Στην πατρίδα μας εμφανίζονται διάφορες ομάδες που συνδέονται με διάφορους γκουρού. Σε αυτές τις ομάδες διδάσκεται ότι η λύτρωση του ανθρώπου και της ανθρωπότητας θα επιτευχθεί με την Γιόγκα, την επιλογή τροφών, τον διαλογισμό, την τυφλή υποταγή σε κάποιο θεϊκό διδάσκαλο, ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις είναι ο θεός που ενσαρκώθηκε. Μερικά ονόματα θεϊκών διδασκάλων ή θεών, Μαχαρίσι, Παραμαχάνσα, Σαμαέλ Αούν Βεόρ, Μαχαράτζι, Σάϊ Μπάμπα, Βαβάζι και λοιπά. Ενώ η διδασκαλία τους διαφέρει ριζικά από την Χριστιανική προσπαθούν να πείσουν ότι συγγενεύει. Δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν περικοπές από το Ευαγγέλιο και από έργα Πατέρων της Εκκλησίας. Σε αυτές τις ομάδες γίνεται δεκτή η μετενσάρκωση, δηλαδή εγώ έχω ζήσει κατά το παρελθόν πολλές ζωές, είτε ως άνθρωπος, είτε ως ζώο και αυτό θα συνεχιστεί και μετά θάνατον. Όταν σε προηγούμενες ζωές δεν έχουμε διαπράξει αμαρτήματα όταν κάνουμε το ίδιο στην τωρινή μας ζωή, όταν ασκούμε Γιόγκα και διαλογισμό και τα τοιαύτα, συντομεύουμε τον κύκλο των μετενσαρκώσεων, τέτοια διδάσκουν. Αλλά για τον Χριστιανισμό δεν υπάρχουν πολλές ζωές, υπάρχει μια γέννηση, μια ζωή, ένας θάνατος και μια κρίση από τον Υιό του Θεού κατά την Β Παρουσία Του.

Ο απόστολος Παύλος που ήταν γεμάτος από πνεύμα Θεού, γνώριζε ότι θα εμφανιστούν άνθρωποι που θα ισχυρίζονται ότι οι μετενσαρκώσεις αποτελούν αλήθειες του Θεού και με μια ρητή και κατηγορηματική του φράση ξεκαθαρίζει το ζήτημα. Στο ένατο κεφάλαιο της Προς Εβραίους Επιστολής εκεί που κάνει λόγο για την λυτρωτική σημασία της θυσίας του Γολγοθά και για την σωτηριολογική αξία του αίματος του Χριστού γράφει, ο Χριστός όχι πολλές φορές αλλά μια φορά προσέφερε τον εαυτό του θυσία για να καταργήσει την αμαρτία, μια φορά έπαθε, μια φορά πέθανε φορτωμένος με τις αμαρτίες του κόσμου, ένα θάνατο γνώρισε για να γίνει σωτήρας όλων των ανθρώπων και οι άνθρωποι μια φορά πεθαίνουν και κατόπιν μια φορά κρίνονται. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πολλές ζωές και πολλούς θανάτους ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν Εβραίους θ,27. Για τους Χριστιανούς μια φορά ενσαρκώθηκε το Θείον, μια φορά θυσιάστηκε ο Χριστός παίρνοντας επάνω του τις αμαρτίες μας, μια φορά θα γίνει κρίση και ο άνθρωπος μια φορά πεθαίνει και ύστερα αντιμετωπίζει κρίση.

Οι οπαδοί των γκουρού δέχονται την Ινδουιστική θεολογία. Όλα εκεί είναι πολλαπλά, πολλές ζωές, πολλοί θάνατοι, επίσης και πολλές ενσαρκώσεως του θείου, αβατάρ. Κατά καιρούς ο Βισνού, μέλος της Ινδουιστικής τριάδος, ενσαρκώνεται είτε ως άνθρωπος, είτε ως ζώο, είτε ως χελώνα, ως χοίρος, ως άνθρωπος κατά το ήμισυ και λιοντάρι κατά το υπόλοιπο ήμισυ, ως φτερωτό άλογο και λοιπά. Ο Βαμάνα λόγου χάριν αποτελεί την πέμπτη ενσάρκωση του Βισνού, ο Ράμα την εβδόμη, ο Κρίσνα την ενάτη, ως τελευταίος αβατάρ αναμένεται ο Κάλκι. Βλέπουμε πολλές ενσαρκώσεις θεών, πολλές μετενσαρκώσεις των ανθρώπων, πολλές ζωές και πολλούς θανάτους. Αυτό το δόγμα αφαιρεί από τον άνθρωπο την ευθύνη και τη συντονισμένη προσπάθεια. Δεν βαριέσαι, αν δεν τα πάμε καλά σε αυτήν την ζωή θα στρώσουμε σε μια επόμενη. Πάλι με το δόγμα του Κάρμα δημιουργείται ένα αίσθημα αδρανοποιήσεως, κάρμα σημαίνει ποσό ενοχής και αμαρτίας από προηγούμενες ζωές που πρέπει να εξοφληθεί με ταλαιπωρίες και δεινά σε αυτήν την ζωή. Μη προσπαθείτε να βελτιώσετε την ζωή σας, έχετε κακό κάρμα. Αυτό το δόγμα είναι ότι πρέπει για να προωθηθεί κάποιος παγκόσμιος δικτάτορας. Οι υποτελείς του αν δεινοπαθούν θα σωπαίνουν διότι έτσι προδιαγράφηκε η ζωή τους από αμαρτίες που διέπραξαν σε προηγούμενες ζωές. Ούτε καν να το διανοούμεθα. Αυτά τα δόγματα, αβατάρ, μετενσάρκωση, κάρμα, ουδεμία σχέση έχουν με τον Χριστιανισμό. Δεν τελειώνει εδώ το κακό. Υπάρχουν και πολλές ομάδες που ασχολούνται με την ψυχολατρία διδάσκουν ότι μέσα μας στην ψυχή μας κρύβονται μεγάλες δυνάμεις θεϊκές δυνάμεις ο ίδιος ο θεός. Και προτείνονται ασκήσεις, διαδικασίες, μυήσεις, αποκρυφιστικές τακτικές, ώστε να αναπτυχθούν αυτές οι θεϊκές δυνάμεις και να γίνει ο κάθε ένας θεός. Αυτές οι κινήσεις διδάσκουν τα εντελώς αντίθετα από τον Χριστιανισμό. Ο Χριστός λέει, χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, Ιωάννης ιε 6. Χωρίς την Θεϊκή βοήθεια, χωρίς την βοήθεια των Αγίων, των πνευματικών πατέρων, των Μυστηρίων της Εκκλησίας αδυνατούμε να νικήσουμε το κακό που υπάρχει μέσα μας τον παλαιό άνθρωπο που λέει ο απόστολος Παύλος, αυτοί λένε δεν χρειάζεται βοήθεια Θεού, εσύ είσαι ο θεός, μέσα σου είναι ο θεός, άκουσε την διδασκλία μας και θα επιτύχεις την αυτοεξέλιξη και την αυτοπραγμάτωση.

Τέτοιες προτάσεις έκανε και το αρχαίο φίδι στον Αδάμ, άκουσε με και θα ανοιχτούν τα μάτια σου και θα γίνεις σαν τον Θεό. Ο πρωτόπλαστος το άκουσε και έγινε ότι έγινε, από χρυσό γένος κατέληξε σιδερένιο, για να θυμηθούμε τον Ησίοδο.

Πηγή: Ορθόδοξον Iστολόγιον

Σέκτα και διανοητική χειραγώγηση πάνε μαζί.

Ας ακούσουμε τη μαρτυρία μιας κοπέλας πού πέρασε από μία σέκτα. Αποτελεί, νομίζω, την καλύτερη εισαγωγή στο θέμα μας, αλλά συγχρόνως καί μία καλή σύνοψή του: «Ἐκεῖ λοιπόν [στήν ὀργάνωση] ἔτυχα θερμῆς ὑποδοχῆς. Πολύ γρήγορα ἀνοίξαμε μία συζήτηση γιά τήν κατάσταση τοῦ Κόσμου καί τί σκεπτόταν ὁ Θεός γι' αὐτό. Μέ πολύ γρήγορο ρυθμό ἔγιναν αἰτία νά γεννηθεῖ μέσα μου ἕνα συναίσθημα ἐνοχῆς καί μέ ἔκαναν νά καταλάβω ὅτι ἡ διδασκαλία τῆς "δικῆς τους Βίβλου" θά μοῦ ἔδινε τή δυνατότητα νά τά δῶ ὅλα καθαρά καί θά μοῦ ἔδειχνε τό δρόμο πού ἔπρεπε νά ἀκολουθήσω προκειμένου νά φτιάξω ἀφ' ἑνός μέν τόν ἑαυτό μου ἀφ' ἑτέρου δέ νά συμβάλω στήν ἀποκατάσταση τοῦ κόσμου. Παρακολούθησα λοιπόν αὑτή τή διδασκαλία, κατά τή διάρκεια τῆς ὁποίας ἀποκοιμήθηκα πολλές φορές (oἱ συνεδρίες διαρκοῦσαν περισσότερο ἀπό τρεῖς ὧρες χωρίς διακοπή). Ἀπό τή στιγμή πού δέν ἀντιδροῦσα, ὅπως αὐτοί θά ἤθελαν, ἀνέφεραν τόν Σατανᾶ καί ἐγώ ὄφειλα νά ἀναγνωρίσω τά λάθη μου. Πέρασα τρία Σαββατοκύριακα στό κέντρο τοῦ ἐνδογματισμοῦ (δηλ. στόν χῶρο τῆς σέκτας) δίχως νά μπορῶ νά φέρω καμία ἀντίσταση καί δυσπιστοῦσα στό πῶς ἦταν δυνατόν νά μή μπορῶ νά ἐξηγήσω τήν συμπεριφορά μου. Ἤμουνα δυστυχισμένη καί δέν κοιτοῦσα πλέον νά ἐγκαταλείψω τή σέκτα, ἐνῶ κανείς δέν μέ ἐμπόδιζε. Οἱ μακρόσυρτοι διάλογοι καί τά γεμάτα θέρμη τραγούδια γυρνοῦσαν πάντα γύρω ἀπό θέματα δίχως νόημα. Μέ πίεσαν νά πάρω τήν ἀπόφαση, προκειμένου νά ἀγγίξω τήν τελειότητα, νά κάνω "μικρές θυσίες", ὅπως νά ἐγκαταλείψω τόν ἄνδρα μου καί τά παιδιά μου ἤ νά κάνω δωρεά στή σέκτα τά περιουσιακά μου στοιχεῖα. Στό τέλος τοῦ τρίτου Σαββατοκύριακου ἤμουν πλέον ἕτοιμη γι' αὐτές τίς θυσίες. Ἀγνοοῦσα αὐτό πού θά μοῦ ἔκαναν καί ἐπίσης ἀγνοοῦσα τόν τρόπο πού θά ἔφθανα ἐκεῖ πού ἔλεγαν. Ὅπως καί νά ἔχουν τά πράγματα, αὐτό πού αἰσθανόμουνα εἶναι ὅτι κατά τήν διάρκεια πού βρισκόμουν μέσα στή σέκτα εἶχα κενά χρόνου. Προσπαθοῦσα νά θυμηθῶ ἀλλά δέν τά κατάφερνα. Αὐτές oἱ προσπάθειες προκειμένου νά θυμηθῶ μοῦ εἶναι πολύ δυσάρεστες καί σιχαίνομαι νά μπῶ πάλι μέσα στή θύμηση αὐτοῦ τοῦ ἐφιάλτη.

»Ἐν τῷ μεταξύ θυμᾶμαι ὅτι, ὅπως ἕνας ἀσθενής ἐμπιστεύεται τόν γιατρό του καί παίρνει τά φάρμακα πού τοῦ γράφει, ἔτσι καί ἐγώ ἔπρεπε ἐξ ἴσου νά ἐμπιστεύομαι τόν ἡγέτη καί νά ὑποτάσσομαι στή στέρηση φαγητοῦ, στόν διαλογισμό (Meditation), στήν ἔλλειψη ὕπνου, καταστάσεις τίς ὁποῖες οἱ ὀπαδοί δέχονταν μέσω ὑποβολῆς καί ὄχι ἐπιβολῆς. Αὐτό ἦταν κάτι πού ἔδινε τή δυνατότητα στούς ἡγέτες νά λένε ὅτι κάθε ὀπαδός εἶναι ἐλεύθερος.

»Κάτω ἀπό κάποιες εὐνοϊκές συγκυρίες εἶπα ἕνα ANTIO στή σέκτα, κάτι πού μέ ἔκανε νά μή ξαναγυρίσω ποτέ ἐκεῖ. Μοῦ πῆρε ὅμως περισσότερο ἀπό 2 χρόνια, προκειμένου νά ἀπαλλαγῶ ἀπό αὐτόν τόν τρομερό ἐγκλωβισμό, ὁ ὁποῖος μέ ἔκανε νά μετράω καί νά ξαναμετράω μία-μία τίς πράξεις μου καί νά ἀναρωτιέμαι ἄν ἔκανα καλά ἤ ἄσχημα»2.

Αὐτά καταθέτει ἡ J. M., πρώην θύμα σέκτας.

Αὐτά πού ἀκούσαμε μᾶς δίνουν μιά καλή εἰκόνα τοῦ φαινομένου τῆς διανοητικῆς χειραγώγησης, στό ὁποῖο θά ἀ­να­φερ­θοῦ­με.

Οἱ ὅροι διανοητική χειραγώγηση (manipulation mentale στά γαλλικά),καταναγκαστική πειθώ (coercive persuasion στά ἀγγλικά) καί προγραμματισμός (programmation στά γαλλικά) πού θά χρησιμοποιηθοῦν στή συνέχεια, θά θεωρηθοῦν ὡςσχεδόν ταυτόσημοι.Πρόκειται γι' αὐτό πούπιό ἁπλά ὀνομάζεται πλύση ἐγκεφάλου (Brain washing στά ἀγγλικά) ἤ ἔλεγχος τοῦ νοῦ (mind control). Χρησιμοποιεῖται καί ὁ ὅρος ἀναμόρφωση τῆς σκέψης, ὁ ὁποῖος ὅμως εἶναι πιό οὐδέτερος καί δέν ἀφήνει νά φανεῖ ἡ ἀνήθικη καί παράνομη διάσταση τῶν μεθόδων αὐτῶν.

Σύμφωνα μέ τήν κλινική ψυχολόγο καί καθηγήτρια στό Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ τῆς Καλιφόρνια (Η.Π.Α.) Margaret Thaler-Singer , πρωτοπόρο ἤδη ἀπό τή δεκαετία τοῦ '60 στή μελέτη τοῦ φαινομένου αὐτοῦ, ὅπως καί τῶν σεκτῶν γενικότερα:

«Ἕνα πρόγραμμα καταναγκαστικῆς πειθοῦς (coersive persuasion) εἶναι μία τεχνική ἀλλαγῆς συμπεριφορᾶς, ἡ ὁποία ἐπιβάλλεται γιά νά προκαλέσει τήν «μάθηση» καί τήν υἱοθέτηση ἑνός πακέτου συμπεριφορᾶς ἤ μιᾶς ἰδεολογίας κάτω ἀπό ὁρισμένες περιστάσεις. Ξεχωρίζει ἀπό ἄλλες μορφές ἤπιας κοινωνικῆς ἐκμάθησης ἤ εἰρηνικῆς πειθοῦς ἀπό τίς συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποῖες ἐνορχηστρώνεται καί ἀπό τίς τεχνικές ἐκμετάλλευσης τοῦ προσώπου καί τοῦ περιβάλλοντός του, πού χρησιμοποιοῦνται γιά νά καταπιέσουν συγκεκριμένες συμπεριφορές καί νά διαμορφώσουν ἄλλες. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ καταναγκαστική πειθώ, μπορεῖ νά γίνει περισσότερο ἀποτελεσματική ἀπό τόν πόνο, τά βασανιστήρια, τά ναρκωτικά καί τήν χρήση φυσικῆς βίας καί νομικῶν ἀπειλῶν».

