Ο ορισμός και η περιγραφή του όρου «παιδοφιλία» από τον Αμερικανικό Ψυχολογικό Σύνδεσμο (American Psychological Association - ΑΡΑ) φαίνεται πως παίρνουν σχεδόν τον ίδιο δρόμο που είχε πάρει νωρίτερα και ο όρος «ομοφυλοφιλία». Στην πρώτη εκδοχή του, το DSM (το 1952) όριζε την ομοφυλοφιλία ως «μια σεξουαλική, αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας και ως μια σεξουαλική διαστροφή». Στην δεύτερη εκδοχή του, το DSM II όριζε πως η ομοφυλοφιλία θεωρείται ως «διαταραχή του σεξουαλικού προσανατολισμού, μόνο σε εκείνους που ανησυχούν για τον προσανατολισμό τους, ή που επιθυμούν να τον αλλάξουν». Έτσι, η ομοφυλοφιλία έπαυσε να θεωρείται αυτή καθ’ εαυτή ως ψυχιατρική διαταραχή. Το DSM III ήρθε το 1973, και η ομοφυλοφιλία δεν θεωρείται πλέον «διαταραχή του σεξουαλικού προσανατολισμού», μόνο θεωρείται πρόβλημα, εφ’ όσον προξενεί στρες στο άτομο. Τα δε DSM III-R και DSM IV δεν περιέχουν καμία αναφορά στην ομοφυλοφιλία.

Ο όρος «παιδοφιλία» χαρακτηρίσθηκε από το DSM I και το DSM II ως μια σεξουαλική απόκλιση, περίπου όπως είχε αρχικά χαρακτηρισθεί η ομοφυλοφιλία. To DSM III άλλαξε την «παιδοφιλία», σε «παραφιλία» (δλδ. μια παρεκκλίνουσα σεξουαλική φαντασίωση ή συμπεριφορά), η οποία είναι λιγότερο «σοβαρή» από μια σεξουαλική διαστροφή. Το DSM IV μείωσε περαιτέρω την σημασία της «κατάστασης» αυτής, με το να προσθέτει πως πρέπει να θεωρείται «παραφιλία», μόνο εφ’ όσον η συμπεριφορά προξενεί απόγνωση ή εμποδίζει την λειτουργία – εν ολίγοις, πρόκειται για διαταραχή, μόνο όταν ο ίδιος ο παιδόφιλος το θεωρήσει ως διαταραχή. Το επόμενο λογικό βήμα είναι να καταργηθεί ολότελα από το DSM, όπως έγινε με την ομοφυλοφιλία.

Κατά την διάρκεια του συνεδρίου του APA τον Μάϊο, ορισμένοι εκπρόσωποι του ΑΡΑ πρότειναν να αφαιρεθούν οι όροι «παιδοφιλία» (δλδ. το σεξ ενηλίκων με παιδιά), «επιδειξιομανία» (δλδ. η έκθεση του γυμνού εαυτού σε άλλους), και «ηδονοβλεψία» (δλδ. το κρυφοκοίταγμα από παράθυρο) από το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Διανοητικών Διαταραχών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders - DSM).

Το DSM – πρόκειται για την «Βίβλο» του χώρου της Ψυχικής Υγιεινής – λέει στους ψυχιάτρους, στους δικαστές, στους ενόρκους και στον υπόλοιπο κόσμο ποια είναι - ή δεν είναι - η «αφύσικη ανθρώπινη συμπεριφορά», και τι πρέπει να «τιμωρείται» ως έγκλημα έναντι του τι πρέπει να εκλαμβάνεται ως «θεραπεύσιμο».
 

Ακαδημαϊκές Προοπτικές

Ιστορικά, τα Πανεπιστήμια έχουν πάντοτε υπάρξει η εμπροσθοφυλακή των αλλαγών. Φαίνεται πως οι ημέρες των φοιτητικών διαμαρτυριών έχουν παρέλθει. Οι ακαδημαϊκοί μελετητές όμως συνεχίζουν τις διανοουμενίστικες και επιστημονικές τους αναζητήσεις. Η παιδοφιλία είναι ανάμεσα στα θέματα που ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός διανοουμένων επιθυμεί να αλλάξει.

Είχε δημοσιευθεί μια μελέτη για την κακοποίηση παιδιών στο αναγνωρισμένο περιοδικό Psychological Bulletin το 1998, με τίτλο «Μια Υστερο-Αναλυτική Εξέταση των Υποτιθέμενων Ιδιοτήτων της Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιών Χρησιμοποιώντας Δείγματα Κολλεγίου» (με απλά λόγια: μια μελέτη σε φοιτητές κολλεγίου που είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδιά). Η μελέτη αυτή είχε συμπεράνει πως «…οι τυχόν αρνητικές επιδράσεις (από την κακοποίηση παιδιών) δεν παρατηρήθηκαν να είναι διαβρωτικές, ούτε χαρακτηριστικά έντονες – οι δε άνδρες αντέδρασαν πολύ λιγότερο αρνητικά από τις γυναίκες…». Οι συγγραφείς της μελέτης, οι Bruce Rind, Philip Tromovitch και Robert Bauserman, επίσης ισχυρίζονται πως το σεξ ανάμεσα σε έναν ενήλικα και παιδί δεν πρέπει να ορίζεται αδιακρίτως ως «σεξουαλική κακοποίηση παιδιού», και πως η ηθελημένη σεξουαλική συνεύρεση ανάμεσα σε ενήλικες και παιδιά - η οποία θα απέδιδε θετικά αποτελέσματα – πρέπει να ονομασθεί απλώς «σεξ ενήλικα-παιδιού».

Αν και η μελέτη αυτή είχε υποστεί βαρύτατη κριτική, πάντως έστησε το σκηνικό για την νομιμοποίηση, για όσους επιθυμούσαν να από-στιγματίσουν και να νομιμοποιήσουν την παιδοφιλία. Το 1999, ο εκδοτικός οίκος University of Minnesota Press εξέδωσε το «Harmful to Minors» (Επιζήμιο για Ανηλίκους), ένα βιβλίο της Judith Levine που συμπεριελάμβανε ένα εισαγωγικό από την πρώην Επικεφαλής Χειρουργό, Joycelyn Elders (την παραίτηση της οποίας είχε ζητήσει ο πρώην Πρόεδρος Κλίντον, όταν εκείνη είχε προσυπογράψει την πρόταση να γίνει ο αυνανισμός μέρος του δημόσιου σχολικού συστήματος). Μέσα στο βιβλίο αυτό, η Levine δηλώνει πως οι παιδόφιλοι είναι «μύθος», και πως το φταίξιμο βρίσκεται στην κυβέρνηση, που έκανε παράνομη την παιδοφιλία.

Σιγά-σιγά, «φανερώνονται» και άλλοι μελετητές, για να αναδειχθεί πως και αυτοί υποστηρίζουν την νομιμοποίηση της παιδοφιλίας, καθώς και την αφαίρεση του όρου από το εγχειρίδιο DSM.

Η Linda Nicolosi της NARTH αντιτείνει:

«Καθώς αλλάζει η κοινωνία, αναμένεται να αλλάξει μαζί της και ο ορισμός της ψυχικής νόσου. Συνεπώς, καθώς η κοινωνία μας έρχεται ολοένα και περισσότερο να δίνει αξία στην σεξουαλική απελευθέρωση και στην αυτονομία των παιδιών, θα αυξάνεται ολοένα και η πίεση στο ψυχιατρικό κατεστημένο να παύσει να ερμηνεύει παθολογικά κάποια πράγματα όπως είναι η σεξουαλική έκφραση σε παιδιά, η ασυμφωνία των φύλων και η ομοφυλοφιλία.»

«Η Ψυχιατρική δεν δύναται να πει στον λαϊκό πως η ομοφυλοφιλία, ή η παιδοφιλία, ή το σαδομαζοχιστικό σεξ είναι «υγιή», αφού η Επιστήμη δεν διαθέτει καμία έννοια περί «υγιούς σεξ» που να μην εμπεριέχει αξίες.»

Άπαξ και το ΑΡΑ αλλάξει την στάση του απέναντι σε μια «κατάσταση», η ακαδημαϊκή έρευνα και σκέψη θα ακολουθήσουν σύντομα μετά. Άπαξ και οι ακαδημαϊκοί και οι μελετητές δείξουν την υποστήριξή τους σε μια αλλαγή και αρχίσουν να δημοσιεύουν μελέτες και άρθρα σε σεβαστά περιοδικά, τότε και οι αλλαγές στις αντιλήψεις της ευρύτερης κοινωνίας δεν θα απέχουν και πολύ, ακολουθούμενες επίσης από αλλαγές στον Νόμο.

Το Έγγραφο του ΑΡΑ για την Παιδοφιλία

Τον Ιούλιο του 1998, η American Psychological Association (APA) δημοσίευσε ένα «επιστημονικό» έγγραφο στο περιοδικό Psychological Bulletin, το οικείο όργανό της.

Την τελευταία λέξη την χρησιμοποιώ προσεκτικά. Οι συγγραφείς, Bruce Rind, Phillip Tromovitch, και Robert Bauserman γράφουν μέσα στο άρθρο «A Meta-Analytic Examination of Assumed Properties of Child Sexual Abuse Using College Samples» <http://www.ipce.info/library_3/rbt/metaana.pdf>, δηλώνοντας πως ανακάλυψαν, μέσω μιας «υστερο-ανάλυσης» των δεδομένων άλλων ερευνητών, πως οι επιζήσαντες μιας σεξουαλικής κακοποίησης (μερικές φορές δηλωμένης και ως αιμομιξίας) συχνά αισθάνονται καλά με το θέμα. Παρά τον φαινομενικά «unisex» τίτλο του, το έγγραφο εστιάζει κυρίως στους άνδρες, και ως επί το πλείστον χρόνια μετά από την κακοποίησή τους. Η εμπειρία των κοριτσιών αναφέρεται ως πολύ περισσότερο αρνητική για κάποιον λόγο, και στη συνέχεια παραγκωνίζεται από αυτό το ισχυρό πάνελ αρσενικών ερευνητών, ως θέμα ανάξιο πραγματικής έρευνας.

Φυσικά, οι μεγάλοι παιδόφιλοι «απολογητές» είναι εκστατικοί, και μπορείτε εύκολα να το βρείτε το προαναφερόμενο άρθρο σημειωμένο και αποσπασμένο από αυτούς, στο Διαδίκτυο. Ο Σύνδεσμος «The North American Man-Boy Love Association - NAMBLA» (Σύνδεσμος Αγάπης Ανδρός-Αγοριού Βορείου Αμερικής) έχει αναρτήσει λαμπρές κριτικές στο δικό του Ιστότοπο. Ο Κόμβος Παιδοφιλικών Πληροφοριών (Pedophile Information Exchange - PIE) είναι παρομοίως κατενθουσιασμένος. Το γεγονός πως πολλά παιδιά εμφανίζονται μέσα στην μελέτη να έχουν υποστεί ζημιά παραβλέπεται «ελαφρά τη καρδία», ή απλώς αναφέρεται με κατεβασμένους τόνους, ακόμα και από τους συγγραφείς. Στο κάτω-κάτω, αν έστω κάποιοι «επιζήσαντες» μπορούν να δουν την παιδική τους σεξουαλική εμπειρία κάτω από θετικό φως, το βάρος τότε προφανώς θα πέφτει πάνω σε εκείνους που δεν κατόρθωσαν να επιτύχουν αυτή την «ώριμη» προσαρμογή, ώστε να ενσωματώσουν στην ενήλικη ζωή τους αυτή την «ευκαιρία» που τους «δόθηκε». Πρόκειται για έναν κάπως εκλεπτυσμένο τρόπο να ρίχνουμε το φταίξιμο στο θύμα. Επίσης, δεν γίνεται κουβέντα για το υπονοούμενο πως, αφού οι γυναίκες είναι περισσότερο πιθανό να επηρεασθούν αρνητικά από την σεξουαλική κακοποίηση, αυτό θα σήμαινε πως πρέπει να είναι και κάπως λιγότερο «ώριμες» από τους άνδρες…

Οι συγγραφείς παραποιούν τα δανεισμένα δείγματά τους, με το να εξαιρούν εκείνα που περιέχουν τις περισσότερες ενδείξεις βλαβών καθώς και εκείνα τα δείγματα που δείχνουν τα μεγαλύτερα ποσοστά κακοποίησης στον γενικό πληθυσμό, αν και -έστω απρόθυμα- παραδέχονται ένα ποσοστό περίπου 18% (σχεδόν 1 στις 5) στις γυναίκες, και 11% στους άνδρες.

