περιοδικό «Γιόγκα» 15/ 1981, σέλ. 41- 42
- Ραμπιντρανάθ Ρ. Μαχαράτζι, Ὁ θάνατος ἑνός Γκουρού, ἔκδ. Πέργαμος, Ἀθήνα 1986, σ.63 «Φοβερές ψυχικές ἐμπειρίες περίμεναν τόν ἀπρόσεκτο αὐτοσυγκεντρούμενο, ὅμοιες μέ ἕνα ἄσχημο ταξίδι στά ναρκωτικά. Δαίμονες πού περιγράφονται στίς Βέδες ἔχει γίνει γνωστό ὅτι ἔχουν καταλάβει μερικούς γιόγκι. Ἡ δύναμη τῆς Κουνταλίνι ἡ ὁποία λέγεται ὅτι εἶναι συσπειρωμένη σάν φίδι στή βάση τῆς σπονδυλικῆς στήλης, μπορεῖ νά προκαλέσει ἐκστατικές ἐμπειρίες, ὅταν ἀποδεσμευτεῖ σέ βαθιά αὐτοσυγκέντρωση ἤ ἄν δέν ἐλεγχθεῖ κατάλληλα, μπορεῖ νά προκαλέσει μεγάλη διανοητική ἡ ἀκόμα καί σωματική ζημιά…».
- «Ἡ Γιόγκα δέν εἶναι ἀβλαβής. Ἄν χρησιμοποιηθεῖ λανθασμένα, προκαλεῖ τρέλα ἤ θάνατο. Ὑπάρχουν περιπτώσεις, πού ὅταν κανείς διακόψει τήν ἀναπνοή του πολύ γρήγορα, μπορεῖ νά ἐπέλθει ἀκαριαῖος θάνατος» Ρῆκερ. (Ἐγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειῶν καί Αἱρέσεων παραχριστιανικῶν – παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων καί σύγχρονων ἰδεολογικῶν ρευμάτων. Ἀρχ. Χριστόφορου Τσιάκκα)
- Παραμχάμσα Σατυανάντα: «Φυσικά μπορεῖ νά συμβεῖ καί ἀτύχημα, ἴσως καταλήξετε σέ ψυχιατρεῖο γιά μερικό καιρό. Ἀλλά τά πάντα εἶναι ἕνα ρίσκο. Ἡ ζωή εἶναι ἕνα μεγάλο ρίσκο καί ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νά εἶναι ριψοκίνδυνος πολεμιστής… Τί θά συμβεῖ, ἄν ἐξασκηθῶ στήν Κουνταλίνι Γιόγκα καί τρελαθῶ; Τότε ἐσεῖς θ’ ἀρχίσετε νά ἐξασκεῖσθε, κι ἄν τρελαθεῖτε, τότε κάποιος ἄλλος θ’ ἀρχίσει. Τελικά θά ἐξημερώσουμε τήν Κουνταλίνι» Περιοδικό «Γιόγκα» 5/ 1981, σελ. 8.
[45] Σατυανάντασραμ, περιοδικό «Γιόγκα», ἄρ. 28/ 1982, σ. 12-13 (Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, Δρ. Φιλοσοφίας, Ἀποκρυφισμός-Γκουρουϊσμός-¨Νέα Ἐποχή¨ σελ. 168 κ.ἑ. ).
[46] Φλ 3, 20-21
[47] Α΄ Ἰω 4, 1
[48] Ἅ΄ Ἰω 5, 20-21
Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
Η κίνηση της Ν.Ε. είναι μια σύνθεση εσωτερικών[1] διδασκαλιών και μυήσεων των Ανατολικών θρησκειών,[2] των αρχαίων μυστηριακών διδασκαλιών,[3] του Γνωστικισμού, της Θεοσοφίας, του Πνευματισμού και του Αποκρυφισμού.
Ειδικότερα, ο Ινδουισμός είναι ένα σύνολο φιλοσοφικοθρησκευτικών παραδόσεων και μαγικών πρακτικών στην Ινδία, το οποίο μέχρι σήμερα προσδιορίζει την κοινωνική δομή, τον τρόπο ζωής και το περιθώριο των επιλογών υπό τη σκιά των νόμων του ντάρμα και της σαμσάρα. Οι πρώτες ιστορικές ενδείξεις αυτής της θρησκείας εντοπίστηκαν στην κοιλάδα του Ινδού ποταμού, στις πόλεις Mohenjo - Daro και Harappa και χρονολογούνται γύρω στο 3000 π.Χ.
Από το 1500 π.Χ. οργανώθηκε η κοινωνική ζωή γύρω από τέσσερις τάξεις οι οποίες με την πάροδο των χρόνων υποδιαιρέθηκαν και ιεραρχήθηκαν ανάλογα με το βαθμό καθαρότητας του επαγγέλματος. Συνδέθηκε δε άρρηκτα με τη θρησκευτική, την οποία καθόριζαν λεπτομερώς οι βραχμάνοι, ως μυημένοι στην ιερή και απόκρυφη γνώση.
Με προσευχές προς τους θεούς - ο αριθμός των οποίων ξεπερνά τα 300 εκατομμύρια - με καθαρμούς στο Γάγγη ποταμό, με προσφορές, μαγικές τελετουργίες και αιματηρές θυσίες, κυρίως, όμως, με τη σύνθεση και διδασκαλία ιερών παραδόσεων και νόμων, οι βραχμάνοι, παντίτ, αστρολόγοι, παλμολόγοι διαχειρίζονταν την πίστη και τη ζωή των Ινδουιστών, ασκώντας τον απόλυτο πνευματικό έλεγχο. Δίδασκαν, μάλιστα, ότι η κοινωνική τάξη στην οποία γεννιέται έκαστος προκύπτει από την ποιότητα των έργων - κάρμα, που διέπραξε κατά τη διάρκεια των προηγούμενων μετενσαρκώσεών του. Έτσι, έμαθαν στον Ινδουιστή ν’ αποδέχεται τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις εκάστης κάστας, ως εξιλέωση για το προσωπικό καρμικό του χρέος.
Οι βραχμάνοι συγκέντρωσαν όλες τις δοξασίες στα ιερά κείμενα των Βεδών (1500-1000 π.Χ.) και των Ουπανισάδων (800-500 π.Χ.). Οι κύριες διδασκαλίες αφορούν το ντάρμα (τον παγκόσμιο Νόμο), το κάρμα (τα έργα), τη μόξα (την ταύτιση του εσωτερικού Βράχμαν-εαυτού με το παγκόσμιο Βράχμαν - «θεϊκή πραγματικότητα») και τη σαμσάρα (μετενσάρκωση).
Ντάρμα είναι ο παγκόσμιος Νόμος, ο οποίος ορίζει τη δομή και λειτουργία του κόσμου, της κοινωνίας και της ηθικής. Ορίζει την κοινωνική τάξη, στην οποία γεννιέται κάποιος καθώς, επίσης, και τις υποχρεώσεις του. Δεν επιτρέπει την αλλαγή της κοινωνικής τάξης και των συνθηκών ζωής. Η διδασκαλία αυτή έσπασε τα φτερά των ελπίδων εκατομμυρίων ανθρώπων μέχρι σήμερα, ενώ τους καθήλωσε σε μια ζωή πανομοιότυπη μ’ εκείνην των προγόνων τους, κατά τους ιστορικούς χρόνους.
Η μόνη περίπτωση ο Ινδουιστής ν’ αλλάξει την κατάστασή του είναι ν’ αγωνιστεί να φτάσει τη μόξα. Αυτή είναι η ατομική του υποχρέωση, το κύριο μέλημά του. Ο θεϊκός εαυτός του, άτμαν - «ψυχή». να ενωθεί και ν’ απορροφηθεί από τη θεϊκή ουσία που υπάρχει και διαχέεται στο σύμπαν. Η μόξα, σύμφωνα πάντα με την ινδουιστική φιλοσοφία, δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, διότι υπάρχει ο κόσμος με τις ψεύτικες εντυπώσεις (μάγια) που αποσπούν τον άνθρωπο από τον κύριο στόχο του.
Τον ασφυκτικό νόμο του ντάρμα συμπληρώνουν οι δοξασίες που αφορούν το κάρμα και τη σαμσάρα. Κάθε πράξη, κάρμα, που δεν συμφωνεί με όσα ορίζει ο παγκόσμιος Νόμος και οι θεοί, πιστώνεται να πληρωθεί σε επόμενο κύκλο ζωής. Η ψυχή, άτμαν, προκειμένου να καθαρθεί, ν’ αποσβέσει το καρμικό της χρέος, μεταβαίνει, μετά το θάνατο του σώματος, σε άλλον άνθρωπο, ζώο ή φυτό, μέχρι να σταματήσει ο κύκλος των μετενσαρκώσεων. Πρακτικά, όμως, οι μετενσαρκώσεις είναι ατέλειωτες, διότι, όσο κι αν προσέξει ο Ινδουιστής, δεν είναι δυνατόν να μην αποκλίνει από τις τόσο λεπτομερείς υποχρεώσεις που όρισαν οι βραχμάνοι. Κάποια λάθη, πάλι, θα του στερήσουν τη λύτρωση...
Είναι αντιληπτή η φιλοσοφικά αδιέκβατος κατάσταση στην οποία περιπίπτουν οι δοξασίες του Ινδουισμού. Καθορίζουν ασφυκτικά την ζωή του Ινδουιστή, ενώ εξανεμίζουν τη δυνατότητα σωτηρίας από τα δεινά αυτού του κόσμου. Όσες φορές κι αν ζήσει κάποιος, ως άνθρωπος, θα σφάλει, οπότε τα βάσανά του δεν θα τελειώσουν ποτέ. Ουσιαστικά, λύτρωση γι’ αυτόν δεν υπάρχει.
Σ’ αυτό το εφιαλτικό αδιέξοδο, έρχεται ν’ αναπτερώσει τις ελπίδες της σωτηρίας η γιόγκα. Με την προσευχή και λατρεία προς τους θεούς, και με το διαλογισμό και τον πρακτικό έλεγχο του σώματος, υπόσχεται τη μείωση του αριθμού των μετενσαρκώσεων - ακόμη και την οριστική εξάλειψή τους. Ινδουιστής πλέον απελευθερώνεται, ταυτίζεται με το Βράχμαν. Έτσι η γιόγκα αναδεικνύεται ως υποχρεωτική ατομική προσπάθεια (αυτο)σωτηρίας. [4] Το ιδανικό του Ινδουιστή είναι να σβήσει η ύπαρξή του ασκούμενος σ’ αυτήν. Γιόγκα είναι η τέχνη να πεθάνει και να μην γεννηθεί ξανά.[5]
Στο σύνολο των ινδουιστικών δοξασιών εξέχουσα θέση κατέχει εκείνη που αφορά τους αβατάρα. Πιστεύουν ότι, κατά καιρούς, οι θεοί ενσαρκώνονται σε ζωντανό άνθρωπο ή ζώο. [6] Γι’ αυτό λατρεύουν τους αβατάρα ως επίγειους θεούς, οι οποίοι μάλιστα, εν σχέσει με τις άλλες θεότητες, έχουν το πλεονέκτημα της άμεσης επικοινωνίας μαζί τους.
***
Από την χριστιανική οπτική διαπιστώνουμε ότι στον Ινδουισμό έχουν χαθεί ουσιαστικά ζητήματα: Χάθηκε το πρόσωπο του θεού. Ποιος είναι ο θεός, είναι ασαφές. Η εννοούμενη ως θεϊκή πραγματικότητα διαχέεται παντού, ακόμη και μέσα στον άνθρωπο, στα ζώα, στα φυτά, στα ποτάμια, στα αγάλματα, στα καλά και στα καταστροφικά πνεύματα. Λατρεύονται πάνω από 300 εκατομμύρια θεοί. Ιδιαιτέρως δημοφιλείς θεοί είναι ο Βράχμα, ο Βισνού, ο Σίβα, η Ντούργκα, η Κάλι, ο Γκανέσα, οι αγελάδες, οι πίθηκοι, τα ποντίκια,[7] τα φίδια, οι χελώνες, τα ψάρια, οι αγριόχοιροι, τα λιοντάρια, οι ελέφαντες, ο Γάγγης ποταμός κ.α. Το σημαντικό είναι ότι δεν συμβολίζουν το θεό, αλλά είναι ο θεός ενσώματος. Είναι σαφές ότι στον Ινδουισμό δεν υπάρχει η διάκριση του άκτιστου από το κτιστό, δηλ. η διάκριση ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο ή τη φύση. Δεν υπάρχει η διάκριση ουσίας και ενεργειών του Θεού, γι’ αυτό χάνεται το πρόσωπό του.
Χάθηκε όμως και το πρόσωπο του ανθρώπου. Δεν υπάρχει η θεμελιώδης αλήθεια ότι είναι μοναδικό πρόσωπο, δημιουργημένο από την αγάπη του Θεού Πατέρα και Δημιουργού του σύμπαντος κόσμου. Έτσι, ο Ινδουιστής χάνεται μέσα στην ασαφή ιδέα του Βράχμαν, στη θεώρηση του κόσμου ως ψευδαίσθηση, στην τραγική άρνηση της μιας και μοναδικής ζωής του - με την ιδέα ότι τάχα είναι πολλές - στην υποδούλωσή του στο μοιραίο νόμο του ντάρμα και του κάρμα, στο φόβο να χρησιμοποιήσει το μοναδικό χάρισμα της ελευθερίας του προσώπου του - χάρισμα που δεν το έχει άλλο δημιούργημα. Τι απομένει τελικά στον άνθρωπο; Τίποτε. Μόνο πως ζει. Μάλιστα δεν διακρίνεται η αξία του ούτε από τα ζώα. Θεωρείται ότι απλώς όλα μετέχουν στο ασαφές Βράχμαν. Ο άνθρωπος δεν αναγνωρίζεται ως εικόνα του Θεού, ούτε καλείται να του μοιάσει στην αγιότητα, αλλά μόνο ν’ απορροφηθεί και να χαθεί μέσα σ’ εκείνον, που ενώ, υποτίθεται, τον δημιούργησε, τον άφησε ατέλειωτα να βασανίζεται, με τελικό σκοπό να τον εξαφανίσει…
Χάθηκε, επίσης, η ηθική διάκριση περί καλού και κακού, αναφορικά με τις ενέργειες τόσο των θεών, όσο και των ανθρώπων. Μάλιστα, λατρεύονται θεοί που οι ίδιοι διαπράττουν πότε το καλό και πότε το κακό. Το Βράχμαν άλλοτε δημιουργεί θεούς και άλλοτε δαίμονες. Ή ο Σίβα είναι δημιουργός και καταστροφέας, η δε θηλυκή του πλευρά, η Σάκτι, με τη μορφή της θεάς Ντούργκα ή Κάλι, απαιτεί αιματηρές θυσίες ανθρώπων και ζώων. Δηλ. ο θεός Δημιουργός απαιτεί το αίμα των δημιουργημάτων του. Ο δε Βράχμαν, αφενός μεν, ταυτίζεται με αρσενικά ζώα, έντομα, ψάρια, αφετέρου δε, μεταξύ άλλων γυναικών παντρεύεται, επίσης, και την κόρη του[8]… Τελικά, ποιον θεό να εμπιστευτεί ο άνθρωπος; Κορυφαίος δε εκφυλισμός του ανθρώπινου προσώπου αποτελούν μέχρι σήμερα οι ταντρικές ιεροτελεστίες με θυσία ζώου και πόση αίματος, καθώς και οι ακατανόμαστες ερωτικές πράξεις, στο ονομαζόμενο «αριστερό μονοπάτι» της τάντρα γιόγκα.