Καί συνεχίζει ἡ καθηγήτρια Singer:

«Καταναγκαστικά ψυχολογικά συστήματα [ἤ καταναγκαστική πειθώ], εἶναι προγράμματα ἀλλαγῆς συμπεριφορᾶς πού χρησιμοποιοῦν ψυχολογικές δυνάμεις μέ καταναγκαστικό τρόπο γιά νά προκαλέσουν τήν ἐκμάθηση καί υἱοθέτηση μιᾶς ἰδεολογίας ἤ ἑνός σχεδιασμένου πακέτου ἰδεῶν, πιστεύω, διαθέσεων ἤ συμπεριφορῶν. Ἡ βασική στρατηγική πού χρη­σι­μο­ποι­εῖ­ται ἀπό τούς λειτουργοῦντες αὐτά τά προγράμματα εἶναι συστηματικά νά ἐπιλέγουν, νά συστηματοποιοῦν, καί νά διαχειρίζονται πολλούς διαφορετικούς τύπους καταναγκαστικῆς ἐπιρροῆς, ἀγωνίες καί τακτικές πού δημιουργοῦν στρές γιά συνεχόμενες χρονικές περιόδους. Σέ ἕνα τέτοιο πρόγραμμα τό ἀντικείμενο [δηλ. ὁ ἄνθρωπος στόν ὁποῖο ἐφαρμόζεται τό πρόγραμμα] ἀναγκάζεται νά υἱοθετήσει μιά σειρά ἀπό μικρά «ἀόρατα» βήματα. Κάθε μικρό βῆμα εἶναι σχεδιασμένο νά εἶναι ἀρκετά μικρό, ὥστε τά ἀντικείμενα [οἱ ἄνθρωποι] νά μήν παρατηρήσουν τίς ἀλλαγές στούς ἑαυτούς τους ἡ νά μήν ἀ­να­γνω­ρί­σουν τήν καταναγκαστική φύση τῶν διαδικασιῶν πού χρη­σι­μο­ποι­οῦν­ται. Τά ἀντικείμενα αὐτῶν τῶν τακτικῶν [δηλ. οἱ ἄνθρωποι-θύματα] δέν καταλαβαίνουν τούς κρυμμένους ὀργανωτικούς σκοπούς τῶν προγραμμάτων ψυχολογικοῦ καταναγκασμοῦ μέχρις ἀρκετά ἀργότερα, καί εἶναι ζήτημα ἄν ποτέ τό καταλάβουν. Αὐτές οἱ τακτικές συνήθως ἐπιβάλλονται σέ συνθῆκες ὁμαδικές ἀπό «φίλους καί συμμάχους» τοῦ θύματος, πού ἔχουν καλές προθέσεις ἀλλά ἔχουν πλανηθεῖ. Αὐτό συγκρατεῖ τό θύμα ἀπό τό νά χρησιμοποιήσει τούς μηχανισμούς προστασίας τοῦ ἐγώ, πού συνήθως χρησιμοποιεῖ τό ἄτομο σέ ἀνταγωνιστικές καταστάσεις.

»Ἡ καταναγκαστική ψυχολογική ἐπιρροή αὐτῶν τῶν προγραμμάτων σκοπεύει νά ὑπερκεράσει τίς ἱκανότητες κριτικῆς σκέψης τοῦ ἀτόμου καί τήν ἐλεύθερη θέλησή του καί νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό ὁποιαδήποτε ἔνσταση, πού τοῦ ὑπαγορεύει ἡ σκέψη καί ἡ λογική του. Τά θύματα σταδιακά χάνουν τήν ἱκανότητά τους νά πάρουν ἀποφάσεις ἐλεύθερα καί νά ἀσκοῦν ἐνσυνείδητο ἔλεγχο. Ἡ κριτική σκέψη, ἄμυνες, ἐνσυνείδητες διαδικασίες, ἀξίες, ἰδέες, συμπεριφορές, ἐπαφές καί ἡ λογική ἱκανότητα ὑποσκελίζονται».

Ὁ Commandant J. P. Morin, ταγματάρχης τῆς γαλλικῆς ἀστυνομίας, ἀπό τούς πρώτους πού ἀσχολήθηκαν στή Γαλλία καί παγκοσμίως μέ τό «σεκτικό φαινόμενο» καί εἰδικότερα μέ τήν ὑποδούλωση ἀνθρώπων στίς σέκτες μέσω τῆς διανοητικῆς χειραγώγησης, εἶναι πολύ ξεκάθαρος στίς τοποθετήσεις του. Θεωρεῖ ὅτι ἡ διανοητική χειραγώγηση γίνεται στίς μεγάλες καταναγκαστικές σέκτες μέσω τῆς ὕπνωσης καί τῆς αὐ­το­ΰ­πνω­σης στή συνέχεια. Ἄς ἀκούσουμε τί γράφει στό κλασσικό βιβλίο του Sectarus. Le violeur de consience: «Ὁ Προγραμματισμός τοῦ ἀνθρώπου ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά τόν κάνει νά χάσει τήν αὐτονομία τῆς συνείδησής του μέ τέτοιο τρόπο ὥστε νά ἐξαφανιστεῖ κάθε πρωτοβουλία του προκειμένου νά ἐκ­πλη­ρω­θεῖ μία ὁλόκληρη σειρά διατεταγμένων καί διαμορφωμένων ἐνεργειῶν. Αὐτός ὁ διανοητικός χειρισμός ἐπιτυγχάνεται μέ ὑποβολή μέσω ὑπνωτισμοῦ καί στή συνέχεια ἀσκεῖται ψυχολογική βία.

»Ἡ ὑποβολή πραγματοποιεῖται ὅταν μία πράξη ἔχει γίνει ἤ ὅταν μία ἰδέα ἔχει γίνει ἀποδεκτή ὑπό τήν ἐπήρεια ἑνός προσώπου, χωρίς τό ἄτομο στό ὁποῖο ἀσκήθηκε ἡ ὑποβολή νά ἔχει συνείδηση αὐτῆς τῆς ἐπήρειας. [...]

»Ἡ ἱκανότητα στήν ὑποβολή εἶναι ἡ κατάσταση μέσα ἀπό τήν ὁποία τό ἄτομο δέχεται ἰδέες καί γεγονότα καί τά πραγ­μα­το­ποι­εῖ δίχως νά παρεμβάλει οὐδεμία ἔννοια κριτικῆς. Πιστεύει σέ ὅ,τι τοῦ λένε δίχως νά ψάξει γιά τήν ὀρθότητα τῶν ὅσων λέγονται. Ἡ συγκινησιακή ὑποβολή δρᾶ ἐπάνω σέ ὅλους σχεδόν τούς ἀνθρώπους καί σέ διαφορετικές βαθμίδες. Σέ ἄτομα ἰδιαίτερα ἐπιδεκτικά ἐπιφέρει μέ ὅλη της τήν ἔνταση ὕπνο μέσω ὕπνωσης. Ἡ ὑποβολή δέν εἶναι τό μοναδικό μέσον γιά νά πετύχουμε ὕπνο μέσω τῆς ὕπνωσης. Μποροῦμε ἐξ ἴσου καλά νά τό πετύχουμε μέσω φυσικῶν καί χημικῶν μεθόδων. Κατά τή διάρκεια αὐτοῦ τοῦ ἀνεπαρκοῦς ὕπνου, ὁ ὁποῖος προκαλεῖται τεχνητά (δηλ. μέσω τῆς ὕπνωσης), παρατηροῦμε τήν πλήρη ἐξάλειψη τῆς συνειδητῆς θέλησης ἐνῶ ἡ ἀντανακλαστική δραστηριότητα τοῦ ἀνθρώπου παραμένει ἡ ἴδια. Ὡς ἐκ τούτου ὁ ὑπνωτισμένος ἔχει μία συμπεριφορά πλήρως διαλυμένης συνείδησης». [...]

Καί συνεχίζει ὁ Commandant J. P. Morin: «Ἀπό τή στιγμή πού ὁ ὑπνωτισμός ἐπιτυγχάνεται, ἡ συνειδητή θέληση ἐξαφανίζεται καί τό ἄτομο δέν ἐνεργεῖ πλέον παρά μόνον μέσω ἀν­τα­να­κλα­στι­κῶν. Γιά νά κάνει ἄλλες κινήσεις πρέπει νά τοῦ ὑποβάλουμε ἐντολές. Αὐτοῦ τοῦ τύπου ἡ ὑποβολή ἀντικαθιστᾶ τήν συνειδητή του θέληση. Οἱ ἐντολές αὐτές μποροῦν νά ἐκτελεστοῦν κατά τή διάρκεια τοῦ ὕπνου ἡ μετά τόν ὕπνο, ὁ ὁποῖος προεκλήθη ἀπό τήν ὕπνωση. Οἱ ἐντολές πού ἔχουν ἐκτελεσθεῖ μετά τήν ὕπνωση, λέγονται μετά-ὑπνωτικές (post-hypnotique). [...]

»Οἱ μετά-ὑπνωτικές ἐντολές δέν ὑπερβαίνουν κατ' οὐδένα τρόπο τό ἀνώτατο χρονικό ὅριο τῶν 2 μηνῶν. Ἔχουμε ὅμως δεῖ περιπτώσεις, ἀρκετά σπάνιες βέβαια, ὅπου ἔχουν ἐκτελεστεῖ πράξεις ἀπό ἐντολές πού δόθηκαν πρίν ἕνα χρόνο. [...]

»Σύμφωνα μέ ἕνα καλά διαμορφωμένο ἐκ τῶν προτέρων πρόγραμμα, μποροῦμε νά ὑποβάλουμε στόν ὑπνωτισμένο νά εἰσέλθει σέ μία κατάσταση συστηματικῆς ὕπνωσης. Δίχως νά δίνει σημασία στήν αὐτοΰπνωση, θά μπορεῖ νά ἐνεργεῖ μέσα ἀπό ἕνα σῆμα πού θά τοῦ ἔχει δοθεῖ διά τῆς ὑποβολῆς. Αὐτό τό σῆμα, τό ὁποῖο πρέπει νά εἶναι πάντοτε τό ἴδιο, μπορεῖ νά εἶναι ὁποιασδήποτε μορφῆς. Μέ τήν ἐμφάνιση αὐτοῦ τοῦ σήματος (κινήσεις, κωδικοποιημένες λέξεις, ρυθμικοί ἦχοι κ.λπ.) καί ἀφοῦ ἔχει σημαντικά δεχθεῖ τήν ὑποβολή, τό ἄτομο ξαναβρίσκεται ἀμέσως στήν ὑπνωτική κατάσταση.

»Δεδομένου ὅτι ἡ post-hypnotique (μετά-ὑπνωτική) ὑποβολή -προκειμένου τό ἄτομο νά ἐπανα-ὑπνωτίζεται τακτικά- εἶναι ἐφικτή, δέν ὑπάρχει λόγος νά μήν σταματήσει. Προγραμματίζουμε τό ἄτομο ἔτσι ὥστε νά μπορεῖ νά προγραμματιστεῖ τελείως ἀπό μόνο του καί νά διατηρηθεῖ πάλι ἀπό μόνο του καί ἐν ἀγνοίᾳ του σέ μία συνεχῆ κατάσταση ὑποταγῆς καί ἐ­ξάρ­τη­σης ἀπό τόν Γκουρού του, ὅπου δέν παρεμβάλλεται ἡ κρίση καί ἡ θέληση.

»Στίς μεγάλες καταναγκαστικές σέκτες, οἱ μακρόσυρτες φορτικές ὁμιλίες, πού ἐκφωνοῦνται μονότονα καί τά ἀποκοιμιστικά ἄσματα, τά ὁποῖα συχνά συνοδεύονται ἀπό κουραστικά καί καταθλιπτικά τυπικά, προκαλοῦν μιά ὁμαδική ὕπνωση.

»Ἔχουμε παρατηρήσει ὅτι ὁ ὕπνος μέσω ὕπνωσης μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ καί μέ ἄλλες μεθόδους. Σήμερα αὐτή πού ἐφαρμόζεται πιό συχνά εἶναι ἡ χημική μέθοδος καί τοῦτο γιατί εἶναι ἡ πιό ἐφικτή. Οἱ χειριστές τῆς μεθόδου δίνουν στά θύματά τους ἕνα ὑπνωτικό προϊόν κάποιου εἰδικοῦ τύπου, τό ὁποῖο αὐξάνει σημαντικά τήν εὐαισθησία τους στήν ὑποβολή. Αὐτό τό εἶδος τοῦ ναρκωτικοῦ δίνει τή δυνατότητα νά «βάλουμε» ἕνα ἄτομο μέσα σέ μία ἡμισυνειδητή κατάσταση κατά τέτοιον τρόπο ὥστε αὐτό τό ἄτομο νά παραχωρεῖ τό ἀσυνείδητο στή θέληση τοῦ πειραματιστῆ. [...]

»Στίς μεγάλες καταναγκαστικές σέκτες τό ναρκωτικό διατίθεται συχνά ἀπό τό στόμα. Σκόνες καί σιρόπια ἀ­να­μι­γνύ­ο­νται μέ μπαχαρικά γιά νά μήν ἀποκαλύπτεται ἡ γεύση τους. καί τό ἀποτέλεσμα εἶναι πολύ γρήγορο. Βλέπουμε ἄτομα πολύ ἰσορροπημένα καί εὐυπόληπτα, τά ὁποῖα δέν ἐπηρεάζονται εὔκολα, ξαφνικά νά μεταστρέφονται σέ λιγότερο ἀπό 2 ὧρες πρός μιά ἀνύπαρκτη θρησκεία, τό δόγμα τῆς ὁποίας ξεπερνάει καί τήν μεγαλύτερη φαντασίωση.

»Κατά τή διάρκεια τῆς πρώτης συνεδρίας ὕπνωσης μέ τή χρήση ναρκωτικοῦ, ὁ χειριστής δίνει τήν ἐντολή στόν ὑπνωτισμένο νά βρίσκεται σέ κατάσταση ὕπνωσης κάθε φορά πού θά τοῦ δίνει ἕνα ἰδιαίτερο σῆμα. Τόν διατάζει νά ξεχάσει, ὅταν θά ξυπνήσει, τό γεγονός ὅτι ἔχει λάβει σῆμα. Ὅσον ἀφορᾶ τώρα στίς συνεδρίες πού θά ἀκολουθήσουν, τό σῆμα καί μόνο πού δίνει ὁ χειριστής εἶναι ἀρκετό γιά νά ἐπιφέρει ὕπνωση καί δέν εἶναι πλέον ἀπαραίτητο νά χορηγηθεῖ συμπληρωματική δόση ὑ­πνω­τι­κοῦ παρασκευάσματος.

»Μέ αὐτή τή μέθοδο δίνεται, παραδείγματος χάριν, ἡ ἐντολή στόν νέο ὀπαδό νά ἐπιστρέφει στή σέκτα προκειμένου νά παρακολουθήσει σεμινάρια. Μόλις βγεῖ ἀπό τό κέντρο τοῦ ἐνδογματισμοῦ (δηλ. ἀπό τόν χῶρο τῆς σέκτας), διαπιστώνουμε ὅτι εἶναι ἐντελῶς προγραμματισμένος, προκειμένου καί ὁ ἴδιος πλέον ἀπό μόνος του νά προγραμματισθεῖ ἀλλά νά προγραμματίσει καί ἄλλους. Μόλις ἕνα ξένο πρός τή σέκτα ἄτομο προσπαθήσει νά τόν κάνει νά ἀκούσει κάτι ἄλλο, τότε μπαίνει στήν κατάσταση τῆς αὐτοΰπνωσης καί αὐθυποβάλλεται στόν δικό του ἐπαναδογματισμό.

