Από μια συζήτηση του Αρχιμ. Βασιλείου, προηγουμένου της Ι. Μονής Ιβήρων, με γιατρούς και φοιτητές ιατρικής στην Αθήνα.

Είστε γιατροί. Ο άρρωστος θέλει από σας την υγεία. Ζητά τη ζωή, την παράταση, την αιωνιότητα. Δεν σας τα λέει όλ’ αυτά ξεκάθαρα, γιατί δεν μπορείτε να του τα δώσετε.

Και για να μην τον διώξετε, για να μη σας φέρει σε αμηχανία – με το να σας ζητά πολλά – γι’ αυτό δεν σας τα λέει ρητώς. Σας τα λέει αρρήτως. Τα πιο μεγάλα πράγματα, που ξεφεύγουν από την αίσθηση, την προσδοκία και την έκφραση, λέγονται αρρήτως, με μια ματιά, με το είναι ολόκληρο, τη σιωπή.

Ο άρρωστος έρχεται σε σας για να σωθεί από τον πόνο και το θάνατο. Τελικά θέλει ένα πράγμα: «ίνα μη αποθάνη».

Εάν σεις ξέρετε σαν άνθρωποι-γιατροί ότι υπάρχει Κάποιος που μπορεί να δώσει αυτό το αντίδοτο του θανάτου, το φάρμακο της αθανασίας, οφείλετε και πρέπει να του το πείτε, αν τον οδηγήσετε σ’ Αυτόν, γιατί μόνο αυτό θέλει από σας και τίποτε άλλο.

Κι αν δεν το ξέρει αυτό ο άρρωστος, αν νομίζει ότι σεις μπορείτε να του δώσετε μόνο «ασπιρίνη», αυτό δεν πρέπει να σας εμποδίζει και δεν σας απαλλάσσει από την υποχρέωση να του δώσετε και το Άλλο, το δραστικό, το αιώνιο.

Δεν σας ζητά ο ασθενής να του μάθετε ιατρική. Να του πείτε πώς λειτουργεί το στομάχι ή το σώμα του όλο, ούτε πώς δρα χημικά ή άλλως το κάθε φάρμακο. Ζητά την υγεία, τη ζωή.

Είναι παραδομένος στα χέρια σας ψυχή τε και σώματι. Αν δεν το καταλαβαίνει ότι είναι «ψυχή τε», αν νομίζει ότι είναι μόνο σώμα και μόνο αυτό σας προσφέρει, επειδή τη δύσκολη στιγμή σας δίδει όλο του τον εαυτό, σημαίνει ότι σας δίδει και την ψυχή του. Εσείς μπορείτε να του πείτε, με τη σιωπή ή με το λόγο σας, στην ώρα αυτή (που ανοίγεται ένας μοναδικός χώρος της ψυχής του, του είναι του όλου) και για ένα άλλο οργανισμό, για ένα άλλο σώμα ψυχικό και πνευματικό, που το αισθάνεται, αλλά δεν το βλέπει, όπως ποτέ του δεν είδε τη σωματική του καρδιά ή τα σπλάχνα του.

Αν είστε πράγματι γιατροί, πρέπει να γνωρίζετε και να ενδιαφέρεστε για όλο τον άνθρωπο και όχι μόνο για το χιτώνα του σώματός του και την πρόσκαιρη διατριβή του στη γη. Και ο λόγος και η σιωπή σας πρέπει να λέει το ίδιο πράγμα που νικά το θάνατο και εξαγγέλλει τη ζωή.

Ο πυρετός φέρνει την υγεία στο σώμα, ο πόνος φέρνει την υγεία στην ψυχή. Να δώσετε στον άρρωστο να το καταλάβει. Να του αποκαλύψετε το είναι του. Να λειτουργήσετε σας πραγματικοί γιατροί. Έτσι τα νοσοκομεία γίνονται – είναι – ναοί, όπως και τα Μοναστήρια, κατά τον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, είναι νοσοκομεία.

Αν παρατείνεις τη ζωή του άλλου, όχι δέκα χρόνια, αλλά δέκα αιώνες και ακόμη, σημαίνει ότι δεν είσαι γιατρός, αλλά κομπογιαννίτης. Γιατί ο άνθρωπος δεν ζητά μόνο παράταση ζωής. Θέλει «ίνα μη αποθάνη». Και υπάρχει Γιατρός που δίνει την υγεία αυτή, που είναι αιωνιότης.

Αυτή την υγεία κατά βάθος ζητούν όλοι όσοι έρχονται σε σας, αν και συχνά περιμένουν (εξ αιτίας της κακής παραδόσεως της πετπωκυίας φύσεως και ιστορίας μας) από σας «ασπιρίνη». Αλλά εσείς σπουδάσατε Ιατρική και πρέπει να τους δίνετε αυτό που δεν μπορούν να βρουν μόνοι τους στο περίπτερο του κόσμου. Εσείς γίνατε Γιατροί και πρέπει να δίνετε εκείνο που βρήκατε στο «Πανδοχείον» (Λουκ. 10, 34), στο ιατρείο της Εκκλησίας.

Ο χριστιανός γιατρός δεν είναι κομπογιαννίτης, αλλά διάκονος, νοσοκόμος απλός του Ενός, Μεγάλου Μοναδικού Ιατρού του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Έστω μικροί νοσοκόμοι, αδύνατοι και αδαείς, αλλά νοσοκόμοι του ενός Γιατρού.

Υπάλληλοι εξωτερικών ιατρείων, που δίδετε εισιτήριο για το νοσοκομείο της Εκκλησίας, όπου όταν μπει κανείς, μπήκε στη ζωή, την υγεία και την αιωνιότητα, άσχετα αν πεθάνει το σώμα του και ενταφιάσουν πρόσκαιρα το σκήνος του. Όχι, ποτέ κομπογιαννίτες που αγωνίζεστε για παράταση πρόσκαιρης ζωής, που δεν νικάτε το θάνατο, αλλά μόνο τον αναβάλλετε.

Αποκαλύψτε στον άνθρωπο ότι η Φύση του είναι δεκτική υγείας, μπορεί να γίνει υγεία, αιωνιότης με το θρίαμβο του Αναστάντος.

Προσδοκούμε και ζούμε την ανάσταση και την αιωνιότητα των σωμάτων στην Εκκλησία μέσα. Αυτό μας έμαθε ο Αναστημένος Χριστός. Μας το λέει και είναι ο Ίδιος. Μας το λένε και το ζουν οι μεγαλύτεροι και αληθινοί αδελφοί μας – της ιδιας με μας φύσεως – οι Άγιοι της Εκκλησίας.

Εφ’ όσον ο άρρωστος σας δίνει όλο του τον εαυτό και μπορεί να τον δείτε από τα χέρια σας να πηγαίνει στο θάνατο, χωρίς να σας ζητά κανείς το λόγο, πρέπει να του αποκαλύψετε την Αλήθεια, να του δώσετε όλο τον εαυτό σας φάρμακο δραστικό. Δεν υπάρχει άλλη σχέση – θεραπεία και σωτηρία – από την ολοκληρωτική αλληλοπροσφορά μέσα στην Εκκλησία του εν Τριάδι Θεού. Και αν είστε γιατροί σωσμένοι ή σωζόμενοι, θεωμένοι ή θεούμενοι, με το να του δώσετε τον εαυτό σας, θα του δώσετε το Γιατρό που κρύβετε μέσα σας, το Γιατρό και την Υγεία και την Αθανασία που είστε, σπουδάσαντες την Ιατρική μέσα στην Εκκλησία και καταστάντες δι’ αυτού κοινωνοί «θείας φύσεως».

Έτσι σώζετε τον ασθενή και σώζεστε ταυτόχρονα και σεις οι ίδιοι, γιατί «εν σώμα εσμεν οι πολλοί» και μια είναι η καινή βιοτή που νικά το θάνατο από τώρα, σε τούτη και στην άλλη τη ζωή. …Τίς χειμαζόμενος και προστρέχων, τω Λιμένι τούτω ου διασώζεται; Τίς οδυνώμενος και προσπίπτων, τω Ιατρείω τούτω ου θεραπεύεται; Δημιουργέ των απάντων και Ιατρέ των νοσούντων Κύριε, πριν εις τέλος απόλωμαι, σώσον με. (Απόστιχον Κυριακής εσπέρας, Ήχος δ΄).

Πηγή: Αβέρωφ

Ἡ σύγχρονη βιοϊατρικὴ δημιουργεῖ καινοφανεῖς «συζυγικὲς» σχέσεις καὶ οἰκογενειακὲς καταστάσεις. Πάντοτε τὰ παιδιὰ ἦταν καρποὶ ἐρωτικῆς σχέσεως. Σήμερα ἡ σχέση αὐτὴ μπορεῖ νὰ ἀντικατασταθεῖ μὲ ψυχρὴ ἐργαστηριακή διαδικασία, ποὺ χαρακτηρίζεται συνήθως, ὡς «ἰατρικῶς ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή».

Ἡ διαδικασία ὅμως αὐτή, πού ἀκολουθεῖ διάφορες μεθόδους, (ἀπὸ τὴν ὁμόλογη ἐνδοσωματικὴ ὥς τὴν ἑτερόλογη ἐξωσωματική ἢ τήν υἱοθεσία κατεψυγμένων ἐμβρύων) δέν εἶναι συνήθως κάποια ὑποβοήθηση τῆς ἀναπαραγωγῆς, ἀλλὰ καί παρέμβαση στὴν φύση. Γι᾿ αὐτὸ ἀντὶ νὰ ὀνομάζεται «ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγή», θὰ ἔπρεπε νὰ χαρακτηρίζεται ὡς «παρεμβατικὴ ἀναπαραγωγὴ» ἢ ἀκριβέστερα ὡς «παρεμβατικὴ τεκνοποίηση», γιὰ νὰ διακρίνεται ἀπὸ κάθε ἄλλη παραγωγικὴ διαδικασία. Ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς τεκνοποιήσεως ὡς ὑποβοηθούμενης ἤ ὡς παρεμβατικῆς δέν εἶναι τυπικό, ἀλλὰ οὐσιαστικὸ ζήτημα, γιατί προδιαγράφει τόν χαρακτῆρα τῶν συνεπειῶν της. Ἡ ὑποβοήθηση πραγματοποιεῖται μέσα στό φυσικὸ πλαίσιο, ἐνῷ ἡ παρέμβαση μπορεῖ νὰ βγαίνει καί ἔξω ἀπὸ αὐτό. Βγαίνοντας ὅμως ἔξω ἀπὸ τὸ φυσικὸ πλαίσιο διολισθαίνει εὔκολα σὲ ἀφύσικες ἢ παρὰ φύση καταστάσεις ἢ καὶ σὲ διευκόλυνση τέτοιων καταστάσεων. Ἐξ ἄλλου, μὲ τὶς νέες μορφὲς μητρότητας ἔπαυσε νὰ ἰσχύει τὸ ἀξίωμα ὅτι ἡ μητέρα εἶναι πάντοτε βεβαία.

Ἀκόμα καὶ κάποιες περιπτώσεις, ποὺ ἀναφέρονται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ ἐκλαμβάνονται ἀπὸ μερικοὺς ὡς σχετικὲς μὲ τὴν παρένθετη μητρότητα, ὅπως τῆς γυναικός τοῦ Ἀβραὰμ Σάρρας, ἡ ὁποία ἦταν στείρα καὶ συνέστησε στὸν σύζυγό της νὰ συνευρεθεῖ μὲ τὴ δούλη της Ἄγαρ γιὰ νὰ τεκνοποιήσει , ἢ τῆς ἐπίσης στείρας γυναίκας τοῦ Ἰακὼβ Ραχήλ, ἡ ὁποία ζήτησε ἀπὸ τὸν σύζυγό της νὰ συνευρεθεῖ μὲ τὴ δούλη της Βάλλα, γιὰ νὰ γεννήσει στὰ γόνατά της καὶ νὰ ἀποκτήσει μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο παιδί , δὲν ἔθιξαν καθόλου τὴν βεβαιότητα τῆς μητρότητας.

Μὲ τὰ σύγχρονα ὅμως δεδομένα τὸ ἀξίωμα ὅτι  ἡ μητέρα εἶναι βεβαία, μετατρέπεται σὲ θεώρημα ποὺ χρειάζεται ἀπόδειξη. Ἡ παρένθετη μητρότητα ἐμφανίζεται σὲ περιπτώσεις κατὰ τὶς ὁποῖες ἡ γυναῖκα πού ἐπιθυμεῖ νὰ γίνει μητέρα ἀδυνατεῖ λόγῳ στειρότητας ἢ ἄλλης αἰτίας. Οἱ περιπτώσεις αὐτὲς διαφέρουν μεταξύ τους, γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ μορφὲς ποὺ προσλαμβάνει ἡ παρένθετη μητρότητα εἶναι διαφορετικές. Στὴ συνέχεια ἀναφέρουμε τὶς ἀκολουθούμενες πρακτικὲς. Δημιουργεῖται ἔμβρυο μὲ ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση γενετικοῦ ὑλικοῦ τῶν συζύγων, ἐμφυτεύεται αὐτό στή μήτρα τῆς παρένθετης μητέρας καὶ ὅταν τὸ παιδὶ γεννηθεῖ, παραδίδεται στοὺς συζύγους, ποὺ τὸ ἀνατρέφουν πλέον ὡς γονεῖς. Ἀκριβέστερα, ἡ παρένθετη αὐτὴ μητέρα ὀνομάζεται φέρουσα μητέρα. Ἐκτός, ὅμως ἀπὸ τὴν ὁμόλογη αὐτὴ γονιμοποίηση, κατὰ τὴν ὁποία τὸ ἔμβρυο προέρχεται ἀπὸ τοὺς συζύγους, ἡ ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση παρέχει τὴ δυνατότητα καὶ γιὰ ἑτερόλογη γονιμοποίηση, κατὰ τὴν ὁποία τὸ γενετικὸ ὑλικὸ τοῦ συζύγου χρησιμοποιεῖται γιὰ τὴν γονιμοποίηση ὠαρίου ξένης γυναίκας, προκείμενου νὰ ἐμφυτευτεῖ τὸ ἔμβρυο στὴν παρένθετη μητέρα. Τέλος, μπορεῖ νὰ ἐμφυτευτεῖ στὴν παρένθετη μητέρα καὶ ἔμβρυο ποὺ δημιουργήθηκε ἐξωσωματικὰ ἀπὸ ξένο σπέρμα καὶ ξένο ὠάριο.

Στὶς τελευταῖες αὐτές περιπτώσεις ἡ μητέρα αὐτὴ χαρακτηρίζεται συνηθέστερα ὡς ὑποκατάστατη μητέρα. Ὑπάρχει τέλος, καὶ ἡ περίπτωση τῆς γεννήσεως παιδιοῦ μὲ γαμέτες ποὺ ἀγοράζονται χωρὶς νὰ ἔχουν σχέση μὲ κανέναν ἀπὸ τοὺς συζύγους ποὺ ἀναλαμβάνουν νὰ τὸ ἀναθρέψουν. Μὲ τὴν παρεμβατικὴ τεκνοποίηση καὶ τὴν παρένθετη μητρότητα ἕνα παιδὶ μπορεῖ νὰ ἔχει ἕως ἕξι γονεῖς μὲ ἐπιμέρους γονικοὺς ρόλους. Μπορεῖ νὰ ἔχει τὴν βιολογική του μητέρα ποὺ πρόσφερε τὸ ὠάριο γιὰ τὴν γέννησή του, τὴν μητέρα ποὺ ἀνέλαβε νὰ τὸ κυοφορήσει, ὅπως καὶ τὴν κοινωνική του μητέρα ποὺ ἀνέλαβε τὴν ἀνατροφὴ καὶ τὴν ἀγωγή του. Ταυτόχρονα, μπορεῖ νὰ ἔχει τὸν βιολογικό του πατέρα ποὺ ἔδωσε τὸ σπέρμα γιὰ τὴ γέννησή του, τὸν κοινωνικό του πατέρα ποὺ ἀνέλαβε τὴν ἀνατροφὴ καὶ τὴν ἀγωγή του, ἀλλὰ κατὰ κάποιον τρόπο καὶ τὸν γιατρὸ ποὺ ἔπαιξε ἀποφασιστικὸ ρόλο στὴν ἐπιλογὴ καὶ τὴ γέννησή του.

Ὅλες αὐτὲς οἱ παραλλαγὲς δημιουργοῦν, ὅπως εἶναι φυσικό, ἀμέτρητα προβλήματα, ὅπως ἀκόμα καὶ σοβαρὲς αἰτίες διαταράξεως τῆς οἰκογενειακῆς, ἀλλὰ καὶ εὐρύτερα τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς. Φυσικὸ δικαίωμα ἀλλὰ καὶ ψυχολογικὴ ἀνάγκη κάθε παιδιοῦ εἶναι νὰ ἔχει τήν μητέρα του, ποὺ τὸ συλλαμβάνει, τὸ κυοφορεῖ, τὸ γεννᾶ καὶ τό ἀνατρέφει. Μὲ τὴν παρένθετη μητρότητα ἕνα ἤ περισσότερα ἀπὸ τὰ στοιχεῖα αὐτὰ προσβάλλονται καὶ τὸ παιδὶ ἀδικεῖται. Ἐπιπλέον, τὸ παιδί δέν ἔρχεται στόν κόσμο μέ φυσιολογικὸ τρόπο, ἀλλὰ μὲ κάποια ἐργαστηριακὴ διαδικασία. Δέν γεννιέται ὡς καρπὸς ἀγαπητικῆς σχέσεως, ἀλλά ὡς προϊὸν μηχανικῆς διαδικασίας. Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὴν παρέμβλητη μὴ φυσιολογική διαδικασία, πού ἔχει οὐδέτερο χαρακτῆρα, ὑπάρχουν καὶ οἱ φυσιολογικὲς διαδικασίες, ὅπως εἶναι ἡ κυοφορία καὶ ἡ γέννηση, ποὺ καλλιεργοῦν ἄμεσο προσωπικὸ δεσμὸ μεταξὺ τοῦ παιδιοῦ καὶ τῆς παρένθετης μητέρας. Ὅλα ὅμως αὐτὰ μποροῦν εὔκολα καὶ εὔλογα νὰ καταστοῦν πυρῆνες σοβαρῶν ψυχολογικῶν, ἠθικῶν, κοινωνικῶν, ὅπως καὶ νομικῶν προβλημάτων. Πῶς μπορεῖ κάποια γυναῖκα, ποὺ κυοφόρησε κάποιο παιδὶ ὡς «φέρουσα» ἢ ὡς «ὑποκατάστατη» μητέρα, νὰ ἀντιμετωπίσει τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὡς μία «ὑπηρεσιακὴ» διαδικασία, ἀπὸ τὴν ὁποία κάποια στιγμὴ ἀποσυνδέεται; Καὶ πῶς μπορεῖ τὸ γεγονὸς αὐτὸ νὰ διατηρεῖ τὴν ἱερότητά του, ὅταν συμβαίνει νὰ πραγματοποιεῖται ὡς ἀμειβόμενη ἐργασία; Τί μπορεῖ νὰ συμβεῖ, ὅταν ἡ παρένθετη μητέρα συνδεθεῖ τόσο μὲ τὸ παιδὶ πού κυοφόρησε, ὥστε νὰ μὴ θέλει νὰ τὸ παραδώσει στοὺς φυσικοὺς ἢ τοὺς κοινωνικοὺς γονεῖς του; Καὶ τί μπορεῖ νὰ συμβεῖ, ὅταν οἱ ὑποψήφιοι γιὰ νὰ τὸ παραλάβουν γονεῖς, ἀρνηθοῦν νὰ τὸ δεχτοῦν ἐξαιτίας κάποιας ἀσθένειας ἢ δυσπλασίας τοῦ βρέφους; Ἀλλὰ καὶ πῶς θὰ αἰσθάνεται τὸ παιδί, ἂν κάποτε πληροφορηθεῖ τὴν γονικὴ πολυμορφία, πού θὰ βρίσκεται ἀποτυπωμένη στὴν ψυχοσωματική του ὀντότητα;

Δὲν εἶναι βέβαια δυνατὸ νὰ ἀναφερθοῦν, καί πολὺ περισσότερο νὰ ἀναλυθοῦν τὰ πολλὰ καὶ σοβαρὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται μὲ τὴν παρένθετη μητρότητα σὲ διάφορα ἐπίπεδα. Τὸ μόνο ποὺ μπορεῖ κανεὶς μὲ βεβαιότητα νὰ πεῖ, εἶναι ὅτι πρόκειται γιὰ πολὺ σοβαρὸ καὶ ἐπικίνδυνο ἐγχείρημα, ποὺ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀντιμετωπίζεται μὲ προχειρότητα καὶ ἐπιπολαιότητα.

1. Γιά περισσότερα βλ. Λ. Κουτσελίνη, Βασικές ἀρχές βιοηθικῆς, ἰατρικῆς δεοντολογίας καί ἰατρικῆς εὐθύνης, Ἀθήνα 1999,  σ. 226 κ.ἑ. Γ.Μαντζαρίδη, Χριστιανική Ἠθική, τόμ. 2, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 579 κ.ἑ. 2. Βλ. Γεν. 16.1 κ.ἑ. 3. Βλ. Γεν. 30, 3-5. 4. Γιά περισσότερα βλ. Ἰσμήνης Κριάρη-Κα­ τράνη, βιοϊατρικές ἐξελίξεις καί Συνταγματι­κό Δίκαιο, Ἀθήνα 1994. σ. 114 κ.ἑ. Μιλτιάδη Βάντσου, ἡ ἱερότητα τῆς ζωῆς, Θεσσαλονί­ κη 2003, σ. 270.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Στις αρχές Φεβρουάριου του 2015 η Αγγλική Βουβή των Κοινοτήτων, με ψήφους 382 έναντι 128 ενέκρινε τη δημιουργία μωρών με τρεις βιολογικούς γονείς, δύο γυναίκες και έναν άνδρα, και περίπου τρεις εβδομάδες αργότερα η Βουβή των Λόρδων, με ψήφους 280 έναντι 48, την επικύρωσε. Η δημιουργία τέτοιων μωρών υπολογίζεται ότι θα αρχίσει το φθινόπωρο του 2015, και η γέννηση των πρώτων τέτοιων παιδιών αναμένεται το 2016.

Στόχος των επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Newcastle της Αγγλίας που ανέπτυξαν τη μέθοδο, είναι η επιδίωξη γέννησης υγιών παιδιών από γυναίκες με ελαττωματικό μιτοχονδριακό DNA. Τα μιτοχόνδρια αποτελούν το ενεργειακό «εργοστάσιο» του κυττάρου, περιέχουν δικό τους DNA, 36 με 37 γονίδια, και κληρονομούνται μόνο από τη μητέρα. Έτσι μητέρες με ελαττωματικό μιτοχονδριακό DNA γεννούν παιδιά με δύσκολα και θανατηφόρα γενετικά νοσήματα, τα μιτοχονδριακά αποκαλούμενα νοσήματα.

Στόχος της προτεινόμενης μεθόδου είναι η αντικατάσταση των ελαττωματικών μιτοχονδρίων της μητέρας με υγιή μιτοχόνδρια από δότρια γυναίκα για τη γέννηση υγιών παιδιών.

Η μέθοδος είναι παραλλαγή της εξωσωματικής γονιμοποίησης, και η αντικατάσταση των ελαττωματικών μιτοχονδρίων της μητέρας από τα υγιή μιτοχόνδρια της δότριας μπορεί να γίνει είτε στο επίπεδο του ωαρίου είτε στο επίπεδο του γονιμοποιημένου ωαρίου, δηλαδή του ζυμωτού. Τα μωρά αυτά με τους τρεις βιολογικούς γονείς (πατέρας, μητέρα και δότρια) έχουν το 99,98% του γενετικού τους υλικού από τον πατέρα και τη μητέρα (πυρηνικό DNA) και το 0,02% από την δότρια (μιτοχονδριακό DNA). Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι το μιτοχονδριακό DNA της δότριας κληρονομείται στους απογόνους των παιδιών αυτών.

Όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο η πρόταση αυτή δημιούργησε αντιδράσεις, πολύ πριν και μετά την έγκρισή της, αφού ως ιδέα συζητείτο από το 2012. Αρκετοί ειδικοί επιστήμονες επισημαίνουν ότι η τεχνολογία αυτή είναι πειραματική και υπάρχουν περιορισμένες πληροφορίες σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της. Ακόμη επισημαίνουν ότι υπάρχει δικαιολογημένη ανησυχία για την υγεία των παιδιών αυτών και για πιθανές βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες βλάβες, τόσο των παιδιών αυτών όσο και των απογόνων τους. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι όταν η μεταφορά των μιτοχονδρίων γίνεται με τη δεύτερη μέθοδο, στο επίπεδο του ζυγωτού, δημιουργούνται δύο έμβρυα από τα οποία προκύπτει ένα τρίτο με το γενετικό υλικό από τους τρεις γονείς, το οποίο και εμφυτεύεται στη μήτρα της μητέρας προς κυοφορία, ενώ τα δύο πρώτα καταστρέφονται. Αν μάλιστα χρησιμοποιηθεί το πρωτόκολλο της εξωσωματικής γονιμοποίησης, τότε θα δημιουργούνται περισσότερα του ενός έμβρυα, και τα έμβρυα που θα καταστρέφονται θα είναι πολλαπλάσια των δύο. Όμως το ζυγωτό δεν είναι μια απλή βιολογική οντότητα, αλλά μια έμψυχη ανθρώπινη ύπαρξη σύμφωνα με τη γνώμη πολλών επιστημόνων, αλλά και με τη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, και άρα η μέθοδος αυτή πάσχει ηθικά και θεολογικά, αφού θα υπάρχει καταστροφή ανθρώπινης ζωής.

Η καταπολέμηση των ασθενειών και η γέννηση υγιών παιδιών ασφαλώς είναι στόχος απόλυτα θεμιτός, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με παρεμβάσεις που αλλοιώνουν αυτή την ίδια τη ζωή ή καταστρέφουν ζωή για να δημιουργήσουν μια άλλη ζωή. Ο σκοπός σε καμία περίπτωση δεν αγιάζει τα μέσα. Βέβαια υπάρχουν και άλλα ηθικά - υπό την ευρεία έννοια - ζητήματα. Ποιά θα είναι π.χ. η σχέση του παιδιού με τη δότρια. Θα έχει δικαίωμα το παιδί να γνωρίζει τον τρίτο γονέα του ή αυτός θα παραμένει ανώνυμος. Αλλο ζήτημα είναι η κάλυψη του κόστους αυτής της παρέμβασης, που θα είναι πολύ υψηλό, όπως άλλωστε είναι και το κόστος όλων των υποβοηθητικών της αναπαραγωγής τεχνολογιών. Αν αυτό δεν καλυφθεί από δημόσια η ιδιωτική ασφάλεια, η μέθοδος θα απευθύνεται μόνο στους πλουσίους, δημιουργώντας έτσι ζήτημα κοινωνικής διάκρισης.

Η όλη συζήτηση για τα μωρά από τρεις γονείς έφερε ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της δημιουργίας σχεδιασμένων μωρών, δηλαδή παιδιών με προκαθορισμένα χαρακτηριστικά, επιθυμητά στους γονείς τους, όπως π.χ. εξωτερική εμφάνιση, εξυπνάδα, μυϊκή δύναμη, ύψος, ή παιδιών απαλλαγμένων από νοσήματα και νοσηρές προδιαθέσεις.

Οι τεχνολογίες της γενετικής μηχανικής έχουν προχωρήσει αρκετά, και η γενετική τροποποίηση ανθρώπινων εμβρύων προς την κατεύθυνση δημιουργίας σχεδιασμένων μωρών φαίνεται ότι σχετικά σύντομα θα περάσει από το μύθο στην πραγματικότητα. Εάν και όταν αυτό συμβεί, η κοινωνία θα περάσει στην εποχή της θετικής ευγονικής, που σημαίνει παρεμβάσεις για τη βελτίωση του ανθρωπίνου είδους. Τα τελευταία χρόνια μέσα στην επιστημονική κοινότητα υπάρχουν έντονες συζητήσεις για τα σχεδιασμένα μωρά, το διαδίκτυο φιλοξενεί μεγάλο αριθμό αναρτήσεων με τα υπέρ και τα κατά αυτής της τεχνολογίας, ενώ πρόσφατα (Ιανουάριος 2015) σε εκπομπή του BBC κορυφαίοι σχετικοί επιστήμονες δηλώνουν ότι η κοινωνία πρέπει να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο αυτό που πάντως έρχεται. Το ζήτημα είναι αν η κοινωνία τελικά θα επιτρέψει τέτοιες ακραίες παρεμβάσεις στον πυρήνα της ζωής, ικανοποιώντας τις φιλοδοξίες των επιστημόνων και τις εγωιστικές επιθυμίες κάποιων γονέων, ή θα θέσει κόκκινες γραμμές. Μέχρι τώρα οι κληρονομήσιμες στην επόμενη γενεά παρεμβάσεις στον γενετικό κώδικα απαγορεύονταν. Με τη δημιουργία μωρών από τρεις γονείς η κόκκινη αυτή γραμμή παραβιάζεται, αφού το μιτοχονδριακό DNA της δότριας θα περάσει στους απογόνους των παιδιών αυτών. Όμως, άπαξ κάποιος περάσει την πιο πάνω κόκκινη γραμμή, είναι πολύ δύσκολο να μην κάνει το επόμενο βήμα, που είναι η δημιουργία σχεδιασμένων μωρών. Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος αντίθεσης προς τη δημιουργία παιδιών από τρεις γονείς. Συχνά οι επιστήμονες που ασχολούνται με τη γενετική και τις παρεμβάσεις της, κατηγορούνται ότι προσπαθούν να σφετεριστούν το ρόλο του Θεού (play God). Αντικρούοντας την κατηγορία αυτή ο λόρδος Winston, κορυφαίος ειδικός επιστήμονας σε θέματα γονιμότητας δήλωσε: «Μερικές φορές μας κατηγορούν ότι παίζουμε τον Θεό. Δεν προσπαθούμε να τον υποκαταστήσουμε, απλά προσπαθούμε να επαυξήσουμε τα έργα του».

Το ερώτημα είναι: Έχουν οι επιστήμονες τέτοια εξουσία, χρησιμοποιώντας τα επιτεύγματα της γενετικής μηχανικής, να αλλάξουν τον κόσμο και την ανθρώπινη ζωή σύμφωνα με τις δικές τους φιλόδοξες επιθυμίες και τις χρησιμοθηρικές απαιτήσεις της κοινωνίας; Μήπως με τη συμπεριφορά τους αυτή οδεύουν στην περιοχή της «ύβρεως», της αναιδούς δηλαδή πρόκλησης του Θεού; Μήπως κάποιοι από τους επιστήμονες επιδιώκουν ενσυνείδητα να παίξουν το ρόλο του Θεού, θεωρώντας την επιστήμη παντοδύναμη και ικανή να δίνει πάντοτε λύσεις;

Πηγή: «Η Δράση μας», Μάιος 2015, Η άλλη όψη

Συνήλθε σήμερα Πέμπτη, 9 Οκτωβρίου 2014, στη τριτη Τακτική Συνεδρία της η Ιερά Συνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Μετά την προσευχή ανεγνώσθη ο Κατάλογος των συμμετεχόντων Ιεραρχών και διεπιστώθη η απουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκοπίου, ο οποίος απουσίασε αιτιολογημένα.

Κατόπιν επικυρώθηκαν τα Πρακτικά της χθεσινής Συνεδρίας.

Ακολούθως, έγινε η ψηφοφορία για την εγγραφή των υποψηφίων στον Κατάλογο «Των προς Αρχιερατείαν Εκλογίμων».

Σύμφωνα με την Ημερησία Διάταξη, ανέγνωσε την εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, με θέμα : «Βιοηθικά διλήμματα και ποιμαντικοί προβληματισμοί» και κατέληξε σε ποιμαντικές κατευθύνσεις.

Στην ποιμαντική διαχείρηση των ποικίλων θεμάτων και την ηθική θεώρηση των πράξεων, υπάρχει μία διαβάθμιση, τόνισε ο Σεβασμιώτατος. Υπάρχει αυτό που η Εκκλησία ευλογεί, αυτό που οικονομεί, αυτό που ανέχεται και αυτό που απαγορεύει. Στο θέμα της αναπαραγωγής του ανθρώπου, αυτό που η Εκκλησία ευλογεί είναι η φυσική ένωση των συζύγων και αυτό που προτρέπει είναι η εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού. Πρέπει λοιπόν να υπογραμμίσουμε την σημασία που έχει η προσευχή, η προσφυγή στην παρέμβαση του Θεού, η δοξολογία και ευχαριστία για τα δώρα Του, η εμπιστοσύνη στο όποιο άγιο θέλημά Του, η συναίσθηση ότι τα παιδιά δεν είναι δικά μας ως προς την προέλευσή τους, αλλά είναι πρωτίστως του Θεού, και εμείς συναινούμε ως συνεργοί Του και αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ανατροφής τους.

Η Εκκλησία θα μπορούσε μεν να κάνει σωστή χρήση της οικονομίας Της εκεί που οι άνθρωποι δεν είναι ώριμοι να δεχθούν την ακρίβειά Της, όπως στην περίπτωση της γονιμοποίησης ως θεραπευτικής υποβοήθησης στις περιπτώσεις που υπάρχει αναπαραγωγική ανεπάρκεια, εντός νομίμου και εκκλησιαστικού Γάμου και με το δεδομένο ότι δεν καταστρέφονται έμβρυα.

Ο Σεβασμιώτατος τόνισε χαρακτηριστικά, «δεν πρέπει να υποδείξουμε τίποτε άλλο, όσο και αν πιεζόμεθα από τους πιστούς. Ας αποφασίσουν και ας επιλέξουν μόνοι τους οι σύζυγοι. Για εμάς, ως Εκκλησία, η κόκκινη γραμμή είναι η καταστροφή των εμβρύων, η διακοπή της κυήσεως και η διατάραξη της ισορροπίας της σχέσης των συζύγων».