Παρά την παραδοχή τους πως είναι πάρα πολύ πιθανόν τα κορίτσια που έχουν υπάρξει «πρόθυμοι» σύντροφοι σε βίαιες σεξουαλικές σχέσεις να αναφέρουν αρνητικά συναισθήματα για αυτές, οι συγγραφείς έχουν εξαιρέσει αρκετές μελέτες οι οποίες δείχνουν συγκλονιστικά μεγάλα ποσοστά - σχεδόν το ήμισυ όλων των γυναικών - μόνο και μόνο επειδή οι μελέτες αυτές υπάγονται στην κατηγορία της παιδικής κακοποίησης που διαπράχθηκε «ηθελημένα»..

Τι, στ’ αλήθεια, σημαίνει «ηθελημένα», αν οι «πρόθυμοι» γυναικείοι συμμέτοχοι περιγράφουν τον εαυτόν τους στη συνέχεια να αισθάνεται βρώμικο και χρησιμοποιημένο; Υποψιάζομαι πολύ σοβαρά πως μάλλον σημαίνει «συγκαταβατικά», ακριβώς όπως ερμηνεύεται και σε τόσα άλλα πράγματα της σεξιστικής μας κοινωνίας. Αν μια γυναίκα (ή κορίτσι) δεν πει το «όχι» αρκετά δυνατά – ασχέτως αν βρίσκεται σε κατάσταση εκφοβισμού ή είναι αναίσθητη – εννοείται πως η σταθερή απάντηση στις ανδρικές σεξουαλικές απαιτήσεις είναι το «ναι». Έτσι λοιπόν, αν τολμήσει να κάνει το «λάθος» να μην αντισταθεί βίαια για να γλιτώσει από «μια τύχη χειρότερη από θάνατο» - ακόμα και με κίνδυνο της ζωής της, ακόμα με το ενδεχόμενο να εξαγριώσει ή να απογοητεύσει κάποιον γονέα ή μεγαλύτερο αδέλφι – τότε θεωρείται πως έχει «συναινέσει» στο σεξ. Ναι, ναι, εντάξει.

Όμως, είτε πρόκειται για 1 στις 5 γυναίκες, είτε για 1 στις 2, σε κάποιο επίπεδο αυτό δεν έχει νόημα. Εάν αυτό επηρεάζει τόσες πολλές γυναίκες, τότε τι μπορεί να σημαίνει στην οποιαδήποτε γυναίκα μια «φυσιολογική» προσαρμογή; Αν δεν έχετε οι ίδιες υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ποτέ σας, τότε είναι πιθανό πολλές από τις φίλες σας να την έχουν υποστεί - αν οι μελέτες εκείνες είναι έστω μερικώς αληθινές – και οι εμπειρίες τους θα είχαν επηρεάσει την συμπεριφορά τους. Και ποιοι από εμάς δεν έχουν επηρεασθεί από την συμπεριφορά των στενών μας φίλων; Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που θέλησαν να ξεφορτωθούν όσες περισσότερες μπορούσαν από αυτές τις ντροπιαστικές κατηγορίες του καθεστώτος. Και η απλή μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν να δηλώσουν πως τα κριτήρια των μελετών αυτών περί πραγματικής «κακοποίησης» ήσαν «πολύ γενικά». Παρά την βλάβη που υφίσταντο οι γυναίκες. Σας φαίνεται κάπως σουρεαλιστικό αυτό; Σε μένα, ναι.

Οι συγγραφείς επίσης επιμένουν σθεναρά ότι, το γεγονός πως οι «επιζήσαντες» συχνά καταλήγουν σε παραγωγικές και καλά προσαρμοσμένες ζωές, αποτελεί απόδειξη πως ποτέ δεν είχαν στ’ αλήθεια βλαφθεί εξ αρχής. Τολμούμε άραγε να πούμε πως αυτό μοιάζει με συμφεροντολογία (αν θέλαμε να μιλήσουμε κάπως κυνικά); Δηλαδή, πώς ακριβώς μεταφράζεται ως «δεν έγινε δα καμία ζημιά» το γεγονός πως το 33% των αρρένων φαίνεται μετέπειτα να αισθάνεται αυτή την εμπειρία κακοποίησης ως αρνητική και ένας παραπλήσιος αριθμός εμφανίζεται αμφιταλαντευόμενος; Αυτό είναι λιγάκι σαν να λέμε πως, «αν μόνο ένας στους έξι παίκτες της Ρωσικής Ρουλέτας πεθαίνει πραγματικά, ε, δεν είναι δα και τόσο επικίνδυνο το παιχνίδι αυτό!» Ή, πως «το σπάσιμο του ποδιού δεν είναι πραγματική ζημιά, αφού στους περισσότερους ανθρώπους το τραύμα γιατρεύεται μια χαρά!»

Επίσης διακρίνουν ανάμεσα στο «συναινετικό» σεξ - ας πούμε με ένα 9χρονο παιδί – και τον μη-συναινετικό βιασμό. Τι παράξενο – το ίδιο παιδί, που δεν έχει νομικά το δικαίωμα να «συναινέσει» σε συμβόλαιο που περιλαμβάνει χρηματικά ποσά, ως δια μαγείας μεταμορφώνεται σε ένα πρόθυμο και ικανό (με την νομική σημασία) σύντροφο για τις ανάγκες του σεξ! Το γεγονός πως ο νυν Πρόεδρος του ΑΡΑ υπήρξε «πρόθυμος» συμμέτοχος σε μια σεξουαλική σχέση με ένα παιδεραστή σε αυτήν ακριβώς την ηλικία, είναι εντελώς συμπτωματικό. Ναι, σίγουρα. Όπως είναι παρομοίως σύμπτωση η αφαίρεση της «άνευ διαμαρτυρίας» παιδοφιλίας από το DSM-IV. Υποθέτω. Με άλλα λόγια, αν ένας παιδεραστής δεν αισθάνεται άσχημα καθώς σοδομίζει ένα βρέφος ή ένα μικρό παιδί, αντιθέτως, αισθάνεται μια χαρά για αυτό, τότε δεν πρόκειται για πραγματική ασθένεια. Τότε τι στα κομμάτια είναι;

Για να είμαστε ειλικρινείς, εγώ πιστεύω πως αυτοί οι τύποι ή έχουν ξεκάθαρα χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, ή έχουν ελαφρώς «σαλέψει». Ή κάτι χειρότερο. Αυτό που κάνει ιδιαίτερη αίσθηση είναι πως τουλάχιστον δύο από τους συγγραφείς δηλώνουν μεγαλόφωνα σκεπτικιστές όταν πρόκειται για απωθημένες μνήμες των επιζώντων σεξουαλικής κακοποίησης – άλλο ένα γνώρισμα (ή ρητορική θέση) που συμπωματικά μοιράζονται με πολλούς καταδικασμένους παιδεραστές.

Έχουν δανείσει την υποστηρικτική φωνή τους σε τουλάχιστον μία συγκέντρωση παιδοφίλων και των υποστηρικτών τους στις Κάτω Χώρες – μια συγκέντρωση με συμμετοχή τεσσάρων (ναι, τεσσάρων, μετρημένων) μελών του τοπικού Τμήματος Ηθών, με στόχο τον εντοπισμό αυτών που (εσφαλμένα;) αντιλαμβάνονται ως «κακούς». Οι χορηγοί της συγκέντρωσης αυτής μιλούν με θερμά λόγια για αυτούς τους αγορο-απομυθοποιητές μας, και για τον Larry Constantine, τον κάποτε επιστήμονα Η/Υ, ψυχολόγο, μέλος του Δ.Σ. του περιοδικού «Πλέϊμπόϋ», και υποστηρικτή των ομαδικών γάμων, των «ανοιχτών» οικογενειών, της παιδικής πορνογραφίας, της σεξουαλικής ελευθερίας για τα παιδιά, και άλλες χαριτωμένες αντιλήψεις της δεκαετίας του ’70. Ο Larry είναι πολύ αγαπητός - και από τους ερωτύλους, και από τους παιδόφιλους – τους οποίους τοποθετεί ανάμεσα στους ήρωές μας.

Θα έλεγε κανείς πως θα είχαν λίγο φιλότιμο να ντρέπονται.

Δεν ντρέπονται.

Πηγή: http://www.section21.m6.net/res-apa.php

Μια και ζούμε σε μία κοινωνία στην οποία η ενημέρωση παίζει σημαντικό ρόλο θα πρέπει να μάθουμε να «φιλτράρουμε» την γνώση και την πληροφορία την οποία λαμβάνουμε. Για το θέμα της ομοφυλοφιλίας υπάρχει πραγματικά ένα μπαράζ παραπληροφόρησης το οποίο προσπαθεί όχι να κάνει επιστήμη αλλά ιδεολογική κατήχηση. Γι’ αυτό το λόγο παραθέτουμε δύο άρθρα από περιοδικό ομοφυλοφίλων (10percent.gr), τα οποία με εντιμότητα και θάρρος ομολογούν πως η ομοφυλοφιλία βασίζεται σε ένα σύνολο παραγόντων και δεν είναι καθαρά θέμα γενετικής όπως διαφημίζεται από τα ΜΜΕ.

1. Γκέι γονίδια ή κακοί επιστήμονες;

του Πέρη Αποστολάκη

Πηγή: Περιοδικό «10%» τεύχος 20

http://www.10percent.gr/old/issues/200710/a05.html

Πόσο επιστημονικές είναι οι έρευνες που λένε ότι η ομοφυλοφιλία οφείλεται στη βιολογία μας; Από το εργαστήρι του ερευνητή μέχρι τη σελίδα της εφημερίδας υπάρχει τεράστια απόσταση. «Η ομοφυλοφιλία υπάρχει από τη στιγμή της σύλληψης του εμβρύου». Αυτή τη γενετική θεωρία προωθούν ενεργά πολλοί γκέι ακτιβιστές και ΜΜΕ.

Είναι τελικά η ομοφυλοφιλία μια έμφυτη παραλλαγή της ανθρώπινης σεξουαλικότητας; Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η ομοφυλοφιλία έχει μόνο «γενετική» βάση. Και καμία έρευνα δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Μόνο τα ΜΜΕ και κάποιοι ερευνητές προβαίνουν σε τέτοιους ισχυρισμούς όταν θέλουν να κάνουν ντόρο στο ευρύ κοινό.

Πώς παραπλανήθηκε ο κόσμος

Τον Ιούλιο του 1993, το υψηλού κύρος ερευνητικό περιοδικό Science δημοσίευσε μια μελέτη στην οποία ισχυρίζεται ότι η ομοφυλοφιλία μπορεί να οφείλεται σε ένα γονίδιο. Η έρευνα φαινόταν να κοντεύει να αποδείξει ότι η ομοφυλοφιλία είναι εγγενής, γενετική και άρα μια μη αναστρέψιμη, φυσιολογική παραλλαγή της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Πολύ σύντομα η είδηση διατυμπανίστηκε από τα ΜΜΕ. Το Newsweek δημοσίευσε στο εξώφυλλό του «Γκέι Γονίδιο;» ενώ η Wall Street Journal ανακοίνωσε «Η έρευνα δείχνει ότι μάλλον υπάρχει γκέι γονίδιο…». Φυσικά, στα ρεπορτάζ προστέθηκαν τα απαραίτητα «μάλλον» και «μπορεί» αλλά μόνο ένας ειδικός γνωρίζει τι σημαίνουν αυτές επεξηγηματικές εκφράσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών πίστεψαν ότι είχε πλέον αποδειχθεί ότι οι γκέι «γεννιούνται έτσι».