»Τά προσηλυτισμένα ἤδη ἄτομα πού πωλοῦν ἐφημερίδες στό δρόμο πρός ὄφελος τῶν καταναγκαστικῶν σεκτῶν ἔχουν μιά πολύ χαρακτηριστική συμπεριφορά. Ἐάν κάποιος προσπαθήσει νά τούς ἀποδείξει ὅτι εἶναι θύματα καί ἔχουν γίνει ἀντικείμενο σκανδαλώδους ἐκμετάλλευσης ἑνός ἐμπόρου Γκουρού, τότε αὐτά τά ἄτομα δηλώνουν ἁπλοϊκά «ἐμεῖς προσευχόμαστε γιά σᾶς, προκειμένου νά σώσουμε τήν ταραγμένη ψυχή σας». Στή συνέχεια ἐγκαταλείπουν πολύ γρήγορα τό πεδίο δράσεώς των, ἐπαναομαδοποιοῦνται καί καταφεύγουν στό ἐσωτερικό μιᾶς ἀποθήκης προκειμένου νά συγκεντρωθοῦν γιά νά δι­α­λο­γι­στοῦν. Μετά ἀπό ἕνα τέταρτο βγαίνουν ἀπό ἐκεῖ γιά νά δραστηριοποιηθοῦν πάλι σάν γυρολόγοι περισσότερο τώρα ἑδραιωμένοι στίς πεποιθήσεις τους»3.

Μέ τίς βασικές αὐτές διαπιστώσεις καί κυρίως μέ τό ὅτι ἡ διανοητική χειραγώγηση γίνεται κυρίως μέ τήν ὕπνωση συμφωνεῖ καί ὁ Dr. Marvin Galper, κλινικός ψυχολόγος στό Σάν Ντιέγκο τῆς Καλιφόρνια, ὁ ὁποῖος βοήθησε πρώην μέλη πο­λι­τι­κο­θρη­σκευ­τι­κῶν σεκτῶν, νά ἐπανέλθουν στήν κανονική ζωή. Ἐπιβεβαιώνει ὅτι οἱ σέκτες κάνουν πλύση ἐγκεφάλου στά θύματά τους χρησιμοποιώντας μεθόδους ἴδιες μέ ἐκεῖνες πού χρησιμοποιήθηκαν στή Βόρειο Κορέα στούς φυλακισμένους ἀπό τόν πόλεμο Ἀμερικανούς. Οἱ ὀπαδοί εἰσέρχονται σέ μία κατάσταση, ὅπου στή συνέχεια ὁδηγοῦνται νά ἐγκαταλείψουν τίς προσωπικές τους πεποιθήσεις, προκειμένου νά υἱοθετήσουν τίς πεποιθήσεις τῆς σέκτας4.

Εἶναι πολύ σημαντικό νά ποῦμε ὅτι αὐτή ἡ ἴδια ἡ τεχνική τοῦ ἀνατολίτικου διαλογισμοῦ (Meditation), τήν ὁποία ἐφαρμόζουν -μέ διαφορετικά ἴσως ὀνόματα- ὅλες οἱ σέκτες πού ἐντάσσονται στή λεγομένη Νέα Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου, εἶναι μιά τεχνική ὕπνωσης καί αὐτοΰπνωσης. Ἡ τεχνική αὐτή εἶναι δανεισμένη ἀπό τόν Ἰνδουισμό καί τόν Βουδισμό.

Ἄς ἀκούσουμε πῶς περιγράφει, μέσα ἀπό τήν προσωπική του ἐμπειρία κάποιος πού μπῆκε στά βαθιά νερά τῶν σεκτῶν καί τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, ἕνα «μάθημα» διαλογισμοῦ.

«Τό μάθημα γίνεται σέ μία μεγάλη αἴθουσα ἑνός ἄσραμ5 στήν Ἰνδία. Δασκάλα εἶναι μιά γυναίκα σουάμι6 πού εἶναι Εὐρωπαία καί γιά χρόνια μαθήτρια τοῦ γκουρού. Φοράει τά πορτοκαλιά ράσα.

Οἱ μαθητές εἶναι διάφοροι ἐπισκέπτες τοῦ ἄσραμ. Ἀπό μικρά παιδάκια μέχρι μεσήλικες. Ἡ γιόγκα-νίντρα διαφημίζεται ὡς ἡ γιόγκα τῆς χαλάρωσης καί ἀπευθύνεται σέ ἀνθρώπους πού ζοῦν μέσα στή σύγχρονη κοινωνία.

Μᾶς βάζει νά ξαπλώσουμε ἀνάσκελα στό πάτωμα, χωρίς νά ἀκουμπάει ὁ ἕνας τόν ἄλλο, νά βολευτοῦμε ὅσο καλύτερα μποροῦμε.

Κλεῖστε τά μάτια καί ἡσυχάστε... χαλαρῶστε.

Οἱ ὁδηγίες ἔρχονται ἀργά, γιά νά ἔχουμε χρόνο νά τίς ἐκτελοῦμε. Ἀπόλυτη σιωπή ἐπικρατεῖ στήν αἴθουσα καί ἀκούγεται μόνο ἡ φωνή τῆς σουάμι.

Νοιῶστε τό σῶμα σας νά γίνεται βαρύ... πολύ βαρύ... εἶναι ἀδύνατο νά τό μετακινήσετε... νοιῶστε τά σημεῖα ἐπαφῆς μέ τό δάπεδο...(παύση γιά λίγα λεπτά)... Τώρα νοιῶστε τό σῶμα σας πολύ ἐλαφρύ..., νά αἰωρεῖται πάνω ἀπό τό πάτωμα... εἶστε ἕτοιμοι νά πετάξετε... Τώρα ξεχάστε τό σῶμα σας καί δεῖτε μέσα στό νοῦ σας ἕνα ὄμορφο ἡλιοβασίλεμα...Τώρα ἕνα κίτρινο λουλούδι...ἕναν ὄμορφο καταρράκτη...ἕνα λαμπερό ἥλιο.

Οἱ ὄμορφες εἰκόνες διαδέχονται ἡ μία τήν ἄλλη. Τίς βλέπω ὅλες πολύ παραστατικά... Εἶναι σάν νά παρακολουθεῖς ἕνα ντοκιμαντέρ μέσα στόν νοῦ σου. H φωνή τῆς δασκάλας εἶναι ἤρεμη καί σταθερή, μέ κανονικό ρυθμό. Ἡ ὅλη διαδικασία πρέπει νά κράτησε γύρω στή μία ὥρα.

Τώρα ἀποκτῆστε ξανά ἐπίγνωση τοῦ σώματός σας... κινῆστε ἀργά-ἀργά τά μέλη σας [λέγει ἡ δασκάλα τοῦ διαλογισμοῦ].

Πράγματι νοιώθω τό σῶμα μου βαρύ, δέν μπορῶ νά κινηθῶ γρήγορα.

Ἀνοῖξτε τά μάτια σας σιγά-σιγά καί ἀποκτῆστε αἴσθηση τοῦ δωματίου.

Σηκώνομαι σιγά-σιγά. Εἶναι σάν νά σηκώνομαι ἀπό βαθύ ὕπνο. Κοιτάζω γύρω μου. Οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς μοιάζουν σάν νά ἔχουν μόλις ξυπνήσει... Μερικοί ὅμως εἶναι ἀκόμα ξαπλωμένοι στό πάτωμα. Τούς πῆρε ὁ ὕπνος! Αὐτοί κοιμοῦνται κανονικά!».

Ξυπνῆστε τους, λέει χαμογελώντας ἡ δασκάλα... Τούς ξυπνᾶμε σιγά-σιγά καί ὅλο ἀπορία ἀντικρίζουν τά εἰρωνικά χαμόγελα τῶν ὑπόλοιπων».

Καί σχολιάζει ὁ πρώην ὀπαδός: «Αὐτό εἶναι ἕνα μάθημα τῆς Γιόγκα-Νίντρα, ὅπως βάφτισαν αὐτή τή διαδικασία.

Τί ἔγινε τώρα;... Ἄς σκεφτοῦμε. Κατ' ἀρχάς ὑπῆρχε ἡ σουάμι πού ἔδινε ἐντολές καί ἐμεῖς τίς ἐκτελούσαμε. Ἴσως ἔτσι "μαθαίνουμε" ἐκτός τῶν ἄλλων νά ὑπακοῦμε καί στούς σουάμι... Μετά ὅλα αὐτά διαδραματίσθηκαν μέσα στό νοῦ μας. Νοιώσαμε καί αἰσθανθήκαμε ὅπως ἤθελε ἡ σουάμι... νά τό ποῦμε ὑποβολή;... Παραδώσαμε τόν ἔλεγχο τοῦ νοῦ μας στά χέρια της καί μᾶς πήγαινε ὅπου ἤθελε. Εἶχε πλήρη ἔλεγχο τοῦ νοῦ μας γιά κάποιο χρονικό διάστημα... Αὐτό βέβαια ἔγινε μέ τή θέλησή μας. Δεχθήκαμε νά ὑποστείλουμε, νά παραμερίσουμε, νά ἐξαφανίσουμε τήν προσωπική μας θέληση καί νά δεχθοῦμε νά μᾶς ὁδηγεῖ ἡ δική της θέληση.

Ἀποκτοῦν πάνω μας τόση ἐξουσία, ὅση τούς πα­ρα­χω­ροῦ­με.

Φαντάζεστε νά ἐξασκοῦμε αὐτή τή μέθοδο καθημερινά;... Πόσο πιό ἔντονα θά γίνουν τά παραπάνω φαινόμενα;... Μήπως στό τέλος θά ἐπιθυμοῦμε νά μᾶς ὁδηγεῖ κάποιος σουάμι σ' ὅλες τίς δραστηριότητες τῆς ζωῆς μας;... Μήπως αὐτό ἐκτός ἀπό μία μέθοδος χαλάρωσης εἶναι καί μία τεχνική ὑποταγῆς;...»7.

Μέ τήν ἄποψη ὅτι στή διάρκεια τοῦ διαλογισμοῦ, κυρίως μέ τή μορφή τῆς λεγομένης βυθίσεως, λαμβάνουν χώρα ὑπνωτικές διαδικασίες καί αὐτοΰπνωση συμφωνοῦν οἱ περισσότεροι σοβαροί ἐρευνητές. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικῶς τόν Klaus Thomas διδάκτορα Ἰατρικῆς καί Φιλοσοφίας καί Διευθυντή τοῦ Ἰν­στι­τού­του Schultz στό Βερολίνο γιά Ψυχοθεραπεία, Ἰατρική Ὕπνωση καί Αὐτογενῆ Ἐξάσκηση (Autogenes Training), ὁ ὁ­ποῖ­ος προσθέτει ὅτι στή διάρκεια τοῦ διαλογισμοῦ μπορεῖ ὁ διαλογιζόμενος νά ὁδηγηθεῖ σέ ψευδαισθήσεις. Σ' αὐτό συν­τε­λεῖ ἡ ἐπανάληψη τῶν Mantras (διαλογιστικῶν λέξεων ἤ φράσεων), τά ὁποῖα θεωροῦνται κενά νοήματος, ἐνῶ στήν πραγματικότητα συνήθως εἶναι ὀνόματα θεοτήτων τοῦ ἰνδουιστικοῦ ἤ βουδιστικοῦ πανθέου8.

Σύμφωνα μέ τόν Διονύσιο Φαρασιώτη, συγγραφέα τοῦ βιβλίου «Οἱ γκουρού, ὁ νέος καί ὁ Γέροντας Παΐσιος», τό ὁποῖο ἤδη ἀναφέραμε καί ἀπό τό ὁποῖο προέρχεται ἡ περιγραφή τῆς ἀσκήσεως διαλογισμοῦ, τήν ὁποία παραθέσαμε, ὁ διαλογισμός ὡς τεχνική ὕπνωσης καί αὐτοΰπνωσης ἐνισχύει τήν ὑποταγή καί τήν παθητικότητα, ἄρα μπορεῖ νά χρησιμοποιηθεῖ γιά διανοητική χειραγώγηση. Ἐνόσω ἐκτελεῖ ὁ διαλογιζόμενος τίς ὁδηγίες τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς ἀσκήσεως διαλογισμοῦ, δέν ἔχει χρόνο νά σκεφθεῖ. «Ἄν θελήσεις νά σκεφθεῖς, πρέπει νά διακόψεις τήν ἄσκηση» συμπληρώνει ὁ Φαρασιώτης9.

Φυσικά οἱ ἀνωτέρω τεχνικές διανοητικοῦ χειρισμοῦ θά τεθοῦν σέ ἐφαρμογή ἀφοῦ ἐπιλεγοῦν κατάλληλα οἱ καλύτεροι στόχοι. Πολλές σέκτες χρησιμοποιοῦν λεπτομερῆ ἐγχειρίδια γιά νά ἐντοπίσουν τούς ἀνθρώπινους στόχους, πού εἶναι πιό πρόσφοροι γιά ἐπηρεασμό. Ὑπάρχουν τέτοια ἐγχειρίδια, τά ὁποῖα ἀ­πευ­θύ­νον­ται κυρίως σέ εἰδικούς στίς πωλήσεις καί στίς προσλήψεις προσωπικοῦ. Συνήθως οἱ προσφορότεροι πρός ἐ­πη­ρε­α­σμό στόχοι εἶναι νέοι, εὐκολόπιστοι, ἀφελεῖς καί πρόσωπα μέ μειωμένη κρίση, πού προέρχονται ἀπό ὑπερπροστατευτικό περιβάλλον ἤ ἄνθρωποι πού μπορεῖ νά εἶναι ἐξαιρετικά εὐάλωτοι λόγω κάποιας πρόσφατης συναισθηματικῆς ἀπογοήτευσης, οἰκονομικῆς δυσκολίας ἤ προβλήματος ὑγείας.

Ὁ διανοητικός χειρισμός διευκολύνεται τά μέγιστα καθώς ἐντάσσεται στό εὐρύτερο πλαίσιο τῶν πεποιθήσεων καί πρα­κτι­κῶν τῶν σεκτῶν.

Ἡ βασική παραδοχή κάθε σέκτας, ὅτι ὁ ἀρχηγός της εἶναι ἕνας θεϊκός Δάσκαλος, ἕνας ἐνσαρκωμένος θεός, ὁ Μεσσίας τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου -καί ἄλλα παρόμοια κατά περίπτωση- ἀποτελεῖ ἄριστο προαπαιτούμενο γιά τόν ἔλεγχο τοῦ νοῦ τοῦ ὀπαδοῦ. Ἀφοῦ εἶναι θεϊκός Δάσκαλος ἔχει ἀπόλυτη αὐθεντία καί συνεπῶς οἱ ὀπαδοί-μαθητές πρέπει νά κάνουν σ' αὐτόν ἀπόλυτη καί ἄνευ προϋποθέσεων ὑπακοή. Αὐτό τούς ὁδηγεῖ σταδιακά σέ ὁλοκληρωτική ἐξάρτηση.

Ἡ σχέση ἐδῶ εἶναι ἀμφίδρομη: Ἀφ' ἑνός ἡ διανοητική χειραγώγηση διευκολύνεται ἀπό τήν πεποίθηση, πού καλλιεργεῖται μέσα στή σέκτα, ὅτι ὁ ἀρχηγός εἶναι θεϊκός Δάσκαλος καί αὐτά πού λέγει καί πράττει δέν ἐπιδέχονται ἀμφισβήτηση καί ἄφ' ἑτέρου μέσω τῆς διανοητικῆς χειραγώγησης ἑδραιώνεται ἡ πεποίθηση στό ἀλάθητό τοῦ ἀρχηγοῦ.

Οἱ περισσότερες σέκτες, ὡς γνωστόν, προβάλλουν μία ἄκρως ἁπλοποιημένη ἑρμηνεία τοῦ κόσμου, ἐνῶ συγχρόνως δαι­μο­νο­ποι­οῦν ὁτιδήποτε εὑρίσκεται ἔξω ἀπό αὐτές, πολύ περισσότερο φυσικά ὁτιδήποτε καί ὁποιονδήποτε ἀσκεῖ σ' αὐτές κριτική.

Ἀπομονώνουν τούς νεοπροσύλητους ἀπό τούς συγγενεῖς καί φίλους καί συνήθως ἐνσταλάζουν μίσος γιά τούς γονεῖς καί ἰδιαίτερα τή μητέρα.

Οἱ σέκτες κολακεύουν τόν ἐγωισμό τοῦ νεοπροσύλητου. Ἐσύ, τοῦ λένε, θά σώσεις τήν κοινωνία καί τόν πλανήτη ὁλόκληρο. Συγχρόνως τοῦ δημιουργοῦν ἐνοχές τῆς ἑξῆς μορφῆς: Ἐάν δέν πετυχαίνει τούς στόχους, πού θέτει τό πρόγραμμα, φταίει αὐτός, ἐπειδή δέν ἐφαρμόζει σωστά τήν τεχνική. Ἡ ὀργάνωση δέν φταίει ποτέ.

Συγχρόνως ἀσκοῦν στούς ὀπαδούς πνευματική τρομοκρατία ἐπισείοντας ὑπαρκτούς ἤ ἀνύπαρχτους κινδύνους. Παραδείγματος χάριν οἱ χιλιαστές, οἱ γνωστοί λεγόμενοι «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά», τρομοκρατοῦν μέ τόν ἐπικείμενο Ἀρμαγεδδώνα, ἀπό τόν ὁποῖο θά ἐπιζήσουν -ὅπως λένε- μόνον οἱ «Μάρτυρες τοῦ 'Ἰεχωβά»!

Ἕνα μεγάλο κεφάλαιο, πού ὅμως ξεφεύγει ἀπό τό πλαίσιο τοῦ θέματός μας, εἶναι ἡ γενικευμένη διανοητική χειραγώγηση, ἡ ὁποία ἀσκεῖται στίς σύγχρονες κοινωνίες μέσω κυρίως τῶν Μ.Μ.Ε. Αὐτό τό κεφάλαιο δέν θά τό ἀνοίξουμε. Πρέπει ὅμως τουλάχιστον νά ποῦμε στό σημεῖο αὐτό ὅτι ἀπό ὅλους τούς διανοητικούς χειρισμούς, πού ὑφίσταται ὁ ἄνθρωπος σήμερα (τηλεόραση, διαφήμιση, πωλήσεις, πολιτική), ὁ πλέον ἐπικίνδυνος εἶναι αὐτός τῶν σεκτῶν, διότι -λόγω τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ χαρακτήρα τους- οἱ σέχτες δέν ἔχουν ἕνα ἐπιμέρους στόχο (π.χ. νά μᾶς κάνουν νά ἀγοράσουμε κάτι), ἀλλ' ἔχουν ὡς στόχο νά ἐλέγξουν καί νά ἐκμεταλλευθοῦν ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο καί μάλιστα χτυποῦν τό κέντρο τῆς προσωπικότητάς του: ὅ,τι ἔχει πιό ἱερό καί πολύτιμο. Ὁπότε στό βάθος τό πρόβλημα, ἐκτός ἀπό κοινωνικό καί νομικό, εἶναι κατ' ἐξοχή πνευματικό.

Ἀντιμετώπιση

Ἐρχόμαστε τώρα στό θέμα τῆς ἀντιμετωπίσεως τοῦ προβλήματος.

Θά πρέπει νά ποῦμε ἐξ ἀρχῆς ὅτι ἡ ἀντιμετώπιση εἶναι κυρίως προληπτική καί σ' αὐτό τό σημεῖο προβάλλει μπροστά μας ἡ δουλειά πού ἔχουμε νά κάνουμε. Καί ἡἘκκλησία μέ τήν κατήχηση καί οἱ Πρωτοβουλίες Γονέων, ἀλλά καί ἡ Πολιτεία, στό βαθμό πού τό πρόβλημα εἶναι καί κοινωνικό καί νομικό.

Ὁ προτεινόμενος καί ἐφαρμοζόμενος, ἤδη ἀπό τή δεκαετία τοῦ '80, κυρίως στίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες μέ τόν Ted Patrick «ἀποπρογραμματισμός», δέν μπορεῖ νά νομιμοποιηθεῖ ἀπό καμία ἄποψη, καθώς ἀντιγράφει -ἀντίστροφα ὅμως- ὅλες τίς τεχνικές τῆς χειραγωγήσεως πού ἐφαρμόζουν οἱ σέκτες.

Αὐτό γίνεται μετά τήν βίαιη ἀπαγωγή τοῦ ὀπαδοί καί τήν φυσική ἀπομάκρυνσή του ἀπό τή σέκτα. Ὁ ἀποπρογραμματισμός στοχεύει -καί σ' ἕνα βαθμό τό ἐπιτυγχάνει- νά κάνει πλύση ἐγκεφάλου στόν ὀπαδό μιᾶς σέκτας γιά νά ἀποτοξινωθεῖ ἀπ' αὐτή καί νά ἐνσταλαχθοῦν στό μυαλό του ἄλλες πεποιθήσεις ἀπ' αὐτές πού εἶχε στή σέκτα. Δηλαδή πλύση ἐγκεφάλου γιά νά φύγει ἡ προηγούμενη πλύση ἐγκεφάλου!

Τό σίγουρο εἶναι ὅτι πολλά ἀπό τά θύματα τῶν σεκτῶν, πού ἔχουν ὑποστεῖ πλύση ἐγκεφάλου, χρειάζονται ἐξειδικευμένη ψυχιατρική καί ψυχολογική βοήθεια. Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα θέμα πού θέλει πολύ συζήτηση.

Τό βέβαιο ἐπίσης εἶναι ὅτι γιά τήν θεραπεία ἀπαιτεῖται ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν ζημιογόνο πηγή, δηλαδή τήν σέκτα, καί τίς ἐπικίνδυνες ἐπιδράσεις της.

Αὐτό πού κυρίως προσπαθοῦμε νά κάνουμε, γιά νά βοηθήσουμε ἕναν ἄνθρωπο ἐγκλωβισμένο σέ μία σέκτα νά βγεῖ ἀπό αὐτήν, εἶναι νά βάλει ξανά σέ κίνηση τήν προσωπική του σκέψη καί κρίση, τά ὁποῖα ἡ σέκτα, μέσω τῆς διανοητικῆς χειραγώγησης, τοῦ τά ἔχει βάλει «στό ψυγεῖο». Ὅταν ὁ ὀπαδός-θύμα ἀρχίσει νά προβληματίζεται καί νά ἀμφιβάλει γιά διδασκαλίες καί πρακτικές τῆς ὀργανώσεως καί γιά τήν αὐθεντία τοῦ ἀρχηγοῦ, σημαίνει ὅτι πᾶμε καλά.

Ἐπίλογος

Συνοψίζοντας, παρατηροῦμε ὅτι ὁ διανοητικός χειρισμός ἤ χειραγώγηση ἤ πλύση ἐγκεφάλου εἶναι τό κλειδί γιά νά κατανοήσουμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο οἱ σέκτες μεταβάλλουν ἐλεύθερους ἀνθρώπους σέ ἐξαρτημένους ὑπηρέτες. Γι' αὐτόν τόν λόγο καί ἡ χρήση ἤ ὄχι τῆς διανοητικῆς χειραγώγησης εἶναι ἕνα ἀπό τά κριτήρια πού, ἐάν πληροῦνται, μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἔχουμε νά κάνουμε μέ μία σέκτα. Σέκτα καί διανοητική χειραγώγηση πᾶνε μαζί.

Ἡ διανοητική χειραγώγηση καί ἡ συνακόλουθη ὑποταγή στή σέκτα διενεργοῦνται κυρίως μέσω ὑπνωτιστικῶν τεχνικῶν, ἡ πιό βασική ἀπό τίς ὁποῖες εἶναι ὁ λεγόμενος διαλογισμός (Meditation).

Στήν ἐποχή μας πού οἱ σέκτες, ἐπωφελούμενες ἀπό σχετικές ἔρευνες ψυχολόγων καί ψυχιάτρων, ἔχουν ἀναγάγει τή διανοητική χειραγώγηση σέ ἐπιστήμη, ὁ τρόπος νά βοηθήσουμε ἀνθρώπους νά μήν πέσουν στίς παγίδες τους εἶναι μία συνδυασμένη δράση καί λήψη μέτρων τόσο σέ ἐπίπεδο κοινωνικό ὅσο καί νομικό.

Κυρίως ὅμως γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους εἶναι πρῶτα ἀπ' ὅλα νά βοηθήσουμε τόν ἄνθρωπο νά καταλάβει ὅτι ὅλα τά προβλήματά του συνοψίζονται στό πρόβλημα τοῦ νοήματος ζωῆς καί αὐτό τό τελευταῖο λύνεται μόνον διά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ.

____________________________________

1 Εἰσήγηση πού πραγματοποιήθηκε τόν Φεβρουάριο 2017, σέ Ἐκπαιδευτική Ἡμερίδα τῆς Π.Ε.Γ.

2 Βλ. Commandant J. P. Morin, «Sectarus. La violeur de consience».

3 Βλ. Commandant J. P. Morin, Sectarus..., ἔνθ' ἀνωτ.

4 Βλ. Commandant J. P. Morin, Sectarus..., ἔνθ' ἀνωτ., καί Marvin F. Galper,

«Extremistische religiose Kulte und verandertes Bewusstsein», στό συλλογικό ἔργο Destruktive Kulte, σσ. 108-115.

5 Ἰνδουιστικού κοινόβιου.

6 Ἰνδουιστής μοναχός.

7 Βλ. Διονυσίου Φαρασιώτη, Οἱ γκουρού, ὁ νέος καί ὁ Γέροντας Παΐσιος, Θεσσαλονίκη 2000, σσ. 473-474.

8 Βλ. Klaus Thomas, Dr. med. καί Dr. phil., «Personlichkeitsveranderungen junger Menschen in destruktiven Kulten. Von der uberwertigen Idee bis zur hupnotischen Gehurnkontrolle», στό συλλ. ἔργο Destruktive Kulte, ἔνθ' ἀνωτ., σσ. 116-125.

9 Φαρασιώτης, Οἱ γκουρού..., ἔνθ' ἀνωτ., σ. 459.

Πηγή: (Περιοδικό «διάλογος» Ιανουάριος - Μάρτιος 2017, τεύχος 87), Καινή Κτίσις

Οἱ βουδδιστικές αἱρέσεις στήν ἐποχή μας

Μεταξύ τῶν πολλῶν αἱρετικῶν καί παραθρησκευτικῶν ὁμάδων, πού δροῦν τά τελευταῖα χρόνια στή χώρα μας, εἶναι και οἱ ποικίλες βουδδιστικές αἱρέσεις. Οἱ αἱρέσεις αὐτές ἐμφανίζονται, συνήθως, στίς δυτικές κοινωνίες ὡς φορεῖς μιᾶς ἄλλης, ὑψηλότερης δῆθεν, «πνευματικότητας». Ἄνθρωποι ἀπογοητευμένοι ἀπό τόν δυτικό τρόπο ζωῆς καί τά ἀδιέξοδά του, νέοι μέ γνήσιες πνευματικές ἀναζητήσεις, καταφεύγουν ἐκεῖ, μέ τήν ἐλπίδα νά ἀνακαλύψουν κάτι καλύτερο καί αὐθεντικότερο. Οἱ περισσότεροι, ὅμως, γίνονται θύματα τῆς προπαγάνδας καί τοῦ ἐντυπωσιασμοῦ τῶν αἱρέσεων αὐτῶν, οἱ ὁποῖες ἐμφανίζονται καί δροῦν μέ διάφορα προσωπεῖα, ὅπως θά δοῦμε στή συνέχεια.

Στή χώρα μας, οἱ βουδδιστικές αἱρέσεις ἐπιχειροῦν νά ἀντιπαραβάλλουν τίς διάφορες τεχνικές ἄσκησης καί διαλογισμοῦ πού χρησιμοποιοῦν, μέ τήν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Σ’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν σκοπό ἀπέβλεπε ἡ ἀπόπειρα γνωστῆς βουδδιστικῆς αἵρεσης νά ἱδρύσει μεγάλο μοναστικό Κέντρο (βουδδιστικό μοναστήρι) στόν Χολομῶντα τῆς Χαλκιδικῆς, στήν εἴσοδο σχεδόν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὅμως, στόν Ἑλλαδικό χῶρο, ἡ πνευματικότητα πού καλλιεργεῖται στό Ἅγιο Ὄρος, στά Ὀρθόδοξα μοναστήρια, σέ ἐνορίες κ.λπ., ἔχει ἰσχυρές βάσεις καί ἀποτελεῖ ζῶσα πραγματικότητα. Τό ἴδιο ἰσχύει καί στίς ὑπόλοιπες Ὀρθόδοξες χῶρες. Γι’ αὐτό ὑπάρχουν ἀκόμη ἰσχυρές ἀντιστάσεις στίς ὁμάδες, πού προβάλλουν ἄλλες μορφές «πνευματικῆς» ζωῆς. Ὡστόσο, κινδυνεύουν σοβαρά ὅσοι ἔχουν ἀποκοπεῖ ἤ ἀποξενωθεῖ ἀπό τή ζωντανή Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπηρεασμένοι ἀπό τό ρεῦμα τῆς δυτικῆς ἐκκοσμίκευσης καί ἀπό σύγχρονες ὑπερπροοδευτικές, δῆθεν, ἀντιλήψεις.

Εἶναι γεγονός, ὅτι στίς κοινωνίες τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς ἡ ἄνθιση τῶν βουδδιστικῶν αἱρέσεων, ἀλλά καί κάθε εἴδους θρησκευτικῶν ὁμάδων ἀνατολικῆς προέλευσης, εἶναι κάτι φυσικό καί ἀναμενόμενο. Ὁ δυτικός πολιτισμός, μέ τήν κατεύθυνση πού ἀκολούθησε μετά τήν Ἀναγέννηση καί τόν Διαφωτισμό, ἀρνήθηκε τίς χριστιανικές ρίζες του καί κάθε ἀναφορά στόν Θεό. Ἡ «πνευματικότητά» του συρικνώθηκε στά στενά ὅρια τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς. Ὁ Θεός, ἀκόμη καί ὅταν δέν ἀπορρίπτεται, εἶναι ἕνα ἁπλό περιεχόμενο τοῦ ἀνθρώπινου λόγου. Ὁ ἄνθρωπος πίστεψε ὅτι μόνο μέ τόν λόγο καί μέ τίς δικές του δυνάμεις θά λύσει ὅλα του τά προβλήματα, τά προσωπικά, τά κοινωνικά, τά παγκόσμια. Ὅμως, τά προβλήματα καί τά ἀδιέξοδα παραμένουν, αὐξάνονται καί πολλαπλασιάζονται, μέ ἀποτέλεσμα νά δημιουργεῖται ἕνα τεράστιο πνευματικό κενό καί νά κυριαρχεῖ μιά ἀπέραντη ἀπογοήτευση. Αὐτό ἀκριβῶς τό κενό ἐπιχειροῦν νά καλύψουν οἱ σύγχρονες αἱρέσεις.

Κάποιες βουδδιστικές ὁμάδες προσπαθοῦν νά συμβιβάσουν τήν Ὀρθόδοξη πνευματικότητα μέ τίς διδασκαλίες καί τίς τεχνικές τοῦ Βουδδισμοῦ. Ἰσχυρίζονται ὅτι δέν ὑπάρχουν οὐσιαστικές διαφορές μέ τόν Χριστιανισμό καί ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν ἕνας «φωτισμένος» ἄνθρωπος, ὅπως καί ὁ Βούδδας. Ἐπειδή ὅλα αὐτά προκαλοῦν τεράστια σύγχυση μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν καί συνιστοῦν σοβαρό πνευματικό κίνδυνο, εἶναι ἀπαραίτητο νά δοῦμε τί ἀκριβῶς εἶναι ὁ Βουδδισμός καί ποιός ὁ χαρακτήρας τῆς «πνευματικότητας» πού προωθεῖ. Ἕνας ἐπί πλέον λόγος, πού καθιστᾶ ἀναγκαία τήν ἀναφορά στό θέμα, εἶναι ἡ ραγδαία ἐξάπλωση τῶν βουδδιστικῶν ὁμάδων ἀκόμη καί στήν περιοχή μας, καθώς καί ἡ προσπάθεια πού γίνεται νά ἱδρυθεῖ μοναστικό Κέντρο (βουδδιστικό μοναστήρι) σέ περιοχή τῆς Ἀρκαδίας.

Ὁ Βουδδισμός καί οἱ ἀντιλήψεις του

Ὁ Βουδδισμός εἶναι θρησκεία, χωρίς συγκεκριμμένη διδασκαλία καί κοινῶς ἀποδεκτά δόγματα. Συνίσταται σέ πολλές σχολές, τάσεις καί πρόσωπα, μέ ἀντιλήψεις πού παρουσιάζουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους. Ὡστόσο, ὑπάρχουν κοινά στοιχεῖα σέ ὅλες τίς βουδδιστικές κινήσεις. Ὅλες τιμοῦν τόν ἱστορικό Βούδδα, δηλαδή τόν πρίγκιπα Σιντάρτα Γκαουτάμα, πού ἔζησε στό σημερινό Νεπάλ πιθανώτατα ἀπό τό 563 ὡς τό 488 π.Χ., καί ἀποδέχονται τίς βασικές ἀντιλήψεις του γιά τόν πόνο καί τή θεραπεία του. Οἱ βουδδιστές πιστεύουν ὅτι ὁ Σιντάρτα Γκαουτάμα, ἀφοῦ «φωτίστηκε» ὁ ἴδιος («βούδδας» σημαίνει «φωτισμένος»), παρέδωσε μιά διδασκαλία ἤ μέθοδο, πού ὁδηγεῖ στόν «φωτισμό» καί στή «λύτρωση». Κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνει «βούδδας», δηλαδή «φωτισμένος».

Ἡ διδασκαλία αὐτή συνοψίζεται σέ τέσσερις «εὐγενεῖς ἀλήθειες», πού εἶναι οἱ ἑξῆς: α) Ἡ ζωή εἶναι πόνος. Κατά τή διαπίστωση τοῦ Βούδδα, ὅλα στή ζωή εἶναι ἐπίπονα: ἡ γέννηση, ὁ θάνατος, ἡ ἀσθένεια, ὁ χωρισμός ἀπό ἀγαπημένα πρόσωπα, ἡ μή ἱκανοποίηση τῶν ἐπιθυμιῶν μας. β) Αἰτία τοῦ πόνου εἶναι ἡ ἐπιθυμία. Πρόκειται γιά τήν ἐπιθυμία ἤ τή δίψα γιά τήν ἴδια τή ζωή. Αὐτή ὀφείλεται στήν ἄγνοια ὅτι τό ἐγώ μας δέν εἶναι κάτι ἀληθινά ὑπαρκτό καί ὅτι οὔτε τά πράγματα πού μᾶς περιβάλλουν εἶναι ὄντως ὑπαρκτά. Ἡ μεγαλύτερη πλάνη στόν ἄνθρωπο εἶναι τό νά θεωρήσει τόν ἑαυτό του σάν αὐθύπαρκτη καί ἀνεξάρτητη ὀντότητα, κάτι πού προκαλεῖ τήν προσκόλληση στά πράγματα. γ) Θεραπεία τοῦ πόνου εἶναι ἡ ἐξάλειψη τῆς ἐπιθυμίας. Μέ τήν ἐξάλειψη τῆς ἐπιθυμίας ἐξαλείφεται καί ὁ πόνος. Αὐτό ἐπιτυγχάνεται ὅταν ἀντιμετωπιστεῖ ἡ ρίζα ὅλων τῶν προβλημάτων, πού εἶναι ἡ ἄγνοια. Ἡ γνώση τῆς ἀληθινῆς φύσης μας θά μᾶς ἀπελευθερώσει ἀπό τήν ἀτέρμονη ἁλυσίδα γεννήσεων καί θανάτων, ἡ ὁποία στίς ἀνατολικές θρησκεῖες ὀνομάζεται «σαμσάρα». δ) Ἡ μέθοδος γιά τήν ἐξάλειψη τῆς ἐπιθυμίας εἶναι ἡ «ὀκταπλή ὁδός». Αὐτή συνίσταται στήν ὀρθή ἀντίληψη, ὀρθή ἀπόφαση, ὀρθή ὁμιλία, ὀρθή συμπεριφορά, ὀρθή ζωή, ὀρθή προσπάθεια, ὀρθή σκέψη καί ὀρθό διαλογισμό.

Εἶναι σαφές ὅτι, ὅσο «εὐγενεῖς» καί ἄν φαίνονται οἱ θεμελιώδεις «ἀλήθειες» τοῦ Βουδδισμοῦ, προϋποθέτουν μιά βαθιά ἄρνηση γιά τή ζωή, πού ἰσοδυναμεῖ μέ πνευματική καί φυσική αὐτοκτονία. Ὅλη ἡ ζωή ἀξιολογεῖται ἀρνητικά καί θεωρεῖται χωρίς κανένα ἀπολύτως νόημα, ἐνῶ ἡ ἐπιθυμία γιά ζωή ἀπορρίπτεται ὡς ρίζα κάθε κακοῦ. Κάθε ἀνθρώπινη δραστηριότητα κρίνεται ἀρνητικά, γιατί ἐνισχύει τή δίψα γιά ζωή. Ἰδανικό εἶναι ἡ ἀπραξία καί ἡ ἀποχή ἀπό τό κοινωνικό γίγνεσθαι. Καί μόνο αὐτή ἡ ἀντίληψη θέτει τόν Βουδδισμό σέ χῶρο ἐντελῶς ἀσυμβίβαστο μέ τόν Χριστιανισμό, ἀλλά καί μέ τίς ἀρχές τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ.

Γιά κατανοήσουμε τή βουδδιστική πίστη, πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι ὁ Βουδδισμός προῆλθε ἀπό τούς κόλπους τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καί διατηρεῖ τίς βασικές ἀντιλήψεις του γιά τόν κόσμο. Ἔτσι, ὅλες οἱ βουδδιστικές ὁμάδες δέχονται τίς διδασκαλίες γιά τή μετενσάρκωση καί τό κάρμα. Μετενσάρκωση εἶναι ἡ ἀντίληψη ὅτι ἕνα ὄν, μετά τόν σωματικό του θάνατο, ἐπανέρχεται στή ζωή μέ ἕνα ἄλλο σῶμα. Αὐτό γίνεται ἄπειρες φορές, μέ ἀποτέλεσμα τά πάντα νά ἐγκλωβίζονται σέ ἕναν κύκλο γεννήσεων καί θανάτων («σαμσάρα»). Ἡ μορφή μέ τήν ὁποία θά γίνει ἡ ἑπόμενη μετενσάρκωση ἐξαρτᾶται ἀπό τό κάρμα. Αὐτό εἶναι μιά οὐσία, θετική ἤ ἀρνητική, πού συσσωρεύει κάποιος μέ τίς πράξεις του, τίς καλές ἤ τίς κακές. Τό κάρμα συσσωρεύεται ἀπό τήν παροῦσα καί τίς προηγούμενες ζωές καί ἀκολουθεῖ στίς ἑπόμενες. Ἀπ’ αὐτό ἐξαρτᾶται, ἄν κάποιος ἐπανέλθει στή ζωή ὡς ἄνθρωπος, ὡς ζῶο ἤ ὡς «θεός» («θεοποιημένος» ἄνθρωπος). Ὁ Βουδδισμός δέν ἀποδέχεται τήν ὕπαρξη Θεοῦ ἤ θεῶν, ἀλλά μόνο τήν ὕπαρξη «θεοποιημένων» ἀνθρώπων, δηλαδή κάποιων πού ἔφτασαν στόν «φωτισμό» ἤ στήν «κατάσταση Βούδδα», γι’ αὐτό πολλοί ἀμφισβητοῦν ὅτι ὁ Βουδδισμός ἀποτελεῖ θρησκεία.

Στόν ἄνθρωπο δέν ὑπάρχει μιά βαθύτερη πνευματική οὐσία, πού μεταφέρεται ἀπό ὕπαρξη σέ ὕπαρξη. Δέν ὑπάρχει ἡ ψυχή ἤ τό atman τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι anata (μή ψυχή). Ὅ,τι μεταφέρεται, εἶναι μόνο ἡ τυφλή δίψα γιά ὕπαρξη, πού κατευθύνεται ἀπό τό κάρμα. Σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τόν τροχό τῆς σαμσάρα, δηλαδή ἀπό τόν κύκλο τῶν μετενσαρκώσεων. Γιά νά ἐξαλειφθεῖ ὁ πόνος, πρέπει νά σταματήσει ἡ γέννηση, καί γιά νά σταματήσει ἡ γέννηση πρέπει νά σταματήσει ἡ συσσώρευση πού προέρχεται ἀπό τίς κακές ἤ καλές πράξεις μας (κάρμα). Ὅταν κάποιος ἀπελευθερωθεῖ ἀπό κάθε προσκόληση, πού συσσωρεύει κάρμα, φτάνει στό «νιρβάνα», πού θεωρεῖται κατάσταση «εὐτυχοῦς ἀνυπαρξίας». Νιρβάνα εἶναι ἡ κατάσταση ἡ ἀπαλλαγμένη ἀπό τήν ἀτομική ὕπαρξη. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ λύτρωση στόν Βουδδισμό ταυτίζεται μέ τήν πλήρη ἐξαφάνιση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου (ὅ,τι προηγουμένως ἀποκαλέσαμε πνευματική καί φυσική αὐτοκτονία).

Ὁ προορισμός αὐτός ἐπιτυγχάνεται μέ τήν προσφυγή στό «τριπλό καταφύγιο» ἤ χρησιμοποιώντας τίς τρεῖς «πολύτιμες πέτρες». Αὐτές εἶναι ὁ Βούδδας, τό Ντάρμα (ἡ διδασκαλία του) καί ἡ Σάνγκα (ἡ κοινότητα τῶν πιστῶν). Ὁ Βούδδας εἶναι ὁ δάσκαλος, πού δείχνει τόν δρόμο ἤ ὁ γιατρός. Τό Ντάρμα εἶναι ὁ δρόμος γιά τή φώτιση ἤ ἡ θεραπεία καί ἡ Σάνγκα εἶναι οἱ βοηθοί γιά τή φώτιση ἤ οἱ νοσοκόμοι. Στόν Θιβετιανό Βουδδισμό προστίθεται καί ἡ ἀπόλυτη ἐξάρτηση ἀπό τόν Λάμα, τόν πνευματικό «δάσκαλο» (γκουρού).

Βουδδιστικές σχολές καί αἱρέσεις

Οἱ ἐπιμέρους σχολές τοῦ Βουδδισμοῦ διαφοροποιοῦνται κυρίως ὡς πρός τή μέθοδο πού ὁδηγεῖ στή «φώτιση» ἤ στήν «κατάσταση Βούδδα» («κατάσταση Βούδδα» εἶναι ἡ «φώτιση»). Οἱ κυριώτερες εἶναι:

α) Ἡ Σχολή Χιναγιάνα (Μικρό ὄχημα). Εἶναι διαδεδομένη στήν Κεϋλάνη, τή Βιρμανία καί τήν Ταϋλάνδη καί δέχεται ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά λυτρωθεῖ μόνος του, χωρίς ἐξωτερική βοήθεια ἀπό Θεό ἤ θεούς ἤ ἄλλους ἀνθρώπους (σύστημα αὐτοσωτηρίας). Ἐπικεντρώνεται στήν ἀποφυγή ἀρνητικῶν πράξεων, πού συσσωρεύουν κάρμα, καί χρησιμοποιεῖ κυρίως τόν διαλογισμό, ὅπως καί ἄλλες βουδδιστικές σχολές. Ὁ διαλογισμός εἶναι ἕνα εἶδος «προσευχῆς» (ἀκριβέστερα, τεχνικῆς), πού χρησιμοποιοῦν οἱ ἀνατολικές θρησκεῖες, καί συνίσταται στήν πολύωρη συγκέντρωση τοῦ νοῦ σέ ἕνα συγκεκριμένο ἀντικείμενο.

β) Ἡ Σχολή Μαχαγιάνα (Μεγάλο ὄχημα). Εἶναι διαδεδομένη στήν Κίνα, τήν Κορέα, τήν Ἰαπωνία καί τό Βιετνάμ καί προβάλλει τό ἰδεῶδες τῶν Μποντισάτβα (φωτισμένων καί ὁλοκληρωμένων ὄντων). Πρόκειται γιά «δασκάλους» τοῦ παρελθόντος, πού εἶναι ἤδη στόν «φωτισμό» καί στό νιρβάνα, ἀλλά ἐπανέρχονται στή ζωή μέ τή θέλησή τους, γιά νά βοηθήσουν ἄλλους ἀνθρώπους νά ἀπελευθερωθοῦν ἀπό τόν κύκλο τῶν μετενσαρκώσεων. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς σχολῆς γιά τό «κενό» καί τήν «κενότητα». Τό «κενό» εἶναι ἡ «πρώτη φύση», ἡ ἀμετάβλητη ἀρχή καί ἡ πηγή κάθε ἀξίας, στήν ὁποία πρέπει νά ἐπιστρέψουμε. «Κενό» εἶναι ἡ ἔλλειψη αὐτούσιας ὕπαρξης, ἡ κατάργηση τῆς διάκρισης μεταξύ ὑποκειμένου καί ἀντικειμένου, ὕπαρξης καί μή ὕπαρξης, σωτηρίας καί μή σωτηρίας. Πρακτικά αὐτό σημαίνει καί κατάργηση τῆς διάκρισης μεταξύ καλοῦ καί κακοῦ: τό κακό εἶναι ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ καλοῦ. Ἡ ἐμπειρία τῆς «κενότητας» ταυτίζεται μέ τόν «φωτισμό ἤ μέ τήν «κατάσταση Βούδδα».

γ) Ἡ Σχολή Βατζραγιάνα (Διαμαντένιο ὄχημα - Θιβετιανός Βουδδισμός). Πρόκειται γιά μορφή Βουδδισμοῦ, ἡ ὁποία, μέ ἀφετηρία τή βόρεια Ἰνδία, διαδόθηκε στό Θιβέτ, στό Νεπάλ καί ἀλλοῦ. Στό Θιβέτ ὁ Βουδδισμός ἐπικράτησε ἀπό τόν 7ο μ.Χ. αἰῶνα, ἐκτοπίζοντας τήν ἀρχέγονη θρησκεία Μπόν, πού πίστευε σέ πνεύματα καί δαίμονες. Τόν 11ο μ.Χ αἰῶνα ἱδρύθηκε ἡ μεγάλη μονή Σακύαπα, στόν ἑκάστοτε ἡγούμενο τῆς ὁποίας περιῆλθε ἡ ἀνώτατη πνευματική καί πολιτική ἐξουσία τοῦ Θιβέτ. Πνευματικοί «δάσκαλοι» τοῦ Θιβετιανοῦ Βουδδισμοῦ εἶναι οἱ Λάμα, πού θεωροῦνται ἐνσαρκώσεις τοῦ Βούδδα καί Μποντισάτβα, δηλαδή ἔχουν τήν ἱκανότητα νά ἐνσαρκώνονται συνειδητά μετά τόν θάνατό τους γιά τό καλό τῆς ἀνθρωπότητας. Σ’ αὐτούς, ἐκτός ἀπό ἀπόλυτη ὑποταγή, ἀποδίδεται καί λατρεία. Πιστεύεται ὅτι τά ροῦχα τους, τά κομμένα μαλλιά τους κ.λπ. μεταδίδουν κάποια ἐνέργεια ἤ «εὐλογία» καί ἔχουν «ἰαματικές ἰδιότητες». Οἱ μαθητές τά φοροῦν, συνήθως, ὡς φυλακτά. Σέ κάποιες περιπτώσεις ὁ μαθητής καλεῖται νά κάνει 100.000 μετάνοιες μπροστά στόν Λάμα ἤ στήν εἰκόνα του. Ἐπικεφαλῆς τους εἶναι ὁ Δαλάι Λάμα (Κοσμικός Ὠκεανός), ὁ ἀνώτατος πνευματικός καί πολιτικός ἡγέτης τοῦ Θιβέτ. Ὁ σημερινός, ἡλικίας 78 ἐτῶν καί 14ος στή σειρά Δαλάι Λάμα, φυγαδεύτηκε στήν Ἰνδία τό 1959, ὅταν τό Θιβέτ κατελήφθη ἀπό τούς Κινέζους καί ἀπό τότε ζεῖ ἐξόριστος ἐκεῖ. Θεωρεῖται ἐνσάρκωση τοῦ Μποντισάτβα Τσενρέζι καί πιστεύεται ὅτι ἔχει ξαναγεννηθεῖ πολλές φορές στό Θιβέτ. Ὁ Θιβετιανός Βουδδισμός πιστεύει στή συντόμευση τῆς ὁδοῦ πρός τή «φώτιση», μέσω μαγικῶν πρακτικῶν καί τεχνικῶν διαλογισμοῦ.