Αναφορικά με τις περιπτώσεις προγεννητικής διάγνωσης με παθολογική προοπτική, σημείωσε ότι είναι πράγματι δύσκολες στην διαχείρησή τους, όμως με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να υποταχθούμε στην κοσμική λογική που «θεραπεύει» τα έμβρυα στερώντας τους βίαια και πρόωρα την επιβίωση. Τα παιδάκια που γεννιούνται με τέτοια προβλήματα, διανοητική υστέρηση κ.λπ., πρέπει να τα αγκαλιάζουμε ως παιδιά του Θεού. Αυτά Τον επιβεβαιώνουν. Είναι τα «μωρά του κόσμου, α εξελέξατο ο Θεός, και τα ασθενή και εξουθενημένα» (Α´ Κορ. α 27). Δεν υπάρχουν για να τα «βοηθούμε», αλλά για να μας φωτίζουν και να μας στηρίζουν.

Στον διάλογο που ακολούθησε της εισηγήσεως, εξέφρασαν τις απόψεις τους οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Ηλείας κ. Γερμανός, Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος, Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος, Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Καρυστίας κ. Σεραφείμ, Ιερισσού, Αίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός και Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος.

Εν κατακλείδι η Ιερά Συνοδος της Ιεραρχίας εκφράζει τον απόλυτο σεβασμό Της στην «εξ άκρας σύλληψη» του ανθρώπου.

Ευλογεί την τεκνοποιεία μέσα στο πλαίσιο της Οικογένειας, ως ενώσεως ανδρός και γυναικός.

Καταννοεί την αγωνία των νέων ζευγαριών που θέλουν να τεκνοποιήσουν.

Αναγνωρίζει την προσφορά της Επιστήμης στο πλαίσιο ηθικών δεσμεύσεων.

Τονίζει την ανάγκη να ενισχυθούν οι γεννήσεις στην Χώρα μας και να διευκολυνθεί η διαδικασία της υιοθεσίας.

Η Ιερά Συνοδος της Ιεραρχίας θα συνεχίσει τις εργασίες Της αύριο το πρωί.

Η Επιτροπή Τυπου

της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Πηγή: Θρησκευτικά

Ένα από τα τεκμήρια της ηθικής και κοινωνικής παρακμής που βιώνουμε ως Έλληνες είναι πως η χώρα μας κατάντησε «προνομιακός προορισμός» στην Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή (ΙΥΑ). Αυτό γιατί πολλές από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται παραβαίνουν κάθε κανόνα Ηθικής και Βιοηθικής και απαγορεύονται στις περισσότερες χώρες του κόσμου – ακόμη και σ’ αυτές που κυριαρχεί ο ωφελιμισμός, ο υλισμός και ο ηδονισμός. Αποκτήσαμε θλιβερά πρωτεία.

Η από χρόνια έλλειψη κάθε ελέγχου στην αγορά της «ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής» έχει οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Σε Ερώτηση των βουλευτών Γιάννη Δημαρά και Γαβριήλ Αβραμίδη, στις 25 Απριλίου 2014, προς τον Υπουργό Υγείας αναφέρεται μεταξύ των άλλων: « Τα κυκλώματα που λυμαίνονται τον χώρο της εξωσωματικής γονιμοποίησης ξεκινούν από τα φάρμακα και φθάνουν μέχρι το εμπόριο ωαρίων και εμβρύων… Με την ανοχή της πολιτείας έμεινε ανεξέλεγκτη η δραστηριότητα κυκλωμάτων trafficking, με σκοπό την παράνομη διακίνηση γενετικού υλικού έναντι υψηλού ανταλλάγματος». Για το ίδιο θέμα σε άρθρο της στο «Βήμα» ( 28/5/2012) η δικηγόρος κα Φωτεινή-Παρασκευή Α. Θεοδωροπούλου επισημαίνει: « Μη υπαρχούσης Αρχής, καθίσταται δυνατή η εφαρμογή της ΙΥΑ χωρίς την τήρηση των όρων του νόμου: για παράδειγμα, παραβιάζεται η απαγόρευση του περιορισμένου αριθμού μεταφερομένων γονιμοποιημένων ωαρίων στη μήτρα, παραβιάζεται επίσης η αρχή του ηλικιακού ορίου και γίνονται προεμφυτευτικές διαγνώσεις χωρίς την τήρηση κανενός όρου».  

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έκρηξη ιδρύσεως και λειτουργίας Μονάδων «Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή (ΜΙΥΑ) και Τραπεζών Κρυοσυντήρησης χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο. Αιτία η ανυπαρξία δράσης της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΕΑΙΥΑ). Παρά το ότι ο σχετικός Νόμος 3305 ψηφίστηκε το 2005, πριν δηλαδή εννέα χρόνια , στην ουσία ουδέποτε η ΕΑΙΥΑ έχει παραγάγει ουσιώδες έργο! Στα χαρτιά μόνο υπάρχει! Αυτό φαίνεται και από την Έκθεση Πεπραγμένων Έτους 2008 της ΕΑΙΥΑ, που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2009. Το έργο της εξαντλείτο στη δημοσίευση κανονιστικών διατάξεων και απαντήσεων σε ερωτήματα που της ετίθεντο. Σε μία κανονιστική διάταξη που εξέδωσε (ΦΕΚ Β΄ 670/16-04-2008) επιχείρησε να δημιουργήσει μανδύα νομιμότητας για τις επ’ αμοιβή δότριες γαμετών*, ονομάζοντας την αμοιβή τους «αποζημίωση». Σύμφωνα με τον Νόμο 3305/2005 (Άρθρο 8 παρ. 1) «Απαγορεύεται η διάθεση γαμετών και γονιμοποιημένων ωαρίων με οποιοδήποτε αντάλλαγμα προς τον δότη».

Στο θερινό τμήμα της Βουλής ψηφίστηκε ο Νόμος 4272 (ΦΕΚ Α/11.7.2014), με τον οποίο νομιμοποιούνται οι αποζημιώσες των δοτών γενετικού υλικού και περιγράφεται ο τρόπος της καταβολής τους. Επίσης διευκολύνεται η ετερόλογη αναπαραγωγή αφού η γυναίκα που δίνει την εντολή και η γυναίκα που κυοφορεί το παιδί της μπορούν πλέον να μην έχουν, τουλάχιστον, την κατοικία τους στην Ελλάδα, αλλά να μπορούν να έχουν έστω και προσωρινή διαμονή στη χώρα μας. Είναι ο «ιατρικός τουρισμός» που προωθείται στην Ελλάδα!...Έτσι μια Γερμανίδα που θέλει, μετά την εμμηνόπαυση της, να αποκτήσει παιδί. Προς τον σκοπό αυτό επισκέπτεται κάποια ελληνική Μονάδα ΙΥΑ, δηλώνει προσωρινή διαμονή της την Ελλάδα, δίδει τα απαραίτητα χρήματα, η ΜΙΥΑ αναζητεί και βρίσκει π.χ. στην Τουρκία τη γυναίκα που θα κυοφορήσει το έμβρυο, που πιθανότατα να είναι από έλληνες δότες... Δηλαδή Γερμανίδα είναι η γυναίκα που με τη συναίνεση του συντρόφου της έδωσε την εντολή στη ΜΙΥΑ για την απόκτηση παιδιού, Έλληνες οι δότες του εμβρύου και Τουρκάλα η γυναίκα που το κυοφορεί, και που επίσης δηλώνει «προσωρινή διαμονή» στην Ελλάδα!...

Το αλαλούμ στις γέννες με μεθόδους ΙΥΑ είναι πως ο Νόμος 3305/2005 (Αρθρο 9 παρ. 2) επιτρέπει στον τρίτο δότη να «σπέρνει» σε διάφορα ζευγάρια έως και δέκα παιδιά… Δηλαδή μπορεί σε δέκα οικογένειες διαφόρων εθνικοτήτων να υπάρχουν δέκα ελληνόπουλα, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά είναι αδέλφια!

Με τον ίδιο Νόμο 4272/2014 του καλοκαιριού γίνονται ελαφρότερες οι ποινές σε όποιον «κατά παράβαση του άρθρου 8 πωλεί ή αγοράζει ή προσφέρει προς πώληση ή αγορά γεννητικό υλικό ή γονιμοποιημένα ωάρια ή υλικό προερχόμενο από γονιμοποιημένα ωάρια, ή μεσολαβεί στην πώληση ή αγορά των ανωτέρω, ή αποκρύπτει, ή παραποιεί στοιχεία του ιατρικού φάκελο, με σκοπό την πώληση γεννητικού υλικού, ή γονιμοποιημένων ωαρίων». Στον Νόμο 3305 οι πράξεις αυτές τιμωρούντο με ποινή κάθειρξης μέχρι δέκα (10) ετών. Με τον Νόμο 4272, που τροποποιεί τον 3305/2005, αυτές ουσιαστικά αποποινικοποιούνται! Αντί κάθειρξης επιφέρουν ποινή φυλάκισης «τουλάχιστον δύο (2) ετών», που σημαίνει ότι όποιος δικάζεται πρώτη φορά για τα προηγούμενα αδικήματα και καταδικάζεται δεν πηγαίνει φυλακή! Πρέπει να ξανασυλληφθεί για να τιμωρηθεί με κάθειρξη…

Διεθνώς γνωστή η Ελλάδα…

Η Ελλάδα, έχει καταστεί διεθνώς γνωστή στις μεθόδους ΙΥΑ, όπως τα νησιά Καϊμάν στις τραπεζικές καταθέσεις!... Στην ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε ντε λα Σέρα» και στο φύλλο της 9^ης Απριλίου 2014 (σελ. 16) περιγράφεται το εξής γεγονός: «Ένα ζευγάρι ιταλών από το Μιλάνο βρέθηκε ενώπιον του ιταλικού δικαστηρίου για ένα παιδί που απέκτησε στο εξωτερικό με τη συνδρομή γυναίκας της οποίας «νοίκιασε» τη μήτρα. Το γονιμοποιημένο ωάριο, ήταν από σπερματοζωάριο του συζύγου και ωάριο άγνωστης γυναίκας. Ο Ιταλικός Νόμος 40 απαγορεύει την ετερόλογη εξωσωματική γονιμοποίηση, αλλά η σύζυγος, 54 ετών, που πέραν της ηλικίας είχε υποστεί και ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία για καρκίνο, ήθελε παιδί και ο 48χρονος σύζυγός της συναίνεσε. Επειδή δεν μπορούσαν να το αποκτήσουν στην Ιταλία κι επειδή το κόστος στις ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες επιτρέπεται η ετερόλογη εξωσωματική γονιμοποίηση ( Ελλάδα, Αγγλία, Ρουμανία, Ουκρανία) τους φάνηκε υψηλό, προσέφυγαν στην …Ινδία!

Από τα 47 κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης και τα 28 της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( πολλά κράτη είναι μέλη και στους δύο Οργανισμούς) αυτά που προσφέρουν «πλήρη εξυπηρέτηση» στα ζευγάρια που επιθυμούν την ΙΥΑ είναι μόνο τέσσερα: η Ελλάδα, η Ισπανία, η Μεγάλη Βρετανία και το Βέλγιο. Κατά δημοσίευμα πάλι της «Κοριέρε ντε λα Σέρα» (30/6/2014, σελ. 17) το 12-15% των Ιταλών προστρέχουν για ΙΥΑ στην Ελλάδα! Οι υπηρεσίες κατά χώρα και οι αντίστοιχες υπολογιζόμενες δαπάνες είναι, κατ’ εκτίμηση, σε ευρώ:

Ελλάδα: Δωρεά ωαρίων 3.500, εξωσωματική γονιμοποίηση και δωρεά ωαρίων 4.500, μικρογονιμοποίηση και δωρεά ωαρίων 5.500.

Ισπανία: Δωρεά ωαρίων 6.000-6.500, εξωσωματική γονιμοποίηση και δωρεά ωαρίων 8.000-9.000, μικρογονιμοποίηση και δωρεά ωαρίων 9.000.

Μεγάλη Βρετανία : Δωρεά ωαρίων 4.500-5.000, Εξωσωματική γονιμοποίηση και δωρεά ωαρίων 10.000, μικρογονιμοποίηση 7.500.

Βέλγιο : Δωρεά ωαρίων 5.500-6.500, εξωσωματική γονιμοποίηση και δωρεά ωαρίων 10.000, μικρογονιμοποίηση 7.500-9.000.

Οι επιχειρήσεις στη χώρα μας και στον τομέα της ΙΥΑ φαίνεται ότι προσφέρουν «ανταγωνιστικές υπηρεσίες» σε σχέση με άλλες χώρες…

Η γαλλική εφημερίδα «Λε Φιγκαρό», στο φύλλο της 7^ης Αυγούστου 2014 (σελ. 9), έχει ρεπορτάζ από την Αθήνα με θέμα την ΙΥΑ και τίτλο « Στην Ελλάδα μια καινούργια αγορά αναπτύσσεται μέσα σε λίγα χρόνια». Στο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα κατέστη «προνομιακός προορισμός» για ζευγάρια από διάφορες χώρες που θέλουν να χρησιμοποιήσουν την ΙΥΑ.  Σημειώνεται ακόμη ότι οι παρένθετες μητέρες συνήθως δεν είναι ελληνίδες, αλλά διαφόρων εθνοτήτων, οι περισσότερες τσιγγάνες ή πολωνές. Η αμοιβή τους κυμαίνεται περί τα 10.000 Ευρώ.

Ηθικά, νομικά και βιοηθικά προβλήματα  

Η εισβολή της τεχνολογίας και των νόμων της αγοράς στο μυστήριο της γέννησης του ανθρώπου έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση πολλών, σύνθετων και δύσκολων προβλημάτων νομικών, ηθικών, βιοηθικών, κοινωνικών και ψυχοσωματικών. Αυτά γενικώς πιστοποιούνται και αναγνωρίζονται από τους αρμόδιους, αλλά έως εκεί. Ουδεμία κίνηση διόρθωσης, ουδεμία απόπειρα θεραπείας. Η ανθρωπότητα οδεύει όλο και βαθύτερα στα τενάγη του υλισμού, του ωφελιμισμού, του εγωισμού και του ηδονισμού.

Πρόσφατα στο «Νομικό Βήμα» (Τόμος 62 - Τεύχος 4, Μάϊος 2014, σελ. 880-885) δημοσιεύθηκε η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Αριθ, 431/2013) και ο σχολιασμός της από τον κ. Πάνο Νικολόπουλο, Λέκτορα του ΕΚΠΑ. Το νομικό ζήτημα προέκυψε από παρένθετη μητρότητα. Το Μονομελές Πρωτοδικείο έδωσε άδεια στον Χ.Μ. να αποκτήσει παιδί, με τη μέθοδο της παρένθετης κύησης. Με βάση την απόφαση αυτή γεννήθηκαν δίδυμα παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, των οποίων είναι πατέρας. Αυτός παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο γυναίκα άνω των 60 ετών, η οποία ζήτησε από το δικαστήριο να τα υιοθετήσει, ως τέκνα του συζύγου της. Ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών άσκησε έφεση στην απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου, να δώσει άδεια τεκνοποίησης με παρένθετη μητέρα στον Μ.Χ. και το Εφετείο δικαίωσε τον Εισαγγελέα, αφού έκρινε ότι επί παρένθετης κύησης η δικαστική άδεια παρέχεται μόνο σε γυναίκα και όχι σε άνδρα. Κατόπιν της απόφασης του Εφετείου ο Μ.Χ., που ζήτησε και πήρε την άδεια για τεκνοποίηση με παρένθετη μητέρα, δεν λογίζεται πατέρας των παιδιών, ενώ μητέρα τους θεωρείται η παρένθετη μητέρα που δεν το ζήτησε! Αν είναι έγγαμη ή έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης τα παιδιά αποκτούν πατέρα όχι αυτόν που τα ζήτησε, αλλά τον σύζυγο ή τον σύντροφο της. Αν είναι άγαμη τότε πατέρας μπορεί να θεωρηθεί ο Μ.Χ., που επιδίωξε τη γέννησή τους και μητέρα η παρένθετη, «δηλαδή δυο πρόσωπα που δεν έχουν οποιοδήποτε νομικό ή κοινωνικοσυναισθηματικό δεσμό μεταξύ τους και δεν συμβιώνουν», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο κ. Νικολόπουλος. Και βέβαια θύματα αθώα της υπόθεσης είναι τα γεννηθέντα παιδιά...

Το περασμένο καλοκαίρι παγκόσμια απήχηση είχε η περίπτωση μιας Ταϊλανδής πτωχής παρένθετης μητέρας, εντολείς της οποίας ήταν ζευγάρι Αυστραλών. Αυτή γέννησε δίδυμα, το ένα παιδί κανονικό, το άλλο με σύνδρομο ντάουν. Το ζευγάρι των Αυστραλών προσέφυγε στη δικαιοσύνη της Πατρίδας τους, και με το επιχείρημα ότι δεν έγινε σωστή προεμφυτευτική γενετική διάγνωση τελικά πέτυχαν να πάρουν μόνο το γερό βρέφος και άφησαν στην τύχη του το άλλο! Το θέμα ήρθε στη δημοσιότητα και η Ταϊλανδή παρένθετη μητέρα, εξέφρασε τη διάθεση να κρατήσει κοντά της το βρέφος με το σύνδρομο ντάουν, μαζί με τα άλλα, τα τέσσερα φυσικά παιδιά της. Οι ανά τον κόσμο ανθρωπιστικές οργανώσεις έσπευσαν να την βοηθήσουν, ώστε να έχει τα προς το ζην η ίδια, το βρέφος και η οικογένειά της.

Στη Γαλλία απαγορεύεται η ΙΥΑ, αλλά η Κυβέρνηση Βαλς επιθυμεί να προωθήσει την αναγνώριση παιδιών, που γεννώνται στο εξωτερικό από ετερόλογη ΙΥΑ και παρένθετη μητέρα. Η πρόθεσή του βρίσκει εντονότατη αντίδραση από μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου και της κοινής γνώμης. ‘Όπως έγραψε ο «Φιγκαρό» ( 7/8/2014, σελ. 8) μεταξύ όσων διαφωνούν για «την είσοδο στη Γαλλία των συμβολαίων των παρένθετων μητέρων» είναι οι σοσιαλιστές Ζακ Ντελόρ, πρ. πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και Λιονέλ Ζοσπέν, πρ. πρωθυπουργός. Όπως τόνισε η πρόεδρος του κινήματος «Διαδήλωση για όλους» Λουντοβίν ντε λα Ροσέρ «Η παρένθετη μητρότητα είναι η υποδούλωση της γυναίκας και το άνοιγμα της πόρτας σε σχήματα παράλογα και απάνθρωπα». Τα γαλλικά ζευγάρια που επιθυμούν την ΙΥΑ βλέποντας την δυσκολία να περάσει αυτή στη χώρα τους επιδιώκουν να αναγνωρίζουν τα παιδιά που αποκτούν στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες που όλα επιτρέπονται....

Στην Ιταλία απαγορεύεται η ετερόλογη αναπαραγωγή και η παρένθετη μητέρα. Και στη χώρα αυτή επιχειρείται να νομιμοποιούνται τα βρέφη που γεννιούνται στην Ελλάδα και αλλού με μέθοδο της ΙΥΑ. Ιταλοί ιατροί ειδικοί στην γενετική τεχνολογία παραδέχονται πάντως τα πολλά προβλήματα που αυτή προκαλεί και ειδικότερα η παρένθετη μητρότητα. Ο Μπουλόν Μπιλανκούρ, υπεύθυνος του Κέντρου Στειρότητας του Ιδρύματος Κα Γκράντα, στο Μιλάνο, σε συνέντευξή του στην «Κοριέρε ντε λα Σέρα» (16/9/2014, σελ. 18) παραδέχεται ότι με την ετερόλογη ΙΥΑ «υπάρχει πλέον ένα σοβαρό ζήτημα γενετικής κληρονομιάς», δηλαδή οι γονείς δεν έχουν ούτε δεσμό αίματος, ούτε συναισθηματικό δεσμό με τα παιδιά τους. Επίσης παραδέχεται ότι « με τις προόδους των τεχνικών της ΙΥΑ έχει περάσει στους ανθρώπους η ιδέα πως αυτή μπορεί να κάνει τα πάντα πάντοτε». Και προσθέτει: «Εμείς απ’ εναντίας κάθε ημέρα οφείλουμε να διευκρινίζουμε ότι για τις γυναίκες άνω των 40 ετών δεν είναι εύκολο να αποκτήσει παιδιά. Μια γυναίκα θα έπρεπε να γεννά τα παιδιά της μεταξύ 20 και 30 ετών. Η εμμηνόπαυση, κατά μέσον όρο, έρχεται στα 51 χρόνια, αλλά η παραγωγή ωαρίων σταματάει, πάντα κατά μέσον όρο, περί τα 41 χρόνια. Είναι δυσάρεστο, αλλά είναι η βιολογία, που το καθορίζει. Αντί να προπαγανδίζουμε την ετερόλογη ΙΥΑ σε προχωρημένη ηλικία θα έπρεπε να κάνουμε εκστρατεία ενημέρωσης, να υπογραμμίζουμε την βιολογική αλήθεια και να πείθουμε τα νέα σε ηλικία ζευγάρια να αποκτούν παιδιά». Ο κ. Μπιλανκούρ παραδέχεται ότι υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα με το εμπόριο των ωαρίων, των εμβρύων και τον κατεψυγμένων ωαρίων, αλλά και ένα αμοιβαίο πρόβλημα με τους «γονείς» της ετερόλογης ΙΥΑ στη σχέση με τα παιδιά τους. Στις ΗΠΑ υπάρχουν παιδιά που όταν έμαθαν ότι προέρχονται από κατεψυγμένα έμβρυα απελπισμένα άρχισαν να αναζητούν τους πραγματικούς γονείς τους...

Το βασικό πρόβλημα με την ΙΥΑ και τις τεχνικές που συνεχώς αναπτύσσονται για επιχειρηματικούς λόγους είναι η διαμορφούμενη οικογένεια και τα παιδιά που γεννώνται όχι φυσιολογικά, αλλά με μεθόδους για τις οποίες φυσικά δεν ρωτήθηκαν αν τις αποδέχονται και δεν ενέκριναν. Η ΙΥΑ διευκολύνει εξάλλου και εξυπηρετεί τα σχέδια των λόμπι των ομοφυλόφιλων, που επιδιώκουν να έχουν παιδιά...

Η στάση της Εκκλησίας

Η Εκκλησία της Ελλάδος με την Ειδική Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής έως το 2007 είχε εργασθεί φιλότιμα με παρεμβάσεις της στους πολιτικούς και είχε, κατά το δυνατόν, ενημερώσει την κοινή γνώμη για τους ασκούς του Αιόλου που άνοιγε ο Νόμος 3305/2005. Επίσης εργαζόταν εντατικά στα θέματα της νεολαίας και της οικογένειας. Έκτοτε έχει περιέργως σιγήσει, ενώ η κατάσταση στα θέματα της γενετικής τεχνολογίας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

Δυστυχώς η Εκκλησία της Ελλάδος είναι γενικώς θεατής των όσων κοσμογονικών συμβαίνουν στην κοινωνία μας και ειδικότερα στα θέματα Ηθικής και Βιοηθικής, σήμερα, που έχει ανοίξει «το φρέαρ της αβύσσου» (Αποκ. θ΄ 2 κ.ε.). Την ώρα που η χώρα μας μαστίζεται από την υπογεννητικότητα οι μονάδες ΙΥΑ λειτουργούν ανεξέλεγκτα και τα κυκλώματα ευτελίζουν την αρχή της ζωής σε παράνομο και ανήθικο εμπόριο. Η οικογένεια βάλλεται ως θεσμός. Όλο και περισσότερα παιδιά δεν είναι αποτέλεσμα της αγάπης, του γάμου και της σεξουαλικής σχέσης των γονέων τους. Γαμέτες μοιράζονται παράνομα και επ’ αμοιβή δεξιά και αριστερά, όπως επίσης έμβρυα καταψυγμένα, που τα περισσευούμενα εξοντώνονται σε ένα νέο και συνεχές Ολοκαύτωμα. Δεκάδες παιδιά γεννιούνται από τους ίδιους γαμέτες, χωρίς να γνωρίζουν ότι είναι μεταξύ τους αδέλφια και αύριο μπορεί να παντρευτούν μεταξύ τους...

Τα παιδιά – προϊόντα της ετερόλογης ΙΥΑ δεν γνωρίζουν ότι δεν έχουν καμία σχέση αίματος με τους «γονείς τους» και όταν το μάθουν αρχίζουν να τα κατακλύζουν οξύτατα ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Η κοινωνία δεν έχει πνευματικούς και μεταφυσικούς προβληματισμούς και θεοποιεί την τεχνολογία στο πιο καίριο κομμάτι της, όπως είναι η έλευση στη ζωή ενός ανθρώπου και τα παιδιά χωρίς να τα έχει ρωτήσει κανείς βρίσκονται εγκλωβισμένα σε μια απάνθρωπη ζωή, ωραιοποιημένη με κάθε είδους φτιασίδια, στο περιβάλλον της οποίας υποχρεώνονται να προσαρμοστούν. Αυτή είναι η σύγχρονη κοινωνία. Η επόμενη θάναι χειρότερη. Πολύ χειρότερη.

 Η Εκκλησία θα έπρεπε να είναι σε απόλυτο συναγερμό για να μην χαθεί πνευματικά το ποίμνιό της, κάτι που, δυστυχώς, δεν συμβαίνει. Επί πλέον φαίνεται να έχει χάσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, κάτι δυσάρεστο για την ίδια την κοινωνία. Σύμφωνα με δημοσκόπηση της ΚΑΠΑ RESEARCH, που δημοσίευσε «Το Βήμα» στις 7 Σεπτεμβρίου 2014, για πρώτη φορά στην Ιστορία την εμπιστεύεται μόνο το 20,8% των πολιτών, ή οι δύο στους δέκα! Πριν από μερικά χρόνια ήσαν οι επτά στους δέκα!.-

*Γαμέτες: Τα ώριμα απλοειδή γεννητικά κύτταρα, δηλαδή το σπερματοζωάριο του άνδρα και το ωοκύτταρο (ωάριο) της γυναίκας.

Σε μια Ελλάδα των μνημονίων, με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και με ανασφάλιστους, που ξεπερνάνε τα τρία εκατομμύρια, είναι ολοφάνερο ότι οι ανάγκες των ημιπληγικών αδελφών μας, μέρα με την ημέρα, όλο και θα περισσεύουν. Γι' αυτό και το ποθούμενο είναι να δημιουργηθεί σε κάθε Δήμο της Πατρίδας μας μια ''τράπεζα'' δανειζόμενων νοσοκομειακών κρεβατιών και άλλων συναφών ειδών, η οποία θα απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο και ταυτόχρονα θα αποκλείσει έμπρακτα, σε θέματα υγείας, κάθε ελλοχεύουσα διάκριση ανάμεσα σε φτωχούς και πλουσίους.

Εκείνη, στα εβδομήντα έξι της.
Εκείνος, γεμάτα ογδόντα.
Εκείνη, ευτυχώς, όρθια ακόμη.
Εκείνος, εδώ και πέντε χρόνια, καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου από βαρύ εγκεφαλικό. Το μισό του κορμί δεν ορίζεται. Είναι εντελώς παράλυτο.
Πάνω στο άβολο χαμηλό εναμισάρι η καθημερινή του φροντίδα καταντάει ολόκληρο μαρτύριο για την υπέργηρη αγαπημένη του.
Όσο δυνατός και να είναι κανείς, πόσο μπορεί να αντέξει σκυμμένος τόσο χαμηλά, για να ταΐσει, να δώσει νερό, να σκουπίσει τα δάκρυα και τον ιδρώτα, να αλλάξει τα λερωμένα ρούχα, να σαπουνίσει και να πλύνει τις ευαίσθητες περιοχές, να λούσει, να χτενίσει και να κάνει τόσα άλλα πράγματα,  που έχει ανάγκη ένας παράλυτος άνθρωπος;
Το σώμα το ημιπληγικό γίνεται πολύ βαρύ. Ασήκωτο! Όσοι έχουνε φροντίσει άνθρωπο με ημιπληγία πάνω σε συνηθισμένο κρεβάτι, ξέρουνε πολύ καλά τι τραβάει κανείς σ' αυτές τις περιπτώσεις.
Υπάρχουν, όμως, μερικά πράγματα, που μπορούν να ελαφρύνουν κάπως την κατάσταση και να διευκολύνουν όχι μονάχα τον ασθενή αλλά και τους δικούς του, που τον περιποιούνται.

Όπως, για παράδειγμα, ένα κατάλληλο στρώμα και ένα κρεβάτι ψηλό, σαν και εκείνα που έχουμε στα νοσοκομεία.

Το καλό το στρώμα -αερόστρωμα ή άλλης κατασκευής- ξεκουράζει το ακίνητο κορμί και απαλύνει τους πόνους.

Το κρεβάτι το νοσοκομειακό προσφέρει εύκολες αλλαγές στις θέσεις του σώματος και κάνει την φροντίδα του ασθενούς πιο εύκολη και πιο  αποτελεσματική.

Το πρόβλημα, όμως, εδώ, είναι το δυσβάσταχτο κόστος. Ζούμε σε καιρούς χαλεπούς και οι πιο πολλές οικογένειες αδυνατούν, δυστυχώς, να καλύψουν την απαιτούμενη δαπάνη. Σημειωτέον ότι το ειδικό κρεβάτι δεν χορηγείται μέσω Ταμείων στους ημιπληγικούς.(*)

Είναι όμως λόγος αυτός για να αφήσουμε παράλυτους συνανθρώπους μας, να βασανίζονται τόσο σκληρά;

Με μια απλή αλλά προσεκτική ματιά φαίνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι απροσπέλαστο. Υπάρχει λύση και μάλιστα πατροπαράδοτη και οικονομική.

Πατροπαράδοτη, γιατί αναφερόμαστε στην πανάρχαια Ελληνική αρετή της Συλλογικής Ευθύνης, και οικονομική, διότι με την Συλλογική παρέμβαση το κόστος, μέσω κατάλληλων χειρισμών, μπορεί ακόμα και να μηδενιστεί.

Ο παππούς μας ο Ευριπίδης, απευθυνόμενος στον Αλκιβιάδη, είχε πει: ''Η πρώτη προϋπόθεση της ευτυχίας είναι να γεννηθείς σε μια λαμπρή πόλη''.

Εάν πράγματι επιθυμούμε κι εμείς να λέμε ότι ζούμε σε μια πόλη λαμπρή, δεν μένει παρά να αποδείξουμε εμπράκτως, ότι οι πολίτες της ευτυχούν. Ότι οι αξιωματούχοι της Πόλης νοιάζονται πραγματικά για τις ανημπόριες και τα βάσανα των πολιτών.

Να γιατί θεωρούμε την Πόλη, δηλαδή τον Δήμο, ως την πλέον αρμόδια συλλογικότητα, που θα μπορούσε να χαρίσει ανακούφιση στους εμπερίστατους ημιπληγικούς συμπολίτες μας. Πολύτιμη εν προκειμένω θα μπορούσε να αναδειχθεί επίσης και μια καλή συνεργασία ανάμεσα στους Δήμους και τις Ενορίες, οι οποίες βρίσκονται πιο κοντά στον πόνο και έχουν ήδη εντοπίσει όλες αυτές τις περιπτώσεις ανάγκης.  

Ίσως κάποιοι, δικαιολογημένα, ρωτήσουν: Και πού θα βρουν οι Δήμοι τόσα χρήματα, ώστε να εξασφαλίσουν νοσοκομειακά κρεβάτια για όλους τους ημιπληγικούς; 

Εδώ θα πρέπει να προσέξουμε δύο κυρίως πράγματα, διότι μια αδικαιολόγητη αρχική απογοήτευση είναι ικανή να μας οδηγήσει τελικά στην απραξία. Το πρώτο είναι ότι, σε κάθε Δήμο, οι περιπτώσεις ημιπληγικών δεν είναι αναρίθμητες. Και το δεύτερο, και ίσως το πιο σημαντικό, ότι δεν χρειάζεται να αρχίσουμε κατευθείαν με αγορές νέων κρεβατιών. Κινητοποιώντας την αγάπη και το φιλότιμο των πολιτών, μπορούμε να ξεκινήσουμε με την αξιοποίηση της ήδη υπάρχουσας παρακαταθήκης. Και ποια είναι αυτή;   

Πρόκειται για τα κρεβάτια εκείνα, τις περπατούρες, τις πατερίτσες και τα αναπηρικά καροτσάκια, που κάποτε έτυχε να τα έχουμε ανάγκη και τώρα είναι παρατημένα, κακήν κακώς, μέσα σε αποθήκες και υπόγεια.

Με μια πολύ ελαφρά συντήρηση, όλος αυτός ο παροπλισμένος υγειονομικός εξοπλισμός μπορεί άνετα να ξαναμπεί σε χρήση, διότι πρόκειται για είδος που δεν φθείρεται εύκολα.

Είναι κρίμα, τέτοια πολύτιμα και πανάκριβα εργαλεία, να χρησιμοποιούνται για έναν μονάχα ασθενή και στη συνέχεια να πετιούνται στα άχρηστα. Και ας μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα από αυτά αγοράστηκαν με δαπάνες των ασφαλιστικών μας ταμείων. Δηλαδή, από την τσέπη μας.

Σε μια Ελλάδα των μνημονίων, με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και με ανασφάλιστους, που ξεπερνάνε τα  τρία εκατομμύρια, είναι ολοφάνερο ότι οι ανάγκες των ημιπληγικών αδελφών μας, μέρα με την ημέρα, όλο και θα περισσεύουν.

Γι' αυτό και το ποθούμενο είναι να δημιουργηθεί σε κάθε Δήμο της Πατρίδας μας μια ''τράπεζα'' δανειζόμενων  νοσοκομειακών κρεβατιών και άλλων συναφών ειδών, η οποία  θα απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο και ταυτόχρονα θα αποκλείσει έμπρακτα, σε θέματα υγείας, κάθε ελλοχεύουσα διάκριση ανάμεσα σε φτωχούς και πλουσίους.

Ο μεγάλος μας ιστορικός, ο Πλούταρχος, μας διδάσκει διαχρονικά: ''Υγιεία τίμιον, αλλ' ευμετάστατον''. Τουτέστιν, η υγεία είναι πολύτιμη, αλλά ευμετάβλητη. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν και πότε θα έρθει και η δική μας σειρά...

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος μιλάει για τα νεοφανή βιοηθικά διλήμματα και τη θέση της Εκκλησίας.