Εἰσαγωγή

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ὡς ἀποκλειστικό Της σκοπό τή σωτηρία καί θέωση τοῦ ἀνθρώπου, ψυχική καί σωματική [1], ὡς ὁμοίωση πρός τόν Χριστό ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Μεταξύ τῶν πνευματικῶν μέσων πού ἡ Ἐκκλησία μετέρχεται εἶναι καί ὁ ἐν ἀγάπῃ ἔλεγχος, ἡ στηλίτευση· καί ἡ δριμύτητα τοῦ ἐλέγχου εἶναι εὐθέως ἀνάλογη τόσο μέ τήν ἀναισθησία καί πώρωση πού ἔχει νά ἀντμετωπίσει ἐκ μέρους τῶν ἁμαρτωλῶν, ὅσο καί μέ τήν ζημία πού ἐπαπειλεῖται ἀπό τήν ἁμαρτία [2].

Ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας (376-444) τόν ὁποῖον παρακάτω δημοσιεύουμε σέ μετάφραση, ἀφορᾷ στή μεγάλη ἁμαρτία καί διαστροφή τῆς ἐνεργοῦς ὁμοφυλοφιλίας καί ἀμφι-φυλοφιλίας (“bisexuality”), μολονότι ἐπιγράφεται «Λόγος στηλιτευτικός κατά εὐνούχων» [3]. Συμφώνως πρός τήν εὐαγγελική διαίρεση τῆς «εὐνουχίας» ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεάνθρωπο Χριστό [4], ὑπάρχουν εὐνοῦχοι πού γεννήθηκαν ἔτσι, ὑπάρχουν ἐκεῖνοι πού εὐνουχίσθηκαν ἀπό τούς ἀνθρώπους, ὑπάρχουν ὅμως καί οἱ πνευματικῶς εὐνοῦχοι, γιά τούς ὁποίους ἡ «ἀπενεργοποίηση» τῶν σαρκικῶν λειτουργιῶν εἶναι κατόρθωμα [5], ἐπιτηδευόμενο γιά τήν εἴσοδο στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὁ συγκεκριμένος λόγος τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου στρέφεται ἐναντίον ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τή σωματική δυσλειτουργία ἤ ἀναπηρία τοῦ εὐνουχισμοῦ τήν ἔστρεψαν ὄχι πρός τόν πνευματικό ἀγῶνα, ἀφοῦ οὕτως ἤ ἄλλως ἀδράνησαν οἱ γενετήσιες λειτουργίες τους, ἀλλά πρός τόν γυναικισμό καί τήν ἐκθήλυνση (κιναιδισμό, σοδομισμό, «ὁμοφυλο-φιλία») ἤ τήν πιό ἄνετη (λόγῳ ἀδυναμίας τεκνοποιήσεως) ἐπιτέλεση τῆς μοιχείας καί πορνείας [6] (πορνεία ὀνομάζεται ἐκκλησιαστικῶς, ἡ ἄνευ γάμου μείξη ἤ συμβίωση καί ὄχι μόνον ἡ ἀγοραία –δηλαδή ἐπί χρήμασι- σχέση) [7].

Σύμφωνα μέ τόν Καθηγητή Δημητρόπουλο καί τήν παλαιόθεν ἰσχύουσα ἐπιστημονική ἄποψη (φιμωμένη σήμερα γιά λόγους ... «πολιτικῆς ὀρθότητος») οἱ ὁρμονικές διαταραχές βοηθοῦν στήν ἐκδήλωση τοῦ γυναικισμοῦ καί δυνητικῶς, ἀργότερα, τῆς γενετησίου διαστροφῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας: «Καί δή οἱ μέν ἀπό παιδικῆς ἤ ἐφηβικῆς ἡλικίας εὐνουχισθέντες οὐδέποτε ἀποκτοῦν ἀνδρικά χαρακτηριστικά, παραμένουν ἐσαεί ἀγένειοι, ἐκθηλύνονται βαθμηδόν κατά τήν σωματικήν διάπλασιν, τήν ὁμιλίαν καί τήν ψυχοσύνθεσιν καί παραμένουν μονίμως καθυστερημένοι διανοητικῶς, οἱ δέ εἰς ὥριμον ἡλικίαν εὐνουχισθέντες διατηροῦν μέν μονιμώτερον τά ἐξωτερικά τοῦ ἀνδρός χαρακτηριστικά, ἀλλά βαθμηδόν καί οὗτοι ἀποκλίνουν εἰς τήν θηλυμορφίαν καί τήν θηλυπρέπειαν, καταντῶντες ἐνίοτε εἰς νοσηράς διαστροφάς τοῦ γενετησίου ἐνστίκτου, οὐχί δέ σπανίως καί εἰς φρενοπάθειαν» [8].

Ἡ γλῶσσα τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου στό παρακάτω κείμενο εἶναι ὀξεῖα, διότι, ὡς Ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας τήν ὁποίαν τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Καλός Ποιμήν Χριστός, αἰσθάνεται τήν εὐθύνη γιά τόν κίνδυνο κατά τῆς ἐνδο-οικογενειακῆς σωφροσύνης καί συζυγικῆς πίστεως καί κατά τῆς νεολαίας, ἀπό τόν γυναικισμό τῶν εὐνούχων «οἰκιακῶν βοηθῶν»· τά σχετικά μέ αὐτούς γνώριζε βεβαίως ὁ Ἅγιος Κύριλλος ἀπό τίς διηγήσεις τῶν Κληρικῶν του καί τῶν πνευματικῶν του τέκνων. Σύμφωνα μέ τήν ἀποστολική ἐντολή, ὁ Ποιμενάρχης τῆς Ἀλεξανδρείας ἀσκεῖ δημόσια φανέρωση τῆς αἰσχρουργίας, χωρίς νά θίγει συγκεκριμένα πρόσωπα: «καί μή συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δέ καί ἐλέγχετε· τά γάρ κρυφῇ γινόμενα ὑπ΄ αύτῶν αἰσχρόν ἐστι καί λέγειν» [9]. Ὁ θεσμός τῶν εὐνούχων, προερχόμενος ἀπό τούς λαούς τῆς Ἀσίας, «παρ΄ οἷς ἐκράτει ἡ πολυγαμία καί οἱ εὐνοῦχοι ἐθεωροῦντο ἀναγκαῖοι ὡς φύλακες τῶν γυναικωνιτῶν»[10], ἐπέζησε καί στό Βυζάντιο, μολονότι οἱ εὐνοῦχοι ἀποκλείονταν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱερωσύνης ἄν ὁ εὐνουχισμός τους ἦταν δική τους ἐπιλογή [11].

Τό ὅτι ἡ συνοίκηση μέ εὐνούχους δέν εἶναι ἄμοιρη κινδύνων οὔτε καί γιά τίς ἴδιες τίς γυναῖκες, τό ἐπεσήμαινε παλαιότερα καί ὁ Μέγας Βασίλειος σέ σύγγραμμα περί τῆς ἐν Χριστῷ παρθενίας (τό ἔργο ἀποδίδεται καί στόν Βασίλειο Ἀγκύρας)· ὁ Ἅγιος τόνιζε ὅτι ἡ αἰσχρότης τοῦ βίου δέν ὀφείλεται πρωτίστως στό σῶμα, ἀλλά στή ἐπιθυμία καί φιληδονία τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία εὑρίσκει ποικίλους τρόπους νά ἐκδηλωθεῖ, ἀκόμη καί ὅταν τό σῶμα παρεμποδίζει τή διενέργειά της: «Πόσο περισσότερο πρέπει νά προφυλάσσεται ἡ παρθένος ἀπό τά ἀνδρικά σώματα, ἀκόμη καί ἄν εἶναι εὐνούχων; Διότι μολονότι εἶναι εὐνοῦχος, ἀλλά εἶναι ἄνδρας κατά τήν φύση ...  Ἕτσι καί ὁ ἄνδρας πού ἔχει ὑποστεῖ ἐκτομή τῶν μορίων, εἶναι ὅμως ἄνδρας ὡς πρός τήν ἐπιθυμία τοῦ πάθους» [12].

Τό μέγιστο ἁμαρτητικό βάρος τῆς ἔμπρακτης ὁμοφυλοφιλικῆς «δραστηριότητος» τονίζεται σαφέστατα καί ἐκτενέστατα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρες, ἀλλά δέν μποροῦμε ἐδῶ νά ἐπεκταθοῦμε πολύ. Ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Χριστός μνημόνευσε τίς πόλεις Σοδόμων καί Γομόρρας, ὅπου πολιτευόταν ἡ ὁμοφυλοφιλία (ἐξ οὗ καί ὁ ὅρος «σοδομισμός») [13], ὡς ἐνδείξεις τῆς χειρίστης καί κολάσιμης ἀποστασίας ἀπό Θεοῦ κατά τήν παλαιά ἐποχή [14] ἐξ ἧς καί ἡ θεία «ἀπ’ οὐρανοῦ» τιμωρία [15], ὅπως τονίζει ἐπίσης καί τό ἀποστολικό κήρυγμα περί τῆς ἀσεβείας τῶν Σοδομιτῶν, «ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ» [16]. Χαρακτηριστικότερη ἀποτίμηση τῆς ἀνδρικῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τοῦ λεσβιασμοῦ, ὡς συνεπείας τῆς ἐσκεμμένης, θεληματικῆς περιφρονήσεως τοῦ Θεοῦ («γνόντες τόν Θεόν, οὐχ ὡς Θεόν ἐδόξασαν ἤ εὐχαρίστησαν», «οἵτινες μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει») καί τῆς δίκαιης ἐγκαταλείψεως ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ, κάνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό πρῶτο κεφάλαιο τῆς Πρός Ρωμαίους Ἐπιστολῆς: «Γι’ αὐτό τούς παρέδωσε ὁ Θεός σέ πάθη ἀτιμίας· δηλαδή καί οἱ γυναῖκες μετήλλαξαν τή φυσική χρήση στήν παρά φύση· ὁμοίως καί οἱ ἄνδρες, ἀφοῦ παράτησαν τή φυσική χρήση τῆς γυναικός, πυρακτώθηκαν ἀπό τήν μεταξύ τους σφοδρή ἐπιθυμία, κατεργαζόμενοι τήν ἀσχημοσύνη ἄνδρες σέ ἄνδρες, καί λαμβάνοντας πλήρως τήν πληρωμή τῆς πλάνης τους, ὅπως ἔπρεπε» [17].  Δέν εἶναι περιττό νά ὑπενθυμίσουμε, ὅτι ἡ ἐπιζήτηση τῆς ἡδονῆς ἀνεξαρτήτως ἀπό τούς φυσικούς λόγους καί τρόπους πού τήν συνοδεύουν ἀποδεικνύεται ἀπό τήν Ἐκκλησία ὡς ψυχοφθόρος κακία (διάκριση διατροφῆς-γαστριμαργίας, τεκνογονίας-πορνείας κ.ο.κ.)[18]. Οἱ ἱεροί Κανόνες, πού ὑποδεικνύουν τρόπους θεραπευτικούς τῆς ἁμαρτίας, προβλέπουν ἀπαιτητικούς καί μακρούς ἀγῶνες γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τό πάθος τῆς ἐμπράκτου ὁμοφυλοφιλίας καί μακρά στέρηση τῆς Κοινωνίας τοῦ Κυριακοῦ Σώματος καί Αἵματος· ἀπό αὐτό βέβαια συμπεραίνεται καί ἡ δεινότητα τοῦ πνευματικοῦ τραυματισμοῦ, λόγῳ τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν πράξεων [19].

Ὅσα γράφονται ἐδῶ, δέν ἔχουν σκοπό παρά (α) νά βοηθήσουν στήν ἐπίγνωση τῆς ὑποστάθμης στήν ὁποία ἔχει ὁδηγηθεῖ ἡ κοινωνία μας ὑπό τήν «πεφωτισμένη» κακία τοῦ οὑμανιστικοῦ, ἀνθρωπο-κεντρικοῦ πολιτισμοῦ, μέ τήν θριαμβική ἀνάδειξη  ἐμφανῶν καί ἀμετανοήτων ὁμοφυλοφίλων στίς ἡγετικές θέσεις τῆς κοινωνίας μας καί (β) στήν ἐπίγνωση καί ἐν Χριστῷ μετάνοια συνανθρώπων μας ἀπό τό πάθος τῆς ἐμπράκτου ὁμοφυλοφιλίας (καί ἀμφι-φυλοφιλίας), τήν ὁποία μετάνοια περιμένει ἐναγωνίως ὁ Ἐσταυρωμένος δι΄ ἡμᾶς Θεός Ἰησοῦς Χριστός, γιά νά τούς καταστήσει ἁγίους καί μετόχους τῆς Βασιλείας Του, ὅπως ἔχει ἤδη κάνει μέ πολλούς: «καί ἄν εἶναι οἱ ἁμαρτίες σας σάν πορφύρα, θά τίς λευκάνω σάν τό χιόνι καί ἄν εἶναι σάν τό κόκκινο, θά τίς λευκάνω σαν τό μαλλί» [20].

Ἀπό τά πληρέστερα σύγχρονα συγγράμματα σχετικά μέ τήν ὁμοφυλοφιλία προτείνεται τό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου Ζιόμπολα, Ὁμοφυλοφιλία [21].

Εἰσαγωγή-μετάφρασις-σχόλια: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας

Λόγος κατά τῶν ὁμοφυλοφίλων
(Λόγος στηλιτευτικός κατά εὐνούχων)

Φανερώνοντας, λοιπόν, ἔξοχα καί στηλιτεύοντας ὁ μέγας Κύριλλος
αὐτήν τήν ἀκόλαστη καί ἀκάθαρτη γνώμη καί πράξη
ἐκείνων οἱ ὁποῖοι θεληματικῶς πάσχουν,
λέγει τά ἑξῆς:

Οἱ καημένοι τό ἐνεργοῦν αὐτό - τό νά ὑφίστανται ὅσα ἀνήκουν στίς γυναῖκες, ἐνῷ θέλουν νά εἶναι ἄνδρες - ἐξ αἰτίας τῆς ἀκολασίας. Διότι διαφθείρουν τή θεόπλαστη καί ἀνδροπρεπῆ μορφή μεταβάλλοντας τή φύση, ὄχι γιά τίποτε τό χρήσιμο, παρά μόνο γιά τήν ἀσέλγεια, εἴτε θεληματικῶς πολλές φορές, εἴτε ἀναγκαζόμενοι ἀπό ἄλλους νά τό ὑπομείνουν αὐτό. Ὡς φθορεῖς τῆς φύσεως, καί ἐχθροί τοῦ [ἀνθρωπίνου] γένους, γίνονται καί σπῖλοι τῆς πολιτείας καί προσβολή γιά τή ζωή· ἐκπορνευόμενοι σάν τίς Μαινάδες [22] χορεύουν ἄμετρα στά αἴσχιστα πάθη· μειγνύοντας τήν ἄθλια ζωή μέ τήν σιχαμερή καί διεφθαρμένη πολιτεία τους, περιφέρουν τά πρόσωπά τους ἀμφίβολα καί μισημένα καί «γράμμα νοθευμένο» [23]. Αὐτοί νά φεύγουν μακριά ἀπό τούς ἱερούς περιβόλους καί νά ἀποδιώκονται ἀπό τίς ἅγιες Συνάξεις [τῆς Ἐκκλησίας] ὡς σιχαμένο μόλυσμα καί θεομίσητο. Διότι, ἀφοῦ μέ αἰσχρότατη καί κάκιστη βούληση ἀλλοίωσαν καί μεταποίησαν τό καλό καί θεϊκό ἔργο πρός τό κακό καί κατηγορημένο δόγμα [24], καί ἀφοῦ ἀνάγκασαν τήν πνευματική εὐνουχίᾳ νά ὑπηρετεῖ τήν ἀπαγορευμένη πράξη, δέν εἶναι ἄξιοι μόνον νά δέχονται τήν τιμωρία τῆς νομικῆς ἀποφάσεως [25], ἀλλά καί νά ἀποδιώκονται συνολικῶς στό λεγόμενο ἐξώτερο σκότος τῆς κολάσεως, βάσει τῆς εὐαγγελικῆς καί ἀποστολικῆς ἀποφάσεως [26]. Διότι γι΄ αὐτούς εἶπε ὁ Μωυσῆς: «Θλαδίας καί ἐκτετμημένος δέν θά εἰσέλθει στήν Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου» [27].

Εἶναι λοιπόν δυνατόν νά δεῖ κανείς γεμᾶτα τά σπίτια τῶν μεγιστάνων ἀπό τέτοια τερατόμορφα πρόσωπα, πού φοροῦν χρυσᾶ περιλαίμια στόν τράχηλο, καί νά ἔχουν φύση μέν ἀρσενική, ἀλλά ὄψη θηλυκή, καί νά βαδίζουν θηλυπρεπῶς καί νά ὁμιλοῦν ἀσελγῶς. Ὅπως τά πορνίδια, περιστρέφουν μέ ἀπρέπεια τό κεφάλι ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ καί γελοῦν ἀκράτητα καί μέ ἀναίδεια, ὑποδηλώνοντας φανερή ὑποδούλωση στόν οἶστρο. Ἔτσι, ἀφ΄ ἑνός φθείρονται ὡς γυναῖκες, μαλακά κατακλινόμενοι καί ἐκθηλυνόμενοι μέ τούς ἅνδρες, ἀφ’ ἑτέρου δέ, κοιμώμενοι μέ τίς γυναῖκες ὡς φύλακες καί εἰκόνες σωφροσύνης δῆθεν, αἰσχροπραγοῦν ἀναίσχυντα καί ἀσύστολα. Καί αὐτοί λοιπόν, φθειρόμενοι μέ αὐτόν τόν τρόπο ἀπό ἄνδρες βεβήλους καί ἀνοσίους, ἐκθηλύνονται καί καταμολύνονται μέσῳ τῆς παρά φύσιν ἀνοσιουργίας καί σιχαμάρας. Οἱ ἴδιοι δέ σάν λυσσασμένα σκυλιά καταμολύνουν καί καταβλάπτουν γυναικάρια ταλαίπωρα, «πού ἔχουν σωρούς ἀπό ἁμαρτίες», ὅπως ἔχει λεχθεῖ [28]· καί, τό χειρότερο καί πιό ἐλεεινό, ἐξ αἰτίας αὐτοῦ γίνονται αἴτιοι καί πρόξενοι καί μέτοχοι τῆς ἀπεράντου κολάσεως, καί ἐκεῖνοι πού φθείρουν καί ἐκεῖνοι πού φθείρονται [29].

Ἀλλά, πόση ἀφροσύνη! Πόση ἀπάτη καί παραλυσία ! Αὐτούς, κάποιοι ἄνθρωποι καί μάλιστα ἀξιωματοῦχοι, ἀφοῦ τούς παραδεχθοῦν ὡς σώφρονες, τούς ἐμπιστεύονται καί τούς βάζουν στά σπίτια τους [30]. Ἐκεῖνοι, γινόμενοι δεκτοί στό σπίτι, καί ἐξασφαλίζοντας καί «θάρρος», τούς μέν σώφρονες ἄνδρες, πού ἐπιμελοῦνται μέ τρόπο δίκαιο τήν ἀρετή, ἀφοῦ τούς δελεάσουν σιγά σιγά, τούς ἐκσφενδονίζουν ἐλεεινά στό αἰσχρό βάραθρο τῶν Σοδομιτῶν, καί τούς παραπέμπουν στό πῦρ [τῆς κολάσεως]· γι΄ αὐτό, λοιπόν, αὐτούς, ὁ νόμος καί ὁ Εὐαγγελικός Λόγος καί ὁ ἄριστος βίος καί ἡ εὐσεβής πολιτεία τούς σιχαίνεται πολύ ἰσχυρῶς, ὡς θεομίσητους καί ἀκαθάρτους. Διότι αὐτοί, ἀφοῦ προτίμησαν καί πόθησαν μιά τέτοια καταμολυσμένη ζωή, ὅσον μέν ἐξαρτᾶται ἀπό αὐτούς, καί τίς πόλεις τίς ἀφάνισαν, παραφθείροντας τόν σπερματικό λόγο τῆς φύσεως καί φθειρόμενοι [οἱ ἴδιοι], ἀλλά καί δεινῶς ἐξαφάνισαν τήν ἔνδοξη ρώμη καί τό παράστημα τοῦ ἀνδρός, καί τήν ἀρρενωπή καί γενναία ἰσχύ του· καί μέ ἕνα λόγο, ἀφοῦ κατέστρεψαν τή σύντονη καί σφριγηλή ἀκμή τῆς νεότητος, ἔκαναν ἄθλιους καί περιγέλαστους ὅσους παρασύρθηκαν [ἀπό αὐτούς] · αὐτούς βέβαια πρέπει νά τούς ἀποφεύγει κανείς «τρέχοντας» καί νά τούς σιχαίνεται δικαίως, ὡς ψυχοκτόνους καί σωματοφθόρους καί πράγματι μολυσμένους καί καταχραστές τῆς φύσεως· διότι ἀληθῶς δέν ὑπάρχει τίποτε πιό σιχαμένο καί ἀκάθαρτο ἀπό ὅσους ἔτσι ἐκπορνεύονται καί ἐκπορνεύουν [31]. Συνηθίζουν δέ, καθώς ἔχουμε πληροφορηθεῖ μέ ἀλήθεια καί ἀκρίβεια, ὄχι μόνον οἱ σπάδοντες [32] καί ὅσοι ἔχουν ἐλλιπῆ τά ὄργανα τῆς αἰσχρουργίας, νά προβαίνουν σέ ἄμετρη ἀσέλγεια καί νά ἀκολασταίνουν χωρίς κόρο, ἀλλά καί οἱ τελείως ἀπόκοποι καί ἐκτετμημένοι, ὅπως καί ἐκεῖνοι πού ἐκ γενετῆς τά στεροῦνται αὐτά [τά ὄργανα] - ὤ, τί ἔσχατο ἀτόπημα καί φρενοβλάβεια – νά φθείρουν τίς ἄθλιες γυναῖκες μέ τό χέρι καί μέ τό δάχτυλο, καί νά κατεργάζονται μέ τόση μανία τήν ἀνοσιουργία οἱ ἀνόσιοι. Αὐτό φανερώνοντας ὁ Σοφός ξεκάθαρα εἶπε: «Μακάριος ὁ εὐνοῦχος πού δέν διέπραξε ἀνομία μέ τό χέρι καί ἡ παρθένος πού δέν γνώρισε κρεβάτι σέ παράπτωμα» [33].

Εὐλόγως, λοιπόν, ὀνομάστηκαν αὐτοί ἄθηλοι, ἄναδροι, ἀνδρόγυνοι, σιδηροκατάδικοι καί γυναικομανεῖς [34]. Ἄς ἀκούσουν, λοιπόν, ἐκεῖνοι πού ματαίως τούς θεωροῦν καθαρούς καί σώφρονες καί νά μή ἐμπιστεύονται τό ψεῦδος καί τήν προσποιητή καθαρότητα καί σωφροσύνη· διότι, «ἀπό ἀκάθαρτο τί καθαρό μπορεῖ νά προέλθει; Καί ἀπό τό ψεῦδος ποιά ἀλήθεια μπορεῖ νά προέλθει» [35];

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΕΛΟΥΣ
[1] Α΄Θεσ. 5,23· «καί ὁλόκληρον ὑμῶν τό πνεῦμα καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη» καί Α΄Πετρ. 1, 9· «κομιζόμενοι τό τέλος τῆς πίστεως ὑμῶν, σωτηρίαν ψυχῶν».

[2] Πρβλ. Β΄Κορ. 7, 9· «Νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ’ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν· ἐλυπήθητε γάρ κατά Θεόν, ἵνα ἐν μηδενί ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν» καί Β΄Τιμ. 4, 2· «Κήρυξον τόν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καί διδαχῇ».

[3] Λόγος ΙΘ΄, στηλιτευτικός κατά εὐνούχων PG 77, 1105C-1109C. Ὁ λόγος αὐτός σώζεται ἐπίσης στό ἱστορικό σύγγραμμα τοῦ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, Χρονικόν Σύντομον 4,220,8 PG 110,804B- 807A.

[4] Ματθ. 19, 11.12

[5] Φαίνεται ἀπό τό ὅτι «εὐνούχισαν ἑαυτούς» (ἔνθ’ ἀνωτ.), καί δέν τό ἔλαβαν ἀπό Θεοῦ, ὡς δεδομένον, ἀλλά προτρέπονται σέ αὐτό («ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω», Ματθ. 19,11 καί «λέλυσαι ἀπό γυναικός; Μή ζήτει γυναῖκα», Α΄ Κορ. 7,27)· αὐτοί εἶναι ὅσοι «νεκροῦν τά μέλη αὐτῶν ἐπί τῆς γῆς» (πρβλ. Κολ. 3,5).

[6] Αὐτό ἐννοεῖ τό μέρος ἐκεῖνο τοῦ (ἐδῶ δημοσιευομένου) λόγου πού ἔχει στό πρωτότυπο ὡς ἑξῆς: «καί τήν πνευματικήν εὐνουχίαν ἀπηγορευμένῃ πράξει λειτουργεῖν ἀναγκάσαντες» (PG 77, 1108B). Περί τῆς διαφορᾶς ὅσων εὐνούχων εὐνουχίσθηκαν, ὥστε ἀκινδύνως νά συναναστρέφονται μέ ἐμπάθεια γυναῖκες, καί ἐξ ἀντιθέτου ἐκείνων τῶν εὐνούχων πού μετέτρεψαν τήν ἀκούσια σωματική ἀναπηρία σέ πνευματική παρθενία, γράφει ὁ Μέγας Βασίλειος (Περί τῆς ἐν παρθενίᾳ ἀληθοῦς ἀφθορίας πρός Λητόιον Ἐπίσκοπον Μελιτηνῆς 64, PG 30, 800Β-801A): « Ὡς εὐνοῦχος, φησί, περιλαμβάνων παρθένον, καί στενάζων, [Σοφ.Σειρ. 30, 20] Πάντως δέ ὅτι οὐ δύναται ὅ βούλεται πράξαι. Καί, Ἐπιθυμία εὐνούχου ἀποπαρθενῶσαι νεάνιδα [Σοφ.Σειρ. 20, 4]. Εἰ καί μητέρα γάρ, φησί, διά τό ἄγονον οὐ ποιεῖ, ἀλλ΄ ἀποπαρθενεῦσαι αὐτήν θέλει. Οὐ τοίνυν ἐπί σωφροσύνῃ ἐπαινεῖσθαι προσήκει τούς ἀποκοπτομένους τά μόρια [...] Εἴ δέ οἴονται τήν ἀποκοπήν τῶν μορίων εἰς τήν τῆς ἀναμαρτησίαν συμβάλλεσθαι, ἐκκοψάτωσαν καί τούς ὀφθαλμούς, πολλά παρά λόγον ἐμβλέποντας [...] Ἐνταῦθα δέ ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀποτελέσαι ὅ βούλονται, τολμηρούς αὐτούς πρός τήν ἀπόλαυσιν τῆς ἐπιθυμίας ποιοῦσα, τήν ἐκ τῆς βουλήσεως ἁμαρτίαν ἐν αὐτοῖς ἔτι μᾶλλον ἐξάπτει [...] Οὐ περί πάντων δέ καθόλου εὐνούχων τά προεκτεθέντα εἰρήκαμεν, ἀλλά περί τῶν ἵν’ ἐξουσίαν ἑαυτοῖς πραγματεύσωνται, ὡς θέλουσιν ὁμιλεῖν γυναιξίν, ἀποκοψαμένων ἀτόπως». Ἀντιθέτως, οἱ σώφρονες εὐνοῦχοι «τῷ ἐξ ἀκουσίως συμβεβηκότι αὐτοῖς κατά τό σῶμα εὐνουχισμῷ, τόν ἑκούσιον τῆς ψυχῆς εὐνουχισμόν σώφρονι λογισμῷ ἑαυτούς εὐνουχίσαντες, καθαρῶς γυναιξίν ὁμιλοῦσι».

[7] Ἀπό τά πολλά σχετικά τεκμήρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς γραμματείας, ἀναφέρουμε τό τοῦ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ: «Τισί μέν τῶν οὖν τῶν ἀκριβεστέρων ἤρεσε καί τό κατά πορνείαν πλημμέλημα, μοιχείαν εἶναι νομίζειν, διότι μία ἐστίν ἡ νόμιμος συζυγία, καί γυναικί πρός ἄνδρα καί ἀνδρί πρός γυναῖκα. Πᾶν οὖν μή τό νόμιμον παράνομον πάντως, καί ὁ μή τό ἴδιον ἔχων, δηλαδή τό ἀλλότριον ἔχει [...] διεκρίθη τό πλημμέλημα τῇ γενικῇ διαιρέσει ταύτῃ, ὡς πορνείαν μέν εἶναι καί λέγεσθαι τήν χωρίς ἀδικίας ἑτέρου γινομένην τισί τῆς ἐπιθυμίας ἐκπλήρωσιν· μοιχείαν δέ, τήν ἐπιβουλήν τε καί τήν ἀδικίαν τε τοῦ ἀλλοτρίου. Ἐν ταύτῃ δέ καί τήν ζωοφθορίαν καί τήν παιδεραστίαν εἶναι λογίζονται· διότι καί ταῦτα φύσεώς ἐστι μοιχεία. Εἰς γάρ τό ἀλλότριόν τε καί παρά φύσιν γίνεται ἡ ἀδικία» (Ἐπιστολή Κανονική πρός τόν ἐν ἁγίοις Λητόιον Ἐπίσκοπον Μελιτηνῆς PG 45,228 B.C.).

[8] ΠΑΝ. Κ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, «Εὐνουχισμός» ΘΗΕ 5 (1964), στ. 1066.

[9] Ἐφ. 5, 11.12

[10] ΠΑΝ. Κ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ἔνθ’ἀνωτ., στ. 1065

[11] Αὐτόθι, στ. 1066: «Ἑπομένως ὁ εὐνοῦχος, ὅστις, λόγῳ παθήσεως ὑπό ἰατροῦ ἐχειρουργήθη, ἤ ὑπό βαρβάρων ἤ ἐν διωγμῷ ἤ ἐξ οἱασδήποτε ἐπηρείας ἀνθρώπων, ἄκων ἐξετμήθη, ἠδύνατο νά χειροτονηθῇ κληρικός, ἐάν κατά ἄλλα ἦτο ἄξιος πρός χειροτονίαν».

[12] Περί τῆς ἐν παρθενίᾳ ἀληθοῦς ἀφθορίας πρός Λητόιον Ἐπίσκοπον Μελιτηνῆς 62.63 PG 30, 797C.800A : «Πόσῳ πλέον δεῖ τά ἄῤῥενα σώματα, κἄν εὐνούχων ᾖ, τήν παρθένον φυλάττεσθαι; Κἄν εὐνοῦχος γάρ ᾖ, ἀλλ’ ἀνήρ ἐστι τήν φύσιν [...] οὕτω καί ὁ ἄρσην ἀποκεκομμένος τά μόρια, ἄρσην ὅμως ἐστί τῇ ἐπιθυμίᾳ τοῦ πάθους. Διό καί αὐτός κατά τό ὅμοιον σχηματισάμενος πρός τήν πράξιν, ἔρωτος πνέει καί ἐκτόπου μανίας. Ἀλλά καί ὁρμῶν πρός τήν συμπλοκήν, κἄν μή φθείρῃ τῷ μέρει ἐκείνῳ ἐνοχλῶν τῇ θηλείᾳ, ὅμως αὐτός μέν ὡς φθείρας, τήν ἐπιθυμίαν οὕτως ὑπό τῆς φαντασίας διάκειται. Τήν δέ πρός τήν ἀμαρτίαν πικρότερον ἐρεθίζων, φθείρει μέν ὅλον τόν νοῦν, καί τό σῶμα δέ πρός τήν τῆς φθορᾶς πρᾶξιν οἰστρεῖ».

[13] Γεν. 19, 4-9

[14] Ματθ. 10,15. 11, 23.24· Λουκ. 10, 12

[15] Λουκ. 17, 29· «ᾟ δέ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λώτ ἀπό Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καί θεῖον ἀπ΄ οὐρανοῦ, καί ἀπώλεσεν ἅπαντας».

[16] Β΄Πέτρ. 2,6.7· «Καί πόλεις Σοδόμων καί Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς· Καί δίκαιον Λώτ, καταπονούμενον ὑπό τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ ἀναστροφῆς ἐρρύσατο» (στόν ἑπόμενο στίχο, 8, τονίζεται ὁ βασανισμός τοῦ Λώτ ἀπό τήν θέα τῶν «ἀνόμων ἔργων» τῶν Σοδομιτῶν). Ἐπίσης, Ἰούδα 7· «Σόδομα καί Γόμορρα, καί αἱ περί αὐτάς πόλεις, τόν ὅμοιον τούτοις τρόπον ἐκπορνεύσασαι καί ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκός ἑτέρας, πρόκεινται δεῖγμα, πυρός αἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι».

[17] Ρωμ. 1, 26.27· «Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας· αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν. Ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρσενες, ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας, ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι, καί τήν ἀντιμισθίαν ἥν ἔδει, τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες».

[18] Εἶναι χαρακτηριστική ἡ θέση τοῦ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ, Κεφάλαια περί ἀγάπης 3, 4· PG 90, 1017C.D. (μετάφρασις): «Δέν εἶναι τά φαγητά κακά, ἀλλά ἡ γαστριμαργία. Οὔτε ἡ παιδοποΐα, ἀλλά ἡ πορνεία. Οὔτε τά χρήματα, ἀλλά ἡ φιλαργυρία. Οὔτε ἡ δόξα, ἀλλά ἡ κενοδοξία. Ἐάν λοιπόν ἔτσι εἶναι, δέν ὑπάρχει κακό στά ὄντα, παρά ἡ παράχρησή τους, ἡ ὁποία συμβαίνει ἀπό τήν ἀμέλεια τοῦ νοῦ γιά τήν φυσική καλλιέργεια. Πρβλ. Ρωμ. 13, 14· «Ἀλλ΄ ἐνδύσασθε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας».

[19] Χαρακτηριστικοί οἱ ἱεροί Κανόνες περί πολυετοῦς ἀποχῆς ἀπό τήν Θεία Κοινωνία (62ος τοῦ Μ. Βασιλείου καί 4ος τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης). Βεβαίως ὅλοι οἱ τρόποι θεραπείας ἐξαρτῶνται ἀπό - καί μειώνονται κατά - τή θερμή μετάνοια τοῦ ἐξομολογουμένου καί μετανοοῦντος μέ τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι (καί ὄχι συναισθηματική καί ὡς ἔτυχε) διάκριση τοῦ Πνευματικοῦ. Ἡ βαρύτητα τῆς ἁμαρτίας αὐτῆς ἐκτίθεται καί στόν 7ο Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου: «Ἀρρενοφθόροι καί ζωοφθόροι καί φονεῖς καί φαρμακοί καί μοιχοί καί εἰδωλολάτραι, τῆς αὐτῆς καταδίκης εἰσίν ἠξιωμένοι». Βλ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 593.

[20] Ἠσ. 1, 18· «Καί δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος· καί ἐάν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ, ἐάν δέ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ».

[21] Ἀθήνα 2008, σελίδες 447  http://www.greekorthodoxbooks.com/DE5D5D4D.el.aspx.

[22] Μαινάδες (ἡ μαινάς, ἡ βάκχη): Τό Λεξικόν τοῦ Σούδα (10ος αἰ.) ταυτίζει τήν Μαινάδα μέ τή Βάκχη (σελ. 679) καί ἀλλοῦ: «Βάκχαι καί Σάτυροι καί Πᾶνες καί Σιληνοί, ὀπαδοί Διονύσου [...] βακχεύων: μαινόμενος. Καί κατεβακχεύοντο, τοὐτέστιν ἐνεθουσίων ἐπιπνοίας τινός πληρωθέντες· “ἐπ΄ αὐτήν ... ἐξοιστρούμενοι”» (Suidae Lexikon, ex recognitione Immanuelis Bekkeri, typis et impensis Georgii Reimeri, Berolini 1854, σελ.211). Πρόκειται περί τῆς ὀργιαστικῆς λατρείας τοῦ «θεοῦ» Διονύσου καί τά κατ΄ αὐτήν, στήν αἰσχρή ἀκολουθία τοῦ ὁποίου οἱ Μαινάδες ἀποτελοῦσαν τό γυναικεῖο τμῆμα.

[23] Προφανῶς ἡ ἔκφραση θέλει νά σημάνει τήν φαλκίδευση, ἐκτροπή καί ἀλλοίωση τοῦ ἀρχικοῦ σκοποῦ καί νοήματος ἑνός πράγματος.

[24] Ἡ γενετήσιος ἀναπαραγωγική λειτουργία εἶναι σαφῶς «κατασκευή» τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη καί ἄν ἐνεργοποιήθηκε μετά τήν πτώση τῶν πρωτοπλάστων· ἔτσι ἀπαγορεύεται, ὡς αἵρεση, νά καθίσταται ἀντικείμενο μομφῆς (ὅπως στούς αἱρετικούς Γνωστικούς Ἐγκρατῖτες), ὡς αἴτιο δῆθεν τῆς ἁμαρτίας. Ἁμαρτία εἶναι ἡ παράχρησή της: ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, Κατά Μανιχαίων 14, PG 94, 1517C.D.1520A: «Ἔστιν οὖν ἡ κακία ἡ τῶν φυσικῶν δυνάμεων παράχρησις [...] καί οὐκ αὐταί αἱ δυνάμεις, οὐδέ ἡ χρῆσις αὐτῶν ἐστι κακή, ἀλλ’  ὁ κακός τρόπος τῆς χρήσεως, ὁ παρά τόν νόμον τοῦ δεδωκότος Θεοῦ [...] Καί εἰ τῇ μίξει χρησόμεθα ταῖς ἑαυτῶν γυναιξί πρός τεκνογονίαν κατά τόν νόμον τόν δοθέντα τῇ φύσει παρά Θεοῦ, καλόν· εἰ δέ χρησόμεθα τῇ ἐπιθυμίᾳ πρός τά ἀλλότρια, παρά τόν νόμον τοῦ Θεοῦ, κακόν [...] Ἡ πορνεία οὐ διά τήν συνάφειάν ἐστι κακή, ἀλλά διά τό τῇ ἀλλοτρίᾳ συναφθῆναι».

[25] Ἐννοεῖ τούς κατά τῆς ὁμοφυλοφιλίας ρωμαΐικους, «βυζαντινούς», νόμους, ὅπως λ.χ. τήν διάταξη Institutiones IV. Xviii. 4 ἀπό τό Corpus Juris Civilis τοῦ ἔτους 533 μ.Χ. ἐπί Ἰουστινιανοῦ, πού προέβλεπε τόν διά ξίφους θάνατο μοιχῶν καί ὁμοφυλοφίλων (βάσει τοῦ παλαιοῦ νόμου Lex Julia de adulteris, ἀπό τό 17 π.Χ. περίπου): «... non solum temeratores alienarum nuptiarum gladio punit, sed etiam eos, qui cum masculis infandam libidinem exercere audent». Ἐπίσης, τόν προγενέστερο νόμο τῶν Βαλεντινιανοῦ Β΄, Θεοδοσίου καί Ἀρκαδίου, τοῦ ἔτους 390, πού συμπεριελήφθη στόν Θεοδοσιανό Κώδικα (IX.vii.6) καί προέβλεπε τήν δημόσια καύση σέ πυρά γιά τήν ἔμπρακτη ὀμοφυλοφιλία: «Omnes, quibus flagitii usus est, virile corpus muliebriter constitutum alieni sexus damnare patientia (nihil enim discretum videntur habere cum feminis), huius modi scelus spectante populo flammis vindicibus expiabunt». K.ἄ.

[26] Α΄ Κορ. 6,9.10· «Μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε κλέπται οὔτε πλεονέκται, οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὔχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». Βλ. καί παραπάνω σημ. 14.

[27] Δευτ. 23, 2· «Οὐκ εἰσελεύσεται θλαδίας οὐδέ ἀποκεκομμένος εἰς τήν ἐκκλησίαν Κυρίου».

[28] Β΄Τιμ. 3, 6.7· «Ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τάς οἰκίας καί αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, πάντοτε μανθάνοντα καί μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα».

[29] Βλ. ἀνωτέρω σημ. 14, 15 καί 26.

[30]. Τώρα ὄχι μόνον στίς οἰκίες, ἀλλά καί σέ δημόσια ἀξιώματα καί σέ περίοπτες θέσεις τῶν Μ.Μ.Ε. καί τοῦ starsystem ταινιῶν, μουσικῆς καί φιλολογίας, ὥστε νά μπορεῖ καί ἡ εὐμετάβλητη νεότητα νά ἐξοικειωθεῖ μέ - καί παραδειγματιστεῖ ἀπό - τούς ἰδιαίτερους τρόπους καί τά «σκιρτήματα» τῆς ὁμοφυλοφιλίας.

[31] Βλ. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Εἰς τήν πρός Ρωμαίους 4,2· PG 60, 419· «Ἅ γάρ αἱ πορνευόμεναι πάσχουσι γυναῖκες, ταῦτα καί οὗτοι· μᾶλλον δέ ἐκείνων ἀθλιώτερα. Ταῖς μέν γάρ εἰ καί παράνομος, ἀλλά κατά φύσιν ἡ μεῖξις· αὕτη δέ καί παράνομος καί παρά φύσιν [...] τό γάρ ὑπό τῶν οἰκείων ὑβρίζεσθαι ἐλεεινότερον τοῦ παρά τῶν ἀλλοτρίων. Τούτους ἐγώ καί ἀνδροφόνων χείρους εἶναί φημι· καί γάρ βέλτιον ἀποθανεῖν ἤ ζῇν ὑβριζόμενον οὕτως. Ὁ μέν γάρ ἀνδροφόνος τήν ψυχήν ἀπό τοῦ σώματος διέῤῥηξεν, οὗτος δέ τήν ψυχήν μετά τοῦ σώματος ἀπώλεσε. Καί ὅπερ ἄν εἴποις ἁμάρτημα, οὐδέν ἴσον ἐρεῖς τῆς παρανομίας ταύτης· καἰ εἰ ἐπῃσθάνοντο τῶν γινομένων οἱ πάσχοντες, μυρίους ἄν κατεδέξαντο θανάτους, ὥστε μή τοῦτο παθεῖν».

[32] Ὡς πρός τήν διάκριση τῶν εὐνούχων ἰσχύουν τά ἐξῆς: «Ὁ ὑποστάς τήν ἐγχείρησιν τοῦ εὐνουχισμοῦ καλεῖται εὐνοῦχος. Οἱ εὐνοῦχοι διακρίνονται εἰς τρεῖς κατηγορίας· εἰς τούς ἐκτομίας, τούς θλιβίας καί τούς σπάδωνας. Ἐκτομίαι καλοῦνται ἐκεῖνοι τῶν ὁποίων οἱ ὄρχεις ἀπεκόπησαν δι΄ ἐγχειρήσεως, θλιβίαι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἐστερήθησαν αὐτῶν δι΄ ἐκθλίψεως, καί σπάδωνες ἐκεῖνοι, οἵτινες οὔτε ἐκτομίαι οὔτε θλιβίαι ὄντες, συνεπείᾳ ψύξεως ἤ παθήσεως τῶν ὄρχεων, κατέστησαν ἀνίκανοι πρός παιδοποιΐαν. Σπάδων ὅμως ἐν εὐρυτέρᾳ ἐννοίᾳ σημαίνει ἐν γένει τόν εὐνοῦχον, ἀσχέτως πρός τήν αἰτίαν ἐξ ἧς οὗτος κατέστη τοιοῦτος» ΠΑΝ. Κ. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ἔνθ’ἀνωτ., στ. 1065.

[33] Σοφ. Σολ. 3, 13.14· «Ὅτι μακαρία στεῖρα ἡ ἀμίαντος, ἥτις οὐκ ἔγνω κοίτην ἐν παραπτώματι, ἕξει καρπόν ἐν ἐπισκοπῇ ψυχῶν, καί εὐνοῦχος ὁ μή ἐργασάμενος ἐν χειρί ἀνόμημα, μηδέ ἐνθυμηθείς κατά τοῦ Κυρίου πονηρά».

[34] ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, Ἐπιστολή 115, Σιμπλικίᾳ αἱρετικῇ, PG 32,532A· «Εἰ δέ καί μαρτύρων χρεία, οὐ δοῦλοι στήσονται, οὐδέ εὐνούχων γένος ἄτιμον καί πανώλεθρον· τοῦτο δέ τοῦτο, ἄθηλυ, ἄνανδρον, γυναικομανές, ἐπίζηλον, κακόμισθον, ὀξύθυμον, θηλυθριῶδες, γαστρίδουλον, χρυσομανές, ἀπηνές, κλαυσίδειπνον, εὐμετάβλητον, ἀμετάδοτον, πάνδοχον, ἀπροσκορές, μανικόν καί ζηλότυπον· καί τί γάρ ἔτι εἰπεῖν; σύν αὐτῇ τῇ γενέσει σιδηροκατάδικον. Πῶς οὖν τούτων γνώμη ὀρθή, ὧν καί οἱ πόδες στρεβλοί; Οὗτοι σωφρονοῦσι μέν ἄμισθα διά σιδήρου· μαίνονται δέ ἄκαρπα δι΄ οἰκείαν αἰσχρότητα».
[35] Σοφ. Σειρ. 34, 4· «Ἀπό ἀκαθάρτου τί καθαρισθήσεται; Καί ἀπό ψευδοῦς τί ἀληθεύσει;»

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Μὲ ἕνα ἄρθρο στὴν προσωπική του ἰστοσελίδα ὁ ἀρθρογράφος καὶ ὁμοφυλόφιλος ἀκτιβιστὴς Νὶκ Μαρτίνεζ καλεῖ τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα νὰ ἀποδεχτεῖ στοὺς κόλπους του τοὺς παιδοφίλους. Στό ἂρθρο του ὁ Μαρτίνεζ ἀντὶ γιὰ τὴν πιὸ διαδεδομένη λέξη ”pedophile” χρησιμοποιεῖ τὴ λέξη ”pedosexual” (κατὰ τὸ homosexual).

Τὸ πόστερ ποὺ ἀνήρτησε ὁ Νὶκ Μαρτίνεζ στὸ ἄρθρο του 

Μὲ ἕνα ἄρθρο στὴν προσωπική του ἰστοσελίδα ὁ ἀρθρογράφος καὶ ὁμοφυλόφιλος ἀκτιβιστὴς Νὶκ Μαρτίνεζ καλεῖ τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα νὰ ἀποδεχτεῖ στοὺς κόλπους του τοὺς παιδοφίλους.

Στό ἂρθρο του ὁ Μαρτίνεζ ἀντὶ γιὰ τὴν πιὸ διαδεδομένη λέξη ”pedophile” χρησιμοποιεῖ τὴ λέξη ”pedosexual” (κατὰ τὸ homosexual).

Εἶναι ἀπὸ τὶς λίγες φορὲς ποὺ ἕνας ἐκπρόσωπος τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς κοινότητας παραδέχεται ἀνοιχτὰ ὅτι οἱ παιδοφίλοι στήριξαν τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα, κάτι ποὺ ὁ ἴδιος ἀποκαλεῖ μάλιστα ”πράξη γενναιότητας”:

”Ἀπό τὴν ἀρχὴ τοῦ LGBT κινήματος, οἱ παιδοφίλοι βοήθησαν στὴν ἐπίτευξη τῆς σεξουαλικῆς ἀπελευθέρωσης γιὰ ὅλους. Δυστυχῶς, οἱ παιδοφίλοι ἦταν ἐπίσης αὐτοὶ ποὺ ὕψωσαν ἀνάστημα καὶ δέχτηκαν τὶς συνέπειες γιὰ νὰ βοηθήσουν νὰ σταματήσει ἡ κακοποίηση πρὸς τοὺς ἄλλους φίλους τῆς σεξουαλικῆς μειονότητας. Αὐτὴ ἡ πράξη γενναιότητας μεταξὺ τῶν παιδοφίλων στὸ ὄνομα τῆς σεξουαλικῆς ἰσότητας τοὺς ἔχει ὁδηγήσει νὰ εἶναι αὐτοὶ ποὺ διώκονται μέχρι σήμερα, παρόλο ποὺ γεννιοῦνται μὲ διαφορετικὴ ἕλξη. 

Πρέπει τὸ κίνημα LGBTQ + νὰ δεχτεῖ τοὺς παιδοφίλους; Νομίζω ὅτι ἡ ἀπάντηση εἶναι προφανής: Ἀπολύτως! Οἱ παιδοφίλοι βοήθησαν νὰ ἐπιτευχθοῦν τόσα πολὰ γιὰ τὶς ἄλλες ὁμάδες...

σεξουαλικῶν μειονοτήτων, ποὺ θὰ ἦταν ἁπλὰ ἄδικο νὰ τοὺς ἐπιτρέψουμε νὰ ὑποφέρουν μὲ διακρίσεις ἐξαιτίας μισητῶν φανατικῶν στὰ δεξιά. Οἱ παιδόφιλοι περνοῦν ὅσα πέρασαν πρὶν ἀπὸ τριάντα χρόνια ἄλλες σεξουαλικὲς μειονότητες, διότι ἦταν πρόθυμοι νὰ δεχτοῦν τὶς συνέπειες ἔτσι ὥστε οἱ σύμμαχοί τους στὸ κίνημα τῆς σεξουαλικῆς ἀπελευθέρωσης νὰ μπορέσουν νὰ προχωρήσουν”.

Ὁ Νὶκ Μαρτίνεζ συνεχίζει φτάνοντας στὸ σημεῖο νὰ πεῖ ὅτι ἡ ἀποδοχὴ τῶν παιδοφίλων ἀπὸ τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα εἶναι ἕνα ”ἠθικὸ πράγμα”:

”Ἐμεῖς τοῦ κινήματος LGBTQ + πρέπει νὰ κάνουμε τὸ ἠθικὸ πράγμα καὶ ἡ πρόοδος πέρασε αὐτὸ τὸ φανατισμὸ σὲ αὐτὲς τὶς σεξουαλικὲς μειονότητες ποὺ τόσο συχνὰ ἐνθαρρύνεται ἀπὸ τὴν συστηματικὰ φανατισμένη ἐπικρατοῦσα ἄποψη… Ὡς πανσεξουαλικὸς ἄνθρωπος, ὑποστηρίζω πλήρως τὰ δικαιώματα τῶν παιδοφίλων, καὶ θὰ πρέπει καὶ ἐσεῖς.”

Οἱ σχέσεις ὅμως ὁμοφυλόφιλων καὶ παιδοφίλων δὲν εἶναι κάτι τὸ καινούριο.

Τὸ 2013 ἡ γερμανική DerSpiegel  εἶχε ἀποκαλύψει τήν συμμαχία ὁμοφυλοφίλων-παιδοφίλων στὴ Γερμανία τὴ δεκαετία τοῦ ’80 δημοσιεύοντας ἐξαιρετικὰ ἄβολα ντοκουμέντα γιὰ τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα, συμμαχία ποὺ οἱ ὁμοφυλόφιλοι ἐγκατέλειψαν ἀργότερα γιὰ πολιτικοὺς λόγους καθὼς θὰ ἔκανε κακὸ στὴν εἰκόνα τοῦ κινήματός τους.

Ντοκουμέντο ποὺ ἔφερε στὴ δημοσιότητα ἡ Der Spiegel. Μία σελίδα ποὺ γράφει γιὰ τὸ ”ἐθνικὸ ζήτημα τῆς παιδοφιλίας” στὸ ἀκτιβιστικὸ γκέι περιοδικὸ “Rosa Flieder” τὸ 1981. 

Ἡ ἄποψη τοῦ Νὶκ Μαρτίνεζ ἀποτυπώνει ἐπίσης τὶς ἀνησυχίες ὅσων παρακολουθοῦν τὴν ἐξέλιξη στὰ δικαιώματα τῶν μειονοτήτων και θεωροῦσαν σχεδὸν βέβαιο ὅτι θὰ προκύψει.

Δὲν μποροῦμε φυσικὰ νὰ ποῦμε ὅτι ὅλοι οἱ ὁμοφυλόφιλοι ὑποστηρίζουν κάτι τέτοιο, τὸ γεγονὸς ὅμως ὅτι ὑπάρχει ἕνα ποσοστὸ ποὺ πραγματικὰ πιστεύει ὅτι ἡ σεξουαλικὴ σχέση ἑνὸς ἐνήλικα μὲ ἕνα παιδὶ εἶναι φυσιολογικὴ καὶ πρέπει νὰ γίνει ἀποδεκτή, εἶναι ἀπὸ μόνο του κατὰ τὴν ἄποψή μας ἐξωφρενικὸ ὅσο καὶ τρομακτικό.

Πηγή: offtherecord, yiorgosthalassis, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Φεμινισμός, ομοφυλοφιλικό κίνημα και η κατάργηση του Φύλου

plus: Γνωστικισμός, CIA, μαρξιστές, Ροκφέλερ και το «όραμα» της Νέας Τάξης

ΚΟ: 1.Για να καταλάβεις καλύτερα το παρακάτω άρθρο, πρέπει να έχεις υπ’ όψιν σου ότι τα τελευταία χρόνια εντείνονται οι προσπάθειες από τους χειραγωγούς της μάζας (media, τύπος, κόσμος θεάματος, πολιτικοί, ΜΚΟ, εκπαιδευτικό σύστημα κλπ) με την αρωγή των ποικιλώνυμων πρόθυμων ηλίθιων, να εμπεδωθεί στις μάζες η θεωρία του διαχωρισμού του φύλου σε «βιολογικό» και «κοινωνικό». Στα αγγλικά οι λέξεις είναι δύο: “sex” και “gender”, οι οποίες στα ελληνικά αποδίδονται και οι δύο ως «φύλο». (Αν και η δεύτερη και ως «γένος»). Σύμφωνα με τη νεοταξική κοινωνική μηχανική που προσπαθεί να αλλάξει τα μυαλά μας και την γλώσσα μας (συνήθως προηγείται το δεύτερο για να πετύχει η αλλαγή του πρώτου) το «βιολογικό» φύλο είναι αυτό με το οποίο γεννιόμαστε και περιγράφει το σώμα μας (αντρικά και γυναικεία γεννητικά όργανα). Το «κοινωνικό» όμως φύλο αναφέρεται στο φύλο το οποίο «νιώθει» κάποιος ότι είναι ή ενεργεί σύμφωνα με αυτό. Η «προσωπική αντίληψη» που έχει ένα άτομο για το φύλο του, αναφέρεται και ως «ταυτότητα φύλου». Το «κοινωνικό» φύλο σύμφωνα με την θεωρία αυτή, έχει «κατασκευαστεί» πολιτισμικά και κοινωνικά (με στερεότυπα που πρέπει να καταργηθούν, όχι μόνο ως «ξεπερασμένα», αλλά και ως «βλαβερά», όπως «οι άνδρες δεν κλαίνε», «οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες», «αγορίστικα» και «κοριτσίστικα» παιχνίδια κλπ). Δεν απαιτείται ο άνθρωπος να έχει υποβληθεί σε εγχείρηση της λεγόμενης «αλλαγής φύλου». Αρκεί να «νιώθει» ότι ανήκει στο άλλο φύλο και να «ενεργεί» σύμφωνα με αυτό. (Δεν είναι επίσης, απαραίτητο ότι θα ντύνεται με τα ρούχα του αντίθετου «βιολογικού» φύλου). Βέβαια, υπάρχουν δυτικές κυβερνήσεις – π.χ. Αυστραλία- που δέχονται ακόμα και τον ισχυρισμό ενός ατόμου ότι δεν έχει κανένα φύλο, είναι «ά-φυλο» άτομο. Το πόσο έχει προχωρήσει αυτή θεωρία αποδεικνύεται ότι στην Αμερική πλέον μπορεί ένας άντρας που «νιώθει» γυναίκα να πηγαίνει σε γυναικείες τουαλέτες ή αποδυτήρια και το αντίθετο. Κάθε άρνηση σε μια τέτοια επιθυμία συνιστά «διάκριση» που τιμωρείται ποινικά. Επίσης «προοδευτικά» σχολεία δεν επιτρέπουν πλέον να αποκαλούνται οι μαθητές «αγόρια» και «κορίτσια». Η ακραία ερμηνεία αυτής της θεωρίας είναι ότι δεν υπάρχει καν βιολογικό φύλο (sex), υπάρχει μόνο κοινωνικό φύλο (gender)! Με μαθηματική ακρίβεια εκεί οδηγείται ο δυτικός κόσμος. Χαρακτηριστικό απόφθεγμα της θεωρίας αυτής είναι η παρακάτω: «Η πρώτη ερώτηση που συνήθως τίθεται σε νέους γονείς είναι: Κορίτσι ή αγόρι; Υπάρχει μια θαυμάσια απάντηση που μπορούμε να δώσουμε: Δεν ξέρουμε, δεν μας το είπε ακόμη!»... Η φράση ανήκει «στην» εβραϊκής καταγωγής αμερικανίδα «θεωρητική του φύλου/gender», Kate Bornstein (που γεννήθηκε άνδρας με το όνομα Albert Bornstein). Να ξέρεις ότι η έννοια της «Ταυτότητας Φύλου» έχει ήδη εισέλθει στην ελληνική νομοθεσία, αφού ο περιώνυμος «αντιρατσιστικός νόμος» μέσα στις υπόλοιπες κατηγορίες «ευπαθών» προστατεύεται πλέον από «διακρίσεις, μίσος ή βία» και τα πρόσωπα ή τις ομάδες προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση όχι μόνο τον «σεξουαλικό προσανατολισμό», αλλά και την «ταυτότητα φύλου». Την ίδια ώρα σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες γονείς και ομάδες πολιτών αντιδρούν στην σταδιακή εισαγωγή και διδασκαλία στα σχολεία της λεγόμενης «ιδεολογίας του φύλου» (gender ideology), που σημαίνει το ίδιο. Όσοι αντιδρούν χαρακτηρίζονται από «συντηρητικοί» έως «μισαλλόδοξοι» μέχρι και «φασίστες». Προς τιμήν του ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα αν και αριστερός, επέκρινε την ιδεολογία του «φύλου», χαρακτηρίζοντάς την «παράλογη» και «πολύ επικίνδυνη». «Ότι δεν υπάρχουν άνδρες και γυναίκες εκ φύσεως, ότι το βιολογικό φύλο δεν καθορίζει τον άνδρα ή την γυναίκα, αλλά οι «κοινωνικές συνθήκες» και ότι κάποιος έχει το δικαίωμα να επιλέξει αν θα είναι άνδρας ή γυναίκα. Σας παρακαλώ! Ελάτε τώρα! Αυτό δεν αντέχει ούτε στην παραμικρή ανάλυση!», είπε.

2. Η λέξη “androgynous” είναι βέβαια ελληνική και αναφέρεται σε άτομα που συνδυάζουν αντρικά με θηλυκά χαρακτηριστικά. Πιο γνωστή λέξη σε εμάς είναι ο ερμαφροδιτισμός. Η λέξη πλέον θεωρείται «απαρχαιωμένη» και «προσβλητική». Ο ‘πολιτικά ορθός’ χαρακτηρισμός για ένα τέτοιο άτομο είναι «μεσοφυλικό».

Μετά από όλα αυτά, ίσως το παρακάτω άρθρο να μην σου θυμίζει «συνομωσιολογία».

ΥΓ. Αν και ένα μικρό κομμάτι του άρθρου αφαιρέθηκε, παραμένει κομματάκι μεγάλο. Έχει όμως «ζουμί» νομίζω. Κάποια σημεία τροποποιήθηκαν ελάχιστα. Ολόκληρο το άρθρο εδώ - σχετικό βίντεο εδώ

The Androgynous World Order: Feminism, the LGBTI Movement, and the Abolition of Gender - Των Paul & Phillip Collins / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Στην 44η Συνδιάσκεψη των Σωφρονιστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ (ACA), που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 15 έως 20 Αυγούστου 2014 στο Σολτ Λέικ Σίτι, παρουσιάστηκε ένα σεμινάριο που βασίστηκε σε ένα νόμο για την εξάλειψη των βιασμών στις φυλακές (Prison Rape Elimination Act) και τις επιπτώσεις του σε λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικά, τρανσέξουαλ και διαφυλικά άτομα (LGBTI/ΛΟΑΤΔ) που βρίσκονται στις φυλακές. Τα άτομα που παρουσίασαν αυτή την ημερίδα είπαν ότι οι κρατούμενοι αυτών των «προσανατολισμών» έχουν αυξημένο κίνδυνο για σεξουαλική θυματοποίηση. Η επικεφαλής ομιλήτρια ήταν η Bernadette Brown, Ανώτερος Ειδικός Προγράμματος του Εθνικού Συμβουλίου για την Εγκληματικότητα και την Παραβατικότητα. Η Brown είναι, όπως έχει ομολογήσει η ίδια, ομοφυλόφιλη. Κατά την παρουσίασή της, η Brown ήταν κάθετη: «Το φύλο (gender) είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα».

Τέτοιος ακραίος ισχυρισμός, που στηρίζεται σε έναν υποτιθέμενο διαχωρισμό ανάμεσα στο (βιολογικό) φύλο (sex) και το (λεγόμενο κοινωνικό) φύλο (gender), δεν είναι σίγουρα κάτι νέο. Τα τελευταία χρόνια, ο διαχωρισμός αυτός έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό δημοφιλής από κοινωνικά και πολιτικά ενεργές φεμινίστριες. Αναγνωρίζοντας τις εξίσου επωφελείς συνέπειες της διχοτόμησης βιολογικού / κοινωνικού φύλου για το δικό τους κοινωνικό κίνημα, διάφορες οργανώσεις για τα LGBTI δικαιώματα έχουν υιοθετήσει αυτόν τον ισχυρισμό ως κεντρικό σκεπτικό για τις πολιτικές τους πλατφόρμες. Η υποστήριξη ενός τέτοιου επιχειρήματος είναι μια σιωπηρή προώθηση του ανδρογυνισμού ως κάτι το κανονικό. Με τη σειρά της, η προώθηση του ανδρογυνισμού μπορεί να εντοπιστεί αρκετά πίσω στο χρόνο, σε μια διαδεδομένη αρχαία αίρεση: τον Γνωστικισμό. Το ψευδεπίγραφο «Ευαγγέλιο του Θωμά» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της παρουσίασης του ανδρόγυνου μοντέλου ως κάτι κανονικό. Στους ‘Λόγους 22’ του εν λόγω απόκρυφου ευαγγελίου, ο κατά τους Γνωστικούς Χριστός δείχνει την ανδρόγυνη φιγούρα ως την σωτηριώδη ένωση:

Ο "Γνωστικός Χριστός"

«Ο Ιησούς τους είπε, "Όταν κάνετε τα δύο ένα, και όταν κάνετε το εσωτερικό όπως το εξωτερικό και το εξωτερικό όπως το εσωτερικό, και το πάνω όπως το κάτω, και όταν το αρσενικό και το θηλυκό τα κάνετε ένα, έτσι ώστε το αρσενικό να μην είναι αρσενικό, ούτε το θηλυκό να είναι θηλυκό, όταν κάνετε οφθαλμούς στην θέση του οφθαλμού και χέρι στη θέση του χεριού, και πόδι στη θέση του ποδιού και εικόνα στην θέση της εικόνας, τότε θα εισέλθετε [στην βασίλεια]"».

 Σημείωση: Σύμφωνα επίσης με την Καμπάλα, (ιουδαϊκός μυστικισμός) ο "αρχέτυπος άνθρωπος", ο Adam Kadmon, (ξεχωριστός από τον βιβλικό Αδάμ) ήταν "ανδρόγυνος".

Ο Γνωστικισμός ήταν μια πολύμορφη φιλοσοφική και θρησκευτική κίνηση στο πλαίσιο του συγκρητισμού της εποχής, της τάσης δηλαδή ανάμιξης στοιχείων από διάφορες θρησκείες. Μίλησε για δύο θεούς: τον ‘αγαθό’ και τον ‘κακό’. Ο πρώτος, ο ‘αγαθός’, υπήρχε στο «Πλήρωμα», μαζί με μία θηλυκή θεϊκή αρχή, την Έννοια (την εσωτερική σκέψη) και απέκτησε θεϊκούς απογόνους (οι οποίοι αποκαλούνταν «Αιώνες») και ο άλλος ο κατώτερος, είναι ο θεός δημιουργός, ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Γνωστικισμός δίδαξε ότι η σωτηρία, δεν είναι η λύτρωση του ανθρώπου από την αμαρτία μέσω του Ιησού Χριστού, αλλά η λύτρωση του από την αποχαύνωση της απομόνωσης και της αποξένωσής του μέσα στο υλικό σύμπαν μέσω της - κατ’ αυτούς - «γνώσης».

Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα επαναστατικά κινήματα εντός των πλαισίων της νεωτερικότητας, ο φεμινισμός μπορεί να θεωρηθεί, όπως ο Γερμανο-Αμερικάνος φιλόσοφος και σύγχρονος ΓνωστικόςEric Voegelin (φωτο) τον χαρακτήρισε, «μια Γνωστική πολιτική θρησκεία».

Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα του Διαφωτισμού, ο θρησκευτικός Γνωστικισμός έγινε πολιτικός Γνωστικισμός. Καθώς ο θρησκευτικός Γνωστικισμός μεταμορφωνόταν σε πολιτικό Γνωστικισμό, το δυϊστικό πλαίσιο του αντιστράφηκε. Εκεί που ο αρχαίος Γνωστικισμός τιμούσε την υπερβατικότητα, ο νέος Γνωστικισμός τιμούσε την εμμένεια (την ιδιότητα του να είναι κάτι έμφυτο).

Η σχέση Γνωστικισμού - φεμινισμού γίνεται εμφανής από τα πειράματα της κίνησης στη θρησκευτική μηχανική. Η θεολόγος Rosemary Radford Ruether δηλώνει: "Η φεμινιστική θεολογία πρέπει να δημιουργήσει μια νέα βάση κειμένου, ένα νέο κανόνα ... Η φεμινιστική θεολογία δεν μπορεί να γίνει από την υπάρχουσα βάση της Χριστιανικής Βίβλου". Ποια είναι μία από τις κύριες πηγές έμπνευσης για την φεμινιστική θεολογία; Η απάντηση παρέχεται από τη Κορεάτισα φεμινίστρια θεολόγο Chung Hyun Kyung (Τσανγκ Χιουν Κιούνγκ - φώτο), που με ειλικρίνεια δηλώνει: "οι φεμινίστριες είναι ελεύθερες να χρησιμοποιούν τα αρχαία κείμενα των Γνωστικών, που αρχικά απορρίφθηκαν ως αιρετικά, επειδή ο χριστιανικός κανόνας δημιουργήθηκε από άνδρες» και ότι «οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να δεχτούν ένα βιβλίο... του οποίου στην διαμόρφωση δεν είχαν μέρος». (Έχει ενδιαφέρον ότι η  προαναφερόμενη φανατική οικουμενίστρια Κορεάτισα θεολόγος αυτοπροσδιορίζεται ως «παγανίστρια - σαμανίστρια, οικο-φεμινίστρια, Βουδιστο-χριστιανή!» Διάβασε για τον θεολογικό της αχταρμά – «επίκληση» εδώ) .

Σύμφωνα με τον Voegelin , η ανθρωποκεντρική σωτηριολογία των σύγχρονων Γνωστικών μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την επίφαση του νοήματος της απουσίας του Θεού. Άλλωστε, προκειμένου να δημιουργηθεί μια νέα τάξη πραγμάτων, πρέπει πρώτα κάποιος να υποκαταστήσει τον δημιουργό της παλαιάς. Αυτή η κοσμική αλλαγή καθεστώτος προβλέπει την απόλυτη επαναστατική πράξη: την θεοκτονία (deicide). Ο Voegelin επαναλαμβάνει:

«Για φανεί ότι έχει νόημα η δημιουργία ενός νέου κόσμου, το δεδομένο της τάξης της ύπαρξης πρέπει να σβηστεί. Η τάξη της ύπαρξης πρέπει να ερμηνευτεί μάλλον, ως ουσιαστικά ότι βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ανθρώπου. Και παίρνοντας τον έλεγχο της ύπαρξης απαιτείται περαιτέρω η υπερβατική του καταγωγή να σβηστεί: απαιτείται η καρατόμηση της ύπαρξης - η δολοφονία του Θεού».

Η δολοφονία του Θεού είναι ακριβώς αυτό που η φεμινίστρια έχει κατά νου. Η εβραϊκής καταγωγής φεμινίστρια Naomi Goldenberg (φώτο) έχει δηλώσει: «Το φεμινιστικό κίνημα στη Δυτική κουλτούρα ασχολείται με την αργή εκτέλεση του Χριστού και του Ιεχωβά. Ωστόσο, πολύ λίγες γυναίκες και άνδρες που τώρα εργάζονται για την ισότητα των δύο φύλων μέσα στο Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό συνειδητοποιούν την έκταση της αιρέσεώς τους». Συνοψίζοντας τον φεμινιστικό στόχο της θεοκτονίας, η Goldenberg δηλώνει: «Εμείς οι γυναίκες πρόκειται να φέρουμε ένα τέλος στο Θεό».

Εκεί που οι αρχαίοι Γνωστικοί θέτουν την «Γνώση» (δηλαδή, τη μυστική γνώση) ως τον πυρήνα της ανθρωποκεντρικής σωτηριολογίας τους, οι φεμινίστριες θέτουν ένα μυθικό φωτισμένο ανδρόγυνο άτομο. Η ειρωνεία είναι ότι, ενώ το ανδρόγυνο συνδυάζει φαινομενικά αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά, οι φεμινίστριες εργάζονται ενεργά για να ληστέψουν από τις γυναίκες την θηλυκότητά τους. Αυτή η κλοπή γίνεται μέσα από το «διαζύγιο» του φύλου (gender) από το φύλο (sex). Ακριβώς όπως ο Γνωστικός έβλεπε το σύμπαν και την ιεραρχική του τάξη ως μια ψευδαίσθηση που προβλήθηκε από κάποιο κακόβουλο δημιουργό, η φεμινίστρια απεικονίζει τον ανδρισμό και τη θηλυκότητα ως συνθετικά κατασκευάσματα που επιβάλλονται στην ανθρωπότητα από κάποια χιμαιρική πατριαρχική τυραννία.

Η διακλάδωση του φύλου (sex) και του φύλου (gender) εξαρτάται από την παντοτινά συζητήσιμη διχοτόμηση της φύσης και της ανατροφής. Στο πλαίσιο πόλωσης του χάσματος sex/gender, το φύλο (sex) παρουσιάζεται ως ένα προϊόν της φύσης, ενώ το φύλο (gender) απεικονίζεται ως συνέπεια της ανατροφής. Ωστόσο, οι εξελίξεις στη νευροεπιστήμη καθιστούν τη διχοτομία φύση / ανατροφή αστήρικτη. Οι Darlene Francis και Daniela Kaufer δηλώνουν:

«Το αίνιγμα  “φύση εναντίον ανατροφής” (“nature vs nurture”) αναζωογονήθηκε όταν τα γονίδια αναγνωρίστηκαν ως μονάδες της κληρονομικότητας, που περιέχουν τις πληροφορίες που κατευθύνουν και επηρεάζουν την ανάπτυξη. Όταν το ανθρώπινο γονιδίωμα αλληλουχήθηκε το 2001, η ελπίδα ήταν ότι όλα αυτά τα ερωτήματα θα απαντιόντουσαν. Στη δεκαετία που μεσολάβησε, έχει καταστεί προφανές ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα ερωτήματα από ό, τι πριν. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν ότι η σωστή απάντηση δεν είναι "φύση" ή "ανατροφή", αλλά κάποιος συνδυασμός των δύο. Ωστόσο, επιστήμονες και λαϊκοί εξακολουθούν να ξοδεύουν πάρα πολύ χρόνο προσπαθώντας να ποσοτικοποιηθεί η σχετική σημασία της φύσης και της ανατροφής.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη νευροεπιστήμη κάνουν επιτακτική την ανάγκη να εγκαταλειφθεί η συζήτηση για τη φύση εναντίον της ανατροφής και να επικεντρωθούμε στην κατανόηση των μηχανισμών μέσω των οποίων τα γονίδια και το περιβάλλον διαρκώς περιπλέκονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου» (“Beyond Nature vs. Nurture”) .

Επειδή οι εξελίξεις στη νευροεπιστήμη γρήγορα εκτοπίζουν τη διχοτόμηση φύση / ανατροφή, είναι αυτονόητο ότι ο διαχωρισμός βιολογικού (sex) / κοινωνικού (gender) φύλου εξορίζεται μαζί της. Εάν η φύση και η ανατροφή δεν είναι διχοτομημένες, τότε το ίδιο ισχύει για το φύλο (sex) και το φύλο (gender). Έτσι, τα δύο τους δεν μπορεί να βρίσκονται μέσα στην ακραία πολικότητα κάποιου είδους δυαδικής αντιπολίτευσης. Μια τέτοια δυαδική αντιπολιτευτική έχει ως αποτέλεσμα  μια ορολογική σύγχυση τόσο όσον αφορά τις γενικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων όσο και τις εσωτερικές αποχρώσεις που προκύπτουν μέσα στο καθένα. Στο “Gender, Nature and Nurture ”, ο Richard Lippa εφιστά την προσοχή σε αυτή την ορολογική σύγχυση:

«Μερικοί ερευνητές έχουν υποστηρίξει ότι η λέξη ‘sex’ θα πρέπει να χρησιμοποιείται για να δηλώσει τη βιολογική κατάσταση του ατόμου να είναι αρσενικό ή θηλυκό, ενώ η λέξη ‘gender’ θα πρέπει να χρησιμοποιείται για να αναφερθούν όλα τα κοινωνικά κατασκευασμένα και μαθημένα «αξεσουάρ» του φύλου, όπως χτένισμα, ενδυμασία, μη λεκτικές ιδιομορφίες, και ενδιαφέροντα. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σαφές ο βαθμός στον οποίο οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών οφείλονται σε βιολογικούς παράγοντες παρά σε πολιτιστικούς παράγοντες που έχουν διδαχθεί. Επιπλέον, η αδιάκριτη χρήση της λέξης ‘gender’ τείνει να συσκοτίσει τη διάκριση ανάμεσα σε δύο διαφορετικά θέματα: (α) τις διαφορές μεταξύ αρσενικών και θηλυκών και (β) τις ατομικές διαφορές στην αρρενωπότητα και η θηλυκότητα που συμβαίνουν μέσα σε κάθε φύλο».

Ο Lippa παρατηρεί ότι "η ίδια η έννοια του ‘gender’ ορίζεται εν μέρει από τις διαφορές μεταξύ των δύο φύλων, διαφορές στην ενδυμασία των ανδρών και των γυναικών, στον καλλωπισμό, στις επαγγελματικές επιλογές, στο στυλ επικοινωνίας, στην επιθετικότητα και στις μη λεκτικές συμπεριφορές». Πράγματι, οι διαφορές καθορίζουν το φύλο. Οι διαφορές αυτές περιλαμβάνουν βιολογικές διακρίσεις. Παρ’όλες τις σημασιολογικές ασκήσεις, ‘gender’ και ‘sex’ παραμένουν συνώνυμα. Αυτή η συνωνυμία αψηφά κάθε διάζευξη που οι «επαναστάτες του σεξ» επιθυμούν να επιβάλουν στα δύο. Ο διαχωρισμός που προσπαθούν να επιβάλλουν μεταξύ ‘gender’ και ‘sex’ είναι εντελώς αυθαίρετος και είναι σχεδιασμένος για να παρέχει στους «επαναστάτες του σεξ» ένα πρόσφορο βαθμό ελαστικότητας ώστε κάθε μορφή συνουσίας να μπορεί να δικαιολογηθεί.

Μέσω αυτής της ερμηνευτικής περαιτέρω, η βιολογία γίνεται ένα απλό «ατύχημα» της φύσης. Ότι κάποιος «συμβαίνει» να είναι αρσενικό ή θηλυκό συνέπεια τυφλών, άσκοπων δυνάμεων που του επιβλήθηκαν από μηχανήματα που αποτελούνται από κρέας. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι υποστηρικτές μιας τέτοιας προοπτικής δίνουν συχνά τη σύμφωνη γνώμη τους στην εξελικτική θεωρία. Δεν έχει σημασία πόσο πολύ ένας εξελικτικός μπορεί να προβάλει αντιρρήσεις, το γεγονός είναι ότι η εξελικτική διαδικασία προσπαθεί να διασφαλίσει ένα τέλος (σκοπό). Είναι τρομερά δύσκολο να επικαλείσαι τυφλές, άσκοπες δυνάμεις, ενώ ταυτόχρονα να θέτεις ένα σύστημα τόσο περίπλοκου σχεδιασμού. Έτσι, ακόμη και αν η βιολογία είναι αποτέλεσμα εξέλιξης, οι βιολογικές ταξινομήσεις των αρσενικών και θηλυκών δύσκολα θα λογίζονται «ατυχήματα».

Επιπλέον, όσοι υποστηρίζουν ότι το σύμπαν και η ύπαρξη είναι χωρίς νόημα αντικρούουν τους εαυτούς τους. Από τη μία υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη δεν έχει νόημα, αλλά η δική τους διακήρυξη έχει νόημα! Εάν το σύμπαν ήταν πραγματικά χωρίς νόημα, τότε δεν θα μπορούσε κανείς να εκφράσει ποτέ μια τέτοια άποψη με νόημα. Προφανώς, υπάρχει νόημα στο σύμπαν. Αυτή η εσωτερική αντίφαση διαψεύδει τα πραγματικά κίνητρα εκείνων που την επικαλούνται. Αυτά τα κίνητρααρθρώνονταιμάλλον με ειλικρίνεια από τον Aldous Huxley:

«Είχα κίνητρα για να μην θέλω ένα κόσμο με νόημα. Για μένα, όπως χωρίς αμφιβολία για τους περισσότερους από τους συγχρόνους μου, η φιλοσοφία του μη νοήματος ήταν ουσιαστικά ένα μέσο απελευθέρωσης. Η απελευθέρωση που επιθυμούσαμε ήταν ταυτόχρονα απελευθέρωση από ένα ορισμένο σύστημα ηθικής. Αντιδρούσαμε στην ηθική, διότι παρενέβαινε στη σεξουαλική μας ελευθερία».

Οι στόχοι των «ερωτικά εξεγερμένων» καθίστανται ανεκτοί από την «φιλοσοφία του μη νοήματος». Η διαίρεση του ‘sex’ και του ‘gender’ εξαρτάται από τέτοιες δυσ- τελεολογίες. Τελικά, η «φιλοσοφία του μη νοήματος» καμουφλάρει τους επαναστατικούς στόχους. Οι διάφορες φεμινιστικές και LGBTI οργανώσεις που σήμερα προσπαθούν εκ νέου να «πλάσουν» τον δυτικό πολιτισμό έχουν παρόμοιους  επαναστατικούς στόχους. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει ακόμη μια άλλη αντίφαση στην διχοτόμηση βιολογικού / κοινωνικού φύλου. Ο ισχυρισμός ότι το φύλο είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα αυτο-αντικρούεται, επειδή είναι κατ’ ουσίαν, το προϊόν των κινημάτων (ιδιαίτερα διάφορων φεμινιστικών και LGBTI οργανώσεων) που προωθούν το δικό τους σύνολο κοινωνικών δομών. Έτσι, αυτός ο ισχυρισμός από μόνος του είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα. Καθώς οι κοινωνικές δομές θεωρούνται ευμετάβλητες, στην καλύτερη περίπτωση και εγγενώς ψευδείς στη χειρότερη περίπτωση, πρέπει κανείς να συμπεράνει ότι η απεικόνιση του φύλου (gender) ως ένα κοινωνικό κατασκεύασμα καθίσταται αφόρητη από τα δικά της κριτήρια αποδοχής.

Πολλοί από όλο το πολιτικό φάσμα έχουν αντιληφθεί τον ρόλο του φεμινισμού ως παράγοντα καταστροφικών κοινωνικών αλλαγών. Πηγές τόσο ετερόκλητες από τον συντηρητικό ραδιοπαρουσιαστή Rush Limbaugh μέχρι την φεμινίστρια Camille Paglia έχουν σχολιάσει σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους το φεμινιστικό κίνημα, ιδίως ο φεμινισμός του «δεύτερου κύματος» που ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960, προκάλεσε την σταδιακή αποσκίρτηση από τη σεξουαλική λογική και την διάβρωση της κοινωνικής σταθερότητας. Λίγοι, ωστόσο, έχουν γράψει ή έχουν μιλήσει για την καταγωγή του σύγχρονου φεμινισμού και το γεγονός ότι ο σύγχρονος φεμινισμός καλλιεργήθηκε στον αόρατο κόσμο της αποκλίνουσας ελίτ και στους  κύκλους παραβατικών «διανοούμενων».

Ο εκλιπών Aaron Russo (αριστερά) και ο Nicholas Rockefeller (δεξιά)

Ο Aaron Russo , ο φημισμένος αποθανών Αμερικανός παραγωγός ταινιών και σκηνοθέτης, ίσως να είχε μάθει ένα μέρος της κρυφής ιστορίας του φεμινισμού κατά τη διάρκεια συνομιλιών που είχε με τον Nicholas Rockefeller, μέλος της διαβόητης δυναστείας Ροκφέλερ(άρθρο εδώ - βίντεο εδώ) . Μερικοί «αμφισβητίες» και «σκεπτικιστές» έχουν ισχυριστεί ότι ο Nicholas Rockefeller ήταν απλώς μια εφεύρεση της φαντασίας του Russo. Ο Νίκολας Ροκφέλερ, ωστόσο, είναι ένα πολύ πραγματικό πρόσωπο, όπως αποδεικνύεται από την ακόλουθη βιογραφία που παρέχεται από τοBusinessweek του Bloomberg :

«Ο κ Nicholas Rockefeller έχει υπηρετήσει ως διευθυντής της εταιρείας από τον Φεβρουάριο του 1999. Ο κ Rockefeller είναι δικηγόρος στο δικηγορικό γραφείο ‘Troop Meisinger Steuber Pasich Reddick & Tobey, LLP’ από τον Ιούνιο του 1997, πριν από τον οποίο είχε ιδιωτικό δικηγορικό γραφείο για δέκα χρόνια. Ο κ Ροκφέλερ υπηρετεί επίσης ως διαχειριστικός διευθυντής του ‘Rockvest Development Group’ και της θυγατρική του, το Διεθνές Ταμείο Rockefeller (Rockefeller International Fund), το οποίο εποπτεύει τις επενδύσεις στο χρηματιστήριο αξιών και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και διατηρεί ενεργό χαρτοφυλάκιο επιχειρηματικών κεφαλαίων. Ο κ Ροκφέλερ είναι επίσης πρόεδρος της ‘Rockefeller Asia’, μια εταιρεία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Υπηρετεί ως μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής στο ‘RAND Center for Asia Pacific Policy’. Ο κ Rockefeller είναι μέλος των δικηγορικών συλλόγων της Καλιφόρνια και της Ουάσιγκτον και κατέχει διδακτορικό από την Νομική Σχολή του Yale. Ο κ Rockefeller είναι νομικός σύμβουλος της ‘The SHMNM Investment Trust’, που είναι σήμερα μέτοχος της Εταιρείας και η οποία συστάθηκε σύμφωνα με μία συμφωνία μετόχων μεταξύ του κ Nicholas Matzorkis και της ‘The Kushner-Locke Company’. Ο κ Ροκφέλερ εξελέγη διευθυντής της Εταιρείας με τη συμφωνία των μετόχων». (“Company Overview of RAND Center for Asia Pacific Policy: Nicholas Rockefeller”).

Εκτός από την απόδειξη ότι ο Nicholas Rockefeller δεν είναι μια μυθοπλασία, η βιογραφία του Businessweek δίνει επίσης στους αναγνώστες μια ιδέα της κατάστασης και της θέσης που κατέχει αυτό το συγκεκριμένο μέλος της δυναστείας των Rockefeller στους κύκλους της ελίτ. Ο Nicholas Rockefeller δεν είναι ένας επιχειρηματίας χαμηλού επιπέδου, όπως και πολλά άλλα μέλη της δυναστείας των Rockefeller, είναι μια σοβαρή κινητήρια δύναμη.

Σύμφωνα με τον Ρούσο, η «απελευθέρωση» των γυναικών ήρθε ως θέμα συζήτησης κατά τη διάρκεια μιας από τις επισκέψεις του στην κατοικία του Rockefeller. Ο Rockefeller φέρεται να ρώτησε τον Russo για την "Απελευθέρωση των Γυναικών" ("Women's Liberation") και ο Russo έδωσε την ευρέως αποδεκτή απάντηση, δηλώνοντας ότι η απελευθέρωση των γυναικών ήταν «για να έχουν οι γυναίκες το δικαίωμα να εργαστούν και να παίρνουν ίση αμοιβή με τους άνδρες, όπως ακριβώς κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου». Ο Russo ισχυρίστηκε ότι Ροκφέλερ άρχισε να γελάει με την απάντησή του και τον αποκάλεσε «ηλίθιο» (idiot). Ο Rockefeller είπε τότε στον Russo ότι η δυναστεία Ροκφέλερ είχε χρηματοδοτήσει το κίνημα «Απελευθέρωσης των Γυναικών» έχοντας δύο στόχους στο μυαλό. Ο πρώτος στόχος, σύμφωνα με τον Russo, ήταν να φέρει τις γυναίκες στο εργατικό δυναμικό, έτσι ώστε ένα μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να μπορεί να φορολογηθεί. Ο δεύτερος στόχος, ισχυρίστηκε ο Russo, ήταν να διαλυθεί η παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια, έτσι ώστε τα παιδιά να αρχίσουν να βλέπουν το κράτος ως οικογένειά τους.

Η Κοινότητα Υπηρεσιών Πληροφοριών (Intelligence Community, IC) φαίνεται να έχει διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στην εκστρατεία κοινωνικής μηχανικής που ο Rockefeller περιέγραφε στο Russo. Για πολλά χρόνια, η δυναστεία Ροκφέλερ ήταν βυθισμένη στον κόσμο των Πληροφοριών. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, δημιουργήθηκαν δεσμοί μεταξύ του Ιδρύματος Ροκφέλερ και των κύκλων των Υπηρεσιών Πληροφοριών. Ο συγγραφέας Frances Stonor Saunders μοιράζεται μερικές από τις λεπτομέρειες που αφορούν αυτόν τον ανίερο γάμο:

«Η σύγκλιση ανάμεσα στα δισεκατομμύρια των Ροκφέλερ και την κυβέρνηση των ΗΠΑ ξεπέρασε ακόμα εκείνη του Ιδρύματος Ford. Ο John Foster Dulles και αργότερα ο Dean Rusk από την προεδρία του Ιδρύματος Ροκφέλερ έγιναν υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ. Άλλα βαριά ονόματα τη εποχής του Ψυχρού Πολέμου, όπως ο John J. McCloy και ο Robert A. Lovett είχαν εξέχουσες θέσεις ως εντολοδόχοι των Rockefeller. Η κεντρική θέση του Nelson Rockefeller εγγυάται μια στενή σχέση με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες: ο ίδιος ήταν υπεύθυνος όλων των πληροφοριών στη Λατινική Αμερική κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα, ο συνεργάτης του στη Βραζιλία, συνταγματάρχης J.C. King έγινε επικεφαλής της CIA των παράνομων δραστηριοτήτων στο δυτικό ημισφαίριο. Όταν ο Νέλσον Ροκφέλερ διορίστηκε από τον Αϊζενχάουερ στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (National Security Council - NSC) το 1954, η δουλειά του ήταν να εγκρίνει διάφορες μυστικές επιχειρήσεις. Αν χρειαζόταν οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία σχετικά με τις δραστηριότητες της CIA, θα μπορούσε απλώς να ρωτήσει τον παλιό του φίλο Allen Dulles για άμεση ενημέρωση. Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες δραστηριότητες ήταν το πρόγραμμα MK-ULTRA (ή “Manchurian Candidate”) το πρόγραμμα της CIA της έρευνας για τον έλεγχο του μυαλού - κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950. Αυτή η έρευνα υποστηρίχθηκε από τις επιχορηγήσεις του Ιδρύματος Ροκφέλερ.

Διοικώντας την δική του υπηρεσία πληροφοριών κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Νέλσον Ροκφέλερ ήταν απών από τις τάξεις της OSS (πρόδρομος της CIA) και μάλιστα είχε μια δια βίου έχθρα με τον William Donovan. Αλλά δεν υπήρχε καμία προκατάληψη κατά των βετεράνων της OSS, οι οποίοι είχαν προσληφθεί στο Ίδρυμα Ροκφέλερ κατά δεκάδες. Το 1950, ο Charles B. Fahs, πρώην OSS, έγινε επικεφαλής του τμήματος των ανθρωπιστικών σπουδών του ιδρύματος. Ο βοηθός του ήταν ένας άλλος βετεράνος της OSS ονόματι Chadbourne Gilpatric, που έφτασε εκεί απευθείας από τη CIA».

Η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA ) έπαιξε μεγάλο ρόλο στην άνοδο ενός από τα κορυφαία ονόματα του δεύτερου κύματος του φεμινισμού: της Gloria Steinem (φωτο - για την σχέση της εβραϊκής καταγωγής Steinem – CIA διάβασε εδώ) . Η CIA βρέθηκε στον δρόμο της Steinem το φθινόπωρο του 1958, μια περίοδο όπου η πορεία της δεν έδειχνε τίποτε σπουδαίο. Η Steinem είχε πρόσφατα επιστρέψει από ένα ταξίδι υποτροφίας στην Ινδία. Κατά την παραμονή της στην Ινδία, η Steinem "είχε γίνει φίλη με την Indira Gandhi και τη χήρα του επαναστάτη ανθρωπιστή M.N. Roy". Παρόλα αυτά δεν είχε καμία κοινωνική ανύψωση.Σύμφωνα με τον συγγραφέα Hugh Wilford, η Steinem "είχε δυσκολία να βρει μια ικανοποιητική δουλειά". Η Steinem "κατέληξε να κοιμάται στα πατώματα των διαμερισμάτων φίλων, ενώ αναζητούσε μια δουλειά στη Νέα Υόρκη".

Ήταν σε αυτό το χαμηλό σημείο στη ζωή της Steinem που ο Clive S. Gray εμφανίστηκε για να ανοίξει τις πόρτες της ευκαιρίας. Η Steinem συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Gray στο Δελχί, "όπου δήθεν εργάζονταν για τη διδακτορική διατριβή στο ινδικό σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης". Στην πραγματικότητα, ο Gray δούλευε για τη CIA, για τον "εντοπισμό ταλέντων πιθανών πρακτόρων στο φοιτητικό κίνημα". Ο Gray ζήτησε από την Steinem να είναι επικεφαλής στην Ανεξάρτητη Υπηρεσία Πληροφόρησης (Independent Service for Information, ISI) για το Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βιέννη (ISI), το οποίο ο Wilford περιγράφει μια "σημαντική χρηματοδοτούμενη από τη CIA φοιτητική επιχείρηση που ξεκίνησε το 1957 με στόχο τη διάσωση της νεολαίας του Τρίτου Κόσμου από τα νύχια της κομμουνιστικής προπαγάνδας". Ο Gray και οι άλλοι ιδρυτές της ISI ήταν πρώην αξιωματικοί της NSA που ήλπιζαν να επηρεάσουν τα ευαίσθητα, νεανικά μυαλά των συμμετεχόντων στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών της Βιέννης, μια εκδήλωση προγραμματισμένη από τον επικεφαλής της KGB και πρώην ηγετική μορφή των φοιτητών Alexander Sheljepin. Σύμφωνα με τον Wilford, η πρόταση του Gray ήταν πάρα πολύ καλή για να την αρνηθεί η Steinem:

«Η πρόταση αμέσως άρεσε στην Steinem, όχι μόνο γιατί σήμαινε αμειβόμενη εργασία, αλλά επειδή προσέφερε επίσης μια διέξοδο για το πολιτικό ιδεαλισμό που ξύπνησε μέσα της με την εμπειρία της Ινδίας και αμέσως μετά την πρόσκληση του Gray συναντήθηκε στη Νέα Υόρκη με έναν άλλο πρώην πρόεδρο της NSA που είχε γίνει αξιωματικός της CIA, τον Harry Lunn (ο οποίος, όπως και οι περισσότεροι άλλοι νέοι που γνώριζε, αμέσως την ερωτεύτηκε). Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Κέιμπριτζ, για να δώσει συνέντευξη σε δύο πρώην αντιπροέδρους της NSA για τις Διεθνείς Υποθέσεις, τον Len Bebchick και τον Paul E. Sigmund, Jr. και τον δικηγόρο της Βοστώνης George Abrams. Κατά τον Ιανουάριο του 1959 είχε αναλάβει τη θέση του διευθυντή της ISI, με γραφεία στην Harward Yard Harward και ένα μισθό 100 δολάρια την εβδομάδα, συν 5 $ κάθε ημέρα, "διότι τα ενοίκια στο Cambridge ήταν τόσο ακριβά".

Ο Ομπάμα βραβεύει την Steinem..

Η Steinem δεν ήταν κάποια ανυποψίαστη πράκτορας ή κάποια που την είχαν κοροϊδέψει. Είχε επίγνωση του γεγονότος ότι η CIA ήταν ο καθοδηγητής της. Ο Wilford λέει:

«Όσο για την Steinem, αυτή ήταν ενήμερη, από όταν άρχισε να κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη χρηματοδότηση της ISI και οι μυστικοί αξιωματικοί της CIA της εξήγησαν ότι οι μεγιστάνες της Βοστώνης και τα ιδρύματα που φέρονταν ότι επιδοτούσαν το εγχείρημα ήταν στην πραγματικότητα χρήματα που διοχετεύονταν από μυστικό επίσημο ταμείο».

Στις επόμενες εβδομάδες μέχρι το φεστιβάλ, η Steinem και το προσωπικό της ISI έστειλε φυλλάδια και ενημερωτικά δελτία στους φοιτητές που σχεδίαζαν να παρακολουθήσουν το φεστιβάλ. Βοηθός της Steinem ήταν το διοικητικό στέλεχος της Time, Inc., C.D. Jackson, αυθεντία του ψυχολογικού πολέμου, που κρυφά προσφέρθηκε να συντονίσει μια μαζική εκστρατεία προπαγάνδας κατά του φεστιβάλ για λογαριασμό της CIA, με τη συμμετοχή του Radio Free Europe, δημοσιογράφους του Time και υπουργούς της Αυστρίας". Όταν το CBS ακύρωσε τα σχέδια για μία ώρα ντοκιμαντέρ για το φεστιβάλ, ο Jackson πήγε να βοηθήσει την Steinem, προσπαθώντας να πείσουν τον διευθυντή του CBS Φρανκ Στάντον να επανεξετάσει το θέμα. Ο Τζάκσον είχε πολύ επιτυχία στο να κερδίζει στήριξη στις προσπάθειες του ISI για το φεστιβάλ.

Πολλοί αριστεροί ερευνητές έχουν απεικόνισε τη CIA ως μια ομάδα από αρχι-συντηρητικούς που κλίνουν προς το φασισμό. Η σχέση της Steinem με τη CIA, ωστόσο, δίνει μια διαφορετική εικόνα. Όταν μίλησε στην Washington Post σχετικά με τη σχέση της με τη CIA, η Steinem δήλωσε, «Από την εμπειρία μου, η Υπηρεσία ήταν εντελώς διαφορετική από την εικόνα που έχει ο κόσμος. Ήταν φιλελεύθερη (liberal) μη βίαιη και έντιμη». Μιλώντας για το Φεστιβάλ Νεολαίας της Βιέννης, η Steinem είπε στους New York Times, "ήμουν ευτυχής που βρήκα μερικούς liberals στην κυβέρνηση εκείνες τις ημέρες που ήταν διορατικοί και νοιαζόταν αρκετά να έχουν Αμερικάνους όλων των πολιτικών απόψεων στο φεστιβάλ". Η Steinem είδε φαινομενικά μια «μικρή διαφορά» ανάμεσα στο ριζοσπαστικό μήνυμά της και τις πεποιθήσεις που είχαν πολλοί στους κόλπους της CIA.

Ενώ ήταν αντι-σοβιετική, η CIA δεν ήταν κατ’ ανάγκη σε αντίθεση με ριζοσπαστικές και επαναστατικές ιδέες. Η στενή συνεργασία της CIA με την Steinem(φωτο)καταδεικνύει σαφώς αυτό το σημείο. Δεν φαίνεται να ενοχλούσε στο ελάχιστο την CIA ότι η Steinem επεδίωκε να καταργήσει τον παραδοσιακό γάμο και την πυρηνική οικογένεια. Η Υπηρεσία δεν φαίνεται να την πείραζε αν οι άνθρωποι γίνονταν ριζοσπαστικοί, εφ’ όσον έλεγχε την εκστρατεία της ριζοσπαστικοποίησης και επέλεγε την επαναστατική θεωρία που θα διαδίδονταν.

Η CIA είχε μια γενιά ριζοσπαστικών μεταξύ των οποίων ήταν ακόμη και ένας άνθρωπος του θεάματος με μαρξιστικές ιδέες. Αυτή η γενιά άρχισε να αναπτύσσεται από τον πρόδρομο της CIA, την OSS. Ο στρατηγός William "Wild Bill" Donovan (φωτο), ο επικεφαλής της OSS, δεν είχε πρόβλημα με τη χρησιμοποίηση κομμουνιστών. Ο Donovan δικαιολόγησε την απασχόληση κομμουνιστών επικαλούμενος την απειλή των δυνάμεων του Άξονα. Θα έπρεπε να εξασφαλιστεί, υποστήριξε ο Ντόνοβαν, η νίκη των Συμμάχων, πάση θυσία. Για το Ντόνοβαν, οι ανησυχίες για την ανατροπή από τους κομμουνιστές έπρεπε να υποβαθμιστεί μπροστά στον μεγαλύτερο στόχο της νίκης στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ντόνοβαν είπε ακόμη σε έναν βοηθό της OSS, «θα έβαζα τον Στάλιν στην κατάσταση μισθοδοσίας της OSS, αν πίστευα ότι θα μας βοηθήσει να νικήσουμε τον Χίτλερ». Το αποτέλεσμα αυτής της σκέψης ήταν μια OSS που ήταν «πολύ ανεκτική στην αριστερά». Στρατηγικές και ευαίσθητες θέσεις στην υπηρεσία πληροφοριών για κομμουνιστές ή μαρξιστές κατά την διάρκεια του πολέμου δεν ήταν κάτι εξωπραγματικό. Ο συγγραφέας Richard Harris Smith αναφέρει:

«Ένας πρώην κομμουνιστής σωστά δήλωσε: ‘Στο Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών ... η απασχόληση φιλο-κομμουνιστών εγκρίθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα με την προϋπόθεση ότι αυτοί ήταν κατάλληλοι για τις συγκεκριμένες θέσεις εργασίας.’ Η OSS συχνά καλοδεχόταν τις υπηρεσίες των μαρξιστών, εφ’ όσον δεν έκαναν καμία προσπάθεια να κρύψουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις».

Ο Donovan, όχι μόνο έκανε τα στραβά μάτια στους κομμουνιστικές διασυνδέσεις των εργαζομένων στην OSS, αλλά ο ίδιος ενεργά αναζήτησε κομμουνιστές να προσλάβει και να απασχολήσει. Σε ένα σημείο, το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI) "παρουσίασε θριαμβευτικά στο στρατηγό τους φακέλους των τριών υπαλλήλων της OSS που είχαν σχέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα και απαίτησε την αποπομπή τους από την οργάνωση". Ως απάντηση προς τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από το FBI, ο Donovan δήλωσε, «ξέρω ότι είναι κομμουνιστές. Για αυτό τους προσέλαβα». Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η OSS έγινε CIA.

Με μια τέτοια επαναστατική και ριζοσπαστική γενιά, δεν είναι καθόλου έκπληξη το γεγονός ότι η Υπηρεσία απασχολούσε την Steinem, μια ριζοσπαστική φεμινίστρια-ακτιβίστρια που παρουσίαζε την ηθική και την παραδοσιοκρατία ως μηχανορραφίες της ανδρικής καταπίεσης. Ενώ τόσο η CIA όσο και η Steinem ήταν αντίθετοι με τη Σοβιετική Ένωση, δεν ήταν κατ’ ανάγκη αντίθετοι προς τον μαρξισμό. Όπως και η CIA στην οποία υπηρέτησε, η Steinem είχε υιοθετήσει μαρξιστική έννοιες και ιδέες. Η Steinem παραδέχτηκε μάλιστα ότι η αντίθεσή της στην αντικομμουνιστική σταυροφορία του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθι την οδήγησε να υιοθετήσει το μαρξισμό. Ο Πολιτιστικός Μαρξισμός (aka: Πολιτική Ορθότητα) ήταν ένα σημαντικό στοιχείο της εκστρατείας κοινωνικής μηχανικής από τους Ροκφέλερ, CIA και Steinem.

Η επιλογή των συμμάχων από την Steinem είναι ιδιαίτερα ειρωνική υπό το φως του ενδημικού μισογυνισμού του συστήματος. Οι Ροκφέλερ, για παράδειγμα, δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ότι είχαν ιδιαίτερη συμπάθεια για τα δεινά της σύγχρονης γυναίκας. Αν οι παρατηρήσεις του Nicholas Rockefeller στον Russo ήταν πραγματικές, τότε γίνεται οδυνηρά προφανές ότι τα κίνητρα της ολιγαρχικής δυναστείας για τη χρηματοδότηση της ανόδου του φεμινισμού ήταν καθαρά πραγματιστικά. Επιπλέον, ο φεμινισμός είχε γεννηθεί από τη μήτρα μιας μισογυνιστικής αντίληψης, μια παράδοξη πραγματικότητα που υπογραμμίζεται από τις Γνωστικές  εμπνεύσεις του κινήματος. Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με την Γνωστική θεωρία της Δημιουργία, η ανθρώπινη φυλή έχει ένα θηλυκό «Αιώνα» (Σοφία), να ευχαριστεί για το συλλογικό δίλημμα της. Η ελαττωματική συνείδηση που δήθεν κυριαρχεί πάνω από το εγγενώς διεφθαρμένο φυσικό σύμπαν προήλθε από τη δική της ύπαρξη. Μια τέτοια θεωρία δημιουργίας δεν είναι καθόλου κολακευτική για τις γυναίκες. Αυτός ο μισογυνισμός εκφράζεται ρητά από τη Γνωστική αναθεώρηση του Χριστού στο ψευδεπίγραφο «Ευαγγέλιο του Θωμά»:

«Ο Σίμων Πέτρος είπε σε όλους τους άλλους μαθητές, "Ας βγει η Μαρία Μαγδαληνή από ανάμεσά μας, γιατί οι γυναίκες δεν είναι άξιες της ζωής."

Ο Ιησούς είπε, «Βλέπε, ιδού, εγώ θα την οδηγήσω, έτσι ώστε να μπορώ να την κάνω αρσενικό, έτσι ώστε αυτή, επίσης, με το να γίνει αρσενικό να μπορεί να γίνει ένα ζωντανό πνεύμα που θα μοιάζει με εσάς τους άντρες. Γιατί κάθε γυναίκα που καθιστά τον εαυτό της ένα αρσενικό θα μπει στη Βασιλεία των Ουρανών».

Έτσι, ο φεμινισμός προήλθε από μια μισογυνιστική αίρεση. Προκαλεί κατάπληξη γιατί αυτή η εγγενώς μισανδρική ιδεολογία έχει τόσα πολλά κοινά με την μισογυνιστική τάξη στην οποία αντιτίθεται φαινομενικά. Τελικά, η ηγεμονία που επιδιώκεται από τα ολιγαρχικά συμφέροντα του συστήματος δεν ειδικεύεται στο φύλο. Ο ανδρογυνισμός προβλέπει όχι μόνο την καταστροφή της αρρενωπότητας, αλλά και της θηλυκότητας. Υπό αυτή την έννοια, ο μισανδρισμός και ο μισογυνισμός είναι απλώς το ενδιάμεσο στάδιο που οδηγεί στον ανδρογυνισμό. Η διαλεκτική ένταση μεταξύ των δύο έχει ως στόχο να υπονομεύσει σταδιακά το φύλο ως καθοριστικό παράγοντα της ανθρώπινης ταυτότητας. Επειδή η ταυτότητα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με το φύλο, πρέπει να καταργηθεί. Άλλωστε, οι δουλοπάροικοι δεν έχουν καμία ανάγκη για προσωπική ταυτότητα. Η παγκόσμια τάξη που καθιερώνεται από την αποκλίνουσα ελίτ δεν θα κατοικείται από αρσενικά ή θηλυκά. Στο τέλος, εάν η αποκλίνουσα ελίτ συνειδητοποιήσει το εσχατολογικό της όραμα για τον κόσμο, θα κατοικηθεί από τη νέα μη-ανθρώπινη φυλή.-   Πηγή

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ:

Στο επεισόδιο 117 της σειράς ‘Star Trek: The Next Generation’ (1987-1994) με τον τίτλο "The Outcast" (‘Ο Εξόριστος’), ο διοικητής William Riker ερωτεύεται ένα εξωγήινο πλάσμα με το όνομα ‘Soren’, μέλος των ανδρόγυνων/ερμαφρόδιτων J'naii, μιας εξωγήινης φυλής που απορρίπτει τις διακρίσεις μεταξύ των φύλων και στιγματίζει κάθε άτομο που εμφανίζει προτιμήσεις προς το αρσενικό ή το θηλυκό. "Η ιδέα του φύλου", εξηγεί η/ο Soren στον Riker, «είναι προσβλητική για το λαό μου. Βλέπεις, παλαιότερα είχαμε δύο φύλα, όπως εσείς. Αλλά εξελιχθήκαμε σε μία ανώτερη μορφή ... Δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά στον πλανήτη μου έχουμε διδαχθεί ότι το φύλο είναι ... κάτι πρωτόγονο". Διάβασε σχετικό άρθρο με τους διαλόγους εδώ.

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Την ώρα που η χώρα βυθίζεται σε καθεστώς οικονομικής ανέχειας, εν μέσω επιτροπείας και νέων μέτρων, στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να ασχολούνται με τις ιδεοληπτικές εμμονές τους περί σεξουαλικής απελευθέρωσης. Το τελευταίο νομοσχέδιο που επιχειρούν να περάσουν δίνει τη δυνατότητα στα διεμφυλικά άτομα να αλλάζουν το όνομά τους στα κρατικά έγγραφα χωρίς να απαιτείται ούτε αλλαγή φύλου, ούτε ιατρικές γνωματεύσεις.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ - ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΜΕ, ΡΑΠΑΝΑΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΕΞΗ – ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΦΥΛΟΥ – ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Την ώρα που η χώρα βυθίζεται σε καθεστώς οικονομικής ανέχειας, εν μέσω επιτροπείας και νέων μέτρων, στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να ασχολούνται με τις ιδεοληπτικές εμμονές τους περί σεξουαλικής απελευθέρωσης.

Το τελευταίο νομοσχέδιο που επιχειρούν να περάσουν δίνει τη δυνατότητα στα διεμφυλικά άτομα να αλλάζουν το όνομά τους στα κρατικά έγγραφα χωρίς να απαιτείται ούτε αλλαγή φύλου, ούτε ιατρικές γνωματεύσεις.

Σε αυτήν τη νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου προχωρά λοιπόν το Υπουργείο Δικαιοσύνης με νομοσχέδιο που αναρτήθηκε σε δημόσια διαβούλευση.

Όπως είναι φυσικό, η συγκεκριμένη ενέργεια αναμένεται να προκαλέσει τσουνάμι αντιδράσεων, ενώ προκαλεί αίσθηση η σιωπή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων που στα τηλεοπτικά παράθυρα δηλώνουν υπερασπιστές της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Οικογένειας.

Με το νομοσχέδιο ρυθμίζονται όλες οι διαδικασίες για την αλλαγή του ονόματος και του φύλου, προσώπων που το επιθυμούν, ώστε να δηλώνονται στα κρατικά έγγραφα και μητρώα (ταυτότητα, βιβλιάριο υγείας, διαβατήριο, πτυχίο κα.)
Με άλλα λόγια, η καταχώρηση στην αστυνομική ταυτότητα, το διαβατήριο και τα άλλα κρατικά έγγραφα του φύλου ενός ατόμου θα γίνεται πλέον σύμφωνα με το πώς αυτοπροσδιορίζεται και όχι σύμφωνα με το έμφυλο κανονιστικό δίπολο.

Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, τα διεμφυλικά άτομα δεν μπορούσαν να διορθώσουν τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεώς τους και να αλλάξουν όνομά τους, εάν δεν είχε προηγηθεί χειρουργική επέμβαση στα γεννητικά τους όργανα για επαναπροσδιορισμό του φύλου, ενώ έπρεπε να υπάρχει και πραγματογνωμοσύνη ψυχιάτρου.

Πλέον με το νομοσχέδιο που φέρει τον τίτλο «Νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου - Εθνικός Μηχανισμός Παρακολούθησης και Αξιολόγησης του σχεδίου δράσης για τα δικαιώματα του παιδιού» για τη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου δεν απαιτείται να βεβαιώνεται ότι το πρόσωπο έχει υποβληθεί σε προηγούμενη ιατρική επέμβαση. Δεν απαιτείται επίσης η οποιαδήποτε προηγούμενη εξέταση ή ιατρική αγωγή που σχετίζεται με τη σωματική ή ψυχική του υγεία.

Επίσης, για τη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου απαιτείται αυτοπρόσωπη δήλωση του ενδιαφερόμενου ενώπιον του δικαστηρίου και η δήλωση θα γίνεται σε ιδιαίτερο γραφείο χωρίς δημοσιότητα, ενώ η δικαστική απόφαση που θα εκδοθεί καταχωρίζεται στο Ληξιαρχείο που είχε συντάξει τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του ενδιαφερομένου. Η δε καταχώριση της δικαστικής απόφασης περί διόρθωσης φύλου θα γίνεται με τρόπο που να διασφαλίζει τη μυστικότητα της μεταβολής και της αρχικής ληξιαρχικής πράξης γέννησης, ενώ οι υπάλληλοι του Ληξιαρχείου, καθώς και όσοι άλλοι εμπλέκονται στη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου ή έλαβαν γνώση της τέλεσής της έχουν υποχρέωση εχεμύθειας. Εξάλλου, στα Ληξιαρχεία η έκφραση «αλλαγής φύλου» καταργείται και θα αναγράφεται πλέον «διόρθωσης φύλου», ενώ θα διατηρούνται οι αριθμοί του φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ) και του μητρώου κοινωνικής ασφάλισης (ΑΜΚΑ).

Σε άλλο άρθρο του νομοσχεδίου αναφέρεται ότι αν πρόσωπο που διόρθωσε το καταχωρισμένο φύλο του έχει παιδιά (γεννημένα με γάμο, σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, χωρίς γάμο των γονέων τους και υιοθετημένα), τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις τους από τη γονική μέριμνα δεν επηρεάζονται, ενώ στη ληξιαρχική πράξη γέννησης των παιδιών δεν επέρχεται καμία μεταβολή λόγω της διόρθωσης του καταχωρισμένου φύλου του γονέα.

Σημειώνεται τέλος ότι η πρώτη νομοθεσία αναγνώρισης ταυτότητας φύλου έγινε το 2004 στο Ηνωμένο Βασίλειο, έπειτα από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Πρόεδρος Κληρικών: Δεχόμαστε παντοειδείς προκλήσεις 

Ο πρόεδρος του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος.

Ο πρόεδρος του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών (ΙΣΚΕ) πατ. Γεώργιος Κωνσταντίνου εκφράζει μέσω του Newsbomb.gr την έντονη αντίθεσή του στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Ο πατ. Γεώργιος κάνει λόγο για παντοειδείς προκλήσεις που δέχεται ο ελληνικός λαός.

«Οι προκλήσεις που δέχεται ο Eλληνικός λαός είναι παντοειδείς. Η κυβέρνηση πρέπει να λύσει τα σοβαρά προβλήματα του Ελληνικού λαού. Εάν θεωρεί ότι αυτά είναι σοβαρά έχει χάσει τη στοχοθεσία της. Εμείς πάντως προσευχόμαστε υπέρ πιστών και απίστων», λέει ο πατ. Γεώργιος στο Newsbomb.gr.

Ωστόσο, επισημαίνει ότι οι ρόλοι Εκκλησίας και Πολιτείας είναι διακριτοί. « Δεν νομοθετεί η Εκκλησία αλλά η Ελληνική Πολιτεία. Ανάλογα με τα νομοθετήματα που φέρνει προς ψήφιση κρίνεται από τους πολίτες εάν είναι θρησκευόμενοι ή όχι».

Πηγή: Newsbomb.gr

Σύμφωνα με ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ

Μήνυση για διανομή φυλλαδίου με ομοφοβικό περιεχόμενο κατατέθηκε σε βάρος θεολόγου σε σχολείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Ξάνθης, στο οποίο η ομοφυλοφιλία παρουσιάζεται ως ασθένεια.

Μήνυση για διανομή φυλλαδίου με ομοερωτοφοβικό περιεχόμενο κατατέθηκε σε βάρος θεολόγου σε σχολείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Ξάνθης, στο οποίο η ομοφυλοφιλία παρουσιάζεται ως ασθένεια.

Η μήνυση έχει κατατεθεί στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας της ΕΛΑΣ και έχει διαβιβαστεί αρμοδίως στις διωκτικές αρχές της Ξάνθης, προκειμένου να ενεργήσουν. Την έχουν καταθέσει το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, το Τμήμα Σεξουαλικού Προσανατολισμού και Ταυτότητας Φύλου του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, η Πολύχρωμη Πολυπολιτισμική Ομπρέλα Ξάνθης και τοΦεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας Athens Pride.

Το ζήτημα απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα ενώ η Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ξάνθης Μαρία Λουκοπούλου αναφέρει ότι το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ θα ασχοληθεί με το θέμα καθώς η Ένωση είναι πάντα αντίθετη σε κάθε εκδήλωση ρατσιστικής συμπεριφοράς και συμμετέχει σε όλες τις αντίστοιχες δράσεις ενάντια στο ρατσισμό και θα εξετάσει τι έχει συμβεί προκειμένου να πάρει θέση.

Τι αναφέρει το φυλλάδιο

Πρόκειται για φυλλάδιο που έχει διανεμηθεί σε όλους τους χριστιανούς μαθητές και μαθήτριες της Γ’ Λυκείου, το περιεχόμενο του οποίου χαρακτηρίζεται από τους μηνυτές, στο σύνολό του και με πρόθεση ομοερωτοφοβικό, αφού μεταξύ άλλων αποκαλεί την ομοφυλοφιλία προσβλητικά “διαταραχή” και “ασθένεια,” που «δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την παιδεραστία” ενώ υποστηρίζεται ότι τα ομοερωτικά άτομα “παρουσιάζουν πολύ συχνότερα κατάθλιψη, απόπειρες αυτοκτονίας, γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, διαταραχή διαγωγής, χρήση ουσιών, αλκοολισμό… αυξημένο κίνδυνο για σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα” ή ότι «η ομοφυλοφιλία ευθύνεται για την τρομακτική αύξηση του καρκίνου του στόματος σε ποσοστό 80%.”

Τι αναφέρει η μήνυση

«το έντυπο παραβιάζει δια του τύπου το άρθρο 1 του αντιρατσιστικού νόμου (με την επιβαρυντική διάταξη της παραγράφου 5), σε συνδυασμό με το άρθρο 5, που προβλέπουν:

Άρθρο 1: 1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων, τιμωρείται με φυλάκιση τριών (3) μηνών έως τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 – 20.000) ευρώ. (…) 5. Αν η πράξη των προηγουμένων παραγράφων τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται: α) στις περιπτώσεις των παραγράφων 1 και 2, φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000 -25.000) ευρώ και β) στην περίπτωση της παραγράφου 3, φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή είκοσι πέντε χιλιάδων έως πενήντα χιλιάδων (25.000 – 50.000) ευρώ.»

Άρθρο 5: 1. Οι πράξεις που περιγράφονται στον παρόντα νόμο, καθώς και τα εγκλήματα που τελούνται συνεπεία αυτών, διώκονται αυτεπαγγέλτως. Ο παθών, κατά την υποβολή της έγκλησης, όπως και όταν παρίσταται ως πολιτικώς ενάγων, δεν καταβάλλει το σχετικό παράβολο υπέρ του Δημοσίου.

Γενικότερα, πρέπει να συνεκτιμηθεί η απόφαση 3490/2006 του Δ’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας όπου αναφέρεται πως η ομοερωτική κοινωνική ομάδα προστατεύεται από το Σύνταγμα, αφού «οι ερωτικές επιλογές της, όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται από την συνταγματική τάξη της χώρας, αλλά τουναντίον επιβάλλεται από τις διατάξεις των άρθρων 2 (σεβασμός και προστασία της αξίας του ανθρώπου) και 5 παρ. 1 (προστασία της προσωπικής ελευθερίας), ως εκδήλωση ελεύθερης επιλογής των αποτελούντων αυτή, να γίνονται απολύτως σεβαστές».

Τέλος, πρέπει να ληφθεί υπόψη απόφαση του ΕΔΔΑ που επικύρωσε καταδίκη δικαστηρίων της Σουηδίας για διανομή σε μαθητές φυλλαδίων με ανάλογο ομοερωτοφοβικό περιεχόμενο (CASE OF VEJDELAND AND OTHERS v. SWEDEN – Application no. 1813/07 – JUDGMENT. STRASBOURG. 9 February 2012 ) τα βασικά σημεία της οποίας σε δική μας μετάφραση παρατίθενται στη συνέχεια:

“54. (…) Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με τα φυλλάδια, η ομοφυλοφιλία ήταν «μια αποκλίνουσα σεξουαλική ροπή» που είχε «μια ηθικά καταστροφική επίδραση επί της ουσίας της κοινωνίας». Τα φυλλάδια ισχυρίζονταν επίσης ότι η ομοφυλοφιλία ήταν ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους το HIV και το AIDS είχαν ριζωθεί και ότι το «ομοφυλοφιλικό λόμπι» προσπάθησε να υποβαθμίσει την παιδεραστία. Κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου, αν και αυτές οι δηλώσεις δεν προτρέπουν άμεσα άτομα να διαπράξουν μισαλλόδοξες πράξεις, είναι σοβαροί ισχυρισμοί που δημιουργούν προκαταλήψεις.

55. Επιπλέον, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η υποκίνηση σε μίσος δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκη μια προτροπή σε διάπραξη πράξης βίας, ή άλλων εγκληματικών πράξεων. Επιθέσεις σε πρόσωπα που γίνονται με εξύβριση, γελοιοποίηση ή συκοφαντική δυσφήμηση συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού μπορεί να είναι επαρκείς ώστε οι αρχές να ταχθούν υπέρ της καταπολέμησης του ρατσιστικού λόγου όταν η ελευθερία της έκφρασης ασκείται με ανεύθυνο τρόπο (βλ Féret ν. Βελγίου, δεν υπάρχει. 15615/07, § 73, 16 Ιουλίου 2009). Από την άποψη αυτή, το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού είναι το ίδιο σοβαρές με τις διακρίσεις με βάση την «φυλή, την καταγωγή ή το χρώμα» (βλέπε, μεταξύ άλλων, Smith και Grady v. Ηνωμένου Βασιλείου, αρ. 33985/96 και 33986 / 96, § 97, ΕΔΑΔ 1999-VI).

56. Το Δικαστήριο λαμβάνει επίσης υπόψη ότι τα φυλλάδια τοποθετήθηκαν στις θυρίδες νέων ανθρώπων που ήταν σε ευαίσθητη και ευεπηρέαστη ηλικία και οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα να αρνηθούν να τα αποδεχθούν (βλέπε, τηρουμένων των αναλογιών, Handyside κατά. Το Ηνωμένο Βασίλειο, 7η Δεκεμβρίου 1976, § 52, σειρά Α, αριθ. 24).”

Με την παρούσα καταμηνύουμε τον/την εκπαιδευτικό στο Τμήμα Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας, που έχει μοναδική στην Ελλάδα εμπειρία στη διερεύνηση μηνύσεων για ρατσιστικά εγκλήματα, ζητάμε την άμεση ποινική δίωξη και αυστηρότατη τιμωρία του/της, δηλώνουμε παράσταση πολιτικής αγωγής για την ηθική βλάβη που υποστήκαμε (πλην του πρώτου) καθώς και όλα τα (ή πολλά) μέλη των οργανώσεων μας ως ομοερωτικά άτομα από την προαναφερόμενη παράνομη πράξη του/της εγκαλούμενου/ης και ζητούμε από αυτόν/ήν χρηματική ικανοποίηση 44 ευρώ για την ηθική βλάβη από την ως άνω παράνομη συμπεριφορά, με την επιφύλαξη διεκδίκησης περαιτέρω ικανοποίησης ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων.

Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι

Τμήμα Σεξουαλικού Προσανατολισμού και Ταυτότητας Φύλου του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι

Πολύχρωμη Πολυπολιτισμική Ομπρέλα Ξάνθης

Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αθήνας Athens Pride

Το φυλλάδιο

Πηγή: left.gr , Ακτίνες

Ο αριθμός των παιδιών που νιώθουν ότι είναι παγιδευμένα σε λάθος σώμα διπλασιάζεται κάθε χρόνο στη Σουηδία, με παιδιά από την ηλικία των έξι να θέλουν να γίνουν το αντίθετο φύλο, λένε οι γιατροί σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης.

Πέρυσι, μια Σουηδική ομάδα έρευνας των δύο φύλων ανέφερε ότι 197 παιδιά και νέοι ήταν πρόθυμοι να υποβληθούν σε ανάλυση για τον προσδιορισμό της ταυτότητας του φύλου τους και να γίνουν το αντίθετο φύλο, η Louise Frisén, παιδοψυχίατρος στο Παιδικό Νοσοκομείο Άστριντ Λίντγκρεν στη Στοκχόλμη, είπε στην Σουηδική καθημερινή Aftonbladet.

”Υπάρχει μια 100% αύξηση του αριθμού κάθε χρόνο”, δήλωσε η Frisén.

”Όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι και περισσότερα παιδιά έρχονται σε πολύ νεαρή ηλικία. Η αύξηση είναι πανομοιότυπη και από την πλευρά των ενηλίκων”, πρόσθεσε.

Η χώρα έχει έξι κλινικές για ανθρώπους που αναζητούν την έρευνα φύλων. Η συνολική αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που πιστεύουν ότι γεννήθηκαν σε λάθος σώμα δείχνει μια “μεγαλύτερη διαφάνεια” στη Σουηδική κοινωνία, είπε η Cecilia Dhejne, επικεφαλής της ομάδας έρευνας της ταυτότητας φύλου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Karolinska.

Η Dhejne προειδοποίησε, ωστόσο, ότι οι πόροι του τομέα της υγείας έχουν ήδη ταλαιπωρηθεί. “Το πρόβλημα στη Σουηδία είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη ουρά για ανθρώπους, τόσο για την έναρξη έρευνας για την ταυτότητα του φύλου τους όσο και για τα διάφορα στάδια της θεραπείας σε όλη τη χώρα. Είναι ανησυχητικό.”

Στο μεταξύ το Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων έχει καλέσει επαγγελματίες υγείας και νομοθέτες να καταργήσουν όλες τις πολιτικές που επηρεάζουν τα παιδιά να “αποδεχθούν ως φυσιολογική” μια ζωή “χημικής και χειρουργικής πλαστοπροσωπίας του αντίθετου φύλου.”

“Το να επηρεάζεις τα παιδιά στο να πιστεύουν ότι μια ζωή χημικής και χειρουργικής πλαστοπροσωπίας του αντίθετου φύλου είναι φυσιολογικό και υγιεινό, είναι κακοποίηση παιδιών”, είπε η ομάδα σε μια ανοικτή επιστολή.

”Το να εγκρίνεις την ασυμφωνία μεταξύ των φύλων ως φυσιολογική μέσω δημόσιας εκπαίδευσης και νομικών πολιτικών θα μπερδέψει τα παιδιά και τους γονείς, οδηγώντας περισσότερα παιδιά να παρουσιαστούν σε «κλινικές φύλων», όπου θα τους δοθούν φάρμακα αποκλειστμού της εφηβείας”, ανέφερε η δήλωση. Αυτό σε αντάλλαγμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε “περιττό χειρουργικό ακρωτηριασμό υγιών τμημάτων του σώματος τους ως νέοι ενήλικες.”

Η θεωρία του ”κοινωνικού φύλου” που ενδεχομένως επηρεάζει τα παιδιά καθώς διδάσκει αυτή καθαυτή την αλλαγή στο αντίθετο φύλο ως φυσιολογική χωρίς καν κάποια βιολογική αιτία, υιοθετήθηκε και από την Ελληνική κυβέρνηση και έχει περάσει στην διδασκαλία της θεματικής εβδομάδας καθώς και στην αναμενόμενη ”σεξουαλική αγωγή” για τα σχολεία.

Πηγή: RT, offtherecord, Ακτίνες