Τα δεδομένα…

«Gay pride» ! Παρέλαση ομοφυλοφίλων στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα και διαφήμισή τους: «Pride» ! Καύχηση ! Υπερηφάνεια !

Σύμφωνα με το από 9-6-2018 Δελτίο Τύπου της Βουλής των Ελλήνων, «Αποδεχόμενη το αίτημα του “Athens Pride - Φεστιβάλ Υπερηφάνειας”, θα προβάλλει απόψε, για πρώτη φορά, το λογότυπο του φορέα σε μέρος της πρόσοψης του κτιρίου της, στη διάρκεια της εκδήλωσης - παρέλασης του Athens Pride στην πλατεία Συντάγματος. Με τη συμβολική αυτή κίνηση η Βουλή θέλει να περάσει στους πολίτες το μήνυμα του σεβασμού στη διαφορετικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα».

Το Athens Pride διοργανώνεται για 14η χρονιά στην Αθήνα και φέτος η παρέλαση θα διεξαχθεί στην Πλατεία Συντάγματος, με κεντρικό θέμα τη θηλυκότητα και με το σύνθημα «Παρούσα».

Το λογότυπο του Gay Pride, είναι τα χρώματα του Ουράνιου τόξου, και του ελληνικού Gay Pride είναι η Ακρόπολη (Παρθενώνας) βαμμένη στα χρώματα του ουρανίου τόξου.

Χορηγοί στο φετινό Gay Pride είναι, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, η Ευρωπαΐκή επιτροπή στην Ελλάδα, η Περιφέρεια Αττικής, ο Δήμος Αθηναίων, οι πρεσβείες της Αυστραλίας της Ολλανδίας και του Καναδά, η ΕΡΤ, το ίδρυμα Ωνάση και το ίδρυμα Μποδοσάκη.

Ο Δήμος Αθηναίων, έβαψε πολλές διαβάσεις στα χρώματα του Ουράνιου τόξου.

Ο Πρωθυπουργός στην ανάρτηση του στο Twitter αναφέρει «Η καταπολέμηση κάθε διάκρισης είναι προϋπόθεση ισονομίας και βάση για τη δημιουργία μιας κοινωνίας προόδου και ευημερίας». Η ανάρτηση του πρωθυπουργού συνοδεύεται από βίντεο στο οποίο αναφέρεται ότι η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει #παρούσα (σ.σ. ‘παρούσα’, είναι το κεντρικό σύνθημα του Athens Pride 2018). στον αγώνα για ίσα δικαιώματα, για τη δημιουργία μια κοινωνίας προόδου, μιας κοινωνίας αλληλεγγύης, μιας κοινωνίας αξιοπρέπειας

Ο υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής που βρέθηκε στην πλατεία Συντάγματος δήλωσε «Ήρθα σήμερα εδώ για να προσπαθήσω να εκφράσω κάτι το οποίο αισθάνομαι ότι δηλαδή σέβομαι την διαφορετικότητα. Δεν έχει σημασία ποια είναι η πλευρά η μία ή η άλλη, σημασία έχει ότι δεν μπορεί να είμαστε ισοπεδωμένοι, ούτε ομοιόμορφοι, η ομοιομορφία είναι θάνατος, είναι ολοκληρωτισμός, εμένα μου αρέσει η διαφορετικότητα και γι αυτό είμαι εδώ σήμερα».

Και ο προβληματισμός

Πόσοι βουλευτές συμφωνούν με την απόφαση του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων ;

Ποιά σχέση έχει η (παρθένος) Αθηνά, σύμβολο της σοφίας, που τιμήθηκε με τον Παρθενώνα, με την υπερήφανη και δημόσια διαφήμιση των δικών τους παρεκκλίσεων που έντεχνα αποκαλούν «διαφορετικότητα» ;

Στην Αγία Γραφή, έχουμε μία αναφορά στο αμάρτημα των Σοδομιτών που συγκλονίζει. Γύρω στο 600 π.Χ. ο Θεός δια του προφήτου Ιεζεκιήλ προειδοποιεί τους αμετανόητους Ιουδαίους για την τιμωρία που πρόκειται να συμβεί στην Ιερουσαλήμ εξαιτίας της αποστασίας της από το νόμο Του και της γενικής διαφθοράς της. Ονομάζει ο Κύριος τα Σόδομα αδελφή της Ιερουσαλήμ, εξαιτίας της παρόμοιας διαφθοράς, και κατονομάζει το αμάρτημα της πόλης των Σοδόμων, εξηγώντας παράλληλα γιατί την κατέστρεψε ὁ Ίδιος και ταυτόχρονα απειλώντας την Ιερουσαλήμ ότι θα έχει κι αυτή την ίδια τύχη.

Για το Θεό, το αμάρτημα των Σοδόμων δεν ήταν αυτό που εμείς εννοούμε δηλαδή το πάθος της ομοφυλοφιλίας, αλλά διαφορετικό. «Πλὴν τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου, υπερηφανία» (Ιεζεκιήλ ιστ΄ 49). Αυτό ήταν το αμάρτημα των Σοδόμων. Η υπερηφάνεια, η καύχηση, το θράσος, η αλαζονεία ! ! ! Και εξηγεί ο Θεός: «Εμεγαλαύχουν κα εποίησαν ανόμηματα ενώπιον εμού» (στίχ. 50). Δηλαδή, ήταν αλαζόνες και καυχιόνταν, κόμπαζαν γι αυτά που έκαναν, και τις αμαρτίες τους δεν τις έκαναν κρυφά, αλλά φανερά, μπροστά μου, στο φως της ημέρας, με αυθάδεια και αναισχυντία, χωρίς συστολή και φόβο. Γι αυτό κι Εγώ, συνεχίζει στο λόγο Του ο δικαιοκρίτης Κύριος, «ἐξῆρα αὐτὰς καθὼς εἶδον» (στίχ. 50), τους αφάνισα από προσώπου γης, έτσι που τους είδα να φέρονται.

Συγκλονιστικός ο λόγος του Θεού : «Τούτο το ανόμημα Σοδόμων»: όχι αυτό που θα περιμέναμε να ακούσουμε, αλλά «ὑπερηφανία».

Λες κι έχουν γραφτεί τα λόγια αυτά του 600 π.Χ. για όσα σήμερα γίνονται σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην χριστιανική ορθόδοξη πατρίδα μας.

Μετά από oλα αυτά που συνέβησαν στην πλατεία Συντάγματος, μήπως πρέπει να πορευτούμε μεταφορικά, στην πλατεία Κλαυθμώνος για να κλάψουμε ενώπιον του Θεού παραδεχόμενοι ότι «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠδικήσαμεν ἐνώπιόν Του» κι ότι μετανοούμε· κι επιστρέφουμε από την κενοδοξία, τη ματαιοδοξία μας, τον τύφο και την αλαζονεία μας, στον αγνότατο φόβο Του ;

Ας καταλάβουμε τη σοβαρότητα των περιστάσεων. Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Η προειδοποίηση του νόμου του Θεού είναι σαφής : Την ύβρη την ακολουθεί η συντριβή .

Αλεξανδρούπολη 10 Ιουνίου 2018

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Διαβάζοντας στό διαδίκτυο τίς παρακάτω εἰδήσεις, ἀναρωτιέμαι: Ποιός θά μποροῦσε, μέ πιστότητα καί ἀκρίβεια, νά μοῦ διδάξει τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου πάνω στήν συγκεκριμένη ἐπικαιρότητα; Καί φέρνω ἀμέσως στό νοῦ μου τόν μεγάλο διδάσκαλο τῆς οἰκουμένης, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

Ἐάν ζοῦσε σήμερα ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, τί θά ἔλεγε ἄραγε γιά ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν;

* Η Βουλή θα ντυθεί το Σάββατο στα χρώματα του gay pride.

* Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά σεξουαλική αγωγή των μαθητών και επιμόρφωση των καθηγητών από μέλη της ΛΟΑΤΚΙ.

* Η ΝΔ στέλνει πολυπληθή αντιπροσωπεία στο Athens Pride.

* ‘’Η συμμετοχή μας στο Athens Pride είναι, ασφαλώς, δεδομένη’’ αναφέρει, σε ανακοίνωσή του, το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.

* Πλήθος κόσμου στη Γυμνή Ποδηλατοδρομία στη Θεσσαλονίκη.

* Θλιβερή πρωτιά κατέχει η Ελλάδα στις εκτρώσεις.

* Στην πορνεία 7.000 Ελληνίδες.

Τό νά διέλθει κανείς ὁλόκληρο τό ἔργο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί νά ἐντοπίσει σχετικές μέ τήν παραπάνω εἰδησεογραφία ἀναφορές του, εἶναι πολύ δύσκολο ἐγχείρημα. Ἐντούτοις, μέ τήν πολύτιμη βοήθεια τοῦ ‘’Χρυσοστομικοῦ λεξικοῦ’’ τοῦ π. Δανιήλ Ἀεράκη, ἐντοπίστηκαν μερικές, οἱ ὁποῖες καί παρατίθενται στήν συνέχεια.

1). Ἐξεμισθώσαμεν τήν σάρκα ἑαυτῶν τῷ διαβόλῳ, τῷ χαλεπῷ πορνοβοσκῷ. Νοικιάσαμε τήν σάρκα μας στόν διάβολο, σ’ αὐτόν τόν σκληρό πορνοβοσκό.

2). Τί ἐστι μολυσμός σαρκός; Μοιχεία, πορνεία, ἀσέλγεια πᾶσα.

Ποιός εἶναι ὁ μολυσμός τῆς σαρκός; Εἶναι ἡ μοιχεία, ἡ πορνεία, ἡ ἀσέλγεια.

3). Διό μᾶλλον αὐτήν κατακοσμεῖν χρή, οὐχί καταισχύνειν. ... Οὐ γάρ ἔχεις ἐξουσίαν τῆς σαρκός ἐν ταῖς πονηραῖς ἐπιθυμίαις, ἀλλ’ ἐν αἷς ἄν ὁ Θεός ἐπιτάξῃ μόνοις.

Γι’ αὐτό ἄς καταστολίζουμε τήν σάρκα μας, ὄχι νά τήν καταντροπιάζουμε. ... Δέν ἐξουσιάζεις τήν σάρκα, γιά νά τήν διαθέτεις στίς πονηρές ἐπιθυμίες, ἀλλά μόνον σέ ὅσα ὁρίζει ὁ Θεός.

4). Ὦ πάντα ἀνατρέποντες ὑμεῖς! Οἱ τοῖς μέν ἄρρεσιν ὡς θηλείας μιγνύμενοι, τάς δέ θηλείας ὡς ἄνδρας εἰς πόλεμον ἐξάγοντες. Τοῦτο ἔργον τοῦ διαβόλου, τό πάντα συγχέειν καί ἀνατρέπειν.

Ὦ σεῖς, πού ἀναποδογυρίσατε τά πάντα! Ἔρχεστε σέ μίξη μέ τούς ἄνδρες, σάν νά εἶναι γυναῖκες, καί βγάζετε τίς γυναῖκες, σάν νά εἶναι ἄνδρες, στόν πόλεμο. Αὐτό εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου, τό νά συγχέει καί νά διαστρέφει τά πάντα.