Ἐκτός τῶν παραπάνω, ὑπάρχουν καί ἄλλες μορφές Βουδδισμοῦ, ὅπως ὁ Ταντρικός Βουδδισμός καί τό Ζέν.

Βουδδιστικά κέντρα στήν Ἑλλάδα

Στή Δύση διαδίδονται κυρίως μορφές τοῦ Θιβεττιανοῦ Βουδδισμοῦ καί στή χώρα μας δροῦν πολλές τέτοιες ὁμάδες, πού ἐμφανίζονται συνήθως μέ προσωπεῖα φιλοσοφικῶν ἤ ἐπιστημονικῶν σωματείων («Ἑταιρεία Ἀσιατικῶν Μελετῶν», «Κέντρο Θιβετιανῆς Φιλοσοφίας καί Διαλογισμοῦ» κ.ἄ.). Στούς τίτλους τῶν σωματείων αὐτῶν ἀπουσιάζει, συνήθως, ὁ ὅρος Ling, πού σημαίνει μοναστήρι. Ἔτσι, δέν γίνεται ἀντιληπτό ὅτι πίσω ἀπό τέτοια σωματεῖα μπορεῖ νά λειτουργεῖ ἕνα βουδδιστικό μοναστήρι ἤ «Κέντρο Τρίχρονης Ἀπομόνωσης», ὅπου τά μέλη ἐγκλείονται, χωρίς καμμία ἐπαφή μέ τόν ἔξω κόσμο γιά 3 ἔτη, 3 μῆνες καί 3 μέρες!

Γιά παράδειγμα, τό 1988 ἱδρύθηκε, μέ πρωτοβουλία τοῦ Δανοῦ Λάμα Ὄλε Νυντάλ, τό Κέντρο «Karma Berchen Ling» καί ἀγοράστηκε ἔκταση σέ περιοχή τῆς ὀρεινῆς Κορινθίας κοντά στό Δερβένι, μέ σκοπό τήν ἀνέγερση ναοῦ καί κτιριακοῦ συγκροτήματος γιά τήν ἐγκατάσταση βουδδιστῶν μοναχῶν. Ὡς ἐπίσημος φορέας του ἐμφανίζεται τό σωματεῖο «Διεθνής Σύλλογος Προστασίας τοῦ Περιβάλλοντος τῆς Ἑλλάδας». Ὅπως βλέπουμε, δέν ὑπάρχει καμμία ἀντιστοιχία μεταξύ ἑλληνικοῦ καί διεθνοῦς τίτλου τῆς ὀργάνωσης, ἐνῶ στόν ἑλληνικό τίτλο ἀπουσιάζει ὁ ὅρος Ling (μοναστήρι), ὅπως ἀπουσιάζει καί κάθε ἀναφορά στόν Βουδδισμό. Σύμφωνα μέ τό καταστατικό του, σκοπός τοῦ σωματείου εἶναι ἡ «ἀνάπτυξη τῆς ἀγάπης τῶν μελῶν τοῦ σωματείου ἀνεξάρτητα φύλου γιά τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος καί ἡ διάδοση στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό τῆς ἰδέας τῆς προστασίας τῶν ἑλληνικῶν δασῶν ἀπό τίς πυρκαϊές, τῆς ἀναδάσωσης καμένων δασῶν, τῆς αὔξησης τοῦ φυσικοῦ πρασίνου, καθώς ἐπίσης τῆς προστασίας τῶν ἑλληνικῶν ἀκτῶν ἀπό τήν ρύπανση»!

Κάτι ἀνάλογο συνέβη καί μέ τό βουδδιστικό μοναστήρι στόν Χολομῶντα τῆς Χαλκιδικῆς τῆς ὀργάνωσης «Karma Rik Drol Ling», τῆς ὁποίας ὁ ἑλληνικός τίτλος εἶναι «Κέντρο Πρακτικῆς Φιλοσοφίας καί Ψυχολογίας» (1989). Ἡ ὀργάνωση ἐξαπάτησε τίς ἑλληνικές ἀρχές, ἐξασφαλίζοντας πολεοδομική ἄδεια γιά «παραθεριστικές κατοικίες»!

Ὀρθοδοξη πίστη καί Βουδδισμός

Εἶναι φανερό ὅτι οἱ βασικές ἀντιλήψεις τοῦ Βουδδισμοῦ ἔρχονται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ θεμελιώδεις χριστιανικές ἀλήθειες. Ὁ Χριστιανισμός πιστεύει ὅτι ὑπάρχει ἕνας καί μόνο Θεός, πιστεύει στήν ὕπαρξη καί τήν ἀθανασία τῆς ψυχῆς, πιστεύει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ μόνος Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου, ἀντιλήψεις, τίς ὁποῖες σαφῶς ἀπορρίπτει ὁ Βουδδισμός. Οἱ βουδδιστικές αἱρέσεις πλήττουν τό κέντρο τῆς χριστιανικῆς πίστης, ὑποβιβάζοντας τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στό ἐπίπεδο ἕνος «φωτισμένου» ἀνθρώπου, ὅπως ὁ Βούδδας ἤ οἱ Λάμα καί οἱ Μποντισάτβα τῶν βουδδιστικῶν ὁμάδων. Μεταξύ Ἰησοῦ καί Βούδδα δέν ὑπάρχει καμμία σχέση. Ἀστεῖος εἶναι καί ὁ ἰσχυρισμός πού διακινεῖται ἀπό κάποιους κύκλους, ὅτι ὁ Ἰησοῦς, στό διάστημα τῆς ζωῆς του γιά τό ὁποῖο δέν ὑπάρχουν πληροφορίες στά Εὐαγγέλια, πῆγε στό Θιβέτ, μυήθηκε στίς «ἀλήθειες» τοῦ Βουδδισμοῦ καί ἀπέκτησε τήν ἱκανότητα νά κάνει θαύματα. Ὅπως εἴδαμε, τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ στό Θιβέτ ὑπῆρχε μιά ἀρχέγονη πίστη σέ πνεύματα καί δαίμονες, ὁ δέ Βουδδισμός ἔφτασε ἐκεῖ 7 αἰῶνες ἀργότερα!

Οἱ τεχνικές τοῦ Βουδδισμοῦ (ἡ δῆθεν ἀνώτερη βουδδιστική «πνευματικότητα»), ἐκτός τοῦ ὅτι ὁδηγοῦν στήν καταστροφή καί διάλυση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, τό ὁποῖο ἀκριβῶς ἐπιχειρεῖ νά διασώσει ἡ Ὀρθοδοξη πίστη (αὐτό τό νόημα ἔχει ἡ χριστιανική ἔννοια τῆς «σωτηρίας»), εἶναι ἐπικίνδυνες ἀπό κάθε ἄποψη. Ἄς θυμηθοῦμε τήν τρομοκρατική ἐπίθεση τῆς βουδδιστικῆς αἵρεσης «Ὑπέρτατη Ἀλήθεια» μέ δηλητηριῶδες ἀέριο στό μετρό τοῦ Τόκυο τόν Μάρτιο τοῦ 1995, μέ 10 νεκρούς καί 5.000 τραυματίες! Ἄν καί ἡ περίπτωση εἶναι ἀκραία, προϋποθέτει τή βουδδιστική ἀντίληψη ὅτι οὔτε ἡ δική μας ζωή, οὔτε ἡ ζωή τῶν ἄλλων ἔχει κάποια ἀξία. Οἱ μέθοδοι αὐτοσωτηρίας τοῦ Βουδδισμοῦ ἀκολουθοῦν ἀκριβῶς τήν προτροπή τοῦ διαβόλου στούς Πρωτοπλάστους: «ἔσεσθε ὡς θεοί», δηλ. μπορεῖτε νά γίνετε θεοί, χωρίς τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Πρακτικά, ὁ Βουδδισμός εἶναι ἕνα κράμα εἰδωλολατρίας (ἀνθρωπολατρίας) καί δαιμονολατρίας.

Ἡ σύγκριση τῆς Ὀρθόδοξης πνευματικότητας μέ τίς ποικίλες βουδδιστικές τεχνικές ἀποκαλύπτει τή σαφή ὑπεροχή τῆς πρώτης. Καί ἡ Ὀρθοδοξία κάνει λόγο γιά φωτισμό, ἀλλά ἐδῶ πρόκειται γιά τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ἀκολουθεῖ τή διαδικασία τῆς κάθαρσης ἀπό τά πάθη. Ὁ φωτισμός αὐτός δέν καταλύει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, ἀλλά ἀντίθετα τό θεραπεύει ἀπό τή νόσο τῆς ἁμαρτίας, τό ἀναδεικνύει καί τό ἀποκαθιστᾶ στήν αὐθεντικότητά του. Κατά τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ὁ ἄνθρωπος, ἀγωνιζόμενος ἐναντίον τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας καί μετέχοντας στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μπορεῖ νά δεῖ τόν Θεό ἀπό τήν παροῦσα ζωή, ὡς θεῖο καί ἄκτιστο Φῶς, καί νά μετέχει στίς ἄκτιστες Ἐνέργειές Του. Στήν κατάσταση αὐτή, πού ὀνομάζεται «θεώση», φτάνουν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, διατηρῶντας ὅλα τά στοιχεῖα τῆς προσωπικότητάς τους. Οἱ Ἅγιοι δέν εἶναι ἀλλοιωμένες προσωπικότητες, ἀλλά ὁλοκληρωμένες προσωπικότητες.

Πηγή: (Κείμενο ἀπό τό ἔντυπο «Ὀρθοδοξία καί αἵρεσις» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, τεῦχ. 83, Ἀπρ. - Ἰουν. 2013), Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Η ονομασία vinyasa είναι σανσκρητικής προέλευσης και δηλώνει ένα είδος (στυλ) γιόγκα, όπως επίσης και η ονομασία γιόγκα έλκει την καταγωγή της από τη σανσκρητική λέξη yuj που σημαίνει ένωση. Παρενθετικά μα αναφέρομε ότι σανσκριτική είναι η κατ’ εξοχή ομιλούμενη γλώσσα της Ινδίας.

Η λέξη vinyasa δηλώνει τοποθέτηση με ειδικό τρόπο, κατά την εφαρμογή της γιόγκα.. Βασικά η λέξη vinyasa είναι σύνθετη και προέρχεται από το vi που σημαίνει με ένα ειδικό τρόπο και από το nyasa που θα πει να το τοποθετήσει. Ο όρος vinyasa επιδέχεται και αλλες ερμηνευτικές έννοιες, όπως για παράδειγμα τον τρόπο της αναπνοής συνδεδεμένο με συγκεκριμένη κίνηση. Αυτό το φαινόμενο της πολυσημίας παρατηρείται και σε άλλες σανσκρητικές λέξεις. Αντιλαμβανόμαστε απλά ότι πρόκειται για ένα άλλο ‘’στυλ’’ της γιόγκα.

Στην τεχνική της πλάνης αυτής της vinyasa yoga, ομιλούν για εναρμόνιση σώματος και πνεύματος, με τελικό σκοπό τη πλάνη του διαλογισμού. Οι πλάνες αυτές είναι απότοκες προγενεστέρων ινδουϊστικών πλανών. Το αλληλένδετο του διαλογισμού της vinyasa yoga με τον ινδουϊστικό διαλογισμό, καταδεικνύει και την επικινδυνότητά της για την εν Χριστώ ζωή.

Συγγραφέας του σχετικού βιβλίου της vinyasa yoga είναι ο Srivasta Ramaswami μαθητής του γκουρού Krishnamacharya. Η υποσχόμενη ‘’νοητική’’ ηρεμία χωρίς Θεό, γαλήνη χωρίς Θεό, ψυχική ισορροπία χωρίς Θεό κλπ, στο διαλογισμό αυτό έχει ως επακόλουθο να λησμονήσει, ο ασχολούμενος με την πλάνη γιόγκα, τον δοτήρα της πραγματικής ειρήνης Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Ο Χριστιανός δεν πρέπει να ασχολείται με τα διάφορα είδη της γιόγκα, όπως όπως vinyasa γιόγκα, ολιστική γιόγκα, σατυανάντα γιόγκα, ολιστική θεραπευτική hatha γιόγκα κλπ.

Το υποσχόμενο ότι μέσω της γιόγκα θα βοηθηθεί ο άνθρωπος ‘’να ενεργοποιήσει το δυναμικό του νου και της δημιουργικότητάς του’’, δυστυχώς παρασύρει πολλούς Χριστιανούς. Προβάλλουν το επιχείρημα ότι διαμέσου των διαφόρων ειδών της γιόγκα θα βοηθηθεί ο άνθρωπος ‘’να ενεργοποιήσει το δυναμικό του νου και της δημιουργικότητάς του’’ και ότι θα επιτύχουν τον «έλεγχο των νοητκών διακυμάνσεων». «Νουν καθαρίσαι μόνον του Αγίου Πνεύματος εστίν», λέγει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής. Αυτή είναι η οδός της κάθαρσης του νου και όχι η πλάνη του διαλογισμού της vinyasa yoga.

«Ωσανεί νεφέλαι τινές ζοφώδεις» κατά τη φράση του Αγίου Διαδόχου Φωτικής, οι διαλογιστικές ‘’προσπάθειες’’ των ποικίλων ‘’στυλ’’ της γιόγκα, σκοτίζουν το νου του ανθρώπου, κατακρατώντας τον στις ψευδαισθήσεις της πλάνης αυτής, της πραγματικής δηλαδή λησμοσύνης του Θεού. Μακριά λοιπόν από την πλάνη των διαφόρων ειδών της γιόγκα. Αποτελούν εμπόδια στην εν Χριστώ ζωή. Μακριά από την πλάνη vinyasa yoga και από κάθε άλλο είδος (στυλ) της γιόγκα. Την πραγματική ειρήνη θα τη λάβομε από τον δοτήρα της αληθινής ειρήνης, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Πηγή: Ακτίνες

H γιόγκα, λέξη πού σημαίνει ένωση, είναι ένα ινδουιστικό φιλοσοφικό-θρησκευτικό σύστημα, πού έχει σαν σκοπό την ένωση με το Υπέρτατο Ον και τη συνειδητοποίηση του απολύτου Ενός. Αυτό επιτυγχάνεται με ορισμένους τρόπους σωματικής και πνευματικής άσκησης, τους οποίους υποτίθεται πώς, αν ακολουθήσει ο μυημένος, υποτασσόμενος πλήρως σε έναν γκουρού (Ινδουιστή καθοδηγητή μοναχό, «επίγειο θεό» τους), θα ανέβει μέχρι τα ανώτατα επίπεδα τελειοποίησης. Θα απελευθερωθεί δήθεν η ψυχή από την άγνοια του εαυτού της, από τη φαντασίωση του κόσμου και τελικά από τον κύκλο των μετεμψυχώσεων.

Αν και προσφέρεται η γιόγκα και ο διαλογισμός σε Ευρώπη και Αμερική σαν μέθοδος σωματικών ασκήσεων που παρέχουν ευεξία, χαλάρωση και γαλήνη, στην πραγματικότητα οι ασκήσεις της γιόγκα δεν μπορούν να αποσυνδεθούν από τον Ινδουισμό, την απωανατολίτικη φιλοσοφία και τη διδασκαλία της μετενσάρκωσης, που είναι παντελώς ασυμβίβαστη με τον Χριστιανισμό. Η γιόγκα πράγματι είναι μια πλήρης και οργανωμένη θρησκεία πού βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με το ευαγγελικό και σωτήριο μήνυμα του Χριστιανισμού. Κι αυτό γιατί χορηγεί αρχικά υποσυνείδητα και στη συνέχεια συνειδητά στο μυούμενο προϋποθέσεις α-χριστιανικές ή και αντι-χριστιανικές, εφόσον τον στρέφει κατευθείαν στην ασιατική θρησκευτικότητα. Η σημαντικότερη ζημιά, για το σύνολο των μαθητών της γιόγκα, είναι η εξοικείωση με την ανατολική μεταφυσική εις βάρος της χριστιανικής προσευχής και της λατρείας. Ο αυτοϋπνωτισμός μάλιστα κατά τον διαλογισμό, σε συνδυασμό με την επίκληση των μάντρα (ονόματα ειδωλολατρικών θεοτήτων), επιφέρει ενδεχομένως πνευματικές αλλοιώσεις και άρνηση του σωτήριου αναστάσιμου μηνύματος του Χριστού.

Οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ του Χριστιανισμού και των θρησκειών της Άπω Ανατολής είναι οι εξής:

– Στον Ινδουισμό, ο Χριστός δεν θεωρείται ως ο μοναδικός Θεός, αλλά τοποθετείται στην ίδια θέση με τον Ράμα, τον Κρίσνα και τον Βούδα. Μέσα από τη θεώρηση αυτή φαίνεται η πλανεμένη νοοτροπία των κινήσεων αυτών (βλ. Μητρ. Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου, «Καιρός του ποιήσαι»). Η μοναδική στην Ιστορία ενσάρκωση του Υιού του Θεού, του Κυρίου Ιησού, αντικαθίσταται στη διδασκαλία της γιόγκα από τους Αβατάρας, τις διαδοχικές δηλαδή ενσαρκώσεις του Ισβάρα στον κόσμο, τους οποίους θεωρούν ύψιστες εκδηλώσεις του Θείου και τους λατρεύουν.

– Η αναμονή «ανάστασης νεκρών» (με τα σώματά μας) και (ψυχοσωματικής) «ζωής του μέλλοντος αιώνος», όπως έχει διατυπωθεί στο Σύμβολο της Πίστεως μας, για τη γιόγκα θεωρείται απαράδεκτο. Διότι όχι μόνο αρνείται ο Ινδουισμός την ανάσταση του Ιησού Χριστού, αλλά θεωρεί το σώμα του ανθρώπου ευτελές υλικό, παροδικό και όχι μόνιμο (βλ. Γιόγκα, του Σουάμι Βιβεκανάντα, σελ. 121,168). Η ψυχή του ανθρώπου από μόνη της δεν είναι όμως ολόκληρος ο άνθρωπος, όπως δέχεται η γιόγκα. Στη δόξα του Θεού δεν μετέχει μόνο η ψυχή, αλλά και το σώμα του ανθρώπου. Γίνεται ναός του αγίου Πνεύματος. Η Ενσάρκωση, η Μεταμόρφωση του Χριστού, η Ανάσταση και η Ανάληψη Του, φανερώνουν ότι το ανθρώπινο σώμα δεν έχει κατώτερη θέση από την ψυχή στον άνθρωπο.

– Ειδικότερα η μετενσάρκωση, την οποία ασπάζεται η μεταφυσική του Ινδουισμού και Βουδισμού, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την ανάσταση του Ιησού Χριστού και τη διδασκαλία Του. Αν ίσχυε η μετενσάρκωση, δεν θα χρειαζόταν ούτε Θεός για να μας σώσει, ούτε ο Υιός του Θεού θα σαρκωνόταν επί της γης, ούτε θα πέθαινε επί του Σταυρού, αφού έτσι και αλλιώς θα σωζόντουσαν όλοι κάποτε μετά από πολλές ενσαρκώσεις της ψυχής τους σε διαφορετικά σώματα. Ο Χριστός όμως στον δεξιό, συσταυρούμενο πάνω στο Γολγοθά, ληστή, ανακοινώνει ότι την ίδια μέρα θα βρισκόταν μαζί Του στον παράδεισο (Λουκ. 23,23), και όχι μετά από αρκετές μετενσαρκώσεις. Ο δε απόστολος Παύλος, βροντοφωνάζει: «Οι άνθρωποι μια φορά πεθαίνουν και ύστερα έρχεται η κρίση» (Εβρ. 9,27).

– Σύμφωνα με τη διδασκαλία της γιόγκα και του διαλογισμού, ο άνθρωπος φτάνει μόνος στην αλήθεια, χωρίς τη Θεία βοήθεια («Ανεξήγητο», έκδ. ΩΡΙΩΝ, 1992, τόμος 1ος, σελ. 80). Τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος, άνευ των οποίων δεν νοείται πρόοδος στη χριστιανική ζωή, εδώ θεωρούνται αυτοκατάκτηση. Συν τω χρόνω ο γιόγκι συνειδητοποιεί ότι λατρεύει την ίδια του τη φύση αντί του θεού ή μάλλον τις απρόσωπες δυνάμεις της φύσης (Βιβεκανάντα, σελ. 74,75). Ο τέλειος γιόγκι δεν έχει ανάγκη από έναν Θεό, αφού θεός είναι ο ίδιος. ‘Είναι εις Θεός περιπατών επί της γης’. Διότι με το διαλογισμό νοιώθει ‘μόνος, παντοδύναμος, πανταχού παρών’, παντοτινά τέλειος, ‘τρισμακάριστος’ (βλ. ‘Θεοί Εσμέν, Κόσμος εν Κοσμώ’, Αρ. Σ. Παπασταύρου, εκδ. Μάκρη, 1959). Η σωτηρία όμως για τον Χριστιανισμό δεν είναι αυτοσωτηρία και αυτοθέωση, αλλά αγιασμός και κατά χάρη θέωση πού πραγματοποιείται, αποκλειστικά, ένεκα της ενανθρώπησης, των σωτήριων παθών και της ανάστασης του Θεανθρώπου Χριστού και όχι με τις δικές μας «υπερφυσικές», υποτίθεται, δυνάμεις.

– Χαρακτηριστικό της θρησκείας της γιόγκα είναι ο συγκρητιστικός οικουμενισμός. Τα δόγματα, μας λένε, οι θρησκείες και οι «θεοί» είναι διαφορετικές εκδηλώσεις ενός και μόνο Κυρίου. Η άποψη αυτή «Ένας Θεός – Πολλές Θρησκείες» είναι υβριστική για την Αγία Τριάδα (βλ. ‘Καταστροφικές Λατρείες’, έκδοση Α’, Αποστολικής Διακονίας, Αθ. 1994, σελ. 29). Στον Χριστιανισμό ενώ σεβόμαστε κάθε θρησκεία, δεχόμαστε όμως ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος ενσαρκωμένος Θεός και η Εκκλησία αποτελεί το ένα σώμα Του, μέσα απ` τα αγιαστικά μυστήρια της οποίας σώζεται ο εθελοντικά προσερχόμενος πιστός.

– Ο Θεός για τους γιόγκι είναι το ‘γενικοποιημένο και η αφηρημένη κοσμική ολότητα’ (Γιόγκα, …….). Παρατηρούμε μια ταύτιση του Θεού με τα δημιουργήματά του, αλλά ενίοτε και την άρνηση ενός προσωπικού, υπέρτατου Θεού. Η σωτηρία στον Ινδουισμό δεν αναφέρεται στη σχέση προσώπων.Σημαίνει την διάλυση της ατομικότητας στην ενιαία θεία ουσία (βλ. «Όψεις Ινδουισμού – Βουδδισμού», επισκόπου Ανδρούσης Αναστασίου Γιαννουλάτου, εκδ. Εθν. Και Καποδ. Παν/μίου Αθηνών, 1985, σελ. 77).

– Τέλος, στα υψηλότερα στάδια του διαλογισμού, η γιόγκα είναι καθαρός αποκρυφισμός. Γιατί ο σκοπός του γιόγκι είναι να υποτάξει τα πάντα ‘κάτω από τον έλεγχο του’, να διατάζει ‘θεούς και ψυχές’ και να υπακούουν, να εξουσιάζει κάθε τι στο σύμπαν, ακόμα και τα σώματα των συνανθρώπων του, και γενικάνα τον υπακούουν σαν σκλάβοι του όλες οι δυνάμεις της φύσης(Βιβεκανάντα, σελ. 57). Όσο ανεβαίνει κάποιος τις φάσεις της γιόγκα συναντά μεταφυσικές δυνάμεις, που είναι γνωστές στον αποκρυφισμό και τη μαγεία. Οι Θιβετιανοί γιόγκι π.χ. διδάσκουν την ύπνωση, την έξοδο της ψυχής από το σώμα, την τηλεκινησία, την αιώρηση, και όλες τις τέχνες της αβύσσου.

Επομένως η γιόγκα αντί να απελευθερώνει πνευματικά φαίνεται ότι υποτάσσει, σε αρκετές περιπτώσεις, τους ασχολούμενους με αυτήν όχι στο Άγιο Πνεύμα, αλλά στα πονηρά πνεύματα. Οι ασκήσεις γιόγκα και διαλογισμού δεν είναι απλές ασκήσεις χαλάρωσης, αλλά ασκήσεις που κατευθύνουν προς άλλον Κύριο και προς οδόν απωλείας, αντί σωτηρίας! Η Αγία Γραφή δεν εναρμονίζεται με την κοσμοθεωρία της γιόγκα, ούτε οι θρησκευτικές αντιλήψεις και πρακτικές που εξασκούνται στην Άπω Ανατολή έχουν κάτι κοινό με την εκκλησιαστική ζωή. Οι χριστιανοί οφείλουμε να διάγουμε εν εγρηγόρσει και να μην επιτρέπουμε στον σύγχρονο αποκρυφισμό, όσες ελκυστικές μορφές κι αν χρησιμοποιεί, να επισκέπτεται την οικία της ψυχής μας. Ας έχουμε στο νου μας την ουσιαστική προτροπή του αποστόλου Παύλου: «Στην ελευθερία, για την οποίο ο Χριστός μας ελευθέρωσε, σταθήτε σταθεροί, και μην υποταχθείτε πάλι σε ζυγό δουλείας» (Γαλ. 5,1) (βλ. και Kurt E. Koch, «Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού», εκδ. Στερέωμα). Η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ψυχοσωματικό νοσοκομείο, για να δέχεται όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους πού πάσχουν από διάφορες ασθένειες και να τους θεραπεύει με τα άγια μυστήρια (βλ. Περί των Ειδών της Μαγείας, Οσίου Νικόδημου του Αγιορείτου, έκδ. Ορθοδόξου Κυψέλης, Θεσ. 1993). Το να αφήνει κανείς ανεκμετάλλευτη μία τέτοια χρυσή ευκαιρία, που παρέχει η Χάρη του Θεού και μάλιστα δωρεάν, και να τρέχει σε παραθρησκευτικά κέντρα ή αλλότριες συναγωγές, ισοδυναμεί με πνευματική πλάνη, ζημία και ειδωλολατρία.

Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιο, Χριστιανική Φοιτητική Δράση

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες

Στην συνάντηση της ετήσιας «Διάσκεψης Κορυφής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης» την προηγούμενη εβδομάδα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, κάτω από τη σκιά ενός αντίγραφου του μνημείου του ναού του ψευτο-θεού Βάαλ, κορυφαίοι παγκοσμιοποιητές και αναγνωρισμένοι ηγέτες από όλο τον πλανήτη προσέφεραν μια σειρά από εκπληκτικές αποκαλύψεις για την ατζέντα τους.

Από τον σοσιαλιστή νέο Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και το μάχιμο αφεντικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μέχρι τους εθνικούς κυβερνήτες και τους κρατικοδίαιτους καπιταλιστές φίλους τους, πάνω από εκατό διακεκριμένοι ομιλητές δίδαξαν στους χιλιάδες παρευρισκόμενους για την υποτιθέμενη αναγκαιότητα της παγκοσμιοποίησης, της πολυπολιτισμικότητας, του κρατισμού, της παγκόσμιας κυβέρνησης, για την κοινωνική μηχανική, την “βιωσιμότητα” και πολλά άλλα. Ένας ομιλητής μάλιστα, ο κρατικοδίαιτος δισεκατομμυριούχος Elon Musk, ισχυρίστηκε ότι οι άνθρωποι πρέπει να συγχωνευθούν με τις μηχανές και οι κυβερνήσεις πρέπει να δώσουν σε όλους ένα εισόδημα.

Παρά τη συμμετοχή πολύ σημαντικών ομιλητών, στην ίδια την αμφιλεγόμενη συνάντηση, που διοργανώθηκε από τους ισλαμιστές κυβερνήτες των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και τους συνεργάτες τους, πολύ λίγη προσοχή δόθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης των ΗΠΑ (δεν συζητάμε καν για την Ελλάδα). Κατά ειρωνικό τρόπο, μερικά από τα κατεστημένα ΜΜΕ των ΗΠΑ, όπως το αριστερό CNN, που το χαρακτήρισε “ψεύτικη είδηση” του Ντόναλντ Τραμπ, παρουσιάστηκαν μεταξύ των εταίρων της Συνόδου Κορυφής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Το Sky News ήταν επίσης στον κατάλογο. Άλλοι παρευρισκόμενοι εταίροι που περιλαμβάνονταν ήταν ο ΟΗΕ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Οικονομική Διάσκεψη Κορυφής και άλλοι βασικοί οργανισμοί της παγκοσμιοποίησης. Πολλοί από τους ηγέτες στην πραγματικότητα μίλησαν ανοιχτά στη σύνοδο κορυφής για την προώθηση της παγκοσμιοποίησης, την παγκόσμια κυβέρνηση, τον κρατισμό και άλλες ιδέες που έρχονται σε αντίθεση με τις παραδοσιακές αμερικανικές ελευθερίες, τις ιουδαιο-χριστιανικές αξίες και το Σύνταγμα των ΗΠΑ.

Η πρωταρχική ατζέντα της συνόδου κορυφής ήταν γραμμένη στην οθόνη με σαφήνεια για να την δουν όλοι. Ο σημαίνων παγκοσμιοποιητής Klaus Schwab, για παράδειγμα, ιδρυτής και πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός, δήλωσε στους παρευρισκόμενους ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να προωθήσουν το όραμά του για την παγκοσμιοποίηση και το παγκόσμιο ρυθμιστικό καθεστώς για την αντιμετώπιση πραγματικών και φανταστικών προβλημάτων. «Πρέπει να ενώσουμε τις εθνικές και παγκόσμιες προσπάθειές μας να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις της πυρηνικής ενέργειας και της κλιματικής αλλαγής που απειλούν την ανθρωπότητα, πρέπει να προωθήσουμε την εθνική ταυτότητα και την παγκόσμια ιδιότητα του πολίτη», δήλωσε. «Ο ρόλος των κυβερνήσεων στη διαμόρφωση του μέλλοντος των πολιτών τους δεν ήταν ποτέ τόσο σημαντικός όσο είναι σήμερα». Κατά πόσο οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να διαμορφώνουν το μέλλον των πολιτών τους, δεν συζητήθηκε ποτέ.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες (φωτό), ένας πολιτικός του Σοσιαλιστικού Κόμματος και γραφειοκράτης, ομοίως προώθησε τον κρατισμό και την παγκοσμιοποίηση στην εναρκτήρια ομιλία του. Συγκεκριμένα, υποστήριξε ότι η εθνική ανεξαρτησία είναι ένα κατάλοιπο του παρελθόντος, θρηνώντας ταυτόχρονα για το γεγονός ότι οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται πλέον τους κυβερνήτες τους και τους παγκόσμιους οργανισμούς που ίδρυσαν. «Σε έναν κόσμο όπου τα πάντα είναι παγκόσμια, στον οποίο τα προβλήματα είναι παγκόσμια -από την αλλαγή του κλίματος μέχρι την μετανάστευση- δεν υπάρχει τρόπος για τις χώρες να δώσουν λύσεις από μόνες τους», δήλωσε ο Γκουτέρες, ο οποίος βοήθησε στην εξάπλωση του σοσιαλισμού κατασκευάζοντας το ισλαμικό τσουνάμι της μετανάστευσης προς τη Δύση πριν λάβει την τρέχουσα θέση του. «Χρειαζόμαστε παγκόσμιες απαντήσεις, και τις συνολικές απαντήσεις πρέπει να δώσουν πολυμερείς οργανισμοί που είναι ικανοί να παίξουν το ρόλο τους».

Χωρίς ουσιαστικά να το αναφέρει, το νέο αφεντικό του ΟΗΕ προώθησε επίσης την παγκοσμιοποιητική προσπάθεια να ενδυναμωθούν περαιτέρω τα καθεστώτα του Τρίτου Κόσμου στην «παγκόσμια διακυβέρνηση», σε βάρος της κυβέρνησης των ΗΠΑ και άλλων παραδοσιακών εξουσιαστών. «Υπάρχει ανάγκη και για βαθιές μεταρρυθμίσεις στα παγκόσμια ιδρύματα», είπε, χρησιμοποιώντας την ίδια «πολυπολική» νεοταξική ρητορική που έχει γίνει κοινός τόπος μεταξύ δικτατόρων, ακόμα και δυτικών παγκοσμιοποιητών. «Μεταρρυθμίσεις που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις εξουσίας, όπως στην περίπτωση του Συμβουλίου Ασφαλείας ή στον τρόπο που οι ψήφοι θα κατανέμονται σε διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα». Φυσικά, το να γίνει η “παγκόσμια διακυβέρνηση” καθεστώς περισσότερο υπεύθυνο για τα καταπιεστικά καθεστώτα του Τρίτου Κόσμου, όπως η κομμουνιστική Κίνα και οι σύμμαχοί της, υπήρξε βασική προσπάθεια της ολοκληρωτικής Σοσιαλιστικής Διεθνούς που ο Γκουτέρες οδήγησε πριν από τη λήψη της τρέχουσας εργασίας του. Η Σοσιαλιστική Διεθνής είχε προηγουμένως ζητήσει «παγκόσμια κυβέρνηση» και παγκόσμια τυραννία.

Η παγκοσμιοποίηση και η νέα μαριονέτα της, ο δολοφόνος κομμουνιστής Κινέζος δικτάτορας Xi Jinping, ήταν καυτά θέματα, επίσης, σύμφωνα με αναφορές για τη σύνοδο κορυφής. «Πολλές από τις συζητήσεις που έλαβαν χώρα κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής αποκάλυψαν ότι οι ημέρες της πολυπολικότητας δεν έχουν παρέλθει», εξήγησε ο Noa Gafni Slaney σε ένα blog post σχετικά με την κουβέντα για την ακροριστερή Huffington Post, με τον όρο «πολυπολικότητα» να είναι συνώνυμος με την παγκοσμιοποίηση. «Η ομιλία του Xi Jinping στο Νταβός αναφερόταν συχνά ως παράδειγμα της δέσμευσης για την παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια ιδιότητα του πολίτη».

Πράγματι, όσο η παγκοσμιοποίηση συνεχίζει να βαδίζει προς τα εμπρός παρά την αυξανόμενη παγκόσμια αντίσταση, η μάσκα πέφτει όλο και περισσότερο και οι συνδέσεις με τον βάναυσο ολοκληρωτισμό γίνονται πια σαφείς. Και ένας από τους πρωταγωνιστές πίσω από αυτήν την διαδικασία, ο Κινέζος τύραννος Xi, έχει προσφέρει μεγάλη διορατικότητα για το πού θα οδηγήσουν όλα αυτά αν η ανθρωπότητα δεν αντισταθεί. Μόλις τον περασμένο μήνα, ο Xi αναδείχθηκε ως ο νέος βασιλιάς της παγκοσμιοποίησης μετά από την περίεργη κεντρική ομιλία του στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός. «Η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί σίγουρα κάποια προβλήματα που όλοι πρέπει να λύσουμε μαζί», είπε ο δικτάτορας κολακεύοντας τους δυτικούς παγκοσμιοποιητές. «Αλλά αυτό που θα έπρεπε να μας τρομάζει πραγματικά είναι κάθε [ηγέτης] που δεν είναι διατεθειμένος να ζήσει την πρόκληση».

Αλλά πολύ πριν από αυτήν την αποκαλυπτική ομιλία, ο Xi και το δολοφονικό κομμουνιστικό κινεζικό κόμμα του οποίου ηγείται, ανοιχτά εδώ και χρόνια προωθούν ό,τι και οι δυτικοί σύμμαχοί τους -όπως ο Τζορτζ Σόρος, ο Χένρυ Κίσσινγκερ και ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ μεταξύ τους- που αναφέρονται ως “Νέα Παγκόσμια Τάξη. «Αν οι επίσημες δηλώσεις και οι διακηρύξεις από το Πεκίνο και τους ολοκληρωτιστές σύμμαχούς τους είναι μια ακριβής ένδειξη, η νέα τάξη που εργάζονται για να επιβάλουν στην ανθρωπότητα περιλαμβάνει μια νέα εξουσιοδότηση των Ηνωμένων Εθνών κατά της ανθρωπότητας. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα χρησιμεύει όπως αυτό που η κινεζική δικτατορία και άλλα ολοκληρωτικά καθεστώτα ονομάζουν «έμβλημα της παγκόσμιας κυριαρχίας» σε μια πρόσφατη διακήρυξή τους σχετικά με την δική τους «Νέα Παγκόσμια Τάξη».

Πολλές άλλες προσωπικότητες που συνδέονται με τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς μίλησαν επίσης στην σύνοδο κορυφής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Περιέργως, ίσως, λαμβάνοντας υπόψη την προέλευση και το παρελθόν της με τις μαζικές δολοφονίες του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος που ανελέητα δίωκε τους Μουσουλμάνους, η επικεφαλής της UNESCO μπλεγμένη σε σκάνδαλα Ιρίνα Μπόκοβα, μίλησε επίσης. Ένας αριθμός από σημερινούς και πρώην Κομμουνιστές πράκτορες, συμπεριλαμβανομένων των Κινέζων Κομμουνιστών, μίλησε επίσης στη σύνοδο κορυφής. Επίσης, μίλησε και το αφεντικό του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, η Helen Clark της Νέας Ζηλανδίας. Εν τω μεταξύ, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε, η κυβέρνηση του οποίου επιβάλλει μια εξαιρετικά αυστηρή μεταναστευτική πολιτική, προώθησε έναν κόσμο που γινόταν «περισσότερο πολιτιστικά ποικιλόμορφος». Ο ίδιος κάλεσε τις κυβερνήσεις να «χρησιμοποιήσουν αυτή την ποικιλομορφία ως πυλώνα για να καταστεί δυνατή η οικονομική ανάπτυξη με βάση την καινοτομία», ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

Εκτός από τους κυβερνητικούς και κρατικοδίαιτους παγκοσμιοποιητικούς διεθνείς οργανισμούς, μια σειρά από δήθεν αντιπροσώπους “του ιδιωτικού τομέα” παρακολούθησαν επίσης την Διάσκεψη Κορυφής της Παγκόσμιας κυβέρνησης. Μπορεί όλοι να προώθησαν την ίδια παγκοσμιοποιητική ατζέντα, αλλά με κάποιες επιπλέον -και ενδεχομένως τρομακτικές- νέες ανατροπές. Ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Elon Musk, για παράδειγμα, ένας αυτοαποκαλούμενος επιχειρηματίας, ο οποίος έχει επικριθεί για την μεγάλη εξάρτησή του από τις κρατικές επιδοτήσεις για χρηματοδότηση διαφόρων προγραμμάτων του, προώθησε μια σειρά σημαντικών κατεστημένων θεμάτων συζήτησης. Μεταξύ άλλων θεμάτων, υποστήριξε την μετατροπή των ανθρώπων σε cyborgs, καθώς και ένα παγκόσμιο σχέδιο για να αυξήσουν δραστικά οι κυβερνήσεις την εξάρτηση των ανθρώπων στην κυβέρνηση με την παροχή ενός «καθολικού βασικού εισοδήματος» για όλους στον πλανήτη.

Σύμφωνα με τον Musk, οι μεγάλες αλλαγές που έρχονται στην οικονομία, θα μετατρέψουν πολλούς ανθρώπους σε ανέργους στο μέλλον. Ως εκ τούτου, η κυβέρνηση πρέπει να τους σώσει με την παροχή ένός «καθολικού βασικού εισοδήματος», ουσιαστικά το όνειρο ενός τεχνοκράτη που προωθήθηκε για χρόνια από τους καθεστωτικούς παγκοσμιοποιητές. «Δεν νομίζω ότι θα έχουμε επιλογή», εξήγησε ο κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας που εμπλέκεται στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και στην εξερεύνηση του διαστήματος. «Νομίζω ότι θα είναι απαραίτητο. Θα υπάρχουν όλο και λιγότερες θέσεις εργασίας που ένα ρομπότ δεν θα μπορεί να κάνει καλύτερα …. Νομίζω το καθολικό βασικό εισόδημα θα είναι απαραίτητο, αλλά η πολύ δυσκολότερη πρόκληση είναι: Πώς οι άνθρωποι θα έχουν στη συνέχεια νόημα»;

Ίσως τα νέα κύματα των ανέργων να βρουν νόημα στη ζωή τους με τη συγχώνευση του εγκεφάλου τους με τους υπολογιστές, κυριολεκτικά, πρότεινε ο Musk. «Νομίζω ότι υπάρχει ένα μονοπάτι για να υπάρξει κάποιο είδος συγχώνευσης της βιολογικής ευφυΐας και της νοημοσύνης των μηχανών», ανέφερε. «Το κύριο ζήτημα είναι το bandwidth, η ταχύτητα σύνδεσης μεταξύ του εγκεφάλου σας και της ψηφιακής εκδοχής του εαυτού σας. Με ένα interface υψηλής ταχύτητας ροής δεδομένων για τον εγκέφαλο θα είναι κάτι που θα βοηθήσει στην επίτευξη μιας συμβίωσης μεταξύ της ανθρώπινης και της μηχανικής νοημοσύνης και ίσως θα λύσει το πρόβλημα του ελέγχου και το πρόβλημα της χρησιμότητας”. Όσοι αρνηθούν μπορεί να καταστούν άχρηστοι.

Ένας άλλος ομιλητής στη σύνοδο κορυφής του οποίου το έργο χρηματοδοτείται από τους φορολογούμενους και είναι στενά συνδεδεμένος με την κυβέρνηση ήταν ο τύπος από το National Geographic, ο Dan Buettner, ο άνθρωπος πίσω από το αμφιλεγόμενο πρότζεκτ «Blue Zones». Όπως είχε αναφέρει η σελίδα (thenewamerican.com) το 2015, το σχέδιο προωθεί την κυβερνητική υποστήριξη για την κοινωνική μηχανική υπό το πρόσχημα της προώθησης της υγιεινής ζωής και την μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Σύμφωνα με μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε στα ΜΜΕ των (αραβικών) Εμιράτων, ο Buettner είπε στους παρευρισκόμενους για την έρευνά του για την μακροζωία σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας συμβουλές για το πώς να ζήσουν μια μεγαλύτερης διάρκειας ζωή με βάση τις μελέτες του πληθυσμού με μακροζωία. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το “Blue Zones Project” συνεχίζει την επέκτασή του σε κοινότητες και σχολικά συγκροτήματα, δημιουργώντας διαμάχες.

Ίσως το πιο περίεργο, είναι ότι η Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής του 2017 στο Ντουμπάι πραγματοποιήθηκε υπό την σκιά ενός «αντίγραφου μιας ρωμαϊκής αψίδας που κάποτε βρισκόταν μπροστά από τον ειδωλολατρικό ναό του Βάαλ», ανέφερε ο Adam Eliyahu Berkowitz στο Breaking Israel News. Η New York Post περιέγραψε το κτίσμα ως «την Αψίδα του Ναού του Bel». Βάαλ, φυσικά, είναι ο ψευδής θεός που αναφέρεται σε πολλές περιπτώσεις σε όλη την Αγία Γραφή. Σύμφωνα με πολλές αναφορές, η αρχική αψίδα στάθηκε για 2000 χρόνια στο ναό του Βάαλ, στην Παλμύρα στην σημερινή Συρία, μια πόλη γνωστή στη Βίβλο ως Tadmor.

Ένα μοντέλο της αψίδας από το ναό του Βάαλ ανεγέρθηκε στο Ντουμπάι για τη σύνοδο κορυφής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. (Screenshot)

Αρχικά χτισμένος ως ναός στο είδωλο του Βάαλ, ο οποίος φέρεται να ζητούσε θυσίες παιδιών και άλλες φρικαλεότητες που εξόργισαν το Θεό της Βίβλου, η αρχαία δομή χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς σε όλη την ιστορία έως ότου καταστράφηκε από την ISIS το 2015. Σε εκείνο το σημείο , ένα αντίγραφο έγινε από το Ινστιτούτο για την Ψηφιακή Αρχαιολογία, το οποίο σχεδιάζει να βοηθήσει στην ανέγερση 1.000 τέτοιων αψίδων σε όλο τον κόσμο. Το πρώτο αντίγραφο εμφανίστηκε σε περίοπτη θέση στη Σύνοδο Κορυφής της παγκόσμιας κυβέρνησης αυτή την εβδομάδα, προκαλώντας πολλές υποθέσεις από θρησκευτικούς μελετητές σχετικά με την πιθανή σημασία του.

Παρά την αυξανόμενη δημόσια εναντίωση κατά της παγκοσμιοποίησης και του κρατισμού σε όλη τη Δύση -όπως είδαμε πρόσφατα με το Brexit και την εκλογή Τραμπ -το κατεστημένο της παγκοσμιοποίησης δεν προτίθεται να τα παρατήσει ή ακόμη και να επιβραδύνει, όπως αποδεικνύεται από τις ομιλίες κατά τη σύνοδο κορυφής της Παγκόσμιας Κυβέρνησης αυτή την εβδομάδα από κορυφαίους γυρολόγους της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Αν η ελευθερία και η αυτοδιοίκηση είναι να επιβιώσουν και να ευημερήσουν, τότε, η ατζέντα για την τεχνοκρατική πλανητική τάξη πρέπει να εκτεθεί και να σταματήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Με τους παγκοσμιοποιητές να ρίχνουν όλο και περισσότερο την μάσκα, όταν πρόκειται για τις πραγματικές τους προθέσεις, η στιγμή για να αντιδράσουμε δεν ήταν ποτέ καλύτερη.

Πηγή: https://www.thenewamerican.com, offtherecord

Το μνημείο του Στόουνχετζ στη Βρετανία ήταν πάντοτε ένα μυστηριώδες μέρος καθώς ποτέ δεν ήταν σίγουρο για ποιο λόγο είχε χτιστεί. Υπήρχαν διάφορες θεωρίες με τις πιο επικρατούσες να υποστηρίζουν ότι επρόκειτο για αρχαίο αστρονομικό παρατηρητήριο, ναός του Ήλιου, κατασκεύασμα εξωγήινων, παγανιστικός ναός και θεραπευτήριο σωμάτων και ψυχών.

Τελικά, αποδεικνύεται ότι η αλήθεια μάλλον είναι πολύ πιο πεζή.

Μετά από δέκα χρόνια ερευνών και θεωριών, οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Σέφιλντ, του Μάντσεστερ, του Σαουθάμπτον, του Μπούρνεμουθ και του University College του Λονδίνου πιστεύουν ότι ανακάλυψαν το λόγο ύπαρξης του Στόουνχετζ.

Αφού μελέτησαν εξονυχιστικά το μνημείο που κατασκευάστηκε μεταξύ 3.000 και 2.500 π.Χ και σε συνδυασμό με τα ιστορικά στοιχεία και τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες εκείνης της εποχής, κατέληξαν ότι το μνημείο ήταν το πρώτο σύμβολο ενότητας των Βρετανικών λαών, οι οποίοι μετά από αμέτρητα χρόνια μαχών και συγκρούσεων, έκαναν ανακωχή θέτοντας τα πρώτα θεμέλια για ένα Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι γιγάντιες πέτρες συμβόλιζαν τους προγόνους των επιμέρους φυλών των πρώτων αγροτικών κοινοτήτων της Βρετανίας. Η κατασκευή του απαίτησε τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι έπρεπε να συνεργαστούν για να μεταφέρουν τις πέτρες από τεράστιες αποστάσεις να τις λαξεύσουν και να τις τοποθετήσουν.

Η επιλογή μάλιστα της συγκεκριμένης περιοχής για να τοποθετήσουν το μνημείο δεν ήταν τυχαία. Το σημείο είχε ήδη ιδιαίτερη σημασία, επειδή τη θεωρούσαν ως το κέντρο του κόσμου τους και συνέρρεαν μαζικά εκεί για να γιορτάσουν τα θερινά και χειμερινά ηλιοστάσια.

Τα νέα ευρήματα παρουσιάζονται αναλυτικά στο βιβλίο του καθηγητή Πίρσον, «Στόουνχεντζ: Εξερευνώντας το μεγαλύτερο μυστήριο της Λίθινης Εποχής».

Πηγή: inews.gr, Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου