Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό

amerikaniko kollegio paidiatrwn 01


A pediatrician went on a viral rant recently about the dangers of convincing children they are transgender and then prescribing them hormone blockers that prevent them from developing into their born gender.

What did she say?

At a recent Heritage Foundation forum about the topic, Dr. Michelle Cretella went on a lengthy rant about how it is child abuse to indulge children who are gender-confused by helping them “transition” to the gender they think they are.

Cretella said:

Chemical castration is what you’re doing when you put any biologically normal child on puberty blockers. It’s treating puberty like a disease, arresting a normal process which is critical to normal development and bad for kids.

Sterilization: not good for kids. Prepping them for what will likely result in a case in girls a double mastectomy at 16 — not how you treat depression or anxiety and I have plenty of experience treating teenagers with depression, anxiety, even suicidal depression. Indoctrinating pre-school kids with the lie that you can be trapped in the wrong body, again, that’s disrupting their normal reality testing and cognitive development. Those things are abusive.

As to the studies, there are two that I am aware of that claim affirming your child’s gender confusion is good for them. Number one, it assumes that coaching a child into a fixed-false belief is mentally healthy. Science doesn’t allow you to assume your conclusion. Number two, those studies are extremely small. Number three, those studies are very short term. And number four, the control group of “mentally healthy children” are the siblings, most of them are siblings of the trans-identifying child. Oh, and there’s a number five, the parents were the ones evaluating the mental health of the children.

This is not science…I don’t think you need to have an M.D. or a Ph.D to know that’s not science — that’s ideology masquerading as science.

Who is Cretella?

Cretella is a pediatrician who serves as the president of the American College of Pediatricians. She is very outspoken about the dangers of letting kids believe they are transgender and calls the cultural problem “large-scale child abuse.”

 

Source: the blaze

doctor child 01


Transgender politics have taken Americans by surprise, and caught some lawmakers off guard.

Just a few short years ago, not many could have imagined a high-profile showdown over transgender men and women’s access to single-sex bathrooms in North Carolina.

But transgender ideology is not just infecting our laws. It is intruding into the lives of the most innocent among us—children—and with the apparent growing support of the professional medical community.

As explained in my 2016 peer reviewed article, “Gender Dysphoria in Children and Suppression of Debate,” professionals who dare to question the unscientific party line of supporting gender transition therapy will find themselves maligned and out of a job.

Americans need an alternative to the mainstream media. But this can't be done alone. Find out more >>

I speak as someone intimately familiar with the pediatric and behavioral health communities and their practices. I am a mother of four who served 17 years as a board certified general pediatrician with a focus in child behavioral health prior to leaving clinical practice in 2012.

For the last 12 years, I have been a board member and researcher for the American College of Pediatricians, and for the last three years I have served as its president.

I also sat on the board of directors for the Alliance for Therapeutic Choice and Scientific Integrity from 2010 to 2015. This organization of physicians and mental health professionals defends the right of patients to receive psychotherapy for sexual identity conflicts that is in line with their deeply held values based upon science and medical ethics.

I have witnessed an upending of the medical consensus on the nature of gender identity. What doctors once treated as a mental illness, the medical community now largely affirms and even promotes as normal.

Here’s a look at some of the changes.

The New Normal

Pediatric “gender clinics” are considered elite centers for affirming children who are distressed by their biological sex. This distressful condition, once dubbed gender identity disorder, was renamed “gender dysphoria” in 2013.

In 2014, there were 24 of these gender clinics, clustered chiefly along the east coast and in California. One year later, there were 40 across the nation.

With 215 pediatric residency programs now training future pediatricians in a transition-affirming protocol and treating gender-dysphoric children accordingly, gender clinics are bound to proliferate further.

Last summer, the federal government stated that it would not require Medicare and Medicaid to cover transition-affirming procedures for children or adults because medical experts at the Department of Health and Human Services found the risks were often too high, and the benefits too unclear.

Undeterred by these findings, the World Professional Association for Transgender Health has pressed ahead, claiming—without any evidence—that these procedures are “safe.”

Two leading pediatric associations—the American Academy of Pediatrics and the Pediatric Endocrine Society—have followed in lockstep, endorsing the transition affirmation approach even as the latter organization concedes within its own guidelines that the transition-affirming protocol is based on low evidence.

They even admit that the only strong evidence regarding this approach is its potential health risks to children.

The transition-affirming view holds that children who “consistently and persistently insist” that they are not the gender associated with their biological sex are innately transgender.

(The fact that in normal life and in psychiatry, anyone who “consistently and persistently insists” on anything else contrary to physical reality is considered either confused or delusional is conveniently ignored.)

The transition-affirming protocol tells parents to treat their children as the gender they desire, and to place them on puberty blockers around age 11 or 12 if they are gender dysphoric.

If by age 16, the children still insist that they are trapped in the wrong body, they are placed on cross-sex hormones, and biological girls may obtain a double mastectomy.

So-called “bottom surgeries,” or genital reassignment surgeries, are not recommended before age 18, though some surgeons have recently argued against this restriction.

The transition-affirming approach has been embraced by public institutions in media, education, and our legal system, and is now recommended by most national medical organizations.

