Έρευνα και διάσωση: «Βραδυφλεγής βόμβα» στο Αιγαίο;

Από 16 έως 19 Απριλίου 2013 οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν τη διακλαδική άσκηση έρευνας και διάσωσης Anadolu Yıldızı-2013 (Αστέρι της Ανατολής). Το τουρκικό ΓΕΕΘΑ, στις 08-04-2013 με την υπ. αριθ. BD-03/13 ανακοίνωσή του γνωστοποίησε ότι, η εν λόγω άσκηση θα διεξαχθεί αρχικά στην τουρκική περιοχή έρευνας και διάσωσης που ευρίσκεται στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου και στη συνέχεια στο όρος Dumanli στη Μενεμένη της Σμύρνης.

Διεξαγωγή της άσκησης

 Στην άσκηση συμμετείχαν μονάδες των χερσαίων, ναυτικών, αεροπορικών δυνάμεων, μονάδες της Στρατοχωροφυλακής, της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών και της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου (Bordo Bereli) με τρία ελικόπτερα, δύο αεροσκάφη, δύο πλοία περιπολίας, δύο σκάφη της ακτοφυλακής, μια φρεγάτα, μια κορβέτα και μία ομάδα ορειβατών.

 Στις 16-04-2013 στη Σμύρνη, ο συνταγματάρχης Ramazan Erdoğan, διευθυντής του Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου των τουρκικών χερσαίων δυνάμεων, πραγματοποίησε την αρχική ενημέρωση για την άσκηση παρουσία Τούρκων δημοσιογράφων και ξένων παρατηρητών (30 αξιωματικοί από 22 χώρες).

Στις 18-04-2013, πραγματοποιήθηκε άσκηση έρευνας-διάσωσης σε πλοίο που βυθιζόταν στην ≪τουρκική≫ περιοχή έρευνας-διάσωσης στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Μυτιλήνης και Χίου. Την άσκηση παρακολούθησαν, από την φρεγάτα TCG Orucreis, ο διευθυντής του Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων υποστράτηγος Kubilay Selcuk, ο επιτελάρχης της Στρατιάς Αιγαίου υποστράτηγος Halit Gunbatar, ο διοικητής της Θαλάσσιας Περιοχής Αιγαίου αρχιπλοίαρχος Omer Bayram Cetin και οι 30 ξένοι παρατηρητές και δημοσιογράφοι. Σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης, ένα πλοίο εξέπεμψε σήμα κινδύνου μέσω του δορυφορικού συστήματος COSPAS-SARSAT στο Κύριο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης του υφυπουργείου Ναυτιλίας, το οποίο αμέσως μεταβιβάσθηκε στο Ναυτικό Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών για τη διεξαγωγή αντίστοιχης επιχείρησης. Επειδή τα μέσα της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών δεν ήταν επαρκή, ζητήθηκε η συνδρομή του Κέντρου Συντονισμού Έρευνας-Δάσωσης του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο προέβη στην έναρξη της επιχείρησης αναθέτοντας αποστολές στα Κέντρα Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης του στρατού ξηράς, του πολεμικού ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας. Στα πλαίσια της παραπάνω επιχείρησης, αρχικά ένα αεροσκάφος CN-235 της πολεμικής αεροπορίας κατέφθασε στην περιοχή του ναυαγίου, το οποίο σηματοδότησε τον χώρο με καπνογόνες συσκευές. Στη συνέχεια, ένα σκάφος της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών περισυνέλεξε τους 2 από τους 5 ναυαγούς, ενώ οι υπόλοιποι 3 περισυλλέγησαν από ελικόπτερα και στη συνέχεια διακομίστηκαν στα πλησιέστερα νοσοκομεία. Επισημαίνεται ιδιαίτερα ότι σε περίπτωση που το ναυτικό ατύχημα εκδηλωθεί σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές προβλέπεται η ρίψη διασωστών με αλεξίπτωτο προκειμένου να παρέχουν τις πρώτες βοήθειες μέχρι αφίξεως των ελικοπτέρων και των λοιπών πλωτών μέσων.

 Στις 19-04-2013, ανατέθηκε στο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης της Στρατοχωροφυλακής η αποστολή της διάσωσης 6 ιδιωτών ορειβατών στην ορεινή περιοχή του όρους Dumanli στη Μενεμένη της Σμύρνης. Επειδή η εν λόγω περιοχή ήταν ευρεία και ορεινή το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Δάσωσης του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων ενίσχυσε τη Στρατοχωροφυλακή με δύο ελικόπτερα, ένα αεροσκάφος CN235 και τμήματα έρευνας-διάσωσης του στρατού ξηράς και των Bordo Bereli. Την άσκηση παρακολούθησαν ο διευθυντής του Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων υποστράτηγος Kubilay Selcuk, ο επιτελάρχης της Στρατιάς Αιγαίου υποστράτηγος Halit Gunbatar, ο διοικητής της Θαλάσσιας Περιοχής Αιγαίου αρχιπλοίαρχος Omer Bayram, ο διοικητής της 57 Ταξιαρχίας Πυροβολικού ταξίαρχος Yılmaz Yıldırım, οι 30 ξένοι παρατηρητές και δημοσιογράφοι.

Εκπαίδευση και Οργάνωση του Τουρκικού Συστήματος Έρευνας και Διάσωσης

 Η εκπαίδευση του στρατιωτικού προσωπικού με ειδικότητα έρευνας-διάσωσης διαρκεί 12 μήνες και πραγματοποιείται από την ΜΑΚ (Διοίκηση Έρευνας-Διάσωσης Μάχης των Bordo Bereli) στην αεροπορική βάση Ciğli της Σμύρνης, με ευθύνη της Διοίκησης των Τουρκικών Αεροπορικών Δυνάμεων. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης περιλαμβάνει ρίψεις με αλεξίπτωτο, αντικείμενα χερσαίας και θαλάσσιας έρευνας-διάσωσης, εκπαίδευση στα ελικόπτερα-αεροσκάφη και λοιπά αντικείμενα. Μετά το 2001, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις διεξάγουν ασκήσεις έρευνας-διάσωσης στις θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου και της Κύπρου, στις οποίες καλούνται ως παρατηρητές στρατιωτικές αντιπροσωπείες ξένων κρατών. Συγκεκριμένα πρόκειται για:

• Τις διακλαδικές ασκήσεις έρευνας και διάσωσης μεσαίας κλίμακας, με ονομασίες Anadolu Yıldızı (Αστέρι της Ανατολής) και Deniz Aslanı (Θαλάσσιος Λέων), οι οποίες σχεδιάζονται από το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων και συμμετέχουν μονάδες των χερσαίων, ναυτικών, αεροπορικών δυνάμεων, μονάδες της Στρατοχωροφυλακής, της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών, της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου (Bordo Bereli) και το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης του υφυπουργείου Ναυτιλίας, το οποίο υπάγεται στην πρωθυπουργία. Η Anadolu Yıldızı διεξάγεται κάθε περιττό, ενώ η Deniz Aslanı κάθε ζυγό έτος.
• Την κοινή άσκηση έρευνας-διάσωσης μεταξύ Τουρκίας και κατεχομένης Κύπρου με ονομασία _ehit Teğmen Caner Gonyeli (Πεσών Ανθυπολοχαγός Caner Gonyeli), η οποία διεξάγεται κάθε χρόνο στα διεθνή ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου ανοικτά της Αμμοχώστου και στο χερσαίο έδαφος των κατεχομένων. Στην άσκηση συμμετέχουν μονάδες των τουρκικών χερσαίων, ναυτικών, αεροπορικών δυνάμεων, μονάδες της τουρκικής Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών και αριθμός ναυτικών και αεροπορικών μέσων του ψευδοκράτους.

Σκοπός των παραπάνω ασκήσεων είναι η βελτίωση των δυνατοτήτων διεξαγωγής επιχειρήσεων έρευνας-διάσωσης, η δοκιμή του συστήματος διοίκησης και έλεγχου έρευνας-διάσωσης και ο εντοπισμός των πιθανών προβλημάτων που θα διαπιστωθούν. Τα επεισόδια του σεναρίου των ασκήσεων αποσκοπούν αφενός στη βελτίωση της εκπαίδευσης που εφαρμόζεται σε όλα τα στοιχεία που συμμετέχουν, αφετέρου στην ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης και των σχετικών οργανισμών για τις δυνατότητες που έχει η Τουρκία στην έρευνα και διάσωση. Συνακόλουθα δε, οι Τούρκοι έχουν δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στους φορείς παροχής ιατρικών υπηρεσιών κατά μήκος των δυτικών παραλίων, με σκοπό την παράλληλη προβολή της υγειονομικής υποστήριξης που μπορούν να παρέχουν στις επιχειρήσεις έρευνας-διάσωσης. Υπεύθυνος φορέας για το συντονισμό των επιχειρήσεων έρευνας-διάσωσης είναι το Κύριο Κέντρου Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης του υφυπουργείου Ναυτιλίας με υφιστάμενους φορείς το Αεροπορικό Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτικής Αεροπορίας του υπουργείου Μεταφορών και το Ναυτικό Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης της τουρκικής Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών.

 Ο συντονισμός των επιχειρήσεων αυτών στις θαλάσσιες περιοχές πραγματοποιείται από τη Διοίκηση Ασφαλείας Ακτών, ενώ ο συντονισμός στο χερσαίο έδαφος και στα νησιά από τη Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Αεροπορίας. nστόσο, στις περιπτώσεις που οι εν λόγω φορείς δεν διαθέτουν τα αναγκαία μέσα και προσωπικό για την εκπλήρωση της αποστολής τους, τα καθήκοντά τους αναλαμβάνει το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Στο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων υπάγονται η Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων Bordo Bereli και τα αντίστοιχα Κέντρα Συντονισμού της Διοίκησης Χερσαίων-Ναυτικών-Αεροπορικών Δυνάμεων, της Γενικής Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής και της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών. Περαιτέρω, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στα προαναφερθέντα κέντρα συντονισμού έρευνας-διάσωσης υπάγεται αριθμός αντίστοιχων βοηθητικών κέντρων και μονάδων έρευνας-διάσωσης για την ταχεία και πιο αποτελεσματική διεξαγωγή των επιχειρήσεων.

Ακολούθως παρατίθενται τα εξής: ο παράνομος και αυθαίρετος χάρτης της ≪τουρκικής≫ περιοχής έρευνας-διάσωσης διαχωρισμένος σε τομείς, το οργανόγραμμα του Τουρκικού Συστήματος Έρευνας-Διάσωσης, το οργανόγραμμα του Ναυτικού Κέντρου Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης και οι χάρτες των Βοηθητικών Κέντρων Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης των Χερσαίων-Ναυτικών-Αεροπορικών Δυνάμεων και της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών.

Σε μία ενδεχόμενη ελληνοτουρκική κρίση, σημαντικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει η τουρκική Διοίκηση Ασφαλείας Ακτών, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό ≪εργαλείο≫ της Τουρκίας, διότι ο τομέας των αρμοδιοτήτων της επικεντρώνεται σε δύο πολύ κρίσιμους τομείς, στην έρευνα-διάσωση και τη λαθρομετανάστευση, όπου υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για δημιουργία θερμού επεισοδίου και γενίκευσης της κρίσης. Άξιας προσοχής είναι η αναβάθμισή της τόσο με προσωπικό όσο με μέσα, όπως η ναυπήγηση πλοίων έρευνας-διάσωσης ανοικτών θαλασσών 1.700 τόνων, λοιπά σύγχρονα ναυτικά μέσα, αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας CN235-100Μ, ελικόπτερα, μέσα επικοινωνιών και μέσα θαλάσσιας επιτήρησης πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής. Επίσης, θα πρέπει να επισημανθεί και η πιθανή συμμετοχή υδροπλάνων τουρκικής αεροπορικής εταιρείας στις εν λόγω επιχειρήσεις, δεδομένου ότι αυτά άρχισαν να πραγματοποιούν πτήσεις σε παραθαλάσσιες πόλεις των δυτικών παραλίων και σε τακτά χρονικά διαστήματα η Υδρογραφική-nκεανογραφική Διεύθυνση της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκίας δεσμεύει θαλάσσιες περιοχές για προσθαλάσσωση αυτών σε σημεία ιδιάζουσας σημασίας.

Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της Άγκυρας τα προβλήματα του Αιγαίου και της Κύπρου έχουν ομαδοποιηθεί και εντάχθηκαν σε μια εξειδικευμένη θαλάσσια επιθετική στρατηγική, δεδομένου ότι η πολιτική των Τούρκων για τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια είναι ενιαία και έχει ως επίκεντρο το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Για το λόγο αυτό, τα συμπεράσματα των ασκήσεων έρευνας και διάσωσης θα πρέπει να συνεξετάζονται με τα συμπεράσματα των υπολοίπων τουρκικών προκλητικών ενεργειών στην υφαλοκρηπίδα, την Α.Ο.Ζ., τον εναέριο χώρο κ.λπ. που έχουν ως στόχο την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και της Κύπρου στις εν λόγω περιοχές.

Κατά την άποψή μας, αυτό που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι οι Τούρκοι, με τις συνεχείς αμφισβητήσεις και προκλητικές ενέργειες έναντι της ελληνικής πλευράς, δεν αποσκοπούν σε άμεσα εντυπωσιακά οφέλη λόγω των νομικών εμποδίων που υπάρχουν. Επίσης, η Άγκυρα, εκμεταλλευόμενη τις περιόδους πολιτικής αστάθειας και τις εκάστοτε άστοχες ενέργειες των ελληνικών κυβερνήσεων, προς το παρόν, αρκείται στη δημιουργία φοβικών συνδρόμων και στην απόκτηση μικρών γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων, τα οποία στο μέλλον πιθανόν να προσδώσουν πολλαπλασιαστική ισχύ στα επεκτατικά σχέδια της. nστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σε περίπτωση ενός ≪τυχαίου ατυχήματος≫, οι Τούρκοι θα ενεργήσουν άμεσα προκειμένου να εκθέσουν την ελληνική πλευρά για ανικανότητα και αδυναμία. Ειδικά δε, σε ότι έχει να κάνει με την οριοθέτηση των θαλασσίων περιοχών, παρατίθεται σε χάρτες η σταδιακή αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μεταξύ Κύπρου και Ελλάδος από το Νοέμβριο του 2007 μέχρι σήμερα.

Μάλιστα, η τελική αμφισβήτηση της Τουρκίας στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή θα αφορά στο τμήμα ανατολικά και νότια της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου (βλ. ακόλουθους χάρτες του Τούρκου καθηγητού Sertac Hami Baseren και του Τούρκου Dr. πλοιάρχου Cihat Yaycı).

Τέλος, αυτό που αποκαλύπτει τις προθέσεις της Άγκυρας για το Αιγαίο και θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα είναι ο ακόλουθος χάρτης που παρουσιάσθηκε από τον Διευθυντή του Τμήματος Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης της Τουρκικής Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών Πλοίαρχο Ataseven, κατά τη διάρκεια της ομιλίας που πραγματοποίησε σε σεμινάριο που διοργάνωσε το υφυπουργείο Ναυτιλίας της Τουρκίας αναφορικά με την έρευνα-διάσωση. Στον εν λόγω χάρτη απεικονίζεται η ≪τουρκική≫ περιοχή έρευνας-διάσωσης στο Αιγαίο και μια ποσότητα εκρηκτικών με το βραδύκαυστο φιτίλι αναμμένο. Κατά συνέπεια, η σπουδαιότητα του θέματος αυτού, εστιάζεται στα εξής: πρώτον, ο χάρτης είναι δημοσιευμένος στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Μεταφορών, Ναυτιλίας και Επικοινωνιών. Και δεύτερον, στο σεμινάριο συμμετείχαν εκπρόσωποι του υφυπουργείου Ναυτιλίας, του υπουργείου Εξωτερικών, του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, της Γενικής Διεύθυνσης Διάσωσης Πλοίων, της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών, της Γενικής Διεύθυνσης Υγείας Συνόρων και Ακτών, του Τουρκικού Οργανισμού Τηλεπικοινωνίας, της Διεύθυνσης Κρατικών Αεροδρομίων και της εθελοντικής οργάνωσης έρευνας-διάσωσης DAK/SAR.

Σχετικά άρθρα:

- Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας, Χρήστος Μηνάγιας, εκδόσεις Τουρίκη, Μάιος 2010

- Τουρκική άσκηση έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, 27-04-2010, www.geostrategy.gr, Χρήστος Μηνάγιας

- Οι Τούρκοι αμφισβητούν τα δικαιώματα μας για έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο, 06-05-2011, www.geostrategy.gr, Χρήστος Μηνάγιας

- Εκβιασμοί, απειλές και αυθαιρεσίες από την Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο, Χρήστος Μηνάγιας, Περιοδικό ΣΤΡΑΤΙSΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕSΠΟΛΙΤΙΚΗ, Τεύχος 23, Ιαν 2012

- Παρασκηνιακά παιχνίδια της Άγκυρας, 04-04-2012, www.geostrategy.gr, Χρήστος Μηνάγιας

- Τουρκικά παιχνίδια στο Αιγαίο, 23-08-2012, www.geostrategy.gr, Χρήστος Μηνάγιας

Πηγή, http://www.geostrategy.gr/pdf/20130419%20Turkish%20S&R%20in%20Aegean%20Sea.pdf

ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ 

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

«Υπό το πρόσχημα του αντιρατσισμού, 

επιχειρείται μια επίθεση στην ελευθερία του λόγου...».

Πάσχος  Μανδραβέλης

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΔΙΑΚΟΙ!

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΠΑΠΑΔΕΣ!

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!

Αδελφοί μου,

Θέλω να μιλήσουμε για το Νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού, το οποίον έχει ήδη κατατεθή  στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής. Εξ αρχής πρέπει να δηλώσουμε, ότι εξ ορισμού είμεθα αντίθετοι σε κάθε μορφή ρατσισμού και συνεπώς απεριφράστως καταδικάζουμε κάθε μορφή βιαιοπραγίας εναντίον των συνανθρώπων μας, που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, οποθενδήποτε και αν προέρχεται! Αλλά τουτο δεν σημαίνιε, ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να αγαπάμε την Πατρίδα μας, να ομιλούμε για την Ορθοδοξία μας και να εκφέρουμε τη γνώμη μας για όσα συμβαίνουν ολόγυρά μας!
Ωστόσο με το Νομοσχέδιο, που προωθείται τώρα προς ψήφιση στην Βουλή, καταλύονται ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ! Ο Νομοθέτης θέτει ΦΙΜΩΤΡΟ στο στόμα του νομοταγούς Έλληνος, ενώ δεν λαμβάνει κανένα μέτρο για τους εγκληματίες αλλοδαπούς, οι οποίοι εν πολλοίς λυμαίνονται τον τόπο μας και συχνά απειλούν τη ζωή μας!
Με το επίμαχο Νομοσχέδιο, λοιπόν, επιχειρούν να φιμώσουν τον Έλληνα! Του απαγορεύουν να έχει γνώμη! Και επίσης του απαγορεύουν να  εκφράζει ελεύθερα και δημόσια τη γνώμη του! Αν τολμήσει να εκφρασθεί δημοσίως για κάτι, που θα τον ενοχλούσε, τον περιμένει η φυλακή και ένα σοβαρό χρηματικο πρόστιμο. Είναι λοιπόν ως εάν οι Βουλευτές μας νά μα[ς λέγουν:
"Σκάσε καί δούλευε, ραγιά"  Θα το δεχθούμε;
Το τραγικό στην υπόθεση αυτή είναι ό,τι η Διοίκησις της Εκκλησίας μας τηρεί σιγήν ιχθύος επί του ζητήματος αυτού! Φήμες μάλιστα λέγουν, ότι η Ιερά Σύνοδος, παρασυρομένη ίσως από τις απαράδεκτες σχετικές θέσεις του Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου κ. Παύλου,  υποστηρίζει το κατάπτυστο αυτό Νομοσχέδιο, ο δε Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμοσ φέρεται ως να διαμαρτυρήθηκε στον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελο Βενιζέλο για τις σχετικές διαρροές! ,    
Ας προσεγγίσουμε, λοιπόν, το ζήτημα με περισσότερη προσοχή. Έχουμε τήν γνώμη, ότι απ΄εδώ και πέρα ό,τι στραβό κι’ αν συμβαίνει ολόγυρά μας, θα είναι υπό την προστασία του Νόμου, αφού δηλ. εμείς δεν θά μπορούμε να εκφράσουμε την γνώμη μας δημοσίως,

Δηλ.

 Ο Γυμνισμός θα είναι ελεύθερος!

Η Ομοφυλοφιλία, η πορνεία και κάθε είδους διαστροφή θα κυριαρχήσουν ολόγυρά μας ανεμπόδιστα, παρασύροντας τους νέους μας στην ηθική πτώση και την εξαθλίωση!

 Οι έμποροι ναρκωτικών καθώς και τα «βαποράκια» τους θα κινούνται ελεύθερα!

_________Κανείς, μα κανείς, δεν θα μπορεί να αρθρώσει ένα λόγο εναντίον τους, μόνο και μόνο επειδή θα χαρακτηρίζεται «ρατσιστής»! Έτσι η αμαρτία και η διαστροφή θα δρουν ανενόχλητα πιά! Το κοινωνικό Σύνολο δεν θα έχει το δικαίωμα να διατυπώσει είτε προφορικώς, είτε γραπτώς μιά γνώμη εναντίον τους! Αυτό στο Νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται «ρατσισμός»!

Το μέτρο αυτό θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για την Εκκλησία! Μεταξύ των άλλων θα  φιμώσουν και τον ιερόν άμβωνα!  Μια πιό προσεκτική ανάγνωση του Νομοσχεδίου μας οδηγείσ το συμπέρασμα, ότι

  Απαγορεύεται στον Επίσκοπο να διδάσκει τους πιστούς του!

  Απαγορεύεται στον ιεροκήρυκα να αναπτύσσει τον Ευαγγελικό Νόμο!

  Απαγορεύεται στον Εφημέριο να ενημερώνει τους Ενορίτες του για τα διάφορα ιδεολογικά   ρεύματα της εποχής, για τις αιρέσεις κλπ. και να εφιστά την προσοχή τους. Εάν π.χ.τολμήσει να κηρύξει κατά των Χιλιαστών, θα συλλαμβάνεται! 

     'Ετσι λοιπόν: 

    Οι Χιλιαστές ελεύθερα θα χτυπάνε την πόρτα μας! 

    Οι έμποροι της σάρκας ανεμπόδιστοι θα παρενοχλούν τα παιδιά μας!

    Οι έμποροι των ναρκωτικών θα στήνωνται έξω από τα σχολεία, για να πωλούν την πραμάτειά τους!

  ________Κανείς από αύριο δεν θα μπορεί να πει κάτι εναντίον τους, αφού ο Νόμος μας το απαγορεύει! «Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, παροτρύνει, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος, κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιο-ρίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000-20.000) ευρώ».

Παρακαλούμε όποιον γνωρίζει λίγα ελληνικά να μας εξηγήσει:

Ποιός Δικαστής είναι τόσο καρδιογνώστης, ώστε να γνωρίζει την «πρόθεση» κάποιου; 

Ποιός Νόμος θεσπίζει την καταδίκη των «προθέσεων»; Μέχρι τώρα κρίνονταν οι πράξεις, όχι  όμως και οι προθέσεις των πολιτών! 

Ποιά σχέση μπορεί να έχει ο ρατσισμός με «την εθνοτική καταγωγή» κάποιου; Τι  ακριβώς σημαίνει ο όρος «εθνοτική» και σε τι διαφέρει από τον όρο «εθνική καταγωγή» ενός προσώπου;

Ποιά σχέση μπορεί να έχει ο ρατσισμός με «τον γενετήσιο προσανατολισμό» ενός ατόμου; Δηλ. δεν μπορούμε να έχουμε γνώμη για τίς σεξουαλικές διαστροφές; 

Ποιά σχέση μπορεί να έχει ο ρατσισμός με «την ταυτότητα φύλου» ενός προσώπου; Δηλ. δεν μπορούμε να έχουμε γνώμη για το αν είναι κοινωνικώς αποδεκτή η διά της χειρουργικής ιατρικής αλλαγή του φύλου σε ένα πρόσωπο;

Κατά τη γνώμη μας, με δυό λόγια:  

Εμάς τους Κληρικούς, μερικώς τουλάχιστον, μας καταργούν!

Με το επιχείρημα του ρατσισμού μας απαγορεύουν  να διδάσκουμε πλέον τον ηθικό Νόμο και μάλιστα μέσα στον ιερό Ναό! Αν το επιχειρήσουμε, τότε θα μπορούν να μας συλλάβουν! Ο Εφημέριος, που θα βλέπει τους Χιλιαστές να αλωνίζουν στην Ενορία τους, δέν θα μπορεί να συστήσει στους χριστιανούς την απλή αυτή σύσταση: "μή τους ανοίγετε τήν πόρτα του σπιτιού σας! Μη δέχεσθε τα βιβλία τους και τα περιοδικά τους Είναι αιρετικοί!" Αν το τολμήσει, θα χαρακτηρίζεται ρατσιστής! Θα του προσάπτεται η κατηγορία, ότι  "προκαλεί ή διεγείρει σε.......μίσος, κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων" !!!!!!!!

Καi όχι μόνον αυτό! Αλλά ενώ θα τρώμε και ξύλο από τους ξένους, θα πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα! 

Όπως μας πληροφορεί ο κ. Ιωσήφ Κονδυλάκης, πυρηνικός φυσικός, ένας θαρραλέος υπερασπιστής  της Ορθοδοξίας:

"Αλβανός κτύπησε Έλληνα μαθητή και απεβλήθη ο Έλληνας"!!!!

Το περιστατικό συνέβη στις 14 Απριλίου 2013 σε Γυμνάσιο του Ναυπλίου.

 «Έλληνας μαθητής δέχθηκε άνανδρη και ανελέητη επίθεση με λακτίσματα στο κεφάλι και γροθιές στον αυχένα αμέσως μετά το σχόλασμα. Η επίθεση προκλήθηκε από  μαθητή Αλβανικής καταγωγής, βρίζοντας παράλληλα την Ελλάδα, τον Ιησού Χριστό και την οικογένεια του θύματος, που ευτυχώς σώθηκε χωρίς να συμβεί το μοιραίο. Το εξοργιστικό όμως είναι, όπως ανέφερε ο Έλληνας μαθητής, πως όχι μονάχα δεν βρήκε την απαιτούμενη ψυχολογική και ηθική συμπαράσταση από τους περισσοτέρους καθηγητές, μετά από έντονη και ποικίλη ψυχολογική και ενδοσχολική βία, που δέχεται εδώ και πολύ καιρό από αλλοδαπούς μαθητές, αλλά δέχθηκε κιόλας μία ημέρα αποβολή! Πρίν το συμβάν και την ίδια ακριβώς ημέρα ο τραυματισθείς μαθητής είχε ενημερώσει τον Γυμνασιάρχη για χτυπήματα και βρισιές και απειλές, που δεχόταν στα διαλείμματα από τους αλλοδαπούς μαθητές, οι οποίοι εν τούτοις, παρά το κάλεσμα του Γυμνασιάρχη αρνήθηκαν να προσέλθουν στο Γραφείο του». Ο δράστης είναι ένας φανατικός Μουσουλμάνος Αλβανικής καταγωγής».  

          Στο όνομα του ρατσισμού, λοιπόν, επιβάλλεται μια φίμωση και μια πνευματικής φύσεως δικτατορία!  Από τώρα και εξής το πανανθρώπινο, και γι αυτό και αναφαίρετο, δικαίωμα νά έχουμε γνώμη καί κυρίως να την εκφράζουμε δημοσίως "μπαίνει στό γύψο"! Μας βάζουν φερμουάρ στο στόμα! Ώστε οι αλλοδαποί θα έχουν περισσότερες ελευθερίες από εμάς τους γηγενείς και αυτόχθονες. Θα είμαστε, λοιπόν, πρόσφυγες στον τόπο μας! 
  Ας το σκεφθούμε καλύτερα.
Με το κατάπτυστο αυτό Νομοσχέδιο μας απαγορεύουν να σας διδάσκουμε:

  Για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή απλώς Χιλιαστές!

  Για τους Μασώνους και την Μασωνία!

  Για την απαράδεκτη συμμετοχή των Τεκτόνων στις παρελάσεις των εθνικών μας Επετείων!  

  Για τους Εβραίους και το Εβραϊκό λόμπυ!

  Για την παιδοφιλία!

  Για την ομοφυλοφιλία!

  Για τη μοιχεία και την πορνεία!

   Για την παράνομη συμβίωση!

  Για τη γενοκτονία, που συντελείται διά μέσου των εκτρώσεων!

  Για τον ανάξιο εκείνο πατέρα, που κακοποιούσε την κόρη του επί μία δεκαετία και μέχρι τα 16 της χρόνια, γεγονός που την ανάγκασε σε απόπειρα αυτοκτονίας! (Ελ. Τύπος, 16.05.2013)

  Για τον Ολλανδό ανιματέρ στην Κρήτη, που κατέσφαξε με 20 μαχαιριές ένα δωδεκάχρονο αγόρι-τουρίστα!((Ελ. Τύπος, 16.05.2013).

  Για το εμπόριο της σάρκας!

  Για τη προσπάθεια νομιμοποιήσεως του γάμου των gays!

  Γενικώς, για ό,τι αντιστρατεύεται στο Νόμο του Θεού, δηλ. για την ΑΜΑΡΤΙΑ!

Με το Νομοσχέδιο για τον ρατσισμό αναγνωρίζεται και εμμέσως νομιμοποιείται κάθε είδους παληανθρωπιάς, παντός είδους αμαρτίας και διαστροφής!

            Απ’ εδώ και εμπρός καθένας θα μπορεί να ζήσει όπως θέλει και ουδείς πλέον θα έχει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί! Η παρανομία επιβάλλεται με δικτατορικό τρόπο! Η ελευθέρα έκφραση της Γνώμης καταργείται! Ματαίως το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζει (άρθρο 14, παρ. 1), ότι «έκαστος δύναται να εκφράζει και να διαδίδει προφορικώς, εγγράφως και διά του τύπου τους στοχασμούς του, τηρών τους Νόμους του Κράτους»!

            Αλλά και η εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων ανατρέπεται! Ποιός Καθηγητής  πια μπορεί χρησιμοποιήσει την αίθουσα διδασκαλίας για να αυξήσει την Ορθόδοξη πίστη στις καρδιές των Ελληνοπαίδων ή και για να δημιουργήσει τήν «εθνική» συνείδηση στις ψυχές των μαθητών του; Και όμως το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζει τα ακόλουθα: «Η Παιδεία αποτελεί βασικήν αποστολήν του Κράτους, έχει δε ως σκοπόν την ηθικήν, πνευματικήν, επαγγελματικήν και φυσικήν αγωγήν των Ελλήνων, την ανάπτυξιν της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και την διάπλασιν αυτών ως ελευθέρων και υπευθύνων πολιτών» (άρθρον 16 παρ. 2). 

Απ’ εδώ και πέρα ξεχάστε τελείως ό,τι έχει σχέση με την ανάπτυξη της εθνικής και της θρησκευτικής συνειδήσεως!  Μας μεταβάλλουν σε ζώα, ούτε κάν παραγωγικά, αφού και η ανεργία μαστίζει την μεταμνημονιακή κοινωνία μας! 

Ελάτε να ξανακοιτάξουμε το Νομοσχέδιο:

Άρθρο 3

Δημόσιος εγκωμιασμός, άρνηση ή εκμηδένιση εγκλημάτων

1.     Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει, αρνείται κακόβουλα ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 6,7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που κυρώθηκε με το ν. 3003/2002 (Α΄ 75) ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρθρο 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου που προσαρτάται στη Συμφωνία του Λονδίνου της 8^ης Αυγούστου 1945, καθώς και των εγκλημάτων του ναζισμού, και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενε-τήσιο προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 -20.000) ευρώ.

Παρακαλούμε όποιον γνωρίζει λίγα ελληνικά να μας εξηγήσει:

 Ποιός έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να έχουμε γνώμη για ζητήματα, τα οποία έχουν σχέση με «εγκλήματα γενοκτονίας»;

 Ποιός έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να καταδικάσουμε συμπεριφορές ατόμων, ομάδων ή και Κρατών, που έχουν σχέση με «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος»;

Ποιός π.χ. έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να καταδικάσουμε τον πρό ολίγων ετών βομβαρδισμό από τα αμερικανικά αεροσκάφη της πόλεως του Βελιγραδίου, των αμάχων, του Νοσοκομείου κλπ. εκεί  με «τις ειρηνικές αμερικανικές βόμβες», όπως τις ονόμασαν τότε;

Δηλ. μόνον οι Βουλευτές δικαιούνται να απολαμ-βάνουν της ασυλίας είτε στα λόγια τους, είτε στις πράξεις τους; Εμείς ο φτωχός λαός  δεν έχουμε κάποιο δικαίωμα έκφρασης γνώμης; Θα αφεθούμε λοιπόν άοπλοι και ανυπεράσπιστοι στην κρίση κάποιου Δικαστού, ο οποίος, αν είναι γαλάζιος, θα κρίνει αλλοιώτικα τις προθέσεις μας, αν είναι πράσινος, θα τις κρίνει αλλοιώτικα, ή αν είναι κόκκινος θα κρίνει τις προθέσεις μας κατά το δικό του γούστο! Είναι Κράτος Δικαίου αυτό;

 Πολύ σωστά ο Δημοσιογράφος κ. Πάσχος Μανδραβέλης  σε άρθρο του, που δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή της 14ης Μαΐου 2013, επισημαίνει ότι διά του περί ρατσισμού και ξενοφοβίας Νομοσχεδίου επεισάγεται ένας νέος όρος, «η εχθροπάθεια»! Και διερωτάται:  

"Γιατί χρειάζεται λοιπόν το άρθρο 3 του σχεδίου νόμου Καστανίδη (που θα ξανασερβίρει ο κ. Ρουπακιώτης), το οποίο προβλέπει πως «όποιος από πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου ή μέσω του Διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθρο-πάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό, ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή χιλίων έως πέντε χιλιάδων (1.000 – 5.000) ευρώ»; Για να ψάχνουμε να βρούμε ποια είναι η «εχθροπάθεια»; Εδώ οι δικαστές το 1992 βρήκαν «εχθροπάθεια» εκεί που δεν υπήρχε και καταδίκασαν τους αφισοκολλητές σε φυλάκιση, δεν μπορούν με το υπάρχον νομικό πλαίσιο να τιμωρήσουν την πραγματική προτροπή σε ρατσιστικά εγκλήματα ακόμη και με το άρθρο 189 παρ. 2 του Π.Κ. (προτροπή σε διατάραξη κοινής ειρήνης) ή το άρθρο 46 (ηθική αυτουργία);  .......... Η «Αυγή» έγραφε στις 9/3/2011: «Οι νέες ρυθμίσεις για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού αποτελούν απαράδεκτους και αντισυνταγματικούς περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης. Υπό το πρόσχημα του αντιρατσισμού, επιχειρείται μια επίθεση στην ελευθερία του λόγου...».

 Ο Καθηγητήςτου Συνταγματικού Δικαίου κ. Άλκης Δερβιτσιώτης μας δίδει μια ακόμη διάσταση του Νομοσχεδίου. Αναφέρεται στην κρυφή πλευρά του κειμένου και υποστηρίζει, ότι "πολλαπλώς προβληματική είναι η διάταξη αυτή στο μέτρο που κάτω από την ένωση προσώπων υποκρύπτει  το πολιτικό κόμμα" Και συνεχίζει: "Επιπλέον εγείρονται ζητήματα, όχι κατ' ανάγκη συγκρουσιακά,για την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης και την ακαδημαϊκή ελευθερία υπό την έννοια της έρευνας και της ανακοίνωσης των πορισμάτων της" (ΤΑ ΝΕΑ, 17.05.2013).

Άρα και οι Ακαδημαϊκοί Διδάσκαλοι φτύνουν αυτό τό κατασκεύα- σμα. Τα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να λύσουν τα εσωκομματικά τους ή και τα εσωπολιτικά τους προβλήματα και οδηγούν τον Ελληνικό Λαό στο γύψο και στο φίμωτρο! 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μέχρι σήμερα οι άνθρωποι του υποκόσμου, της ανομίας και της φαυλότητος  στην έως τώρα Ορθόδοξη Χριστιανική Ελλάδα μας εθεωρούντο "περιθωριακοί", "ανώ- μαλοι", "έκφυλοι", "εμποροι της σαρκός", "αποβράσματα της κοινωνίας" και ήσαν παραδείγματα πρός αποφυγήν!  Δυστυχώς μετά την υπερψήφιση του Νομοσχεδίου όλοι αυτοί θα έχουν την δυνατότητα νά δρουν ανενόχλητοι και με θρασύτητα! Δηλ. θα είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, ό,τι τους καπνίσει! 
Αντιθέτως οι έντιμοι οικογενειάρχες, οι άνθρωποι της αρετής και της σεμνότητος, οι ηθικοί και αξιοπρεπείς  άνθρωποι, θα υπο- χρεωθούν να φοράνε πλέον ένα φίμωτρο στο στόμα τους! Και όλα αυτά γίνονται προς δόξαν της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!!!!!!!

Εμπρός, λοιπόν, Αδελφοί μας, ελάτε εδώ στο Αίγιο! Ελάτε να κάνετε πρόβα το φίμωτρο, που θα σας φορέσουν! Ελάτε να διαλέξετε το στυλ, το χρώμα και το μέγεθος στο δικό σας φίμωτρο!

ΓΥΨΟΣ ΚΑΙ ΦΙΜΩΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ! ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!

Αίγιον, 20 Μαΐου 2013
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ΣΗΜ. Ελπίζω πως σήμερα δεν θα είναι η τελευταία φορά, που μπορώ να σας γράφω έτσι, λίγο επαναστατικά!  

*************

 ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ.

Με πόνο ψυχής διαβάσαμε σε ιστότοπο, ότι ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας μας, συνομιλώντας με τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, συμφώνησε μαζί του σε όλα!  Ένα μόνο παράπονο διατύπωσε: Εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τις «διαρροές», πού ήθελαν την Εκκλησία να αντιδρά στο νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού. Δηλ. εάν καταλάβαμε καλά, ο Αρχιεπίσκοπος θέλει την Εκκλησία να εμφανίζεται, ότι συμφωνεί με τις διατάξεις του Νομοσχεδίου περί  ρατσισμοῦ; Σκεφθείτε, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που προωθεί το Νομοσχέδιο! Άρα ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε ........συγγνώμην από τον  κ. Βενιζέλο;;;;;;;;

Ιδού ακριβώς το σχετικό απόσπασμα:

Ο Αρχιεπίσκοπος μόνο για ένα θέμα εξέφρασε ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του: για τις διαρροές» που ήθελαν την Εκκλησία να αντιδρά στο νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού. «Γι' αυτό και σπεύσαμε να δηλώσουμε, ότι ουδεμία αντίρρηση είχατε», τον καθησύχασε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ..............

Αλήθεια, λοιπόν, η Μητέρα Εκκλησία ΔΕΝ έχει αντίρρηση για το επίμαχο νομοσχέδιο;

Εάν όντως έτσι έχουν τα γεγονότα, τότε πρέπει όλοι μας να πάμε να πνιγούμε στον Σαρωνικό, μία θάλασσα, που ευρίσκεται πολύ κοντά στην Αθήνα! Διερωτώμεθα: 
Η Εκκλησία έχει αλωθεί εκ των ένδον;  

ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ,  ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ!

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΔΙΑΚΟΙ και ΠΑΠΑΔΕΣ!

                              ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΑΔΕΛΦΟΊ ΜΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΥΨΟ ΚΑΙ ΦΙΜΩΤΡΟ ΓΙΑ ΜΑΣ! 

ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ! 

 ******************

ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ

Πηγή: http://www.ethnos.gr

Καφές και... συμπάθεια!

 Καφέ σκέτο, νερό και πολλή... συμπάθεια κέρασε χθες ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος τον Ευ. Βενιζέλο και άλλα τρία στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Ε. Χριστοφιλοπούλου, Γ. Μανιάτης, Χρ. Πρωτόπαπας) που τον επισκέφθηκαν στη Μονή Πετράκη.

 Ο καφές σκέτος (χωρίς ζάχαρη ή γάλα) ήταν αίτημα και των τεσσάρων επισκεπτών που κάθισαν για 45 λεπτά στο φιλόξενο σαλονάκι εντός του γραφείου του Αρχιεπισκόπου...

Το κλίμα ήταν εγκάρδιο - άλλωστε ο Ευ. Βενιζέλος έχει εδώ και έτη επικοινωνία με τον κ. Ιερώνυμο. Μάλιστα, όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τού είπε ότι «μπορείτε να υπολογίζετε σε εμάς» (ως κυβερνητικός εταίρος), ο Αρχιεπίσκοπος τον διέκοψε ευγενικά: «Το ξέρω, γι' αυτό και σηκώνω συχνά το τηλέφωνο, για να ανταλλάξουμε απόψεις για διάφορα θέματα».

Μια καλή κουβέντα πάντως είχε για όλους, όπως για την Εύη Χριστοφιλοπούλου, που την ευχαρίστησε διά ζώσης για την προσπάθεια που έκανε και πέρασε σε νομοσχέδιο η ρύθμιση για το κέντρο επιμόρφωσης των κληρικών......

Μίλησαν πάντως για όλα: για προσλήψεις κληρικών όπου υπάρχουν κενά, για το κοινωνικό έργο που παρέχει η Εκκλησία στους αδύναμους και άπορους πολίτες, για την προσπάθεια της κυβέρνησης να υπερβεί την κρίση, αλλά και για το επικείμενο ταξίδι του Ευ. Βενιζέλου στην Αμερική.

Ο Αρχιεπίσκοπος μόνο για ένα θέμα εξέφρασε ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του: για τις «διαρροές» που ήθελαν την Εκκλησία να αντιδρά στο νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού. «Γι' αυτό και σπεύσαμε να δηλώσουμε, ότι ουδεμία αντίρρηση είχατε», τον καθησύχασε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ..............

 Πηγή: www.ethnos.gr της 14.05.13

Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.

Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α',7 - Α' Κορ. α',1-2 - Εβρ. ς',10).

Στον 4ο αιώνα ο τίτλος "Άγιος" αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς ΄"φίλους του Θεού", που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: "Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα".

Πρώτη από όλους τον τίτλο της "Υπέρ Αγίας" έλαβε η Παρθένος Μαρία. Ακολούθησαν οι Απόστολοι του Κυρίου. Οι Άγγελοι καθώς και πολλά από τα "Δίκαια" πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα μπορούσαν να μην πάρουν τοξν τίτλο αυτόν, όπως φυσικά Άγιος δεν θα μπορούσε να μην ονομαστεί και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Βαπτιστής. Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται μία ιεράρχηση στην ταξινόμηση των Αγίων.

Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:

- Δίκαιοι: Είναι όλοι οι "Δίκαιοι" που έζησαν προ Χριστού έχοντας πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό και ήλπιζαν ή προφήτευσαν τον ερχομό του Μεσσία - Χριστού.

- Απόστολοι και Αποστολικοί Πατέρες: Τον τίτλο αυτό πήραν οι μαθητές του Κυρίου και οι μαθητές αυτών.

- Μάρτυρες: Ονομάζονται όλοι όσοι μαρτύρησαν για την πίστη τους, βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μεγάλους διωγμούς. οι Μάρτυρες είναι χιλιάδες: Γυναίκες, άντρες, νέοι, γέροι και παιδιά, και φυσικά δεν είναι όλοι γνωστοί.

- Μεγαλομάρτυρες: Όσοι από τους Μάρτυρες υπέστησαν μεγάλα βασανιστήρια και θανατώθηκαν με φρικτό - βάρβαρο τρόπο, έχουν πάρει από την Εκκλησία αυτόν τον τίτλο.

- Ιερομάρτυρες: Ονομάζονται όσοι απ΄λο τους Μάρτυρες ήταν Ιερομένοι.

- Οσιομάρτυρες: Οι μοναχοί, οι ασκητές και οι ερημίτες έλαβαν αυτόν τον τίτλο.

- Νεομάρτυρες: Έτσι ονομάζονται οι Άγιοι που μαρτύρησαν επί Τουρκοκρατίας.

- Ομολογητές: Ονομάζονται οι Άγιοι που διώχθηκαν και βασανίσθηκαν, που ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά που τελικά δεν θανατώθηκαν.

- Όσιοι: Οι Άγιοι (ερημίτες, αναχωρητές, ασκητές...) που εγκατέλειψαν τον κόσμο και αφιερώθηκαν εξ ολοκλήρου στον Θεό. Τον λάτρεψαν σε ερήμους και σε κακοτοπιές με πίστη και εγκαρτέρηση για όλη τους την ζωή και τελικά "κοιμήθηκαν εν ειρήνη", ονομάσθηκαν Όσιοι.

- Οσιοπαρθενομάρτυρες: Έτσι ονομάζονται οι γυναίκες μοναχές, μάρτυρες της πίστης που θανατώθηκαν με μερτυρικό τρόπο.

- Ισαπόστολοι: Όλοι όσοι έκαναν αποστολικό έργο ισάξιο των Αποστόλων ονομάσθηκαν έτσι.

- Πατέρες της Εκκλησίας: Οι μοναχοί, οι κληρικοί και ιδιαίτερα οι Επίσκοποι που διακ΄ρίθηκαν για το έργο τους δικαίως κατέχουν αυτόν τον τίτλο.

- Απολογητές: Όλοι όσοι ανέλαβαν να υπερασπιστούν τον Χριστιανισμό απέναντι σε φιλόσόφους, ηγεμόνες, βασιλείς και αυτοκράτορες, θεωρητικά ή γραπτά, με επιστολές ή με τον λόγο τους αναγορεύτηκαν σε "Απολογητές" της πίστης μας.

- Θεολόγοι: Φυσικά τρεις μόνο κατέχουν αυτόν τον τίτλο. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και ο Συμεών ο νέος Θεολόγος. Αυτοί όχι μόνο Θεολόγησαν με τα γραπτά τους, αλλά και με το παράδειγμα της ζωής τους.

Από το βιβλίο : "ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΝΕ"

ΠΗΓΗ: http://agioritis.pblogs.gr/2010/01/ti-eine-agios-kai-ti-osios.html

Ὡς γενέτειρα πόλη τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀναφέρεται τόσο ἡ Ταρσὸς τῆς Κιλικίας ὅσο καὶ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὡστόσο ἡ ἅποψη ποὺ ἐπικρατεῖ φέρει τὸν Μέγα Κωνσταντίνο νὰ ἔχει γεννηθεῖ στὴ Ναϊσὸ τῆς Ἄνω Μοισίας.

Τὸ ἀκριβὲς ἔτος τῆς γεννήσεώς του δὲν εἶναι γνωστὸ, θεωρεῖται ὅμως ὅτι γεννήθηκε μεταξὺ τῶν ἐτῶν 274-288 μ.Χ.

Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος, ποὺ λόγῳ τῆς χλωμότητος τοῦ προσώπου του ὀνομάσθηκε Χλωρὸς, καὶ ἦταν συγγενὴς τοῦ αὐτοκράτορα Κλαυδίου. Μητέρα του ἦταν ἡ Ἁγία Ἑλένη, θυγατέρα ἑνὸς πανδοχέως ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας.

Τὸ 305 μ.Χ. ὁ Κωνσταντίνος εὑρίσκεται στὴν αὐλὴ τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ στὴ Νικομήδεια μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ χιλίαρχου. Τὸ ἴδιο ἔτος οἱ δύο Αὔγουστοι, Διοκλητιανὸς καὶ Μαξιμιανὸς, παραιτοῦνται ἀπὸ τὰ ἀξιώματά τους καὶ ἀποσύρονται. Στὸ ὕπατο ἀξίωμα τοῦ Αὐγούστου προάγονται ὁ Κωνστάντιος ὁ Χλωρὸς στὴ Δύση καὶ ὁ Γαλέριος στὴν Ἀνατολὴ. Ὁ Κωνστάντιος ὁ Χλωρὸς πέθανε στὶς 25 Ἰουλίου 306 μ.Χ. καὶ ὁ στρατὸς ἀνακήρυξε Αὔγουστο τὸν Μέγα Κωνσταντίνο, κάτι ὅμως ποὺ δὲν ἀποδέχθηκε ὁ Γαλέριος.

Μετὰ ἀπὸ μιὰ σειρὰ διαφόρων ἱστορικῶν γεγονότων ὁ Μέγας Κωνσταντίνος συγκρούεται μὲ τὸν Μαξέντιο, υἱὸ τοῦ Μαξιμιανοῦ, ὁ ὁποῖος πλεονεκτοῦσε στρατηγικὰ, ἐπειδὴ διέθετε τετραπλάσιο στράτευμα καὶ ὁ στρατὸς τοῦ Κωνσταντίνου ἦταν ἤδη καταπονημένος.

Ἀπὸ τὴν πλευρὰ του ὁ Μέγας Κωνσταντίνος εἶχε κάθε λόγο νὰ αἰσθάνεται συγκρατημένος. Δὲν εἶχε καμία ἄλλη ἐπιλογὴ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἐπίκληση τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Ἤθελε νὰ προσευχηθεῖ, νὰ ζητήσει βοήθεια, ἀλλὰ καθὼς διηγεῖται ὁ ἱστορικὸς Εὐσέβιος, δὲν ἤξερε σὲ ποιὸν Θεὸ νὰ ἀπευθυνθεῖ. Τότε ἔφερε νοερὰ στὴ σκέψη του ὅλους αὐτοὺς ποὺ μαζὶ τους συνδιοικοῦσε τὴν αὐτοκρατορία.

Ὅλοι τους, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν πατέρα του, πίστευαν σὲ πολλοὺς θεοὺς καὶ ὅλοι τους εἶχαν τραγικὸ τέλος. Ἄρχισε, λοιπὸν, νὰ προσεύχεται στὸν Θεὸ, ὑψώνοντας τὸ δεξὶ του χέρι καὶ ἱκετεύοντάς Τον νὰ τοῦ ἀποκαλυφθεῖ.

Ἐνῶ προσευχόταν, διαγράφεται στὸν οὐρανὸ μία πρωτόγνωρη θεοσημία. Περὶ τὶς μεσημβρινὲς ὧρες τοῦ ἡλίου, κατὰ τὸ δειλινὸ δηλαδὴ, εἶδε στὸν οὐρανὸ τὸ τρόπαιο τοῦ Σταυροῦ, ποὺ ἔγραφε «τούτῳ νίκα». Καὶ ἐνῶ προσπαθοῦσε νὰ κατανοήσει τὴ σημασία αὐτοῦ τοῦ μυστηριακοῦ θεάματος, τὸν κατέλαβε ἡ νύχτα. Τότε ἐμφανίζεται ὁ Κύριος στὸν ὕπνο του μαζὶ μὲ τὸ σύμβολο τοῦ Σταυροῦ καὶ τὸν προέτρεψε νὰ

κατασκευάσει ἀπομίμηση αὐτοῦ καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιεῖ ὡς φυλακτήριο στοὺς πολέμους.

Ἔχοντας ὡς σημαία του τὸ Χριστιανικὸ λάβαρο, ἀρχίζει νὰ προελαύνει πρὸς τὴν Ρώμη ἐκμηδενίζοντας κάθε ἀντίσταση.

Ὅταν φθάνει στὴ Ρώμη ἐνδιαφέρεται γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς πόλεως. Ὅμως τὸ ἐνδιαφέρον του δὲν περιορίζεται μόνο σὲ αὐτοὺς. Πολὺ σύντομα πληροφορεῖται γιὰ τὴν πενιχρὴ κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀφρικῆς καὶ ἐνισχύει ἀπὸ τὸ δημόσιο ταμεῖο τὰ ἔργα διακονίας αὐτῆς.

Τὸ Φεβρουάριο τοῦ 313 μ.Χ., στὰ Μεδιόλανα, ὅπου γίνεται ὁ γάμος τοῦ Λικινίου μὲ τὴν Κωνσταντία, ἀδελφὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐπέρχεται μιὰ ἱστορικὴ συμφωνία μεταξὺ τῶν δύο ἀνδρῶν ποὺ καθιερώνει τὴν ἀρχὴ τῆς ἀνεξιθρησκείας.

Τὰ προβλήματα ποὺ εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσει ὁ Μέγας Κωνσταντίνος ἦσαν πολλὰ. Ἡ αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ Ἀρείου, πρεσβυτέρου τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας, ἦλθε νὰ ταράξει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διδασκαλία αὐτὴ, ποὺ ὀνομάσθηκε ἀρειανισμὸς, κατέλυε οὐσιαστικὰ τὸ δόγμα τῆς Τριαδικότητας τοῦ Θεοῦ.

Μόλις ὁ Μέγας Κωνσταντίνος πληροφορήθηκε τὰ ὅσα θλιβερὰ συνέβαιναν στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἀπέστειλε μὲ τὸν πνευματικό του σύμβουλο Ὅσιο, Ἐπίσκοπο Κορδούης τῆς Ἰσπανίας, ἐπιστολὴ στὸν Ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρο (313-328 μ.Χ.) καὶ τὸν Ἄρειο. Ἡ προσπάθεια ἐπιλύσεως τοῦ θέματος δὲν εὐδοκίμησε. Ἔτσι ἀποφασίσθηκε ἡ σύγκλιση τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 325 μ.Χ.

Ἡ περιγραφὴ τῆς ἐναρκτήριας τελετῆς ἀπὸ τὸν ἱστορικὸ Εὐσέβιο εἶναι ὁμολογουμένως ἐνδιαφέρουσα. Στὸ μεσαῖο οἶκο τῶν ἀνακτόρων εἶχαν προσέλθει ὅλοι οἱ σύνεδροι. Ἐπικρατοῦσε ἀπόλυτη σιγὴ καὶ ὅλοι περίμεναν τὴν εἴσοδο τοῦ αὐτοκράτορα, τὸν ὁποῖο οἱ περισσότεροι θὰ ἔβλεπαν γιὰ πρώτη φορὰ. Ὁ Κωνσταντίνος εἰσῆλθε ταπεινὰ, μὲ σεμνότητα καὶ πραότητα.

Στὴν ὁμιλία του πρὸς τὴ Σύνοδο χαρακτηρίζει τὶς ἐνδοεκκλησιαστικὲς συγκρούσεις ὡς τὸ μεγαλύτερο δεινὸ καὶ ἀπὸ τοὺς πολέμους. Ὁ λόγος του ὑπῆρξε εὐθὺς καὶ σαφὴς. Δὲν ἤθελε νὰ ἀσχοληθεῖ παρὰ μονάχα μὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦσαν στὴν ὀρθοτόμηση τῆς πίστεως. Ἡ κρίσιμη φράση του, «περὶ τῆς πίστεως σπουδάσωμεν», διασώζεται σχεδὸν ἀπὸ ὅλους τοὺς ἱστορικοὺς συγγραφεῖς.

Μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου ὁ αὐτοκράτορας ἀνέλαβε πρωτοβουλίες γιὰ τὴν ἑδραίωση τῶν ἀποφάσεών της. Ἀπέστειλε ἐγκύκλιο ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησία τῆς Αἰγύπτου, Λιβύης, Πενταπόλεως, Ἀλεξανδρείας, στὴν ὁποία γνωστοποιεῖ τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου. Ὁ ἴδιος γνωστοποιεῖ πρὸς ὅλη τὴν ἐπικράτεια τῆς αὐτοκρατορίας τὴν καταδίκη τοῦ Ἀρείου καὶ ἀπαγορεύει τὴν ἀπόκτηση καὶ τὴν ἀπόκρυψη τῶν συγγραμμάτων του. Ἡ πιὸ ἐντυπωσιακή του ὅμως ἐνέργεια εἶναι ἡ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἄρειο. Ἐπιτιμᾶ τὸν αἱρεσιάρχη καὶ τὸν καταδικάζει μὲ αὐστηρότητα γιὰ τὶς κακοδοξίες του.

Ὅμως περὶ τὰ τέλη του 327 μ.Χ. ὁ Μέγας Κωνσταντίνος καλεῖ τὸν Ἄρειο στὰ ἀνάκτορα. Ὁ αἱρεσιάρχης φυσικὰ δὲν χάνει τὴν εὐκαιρία καὶ ὑποβάλλει μία ὁμολογία γεμάτη ἀπὸ ἔντεχνες θεολογικὲς ἀνακρίβειες, πείθοντας μάλιστα τὸν Μέγα Κωνσταντίνο ὅτι αὐτὴ δὲν διαφέρει οὐσιαστικὰ ἀπὸ ὅσα εἶχε ἀποφασίσει ἡ Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος.

Τελικὰ ὁ αὐτοκράτορας συγκαλεῖ νέα Σύνοδο, τὸ Νοέμβριο τοῦ 327 μ.Χ., ἡ ὅποία ἀνακαλεῖ τὸν Ἄρειο ἀπὸ τὴν ἐξορία καὶ ἀποκαθιστᾶ τοὺς ἐξόριστους Ἐπισκόπους Νικομηδείας Εὐσέβιο καὶ Νικαίας Θεόγνιο. Ἡ ἀνάκληση τοῦ Ἀρείου καὶ ἡ ἀποκατάσταση τῶν περὶ αὐτῶν πυροδότησε νέες ἔριδες στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας Ἀλέξανδρος καὶ στὴν συνέχεια ὁ διάδοχός του Μέγας Ἀθανάσιος ἀρνοῦνται νὰ δεχθοῦν τὸν Ἄρειο στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος ἀπειλεῖ μὲ καθαίρεση τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ἐνῶ σὲ Σύνοδο ποὺ συνῆλθε στὴν Ἀντιόχεια τὸ 330 μ.Χ. καθαιρεῖται καὶ ἐξορίζεται ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ὁ Ἅγιος Εὐστάθιος, Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας (τιμάται 21 Φεβρουαρίου). Ἡ Σύνοδος τῆς Τύρου τῆς Συρίας, ποὺ συνῆλθε τὸ 335 μ.Χ., καταδικάζει ἐρήμην μὲ τὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ὁ ὁποῖος φεύγει, γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Μέγα Κωνσταντίνο.

Εἶναι γεγονὸς πὼς ὁ Μέγας Κωνσταντίνος δὲν ἔδειξε νὰ ἀποδέχεται τὸ αἴτημα τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου γιὰ ἀκρόαση. Πείσθηκε ὅμως νὰ τὸν ἀκούσει, ὅταν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τοῦ ἀπηύθυνε τὴν ρήση: «Δικάσει Κύριος ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ».

Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος κατενόησε τὴν κατάφωρη ἀδικία καὶ τὶς ἄθλιες μεθοδεύσεις σὲ βάρος τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου καὶ ἔκανε δεκτὸ τὸ αἴτημά τουνὰ προσκληθοῦν ὅλοι οἱ συνοδικοὶ τῆς Τύρου καὶ ἡ διαδικασία νὰ λάβει χώρα ἐνώπιόν του.

Ὁ Εὐσέβιος Νικομηδείας ἀγνόησε τὴν αὐτοκρατορικὴ ἐντολὴ. Πῆρε μόνο ἐλάχιστους ἀπὸ τοὺς συνοδικοὺς καὶ ἐμφανίσθηκε στὸν αὐτοκράτορα. Ξέχασε ὅλες τὶς ὑπόλοιπες κατηγορίες καὶ γιὰ πρώτη φορὰ ἔθεσε τὸ θέμα τῆς δῆθεν παρακωλύσεως τῆς ἀποστολῆς σιταριοῦ πρὸς τὴν Βασιλεύουσα. Ὁ αὐτοκράτορας ἐξοργίζεται καὶ ἐξορίζει τὸν Μέγα Ἀθανάσιο στὰ Τρέβιρα τῆς Γαλλίας. Παρὰ ταῦτα δὲν ἐπικυρώνει τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Τύρου γιὰ καθαίρεση καὶ οὔτε διατάσσει τὴν ἀναπλήρωση τοῦ ἐπισκοπικοῦ θρόνου τῆς Ἀλεξάνδρειας.

Ἡ τελευταία περίοδος τῆς ζωῆς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου εἶναι αὐτὴ ποὺ τὸν καταξιώνει στὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὸ ἀπόγειο τῆς πνευματικῆς του πορείας. Ὁ Ἅγιος, κατὰ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 337 μ.Χ., αἰσθάνεται τὰ πρῶτα σοβαρὰ συμπτώματα κάποιας ἀσθένειας. Οἱ πηγὲς μᾶς πληροφοροῦν πὼς ὁ Μέγας Κωνσταντίνος κατέφυγε σὲ ἰαματικὰ λουτρὰ.

Βλέποντας ὅμως τὴν ὑγεία του νὰ ἐπιδεινώνεται θεώρησε σκόπιμο νὰ μεταβεῖ στὴν πόλη Ἑλενόπολη τῆς Βιθυνίας, ποὺ εἶχε ὀνομασθεῖ ἔτσι λόγῳ τῆς Ἁγίας μητέρας του. Ἐκεῖ παρέμεινε στὸ ναὸ τῶν Μαρτύρων, ὅπου ἀνέπεμπε ἱκετήριες εὐχὲς καὶ λιτανεῖες πρὸς τὸν Θεό.

Ὁ Μέγας Κωνσταντίνος ἀντιλαμβάνεται πὼς ἡ ἐπίγεια ζωή του πλησιάζει στὸ τέλος της. Ἡ μνήμη τοῦ θανάτου καλλιεργεῖται στὴν καρδιά του καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὸ μυστήριο τῆς μετάνοιας καὶ τοῦ βαπτίσματος.

Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ καταφεύγει σὲ κάποιο προάστιο τῆς Νικομήδειας, συγκαλεῖ τοὺς Ἐπισκόπους καὶ τοὺς ἀπευθύνει τὸν ἑξῆς λόγο: «Αὐτὸς ἦταν ὁ καιρὸς ποὺ προσδοκοῦσα ἀπὸ παλιὰ καὶ διψοῦσα καὶ εὐχόμουν νὰ καταξιωθῶ τῆς ἐν Θεῷ σωτηρίας.

Ἦλθε ἡ ὥρα νὰ ἀπολαύσουμε καὶ ἐμεῖς τὴν ἀθανατοποιὸ σφραγίδα, ἦλθε ἡ ὥρα νὰ συμμετάσχουμε στὸ σωτήριο σφράγισμα, πρᾶγμα ποὺ κάποτε ἐπιθυμοῦσα νὰ κάνω στὰ ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου, στὰ ὁποῖα, ὅπως παραδίδεται, ὁ Σωτήρας μας ἔλαβε τὸ βάπτισμα εἰς ἡμέτερον τύπον.

Ὁ Θεὸς ὅμως, ποὺ γνωρίζει τὸ συμφέρον, μᾶς ἀξιώνει νὰ λάβουμε τὸ βάπτισμα ἐδῶ. Ἂς μὴν ὑπάρχει λοιπὸν καμία ἀμφιβολία. Γιατὶ καὶ ἐὰν ἀκόμη εἶναι θέλημα τοῦ Κυρίου τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου νὰ συνεχισθεῖ ἡ ἐπίγεια ζωή μας καὶ νὰ συνυπάρχω μὲ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, θὰ πλαισιώσω τὴ ζωή μου μὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς κανόνες ποὺ ἁρμόζουν στὸν Θεὸ».

Μετὰ τὸ βάπτισμα ὁ Ἅγιος Κωνσταντίνος δὲν ξαναφόρεσε τὸν αὐτοκρατορικὸ χιτώνα, ἀλλὰ παρέμεινε ἐνδεδυμένος μὲ τὸ λευκὸ ἔνδυμα τοῦ βαπτίσματος, μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του τὸ 337 μ.Χ. Ἦταν ἡ ἡμέρα ἑορτασμοῦ τῆς Πεντηκοστῆς, γράφει ὁ ἱστορικὸς Εὐσέβιος.

Εἶναι χαρακτηριστικὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο περιγράφει ὁΕὐσέβιος τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἀκολούθησαν τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου. Ὅλοι οἱ σωματοφύλακες τοῦ αὐτοκράτορα, ἀφοῦ ἔσχισαν τὰ ροῦχα τους καὶ ἔπεσαν στὸ ἔδαφος, ἔκλαιγαν καὶ φώναζαν δυνατὰ, σὰν νὰ μὴν ἔχαναν τὸ βασιλέα τους, ἀλλὰ τὸν πατέρα τους.

Οἱ ταξίαρχοι καὶ οἱ λοχαγοὶ ἔκλαιγαν τὸν εὐεργέτη τους. Οἱ δῆμοι ἦσαν λυπημένοι καὶ κάθε κάτοικος τῆς Κωνσταντινουπόλεως πενθοῦσε, σὰν νὰ ἔχανε τὸ κοινὸ ἀγαθὸ.

Ἀφοῦ οἱ στρατιωτικοὶ τοποθέτησαν τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου σὲ χρυσὴ λάρνακα, τὸ μετέφεραν στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὸ ἐναπέθεσαν σὲ βάθρο στὸν βασιλικὸ οἶκο. Τὸ ἱερὸ λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Δίκαια ἡ ἱστορία τὸν ὀνόμασε Μέγα καὶ ἡ Ἐκκλησία Ἰσαπόστολο.

Ἡ Ἁγία Ἑλένη γεννήθηκε στὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας περὶ τὸ 247 μ.Χ. Φαίνεται ὅτι ἦταν ταπεινῆς καταγωγῆς. Στὴν ἱστοριογραφία ὑπάρχει σχετικὴ διχογνωμία ὡς πρὸς τὸ ἂν ἡ μητέρα τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου ὑπῆρξε σύζυγος ἢ νόμιμη παλλακίδα τοῦ Κωνσταντίου τοῦ Χλωροῦ.

Μεταξὺ τῶν ἐτῶν 274-288 μ.Χ. γέννησε στὴ Ναϊσὸ τῆς Μοισίας τὸν Κωνσταντίνο.

Ὅταν, πέντε ἔτη ἀργότερα, ὁ Κωνσταντίνος Χλωρὸς ἔγινε Καίσαρας ἀπὸ τὸν Διοκλητιανὸ, ἀναγκάσθηκε νὰ τὴν ἀπομακρύνει, γιὰ νὰ συζευχθεῖ τὴ Θεοδώρα, θετὴ κόρη τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ, καὶ νὰ ἔχει ἔτσι τὸ συγγενικὸ ἐκεῖνο δεσμὸ, ὁ ὁποῖος θὰ ἐξασφάλιζε τὴ στερεότητα τοῦ διοκλητιανοῦ τετραρχικοῦ συστήματος.

Πρὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ Μέγας Κωνσταντίνος τιμοῦσε ἰδιαίτερα τὴ μητέρα του. Τῆς ἀπένειμε τὸν τίτλο τῆς αὐγούστης, ἔθεσε τὴ μορφή της ἐπὶ νομισμάτων καὶ ἔδωσε τὸ ὄνομά της σὲ μία πόλη τῆς Βιθυνίας.

Ἡ Ἁγία ἔδειξε τὴν εὐσέβειά τηςμὲ πολλὲς εὐεργεσίες καὶ τὴν ἀνοικοδόμηση νέων Ἐκκλησιῶν στὴ Ρώμη (Τιμίου Σταυροῦ), στὴν Κωνσταντινούπολη (Ἁγίων Ἀποστόλων), στὴ Βηθλεὲμ (βασιλικὴ τῆς Γεννήσεως) καὶ ἐπὶ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν (βασιλικὴ τῆς Γεθσημανῆ).

Ἡ Ἁγία Ἑλένη πῆγε τὸ 326 μ.Χ. στὴν Ἱερουσαλὴμ, ὅπου «μὲ μέγαν κόπον καὶ πολλὴν ἔξοδον καὶ φοβερίσματα ηὗρεν τὸν τίμιον σταυρὸν καὶ τοὺς ἄλλους δύο σταυροὺς τῶν ληστῶν», ὅπως γράφει ὁ Κύπριος Χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιρᾶς.

Ἐπιστρέφοντας στὴν Κωνσταντινούπολη, ἕνα χρόνο μετὰ τὴν εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου, ἡ Ἁγία Ἑλένη πέρασε καὶ ἀπὸ τὴν Κύπρο.

Ἡ Ἑγία Ἑλένη κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη μᾶλλον τὸ 327 μ.Χ. σὲ ἡλικία ὀγδόντα ἐτῶν. Ὁ ἱστορικὸς Εὐσέβιος γράφει ὅτι ἡ Ἁγία προαισθάνθηκε τὸ θάνατό της καὶ μὲ διαθήκη ἄφησε τὴν περιουσία της στὸν υἱό της καὶ τοὺς ἐγγονούς της.

Ὅπως ἦταν φυσικὸ ὁ υἱός της μετέφερε τὸ τίμιο λείψανό της στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὴν ἐνταφίασε στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο στὴ Μεγάλη Ἐκκλησία, στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ στὸν ἱερὸ ναὸ αὐτῶν στὴν κινστέρνα τοῦ Βώνου.

Οἱ Βυζαντινοὶ τιμοῦσαν ἰδιαίτερα τὸν Μέγα Κωνσταντίνο καὶ τὴν Ἑγία Ἑλένη. Ἀπόδειξη τούτου ἀποτελεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι κατὰ τὸ Μεσαίωνα ἦταν πολύ δημοφιλὴς στοὺς Βυζαντινοὺς ἡ ἀπεικόνιση τοῦ πρώτου Χριστιανοῦ βασιλέως μὲ τὴ μητέρα του, ποὺ κρατοῦσαν στὸ μέσον Σταυρὸ. Ἡ παράδοση αὐτὴ διατηρεῖται μέχρι καὶ σήμερα μὲ τὰ κωνσταντινάτα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.

Τοῦ Σταυροῦ σου τὸν τύπον ἐν οὐρανῷ θεασάμενος, καὶ ὡς ὁ Παῦλος τὴν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος, ὁ ἐν Βασιλεῦσιν Ἀπόστολός σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρί σου παρέθετο· ἣν περισώζε διὰ παντὸς ἐν εἰρήνη, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’.

Θείας πίστεως.Πρῶτος πέφηνας, ἐν Βασιλεῦσι, θεῖον ἕδρασμα, τῆς εὐσεβείας, ἀπ’ οὐρανοῦ δεδεγμένος τὸ χάρισμα· ὅθεν Χριστοῦ τὸν Σταυρὸν ἐφανέρωσας, καὶ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν ἐφήπλωσας. Κωνσταντῖνε Ἰσαπόστολε, σὺν Μητρὶ Ἑλένῃ τῇ θεόφρονι, πρεσβεύσατε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Κωνσταντῖνος σήμερον, σὺν τῇ μητρὶ τῇ Ἑλένῃ, τὸν Σταυρὸν ἐκφαίνουσι, τὸ πανσεβάσμιον ξύλον, πάντων μὲν, τῶν Ἰουδαίων αἰσχύνην ὄντα, ὅπλον δὲ, πιστῶν ἀνάκτων κατ’ ἐναντίων· δι’ ἡμᾶς γὰρ ἀνεδείχθη, σημεῖον μέγα, καὶ ἐν πολέμοις φρικτὸν.

Πηγή: Αναβάσεις

«Ο Θεός αγάπη εστί» μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (Α’ Ιωάν. δ’, 8). Και όντως αυτός είναι ο καλλίτερος χαρακτηρισμός του Θεού. Για να καταλάβουμε εμείς οι άνθρωποι, τί είναι ο Θεός.

Κατά τον ιερό Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη βέβαια, και σύμφωνα με την αποφατική θεολογία της ’Εκκλησίας, ο Θεός υπερβαίνει κάθε έννοια ανθρώπινη. Δεν είναι ούτε ψυχή, ούτε λόγος, ούτε δύναμις, ούτε φως, ούτε ζωή, ούτε ουσία, ούτε χρόνος, ούτε επιστήμη, ούτε αλήθεια, ούτε βασιλεία, ούτε σοφία, ούτε αγαθότης… (βλ. Περί Μυστικής Θεολογίας, κεφ. ε’).

Ωστόσο, ας μου επιτραπεί να πω, θα μπορούσε να γίνει κάποια εξαίρεσις για το όνομα “αγάπη”. Ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά Αγάπη.

Και πράγματι ο Θεός, ο Θεός των Πατέρων μας, ο μόνος αληθινός Θεός, δεν είναι ένας τιμωρός Θεός, ή έστω ένας “δίκαιος”, κατά τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Όχι όπως ένας δίκαιος αστυνόμος που οφείλει να επιβάλλει την τάξη καταγράφοντας με λεπτομέρεια τις παραβάσεις μας. Ή όπως κάποιος δίκαιος δικαστής που έργο του είναι να κρίνει αμερόληπτα, για να φανερώσει και τιμωρήσει τον ένοχο και παραδειγματίζοντάς τον να επιφέρει δικαιοσύνη και ικανοποίηση στην έννομο τάξη.

Αλλά ο Θεός μας δεν είναι έτσι “δίκαιος”. Αλλοίμονo μας αν ήταν ! Ο Θεός μας είναι ο Πατέρας μας. Ο Θεός μας “άγάπη εστί”.

Υποβάλλεται όμως από πολλούς η ερώτηση – απορία της ανθρώπινης αδυναμίας:

“Γιατί τότε να υπάρχουν τόσες θλίψεις, τόσες αδικίες και δυστυχίες στον κόσμο, αφού ο Θεός είναι αγάπη;”

Σε απάντηση θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τα λόγια του μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου:

“…Χωρίς Χριστό ο κόσμος είναι θέατρο του παραλόγου. Χωρίς Χριστό δεν μπορείς να εξηγήσεις τίποτε. Γιατί οι θλίψεις, γιατί οι αδικίες, γιατί οι αποτυχίες, γιατί οι ασθένειες, γιατί; γιατί; γιατί; Χιλιάδες πελώρια “γιατί”. Κατάλαβέ το. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει, με την πεπερασμένη λογική του, την απάντηση όλων αυτών των “γιατί”. Μόνο με τον Χριστό όλα εξηγούνται. Μας προετοιμάζουν για την αιωνιότητα. Ίσως εκεί μας αξιώσει να πάρουμε απάντηση σε μερικά “γιατί”…” (π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, Διάλογος με ένα Μαρξιστή. Καλαμάτα, 1989, σελ. 20).

Αγάπη λοιπόν ο Θεός και αγαπά τον άνθρωπο, το δημιούργημά Του. Έτσι επιθυμεί και την κοινωνία μαζί Του: Κοινωνία αγαπητική αγαπωμένων προσώπων. Και ο άνθρωπος, ως πρόσωπο, μπορεί να αγαπήσει τον Προσωπικό Θεό, εφ’ όσον αληθινή αγάπη μόνο σε πρόσωπα μπορεί να κατευθυνθεί και να υπάρξει. Ζώα, αντικείμενα, ιδέες ή φιλοσοφίες, το μερικό ενδιαφέρον του ανθρώπου μπορούν και πρέπει να ελκύουν, κι όχι τον όλο άνθρωπο. Γι’ αυτό και κάθε περίπτωση που υπερβαίνει το μέτρο αυτό της απλής συμπαθείας και ενδιαφέροντος προς αυτά, εκφυλίζεται και καταλήγει σε πάθος, αδυναμία ψυχής, αλλά ποτέ δεν είναι αγάπη αληθινή. Αγάπη αληθινή, προσωπική, δονεί τον όλο άνθρωπο ως τα βαθύτατα του είναι του, και τον έλκει προς το αγαπώμενο πρόσωπο.

Και ο προσωπικός Θεός μας, δεν είναι ο θεός των φιλοσόφων, των σκεπτικιστών, αλλά ο Θεός των Πατέρων μας, που είναι Πρόσωπο και όχι ιδέα.

Αυτός ο Θεός από την εκστατική Του αγάπη προς το προσωπικό Του δημιούργημα, τον άνθρωπο, εξέρχεται με τις άκτιστες ενέργειές Του και κοινωνεί μαζί του σε μια κοινωνία αγάπης, εν Χριστώ, στην Εκκλησία Του.

Προϋπόθεση αληθινής και βαθειάς αγάπης είναι η ελευθέρα προαίρεση. Δεν είναι δυνατόν να αγαπήσει κανείς κάποιο άλλο πρόσωπο, πιεζόμενος να το κάνει αυτό, από κάποια ανάγκη ή βία.

Ο άγιος Θεός από σεβασμό και πατρική εκτίμηση και αγαπητική διάθεση προς τον άνθρωπο, τον θέλει ελεύθερο, δεν του επιβάλλεται, αλλά περιμένει την ελευθέρα προσωπική του εκλογή. Το να αποδεχθεί δηλ. τον Θεό στην ζωή του ή να Τον απορρίψει.

Ο Θεός λοιπόν έρχεται προς ημάς και αποκαλύπτει τον Εαυτό Του, αφού με ελευθερία αγάπης Τον δεχθούμε στην ζωή μας. Και μας φανερώνεται η δόξα και η Χάρις Του και εμείς απολαμβάνουμε την ευλογημένη παρουσία Του. Και εκ πείρας μαθαίνου με τί σημαίνει ζωή με τον Θεό, και πώς είναι η κοινωνία με τον Θεό. Εφ’ όσον, αν δεν μας αποκαλυφθεί από Εκείνον, δεν μπορούμε μόνοι μας να Τον εύρουμε, να Τον γνωρίσουμε, τον Δημιουργό και Κτίστη μας.

Αντιθέτως Τον απορρίπτουμε από την ζωή μας και δεν Τον αγαπούμε, όταν αδιαφορούμε για τις εντολές Του, σύμφωνα και με τον λόγο Του: “ Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστιν ο αγαπών με” (Ιωάν. δ’, 21). Κλείνουμε έτσι τα αυτιά μας στην πρόσκλησή Του και μένουμε μόνοι μας χωρίς Θεό, ανίκανοι να αγαπήσουμε, γευόμενοι την απελπιστικά πικρή οδύνη της φιλαυτίας μας.

Μας αφήνει ο Θεός να διαλέξουμε μόνοι μας και δεν μας επιβάλλει την παρουσία Του. Όμως διακριτικά μάς βοηθεί να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη αδυναμία μας και να εκλέξουμε το συμφέρον σε μας. Και το συμφέρον μας, άσχετα αν το καταλαβαίνουμε ή όχι, είναι να Τον εύρουμε, να Τον γνωρίσουμε, να ενωθούμε και να μείνουμε μαζί Του. Αυτός είναι κι ο σκοπός της ζωής μας, γι’ αυτό πλασθήκαμε απ’ Αυτόν.

“Αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν” (Ιωάν. Ιζ΄, 3).

Έχει τους τρόπους Του να πλησιάζει ο Θεός την κάθε ψυχή. να την ελκύει προς τον Εαυτό Του. Να την πληροφορεί για την παρουσία Του, να της ομιλεί, να της δίδει ευκαιρίες, αφορμές και δυνατότητες για να Τον πλησιάσει κι αυτή και να Τον γνωρίσει, για να χαρεί και να ζητήσει ο άνθρωπος να μείνει ο Θεός μαζί του.

Αν η ψυχή, δεκτική στην Χάρι του Θεού, Τον πλησιάσει και ποθήσει την κοινωνία Του, τότε ο Θεός αρχίζει ένα άγιο “παιγνίδι” μαζί της.

Πότε της ομιλεί με γλυκύτητα και τρυφερότητα, και τότε η ψυχή φτερουγίζει στα ουράνια από ένα ιερό, θείο έρωτα, λησμονώντας όλα τα επίγεια

Πότε της κρύβεται και εκείνη τρομαγμένη από την φαινομενική μοναξιά της Τον ψάχνει λυπητερά και υπομένει ένα άγιο μαρτύριο.

Ώσπου και πάλι της φανερώνεται, αυξάνοντας έτσι τον εράσμιο γι’ Αυτόν πόθο της και καθαίροντάς την καλλίτερα. Για να μεγαλώσει την ένωση και κοινωνία μαζί της και να την οδηγήσει σε μεγαλύτερες χαρές και ευλογίες, από δόξα σε δόξα.

Και τούτο συνεχίζεται μέχρι το τέλος της ζωής του ανθρώπου, και αναλόγως της δεκτικότητός της κάθε ψυχή μετέχει στην χαρά της αγαπητικής αυτής κοινωνίας με τον Κύριό της.

Υπάρχουν όμως και ψυχές, και δεν είναι δυστυχώς λίγες, που δεν δέχονται (αλλοίμονο !) τον Θεό και Κύριό τους, από εγωισμό, φιλαυτία και φυγοπονία, και παρασύρονται από τον διάβολο. Ταλαιπωρούνται στα αδιέξοδα της μακρυά από τον Θεό επιγείου ζωής τους. Μέσα σε αμέλεια, αδιαφορία ή άσκοπες αναζητήσεις και ασχολίες ή πρόσκαιρες μάταιες ηδονές, που πολύ γρήγορα μετατρέπονται σε οδύνες θανάτου. Κι όλα αυτά τις αποκοιμίζουν, τις σκλαβώνουν και τις καταστρέφουν για την αιώνιο απώλεια.

Γίνεται έτσι ένας φοβερός, συνταρακτικός αγώνας σ’ αυτές τις ψυχές. Ένα δίλημμα ζωής και θανάτου τίθεται κάθε ημέρα, κάθε ώρα, ίσως κάθε στιγμή:

Να κάνουν μία καλή αρχή, να αποτινάξουν τα δεσμά αυτά της σκλαβιάς τους;

Να απαρνηθούν τα δικά τους καταστρεπτικά θελήματα;

Να αγωνισθούν να απαγκιστρωθούν από τα νύχια του αιμοβόρου εχθρού τους, του διαβόλου; Και να αρχίσουν σιγά – σιγά μία νέα ζωή για την επανασύνδεσή τους με τον άγιο Θεό, με άσκηση, νίψη, προσευχή, εγκράτεια;

Ή να καταποθούν τελείως από την απελπισία και να παραδοθούν πλήρως χωρίς καμμία αντίσταση, χωρίς αντίδραση, στις γήινες ματαιότητες, στην αβουλία, στην απραξία, στις χοϊκές, απάνθρωπες και αντίθεες απολαύσεις της σαρκός; Και να παύσουν έτσι εντελώς να επιθυμούν τον Θεό και την κοινωνία Του;

Και αν επικρατήσει με την Χάρι του Θεού το πρώτο και γίνει απόφαση και η απόφαση πράξη, επιστρέφει η πρώην άσωτος ψυχή στον οίκο του Πατρός της εν μετανοία και συντριβή επαναλαμβάνοντας και αυτή:

“Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου και ουκ ειμι άξιος κληθήναι υιός σου…” (Λουκ. ιε’, 21).

Και ο Πανάγαθος Πατήρ που έσπευσε να την προϋπαντήσει, την εναγκαλίζεται, την εισάγει στον οίκο Του, στην Βασιλεία Του, και αρχίζει η μεγάλη χαρά, το πανηγύρι της ψυχής που κλαίει από ανέκφραστη ευγνωμοσύνη για την αγάπη του Πατέρα της.

Αν όμως δεν θελήσει, από εγωισμό, να επιστρέψει στον Πατέρα, συνεχίζεται το φοβερό της μαρτύριο εντονώτερο. Ταλαιπωρείται αφάνταστα, έστω κι αν δεν το ομολογεί, έστω κι αν στους έξω φαίνεται χαρούμενη, ευδιάθετη, ικανοποιημένη. Έστω κι αν κι αυτή η ίδια δεν το αισθάνεται συνειδητά.

Και πέφτουν θύματα του διαβόλου ψυχές που πριν ήσαν καλές, αγνές και χαριτωμένες.

Κυλίονται στον βόρβορο των χειρίστων παθών και ατιμιών, μολύνονται συνειδήσεις καθαρές, αμαυρώνεται το κατ’ εικόνα.

Άνθρωποι κάθε ηλικίας, γένους και φύλου, ακρωτηριάζονται και παραλύουν πνευματικώς και υποφέρουν.

Αχρειώνεται το της ψυχής ωραίον, λερώνεται και καταξεσχίζεται η θεοΰφαντος στολή του αγίου βαπτίσματος. Εξευτελίζεται και ταπεινώνεται το ηγεμονικόν του νοός, και περιπίπτουν άνθρωποι, που πλάσθηκαν για την δόξα του ουρανού, ελεεινά θεάματα του χαιρεκάκου εχθρού της σωτηρίας μας.

Ακόμη και τα εξωτερικά στοιχεία και χαρακτηριστικά τους, που πριν μαρτυρούσαν για την θεϊκή καταγωγή τους, τώρα κι αυτά παραμορφώνονται:

Η “ομορφιά” τους τώρα είναι φρικτή και απαίσια.

Η “ευγένειά” τους και το χαμόγελό τους, απάνθρωπα και δαιμονικά υποκριτικά.

Η “κοσμιότητά” τους και οι “λεπτοί τρόποι” τους, απατηλή όψις του ξεπεσμού τους.

Τα έργα, τα λόγια, ο “πολιτισμός” τους, πονηρά, ρηχά και ψεύτικα. Όλοι οι τρόποι τους και το είναι τους αναδίδουν οσμή θανάτου και δυσωδία πνευματικής αποσυνθέσεως.

Η απουσία του Θεού σημαδεύει την ζωή τους και τον απολίτιστο αυτόν “πολιτισμό” τους.

Πόσος πόνος για τον άγιο Θεό, τον “θέλοντα πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”!

Πόσος πόνος για την Εκκλησία!

Πόση οδύνη να τα γνωρίζουμε όλ’ αυτά και να τα συναντούμε γύρω μας, να τα διαπιστώνουμε σε πολλές ψυχές, “υπέρ ων Χριστός απέθανε”!

(«Ο εν Χριστώ Αγώνας μέσα στην αποστασία της εποχής μας», Δ΄έκδοσις. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 1998, σ.14-22).

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr/

Στον συνδικαλισμό- συν-δικη-ισμό
που δεν αγωνίστηκε να ελληνοποιήσει, δηλαδή να  δικάσει τον ολοκληρωτισμό της νέας εποχής

-Βία είναι να μην εξηγείς τις πτυχές της τεχνητής κρίσης στους συναδέλφους σου και στην κοινωνία που υπηρετείς 

-Βία είναι ο ατομισμός και η εγωπάθεια, ο φαρισαϊσμός
-Βία είναι όταν  μισείς τον εαυτό σου

-Βία είναι να παραπλανείς τους συναδέλφους σου

-Βία είναι να μην προστατεύεις τους συναδέλφους σου

-Βία είναι να φοράς τον  εκσυγχρονιστικό μανδύα   της Goldman Sachs
-Βία είναι να έχεις γίνει Φράγκος

-Bία είναι ενώ γνωρίζεις ότι οι κωδικοί εσόδων είναι δεσμευμένοι, η ελληνική κοινωνία εξαθλιώνεται, βασανίζεται και  κακοποείται εσύ να καταθέτεις αίτηση  ατομικού  συμβολαίου αναγκαστικής είσπραξης για να γίνεις καρριερίστας στην δαιμονομασονική νέα εποχή

-Βία είναι όταν γνωρίζεις ότι έχει γίνει σφετερισμός εξουσιών και έχει κουρελιαστεί το σύνταγμα,  εσύ κάνεις ότι δεν βλέπεις 

-Βία είναι να είσαι εθνομηδενιστής

-Βία είναι να είσαι μισέλληνας
-Βία είναι να παραμένεις ραγιάς 

-Βία είναι να έχεις γίνει κινητή σάρκα

-Βία είναι να δηλώνεις αναρμοδιότητα και εργαζόμενος (ποιανού;)

-Βία είναι να συμμετέχεις στην εικονική πραγματικότητα
-Βία είναι όταν καλείς σε ενότητα στον κατήφορο της εικονικής πραγματικότητας και εκβιάζεις με διαθεσιμότητα

-Βία είναι να μην έχεις μνήμη

-Bία είναι να μην έχεις ορίσει την έννοια της αξιοκρατίας σύμφωνα με την ιστορική ταυτότητα σου 
-Βία είναι όταν χλευάζεις και   σπιλώνεις   αυτούς που προσπαθούν να αντισταθούν 

-Βία είναι να περιμένεις από την συνταξιούχο 90  ετών να απελευθερώσει την πατρίδα 

-Βία είναι να εκτονώνεις τους συναδέλφους σου στην Πλατεία Κλαυθμώνος με αιτήματα εικονικής πραγματικότητας και κοινωνικού αυτοματισμού

-Βία είναι να επιβάλλεις στους συναδέλφους σου την διαστροφή

-Βία είναι να κρύβεσαι πίσω από τα ψευδεπίγραφα του δήθεν δημοκράτη, του σοσιαλιστή, του κομμουνιστή, αριστερού, δεξιού, ανεξάρτητου, ενώ έχεις συνταχθεί στον αγώνα της δαιμονομασονικής νέας εποχής που δεν γνωρίζεις τι είναι, γιατί δεν θέλεις να ερμηνεύσεις αφού έπαψες να σκέφτεσαι

-Βία είναι όταν αναμασάς την ξύλινη γλώσσα και των θεωρητικώνηθικών αυτουργών της αυτοαποκαλούμενης οικονομικής επιστήμης  και τα ρίχνεις στον καπιταλισμό, ή στον νεοφιλελευθερισμό

-Βία είναι να βλέπεις τους συναδέλφους σου σαν πειραματόζωα

-Βία είναι όταν δεν βάζεις ένα μικρό λιθαράκι στο φως

 -Βία είναι να μην είσαι φίλος 
-Βία είναι να μην συμπάσχεις και να μην  κλαις κρυφά για την κατάντια ........ 
-Βία είναι να μην δηλώνεις αμαρτωλός αγωνιστής που προσπαθεί 
-Bία είναι να μην αναζητάς εκείνη την θεολογία της  πνευματικής και εθνικής απελευθέρωσης 

-Βία είναι όταν δεν υπάρχει μετάνοια 

-Βία είναι  όταν δεν συγχωρείς

-Βία είναι όταν δεν απλοποιείς, δηλαδή όταν ξεχνάς τον Χριστό που σταυρώθηκε για όλους μας  για να είμαστε  ελεύθεροι

Εἶναι στενὴ, ἀλλὰ καὶ εὐρύχωρος, ὅπως μᾶς συμβουλεύει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Τίποτε δὲν εἶναι μόνιμο, ἀλλὰ τὰ πάντα παρέρχονται, καὶ τὰ λυπηρὰ καὶ τὰ καλά τῆς ζωῆς. Καὶ δὲν εἶναι ὡς πρὸς αὐτὸ μόνο εὔκολα τὰ τῆς ἀρετῆς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ τέλος των πάλι γίνονται εὐκολώτερα.

Ὄχι μόνο ἐπειδὴ παρέρχονται οἱ κόποι καὶ οἱ ἱδρῶτες, ἀλλὰ καὶ γιά τὸ ὅτι καταλήγουν εἰς αἴσιον τέλος (διότι καταλήγουν εἰς ζωήν), ποὺ εἶναι ἱκανὸ νὰ παρηγορήσει αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται.

Ὥστε καὶ τὸ ὅτι οἱ κόποι εἶναι πρόσκαιροι, ἐνῶ οἱ στέφανοι παντοτινοί, καὶ τὸ ὅτι αὐτὰ μὲν προηγοῦνται ἐνῶ ἐκεῖνα ἀκολουθοῦν, θὰ ἠμποροῦσε νὰ ἀποτελέσει πάρα πολὺ μεγάλη παρηγορία εἰς τοὺς κόπους.

Διά τοῦτο ὁ Παῦλος ὠνόμασε τὴν θλίψη ἐλαφρά, ὄχι ἐξ αἰτίας τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τῆς προαιρέσεως αὐτῶν, ποὺ ἀγωνίζονται καὶ τῆς μελλοντικῆς ἐλπίδος».1

Χρειάζεται ὑπομονὴ συνεχίζει νὰ μᾶς συμβουλεύει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Εἰς ἕνα μόνο ἂς ἀσκήσωμεν τὸν ἑαυτόν μας, τὸ νὰ ὑποφέρωμεν τὰ πάντα μὲ γενναιότητα· νὰ μὴ πολυασχολούμεθα μὲ ὅ,τι συμβαίνει καὶ νὰ μὴ τὸ λεπτολογοῦμε.

Ἡ γνῶσις, διὰ τὸ πότε πρέπει νὰ σταματήσουν οἱ θλίψεις, ἀνήκει στὸ Θεό, ποὺ παραχωρεῖ νὰ μᾶς ἐπισκεφθοῦν. Τῆς εὐγνωμοσύνης μας καθῆκον εἶναι νὰ τὰς ὑπομένωμεν μὲ ὅλην τὴν καλὴν διάθεσιν. Ἂν γίνει τοῦτο, ἐπακολουθοῦν ὅλα τὰ ἀγαθά.

Διά νὰ ἐπακολουθήσουν λοιπὸν καὶ διὰ νὰ γίνωμεν ἄξιοι ἐδῶ καὶ ἐκεῖ λαμπρότεροι ἂς δεχώμεθα ὅ,τι μᾶς στείλει ὁ Θεὸς ἀποδίδοντες εὐχαριστίας δι᾽ ὅλα εἰς αὐτόν, ποὺ γνωρίζει καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς τὸ συμφέρον μας καὶ μᾶς ἀγαπᾶ ἰσχυρότερον ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας.

Τὰς δύο αὐτάς σκέψεις ἂν σιγοψιθυρίζωμεν πρὸς τὸν ἑαυτόν μας εἰς κάθε δυσκολίαν καὶ ἂς περιορίζωμεν τὴν λύπην μας, δοξολογοῦντες εἰς ὅλα τὸν Θεόν».2

Θὰ πρέπει νὰ κόψουμε τὸ θέλημά μας σημειώνει ὁ Ἀββὰς Δωρόθεος, ἐὰν θέλομε νὰ βαδίσουμε τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου: «Τίποτε νὰ μὴ σὲ χωρίσει ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστός, ποὺ εἶπε: “Μάθετε ἀπὸ μένα ὅτι εἶμαι πρᾶος καὶ ταπεινὸς στὴν καρδιά”. Γιατί πρέπει νὰ φροντίζεις πάντοτε νὰ βρίσκεσαι σὲ εἰρηνικὴ κατάσταση, ὥστε νὰ μὴ θολώνει ἡ καρδιά σου, οὔτε μὲ προφάσεις ποὺ μὲ τὴν πρώτη ματιὰ φαίνονται δίκαιες.

Βίαζε σὲ ὅλα τὸν ἑαυτό σου καὶ κόβε τὸ θέλημά σου. Καὶ ὅταν, μὲ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ συνηθίσεις ἀπὸ τὴν ἐπανάληψη νὰ τὸ κόβεις, τότε αὐτὸ θὰ γίνεται ἀβίαστα καὶ χωρὶς νὰ θλίβεσαι, σὰν νὰ γίνεται πάντα τὸ δικό σου.

Γιατί δὲν θέλεις πιὰ νὰ γίνονται τὰ πράγματα ὅπως θέλεις, ἀλλὰ τὰ θέλεις ὅπως γίνονται, καὶ ἔτσι ζεῖς μὲ ὅλους εἰρηνικά».3

Θὰ πρέπει ἐπίσης νὰ ἔχουμε σὰν πρότυπά μας τοὺς βίους τῶν ἁγίων προτρέπει ὁ ἅγιος Βασίλειος: « Ὅπως οἱ ζωγράφοι, ὅταν ζωγραφίζουν εἰκόνας ἀπὸ πρότυπα ἀποβλέποντες σταθερὰ εἰς τὸ παράδειγμα, προσ παθοῦν νὰ μεταφέρουν τὸν χαρακτῆρα τοῦ προτύπου εἰς τὸ καλλιτέχνημά των, οὕτω καὶ ὅποιος προσπαθεῖ νὰ καταστήσει τὸν ἑαυτὸ του τέλειον σὲ κάθε εἶδος ἀρετῆς, πρέπει νὰ προσβλέπει εἰς τοὺς βίους τῶν ἁγίων, σὰν ἀγάλματα κινούμενα καὶ δρῶντα, καὶ νὰ οἰκειοποιεῖται τὴν ἀγαθότητα ἐκείνων διὰ τῆς μιμήσεως».4

Ὁ προορισμὸς τῆς ὁδοῦ τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ σωτηρία μας, μᾶς λέει ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας: «Γιατί ὅπως τὰ αἰωρούμενα βάρη, ὅταν σπάσουν τὰ δεσμὰ, ποὺ τὰ συγκρατοῦν, κατευθύνονται πρὸς τὴν γῆ ἀναζητῶντας τὸν κεντρικὸ τόπο, ἔτσι καὶ τὰ σώματα τῶν Ἁγίων.

Ὅσο εἶναι προσηλωμένα στὴ γῆ, μένουν δεμένα μὲ τὴν φθορὰ καὶ βασανίζονται. Ὅταν ὅμως φανῆ ἡ ἐλευθερία, θὰ κατευθυνθοῦν μὲ ἀσυγκράτητη ὁρμὴ πρὸς τὸν Χριστὸ βρίσκοντας τὸν δικό τους τόπο. Δείχνοντας ὁ Παῦλος ὅτι εἶναι ἀσυγκράτητη ἐκείνη ἡ ὁρμή, τὴν ὀνομάζει “ἁρπαγή”, “Ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα”».5

______________________________________________________________________

1. Ἰ. Χρυσοστόμου Ε.Π.Ε. τόμ. 10 σελ. 91

2. Ἰ. Χρυσοστόμου Ε.Π.Ε. τόμ. 9 σελ. 343

3. Ἀσκητικὰ Ἀββᾶ Δωροθέου σελ. 403

4. Μ. Βασιλείου Ε.Π.Ε. τόμ. 1 σελ.69

5. Νικολάου Καβάσιλα Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς λόγος Δ´ σελ. 147

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1975, 17 Μαΐου 2013

ΠΗΓΗ: http://anavaseis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9748.html

“Ο Θεός είναι αγάπη, δεν είναι απλός θεατής της ζωής μας. Προνοεί και ενδιαφέρεται ως Πατέρας μας που είναι, αλλά σέβεται και την ελευθερία μας. Δεν μας πιέζει. Εμείς να έχουμε την ελπίδα μας στην πρόνοια του Θεού και, εφόσον πιστεύουμε ότι ο Θεός μας παρακολουθεί, να έχουμε θάρρος, να ριχνόμαστε στην αγάπη Του και τότε θα Τον βλέπουμε διαρκώς κοντά μας.

Δεν θα φοβόμαστε μήπως παραπατήσουμε.

Το σώμα του ανθρώπου, τόσο τέλειο! Μεγάλο εργοστάσιο, πίνει νερό, πηγαίνει στο στομάχι, στα νεφρά, καθαρίζει το αίμα.

Η λειτουργία της καρδιάς, ολόκληρη αντλία, οι πνεύμονες, το συκώτι, η χολή, το πάγκρεας, ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, οι αισθήσεις, η όραση, η ακοή.

Τι να πούμε για τις πνευματικές δυνάμεις και πώς συλλειτουργούν όλ΄αυτά συγχρόνως αρμονικά κάτω από την προστασία και την πρόνοια του Θεού!

Όλα είναι στην πρόνοια του Θεού. Βλέπετε τα πεύκα;

Πόσες βελόνες έχει το κάθε πεύκο; Μπορείτε να τις μετρήσετε;

Ο Θεός, όμως, τις γνωρίζει και χωρίς τη δική Του θέληση ούτε μια δεν πέφτει κάτω. Όπως και τις τρίχες της κεφαλής μας και αυτές όλες είναι ηριθμημένες. Εκείνος φροντίζει και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας, μας αγαπάει, μας προστατεύει.

Εμείς ζούμε σαν να μην αισθανόμαστε το μεγαλείο της Θείας πρόνοιας. Ο Θεός είναι πολύ μυστικός. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις ενέργειές Του.

Μη νομίζετε ότι ο Θεός το έκανε έτσι και μετά το διόρθωσε. Ο Θεός είναι αλάθητος. Δεν διορθώνει τίποτε. Ποιος είναι, όμως, ο Θεός στο βάθος, στην ουσία, εμείς δεν το γνωρίζουμε. Τις βουλές του Θεού δεν μπορούμε να τις εξιχνιάσουμε.

“Ού γάρ εισίν αί βουλαί μου, ώσπερ αί βουλαί υμών, ούδ΄ώσπερ αί οδοί υμών αί οδοί μου, λέγει Κύριος, αλλ΄ως απέχει ο ουρανός από της γής, ούτως απέχει ή οδός μου από των οδών υμών και τά διανοήματα υμών από της διανοίας μου”.

Όταν ο Θεός μας δωρίσει το χάρισμα της ταπεινώσεως, τότε όλα τα βλέπουμε, όλα τα αισθανόμαστε, τότε Τον ζούμε τον Θεό πολύ φανερά. Όταν δεν έχουμε την ταπείνωση, δεν βλέπουμε τίποτε. Το αντίθετο, όταν αξιωθούμε της αγίας ταπεινώσεως, τα βλέπουμε όλα, τα χαιρόμαστε όλα. Ζούμε τον Θεό, ζούμε τον Παράδεισο μέσα μας, πού είναι ο ίδιος ο Χριστός. Θα σας διηγηθώ κάτι -δεν ξέρω αν το έχετε διαβάσει στο Γεροντικό- που δείχνει την Πρόνοια του Θεού και τη δύναμη της προσευχής του γέροντα.

Ένας Γέροντας έστειλε τον υποτακτικό του, τον Παϊσιο, να πάει σε μια δουλειά κάπου μακριά απ΄την ασκητική του καλύβα. Εκείνος βάδιζε, βάδιζε ώρες. Ήταν μεσημέρι. Ο ήλιος έκαιγε. Είδε ένα μεγάλο βράχο που είχε σκιά και πήγε και ξαπλώθηκε κάτω απ΄τη σκιά του βράχου να ξεκουραστεί και εκεί αποκοιμήθηκε. Εκεί που κοιμόταν -ή κοιμόταν ή ήταν έτσι σε μια κατάσταση χαλαρώσεως- βλέπει τον Γέροντα του να του λέει:

- Παϊσιε, Παϊσιε, σήκω πάνω και φεύγα απ΄αυτού!

Κι όπως τον άκουσε τον Γέροντά του να του φωνάζει δυνατά, σηκώθηκε πάνω κι έκανε πέρα. Μόλις πήγε λίγο πέρα, πέντε-έξι βήματα, “γουώωπ!”, είδε το βράχο που έπεφτε. Θα τον πλάκωνε σαν το πουλί στην παγίδα. Δεν θα του άφηνε ούτε κοκκαλάκι, δηλαδή. Ήταν πολύ μακριά ο Γέροντας απ΄τον Παϊσιο κι όμως τον είδε.

Αυτή είναι η πρόνοια του Θεού. Τα λόγια του Κυρίου επαληθεύονται:

“Σημεία δε τοίς πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει, έν τώ ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι, γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς, όφεις άρουσι, κάν θανάσιμόν τι πίωσιν, ού μη αυτούς βλάψει, επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι και καλώς έξουσιν”.

Μπορούμε να σκεπτόμαστε και να λέμε:

- Θεέ μου, είσαι πανταχού παρών και τα βλέπεις όλα, όπου κι αν είμαι. Παρακολουθείς με στοργή το κάθε μου βήμα.

Να επαναλαμβάνουμε με τον Δαβίδ:

“Πού πορευθώ από του πνεύματός Σου και από του προσώπου Σου πού φύγω; Εάν ανεβώ είς τον ουρανόν, Σύ εκεί εί, εάν καταβώ είς τον Άδην, πάρει, εάν αναλάβοιμι τάς πτέρυγας μου κατ΄όρθρον και κατασκηνώσω είς τά έσχατα της θαλάσσης, και γαρ εκεί η χείρ Σου οδηγήσει με κα καθέξει με η δεξιά Σου”.

Αυτό βέβαια δεν αρκεί που το γνωρίζουμε, αλλά είναι μεγάλη ενίσχυση και παρηγοριά, όταν το πιστεύουμε, όταν το ζούμε, όταν το ενστερνιζόμαστε”.

ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com/ 

Ἡ ἐκλογή τοῦ νέου Πάπα κ. Φραγκίσκου δέν εἶναι τυχαῖον γεγονός. Τά Παγκόσμια Κέντρα ἀποφάσεων τοῦ πλανήτου, διαπιστώνοντα τήν ἄνοδον τῶν οἰκονομιῶν πολλῶν κρατῶν τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς ἀπεφάσισαν νά τόν προωθήσουν εἰς τήν ἡγεσίαν τοῦ Βατικανοῦ, διά νά χρησιμοποιήσουν ἐν συνεχείᾳ τάς παρεμβάσεις του ὑπέρ τῶν συμφερόντων των.

Τοῦτο προκύπτει ἀπό τάς ἀναλύσεις εἰδικῶν ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται μέ τήν ἐπιστήμην τῆς γεωπολιτικῆς καί τῆς γεωστρατηγικῆς (περισσότερον τῆς πρώτης).

Οἱ ἀναλυταί ὑποστηρίζουν ὅτι τά «Παγκόσμια κέντρα λήψεως ἀποφάσεων» καθώρισαν τόν νέον ρόλον τοῦ Πάπα: ἤτοι νά «ἀπαρνηθῆ» τόν βασικόν τίτλον τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Κρατιδίου τοῦ Βατικανοῦ, ὁ ὁποῖος ἐνοχλεῖ τούς πιστούς ἄλλων «χριστιανικῶν ὁμολογιῶν» καί νά ἀποδεχθῆ τόν τίτλον τοῦ Ἐπισκόπου ἤ τοῦ Πατριάρχου τῆς Δύσεως, ἐνῶ εὑρίσκεται ἐκτός τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας (Ὀρθοδοξίας) καί νά συμπεριφερθῆ περισσότερον ὡς πνευματικός πατέρας καί ὀλιγώτερον ὡς Ἀρχηγός τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ.

Δέν εἶναι ἄλλωστε τυχαῖαι αἱ δηλώσεις τοῦ φιλοτούρκου Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ ΟΗΕ κ. Μπάν Κί Μούν, ὁ ὁποῖος ἐχαιρέτησε τόν Πάπαν Φραγκῖσκον ὡς «ἕνα πνευματικόν ἡγέτην τοῦ κόσμου (23ην Ἀπριλίου)».

Αἱ δηλώσεις ἔγιναν κατά τήν συνάντησιν τῶν δύο ἀνδρῶν, κατά τήν διάρκειαν τῆς ὁποίας ὁ Πάπας ἐζήτησεν ἀπό τήν «Ἐκκλησίαν» του νά κάμνη φιλανθρωπίαν καί νά «προσεγγίση ἀνθρώπους διαφορετικῶν θρησκειῶν καί μή πιστούς».

Τοῦτο σημαίνει ὅτι τό Βατικανόν θά ἐκπονήση σύγχρονον ἐπικοινωνιακόν προπαγανδιστικόν σχεδιασμόν, διά νά κάμνη προσηλυτισμόν εἰς τάς χώρας, τάς ὁποίας θά στοχοποιήση.

Ὀφείλομεν νά ἐπισημάνωμεν ὅτι εἰς τό πλαίσιον τοῦ σχεδιασμοῦ νά ἐμφανισθῆ ὡς πνευματικός καί… φιλορθόδοξος, τήν 23ην Ἀπριλίου, ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν μετά τό Πάσχα, ὁ Πάπας τήν ἑώρτασεν ὑποστηρίζων ὅτι τό πραγματικόν του ὄνομα εἶναι Γεώργιος. Τό μήνυμα, ὅμως, δέν προεβλήθη ὅσον θά ἔπρεπε ὑπό τῶν ΜΜΕ, πού ἐλέγχονται ὑπό τοῦ Βατικανοῦ.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1975 17 Μαΐου 2013

ΠΗΓΗ: http://anavaseis.blogspot.gr/2013/05/blog-post_7831.html

Στὰ τριάμιση τελευταῖα χρόνια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν Αὐτὸς κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο τῆς δικαιοσύνης καὶ ἔκανε ἀμέτρητα θαύματα, μαζί Του βρίσκονταν συνεχῶς οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καὶ οἱ μυροφόρες γυναῖκες. Οἱ ἀπόστολοι τοὺς ὁποίους ὁ Ἴδιος διάλεξε ἦταν περισσότεροι ἀπὸ τὶς μυροφόρες. Καὶ μόνο τοὺς ἀποστόλους ἔστελνε ὁ Κύριος νὰ κηρύττουν τὸ Εὐαγγέλιο. Μόνο στοὺς ἀποστόλους ἔδωσε τὴν ἐξουσία νὰ διώχνουν τὰ δαιμόνια καὶ νὰ θεραπεύουν τοὺς ἀσθενεῖς. Οἱ μυροφόρες, ἂν καὶ δὲν τὶς ἀγαποῦσε ὁ Κύριος λιγότερο ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, δὲν ἔλαβαν ἀπ’ Αὐτὸν τέτοια χαρίσματα.

Πρέπει νὰ σκεφτοῦμε ποιοὶ εἶναι οἱ λόγοι ποὺ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς κρατοῦσε ἄλλη στάση ἀπέναντι στοὺς ἄνδρες καὶ ἄλλη ἀπέναντι στὶς γυναῖκες, τὰ δύο αὐτὰ φύλα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Δὲν μποροῦμε βέβαια νὰ δώσουμε μία ὁλοκληρωμένη ἀπάντηση σ’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα. Μποροῦμε ὅμως, μὲ βάση ὄχι τὴ δική μας λογικὴ ἀλλὰ τὴν ἁγία Γραφὴ, νὰ βροῦμε κάποια στοιχεῖα ποὺ θὰ βοηθήσουν τὴ σκέψη μας νὰ πάρει σωστὴ κατεύθυνση.

Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ πρέπει νὰ σκεφτοῦμε, ἂν μποροῦσαν ἢ ὄχι οἱ γυναῖκες μὲ τὶς ἀσθενεῖς δυνάμεις τους νὰ σηκώσουν τὸ βάρος τοῦ ἀποστολικοῦ ἔργου, τῶν διωγμῶν καὶ τῶν βασάνων ποὺ ὑπέφεραν οἱ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ.

Ὑπάρχουν γι’ αὐτὸ τὸ θέμα πολλὲς μαρτυρίες καὶ στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στοὺς βίους τῶν ἀποστόλων. Ἂς ἀκούσουμε τί λέει ὁ Πρωτοκορυφαῖος καὶ μεγάλος ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὰ βάσανα ποὺ ὑπέφερε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς διωγμοὺς ποὺ ὑπέστη γιὰ τὸ ὄνομά Του κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἀποστολικοῦ του ἔργου: «Ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα• ὀδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις ληστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημία, κινδύνοις ἐν θαλάσση, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις• ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Β’ Κόρ. 11, 24-27).

Αὐτὰ ὑπέφερε ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Ἂς θυμηθοῦμε τώρα τὸ βίο τοῦ Πρωτοκλήτου ἀποστόλου Ἀνδρέα. Ἦταν πολὺ δύσκολη ἡ ζωή του. Στὴν ἀρχὴ κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Ἰουδαία. Μετὰ πῆγε στὴν περιοχὴ τῆς Μαύρης θάλασσας, ἐπισκέφτηκε ὅλες τὶς σημαντικότερες παραθαλάσσιες πόλεις καὶ κήρυττε ἐκεῖ τὸν Χριστό. Στὴ Σινώπη οἱ εἰδωλολάτρες τὸν χτύπησαν μὲ ἀγριότητα καὶ τὸν ἄφησαν μισοπεθαμένο ἔξω ἀπὸ τὴν πύλη τῆς πόλεως. Ἐδῶ τοῦ φανερώθηκε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, τὸν θεράπευσε καὶ τοῦ εἶπε νὰ μὴν φοβᾶται κανέναν. Ἔτσι ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας συνέχισε τὸ δρόμο καὶ ἀφοῦ πέρασε τὴν Ἀμπχαζία καὶ τὸν Καύκασο ἔφτασε στὴν Κριμαία.

Ναί, καὶ ἐδῶ κήρυττε ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας τὸ Εὐαγγέλιο. Ὅμως δὲν σταμάτησε ἐδῶ ἀλλὰ συνέχισε τὴν πορεία του. Ἀκολουθώντας τὸν ποταμὸ Δνείπερο ἔφτασε στὸν τόπο ὅπου σήμερα βρίσκεται ἡ μεγάλη καὶ ἡ ἁγία πόλη τοῦ Κιέβου. Ἐκεῖ στοὺς λόφους τοῦ Κιέβου ὕψωσε τὸν Τίμιο Σταυρὸ καὶ εἶπε: «Πιστέψτε μέ, ἐδῶ σ’ αὐτοὺς τοὺς λόφους θὰ λάμψει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Μεγάλη πόλη θὰ εἶναι ἐδῶ, θὰ κτίσει ὁ Κύριος στὸν τόπο αὐτὸ πολλὲς ἐκκλησίες καὶ θὰ φωτίσει μὲ τὸ θεῖο Βάπτισμα ὅλη τὴν Ρωσικὴ γῆ».

Δὲν τελείωσε ὅμως στὸ Κίεβο ἡ περιοδεία του. Ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ προχώρησε στὸ βάθος τῆς ρωσικῆς γῆς καὶ ἔφτασε μέχρι τὴν βόρεια πόλη Νόβγκορον. Φανταστεῖτε τώρα πόσο δύσκολος ἦταν ὁ δρόμος του. Ἀπὸ δῶ γύρισε στὴν Ἑλλάδα, ὅπου τελείωσε τὴ ζωὴ του πάνω στὸ σταυρό. Δὲν κάρφωσαν μὲ τὰ καρφιὰ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια του ἀλλὰ τὰ ἔδεσαν μὲ σχοινὶ γιὰ νὰ ὑποφέρει πιὸ πολύ. Ἐπάνω στὸ σταυρὸ ὁ ἀπόστολος βρισκόταν τέσσερεις ἡμέρες καὶ τέσσερεις νύχτες, ὑποφέροντας πολλὰ βάσανα καὶ δοξάζοντας τὸν Θεό.

Σκεφτεῖτε τώρα, ἂν θὰ μποροῦσαν οἱ μυροφόρες γυναῖκες νὰ ἀντέξουν τέτοιους κόπους, πόνους καὶ διωγμοὺς ποὺ ὑπέφεραν οἱ ἀπόστολοι. Σᾶς ἔχω πεῖ ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι εἶχαν μαρτυρικὸ θάνατο καὶ πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς τελείωσαν τὴν ζωὴ τους πάνω στὸ σταυρό. Θὰ μποροῦσαν οἱ γυναῖκες νὰ ἀντέξουν τέτοιους κόπους; Τέτοιους διωγμοὺς καὶ καταδιώξεις πού ὑφίσταντο οἱ ἀπόστολοι; Μποροῦν νὰ συγκριθοῦν οἱ ἀσθενεῖς δυνάμεις μίας γυναίκας μὲ τὴν δύναμη πού εἶχε γιὰ παράδειγμα ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἀνδρέας; Ἀσφαλῶς ὄχι. Οἱ γυναῖκες εἶναι πιὸ ἀδύναμες ἀπὸ τοὺς ἄνδρες, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀλλιῶς φερόταν στοὺς ἄνδρες καὶ ἀλλιῶς στὶς γυναῖκες. Δὲν θέλησε νὰ ἐπιφορτίσει τὶς μυροφόρες γυναῖκες μὲ τὸ βάρος τοῦ ἀποστολικοῦ ἔργου.

Αὐτὴ εἶναι ἡ μία ὄψη τοῦ νομίσματος. Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἄλλη, ἡ ὁποία καὶ αὐτὴ ἔχει μεγάλη σημασία. Ἀκοῦστε τί εἶπε ὁ μεγάλος προφήτης Μωϋσῆς στὸ πέμπτο βιβλίο τῆς Πεντατεύχου, στὸ Δευτερονόμιο: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίω τῷ Θεῶ σου ἐστιν πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δεύτ. 22, 5). Μὴ νομίζετε ὅτι ἐδῶ πρόκειται γιὰ καρναβάλια. Καὶ νὰ μὴν νομίζετε ὅτι εἶναι ἀσήμαντος αὐτὸς ὁ σύντομος λόγος τοῦ προφήτη, ποὺ ἀναφέρεται στὸ γυναικεῖο ἔνδυμα.

Ὁ λόγος αὐτὸς ἔχει μεγάλη σπουδαιότητα καὶ θὰ ἤθελα νὰ τὸ καταλάβετε διότι αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθήσει γιὰ νὰ κατανοήσουμε καλύτερα γιατί ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἀνέθεσε τὸ ἀποστολικὸ ἔργο μὲ τοὺς κόπους καὶ τοὺς πόνους του στοὺς ἄνδρες ἀποστόλους καὶ ὄχι στὶς μυροφόρες γυναῖκες. Εἶναι πολὺ σημαντικὴ ἡ διάκριση ποὺ ἔκανε ὁ Κύριος μεταξὺ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν σὲ σχέση μὲ τὸ ρόλο καὶ τὴν ἀποστολὴ ποὺ ἔχει κάθε φύλο.

Ἐκεῖνοι οἱ ἐπιστήμονες, οἱ ὁποῖοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴ βιολογία, ξέρουν καλὰ ὅτι κάθε φυτὸ καὶ κάθε ζῶο ἀπὸ τὴ φύση τους, ἢ καλύτερα νὰ ποῦμε ἀπὸ τὸν Δημιουργό, εἶναι προορισμένα νὰ ζοῦν σὲ κάποιες συγκεκριμένες συνθῆκες, οἱ ὁποῖες εἶναι διαφορετικὲς γιὰ τὸ καθένα ἀπ’ αὐτά. Αὐτὲς οἱ συνθῆκες προσδιορίζουν τὴ ζωὴ τοὺς ἀλλὰ ἐπίσης καὶ τὴ δομὴ ποὺ ἔχει τὸ σῶμα τους.

Τώρα, ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν ἄνθρωπο. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός. Καὶ εἶναι διαφορετικὴ ἡ δομὴ τοῦ σώματός τους. Πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα ἡ γυναίκα εἶναι πολὺ πιὸ ἀδύνατη ἀπὸ τὸν ἄνδρα. Ὁ Θεὸς προόρισε τὴ γυναίκα γιὰ ἕνα συγκεκριμένο ἔργο. Τὴ γυναίκα, καὶ ὄχι τὸν ἄνδρα. Τὸ ἔργο αὐτὸ διαφέρει πολὺ ἀπὸ ἐκεῖνο, γιὰ τὸ ὁποῖο εἶναι προορισμένος ὁ ἄνδρας.

Τί εἶναι τὸ σημαντικότερο στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου; Ὅλα τὰ ἔργα πού κάνει ὁ ἄνθρωπος ἔχουν γι’ αὐτὸν τὴν ἴδια σπουδαιότητα; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ὅταν ἔπλασε ὁ Θεὸς τοὺς πρώτους ἀνθρώπους, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, τοὺς ἔδωσε τὴν πρώτη ἐντολή, πολὺ σύντομη καὶ πολὺ ἁπλή: «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε» (Γέν. 1, 28). Ἂν αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη ἐντολὴ τότε πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι εἶναι ἐξαιρετικὰ σημαντικὴ καὶ πολὺ βαθιά. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὴ ἡ ἐντολή, τότε τὸ ἀνθρώπινο γένος θὰ ἦταν ὀλιγάριθμο καὶ ἀδύναμο μπροστὰ στὴ φύση. Ξέρουμε ὅτι μόνο ἐκεῖνα τὰ κράτη θεωροῦνται ἰσχυρά, αὐτὰ ποὺ ἔχουν μεγάλο πληθυσμό.

Ἡ ἐντολή, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε» δηλώνει τὴν σπουδαιότητα ποὺ ἔχει γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος τὸ ἔργο αὐτό. Ἀδιαμφισβήτητα τὸν πρῶτο λόγο ἐδῶ ἔχει ἡ γυναίκα καὶ ὄχι ὁ ἄνδρας. Γιὰ τὴ γυναίκα τὸ ἔργο αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ στὴ ζωή της. Αὐτὸ δὲν τὸ λέω ἐγὼ ἀλλὰ ἡ ἁγία Γραφή. Βέβαια, δὲν εἶναι σωστὸ νὰ περιορίζουμε τὸ ρόλο τῆς γυναίκας στὴν τεκνογονία. Καὶ πιστεύω ὅτι κανένας ἄνθρωπος προσεκτικὸς καὶ πνευματικὰ καλλιεργημένος δὲν σκέφτεται ἔτσι.

Οἱ Γερμανοὶ λένε ὅτι ὅλος ὁ ρόλος καὶ ἡ ἀποστολὴ τῆς γυναίκας προσδιορίζονται ἀπὸ τέσσερεις λέξεις: παιδιά, ροῦχα, κουζίνα, ἐκκλησία. Εἶναι ἀσέβεια νὰ λέμε καὶ νὰ σκεφτόμαστε ἔτσι καὶ νὰ προσβάλλουμε ὁλόκληρο τὸ γυναικεῖο φύλο. Γιὰ μᾶς τοὺς ὀρθοδόξους αὐτὸ εἶναι ἀπαράδεκτο. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ἂν ἡ γυναίκα ἔχει κάποια προσόντα δὲν πρέπει νὰ τὰ ἀφήσει. Ἂν τῆς ἔδωσε ὁ Θεὸς βαθιὰ διάνοια μπορεῖ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν ἐπιστήμη ἢ τὴ λογοτεχνία. Ἐπαναλαμβάνω, εἶναι μεγάλο λάθος καὶ εἶναι ἀνεπίτρεπτο νὰ περιορίζουμε τὸ ρόλο τῆς γυναίκας στὴν τεκνογονία καὶ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν.

Αὐτὸ ὅμως δὲν ἀφορᾶ ὅλες τὶς γυναῖκες. Διότι εἶναι λίγες οἱ γυναῖκες ποὺ ἔχουν κάποιες ἐξαιρετικὲς ἱκανότητες ἢ ταλέντα ἢ κλίση στὴν τέχνη, τὴν ἐπιστήμη ἢ τὴν φιλοσοφία. Οἱ περισσότερες ὡς τὸ σημαντικότερο ἔργο τους πρέπει νὰ βλέπουν αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο τὶς προόρισε ὁ Κύριος. Τὸ νὰ γεννάει ἡ γυναίκα καὶ νὰ φροντίζει τὰ παιδιὰ της εἶναι ἔργο σπουδαιότατο. Καὶ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ἀφήνει ἡ γυναίκα τὸ παιδὶ της χωρὶς φροντίδα. Καμμία ἄλλη γυναίκα δὲν μπορεῖ νὰ φροντίσει τὸ παιδὶ της ὅπως τὸ φροντίζει ἡ μητέρα του.

Ἐδῶ πολὺ μεγάλο ρόλο παίζει ἡ συγγένεια ἐξ αἵματος, τὴν ὁποία δὲν πρέπει νὰ τὴν παραβλέπουμε. Ἐπίσης καὶ τὸ μητρικὸ γάλα, τὶς ἰδιότητες τοῦ ὁποίου ἴσως δὲν τὶς γνωρίζουμε καλά, ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὴ σωστὴ ἀνάπτυξη τοῦ παιδιοῦ. Καὶ ἕνα ἄλλο ἐξίσου σημαντικὸ πράγμα: Ἡ ἀγάπη ποὺ προσφέρει ἡ μητέρα στὸ παιδί της δὲν μπορεῖ νὰ τοῦ τὴν προσφέρει καμμία ἄλλη γυναίκα. Ἀλλοίμονο στὸ παιδὶ ποὺ τὸ μεγαλώνει μία ξένη γυναίκα καὶ ὄχι ἡ μητέρα του ἢ ποὺ μεγαλώνει σὲ κάποιο ἐκπαιδευτικὸ ἵδρυμα.

Ἀλίμονο στὴ γυναίκα ποὺ ἀρνεῖται τὸ παιδί της. Ἀλλοίμονο καὶ σ’ αὐτὴ τὴ γυναίκα ποὺ παραβλέπει καὶ δὲν δίνει σημασία στὶς προτεραιότητες τοῦ φύλου της. Ἀλλοίμονο σ’ ἐκεῖνες τὶς γυναῖκες ποὺ περιφρονώντας τὴν ἀξιοπρέπειά τους προτιμοῦν νὰ φορᾶνε ἀνδρικὰ ροῦχα. Ἔχω ἀκούσει γιὰ μία ἀνόητη γυναίκα ποὺ κυκλοφοροῦσε στοὺς δρόμους ντυμένη μὲ ἀνδρικὸ κοστούμι. Ὅταν τὴν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι μὲ ἀπέχθεια καὶ ἀγανάκτηση ἔστρεφαν τὸ βλέμμα τους. Δὲν καταλάβαινε ἡ καημένη ὅτι προσβάλλει μ’ αὐτὸ τὴν ἀξιοπρέπειά της.

Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνει καὶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μὲ τὸ λόγο ποὺ ἤδη ἔχουμε ἀναφέρει: «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίω τῷ Θεῶ σου ἐστιν πᾶς ποιῶν ταῦτα» (Δευτ. 22, 5). Βεβαίως δὲν θεωρεῖται βδέλυγμα κάθε ἄνθρωπος ποὺ εἶναι ντυμένος μὲ ροῦχα τοῦ ἄλλου φύλου. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὀργὴ τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ γυναίκα ἡ ὁποία γιὰ νὰ θρέψει τὰ μικρά της παιδιὰ δουλεύει ὡς σοβατζὴς καὶ εἶναι ἀναγκασμένη νὰ φοράει ἀνδρικὰ ροῦχα γιὰ νὰ κάνει τὴ δουλειά της. Δὲν πρόκειται ἐδῶ γιὰ τέτοιες περιπτώσεις. Ἐδῶ μιλᾶμε γιὰ τὶς γυναῖκες ποὺ περιφρονοῦν τὸ δικό τους γυναικεῖο ἔνδυμα. Ἔχω δεῖ στὰ πανεπιστήμια πολλὲς καθηγήτριες ποὺ φορᾶνε ἀνδρικὰ ροῦχα. Αὐτὲς εἶναι βδέλυγμα ἐνώπιόν του Θεοῦ, αὐτὲς παραβαίνουν τὴν ἐντολὴ ποὺ τὶς δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεό.

Αὐτὸς λοιπὸν εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος δὲν κάλεσε τὶς μυροφόρες γυναῖκες νὰ ἀναλάβουν τὸ ἔργο ποὺ προοριζόταν γιὰ τοὺς ἄνδρες. Καὶ γι’ αὐτὸ ζητᾶ ὁ Κύριος ἀπὸ τὶς γυναῖκες νὰ ἐκτιμοῦν καὶ νὰ σέβονται τὸ δικό τους γυναικεῖο φύλο, τὶς ἰδιότητες τῆς ψυχολογικῆς τους σύνθεσης ποὺ τὶς χάρισε ὁ Θεός. Ἂν ἔχετε ἀπὸ τὸν Θεὸ αὐτὲς τὶς ἰδιότητες, νὰ τὶς φυλάγετε μὲ μεγάλο σεβασμὸ καὶ εὐχαριστία πρὸς τὸν Κύριο. Ἀμήν.

(ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ, ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ, Τ. Α’, ΕΚΔ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/alopsis/myrofor.htm