Το κίνημα του Ιησού (Jesus Movement) εμφανίστηκε στον προτεσταντικό χώρο των Η.Π.Α. τη δεκαετία του 1960 και κατάφερε να αναπτυχθεί και να δραστηριοποιηθεί με ιδιαιτέρως έντονο τρόπο τις δεκαετίες 1970 και 1980. Επιπλέον, κατάφερε να εισχωρήσει ως υπερομολογιακή κίνηση σε διαφορετικούς προτεσταντικούς κλάδους και να επεκταθεί εντός και εκτός των Η.Π.Α.

Πρόκειται για μία ακόμα μορφή προτεσταντικής αναζωπύρωσης, ένα ξεχωριστό είδος αφύπνισης και ενεργούς μαρτυρίας για τον Ιησού, όπως αυτοπροσδιορίζονταν. Επίκεντρό του δεν είχε κάποια προσωπικότητα, που επέδρασε καθοριστικά στη διαμόρφωση της ταυτότητάς του, αλλά σε αντίθεση με το παρελθόν, το εύρος των θέσεών του και των δράσεών του και ο συμμετοχικός χαρακτήρας του, συνέβαλαν καθοριστικά στη γρήγορη διάδοση και αποδοχή του.

Η εποχή της εμφάνισης του Κινήματος του Ιησού συμπίπτει με την εποχή, που στις Η.Π.Α. εμφανίζεται δυναμικά στο ιστορικό και κοινωνικό προσκήνιο το κίνημα των Hippies, με όλα τα αντικομφορμιστικά και αντισυμβατικά χαρακτηριστικά του, που το διέκριναν.

Πολλοί νέοι άνθρωποι από διαφορετικούς προτεσταντικούς κλάδους αποδέχθηκαν αυτή την επί μέρους μορφή προτεσταντικής αφύπνισης. Εντάχθηκαν στο Κίνημα του Ιησού υιοθετώντας ταυτοχρόνως, υπό την επίδραση των Hippies, διάφορες μορφές δράσης, που δεν ήταν συμβατές με τα παραδοσιακά και τα κοινωνικά στερεότυπα του συντηρητικού αμερικανικού προτεσταντικού κόσμου, για να εκφράσουν την αφοσίωσή τους στον Ιησού.

Μεταξύ των άλλων, οι οπαδοί του Κινήματος του Ιησού υιοθέτησαν τη χρήση αυτοκόλλητων κονκάρδων (συνήθως πορτοκαλί χρώματος), που έγραφαν Ιησούς, κουμπιά με την αναγραφή του ιδίου ονόματος, κυκλοφόρησαν χριστιανικά κόμικς και εκδόθηκε η Καινή Διαθήκη σε σχήμα τσέπης με τον τίτλο «Το Βιβλίο του Ιησού». Επιπλέον, συγκροτήθηκαν χριστιανικά ροκ συγκροτήματα, χριστιανικά καφέ-μπαρ, κλαμπ που συγκεντρώνονταν για συζητήσεις, ενώ σημαντικό ρόλο έπαιζε η μαρτυρία του δρόμου.

Τη δεκαετία του 1970 στην Ευρώπη (Ηνωμένο Βασίλειο) και στις Η.Π.Α. διοργανώθηκαν από εκπροσώπους του Κινήματος του Ιησού τοπικά και διεθνή φεστιβάλ, με σκοπό την προβολή της χριστιανικής πίστης και των χριστιανικών αξιών, στοχεύοντας, ταυτοχρόνως, να διαδώσουν τις αρχές του Κινήματος σε όσο το δυνατόν ευρύτερα πληθυσμιακά στρώματα.

Το Κίνημα του Ιησού υπήρξε πολυσυλλεκτικό ως προς τη συγκρότησή του και υπερδογματικό ως προς τις αρχές του. Τροφοδοτήθηκε αρχικά με ενθουσιώδεις οπαδούς και πάστορες, που προέρχονταν από διαφορετικούς προτεσταντικούς κλάδους και ήταν ανικανοποίητοι από την τυπική προτεσταντική θρησκευτικότητα, ενώ ο κυρίαρχος κορμός του Κινήματος ήταν νέοι άνθρωποι, που τους συγκινούσε ο ακτιβιστικός τρόπος μαρτυρίας, που το Κίνημα είχε υιοθετήσει.

Το θεολογικό περιεχόμενο της διδασκαλίας του Κινήματος του Ιησού ήταν ένα ετερόκλητο μείγμα. Μία σύνθεση που περιελάμβανε την κατά γράμμα θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, θεωρία των Οικονομιών, πεντηκοστιανικές θέσεις, χιλιαστικές δοξασίες, αναβίωση αρχαίων αιρετικών χριστολογικών δοξασιών, την ψευδαίσθηση της στιγμιαίας σωτηρίας, ομολογία προσωπικής ενοχής, αποδοχή του Ιησού ως Κυρίου κ.ά.

Από το Κίνημα του Ιησού επηρεάστηκε, αφού θήτευσε για λίγο σ’ αυτό, ο David Berg (1919-1994) ιδρυτής της σέκτας «Τα Παιδιά του Θεού» (σήμερα η σέκτα ονομάζεται «Οικογένεια»), αντιγράφοντας πρακτικές του Κινήματος για τη διάδοση των θέσεών του π.χ. τα κόμικς. Επίσης, από το Κίνημα του Ιησού εμπνεύστηκε και βασίστηκε και μια άλλη αιρετική κίνηση, που είναι γνωστή ως «Jesus People USA».

Από τη δεκαετία του 1990 και μετά η επιρροή του Κινήματος σημείωσε σημαντική κάμψη.

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος,26/09/2014, Ακτίνες

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να πω ότι το έργο της Εκκλησίας είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό της Πολιτείας. Η Πολιτεία ενδιαφέρεται για την κατά κόσμο ευημερία του ανθρώπου, ενώ η Εκκλησία ενδιαφέρεται για την κατά Θεόν πνευματική ευημερία και ολοκλήρωση του ανθρώπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Εκκλησίας βρίσκεται σε αντίθεση με το έργο της Πολιτείας. Όταν η Εκκλησία δημιουργεί αγίους ανθρώπους (πνευματικά ολοκληρωμένους, καλλιεργημένους και με εσωτερική ποιότητα) τότε συμβάλλει στην δημοκρατική και αρμονική λειτουργία του Κράτους.

Η παρέμβαση της Εκκλησίας στις αρμοδιότητες του Κράτους δεν έχει και δεν πρέπει να έχει ως στόχο την χειραγώγησή του, ούτε και την ανάμειξή της στα πολιτικά και κοσμικά δρώμενα. Ο στόχος της παρέμβασης της Εκκλησίας στα του Κράτους, οριοθετείται μέσα από το ιερό κείμενο της Θείας Λειτουργίας, όταν αυτή εύχεται για τους άρχοντές του να τους δώσει ο Θεός «εἰρηνικόν τό βασίλειον, ἵνα καί ἡμεῖς, ἐν τῇ γαλήνῃ αὐτῶν, ἤρεμον καί ἡσύχιον βίον διάγωμεν, ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι». Δηλαδή, η παρέμβασή μας εξυπηρετεί την ομαλή λειτουργία του Κράτους, ώστε να παρέχονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις, οι πιστοί, που είναι μέλη του Κράτους, να ζουν πνευματική ζωή και να πορεύονται με ασφάλεια και σιγουριά στην κατά Θεόν τελείωσή τους.

Συνεπώς, και η παρέμβασή μας στο θέμα των Ολοκληρωτικών Λατρειών, αποσκοπεί στο να συμβάλουμε αφ’ ενός στην προστασία της ανθρώπινης προσωπικότητας και της αξιοπρέπειάς της και αφ’ ετέρου να έχουν τα μέλη της Εκκλησίας τη δυνατότητα να ζήσουν την ευαγγελική ζωή, χωρίς διαστρεβλωτικές παρεμβάσεις και πλάνες, που τους εκτρέπουν από την εν Χριστώ Σωτηρία.

Έχουμε τονίσει πάρα πολλές φορές, ότι αν οι νεοφανείς αιρέσεις δεν απέκρυπταν το πραγματικό τους πρόσωπο και δεν παρουσιάζονταν κάτω από ποικιλόμορφα προσωπεία που να παραπλανούν τους ανθρώπους, ίσως να μην χρειαζόταν η δική μας παρέμβαση και όλος ο αγώνας που διεξάγουμε για την προστασία του ανθρώπου.

Έχουμε καθήκον να ενημερώσουμε τόσο τους επίσημους φορείς, όσο και τον κόσμο απευθείας για τις αρνητικές επιπτώσεις και για τους κινδύνους που διατρέχουν από τις μεθοδεύσεις των Καταστροφικών Λατρειών και των Παραθρησκευτικών ομάδων.

Η σοβαρή και υπεύθυνη μελέτη του προβλήματος αυτού έχει αποδείξει, ότι οι νεοφανείς αιρέσεις και παραθρησκευτικές ομάδες δεν αποτελούν απλώς θρησκευτικό - εκκλησιαστικό πρόβλημα, αλλά απειλούν αξίες και έννομα αγαθά, τα οποία η Πολιτείας οφείλει να προστατεύει.

Για παράδειγμα η Πολιτεία δεν μπορεί να μένει απαθής και αδιάφορη όταν τέτοιες οργανώσεις έχουν λάβει μορφή πολιτικο-οικονομικών κινήσεων που αμφισβητούν άμεσα ακόμα και αυτούς τους δημοκρατικούς θεσμούς. Όταν ο ιδρυτής της Σαηεντολογίας διακηρύττει ότι «μέτρα αρεστά στο κοινό, αυταπάρνηση και δημοκρατία δεν βλέπω να πρόσφεραν κάτι στον άνθρωπο, εκτός από το ότι τον έσπρωξαν πιο πολύ στο βούρκο», η Πολιτεία πρέπει να ανησυχεί για τη διασφάλιση των δημοκρατικών της θεσμών.

Αυτού του είδους οι τοποθετήσεις δεν αποτελούν μία διακήρυξη θεωρητική, αλλά αποτελεί μια πραγματική απειλή, αν σκεφθούμε ότι τέτοιες οργανώσεις έχουν ήδη οικοδομήσει μία αυτοκρατορία και ασχολούνται συστηματικά με τη διάβρωση στης κοινωνίας μας, μέσω ποικιλόμορφων οργανώσεων.

Δεν πρόκειται απλώς για μία πρόκληση που ακυρώνει την ελπίδα της εν Χριστώ σωτηρίας, ή μία διαφοροποίηση ιδεολογική από τις πολιτιστικές αξίες των δυτικών πολιτισμένων κοινωνιών, αλλά για μία πραγματική απειλή, που υποχρεώνει και την πολιτική ηγεσία κάθε χώρας να ερευνήσει το θέμα. Όχι μόνο να πάρει θέση έναντι αυτού, αλλά και να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία του ανυποψίαστου πολίτη και ιδιαίτερα των νέων. Η διάβρωση, όλων των τομέων, έχει ήδη επιτευχθεί. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια μιλούσαμε για πρόληψη. Θεωρώ ότι τώρα πλέον πρέπει να κάνουμε αναφορά για θεραπεία του προβλήματος.

Οι νεοφανείς αιρέσεις απειλούν την ίδια προσωπικότητα των νεαρών κυρίως θυμάτων και προσκρούουν στο άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του ανθρώπου, το οποίο «εγγυάται το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης της θρησκείας και ταυτόχρονα καθορίζει τους περιορισμούς που πρέπει να τεθούν σ’ αυτό το δικαίωμα, στην περίπτωση που απειλούνται η ελευθερία και η ασφάλεια του ατόμου».

Θα πρέπει να γνωρίζει η Πολιτεία ότι οι συνέπειες στη ζωή των νέων είναι καταστρεπτικές. Επιστημονικές και Κοινοβουλευτικές Εκθέσεις έχουν καταδείξει ότι από την στρατολόγηση των θυμάτων, οι πανεπιστημιακές σταδιοδρομίες και οι ελπίδες για το μέλλον συχνά ξεχνιούνται και εγκαταλείπονται, μερικές φορές ορισμένοι -ιδίως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία προσηλυτιζόμενοι- εγκαταλείπουν τα σπίτια και τις οικογένειές τους. Μερικές φορές, ολόκληρες οικογένειες εμπλέκονται σε τέτοιες περίπλοκες καταστάσεις, δημιουργώντας ιδιαίτερη ανησυχία στα πολύ νεαρά άτομα που δεν είναι σε θέση να διαμορφώσουν δική τους κρίση ή να αντιδράσουν γι’ αυτό που συμβαίνει στους γονείς τους.

Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι υπάρχουν κινήσεις, όπως η γνωστή σε όλους μας με το όνομα «τα Παιδιά του Θεού», η οποία απροκάλυπτα περιλαμβάνει σεξουαλικούς δελεασμούς με νεαρές γυναίκες οπαδούς που παριστάνουν τις πόρνες, μπορεί να κατανοήσει τις καταστρεπτικές συνέπειες. Η ίδια η οργάνωση περιγράφει αυτή τη μέθοδο ως «ερωτικό ψάρεμα», μέσω του οποίου παροτρύνει την κακομεταχείριση των παιδιών, παραβιάζοντας κάθε νόμο.

Οι εκθέσεις αναφέρονται στα τρομακτικά αποτελέσματα που ενδεχομένως να υποστούν τα μέλη τέτοιων ακραίων οργανώσεων. Υποστηρίζεται ότι υπάρχει αυξημένη πιθανότητα για μαζική τρέλα και ομαδική παράνοια στις περιπτώσεις που ορισμένοι παράγοντες -χαρισματική ηγεσία, προσχώρηση για οικονομικούς λόγους, πραγματικός ή φανταστικός κίνδυνος από το εξωτερικό περιβάλλον- συνυπάρχουν.

Είναι σαφές ότι η κοινωνία κινδυνεύει όταν τέτοιες ομάδες έχουν μαζικούς προσηλυτισμούς ή μία οποιαδήποτε σημαντική κοινωνική ή πολιτική επιρροή. Τα γεγονότα που συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες, είτε ομαδικά είτε μεμονωμένα (ομαδική αυτοκτονία στη Γουϊάνα 1979. Ντέιβιντ Κορρές 1993. Λουκ Τζιουρέτ 1994 Ελβετία και Καναδά. Shoko Asahara βουδιστική αίρεση Τόκυο) αποδεικνύουν ότι ο κίνδυνος της ομαδικής τρέλας και παράνοιας αποτελεί θλιβερή πραγματικότητα.

Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ασχολήθηκε με το πρόβλημα αυτό και εξέδωσε σχετικά Σύσταση προς τα κράτη-μέλη (Σύσταση 1178/1992). Σ΄ αυτή παρατηρείται η ανησυχία της «για ορισμένα προβλήματα, συνδεόμενα με τις δραστηριότητες των αιρέσεων, και των νέων θρησκευτικών κινημάτων». Γι’ αυτό και ζητά από όλα τα Κράτη-Μέλη να λάβουν νομοθετικά, εκπαιδευτικά, αστυνομικά και άλλα μέτρα που να περιορίζουν τους κινδύνους, που προέρχονται από τις Λατρείες.

Τα Κράτη μπορούν να συμβάλλουν στον περιορισμό της επικινδυνότητας των Καταστροφικών Λατρειών και στην προστασία των πολιτών του, εάν υιοθετήσουν κάποια άμεσα πρακτικά μέτρα.

1. Μέσα από την εκπαίδευση να παρέχεται συγκεκριμένη και αντικειμενική πληροφόρηση για την αντίληψη περί ηθικής και περί προσωπικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Να δηλώνεται ευθαρσώς ότι οι λεγόμενες παραδοσιακές θρησκείες σήμερα παρουσιάζονται με διάφορες παραλλαγές και διαφοροποιημένες και ότι δεν επιδιώκουν το αγαθόν όλες οι θρησκείες. Πολλές από αυτές βασίζονται πάνω στο φανατισμό και τη μισαλλοδοξία. Ακόμα ότι πολλές οργανώσεις καπηλεύονται και χρησιμοποιούν τη θρησκεία για να πετύχουν τους καταστροφικούς σκοπούς τους.

2. Πρέπει να μελετηθεί σοβαρά και επιστημονικά το φαινόμενο των Σεκτών και νεοφανών αιρέσεων και να γίνει μια πλατειά ενημέρωση του κοινού σχετικά με τη φύση και τις δραστηριότητές τους.

3. Οφείλει το Κράτος να υιοθετήσει ειδικές νομοθεσίες προστασίας των ανθρώπων από τις προσηλυτιστικές μεθόδους και τάσεις, που χρησιμοποιούν οι οργανώσεις αυτές, ώστε να παρέχεται προστασία στα ανυποψίαστα θύματά τους.

4. Ακόμα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά το θέμα της εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου μέσα από ψεύτικες και ζημιογόνες «θεραπευτικές» μεθόδους. Οι ιατρικοί Σύλλογοι οφείλουν, πέρα από τα προσωπικά συμφέροντα, να εξετάσουν πιο σοβαρά το όλο θέμα, και να λάβουν μέτρα προστασίας της υγείας του ανθρώπου.

Με τα όσα αναφέραμε πιο πάνω θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένη η συνεργασία μας με την Πολιτεία και άλλους κοινωνικούς φορείς, για να αντιμετωπίσουμε το όλο πρόβλημα.

Οι ομάδες αυτές ασκούν κάθε είδος πλύσης εγκεφάλου, με αποτέλεσμα την αλλαγή της προσωπικότητας, την απόλυτη υποταγή στον αρχηγό ή την οργάνωση. Η Πολιτεία δεν μπορεί να μείνει απαθής μπροστά στο γεγονός ότι άνθρωποι μεταβάλλονται σε πνευματικά ερείπια, εγκαταλείπουν σπουδές, σταδιοδρομίες, οικογένειες, περιουσίες, με καταστροφικά αποτελέσματα για ολόκληρη τη ζωή τους.

Από την άλλη η Ορθοδοξία, από τη φύση της, βιώνει την πραγματική, εσωτερική εν Χριστώ ελευθερία και κατέχει τις πνευματικές εκείνες λύσεις, που μπορεί να βοηθήσει την κοινωνία να βγει από τα τρομακτικά αδιέξοδα και τα υπαρξιακά κενά, που δημιούργησε η εκκοσμικευμένη κοινωνία μας και ο ορθολογισμός. Ο αγώνας μας δεν είναι απλώς να αντιπαρατεθούμε απέναντι στις αιρέσεις, ως να διεξάγουμε ένα ιδεολογικό πόλεμο επικράτησης, αλλά να συμβάλλουμε στην ενίσχυση του γνησίου Ορθοδόξου Χριστιανικού φρονήματος, που δημιουργεί την πνευματική καλλιέργεια και ποιότητα μέσα στον άνθρωπο, του δίνει την προοπτική της ολοκλήρωσης ως ύπαρξης και την ελπίδα της αιωνιότητος, εν Χριστώ Ιησού. Αυτός που ολοκληρώνεται μέσα από την ευαγγελική ζωή, αντιλαμβάνεται και αυτοπροστατεύεται από τις μεθοδεύσεις των αυτόκλητων Μεσσιών.

Ο μεγάλος ένοχος του προβλήματος των Λατρειών είναι η αποπνευματοποίηση της κοινωνίας μας και η στροφή της στα αισθητά και υλικά του κόσμου τούτου. Ο Μέγας Βασίλειος προσδιορίζει τον ένοχο αυτό σε μία παθολογική κατάσταση, που κυριαρχεί μέσα στον άνθρωπο, και την οποία χαρακτηρίζει με τον πιο επιτυχημένο όρο: «Υλομανία».

Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω, για προβληματισμό και για τροφή προς συζήτηση, κάποιους πρακτικούς τρόπους συνεργασίας της Εκκλησίας με την Πολιτεία.

1. Θα μπορούσαμε σε συνεργασία με τη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας να πραγματοποιήσουμε ένα Διεθνές Συνέδριο με τη συμμετοχή Πολιτειακών και άλλων παραγόντων, με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίησή τους σχετικά με το πρόβλημα των ολοκληρωτικών εξαρτήσεων και λατρειών. Θεωρώ ότι το πρώτο βασικό βήμα-κίνησή μας προς τα Κράτη μας είναι η ευαισθητοποίηση μέσω της σοβαρής και έγκυρης ενημέρωσής τους.

2. Ο κάθε εντεταλμένος θα μπορεί με ενημερωτικά δελτία να φέρει σε γνώση πολιτειακών παραγόντων, ακόμα και Υπουργών, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και άλλων, θέματα που έχουν σχέση με τις δραστηριότητες και τους κινδύνους που προέρχονται από τις Καταστροφικές Λατρείες.

3. Μια Διορθόδοξη Σύναξη έγκριτων Νομικών, οι οποίοι θα μελετούσαν τις εκθέσεις εμπειρογνωμόνων και κρατών, σχετικά με το πρόβλημα των Σεκτών, θα βοηθούσε να καταρτιστεί μια συγκροτημένη νομική πρόταση αντιμετώπισης του προβλήματος, με νομοθετική ρύθμιση από τα Κράτη.

4. Να καταρτιστεί μία ολιγομελής ομάδα, από Μέλη ή Συνεργάτες του Διορθοδόξου Δικτύου και να καταβληθεί προσπάθεια να έλθει σε επαφή με τις Υπηρεσίες Κρατών, που ασχολούνται με την αντιμετώπιση των Σεκτών, ώστε να δούμε πώς εργάζονται και πώς θα μπορούσαμε μέσω αυτών, να ευαισθητοποιήσουμε τα Κράτη εκείνα που αγνοούν το πρόβλημα.

5. Θα μπορούσε να συνταχθεί από μία επιτροπή ένα προσεγμένο και εμπεριστατωμένο κείμενο και να σταλεί στους Προέδρους των Ορθοδόξων Κοινοβουλίων, ως μία πρώτη ενημέρωση.

6. Εμείς οι Εντεταλμένοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών και οι Συνεργάτες, που μετέχουμε στις Συνάξεις αυτές και αντιλαμβανόμαστε τους κινδύνους και τη διάβρωση που επιχειρείται από τις Σέκτες και τις Παραθρησκείες, πρέπει να πάρουμε πιο σοβαρά το ρόλο, που μας ανέθεσε η Εκκλησία. Πρώτα, να ενημερώσουμε τους Αρχιερείς μας και αυτοί με τη σειράς τους να εξετάσουν σε βάθος το πρόβλημα και να ληφθούν ποιμαντικά και άλλα μέτρα προς αντιμετώπισή του.

7. Θα πρέπει να γίνει μία σοβαρή μελέτη όσον αφορά τις Σέκτες και το Διαδίκτυο, κυρίως τη μύηση νέων ανθρώπων στο Σατανισμό και ακραίες τρομοκρατικές οργανώσεις, που χρησιμοποιούν ως μέσο προσηλυτισμού το μυστικισμό. Δυστυχώς, τα σώματα ασφαλείας των Κρατών μας αγνοούν το γεγονός ότι πολλά εγκλήματα και αυτοκτονίες συνδέονται άμεσα με τη μύση μέσω Διαδικτύου.

8. Πιστεύω, ότι ένα σημαντικό ρόλο στη νέα οικονομική κρίση, που μαστίζει τις χώρες μας, έχουν παίξει και οι Λατρείες. Τα τελευταία χρόνια ένας χείμαρρος από Εταιρείες προσφοράς Σεμιναρίων Διοίκησης, με αποκρυφιστικό χαρακτήρα, εισέβαλε στην κοινωνία μας, προσφέροντας εκπαίδευση σε Τραπεζικούς Οργανισμούς, Επιχειρήσεις, Κυβερνητικά στελέχη, Υπηρεσίες Υγείας, ακόμα και σε Αστυνομικά Σώματα, με βάση την επικίνδυνη θεωρία της «Θετικής Σκέψης». Για παράδειγμα μία Τράπεζα στην Κύπρο, μετά που τα στελέχη της δέχθηκαν εκπαίδευση από τέτοιες οργανώσεις, μέχρι και την κατάρρευσή της, είχε υιοθετήσει την εξής διαφήμιση: «Σκέψου το! Γίνεται!». Νομίζω ότι πρέπει να μελετηθεί, ίσως σε ένα προσεχές Συνέδριό μας, το θέμα αυτό και να ενημερωθούν οι αρμόδιοι φορείς.

9. Οι νεοφανείς αιρέσεις και Σέκτες επικαλούνται συνεχώς το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας, όπως αυτό κατοχυρώνεται από τα Συντάγματα των Κρατών και τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Θα πρέπει να διασαφηνίσουμε προς το νομικό κόσμο και τις οργανώσεις προάσπισης των δικαιωμάτων αυτών, που τα επικαλούνται επιλεκτικά, ότι οι ομάδες αυτές χρησιμοποιούν καταχρηστικά το δικαίωμα αυτό. Σκοπός τους είναι η αλλαγή της θρησκευτικής πεποίθησης των ατόμων, τα οποία στρατολογούν, παραβιάζοντας, σχεδόν, όλα τα θεμελιώδη δικαιώματά τους. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να επεκτείνονται τόσο, ώστε να καταπατούνται τα δικαιώματα των άλλων. Αυτό επισημαίνεται, σχεδόν, σε όλες τις συμβάσεις και τα συντάγματα, θέτοντας περιορισμό στο δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας, όταν αυτή με αθέμιτα μέσα προσβάλλει την ασφάλεια και την προσωπικότητα του ανθρώπου.

10. Να ζητηθεί από τις αρμόδιες αρχές να αντιμετωπισθούν με νομοθετικά διοικητικά και άλλα μέτρα, οι περιπτώσεις κατά τις οποίες νομικά πρόσωπα και ενώσεις ή και εταιρείες (όπως φιλοσοφικές ενώσεις, φιλανθρωπικά σωματεία, θεραπευτικές κοινότητες, εκπολιτιστικοί σύλλογοι, φορείς επιμορφωτικών προγραμμάτων κ.ο.κ. ακόμη και εμπορικές επιχειρήσεις) επιδίδονται αντίθετα προς τους καταστατικούς σκοπούς τους, σε δραστηριότητα θρησκευτική και παραθρησκευτική, παγιδεύοντας όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και υπευθύνους δημοσίους φορείς.

Όλα αυτά τα μέτρα, φυσικά, δεν αποτελούν τη λύση του προβλήματος. Ούτε πιστεύω ότι θα εισακουσθούμε από τις εκκοσμικευμένες κρατικές υπηρεσίες. Όμως θεωρώ ότι είναι καθήκον μας να ενημερώσουμε, και να ευαισθητοποιήσουμε και να θέσουμε αναχώματα στην επικίνδυνη προέλαση των Σεκτών. Τι επιτυγχάνουμε με αυτή την προσπάθεια; Βασικά δύο πράγματα. Πρώτον, όσο μπορούμε επιβραδύνουμε την διάβρωση της κοινωνίας και της Εκκλησίας, ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε κάποιους καλοδιάθετους να διαφυλαχθούν μέσα στη ζωοποιό Χάρη του Θεού. Δεύτερον, κάποια από τα θύματα ή οι οικογένειές τους, μέσα στις ψυχές των οποίων υπάρχει αγαθή διάθεση, να βρουν στην Εκκλησία την παρηγοριά, την αγάπη και την εν Χριστώ ελπίδα. Ως καλοί ποιμένες, του Αρχιποίμενος Χριστού, πρέπει με θυσία να πορευθούμε, ακόμα και προς τον ένα, τον απολωλότα άνθρωπο, να του προσφέρουμε την Ορθόδοξη Πίστη, ως στήριγμα, για να πιαστεί και να σωθεί.

7Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΜΕΛΕΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΩΝ ΛΑΤΡΕΙΩΝ

18 - 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΝΕΦΣΚΥ (ΛΑΥΡΑ)

&

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ (ΔΟΥΜΑ)

ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ – ΡΩΣΙΑΣ

Πηγή: Ιερόν Ησυχαστήριον Παντοκράτορος 

Αφού οι αρχές υπέκυψαν μπροστά στις απειλές αγωγών και επέτρεψαν στους αθεϊστές, μαζί με τους χριστιανούς, να διανέμουν υλικό στα δημόσια σχολεία του Ορλάντο της Φλόριντα, η πόρτα τώρα έχει ανοίξει για να επιτραπεί και σε μια ομάδα σατανιστών να κάνουν το ίδιο πράγμα.

Ο «Σατανικός Ναός της Νέας Υόρκης» σχεδιάζει να μοιράσει "θρησκευτικό εκπαιδευτικό" υλικό σε παιδιά δημόσιων σχολείων, σύμφωνα διάφορες αναφορές που δημοσιεύθηκαν την Τρίτη.

Το υλικό, το οποίο περιλαμβάνει χρωματιστά βιβλιαράκια δραστηριοτήτων για παιδιά με τίτλο, «Το Μεγάλο Σατανικό Παιδικό Βιβλίο Δραστηριοτήτων», θα διανεμηθεί στους επόμενους μήνες. Αλλά η ομάδα των σατανιστών επιμένει ότι δεν απευθύνεται στην πραγματικότητα στο να στρατολογήσει παιδιά στον σατανισμό μέσα από τα σχολεία, σύμφωνα με την αναφορά στου issuehawk.com.

Η σχολική διεύθυνση της Orange County της Φλόριντα δεν έχει λάβει επίσημο αίτημα από το «ναό», αλλά η διεύθυνση του σχολείου λέει ότι διατηρεί το δικαίωμα να επανεξετάσει κάθε υλικό.

Η Σχολική Διεύθυνση της Orange County αποφάνθηκε ότι χριστιανικές ομάδες μπορούν να διανέμουν Βίβλους και άλλο θρησκευτικό υλικό στα δημόσια σχολεία της περιφέρειάς τους. Σε απάντηση, μια ομάδα αθεϊστών που ονομάζεται «Κεντρική Κοινότητα Ελεύθερης Σκέψης Φλόριντα» αποφάσισε να αφήσει τα δικά της φυλλάδια για τα παιδιά. Τα φυλλάδια με τίτλους: όπως "Ο Ιησούς είναι Νεκρός" και "Γιατί Δεν Είμαι Μουσουλμάνος," γρήγορα απαγορεύτηκαν. (ΚΟ: Θα την πω την κακία μου: Ποια γνωστή θρησκεία «ξέχασαν»;)

Αλλά αφότου η ομάδα «Ελευθερία Από Θρησκεία» με έδρα το Wisconsin, και το τοπικό παράρτημα, την «Κοινότητα Ελεύθερης Σκέψης», κατέθεσαν μήνυση παραπονούμενες για «διακρίσεις», η Σχολική Διεύθυνση υποχώρησε και είπε ότι θα επιτρέψει υλικά από όλες τις ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των αθεϊστών, στα γυμνάσια της.

Ο «Σατανικός Ναός», μια σχετικά νέα ομάδα που υποστηρίζει την «κοινωνική δικαιοσύνη» και πιστεύει ότι ο Σατανάς είναι ο «αιώνιος επαναστάτης ενάντια στον ύψιστο τύραννο», σύμφωνα με την Orlando Sentinel, θέλει να δώσει το υλικό που περιλαμβάνει πληροφορίες για τους μαθητές για την προστασία τους από τη σωματική τιμωρία στο σχολείο.

Όπως και η «Κοινότητα της Ελεύθερης Σκέψης», η σατανιστική ομάδα έχει δηλώσει ότι τα δημόσια σχολεία δεν πρέπει να είναι ένα φόρουμ για «θρησκευτική στρατολόγηση».

Πηγή: Κόκκινος ουρανός

Η λέξη γιόγκα προέρχεται ἐτυμολογικά ἀπό τήν ἰνδοευρωπαϊκή ρίζα yug, στά Γερμανικά Joch, στά Ἑλληνικά ζεύγ καί σημαίνει ζεύξη. Ἐννοεῖται ἡ ἕνωση τοῦ ἀτομικοῦ ἐγώ μέ τό θεῖο στοιχεῖο. Ἀνάλογα μέ τό πῶς γίνεται ἀντιληπτό τό θεῖο στοιχεῖο, εἴτε ὡς μία ἀπό τίς πάμπολλες θεότητες τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ ὁ ἀριθμός τῶν ὁποίων κατά κάποιες ἐκτιμήσεις φτάνει μέχρι καί 300 ἑκατομμύρια(!), εἴτε σέ ἀπρόσωπη μορφή, δέν ὑπάρχει μόνο ἕνα εἶδος γιόγκα ἀλλά πάρα πολλά. Σ’ αὐτά προστίθενται ἀκόμα ἐκεῖνες οἱ μορφές γιόγκα, στίς ὁποῖες τονίζονται κυρίως οἱ πράξεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ τελική ἐπιδίωξη πάντως σέ ὅλες αὐτές τίς μορφές εἶναι ἡ ἴδια, ἡ ἀπαλλαγή τοῦ ἀτομικοῦ ἐγώ ἀπό τόν ἀτελείωτο κύκλο τῶν μετενσαρκώσεων, οὐσιαστικά ἡ παύση τῆς ὕπαρξης.Ἡ γιόγκα ἔχει, δηλαδή, ἕνα καθαρά θρησκευτικό περιεχόμενο, ἤ καλύτερα εἰδωλολατρικό , ἐπειδή τό ἰνδουϊστικό πάνθεο ὅπως καί ἡ ἀπρόσωπη ἐκδοχή τοῦ Θείου στοιχείου στηρίζονται ὁλοφάνερα στήν ἀνθρώπινη φαντασίωση καί ἀντιβαίνουν ἀπόλυτα στόν κοινό ἀνθρώπινο νοῦ καί στήν κοσμική πραγματικότητα, στήν ὁποία ζοῦμε.

Γιά τό πάνθεο τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ ἀναφέρουμε τά ἑξῆς ἐλάχιστα χαρακτηριστικά: Ὁ τεράστιος ἀριθμός τῶν θεῶν-εἰδώλων (ἄλλοι σέ ἀνθρώπινη μορφή μέ τέσσερα χέρια καί πόδια, ἄλλοι μισοί ἄνθρωποι καί μισοί ζῶα, ἄλλοι σέ μορφή ζώων) δίνει στόν καθένα μία ἀπεριόριστη δυνατότητα ἐπιλογῆς ἐκείνου τοῦ θεοῦ πού ταιριάζει καλύτερα στά πάθη του.

Στήν ἰνδουιστική βασική τριάδα θεῶν Μπράχμα, Βισνού καί Σίβα παρουσιάζεται ὁ πρῶτος ὡς δημιουργός, ὁ δεύτερος ὡς συντηρητής καί ὁ τελευταῖος ὡς καταστροφέας ἐκείνου πού δημιουργεῖ ὁ πρῶτος καί συντηρεῖ ὁ δεύτερος. Ἄλλες φορές μόνος του ὁ Σίβα, πού ταυτίζεται κατ’ ἐξοχήν μέ τό ἰδανικό τῆς γιόγκα, παρουσιάζεται καί μέ τίς τρεῖς ἰδιότητες.

Στή Μπαγκαβάτ-Γκιτά (ἕνα “θεόπνευστο” κείμενο, ἕνα εἶδος “εὐαγγελίου” τοῦ σημερινοῦ Ἰνδουϊσμοῦ) βλέπουμε τόν θεό Κρίσνα νά διδάσκει στούς ἀνθρώπουςτις διάφορες μορφές γιόγκα, δηλαδή τίς μορφές ἄσκησης πού ὁδηγοῦν στήν ἕνωση μέ τό θεό. Παράλληλα ἀναφέρεται στήν ἰνδουϊστική παράδοση, ὅτι ὁ Κρίσνα παραπλάνησε 16.000 παντρεμένες γυναῖκες βοσκοποῦλες καί ἀπέκτησε ἀπό αὐτές 180.000 γιούς!

Ὁ ποταμός Γάγγης ἀποτελεῖ θεότητα στόν Ἰνδουϊσμό καί γι’ αὐτό τό μπάνιο μέσα στό ποτάμι κυρίως στήν πόλη Μπενάρες, στήν ἱερή πόλη τοῦ Σίβα, θεωρεῖται ὅτι καθαρίζει τόν λουόμενο ἀπό ὅλες τίς ἁμαρτίες του. Νά σημειώσουμε ἰδιαίτερα, ὅτι στήν πόλη αὐτή τά νερά τοῦ ποταμοῦ ἔχουν ἕναν ἀπίστευτα ὑψηλό βαθμό μόλυνσης ἀπό τά ἀστικά καί βιομηχανικά λύματα καί τά ἀπομεινάρια ἀπό τήν καύση τῶν νεκρῶν (τό ποσοστό βακτηριδίων στό συγκεκριμένο σημεῖο τοῦ Γάγγη ξεπερνάει 10.000 φορές τό ἐπιτρεπτό ὅριο)!

Ἡ βασική ἐπιδίωξη τῆς γιόγκα, στήν ὁποία ἀναφερθήκαμε παραπάνω, γίνεται ἴσως μέ τόν καλύτερο τρόπο κατανοητή στήν πιό παλαιά συστημα­τοποιημένη ἀποτύπωσή της, σ’ ἕνα ἱερό κείμενο τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ πού ὀνομάζεται Οὐπανισάδες (800-500 π.Χ.). Στό κείμενο αὐτό ἐπικρατεῖ ἡ πεποίθηση ὅτι ὁ κόσμος στόν ὁποῖο ζοῦμε καί ἡ ἴδια ἡ ζωή μας εἶναι κάτι τό ἀρνητικό. Τό μόνο καλό πού ὑπάρχει εἶναι ἕνα ἀπόλυτο θεῖο στοιχεῖο, ἄμορφο καί ἀδύ­νατο νά προσδιοριστεῖ, πού βρίσκεται στό βάθος, στό θεμέλιο τῆς κοσμικῆς πραγματικότητας καί ὀνομάζεται Μπράχμαν. Ἕνα μέρος αὐτοῦ τοῦ Μπράχμαν ὑπάρχει καί στό βάθος τῆς κάθε ὕπαρξης καί ἐκεῖ ὀνομάζεται Ἄτμαν. Συγκρίνεται μέ τόν ἀέρα πού περικλείεται σέ ἕνα μπουκάλι. Δέν τόν βλέπει κανείς, δέν ἔχει μορφή. Ἐνῶ τό μπουκάλι, πού γίνεται βέβαια ἀντιληπτό καί ἔχει μορφή, συγκρίνεται μέ τό ὑλικό σῶμα, τήν ἐξωτερική μορφή τοῦ ἀνθρώπου. Ἀνάμεσα στό ὑλικό σῶμα καί τό θεῖο στοιχεῖο τῆς κάθε ἀνθρώπινης ὕπαρξης τοποθετεῖται –σύμφωνα μέ τή θεώρηση αὐτή– ὁ νοῦς, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν ἰδιότητα ὁπωσδήποτε νά προσκολλᾶται κάπου καί μέ τήν προσκόλληση αὐτή νά διαμορφώνει τήν ταυτότητα τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι ὁ νοῦς ἀπό τή θέση πού κατέχει μπορεῖ εἴτε νά στραφεῖ πρός τό θεῖο στοιχεῖο εἴτε νά στραφεῖ πρός τό ποικιλόμορφο ὑλικό στοιχεῖο. Ὅσο ὁ νοῦς μένει προσκολλημένος στά ὑλικά πράγματα, ἡ ἀτομική ὕπαρξη λόγῳ τῆς ἀπόλυτης ἰσχύος τοῦ νόμου τοῦ κάρμα παραμένει αἰχμαλωτισμένη μέσα στόν κύκλο τῶν μετενσαρκώσεων. Ὅταν ὅμως στραφεῖ καί ἑνωθεῖ μέ τό θεῖο στοιχεῖο ἀπελευθερώνεται ἀπό τόν κύκλο αὐτό.

Γιά τόν Ἰνδουϊσμό, ἡ ἴδια ἡ ζωή –λόγῳ τοῦ ἀτελείωτου κύκλου μετενσαρκώσεων– εἶναι ἄκρως ἐπώδυνη, χωρίς καμμία προοπτική, εἶναι κάτι πού πρέπει νά τό ἀποστρέφεται κανείς. Ὁ ἄνθρωπος ὡς ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀξία, δέν ἔχει μοναδικότητα, ἀφοῦ ἡ κάθε ἀτομική ὕπαρξη βρίσκεται συνεχῶς σέ μία κατάσταση ρευστή, σέ μία κατάσταση μεταβάσεων σέ ἄλλες μορφές ὕπαρξης. Καί μάλιστα οἱ πιθανότητες νά ξαναγεννηθεῖ κανείς στήν ἑπόμενη μετενσάρκωση ὡς ἄνθρωπος, ἐάν δέν ἔχει κάνει οὐσιαστική πρόοδο στή γιόγκα, εἶναι ἀπειροελάχιστες.

Ποιό ὅμως εἶναι τό στοιχεῖο ἐκεῖνο τῆς ὕπαρξης πού περνάει ἀπό τίς ἑκατοντάδες χιλιάδες μορφές τοῦ κύκλου τῶν μετενσαρκώσεων; Ἐδῶ παρατηρεῖται ὁλοφάνερα μία ἀδυναμία λογικῆς ἐξήγησης. Τό ὀνομάζουν «λεπτεπίλεπτη οὐσία», «αἰθέριο σῶμα», χωρίς προφανῶς νά γνωρίζουν περί τίνος μιλᾶνε. Μέ ποιά λογική τώρα αὐτό τό ἀπροσδιόριστο στοιχεῖο, ἀφοῦ οὔτε κἄν ἔχει συνείδηση τῆς ὕπαρξής του, μπορεῖ μέσα στά πλαίσια τοῦ νόμου τοῦ κάρμα νά ὁδηγήσει σέ μία «τελειοποίηση» τῆς ὕπαρξης;

Πάντως, ὅπως καί νά ἔχει τό πρᾶγμα, γιά τόν Ἰνδουϊστή εἶναι ἀδιανόητη ἡ ἔννοια τῆς σωτηρίας, τῆς ὁλοκλήρωσης, τῆς τελειοποίησης τοῦ ἀνθρώπου μέσῳ τῆς σχέσης του μέ τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους. Ὁ Ἰνδουϊσμός γνωρίζει μόνο τήν ἔννοια τῆς λύτρωσης. Λύτρωση ἀπό τόν ἀτελείωτο κύκλο μετενσαρκώσεων, λύτρωση ἀπό τήν ἴδια τή ζωή. Τό ἰδανικό τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ εἶναι ἡ παύση τῆς ἀτομικῆς ὕπαρξης καί αὐτή κατορθώνεται μέσα ἀπό τή γιόγκα.Συνεπῶς ἡ γιόγκα εἶναι ἡ μέθοδος πού ὁδηγεῖ στόν τελεσίδικο θάνατο , ἤ, γιά νά τό ἐκφράσουμε μέ τά λόγια τῶν ἱερῶν γραφῶν τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, στή διάλυση τῆς ἀτομικῆς ὕπαρξης μέσα στό ἀπόλυτο θεῖο στοιχεῖο, τό Μπράχμαν, ὅπως μία σταγόνα πού χάνεται μέσα στόν ὠκεανό. Αὐτή ἡ κατάσταση περιγράφεται μέ τό ἰδανικό τῶν Μπραχμανίστα Γιόγκι, πού στό τελευταῖο στάδιο τῆς γιόγκα φτάνουν στό σημεῖο νά μήν τρῶνε πιά, νά μήν ἐπικοινωνοῦν πιά μέ τό περιβάλλον τους, νά μήν ἀντιλαμβάνονται πιά τό σῶμα τους καί τελικά μέσα σ’ αὐτή τήν κατάσταση τῆς ἀπόλυτης ἀπομόνωσης νά πεθάνουν. Πρίν περάσουν στήν κατάσταση αὐτή τῆς ἀπόλυτης ἀπομόνωσης ἔχουν καί ἐκδηλώνουν φυσικά τήν ἐπίγνωση τῆς λύτρωσής τους, ὅτι σταματάει τό βάσανο τῆς ζωῆς, ὅτι δέν πρόκειται πλέον νά μετενσαρκωθοῦν.

Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις, ἑπομένως, δέν περικλείονται μέσα στό ἰδανικό τῆς γιόγκα. Μόνο στά ἀρχικά στάδια τῆς γιόγκα βρίσκουν κάποια ἐφαρμογή, ἀλλά καί ἐκεῖ ὄχι μέ τήν ἔννοια τῆς πραγματικῆς ἐπικοινωνίας, τοῦ πραγματικοῦ ἐνδιαφέροντος γιά τόν ἄλλο, ἀλλά μόνο μέ τήν ἔννοια τῆς ἀνταμοιβῆς. Κάνοντας καλές πράξεις, πετυχαίνει κανείς μία καλύτερη μετενσάρκωση. Στό ἐπίκεντρο βρίσκεται πάντα τό ἀτομικό ἐγώ. Κορυφαία ἐκδήλωση αὐτῆς τῆς ἀπουσίας ἐπικοινωνίας εἶναι οἱ γνήσιοι ἐκφραστές τῆς γιόγκα, οἱ γκουρού.

Ἡ λέξη γκουρού σημαίνει «αὐτός πού διαλύει τό σκοτάδι». Γκουρού εἶναι οἱ πολύ προχωρημένοι στή γιόγκα, οἱ πνευματικοί ὁδηγοί τῶν ἄλλων, ἄνευ τῶν ὁποίων δέν μπορεῖ κανείς μέ ἀποτελεσματικότητα νά ἀσκεῖ τή γιόγκα. Οἱ ὀπαδοί τους –ἐπιλέγω πολύ ἐνσυνείδητα τή λέξη ὀπαδός, ὅπως θά φανεῖ στή συνέχεια– θεωροῦν, ὅτι μέσῳ τοῦ ὑλικοῦ σώματος τοῦ γκουρού ἐκδηλώνονται θεϊκές ἐνέργειες, ὅτι αὐτοί τούς μεταδίδουν θεῖο σπινθήρα. Οἱ ἴδιοι οἱ γκουρού ἀποδέχονται γιά τόν ἑαυτό τους ὅτι ἀποτελοῦν σπάνιες φωτισμένες ψυχές τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, ἐπιδιώκουν καί ἀποδέχονται μέ εὐχαρίστηση καί φυσικότητα ἐκδηλώσεις λατρείας τοῦ προσώπου τους ὡς θεϊκῶν ὑπάρξεων. Χρόνια ὁλόκληρα ἄσκησης μέ τόν διαλογισμό, πού λειτουργεῖ ὡς αὐθυποβολή, τούς ἔχουν δημιουργήσει αὐτή τήν ἀκλόνητη πεποίθηση καί βεβαιότητα. Τέτοιες μορφές λατρείας εἶναι π.χ. ἐπευφημίες τοῦ πλήθους τῶν ὀπαδῶν πρός τό πρόσωπό τους, ἡ προσκύνησή τους ἀπό τούς ὀπαδούς, μέ τό νά ξαπλώνουν μπροστά τους καί νά τούς προσφέρουν δῶρα, ὅπως καί ἡ πολύ ἐντυπωσιακή πρακτική (στήν κίνηση τοῦ Μαχαράτσι ἤ στούς «Χάρε Κρίσνα») στήν ἐνθρόνιση ἑνός γκουρού, κατά τήν ὁποία τά πόδια του νά πλένονται μέ γιαούρτι καί στή συνέχεια αὐτό τό γιαούρτι νά πίνεται ἀπό τούς παρευρισκόμενους ὀπαδούς. Μέσα ἀπό αὐτή τήν θεώρηση τοῦ κόσμου καί τοῦ ἑαυτοῦ τους, μέσα στή ζάλη τῆς αὐτοθεοποίησής τους, τούς φαίνεται ἀπόλυτα φυσική ἡ πάσης φύσεως ἐκμετάλλευση τῶν κατώτερων ὄντων, ὅπως τῶν μελῶν τῶν κινήσεών τους.

Γιά τούς ὀπαδούς ἡ ἀπόλυτη ἀφοσίωση στόν γκουρού θεμελιώνεται στήν πεποίθηση, ὅτι ἐκεῖνος εἶναι τό ἀπόλυτο κέντρο τῆς ζωῆς τους καί ἄρα ζοῦν καί ἐργάζονται πλέον μόνο γιά τόν γκουρού. Δέχονται ἀπό ἐκεῖνον νά τούς κάνει τή λεγόμενη «ἐγωεκτομή», ὥστε νά γίνουν ἀπόλυτοι ἐκτελεστές τῆς δικῆς του θέλησης, δηλαδή πιστοί δοῦλοι του, μέ τήν ἐλπίδα, προφανῶς, κάποια στιγμή νά καταλήξουν πιστά ἀντίγραφα τῆς ἐπαρμένης, σέ ἰλιγγιώδη βαθμό, «προσωπικότητας» τοῦ γκουρού.

Τό 1995, στήν Ἰαπωνία, ἐκτελῶντας τυφλά τίς διαταγές τοῦ γκουρού Ἀσαχάρα, οἱ ὀπαδοί του ἔκαναν μία τρομοκρατική ἐπίθεση στό μετρό τοῦ Τόκιο μέ τό δηλητηριῶδες ἀέριο Σαρίν. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν 12 νεκροί καί 5500 τραυματίες, ἀπό τούς ὁποίους οἱ περισσότεροι μείνανε ἀνάπηροι γιά ὅλη τους τή ζωή. Ἀναφαίρετo στοιχεῖο τῶν ὀπαδῶν ἀποτελεῖ καί ἡ λεγομένη «ἱερή προσφορά», δηλαδή ἡ κατάθεση ὅλων τῶν περιουσιακῶν στοιχείων τους στά πόδια τοῦ γκουρού. Μάλιστα, μέ τήν πράξη αὐτή ὀφείλουν εὐγνωμοσύνη στόν γκουρού, ἐπειδή δέν τά ἀρνεῖται ἀλλά τά δέχεται καί ἔτσι τούς ἀπαλλάσσει ἀπό τό βάρος αὐτό, πού εἶναι τροχοπέδη καί βάσανο γιά τούς ἴδιους τούς ὀπαδούς.

Ἡ κορύφωση τῆς δουλείας τους στόν γκουρού φαίνεται στό ἑξῆς ἐντελῶς ἀσύλληπτο στοιχεῖο: Στήν περίπτωση πού θά ἀποδειχτεῖ ὅτι οἱ ὀπαδοί ἔχουν πέσει θύμα ἑνός ἀπατεῶνα γκουρού, ὀφείλουν νά παραμείνουν πιστοί σ’ αὐτόν καί νά συνεχίσουν νά τόν ὑπηρετοῦν, ἐπειδή αὐτός τούς ἄξιζε. Αὐτός ὁ ἀπατεώνας γκουρού ἀνταποκρίνεται στό κάρμα τους, στίς πράξεις τῆς προηγούμενης ζωῆς τους. Μένοντας πιστοί σ’ αὐτόν, σέ μία μελλοντική ἐνσάρκωση ἀσφαλῶς θά τούς τύχει ἕνας πιό «ἐξελιγμένος» γκουρού.

Πολλοί σύγχρονοί μας Ἕλληνες πού ἀσκοῦνται στή γιόγκα σίγουρα θά ὑποστηρίξουν, ὅτι ἡ γιόγκα πού κάνουν οἱ ἴδιοι δέν ἔχει τίποτε τό κοινό μ’ αὐτήν τήν θρησκευτική μορφή γιόγκα τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ. Καλό ὅμως εἶναι νά συνειδητοποιήσουν, ὅτι πολλοί δάσκαλοι τῆς γιόγκα «εὐρωπαϊκῶν» προδιαγραφῶν ἔχουν φοιτήσει καί ἔχουν ἐκπαιδευτεῖ π.χ. στό Σατυαναντασράμ πού διαθέτει παγκοσμίως ἕνα καλά ἀνεπτυγμένο δίκτυο κέντρων γιόγκα–ἀσράμ (καί ἐδῶ στήν Ἑλλάδα) καί πού ἔχει ἀκριβῶς τά πιστεύω πού περιγράψαμε παραπάνω.

Λίγο–πολύ τά ἴδια ἰσχύουν καί γιά τό SilvaMindControl πού, ναί μέν δέν ἐμφανίζεται κάτω ἀπό τό πέπλο τῆς γιόγκα, χρησιμοποιεῖ, ὅμως, ἀνατολίτικες τεχνικές, καθώς καί γιά τό «Κέντρο ΟΜ» τοῦ γκουρού SriChinmoy καί ἄλλες παρόμοιες κινήσεις μέ παγκόσμια δικτύωση. Κοινό τους χαρακτηριστικό εἶναι ἡ ἐμφάνισή τους μέ τό προσωπεῖο τῆς ἐπιστήμης. Τίποτε, ὅμως, τό ψευδέστερο ἀπό αὐτό. Τί τό κοινό ἔχει ἡ ἐπιστήμη μέ τόν «νόμο» τοῦ κάρμα, μέ τήν πίστη στίς μετενσαρκώσεις, σέ ἕνα ἀπρόσωπο φανταστικό θεῖο στοιχεῖο ἤ στίς θεότητες τοῦ ἰνδουϊσμοῦ; Ἀκόμα καί ἐκεῖ πού ἡ γιόγκα ἐμφανίζεται ὡς ἁπλή γυμναστική δέν ἔχει νά προσφέρει τίποτα. Ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ εἰδικοί, τό βασικό πρόβλημα τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἀκινησία, τόσο στόν χῶρο τῆς ἐργασίας ὅσο καί στόν ἐλεύθερο χρόνο. Καί ἡ γιόγκα, ἀντί νά αὐξήσει τήν κινητικότητα, τήν περιορίζει ἀκόμα περισσότερο μέ τίς καθιστικές ἀσκήσεις της.

Δεδομένο εἶναι, ὅτι ἡ γιόγκα στίς Δυτικές χῶρες ὡς ἐξαιρετικά ἔξυπνα στημένη πλεκτάνη παρασύρει τούς Εὐρωπαίους καί Ἀμερικανούς στόν πολιτισμό τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ. Ἡ ἐπιρροή ἀσκεῖται μέσῳ τῆς θρησκευτικῆς μουσικῆς, μέσῳ τῆς ἰνδικῆς κουζίνας, μέσῳ συζητήσεων γιά τήν μετενσάρκωση, τό κάρμα, τίς κρυμμένες δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου κ.ἄ. Μέ τά «μάντρας» –σύντομες προτάσεις πού χρησιμοποιοῦνται τήν ὥρα τοῦ διαλογισμοῦ καί ἐκφράζουν συνήθως τή λατρεία σέ μία ἀπό τίς θεότητες τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ– οἱ ἀφελεῖς Δυτικοί, πού ἐνθουσιάζονται ἀπό τόν κόσμο αὐτό, εἰσάγονται στήν εἰδωλολατρία τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ. Καί γιά τούς ἀκόμα πιό ἀφελεῖς ἐμπλέκεται καί τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, πού παρουσιάζεται μαζί μέ τούς Βούδα, Κρίσνα, Ραμακρίσνα κ.ἄ. ὡς προσωπικότητα σέ ξεχωριστό πνευματικό ἐπίπεδο, ὡς ἕνας ἀπό τούς σωτῆρες τοῦ κόσμου!...

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 127 Μάρτιος 2013

Πηγή: Ακτίνες 

Πριν κλείσουμε όμως τον μικρό κύκλο των σκέψεών μας πάνω στο μεγάλο θέμα της Αστρολογίας, θα θέλαμε να εκφράσουμε την προσωπική μας άποψη πάνω σε ένα τελευταίο μεγάλο και βασανιστικό ερώτημα:

«Εφόσον είναι πασιφανής ή μη επιστημονική φύση της Αστρολογίας και τόσο προφανής η προσπάθεια της θεολογικής της συγκρότησης, γιατί αυξάνει συνεχώς το ακροατήριο της, μεταξύ των "θρησκευόμενων" ανθρώπων ή εκείνων που σωστά ή όχι αναζητούν τη λυτρωτική απόδειξη και τεκμηρίωση της υπέρλογης θεϊκής δύναμης;».