There are exceptions to this movement, however, in addition to the American College of Pediatricians and the Alliance for Therapeutic Choice. These include the Association of American Physicians and Surgeons, the Christian Medical & Dental Associations, the Catholic Medical Association, and the LGBT-affirming Youth Gender Professionals.

The transgender movement has gained legs in the medical community and in our culture by offering a deeply flawed narrative. The scientific research and facts tell a different story.

Here are some of those basic facts.

1. Twin studies prove no one is born “trapped in the body of the wrong sex.”

Some brain studies have suggested that some are born with a transgendered brain. But these studies are seriously flawed and prove no such thing.

Virtually everything about human beings is influenced by our DNA, but very few traits are hardwired from birth. All human behavior is a composite of varying degrees for nature and nurture.

Researchers routinely conduct twin studies to discern which factors (biological or nonbiological) contribute more to the expression of a particular trait. The best designed twin studies are those with the greatest number of subjects.

Identical twins contain 100 percent of the same DNA from conception and are exposed to the same prenatal hormones. So if genes and/or prenatal hormones contributed significantly to transgenderism, we should expect both twins to identify as transgender close to 100 percent of the time.

Skin color, for example, is determined by genes alone. Therefore, identical twins have the same skin color 100 percent of the time.

But in the largest study of twin transgender adults, published by Dr. Milton Diamond in 2013, only 28 percent of the identical twins both identified as transgender. Seventy-two percent of the time, they differed. (Diamond’s study reported 20 percent identifying as transgender, but his actual data demonstrate a 28 percent figure, as I note here in footnote 19.)

That 28 percent of identical twins both identified as transgender suggests a minimal biological predisposition, which means transgenderism will not manifest itself without outside nonbiological factors also impacting the individual during his lifetime.

The fact that the identical twins differed 72 percent of the time is highly significant because it means that at least 72 percent of what contributes to transgenderism in one twin consists of nonshared experiences after birth—that is, factors not rooted in biology.

Studies like this one prove that the belief in “innate gender identity”—the idea that “feminized” or “masculinized” brains can be trapped in the wrong body from before birth—is a myth that has no basis in science.

2. Gender identity is malleable, especially in young children.

Even the American Psychological Association’s Handbook of Sexuality and Psychology admits that prior to the widespread promotion of transition affirmation, 75 to 95 percent of pre-pubertal children who were distressed by their biological sex eventually outgrew that distress. The vast majority came to accept their biological sex by late adolescence after passing naturally through puberty.

But with transition affirmation now increasing in Western society, the number of children claiming distress over their gender—and their persistence over time—has dramatically increased. For example, the Gender Identity Development Service in the United Kingdom alone has seen a 2,000 percent increase in referrals since 2009.

3. Puberty blockers for gender dysphoria have not been proven safe.

Puberty blockers have been studied and found safe for the treatment of a medical disorder in children called precocious puberty (caused by the abnormal and unhealthy early secretion of a child’s pubertal hormones).

However, as a groundbreaking paper in The New Atlantis points out, we cannot infer from these studies whether or not these blockers are safe in physiologically normal children with gender dysphoria.

The authors note that there is some evidence for decreased bone mineralization, meaning an increased risk of bone fractures as young adults, potential increased risk of obesity and testicular cancer in boys, and an unknown impact upon psychological and cognitive development.

With regard to the latter, while we currently don’t have any extensive, long-term studies of children placed on blockers for gender dysphoria, studies conducted on adults from the past decade give cause for concern.

For example, in 2006 and 2007, the journal Psychoneuroendocrinology reported brain abnormalities in the area of memory and executive functioning among adult women who received blockers for gynecologic reasons. Similarly, many studies of men treated for prostate cancer with blockers also suggest the possibility of significant cognitive decline.

4. There are no cases in the scientific literature of gender-dysphoric children discontinuing blockers.

Most, if not all, children on puberty blockers go on to take cross-sex hormones (estrogen for biological boys, testosterone for biological girls). The only study to date to have followed pre-pubertal children who were socially affirmed and placed on blockers at a young age found that 100 percent of them claimed a transgender identity and chose cross-sex hormones.

This suggests that the medical protocol itself may lead children to identify as transgender.

There is an obvious self-fulfilling effect in helping children impersonate the opposite sex both biologically and socially. This is far from benign, since taking puberty blockers at age 12 or younger, followed by cross-sex hormones, sterilizes a child.

5. Cross-sex hormones are associated with dangerous health risks.

From studies of adults we know that the risks of cross-sex hormones include, but are not limited to, cardiac disease, high blood pressure, blood clots, strokes, diabetes, and cancers.

6. Neuroscience shows that adolescents lack the adult capacity needed for risk assessment.

Scientific data show that people under the age of 21 have less capacity to assess risks. There is a serious ethical problem in allowing irreversible, life-changing procedures to be performed on minors who are too young themselves to give valid consent.

7. There is no proof that affirmation prevents suicide in children.

Advocates of the transition-affirming protocol allege that suicide is the direct and inevitable consequence of withholding social affirmation and biological alterations from a gender-dysphoric child. In other words, those who do not endorse the transition-affirming protocol are essentially condemning gender-dysphoric children to suicide.

Yet as noted earlier, prior to the widespread promotion of transition affirmation, 75 to 95 percent of gender-dysphoric youth ended up happy with their biological sex after simply passing through puberty.

In addition, contrary to the claim of activists, there is no evidence that harassment and discrimination, let alone lack of affirmation, are the primary cause of suicide among any minority group. In fact, at least one study from 2008 found perceived discrimination by LGBT-identified individuals not to be causative.

Over 90 percent of people who commit suicide have a diagnosed mental disorder, and there is no evidence that gender-dysphoric children who commit suicide are any different. Many gender dysphoric children simply need therapy to get to the root of their depression, which very well may be the same problem triggering the gender dysphoria.

8. Transition-affirming protocol has not solved the problem of transgender suicide.

Adults who undergo sex reassignment—even in Sweden, which is among the most LGBT-affirming countries—have a suicide rate nearly 20 times greater than that of the general population. Clearly, sex reassignment is not the solution to gender dysphoria.

Bottom Line: Transition-Affirming Protocol Is Child Abuse

The crux of the matter is that while the transition-affirming movement purports to help children, it is inflicting a grave injustice on them and their nondysphoric peers.

These professionals are using the myth that people are born transgender to justify engaging in massive, uncontrolled, and unconsented experimentation on children who have a psychological condition that would otherwise resolve after puberty in the vast majority of cases.

Today’s institutions that promote transition affirmation are pushing children to impersonate the opposite sex, sending many of them down the path of puberty blockers, sterilization, the removal of healthy body parts, and untold psychological damage.

These harms constitute nothing less than institutionalized child abuse. Sound ethics demand an immediate end to the use of pubertal suppression, cross-sex hormones, and sex reassignment surgeries in children and adolescents, as well as an end to promoting gender ideology via school curricula and legislative policies.

It is time for our nation’s leaders and the silent majority of health professionals to learn exactly what is happening to our children, and unite to take action.

 

Source: Daily Signal

jumbo h dhmokratia ths xaras 01


Μια αλυσίδα καταστημάτων, που έγινε γνωστή λόγω της σχέσης την οποία είχε αναπτύξει με τα παιδιά, ήταν αντικείμενο χλευασμού για τα επιτηδευμένα κακόγουστα ραδιοφωνικά διαφημιστικά σποτ της.

Τώρα, εκμεταλλευόμενη τον θόρυβο γύρω από τον νόμο για την αλλαγή φύλου στα 15χρονα παιδιά, κυκλοφορεί τηλεοπτική διαφήμιση με ένα ζευγάρι μεσήλικων γκέι που δηλώνουν την προτίμησή τους για την επιχείρηση. Ξάφνου, τα ίδια ΜΜΕ που ωρύονταν για την -ομολογουμένως χαμηλή και χυδαία- αισθητική άποψη των σποτ των Jumbo άρχισαν να εκθειάζουν την πρωτοβουλία της εκπτωτικής αλυσίδας.

Ο λόγος είναι προφανής: Η προβολή (και, σε πολλές περιπτώσεις, επιβολή) του ομοφυλοφιλικού «προτύπου» στις νέες γενιές είναι το πρώτο ζητούμενο για τους μηχανισμούς παραγωγής κυρίαρχης ιδεολογίας. Οταν ένα ΜΜΕ, επιχείρηση, ιδιώτης ή φορέας κάνει τη δουλειά της Νέας Τάξης όλα λησμονούνται.

Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη άποψη: Αυτή της πλειονότητας, που δεν συμφώνησε με την εκχώρηση δικαιώματος στα 15χρονα να αλλάζουν φύλο με μια δήλωση. Υπάρχει και μια πλειονότητα που δεν θα ήθελε να δει τα παιδιά της να γίνονται ομοφυλόφιλοι. Υπάρχει και μια κοινωνία που την παρακμή τη λέει παρακμή και δεν χρησιμοποιεί ευφημισμούς για την αποστασία από τον λόγο του Κυρίου και την προσβολή της ίδιας της φύσης.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, μπορεί να μην έχουν πρόσβαση στα κατεστημένα ΜΜΕ και τα κόμματα, αλλά έχουν (ακόμα) πρόσβαση στα λεφτά τους. Μπορούν να πουν ένα ηχηρό «όχι» στην προβολή της ομοφυλοφιλίας ως... ιδανικού, απέχοντας από την αγορά προϊόντων από τις επιχειρήσεις που υιοθετούν αυτές τις πρακτικές.

Οι καταναλωτές είχαν τιμωρήσει με μποϊκοτάζ την Benetton για τις αισχρές διαφημιστικές καμπάνιες της. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ελληνικό καταναλωτικό κοινό είχε περιφρονήσει και τα ολλανδικά προϊόντα, αποδοκιμάζοντας την πολιτική της Ολλανδίας στο ζήτημα των Σκοπίων. Δεν θα διστάσει να κάνει το ίδιο για τα προϊόντα κάθε επιχείρησης που προσβάλλει τα όσια και τα ιερά του Γένους.

Τα γεμάτα ράφια και τα αδειανά ταμεία είναι θεμιτή και αποτελεσματική άσκηση πολιτικής!

 

Πηγή: Δημοκρατία, Κατάνυξις

dikaiwsynh 03


(Α μέρος)

Ἡ Διακήρυξις τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, ἔγινε μέ ἐπίκληση τοῦ ὅτι αὐτά τά δικαιώματα εἶναι φυσικά δικαιώματα, ὄχι παρά φύσιν.

Τά παρά φύσιν καμώματα τοῦ ἀνθρώπου, δέν εἶναι δικαιώματα, ἀλλά τρόποι μέ τούς ὁποίους παραβιάζονται τά δικαιώματα τῶν ἄλλων ἤ καί τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση δέν τά διεκήρυξε αὐτά τά καμώματα. Ἀντίθετα, τά καταδίκασε, λέγοντας στήν Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη, ὅτι αὐτά σταματοῦν, ἐκεῖ ὅπου ἀρχίζουν τά δικαιώματα τῶν ἄλλων.

Καί γιά νά προστατεύσῃ καί τά δικαιώματα τοῦ Θεοῦ στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων, ὥρισε ὅτι κανείς δέν διώκεται οὔτε ἀνακρίνεται οὔτε ἐλέγχεται γιά τίς θρησκευτικές του γνῶμες.

Ἐννοεῖτο ὅτι δέν ἐλέγχεται οὔτε ἀπό τήν Ἱερά ἐξέταση τοῦ πάπα, οὔτε ἀπό τό κράτος. Καί ὅτι ἄρα, ὁ καθένας μποροῦσε ἐλεύθερα νά ἔχῃ τίς θρησκευτικές του γνῶμες περί τῆς ὀρθῆς πίστεως στόν Θεό.

Μάλιστα, στήν ἐποχή τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, οἱ ὅρος religieux/ religieuse καί religion, ἀναφέρονταν μόνο στήν χριστιανική θρησκεία.   Ὄχι στίς ἄλλες θρησκεῖες, γιά τίς ὁποῖες ἐχρησιμοποιοῦντο ἄλλοι ὅροι, πού σήμαιναν τήν ἀτομική πεποίθηση καί ὄχι κάτι πού ἑνώνει τήν κοινωνία, ὅπως ὁ χριστιανισμός. Παρόμοια ἄλλωστε ἦταν τότε ἡ χρῆσις τῶν ὅρων religion καί religious στήν ἀγγλική γλῶσσα.

Πολλοί σήμερα ἀγνοοῦν πὀσο σεβαστικά διέκειτο πρός τήν χριστιανική θρησκεία ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση, προτοῦ ἐκτραπῆ σέ τρομοκρατία ὅταν ἐπικράτησαν οἱ ἀκραῖοι τυχοδιῶκτες καί οἱ φρικτές ἀκρότητές τους. Μέ τό «Πολιτικό Σύνταγμα τοῦ Κλήρου», γινόταν ἀξιόλογη προσπάθεια ὀρθοδοξοποιήσεως τῆς ἐπιλογῆς τῶν ἐπισκόπων, ὥστε νά μήν ἐπιλέγονται ἀπό τόν πάπα μόνο, ἀλλά νά ἐκλέγονται ἀπό τόν χριστιανικό γαλλικό λαό κάθε περιφέρειας τρία πρόσωπα, καί νά ἐπιλέγῃ ὁ πάπας ἕναν.

Στό «Συνταγμα» αὐτό γινόταν λοιπόν προσπάθεια ὀρθοδοξοποιήσεως τοῦ κανονικοῦ δικαίου τῆς ὑπό τόν πάπα « Ἐκκλησίας».

Αὐτές οἱ ρυθμίσεις ἔγιναν δεκτές μέ ἐνθουσιασμό ἀπό μεγάλο μέρος τοῦ κατωτέρου κλήρου, ἀλλά ὁ πάπας ἀρνήθηκε κάθε συζήτηση. Χιλιάδες ἱερεῖς τοῦ κατωτέρου κλήρου πού εἶχαν δεχθῆ τό «Πολιτικό Σύνταγμα τοῦ Κλήρου», ὑπέστησαν διώξεις ἀπό τήν παπική ἐξουσία, καί στήν συνέχεια ἐστάλησαν ἀπό τίς ἐπιτροπές τῶν ἀθέων καί ἀντιθέων τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, σέ κάτεργα στίς γαλλικές ἀποικίες, ὅπου καί ἀπεβίωσαν.  

Ἐξ ἄλλου, μετά ἀπό τό 1789, σύντομα φάνηκε ὅτι ἡ ἀνοχή αὐτῶν πού προέβησαν στήν Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη, ἄφισε ἀνοικτό τόν δρόμο καί στόν «θεϊσμό» τοῦ Ροβεσπιέρου, στήν προσπάθεια δηλαδή γιά κρατική λατρεία σέ ἕνα ἀπρόσωπο «ὑπέρτατο ὄν», τήν ὁποία ὅμως ὁ Γαλλικός λαός ἔγραψε στά παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων του.

Ἡ Διακήρυξις τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη, τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, δέν ἄφισε ἀνοικτό τόν κατάλογο τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὅπως ἔπραξε ἡ ἀμερικανική ἐπανάσταση καί ὅπως ἔχει πράξει ἡ Εὐρωπαϊκή Σύμβαση τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ μέν Ἀμερικανική Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, δέχεται ὅτι εἶναι ἐνδεχόμενο νά μήν εἶναι πλήρης, καί νά διατυπωθοῦν ἀργότερα καί ἄλλα δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, ἐννοώντας ὅμως κατά τήν ἀντίληψη των συντακτῶν της, τά φυσικά δικαιώματα καί ὄχι τά παρά φύσιν, ὅπως βλέπουμε στίς μέρες μας μέ τήν ἠθική κατάπτωση τῶν ΗΠΑ.