Τι ακριβώς ισχύει;

Μελέτες συσχετισμού γονιδίων

Οι επιστήμονες που έκαναν την παραπάνω μελέτη έκαναν έναν συνηθισμένο τύπο έρευνας στη γενετική της συμπεριφοράς, ο οποίος ονομάζεται «μελέτη συσχετισμού». Σε αυτόν οι ερευνητές εντοπίζουν μια χαρακτηριστική συμπεριφορά που εμφανίζεται σε μια οικογένεια (π.χ. ομοφυλοφιλία, παχυσαρκία, διαβήτης) και στη συνέχεια: ψάχνουν να βρουν μια παραλλαγή στο γενετικό υλικό της οικογένειας (μετάλλαξη), και εξακριβώνουν εάν τα μέλη της οικογένειας που εμφανίζουν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά έχουν αυτή τη γονιδιακή παραλλαγή. Για τον απλό άνθρωπο, ο «συσχετισμός» ενός γονιδίου (δηλ. του DNA) με μια συμπεριφορά σημαίνει ότι η εν λόγω συμπεριφορά «καθορίζεται γενετικά», δηλαδή είναι κληρονομική και όχι επίκτητη. Στην πράξη, όμως, δεν σημαίνει καθόλου αυτό. Πρέπει να τονιστεί ότι δεν υπάρχει σχεδόν κανένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό χωρίς αναρίθμητους παρόμοιους συσχετισμούς.

Μελέτες σε δίδυμους ομοφυλόφιλους

Δύο αμερικανοί ακτιβιστές πρόσφατα δημοσίευσαν μελέτες που δείχνουν ότι εάν ένας από τους δύο ομοζυγωτικούς διδύμους είναι γκέι τότε σε ποσοστό 50% θα είναι γκέι και ο άλλος. Με βάση αυτό ισχυρίζονται ότι «η ομοφυλοφιλία είναι γενετική». Δύο άλλοι όμως ερευνητές – ο ένας διευθυντής ενός από τα μεγαλύτερα τμήματα γενετικής των ΗΠΑ, ο άλλος στο Χάρβαρντ – σχολιάζουν: «Ενώ οι συγγραφείς ερμήνευσαν τα πορίσματά τους ως απόδειξη ότι η ομοφυλοφιλία εξηγείται γενετικά, πιστεύουμε ότι αντιθέτως τα πορίσματά τους αποδεικνύουν περισσότερο την επιρροή του περιβάλλοντος».

[1] Tο Science αναφέρει σε ένα άρθρο του ότι οι επιστήμονες δείχνουν νέο επιστημονικό ενδιαφέρον στη σημασία που παίζει το περιβάλλον: «τα γονίδια και το περιβάλλον αλληλεπιδρούν πολύ πιο περίπλοκα απ’ ό,τι παρουσιάζουν τα ΜΜΕ λέγοντας ότι υπάρχουν  "γονίδια βίας" ή "γονίδια ευφυΐας". Τα ίδια στοιχεία που δείχνουν την επίδραση των γονιδίων στη συμπεριφορά δείχνουν επίσης την τεράστια επίδραση που έχουν άλλοι, μη γενετικοί παράγοντες».

[2] Άλλα στα ΜΜΕ άλλα στους συναδέλφους

Οι ερευνητές μιλάνε διαφορετικά στα ΜΜΕ απ’ ό,τι στους συναδέλφους τους. Στα ΜΜΕ κάνουν πιο βαρύγδουπες δηλώσεις, ενώ όταν μιλάνε στην επιστημονική κοινότητα είναι πολύ πιο προσεκτικοί. Ο ερευνητής του «γκέι γονιδίου» Dean Hamer ρωτήθηκε από το Scientific American εάν η ομοφυλοφιλία οφείλεται αποκλειστικά στη βιολογία. Η απάντησή του: «Ξεκάθαρα όχι. Από τις μελέτες σε διδύμους γνωρίζουμε ήδη ότι οι μισές ή και περισσότερες από τις παραλλαγές στον σεξουαλικό προσανατολισμό δεν είναι κληρονομικές. Οι μελέτες μας προσπαθούν να εντοπίσουν τους γενετικούς παράγοντες… όχι να καταρρίψουν τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες».

[3] Όταν μιλάνε στα ΜΜΕ, όμως, οι ερευνητές χρησιμοποιούν γλώσσα που είναι

βέβαιο ότι ο απλός άνθρωπος δεν θα καταλάβει, εξασφαλίζοντας ότι τα «μπορεί» και τα «ενδεχομένως» θα περάσουν στα ψιλά γράμματα. Παράδειγμα: «... το ερώτημα του κατάλληλου επιπέδου σπουδαιότητας που αρμόζει σε ένα μη-Μεντελιανό χαρακτηριστικό όπως ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι προβληματικό».

[4] Βγάζετε νόημα ή το περνάτε στο ντούκου; Και όμως είναι μια άκρως σημαντική δήλωση. Σε απλά λόγια σημαίνει: Δεν είναι δυνατό να ξέρουμε τι σημαίνουν αυτά τα πορίσματα – αν σημαίνουν κάτι – αφού ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι αδύνατο να κληρονομείται με τον ίδιο άμεσο τρόπο όπως το χρώμα των ματιών. Με άλλα λόγια, στους συναδέλφους τους επιστήμονες, οι ερευνητές με ειλικρίνεια αναγνωρίζουν τους περιορισμούς των ερευνών τους. Τα ΜΜΕ όμως δεν ακούν το ίδιο μήνυμα. Ο λόγος; Τα ΜΜΕ συχνά παρουσιάζουν μισές αλήθειες γιατί η επιστημονική πραγματικότητα είναι πολύ βαρετή και πολύπλοκη για μαζική κατανάλωση. Εξάλλου, συχνά ούτε οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι δεν την καταλαβαίνουν.

Βασικός μπούσουλας για τη θεωρία της γενετικής

Δύο πράγματα πρέπει να καταλάβει κανείς για να αποφύγει τις διαστρεβλώσεις των ερευνών για τα γενετικά αίτια της ομοφυλοφιλίας:

1. κληρονομήσιμο δεν σημαίνει κληρονομικό.

2. η γενετική έρευνα που είναι πραγματικά σοβαρή εντοπίζει και εστιάζεται σε χαρακτηριστικά που είναι άμεσα κληρονομικά. Κληρονομικό χαρακτηριστικό σημαίνει ότι είναι «άμεσα καθορισμένο από τα γονίδια» και δεν μπορεί να επηρεαστεί από το περιβάλλον. Τέτοια είναι σωματικά χαρακτηριστικά όπως το σχήμα των νυχιών ή το χρώμα των ματιών. Αντιθέτως, ελάχιστα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του ανθρώπου είναι άμεσα κληρονομικά.

Η πλειοψηφία των έγκριτων επιστημόνων τώρα πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία οφείλεται σε ένα συνδυασμό ψυχολογικών, κοινωνικών και βιολογικών παραγόντων.

«Πολλοί επιστήμονες έχουν την άποψη ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός παγιώνεται στους περισσότερους ανθρώπους σε μικρή ηλικία μέσα από περίπλοκες αλληλεπιδράσεις βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών παραγόντων».

[5] Αμερικανικός Ψυχολογικός Σύλλογος

«Σε αυτό το σημείο, η πιο διαδεδομένη άποψη [για τα αίτια της ομοφυλοφιλίας] είναι ότι πολλαπλοί παράγοντες παίζουν ρόλο.»

[6] Simon LeVay, ερευνητής του «γκέι εγκεφάλου»

«Κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά είναι αποτέλεσμα πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων γενετικής και περιβάλλοντος. Θα ήταν παράλογο να μην ισχύει το ίδιο και για την ομοφυλοφιλία».

[7] Dennis McFadden, νευροεπιστήμονας στο University of Texas

«Δεν ξέρω κανέναν στον τομέα μας που να ισχυρίζεται ότι η ομοφυλοφιλία μπορεί να εξηγηθεί χωρίς αναφορά στους περιβαλλοντικούς παράγοντες».

[8] Steven Goldberg, κοινωνιολόγος

Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η ομοφυλοφιλία είναι απλώς «γενετική» και καμία έρευνα δεν το ισχυρίζεται. Μόνο τα ΜΜΕ και ορισμένοι ερευνητές το λένε, όταν πουλάνε μούρη στο ευρύ κοινό.

Όταν η επιστημονική έρευνα κρύβει άλλες σκοπιμότητες

Ο Simon LeVay, ο ερευνητής που είναι κεντρική μορφή όλης αυτής της ιστορίας και ο οποίος είναι γκέι, έγραψε για ένα «ανησυχητικό ζήτημα» που αντιμετωπίζει συχνά: «Άραγε οι θέσεις που υιοθετούν οι ερευνητές είναι μήπως απλή έκφραση της προσωπικής τους στάσης και προκατάληψης – είτε υπέρ είτε κατά της ομοφυλοφιλίας – την οποία μετά ντύνουν με ακαδημαϊκή γλώσσα;»

Το να υιοθετείς μια περιβαλλοντική είτε μια ψυχοδυναμική θεωρία τα τελευταία χρόνια προκαλεί κατηγορίες για ομοφοβία ή αντιομοφυλοφιλική στάση, επισημαίνει. Αντιθέτως, οι βιολογικές θεωρίες θεωρούνται «υπέρ των γκέι». Όμως και αυτός ο πολιτικός διαχωρισμός δεν είναι τόσο ξεκάθαρος: κάποιοι ανησυχούν ότι «το γκέι γονίδιο» αν και συχνά θεωρείται όπλο στην πολιτική φαρέτρα υπέρ των γκέι θα μπορούσε να γίνει εργαλείο των συντηρητικών που θέλουν μέσω της ευγονικής να ξεριζώσουν από τον πληθυσμό την ανεπιθύμητη ομοφυλοφιλία. Η συζήτηση συνεχίζεται.

Για μια πιο λεπτομερή ανάλυση των ερευνών και της παραπληροφόρησης, διαβάστε το άρθρο του Richard Horton, αρχισυντάκτη της βρετανικής ιατρικής επιθεώρησης, The Lancet: Is Homosexuality Inherited?

[1] Billings, P. and Beckwith, J. Technology Review, July, 1993. p. 60.

[2] Mann, C. Genes and behavior. Science 264:1687 (1994) pp. 1686-1689.

[3] "New Evidence of a 'Gay Gene'," by Anastasia Toufexis, Time, November 13, 1995, vol. 146, Issue 20, p. 95.

[4] Hamer, D. H., et al. Response to Risch, N., et al., "Male Sexual Orientation and Genetic Evidence," Science 262 (1993), pp. 2063-65.

[5] The American Psychological Association's pamphlet, "Answers to Your Questions About Sexual Orientation and Homosexuality."

[6] LeVay, Simon (1996). Queer Science, MIT Press.

[7] "Scientists Challenge Notion that Homosexuality's a Matter of Choice," The Charlotte Observer, August 9, 1998.

[8] Goldberg, Steven (1994). When Wish Replaces Thought: Why So Much of What You Believe is False. Buffalo, New York: Prometheus Books.

2. Είναι το μπάσκετ κληρονομικό;

του Λεωνίδα Δαδίκου

Πηγή: Περιοδικό «10%» τεύχος 20

http://www.10percent.gr/old/issues/200710/a06.html

Πολύς ντόρος γίνεται για τις έρευνες που «αποδεικνύουν» ότι η ομοφυλοφιλία είναι κληρονομική. Μπορεί και να είναι. Όπως και η κλίση στο μπάσκετ.

Πώς να «αποδείξετε» ότι η κλίση στο μπάσκετ είναι κληρονομική

Ας υποθέσουμε ότι έχετε κάποιο λόγο να αποδείξετε για πολιτική σκοπιμότητα ότι υπάρχει ένα γονίδιο του μπάσκετ που κάνει κάποιους να γίνουν μπασκετμπολίστες όταν μεγαλώσουν. Θα χρησιμοποιούσατε τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούνται και για την έρευνα της ομοφυλοφιλίας:

α) μελέτες διδύμων, β) ανατομές εγκεφάλων και γ) μελέτες «συσχετισμού» γονιδίων.

