Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Όταν πολλοί Δυτικοί θαύμαζαν την «τουρκική οικονομική άνθηση», που εξελίσσονταν μέσα στην παγκόσμια οικονομική ύφεση και αρκετοί εξ αυτών δρομολογούσαν τη μεταφορά των παραγωγικών τους κέντρων σε μία «ζωντανή οικονομία», μερικά δένδρα της πλατείας Taksim[1] τους ξάφνιασαν ή αν θέλετε τους αποκάλυψαν την αληθινή «τουρκική πραγματικότητα».

Όμως πριν αναλύσουμε την εν λόγω πραγματικότητα, ας ψηλαφίσουμε μερικά αίτια της λαϊκής εξέγερσης, που είχε νεκρούς, τραυματίες και έλαβε χώρα σε 44 νομούς της Τουρκίας. Αν και μερικώς κατευνάσθηκαν τα οξυμένα πνεύματα, τα γεγονότα βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη!

Τα αίτια και τα αιτιατά της εξέγερσης

Όλα ξεκίνησαν στις 14/5/2013, όταν ο πρωθυπουργός Erdoğan με 4 υπουργούς, 65 δημοσιογράφους και πέρα των 200 επιχειρηματιών ταξίδεψαν στις ΗΠΑ για επίσημη συνάντηση με τους ομολόγους τους. Ενώ η τουρκική πλευρά επικεντρώνονταν στο να ομαλοποιηθεί το εμπορικό ισοζύγιο μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας (που από τα 371 δις. $ εμπορικού ελλείμματος της τελευταίας πενταετίας τα 41,5 δις. $ προήλθαν από το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο με τις ΗΠΑ, βλ. πίνακα Ι), οι ΗΠΑ είχαν επικεντρωθεί στα γεωπολιτικά σχέδια της Μεσογείου και Μέσης Ανατολής (σ’ ότι αφορά τον τελευταίο εναπομείναντα «πυρήνα του κακού» της Μεσογείου).

Δεν γνωρίζουμε επακριβώς εάν οι Erdoğan – Davutoğlu, επανέλαβαν τις εδαφικές απαιτήσεις, που είχε προβάλει ο İsmet İnönü στις συνδιασκέψεις του Καΐρου το 1943, προκειμένου να ταχθεί η Τουρκία υπέρ των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο[2]. Όμως ένα είναι το σίγουρο, ότι ναυάγησαν οι συζητήσεις που διεξήχθησαν στο Λευκό Οίκο, σ’ ότι αφορά την από κοινού επίλυση του «Συριακού Προβλήματος». Το ναυάγιο αυτό παρέσυρε άραγε και τις συνδιασκέψεις των επιχειρηματιών; Ίδωμεν!

Πάντως, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden στις 16/5/2013 ανακοίνωσε ότι θα συσταθεί επιτροπή, που θα μελετήσει την πλήρη απελευθέρωση εμπορίου μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, σύμφωνα με τα πρότυπα της Ε.Ε. Οι πράξεις αυτές θεωρούνται από τους Κεμαλιστές ισότιμες με τις διομολογήσεις, που είχε παραχωρήσει το Οθωμανικό Κράτος στην Δύση και αποτελούσαν το βασικό λόγο που έμεινε υπανάπτυκτη η βιομηχανική δραστηριότητα του Οθωμανικού Κράτους. Από την άλλη, στις 18/5/2013 ο Erdoğan επισκεπτόμενος τη Silicon Valley, ανακοίνωσε την συνεργασία με τη Microsoft σ’ ότι αφορά το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Fatih, εισάγοντας τον έξυπνο πίνακα και 10,6 εκατομμύρια Tablets στο τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Τις ίδιες ημερομηνίες, στο σταθμό Kurtuluş του Μετρό της Άγκυρας, ακούγεται η ανακοίνωση προς την νεολαία «Να συμπεριφέρονται όπως επιτάσσουν οι αρχές τις ηθικής», επειδή ένα ζευγάρι είχε φιληθεί εντός του Μετρό. Ποιας ηθικής; Η απάντηση έρχεται από τον πρόεδρο της Νεολαίας του κόμματος του Erdoğan. Δηλώνει: «η ανηθικότητα δεν είναι ελευθερία». Δηλαδή συνδέει την ηθική με το πολίτευμα, το οποίο είναι αρχή της Ισλαμικής Σαρία.

Οι νεολαίοι της Άγκυρας μέσω κοινωνικών δικτυώσεων, αποφασίζουν στις 25/5/2013 να βρεθούν στο σταθμό Kurtuluş για να «φιληθούν». Εκεί τους περίμεναν η αστυνομία και μέλη της νεολαίας του AK Parti, οι οποίοι τους επιτίθονται. Τραυματίζεται ένας νέος με μαχαίρι. Το γεγονός προκαλεί ανησυχία σε πολλά Πανεπιστήμια ανά την επικράτεια, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών γαλουχείται με δυτικά πρότυπα.

Στις 16/5/2013 ανακοινώνεται από κυβερνητικά στελέχη, η απαγόρευση πώλησης αλκοολούχων ποτών μετά τις 22:00 και γενικά σε απόσταση 100 μ. από σχολεία και τζαμιά σ’ όλη την επικράτεια. Στα τέλη του μηνός ανακοινώνεται ότι από το μέτρο εξαιρούνται τα τουριστικά θέρετρα και οι παραδοσιακοί χώροι (όπως το çiçek pasajı στο Πέρα της Κωνσταντινούπολης). Η συζήτηση «απαγόρευσης ποτού», βρίσκει αντίθετη την τουρκική μεσοαστική τάξη, που ζει με ευρωπαϊκά πρότυπα, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων.

Στην επέτειο της Άλωσης θεμελιώνεται η τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου. Στις εορταστικές εκδηλώσεις ο πρόεδρος Abdullah Gül, ανακοινώνει ότι η νέα γέφυρα θα ονομαστεί Yavuz Sultan Selim[3]. Η αναγγελία σε συνδυασμό με:

• τις σχέσεις του Erdoğan με τον μέντορά του Fethullah Gülen, που ζει στις ΗΠΑ,
• την καταγγελία των Δυτικών Μυστικών Υπηρεσιών, σ’ ότι αφορά την συνεργασία της Τουρκίας με τον ακραίο Σουνίτη αντιστασιακό ηγέτη της Συρίας Ebu Muhammed el Culanî (Εμπου Μουχαμεντ ελ Τζουλανί), ο οποίος στρατολογεί Σουνίτες Μουσουλμάνους, προερχόμενους από την Ευρώπη μέσω Κωνσταντινούπολης και είναι υπαίτιοι για δολοφονίες καθεστωτικών, Σύριων Σιιτών και Χριστιανών,

στη Συρία προκαλεί την άμεση αντίδραση των Αλεβιτών της Τουρκίας, αλλά και των εθνικιστικών παρατάξεων. Οι μεν πρώτοι εκφράζουν την αγανάκτησή τους δια μέσου του Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Καισαρείας Rüstem Gümüş (Ρουστέμ Γκουμούς), οι δε δεύτεροι δια μέσου του Προέδρου του κόμματος MHP, Devlet Bahçeli (Ντεβλέτ Μπαχτσελί).

Όλα αυτά, όταν οι δίκες Balyoz (Βαριοπούλας) και Ergenekon βρίσκονται σε εξέλιξη και οι απόστρατοι αξιωματικοί, αλλά και οι εν ενεργεία ανώτατοι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων, βρίσκονται με τεταμένα νεύρα εδώ και πέντε χρόνια.

Στα γεγονότα προστίθεται η αντίδραση των νέων (με οικολογική συνείδηση), που εναντιώνονται στην απόφαση της κυβέρνησης να παραχωρηθεί ο κήπος Gezi σε κατασκευαστική εταιρία. Στις 28/5/2013 η αστυνομία με άγριες διαθέσεις επιτίθεται στην ομάδα των νέων που προσπαθεί να προστατεύσει τα δένδρα του κήπου.

Έτσι ξεσπά η αντίδραση της καταπιεσμένης επί 10 έτη αντιπολίτευσης της Τουρκίας. Αντιδρά το 48% των ψηφοφόρων[4]. Κούρδοι αυτονομιστές, μέλη του Κομουνιστικού Κόμματος Τουρκίας, εθνικιστικές παρατάξεις, οικολόγοι και ριζοσπάστες Μουσουλμάνοι, βρίσκονται στους δρόμους 44 πόλεων και εκφράζουν την αντίδρασή τους κατά του κατεστημένου Erdoğan. Η δυναμική του λαού για σύντομο χρόνο άλλαξε την φορά της τρομοκρατίας. Για 24 ώρες οι αστυνομικές δυνάμεις της επικράτειας ήταν τρομοκρατημένες από την πρωτοφανή λαϊκή αντίδραση, που εξωτερίκευε την 10ετή συσσωρευμένη οργή κατά της «νέας τάξης Erdoğan». Όμως προφανώς, εκτός της εκφραζόμενης αγανάκτησης, δεν μπορεί να υπάρξει μία συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, από την ετερόκλιτη μάζα εξεγερμένων.

Δεν γνωρίζουμε το μέλλον των δένδρων του πάρκου Gezi, όμως αποτέλεσαν το προσάναμμα μία νέας περιόδου στην τουρκική πραγματικότητα.

Τα οφθαλμοφανή αποτελέσματα ήταν:

• Στο Αιγαίο: η επανεμφάνιση τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, παραβιάζοντας κατά πολύ το FIR Αθηνών και η εμφάνιση δύο τουρκικών κορβέτων στα ανοιχτά της Τζιας.
• Στην Κωνσταντινούπολη: η ελεύθερη πτώση του χρηματιστηρίου της Κωνσταντινούπολης που συνεχίζει(συνέχιζε) μέχρι τις 7/6/2013. Το ποσοστό απωλειών ανά ημέρα εκφράζεται σε διψήφιους αριθμούς. Συγκεκριμένα από την ημερομηνία άφιξης της πολυμελούς αποστολής από τις ΗΠΑ μέχρι 7/6 ο δείκτης XU100 έχει απώλεια 542 μονάδες (από 2681 στις 2139, δηλαδή περίπου 20%)
• Οι απαιτήσεις διαφόρων ομάδων για δικαιώματα.

Όμως, πώς ορίζονται αυτές οι ομάδες; Ποια είναι τα δικαιώματά τους; Από ποιους και πώς θα προστατευτούν;

Τις απαντήσεις θα τις αναζητήσουμε στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και στο Τουρκικό Σύνταγμα. Βέβαια, χωρίς να πλατειάσουμε, θα επικεντρωθούμε στην Κωνσταντινουπολίτικη Μειονότητα των Ρωμιών.

Ποιος είναι Ρωμηός / α;

Πριν εξετάσουμε το θέμα του «αυτοπροσδιορισμού» ας δούμε τι αντιλαμβάνονται αμφότερες πλευρές, όταν αναφέρονται σε Ρωμηό/ά;

Ως προς το λεξικό του καθ. Γ. Μπαμπινιώτη: «1) Ο πολίτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κυρίως της Βυζαντινής περιόδου και μάλιστα ο ελληνόφωνος. 2) Ο ορθόδοξος χριστιανός κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο και την Τουρκοκρατία, ο Έλληνας μέχρι την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. 3) Ο Νεοέλληνας, αυτός που έχει διατηρήσει την ορθόδοξη παράδοση του Βυζαντίου (κατ’ αντιδιαστολή προς τον οπαδό του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού)».

Στις τρεις πρώτες εκδοχές ο κ. Μπαμπινιώτης προβάλει ότι ο Ρωμηός έχει ελληνική ιθαγένεια. Όμως εκτός του ότι την περίοδο που πρωτοεμφανίζεται ο όρος δεν έχει αναπτυχθεί η «εθνική ταυτότητα» και γενικά εάν αποδεχτούμε τον ορισμό «Έλλην είναι κάθε άτομο, που διέπεται ελληνικής παιδείας», η ερμηνεία χρίζει ευρείας έννοιας. Παραλείποντας την ειρωνική ερμηνεία της λέξης ας εξετάσουμε την 4^η εκδοχή του κ. Μπαμπινιώτη: «4) Ο Ορθόδοξος Έλληνας των Ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων».

Στην 4^η εκδοχή, ο κ. Μπαμπινιώτης προεξοφλεί, ότι το ποίμνιο όλων των Ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων πρέπει να είναι Έλληνες, το οποίο είναι και ανακριβές. Η πραγματική ερμηνεία του όρου πρέπει να είναι: Κάθε πιστός της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Διότι, εκτός του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης Ρωμηοί είναι και το ποίμνιο των[5]:

• Πατριαρχείου Αλεξανδρείας
• Πατριαρχείου Αντιοχείας
• Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
• Πατριαρχείου Ρωσίας
• Πατριαρχείου Σερβίας
• Πατριαρχείου Ρουμανίας
• Πατριαρχείου Βουλγαρίας
• Πατριαρχείου Γεωργίας
• Εκκλησίας της Κύπρου
• Εκκλησίας της Ελλάδος
• Εκκλησίας της Πολωνίας
• Εκκλησίας της Αλβανίας
• Εκκλησίας της Τσεχίας και Σλοβακίας

Όμως ας δούμε με την ίδια λέξη (Rum=Ρωμηός) τι αντιλαμβάνονται οι γείτονές μας[6]. Ως προς το Κοράνι [7], στις προτάσεις 2-7 του 30^ου κεφαλαίου (Rumî Sûresi), προφητεύεται η νίκη των Ρωμαίων, που προστατεύονται από τον Θεό, κατά των Ζωροαστρών (ειδωλολατρών). Έτσι οι Ρωμηοί συγκαταλέγονται στους λαούς που προστατεύονται από τον Θεό. Έκτοτε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να τελούν υπό την προστασία των Μουσουλμάνων, οι οποίοι πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες να πείσουν τους Ορθοδόξους Χριστιανούς να ακολουθήσουν τον σωστό δρόμο που οδηγεί στο Θεό, δηλαδή το Ισλάμ.

Στο κοσμικό κράτος της Τουρκίας, όταν εξετάζουμε το επίσημο λεξικό του Ιδρύματος Τουρκικής Γλώσσας, επισημαίνουμε δύο διαφορετικούς ορισμούς: «1) Το Ελληνικής καταγωγής άτομο, που κατοικεί σε Μουσουλμανικές χώρες. 2) Ο λαός που ζει στην επικράτεια της Ανατολικής Ρώμης και διαθέτει τα δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη».

Ως προς την πρακτική της ίδιας της Τουρκικής Δημοκρατίας και οι δύο ορισμοί χωλαίνουν. Διότι, ως προς την πρώτη εκδοχή, από την δεκαετία του 1930 αποκαλούν Ρωμηούς τους Έλληνες Κυπρίους, ενώ οι Έλληνες που ζουν στο Ιράν αναφέρονται ως Yunan (Έλληνας στα Τουρκικά, από τους Ίωνες). Επίσης, όλα τα Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία, στα έγγραφά τους αποκαλούνται ως (Rum Ortodoks). Έχοντας υπ’ όψη την προαναφερόμενη κατάσταση των Ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων (και αυτοκέφαλων Εκκλησιών) θα διαπιστώσουμε ότι πολλά εξ αυτών ουδέποτε τελούσαν υπό Μουσουλμανικής κυριαρχίας. Άρα, με τον πρώτο ορισμό ή προβάλλονται κατακτητικές διαθέσεις ή χρησιμοποιείται λανθασμένη ορολογία. Ως προς την δεύτερη δε εκδοχή, εφόσον δεν υφίσταται Ρωμαίος πολίτης και Ανατολική Ρώμη, η ορολογία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε σύγχρονή ζώσα ομάδα. Βέβαια, πουθενά δεν αναφέρεται ως μειονοτική ομάδα, που εκρέει από την Συνθήκη της Λοζάννης.

ΟΗΕ και Μειονότητες

Πριν αναφερθούμε στον σωστό ορισμό που πρέπει να επικρατήσει και στα τουρκικά λεξικά, ας δούμε πως ορίζεται η μειονότητα από τον ΟΗΕ[8]: Μια ομάδα αριθμητικά μικρότερη από το υπόλοιπο του πληθυσμού ενός κράτους, με μη δεσπόζουσα θέση, τα μέλη της οποίας – υπήκοοι των κρατών – έχουν εθνοτικά, θρησκευτικά, γλωσσικά χαρακτηριστικά διαφορετικά από εκείνα του υπόλοιπου πληθυσμού και δείχνουν, μόνο εμμέσως, την αίσθηση της αλληλεγγύης, κατευθυνόμενα προς τη διατήρηση του πολιτισμού, των παραδόσεων, της θρησκείας ή της γλώσσας τους.