Στήν δέ Εὐρωπαϊκή Σύμβαση τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου ὁ κατάλογος τῶν δικαιωμάτων ἔμεινε λειψός ἐπίτηδες, γιά νά περιλάβῃ ἀργότερα καί ἄλλα. Στήν ἀντίληψη των συντακτῶν της, δέν περιελήφθησαν τά κοινωνικά δικαιώματα, διότι τοῦτο θά σήμαινε κουμουνισμό, καί δέν περιελήφθησαν τά «νέα» δικαιώματα περί περιβάλλοντος, περί ὑγείας κλπ., διότι θεωρήθηκε ὅτι κάθε κράτος μπορεῖ νά τά διασφαλίζῃ σύμφωνα μέ τήν πολιτική καί τίς δυνατότητες τῶν Κυβερνήσεών του.

Ἡ καλή πλευρά τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως ὅμως, αὐτή τῆς Διακηρύξεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη, παρέμεινε μετά τό τέλος τῆς τρομοκρατίας ὡς θεμέλιο κάθε δημοκρατικῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, καί παραμένει τέτοιο θεμέλιο, μέχρι καί στίς μέρες μας.

Τά φυσικά δικαιώματα αὐτά, παρά τόν ἀτομοκεντρικό χαρακτῆρα τῆς διατυπώσεώς τους, περιέχουν ὅλα τά δικαιώματα, καί τά λεγόμενα κοινωνικά δικαιώματα. Ἀλλά μέ τήν σχολαστική καί συγχρόνως ἄθεη προσέγγιση πού τούς ἔγινε ἰδίως περί τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος, διαστράφηκε αὐτή τους ἡ δυναμική. Τί ἐννοοῦμε;

Μέ τήν σχολαστική, καί κυρίως ἄρα γραμματική μόνον, ἀνάγνωση τῆς Διακηρύξεως τῶν φυσικῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, λησμονήθηκε ὄτι τά φυσικά ἀνθρώπινα δικαιώματα εἶναι ὅλα τά κατά φύσιν δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου ὡς πολίτη, ἀλλά καί τοῦ πολίτη ὡς ἀνθρώπου, ἄρα διασφαλίζουν τόν ἄνθρωπο μέσα στό κοινωνικό, οἰκονομικό καί φυσικό του περιβάλλον, πλήρως - πέρα ἀπό τήν στενή γραμματική τους προσέγγιση.

Καί ὄχι μόνον τοῦτο: Στήν ἴδια τήν Γαλλία ἐπί 170 ἔτη, ἐνῶ ἡ Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη ἰδεολογικά ἐπικρατοῦσε στήν πολιτική ζωή, δέν τῆς ἀναγνωριζόταν νομική ἰσχύς! Εἶχε βάθος ἀνθρωπολογικό καί ἐκκλησιολογικό, πού τήν καθιστοῦσε ὡς δεσμευτικό νομικό κείμενο, ἕναν κοινωνικό καί πολιτικό καταλύτη, ἀντίθετο πρός ἰσχυρά συμφέροντα. Ὅταν ἐπί τέλους τῆς ἀναγνωρίσθηκε νομική ἰσχύς ὑπό τό Γαλλικό Σύνταγμα 1958, εἶχαν τεθῆ οἱ προϋποθέσεις τῆς πνευματικῆς ἀποδυναμώσεώς της καί τῆς ἀλλοιωμένης πολιτικῆς της χρήσεως.

Ἡ ἀποδυνάμωση τῆς Διακηρύξεως τῶν (φυσικῶν, μέ τήν ἔννοια τῶν κατά φύσιν) δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, ἔγινε μέ τέχνη καί μαεστρία. Ὄχι μέ τἠν συμπλήρωσή της μέ τό προοίμιο τοῦ Γαλλικοῦ Συντάγματος τοῦ 1946 ( μαζί μέ τό ὁποῖο ἀπέκτησε καί νομική ισχύ στήν Γαλλία μετά τό 1958), ἀλλά μέ τήν Εὑρωπαϊκή Σύμβαση τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ 1950 (Ε.Σ.Δ.Α.). (συνεχίζεται)

 

(Μέρος Β' καί τελευταῖο)

Ἡ Ε.Σ.Δ.Α. εἶναι ἕνα κείμενο φαινομενικῶς ὁμοίου νομικοῦ περιεχομένου μέ τήν Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1789, ἀλλά, ὅπως ἀποδεικνύεται πλέον, εἶναι ἕνα νομικό κείμενο ἀκριβῶς ἀντιθέτου πολιτικῆς καί πνευματικῆς κατευθύνσεως πρός τήν Διακήρυξη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως.

Γιατί στ’ ἀλήθεια, στήν Διακήρυξη τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, δέν ἀφέθηκε ἀνοικτός ὁ κατάλογος τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὅπως ἔγινε μέ τήν Ε.Σ.Δ.Α.; Πῶς ἐξηγεῖται ὅτι θεωρήθηκε πλήρης τό 1789 ἡ ἐκφρασθεῖσα δι’ αὐτῶν τῶν δικαιωμάτων ἀνθρωπολογία; Περί ποίας ἀνθρωπολογίας πρόκειται;

Μήν παραπλανηθοῦμε ἀπό τήν διατύπωση , πού ἀναγκαστικά ἦταν ἀτομοκεντρική, ὡς «ἀντίδοτο» στήν προηγηθεῖσα φεουδαρχική κοινωνική διαστρωμάτωση.

Ἡ Διακήρυξη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1789, ὅταν ἐρευνηθῆ ἱστορικῶς καί φιλοσοφικῶς βαθύτερα, ἔχει ὀρθόδοξη χριστιανική πληρότητα στίς ἀνθρωπολογικές καί ἐκκλησιολογικές βάσεις της. Τοῦτο, παρά τήν ἀτομοκεντρική διατύπωσή της, πού παρἐσυρε ὀρισμένους νά τήν δοῦν ὡς προτεσταντικῆς ἐμπνεύσεως κείμενο, πράγμα πού δέν ἦταν. Ἄλλωστε, μήν ξεχνάμε τίς ἀντίχριστες δυνάμεις πού ἐμπόδισαν (μέ τήν τρομοκρατία) καί διέστρεψαν (ἀργότερα) τήν δυναμική τῆς Διακηρύξεως αὐτῆς.      

Ἀναδεικνύεται ἡ πληρότητα καί ἡ πραγματικά χριστιανική δυναμική τῶν δικαιωμάτων τῆς Διακηρύξεως τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, ὅταν αὐτά ἑρμηνεύονται σύμφωνα μέ τούς συντάκτες αὐτῆς, ὡς φυσικά δικαιώματα, ἤ σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ἀνάγνωσή τους. Δηλαδή, ὄχι νομικίστικα καί σχολαστικά κατά γράμμα, ἀλλά «ζωντανά», κατά τόν σκοπό τους καί μέ λήψη ὑπ’ὄψη τῶν μεταβολῶν τοῦ κοινωνικοῦ, οἰκονομικοῦ καί περιβαλλοντικοῦ πλαισίου ὅπου λειτουργοῦν ἑκάστοτε.

Οἱ συντάκτες τοῦ 1789 δέν διανοήθηκαν ὅτι ὁ κατάλογος τῶν δικαιωμάτων πού συνέταξαν εἶχε κενά, διότι εἶχαν ὑπ’ ὄψη τους μόνον τά κατά φύσιν («φυσικά») δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, καί μάλιστα προσεγγιζόμενα μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ἑρμηνευτική τῶν ἱερῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἑρμηνευτική αὐτή, (που προφανῶς ἐπιβίωνε καί σέ ἐπαρχίες ἀπό ὅπου προήρχοντο , καί στόν ἀπλό νοῦ πολλῶν ἀπό αὐτούς) εἶναι πρακτική, εὐέλικτη καί καλόπιστη στό ἔπακρον ἑρμηνευτική πλήρων νοημάτων, πολύ βαθύτερη καί οὐσιαστικώτερη ἀπό τήν σχολαστική ἑρμηνευτική λέξεων. Ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική ἑρμηνευτική αἵρει συνθετικά τίς φαινομενικές ἀντιθέσεις, ἤ συσχετίσεις, μεταξύ τῶν ἐντολῶν κατά τήν ἔμπρακτη ἐφαρμογή τους, καί τοῦτο ὄχι διά λογικῶν ἀκροβατισμῶν, ἀλλά ἐν ὄψει τῶν διαφορετικῶν δεδομένων τῶν περιστάσεων, μέ θεμέλιο τήν φύση τῶν ὄντων. Τήν κατά φύσιν φύση τῶν ὄντων.

Ἔτσι, ἱστορικῶς καί νομικῶς: Στό δικαίωμα γιά ἰδιοκτησία τῆς Διακηρύξεως τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη, περιεχόταν καί τό δικαίωμα στήν διά τῆς ἐντίμου ἐργασίας ἀπόκτηση τῶν πρός τό ζῆν ἀναγκαίων, ἄρα καί τό δικαίωμα γιά ἐργασία, καθώς καί τό δικαίωμα γιά στέγαση κλπ. ὑπό τίς μεταγενέστερες συνθῆκες ἐκβιομηχανίσεως τῆς Εὐρώπης.

Ὁμοίως, στίς ἐλευθερίες ἐκφράσεως καί τοῦ συνέρχεσθαι, περιεχόταν ἡ ἐλευθερία συστάσεως ἐργατικῶν, ἐργοδοτικῶν καί ἄλλων ἑνώσεων, ὡς κοινωφελῶν ὅμως παραμέτρων τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, ὄχι ὡς ἐλευθερία συστάσεως ἀνατρεπτικῶν ἤ καί ἐγκληματικῶν ὁμάδων, ἤ συμμοριῶν νομῆς τῆς οἰκονομικῆς ἤ τῆς κρατικῆς ἐξουσίας.

Στίς προσωπικές ἐλευθερίες ἐκφράσεως, τοῦ συνέρχεσθαι κλπ., αὐτονοήτως περιεχόταν, ὅποτε τυχόν καί ἄν θά ἐτίθετο ζήτημα, καί τό δικαίωμα γιά σύσταση καί προστασία τῆς κατά φύσιν οἰκογένειας, μεταξύ ἀνδρός καί γυναικός μετά τῶν τέκνων τους, ὄχι ἡ προστασία τῶν παρά φύσιν καμωμάτων.

Δεδομένου δέ ὅτι τά δικαιώματα τῆς Γαλλικῆς Διακηρύξεως τῶν δικαιώματων τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι δικαιώματα καί τοῦ πολίτη, περιεχόταν ἐξ ἀρχῆς σέ αὐτά, ἑρμηνευτικῶς, λόγω τῶν προσθέτων κινδύνων καί δυνατοτήτων ἀπό τήν ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας, τό δικαίωμα τοῦ ἀνθρώπου γιά σεβασμό τοῦ προσώπου του, γιά παιδεία καί μόρφωση, γιά ὑγειονομική περίθαλψη, γιά κοινωνική ἀσφάλιση, γιά προστασία τοῦ περιβάλλοντος ἀπό ρύπους, κ.ο.κ.

Μέ ἄλλα λόγια, δέν χρειαζόταν προσθήκη κοινωνικῶν ἤ «νέων» δικαιωμάτων, οὔτε τό 1917 στήν Ρωσία μέ ἐπαναστατικές πολιτικές διακηρύξεις, οὔτε τό 1946 στήν Γαλλία, οὔτε τό 1949 στήν Δυτική Γερμανία, οὔτε στά κουμουνιστικά συντάγματα μετά τόν Β Παγκόσμιο Πόλεμο, οὔτε μετά τό 1980 στίς ΗΠΑ διά τῆς νομολογίας, ἀλλά ἀρκοῦσε οὐσιαστική νομική (ὄχι σχολαστική), καί καλόπιστη πολιτική, ἐμβάθυνση στά διακηρυχθέντα μέ τήν Γαλλική Ἐπανάσταση δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη. Ἀρκοῦσε ἡ ἄντληση καταλλήλων συμπερασμάτων γιά τίς ἐκφάνσεις τους καί τούς συνδυασμούς τους ὑπό νέες συνθῆκες καί μετά ἀπό τίς νέες τραυματικές καί λοιπές ἐμπειρίες τῆς ἀνθρωπότητος.

Περιέχονταν καί περιέχονται ἑρμηνευτικῶς ὅλα αὐτά στήν Διακήρυξη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, ἀφοῦ εὑρίσκονται σέ αὐτήν ὄλα τά φυσικά δικαιώματα, δηλαδή ὅλα τά κατά φύσιν δικαιώματα, τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πολίτη.

Ἄρα τά ἴδια κανονικά ἰσχύουν, θα ἔλεγε κάθε καλόπιστος ἄνθρωπος καί πολίτης, καί γιά τήν Εὐρωπαϊκή Σύμβαση τῶν δικαιώματων τοῦ ἀνθρώπου, ἠ ὁποία ἔχει ὅμοιο κατάλογο ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Ἐν τούτοις, ...

Ὁ κατάλογος δικαιωμάτων τῆς Ε.Σ.Δ.Α., εἶναι «ἀνοικτός» τυπικῶς, στό νά προστεθοῦν καί ἄλλα «δικαιώματα». Ἀλλά τό κυριώτερο, ὁ κατάλογος αὐτός εἶναι ἀνοικτός σέ ριζοσπαστικές ἀποφάσεις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, τό ὁποῖο δέν ὑπόκειται σέ ρεαλιστικό ἠθικο-κοινωνικό ἔλεγχο βάσει τῆς ἱστορικῆς παραδόσεως καί ἐμπειρίας ἐνός ἑκάστου, ἤ καί ὅλων, τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης, ἐνῶ στερεῖται κοινῆς ἐμπνεύσεως ὑπό κοινωνικῶν ἀξιῶν συγκεκριμένης κοινωνίας. Ὁ κίνδυνος ἑπομένως τῆς αὐθαιρεσίας του, εἶναι πολύ μεγάλος, καί πολύ χειρότερος ἀπό τόν κίνδυνο αὐθαιρεσιῶν τῶν δικαστηρίων τῆς Γαλλικῆς φεουδαρχίας, πού τέλος πάντων εἶχαν κάποιους κοινωνικούς ἐλέγχους.

Βλέπουμε μάλιστα, ὅτι τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου ἑρμηνεύονται σήμερα στήν Εὐρώπη παραλόγως καί ἐκθεμελιωτικῶς, ἄλλοτε λόγῳ τῆς γενικῆς ἠθικῆς συγχύσεως, ἄλλοτε ἀπό ὄνειρα γιά οὐτοπικούς τεχνολογικούς παραδείσους, ἄλλοτε ἀπό φιλοσοφίες γιά ἕνα νέο, «ἐπιστημονικό», εἶδος ὑπερανθρώπου (βλ. τέρας), ἄλλοτε λόγῳ μετανεωτεριστικῶν πολιτικο-οἰκονομικῶν ὁραμάτων.

Ἔτσι, προωθοῦνται ταχέως καί μέ προπαγανδιστική ἐνίσχυση ἀπό τά ΜΜΕ, παρά φύσιν καταστάσεις τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κοινωνίας ὡς «δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου»:  τό «δικαίωμα στήν βλασφημία»..., τό «δικαίωμα στήν ἔκτρωση», τό «δικαίωμα στήν ἀλλαγή φύλου μέ δήλωση»....

Διότι «ξεχνοῦν» στήν δυτική Εὐρώπη τό ἁπλό καί προφανέστατο, δηλαδή τόσον ὅτι τά δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δικαιώματα αὐτοῦ ὡς πολίτη, ὅσον καί ὅτι δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τά φυσικά δικαιώματα αὐτοῦ, δηλαδή μόνο τά κατά φύσιν.

Συνεπῶς, ἔχουμε χρέος, ὡς πολίτες δημοκρατικῶν χωρῶν καί ὡς ἄνθρωποι, ἀλλά καί ὡς ὑπεύθυνοι γιά τίς πνευματικές καί πολιτικές προϋποθέσεις τοῦ νομικοῦ πολιτισμοῦ μας - μέ ἀναφορές τόσον στήν δική μας πνευματική παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄσον καί στό ἀληθές, ἱστορικῶς καί νομικῶς, νόημα τῆς Διακηρύξεως τῶν Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου καί τοῦ Πολίτη τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως - νά ἀντιστεκόμαστε μονίμως στήν ἐπιβολή τοῦ παρά φύσιν ὡς φυσιολογικοῦ.

Τοῦτο, ὥστε νά μήν ἐπιτρέψουμε, οὔτε τήν ἀπο-ἀνθρωποποίηση τοῦ ἀνθρώπου, οὔτε τήν ἀπο-πολιτικοποίηση τοῦ πολίτη καί τῆς δημοκρατίας, στό ὄνομα μάλιστα μιᾶς ἀόριστα «δημοκρατικῆς», πολυφυλετικῆς, πολυθρησκευτικῆς, ἀν-οἰκογενειακῆς, ἀν(τ)-ἐθνικῆς, κ.ο.κ., «κοινωνίας».

 

jumbo h dhmokratia ths xaras 01


Τον γύρο του διαδικτύου κάνουν τις τελευταίες ώρες οι διαφημίσεις της εταιρίας πολυκαταστημάτων παιχνιδιών Jumbo σε μία περίοδο που η συζήτηση για το επίμαχο ν/σ για την αλλαγή φύλου έχει «ανάψει».

Αυτή τη φορά, η εταιρία δεν κάλεσε κάποιον τραγουδιστή για να τραγουδήσει στο διαφημιστικό της, αλλά απλούς ανθρώπους που φαινομενικά κάνουν διαφορετικές ζωές και έχουν άλλες προτιμήσεις.

Παραδείγματος χάριν, στο παρακάτω σποτάκι, το πρώτο νεαρό ζευγάρι είναι straight και το δεύτερο είναι ένα μεγαλύτερο ηλικίας gay ανδρών.


Και οι δύο βρίσκονται στα Jumbo και μοιράζονται την κοινή τους προτίμηση στο κατάστημα.

Η διαφήμιση κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να γίνει viral, ενώ η εταιρία αναφέρει:;

«Τι έχει να μοιραστεί ένας έντεχνος μ' έναν... λαϊκό; Ένας πλούσιος μ' έναν φτωχό; Ένας Έλληνας μ' έναν μετανάστη; Ένας straight μ' έναν gay; Ένας τρίτεκνος μ' έναν εργένη; Χιλιάδες προϊόντα και εκατομμύρια χαμόγελα! Αυτό θα πει Jumbo "Δημοκρατία της Χαράς"! Η πρώτη corporate διαφημιστική καμπάνια "Κοινωνικής Παρέμβασης" είναι γεγονός και έτοιμη να σπάσει κάθε στερεότυπο (κοινωνικό ή ρατσιστικό)... με χιούμορ, τρυφερότητα και αναπάντεχες αλήθειες! Γιατί η έννοια της Δημοκρατίας στις μέρες μας, είναι πιο επίκαιρη και αναγκαία από κάθε άλλη φορά!»

Τα άλλα σποτ- στα οποία μεταξύ άλλων εμφανίζονται ένα κωφός μπαμπάς και ένας μετανάστης:



Πηγή: Κατάνυξις

Δεν ξεχνώ

ΕΛΛΗΝΕΣ και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ μποϊκοτάρετε τα προϊόντα εταιρειών που αφαιρούν…

Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017

Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...

Σύμφωνο Διαστροφικής Συμβίωσης

TIDEON 21-12-2015

Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...

ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: Δεν θα γίνω ευκολόπιστο θύμα!

Tideon 14-12-2015

Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...

Η καταιγίδα των αντιδράσεων για το «αντιρατσιστικό»

TIDEON 27-08-2014

  Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...

Δεν θα γίνω «δωρητής» οργάνων χωρίς να το θέλω! …

tideon.org 02-05-2013

  Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...

Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές...

Tideon 31-12-2012

Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...

Όχι, δεν θα φύγω

Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012

Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...

ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων…

tideon 07-11-2011

  ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ...;

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011

   Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου;    Για να...

Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου…

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010

Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...