Από τα προαναφερθέντα συμπεραίνουμε ότι στον Ινδουισμό έχουν χαθεί τα διακριτικά όρια των ουσιαστικότερων ζητημάτων που αφορούν την αξία, τον προσανατολισμό και την περαιτέρω πορεία της ζωής. Ο Θεός και η δημιουργία ένα και το αυτό. Το καλό ίσο με το κακό, [9] η ζωή είναι όπως ο θάνατος, το μίσος όπως η αγάπη. Το να λατρεύει κάποιος το θεό είναι το ίδιο αν λατρεύει το δαίμονα, ενώ η γιόγκα τελικά αναδεικνύεται ως η τέχνη της απόδρασης από μια τέτοια ζωή χωρίς προοπτική. Πραγματικά, εκφράζει την οριστική απόφαση του πιστού να πεθάνει και να μην γυρίσει πάλι με τη μετενσάρκωση. Άλλωστε, τι να προσδοκά, ώστε να επιθυμεί την επιστροφή του;
Ακριβώς ένα τέτοιο μοντέλο ζωής θεωρείται «κατάλληλο» από εκείνους που ονειρεύονται να ποδηγετούν τους λαούς στην αποδυνάμωση και την υποταγή. Έχει όλες τις προϋποθέσεις να δημιουργήσει πνευματική σύγχυση και χαοτικές καταστάσεις στον ψυχικό κόσμο, που εγκαταλείπεται στις ανισορροπίες των παθών του. Ταυτοχρόνως, όμως, αυτό το μοντέλο ζωής αφορά τον ινδικό προσανατολισμό, που είναι αντίθετος ως προς τα όνειρα του Δυτικού ανθρώπου. Επομένως, μόνο αν του προσφερθεί μεταλλαγμένος[10]και καμουφλαρισμένος υπάρχει περίπτωση να τον υιοθετήσει.
***
Ο Ινδουισμός για αιώνες παρέμενε στην αφάνεια. Πριν από 400 χρόνια περίπου, Άγγλοι στην Ινδία εντυπωσιάστηκαν και προβληματίστηκαν απ’ όσα άκουγαν για τους θαυματοποιούς που ζούσαν στα Ιμαλάια κι έκαναν τα πιο περίεργα πράγματα. Ταξιδιώτες μπήκαν στους χώρους των ερημιτών κι έτσι άρχισαν οι πρώτες πληροφορίες για τις πρακτικές τους, να φτάνουν στην Δύση.[11]
Περί τα τέλη του 19ου αιώνα δημιουργήθηκαν ινδουιστικές κινήσεις με σκοπό τη διάδοση της θρησκείας και στη Δύση. Η πρώτη κίνηση είναι η «Αποστολή Ραμακρίσνα»,[12] το 1897, η οποία ίδρυσε κέντρα σε πολλά μέρη του κόσμου. Την ακολούθησαν πλήθος αυτόκλητων γκουρού, αρχικά προς την Αμερική και κατόπιν προς την Ευρώπη. Την εξόρμησή τους, όμως, προετοίμασε η Έλενα Μπλαβάτσκυ (1831-1891).
Η Μπλαβάτσκυ από το 1853 επισκέπτεται την Ινδία, την Ιαπωνία, το Θιβέτ, το Λαντάκ. Γνωρίζει σαμάνους και μέλη της «Λευκής Ιεραρχίας» ή «Λευκού Αδελφάτου» των Ιμαλαΐων και συνεργάζεται μαζί τους, με σκοπό τη δημιουργία «μιας Παγκόσμιας Αδελφότητας της Ανθρωπότητας, χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, χρώματος ή πίστης», την προώθηση της «μελέτης ιερών Κειμένων της Παγκόσμιας Θρησκείας» και την ανάδειξη «των βραχμανικών, βουδιστικών και ζωροαστρικών φιλοσοφιών», καθώς και των κρυμμένων μυστηρίων της Φύσης και των «ψυχικών και πνευματικών δυνάμεων που βρίσκονται σε λήθαργο στον άνθρωπο».[13]
Το 1875 ίδρυσε[14] τη Θεοσοφική Εταιρεία στη Ν. Υόρκη. Εκεί συνεργάστηκε με τον αρχηγό των Μασόνων και Εωσφοριστών Αμερικανό Στρατηγό Άλμπερτ Πάικ για τη δημιουργία γυναικείων μασονικών στοών. Η Ε. Μπλαβάτσκυ επέβαλε στον Α. Πάικ την εφαρμογή του Πνευματισμού σ’ όλες τις μασονικές στοές,[15] ο δε Α. Πάικ της απένειμε τον 33ο και τελευταίο βαθμό της Μασονίας. Το 1882 μετέφερε την έδρα της Θεοσοφίας στο Αντυάρ του Μαντράς, σημερινό Τσενάι, στην Ινδία.
Στα καταστατικά των θεοσοφικών και μασονικών στοών υπάρχουν κοινές αρχές. [16] Αυτές διδάχτηκαν στην Έλενα Μπλαβάτσκυ από τη Λευκή Αδελφότητα. Τη γραμμή της Λευκής Αδελφότητας ακολούθησε, επίσης, και ο Σουάμι Βιβεκανάντα (1863–1902) στην ομιλία του στο Α' Κοινοβούλιο των Θρησκειών του Κόσμου,[17] στο Σικάγο 1893:
«Αν κάποιος από αυτό το ακροατήριο ελπίζει ότι αυτή η ενότητα θα έρθει με το θρίαμβο μιας οποιασδήποτε θρησκείας και τον αφανισμό των άλλων, σ' αυτόν δεν έχω παρά να πω: Αδερφέ μου οι ελπίδες σου θα διαψευσθούν. Μήπως επιθυμώ οι Χριστιανοί να γίνουν Ινδουιστές; Προς Θεού! Μήπως επιθυμώ οι Ινδουιστές ή οι Βουδιστές να γίνουν Χριστιανοί; Προς Θεού! ... Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να γίνουν Ινδουιστές, ούτε Βουδιστές, ούτε και αυτοί να γίνουν Χριστιανοί. Αλλά κάθε θρησκεία θα πρέπει να αφομοιώσει το πνεύμα των άλλων θρησκειών, διατηρώντας ωστόσο τις ιδιαιτερότητές της, προκειμένου να αναπτυχθεί σύμφωνα με τους δικούς της νόμους».[18]
Με τον ενωτικό του λόγο κατάφερε να κερδίσει το ακροατήριο, το οποίο έβλεπε μ’ ενθουσιασμό και ρομαντισμό τις ιδέες της ανεξερεύνητης Ανατολής. Ο καθένας προσέλαβε το μήνυμα που ήθελε ν’ ακούσει. Για τον Βιβεκανάντα, όμως, άνοιγε ένας άλλος ορίζοντας. Το σχέδιό του αποκάλυψε στους φοιτητές του Μαντράς, μετά την επιστροφή του από το Σικάγο:
«Αυτό είναι το μεγάλο ιδανικό που βρίσκεται τώρα μπροστά μας, κι ο καθένας πρέπει γι’ αυτό να οπλισθεί – η άλωση του κόσμου από την Ινδία – τίποτε λιγότερο από αυτό ... Σήκω Ινδία, και κυρίευσε τον κόσμο με την πνευματικότητά σου... Τώρα είναι ο καιρός να εργαστούμε για να εισδύσουν οι πνευματικές ιδέες της Ινδίας βαθιά στη Δύση. Γι’ αυτό, νέοι του Μαντράς, σας παρακαλώ ακριβώς αυτό να σκέπτεστε. Πρέπει να πορευθούμε, πρέπει να κυριεύσουμε όλο τον κόσμο με την πνευματικότητα και τη φιλοσοφία μας. Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση· ή θα το κάνουμε ή θα πεθάνουμε. Η μόνη προϋπόθεση εθνικής ζωής, μιας αφυπνισμένης και γεμάτης δύναμη εθνικής ζωής, είναι η κυριαρχία του κόσμου με βάση την ινδική σκέψη».[19]
Με το όραμα του ευαγγελισμού του κόσμου από τον Ινδουισμό ιδρύθηκαν Εταιρείες Βεδάντα, σταδιακά στις μεγάλες πόλεις της Ινδίας, της Αμερικής και της Ευρώπης, οι οποίες μεταφέρουν τις αρχές του Ινδουισμού, μέσα από τη μάσκα ενωτικών θρησκειακών λόγων:
«Ο άνθρωπος είναι Θεός. Έτσι είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που πρέπει να απεργαστεί τη σωτηρία του… Αν μια θρησκεία είναι αληθινή, τότε και όλες οι άλλες είναι αληθινές. Έτσι η ινδουιστική πίστη είναι δική σας όσο και δική μου. Εμείς οι Ινδουιστές όχι απλώς ανεχόμαστε, αλλά ενωνόμαστε με κάθε θρησκεία, προσευχόμενοι στο τζαμί του Μωαμεθανού, λατρεύοντας μπροστά στη φωτιά του Ζωροάστρη, και γονατίζοντας στο σταυρό του Χριστιανού. Ξέρουμε ότι όλες οι θρησκείες εξίσου, από τον χαμηλότερο φετιχισμό μέχρι την υψηλότερη απολυτότητα, δεν είναι άλλο παρά πολλές προσπάθειες της ανθρώπινης ψυχής ν’ αρπάξει και να συνειδητοποιήσει το Άπειρο. Έτσι μαζεύουμε όλα αυτά τα λουλούδια και, δένοντάς τα μαζί με το σχοινί της αγάπης, τα κάνουμε ένα θαυμάσιο μπουκέτο λατρείας».[20]
Ο Βιβεκανάντα έπαιξε το παιχνίδι του σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο στήριξε τις ιδέες για την «Παγκόσμια Αδελφότητα της Ανθρωπότητας, χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, χρώματος ή πίστης», ενώ στο δεύτερο επίπεδο προώθησε την κοσμοθεωρία του Ινδουισμού και τις μαγικοθρησκευτικές πρακτικές του, ως την πνευματικότητα που αρμόζει να κυριαρχήσει στον κόσμο. Αυτές οι δύο στάσεις έρχονται σε αντίθεση. Η μία αναιρεί την άλλη. Διότι ενώ, υποτίθεται, αγωνίζεται για τα πανανθρώπινα ιδανικά, ταυτοχρόνως προγραμματίζει «την κυριαρχία του κόσμου με βάση την ινδική σκέψη». Να εισχωρήσει δηλ. ο Ινδουισμός σε κάθε πτυχή της ζωής του Δυτικού ανθρώπου, διότι η ινδική σκέψη είναι ταυτισμένη με την ινδική θρησκεία. Αυτόν το στόχο επιδιώκει να τον πετύχει μέσω της γιόγκα.[21]
Ουσιαστικά ο Βιβεκανάντα υιοθέτησε μεν τις οικουμενικές ιδέες, αλλά τις υπέταξε στην ινδουιστική θρησκεία. Για παράδειγμα, ο όρος Βράχμαν που δηλώνει τη θεϊκή ουσία που διαχέεται στο σύμπαν, δεν ορίζει κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο, άρα δεν αποκλείει οτιδήποτε σε άλλη θρησκεία ονομάζεται «θεός». Επομένως, ενώνεται με τα πάντα και τα πάντα κατατείνουν στην ενότητα μαζί του.[22]
Παρόμοια τακτική εφάρμοσε και η Θεοσοφία. Προσέλαβε και στήριξε, βεβαίως, τις οικουμενικές ιδέες. Αποτελούν, μάλιστα, το καταστατικό της. Οι διάδοχοι της Έλενας Μπλαβάτσκυ αγωνίστηκαν με ζήλο για τη δημιουργία της Παγκόσμιας Θρησκείας. Η Αλίκη Μπέιλη (1880-1949) γράφει:
«…Ἀνατέλλει ἡ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποίαν ὅλαι αἱ θρησκεῖαι θὰ θεωροῦνται ὡς προερχόμεναι ἀπό μίαν μεγάλην πνευματικὴν πηγήν· ὅλαι θὰ θεωροῦνται ὅτι ἀποτελοῦν ἐν τῷ συνόλῳ των τὴν ἐνιαίαν ρίζαν ἀπὸ τὴν ὁποίαν εἶναι ἀναπόφευκτον νὰ προβάλῃ ἡ καθολικὴ παγκόσμιος θρησκεία. Δὲν θὰ ὑπάρχουν τότε οὔτε χριστιανοὶ οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε Ἰουδαῖοι οὔτε ἐθνικοί, ἀλλ’ ἁπλῶς καὶ μόνον ἕνα μέγα σῶμα πιστῶν, ποὺ θὰ προέρχωνται ἀπὸ ὅλας τὰς τρεχούσας θρησκείας. Οὗτοι θ’ ἀποδέχωνται τὰς ἰδίας ἀληθείας, ὄχι ὡς θεολογικὰς ἀντιλήψεις, ἀλλ’ ὡς οὐσιώδεις διὰ τὴν πνευματικὴν ζωήν· θὰ ἵστανται ὅλοι ἡνωμένοι ἐπάνω εἰς τὸ ἴδιον βάθρον τῆς ἀδελφότητος καὶ τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων· θ’ ἀναγνωρίζουν τὸ γεγονός ὅτι εἶναι υἱοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλοι μαζὶ θὰ ἐπιδιώκουν νὰ συνεργασθοῦν μὲ τὸ θεῖον Σχέδιον, ὅπως τοὺς τὸ ἀποκαλύπτουν οἱ πνευματικοὶ ἡγέται τῆς φυλῆς, καὶ τὸ ὁποῖον τοὺς ὑποδεικνύει τὸ ἑπόμενον βῆμα, ποὺ πρέπει νὰ κάμουν ἐπὶ τῆς Ἀτραποῦ τῆς Προσεγγίσεως πρὸς τὸν Θεόν. Μία τοιαύτη Παγκόσμιος Θρησκεία δὲν ἀποτελεῖ νωχελῆ ὀνειροπόλησιν, ἀλλὰ κάτι τὸ ὁποῖον σήμερον προσλαμβάνει μορφὴν σαφῆ».[23]
Η Θεοσοφία έπαιξε κι αυτή το ίδιο παιχνίδι μ’ εκείνο του Βιβεκανάντα για τους δικούς της όμως λόγους. Αποδέχτηκε μεν την ινδουιστική διδασκαλία, αλλά άνοιξε τον ορίζοντα πέρα από τον Ινδουισμό, στη διάδοση κάθε θρησκείας, ιδεολογίας, οργάνωσης και πολιτικής που έχει αντίχριστο προσανατολισμό. Αυτό το έκανε, επειδή οι πεποιθήσεις της ταυτίζονται μ’ εκείνες του σατανισμού. Επιδιώκει δηλ. τη συνειδητή αντιστροφή του περιεχομένου της Αγίας Γραφής,[24] και τη γελοιοποίηση του προσώπου του Χριστού, του Τιμίου Σταυρού, της Θεοτόκου και γενικά του Χριστιανισμού.