Η βασική ιδέα στις μελέτες διδύμων είναι να αποδειχθεί ότι όσο πιο γενετικά όμοιοι είναι δύο άνθρωποι, τόσο πιθανότερο είναι να έχουν κοινό το χαρακτηριστικό που μελετάτε.

Τι κάνετε; Πρώτον εντοπίζετε ζευγάρια διδύμων στα οποία τουλάχιστον ο ένας είναι μπασκετμπολίστας. Κατά πάσα πιθανότητα θα βρείτε ότι εάν ο ένας δίδυμος είναι μπασκετμπολίστας, είναι στατιστικά πιθανότερο να είναι και ο αδερφός του. Θα χρειαστεί να φτιάξετε ομάδες διαφορετικών ζευγαριών διδύμων για να κάνετε και άλλες συγκρίσεις – ζευγάρια με ομοζυγωτικούς διδύμους, ζευγάρια με διζυγωτικούς διδύμους, θετά αδέρφια κ.ο.κ. Μετά χρησιμοποιείτε τον βαθμό «σύμπτωσης» (το ποσοστό των ζευγαριών στα οποία και οι δύο δίδυμοι είναι μπασκετμπολίστες ή δεν είναι) για να υπολογίσετε τον βαθμό «κληρονομικότητας». Ο βαθμός σύμπτωσης θα είναι αρκετά υψηλός – όπως είναι ο βαθμός σύμπτωσης για την ομοφυλοφιλία. Ύστερα τηλεφωνείτε στον δημοσιογράφο του «Goal» και του λέτε: «Η έρευνά μας δείχνει ότι το μπάσκετ είναι σε μεγάλο βαθμό κληρονομικό». (Και θα έχετε δίκιο. Είναι "κληρονομήσιμο" αλλά όχι άμεσα κληρονομικό. Ελάχιστοι αναγνώστες θα καταλάβουν τη διαφορά.)

Την επομένη θα δημοσιευτεί ένα άρθρο που θα λέει: «Νέες έρευνες δείχνουν ότι η κλίση στο μπάσκετ είναι κληρονομική. Οι μπασκετμπολίστες γεννιούνται έτσι! Ανεξάρτητοι επιστήμονες εξέτασαν την έρευνα και τη βρήκαν ουσιαστικά ακριβή και ενδελεχή». Έλα όμως που κανείς (εκτός από σοβαρούς επιστήμονες) δεν προσέχει τον εσφαλμένο τρόπο που παρουσιάζεται στην εφημερίδα.

Ο εγκέφαλος αλλάζει με τη χρήση

Στη συνέχεια κάνετε λίγες ερευνίτσες στον εγκέφαλο. Όπως με τη γνωστή έρευνα του LeVay που μελέτησε τμήματα του υποθαλάμου, οι συνάδελφοί σας θα διενεργήσουν αυτοψίες στα μυαλά πεθαμένων οι οποίοι ήταν μπασκετμπολίστες. Μετά θα κάνετε αυτοψίες σε νεκρούς μη μπασκετμπολίστες και στη συνέχεια θα ανακοινώσετε ότι «κατά μέσο όρο, ορισμένα τμήματα του εγκεφάλου που ανέκαθεν πιστεύαμε ότι έχουν σχέση με το μπάσκετ είναι πολύ μεγαλύτερα στους μπασκετμπολίστες». Ο Τύπος το πληροφορείται και γράφει: «Προφανέστατα το μπάσκετ δεν είναι επιλογή. Όχι μόνο το μπάσκετ είναι κληρονομικό στις οικογένειες, αλλά ο εγκέφαλος των μπασκετμπολιστών διαφέρει από αυτόν των άλλων ανθρώπων». Εσείς ως επιστήμων άνθρωπος ξέρετε βέβαια ότι ο εγκέφαλος αλλάζει με τη χρήση και μάλιστα σε δραματικό βαθμό. Τα τμήματα που ευθύνονται για κάποια δραστηριότητα αυξάνουν σε μέγεθος με τον καιρό. Φυσικά, υπάρχουν συγκεκριμένα τμήματα που ενεργοποιούνται με το μπάσκετ. Τώρα βέβαια, εσείς ως επιστήμων δεν θα πείτε ψέματα εάν σας ρωτήσουν (αλλά δεν θα σας ρωτήσουν) αλλά ούτε και θα μπείτε στον κόπο να πείτε όλη την αλήθεια. Γιατί αν την πείτε, πάπαλα η δημοσιότητα για τις έρευνές σας, πάπαλα τα κονδύλια για το εργαστήριό σας.

Μελέτες «συσχετισμού» γονιδίων:

«Σχετίζεται» δεν σημαίνει «Οφείλεται» Για την τελευταία φάση, βρίσκετε μερικές οικογένειες μπασκετμπολιστών και τις συγκρίνετε με οικογένειες που δεν έχουν μπασκετμπολίστες. Έχετε το προαίσθημα ότι από τα αναρίθμητα γονίδια που σχετίζονται με το μπάσκετ (λόγου χάρη, αυτά για το ύψος, την αθλητική σωματική διάπλαση και τα γρήγορα αντανακλαστικά) κάποια θα εντοπίζονται στο χρωματόσωμα Χ. Δεν θα δηλώσετε ότι αυτά τα γονίδια προκαλούν την κλίση στο μπάσκετ, διότι ένας τέτοιος ισχυρισμός θα είναι επιστημονικά αστήριχτος, αλλά ο κόσμος θα πιστέψει ότι το «προκαλείται» και το «σχετίζεται» είναι συνώνυμα. Μετά πολλά, θα βρείτε αυτό που ψάχνετε: στις οικογένειες των μπασκετμπολιστών, μια ομάδα γονιδίων είναι πιο συχνή.

Να ’ναι καλά τα ΜΜΕ

Λέτε τα πορίσματά σας στον φίλο δημοσιογράφο που έχετε και σύντομα βγαίνει ένα άρθρο που λέει: «Οι ερευνητές είναι κοντά στο να εντοπίσουν το γονίδιο του μπάσκετ!» Διάφοροι σχολιαστές αρχίζουν να γράφουν για τις τεράστιες επιπτώσεις που θα έχει μια τέτοια ανακάλυψη στην κοινωνία. Πού είναι το λάθος σε αυτό το σενάριο; Είναι απλό: φυσικά η κλίση στο μπάσκετ σχετίζεται με κάποια γονίδια· φυσικά είναι κληρονομήσιμη. Όμως είναι τα σωματικά χαρακτηριστικά (φυσιολογίας: αντοχή μυών, ταχύτητα, ευκινησία, ταχύτητα αντανακλαστικών, ύψος κτλ) που κληρονομούνται, όχι η ίδια η «κλίση». Αν έχεις κληρονομήσει αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πιθανότερο να μπορείς και να θέλεις να παίξεις μπάσκετ. Το ίδιο, άλλωστε μπορεί να συμβαίνει και για την ομοφυλοφιλία: τα κληρονομικά χαρακτηριστικά που είναι πιο κοινά στους άντρες ομοφυλόφιλους μπορεί να συμπεριλαμβάνουν μεγαλύτερη από τον μέσο όρο τάση για άγχος, ντροπαλότητα, ευαισθησία, ευφυΐα και αισθητική. Αυτά όμως είναι σκέτες εικασίες. Μέχρι στιγμής, οι ερευνητές δεν έχουν προσπαθήσει να εντοπίσουν αυτούς τους παράγοντες με επιστημονικά κριτήρια.

Το ρεζουμέ;

Η ομοφυλοφιλία κατά πάσα πιθανότητα οφείλεται σε ένα τουρλού παραγόντων, ένας από τους οποίους είναι και τα γονίδια. Κι όταν διαβάζετε επιστημονικές έρευνες, τα «μπορεί» και τα «ενδέχεται» δεν είναι διακοσμητικά.

... αξίζει πραγματικά να διαθέσετε λίγο χρόνο για να θαυμάσετε τους εκπροσώπους μας στη Βουλή, τους «επίδοξους» διαδόχους του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Παπαφλέσσα, του Μακρυγιάννη. Παραθέτουμε αυτούσια τα πρακτικά της Βουλής, τα οποία μπορείτε να αναγνώσετε και από την ιστοσελίδα της Βουλής : 
 

http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=1365&obcatid=1 

H πρόταση των 19 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ

για το γάμο των ομοφυλοφίλων

  To κείμενο που ακολουθεί είναι αρκετά μακροσκελές καί γι' αυτό ίσως κουραστικό στην ανάγνωση. Είναι όμως λίαν αποκαλυπτικό για τις προθέσεις του ΠΑΣΟΚ που ξεκάθαρα προωθεί ρυθμίσεις υπέρ των ομοφυλοφίλων!Στις 3 Σεπτεμβρίου συζητήθηκε στη Βουλή η πρόταση των 19 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για το γάμο των ομοφυλοφίλωνΠρακτικά 3ης Σεπτεμβρίου 2009 από τη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ για το γάμο των ΟμοφυλοφίλωνΕΥΔΟΞΙΑ (ΕΥΑ) ΚΑΪΛΗ (ΠΑΣΟΚ) :Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ευχηθώ και εγώ με τη σειρά μου «Καλή δύναμη» και να έχουμε ένα δίκαιο αγώνα.Θα ήταν ιδιαίτερη χαρά για μένα να αρκούσε μια απλή νομοτεχνική παρουσίαση της πρότασης νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το Σύμφωνο Συμβίωσης, με την οποία ο καθένας θα έβλεπε ότι η πρόταση αυτή στοχεύει να αποκαταστήσει την ισοπολιτεία τόσο στο επίπεδο των οικογενειακών σχέσεων όσο και στο επίπεδο της κοινωνικής ασφάλισης, της συνταξιοδότησης και της κληρονομικής διαδοχής, μέσω ενός πλήρους πλέον νομοθετικού κειμένου που έχει ως τελικό σκοπό την εξομοίωση από πλευράς κυρίως νομικών συνεπειών της θεσμοθετημένης -πλέον, μέσω του Συμφώνου- σχέσης ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών με τη σχέση των συζύγων από γάμο, βάζοντας τέλος σε δυσμενείς διακρίσεις αναφορικά με τα στοιχειώδη δικαιώματά τους και στις οποίες υπόκεινται επί μακρόν συμβιούντες συμπολίτες μας...........Δυστυχώς, ωστόσο, από τη συζήτηση στην Επιτροπή φαίνεται πως υπάρχουν ακόμη αντιλήψεις, αλλά και απόψεις που αντιπροσωπεύουν μία συντηρητική φιλοσοφία για τον τρόπο με τον οποίο ο νομοθέτης παρακολουθεί τις κοινωνικές εξελίξεις και θα έπρεπε αντιθέτως να φροντίζει, ώστε να μην τον καθιστούν αναχρονιστικό. Δείχνουν, όμως, ότι και στο ίδιο το επίπεδο των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων υπάρχει μία λανθασμένη και ξεπερασμένη εικόνα για την ελληνική κοινωνία και τη δυνατότητά της να προχωρήσει εμπράκτως στην ουσιαστική καθιέρωση της ισοπολιτείας.Θα ήθελα να σταθώ κατ’ αρχήν στο εξής, πριν μπω στην ουσία. Η Εισηγήτρια της Πλειοψηφίας, σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί τις ισχύουσες διατάξεις του Συμφώνου Συμβίωσης, ανέφερε ότι ο κύριος λόγος που οδήγησε σε αυτές ήταν η προστασία παιδιών που γεννιούνται σε ελεύθερες ενώσεις και των οποίων ο αριθμός αυξάνει και στη χώρα μας. Αυτό είναι δεκτό και κατανοητό. Το θέμα σίγουρα δεν τελειώνει εδώ.Η ίδια στο τέλος της εισήγησης ανέφερε ότι πρέπει να συζητηθεί και να πάρουμε τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που είναι απαραίτητες να ληφθούν, προκειμένου να λυθούν μια σειρά από ζητήματα κληρονομικά, συνταξιοδοτικά, τα οποία να ρυθμίζουν μία σειρά από σχέσεις τέτοιου περιεχομένου και που δε μπορούν να τύχουν της απόλυτης επίλυσής τους, λόγω του μη υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου.Η απάντηση, λοιπόν, είναι απλή. Αυτό ακριβώς προσφέρει η παρούσα πρόταση νόμου. Δεν καταλαβαίνω πώς από τη μια, αναγνωρίζεται στην ίδια εισήγηση το κενό και από την άλλη, η εισήγηση της Νέας Δημοκρατίας εξαντλήθηκε σε σχολιασμό της αιτιολογικής έκθεσης, παραβλέποντας και μη σχολιάζοντας ουσιαστικά καμία από τις συγκεκριμένες προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.Το επιχείρημα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τη μια λέει ότι δεν απολαμβάνει καθεστώς ισότητας και υποχρεώσεων σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες, τα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ από την άλλη, παραδεχόμαστε ότι υπάρχει μια σειρά δεσμευτικών ήδη για τη χώρα μας ρυθμίσεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στους χώρους εργασίας, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, από μόνο του ουσιαστικά λέει πως στους χώρους εργασίας απαγορεύονται οι διακρίσεις. Η συμβίωση, όμως, δεν είναι χώρος εργασίας.Όσο και αν φαίνεται, λοιπόν, περίεργο υπάρχουν δικαιώματα που πρέπει να καθιερωθούν. Η αναφορά στο νόμο, λοιπόν, έγινε για να δείξουμε ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα momentum, μια αντίληψη δικαίου και όχι να ισχυριστούμε ότι όλα τα ζητήματα έχουν λυθεί.Ακριβώς, λοιπόν, επειδή υπάρχουν κενά, καταθέτουμε αυτή την πρόταση και καλύτερα η κριτική να είναι σε αυτά τα επίπεδα, οπότε προχωράω και εγώ στο άρθρο 4, που είναι ίσως και η σημαντικότερη διάταξη της πρότασης, καθώς καθορίζει τις έννομες συνέπειες που συνεπάγεται η σύναψη του Συμφώνου. Η παράγραφος 1 έρχεται να θεμελιώσει την πραγματική εξομοίωση του Συμφώνου Συμβίωσης με την έγγαμη συμβίωση και να καλύψει τα κενά και να διορθώσει τις ατέλειες που υπάρχουν από τις ισχύουσες διατάξεις. Ορίζεται ότι το Σύμφωνο όσο είναι σε ισχύ έχει και για τους συμβιούντες όλες τις προσωπικές και περιουσιακές συνέπειες που παράγει ο γάμος. Ειδικότερα για τις περιουσιακές σχέσεις πρέπει να τονιστεί ότι πλέον έρχεται σε εφαρμογή ο ίδιος ο Αστικός Κώδικας. Δεν ρυθμίζονται με το ίδιο το Σύμφωνο ή με μεταγενέστερο συμβολαιογραφικό έγγραφο, όπως ορίζουν οι ισχύουσες διατάξεις, ενισχύοντας έτσι την ασφάλεια δικαίου, αλλά και εξομοιώνοντας τη συμβίωση, σε ό,τι αφορά τις συνέπειές της, με το γάμο.Εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 1386, 1416 του Αστικού Κώδικα αναφορικά με τη σχέση των συζύγων από το γάμο, φέρνοντας στο επίπεδο της συμβίωσης ρυθμίσεις, όπως αυτή της από κοινού ρύθμισης θεμάτων του συζυγικού βίου, της κοινής συμβολής στις οικογενειακές ανάγκες και κυρίως ρυθμίσεις για τη χρήση κατοικίας και τη διανομή των κινητών πραγμάτων σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης, αλλά και τη ρύθμιση για το τεκμήριο συμμετοχής στα αποκτήματα, ζητήματα που μέχρι τώρα παρέμεναν κενά.Εφαρμόζεται το άρθρο 1442 επίσης, για τη διατροφή μετά το διαζύγιο. Εδώ είναι ιδιαίτερα σημαντικό το ότι ανατρέχουμε στις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, καθώς με το ισχύον καθεστώς, σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης, η διατροφή αφορά μόνο εφόσον έχει προβλεφθεί ουσιαστικά, συμβατικά, από τους συμβαλλόμενους και μόνο εφόσον ο δικαιούχος δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του από το εισόδημα ή την περιουσία του.Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά προδικάζεται και η λύση της σχέσης, δεν προστατεύεται το αδύναμο μέλος της συμβίωσης και σίγουρα δεν τίθενται ορθά θεμέλια για κοινή ζωή. Με την αναλογική, λοιπόν, εφαρμογή των διατάξεων του Αστικού Κώδικα για τη διατροφή μετά το διαζύγιο, τα ζητήματα αυτά επιλύονται.Η ολοκλήρωση έρχεται και με την εφαρμογή των άρθρων 1820, 1821, 1824 και 1825 του Αστικού Κώδικα, αναφορικά με τη θεμελίωση της κληρονομικής διαδοχής και της νόμιμης μοίρας και με την εφαρμογή των σχετικών ρυθμίσεων της ισχύουσας φορολογικής, εργατικής, κοινωνικοασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής –ουσιαστικά δηλαδή το δικαίωμα στη σύνταξη του θανόντα συντρόφου- νομοθεσίας.Κατά λογική ακολουθία, η παράγραφος 2 ορίζει ότι, ενώ απαιτείται η συγκατάθεση του ενός συζύγου για να επέλθουν έννομες συνέπειες στο πρόσωπο του άλλου, οι σχετικές ρυθμίσεις εφαρμόζονται για τη συγκατάθεση του συμβιούντος.Η παράγραφος 1β΄ του άρθρου έρχεται να συμβάλλει στη νομική κατοχύρωση που είναι και το πιο σημαντικό, αν θέλετε και το πιο ευαίσθητο σημείο και την προστασία πλέον των παιδιών που γεννιούνται στα πλαίσια ενός Συμφώνου Συμβίωσης. Τα τέκνα, ασχέτως προσωπικών συμφωνιών, τυγχάνουν πλέον της απόλυτης προστασίας που επιφυλάσσει ο Αστικός Κώδικας για παιδιά που είναι γεννημένα σε γάμο, με ανάλογη εφαρμογή των σχετικών διατάξεων των άρθρων 1465, 1513 και 1485. Ουσιαστικά δηλαδή τεκμήριο καταγωγής από γάμο, γονική μέριμνα και ρύθμιση της μετά από λύση ή ακύρωση του Συμφώνου Συμβίωσης, καθορισμός επωνύμου του τέκνου, διατροφή εκ του νόμου μεταξύ ανιόντων και κατιόντων.Στο πνεύμα της όλης ρύθμισης και στην παράγραφο 3, η συγκεκριμένη διάταξη δείχνει και πάλι την ανάγκη ελαστικότητας και δυνατότητας κοινωνικής προσαρμοστικότητας των νομοθετικών προβλέψεων. Αναγνωρίζεται η έννοια της οικογένειας του θύματος, λόγω ψυχικής οδύνης από το θάνατο οικείου του. Συμπεριλαμβάνεται πλέον, λοιπόν και ο σύντροφος και όχι μόνο οι συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού.Με αυτή τη διάταξη, λοιπόν, ενσωματώνονται τα συμπεράσματα προοδευτικών αποφάσεων ήδη της γενικής νομολογίας που έχουν κάνει διασταλτικές ερμηνείες της διάταξης αυτής του Αστικού Κώδικα και αποτρέπονται έτσι αδικίες που βλέπουμε να συμβαίνουν, καθώς και ο σύντροφος πλέον δύναται να λαμβάνει τη σχετική αποζημίωση που ίσως και να δικαιούται πολύ περισσότερο και από τυχόν συγγενείς του θανόντα.Για το συγκεκριμένο θέμα, καλό θα είναι η κριτική να αφορά νομοτεχνικές ατέλειες, γιατί η πρόταση νόμου έρχεται να καλύψει σχεδόν τα πάντα και όλα τα κενά που υπήρχαν. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν ζητήματα που δεν έχουν καλυφθεί. Δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε, όπως έγινε και στη Διαρκή Επιτροπή, κύριε Υπουργέ, για βιασύνη, προχειρότητα, χωρίς επί της ουσίας ενός αντεπιχειρήματος και δυστυχώς, με την πρόχειρη κριτική ότι ο μόνος λόγος για να εξισωθεί το Σύμφωνο Συμβίωσης με ένα γάμο είναι όταν αφορά παιδιά. Δεν είναι απαραίτητο. Με αυτή τη λογική δεν θα είχαμε γάμους, αν δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά τα ετερόφυλα ζευγάρια.Εδώ μου φαίνεται ότι παλεύουμε ακόμα και για το αυτονόητο. Μπορεί κάποιος να μη θέλει να παντρευτεί, να θέλει το Σύμφωνο Συμβίωσης και αυτό φυσικά θα μπορέσει να τον προστατεύσει και στην κοινωνία.Γενικότερα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έρχεται και βάζει τέλος σε εσφαλμένες εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες δεν αντίκειται στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο ο αποκλεισμός των ομόφυλων ζευγαριών από τη σύναψη Συμφώνου Συμβίωσης, όπως προβλέπει ο ισχύον νόμος και ερχόμαστε και εδώ και ακολουθούμε τις εξελίξεις τελευταίοι, καθώς έχει αναγνωριστεί στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ισπανία, στη Δανία και αναρωτιόμαστε, πώς γίνεται εμείς να παραμένουμε τόσο συντηρητικοί σε τέτοια θέματα. Κυρίως μάλιστα αφορά χώρες προοδευτικές ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα.Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, λοιπόν, αναγνωρίζει και το πρόβλημα εφαρμογής, οπότε είναι ζήτημα χρόνου ουσιαστικά να επιλυθεί. Η πρόταση αυτή θα κάλυπτε αυτά τα κενά, πριν μας προλάβουν για άλλη μία φορά οι εξελίξεις.Υπάρχει επίσης και μία κριτική για το θέμα των ομόφυλων ζευγαριών που είναι ακόμα ένα θέμα συζήτησης στην κοινωνία μας, γιατί δεν μπορούμε ακόμα να γνωρίζουμε ακριβώς τι προβλήματα μπορεί να υπάρχουν. Για μερικούς αυτό το Σύμφωνο δεν είναι επιλογή, αλλά μία διέξοδος και μία προστασία.Δεν θέλω να μακρηγορήσω και να αναφερθώ κατ’ άρθρο, αλλά θα έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό το κομμάτι στο οποίο προστατεύονται τα παιδιά και ουσιαστικά δεν διασφαλίζει το Σύμφωνο Συμβίωσης την από κοινού υιοθεσία, αλλά όπως και με το γάμο, όταν ο ένας από τους δύο μπορεί να υιοθετήσει κάποιο παιδί, είναι σημαντικό αυτό κατόπιν να προστατεύεται από τη λύση αυτής της συμβίωσης.