Η φωτογραφία ελήφθη το 2016 όταν βρέθηκε στο Καστελλόριζο για λίγες ώρες το υποβρύχιο του Πολεμικού Ναυτικού «Ματρώζος». Φωτογραφία ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Από …συμπτώσεις το Καστελλόριζο «γλύτωσε» από την Τουρκία, στην οποία μάλιστα προσφέρονταν οικειοθελώς από την Ελλάδα στο πλαίσιο του παζαριού για το Κυπριακό, βάσει της πρότασης Άτσεσον.

Όπως αποκαλύπτεται σε απόρρητα έγγραφα της CIA που αποχαρακτηρίσθηκαν πρόσφατα ο Άτσεσον διαπίστωνε κάποιο ενδιαφέρον των Τούρκων για το Καστελλοριζο, αλλά μόνο στο πλαίσιο μιας γενικότερης φόρμουλας.

Στο έγγραφο του Αυγούστου του 1964 οι αναλυτές της CIA αφού κάνουν εκτενή παρουσίαση του Καστελλόριζου, εκτιμούν ότι η προσφορά του στην Τουρκία από την Ελλάδα «δεν μπορεί να θεωρηθεί γενναιόδωρη».

Ίσως αν το 1964 ήταν γνωστός ο στρατηγικής σημασίας ρόλος του Καστελόριζου για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία θα είχε δεχθεί ασμένως την ελληνική προσφορά και το Καστελλοριζο θα είχε περάσει στην τουρκική κυριαρχία ανατρέποντας κρίσιμες ισορροπίες σε ολόκληρη την περιοχή.

Τα δυο έγγραφα της CIA, το πρώτο αφορά στην παρουσίαση και αποτίμηση των γεωγραφικών, πολιτικών και οικονομικών δεδομένων του Καστελλόριζου ώστε να εκτιμηθεί εάν αποτελεί ικανοποιητικό «δώρο» στην Τουρκία και το δεύτερο αποτελεί την καταγραφή της πρότασης Ατσεσον στην υποεπιτροπή Άμυνας του Κογκρέσου (Vinson)

ΕΔΩ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ: Acheson-Kastelorizo01
CIA/RR GB 64-29 – August 1964
CASTELLORIZO (KASTELLORIZON) ISLAND
(Turkish –Meis, Italian– Castelrosso, French– Chateau-Rouse)

Το νησί του Καστελλόριζου είναι το πιο ανατολικό από τα Δωδεκάνησα αποκτήθηκε από την Ελλάδα από την Ιταλία το 1947.  Βρίσκεται 70 μίλια ανατολικά της Ρόδου και σχεδόν 4 μίλια νοτίως του λιμανιού Andifli στην νότια ακτή της Τουρκίας. Τα βόρεια και Ανατολικά ακρωτήρια του Καστελόριζου απέχουν λιγότερο από 2 μίλια από τα ακρωτήρια της Ηπειρωτικής Τουρκίας.

Το όνομα του Καστελόριζου αναφέρεται συχνά για ένα σύμπλεγμα νησιών που περιλαμβάνουν εκτός του Καστελόριζου και τα ακόλουθα μικρά νησιά:

1. Νήσος Άγιος Γεώργιος 3 μίλια δυτικά από το Καστελοριζο
2. Gurmenli Adasi(Marathi Island) 2-1/4 του μιλίου βορειοανατολικά του Αγίου Γεωργιου ( σ.σ. το νησι εχει περιέλθει στην Τουρκία)
3. Βράχοι Βουτζάκι , ¾ του μιλίου νότια -νοτιοανατολικά του Μαραθι
4. Νήσος Υψηλή (Στρογγυλή) 2-1/4 μίλια νοτιοανατολικά του Καστελόριζου στην ίδια απόσταση δυτικά-νοτιοδυτικά του Tugh Burnu(Ulu Burun) που είναι το νοτιοτερο μερος της Τουρκίας και σχηματίζει την ανατολική πλευρά του Κόλπου του Καστελόριζου. Οι νησίδες μεταξύ του νησιου και της ακτής είναι Τουρκικές.”

Στο Έγγραφο της CIA περιγράφεται αναλυτικά η μορφολογία του εδάφους ,τα πληθυσμιακά στοιχεία , οι κλιματικές συνθήκες του νησιου οι παραγωγικές δυνατότητες του. Η ελληνικότητα του νησιου επιβεβαιώνεται από τις αναφορές που υπάρχουν στην ιστορία του νησιου .

«..Το νησι είναι βραχώδες και άγονο με σκληρό ασβεστόλιθο .,περιγράφονται οι απόκρημνες ακτές και προστίθεται ότι εχει τυπικό Μεσογειακό κλίμα και το νησι δεν διαθέτει πηγές η ποτάμια .σε περιόδους ξηρασίας τροφοδοτείσαι με νερό και με βάρκες από τις πήγες στην απέναντι τουρκική ακτή.

Αφού αναλύεται η ιστορία του νησιου ,γινεται αναφορά στον πληθυσμό με την επισήμανση ότι είναι Έλληνες αλλά ο πληθυσμός μειώθηκε λόγω της μετανάστευσης με τον αριθμό των κάτοικων να πέφτει σε 2,218 το 1937 και σε 574 το 1960 ,ενώ 8000 περίπου έχουν μεταναστεύσει στην ηπειρωτική Ελλαδα, στην Αίγυπτο στην Νοτιά Αφρική ,την Αυστραλία και στις ΗΠΑ.

Γινεται επίσης ειδική αναφορά στην παρουσία στην Υψηλή του μοναδικού κατοίκου του νησιου του φύλακα του φάρου.

«Σύνοψη και Συμπέρασμα

Μια προσφορά του Καστελλόριζου στην Τουρκία από την Ελλάδα, δεν θα θεωρηθεί πολύ γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει αξιοσημείωτη γεωργία η βιομηχανία και έχει έναν φθίνοντα πληθυσμό

Διαθέτει ένα μικρό προστατευμένο λιμάνι αλλα δεν είναι εξοπλισμένο με μοναδες επισκευής πλοίων η χώρους αποθήκευσης. Το Καστελοριζο δεν είναι κατάλληλο για αεροπορικές εγκαταστάσεις.»

ΕΔΩ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ: Acheson-Kastelorizo02
«DRAFT DCI Breifing for Vinson Subcommittee

Κύπρος

Ι. Στην Κυπρο η εικόνα εχει αλλάξει δραστικά από τις αρχές Ιουνίου όταν μια τουρκική εισβολεί αποφεύχθηκε οριακά.

Α. Οι Έλληνες που έδειξαν να αιφνιδιάζονται τον Ιούνιο μεταφέρουν άνδρες και όπλα στην Κυπρο τις τελευταίες έξι εβδομάδες που ξεφορτώνονται νύκτα με μετρά ασφαλείας στην Λεμεσό.

Β. Υπάρχουν 7-8.000 άνδρες στο νησι ,πολλοί εξ αυτών με χαρτιά ελληνοκυπρίων .Πιστεύουμε οτι υπάρχουν τρία συντάγματα πεζικού ,με πρόσθετες μοναδες πυροβολικού και ειδικές δυνάμεις που βρίσκονται στο Τρόοδος….

1. C. Ελληνοκυπριακές ανεπίσημες δυνάμεις διάσπαρτες σε όλο το νησι φθάνουν τους 30-35 χιλιάδες και είναι εχθρικές τόσο στις σχέσεις με τις δυνάμεις του ΟΗΕ όσο και με τους Τούρκους.

ΙΙ. Οι τούρκοι έχουν ανεπίσημους όχι περισσοτέρους από 13.000 και στερούνται μεταφορικών μέσων ,όπλων και εξοπλισμό.

Α. Και οι τούρκοι διοχετεύουν άνδρες και όπλα στην Κυπρο αλλα δεν συγκρίνονται με αυτά που στέλνουν οι Ελληνοκύπριοι. Δεν υπάρχουν πιθανότατα περισσότεροι από 1000 τούρκοι από το όριο των 650 ανδρών που προβλέπει η Συνθήκη .

Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι είναι πολύ δυσκολότερη τώρα η όποια τουρκική παρέμβαση από ότι ηταν τον Ιούνιο.

Οι συνομιλίες Άτσεσον στην Γενεύη με εκπροσώπους της Ελλάδας και της Τουρκίας μετά από παρέμβαση του προέδρου Τζόνσον .

Ο Ατσεσον προσφέρει όχι ένα «αμερικανικό σχέδιο» αλλά προκαταρκτικές προτάσεις.

Προβλέπει την δημιουργία τουρκικής βάσης στην Κυπρο μεγάλο βαθμό τοπικής αυτοκυβέρνησης για ητν τουρκική μειονοτητα και διεθνή παρουσία για την διασφάλιση της προστασίας των μειονοτικών δικαιωμάτων .Η προτεινόμενη τουρκική βάση θα βρισκεται στην Καρπασία . Αυτή η βάση θα εξυπηρετεί τόσο την τουρκική εθνική ασφάλεια και σε έκτακτη κατάσταση θα προσφέρει ασφαλή περιοχή για την τουρκοκυπριακή μειονότητα.

Ο Ατσεσον πρότεινε μια επιτροπή του ΟΗΕ που θα εγκατασταθεί στο νησί και θα εγγυάται τον σεβασμό των δικαιωμάτων της Τουρκοκυπριακής μειονότητας

Οι Έλληνες και οι Τούρκοι έδειξαν θέλησή να διαπραγματευθούν στα περισσότερα θέματα αλλα ακομη οι θέσεις τους απέχουν πολύ.

-Οι τούρκοι ενώ επιμένουν για κάτι που θα μοιάζει με πλήρη διχοτόμηση , έχουν δείξει ελαστικότητα στις γραμμές συνόρων.

Επιμένουν πάντως για το δικαίωμα της Τουρκίας για κυριαρχία σε ένα τμήμα της Κυπρου και ότι αυτή η περιοχή πρέπει να είναι αρκετα μεγάλη ώστε να ανταποκρίνεται στις ς ανάγκες κύρους και ασφάλειας της Τουρκίας.

Για λόγους στρατιωτικών αναγκών ,απαιτούν κάθε πρόταση για την Βάση να περιλαμβάνει ολη την Καρπασία και μια σημαντική λωρίδα γης κατά μήκος της βορειοανατολικής πτέρυγας του νησιου…

Οι τούρκοι έδειξαν κάποιο προκαταρκτικό ενδιαφέρον για την ελληνική προσφορά του μικρού νησιου του Καστελόριζου ακριβώς εξω από τις την νοτιοανατολική ακτή της Τουρκίας αλλα μόνο ως μέρος μιας συνολικότερης φόρμουλας.

Ο τούρκος στρατιωτικός που συμμετέχει στις συνομιλιες , που αντανακλά τις απόψεις του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου, επεμεινε ότι η Τουρκία θα πρεπει να εχει τουλάχιστον ένα λιμάνι , με προτίμηση την Κυρήνεια και επίσης να εχει δικαιώματα και στην Αμμόχωστο.

Οι Έλληνες σύμφωνα με το Έγγραφο απορρίπτουν την ιδέα της κυρίαρχης τουρκικής βάσης και αντιπροτείνουν μια Βάση έναντι μακροχρόνιας μίσθωσης….».

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Η υπόθεση έφτασε στα χέρια του εισαγγελέα μετά την αποκάλυψη του «Πρώτου Θέματος» που είχε φέρει στο φως τις καταγγελίες υπαλλήλων του οργανισμού που υποστήριζαν ότι η κυρία Γιαννακοπούλου είχε πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων μια εικόνα της Παναγίας

Λίγους μήνες μετά την αποκάλυψη του «Πρώτου Θέματος» για τη διευθύνουσα σύμβουλο του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ), 'Ελενα Γιαννακοπούλου, που είχε πετάξει την εικόνα της Παναγίας στα σκουπίδια η εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας προχώρησε στην άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος της.

Πλέον, με βάση τη δίωξη που ασκήθηκε από την εισαγγελία, η κ. Γιαννακοπούλου αντιμετωπίζει κατηγορίες για προσβολή θρησκεύματος και παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί πως ο αντιρατσιστικός νόμος εφαρμόζεται πρώτη φορά για υπόθεση η οποία σχετίζεται με θρησκευτικές διακρίσεις!
Η συγκεκριμένη υπόθεση μπήκε στο «μικροσκόπιο» της εισαγγελίας Πρωτοδικών έπειτα από έγγραφη καταγγελία προς το υπουργείο Παιδείας, στην οποία εργαζόμενοι στον ΕΟΠΠΕΠ (υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας) ανέφεραν ότι η κ. Γιαννακοπούλου, είχε ξεκινήσει διωγμούς εναντίον όσων φορούν ή έχουν στους χώρους της εργασίας τους χριστιανικά σύμβολα απαιτώντας την απομάκρυνσή τους. 

Ακόμη, οι εργαζόμενοι ανέφεραν - όπως είχε αποκαλύψει το Πρωτο Θέμα τον περασμένο Αύγουστο - ότι η διευθύνουσα σύμβουλος παραμονές Δεκαπενταύγουστου πέταξε εικόνες της Παναγίας στο καλάθι των αχρήστων και προσπάθησε μάλιστα να αφαιρέσει σταυρό από τον λαιμό υπαλλήλου της. 

Τα όσα αναφέρονταν στην καταγγελία ακούγονται απίστευτα, αλλά διατυπώθηκαν επωνύμως και ενυπογράφως από δύο υπαλλήλους, οι οποίοι ανέφεραν για την κ. Γιαννακοπούλου: «Την στιγμή που διαπίστωσε την ύπαρξη της ιερής εικόνας της Παναγίας Θεοτόκου πάνω στο γραφείο της, την άρπαξε και την πέταξε σε καλάθι σκουπιδιών, λέγοντας ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται εικόνες στα γραφεία. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το μέρος μου και μόλις διαπίστωσε ότι φέρω σταυρό στο λαιμό μου φώναξε “τι είναι αυτά που φοράς”, άρπαξε τον σταυρό που φορούσα, ρωτώντας με aν νομίζω ότι θα με σώσει αυτό που φορώ. Συνεχίζοντας προχώρησε στο γραφείο εργασίας μου, λέγοντας να μαζέψω τις εικόνες από δω μέσα (τις οποίες αποκάλεσε “παπαριές”) αναφερόμενη στις μικρές εικόνες που έχω πάνω στο γραφείο εργασίας μου, ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται».

Χαρακτηριστικά, στην καταγγελία της προϊσταμένης της Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών, αναφέρονταν ότι η  διευθύνουσα σύμβουλος την απείλησε ότι θα την οδηγήσει στο Διοικητικό Συμβούλιο με το ερώτημα της απόλυσης χωρίς να εξηγήσει τον λόγο. Η προϊσταμένη στην καταγγελία της ανέφερε ακόμη για την κ. Γιαννακοπούλου:

«Αυτό που με συγκλόνισε βαθύτατα ήταν η στάση και η εντολή σχετικά με τις ιερές εικόνες και τα θρησκευτικά σύμβολα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, καθόσον έπληξε το θρησκευτικό μου συναίσθημα. Από καμία διάταξη νόμου ή κανονισμού δεν υποχρεούμαι να αποκρύπτω στον χώρο της εργασίας μου ότι είμαι μέλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ούτε υποχρεούμαι να ανέχομαι μέσα στον χώρο της εργασίας μου την προσβολή ιερών αντικειμένων της Εκκλησίας όπου ανήκω. Εχω το δικαίωμα, όπως κάθε κάτοικος αυτής της χώρας ασχέτως θρησκεύματος, να φέρω πάνω μου θρησκευτικά σύμβολα της πίστης μου και να τα ’χω στη θέση εργασίας μου εφόσον δεν κωλύουν την εκτέλεση των υπηρεσιών μου (τέτοιο ζήτημα άλλωστε ουδείς προϊστάμενος μου έθεσε μέχρι σήμερα). Καμία επίσης ιεραρχική εξουσία δεν χορηγεί σε κανέναν προϊστάμενο το δικαίωμα να καταφέρεται με έργα ή λόγια εναντίον της θρησκευτικής πίστης, να προσβάλει ή να απαγορεύει θρησκευτικά σύμβολα- αντικείμενα που ανήκουν σε οποιονδήποτε εργαζόμενο του Οργανισμού».

Πηγή: Πρώτο Θέμα

1. Στην ιστορική Βλάστη Κοζάνης πρωτοβλάστησε ο τρυφερός και ευαίσθητος βλαστός της Χάριτος, ο Στέργιος Βίττης (1/4/1927–4/11/2009), του Νικολάου και της Βασιλικής. Η εξυπνάδα, η ευφυΐα και η μελέτη του, από πολύ νωρίς μαγνήτιζαν στην ζωή του κάθε αριστεία και πρόοδο. Άριστος παντού και συγχρόνως σεμνός, ταπεινός και μετρημένος, απλός και προσηνής. Παρά την αγριότητα της ταραγμένης μεταπολεμικής εποχής, επιλέγει αποφασιστικά την Θεολογία σαν την επιστήμη της καρδιάς του.

Η ιστορία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή Βυζαντινής έχει αναδείξει σπουδαίες προσωπικότητες, οι οποίες με το ισχυρό φρόνημα, το αγωνιστικό πνεύμα και τις Ορθόδοξες αξίες τους, έχουν στιγματίσει την πορεία της Αυτοκρατορίας. Ένας από αυτούς είναι ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης, Αυτοκράτορας, κυβερνήτης, διπλωμάτης, στρατιωτικός και Άγιος.

Η περίφημη ομιλία του πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά αμέσως μετά τη φασιστική εισβολή, στους δημοσιογράφους στις 30 Οκτωβρίου 1940, στην οποία εξηγεί την απόφαση του να απορρίψει το ιταλικό τελεσίγραφο, αποκαλύπτει το καθαρό βλέμμα αυτής της ιστορικής προσωπικότητας απέναντι στις γεωπολιτικές ισορροπίες εκείνου του καιρού… παρότι κατηγορείται για «φασιστικές εκλεκτικές συγγένειες», αλλά και το γεγονός της στρατιωτικής του εκπαίδευσης στη Γερμανία, δεν στάθηκαν ικανά να τον παρεμποδίσουν να διακρίνει, ότι το μέλλον της χώρας ήταν με τις ναυτικές δυνάμεις…

«Κουρασμένη, ἔχοντας χάσει σχεδόν κάθε ἐνδιαφέρον ἔκανα τίς ἀσκήσεις μου yoga, τίς mantra. Καταλαβαίνεις, μέχρις ἐκείνη τήν στιγμή, δέν εἶχα ποτέ προσευχηθῆ, δέν ἤξερα καμμιά προσευχή. Καί νά πού ἕνα ἐγχειρίδιο τῆς yoga πρότεινε νά κάνω μιά ἄσκησι μέ τό Πάτερ ἡμῶν, τήν Κυριακή προσευχή. Βάλθηκα νά τήν λέω σάν ἕνα mantra, χωρίς ἔκφρασι, μέ αὐτόματο τρόπο. Ἀφοῦ τήν διάβασα περίπου ἕξι φορές, ξαφνικά ἀναστατώθηκα. ῎Οχι μόνο ἡ κουτή λογική μου, ἀλλά ὁλόκληρο τό εἶναι μου κατάλαβε ὅτι Αὐτός ὑπῆρχε, Αὐτός ὁ ζῶν Θεός, ὁ προσωπικός, πού μέ ἀγαπᾶ, πού ἀγαπᾶ ὁλόκληρη τήν δημιουργία, ὁ Θεός πού δημιούργησε αὐτό τόν κόσμο καί πού ἔγινε ἄνθρωπος ἀπό ἀγάπη, ὁ ἐσταυρωμένος καί ἀναστημένος Θεός. Σ᾽ ἕνα λεπτό τό “μυστήριο” τοῦ χριστιανισμοῦ μοῦ ἀποκαλύφθηκε καθώς καί ἡ ἀληθινή ζωή καί ἡ θέσι μου σ᾽ αὐτή τή ζωή. Πραγματικά σώθηκα.

Τά πάντα μέσα μου ἄλλαξαν Ὁ παλαιός ἄνθρωπος πέθανε. ῎Οχι μόνο ἀπέρριψα κάθε τι πού εἶχε ἀξία γιά μένα, τά ἰδανικά μου, ἀλλά καί ὅλες οἱ παλιές μου συνήθειες καί ἰδιαιτερότητες τοῦ χαρακτῆρα μ᾽ ἐγκατάλειψαν».

«Αὐτό πού τό καλύτερο κήρυγμα δέν θά μποροῦσε νά φέρη σέ πέρας σέ περίοδο εἰρήνης [τή μεταστροφή], τό κάνουν σέ μᾶς ἁπλᾶ ἀντικείμενα. Τό πρῶτο χωρίο τοῦ Εὐαγγελίου τό ὁποῖο βρίσκουμε σ᾽ ἕνα βιβλίο ἀντιθρησκευτικῆς προπαγάνδας εἶναι ἱκανό νά ἀναστατώση τή ζωή μας».

Πολλές φορές ἐμεῖς, οἱ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, δέν βοηθᾶμε στήν ἱεραποστολή. «Θυμᾶμαι ἕναν ἱερέα σέ μιά ἐκδρομή στή Γερμανία, πού εἶχε ὀργανωθῆ ἀπό μιά ἐνορία χωριοῦ. Κατά τή διάρκεια τῶν δύο ἡμερῶν κατά τίς ὁποῖες διήρκεσε ἡ ἐκδρομή ὁ νέος ἱερέας ἀθλητικός καί χαρούμενος μᾶς μίλησε γιά ὅλα, γιά ἀεροπλάνα καί ποδόσφαιρο, γιά τίς ἐκλογές καί τή διατροφή· γέλασε πολύ, προσπάθησε νά ψυχαγωγήση ὅλο τόν κόσμο. Μέ λίγα λόγια ἦταν σάν ἕνας ὑπεύθυνος ψυχαγωγίας. Ἐνῶ ὁ τόσο ὄμορφος κόσμος πίσω ἀπό τά τζάμια, μέ τίς ἀπότομες πλαγιές του καί τή λάμψι τῶν μπλέ καί μώβ χρωμάτων του μοῦ ἔφερνε στό νοῦ αὐθόρμητα τούς στίχους τῶν ψαλμῶν: “Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα Σου Κύριε! Πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας”.
Μόλις ἐπιστρέψαμε, τόν ρώτησα:

› Γιατί δέν μιλήσατε μιά φορά γιά τό Θεό γιά τήν ὀμορφιά τῆς δημιουργίας;

Μοῦ ἀπάντησε:

› ῎Αν μιλοῦσα γιά τό Θεό θά ἔχανα τούς ἀνθρώπους μου, θά ἔμενα μόνος.

› Μά ἡ μοναξιά ποτέ δέν ἦταν ἁμαρτία, τοῦ εἶπα σκεπτόμενη ὅτι δέν ἦταν ἀλήθεια, ὅτι θά ἔχανε τούς ἀνθρώπους του.

Οἱ χωρικοί πάντα μέ ἄκουγαν εὐχάριστα ὅταν μιλοῦσα γιά τήν Ἐκκλησία, γιά τήν προσευχή. Μοῦ ξαναζητοῦσαν νά πάω νά τούς δῶ».

«Τό ὅτι ὑπάρχει ὁ Θεός, ἐμεῖς τό γνωρίζουμε χωρίς τήν παραμικρή ἀμφιβολία. Πολλοί ἀπό μᾶς ἔγιναν χριστιανοί χωρίς καθόλου νά τό περιμένουν καί δέχθηκαν ἰδιαίτερες ἀποκαλύψεις. ῎Εζησαν τέτοιες καταστάσεις, πού μοιάζουν πολύ μέ ἐκεῖνες τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅταν πήγαινε στή Δαμασκό. Δέν ἤμασθαν ἐμεῖς πού ἀναζητούσαμε τό Θεό· ὁ Θεός μᾶς ἀναζητοῦσε καί μᾶς βρῆκε. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό ὅλες τίς ἀλήθειες στή μεταστροφή μας. Αὐτή εἶναι ἡ καλύτερη ἀπόδειξι γιά τήν ὕπαρξι τοῦ Θεοῦ».

«Ἀρκετές φορές μέ βασάνιζε ἡ πλήρης ἀδιαφορία τῶν yogi γιά τά προβλήματα τοῦ πλησίον, σάν νά μήν ὑπῆρχε γι᾽ αὐτούς κανένας ἄλλος, παρά μόνο τό δικό τους “Ἐγώ”. Ὁ μόνος λόγος, γιά τόν ὁποῖο δέν ἔπρεπε κανείς νά ἐξοργίζη τούς ἄλλους ἦταν, διότι ἔτσι σπαταλιόταν πολύτιμη ἐνέργεια. Τήν ἀρνητική συμπεριφορά δέν τήν ἀξιολογοῦσαν ἠθικά, ἀλλά ἀπό τήν ἄποψι τῆς ἐνεργείας. Τελικά μέ ἀποδέσμευσε ἀπό τούς yogi τό ἀκόλουθο σημαντικό περιστατικό.

Ὁ φίλος μου Β. [ὁ ὁποῖος καί τήν ὁδήγησε στή yoga] ἐργαζόταν σ᾽ ἕνα σταθμό Πρώτων Βοηθειῶν. Μιά φορά μοῦ διηγήθηκε, ὅτι στή διάρκεια μιᾶς στοχαστικῆς περισυλλογῆς εἶδε, στήν ὄχθη τῆς λίμνης, ἕνα μεθυσμένο νά πέφτη μέσα καί νά κινδυνεύη νά πνιγῆ. Ὁ Β. σκέφθηκε, ὅτι δέν ἦταν δυνατόν νά διακόψη τό στοχασμό του καί ὁ ἄνθρωπος πνίγηκε.

Ἡ διήγησι αὐτή τοῦ φίλου μου σήμανε τό τέλος τῆς φιλίας μας. Μέ ἔκανε νά φρίξω».

Σε άλλη της επιστολή (2 Απριλίου, 1981) γράφει:

Παρευρέθηκα στη σύναξη των προτεσταντικών εκκλησιών του Αμβούργου. Μου κτύπησε άσχημα η πολιτικάντικη δραστηριοποίηση των νέων. Εκείνη την ημέρα της Εκκλησίας μιλήσανε τόσο λίγο για την πίστη και την Εκκλησία. Είχα την εντύπωση ότι βρισκόμουνα σε μια τεράστια συνάντηση κομμουνιστικών νεολαιών (όπως υπήρχαν στη Ρωσία τα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση), όπου βασιλεύει το πνεύμα της αγέλης, όπου δεν υπάρχουν πρόσωπα, παρά μόνον μάσκες, ούτε ανθρώπινες φωνές, ούτε ιδέες, μοναχά η δημαγωγία.

Εκείνη την ημέρα γνώρισα τον γερμανικό ειρηνισμό. Η επιθυμία να παλέψεις για την ειρήνη δεν είναι άσχημη καθ' εαυτή. Όλος ο κόσμος θέλει την ειρήνη. Αλλά για τους ρώσους χριστιανούς είναι φανερό ότι χωρίς την εσωτερική ειρήνη κι ελευθερία η εξωτερική ειρήνη και ελευθερία είναι αδύνατες. Ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ είπε: "Να έχετε την εσωτερική ειρήνη και χιλιάδες ανθρώπων θα σωθούν δίπλα σας". Αλλά, γι' αυτούς τους νέους, απ' ότι φαίνεται δεν τους ενδιαφέρει να ζήσουν, αλλά να επιζήσουν. Ήταν ντροπή ν' ακούς χριστιανούς να λένε: "Καλύτερα κόκκινος παρά νεκρός".

Για τη ρώσικη νεολαία ισχύει το αντίθετο, είναι έτοιμη να χάσει τη φυσική ζωή για να μην πεθάνει πνευματικά.
Στη Δύση όπου οι άνθρωποι υποφέρουν, λιγότερο από αλλού, ψάχνουν να βρουν τις αιτίες του πόνου έξω από τον ίδιο τον άνθρωπο: για παράδειγμα στις δομές της κοινωνίας. Στις χώρες που γενικά, υποφέρουν, οι άνθρωποι προσδιορίζουν τις αιτίες των οδυνών τους στον εσωτερικό τους εαυτό. Έτσι η οδύνη φωτίζει. Η Δύση έχει ακόμη την αυταπάτη ότι αλλάζοντας τις εξωτερικές συνθήκες μπορούμε και πρέπει να εξαφανίσουμε τελείως τον πόνο από την γη. Η ρωσική εμπειρία αντιλέγει σε μια τέτοια ιδέα. Ικανός αριθμός χριστιανών αισθάνονταν ευτυχείς μέσα στη φυλακή και οι μάρτυρες αισθάνθηκαν πραγματική χαρά. Μπορεί κανείς να είναι ευτυχής στο Γκουλάγκ και δυστυχής μέσα σ' ένα παλάτι.

Η δραστηριοποίηση και η ανησυχία των νέων ειρηνιστών παίρνει άσχημη μορφή. Αυτό που φοβίζει είναι  ότι μέσα σ' αυτό το κίνημα το άτομο εξαφανίζεται. Εκεί αρχίζει ο ολοκληρωτισμός.

Πηγή: (Ἀρχίμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Ὁ Ἧχος τῶν Θεϊκῶν Βημάτων, ἐκδ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἀθήνα 2011) Αβέρωφ, Ορθόδοξη Κελτική και Αγγλοσαξονική Εκκλησία

Η Στρατιωτική Παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, σε απευθείας μετάδοση της ΕΡΤ από τη Θεσσαλονική (28/10/2017)

Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=w6PyqPt-HBI

Συνεκλόνισε το Πανελλήνιον η μεγάλη εις πλήθος και ενθουσιώδης εις παλμόν ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας, «Λέμε ΟΧΙ» προς το Υπουργείον Παιδείας δια το ζήτημα των θρησκευτικών. Οι Ορθόδοξοι αναμένουν από τους Ποιμένας των να αρθούν εις το ύψος των περιστάσεων και να υψώσουν και οι ίδιοι ομού μετά του ευσεβούς λαού την φωνήν τους έναντι του εγκλήματος που συντελείται εις βάρος των παιδιών μας. Τους καλεί η Αρχιερατική των ευθύνη. Τους καλεί η εκκλησιαστική ιστορία της πατρίδος μας. Οφείλουν και αυτοί να ορθώσουν ένα ΟΧΙ εις την παράδοσιν του μαθήματος των θρησκευτικών εις το ιδεοληπτικόν κυβερνών κόμμα της κατοχής… μόλις του 10% (1.925.000 ψήφοι εις τας εκλογάς του Σεπτεμβρίου 2015 έναντι περίπου 20.000.000 Ελλήνων εσωτερικού και εξωτερικού)!

Η πορεία αυτή δεν ήτο η μόνη δράσις καθώς εκδηλώσεις κατά των θρησκευτικών έλαβαν χώραν εις Αθήνας, Θεσσαλονίκην, Λάρισαν, Αγρίνιον, Κιλκίς, Καλαμπάκα κ.α., ενώ δεκάδες γονέων καθημερινώς επιστρέφουν τα βιβλία εις Ξάνθην, Καβάλαν, Φλώριναν, Αγρίνιον, Άργος, Πάτμον, Κρήτην κ.α. Το αυτόν έπραξαν και 47 μαθηταί της Γραβιάς Φωκίδος. Ήδη η Ι. Κοινότης του Αγίου Όρους εζήτησε την απόσυρσιν των φακέλων και πρώται έδωσαν το παράδειγμα δύο Ι. Μητροπόλεις (Σιδηροκάστρου και Λέρου) που έλαβαν απόφασιν δι’ επιστροφήν των βιβλίων και επαναφοράν των παλαιών.

Οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίται εποίησαν άριστα ζητούντες την απόσυρσιν του νόμου αλλαγής φύλου και επηνέθησαν από τον λαόν. Όμως ο λαός εξεσηκώθη δια τα θρησκευτικά όχι απλώς δι’ ένα νόμον. Από αυτόν τον λαόν θα ζητήση η Εκκλησία να «ξεσηκωθή» εις περίπτωσιν χωρισμού με την Πολιτείαν. Δια τούτο αν επιθυμή ο Αρχιεπίσκοπος και οι Ιεράρχαι την αρωγήν του, ας κλίνουν ευήκοα ώτα εις το κατεπείγον αυτό ζήτημα. Ποίος θα σας ακολουθήση, εάν δοθή η εντύπωσις ότι εσυνθηκολογήσατε εις το παρασκήνιον δια τα θρησκευτικά, ώστε να επιτύχετε συμφωνία δια την περιουσίαν; Μη αναμένετε μόνον από τον Αρχιεπίσκοπον, τον οποίον εκολάκευσεν η Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης με την αναγόρευσίν του εις επίτιμον διδάκτορα (σπουδαίος τίτλος δι’ Αρχιεπίσκοπον!) και του οποίου επιστήθιος φίλος τυγχάνει ο ενορχηστρωτής της αποδιοργανώσεως των θρησκευτικών κ. Στ. Γιαγκάζογλου. Ενθυμείσθε ότι, όταν ο Μακαριώτατος εχαρακτήρισε τα νέα προγράμματα ως «απαράδεκτα και επικίνδυνα», τα μέλη του ΚΑΙΡΟΥ δεν εδίστασαν να εκτοξεύσουν τα ιοβόλα βέλη τους; Εις αυτούς στηρίζεσθε; Μήπως δεν είναι υπέρ του χωρισμού ο ΚΑΙΡΟΣ;

Το προμελετημένον έγκλημα

Ο Ιερομ. Δαμασκηνός, πρ. Αρχιγραμματεύς της Ι. Κοινότητος, είχε προεπισημάνει την μετατροπήν του μαθήματος εις θρησκειολογικόν ήδη με επιστολήν του προς τον Αρχιεπίσκοπον την 15ην Αυγούστου 2013(!):

«Το τραγικώτερον όμως και επικινδυνοδέστερον είναι η επιμονή των λεγομένων θεολόγων, μικράς μειοψηφίας, αλλά πεισμώδους και αποφασιστικής εις τας ενεργείας της, δια την πνευματικήν μετάλλαξιν της Ελλάδος. Η ομάς αύτη των θεολόγων, οιονεί προέκτασις της Τρόϊκα, με επικεφαλής τον από δεκαετίας Σύμβουλον του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, κ. Στ. Γιαγκάζογλου, και ομάς ετέρων θεολόγων, τινές των οποίων (δέκα τον αριθμόν) είναι μέλη της συντακτικής επιτροπής του (νυν εκπεσόντος εκ της Ορθοδοξίας) περιοδικού ΣΥΝΑΞΗ, ιδρυθέντος τη παροτρύνσει σεπτών Αγιορειτών Πατέρων υπό του αειμνήστου Π. Νέλλα, προσπαθεί να επιβληθή δυναστικώς και παρά πάσαν δημοκρατικήν δεοντολογίαν εις την εκπαίδευσιν των Ελληνοπαίδων, μεταβάλλουσα το μάθημα της διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις θρησκειολογίαν, με το πρόσχημα της παρουσίας μιας μικράς μειοψηφίας λαθρομεταναστών εις την Ελλάδα, και επειγομένη να εφαρμόση Ευρωπαϊκάς οδηγίας ως και άλλων σκοτεινών κέντρων. Επί έτη τώρα ο κ. Γιαγκάζογλου είναι αμετακίνητος εις το Υπουργείον Παιδείας και το Παιδαγωγικόν Ινστιτούτον, υφ’ όλας τας Πολιτικάς μεταλλάξεις, εν σχέσει με άλλους συναδέλφους του. Ο κ. Γιαγκάζογλου υποβάλλει υπομνήματα εις τους Υπουργούς Παιδείας το πρώτον από το 2008 εις τον κ. Στυλιανίδην, (όρα τεύχος 108, περιοδ. ΣΥΝΑΞΗ, σελ. 71-79), δημοσιογραφεί εις το διαδίκτυον και άλλα περιοδικά θεολογικού και μη περιεχομένου, προκειμένου να επιβάλη το πεπλανημένον και αρρωστημένον φρόνημά του εις τα Σχολεία της Ελλάδος. Εκπλήσσει η επιμονή του και η εργώδης προσπάθειά του να καταργήση τον ορθόδοξον τρόπον αγωγής των Ελληνοπαίδων και να αναμίξη την αλήθειαν με το ψεύδος, τα πνευματικά μύρα με τας πνευματικάς σήψεις και να μεταβάλλη το μάθημα της ορθοδόξου αγωγής εις θρησκειολογίαν. Εις τα γραπτά του αποτυπούται ο κλασσικός τύπος του εκ της υπερηφανείας πεπλανημένου θεολόγου, τον οποίον ακολουθεί τυφλά η ομάς των εμπειρογνωμόνων θεολόγων, συνπλανηθείσα μετ  αὐτοῦ, μάλλον μωρολόγου, κατά τον λόγον του αποστόλου Παύλου: «φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία… (Ρωμ. 1, 22), διότι αυτός και οι ομόφρονές του παραθέτουν την Αλήθειαν του Χριστού, παραλλήλως με την πλάνην του Σατανά, χωρίς να ομολογούν, ποία είναι η Αλήθεια και ποία η πλάνη των θρησκειών».

Η Ακαδημία της Δημητριάδος

θα κυβερνά την Εκκλησίαν;

Το 2008 οι από ετών φίλοι κ. Στ. Γιαγκάζογλου και Π. Καλαϊτζίδης, Διευθυντής της Ακαδημίας, εις το υπόμνημά των προς το Υπουργείον Παιδείας εδήλωναν ότι το μάθημα δεν θα είναι ούτε κατηχητικόν ούτε καν ομολογιακόν και έχοντες προβλέψει τας αντιδράσεις των γονέων προειδοποίουν το Υπουργείον δια λήψιν μέτρων: «υπάρχει ενδεχόμενο πολλοί γονείς για λόγους ευσέβειας… να ζητούν απαλλαγή των παιδιών τους από τα Θρησκευτικά, γιατί, απλώς, δεν θα συμφωνούν με την μη ομολογιακή η ακραιφνώς παραδοσιακή και ορθόδοξη γραμμή στη διδασκαλία»! Οι κύριοι αυτοί προσποιούνται ότι αγνοούν ότι εις τας 20 από τας 28 χώρας της Ευρώπης το μάθημα είναι ομολογιακόν;

Ο κ. Γιαγκάζογλου με τον κ. Καλαϊτζίδην εις το ίδιον υπόμνημά τους εισηγούντο επίσης «να μην εποπτεύεται το μάθημα από την Εκκλησία» και εφέτος κατά την διεξαγωγήν του διαλόγου δια τα θρησκευτικά υπεστήριζον ότι δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνεται ουδείς εκτός των μελών του ΙΕΠ, εξοβελίζοντες ακόμη και την Εκκλησίαν (Αυτά εδήλωσε και ο κ. Χρ. Σταμούλης, ο υπέρμαχος και εισηγητής της εκλογής του κ. Γιαγκάζογλου εις την θέσιν Καθηγητού της Δογματικής, βλ. Ο.Τ. φ. 2162/28.04.2017. Ο κ. Σταμούλης είχε καταφερθή και γενικώς κατά της Εκκλησίας, βλ. Ο.Τ. φ. 2167/02.06.2017). Οι κύριοι αυτοί προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν ότι από τας 28 χώρας της Ευρώπης μόνον εις τρεις (Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρος) αποφασίζει μονομερώς το Κράτος;

Θεμέλιον του νέου μαθήματος ώριζαν το θρησκευτικόν φαινόμενον: «ως βάση του μπορεί να χρησιμοποιηθεί το θρησκευτικό φαινόμενο γενικά… θα απευθύνεται και θα ενδιαφέρει όλους τους μαθητές, ανεξαρτήτως ομολογίας η θρησκεύματος». Πράγματι αυτό αποτυπώνεται εις τους νέους φακέλους. Κατηγορηματικοί ήσαν και ο κ. Κ. Γαβρόγλου και ο κ. Γερ. Κουζέλης ότι τας αποφάσεις θα λάβη μόνη της η Πολιτεία και μάλιστα προς αυτήν την θρησκειολογικήν κατεύθυνσιν. Κατά την κοπήν της πίττας της νεολαίας της Κωνσταντινουπόλεως παρουσία του Πατριάρχου Κων/λεως ο κ. Υπουργός είπε (Ο.Τ. αρ. 2150/ 27.01.2017): «Το μήνυμα του Οικουμενισμού δεν είναι μονάχα ένα μήνυμα θρησκευτικό, είναι βαθιά πολιτικό μήνυμα, ένα μήνυμα προς όλα τα μέλη μιας κοινωνίας, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων», προϊδεάζων ότι και το νέον περιεχόμενον των θρησκευτικών θα απευθύνεται εις όλους «ανεξαρτήτως των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων»! Άλλωστε το στίγμα του το είχε δώσει ήδη, όταν επισκεπτόμενος μουφτείαν εις την Θράκην εφωτογραφήθη κρατών τον Κοράνιον με εκατέρωθεν αυτού δύο ιμάμηδες. Το ΙΕΠ όμως είχεν επίσης προκαταλάβει το αποτέλεσμα με ανάρτησιν εις τον επίσημον ιστότοπόν του της εισηγήσεως του Αυστριακού Καθηγητού κ. Rothgangel, προσκεκλημένου της Τμ. Θεολογίας της Θεσσαλονίκης, της 9ης Δεκεμβρίου 2016, εις την οποίαν χαρακτηριστικώς ανεφέρετο το εξής: «θα πρέπει να κλίνουμε προς το συμπληρωματικό σχήμα Θεολογία και ταυτόχρονα Θρησκειολογία»! Εις αυτό μήπως δεν ανεφέρετο και η φράσις του κ. Κουζέλη «θα υπάρξουν σαρωτικές αλλαγές»;!

Η Arigatou θα κυβερνά την Εκκλησίαν;

Ηγετικήν δράσιν λόγω αρμοδιότητος είχεν ο κ. Αγγ. Βαλλιανάτος, δια τον οποίον κατέστη γνωστόν ότι είναι μέλος εις την διεθνή «νεοβουδιστικήν» οργάνωσιν Arigatou. Ο κ. Βαλλιανάτος προς έκπληξιν όλων εις την ημερίδα της 4ης Απριλίου 2017, που ωργάνωσεν ο ΚΑΙΡΟΣ και ήτο παρών ο κ. Γιαγκάζογλου, παρεδέχθη άνευ δισταγμού ότι ανήκει εις αυτήν την οργάνωσιν, αλλά ισχυρίσθη ότι αυτή δεν είναι αποκλειστικώς βουδιστική και ότι δεν τον επηρέασεν ουδόλως εις το ζήτημα των θρησκευτικών. Η «Εστία Πατερικών Μελετών» απήντησε με τεκμήρια ότι όντως ο ιδρυτής –όπως και οργανώσεις μέλη- της Arigatou είναι βουδιστές και ότι το νέον πρόγραμμα των θρησκευτικών έχει πολλάς ομοιότητας με το πρόγραμμα της Arigatou. Το επιχείρημα όμως που συνέτριψε τον κ. Βαλλιανάτον ήτο ότι Συν­οδική απόφασις της Εκκλησίας της Ελλάδος της 27ης Οκτωβρίου 2016 χαρακτηρίζει την οργάνωσιν αυτήν ως «ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη πίστη» και επομένως και μόνον η παραδοχή του ότι είναι μέλος της καθιστά αυτόν εντελώς αφερέγγυον.

Το παράδοξον και επικίνδυνον όμως ήτο ότι ο κ. Βαλλιανάτος εκτός από εισηγητής του νέου προγράμματος ήτο και αξιολογητής του! Κατά γραπτήν δήλωσίν του ο Σεβ. Μεσογαίας υπεστήριξεν ότι, όταν εζήτησαν τας αξιολογήσεις «μας δόθηκε κάπως καθυστερημένα η λεγομένη «Έκθεση Σιδερίδη»… και δύο αχρονολόγητα κείμενα του κ. Αγγ. Βαλλιανάτου»! Να υπενθυμίσωμεν ότι ο κ. Βαλλιανάτος δεν ήτο ο μόνος. Από τα επτά μέλη που ωρίσθησαν δι’ αξιολόγησιν τα πέντε (!) ήσαν και μέλη της συντακτικής ομάδος των προγραμμάτων! «ΚΑΙΡΟΣ κερνάει, ΚΑΙΡΟΣ πίνει…», ως λέει ο λαός.

 Ο προσχηματικός διάλογος

Η μεγαλυτέρα εξαπάτησις του κόσμου ήτο ότι πολύ πριν αρχίσει ο διάλογος ο κ. Γιαγκάζογλου είχε συγκροτήσει ομάδας συγγραφής των νέων φακέλων, άνευ δημοσιοποιήσεως διαγωνισμού συγγραφής! Ο Ιερομ. Δαμασκηνός προείδε την αποτυχίαν του διαλόγου εις άρθρον του (Ο.Τ. αρ. 2148/13.01.2017): «Κάθε διεξαγόμενος διάλογος μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας, με όπισθεν κεκρυμμένον καθοδηγητήν του Κράτους, τον κ. Γιαγκάζογλου, θα αποτύχη παταγωδώς, λόγω του εωσφορικού εγωϊσμού του και του δαιμονικού του πείσματος, να επιβάλλη τας ιδέας του εις την ελληνικήν νεολαίαν. Ποίαι ανθελληνικαί και αντορθόδοξοι δυνάμεις κατευθύνουν τον κ. Γιαγκάζογλου;».