Γι’ αυτό συνιστά στους οπαδούς της «ν’ αντιστέκονται ιδιαιτέρως στη χριστιανική θεολογία και να διαδώσουν τη γνώση των ανυπέρβλητων διδασκαλιών αυτού του αγνού εσωτερικού συστήματος της αρχαϊκής εποχής που καθρεφτίζονται στις πανάρχαιες Βέδες και στη φιλοσοφία του Γκαουτάμα Βούδα, του Ζωροάστρη και του Κομφούκιου»,[25] θεωρώντας ότι μέσα απ’ αυτόν τον συμφυρμό, θα δημιουργηθεί αποφασιστικό ρήγμα στους Χριστιανούς, δικαιώνοντας έτσι την ιδεολογία της.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έχουν δημοσιευτεί, η εξάπλωση των ινδουιστικών δοξασιών στο Δυτικό κόσμο, είναι έργο της Θεοσοφίας με τη σύμπραξη, βεβαίως, των γκουρού. Με την υποστήριξή της, η ινδική πνευματικότητα εισχώρησε στην κοσμοθεωρία και την πρακτική όλων των οργανώσεων της Ν. Εποχής, διότι όπως προαναφέρθηκε, θεωρήθηκε «κατάλληλη» για τον τύπο του πολίτη της Ν. Εποχής.
Από την άλλη πλευρά, η Θεοσοφία εναγκαλίστηκε τη Ν. Εποχή, επειδή ανέκαθεν επεδίωκε οι αντίχριστες ιδέες της ν’ αποκτήσουν παγκόσμια εμβέλεια και αποδοχή. Έτσι, μεθοδικά, φέρεται να υπηρετεί τα πανανθρώπινα αιτήματα σε εκδηλώσεις που αφορούν την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, τη συναδέλφωση των λαών, την κατάργηση των φυλετικών κ.α. διακρίσεων, την εξάλειψη των οικονομικών ανισοτήτων, την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ ευκαιριακά συνδέει αυτά τα αιτήματα με σεμινάρια γιόγκα, διαλογισμού και κάθε εναλλακτικής, «ενεργειακής» πρακτικής… Προωθεί, επίσης, εναλλακτικές θεραπείες με άμεσο στόχο τη μετατροπή της επιστήμης σε μεταφυσική, και απώτερο, ο άνθρωπος ν’ αποδεχτεί τις ιδέες της Ν. Εποχής, των οποίων, όμως, αρχιτέκτονας είναι η Θεοσοφία:
«Στις ιδέες του (ενν. του Κινήματος της Ν. Εποχής) που είναι προεκτάσεις των θεοσοφικών θέσεων, προστέθηκαν πρακτικές, όπως γιόγκα, και διαλογισμός, πρακτικές μαντικής όπως αστρολογία, ταρό και άλλες μέθοδοι όπως ύπνωση, αστρικά ταξίδια, αναδρομές σε προηγούμενες ζωές, μαγνητοθεραπείες και κάθε εναλλακτική πρακτική σχετική με ενέργειες. Σήμερα, βρισκόμαστε στην καρδιά της Νέας Εποχής και αυτό διαπιστώνεται από τα συνθήματα που χρησιμοποιεί η πολιτική, η θρησκεία και η κοινωνία – προς το παρόν μόνο τυπικά – καθώς και από την πληθώρα των εναλλακτικών σχολών, θεραπειών και προϊόντων που κατακλύζουν την αγορά. Το διαπιστώνουμε στην πρόοδο της επιστήμης και στις νέες ανακαλύψεις της που την μετατρέπουν από φυσική σε μεταφυσική… Η διεύρυνση της ανθρώπινης συνειδητότητας μέσω εσωτερικής παράδοσης, ιδεών, τεχνολογίας, επιστήμης και πρακτικής εσωτερικών τεχνικών, έχει αρχίσει να δίνει τους καρπούς της. Διαμορφώνεται ήδη μια νέα κουλτούρα αυτή της αλληλεγγύης, της συνύπαρξης των φυλών, των κρατών και των θρησκειών – κυρίως αυτών – η μεγάλη στροφή προς την οικολογία και προς τον σεβασμό κάθε είδους ζωής, η ενίσχυση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η τάση για παγκόσμια ισότιμη ζωή βασισμένη στη δικαιοσύνη, την αξιοκρατία, την αλληλεγγύη και την αλτρουϊστική προσφορά… Ο άνθρωπος έχει υποστεί μια διεύρυνση συνειδητότητας τέτοιου τύπου ώστε να μπορεί να καρπωθεί και νοητικά και πνευματικά τις ευεργετικές παροχές της Νέας Εποχής…»[26]
Πράγματι όσα ισχυρίζεται το ανωτέρω κείμενο της Θεοσοφίας διαπιστώνουμε ότι λαμβάνουν χώρα στις ημέρες μας. Θυγατρικές ομάδες του Ινδουισμού και της Θεοσοφίας συνεργάζονται άρρηκτα και εμφανίζουν τις δοξασίες τους ως επιστήμη, προκειμένου να πετύχουν τον προαναφερθέντα στόχο: Εκμεταλλευόμενες ότι ο Δυτικός άνθρωπος έχει θεοποιήσει τις δυνατότητες του λογικού του στο χώρο της επιστήμης, προσπαθούν να μετατρέψουν την επιστήμη από φυσική σε μεταφυσική.[27]
Για να διασκεδάσουν τις υποψίες, σπεύδουν να τον βεβαιώσουν εκείνο που επιθυμεί ν’ ακούσει ότι π.χ. οι τεχνικές της γιόγκα ή του διαλογισμού - οι οποίες βεβαίως, στηρίζονται στις μαγικές επικλήσεις ινδουιστικών και άλλων θεοτήτων - δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τη θρησκεία, αλλά «είναι επιστήμη».[28] Έτσι, με βάση την αυθυποβολή και τη συνεργεία των πονηρών πνευμάτων, υπόσχονται την επίτευξη αυτογνωσίας και αυτοελέγχου, διεύρυνσης της συνείδησης προσανατολισμένης όμως, στην αποδοχή των ινδουιστικών δοξασιών για το κάρμα, τη μόξα και τη σαμσάρα, τις οποίες ταυτίζουν με την επιστήμη και ως εκ τούτου προβάλλονται ως ικανές να θεραπεύσουν το άγχος και τις σωματικές ασθένειες.
Την ίδια τακτική ακολουθούν οι ονομαζόμενες «ενεργειακές θεραπείες» και οι «εναλλακτικές θεραπείες»[29] που συμφύρουν μαγικοθρησκευτικές απόψεις και πρακτικές, όπως βαθμούς μυήσεων, διαλογισμούς, δοξασίες πώς ο θεραπευτής γίνεται κανάλι της συμπαντικής ενέργειας την οποία διοχετεύει από τα χέρια του στο σώμα του πάσχοντος, ενεργειακές πέτρες κ.α. με την ψευδή υπόσχεση θεραπείας ασθενειών. Βεβαίως, τέτοιες μέθοδοι δεν αναγνωρίζονται από την ιατρική επιστήμη, διότι τόσο η διάγνωση της ασθένειας, όσο και η αντιμετώπισή της ελέγχονται υπεύθυνα από ανεξάρτητα εργαστήρια και με αναγνωρισμένες διεθνώς μεθόδους.
Οι ινδουιστικές ομάδες προτείνουν το διαλογισμό ως απαραίτητο μέρος του καθημερινού μας προγράμματος, ώστε να καταφεύγουμε σ’ αυτόν σε κάθε περίσταση και ανάγκη μας, κυρίως όμως ν’ αντικαταστήσουμε μέσω αυτού την καθημερινή προσευχή και επικοινωνία με τον Κύριό μας. Φθάνουν μάλιστα να διδάσκουν ότι η ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» «είναι η τέλεια τεχνική διαλογισμού…» που έχει η χριστιανική θρησκεία.[30]
Στο σημείο αυτό να υπογραμμίσουμε ότι η Ορθόδοξη προσευχή ουδεμία σχέση έχει με το διαλογισμό. Ο Θεός προς τον οποίο απευθύνεται ο Χριστιανός δεν είναι μια άμορφη ουσία, ούτε ταυτίζεται με ζώα ή τερατόμορφες παραστάσεις. Είναι προσωπικός και συγκεκριμένα, είναι τα πρόσωπα της ομοουσίου και αδιαιρέτου Αγίας Τριάδος, η οποία ιστορικά αυτοαποκαλύφθηκε στον άνθρωπο, ώστε να έχει τη δυνατότητα της άμεσης, προσωπικής κοινωνίας και της δικής του ελεύθερης βούλησης. Σ’ αυτήν την κοινωνία ο Θεός και ο άνθρωπος δεν συγχέονται, ούτε ταυτίζονται. Διατηρούν τα χαρακτηριστικά της φύσης τους. Ο άγιος άνθρωπος παραμένει δημιούργημα, καταξιώνεται όμως, να κοινωνεί άμεσα και αιώνια τη ζωή της αγάπης του Τριαδικού Θεού. Η αγιότητα στον άνθρωπο είναι δώρο της αγάπης του Θεού. Δεν κατακτιέται με κάποια τεχνική τύπου γιόγκα. Δεν είναι δρόμος αυτοσωτηρίας. Είναι καρπός συνεχούς μετάνοιας.
Ο διαλογισμός σε συνδυασμό με τις ασκήσεις γιόγκα, στην οποία φορούν το μανδύα της γυμναστικής,[31] προτείνεται, επίσης, και σε προγράμματα επιχειρήσεων για τους εργαζόμενους, ώστε με ανανεωμένες δυνάμεις ν’ αποδίδουν περισσότερο στην εργασία τους. Ανάλογη διείσδυση επιχειρείται στις τρεις βαθμίδες εκπαίδευσης, με σκοπό την ένταξη στο καθημερινό πρόγραμμα. Σε ιδιωτικά σχολεία έχουν ξεκινήσει προγράμματα γιόγκα, ενώ προωθείται η ιδέα τα προγράμματα ν’ αρχίσουν από την προσχολική εκπαίδευση και τους παιδικούς σταθμούς, με σκεπτικό ανάλογο μ’ εκείνο των γυμναστηρίων, δηλ. να φανούν λόγω του ανταγωνισμού, ότι είναι σύγχρονα σχολεία και παρέχουν την τελευταία λέξη στην εκπαίδευση των παιδιών μας.
Στις δημοσιευμένες οδηγίες προς τους δασκάλους γιόγκα διαβάζουμε, οι ασκήσεις που προορίζονται για τα μικρά παιδιά να είναι ακριβώς οι ίδιες μ’ εκείνες των ενηλίκων, με μάντρας, απλώς να περνούν τα μηνύματά τους μέσα από το παιχνίδι και το παραμύθι, για να κεντρίζουν το ενδιαφέρον τους. Τελικός στόχος των εν λόγω ασκήσεων είναι οι μικροί μαθητές να διδαχτούν και να βιώσουν τις πρακτικές χαλάρωσης και διαλογισμού, προσαρμοσμένες κι αυτές στην αντίληψη της ηλικίας τους.[32]
Με τέτοια τεχνάσματα επιδιώκεται ν’ αναγνωριστεί η ινδουιστική πρακτική του διαλογισμού ως ο σύγχρονος παιδαγωγικά τρόπος από το σχολείο στην κοινωνία, υπό την καθοδήγηση των γκουρού και σουάμι. Είναι τραγικό οι γονείς να νομίζουν ότι τα παιδιά τους αθλούνται και απασχολούνται δημιουργικά, και να μην αντιλαμβάνονται το ανήθικο παιχνίδι που οι ινδουιστικές οργανώσεις παίζουν στις πλάτες τις δικές τους και των αθώων παιδιών τους. Παραπλανούν και ποδηγετούν τους ανυποψίαστους, αυριανούς οπαδούς τους…
Ειδικότερα για τα παιδιά κάτω των 8 ετών προτείνουν λιγότερο διαλογισμό, ενώ επισημαίνουν ότι «είναι πιο σημαντικό γι’ αυτά τα παιδιά, οι γονείς τους να μάθουν και να ασκούν τη γιόγκα και τον διαλογισμό και να μεταφέρουν τους γιογκικούς κανόνες στα σπίτια τους, ώστε τα παιδιά να απορροφούν την ενέργεια του περιβάλλοντος...». [33] Είναι πασιφανές με πόση μαεστρία επιδιώκουν, με αφορμή την άσκηση των παιδιών, να προσεταιριστούν, επίσης, και τους γονείς, ώστε η γιόγκα να εισαχθεί ως ο τρόπος ζωής όλης της οικογένειας και εν συνεχεία της κοινωνίας.
Το τοπίο συμπληρώνουν διαλέξεις, ταινίες, συνεργασίες με την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε εορταστικές εκδηλώσεις, εκθέσεις βιβλίων ή διδασκαλία στο Ανοικτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο… διδασκαλίες για τη διεύρυνση της συνειδήσεως, πρακτικές επικοινωνίας με τη συμπαντική ενέργεια, υποσχέσεις για την απόκτηση υπερφυσικών ικανοτήτων, προτάσεις για εναλλακτικές διακοπές, οικολογικές καλλιέργειες, ενεργειακά βραχιόλια, μάνταλες για κάθε χρήση, παιδικά εργαστήρια ζωγραφικής με αγγέλους, ρεϊκοπαιχνίδια… Ατέλειωτος ο κατάλογος των τεχνασμάτων με τα οποία διεκδικούν τον πνευματικό προσανατολισμό της ανθρωπότητας κατά την Νέα Εποχή του 21ου αιώνα.