Εύκολες απαντήσεις στό ερώτημα αυτό έχουν δοθεί πολλές, όπως η κακή αντιμετώπιση του θέματος από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η αφέλεια κάποιων συνανθρώπων μας ή ακόμα η περίεργη και ανεξήγητη έλξη, που ασκεί το μυστήριο και το άγνωστο. Πέρα όμως από τα προηγούμενα, δευτερογενή και επουσιώδη αίτια, αναδύεται ένα τεράστιο κοινωνικό δεδομένο, άξιο προσοχής. Όπως μπορούμε να διαπιστώσουμε, η Αστρολογία, όπως και μια σειρά απόκρυφων και μαγικών τεχνών μεσαιωνικής προέλευσης, βρίσκουν εύφορο έδαφος σε κοινωνίες που δεν έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν στα μέλη τους την αίσθηση μιας κοινωνικής, φυσικής, ψυχικής και συναισθηματικής ασφάλειας. Οι πολίτες αυτών των κοινωνιών, βιώνοντας το φόβο και το δέος του σωματικού και ψυχικού τους «αύριο», αναζητούν τη γαλήνη και τη στήριξη δυνάμεων ανώτερων της κοινωνίας και των ανθρώπων.

Λόγω του προηγούμενου γεγονότος, αναφερόμενοι ειδικότερα στην «πολιτισμένη» Δύση, κατά τη διάρκεια ειρηνικών περιόδων υλικής ευμάρειας, όπου οι άνθρωποι έχουν τη ψευδαίσθηση μιας κοινωνικής, βιολογικής και ψυχικής ασφάλειας, οι Εκκλησίες όλων των θρησκειών και δογμάτων αποψιλώνονται από αρκετούς πιστούς. Ομοίως «αναδουλειές» παρουσιάζει το επάγγελμα του αστρολόγου. Αντίθετα, σε περιόδους κοινωνικών ή ιδεολογικών κρίσεων, όταν η ανθρώπινη ανασφάλεια και το δέος του ανθρώπινου «αύριο» γιγαντώνεται, οι άνθρωποι επιστρέφουν στο Θεό αλλά αρκετοί και στην Αστρολογία.

Μετά όλα τα προηγούμενα, νομίζουμε ότι είναι σαφές το γιατί κατά την περίοδο που διανύουμε, η όποια χαρακτηρίζεται από την ταχύτατη και επώδυνη κατάρρευση κοινωνιών και ιδεών, πολλοί άνθρωποι αναζητούν εκ νέου τη χαμένη αίσθηση της ασφάλειας τους, στη ψευδαίσθηση και τους μύθους των μαγικών και υπέρλογων δυνατοτήτων της Αστρολογίας και του Αποκρυφισμού.

Ομοίως, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την επιστροφή του μεγάλου μέρους της κοινωνίας στην ασφαλή και δοκιμασμένη αγκαλιά της προγονικής Ορθόδοξης Πίστης.

Αν και προς το παρόν αυτά που ήταν να πούμε για την Αστρολογία ελέχθησαν, θέλουμε να μας επιτραπεί να απευθύνουμε μια προσωπική έκκληση σε δυο μεγάλες κατηγορίες ανθρώπων που ασχολούνται με την Αστρολογία και τον Αποκρυφισμό.

Αρχικά θέλουμε ν' απευθυνθούμε σ' εκείνους τους καταρτισμένους επιστημονικά μελετητές, τους έτοιμους να ξεπεράσουν λογικές αρχές και επιστημονικά δόγματα. Εκείνους που μέσα στα σκοτεινά μονοπάτια της Αστρολογίας και του Αποκρυφισμού αναζητούν το φως νέων γνώσεων πάνω στα πεδία του φυσικού και ψυχικού κόσμου.

Συνοδοιπόρε ερευνητή, το γνωρίζουμε ότι πολύ δύσκολα θα παγιδευτείς σε ψευδείς παραδείσους αναπόδεικτων επιστημονικά, ψυχικών ή φυσικών φαινομένων. Πιστεύοντας βαθειά στην αλήθεια της αρχής «ερεύνα και πίστευε», αργά ή γρήγορα έχεις ελπίδες να οδηγηθείς στην αλήθεια του κόσμου σου, μόνο αν κατανοήσεις την περιορισμένη φύση του ανθρώπινου μυαλού, την απεραντοσύνη της γνώσης, αλλά και τη γαλήνη που προσφέρει ή μυστική δύναμη της αποδοχής της υπέρλογης ύπαρξης του Θεού.

Και κάτι ακόμα. Ποτέ μην εκβιάζεις, φίλε μας, τον ερχομό της γνώσης. Ποτέ μη την κυνηγάς με την αίσθηση του κατακτητή. Η γνώση δεν κατακτιέται. Συμφιλιώνεται μόνο μαζί σου και σου αποκαλύπτει τις απόκρυφες πτυχές της, μόνο όταν είναι σίγουρη πως δεν θα την εκμεταλλευτείς, πως δεν θα σταθείς καιροσκόπος και φιλόδοξος τρυγητής της. Μάζευε την κομμάτι - κομμάτι με αγάπη και πάθος. Μη παραπετάς και μην αγνοείς τα κομμάτια της, που σήμερα δεν καταλαβαίνεις την αξία τους, τα κομμάτια που δεν σε συμφέρει να τα βρεις και γι' αυτό τα προσπερνάς κάνοντας πως δεν τ' αναγνωρίζεις. Μη βιάζεσαι, περπατώντας τα μοναχικά μονοπάτια της απόλυτης γνώσης. Μη δειλιάζοντας μπροστά στις ανθρώπινες αδυναμίες και πόνους, ο χρόνος της άσκησης κάποτε θα συμπληρωθεί και τότε μέσα σε μια και μόνη στιγμή, θα νιώσεις να κατακλύζει κάθε πόρο της φθαρτής σου ύπαρξης, η δύναμη της αιώνιας ένωσής σου με την υπέρτατη γνώση του Θεού - Δημιουργού σου. Τα κομματάκια της γνώσης που με τόση αγάπη και υπομονή θα έχεις μαζέψει διασχίζοντας τον έρημο κόσμο σου, θα έχουν βρει τη σωστή τους θέση στο πάζλ της ψυχής σου. Τότε, το σώμα σου, οι περιορισμένες δυνατότητες των αισθήσεων σου, δεν θα είναι πια η πηγή της αδυναμίας σου να ταξιδέψεις προς τη γνώση του κόσμου, παρά η ευτυχισμένη δυνατότητα που σου έχει δοθεί, να μπορείς να βιώσεις αξιοθαύμαστες εκδηλώσεις της ψυχής σου.

Τέλος θέλουμε ν' απευθυνθούμε σ' εκείνους που αναζητούν στην Αστρολογία τη γαλήνη και ασφάλεια που τους αρνείται η κλονισμένη κοινωνία μας. Ακόμα, στους ακατάρτιστους επιστημονικά μελετητές, οι οποίοι τις περισσότερες φορές περιστασιακά ασχολούνταν με θέματα Αστρολογίας και Αποκρυφισμού. Σ' όλους αυτούς θέλουμε να υπενθυμίσουμε το πόσο εύκολο είναι να εξαπατηθούν ή σε χειρότερες περιπτώσεις να χάσουν μέσα στον σχηματιζόμενο ιστό του υπέρλογου αποκρυφιστικού δέους, τη ψυχική και συναισθηματική ισορροπία που τους έχει απομείνει.

Φίλε μας, κατανοούμε την κοινωνική, ψυχική και συναισθηματική αναγκαιότητα που σε οδηγεί στα σκοτεινά μονοπάτια που διάλεξες. Γνώριζε όμως ότι κανείς δεν πρέπει να παίζει με τη φωτιά, αν δεν γνωρίζει αυτός ο ίδιος πως να τη σβήνει. Μη αναζητάς τη λύση των προβλημάτων σου στα πλαίσια μιας φυσικής γνώσης που δεν μπορείς να κατανοήσεις! Υπάρχει, έκτος της γνώσης, κι ένας άλλος πια σίγουρος δρόμος που οδηγεί στη λύτρωση. Ο δρόμος της πίστης στο Θεό.

Η ψυχική και συναισθηματική ασφάλεια και γαλήνη που αναζητούμε απεγνωσμένα, δεν βρίσκεται χαμένη μέσα στην άκριτη αποδοχή της μαντείας των μακρινών άστρων και του απόμακρου ζωδιακού των σκοταδιστών του Μεσαίωνα! Τον αναζητούμενο χαμένο παράδεισο της παιδικής μας αθωότητας, μπορούμε να τον ανακαλύψουμε πολύ κοντά μας, βαθειά μέσα μας, αν ακολουθήσουμε το δρόμο της αναζήτησης της πίστης προς τον Θεό που υπάρχει μέσα και γύρω μας. Την πίστη αυτή που μπορούμε ν' αντλήσουμε μονάχα από Αυτόν και μόνο μέσω Αυτού!

Πηγή:Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Η πιο επικίνδυνη μορφή οργανωμένου εγκλήματος σε παγκόσμια κλίμακα συντελείται στις μέ­ρες μας από τις καταστροφικές σέκτες (destructive cults) ή «καταστροφικές λατρείες», όπως αποδίδεται ο όρος στα ελληνικά. Και περιλαμβάνει: από δολοφονίες, απαγωγές, εξαναγκαστική ασιτία, ευνουχισμό και παντός είδους κακοποίηση, μέχρι λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών, κατασκοπεία, χρήση μέσων βιολογικού πολέμου και απόπειρα πρόκλησης πολέμου μεταξύ κρατών !...

Αποσπάσματα ομιλίας του κ. Στ. Ταμάσιου,

Στρατιωτικού Εισαγγελέως της Κύπρου,

στην ΙΑ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη για θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας

Η πιο επικίνδυνη μορφή οργανωμένου εγκλήματος σε παγκόσμια κλίμακα συντελείται στις μέ­ρες μας από τις καταστροφικές σέκτες (destructive cults) ή «καταστροφικές λατρείες», όπως αποδίδεται ο όρος στα ελληνικά. Και περιλαμβάνει: από δολοφονίες, απαγωγές, εξαναγκαστική ασιτία, ευνουχισμό και παντός είδους κακοποίηση, μέχρι λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών, κατασκοπεία, χρήση μέσων βιολογικού πολέμου και απόπειρα πρόκλησης πολέμου μεταξύ κρατών !...

Στα επόμενα δέκα χρόνια, μάλιστα, αναμένεται ότι οι καταστροφικές σέκτες θα αναλάβουν το έργο των συνδικάτων του εγκήματος και θα αποτελούν τη μεγαλύτερη εγκληματική ομάδα.... Ο τζίρος, άλλωστε, αρκετών τέτοιων οργανώσε­ων εκτιμάται ότι υπερβαίνει ακόμη και τον προϋπολογισμό μεγάλων χωρών!...

Τα συγκλονιστικά αυτά στοιχεία κατέθεσε στην ΙΑ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη για θέμα­τα Αιρέσεων και Παραθρησκείας ο στρατιωτικός εισαγγελέας Κύπρου, κ. Στέλιος Ταμάσιος . Και επεσήμανε την ανάγκη άμεσης «επιστράτευσης» κυβερνητικών και κοινωνικών φορέων για την αντιμετώπιση του τρομακτικού φαινομένου. Αυτό άλλωστε, επεσήμανε προς την πολιτεία και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος με τις δύο πρόσφατες επιστολές του προς τον πρόεδρο της Βουλής Α. Κακλαμάνη και τον Υπουργό Παιδείας Γ. Αρσένη.

Ωστόσο, παρά τις συνεχείς επισημάνσεις αλλά και τις σχετικές συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, παρά το ότι στη χώρα μας υπάρχουν περισσότερες από 500 τέτοιες οργανώσεις , και στο παρελθόν θρηνήσαμε θύματα, και παρά το γεγονός ότι η εισαγγελική έρευνα αποκάλυψε -σε κάποιες περιπτώσεις- ευρήματα αντεθνικής και κατασκοπευτικής δράσης, κανένα μέτρο δεν έχει ληφθεί!... Έτσι, αντίθετα από άλλες ευρωπα­ϊκές χώρες, η Ελλάδα παραμένει τραγικά ανοχύρωτη απέναντι σε επικίνδυνες ομάδες, που συχνά κρύβονται πίσω από το μανδύα της θρησκείας....

Ενώ οι εκατοντάδες Έλληνες γονείς που έχασαν τα παιδιά τους σε τέτοιες οργανώσεις συνεχίζουν, μάταια, να ψάχνουν κάποια κρατική υπηρεσία για να ζητήσουν στήριξη και βοήθεια....Αλλά... έως πότε; Και γιατί;.....

α) Ο απολογισμός του αίματος

Ελάχιστο δείγμα, 22 μόλις περιστατικών «σεκτικού εγκλήματος», και μόνον εκείνων που σχε­τίζονται με την αφαίρεση ζωής. Ικανό, όμως να προκαλέσει τρόμο, καθώς «στάζει αίμα» από θα­νάτους που συνέβησαν στο όνομα κάποιας διαστροφικής αναζήτησης εξουσίας, χρήματος, ή μιας δήθεν αλήθειας.

1. «Ναός τού Λαού » στη Γουιάνα, με Αρχηγό τον Τζίμ Τζόουνς. Περίπου 1000 οπαδοί αυτοδηλητηριάστηκαν στις 18-11-1998. Κι ανάμεσά τους πολλά μικρά παιδιά που φονεύθη­καν!...

2. Σέκτα στην Ινδονησία , με πιθανά μέλη και στρατιωτικούς, φόνευσε 140 άτομα.

3. Ντέιβιντ Κορές, ο ...«προφήτης της αιώνιας σωτηρίας», στο Γουάκο τού Τέξας. Το 1993 οδήγησε τους οπαδούς του στην καταστροφή: 95 άτομα κάηκαν ζωντανά. Μεταξύ τους και 17 παιδιά!....

4. «Τάγμα τού Ναού τού Ήλιου », τού Λικ Ζουρέ. Συνολικά 74 νεκροί από ομαδικές αυτοκτονίες-φόνους, το διάστημα από το 1994 έως το 1997.

5. «Πύλη τού Ουρανού ». Ομαδική αυτοκτο­νία 39 μελών. Ανάμεσά τους κι επιστήμονες...

6. «Οι Άνθρωποι τού Κροκόδειλου » Από το Κογκό. Νεκροί 33.

7. Jombola Cult. Νεκροί πάνω Από 30.

8. «Η Εκκλησία των Αμνών τού Θεού », τού νέο-πολυγαμικού μορμόνου Ε. Μπαρόν. Νεκροί, τουλάχιστον 20. Κι άλλοι 4 δολοφονημένοι το 1998, απ' το γιό του και διάδοχό του, Α. Μπαρόν.

9. Αντόλφο Ντέ Τζίζους Κονστάνζο και Σάρα Αλντρέτε. Νεκροί 24.

10. «Κοινότητα της Υπέρτατης Αλήθειας » τού γκουρού Σόκο Ασαχάρα. Δεκαοκτώ νεκροί και 5.000 τραυματίες ανύποπτοι πολίτες, από δηλητηριώδη αέρια που διοχέτευσε η σέκτα, στο μετρό τού Τόκιο, το 1995.

11. «Φονιάδες της Ζέμπρα ». Νεκροί 15.

12. «Ναός της Αγάπης τού Γιαχβέ Μπεν Γιαχβέ». Νεκροί πάνω από 14.

13. «Θρησκεία της Αλήθειας » στην Τιχουάνα. Δώδεκα άνθρωποι, το 1990, ήπιαν φρουτοποτό με βιομηχανικό οινόπνευμα και πέθαναν.

14. «Η Οικογένεια » τού Τσάρλς Μάνσον. Δολοφόνησε περισσότερους από εννέα ανθρώπους.

15. «Ripper Crew ». Νεκροί 18.

16. «Εκκλησία της Αιώνιας Ζωής », στη Ν. Κορέα. Νεκροί 7, το 1998.

17. «Διεθνής Εκκλησία Πεντηκοστιανών » της Βραζιλίας. Νεκροί 6, το 1998.

18. «Σατανιστική Σιβηριανή Λατρεία ». Πέντε νεαρά αγόρια και κορίτσια νεκρά από πνιγμό, που αποτελούσε τον τρόπο.... μυήσεως στον 7^ο βαθμό! Επίσης, 36 νέοι 12 έως 22 χρόνων κρε­μάστηκαν από δέντρα και πέθαναν!...

19. «Εκκλησία των Αγίων των Τελευταίων Ημερών ». Αρχηγός ο Τζέφρι Λάνγκτον, που χτύπαγε τα παιδιά του κοινοβίου με κοντάρια, έβαζε τις γυναίκες να χορεύουν γυμνές, ενώ εκείνος τριβόταν με... περιττώματα! Το 1987 στο Οχάιο, αυτός και τα μέλη του περίμεναν να συναντήσουν... το Θεό και να δουν την συντέλεια!... Όταν κάτι τέτοιο φυσικά δεν συνέβη, πυροβόλησε και σκότωσε την πενταμελή οικογένεια Avery, για να κατευνάσει το θυμό τού Θεού!.. Η υπόθεση αποκαλύφθηκε το 1990 και ο Λάνγκτον καταδικάστηκε σε θάνατο.

20. Ομάδα «Μούβ» . Το 1985 σε σύγκρουση των μελών με την Αστυνομία, σκοτώθηκαν 11 άτομα κι έγιναν ζημιές 10.000.000 δολαρίων.

21. «Αθλητική Εκκλησία » στο Πόρτλαντ. Η αρχηγός Ε. Μπράουαντ και 8 μέλη, συνελήφθησαν το 1991, για τη δολοφονία μιας οκτάχρονης μικρούλας και τις συνθήκες δουλείας που επέβαλλαν σ' αλλά παιδιά.

22. Τα γεγονότα της Παλλήνης και η τετραπλή αυτοκτονία γυναικών στην Κύπρο το 1992, λόγω εμπλοκής τους με μάγους και σατανιστές....

β) Συνδικάτα εγκλήματος στο όνομα κάποιου... Θεού

Το «Σεκτικό έγκλημα», που αποκάλυψε ο εισαγγελέας κ. Σ. Ταμάσιος, έλαβε τα τελευταία χρόνια τρομακτική έκταση και έξαρση. Παραμένει, όμως, ιδιαίτερα δύσκολο στην αντιμετώπισή του.

Αφ' ενός, επειδή πρόκειται για έναν καινού­ριο τομέα εγκληματολογικής επισκόπησης. Κι αφ' ετέρου, επειδή κυριαρχούν σ' αυτόν πολύ εφευρετικές εγκληματικές διάνοιες που εκπαιδεύονται να καμουφλάρονται και να εξαφανίζουν ίχνη... Ωστόσο, μπορεί να χωριστεί σε τρεις με­γάλες κατηγορίες:

1. Στα κοινά εγκλήματα που διαπράττονται κατά την διάρκεια τελετουργίας ή κατά την επιδίωξη των σκοπών της σέκτας. Συνήθως συντελούνται σε απόκρυφα και απρόσιτα μέρη, γι' αυτό και αποκαλύπτονται πολύ αργά. Αλλά κι όταν εξιχνιάζονται, δεν αποδεικνύονται, εξαιτίας της απροθυμίας των μαρτύρων που διακατέ­χονται από ισχυρό φόβο. Και τέτοια είναι:

- Η ανθρώπινη θυσία, κυρίως από σατανιστές.

- Η πρόκληση θανάτου κατά τη διάρκεια εξορκισμών.

- Η σωματική βία, η στέρηση προσωπικής ελευθερίας, η απαγωγή.

- Η αυτοκτονία, ύστερα από συγκεκριμένες οδηγίες των αρχηγών.

- Η σεξουαλική εκμετάλλευση υπό μορφή σεξουαλικής τελετουργίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόλις τον περασμένο Μάϊο, η καναδική εφημερίδα «Edmonton Sun», αποκάλυψε ότι οι άντρες μιας σέκτας στο Rocky Mountain House, παρέδιδαν τις συζύγους τους για σεξ στον αρχηγό, ως απόδειξη αφοσίωσής τους!... Και τέτοιες «χειραγωγικές ομάδες» μόνον στην συγκεκριμένη περιοχή τού Καναδά, υπάρχουν 300-500!...

- Η οικονομική εκμετάλλευση και οι απάτες σε βάρος των μελών. Οι καταγγελίες σε διεθνή κλίμακα είναι πάμπολλες.

Γνωστά είναι εξάλλου και το όσα δημοσιοποι­ήθηκαν για το σαηεντολογικό σωματείο ΚΕΦΕ -που κηρύχθηκε παράνομο- και για τα ποσά των δολλαρίων που υποχρεώθηκε να επιστρέψει στους εξαπατηθέντες, ύστερα από δικαστικές διαδικασίες.

Γενικά, ο κύκλος εργασιών των «οικονομικών» σεκτών, εκτιμάται ότι υπερβαίνει κατά πολύ, ακόμη και τον προϋπολογισμό μεγάλων κρατών. Λ.χ. ο Μάστερ Ντάνγκ, αρχηγός της «Πνευματικής Ανθρώπινης Γιόγκα», γνωστής και ως «Ανθρώπινη Παγκόσμια Ενέργεια» (HUE), μόνον στο Βέλγιο αποκόμισε κέρδη πέ­ραν τού ενός εκατομμυρίου δολαρίων!...

Κι αυτό, από τις ομιλίες και την προσφορά θεραπειών με επίθεση των χειρών, για... κάθε νό­σο, σε διάφορες χώρες! Η βελγική αστυνομία εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για παράνομη εξάσκηση θεραπειών και καταδολίευση... Ήδη, όμως, η HUE, αναφερόταν στην ειδική έκθεση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, ως ο μεγαλύτερος οργανισμός της «Νέας Εποχής», στη Γαλλία.

2. Στη δεύτερη κατηγορία -ανέφερε ο κ. Ταμάσιος- υπάγεται το κοινό έγκλημα που διαπράττεται λόγω επηρεασμού απ' το δόγμα ή τους κανονισμούς της σέκτας. Όπως:

- Φόνος από απόγνωση και τρέλα . Στις 13 Σεπτεμβρίου, το πρακτορείο «Ρόιτερ» μετέδω­σε ότι τα μέλη μιας σέκτας στην Ινδονησία χτύ­πησαν μέχρι θανάτου τρία άλλα μέλη. Και τούτο διότι, τους είχε ειπωθεί ότι στις 9 Σεπτεμβρίου ώρα 9 το πρωί θα επήρχετο το τέλος τού κό­σμου, με αποτέλεσμα να πουλήσουν όλα τα υπάρχοντά τους!...

- Πρόκληση θανάτου λόγω άρνησης να γίνει με­τάγγιση αίματος προς το άτομο που κινδυνεύει.

- Πρόκληση θανάτου ή σοβαρής σωματικής -ψυχικής βλάβης, από άρνηση ιατρικής φροντίδας και φαρμακευτικών μέσων της κλασσικής επιστήμης.

- Πρόκληση αυτοκτονίας, όχι ύστερα από ρητές οδηγίες των αρχηγών, αλλά λόγω επηρεασμού από τη διδασκαλία της ομάδας.

3. Η τρίτη κατηγορία περιλαμβάνει τα κοινά εγκλήματα που διαπράττονται υπό την κάλυψη της σέκτας , και τα όποία έχουν έπισημανθη πλειστάκις από τις αστυνομίες διαφόρων χωρών. Μνημονεύονται επίσης σε γενικές γραμμές, σε εκθέσεις Ευρωπαϊκών Οργανισμών, τού Ευρωπαϊκοϋ Κοινοβουλίου και τού Συμβουλίου της Ευρώπης. Πρόκειται για:

- λαθρεμπόριο όπλων

- διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών

- παράνομη διακίνηση χρυσού, πολύτιμων λί­θων κ.α.

- οικονομικές απάτες και φοροδιαφυγή

- κατασκοπεία, η κατ' επέκταση προδοσία της χώρας.

γ) Ολοκληρωτικά δόγματα

Στο «Σεκτικό έγκλημα » περιλαμβάνονται επίσης ο ευνουχισμός, η περιτομή σε άντρες και γυ­ναίκες, η εξαναγκαστική ασιτία, η τρομοκρατία, ο εκβιασμός, η χειραγώγηση, η εκμετάλλευση κάθε τύπου, η στέρηση παιδείας στα παιδιά, η σωματική βία, η καταδολίευση, η παραπλάνηση, η κατήχηση σε ολοκληρωτικά δόγματα, η πρό­κληση διάλυσης οικογενειών κ.α.

Ωστόσο, υπάρχουν και τα εγκλήματα κατά των κοινωνιών γενικότερα, όπως η χρήση δηλητηριωδών αερίων, η χρήση μέσων βιολογικού πολέμου, η υποκίνηση ή η μεθοδευμένη απόπειρα πρόκλησης πολέμου μεταξύ κρατών .

δ) Ειδικές αστυνομικές μονάδες

Απέναντι σ' αυτήν την αυξανόμενη σύγχρονη τρομοκρατική απειλή -επεσήμανε ο στρατιωτικός εισαγγελέας- έχουν υπάρξει ενέργειες, συστάσεις και ψηφίσματα από το Ευρωκοινοβούλιο και από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Με πιο πρό­σφατη, τη Σύσταση Recommendation 1412, στις 22 Ιουνίου, που υιοθετήθηκε με παμψηφία των 286 μελών της. Και η οποία, εκτός των άλλων, εισηγείται και την οικονομική στήριξη σχετικών κέντρων πληροφόρησης στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αλλά και τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου, για την έρευνα των ομάδων αυτών. Αξιόλογα είναι, επίσης τα μέτρα που έλαβε το γαλλικό υπουργείο Δικαιοσύνης, αλλά και η δημιουργία ειδικών αστυνο­μικών ομάδων στις ΗΠΑ, το Βέλγιο κ.α.

ε) Άμεσα μέτρα

Ωστόσο -κατέληξε ο κ. Ταμάσιος- είναι αναγκαία η συστράτευση κυβερνήσεων, εκκλησίας, κοινωνικών οργανισμών και φορέων της νεολαίας. Καθώς, σύμφωνα με εκτίμηση των στοιχείων που αναφέρθηκαν στο Συνέδριο «Violencia '98» στη Βενεζουέλα, οι σέκτες πρόκειται να επιδοθούν σε επενδύσεις γης, πετρελαίου, στρατηγικών ορυκτών, βαρέων μηχανημάτων και μέσων ενημέρωσης.

Προβλέπεται, επίσης, να αναλάβουν, στα επόμενα 10 χρόνια, το έργο των συνδικάτων του εγκλήματος και να αποτελέσουν τη μεγαλύτερη οργανωμένη εγκληματική ομάδα.

Επομένως, η λήψη μέτρων πρέπει να γίνει άμεσα και προτού να είναι, ήδη, πολύ αργά....

«Ο θρησκευτικός πλουραλισμός ως πολιτικο-ιδεολογικόν απόλυτον δόγμα, το οποίον εγείρει αξιώσεις παγκοσμιότητος και υποχρεωτικότητος, δεν πρέπει και (φυσικώ τω λόγω) δεν πρόκειται να γίνη δεκτός υπό των ορθοδόξων χρι­στιανών. Εις τον εξαναγκαστικόν θρησκευτικόν πλουραλισμόν αντιπαραθέτωμεν την κοινωνίαν προσώπων. Εις την πλουμιστήν πολυμορφίαν απόψεων αντιπαραθέτωμεν το αίτημα της αναζητήσεως της αληθείας και της αληθοίς δι­καιοσύνης, όχι δια να τα χρησιμοποιήσωμεν, αλλά δια να ζήσωμεν εν Αληθεία και Δικαιοσύνη. Εις την εν ονόματι της ατομοκεντρικής ελευθερίας κατάλυσιν πράγματι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αντιπαραθέτωμεν τας εντολάς τού Κυ­ρίου ημών Ιησού Χριστού και τον σεβασμόν, την φροντίδα, την αγάπην δια τον πλησίον.

Οφείλωμεν να μη εγκαταλείψωμεν την πίστιν μας, τον πνευματικόν πλούτον μας και τα δικαιώματα τού πλησίον, να μη λάβωμεν αντ' αυτών, αντιστοίχως, πλουραλισμόν παραθρησκειών, αδιεξόδους υπαρξιακάς αναζητήσεις της νεότητος και ολοκληρωτισμόν.

Ο απόλυτος θρησκευτικός πλουραλισμός σημαίνει πλουραλισμόν παραθρησκειών όχι απλώς θρησκειών. Ο θρησκευτικός πλουραλισμός ως κρατική ιδεολογία είναι η πηγή όλων των εγκληματικών και εγκληματογόνων δογμάτων της παραθρησκείας, είναι η αιτία της διαστροφής της λειτουργίας των κρατικών και κοινωνικών θεσμών, είναι ο υπ' αριθμόν ένα δημόσιος κίνδυνος, είναι το νεοεποχήτικον φασιστικόν δόγμα το οποίον καλύπτεται κάτω από το προσωπείον μιας ψευδωνύμου «ελευθερίας» ενός εξανδραποδιζομένου ανθρώπου.»

Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον 

Στις 2 Απριλίου του 1930, ο Ταφάρι Μακόνεν, αντιβασιλέας της Αιθιοπίας, μετά από μια δεκαετία πραξικοπημάτων, μυστικών συμφωνιών και σκοτεινών δολοφονιών, στέφθηκε αυτοκράτορας της χώρας σε ηλικία τριάντα οχτώ ετών και έλαβε τον βαρύγδουπο τίτλο της «Αυτού Μεγαλειότητος Χαϊλέ Σελασιέ του 1ου, βασιλέα των βασιλέων, λόρδου των λόρδων, κατακτητικού λέοντα της Ιουδαίας και εκλεκτού του Θεού». Επίσης πρόσθεσε μπροστά από το μικρό του όνομα τη λέξη Ρας, που σημαίνει ηγέτης, και, εν αγνοία του, έγινε μέσα σε λίγα χρόνια ο Ρας Ταφάρι, ο Μεσσίας του κινήματος των ρασταφαριανών στο μακρινό νησί της Τζαμάικας στην Καραϊβική.

Ο Χαϊλέ Σελασιέ ήταν απόγονος μιας δυναστείας που προερχόταν, κατά την υποκειμενική του αποκλειστικά άποψη, από τον βασιλιά Σολομώντα και τη βασίλισσα του Σαββά και έμεινε στην ιστορία ως ο μόνος Αφρικανός αυτοκράτορας παγκοσμίως, αλλά και από τις φιέστες του στο αθλητικό στάδιο της Αντίς Αμπέμπα, όπου πετούσε αφειδώς χαρτονομίσματα στο έξαλλο πλήθος. Επίσης, οδήγησε ανεπιτυχώς την Αιθιοπία στον πόλεμο της Αβησσυνίας εναντίον των Ιταλών (1935-’36) και μετά εγκατέλειψε τη χώρα, για να παραμείνει στο Μπαθ της Αγγλίας ως και το 1941, όταν οι Βρετανοί τον επανέφεραν στον αιθιοπικό θρόνο μετά την εκδίωξη των Ιταλών. Ο Σελασιέ έχει υποστεί έντονη κριτική για την οικονομική και τεχνολογική καθυστέρηση της Αιθιοπίας, καθώς και για τον σκανδαλώδη πλουτισμό του ίδιου και της οικογένειάς του κατά την πολυετή παραμονή του στον θρόνο, αλλά και για την εκστρατεία εναντίον της Ερυθραίας, που επιζητούσε την ανεξαρτησία της από την Αιθιοπία και το πλήρωσε με 30ετή πόλεμο.

Κατά ένα περίεργο ιστορικό παράδοξο, αμέσως μετά την ενθρόνιση του Σελασιέ, το 1930, το περιοδικό Τάιμ αφιέρωσε δύο άρθρα στο γεγονός, που συνοδεύονταν από φωτογραφίες του μαύρου αυτοκράτορα. Τα εν λόγω άρθρα, ενώ πέρασαν απαρατήρητα παγκοσμίως, προκάλεσαν κυριολεκτικά σεισμό στην Τζαμάικα, όπου το κίνημα του παν-αφρικανισμού του Μάρκους Γκάρβεϊ ασκούσε έντονη επιρροή στον ντόπιο πληθυσμό. Οι φωτογραφίες έδειχναν τον Αφρικανό βασιλιά με τη μεγάλη στολή και τοπικοί καλλιτέχνες τις αντέγραψαν κατά δεκάδες, για να τοποθετηθούν σε πλατείες και σπίτια. Ο Σελασιέ, ως Ρας Ταφάρι, θεωρήθηκε επισήμως μετενσάρκωση του Ιησού και απευθείας απόγονος της δωδέκατης φυλής του Ισραήλ και, με βάση το προφητικό βιβλίο της Αποκάλυψης, της Καινής Διαθήκης, ο Μεσσίας που θα οδηγήσει τους λαούς της Αφρικής και της αφρικανικής διασποράς στη Σιών και την ελευθερία. Ο ίδιος ο Χαϊλέ Σελασιέ δεν είχε ιδέα για όλα αυτά, ώσπου τον επισκέφθηκε μια αντιπροσωπεία ρασταφαριανών στο Μπαθ το 1936, για να του εκφράσει τη λατρεία των Τζαμαϊκανών στο πρόσωπό του. Ο έκπληκτος αυτοκράτορας υποσχέθηκε να επισκεφθεί κάποτε τους πιστούς του ακολούθους στην Καραϊβική, αλλά λόγω του πολέμου και των προβλημάτων της επιστροφής του στον θρόνο της Αιθιοπίας, η επίσκεψη στην Τζαμάικα θα αργούσε τριάντα χρόνια.

Τελικά, ο Χαϊλέ Σελασιέ κράτησε την υπόσχεσή του, έστω και καθυστερημένα, και προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Κίνγκστον στις 21 Απριλίου του 1966. Ειδοποιημένοι από τους τοπικούς αρχηγούς τους, πάνω από εκατό χιλιάδες ρασταφαριανών είχαν κατακλύσει το αεροδρόμιο αναμένοντας τον «Μεσσία» τους. Από τον πυκνό καπνό που ανέδιδαν τα χιλιάδες τσιγαρλίκια και πίπες με χασίς, που το πλήθος κάπνιζε ακατάπαυστα κατά την εξάωρη αναμονή, ήταν φανερό ότι η πλειονότητα των συγκεντρωμένων ήταν τελείως μαστουρωμένη και όταν τελικά το αεροπλάνο τροχοδρόμησε στον διάδρομο, οι πάντες εφόρμησαν σαν τρελαμένοι στο αεροπλάνο. Ο Σελασιέ επιχείρησε κάποια στιγμή να βγει έξω, αλλά οι αλαλαγμοί των πιστών του τον τρόμαξαν και ξαναμπήκε στο αεροσκάφος. Χρειάστηκε η παρέμβαση του Μόρτιμερ Πλάνο, ενός ντόπιου ράστα ηγέτη, για να πεισθεί τελικά ο «Μεσσίας» ότι δεν θα τον λιντσάρουν, και κατέβηκε στον αεροδιάδρομο υπό τις θριαμβευτικές ιαχές των οπαδών του. Η γυναίκα του Μπομπ Μάρλεϊ, Ρίτα, που ήταν παρούσα στην υποδοχή του Σελασιέ, στο βιβλίο της, No woman, no cry, αναφέρει ότι είδε στις παλάμες του Σελασιέ τα στίγματα από τις πληγές του Χριστού στον σταυρό και πείσθηκε επί τόπου ότι ήταν όντως ο Μεσσίας.

Κατά τις επαφές με τις αρχές, ο Σελασιέ απαίτησε να παρίστανται και οι τοπικοί ράστα ηγέτες, τους οποίους επιπλέον, παρασημοφόρησε με χρυσά μετάλλια, παραμερίζοντας και αγνοώντας την κυβέρνηση της χώρας. Στις συνομιλίες με τους ρασταφαριανούς, ο Σελασιέ φαίνεται πως έπαιξε το χαρτί του Μεσσία, αλλά με μια κίνηση ματ ξεφορτώθηκε την καυτή πατάτα που του εναπόθεσαν στα χέρια ο Μόρτιμερ και οι δικοί του, όταν τον ρώτησαν πότε μπορεί να αρχίσει ο επαναπατρισμός τους στην Αιθιοπία. Ο Σελασιέ, διαισθανόμενος τα επακόλουθα μιας τέτοιας κίνησης, απάντησε ότι δεν πρέπει να επαναπατριστούν στην Αιθιοπία πριν απελευθερώσουν τον λαό της Τζαμάικας. Το απίστευτο είναι ότι ο ολοφάνερος ελιγμός του Σελασιέ θεωρήθηκε ως η «αρχή της απελευθέρωσης πριν τον επαναπατρισμό» για το κίνημα των ρασταφάρι και αποτέλεσε το κύριο έναυσμα του αγώνα τους.

Ο Χαϊλέ Σελασιέ τελικά ανατράπηκε από φιλο-σοβιετικό πραξικόπημα το 1974, και προφανώς δολοφονήθηκε από τους πραξικοπηματίες, ενώ βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό το 1975, αφήνοντας τους Ρασταφαριανούς πιστούς του χωρίς μεσσία και χωρίς την πολυπόθητη Γη της Επαγγελίας του επαναπατρισμού. Έτσι κι αλλιώς είναι κομματάκι δύσκολο να πείσεις κάποιον να αφήσει την Τζαμάικα και την Καραϊβική για να μεταναστεύσει στην έρημο της Αιθιοπίας, όσα τσιγαρλίκια κι αν του τάξεις.

Το κύριο άρθρο του Δημήτρη Μαυρίδη είναι από το ΑΡΔΗΝ . Tα κείμενα στα πλαίσια είναι από την Βικιπαίδεια.

Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

Θα ήθελα εξ αρχής να επισημάνω μία δυσκολία στην διαπραγμάτευση του θέματος, που μου έχει ανατεθεί, και αυτή έχει σχέση με την εύρεση αποκρυσταλλωμένων δογματικών θέσεων των Πεντηκοστιανών. Είναι πάγια η συνήθειά τους να μην δημοσιεύουν την δογματική τους διδασκαλία σε συγκροτημένα εγχειρίδια, αλλά να αρκούνται μόνο σε μία γενική ομολογία πίστεως και σε διάσπαρτες σχετικές αναφορές στους λόγους και στα άρθρα των εντύπων τους. Αξίζει επίσης να παρατηρήσουμε ότι, εκμεταλλευόμενοι την άκρατη δογματική σχετικοκρατία της εποχής μας, ισχυρίζονται πως οι ίδιοι είναι «μη δογματικοί», πως τάχα δεν έχουν δόγματα, αλλά αρκούνται στα όσα είναι γραμμένα στις Άγιες Γραφές.

Στην πραγματικότητα όμως έχουν τα δικά τους δόγματα και τα υποστηρίζουν επίμονα, για να περιχαρακώσουν την αιρετική τους Ομολογία και να διατηρήσουν στα μέλη τους ζωντανή την συνείδηση για την ξεχωριστή τους ταυτότητα¹. Με αυτές τις προϋποθέσεις εμείς είμαστε αναγκασμένοι να συλλέξουμε από τις διάσπαρτες πληροφορίες τα απαραίτητα στοιχεία και να καταγράψουμε κάπως συστηματικά τις δογματικές θέσεις των Πεντηκοστιανών για τα έσχατα, οι οποίες παρουσιάζουν και μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις από ομάδα σε ομάδα, και να επισημάνουμε τις πλάνες τους, για να τις θέσουμε κάτω από το φως της παραδεδομένης θεολογίας της μιας Εκκλησίας.

ΒΑΣΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΣΧΑΤΑ

Η πρώτη και βασική πλάνη των Πεντηκοστιανών για τα έσχατα έχει σχέση με αυτήν την ταυτότητα των εσχάτων και τον τρόπο προσεγγίσεώς τους. Αυτό το αντιλαμβανόμαστε, όταν επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σε ερωτήματα όπως, Πως βλέπουν τα έσχατα οι Πεντηκοστιανοί; Πως τα περιγράφουν; Πως τα ερμηνεύουν; Τι είναι τελικά τα έσχατα για τους Πεντηκοστιανούς; Από την προσεκτική μελέτη των λόγων τους και των κειμένων τους διαπιστώνουμε ότι:

Α. Όλες οι αναφορές τους σε γενικά και επί μέρους ζητήματα των εσχάτων τα εμφανίζουν απογυμνωμένα από το θεολογικό μυστήριο. Παρακολουθώντας κάποιος τα όσα σχετικά με τα έσχατα λέγουν και γράφουν, εύκολα σχηματίζει την εντύπωση ότι πρόκειται για απλοποιημένα ενδοκοσμικά και ανθρωποκεντρικά σενάρια, στηριγμένα σε παρεμηνευμένες βιβλικές περικοπές και εμπλουτισμένα με πολύ ανθρώπινη φαντασία, χωρίς καμμία αίσθηση του μυστηρίου.

Συνοπτικά διδάσκουν²: ότι σύντομα για τον καιρό μας ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος αναλήφθηκε στους ουρανούς, θα έλθη στον κόσμο μας, για να αρπάξη την εκκλησία του, δηλαδή τους πιστούς κεκοιμημένους μόνον της Καινής Διαθήκης και τους ζώντες πιστούς της αληθινής εκκλησίας, δηλαδή τους αναγενημένους και βαπτισμένους στο άγιο Πνεύμα Πεντηκοστιανούς. Όλοι αυτοί θα σταθούν στο Βήμα της Κρίσεως του Θεού, για να προσδιορισθή ο βαθμός της ανταμοιβής, που θα λάβουν. Αμέσως μετά θα φύγη το άγιο Πνεύμα από τον κόσμο, με αποτέλεσμα να είναι ανεμπόδιστη η είσοδος στον κόσμο του Αντιχρίστου, ο οποίος θα επικρατήση και θα κυριαρχήση για επτά χρόνια. Σ’ αυτή την περίοδο επάνω στη γη θα γίνη η μεγάλη Θλίψη. Στο τέλος της επταετίας του Αντιχρίστου θα αναστηθούν οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης μαζί με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και όλοι όσοι μαρτύρησαν κατά την περίοδο της φοβερής επταετίας. Με την λήξη της κυριαρχίας του Αντιχρίστου ο Ιησούς Χριστός θα επανέλθη στη γη για να βασιλεύση επάνω σ’ αυτήν για χίλια χρόνια έχοντας ως πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, ενώ θα επανασυσταθή η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και θα επανέλθη η ισχύς του Μωσαϊκού Νόμου. Με την λήξη της χιλιετούς βασιλείας θα αναστηθούν και όλοι οι κακοί και ασεβείς, για να κριθούν και να κατακριθούν. Αυτή θα είναι η Κρίση του Μεγάλου λευκού Θρόνου, διαφορετική από την κρίση του Βήματος του Χριστού. Σχετικά με την αιώνια ζωή, τον παράδεισο και την κόλαση οι Πεντηκοστιανοί απλώς αναφέρονται σ’ αυτά ως βιβλικές μαρτυρίες, χωρίς τουλάχιστον φαινομενικά να εξηγούν πως τα αντιλαμβάνονται.

Όλες οι λεπτομέρειες του εσχατολογικού σεναρίου κατοχυρώνονται από τους Πεντηκοστιανούς με την παράθεση πολλών αγιογραφικών χωρίων, τα οποία ερμηνεύουν οι ίδιοι, παραβλέποντας τελείως την ερμηνευτική παράδοση των είκοσι περίπου αιώνων. Ωσάν να ήσαν οι πρώτοι και οι μόνοι που χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή! Από αυτήν και μόνη τη δομή του σεναρίου και έχοντας υπ’ όψιν μας την μακραίωνη ερμηνευτική παράδοση της μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, μπορούμε να αντιληφθούμε μαζί με τα λογικά παράδοξα, τις αντιφάσεις και τις αναντιστοιχίες των γεγονότων, τις αντιβιβλικές θέσεις, και αυτή την αίσθηση της απουσίας μυστηρίου. Είναι ολοφάνερο ότι το σενάριο των Πεντηκοστιανών για τα έσχατα δομείται με βάση, όχι την μυστηριακή αποκάλυψη του Θεού, αλλά την ανθρώπινη σκέψη, και αυτήν επηρεασμένη από την ανθρωποκεντρική Δυτική λογική, ιδιαίτερα αυτήν των προτεσταντών, από όπου έλκουν την «πνευματική» τους καταγωγή.

Λαμβάνοντας επίσης υπ’ όψιν μας ότι τα αγιογραφικά χωρία, τα οποία αναφέρονται στην αιώνια βασιλεία του Θεού, στον παράδεισο και στην κόλαση, εκείνοι τα χρησιμοποιούν για να περιγράψουν την χιλιετή επί της γης βασιλεία του Χριστού, και ότι τις εικόνες και τους αριθμούς, που αναφέρονται σε υπερφυσικά γεγονότα, τα εκλαμβάνουν ως φυσικά μεγέθη³, κατανοούμε καλύτερα πως απογυμνώνουν τα έσχατα από την αίσθηση του μυστηρίου. Επί πλέον με τον όλο τρόπο σκέψεως δείχνουν ότι δεν έχουν ούτε υπόνοια ότι τα έσχατα, ο παράδεισος και η κόλαση, αποτελούν κατάσταση, που δημιουργείται από τις άκτιστες ενέργειες του Θεού και διαφοροποιείται από την θετική η αρνητική στάση του ανθρώπου. Εκλαμβάνουν τα έσχατα πάντοτε ως κτιστή πραγματικότητα, με αποτέλεσμα η προσέγγισή τους να είναι εκ βάσεως τελείως λανθασμένη, πλανεμένη.

Σε άκρα αντίθεση με τις ενδοκοσμικές και λογοκρατούμενες αντιλήψεις και θεωρίες των Πεντηκοστιανών για τα έσχατα, η Ορθόδοξη θεολογία των θεωμένων αγίων πατέρων της Εκκλησίας προσεγγγίζει αυτά ως αποκεκαλυμμένο μυστήριο. Είναι συνήθης ο χαρακτηρισμός των επί μέρους εσχατολογικών γεγονότων ως μυστηρίων από αυτούς τους συγγραφείς της Αγίας Γραφής. Η Βασιλεία του Θεού αποκαλύπτεται ως σειρά μυστηρίων⁴. Τα σχετικά με την εμφάνιση του Αντιχρίστου και όσα θα συμβούν κατά την Δευτέρα παρουσία του Χριστού παραδίδονται από τον απόστολο Παύλο ως μυστήριο⁵. Αλλά και εσχατολογικά γεγονότα που περιγράφονται στην Αποκάλυψη του ευαγγελιστού Ιωάννου έχουν το όνομα μυστήριον⁶. Είναι δε ιδιαίτερα διαφωτιστική η αποκαλυπτική εμπειρία του αποστόλου Παύλου, ο οποίος «ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι»⁷. Για την Ορθόδοξη Θεολογία η κατάσταση των εσχάτων είναι πραγματικότητα που δημιουργείται από τις άκτιστες ενέργειες του Θεού⁸ και ανάλογα με την θετική η αρνητική στάση του ανθρώπου. Όμως οι Πεντηκοστιανοί ούτε καν υποπτεύονται την ύπαρξη ακτίστων ενεργειών του Θεού.

Β. Οι Πεντηκοστιανοί προσεγγίζουν τα έσχατα ανεξάρτητα από τα άλλα γεγονότα της θείας Οικονομίας και από την παραδεδομένη εκκλησιαστική τους ερμηνεία. Στο αυτόνομο και ανεξάρτητο σενάριό τους για τα έσχατα, όπως το αναφέραμε παραπάνω, δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την βιβλική Θεολογία, κοσμολογία, ανθρωπολογία, Χριστολογία, Πνευματολογία, σωτηριολογία και εκκλησιολογία. Στους λόγους τους για τα έσχατα δεν βρίσκει κανείς κάποια αναφορά για την σύνδεσή τους μὲ τα παραπάνω γεγονότα. Βέβαια οι αιρετικές τους αντιλήψεις για την ερμηνεία των γεγονότων αυτών της θείας Οικονομίας υπάρχουν πάντοτε ως υπόβαθρο, όταν διαμορφώνουν τις θέσεις τους για τα έσχατα. Ο ανεξαρτητοποιημένος αυτός τρόπος προσεγγίσεως των εσχάτων από τους Πεντηκοστιανούς έρχεται σε αντίθεση με την μέθοδο της Ορθοδόξου Θεολογίας, η οποία εξετάζει τα έσχατα σε συνάρτηση με τα υπόλοιπα γεγονότα της θείας Οικονομίας και τα εντάσσει όλα σε ένα ενιαίο και αρμονικό όλον.

Η χριστιανική εσχατολογία μπορεί να κατανοηθή από την ορθή περί της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου διδασκαλία. Η δημιουργία του ανθρώπου «κατ’ εικόνα Θεού και καθ’ ομοίωσιν»⁹ και η τοποθέτησή του μέσα στον παράδεισο του Θεού¹⁰ μας οδηγεί να προσδιορίσουμε τα έσχατα ως ανακαίνιση της κτίσεως και ως κατάσταση ομοιώσεως του ανθρώπου με τον Θεό¹¹. Το ίδιο συμβαίνει και με την Χριστολογία και την σωτηριολογία. Η ενανθρώπηση του Υιού του Θεού με σκοπό την θέωση του ανθρώπου, όπως συμπεραίνουν από βιβλικές μαρτυρίες οι άγιοι Ειρηναίος και Αθανάσιος¹², μας οδηγεί πάλι στην ίδια κατεύθυνση¹³. Έσχατα σε τελική ανάλυση για τους αγίους πατέρες είναι η ολοκλήρωση της σωτηρίας¹⁴. Η Ορθόδοξη θεολογία παραλαμβάνει και παραδίδει ένα Θεό αυθύπαρκτο, αναλλοίωτο και με κύριο γνώρισμα την αγάπη. Έτσι μορούμε να προσεγγίσουμε τα έσχατα ως εσχάτη αποκάλυψη της αναλλοίωτης αγάπης του Θεού, η οποία για μεν τους δικαίους και μετανοημένους θα είναι δοξαστική, για δε τους αμετανοήτους κολαστική¹⁵. Από την Ορθόδοξη εκκλησιολογία μαθαίνουμε ότι τα έσχατα είναι το πλήρωμα του εκκλησιαστικού σώματος, όπως θαυμάσια το εκφράζει ο άγιος Χρυσόστομος, «Τότε πληρούται η Κεφαλή, τότε τέλειον σώμα γίνεται, όταν ομού πάντες ώμεν συνημμένοι και συγκεκολλημένοι»¹⁶. Τέλος, με την βοήθεια της Ορθόδοξης Πνευματολογίας αντιλαμβανόμαστε ότι με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος δίδεται η δυνατότητα της συμμετοχής των μελών της Εκκλησίας στα έσχατα.

Οι Πεντηκοστιανοί όμως, αγνοώντας η υποτιμώντας την παραδεδομένη Ορθόδοξη θεολογία και θεολογώντας όχι «αλιευτικώς», αλλά «αριστοτελικώς»¹⁷, αδυνατούν να προσεγγίσουν τα έσχατα στην ουσία τους και να τα αντιληφθούν στις πραγματικές τους διαστάσεις. Κι αυτό συμβαίνει περισσότερο, διότι αδυνατούν να βιώσουν τα έσχατα στον παρόντα βίο. Αφ’ ενός μεν τα βλέπουν όλα μελλοντικά, αφ’ ετέρου δε στερούνται της αληθινής λατρευτικής μυστηριακής ζωής. Όλα τα εσχατολογικά τους σενάρια ομιλούν μόνον για το μέλλον, χωρίς καμμία πραγματική σύνδεση των εσχάτων με το παρόν και χωρίς καμμία δυνατότητα των ιδίων να τα βιώσουν στο παρόν, εφ’ όσον είναι ανύπαρκτη γι αυτούς η αληθινή μυστηριακή λατρεία. Όμως για την Ορθόδοξη θεολογία τα έσχατα αποτελούν ολοκληρωμένη πραγματικότητα ήδη υπάρχουσα. Κατά τον άγιο Χρυσόστομο τα έσχατα είναι «το όλον», «το παν», «τα ουράνια πράγματα τα πάσης μεταβολής ανώτερα»¹⁸, τα οποία δεν είναι άλλο παρά η βασιλεία του Θεού, την οποία μας βεβαιώνει ότι έχουμε από αυτόν τον βίο. «Ώστε εντεύθεν ήδη την βασιλείαν έχεις, αν ευδοκιμής…»¹⁹. Αυτή την εσχατολογική πραγματικότητα την βιώνουμε στο παρόν ως μέλη του ενός σώματος της Εκκλησίας, στο οποίο μετέχουν «οι πανταχού της οικουμένης και όντες και γενόμενοι και εσόμενοι»²⁰ και ιδιαίτερα στη Θεία Λειτουργία, στην οποία ομολογούμε, απευθυνόμενοι στον ενανθρωπήσαντα Υιόν του Θεού, «Συ… ουκ απέστης πάντα ποιών, έως ημάς εις τον ουρανόν ανήγαγες και την βασιλείαν σου εχαρίσω την μέλλουσαν»²¹. Το ‘ανήγαγες’ καό ‘εχαρίσω’ χρησιμοποιείούνται σε χρόνο αόριστο. Ήδη έχουμε λάβει και βιώνουμε τα έσχατα ως δεδομένο δώρο του Θεού, καθόσον με την ανάληψη του Θεανθρώπου η ανθρωπίνη φύση μας ευρίσκεται στα δεξιά του θρόνου του Θεού.

ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΛΑΝΕΣ

Ερχόμαστε τώρα να εξετάσουμε κάποιες επί μέρους εσχατολογικές πλάνες των Πεντηκοστιανών. Μία από αυτές ευρίσκεται στο κυρίαρχο εσχατολογικό τους δόγμα για την αρπαγή της Εκκλησίας.

Η αρπαγή της Εκκλησίας

Οι Πεντηκοστιανοί απομονώνουν μία λεπτομέρεια από την αποκαλυπτική περιγραφή του αποστόλου Παύλου για την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και την ανάγουν σε ανεξάρτητο εσχατολογικό γεγονός και κυρίαρχο δόγμα της πίστεώς τους. Αναφερόμενος στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού ο απόστολος Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς: «ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ’ ουρανού και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον, έπειτα εμείς οι ζώντες οι περιλοιπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα»²².

Στηριγμένοι στην απομονωμένη αυτή λεπτομέρεια της όλης περιγραφής, οι Πεντηκοστιανοί δημιουργούν με την φαντασία τους και με την επιστράτευση άλλων παρερμηνευμένων βιβλικών χωρίων²³ την περί αρπαγής της εκκλησίας δογματική τους διδασκαλία. Συσχετίζουν την αρπαγή αυτή με προφητείες των αγίων Γραφών και με σύγχρονα ιστορικά γεγονότα. Αποκόπτουν ακόμη την «αρπαγή» από την μοναδική Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και την τελική Κρίση του κόσμου, με τα οποία γεγονότα αυτή συνδέεται άμεσα στα βιβλικά κείμενα²⁴. Παρεμβάλλουν αυθαίρετα ανάμεσα στην θεωρούμενη αρπαγή και στα αποκεκαλυμμένα αυτά γεγονότα την «επταετή» κυριαρχία επί της γης του Αντιχρίστου με την μεγάλη θλίψη των πιστών και την επίγεια χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Επί πλέον τοποθετούν τα γεγονότα αυτά στο προσεχές για μας μέλλον. Απαξιώνοντας όλη την ερμηνευτική παράδοση πολλών αιώνων, στην οποία κανένα έρεισμα για τέτοιου είδους αρπαγή δεν υπάρχει, επιμένουν να διαλαλούν την πρωτοφανή θεωρία τους. Παράδειγμα η παλαιότερη αποστροφή του λόγου τους: «Να μια εικόνα των πραγμάτων. Σήμερα έχουμε 1990. Τα σημεία των καιρών και οι περισσότερες προφητείες της Βίβλου έχουν εκπληρωθεί. Ο Κύριος είναι έτοιμος να κατεβεί στη γη. Πρώτα όμως πριν κατεβεί στη γη θα σαλπίσει και θα μαζέψει στον αέρα όλους τους πιστούς για να μη βρεθούν στα δεινά και στις μεγάλες καταστροφές που θα γίνουν στη βασιλεία του Αντιχρίστου»²⁵.