Εις αυτό το σημείον να αναφερθή ότι ο Σεβ. Μεσογαίας ρητώς διευκρίνισεν ότι ανέμενεν ότι ο διάλογος θα εγίνετο από μηδενικήν βάσιν, όπως είχε δηλώσει ο Αρχιεπίσκοπος την 8ην Μαρτίου εις την Ιεραρχίαν: «Μετά πολλή συζήτηση ο κ. Πρωθυπουργός έκανε την πρότασή του, που έχει ως εξής: «Ο διάλογος αρχίζει από μηδενική βάση μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας με θέμα τον εμπλουτισμό του βιβλίου… Όταν τελείωσε η συνάντηση πήρε ο Μακαριώτατος τον Πρωθυπουργό κατά μέρος και του είπε: «Κύριε Πρόεδρε, το αδύνατο σημείο μας είναι μήπως φεύγοντας αύριο δούμε να γίνεται το αντίθετο». Ο Πρωθυπουργός απήντησε: «Η έχουμε λόγο και τον τηρούμε η δεν αξίζει η συζήτηση που κάνουμε!». Υπενθυμίζομεν ότι τον Οκτώβριον του 2016 όταν ωρίζετο η εξ Αρχιερέων τριμελής επιτροπή ο Σεβ. Ναυπάκτου και ο Σεβ. Σιατίστης είχαν αρνηθή να συμμετάσχουν, διότι ο διάλογος αντί να έχη ως βάσιν το παλαιόν πρόγραμμα θα εκκινούσε από «μηδενική βάση»! Τελικώς ούτε αυτό δεν ετηρήθη! Ο Σεβ. Ναυπάκτου μαζί με τον Σεβ. Ηλείας κατά την συνεδρίασιν της Ιεραρχίας της 9ης Μαρτίου 2016 είχαν εκφράσει την δυσ­αρέσκειάν τους προς τον Σεβ. Ύδρας, ο οποίος εχειρίζετο το ζήτημα, κάνοντες λόγον δια υπαναχώρησιν από τας βασικάς τοποθετήσεις και αθέτησιν όσων απεφάσισεν η ΙΣΙ.

Τα μέλη του διαλόγου ήσαν από πλευράς της Πολιτείας οι κ. Γερ. Κουζέλης, γνωστός δια τας αντιεκκλησιατικάς του θέσεις, Γ. Καλαντζής, υπέρμαχος του τεμένους, Στ. Γιαγκάζογλου και Γ. Στριλιγκάς, υπέρμαχοι του ΚΑΙΡΟΥ. Τα μέλη της Εκκλησίας ήσαν οι Σεβασμιώτατοι Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, γνωστός δια τα οικουμενιστικά του φρονήματα, Ύδρας κ. Εφραίμ, ο οποίος είχεν υπογράψει ως πρόεδρος της Επιτροπής Λειτουργικής Αναγεννήσεως την εγκύκλιον περί του καθαγιασμού δύο Αγίων Ποτηρίων, αλλά και διατηρεί παλαιάν φιλικήν σχέσιν με τον κ. Γαβρόγλου, και ο Μεσογαίας κ. Νικόλαος. Ο διάλογος διεξήχθη εις μόλις εξ συναντήσεις! Πολιτικοί και Μητροπολί­ται ηγνόησαν εντελώς την δημοσκόπησιν της «Καθημερινής», που εδείκνυεν ότι πλέον του 66% των γονέων επιθυμούν μάθημα κατηχητικόν η τουλάχιστον ομολογιακόν. Αι αποφάσεις ελήφθησαν πριν συγκληθή η Ιεραρχία.

Κατά την συνεδρίασιν της 27ης Ιουνίου της ΙΣΙ ο Σεβ. Ύδρας παρουσίασεν ως επιτυχίαν μεταξύ άλλων τέσσερα ζητήματα: ότι έγινε διάλογος δια την διδακτέα ύλην, ότι εξησφαλίσθη η υποχρεωτικότης και αι ώραι διδασκαλίας, ότι αφηρέθησαν τρία ακατάλληλα τραγούδια από τους φακέλους και ότι υπάρχει δυνατότης επεμβάσεως εις τα νέα βιβλία. Το Υπουργείον Παιδείας τον διέψευσε και εις τα τέσσερα αυτά σημεία με γραπτάς ανακοινώσεις που έγραφον ότι: ο διάλογος δεν αφεώρα εις την ύλην, η υποχρεωτικότης και αι ώραι δεν είχον αμφισβητηθή ποτέ, τα δύο τραγούδια είχον αφαιρεθή προ της ενάρξεως του διαλόγου, ενώ το τρίτον παραμένει εις την ύλην και ότι δεν υφίσταται δυνατότης επεμβάσεως της Εκκλησίας εις τα νέα βιβλία. Ο Σεβ. Ύδρας ποτέ δεν απήντησεν εις αυτά… Η συνεδρίασις της Ιεραρχίας έληξεν άνευ αποφάσεως της Ιεραρχίας. Εξεδόθη μόνον ενημερωτικόν ανακοινωθέν. Τας επομένας ημέρας είδε το φως της δημοσιότητος κείμενον του Σεβ. Μεσογαίας, ο οποίος απεστασιοποιείτο από όσα είχε δηλώσει ο Σεβ. Ύδρας και εχαρακτήριζε το μάθημα «ουδετερόθρησκο», δηλ. θρησκειολογικόν.

Ποίος τελικώς κυβερνά αυτόν τον τόπον;

Το όλον ζήτημα επρόκειτο εξ αρχής δια συμπαιγνίαν! Εις αυτούς θα στηριχθείτε Σεβασμιώτατοι;

Ο Αρχιεπίσκοπος και οι Μητροπολίται δεν έχουν κατανοήσει κάτι κρίσιμον, ότι η αναθεώρησις του Συντά-γματος δια τον χωρισμόν Εκκλησίας – Πολιτείας είναι αρρήκτως συνδεδεμένη με τα θρησκευτικά καθώς, όταν αι επόμεναι γενεαί θα διδαχθούν ότι όλαι αι θρησκείαι είναι όμοιαι, τότε θα απαιτήσουν ομοίαν θέσιν δι’ όλας εις την Ελλάδα. Ας θυμηθούν τα λόγια του Καθηγητού κ. Schroder εις ημερίδα του Τμ. Θεολογίας ΑΠΘ «“Σχολική θρησκευτική αγωγή και ενοριακή εκκλησιαστική κατήχηση: Ιχνηλασία στα επιστημολογικά τους όρια”» της 4ης Μαΐου 2017, κατά τον οποίο στόχος της θρησκευτικής εκπαιδεύσεως είναι οι νέοι «να κατανοήσουν τη σημασία που έχουν οι θρησκείες στη σύγχρονη κοινωνία και πως μπορεί να προσδιοριστούν οι σχέσεις μεταξύ Εκκλησιών, θρησκευτικών κοινοτήτων και Πολιτείας»… Να συνέλθη επιτέλους η Ιεραρχία και να αποφασίση δια ψήφου αναλαμβάνουσα τας ευθύνας της!

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Μὲ μεγάλη τιμὴ σᾶς προσκαλοῦμε στὴ Θεία Λειτουργία ποὺ θὰ τελεσθεῖ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῶν Ἀσωμάτων - Ἁγίου Γεωργίου (Ροτόντα), τὴν παλαιὰ Μητρόπολη τῆς Θεσσαλονίκης, τὸν πρῶτο χριστιανικὸ αὐτοκρατορικὸ Ναὸ μετὰ τὸ τέλος τῶν διωγμῶν.

Ἃς βρεθοῦμε γιὰ λίγο μέσα στὸ μεγαλοπρεπὲς οἰκοδόμημα, μὲ τὸν θαυμάσιο χριστιανικὸ διάκοσμο, ὅπως τὰ ψηφιδωτά τῆς ζώνης τῶν μαρτύρων, ποὺ προβάλλουν μπροστά μας, μέσα σὲ μιὰ ὑπερκόσμια λιτανεία.

Ἐλᾶτε νὰ ζήσουμε μέσα στὸν ὑπέροχο αὐτὸν Ναὸ τὴ δόξα τοῦ Βυζαντίου, τὴν ἱστορία καὶ τὰ θαύματα τῆς Θεσσαλονίκης.

Παρασκευή, 3 Νοεμβρίου 2017, ἡμέρα Ἀνακομιδῆς λειψάνων Ἁγίου Γεωργίου Τροπαιοφόρου

καὶ

Τετάρτη, 8 Νοεμβρίου 2017, τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχων Μιχαήλ καί Γαβριήλ

Ἡ παρουσία μας στίς Ἱερές Ἀκολουθίες συμβάλλει καί διακηρύσσει τήν Ἱερότητα τοῦ Πρωτοχριστιανικοῦ, Αὐτοκρατορικοῦ, Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῆς Θεσσαλονίκης

Μέ τιμή

Ὁ Τομέας Ἐπιστημόνων

Μεγάλου Βασιλείου

Στήν ἐποχή μας διοργανώνονται πολύ συχνά διαθρησκειακές συναντήσεις καί διασκέψεις μέ θέματα τήν εἰρήνη, τήν ἐξάλειψη τῆς βίας, τῆς πενίας καί τήν εἰρηνική συνύπαρξη θρησκειῶν. Μία τέτοια συναντήση ἦταν καί ἡ Β΄ Διεθνής Διάσκεψη Ἀθηνῶν γιά τόν «Θρησκευτικό καί Πολιτιστικό Πλουραλισμό καί τήν Εἰρηνική Συνύπαρξη στή Μέση Ανατολή», πού πραγματοποιήθηκε στίς 30/31-10-2017, καί διοργανώθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, ὕστερα ἀπό πρωτοβουλία τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Νίκου Κοτζιά.

Ἐν Πειραιεῖ 31-10-2017

Στήν ἐποχή μας διοργανώνονται πολύ συχνά διαθρησκειακές συναντήσεις καί διασκέψεις μέ θέματα τήν εἰρήνη, τήν ἐξάλειψη τῆς βίας, τῆς πενίας καί τήν εἰρηνική συνύπαρξη θρησκειῶν.

Μία τέτοια συναντήση ἦταν καί ἡ Β΄ Διεθνής Διάσκεψη Ἀθηνῶν γιά τόν «Θρησκευτικό καί Πολιτιστικό Πλουραλισμό καί τήν Εἰρηνική Συνύπαρξη στή Μέση Ανατολή», πού πραγματοποιήθηκε στίς 30/31-10-2017, καί διοργανώθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, ὕστερα ἀπό πρωτοβουλία τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Νίκου Κοτζιά.
Σ’αὐτή συμμετεῖχαν ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος Β΄, ὁ Σεβ. Μητρ. Σύρου κ. Δωρόθεος, ὁ Σεβ. Μητρ. Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, ὁ Σεβ. Μητρ. Ἰλίου κ. Ἀθηναγόρας, ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Θερμοπυλῶν κ. Ἰωάννης, ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Μεθώνης κ. Κλήμης, ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Σαλώνων κ. Ἀντώνιος, ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν Παν. Ἀρχιμ. Συμεών Βολιώτης, ὁ Παν. Ἀρχιμ. Ἰγνάτιος Σωτηριάδης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ Σεβ. Μητρ. Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρας, ὁ Σεβ. Μητρ. Τορόντο κ. Σωτήριος, οἱ Πατριάρχες Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος Γ΄ καί Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος, ὁ Σεβ. Μητρ. Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Σεβ. Μητρ. Γουϊνέας κ. Γεώργιος, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, ὁ Σεβ. Μητρ. Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίων, ὁ ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου στήν Ἑλλάδα Παν. Ἀρχιμ. κ. Δαμιανός, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος, ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος, ὁ Ἐξοχ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, ὁ ὑπουργός Ἐπικρατείας τῶν Ἡνωμένων Ἀραβικῶν Ἐμιράτων (ΗΑΕ), ἁρμόδιος γιά τήν Ἀνεκτικότητα Σεΐκχ Ναγιάν μπιν Μουμπάρακ ἀλ Ναχιάν, ἡ πρέσβης τῆς Αὐστρίας στήν Ἑλλάδα Ἀντρέα Ἰκίτς Μποχμ, οἱ ὑπουργοί Ἐξωτερικῶν τῆς Αἰγύπτου Σάμεχ Σούκρι, τῆς Κύπρου κ. Ἰωάννης Κασουλίδης καί τῆς Παλαιστίνης Ριάντ Μάλκι, ὁ ὑφυπουργός τοῦ Βατικανοῦ, ὁ Μεγάλος Μουφτής τῆς Αἰγύπτου, Μονοφυσῖτες, ἀντιπροσωπεῖες ἀπό τό σύνολο τῶν χωρῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς Μεσογείου, καθώς καί θρησκευτικοί ἡγέτες ἀπό τόν μουσουλμανικό καί ἑβραϊκό κόσμο, πού ἐκπροσώπησαν τό σύνολο σχεδόν τῶν θρησκευτικῶν καί πολιτιστικῶν κοινοτήτων στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Οἱ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων οἰκουμενιστές στίς ὁμιλίες τους ἔκαναν λόγο γιά ἁρμονική καί εἰρηνική  συνύπαρξη, γιά διαθρησκειακό διάλογο μεταξύ Χριστιανῶν, Μουσουλμάνων καί Ἑβραίων, γιά ἀνεκτικότητα, γιά θρησκευτικό πλουραλισμό, γιά ἑνότητα μέσα ἀπό τήν διαφορετικότητα, γιά εἰρηνική συμβίωση τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν, γιά προβολή τῶν στοιχείων, πού ἑνώνουν τίς θρησκεῖες, παρά ἐκείνων πού τίς χωρίζουν, καί γιά πρόταξη τῶν κοινῶν ἀξιῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν, παρά τῶν ἀντιλήψεων ἐκείνων περί θρησκευτικῆς ἀνωτερότητας, πού ὑπονομεύουν την ἀνοχή στό διαφορετικό[1].

Ὁ ὅρος «ἀνεκτικότητα» γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα κυρίως ὅταν χρησιμοποιήθηκε ἀπό τόν Βολταῖρο καί ἔγινε ἡ κυρίαρχη ἠθική καί πολιτική ἰδέα τῆς πολιτισμένης Εὐρώπης. Ἄν, ὅμως, προσπαθήσουμε νά ἀνιχνεύσουμε τήν προέλευση καί τήν πρώτη ἐμφάνιση αὐτοῦ τοῦ ἄγνωστου πρίν ἀπό τόν 17ο αἰώνα ὅρου, θά καταλήξουμε ὅτι προέρχεται ἀπό τήν καμπαλιστική φιλολογία. Βασική θέση τῆς Καμπάλα εἶναι πώς ὑφίσταται μιά κοινή ἀποκάλυψη τῆς ἀλήθειας σέ ὅλες τις θρησκεῖες. Αὐτό εἶναι καί τό δόγμα τοῦ σύγχρονου οἰκουμενισμοῦ καί τῆς παγκοσμιοποίησης… «Ἀνατριχιαστική» εἶναι και ἡ διαπίστωση πώς ἡ κυρίαρχη σήμερα παγκοσμίως ἀντίληψη περί ἀποδοχῆς τῶν πάντων ἔχει καμπαλιστική προέλευση. Μέ μιά δόση ἴσως ὑπερβολῆς θά μποροῦσε κανείς νά ἰσχυριστεῖ ὅτι ὁ κόσμος μας σήμερα δέν εἶναι, ὅπως συνήθως λέγεται, νεωτερικός, ἀλλά καμπαλιστικός… Κατά τόν 17ο αἰώνα πραγματοποιήθηκε καί ἡ πρώτη ἐκτενής ἔκδοση τῆς μετάφρασης στά λατινικά τῆς Λουριανικῆς Καμπάλας, ἀπό τούς Christian Knorr von Rosenroth καί Francis Mercury van Helmont, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν συνεργάτες τοῦ σπουδαίου γερμανοῦ φιλοσόφου, μαθηματικοῦ καί καμπαλιστῆ, Leibniz. Τό ἔργο ἐκδόθηκε μέ τόν τίτλο Kabbala Denudata ἀνάμεσα στά ἔτη 1677 και 1684. Ἐκεῖ υἱοθετοῦνται καί προβάλλονται ὡς τό ἀπαύγασμα τοῦ καμπαλισμοῦ τρεῖς βασικές ἀρχές : πίστη στήν ἐπιστήμη, πίστη σέ πρόοδο-ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου καί πλουραλισμός-ἀνεκτικότητα[2].

Στή Μασονική δέ ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Ν. Χ. Λάσκαρη, πού ἐκδόθηκε μέ τήν ἄδεια τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, καί στό λῆμμα «Θρησκεία καί Τεκτονισμός», διαβάζουμε : «Ἡ τεκτονική θρησκεία δέν κάνει διακρίσεις. Δέχεται στούς φιλόξενους κόλπους της ἄνδρες κάθε δόγματος, κανένα δέ ἀπολύτως θρησκευτικό δόγμα δέν εὐνοεῖ ἤ ἀποδοκιμάζει... Ἡ θρησκεία τοῦ Τεκτονισμοῦ εἶναι ἡ γενική θρησκεία τῆς φύσεως καί τῆς πρωταρχικῆς ἀποκαλύψεως –πού μᾶς κληροδοτήθηκε ἀπό κάποιο ἀρχαῖο καί πατριαρχικό ἱερατεῖο- στήν ὁποία ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νά συνυπάρξουν» . Νά, λοιπόν, και ὁ ὅρος «συνύπαρξη» στή Μασονία. Ἀπροκάλυπτος εἶναι δηλαδή ὁ συγκρητισμός καί ὁ εἰδωλολατρικός χαρακτήρας τῆς Μασονίας, ἀλλά καί ὁ ἀντιχριστιανικός της χαρακτήρας, κάτι πού φαίνεται καί ἀπό τήν διεκδίκηση παγκοσμιότητος, πού ἀντιστρατεύεται στήν καθολικότητα καί οἰκουμενικότητα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καί Ἐκκλησίας.

Ἀντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς τήν στενότατη, γενετική καί στοχοθεσιακή σχέση Καμπαλισμοῦ, Μασονίας καί Οἰκουμενισμοῦ.

Ἡ Ἀθήνα, μέ ἀποκλειστική εὐθύνη τῆς ἑλληνικῆς πολιτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας, κατέστη «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν»[3]. Ἡ Γαλιλαία στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἕνας χῶρος, ὅπου ὑπῆρχε τό σήμερα πολυδιαφημιζόμενο πολυπολιτισμικό μοντέλο. Πολλοί πολιτισμοί, ὅλοι οἱ πολιτισμοί, ὅλα τά ἔθνη, ὅλες οἱ θρησκεῖες μαζί. Ὑπῆρχαν ἐκεῖ στή Γαλιλαία ὅλα τά ἔθνη˙ Ἰουδαῖοι, Πέρσες, Ἀσσύριοι, Ἕλληνες κ.ἄ. Καί τί ἦταν αὐτό το πολυπολιτισμικό μοντέλο; Ἄς τό ἀκούσουν αὐτό ὅσοι κληρικοί καί θεολόγοι εἶναι ὑπέρ τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων. Τό πολυπολιτισμικό μοντέλο ἦταν «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει». Σκότος ὑπῆρχε ἐκεῖ. Οἱ ὑπέρμαχοι τῶν διαθρησκεικῶν διαλόγων καί συναντήσεων ἰσχυρίζονται ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν στοιχεῖα ἀληθείας, ὅλες ἔχουν κάτι θετικό. Μέ τή λογική τους αὐτή ἑπομένως κι ἐκεῖ στή «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν» ὑπῆρχε φῶς, λίγο φῶς. Τό Εὐαγγέλιο, ὅμως, λέει ὅτι  ἡ «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν» εἶναι «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει». Καί αὐτός «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». Νά, τό Φῶς! Ὁ Χριστός! Πουθενά ἀλλοῦ δέν ὑπάρχει φῶς. Μόνο στόν Χριστό. Καί σήμερα ὅπου ὑπάρχουν τέτοιου εἴδους πολυπολιτισμικά μοντέλα καί διαθρησκειακές συναντήσεις καί σύγχυση, ὅπως στήν Ἀθήνα μέ τήν διοργάνωση τῶν προσφάτων διαθρησκειακῶν συναντήσεων, ὑπάρχει σκότος.

Οἱ οἰκουμενιστές ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες συναγωνίζονται στό ποιός θά φανεῖ ἀρεστός στά κέντρα λήψεως ἀποφάσεων τῆς Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς. Μιμοῦνται τούς ἀθέους καί μασόνους πολιτικούς ἡγέτες, πού ψηφίζουν ἀντιχριστιανικούς, ἀνήθικους καί ἔκφυλους νόμους. Ὑποχωροῦν καί συμβιβάζονται, γιά νά μήν χαρακτηρισθοῦν ὀπισθοδρομικοί, ἀπομονωμένοι, φονταμενταλιστές καί φανατικοί καί χάσουν τά πλεονεκτήματα καί τίς κοσμικές ἀνέσεις. Οἱ σχεδιαστές τοῦ ἀφελληνισμοῦ καί τοῦ ἀποχριστιανισμοῦ τῆς Ἑλλάδος προχωροῦν ἀπό τόν διαχριστιανικό στόν διαθρησκειακό Οἰκουμενισμό, στήν ἐπαναφορά τῆς «Γαλιλαίας τῶν ἐθνῶν», στήν ἐπανεγκατάσταση τοῦ σκότους. Συναγωνίζονται οἱ ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες στό ποιός θά συγκαλέσει τίς περισσότερες καί καλύτερες διαθρησκειακές συναντήσεις, ποιός θά φανεῖ καλύτερος ὑπηρέτης τοῦ πολυπολιτισμικοῦ μοντέλου, τοῦ μοντέλου τοῦ Ἀντιχρίστου. Σά νά ἔπαυσε ὁ Χριστός, ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἑλλάδα νά ἀποτελοῦν τόν κατ'ἐξοχήν Ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό καί πρέπει νά οἰκοδομηθεῖ τώρα ὁ «πολιτισμός τῶν πολιτισμῶν», δηλ. ὁ διαθρησκειακός πολυπολιτισμός. Δέν ὑπάρχει, ὅμως, μεγαλύτερη πλάνη καί αἵρεση, μεγαλύτερος κίνδυνος, μεγαλύτερη βαρβαρότητα ἀπό τήν ἐξίσωση τοῦ φωτός καί τοῦ σκότους, τῆς ἀληθείας καί τῆς πλάνης, τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἀντιχρίστου. Μήπως εἶναι ἀπολίτιστοι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες, πού μᾶς συνιστοῦν νά ἀποφεύγουμε τήν κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς καί τους ἀπίστους; Μήπως εἶναι ἀπολίτιστος ὁ Ἀπ. Παῦλος, πού συνιστᾶ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε» καί «μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις»[4], καί εἶναι περισσότερο πολιτισμένοι οἱ ἄθεοι καί μασόνοι πολιτικοί καί οἱ οἰκουμενιστές ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες, πού ὀργανώνουν διαθρησκειακές συναντήσεις καί συνιστοῦν νά ἔχουμε κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς καί τούς ἀπίστους; Ὅμως, «τίς κοινωνία φωτί πρός σκότος; Τίς συμφώνησις Χριστῷ πρός Βελίαλ»[5];

Ἀντιτασσόμαστε σέ τέτοιου εἴδους διαθρησκειακές συναντήσεις, διότι κατ'αὐτές γίνονται ἀντικανονικές συμπροσευχές, πού ἀπαγορεύονται ρητῶς ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, καί διότι ἔφθασαν ἕως τοῦ σημείου νά ζητοῦν τήν ἐξάλειψη (διαγραφή) ὅλων τῶν στοιχείων βίας ἀπό τήν Ἁγία Γραφή τῶν Χριστιανῶν καί τά κείμενα τῶν Ἰουδαίων καί τοῦ Ἰσλάμ. Τό παραπάνω αἴτημα θά πρέπει νά ἰσχύει μόνο γιά τήν δαιμονική Καμπαλά τῶν Σιωνιστῶν καί τό ἀνίερο Κοράνι τῶν Μουσουλμάνων, διότι περιέχουν στοιχεῖα βίας, καί ὄχι γιά τήν Ἁγία Γραφή. Ἐπισημαίνουμε ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή δέν περιέχει πολεμικά στοιχεῖα μίσους καί βίας. Ὁ ἰσχυρισμός αὐτός ἰσοδυναμεῖ μέ βλασφημία ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Παραλλήλως, οἱ οἰκουμενιστές ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες, συμμετέχοντας σέ διαθρησκειακές συναντήσεις, προκαλοῦν τόν πιστό Ὀρθόδοξο λαό, γιατί παρουσιάζουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς ἔνοχη καί τήν χριστιανική διδασκαλία ὡς συνένοχη στίς ἐγκληματικές πράξεις, οἱ οποίες γίνονται εἴτε στό ὄνομα τοῦ Ἰσλάμ εἴτε κατόπιν ἐντολῆς κέντρων, καί καλύπτουν τούς πραγματικούς αἰτίους τῶν πολέμων καί ἰδιαίτερα τόν Παπισμό, πού αἱματοκύλησε καί ἐξακολουθεῖ νά αἱματοκυλᾶ τόν κόσμο, καί μάλιστα ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, τοῦ πράου, ἀκάκου καί μόνου εἰρηνοποιοῦ. Ἐπιπροσθέτως, ἕως σήμερα, οἱ διαθρησκειακές συναντήσεις δέν ἔχουν βοηθήσει καθόλου τήν ἀνθρωπότητα, διότι, παρά τό πλῆθος αὐτῶν, καί τρομοκρατικές πράξεις ἔχουμε ἀπό τούς μή Χριστιανούς σέ ὅλα τά σημεῖα τοῦ κόσμου, καί ἐμφυλίους ἔχουμε, καί πολεμικές ἐνέργειες, συγκρούσεις καί συρράξεις ἔχουμε, καί πρωτοφανεῖς διώξεις ὀρθοδόξων καί πλανεμένων Χριστιανῶν ἔχουμε κ.λπ.

Ἡ ἔννοια τῆς εἰρήνης, ὅπως καί οἱ ἄλλες ἔννοιες (ἡ ἀλήθεια, ἡ ζωή, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη, ἡ σοφία κ.λπ.) δέν εἶναι μία ἀφηρημένη καί ἀπρόσωπη ἔννοια. Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τίποτε δέν εἶναι ἀπρόσωπο καί ἀφηρημένο. Ὅλα εἶναι συγκεκριμένα καί προσωποιημένα. Ὅλα ἔχουν τήν ἀναφορά τους στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, λοιπόν, καί ἡ εἰρήνη εἶναι προσωποποιημένη καί ἀναφέρεται στόν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ὄντως εἰρήνη – «ἡ ὄντως εἰρήνη σύ Χριστέ»[6] -, ὁ Χριστός εἶναι ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου. Ὡς ἐκ τούτου, καθίσταται εὐνόητο ὅτι, γιά νά ἀποκτήσει κανείς τόσο τήν ἐξωτερική ὅσο καί τήν ἐσωτερική εἰρήνη, θά πρέπει νά εἶναι ὁπωσδήποτε συνδεδεμένος, νά ἔχει σχέση μέ τόν Χριστό. Πόσο, ὅμως, οἱ συμμετέχοντες σέ διαθρησκειακές συναντήσεις ἐκκλησιαστικοί ἡγέτες σχετίζονται μέ τόν Χριστό καί ἑπομένως κατέχουν τήν εἰρήνη Του, ὅταν, μέ τό οἰκουμενιστικό πιστεύω τους καί τά οἰκουμενιστικά λεχθέντα καί πραχθέντα τους, ἀπιστοῦν στόν αὐθεντικό Χριστό καί προβάλλουν ἕναν ἄλλο νοθευμένο, διαστρεβλωμένο καί οὐσιαστικά ἀνύπαρκτο Χριστό;

Ἡ εἰρήνη στή γῆ δεν πρόκειται νά ἐπικρατήσει, ἐάν δέν ἐκλείψει ἡ αἰτία τῶν πολέμων, πού εἶναι ἡ ὑλιστική βουλιμία καί ἡ περιφρόνηση τῶν πτωχῶν καί ἀδυνάτων, καί ἐάν δέν ἐπικρατήσουν οἱ χριστιανικές ἀρχές τῆς ἀγάπης, ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς, καί τῆς ὀλιγαρκείας-λιτότητας. Ἄν δέν ἀποκοποῦν οἱ ρίζες τοῦ πολέμου, αὐτός θά βλαστάνει καί θά καρποφορεῖ, ὅσο καί ἄν γίνεται προσπάθεια νά περισταλεῖ μέ διαθρησκειακές συναντήσεις καί συμφωνίες.

Στήν ἐν λόγῳ διαθρησκειακή συνάντηση τῶν Ἀθηνῶν ἔγινε προσπάθεια νά προβληθεῖ ἡ συγκρητιστική, διαθρησκειακή καί οἰκουμενιστική θεωρία περί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν θρησκειῶν ὡς ἡ μοναδική λύση στό πρόβλημα τοῦ πολέμου. Ἡ θεωρία, ὅμως, αὐτή εἶναι ἐσφαλμένη. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκλησία σημαίνει παύση τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου καί κατάργηση τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει συνεργασία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός ἀποφυγή ἰδεολογικῶν συγκρούσεων μέ τά ὄργανα τοῦ σκότους, πού ἀπομειώνουν τό Θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ ἐνσαρκωθέντος μόνου Σωτῆρος. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει ἀρμονική συνύπαρξη τῆς ἀληθείας μέ τήν πλάνη, τήν ἀπάτη καί τό ψεῦδος, τοῦ φωτός μέ τό σκότος, τό ζόφο καί τό ἔρεβος˙ τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινό, μέ τόν Διάβολο, πού εἶναι ὁ προστάτης τοῦ σκότους. Τέτοια, ὅμως, συνύπαρξη δέν εἶναι νοητή, ἀλλά ἀποτελεῖ ἑωσφορική εἰσήγηση. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν μπορεῖ νά ὑπάρξει, εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν ποτέ.

Ὁ Χριστός ἔδωσε ἐντολή νά κηρυχθεῖ στόν κόσμο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του ὡς ἡ μόνη ἀληθινή καί τέλεια Ἐκκλησία. Ἐπίσης, εἶπε  ὅτι «Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν˙ οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν»[7]. Μ'αὐτόν τό λόγο ὁ Χριστός δέν τάσσεται, βέβαια, ἐναντίον τῆς εἰρήνης καί ὑπέρ τοῦ πολέμου, ἀλλά ἐννοεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του θά διχάσει τούς ἀνθρώπους, ἀφοῦ ἄλλοι θά πιστέψουν καί ἄλλοι δέν θά πιστέψουν καί οἱ ἄπιστοι θά πολεμοῦν τούς πιστούς. Τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγκαίως ἐπιφέρει σύγκρουση μεταξύ τῶν θρησκειῶν, τῆς ἀληθινῆς ἀπό τή μιά καί τῶν ψευδῶν ἀπό τήν ἄλλη. Ὁ Ἀπ. Παῦλος λέγει : «Εἰ δυνατόν τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες»[8]. Γιατί λέει «εἰ δυνατόν»; Γιατί ὑπάρχουν περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες εἶναι ἀδύνατο τό εἰρηνεύειν. Τέτοια εἶναι ἡ περίπτωση τῆς κηρύξεως τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σέ τέτοιες περιπτώσεις ἰσχύει αὐτό, πού λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι εἶναι προτιμότερος ἀπό τήν εἰρήνη ὁ πόλεμος. Γιατί μιά τέτοια εἰρήνη χωρίζει ἀπό τόν Θεό.

Ἔχει τονισθεῖ πάρα πολλές φορές ὅτι ἡ παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποῖα νομιμοποιήθηκε ἀπό τήν ληστρική, αἱρετική καί οἰκουμενιστική ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016), πρεσβεύει ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο˙ ὅτι δέν εἶναι μόνον ὁ Χριστιανισμός ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας˙ ὅτι τήν σωτηρία μπορεῖ κανείς νά τήν βρεῖ καί στόν Μουσουλμανισμό καί στόν Ἰουδαϊσμό καί στόν Ἰνδουϊσμό καί στόν Βουδισμό ἀκόμη καί στήν εἰδωλολατρεία˙ ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι διαφορετικοί ὁδοί σωτηρίας. Μέ τόν τρόπο αὐτόν ἐπιδιώκεται ἡ ψευδοένωση ὅλων τῶν θρησκειῶν σέ μία πανθρησκεία. Ἡ γενική τάση εἶναι νά φανεῖ ὅτι δέν ὑπάρχουν δογματικές διαφορές ἀνάμεσα στίς θρησκεῖες, ὅτι οἱ θρησκεῖες οὐσιαστικά εἶναι ἴδιες καί ὅτι τήν σωτηρία τήν βρίσκει κανείς παντοῦ.

Ὅμως, οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι Ἀπόστολοι καί Μαθητές τοῦ Κυρίου καί ὅλοι οἱ ἅγιοί μας κηρύττουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας, «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή»[9], ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό μοναδικό Φῶς τοῦ κόσμου - τό ψάλλουμε αὐτό στή Θεία Λειτουργία «εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν πνεῦμα ἐπουράνιον» -, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀποκλειστική ἀποκάλυψη τῆς ἀληθείας, ἡ ἴδια ἡ Ἀλήθεια, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅτι δέν ὑπάρχει μετά ἀπό τόν Χριστό ἄλλη ἀλήθεια. Στήν σύγχρονη ἐποχή κυριαρχεῖ δυστυχῶς μιά νέα τάση καί μία νέα ἀπάτη τοῦ διαβόλου. Αὐτή ἡ νέα ἀπάτη τοῦ διαβόλου, μέ τίς διαθρησκειακές συναντήσεις, χρησιμοποιεῖ τό ἴδιο ψεῦδος, πού χρησιμοποίησε ὁ διάβολος στούς πρωτοπλάστους. Διέψευσε τότε ὁ διάβολος ὅσα εἶπε ὁ Θεός στούς πρωτοπλάστους καί τούς ἔδωσε τόν δικό του λόγο, πού δέν ἦταν λόγος σωτηρίας, ἀλλά πτώσεως καί καταστροφῆς. Σήμερα στήν ἐποχή μας μᾶς λέει ὁ διάβολος˙ «Μήν ἀκοῦτε τί λέει τό Εὐαγγέλιο, ὅτι μόνον ὁ Χριστός σώζει». Τότε ὁ διάβολος εἶπε στούς πρωτοπλάστους˙ «Μήν ἀκοῦτε τί σᾶς λέει ὁ Θεός. Δέν λέει τήν ἀλήθεια ὁ Θεός. Δέν θά πάθετε τίποτα ἄν φᾶτε ἀπό τόν καρπό τῆς γνώσεως τοῦ ξύλου τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ». Σήμερα, μέ τίς διαθρησκειακές συναντήσεις, μᾶς λέει˙ «Μήν ἀκοῦτε τί σᾶς λέει τό Εὐαγγέλιο, ὅτι μόνον ὁ Χριστός εἶναι ἡ μοναδική ὁδός σωτηρίας. Καί οἱ ἄλλες θρησκεῖες σώζουν, γιατί κι αὐτές πιστεύουν στόν ἴδιο Θεό καί διδάσκουν τίς ἴδιες ἠθικές ἀρχές καί ἀξίες». Καί δυστυχῶς αὐτές τίς ἀπαράδεκτες θεωρίες τίς ὑποστηρίζουν, γινόμενοι ὄργανα τοῦ διαβόλου, οἱ οἰκουμενιστές πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι, μητροπολίτες, ἐπίσκοποι καί ἀκαδημαϊκοί θεολόγοι[10], πού συμμετέχουν σέ διαθρησκειακές συναντήσεις.

Ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός προσβάλλει τό θεμελιῶδες δόγμα τῆς μοναδικῆς ἐν τῷ κόσμῳ ἀποκαλύψεως καί σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων διά Ἰησοῦ Χριστοῦ σέ σχέση μέ τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου[11].

Ἄν ὅλοι οἱ  ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες εἶχαν τήν συμπεριφορά τῶν σημερινῶν οἰκουμενιστῶν, τότε χωρίς κανένα δισταγμό θά ἀσπάζονταν, ἐκτός τοῦ Χριστιανισμοῦ, καί τίς ἄλλες θρησκεῖες καί θά ἦταν ταυτόχρονα καί Χριστιανοί καί ἀλλόθρησκοι, ἀφοῦ καί τά δύο θά ἦταν διαφορετικοί τρόποι προσεγγίσεως τῆς σωτηρίας. Ὁ Χριστιανισμός, ὅμως, καί ἡ ἑτεροθρησκεῖα εἶναι πράγματα ἀσυμβίβαστα. Μέ τήν οἰκουμενιστική αὐτή νοοτροπία, οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες δέν θά ἦταν μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, δέν θά στεφανόνωνταν ἀπό τόν Χριστό, οὔτε θά τούς ἑορτάζαμε, οὔτε θά τούς εἴχαμε παραδείγματα πρός μίμηση.

Ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες καί νεομάρτυρες, ἔδωσαν τό αἷμα τους γιά τήν πίστη μας, γιά τήν ἁγία Ὀρθοδοξία. Ὅλη αὐτή ἡ νεοταξική καί νεοεποχήτικη νοοτροπία καί δραστηριότητα, ἡ ὁποία ἐπιδιώκει νά παρουσιάσει πώς δῆθεν ὅλες οἱ θρησκεῖες, ὅλες οἱ αἱρέσεις καί ὅλες οἱ πίστεις εἶναι τό ἴδιο, ἀποτελεῖ προσβολή τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά καί βλασφημία ἐναντίον τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων. Ἄν ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο, γιατί οἱ ἅγιοι μαρτύρησαν καί ἔδωσαν τό αἷμα τους; Γιά τήν ἁγία Ὀρθοδοξία μας, γιά τήν ἁγία πίστη μας δέν μαρτύρησαν; Καί γιατί δέν ἀπέφυγαν νά λατρεύσουν μία ὁποιαδήποτε θρησκεία;

Θά μπορούσαμε νά φαντασθοῦμε ποτέ - γιά νά χρησιμοποιήσουμε παραδείγματα ἁγίων τοῦ μηνός Ὀκτωβρίου- τόν ἅγιο ἔνδοξο Ἀπόστολο καί Εὐαγγελιστή Λουκᾶ νά διοργανώνει ἤ νά συμμετέχει σέ διαθρησκειακές συναντήσεις, συμπροσευχόμενος καί συνδιαλεγόμενος μέ τούς εἰδωλολάτρες τῆς ἐποχῆς του γιά τήν εἰρηνική συνύπαρξη Χριστιανισμοῦ καί εἰδωλολατρείας; Ἤ τόν ἅγιο ἔνδοξο μεγαλομάρτυρα Ἀρτέμιο νά πράττει τό ἴδιο μέ τόν σκληρό, αἱμοβόρο, εἰδωλολάτρη Ἰουλιανό τόν Παραβάτη, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἔδωσε ἐντολή νά δείρουν, νά ματώσουν καί νά ξύσουν τόν ἅγιο, διέταξε να σχίσουν στα δύο ἕνα τεράστιο βράχο καί, ἀφοῦ βάλλουν στό ἕνα κομμάτι τόν ἅγιο, νά ρίξουν τό ἄλλο ἀπό πάνω του; Ἤ τόν ἅγιο ἔνδοξο νεομάρτυρα Ἰωάννη τόν Μονεμβασιώτη νά κάνει τό ἴδιο μέ τόν Ὀθωμανό Τοῦρκο ἀφέντη του, πού τοῦ ἔχωσε τό μαχαίρι στήν καρδιά, ἐπειδή ὁ ἅγιος τηροῦσε τή νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου καί δέν ἀλλαξοπίστησε; Ἤ τόν ἅγιο ἔνδοξο Ἀπόστολο Ἰάκωβο τόν Ἀδελφόθεο μέ τούς Ἰουδαίους, πού τόν γκρέμισαν ἀπό τό πτερύγιο τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομώντος, ἐπειδή ὁμολόγησε ἐνώπιόν τους ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ; Ἤ, τέλος, τόν ἅγιο ἔνδοξο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο μέ τόν Λυαῖο καί τούς εἰδωλολάτρες τῆς ἐποχῆς του, πού τόν λόγχευσαν στή δεξιά πλευρά, ὅπως ἀκριβῶς τον Χριστό;

Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἡ μοναδική ὁδός σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ πίστη στήν Ἁγία Τριάδα, στό ἔργο καί τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού συνεχίζονται στό Σῶμα Του, τήν Ἁγία Ἐκκλησία. Ὁ Χριστός εἶναι τό μόνο ἀληθινό Φῶς[12]˙ δέν ὑπάρχουν ἄλλα φῶτα γιά νά μᾶς φωτίσουν, οὔτε ἄλλα ὀνόματα πού μποροῦν νά μᾶς σώσουν˙ «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί σωτηρία˙ οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστίν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις, ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»[13]. Ὅλα τά ἄλλα πιστεύματα, ὅλες οἱ θρησκεῖες, πού ἀγνοοῦν καί δέν ὀμολογοῦν τόν Χριστό «ἐν σαρκί ἐληλυθότα»[14], εἶναι ἀνθρώπινα κατασκευάσματα καί ἔργα τοῦ Διαβόλου[15], δέν ὁδηγοῦν στήν ἀληθινή θεογνωσία καί στήν διά τοῦ θείου βαπτίσματος ἀναγέννηση, ἀλλά πλανοῦν τούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια. Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πιστεύοντας στήν Ἁγία Τριάδα, δέν ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό μέ καμμία ἄλλη θρησκεία˙ οὔτε μέ τίς λεγόμενες δῆθεν «μονοθεϊστικές» θρησκεῖες, τόν Ἰουδαϊσμό καί τόν Μωαμεθανισμό, οἱ ὁποῖες δέν πιστεύουν στήν Ἁγία Τριάδα[16], οὔτε μέ τήν εἰδωλολατρεία.

[1] ΜΑΚ. ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄, Μονόδρομος ἡ ἀρμονική συνύπαρξη σέ ἕναν ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο, 30-10-2017, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/17926-arxiepiskopos-monodromos-i-armoniki-sunuparji-se-enan-ragdaia-metaballomeno-kosmo, 30-10-2017, ΜΑΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ, Χρέος μας εἶναι νά ἐργαστοῦμε γιά τήν ἑνότητα μέσα ἀπό τήν διαφορετικότητα, 30-10-2017,  http://www.amen.gr/article/aleksandreias-theodoros-xreos-mas-einai-na-ergastoume-gia-tin-enotita-mesa-apo-tin-diaforetikotita, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, Ὁ εἰλικρινής διάλογος ἔχει τήν δύναμη νά ἀλλάζει τήν ροή τῆς ιστορίας, 30-10-2017, http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/17935-bartholomaios-o-eilikrinis-dialogos-exei-tin-dunami-na-allazei-tin-roi-tis-istorias, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ἡ Ἑλλάδα νά διαδραματίζει μεσολαβητικό ρόλο γιά τήν εἰρηνική ἐπίλυση τῶν πολεμικῶν διενέξεων, 30-10-2017, http://www.romfea.gr/ekklisia-kyprou/17932-kuprou-i-ellada-na-diadramatizei-mesolabitiko-rolo-gia-tin-eiriniki-epilusi-ton-polemikon-dienejeon, ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΒΟΛΟΚΟΛΑΜΣΚ κ. ΙΛΑΡΙΩΝ, Ἡ Ἑλλάδα συντελεῖ στή διαφύλαξη θρησκευτικῆς καί πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς στή Μ. Ἀνατολή, 31-10-2017, http://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-mosxas/17947-bolokolamsk-i-ellada-suntelei-sti-diafulaji-thriskeutikis-kai-politistikis-klironomias-sti-m-anatoli

[2] ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΗΝΑΟΓΛΟΥ, «Ἀποκρυφισμός˙ τό κυρίαρχο πνευματικό ρεῦμα τοῦ Διαφωτισμοῦ», ἐν Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Πολιτιστικῆς Ταυτότητος, 1821-2021, 10 Συνέδρια γιά τά 200 χρόνια τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης, Πρακτικά Δ΄ Συνεδρίου «Ἑλληνικός καί Εὐρωπαϊκός Διαφωτισμός» 23 καί 24 Ὀκτωβρίου 2015, ἐκδ. Ἀρχονταρίκι, Ἀθήνα 2016.

[3] Ματθ. 4, 15.

[4] Β΄ Κορ. 6, 14 καί 17.

[5] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Διαθρησκειακές συναντήσεις˙ ἄρνηση τοῦ Εὐαγγελίου καί προσβολή τῶν ἁγίων μαρτύρων, ἐκδ. Βρυέννιος, Φίλη Ὀρθοδοξία 7, Θεσ/κη 2003, σσ. 126-127.

[6] Ἐωθινόν ΣΤ΄, ήχος πλ.β΄.

[7] Ματθ. 10, 34.

[8] Ρωμ. 12, 18.

[9] Ἰω. 14, 6.

[10] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Διαθρησκειακές…, σσ. 26-27.

[11] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ὁμολογία πίστεως κατά τοῦ οἰκουμενισμοῦ, Ἰούλιος 2009, σ. 24.

[12] Ἰω. 8,12.

[13] Πράξ. 4,14.

[14] Α΄ Ἰω. 4, 2-3.

[15] ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ, Διδαχές, εἰς Ἱ. ΜΕΝΟΥΝΟΣ, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές (καί Βιογραφία), ἐκδ. «Τῆνος», Ἀθήνα, Διδαχή Α1, 37, σ. 142.

[16] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ὁμολογία…, σσ. 11-12.

Πηγή: Θρησκευτικά