Ειδικά για τους γηγενείς πληθυσμούς (όπως των Κωνσταντινουπολιτών) τονίζεται [9]: Ενώ οι γηγενείς πληθυσμοί μπορούν να διεκδικήσουν δικαιώματα ως μειονότητες, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, υπάρχουν εντολές του ΟΗΕ και μηχανισμός αφιερωμένος ειδικά για την προστασία των δικαιωμάτων τους. Στο έργο του ο ΟΗΕ εφάρμοσε την αρχή του αυτοπροσδιορισμού, σε σχέση με τους γηγενείς πληθυσμούς και τις μειονότητες. Σε πρακτικό επίπεδο, συχνότητα επικοινωνιών και ομοιότητες, υπάρχουν τόσο μεταξύ των γηγενών λαών όσο και των εθνικών, εθνοτικών, γλωσσικών και θρησκευτικών μειονοτήτων. Και οι δύο ομάδες βρίσκονται συνήθως σε μια μη δεσπόζουσα θέση στην κοινωνία στην οποία ζουν και μπορεί να έχουν διαφορετικό πολιτισμό, γλώσσα ή θρησκευτικές πεποιθήσεις από τις πλειονοτικές ή τις κυρίαρχες ομάδες.

Και στις δύο προαναφερόμενες περιπτώσεις γίνεται αναφορά σε «εθνότητα». Περιληπτικά μπορούμε να πούμε ότι: Εάν η μειονοτική ομάδα διαφέρει στην πλειονότητα των φυσικών ή/και των πολιτισμικών χαρακτηριστικών από το κυρίαρχο έθνος, αλλά εξαρτάται πλήρως διοικητικά και πολιτικά από το κυρίαρχο έθνος, τότε αυτή η μειονοτική ομάδα αποκαλείται εθνότητα (ethnicity ή ethnocity). Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική, αλλά και η σημερινή κατάσταση στις ΗΠΑ. Στην πρώτη περίπτωση η κυρίαρχη ομάδα αποτελούσε το 5% της χώρας και οι μειονότητες το 95%. Στην περίπτωση των ΗΠΑ ενώ Λατίνοι και Αφροαμερικάνοι υπερτερούν αριθμητικά των Ινδοευρωπαίων, η διοίκηση σταθερά είναι στην κατοχή συγκεκριμένων Ινδοευρωπαϊκών ομάδων και οι υπόλοιπες ομάδες χαρακτηρίζονται ως μειονότητες.

Εδώ δημιουργείται άμεσα το ερώτημα: και με τους μετανάστες (πολιτικοί, οικονομικοί, οικολογικοί κ.ά.) τι γίνεται[10]; Οι μετανάστες, όπως αναφέρουν τα όργανα του ΟΗΕ, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, έχουν ορισμένα δικαιώματα των μειονοτήτων και οι προσφάτως αφιχθέντες μετανάστες, οι οποίοι μοιράζονται εθνοτική, γλωσσική και θρησκευτική ταυτότητα. Η αντιμετώπισή τους οφείλει να συμβαδίζει με το Εθιμικό Διεθνές Δίκαιο, την Αρχή Απαγορεύσεως Διακρίσεων, η οποία είναι θεμελιώδους σημασίας στο Διεθνές Δίκαιο και αντανακλάται σε όλες τις πράξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και στα επίσημα έγγραφα. Πράγματι, το δικαίωμα να μην υφίστανται διακρίσεις είναι εγγυημένο με διάφορα θεσμικά μέσα που σχετίζονται άμεσα με τις μειονότητες.

Η εν λόγω διευκρίνιση βέβαια αφορά άμεσα και την Ελλάδα, που «φιλοξενεί» τουλάχιστον 860.000 μετανάστες και περίπου 4,5 εκ., έχουν περάσει από την χώρα μας με προορισμό την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την Συνθήκη της Λισσαβόνας αλλά και με τις Συνθήκες Schengen (Σένγκεν), ανά πάσα στιγμή μπορούν να προωθηθούν στην χώρα μας. Βέβαια και οι Έλληνες πολίτες, που βρέθηκαν στην επικράτεια της Τουρκικής Δημοκρατίας, για να σπουδάσουν ή να εργαστούν συγκαταλέγονται στην ίδια κατηγορία (ομάδα).

ΟΗΕ και προστασία Μειονοτικών Ομάδων

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Kofi Annan, τον Ιανουάριο του 2004 αναφέρει: «Πρέπει να προστατεύσουμε κυρίως τα δικαιώματα των μειονοτήτων, δεδομένου ότι είναι οι συχνότεροι στόχοι γενοκτονίας».

Πριν εξετάσουμε, το πού βρισκόμαστε σήμερα, ας κάνουμε μία σύντομη ιστορική αναδρομή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Από τον καταστατικό χάρτη του Ο.Η.Ε. συντάσσεται το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο τέθηκε σε παγκόσμια ισχύ στις 12/12/1951. Ο Ο.Η.Ε., έχοντας υπόψη τους αναμεταξύ τους ασυμβίβαστους εθνοκρατικούς, θρησκευτικούς, γλωσσικούς και εθνοτικούς χάρτες της υφηλίου, με την απόφαση 47/135 της Γενικής Συνέλευσης, στις 18/12/1992 ανακοινώνει την διακήρυξη «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ατόμων που ανήκουν σε εθνική ή εθνοτική, θρησκευτική και γλωσσική μειονότητα»[11]. Βάσει της 47/135 απόφασης, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 21/4/2005 ιδρύει την διαρκή υποεπιτροπή, η οποία σταθερά θα ελέγχει και θα αναφέρει το παγκόσμιο γίγνεσθαι των εθνικών ή εθνοτικών, θρησκευτικών και γλωσσικών μειονοτήτων.

Η γενική αποδοχή είναι, ότι για να διατηρήσουν οι μειονοτικές ομάδες τα χαρακτηριστικά τους, πρέπει να τους προσφερθεί η «σχετική ελευθερία», η οποία ορίζεται από τους νόμους που υπάγονται (οι οποίοι νομοθετούνται από το κυρίαρχο έθνος) και από τις διεθνείς συνθήκες που δεσμεύονται (μειονότητες και το κυρίαρχο έθνος). Βάσει των προαναφερόμενων στις μειονότητες πρέπει να εξασφαλιστεί:

• Επιβίωση και ύπαρξη
• Προώθηση και προστασία της ταυτότητας των μειονοτήτων
• Ισότητα και μη διακριτική μεταχείριση
• Αποτελεσματική και ουσιαστική συμμετοχή

Η σχετική εξασφάλιση, εκτός των Διεθνών Συμβάσεων πρέπει να εκρέει και από το Σύνταγμα της χώρας που κατοικούν οι μειονότητες. Έτσι στις από εκπαιδευτικές μέχρι εμπορικές συμβάσεις του ΟΗΕ αρχίζουν να συγκαταλέγονται άρθρα που αφορούν τις μειονότητες. Όπως: Στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα (ICESCR), στη Διεθνή Σύμβαση για την Κατάργηση Κάθε Μορφής Φυλετικών Διακρίσεων (ICERD), στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, στη Διακήρυξη για τα Δικαιώματα των Ατόμων που ανήκουν σε Εθνικές, Εθνοτικές, Θρησκευτικές και Γλωσσικές Μειονότητες, κ.ά..

Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Α) Στο ICCPR (Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα):

• το άρθρο 2 για την απαγόρευση των διακρίσεων
• το άρθρο 4 για την απαγόρευση της παρέκκλισης
• το άρθρο 14 για την ισότητα ενώπιον της δικαιοσύνης και για την παροχή διερμηνείας στις διαδικασίες των ποινικών δικαστηρίων
• το άρθρο 20 για τον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου, αν αυτός αποτελεί προάσπιση εθνοτικού μίσους
• το άρθρο 25 για τα ίσα δικαιώματα ψήφου και πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες, και
• το άρθρο 26 για την ισότητα ενώπιον του νόμου.
• Το Άρθρο 27 του ICCPR είναι μια σημαντική διάταξη που συχνά αναφέρεται κι αφορά την ρητή προστασία των μειονοτήτων.

Β-) Στο ICESCR (Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα)

• το άρθρο 2 για την απαγόρευση των διακρίσεων
• το άρθρο 7 για την ισότητα στο χώρο εργασίας
• το άρθρο 13 για το δικαίωμα στην εκπαίδευση, που περιλαμβάνει την εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη συμβολή της εκπαίδευσης στην προώθηση της κατανόησης, της ανοχής και της φιλίας ανάμεσα σε όλα τα έθνη και όλες τις φυλετικές, εθνοτικές ή θρησκευτικές ομάδες
• το άρθρο 15 για την πολιτιστική ζωή και την προστασία των ηθικών και υλικών συμφερόντων που προέρχονται από καλλιτεχνική παραγωγή.

Γ) Στο ICERD (η Διεθνής Σύμβαση για την Κατάργηση Κάθε Μορφής Φυλετικών Διακρίσεων):

• Tα πλαίσια της ICERD εκτείνονται σε ένα ευρύτατο πεδίο, το οποίο καλύπτει τις φυλετικές, εθνικές και εθνοτικές μειονότητες, σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 1 της Σύμβασης.
•  Η σύμβαση επίσης υποχρεώνει τα κράτη να υιοθετήσουν ειδικά μέτραπρος όφελος ατόμων και ομάδων όταν αυτό είναι απαραίτητο για να ξεπεραστούν μορφές διάκρισης στον πολιτιστικό, οικονομικό, κοινωνικό και άλλους τομείς.
• Στο άρθρο 4, η ICERD, όπως το ICCPR, κηρύσσει παράνομη την υποκίνηση σε φυλετικό μίσος και ανάλογες πρακτικές.

Εφόσον η Τουρκική Δημοκρατία έχει υπογράψει ανεπιφύλακτα τις εν λόγω συμβάσεις, ας δούμε τις όποιες εξασφαλίσεις εκρέουν από το Τουρκικό Σύνταγμα.

Το Σύνταγμα της Τουρκικής Δημοκρατίας

Το σημερινό ισχύον Σύνταγμα, ψηφίστηκε στις 7/11/1982. Έκτοτε έχουν ακολουθήσει τρεις αναθεωρήσεις. Όμως το προοίμιο και τα πρώτα τρία άρθρα του Συντάγματος «δεν αναθεωρούνται», «δεν αλλάζουν» και «απαγορεύεται να κατατεθεί πρόταση αλλαγής των τριών πρώτων άρθρων». Συγκεκριμένα η πρώτη παράγραφος του προοιμίου αναφέρει:

«Η αιώνια ύπαρξη του τουρκικού έθνους και της πατρίδας και η αδιαίρετη ενότητα του τουρκικού κράτους που καθορίζει το παρόν Σύνταγμα, ακολουθούν τις επαναστατικές αρχές και τις εθνικιστικές αντιλήψεις του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, αθάνατου ηγέτη και μοναδικού ήρωα, Atatürk…»[12].

Επίσης τα τρία πρώτα μη αναθεωρητέα άρθρα, είναι:

«Ι- Το σχήμα του κράτους

ΑΡΘΡΟ 1 – Το κράτος της Τουρκίας είναι μια δημοκρατία.

ΙΙ- Χαρακτηριστικά της Δημοκρατίας

ΑΡΘΡΟ 2 – Η Τουρκία είναι ένα δημοκρατικό κράτος, στο πνεύμα της εθνικής αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνδεδεμένα με τον εθνικισμό του Atatürk, με βάση τις αρχές ενός δημοκρατικού, κοσμικού και κοινωνικού κράτους που διέπεται από τις αρχές του κράτους δικαίου.

ΙΙΙ- Η ακεραιότητα του κράτους, η επίσημη γλώσσα, η σημαία, ο εθνικός ύμνος και η πρωτεύουσα

ΑΡΘΡΟ 3 – Το κράτος της Τουρκίας, με την επικράτεια και το έθνος του, είναι μια αδιαίρετη οντότητα. Η γλώσσα είναι τουρκική.

Σημαία, η μορφή όπως καθορίζεται από τον νόμο, είναι η λευκή ημισέληνος και το αστέρι.

Εθνικός ύμνος είναι το «İstiklal Marşı».

Πρωτεύουσα είναι η Άγκυρα.»

Στο προοίμιο, αλλά και στα «μη αναθεωρητέα άρθρα» γίνεται σαφής αναφορά στις αρχές του Κεμαλισμού και κυρίως στις «εθνικιστικές αντιλήψεις» του Atatürk. Όμως σε κανένα σημείο δεν βρίσκουμε διευκρινιστικές σημειώσεις τι εννοούν λέγοντας εθνικισμό του Atatürk.

Την εν λόγω απάντηση θα την αναζητήσουμε στον επίσημο φορέα του κράτους, στο κέντρο «Έρευνας του Κεμαλισμού», που διοικητικά ανήκει στο Πρωθυπουργικό Γραφείο (όπως η ΜΙΤ, το Ερευνητικό Ινστιτούτο TÜBİTAK κ.ά.). Οι έξι αρχές του Κεμαλισμού, που έχουν ιεραρχική δομή είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και διατηρούν λογική «πεπεραστικότητας», είναι:

• Εθνικισμός,
• Λαϊκισμός,
• Ρεπουμπλικανισμός,
• Εκκοσμίκευση,
• Κρατισμός,
• Μεταρρυθμισμός

Άρα και η κορυφή και η αφετηρία των αρχών είναι ο «Κεμαλικός Εθνικισμός». Η εν λόγω αρχή τι περιλαμβάνει; Ποιος είναι ο ορισμός του έθνους ως προς τον Atatürk;

Οι ερωτήσεις απαντώνται από την ιστορικό και ψυχοκόρη του Atatürk, Ayşe Afet İnan [14], στο έργο της οποίας στηρίζεται εξ ολοκλήρου το κέντρο «Έρευνας του Κεμαλισμού» [15]. Κατά τον Atatürk έθνος είναι:

«Έθνος είναι η ομάδα ανθρώπων, που

α) Έχουν μια πλούσια αναμνηστική κληρονομιά,

β) έχουν θέληση στην συμβίωση και είναι ειλικρινείς στην θέληση αυτή,

γ) συνεχίζουν με από κοινού θέληση και σεβασμό στην διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.»

Ξεκινώντας από τον εν λόγω ορισμό ο Τούρκος πολίτης, η Τουρκία και το Τουρκικό Έθνος ορίζονται ως:

«Όλοι όσοι ζουν στην τουρκική πατρίδα, είναι πολίτες του κράτους της Τουρκικής Δημοκρατίας:

α) Υπάρχουν τουρκικές κοινότητες εκτός της πολιτικής ύπαρξής μας, που ομοιάζουν μαζί μας γλωσσικά, γενεαλογικά, ηθικά και ιστορικά, οι οποίες ηθελημένα ή άθελά τους ακολουθούν την τύχη άλλων πολιτικών υπάρξεων. Αυτή η πραγματικότητα ποτέ δεν μπορεί να αλλοιώσει την μοναδική ενότητα του Τουρκικού Έθνους.

β) Στη σημερινή πολιτική και κοινωνική ομάδα του Τουρκικού Έθνους, υπάρχουν ομοεθνείς και πολίτες μας, που προπαγανδίζουν την ιδέα Κουρδικής, Τσερκεζικής, Λαζικής και Βοσνιακής οντότητας. Αλλά αυτό είναι λάθος, είναι το προϊόν των προηγούμενων καταπιεστικών περιόδων, δεν έχει επηρεάσει κανένα ομοεθνή μας, εκτός από μερικούς οπισθοδρομικούς που είναι εργαλεία των εχθρών. Διότι και τα μέλη αυτών των εθνών, όπως όλη η Τουρκική Ενότητα διατηρούν κοινή ιστορία, ηθική και δίκαιο.

γ) Μπορούμε να αναμένουμε από το πολιτισμένο ευγενές Τουρκικό Έθνος να λοξοκοιτάζει τους Χριστιανούς και Εβραίους πολίτες που με πηγαία θέληση έχουν συνδέσει το μέλλον τους με το μέλλον του Τουρκικού Έθνους και ζουν ανάμεσα μας;»

«Ο λαός της Τουρκίας που ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία, αποκαλείται Τουρκικό Έθνος.«Από το πρόσωπο της γης, μία παλαιότερη χώρα, με μεγαλύτερο και καθαρότερο έθνος δεν έχει περάσει. Και δεν εμφανίστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Κατά προέκταση των προαναφερόμενων:

«1) Το Τουρκικό Έθνος, διοικείται σε χώρα με λαϊκό ρεπουμπλικανικό σύστημα

2) Το Τουρκικό Κράτος είναι κοσμικό. Κάθε άτομο που ενηλικιώνεται είναι ελεύθερο να επιλέξει τη θρησκεία του.

3) Η γλώσσα του Τουρκικού Έθνους, είναι τα Τουρκικά. Η τουρκική γλώσσα είναι η ομορφότερη, πλουσιότερη και η πιο εύκολη γλώσσα της γης. “…” Η τουρκική γλώσσα είναι η καρδιά, ο εγκέφαλος του Τουρκικού Έθνους,

4) Η Πατρίδα είναι μία αδιαχώριστη μάζα, κάτω από κανένα δεσμό και/ή καμία συμφωνία δεν είναι δεκτός οποιοσδήποτε διαχωρισμός…»

Έτσι από τα κείμενα του ιδίου του Atatürk, καλύψαμε τα συμφραζόμενα κενά του Τουρκικού Συντάγματος.

Έχοντας υπ’ όψιν ότι η Κωνσταντινουπολίτικη Ρωμαίικη Εθνότητα:

• Πάντα είχε την πρόθεση να ζήσει ειρηνικά στην γενέτειρά της,
• Ουδέποτε είχε φυγοκεντρικές τάσεις [και την περίοδο του Μεγαλοϊδεατισμού (1909 Γουδί – 1923 Καταστροφή της Ανατολίας) κιόλας η «Οργάνωση Κωνσταντινούπολης» δεν είχε αναπτύξει φυγοκεντρικές τάσεις, αλλά προβάλλονταν η Οικουμενικότητα της Βασιλεύουσας].
• Ήταν επί αιώνες κέντρο παραγωγής πολιτισμού και είχε μέγιστη επιρροή στην «Δυτικοποίηση» της Τουρκικής Δημοκρατίας.
• Αναπαρήγαγε οικονομικά στελέχη, που βοηθούσαν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Έχοντας υπ’ όψιν τις προαναφερόμενες αρχές του Κεμαλικού Εθνικισμού, τα μέλη της πρέπει να θεωρηθούν γνήσιοι «Τούρκοι πολίτες», περισσότερο δε (βάσει της παραγράφου γ), όποιος τα λοξοκοιτάξει δεν πρέπει να είναι μέλος του «πολιτισμένου ευγενούς Τουρκικού Έθνους». Όμως, στην πράξη από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας εφαρμόστηκαν «σκληρά ρατσιστικά» μέτρα κατά των μη Μουσουλμάνων πολιτών (κοίτα Παράρτημα Ι), παραβιάζοντας τις αρχές του Κεμαλικού Εθνικισμού και κατά προέκταση το ίδιο το Τουρκικό Σύνταγμα.

Η ακραία θέση του Κεμαλικού Κόμματος, (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, Cumhuriyat Halk Partisi – CHP) το 1946, αποδεικνύει ότι ούτε ο σκληρός Κεμαλικός πυρήνας (το σημερινό βαθύ κράτος) δεν είναι διατεθειμένος να εφαρμόσει τις εν λόγω αρχές. Στη μυστική «Συνδιάσκεψη Κορυφής» του CHP το 1946, το νεοτουρκικό κατεστημένο αποφασίζει να εφαρμόσει απολυταρχικές πρακτικές, που αποσκοπούν στην ομογενοποίηση του κράτους, πάση θυσία, ως ένα έθνος[16]. Όμως παρ’ όλα τα τεκταινόμενα, η Τουρκική Δημοκρατία εκτός του ότι είναι από τα ιδρυτικά μέλη του ΟΗΕ, για να ενταχθεί πλήρως στην Δύση:

• Αποδέχεται την «Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» που υπογράφεται στις 10/12/1948 και τίθεται σε ισχύ στις 12/12/1951.
• Αποδέχεται άνευ «επιφυλάξεων» την «Συνθήκη πρόληψης και τιμωρίας του εγκλήματος της γενοκτονίας» και την υπογράφει στις 31/7/1950 (Όμως τα αδικήματα ενσωματώνονται στο Ποινικό Δίκαιο της χώρας μόλις στις 26/9/2004 με τον Ν.5237).
• Αποδέχεται την «Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» στις 4/11/1950

Η Κωνσταντινουπολίτικη Ελληνική Κοινότητα

Παρ’ ότι η ανθρωπότητα αντιδρά άμεσα στα γεγονότα, που συμβαίνουν στις ανατολικές ακτές της Ασίας, αδρανοποιείται για τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικά το έτος 1955, όταν ο Ελληνισμός δέχεται διώξεις που μπορούν να χαρακτηριστούν γενοκτονίες, όπως: στην Αίγυπτο από το καθεστώς Νάσερ, στην Παλαιστίνη από το Εργατικό Κόμμα του Ισραήλ (των Moshe Sharett και David Ben-Gurion), στην Κύπρο από το αποικιοκρατικό κατεστημένο της Μ. Βρετανίας, στην Τασκένδη από το Σταλινικό κατεστημένο και στην Κωνσταντινούπολη από το νεοφιλελεύθερο τουρκικό κατεστημένο. Λόγω του «ανήκουμε στη Δύση» τα παγκόσμια κέντρα ενημέρωσης επιδεικτικά «σιωπούν», ενώ τα της Ελλάδος επικεντρώνονται στη διάλυση του Εθνικού Συναγερμού και στην εμφάνιση της ΕΡΕ.

Όμως η Τουρκική Δημοκρατία δεν περιορίζεται μόνο στην «περίοδο 1955» σ’ ότι αφορά τα αδικήματα της γενοκτονίας και τα αδικήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως και της παραβίασης των αρχών προστασίας των μειονοτήτων του ΟΗΕ, αλλά συνεχίζει με:

• Περίοδος 1957 – 1958, «εμπορική αποχή»,
• 16/3/1964, απελάσεις,
• 1965 – 1968, διωγμός Ρωμιών μαθητών από τα μειονοτικά σχολεία. Στις 18/12/1964, με την εγκύκλιο υπ’ αριθ.8459 απαγορεύεται στους μειονοτικούς μαθητές να «ομιλούν ξένη γλώσσα» (εκτός τουρκικής) μέσα στα σχολεία.
• Σε Ίμβρο & Τένεδο το 1965 ξεκινά σειρά απαλλοτριώσεων (Ενώ αρχές του 1960 οι ελληνικής καταγωγής νησιώτες κατείχαν 25.000.000 m² έδαφος, στα τέλη του 1990 καταλήγουν να κατέχουν μόνο 600 m² ).

Στον 21^ο αιώνα η πολιτική της Τουρκικής Δημοκρατίας δείχνει να αλλάζει και στο πολιτικό στερέωμα εμφανίζονται οι Μουσουλμάνοι. Οι Ισλαμιστές, όπως είχε σχεδιάσει ο Fethullah Gülen[17] από την δεκαετία του 1970, αρχίζουν να αναρριχώνται σε διάφορες καίριες θέσεις του δημοσίου βίου. Η νέα πολιτική της Ισλαμο-δημοκρατίας[18], αρχίζει να μεταλλάζει την Τουρκία, βάζοντας στο περιθώριο τα μέχρι τότε ισχυρά κοινωνικά στρώματα.

Κάτω από την ετικέτα «Νόμοι Εξυγίανσης» αρχίζουν να θεσμοθετούνται νόμοι που «στηρίζουν» τις μειονότητες. Αν και μία από τις βασικές αρχές του ΟΗΕ είναι οι νόμοι της κυρίαρχης ομάδας να είναι δίκαιοι και να εφαρμόζονται εξίσου σ’ όλους τους πολίτες που ζουν στην επικράτεια, είναι γεγονός ότι πρέπει να έχουμε κράτος Δικαίου και όχι κράτος Νόμου. Δηλαδή το απαιτούμενο είναι να υπάρχει κάποιο θεσμικό πλαίσιο, με το οποίο να εξασφαλίζεται η τήρηση των ιδιαιτεροτήτων των μειονοτικών ομάδων και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ.

Αν και η πρακτική του 20^ου αιώνα δείχνει ότι οι βασικές αρχές του ιδίου κράτους είναι ανοιχτές σε ερμηνεία και παραβιάζονται και από αυτούς που τις θέσπισαν, με την βασική αρχή το ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή και όλοι μας πρέπει να προστατέψουμε τις δικλίδες που διασφαλίζουν αυτό το δικαίωμα, ας αναπτύξουμε κάποιο σχέδιο λειτουργίας των μειονοτικών ομάδων σ’ όλη την Τουρκική Επικράτεια και όχι μόνο.

Οργάνωση Ρωμηών της Τουρκικής Επικράτειας

Επί των ημερών μας, διαπιστώνεται πρωτίστως ότι λείπει κάποιος Κανονισμός Λειτουργίας των κοινοτήτων εκτός των αρχών που εκρέουν από την Ορθόδοξη πίστη. Ο Κανονισμός Λειτουργίας, που επιβάλλεται να θεσπιστεί, εκτός του ότι θα είναι σημείο αναφοράς στο να κρίνονται οι πράξεις των μελών της Ελληνικής Εθνότητας, απαιτείται να συμβαδίζει με πρότυπα σύγχρονης Δυτικής Κοινωνίας και η λειτουργία του θα πρέπει να εξασφαλίζεται και από το Σύνταγμα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Άρα κάτω από το Αστικό και Ποινικό Δίκαιο της Τουρκικής Δημοκρατίας, που υπάγεται η εθνότητα, πρέπει να προστεθούν ειδικά άρθρα, που αφορούν μόνο τις μειονοτικές ομάδες. Τα ειδικά άρθρα θα προτείνονται στην Μεγάλη Τουρκική Βουλή από τις Γενικές Συνελεύσεις των μειονοτικών κοινοτήτων (που θα συναθροίζονται κάθε 2 χρόνια) και μετά την ψήφισή τους από την Βουλή θα είναι απαραβίαστο τμήμα του Δικαίου της χώρας και θα υπάγονται στο Συνταγματικό Δικαστήριο (κοίτα σχεδιάγραμμα).

Η σημερινή νέα κατάσταση, που διαμορφώνεται στην Τουρκία, αποδεχόμενη την μωσαϊκή μορφή της Ρωμηοσύνης, απαιτεί μία πλήρη δημοκρατική λειτουργία, με επίκεντρο την Ορθόδοξη Εκκλησία και με θεσμό λειτουργίας το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Άρα κάθε εθνοτική υποομάδα μπορεί να διαμορφώσει την δική της ενορία με δικά της σχολεία και ευαγή ιδρύματα. Προφανώς κάθε ίδρυμα ή σχολείο θα έχει το δικό του βακούφι με αιρετή διοίκηση, που θα λειτουργεί, όπως επιτάσσουν οι νόμοι της Τουρκικής Δημοκρατίας στην οποία ανήκουν. Οι ενορίες (μπορούν να προσδιοριστούν με γεωγραφικά, εθνοτικά, γλωσσικά ή και άλλα δεδομένα) και οι διοικήσεις τους θα συμπεριλαμβάνουν μέλη των βακούφικων διοικήσεων, θα στέλνουν τα ικανά μέλη τους στην Συμβουλευτική Επιτροπή.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή, θα παρακολουθεί στενά τις νομικές και διεθνείς εξελίξεις και βάσει αυτών σε τακτά χρονικά διαστήματα θα συμβουλεύει τις Ενοριακές και Βακούφικες Διοικήσεις για τις αλλαγές που πρέπει να κάνουν, για να είναι πάντα ενήμερες και σύγχρονες. Προφανώς η τήρηση των συμβουλών είναι επιλογή των όποιων διοικήσεων. Σήμερα μια αντίστοιχη επιτροπή λειτουργεί στην γενέτειρά μας με την ονομασία Σύλλογος Ρωμαίικων Κοινοτήτων.

Οι ενορίες βάσει των βακουφιών, σχολείων και ποιμνίου που διαθέτουν, θα στέλνουν αντίστοιχους αντιπροσώπους στην Κοινοτική Διοίκηση. Η Γενική Συνέλευση των Κοινοτήτων θα αναδεικνύει τους εννέα αντιπροσώπους και αυτοί μαζί με τους τρεις ιεράρχες της Διαρκούς Οικουμενικής Συνόδου θα αποτελούν το Διαρκές Μεικτό Συμβούλιο, που θα προετοιμάζει προτάσεις προς την Μεγάλη Τουρκική Βουλή και εντολές προς τις Κοινότητες για την ομαλή συμβίωση των Ρωμιών.

Η πολύμορφη Ρωμαίικη μειονότητα εκτός του ότι πρέπει να λειτουργήσει εσωτερικά, θα πρέπει να συνεργάζεται άριστα με τις υπόλοιπες μειονοτικές ομάδες:

Επίλογος

Τι εμποδίζει του αυτού είδους λειτουργία;

Η απάντηση είναι μία. Τα συμφέροντα !..

Αυτά, που με κενό εισαγγελικής εξουσίας δεν διστάζουν να παραβλέψουν νόμους, συντάγματα και αρχές. Χωρίς τύψεις και αναστολές να αδικούν και να καταστρέφουν τον συνάνθρωπό τους και το περιβάλλον που είναι αναγκαίο για την επιβίωση.

Τώρα, που η μεγάλη «οικονομική άνθηση» φαίνεται να δημιουργεί μεγαλύτερα ελλείμματα (κοίτα πίνακα Ι) στην Τουρκική Δημοκρατία, πρέπει ο όποιος συσσωρευμένος πλούτος να διοχετευθεί σε ανθρωποκεντρική λειτουργία του κράτους και όχι ως μοχλός πίεσης για και προς διάφορες «συμμορίες».

Ίσως όλα τα προαναφερόμενα φαίνονται στον αναγνώστη ασύνδετα, όμως όλα είναι συνυφασμένα και άρρηκτα συνδεδεμένα. Αρκεί να απαλλαχθούμε από την μονοδιάστατη σκέψη, που προσπαθούν να μας επιβάλλουν τα εξωγενή κέντρα συμφερόντων.

Παράρτημα Ι

Τα ρατσιστικά μέτρα που εφαρμόζονται κατά των μη Χριστιανών πολιτών της Τουρκικής Δημοκρατίας.

• Στις 3/4/1924 με τον Ν.460 («Mahamat kanunu», Μαχαμάτ κανουνού) από τους 162 δικηγόρους ελληνικής ιθαγένειας, οι 120 εκπίπτονται από τα αρχεία του Δικηγορικού Συλλόγου της Κωνσταντινούπολης και τους αφαιρείται η δικηγορική τους ιδιότητα.
• Γενικά το έτος 1925 στιγματίζεται από τις «άμεσες επιθέσεις» κατά του πνευματικού πλούτου των μειονοτήτων, όπως:
• Οι τουρκικές αρχές κλείνουν τον Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο. Η πολύτιμη βιβλιοθήκη και τα πρωτότυπα χειρόγραφα της βιβλιοθήκης δημεύονται και στέλνονται στην Άγκυρα.
• Εξαναγκάζουν τις εφοροεπιτροπές των σχολείων να πληρώνουν διπλούς μισθούς στους Τούρκους εκπαιδευτικούς που έχουν διοριστεί από το Υπουργείο Παιδείας (οι μισθοί καλύπτονται από τα βακουφικά έσοδα).
• Διακόπτεται προσωρινά η λειτουργία του Ζαππείου Παρθεναγωγείου, διότι στη σχολή υπήρχαν αγάλματα της Ελληνικής Μυθολογίας.
• Παύεται και δημεύεται η Εμπορική Σχολή της Χάλκης (έπειτα θα χρησιμοποιηθεί ως Ναυτική Σχολή Δοκίμων του Τουρκικού Ναυτικού).
• Παύεται η ιδιωτική σχολή ξένων γλωσσών «Αποστολίδης».
• Στις 18/3/1926, στο άρθ.4. Παρ.1, του Ν.788 σ’ ότι αφορά διευκρινίσεις για την πρόσληψη δημοσίου υπαλλήλου, αναφέρεται ως μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις του υποψηφίου να «είναι Τούρκος» και όχι Τούρκος υπήκοος.
• Στις 22/4/1926, με τον Ν.805, επιβάλλεται να χρησιμοποιείται η τουρκική γλώσσα στην εσωτερική και εξωτερική αλληλογραφία των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Μ’ αυτό τον τρόπο οι ξένες επιχειρήσεις εξαναγκάζονται να προσλάβουν επιπλέον τουρκικό προσωπικό και να μειώσουν αντίστοιχες θέσεις που καταλάμβαναν οι «μη Τούρκοι».
• Στις 16/5/1929, στο αρθ.6 του Ν.1447 [«Menkul Kıymetler ve Kambiyo Borsaları Kanunu», (περί Ρυθμίσεων Υποθέσεων Χρηματιστηρίου)], όπως και στο άρθ.8 της εγκυκλίου, θεσμοθετείται ως μία από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για διατήρηση χρηματιστηριακού γραφείου ή για εργασία ως χρηματιστής να «είσαι Τούρκος» και όχι Τούρκος υπήκοος.
• Στις 11/6/1932, με  το Ν.2007 «επαγγέλματα και υπηρεσίες που δικαιούνται να εκτελούν οι Τούρκοι πολίτες» (Türk vatandaşlarına tahsis edilen sanat ve hizmetler hakkında) απαγορεύονται τριάντα (30) και πλέον επαγγέλματα σε ξένους υπηκόους.
• Το 1937, ξεκινά από τους φοιτητές το τρομοκρατικό κίνημα «πατριώτη μίλα τουρκικά» («vatandaş Türkçe konuş») το οποίο θα απλωθεί σ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας και θα διαρκέσει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 60.
• Στις 14/7/1934 ψηφίζεται ο Ν.2510 İskan Kanunu (Εποικισμού και Εγκατάστασης)[44], με τον οποίο διευκρινίζονται οι περιοχές που επιβάλλεται η πυκνή κατοίκηση του τουρκικού πληθυσμού, οι χώροι στους οποίους πρέπει να εδραιωθεί ο τουρκικός πολιτισμός, καθώς και οι χώροι που πρέπει να εκκενωθούν λόγω «εθνικής ασφάλειας». Στο άρθ.9 τονίζεται ότι όσοι δεν δηλώνουν μητρική γλώσσα την τουρκική, δεν δικαιούνται να εργάζονται μαζικά και τους απαγορεύονταν η μετάδοση «γνώσης τέχνης» σ’ άλλους. Επίσης στο αρθ.11, όσοι δεν είναι συνδεδεμένοι με τον τουρκικό πολιτισμό ή χρησιμοποιούν γλώσσα επικοινωνίας εκτός τουρκικής, για λόγους ασφάλειας εάν κατοικούν πλησίον των συνόρων επιτρέπεται να μετατεθούν σ’ άλλα σημεία της χώρας. Το πνεύμα το νόμου μας θυμίζει την εφαρμογή του οικιστικού σχεδίου των Νεότουρκων .
• Στις 21/6/1934 τα εβραϊκά καταστήματα στο Νομό των Δαρδανελίων δέχονται επιθέσεις από «αποβράσματα της κοινωνίας». Η αστυνομία αγνοεί τις εν λόγω επιθέσεις. Τα  ίδια επαναλαμβάνονται στις 2/7/1934 κατά των Εβραίων της Αδριανούπολης. Οι αρχές της Αδριανούπολης ανταποκρίθηκαν στους παθόντες, συμβουλεύοντάς τους «να εγκαταλείψουν το νομό εντός 48 ωρών». Τα εβραϊκά καταστήματα και συνοικίες δέχονται αγριότατες επιθέσεις από τον «όχλο» στις 3,4 και 5 Ιουλίου. Τα ίδια γεγονότα επαναλαμβάνονται στις Σαράντα Εκκλησιές (Kırklareli) στις 3 και 4 Ιουλίου. Η Θράκη εκκαθαρίζεται από Εβραίους!
• 3/4/1930, με τον Ν.1580  περί «Λειτουργίας των Δήμων» (Belediye kanunu), η λειτουργία των νεκροταφείων επέρχεται στην δικαιοδοσία των δημοτικών αρχών, γεγονός που δημιουργεί μεγάλες ανωμαλίες στην τέλεση νεκρώσιμων ακολουθιών, τόσο στους  μη Μουσουλμάνους όσο και στα ισλαμικά τάγματα.
• 21/6/1934, με τον Ν.2525 περί «Αποδεκτών Επωνύμων» («Soyadı yasası») οι μειονότητες δέχονται πιέσεις από τους υπαλλήλους των ληξιαρχείων για να αποδεχτούν τουρκικά επώνυμα., πολλές φορές και την αλλοίωση των ονομάτων τους.
• 8/5/1941. Στο όνομα της εθνικής ασφάλειας, οι άνδρες των μειονοτικών ομάδων ηλικίας 20 – 45, στρατεύονται και προωθούνται σε στρατόπεδα εργασίας (amele tamburu). Με την επέμβαση του στρατάρχη Fevzi Çakmak (Φεφζί Τσακμάκ) τους διανέμονται σχετικά εφόδια εκτός όπλων και πυρομαχικών. Το Δεκέμβριο του 1941, αποστρατεύονται οι ηλικίες 38 – 45, και οι υπόλοιπες τμηματικά μετά έξι μήνες. Ουδέποτε έγινε γνωστός ο αριθμός των θυμάτων κατά την διάρκεια της «στράτευσής» τους.

11/11/1942, Ν.4305 περί «Εφάπαξ Φορολογίας Περιουσίας» (Varlık Vergisi). Ο φόρος στοχεύει στην δημιουργία «εθνικού εμπόρου» και «εθνικού βιομηχάνου». Όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στο κατεστημένο, υπεξαιρούνται τα πλούτη «των εκμεταλλευτών» με απώτερο σκοπό την εθνικοποίηση της οικονομίας.

Σημειώσεις:

[1] Η λέξη μεταφράζεται ως διαίρεση, μοίρασμα. Η πλατεία παίρνει αυτή την ονομασία από τα συλλαλητήρια που έγιναν με απαίτηση την διχοτόμηση της Κύπρου. Όπως και η οδός Πέρα μετονομάστηκε ως İstıklâl, δηλαδή ανεξαρτησία.

[2] Με την επίθεση που δέχεται η Σοβιετική Ένωση από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Στάλιν ζητά επίμονα να ανοιχθεί δεύτερο μέτωπο για να αναδιοργανωθεί ο Κόκκινος Στρατός. Ο Churchill, πιστεύει ότι μετά την κατοχή του Ιράν, όπου υπήρχε και ανοιχτός δρόμος ανεφοδιασμού μέσω Περσικού Κόλπου, η Τουρκία εάν πιέζονταν, λόγω υποχρεώσεών της προς τους Συμμάχους και τις Βαλκανικές χώρες, θα μπορούσε να δημιουργήσει το ποθητό δεύτερο μέτωπο. Έτσι στις 30/1/1943 μεταβαίνει στα Άδανα και πραγματοποιεί μυστική συνάντηση με τους İnönü, Saraçoğlu και Menemencioğlu. Ο Τούρκος πρωθυπουργός αντ’ αυτού υπενθυμίζει στον Churchill, ότι μετά τον πόλεμο η κατεχόμενη Ευρώπη θα διολισθήσει στον Κομμουνισμό και ζητά εγγυήσεις κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Churchill, αποδέχεται τις θέσεις που εκφράζονται κατά των συμμαχικών δυνάμεων, που αγωνίζονταν να αποκρούσουν τον Ναζισμό και χωρίς να δεσμευτεί, εάν η Τουρκία θα άνοιγε άμεσα το δεύτερο μέτωπο, της προσφέρει τα Δωδεκάνησα και το Χαλέπι (Βόρεια Συρία)[Κοίτα αρχεία Υπ. Εξ. Αγγλίας φάκελος 10/2/1943 F.O.371/E845/89].

Γίνεται η πρώτη συνάντηση στο Κάιρο (5/11/1943 – 16/11/1943) παρουσία Κινέζων αλλά και του İnönü. Ακολουθούν οι συναντήσεις σε Τεχεράνη (28/11/1943 – 1/12/1943) και δεύτερη Καΐρου (4/12/1943 – 6/12/1943). Ο Roosevelt μετά την Β’ Συνδιάσκεψη του Καΐρου τον Δεκέμβριο του 1943 εμπιστεύθηκε στο γιο του, ότι υποψιάζονταν πως οι Τούρκοι ήθελαν το υλικό του Προγράμματος Δανεισμού και Εκμίσθωσης, όχι τόσο για να πολεμήσουν στον Β’ ΠΠ, όσο για να διατηρήσουν την υπεροχή στην Ανατολική Μεσόγειο όταν θα τελείωνε ο πόλεμος. [Κοίτα, Frank G. Weber, Ο επιτήδειος Ουδέτερος, εκδόσεις Πανεπιστήμιο Missouri 1979, για την μετάφραση εκδόσεις Θετέλη, Αθήνα 1983, Κέφ.8.]

[3] Ο Οθωμανός Σουλτάνος Σελίμ Α΄(1467 – 1520, βασιλεύει 1512 – 1520) φημίζεται από τα τέσσερα ανδραγαθήματα που προσφέρει στην Οθωμανική Επικράτεια:

Α)Επωφελούμενοι της εσωτερικής διαμάχης για την κατάκτηση του Οθωμανικού Θρόνου, οι Σιίτες της Περσίας επιτίθονται στην Ανατολία, και συμμαχούν με τους Αλεβίτες που ζουν σ’ αυτές τις περιοχές. Στην αντεπίθεση που οργανώνεται από τον Σελίμ Α’, διαλύονται πλήρως τα Σιίτικα στρατεύματα. Ο Σελίμ προβάλλοντας την συνεργασία των Αλεβιτών της Ανατολίας με τους Σιίτες, απαγχονίζει πάνω από 40.000 Αλεβίτες (1514).

Β) Στην επιστροφή του κατακτά την Μοσούλη και την Βόρειο Συρία και παραχωρεί δικαιώματα στα Κουρδικά Πριγκιπάτα. Έκτοτε οι Κούρδοι συμμαχούν με το Οθωμανικό κράτος και αποτελούν την ισχυρότερη έκτακτη στρατιωτική δύναμη μέχρι τα τέλη του 19^ου αιώνα.

Γ) Καταλαμβάνει Παλαιστίνη – Αίγυπτο (1515 – 1517) και μεταφέρει το δικαίωμα του Χαλίφη (ανώτατος Μουσουλμάνος ηγέτης) στην δικαιοδοσία του κάθε Οθωμανού Σουλτάνου. Έτσι η ηγεμονία των Μουσουλμάνων μεταφέρεται στους Οθωμανούς. Ιδρύεται το Σύστημα Millet (κοίτα στα προαναφερόμενα άρθρα του προοιμίου), αντιγράφεται το διοικητικό σύστημα των Μεμλούκων στο Οθωμανικό κράτος (οι Μεμλούκοι το είχαν αντιγράψει από το Βυζάντιο).

Δ)Μετά την πλήρη επικράτηση στην Ανατολική Μεσόγειο, διατάζει την κατασκευή ισχυρότατων θαλάσσιων δυνάμεων, με σκοπό την κατάκτηση των νήσων της Μεσογείου (Κύπρος, Ρόδος, Κρήτη, Μάλτα).

[4] Για την κατανομή των ψήφων, αλλά και το εκλογικό σύστημα κοίτα άρθρο Β. Κυρατζόπουλος «Μία απλή ανάγνωση των τουρκικών βουλευτικών εκλογών της 12/6/2011» 16/6/2011, www.antibaro.gr/article/3459.

[5] Όπως αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου: www.ec-patr.org

[6] Εδώ παραλείπουμε την εξιστόρηση των γεγονότων, τα οποία αναφέρθηκαν εκτενέστατα στα άρθρα: Αντίβαρο στις 23/5/2012 (www.antibaro.gr/article/4364) και Ελεύθερη Ζώνη 28/5/2012 ( www.elzoni.gr / html/ent/438/ent.22438.asp),

[7] Επ’ ακριβώς αναφέρεται : Rumlar en yakın bir yerde yenildiler. Onlar bu mağlubiyetlerinde sonra üç ile dokuz yıl arasında galip geleceklerdir. İş, önünde sonunda Allah”a aittir. İşte o gün insanlar , istediğine yardım eden Allah”ın yardımına sevineceklerdir. O güçlüdür merhametlidir. Allah bunu vaadetmişti. Allah vaadinden faz geçmez…

[8]Στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ επ’ ακριβώς αναφέρεται: A group numerically inferior to the rest of the population of a State, in non-dominant position, whose members – being nationals of the State – possess ethnic, religious, linguistic characteristics differing from those of the rest of the population and show, if only implicitly, a sense of solidarity, directed towards preserving their culture, traditions, religion or language (E/CN.4/Sub.2/384/Rev.1 para568).

[9] While indigenous people can claim minority rights under international law, there are UN mandates and mechanism dedicated specifically to protecting their rights. In its work, the UN has applied the principle of self-identification with regard to indigenous peoples and minorities. In practical terms, a number of connections and commonalities exist between indigenous peoples and national, ethnic, linguistic and religious minorities. Both groups are usually in a non-dominant position in the society in which they live and their cultures, languages or religious beliefs may be different from the majority or the dominant groups.

[10] Under international law, certain minority rights have been made applicable to recently arrived migrants who share an , ethnic, linguistic and religious identity. Their treatment is to be rooted in the customary international law principle of non-discrimination, which is fundamental in international law and is reflected in all human rights instruments and documents. Indeed, the right not to be discriminated against is guaranteed under several instruments of direct relevance to minorities.

[11] Βλέπε www2.ohchr.org/english/issues/minorities/

[12] Από το πρωτότυπο κείμενο όπως αναφέρεται:«Türk Vatanı ve Milletinin ebedi varlığını ve Yüce Türk Devletinin bölünmez bütünlüğünü belirleyen bu Anayasa, Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu, ölümsüz önder ve eşsiz kahraman Atatürk’ün belirlediği milliyetçilik anlayışı ve O’nun inkılâp ve ilkeleri doğrultusunda…»

[13] I. Devletin şekli: MADDE 1- Türkiye Devleti bir Cumhuriyettir. II. Cumhuriyetin nitelikleri MADDE 2- Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk Devletidir. III. Devletin bütünlüğü, resmî dili, bayrağı, millî marşı ve başkenti MADDE 3- Türkiye Devleti, ülkesi ve milletiyle bölünmez bir bütündür. Dili Türkçedir. Bayrağı, şekli kanununda belirtilen, beyaz ay yıldızlı al bayraktır. Millî marşı “İstiklal Marşı”dır. Başkenti Ankara’dır.

[14] Η Ayşe Afet İnan Uzmay (Αφετ Αϊσε Ιναν Ουζμαϊ, 30/10/1908 Θεσσαλονίκη – 7/6/1985 Άγκυρα), είναι Ιστορικός, Κοινωνιολόγος και η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια Ιστορίας στα Τουρκικά Πανεπιστήμια. Η γνωριμία της με τον Atatürk το 1925 (λόγω κοινού χώρου παιδικών τους χρόνων), της ανοίγει ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Ήταν η ιδρυτής του Τουρκικού Ιστορικού Ιδρύματος (Türk Tarih Kurumu) και η βασική εκφράστρια της «Διατριβής της Τουρκικής Ιστορίας». Έχει μελετήσει και εκδώσει τις χειρόγραφες σημειώσεις του Atatürk.

[15] Κοίτα Afet İnan, Medenî Bilgiler ve M.K. Atatürk”ün El Yazıları 1969. Σύγχρονες γνώσεις και τα χειρόγραφα του M.K. Atatürk.

[16] Κοίτα Fikret Başkaya (Φικρέτ Μπάσκαγια) Sait Çetinoğlu (Σαϊτ Τσετίνογλου) Türkiyede Azınlıklar, Resmi Tarih Tartışmaları Οι μειονότητες στην Τουρκία, συζητήσεις περί «Επίσημης Ιστορίας» σελ.23., Άγκυρα 2009.

Η Έννοια «Βαθύ Κράτος», για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε στην Τουρκία, αρχές του 2000 χαρακτηρίζοντας κρατικούς λειτουργούς, οι οποίοι ναι μεν είναι τμήμα του κρατικού μηχανισμού, όμως εφαρμόζουν μία ανεξάρτητη πολιτική από αυτήν του αιρετού πολιτικού κατεστημένου.

Το «Βαθύ Κράτος» οργανώθηκε από τους Κεμαλιστές όταν το D.P. ερχόμενο στην εξουσία, διατρύει τις αρχές του Κεμάλ (σ’ ό,τι αφορά το μεικτό οικονομικό σύστημα και την κοσμική μορφή του κράτους, κ. ά.) και δημιουργεί «προβλήματα» μεταξύ στρατιωτικού και πολιτικού κατεστημένου.

[17] Κοίτα Necip Hablemitoğlu, Köstebek, εκδοτικός οίκος Pozitif, Κωνσταντινούπολη 2008.

[18] Ο όρος εισάγεται από τον Fethullah Gülen, ως αντίποδας προς τα Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Δύσης.

*[Το κείμενο αυτό αποφάσισα να το συντάξω μετά από την ομιλία που είχα στις 24/5/2013 στην ημερίδα που οργάνωσε η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών (ΟιΟμΚω). Ο τίτλος του θέματος που ανέπτυξα ήταν «Δημοκρατική λειτουργία στην Τουρκία, στις μειονοτικές ομάδες & Κωνσταντινουπολίτικη Ελληνική Κοινότητα». Να υπενθυμίσω στους αναγνώστες ότι ένα έτος πριν, ακριβώς με τον ίδιο τίτλο, είχα δημοσιεύσει άρθρο στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης:

Αντίβαρο στις 23/5/2012 (www.antibaro.gr/article/4364) και

Ελεύθερη Ζώνη 28/5/2012 (www.elzoni.gr/html/ent/438/ent.22438.asp),

όπως και σε άλλα bloq’s που επαναδημοσιεύουν από τα εν λόγω ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Στο προαναφερόμενο άρθρο είχα αναπτύξει το παρελθόν της κοινότητάς μας με αφορμή την αναθεώρηση του Τουρκικού Συντάγματος μετά από πρόταση της κυβέρνησης του Recep Tayyip Erdoğan. Επίσης στο ίδιο άρθρο είχα υποβάλλει πρόταση σε «ανοιχτή συζήτηση». Σε συνδυασμό, των σκέψεων που μου μεταφέρθηκαν και των τελευταίων τρεχόντων γεγονότων στην Τουρκία επανέρχομαι στο ίδιο θέμα.

Κυρατζόπουλος Βασίλειος

Πηγή: http://www.enromiosini.gr

Ψήφισμα της Ειρηνικής Διαμαρτυρίας για τις εκδηλώσεις «Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας» (Gay Pride), Θεσσαλονίκη, προαύλιος χώρος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου, 14 Ιουνίου 2013

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα στίς 14 Ἰουνίου τοῦ 2013, ἡμέρα Παρασκευή καί ὥρα 18:30, στόν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πολιούχου καί προστάτη τῆς Θεσσαλονίκης, μέ τήν πρωτοβουλία χριστιανικῶν καί πολιτιστικῶν συλλόγων, σωματείων καί ὀργανώσεων, πλῆθος λαοῦ, γιά νά διαμαρτυρηθοῦμε εἰρηνικά ἐναντίον τῶν δημόσιων προκλητικῶν ἐκδηλώσεων τῆς «Ὁμοφυλοφιλικῆς Ὑπερηφάνειας» (Gay Pride), πού λαμβάνουν χώρα σήμερα καί αὔριο (14 καί 15 Ἰουνίου) στήν ἁγιοτόκο πόλη μας, ὑπό τήν στήριξη καί ἐποπτεία τοῦ δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Γ. Μπουτάρη.

Μετά τούς χαιρετισμούς καί τίς ὁμιλίες πού ἀκούσθηκαν δηλώνουμε ὅτι:

1. Σεβόμαστε τήν προσωπική ἰδιωτική ζωή κάθε προσώπου ὡς ὑπεύθυνη ἐλεύθερη ἐπιλογή. Δέν εἴχαμε οὔτε ἔχουμε πρόθεση νά ἐπεμβοῦμε ρατσιστικά καί νά ἀναστείλουμε δικαιώματα καί ἐλευθερίες, ἀφοῦ ἄλλωστε ὅλοι εἴμαστε, λιγώτερο ἤ περισσότερο, ἁμαρτωλοί καί ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό τό θεῖο ἔλεος.

2. Ἡ διαμαρτυρία μας ἐπικεντρώνεται στό ὅτι ἐπιχειρεῖται τό φοβερό αὐτό ἁμάρτημα τῆς Ὁμοφυλοφιλίας, τοῦ κιναιδισμοῦ, τοῦ σοδομισμοῦ, τῆς ἀρσενοκοιτίας, τῆς παρά φύση ἀσέλγειας, πού προεκτείνεται στήν παιδεραστία καί παιδοφιλία, νά παρουσιασθεῖ ὡς φυσιολογική κατάσταση, ὡς ἁπλῆ διαφορετικότητα.

3. Ἡ πανανθρώπινη ὅμως συνείδηση ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύση ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, διότι καὶ στὰ ἑρμαφρόδιτα ζῶα ἡ σαρκικὴ σχέση εἶναι γιὰ ἀναπαραγωγή.

4. Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ γνώστη τῆς ἀνθρώπινης φύσης, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τιμωρηθέν αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Διά τό σύνολο δέ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα.

5. Ἡ ὑποστήριξη καί ἀθώωση τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀποτελεῖ μεγάλη ἀσέβεια πρός τόν Θεό - Δημιουργό τοῦ ἀνθρώπου σέ ἄρσεν καί θῆλυ καί βλάσφημη κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου. Ποιοί εἶναι αὐτοί, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς νεωτερικότητας, πού τολμοῦν καί βάζουν τούς ἑαυτούς των πάνω ἀπό τόν Θεό καί καταργοῦν τό Εὐαγγέλιο καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων;

6. Ἡ δημόσια, μέ ὑπερηφάνια, προβολή τῆς ὁμοφυλοφιλίας, καί μάλιστα μέ αἰσχρές ἐμφανίσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων σέ παρελάσεις καί ἅρματα, ἐκτός τοῦ ὅτι προσβάλλει τήν δημόσια αἰδώ καί τήν θρησκευτική μας συνείδηση, στέλνει πρός τούς νέους μηνύματα ἀνώμαλης σεξουαλικῆς συμπεριφορᾶς, πού ἀποτελεῖ τορπίλη στά θεμέλια τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας καί τῆς κοινωνίας μέ τό ὀξύ δημογραφικό πρόβλημα, ἀλλά καί αἰτία ψυχοπαθολογικῶν διαταραχῶν στά παιδιά πού θά ἀνατραφοῦν ἀπό ὁμοφυλοφιλικά ζεύγη, ὅπως ἐπιδιώκεται.

7. Καλοῦμε γι᾽ αὐτό τόν κ. Δήμαρχο, νά παύσει νά διαφθείρει τά ἤθη τῆς πόλεως καί νά μολύνει τό πνευματικό της περιβάλλον, νά καταργήσει καί νά ἀκυρώσει τίς ἁμαρτωλές πανηγύρεις καί παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων, πρίν νά ἐπέμβει ὁ Θεός.

8. Παρακαλοῦμε ἰδιαίτερα τήν Ἱερά Σύνοδο, ὅλους τούς ἐπισκόπους, καί τήν Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους νά ἐπέμβουν ἀποφασιστικά, νά κηρύξουν πανστρατιά τῶν πιστῶν, ὥστε νά ἀποδυναμωθοῦν ὅσοι, ὄργανα τοῦ Διαβόλου τῆς Νέας Ἐποχῆς, τῆς νεωτερικότητας, ἐξωθοῦν τούς ἀνθρώπους στήν ἀκολασία καί στήν διαφθορά.

9. Ἐπαινοῦμε τούς Ὀρθόδοξους πιστούς τῆς Γεωργίας, τῆς Ρουμανίας καί τῆς Σερβίας, πού μέ δυναμικό ξεσηκωμό ἐξωπέταξαν τούς ὀργανωμένους ἀπό ξένα κέντρα ὀπαδούς τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας, καί ἰδιαίτερα τήν κυβέρνηση τῆς Μεγάλης Ὀρθόδοξης Ρωσίας, ἡ ὁποία πρό ὀλίγων ἡμερῶν ψήφισε νόμο μέ τόν ὁποῖο θά ἀπελαύνονται ἀπό τή χώρα ὅσοι ξένοι ἀκτιβιστές προωθοῦν μέ διάφορες ἐκδηλώσεις τήν ὁμοφυλοφιλική προπαγάνδα καί θά φυλακίζονται ὅσοι προσβάλλουν τά θρησκευτικά συναισθήματα τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ.

10. Εὐχαριστοῦμε τέλος τούς ἐλαχίστους ἐπισκόπους πού μᾶς ἐστήριξαν σ᾽ αὐτόν τόν ἀγῶνα. Περιμένουμε τοῦ χρόνου ὅλοι μαζί μέ περισσότερη δύναμη καί καλύτερη ὀργάνωση νά ἀποδιώξουμε ὅσους ἐπιβουλεύονται καί καταστρέφουν αἰώνιες ἠθικές καί πνευματικές ἀξίες, οἱ ὁποῖες συντήρησαν καί συντηροῦν τίς ἀνθρώπινες κοινωνίες καί διασώζουν τόν ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα Θεοῦ, καί ὄχι ὡς δοῦλο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς σάρκας.

Η συγκλονιστική ομιλία του Δημήτρη Νατσιού

Χαιρετισμός π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη

Ομιλία Ορθόδοξων πολιτών

Ψήφισμα της Ειρηνικής Διαμαρτυρίας

Το υλικό ελήφθη από την πηγή : http://anavaseis.blogspot.gr 

Είναι δύσκολη και λεπτή κατάσταση. Μένουμε αμμέτοχοι;

Αν ναι, πώς θα βρούμε κάποτε το θάρρος να υπερασπιστούμε την οικογένειά μας, το δίκαιο, έναν άνθρωπο που κατηγορείται και βρίζεται άδικα;

Ας δούμε τι λέει ο Γέροντας Παΐσιος γι' αυτό.

- Γέροντα, όταν μιλούν κατά της Εκκλησίας η κατά του Μοναχισμού κ.λπ., τι πρέπει να κάνη κανείς;

- Κατ’ αρχάς, αν κάποιος μιλάει άσχημα λ.χ. για σένα ως άτομο, δεν πειράζει. Να σκεφθείς: «Τον Χριστό, που ήταν Χριστός, Τον έβριζαν, και δεν μιλούσε· εμένα που είμαι αμαρτωλός τι μου αξίζει;». Αν έρχονταν να βρίσουν εμένα ως άτομο, δεν θα με πείραζε καθόλου. Άλλα, όταν με βρίζουν ως μοναχό, βρίζουν και όλο τον θεσμό του Μοναχισμού, γιατί ως μοναχός δεν είμαι ανεξάρτητος, και πρέπει να μιλήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει κανείς να τους αφήσει λίγο να ξεσπάσουν και ύστερα να τους πει δύο κουβέντες.

Κάποτε στο λεωφορείο μία γυναίκα έβριζε τους παπάδες. Την άφησα να ξεσπάσει και, όταν σταμάτησε, της είπα: «Έχουμε απαιτήσεις από τους παπάδες, άλλα και αυτούς δεν τους έρριξε ο Θεός με τα αλεξίπτωτα. Είναι άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Μπορείς όμως να μου πεις, μία μητέρα σαν εσένα βαμμένη, με κάτι νύχια σαν το γεράκι, τι παιδί θα γέννηση και πώς θα το αναθρέψει; Και παπάς και καλόγερος να γίνει, πώς θα είναι;».

Θυμάμαι, μία άλλη φορά, όταν ταξίδευα με το λεωφορείο από την Αθήνα για τα Γιάννενα, ήταν ένας που δεν σταμάτησε σε όλο τον δρόμο να κατηγορεί έναν μητροπολίτη που είχε δημιουργήσει τότε κάτι προβλήματα.

Του είπα κανα-δυό κουβέντες και μετά έκανα ευχή. Εκείνος συνέχιζε. Όταν φθάσαμε στα Γιάννενα και κατεβήκαμε, τον πήρα λίγο παράμερα και του λέω: «Με γνωρίζεις ποιος είμαι;».

«Όχι», μου λέει. «Πώς τότε κάθεσαι και λες τέτοια πράγματα; Εγώ μπορεί να είμαι πολύ χειρότερος από τον τάδε που βρίζεις, μπορεί όμως να είμαι και ένας άγιος. Πώς κάθεσαι εσύ και λες μπροστά μου πράγματα που δεν μπορώ να φανταστώ ότι τα κάνουν ούτε και οι κοσμικοί άνθρωποι; Κοίταξε να διορθωθείς, γιατί θα φας σκαμπίλι δυνατό από τον Θεό – για το καλό σου φυσικά». Τον είδα μετά, άρχισε να τρέμει. Άλλα και οι άλλοι κατάλαβαν, όπως είδα από μία αναταραχή που δημιουργήθηκε.

- Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ’ αυτήν την περίπτωση η πραότητα είναι δαιμονική.

Μία φορά που έβγαινα από το Άγιον Όρος, συνάντησα στο καράβι και έναν που είχε φύγει ο καημένος από το Ψυχιατρείο και είχε έρθει στο Όρος. Φώναζε και έβριζε συνέχεια όλους τους μεγάλους, τους κυβερνήτες, τους γιατρούς… «Τόσα χρόνια, έλεγε, με τάραξαν στα ηλεκτροσόκ και στα χάπια. Εσείς περνάτε καλά. Έχετε την καλοπέραση σας, τα αυτοκίνητα σας.

Έμενα από δώδεκα χρονών η μάνα μου μ’ έστειλε σ’ ένα νησί. Είκοσι πέντε χρόνια γυρίζω από τρελλοκομείο σε τρελλοκομείο». Έβριζε όλα τα κόμματα και μετά άρχισε να βρίζει Χριστό και Παναγία. Σηκώνομαι επάνω, «πάψε, του λέω· δεν υπάρχει καμμιά αρχή εδώ μέσα;». Θίχθηκε, φαίνεται, ο συνοδός του – πρέπει να ήταν χωροφύλακας – και τον σύμμασε λίγο. Είχε πει όλο το πρόβλημα του φωνάζοντας και βρίζοντας. Τον πόνεσα. Μετά ήρθε, μου φίλησε το χέρι. Τον φίλησα. Είχε δίκαιο. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε το μερίδιο μας. Ήμουν και εγώ αιτία που έβριζε ο καημένος. Αν είχα πνευματική κατάσταση, θα τον είχα κάνει καλά.

- Πόσο είχαν απογοητευθεί οι Φαρασιώτες, τότε με την Ανταλλαγή, όταν έρχονταν με το καράβι στην Ελλάδα! Δυο ναύτες μάλωναν και έβριζαν τον Χριστό και την Παναγία. Τους φάνηκε πολύ βαρύ!

Σού λέει: «Έλληνες, Χριστιανοί, να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία!». Τους άρπαξαν και τους πέταξαν στην θάλασσα. Ευτυχώς ήξεραν κολύμπι και γλύτωσαν. Ακόμη και όταν βρίζουν κάποιον άνθρωπο, πρέπει να τον υπερασπίσουμε, πόσο μάλλον τον Χριστό!

Ήρθε ένα παιδί στο Καλύβι που κούτσαινε, άλλα λαμποκοπούσε το προσωπάκι του. Λέω: «Κάτι γίνεται εδώ, για να λάμπει έτσι η θεία Χάρις!». Τον ρώτησα «τι κάνεις κ.λπ.» και μου είπε τι συνέβη.

Κάποιος, ένα θηρίο μέχρι εκεί πάνω, έβριζε τον Χριστό και την Παναγία και το παιδί όρμησε επάνω του, για να σταματήσει. Εκείνος το έβαλε κάτω, το τσαλαπάτησε, του σακάτεψε τα πόδια, και μετά το καημένο κούτσαινε. Ομολογητής! Τι τράβηξαν οι Ομολογητές, οι Μάρτυρες!

Γέροντας Παϊσιος  

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr

ἢ ἀλλιῶς «ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»

  «Κοιτάξτε νὰ ἀνδρωθῆτε. Σφιχτῆτε λιγάκι. Βλέπω τί μᾶς περιμένει γι’ αὐτὸ πονάω. Μὴν ἀφήνετε τὸν ἑαυτὸ σᾶς χαλαρὸ»

(Γέροντας Παΐσιος, Λόγοι Β’, Πνευματικὴ Ἀφύπνιση

Ἔκδοση, Ἱ. Ἡ. «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσ/νίκης)

 Τὸ τοπίο ἔχει πιὰ ξεκαθαρίσει. Ὁ ἐχθρὸς βρίσκεται ἀπέναντί μας, γρυλλίζει καὶ μᾶς δείχνει τὰ δόντια του, ἕτοιμος νὰ ἐπιτεθῆ καὶ ὅμως κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἐπιμένουμε ἀκόμη, μὲ σκυμμένο τὸ κεφάλι, νὰ ψάχνουμε γιὰ τὰ ἴχνη του ἀμφιταλαντευόμενοι ἂν εἶναι λύκος ἢ ἀρνάκι…

            Γιὰ αὐτούς, τοὺς ἐν ἀμφιβολίᾳ, ἂς συνδυάσουμε ἐδῶ κάποιες «συμπτώσεις». Προκειμένου στὴν Ἑλλάδα νὰ σωθοῦν κάποιες Τράπεζες ποὺ τὰ προηγούμενα χρόνια ἄσκησαν μιὰν ἐντελῶς ἀνεύθυνη πολιτική, ψάχνοντας γιὰ ἀφορμὴ νὰ δανείσουν χρήματα στὸν ὁποιοδήποτε γιὰ ὁτιδήποτε, ἐκμαυλίζοντας μέσῳ διαφημίσεων καὶ δημοσιευμάτων συνειδήσεις καὶ ὑποθηκεύοντας τὴν ἑλληνικὴ γῆ, οἱ «δανειστές μας» προέκριναν νὰ καταστραφοῦν μέσῳ οἰκονομικῶν μέτρων ἀκόμη καὶ τὰ ἐλάχιστα ὑγιῆ τμήματα τῆς Ἑλληνικῆς Οἰκονομίας καθὼς καὶ κάθε ἐλπίδα αὐτοδύναμης ἀνάκαμψης. Παράλληλα,  ὅποιος μιλοῦσε γιὰ τὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο τῆς χώρας μας ἦταν «γραφικὸς» μέχρι φυσικὰ τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸς ὁ πλοῦτος μεταβιβάστηκε στὸ σύνολό του σὲ ἀνώνυμη ἐταιρεία (τὸ Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.) ὅποτε καὶ τέθηκε πρὸς «ἐξασφάλιση» τῶν «πιστωτῶν» μας καὶ μετονομάστηκε ἀπό  «γραφικότητα» σὲ «ἐπενδυτικὴ καὶ ἀναπτυξιακὴ εὐκαιρία».

Τὴν ἴδια στιγμὴ σὲ μιὰν ἄλλη χώρα τοῦ Γένους μας, τὴν Κύπρο, οἱ Τράπεζές της τιμωρήθηκαν, ὄχι γιατί εἶχαν πολλὰ δάνεια, ἀλλὰ γιατί εἶχαν …πολλὲς καταθέσεις. Τὸ σημαντικότερο τμῆμα τῆς οἰκονομίας τῆς Κύπρου θυσιάστηκε καὶ οἱ «δανειστές» της, πρὸς «ἐξασφάλισή» τους, ἀπαίτησαν -ὁποία σύμπτωση- δικαιώματα ἐπίσης στὸν ὀρυκτό της πλοῦτο. Ἐκεῖ βλέπετε κάποιος εἶχε ἤδη προλάβει νὰ τὸν ἀναδείξη αὐτὸν τὸν πλοῦτο προτοῦ τὸν ποῦν «γραφικὸ» ὅποτε χρειάστηκε ἕνα ἐλαφρῶς διαφορετικὸ σχέδιο…

            Επιστρέφοντας στὴ χώρα μας, γιὰ κάθε δόση δανείου κρίνεται προαπαιτούμενη ἀπὸ τοὺς δανειστές μας κάθε ἀπίθανη ρύθμιση, ὅπως τὸ νὰ ἐκδίδωνται τὰ διαζύγια πιὸ γρήγορα, νὰ μείνουν λιγότεροι ἐν ἐνεργείᾳ ἱερεῖς καὶ δάσκαλοι ἢ νὰ ὑποβάλουν ἀκόμη καὶ οἱ παπποῦδες μας στὰ ὀρεινὰ χωρια μας ἠλεκτρονικὰ τὴ φορολογική τους δήλωση καὶ νὰ ἔχουν ΑΜΚΑ καὶ ΦΠΑ. Τὴν ἴδια στιγμὴ εἶναι ἀδιάφορο γιὰ τὴ χορήγηση τῆς δόσης ἡ ἐξασφάλιση φορολόγησης τῶν ὑπέρογκων κερδῶν  των ὑπεράκτιων ἐταιρειῶν καὶ τῶν καταθέσεων τοῦ ἐξωτερικοῦ…

            Σε ἄλλες χῶρες, ὅπου βρίσκεται τὸ Γένος μας ἐδῶ καὶ χιλιετίες, ξεσποῦν ἐπαναστάσεις. Χαιρετίζονται ἀπὸ τοὺς «δανειστές μας» ὡς «ἄνοιξη», σὲ ἀντιδιαστολὴ πρὸς τὸν ἀντιδημοκρατικὸ καὶ σκοταδιστικὸ «χειμῶνα» ποὺ ἐπικρατοῦσε πιὸ πρὶν σὲ αὐτές. Τὰ κοινὰ χαρακτηριστικὰ αὐτῶν τῶν κινημάτων εἶναι οἱ εἰσαγόμενοι «ἐπαναστάτες», ἡ πτώση τοῦ ἑκάστοτε καθεστῶτος, ἡ ἐπικράτηση τελικὰ φανατικότερων μουσουλμάνων καὶ –ὁποία ἡ σύμπτωσις -  ἡ σφαγὴ τῶν Ἑλληνορθόδοξων ἀδελφῶν μας. Τὶς τελευταῖες ἡμέρες στὴν Τουρκία ζοῦμε μία ἐπανάληψη τοῦ ἴδιου ἔργου. Δὲν εἴμαστε σίγουροι γιὰ τὴν τύχη τοῦ ἐκεῖ καθεστῶτος, ἀλλὰ ἔχουμε βάσιμες ἐνδείξεις ὅτι καὶ ἐκεῖ τὸ Γένος μας θὰ ὑποφέρη, ἂν δὲν φυλάξη ἡ Παναγία καὶ ὁ Σωτῆρας μας Υἱός Της…

            Ὅλα τὰ παραπάνω ἴσως γιὰ κάποιους ἀκούγονται ἐκλαϊκεύσεις, ἀλλὰ δὲν εἶναι. Εἶναι ἁπλὲς καὶ ξεκάθαρες ἀλήθειες. Ὅποιος ἀπὸ ἐμᾶς συνεχίζει νὰ κοιτάζη πρὸς τὰ κάτω γιὰ περαιτέρω ἀποδείξεις μᾶλλον …τρῦπα ψάχνει γιὰ νὰ χώση τὸ κεφάλι του…

            Οἱ ὑπόλοιποι ἂς κοιτάξουμε τὸν ἐχθρό. Καὶ ἐδῶ πρέπει νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους. Τὸ ἀληθινό του ὄνομα δὲν εἶναι Νέα Τάξη, Νέα Ἐποχή, Παγκοσμιοποίηση καὶ ἄλλα καινοφανῆ. Εἶναι ὁ προαιώνιος Ἐχθρός, ὁ Ἑωσφόρος τῆς Βίβλου, ὁ Μισόκαλος ποὺ γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, προσπαθεῖ νὰ κάνη τὴ δουλειά του. Ἂς δοῦμε τὸν στρατό του. Μικρός, πολὺ μικρὸς καὶ τὸ κυριότερο, ἔχουμε τὴ διαβεβαίωση ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας πὼς εἶναι ἤδη ἡττημένος… Μία χοῦφτα κυριολεκτικὰ πιστῶν του Ἑωσφόρου ποὺ λαμβάνουν τὶς ὁδηγίες του ἀπευθείας ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὶς μεταφέρουν σὲ μειωμένων ἱκανοτήτων πλὴν ὅμως πειθήνιους ἀκολούθους καὶ «τσιράκια». Τοὺς ὀνομάζουμε μειωμένων ἱκανοτήτων καὶ τσιράκια γιατί ἐπιθυμοῦν τὴν ἰσχὺ καὶ τὴ δύναμη, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ τὰ ἀποκτήσουν μὲ τὸ σπαθί τους, τρέχουν δουλικὰ πίσω ἀπὸ αὐτὸν ποὺ τοὺς τὰ ὑπόσχεται. Τὸ ἔχουμε ἀκούσει πολλὲς φορές. «Ἂν δὲν κάνεις αὐτό, ἂν δὲν πᾶς σὲ αὐτοὺς … δὲν παίρνεις τὴ θέση, τὸ δάνειο, τὸ ρόλο, τὴν ἐκπομπή, τὴν ἄδεια, τὴν προαγωγὴ» καὶ κάθε τί ἄλλο ποὺ φτάσαμε νὰ θεωροῦμε πιὸ σημαντικὸ κι ἀπὸ τὴν ψυχή μας. Ὀργανωμένοι λοιπὸν οἱ ἀντίπαλοι ἀλλὰ λίγοι καὶ μειωμένων ἱκανοτήτων. Ποιά λοιπὸν ἡ δύναμή τους; Ἀπὸ ποὺ ἀντλοῦν τὸ θάρρος καὶ μᾶς καταδυναστεύουν ἐμᾶς τοὺς πολλοὺς καὶ μᾶς κάνουν νὰ ἔχουμε ἀπελπισθῆ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.

Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ἀδιαφορία πού, ἐνῷ γράφω αὐτὲς τὶς γραμμές, ἀνέχομαι νὰ ἀδικῆται ὁ ἀδελφός μου καὶ δὲν διαμαρτύρομαι γιὰ αὐτὸν παρὰ μόνο κοιτάζω μήπως ἀδικηθῶ καὶ ἐγὼ ἢ μὴν μοῦ ἀναζητηθοῦν εὐθύνες και  αν ὄχι, λέω ἀπὸ μέσα μου ὑποκριτικὰ «Δόξα Σοὶ ὁ Θεός!» καὶ στὴν καλύτερη περίπτωση φεύγω μακριά, ἀφήνοντας τὸν ἀδελφό μου νὰ ὑποφέρη, νὰ διασύρεται καὶ νὰ στερῆται,  συχνὰ ὅμως κοιτάζω καὶ νὰ τὸν ἐκμεταλλευτῶ ἀπὸ πάνω ἢ νὰ τὸν λιθοβολήσω καὶ ἐγώ.

Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ἀδιαφορία πού, ἀφοῦ διαβάσεις αὐτὲς τὶς γραμμές, ἀμέσως μετά, θὰ διαβάσης καὶ γιὰ ἕνα νέο δυσβάστακτο νομοσχέδιο καὶ ἀντὶ νὰ διαμαρτυρηθῆς μὲ κάθε τρόπο, προσπαθεῖς νὰ μάθης ἂν σὲ «πιάνει» ἢ ὄχι. Κι ἂν σὲ «πιάνει» θὰ ψάξεις νὰ δεῖς πῶς θὰ γλιτώσεις ΕΣΥ καὶ ΜΟΝΟ ΕΣΥ, ἐνῷ, ἂν δὲ σὲ «πιάνει», δὲν τρέχει τίποτε.

Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ἀδιαφορία, ποὺ μαζὶ ἀκοῦμε κάθε Κυριακὴ τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Ἐκκλησία, τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ὁ Χριστός μας λέει: «Θαρσεῖτε! Ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ιστ’ 33). Κι ὅμως ἀνεχόμαστε τὸ κάθε τσιράκι ποὺ προαναφέραμε, νὰ βρίζη τὴν Πίστη καὶ τὸ Γένος μας καὶ δὲν λέμε τίποτε γιατί φοβόμαστε «τί θὰ πῆ ὁ Κόσμος»… ὁ ἡττημένος!!!

Τὸ λάθος μας τελικὰ δὲν εἶναι ὅτι «Μαζὶ τὰ φάγαμε» ἀλλὰ ὄτι «Μαζὶ σιωποῦμε». Ὁ Γέροντας Παΐσιος τὸ εἶχε ἐπισημάνει ἀπὸ καιρό: «Εἶναι μεγάλη ἀχαριστία αὐτὸ τὸ χαλαρὸ πνεῦμα ποὺ ὑπάρχει στὴν Ἑλλάδα» (Λόγοι Β’,  Πνευματικὴ Ἀφύπνιση).

Ἦρθε λοιπὸν ὁ καιρὸς σύμφωνα μὲ τὴν προτροπή του νὰ γίνουμε ἄντρες.

Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ ποῦν: «Δὲν μπορῶ νὰ τὰ βάλω μὲ τὸ κακό».

Ἂς κάνουμε τότε κάτι πιὸ σημαντικό: Ἂς σπουδάσουμε τὸ καλό.

Ἂς γνωρίσουμε τὴν ὀμορφιὰ τῆς Πίστης μας, τὸ μεγαλεῖο της Πατρίδας μας, τὸ Παράδειγμα τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν Ἡρώων. Καὶ τότε θὰ δοῦμε πὼς ὁ Ἐχθρὸς καὶ τὰ τσιράκια του ποὺ φοβόμαστε εἶναι πολὺ μικρὰ καὶ ἀστεῖα μπροστά τους.

            Λίγο, τόσο δά, νὰ γίνη ἡ ἀδιαφορία μας ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὶς Ἀξίες μας, μία κουβέντα νὰ ποῦμε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα στὸν διπλανό μας, στὴ δουλειὰ ἢ στὸ λεωφορεῖο, και  ἡ ἀδιάφορη πλειοψηφία ποὺ τώρα ἀποτελεῖ δύναμη καὶ προστασία τοῦ Ἐχθροῦ, θὰ γίνη πλημμύρα ποὺ ἀπὸ τὴ μία στιγμὴ στὴν ἄλλη θὰ συντρίψη τὰ λιγοστὰ ἀνθρωπάκια ποὺ τώρα μᾶς δυναστεύουν.

            «Ὁ βασιλιᾶς εἶναι γυμνός», ἔλεγε τὸ παραμύθι καὶ χρειάστηκε ἕνα παιδὶ ἢ ἕνας τρελὸς γιὰ νὰ τὸ πῆ. Οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἀποδείξει στὴν Ἱστορία πὼς καὶ παιδιὰ καὶ παλαβοὶ εἴμαστε,  ἀλλὰ ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ Ἀγαπᾶμε. Τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα.

            Μαζί σιωπήσαμε – μαζί, ἂς μιλήσουμε λοιπόν,  γιὰ τοὺς  Ἁγίους καὶ τοὺς Ἥρωές μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχή, αὐτὴ εἶναι ἡ σωτηρία. Ἂς μὴν περιμένουμε μοιρολατρικὰ γιὰ σημαδιακὲς ἡμερομηνίες ποὺ θὰ ἔρθουν νὰ μᾶς σώσουν κάποιοι ἄλλοι. Ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἶναι δεδομένη καὶ θὰ ἔλθη ὅταν πρέπη καὶ ὅπως πρέπει· ἀλλά τωρα ἐμεῖς, ἂς μετανοήσουμε, δηλαδὴ ἂς ἀλλάξουμε μυαλά. Καὶ γιὰ νὰ γίνη αὐτὸ πρέπει νὰ γνωρίσουμε ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας ποιοί εἴμαστε, ποὺ ἤμασταν, ποὺ καταντήσαμε καὶ ποὺ θέλουμε νὰ πᾶμε. Καὶ τότε θὰ δοῦμε πὼς Ἐμείς εἴμαστε οἱ νικητές, σὲ ἐμᾶς ὑπάρχουν καὶ οἱ ἡγέτες ποὺ ψάχνουμε, ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε μονιασμένοι καὶ μαζί. Σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο δὲν περισσεύει κανένας μας. Ἀρκεῖ νὰ ἀγαπᾶμε πιὸ πολὺ τὴν Πίστη καὶ τὸ Γένος μας ἀπ’ ὅ,τι  τὶς ἰδεολογίες καὶ τὶς ὁμαδοῦλες.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε: «Τώρα ἔχουμε πόλεμο, πνευματικὸ πόλεμο. Πρέπει νὰ εἶμαι στὴν πρώτη γραμμή».

 Ἐσὺ ποῦ θὰ εἶσαι;

  Υ.Γ. Ἐδῶ τελειώνει τὸ ἄρθρο, ἀλλὰ ὄχι καὶ ἡ δράση μας. Ὁ πνευματικὸς πόλεμος θέλει πνευματικὰ ὅπλα. Δῶσε σὲ ἕναν «χλιαρὸ» ἢ «ἀδιάφορο» φίλο σου ἕνα χριστιανικὸ ἢ πατριωτικὸ βιβλίο ποὺ ἔχεις στὴ βιβλιοθήκη σου ἢ ἔστω στεῖλε του ἕνα ἄρθρο ἢ μία ἱστοσελίδα. Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτό, ζήτησε ἀπὸ τὴνἙνωμένη Ρωμηοσύνη δωρεὰν ὑλικὸ γιὰ νὰ σοῦ στείλουμε. Μίλα στὸν φίλο σου γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα. Θὰ δῆς ὅτι τελικὰ μᾶλλον εἶναι πιὸ «ζεστὸς» ἀπὸ ἐσένα!

 (Ἀνακοίνωση τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης)

Η σημερινή Συγκυβέρνηση προεκλογικά είχε υποσχεθεί άλλο μείγμα πολιτικής με έμφαση στην αξιοπρέπεια του πολίτη και την ψυχολογία της αγοράς. Ωστόσο, μετά τις εκλογές διέψευσε τις υποσχέσεις της και «ξαμόλησε» λογιστές-οικονομολόγους με ένα κομπιουτεράκι στο χέρι να κόβουν και να ράβουν ανενόχλητοι στο όνομα του «Εθνικού Συμφέροντος». Βεβαίως ως αόριστη νομική έννοια το Δημόσιο Συμφέρον εξειδικεύεται πάντα από την εκάστοτε Κυβέρνηση. Ωστόσο, ο εκάστοτε Κυβερνών είναι τελείως ελεύθερος να κάνει ο,τιδήποτε επικαλούμενος τις δύο αυτές λέξεις (Δημόσιο Συμφέρον) καθώς και έναν αόριστο φόβο περί χρεοκοπίας;

Διαβάζοντας κανείς την υπ’ αριθμ. 668/2012 απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ, διακρίνει την αγωνιώδη προσπάθεια της Δικαστικής εξουσίας να μην ανακατευτεί στο έργο της Εκτελεστική και της Νομοθετικής εξουσίας. Χαρακτηριστικές είναι οι φράσεις (από την εν λόγω απόφαση) όπως: «…οι θέσεις του νομοθέτη για την δημοσιονομική επίδραση των μέτρων δεν ελέγχεται ακυρωτικά…» και πρέπει να αντιμετωπιστεί η «…κατά την Κυβέρνηση συντρέχουσα οικονομική κρίση…». Αυτό σημαίνει ότι η Δικαστική εξουσία δεν υπεισέρχεται σε ζητήματα πολιτικής, ιδίως όταν τα ζητήματα αυτά έχουν να κάνουν με το σοβαρότατο θέμα της χρεοκοπίας της χώρας.

Παρά ταύτα, η σχετική απόφαση αναγνώρισε δύο νομικά φίλτρα  στην πλήρη ελευθερία των πολιτικών: α) το Συντ. αρ. 4 παρ. 5 σύμφωνα με το οποίο οι όποιες επιβαρύνσεις στους πολίτες πρέπει να επιβάλλονται πάντα με γνώμονα τις πραγματικές τους δυνάμεις και β) το Συντ. αρ. 2 παρ. 1 σύμφωνα με το οποίο οι όποιες επιβαρύνσεις και περικοπές δεν πρέπει να προσβάλλουν ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Με γνώμονα λοιπόν το α μνημόνιο (ν. 3845/6-5-2010) περί της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης για να πάρουμε 110 δις ευρώ από ΕΕ και ΔΝΤ, με γνώμονα τα μέτρα που προβλέφθηκαν εκεί (αύξηση ΦΠΑ, μειώσεις επιδομάτων), και με γνώμονα  τους στόχους του (ύφεση 4% το 2010 και θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης και επιστροφή στις αγορές το 2012) η απόφαση κινήθηκε σε λογικά πλαίσια. Δύο χρόνια ανεκτών περικοπών θα ήταν λογικά προκειμένου να επανέλθει η ελληνική οικονομία σε 2 χρόνια και βάζοντας τα παραπάνω δύο νομικά φίλτρα για το μέλλον.

Στη συνέχεια, σαν συμπλήρωμα του α μνημονίου ήλθε ο ν. 3986/1-7-2011 με τον οποίο συστήθηκε το ΤΑΙΠΕΔ για αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, αλλά οι περικοπές μεγάλωσαν (κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων από τις επιχειρησιακές, τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης), ενώ θεσπίστηκε και το νομικά αμφιλεγόμενο δικαίωμα επιφάνειας για προσέλκυση επενδύσεων.

Μέχρι στιγμής όμως, ούτε η εισφορά αλληλεγγύης έθιγε το Συντ. αρ. 4 παρ. 5, ούτε η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων έθιγε την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών, συνδυαζόμενη μάλιστα  με τον σημαντικότατο ν. 3869/2010 (υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα) με τον οποίο καλύπτονταν οι οφειλέτες σε Τράπεζες από την απρόοπτη μεταβολή συνθηκών που αντιμετώπισαν με τις σχετικές περικοπές στις αποδοχές τους. Όπως επίσης και με την αναστολή πλειστηριασμών για χρέη προς τράπεζες έως 200.000 ευρώ για όλο το 2011.

Στη συνέχεια όμως τα πράγματα άλλαξαν.  Από το φθινόπωρο του 2011 οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ ξάφνιασαν του πάντες αποκαλύπτοντας ότι στην περίπτωση της Ελλάδας έκαναν λάθος στους υπολογισμούς τους και ότι έπρεπε να ληφθούν και άλλα μέτρα. Η δραματική συνεδρίαση του eurogroup της 26^ης -27^ης Οκτωβρίου 2011 θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη στην μνήμη του ταλαίπωρου αυτού τόπου. Όχι μόνο η χώρα δεν θα έβγαινε στις αγορές το 2012, όπως προέβλεπε το α μνημόνιο αλλά έπρεπε να πάρει και άλλο δάνειο (για να σωθεί..) και ληφθούν νέα μέτρα σε μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για τα έτη 2012-2015…

Από αυτό το σημείο ξεκινά μεγαλύτερος κατήφορος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. ΕΕ και ΔΝΤ έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο (ήλθαν για να μείνουν…), ο κ. Παπανδρέου πηδάει από το καράβι (η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ παραιτείται παραδίδοντας την κυβέρνηση στον τεχνοκράτη Παπαδήμο ερήμην του ελληνικού λαού) και οι Δικαστές του ΣτΕ, χωρίς να καταλάβουν τις νέες εξελίξεις, και με τον νου ακόμα στο α μνημόνιο δημοσιεύουν την υπ’ αριθμ. 668/20-2-2012 απόφαση με την οποία έκριναν συνταγματικό το α μνημόνιο…

Στη συνέχεια ο ν. 4047/23-2-2012 κύρωσε την από 16-12-2011 π.ν.π. που συμφώνησε με την παραπάνω απόφαση του eurogroup, ενώ λίγο πριν με τον ν. 4038/2-2-2012 ο ελληνικός λαός μαθαίνει ότι το ΔΝΤ είναι … θεσμικός μας εταίρος… και όχι απλά ένας δανειστής.

Η συνέχεια γνωστή. Ο κ. Παπαδήμος συμφωνεί για νέο δανεισμό της χώρας ύψους 109 δις και 100 εκ. ευρώ με αντάλλαγμα νέα μέτρα ύψους 11,5 δις ευρώ από την ελληνική οικονομία. Όπως ήταν φυσικό η κυβέρνηση έπεσε και ακολούθησαν εκλογές κατά τις οποίες ο ελληνικός λαός ήταν έτοιμος να πει το μεγάλο όχι στο δούλεμα που του έκαναν τα προηγούμενα χρόνια (περικοπές και χαράτσια χωρίς αντίκρισμα). Τότε, εμφανίστηκε ο κ. Σαμαράς (ως από μηχανής θεός του συστήματος) να πει ασύστολα ψέματα στον ελληνικό λαό περί άλλου μείγματος πολιτικής καιευρωπαϊκής οικογένειας και άλλες μπουρδολογίες με αποτέλεσμα να κερδίσει τις σημαντικότατες εκλογές το καλοκαίρι του 2012.

Στην ουσία όμως, όπως τελικά αποδείχτηκε, ο κ. Σαμαράς απλά βγήκε για να ολοκληρώσει την οικονομική δολοφονία κατά της ελληνικής κοινωνίας που είχαν ξεκινήσει οι προκάτοχοί του. Δημοσιεύεται ο ν. 4093/12-11-2012 (μεσοπρόθεσμο 2013-2016) με τον οποίο κυριολεκτικά πετσοκόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις (προοδευτικές περικοπές 5%, 10%, 15%), φτάνει ο κατώτατος μισθός στα 500 ευρώ περίπου καθαρά (586 μικτά), απενεργοποιούνται οι ΣΣΕ και καταργούνται τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας των Δημοσίων Υπαλλήλων. Αυτό είναι το άλλο μείγμα πολιτικής… Είχε μάλιστα προηγηθεί ο ν. 4092/8-11-2012 που έδινε στο παραπάνω “δικαίωμα επιφάνειας” ισχύ πλήρους κυριότητας στο κτίσμα ιδιώτη πάνω σε δημόσιο οικόπεδο με διάρκεια μέχρι… 99 ετών.

Ύστερα από το μαρτύριο της σταγόνας για τις περιβόητες δόσεις, με π.ν.π. της 12-12-2012αποφασίζεται το νέο δάνειο των 109δις 100 εκ ευρώ και με επιπλέον αντάλλαγμα να αποκτήσει το ΤΑΙΠΕΔ δικαίωμα τιτλοποίησης των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου, καθώς επίσης ανατέθηκε στην …Deutsche Bank AG (και σε άλλες δύο τράπεζες) η παροχή χρηματοικονομικών υπηρεσιών….

Το τελευταίο μνημόνιο, το οποίο είναι πολύ χειρότερο από το πρώτο, θέτει πλέον πολύ σοβαρά ερωτήματα για το αν μπορεί κάποιος να ζήσει αξιοπρεπώς με 500 ευρώ χωρίς να πέφτει ανάλογα και το κόστος ζωής. Όπως επίσης νέα δεδομένα έχουν τεθεί από την πλήρη κυριαρχία των Γερμανών τοποτηρητών στην ελληνική πολιτική διακυβέρνηση. Στην απόφαση 668/2011  οι δικαστές είχαν κρίνει σχετικά με τους ξενόφερτους τοποτηρητές ότι «…το ΣτΕ δεν μπορεί να κρίνει αν υπάρχει de facto περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας από την σύναψη δανειακών συμβάσεων γιατί το ζήτημα αυτό δεν είναι νομικό…».

Όσο όμως και να στρέφονται πολλοί στο ΣτΕ για να κρίνει αντισυνταγματικές κάποιες διατάξεις, οι λογιστές-οικονομολόγοι που έχει ξαμολήσει η κυβέρνηση έχουν πλέον εφοδιαστεί με δύο ισχυρά  νομικά επιχειρήματα: α) αυτοί είναι οι όροι για το ευρώ, αν δεν τους θέλεις, ή νιώθεις ότι θίγεται η κυριαρχία και η αξιοπρέπειά σου φύγε και γύρισε στην δραχμή και κάνε την δική σου πολιτική, β)τα 2 δάνεια που συνήψε η χώρα και ξεπερνούν συνολικά τα 220 δις ευρώ και είναι ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΑ. Επομένως, απέναντι στα δικά μας συνταγματικά δικαιώματα το όλο σύστημα του μνημονίου έχει θέσει τα συνταγματικά δικαιώματα «αθώων» ευρωπαίων φορολογούμενων.

Είναι πια γεγονός ότι οι ανεξέλεγκτοι λογιστές που έχουν ξαμοληθεί και κόβουν και ράβουν δύσκολα μπορούν να αναχαιτισθούν νομικά.  Ο μόνος τρόπος πια φαίνεται να είναι πολιτικά: ή α) μεδημοψήφισμα στον λαό για να επιλέξει ευρώ ή δραχμή με το νομικό έρεισμα ότι το μνημόνιο απέτυχε στους στόχους του και η χώρα παραμένει στην ύφεση και στην αβεβαιότητα της κατάστασης της επιλεκτικής χρεοκοπίας ή β) με εκλογές και ανάδειξη πολιτικού κόμματος (ή συνασπισμού κομμάτων) με συγκροτημένο σχέδιο επιστροφής στην δραχμή, παύσης πληρωμών προς τους εξωτερικούς δανειστές και κατ’ ιδίαν διαπραγμάτευση με κάθε κράτος ξεχωριστά για επιστροφή αυτών που πραγματικά μας έδωσε και όχι αέρα κοπανιστό.

Να σημειωθεί τέλος  ότι γεωπολιτικά οι Γερμανοί (με τα χαράτσια, τις περικοπές και το αναμενόμενο κούρεμα των καταθέσεων) μας σπρώχνουν στο να φύγουμε από το ευρώ γιατί ουδέποτε πληρούσαμε τις προϋποθέσεις να μπούμε και πλέον τους είμαστε βάρος. Για να γίνει ένας γάμος πρέπει να το θέλουν και οι δύο και όχι μόνο ο ένας.

«Άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν;

Ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ' υμών εις τον ουρανόν,

ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε Αυτόν

πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ. α΄ 9-11)

***

Κατά το γεγονός της Αναλήψεως, πραγματοποιήθηκε στην πράξη η συμφιλίωση του Θεού με το ανθρώπινο γένος. Διαλύθηκε η παλιά έχθρα, τελείωσε ο μακροχρόνιος πόλεμος. Κι αυτό συνέβαινε έως τώρα, όχι επειδή μισούσε ο Θεός τον άνθρωπο, αλλά επειδή ο άνθρωπος επιδείκνυε αδιαφορία και αχαριστία. Και τώρα, η αλλαγή δεν έγινε εξαιτίας των δικών μας κατορθωμάτων ή επειδή αλλάξαμε στάση και συμπεριφορά, αλλά λόγω της απροσμέτρητης αγάπης και του ενδιαφέροντος του Θεού...

Τώρα στην Ανάληψη, εμείς που δεν ήμασταν άξιοι να κατοικούμε στον Παράδεισο, εμείς που στο τέλος καταντήσαμε να μην αξίζουμε να ζούμε εδώ στη γη, με αποτέλεσμα να γίνει ο κατακλυσμός και να χαθεί όλο το ανθρώπινο γένος εκτός της οικογένειας του Νώε, εμείς τώρα οι ανάξιοι ανεβαίνουμε στον ουρανό. Τα χερουβίμ, παλαιά, φυλάγανε τον Παράδεισο για να μην μπούμε ξανά και τώρα εμείς τα υπερβαίνουμε. Η ανθρώπινη φύση, στο πρόσωπο του Χριστού, έτυχε τιμής που δεν έτυχε η φύση των αγγέλων. Ο Θεός έγινε άνθρωπος. Δεν έγινε άγγελος. Ενώθηκε μόνο με την ανθρώπινη φύση. Και οι άγγελοι δεν ζηλεύουν, αντίθετα χαίρονται, διότι χαρά των αγγέλων είναι η προκοπή μας και πόνος τους η εξαθλίωσή μας.

Για την αλλαγή αυτή οφείλουμε ευγνωμοσύνη στον Χριστό. Αυτός έγινε μεσίτης. Ούτε άγγελος, ούτε άνθρωπος, αλλά αυτός ο ίδιος. Ο Θεός ήταν οργισμένος με μας και εμείς τον μισούσαμε. Και μας συμφιλίωσε ο Υιός Του. Πώς μας συμφιλίωσε; Δεχόμενος την τιμωρία που έπρεπε να επιβάλει σε μας. «Εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα» (Γαλ., 3: 13). Δέχτηκε την τιμωρία του ουρανού, δέχτηκε και τις προσβολές των ανθρώπων. «Οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε επέπεσον επ’ εμέ» (Ψαλμ. 68:10) ... Πολλές φορές μιλούμε για τη μεσιτεία της Παναγίας και των αγίων και ξεχνούμε ότι μεσίτης πάνω απ’ όλους τους αγίους είναι ο ίδιος Χριστός. Αυτός ως άνθρωπος συνεχώς μεσιτεύει για μας τους ελεεινούς αδελφούς Του. Όπως ακριβώς παίρνουμε κάτι από τη σοδειά μας και το προσφέρουμε στο Θεό για να τον ευχαριστήσουμε και να ευλογήσει όλη τη σοδειά μας, έτσι ακριβώς και ο Χριστός την ανθρώπινη φύση, που προσέλαβε στη μήτρα της παρθένου Μαρίας την κάνει προσφορά στον Θεό, για να ευλογηθεί όλο το ανθρώπινο γένος…

Ενώ πλαστήκαμε από τον Θεό «κατ’ εικόνα και ομοίωσή Του», ο άνθρωπος δεν πρόσεξε και ωμοιώθη τοις κτήνεσι. Το να γίνει, δε, κάποιος σαν τα ζώα είναι σαν να έγινε χειρότερος από αυτά. Το να σέρνεται ένα φίδι είναι φυσικό, το να σέρνεται, όμως, ένας αετός είναι η εσχάτη κατάπτωση … Μερικές φορές, ο άνθρωπος γίνεται χειρότερος των ζώων. Έτσι ο Ησαΐας λέγει, «έγνω βους τον κτησάμενον, και όνος την φάτνη του κυρίου αυτού· Ισραήλ, δε, εμέ ουκ έγνω» (Ησαΐας 1: 3) … Για να μας συνετίσει ο Κύριός μας, βάζει διδασκάλους τα έντομα. «Πορεύθητι προς τον μύρμηγκα, και ζήλωσον τας οδούς αυτού» (Παροιμ. 6: 6) … Εμείς οι κατώτεροι των ζώων, τα παιδιά του διαβόλου, με την Ανάληψη του Χριστού γίναμε ανώτεροι και από τους αγγέλους.

ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 
ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΚΗΣ "ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ" (GAY PRIDE)
 
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 
ΩΡΑ 18:30
ΣΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ἡ παρουσία σου θά σημάνει:
•       Ὁμολογία Πίστεως στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό
•       Σεβασμό στήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση
•       Προάσπιση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας
•       Αἴσθηση χρέους ἀπέναντι στά παιδιά μας
 
Ὁμιλητής :  Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος - Θεολόγος
 
Συνδιοργανωτές:
"ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ", ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ "ΓΕΧΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ"
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ"
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ Ν. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ "ΑΓΙΟΙ ΠΑΝΤΕΣ"
Ο.Χ.Α. "ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ"
ΟΜΑΔΑ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ "ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ"
ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΠΑΣΥΒΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ "Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ" ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ "ΨΥΧΟΥΛΕΣ"
ΣΦΕΒΑ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ Ι. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ "ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ"
 
Ἐκ μέρους τῶν συνδιοργανωτῶν χαιρετισμό θά ἀπευθύνει ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων  Σπουδῶν, Πρωτοπρεσβύτερος - Ὁμότιμος Καθηγητής π. Θεόδωρος Ζήσης.
 
Ἡ ἐκδήλωση θά κλείσει μέ ἀνάγνωση ψηφίσματος καί κατάθεσή του στό Δημαρχεῖο.
 
ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ 4Ε
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ "ΛΥΔΙΑ" 94,2

Χριστιανικός Ὀρθόδοξος Φιλανθρωπικός Σύλλογος Φίλων Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου   

Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου «Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς» 

Ὁ Σύλλογός μας παρακολουθεῖ μὲ πολλὴ θλίψη τὴν ἐκ νέου προετοιμασία στὴν ὄμορφη Πόλη μας Θεσσαλονίκη τῆς παρέλασης Gay-Pride, ποὺ θὰ γίνει σὲ λίγες μέρες. Ἡ θλίψη αὐτὴ ὀφείλεται στὴν αἴσθησή μας, ποὺ ἀποδεικνύεται πραγματικότητα, ὅτι κάποιοι ἀπεργάζονται συστηματικὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστης, τῆς ζωῆς, τοῦ ἤθους καὶ τοῦ φρονήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐν προκειμένω καὶ τοῦ ἰδιαίτερου πολιτιστικοῦ «ἀρώματος» τῆς Θεσσαλονίκης μας. 

Ἤδη στὴν Ἀθήνα πραγματοποιεῖται ἀνάλογη ἐκδήλωση, ὥστε νὰ μὴ μείνει οὔτε καὶ ἡ ἔνδοξη πρωτεύουσα τῆς Ἑλλάδας ἀμέτοχη αὐτῆς τῆς ἠθικῆς καὶ πολιτιστικῆς μόλυνσης. Οἱ διοργανωτὲς τοῦ Athens Pride, ἐπικαλοῦνται τὴν Ἀθηνᾶ σὰν προστάτιδα καὶ σύμβολο τῆς ἐκδήλωσής τους, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν τὸ δικαιοῦνται. Ποιά σχέση ἔχει ἡ παρθένος Ἀθηνᾶ, σύμβολο τῆς σοφίας, ποὺ τιμήθηκε μὲ τὸν Παρθενῶνα, μὲ τὴν τωρινή δική τους δημόσια καὶ ἀναίσχυντη διαφήμιση τῶν σεξουαλικῶν τους παρεκκλίσεων καὶ τῆς ἀφύσικης ἡδονοθηρίας, δηλαδὴ αὐτοῦ ποὺ πονηρὰ ὀνομάζουν «διαφορετικότητα»; Πράγματι, στὴν ἀξιοθρήνητη παρέλαση τῶν ὁμοφυλόφιλων, λεσβιῶν, τρανσέξουαλ καὶ ἀμφιφυλό-φιλων (GLTB) τῆς Ἀθήνας, τὸ μόνο ταιριαστὸ σύμβολο ἦταν ὁ χῶρος ὅπου πραγματοποιεῖται, καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ πλατεῖα Κλαυθμῶνος. 

Στὴν Πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, ὅμως, ποιό σύμβολο θὰ ἐπικαλεστοῦν τώρα οἱ σεξουαλικὰ«διαφοροποιημένοι»; Τὸν Μέγαν Ἀλέξανδρο, τὸν πανεύφημο Βασιλέα τῆς ἡρωϊκῆς Μακεδονίας, ποὺ ἔγινε γνωστὸς μεταξὺ ὅλων τῶν ἄλλων γιὰ τὴν ἀνδρεία ἀλλὰ καὶ τὴ σωφροσύνη του ἔναντι τῶν θυγατέρων τοῦ Πέρση Βασιλιᾶ  Δαρείου; Ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ Χριστιανικὴ Θεσσαλονίκη πολὺ περισσότερο, τὴ συμπρωτεύουσα τῆς ἔνδοξης Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, οὔτε τότε, οὔτε τώρα εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχει ποτὲ κάποιο σύνδεσμο ἢ ἀναφορὰ ἡ ἀσχημοσύνη τοῦ Gay Pride, παρὰ μόνο στὴ φαντασία καὶ τὶς ὁποιεσδήποτε ἐμμονὲς συγκεκριμένων ὑποστηρικτῶν τους στὸν πολιτικὸ χῶρο καὶ τὴν τοπικὴ αὐτοδιοίκηση. Ἡ πόλη μας καυχιέται γιὰ τοὺς ἀκριτικούς ἀγῶνες, τὴν παραδοσιακή της εὐσέβεια καὶ τὴ σχέση της μὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ τὰ ἀναστήματα Μαρτύρων, Ἁγίων Θεολόγων καὶ ἡρώων, ὅπως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τῶν Ἁγίων Συμεὼν καὶ Εὐσταθίου Μητροπολιτῶν Θεσσαλονίκης, γιὰ τὶς μορφὲς τῶν ἡρωϊκῶν Μακεδονομάχων καὶ ἄλλων ἀγωνιστῶν τοῦ Γένους. Τί θὰ ἔλεγαν ὅλοι αὐτοὶ γιὰ τὴ δημόσια μέσα στοὺς δρόμους ἐπίδειξη τοῦ κατ’ ἐξοχὴν ἐκθηλυσμοῦ καὶ τῶν ἄλλων διαστροφῶν; 

Ἐμεῖς ἔχουμε διδαχθεῖ ὡς Ἕλληνες καὶ Χριστιανοὶ νὰ ἀγαποῦμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαιρέτως, νὰ μισοῦμε ὅμως τὸ ψέμμα καὶ τὴν ἁμαρτία, ἀγαπώντας τὴ σοφία καὶ τὴν ὀρθότητα τοῦ βίου. Ὁ κιναιδισμός, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἀποτελεῖ διαστροφὴ τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καὶ ὀφείλεται, καθὼς ἀποδεικνύεται ἰατρικά, μόνο σὲ ψυχολογικοὺς καὶ ὄχι σὲ ἔμφυτους παράγοντες κληρονομικότητας. Γι’ αὐτό καὶ οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγαν μὲ τὸ στόμα τοῦ Σωκράτη: «Ὁ βίος τῶν κιναίδων εἶναι κακός καί αἰσχρός καί ἄθλιος». Ἀλλὰ καὶ ὁ πάνσοφος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτὴς τῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Θεσσαλονίκης κατηγορεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία μὲ τὰ χειρότερα λόγια, λέγοντας ὅτι εἶναι «ἀκαθαρσία, πάθος ἀτιμίας, ἀσχημοσύνη, παρὰ φύση ὄρεξη» καὶ ἀποτέλεσμα τῆς περιφρόνησης τοῦ Θεοῦ. 

Ὡς γονεῖς ἀνησυχοῦμε, ὅπως ἐπεσήμανε καὶ ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, καὶ γιὰ τὰ παιδιά μας, ποὺ θὰ δοῦν νὰ πανηγυρίζεται μέσα στοὺς δρόμους ἡ διαστροφή, ἡ παρὰ φύση πορνεία, ἡ θηλυπρέπεια, ἐνῷ ποτὲ δὲν ἐπαινέθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὁ οἰκογενειακὸς βίος, ἡ σεμνότητα, ἡ καλλιτεκνία καὶ πολυτεκνία, ὁ ἡρωϊσμὸς καὶ ἡ πατριδοφιλία, ἡ ἔμφυτη ἑλληνικὴ θρησκευτικότητα. Εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ χώρα μας περιέρχεται σὲ ἕνα τέλμα ἠθικῆς σήψης, παρόμοιο ἐκείνου ποὺ πρὶν 2,300 χρόνια τὴν ὁδήγησε σὲ ξένη ὑποδούλωση.   

Παρακαλοῦμε, τὶς Ἱερὲς Μητροπόλεις τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποῖες πάντοτε πρωτοστάτησαν σὲ ἐκδηλώσεις καὶ διαμαρτυρίες γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα, νὰ λάβουν ὅλα τὰ μέτρα τους, πρὶν γίνει τὸ αἶσχος αὐτὸ μόνιμη «πολιτιστικὴ ἐκδήλωση» καὶ «ἀττραξιὸν τουρισμοῦ» γιὰ τὴ Θεσαλονίκη, καὶ πρὶν τὸ ἑτοιμαζόμενο «ἀντι-ρατσιστικὸ» νομοσχέδιο μᾶς ἀφαιρέσει καὶ τὴν ἴδια τὴ δυνατότητα νὰ ἐκφράζουμε ἄποψη γιὰ ὅσα γίνονται.  

Ἡ ἡμέρα τοῦ Gay Pride πρέπει νὰ εἶναι ἡμέρα ποὺ θὰ χτυποῦν πένθιμα οἱ καμπάνες ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Θεσσαλονίκης, σὲ ἔνδειξη πένθους γιὰ τὴ ζημιὰ καὶ ὅσων διαπράττουν τὸ αἶσχος αὐτό καὶ τῆς ἴδιας τῆς ἰδιοπροσωπίας τῆς Πρωτεύουσας τῶν Μακεδόνων, της πολιτιστικής πρωτεύουσας των Βαλκανίων.   

Μια ομιλία - βόμβα του πρώην Α/ΓΕΣ Κωνσταντίνου Ζιαζιά. Τα όσα έχει πει για τις επιπτώσεις των περικοπών στην Εθνική Άμυνα κανονικά θα πρέπει να προκαλέσουν συναγερμό στην κυβέρνηση.
Τα αγωνιώδη μηνύματα που καλούν στην πολιτική ηγεσία να αφυπνιστεί και να στρέψει την προσοχή της ειδικά τώρα ,μέσα στην οικονομική κρίση, στα εθνικά θέματα, πληθαίνουν. Και όταν μια φωνή όπως του πρώην Α/ΓΕΣ στρατηγού Κωνσταντίνου Ζιαζιά, φωνάζει "ξυπνήστε" προς τους πολιτικούς, δείχνοντας στον χάρτη τη Θράκη, τότε δεν μπορείς παρά να ανησυχείς ! Εκτός βέβαια από τους πολιτικούς μας.

Ο στρατηγός Ζιαζιάς έκανε μία ομιλία σε ημερίδα της Σχολής Εθνικής Άμυνας για την οποία δεν έκανε "δημόσιες σχέσεις" ,ούτε την "μοίρασε" για να δημοσιευθεί. Η ομιλία τυπώθηκε στην τριμηνιαία ενημερωτική έκδοση του Συνδέσμου Επιτελών Εθνικής Άμυνας . Και τα όσα έχει πει ο πρώην Α/ΓΕΣ είναι άκρως ανησυχητικά.

Ο στρατηγός μεταξύ άλλων αναφέρει ότι στόχοι της Τουρκίας στην περιοχή είναι "η διαιωνιση της εσωστρέφειας της Μειονότητας, η αναγωγή της θρησκείας (μουσουλμανικής) και της γλώσσας (τουρκικής) σε στοιχεία εθνοφυλετικής καθαρότητας και η αναγόρευση της "Μητέρας Πατρίδας", δηλαδή της Τουρκίας ,ως μοναδικού και αδιαφιλονίκητου εγγυητή των συμφερόντων και δικαιωμάτων της μειονότητας".

Σύμφωνα με τον Αρχηγό "οι στόχοι αυτοί της Τουρκίας απορρέουν από μία γενικότερη ιδεολογικοπολιτική στρατηγική της οποίας εμπνευστής υπήρξε ο Τ. Οζάλ" με το εθνικιστικό σχέδιο των Τούρκων να είναι η "δημιουργία ενός άξονα στα Βαλκάνια...". Αυτός είναι ο Νεοθωμανισμός κατά τον κ. Ζιαζιά.

Ανατριχιαστικά όμως είναι όσα λέει για την ελληνική ανοχή :

" Όπως διαπιστώνεται σήμερα ,τεράστιες είναι οι ευθύνες των υπηρεσιών για ανεξέλεγκτη δράση παρακρατικών και παραστρατιωτικών ομάδων ,που δρουν ανεξέλεγκτα στην περιοχή υπό την αιγίδα του προξενείου της Κομοτηνής . Τι κάνει η Ελληνική επίσημη κρατική Διοίκηση στην Θράκη; Γιατί μένει άπραγη ενώ διαπιστώνει παραβίαση της νομιμότητας από ενεργούμενα του Τουρκικού προξενείου εις βάρος των εθνικών συμφερόντων και των μουσουλμάνων κατοίκων της Θράκης; Παράλληλα είναι παγκοίνως αποδεκτό ότι μια ευημερούσα και ακμάζουσα μειονότητα, ουδόλως εξυπηρετεί τον τουρκικό σχεδιασμό" , σημειώνει ο πρώην Α/ΓΕΣ.

Ο στρατηγός Ζιαζιάς γίνεται ακόμη πιο σκληρός αναφερόμενος στα πολιτικά κόμματα :

" Η θλιβερή πραγματικότητα γνωστή στους "παροικούντες στην Ιερουσαλήμ ", θα εκλείψει μόνο και όταν, το σύνολο των πολιτικών κομμάτων της χώρας μας, αλλά και οι γηγενείς κομματικοί και άλλοι παράγοντες, αποφασίσουν να προτάξουν πέρα και πάνω από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα ή επιδίωξη, το συμφέρον της Θράκης και κατ΄ επέκταση το εθνικό συμφέρον. Μέχρι να συμβεί αυτό , η τουρκική πολιτική θα παραμείνει πηγή κινδύνων, απειλούντων όλο και περισσότερο την ομαλότητα της περιοχής και την επ΄ αυτής στηριζόμενη εθνική μας κυριαρχία".

" Δεν θα μπορούμε να υποστηρίξουμε τους αντικειμενικούς σκοπούς , λόγω περικοπών" !

Οι βόμβες Ζιαζιά δεν σταματούν εδώ. Αναφερόμενος στην επιβίωση του κράτους επισημαίνει :

" Η οικονομία αποτελεί σημαντικό συντελεστή της Εθνικής μας ισχύος και τον αιμοδότη της αμυντικής μας ικανότητας. Οι βασικοί συντελεστές επιτυχίας της αμυντικής ισχύος ,όπως η δομή δυνάμεων, τα οπλικά συστήματα και το ανθρώπινο δυναμικό ,εξασθενούν ,υποβαθμίζονται ή αδρανοποιούνται, αν δεν υπάρχει η αναγκαία χρηματοδότηση. Θα ήταν ουτοπία να ισχυρισθώ ότι η οικονομική κρίση δεν επηρεάζει τόσο τη συντήρηση, όσο και την λειτουργικότητα των ΕΔ. Η συνέχιση των περικοπών των αμυντικών δαπανών χωρίς κεντρικό σχεδιασμό θα έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία υποστήριξης από την στρατιωτική ηγεσία, των αντικειμενικών σκοπών που καθορίζει η πολιτική Εθνικής Άμυνας, με όλες τις αντίστοιχες επιπτώσεις".

Ο πρωην Α/ΓΕΣ προτείνει μεταξύ άλλων την ενίσχυση του στρατηγικού άξονα Ελλάδος - Κύπρου, τη σχεδίαση και υλοποίηση της μελλοντικής δομής δυνάμεων και -το πιο χρήσιμο ίσως- τη θεσμοθέτηση περιοδικής εκπαιδεύσεως της πολιτικής Ηγεσίας επί θεμάτων χειρισμού κρίσεων, Εθνικής κινητοποιήσεως, πολιτικής διαχειρίσεως στρατιωτικών αναμετρήσεων ,καθώς και τρόπων τερματισμού αυτών ώστε να αποφευχθούν διαπιστωμένες δυσλειτουργίες του παρελθόντος.

Ο κ. Ζιαζιάς προτείνει "την ανύψωση του φρονήματος και του ηθικού των ΕΔ με στοχευμένες δράσεις και εφαρμογή του Στρατιωτικού κώδικα δεοντολογίας, διεξαγωγή ρεαλιστικών ασκήσεων και αξιοπρεπείς αποδοχές, ανταποκρινόμενες στην ιδιαιτερότητα της αποστολής του προσωπικού", αλλά και "αύξηση της θητείας των εφέδρων οπλιτών στους 12 μήνες".

Απαντώντας στο εύλογο ερώτημα αν όλα αυτά μπορούν να γίνουν με δεδομένη την οικονομική κρίση θύμισε : "Το 1932 η Ελλάδα επτώχευσε . Το πρόβλημα όμως το ξεπεράσαμε και η χώρα μας το 1940 έγραψε μοναδική ένδοξη ιστορία".

Πηγή: http://www.onalert.gr/stories/vomva-ziazia-i-thraki-xanetai-i-athina-koimatai-ti-apokalypse-gia-tis-synepeies-ton-perikopon 

Διαδόθηκε η παραπληροφόρηση ότι ο νόμος περί δωρεάς οργάνων οργάνων (Ν. 3984/2011 όπως τροποποιήθηκε μέ τόν Ν. 4075/2012) έχει πάψει να ισχύει. Αυτό είναι μέγα ΛΑΘΟΣ.

Διότι μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (13.6.2013) οι νομικοί μας πληροφόρησαν ότι ο νόμος ισχύει κανονικά, όπως αποδεικνύουν   οι on-line Τράπεζες Νομικών δεδομένων, που ενημερώνονται καθημερινά με τους ισχύοντες νόμους. Επίσης στον προγραμματισμό της Βουλής δεν υπάρχει υπό συζήτηση τέτοια κατάργηση. Άλλωστε και ο ΕΟΜ στην τελευταία ανακοίνωσή του (ΕΔΩ) του παραδέχεται την κανονική ισχύ του νόμου.

Επίσης :

Πολλοί συμπολίτες μας που έσπευσαν να καταθέσουν στα ΚΕΠ την Δήλωση αρνήσεως δωρεάς Οργάνων Σώματος, θεώρησαν το γνήσιο της υπογραφής τους, αλλά στη συνέχεια τα ΚΕΠ δεν δέχθηκαν να την στείλουν στον ΕΟΜ.

Ισχυρίστηκαν ότι είναι εξουσιοδοτημένα από τον Υπουργείο τους και τον ΕΟΜ   να παραλαμβάνουν δηλώσεις ΜΟΝΟ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ και όχι ΑΡΝΗΣΗΣ ΔΩΡΕΑΣ!   Αυτές οι είναι «δημοκρατικότατες» διαδικασίες, που και ασκούνται για το ... συμφέρον του κυρίαρχου λαού (!) και είναι επόμενο να πλήττουν ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη του.

Όσοι λοιπόν επιθυμούν , μπορούν να υποβάλλουν την αρνητική αυτή δήλωση και μετά την έναρξη ισχύος του νόμου (1.6.2013) σύμφωνα με το υπόδειγμα (ΕΔΩ) .  

Σε περίπτωση που αρνηθούν τα ΚΕΠ να την παραλάβουν, παρακαλούνται να ακολουθήσουν το εναλλακτικό Βήμα 3 όπως περιγράφεται στο έντυπο των οδηγιών (ΕΔΩ) , δηλαδή:

Αφού θεωρήσουν το γνήσιο της υπογραφής τους στα ΚΕΠ και κρατήσουν μια φωτοτυπία , να αποστείλουν στον ΕΟΜ τη δήλωση αυτή α) είτε με συστημμένο , β) είτε με courier είτε γ) με fax που εκτυπώνει αποδεικτικό αποστολής.

Κατόπιν να τηλεφωνήσουν στον ΕΟΜ περίπου 10 ημέρες μετά την αποστολή (στα τηλ. 2132027021   - 21320270) για να ζητήσουν τον αριθμό πρωτοκόλλου και έγγραφη απάντηση .