Η δικαιολογία ότι η αρπαγή θα γίνη για να απαλλαχθούν οι πιστοί από τις θλίψεις και τους διωγμούς του Αντιχρίστου δεν έχει βάση σε κανένα από τα αναφερόμενα χωρία. Ακόμη και αυτός ο λόγος του Χριστού, όπως τον διασώζει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «Αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρώ δεόμενοι ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου»²⁶, δεν επιτρέπει τέτοιο συμπέρασμα, διότι συνδέει τα μέλοντα να συμβούν με την περίοδο από την εποχή των Αποστόλων μέχρι την τελική Κρίση και όχι με την υποτιθέμενη «αρπαγή». Το ίδιο ισχύει και με τον άλλο λόγο του αποστόλου Πέτρου, «Ήξει δε η ημέρα ως κλέπτης εν νυκτί»²⁷. Κι αυτό γίνεται φανερό από την ανάγνωση ολοκλήρου του χωρίου, το οποίο οι Πεντηκοστιανοί παραθέτουν πάντοτε κολοβωμένο και ερμηνευμένο με φανταστικές δικές τους προεκτάσεις²⁸. Ολόκληρο το χωρίο έχει ως εξής: «Ήξει η ημέρα ως κλέπτης εν νυκτί, εν η ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία καυσούμενα λυθήσονται και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται». Η καταστροφή του παρόντος κόσμου κατά την ημέρα αυτή αποκλείει την συνέχεια του ερχομού του Αντιχρίστου και της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη, και επομένως έχει σχέση με την ημέρα της τελικής κρίσεως και όχι με την αρπαγή, όπως την εννοούν οι Πεντηκοστιανοί.

Επί πλέον η δικαιολογία αυτή είναι αντιβιβλική και αντίθετη με το ασκητικό και θυσιαστικό φρόνημα όλων των εκλεκτών του Θεού. Μία απλή ανάγνωση των Αγίων Γραφών είναι ικανή να μας πείση γι’ αυτό. Ο Ιησούς Χριστός προειδοποιεί τους μαθητές του για τους διωγμούς και τις θλίψεις, που τους αναμένουν: «παραδώσουσιν υμάς εις συνέδρια και συναγωγάς..»²⁹, «παραδώσει αδελφός αδελφόν εις θάνατον και πατήρ τέκνον»³⁰, «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον»³¹. Ο ίδιος επίσης παραγγέλλει σε όσους θέλουν να τον ακολουθήσουν να αρνηθούν τον εαυτό τους και να σηκώσουν τον σταυρό τους³², ενώ μακαρίζει τους δεδιωγμένους ένεκεν δικαιοσύνης³³. Εάν ισχύη ο παραπάνω ισχυρισμός των Πεντηκοστιανών, τότε «όσοι πιστεύουν ότι θα (και επιδιώκουν να) αρπαχθούν μακρυά από τις δοκιμασίες, δεν θα έχουν γίνει εχθροί του σταυρού του Χριστού (Φιλιπ. 3,18) και δεν θα έχουν κενώσει τον σταυρό του Χριστού (Α Κορ. 1,17);»³⁴. Και ακόμη, τι νόημα θα είχε η διαβεβαίωση του Χριστού ότι «ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται»;³⁵

Η διδασκαλία των Πεντηκοστιανών για αρπαγή, όπως παρατηρεί ο π. Αλέξιος Καρακαλλινός είναι στην πραγματικότητα μία επέκταση της φίλαυτης πίστεώς τους ότι αυτοί δικαιούνται προνομιακή μεταχείριση από τον Θεό, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να τους προφυλάξη από αρρώστειες και δυσκολίες με θαυματουργικές παρεμβάσεις. Εκπλήσσει επίσης το γεγονός ότι, με όσα ασχολούνται και υποστηρίζουν, δεν ενδιαφέρονται τόσο να αποφύγουν την αιώνια κόλαση, όσο τις εγκόσμιες θλίψεις!

1. Βλ. «Τα δόγματα των μη δογματικών» στο βιβλίο του π. Αλεξίου Καρακαλλινού, Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν, σ. 212-220
2. Την σχετική διδασκαλία τους αντλούμε από τα έντυπά τους (εφημερ., Χριστιανισμός, φυλλάδιο, Η Πεντηκοστή στην Ελλάδα κλπ), από απομαγνητοφωνημένες ομιλίες και από τις συλλογές του μακαριστού π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου στο βιβλίο του, Οι Πεντηκοστιανοί και η Ορθοδοξία, του Δημ. Κόκορη, στο βιβλίο του, Πεντηκοστιανισμός, αίρεση και πλάνη, και της αδ. Αντωνίας μοναχής, στο βιβλίο της, Νεοπεντηκοστιανοί στην Ελλάδα.
3. Όπως συμβαίνει με τις περιγραφές του προφήτου Ησα¨ου (11,5-9), καθώς επίσης με την πόλη Ιερουσαλήμ και τους αριθμούς 7, 1000, 144.000, που αναγράφονται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως (1,12,16,20. 5,1. 8,2,6 κ. α.).
4. Βλ. Ματθ. 13,11. Μρκ. 4,11. Λκ. 8,10
5. Βλ. Β΄ Θεσ. 2,7
6. Βλ. Απ. 1,20. 10,7. 17,5
7. Β΄ Κορ. 12,4
8. Βλ. π. Γεωργίου Μεταλληνού, Παράδεισος και κόλαση στην Ορθόδοξη Παράδοση (www.users.uoa.gr). «Η εμπειρία του παραδείσου η της κολάσεως είναι υπέρ λόγον και αίσθησιν. Είναι άκτιστη πραγματικότητα και όχι κτιστή. Οι Φράγκοι έπλασαν τον μύθο, ότι και ο παράδεισος και η κόλαση είναι κτιστές πραγματικότητες. Μύθος είναι, ότι οι κολαζόμενοι δεν θα βλέπουν τον Θεό, ως και ο λόγος περί απουσίας του Θεού. Οι Φράγκοι επίσης εξέλαβαν το πυρ της κολάσεως ως κτιστό (π.χ. ο Δάντης). Η ορθόδοξη παράδοση μένει πιστή στη Γραφή, ότι και οι κολασμένοι θα βλέπουν τον Θεό (π.χ. ο πλούσιος της παραβολής), αλλά ως ‘πυρ καταναλίσκον’. Οι Φράγκοι σχολαστικοί δέχθηκαν την κόλαση ως τιμωρία και στέρηση της λογικής ενοράσεως της θείας ουσίας. Βιβλικά όμως και πατερικά κόλαση είναι η αποτυχία του ανθρώπου και η άρνησή του να συνεργασθεί με τη Θεία Χάρη, για να φθάσει στη ‘φωτιστική’ θέα του Θεού (παράδεισος) και στην ανιδιοτελή αγάπη (πρβλ. Α’ Κορ. 13.8: ‘ου ζητεί τα εαυτής’)».
9. Γεν. 1,26
10. Γεν. 2,8
11. Β΄ Κορ. 5,17, «Ώστε ει τις εν Χριστώ καινή κτίσις. Τα αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονε τα πάντα καινά».
12. Αγίου Ειρηναίου,…… Αγίου Αθανασίου, Περί ενανθρωπήσεως, 54,3,1
13. Βλ. π. Γεωργίου Μεταλληνού, ένθ’ ανωτ.. «Σ’ αυτό αποβλέπει όλο το λυτρωτικό έργο του Χριστού. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (Δ’ Ομιλία περί Β’ Παρουσίας) λέγει, ότι η προαιώνια βουλή του Θεού για τον άνθρωπο είναι χωρήσαι την μεγαλειότητα της θείας βασιλείας . Να φθάσει ο άνθρωπος στη θέωση. Αυτός είναι ο σκοπός της δημιουργίας. Και συνεχίζει: Αλλά και η θεία και απόρρητος κένωσις, η θεανδρική πολιτεία, τα σωτήρια πάθη, τα μυστήρια πάντα (δηλαδή όλο το επί γης έργο του Χριστού) δια τούτο το τέλος (σκοπό) προμηθώς (προνοητικώς) και πανσόφως προωκονόμηται’».
14. Βλ. Fr. Schaeffer, Χορεύοντας Μόνος, σ. 358-382
15. Μητρ. Ιεροθέου, Εμπερική Δογματική κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη, τ. Β , σ. 479
16. Αγ. Χρυσοστόμου, Εις Εφεσίους 3,2. PG 62,26
17. Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, Περί ειρήνης, 12. PG 35,1164
18. Εις Εφεσίους 2,2. PG 62,19 και Εις Εφεσίους 1,1. PG 62,11
19. Αγ. Χρυσοστόμου, Εις Β Κορινθίους 10,2. PG 61,469
20. Αγ. Χρυσοστόμου, Εις Εφεσίους 10,1. PG 62,75
21. Ευχή της Αγίας Αναφοράς στη Θεία Λειτουργία του Αγίου Χρυσοστόμου
22. Α΄ Θεσ. 4,16-17
23. Χρησιμοποιούν τα χωρία Ιω. 14,2-3, «Πορεύομαι ετοιμάσαι τόπον υμίν.Και εάν πορευθώ και ετοιμάσω υμίν τόπον πάλιν έρχομαι και παραλήψομαι υμάς προς εμαυτόν» και Μτθ. 24,40, «τότε δύο έσονται εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο εις αφίεται», τα οποία σαφώς αναφέρονται στην μία και μόνη Δευτέρα Παρουσία.
24. Βλ. το 25ο κεφάλαιο από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, όπου η αποκάλυψη του Χριστού για την Δευτέρα Παρουσία και την Τελική Κρίση καθώς και η Παραβολή των δέκα παρθένων. Ενδεικτικός επίσης είναι και ο αποστολικός λόγος, από την προς Εβραίους Επιστολή, «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Εβρ. 9,27). Καταλυτικός εναντίον των απόψεων των Πεντηκοστιανών είναι και ο λόγος του Χριστού, όπως διασώζεται στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο. «Αλλ’ εν εκείναις ταις ημέραις, μετά την θλίψιν εκείνην ο ήλιος σκοτισθήσεται…και όψονται τον Υιόν του Θεού. Και τότε αποστελεί τους αγγέλους αυτού και επισυνάξει τους εκλεκτούς εκ των τεσσάρων ανέμων, απ’ άκρου της γης έως άκρου του ουρανού» (Μρκ. 13,24-27)
25. Βλ. Δημ. Κοκόρη, Πεντηκοστιανισμός, σ. 212
26. Λκ. 21,36
27. Β΄ Πε. 3,10
28. Βλ. Δημ. Κοκόρη, Πεντηκοστιανισμός, σ. 217, «Θέλει δε έλθει η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί (Β Πετ. 3, 10),. Θα πάρει τα πολύτιμα, όχι τα άχρηστα η τα σκουριασμένα πράγματα, αλλά το χρυσάφι, τα διαμάντια. Έτσι και ο Κύριος θα πάρει τους χριστιανούς που λάμπουν σαν τα πολύτιμα πετράδια και όχι αυτούς που ζουν μέσα στην αμαρτία η στον βίο της αμέλειας»
29. Μτθ. 10,16-18
30. Μτθ. 10,21-22
31. Ιω. 16,33
32. Μτθ. 16,24-25
33. Μτθ. 5,4
34. π. Αλεξίου Καρακαλλινού, Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν, σ. 251
35. Μτθ. 24,13

Πηγή: Ιερόν Ησυχαστήριον Παντοκράτορος

Κάποτε στο κάτω Χαλάνδρι συζητούσα επί 5 ώρες με δάσκαλο Πεντηκοστιανό τον κύριο Δημήτρη με ακροατές ένα ανδρόγυνο, τον Κώστα και την Νικολέτα, οι οποίοι είχαν προσηλυτιστεί στην Πεντηκοστιανή αίρεση. Όσα Θα ακουστούν σήμερα έχουν σχέση με μια φάση αυτής της πολύωρης συνομιλίας.

Εν τω μεταξύ η ώρα προχωρούσε είχαμε αρχίσει την συζήτηση γύρω στις 6,30 και τώρα πλησίαζε 11, σε παρόμοιες συζητήσεις κατά κανόνα ο αιρετικός συνομιλητής μου έβρισκε μια δικαιολογία και διέκοπτε τον διάλογο, αυτή όμως την φορά ο Πεντηκοστιανός δάσκαλος δεν είπε ότι έχει κάποια δουλειά κι πρέπει να φύγει, όπως φάνηκε είχε πρόθεση να καθίσει και μετά την δική μας αναχώρηση, αυτό για να έχει εκείνος τον τελευταίο λόγο και για να εξουδετερώσει διάφορες αμφιβολίες που γεννήθηκαν στο μυαλό των δυο υποψηφίων θυμάτων.

Στην τελευταία φάση της κουβέντας μας ο κύριος Δημήτρης προσπάθησε να δείξει ότι στην θρησκευτική ομάδα που ανήκει διατηρούν ήθη και θεσμούς που συναντώνται και στην πρώτη Χριστιανική εκκλησία.

Όπως μπορεί να διαπιστωθεί από την μελέτη των κειμένων της Καινής Διαθήκης. πριν παρουσιάσω τον σχετικό διάλογο ήθελα να τονίσω μερικά πράγματα εισαγωγικά.

Στον Πεντηκοστιανό χώρο υπάρχουν πολλές ομάδες, ανάμεσα τους υφίστανται μικρές, μεγάλες, πολύ μεγάλες διαφορές, βέβαια αν σε αυτόν τον χώρο κυριαρχούσε η χάρις του Αγίου Πνεύματος, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται, θα έλειπαν οι διαφοροποιήσεις και οι αντιθέσεις.

Σε ορισμένες κινήσεις διδάσκετε ότι οι οπαδοί πρέπει το 10% των εισοδημάτων των να το προσφέρουν στην ομάδα, ενώ σε άλλες τονίζουν ότι δεν αρκεί το 1/10, όλη η περιουσία τους ανήκει στον Θεό, που τον εκπροσωπεί φυσικά η ομάδα, γίνεται δηλαδή κανονικό άρμεγμα.

Σε κάποιες ομάδες ισχυρίζονται ότι οι αναγεννημένοι Χριστιανοί δεν εννοείτε να έχουν αρρώστιες, όποιος πάσχει από κάποια νόσο δεν έχει αφήσει τον εαυτό του να πληρωθεί από το Άγιο Πνεύμα. Άλλοι ισχυρίζονται ότι στην δική τους ομάδα το Άγιο Πνεύμα δημιουργεί θεραπευτές που μπορούν να θεραπεύσουν πάσαν νοσον, σε ορισμένες ομάδες λένε ότι η γλωσσολαλιά πρέπει να γίνεται στην δημόσια λατρεία ενώ σε άλλες στην κατ ιδίαν προσευχή.

Υπάρχουν Πεντηκοστιανές κινήσεις που δείχνουν ευρύτητα πνεύματος και συμπαθούν τις άλλες Πεντηκοστιανες ή και γενικότερα Χριστιανικές ομολογίες ενώ άλλες δείχνουν πολύ σκληρό πρόσωπο σε όσους βρίσκονται σε άλλη μάνδρα σε άλλη Πεντηκοστιανη παραφυάδα, ούτε καλημέρα δεν ανταλλάσσουν μεταξύ τους.

Συναντάς Πεντηκοστιανούς που δείχνουν μεγάλη περιφρόνηση στα πράγματα του παρόντος κόσμου διότι έτσι διδάσκει η ομάδα τους ενώ άλλοι συνδυάζουν την ευσέβεια με την οικονομική δύναμη με την απόκτηση κέρδους, έτσι στους οπαδούς της ομάδος Στρατηγικής ισχύει το δόγμα ο Θεός αγαπά εκατομμυριούχους.

Ενώ οι περισσότεροι Πεντηκοστιανοί δέχονται το δόγμα της Αγίας Τριάδος υπάρχουν ομάδες που το απορρίπτουν, όπως λόγου χάριν οι κινήσεις Ελληνικό Κέντρο της Βίβλου, Κοινωνία Μαθητών Χριστού, σε αυτές τις κινήσεις τα πρόσωπα του Πατρός του Υιού και του Αγίου Πνεύματος συγχέονται σε ένα πρόσωπο.

Τέτοιες ιδέες συναντά κανείς σε Πεντηκοστιανούς του Ηρακλείου Κρήτης, ωστόσο και αυτοί γλωσσολαλούν, ομιλούν ξένες γλώσσες, προφητεύουν και πιστεύουν ότι αυτά αποτελούν δώρα του Αγίου Πνεύματος...

Συμβαίνει και κάτι άλλο στον Πεντηκοστιανό χώρο, σε μια ομάδα εμφανίζεται κάποιο σπουδαίο στέλεχος που διαθέτει ορισμένες ικανότητες και φιλοδοξίες, αυτός στρέφει την προσοχή τους με μεγάλη ένταση και επιμονή σε κάποια περικοπή της Καινής Διαθήκης δημιουργεί μεγάλη φιλολογία γύρω από αυτήν δείχνει ότι στην ομάδα τους δεν εφαρμόζεται αυτή η περικοπή, αποσπά οπαδούς και δημιουργεί καινούργια ομάδα και καυχάται ότι αυτή βρίσκεται συντονισμένη στην ίδια συχνότητα με εκείνη της αποστολικής εκκλησίας.

Ας γίνουμε ποιο συγκεκριμένοι, αυτό το δυναμικό στέλεχος, επισημαίνει το χωρίο Α' Πέτρου γ2 ας μη επιδιώκουν οι γυναίκες να έχουν εξωτερικό στολισμό ωραίο πλέξιμο των μαλλιών της κεφαλής των χρυσά κοσμήματα και πολυτελή ενδύματα

Διδάσκει ότι όλες οι αδελφές της ομάδος πρέπει να πετάξουν κάθε στολίδι και να περιφρονήσουν κάθε φροντίδα για την εμφάνιση τους, έτσι σιγά σιγά αποσπά οπαδούς και διαμορφώνει την καινούργια κίνηση, τη δική του, που φυσικά της δίνει και κάποια ονομασία λ.χ. Γνήσιοι Αποστολική Εκκλησία η κάτι παρεμφερές.

Σε κάποια Πεντηκοστιανή ομάδα ένα δραστήριο μέλος μελετά τα χωρία:

Ιωάννη ιγ' 5, 12-15

5 εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος.

12-15 ῞Οτε οὖν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἀναπεσὼν πάλιν εἶπεν αὐτοῖς· γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδα ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε.

Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ομάδα του έχει ξεφύγει από την γραμμή του Ευαγγελίου διότι στις λατρευτικές της συνάξεις δεν υπάρχει το πλύσιμο των ποδιών, αποσπά λοιπόν οπαδούς, τους λέει ότι το Άγιο Πνεύμα τον φώτισε να καταλάβει την σημασία των λόγων του Χριστού, να πλύνετε ο ένας τα πόδια του άλλου σας έδωσα υπόδειγμα για να κάνετε και εσείς αυτό που έπραξα εγώ για εσάς, και έτσι σχηματίζει καινούργια Πεντηκοστιανή ομάδα με κάποιο καινούργιο όνομα. Οι ανήκοντες στην νέα ομάδα καυχώνται και λένε: εμείς έχουμε και το ποδονηπτρο, εφαρμόζουμε κατά λέξη την εντολή του Χριστού, είμαστε οι πραγματική εκκλησία, εσείς οι άλλοι που δεν υιοθετείτε την τελετή του ποδονηπτρου, έχετε ξεφύγει από τον δρόμο που χάραξε ο Χριστός.

Στην ομάδα που ονομάζεται, Εκκλησία του Θεού της Προφητείας η οποία ιδρύθηκε από τον Αντώνιο Χαραλάμπους μετά από διαφοροποίηση προς την ομάδα Εκκλησία του Θεού της Πεντηκοστής, υπάρχει ο θεσμός του ποδονηπτρου, τελώντας το δείπνο του Κυρίου επιτελούν και το νίψιμο των ποδών των αγίων. Να φέρουμε και ένα παράδειγμα ακόμη, σε κάποια άλλη ομάδα ένα ανήσυχο στέλεχος επισημαίνει όσα γράφει ο απόστολος Παύλος στο ενδέκατο κεφάλαιο στης Α' προς Κορινθίους Επιστολής για το κάλυμμα της κεφαλής των γυναικών, εκεί γίνεται λόγος για την συνήθεια που επικρατούσε στα αποστολικά χρονια να φορούν οι γυναίκες κάλυμμα κατά την διάρκεια των λατρευτικών συνάξεων.

Το κάλυμμα αυτό ήταν σύμβολο υποταγής της γυναίκας στον άνδρα, η γυναίκα που έβγαζε το κάλυμμα της έδειχνε επαναστατική διάθεση κατά της υποταγής προς τον άνδρα της, λοιπόν, το δραστήριο αυτό μέλος της ομάδος προτείνει σε όλες τις γυναίκες της κινήσεώς των να φέρουν κάλυμμα, εάν ο επικεφαλής ποιμήν φέρει αντίρρηση τότε έχουμε απόσπαση και δημιουργία νέας ομάδος.

Αυτή η νέα εμφανίζεται ποιο γνήσια από την προηγούμενη διότι συμπλέει απόλυτα με την εκκλησία των Αποστολικών χρόνων.

Στην ομάδα Ελεύθερα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής θεωρείτε όρος απαράβατος να φορούν οι γυναίκες κάλυμμα της κεφαλής στις συναθροίσεις. Στην Αποκάλυψη σημειώνεται ένας κατάλογος ανθρώπων που θα μείνουν έξω από την Αγία πόλη Ιερουσαλήμ, έξω οι κοίνες και οι φαρμακοί, οι μάγοι δηλαδή, και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτρες και πας ο φιλών και ποιων ψεύδος κβ'15.

Σύμφωνα με τη σκληρή και μονοκόμματη σκέψη των ανθρώπων της ΕΑΕΠ θα έπρεπε να προστεθεί και η φράσις, έξω και αι γυναίκες αι μη φέρουσαι κάλυμμα επί της κεφαλής.

Υπάρχουν και ομάδες Πεντηκοστιανών που δεν δίνουν κάποια ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το θέμα άλλα δυστυχώς υπάρχουν και αυτές που δίνουν με το παραπάνω, έτσι συμβαίνει κάτι που χαρακτηρίζεται με την φράση, απολυτοποίησης του σχετικού.

Σε όλες τις αιρετικές ομάδες αφθονεί αυτή η αρρωστημένη πραγματικότητα δηλαδή η απολυτοποίηση του σχετικού, σε ένα ζήτημα που έχει μικρή σημασία, σχετική αξία, προσδίδουν μέγιστη, απόλυτη αξία.

Ας θυμηθούμε τους μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι διακηρύσσουν ότι ο Θεός πρέπει οπωσδήποτε να αποκαλείτε με το Εβραϊκό όνομα Ιεχωβά και όποιος δεν ενεργεί έτσι θα στερηθεί την βασιλεία του Θεού.

Λοιπόν ο Πεντηκοστιανός συνομιλητής μου στην τελευταία φάση του διαλόγου μας, προσπαθούσε να αποδείξει ότι η ομάδα στην οποία άνηκε τηρεί επακριβώς όσα αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη, έφερε διάφορα επιχειρήματα για να γίνει πειστικός, έτσι έθιξε και το θέμα του καλύμματος της κεφαλής των γυναικών. Στην δική του ομάδα όλες οι γυναίκες που προσέρχονται στην κοινή λατρεία καλύπτουν το κεφάλι τους, αυτό θα πει ότι η ομάδα του εφαρμόζει όσα αναφέρονται στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή στο ενδέκατο κεφάλαιο, δηλαδή, του λέω, θέλετε να πείτε ότι όλα όσα γίνονταν τότε στο καιρό των Αποστόλων εσείς τα τηρείτε ενώ εμείς δεν τα τηρούμε, ακριβώς, μου απάντησε, τότε, του λέω, όσο αναφορά το κάλυμμα της κεφαλής των γυναικών το βάρος πρέπει να πέφτει στην ουσία και όχι στην επιφάνεια, η ουσία είναι να σέβεται η Χριστιανή σύζυγος τον άντρα της και να τον υπακούει εάν αυτό δεν γίνεται τότε δεν έχει νόημα να φοράει κάλυμμα στο κεφάλι της αφού αυτό το κάλυμμα συμβολίζει την υπακοή στον άνδρα της, αν τηρείτε και ο τύπος δεν έχουμε αντίρρηση, λόγου χάριν οι Χριστιανές της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας το τηρούν το αρχαίο αυτό έθιμο, άλλα ας υποθέσουμε ότι εμείς δεν τηρούμε κάποια πρωτοχριστιανικά έθιμα ας υποθέσουμε ότι εμείς ξεφύγαμε από την γραμμή που χάραξαν οι απόστολοι για εσάς, τους Πεντηκοστιανούς, δεν μπορούμε να υποθέσουμε κάτι τέτοιο, εσείς τα τηρείτε όλα, έτσι δεν είναι;

Βεβαίως, εμείς τα τηρούμε όλα.

Μάλιστα, εσείς τα τηρείτε όλα, γι’αυτό έχετε και τον ζηλευτό τίτλο, Αποστολική Εκκλησία για την ακρίβεια Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής. Εμείς για να σας πούμε την αλήθεια θεωρούμε ότι κάποιες πρωτοχριστιανικες συνήθειες είχαν καιρικό, προσωρινό χαρακτήρα και ότι αργότερα έπαυσαν να ισχύουν, εσείς όμως πιστεύετε ότι όλες αυτές οι συνήθειες χαρακτηρίζονται σταθερές, μόνιμες και πρέπει να εφαρμόζονται πάντοτε, έτσι δεν είναι;

Βεβαίως, τότε κύριε Δημήτρη θα πρέπει να εφαρμόσετε και κάτι άλλο που υπήρχε σαν θεσμός στα χρόνια των αποστόλων. Σε ποιο θέμα αναφέρεστε; με ρώτησε, αναφέρομαι σε μια ειδική εκκλησιαστική τάξη που υπήρχε στην εποχή των αποστόλων και διατηρήθηκε για κάποιο χρονικό διάστημα μέσα στο χώρο της εκκλησίας, αναφέρομαι στο Τάγμα των Χηρών.

Όπως το απαιτούσε η περίπτωσις ξεφυλλίσαμε την Α' προς Τιμόθεο επιστολή, σταθήκαμε στο προτελευταίο κεφάλαιο, το πέμπτο, να τιμάς τις χήρες, όσες είναι πραγματικά χήρες, εάν κάποια χήρα έχει παιδιά ή εγγόνια ας μάθουν πρώτα να εφαρμόζουν την ευσέβεια προς την οικογένειά τους και να ανταποδίδουν την οφειλή στους προγόνους, διότι αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο ενώπιον του Θεού.

Εκείνη που είναι πραγματική χήρα και μόνη στον κόσμο έχει αναθέσει την ελπίδα της στον Θεόν και επιμένει στις δεήσεις και στις προσευχές ημέρα και νύχτα, εκείνη όμως που κάνει σπάταλη και τρυφηλή ζωή έχει πεθάνει αν και βρίσκεται στην ζωή, αυτά να παραγγείλεις να κάμουν για να είναι άμεμπτες και ακατηγόρητες.

Μια γυναίκα χήρα ας καταγράφετε στον κατάλογο των χηρών εάν είναι πάνω των 60 ετών εάν υπάρχουν μαρτυρίες για τα καλά της έργα εάν ανέθρεψε παιδιά εάν ήταν φιλόξενη εάν ένιψε πόδια αγίων εάν ανακούφισε θλιμμένους εάν επεδίωξε κάθε καλό έργο. Α' Τιμόθεο. ε'3-10

Αυτά και άλλα αναφέρονται σε αυτήν την περικοπή για το τάγμα των χηρών.

Ο συνομιλητής μου άρχισε να δυσφορεί εάν αυτό το θέμα το καταλάβαιναν καλά τα δυο υποψήφια θύματα του, ο Κώστας και η Νικολέτα, θα κατέπιπτε μέσα τους η ιδέα που τόσο πολύ τους επιβλήθηκε, ότι στην εν λόγω Πεντηκοστιανή ομάδα υπάρχει η ίδια επακριβώς ζωή της αποστολικής εποχής και ότι όλα όσα αναφέρει η Καινή Διαθήκη για την πρώτη Χριστιανική εκκλησία εφαρμόζονται κατά γράμμα στην δική τους εκκλησία.

Προσπάθησε λοιπόν να παρουσιάσει το θέμα εντελώς διαφορετικά από ότι στην πραγματικότητα ήταν, ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι επρόκειτο για ένα πράγμα απλό και κοινό χωρίς καμία εκκλησιαστική ιδιαιτερότητα μια φροντίδα για τις χήρες όμοια λόγου χάριν με την φροντίδα για τους αρρώστους για τους φτωχούς και λοιπά, έτσι κατέληγε στο συμπέρασμα ότι στην ομάδα του φροντίζουν για τους φτωχούς για τους αρρώστους για τις χήρες και άρα εφαρμόζουν αυτά που γίνονταν στην εποχή των αποστόλων.

Μα του λέω εδώ γίνεται λόγος για ειδικό τάγμα μέσα στον χώρο της εκκλησίας, τι θέλετε να πείτε; μου λέει, να μαζεύουμε όλες τις χήρες και να τις καταστήσουμε ξεχωριστό σώμα μέσα στην εκκλησία μας;

Του απαντώ, δεν έχει σημασία τι θα πω εγώ, σημασία έχει αυτό που λέτε εσείς ότι εφαρμόζετε με κάθε ακρίβεια την ζωή της εκκλησίας των αποστολικών χρόνων, τότε υπήρχε γλωσσολαλιά, γλωσσολαλιά λέτε ότι έχετε και εσείς, τότε οι γυναίκες ήταν καλυμμένες στις συνάξεις και αυτό το εφαρμόζετε και εσείς, όλες οι αδελφές φέρουν στο κεφάλι κάλυμμα στις συνάξεις σας, τότε υπήρχε ειδικό εκκλησιαστικό σώμα που το αποτελούσαν οι χήρες γυναίκες, πρέπει λοιπόν να υπάρχει το ίδιο και στην ομάδα σας, εάν δεν έχετε τάγμα χηρών σημαίνει ότι δεν πρέπει να λέγεστε αποστολική εκκλησία, ενοχλημένος ο φίλος από το στρίμωγμα προσπαθούσε πάλι να πείσει ότι δεν πρόκειται για κάποια ειδική εκκλησιαστική τάξη αλλά για κάτι που είχε γενικό και αόριστο χαρακτήρα, να αγαπάμε δηλαδή όλους, να φροντίζουμε για όλους, να μεριμνούμε για τους ενδεείς, για τους θλιμμένους, για τα ορφανά για τις χήρες.

Εγώ ένιωθα στενοχωρημένος, καταλάβαινα ότι ήξερε πως η θέσις που υποστήριζα ήταν σωστή, πολλές φορές είχε μελετήσει την Α' προς Τιμόθεο επιστολή όχι μόνο την επιστολή αυτή αλλά όλη την Αγία Γραφή την είχε μελετήσει και την ήξερε απέξω, ωστόσο το πνεύμα της πλάνης που του έβαλε μέσα του η Πεντηκοστιανή αίρεσις το πνεύμα το ακάθαρτο, το πνεύμα το εγωιστικό, δεν τον άφηνε να παραδεχθεί την αλήθεια.

Τι κρίμα να δαπανάς ατελείωτες ώρες στην μελέτη της Βίβλου και να μουλαρώνεις απαίσια σε τόσο καθαρά και φωτεινά σημεία της Γραφής.

Να πούμε όμως μερικά λόγια για να φανεί ότι στην αρχαία εκκλησία υπήρχε ειδική τάξις χηρών.

Καταρχήν θα ρίξουμε μια μάτια στην Α' προς Τιμόθεο επιστολή θα δούμε στο 5 κεφάλαιο ότι γίνεται λόγος για κατάλογο οπού αναγράφονται οι χήρες και για ειδικά προσόντα που πρέπει να ζουν ενάρετη ζωή να καλλιεργούν πολύ την προσευχή, να έχουν δείξει καλή διαγωγή προς τα μέλη της οικογένειας των, να φρόντισαν τα πεθερικά των και τους γονείς των, να έκαναν διάφορες αγαθοεργίες, να μην υποπίπτουν στα αμαρτήματα της αργίας, της αργολογίας, της περιέργειας, της περιοδείας από σπίτι σε σπίτι. Εκτός από τα ανωτέρω, απαιτούνται και άλλα δυο προσόντα που δείχνουν ότι πρόκειται για εκκλησιαστικό τάγμα. Το πρώτο να είναι από 60 ετών και άνω, εάν επρόκειτο για συνηθισμένες χήρες που έπρεπε η εκκλησία να φροντίζει δεν θα υπήρχε αυτός ο όρος. Το δεύτερο να μην είναι παντρεμένες 2 φορές αλλά μια.

Το προσόν αυτό συνιστάται και στους άνδρες που πρόκειται να γίνουν διάκονοι η πρεσβύτεροι εάν έχουν έρθει σε δεύτερο γάμο δεν επιτρέπετε να γίνονται κληρικοί, πρέπει να είναι μιας γυναικός άνδρες, παράβαλε Α' Τιμ. γ'2-12, Τιτ. α'6 Όπως οι χήρες πρέπει να έχουν χρηματίσει σύζυγοι ενός ανδρός.

Από την εκκλησιαστική ιστορία γνωρίζουμε ότι εκτός από τους επισκόπους τους πρεσβύτερους και τους διακόνους, εδεχονταν και χειροτονία και κάποια άλλα πρόσωπα προκειμένου να καταταχθούν σε μια εκκλησιαστική τάξη, ανάμεσα σε αυτά ανήκαν οι υποδιάκονοι, οι διακόνισσες, οι αναγνώστες, οι εξορκιστές, οι παρθένες, γυναίκες δηλαδή που υπόσχονταν ζωή παρθενίας και αφιερώσεως, οι χήρες.

Στα βιβλία που τιτλοφορούνται Διαταγαί των Αποστόλων που εγράφησαν τον 4 μ.Χ αιώνα και περιέχουν συλλογή από διδαχές και διατάξεις που αφορούν το εκκλησιαστικό δίκαιο, τη λατρεία, την ενάρετη ζωή και γενικά την τάξη της εκκλησίας, γίνεται εκτενής λόγος για το χηρικό τάγμα.

Δίδονται εντολές στον επίσκοπο πως να συμπεριφέρεται στις χήρες της εκκλησίας.

Στο τρίτο βιβλίο των Διαταγών των Αποστόλων αναφέρεται ότι αι χηραι προσηρτηνται το θυσιαστηριω του Θεού γ'7, είναι κοντά έχουν προσαρτηθεί στην Αγία Τράπεζα.

Στο δεύτερο βιβλίο διαβάζουμε τα εξής, αι παρθένοι δε και αι χηραι και αι πρεσβυτιδες πρωται πάντων στηκετωσαν β'57, δηλαδή κατά την θεία λειτουργία οι αφιερωμένες παρθένες και οι χήρες στέκονται σε ειδικό τόπο πριν από τις άλλες Χριστιανές εδώ γίνεται λόγος εκτός από τις παρθένες και τις χήρες και για τις πρεσβύτιδες.

Όπως εξηγεί ο Επιφάνιος Κύπρου στην διήγηση του για την 79η αίρεση των λεγομένων Κολλυριδιανών, πρεσβυτιδες είναι οι πολύ ηλικιωμένες χήρες.

Μέχρι και τα μέσα του 4ου μ.Χ αιώνος υπήρχε εις την εκκλησία το τάγμα των χηρών και στην Θεία Λειτουργία κάθονταν μπροστα και γι’αυτό λέγονταν προκαθείμεναι.

Αυτό δημιουργούσε κάποια αταξία στην εκκλησία διότι μεταξύ άλλων αυτές οι γυναίκες φέρονταν υπερήφανα προς τις άλλες. Περί τα μέσα του 4ου αιώνος συνήλθε στην Λαοδίκεια της Φρυγίας τοπική σύνοδος η οποία εξέδωσε 60 κανόνες.

Ο 11ος κανών αυτής της συνόδου κατάργησε το τάγμα των χηρών.

Περί του μη δειν τας λεγομένας πρεσβυτιδας ειτει προκαθειμενας εν τη εκκλησία καθιστασθαι. Το ρήμα καθίσταμε σημαίνει χειροτονούμε μη δειν καθίσταθε σημαίνει δεν πρέπει να χειροτονούνται, από τώρα και στο εξής δεν επιτρέπετε χήρες να χειροτονούνται και να ανήκουν σε ειδική εκκλησιαστική τάξη και να κάθονται τις πρώτες θέσεις στις συνάξεις.

Αυτό βέβαια δηλώνει ότι μέχρι την εποχή εκείνη υπήρχε το τάγμα των χηρών υπήρχε από τα χρόνια των Αποστόλων.

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο σε αυτό το θέμα, όποιος θέλει ποιο πολλά ας πάρει τον δεύτερο τόμο της ΒΕΠΕΣ, ας βρει το σύγγραμα Διαταγαί των Αποστόλων ας σταματήσει στο Γ' βιβλίο περί χηρών εκεί αναγράφονται πολλά για το τάγμα των χηρών, σημειώνονται και οι αρετές που πρέπει να έχει η χήρα εγκρατής πραεια ατάραχος ευλαβής εύδημον καθήμενη εν τη οικεία αυτής ψαλουσα προσευχομένη αναγινώσκουσα αγρυπνούσα νηστεύουσα Θεό πάντοτε προσομιλούσα ωδές και ύμνοις.

Είναι πασιφανές ότι στους Αποστολικούς χρόνους υπήρχε στην εκκλησία ειδική τάξις των χηρών, αυτό βέβαια το αρνήθηκε έντονα ο Πεντηκοστιανός συνομιλητής μου εάν το δεχόταν κατέρεε ο μύθος ότι η ΕΑΕΠ, η δική του εκκλησία, αποτελεί κατά πάντα πιστό αντίγραφο της αρχέγονης Χριστιανικής εκκλησίας και δεν έχει ξεφύγει ούτε χιλιοστό.

Φυσικά δεν είναι το μόνο σημείο που υπάρχει διαφοροποίησις ανάμεσα στην αρχαία εκκλησία και στην αίρεση των Πεντηκοστιανών.

Πηγή: http://www.egolpion.com/apostolikoi_penthkostianoi.el.aspx