Τελευταία προβάλλουν το αίτημα της μετατροπής του Ορθόδοξου μαθήματος των Θρησκευτικών σε θρησκειολογία. Έτσι εμφανίζονται μεμονωμένα πρόσωπα και κομματικές παρατάξεις, φιλικά προσκείμενες στις ινδουιστικές και θεοσοφικές οργανώσεις, να προγραμματίζουν, να υπαγορεύουν, αλλά και να επιβάλλουν τις θέσεις αυτές στον Ορθόδοξο λαό. Βέβαια, η ανωτέρω τακτική απλώνεται σε παγκόσμια κλίμακα, διότι, αφενός μεν οι ιδέες αυτές έχουν θιασώτες σ’ όλα τα κράτη του κόσμου, και αφετέρου, η επικράτηση ενός πανθρησκειακού, συγκρητιστικού μορφώματος, λόγω της πνευματικής συγχύσεως που δημιουργεί, υπηρετεί τα μέγιστα το σκοπό του παγκόσμιου ελέγχου από τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» τον 21ο αιώνα.
Η ως άνω δραστηριότητα δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί στα πλαίσια αυτής της εισήγησης. Να επισημάνουμε, όμως, ότι δυστυχώς, στον τρόπο σκέψης, όπως εκφράζεται στην καθημερινότητα Ορθόδοξων Χριστιανών, έχουν παρεισφρήσει εσφαλμένες, συγκρητιστικές αντιλήψεις, η αποδοχή των οποίων γίνεται το γόνιμο έδαφος για να καρποφορήσουν οι ινδουιστικές και θεοσοφικές διδασκαλίες.
Ακούμε να λέγεται: «Όλες οι θρησκείες πιστεύουν σ’ ένα Θεό με διαφορετικό όνομα. Άλλοι τον λένε Χριστό, άλλοι Αλλάχ, άλλοι Κρίσνα, άλλοι Βούδα…» ή «δεν έχει καμία σημασία πού πιστεύει κανείς, γιατί ο Θεός είναι ένας».
Βεβαίως, ο Θεός είναι ένας, αλλά όλοι οι άνθρωποι δεν τον αναγνωρίζουν. Άλλος λατρεύει ως θεό την αγελάδα, τα ποντίκια ή τα φίδια, άλλος μια πέτρα, ένα ποτάμι, τον γκουρού ή ένα τερατόμορφο φανταστικό ον...
Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε τη μοναδική ευλογία να γνωρίζουμε την ιστορική αυτοαποκάλυψη του Ιησού ότι είναι ο Υιός του Θεού, ο μόνος Θεάνθρωπος και Σωτήρας του κόσμου. Άμεσα γευόμαστε την παρουσία του μεταλαμβάνοντας το πανάγιο Σώμα και Αίμα Του. Ο αναστημένος Χριστός γίνεται η ανάσταση της πεσμένης στην αμαρτία ζωής μας. Ζούμε την αιωνιότητα όχι υποθετικά, στο τέρμα των χιλιάδων μετενσαρκώσεων, αλλά πραγματικά, στη μια και μοναδική ζωή μας από τώρα, στη χαρά που ο Θεός επιτρέπει στη Θεία Λειτουργία και στη ζωή των Αγίων μας.
Είναι δυνατόν να μην έχει σημασία σε ποιον πιστεύει κάποιος; Είναι άλλη η ζωή της Αναστάσεως και άλλη η ζωή χωρίς αυτήν…
[1] Στις «εσωτερικές» διδασκαλίες η «αληθινή γνώση» του Σύμπαντος για τη σωτηρία του ολόκληρου κόσμου, καθώς και οι τεχνικές των Μεγάλων Μυστών ανήκουν σ’ έναν «εσωτερικό κύκλο» μυημένων και είναι απρόσιτες στους πολλούς.
[2] Ινδουισμός, Τζαϊνισμός, Σιχισμός, Βουδισμός, Κομφουκιανισμός, Ταοϊσμός, Σιντοϊσμός
[3] Οι μυστηριακές διδασκαλίες και λατρείες αποτελούσαν σύνθεση μεταφυσικής, ηθικών επιταγών, αλληγορικών μύθων προσαρμοσμένων στο προγενέστερο πάνθεο. Απαντώνται στα μυστήρια του Οσίριδος στην Αίγυπτο, στον Ορφισμό, στα μυστήρια του Διονύσου, στα Ελευσίνια και τα Καβείρια μυστήρια στην Ελλάδα, στα μυστήρια του Άττιδος και του Αδώνιδος στη Συρία, του Σεράπιδος στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων, στο Μιθραϊσμό στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
[4] «Ο σκοπός της ζωής είναι να γνωρίσει κανείς τον Κρίσνα, ο οποίος… βρίσκεται στην καρδιά κάθε ζωντανού όντος. Πρέπει να εξασκεί κανείς το γιόγκα με μοναδικό σκοπό να δει αυτή τη Βίσνου-μούρτι, την πλήρη προσωπική επέκταση του Κρίσνα που είναι παρούσα στην καρδιά του καθενός. Διαφορετικά το γιόγκα δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, ένα ψευτο-γιόγκα, απλώς ένα χάσιμο καιρού. Ο Κρίσνα είναι ο τελικός σκοπός της ύπαρξης και η Βισνου-μούρτι, το Παραμάτμα, είναι το αντικείμενο του γιόγκα. Για να το πετύχει κανείς πρέπει να εγκαταλείψει κάθε σεξουαλική σχέση. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να αφήσει το σπίτι του για να πάει να ζήσει σ’ ένα ερημικό μέρος και να κάνει περισυλλογή… Διαφορετικά το Γιόγκα δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, ένα ψευτογιόγκα, απλώς ένα χάσιμο καιρού…Δεν είναι δυνατόν να εγκαταλείπεται κανείς καθημερινώς στις σεξουαλικές απολαύσεις στο σπίτι του ή σε άλλα μέρη και μετά από μερικές ώρες να μετατρέπεται σε πνευματικό άνθρωπο, χάρη σε κάποιο νυχτερινό φροντιστήριο «γιόγκα»… Το τέλειο γιόγκα είναι λοιπόν δυνατό μόνο στον αγνό λάτρη του Κρίσνα, ο οποίος, στην πραγματικότητα, έχοντας φθάσει στον τελικό σκοπό του γιόγκα που είναι να βλέπει κανείς τον Κύριο μέσα του, είναι ο ανώτερος μεταξύ των γιόγκι. Αυτές είναι οι αρχές του γιόγκα· μπορεί κανείς να διαπιστώσει πόσο διαφέρουν από τις αρχές των δήθεν γιόγκα που είναι τώρα της μόδας». Μπαγκαβάτ Γκιτά σ. 171-173
[5] «Με τον έλεγχο του σώματος του νου και των πράξεων ο γιόγκι θέτοντας τέλος στην υλική του ύπαρξη φθάνει στην κατοικία Μου (στο πνευματικό βασίλειο). Ο τελικός σκοπός του γιόγκα δεν είναι η επίτευξη καλύτερων συνθηκών της υλικής ζωής· το γιόγκα δεν εξασκείται για να μπορέσει κανείς να ζήσει με περισσότερες ανέσεις, για να αποκτήσει την υγεία ή οποιοδήποτε άλλο αγαθό αυτού του είδους, αλλά για να θέσει τέλος στην υλική του ύπαρξη… Το να εγκαταλείψει κανείς την υλική ζωή σημαίνει να ανοίξει τις πόρτες του πνευματικού κόσμου, της κατοικίας του Κυρίου» ό.π. σ. 173
[6] Αυτήν τη δοξασία εκμεταλλεύονται Γκουρού, σύγχρονοι απατεώνες - έμποροι της σωτηρίας της ψυχής - εμφανιζόμενοι ως ενσάρκωση κάποιου θεού. Ιδρύουν διεθνείς παραθρησκευτικές, οργανώσεις μέσω των οποίων ελέγχουν απόλυτα τους οπαδούς τους, από τους οποίους αξιώνουν την απόλυτη λατρεία και αφοσίωση. Με ψεύδη και καλοστημένα τεχνάσματα εξαπατούν όσους προστρέχουν στη βοήθειά τους, επιτείνοντας το ψυχικό κενό και δημιουργώντας εν τέλει μια χαοτική κατάσταση στον πνευματικό τους προσανατολισμό.
[7] Για τη λατρεία των ποντικών υπάρχει αφιερωμένος ναός στο Ραζαστάν.
http://www.weirdasianews.com/2012/02/16/indias-rat-temple-true-test-faith/
[8] Σύζυγοι του Βράχμαν είναι η κόρη του Σαρασβάτι, η Άντιτι, η Σαβίτρι και η Γκαγιάτρι.
[9] «Όλοι μας είμαστε πέρα από το καλό και το κακό… Το καλό και το κακό υπάρχουν μόνο μέσα στο νου… Όταν θα φτάσετε στην ανώτερη κατανόηση, θα δείτε ότι δεν υπάρχει καλό και κακό στον κόσμο… Τα πάντα είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Τα πάντα εξελίσσονται… Υπάρχει ένα στάδιο πέρα από το καλό και το κακό. Εκεί δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε σας και έναν άγιο, ανάμεσα σε σας κι έναν εγκληματία, γιατί το πνεύμα σε όλα τα άτομα είναι ένα και το αυτό» Σουάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι, Γιόγκα Αναζητώντας απαντήσεις, 2007, σ.191
Βλ. επίσης, Διον. Φαρασιώτη, Οι γκουρού, ο νέος και γέροντας Παΐσιος, 2001, σ. 105-106
[10] Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της γιόγκα. Ενώ είναι ινδουιστική πρακτική για την ένωση του ασκούμενου με το θεό Κρίσνα ή το Σίβα κ.α. οι σύγχρονες ινδουιστικές οργανώσεις την παρουσιάζουν με προσανατολισμό προσαρμοσμένο στα ενδιαφέροντα του κοινού προς το οποίο απευθύνονται: π.χ. ως ινδουιστική φιλοσοφία και πρακτική διαλογισμού, ως άθληση - ασκήσεις γυμναστικής - ως καλλιτεχνική έκφραση αρμονίας, ως χορό, ως υγιεινή διατροφή, ως μέθοδο χαλάρωσης για την απόκτηση ευεξίας, ως μέθοδο θεραπείας ασθενειών, ως τρόπο αυτογνωσίας, ως απόκτηση εμπειριών σε εναλλακτικές διακοπές. Αν η γιόγκα δεν ήταν θρησκευτική άσκηση δεν θα συνδεόταν με μάνταλες για την αυτοσυγκέντρωση, με μάντρας και κίρταν για την προσευχή, με μούντρες για τον έλεγχο της ενέργειας πράνα, με τσάκρας που πρέπει να ισορροπήσουν τη συμπαντική ενέργεια, με νάντις που δραστηριοποιούνται, με σίντις και υπερφυσικές ικανότητες, με οράματα εξωτικά, με απόκρυφες τελετουργίες και μυήσεις, με δοξασίες και σύμβολα που δεν έχουν τέλος…
[12] Ο Σρι Ραμακρίσνα (1836-1886) θεωρείται άγιος και προφήτης του Ινδουισμού, πνευματικό ανάστημα όπως «οι Κρίσνα, Βούδας, Σάνκαρα, Νάνακ και Τσαϊτάνγια που εμφανίστηκαν σε κρίσιμες στιγμές της ινδικής ιστορίας, για να εκπληρώσουν την επιτακτική ανάγκη της εποχής στην οποία γεννήθηκαν». Η «Αποστολή Ραμακρίσνα» ιδρύθηκε για τη διάδοση των ιδεών του Ινδού φιλοσόφου. http://www.vedanta.gr/?page_id=45&lang=el. http://www.vedanta.gr/?page_id=49&lang=el
[13] http://www.blavatsky.gr/el/hpblavatsky-category/e-p-blavatsky-biography/144-elene-petrovna- blavatsky.html
http://www.theosophicalsociety.gr/Greek_Site/Gr_HomeFrames.html
[14] Τη Θεοσοφική Εταιρεία ίδρυσε σε συνεργασία με τον Χένρυ Στηηλ Όλκοττ (1832-1907), ο οποίος ανακηρύχθηκε πρώτος πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας. Το όνειρό του ήταν η δημιουργία μιας Παγκόσμιας Αδελφότητας, η οποία με τη Συγκριτική μελέτη όλων των θρησκειών θα μπορούσε ν’ αποδείξει την κοινή καταγωγή τους. Σε έκταση της Θεοσοφικής Εταιρείας στο Μαντράς το 1882 δημιούργησε βιβλιοθήκη, την Παγκόσμια Βιβλιοθήκη των Θρησκειών, καθώς και ναούς όλων των θρησκειών, οι οποίοι υπάρχουν μέχρι σήμερα. Στην αίθουσα των διαλέξεων τοποθετήθηκαν οι ανδριάντες του Κρίσνα, του Βούδα, του Ζωροάστρη και του Ιησού. Στη θέση του Μωάμεθ τοποθέτησε κείμενο στην Αραβική από το ιερό Κοράνιο, επειδή η απεικόνιση του προφήτη απαγορεύεται. Στα εγκαίνια της βιβλιοθήκης του Αντυάρ, οκτώ ιερείς από διάφορες θρησκείες και δόγματα διάβασαν ευχές». http://www.mystica.gr/bios_Olcott.htm
[15] Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπου Βασιλόπουλου, Ξεσκέπασμα της Θεοσοφίας, εκδ. Ορθόδοξου Τύπου, σ. 31-32, 35
[16] http://www.theosophicalsociety.gr/Greek_Site/Gr_HomeFrames.html http://tektones-larissas.blogspot.com/2009/06/blog-post_17.html
[17] «Βασικοί φορείς του ήσαν τέσσερεις οργανώσεις: «Ο Παγκόσμιος Σύνδεσμος για Θρησκευτική Ελευθερία» (International Association for Religious Freedom ARF), «Ο Παγκόσμιος Σύνδεσμος των Θρησκειών» (World Congress of FaithsWCF), «Ο Ναός της Κατανόησης» (Temple of Understanding) και «Το Παγκόσμιο Συνέδριο των Θρησκειών για την Ειρήνη» (World Conference on Religion and Peace WCRP). Σ’ αυτό το «Κοινοβούλιο», το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί ως η «αφετηρία της ιεραποστολικής εκστρατείας τού Ινδουισμού-Βουδισμού για την πνευματική άλωση της Δύσεως», συμμετείχαν, μεταξύ των άλλων και οι Anagarika Dharmapala (ιδρυτής βουδιστικής εταιρείας) και Σουάμι Vivekananda (Ραμακρίσνα), οι οποίοι και δραστηριοποιήθηκαν στην συνέχεια στις ΗΠΑ και ίδρυσαν πληθώρα ινδουιστικών και βουδιστικών οργανώσεων». http://egolpio.wordpress.com/2011/04/06/ecumenism-2/
[19] Ιερομονάχου Seraphim Rose, Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος, σ. 57
[20] ό.π. σ. 59
[21] «Και αυτή η θρησκεία επιτυγχάνεται μέσω αυτού που, στην Ινδία, αποκαλούμε γιόγκα – δηλ. ένωση. Για τον δραστήριο, είναι ένωση ανάμεσα στον άνθρωπο και το σύνολο της ανθρωπότητας. Για τον μυστικιστή, ένωση μεταξύ του κατώτερου και του ανώτερου εαυτού του. Για τον λάτρη, ένωση του ιδίου με το Θεό της αγάπης. Και για τον φιλόσοφο, η ένωση όλης της ύπαρξης. Αυτό σημαίνει Γιόγκα» http://www.vedanta.gr/?page_id=49&lang=el
«Ο καιρός έχει σχεδόν πλησιάσει, που η Ινδία δεν μπορεί να κρατήσει πια το φως για τον εαυτό της μόνο, αλλά να το περιχύσει πάνω σε όλο τον κόσμο. Η Γιόγκα πρέπει να αποκαλυφθεί στον κόσμο διότι χωρίς αυτήν το ανθρώπινο γένος δεν θα μπορέσει να κάνει το επόμενο βήμα στην εξέλιξή του» Sri Aurobindo, Διατριβή από το Karmayogin 26 Ιουνίου 1909, http://www.esoterica.gr/articles/eastern/auroslav/auroslav.htm
[22] «Ο άλλος στόχος του ήταν η ενοποίηση της Ανατολής με τη Δύση μέσα από το αρχαίο ινδικό μήνυμα της ενότητας όλης της δημιουργίας». http://www.vedanta.gr/?page_id=49&lang=el
[23] Αλίκη Μπέηλυ, Τα προβλήματα της ανθρωπότητος, κεφ. Στ΄ Το πρόβλημα των Εκκλησιών, σ. 206
[24] Νικόλαος Ι. Σταυριανίδης, Θεοσοφία και Καμπάλα, http://aktines.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5227.html
[26] Η Επίδραση του Θεοσοφικού Κινήματος στη Νέα Εποχή. http://www.blavatsky.gr/el/varius/theosophy/89-the-impact-of-the-theosophical-movement-on-the-new-age.html
[27] Υπάρχει τεράστια ευθύνη των επιστημόνων το να μην επιτρέψουν να συμβεί αυτό το ανοσιούργημα. Να υπερασπιστούν το κύρος των σπουδών τους και το μόχθο που κατέβαλαν. Να ορίσουν με σαφήνεια τα όρια της επιστήμης που υπηρετούν, εν σχέση με τις παραθρησκευτικές αντιλήψεις και πρακτικές Ταυτοχρόνως, έχοντας συνείδηση της κοινωνικής τους ευθύνης, να ενημερώσουν τους πολίτες, οι οποίοι χωρίς τις εξειδικευμένες γνώσεις πέφτουν συχνά θύματα επιτηδείων, που εμφανίζονται ως επιστήμονες, ενώ οι διδασκαλίες τους ανήκουν στο χώρο των δοξασιών και παραπέμπουν στις πνευματιστικές πρακτικές.
[28] «Η Γιόγκα είναι καθαρή επιστήμη… δεν υπάρχει καμιά θρησκευτική χροιά…», Παραμχάμσα Σατυανάντα, Γιόγκα Νίντρα, 1990.
«Η Γιόγκα δεν είναι θρησκεία, είναι επιστήμη…», Σουάμι Σιβαμούρτι Σαρασουάτι, Γιόγκα. Αναζητώντας απαντήσεις, 2007, σ. 19.
[29] Δεν υπάρχει πλήρης εικόνα για τα παραθρησκευτικά στοιχεία σε όλες τις εναλλακτικές θεραπείες, διότι προοδευτικά μελετώνται όσα δημοσιεύονται. Είναι όμως γνωστός ο προσανατολισμός τους από το χώρο που προτιμούν να διαφημίζονται ως συγγενικές πρακτικές. Επίσης, πολλοί από τους εναλλακτικούς θεραπευτές διαφημίζουν ως προσόντα τους τη συμμετοχή τους σε σεμινάρια διαλογισμού και την εξάσκηση της γιόγκα.
[30] Ρόμπερτ Νάτζεμυ. Η νοερή προσευχή, περιοδικό Αρμονική ζωή, τ. 9, 1985, σ.25
[31] Η γιόγκα εμφανίζεται με το μανδύα της γυμναστικής, ακριβώς επειδή στοχεύει να υιοθετηθεί ευρύτερα και ελκυστικότερα, αρχικά ως τρόπος άσκησης και εν συνεχεία ως τρόπος σκέψης και ζωής.
[32] «Το ουσιώδες είναι πως η χάθα γιόγκα πρέπει να διδαχτεί με τρόπο που να είναι διασκεδαστικός για τα παιδιά, ώστε να μη βαριούνται, και αρκετά ενεργητικός, ώστε να τα κουράσει, και να μπορέσουν στο τέλος να καθήσουν ήσυχα για τη χαλάρωση και το διαλογισμό», Λήδα Shantala, Γιόγκα για παιδιά, http://www.shantala.gr/yoga_children.html
[33] Swami Shankardev Saraswati, Ph.D.,Teaching Meditation to Children, http://www.yogajournal.com/for_teachers/1856
Γιατί δίδονται στις Στοές οι φοβεροί όρκοι;
Ποια είναι τα “βαρύτιμα” μυστικά που θέλουν να “κρύψουν” οι μασόνοι;
Α΄
Εκπλήσσεται σφόδρα και τρομάζει αληθινά ο ερευνητής, όταν, μελετώντας προσεκτικά τα κατά καιρούς διαλαμβανόμενα εις τα αυθεντικά τεκτονικά έντυπα, διαβάζει εκεί τους ανήκουστης σκληρότητος μασονικούς όρκους. Και ευθύς αμέσως, ως ένας κανονικός και λογικός άνθρωπος διερωτάται:
Γιατί καλούνται από τις τεκτονικές αρχές και τους κανονισμούς τους οι μυούμενοι στις Στοές σοβαροί συνάνθρωποί μας να δώσουν επισημότατα αυτούς τους τόσο σκληρούς μασονικούς όρκους; Μήπως για να κρύψουν “απαραβιάστως” κάποιες μυστικές διδασκαλίες και επιδιώξεις τους, τις οποίες από μακρού χρόνου[1] έχουν καταστρώσει;
Αλλά ποιες είναι αυτές οι διδασκαλίες και επιδιώξεις τους, και ποίοι, εν γνώσει ή εν αγνοία αυτών καλούνται να τις υπηρετήσουν; Μήπως είναι ερεβώδεις και σκοτεινές οι μασονικές αυτές διδασκαλίες και επιδιώξεις;
…Και ποίοι καλούνται να υπηρετήσουν αυτά που στο αδιαφανές τεκτονικό παρασκήνιο από χρόνων πολλών και συνεχώς αναφέρονται; Είναι, άραγε, “βασιλείς” ή “στρατιώται”; Είναι κατά καιρούς κάποιοι Πρωθυπουργοί ή κλητήρες; Καθηγητές Πανεπιστημίου ή απλοί και απλοϊκοί άνθρωποι είναι;
Μήπως καλούνται εκεί – Θεέ μου φύλαγε! – ακόμη και κληρικοί; Μήπως κατά καιρούς προσελκύονται στις Στοές των μασόνων ακόμη και Πατριάρχες;
Ετούτα, βεβαίως, δεν θέλουμε να τα πιστέψουμε!
Οι φοβεροί τεκτονικοί όρκοι …
Ας δούμε όμως πρώτα δύο (από τους υπερτριάκοντα που υπάρχουν) φοβερούς μασονικούς όρκους, τους διδόμενους κατά τις επάλληλες, εισαγωγικές και προαγωγικές μυήσεις μασόνων εις τις Στοές τους (τα κείμενα με κόκκινο χρώμα είναι ακριβή αποσπάσματα μασονικών εκδόσεων):
«Όρκος
Επί παρουσία του τελείου τούτου Συνεδρίου και διά του λόγου της τιμής μου υπισχνούμαι ότι δεν θα αποκαλύψω ποτέ τα μυστήρια των Ιπποτών του Ροδοσταύρου [μασόνου του 18ου βαθμού] εις ουδένα αδελφόν κατωτέρου βαθμού ουδ’ εις βέβηλον τινα [εις πρόσωπον που ΔΕΝ είναι μασόνος], επί ποινή ν’ απωλέσω διά παντός τον λόγον και να ευρίσκωμαι αιωνίως εις τα σκότη . κρουνοί αίματος να ρέωσιν ακαταπαύστως εκ του σώματός μου και να υποφέρω τας πλέον σκληράς θλίψεις της ψυχής . αι πλέον αιχμηραί άκανθαι να μοι χρησιμεύσωσιν ως στρωμνή . χολή δε και όξος να είναι το ποτόν μου και ατιμωτική του θανάτου καταδίκη να τελειώση την τύχη μου, εάν παραβώ τους Νόμους, τους οποίους θέλουσι μοι επιβάλλει. Υπισχνούμαι, επίσης, να μην φανερώσω ποτέ τον τόπον εις τον οποίον εγενόμην δεκτός, ουδέ τα μέλη άτινα ήσαν παρόντα. Προς τούτοις υπισχνούμαι πλήρη πίστιν και αφοσίωσιν εις το «Ύπατον Ελληνικόν Συμβούλιον του 33 [βαθμού]». Είη μοι βοηθός ο Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος [ο μασονικός θεός]…» (Πηγή: Μασονικό περιοδικό «Πυθαγόρας», έτος Δ΄, Μάρτιος 1885, αρ. 3, σελ. 82-83).
Άλλος – νεώτερος – μασονικός όρκος.
Ο φοβερός, επίσης, όρκος που ακολουθεί δίδεται κατά την εισδοχή μυουμένου σε μασονικές Στοές που λειτουργούν υπό την αιγίδα της λεγομένης «Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος». Ο μακρότατος αυτός μασονικός όρκος, έχει, συντετμημένος, ως ακολούθως:
«… Επίσημα και με ειλικρίνεια υπόσχομαι και υποχρεώνομαι ότι πάντα θα περιφρουρώ, θα καλύπτω και ποτέ δεν θα αποκαλύπτω οποιοδήποτε μέρος ή μέρη, σημείο ή σημεία των μυστικών ή των μυστηρίων των Ελευθέρων και Αποδεδεγμένων Τεκτόνων, και των ανηκόντων σ’ αυτούς τα οποία μου έχουν ήδη γίνει γνωστά ή πρόκειται να μου ανακοινωθούν τώρα ή οποτεδήποτε στο μέλλον, παρά μόνο σε γνήσιο και νόμιμο Αδελφό ή Αδελφούς και ούτε σε αυτόν ή αυτούς, παρά μόνο αφού, με κανονική δοκιμασία, αυστηρή εξέταση ή ασφαλή πληροφόρηση ενός πολύ γνωστού Αδελφού διαπιστώσω ότι αυτός ή αυτοί είναι άξιοι αυτής της εμπιστοσύνης, ή εντός συνεδρίας τέλειας και κανονικής Στοάς Αρχαίων Ελευθεροτεκτόνων [μασόνων]…
…Ακόμη υπόσχομαι επίσημα ότι ποτέ αυτά τα μυστικά δεν θα τα γράψω, παραστήσω, χαράξω, σημειώσω, σμιλεύσω ή με οποιονδήποτε τρόπο σχεδιάσω, ούτε θα προκαλέσω ή θα ανεχθώ να διαπραχθεί αυτό από άλλους, αν είναι εντός των δυνάμεών μου να το αποτρέψω, πάνω σε οποιοδήποτε κινητό ή ακίνητο αντικείμενο κάτω από τον ουράνιο θόλο, με το οποίο ή πάνω στο οποίο οποιοδήποτε γράμμα, χαρακτήρα ή σχέδιο, ακόμη και το ελάχιστο ίχνος από χαρακτήρα, ψηφίο ή σχέδιο θα ήταν δυνατόν να αναγνωριστεί ή να γίνει αντιληπτό σε μένα ή σε οποιονδήποτε στον κόσμο, ώστε οι μυστικές μας τέχνες και τα κρυφά μυστήρια να γίνουν γνωστά με απρεπή τρόπο από δική μου αναξιότητα.
Όλα αυτά υποχρεώνομαι επίσημα να τηρώ χωρίς αντιλογία, επιφύλαξη ή υπεκφυγή, με τη βεβαιότητα ότι, αν παραβιάσω οποιοδήποτε από αυτά, θα στιγματιστώ ως άτομο συνειδητά επίορκο, χωρίς καμία ηθική υπόσταση και παντελώς ανάξιο για να γίνει δεκτό σε αυτή τη σεβασμία Στοά ή σε οποιαδήποτε άλλη κανονική Στοά ή σε ομάδα ανθρώπων που θέτουν την τιμιότητα και αρετή πάνω από τα επιφανειακά οφέλη των αξιωμάτων και του πλούτου.
Γι’ αυτό βοήθησέ με, Θεέ, και στήριξέ με στην τήρηση της Μεγάλης και Επίσημης Υπόσχεσής μου ως μαθητού Ελευθεροτέκτονα (…)»
Εν συνεχεία ο «Σεβάσμιος Διδάσκαλος», δηλαδή ο πρόεδρος της Στοάς, απευθυνόμενος προς τον ορκιζόμενο μαθητή τέκτονα του επισημαίνει:
«Αδελφέ…, με την ήρεμη και ειλικρινή στάση σου αυτό το βράδυ, ξέφυγες από δύο μεγάλους συμβολικούς κινδύνους. Υπήρχε όμως και τρίτος κίνδυνος, ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση, θα σε παραφύλαγε μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου.
Οι κίνδυνοι που διέφυγες ήσαν του Εγχειριδίου [μικρό ξίφος] και του στραγγαλισμού, επειδή κατά την είσοδό σου στη Στοά, το Εγχειρίδιο αυτό [του δείχνει το Εγχειρίδιο] κατευθυνόταν προς το γυμνό αριστερό στήθος σου, θέλοντας να δείξει ότι, αν είχες αποπειραθεί να προχωρήσεις βίαια, θα είχες γίνει υπαίτιος του θανάτου σου, από μαχαίρωμα ενώ ο Αδελφός που το κρατούσε θα έμενε ακίνητος εκτελώντας το καθήκον του …»
Και ο πρόεδρος της Στοάς συνεχίζει να λέει στον δόκιμο μασόνο τα εξής, επίσης ανατριχιαστικά:
«…Υπήρχε, επίσης, αυτή η θηλιά [του τη δείχνει, αφού πρώτα την βγάζουν από το λαιμό του] περασμένη γύρω από το λαιμό σου που θα έκανε οποιαδήποτε απόπειρά σου να φύγεις εξ’ ίσου μοιραία, αλλά ο κίνδυνος εκείνος, ο οποίος παραδοσιακά θα σε παραφύλαγε μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής σου, ήταν η φυσική ποινή η κάποτε συνδεδεμένη με την υποχρέωση του τέκτονα, δηλαδή να αποκοπεί ο λαιμός σου, αν ποτέ παράνομα απεκάλυπτες τα μυστικά του Ελευθεροτεκτονισμού [της Μασονίας]. Ολόκληρη η ποινή θα ήταν να σου αποκοπεί ο λάρυγγας, να σου ξεριζωθεί η γλώσσα και να ταφείς στην άμμο της θάλασσας σε ρηχά νερά ή σε απόσταση διακοσίων μέτρων από την ακτή, όπου τα κύματα ανεβοκατεβαίνουν τακτικά».
Εν συνεχεία, ο πρόεδρος της μασονικής Στοάς στην οποία ακούστηκαν οι τρομεροί αυτοί λόγοι, οι δύσκολα επινοούμενοι από σώφρονες ανθρώπους, καθησυχάζοντας τον μαθητή μασόνο, του λέει:
«… Το να συμπεριλάβουμε τώρα μια τέτοια ποινή είναι περιττό, αφού η υπόσχεση την οποία ανέλαβες απόψε είναι δεσμευτική για όλη σου τη ζωή.
Τώρα, αφού ανέλαβες τη Μεγάλη και Επίσημη Υποχρέωση του Τέκτονα, μου επιτρέπεται να σε πληροφορήσω ότι στον Ελευθεροτεκτονισμό υπάρχουν πολλοί βαθμοί και ιδιαίτερα μυστικά για καθένα απ’ αυτούς…» (Πηγή: Εθνική Στοά της Ελλάδος ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΑΜΙΛΛΗΣ Emulation Ritual, Αθήνα Απρίλιος 1997, σελ. 21-29).
Οι μασονικοί όρκοι που μόλις τώρα διάβασαν οι νοήμονες αναγνώστες μας εδώ, είναι πράγματι φοβεροί. Είναι δε μετάφραση από αγγλικά μασονικά τυπικά. Παρόμοιες μεταφράσεις εκ των αγρίων αγγλικών τυπικών (στη γλώσσα μας) γνωρίζουμε να υπάρχουν ήδη από το 1918 και 1920 στις ελληνικές Στοές της Αιγύπτου.
Αναγκαία επισήμανση από τον ερευνητή…
“Σφάζουν”, λοιπόν, πραγματικά οι μασόνοι τους αδελφούς τους που φεύγουν από τη μασονία και “αποκαλύπτουν” τα μυστικά;
Απάντηση: Όχι, βέβαια! Δεν σφάζουν οι μασόνοι τους αδελφούς τους που δι’ ενεργειών ή παραλείψεων τους “προδίδουν” τα μυστικά. Όχι, δεν γίνονται τέτοια, μήτε και ενοχλούνται καν σήμερα οι “αποστάτες” αυτοί.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Γιατί ζητούνται οι σκληροί αυτοί όρκοι (αλλά και άλλοι ελαφρότεροι) σήμερα;
Το ζήτημα έχει ως ακολούθως: Το πλήθος των τρομερών μασονικών όρκων θεσπίστηκαν από τον Τεκτονισμό κατά τους προηγούμενους, τους τελευταίους αιώνες. Τότε, που ΜΕΓΑΣ ήταν ο πόλεμος της Μασονίας εναντίον μερικών θρόνων της Ευρώπης, μαζί – και κυρίως – εναντίον της παπικής εξουσίας και το αντίθετο.
Γιατί αυτός ο μέγας πόλεμος;
Διότι το πλήθος των αγαθών και αφελών τεκτόνων της εποχής εκείνης, αποδεχθέν – και προάγον – το ελκυστικό σύνθημα του Γαλλικού Διαφωτισμού «Ελευθερία-Ισότης-Αδελφότης», εμάχετο ιεροκρυφίως, συνωμοτικώς, για την απελευθέρωση – όπως πίστευαν – της Ευρώπης και πέραν αυτής από την τυραννία και διαφθορά μερικών βασιλικών θρόνων και παπικών θώκων, και ως εκ τούτου εδιώκοντο, μη γνωρίζοντες πιθανόν τα “βαθέα” της Μασονίας οι πολλοί, πλην της υψηλής ηγεσίας αυτών. Οι όρκοι, λοιπόν, εκείνοι διατηρούνται ακόμα και δη για λόγους ιστορικούς.
Μερικές βλάσφημες διδασκαλίες τεκτόνων και μέτρα προστασίας των για να μη διαρρεύσουν…
Διατηρούνται όμως – και ζητούνται, βεβαίως – έως σήμερα οι μασονικοί όρκοι, όχι μόνο για λόγους ιστορικούς, αλλά και για άλλους λόγους.
Ποιους λόγους; Μα για να κρύψουν τα υπόλοιπα, τα ουσιώδη, τα τρέχοντα μυστικά τους[2] οι τέκτονες!
Ποια μυστικά;
Τα τέσσερα καίρια σημασίας μυστικά τους, προπάντων το ένα, δηλαδή τις περί Θεού ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥΣ, τις αποκρουστικώς βλάσφημες και με σκληρότητα διατυπωμένες.
Για να αποφύγουν, λοιπόν, οι μασόνοι να μη περιέλθουν μερικές εκ των διδασκαλιών αυτών εκτός των τεκτονικών κύκλων, διατυπώνουν αυστηρές προειδοποιήσεις στα μέλη τους, γενικότερα, να προσέχουν τα διάφορα έντυπά τους σχολαστικώς, να μην περιέλθουν εις χείρας «βεβήλων», δηλαδή παντός προσώπου που δεν είναι μασόνος του επιπέδου τους.
Ιδέστε πώς διατυπώνουν τις σχετικές αυστηρότατες οδηγίες και εντολές τους:
«Προφυλάξωμεν τα κείμενά μας ίνα μήποτε περιέλθωσι ταύτα εις χείρας βεβήλων. Ταύτα ασφαλώς θα μολυνθούν…»! (Ιω. Α. Βασιλή 33ου, Είδον τον Ακτινοβόλον Αστέρα, Αθήνα 1952, σελ. 68).
Σε ένα άλλο μασονικό έντυπο διαβάζουμε την εξής υπόσχεση-όρκο τέκτονος για το πώς να προσέχει το εξ 25 μόνο σελίδων βιβλιάριο που του έδωσαν στην Στοά του :
«…εφ’ όσον μοι ζητηθή, θέλω επιστρέψει πάραυτα το παρόν τυπικόν (…) εν περιπτώσει δε θανάτου εντέλλομαι προς τους νομίμους εκπροσώπους μου [τους κληρονόμους του] όπως παραδώσουν τούτο άνευ χρονοτριβής προς τους ανωτέρω αξιωματικούς [τους μασόνους της Στοάς του]…» (πηγή: Εις Δόξαν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος, ΜΕΓΑ ΠΕΡΙΣΤΥΛΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΤΥΠΙΚΟΝ, βαθμός του Διακεκριμένου Διδασκάλου, εν Αθήναις, Ιανουάριος 1978, σελ. 3).
Στο επόμενο φύλλο θα παρουσιάσουμε – για πρώτη φορά! – κάποια από τα μασονικά μυστικά, τα οποία τόσον επιμελώς θέλησαν να “προφυλάξουν” οι τέκτονες διά φοβερών όρκων, όπως εδώ είδαμε.
Αναδημοσίευση από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ φ. 2093/20.11.2015 σ. 1, 6.
[1] Λόγου χάρη το μασονικό μυστικό να δημιουργήσουν μια παγκόσμια Κυβέρνηση χρονολογείται από του έτους 1744, μας αποκαλύφθηκε δε το 1936, και στην πληρότητά του δημοσιεύθηκε το 1956 από τους θεοσοφιστές και τους μασόνους στα επίσημα περιοδικά τους.
[2] Π.χ. το τυπικό του 33ου βαθμού, για να μη διαρρεύσει δεν το έχουν τυπώσει, αλλά το κρατούν σε χειρόγραφο, φυλασσόμενο εντός κιβωτίου κλειδωμένου με τρία κλειδιά, και μόνο τρεις υψηλόβαθμοι μασόνοι έχουν πρόσβαση εις αυτό. Ουδείς άλλος εκ των χιλιάδων τεκτόνων επιτρέπεται να το πιάσει στα χέρια του! (Πηγή: Κανονισμοί του Φιλοσοφικού Τεκτονισμού της Ελλάδος, Αθήνα 2002, σελ. 119).
.
Τα μυστικά της Μασονίας γίνονται σήμερα πράξη…
Το τρίτο μυστικό του τεκτονισμού…
Μερικοί προσβλητικοί για την Πίστη μας και βέβηλοι λόγοι …
Έτερα εωσφορικά μασονικών γραφίδων.
Ποια η ρίζα-πηγή των μασονικών αυτών διδασκαλιών;
[4] όπ. π.
Πηγή: Ακτίνες
Σεβασμιώτατε, Πάτερ και Δέσποτα, Μητροπολίτα της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης, κύριε Θεολόγε. Αγαπητοί μου αδελφοί συμπρεσβύτεροι, ευλογημένοι μας Χριστιανοί.
Αισθάνομαι ειλικρινή ευγνωμοσύνη για την μοναδικότητα της εξαιρετικής τιμής της παρούσης στιγμής. Επιτρέψτε μου Σεβασμιώτατε στην αρχή της σημερινής μου ομιλίας να σας εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου και να ομολογήσω, ότι στο Σεπτόν Πρόσωπόν σας, πρωτίστως μεταξύ άλλων, διαβλέπει η Εκκλησιαστική Κοινότητα την ενότητα της θεσμικής και χαρισματικής λειτουργίας του Εκκλησιαστικού διακονήματος, της Ιερουργίας του Σώματος και Αίματος του Χριστού.
Στην παρούσα εισήγηση, μέρος του γενικού θέματος της αντιαιρετικής ημερίδος για τον αποκρυφισμό – διαλογισμό που διοργανώνει το αντιαιρετικό γραφείο της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ. Θεολόγου, θα προσπαθήσω να σας ενημερώσω με τις πτωχές γνώσεις μου αλλά και με την έρευνα που διεξήγαγα τί μπορεί να κρύβεται πίσω από την γυμναστική της Γιόγκα.
Γ ε ν ι κ ά
Το πρόβλημα των αιρέσεων και της παραθρησκείας εξελίσσεται σε μία απειλή που στρέφεται όχι μόνο εναντίον της χριστιανικής πίστεως και της εν Χριστώ ελπίδος, αλλά ταυτόχρονα και εναντίον των θεμελίων πάνω στα οποία οικοδομείται η κοινωνία μας και ο πολιτισμός μας. Είναι συνεπώς επείγουσα ανάγκη να ασχοληθούμε σοβαρά μ’ αυτό το πρόβλημα. Μέρος του προβλήματος είναι και ο σατανοκίνητος Αποκρυφισμός, εντός του οποίου εντάσσονται ο διαλογισμός των αναρίθμητων ανατολικών θρησκειών, και μέσα σε αυτές τοποθετείται και η Γιόγκα.
Η κοινωνία μας μαστίζεται κυριολεκτικά από ομάδες, οργανώσεις και αιρέσεις – με μια λέξη, λατρείες- πού, με το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας, προσηλυτίζουν ανύποπτους συνανθρώπους μας και τους κάνουν άβουλα όργανά τους. Με δολώματα όπως « αυτογνωσία», «σωτηρία του κόσμου» και «λύτρωση από επερχόμενα δεινά», τα θύματα των ομάδων αυτών εγκαταλείπουν γονείς, συζύγους και παιδιά, διακόπτουν τις σπουδές τους, παραιτούνται από την εργασία τους ή παραχωρούν τα έσοδά τους στην οργάνωση, ενώ πολλές φορές εργάζονται σκληρά για να διαδώσουν τις ιδέες της, χωρίς κανένα μισθό. Κάποιες λατρείες θεωρούνται ως «αιρέσεις» (Μάρτυρες του Ιεχωβά) ενώ άλλες ανήκουν στο χώρο της παραθρησκείας ( Σαϊεντολογία, Χάρε Κρίσνα κ.α.) χαρακτηρίζονται καταστροφικές λατρείες.
Οι λατρείες αυτές υποκινούνται από ισχυρά κέντρα του εξωτερικού, ενώ συχνά διευθύνονται από « Μεσσίες», που διαδίδουν ότι έχουν θεϊκή αποστολή, ότι είναι Θεοί. Πάγια τακτική των «λατρειών»είναι η απόκρυψη των πραγματικών σκοπών τους, και η σκληρή κι ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον όσων τις ξεσκεπάζουν . Συχνά η επίθεση δεν είναι άμεση, αλλά επιστρατεύουν δημοσιογράφους και «αγανακτισμένους πολίτες. Οι επικίνδυνες πρακτικές των «λατρειών» όπως Γιόγκα, διαλογισμός, «εναλλακτικές» θεραπείες, που δεν θεραπεύουν κ.ά. διαφημίζονται συνεχώς από παντού. Οι ίδιες οι λατρείες, προπαγανδίζουν τις ιδέες τους και δημιουργούν σύγχυση ως προς τους σκοπούς τους με τους εξής τρόπους:
1) Αυτοπροβάλλονται πολλές φορές ως φιλανθρωπικές οργανώσεις και ασκούν παραπλανητικά κάποια κοινωφελή δραστηριότητα.
2) Συχνά προσεταιρίζονται ανθρώπους επώνυμους (επιστήμονες, γιατρούς, δικηγόρους κ.ά.) που αγνοούν τους σκοπούς και τα κίνητρα των ομάδων αυτών.
3) Επιδιώκουν συνεργασία με δημόσιους φορείς που αγνοούν περί τίνος πρόκειται.
4) Οργανώνουν ποικίλες εκδηλώσεις με ελεύθερη, συνήθως είσοδο: σεμινάρια φιλοσοφικού τάχα περιεχομένου, μελέτες της Βίβλου, γιορτές με χορό και μουσική, παιχνίδια και χορτοφαγικά γεύματα. 5) Στρατολογούν μέλη που θα γίνουν διαφημιστές τους και κυνηγοί νέων μελών.
6) Προσφέρουν δωρεάν «αναλύσεις προσωπικότητας» με επιστημονικό, τάχα, κύρος.
7) Ισχυρίζονται ψευδώς ότι διαθέτουν – ή χορηγούν- τίτλους σπουδών και διπλώματα.
8) Σφετερίζονται τίτλους που ανήκουν σε εκπαιδευτικά ιδρύματα
9) Επικαλούνται δήθεν συνεργασία με πανεπιστήμια και διεθνείς οργανισμούς.
10) Χρησιμοποιούν άλλες ομάδες που δεν φαίνονται σχετικές όπως π.χ. σχολές πολεμικών τεχνών.
11) Παρερμηνεύουν χωρία της Βίβλου και δίνουν άλλο νόημα σε Χριστιανικούς όρους, για να παγιδεύσουν όσους είναι και θέλουν να παραμείνουν Χριστιανοί.
Ευλογημένοι μας Χριστιανοί. Θα ήθελα να επισημάνω πώς
Η ενορία είναι χώρος Εκκλησιαστικής ευθύνης και δράσεως. Είναι το κέντρο της κοινότητας, είναι το κύτταρο μιας τοπικής κοινωνίας, που κέντρο της επίσης είναι η Εκκλησία. Πέριξ της Εκκλησίας αναπτύσσεται η ενορία, με τους διαφόρους κοινωνικούς φορείς της. Έτσι και η σημερινή αντιαιρετική ημερίδα έχει και την αναφορά της στην προσπάθεια της κάθε ενορίας, για την σωστή αντιμετώπιση αυτών των καταστροφικών λατρειών.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως η Γιόγκα είναι μια γυμναστική (έτσι θέλουν να την παρουσιάζουν), που χαλαρώνει το πνεύμα του ανθρώπου, εκδιώκει την αγωνία και το άγχος και απαλλάσσει τον άνθρωπο από τις διάφορες άσχημες συνθήκες ζωής που δημιουργούν ψυχολογικές ανωμαλίες.
Αλλά, όπως μας πληροφορούν διάφορες αναλύσεις αυτής της ασκήσεως, δεν πρόκειται για μια τυπική γυμναστική της θελήσεως του ανθρώπου, αλλά για μια άσκηση που εντάσσεται στην γενική ατμόσφαιρα των ανατολικών θρησκειών.
Γιόγκα, λοιπόν, καλείται η περισυλλογή που φθάνει μέχρι την υπνωτική έκσταση, που λέγεται «γιογκικός ύπνος», ο οποίος χρησιμοποιείται σαν μέσο για την απελευθέρωση της ψυχής από την ύλη και ακόμη χρησιμοποιείται σαν μέσο για την απελευθέρωση από την samsara, δηλαδή από την μετανάστευση των ψυχών.
Βασική θεωρία τους είναι ότι «πρέπει να αποφεύγεται μια νέα οδύνη», δηλαδή μια νέα ζωή, γιατί «το παν για τον σοφόν είναι οδύνη». Με άλλα λόγια η γυμναστική αυτή εντάσσεται μέσα σ” αυτό το θρησκευτικό σύστημα που θεωρεί την ύλη κακή, ζητά την ελευθέρωση της ψυχής από αυτήν και επιδιώκει την αποφυγή της μετενσαρκώσεως.
Τί υποστηρίζει ο Χριστιανισμός.
Είναι γνωστό ότι η χριστιανική διδασκαλία είναι εντελώς αντίθετη με αυτές τις θεωρίες. Στον Χριστιανισμό διδάσκεται η πίστη στον Θεάνθρωπο Χριστό και ότι όλες οι ασκήσεις έχουν προσωπικό χαρακτήρα. Ο Θεός είναι Πρόσωπο και ο άνθρωπος καλείται να ζει στην κοινωνία εκφράζοντας και βιώνοντας την αρετή της αγάπης.
Η σωτηρία του ανθρώπου δεν βρίσκεται στο να χυθεί σαν μια σταγόνα μέσα στον απέραντο ωκεανό, αλλά στην συνάντηση με τον Τριαδικό Θεό.
Ο άνθρωπος μέσα σ΄ αυτήν την συνάντηση δεν χάνει την προσωπικότητά του. Επίσης είναι εντελώς αντίθετη με τον Χριστιανισμό η μετεμψύχωση ή μετενσάρκωση των ψυχών. Ο δυτικός άνθρωπος κυριευμένος από το άγχος και τον νευρωτικό τρόπο ζωής αισθάνεται υπερβολικά κουρασμένος. Αυτό έγινε αντιληπτό από τους διάφορους μύστες των ανατολικών θρησκειών και έτσι μετέφεραν στον δυτικό χώρο τις θεωρίες των θρησκειών της Ανατολής κάπως παραλλαγμένες.
Μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση έχουμε ολοκληρωμένη και θαυμάσια διδασκαλία για την καρδιά, τον νου, την ένωση του νου με την καρδιά, την νοερά προσευχή, την θεωρία των λόγων των όντων και την θεωρία του Θεού, την ησυχία, που δεν εξαφανίζει την προσωπικότητα του ανθρώπου, ούτε τον Θεό ως πρόσωπο και δεν στερεί τον άνθρωπο την δυνατότητα να επικοινωνεί με τους συνανθρώπους του, ούτε ακόμη να περιφρονεί το σώμα, την ύλη κ.λ.π.
Είναι λυπηρό ότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και αγνοούμε όλον αυτόν τον τρόπο ζωής και την διδασκαλία που λέγεται ησυχασμός. Όσοι γνωρίζουν αυτήν την μέθοδο και την χρησιμοποιούν ολοκληρώνονται και συγχρόνως θεραπεύονται από ψυχολογικά και πνευματικά νοσήματα.
Κυκλοφορούν πολλά βοηθήματα σήμερα όπως λ.χ. είναι «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», που είχε ευρύτατη διάδοση στον δυτικό κόσμο, οι «Αθωνικοί διάλογοι δηλαδή θεολογία της νοεράς προσευχής», «Νήψη και προσευχή», «Μια βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους, που είναι διάλογος με αγιορείτη ερημίτη για την ευχή» κ.λ.π.
Δεν είναι κρίμα να υπάρχει τόσος πλούτος και να τον αγνοούμε;
Οφείλουμε να γνωρίζουμε τούτο. Το μυστήριο της ανομίας ενεργείται στην ιστορία, ο διάβολος εξακολουθεί να γεννά το κακό και να κάνει το καταστροφικό του έργο από την στιγμή που εμφανίστηκε η Εκκλησία. Η Βιβλική και Πατερική Παράδοση, έξω από κάθε θεωρητική και ηθική θεώρηση του καλού και του κακού, μιλά για τον πονηρό αντίπαλο του Θεού και τον εχθρό του ανθρώπου. Είναι ο διάβολος, στον οποίο υπάρχει μόνο η άρνηση και ο οποίος καταστρέφει και νεκρώνει τα πάντα, γιατί είναι πνεύμα νεκρότητας κατ’ αποβολήν της όντως ζωής. Ο διάβολος είναι εκείνος που διαιρεί, που χωρίζει, που κόβει κάθε επικοινωνία και κατεβάζει το όν στην έσχατη μοναξιά. Όλες αυτές, λοιπόν, οι παραθρησκευτικές ομάδες – αιρέσεις και η σατανολατρεία είναι κασκευάσματα και ενέργειες του εχθρού του ανθρώπου, του σατανά.
Τελικά είναι η Γιόγκα Γυμναστική;
Είναι όμως η γιόγκα γυμναστική ή κάτι έντελώς διαφορετικό; Οι ινδουιστές, οι πρώτοι διδάξαντες,την συνδέουν άμεσα με τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Μέσω της γιόγκα, έχουν την εντύπωση ότι θα σταματήσουν τη ροή της μετενσάρκωσης από το ένα σώμα στο άλλο, από άνθρωπο σε ζώο κτλ. και θα φτάσουν απ’ ευθείας στην ιδανική κατάσταση της θρησκείας τους, δηλαδή την ένωση της ψυχής με το απόλυτο Ένα, τον απρόσωπο θεό. Μάλιστα οι γιόγκι, οι δάσκαλοι της γιόγκα, δεν καίγονται σαν τους υπόλοιπους ινδουιστές όταν πεθάνουν, αλλά θάβονται.
Αυτή η αυτολύτρωση, που λανσάρουν οι μακράν της αληθείας ινδουιστές, δεν μας χρειάζεται διότι λυτρωθήκαμε, όχι με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά λόγω της αγάπης του Χριστού,που ανέβηκε για μας στο σταυρό. Όμως και ανάμεσά μας πολλοί επιδίδονται στη γιόγκα διότι είναι της μόδας, χωρίς να υποπτεύονται τι κρύβεται από πίσω της. Από τη μια δηλώνουν ορθόδοξοι χριστιανοί κι από την άλλη καταφεύγουν σε τέτοιες αντιχριστιανικές πρακτικές.
- Μα εγώ κάνω γυμναστική, επιμένουν φορτικά. Αν ήταν σουηδική γυμναστική καμιά ένσταση. Αν ήταν ενόργανη γυμναστική καμιά αντίρρηση. Όποιος κινεί το σώμα του δεν κάνει κατ’ ανάγκην γυμναστική. Αυτός που σκάβει με τον κασμά δεν κάνει γυμναστική αλλά βγάζει το ψωμί του καλλιεργώντας τη γη.
Αυτός που κάνει το σταυρό του και ακολούθως εδαφιαίες μετάνοιες, κάνει γυμναστικές ασκήσεις ή εφαρμόζει τη χριστιανική πρακτική που λέει ότι το σώμα του προσεύχεται μαζί με την ψυχή και το σημείο του σταυρού φανερώνει την πίστη του στον Εσταυρωμένο; Άρα πίσω από τις μετάνοιες και τα σταυροκοπήματα υπάρχει η πίστη στον Τριαδικό Θεό. Έτσι πίσω από τη γιόγκα υπάρχει η εξωχριστιανική και αντιχριστιανική πίστη των ινδουιστών κι όχι ο,τιδήποτε άλλο. Αν δείτε κάποιον άνθρωπο να σταυροκοπιέται και να κάνει ακολούθως στρωτές μετάνοιες θα φανταστείτε πως είναι ινδουιστής που κάνει γυνμαστικές ασκήσεις από κάποια μακρυνή χώρα, ή ότι πρόκειται για χριστιανό που λατρεύει το Θεό με τον ορθόδοξο τρόπο;
Εκείνος που κάθεται ακίνητος σε σταθερή στάση, κατά τις επιταγές της γιόγκα, και ψιθυρίζει συνεχώς την «ιερή» συλλάβη των ινδουιστών «ομ», είτε το παραδέχεται είτε όχι, την πίστη του είναι που προδίδει και ανοίγει, χωρίς να το αισθάνεται, την πόρτα στις δαιμονικές δυνάμεις. Με απλά λόγια όποιος ασχολείται με τα δαιμονικά αυτά τερτίπια κινδυνεύει να χάσει την ψυχή του. Όχι να βρει την υγεία του. Χρειάζονται «ώτα δεδοκιμασμένα καθ’ έξιν προς διάκρισιν αγαθού και πονηρού» (Εβρ. Ε΄14).
Σχεδόν όλα τα γυμναστήρια πλέον, εντάσσουν στις δραστηριότητές τους τμήματα yoga, ανάμεσα στο μπαλέτο, την αεροβική και τη σουηδική γυμναστική. Όλο και περισσότερες γυναίκες συμμετέχουν σε αυτά, …για να γυμναστούν;…για να χαλαρώσουν; Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς ξεκάθαρο. Την μία ώρα γίνεται ένα μάθημα και την άλλη το άλλο, στην ίδια αίθουσα. Αυτό που αλλάζει την ώρα της γυμναστικής-yoga είναι ίσως ο φωτισμός, που χαμηλώνει, η μουσική, που γίνεται πιο χαλαρή και …ινδική, και οι οδηγίες του γυμναστή, που αποκτούν περιεχόμενο όπως «κλείστε τα μάτια , φανταστείτε το τάδε τοπίο, αφήστε τις πιεστικές και αγχωτικές σκέψεις». Όσον αφορά τις συμμετέχουσες, με όσες έχω μιλήσει, δεν νιώθουν ότι κάνουν κάτι ξεχωριστό από τα άλλα τμήματα γυμναστικής. Ίσα-ίσα που η θέση ότι αυτές είναι διαδικασίες προσευχής των ινδουιστών και των βουδιστών τις ξενίζει, τις ξαφνιάζει, ίσως και τις καθιστά επιφυλακτικές απέναντι σε όποιον την εκφράσει, γιατί τον θεωρούν ως υπερβολικό και φανατικό θρησκόληπτο.
Διαβάζοντας τα φυλλάδια των γυμναστηρίων βλέπουμε απόψεις λίγο πολύ μπερδεμένες, και χωρίς καμιά αναφορά σε θεούς και…δαίμονες των ινδικών χωρών όπως·
“Η γιόγκα προήλθε από την Ινδία πριν 5.000 χρόνια. Είναι μια αρχαία τεχνική που διδάσκει πώς να ηρεμεί το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα. Ο κύριος σκοπός της είναι η επίτευξη “kaivalya”, δηλαδή της απόλυτης ελευθερίας (δεν προσδιορίζει όμως από τί).
Τα περισσότερα είδη άσκησης απαιτούν το σώμα να κάνει γρήγορες και δυνατές κινήσεις, με επαναλαμβανόμενες ενέργειες, οι οποίες οδηγούν συχνά στην ένταση και την κούραση.
Αντίθετα η γιόγκα χρησιμοποιεί asanas, (τεχνικές) δηλαδή στάσεις του σώματος, εναλλάσσοντας από τις στατικές στάσεις σε στάσεις ισορροπίας και τεχνικές αναπνοής που ενώνουν το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα. Καμία άλλη μορφή άσκησης δεν περιλαμβάνει το μυαλό και το πνεύμα με το σώμα τόσο πολύ, με συνέπεια τη συνολική ευημερία του ατόμου.”
Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει κάτι το πραγματικά επιλήψιμο για μία άσκηση που προσφέρει τόσα καλά, όπως παρουσιάζεται εδώ, και είναι κάτι απλό και εύκολο. Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε οτιδήποτε που να μας θυμίζει θρησκεία, τουλάχιστον στους χριστιανούς. Όμως, ξέρουμε τί αποτελεί την ινδουιστική θρησκεία ώστε να είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε τις θρησκευτικές πρακτικές και κοσμοθεωρίες αυτών των θρησκειών, ή νομίζουμε ότι εξαντλούνται στις πορτοκαλί στολές των μοναχών; Αυτή η αίσθηση της απλής άσκησης αλλάζει –άρδην, θα έλεγα- μόλις κάποιος ανοίξει οποιοδήποτε βιβλίο της βουδιστικής ή της ινδουιστικής θρησκείας, οι οποίες –και οι δυο- συνδέονται με την yoga, κι έχουν κοινές, τις περισσότερες φορές ταυτόσημες, αναφορές και κοσμοθεωρία. Είτε η πηγή έχει θρησκειολογική-χριστιανική προσέγγιση είτε ινδουιστική/βουδιστική, η yoga παρουσιάζεται ίδια –με βαθύ θρησκευτικό χαρακτήρα!
Η αναλυτική και συνολική παρουσίαση των θρησκευτικών πεποιθήσεων αυτών των δυο θρησκειών είναι μια αχανής προσπάθεια, που θα παρέκλινε από το θέμα της yoga στη δική μας πραγματικότητα, όσον αφορά, όμως, τη yoga και τη θέση της στη θρησκευτική πραγματικότητα του ινδουιστικού/βουδιστικού κόσμου, ο ρόλος της είναι, τελικά, αρκετά απλό να διατυπωθεί· αποτελεί τη σύντομη οδό διαφυγής του ανθρώπου από το βάσανο των μετενσαρκώσεων· εξ ου και η ονομασία της· ζεύξη, ένωση, σύνδεση του ανθρώπου με την αλήθεια του Brahma. (η διδασκαλία τους)
Με απλά λόγια ο ινδουιστικός κόσμος είναι εντελώς άλλος από τον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε εμείς οι χριστιανοί. Θυμίζει πολύ συχνά τις λατρείες των στοιχείων της φύσης και τη δωδεκαθεϊστική θρησκεία, με πάρα πολλούς θεούς όμως, σχεδόν 6 εκατομμύρια! Σε γενικές γραμμές η θέση και ο σκοπός της ζωής κατά τους ινδουιστές είναι ο εξής· Ο κύκλος της ψυχής-ύπαρξης από άνθρωπο σε ζώο, σε λουλούδι, σε ερπετό, σε άνθρωπο άλλης κάστας(κοινωνικής τάξης) είναι το αποτέλεσμα της ψυχής που είναι τόσο γεμάτη κακό karma (=αμαρτίες;) που δεν μπορεί να αναπαυθεί μέσα στη θεότητα (Brahma) και διώχνεται ξανά πίσω στον αγώνα της ζωής για να επανορθώσει, ζώντας καλύτερα στην επόμενη ζωή. Η ανάπαυση είναι σχεδόν άπιαστο για τους περισσότερους, μιας και μόνο όσοι καταφέρουν να γεννηθούν ως Βραχμάνοι έχουν ελπίδες γι’ αυτήν.
Στο Βουδισμό δεν είναι τόσο ξεκάθαρη η ύπαρξη του Θεού, η αίσθηση της ζωής όμως είναι ίδια· « “Η ύπαρξη είναι πόνος”, “αιτία του πόνου είναι η επιθυμία” για τον ψεύτικο κόσμο, καθώς αγνοούμε ότι είναι μία ψευδαίσθηση». Αυτές είναι οι Ευγενικές Αλήθειες που διατύπωσε ο Βούδας, μόλις βρήκε την φώτιση, μετά από πολυχρόνια προσπάθεια.
Η yoga –για όποιον την εξασκεί, η ινδουιστική ή βουδιστική, είναι η ατομική προσπάθεια του ανθρώπου να σωθεί από αυτό το μαρτύριο της ζωής. Αποτελείται από 8 στάδια και ονομάζεται “η οκταπλή οδός” προς την αλήθεια, τη φώτιση, τον θεό Brahma·
1. yama/αυτοσυγκράτηση· αποφυγή γενετησίων σχέσεων, κλοπής, φιλαργυρίας.
2. niyama/αυτοκαλλιέργεια· επιδίωξη αταραξίας, καθαριότητας, συνέπειας στην άσκηση.
3. asana/έλεγχος του σώματος· με ειδικές στάσεις του σώματος επιβολή στις ζωτικές ενέργειες του ανθρώπινου οργανισμού.
4. prana-yama/ρύθμιση της αναπνοής· επιβραδύνεται ο αναπνευστικός ρυθμός και ηρεμούν το σώμα και ο νους. Ολόκληρη η νοητική δύναμη προετοιμάζεται για τα τελικά στάδια της yoga.
5. pratyahara/συγκράτηση των αισθήσεων· παρατεταμένη ενατένιση ενός αντικειμένου. Ο «γιόγκι» επιδιώκει να επιβληθεί πάνω στις αισθήσεις.
6. dharana/συγκέντρωση προσοχής· η καθήλωση του νου δημιουργεί ένα μονωτικό φραγμό από τα γύρω φαινόμενα και τις εσωτερικές φαντασίες (επανάληψη της ινδουιστικής ιερής συλλαβής Aum,ενατένιση ιδιότυπων σχημάτων).
7. dhyana/στοχασμός, ενατένιση, θεωρία.
8. Samadhi/φωτισμός, απελευθέρωση.
Ο κάθε yogi προσπαθεί να αποκοπεί από την επιθυμία για τα εγκόσμια, κατ’ αρχήν με εγκράτεια, ύστερα με αποκοπή από τις “παρεμβολές” των αισθήσεων (τον εξωτερικό κόσμο, μετά από τις έννοιες) τη σκέψη του, ώστε ο νους ελεύθερος από όλα όσα τον κρατούν δεμένο στη γη να πετάξει στο Brahma, να λυτρωθεί, να ενωθεί με το μόνο αληθινό Όν! Όλα τα στάδια είναι μία ενιαία πορεία αποκοπής –με θρησκευτικό χαρακτήρα.
Η παράθεσή τους σκοπό έχει να αποκαλύψει και να ερμηνεύσει στους αφελείς και ανυποψίαστους που προστρέχουν στη yoga νομίζοντας πως πρόκειται για αθώα γυμναστική, ότι μέσω της “γυμναστικής” μετέχουν χωρίς να το πάρουν είδηση στο τελετουργικό του ινδουισμού. Δεν γίνεται πρακτική των γυμναστηρίων; Δεν γίνονται “ασκήσεις” αναπνοής; Δεν εξασκούν τις asanas ως σωματική άσκηση; Δεν επαναλαμβάνουν ήχους που δίνει ο εκπαιδευτής, όπως “ohmmmm”; Δεν προσπαθούν να “καθαρίσουν το μυαλό τους από τις έννοιες”, με εικόνες που δίνει ο γυμναστή; Δεν ακούν ινδική χαλαρωτική μουσική; Είναι σίγουροι ότι δεν είναι ψαλμοί και ύμνοι; Πόσο ενήμεροι είναι άραγε οι συμμετέχοντες για την θρησκευτική σημασία των όσων κάνουν;
Ίσως γίνουν πιο ξεκάθαρες αυτές οι απορίες αν αντιστρέψουμε, κατά κάποιο τρόπο τη διαδικασία. Ας πούμε, παραδείγματος χάριν και με όλο το σεβασμό στην Εκκλησία μας, ότι κάποιος γυμναστής προτείνει για άσκηση και χαλάρωση τα εξής· “-Πάρε στάση εδαφιαίας μετάνοιας, επαναλάμβανε συνεχώς τη φράση “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με” για να αδειάσει το μυαλό σου από σκέψεις, να ανάψεις λίγο λιβάνι, και να ακούσεις βυζαντινούς ψαλμούς για χαλάρωση. Στα χριστιανικά αυτιά και μυαλά μας είναι αυτονόητη η θρησκευτική σημασία όλων αυτών, και δημιουργεί αίσθηση προσβολής η παρουσίασή τους με τέτοιο τρόπο.
Δεν θα θεωρηθεί, λοιπόν, ο “γυμναστής” του παραδείγματος ότι παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία όσων τον ακούνε –που δεν είναι χριστιανοί, και δεν σκοπεύουν να γίνουν- και δεν θα κινδύνευε να κατηγορηθεί ότι τους παρασύρει σε προσυλιτισμό, αφού δεν ζήτησαν διδασκαλία και κατήχηση στο Χριστιανισμό; Δεν θα πρόσβαλε το δικό μας θρησκευτικό αίσθημα μία τέτοια προσέγγιση; Είναι ολοφάνερο, νομίζω, το ότι όσο δεν είναι «χαλαρωτική γυμναστική» η χριστιανική προσευχή, άλλο τόσο δεν είναι η yoga. Σίγουρα δεν ανήκει στο γυμναστήριο, αλλά σε τόπο λατρείας και ενσυνείδητης ινδουιστικής προσευχής.
Τελικά, κάποια πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο παρουσιάζονται, και πιο συγκεκαλυμμένα, κρύβοντας ίσως σκοπιμότητες πίσω από αυτή την “προσποίηση”. Το θέμα είναι πόσο έτοιμοι παρουσιαζόμαστε εμείς σε κάθε ευκαιρία να ακολουθήσουμε άκριτα και χωρίς εξέταση το ό,τιδήποτε, αρκεί να έχει τη ταμπέλα του μοντέρνου. Έχουμε απωλέσει την πνευματική μας ζωή και ψάχνουμε πνευματική ζωή έξω από την Εκκλησία, μέχρι και τα γυμναστήρια… Αν και στην εποχή μας διακηρύττεται ότι ο Θεός πέθανε, τελικά σαν ορφανοί ψάχνουμε καινούριο πατέρα, και προσπαθούμε να τον δανειστούμε από τους λαούς που έχουν ακόμα πίστη σε κάποια μορφή θεϊκή, για να ξαναβρούμε τη θερμότητα της πατρικής αγκαλιάς. Όμως τα υποκατάστατα της αλήθειας δεν είναι η Αλήθεια. Σεβόμενοι τις θρησκευτικές πεποιθήσεις όλων, και πολύ περισσότερο σεβόμενοι τις δικές μας, δεν πρέπει να ξεπουλάμε όσο-όσο, αλλά να ψάχνουμε να ξαναβρούμε το νήμα που μας ενώνει με την πηγή της ζωής, την Εκκλησία του Χριστού.
Άρα το ιδανικό της γιόγκα, δεν είναι η υγεία και η ευεξία, αλλά η εξουδετέρωση του σώματος και ολόκληρης της προσωπικότητας του ανθρώπου…
Η ελληνορθόδοξη κληρονομιά μας έχει ως κέντρο την εν Χριστώ εμπειρία, την ένταξη τού ανθρώπου στο μυστικό σώμα τού Κυρίου μας, δια των μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Έτσι συγκροτείται και ολοκληρώνεται η προσωπικότητα του παιδιού. Αυτά μας δίδαξαν οι Άγιοί μας. Αυτούς δεν επικαλούμαστε στις δυσκολίες μας; Αυτούς δεν έχουμε ως πρότυπα πάσης φύσεως ηρεμίας και ευεξίας; Τι τον θέλουμε τον μουντό, καταθλιπτικό, μεσαιωνικό, μονιστικό, μπερδεμένο και άκρως προβληματικό κόσμο της γιόγκα;
Η Ιερά Σύνοδος διευκρινίζει ότι σέβεται τη θρησκευτική ελευθερία, θεωρεί όμως ότι έχει ευθύνη «για την αποφυγή δημιουργίας κλίματος θρησκευτικού συγκρητισμού».
Η πλήρης ανακοίνωση:
«Στο πλαίσιο του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, η οποία στην Ελλάδα είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη και σεβαστή, αλλά και της ποιμαντικής της ευθύνης για την αποφυγή δημιουργίας κλίματος θρησκευτικού συγκρητισμού με αφορμή την πρόσφατη καθιέρωση από τον ΟΗΕ της 21ης Ιουνίου ως "Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα", η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι: η "Γιόγκα" αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουισμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και δεν αποτελεί "είδος γυμναστικής».
Ως εκ τούτου η "Γιόγκα" τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των χριστιανών.
Ο Ιησούς Χριστός, η παράκληση του ανθρώπου.
Ωστόσο δεν χρειάζεται φόβος. Υπάρχει ο Χριστός. Η Εκκλησία, η λατρευτική ζωή, η προσευχή, η πνευματική ανδρεία, η μετάνοια. Μία Ορθοδοξία που δεν νικά, αλλά νικάται από το διάβολο, που δεν είναι που φοβάται τους δαίμονες δεν είναι του Χριστού και της Εκκλησίας.
Με το αφετηριακό και μέγιστο χάρισμα του Βαπτίσματος εισέρχεται ο άνθρωπος στην πραγματικότητα της εκκλησιαστικής κοινωνίας. Όσοι ενώνονται με το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, επανέρχονται στη θεανθρώπινη κοινωνία, επανευρίσκουν τη χαμένη στον Παράδεισο οικογένειά τους, αντικρίζουν το Θεό Πατέρα τους και τους άλλους ανθρώπους μαδελφο΄’υς τους, μετέχουν στην αναπνοή του σώματος που είναι η προσευχή της Εκκλησίας, συντονίζονται με την προσευχή των αγίων, αγωνίζονται να καταστείλουν την ανταρσία της αμαρτωλής τους φύσης με τους κανόνες και τους όρους της άσκησης των αγίων, τρέφονται από το ποτήριο της εκκλησιαστικής κοινωνίας με την τροφή των μαρτύρων και ομολογητών, το δώρημα του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, τον άρτο και τον οίνο, που ενώνει γή και ουρανό.
Σέ κάθε θεία λειτουργία οι ειρηνεύοντες μεταξύ τους, με αγάπη, πιστοί επικαλούνται τον Θεό, για να μορφώσει σε αυτούς, δια των Τιμίων Δώρων, το Χριστό δια του Αγίου Πνεύματος.
Έτσι μπορούμε να μαρτυρήσουμε μέσα από τη δογματική μας συνείδηση ότι ο Κύριος του κόσμου και της ιστορίας είναι ο Χριστός. Όποιος γνωρίζει και αγαπά την αλήθεια, αυτός ούτε φοβάται, ούτε απελπίζεται.
Μακάρι να ζήσουμε την αλήθεια αυτή για να ανακαλύψουμε όλοι, και ιδιαίτερα οι νέοι μας, το βαθύτερο νόημα της ζωής, την αληθινή φύση του ανθρώπου, την ελευθερία και τη θεογνωσία.
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.
Εισήγηση στην Αντιαιρετική Εκδήλωση με θέμα: «Η Ορθόδοξη θεώρηση της Γιόγκα και του Διαλογισμού» που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολις Σερρών και Νιγρίτης, την Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 7 μ.μ. στην αίθουσα του «Παλαιού Ορφέα Σερρών»
Η Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν διοργανώνει ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ.Μ.Κηφισίας, Ἀμαρουσίου και Ὠρωποῦ, σέ συνεργασία μέ τό ἀντιαιρετικό της Γραφεῖο τήν 14η Νοεμβρίου, ἡμέρα Σάββατο καί ὥρα 16:00- 20:00, στό Δημοτικό Θέατρο Πεύκης, Ἡμερίδα μέ θέμα: «ΓΙΟΓΚΑ; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ!».
Τήν Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, καί ὥρα 20:00 - 01:30 θά τελεσθεῖ Ἱερά Ἀγρυπνία στόν Ἱ. Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου, ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, Ἀρχιεπισκόπου Κων/λεως τοῦ Χρυσοστόμου καί ἐν ὄψει τῆς Ἡμερίδος.
Πηγή: Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...