Είναι κρίμα να παραμένουμε σε τέτοια παλαιά στερεότυπα. Έτσι και αλλιώς δεν υποκαθιστά το γάμο σε άλλα επίπεδα. Η πρόταση έρχεται να ισορροπήσει διάφορες αστάθειες όπου πιο ειδικά, στο τέλος της, στη λύση του γάμου, ορίζεται ρητά ότι δεν μπορεί να συναφθεί γάμος πριν λυθεί ή ακυρωθεί το αμετάκλητο Σύμφωνο Συμβίωσης που είναι σε ισχύ. Τροποποιείται έτσι και προστατεύει το ένα μέλος σε περίπτωση που δεν γνωρίζει ότι ο άλλος επιθυμεί τη λύση αυτού του Συμφώνου. Οπότε, ο γάμος ουσιαστικά με το ισχύον καθεστώς οδηγεί στην αυτοδίκαιη λύση του Συμφώνου.Και είναι προφανές ότι στην περίπτωση αυτή μπορεί να μην πληροφορηθεί ο έτερος συμβαλλόμενος τη λύση του Συμφώνου. Και επειδή αυτό είναι ένα πρόβλημα που είναι ορατό και είναι και απαράδεκτο γιατί δεν ρυθμίζει και άλλου είδους θέματα, η πρόταση αυτή επιλύει αυτά τα ζητήματα όχι μόνο αποκλείοντας πλέον την αυτοδίκαιη λύση του Συμφώνου μετά από γάμο του ενός με ένα τρίτο πρόσωπο, αλλά ορίζει ότι και στην περίπτωση της μονομερούς δήλωσης, η λύση του Συμφώνου θα επέρχεται μετά την παρέλευση έξι μηνών από την επίδοση έγγραφης ανακοίνωσης του ενός μέλους προς το άλλο ότι επιθυμεί να τερματίσει τη συμβίωση. Και, αν θέλετε, αυτή η ρύθμιση είναι συνεπέστερη προς την έννοια της σύμβασης, δηλαδή της νομικής δέσμευσης, χωρίς όμως να είναι και αντίθετη στην ελευθερία για τη λύση αυτού του Συμφώνου.Τέλος, το άρθρο 7 απειλεί και με ποινές φυλάκισης όσους συνάπτουν Σύμφωνο Συμβίωσης, ενώ συντρέχει προς το πρόσωπό τους ένα ή περισσότερα από τα κωλύματα του άρθρου 3, για όσους παραθέτουν ψευδή στοιχεία προς το σκοπό σύναψης του Συμφώνου και με παράβαση καθήκοντος τιμωρείται ο οικείος δήμαρχος σε περίπτωση που αρνηθεί να εκτελέσει τις υποχρεώσεις του που προβλέπει το άρθρο 1. Δηλαδή, τιμωρείται η μη αποδοχή και μη καταχώρηση της δήλωσης του άρθρου 2 και η μη σύνταξη της σχετικής πράξης.Και πολιτικός είναι ο λόγος αυτής της ρύθμισης, αλλά και για να καταστεί σαφές ότι ο θεσμός του Συμφώνου Συμβίωσης λόγω των επιπτώσεων και των επιρροών που μπορεί να έχει στην κοινωνία, αλλά και λόγω των ευαίσθητων θεμάτων που έρχεται πλέον να ρυθμίσει, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται πλέον με ελαφρότητα και πρέπει να χαίρει σεβασμού και από πολίτες φυσικά, αλλά και από την πολιτεία.Σας ευχαριστώ πολύ.(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κα Καϊλή.Το λόγο έχει η κα Κόρκα.ΑΘΗΝΑ ΚΟΡΚΑ-ΚΩΝΣΤΑ:Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η τελευταία συζήτηση που γίνεται στο Κοινοβούλιο σήμερα σ’ αυτήν την περίοδο, διότι ήδη γνωρίζουμε ότι από χθες εξαγγέλθηκαν εκλογές από τον Πρωθυπουργό της χώρας ώστε να έχει τη νωπή εντολή για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες από τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης και με το συγκεκριμένο πρόγραμμα να βάλει γερές βάσεις και θεμέλια διασφαλίζοντας την πρόοδο του τόπου.Εγώ θέλω απ’ αυτό το Βήμα να ευχηθώ στους συναδέλφους, σ’ εσάς, κύριε Πρόεδρε και στον κύριο Υπουργό, καλή επιτυχία!Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα την πρόταση νόμου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σχετικά με το Σύμφωνο Συμβίωσης. Εγώ θα πω ότι σ’ αυτήν την πρόταση –το ανέφερε και η Εισηγήτρια από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ισχυρίζεται ότι θα λύσει προβλήματα τα οποία αφορούν ένα σημαντικό μέρος, σεξουαλικά διαφορετικών, κλπ.Είναι ένα ζήτημα το οποίο μπορεί να είναι σημαντικό, αλλά θέλω να ενημερώσω ότι ήδη το Σύμφωνο Συμβίωσης είναι νόμος του κράτους και ενσωματωμένος στο εθνικό, στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας. Αυτό βέβαια έγινε με νομοθετική πρωτοβουλία αυτής της Κυβέρνησης και νομίζω ότι παρά τις ενστάσεις, παρά τις διαφορετικές προτάσεις που κατατέθηκαν, ψηφίστηκε και έγινε νόμος του κράτους. Πολύ σωστά ο νόμος 3719/2008 ρυθμίζει μια σειρά από ζητήματα και εστιάζεται κυρίως στη προστασία των παιδιών που ήταν εκτός γάμου. Θεσμοθετήθηκε ούτως ώστε να προστατευθούν κατά κύριο λόγο γυναίκες και παιδιά τα οποία προέρχονται από μακροχρόνιες συμβιώσεις, που μέχρι τώρα η νομοθεσία δεν τα προστάτευε.Η πρώτη μας έννοια ήταν τότε εκείνες οι γυναίκες, οι οποίες μετά από πολλά χρόνια ελεύθερης συμβίωσης εγκαταλείπονταν χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα και χωρίς καμία προστασία με παιδιά ή χωρίς παιδιά και γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι σημαντική νομοθετική ρύθμιση που προστάτευε τα δικαιώματα των ανηλίκων. Υπάρχει όμως και μια διαφορετική λογική στο Σύμφωνο Συμβίωσης κάτω από ένα καθεστώς από την πλευρά της πολιτείας απέναντι σ’ αυτά τα ζευγάρια που δεν είχαν τότε καμία θεσμική κατοχύρωση. Βεβαίως έβαλε κι ένα πλαίσιο ευθυνών κυρίως απέναντι στα παιδιά που αποκτώνται από τις ελεύθερες συμβιώσεις.Με αυτό συλλογισμό τότε, δηλαδή πριν από ένα εξάμηνο περίπου, νομοθέτησε η Κυβέρνηση και έχουμε σήμερα ένα νόμο, ο οποίος ρυθμίζει μια σειρά ζητημάτων. Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι η συμβίωση είναι επιλογή πολλών ζευγαριών –αυτό πιστεύαμε και τότε που νομοθετούσαμε- τα οποία πράγματι επιθυμούν μεν μια μόνιμη σχέση, αλλά με μια μορφή τελείως διαφορετική από αυτή που γεννά ο γάμος. Τα στατιστικά στοιχεία βέβαια δείχνουν ότι ένας σημαντικός αριθμός, κυρίως ανύπαντρων μητέρων και μονογονεϊκών οικογενειών υπάρχει και στη χώρα μας. Αυξάνονται δε συνεχώς. Αυτά τα δεδομένα τα επισημάναμε τότε, γι’ αυτό και αναλάβαμε θεσμικές πρωτοβουλίες γι’ αυτά τα θέματα.Θεωρώ ότι συμφωνούμε όλοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε αυτή την Αίθουσα ότι τα ποσοστά των γυναικών και ιδιαίτερα των συμπολιτών μας ευρύτερα, οι οποίοι επιλέγουν να συμβιώσουν εκτός γάμου με μόνιμη συμβίωση έχει τετραπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας είναι ότι ναι, μεν στη χώρα μας σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα ποσοστά είναι πολύ χαμηλότερα, παρά ταύτα δεν παύουν να αυξάνονται. Βέβαια θα πρέπει να πω ότι τα ποσοστά αυτά έχουν και μία αυξητική τάση. Δηλαδή, η συμβίωση χωρίς καμία νομική υποχρέωση –που σήμαινε ότι δεν υπήρχε καμία ευθύνη απέναντι σε κανένα και αυθαιρέτως λειτουργούσε σ’ ένα χαλαρό πλαίσιο και ανεξέλεγκτο- αποτελούσε και στην Ελλάδα μια πραγματικότητα και για τα νεαρά κυρίως ζευγάρια. Όλα αυτά είναι κάποιες παραδοχές τις οποίες βέβαια κανένας μας δεν μπορούσε να αμφισβητήσει. Ξέρουμε ότι το 5% των παιδιών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα –και με αυξητικές τάσεις- προέρχονται από ελεύθερες συμβιώσεις. Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς για να κατοχυρωθούν αυτά τα παιδιά και αυτές οι μητέρες ή αντίστοιχα οι γυναίκες χωρίς παιδιά υιοθετήθηκε το Σύμφωνο Συμβίωσης που ρύθμισε πάρα πολλά ζητήματα.Και έρχεστε τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ, εξαντλώντας όλη τη νομοθετική σας πρωτοβουλία σ’ αυτή τη πρόταση νόμου και ισχυρίζεστε ότι θέλει να καλύψει ένα ευρύτερο πεδίο: των σεξουαλικά διαφορετικών. Δηλαδή, μιλάτε και για διακρίσεις στο ευρύτερο πεδίο του κοινωνικού χώρου. Στη συνέχεια εξειδικεύετε. Και εγώ θα κάνω την κριτική –μολονότι η συνάδελφος εισηγήτρια από τη πλειοψηφία που συμμετείχε στην Επιτροπή υπέστην κριτική από τη συνάδελφο εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ- και βεβαίως θα πω ότι η πρόταση νόμου αναφέρει ότι στους σεξουαλικά διαφορετικούς αναφέρονται οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες, οι αμφιφυλόφιλοι κ.λπ. σύμφωνα με τις καθιερωμένες διακρίσεις και ότι επιβάλλουν τη παρουσία τους σ’ ένα ευρύτερο πεδίο του κοινωνικού χώρου. Μα, αυτό σημαίνει ότι κάνετε διακρίσεις. Ποιος κάνει διακρίσεις;Και εγώ διαβάζοντας την πρόταση, κυρία συνάδελφε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, θεωρώ ότι είναι αντιφατική και είναι πρόχειρη. Είναι ένα σχέδιο νόμου που έχει πράγματα τα οποία αλληλοακυρώνουν μέσα το ένα το άλλο. Και θα το εξηγήσω αναλυτικά.Υπάρχει μία αντίφαση, γιατί αναφερόμαστε σε μία κατηγορία ανθρώπων που υποστηρίζουμε ότι αντιμετωπίζουν διακρίσεις και δεν ζουν υπό το καθεστώς ισότητας δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα λέτε και παραδέχεστε ότι πολύ σωστά ισχύει ο ν. 3304/2005 για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της απασχόλησης, στον τομέα της εργασίας, με τον οποίο απαγορεύεται κάθε διάκριση με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στους χώρους εργασίας και στην ουσία κατοχυρώνει εκείνος ο νόμος την ισότητα στην εργασία για τους πολίτες. Αυτό δεν είναι αντίφαση;Αντίστοιχα, η αντιμετώπιση χαρακτηρίστηκε από τη συνάδελφο –και τη χαρακτηρίζω και εγώ- ως ρατσιστική, διότι οι φράσεις αυτές που χρησιμοποιήσατε σ’ αυτό το σχέδιο νόμου μιλούν για συμπολίτες μας οι οποίοι θέλουν να έχουν μία σεξουαλική προτίμηση διαφορετική από αυτή που έχει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.Και το τεκμηριώνω, γιατί αναφέρεστε σ’ αυτό. Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων σεξουαλικά διαφορετικών. Δηλαδή, κατηγοριοποιούμε τους πολίτες και μετά θέλουμε να τους βάλουμε κάτω από καθεστώς ισότητας και ισονομίας κατηγοριοποιώντας τους και διακρίνοντάς τους, βάζοντάς τους ταμπέλα; Πρέπει να σας πω ότι αυτόματα μ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε διακρίσεις, μ’ αυτόν τον τρόπο τους βάζουμε στο περιθώριο.Υπάρχει μία έλλειψη, υπάρχει μία τέτοιου είδους προσέγγιση στην πρόταση νόμου και γι’ αυτό αδυνατούμε σαν Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να την υιοθετήσουμε αυτούσια όπως είναι. Όμως, υπάρχει και μία προχειρότητα και δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.Δεν είναι προϊόν μίας σοβαρής διαβούλευσης, διότι και πριν από μερικούς μήνες κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το αντίστοιχο, για το Σύμφωνο Συμβίωσης και για το οικογενειακό δίκαιο για την προστασία των γυναικών και των παιδιών -το οποίο αναφερόταν και στις υιοθεσίες και έλυνε σημαντικά μακροχρόνια προβλήματα και αντίστοιχα προβλήματα των γυναικών και παιδιών που προέρχονται από μακροχρόνιες συμβιώσεις- η Κυβέρνηση δεν είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο να έρθει νέα νομοθετική ρύθμιση μετά από διαβούλευση γι’ αυτό το ζήτημα που να λύει αντίστοιχα ζητήματα.Δεν είναι δυνατόν ολόκληρη η κοινωνία -επειδή κρίθηκε- να κρίνεται το αν σέβεται ή δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ανάλογα με τη σεξουαλική προτίμηση.Θέλω να πω ότι υπήρχε μία βιασύνη και εξαντλήθηκε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η νομοθετική σας πρωτοβουλία με μία πρόχειρη και αποσπασματική πρόταση νόμου.Θεωρώ ότι είναι πρόβλημα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που έχει και την πρωτοβουλία αυτής της πρότασης να μας εξηγήσει ενδεχομένως αν πρόκειται να βελτιωθεί και να διορθωθεί, διότι υπάρχει η πρόθεση βελτιωμένο και αφού βέβαια υπάρξει και η αντίστοιχη διαβούλευση, να συζητηθεί και αυτό το σημαντικό θέμα.Παρακάτω στο ίδιο σχέδιο νόμου θα σταθώ και θα πω ότι διαβάζοντας την αιτιολογική έκθεση και παρά τις γνωστές προκαταλήψεις, υπάρχει σημαντικός αριθμός σεξουαλικά διαφορετικών ανθρώπων, αν και η ύπαρξή τους δεν αποσιωπάται πλέον όπως παλαιότερα. Δηλαδή, πάλι δεν κάνει διάκριση; Πάλι δεν κάνει διαχωρισμούς;Πιστεύετε, λοιπόν, ότι οι σεξουαλικά διαφορετικοί απέχουν από το να έχουν αποκτήσει την πολυπόθητη ισοπολιτεία, καθώς δεν ζουν υπό καθεστώς ισότητας και δικαιωμάτων και υποχρεώσεως σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες;Επίσης, αναφέρετε –και αναλύω αυτό το σημαντικό- το ν. 3404/2005 για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της απασχόλησης μεταξύ άλλων και του γενετησίου προσανατολισμού.Με το νόμο αυτό το ελληνικό δίκαιο προσαρμόστηκε σε δύο σχετικές οδηγίες και γι’ αυτό λύθηκαν και λύνονται πολλά προβλήματα. Δηλαδή, λέμε και λέτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., από τη μια ότι δεν απολαμβάνουν αυτοί οι άνθρωποι καθεστώς ισότητας και υποχρεώσεων σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες και πιο κάτω παραδέχεστε ότι υπάρχει στη χώρα μας μία σειρά ρυθμίσεων, μία σειρά μέτρων, μία σειρά νόμων, πρωτοβουλίες αυτής της Κυβέρνησης, της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι απαγορεύουν τις διακρίσεις γενικώς.Θεωρώ, λοιπόν, ότι η πρόταση νόμου αδικεί τη σοβαρότητα που έχει αυτή η ρύθμιση, η οποία ρύθμιση πρέπει να προκύψει έτσι κι αλλιώς όχι μόνο γιατί, όπως αναφέρετε στο σχέδιο νόμου, οι ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες, οι αμφιφυλόφιλοι, σύμφωνα με καθιερωμένες διακρίσεις έχουν επιβάλει την παρουσία τους, αλλά και γιατί πρώτα απ’ όλα τα πρόσωπα δεν μπορεί να είναι αντικείμενα προσβλητικών συμπεριφορών οι οποίες θεωρώ ότι υπάρχουν.Δηλαδή το γεγονός ότι από τη μία πλευρά λέει ότι το έχουν επιβάλλει –το έχουν επιβάλλει, όπως υιοθετείται αυτή η έκφραση και στην αιτιολογική έκθεση- δείχνει, λοιπόν, ότι όπως συνετάχθη αποσπασματικά και το κυριότερο χωρίς να γίνει η αντίστοιχη και απαραίτητη κοινωνική διαβούλευση, δηλαδή χωρίς να υπάρξει ο απαραίτητος διάλογος και να έχει δοθεί ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο να υιοθετείται από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Πιστεύω ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη και η ελληνική πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να μην αδικείται η ουσία και το περιεχόμενο για την προστασία των δικαιωμάτων εκείνων των ομάδων που υποτίθεται ότι θέλει να προστατεύσει.Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, εξηγώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι αυτή η πρόταση έχει μια σπασμωδικότητα, μια βιασύνη. Ταυτόχρονα επικαλεστήκατε κυρία συνάδελφε Εισηγήτρια ότι σε κάποιες χώρες υποτίθεται ότι τυγχάνουν μεγαλύτερης προστασίας τα ανθρώπινα δικαιώματα και φέρατε παραδείγματα των χωρών αυτών. Θέλω να επισημάνω, είναι δυνατόν αυτές οι χώρες να προβάλλονται ως προοδευτικές και ως προς την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αυτό το επιχείρημα και να είναι μόνο αυτές οι χώρες; Δηλαδή στις υπόλοιπες χώρες που ακόμα δεν έχουν θεσμοθετηθεί τέτοιοι νόμοι, σημαίνει ότι αυτές δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα;Θεωρώ ότι με τέτοιου είδους επιχειρήματα δεν νοείται κατά την άποψή μου μια σοβαρή θεσμική παρέμβαση σ’ αυτό το ζήτημα το οποίο όντως είναι σημαντικό και όντως είναι ευαίσθητο και όντως είναι υπαρκτό. Απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή και σοβαρότητα.Θέλω να δηλώσω ότι και εμείς στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχαμε μιλήσει γι’ αυτό το θέμα και πριν να έρθει και η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο μιας περαιτέρω ρύθμισης η οποία όμως να είναι επί της ουσίας.Βέβαια όμως δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να υπενθυμίσω ότι στα χρόνια διακυβέρνησής σας που το ίδιο πρόβλημα υπήρχε αντιστοίχως και υπήρχαν ανάγκες της κοινωνίας δεν θεσμοθετήσατε τότε και δεν φέρατε κανένα νομοθέτη. Εάν θέλουμε μια νομοθετική ρύθμιση που να ανταποκρίνεται όντως στις ανάγκες της κοινωνίας, πρέπει να παρακολουθεί και τη φάση της ωρίμανσης των αιτημάτων καθώς και τους προσανατολισμούς της καθημερινότητας.Ερωτώ, είναι δυνατόν μια κοινωνία να κρίνεται ως προς το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανάλογα με τη θέση μόνο ως προς την σεξουαλική προτίμηση των πολιτών της; Θεωρώ ότι είναι άδικο για την ελληνική κοινωνία η οποία προς τιμήν της έχει ξεπεράσει σύνδρομα και συμπλέγματα που υπήρχαν στο παρελθόν, έχει ωριμάσει, υπάρχει σεβασμός στη διαφορετικότητα, γιατί είμαστε μια σύγχρονη προοδευτική κοινωνία και αυτό είναι το σπουδαίο.Εν κατακλείδι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι αυτή η πρόταση νόμου που έχει έρθει όπως είπα και πριν και πρόχειρα και βεβιασμένα και με αυτή την έννοια πρέπει να προχωρήσουμε σε διαβούλευση, πρέπει να γίνει, να πάρουμε άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες και αυτές είναι απαραίτητες βέβαια να ληφθούν, ούτως ώστε να εμπλουτίζεται συνεχώς το θεσμικό πλαίσιο. Και αυτό όπως αντιλαμβανόμαστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα γίνει ακριβώς στην επόμενη Βουλή, καθώς θεωρώ ότι οι πολίτες θα ανανεώσουν την εντολή σ’ αυτή την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, οπότε θα έχουμε το χρόνο ούτως ώστε να συζητήσουμε αυτά τα θέματα με την διαβούλευση αυτή που χρειάζεται με την κοινωνία και να εμπλουτίσουμε ακόμα το θεσμικό μας πλαίσιο για τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.Σας ευχαριστώ πολύ.ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ορίζει Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο την κυρία Μελά, η οποία έχει και το λόγο.Ορίστε κυρία Μελά.ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ-ΕΥΑ ΜΕΛΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.Κύριοι Βουλευτές πριν λίγους μήνες η ελληνική Βουλή ψήφισε, αν θυμάμαι καλά ήταν το Νοέμβριο του 2008, ρυθμίσεις που αφορούν σύμφωνο συμβίωσης. Εμείς τότε είχαμε ψηφίσει παρών. Παρών πάλι θα ψηφίσουμε και σήμερα στο σχέδιο νόμου που φέρνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και να εξηγήσω τους λόγους.Πρώτα απ’ όλα τα σύμφωνα συμβίωσης έρχονται να ρυθμίσουν συμβίωση ανθρώπων που θέλουν να ζουν μαζί, αλλά να μην υφίστανται τους κανόνες του αναγκαστικού δικαίου, όπως προβλέπει ο γάμος. Το είπε άλλωστε και η Εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενισχύει η πρόταση νόμου τη συμβίωση όσον αφορά τις συνέπειές της με το γάμο. Δεν μπορούμε όμως να δούμε το κομμάτι που αφορά τη συμβίωση των νέων ανθρώπων έξω από την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας κατά την οποία οι νέοι προσέρχονται σε γάμο έχει αυξηθεί πάρα πολύ.Το δεύτερο που πρέπει να πούμε είναι πως οι νέοι είναι αρκετά διστακτικοί σε σχέση με παλιότερες εποχές, να κάνουν παιδιά, να κάνουν οικογένεια. Αυτά δεν είναι ανεξάρτητα. Συνολικά μέσα από τις συνθήκες που ζει σήμερα η λαϊκή οικογένεια. Και βεβαίως δεν ερχόμαστε να συζητήσουμε, όπως θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας, το τι μέτρα πρέπει να πάρει η πολιτεία για να βοηθήσει, να στηρίξει την οικογένεια, να στηρίξει δηλαδή τη συμβίωση των νέων ανθρώπων, αλλά συζητάμε, επιτρέψτε μου να πω, επικριτικά. Κι αυτό γιατί έρχονται αυτά τα θέματα για επικοινωνιακούς λόγους και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα και πριν λίγους μήνες από τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί το λέμε αυτό; Ο νόμος για τον πολιτικό γάμο, η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, έχει ψηφιστεί αν θυμάμαι καλά, κύριε Παπουτσή, από το 1984. Όλα αυτά τα χρόνια και εδώ είναι ο συντηρητισμός…ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗ: Πρωτοπορώντας στην Ευρώπη.ΕΥΑ ΜΕΛΑ: …και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, τόσα χρόνια μετά και είμαστε η μόνη χώρα που ο πολιτικός γάμος δεν είναι υποχρεωτικός. Ο πολιτικός γάμος είναι προαιρετικός.Σε όλες τις χώρες είναι υποχρεωτικός ο πολιτικός γάμος γιατί είναι ένα κοινωνικό συμβόλαιο, μια σύμβαση με την πολιτεία και ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός μπορεί να κάνει και θρησκευτικό γάμο. Κι αυτό είναι το λογικό αν θέλουμε πραγματικά να μιλάμε για μία σύγχρονη αντίληψη για την οικογένεια και το γάμο.Από τη μια μεριά, λοιπόν, έχει κρατηθεί για λόγους οικονομικών συμφερόντων, λόγω του ότι είναι ένας τεράστιος τομέας οικονομικών επενδύσεων ο τομέας των τελετών του γάμου κ.λπ. και έχει να κάνει και με τη σχέση εκκλησίας και κράτους, που ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε η Νέα Δημοκρατία έβαλε ποτέ το μαχαίρι στο μεδούλι για να κόψει αυτά τα δεσμά όπως θα έπρεπε.Και έρχεται μια πρόταση που τι κάνει; Ισχυροποιεί σε σχέση με αυτό που ψηφίστηκε το Νοέμβρη τις διαδικασίες, εμπλέκει και την τοπική αυτοδιοίκηση στο Σύμφωνο Συμβίωσης. Πραγματικά κάνει αυτό το Σύμφωνο Συμβίωσης να πλησιάζει πιο πολύ προς τον πολιτικό κάμπο. Και εδώ είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Ποιος ο λόγος; Αν κάποιος θέλει να μπει σε όλη αυτή την περιπέτεια, κάνει έναν πολιτικό γάμο και τελειώνει.Να έρθουμε σε μια πραγματικότητα σήμερα, μια κοινωνική πραγματικότητα αποτρεπτική για να κάνει κάποιος οικογένεια: Ακρίβεια, ανεργία, ελαστικές σχέσεις εργασίας, νέοι άνθρωποι που δεν μπορούν να έχουν πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και έναν αξιοπρεπή μισθό.Οι παιδικοί σταθμοί άνοιξαν προχθές με τεράστιες ελλείψεις, με ωράρια που δεν καλύπτουν τους εργαζόμενους. Όλα εναντίον των νέων ζευγαριών, εναντίον της συμβίωσης των νέων ανθρώπων, εναντίον της δημιουργίας οικογένειας, εναντίον και κάθε μορφής συμβίωσης με τυπικό χαρακτήρα, αν θέλετε. Εν πάση περιπτώσει, θέλουμε να τονίσουμε ότι υπάρχει αυτό το ζήτημα.Έρχεται σήμερα ένα Σύμφωνο Συμβίωσης και εμείς δεν διαφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες γι’ αυτούς που συμβιώνουν εκτός γάμου, αλλά αν πηγαίνει ολοένα και πιο κοντά στον πολιτικό γάμο, πραγματικά επιτρέψτε μου να πω ότι είναι συντηρητισμός. Ποιος είναι ο λόγος λοιπόν; Όποιος θέλει να βάλει συνειδητά τέτοιους κανόνες στη ζωή του, μπορεί να παντρευτεί, όπως είπαμε. Αυτή τη στιγμή έρχεται η πρόταση νόμου να κάνει πιο σύνθετη τη διαδικασία, πιο κοντά στο γάμο, ένα βήμα πιο κοντά απ’ ό,τι ισχύει στο νόμο που έχει ψηφιστεί.Η πρόταση νόμου βάζει μια διάσταση σε σχέση με τα ομόφυλα ζευγάρια. Η ελληνική κοινωνία και γενικά η κοινωνία στον καπιταλισμό είναι γεμάτη ταξικές και κοινωνικές διακρίσεις.Διακρίσεις στον τομέα της εργασίας, διακρίσεις στον τομέα των λαϊκώνελευθεριών, διακρίσεις παντού.Έρχεται λοιπόν και βάζει αυτήν τη ρύθμιση. Εμείς το είχαμε πει στη συζήτηση και στην Επιτροπή, το είχαμε πει και όταν συζητούνταν εδώ.Η συμβίωση όταν παίρνει ένα τέτοιο τυπικό χαρακτήρα, ξαναλέμε ότι ο τυπικός χαρακτήρας δεν έχει να κάνει με τα συναισθήματα, αλλά με κάποιες οικονομικές ασφαλιστικές δικλείδες. Ιστορικά ο πυρήνας του γάμου ήταν η εξασφάλιση των παιδιών, η εξασφάλιση της κληρονομιάς, η εξασφάλιση της ιδιοκτησίας και το τι θα γίνει μετά το θάνατο των γονιών, η περιουσία. Αυτός ήταν ο πυρήνας πάνω στον οποία οικοδομήθηκε ο θεσμός του γάμου ιστορικά.Στο ζήτημα ενός συμφώνου συμβίωσης που έρχεται τόσο κοντά, όπως η πρόταση του ΠΑΣΟΚ στην έννοια του γάμου, εμπλέκεται η τοπική αυτοδιοίκηση, βάζει διαδικασίες κλπ, συνδέεται κατά την αντίληψή μας αργά ή γρήγορα και με το ζήτημα της υιοθεσίας παιδιών. Από αυτήν την άποψη θεωρούμε ότι υπάρχει πρόβλημα.Εδώ πρέπει να πούμε και μία αλήθεια για όσους μιλούν για κοινωνικά δικαιώματα, για ισοπολιτεία, όπως έκαναν τα προηγούμενα κόμματα που μίλησαν, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Καθημερινά στις μέρες μας καταργούνται κοινωνικά και λαϊκά δικαιώματα. Για παράδειγμα, η ευαισθησία εξαντλείται στη σημερινή συζήτηση, όταν οι δυνάμεις καταστολείς εισέρχονται σε καταυλισμούς μεταναστών και χωρίζουν ζευγάρια, χωρίζουν μητέρες από παιδιά, χωρίζουν συγγενείς, φυλακίζουν, απελαύνουν, καταστρέφονται χαρτιά; Εκεί δεν υπάρχει το ζήτημα του σεβασμού των δικαιωμάτων;Όταν με τη Συνθήκη Σένγκεν η χώρα μας με την ευθύνη και των δύο κομμάτων σέρνεται σε αυτήν την αντιμεταναστευτική πολιτική, δεν υπάρχει θέμα ατομικών δικαιωμάτων;Όταν ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός, οι πόλεμοι, οι επεμβάσεις δεν σέβονται τίποτα, μακελεύουν λαούς, χτυπούν, σκοτώνουν, διαλύουν όχι μόνο κράτη αλλά πολιτισμούς και οικογένειες, εκεί δεν μπαίνει θέμα σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων; Βεβαίως και μπαίνει.Εμείς λοιπόν γι’ αυτόν το λόγο λέμε ότι ζούμε σε ένα σύστημα εκμεταλλευτικό,

Πηγή: AKTE- ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2009Αναδημοσίευση από: http://thriskeftika.blogspot.com/2009/09/h-19.html

Επιτέλους κάποιοι μιλούν. Η Εκκλησία της Βουλγαρίας αντιδρά για γκέι παρέλαση  

Σύμφωνα με ανταπόκριση του Πρακτορείου Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «romfea» από την Σόφια, χθες η Ιερά Σύνοδος της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εξέφρασε την έντονη αντίδραση της, όσον αφορά την διεξαγωγή προγραμματισμένης πορείας ομοφυλοφίλων στην Σόφια.

Η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία αναφέρει πως στις 27 Ιουνίου όπου θα διεξαχθεί στην Σόφια η παρέλαση των ομοφυλοφίλων, η Ιερά Σύνοδος, Κληρικοί της Βουλγαρικής Εκκλησίας καθώς και χιλιάδες πιστοί, θα διαμαρτυρηθούν έντονα για την αναίσχυντη και επαίσχυντη αυτή πορεία, η οποία μπορεί να προκαλέσει τρομερές συνέπειες στην κοινωνία και ιδιαίτερα στην νεολαία.

Ακόμη η Ιερά Σύνοδος της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καλεί την εξουσία να απαγορεύσει την παρέλαση αυτή, την οποία αποκαλεί«Σόδομα», διότι οι πολίτες δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε τέτοιες παρελάσεις και σύμφωνα με τον Απόστολο «και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε» (Εφεσ 5.11).

Η Εκκλησία της Βουλγαρίας, θεωρεί ότι τέτοιου είδους συγκεντρώσεις είναι αντίθετες με την ορθή στάση, διότι είναι επικίνδυνες και καταστρέφουν τα θεμέλια του δημοσίου ήθους.

Επίσης το φοιτητικό συμβούλιο της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Σόφιας «Άγιος Κλήμης της Αχρίδας», ορθόδοξοι χριστιανοί, κληρικοί και οι αδελφότητες των ορθόδοξων ναών της πρωτεύουσας, οργάνωσαν στη Σόφια λιτανεία και προέβαλαν αιτήματα για απαγόρευση της προγραμματισμένης για την 27η Ιουνίου παρέλασης ομοφυλόφιλων.

Τέλος οι οργανωτές από την πλευρά τους δήλωσαν, ότι δεν είναι κατά του δικαιώματος αυτοδιάθεσης κάθε ανθρώπου, αλλά δεν θεωρούν ότι «η δήλωση δημοσίως και ιδιαίτερα η ξεδιάντροπη επίδειξη της ομοφυλοφιλίας είναι υγιεινή για την κοινωνία». 

ΕΕ ΕΞΙΣΩΝΕΤΑΙ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΕΣ  ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ. ΕΡΩΤΗΜΑ : ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ;  

Νέα οδηγία για την καταπολέμηση των πολλαπλών διακρίσεων 6/4/2009 9:40:43 πμ  http://www.lawnet.gr/news.asp?cat=2&article=18312

"Μια γυναίκα μαύρη και λεσβία προστατεύεται νομικά από τις διακρίσεις εις βάρος του φύλου ή της φυλής της, αλλά όχι εις βάρος των σεξουαλικών της προτιμήσεων", υπογράμμισε στην ιστοσελίδα του ευρωκοινοβουλίου η Καταλάιν Μπουιτενβέγκ, εισηγήτρια έκθεσης για την καταπολέμηση των διακρίσεων στην ΕΕ.

Από το 2000, η ΕΕ έχει απαγορεύσει κάθε είδους διακρίσεις στο χώρο εργασίας. Τώρα όμως επιθυμεί να πληρώσει ένα σημαντικό κενό στην κοινοτική νομοθεσία επεκτείνοντας την απαγόρευση και σε άλλους τομείς, εκτός εργασίας.

Η πλειοψηφία των μελών της επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τάσσεται υπέρ της έκθεσης της Ολλανδέζας ευρωβουλευτή από την Ομάδα των Πρασίνων/Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας, αν και η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα του Κοινοβουλίου (Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και των Ευρωπαίων Δημοκρατών) φοβάται ότι η εν λόγω οδηγία, που έχει προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα δημιουργήσει “πρόσθετη γραφειοκρατία”.

Το σχέδιο οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει ως στόχο να περιορίσει τις διακρίσεις βάσει θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού. Μέχρι στιγμής έχουν τεθεί σε ισχύ τρεις οδηγίες για την καταπολέμηση των διακρίσεων. Αυτές αφορούν τις διακρίσεις για λόγους φυλετικής ή εθνικής καταγωγής (τόσο εντός όσο και εκτός της αγοράς εργασίας), τις διακρίσεις στην αγορά εργασίας και την ίση μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Η νέα οδηγία θα απαγορεύει τις διακρίσεις στους τομείς της κοινωνικής προστασίας, της εκπαίδευσης, καθώς και της πρόσβασης σε αγαθά και υπηρεσίες διαθέσιμων στο κοινό, συμπεριλαμβανομένης της στέγασης. Τα μέλη της επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών θέλουν όμως να καλύπτει και την πρόσβαση στις μεταφορές, αλλά και τις πολλαπλές διακρίσεις, ήτοι τις διακρίσεις που ασκούνται για δύο ή περισσότερους λόγους.

Το σχέδιο οδηγίας χαρακτηρίζει την παρενόχληση ως μια μορφή διακρίσεων, εφόσον σημειώνεται ανεπιθύμητη συμπεριφορά με σκοπό ή αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου και τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή προσβλητικού περιβάλλοντος.

Η εν λόγω οδηγία απαγορεύει επίσης τις διακρίσεις για λόγους αναπηρίας, όπως αυτή ορίζεται από τον ΟΗΕ, σε ό,τι αφορά την κοινωνική προστασία, τις κοινωνικές παροχές, την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση, τα αγαθά και τις υπηρεσίες.   

^{Απα-ΤΗΛΟΣ Γάμος ...}

^{Εύστοχο άρθρο του κ. Τριανταφύλλου Μπολτέτσου στο περιοδικό ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ Ιουνίου 2008 (της Εκκλησίας της Ελλάδος) που αναφέρεται στα θλιβερά για τον Ελλαδικό χώρο γεγονότα που προηγήθηκαν της καταθέσεως προς ψήφιση στην Βουλή του νομοσχεδίου για την Ελεύθερη Συμβίωση. (βρίσκεται αμέσως κάτω σε δύο αρχεία .Pdf)}