5). Διά τοῦτο ὀδυνῶμαι, ὅτι καί νοσῶν, οὐκ οἶδας ὅτι νοσεῖς, ἵνα καί τόν ἰατρόν ἐπιζητήσεις. Μοιχείας ἐγένου πεπληρωμένος, καί ἐρωτᾶς ποία κακία;

Γι’ αὐτό πονάω καί κλαίω γιἀ σένα, διότι κάνεις πώς δέν καταλαβαίνεις ὅτι εἶσαι ἄρρωστος, ὥστε νά τρέξεις στόν γιατρό. Εἶσαι γεμᾶτος ἀπό μοιχεία καί ρωτᾶς, τί κακό ἔχεις κάνει;

6). Ἡ μέν ἡδονή βραχεῖα, ἡ δέ ἀπό ταύτης ὀδύνη διηνεκής.

Ἐνῷ ἡ ἡδονή ἀπό τήν ἁμαρτία εἶναι ὀλιγόλεπτη, ἡ ὀδύνη πού προκαλεῖται ἀπό αὐτήν εἶναι συνεχής.

7). Καί γάρ κλόνος ἐν τῷ σώματι πολύς, καί πάσης θαλάττης κυματουμένης χαλεπώτερον οὗτος διάκειται, οὐδέποτε πρός τήν ἐπιθυμίαν ἱστάμενος, ἀλλ’ ἀεί βαλλόμενος ὑπ’ αὐτῆς, ὥσπερ οἱ δαιμονῶντες, καί συνεχῶς ὑπό τῶν πονηρῶν καταρρηγνύμενοι πνευμάτων.

Διότι πολλή σύγχυσις προκαλεῖται ἀπό τήν ὁρμή τῆς ἁμαρτίας στό σῶμα πού ἁμαρτάνει. Βρίσκεται σέ χειρότερη ἀπό τήν τρικυμισμένη θάλασσα κατάσταση, ἀφοῦ ποτέ δέν ἡσυχάζει ἀπό τήν φαύλη ἐπιθυμία. Βάλλεται συνεχῶς ἀπό αὐτήν, ὅπως οἱ δαιμονισμένοι, πού συνεχῶς κατασπαράσσονται ἀπό τά πονηρά πνεύματα.

8). Πυκτεύουσι ταῖς ἡδοναῖς (οἱ νέοι), ὡς μάρτυς θηρίοις. Παλαίουσι τοῖς λογισμοῖς, ὡς ἐκεῖνος βασσάνοις.

Οἱ νέοι πυγμαχοῦν μέ τίς ἡδονές, ὅπως ὁ μάρτυρας μέ τά θηρία. Παλεύουν μέ τούς λογισμούς, ὅπως ἐκεῖνος μέ τά βασανιστήρια.

9). Καί ἡ στολή κατεσταλμένη...Ἡ γάρ τῶν μελῶν τῶν ἔξωθεν εὐταξία εἰκών τις ἐστι τῆς ἐν τῇ ψυχῇ καταστάσεως.

Καί τό ντύσιμο νά εἶναι σεμνό. Διότι ἡ καλή ἐξωτερική ἐμφάνισις εἶναι καθρέφτης τῆς καταστάσεως πού ἐπικρατεῖ στήν ψυχή.

10). Μυρίων ἐπαίνων ἄξιος καί μακαρισμῶν καί εὐφημιῶν, ὁ μαινομένην χαλινῶν τήν φύσιν, καί ἐν αὐτῇ τοῦ χειμῶνος τῇ ἀκμῇ διασώζων τό σκάφος.

Εἶναι ἄξιος μυρίων ἐπαίνων καί μακαρισμῶν καί θαυμασμῶν ὁ νέος ἐκεῖνος, πού χαλιναγωγεῖ τήν μανιασμένη σάρκα του καί διασώζει τό σκάφος τῆς ἁγνότητάς του καί μέσα στήν φοβερή τρικυμία.

11). Μετά σωφροσύνης, μετά κοσμιότητος. Ταύτης γάρ πανταχοῦ χρεία καί δεῖ ταύτην διώκειν. Ἄλλως γάρ οὐκ ἔστιν ἰδεῖν τόν Θεόν.

Μέ σωφροσύνη καί μέ κοσμιότητα. Διότι αὐτήν παντοῦ τήν χρειαζόμαστε καί αὐτήν πρέπει νά ἐπιδιώκουμε, διότι διαφορετικά δέν θά δοῦμε τόν Θεό.

12). Ἀσελγείας ἕνεκεν καί τά λαγνότατα τῶν ἀλόγων ἀπέκρυψαν.

Λόγῳ τῆς ἀσελγείας ξεπέρασαν οἱ ἄνθρωποι καί τά αἰσχρότερα τῶν ζώων.

13). Ούκ ἀτιμωρητί ταῦτα πράττομεν, οὐδέ τοσαύτης ἀπολαύομεν ἡδονῆς, ὅσην ὑφιστάμεθα κόλασιν.

Δέν θά ξεφύγουμε τήν τιμωρία κάνοντας αἰσχρά πράγματα. Δέν ἀπολαμβάνουμε τόση ἡδονή, ὅση τιμωρία ὑφιστάμεθα.

1. 1.Ε.Π.Ε. 18,504
2. 2.Ε.Π.Ε. 19,370
3. 3.Ε.Π.Ε. 18,504
4. 4.Ε.Π.Ε. 24,121
5. 5.Ε.Π.Ε. 31,316
6. 6.Ε.Π.Ε. 18α,32
7. 7.Ε.Π.Ε. 18α,546
8. 8.Ε.Π.Ε. 37,286
9. 9.Ε.Π.Ε. 36,88-90

10. Ε.Π.Ε. 28,556

11. Ε.Π.Ε. 24,74

12. Ε.Π.Ε. 34.128

13. Ε.Π.Ε. 22,454

Ἐπιμέλεια κειμένου: Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

10.6.2018

4. Τό ἐνισχυμένο ἐνδιαφέρον τοῦ Π.Σ.Ε. γιά τίς «σεξουαλικές μειονότητες» (ΛΟΑΤΚΙ - LGBTI)

Ἐνισχυμένος εἶναι καί ὁ ρόλος τῶν «σεξουαλικῶν μειονοτήτων» στή 10η Γενική Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε., πρᾶγμα πού δέν ἐξένισε ὅσους γνωρίζουν τήν διάπυρη παγκόσμια ἐπίσημη ὑποστήριξη τῶν ΗΠΑ (καί ὄχι μόνον), καί διά στόματος τοῦ Προέδρου Ὀμπάμα, στό δικαίωμα δημόσιας πανηγυρικῆς θριαμβεύσεως τῶν «ἰδιαιτεροτήτων» τῶν LGBTI (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender/Transexual, Intersexed). Εἶναι ἄλλωστε καταφανής ἡ συμμετοχή ἤ ἡ χρηματοδότηση τῶν Ἀμερικανικῶν Πρεσβειῶν στά Gay Prides τοῦ Τέλ Ἀβίβ καί τῶν Ἀθηνῶν, καθώς καί ἡ ἀμερικανική διπλωματική ὑποστήριξη σέ ἀνάλογες διενέξεις στή Σερβία, Ρωσία, κ.ἀ.

Ἤδη πρό ἑπτά ἐτῶν στό Πόρτο Ἀλέγκρε (Φεβρ. 2006) εἶχαν ἀρχίσει νά δημοσιεύονται φωνές ἀπό διάφορες «ἐκκλησίες-μέλη» πού ζητοῦσαν τήν ὁμοιομορφία τῆς στάσεως τῶν «ἐκκλησιῶν» τοῦ Π.Σ.Ε. ἔναντι τῶν «σεξουαλικῶς διαφοροποιημένων», ὅπως ὁ Ἀρμένιος Καθολικός τῆς Κιλικίας Ἀράμ [36], ἐνῷ ἄλλοι, ὅπως ἡ Κορεάτισσα Δρ Namsoon Kang, ἀντιπρόεδρος τοῦ WOCATI [37], καί ἡ πρεσβυτεριανή Δρ Isabel Apawo Phiri ἀπό τό Μαλάουι [38], ζητοῦσαν τήν παύση τῆς ὁμοφοβίας καί τῶν διακρίσεων βάσει «σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ»· ὁ προβληματισμός αὐτός πέρασε καί στήν 20η παράγραφο τῆς ἀναφορᾶς τῆς Ἐπιτροπῆς Προγράμματος Κατευθυντηρίων (Report of the Programme Guidelines Committee) τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε καί ἐγκρίθηκε μαζί μέ ὅλη τήν ἀναφορά, ἀπό τήν ὁλομέλεια τῆς 9ης Συνελεύσεως [39]. Ὁ ὅρος “safe space” πού χρησιμοποιήθηκε τό 2006 στήν παράπανω 20η παράγραφο, ἀλλά ἐντάχθηκε καί στίς συζητήσεις στό Πουσάν, δείχνει ὅτι ἡ ἐξέλιξη τοῦ θέματος ἦταν προετοιμασμένη.

Ἡ διαφορά ἔγκειται στό ὅτι, στό μέν Πόρτο Ἀλέγκρε τό θέμα εἶχε τεθεῖ μεταξύ ἄλλων θεμάτων σέ κλειστούς κύκλους συζητήσεων, «πηγαδάκια» ὀργανωμένα ἀπό τήν 9η Συνέλευση (mutirâo βραζιλιανιστί),  διότι ἀναγνωριζόταν ἡ δυσκολία νά ἀντιμετωπισθοῦν τέτοια θέματα ἀπό τήν ὁλομέλεια τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως [40]. Στό Πουσάν ὅμως, ὑπῆρξε ὁλόκληρη ὁμάδα ἐργασίας ἀπό ἑκατόν πενῆντα πρόσωπα, συντονιζόμενη ἀπό «(παρ)ἐκκλησιαστικούς» ὀργανισμούς ὅπως τό ICCO  - Kerk in Actie τῆς Ὁλλανδίας καί τό IAM (Inclusive and Affirming Ministries) τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς· τό δεύτερο (ἱδρ. 1995) δραστηριοποιεῖται «ὡς καταλύτης ἐντός τῶν mainstream ἐκκλησιῶν πρός πλήρη ἔνταξη τῶν ΛΟΑΤΚΙ ἀνθρώπων» [41].

Τό ἐν λόγῳ «ἐργαστήριο» (“workshop”) συνῆλθε στίς 5 Νοεμβρίου τρ.ἔ. καί δημιούργησε, κατά τόν ἱστοχῶρο τῆς Συνέλευσης στό Πουσάν, ἕναν «ἀσφαλῆ χῶρο» (“a safe space”) γιά τόν διάλογο ἐπί τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητας, ὁ ὁποῖος ἐνσωμάτωσε «ἱστορίες πόνου, ἀποκλεισμοῦ καί βίας πού ἀντιμετωπίζουν σεξουαλικές μειονότητες σέ πολλά μέρη τοῦ κόσμου». Ἀρχίζοντας μέ μιά προσευχή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Joris Vercammen τῆς Παλαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ὁλλανδίας τό «ἐργαστήρι» ἐπικαλέσθηκε περιστατικά πού «τονίζουν τήν ἀνάγκη» ἐποικοδομητικῶν συζητήσεων γιά τήν ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα παρά τίς διαφωνίες περί τό θέμα ἐντός τῶν ἐκκλησιῶν. Μέλη τοῦ «ἐργαστηρίου» συζήτησαν γιά τό πῶς κοινότητες πίστεως μποροῦν νά γίνουν περιεκτικές σφαῖρες, ὅπου οἱ σεξουαλικές μειονότητες δύνανται ἐξ ἴσου νά μοιραστοῦν τίς ἐμπειρίες τους καί νά συνεισφέρουν πρός τή χριστιανική ἑνότητα. Παρά τίς διαφωνίες πού προβλήθηκαν, συζητήθηκε ἡ ἐπέκταση τῆς κοινῆς βάσεως στίς ἐκκλησιαστικές ἡγεσίες, οἱ ὁποῖες μπορεῖ νά διαπνέονται ἀπό διαφορετικές στάσεις ἔναντι τοῦ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καί τῆς βιβλικῆς ἑρμηνευτικῆς ἐπί τούτου. Μέσῳ τῆς ἀφηγήσεως ἐμπειριῶν ἀπό τό τοπικό, πολιτιστικό καί προσωπικό ὑπόβαθρο, τά μέλη τοῦ ἐργαστηρίου ἀσχολήθηκαν μέ τήν ὁμοφοβία, τήν τρανσφοβία, τίς διακρίσεις, τά ἐγκλήματα μίσους καί τήν πατριαρχία (σημ.: ἐν. ἐν ἀντιθέσει πρός τόν φεμινισμό) [42].

Ἡ συντονίστρια τοῦ «ἐργαστηρίου», ἡ «πάστωρ» Judith Johanna Kotzé, τοῦ προαναφερομένου ΙΑΜ («Περιεκτικές καί Ἐπιβεβαιωτικές Ἱερωσύνες») ἀναφέρθηκε στή Δήλωση τοῦ Π.Σ.Ε. γιά τήν ἱεραποστολή «Μαζί πρός τή ζωή: Ἱεραποστολή καί εὐαγγελισμός σέ τοπία πού ἀλλάζουν» καί τό συσχέτισε μέ τό θέμα τοῦ ἐργαστηρίου, λέγοντας ὅτι πρόκειται γιά τήν «ἱεραποστολή ἀπό τό περιθώριο» (“mission from the margins”) πού μπορεῖ νά ἐμπνεύσει τήν παραδοχή ὅσων [διώξεων] ὑποφέρουν οἱ σεξουαλικές μειονότητες. Ἡ Johanna Kotzé ἐπικαλέσθηκε τό μήνυμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Desmond Tutu, ὁ ὁποῖος διήγειρε τήν «προσοχή στό θέμα τῆς ὁμοφοβικῆς βίας στή 10η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε.»· ἡ Johanna Kotzé σημείωσε ἀκόμη· «Ὡς σεξουαλικές μειονότητες, ζοῦμε στό περιθώριο. Ἄν χρησιμοποιηθοῦμε καί εἰσακουσθοῦμε, μποροῦμε νά ἐπιδείξουμε πόσο πολλή δυναμική εἶναι θαμμένη πίσω ἀπό τόν ἀποκλεισμό· δυναμική πού μπορεῖ νά συνεισφέρει στήν ἀναζήτηση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, διακιοσύνης καί εἰρήνης» [43].

Ἡ εἴδηση αὐτή, τῆς ἀπό τό Π.Σ.Ε. ἐπισημοποιήσεως τῶν δικαιωμάτων καί τῆς προσπάθειας ὑπερβάσεως τῶν «καταπιέσεων» κατά τῶν ΛΟΑΤΚΙ (λεσβιακῶν, ὁμοφυλοφιλικῶν, ἀμφισεξουαλικῶν, τρανσεξουαλικῶν, queer, intersexed), πανηγυρίζεται μεταξύ ἄλλων καί ἀπό τόν ΛΟΑΤ ἱστοχῶρο “GayStarNews”, μέ τίτλο «Τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν εἰσακούει στήν ἔκκληση γιά ἀνεκτικότητα ἔναντι τῶν ΛΟΑΤΚΙ» ὑποσημειώνοντας ὅτι «Ἡ 10η Συνέλευση τοῦ Π.Σ.Ε. στό Πουσάν τῆς Νοτίου Κορέας ἔχει κλείσει, μέ μιά ἐπίκληση γιά μή διάκριση καί γιά ἐνσωμάτωση τῶν ΛΟΑΤΚΙ» [44].

Ὁ ἱστοχῶρος GayStarNews, τονίζει ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἀποδοχή εἶναι ἡ πρώτη ἐκ μέρους τοῦ Π.Σ.Ε.: «Ἡ παγκόσμια συνάντηση μιᾶς ἀπό τίς μεγαλύτερες στόν κόσμο ὁμαδοποιήσεις μή Καθολικῶν χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν ἔχει κλείσει μέ μιά προσευχή γιά πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, γιά τήν ἐνσωμάτωση τῶν ΛΟΑΤΚΙ» [45].

Ὁ ἱστοχῶρος, ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται καί στίς θέσεις τῆς Johanna Kotzé,  ἑστιάζει ἰδιαιτέρως στήν καταληκτήρια προσευχή τοῦ π. Michael Lapsley, τοῦ Ἰνστιτούτου γιά τήν Ἴαση τῶν Μνημῶν (Institute for Healing of Memories), τοῦ Κέηπ Τάουν τῆς Νοτίου Ἀφρικῆς. Ὁ Lapsley ζήτησε συγγνώμη γιά τήν παρελθοντική ἀντιμετώπιση τῶν LOATKI ἀπό τούς Χριστιανούς καί ἐξέφρασε τήν ἐλπίδα ὅτι καί ἄλλοι χριστιανοί ἡγέτες θά κάνουν στό μέλλον τό ἴδιο. Στήν προσευχή του, ὁ Lapsley εἶπε «Σέ εὐχαριστοῦμε, Πανάγιε, πού μᾶς ὑπενθύμισες “νά ἐκτιμοῦμε τούς συνανθρώπους μας, χωρίς ἐξαίρεση, στήν πλήρη ἀξιοπρέπεια καί ἁγιότητα τῆς προσωπικότητάς τους”. Τά τελευταῖα λίγα χρόνια πολλοί ἀπό τίς κοινότητες τῶν πιστῶν μας, τό ἴδιο καί ἀπό τή δική μου [κοινότητα], ἔχουμε διασπασθεῖ γιά θέματα τῆς σεξουαλικότητας καί συγκεκριμένα σέ ἀναφορά μέ πρόσωπα πού ἀγαποῦν ἀπό τό ἴδιο φύλο, χωρίς νά ἀναφέρουμε τή γκάμμα τῶν ἄλλων σεξουαλικῶν μειονοτήτων. Μερικοί θά ποῦν ὅτι αὐτό εἶναι δευτερεῦον ἔναντι τοῦ πολέμου καί τῆς φτώχειας. Αὐτό εἶναι ἀλήθεια ἄν ἑστιάσουμε στό σέξ, καί ἄν προσποιηθοῦμε ὅτι δέν βλέπουμε τούς “ἐλέφαντες στό δωμάτιο”. Ἄν ὅμως αὐτό εἶναι ἕνα θέμα μέ ἐπίδραση σέ ἕνα μίνιμουμ τοῦ 1%, ἄν ὄχι 4 ἤ 5%, ὅσων ζοῦν στόν πλανήτη, σύμφωνα μέ τίς πιό συντηρητικές ἐκτιμήσεις, μπορεῖ στ΄ ἀλήθεια νά εἶναι δευτερεῦον; Σήμερα θέλω νά πῶ ὡς χριστιανός, ὡς ἱερέας, σέ ὅλη τήν κοινότητα τῶν ΛΟΑΤΚΙ, ὅτι εἶμαι βαθιά λυπημένος γιά τό ρόλο μας ὡς θρησκευτικῶν ἀνθρώπων, γιά τόν πόνο πού ἔχετε βιώσει διά τῶν γενεῶν. Ἔχω ἕνα ὄνειρο, ὅτι στή διάρκεια τῆς ζωῆς μου, θά ἀκούσω ὅλους τούς ἡγέτες ὅλων τῶν μεγάλων παραδόσεών μας τῆς πίστης, νά ζητοῦν τήν ἴδια συγγνώμη» [46].

Νά ὑποθέσουμε ὅτι στήν 11η Γενική Συνέλευση, σέ περίπου ἑπτά ἔτη, θά δοῦμε τέτοιες δηλώσεις νά υἱοθετοῦνται καί ἀπό τήν ὁλομέλεια, καί ὄχι μόνο ἀπό τά περιφερειακά «workshops»;

Σημειώσεις

36. ARAM I, CATHOLICOS OF CILICIA, «Report of the Moderator», στό God, in your Grace ... ; Official Report, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 118· « It means addressing issues related to bio-ethics, bio-technology, human sexuality and other areas of ethics and morality. The ecumenical debate has taught us that the church’s being and unity are intimately related to ethics. The churches can no longer ignore these issues in intra-church and inter-church relations. Through pastoral and contextual approaches a common ground must be sought. Such an engagement will greatly help the churches avoid tensions and divisions.»

37. NAMSOON KANG, « “God in Your Grace, Transform our Churches”»,  αὐτόθι, σελ. 93: «Now it is time for the churches to institutionally repent for the complicity of churches in various forms of injustice and violence, to repent for misogyny, to repent for capitalistic teaching and practice of the gospel, to repent for religious expansionism and superiority over other faiths, to repent for hierarchical clericalism, to repent for homophobia and bigotry».

38. ISABEL APAWO PHIRI, « “Called to be the One Church”: The Future of Ecumenism; A Protestant Voice», αὐτόθι, σελ. 165· «The document “Called to be the One Church” has reminded us that the Church is a communion of believers. In practice, the marginalization of people on the basis of gender, race, ethnicity, sexual orientation, age and ability undermines and challenges what we have been given by God». Ἐπίσης, τῆς ἰδίας παρά τῇ LUIS N. RIVERA-PAGǍN, «Porto Alegre 2066: A Polycentric World Christianity», αὐτόθι, σελ. 35· «If indeed we believe that God is calling us to unity we need to show it in action through recognition of ordained ministers (of all races, gender, age, ability and sexual orientation) of other churches at our holy communion table;».

39. Report of the Programme Guidelines Committee, αὐτόθι, σελ. 267· «20. Ecumenical formation also includes the role of the WCC in creating “safe spaces” for cross-cultural and cross-theological encounter so as to engage in honest encounter around issues that divide our churches and our communities, in particular, to continue the dialogue on issues such as family life and human sexuality».

40. LUIS N. RIVERA-PAGǍN, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 27ἑ. · «The mutirâo took many forms - round tables, workshops, seminars, dramatic presentations, films and dances [...] It was an opportunity for countless significant exchanges, dialogues and artistic events and created a space for the discussion of themes - the ordination of women, homosexuality, inclusive theological language - that would have proven more divisively controversial and sensitive if raised in the official assembly sessions. The reaction of most participants was very positive. Although it is difficult to evaluate all that happened as part of the mutirâo, many of the organizational difficulties of the Padares at the Harare assembly were overcome. Yet the desire to turn those reflections into significant contributions in the assembly decision-making process proved difficult».

41. https://www.facebook.com/pages/Inclusive-Affirming-Ministries-IAM/43925344419

42. Workshop in Busan addresses discrimination against sexual minorities
http://wcc2013.info/en/news-media/all-news/workshop-in-busan-addresses-discrimination-against-sexual-minorities

43. Αὐτόθι· «As sexual minorities, we live on the margins. If we are engaged and listened to, we can show how much potential is buried behind the exclusion: potential which can contribute to the search for human dignity, justice and peace».

44.  World Council of Churches Assembly hears plea for LGBTI «Τhe World Council of Churches’ 10th Assembly in Busan, South Korea, has closed with an appeal for LGBTI non-discrimination and inclusion».
http://www.gaystarnews.com/article/world-council-churches-assembly-hears-plea-lgbti-tolerance141113

45. Αὐτόθι, «The global meeting of one of the world’s largest groupings of non-Catholic Christian churches has closed with a prayer for LGBTI inclusion in a first for the World Council of Churches».

46. Αὐτόθι, « hank you, Your Holiness, for reminding us "to regard our fellow human beings, without exception, in the full dignity and holiness of their personhood. In the last few years many of our faith communities, not least my own, have torn ourselves apart over issues of sexuality and in particular in relation to same gender loving persons, not to mention the gamut of other sexual minorities. Some would say this is a sideshow in the face of war and poverty. Τhat is true if we focus on sex and blind ourselves to the elephants in the room. But if this is a matter that affects, according to the most conservative estimates a minimum of 1% if not 4 or 5% of people living on the planet, can it really be a sideshow? Today I want to say as a Christian, as a priest, to all the LGBTI community, I am deeply sorry for our part as religious people, in the pain you have experienced across the ages. I have a dream that in my lifetime, I will hear all the leaders of all our great faith traditions making the same apology».

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου, Αβέρωφ

Τὰ ἀγόρια παίζουν μὲ φορτηγά, τὰ κορίτσια παίζουν μὲ κοῦκλες! 

 Ἡ ἐλεύθερη αὐτοδιαχειριζόμενη ἐπιλογὴ τοῦ παιδιοῦ γιὰ τὸ εἶδος τοῦ παιχνιδιοῦ του, ὑποδηλώνει τὴν ἔμφυτη ψυχολογία του.

Σύμφωνα μὲ μία νέα μελέτη, οἱ διαφορὲς μεταξὺ ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν εἶναι βιολογικὲς καὶ δὲν εἶναι ρευστές, ὅπως ὑποστηρίζει ἡ θεωρία τῶν διεμφυλικῶν. 

Ἔρευνες ποὺ ἀποκαλύφθηκαν στὸ Περιοδικὸ Infant and Child Development (Ἀνάπτυξη Βρεφῶν καὶ Παιδιῶν) κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ προτίμηση τοῦ φύλου στὰ παιδιὰ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς ἀνατροφῆς τοὺς ὅσο εἶναι ἐνδογενὴς στὸ παιδί. Αὐτὰ τὰ εὐρήματα ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐπικρατοῦσα θεωρία τῶν ποικιλοτρόπως σεξουαλικὰ προσανατολισμένων ὅτι τὸ φύλο εἶναι ἐξωτερικὰ κατευθυνόμενο καὶ ρευστό.

Ἔγιναν δεκαέξι μελέτες ἀποτελούμενες ἀπὸ 787 ἀγόρια καὶ 813 κορίτσια. Οἱ ἐρευνητὲς διαπίστωσαν ὅτι... σταθερὰ τὰ ἀγόρια ἔπαιζαν μὲ «ἀγορίστικα» παιχνίδια περισσότερο ἀπὸ τὰ κορίτσια καὶ τὰ κορίτσια ἔπαιζαν μὲ «κοριτσίστικα» παιχνίδια περισσότερο ἀπὸ ὅ, τί τὰ ἀγόρια.

Αὐτὸ τὸ εὔρημα δὲν θὰ ἐκπλήξει τοὺς περισσότερους γονεῖς, ἀλλὰ ἀναιρεῖ τὶς ἐπικρατοῦσες θεωρεῖες τῶν διεμφυλικῶν ποὺ λένε ὅτι ἡ διαφορὰ στὸ σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ εἶναι ἁπλῶς ἕνα "κοινωνικὸ κατασκεύασμα".

Οἱ ἴδιες ἐγγενεῖς προτιμήσεις φύλου παρατηρήθηκαν σὲ μία ποικιλία περιστάσεων. Δὲν ὑπῆρξε σημαντικὴ ἐπίδραση ἀπὸ τὴν παρουσία ἑνὸς ἐνηλίκου, ἀπὸ τὴ γεωγραφικὴ θέση τῆς μελέτης, τὴν ἡμερομηνία δημοσίευσης, τὴν ἡλικία τοῦ παιδιοῦ ἢ τὴ χρήση παιχνιδιῶν οὐδέτερων ἀπὸ ἄποψη φύλου.

Οἱ ἐπιστήμονες κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ δεδομένα ἀπὸ αὐτὲς τὶς μελέτες ἔδειξαν ὅτι οἱ διαφορὲς μεταξὺ τῶν φύλων ἔχουν βιολογικὴ προέλευση. Μὲ ἄλλα λόγια, προτοῦ γεννηθεῖτε, εἶστε ἀγόρι ἢ κορίτσι καὶ αὐτὸ δὲν ὑπόκειται σὲ ἀλλαγές.

Ἡ μελέτη ἀναφέρει ὅτι ἡ συνέπεια στὴν ἐξεύρεση διαφορῶν φύλου ἀπὸ τὶς προτιμήσεις τῶν παιδιῶν γιὰ τὰ παιχνίδια τοῦ δικοῦ τους φύλου, δείχνει τὴν ἰσχὺ αὐτοῦ του φαινομένου καὶ τὴ δύναμη ποὺ ἔχει ἡ βιολογικὴ προέλευση.

Ἔτσι, ὅπως αὐτὸ ποὺ βλέπει κανεὶς στὸ ἀποτύπωμα ἀπὸ ἕνα μελάνι ἢ ὅπως ἐνστικτωδῶς συσχετίζει κάτι μὲ μία λέξη ὑποδηλώνει τὴν ἐσωτερικὴ ψυχολογία του, ἔτσι καὶ ἡ ἐλεύθερη αὐτοδιαχειριζόμενη ἐπιλογὴ τοῦ παιδιοῦ γιὰ τὸ παιχνίδι του, ὑποδηλώνει τὴν ἔμφυτη ψυχολογία του. Οἱ ἐρευνητὲς λένε ὅτι οἱ ἐπιλογὲς αὐτὲς "φαίνεται νὰ εἶναι προϊὸν τόσο τῶν ἐγγενῶν ὅσο καὶ τῶν κοινωνικῶν δυνάμεων".

Ἡ μελέτη ἔδειξε ἐπίσης ὅτι οἱ διαφορὲς μεταξὺ τῶν δύο φύλων αὐξήθηκαν μὲ τὴν ἡλικία. «Τὰ μεγαλύτερα ἀγόρια ἔπαιζαν περισσότερο μὲ «ἀγορίστικα» παιχνίδια ... ἀπὸ ὅ, τί τὰ μικρότερα ἀγόρια», ἀλλὰ τὸ ἴδιο μοτίβο δὲν βρέθηκε στὰ κορίτσια. Οἱ ἐρευνητὲς εἰκάζουν ὅτι αὐτὴ ἡ παρατήρηση μπορεῖ νὰ ὀφείλεται στὴν αὐξανόμενη κοινωνικὴ πίεση στὰ κορίτσια νὰ σπάσουν αὐτὰ τὰ ἔμφυτα στερεότυπα.

Οἱ ἐπιστήμονες κατέληξαν  ἐδῶ...

Τό κείμενο στά ἀγγλικά εδώ...

Πηγή: LifeSiteNews, Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ποιὰ σκοτεινὰ κέντρα ἐξουσίας μετακινοῦν βίαια τὶς τεκτονικὲς πλάκες τοῦ κόσμου, δημιουργώντας τὸ πελώριο παλιρροϊκὸ κύμα (τσουνάμι) τῆς ὁμοφυλοφιλίας ποὺ καλύπτει μανιωδῶς τὸν πλανήτη, δὲν γνωρίζουμε. Πακτωλὸς ἑκατομμυρίων δολαρίων διατίθεται καὶ πλῆθος μηχανισμῶν ἐνεργοποιεῖται γιὰ τὴν προώθηση τοῦ θεομίσητου πάθους.

Ἕνα τέτοιο θέμα τὸ ἀνέδειξε ὁ δημοσιογράφος Ἀνδρέας Κατσιάπης – Γαλανός (ἱστολόγια «aktines» καὶ «stalagmaties») κοινοποιώντας τὴν ὑγιὴ ἀντίδραση τῆς Ὀργάνωσης CitizenGo στὴν πίεση ποὺ τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα ἀσκεῖ στὴ Διεθνὴ Ὀλυμπιακὴ Ἐπιτροπή (ΔΟΕ) νὰ ἀλλάξει τὰ κριτήρια μὲ τὰ ὁποῖα ἕνας ἄνδρας «τρὰνς» μπορεῖ νὰ ἀγωνισθεῖ στὴ γυναικεία κατηγορία.

Ὕστερα ἀπὸ αὐτὴ τὴν πίεση «ἡ ΔΟΕ στα­μάτησε νὰ ἀπαιτεῖ πλέον ἐξωτερικὰ γνωρίσματα γιὰ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ φύλου, ὅπως ἴσχυε μέχρι τὸ 2015, καὶ υἱο­θέτησε τὴ δήλωση ταυτότητας φύλου. Ἁπλῶς εἰσήγαγε ἕνα πρόσθετο χαρακτηριστικὸ ποὺ δὲν φαίνεται ἐξωτερικά, τὸ πο­σοστὸ τεστοστερόνης, παραδεχόμενη ὅμως ἔτσι ἔμμεσα ὅτι ἡ ἐλεύθερη δήλωση ταυτότητας φύλου, ὅπως ἐπιθετικὰ ἀπαιτεῖ τὸ ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα νὰ ἐπιβάλει, ὁδηγεῖ σὲ κοινωνικὲς ἀνισότητες, καθὼς δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ μετέχει ἕνας ἄντρας στὴ γυναικεία κατηγορία ἁπλῶς καὶ μόνο μὲ μία δήλωση ἀλλαγῆς ταυτότητας φύλου».

«Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, ἡ Ὀργάνωση Citi­zenGo ὑποστηρίζει ὅτι θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχουν διαμαρτυρίες κάθε φορὰ ποὺ υἱοθετοῦνται τέτοιες παράλογες ἀπαιτήσεις τοῦ ὁμοφυλοφιλικοῦ κινήματος, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς προτείνονται τόσο ἀπὸ ὀργανώσεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὅσο καὶ ἀπὸ πολιτικοὺς φορεῖς», ποὺ νομίζουν «ὅτι εἶναι θέμα ὑπεράσπισης μίας εὐάλωτης κοινωνικῆς ὁμάδας, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα ἐπιβάλλεται στὴν κοινωνία ἕνας νέος διαχωρισμὸς» ποὺ ἀδικεῖ κατάφωρα ἄλλες κοινωνικὲς ὁμάδες, τὶς γυναῖκες ἀθλήτριες ἐν προκειμένῳ.

Εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ κόσμος μας γίνεται θύμα μιᾶς παγκόσμιας συνωμοσίας ποὺ ἐπιβάλλει δυναστικὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς ὁ­μοφυλοφιλικῆς διαστροφῆς ὡς φυσιολογικῆς. Τὸ ὑφιστάμεθα καὶ στὴν πατρίδα μας.

Ἀλλά, ὅπως γράψαμε καὶ ἄλλοτε, «τὰ κάστρα πέφτουν πάντα ἀπὸ μέσα». Καὶ ἐ­μᾶς μᾶς ἀνησυχεῖ πρωτίστως ἡ θεολογι­κὴ ἀπενοχοποίηση τῆς διαστροφῆς ποὺ ἐ­πιχειρεῖται ἀπὸ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα. Πρὸ μηνῶν ἑβδομαδιαία ἐφημερίδα, πραγματευόμενη τὸ θέμα, εἶχε ὡς ἐπίτι­τλο τὰ λόγια κληρικοῦ ποὺ ἔλεγε: «Ξέρω ἀρκετοὺς ὁμοφυλοφίλους ποὺ βιώνουν τὸν Παράδεισο».

Ἐδῶ βρίσκεται τὸ πρόβλημα. Καὶ εἶναι ἀφάνταστα λυπηρὸ νὰ βλέπει κανεὶς ἱστολόγια διευθυνόμενα ἀπὸ πρόσωπα ποὺ παρουσιάζονται ὅτι εἶναι τῆς Ἐκκλησίας νὰ προβάλλουν μονομερῶς τὶς ἀπόψεις αὐτῶν ποὺ ἀπενοχοποιοῦν τὴν ὁμοφυλοφιλία, ἀποκλείοντας τὶς ἀντίθετες. Ἔχουμε λοιπὸν μιὰ ἀνεπίτρεπτη λογοκρισία. Ἀνεπίγνωστη – θέλουμε νὰ πιστεύουμε – συμ­πόρευση μὲ τὴν παγκόσμια ὁμοφυλοφιλικὴ συνωμοσία, ποὺ ἔχει ἤδη ἐπιβάλει ἀόρατη δικτατορία στὸν κόσμο.

Πηγή: Ο Σωτήρ

Σχόλιο Τ.Ι.: Ο Νταγκ Χάμαρσκελντ (Dag Hjalmar Agne Carl Hammarskjöld, 29 Ιουλίου 1905 - 18 Σεπτεμβρίου 1961), Σουηδός διπλωμάτης, οικονομολόγος, συγγραφέας, και δεύτερος Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. (υπηρετώντας από τον Απρίλιο του 1953 έως το θάνατό του σε αεροπορικό δυστύχημα το Σεπτέμβριο του 1961) δήλωνε: «Αν δεν υπάρξει 'πνευματική αναγέννηση', ο κόσμος ποτέ δε θα γνωρίσει ειρήνη». Στο κάλεσμα αυτό συντάσσονται το Lucis Trust (που αρχικά ονομαζόταν Lucifer Publishing Company και ιδρύθηκε από την Αλίκη και τον Φόστερ Μπέιλη στην πολιτεία του Νιού Τζέρσεϋ των ΗΠΑ, τον Μάιο του 1922), η Παγκόσμια Καλή Θέληση (μέλος του Lucis Trust που ιδρύθηκε το 1932) αλλά και μια κοινότητα «... πολλών εκατοντάδων ΜΚΟ που παίζουν ενεργό ρόλο στα Ηνωμένα Έθνη, ειδικά στην εξάπλωση πληροφοριών σχετικά με τα Η.Ε. και στην προώθηση της υποστήριξης προγραμμάτων των Η.Ε...». Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι έτοιμη να "δικαιώσει" τις ακατάπαυστες προσπάθειες όλων αυτών των "πνευματικών οργανώσεων" για "παγκόσμια ειρήνη", "ίσα ανθρώπινα δικαιώματα", και "πνευματικότητα", θεσπίζοντας "δικαίωμα στην άμβλωση", δηλαδή κηρύσσοντας τον πόλεμο στα ανυπεράσπιστα έμβρυα.

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 3 Νοεμβρίου 2017 (C-Fam) - Παρά τις εκκλήσεις περισσότερων από εκατό κυβερνήσεων και υπέρ-της-ζωής οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Πολωνίας, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών έχει αποκλείσει τα αγέννητα παιδιά από το δικαίωμα στη ζωή όπως αυτό κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο, αυτή τη εβδομάδα στη Γενεύη.

«Ανησύχησα για λίγο ότι θα συζητούσαμε το όριο λέξεων για τις διαφορετικές απόψεις», αστειεύτηκε ο Yuval Shany. Ο Ισραηλινός καθηγητής Νομικής, διακωμωδούσε τους υπέρ-της-ζωής προβληματισμούς, καθώς η επιτροπή έσπευδε ραγδαίως στη δεύτερη ανάγνωση του αμφιλεγόμενου προσχέδιου σχολιασμού σχετικά με το δικαίωμα στη ζωή, σε αυτό που ίσως αποτελέσει τη σημαντικότερη συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο Shany, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το προσχέδιο για δύο χρόνια, ήξερε ότι δεν θα υπήρχε διαφωνία. Τα 18 μέλη της επιτροπής που καταγράφουν τις κρατικές προσπάθειες για την εφαρμογή του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, συναίνεσαν ομόφωνα σε ένα κείμενο που από ορισμένες απόψεις είναι περισσότερο ακραίο από τα προηγούμενα.

Η επιτροπή πρόσθεσε κομμάτι κειμένου που δηλώνεται ότι “η πρόσβαση στην άμβλωση” δεν είναι απλώς και μόνο ένα δικαίωμα, όπως είναι αποδεκτό από το «Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα», αλλά ότι πρέπει επίσης να είναι "προσιτή" και "αποτελεσματική", όπως συνέστησαν στην επιτροπή οι ομάδες αμβλώσεων. Η Sarah Cleveland, καθηγήτρια Ανθρωπίνων και Συνταγματικών Δικαιωμάτων στην έδρα Louis Henkin στο Πανεπιστήμιο Columbia και πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Νομικής Σχολής του ιδίου Πανεπιστημίου στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι αυτό ήταν απαραίτητο για να διευκολύνονται τα θύματα βιασμού να προχωρήσουν σε αμβλώσεις.

Κανένας εμπειρογνώμονας (δυστυχώς) δεν (βρέθηκε) να εκφράσει ενδιαφέρον για το γεγονός ότι τα παιδιά στη μήτρα μπορούν να αισθανθούν πόνο, και να θέσει τα ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με τη διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (σχόλιο Τ.Ι.: Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Έως σήμερα έχει επικυρωθεί από 193 χώρες, ενώ δεν την έχουν επικυρώσει δύο. Η Ελλάδα την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου του 1992), η οποία απαιτεί ρητά από τα κράτη να προστατεύουν τα παιδιά και "πριν από τη γέννηση".

«Έχω μεγάλη ευαισθησία στη συνείδησή μου», είπε σε κάποια στιγμή ο Mauro Politi. Βέβαια, η συνείδηση του ιταλικού καθηγητή δεν ελέγχθει από προβληματισμούς σχετικούς με την άμβλωση, αλλά από τη θέλησή του να εξασφαλίσει ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν έκτρωση στην περίπτωση βιασμού, ή όταν συντρέχουν λόγοι αναπηρίας, ή ζωή της μητέρας βρίσκεται σε κίνδυνο.

"Φυσικά, συμφωνήσαμε ότι εναπόκειται στα κράτη να αποφασίσουν για τον προσδιορισμό του πότε ξεκινά η ζωή", δήλωσε η Γερμανίδα καθηγήτρια Anja Seibert-Fohr (Διευθύντρια του Ινστιτούτου Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου και αντιπρόεδρος της επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) - το μοναδικό μέλος της επιτροπής που επέστησε την προσοχή σχετικά με την επιβολή δικαιώματος στην άμβλωση, παραπέμποντας στα πρότυπα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

"Τα κράτη πρέπει να έχουν κάποια σχετική διακριτική ευχέρεια," συμφώνησε ο Shany, "Δεν θέλουμε να επεισέλθουμε στο ζήτημα των όψιμων εκτρώσεων σε προχωρημένο στάδιο κύησης".

Ο Ιάπωνας προδρεύων της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Ηνωμένων Εθνών Yuji Iwasawa (σχόλιο Τ.Ι.: καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου της Νομικής Σχολή του Πανεπιστημίου του Τόκυο, και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Δικαστηρίου της Ασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης), από τη δική του μεριά βιάστηκε να δείξει την ανυπομονησία του με μεγάλη σπουδή. Επέμεινε ότι τα θέματα αυτά έχουν ήδη συζητηθεί, αν και δεν έχουν γνωστοποιηθεί δημόσια τα πρακτικά αυτών των συζητήσεων.

Η επιτροπή ίσως και να πέρασε κάποιες στιγμές αμηχανίας καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Αίγυπτος, η Ιαπωνία, η Πολωνία και άλλα κράτη και οργανώσεις αρνήθηκαν ότι η επιτροπή είχε οποιαδήποτε εξουσία να αναγνωρίσει δικαίωμα στην έκτρωση μέσα στο Σύμφωνο για τα πολιτικά και ατομικά δικαιώματα.

«Αυτή η συνθήκη είναι ένα ζωτικό εργαλείο», είπε ο Γάλλος καθηγητής Olivier de Frouville (Σχόλιο Τ.Ι.: Καθηγητής του Δημοσίου Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Paris 2 (Panthéon-Assas), και Διευθυντής του Κέντρου Έρευνας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και Ανθρωπιστικού Δικαίου - C.R.D.H.). Μαζί με τη Shany, υπογράμμισε πως παγίως το ‘δικαίωμα’ στην έκτρωση είναι επίμομονο αίτημα των διαφόρων οργάνων της συνθήκης στα Ηνωμενα Έθνη.

Το μόνο κόλλημα που αντιμετώπισε η επιτροπή δεν προήλθε από κυρίαρχα Κράτη αλλά από ένα άλλο μέλος της γραφειοκρατείας των Ηνωμένων Εθνών. Η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αατόμων με Αναπηρία ζήτησε την αλλαγή του προσχεδίου για την αποφυγή εκφράσεων που μειώνουν τα άτομα με αναπηρία. Μάλιστα, oIwasawa είπε ότι συναντήθηκε με τον προεδρεύοντα της Επιτροπής για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία για να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Συγκεκρμένα, δήλωσε ότι η Επιτροπή για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία θα είναι ικανοποιημένη αν η αναφορά σε «αμβλώσεις για μη βιώσιμες εγκυμοσύνες» αντικαθιστούσε την αναφορά σε «αμβλώσεις για καίρια διαταραγμένα έμβρυα»!

Η δεύτερη ανάγνωση του Συμφώνου αναμένεται να συνεχιστεί το Μάρτιο. Η Επιτροπή δεν έχει ακόμα φτάσει στο σημείο να ασχοληθεί με το ζήτημα της ‘ευθανασίας’, το οποίο θεωρείται ως υποχρέωση (της Επιτροπής) στο σχέδιο σχολίων.

Πηγή: Lifesite

Σχόλιο Τ.Ι.: Απάντηση στον Υπαστυνόμο Λώλη του Τμήματος Αντιρατσιστικής βίας. Φαίνεται πὼς ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἰδιωτικοῦ καὶ δημοσίου βίου μας εἶναι βαθειὰ καὶ μὴ ἀναστρέψιμη. Τὰ διδάγματα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», οἱ ὁποῖες σχεδιάστηκαν ἀπὸ σκοτεινὰ κέντρα ἐξουσίας ἐδῶ καὶ δεκαετίες, κατόπιν δαιμονικοῦ σχεδιασμοῦ, μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν κατάκτηση τοῦ κόσμου, ἔχουν διαβρώσει σὲ μεγάλο βαθμὸ τὸν λαό μας καὶ τείνουν νὰ ἀποτελέσουν πλέον τὰ νέα «ἰδανικά» του. Ἦρθαν νὰ ἐκτοπίσουν πανανθρώπινες ἠθικὲς ἀξίες, οἱ ὁποῖες διαμορφώθηκαν στὸ διάβα τῶν αἰώνων στὴ συνάντησή τους καὶ στὸ ζύμωμά τους μὲ τὶς αἰώνιες ἠθικὲς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου γιὰ νὰ ἀποτελέσουν τὶς βασικὲς ἀρχές, ποὺ θὰ ὁρίζουν τὴν πορεία της. Τέτοιες εἶναι: ἡ πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεό, ἡ φιλοπατρία, ἡ τιμιότητα, ὁ σεβασμὸς τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν ἐλευθερία, ὁ σεβασμὸς τὸ θεσμοῦ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν, τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων, τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, κλπ. Ἐπειδὴ δὲ σὲ κάθε ἐποχὴ ὑπάρχουν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι παραβαίνουν αὐτὲς τὶς ἀξίες καὶ... ἐπιχειροῦν νὰ τὶς καταλύσουν, ἀνατέθηκε στὶς πολιτισμένες κυβερνήσεις νὰ τὶς τηροῦν καὶ νὰ τὶς ἐπιβάλλουν μὲ κατάλληλες νομοθετικὲς ρυθμίσεις.

Σχόλιο Τ.Ι.: Απάντηση στον Υπαστυνόμο Λώλη του Τμήματος Αντιρατσιστικής βίας.

ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΘΛΙΒΕΡΩΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Εν Πειραιεί τη 8η Ιανουαρίου 2018.

Φαίνεται πὼς ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἰδιωτικοῦ καὶ δημοσίου βίου μας εἶναι βαθειὰ καὶ μὴ ἀναστρέψιμη. Τὰ διδάγματα τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», οἱ ὁποῖες σχεδιάστηκαν ἀπὸ σκοτεινὰ κέντρα ἐξουσίας ἐδῶ καὶ δεκαετίες, κατόπιν δαιμονικοῦ σχεδιασμοῦ, μὲ ἀπώτερο στόχο τὴν κατάκτηση τοῦ κόσμου, ἔχουν διαβρώσει σὲ μεγάλο βαθμὸ τὸν λαό μας καὶ τείνουν νὰ ἀποτελέσουν πλέον τὰ νέα «ἰδανικά» του. Ἦρθαν νὰ ἐκτοπίσουν πανανθρώπινες ἠθικὲς ἀξίες, οἱ ὁποῖες διαμορφώθηκαν στὸ διάβα τῶν αἰώνων στὴ συνάντησή τους καὶ στὸ ζύμωμά τους μὲ τὶς αἰώνιες ἠθικὲς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου γιὰ νὰ ἀποτελέσουν τὶς βασικὲς ἀρχές, ποὺ θὰ ὁρίζουν τὴν πορεία της. Τέτοιες εἶναι: ἡ πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεό, ἡ φιλοπατρία, ἡ τιμιότητα, ὁ σεβασμὸς τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας, ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν ἐλευθερία, ὁ σεβασμὸς τὸ θεσμοῦ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν, τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων, τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, κλπ. Ἐπειδὴ δὲ σὲ κάθε ἐποχὴ ὑπάρχουν ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι παραβαίνουν αὐτὲς τὶς ἀξίες καὶ ἐπιχειροῦν νὰ τὶς καταλύσουν, ἀνατέθηκε στὶς πολιτισμένες κυβερνήσεις νὰ τὶς τηροῦν καὶ νὰ τὶς ἐπιβάλλουν μὲ κατάλληλες νομοθετικὲς ρυθμίσεις.

Τώρα δυστυχῶς ὅλα αὐτὰ θεωροῦνται ξεπερασμένα, κατάλοιπα παλαιῶν, παρωχημένων ἐποχῶν, ποὺ ἔδωσαν τὴ θέση τους στὴ «νέα ἠθική» τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἀκριβῶς ἀντίστροφη τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς. Ἡ ὀργανωμένη κοινωνία καὶ κυρίως οἱ κυβερνήσεις τῶν κρατῶν, ὄχι μόνον ἔπαψαν νὰ εἶναι οἱ θεματοφύλακες τῶν προαιώνιων ἀξιῶν καὶ τοῦ διαμορφωθέντος παγκοσμίου κώδικα ἠθικῆς, ἀλλὰ ἀντιθέτως μάλιστα, ὁλοφάνερα καὶ ἀπροκάλυπτα πλέον, συντάσσονται μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς, οἱ ὁποῖες περιβάλλονται μὲ νομικὸ κύρος καὶ μεταβάλλονται σὲ νόμους τοῦ κράτους. Τρανταχτὰ παραδείγματα τὰ νομοθετήματα τῶν τελευταίων χρόνων, (ἀλλαγὴ τοῦ ἀστικοῦ κώδικα, σύμφωνο συμβίωσης ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου, ἀλλαγὴ ταυτότητας φύλου, ποινικοποίηση κάθε ἀντίδρασης κατάλυσης τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν, ἀλλαγὴ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ κλπ), τὰ ὁποία ἦταν ἀδιανόητα πρὶν ἀπὸ μερικὲς δεκαετίες.

Ἀφορμὴ γιὰ τὴν παροῦσα ἀνακοίνωσή μας πήραμε ἀπὸ πρόσφατο δημοσίευμα ἀξιωματικοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας. Πρόκειται γιὰ τὸν κ. Μιχάλη Λώλη, Ὑπαστυνόμο Α΄ τοῦ Τμήματος Ρατσιστικῆς Βίας τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας (Ἰστ. https://left.gr), ὁ ὁποῖος δημοσίευσε ἄρθρο του στὸ Ἰστολόγιο: http://www.bloko.gr/2017/11/blog-post_5208.html, μὲ τίτλο: «Θρησκεία, φύλο καὶ σεξουαλικότητα, ὅταν ἡ πίστη γίνεται ρατσισμός». Μελετήσαμε μὲ προσοχὴ τὸ ἄρθρο μὲ τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι θέλει νὰ στηλιτεύσει τὸ ρατσισμό. Στὴν πραγματικότητα ὅμως, ὅπως θὰ φανεῖ στὴ συνέχεια, ἀντὶ νὰ τὸν στηλιτεύσει, τὸν προωθεῖ!

Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ προσπαθεῖ νὰ ἀποδείξει καὶ νὰ πείσει ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι θρησκεία, ἡ ὁποία προωθεῖ τὸν πάσης φύσεως ρατσισμὸ καὶ χρησιμοποιεῖ κηρύγματα μίσους. Δὲν γνωρίζουμε τὶς ἱστορικὲς καὶ κοινωνιολογικὲς γνώσεις τοῦ ἀρθρογράφου. Διαπιστώσαμε ὅμως ἀβίαστα μία φοβερὴ ἄγνοια στοιχειώδους θεολογικῆς παιδείας. Μία ἀναπαραγωγὴ σαθρῶν καὶ χιλιοειπωμένων ἐπιχειρημάτων, προκειμένου νὰ μπορέσει νὰ «θεμελιώσει» τὶς ἀπόψεις του, οἱ ὁποῖες σὲ τελικὴ ἀνάλυση δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ συνθηματικὲς «ρουκέτες», συνήθης πρακτικὴ στὴν ἀντιχριστιανικὴ πολεμική. Δὲν μᾶς λέει τίποτε τὸ καινούργιο, ἀλλὰ ἀναμασᾶ τὴν περιρρέουσα ἀντιχριστιανικὴ «φιλολογία».

Παραθέτουμε μερικὰ ἀποσπάσματα. Παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, γράφει: «Δὲν πρέπει ὅμως νὰ παραβλέψουμε κάτι πολὺ σημαντικὸ καὶ σοβαρό, ὅτι ἡ δογματικὴ αὐτὴ παραδοχὴ τῆς Παρθενίας τῆς γυναίκας ποὺ γέννησε ἕνα παιδί, χωρὶς δηλαδὴ σεξουαλικὴ ἐπαφή, εἶναι καθαρὰ μία σεξιστική, μισογυνίστικη καὶ ἔτσι Ρατσιστικὴ ρητορική. Ὑπακούει στὴ σεξιστικὴ ἀντίληψη ποὺ θέλει τὴ γυναίκα καθαρή, ἄσπιλη καὶ ἀμόλυντη, χωρὶς πάθη καὶ ἀνάγκες. Μίας γυναίκας ποὺ μόνο ὡς Παρθένα μπορεῖ νὰ γίνει Παναγία, ὑποβιβάζοντας τὴν γυναικεία φύση καὶ σεξουαλικότητα σὲ κάτι βρώμικο καὶ ἁμαρτωλό. Καὶ φυσικὰ σὲ καμία περίπτωση δὲν εἶναι ἰσότιμη θεότητα μὲ τὸ Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἄντρας, ὁ μοναδικός, ὁ ἕνας, ὁ πατὴρ μαζὶ μὲ τὸ πρωτότοκο υἱό του». Τί νὰ πεῖ κανεὶς καὶ τί νὰ ἀπαντήσει σὲ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ εἶναι «βαθειὰ νυχτωμένος» γύρω ἀπὸ τὸ ἱερὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου, γύρω ἀπὸ τὴν ἀξία καὶ τὸ ὕψος τῆς παρθενίας, γύρω ἀπὸ τὸν θεσμὸ τοῦ γάμου ὡς μυστηρίου τῆς ἐκκλησίας μας, γύρω ἀπὸ τὴ θέση τῶν γενετησίων σχέσεων μέσα στὰ πλαίσια τοῦ γάμου, γύρω ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας σχετικὰ μὲ τὸ τριαδικὸ δόγμα;

Ἡ ὅλη δομὴ τῆς σκέψεώς του εἶναι τόσο στρεβλή, ὥστε εἶναι μᾶλλον ἀδύνατον νὰ βοηθήσουμε καὶ νὰ πείσουμε τὸν ἄνθρωπο αὐτόν, νὰ καταλάβει, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὄχι μόνο δὲν ὑποβιβάζει τὴν γυναικεία φύση, ἀλλὰ ἀντίθετα μάλιστα, τὴν ἐξυψώνει. Ὅτι οἱ γενετήσιες σχέσεις, μέσα στὰ πλαίσια τοῦ γάμου, ὄχι μόνο δὲν εἶναι κάτι τὸ βρώμικο καὶ ἁμαρτωλό, ἀλλὰ ἀπεναντίας μάλιστα, ἐξαγιάζονται διὰ τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Αὐτὰ ποὺ εἶναι αὐτονόητα γιὰ ἕναν ὁποιοδήποτε ἁπλὸ πιστό, γιὰ τὸν κ. Μ. Λώλη εἶναι «γρίφος»!

Τοῦ ἀπευθύνουμε τὰ ἑξῆς ἁπλὰ ἐρωτήματα: Πῶς «ἀποδεικνύει» ὅτι ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας στὴν ἀειπαρθενία τῆς Θεοτόκου εἶναι «σεξιστικὴ ἀντίληψη»; Πῶς «ὑποβιβάζεται» ἡ γυναικεία φύση ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ πίστη τῆς ἐκ Παρθένου γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ; Γνωρίζει ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν μόνον τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ τέλειος Θεός, ὁ Θεὸς ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, καὶ ἑπομένως ἡ γέννησή του ἦταν θεοπρεπῆς, δηλαδὴ μία γέννηση πού συνδύαζε τὸ φυσικὸ μὲ τὸ ὑπερφυσικό, τὸ ἀνθρώπινο μὲ τὸ θεϊκό; Μπορεῖ νὰ μᾶς ἀποδείξει, σὲ ποιὸ σημεῖο στὴν ἁγία Γραφὴ ἀναφέρεται ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει φύλο καὶ εἶναι ἄντρας; Γνωρίζει τὴ θέση τῆς γυναίκας στὸν προχριστιανικὸ κόσμο, ἀκόμα καὶ στὴν «πολιτισμένη» ἀρχαία Ἑλλάδα καὶ τὴν Ρώμη, ὅπου αὐτὴ θεωροῦνταν res (πράγμα); Γνωρίζει μήπως τὶς περὶ γυναικὸς ἀντιλήψεις καὶ αὐτῶν τῶν κορυφαίων φιλοσόφων τοῦ Πλάτωνος καὶ τοῦ Ἀριστοτέλους; Γνωρίζει ὅτι γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας ἡ γυναίκα καταξιώθηκε ὡς ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ἀπόλυτα ἰσότιμη μὲ τὸν ἄνδρα, μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν πρακτική τῆς Ἐκκλησίας; Ἂν δὲν πιστεύει στὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μας (καὶ εἶναι δικαίωμά του), οὐδεὶς τὸν ψέγει, ἀλλὰ ὅταν κάνει τέτοια «χοντρὰ» λάθη, τὰ ὁποῖα ἔχουν ὡς στόχο νὰ παραπληροφορήσουν, τότε εἴμαστε ἀναγκασμένοι νὰ ἀπαντήσουμε.

Παρὰ κάτω κάνει ἕναν, πέρα γιὰ πέρα, ἀνιστόρητο συλλογισμό, ἐντελῶς ἄγνωστο στὴν παγκόσμια ἱστοριογραφία. Συνδυάζει τὴν καθιέρωση τῆς ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου μὲ τὴν ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ! Γράφει ὅτι ἡ καθιέρωση τῆς ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου, «ἱστορικὰ ἐξηγεῖται ἀπὸ τὴν ἀνάγκη προσηλυτισμοῦ στὸ Χριστιανικὸ δόγμα, σὲ μία καθαρὰ μονοθεϊστικὴ θρησκεία, ἀνθρώπων - πιστῶν τῶν τότε κυριαρχουσῶν πολυθεϊστικῶν θρησκειῶν, ἀναπόσπαστο μέρος τῶν ὁποίων ἀποτελοῦσαν καὶ γυναικεῖες θεότητες. Ἔτσι ἡ ἀναγωγὴ τῆς Μαρίας ὡς ἁπλῆς γυναίκας καὶ μητέρας τοῦ Χριστοῦ, σὲ Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ Παναγία Παρθένο, ἐξυπηρετοῦσε καθαρὰ τὴν ἀνάγκη γιὰ εὐκολότερη ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς ἐξάπλωσης τῆς ἐξουσίας τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ τότε χριστιανικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία, κατάλαβε αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἀνάγκη τῶν ἀνθρώπων νὰ λατρεύουν μία γυναικεία θεότητα»!

Ρωτᾶμε τὸν κ. Μ. Λώλη: Γνωρίζει κάτω ἀπὸ ποιὲς συνθῆκες ἐξαπλώθηκε ὁ Χριστιανισμός; Ποιοὺς καὶ πόσους φοβεροὺς διωγμοὺς ἀντιμετώπισε ἤδη στὸ ξεκίνημά του καὶ καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἱστορικῆς του πορείας, ἰδιαίτερα στοὺς τρεῖς πρώτους αἰῶνες ὅταν οἱ χριστιανοὶ διώκονταν ἀπηνῶς μέχρι θανάτου ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες; Μπορεῖ νὰ μᾶς ἐξηγήσει, πῶς ὁ Χριστιανισμὸς δὲν πνίγηκε μέσα στὸ αἷμα τῶν ἑκατομμυρίων μαρτύρων, ἀλλὰ ἀντίθετα μάλιστα, μετὰ τὴν κατάπαυση τῶν διωγμῶν, ἐξῆλθε νικητὴς καὶ θριαμβευτής, ἐνῶ ὁ ἀρχαῖος εἰδωλολατρικὸς κόσμος κατέρρεε σὰν χάρτινος πύργος;

Ποιὸ συμφέρον εἶχε ἡ Ἐκκλησία νὰ στηριχθεῖ πάνω στὰ δεκανίκια τῆς θνήσκουσας εἰδωλολατρίας γιὰ τὴν ἐπέκτασή της, ὅταν πλέον ἡ Ἐκκλησία βγῆκε ἀπὸ τὶς κατακόμβες, καὶ οἱ πιστοί της ἀριθμοῦσαν περισσότερο ἀπὸ τὸ ἥμισυ τῶν ἀνθρώπων τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας; Γνωρίζει ὅτι ἡ πολεμικὴ κατὰ τοῦ προσώπου τῆς Θεοτόκου ἀναπτύχθηκε μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ αἱρετικούς, (ὅπως ὁ Νεστόριος), τοὺς ὁποίους καταπολέμησε ἡ Ἐκκλησία συνοδικῶς μέσω τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Πότε λατρεύτηκε στὴν Ἐκκλησία ἡ Παναγία ὡς Θεός; Γνωρίζει τὴν δογματική τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου; Γνωρίζει ὅτι ἡ ἀνακήρυξή της σὲ θεότητα ἔγινε στὴν αἱρετικὴ Δύση τὴν δεύτερη χιλιετία; Ἄρα πῶς βοήθησε στὴν κατάκτηση τοῦ κόσμου ἡ ἀνύπαρκτη λατρεία τῆς Θεοτόκου;   

Συνεχίζοντας, προσπαθεῖ νὰ θεολογήσει. Γράφει: «Ἡ χριστιανικὴ θρησκεία μέσα ἀπὸ τὸ δόγμα της, ὅπως αὐτὸ κατασκευάστηκε καὶ διαμορφώθηκε στὴν πορεία τῆς ἱστορίας ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, μὲ ἀξιωματικὲς παραδοχές, οἱ ὁποῖες ἐπιβλήθηκαν στοὺς πιστούς, ἀναπαράγει γιὰ αἰῶνες μέχρι καὶ σήμερα τὴν ἀναχρονιστικὴ καὶ συντηρητικὴ πλέον ἀντίληψη ποὺ θέλει τὴ γυναίκα κατώτερη τοῦ ἄνδρα. Μίας γυναίκας ποὺ φτιάχτηκε μετὰ τὸν ἄνδρα καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰ πλευρὰ τοῦ ἄνδρα»! Ἂν ὁ κ. Λώλης ἔκανε τὸν κόπο νὰ ἀνοίξει καὶ μελετήσει τὰ εὐαγγελικὰ κείμενα θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ διακρίνει καὶ νὰ διαπιστώσει, ποιὰ στάση κράτησε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας ἀπέναντι στὶς γυναῖκες τῆς ἐποχῆς του. Ποιὸ νέο πρωτοποριακὸ πνεῦμα ἐγκαινίασε μέσα στὴν Ἐκκλησία, τὸ ὁποῖο ἐρχόταν σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὶς περὶ γυναικὸς ἀντιλήψεις τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κόσμου, εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ ρόλο καὶ τὴ θέση τῆς γυναίκας στὴν οἰκογένεια καὶ γενικότερα στὴν κοινωνία.

Θὰ διαπίστωνε πόσο συχνὰ ὁ Χριστὸς συνομιλοῦσε μὲ γυναῖκες, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἦταν περιθωριακές. Πόσο εὔκολα ἒπιανε συζήτηση μ’ αὐτές, ὅπως μὲ τὴ Σαμαρείτιδα. Στὴν περίπτωση τῆς Σαμαρείτιδος ἀποτελεῖ ἔνδειξη ἰδιαιτέρας τιμῆς πρὸς τὸ γυναικεῖο φύλο, τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Κύριος ὄχι ἁπλῶς ἀνοίγει θεολογικὸ διάλογο μὲ μία ἁμαρτωλὴ γυναίκα, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀποκαλύπτει τὴν μεσσιανική του ἰδιότητα, πράγμα ποὺ δὲν τὸ ἔκανε σὲ συζητήσεις μὲ τοὺς Φαρισαίους τῆς ἐποχῆς του. Βλέπουμε τὸν Κύριο νὰ μὴν ἀποστρέφεται τὴν αἱμορροοῦσα γυναίκα, ποὺ ἐθεωρεῖτο ἀκάθαρτη, ἀλλὰ ἀπεναντίας μάλιστα τὴν ἐγκωμιάζει καὶ προβάλλει τὴν πίστη της. Τὸν βλέπουμε νὰ θεραπεύει τὴν θυγατέρα τῆς Χαναναίας, μίας ἀλλοεθνοῦς, ὑπερβαίνοντας τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο καὶ ἐγκαινιάζοντας τὸ ἄνοιγμά Του στὸν γυναικεῖο ἐθνικὸ κόσμο. Τὸν βλέπουμε νὰ παίρνει θέση καὶ νὰ ἀποτρέπει τὸν παρ’ ὀλίγο λιθοβολισμὸ μίας μοιχαλίδας μὲ τὴν ἀποστομωτικὰ προκλητική Του ἀπάντηση: «Ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ’ αὐτὴν» (Ἰω. 8,7).

Ἡ καλύτερη ἀπόδειξη τοῦ νέου ριζικοῦ τρόπου ἀξιολογήσεως τοῦ γυναικείου φύλου ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Κυρίου μας ἔγκειται στὸ ζήτημα τῶν γυναικὼν μαθητριῶν του. Μὲ τὸ νὰ προσλάβει ὄχι μόνον ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες, στὰ πλαίσια ἑνὸς εὐρύτερου κύκλου μαθητριῶν, τοποθετεῖται ἐνάντια στὶς τότε κοινωνικὲς ἀντιλήψεις καὶ προκαλεῖ σκόπιμα τὰ ἔθιμα τῆς ἐποχῆς Του. Σύνολο μαθητριῶν γυναικῶν κοντὰ σ’ ἕναν ἄνδρα ἦταν ἕνα ἐκπληκτικὸ γεγονός, κάτι τὸ ἀδιανόητο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Παλαιστίνης καὶ γενικά τοῦ ἀρχαίου κόσμου καὶ ὄχι μόνον τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Ἡ παρουσία τῶν γυναικῶν μαθητριῶν τοῦ Κυρίου στὰ γεγονότα τοῦ πάθους μνημονεύεται ἀπὸ ὅλους τούς εὐαγγελιστές. Καθ’ ὂν χρόνον οἱ ἄλλοι μαθητὲς ἐξ’ αἰτίας τοῦ φόβου τῶν Ἰουδαίων διασκορπίζονται καὶ φεύγουν, οἱ γυναῖκες εἶναι παροῦσες κατὰ τὴν ὥρα τῆς σταυρώσεως καὶ τῆς ταφῆς. Οἱ μυροφόρες γυναῖκες πρῶτες ἀξιώνονται νὰ γίνουν οἱ πρῶτες αὐτόπτες μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως. Ἀργότερα, ὅπως μαρτυροῦν οἱ Πράξεις, οἱ ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, θὰ παίξουν σημαντικότατο ρόλο στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου ὡς συνεργάτες καὶ συνοδοὶ τῶν Ἀποστόλων.

Ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Παύλου περιοριζόμαστε νὰ μνημονεύσουμε τὸν καταπληκτικό του λόγο: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ. Πάντες γὰρ ὑμεῖς εἰς ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3,28). Μπορεῖ νὰ μᾶς ὑποδείξει παρόμοια ἀναφορὰ ἰσότητας καὶ ἀδελφότητας ὅλων τῶν ἀνθρώπων στὸν εἰδωλολατρικὸ κόσμο; Ὑπάρχει πιὸ ἐπαναστατικὴ διακήρυξη, γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, τῆς βαρβαρότητας καὶ τῆς αὐθαιρεσίας, ἀπὸ αὐτὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου; Γνωρίζει τὴν χρηστικὴ μεταχείριση τῆς γυναίκας ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους παγανιστὲς προγόνους μας, ὅπως ἀποτυπώνεται στὴ μνημειώδη φράση τοῦ Δημοσθένη: «τὶς συζύγους ἔχουμε γιὰ παιδοποιία, τὶς ἑταῖρες γιὰ τέρψη καὶ τὶς παλλακίδες γιὰ τὴν περιποίηση τοῦ σώματός μας»; Πότε ἄλλοτε καὶ ποῦ ἀλλοῦ ἡ γυναίκα καταξιώθηκε, νὰ στέκεται δίπλα στὸν ἄνδρα ἰσότιμα μ’ αὐτόν, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία;

Παρὰ κάτω ἀναφέρεται στὴν χιλιοειπωμένη ἀπὸ τοὺς χριστιανομάχους πρακτική τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ἐμποδίζεται ἡ γυναίκα νὰ εἰσέρχεται στὴν  Ἐκκλησία, νὰ κοινωνεῖ καὶ νὰ ἀσπάζεται τὶς ἅγιες εἰκόνες, ὅταν βρίσκεται σὲ κατάσταση ἐμμήνου ρήσεως ἢ λοχείας, τονίζοντας: «Ὅλα αὐτὰ φαίνονται μὲ διάφορες ἐκφάνσεις σὲ ὅλη τὴ χριστιανικὴ παράδοση ποὺ ἀπαγορεύει μεταξὺ ἄλλων στὴ γυναίκα νὰ ἱερουργεῖ, νὰ μπαίνει στὸ Ἱερὸ Βῆμα τῶν ναῶν, νὰ ἀσπάζεται τὶς εἰκόνες ὅταν βρίσκεται σὲ ἔμμηνο ρύση, οἱ ὁποῖες ἐπίσης ὑποβιβάζουν τὴν γυναίκα καὶ τὴ γυναικεία φύση, καθὼς καὶ τὴν γυναικεία σεξουαλικότητα καὶ ἐν γένει τὴ σεξουαλικὴ ἐπαφή. Ἀναπαράγουν τὴ συντηρητικὴ καὶ ἀναχρονιστική, πατριαρχικὴ καὶ φαλλοκρατικὴ ὑπεροχή, ποὺ τότε ἦταν αὐτονόητη καὶ κοινωνικὰ παραδεκτή, ἀλλὰ σήμερα ἔχει πιὰ ξεπεραστεῖ».

Γνωρίζει ὅτι οὐδέποτε ἡ Ἐκκλησία ἀπαγόρευσε ἐπισήμως στὶς γυναῖκες, ποὺ βρίσκονται σὲ κατάσταση ἐμμήνου ρήσεως, ἢ λοχείας νὰ εἰσέρχονται στοὺς ναοὺς καὶ νὰ ἀσπάζονται τὶς ἅγιες εἰκόνες, ἔχοντας ὑπ’ ὄψη της τὴν στάση πού κράτησε ὁ Κύριός μας ἀπέναντι στὴν αἱμορροοῦσα, ὅπως ἐξηγήσαμε παραπάνω; Μόνο τὴν θεία Κοινωνία ἀπαγόρευσε ἐξ’ αἰτίας τῆς αἱμορραγίας καὶ ὄχι διότι τὴν θεώρησε ἀκάθαρτη, ἀφοῦ ἡ ἔμμηνος ρύση καὶ ἡ αἱμορραγία κατὰ τὴν περίοδο τῆς λοχείας, δὲν ἀποτελεῖ ἁμαρτία, ἀλλὰ μία λειτουργία τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ, τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ὅρισε στὴν ἀνθρώπινη φύση. Θὰ τὸν συμβουλεύαμε νὰ μελετήσει ἐπισταμένως, τὸν προχριστιανικὸ κόσμο, ἀλλὰ καὶ τὸν μετέπειτα ἐξωχριστιανικό, γιὰ νὰ δεῖ ποῦ πραγματικὰ ἡ γυναίκα θεωροῦνταν καὶ συνεχίζει νὰ θεωρεῖται «μιασμένη».

Ποῦ ὑπῆρξε ἡ γυναίκα πραγματικὰ ὑποβιβασμένη. Σὲ ποιὰ ὄντως «πατριαρχικὴ καὶ φαλλοκρατικὴ» κοινωνία ἦταν ἀναγκασμένη νὰ ὑπηρετεῖ τὴν ἀνδρικὴ σεξουαλικότητα, ἀκόμα καὶ μὲ τὴν θεσμοθετημένη «Ἱερὴ Πορνεία». Προφανῶς δὲν γνωρίζει ὁ ἀρθρογράφος ἀξιωματικός, πὼς ὁ Χριστιανισμός, μὲ τὸ ἀνθρωπιστικό του κήρυγμα, ἂδειασε τὰ πολυπληθῆ «Ἱερὰ Πορνεία» τοῦ τότε ἐθνισμοῦ, ἀπὸ τὶς χιλιάδες γυναῖκες ἱεροδούλους, οἱ ὁποῖες ἐξαναγκάζονταν νὰ ἐκδίδονται, πρὸς χάριν τῆς ἀνδρικῆς σεξουαλικότητας, γεγονὸς ποὺ ἐξόργιζε ὑπερβαλλόντως τὸν εἰδωλολατρικὸ ἀνδρικὸ πληθυσμό, ἐντείνοντας τοὺς διωγμοὺς κατὰ τῶν Χριστιανῶν.

Καταλήγει μὲ τὸν ἑξῆς ἀπίστευτο συλλογισμό: «Τέλος θὰ ἐνισχύσω τὴ ρατσιστικὴ φύση τοῦ Χριστιανισμοῦ, (καὶ τῶν ἀντίστοιχων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν), καθὼς ἀπορρίπτει ἐντελῶς τὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ τὴν κοινωνικὴ ταυτότητα φύλου δηλαδὴ τὴν διεμφυλικότητα, τὰ ὁποία ἂν καὶ εἶναι στοιχεῖα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, τὰ καταδικάζει ὡς ἁμαρτία, χαρακτηρίζοντάς τα ὡς ἀνωμαλία, μὴ φυσιολογικὰ καὶ πάρα φύση. Ἔτσι ἕνα σημαντικὸ πλῆθος ἀνθρώπων, ὅπως τὰ ΛΟΑΔ ἄτομα, θεωροῦνται ἀπὸ τὸ Χριστιανισμὸ ὄχι ἁπλὰ κατώτεροι, ὅπως οἱ γυναῖκες, ἀλλὰ ὡς μὴ-ἄνθρωποι, στερούμενοι πλήρως κάθε δικαίωμα ὄχι ἁπλὰ ἰσότητας ἀλλὰ καὶ ὕπαρξης»! Δὲν εἶναι προφανῶς σὲ θέση νὰ διακρίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, ἀπὸ καταβολῆς Της, στηλιτεύει τὴν πλάνη καὶ προσπαθεῖ μὲ ἀγάπη νὰ συνεφέρει τὸν πλανεμένο. Ἀρχὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι: «ἀγάπη γιὰ τὸν πλανεμένο, ἀποστροφὴ καὶ ἀγώνας κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης». Θὰ τὸν παρακαλούσαμε νὰ μᾶς ὑποδείξει ἔστω καὶ ἕνα ἐπίσημο βιβλικὸ ἢ ἐκκλησιαστικὸ κείμενο, ποὺ νὰ θεωρεῖ καὶ νὰ χαρακτηρίζει τοὺς ὁμοφυλόφιλους ὡς κατώτερους, ἢ ὡς μὴ-ἀνθρώπους!

Κλείνοντας, θὰ θέλαμε νὰ ἐκφράσουμε τὴ λύπη μας, γιὰ τὸ ἐν λόγω, συνθηματικοῦ χαρακτήρα, ἀντιχριστιανικὸ δημοσίευμα, τὸ ὁποῖο στερεῖται ἔστω καὶ στοιχειώδους ἐπιστημονικῆς τεκμηριώσεως. Ὡστόσο ὁ ἐν λόγω ἀρθρογράφος δὲν εἶναι ὁ οἱοσδήποτε. Εἶναι κρατικὸς λειτουργός, ὁ ὁποῖος ὁρκίστηκε νὰ σέβεται καὶ νὰ διαφυλάττει τὴν ἔννομη τάξη, πίστη στὸ Σύνταγμα καὶ τοὺς νόμους τοῦ Κράτους. Ὅμως μὲ τὸ νὰ συκοφαντεῖ τὴν Ἐκκλησία, ὅτι ἔχει «ρατσιστικὴ φύση» καὶ τὴν πίστη τοῦ 97% τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὅτι «γίνεται ρατσισμός», νομίζουμε ὅτι ὄχι ἁπλὰ δὲν τὴν ὑπερασπίζεται, ἀλλὰ τὴν παραβαίνει ὁ ἴδιος.

Μὲ φθηνούς, σοφιστικοῦ τύπου, ἀφορισμοὺς συκοφαντεῖ τὴν ἐπίσημη καὶ κρατοῦσα θρησκεία, τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὡς ρατσιστικὴ καὶ τοὺς «ἱεράρχες της (νὰ) ἀναπαράγουν γιὰ αἰῶνες μία ρητορικὴ μίσους». Νομίζουμε ὅτι ἐκεῖνος εἶναι πού, μέσα ἀπὸ τὸ εἰρημένο κείμενό του, ἐκφράζει, ἀνοικτά, ρητορικὴ μίσους, ἡ ὁποία θὰ μποροῦσε δυνητικὰ νὰ ὁδηγήσει κάποιους σὲ πράξεις βίας ἐναντίον πιστῶν. Νομίζουμε ὅτι ἔχει παραβεῖ τὸν ἰσχύοντα ἀντιρατσιστικὸ νόμο, παρ’ ὅλο ποὺ ἡ Πολιτεία τοῦ ἀνέθεσε νὰ ὑπηρετεῖ στὸν εὐαίσθητο τομέα τῆς καταστολῆς τῶν φαινομένων ρατσισμοῦ, στὴν Ἑλληνικὴ Ἀστυνομία. Ἀφήνουμε τὸ θέμα στὴν ἴδια τὴν Ὑπηρεσία του νὰ διερευνήσει τὸ θέμα. Ἐμεῖς ἀρκεστήκαμε νὰ ἀσκήσουμε τὴ νόμιμη κριτική μας στὴ δημόσια τοποθέτησή του.

Ἐκ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων καὶ τῶν Παραθρησκειῶν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 8ῃ Ἰανουαρίου 2018

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό