Ὁμοφυλοφιλία. Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι καθόλου ἂν εἶναι φυσικὴ ἤ ἀφύσικη, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα εἶναι ἀνεφάρμοστο στὴν πεπτωκυία φύση, στὴν ὁποία - καὶ ἐδῶ βρίσκεται τὸ κρίσιμο σημεῖο -τὰ πάντα ἔχουν διαστραφεῖ, τὸ καθετί, κατὰ κάποιο τρόπο, ἔχει γίνει ἀφύσικο. Μήπως τὸ ν' ἀφιερώνεσαι στὰ χρήματα ἤ στὴ Ρωσία ἤ σὲ κάτι ἄλλο εἶναι κάτι τὸ φυσικὸ στὸν ἄνθρωπο;

Τετάρτη, 19 Ὀκτωβρίου, 1977

Ὁμοφυλοφιλία. Τὸ ζήτημα δὲν εἶναι καθόλου ἂν εἶναι φυσικὴ ἤ ἀφύσικη, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα εἶναι ἀνεφάρμοστο στὴν πεπτωκυία φύση, στὴν ὁποία - καὶ ἐδῶ βρίσκεται τὸ κρίσιμο σημεῖο -τὰ πάντα ἔχουν διαστραφεῖ, τὸ καθετί, κατὰ κάποιο τρόπο, ἔχει γίνει ἀφύσικο. Μήπως τὸ ν' ἀφιερώνεσαι στὰ χρήματα ἤ στὴ Ρωσία ἤ σὲ κάτι ἄλλο εἶναι κάτι τὸ φυσικὸ στὸν ἄνθρωπο;
Ὁ ἄνθρωπος, δημιουργημένος γιὰ νὰ δίνεται στὸν Θεό, διαστρέφει τὴ φύση του, τὴν οὐσία του, ὅταν προσφέρει τὸν ἑαυτό του σὲ κάτι ἄλλο, ὅταν μεταμορφώνει αὐτὸ τὸ «ἄλλο» σὲ εἴδωλο. Συνεπῶς, τὸ ζήτημα δὲν εἶναι νὰ κάνουμε τοὺς ὁμοφυλόφιλους «κανονικούς» ἤ νὰ τοὺς ἀπελευθερώσουμε συμφωνώντας πὼς διαθέτουν ἕνα διαφορετικὸ «στὺλ ζωῆς».
Τὸ θέμα εἶναι, πρέπει νὰ εἶναι, ἡ ἀποδοχὴ ἀπὸ τὸν ὁμοφυλόφιλο, ὅπως καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλο ἄνθρωπο, μιᾶς ὁλοκληρωμένης κλήσης, μιᾶς κλήσης γιὰ ἀκεραιότητα, ποὺ ἀπευθύνει ὁ Θεὸς σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ἡ ὁμοφυλοφιλία ἀποτελεῖ ἐκδήλωση τοῦ «σκόλοπος τῆς σαρκός» ποὺ βασανίζει κατὰ διαφόρους τρόπους, ἀλλὰ βασανίζει τὸν καθένα. Στὸν πεσμένο κόσμο τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ «ὁμαλοποιηθεῖ», ἀλλὰ τὰ πάντα μποροῦν νὰ σωθοῦν.

Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου, 1977

Σκεφτόμουν τὸ τρομακτικὸ φορτίο τῆς ὁμοφυλοφιλίας: Προύστ, Ζίντ, Τζούλιεν Γκρίν, κ.λπ. Τόσοι ἄνθρωποι γύρω μας λέγουν: αὐτὸ τὸ φορτίο, αὐτὸ τὸ τραῦμα, αὐτὴ ἡ νεύρωση προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀπόρριψή τους ἀπὸ τὴν κοινωνία, ἀπὸ τὴν ἀναγκαιότητα νὰ κρύβονται, νὰ λένε ψέματα, κ.λπ.
Ἴσως ὅλα αὐτὰ νὰ εἶναι ἐν μέρει ἀληθινά. Ἀλλὰ μόνο ἐν μέρει - πράγμα ποὺ δὲν ἐνδιαφέρει στὴν πραγματικότητα. Ὁ Ζίντ, παραδείγματος χάριν, ξεπέρασε αὐτὴ τὴν ἄρνηση καὶ ὑποχρέωσε τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸν δεχθοῦν. Νομίζω πὼς αὐτὸ ποὺ πιὸ πολὺ ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ αἴσθηση ἑνὸς ἀδιεξόδου, μιᾶς ἀκόρεστης δίψας ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ μεταμορφωθεῖ σὲ ζωή. Στὸ τέλος, ὅπως πάντα, δὲν ὑπάρχει μόνο ἕνας τοῖχος ἀλλὰ καὶ ἕνας καθρέφτης.
Στὸν πεπτωκότα κόσμο, ὅ,τι εἶναι αὐστηρὰ σεξουαλικὸ εἶναι ἄσχημο, διεστραμμένο, χυδαῖο. Σ' ἕναν «κανονικό» ἄνθρωπο, ὑπάρχει τουλάχιστον ἡ δυνατότητα νὰ μεταμορφώσει τὴν ἀσχήμια καὶ ἔτσι νὰ τὴν ἐξαλείψει. Γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους, αὐτὴ ἡ δυνατότητα, αὐτὴ ἡ ἐπαγγελία, αὐτὴ ἡ ἔκκληση, αὐτὴ ἡ πόρτα - δὲν ὑπάρχει!
Ἀλλά, ἂν ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι μιά ἐκτροπή, μιά διαστροφή, ἀπὸ ποῦ ἄραγε προέρχεται, πῶς συμβαίνει, καὶ γιατί δὲν μπορεῖ νὰ μεταβληθεῖ; Δὲν γνωρίζω καμιὰ ἐπιστημονικὴ θεωρία, ἀλλὰ ὑποθέτω πὼς ὅλες τους ἀνάγουν τὸ πρόβλημα στὴ βιολογία ἤ στὴν κοινωνία, δηλαδὴ σ' ἐξωτερικὰ αἴτια.
Μοῦ φαίνεται ὅμως πώς ἡ ρίζα της εἶναι πνευματική: εἶναι ἡ οὐσιαστικὴ ἀμφισημία τῶν πάντων στὸν πεπτωκότα κόσμο. Σ' αὐτὸν τὸν κόσμο τῶν παραμορφωτικῶν κατόπτρων, ἡ μία ἀνωμαλία γεννᾶ μιά ἄλλη -στὴν περίπτωσή μας, ἡ πτώση τῆς οἰκογένειας, ἡ πτώση τῆς ἴδιας τῆς εἰκόνας τοῦ σέξ, δηλαδὴ τῶν σχέσεων ἀνάμεσα στὸν ἄνδρα καὶ στὴ γυναίκα. Ἡ πτώση ἐπίσης τῆς μητρότητας, ἡ πτώση, τελικά, τῆς ἴδιας τῆς ἀγάπης στὴ σωματικὴ καὶ συνεπῶς στὴ σεξουαλικὴ ἔκφρασή της.
Σ' ἕνα ἐπίπεδο, ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἕνα μεῖγμα φόβου καὶ ὑπερηφάνειας· σ' ἕνα ἄλλο εἶναι ἔρωτας καὶ αὐτοερωτισμός. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ἕνα κοινὸ γνώρισμα τῶν ὁμοφυλοφίλων εἶναι ὁ ἐγωκεντρισμὸς τους (ὄχι κατ' ἀνάγκην ἐγωισμός), ἕνα ὑπερβολικὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ἀκόμη κι ὅταν αὐτὸς ὁ ἐγωκεντρισμὸς συνδυάζεται μὲ μιά ἀπεριόριστη περιέργεια καὶ ἕνα ἄνοιγμα στὴ ζωὴ (ὅπως συνέβαινε μὲ τὸν Ζίντ).

1. Ἡ Νομοθεσία, ὁ χαρακτήρας καὶ οἱ συνέπειες της

Χρόνος περισσότερος ἀπὸ μία γενιὰ ἔχει ἤδη παρέλθει ἀπὸ τότε ποὺ ψηφίστηκε στὴ χώρα μας νόμος ὑπὲρ τῆς δολοφονίας ἐμβρύων. Τὸ ἄμεσο ἀποτέλεσμα ἦταν ἀπὸ τότε ἕως σήμερα ἐκατομμύρια βρέφη νὰ βροῦν θάνατο μὲ διάφορους φρικτοὺς τρόπους πρὶν δοῦν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, βρισκόμενα ἀκόμα μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας τους. Θάνατο ὄχι ἀπὸ φυσικὴ αἰτία, ἀλλὰ ἀπὸ σκόπιμη ἰατρικὴ παρέμβαση μὲ ἀπόφαση τῶν γονέων τους. Τὸ ἔμμεσο ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ δημογραφικὴ τραγωδία τῆς χώρας μας καὶ ταυτόχρονη ὂξυνση τῆς ἠθικῆς παρακμῆς. Το βάρος τῆς εὐθύνης γιὰ τὴν ψήφιση αὐτοῦ τοῦ ἄνομου νόμου εἶναι πολὺ μεγάλο, γιατὶ ὁ ἁμαρτωλὸς ἔρωτας μπορεῖ νὰ βρεῖ τὴν θεραπεία του τελικὰ στὴ δημιουργία μίας οἰκογένειας, ἕνα δολοφονημένο ἔμβρυο ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ ξανάρθει σε αὐτὴ τὴν ζωή. Καὶ γιατὶ, ἕνα παιδὶ μὲ ἀναπηρία, εἴτε τὴν ἀπέκτησε μετὰ τὴν γέννησή του, εἴτε τὴν εἴχε ἐκ γενετῆς, είναι δυνατόν νὰ μπορέσει νὰ προσφέρει στὴν κοινωνία καὶ στὸν πολιτισμὸ περισσότερα ἀπὸ ὅτι μποροῦν να προσφέρουν χίλιοι ἄνθρωποι χωρίς ἀναπηρία (ὅπως ὁ Μπετόβεν, ὁ St. Hawking καὶ ἀμέτρητοι άλλοι), ὲνῶ ὅποιος συμβάλλει νὰ χαθεῖ ἕνας ἄνθρωπος, καὶ μαζὶ του ἡ ὅποια πιθανὴ ὠφέλιμη προσφορὰ του στὸν κόσμο ποὺ ζοῦμε, μαζὶ μὲ αὐτὸν ζημιώνει καὶ ὅλη τὴν κοινωνία.

Ὅμως ἡ παραβίαση τοῦ ἑλληνικοῦ συντάγματος μὲ τὸν νόμο ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλους ἀνθελληνικούς, ἀντιδημοκρατικούς, ἀντικοινωνικούς, ἀνήθικους, ἀντιπαιδαγωγικοὺς καὶ ξένους στὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῆς χώρας μας νόμους (ὅπως γιὰ τὸ αὐτόματο διαζύγιο, γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς, γιὰ μεταρρυθμίσεις στὴν παιδεία εἰς βάρος τοῦ ἑλληνορθόδοξου χαρακτῆρα της, γιὰ τὴν κατάργηση τῆς ἐπίσημης χρήσης τοῦ πολυτονικοῦ ποὺ ψηφίστηκε παράνομα, γιὰ τὴν κατάργηση τῆς αργίας τῆς Κυριακῆς, γιὰ τὴν ἐξαναγκαστικὴ ὑποβολὴ ἄρνησης δωρεὰς ὀργάνων, διαφορετικὰ θεωρεῖται κάποιος ὡς δότης μεταμοσχεύσεων κατὰ εἰκαζόμενη συναίνεση, ποὺ σημαίνει δότης χωρὶς ποτὲ νὰ ἔχει ἐκφράσει συναίνεση νὰ γίνει δότης, ἀλλὰ ἐπιβάλλοντάς του αὐτὸ ἄλλοι, ὁ ἀντιρατσιστικὸς νόμος ὑπὲρ τῶν λίγων ποὺ ὅμως εἶναι ρατσιστικὸς γιὰ τοὺς πολλοὺς καὶ στρέφεται κατὰ τοῦ κοινοῦ καλοῦ μιᾶς τοπικῆς κοινωνίας, ὅλοι οἱ νόμοι ποὺ στάθηκαν ἐμπόδιο στὴν πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ ἀνάπτυξη τῆς χώρας προκειμένου κάποιοι νὰ διαφυλάξουν τὰ συμφέροντά τους, παραδίδοντας την ἔτσι σταδιακὰ, ἀνίκανη νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν ἑαυτὸ της, ἄμαχη, στὰ χέρια τῶν ὅσων ξένων ‘προστάτων’ της ἤθελαν πάντα νὰ τὴν λυμαίνονται) ποὺ καταπατοῦν τὰ πιστεύω, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, τὶς ἱστορικὲς μνῆμες καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια, τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς παρακαταθῆκες, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, τὶς ἠθικὲς ἀξίες τοῦ ἑλληνορθόδοξου λαοῦ, καὶ ἡ συντελούμενη ὡς ἀποτέλεσμα δημογραφικὴ καὶ πολιτισμικὴ καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ἀντιμέτωποι μὲ αὐτὴ πολλοὶ πείστηκαν ἀκόμα καὶ ὅτι εἰς βάρος μας πραγματοποιεῖται γενοκτονία, δὲν ἦταν ἀρκετὰ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἐπιδίωκαν ὅλα αὐτὰ. Χρειαζόταν ἄλλος ἕνας νέος νόμος, ποὺ στέκεται ἱκανὸς νὰ συναγωνιστεῖ σὲ ὄλεθρο καὶ ὀδύνη τὸν νόμο τῶν ἐκτρώσεων, ὁ νόμος τοῦ συμφώνου συμβίωσης μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου, ποὺ ψηφίστηκε παρόλη τὴν πλήρη ἀντίθεση τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τῶν πολιτῶν μὲ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα στὴν σχετικὴ δημόσια διαβούλευση ποὺ ἔγινε.

Ἔτσι μποροῦν καὶ οἱ δύο νόμοι μαζὶ πλέον νὰ ἀποτελοῦν τὸ τέλειο ζεύγος ποὺ θὰ ἐπιφέρει τὴν διάλυση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας καὶ τὴν ἀποσάθρωση τῆς δομῆς τῆς κοινωνίας. Τὰ ἐπακόλουθα τοῦ τελευταίου νόμου ἀναμένεται νὰ συμπληρώσουν αὐτὰ τοῦ ἀρχικοῦ νόμου καὶ ὅτι δὲν σκότωσε ὁ προηγούμενος νόμος γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς φιληδονίας μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, θὰ τὰ σκοτώσει πλέον ὁ πρόσφατος νόμος γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς φιληδονίας μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ ἀνδρῶν ἤ μεταξὺ γυναικῶν καὶ γυναικῶν. Καὶ εἰς τὸ ἑξῆς τὰ παιδιὰ ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθουν στὸν κόσμο θὰ κινδυνεύουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ χάσουν τὴν ζωὴ τους ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς γονεῖς τους, ἐπιπλέον θὰ κινδυνεύουν (ἄν οἱ “ἀκτιβιστὲς” ὁμοφυλόφιλοι πετύχουν νὰ κατοχυρώσουν νομικὰ καὶ τὴν υἱοθέτηση παιδιῶν στὴν διεκδίκηση ποὺ θὰ ἀκολουθήσει ὡς συνέχεια μετὰ τὴν νομικὴ κάλυψη τῆς συμβίωσής τους) καὶ νὰ ὰνατραφοῦν μέσα σὲ ἕνα τέτοιο παρὰ τὴν φύση περιβάλλον (ὅπου μαζὶ μὲ αὐτὰ δὲν θὰ εἶναι οὔτε ὁ ἕνας, οὔτε ὁ ἄλλος ἀπὸ τοὺς γονεῖς, λόγω ἐγκατάλειψης ἤ λόγω θανάτου, ἤ δὲν θὰ εἶναι ὁ ἕνας καὶ θὰ εἶναι μαζὶ μόνο ἕνας, ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς δύο τοῦ ὁμόφυλου ζευγαριοῦ - σὲ ἄλλες χώρες πολλοὶ ὁμοφυλόφιλοι χρησιμοποιοῦν παρένθετο γονέα, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ πληρωθεῖ γιὰ νὰ κάνουν μαζὶ τὸ παιδὶ ποὺ θέλουν νὰ μεγαλώσουν μὲ τὸν ἄλλο ὁμοφυλόφιλο. Ἐδῶ μποροῦν να χρησιμοποιηθοῦν καὶ μέθοδοι ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης - ἔχει γίνει ἀναφορὰ σὲ αὐτὲς καὶ στοὺς κινδύνους ποὺ προκύπτουν ἀπὸ αὐτὲς στὴν παρακάτω παράγραφο) μὲ ἀποτέλεσμα ὄχι μόνο ἀρνητικὲς ἐπιπτῶσεις στὴν ψυχολογία τους, ἀλλὰ, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ πολλές ἐπιβεβαιωμένες μαρτυρίες παιδιῶν ποὺ μεγάλωσαν στὸ ἐξωτερικὸ (ὅπως Ἀμερικὴ) ἀπὸ ζευγάρια ὁμοφυλόφιλων, καὶ τὴν χρησιμοποίησή τους ἀπὸ τοὺς ὸμοφυλόφιλους στὶς ὁμοφυλοφιλικές πράξεις τους, δηλαδή τὴν σοβαρὴ σωματικὴ κακοποίησή τους.

Πρέπει νὰ σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι στὶς ἡμέρες μας κάποιος μπορεί να γίνει γονέας χωρὶς σεξουαλικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν ἄλλο γονέα χρησιμοποιῶντας τὶς μεθόδους ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης, μὲ τὶς ὁποῖες μάλιστα μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ ἑνὸς ἄλλου γονέα ἀπὸ τράπεζες ὅπου φυλάσσεται κατεψυγμένο, χωρίς κὰν νὰ γνωρίζει τὸν ἄλλο γονέα, καὶ μπορεῖ νὰ μὴν γνωρίζει καὶ αὐτὸς ὅτι χρησιμοποιεῖται τὸ γενετικό του ὑλικὸ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση, ἤ ἀκόμα μπορεῖ καὶ νὰ μὴ ζεῖ πιὰ. Βέβαια λόγω τῆς ἀνάγκης ἡ γυναίκα ὄχι μόνο να προσφέρει τὸ γενετικό ὑλικό, ἀλλὰ νὰ κάνει καὶ τὴν κυοφορία, θα πρέπει νὰ ὑφίσταται κάποιο πρόβλημα ποὺ νὰ τὴν ἐμποδίζει νὰ τὰ κάνει ἠ ἴδια καὶ τὰ δύο, ὥστε νὰ δώσει τὸ γενετικό ὑλικὸ της γιὰ κυοφορία ἀπὸ ἄλλη, ἥ νὰ λάβει τὸ γενετικό ύλικὸ καὶ ἄντρα καὶ ἄλλης γυναίκας γιὰ νὰ κάνει τὴν κυοφορία αὐτὴ, καὶ ἔτσι, ἀφοὺ ὑπάρχει δότρια τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ, νὰ ὑπάρχει καὶ ἡ πιθανότητα νὰ μείνει ὡς δότρια ἄγνωστη καὶ οὔτε νὰ γνωρίζει ὅτι χρησιμοποιεῖται αὐτὸ. Καὶ εἶναι δυνατὸν να χρησιμοποιηθεῖ τὸ γενετικὸ ὑλικὸ κάποιου ἐν ἀγνοία του καὶ παρὰ τὴν θέλησή του, ὄχι μόνο γιὰ ἐπαφὴ μὲ ἄλλο ξένο γενετικὸ ὑλικὸ καὶ γονιμοποίηση μὲ σκοπὸ τὴν γέννηση ἑνὸς παιδιοῦ, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλους λόγους, ὅπως πειράματα, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ ἐμπιστεύεται καὶ τὸ κάνει διαθέσιμο σέ τρίτους, καθὼς ἡ ποσότητα ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ τὸν δικὸ του σκοπὸ εἶναι πάντοτε μικρὴ, ἄν ὄχι μηδαμινὴ, μπροστὰ στὴν ποσότητα ποὺ συλλέγεται. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, δηλαδὴ μὲ τὴν πιθανὴ χρήση τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ κάποιου ἐν ἀγνοία του γιὰ τὴν γέννηση παιδιοῦ, μπορεῖ ἔτσι αὐτὸς, ἐνῶ οὔτε κὰν τὸ γνωρίζει, νὰ συμβάλλει στὴν δημιουργία μίας νέας γενιᾶς ἀνθρώπων, ποὺ, ἀνάμεσα στὶς ἄλλες ἀντιλήψεις, τὶς διαφορετικὲς ἀπὸ τὶς ἔως τώρα κοινὲς καὶ θεωρούμενες φυσιολογικές, ποὺ θὰ ἔχει, θὰ εἶναι καὶ αὐτὴ ποὺ θεωρεῖ ὅτι ἡ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνεξάρτητη τοῦ φύλου, καὶ ὡς ἐπακόλουθο σὲ αὐτὸ, ἀνεξάρτητη καὶ τῆς ἠλικίας. Κάτι τέτοιο θὰ ἀποτελοῦσε βέβαια, ἄν μὴ τὶ ἄλλο, ἕνα νέο εἶδος παιδομαζώματος, σύγχρονου καὶ ἐνσωματωμένου ἀναπόσπαστα στὴν ὅλη νεοεποχίτικη ἐκστρατεία τῶν ἠμερῶν μας, μὲ σκοπὸ οἱ νέοι γενίτσαροι ποὺ θα προκύψουν ἀπὸ αὐτὸ νὰ ἐκδιώκουν μὲ κάθε τρόπο κάθε τὶ προηγούμενο ποὺ βρίσκεται στὸ παραδοσιακὸ πνεῦμα καὶ ἔρχεται αὐτὸ σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τίς νέες ἀντιλήψεις ποὺ προωθοῦνται μέσα στὸ πνεῦμα τῆς νέας τάξης πραγμάτων.

Ὁ ἄνθρωπος ὅπου πάει χρησιμοποιεῖ καὶ τά δύο πόδια του γιὰ νὰ περπατήσει καὶ νὰ μπορέσει νὰ προχωρήσει, εἴτε κατευθύνεται ἀνηφορικά, εἴτε κατευθύνεται κατηφορικά. Στὴν κατηφορικὴ αὐτὴ σημερινὴ πορεία ποὺ ἔχουμε πάρει λοιπόν, τὸ ἕνα μεγάλο βῆμα ποὺ ἔγινε μὲ τὸ πρῶτο πόδι ἦταν ὁ νόμος ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων ἀντὶ τὴν ποινικοποίησή τους ὡς ἔγκλημα κατὰ τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, τῆς οἰκογένειας καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς κοινωνίας, καὶ τῆς πατρίδας μας. Τὸ δεύτερο μεγάλο βῆμα μὲ τὸ ἄλλο πόδι δὲν ἦταν ἄλλο παρὰ ὁ νόμος γιὰ τὸ σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων. Δύο μεγάλα βήματα πρὸς τὴν ὁλοκληρωτικὴ καταστροφή γιὰ τὴν χώρα μας. Δὲν ἦταν μὲ τὸ νέο νόμο αὐτὸ ἡ πρώτη φορὰ ποὺ παραβιάστηκε τὸ φυσικὸ καὶ τὸ λογικὸ ἀπὸ τὸ νομικό μας σύστημα, καθὼς οὔτε ὁ νόμος ὑπὲρ τῶν ἐκτρώσεων φέρει ἔστω καὶ τὸν ἐλάχιστο φυσικὸ ἤ λογικὸ χαρακτῆρα. Γιατὶ δὲν εἶναι οὔτε φυσικὸ, οὔτε λογικὸ, νὰ ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὴν νομοθεσία τὸ ‘δικαίωμα’ τοῦ γονέα (κάποιοι μιλοῦν καὶ γιὰ ὐποχρέωση!!!) νὰ σκοτώσει τὸ παιδὶ του (ἀκόμα καὶ ἄν δὲν πιστεύει ὅτι ἀμέσως μετὰ τὴν γονιμοποίηση τὸ ἔμβρυο εἶναι παιδὶ του ποὺ ζεῖ, ἀλλὰ δὲν γνωρίζει τὶ εἶναι, ἄν αὐτὸ εἶναι ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ ἤ ὄχι - καὶ αὐτὸ εἶναι ἔξω ἀπὸ τὰ ὄρια τῆς ἐπιστήμης γιὰ νὰ τὸ ὰποδείξει καὶ δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ πάρει ὁλοκληρωμένη τὴν ἀπάντηση γι’ αὐτὸ ἀπὸ αὐτὴν, πέρα ἀπὸ ἐνδείξεις, ποὺ ὅποιος θέλει τὶς βλέπει, καὶ ὅποιος θέλει τὶς παραβλέπει-, τότε ἀφοὺ δὲν πιστεύει καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίζει μὲ βεβαιότητα, δὲν εἶναι λογικὸ καὶ φυσικὰ δὲν δικαιολογεῖται νὰ πράξει κάτι, τὸ ὁποῖο πιθανὸν νὰ εἶναι ἔγκλημα. Κατὰ συνέπεια, αὐτοὶ ποὺ ψήφισαν αὐτὸν τὸν νόμο, μὲ τὴν ‘λογικὴ’ τους μὲ τὴν ὁποία τὸ ἔκαναν, θὰ μπορούσαν νὰ ψηφίσουν καὶ ἕνα νόμο γιὰ τὸ φόνο ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ ἔχει κάποιο πρόβλημα καὶ ἐπομένως…δὲν γνωρίζουμε ἄν θα ζεῖ αὔριο, ἀφοὺ λόγω τοὺ προβλήματός του ταλαιπωρεῖται καὶ μπορεῖ νὰ αὐτοκτονήσει, προκειμένου ἐπεμβαίνοντας ἔτσι νὰ…βοηθήσουμε, ὅπως γιὰ παράδειγμα σὲ ἕναν ἄρρωστο, ὁπότε ὁμιλοῦμε γιὰ τὴν περίπτωση τῆς εὐθανασίας. Δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ ‘λογικὴ’ τους ὅτι συνιστὰ τὸ ἀφύσικο καὶ παρανοϊκὸ;).

2. Τὸ ζήτημα τῆς ἐπιλογῆς φύλου

Σχετικὰ μὲ τὸν νέο νόμο, ἄς ἐξετάσουμε τὸ ζήτημα τῆς ἐπιλογῆς φύλου ποὺ θέτουν αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ προωθήσουν τὴν ὁμοφυλοφιλία. Ἄν ὑπῆρχε τέτοιο ζήτημα καὶ κάποιος εἴχε τὸ δικαίωμα νὰ ἐπιλέξει τὸ φύλο του σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες του, χωρὶς νὰ δεσμεύεται ἀπὸ τὴν φύση τὶ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ φύλου θὰ τοὺ δώσει, τότε πραγματικὰ θὰ ἦταν ὀρθὴ καὶ δίκαιη ἡ νομικὴ κάλυψη τῆς συμβίωσης κάποιου μὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον ἄνθρωπο ἀσχέτως φύλου. Ὠστόσο ὅμως τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ του φύλου του κάποιος, εἶναι σὲ ὅλους καλὰ γνωστὸ ὅτι, εἶναι καθορισμένα πολὺ πρὶν ἐμεῖς γνωρίσουμε ὅτι κάποιος μπορεῖ νὰ εἶναι ἄντρας ἤ γυναίκα. Μάλιστα το φύλο τοὺ κάθε ἀνθρώπου ἔχει καθοριστεὶ ἀκόμα καὶ πρὶν ἀρχίσει ὀ ἄνθρωπος νὰ ζεῖ, δηλαδὴ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς γονιμοποίησης τοὺ ὠαρίου μὲ τὸν σχηματισμό τοὺ ἐμβρύου. Καὶ συμβαίνει αὐτὸ, καθὼς τὸ φύλο καθορίζεται κατὰ τὴν διαδικασία τῆς σύλληψης καὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ εἶδος τοῦ σπερματοζωαρίου ποὺ εἰσέρχεται στὸ ὠάριο προκειμένου αὐτὸ νὰ γονιμοποιηθεῖ, δηλαδὴ ἀπὸ τὸ ποιὰ σχετικὰ μὲ τὸ φύλο χρωμοσώματα περιέχει, Υ (ἀνδρικὸ) ἤ Χ (γυναικείο). Μετὰ τὴν εἴσοδο τοὺ σπερματοζωαρίου στὸ ὠάριο μεσολαβεῖ κάποιος σύντομος χρόνος (μερικές ὧρες) μέχρι τὴν ὁλοκλήρωση τῆς γονιμοποίησης, που συμβαίνει ὅταν ἐνώνεται το γενετικὸ ὑλικὸ τοὺ σπερματοζωαρίου μὲ αὐτὸ τοὺ ὠαρίου καὶ σχηματίζεται το ἔμβρυο μὲ τὸ νέο δικὸ του γενετικὸ ύλικὸ (ἀρχικὰ μονοκύτταρο), ποὺ ἀνήκει στὸν νέο ἄνθρωπο ποὺ ἡ ζωὴ του μόλις ἀρχίζει. Ἐπομένως τὸ φύλο ἔχει προκαθοριστεῖ λίγο χρόνο νωρίτερα τῆς ὕπαρξης τοὺ ἀνθρώπου, ἐνῶ χρειάζονται ἀκόμα ἀρκετοὶ περισσότεροι ἀπὸ ἑννιὰ μῆνες μέχρι νὰ γεννηθεῖ τὸ παιδὶ καὶ νὰ ἀρχίσει νὰ ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ εἶναι ἄντρας ἤ γυναίκα, πράγμα ποὺ καὶ πάλι ἀρχικὰ τὸ διαπιστώνει στὰ πρόσωπα τῶν γονιῶν του, πρὶν τὸ διαπιστώσει καὶ στὸν ἑαυτὸ του. Καὶ ἐδῶ εὔκολα καταλαβαίνει κανεῖς τὶ ἐπίδραση θὰ ἔχει σὲ ἕνα παιδὶ, ἄν ἀντὶ γιὰ ἕνα πατέρα καὶ μιὰ μάνα, ἔχει δύο ‘πατέρες’ ἤ δύο ‘μάνες’, καὶ ἔτσι ἔρθει ἀρχικὰ σὲ ἐπαφὴ μόνο μὲ τὸ ἕνα φύλο δύο ομόφυλων ‘γονέων’, ποὺ μπορεῖ μάλιστα νὰ μὴν εἶναι καὶ τὸ δικὸ του. Ἄν δὲν εἶναι τὸ δικὸ του καὶ τοῦ μάθουν, ὅπως ἐπιδιώκουν, καὶ ὅτι τὸ φύλο ἐπιλέγεται ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ φύλο ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ φύση, τότε ἡ ὑποτιθέμενη ἐπιλογὴ φύλου, θὰ καταλήξει στὴν πραγματικότητα γιὰ ὁποιοδήποτε τέτοιο παιδὶ σὲ υἱοθέτηση συμπεριφορὰς τοῦ φύλου τοῦ ἄλλου ἀπὸ τὸ φύλο του, ἀναπόφευκτα καὶ χωρὶς καμιὰ ἐπιλογὴ. Βέβαια, ἄν ἕνα παιδὶ ἀνατραφεῖ ἀπὸ ὁμόφυλους γονεῖς, ἄσχετα ἀπὸ τὸ φύλο του, ἐφόσον αὐτοὶ καλλιεργοῦν συμπεριφορὲς ἄλλες ἀπὸ τὶς φυσιολογικὲς γιὰ τὸ κατὰ φύση φύλο τους, καὶ αὐτὸ θὰ ἔρθει σὲ σύγχυση σχετικὰ μὲ τὸ ποιοῦ φύλου συμπεριφορὰ εἶναι κατάλληλη γιὰ τὸ ἴδιο νὰ ἔχει. Γιὰ τὸν προφανὴ λόγο ὅμως ὅτι ὀ καθένας ἔχει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ τοὺ ἑνὸς ἥ τοὺ ἄλλου φύλου ἐκ γενετῆς (πλὴν πολὺ σπάνιων ἐξαιρέσεων λόγω κάποιας γενετικῆς ἀνωμαλίας), καὶ σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν εἶναι ἐπιλογὴ του αὐτὸ, σημαίνει ὅτι τυχῶν ἐπιλογὴ του νὰ καλλιεργήσει συμπεριφορές ποὺ ταιριάζουν στὸ ἄλλο φύλο, ἀπὸ τὸ φύλο τοῦ ὁποίου φέρει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ, δὲν εἶναι μὲ κανένα τρόπο φυσιολογικὲς καὶ ὑγιεῖς.

Ἄς σημειώσουμε ἐδῶ σχετικὰ μὲ τὴν γενετικὴ μηχανικὴ, ποὺ στὰ χρόνια μας προσπαθεῖ νὰ γνωρίσει ὅσο μπορεῖ τοὺς γενετικοὺς μηχανισμοὺς γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐπεμβαίνει σὲ αὐτοὺς καὶ νὰ τοὺς ἐλέγχει, καὶ χαρτογραφεῖ τὸ γονιδίωμα, ὅτι ἴσως καταφέρει νὰ ἐλέγχει τὴν ἐπιλογὴ φύλου ποὺ λαμβάνει χώρα πρὶν τὴν τεχνητὴ γονιμοποίηση, ἢ, πιὸ πιθανὸν, νὰ καταφέρει νὰ διακρίνει ἀνάμεσα στὰ πολλὰ ἔμβρυα ποὺ δημιουργοῦνται μετὰ ἀπὸ μία τεχνητὴ γονιμοποίηση, πρὶν κάνει τὴν ἐπιλογὴ αὐτοῦ ποὺ θὰ κυοφορηθεῖ, ποιὰ φέρουν Υ χρωμόσωμα καὶ ποιὰ Χ, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ ἐπιλέγει κατὰ βούληση κάποιο μὲ τὸ ἕνα ἤ μὲ τὸ ἄλλο χρωμόσωμα (αὐτὴ εἶναι μιὰ μέθοδο βέβαια ποὺ ὀδηγεῖ στὴν καταστροφὴ τῶν πολλῶν ἀχρησιμοποίητων ἐμβρύων, ἤ στὴν κατάψυξή τους, ἡ ὁποία, ἐκτὸς τοὺ ὅτι φυσικὰ αὐτὴ καθ’ ἐαυτὴ εἶναι ἀνθυγιεινὴ καὶ μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ καὶ καταστροφικὴ, ἐπίσης δεν σημαίνει ὅτι αὐτὰ ἀπαραίτητα θὰ χρησιμοποιηθοῦν σὲ κάποια ἄλλη κυοφορία καὶ ἔτσι θὰ ἀποφύγουν τελικὰ τὴν καταστροφὴ). Σὲ κάθε περίπτωση βέβαια ἡ ἐπιλογὴ θὰ γίνεται πάντα πρὶν τὴν γονιμοποίηση, ἤ, ἄν ἀντὶ γιὰ τὸ φύλο τοὺ ἐμβρύου θὰ ἐπιλέγεται τὸ ἔμβρυο μὲ το κατάλληλο φύλο, πρὶν τὴν κυοφορία, χωρὶς αυτονόητα νὰ παύει νὰ παραμένει ἀδύνατη ὁποιαδήποτε ἐπιλογὴ γενετικὴς σχετικὴ μὲ τὸ φύλο μετὰ τὴν ἔναρξη τῆς κυοφορίας. Ἴσως κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀρκοῦνται στὸν τρὸπο ποὺ μᾶς δημιούργησε ὁ Θεὸς (‘ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς’, Γεν. 1, 27::‘ὁ Θεὸς τοὺς ἐδημιούργησεν ἀπ' ἀρχῆς ἄνδρα καὶ γυναίκα’) να περιμένουν ἀπὸ τὴν γενετικὴ μηχανικὴ κάποτε νὰ κάνει δυνατὴ τὴν γέννηση ἑνὸς ἀνθρώπου μὲ τὸ Υ ἤ Χ χρωμόσωμα τοὺ φύλου νὰ ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ κάποιο ἄλλο καὶ αὐτὸς νὰ φέρει φυσικὰ χαρακτηριστικὰ ἀνάμεσα στὰ γυναικεία καὶ τὰ ἀντρικά, ἀλλὰ σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση θὰ μποροῦμε περισσότερο μάλλον νὰ μιλάμε γιὰ κάποιον ποὺ πάσχει ἀπὸ κάποια γενετικὴ ἀνωμαλία, παρὰ γιὰ ἕνα φυσιολογικὸ ἄνθρωπο.

Μήπως ὅμως, ὅπως θὰ μπορούσε νὰ ἰσχυριστεῖ κάποιος ἀπὸ ὅσους ύποστηρίζουν τὴν ὁμοφυλοφιλία, θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ δικαιολογηθεῖ καὶ νὰ βρεῖ κάποιο λογικὸ ἔρεισμα ἡ νομικὴ κάλυψη της, χωρὶς νὰ αἰωρεῖται στὸ κενὸ τοῦ παραλόγου, μία συμβίωση κάποιου μὲ κάποιον ἄλλο τοῦ ἴδιου φύλου, ὅταν ἔχει ἀλλάξει τὰ φυσικὰ χαρακτηριστικὰ του φύλου μὲ μιὰ ἰατρικὴ ἐπέμβαση, πράγμα ποὺ εἶναι δυνατὸν σήμερα; Ἔστω καὶ πολλὰ χρόνια μετὰ τὴν γέννησή του δὲν μπορεῖ μὲ αὐτὸ τὸν τρὸπο νὰ κάνει τὴν δικιά του ἐπιλογὴ, σύμφωνα μὲ τὶς δικές του ἐπιθυμίες, καὶ νὰ ἀλλάξει τὸ φύλο του, ποὺ εἴχε φυσικῶς, στὸ ἄλλο φύλο; Δυστυχῶς ὅμως γιὰ αὐτοὺς ποὺ αὐτὰ τοὺς ἀπασχολοῦν καὶ αὐτὰ ζητοῦν νὰ πετύχουν, μιὰ τέτοια ἐπέμβαση δὲν πετυχαίνει τίποτα ἄλλο στὴν πραγματικότητα ἀπὸ μιὰ ἐξωτερική, φαινομενική σωματικὴ ἀλλαγή, ἐνῶ στὴν οὐσία του καὶ στὴν σύνθεσή του τὸ σῶμα παραμένει τὸ ἴδιο, δηλαδὴ ἀποτελούμενο ἀπὸ κύτταρα ποὺ ἀνάμεσα στὰ χρωμοσώματά τους περιέχουν αὐτὰ ποὺ εἶναι χαρακτηριστικὰ τοῦ φυσικοῦ φύλου τους καὶ ὄχι αὐτοῦ τοῦ ὁποίου πῆραν τὴν μορφὴ χρησιμοποιῶντας τὶς δυνατότητες τῆς ἰατρικῆς, καὶ τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι, οὔτε θὰ γίνει ποτὲ, δυνατὸν νὰ ἀλλάξουν, ὅπως ἐξηγήσαμε ἤδη παραπάνω. Ἐπομένως, καὶ μὲ ἕνα τρόπο σὰν αὐτὸ τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ εἶναι μιὰ φοβερὴ παραμόρφωση τοῦ σώματος, ποὺ τὸ βγάζει ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἰσορροπημένη φυσιολογική του κατάσταση (ὅπου τὸ σῶμα ἔχει τὸν ὑψηλὸ προορισμὸ νὰ εἶναι μέλος Χριστοῦ, ‘οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο’, Α΄ Κορ. 6,15:: ‘Δὲν γνωρίζετε ὅτι τὰ σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ; Νὰ ἀποτραβήξω, λοιπόν, καὶ νὰ πάρω τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὰ κάνω μέλη πόρνης; Μὴ γένοιτο.’, καὶ ναὸς Θεοῦ, ‘οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν;’, Α΄ Κορ. 6,19:: ‘Ἤ δὲν γνωρίζετε ὅτι τὸ σῶμα σας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ κατοικεί μέσα σας, καὶ τὸ ἔχετε λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ ἄρα δὲν ἀνήκετε στὸν ἐαυτόν σας;’) καὶ μιὰ τέτοια ἀλλαγὴ μόνο νὰ βοηθήσει δὲν μπορεῖ στὸ νὰ δικαιολογήσει τὴν συμβίωση ἀτόμων γεννημένων μὲ τὸ ἴδιο φύλο, ἀποκαλύπτοντας ἀκόμα πιὸ πολὺ τὸ παράλογο μιὰς τέτοιας ἀπαίτησης. Βέβαια ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ κάνει τὶς ἐπιλογές του καὶ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ τὶς ἀνεχόμαστε, ἀκόμα καὶ ἄν δεν εἶναι φυσιολογικὲς καὶ δὲν μᾶς βρίσκουν σύμφωνους, ἀρκεῖ νὰ μὴν μᾶς προκαλούν, μὴν μᾶς προσβάλλουν καὶ νὰ μὴν ἀποτελοῦν ἀπειλὴ γιὰ τὸ κοινωνικὸ σύνολο. Ὄχι ὅμως νὰ τὶς ἀναγνωρίζουμε καὶ νὰ τὶς κατοχυρώνουμε καὶ νομικὰ, ὅταν παρεκτρέπονται ἀπὸ τὰ ὄρια τοῦ φυσιολογικοῦ, ἄτοπα, χωρὶς καμιὰ προοπτική.

Εἶναι γεγονὸς ὅτι κάποιοι συνάνθρωποί μας εἶναι πραγματικὰ μπερδεμένοι, γιατὶ ἄλλο φύλο ἔχουν καὶ ἄλλες τείνουν νὰ εἶναι οἱ ἐπιθυμίες τους, εἴτε αὐτὸ συμβαίνει, σὲ κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, λόγω κάποιας γενετικής ἀπόκλισης ἀπὸ φυσικὸ λάθος, εἴτε συχνὰ λάθος προτύπων ποὺ τοὺς προβλήθηκαν στα ΜΜΕ, ἤ τώρα καὶ στὸ σχολεῖο, καὶ χωρὶς νὰ λάβουν ἄλλη καθοδήγηση ἀπὸ τοὺς γονεῖς ἤ κάποιους διδασκάλους, τὰ ἀφομοίωσαν καὶ τὰ μιμήθηκαν, εἴτε ἄλλες φορὲς πάλι λόγω σοβαρῶν προβλημάτων καὶ μὴ ὑγιῶν συνθηκῶν ποὺ ὑπῆρχαν ἀτυχῶς στὸ περιβάλλον στὸ ὁποῖο ἀνατράφηκαν, οἱ ὁποῖες ἐπέδρασαν ἀρνητικὰ στὴν ψυχολογικὴ τους κατάσταση καὶ στην σταθερότητα τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ τους, εἴτε, στὴν πιὸ χειρότερη καὶ ἀπευκταία περίπτωση, ἀπομονωμένα ἤ ἐπαναλαμβανόμενα γεγονότα κακοποίησης ποὺ ἔχουν ὑποστεὶ σὲ ἠλικία ποὺ δὲν μπορούσαν νὰ ἀντιδράσουν, τοὺς τραυμάτισαν καὶ ἀποπροσανατόλισαν αὐτοὺς ἀπὸ τὸν φυσιολογικὸ ρόλο καὶ προορισμὸ τοῦ φύλου τους. Ἡ φυλετικὴ σύγχυση στὴν ὁποία βρίσκονται κάποιοι ἄνθρωποι, ἐπειδὴ πραγματικὰ ὁ κόσμος μέσα στὸν ὁποῖο ἔζησαν τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς τους δὲν ἦταν αὐτὸς ποὺ ὄφειλε νὰ εἶναι ἀπέναντί τους, δὲν σημαίνει βέβαια ὅτι ἡ καλλιέργεια ἐπιθυμιῶν καὶ ἡ ἄσκηση συμπεριφορῶν ἀσυμβίβαστων τοὺ φύλου τους εἶναι ἀναπόφευκτη καὶ δὲν εἶναι σὲ θέση πιὰ νὰ καθορίσουν τὴν ζωὴ τους κατὰ τὸν φυσιολογικὸ τρὸπο, ἐπαναφέροντας τὶς ἐπιθυμίες τους σὲ ἰσορροπία καὶ ἀρμονία μὲ τὸ φύλο τους. Κάτι τέτοιο βέβαια ἔρχεται σὲ ἀντίθεση με ὅτι διδάσκεται στὴν σύγχρονη κοινωνία, ὅπου ἡ χαλιναγώγηση τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ παθῶν μας δὲν νοεῖται δυνατὸν νὰ μπορεῖ νὰ βρεῖ χῶρο στὴν ζωὴ μας, καθὼς ἀντιθέτως προβάλλεται ἡ ἐλεύθερη καλλιέργεια καὶ ἰκανοποίησή τους, καὶ αὐτὸ θεωρεῖται ὡς ἐλευθερία, ἐνῶ θεωρεῖται ἡ χαλιναγώγησή τους ὡς κατάργησή της (‘ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις’, Β΄ Πε. 2, 18::‘Διότι αὐτοὶ ὀμιλοῦν μὲ ἐξωγκωμένους κτυπητοὺς λόγους, γεμάτους ψεύδος καὶ ματαιότητα, καὶ παρασύρουν, μὲ τὸ δόλωμα τῶν σαρκικῶν επιθυμιῶν καὶ τῶν ἀκολασιῶν, τοὺς ἀστηρίκτους στὴν πίστη.’). Ὅμως οἱ ανεξέλεγκτες ἐπιθυμίες καὶ τὰ ἐξαπτόμενα πάθη δὲν μᾶς ἐλευθερώνουν, ἀλλὰ μᾶς ὑποδουλώνουν, καὶ διαπιστώνει εὔκολα κανεὶς, ὅτι καὶ νὰ θέλεις πολλὲς φορὲς νὰ τὰ ἀποφύγεις, εἶναι δύσκολο, ἄν ὄχι ἀδύνατο, νὰ τὸ πετύχεις (‘ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται.’ Β΄ Πε. 2, 19::‘Καὶ ὑπόσχονται εἰς αὐτοὺς λύτρωση καὶ ἐλευθερία, ἐνῶ αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τῆς διαφθορὰς, ποὺ ὁδηγεί εἰς τὴν καταστροφὴ. Διότι εἰς ἐκείνο τὸ πάθος, ἀπό τὸ ὁποὶον κανεὶς ἔχει νικηθεί, εἰς αὐτὸ καὶ ἔχει ὑποδουλωθεί.’ – ‘ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας.’, Ιω. 8,34::‘Τοὺς ἀπήντησε ὁ Ἰησοῦς· “σάς διαβεβαιώνω ὅτι καθένας, ποὺ πράττει τὴν ἀμαρτία καὶ μένει ἀμετανόητος εἰς τὴν ἀμαρτία, εἶναι δοῦλος τῆς ἀμαρτίας.’ – ‘παρανομίαι ἄνδρα ἀγρεύουσι, σειραῖς δὲ τῶν ἑαυτοῦ ἁμαρτιῶν ἕκαστος σφίγγεται·’, Παρ. 5,22::‘Οἱ παρανομίες παγιδεύουν καὶ συλλαμβάνουν, σὰν μέσα σὲ δίκτυον, τὸν κακὸν ἄνδρα. Κάθε δὲ πονηρός ἄνθρωπος περισφίγγεται συνεχῶς ἀπὸ τὶς ἐπαναλαμβανόμενες ἁμαρτίες του, οἱ ὁποῖες καταντοῦν δι' αὐτὸν τυραννικὸν πάθος.’). Ἐκεῖ μᾶς ὀδηγεῖ δυστυχῶς τὸ πνεῦμα τοὺ ἄθεου ὑλισμού, καταναλωτισμού, ἐγωκεντρισμοὺ καὶ ἀτομικισμοὺ τῆς ἐποχῆς μας.

Ἀντίθετα ἄν φροντίζουμε νὰ ἐλέγχουμε τὶς ἐπιθυμίες μας κατὰ τὸ ὀρθὸ καὶ ἠθικὸ, ἤ ἀκριβέστερα κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ δὲν ἰκανοποιοῦμε τὰ πάθη μας, ἀφήνοντάς τα ἀτροφικὰ, μέχρι νὰ σβήσουν ἐντελῶς, καὶ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ ἀρετὲς, τότε ἀρχίζουμε νὰ ζοῦμε τὴν πραγματικὴ ἐλευθερία (‘ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι καὶ ὄχι σὰν ἄνθρωποι, ποὺ ἔχουν τὴν ἐλευθερίαν ὡς πρόφαση καὶ καμουφλάρισμα τῆς κακίας, ἀλλὰ σὰν ἀληθινοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.’). Καὶ στὴν περίπτωση τῆς σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς κάποιου, αὐτὴ μπορεῖ νὰ εἶναι φυσιολογικὴ καὶ νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα ἀπελευθέρωσης ἀπὸ πάθη, μόνο ὅταν βρίσκεται σὲ ἀκολουθία τοῦ φυσικοῦ ρόλου τοὺ φύλου μὲ τὸ ὁποῖο γεννήθηκε, πράγμα γιὰ τὸ ὁποῖο χρειάζεται νὰ ἐλέγξει καὶ νὰ καθοδηγήσει κατὰ τὸ φυσικὸ τὶς ἐπιθυμίες του (‘Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος.’, Α΄ Κορ. 6,12::‘Ὅλα μου ἐπιτρέπεται νὰ τὰ κάμω, ἀλλὰ δὲν εἶναι συμφέρον νὰ τὰ πράττω ὅλα. Ὅλα μου ἐπιτρέπονται, ἀλλ' ἐγὼ δὲν θὰ ἐξουσιασθῶ καὶ δὲν θὰ ὑποδουλωθῶ εἰς τίποτε.’). Ἠ ἐπανάσταση τῶν ἐπιθυμιῶν εἶναι ἠ ἀσθενὴς κατάσταση καὶ ἡ ἐπαναφορὰ τους ὑπὸ ἔλεγχο μὲ τὸν κατάλληλο τρὸπο, τὴν κατάλληλη θεραπεία (δηλαδὴ τὴν μετάνοια), εἶναι ἡ ὑγιὴς κατάσταση (γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς, προκειμένου νὰ κατανοήσουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι γιατρεύει τίς ἀσθενοῦσες ψυχὲς αὐτῶν, συγχωρῶντας τους τὶς ἀμαρτίες, ποὺ ἐξαιτὶας τους νοσοῦν ψυχικὰ, ἀλλὰ κατὰ συνέπεια κάποιες φορὲς καὶ σωματικὰ, τοὺς γιάτρευε μαζί μὲ τὴν ψυχική τους ἀσθένεια καὶ τὶς σωματικὲς ἀσθένειες πού εἴχαν: ‘καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου… ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας, τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.’, Μτ. 9, 2-8::‘καὶ ὅταν εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν τοὺ παραλυτικοὺ καὶ ἐκείνων, ποὺ τὸν ἔφεραν, εἶπε στὸν παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί μου, διὰ τὴν πίστιν σου, σου συγχωρούνται οἱ ἁμαρτίες”….. Διὰ νὰ δεῖτε δὲ καὶ μάθετε καλά, ὅτι ὀ υἱὸς τοὺ ἀνθρώπου ἔχει ἐξουσίαν νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες καὶ νὰ θεραπεύει ἀσθενεῖες, τότε λέγει πρὸς τὸν παραλυτικόν· “σήκω ἐπάνω ὑγιής, πάρε τὸ κρεββάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου”. Καὶ ἀμέσως σηκώθηκε ὁ παραλυτικὸς ἐντελῶς ὑγιὴς καὶ πῆγε στὸ σπίτι του.’).

3. Ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ δράση

Ὠστόσο οἱ σημερινές πολιτικοκοινωνικές ἐξελίξεις σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο καὶ οἱ νέες νομοθετήσεις, ὅσον ἀφορὰ τὰ περὶ ὁμοφυλοφίλων (σύμφωνα συμβίωσης, πολιτικοὶ γάμοι, υἱοθεσίες) δεν σημαίνει ἀπαραίτητα ὅτι βρίσκουν σύμφωνους ὅλους τοὺς ὁμοφυλόφιλους, ἤ τοὺς ἔχοντες ὁμοφυλοφιλικές ἔξεις χωρὶς ὅμως νὰ ἔπιτρέπουν τὴν ἰκανοποίηση τοὺ πάθους αὔτοὺ, ἤ τους πρώην ὁμοφυλόφιλους, ποὺ ἔχουν πιὰ ξεφύγει ἀπὸ αὐτὸ. Ἀντίθετα μάλιστα πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς, ἀκόμα καὶ ὁμοφυλόφιλοι ποὺ δὲν ἔχουν καταφέρει νὰ πάψουν νὰ ζοῦν μὲ αὐτὸ τὸν τρὸπο, ὅπως ἀποδεικνύουν βιβλία ποὺ ἔγραψαν καὶ δημοσιεύματα στὸ διαδίκτυο (σὲ Ἀμερικὴ καὶ Εὐρώπη), ὅχι ἀπλὰ δεν συμφωνοῦν, ἀλλὰ καὶ ἀντιτίθενται καὶ διαμαρτύρονται ἔντονα. Αὐτὸ βέβαια εἶναι ἄκρως φυσιολογικὸ καὶ ἐλπιδοφόρο, ἀποδεικνύοντας ὅτι καὶ ἄν ἀκόμα εἶναι δέσμιοι τοὺ πάθους τους, ὠστόσο ἔχουν ἐπίγνωση ὅτι γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκονται δὲν εἶναι φυσικὸ, λογικὸ, καὶ σὲ καμιὰ περίπτωση ὑπὲρ ὄφελος αὐτῶν καὶ τῆς κοινωνίας γύρω τους, νὰ καυχῶνται, νὰ ἀποθρασύνονται, νὰ αὐτοπροβάλλονται, καὶ πολὺ περισσότερο νὰ ζητοῦν ἐπίσημη κοινωνικὴ ἀναγνώριση, νομικὰ κατοχυρώνοντας τὸ πάθος τους (‘ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας. ἐὰν εἴπωμεν ὅτι οὐχ ἡμαρτήκαμεν, ψεύστην ποιοῦμεν αὐτόν, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν.’, Α΄ Ιω. 1, 9-10::‘Ἐάν ὅμως, μὲ αὐτογνωσία καὶ συναίσθηση τῆς ἐνοχῆς μας, ὁμολογοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, εἶναι ἀξιόπιστος καὶ δίκαιος ὀ Θεός, διὰ τὴν τήρηση τῆς ὑποσχέσεώς του, νὰ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπό κάθε ἀδικία. Ἐάν ποῦμε, ὅτι δὲν ἔχουμε ἁμαρτήσει, εἶναι σὰν νὰ διαψεύδουμε τὸν Θεὸν καὶ ὁ λόγος καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ δὲν ὑπάρχει ἐντὸς μας.’), ἀλλὰ μάλλον ἀρμόζει νὰ καλύπτουν τὴν κατάστασή τους καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ κρύβονται, νιώθοντας ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνουν εἶναι ἄξιο ντροπῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ φυσιολογικὸ, ποὺ κάνουν οἱ φυσιολογικοὶ ἄνθρωποι: ὅταν κάνουν κάτι σωστό, ἄν θέλουν καυχῶνται, καὶ ὅταν κάνουν κάτι λάθος, θέλουν δεν θέλουν ντρέπονται καὶ προσπαθοῦν ὅσο μποροῦν νὰ μὴν τὸ ξανακάνουν. Αὐτὴ ἡ ντροπὴ εἶναι πολύτιμη καὶ ἀποβαίνει σωτήρια, ὅταν ὁδηγεῖ στὴν μετάνοια, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐλευθερώσει κάποιον ἀπὸ τὸ πάθος του. Αὐτὴ εἶναι ποὺ διαπλάθει ἀνθρώπους, ἐνῶ ἡ ἔλλειψή της τους ἀποκτηνώνει.

Ἔτσι ἀβίαστα συμπεραίνουμε ὅτι ἠ ὅλη προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας παγκοσμίως καὶ στὸν τόπο μας δὲν εἶναι ὑπόθεση ὅλων αὐτῶν τῶν ἀπλῶν συνανθρώπων ποὺ ἦταν παλιότερα λίγο ἤ πολὺ μπλεγμένοι στὰ δίκτυα της, ἥ ποὺ εἶναι ἀκόμα, ἀλλὰ παραδέχονται τὴν παρεκτροπὴ τους καὶ εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ ἔρθει ἡ ὥρα νὰ καταφέρουν νὰ ξεφύγουν, ἀλλὰ μίας ἄλλης ξεχωριστῆς ὁμάδας ἀτόμων, ὅχι ἀπαραίτητα μεγάλης στὸν ἀριθμό, ποὺ ὅμως διαθέτουν τὰ ἀπαραίτητα μεγάλα χρηματικὰ ποσὰ καὶ ἄλλα μέσα, ὥστε νὰ ἐπιβάλλουν μὲ νόμους στὴν κάθε πολιτεία μιὰ νὲα στάση ἀπέναντι στὴν ὁμοφυλοφιλία τῆς ἀντίστοιχης τοπικῆς κοινωνίας, ὥστε νὰ τὴν ἀποδέχεται ὡς κάτι τόσο φυσιολογικὸ, ὅσο καὶ ὁ γάμος μεταξὺ ἄνδρα καὶ γυναίκας. Καὶ αὐτὸ τὸ κάνουν βέβαια, ὄχι γιατὶ λογαριάζουν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία ὀφελεῖ σὲ κάτι, οὔτε λόγω ἐνδιαφέροντος πρὸς τοὺς ομοφυλόφιλους καὶ τὰ ‘δικαιώματά’ τους (τὶ πραγματικὰ συμβαίνει ἀποδείχτηκε τρανά κατὰ τὸ ἐπεισόδιο ποὺ ἔγινε στὴν τελευταία ‘παρέλαση’ τῶν ὁμοφυλοφίλων στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου ἀποκαλύφθηκε ἀπὸ ποὺ προέρχεται ἡ χρηματοδότηση αὐτῆς τῆς κίνησης μὲ τὸ δήμαρχο νὰ ζητάει τὴν διαφήμιση τοὺ χρηματοδότη καὶ οἱ ὁμοφυλόφιλοι ποὺ μετείχαν στὴν κίνηση ἀντέδρασαν καὶ δὲν τὴν δέχτηκαν, ὁπότε καὶ ὀ δήμαρχος δεν παρευρέθηκε σὲ αὐτὴ), ἀλλὰ πρὸς ἐξυπηρέτηση σκοπῶν ποὺ ἔχουν, οἱ ὁποῖοι ἀφοροῦν τήν διαδικασία τῆς παγκοσμιοποίησης τῶν καιρῶν μας, σύμφωνα μὲ τὸ δικὸ τους πνεῦμα τῆς νέας τάξης πραγμάτων πρὸς ἐγκαθίδρυση μιὰς παγκόσμιας κυβέρνησης, ὅπως ἔχει πλέον γίνει κοινῶς ξεκάθαρα γνωστὸ.

Αὐτοὶ λοιπὸν μὲ πολὺ συγκεκριμένους σκοποὺς ξεκίνησαν μιὰ παγκόσμια ὁμοφυλοφιλικὴ ἐκστρατεία προκειμένου νὰ τοὺς πετύχουν, τὰ στρατεύματα τῆς ὁποίας εἰσέβαλλαν στὴν χώρα μας πρὶν λίγα χρόνια μὲ τὴν διοργάνωση τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ‘παρελάσεων’, ποὺ τὶς ὀνόμασαν παρελάσεις ὑπερηφανείας. ‘Υπερηφάνειας γιατὶ κατόρθωσαν νὰ εἰσάγουν στὴν παραδοσιακὴ σεμνὴ πατρίδα μας τῶν ἑλληνορθόδοξων ἀξιῶν, αὐτὸ ποὺ ἀποτελεῖ ὅτι πιὸ αἰσχρὸ, βδελυρὸ καὶ ἐπαίσχυντο πράγμα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους μὲ θρασύτατο καὶ ξεδιάντροπο τρόπο μπροστὰ σὲ ἕνα λαὸ ποὺ κατὰ τὴν μακραίωνη ἱστορία του στὴν συνείδησή του τὸ ἀπεχθάνονταν καὶ στὴν κοινωνία του τὸ ἐλεεινολογοῦσε. Καὶ ἀφοὺ στὴν συνέχεια κατοχύρωσαν τὴν παρουσία τους στὴν χώρα μας μὲ τὸν ἀντιρατσιστικὸ νόμο ποὺ σὲ ἄρθρο του ἐξασφάλιζε καὶ τὴν κάλυψη τῶν ὁμοφυλοφίλων, ὤστε νὰ μποροῦν νὰ ἐφαρμόσουν τὰ σχέδιά τους ἄφοβα ἀπὸ τυχῶν ἀντιδράσεις, ἦρθε τώρα ἡ ὤρα νὰ μονιμοποιήσουν τὴν ασύδοτη παρουσία τους στὴν Ελλάδα βεβηλώνοντας τὰ ἱερά αὐτοῦ τοῦ τόπου, λεηλατῶντας τὶς ἀξίες του καὶ γκρεμίζοντας τὴν κοινωνικὴ του δομή. Καὶ αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου ποὺ ἔγινε στὴν Ἑλλάδα γιὰ τὸ σύμφωνου συμβίωσης ὁμοφυλοφίλων. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν κυβερνοῦν Ἕλληνες, οὔτε καὶ οἱ νόμοι ποὺ ψηφίζονται μποροῦν νὰ εἶναι ἑλληνικοὶ, καὶ ἄς ψηφίζονται μέσα στὴν Βουλὴ, ὅπου κάποτε ἐκεῖ οἱ Ἔλληνες ἐψήφιζαν δημοκρατικὰ τοὺς νόμους τῆς πατρίδας τους. Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ, ἕνα μεγάλο στόχο ἀκόμα ἔχουν νὰ πετύχουν γιὰ τὴν πλήρη νομικὴ κατοχύρωση τους, ποὺ μπορεῖ νὰ τοὺς ἐξισώσει πολιτειακὰ μὲ τὰ φυσιολογικὰ ἀντρὸς-γυναικὸς ἔγγαμα ζεύγη, ὁ ὁποῖος εἶναι νὰ δικαιούνται ἀπὸ τὸν νόμο τὴν υἱοθέτηση παιδιῶν! Ὁπότε τότε θὰ ἀρχίσει ἡ μεταμόρφωση τῆς φυσιολογικής κοινωνίας μὲ ἱστορικὴ ἐξέλιξη σὲ τεχνητὴ κατὰ τὶς ἐπιταγὲς τῆς νέας τάξης πραγμάτων.  

4. Τὸ μεγάλο ὄραμα

Τὸ ὄραμα τῆς νέας ἐποχῆς, ὅπου τὰ φύλα γιὰ τὴν κοινωνία δὲν θὰ σημαίνουν τίποτα καὶ οἱ οἰκογένειες θὰ πάψουν νὰ ἔχουν τὴν θεμελιώδη θέση ποὺ ξέρουμε μέσα στὴν κοινωνία, ἄρχισε νὰ πραγματοποιεῖται. Ὥστε ὁ καθένας ἀνάλογα μὲ τὰ γούστα του νὰ μπορεῖ νὰ ἐκλέγει σύντροφο ὅποιου φύλου θέλει καὶ γιὰ ὅσο καιρὸ θέλει ἔχοντας τὴν ἴδια τὴν Πολιτεία ἐγγυητὴ καὶ προστάτη αὐτῶν τῶν σχέσεων του, καθὼς τοὺ παρέχει τὴν δυνατότητα ὑπογραφὴς σύμφωνων συμβίωσης ποὺ φέρουν τὴν σφραγίδα τοὺ νόμου της. Καὶ μάλιστα νὰ μπορεῖ τὸτε νὰ ἔχει παιδιὰ, τὰ ὁποῖα λόγω τοὺ ὅτι φυσικῶς εἶναι αδύνατο νὰ ἀποκτηθοὺν στὴν περίπτωση ὀμόφυλου ζευγαριοῦ, θὰ μποροῦν νὰ λαμβάνονται εἴτε ἀπὸ δὺο ἄλλους γονεῖς ποὺ ἐγκατέλειψαν τὸ παιδὶ ἤ δὲν ζοῦν, εἴτε ἀπὸ τὸν ἕνα τοῦ ζευγαριοῦ καὶ ἕναν παρένθετο γονέα, ἄνευ ἠθικῶν ἐνδοιασμῶν, ἀκόμα καὶ ἐπὶ πληρωμῆς, εἴτε καὶ μὲ τὴν δυνατότητα τεχνητῆς γονιμοποίησης, ὅπου μόνο μὲ χρήση τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ κάποιου τοῦ ἄλλου φύλου μποροῦν νὰ ἀποκτήσουν παιδὶ (τὸ μποροῦν αὐτὸ οἱ ὁμοφυλόφιλες, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ὁμοφυλόφιλους εἶναι ἀναγκαία καὶ ἠ γυναίκα γιὰ τὴν κυοφορὶα). Εὐκολα κανεῖς ἀντιλαμβάνεται ὅτι ἡ ἀλλαγὴ στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἐπιδιώκεται μέσα στὴν νέα ἐποχή, εἶναι πράγματι ἀνεπανάληπτη στὶς ἐξελίξεις τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὅπως αὐτὴ καυχᾶται ὅτι εἶναι, καὶ εἶναι ὁπωσδήποτε καὶ τρομακτική. Ὁ νέος ἄνθρωπος ποὺ προσπαθεῖ νὰ δημιουργήσει θὰ εἶναι ἐντελῶς διαφορετικὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ὅπως τὸν γνωρίζουμε ἔως τώρα. Καταργώντας τὶς διαφορὲς φύλων σὲ αὐτὸν μὲ ἐρμαφρόδιτη χρήση τοὺ σώματός του, καθὼς ἀλλάζει τὸ βασικὸ ὄρο τῆς δημιουργίας του σὲ δύο φύλα, κατὰ τὴν ὁποία ὁ καθένας ἀνήκει ἤ στὸ ἕνα ἤ στὸ ἄλλο φύλο καὶ μὲ τὸ γάμο ἐνώνονται οἱ δὺο τοῦ διαφορετικοῦ φύλου, ἀποτελῶντας οἱ δύο τὸ ἕνα ἀνδρόγυνο, καὶ ὄχι ὁ ἕνας μόνος του (ἄν ὀ ἕνας ἦταν ἐρμαφρόδιτος, καὶ ἄντρας καὶ γυναίκα, τότε μαζί μὲ ἕναν ἄλλο ἐρμαφρόδιτο δὲν θα εὔρισκαν ποτὲ ἐνότητα, καθὼς ἔτσι μαζὶ θὰ ἀποτελοῦσαν δύο ἀνδρόγυνα, καὶ ὄχι ἕνα), ἀλλοτριώνεται ὀντολογικὰ ὅλος ὀ ἄνθρωπος, ὅχι μόνο κατὰ τὴν σωματικὴ φύση, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ψυχικὴ - πνευματικὴ, ἀφοὺ αὐτὲς οἱ δύο φύσεις του ποὺ ἔχει εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένες. Ἔτσι μέσα στὸ νεοεποχίτικο πνεῦμα τοὺ ὄχι μόνο ‘κάνετε ὅτι θέλετε’, ἀλλὰ καὶ ‘εἶστε ὅτι θέλετε’, οἱ ἀφανεῖς υποκινοῦντες τὰ νῆματα καταφέρνουν νὰ διαπλάσουν τοὺς ‘ἀπρόσωπους ἀνθρώπους’ ποὺ ὑποδουλώθηκαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ χωρὶς ἐλευθερὶα πιὰ ὁδηγήθηκαν στὴν ἀλλοτρίωση, καὶ ποὺ θὰ ἀποτελέσουν μιὰ ὁμοιόμορφη ἀλλὰ καὶ ἄμορφη μάζα, ὅπου οἱ διαφορὲς τους στὸ σύνολό τους ἀναμιγνυόμενες ἀδιακρίτως μεταξὺ τους ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ καὶ ἐξομαλυνθεῖ, ὅπως οἱ τροφὲς ὅταν μπαίνουν ὅλες μαζὶ μέσα στὸ μίξερ καὶ ἀνακατεύονται, μετὰ ἀπὸ αὐτὸ γίνονται ἕνα καὶ δεν ξεχωρίζουν, τόσο εὔκολα κυβερνούμενη, ὅπως καὶ μιὰ μηχανὴ που, ἄκριτα, χωρὶς νὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ κρίνει ποτὲ καὶ νὰ ἀντιδρὰ, χωρὶς νὰ ἔχει δικαιώματα καὶ ἀξιώσεις, καθοδηγεῖται ἀπὸ τὸν χειριστὴ της.

Ὅμως ἐκτὸς τοῦ ‘νέου’ ἀνθρώπου γιὰ τὸν ὁποῖο μᾶς προορίζουν νὰ γίνουμε οἱ ἰσχυροὶ, τοὺ παγκοσμιοποιημένου καὶ μαζοποιημένου, ὑπάρχει καὶ ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος, ποὺ δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν παραπάνω, ποὺ τοῦ εἶναι ἐντελῶς ξένος καὶ δὲν συμβιβάζεται μαζί του, καὶ κατεδαφίζοντας τὰ σχέδια τῶν ἰσχυρῶν βρίσκεται πάντα ὑπὸ τὴν κατεδίωξή τους, τὴν μάταια καὶ ἀπέλπιδα. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὰ νέος ἄνθρωπος, ὁ καινὸς ἄνθρωπος, ποὺ γεννιέται μέσα στὴν Ὀρθόδοξη πίστη τοῦ Χριστοῦ (‘καὶ ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ Θεὸν κτισθέντα.’ Εφ. 4,24, ‘καὶ νὰ ἐνδυθεῖτε τὸν νέον ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος ἀναδημιουργήθει καὶ ἀναγεννήθει σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ’) καὶ ποὺ ζητῶντας πάντα νὰ εὐαρεστεῖ τὸν Θεὸ (‘Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.’, Γαλ. 5,25::‘Ἐάν πράγματι ζῶμεν τὴν ζωὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρέπει νὰ πορευθώμεθα καὶ νὰ συμπεριφερώμεθα σύμφωνα μὲ ὅσα τὸ Πνεῦμα μᾶς διδάσκει’ – ‘καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.’, Ρωμ. 12,2::‘Καὶ προσέχετε νὰ μὴ συμμορφώνεσθε μὲ τὰ φρονήματα καὶ τὸν τρόπον τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων τῆς ὑλόφρονος αὐτῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ συνεχῶς νὰ μεταμορφώνεσθε μὲ τὴν ἀνανέωση καὶ τὴν εὐθυκρισίαν τοῦ νοῦ σας, ὥστε νὰ ἐξακριβώνετε καὶ νὰ διακρίνετε, ποῖον εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ὁποῖον ἔχει πάντοτε ὡς χαρακτηριστικὸν του γνώρισμα, ὅτι εἶναι ἀγαθόν, εὐάρεστον εἰς αὐτὸν καὶ τέλειον.’), ἀφήνει πίσω του τὸν παλαιὸν ἄνθρωπο καὶ τὰ πάθη του (‘ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ’, Κολ. 3,9::‘ἔχετε ἀποβάλει πλέον τὸν παλαιόν ἄνθρωπο μαζὶ μὲ τὶς πονηρὲς αὐτοῦ πράξεις.’), καὶ εἶναι πραγματικὰ προσωπικὰ ἐλεύθερος καὶ οἰκουμενικὸς, πλήρης ἀγάπης πρὸς ὅλους (‘ὡς ἐλεύθεροι, καὶ μὴ ὡς ἐπικάλυμμα ἔχοντες τῆς κακίας τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλ᾿ ὡς δοῦλοι Θεοῦ.’, Α΄ Πε. 2, 16:: ‘σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι καὶ ὄχι σὰν ἄνθρωποι, ποὺ ἔχουν τὴν ἐλευθερίαν ὡς πρόφαση καὶ καμουφλάρισμα τῆς κακίας, ἀλλὰ σὰν ἀληθινοὶ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.’ – ‘Ὑμεῖς γὰρ ἐπ᾿ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις.’, Γαλ. 5, 13::‘Διότι σεῖς, ἀδελφοὶ, ἔχετε κληθεῖ ἀπὸ τὸν Κύριον, νὰ γίνετε καὶ νὰ μείνετε ἐλεύθεροι. Μόνον προσέξατε, μήπως αὐτὴν τὴν ἐλευθερίαν τὴν χρησιμοποιήσετε ὡς αφορμή διὰ σαρκικὴ ζωή. Ἀλλὰ τουναντίον πρέπει νὰ ὑπηρετεῖτε σὰν δούλοι ὁ ἕνας τὸν ἄλλο διὰ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.’- ‘ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη’, Γαλ. 5,22:: ‘Ὁ καρπός ὅμως, τὸν ὁποίον τὸ Ἅγιον Πνεῦμα παράγει εἱς τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν εἶναι ἡ ἁγάπη πρὸς ὅλους,’). Ἐξαγνίζει τὸν ἐαυτὸ μὲ τὴν ἐγκράτεια (‘καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι.’, Α Ιω. 3,3::‘Καὶ ὁ καθένας ποὺ ἔχει καὶ κρατεῖ σφικτὰ αὐτὴν τὴν ἐλπίδα στὸν Χριστόν, καθαρίζει καὶ κρατεῖ τὸν ἐαυτὸ του ἁγνὸν ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ὅπως καὶ ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἀπόλυτα καθαρὸς καὶ ἅγιος.’), εἴτε ἐγγάμως μαζί μὲ ἕναν ἐκπρόσωπο τοὺ ἄλλου φύλου συνοδοιπόρο στὸν δρόμο αὐτὸ (‘διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἑκάστη τὸν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω.’, Α Κορ. 7,2:: ‘Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατος καὶ ὑπάρχει φόβος νὰ παρασυρθεῖ εἰς πορνείας, ἄς ἔχει ὁ καθένας τὴν γυναίκα του καὶ καθεμία ἄς ἔχει τὸν ἄνδρα της.’), εἴτε μόνος στὴν ἄγαμη ζωὴ τοῦ μοναχισμού (‘Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ.’, Α Κορ. 7,8::‘Λέγω δὲ στοὺς ἁγάμους καὶ εἰς τὰς χήρας, ὅτι εἶναι καλόν καὶ συμφέρον δι' αὐτούς, ἐὰν μείνουν ὅπως ἐγώ, δηλαδὴ ἄγαμοι.’), μέχρι τελικῶς, μέσα στὴν χάρη τοῦ Θεοῦ (‘ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.’, Ιω. 1,17::‘ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια ἦλθαν διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.’), νὰ ὑπερβεῖ μὲ ἀπάθεια τὰ σχήματα τοῦ κόσμου τούτου (‘οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.’, Γαλ. 3,28::‘δὲν ὑπάρχει ἄρσεν καὶ θήλυ, διότι ὅλοι σεῖς εἶσθε ἕνας νέος ἄνθρωπος, διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.’). Σὲ αὐτὴν τὴν πορεῖα του εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση νὰ ἔχει πάντα τὴν προσευχὴ στήριγμά του, ὁδηγὸ του καὶ καταφύγιο του, ὥστε νὰ προχωράει πρόθυμα, ἄφοβα καὶ σταθερὰ πρὸς τὰ ἐκεῖ ποὺ προορίζεται (‘γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τὸ μὲν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δὲ σὰρξ ἀσθενής.’, Μτ. 26,41::‘Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεσθε, διὰ νὰ μὴ περιπέσετε εἰς πειρασμόν, ποὺ θὰ σας βυθίση εἰς τὴν ἄρνησιν· τὸ μὲν πνεῦμα εἶναι πρόθυμον καὶ ἔχει ἀγαθὴν διάθεσιν, ἀλλ' ἡ ἀνθρώπινη σάρξ εἶναι ἀσθενὴς.’).

Πηγές

1. Ε΄ Ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.
2. Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου, ‘Περί ὁμοφυλοφιλίας’, Ἰούνιος 2013
3. Μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, ‘Ὁμοφυλοφιλὶα καὶ νέα τάξη πραγμάτων’, Σύναξη διαμαρτυρίας, 20 Ἰουνίου 2014, Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου Θεσσαλονίκης.
4. Ἐγκύκλιος τῆς Ἱεράς Συνόδου γιὰ τὴν Οἰκογένεια καὶ τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης, 12 Δεκεμβρίου 2013.
5. Ἐπιστολὴ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου στὸν ‘Υπουργὸ Δικαιοσύνης τῆς περὶ τοὺ συμφώνου συμβίωσης, 12 Ἰουνίου 2015.
6. Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ Συλλόγου Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ‘Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’, ‘Η ομοφυλοφιλία κάτω από το φως της Αγίας Γραφής’, 16 Ἰουνίου 2015.
7. ‘Να μοιραστώ μια ιστορία για την ομοφυλοφιλία;’ (Έξομολόγηση μιὰς πρώην ὁμοφυλόφυλης) στὸ www.pentapostagma.gr.
8. ‘ΗΠΑ: Οδυνηρές εμπειρίες παιδιών που μεγάλωσαν σε ‘οικογένειες’ ομοφυλόφιλων αποκαλύπτονται για πρώτη φορά στο δικαστήριο’, στὸ redskywarning.blogspot.
9. Ἄρθρα στὸ omofylofilia.gr.
10. Ἄρθρα στὸ www.kosmogonia.gr.
11. Τοῦ ἰδίου, Ἐκτρώσεις : Δικαίωμα ἤ Φόνος; Ὅλη ἡ ἀλήθεια.
12. ‘Ἠ μαρτυρία τῆς Gianna Jessen’, Ἀξιοπρόσεκτες Θέσεις καί Μαρτυρίες γιά τίς ἀμβλώσεις, ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2011, σσ. 35-41.
 

Πηγή: Ακτίνες

Το θέμα περί ομοφυλοφιλίας, το οποίο θα πραγματευτεί η παρούσα εργασία, είναι ένα θέμα λυμένο εξ επόψεως ορθοδόξου θεολογίας και ζωής από καταβολής κόσμου, με την πλέον έγκυρη γνωμοδότηση του ίδιου του Θεού ως Δημιουργού-Κατασκευαστή της ανθρώπινης φύσεως και κατόπιν των Αγίων Προφητών και Πατέρων που ασχολήθηκαν με τη σειρά τους απλανώς και αλαθήτως με το εν λόγω θέμα. Συνεπώς, η παρεμβατική, ας μου επιτραπεί αυτός ο όρος, τούτη εργασία, δεν έχει τη ψευδαίσθηση πως κομίζει κάτι νέο ή πρωτότυπο στο χώρο της ορθοδόξου θεολογίας, τουναντίον έχει την πλήρη επίγνωση πως παραβιάζει ανοιχτές θύρες επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Πολύ εύλογα επομένως μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος καλόπιστος αναγνώστης, προς τι λοιπόν αυτή η εργασία-παρέμβαση; Και ποιό το όφελος της υπενθυμίσεως βασικών όρων της χριστιανικής ηθικής εξ επόψεως ορθοδόξου;

[83] Α΄ Κορ. α΄ 11μτφ.: «Και αυτά ήσασταν μερικοί. αλλά απολουστήκατε, αλλά αγιαστήκατε, αλλά δικαιωθήκατε με το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με το Πνεύμα του Θεού μας.».

Πηγή: Ακτίνες

Σκοπός του παρόντος φυλλαδίου είναι η έγκυρη και σύγχρονη  ενημέρωση πάνω στις ιατρικά δεδομένα  που αφορούν στην ομοφυλοφιλία. H ‘ιατρικοποίηση’ της ομοφυλοφιλίας πριν τα μέσα του 20^ου αιώνα αντιπροσώπευε μία προσπάθεια απομάκρυνσης του στίγματος της ανηθικότητας, και επανένταξης των ομοφυλοφίλων στην κοινωνία, μέσω θεραπείας. Από την δεκαετία του 1980, η ομοφυλοφιλία σταδιακά ‘αποιατρικοποιήθηκε’, καθώς ο χαρακτηρισμός της ως ΄νόσου’ θεωρήθηκε από τα ομοφυλοφιλικά κινήματα ως νέο στίγμα. Η διεθνής σύγχρονη προσπάθεια νομιμοποίησης της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής πρακτικής δεν βασίζεται σε επιστημονικά ιατρικά δεδομένα, αλλά σε «φιλοσοφικά-κοινωνικά» δεδομένα και ισχυρές πολιτικές πιέσεις.

Τα αποτελέσματα της θεώρησης της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής και ισότιμης συμπεριφοράς και η νομοθέτηση πρακτικών όπως ο «γάμος» μεταξύ ομοφυλοφίλων και η δυνατότητα υιοθέτησης παιδιών  μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες στην δομή της κοινωνίας και στις ανθρώπινες σχέσεις.

ΦΥΛΟ

Το φύλο του κάθε ατόμου καθορίζεται από τα χρωματοσώματα του φύλου (Χ και Υ), που είναι δύο από τα 46 χρωματοσώματα του ανθρωπίνου γενετικού υλικού. Ο τύπος 46ΧΥ καθορίζει το αρσενικό φύλο και ο τύπος 46ΧΧ το θηλυκό. Σε φυσιολογικές καταστάσεις, η μορφή και η λειτουργία των γεννητικών οργάνων και αδένων (πρωτογενή χαρακτηριστικά του φύλου) είναι αντίστοιχα με το φύλο που καθορίζεται από τα χρωματοσώματα. Τα δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου (στήθος, κατανομή τριχοφυίας κλπ) εμφανίζονται στην εφηβεία και είναι αποτέλεσμα της δράσης των ορμονών των ώριμων γεννητικών αδένων. H λειτουργία των γεννητικών αδένων και στα δύο φύλα ρυθμίζεται από τις γεννητικές ορμόνες της υπόφυσης (γοναδοτροπίνες) , που ρυθμίζονται και αυτές από ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα και τον υποθάλαμο. Τα δύο φύλλα διαφέρουν στον τρόπο έκκρισης των γοναδοτροπινών: στους άνδρες εκκρίνονται με συνεχή και σταθερό τρόπο, ενώ στις γυναίκες με κυκλικό τρόπο, που οδηγεί στην εμφάνιση του γυναικείου αναπαραγωγικού κύκλου.(1)

Ο χρόνος έναρξης των αλλαγών της εφηβείας και ο ρυθμός με τον οποίο αυτές πραγματοποιούνται, διαφέρει μεταξύ των ατόμων και επηρεάζεται από παράγοντες όπως την κληρονομικότητα, την διατροφή, ή τον τόπο διαμονής . Οι σωματικές αλλαγές συνήθως ξεκινούν μετά την ηλικία των 10 ετών και η σωματική ανάπτυξη ολοκληρώνεται περίπου στην ηλικία των 17-18 ετών.  Οι ψυχικές και νοητικές αλλαγές αρχίζουν λίγο αργότερα. Την ίδια περίοδο αρχίζει σταδιακά να αναπτύσσεται το ενδιαφέρον για ρομαντικές και ερωτικές σχέσεις με το άλλο φύλο.

Όπως σε κάθε άλλο σύστημα του οργανισμού, έτσι και στο γεννητικό-αναπαραγωγικό σύστημα μπορεί να υπάρξουν παθολογικές καταστάσεις και δυσλειτουργίες, που επηρεάζουν τα πρωτογενή και δευτερογενή χαρακτηριστικά του φύλου και την αναπαραγωγική ικανότητα. Από την ιατρική έρευνα δεν έχει προκύψει καμία σύνδεση μεταξύ τέτοιων παθολογικών καταστάσεων και της ανάπτυξης ομοφυλοφιλίας. (2,3)

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΦΥΛΟΥ

Τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά και οι συμπεριφορές που σχετίζονται με το φύλο, περιγράφονται σαν τρείς  ξεχωριστές κατηγορίες , αν και  στην πραγματικότητα δεν είναι ανεξάρτητες, αλλά άμεσα αλληλεπιδρούν και επηρεάζει η μία την άλλη. Οι όροι που χρησιμοποιούνται για τις  κατηγορίες αυτές είναι: ταυτότητα φύλου, ρόλος του φύλου και σεξουαλικός προσανατολισμός.

Ταυτότητα φύλου: Ο όρος ταυτότητα φύλου αναφέρεται στην αναγνώριση του εαυτού  σαν άντρα ή γυναίκα. Εγκαθίσταται νωρίς κατά την παιδική ηλικία (2^Ο -3^Ο χρόνο της ζωής), οπότε το παιδί αποκτά την ικανότητα να διακρίνει σαφώς τους άντρες από τις γυναίκες, να αντιλαμβάνεται σωστά το δικό του φύλο και να αναγνωρίζει ότι όταν μεγαλώσει το αγόρι θα γίνει άντρας και το κορίτσι γυναίκα.

Η ταυτότητα φύλου δεν επηρεάζεται από την παρουσία ορμονών πριν ή μετά την γέννηση. Επί πλέον φαίνεται ότι δεν καθορίζεται από το βιολογικό φύλο του ατόμου, αλλά εξαρτάται σημαντικά από διαδικασίες μάθησης και εκπαίδευσης.(2,3,4) Η σημασία της ανατροφής σαν αγόρι ή σαν κορίτσι στην διαμόρφωση της ταυτότητας φύλου είναι φανερή σε ορισμένες παθολογικές καταστάσεις ερμαφροδιτισμού (παράλληλη παρουσία και θηλυκών και αρσενικών γεννητικών αδένων και οργάνων) ή ψευδοερμαφροδιτισμού (παράλληλη παρουσία θυληκών και αρσενικών γεννητικών οργάνων με φυσιολογικούς όμως γεννητικούς αδένες), όπου το παιδί αναπτύσσει θηλυκότητα ή αρρενωπότητα, ανάλογα με τον τρόπο που οι γονείς το μεγαλώνουν.

Ρόλος φύλου: Αναφέρεται στις διαφορετικές  συμπεριφορές και χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, που έχουν οι άνδρες και οι γυναίκες και που είναι κοινωνικά αποδεκτές ως θηλυκότητα ή ανδρισμός.

Σεξουαλικός προσανατολισμός: Καθορίζεται από την σεξουαλική απάντηση του ατόμου σε διάφορα  ερεθίσματα, και κυρίως από το φύλλο που προκαλεί σωματική ερωτική έλξη.

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΦΥΛΟΥ

Η διαταραχή ταυτότητας φύλου ξεκινά νωρίς στην παιδική ηλικία (2-4 έτη) και χαρακτηρίζεται από δυσφορία του παιδιού ως προς το βιολογικό του φύλο, επιθυμία να ανήκει στο αντίθετο φύλο και συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν το αντίθετο φύλο, όπως: σταθερή προτίμηση για παιγνίδια του αντίθετου φίλου, για ρούχα, τρόπο συμπεριφοράς και ομιλίας του αντίθετου φύλου, για φιλίες με συνομηλίκους του αντίθετου φύλου, και αποστροφή για το φύλο που ανήκει και την ανατομία του. Τα συμπτώματα πρέπει να είναι αρκετά σοβαρά, και να επηρεάζουν αρνητικά την λειτουργικότητα του παιδιού. (5,6)

Δεν είναι γνωστή η συχνότητα της διαταραχής, καθώς δεν έχει μελετηθεί με επιδημιολογικές μεθόδους. Φαίνεται πάντως ότι είναι αρκετά σπάνια. Δεν υπάρχουν εργαστηριακές εξετάσεις-βιολογικοί δείκτες για την διάγνωση της διαταραχής ταυτότητας φύλου.  Υπάρχουν ερωτηματολόγια που εκτιμούν την συμπεριφορά φύλου στα παιδιά, αλλά δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την κλινική εξέταση  από ειδικό.

Όπως αναφέραμε προηγουμένως, η διαταραχή ταυτότητας του φύλου δεν σχετίζεται με ορμονικούς παράγοντες.(2,3,4) Οι ορμόνες μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα του παιγνιδιού του παιδιού (πχ  πιο ‘επιθετικό’ παιγνίδι στα κορίτσια ή πιο ‘μαζεμένο’ στα αγόρια), χωρίς αυτό να επηρεάζει το αίσθημα ‘θηλυκότητας’ ή αρρενωπότητας’ σύμφωνα με το φύλο. Ο πιο σημαντικός παράγοντας στην εμφάνιση συμπεριφορών αντίθετου φύλου  είναι η ενθάρρυνσή τους από το περιβάλλον.

Σε ορισμένες περιπτώσεις προβλήματα σχετικά με την ταυτότητα φύλου παρατηρούνται σε παιδιά με Διάχυτες Αναπτυξιακές  Διαταραχές (αυτιστικού τύπου διαταραχές).

Η διαταραχή ταυτότητας φύλου κατά την παιδική ηλικία μπορεί να αντιμετωπιστεί θεραπευτικά (5,6) με καλά αποτελέσματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις υποχωρεί μόνη της. Εφ’ όσον επιμείνει στην εφηβεία, τα αποτελέσματα είναι πολύ φτωχότερα και  συνήθως εμφανίζεται ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ή και επιθυμία αλλαγής του σώματος με χρήση ορμονών  ή χειρουργικών επεμβάσεων αλλαγής φύλου. Η ορθότητα τέτοιου τύπου επεμβάσεων είναι θέμα συζήτησης καθώς, αφ’ ενός το άτομο που την επιλέγει θα πρέπει να είναι ψυχικά υγιές (και αυτό δεν είναι συχνό σε εφήβους με διαταραχή ταυτότητας φύλου), αφ’ ετέρου τα αποτελέσματα χειρουργικής αλλαγής φύλου είναι μη αναστρέψιμα. (6)

Από την πλευρά τους, οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας θεωρούν ότι δεν θα πρέπει να προτείνεται θεραπεία της διαταραχής ταυτότητας φύλου διότι ‘η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί αρνητική κατάληξη’, αναφέρουν επίσης χωρίς καμία τεκμηρίωση  ότι η θεραπεία ‘είναι βλαβερή σε ομοφυλόφιλα παιδιά’  και τέλος, καταγγέλλουν (χωρίς αυτό να επιβεβαιώνεται από καμία πηγή), ότι έφηβοι  υποχρεώθηκαν να κάνουν θεραπεία παρά την θέλησή τους. (6) Αντιθέτως, πρόσφατα κρίθηκε ένοχος γιά αντιεπαγγελματική συμπεριφορά, ένας από τους εξέχοντες ειδικούς στην «Διαταραχή ταυτότητας φύλου»,  o Russel Reid. O Reid πίεζε ασθενείς με προβλήματα ταυτότητας φύλου να προχωρήσουν σε επεμβάσεις αλλαγής φύλου, κάνοντας όμως λάθος διάγνωση, ή παραβλέποντας σημαντικές παραμέτρους του προβλήματος των ασθενών  (BMJ 2007;334:1134)

ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΑ

Με τον όρο Ομοφυλοφιλία αναφερόμαστε  στην ερωτική έλξη και πρακτικές, που απευθύνονται συνειδητά και αποκλειστικά σε άτομα του ίδιου φύλου. Ομοφυλοφιλική συμπεριφορά μπορεί να υπάρχει παράλληλα με ερωτική έλξη και πρακτικές προς το αντίθετο φύλλο, ή  οι δύο μορφές ερωτικής συμπεριφοράς να εναλλάσσονται κατά την διάρκεια της ζωής του ατόμου (αμφισεξουαλική συμπεριφορά).

Ο όρος ομοφυλοφιλία επινοήθηκε από τον Ούγγρο ιατρό Benkert ( υπό το ψευδώνυμο Kerteny) και αντικατέστησε  τους μέχρι τότε χαρακτηρισμούς που ευθέως παρέπεμπαν στην  σεξουαλική ασυδοσία, ασέλγεια, ακολασία, λαγνεία, αισχρότητα, ανωμαλία, διαστροφή. Στην ελληνική γλώσσα από την αρχαιότητα έως πρόσφατα χρησιμοποιούντο οι ορισμοί κίναιδος και αρσενοκοίτης. (7)

Η ομοφυλοφιλία  συμπεριλήφθηκε ως ψυχιατρική διαταραχή  (κοινωνιοπαθητική διαταραχή προσωπικότητας) στην πρώτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου των Ψυχιατρικών Διαταραχών (DSM-I) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, το 1952. Στην δεύτερη έκδοση (DSM-II)  το 1968, η ομοφυλοφιλία  συμπεριλήφθηκε στις σεξουαλικές αποκλίσεις (που δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσουν την φυσιολογική συμπεριφορά). Το 1973 , μετά από μεγάλες πιέσεις από το κίνημα των ομοφυλοφίλων, αποφασίστηκε με ψηφοφορία στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία και 58% πλειοψηφία (περίπου 10.000 ψήφοι) να μην θεωρείται πλέον η ομοφυλοφιλία  ψυχιατρική διαταραχή. Έτσι, η τρίτη έκδοση του Διαγνωστικού και Στατιστικού εγχειριδίου των Ψυχιατρικών Διαταραχών (DSM-III) το 1980 περιελάμβανε μόνο τον όρο «εγω-δυστονική» ομοφυλοφιλία, στην γενική κατηγορία των ‘ψυχοσεξουαλικών διαταραχών΄’, εννοώντας ότι εφ’ όσον το άτομο δεν ενοχλείται από την ομοφυλοφιλία του, δεν συνιστά αυτή ψυχιατρική διαταραχή. Στην επόμενη αναθεωρημένη έκδοση (DSM-III-R) τo 1987 και ο όρος «εγω-δυστονική ομοφυλοφιλία» παύει να υφίσταται. Γίνεται μόνο μία αναφορά σε «σημαντική και επίμονη δυσφορία ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό». To 1992 η κατηγορία  «ομοφυλοφιλία» αφαιρείται και από την Διεθνή Ταξινόμηση των Ασθενειών (ICD-10) ,του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) (8). Το 1997 η Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρεία υποστήριξε το δικαίωμα των ομόφυλων γάμων (που όμως δεν έχουν νομοθετηθεί μέχρι σήμερα). Το 1998 και το 2000, η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, μετά από πρόταση των ομοφυλοφίλων και αμφισεξουαλικών ψυχιάτρων της εταιρείας, δημοσίευσε την αντίθεσή της σε θεραπείες που έχουν στόχο να αλλάξουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις των ομοφυλοφίλων, αποδεχόμενη όμως ότι σε ορισμένες περιπτώσεις  αυτό είναι απαραίτητο. (9) Ορισμένοι ψυχίατροι φθάνουν στο σημείο ν’ αρνούνται την θεραπεία  ακόμη και όταν τους ζητείται (10). Αντίθετα, μεγάλη μερίδα ψυχιάτρων θεωρεί την άρνηση  αυτή ανήθικη και αντιδεοντολογική (8).

Πρόσφατη έκδοση (10)  του γνωστού βιβλίου Ψυχιατρικής των Kaplan &Sadock, αφιερώνει διπλάσιο χώρο από προηγούμενες εκδόσεις  στην ομοφυλοφιλία (παρά το ότι δεν κατατάσσεται πλέον στις ψυχιατρικές διαταραχές), αναπτύσσοντας την άποψη περί ‘φυσιολογικότητας’ της ομοφυλοφιλίας . Χαρακτηριστικά αναφέρει: «οι περισσότερες θεωρίες κατά το πρώτο μισό του 20^ου αιώνα αντιμετώπισαν την ομοφυλοφιλία σαν μία μορφή ψυχοπαθολογίας, ή ένα σταμάτημα της ανάπτυξης. Κατά το δεύτερο μισό, θεωρίες έξω από την Ιατρική και την Ψυχιατρική, διαμόρφωσαν την ‘μοντέρνα’ άποψη περί της ομοφυλοφιλίας, ως φυσιολογικής παραλλαγής της σεξουαλικότητας». Η άποψη αυτή βασίστηκε σε ‘φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά και πολιτικά δεδομένα ’.Υποστηρίχτηκε από τα κινήματα για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων  μέσα σε ένα κλίμα έντονης συναισθηματικής φόρτισης. Οι πολιτικές και ηθικές διαμάχες γύρω από το θέμα αυτό έφθασαν σε άκρα, εμποδίζοντας και συσκοτίζοντας κάθε προσπάθεια αντικειμενικής επιστημονικής διερεύνησης. Από την μία πλευρά, οι ομοφυλόφιλοι συχνά αντιμετωπίστηκαν σαν πολίτες  δεύτερης κατηγορίας, που άξιζαν το μίσος, την απομόνωση και την περιφρόνηση. Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας θεωρούν τους εαυτούς τους σύγχρονους διαφωτιστές και αποκλειστικούς εκπροσώπους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και χαρακτηρίζουν κάθε ένα με διαφορετική άποψη ως καταπιεστή, καταπατητή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οπισθοδρομικό,  ‘ομοφοβικό’.  Στο βιβλίο που προαναφέραμε συνιστάται στους γιατρούς να μην δείχνουν με κανένα τρόπο ότι θεωρούν φυσιολογικές τις σχέσεις μόνο μεταξύ ανδρών-γυναικών, να επιβεβαιώνουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις των ασθενών τους, καθώς επίσης, να έχουν στην αίθουσα αναμονής περιοδικά φιλικά προς την ομοφυλοφιλία!

Ακόμα χειρότερα, στο ίδιο βιβλίο προτείνεται η χορήγηση φαρμάκων που βοηθούν την στύση σε ομοφυλοφίλους που πάσχουν από AIDS, «επειδή παρουσιάζουν μείωση στην σεξουαλική λειτουργία καθώς η νόσος εξελίσσεται»! Είναι όμως γνωστό ότι ιδίως σε τελικά (όπως και σε αρχικά) στάδια η νόσος είναι εξαιρετικά μεταδοτική, και πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η χορήγηση τέτοιων φαρμάκων (με συνέπεια σεξουαλική δραστηριότητα) συνδέεται με αυξημένη μετάδοση της νόσου (11,12). Είναι απαράδεκτο και αντιδεοντολογικό να σύρεται η ιατρική επιστήμη  πίσω από  άλλες σκοπιμότητες και αντί να ωφελεί, να βλάπτει.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Η αιτία της ομοφυλοφιλίας δεν είναι σαφής . Κατά καιρούς διατυπώνονται διάφορες θεωρίες ως προς την αιτιολογία, που συχνά καταρρίπτονται λίγα χρόνια αργότερα. Σύγχρονες έρευνες αφορούν στην επίδραση βλαπτικών παραγόντων κατά την κύηση, γενετικούς μηχανισμούς, μελέτες της ανατομίας και φυσιολογίας του εγκεφάλου, μελέτες σε θηλαστικά ζώα και στους μηχανισμούς εκμάθησης της συμπεριφοράς. Τα αποτελέσματα είναι αντικρουόμενα ή τα ευρήματα μίας μελέτης δεν έχουν επιβεβαιωθεί από επόμενες μελέτες.

Η διαταραχή ταυτότητας φύλου κατά την παιδική-εφηβική ηλικία συνήθως καταλήγει στην ομοφυλοφιλία, δεν παρουσιάζουν όμως όλοι οι ομοφυλόφιλοι αυτή την  διαταραχή. Η υιοθέτηση και παρουσίαση από τους γονείς και άλλους ενηλίκους σαφών μηνυμάτων και προτύπων ως προς τους διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων, ενισχύει τον ετερόφυλο προσανατολισμό.

Όσον αφορά στις βιολογικές αιτίες ανάπτυξης ομοφυλοφιλίας, έχουν διατυπωθεί τρείς υποθετικές θεωρίες:

1) H ύπαρξη ενός βιολογικού παράγοντα, που προκαλεί ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο

2) Η ύπαρξη ενός βιολογικού παράγοντα που επηρεάζει την ιδιοσυγκρασία του ατόμου ώστε να παρουσιάζει συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν κυρίως το άλλο φύλο. Αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την στροφή του ατόμου σε ομοφυλοφυλικές σχέσεις, λόγω πίεσης από το περβάλλον

3) Η ύπαρξη μιάς βιολογικά καθορισμένης χρονικής περιόδου κατά την ανάπτυξη του παιδιού, όπου οι εξωτερικές εμπειρίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ορισμένοι παρουσιάζουν αστήρικτα την ομοφυλοφιλία σαν μία φυσιολογική παραλλαγή του σεξουαλικού ενστίκτου, κάτι εξ’ ίσου  απλό με την  αριστεροχειρία, (η θεωρία της αυξημένης συχνότητας αριστεροχειρίας δεν επιβεβαιώνεται από τις έρευνες) (10,36).

Γεγονός είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπιστεί κάποιος βιολογικός παράγοντας (ορμονικός, ανατομικός, χημικός, γεννητικός) που να προκαλεί άμεσα ή έμμεσα την ομοφυλοφιλία. (3,13)

Η ερωτική έλξη προς το ίδιον φύλο συνήθως ξεκινά ανεξάρτητα από την θέληση του ατόμου. Οι ομοφυλόφιλες προτιμήσεις συνειδητοποιούνται σταδιακά κατά την εφηβεία και προκαλούν αναστάτωση στο άτομο, που προσπαθεί να αποφύγει την έκθεση και την κοινωνική απόρριψη, ή και να στραφεί προς το άλλο φύλο. Η ομοφυλοφιλία παγιώνεται ως σταθερή επιλογή συνήθως μετά το τέλος της εφηβείας. Πρέπει να σημειωθεί ότι ‘ομοφυλόφιλες΄ κινήσεις κατά την εφηβεία θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με  σύνεση. Η εφηβεία είναι μία περίοδος της ζωής που χαρακτηρίζεται από έντονες σωματικές αλλαγές και ψυχολογικές μεταβάσεις , όπου εύκολα οι ανάγκες γιά ταυτίσεις, συντροφικότητα και συναισθηματική επαφή μπορεί να επενδυθούν με ερωτικά συναισθήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο/η έφηβος έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις. ‘Ομοφυλοφυλικοί’ πειραματισμοί κατά την εφηβεία μπορεί να συμβούν σαν αποτέλεσμα μίμησης, ή συμμετοχής στην κουλτούρα της ομάδας συνομηλίκων. Οι νέοι δέχονται πολλά μηνύματα από τον ηδονιστικό τρόπο ύπαρξης της σύγχρονης κοινωνίας, που τους εξοικειώνει και τους προτρέπει να δοκιμάσουν τα πάντα και που παρουσιάζει την ομοφυλοφιλία σαν μια ισότιμη και φυσιολογική μορφή σεξουαλικότητας.

Οι θεωρίες της ψυχολογίας του βάθους ερμηνεύουν την ομοφυλοφιλία σαν ‘σταμάτημα’ της φυσιολογικής ανάπτυξης σ’ ένα ανώριμο στάδιο και έναν ‘συμβιβασμό’ προς τα αναπτυξιακά διλήμματα που αντιμετωπίζει το παιδί και αφορούν στην οικειότητα, στην ασφάλεια, στην ανεξαρτησία, στην έλξη για το άλλο φύλο και στην ταύτιση με τον γονέα του ίδιου φύλου. Το ‘σταμάτημα’ αυτό αποδίδεται  σε διαταραγμένες σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Έχει πχ  ενοχοποιηθεί η στενή σχέση με μία υπερβολικά κτητική μητέρα, που δεν αφήνει το αγόρι να αναπτύξει την αρρενωπότητά του ( ή μία αντίστοιχα πολύ στενή σχέση με τον πατέρα στα κορίτσια) , ή ένας απόμακρος και απορριπτικός πατέρας. Ο S Rado και στη συνέχεια η ψυχαναλυτική σκέψη, θεώρησαν την ομοφυλία ως φοβική αποφυγή του άλλου φύλου, που θα μπορούσε να θεραπευτεί.

Ομοφυλοφιλική συμπεριφορά μπορεί να παρατηρηθεί  σε καταστάσεις με μακροχρόνια έλλειψη του αντίθετου φύλου.

Εμμονές ως προς την ομοφυλοφιλική σεξουαλική έλξη παρατηρούνται συχνά σε εφήβους και νεαρούς ενηλίκους με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή και δεν έχουν καμία σχέση με πραγματικές ομοφυλοφιλικές τάσεις. Εαν δεν γίνει σωστή διάγνωση μπορεί το άτομο , κουρασμένο από την συνεχή παρουσία των Εμμονών, ή υπό την παρότρυνση ‘ειδικών’ και μη, να προχωρήσει σε πράξεις που θα του δημιουργήσουν πολύ σοβαρά προβλήματα.

Τέλος μία πολύ σοβαρή παράμετρος στην διαμόρφωση της σεξουαλικής ταυτότητας, είναι η σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Σε πρόσφατη έρευνα σε άντρες για την παρουσία σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία, βρέθηκε ότι οι ομοφυλόφιλοι/αμφισεξουαλικοί άνδρες είχαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερα ποσοστά σεξουαλικής κακοποίησης σε σύγκριση με τους μη ομοφυλόφιλους (34). Στην ίδια έρευνα βρέθηκε ότι το 35% των σεξουαλικά κακοποιημένων ανδρών δεν θεωρούσαν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση !

Οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας αντιτίθενται στους κοινωνικούς θεσμούς που  θεωρούν την ομοφυλοφιλία ως μη φυσιολογική. Αποκαλούν «ετεροσεξιστές» και φοβικούς  όσους θεωρούν φυσιολογική και δεδομένη την έλξη μεταξύ αρσενικού-θηλυκού φύλου! Επίσης αναφέρονται στην παρουσία ομοφυλοφιλικών συμπεριφορών στα ζώα και στην «διαχρονική» παρουσία ομοφυλοφιλικών συμπεριφορών στην ανθρώπινη κοινωνία και παραθέτουν ως «επιστημονική» επιβεβαίωση, δήθεν διαφορές στις ορμόνες ή την παρουσία «γονιδίου» της ομοφυλοφιλίας θέματα που θα εξετάσουμε αναλυτικότερα στην συνέχεια:

«Είναι θέμα ορμονών»

Στα κατώτερα θηλαστικά η σεξουαλική συμπεριφορά εξαρτάται από ορμονικούς παράγοντες που επιδρούν πριν ή και μετά την γέννηση. Η επίδραση αυτή δεν παρατηρείται στον άνθρωπο, όπου  η διαμόρφωση του Νευρικού Συστήματος ανάλογα με το φύλο  δεν επηρεάζεται από την λήψη ορμονών κατά την κύηση και η ερωτική συμπεριφορά δεν καθορίζεται με τρόπο- ρομπότ (σαν να ανοίγει και να κλείνει ένας διακόπτης) από τις γεννητικές ορμόνες. (1,2,3,4) Εξ’ άλλου , η χορήγηση ανδρικών ή γυναικείων ορμονών μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει την ερωτική διάθεση, δεν αλλάζει όμως την κατεύθυνση της επιθυμίας ως προς το φύλο.

Υπάρχει γονίδιο που προκαλεί την ομοφυλοφιλία

Αυτό είναι αναληθές. Οι μέχρι σήμερα γενετικές μελέτες δεν έχουν αποδείξει κάτι τέτοιο. Το 1993 ο D Hamer δημοσίευσε μελέτη σε μία επιλεγμένη ομάδα 40 ανδρών ομοφυλοφίλων, που παρουσίαζαν αυξημένη συχνότητα ομοφυλοφιλίας σε άνδρες συγγενείς από την πλευρά της μητέρας τους (38). Ο Hamer υποστήριξε ότι εντόπισε μία περιοχή στο Χ χρωματόσωμα, που συνδέεται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Το εύρημα αυτό δεν επαναλήφθηκε σε επόμενες ανεξάρτητες έρευνες, απαραίτητη προυπόθεση για την αποδοχή του από την επιστημονική κοινότητα, γεγονός που και ο ίδιος ο Hamer αναφέρει (39,40). Δυστυχώς τα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης συνέχισαν να μιλούν για το «γονίδιο της ομοφυλοφιλίας» , ή “gay gene”, με αποτέλεσμα την διάδοση λανθασμένων αντιλήψεων.

Διαφορές στην δομή του εγκεφάλου ευθύνονται για την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά

Μέχρι σήμερα, ούτε απεικονιστικές ούτε ανατομικές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει την ύπαρξη «τρίτου φύλου».

Το 1991, ο ανατόμος Simon Le Vay, δημοσίευσε στο περιοδικό Science έρευνα, στην οποία συνέκρινε εγκεφάλους ομοφυλοφίλων ανδρών πού έπασχαν από AIDS, με εγκεφάλους  ανδρών και γυναικών (που δεν έπασχαν από AIDS)  . Σύμφωνα με την έρευνα, ο υποθάλαμος των ομοφυλοφίλων είχε διαφορά στο μέγεθος, της τάξης του 1/10 του χιλιοστομέτρου. Βάσει αυτού του ευρήματος, ο Le Vay ισχυρίστηκε ότι εντόπισε βιολογικό υπόστρωμα της ομοφυλοφιλίας.

Οι ισχυρισμοί του δεν έγιναν αποδεκτοί από την επιστημονική κοινότητα, για πολλούς λόγους:

1) Τα ευρήματα δεν επιβεβαιώθηκαν, από έρευνες άλλων επιστημόνων.

2) Η σύγκριση μεταξύ εγκεφάλων υγιών και εγκεφάλων πασχόντων από AIDS,δεν είναι επιστημονικά αξιόπιστη. Ο ιός του AIDS εισβάλει στον εγκέφαλο και προκαλεί βλάβες, που μπορεί να ευθύνονται για τυχόν διαφορές μεγεθών.

3) Το μέγεθος του εγκεφάλου και των δομών του διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο, ώστε αποτελέσματα σύγκρισης μεγέθους δεν είναι ούτε αξιόπιστα ούτε γενικεύσιμα, εκτός αν η μελέτη έχει πολύ καλό σχεδιασμό και περιλαμβάνει πολύ μεγάλο αριθμό ατόμων.

4) Η μορφή και η λειτουργία του εγκεφάλου, διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό από την επίδραση του περιβάλλοντος και των εμπειριών, μετά την γέννηση. Η ικανότητα αυτή του εγκεφάλου να διαμορφώνει τον εαυτό του ανάλογα με τις εμπειρίες της ζωής, ονομάζεται «πλαστικότητα». Περιοχές του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται περισσότερο, μεγεθύνονται, π.χ.,  οι βιολιστές έχουν αναπτυγμένη την περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει το αριστερό χέρι, οι οδηγοί Ταξί την περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τον χώρο, κ.λ.π. Επομένως, ακόμη και αν ποτέ υπάρξουν επιστημονικά τεκμηριωμένες διαφορές στα μεγέθη του εγκεφάλου, ένας αιτιολογικός παράγοντας θα ήταν η εμπειρία και η εκμάθηση.

«Υπάρχει και στα ζώα ομοφυλοφιλία, άρα είναι φυσικό να εμφανίζεται και στον άνθρωπο»

Σε ορισμένα είδη ζώων έχουν αναφερθεί ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές. Δεν είναι ακόμη γνωστός ο ρόλος αυτών των συμπεριφορών στην οργάνωση της ζωής της αγέλης, αν και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων σχετίζονται με ζητήματα  κυριαρχίας-υποταγής, σε νεαρά ή περιθωριοποιημένα ζώα, και σε περιπτώσεις οίστρου με μη διαθέσιμο άτομο του άλλου φύλου για ζευγάρωμα (8,14).  Οι επιστήμονες θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί, όταν χρησιμοποιούν παραδείγματα από τα ζώα, για να μελετήσουν το τι είναι αποδεκτό στην ανθρώπινη κοινωνία. Π.χ, κανείς δεν θα μπορούσε να θεωρήσει αποδεκτή την παιδοκτονία, επειδή παρατηρείται στο ζωικό βασίλειο.

«Υπήρχε πάντα στην ανθρώπινη κοινωνία»

Πολλές  καταστάσεις υπήρχαν από παλιά στην ανθρωπότητα, χωρίς η μακροβιότητά τους να αποτελεί  επιχείρημα για την φυσιολογικότητά τους, όπως παραδείγματος χάριν η μυωπία, ο σακχαρώδης διαβήτης,  οι αντικοινωνικές συμπεριφορές, η παιδεραστία.  Ομοφυλοφιλικές πρακτικές έχουν αναφερθεί από παλιά στην ανθρώπινη κοινωνία ,  όμως η ομοφυλοφιλία ποτέ δεν έγινε αποδεκτή ως ισότιμη και φυσιολογική πρακτική στους ενηλίκους. Ο Σωκράτης , σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ανέφερε ότι «ο των κιναίδων βίος δεινός και αισχρός και άθλιος εστιν» (15). Oι ομοφυλόφιλοι στην Αρχαία Ελλάδα εστερούντο πολιτικών δικαιωμάτων.

Το 1980, την χρονιά που η ομοφυλία έπαψε να ταξινομείται ως ψυχιατρική διαταραχή, ο Gadpaille συνόψιζε τα μέχρι τότε επιστημονικά δεδομένα, ως εξής: «Τα στοιχεία δείχνουν σαφώς ότι, ακόμη και στην ακραία περίπτωση κοινωνιών που αποδέχονται ομοφυλοφιλική δραστηριότητα πριν την ενηλικίωση, δεν επηρεάζεται η ετερόφυλη προτίμηση κατά την ενηλικίωση. Επίσης είναι σαφές ότι η ομοφυλοφιλία δεν αναπτύσσεται φυσικά σε ανθρώπινες κοινωνίες που υιοθετούν και επιτρέπουν την έκφραση της ετερόφυλης έλξης».(14)

Η ομοφυλοφιλία σήμερα αποτελεί ένα ζήτημα που ορίζεται διαφορετικά από διαφορετικούς χώρους

Το ομοφυλοφιλικό κίνημα έχει διαμορφώσει δικούς του ορισμούς και κατηγοριοποιήσεις μέσω των οποίων οι ομοφυλόφιλοι ορίζουν την ταυτότητά τους και τις σχέσεις τους με τους άλλους.

Από την άλλη πλευρά,  η Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία έχει τους δικούς της όρους και ορισμούς για το υγιές και μη, σύμφωνα με τις σωματικές, πνευματικές και θεολογικές διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η θρησκευτική πίστη , όπως προκύπτει από έρευνες, σχετίζεται με χαμηλά ποσοστά ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς (16). Ορισμένες θρησκευτικές ομάδες (μη Ορθόδοξες) ‘αποφάσισαν’ ότι αποδέχονται την ομοφυλία, ώστε «να δώσουν την ευκαιρία σε ομοφυλοφίλους να ξεπεράσουν την σύγκρουση που υπάρχει ανάμεσα στις ερωτικές και στις πνευματικές τους ανάγκες»! Άλλοι, για τον ίδιο λόγο δημιούργησαν δικές τους εκκλησίες! (10)

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ

Η ομοφυλοφιλία είναι μία σπάνια κατάσταση που αφορά στο 1,3% των γυναικών και 2,7% των ανδρών% (μέσα σε ένα χρόνο), σύμφωνα με μεγάλη έρευνα στις Η.Π.Α. (Laumann E, 1994).  Σε μεγάλη έρευνα σε εφήβους έχει βρεθεί ποσοστό 1% (16).  Οι μελέτες  Kinsey στα μέσα του 20^ου αιώνα, παρουσίασαν ποσοστό αμιγούς ομοφυλίας 1-4% και  υψηλό ποσοστό ατόμων με κάποια ομοφυλοφιλική εμπειρία κατά την διάρκεια της ζωής τους Το πόσο συχνή είναι μία κατάσταση ασφαλώς δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί φυσιολογική. Οι μελέτες Κίνσευ, παρουσιάζουν επίσης ως πολύ συχνές τις σεξουαλικές επαφές με ζώα. Συγκεκριμένα αναφέρουν ότι, το 3-7,5% του γυναικείου πληθυσμού που μελέτησαν και πάνω από 17% των νέων ανδρών αγροτικών περιοχών, είχαν τέτοιου είδους εμπειρίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κτηνοβασία πρέπει να θεωρηθεί φυσιολογική συμπεριφορά.

Η επιδημιολογική έρευνα γιά την συχνότητα  ομοφυλοφιλικών συμπεριφορών στον γενικό πληθυσμό, παρουσιάζει πολλούς περιορισμούς, καθ’ όσον καταμετρά μόνον αριθμό ατόμων, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν ούτε ποσοτικές διαφορές (μεμονωμένη εμπειρία, ή κατ’ επανάληψη), ούτε ποιοτικές ( συνθήκες υπό τις οποίες υπήρξε ερωτική επαφή με άτομα του ιδίου φύλλου). Πχ, δεν ερωτάται το κατά πόσον η ομοφυλοφιλική εμπειρία ήταν εκούσια (την επέλεξε το άτομο με την θέλησή του) ή ακούσια (βιασμός, σεξουαλική κακοποίηση). Δυστυχώς η συχνότητα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών είναι πολύ υψηλή. Περίπου ένα στα έξι κορίτσια και ένα στα δέκα αγόρια έχει υπάρξει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Επομένως ερωτήσεις όπως: «είχες ποτέ ερωτική επαφή με άτομο του ίδιου φύλου», που χρησιμοποιούνται στα ερωτηματολόγια (16), αντί να ανιχνεύουν ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές, μπορεί να ανιχνεύουν σεξουαλική κακοποίηση. Τέτοιες ερωτήσεις παραβλέπουν τα κριτήρια που έχει καθιερωθεί να χρησιμοποιούνται στην έρευνα για σεξουαλική κακοποίηση στην παιδική/εφηβική ηλικία και που περιγράφουν ηλικιακές διαφορές μεταξύ θύτη-θύματος, χρήση καταναγκασμού κλπ. (34) Το ζήτημα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς ορισμένοι προσπαθούν να χαλαρώσουν τα κριτήρια Σεξουαλικής Κακοποίησης για τους ομοφυλόφιλους/αμφίφιλους ανηλίκους, και να παρουσιάσουν ως κοινωνικά αποδεκτές-φυσιολογικές τέτοιου είδους σχέσεις μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων. Είναι προφανές ότι αυτό αποτελεί προσπάθεια νομιμοποίησης της παιδοφιλίας/παιδεραστίας

Δύο βασικά σημεία όπου διαφέρουν ομοφυλόφιλα από μη ομοφυλόφιλα άτομα, είναι η ηλικία έναρξης σεξουαλικής ζωής και ο αριθμός των ερωτικών συντρόφων. Σύμφωνα με μελέτες στις Η.Π.Α. η μέση ηλικία έναρξης σεξουαλικής δραστηριότητας στους ομοφυλοφίλους είναι τα 12,5 χρόνια (!), 3 χρόνια νωρίτερα από τους  μη ομοφυλοφίλους  συνομηλίκους (6).  Ο αριθμός ερωτικών συντρόφων είναι πολύ μεγαλύτερος  σε ομοφυλόφιλους άντρες, σε σύγκριση με μη ομοφυλόφιλους άντρες, αλλά και με ομοφυλόφιλες γυναίκες. Σύμφωνα με έρευνα, το 72% ομοφυλοφίλων ανδρών ανέφεραν πάνω από 100 ερωτικούς συντρόφους, το 41% πάνω από 500 και το 27% πάνω από 1000. Το 74% ανέφερε ότι οι περισσότεροι από τους μισούς ερωτικοί σύντροφοι, τους ήταν άγνωστοι (οι συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν άτομα που σύχναζαν σε χώρους διασκέδασης ομοφυλοφίλων). (8)

ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Οι ομοφυλόφιλοι άνδρες παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν  σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως σύφιλη, γονόρροια, ηπατίτιδα B και C,  έρπητα γεννητικών οργάνων (17)  και AIDS, καθώς και ορισμένους τύπους καρκινωμάτων.(18,19). Οι έφηβοι 15-19 ετών παρουσιάζουν από τα υψηλότερα ποσοστά σεξουλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, καθώς η αλλαγή των ηθών οδήγησε τους νέους σε προγαμιαίες σχέσεις και μάλιστα με πολλαπλούς συντρόφους. Eπι πλέον συχνά τους ασκείται πίεση ή και βία για σεξουαλική επαφή, πριν αποκτήσουν την ικανότητα να προστατεύουν τον εαυτό τους. (20)

Οι πρώτες περιπτώσεις  HIV/AIDS αναφέρθηκαν το 1981  σε νέους άνδρες ομοφυλοφίλους.  Η νόσος γρήγορα εξελίχθηκε σε πανδημία, που συνεχίζει να εξαπλώνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, με πολύ υψηλά ποσοστά σε αναπτυσσόμενες χώρες και αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες θανάτου σε νέα άτομα. Στις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, η πλειοψηφία των νοσούντων και των φορέων, είναι άνδρες ομοφυλόφιλοι (22,23).                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Στις Στις γυναίκες ομοφυλοφίλους τα ποσοστά είναι πολύ μικρότερα.

Το ποσοστό των νέων περιπτώσεων AIDS  που μεταδόθηκε από άντρες σε άντρες μέσω σεξουαλικής επαφής παρουσίασε πτώση από 71% το 1981, σε 44% το1996, και έκτοτε παραμένει σταθερό, παρά τις προβλέψεις για περαιτέρω σημαντική μείωση (37). Το 2005, το 75% των νέων μολύνσεων σε άνδρες,  στις Η.Π.Α. και Καναδά  αφορούσε σε άνδρες που είχαν σεξουαλική επαφή με άντρες (23). Το πρόβλημα για την δημόσια υγεία είναι σημαντικό καθώς αφορά κυρίως σε νέα άτομα, που συχνά δεν γνωρίζουν ότι είναι φορείς του ιού. Το 2002 11,8 εκατομύρια νέων 15-24 ετών ήταν φορείς του ιού. Το 25%  των φορέων του ιού στις Η.Π.Α. προσβλήθηκαν από τον ιό στην εφηβεία.(24) To 25-48% των ατόμων που έχουν μολυνθεί, δεν το γνωρίζουν. (23,25)

O ενεργητικός έλεγχος του  πληθυσμού για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα υστερεί διεθνώς, αν και είναι αναγνωρισμένη η αξία του και η σημασία του. (23,26, US Centers for Disease Control and Prevention 2006) Τουλάχιστον θα ήταν καλό να θεσπιστεί υποχρεωτική εξέταση για ηπατίτιδα και HIV/AIDS σε όλους τους ασθενείς στους οποίους απαιτούνται επεμβατικές μέθοδοι διάγνωσης και θεραπείας, ώστε να προστατευτούν το ιατρικό/νοσηλευτικό προσωπικό και άλλοι ασθενείς από την μετάδοση σοβαρών νόσων. Η φαρμακευτική αγωγή έχει μειώσει τον αριθμό των θανάτων αλλά παράλληλα έχει αυξήσει τον αριθμό των φορέων της νόσου.

Το κόστος για την πρόληψη και θεραπεία των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων είναι τεράστιο. Στις Η.Π.Α. η κυβέρνηση προώθησε προγράμματα πρόληψης, που υποστήριζαν την αποχή των νέων από σεξουαλικές σχέσεις μέχρι τον γάμο και την μονογαμική σχέση. Τα προγράμματα αυτά σχολιάστηκαν αρνητικά (διότι περιόριζαν την ‘ελεύθερη σεξουαλική έκφραση’) και προτάθηκε να δοθούν ακόμη περισσότερα χρήματα για φάρμακα, γιατρούς και υπηρεσίες υγείας. Δυστυχώς όμως, η ανακάλυψη θεραπειών αντί να μειώσει, αύξησε την συχνότητα των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, καθώς πολλοί εφησυχάστηκαν και διέκοψαν την αποχή από επικίνδυνες σεξουαλικές δραστηριότητες. (18,19)    Έτσι, μεταξύ 2001-2005 παρουσιάστηκε αύξηση 11% της μόλυνσης με HIV/AIDS σε ομοφυλόφιλους άνδρες. (23)

ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Παρά το ότι η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείται πλέον ψυχιατρική διαταραχή, σχετίζεται με σημαντική ψυχιατρική νοσηρότητα. Πολλές πρόσφατες έρευνες έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ομοφυλόφιλοι  παρουσιάζουν πολύ συχνότερα κατάθλιψη, απόπειρες αυτοκτονίας, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή διαγωγής, χρήση ουσιών και αλκοολισμό. Tα προβλήματα αυτά είναι πολύ πιο έντονα στα αμφισεξουαλικά άτομα. (27,28,29). Η νόσηση με AIDS προσθέτει σημαντικά ψυχιατρικά και νευρολογικά προβλήματα (30).

Από την πλευρά τους οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας αρνούνται ότι οι ομοφυλόφιλοι  έχουν ψυχιατρικά προβλήματα, ή αποδίδουν κάθε ψυχικό πρόβλημα των ομοφυλοφίλων στην πίεση που τους ασκείται και στην απόρριψη που εισπράττουν από την κοινωνία (10). Αυτή είναι μία υπόθεση, που δεν έχει ακόμη αποδειχθεί. Υπάρχουν και άλλες επιστημονικά διατυπωμένες υποθέσεις, όπως ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί απόκλιση από την φυσιολογική εξέλιξη, και συνδέεται και με άλλες αποκλίσεις στην ανάπτυξη, που μπορεί να οδηγήσουν σε ψυχική διαταραχή. (28). Χρειάζεται να γίνει περισσότερη έρευνα πάνω σ’ αυτές τις υποθέσεις. Καθώς οι πολιτικές πιέσεις παρεμβαίνουν στην επιστημονική συζήτηση, ας υπενθυμίσουμε τον Ελληνικό Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας: «Κάθε ιατρός απολαύει κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος, επιστημονικής ελευθερίας και ελευθερίας της συνείδησής του» και «ενεργεί με πλήρη ελευθερία στο πλαίσιο των γενικά αποδεκτών κανόνων και μεθόδων της ιατρικής επιστήμης, όπως αυτοί διαμορφώνονται με βάση τα αποτελέσματα της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας».

Πάντως, επισημαίνεται η ανάγκη να σταματήσουν οι άκαρπες συζητήσεις, και να προχωρήσουμε σε πράξεις, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα πρoβλήματα και να σωθούν ζωές.(27)

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ

Όπως πολύ ωραία αναφέρεται σε πρόσφατο παιδιατρικό άρθρο,  «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν είναι μόνον η ενημέρωση για την ανατομία και την λειτουργία του γεννητικού συστήματος, ή για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Ο έφηβος χρειάζεται και ζητά να μάθει και για τα αισθήματα που είναι αλληλένδετα με την σεξουαλική ορμή, αλλά και την αγάπη. Πρέπει να μάθει για τις υποχρεώσεις που δημιουργεί μία μόνιμη σχέση και ο γάμος. Χρειάζεται να μάθει πως μπορεί η δική του σεξουαλική ζωή να επηρεάσει τη ζωή των άλλων. Πρέπει τέλος να αντιληφθεί ότι μέσα στην ένταξή του στην κοινωνία υφίστανται και στην σεξουαλική συμπεριφορά περιορισμοί, τους οποίους πρέπει να αποδεχθεί» (31).

Η αποχή πρίν τον γάμο και η μονογαμική σχέση  αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων (32), που αποτελούν την σημαντικότερη αιτία απώλειας της υγείας σε πολλές χώρες και έχει υιοθετηθεί ως πρόγραμμα πρόληψης από τις Η.Π.Α. (20). Όμως η εφαρμογή της αποχής δεν είναι πάντα εφικτή στους εφήβους λόγω της παρορμητικότητας τους, της ελλιπούς ενημέρωσης και της άσκησης πίεσης (συμπεριλαμβανόμενης της κοινωνικής πίεσης) ή και βίας για σεξουαλική επαφή.

Δυστυχώς η οικογένεια αλλά και οι ειδικοί, δεν φροντίζουν για την κατάλληλη εκπαίδευση των παιδιών και των νέων πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, που εκτός των άλλων έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Οι έφηβοι (και όχι μόνον) στην Ελλάδα έχουν μεγάλη άγνοια ως προς τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα. (31).

Η σεξουαλική αγωγή στο σχολείο, στοχεύει στην βελτίωση της σεξουαλικής υγείας, μέσω παροχής γνώσεων στην εφηβική κυρίως ηλικία. Δεν υποκαθιστά τον ρόλο των γονέων στην διαμόρφωση υγιούς στάσης προς την σεξουαλικότητα, ή τον ρόλο του ειδικού ιατρού στην ενημέρωση.

Όταν η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση γίνεται στο σχολείο, θα πρέπει να υπάρχει ενημέρωση και συναίνεση των κηδεμόνων ως προς το περιεχόμενό της .Το ίδιο ισχύει για την διανομή και συμπλήρωση ερωτηματολογίων από τα παιδιά, όπου η συμμετοχή θα πρέπει να είναι προαιρετική.

Αγνοώντας  όλα αυτά τα πολύ σοβαρά θέματα, το Υπουργείο Παιδείας υποστήριξε την δημιουργία φυλλαδίου και ιστοσελίδας (www.oloiisoi.gr) που απευθυνόταν σε εφήβους και διανεμήθηκε σε γυμνάσια και λύκεια της Ελλάδας, (σύμφωνα με πρόγραμμα της Ευρωπαικής Ένωσης) όπου προτρέπει τα παιδιά να αποδεχτούν την ομοφυλοφιλία ως ισότιμη εκδοχή της σεξουαλικότητας, χαρακτηρίζοντας κάθε αντίθετη στάση ‘ομοφοβική’ και ‘ρατσιστική’. Η αψυχολόγητη  και αντιεκπαιδευτική  αυτή πράξη του υπουργείου Παιδείας, βλέπει τον χώρο της εκπαίδευσης ως «χώρο ζυμώσεως ιδεών και γνώσεων, ανάδειξης προτύπων και διαμόρφωσης προσωπικοτήτων». Όμως τέτοιες κινήσεις, χωρίς  ενημέρωση και συναίνεση των γονέων και κηδεμόνων, χωρίς καμία συζήτηση με αρμόδιους επιστημονικούς φορείς, χωρίς  παροχή γνώσεων προς τους νέους αλλά  αντίθετα με χρήση επικίνδυνων προτροπών (www.oloiisoi.gr) και χρήση απειλής πως «θα ανήκεις στην χειρότερη μειονότητα (!), τους ρατσιστές» αποτελούν προπαγάνδα. Η διαμόρφωση προσωπικοτήτων με προπαγάνδα δεν χαρακτηρίζει τα δημοκρατικά πολιτεύματα. Επίσης, τα πρότυπα  που αναδεικνύει ο χώρος της εκπαίδευσης αφορούν στην Ελληνική κοινωνία και δεν επιβάλλονται από εισαγόμενα  προγράμματα. Η Ελλάδα είναι μία χώρα με ιστορικά βαθύτατα ριζωμένες και παγκόσμια αναγνωρισμένες αξίες ισότητας, ανεκτικότητας, ανθρωπισμού, πνευματικότητας,  λογικής αλλά και θρησκευτικότητας, που έχει αποτελέσει  αναπόσπαστο τμήμα της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας των Ελλήνων.

Παράλληλα προωθούνται από τους υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας και άλλα  σχετικά ζητήματα, (γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων,  υιοθεσία παιδιών, απόκτηση παιδιών με νέες μεθόδους αναπαραγωγής), που τίθενται ως απλά, ανθρωπιστικού περιεχομένου ζητήματα. Η Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία έχει ήδη πάρει θέση υπέρ της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, επικαλούμενη την «ασφάλεια που παρέχουν δύο νομικά αναγνωρισμένοι γονείς»! (33) .

Πρόσφατα ακούσαμε τον Υπουργό Δικαιοσύνης να δηλώνει ότι «η Ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα έτοιμη να δεχτεί τέτοιες αλλαγές». Ας περιμένουμε λοιπόν  τις « μαζικές κοινωνικές αλλαγές που θα οδηγήσουν σε αλλαγή των παραδοσιακών σεξουαλικών προτύπων και αξιών», όπως το θέτει  ένας θεωρητικός της ομοφυλοφιλίας, ο G Herdt .

EΠΙΛΟΓΟΣ

Η ομοφυλοφιλία, αν και δεν κατατάσσεται πλέον στις ψυχιατρικές διαταραχές, παραμένει μία κατάσταση που συνοδεύεται από σημαντική ψυχιατρική και ιατρική νοσηρότητα. Το θέμα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο και οι ακρότητες δεν βοηθούν στην αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα. Η επιθετική στάση ορισμένων ομοφυλοφίλων που θεωρεί την διερεύνηση των προβλημάτων αυτών «καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» είναι απαράδεκτη και αντίκειται στις αρχές της αντιμετώπισης της ασθένειας και της διαφύλαξης της υγείας, που αποτελούν υποχρέωση κάθε ιατρού.

Αντίστοιχη πορεία αποχαρακτηρισμού της ως Ψυχιατρικής Διαταραχής ακολουθεί η παιδοφιλία και η διαταραχή ταυτότητας φύλου. Ασφαλώς, παρατηρώντας κανείς τις αλλαγές στην ιατρική διάγνωση και πρακτική, που δεν υποστηρίζονται από νέα επιστημονικά δεδομένα, προβληματίζεται και ανησυχεί για τους λόγους ενός τέτοιου αυθαίρετου ορισμού του φυσιολογικού. Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, η επιστημονική αμεροληψία έχει χαθεί, ενώ παράλληλα αναφύονται σοβαρά ζητήματα ιατρικής δεοντολογίας.

Ο Ε Εrickson, σημαντικός μελετητής της εξελικτικής ψυχολογίας , παρουσιάζει  μια ενδιαφέρουσα άποψη για την σχέση μεταξύ της ανατροφής των παιδιών και της δομής της κοινωνίας.(36) Αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα κοινωνιών, και το πώς σε αυτές, οι σωματικές-ενστικτικές ανάγκες των παιδιών αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο, πότε επιτρεπτικά και πότε απαγορευτικά. Οι διαφορές αυτές στην ανατροφή έχουν στόχο την διαμόρφωση ενηλίκων ατόμων, που θα είναι σε θέση να επιβιώσουν στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούν και να συμβάλλουν επίσης στην διαιώνιση της κοινωνικής ομάδας. Τι είδους κοινωνία θα μπορούσε να προκύψει από την νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας ως ισότιμης και φυσιολογικής ερωτικής πρακτικής και μορφής οικογένειας;

Ακόμη δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα τι κάνει ένα άτομο ομοφυλόφιλο. Ανεξάρτητα πάντως από την αιτιολογία, αναφύεται ένα σημαντικό ερώτημα προς το οποίο οφείλουν να τοποθετηθούν όλοι οι αρμόδιοι: Μπορεί και πρέπει η κοινωνία να αλλάξει  δομικά της στοιχεία όπως είναι οικογένεια , προς χάριν ενός μικρού ποσοστού των μελών της; Τι θα συνέβαινε εάν έπραττε το ίδιο για τις πάμπολλες ιατρικές και μη διαταραχές και αποκλίσεις (πχ γενετικά σύνδρομα, χαρτοπαιξία, βία κλπ);

Οι επιστήμονες θα πρέπει με επιστημονικότητα και ειλικρίνεια να περιγράψουν  τις συνέπειες για τον ανθρώπινο ψυχισμό, τις διαπροσωπικές σχέσεις , την οικογένεια και την κοινωνία. Η μέχρι τώρα επιστημονική γνώση μας προειδοποιεί ότι η καταπάτηση των φυσικών νόμων έχει συνέπειες σε όλους τους τομείς της υγείας.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Grumbach MM, Styne DM. Puberty: ontogeny, neuroendocrinology, physiology and disorders. In: Willson & Foster (eds): Williams textbook of endocrinology 8^th ed.  ,Sauders Company 1992

2. Grumbach mm, Conte FA. Disorders of sex differentiation. In: Williams textbook of endocrinology 8^th ed  1992. eds  Willson & Foster, Sauders Company

3. Gooren L. The  biology of human psychosexual differentiation. Horm Behav, 2006;50(4):589-601)

4. Gooren L. Gender identity and sexual behavior. In: DeGroot (ed): Endocrinology. 4^th ed, Philadelphia, WB Saunders, 2001

5.  Zucker KJ. Gender identity disorders. In: M Lewis(ed): Child and adolescent psychiatry. A comprehensive textbook. 3^rd ed, Philadelphia, Lippincott Williams & Wilkins 2002

6. Zucker KJ. Gender identity disorders. In Rutter M, Taylor E(eds): Child and Adolescent Psychiatry 4^th ed. Wiley Blackwell 2002

7. Τ Φιλιππίδης. Περί του γάμου των ομοφυλοφίλων Θεοδρομία 2004, τεύχος 4^ο :550-562

8. Gadpaille WJ. Homosexuality. In: Kaplan H, Sadock B(eds): Comprehensive Textbook of Psychiatry, 5^th ed. Williams &Wilkins 1989

Αmerican Academy of Pediatrics. Coparent or secont-parent adoption by same-sex parents.Pediatrics 2002;109(2):339-340

9. American PsychiatricAssociation Official Actions. Position statement on therapies focused on attempts to change sexual orientation(Reparative or conversion therapies. American Journal Psychiatry of Psychiatry 2000;157(10):1719-1721

10. Drescher J, Stein T, Byne WM. Homosexuality, gay and lesbian identities and homosexual behavior. in Kaplan H, Sadock B(eds): Comprehensive Textbook of Psychiatry, 8^th ed. Williams &Wilkins 2004

11. Drumright LN, Little SJ, Strndee SA, et al. Unprotected anal intercourse and substance use among men who have sex with men with recent HIV infection. J Acquir Immune Defic Synrd, 2006.1;43(3):344-350

12. Schwarchz S, Scheer S, McFarland W, et al. Prevalence of HIV infection and predictors of high-transmission sexual risk behaviors among men who have sex with men. American Journal of Public Health 2007;97(6)

13. Rahman Q. The neurodevelopment of human sexual orientation. Neurosci Biobehav Rev 2005;29(7):1057-1066

14. Gadpaille WL. Cross-species and cross-cultural contributions to understanding homosexual activity. Archives of General Psychiatry 1980;37:349-356

15. Πλάτωνος: Γοργίας

16. Remafedi G, Resnick M, Blum R, et al. Demografy of sexual orientation in adolescents. Pediatrics 1992;89(4):714-721

17. Gupta R, Warren T, Wald A. Genital herpes. Lancet 2007;370:2127-2137

18. Stolte IG, Duckers N, Wit JB, et al. Increase in sexually transmitted infections among homosexual men in Amsterdam, in relation to HAART. Sexually transmitted infections 2001;77:184-186

19. Chen SY, Gibson S, Katz M, et al .Continuing increases in sexual risk behavior and sexually transmitted diseases among men who have sex with men: SanFrancisco, Calif, 1999-2001.

20. Glasier A, Gulmezoglu am, Smidt GP, et al. Sexual and reproductive health: a matter of life and death. Lancet 2006;368:1595-1607

21. UNAIDS . Τhe foundation for  AIDS research. Issue Brief no 4, june 2006)

22. Osmond DH. Epidemiology of HIV/AIDS in the United States. (HIV InSite Knowledge Base Chapter March 2003)

23. www.unaids.org

24. Kirby D. HIV transmission and prevention in adolescents (HIV InSite Knowledge Base Chapter December 2002)

25. Sifakis F, Flyn CP, Metsch L, et al. HIV prevalence, unrecognized infection, and HIV testing among men who have sex with men-five U.S. cities, june 2004-april 2005.JAMA 2005;294:674-676

26. Low N, Broutet N, Sarcodie YA, et al. Global control of sexually transmitted infections. Lancet 2006;368:2001-2016)

27. Remafedi G. Suicide and sexual orientation. Archives of General Psychiatry 1999;56(10):885-886)

28. Bailey JM. Homosexuality and mental illness (commentary). Arch Gen Psychiatry, 1999;56:883-884

29. Sanford TG, de Graaf R, Bijl RV, et al. Same-sex sexual behavior and psychiatric disorders. Arch Gen Psychiatry 2001;58: 85-91

30. American PsychiatricAssociation Practice Guidelines. Practice guideline for the treatment of patients with HIV/AIDS. American Journal of Psychiatry 2000;157(11) Suppl

31. Τσαρμακλής Γ. Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση παιδιών και εφήβων. Δελτίο Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών 2007,54(1):95-98

32. Αmerican Academy of Pediatrics: Adolescents and human immunodeficiency virus infection:The role of the pediatrician in prevention and intervention.Pediatrics 2001;107(1):188-190

33. Committee on psychosocial aspects  of child and family health. American Academy of Pediatrics. Coparent or secont parent adoption, by same-sex parents. Pediatrics 2002;109(2):339-340

34. Holmes W. Men’s self definition of abusive childhood sexual experiences, and potentially related risky behavioural and psychiatric outcomes. Child abuse and neglect 2008;32(1):83-97

35. Miller S, Hoffman H, Mustanski B. Fluctuating asymmetry  and sexual orientation in men and women. Archives of sexual behavior 2008;37(1):150-157

36. Erikson E. Παιδική ηλικία και κοινωνία

37. HIV knowledge basis. Ηλεκτρονική βιβλιοθήκη Νοσοκομείου ‘ο Ευαγγελισμός’. http://www.evangelismos-hosp.gr

38. Hamer DH, Hu S, Magnuson VL, et al. A linkage between DNA markers on the Xchromosome and male sexual orientation. Science 1993;261:321-327

39. Rise G, Risch N, Ebers G. Genetics of sexual orientation (response).Science 1999;285:804

40. Rise G, Risch N, Ebers G. Male homosexuality:Absence of linkage to microsatelite markers at Xq28. Science 1999;284:665-667

41. Κίνσευ ΑΣ. Η σεξουαλική συμπεριφορά της γυναίκας. Αθήνα 1957. Εκδόσεις «Τέχνη»

Πηγή: Ιατρικά Δεδομένα

Προβληματισμοί μέ ἀφορμή  τήν Ε΄ Ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου  στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

«Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν. Ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρρενες, ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους…» (Κεφ. 1 στ. 18-25).

Θεία παρηγορία, φέρνει η σωτηριώδης μετάνοια.  «Όσο περισσότερο υποφέρει ο άνθρωπος» έλεγε ο Άγιος  ο Άγιος Παΐσιος «και λυπάται για την αμαρτωλότητά του ή για την αχαριστία του προς τον Θεό και κλαίει φιλότιμα που λύπησε με τις αμαρτίες του τον Θεό Πατέρα του, τόσο περισσότερο τον ανταμείβει με θεία αγαλλίαση και τον γλυκαίνει εσωτερικά.  Αυτή η λύπη έχει μεν πόνο, αλλά έχει και ελπίδα και παρηγοριά.  Όποιος όμως θέλει τη θεία παρηγοριά, δεν πρέπει να ζητάει παρηγοριά.  Πρέπει να νοιώσει το σφάλμα του, να μετανοιώσει και τότε θα έρθει από μόνης της η θεία παρηγοριά».

Πηγή: Ακτίνες